พิมพ์หน้านี้ - ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: pedonlyy ที่ 11-11-2014 21:58:45

หัวข้อ: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 11-11-2014 21:58:45
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ด กรุณาอ่านทุกคน
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วย

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)


ผมกับแฟนพี่สาว♡

♡ ความลับแรก (กับข้าวผัดและบัตรทรู)
 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44395.msg2871719#msg2871719)
♡  ความลับที่สอง (แอบพี่เที่ยวผับเอ้ะแล้วกลับกับใคร)?! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44395.msg2892545#msg2892545)
♡ ความลับที่สาม (จริงๆแล้วพี่เขยผมก็ดีนะ)? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44395.msg2912900#msg2912900)
♡  ความลับที่สี่ (ทะเลคู่ ใครก้าง?) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44395.msg2920719#msg2920719)
♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44395.msg2928196#msg2928196)
♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44395.msg2939247#msg2939247)
♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44395.msg2949583#msg2949583)
♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44395.msg2956667#msg2956667)
♡ ความลับที่เก้า (เหมือนเดิมมั้ง) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44395.msg2962661#msg2962661)
♡ ความลับที่สิบ (คิดอะไรอยู่รู้ตัวรึเปล่า)? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44395.msg2968932#msg2968932)
♡ ความลับที่สิบเอ็ด (พระจันทร์ยิ้ม) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44395.msg2976880#msg2976880)
♡ ความลับที่สิบสอง (อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44395.msg2983747#msg2983747)
♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44395.msg2989913#msg2989913)
หัวข้อ: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่1 ความลับแรก กับข้าวผัดและบัตรทรู
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 11-11-2014 22:03:03
ความลับแรก

“นี่โง่หรือแกล้งโง่เนี่ยพัด” ผมเกาหัวแบบไม่กลัวผมร่วงเมื่อดูชีทที่เอามาให้มันฝึกทำ มันทำไม่ได้สักข้อเลยครับ ว่ามันควายไม่ได้นะควายยังฉลาดกว่ามันเยอะ

“ก็ผมไม่ชอบคณิต” มันแถข้างๆคูๆ แถไปเรื่อย ไอ้ที่มันทำมาเนี่ย บรรทัดแรกยังผิดเลยครับ เหนื่อยนะเวลาสีซอให้คนอย่างมันฟังเนี่ย สอนกี่รอบๆไม่เคยเข้าหัว

“อยู่ม.5จริงๆใช่มั้ย พี่ไม่คิดเลยว่ามึงจะฉลาดได้ปานนี้” มันก็ทำลอยหน้าลอยตาใส่

“หิว ไปหาอะไรกินกันพี่ลม” จะว่าไปมันก็เที่ยงพอดีเลยนี้หว่า

“เอาสิ พี่ก็หิวว่ะ”

ประโยคข้างต้นทั้งหมดผมสนทนากับน้องชายแท้ๆที่คลานตามหลังกันมาห่างกันไม่กี่ปีหรอก อ๋อ แต่ผมจะบอกอะไรให้ผมมีแฝดนะครับชื่อลูกแพร เป็นแฝดพี่ที่แสนดีของพวกผม หน้าตาเราถอดแบบกันมาเป้ะครับไม่เหมือนแค่หัว กับไอ้ที่มันห้อยๆอยู่ข้างล่างแค่นั้นเอ๊งงงง

ผมกับไอ้พัดเดินเอื่อยๆลงมาชั้นล่าง หวังในใจว่าแพรคงทำอะไรอร่อยๆรออยู่ แต่ลงมาก็ต้องช็อค พี่แพรกับไอ้บ้าเพลิงทั้งกอดทั้งเล่นกันอยู่ตรงหน้าพวกผม ผมโคตรไม่ชอบขี้หน้าไอ้เพลิงเลยครับ ไม่รู้ว่างมากรึไง มันตามจีบพี่แพรมาสักพักแล้ว จะว่าผมหวงพี่สาวก็ได้ครับ เพราะผมโคตรเกลียดมันเลย

“พี่เพลิง สวัสดีครับ” ต่อหน้าแพรก็งี้แหละครับ ผมเรียบร้อย พอผมพูดขัดขึ้นมาแพรก็ดีดตัวออกจากไอ้พี่เพลิงทันทีเลยครับ

“ครับ สวัสดีครับน้องลม” ใช่ว่าพี่เพลิงมันจะชอบหน้าผมนะครับ มันก็แค่แกล้งพูดเพราะไปงั้นๆแหละ

“แพรไปทำอะไรให้ลมกับพัดกินหน่อย หิวแล้ว” แพรยืนงงอยู่พักนึงก็เดินหายเข้าครัวไป

“นี่พี่ยังไม่เลิกตื๊อแพรอีกหรอ” ผมเปิดประเด็นเลยครับ ถามมันทุกครั้งที่เห็นพี่เพลิงมาบ้าน

“แล้วน้องลมมายุ่งอะไรด้วยครับ พี่ชอบแพรไม่ได้ชอบลมสักหน่อย จะตื๊อใครมันเดือดร้อนน้องลมด้วยหรอ” เกลียด โคตรเกลียดเลยโว้ย ไอ้หน้ากวนตีนๆแบบนี้แม่งน่าเอาปังตอมาสับๆๆ

“หรือเป็นเด็กขาดพี่ไม่ได้ครับ ไม่ร้องนะเด็กน้อย” มันยิ้มกวนตีนผม

เชื่อมั้ยครับ เถียงกับมันตรงๆทีไรไม่เลยชนะเลยครับยิ่งเถียงยิ่งเครียด จะว่าผมขาดพี่ไม่ได้นี่มันก็ถูกครับ เพราะว่าพ่อแม่ของผมแยกทางกัน แต่ก็ส่งเงินมาให้พวกผมไม่เคยขาดทุกๆเดือน แต่ถึงอย่างไรบ้านเรามีกันแค่3คนเท่านั้น ถ้าแพรหนีไปมีแฟน แฝดคนนี้ก็คงมีความสำคัญน้อยลง

อาจจะดูไร้สาระ แต่ในความรู้สึกของผมมันคือเรื่องสำคัญ

“พี่ลมจะเถียงอะไรเขานักหนา” กลับเป็นไอ้พัดที่ว่าผมครับ ไอ้น้องกบฏ ลอการิทึมไม่สอนแม่งแล้วโว้ย ผมหันไปชี้หน้าไอ้พัดแล้วเดินหนีเข้ามาหาแพรแทน

“ลมไปเรียกพัดกับพี่เพลิงมาทานสิ มาคนเดียวได้ไง” แพรพูดพร้อมๆกับตักจัดข้าวใส่จาน ทั้งหมด4จาน ให้ตายเถอะ เบื่อการกินข้าวแบบที่พี่เพลิงคอยตักนู่นนี่ให้แพรจริ๊ง หรือเพราะว่าผมโสดเลยอิจฉาด้วยวะเนี่ย

ไม่ทันจะออกไปเรียกก็เดินตามเข้ามาทั้งสองคน ด้วยความหมั่นไส้ผมแทรกตัวเข้าไปนั่งข้างแพรแทนพี่เพลิง ไอ้พัดน้องกบฏส่ายหน้าแบบเอือมๆใส่ผม

“พรุ่งนี้ลมมีเรียนกี่โมง?” แพรหัมมาถามผม

“น่าจะ9โมงมั้ง ลมก็จำไม่ได้”

“หรอ”

แล้วเราก็นั่งทานกันแบบเงียบๆครับ มีแพรชวนคุยบ้างเป็นระยะ แล้วก็ไม่มีอะไร

. . . . . . . . . .

ก๊อกๆๆ

“พัดเปิดสิ” ผมนอนเลื้อยอยู่บนเตียงส่วนไอ้พัดนั่งเล่นคอมอยู่อีกฟากครับ

“พี่ลมอะเปิด จะล็อคทำไม” ดูไอ้น้องชายผมครับ สุดท้ายผมก็ลุกขึ้นนั่งบนที่นอน

“แพร!! กุญแจอยู่ที่เดิมไขเข้ามาเลยขี้เกียจเปิด” เลือกที่จะตะโกนแทนเปิดอยู่ดีครับ โธ่ ก็รากมันงอกลงที่นอนแล้วหนิครับ

ผมกับพัดนอนห้องเดียวกันครับ เป็นห้องใหญ่ๆ แบ่งโซนกันอย่างชัดเจน ส่วนแพรก็นอนคนเดียว เพราะว่าเป็นผู้หญิงด้วย

“พัด ลม ขี้เกียจเกินไปมั้ย” แพรเดินมานั่งเตียงพัดแล้วหันหน้ามองผมสลับกับพัดที่นั่งหันหลังเล่นเกมอยู่อีกฟาก

“แพรมีอะไรล่ะ” ผมถาม

“แพรแค่อยากคุยกับลมเรื่องพี่เพลิง” แพมองหน้าผมตรงๆแล้วเริ่มพูดต่อ

“แพรไม่เข้าใจว่าทำไมลมถึงชอบเถียงกับพี่เพลิงตลอด” แพรทำหน้าสงสัยใส่ผม

“พี่ลมมันแค่กลัวแฝดทิ้งไปมีแฟน”

“เงียบไปเลยไอ้พัด” ผมหันไปด่าไอ้น้องชายที่พูดขึ้นลอยๆ ทั้งที่มือมันคลิกเมาส์อยู่ยิกๆ

“ลมไม่อยากให้แพรคบกับคนดีๆแบบพี่เพลิงหรอ”

“แต่ลมไม่ชอบขี้หน้ามันนี่” ผมพูดไปก็หลบตาแพรไป รู้สึกว่ามันไร้สาระเอามากๆเลยครับ

“พี่เพลิงเขาดีกับแพรมากนะ แพรอยากให้ลมกับพัดยอมรับพี่เขาไว้ ถ้าลมไม่อคติกับพี่เพลิงแพรจะดีใจมากเลย ครอบครัวของแพรตอนนี้มีแค่ลมกับพัดนะ”

ผมมองหน้าแฝดของผม คนที่หน้าเหมือนผมทุกประการ กำลังมองผมด้วยสายตาที่แฝงอะไรหลายๆอย่าง ใช่ครับพวกเรามีกันแค่นี้ แพรก็คงแค่อยากจะมีใครสักคนอยู่ข้างๆเพิ่มอีกสักคน แพรก็แค่อยากให้ผมยอมรับคนที่แพรรัก

แต่หน้ากวนตีนๆของไอ้พี่เพลิงมันดันแทรกมาก่อนน่ะสิ!!

“ลมจะพยายาม” ผมตอบรับแพรไป ให้แพรสบายใจ

“ดีจัง งั้นแพรไม่กวนแล้ว พัดรีบๆนอนนะ ลมด้วย ฝันดี”

“ฝันดีแพร”

…………………………………………………………

ตอนนี้ผมกำลังเดินเอื่อยๆอยู่หน้ามหาลัยครับ ตอนนี้ก็บ่ายนิดๆแล้ว จะเดินไปรอรถเมล์กลับบ้าน จริงๆแล้วบ้านผมมีรถให้ใช้อยู่คันนึงครับ รถคันเล็กๆที่พ่อกับแม่ซื้อทิ้งไว้ให้ แต่ก็ไม่ค่อยได้ใช้หรอก พัดมันมีมอไซค์ไปโรงเรียน ผมก็นั่งรถเมล์ทุกวัน ส่วนแพรก็อยู่แต่บ้าน

อ๋อ ผมเรียนคณะบริหาร ปีหนึ่งเฟรชชี่ใสๆครับ แล้วผมไม่ใช่คนไร้เพื่อนนะครับแต่เพื่อนๆผมเนี่ยไม่ว่างมาเดินรอรถเมล์แบบผมหรอก ไว้เจอพวกมันค่อยแนะนำแล้วกันครับ

ผมเดินหน้ามึนไปเรื่อยๆใกล้ถึงป้ายรถเมล์แล้วครับ ได้นั่งสักที หัวผมยังมึนๆกับแคลคูลัสอยู่เลยครับ แดดยังโคตรจะร้อนอีก อยากจะเป็นลม

ปรื้นๆๆ

ใครมันมาบีบแตรที่ถนนโล่งๆแบบนี้วะ ผมหันไปมองทันที อืม. . .ใครวะ จนรถมาจอดข้างผม ลดกระจกลงตะโกนออกมา

“ขึ้นมาครับ เดี๋ยวพี่ไปส่ง” ไอ้พี่เพลิงไงครับ โหยใครจะบ้านั่งรถไปกับคนที่เกลียดขี้หน้าครับ

“ผมกลับเองได้” ผมไม่สนใจเดินต่อไป มันก็ขับรถตาม

“ขึ้นมาเถอะน่า เห็นน้องแฟนเดินตามถนนนั่งรถเมล์จะให้ขับผ่านไปเฉยๆได้ยังไงครับ ยิ่งน่าเหมือนแฟนตัวเองขนาดนี้ยิ่งปล่อยผ่านไม่ได้” อ๋อหรอ น้องแฟนหรอ

“ไม่อายก็แล้วแต่นะครับ พี่จะขับตามไปเรื่อยๆแบบนี้แหละ” ยิ่งใกล้จะถึงป้ายรถเมล์ยิ่งรู้สึกว่าเริ่มมีคนมอง นักศึกษาที่เดินผ่านก็เริ่มให้ความสนใจผมขึ้นมาแล้วครับ ทำม๊าย ทำไม สถานการณ์ต้องบังคับขนาดนี้ มองอะไร ไม่เคยเห็นคนหล่อรึไงวะ

“เออๆ” ผมตัดสินใจเปิดประตูรถขึ้นมานั่งบนรถหรูๆของไอ้พี่เพลิงเพราะเริ่มทนสายตาอยากรู้อยากเห็นไม่ได้

“ก็แค่นี้แหละครับ” มันหัวเราะหึหึใส่ผมแล้วก็ออกรถ

“แวะซื้อของได้มั้ย ผมหิว” ไม่อยากจะญาติดีด้วยแต่นาทีนี้ผมหิวครับ เรียนก็ล่อไปยันบ่ายกว่าๆข้าวยังไม่ได้แตะ

“พูดดีๆเป็นแค่ตอนหิวรึเปล่านะเราน่ะ” พี่เพลิงพูดพร้อมเลี้ยวรถปั๊มที่ใกล้ที่สุด

“กินอะไรมั้ย” พูดห้วนๆตอบซะเลย พูดดีๆก็ผิด

“ขอกาแฟกระป๋องนึงแล้วกันครับ” ผมแบมือกระดิกนิ้วเล็กน้อยแต่พองาม

“ติดไว้ก่อนแล้วกัน พี่ไม่มีเศษ น้องลมเนี่ยงกจริงๆเลย” แทนที่จะควักตังให้ผม พี่เพลิงมันกลับเอามือเปล่าๆของมันแปะไว้บนมือของผมแทน

“ติดไว้ต้องคืนด้วย” ผมพูดก่อนจะลงมาจากรถ

ผมเดินวนๆหาซื้ออะไรรองท้อง พี่เพลิงคุยดีๆกับผมตลอดนะ แต่มันแฝงไปด้วยกลิ่นไอความกวนว่ะผมว่า ยิ่งแพรคงคอยกำกับพี่เพลิงตลอดด้วย โหยย ถ้าแต่ก่อนนะเถียงกันยาวตลอด แทบจะต่อยกันแล้วครับ ตอนนี้ดูพี่เขายอมๆด้วย

ตอนที่มาจีบแพรแรกๆ ผมโคตรหวงแพรเลยครับ เวลาพี่เพลิงมาบ้านผมจะออกไปบอกว่าแพรไม่อยู่ตลอด จนหลายๆวันเข้าแพรคงรำคาญ เดินออกมารับพี่เพลิงเองเลย ผมก็หงอยสิครับ แพรไม่ง้อไม่สนใจผมด้วย ประเด็นคือพี่เพลิงมันมาล้อผมว่าพี่ไม่รักครับ เจอหน้าทีก็พี่ไม่รักๆๆๆๆ ผมเลยโคตรจะเกลียดพี่เพลิงไงครับ!

“ครับๆ เดี๋ยวไปแล้ว รอไม่ได้หรอ?” ถือของพะรุงพะรังขึ้นมาบนรถ พี่เพลิงกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ครับ คุยกับใครวะ กิ๊กหรอ นอกใจพี่แพรหรอ

“ไหนกาแฟพี่?” ผมยืดคอมองโทรศัพท์ที่อีกฝ่ายยังไม่วางสายอยู่ถึงกับสะดุ้งครับ รีบรื้อถุงเซเว่นหากาแฟเลยครับ

ผมยื่นให้พี่เขาก็ค่อยๆออกรถ แผนการชั่วๆของผมเลยบังเกิด ผมคว้าถุงเซเว่นขึ้นมาหยิบกล่ออองข้าวที่ผมตั้งใจซื้อเป็นพิเศษ

ข้าวผัดกุ้ง กุ้ง กุ้ง กุ้ง!! หอมชื่นใจเลยทีเดียวครับ

ทันทีที่เปิดฝามันก็ส่งผลต่อระบบประสารทพี่เพลิงทันที

“กลิ่นอะไร? เฮ้ย น้องลม ทานอะไรเนี่ยมันเหม็นรถ ถึงก่อนแล้วค่อยทานไม่ได้หรอ” หน้าพี่เพลิงดูจะช็อคพอควรที่ผมหน้าด้านเอาข้าวขึ้นมากินแบบนี้

“ก็ลมหิวข้าว” ตักใส่ปากโชว์ด้วย

“น้องลมอย่าทำตัวเป็นเด็กๆได้มั้ย มันเหม็น ปิดฝาไว้เลยครับ” หน้าพี่เพลิงเริ่มเครียดขึ้นแล้ว ทำไมผมยิ่งรู้สึกสนุก

“ไม่ ผมบอกแล้วไงว่าหิว” ผมยังเดินหน้ากินต่อ

“ไม่งั้นพี่จะทิ้งลมลงตรงนี้นะครับ” พี่เพลิงจอดรถแบบกะทันหันมากครับ หน้าแทบทิ่มคอนโซลรถ ข้าวผัดนี่แทบกระเซ็นลงเบาะ ดีนะข้าวผัดเวฟมันเลยเป็นก้อนๆ

“พี่จะทิ้งน้องชายฝาแฝดของแฟนพี่ได้ลงคอจริงๆหรอ”

“น้องลม!!” ทำไมต้องมาขึ้นเสียงด้วยวะ ไม่กินก็ไม่กิน ฟ้องแพรแน่ๆ

“ไปไหน” ผมถามขึ้นหลังจากนั่งเงียบมานาน ก็ทางนั้นมันไม่ใช่บ้านผมนี่ครับ เลี้ยวคนละทางเลย

“บ้านพี่ครับ พี่มีธุระนิดหน่อย แป๊บเดียวแหละ”

“พี่ก็ไปส่งผมก่อน ไม่ก็ให้ผมลง”

“ไม่ได้หรอกพี่รีบ”

……………….

บร๊ะ นี่บ้านคนหรือคฤหาสน์ในละครครับ ทันทีที่พี่เพลิงเลี้ยวรถเข้ามาในโคตรบ้านหลังนี้มันดูตื่นตาตื่นใจมากครับ รถหรูจอดเรียงแน่น บ้านหลังใหญ่โต น้ำพุสวยๆหน้าบ้าน อนาคตพี่เขยโคตรรวยแบบนี้ก็ดีนะ เผื่อผมจะสบายด้วย เริ่มอยากได้พี่เพลิงแทนแพรซะแล้วสิครับ บรี๋ย ไม่ได้สิอย่าเพิ่งเคลื้ม คนแบบพี่เพลิงกับแพรเนี่ยนะ

ผมลงจากรถเดินตามพี่เพลิงต้อยๆ รู้สึกบรรยากาศมันกดดันมากๆครับ ไม่เคยเข้าบ้านหรูขนาดนี้มาก่อนเลย

“เพลิงลูก” อยู่ๆก็มีผู้หญิงคนนึงดินลงมาจากชั้นบน โห แบบในละครเป๊ะเลยครับบันไดโค้งๆ

“กลับไปแล้วหรอครับ แล้วแม่เรียกผมมาทำไม” แม่พี่เพลิงหรอ ดูสวยแล้วก็น่านับถือมากๆเลยครับ ผมหาจังหวะยกมือไหว้ แม่พี่เพลิงแค่พยักหน้าแล้วก็ยิ้มรับ

“ตอนแรกไม่ยอมไปแม่เลยเรียกลูกมานั่นแหละ ผู้หญิงอะไรน่าเกลียดจริงๆ” กำลังพูดเรื่องอะไรครับ ผมงง

“แล้วทำไมถึงยอมกลับครับ”

“คุยโทรศัพท์เสร็จก็หนีหายไปเลย ลูกน่าจะเอาแฟนมาแนะนำได้แล้วนะ” แม่พี่เพลิงส่ายหน้าออกมา

“พี่เพลิง คุยอะไรกันหรอ” ฟังแล้วดูเหมือนจะเกี่ยวกับแพรนะครับ

“ตาเพลิง พาใครมาเนี่ยแม่ลืมถามเลย” แม่พี่เพลิงกับพี่เพลิงหันมามองผมแทบจะพร้อมกัน

“น้องชายฝาแฝดแฟนเพลิงครับ” พี่เพลิงเป็นคนตอบ

“ตายแล้ว แฟนเพลิงคงสวยน่าดูเลยรีบๆมาเปิดตัวนะ แม่เบื่อผู้หญิงที่ตามตื้อเพลิงจะแย่แล้ว นี่รู้มั้ยลูก มีลูกของเพื่อนแม่คนนึงตามตื้อตาเพลิงตลอดเลย จะว่าก็เกรงใจเพื่อน เฮ้อ” แม่พี่เพลิงบ่นมาซะยืดยาวเลยครับ ถ้าผมเป็นผู้หญิงมีโอกาสตามตื้อผมก็ตามครับ ชะอุ้ย

“แม่พูดทำไมครับ ไอ้เด็กนี่มันร้ายเดี๋ยวเอาไปฟ้องแฟนผมล่ะแย่เลย” พี่เพลิงพูดไปหัวเราะไป อะไรวะ ตอนแรกคิดแผนฟ้องไม่ออกหรอก พอพี่เพลิงพูดเท่านั้นแหละ อยากจะกดโทรศัพท์ฟ้องเลย

“อ๋อ ไม่มีอะไรแล้วใช่มั้ยครับแม่งั้นเดี๋ยวผมต้องพาน้องไปส่งบ้าน” แม่พี่เพลิงพยักหน้านิดหน่อยพี่เพลิงเลยเดินนำผมออกจากบ้าน มาเพื่อแค่นี้หรอเนี่ย ผมล่ะอยากเห็นหน้าคนที่ตามตื้อพี่เพลิงจริงๆ สวยสู้แพรได้รึเปล่า

“คนที่ตามตื้อพี่สวยมั้ย” ผมถามขึ้นตอนที่นั่งอยู่บนรถ

“สวยนะ แต่เข้าหาพี่จนพี่กลัวนิดๆ”

“แล้วพี่เล่นกับเขามั้ย ปฏิเสธเขารึเปล่า”

“พี่ปฏิเสธตรงๆไม่ได้ครับ ก็แม่เราสองคนเป็นเพื่อนกันแบบนี้ เสียหน้าแย่เลย”

“แล้วแพรล่ะ”

“พี่ก็เครียดอยู่นี่ไงครับ ทางแม่ๆเขาจะยอมกันรึเปล่าก็ไม่รู้”

“แพรไม่รู้เรื่องใช่มั้ย”

“อืม พี่กลัวแพรไม่สบายใจ”

“หรอ. . . แต่ผมว่าบอกไปเลยดีกว่า ”

ประโยคสนทนาเราจบอยู่แค่นั้นจนถึงหน้ารั้วบ้านผม แปลกครับ เพิ่งเคยคุยแบบไม่กวนกันครั้งแรกเลยมั้งครับเนี่ย

“เออใช่ ข้าวผัดผมหายไปไหน” ผมนึกขึ้นมาได้ ก่อนลงผมวางถุงไว้บนเบาะเลยนะครับ

แพรเดินออกมาเปิดประตูบ้านให้ แพรก็คงงงว่าผมมากับพี่เพลิงได้ยังไง

“พี่ให้แม่บ้านเอาไปทิ้งแล้ว ถึงบ้านแล้วก็ให้แพรทำให้ทานสิครับ” พี่เพลิงหันมายักคิ้วใส่ผม

“ใครบอกให้พี่ทิ้ง”

“รถพี่พี่จะทำอะไรก็ได้ครับ” เอาอีกแล้วไอ้ยิ้มกวนๆแบบนี้ มันน่าหมั่นไส้ อยากจะบีบคอให้หายหงุดหงิด เอ๊ะ ผมโมโหหิวรึเปล่าเนี่ย เมื่อกี้ยังคุยกันดีๆอยู่เลย

“จะลงจากรถมั้ย ลม พี่เพลิง” แพรยืนเท้าเอวอยู่ข้างรถครับ

“แพร ลมมีอะไรจะฟ้องแพร!” ถ้าแพรรู้ว่ามีผู้หญิงตามตื้อพี่เพลิงแพรจะว่ายังไงล่ะ โถ่ พี่เพลิงพูดน่าสงสาร ไว้อาลัยแป๊บ

“วันนี้ลมไปบ้านพี่เพลิงด้วยแล้วลมก็. .  .อื้อ!!” พี่เพลิงแม่งลงจากรถมาปิดปากผมครับ โห มาปิดปากกันแบบนี้แพรมันไม่สงสัยก็บ้าแล้ว

“บัตรทรู500เอามั้ย” พี่เพลิงพูดเบาๆให้ผมได้ยินคนเดียว หือ คิดจะปิดปากไอ้ลมด้วยเงินหรอ. .  .

แน่นอนว่าได้ผลลลล อยากได้เกราะใหม่พอดีเลย ซื้อดาบอัพสกิลด้วย โอ้ย แค่คิดก็ฟิน ลูกพ่อรอก่อนนะ อัพสร้อยจะได้มั้ยเนี่ย ห้าร้อยต้องบริหารให้ดีๆแล้วแหละ รึจะเอาบัตรไปขายต่อดีวะ แฮ่

“โอเอ” โอเคครับ ลมเป็นคนง่ายๆชิวๆ

“สองคนนี้ทำตัวแปลกๆแล้วตกลงลมจะพูดอะไร” แพรทำหน้าสงสัยเต็มที่ครับ

“อ๋อ. . .” ผมเงยหน้ามองพี่เพลิง

“พี่เพลิงเขาดุลมด้วย แต่ลมงี่เง่าเองแหละไม่มีอะไรหรอก” ผมปรับสีหน้าให้เนียนที่สุดเท่าที่จะทำได้ครับ

“ใช่หรอลม”

“ลมก็แค่จะแกล้งให้แพรตกใจเฉยๆ แต่หน้าแพรไม่เล่น ลมเลยไม่รู้จะแกล้งอะไร” แพรพยักหน้ารับรู้ โธ่ เรื่องเล่นละครนี่ขอให้บอกครับ เนียนในระดับนึงเลยนะ

“แล้วพี่เพลิงปิดปากลมทำไมเนี่ย” แพรพุ่งเป้าไปที่พี่เพลิงแทนครับ

“อ๋อ พี่แค่กลัวแพรโกรธที่พี่ดุน้องลม”

“ลมมันดื้อแบบนี้แหละค่ะ ดุเลยแพรอนุญาต” แพรมองผมพร้อมยิ้มขำ

“พี่เพลิงเข้าบ้านมั้ยคะ” แพรหันไปถามพี่เพลิง

“อ๋อ พี่จะกลับแล้วครับ” พี่เพลิงพูดแล้ววกตัวเปิดประตูรถค้างไว้

“ไม่พักทานอะไรหรอคะ ดูเหนื่อยๆ หรือเหนื่อยเพราะลม” ผมยกขาขึ้นแกล้งจะเตะแพรครับ

“พี่ต้องกลับไปคุยกับแม่หลายๆเรื่องด้วยครับ พี่ไปนะ” พี่เพลิงเข้าไปนั่ง สตาร์ทรถ แล้วก็เลื่อนกระจกลงมายิ้มให้แพร ส่วนผมน่ะหรอ

‘อย่า ลืม นะ’ ผมพูดแบบไม่มีเสียงใส่พี่เพลิง พร้อมโบกมือแบบนิ้วห่างกันให้รู้ว่าไม่ใช่โบกมือธรรมดาๆนะ เลขห้านะตัว ห้าร้อยด้วยนะ

พี่เพลิงแค่พยักหน้าส่งๆใส่ผม โฮะๆๆ มีความสุข

และนี้คือความลับ ”แรก” ของผมกับแฟนพี่สาว ที่ปิดความลับไว้ได้ด้วยบัตรทรู500วะฮ่าๆ. .  .

-------------------------------
เนื้อเรื่องใสๆแบ้วๆอีกแล้วค่าท่านผู้โชมมมม ฝากน้องลมพี่เพลิงไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ

แล้วก็ฝากตาภพกับน้องครีมด้วยน้าค้า แอบอู้เรื่องนั้นมาเริ่มเรื่องนี้ ฮ่าๆ


รักคนอ่านทุกคนน้าจุ้บๆ :mew1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่1 ความลับแรก (กับข้าวผัดและบัตรทรู)
เริ่มหัวข้อโดย: princetrap ที่ 12-11-2014 06:25:02
 :mc4: :mc4: :mc4: เรื่องใหม่

อย่าลืมอัพน้องครีมด้วยนะคะ

น้องลมน่ารักมากเลย :o8:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่1 ความลับแรก (กับข้าวผัดและบัตรทรู)
เริ่มหัวข้อโดย: konjingjai ที่ 12-11-2014 06:55:19
แล้วจะมีความลับอะไรอีกน๊า :hao7:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่1 ความลับแรก (กับข้าวผัดและบัตรทรู)
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 12-11-2014 08:32:32
เรื่องน่าติดตามมากค่าา :)
มีความลับแล้วก็ต้องมีเรื่องให้คุยกันตลอดแน่เลย

พี่เพลิงน้องลม >\\\\<
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่1 ความลับแรก (กับข้าวผัดและบัตรทรู)
เริ่มหัวข้อโดย: bananato ที่ 13-11-2014 17:20:18
ความลับแรกก็น่ารักแล้ว ติดตามความลับต่อๆๆๆไป :pig4: :mc4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่1 ความลับแรก (กับข้าวผัดและบัตรทรู)
เริ่มหัวข้อโดย: toshika ที่ 13-11-2014 19:47:41
น่าติดตามม555
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่1 ความลับแรก (กับข้าวผัดและบัตรทรู)
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 14-11-2014 00:44:39
ความลับแรก แสดงว่าต้องมีอีก  :a5:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่1 ความลับแรก (กับข้าวผัดและบัตรทรู)
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 14-11-2014 11:14:21
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่1 ความลับแรก (กับข้าวผัดและบัตรทรู)
เริ่มหัวข้อโดย: whynotme ที่ 14-11-2014 11:39:17
 :L2:  ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่1 ความลับแรก (กับข้าวผัดและบัตรทรู)
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 14-11-2014 14:11:24
ขอบคุณคับ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่1 ความลับแรก (กับข้าวผัดและบัตรทรู)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 14-11-2014 23:58:16
เค๊าสงสารแพรอ่ะ
หัวข้อ: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่2 ความลับที่สอง (แอบพี่เที่ยวผับเอ้ะแล้วกลับกับใคร)?!
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 02-12-2014 23:22:16
ความลับที่สอง

เสียงเพลงจังหวะเร้าใจดังเข้ามากระแทกแก้วหูผมจนรู้สึกปวดหัว ผู้คนมากมายเต้นปลดปล่อยอารมณ์อยู่กลางพื้นที่ผับ
 
“มึงดูๆๆ เด็ด” ผมหันไปมองตามที่ไอ้ทีมมันชี้
 
ผู้หญิงขาวอวบอึ๋มเต้นยั่วยวนส่งสายตามาทางโต๊ะผม ผมหลบสายตายกแก้วเหล้าขึ้นมากระดก ถ้าผมไม่มีแฟนแล้วผมจะชอบที่นี่มากเลยครับ แต่นี่มันพาลทำให้รู้สึกผิดแปลกๆ
 
“ไอ้คุณเพลิงมันมีแฟนแล้วครับคุณทีม ทีหลังแนะนำผมนี่ครับ” ไอ้นัทพูดกับทีม เอะอะเสียงดังจนผมแอบอาย
 
ตอนนี้ล่อเข้าไปตีอะไรก็ไม่รู้แล้วครับ ตอนแรกผมมาเพราะนัทมันบังคับให้มาฉลองงานวันเกิดมัน แรกๆนะก็มีกันหลายชีวิตอยู่หรอก พอดึกขึ้นๆก็หายหัวขอตัวกลับกันหมด แต่ผมไม่ได้เจอพวกมันมานานตั้งแต่เรียนจบแล้วเลยกะว่าจะนั่งกับมันไปเรื่อยๆ แม้ว่าผมจะโคตรปวดหัวแล้วก็ตาม
 
“เฮ้ยๆๆ ไอ้เพลิง นั่นแฟนมึงนี่ ทำไมผมสั้นวะ”
 
ผมมองตามที่ไอ้นัทมันชี้ จะบ้าหรอป่านนี้แพรนอนหลับสบายไปแล้วแหละ ก็แค่คนหน้าคล้ายรึเปล่า ฮะ? คนหน้าคล้าย?
 
ผมเพ่งมองไปก็เจอ คนรูปร่างผอมเพรียวตัวเล็กกำลังโยกไปมาตามจังหวะเสียงเพลง มือข้างหนึ่งถือแก้วเหล้าไว้ไม่ยอมปล่อย ผมรอจนคนนั้นหันมาทางผม หน้าแบบนั้น ท่าทางที่ดูเปลี่ยนไปเล็กน้อยคงเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ในมือ แต่ดูยังไงก็ใช่ . . .
 
น้องลมชัดๆ!!
 
