ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0++++++++++++++++++++++++
ดีคร้า
เป็นสมาชิกใหม่หมาดๆเลยคร้า
แต่งนิยาย Y ไว้เรื่องนึงเลยมาแปะให้ลองอ่านกันดูคร้า
รักข้ามรุ่น
“เฮ้ยยยยย...หลบปายยยยยย”ตายแน่งานนี้ จักรยานเจือกไม่มีเบรก ตอนไปยืมไอ้เจ้าของก็ไม่ยอมบอก ซวยๆๆ
“จะชนแล้ววววว เหวอ...!!”ใครก็ได้ยกประตูหลบหน่อย ไม่งั้นชนจริงๆนะเว้ย
“อึบ..”หยุดแล้ว โอ้..รอดตาย
“ทำอะไรอ่ะ พี่ต้า”คนที่ช่วยหยุดรถให้ผมถามขึ้นทั้งที่มือทั้งสองยังจับอยู่ที่แฮนด์
“มิค... ขอบใจนะโว้ย ที่ช่วยอ่ะ”
“ก็โวยวายลั่นขนาดนั้น”มิคปล่อยมือจากแฮนด์รถหันไปคว้าหนังสือในตระกร้าหน้ารถไปดู
“ใส่หนังสือไว้เต็มตระกร้าอย่างนี้นี่เอง เลยคุมแฮนด์ไม่อยู่ ไม่รู้จักระวังเลย จักรยานไม่มีเบรกแล้วยังจะปันไวอีก ถ้าหยุดไม่ได้ทำไงเนี่ย”ไอ้มิคเทศใส่ผมยับเลย แต่ถ้าจำไม่ผิดผมเป็นพี่มันนะ-_-*
“โอ้ยพอแล้ว แม่ง..มาทำปากดีกับรุ่นพี่แบบนี้มันใช้ได้ที่ไหน ปรับปรุงนิสัยด่วน!!”ผมเริ่มสั่งสอนรุ่นน้องที่เคารพบ้าง แต่...
“เอ๊ะ สมุดรวมภาพกีฬา คราวนี้ชมรมศิลปะให้วาดรูปอะไรหรอ”ดูมันครับ มันไม่ได้ฟังที่ผมสอนเลยใช่ม่ะเนี่ย
“การเคลื่อนไหวของนักกีฬา”
“ใช้สมุดรวมภาพไมอ่ะ วาดของจริงเลยไม่ดีกว่าเหรอ”
“เกี่ยวไรกับมรึงว่ะ”ผมยืนมือไปหมายจะคว้าหนังสือผมในมือมันแต่ไม่ทัน
“ก็ผมอยู่ชมรมบาส จะช่วยสงเคราะห์เป็นแบบให้ไง”กรูไปขอร้องมันตอนไหนว่ะ
“มรึงเนี่ยนะ ไม่อ่ะเดี๋ยวไปเกะกะเวลาซ้อมเปล่าๆ”
“ไม่หรอกน่า แต่ผมว่าบางทีสายตาพี่อาจจะมองการเคลื่อนไหวของผมไม่ทันมากกว่า”ไอ้มิคมันหลงตัวเอง แล้วยังหลอกด่าผมอีก
“ไอ้เชี่ยนี่ กรูยังไม่แก่ขนาดนั้นโว้ย”ผมมอบฝ่ามือเข้าที่กลางกบาลมันหนึ่งทีเป็นรางวัลที่มันหลอกด่าผม แต่หนังสือที่ผมถืออยู่ก็หลุดจากมือลงไปนอนกองกับพื้นเรียบร้อย
“ซุ่มซ่ามจัง”นายมิคชมผมอีกครั้งขณะที่มือกำลังเก็บกองหนังสือของผม ผมเลยเดินจูงรถไปจอด
“ทั้งซุ่มซ่าม ทั้งเป๋อๆ ถึงว่าเวลาอยู่ใกล้รุ่นพี่แล้วไม่เคยรู้สึกเซงเลย”ผมหันไปมองตามเสียงอีกทีก็เห็นนายมิควิ่งออกไปทั้งหนังสือกองโต ให้ผมต้องออกแรงวิ่งตามอีก
มิคเป็นรุ่นน้องผมปีนึง อยู่โรงเรียนเดียวกันมาตั้งแต่มอต้น มันอยู่ชมรมบาส ส่วนผมชอบขีดๆเขียนๆเลยอยู่ชมรมศิลปะ ไม่รู้ว่าไปสนิทกับมันตอนไหนรู้แต่ว่ามันคอยเสนอหน้ามากวนนันยางทุกวัน นี่ผมวิ่งตามมาจนถึงห้องชมรมหลังจากที่เห็นหลังมันวิ่งออกไปแวบๆ และผมก็มีเรียนเช้านี้ที่ห้องนี้ด้วย