“ไม่ใช่แฟนกู น้องชายแฝดแฟนกู” ผมพูดแก้ให้ไอ้นัทที่ชะโงกหน้าออกมองด้วยความงุนงง
 
“กูเพิ่งรู้ว่าแฟนมึงมีแฝด” ไอ้ทีมพูดทั้งๆที่ตามันมองน้องลมแทบไม่กระพริบ
 
“แฟนมึงก็น่ารักนะ แต่น้องแฟนมึงเนี่ยน่าล่อกว่าเยอะเลย” ผมตะหวัดตาชึ้นมองไอ้นัททันทีเลยครับ น่าล่อเหี้ยอะไรของมัน
 
"ล่อบ้านมึงสิ" ผมด่าไอ้นัท
 
"งั้นเดี๋ยวมึงค่อยดู เต้นอ่อยขนาดนั้น เมาท่าจะหนักด้วย หิ้วกลับง่ายจะตาย"
 
"ตลก"
 
ผมพูดเบาๆ มืออีกข้างยกแก้วเหล้า แต่ตาก็ยังมองน้องลมอยู่ดี ไม่แน่หรอก อาจจะมีใครล่อน้องไปจริงๆก็ได้
 
มองจ้องไปก็เห็นกลุ่มเพื่อนของน้องอีกสี่ห้าคนได้ผู้ชายทั้งนั้น แถมนั่งเฉยๆเชียร์ให้น้องลมเต้นด้วยซ้ำ น้องลมก็แต่งตัวล่อเกย์มากครับ อ่า จริงๆแล้วน้องไม่ได้แต่งตัวล่ออะไรมากหรอก แต่ตัวเล็กๆ ผิวขาวเนียน หน้าหวาน เต้นแบบที่มันดูดีน่ะครับ ผมก็บอกไม่ถูก น่าจะถูกใจเกย์ไม่น้อย
 
น้องเดินไปวางแก้วเหล้าไว้ที่โต๊ะท่าทางว่าจะเดินไปห้องน้ำครับ ผมเลยละสายตาออกมามองแก้วเหล้าบนโต๊ะแทน
 
"เอาแล่ว!!" ไอ้นัทตะโกนชี้ๆไปทางน้องลม ผมส่งสายตารำคาญใส่มัน จะไปอะไรกับน้องนักหนา
 
“เสร็จไอ้ห่านั่นแน่นอน อุ้มขึ้นห้องเลยมั้ยสาส” ไอ้ทีมดันพูดขึ้นมาอีกจนผมอดมองตามบ้างไม่ได้
 
น้องลมกำลังเดินเซๆอยู่ตรงหน้าไอ้เด็กที่ไหนไม่รู้อายุน่าจะน้อยกว่าน้องลมด้วยซ้ำ มันจับมือจับนู้นจับนี่ น้องลมก็สะบัดปัดมือไอ้เด็กนั่นไปมา แต่คงเมามากจริงๆครับปัดมั่วไปทั่วเลย เพื่อนน้องลมไม่เห็นบ้างรึไง แล้วนั่นน้องมันปัดอะไรของมันวะ
 
“ไม่ใช่เพื่อนน้องแน่นะ?” ผมถามไอ้ทีมที่นั่งหน้ามึนๆอยู่
 
“ไม่ใช่ ไม่ได้มาจากโต๊ะที่น้องไปวางแก้ว” ไอ้ทีมพูดไปส่ายหน้าไป
 
ไม่รู้อะไรดลใจ ทันทีที่ไอ้ทีมพูดเสร็จผมลุกขึ้นเดินดุ่มๆแหวกผู้คนเข้าไปคว้าแขนน้องลมที่โดนเด็กนี่จับไว้ ไอ้เด็กนี่มองหน้าผมทันทีเลยครับ พอคว้าแขนได้น้องลมก็เซมาทางผมแทน ผมรู้สึกอึดอัดขึ้นมานิดหน่อยเพราะน้องลมเงยหน้าขึ้นจ้องผมเหมือนกำลังรวบรวมความคิดว่าเป็นใคร ตากลมโตใสกระพริบตาปริบๆไม่ขยับ
 
“ขอโทษครับ นี่เด็กผม” ผมใช้โอกาสตอนน้องลมนิ่งรวบเอวเข้ามาชิดตัว ทำให้น้องลมหันไปมองไอ้เด็กข้างหน้านี้แทน ผมลอบถอนหายใจเบาๆ ถือว่าทำหน้าที่แฟนที่ดีแล้วกัน ช่วยดูแลน้องให้ เฮ้อ
 
“ขอโทษครับพี่ๆ” มันเดินหนีไปพร้อมพึมพำว่า มีแล้วก็ไม่บอก อีกต่างหาก ผมละเครียด
 
“ปวดดดดฉี่ อื้อออ ปล่อยๆ” มือน้องลมตีเบาๆที่แขนผมแบบคนไม่มีแรง เมาหนักมากๆจริงๆเลยแหะ แพรรู้รึเปล่าว่าน้องลมมาเมาล่อผู้ชายแบบนี้ ผมปล่อยออกน้องก็ทำท่าจะทรุดลงไปกับพื้น
 
“เดี๋ยวพี่พาไปครับ” ผมดึงน้องลมที่พร้อมจะลงไปซบพื้นเย็นๆได้ทุกเมื่อ
 
“ใครอะ” ผมดึงน้องขึ้นมาได้น้องลมก็ยิงคำถามสมเป็นคนเมาใส่ผม
 
“พี่เพลิงครับ”
 
“เพลิงไหนง่าา ดมหน่อย” ผมว่าน้องลมเริ่มไม่ปกติแล้วครับ ปวดฉี่อยู่ดีๆมาดมเสื้อผม ผมทนไม่ไหวรวบตัวพาแหวกฝูงคนเดินเข้าห้องน้ำ
 
ผมปล่อยให้น้องลมเดินเข้าไปในห้องน้ำ รอแค่ข้างนอกดีกว่า ใกล้น้องลมนานๆไม่ได้ครับ รู้สึกน้องลมโหมดเมาจะไม่ค่อยน่ากวนตีนหรือน่าเล่นด้วยสักเท่าไหร่ ผมยืนรออยู่สักพัก น้องลมก็เดินเซออกมาอีก ถึงจะดีกว่าเดิมนิดหน่อยก็เถอะ ผมดึงน้องลมพาเดินมาเรื่อยๆใกล้ถึงประตูทางออกผับ น้องลมก็ตามแรงผมมาแบบว่าง่าย
 
“ปั้น มึงจะไปไหน” มีใครก็ไม่รู้เดินมาดึงแขนอีกข้างของน้องลมไว้ พร้อมตะโกนแทรกเสียงเพลงดังกระหึ่ม
 
“หือ? พีท?” พีท? แสดงว่าเพื่อนน้องลมหรอ ทำไมถึงเรียกว่าปั้น
 
“พี่เป็นใครเนี่ยครับผมเป็นเพื่อนไอปั้นมัน” นั่นสิ ผมเป็นใครจะมายุ่งเพื่ออะไร?
 
“พี่เขยครับ พี่จะพาน้องกลับบ้าน”
 
“ไม่ได้พี่ วันนี้มันจะนอนบ้านผม เดี๋ยวผมพากลับเอง” พีทดึงน้องลมไปหาตัวเอง ผมเกาหัวแกรกๆ ทำไงดีวะ ผมจะดึงน้องกลับมารึว่าปล่อยๆไปดี
 
“แต่น้องลมเมามากๆแล้วนะครับ พี่พาไปส่งดีกว่า น้องพีทก็ดูเมาๆแล้วเหมือนกัน อันตรายนะครับ” พูดไปเรื่อย ใช้ความเป็นผู้ใหญ่มาอ้าง
 
“มึงกูจะกลับแล้ว ทำอะไรอยู่” แล้วก็มีอีกคนนึงมายืนคุยกับน้องพีทอีก วุ่นวายจริงๆ ผมเริ่มอยากจะปล่อยมือน้องลมแล้วเดินออกไปกินเหล้าต่อ แต่ไหนๆก็เฝ้ามาตั้งนาน ยื้อให้ถึงที่สุดแล้วกัน
 
“กูรอหิ้วไอ้ปั้นกลับเนี่ย เมาไม่รู้เรื่องเลย” น้องพีทหันไปคุยกับคนที่มาใหม่
 
“แล้วนั่นใครวะ”
 
“พี่เขยมัน เอาไงวะปล่อยมันไว้กับพี่เขยเลยเปล่า แบบนี้พี่แพรก็รู้หมดดิ”
 
“พี่ครับ” น้องคนที่เดินมาทีหลังคุยกับน้องพีทสักพักก็เรียกผม
 
“พี่เอามันไว้บ้านพี่เลยได้ป้ะ ไอ้ลมมันโกหกพี่ว่ามันทำงานบ้านเพื่อนผมเนี่ยถ้าพี่แพรรู้โกรธแน่เลย ผมจะกลับแล้วครับฝากมันด้วย ขอบคุณครับ” น้องคนนั้นพูดยืดยาวก่อนจะดึงตัวน้องพีท ออกไปแบบรีบๆน้องพีทดูห่วงน้องลมมากเลยครับ ผมได้แต่พยุงน้องลมไว้แล้วถอนหายใจ
 
โตขนาดนี้ยังต้องโกหกพี่เพื่อมากินเหล้าเนี่ยนะ?! ถ้าบอกแพร แพรก็ไม่โกรธหรอก จะโกรธก็ไอ้ตรงที่โกหกนี่แหละ

"พี่เพลิงๆ น้องลมง่วงไปนอนกันนน" น้องเงยหน้าขึ้นพูดกับผม กระซิบข้างหูจนผมขนลุก น้องลมทำท่าอย่างกับเด็กรอเสี่ยออฟขึ้นห้อง มือน้องพยายามโอบคอผมจากด้านหน้า ผมตกใจผลักน้องออก

"มีสติหน่อยสิครับ" น้องเรียกชื่อผมก็จริง แต่รู้มั้ยว่าชื่อคนที่พูดมาเนี่ยใคร ดูจากท่าทางน่าจะพูดไปส่งๆมากกว่า

"ปวดฉี่ เอ้ย ไม่ช่ายย ฝันดีน้าา" จู่ๆน้องเขาก็เอนลงมาพิงผมทั้งตัว ทิ้งน้ำหนักทั้งหมดลงมา ดีนะน้องลมตัวไม่หนัก

ผมกึ่งพยุงกึ่งลากน้องออกมาจากผับ ลากไปยันที่จอดรถน้องก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะตื่น ผมเปิดประตูรถยัดน้องเข้าไป ปรับเบาะให้นอน มีเสียงพึมพำออกมาบ้างแต่ไม่น่ามีอะไร ผมสตาร์ทรถเตรียมออก แล้วก็ต้องนั่งเกาหัว

ตกลงผมต้องเอาน้องกลับบ้านผมรึต้องเอาไปบ้านน้อง? รึผมจะเอาน้อง เฮ้ย เมาแล้วลิ้นพัน

"พีทท มึงเล่นเหี้ยอะไรเนี่ย ฮื้ออ ไม่ชอบ" ฮะ? เสียงน้องลมแทรกขึ้นมาขัดความสับสนในตัวผม อะไรของน้องวะเนี่ย เมาแล้วยังจะเพ้ออีก

ผมหันไปมองน้องลมส่ายหน้าไปซ้ายทีขวาที ตัวก็บิดไปมาเหมือนหลบอะไรสักอย่างอยู่ แต่ผมรู้สึกเหมือนมันดึงดูดสายตาแทบจะทุกส่วน

รวมไปถึงปากแดงๆนิดเผยอขึ้นนิดๆแบบนั้น

เฮ้ย! ผมเริ่มรู้สึกกลัวตัวเองก็วันนี้แหละครับ ได้แต่บอกกับตัวเองว่านี่คนน้อง ไม่ใช่คนพี่ ใจเย็นๆโว้ยไอ้เพลิง นี่มันเด็กผู้ชาย!! ผมกระชากตัวออกรถกลับบ้าน บ้านผมนี่แหละ จวนจะเช้าแล้วนอกจากแพรจะโกรธน้องลมแล้ว ผมจะหลับในหลับนอกเอาถ้าไปไกลขนาดนั้น

ผมขับรถไปเรื่อยๆอยู่ๆก็เลือบตาไปมองน้องลมอีก ภาพที่เห็นทำผมสมองโล่งไป3วิเต็ม ก็น้องลมนอนแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองอยู่!!

"ทำอะไรครับ ถอดทำไม?!" ผมถามไปแบบตกใจ ลองมาเป็นผมนะ จะรู้ว่าตกใจแค่ไหน

"แดดร้อน"

ผมรู้สึกจะร้องไห้ ตีหนึ่งจะตีสองจะไปหาแดดมาจากไหน ผมอาจจะเมาฟังผิดไปเองก็ได้ เหอะๆ หึหึ

"ใส่ก่อนครับ พี่ก็คนนะมีความรู้สึก" ประโยคนี้ผมพูดไปแบบเมาสุดๆ รู้ตัวอีกทีก็พูดไปแล้วครับ แต่ดูเหมือนน้องจะนิ่งไปแล้ว คิดว่าละเมอมากกว่า

ผมเอื้อมไปหยิบสูทข้างเบาะหลังมาคลุมตัวน้องไว้ รอถึงบ้านก่อนค่อยจัดการทีหลัง ขอตั้งสมาธิขับรถก่อน เพราะใช่ว่าผมจะสติครบ100% ผมก็เมาเหมือนกัน

. . . . . . . .

“นั่งตรงนี้นะครับห้ามไปไหน”

“พูดมาก ลมยิ่งปวดหัวอยู่”

“พี่ก็ปวดครับ”

น้องลมนั่งทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่บนโซฟาห้องรับแขกบ้านผม ทั้งบ้านน่าจะนอนกันหมดจนใกล้จะตื่นอีกรอบด้วยซ้ำ โชคดีครับที่ก่อนจะถึงบ้านน้องลมตื่นขึ้นมาก่อน ไม่งั้นผมคงลำบากแย่ แค่ตอนน้องตื่นมาผมก็นั่งอธิบายให้ฟังในรถเลยครับ พอน้องเดินลงมาจากรถได้ก็ไม่ยอมเดินเข้าบ้าน ผมก็ถามครับว่าทำไมไม่เดินแต่น้องกลับบอกว่า

“อย่าเพิ่งหันมา ลมขอเวลาอายแป๊บหนึ่ง” มันก็น่าอายอยู่หรอก เหอะๆ

“อายอะไร พี่เพลิงๆน้องลมง่วงงงไปนอนกันน” ผมดัดเสียงล้อเลียนน้องลมตอนอยู่ในผับ น้องลมกัดปากไว้เหมือนโดนขัดใจ แต่ผมเชื่อว่าสติน้องลมยังมีไม่พอที่จะเถียงผมครับ

เอ้าๆ ตัดภาพมาที่ปัจจุบัน

“ทำไมแพรยังไม่นอนเนี่ย” ผมวางแก้วนมลงตรงหน้าน้องลม น้องเงยหน้ามองผมนิดหน่อยก่อนก้มลงคุยโทรศัพท์ต่อ

“นอนได้แล้ว นอนดึกเดี๋ยวไม่สวย อือ งานเยอะมากเลยเพื่อนลมนอนกันหมดแล้วเดี๋ยวค่อยทำต่อ”

“ฝันดี”

“โกหกนี่มันผิดศีลข้อไหนน้า” น้องลมตวัดตาขึ้นมองค้อนผมทันทีเลยครับ ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ผมกับน้องลมชอบกัดกัน ว่างๆเป็นต้องกัดน้องครับ

“ทำไมพี่เพลิงคนหล่อต้องว่าน้องลมคนหล่อกว่าด้วยครับ” ปากบ่นพึมพำในมือก็ดื่นนมที่ผมรินมา สูทตัวใหญ่ๆของผมก็ยังใส่ บ้านนี่ก็บ้านผม

“แล้วผมจะนอนที่ไหน” กินเสร็จก็ถามผม

“นอนกับพี่ไงครับ ห้องอื่นไม่ได้จัดแม่บ้านนอนกันหมดแล้ว” น้องลมพยักหน้างึกงัก

“ต้องอาบน้ำด้วยนะ พี่ไม่ให้สกปรกๆแบบลมนอนด้วยจริงๆด้วย” ดูหน้าก็รู้ครับว่าน้องกะจะไม่อาบ นอนกัดปากเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ ก็คงขัดใจนั่นแหละ

“ลมไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยน” น้องลมพูดแล้วแหวกเสื้อสูทออกเป็นเชิงว่าทั้งตัวเนี่ยมีแค่เสื้อตัวนี้

“เดี๋ยวพี่เตรียมให้ ขึ้นไปๆพี่พาไป ดึกแล้วพรุ่งนี้พี่ต้องเข้าบริษัทด้วย” ผมดึงน้องให้ลุกขึ้น น้องงอแงนิดหน่อยแต่ก็ยอมดินตามมาโดยดี

“บ้านพี่โคตรรวยเลย”

“บ้านพี่ก็บ้านลมนั่นแหละ ครอบครัวเดียวกัน”

“ลมไม่นับญาติกับพี่หรอก”

“ก็นับอย่างอื่นไปสิ”

“นับอะไร” ผมส่ายหน้าอย่างเอือมระอา ตอนนี้ผมกำลังรื้อตู้เสื้อผ้าหาเสื้อตัวเล็กที่สุดให้เด็กที่ชอบกวนประสาท ที่กำลังนั่งแกว่งขาอยู่บนเตียงของผม

“เอ้า นี่ครับ เดี๋ยวพี่ลงไปอาบด้านล่าง” ผมยื่นเสื้อแขนยาวสีดำที่ตัวเล็กที่สุดในตู้ให้น้องไป กางเกงนี่ผมไม่สามารถจะหาเอวเล็กๆได้เลยครับ เลยหยิบมั่วๆให้น้อง

. . . . . . . . . …………………

“เอ้า ทำไมไม่นอน” ผมเปิดประตูก็พบว่าน้องลมยังนั่งกดโทรศัพท์ยิกๆ

“รอเจ้าบ้านมานอนก่อน” น้องลมพูดโดยไม่มองหน้าผมด้วยซ้ำ

“กางเกงใส่ไม่ได้หรอ?” ผมเลือบไปเห็นขอบบ๊อกเซอร์ ที่โผล่พ้นผ้าห่มออกมาพอดีครับ เลยรู้ว่าน้องใส่แค่บ๊อกเซอร์ เสื้อถึงจะหลวมไปหน่อยแต่ก็ใส่แล้วดูไม่น่าเกลียดอะไร

“เอวยังกับควา…ยักษ์ ลมใส่แล้วมันกองกับพื้น” ผมจะนึกภาพออกครับ ตัวผมใหญ่จริงๆนั่นแหละ แล้วน้องก็ตัวเล็กผิดปกติด้วย

“พี่ปิดไฟนะ” มีเสียงอือเบาๆตอบกลับมา ผมยกมือขึ้นกดปิดไฟแล้วเดินไปล้มตัวนอนข้างๆน้องลมที่กำลังกดโทรศัพท์ต่อไม่หยุด

“นอนได้แล้ว จะเช้าอยู่แล้ว” ผมทำเสียงดุใส่หน้าจอที่สว่างก็ดับไป

ผมนึกหน้าน้องลมออก ต้องกำลังกัดปากแบบที่ชอบทำเวลาโดนขัดใจอะไรสักอย่างแน่ๆ ผมนอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อยสักพัก คิดไปยันประชุมวันพรุ่งนี้ ไม่น่าจะมีอะไรเพราะพรุ่งนี้พ่อผมก็ไปคุมด้วยอยู่ดี

ผมหลุดจากความคิดเพราะเสียงหายใจสม่ำเสมอของคนข้างๆ หลับแล้วสินะ ผมพลิกตัวเข้าหาน้องลม แม้ภาพตรงหน้าจะมองไม่ค่อยชัดเพราะความมืด แต่เวลาน้องลมเงียบเนี่ย น่ารักกว่าตอนพูดกวนผมเยอะเลยครับ ผมค่อยๆเอื้อมผมปัดหน้าม้าออกจากหน้าผากน้องลม ทำไมต้องหน้าเหมือนแพรขนาดนี้ด้วยก็ไม่รู้

จะว่าไปน้องลมเนี่ยคนแรกเลยนะที่ผมพาขึ้นห้องแบบนี้ ขนาดแพรยังไม่เคยมาบ้านผมเลยด้วยซ้ำ ผมหัวเราะให้กับความคิดตัวเองเบาๆ ก่อนจะหลับตาลงให้เสียงลมหายใจสม่ำเสมอของเด็กดื้อกล่อมจนหลับไป

……..............................……

คนเขียนไปบวชถือศีลแปดกับทางโรงเรียนมาค่ะ รู้สึกผิดมากๆที่แอบคิดถึงน้องลมตลอดเวลา ฮือ
ขอบคุณทุกคอมเม้น ทุกๆยอดวิว มากๆค่ะ คุณคือกำลังใจที่ดีที่สุดของคนแต่งเลยนะ
อย่าเพิ่งสงสารแพรค่ะ มีเรื่องให้สงสารอีกเยอะ :katai2-1:

รักทุกโคนนนนนนน :mew1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่2 ความลับที่สอง (แอบพี่เที่ยวผับเอ้ะแล้วกลับกับใคร)?!
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 03-12-2014 00:41:27
^^
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่2 ความลับที่สอง (แอบพี่เที่ยวผับเอ้ะแล้วกลับกับใคร)?!
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 03-12-2014 02:11:28
หุหุ น้องลมน่ารักเนอะพี่เพลิง
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่2 ความลับที่สอง (แอบพี่เที่ยวผับเอ้ะแล้วกลับกับใคร)?!
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 03-12-2014 08:57:11
น้องลมเมาแล้วน่ารักอ่ะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่2 ความลับที่สอง (แอบพี่เที่ยวผับเอ้ะแล้วกลับกับใคร)?!
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 03-12-2014 09:15:33
 :katai1: สงสารพี่แพรอยู่ดีอะ น้องกับแฟน เห้อ
คู่น้องลมกับพี่เพลิงนี่ได้อารมณ์อัคคีภัยใหญ่ อะไรก้อหยุดไม่อยู่
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่2 ความลับที่สอง (แอบพี่เที่ยวผับเอ้ะแล้วกลับกับใคร)?!
เริ่มหัวข้อโดย: masochism2018 ที่ 03-12-2014 09:33:50
รู้ด้วยนะว่าเวลาลมโดนขัดใจแล้วจะกัดปาก แหม่ๆๆๆ พี่เพลิงงง
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่2 ความลับที่สอง (แอบพี่เที่ยวผับเอ้ะแล้วกลับกับใคร)?!
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 03-12-2014 10:03:14
น่ารักกก
แต่แอบสงสารแพร
แต่ชื่อแอบแปลก ๆ นะ จริง แฝดน่าจะชื่อคล้ายหรือคล้องจองกัน
แต่แฝดพี่ชื่อแพร แฝดน้องชื่อลม น้องสุดท้องชื่อพัด
ส่วนแฟนพี่สาวก็ชื่อเพลิง สังเกตว่า ชื่อเป็น พ. พาน ถึงสามคน แพร พัด เพลิง ทำให้อ่านแล้วรู้สึกแปลก ๆ อยู่บ้าง
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่2 ความลับที่สอง (แอบพี่เที่ยวผับเอ้ะแล้วกลับกับใคร)?!
เริ่มหัวข้อโดย: alien.aiiwz ที่ 03-12-2014 10:24:28
น้องลมน่ารักกกกก :impress2: :impress2:

แล้วแบบนี้พี่เพลิงจะหลงน้องรึเปล่าน้า
รอลุ้นๆๆๆ
พระนางนี่เนอะ

มาต่อไวๆน้า
 :call: :call:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่2 ความลับที่สอง (แอบพี่เที่ยวผับเอ้ะแล้วกลับกับใคร)?!
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 03-12-2014 11:02:19
น่ารักกก
แต่แอบสงสารแพร
แต่ชื่อแอบแปลก ๆ นะ จริง แฝดน่าจะชื่อคล้ายหรือคล้องจองกัน
แต่แฝดพี่ชื่อแพร แฝดน้องชื่อลม น้องสุดท้องชื่อพัด
ส่วนแฟนพี่สาวก็ชื่อเพลิง สังเกตว่า ชื่อเป็น พ. พาน ถึงสามคน แพร พัด เพลิง ทำให้อ่านแล้วรู้สึกแปลก ๆ อยู่บ้าง

ขอชี้แจงว่า5555

ชื่อแพรชื่อเต็มๆคือลูกแพรค่ะ หรือก็คือ ล พ
ซึ่งมันกลายมาเป็น ลม กับ พัด

เราคิดว่าลมกับพัดเป็นส่วนหนึ่งของแพรคงน่ารักดีค่ะ เพราะครอบครัวนี้ศูนย์รวมคงอยู่ที่แพรคนเดียวจริงๆ
ส่วนพี่เพลิงน้องลม เรามีเหตุผลเล็กๆในการตั้งให้ชื่อสองคนนี้เป็นธาตุตรงข้ามกันค่ะ
 :o8:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่2 ความลับที่สอง (แอบพี่เที่ยวผับเอ้ะแล้วกลับกับใคร)?!
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 03-12-2014 14:57:13
งืมมม รอตอนต่อไป  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่2 ความลับที่สอง (แอบพี่เที่ยวผับเอ้ะแล้วกลับกับใคร)?!
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 03-12-2014 17:22:41
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่2 ความลับที่สอง (แอบพี่เที่ยวผับเอ้ะแล้วกลับกับใคร)?!
เริ่มหัวข้อโดย: hibarihao ที่ 04-12-2014 16:53:06
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่2 ความลับที่สอง (แอบพี่เที่ยวผับเอ้ะแล้วกลับกับใคร)?!
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 04-12-2014 19:24:42
เมาแล้วน่ารัก >///<
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่2 ความลับที่สอง (แอบพี่เที่ยวผับเอ้ะแล้วกลับกับใคร)?!
เริ่มหัวข้อโดย: PIMJOO ที่ 04-12-2014 20:11:11
กรี๊ดดดดดดด ! สนุกมากกกกกกกก น้องลมน่ารักมากกก  :hao6:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่2 ความลับที่สอง (แอบพี่เที่ยวผับเอ้ะแล้วกลับกับใคร)?!
เริ่มหัวข้อโดย: princetrap ที่ 05-12-2014 17:37:19
น้องลมเมาแล้วอ่อยยยยย อิอิ :haun4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่2 ความลับที่สอง (แอบพี่เที่ยวผับเอ้ะแล้วกลับกับใคร)?!
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 06-12-2014 01:59:43
ลมเมาน่ารักจัง ♥

แต่เรื่องนี้ท่าทางจะดราม่านะ เหอๆ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่2 ความลับที่สอง (แอบพี่เที่ยวผับเอ้ะแล้วกลับกับใคร)?!
เริ่มหัวข้อโดย: bananato ที่ 07-12-2014 11:57:57
 :mew1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่3 ความลับที่สาม (จริงๆแล้วพี่เขยผมก็ดีนะ)?
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 24-12-2014 23:32:52
บทที่สาม

ตึ้ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ปวดหัว…ปวดหัวมากๆเลยครับ ผมหรี่ตามองภาพมัวๆตรงหน้าก่อนจะกระพริบตาถี่ๆเพื่อให้เห็นได้ชัดขึ้น แล้วผมก็ต้องสะดุ้ง เพราะปกติตื่นมาผมจะเห็นหน้าไม่ก็ตูดไอ้พัด แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนมาเป็นไอ้พี่เพลิงแทน แถมผมกับไอ้พัดน่ะคนละเตียง แล้วนี่อะไร เตียงเดียวกัน? สภาพผมกับพี่เขานี่คิดว่าพอๆกันเลย ผมกินมาหนักกว่าน่าจะโทรมกว่าด้วยซ้ำ

โอ้ย ช่างมันเถอะปวดหัวรำคาญเสียงมากครับ แต่ไม่มีแรงเอื้อมมือไปปิดนาฬิกาบ้าๆที่ดังไม่หยุด

“พี่เพลิง ตื่น” กลัวปากเหม็นเลยพูดเบาๆครับ

“หืม…?” พี่เพลิงลืมตาขึ้นมาช้าๆ ผมกลอกตาไปมาให้รู้ว่าผมรำคาญเสียงนาฬิกาเอามากๆ พี่เพลิงเกาหัวแกรกๆ แล้วลุกขึ้นกดปิดเสียงนาฬิกาปลุก

มีแต่ความเงียบชั่วขณะ พี่เพลิงนั่งมองหน้าผมนิ่งยังกับหลับใน ผมก็มองตอบ แต่สภาพผมคือกำลังเลื้อยกับที่นอน ผมรู้สึกเหมือนเวลามันเดิน แต่ทุกอย่างมันกลับอยู่ที่เดิม

"นอนดีๆ" พี่เพลิงพูดแล้วดึงผ้าห่มที่กองอยู่ปลายเท้าผมขึ้นมาห่มให้ยันคอ แล้วก็นั่งทำหน้ามึนต่ออีกสักพัก

“กี่โมงแล้ว?” ผมถามด้วยน้ำเสียงปกติเพราะไกลกัน

“เจ็ดโมงครึ่งครับ” ผมพยักหน้าส่งๆแล้วเอาหน้าซุกผ้าห่มหนาๆต่อ มันอุ่นดีครับ

พี่เพลิงลูบหัวผมจนหัวที่ฟูอยู่แล้วฟูโคตรๆ และโคตรฟู ยีหัวเล่นเสร็จก็ลุกขึ้น

“ไปไหน?” ผมถามขึ้น หงุดหงิดกับที่พี่เพลิงมาเล่นผมแต่ผมไม่มีแรงจะยุ่งด้วย

“อาบน้ำครับวันนี้พี่มีประชุมแต่เช้าเลย”

ผมไม่ได้สนใจอะไรมากคงเป็นเพราะอาการแฮงค์นี่แหละครับ ความปวดหนึบที่หัวทำให้ผมหลับไปอีกครั้ง ผมหลับไปอีกได้แต่พักนึงก็มีเสียงกุกกักๆมารบกวน พี่เพลิงคงกำลังแต่งตัวอยู่ด้านหลังผมแน่ๆ ผมพลิกตัวหันไปทางพี่เพลิงแล้วยันตัวลุกขึ้นนั่ง สะบัดหัวไล่ความมึนงงออกไป

“พี่ทำน้องลมตื่นหรอเนี่ย?” พี่เพลิงพูดไปมัดเนคไทไป

“ลมนอนต่อได้มั้ย?จะมีใครมาไล่รึเปล่า ลมโคตรปวดหัวเลย”

"เดี๋ยวพี่บอกแม่บ้านให้ ทานอะไรแก้เมารึเปล่าครับ?" สมองผมรวบรวมสติแล้วตอบ

"ข้าวต้มร้อนๆ"


"ครับๆ"

"บัตรทรูพี่ซื้อให้แล้วนะครับ อย่าลืมสัญญาเรานะ พี่วางไว้หัวเตียง" พี่เพลิงเดินเข้ามามาวางบัตรไว้หัวเตียงแล้วทำท่าจะเดินออกไป ผมสังเกตเห็นว่าเนคไทพี่เพลิงไม่ค่อยตรงสักเท่าไหร่

ไวกว่าความคิดตอนที่พี่เพลิงเข้ามาใกล้ผมดึงปลายเนคไทพี่เพลิงไว้ ผมมองมือตัวเองที่ดึงไว้แล้วก็ตกใจเองด้วยซ้ำครับ ผมจะดึงไว้ทำไม เงยหน้ามองพี่เพลิงเนี่ยหน้างงยื่งกว่าผมอีกครับ

“มันไม่ตรง” พูดไปสั้นๆตัดความอายในตัวครับ ใจดีแถมโปรโมชั่นลุกขึ้นยืนยืดเต็มความสูงรูดเนคไทคืนให้ด้วยครับ

“ขอบคุณครับ น้องลมก็มีมุมเป็นผู้เป็นคนด้วยนะเนี่ย” ปกติเห็นผมไม่ใช่คนรึไงวะครับ

ผมเอามือแปะๆบนเนคไทพี่เพลิงเบาๆ แล้วก็กดแรงครั้งหนึ่งเพราะนึกอะไรขึ้นได้

“แล้วเสื้อผ้าลมล่ะ?” ผมไม่เห็นวี่แววเสื้อผ้าที่ผมจำได้ว่าวางไว้บนโต๊ะเลยครับ

“ก่อนอาบน้ำพี่ลงไปให้แม่บ้านซักให้ครับ รอแป๊บนึงนะ” ซักให้??พ่อสุภาพบุรุษครับ ไม่ได้ต้องการเลยครับ แล้วผมจะใส่อะไรกลับบ้านพี่เขาคิดบ้างมั้ยเนี่ย

“แล้วลมจะใส่อะไร”

“เฮ้ย ไม่รู้ ใส่เสื้อพี่ก่อนมั้ยครับ”

“ใส่เสื้อพี่เดี๋ยวแพรรู้อีก” ผมขยี้หัวจนยุ่ง พี่เพลิงก็เกาหัวตามอีก

“รออยู่ที่นี่ก่อนไงครับ รีบทำไมตากแป๊บเดียวก็แห้งแล้ว” ผมงอแงนิดหน่อย

“ไปกินข้าวกันครับ” หิวครับว่าง่ายครับ พี่เพลิงดึงแขนผมก็ไปตามแรงเลยครับ บอกแล้วไอ้ลมเป็นคนชิวๆครับ

หวิวๆที่ขามากเลยครับ ผมใส่บ๊อกเซอร์เดินในบ้านออกบ่อยนะครับ แต่บ้านผมเล็กๆไม่ได้ดูโล่งโจ่งขนาดนี้ รู้สึกขนลุกเลยทีเดียว

"เตรียมงานพร้อมรึยังเพลิง" ผมที่เดินก้มหน้าก้มตาดึงเสื้อปิดบ๊อกเซอร์เน่าๆของตัวเองชนหลังพี่เพลิงจนร้องโอ้ยออกมาเลยครับ หลังแข็งได้อีก

"พร้อมแล้วสิครับ" พี่เพลิงยิ้มให้คนตรงหน้า

พ่อพี่เพลิงรึเปล่า? หน้าตาพิมพ์เดียวกันเลยครับ เหมือนพี่เพลิงที่ดูมีอำนาจขึ้นอีกสิบเท่า จะว่าไปคุณพ่อก็หน้าเด็กมากเลยเนอะ

"นั่งสิน้องลม" หือ?ผมส่งเสียงที่ต้องเรียกว่าเสียงโง่ๆออกไปครับพี่เพลิงดึงให้ผมนั่งลงข้างๆ ผมนั่งลงตามแบบเก้ๆกังๆ

ผมขมวดคิ้วแน่นเมื่อพ่อพี่เพลิงมองผมนิ่ง อะไรวะ เหมือนมีพี่เพลิงอีกคน

“ใครเนี่ย? เด็กที่ไหน” พี่เพลิงที่หนไปบอกพี่แม่บ้านอยู่หันมาตอบพ่อ

“น้องชายฝาแฝดแฟนผมเองครับ”

“เอ้า แล้วไปทำอีท่าไหนเอาคนน้องมานอนวะ” พ่อพี่เพลิงพูไปหัวเราะไป ตลกมากมั้ยครับ ผมล่ะงงจริงๆ

“เปล่าครับ” พี่เพลิงยิ้มๆไม่ได้พูดอะไร

“ข้าวต้มใช่มั้ยคะคุณหนู?” ผมสะดุ้งเพราะพี่แม่บ้านถามผมอยู่ข้างๆ ผมพยักหน้าเบาๆแล้วยิ้มให้ ทำไมพ่อลูกคู่นี้มันดูดีจังวะครับ นักธุรกิจในหนังชัดๆ มาจิบกาฟงกาแฟไปคุยกันไป ผมนั่งตัวลีบๆตักข้าวต้มกิน รู้สึกสมองได้รับพลังงานครับ

“แฟนแกนี่ หน้าแบบนี้เลยรึเปล่า?” อยู่ดีๆผมก็เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของบทสนทนา

“ครับ ไอ้นี่มันผอมกว่าขาวกว่าด้วยซ้ำ” พ่อพี่เพลิงพยักหน้าตาม

“น้องลมอาบน้ำยังครับเนี่ย” สไตล์การพูดเหมือนกันสุดๆเลยครับ ผมส่ายหน้าแทนคำตอบ

“น้องลมรอเสื้อผ้าอยู่ครับ ผมให้พี่ทิซักอยู่” พี่ทิที่ว่าคงป็นหนึ่งในแม่บ้านของบ้านนี้น่ะครับ

“แล้วเราไปกันเลยมั้ย พ่อจะไปเคลียงานด้วย” พี่เพลิงพูดอะไรสักอย่างแล้วก็ทำท่าจะลุกทั้งคู่

“เอ้า. . . แล้วลมอ่ะ?” ปากไปไวกว่าความคิดเยอะครับ บอกเลย

“น้องลมรอเสื้ออยู่นี่ก่อน จะกลับเองรึรอพี่ไปส่งแล้วแต่เลยครับ”

“งั้นลมกลับเองแล้วกัน” พี่เพลิงขยี้หัวผมแรงๆแล้วหัวเราะ โอ้ย เดี๋ยวผมร่วงใส่ข้าวต้ม!! ผมพยายามแกะมือเหนียวๆของพี่เพลิงออก

“จะลากันอีกนานมั้ย?” จนพ่อพี่เพลิงตะโกนว่า พี่เพลิงเลยปล่อย

………………………………
แล้วผมก็ได้แต่นั่งเปื่อยมองสระว่ายน้ำสวยๆในบ้านนี้ พี่แม่บ้านกำลังรีดเสื้อให้ผมครับ แอบเอาขาแตะไปนิหน่อยหนาวนิ้วเท้ามากๆเลยครับ

“คุณหนูคะ เสื้อเรียบร้อยแล้วค่ะ” ผมหันไปมองก็เห็นพี่แม่บ้านถือเสื้อผมที่พับอย่างเรียบร้อยไว้

“ขอบคุณมากครับ”

“คุณหนูเปลี่ยนที่ห้องน้ำด้านล่างได้เลยนะคะ เดี๋ยวฉันพาไป” คำก็คุณหนูสองคำก็คุณหนู บ้านนี้มันอะไรกัน

“ผมเปลี่ยนบนห้องพี่เพลิงได้มั้ยครับ จะได้เก็บของผมลงมาเลย แล้วนี่ผมก็ยังไม่ได้อาบน้ำด้วย ฮ่าๆ” พี่เขาแค่ตอบรับค่ะเบาๆแล้วเดินหายไป

ผมเดินหอบเสื้อผ้าพร้อมเกาหัวแกรกๆจะขึ้นบันไดไปห้อง ผมไม่รู้ว่าตอนนี้กี่โมง เดาว่าน่าจะเกือบบ่ายแล้ว ปกติผมก็เน่าแบบนี้แหละครับ

“นี่! เธอเป็นใครเนี่ย?” ผมวางมือที่เกาหัวอยู่ลง

“ถามผม?”

“ใช่ เสื้อตัวนี้รีนซื้อให้พี่เพลิงตั้งนานแล้วนะ…” ผมก้มมองเสื้อ แล้วเงยหน้ามองผู้หญิงตัวสูงพอๆกับผม อายุพอกับผม ตั้งแต่หัวจรดเท้า ขอโทษที่เสียมารยาทครับ แต่ผู้หญิงตรงหน้าผมน่ารักจริงๆ ทั้งขาวทั้งหมวยหูย

“ผมเป็น…คนรู้จัก พี่เพลิง” ผมนึกขึ้นได้ว่าเธออาจจะเป็นคนที่ตามตื้อพี่เพลิงแน่ๆ เลยพูดงงๆใส่เธอไปก่อน เอ้ะชื่ออะไรนะ รีน?

“แล้วทำไมต้องใส่เสื้อพี่เพลิงด้วย สนิทกับพี่เพลิงมากหรอ รีนไม่เห็นจะเคยเห็นหน้า” แล้วเธอน่ะสนิทกับพี่เพลิงมากรึไง แฟนเขาก็ไม่ใช่บ่นยังกับแต่งงานกันแล้ว ผมยกมือขึ้นเกาหัวอีกรอบ

“ผมจะไปอาบน้ำ แค่นี้ได้มั้ยครับขี้เกียจตอบ” ดูท่าว่าจะช็อคกับคำพูดผมนิดหน่อยครับ เชื่อเลยว่าพี่เพลิงไม่แม้แต่จะเคยปฏิเสธเธอคนนี้เลยสักครั้ง

“ตอบก่อนสิ”

ผมเดินหน้ามึนขึ้นมาอาบน้ำจนได้ครับ ทิ้งให้เขาหาคำตอบเอง เห็นแล้วมันหงุดหงิดแทนแพรครับ ทำไมพี่เพลิงปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้คิดไปเองว่าเป็นเจ้าของพี่เพลิงได้ โตก็โตแล้วแทนที่จะจัดการให้ดี

แล้วทำไมผมจะต้องมาหงุดหงิดเพราะเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องของผมด้วยวะ?

ผมเดินกำบัตรทรูแน่นตาเยิ้มเห็นไอเท็มแทบจะตกบันได

“เอ้า อาบน้ำแล้วหรอครับ ดูสิลูก อย่าเอาไปฟ้องแฝดนะ” พ่อพี่เพลิงเดินสวนขึ้นมาพูดขึ้นแบบยิ้มๆกับผมพร้อมพยักเพยิดไปทางไอ้พี่เพลิงกับคนที่ชื่อรีนกำลังนั่งคุยกันแบบแนบชิด

“ทำไมพี่เพลิงไม่แต่งๆกับเจ้เขาเลยล่ะครับ” อุ้ย ใส่อารมณ์ไปนิดน่อย นึกถึงแพรแล้วมันขึ้นครับ

“หนูรีนเขาเป็นลูกหุ้นส่วนใหญ่เลยนะครับ เพลิงมันคงปฏิเสธยากหน่อย ถ้าหนูไม่สบายใจพ่อช่วยพูดให้ได้นะ แต่พ่อว่าผู้ใหญ่ไปยุ่งจะยิ่งลำบาก” ผมพยักหน้างึกงัก

“รอมันพร้อมแล้วกันลูก ฝากบอกแฝดหนูด้วย” พ่อพี่เพลิงตบบ่าผมแปะๆแล้วยิ้มหล่อใส่ ตีนกาคุณพ่อทำไมไม่มีอิทธิพลต่อความหล่อเลยล่ะครับ? ผมล่ะสงสัยจริงๆ

“น้องลม พี่ไปส่งมั้ย?” พี่เพลิงเหมือนอยากจะปลีกตัวจากคนชื่อรีนเต็มแก่

“คนรู้จักพี่เพลิงหรอคะ รีนชื่อรีนน้า” คนละอารมณ์กับตอนที่ทักผมเรื่องเสื้อเลยครับ นี่สินะที่เรียกว่าเสียงที่สองของผู้หญิง

“ไม่ เดี๋ยวลมกลับเอง”

………………………………………………………………………………

“ทำงานเป็นไงบ้างลม” ลงจากพี่วินได้แพรก็ยิงคำถามใส่ผมเลยครับ แหม ถ้าผมไม่ไลน์ถามเพื่อนว่างานถึงไหนแล้วก็คงตอบไม่ได้หรอกครับ

“ไอ้พีทพิมพ์อยู่ ลมพรีเซ้นท์เฉยๆไง” นั่นแน่สคริปเป๊ะ

“วันนี้เย็นหน่อยแพรจะไปซื้อของมาตุนอีก ลมไปด้วยกันมั้ย?”

“แพร แพรรักพี่เพลิงมากๆใช่มั้ย?”

“รักสิ แล้วลมจะไปกับแพรมั้ยเนี่ย” ผมเกาหัวแกรกๆกับคำถามที่ผมถามออกไป อือ…ผมว่าผมไปหาหนังสือมาอ่านสักเล่มก็ดีเหมือนกันครับ รู้สึกว่าง

“ไปๆๆ เดี๋ยวลมไปซื้อหนังสือเรียน”

“ให้มันจริงนะ” อ่อ ผมลืมเล่าแพรน่ะเรียนมหาวิทยาลัยเปิดครับ แพรมันเป็นนักแต่งนิยายตามเว็บทั่วไป มันรักอิสระ รักจินตนาการของมัน แพรเลยตัดสินใจเรียนแบบเปิด แต่จริงๆแล้วแพรต้องดูแลพวกผมเลยทำให้ขี้เกียจไปมาครับ ไม่มีอะไรหรอก

………………………………………………………………………….

“ลม!!!  ลงมาเร็วแพรจะไปแล้ว” แพรตะโกนเรียกผมจากชั้นล่างครับ

“พัดมึงไปมั้ย” ผมใช้ตีนสะกิดไอ้พัดที่นอนเล่นโทรศัพท์อยู่เตียงมัน

“ไม่อะ ขี้เกียจเดิน” ครับๆ ไอ้น้องเทวดา

ผมเดินนวยนาดลงมาชั้นล่างรู้สึกเอียนกับคำว่าบันไดครับ

“ใครขับอ่ะ ลมหรอ?” ผมเอามือชี้ตัวเอง

“ไม่ต้อง พี่เพลิงมารับ”

“ฮะ????”

……………………………………………………………………..

เคยเบื่อหน้าใครสักคนมั้ยครับ? แบบที่ไม่อยากเจอก็เจอโคตรบ่อย เกลียดเขาแต่ก็วนเวียนอยู่ด้วยกันตลอด ผมพ่นลมหายใจพรั่งพรูความรู้สึกเบื่อออกไปให้มากที่สุด

“ลมเป็นอะไร?” แพรที่เดินนำผมอยู่ข้างๆพี่เพลิงพูดขึ้น นี่ผมกำลังทำให้แพรเสียบรรยากาศกับแฟนรึเปล่าวะ

“เปล่าๆ งั้นลมไปดูหนังสือก่อนนะ” ผมโบกมือแล้วรีบเดินดุ่มๆออกมาเลยครับ

ว่าแต่…ผมจะซื้อหนังสือเรียนจริงดิ

บ้า ผมวกตัวกลับเดินเข้าร้านหนังสือการ์ตูนแทนครับ ร้านนี้มีการ์ตูนโคตรจะเยอะชั้นวางสูงเลยหัวผมไกลลิบ ผมยืนไล่สายตามองหาการ์ตูนเรื่องที่ผมไม่มีเวลาอ่านสักที ใช้เวลาหาอยู่นานเหมือนกันครับเพราะว่ามันค่อนข้างจะลายตามากๆ แล้วผมก็เจอเล่มที่ผมอยากได้!!

ติดอย่างเดียว…แม่งอยู่ชั้นบนสุด ชั้นที่ไกลลิบจากหัวผมมากๆ อาจจะเพราะมันเป็นการ์ตูนที่ค่อนข้างจะเก่าและไม่มีคนอ่าน ผมมองซ้ายมองขวาปกติมันจะมีบันไดให้ปืนนะครับ แต่วันนี้มันหายไปไหนหมดวะ

เอาวะ ฮึบ! ชูแขนขึ้นจนสุด!! ไม่ถึงโว้ยยยย แตะได้แค่ปลายนิ้ว ทดลองเขย่งเพิ่มอีก เฮ้ย ใกล้ได้แล้วๆๆ อีกนิดนึง!! อยู่ดีๆก็มีคนดึงชายเสื้อผมลงครับแล้วมือยังดึงลงอยู่ไม่ปล่อยผมตกใจเลยหันไปมอง

“โชว์หลังหรอครับ เอาเล่มไหนพี่หยิบให้” พี่เพลิงยืนซ้อนหลังอยู่ทำเอาผมขนลุกซู่เลยครับ

“เอา... เล่มส้มๆ5เล่มนั้นอ่ะ เรียงเลย” ผมชี้ๆไป พี่เพลิงก็ปล่อยมือจากเสื้อผมแล้วก็หยิบลงมาให้จนครบ เกลียด เกลียดความสูงพี่เพลิงครับ ไม่หรอกผมยังโตได้อีกพี่เพลิงมันหยุดสูงแล้ว

“ขอบคุณ” ผมหยิบมาพลิกซ้ายพลิกขวา อยากจะแกะดูเนื้อหาข้างในครับ โธ่

“บ้านพี่ก็มีนะเรื่องนี้” ผมเงยหน้าขึ้นมองพี่เพลิงทันที

“งั้นยืมอ่านได้ป่ะ?”

“ได้สิครับ พี่มียันเล่มจบเลยนะ”

“พี่ก็ชอบหรอ?”

“ชอบสิ…แต่อ่านแล้วพี่ว่ามันไม่คลายเครียด พี่เครียดหนักกว่าเดิมอีก” ผมยิ้มขำ ตลกดีครับที่พี่เพลิงมาเครียดกับการ์ตูนต่อสู้บ้าๆแบบนี้

“งั้น…ลมเอาเรื่องอื่น พี่ว่าเรื่องไหนสนุก?” พอเจอคอเดียวกันเริ่มรู้สึกโอเคครับ พี่เพลิงก็ชี้เล่มนู้นเล่มนี้บางเล่มที่บ้านพี่เพลิงก็มีแล้วครับ ซื้อแล้วโคตรจะเยอะเลย คนบ้านรวยก็งี้

“เออ แล้วแพรล่ะ?” เพิ่งนึกขึ้นได้เลยครับ

“แพรเลือก เอ่อ ชุดชั้นใน พี่ไม่รู้จะอยู่ส่วนไหนดีก็เลยออกมาแล้วเห็นน้องลมพอดีด้วย” ไม่เห็นจะต้องพูดยืดยาวขนาดนี้เลยครับ ผมยืนเลือกกับพี่เพลิงสักพักก็มีคนสะกิดผมจากด้านหลัง

“พี่คะ!...ขอไลน์พี่ได้มั้ยคะ?” อุ้ย สาวน้อยวัยมัธยมปลายขาวๆตาโตแบ๊วสมวัยยืนถือโทรศัพท์เตรียมกด มีรึผมจะไม่ให้?

“อยากได้จริงหรอ? ลมแอลโอเอ็มหนึ่งสองสาม” ผมทวนทีละตัวให้น้องเขากด เสร็จแล้วน้องเขาก็ยื่นให้ผมดูผมพยักหน้ายิ้มๆไปน้องก็บอกขอบคุณค่ะแล้วรีบวิ่งไปกรี๊ดๆกับเพื่อน จริงๆแล้วผมหล่อนะ รู้ยัง??เชื่อยัง??

“เสน่ห์แรงนะเรา” อ่ะแน่นอน พี่เพลิงลูบหัวผมเหมือนหมั่นไส้แต่ผมไม่ได้สนใจอะไรครับ

“ปล่อยๆ ผมจะไปจ่ายตัง” ผมเอามือพี่เพลิงออกแล้วหยิบหนังสือในมือพี่เพลิงจะเดินไปจ่ายตังพี่เพลิงยืนกำกับอยู่ข้างๆ

“ไปหาแพรกัน” ทันทีที่รับถุงมาก็หันไปพูดกับพี่เพลิงเลยครับ พี่เพลิงตอบรับครับเบาๆ

“น้องลม ทำไมบางทีก็แทนตัวเองว่าลม บางทีก็ผมล่ะครับ” เดินๆกันอยู่พี่เพลิงก็ถามขึ้น

“แล้วพี่อยากให้ผมแทนว่าอะไร”

“แทนว่าผมก็น่ารักเรียบร้อยดีครับ”

“งั้นลมจะแทนลมนี่แหละ” พี่เพลิงหลุดขำออกมาเลยครับ ตลกมากมั้ย

“มาแพรพี่ถือให้” เห็นแพรกำลังเดินมาพอดีพี่เพลิงรีบเดินไปเอาของในมือแพรมาถือจนหมด

“แพรซื้ออะไรอีกมั้ยครับ” แล้วผมก็ได้แต่เดินตามหลังต้อยๆเหมือนเดิม

“ไม่ค่ะ แพรกลับเลยดีกว่าพี่เพลิงเบื่อแย่เลย แพรซื้อแต่อะไรก็ไม่รู้ ขอโทษนะคะ” แล้วก็สบตากันหวานซึ้ง

“พี่ไม่เบื่อหรอกครับ อยู่กับน้องลมสนุกดี”

“หรอคะ ดีแล้วล่ะค่ะ” แพรหันมายิ้มยกนิ้วโป้งให้ผม เยี่ยมหรอ? อืม เยี่ยม
……………………………………………………………………………………

ครืดดด ครืดดด ครืดดดด

ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูทันทีเพราะคิดว่าจะได้แอ้มเด็กม.ปลายที่ไหนได้พอเปิดดูรูปกับชื่อไลน์ก็ต้องกดรับแอดแบบเซ็งๆ

ให้ทายว่าใคร

อืมนั่นแหละ จะเอ่ยชื่อยังเบื่อเลยครับ

พี่เพลิงรัวสติกเกอร์เด็กใส่แว่นตาดำที่กวนตีนๆมาครับ ผมก็รัวกลับด้วยสติกเกอร์หมีแพนด้าที่เพิ่งซื้อมาใหม่ น่ารักมากกกกครับ สักพักเครื่องผมเริ่มออกอาการค้าง เลยพิมพ์บอกไปว่าพอๆ

พอๆ

กำลังสนุกเลยครับ55555

เอาไลน์ลมมมม มาจากไหน

จำมาครับ
จำจากที่น้องลมแจกสาว

ไม่ใช่สาวจะแอดมาทำไม

ใจร้าย

แน่นอน

น้องลมไปทะเลมั้ยครับ
พี่จะจองบ้านแล้วนะ

หือ? ผมพลิกตัวขึ้นนั่งบนเตียง กำลังจะพิมพ์ตอบกลับไปแพรดันเข้ามาก่อน

“หนุ่มๆคะ เสาร์อาทิตย์นี้แพรจะไปทะเล ไปกันมั้ย” สงสัยจะเรื่องเดียวกับพี่เพลิงผมล็อคหน้าจอแล้วเงยหน้ามองแพรแทน

“พัดจะไปหัวหินกับเพื่อน แพรกับลมไปไหนกันอ่ะ?” ไอ้พัดมันนัดกับน้องตัวหอมไว้ครับ ไปกันสองคนเกย์ได้อีก อ่อ น้องตัวหอมชื่อจริงๆชื่อ “เจ้า” ครับ แต่น้องเขาตัวหอมๆอะไรก็ไม่รู้ ผมเลยเรียกว่าตัวหอมครับ น่ารักล่ะสิ

“เสียใจด้วยแพรไปหัวหินจ้า น้องเจ้ากับพัดพักที่นั่นไปเถอะ”

“ลมนอนไหนเอ่ย”

“ลมนอนกับพัด ได้มั้ย?”

“ไม่ได้ พัดจะนอนกับเมีย” ตลกแล้วไอ้น้องเวร ไอ้เด็กเกรียนเอ้ย

“งั้นลมไม่ไป”

“ลมก็นอนกับแพรก็ได้ บ้านที่พี่เพลิงหาตั้งใหญ่เลย” สรุปว่ามาถามความคิดเห็นหรือมาบังคับวะครับ โธ่

“เอาเลยๆ ลมอะไรก็ได้”

“แล้วพี่แพรจะไปทำไม” ไอ้พัดถามขึ้น

“แพรจะไปเก็บบรรยากาศมาแต่งนิยาย” แพรพูดแล้วแอบอมยิ้ม ไปหมดแล้วสตงสติแฝดผม

“สรุปไปนะ? ลมมากับแพร พัดไปกับเจ้า โอเคนะ? แพรไปแต่งนิยายรอฉากทะเลดีกว่า” แล้วแม่นางแพรก็เดินออกไปเลยครับ เป็นคำถามที่ควรจะต้องการคำตอบแท้ๆ แต่แพรกลับไม่อยู่ฟัง
ครืนนน ครืนนน ครืนนนน

อ่านแล้วก็ไม่ตอบ
หยิ่งหรอครับ

เออ สรุปลมไปด้วย
ไปเป็นก้างขวางคอ-__-

แล้วพี่เพลิงก็ส่งอะไรมาอีกก็ไม่รู้เยอะแยะ ส่งรูปบ้านมาให้ผมช่วยเลือก ผมก็บอกว่าให้ส่งไปให้แพร พี่เพลิงก็บอกแพรแต่งนิยายอยู่ไม่อยากกวน ผมก็เออออห่อหมกช่วยดูให้

รู้สึกซี้กับพี่เพลิงขึ้นให้อีกเลเวลครับ

จริงๆแล้วพี่เพลิงไม่ได้แย่อะไรเลยนะ…?

อ่า…มั้ง?

---------------------------------------------------------------------------------------------------------
ครือบับว่า... ไม่มีอะไรจะแก้ตัวค่ะะ มาช้ามากๆ เนื่องจากคนแต่งเรียนรามไปพร้อมกับม.ปลาย สอบชนกันสนุกเลยค่ะ-__-

เสาร์อาทิตย์นี้คนแต่งไปหัวหินค่ะ ไปส่องน้องลม คิคิ

ขอบคุณทุกๆคอมเม้นทุกๆยอดวิวที่มีให้กันนะคะ วันศุกร์มีสอบอีกแต่มานั่งพิมพ์ต๊อกแต๊กๆกลัวคนอ่านจะลืม

ทุกๆข้อความคือกำลังใจที่ดีของคนเขียนเสมอค่ะ :bye2: :mew1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่3 ความลับที่สาม (จริงๆแล้วพี่เขยผมก็ดีนะ)?
เริ่มหัวข้อโดย: whistle ที่ 24-12-2014 23:50:57
พี่เพลิงหลงน้องลมแล้วสิ..........
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่3 ความลับที่สาม (จริงๆแล้วพี่เขยผมก็ดีนะ)?
เริ่มหัวข้อโดย: lovegoldfish ที่ 25-12-2014 00:02:18
เอ๊ะ หรือว่าแพรกำลังแต่นิยายลงเล้า
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่3 ความลับที่สาม (จริงๆแล้วพี่เขยผมก็ดีนะ)?
เริ่มหัวข้อโดย: suck_love ที่ 25-12-2014 00:10:30
บับแว่ เค้าสงสัยว่าจะรักกันไง  :hao5:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่3 ความลับที่สาม (จริงๆแล้วพี่เขยผมก็ดีนะ)?
เริ่มหัวข้อโดย: wavalove ที่ 25-12-2014 01:15:49
 :katai4: :katai4: :katai4:

แพรๆๆๆ  แพรเขียนใช่มั้ยนิ !!!

 :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่3 ความลับที่สาม (จริงๆแล้วพี่เขยผมก็ดีนะ)?
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 25-12-2014 05:06:50
พี่เพลิงแอบชอบน้องลมรึเปล่า มีแอบหวงด้วย เสื้อเปิดก็ไม่ได้
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่3 ความลับที่สาม (จริงๆแล้วพี่เขยผมก็ดีนะ)?
เริ่มหัวข้อโดย: Satang_P ที่ 25-12-2014 08:12:14
 :t3:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่3 ความลับที่สาม (จริงๆแล้วพี่เขยผมก็ดีนะ)?
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 25-12-2014 08:40:00
 :hao7: แพรเลิกกับพี่เพิลงเหอะ ไม่รู้ทำไมแต่ไม่อยากหน่วงเลยอ่า
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่3 ความลับที่สาม (จริงๆแล้วพี่เขยผมก็ดีนะ)?
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 25-12-2014 09:21:04
ความไกล้ชิดช่างน่ากลัว
แพรรักเพลิงจริงๆใช่มั้ย
แอบสงสารแพรล่วงหน้า
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่3 ความลับที่สาม (จริงๆแล้วพี่เขยผมก็ดีนะ)?
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 25-12-2014 10:22:20
รักแท้แพ้ยาสีฟัน  :m20:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่3 ความลับที่สาม (จริงๆแล้วพี่เขยผมก็ดีนะ)?
เริ่มหัวข้อโดย: hibarihao ที่ 25-12-2014 10:53:47
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่3 ความลับที่สาม (จริงๆแล้วพี่เขยผมก็ดีนะ)?
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 25-12-2014 11:26:02
ดีใจที่ตัดสินใจเข้ามา ตอนแรกกลัวเป็นแนว ซั่มกันหลับหลัง มาแบบนี้ก็น่ารักเลย 5555 
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่3 ความลับที่สาม (จริงๆแล้วพี่เขยผมก็ดีนะ)?
เริ่มหัวข้อโดย: ekuto ที่ 25-12-2014 12:13:35
จะรักกันหรอป่าวหว่า
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่3 ความลับที่สาม (จริงๆแล้วพี่เขยผมก็ดีนะ)?
เริ่มหัวข้อโดย: เกี๊ยวซ่า ที่ 25-12-2014 13:22:10
ถ้าตัดแพรออกไปนี่เค้าก็คิดว่าพี่เพลิงกำลังจีบลมนะ  :katai5: แถมแต่งนิยายด้วยแพรคงไม่ใช่สาววายมั้ง

#มโนไปไกลแล้วค่ะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่3 ความลับที่สาม (จริงๆแล้วพี่เขยผมก็ดีนะ)?
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 25-12-2014 22:48:11
มาต่อเถอะครับ :sad4: พี่อยากได้ความลับตอนต่อไป
มันจะได้เป็น Christmas Secret อ่ะ

refresh หน้าจออย่างบ้าคลั่ง  :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่3 ความลับที่สาม (จริงๆแล้วพี่เขยผมก็ดีนะ)?
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 26-12-2014 09:43:43
พี่เพลิงนี่คิดอะไรกับน้องลมรึเปล่าเนี่ย
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่3 ความลับที่สาม (จริงๆแล้วพี่เขยผมก็ดีนะ)?
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 26-12-2014 13:24:20
มาต่อเถอะครับ :sad4: พี่อยากได้ความลับตอนต่อไป
มันจะได้เป็น Christmas Secret อ่ะ

refresh หน้าจออย่างบ้าคลั่ง  :katai4: :katai4: :katai4:

ระวังปุ่มF5พังนะคะ คนแต่งสายดองเค็มค่ะ พูดเลย :hao7:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่3 ความลับที่สาม (จริงๆแล้วพี่เขยผมก็ดีนะ)?
เริ่มหัวข้อโดย: xeruoh ที่ 26-12-2014 16:46:26
หูยย
ถ้าตอนหลังเพลิงหันมาชอบลมแบบจริงจัง
แล้วจะทำไงกระแพรล่ะเนี่ยย
รอตอนต่อไปน้า
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่3 ความลับที่สาม (จริงๆแล้วพี่เขยผมก็ดีนะ)?
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 26-12-2014 19:36:30
แอบสงสารพี่แพรนะคะ..รอดูๆ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่3 ความลับที่สาม (จริงๆแล้วพี่เขยผมก็ดีนะ)?
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 26-12-2014 21:48:47
ระวังปุ่มF5พังนะคะ คนแต่งสายดองเค็มค่ะ พูดเลย :hao7:
   :sad4: ใจร้าย...ถ้าจะเข้ามาสายดองเค็มนี่  o18 แทงพี่เลยเถอะครับ  :o12:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่3 ความลับที่สาม (จริงๆแล้วพี่เขยผมก็ดีนะ)?
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 26-12-2014 22:08:46
กำลังจะสนุกแล้ว ไปทะเลด้วยย
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่3 ความลับที่สาม (จริงๆแล้วพี่เขยผมก็ดีนะ)?
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 27-12-2014 00:32:53
จะยังไงต่อกันละเนี่ย ทะเลทริบนี้มีซัมติ่งแน่ๆ :hao3:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่3 ความลับที่สาม (จริงๆแล้วพี่เขยผมก็ดีนะ)?
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 27-12-2014 01:38:13
เนื้อเรื่องน่ารักดีครับ ชอบบบบ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่3 ความลับที่สาม (จริงๆแล้วพี่เขยผมก็ดีนะ)?
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 27-12-2014 07:47:40
เข้ามารอความลับที่สี่
จะมีอะไรเกิดขึ้นที่หัวหินรึเปล่าน้า  :hao7:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่3 ความลับที่สาม (จริงๆแล้วพี่เขยผมก็ดีนะ)?
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 27-12-2014 13:03:33
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่3 ความลับที่สาม (จริงๆแล้วพี่เขยผมก็ดีนะ)?
เริ่มหัวข้อโดย: bananato ที่ 28-12-2014 14:02:33
 :call: :z13: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่3 ความลับที่สาม (จริงๆแล้วพี่เขยผมก็ดีนะ)?
เริ่มหัวข้อโดย: princetrap ที่ 31-12-2014 14:10:06
ว้าย ทะเล :z1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่3 ความลับที่สาม (จริงๆแล้วพี่เขยผมก็ดีนะ)?
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 01-01-2015 23:41:04
อะไรครับ ปีใหม่ไปทะเลแล้วยังไง ทวงนะเนี่ยทวงๆๆ คิๆๆ

ล้อเล่นนะครับ แวะมาสวัสดีปีใหม่มั่งสิครับ หายไปนานๆ แบบนี้
เป็นห่วงนะคุณผู้เขียน  :L2: :L1: :L2:
หัวข้อ: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สี่ (ทะเลคู่ ใครก้าง?)
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 03-01-2015 00:15:01
ความลับที่สี่

“พี่แพรหวัดดีคร้าบ พี่ลม พี่เพลิง สามีที่ร้ากก” ตัวหอมเข้าบ้านมาได้ปุ๊บก็โวยวายยกมือไหว้ทุกคนเลยครับ เพราะอะไรน่ะหรอ?เพราะมันมาเลทไปเกือบครึ่งชั่วโมงไงครับ!

“เค้าผิดไปแล้ว เค้าตื่นสาย ป่ะๆๆไปกันเถอะ” มาถึงก็ควงแขนน้องชายผมเลยครับ ผมทำหน้าเอือมใส่ พี่เพลิงส่ายหน้ายิ้มขำ

“ไปๆ ลุกค่ะลุก” แพรดึงแขนผมให้ลุกขึ้น แล้วเดินดุ่มๆตามพี่เพลิงที่เดินนำไปก่อนแล้ว

วันนี้พี่เพลิงเอารถCRVมาใช้ครับ บ้านเขามีรถให้เลือกตามจำนวนคนรึเปล่าวะ อันนี้ผมไม่รู้ช่างแม่ง ตอนนี้รู้สึกตัวเองกลายเป็นก้างโดยสมบูรณ์แบบครับ ผมนั่งเคี้ยวหมากฝรั่งมองคู่รักข้างหน้าและไอ้คู่ข้างๆคู่พี่เพลิงกับแพรน่ะไม่เท่าไหร่คุยกันงู้งงิ้งอะไรก็ไม่รู้ แต่ไอ้คู่ข้างๆนี่มันมีความสุขมากมั้ย ผมอยากรู้จริงๆ

ไอ้พัดมันแบมือวางบนตักตัวหอมแล้วตัวหอมก็เอานิ้วชี้จิ้มๆ ไอ้พัดก็กำมือครับ กำแบบที่กำนิ้วตัวหอมไปด้วยน่ะครับ พอเห็นภาพมั้ย พอไอ้พัดจับนิ้วได้ตัวหอมมันก็จะหัวเราะคิกๆอย่างมีความสุข

ผมล่ะอยากก้มหน้าไปเลียมือไอ้พัดเอาให้แม่งเล่นกันไม่ได้เลยครับ หมั่นไส้!!

“น้องลมทำหน้าแปลกๆนะวันนี้” พี่เพลิงถามขึ้น

“แปลกยังไง?”

“เหมือนหมาง่วงนอน” เป็นไอ้พัดที่ตอบแทนครับ ซาบซึ้งใจในความปากหมาของน้องตัวเองจริงๆ ตัวหอมก็หัวเราะคิกคักไปด้วย

“เออ” ผมสะบัดหน้าหนีหันมองกระจก รู้ครับไม่มีใครสนใจจะง้อผมหรอก โธ่

เสียงเพลงคลอเบาๆในรถทำให้ผมหลุดจากการเหม่อลอยมองเมฆลอยปุ้งๆ ผมมองไปรอบรถพัดกับตัวหอมเอนพิงกันหลับไปแล้วครับ แพรก็นอนพิงกับกระจกรถ ผมลอบมองพี่เพลิงจากกระจกมองหลัง พี่เพลิงเคาะนิ้วตามจังหวะเพลงลงบนพวงมาลัย

รู้สึกเหมือนพี่เพลิงกำลังจ้องผมตอบอยู่ ผมเลยแสร้งมองไปทางอื่นแทน

“น้องลมอย่าเพิ่งหลับนะครับ อยู่เป็นเพื่อนพี่ก่อน” พี่เพลิงพูดยิ้มๆ ไม่ได้แอบมองเว้ยไม่ได้แอบ จะมายิ้มทำไมวะ โคตรเกลียดยิ้มแบบนี้เลยครับ

“เมื่อไหร่จะถึงล่ะ”

“ไม่ถึงชั่วโมงก็ถึงแล้วครับ หิวมั้ย แวะทานที่ไหนก่อนรึเปล่า” ผมส่ายหน้าแทนคำตอบ

“ลมไม่หิวอ่ะ คนอื่นหิวรึเปล่าล่ะ"

"หลับกันขนาดนี้คงไม่หิวแล้วล่ะครับ" ผมยิ้มขำ เพราะตัวหอมที่นั่งข้างๆผมเนี่ยนอนอ้าปากหวอเลยครับ ดีที่หน้าตามันน่ารัก มันเลยไม่ได้ดูน่าเกลียดขนาดนั้น

ผมนั่งฟังพี่เพลิงเคาะบวกกับเสียงเพลงไปเรื่อยๆ รู้สึกมันเงียบแปลกๆครับ จะว่าอึดอัดก็ไม่เชิง ผมเลยพูดแทรกบรรยากาศเงียบๆขึ้น

"เพลงนี้ชื่ออะไรนะ"

"ไม่รู้สิครับ ฟังไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็นึกออก"

อยากจะซบอิงไหล่ไปยืนเคียงข้างกาย
แต่ต่อให้รักเท่าไหร่ รักเธอเท่าไหร่
แค่ไหนก็กอดเธอไม่ได้

“กอดไม่ได้”ผมครางชื่อเพลงออกมาเบาๆ

“เอ้าก็รู้หนิครับ” ผมเบ้ปากใส่ บางทีมันก็เพิ่งนึกออกรึเปล่าวะ

เบื่อครับเบื่อ เบื่อมากๆด้วย เมื่อไหร่จะถึงวะ บรรยากาศข้างทางเริ่มคุ้นตาผมแล้วครับ ผมเที่ยวทะเลบ่อยนะ แต่ส่วนมากจะมากับเพื่อน อ่อ ครั้งนี้ที่ๆเราจะไปพักคือค่ายตชด.แห่งหนึ่งครับเปิดให้นักท่องเที่ยวพัก เพราะตอนที่ผมกำลังดูบ้านแพรเข้ามารีเควสขอที่ที่เงียบๆ ขอที่ส่วนตัวมากๆ เอาที่มันโรแมนซ์แบบสุดตีน

ค่ายนี้ไม่ใช่หรอวะที่มีข่าวคนตาย?!

เอาเถอะเรื่องนี้ลมจะไม่ยุ่ง ตัวหอมเริ่มยุกยิกๆ สงสัยจะตื่นแล้ว

“น้องลมปลุกเจ้ากับพัดหน่อยครับ พี่ต้องเข้าไปส่งในโรงแรมก่อน ใกล้จะถึงแล้ว” ผมพยักหน้างึกงัก ตบหน้าไอ้พัด กับหยิกแก้มตัวหอมเบาๆ

เริ่มเข้ามาในถนนริมหาดชะอำแล้วครับ วันนี้คนไม่ค่อยเยอะเท่าที่ควร เก้าอี้ว่างๆโล่งเห็นได้ทั่วเลยครับ

“เจ็บบ ปลุกดีๆก็ได้มั้งเจ้” ตัวหอมถูแก้มตรงที่ผมหยิก หัวมันฟูฟ่องเลยครับ นี่มันคือสิ่งที่เด็กม.5ควรจะเป็นหรือเปล่า? ไอ้พัดมันแก่ไปรึตัวหอมมันเด็กไปวะครับ

“เจ้า พัด ลงตรงไหนดีครับเนี่ย” พี่เพลิงถามขัดขึ้น

“ลงแถวนี้ก็ได้ครับ เดี๋ยวผมเดินหาอะไรกินแถวนี้ก่อน”ไอ้พัดพูดแล้วมองตัวหอมเป็นเชิงถาม

“ตามนั้นเลยครับ”

พี่เพลิงขับไปอีกนิดเพื่อหาที่จอดรถ พอจอดได้ไอ้พัดก็เปิดประตูลงจากรถไป

“พัดดูแลเพื่อนดีๆด้วย อย่าตีกันรู้เปล่า?” แพรที่ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้พูดขึ้น

“อย่าปล้ำกันมากกว่า” ตัวหอมเบ้ปากใส่ผมก่อนปิดประตูเสียงดัง ไอ้พัดตบเกรียนตัวหอมเลยครับ ฮ่าๆแหมม กระเป๋าตัวหอมมันก็ถือให้ด้วยนะครับ ไอ้เพื่อนคู่นี้นี่มันอะไร แล้วมันก็พากันกอดคอเดินไปทางด้านหลังรถ คงจะไปหาอะไรกินกันจริงๆ

“แล้วพวกเราล่ะแวะทานอะไรมั้ย” พี่เพลิงถามขึ้น

“แพรหิวแล้วเหมือนกัน แต่ใกล้ถึงแล้วไม่ใช่หรอคะ?”

“ครับ”

“ลมอยากกินส้มตำอ่ะ...” ผมใช้นิ้วเคาะกระจกรถ ร้านนี้ๆๆๆ

“ซื้อมั้ยครับ เดี๋ยวพี่ลงไปซื้อให้ก็ได้”

“เดี๋ยวลมลงไปเองๆ” ผมพรวดพราดเปิดประตูรถเดินข้ามถนนมายืนหน้าเมาอยู่หน้าร้านครับ คนขายไปไหนหว่า สักพักคนขายก็เดินมาครับ

“เอาอะไรลูก”

“เอาส้มตำไทยครับ เอาเผ็ดๆเลยนะ” ผมยืนเกาแขนรอป้าเขาทำครับ กลิ่นทะเลเนี่ยมันหอมจริงจริ๊ง แต่กลิ่นส้มตำมันหอมกว่าครับ ตอนนี้บ่ายสองแล้ว ผมเชื่อว่าหิวกันทุกคนแหละนั่งรถตั้งหลายชั่วโมง

“ส้มตำไทยครับ ขอแบบไม่เผ็ดนะครับ” เสียงคุ้นๆเลยหันไปมองครับ

“แพรฝากซื้อหรอ?” แพรมันไม่กินเผ็ดครับกินทีน้ำแทบจะหมดบ้านเลย

“ครับ น้องลมรีบเดินมากแพรตะโกนบอกไม่เผ็ดไม่ทัน” พี่เพลิงตบบ่าผมแปะๆ

“80บาทจ้า” พี่เพลิงยื่นตังจ่ายแล้วก็ปัดมือผมออกคว้าถุงไปแทนครับ อะหูย พ่อเทพบุตรรูปหล่อ

“ลมอ่ะ อยู่ดีๆก็ออกไปเลย”

แพรก็บ่นอะไรไม่รู้ต่อไป ผมก็หัวเราะตอบ จะว่าบ้าก็ว่าได้นะเนี่ย เวลาแพรบ่นผมว่าน่ารักดี ดูสิ พี่เพลิงแม่งยังขำเลย

...

ถึงแล้ววววว!!! ทะเลทะเล๊ทะเล โหย คลื่นที่นี่แรงมากๆเลยครับ บ้านพักก็สวยด้วย เป็นบ้านที่ยกพื้นขึ้นสูงนิดหน่อยมีลานกว้างๆหน้าบ้านให้ทำอะไรกิน พี่เพลิงกับแพรยกของขึ้นบ้านกันใหญ่ ผมเลยเดินเข้าไปช่วย ผมยกกระเป๋าเสื้อผ้าเดินขึ้นบ้านครับ
บ้านแบ่งเป็น2ห้องนอนใหญ่ๆ คือ เปิดไปก็เจอที่นอนเลยอ่ะครับ ไม่มีห้องโถงไรเลย ปัญหาคือผมจะเอาของวางห้องไหน?