“อ่ะพี่ต้า มาพอดีเลย เมื่อกี้มิคเอาหนังสือมาวางไว้ให้ค่ะ”รุ่นน้องในชมรมบอกทันทีที่ผมเดินเข้าไป
ผมเดินไปดูกองหนังสือบนโต๊ะประจำของผมก็เห็นกองหนังสือที่ถูกไอ้มิคชิ่งไป วางอยู่ครบเลย
“ที่แท้ก็ ช่วยถือมาให้”
“อะไร หรอพี่ต้า”รุ่นน้องที่นั่งวาดภาพอยู่ไม่ห่างทักขึ้น
“เปล่า ไม่มีไร วาดต่อเหอะ”เฮ้อ..เป็นอย่างนี้ทุกทีเลย ชอบมากวนกันทุกวัน แต่ผมก็โกรธมันไม่ลงซักที จะห้าปีแล้วนะเนี่ย ว่าแต่จะให้หมอนั่นเป็นแบบให้ดีเปล่าหว่า ไปดูเวลามันอยู่ในชมรมสักหน่อยแล้วกัน
“ก็ไม่เลวแฮะ พอจับการเคลื่อนไหวทัน”จะมาว่ากรูแก่ไม่ได้แล้วนะเฟ้ย ผมมายืนอยู่ขอบสนามบาส ที่นานๆจะมาสักครั้งนึง
“กรี้ดดดด มิคคคค”“มิค Nice ชู๊ต”เสียงสาวๆดังมาจากสแตนท์ โอ้โห สาวเพียบ เดี๋ยวกรูย้ายชมรมแม่งเลย ดูท่าไอ้มิคคงจะมีแฟนคลับเยอะเหมือนกันแฮะ แต่ดูๆไปแล้วแม่ง มันก็เด่นจริงๆอ่ะแหละ เป็นรุ่นน้องผม แต่เจือกสูงเกินหน้าเกินตา
“อ้าว พี่ต้า”ไอ้มิคหันมาเจอผม มันก็เดินออกจากสนามมาหาผมซะงั้น
“ออกมาไมว่ะ”ผมถามมันออกไป อยากรู้เหมือนกันมันไม่สนใจเพื่อนมันในสนามหน่อยหรอ
“วาดทันสปีดผมป่ะ”ตามเคยที่มันไม่เคยจะฟังกันบ้างหรอก พูดไปคนละเรื่องตลอด
“จอกว่ะ...แต่แฟนคลับมรึงเยอะดีนี่หว่า อิจฉาว่ะ”
“อิจฉาไร ไม่เห็นน่าอิจฉาเลย”ทำเป็นไม่สนแต่ไหงหน้ามันแดงแปร้ดเลยว่ะ ฮ่าๆน่าแกล้งดีโว้ย
“จริงอ่ะ มรึงดูคนนั้นดิ่น่ารักว่ะ”
“ไม่เห็นจะน่ารักเลย สู้พี่ก็ไม่ได้”เหมือนมันจะเถียงผมนะแต่เหมือนมันจะคุยกับแมงหวี่มากกว่าพูดอย่างกับมดกระซิบใครจะไปฟังรู้เรื่อง
“อะไรนะ”
“ เปล่าไม่มีไรอ่ะ ผมไปเล่นต่อก่อนแล้วกัน”
“เดี๋ยวนะ เอ้าถือ”ผมฝากอุปกรณ์วาดรูปใส่มือไอ้มิค แล้วเดินไปขอยางมัดผมน้องผู้หญิงคนนึง ได้ยางสีแดงมาเส้นหนึ่ง แล้วรีบวิ่งกลับมาหาคนที่ยืนคอยผมอย่างงงๆ
“ผมหน้ามรึงเนี่ย กรูว่าเกะกะว่ะ ยาวปิดตาหมด มัดมันขึ้นไปเลยดีกว่า”ผมพูดไปมือก็จัดการมัดจุกให้คนตรงหน้าที่ยืนก้มลงมาให้ผมจัดการได้สะดวกขึ้น
“อ่ะเสร็จแล้ว น่ารักว่ะ ฮ่าๆอย่าแกะออกนะ”อาจจะดูต๊องๆไปหน่อยแต่เดี๋ยวไม่ดียังไงก็คงแกะออกเองแหละมั่ง
“ดูหัวไอ้มิคดิ่ ตลกว่ะ” “มิคหน่อมแน้มจังเลย” “แม่งหัวแนวว่ะ” เสียงวิจารณ์จากคนรอบข้างฟังดูน่าอายแฮะ ทำไมมันไม่เอาออกว่ะ รึว่า...เพรากรูบอกไม่ให้เอาออก อะไรมันจะเชื่อฟังขนาดนี้ว่ะ งานเข้าเลยกรู..รู้สึกผิดเลยกรู ทำให้มันอับอายซะได้ เดี๋ยวขอโทษมันซะหน่อยก็ได้ว่ะ ออกไปยืนรอข้างนอกแล้วกัน
*********************
ขอคำแนะนำด้วยนะคร้า