“ลมนอนกับแพรนะห้องซ้าย” แพรบอกผมที่ยืนเอ๋ออยู่ครับ ผมพยักหน้างึกงัก

“หลบหน่อยครับ” พี่เพลิงยกลังโซดามาครับ ผมก็เอี้ยวตัวหลบ

เปิดประตูเข้าไปก็เห็นเตียง ทีวี แอร์ ตู้เย็น ประตูอีกหนึ่งประตู สันนิษฐานว่าประตูห้องน้ำ ห้องค่อนข้างจะใหญ่เลยครับ ผมเอาของวางไว้ข้างเตียงแล้วเดินออกมาด้านนอกครับ

“พี่เพลิงตั้งเตาเลยก็ได้ค่ะ เดี๋ยวแพรล้างของเตรียม” แพรกับพี่เพลิงทำอะไรกันใหญ่เลยครับ

“มีอะไรให้ลมช่วยมั้ยอะ”

“ลมเสียบลูกชิ้นให้แพรแล้วกัน” ผมพยักหน้าแกะห่อลูกชิ้นแล้วนั่งเสียบลูกชิ้น จิ้มๆอยู่จะหลับครับแพรเห็นท่าทางอันน่าชื่นชมของผมก็ไล่ผมลงทะเลทันทีครับ

ความสนุกอย่างนึงของการมาทะเลคือเดินเท้าเปล่าบนหาดทรายครับ ผมชอบความรู้สึกตอนเหยียบทรายมากๆ แล้วเวลาที่เรายืนแล้วคลื่นมันขึ้นมาถึงเท้ามันจะฟินมากๆเลยครับ ลมก็แร๊งแรง แรงกว่าไอ้ลมคนนี้เยอะเลย ฮ่าๆ

ทะเลที่นี่มันจะมีหินก้อนที่ผมสามารถขึ้นไปยืนได้เรียงเต็มไปหมดเลยครับ ผมนึกอะไรแปลกๆขึ้นได้เลยขึ้นไปเหยียบบนหินแต่ความโง่ก็บังเกิดครับ เพราะบนหินมันลื่นมากๆแล้วน้ำก็ซัดเอาๆ ผมเซไปด้านหลังจนเกือบจะล้ม ติดแค่…

มีคนมีหิ้วปีกผมขึ้น…

“เล่นอะไรไม่ระวังเลยครับ” พี่เพลิงหิ้วปีกผมลงไปวางไว้บนหาดทรายดังเดิม ไม่ติดว่าอคติจะก้มลงไปกราบตีนพี่เพลิงแล้วครับ มันเป็นความรู้สึกที่วูบอะครับ มันลื่น แล้วถ้าผมลื่นไปหัวกระแทกพื้นจะทำไงวะเนี่ย

“เฮ้ย ขอบคุณ…”

“พี่เพลิงไม่ช่วยแพรเตรียมของหรอ”

“พี่ก็โดนไล่มาครับ” พี่เพลิงพูดแล้วเกาหัวแกรกๆ แพรก็นิสัยแบบนี้แหละครับเวลาทำครัวแพรจะไม่ชอบให้คนที่ทำไม่เป็นมายุ่งเพราะมันเกะกะสายตาครับ แฝดผมโหดมั้ยล่ะ?

“ถ่ายรูปให้ลมหน่อย” ผมจะอวดไอ้พีทครับ อิอิ มันอุตส่าห์ทำงานให้ผมในขณะที่ผมหนีเที่ยว

“หือ? ได้ครับ”

ผมทำท่าที่คิดว่าน่ารักแอ๊บแบ๊วใสๆไปครับ ชูสองนิ้วใกล้ๆตาแบบเกาหลีโคตรๆ พี่เพลิงนี่สตั้นเลยครับ น่ารักล่ะสิไม่ต้องชม

“ถ่ายแล้วครับๆ”

“เออ ลมอยากปั่นจักรยาน ปั่นกัน” ตรงใกล้ๆบ้านมันมีร้านเช่าจักรยานครับ ผมอยากเอามาปั่นริมหาด อยากปั่นไปจนสุดทางเลย

“เอาสิครับ” ผมดึงแขนพี่เพลิงให้เดินตามผมมา

“ไปไหนกันหรอ?”

“ไปเช่าจักรยานครับ” พี่เพลิงตอบแพรพร้อมสะบัดแขนผมออกครับ แล้วก็เป็นฝ่ายจับแขนผมเอง ผมไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แต่โดยพื้นฐานมนุษย์พี่เพลิงคือมนุษย์ที่ต้องเป็นผู้นำและคนที่ปกป้องเสมอครับ อาจจะไม่ชอบให้ผมจับแขน ก็ เป็น ได้

ที่เช่าจักรยานอยู่ไม่ไกลจากบ้านผมหรอกครับ เดินประมาณ200เมตรได้ อยู่หน้าตรงถนนใน
“เท่าไหร่ครับ?” แม่สาวคนขายเขินพี่เพลิงอย่างเห็นได้ชัดครับ ทำมาหน้าแดงชิชะ พี่เพลิงนี่พี่จะวิ้งๆไปไหนครับ น่าหมั่นไส้ เขินผมบ้างสิเจ้

“1ชั่วโมง20ทั้งวัน50ค่ะ” พี่เพลิงหันมาเลิกคิ้วใส่ผมครับ

“ทั้งวันเลยที่รัก แต่เอาคันเดียวพอนะเดี๋ยวเค้าซ้อนเอง” งงดิงง พี่เพลิงทำหน้าเอ๋อใส่ผมเลยครับเจ้คนขายนี่ทำหน้าแบบบอกไม่ถูกเลขครับ ผมล่ะขำ แล้วเหมือนพี่เพลิงมันจะเริ่มรู้ความคิดผมครับเดินมาตบหัวผมเบาๆอย่างเอ็นดู๊เอ็นดู

“ลมเอาคันนี้นะ” ผมชี้จักรยานที่ดูใหม่ที่สุด

“แล้วแต่ครับ”

ผมจุงจักรยานแล้วขึ้นคร่อมเตรียมปั่น

“รออะไรน้องสาว ขึ้นมาสิเดี๋ยวพี่ลมพาเที่ยว” ผมทำท่าเด็กแว๊นเต็มที่ พี่เพลิงถึงกลับหลุดขำออกมาเลยครับ

“ไหวหรอ ให้พี่เป็นคนปั่นดีกว่านะ” พี่เพลิงทำหน้าแบบโคตรไม่ไว้ใจผมครับ เออ ใช่ว่าผมจะไว้ใจตัวเอง

“ขึ้นมาๆ”

“ดื้อ” เออ ดื้อ ดื้อมากด้วย พี่เพลิงขึ้นมานั่งได้ผมรอสักพักก็ออกตัวปั่นครับ มันเป็นทางลาดลงไปบ้านครับเลยปั่นง่ายหน่อย

พี่เพลิงจับเอวผมบ้างไม่จับบ้างเหมือนไม่กล้าจับ ผมว่ามันโคตรน่ารำคาญมากกว่ากอดเอวผมแน่นๆอีกครับ ให้ตายเถอะ

“เกาะได้ลมไม่บ้าจี้เว้ย”

“ไม่ดีกว่าครับ”

“ทำไมไม่ให้พี่เพลิงปั่น?” แพรที่นั่งล้างกุ้งล้างอะไรอยู่ข้างบ้านเงยหน้าถามผม ตอนนี้ผมชะลอจักรยานครับเกรงว่าปั่นลงไปเลยจะได้ตายคู่ เพราะถึงพื้นที่ผมเหยียบอยู่จะไม่ค่อยสูงจากพื้นทรายมากแต่คำนวณจากน้ำหนักพี่เพลิงแล้วท่าจะไม่รอดครับ

“ไหวมั้ยครับ?” เอาตรงๆรึอ้อมๆ

“ไม่ไหวอ่ะ...” พี่เพลิงเลยลงไปหาแพรแทนครับ เออ ลงแต่แรกมันก็จบมั้ย แต่มันก็ผมเองไม่ใช่หรอวะที่ให้เพลิงขึ้น งงจุงเบย

ผมปั่นจักรยานบนชายหาดอย่างทุลักทุเลครับ มันปั่นยากจริงๆนะครับจะปั่นลงทะเลหลายรอบแล้วเนี่ย ผมปั่นวนๆสักพักก็เริ่มไม่ไหวแล้วครับ วนกลับมาที่บ้านที่กว่า อูย บ้านฝั่งขวามือของบ้านผมมีฝรั่งมาพักด้วยอ่ะ แม่เจ้า ผมปั่นมาหยุดที่หน้าบ้าน เรียกพี่เพลิงผู้นั่งจิบเหล้าอยู่บนบ้านลงมาครับ

“พี่เพลิง ปั่นจักรยานพาลมไปตรงนู้นหน่อย” ผมชี้ไปทางทะเลฝั่งนู้นครับ และมันต้องผ่านบ้านฝรั่งคนสวยพี่เพลิงเดินมาห้อยแขนมองไปทางที่ผมชี้ครับ แหมสูงก็สูงบนบ้านยิ่งสูงยังจะมายืนเก๊กหล่ออีก

“ครับๆ”

........................................................................................

“เหยด...” ผมอุทานออกมาเบาๆ แม่คุณเอ้ย หกหมดแล้วครับ อะไรมันจะขนานนั้น ดูผู้หญิงเล่นน้ำช่างสุขอุราจริงๆ สาบานได้ว่าปั่นผ่านบ้านนั้นมาแล้วครับ แต่ผมเอี้ยวแทบจะนั่งกลับด้านเพื่อมอง อูย น้ำลายหก

“เก็บอาการบ้างก็ได้ครับ”

ผมหมั่นไส้เอาหัวโขกหลังพี่เพลิงไปเต็มแรงแล้วก็ค้นพบว่า เออ ผมนี่แหละเจ็บเอง

“อยากเล่นน้ำแล้วอ่ะ...”

“นี่พี่อยู่กับน้องแฟนรึอยู่กับลูกครับเนี่ย”

“กลับๆๆ ไปเล่นหน้าบ้านชวนแพรเล่น”

พี่เพลิงหันหัวจักรยานแบบที่ไม่บอกไม่กล่าวกับผมสักคำเลยครับ ผมแทบจะหงายหลังหัวฟาดพื้นดีนะจิกเสื้อพี่เพลิงไว้ทัน

“แพร เล่นน้ำกัน!!” พี่เพลิงเข็นจักรยานขึ้นไปจอดไว้ข้างบ้านครับ ปล่อยผมยืนโง่ๆอยู่บนหาดทรายคนเดียว เออว่ะ ลืมไปใส่กางเกงยีนส์อยู่ ผมเห็นพี่เพลิงกับแพรแยกกันเดินเข้าห้องน่าจะไปเปลี่ยนเสื้อเล่นน้ำ แต่น้องลมสายชิวครับ ผมถอดกางเกงยีนส์ออกใส่กางเกงบ๊อกเซอร์กับเสื้อยืดเล่นนี่แหละครับ

“อ้าวแพรเอากล้องมาทำไม”

“เอามาถ่ายรูปไงถามแปลกๆ” ครับ ผมขอโทษครับ

“แพรถ่ายได้ตั้งหลายรูปเลยนะ เดี๋ยวแพรเอาให้ดู” แพรยิ้มแบบมีเลศนัยมากครับ แล้วก็ยกกล้องขึ้นถ่ายหนังหน้าผม เฮ้ย! มันเล่นที่เผลอนี่หว่า

“เอามา...แพรทำไมเป็นคนแบบนี้” ผมดึงกล้องจากมือแพรมากำลังกดลบรูปแพรก็ดึงกล้องกลับไปอีกครับ

“เดี๋ยวแพรให้ดูให้ลบทีเดียว” ผมงอนแพรละครับกำลังงอนได้ที่อยู่ดีๆก็มีบอลยางลอยมากระแทกหัวครับ

“ไอ้พี่เพลิง!!” ไม่เติมเหี้ยลงไปก็ดีแล้วครับ ปาอัดหัวผมพอดีเลย ผมปากลับแต่มันดันรับได้ครับ พี่เพลิงโยนบอลลงน้ำไปครับ

“น้องลมไปเก็บหน่อย” ผมเดินลงทะเลไปหยิบบอลครับ แพรนี่หัวเราะลั่นเลย เดี๋ยวนะ? นี่คิดว่าผมเป็นหมาหรอ ผมหยิบบอลได้ก็ปาบอลใส่พี่เพลิงอีก คราวนี้รับไม่ได้ครับ เสื้อเปียกเลยสมน้ำหน้า ผมเตะน้ำใส่แพรที่ยืนขำอยู่ครับ

“เฮ้ยๆ แพรมีกล้องเดี๋ยวตัดค่าขนมนะ” ค้างเลยครับ ไม่ยุ่งก็ได้ ผมเปลี่ยนเป้าหมายไปหาไอ้พี่เพลิงแทน

คราวนี้ไอ้พี่เพลิงเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆครับ เหี้ยละ ผมกลัว พี่เพลิงรวบแขนผมไว้ทั้งสองข้างผมก็สะบัดเต็มที่ พี่เพลิงแม่งดันก้มลงมารวบขาผมขึ้นอุ้มท่าเจ้าหญิงอ่ะครับ แล้วก็เดินลุยน้ำมาตรงที่ลึกๆ ผมก็ไม่ได้อยู่นิ่งนะ เท้าเตะอากาศมือก็ผลักอกพี่เพลิงแต่ดิ้นแบบพองามครับกลัวตก แม้ว่ามันต้องตกแน่ๆก็ตาม

จังหวะที่พี่เพลิงจะโยนผมลงผมกระชากคอเสื้อพี่เพลิงไว้ครับ ผมเลยทิ้งดิ่งลงน้ำโดยมีพี่เพลิงตามมาติดๆครับ แม่งเอ้ย ผมเห็นเป็นภาพสโลวโมชั่นเลยครับ ทางซ้ายมือผมเห็นแพรที่รัวชัตเตอร์พร้อมหัวเราะเสียงดังอยู่ริมหาด ผมเงยหน้ามองก็เจอไอ้พี่เพลิงที่ล้มลงมาตามแรงดึง ขอนาฬิกาหยุดเวลาทีครับ!!

ตู้มม!!!

หลังกระแทกน้ำเต็มๆครับ น้ำทะเลเค็มๆไหลเข้าปากเข้าหูเข้าจมูก เข้าแม่งทุกส่วน แถมไอ้พี่เพลิงแม่งทับผมเต็มๆอีกต่างหาก ผมดันไอ้พี่เพลิงออก มันก็รีบลุกขึ้น แล้วดึงแขนผม

“เป็นอะไรรึเปล่าครับ พี่ขอโทษ”

“เจ็บไงถามได้ หยุด!! ปล่อย!!” พี่เพลิงจะจุงผมขึ้นฝั่งครับผมสะบัดมือทันที

“ดีกันๆ” พี่เพลิงเดินตามมาหงุ้งหงิ้งอะไรไม่รู้ครับ

“ไม่เล่นแล้ว เลิก” ผมเดินสะบัดตูดขึ้นมานั่งแหมะจิ้มทรายบนหาดอยู่ข้างๆแพรครับ

พี่เพลิงเดินไปกอดแพรครับ แพรเปียกทั้งตัวเลย ฮ่าๆ แถมมันยังชูกล้องขึ้นด้วยนะ ห่วงกล้องยิ่งกว่าห่วงตัวเองอีก

………………………………………………………….

ตอนนี้ผมกำลังยืนอยู่หน้าเตาร้อนๆครับ ถ้าแค่ปิ้งเนี่ยผมทำเป็นนะครับ เลยอาสามาคุมเตาเอง พี่เพลิงกับแพรคุยอะไรกันสองคนก็ไม่รู้อีกตามเคย รู้แค่พี่เพลิงนั่งแกะกุ้งให้แพรครับ โคตรแสนดีเลยให้ตายสิ ผมเบ้ปากแบบหมั่นไส้ ผมมาเป็นก้างชัดๆ

“โอ๊ย..” ด้วยความเหม่อลอยและความโง่ของผม แทนที่จะจับไม้ลูกชิ้นมือดันเลยไปโดนเตาแทนครับ ผมรีบชักนิ้วกลับมาอมทันที มันร้อนอ้ะ

“ลมนี่ไม่ระวังเลย เป็นอะไรรึเปล่า” แพรลุกขึ้นมาหาผมแล้วโบกมือไล่ให้ไปนั่งครับ

“ไม่เป็นไร แพรไปกิน”

“ลมยังไม่ได้กินอะไรเลยนะ ไป๊ๆชิ้วๆ” ผมทำหน้าเอือมใส่แพรแล้วเดินมานั่งหาอะไรกิน พี่เพลิงลุกขึ้นเดินไปช่วยแพรทันที
ผมนั่งแกะกุ้ง จิ้มปลาหมึกกินสักพักก็นึกขึ้นได้ว่าจะลบรูปในกล้องแพรนี่หว่า ผมเลยแอบหยิบกล้องที่วางไว้บนโต๊ะมาเลื่อนเปิดดู หารูปเหวอๆของผมแล้วรีบกดลบ

พอกดลบเสร็จ ผมค่อยๆไล่ดูทีละรูป รูปแรกๆมีรูปบ้าน ท้องฟ้า ทะเล ตามปกติ มีหน้าแพรติดมาบ้างบางรูป แต่พอเลื่อนดูไปเรื่อยๆผมก็เริ่มชะงัก มันเป็นรูปที่ผมซ้อนจักรยานพี่เพลิงครับ นี่ผมทำหน้าตาน่าเกลียดใส่สาวฝรั่งขนาดนั้นเลยหรอวะ

ไล่ไปอีกก็เจอตอนที่ผมเอาหัวโขกหลังพี่เพลิงครับ ซูมไปเนี่ยจะเห็นว่าพี่เพลิงแอบยิ้มเยาะผมอยู่ ผมกดเลื่อนแบบเร็วๆเพราะเห็นแต่หน้าผมกับพี่เพลิงแล้วยังกับพวกคู่รักเกย์เลยครับ เลื่อนมาเจอตรงที่ผมกระชากเสื้อพี่เพลิงลงมาดำดิ่งในทะเลด้วยกัน ผมยิ้มขำเพราะหน้าพี่เพลิงโคตรเหวอ เงยหน้าขึ้นมองพี่เพลิงที่ยืนอยู่ข้างๆแพร

พี่เพลิงนี่ตลกดีเนอะ. . .

เออ นี่. . .

อย่าบอกใครนะว่าผมคิดว่าพี่เพลิงแม่งโคตรหล่อเลย

ก็ดูแต่ละรูปสิ โธ่..

ห้ามไปบอกใครนะ ลมเสียเซล์ฟ!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
แต่งแข่งกับเวลาสุดๆค่ะ แบตจะหมดแล้วกรี๊ดดดดดดด

สุขสันต์วันปีใหม่ย้อนหลังค่ะ ขอให้มีความสุขกันมากๆนะคะ

ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ ทุกๆข้อความคือกำลังใจที่ดีของคนแต่งเสมอเลยนะ :mew1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สี่ (ทะเลคู่ ใครก้าง?)
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 03-01-2015 00:42:05
น่ารักดีนะ ว่าแต่จะยังไงกันต่อล่ะเนี่ย แสนดีกันทั้งนัันเลยจะรักกันได้ยังไงน้าาาา?

สวัสดีปีใหม่ค่ะ :mc4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สี่ (ทะเลคู่ ใครก้าง?)
เริ่มหัวข้อโดย: ben ที่ 03-01-2015 01:24:25
พี่แพร จิ้นลมกับพี่เพลิง ป่ะเนี่ย  555555

ลมกับพี่เพลิงเหมือนคู่รักเลยอะ

ปล. ไม่เอามาม่านะคะ คนเขียน กลัวไปอืดในท้อง 55^^
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สี่ (ทะเลคู่ ใครก้าง?)
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 03-01-2015 02:28:50
บทสรุปจะเป็นยังไงน๊าาาา
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สี่ (ทะเลคู่ ใครก้าง?)
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 03-01-2015 12:37:50
เมื่อวานแต่งแข่งเวลากับแบตโน๊ตบุ๊คค่ะ ขัดใจจริงๆ ลืมสายชารจ์ไว้ห้องพระบิดา
รีบแต่งไปบ้างผิดพลาดรึน่าเบื่ออย่างไรบอกกันได้นะคะ ขออภัยด้วยค่า

วันนี้เอาน้ำทะเลมาฝากค่ะ

(https://scontent-a-sin.xx.fbcdn.net/hphotos-xpa1/v/t1.0-9/16079_822507041120772_4893089146090933366_n.jpg?oh=62ff2743e9c0bb4d0658868ca890953b&oe=55404E8B)

คลื่นที่นี่แรงมากจริงๆน้า~ เห็นหินมั้ยคะเห็นมั้ย~

เจอกันตอน5ค่า :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สี่ (ทะเลคู่ ใครก้าง?) +เอาทะเลมาฝาก(P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 03-01-2015 12:53:10
สวีทไป๊
แพรนี่แบบส่วนเกินชัดๆ
สวัสดีปีใหม่ค่ะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สี่ (ทะเลคู่ ใครก้าง?) +เอาทะเลมาฝาก(P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 03-01-2015 14:00:46
ตอนนี้แค่เล่นกัน ถ้าเอาจริงกันเมื่อไหร่ มีคนเสียใจแน่นอน

อยากให้พี่เพลิงรักน้องลม ส่วนแพรเสียสละเพื่อน้องนะ แล้วผันตัวไปเป็นสาววาย จะได้ฟิน5555

รอตอนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สี่ (ทะเลคู่ ใครก้าง?) +เอาทะเลมาฝาก(P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 03-01-2015 14:57:22
รอความลับต่อไป
อยากรู้ใครจะรู้ตัวก่อน
และใครจะเป็นคนเริ่มก่อน
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สี่ (ทะเลคู่ ใครก้าง?) +เอาทะเลมาฝาก(P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: finn~luv ที่ 03-01-2015 14:59:00
คือน่ารักมากกกกก ชอบจัง  :-[
น่ารักกันทุกคนเลยอ่ะ แบบนี้จะรักกันยังไงล่ะเนี่ย
กลัวแพรเสียใจ หวังว่าจะไม่ดราม่าน้า ฮือออ

แต่อ่านๆไปนี่เห็นว่าแพรเปิดโอกาสให้พี่เพลิงกับน้องลมเล่นกันบ่อยมากๆๆ
เอ๊ะ หรือนี่เป็นแผนของพี่เพลิงกับแพร?
จริงๆพี่เพลิงจะจีบน้องเปล่าาา  :ruready :ruready
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สี่ (ทะเลคู่ ใครก้าง?) +เอาทะเลมาฝาก(P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: snow_blizzard ที่ 03-01-2015 16:43:45
น่ารักอ่ะ ชอบๆ มาต่ออีกเร็วๆน้าาา
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สี่ (ทะเลคู่ ใครก้าง?) +เอาทะเลมาฝาก(P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: hibarihao ที่ 03-01-2015 18:05:23
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สี่ (ทะเลคู่ ใครก้าง?) +เอาทะเลมาฝาก(P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 03-01-2015 19:59:38
บวกเป็ดให้กับความลับที่สี่จ้า  o13 o13 o13
น่ารักดีจังเลย แต่พี่ก็กลัวมาม่านะ ถ้าเป็นไปได้
ขอเส้น ยำยำ จะดีกว่าเยอะดี  :hao7:

เสียงแว่วมา: อิคนเห็นแก่กิน
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สี่ (ทะเลคู่ ใครก้าง?) +เอาทะเลมาฝาก(P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 03-01-2015 22:07:26
อะไร ยังไง รอต่อไป :hao3:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สี่ (ทะเลคู่ ใครก้าง?) +เอาทะเลมาฝาก(P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 03-01-2015 23:50:50
น่ารักน่าชังเป็นบ้าเลย
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สี่ (ทะเลคู่ ใครก้าง?) +เอาทะเลมาฝาก(P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: princetrap ที่ 05-01-2015 11:15:01
 :-[ :-[ ทะเลหว๊านหวาน
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สี่ (ทะเลคู่ ใครก้าง?) +เอาทะเลมาฝาก(P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 05-01-2015 12:02:54
โอ้ยๆๆ ไม่อยากให้ใครเจ็บเลย

หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สี่ (ทะเลคู่ ใครก้าง?) +เอาทะเลมาฝาก(P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 05-01-2015 14:41:47
กลัวดาม่าจ๊า บอกเลย
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สี่ (ทะเลคู่ ใครก้าง?) +เอาทะเลมาฝาก(P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: bananato ที่ 07-01-2015 09:41:45
 :-[ :-[ :-[ :-[ :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สี่ (ทะเลคู่ ใครก้าง?) +เอาทะเลมาฝาก(P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 07-01-2015 10:10:56
 :mew3:
หัวข้อ: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 10-01-2015 20:49:01
ความลับที่ห้า

เมา เมาครับ เมาจริงๆรู้ตัวว่าเมาเลยครับ ผมกำลังนั่งแข่งกันกินเหล้ากับพี่เพลิงอยู่ จริงๆไม่ได้แข่งหรอกเห็นพี่เพลิงกินตั้งเยอะเลยโชว์พาวกินบ้างแค่นั้นเอง แต่พี่เพลิงไม่มีท่าทีคนเมาเลยสักนิดเดียวครับ แม่งจะคอแข็งไปไหน ขอกัดทีดิ๊ อ่อ ตอนนี้แพรไปนอนแต่งรูปแต่งนิยายตามเสต็ปมันแล้วครับ
 
“พี่เพลิงงง ทำไมพี่ไม่เห็นนนเมาเลยยย” เกลียดเสียงตัวเองตอนเวลาแบบนี้มากครับ ผมว่าภายในผมยังสติครบนะ แต่สิ่งที่แสดงออกมามันไม่ใช่อ่ะครับ
 
“พี่ไม่ได้คออ่อนแบบน้องลมนี่ครับ” ผมหรี่ตามองพี่เพลิงทันที
 
“วันนั้นพี่เพลิงไม่เห็นจะเมาา เลยยยไปผับแท้ๆ” ผมพูดอะไรของผมวะ ลิ้นพันกันหมดแล้วเนี่ย
 
“ก็พี่ต้องขับรถกลับเองนี่ครับ” ผมเท้าคางกับโต๊ะจ้องหน้าพี่เพลิง เบ้ปากใส่เบาๆอย่างไม่มีสาเหตุ อย่ามาหาเหตุผลกับคนเมาเลยครับ
 
“น้องลมเวลาเมาไม่เซฟตัวเองเลย”
 
“อะไร” งง เซฟอะไร คล้ายๆเชพบ๊ะมั้ย
 
“น้องลมไม่ควรเมาหนักขนาดนี้อีกเลยนะครับ”
 
“โอย ช่างมันเถอะ” ผมสะบัดหัวปัดมือมั่วซั่วให้รู้ว่าอย่าไปสนใจ
 
“ถ้าวันนั้นพี่ทำเหมือนไม่รู้จักน้องลม ปล่อยให้น้องลมโดนลากขึ้นห้อง น้องลมจะทำไงครับ?” เหมือนโดนพ่อดุเลยครับ ใครสอนให้พี่เพลิงมันมาดุตอนมึนๆแบบนี้วะ
 
“ลมเป็นผู้ชายจะอะไรนักหนา” พูดเสร็จเท่านั้นล่ะครับท่านผู้โชม พี่เพลิงลุกพรวดยืนขึ้นวางแก้วเหล้าลงแล้วเอามือเย็นๆที่เพิ่งจับแก้วมาเชยคางผมขึ้น ผมยกมือขึ้นจับมือพี่เพลิงออกทันทีแต่ก็ต้องชะงัก เพราะหยดน้ำเย็นๆจากมือพี่เพลิงค่อยๆไหลผ่านคอผมลงมาพาลให้รู้สึกแปลกๆ ยิ่งมองตาพี่เพลิงผมยิ่งรู้สึก…
 
“อึก…”
 
“ทำไมไม่ปัดมือพี่ออกครับ?” ผมไม่กล้าสบตาพี่เพลิงครับ พูดตรงๆ ผมแสร้งมองไปทางอื่นแทน มันรู้สึกบอกไม่ถูก มันคงมาจากการที่ผมเมามากจริงๆ
 
“ก็เป็นซะแบบนี้ไงครับเลยบอกให้ระวังตัว เฮ้อ พี่เป็นห่วงนะครับ”
 
“ลมไปนอนก่อนนะ” ผมลุกพรวดขึ้น มึนนิดหน่อยแต่ดีกว่าอยู่ตรงนี้ไปเรื่อยๆ
 
“ฝันดีครับ”
 
ผมกำลังเอื้อมมือบิดลูกบิดแต่แพรดันเปิดก่อนผมเลยเซเข้าไปในห้องจนชนแพร
 
“ขอโทษๆ” ผมเดินมึนๆขึ้นเตียงพร้อมจะนอนอย่างเต็มที่
 
ผมไม่รู้ว่าแพรออกไปทำไมเพราะมันไม่ใช่เรื่องของผม รู้แค่ว่าพรุ่งนี้ผมต้องกลับบ้านแล้ววันนู้นผมต้องไปเรียน และพรุ่งนี้ผมต้องปวดหัวมากแน่
 
อยู่ๆหน้าพี่เพลิงตอนที่มองผมเมื่อกี้ก็แว๊บเข้ามาในหัว ผมกำผ้าห่มจนแน่น เพราะไอ้ฤทธิ์แอลกอฮอล์บ้าๆนี่แท้ๆ ผมถึงได้คิดเรื่องแปลกแบบนี้ขึ้นมา

……………………………….
 
“อื้อ…”
 
ผมหรี่ตาขึ้นมองเพราะความรู้สึกเย็นๆบนหน้าครับ
 
“แพร อื้อ อย่าแกล้ง” แพรเอาหน้าเย็นๆมาลูบหน้าผมครับ คาดว่าแพรเพิ่งอาบน้ำมา ไม่ก็เข้าห้องน้ำเฉยๆ
 
“ลมตื่นสิ ไปดูพระอาทิตย์ขึ้นกัน”
 
ผมเกาหัวแกรกๆ ทำไมไม่ไปชวนพี่เพลิงวะขมวดคิ้วอย่างสงสัยใส่แพร
 
“พี่เพลิงอาบน้ำอยู่เลย” มันรู้ความคิดผมอีก
 
แพรดึงผมลุกจากเตียงออกมาจนได้ครับ ตอนนี้ผมกำลังเดินมึนๆอยู่ที่ชายหาด พระอาทิตย์น่ะขึ้นไปสักพักได้แล้วครับแต่แพรมันยังถ่ายรูปอยู่เลย ผมได้แต่เดินตามหลังแพร เขี่ยทรายมั่วๆไป
 
“ป่ะ ลม เดี๋ยวแพรทำข้าวต้มให้กิน” รอเวลานี้มานานโขแล้วครับ

ผมไม่รู้จะช่วยอะไรก็เลยปั่นจักรยานมาคืนเฉยๆครับ

"นี่หนู เป็นแฝดชายหญิงกันหรอจ๊ะ" คนให้เช่าไม่ใช่คนเดิมครับแต่เป็นป้าแก่ๆคนนึงที่ดูเป็นป้าขาเม้าส์สุดๆ ผมแอบทำหน้าเอือมหลับลังแล้วยิ้มตอบกลับ

"ครับ"

"น่ารักจังเลยเนอะ"

"แล้วพ่อหนุ่มคนนั้นเนี่ย พี่ชายหรอ?" ผมเกาหัวแกรกๆ ป้ารู้ไปแล้วป้าขายดีขึ้นหรอครับ

“ครับ”

“ลูกสาวป้านี่แหม บอกว่าเขาเป็นแฟนหนู” ป้าพูดพร้อมแตะแขนผม

“อ่า ครับ” ผมยิ้มแหยะๆให้แล้วรีบเดินหนีออกมา

“ลมมากินข้าว ทำไมไปคืนนานจัง”

“ป้าคนขายถามมากอ่ะ” ผมเดินไปต้มข้าวต้มกินประทังชีวิตครับ น้ำก็ยังไม่ได้อาบ

พอผมจัดการตัวเองเสร็จทุกอย่างก็เตรียมของกลับบ้านกันครับ พี่เพลิงโทรไปเช็คเอ้าท์อะไรก็ไม่รู้ก่อนออก ผมไม่ลืมที่จะเซลฟี่หน้าตัวเองกับทะเลเป็นครั้งสุดท้ายก่อนกลับแต่พี่เพลิงกับแพรแม่งแกล้งเอามือมายีหัวผมทั้งคู่เลยครับ รูปที่ได้ออกมาเลยกลายเป็นหน้ายู่ๆกับผมยุ่งๆแทนที่จะหล่อเกาหลี
………………………………………… 

เหยดดดดด ผมพรีเซนท์งานผ่านลุล่วงไปด้วยดีแบบนี้มันต้องฉลองครับ แต่ขอโทษครับแม่งไม่มีเพื่อนอยากมากับผมเลย แต่ผมลากไอ้เคนมาได้ครับติดอย่างนึงไอ้เคนมันจะหนีบพี่ที่มันรู้จักไปด้วยครับ อันนี้ล่ะที่ไอ้พีทมันไม่ยอมให้ผมไป

พี่คนนั้นชื่อพี่เอิร์ธครับ เคยตามจีบผมด้วยครับ ผมไม่แน่ใจว่าเรียกว่าจีบรึเปล่า และตอนนั้นพี่เขามีแฟนอยู่แล้วด้วย ยังมีหน้ามาบอกว่าถ้าผมยอมเขาเขาจะเลิกกับแฟนทันที ผมไม่ได้ชอบผู้ชาย และคิดว่าคนแบบพี่เอิร์ธแม่งโคตรเหี้ย เออ ผมเคยส่งไลน์หาพี่เอิร์ธว่า ไอ้เหี้ย หลังจากพี่เขาขอมีอะไรด้วย น่ารังเกียจสุดๆครับ

ตอนนี้พี่เขามีแฟนใหม่แล้วแค่ไปกินเหล้าด้วยกันคิดว่าคงไม่มีอะไรหรอก มีไอ้เคนไปด้วยอีกคน

แล้วผมก็คิดผิด

……………………………….

ผมกำลังนั่งมองหน้าไอ้เหี้ยพี่เอิร์ธท่ามกลางเสียงเพลงอื้ออึงในผับ ไอ้เคนแม่งเบี้ยวนัดครับ… อ๋อ ไม่ต้องห่วงผม พี่เอิร์ธดูเป็นคนดีขึ้นในอีกระดับครับ อย่างน้อยก็ไม่พูดอะไรแปลกๆ แถมยังเลี้ยงเหล้าผมอีกต่างหาก

“พี่เพิ่งเลิกกับแฟนครับ” ผมเลือบตาขึ้นมองพี่เอิร์ธทันที จะเล่าทำไม?

“อย่ามองพี่แบบนั้นเลย พี่เศร้านะเนี่ย” ผมเอานิ้วคนน้ำแข็งในแก้วเล่น

“เดี๋ยวลมไปรับโทรศัพท์แป๊บนึงนะ” ไอ้เคนโทรมาพอดีครับ ผมเลยเลยออกมาด้านนอกเพื่อที่จะรับสาย

“มึงอยู่ไหน มึงทิ้งกูไอ้เพื่อนเหี้ย ไอ้สัตว์ใต้ดิน ไอ้ตุ๊ดเอ๊ย”

“กูขอโทษๆๆๆ นี่ไอ้พีทก็ด่ากูชิบหายแล้ว แม่กูไม่ให้กูไปอ่ะ”

“แล้วมึงคิดมั้ยว่ากูจะกลับยังไง?” ขามาผมมากับพี่เอิร์ธก็จริงครับแล้วผมไม่ได้อยากให้พี่เอิร์ธไปส่งสักหน่อย ที่ผมยอมมากับพี่เอิร์ธเพราะไอ้เคนมันบอกว่ามันจะตามมาที่หลังไงครับ

“มึงก็กลับกับพี่เขาดิ”

“พ่อมึง” ผมด่ากลับทันที

“พี่เอิร์ธแม่งหงอยๆขึ้นว่ะกูว่า อาจจะเลิกกับแฟนด้วยล่ะ” ผมพยักกหน้างึกงัก ถึงยังไงผมก็ว่าพี่เอิร์ธอันตรายอยู่ดี

“แม่กูเรียกไปใช้งานอีกละ เดี๋ยวกูต้องไปบ้านก๋งอีกแม่งน่าเบื่อชิบหาย ฝากแดกด้วย” อยู่ดีๆมันก็ตัดสายผมไปเลยครับ

ผมยกนาฬิกาขึ้นดูเพิ่งสองทุ่มนิดๆเองครับ สักสี่ทุ่มค่อยกลับดีกว่า น่าจะยังพอมีแท๊กซี่สนใจผมบ้าง ผมเดินกลับเข้าไปในผับอีกครั้งด้วยความรู้สึกที่ดีขึ้นนิดหน่อย

ผมนั่งลงตรงหน้าพี่เอิร์ธเหมือนเดิม พี่เอิร์ธดูยิ้มมากกว่าเมื่อกี้แถมยังชงเหล้าให้ผมอีกด้วย ผมเกาหัวแกรกๆยกแก้วเหล้าขึ้นกระดก พี่เอิร์ธชวนผมคุยหลายอย่างหลายเรื่องมาก ผมเริ่มรู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่ง…

"ลมร้อนหรอครับเหงื่อออกเต็มเลย" พี่เอิร์ธถือวิสาสะเอามือแตะหน้าผากไล่มาข้างแก้มผม

ผมสะดุ้งเพราะความรู้สึกแย่ๆที่ผมรู้สึกขึ้นมา แถมผมรู้สึกร้อนไปทั้งตัวตรงที่พี่เอิร์ธแตะมันร้อนวูบวาบไปหมด ภาพตรงหน้าเริ่มเลือนลาง ผมสะบัดหัวเรียกสติ พี่เอิร์ธนั่งยิ้มอยู่นิ่งๆ แม่งเกิดเหี้ยอะไรขึ้นกับผมวะ

ต้องการ... ในหัวผมมีแต่ความต้องการ ผมไม่คิดว่าการที่ผมกินเหล้าน้อยขนาดนี้แล้วเมา ผมเริ่มหอบหนักและอยู่ไม่สุข มีแต่ไอ้พี่เอิร์ธที่ดูจะมีความสุขเหลือเกิน

ไม่อยากจะโทษพี่เอิร์ธครับ แต่แม่งต้องเล่นอะไรแปลกๆกับผมแน่

"พี่.." ผมขยุ้มเสื้อตรงอกแน่นเริ่มจะไม่ไหวแล้วครับ

"รู้สึกดีมั้ยครับ" พี่เอิร์ธเชยคางผมขึ้น จ้องผมด้วยสายตาน่ารังเกียจ ผมหอบหนักยิ่งกว่าเดิมจับแขนพี่เอิร์ธไว้แน่น ภาพตอนที่อยู่ทะเล ตอนที่พี่เพลิงทำแบบนี้กับผมฉายเข้ามาในหัว

'ทำไมไม่ปัดมือพี่ออกครับ?' ประโยคที่พี่เพลิงเคยพูดก็ไหลเข้ามาด้วยแต่ตอนนี้มันแตกต่างจากพี่เพลิงมากจริงๆ ผมปัดมือออกอย่างหงุดหงิด

ผมลุกขึ้น คิดว่าถ้าได้น้ำเย็นๆสักแก้วคงดี อ้อ ผมไม่เอามากินหรอก ผมจะเอามาสาดหน้ามันเนี่ย!

"ถ้าไม่ไหว พี่ช่วยได้นะครับ" ท่าทางหงอยๆของเอิร์ธหายไปจนหมด พี่เอิร์ธยกยิ้มอย่างเหนือกว่า แต่ผมทำเมินแล้วเดินฝ่าผู้คนเข้าห้องน้ำ

ผมกวักน้ำใส่หน้าผมแรงๆหลายที หน้าน่ะเย็นจนมันชาไปหมดแต่ข้างในกลับร้อนจนจะบ้าตาย ผมรู้ว่าไอ้เหี้ยพี่เอิร์ธแม่งเฝ้าอยู่หน้าห้องน้ำ ผมเอามือเท้าอ่างล้างหน้าเพื่อพยุงตัว ยืนเนี่ยผมยังแทบไม่ไหวเลยครับ ถ้าผมหนีออกข้างนอกแล้วไม่มีแท็กซี่รับผมเลย ผมจะทำยังไง ผมจะโดนอะไรมั้ย?

ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาไล่รายชื่อหาเบอร์แพร มือผมเปียกน้ำไปหมดเลื่อนลำบากสุดๆ ผมยกโทรศัพท์ขึ้นรอสายแต่ไม่มีใครรับ แพรอาจจะดูละครอยู่รึเปล่าผมก็ไม่รู้ ผมไล่ลงไปอีกเพื่อหาชื่อไอ้พีท แต่มือที่เปียกทำให้ผมโทรหาผิดคน ผมรีบกดตัดสายแล้วโทรหาไอ้พีท

แม่งไม่รับ!!

นี่มันวันซวยอะไรของผมวะ!! เหงื่อผมออกยังกับก๊อกแตก ผมทั้งร้อนทั้งต้องการ มองหน้าตัวเองผ่านกระจกแล้วรับไม่ได้จริงๆ ทรมานจะตายห่าแล้ว ผมหอบหนักกว่าเดิมอีก เสียงหายใจแรงๆของผมทำให้คนรอบข้างแอบมอง แต่ไม่มีคิดจะช่วยผมสักคน ผมจับขอบอ่างล้างหน้าแน่น แล้วอยู่ๆโทรศัพท์ผมก็สั่น

‘พี่เพลิง’

ผมสะดุ้งแต่ก็รีบกดรับทันที วินาทีนี้มันแทบจะคุมสติไม่อยู่แล้วครับ

‘น้องลมมีอะไรรึเปล่าครับ’

“พี่เพลิง ลมไม่ไหวแล้ว”

‘หืม?’

“ลมโดนยาอะไรก็ไม่รู้ พี่เพลิงมารับลมหน่อยลมอยู่ที่ผับเดิม มันจะปล้ำลมแล้วเนี่ย”

‘พี่งงไปหมดแล้วครับ’

“ลมโดนหลอกมาเอาตูดเนี่ย!!” ผมเผลอใช้เสียงดังออกมาแต่โชคดีที่ห้องน้ำตอนนี้โล่งอยู่ครับ

“มันดักอยู่หน้าห้องน้ำ ลมกลับบ้านไม่ได้ แท็กซี่แม่งกว่าจะหาได้ลมโดนฉุดพอดี”

“พี่เพลิงมาช่วยลมที ลมไม่ไหวแล้ว”

‘เอ่อ… น้องลมอย่าเพิ่งวางสายนะครับพี่จะรีบไป’

‘ถ้าพี่ถึงแล้วพี่จะตัดสายแล้วโทรไปใหม่ให้มันสั่นนะครับ’

อย่างน้อยๆผมก็มีคนพากลับบ้านแล้วครับ ที่เหลือคือระหว่างที่พี่เพลิงยังไม่มาผมจะเอายังไงกับชีวิต ผมสะดุ้งสุดตัวเพราะภาพในกระจก ไอ้เหี้ยพี่เอิร์ธมันเข้ามาในห้องน้ำ ผมพยุงตัวเองเตรียมวิ่งออกจากห้องน้ำแต่พี่เอิร์ธใช้ตัวบังจนมิด

“พี่ช่วยดีกว่า” ผมยัดโทรศัพท์ที่ยังไม่ได้วางสายจากพี่เพลิงไว้ในกระเป๋า

ผมพลาดที่ก้มหน้าเก็บโทรศัพท์พี่เอิร์ธรวบตัวผมเขาไปกอดแล้วก้มลงซุกไซร้บนคอผมอย่างหื่นกระหาย ผมได้แต่ดิ้นและสบถคำด่ามากมายออกไป ผมอยากจะร้องไห้ออกมาเพราะร่างกายมันรู้สึกดี แต่จิดใจผมรู้สึกว่ามันน่ารังเกียจ ผมผิดเองที่ไม่เชื่อไอ้พีท

มือผมขยับไม่ได้แม้เพียงนิดเดียวพี่เอิร์ธใช้แค่มือเดียวก็รวบมือผมไว้ได้ ส่วนมืออีกข้างกำลังสอดผ่านชายเสื้อด้านหลัง ผมสั่นไปทั้งตัว เหงื่อไหลผ่านใบหน้าจนชุ่ม หอบหนักอย่างต้องการ แต่ยังฝึนกลั้นความรู้สึกไว้ ผมสะบัดหัวไปมาเพื่อเรียกสติ

อยู่ๆก็มีเสียงเคาะประตูดัง ปังๆๆ พร้อมกับเสียงคนข้างนอกทำให้พี่เอิร์ธชะงักไปพักนึง

“โอ้ย กูปวดขี้โว้ยยย”

“แม่งปิดห้องน้ำเxดกันอีกแล้วหรอวะมึงไปขึ้นชั้นบนเหอะ”

“พี่!! ช….” ผมยังไม่ทันได้ตะโกนไอ้เหี้ยพี่เอิร์ธก็เอามือปิดปากผมเอาไว้พร้อมเอาหน้าเข้ามาใกล้ ผมสะบัดหน้าหนีไปอีกทางทันที

ครืดดดดดดด

ผมเหมือนเห็นแสงสว่างในความมืดมิด พี่เพลิงโทรมาแล้วครับ แต่ว่าตอนนี้ผมจะออกไปยังไงล่ะ ผมหยุดนิ่งเลิกดิ้น แล้วจ้องพี่เอิร์ธ

“ปล่อยแขนลมหน่อย ไม่ถนัดเลยอ่ะ” ผมกลั้นใจพูดออกไป ไม่คิดว่าไอ้พี่เอิร์ธแม่งจะปล่อยจริงๆ ผมดันมันให้ไปอยู่ด้านใน เพื่อให้ผมสามารถวิ่งหนีออกจากห้องน้ำได้

ผมเอานิ้วไล่แตะตรงอกไล่ลงมายังหน้าท้อง พี่เอิร์ธดูจะพอใจเอามากๆ เอาวะ ตอนนี้แหละ ผมรวมรวบสติและเรี่ยวแรงไว้ปล่อยหมัดลุ่นๆออกไป ถึงผมจะไม่ค่อยมีแรงและทรงตัวแทบไม่อยู่แต่มันเป็นทีเผลอทำให้พี่เอิร์ธเซไปเหมือนกัน ผมปล่อยหมัดมั่วๆไปอีกครั้ง แล้วยกเท้าขึ้นเตะ’ส่วนนั้น’ไปเต็มแรง

ผมอาศัยจังหวะที่พี่เอิร์ธทรุดลงไปกับพื้นวิ่งออกมา

………………………………………………………………………………

 ผมกำลังนั่งเคลียงานอยู่ในออฟฟิตก็มีโทรศัพท์เข้ามาครับ แต่ผมรับไม่ทันเลยโทรกลับไป ได้ยินเสียงแปลกๆของน้องลมกับสิ่งที่น้องลมบอกมา ผมอยากจะบ้าตายจริงๆ ผมเคยบอกให้น้องลมเซฟตัวเองแล้วแท้ๆ สมัยนี้จะผู้หญิงรึผู้ชายหน้าตาดีหน่อยมันก็อยากได้กันทั้งนั้นแหละ

เสียงที่ลอดผ่านเข้ามาในสายทำเอาผมทำอะไรไม่ถูก นี่มันบ้าไปแล้ว! โชคดีที่มันอยู่ใกล้ที่ทำงานผมเลยเหยียบแทบจะมิด พอใกล้จะถึงผมกดตัดสายแล้วโทรกลับไปใหม่อีกครั้ง ผมกำลังเลี้ยวเข้าไปลานจอดรถก็เห็นน้องลมวิ่งออกมาในสภาพที่…ผมเห็นแล้วยังรู้สึกว่าอ่อยเลย ผมสะบัดหัวไล่ความคิดบ้าๆออกไป เพราะตอนนี้น้องไว้ใจให้ผมมาช่วยแท้ๆ

เหมือนน้องลมจะจำรถผมได้เลยวิ่งมาขึ้นรถ ผมรีบออกรถทันทีครับ ผมลอบมองน้องลมจากกระจกมองหลัง สีหน้าน้องลมดูแย่เอามากๆ เสื้อผ้าหลุดลุ่ย ผมกระเซอะกระเซิงไปหมด น้องลมนั่งกำคอเสื้อตัวเองแน่น หายใจหอบเสียงดังจนผมสงสาร ไม่รู้ว่าเพราะเหนื่อยตอนวิ่งมาหรือเพราะฤทธิ์ยา หรืออาจจะทั้งสองอย่าง

“น้ำ…”

“ครับ?” ผมขานรับ

“มีน้ำมั้ย?” น้องลมพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

“ไม่มีเลยครับ น้องลมไหวมั้ย” ผมถามทั้งๆที่รู้ว่าน้องลมไม่ไหวเลยสักนิดเดียว

“ไม่ไหว” เสียงแหบๆจากปกติที่ร่าเริงตอบกลับผมมา ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนที่จะถามประโยคที่สมควรถาม

“แล้วจะให้พี่ไปส่งที่บ้านหรือไปที่ไหนครับ”

“ไม่กลับบ้าน” ครั้งนี้ก็คงไม่ได้บอกแพรว่าจะมาล่ะสิครับ

“แล้วจะไปที่ไหน”

“ที่ไหนก็ได้”

……………………………………….

ตอนนี้ผมกำลังพยุงน้องลมอยู่ในลิฟท์ของคอนโดผมเองครับ พ่อผมซื้อทิ้งไว้ให้เผื่อวันไหนที่ผมอยากอยู่คนเดียว แต่ผมไม่ค่อยได้มาอยู่หรอกครับ น้องลมยังคงหอบไม่หยุดอยู่ข้างๆหูผม ผมเห็นรอยแดงเป็นจ้ำบนคอขาวๆของน้องลม ไม่รู้จะโทษฝ่ายไหนดีครับ ไอ้ฝ่ายนู้นแม่งก็เหี้ยมอมยาน้องลม น้องลมก็ชอบปล่อยตัวแบบนี้

ผมลากน้องลมเข้ามาในห้องได้ก็ให้น้องลมนอนบนเตียงก่อน บางทีน้องลมก็ส่งเสียงแปลกๆออกมาตอนที่ผมโดนตัวมากๆ ผมคิดว่ายากำลังออกฤทธิ์อย่างเต็มที่ ผมควรทำยังไงดี? น้องลมงอตัวบิดไปมาบนเตียง ผมเดินไปเปิดตู้เย็นเพื่อหาน้ำ โชคยังดีที่ยังพอมีน้ำเปล่าติดอยู่ ผมรินใส่แก้วเดินตรงไปหาน้องลม

“น้ำครับ น้องลมไหวมั้ย พี่ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว” ถ้าตามละคร มันต้องแก้ด้วยการมีเซ็กส์ใช่มั้ยครับ? แต่ความจริงตอนนี้แค่จะยืนยังยากเลยครับ

น้องลมพยุงตัวขึ้นมารับแก้วน้ำในมือผมไปดื่มอย่างรวดเร็ว ไอร้อนจากมือน้องลมส่งมาถึงตัวผม น้องลมยังคงนั่งกุมคอเสื้อแน่นทั้งยังบิดขาสลับไปมา ผมเอามือแตะหน้าน้องลมที่เหงื่อออกจนชุ่ม น้องลมส่งเสียงแปลกๆออกมาแล้วจับมือผมไว้ ผมชักมือออกมาทันที

“ช่วยลมหน่อย…” น้องลมดึงชายเสื้อผมไว้พร้อมช้อนตาขึ้นมองผม จากมุมนี้โคตรอันตรายเลยครับ น้องลมดูไม่เหมือนกับน้องลมคนเกรียนคนเดิมเลยสักนิด ผมมองปากน้องลมที่เผยอออกเพื่อหอบหายใจเสียงดัง ไหล่เล็กๆของน้องลมขึ้นลงตามลมหายใจ ทำให้ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก

“ช่วยอะไรครับ”

“จูบ…ลมที แค่จูบก็…พอ”

“หืม???!!!”

“ลมไม่ไหวแล้ว คิดว่าจูบหมาจูบแมวก็ได้” น้องลมกัดปากอย่างขัดใจที่ผมยังคงงง จะบ้าหรอ จะให้ผมมาจูบกับน้องชายแฟนตัวเองเนี่ยนะ? จูบหมาจูบแมวอะไรครับ ผมเป็นคนธรรมดา ไม่ใช่คนดีมาจากไหนที่จะไม่คิดแต่เรื่องอกุศล

“แต่…พี่”

“คิดว่าช่วยน้อง… ไม่ได้หรอ?” น้องลมกำชายเสื้อผมแน่นกว่าเดิม ผมนั่งลงบนเตียงอย่างช้าๆ

“นี่เป็นความลับของพี่กับลมนะครับ”

“อื้อ”

ผมพูดจบก็เอามือวางเท้าเตียงข้างตัวน้องลม แล้วเอามืออีกข้างเชยคางน้องลมขึ้น โน้มหน้าเข้าไปใกล้จนสัมผัสถึงลมหายใจอุ่นร้อนของน้อง คิดว่าทำทานช่วยน้องมันแล้วกันครับ ถ้าผมไม่ได้คิดอะไรซะอย่างมันก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย

เมื่อปากของผมประกบลงกับปากแดงๆของน้อง ผมไม่คิดเลยว่าต้องมาทำอะไรแบบนี้ ผมกำลังยื่นหน้าออกห่างแต่น้องลมจับหน้าผมไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง ไอร้อนจากตัวน้องลมทำให้ผมรู้สึกเตลิดไปชั่วขณะ น้องลมเม้มปากผมอย่างยั่วยวน... ใครไม่ใช่ผมตอนนี้ไม่มีวันเข้าใจ!!

ผมเล่นตามเกมที่น้องลมต้องการจูบหยอกล้อกับปากน้องลมที่ไม่ยอมแพ้ผมแม้วินาทีเดียว ลิ้นเล็กเกี่ยวกวัดตอบรับอย่างรู้งาน ผมแลกจูบกับน้องลมเป็นเวลาเนิ่นนาน น้องลมไล่มือขึ้นจากใบหน้าของผมขึ้นมากลางหัวแล้วขยุ้มผมของผมไว้ ผมผละออกอย่างช้าๆเลียปากตัวเองอย่างนึกเสียดาย

น้องลมปล่อยมือออกวางข้างตัวเหมือนเดิมพร้อมกัดปากหอบอย่างขัดใจ ผมมองหน้าน้องลมแต่น้องลมหลบสายตาผม น้องลมชอบเป็นแบบนี้ ชอบทำตัวแปลกๆ และน้องลมหน้าตาเหมือนแพรมากเกินไป ทำให้ผมเกิดความรู้สึกที่บรรยายไม่ได้ออกมาจนล้น ผมต้องมีสติ น้องให้ผมมาช่วยเพราะไว้ใจ ไม่ได้ต้องการให้มันแย่ขึ้น ที่สำคัญ นี่มันน้องแฟนเว้ยไอ้เหี้ยเพลิง

แต่ผมรู้ว่าผมไม่ใช่คนดีอะไร

มีแต่ความเงียบเกิดขึ้นระหว่างผมกับน้อง เสียงหอบแผ่วเบาลงเรื่อยๆเพราะผมกำลังโน้มหน้าลงไปจูบน้องอีกครั้ง

ครั้งนี้น้องลมไม่ได้เอ่ยคำขอใดๆ เป็นจูบที่มาจากความต้องการของผมคนเดียว

-------------------------------------------------------------------------------
กรี๊ดดดดดดดด ไปห้ามพี่เพลิงเร็วค่ะ  :m31:

สงสารแพรอ่ะ //โคฟเป็นคนอ่าน

เนื้อเรื่องเป็นไปในทิศทางที่เราต้องการได้สักทีค่ะ555

ขอบคุณทุกๆคนที่ติดตามเรื่องนี้ค่า ทุกๆข้อความคือกำลังใจที่ดีของเราเสมอนะคะ :mew1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: whistle ที่ 10-01-2015 21:16:13
เสร็จ ไม่เสร็จ เสร็จ ไม่เสร็จ?????
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 10-01-2015 21:33:06
ไม่......อย่าตัดอย่างงี้ สงสารพี่เถอะ  :ling1: :sad4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 10-01-2015 22:01:45
อย่าทำอย่างนี้นะ  :ling1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 10-01-2015 22:03:14
ไม่ห้ามอะ แอบไปวางยาพี่เพลิงกับลมเพิ่ม ดีกว่ามั้ย คริคริ :hao6:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 10-01-2015 22:08:35
กรี๊ดๆๆๆ เร็วพวกเราต้องรีบเร่งเข้าไป    เจลพร้อม ถุงยางพร้อม    จองที่นั่งริงไซด์  :hao6:

คนอ่านคนนี้หื่นค่ะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 10-01-2015 22:48:35
ถึงแม้ว่าจะสงสารแพรอ่ะนะ
แต่ว่า.. :o8:
ในที่สุด :interest: o7
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: alt1991 ที่ 10-01-2015 23:04:55
 :z1: :haun4: :pighaun: :hao6:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 10-01-2015 23:25:30
จะเสร็จไหม งานนี้
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: Shadownights ที่ 10-01-2015 23:53:53
สงสัยจะไม่รอด
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 11-01-2015 01:15:26

กิสสสส ตัดฉับกันแบบนี้ ฆ่าป้าเลยเถอะ  :ling1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: wavalove ที่ 11-01-2015 04:45:16
  :katai1:

อะจึ๋ย  ....  พี่เพลิงงง....
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 11-01-2015 07:54:12
 :hao5:  พี่เพลิงไม่หยุดแน่ๆ

บอกมาเลยตรงๆว่าจะเลือกใคร อย่าทำตัวเป็นพระยาเทครัว
ถึงจะเป็นพระเอกก็เถอะแต่ยังไงไม่ชอบพระเอกที่หักหลังใคร
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: hibarihao ที่ 11-01-2015 07:55:15
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 11-01-2015 08:52:44
ความลับเริ่มเข้มข้นขึ้นแล้ว
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: pp4 ที่ 11-01-2015 09:24:35
สนุกอ่ะะะะะ
แต่ขอล่ะ...อะไรก็ได้ แค่อย่าควบ2...
มันไม่งาม 55555555
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 11-01-2015 09:37:46
ยังไงก็สงสารแพรนะ ถึงจะเข้าใจลมกับเพลิงก็เถอะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: kokoro ที่ 11-01-2015 09:48:25
ให้เธอได้กับเขา!!!
สงสารแพร แต่ก็อยากให้2คนนี้มีความลับเพิ่มขึ้นอีก ฮาาา
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 11-01-2015 09:58:20
งานนี้คงต้องมากกว่าจูบแล้วล่ะ ไม่งั้นน้องลมจะหานจากฤทธิ์ยาได้ไง
พี่เพลิงช่วยน้องหน่อยนะคะ ถ้าไม่พูดแพรก็ไม่รู้หรอก เป็นความลับไง

 :hao6: :oo1: :haun4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: Pimjean ที่ 11-01-2015 14:03:08
น้องลมมม!!...พี่นี่เครียดกว่าพี่เพลิงอีก.. :mew2:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 11-01-2015 15:15:26
 :mew5:มันเป็นนิยายวายป่ะ .เราเชียร์ลมสุดใจ แล้วไว้อาลัยให้แพรเบาๆ  :hao7: :hao7: แพรเสียใจด้วยคุณตกรอบ เพราะนี่เป็นชายชายไม่ใช่ชายหญิง ถาว่าสงสารแพรไหม บอกได้คำเดียวเลยว่าไม่ ไม่พอยังหมั่นไส้นางเบาๆที่มีีแฟนเป็นพี่เพลิง  :mew5: น้อยใจแทนลมอ่ะที่ไปเป็นเหมือนส่วนเกิน ลมจ๋ามาหาเราเร้ววววว มาซบอกเเบนๆของเรานี่มาาาาาาาาา  :hao6: :hao6:  เราจะเทคแคร์ดูเเลลมอย่างดียุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมเลยเอ้า!!!!!!!!!!!  ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 11-01-2015 15:16:02
เฮ้อ ลมเอ๊ยยยยยยยย :katai1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: Lemon_Tea ที่ 11-01-2015 17:19:21
ความลับเพิ่มมากอีกข้อแล้ว
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: ohm ที่ 11-01-2015 17:20:40
ติดตามตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: mek_it ที่ 11-01-2015 19:09:28
สงสารแพรอ่ะ แต่ก้อลุ้นไปกะลมนะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: ekuto ที่ 11-01-2015 19:52:47
เฮ้ย!!  พี่เพลิง ทำไรอ่ะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: Koizumint ที่ 11-01-2015 22:51:09
ขอเหล้าเข้มๆแก้วนึง  :hao6:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: ben ที่ 11-01-2015 22:58:19
อร๊าย ตัดแบบนี้ฆ่ากันเลยดีกว่า คนเขียน ฮืออออ
ไม่เอามาม่าน่า แพรต้องเข้าใจสิเพราะแพรอาจแต่งนิยายที่มีพี่เพลิงเป็นพระเอก มีลมเป็นนายเอกก็ได้ แฮ ต่อคะต่อ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: finn~luv ที่ 11-01-2015 23:45:38
โอยยยยย ตายแล้วพี่เพลิง น้องลมมมม
ยังไงดีละทีเนี้ยยยยย   :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 12-01-2015 00:39:17
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: nutabsole ที่ 12-01-2015 01:57:31
ลุ้นๆ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 12-01-2015 09:21:58
รออ 
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 12-01-2015 19:03:50
มาต่อเถอะครับ พี่จะแดดิ้นแล้วนะ  :ling1:  :ling1:  :o12:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 12-01-2015 20:14:04
มาต่อเถอะครับ พี่จะแดดิ้นแล้วนะ  :ling1:  :ling1:  :o12:

น้องก็จะแดดิ้นกับการบ้านครับ รอหน่อยน้า :z3:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 12-01-2015 23:56:59
น้องก็จะแดดิ้นกับการบ้านครับ รอหน่อยน้า :z3:

โอ๊ะ ตามสบายน๊า...แต่เข้ามาบอกบ้างก็ดี หายไปนานๆ ก็คิดถึง
คิดถึงความลับของ ไฟ-ลม ด้วย คิดถึงคนกำความลับนั้นด้วยนะเออ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 15-01-2015 09:37:27
อะไรยังไงๆ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: ben ที่ 16-01-2015 23:57:23
มายังๆๆๆ รออยู่น๊าคนเขียน ><'
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: iamtsubame ที่ 17-01-2015 10:03:51
กรรมมมมมมมมมมมมมมม :ling1:
พี่เพลิงดูคิดไม่ซื่อแแบบไม่แสดงออกอยู่แล้วป่ะ :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: princetrap ที่ 17-01-2015 20:15:38
มาต่อได้แล้วน้าา :mew2:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 17-01-2015 21:37:45
ม่อยากให้น้องลมเสร็จเพลิงทั้งแบบนี้ รวบรวมสติตบมันทีค่ะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 17-01-2015 21:48:35
แค่จูบมันไม่พออออออ :ling1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: Biwty... ที่ 18-01-2015 02:45:05
Now!  :z3:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: bananato ที่ 20-01-2015 09:29:50
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่ห้า (จูบไปแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: ►MoNkEy-PrInCe◄ ที่ 20-01-2015 10:49:26
มาต่อๆกำลังลุ้นได้ที่
ทำไมรู้สึกชอบพี่เพลิง
เหมือนพี่มันเป็นสุภาพบุรุษดี
หรือว่านี่มันคิดไปคนเดียว?
หัวข้อ: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก)
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 20-01-2015 22:26:51
ความลับที่หก

มีแต่ความเงียบเกิดขึ้นระหว่างผมกับน้อง เสียงหอบแผ่วเบาลงเรื่อยๆเพราะผมกำลังโน้มหน้าลงไปจูบน้องอีกครั้ง
 
ครั้งนี้น้องลมไม่ได้เอ่ยคำขอใดๆ เป็นจูบที่มาจากความต้องการของผมคนเดียว
 
เสียงครางแผ่วเบาอยู่ข้างหูผมยิ่งทำให้ผมได้ใจ ยอมรับครับว่าหน้ามืดตามัวไปแล้ว น้องลมกอดหลังผมแน่นทั้งยังจิกเล็บลงไปอีก ผมไม่รู้ว่าผมขึ้นคร่อมบนตัวน้องลมตั้งแต่เมื่อไหร่รู้แค่ตอนนี้ผมกำลังซุกไซร้บนคอขาวๆ แม่งเอ้ย! ทุกส่วนของน้องลมดูนุ่มนิ่มน่ากอดไปหมด

ผมกำลังก้าวข้ามความรู้สึกผิดไปเรื่อยๆและมันเริ่มจะเลยเถิด ผมสอดมือเข้าไปใต้เสื้อเชิ้ตที่น่าเกะกะ ถกเสื้อขึ้นจนมันกองอยู่ที่คอน้องลม สองมือของผมเริ่มหยอกล้อกับยอดอกสีหวาน ถึงแม้มันจะราบเรียบไปหมดแต่มันก็เร้าอารมณ์ผมจนแทบทนไม่ไหว

"อา...อ๊ะ" ผมก้มลงใช้ลิ้นเลียขบเม้มอย่างรุนแรง เรียกเสียงครางหวานกระเส่าออกมาเรื่อยๆ ผมลองแกล้งหยุดดูปฏิกิริยา น้องลมจิ๊ปากแบบเด็กถูกขัดใจแล้วกดหัวผมให้สัมผัสมากยิ่งขึ้น ผมยกยิ้มพอใจและสนองตามที่น้องต้องการ น้องลมก็ว่าง่ายแอ่นอกขึ้นรับสัมผัสจนแผ่นหลังไม่ติดเตียง

"อื้อ...อย่า..อ๊ะ" ผมเลียไล่ลงมายังหน้าท้องราบเรียบ อดไม่ได้ที่จะฝากรอยจูบสีจางๆเอาไว้ น้องลมร้องห้ามผม แต่ท่าทางช่างขัดกับคำพูดเอามากๆ น้องสะบัดหน้าไปด้านข้างและบิดเกรงด้วยแรงอารมณ์ มือข้างหนึ่งจิกเตียงส่วนอีกมือก็ก่ายอยู่บนหน้าผาก

ผมจับมือน้องที่บังหน้าออกมาประสานไว้กับมือผมจนแน่น น้องลมยังคงหอบหายใจอย่างติดขัด พอผมเอามือออกก็ได้เห็นหน้าน้องลมชัดๆ ใบหน้าขาวขึ้นสีแดงระเรื่อ รอบๆเต็มไปด้วยเหงื่อประปราย ผมเอามือปัดผมหน้าม้ายาวๆออก น้องลมจ้องผมด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความต้องการ

"แฮ่ก...อือ..." ผมเอาปลายนิ้วสอดเข้าไปในโพรงปากนุ่ม น้องลมเอามือทั้งสองข้างจับแขนผมไว้ พร้อมเลียและดูดดึงราวกับมันเป็นขนมหวาน ผมอดไม่ได้ที่จะคิดว่าถ้าหากสิ่งที่น้องกำลังเลียอยู่ไม่ใช่นิ้ว แต่เป็นส่วนอื่นของผม... ผมลอบกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ผมรู้ น้องรู้สึกดีจนเสร็จไปแล้ว ผมดูจากเป้ากางเกงที่เปียกชื้นของน้อง แต่ผมนี่สิ ส่วนนั้นของผมดันกางเกงจนผมปวดหนึบไปหมด

ผมควรพอได้แล้วก่อนที่มันจะไปกันใหญ่….

"เฮ้ย.." ผมอุทานออกมาเบาๆแล้วก็ต้องซี๊ดออกมาเพราะความเสียว น้องลมน่ะสิ เอามือมาลูบคลึงเป้าผมซะอย่างงั้น!! แขนผมที่ยันไว้กับเตียงแทบจะยันไว้ไม่อยู่ ผมมองน้องลมด้วยสายตาไม่เข้าใจ ผมกำลังจะหยุดได้แล้วแท้ๆ แต่น้องลมกลับทำให้ผมเตลิดมากกว่าเดิม

“น้องลม….” น้องลมตวัดตาขึ้นมามองหน้าผม

“ลม…”

น้องลมเหมือนจะพูดอะไรสักอย่างแต่กลับเงียบไป มือน้องลมยังคงลูบอยู่ที่เป้ากางเกงผม ผมไม่รู้น้องลมต้องการอะไร แต่ผมกำลังจับขาทั้งสองข้างแยกออกจากกันแล้วยกขึ้น โทรศัพท์น้องลมไหลลงมาหล่นอยู่บนเตียงแต่ผมไม่ได้สนใจ ผมแทรกตัวเข้าไปจนชิดขยับตัวเสียดสีกับน้องราวกับว่าเรากำลังมีอะไรกันจริงๆ

“ฮ้ะ…อ้ะ อื้อ”

น้องลมครางเสียงดังมากกว่าเดิม ผมขยับตัวเร็วและแรงขึ้นจนเตียงเกิดเสียงดังเอี๊ยดอ๊าด ถึงแม้ว่าเราไม่ได้ทำอะไรกันจริงๆก็เถอะแต่มันโคตรจะรู้สึกดีเลยครับ ตอนที่เห็นน้องลมสะบัดหน้าไปมาและขยับขึ้นลงตามจังหวะของผม ผมแอบคิดไปว่า น้องลมมีเสน่ห์มากกว่าแพรมากๆจริงๆ

ครืดดดดดดดดดดด ครืดดดดดดดดดดด

“อ๊ะ…โทรศัพท์” น้องลมเอื้อมมือคว้าโทรศัพท์ไปจ้องสักพัก ผมปล่อยขาน้องลมออกแล้วพลิกตัวนั่งอยู่ข้างๆ

“แพรโทรมา…” น้องลมยันตัวลุกขึ้นนั่งบนที่นอนจัดเสื้อผ้าตัวเองทั้งที่ตัวสั่นไหวไปหมด กำโทรศัพท์แน่นตามองโทรศัพท์ที่ยังสั่นไม่หยุด

ผมพูดไม่ออก เมื่อกี้ ก่อนหน้านี้…ผมทำบ้าอะไรลงไป ผมโตซะขนาดนี้ทำไมควบคุมอารมณ์ตัวเองไว้ไม่อยู่ เสียงโทรศัพท์ที่สั่นอยู่บนมือน้องลมทำให้ผมได้สติ ถึงยังไม่เต็มร้อยแต่ผมคิดว่าดีกว่าก่อนหน้านี้มาก เสียงโทรศัพท์หายไปแล้ว แทนที่ด้วยเสียงจากไลน์ที่เด้งขึ้นมาแทน

“พี่เพลิง ลมขอโทษ ลมทำเหี้ยอะไรของลมวะ”

“ลมแม่งโง่ชิบหายเลย”

“ถ้าแพรรู้ แล้วพี่เพลิง แล้วลมจะทำยังไง ทำไมลมไม่คิดบ้างวะ”

“ไอ้เหี้ยพี่เอิร์ธ…”

น้องลมชันเข่าขึ้นแล้วซบลงไปพูดพึมพำอะไรไม่รู้ ผมรู้สึกว่าน้องน่าสงสารมากและผมไม่ควรทำแบบนี้

“น้องลม ยังรู้สึกไม่ดีอยู่ใช่มั้ยครับ?” น้องลมเงยอยากขึ้นมองผมอย่างลังเล

“เอ่อ พี่ว่าแบบนี้น่าจะช่วยได้เหมือนกัน” น้องลมมองหน้าผมอย่างไม่ไว้ใจ

“อาบน้ำมั้ยครับ น้องลมไหวมั้ย”

“ไม่ไหว” น้องลมยังคงยืนยันคำตอบเดิม

“งั้นพี่ช่วยอุ้มไปมั้ยครับ พี่ขอโทษจริงๆ มันเลยเถิดไปมากกว่าที่พี่คิดเยอะเลยครับ” น้องลมยังคงมองผมอย่างลังเล

“ลมว่าลมเดินไปเองดีกว่า” น้องลมอาการดีขึ้นมากแล้วอาจจะเพราะว่าเสร็จไปหลายรอบ ผมมองน้องลมที่กำลังเดินไปห้องน้ำอย่างยากลำบาก แค่เดินยังแทบจะทรงตัวไม่ไหวแต่ดีขึ้นกว่าตอนที่ผมลากน้องลมขึ้นมาจริงๆครับ

“ผ้าเช็ดตัวน่าจะมีอยู่ในห้องน้ำนะครับ ส่วนเสื้อพี่มีชุดนอนอยู่ ใส่ของพี่ก่อนนะครับ”

………………………………..

ผมออกมาสูบบุหรี่ข้างนอกระเบียงตอนที่น้องลมกำลังเข้าห้องน้ำอยู่ หยิบโทรศัพท์ขึ้นเลื่อนดู และหยุดที่ชื่อ ’แพร’ ผมกดโทรออก

‘ฮัลโหลว่าไงคะพี่เพลิง’ เสียงใสๆของแพรที่ส่งมาทำให้ผมสะอึก ทำไมผมเลวแบบนี้วะ

“จะนอนรึยังครับ”

‘ยังค่ะ กำลังแต่งนิยายสนุกเลย’

“พี่กวนแพรรึเปล่าครับเนี่ย”

‘ไม่หรอกค่ะ พี่เพลิง พี่เพลิงเหมือนพระเอกนิยายของแพรเลยค่ะ’ แพรทำน้ำเสียงตื่นเต้นออกมา ผมพ่นควันบุหรี่แล้วยกยิ้ม

“พี่ไม่ใช่คนดีหรอกครับ เป็นพระเอกไม่ได้หรอก”

‘พระเอกไม่ใช่คนดีเสมอไปนะคะ เฮ้อ’

“เป็นอะไรครับ”

‘ลมยังไม่กลับบ้านเลยค่ะ ไม่รู้ว่าไปไหน’ ผมเงียบไปชั่วขณะ เขี่ยบุหรี่เล็กน้อยอย่างชั่งใจ ผมไม่อยากให้แพรกังวลเลยตัดสินใจพูดออกไป

“น้องลมอยู่กับพี่เองครับ น้องเมาหนักมากเลย หลับไปแล้วครับ”

‘หือ? ลมไปอยู่กับพี่เพลิงได้ไงคะ’

ผมเล่า ’เรื่องโกหก’ เรื่องหนึ่งให้แพรฟัง แน่นอนว่ามันทำให้ผมดูดีขึ้นในสายตาแพร ผมพ่นลมหายใจออกมาอย่างยากลำบาก แพรวางสายไปนานแล้วครับแต่ผมยังคงยืนพิงระเบียงสูบบุหรี่อยู่อย่างนั้น จะว่าไปน้องลมยังไม่ออกมาจากห้องน้ำเลย นี่มันเกือบจะชั่วโมงนึงแล้วนะครับ ผมเริ่มรู้สึกเป็นห่วงขึ้นมานิดๆ ขยี้บุหรี่ลงกับที่เขี่ยแล้วเดินเข้าไปในห้อง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“น้องลมครับ” ผมได้ยินเสียงน้ำกระทบกับพื้น แต่ไม่มีเสียงตอบรับจากน้องลมเลยแม้แต่นิดเดียว ผมเริ่มกระวนกระวายแล้วครับ ผมเคาะประตูเสียงดังขึ้น ตะโกนเรียกน้องลมอยู่หลายครั้ง ผมเดินวนหากุญแจห้องน้ำ กลัวน้องลมจะเป็นอะไรไปครับ

ผมไขกุญแจเข้าไปได้ภาพที่เห็นตรงหน้าทำเอาผมอึ้งไปพักนึง ภาพตรงหน้าของผมคือน้องลมนั่งหันข้างพิงผนังห้องน้ำทั้งที่เปลือยท่อนล่าง สาบเสื้อช่างปกปิดได้พอดีจริงๆแต่คราบสีขาวขุ่นที่เปื้อนต้นขาทำให้ผมพอจะรู้ว่าก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้น ผมยืนตั้งสติสักพักก็วิ่งเข้าไปปิดน้ำที่ไหลอาบตัวน้องลมอยู่คว้าแขนน้องให้ยืนขึ้น น้องลมปรือตามองผมแล้วก็หลับลงไปอีก มือน้องเปื่อยเหี่ยวไปหมด คงเพลียจากฤทธิ์ยาหรือจากอะไรก็ตามแต่

ใครใช้ให้นั่งใต้ฝักบัวแบบนี้…

ผมหยิบผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่มาคลุมตัวน้องลมไว้แล้วช้อนตัวอุ้มขึ้นมา ตัวน้องลมเปียกไปทั้งตัวเลยครับ ผมวางน้องลงบนที่นอนอย่างแผ่วเบา ยังไงผมก็ต้องเปลี่ยนเสื้อให้น้อง ผมสะบัดหัวแรงๆเรียกสติทั้งหมดที่มีหยิบชุดนอนของผมออกมาวางไว้ข้างเตียง

ก่อนอื่นผมต้องใส่กางเกงให้น้องก่อน ผมหยิบผ้าเช็ดตัวผืนเล็กซับน้ำที่เกาะอยู่ทีละนิด ทีละนิด ผมหันหน้าไปอีกทางแล้วจับขาน้องสอดเข้ากับกางเกงดึงขึ้นเรื่อยๆจนสุด ผมหันไปมองอย่างพึงพอใจในผลงาน ทีนี้ก็เสื้อครับ ผมแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตเปียกๆออกจนหมด พยุงน้องลมขึ้นนั่งแล้วถอดเสื้อออกมาโยนทิ้งไว้ที่มุมห้อง น้องลมที่อยู่ในอ้อมกอดผมหายใจอย่างสม่ำเสมอ ดีแล้วครับแบบนี้ ผมหลุดยิ้มออกมาเพราะท่าทางที่ดูไร้เดียงสาของน้อง

 ผมจัดการใส่เสื้อผ้าให้น้องจนเรียบร้อย แล้วก็เก็บเสื้อผ้าน้องกองไว้รวมๆกัน ถึงเวลาผมจัดการตัวเองบ้างสักที ง่วงจะตายแล้วครับ 

………………………………………………………………..


“อึก…”

ผมลืมตาตื่นขึ้นมาเพราะแสงอาทิตย์ที่แยงตาผมเหมือนห่างจากโลกแค่ปีแสงเดียว ผมลุกขึ้นนั่งขยี้ตาอย่างมึนๆ เป็นอีกครั้งที่ผมตื่นขึ้นมาในที่ๆไม่ใช่บ้านตัวเอง ไม่ใช่บ้านเพื่อน แต่เป็นคอนโดว่าที่พี่เขย ผมมองซ้ายมองขวาเพื่อหาเจ้าของห้องแต่ก็ไม่เจอ สายตาผมไปสะดุดกับโพสอิทสีชมพูที่แปะไว้กับโทรศัพท์ผมที่วางไว้บนโต๊ะข้างเตียง

“พี่ไปทำงานก่อนนะครับ
เสื้อผ้า ของกิน หยิบได้หมดเลยนะ
ขอโทษที่ไม่ได้อยู่รอครับ”

ผมดึงออกมาอ่านแล้วส่ายหน้าเบาๆ แปะลงกับโต๊ะไว้ ลุกขึ้นยืนแล้วสำรวจตัวเอง พี่เพลิงคงเปลี่ยนชุดให้ผมเพราะผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมอาบน้ำเสร็จตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ผมเหมือนจำได้ลางๆว่าพี่เพลิงอุ้มผมออกมาจากห้องน้ำ ผมดึงกางเกงอออกดู แน่นอนว่าผมไม่มีไส้ในสักตัว

ผมเดินเอื่อยๆไปหยุดอยู่ที่หน้ากระจกบานใหญ่มองหน้าตัวเองที่สะท้อนออกมาจากกระจก ผมคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดเมื่อคืน

เมื่อคืน…ผมเกือบโดนผู้ชายปล้ำ

เหอะ นึกถึงหน้าพี่เอิร์ธแล้วผมรู้สึกหงุดหงิด ขยะแขยง เกลียดตัวเองที่ทำห่าอะไรไม่ได้เลย โง่จริงๆที่คิดว่ามันคงไม่มีอะไร ผมมองรอยแดงจางๆบนคอที่ไอ้เหี้ยพี่เอิร์ธมันฝากไว้แล้วถูแรงๆระบายความหงุดหงิด

เสื้อกับกางเกงพี่เพลิงใหญ่จนผมต้องกำกางเกงไว้เพราะกลัวมันจะหลุดไปกองกับพื้นครับ ว่าแต่พี่เพลิงเอาใส้ในผมไว้ไหนหมดวะ ผมจำได้ว่าผมถอดแขวนไว้ก่อนที่จะ…เออ นั่นแหละ! ผมเดินวนหาจนเจอว่ามันถูกพับเรียบร้อยอยู่ข้างๆตู้เสื้อผ้า แต่ไม่ยักกะมีเสื้อครับ สงสัยจะเปียกหนัก ผมถือวิสาสะเปิดตู้เสื้อผ้าหาชุดมาเปลี่ยน ไล่ดูไปเรื่อยๆมีแต่เสื้อตัวใหญ่ๆทั้งนั้น ผมหลับตาชี้แล้วหยิบทุกอย่างเดินเข้าห้องน้ำ

ผมถอดเสื้อออกแล้วก็ต้องตกใจ บนตัวผมมีรอยสีแดงซีดเต็มไปหมด ภาพเมื่อคืนย้อนกลับมาอีกครั้ง ผมไม่น่าปล่อยให้อารมณ์พาทุกอย่างไปเลย ผมไม่โทษพี่เพลิงหรอก ผมจะโทษตัวเองคนเดียว เราเกือบจะถลำลึกไปด้วยกัน ดีที่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเบอร์ที่หน้าจอทำให้ผมรู้สึกผิด และพี่เพลิงก็คงไม่ต่างกัน ผมสะบัดหัวไล่ความฟุ้งซ่านออกไป

แค่นี้ไม่เห็นจะเป็นไรเลย ลืมๆไปก็พอ

แต่ผมปฏิเสธไม่ได้เลยว่า

เมื่อคืนผมต้องการพี่เพลิงจริงๆ…

………………………………………………………………..

“ลม เมื่อคืนทำไมไม่กลับบ้าน” ผมอุตส่าห์ดีใจที่แพรอยู่ในครัว แต่แพรกลับเดินออกมาทักผมเสียอย่างนั้น

“ลมไปนอนบ้านเพื่อน” ผมเหงื่อตก ยังไม่กล้ามองหน้าแพรตรงๆ

“โกหก…พี่เพลิงเล่าให้แพรฟังหมดแล้วนะ” ผมเงยหน้าขึ้นมองแพรทันทีด้วยความตกใจ ไหน…ไหนบอกว่าเป็นความลับไง..ทำไม???

“หมดแล้ว…?” ผมพูดทวนคำแพรขึ้นลอยๆ

“ทำไมต้องตกใจขนาดนั้น” แพรเดินมาจับไหล่ผมทั้งสองข้าง

“แพร ลมไม่ได้ตั้งใจ” ความอัดอั้นของผมพังทลายลงเพราะน้ำในตาเริ่มเอ่อล้น แพรจับตัวผมเบาๆแต่ผมรู้สึกเจ็บไปหมด ภาพตรงหน้าพร่ามัวจนแทบมองไม่เห็นอะไรเลย

“แพรโกรธลมมั้ย…” ผมเช็ดน้ำตาออกอย่างลวกๆ ไม่อยากให้มันไหลออกมาให้แพรเห็น แพรเขย่าไหล่ผมอยู่สองสามทีแล้วหลุดยิ้มออกมา ผมมองอย่างไม่เข้าใจ

“แพรจะโกรธทำไม แค่ลมเมาแล้วกลับบ้านไม่ไหวเนี่ยนะ? แล้วแพรก็ไม่ได้รับสายลมด้วย”

“อะไรนะ?” ผมปัดมือแพรออกแล้วจับไหล่ทั้งสองข้างของแพรไว้เอง

“นี่ลมจะให้แพรโกรธจริงๆใช่มั้ย แพรบอกว่าไม่โกรธ”

“ไม่ใช่ หลังจากนั้นอีก”

“ก็…ลมแค่เมากลับบ้านไม่ไหวไง ลมจำไม่ได้หรอ?”

สมองผมเริ่มกลับมาประมวลผลอีกครั้ง พี่เพลิงเล่าอะไรให้แพรฟังบ้างวะ… ผมรู้สึกดีที่พี่เพลิงไม่ได้เล่าอะไรแปลกๆออกไป พี่เพลิงคงห่วงแพรนั่นแหละ หึ ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ฝืนพูด ‘เรื่องโกหก’ ออกไป ให้สอดคล้องกับเรื่องที่พี่เพลิงเล่า

“จำไม่ได้เลย”

“เมาหนักเลยล่ะสิ” แพรขยี้หัวผมจนยุ่ง

“อือ หนักมากเลย” ผมฉีกยิ้มให้แพรไปก่อนโบกมือไล่แพรให้เข้าไปในครัว

“แล้วลมร้องไห้ทำไมเนี่ย”

“ลมกลัวแพรโกรธ ลมไม่ได้บอกแพรล่วงหน้าเลย” ผมหลุบตามองต่ำ

“แพรรักลมนะ แพรดีใจที่ลมเริ่มเข้ากับพี่เพลิงได้”

“ลมก็รักแพรนะ”

“แน่นอน ก็เราเป็นแฝดกันนี้นา ลมไปเปลี่ยนเสื้อมั้ย ตัวใหญ่แบบนี้เสื้อพี่เพลิงแน่เลย” แพรเลิกคิ้วถามผม ผมพยักหน้างึกงักตอบรับ

ผมเดินดุ่มๆขึ้นห้อง เปิดประตูเข้าไปก็เห็นไอ้พัดนั่งเล่นเกมส์อยู่เหมือนเดิม ผมล้มตัวนอนลงบนเตียงอย่างอ่อนล้า

“เมื่อคืนไปไหนมาพี่ลม พี่แพรเป็นห่วงมากเลย” ไอ้พัดพูดขึ้นโดยที่ไม่ได้มองหน้าผม

“บ้านพี่เพลิง”

“ทำไมอ่ะ”

“ก็พี่เมา” มันเออออตามผมแต่ผมไม่ได้สนใจ

“พัด มึงเคยรู้สึกผิดกับใครมั้ย แบบมึงทำอะไรผิดสักอย่างแบบอาจจะไม่ได้ตั้งใจ…” ผมถามมันแบบลอยๆ

“พี่ลมไปทำอะไรใครไว้ล่ะ” มันหมุนเก้าอี้หันมามองผมที่นอนอยู่บนเตียง

“สมมติว่าตัวหอมมันมีแฟนแล้วมึงไปปล้ำตัวหอม มึงจะรู้สึกผิดต่อแฟนตัวหอมมั้ย”

“เปรียบเปรยได้จังไรจริงๆ รู้สึกผิดมั้ง ไม่รู้ว่ะ ทำไม พี่ลมไปทำใครท้องหรอ” ผมเอาหมอนปาไอ้พัดที่ทำหน้าทะเล้นใส่ผม

“เอาเถอะ มันไม่มีอะไรหรอก”

จริงๆครับ มันไม่มีอะไรหรอก

มันจะไม่มีอะไรจริงๆ ถ้าพี่เพลิงไม่วนเวียนอยู่ใกล้ๆแบบนี้
--------------------------------------------------------------------------
 :katai5: :katai5:
มาแล้วจ้าตะเองงงงงงงงง เห็นคอมเม้นท์หลายๆคนแล้วตลกมากค่ะชอบมากเลย5555
พี่เพลิงเป็นคนมีสติค่ะ หุหุ(?)

ขอบคุณที่ติดตามเรื่องนี้กันนะค้า ทุกๆข้อความคือกำลังใจของเราเสมอจริงๆน้า อ่านในคาบเรียนนั่งขำจนเพื่อนด่า :katai2-1: :-[
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 20-01-2015 22:34:20
เอานิยาย หญิงแพร มาอ่านมั่งเลยคุณคนเขียน  o11
อิอิ หายไปนานเลยอ่ะ คิดถึง :กอด1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก)
เริ่มหัวข้อโดย: Koizumint ที่ 20-01-2015 22:53:47
โอ้ววววว พี่เพลิงลม
หน่วง._.

สนุกๆ รอตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก)
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 20-01-2015 23:12:23
ทำไมเวลาอ่านฉากแพร
จะนึกภาพว่าน้องเขียนนิยายวายนะเนี่ย  :hao7:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก)
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 20-01-2015 23:18:25
เกือบไปแล้วสินะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก)
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 20-01-2015 23:21:18
ไม่รู้สึกผิดต่อคนอ่านบ้างเลยเหรอลมเพลิง ฮึ่ยยยย!!!!  :katai1: โกรธแระนะ ครึครึ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก)
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 20-01-2015 23:29:54
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 20-01-2015 23:47:20
ฟินนนนนน. เกือบไปละ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก)
เริ่มหัวข้อโดย: blur ที่ 20-01-2015 23:53:25
##### อยากให้มีเรื่องแยกออกมาของพัดตัวหอมจังงงงงงงงง พิจารณาด้วยนะคนเขียยยยยยนนนนนนนนนนน ******************** (ทำเมนต์เด่นๆคนเขียนจะได้เห็น) ****************** ######### &&&&&&&&############
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก)
เริ่มหัวข้อโดย: ben ที่ 21-01-2015 00:07:48
คนเขียนบอกมาซ่ะดีๆ คนเขียนคือแพรที่กำลังแต่งนิยายเรื่องนี้อยู่ใช่ไหม 55555555555555555555555555555

ปล.แอบหวังให้แพรไม่ได้รักพี่เพลิงแบบจิงจังถึงขนาดหลีกทางให้ลมกับพี่เพลิงรักกันได้คะ -->ไม่เอามาม่านะ ไม่อร่อย<--
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก)
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 21-01-2015 00:14:50
แพรน่ารักจังเลย

นี่เรายังไม่รู้เลยนะเนี่ย

ว่ามันจะลงเอยยังไง

แต่ก็สู้ๆน้าาา
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก)
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 21-01-2015 01:36:57
รู้สึกว่าแพรใจกว้างมาก
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก)
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 21-01-2015 06:12:21
จริงๆแล้วแพรแอบจับคู่ให้ลมกะพี่เพลิงแบบเงียบๆหรือเปล่า
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก)
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 21-01-2015 06:24:30
แพร. เอานิยายมาลงเล้าซะดีๆ.  :katai2-1:  ปรบมือให้พี่เพลิงคนแกร่ง
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 21-01-2015 11:55:21
ตราบใดที่พี่เพลิงยังเป็นแฟนกับแพร
พี่เพลิงก็ยังต้องวนเวียนอยู่ไกล้ๆ
มีทางเดียวคือลมต้องหลบจ้า
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก)
เริ่มหัวข้อโดย: mek_it ที่ 21-01-2015 12:52:01
ตอน 6 มาแล้ว ดีจน...
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก)
เริ่มหัวข้อโดย: hibarihao ที่ 21-01-2015 13:02:45
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก)
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 22-01-2015 19:09:29
##### อยากให้มีเรื่องแยกออกมาของพัดตัวหอมจังงงงงงงงง พิจารณาด้วยนะคนเขียยยยยยนนนนนนนนนนน ******************** (ทำเมนต์เด่นๆคนเขียนจะได้เห็น) ****************** ######### &&&&&&&&############

ง่อออออว
พัดกับตัวหอมเป็นตัวละครที่คนแต่งไม่ได้วางไว้ให้มีลับลมคมในอะไรเลยค่ะ :-[
จะรับไว้พิจารณานะคะ  :o8:
เม้นเด่นเหมือนโค้ดผิดรึอะไรสักอย่างเลยค่ะ แฮร่
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก)
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 22-01-2015 19:48:08
มันฟินไม่สุดน่ะสิ ตราบใดที่เพลิงมีแฟนแล้ว :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก)
เริ่มหัวข้อโดย: mew01 ที่ 22-01-2015 22:33:04
อย่าดราม่าเลยนะค่ะ :hao5:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก)
เริ่มหัวข้อโดย: wavalove ที่ 22-01-2015 22:43:01
 :hao5: :hao5: :hao5:

อยากกอดพี่เพลิง

 :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก)
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 23-01-2015 11:40:28
แอบคิดว่าแพรอาจจะไม่ได้อะไรกับพี่เพลิงเท่าไหร แต่มีตอนนุง ลม เห็นสองคนอิงแอบกัน ก็เลนชักไม่แน่ใจละ จะดาม่ายังไงพอไหวนะ แต่ถ้าแพร ร้ายขึ้นมา นี่จบเลยนะ สายโลกสวย
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก)
เริ่มหัวข้อโดย: ekuto ที่ 23-01-2015 16:31:08
บทสรุปจะเป็นเช่นไร

รอติตามต่อครับ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก)
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 25-01-2015 00:13:58
โอ้ยยยย ตอนจบจะเป็นไงเนี่ยยยย อึดอัดๆ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก)
เริ่มหัวข้อโดย: Biwty... ที่ 25-01-2015 14:08:19
 :monkeysad:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก)
เริ่มหัวข้อโดย: finn~luv ที่ 25-01-2015 22:41:06
มันยังไงกันแน่เนี่ยยย
ตอนแรกแอบคิดว่าแผนแพรป่าว หรือเพลิงกับแพรเค้าไมไ่ด้เป็นแฟนกันจริงป่าว
แต่อ่านตอนนี้ละบับว่า.. ตกลงว่าเพลิงเป็นแฟนแพรจริงๆจังๆใช่มะง่า
แล้วแบบนี้มันจะยังไงไปต่อไปปป  :serius2: :serius2:
กลัวดราม่าาาา แงงงง
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก)
เริ่มหัวข้อโดย: bananato ที่ 26-01-2015 12:00:31
 :sad4: :sad4: ทำไมไม่... แง สงสารน้องลม สงสารแพร
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก)
เริ่มหัวข้อโดย: princetrap ที่ 27-01-2015 16:04:06
 :pig4: :pig4: :call:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก)
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 27-01-2015 20:00:33
สงสารน้องลม จะมีคนรักเป็นของตัวเองก็ไม่ได้ ต้องหวั่นไหวกับคนรักของพี่สาว

พี่เพลิงก็ไม่ต่างกัน มาทำอะไรอย่างนี้กับน้อง จะพูดว่าไม่รู้สึกอะไรเลยคงไม่ได้
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 27-01-2015 20:30:48
มารอความลับต่อไป
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก)
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 28-01-2015 03:53:44
ว่าแล้วววว เรื่องนี้ต้องมีมาม่า แต่ทำไมแอบคิดว่าแพรดูจะเป็นสาววาย =w=
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 28-01-2015 04:28:33
อูย รอดไป ดีค่ะดี ให้พี่เพลิงเคลียร์ตัวเองก่อน
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่หก (เรื่องโกหก)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 28-01-2015 10:28:48
แฟนพี่สาว ปัญหาปวดตับ  :เฮ้อ:
หัวข้อ: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 30-01-2015 20:45:42
ความลับที่เจ็ด

“ลม!! ลม!!”

“ลม ไหวมั้ย” ผมลืมตาตื่นขึ้นมาเพราะความรู้สึกที่เย็นเฉียบที่แตะบนหน้าผาก วันนี้ผมลืมตาตื่นมาที่ห้องตัวเองจริงๆสักที และตอนนี้ผมหายใจไม่ออกครับ ปวดหัวหนึบๆ เวลาหายใจมันรู้สึกร้อนไปหมดเลย ผมคงจะไม่สบาย ให้ตายเถอะ ผมเป็นคนที่แข็งแรงมากเลยนะครับ นานๆทีจะไม่สบายแล้วก็ชอบเป็นหนักด้วยสิ

อ้อ วันไหนมีเรียนเช้าๆแพรจะตื่นมาปลุกผมครับ แฝดผมน่ารักมั้ยล่ะ?

“ไหว… วันนี้ลมมีควิซ” ผมฝืนพูดออกไปทั้งๆที่อยากจะถอดหัวออกให้รู้แล้วรู้รอด

“โหย เช็ดตัวมั้ยเดี๋ยวแพรช่วย” ผมโบกมือห้ามพัลวัน ไม่ใช่ว่าผมเขินอายรึมีจิตสำนึกที่ดีหรอกครับ แต่ไอ้รอยบ้าๆที่ผมอยากให้มันหายมันไม่ยอมหายไปสักที แต่มันก็จางลงนะครับ

“ลมอยากอาบน้ำ” ผมบอกปัดแล้วเดินมึนๆเข้าห้องน้ำ

……………………………….

ผมอาบน้ำเสร็จก็ไม่รู้สึกว่าดีขึ้นเลยสักนิด ทั้งร้อนและปวดหัวมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ ความรู้ผมกระจายหมดแล้วมั้งครับเนี่ย เพราะการที่ผมเปิดน้ำทิ้งไว้แล้วนั่งให้มันไหลผ่านตัวเล่นๆเมื่อวันนั้นแน่เลยครับ แอบคิดว่าจะให้พี่เพลิงเสียค่าน้ำเยอะๆด้วยซ้ำ กลายเป็นโชว์โง่เลย

“แพรจะออกไปไหนอ่ะ” วันนี้แพรแต่งตัวน่ารักกว่าปกติครับ ปกติแพรมาปลุกผมก็ยังไม่ได้อาบน้ำหรอก แต่วันนี้ทุกอย่างเป๊ะมากครับ ตั้งแต่เสื้อผ้า หน้า ผม แถมยังมานั่งกินข้าวพร้อมผมด้วยครับ

“วันนี้ครบรอบ7เดือนแล้ว พี่เพลิงจะพาไป…เที่ยว” ผมเบ้ปากใส่ด้วยความหมั่นไส้ แพรก้มหน้าเขี่ยข้าวด้วยความเขิน อยู่ๆแพรก็ขมวดคิ้วเงยหน้าขึ้นมา

“เขาบอกว่าเลข7มันไม่ดีอะลม ลมว่าจริงมั้ย”

“ไม่หรอก มันอยู่ที่คน” ผมตอบไปตามความจริง ถ้ารักกันซะอย่างจะเดือนไหนมันก็รักกันอยู่ดีล่ะวะ

จะว่าไปมัน7เดือนแล้วหรอที่พี่เพลิงวนเวียนอยู่แบบนี้ ตอนจีบกันแรกๆ ลองนึกภาพตามนะครับ วิศวะปี4ที่กำลังเคร่งเครียดกับการสอบตามจีบเด็กม.6ที่วุ่นวายกับการเข้ามหาลัย แต่สุดท้ายแพรก็เข้ามหาลัยเปิดนะครับ ดูเป็นการจีบกันที่วุ่นวายมากครับในความคิดผม ตอนแรกผมคิดว่ายังไงก็ไม่น่าไปรอด ไหงมันกลายเป็นคบกันจนจะเกือบปีไปได้แล้วก็ไม่รู้

“แพรก็กลัวอยู่ดีแหละ”

“สวยเลือกได้แบบแพรหาใหม่เอาก็ได้” ผมพูดยิ้มๆ

“โหย พี่เพลิงมีคนเดียวนะลม” แพรเอานิ้วนิ้มหน้าผากผมเบาๆแล้วรีบชักมือออก

“ลมตัวร้อนมากเลย ไหวจริงๆรึเปล่าเนี่ย” แพรลุกขึ้นเอื้อมมือมาแตะหน้าผากผมซ้ายทีขวาที

“ไหวน่า”

“ช่วงนี้ลมสนิทกับพี่เพลิงใช่มั้ย” ผมเอียงคออย่างสงสัย

“ก็เหมือนเดิม แพรบอกให้ลมเลิกกัดพี่เพลิงไม่ใช่หรอ”

“แพรก็บอกพี่เพลิงให้เลิกกวนลมเหมือนกัน ชอบเล่นกันเป็นเด็กๆ” แพรส่ายหน้าไปมาช้าๆ

“ลมขอโทษ” เรื่องวันนั้นที่ลมทำบ้าๆกับพี่เพลิง….

“อย่าทำอีกก็พอ” แพรยิ้มขำ

“อือ”

ผมแอบคิดว่าให้พี่เพลิงมันกลับมากวนตีน กลับมาล้อผมนู้นนี่ กลับมาด่าว่าไอ้พี่ไม่รักก็ได้ ยังดีซะกว่ามาทำดีนู้นนี้กับผม มันทำให้ผมเห็นแง่ดีของพี่เพลิงมากขึ้น เริ่มรู้สึกว่าพี่เพลิงแม่งโคตรคนดีเลย มั้ง ก็แค่มั้ง แต่ยังไงผมคิดว่ามันไม่ได้ดีต่อตัวผมเลยถ้ายังคงเป็นแบบนี้ ผมรู้สึกได้

ผมลอบมองแพรอมยิ้มไปกินข้าวไป ท่าจะรอวันนี้มานาน หึ เรื่องเมื่อวันนั้นยังไงผมก็จะไม่มีวันบอกแพรหรอกครับ ผมโทษพี่เพลิงว่าพี่เพลิงผิดไม่ได้เลย ผมเป็นคนเริ่ม ผมเป็นคนทำให้เลยเถิด ผมเองแหละที่ทำเรื่องบ้าๆลงไปแบบไม่ได้คิดถึงคนอื่นเลย

ผมไม่คิดเลยสักนิดว่าพี่เพลิงจะเล่นตามผม อาจจะหน้ามืดเพราะผมหน้าเหมือนแพรก็ได้ อาจจะไปอ้วก อาจจะรังเกียจสุดๆ แต่ความเป็นคนดีมันค้ำคอ อ่า ผมมองโลกในแง่ร้ายไปมั้ย? ปวดหัวหนึบๆขึ้นมาอีกแล้วครับ ผมพ่นลมหายใจออกแรงๆเผื่อจะช่วยลดความร้อนในตัวได้บ้าง

“งั้นลมเก็บของไปเรียนเลยนะ เที่ยวให้สนุกครับแฝด” ผมลูบหัวแพรสองสามทีแล้วเดินออกมา

“หัวแพรเหม็นหมดลม!!” แพรตะโกนไล่หลังแต่ผมไม่ได้สนใจ แถมหัวเราะใส่อีกต่างหาก

……………………………………………………………..

“กูอยากตาย!!!” ไอ้พีทตะโกนลั่นขึ้นมาในโรงอาหารรวมครับ เน้นย้ำๆว่าโรงอาหารรวม ไม่ใช่ของคณะแต่อย่างใด มันเพิ่งโดนอาจารย์สั่งให้มาแก้งานรอบที่ล้านแปดได้แล้วมั้งครับ อดหลับอดนอนแทบจะมีกาแฟเป็นคู่ชีวิต ไอ้พีทน่ะมันเรียนสถาปัตย์ครับ ต่างจากหนุ่มบริหารแบบผมโคตรๆ มันเป็นเพื่อนผมมาตั้งแต่ประถมแล้วครับ ไม่เคยห่างกับมันเลยจริงๆ

“กูเหมือนเพิ่งไปตายมาว่ะ” ไอ้เคนที่นั่งข้างๆผมบ่นขึ้น มันเรียนเหมือนผมครับ และก็นั่นล่ะครับ เพิ่งสอบมา อาจารย์ออกข้อสอบได้น่าร้องไห้มากครับ ผมที่ปวดหัวอยู่แล้วเขียนไปปวดหัวจี๊ดจนแทบน้ำตาไหล

ผมได้แต่พยักหน้ายิ้มๆเพราะดูท่าว่าไข้ผมจะขึ้นสูงกว่าเดิมอีกครับ แค่ฝืนยิ้มยังเหนื่อยเลย ผมเขี่ยข้าวในจานไปมาคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ฤดูกาลสอบกลางภาคกำลังมาครับ หลายๆวิชาเริ่มเปรยๆขึ้นมาแล้ว

“ไอ้เหี้ยพี่เอิร์ธแม่งมาแดกไรแถวนี้วะ วิศวะไม่มีโรงอาหารรึไง” ผมสะดุ้งเฮือก มองตามสายตาของพีทไปก็สบเข้ากับสายตาที่พี่เอิร์ธมองมาพอดี ผมหลบสายตาแล้วหันหน้ากลับมานั่งแบบเดิม

ผมเกือบจะลืมไปได้แล้ว แต่ข้างในจริงๆ ผมยังกลัวพี่เอิร์ธอยู่

“ไอ้สัสนั่นพี่กู เบาๆหน่อย” ไอ้เคนปรามไอ้พีท

“ปั้นมึงเป็นไรวะ” ผมละสายตาเงยหน้ามองไอ้พีทแล้วส่ายหน้าไปมา

อ้อ ไอ้พีทมันเรียกผมว่าปั้นครับ ผมเคยคิดว่าชื่อลมเนี่ยคงไม่มีใครซ้ำหรอก แต่ตอนประถมมีคนชื่อลมอีกคนครับ ไอ้พีทเลยบอกให้เรียกผมว่าปั้น เพราะผมปั้นดินน้ำมันเก่งที่สุดในห้อง เป็นชื่อที่ได้มาอย่างน่าภาคภูมิใจมากเลยครับ และมันยังคงเรียกจนปัจจุบัน

“โกหก เอาหน้ามาใกล้ๆดิ้” ผมเขยิบเก้าอี้ยื่นหน้าเข้าหามันที่อยู่ฝั่งตรงข้าม มันเอามือเย็นๆมาแตะหน้าผากผม

“มึงไม่สบายหรอ??”

“อือ” ไอ้เคนยื่นมือมาแตะหน้าผากผมอีกคน

“เกิดอะไรขึ้นกับมึงวะ มึงไม่เคยตัวร้อนขนาดนี้ โดดคลาสมั้ยมึง กลับบ้านไปนอนพักก่อนดิ”

“ป้าแกเช็คชื่ออะดิ แม่งไล่ทีละคนเลย” ไอ้เคนพูดตอบ

“กูไหวน่าไม่เป็นไรๆ” ผมพูดปัดๆไป ผมอยากจะออกจากโรงอาหารมากเลยครับ ผมรู้สึกเหมือนมีคนมองอยู่ และก็รู้ว่าใคร ผมไม่กล้าหันกลับไปมองด้วยซ้ำ

“พี่เอิร์ธๆ วันนี้ผมกลับด้วยดิ” ผมหันขวับไปมองไอ้เคนที่เรียกพี่เอิร์ธไว้ทันที พี่เอิร์ธกำลังจะเดินออกไปแท้ๆ แม่งเอ้ย พี่เอิร์ธกับกลุ่มเพื่อนเดินมาหยุดอยู่ตรงหัวโต๊ะผม

“ได้สิ กี่โมง”

“ลม เราเลิกกี่โมงนะ”

“บ่ายสองครึ่ง รึบ่ายสามนี้แหละ” ผมสูดหายใจเข้าลึกๆ อยู่ๆก็รู้สึกอึดอัดเหมือนอากาศมันกดทับผมไว้ ลม มันไม่มีอะไร ลืมมันไปเดี๋ยวนี้!!

“ตามนั้นเลย”

ทำไมไม่ไปสักทีวะ พี่เอิร์ธมันยืนค้ำโต๊ะมองผมอยู่ครับ ผมก้มหน้าก้มตาเขี่ยข้าวในจานอย่างตั้งใจ

“น้องลมครับ…วันนั้น”

เสียงเก้าอี้กระทบพื้นดังลั่นโรงอาหารเรียกสายตาจากคนรอบข้างได้เป็นอย่างดี และต้นเสียงมันก็มาจากเก้าอี้ผมเอง ทุกคนเงยหน้ามองผมที่อยู่ๆก็ลุกพรวดขึ้น ผมมึนหัวหน่อยๆแต่ไม่อยากจะรู้ว่าพี่เอิร์ธแม่งจะพูดอะไรจริงๆครับ

“กูไปเข้าห้องน้ำแป๊บนะ.. พีทมึงไปเป็นเพื่อนกูหน่อย”

“เอ้า แล้วกูอ่ะ”

“แป๊บนึงมึง”

ระหว่างทางเดินไปห้องน้ำไอ้พีทบ่นยิ่งกว่าหมีกินผึ้งครับ ผมไม่ค่อยได้สนใจอะไร ก้มหน้าก้มตาเดินจนถึงห้องน้ำครับ

“มึงมีอะไรจะบอกกูรึเปล่า…” ผมเงยหน้าจากอ่างล้างหน้าขึ้นมองไอ้พีทผ่านกระจก ผมรู้สึกวูบไหวไปพักนึงเพราะสายตาที่มันจ้องผม

“ไม่มีนะ กูปวดหัวมากเลยว่ะ” ผมพูดปัดๆไป

“ไม่ใช่ตรงนี้” เหมือนมันจะพูดกับตัวเองมากกว่าพูดกับผม มันคว้าข้อมือผมมาบีบจนแน่นแล้วลากผมให้เดินตามมัน

ใต้ตึกที่คนยังไม่ค่อยพลุกพล่าน ผมกำลังโดนเพื่อนตัวเองจ้องอย่างเอาเป็นเอาตาย แม่งบีบมือผมจนแน่นขึ้นเป็นรอยแดงตามนิ้วรอบข้อมือผมเลยครับ

“มึงมีอะไรจะเล่าให้กูฟังมั้ยปั้น?” มันดันผมนั่งลงบนเก้าอี้แล้วมันก็ยืนค้ำหัวผม

“เล่าอะไรวะ? ไม่มีนะ” ผมหลบตามัน อมยิ้มเหมือนมันกำลังพูดล้อเล่นกับผมอยู่

“มึงไม่เคยลุกหนีไอ้เหี้ยพี่เอิร์ธแบบนี้แน่ๆ”

“กูทำตัวแปลกมากหรอวะ” ผมเงยหน้ามองไอ้พีทตรงๆ ดูมันจะตกใจไปเล็กน้อยต่ก็ยังคงจ้องผมอยู่เหมือนเดิม

“กูเพื่อนมึงมากี่ปีแล้ว นิดหน่อยกูก็รู้ว่ามึงมีเรื่องไม่สบายใจอยู่”

“กูเป็นห่วงมึงนะเว้ย”

“แต่กูเล่าไม่ได้จริงๆ มึงต้องเข้าใจกูดิวะ” ผมใช้ระดับเสียงที่ดังขึ้นเพื่อยืนยัน

"มึงไม่เคยเป็นแบบนี้เลยจริงๆ" มันพูดพร้อมส่ายหน้าเบาๆ มันพูดถูกครับ ผมแทบไม่เคยขึ้นเสียงกับมันเลย

"กูไม่อยากพูดว่ะ" ผมมองหน้ามันอย่างลังเล

“กูขอโทษ กูคงห่วงมึงมากเกินไป” หน้ามันหงอยลงอย่างเห็นได้ชัด ใช่ว่าผมจะรู้สึกดีนะครับ เวลามีเรื่องหรือมีอะไร ผมจะบอกมันทุกเรื่อง แต่เรื่องนี้ผมไม่อยากบอกใครเลยจริงๆ ปล่อยให้มันเลือนหายไปเถอะ ผมคิดมากคนเดียวก็จะแย่แล้วครับ

“ไม่ต้องคิดมาก กูเข้าใจมึงก็ได้” มันทำให้ผมคิดมากยิ่งกว่าเดิมซะอีก ผมพรั่งพรูลมหายใจออกมาอย่างรู้สึกบอกไม่ถูก

เกิดความเงียบขึ้นมาชั่วขณะ ไอ้พีททิ้งตัวลงนั่งข้างผมแล้วตบไหล่ผมเบาๆ ผมยกนาฬิกาขึ้นดูก็เห็นว่าใกล้เวลาเรียนอีกแล้ว เลยอ้าปากจะบอกลามัน

“มึง”

“มึง”

“มึงพูดก่อนเลย” ไอ้พีทบอกให้ผมพูด ผมส่ายหน้าไปมาพยักเพยิดให้มันพูดก่อน

“กูลืมไปแล้วว่ากูจะพูดอะไร มึงพูดก่อนเลย” ผมเลิกคิ้วเป็นเชิงสงสัย

“กูจะบอกว่ากูต้องไปเรียนแล้ว แล้วมึงจะพูดอะไรวะ?” ผมยืดตัวลุกขึ้นยืน

“กู…”

“ไอ้โลมมมมมมมมมมมม” เสียงไอ้เคนเรียกชื่อผมมาแต่ไกลเลยครับ ผมหันไปทำท่าจุ๊ปากใส่มันที่วิ่งมาหาผมเหมือนนักวิ่งเตรียมเข้าเส้นชัย

“เรียนกัน ป่ะ”

“มึงพูดมาดิ” ผมเร่งไอ้พีทที่ทำหน้าเลิกลั่กอยู่ไม่เลิก

“พูดไรวะ” ไอ้เคนถามขึ้น

“มึงไปเรียนเถอะ ไม่มีอะไร” มันพูดเสร็จก็ลุกเดินหนีไปเลยครับ ผมหรี่ตามองมันที่เดินกลับตึกคณะแบบงงๆ

หรือมันจะแกล้งผมเพราะผมไม่เล่าให้มันฟัง มันก็เลยทำให้ผมสงสัยเล่นๆ?

ผมหัวเราะเบาๆกับตัวเองแล้วเดินตามแรงจูงของไอ้เคนขึ้นตึก

…………………………………………………….

ผมกำลังนั่งทำหน้าโง่ๆอยู่คนเดียวในบ้านครับ ผมกลับจากมหาลัยนอนได้พักนึงก็ตื่นมาหายากิน แล้วก็กำลังนอนเอกเขนกอยู่บนโซฟาพร้อมผ้าผืนเล็กที่ชุ่มน้ำเย็นๆแปะลงบนหน้าผาก กำลังเคลิ้มหลับไปอีกรอบก็มีเสียงดังจากหน้าบ้าน

ผมเด้งตัวจากโซฟาเดินไปเกาะประตูบ้านดูก็เห็นพี่เพลิงเอารถเข้ามาจอดพร้อมแพรที่เดินเข้ามาอย่างสดใสม๊ากมาก ยิ้มจนหน้าบานเลยครับ แล้วไอ้อาการที่ผมมาเกาะประตูดูเนี่ยมองยังไงมันก็เหมือนหมาเฝ้าบ้านเลยครับ

“ลม มาช่วยถือของหน่อย” ผมเกาหัวแกรกๆวางผ้าชุบน้ำเอาไว้แล้วเดินออกไปยืนข้างๆแพร

“พี่ถือช่วยครับ” พี่เพลิงยื่นมือมือดึงของจากมือผม สัมผัสที่ไม่ได้ตั้งใจทำให้ผมสะดุ้งตกใจจนปล่อยของตกพื้น พี่เพลิงก้มลงเก็บให้เดินถือเข้าไปในบ้านโดยไม่พูดอะไร ผมปิดประตูรถแล้วเดินตามเข้าไป

“ไหนดูซิ หายตัวร้อนยัง” แพรเอามือมาแตะหน้าผากผม สิวต้องขึ้นแน่ๆครับกี่มือแล้วเนี่ย

“น้องลมไม่สบายหรอครับ” ผมเงียบไม่ได้พูดอะไรตอบไป มือคุ้ยหาของกินที่แพรซื้อมาไปเรื่อยๆ

“ค่ะ ลมไม่สบาย” แพรตอบแหวกความเงียบขึ้นมา พี่เพลิงไม่ได้พูดอะไรแค่เออออเฉยๆ

ผมกลับมานอนเอกเขนกเหมือนเดิมทิ้งให้พี่เพลิงกับแพรนั่งสวีทกันอยู่ตรงนั้น พี่เพลิงทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น ชวนผมคุยเหมือนปกติ แต่ผมไม่ได้ตอบอะไรไปเลยสักคำ เพราะผมกลับเป็นคนที่คิดมันตลอดเวลาจนไม่กล้ามองหน้าพี่เพลิงด้วยซ้ำ ผมถอนหายใจรอบที่ล้านออกมา ป่วยแล้วมันคิดมากหนักกว่าเดิมเยอะเลยครับ แค่คิดก็รู้สึกเหนื่อยในหลายๆเรื่องแล้ว

“ลม เอาเสื้อพี่เพลิงมาคืนสิ” ผมโผล่หน้าเท้ากับโซฟามองแพร

“อยู่ไหนอ่ะ”

“แพรวางไว้โต๊ะหน้าห้องแหละ” ผมพยักหน้างึกงักหอบสังขารขึ้นชั้นสองมาหยิบเสื้อพี่เพลิงที่ผมใส่มาวันนั้น แพรใส่ถุงไว้ให้เรียบร้อยแล้วครับ ผมคว้าถุงแล้วเดินลงมาที่เดิม

“พี่ก็เอาเสื้อน้องลมมาคืนนะครับ มานี่สิ”

“หือ?”

พี่เพลิงเดินนำออกไปข้างนอกผมเลยรู้ว่ามันอยู่ในรถ ผมหันไปมองแพรแว๊บนึงก่อนที่จะเดินตามพี่เพลิงไป เห็นพี่เพลิงยืนรอผมอยู่ข้างๆรถ ผมเดินเข้าไปใกล้ด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ

“น้องลมจะหลบหน้าพี่ทำไมครับ?” ผมขมวดคิ้วแน่นไม่เข้าใจว่าพี่เพลิงจะถามทำไม

“ลมไม่ได้หลบ ลมปวดหัวเฉยๆ”

“แค่ตอนนี้หน้าพี่น้องลมยังไม่อยากจะเห็นเลยใช่มั้ยครับ” ผมกำถุงเสื้อแน่นพร้อมกัดปากอย่างขัดใจที่โดนถามเหมือนกับรู้ดีไปหมดแบบนี้

ผมเงียบก้มมองเท้าตัวเองนิ่ง นึกขึ้นได้ว่าจะเอาเสื้อคืนพี่เพลิงเลยมือถุงขึ้นดันไว้กับอกพี่เพลิง ผมทำท่าจะปล่อยพี่เพลิงเลยเอามือรับถุงไว้ ผมกลับหลังเตรียมจะเดินหนีเข้า

“น้องลมจะหนีทำไมครับ ไม่อยากให้มันปกติเหมือนวันที่ผ่านๆมาหรอกหรอครับ” ผมหันหลังกลับมามองพี่เพลิงอีกครั้ง พี่เพลิงกำลังมุดตัวเข้าไปในรถหาอะไรสักอย่างเดาว่าคงเป็นเสื้อผม

“ลมรังเกียจตัวเอง”

“…เหมือนที่พี่เพลิงรังเกียจลม” พี่เพลิงค่อยๆหันมาช้าๆพร้อมกับถุงใส่เสื้อผม ปิดประตูรถเสียงดังจนผมตกใจ ที่ทำให้ผมไม่เข้าใจยิ่งกว่าคือสีหน้าของพี่เพลิง

โกรธหรอ? หงุดหงิดหรอ? ผมไม่เคยเห็นสีหน้าแบบนี้ของพี่เพลิงเลยจริงๆครับ

“อะไรทำให้น้องลมคิดว่าพี่รังเกียจน้องลมครับ” ผมขมวดคิ้วแน่น

“ไม่รู้”

“ถ้าพี่รังเกียจน้องลมจริงๆพี่ปล่อยทิ้งไว้ในห้องคนเดียวไปแล้วครับ” ผมส่ายหน้าอย่างไม่ยอมรับ จะไม่รังเกียจได้ยังไงวะ ผมน้องชายแฟนนะเว้ย

“เอาเถอะ พี่ก็ไม่รู้จะบอกยังไงเหมือนกันครับ” พี่เพลิงยื่นเสื้อให้ผม ผมรับไว้แบบงงๆ

“ลมรู้สึกไม่ดีเลยว่ะ” ผมเอ่ยปากพูดออกมาสายตายังคงก้มมองเท้าตัวเองอยู่เหมือนเดิม

“วันนี้ลมเจอมัน ลมกลัว ลมทำตัวไม่ถูกแล้ว”

“น้องลม…”

“ลมไม่อยากเจอพี่เพลิงอีกเลยด้วยซ้ำ”

“น้องลมไม่อยากให้ทุกอย่างมันเหมือนเดิมหรอครับ” ผมส่ายหน้าแรงๆหลายที

“อยากสิ..”

“น้องลมมองหน้าพี่สิครับ” ผมเงยหน้ามองพี่เพลิงอย่างลังเล

“น้องลมกำลังคิดว่าน้องลมผิดอยู่คนเดียวใช่มั้ยครับ” ผมเงียบ

“คิดว่าพี่ไม่ผิดหรอครับ ที่เป็นผู้ใหญ่มากกว่าแต่หยุดอะไรไม่ได้เลย” ผมส่ายหน้าพร้อมโบกมือไปมา

“พี่ขอให้น้องลมทำตัวเป็นปกติได้มั้ยครับ”

“ถ้าไม่เห็นแก่พี่ เห็นแก่แพรก็ได้ครับ”

ผมเงียบไปพักนึงแล้วพยักหน้า ก็แค่ ‘ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น’ ผมต้องไม่คิดอะไรสิ ช่วงเวลาไม่กี่นาทีนั้นทำไมผมต้องจำแล้วก็หลบ ทั้งๆที่มันก็คือความผิดของผมทั้งนั้น ผมต้องทำเหมือนไม่มีอะไร

ไม่ใช่เพื่อพี่เพลิง เพื่อแพร

แต่เพื่อตัวผมเอง


--------------------------------------------------------------------------
มาแล้ววววววววววววววววว ค่าาาาาาาาาา :hao7:
[ถามค่ะ] คุณคนอ่านคิดยังไงกับตัวละครในเรื่องบ้างคะ? คนเขียนแอบอยากรู้ค่ะ55555 คำตอบของทุกคนคนแต่งจะเอาไปวิเคราะห์ประกอบการเขียนตอนต่อๆไปค่ะ 555555 (อีดิทเพราะอาจใช้คำงงๆ ยิ่งงไปใหญ่เลย) :o8:

ขอบคุณที่ติดตามกันนะค้าาา ขอบคุณทุกๆข้อความทุกๆยอดวิวที่มีให้กันจริงๆค่า :mew1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 30-01-2015 20:55:06
หน่วงแท้.  :mew5:

น้องลมกำลังสับสน เข้าใจได้
แต่พี่เพลิงสิ ชัดเจนกับความรู้สึกตัวเองหน่อย มันจะเหมือนเดิมได้ไงคะขุ่นพี่  :ling1: 
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 30-01-2015 21:02:09
หน่วง :sad2: แพรมีความสุขพี่ก็สงสาร กลัวนางรู้แล้วจะเศร้า
ลมสับสน+รู้สึกผิด ก็สงสาร อยากรู้ว่ามันจบลงตรงไหน พี่เพลิงเคลียร์เดี๋ยวนี้
 :angry2: แมนๆ มาเลยว่าไงห๊ะ...

ปล. +เป็ดตามธรรมเนียมจ้า อยากให้เรื่องไวขึ้นอีกนิด
พอดีพี่กวางสายใจร้อนอ่ะ เค้าไม่ชอบหน่วงๆ มันจุก  :sad4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 30-01-2015 21:11:09
 :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 30-01-2015 21:19:03
ไม่รู้ว่าจะรักกันยังไง สงสารใครดีล่ะ รัก 3 เศร้า
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: actionmarks ที่ 30-01-2015 21:29:37
[ถามค่ะ] คุณคนอ่านคิดยังไงกับตัวละครในเรื่องบ้างคะ? คนเขียนแอบอยากรู้ค่ะ55555 คำตอบของทุกคนมีผลต่อเนื้อเรื่องแน่นอนค่ะ :o8:

ขอบคุณที่ติดตามกันนะค้าาา ขอบคุณทุกๆข้อความทุกๆยอดวิวที่มีให้กันจริงๆค่า <- - - ถ้าบอกไปแล้วเนื่อเรื่องจะเปลี่ยนไป ไม่ตรงตามพล็อตที่ตั้งไว้รึเปล่า ไม่อยากให้เป็นแบบนั้น

แล้วก็อยากจะบอกว่า ชอบเรื่องนี้มาก
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 30-01-2015 21:37:02
พี่เพลิงนี่ไร้เยื่อใยดีนะ   :katai1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 30-01-2015 23:20:07
หน่วงใจมากครับ  555
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 30-01-2015 23:43:05
ความกลัวเกาะกินหัวใจ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 31-01-2015 00:16:08
หวายยยยยย.  ลมจะทำเป็นปกติได้ไงอะ. ชอบพี่เพลิงไปแล้วนิ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: ben ที่ 31-01-2015 01:09:42
ง่าา ปวดใจแทนลม
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: Maria_safe ที่ 31-01-2015 01:16:25
คือแบบ สงสัยว่าทำไมลมไม่เล่าเรื่องโดนวางยาให้เพื่อนฟัง เก็บๆเงียบๆแบบนั้นถ้าเกิดโดนอีกรอบใครจะไปข่วยทัน
กับพี่เพลิงนี่คิดไม่ออกเหมือนกันว่าจะเอาไง ลมรู้สึกผิดแล้วกำลังสับสนด้วย เริ่มปวดตับ กลัวมาม่าจริงๆแฮะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: ekuto ที่ 31-01-2015 03:16:45
มาม่าชามใหญ่มาเองเลย
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 31-01-2015 03:40:58
ขอให้ผ่านเรื่องนี้ไปด้วยดีเถอะ อย่าให้มีคนเสียใจเลย
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 31-01-2015 03:49:34
ยังไงก็ไม่มีทางกลับไปเหมือนเดิมหรอก

ลมถอยห่างออกมาเลยดีกว่า
พี่เพลิงไร้เยื่อใยปานนั้น
ย้ายออกไปอยู่หอดีกว่ามั๋ง
เปิดใจคบคนอิ่นมั่ง

หนักเกิน
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 31-01-2015 04:00:20
สู้ๆ นะลม วันหลังก็ระมัดระวังตัวมากกว่านี้ เฮ้อ...แต่เรื่องความรู้สึกยากว่ะ มันเป็นเรื่องที่สะเทือนใจนะ ถึงแม้ว่าจะยังดีที่ไม่ได้มีอะไรเกินเลย แต่มันฝังใจไปแล้ว ลบยากแต่ทำใจได้  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: iamtsubame ที่ 31-01-2015 04:02:54
สงสารแพร สงสารลม  :sad4:
แต่ไม่รู้ว่ารู้สึกยังไงกับพี่เพลิงอ่ะ มันดูอึนๆ :z3:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 31-01-2015 04:20:14
อยากเปลี่ยนพระเอกค่าาา หมั่นอิพี่เพลิง
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: hibarihao ที่ 31-01-2015 08:44:31
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 31-01-2015 09:31:52
ความลับมันเริ้มเข้มข้นขึ้นเรืีอยๆ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: wavalove ที่ 31-01-2015 10:11:36
เห้อ...ไม่ลมไม่เค้นเพื่อนที่นัดไปแล้วเบี้ยวอ่ะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 31-01-2015 10:33:51
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: MintELF13 ที่ 31-01-2015 22:22:14
สงสารลมอ่ะ แพรกำลังมีความสุขกับพี่เพลิง ไม่รู้ใจพี่เพลิงตอนนี้คิดอะไรอยู่ กลัวใจพี่ลมจริงๆ
เข้มแข็งไว้นะลม
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 01-02-2015 00:02:20
เราสงสารแพร ถ้ารู้ความจริงต้องเสียใจมากแน่ๆ

 :mew4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: Biwty... ที่ 01-02-2015 06:53:00
 :really2:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: minminmin ที่ 01-02-2015 09:11:49
พี่เพลิงโหดร้ายยยยยยยยยยยยย

ขอร้องคนเขียน อย่ามาม่าเลยนะคะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 01-02-2015 10:20:06
จะเป็นงัยต่อนี่ลุ้นมากนะ. สงสารแพรนางดี๊ดีอ่ะ อยากให้มีคนดีๆมาจีบลมจะได้จบๆไป
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: jamlovenami ที่ 01-02-2015 11:33:06
งึกๆ รอความลับต่อไปปปป ช่างน่าเศร้าอะไรเยี่ยงนี้ คบกันมาจนเจ็ดเดือนแล้ว ดั๊นมาเกิดเรื่องพวกนี้ตอนช่วงนี้อีก

สงสารแพรนะ แต่ก็เชียร์คู่เพลิงลมว่ะ 5555 ชื่อเข้ากันมากกว่าอ่ะแกรรร   :laugh:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 01-02-2015 11:36:56
มันดูเจ็บปวด เพราะเป็นดราม่าเรื่องพี่น้องถ้าจะต้องมามีปัญหากันเพราะผู้ชาย
ซึ่งไม่ดีเลยสำหรับแพร  และดูแย่มากสำหรับลงและเพลิง  มันคือการหักหลัง
.... แต่ถ้า ผมกับแฟนพี่สาว เป็นได้แค่แฟนพี่สาว ก็โอเค ไม่มีอะไร
เพราะเหตุการณ์ที่ผ่านมามันเป็นเพราะยาเป็นแรงกระตุ้น
ความสามารถในการควบคุมตัวเองของลมมันน้อยเสียจนจะพลาดกับใครก็ได้
เพียงแต่ตอนนั้น คนที่อยู่ด้วย คือ เพลิง ... อย่างที่เพลิงว่า คนที่ผิด น่าจะเป็นเพลิงมากกว่า
เพราะว่าสติสัมปัชชัญญะยังอยู่ครบถ้วน  การแก้ปัญหาน่าจะดีกว่านี้
.... ถ้ามีบุคคลที่สามเข้ามา  แยกลมห่างจากเพลิงได้  จะดีมาก ๆ เลยนะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 01-02-2015 16:27:05
โอ๊ยยย หน่วงสุดๆ   :katai1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: wwss2220 ที่ 02-02-2015 20:21:02
 :m15:รู้สึกมาม่านิดๆ. ติดตามอยู่มาต่อเร็วๆๆนะค่ะ ชอบมากค่ะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 02-02-2015 20:48:24
ฉันไม่ยอม โวยวายๆๆ :katai1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: bananato ที่ 04-02-2015 09:42:12
 :z3: :z3: ใจร้าย
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: IöLIKE ที่ 04-02-2015 12:34:15
ThankS
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เจ็ด (ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น)?
เริ่มหัวข้อโดย: princetrap ที่ 07-02-2015 00:29:52
 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 07-02-2015 00:36:26
ความลับที่แปด

ผมเหม่อมองออกไปนอกระเบียงอย่างไร้จุดหมาย รู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูกครับ อยู่คนเดียวยิ่งฟุ้งซ่าน เหล้าก็ไม่กล้ากิน อ้อ จริงๆแล้วผมไม่ได้อยู่คนเดียวหรอกครับ แต่อยู่กับไอ้พัดก็เหมือนอยู่กับอากาศ ตอนนี้แพรกับพี่เพลิงออกไปหาอะไรกินกันครับ แบบว่าไปกันสองต่อสองในคืนครบรอบ เฮ้อ ผมเปิดลิ้นชักจะหยิบโทรศัพท์ออกมาเล่นแก้เบื่อ
 
ผมชะงักไปเล็กน้อยเพราะใต้โทรศัพท์ผมมีบัตรทรูที่ผมยังไม่ได้ใช้วางอยู่ ผมหยิบออกมาพลิกซ้ายขวาเล่นแล้วก็ต้องถอนหายใจออกมายาวๆ
 
ด้านหลังของใบมีลายมือที่ผมเคยเห็นมาแล้วครั้งนึงเขียนเอาไว้ว่า “อย่าไปบอกใครนะครับ” ผมหัวเราะออกมาอย่างประชดประชันก็แล้วเดินไปหยิบโน้ตบุ๊กขึ้นมาเปิดเครื่อง
 
“เติมเกมหรอพี่ลม ไม่เคยซื้อแบ่งน้องอ่ะ”
 
“มีคนซื้อให้สักพักแล้ว กูลืมเอามาเติม” ผมพิมพ์เว็บไซด์เกมด้วยความเคยชิน กรอกรหัสตามขั้นตอนที่ขึ้นมาให้ใส่ เติมจนเรียบร้อยผมก็ขยำกระดาษโยนทิ้งถังขยะ
 
อย่างน้อยๆเกมก็ทำให้ผมหายคิดมากได้ชั่วคราวก็ยังดี
 
…………………………………………………………………
 
ผมเล่นเกมจนดึกยิ่งกว่าไอ้พัดที่นอนไปแล้ว ก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะหายคิดมาก แพรกลับบ้านได้สักพักแล้วครับ แต่ผมยังนั่งเล่นอยู่เหมือนเดิมจนกระทั่งโทรศัพท์ผมแผดเสียงออกมา ไอ้พัดขยับตัวเล็กน้อยเหมือนจะตื่น ด้วยความเกรงใจที่มีมากล้นผมเลยเดินออกมารับโทรศัพท์ที่ระเบียงห้อง
 
“ว่าไง” ผมกดรับสายและกรอกเสียงลงไปทันที
 
‘มึง… พี่เอิร์ธมันทำอะไรกับมึงวะ’ หัวใจผมกระตุกวูบทันทีที่ได้ยิน ไอ้เคนมันจะมาถามทำไม? มันไปรู้อะไรมา? ในหัวผมมันโล่งไปหมด ทั้งกลัวทั้งมึนงง
 
‘กูเห็นซองเล็กๆแปลกๆบนรถ พอกูถามมัน มันยังมีหน้าตอบว่ามันใช้กับมึง… วันนั้นที่กูไม่ได้ไปมันเกิดอะไรขึ้นวะ’
 
‘มึงอย่าเงียบสิวะ!!’ มันตะโกนผ่านสายเข้ามา ผมสะดุ้งหลุดจากภวังค์ทันที อยากจะร้องไห้ออกมาให้มันรู้แล้วรู้รอด ทำไมมันต้องเกิดเรื่องวุ่นวายขนาดนี้กับชีวิตผมด้วยวะ
 
“กู…”
 
‘กูขอโทษที่ไม่ได้ไป แต่มึงบอกกูหน่อยเถอะมันเกิดอะไรขึ้นวะ’ มองเงียบอย่างชั่งใจ ไม่รู้จะทำยังไงดีครับ อึดอัดก็อึดอัด แต่ขนาดไอ้พีทผมยังไม่เล่าให้มันฟังเลยครับ
 
“มัน..วางยากู” ผมพูดเสียงเรียบออกไป ไอ้เคนร้องออกมาอย่างตกใจแล้วมันก็เงียบไป ผมก็เงียบตามไปด้วย
 
‘แล้ว…มึงทำไงวะ?’
 
ผมกลอกตาไปมาอย่างเบื่อหน่าย พี่เพลิงบอกให้ผมทำตัวเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น งั้นผมก็สามารถเล่าให้คนอื่นฟังแบบเล่นๆได้ใช่หรือเปล่า? เหอะๆ
 
“ก็ให้คนมาช่วย” ไอ้เคนเงียบไปอีกพักนึง
 
‘กูไม่คิดว่ามันจะบ้าขนาดนั้นว่ะ’
 
‘มีอะไรที่กูพอจะช่วยได้มั้ย ให้กูได้รับฟังก็ยังดี’
 
“กูไม่มีอะไรจะเล่า”
 
‘มึง…รอดจากมันได้ไงวะ?’
 
“กูบอกว่ามีคนมาช่วย”
 
‘ใครวะ’ ผมเริ่มหงุดหงิดกับการโดนถามมากๆแบบนี้ เลยกรอกเสียงแสดงความไม่พอใจออกไป
 
“มึงจะรู้ไปทำไม” ไอเคนเงียบไปอีกครั้ง
 
‘จริงๆ กูว่ากูก็พอรู้ว่าใครว่ะ’ ผมเบิกตากว้างอย่างตกใจ มันจะไปรู้ได้ยังไงวะ วันนั้นมันก็ไม่ได้ไป ผมเงียบทิ้งช่วงยาวจนไอ้เคนเริ่มพูดต่อ
 
‘วันนั้นพี่แพรโวยวายหามึงใส่ไอ้พีท ไอ้พีทมันก็มาโวยวายใส่กู สักพักนึงพี่แพรก็เลยบอกว่ามึงอยู่กับ…พี่เพลิง แฟนพี่แพร’
 
‘กู ขอโทษว่ะ ขอโทษแทนมันด้วย’
 
‘กูว่าช่วงนี้มึงระวังพี่เอิร์ธไว้ดีๆแล้วกัน มันก็คงรู้ เหมือนที่กูรู้’
 
“มันผ่านไปแล้ว ช่างแม่งเถอะ”
 
ผมกดตัดสายทันทีที่พูดจบพร้อมขยี้หัวตัวเองอย่างหงุดหงิด ทำไมพลาดครั้งเดียวมันกลายมาเป็นเรื่องใหญ่แบบนี้วะ ในหัวผมมีแต่คำว่าทำไมๆๆ ผมได้แต่โทษตัวเองซ้ำๆ อย่างไม่รู้จะทำอะไรให้ดีขึ้นได้ เอาเป็นว่าวันนี้ผมนอน แล้วลืมๆมันไปก่อนแล้วกัน
 
…………………………………………………………..
 
ผมยังคงคุยกับไอ้เคนแบบปกติครับ ตอนนี้ผมกำลังนั่งฟังอาจารย์บ่นอยู่หลังห้อง มือผมจดเล็กเชอร์อย่างเร่งรีบเพราะกำลังจะหมดคาบแล้ว ผมเขย่าตัวไอ้เคนที่ฟุบหลับไปกับโต๊ะให้ลุกขึ้น
 
“เลิกแล้วหรอ” ผมพยักหน้างึกงักตอบมัน
 
“เดี๋ยวยืมลอกบ้างนะ” ผมพยักหน้าตอบมันอีกครั้ง
 
โทรศัพท์ที่ผมวางไว้บนโต๊ะสั่นครืด ผมตกใจเล็กน้อยแต่ก็รีบหยิบขึ้นมาจากโต๊ะเพราะกลัวจะเป็นจุดสนใจ พอเห็นชื่อคนที่โทรมาก็ต้องงุนงง พี่เพลิงโทรมาครับ โทรมาทำไมเวลานี้วะ ผมไม่ได้กดรับเพราะอีกสักพักก็จะเลิกเรียนแล้วกะว่าจะไปโทรกลับข้างนอกเอาครับ
 
“งั้นกูกลับบ้านก่อนนะ”
 
“เออ เจอกัน” ผมโบกมือให้ไอ้เคนที่จะเดินไปขึ้นรถ มันขับรถมาเองครับ
 
ผมรู้สึกตัวอีกครั้งตอนที่โทรศัพท์ผมสั่นขึ้นมาอีกจากเบอร์เดิม นิ้วผมเลื่อนกดรับอย่างเคยชิน พร้อมกรอกเสียงลงไป
 
“ฮัลโหล”
 
‘น้องลมเลิกเรียนรึยังครับ’ เสียงที่ตอบกลับมาทำเอาผมงง ถามแบบนี้ยังกับจะมารับผมยังไงอย่างงั้น
 
“เลิกแล้ว ทำไมอ่ะ”
 
‘แพรไม่สบายเข้าโรงบาลครับ เลยให้พี่มารับน้องลมไปหาแพร’ แพรไม่สบาย? เข้าโรงบาล? แพรเป็นอะไรรึเปล่า เมื่อเช้าผมก็ออกมาเรียนทั้งๆที่แพรยังอยู่ในห้องอ่ะครับ เลยไม่รู้ว่าแพรเป็นอะไร
 
“แล้วแพรเป็นอะไรรึเปล่า”
 
‘ตอนแรกหมอให้ดูอาการก่อนครับว่าเป็นไข้เลือดออกรึเปล่า แต่ก็เป็นแค่ไข้ธรรมดาครับ ติดตรงแพรไข้ยังไม่ลดเลยครับ’ผมขมวดคิ้วแน่นอย่างใช้ความคิด
 
คุณเชื่อเรื่องแฝดที่จะเป็นอะไรๆเหมือนกันมั้ยครับ เมื่อวันนั้นผมไม่สบายแต่ไม่ได้หนักหนาอะไรมาก ตอนนี้แพรเป็นถึงขั้นต้องเข้าโรงพยาบาล มันอาจจะเป็นเพราะผมไม่ดูแลตัวเองให้ดี ทำให้แพรต้องลำบากไปด้วย ผมโทษตัวเองอีกแล้ว เหอะ
 
‘พี่ใกล้จะถึงแล้วนะครับ ให้พี่จอดรอตรงไหน’ พี่เพลิงที่เงียบไปนานพูดขึ้นอีกครั้ง
 
“หน้ามอก็ได้ เดี๋ยวลมเดินไป…เอง”

“ว่าไงครับ…น้องลม”
 
พี่เพลิงตัดสายไปแล้วแต่ผมยังกำโทรศัพท์แน่น ลมหายใจผมติดขัดทันทีเมื่อหันกลับไปแล้วเจอพี่เอิร์ธยืนอยู่ด้านหลังแทบจะชนกันอยู่แล้ว ผมกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคออย่างยากลำบาก พี่เอิร์ธมายืนแบบนี้ทำไม? มายืนตั้งแต่เมื่อไหร่? ทำไมผมไม่รู้สึกตัวสักนิดเดียว
 
“พี่สาวไม่สบายหรอครับ พี่ไปเยี่ยมบ้างได้มั้ย” ผมรวบรวมสติที่มีทั้งหมดขยับออกห่าง ผมเกลียดไอ้เหี้ยพี่เอิร์ธมากจนควบคุมตัวเองให้ยืนอยู่แทบไม่ไหว ตอนแรกมันก็แค่เกลียดหรอก ตอนนี้ผมทั้งกลัวทั้งขยะแขยง และผมรู้ว่าผมแสดงออกทางสีหน้าไปจนหมด พี่เอิร์ธถึงได้ยกยิ้มเหนือกว่าแบบนี้
 
“เอ่อ…” ผมพูดติดๆขัดๆแล้วเดินเลี่ยงพี่เอิร์ธออกมาจนได้ แต่ผมก็ยังรู้สึกว่ามีคนเดินตามอยู่ผมเลยรีบเดินก้มหน้าก้มตาจนถึงหน้ามอ

ผมกำสายกระเป๋าสะพายแน่นจนเล็บผมจิกลงไป ผมเห็นรถพี่เพลิงแล้วครับ ผมรีบเร่งฝีเท้าไปยังรถแล้วเปิดประตูเข้าไปนั่งข้างงคนขับ
 
ผมมองซ้ายมองขวาหาพี่เอิร์ธแต่ก็ไม่เจอ ลอบถอนหายใจออกมาอย่างยากลำบาก อึดอัดครับ รู้สึกไม่ดีเลยสักนิด ทำไมผมยังไงเลิกกลัวพี่เอิร์ธสักทีวะ
 
"น้องลมหายไม่สบายรึยังครับเนี่ย หน้าซีดมากเลย" ผมเอามือปาดเหงื่อที่ไม่รู้ว่าออกมามากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ออกอย่างลวกๆ แล้วก็ต้องตัวแข็งทื่อเพราะพี่เพลิงเอามือมาแตะหน้าผากผม

“ตัวก็ไม่ร้อนนะครับ”

“ห่วงแพรก่อนมั้ย รีบๆขับหน่อยสิ” ผมเบ้ปากอย่างหมั่นไส้

“ก็กลัวว่าจะต้องพาคู่แฝดเข้าโรงบาลพร้อมกันน่ะครับ” พี่เพลิงพูดติดตลกแล้วเอามือมาลูบหัวผม ไม่ค่อยมีใครมาลูบหัวผมแบบนี้หรอกครับ ส่วนมากมันลูบเพราะจะตบ หรือไม่ก็ลูบขอโทษที่ตบหัว ผมเลยรู้สึกแปลกใหม่ขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

ผมตกใจที่ตัวเองหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาจนลนลานเอื้อมมือไปกดปุ่มมั่วหวังจะเปิดเพลงขึ้นมา แต่มันก็ยังคงเงียบเหมือนเดิม ก็ปุ่มมันเยอะอะครับ ผมไม่เคยนั่งรถแบบนี้ซะด้วย ไม่รู้ว่ากดโดนอะไรไปบ้าง รู้แค่พี่เพลิงเคาะหัวผมเบาๆแล้วกดปุ่มอะไรไม่รู้ให้เพลงดังขึ้นมา

“อย่ากดมั่วแบบนี้สิครับ” พี่เพลิงหันมามองหน้าผมแล้วก็หันกลับไปตามเดิม

ผมนั่งทำหน้ายู่ยี่ใส่อากาศอยู่บนรถจนถึงโรงพยาบาลแล้วก็ยังคงทำหน้าแบบเดิมเพราะผมกำลังเดินตามตูดพี่เพลิงต้อยๆครับ ทั้งคนไข้ทั้งพยาบาลก็มองแต่พี่เพลิง มองยังกับจะกลืนเข้าไป มองผมบ้างก็ได้ ผมก็หล่อนะ!! ผมเพิ่งสังเกตว่าพี่เพลิงอยู่ในชุดทำงานแต่ไม่ได้ใส่สูท เสื้อเชิ้ตพับแขนขึ้นอย่างเรียบร้อยกับกางเกงสแล็คดำเป็นหลักฐานอย่างดี คงวุ่นวายน่าดูเลยครับวันนี้ พอใกล้ถึงห้องก็นึกเป็นห่วงแพรขึ้นมา แต่แพรแข็งแรงจะตายคงไม่เป็นอะไรมากหรอก มั้ง?

“แพร!!” ทันทีที่เปิดประตูเข้าไปได้ผมก็ตะโกนชื่อแพรลั่นอย่างลืมตัว ลืมไปเลยครับว่าที่นี่มันโรงพยาบาล แล้วก็ลืมว่าแพรอาจจะนอนพักอยู่

“ลม เสียงดังอีกแล้วนะ” แพรหน้าซีดจนผมตกใจ ผมควรปล่อยให้แพรพักให้เต็มที่ไม่ใช่มาเอะอะโวยวายแบบนี้ ผมนั่งลงที่เก้าอี้ข้างเตียง ถอดกระเป๋าสะพายวางไว้กับพื้น ยกมือแพรขึ้นมากุมไว้

“แพรเป็นไงบ้าง ปวดหัวมากรึเปล่า ไข้ลดบ้างรึยัง อยากกินอะไรมั้ย ลมต้องนอนเฝ้ารึเปล่า แล้วพัดอยู่ไหน” ผมพูดออกไปยืดยาว แพรยกยิ้มให้ผม

“ปวดหัวแหละ พัดมันบอกว่าเดี๋ยวมันมาที่นี่เอง เดี๋ยวมันจะเก็บเสื้อผ้ามานอนเฝ้า แพรคงต้องนอนค้าง” ผมเหนื่อยแทนแพรที่หอบหายใจตอบผมครับ ผมเลยนั่งนิ่งไม่ได้ถามอะไรอีก

“แพรไม่สบายเพราะลมแน่เลย ทีหลังลมต้องดูแลตัวเองดีๆด้วยนะ” ผมพยักหน้างึกงักพร้อมลูบหัวแพรช้าๆ

“ให้แพรนอนพักก่อนครับ” พี่เพลิงเดินมาหยุดอยู่ข้างๆผม พร้อมดึงตัวผมเบาๆให้ลุกขึ้น ผมลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปนั่งที่โซฟา

…………………………….

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ผมเงยหน้าขึ้นมองเพราะเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์พี่เพลิงที่ดังขึ้นพร้อมๆกับเสียงคนเคาะประตูห้อง พี่เพลิงยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหูพร้อมเดินไปเปิดประตู พัดคงมาแล้วมั้งครับ พี่เพลิงชะงักไปพักนึงแล้วเดินออกไปพร้อมกับคนที่มาเยือนคนใหม่

“พ…พี่เอิร์ธ..?” ผมครางชื่อออกมาอย่างุนงง พี่เอิร์ธมาทำไม? มาเยี่ยมแพรจริงๆหรอ ทั้งทีไม่รู้จักกันเนี่ยนะ??

“พัดมาแล้วหรอ อ้าว…”

“สวัสดีครับ ผมเป็นรุ่นพี่ที่มหาลัยเห็นว่าพี่สาวน้องลมป่วยเลยมาเยี่ยม” แพรที่หน้าอ่อนโรยยิ้มให้พี่เอิร์ธอย่างเป็นมิตร แต่ผมนี่สิกำลังหน้าซีดเรื่องที่ไอ้เคนพูดว่าพี่เอิร์ธรู้ว่าผมกับพี่เพลิง…นั่นแหละ แต่ว่าพี่เอิร์ธคงไม่เอาเรื่องตัวเองมาแฉหรอก? แล้วถ้าอยู่ๆพี่เอิร์ธพูดเรื่องนั้นขึ้นมาผมจะทำยังไง?

ผมลนลานอย่างทำอะไรไม่ถูกตอนที่เห็นพี่เอิร์ธวางช่อดอกไม้ที่เอามาเยี่ยมวางไว้บนโต๊ะ

“ลมเป็นอะไรรึเปล่า?”

“คงกลัวความลับแตกมั้งครับ”

“คะ?” แพรมองหน้าพี่เอิร์ธอย่างไม่เข้าใจ

ผมขมวดคิ้วแน่นเพราะพี่เอิร์ธหันมาเลิกคิ้วใส่ผม กัดปากอย่างหงุดหงิดจนเจ็บไปหมด ทั้งห้องเงียบกริบมีแค่เสียงแอร์ที่ดังขึ้น ผมแทบจะกลั้นหายใจซะด้วยซ้ำ

“นี่พี่ไม่รู้หรอครับว่าน้องชายพี่กับ…”

ผมลุกพรวดจากโซฟาเข้าไปคว้าแขนพี่เอิร์ธไว้กับตัว พี่เอิร์ธหันกลับมามองผมแทบจะทันที ผมใช้สายตาเหมือนอ้อนวอน ขอเถอะ แพรไม่สบายอยู่ด้วย ให้ผมทำอะไรผมก็ยอม แต่ผมจะไม่ให้แพรรู้เรื่องนี้เด็ดขาด หรืออย่างน้อยก็ต้องไม่ใช่ตอนที่แพรยังนอนอยู่บนเตียงแบบนี้ และผมต้องเป็นคนบอกด้วยตัวเองเท่านั้น

“พี่เอิร์ธ มากับลมนะครับ” ผมกอดแขนพี่เอิร์ธไว้แน่น ออกแรงดึงแขนให้เข้ามาชิดตัวยิ่งขึ้น

“แพร ลมไปคุยอะไรแป๊บนึงนะ” ผมดึงตัวพี่เอิร์ธที่ยอมให้ผมลากแต่โดยดี พี่เอิร์ธหัวเราะอย่างแผ่วเบาขึ้นมา ผมดึงตัวพี่เอิร์ธจนออกมาจากในห้องได้

“น้องลมจะพาพี่ไปไหนครับเนี่ย…” คำพูดกับสีหน้าระรื่นสวนทางกันอย่างเห็นได้ชัด ผมลากพี่เอิร์ธมาที่ลานจอดรถเล็กๆข้างตึกที่ไม่มีคน

“พี่จะพูดอะไรกันแน่ พี่ต้องการอะไร?” พี่เอิร์ธยืนเอามือล้วงกระเป๋าทำสีหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาวกับเรื่องที่ผมพูด มันน่าต่อยให้คว่ำ แต่ผมคงสู้แรงไม่ไหวแน่ๆ

“ก็แค่ไม่อยากให้พี่น้องมีความลับต่อกันแค่นั้นเองครับ” ทำไมคนตรงหน้าผมมันเลวขนาดนี้วะ ผมพูดอะไรไม่ออก มันอยากได้ผมขนาดทำเรื่องบ้าๆแบบนั้นแล้วยอมเอามาแฉเลยหรอ? ผมมีอะไรทไมมันต้องมาวุ่นวายกับผมด้วย

“พี่ต้องการอะไร” ผมเม้มปากแน่นอย่างสะกดกลั้นอารมณ์หลายๆอย่างที่ตีรวนในหัว

“จูบพี่สิครับ” ผมเงยหน้ามองพี่เอิร์ธอย่างตกใจปนเปกับความรู้สึกรังเกียจที่แทรกเข้ามา ถ้าผมจูบพี่เอิร์ธแล้วเรื่องจบก็คงดี แต่มันจะเป็นอย่างนั้นจริงๆหรอวะ ผมล่ะอยากรู้จริงๆว่าพี่เอิร์ธมันมองผมยังไง คิดยังไงถึงได้อยากให้ผู้ชายอย่างผมจูบ ผมสะกดกลั้นความกลัวลึกๆแล้วจ้องหน้าพี่เอิร์ธเหมือนท้าทาย พี่เอิร์ธหลุดยิ้มอย่างพึงพอใจออกมาทันที

“แค่จูบก็พอใช่มั้ย?” ผมมองซ้ายมองขวาก็ไม่เห็นจะมีวี่แววคน อาจจะเป็นเพราะเป็นที่จอดรถเฉพาะของตึกนี้และตรงนี้เป็นมุมที่ไม่มีใครเห็น ผมยิ้มอย่างสมเพชตัวเองขึ้นมา

ผมเอาแขนทั้งสองข้างคล้องคอพี่เอิร์ธไว้ ค่อยๆเงยหน้าขึ้นหาองศาที่พอดี พี่เอิร์ธเอามือจับไว้ที่เอวผม ผมลอบถอนหายใจแผ่วเบาแล้วหลับตาแน่น

จู่ๆตัวผมก็ถูกกระชากออกจากพี่เอิร์ธ ผมเซไปด้านหลังอย่างช่วยไม่ได้ ภาพตรงหน้าที่ผมเห็นคือพี่เพลิง ใช่ครับ พี่เพลิง พี่เพลิงกระชากตัวผมออกมาแล้วพุ่งตัวปล่อยหมัดใส่พี่เอิร์ธอย่างแรงจนพี่เอิร์ธล้มลงไปนั่งกับพื้น ผมเบิกตากว้างอย่างตกใจ พี่เพลิงง้างหมัดขึ้นจะชกพี่เอิร์ธอีกรอบ ผมเพิ่งตั้งสติได้เลยคว้าแขนพี่เพลิงไว้ พี่เพลิงหันมามองผม นั่นทำให้ผมตกใจเพราะท่าทางของพี่เพลิงน่ากลัวมากเลยครับ ผมกลัวจนปล่อยแขนพี่เพลิงไป แต่พี่เพลิงก็เอาแขนวางไว้ข้างตัวอย่างหงุดหงิด

“มึงออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ” พี่เพลิงพูดเสียงเย็นเฉียบใส่พี่เอิร์ธที่นั่งหมดสภาพอยู่กับพื้น

“เออ กูไปแน่” พี่เอิร์ธยันตัวลุกขึ้นแล้วเดินผ่านตัวผมออกไปจากลานจอดรถ

ผมลอบถอนหายใจอย่างโล่งอกแต่ก็กลายเป็นว่าผมทำไม่ทำสำเร็จน่ะสิ ผมก้มหน้ามองพื้นอย่างสับสนไม่รู้จะทำยังไงดีเลยครับ แต่พี่เพลิงกลับหันมาจ้องหน้าผมแล้วคว้าข้อมือผมข้างนึงให้ยกขึ้น ผมขมวดคิ้วและต้องหน้าเหยเกเพราะความเจ็บจิ๊ดที่ข้อมือ

“ทำไมน้องลมต้องทำตัวง่ายแบบนี้ด้วยครับ!!” พี่เพลิงตวาดเสียงดังด้วยคำที่ผมไม่ค่อยจะชอบสักเท่าไหร่ ทำไมต้องมาตวาดผมแบบนี้ด้วย ด้วยอารมณ์หลายๆอย่างที่ตีรวนในหัวของผมทำให้ผมไม่พอใจมากๆจนขึ้นเสียงกลับทันที

“แล้วพี่เพลิงมายุ่งอะไรด้วย ปากก็ปากลม ตัวก็ตัวลม ลมจะง่ายมันก็เรื่องของลม!!” ผมแสร้งทำหน้าท้าทายตอบทั้งๆความเจ็บที่ข้อมือยังไม่จางหายไป

“หรอครับ?”

“เออ…อื้อ!!” พี่เพลิงดึงตัวผมเข้าไปจูบ ผมตกใจรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ของวัน พี่เพลิงประกบปากผมไว้ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ครั้งนี้ไม่มีฤทธิ์ยามาเกี่ยวแน่ๆ ผมไม่ยอมอยู่นิ่งดิ้นไปมาจนปากเรานัวเนียมั่วไปหมด มันเกือบจะกลายเป็นเหมือนเดิมได้แล้วถ้าไม่เกิดเรื่องในวันนี้ขึ้น

พี่เพลิงผละออกไป ผมยกมือข้างที่ยังว่างเช็ดปากแรงๆหลายที มองพี่เพลิงด้วยสายตาที่บอกไม่ถูก ไม่รู้ว่าพี่เพลิงจะเป็นแบบนี้ทำไม จะมาจูบผมเพื่ออะไร ไหนบอกจะทำให้เรื่องมันเหมือนเดิมไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำแบบนี้มันไม่แย่ไปกว่าเดิมหรอกหรอ แล้วแพรก็นอนป่วยอยู่บนห้องเนี่ยนะ ผมอยากรู้จริงๆว่าพี่เพลิงคิดบ้าอะไรอยู่

แต่ผมรู้แค่ตอนนี้ผมกำลังรู้สึกแย่มากจริงๆ
------------------------------------------------------------
อดทนกันหน่อยนะคะ คนแต่งก็รู้สึกแปลกๆตอนแต่ง อยากจะร้องไห้แต่ก็ร้องไม่ออก
ถ้าคนเขียนเป็นน้องลมสภาพคงแย่น่าดูเลยค่ะ แต่น้องเข้มแข็งอยู่นะ555555555

ขอบคุณที่ติดตามกันค่ะ ขอบคุณทุกๆข้อความเลยนะคะ เป็นกำลังใจที่ดีเสมอเลยน้า :mew1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: ben ที่ 07-02-2015 00:37:04
อยากฆ่าไอ้เชี่ยเอิร์ทมากกกกก!!!!! พี่เพลิงหึงรึไงงง แพรป่วยยุนะไปดูแพรสิ ไหนบอกเป็นเหมือนเดิมแล้วทำกับลมแบบนี้ทำไม ม ม ม

--> ต่ออีกนะ ค้างงะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 07-02-2015 00:46:15
หน่วงๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 07-02-2015 00:53:46

อิเอิร์ธเลวมาก น้องลมสู้ๆ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: finn~luv ที่ 07-02-2015 00:54:52
โอ๊ยอึดอัดดดดดด สงสารน้องลมจัง  :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: amisezmin ที่ 07-02-2015 00:56:03
อ้าวพี่เพลิงหึงหรือไงแต่จะเลือกใครเอาซักคนซิ :katai1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: hongzaa ที่ 07-02-2015 01:11:54
อิพี่เพลิง-_-, คือสงลมสุดอะ
หน่วงจุง

แต่ไอ้เห้เอิร์ธ ตายๆไปไป๊

หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 07-02-2015 07:38:01
ไปไกลๆลมทั้งไอ้พี่เอิร์ธและพี่เพลิงค่ะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 07-02-2015 07:46:38
คนเขียนอย่าใจร้ายกับน้องลมนักเลย.  :katai1: 
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 07-02-2015 09:06:04
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 07-02-2015 09:42:05
เพิ่งเข้ามาอ่าน สงสารลมอ้ะ

หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 07-02-2015 09:51:06
นั่นซิ พี่เพลิงยิ่งทำให้เรื่องมันแย่
อย่างน้อยก็ความรู้สึกของลมมันจะยิ่งแย่
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 07-02-2015 10:31:56
เรื่องราวจะเป็นแบบไหนเนี่ย แพรกับลม เห้อ :katai1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 07-02-2015 10:41:16
พี่เพลิงควบคุมตัวเองบ้างนะ แฟนก็ไม่ใช่
แต่หึงหน้ามืดหน้ามัวเชียวนะ
สงสารน้องลม
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 07-02-2015 10:58:34
เอาจริงจริง เรื่องที่
เกิดขึ้นนี่ลมผิดนะ ไม่ยอมจัดการอะไรเลย กับใจไม่แข็งพอแบบนี้
เดี๋ยวทุกอย่างมันก็แย่ลงอยู่ดี ปากบอกว่าไม่ไม่ไม่ แต่ไม่เกรงใจพี่สาวแบบนี้คืออะไร
ความชัดเจนต้องมาสิ ทุกอย่างอยู่ที่เรา อย่ายอมคนอื่น ความจริงเป็นไงก็บอกไป
ทำไมอ่อนแบบนี้ เฮ้อ อยู่บนโลกนี้มาได้ไงเนี่ย

ขอโทษนะครับ คืออ่านแล้วอินไปหน่อย ตอนนี้เกลียดทุกคน แต่สงสารแพร
เอาจริงจริงในความรู้สึกผม ถ้าแพรรู้ความจริง แพรต้องเป็นบ้าแน่ เหมือนโลกนี้ทอดทิ้งแพร
ทั้งแฟน ทั้งน้อง ด้วยตัวเองเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดูแลน้องทั้งสองคน
ภาระก็หนักพออยู่แล้ว มาเจอความผิดหวังซ้ำซ้อนอย่างนี้ แพรต้องล้มแน่นอน
ความคิดที่ว่าแพรจะเข้มแข็งนั้นไม่มีในหัวเลย
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 07-02-2015 11:40:38
 :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: wavalove ที่ 07-02-2015 11:46:07
พี่เพลิง

จูบแล้ว

!!!
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 07-02-2015 11:51:37
เกลียดไอ้เอิร์ธมากกก   :m31:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: Ella ที่ 07-02-2015 13:12:21
พี่เอิร์ธ เลวมากกกก และพี่เพลิง บอกให้เหมือนเดิม แล้วไปจูบน้องทำไม :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 07-02-2015 14:20:35
ตรงนี้ไม่เก็ตนิดนะ

ถ้าหากว่าลมจะบอกแพรว่าอิเอิร์ธมันวางยาตัวเองแล้วตัวเองขอพี่เพลิงมาช่วยก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร
เพราะว่าตัวเองกับเพลิงก็ยังไม่ได้ทำอะไร(ขั้นสุดท้าย)
ที่อิเอิร์ธมันขู่จะแบล็คเมล์ก็เป็นมันนะที่จะโดนด่า
คิอไม่ได้โกหกแต่ไม่ได้บอกให้หมด
ยังดูจะเป็นการจัดการกับปัญหาที่น่าจะครอบคลุมปริมาณความเสียหายได้ดีกว่าไปยอมอิเอิร์ธมัน
แถมตอนนี้เพลิงดันมาบ้าจี้ตามอิเอิร์ธมันอีก เรื่องจะแตกก้ครางนี้แหละมั๊งเพราะว่าเล่นจูบกันใกล้ที่พี่สาวอยู่เลย
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 07-02-2015 14:22:41
แต่งต่อนะคับ ลมจะได้ไม่ค้างอยู่ตอนเดิม
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: matame ที่ 07-02-2015 15:45:38
สงสารลม พี่เพลิงสองมืออ่ะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 07-02-2015 16:13:42
เหมือนว่าพี่เพลิงจะมีใจให้น้องลมหรือป่าว
หรือว่าจะเป็นรักสามเศร้า เราสามคน ไม่รู้เลยว่าจะรักกันได้ยังไง  :ling1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: PRiiNCEKiiM ที่ 07-02-2015 18:22:07
เมื่อพระเอกเข้าโหมดร้ายย
ตอนแบบนี้แหละน่าสนุก วี๊ดวิ้ววว
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyYY ที่ 07-02-2015 18:23:10
อยากกระทืบอิเอิร์ธ เลว!!
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: snow_blizzard ที่ 07-02-2015 18:49:54
พี่เอิร์ทออกมาบ่อยๆนะ มาทำให้พี่เพลิงหึงบ่อยๆนะ จะได้จูบกันเยอะๆ อิอิ  :hao6:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 07-02-2015 22:00:29
ไปกลัวมันทำไม ความลับจะแตกก็ปล่อยมันไปสิ

จะได้รู้กันไปเลยว่าใครเริ่มก่อน ตัวเองวางยาน้องแท้ๆนะ  :serius2:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: ❝CHŌN❞ ที่ 07-02-2015 22:43:24
เหมือนตัวเองเป็นคนโรคจิต โคตรชอบนิยายแนวนี้เลยอ่ะ
ชอบพี่เพลิงมากเลย แต่แอบสงสารแพร
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: gad ly» love yyy ที่ 07-02-2015 22:53:47
แต่งเก่งมากๆ อยากอ่านนิยายเรื่องนี้ทุกวัน อัพเถอะค๊ะๆ :กอด1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: actionmarks ที่ 07-02-2015 22:56:07
สงสารลม สงสารแพร สงสารเพลิง
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 07-02-2015 23:02:10
ตั้งสติก่อนมั้ย...5555ทั้งคู่เลย
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: MintELF13 ที่ 07-02-2015 23:06:55
ลมไปกลัวมันทำไม!!! ปล่อยมันคายออกมาไปเลยสิ ไปยอมมันก็มีแต่เสียกับเสีย!!

พี่เพลิง... ชัดเจนหน่อย นั่นลมนะ ไม่ใช่แพร
จะทำอะไรคิดถึงแพรหน่อยดิพี่
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 07-02-2015 23:22:09
เพลิงทำแบบนี้น้องลมสับสนนะ สงสารลมอ่ะ ไอ้พี่เอิร์ธมันรู้เรื่องความลับของลมแล้ว ต้องเอามาต่อรองอีกแน่ โอยยย.....มาม่าในอนาคตกลิ่นลอยมาแต่ไกลเลย  :katai1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 08-02-2015 00:21:45
ค้างจ้า มาต่อสักนิดน๊าาาา
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: blur ที่ 08-02-2015 01:36:04
ตัดจบได้กึ้กกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 09-02-2015 19:47:08
เมื่อไหร่เรื่องจะคลี่คลาย คงอีกนานสินะ เฮ้อออออ ลมสู้ๆ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: jamlovenami ที่ 09-02-2015 21:21:58
อ๊าาา มันหน่วงๆ ค้างุงๆงันๆ? อะไรวะ เออช่างแม่ม

มันค้างแหง่ะะะะะ  :z3:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: Biwty... ที่ 10-02-2015 07:21:00
 :sad4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 10-02-2015 08:42:46
เฮ้อ~อึน
เครียด แต่โทษใครได้ ความรู้สึกมันห้ามยาก
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: iamtsubame ที่ 10-02-2015 09:34:16
ไอ้พี่เอิร์ท! ไอ้เลว!!! :m31:
สงสารลมกับแพรนะ
พี่เพลิงดูโลเล ไม่ชอบเลย
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: princetrap ที่ 11-02-2015 08:40:16
หน่วงงงงง :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :mew2:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 11-02-2015 14:22:36
คือไม่เข้าใจว่าจะปิดแพร ทำไม ไม่ได้แอบไปกินกันซะหน่อย โดนวางยาแล้วไปช่วยมา แค่นั้นเอง แต่ช่วยให้หายอพอีกเรื่องนึงไม่ต้องพูดก็ได้ แพรเป็นผู้หญิงด้วย คงไม่ถามลึกๆหรอก
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: Koizumint ที่ 11-02-2015 15:59:08
พี่เพลิงจับปลาสองมืออ่ะะะะะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: bananato ที่ 12-02-2015 15:47:04
 :hao6: :serius2: :serius2:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่แปด (รู้สึกแย่มากจริงๆ)
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 12-02-2015 19:03:18
หน่วงอะ
เพลิง-ลม-แพร
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เก้า (เหมือนเดิมมั้ง)
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 12-02-2015 23:18:08
ความลับที่เก้า

พี่เพลิงผละออกไป ผมยกมือข้างที่ยังว่างเช็ดปากแรงๆหลายที มองพี่เพลิงด้วยสายตาที่บอกไม่ถูก ไม่รู้ว่าพี่เพลิงจะเป็นแบบนี้ทำไม จะมาจูบผมเพื่ออะไร ไหนบอกจะทำให้เรื่องมันเหมือนเดิมไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำแบบนี้มันไม่แย่ไปกว่าเดิมหรอกหรอ แล้วแพรก็นอนป่วยอยู่บนห้องเนี่ยนะ ผมอยากรู้จริงๆว่าพี่เพลิงคิดบ้าอะไรอยู่

แต่ผมรู้แค่ตอนนี้ผมกำลังรู้สึกแย่มากจริงๆ

“ลมเจ็บ… ปล่อย” ผมพูดเสียงเรียบพร้อมกับจ้องหน้าพี่เพลิงตรงๆ พี่เพลิงปล่อยมือผมออกอย่างว่าง่าย ท่าทีพี่เพลิงเริ่มเปลี่ยนไป ดูลนลานต่างไปจากทุกที ผมหัวเราะขึ้นมาเบาๆ เพิ่งจะคิดได้หรอ

“พี่ขอโทษครับ แต่ฟังพี่ก่อนได้มั้ย” ผมสะบัดหน้าหนีทันที แล้วไม่ฟังผมพูดบ้างล่ะ อยู่ดีๆก็มาตวาดกันเพื่ออะไร

“ทีพี่เพลิงฟังลมบ้างมั้ยล่ะ!! อยู่ดีๆก็ต่อยพี่เอิร์ธ แล้วก็…มาทำแบบนี้”

“พี่เห็นท่าไม่ดีเลยแอบตามมา เห็นมันขู่น้องลมพี่ปล่อยไปไม่ได้จริงๆ พี่จะบอกอะไรให้นะครับ น้องลมไม่เห็นจะต้องทำตามที่มันบอกเลย ถึงพี่จะบอกไปว่าให้ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ถ้ามันบอกเรื่องนี้กับแพรไปจริงๆน้องลมคิดสิครับว่าแพรจะเชื่อหรอ”

“ยังไงคนที่อยู่ในเหตุการณ์ก็มีแค่เราไม่ใช่หรอครับ?” ผมคิดตามจริงอยู่ที่ต่อให้บอกแพรไปแพรคงไม่เชื่อพี่เอิร์ธหรอกแต่จะให้ผมบอกว่า เฮ้ย ผมโดนผู้ชายวางยานะ โทรเรียกพี่เพลิงมาช่วยด้วยล่ะ ผมก็ไม่อยากให้แพรรู้อยู่ดี ผมก็ยังอยากมีอะไรดีๆบ้าง

“เออลมโง่เองแหละ” ผมพูดประชดออกไปยกมือขึ้นเช็ดปากแรงๆอีกครั้ง

“พี่ไม่ได้หมายความแบบนั้นครับ” พี่เพลิงถอนหายใจออกมาแผ่วเบา ยกมือขึ้นเสยผมตัวเองช้าๆ

“ลมถามเถอะพี่จะมาจูบลมทำไม” ผมถามสิ่งที่ผมสงสัยออกมาอย่างหน้าด้านๆ ผมอยากรู้จริงๆครับ พี่เอิร์ธน่ะผมยังพอเข้าใจว่าพี่เอิร์ธชอบผม แต่กับพี่เพลิงมันไม่ใช่ พี่เพลิงไม่ได้ชอบผมสักหน่อย จูบปิดปากรึไง เหอะๆ

“พี่ไม่ชอบให้ลมพูดแบบนั้น” ตอบเหมือนจะตรงคำถามแต่ก็ไม่ตรงเลยสักนิด ผมกัดปากแน่นอย่างขัดใจ

ผมหลงคิดว่าพี่เพลิงเป็นคนดีสุภาพบุรุษมาตลอด แต่ทำไมช่วงนี้มันไม่ใช่ ที่ผ่านมามันก็แค่ภาพลวงตาที่สร้างมาให้แพรดูหรอ หรือต้องเป็นแพรถึงจะมีคนอ่อนโยนด้วยแบบนั้น ผมเคยบอกว่าอยากให้พี่เพลิงกลับมากวนผมแบบเดิม และตอนนี้ผมก็ยังคิดแบบนั้นอยู่ ผมรู้สึกเหมือนพี่เพลิงในตอนนี้กำลังปั่นหัวผมจนรู้สึกอ่อนล้าไปหมด ผมเหนื่อย ผมไม่อยากจะทนอะไรอีกแล้ว แต่มันเลี่ยงได้ที่ไหน

“ไม่ชอบแล้วจะทำอะไรก็ได้หรอ” ผมพูดออกไปเสียงดัง ผมไม่พอใจจริงๆ แถมไม่เข้าใจเลยด้วยซ้ำว่าพี่เพลิงต้องการอะไรจากผม

“พี่ขอโทษครับ พี่ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ พี่โกรธมากที่ลมพูดแบบนั้นและพี่ก็ไม่รู้ว่าทำไปได้ยังไง” พี่เพลิงเหมือนพูดออกมาจากความรู้สึกจริงๆจนผมเกือบจะให้อภัยไปง่ายๆ ผมก็ผิดที่ประชดไปแบบนั้น แล้วพี่เพลิงจะมาโกรธผมเรื่องอะไรล่ะ

“ลมไม่เข้าใจพี่เพลิงเลยว่ะ ทำไมต้องมาปั่นหัวลมด้วย” ผมจ้องหน้าพี่เพลิงเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเดินหนีออกมาอย่างหงุดหงิด

“เอ้า พี่ลม” ผมกำลังกดลิฟต์ขึ้นห้องก็ต้องหันไปมอง เสียงไอ้พัดครับ มันถือเป้ใบใหญ่ที่คงมีเสื้อผ้าผมกับมัน ข้างๆมันคือตัวหอมที่ยืนบ่นเป็นหมีกินผึ้งว่า กูบอกแล้วว่าตึกนี้ สงสัยจะหลงตึกกันมั้งครับ ตัวหอมยังคงหอมสมชื่อ ขนาดอยู่ในชุดนักเรียนแถมตอนเย็นขนาดนี้ยังมีกลิ่นหอมจางๆมาแตะจมูกเลยครับ อยากรู้จริงๆว่าใช้น้ำหอมยี่ห้ออะไร ไอ้พัดมันก็ได้กลิ่นทั้งวันเลยสิ

“พี่แพรเป็นไงมั่ง” ไอ้พัดถามผมตอนอยู่ในลิฟต์

“เห็นว่าเป็นไข้ธรรมดา แต่ไข้ขึ้นสูงมาก” ผมพูดเสียงเรียบเดินนำพวกมันไปที่ห้อง พยาบาลมาถามอะไรแพรไม่รู้แล้วก็เดินออกไป

ไอ้พัดวางกระเป๋าไว้ที่โซฟาก่อนชี้นิ้วสั่งให้ตัวหอมนั่งเฉยๆ เพราะตัวหอมมันซนเดินไปดูนู้นดูนี่เปิดตู้เย็นเล่นบ้างดูปุ่มสารพัด นิสัยตัวหอมเหมือนเด็กเล็กๆที่ไม่รู้จักโตเลยครับ ส่วนไอ้พัดก็เหมือนพ่อคอยดูแลลูกไม่มีผิด

“พี่เพลิงกลับแล้วหรอลม” แพรถามขึ้นมาท่ามกลางเสียงดุตัวหอมของไอ้พัด ผมหัวเราะอย่างอ่อนใจ

“ลมก็ไม่รู้” ผมยักไหล่ใส่แพร
“คนไข้ทานอาหารนะคะ” ผมโดนไอ้พัดดึงออกมาจากข้างเตียงเพราะมีแม่บ้านเอาอาหารมาให้แพร เห็นแล้วก็เริ่มหิวครับเพราะผมยังไม่ได้กินอะไรเลย

“มึงกินอะไรมายัง?” ผมถามไอ้พัดที่นั่งเอาตัวพิงไหล่ตัวหอมอยู่บนโซฟา มองดูแล้วแปลกๆครับที่ผู้ชายตัวควายๆแบบไอ้พัดเป็นฝ่ายพิงตัวหอม สูดกลิ่นเต็มปอดเลยสิมึง

“กินแล้ว พี่ลมอะ”

“ลมกินอะไรมารึยัง กินกับแพรมั้ย” แพรหันมาถามผม แม่บ้านจัดที่เตียงให้แพรนั่งเรียบร้อยแล้ว ผมรู้สึกเกะกะเลยเดินมานั่งข้างๆตัวหอมกับไอ้พัด ส่ายหน้าไปมาเบาๆ จะให้แย่งข้าวคนป่วยกินได้ยังไง

“ผมก็หิว หิวจะกินควายยยได้ทั้งตัวแล้ว พี่ลมไปเซเว่นกัน” ประโยคแรกพูดกับผมแต่ว่าหันไปลากเสียงใส่ไอ้พัดครับ ผมพยักหน้างึกงักเห็นด้วย

“งั้นกินมันเลยจะได้ไม่เปลืองตัง” ตัวหอมมันเชื่อฟังผมมากครับ หันไปกัดไหล่ไอ้พัดจนไอ้พัดตบเกรียนมันดังลั่น แพรหัวเราะออกมาเบาๆทันทีครับ มันหลุดยิ้มทะเล้นออกมาตอนที่เห็นรอยน้ำลายบนเสื้อไอ้พัด ผมส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ ตัวหอมนี่มันตัวหอมจริงๆ ตัวป่วนอีกต่างหาก

“พี่ลมไม่หวงน้องหรอ” ผมส่ายหน้าไปมาแรงๆ

“แพร เดี๋ยวลมพาตัวหอมไปหาอะไรกินก่อนนะ พัดเฝ้าแพรด้วย” ผมลุกขึ้นจากโซฟากวักมือเรียกให้ตัวหอมลุกตามมันก็ลุกขึ้นอย่างว่าง่าย

ผมเดินนำมันมาที่ลิฟต์ เอื้อมมือไปกดแล้วยืนรอสักพักประตูลิฟต์ก็เลื่อนเปิดออกพี่เพลิงเดินสวนออกมาจาในลิฟต์ผมหลุบตามองพื้นทันที

“พี่เพลิงหวัดดีค้าบ” ตัวหอมยกมือไหว้พี่เพลิงลวกๆ พี่เพลิงพยักหน้าเบาๆ ผมมองอย่างเบื่อหน่ายแล้วดึงตัวหอมผ่านตัวพี่เพลิงเข้ามาในลิฟต์

“พี่ลมเป็นอะไรหน้าตึงว่ะ อย่ามาดึงหน้า” ผมขมวดคิ้วใส่ตัวหอม ศัพท์แต่ละคำของมันเนี่ยน่าปวดหัวจริงๆ

“เออ แล้วตัวหอมจะกลับบ้านกี่โมง จะมืดแล้วกลับได้แล้ว” ผมพูดไปเรื่องอื่น พร้อมๆกับเดินออกมาจากลิฟต์โดยมีตัวหอมเดินตามมาติดๆ

“ผมก็มีชื่อนะพี่ลม เจ้า เจ้า เจ้า เจ้า ได้ยินมั้ย เจ้าอ่ะ” มันเดินบ่นน่ารำคาญจนถึงเซเว่นผมอยากจะเอามือปิดปากตัวหอม เอ้ย เจ้าไปตลอดทางเลยครับ

“กินอะไร”

“ผมกินได้ทุกอย่างถ้าพี่ลมเลี้ยง” มันทำท่าบิดไปบิดมาอย่างน่าหมั่นไส้ ดีอย่างที่หน้าตามาน่ารักน่าเอ็นดูครับ ถ้าเป็นผมทำคงดูว้อนตีนน่าดู

“เลี้ยงอยู่แล้วน่า หยิบเลย” มันทำหน้าตาดีใจจนเกินความจำเป็น ผมเลยเบ้ปากใส่ด้วยความหมั่นไส้ มันเริ่มหอบขนมชนิดที่ผมแอบคิดในใจว่ามันกินหมดจริงๆหรอ

คนผ่านมาแถวมุมนี้แทบไม่มีเลยครับ เขาคงเห็นคนบ้าในชุดนักศึกษากับเด็กบ้าในชุดนักเรียนตีกันเลยไม่อยากเข้าใกล้ ผมล่ะเพลียกับความซนของมันจริงๆ

ที่ทำให้ผมต้องหันขวับทันทีที่จ่ายตังก็ตอนที่พี่พนักงานถามว่าเอาเพิ่มอีกขวดมั้ยคะ สองขวดยี่สิบ มันทำตาปริบๆแบบงงๆเอียงคอถามกลับไปทันทีเลยครับว่า “ลดทำไมอะ” พี่พนักงานงงไปสักพักก็ตอบมันได้ รู้สึกเหมือนกำลังดูเด็กห้าขวบเลยครับ ผมดูโตขึ้นเป็นกองทันทีที่อยู่กับมัน

“เจ้ามึงกลับบ้านได้แล้ว” ผมเดินออกมาจากเซเว่นก็เจอไอ้พัดยืนรออยู่ข้างหน้า ตัวหอมงอแงให้แบ่งขนมครับ ผมจำไม่ได้ว่าหยิบอะไรมาบ้างก็เลยหยิบกล่องข้าวออกมาแล้วยกขนมให้มันหมด ตัวหอมมันก็ส่ายหน้าไม่เอา จนสุดท้ายต้องดูทีละอันว่าเป็นของใคร

“พี่ลมรออยู่นี่ก่อนนะ เดี๋ยวผมมา” ผมพยักงึกงักยืนพิงระเบียงหน้าเซเว่นรอมัน อากาศหนาวนิดหน่อยครับดีที่ผมใส่ชุดนักศึกษาอยู่เลยไม่ค่อยรู้สึกอะไร

ผมรื้อถุงขนมหยิบขนมซองเล็กๆออกมาแกะกินรอไอ้พัด สักพักมันก็เดินมาหาผมครับ

“ตัวหอมกลับบ้านแล้วหรอ” ผมถามมันแล้วออกตัวเดินไปตามทาง มันตอบเออออเบาๆ

“พี่เพลิงกลับไปรึยัง” ผมถามขึ้นอีกครั้งตอนที่กำลังรอลิฟต์

“ยัง” มันดันตัวผมให้เข้าไปในลิฟต์ก่อนจะกดชั้นให้เสร็จศัพท์ ผมยืนพิงกระจกด้านหลังของลิฟต์และถอนหายใจออกมา

ผมชอบบรรยากาศในลิฟต์นะครับ ถึงมันจะอึดอัดจนน่าหงุดหงิดก็ตาม แต่ความรู้สึกวูบๆหน่วงๆในอกมันก็ทำให้รู้สึกดีพิลึก ผมหัวเราะกับตัวเองขึ้นมาเมื่อนึกถึงความรู้สึกต่อใครบางคนที่มีอาการคล้ายกัน มันเป็นความรู้สึกที่ทุกๆอย่างตีรวนกันจนมั่วไปหมด หลายๆครั้งมันวูบโหวงเหมือนกับลิฟต์

“พี่ลม อย่าเพิ่งเข้าไปเลย” ผมพยักหน้าเออออเข้าใจ มันคงไม่อยากให้ผมไปกวนพี่เพลิงกับแพรล่ะมั้ง มันกวักมือเรียกให้ผมเดินตามมันไป ผมลังเลว่าจะเอาขนมไปเก็บเลยดีรึเปล่าแต่ก็เดินตามไอ้พัดไปแบบงงๆครับ

ผมไม่รู้ว่าตรงนี้มันเรียกอะไรมันคล้ายๆดาดฟ้าครับแต่ว่าอยู่ทางปีกของตึก ลมเย็นๆกระทบผิวผมทันทีครับ พอเริ่มมืดญาติคนไข้ก็เริ่มอยู่ในห้องกันแล้ว มีแค่ผมสองคนยืนชมวิวตอนกลางคืนกันอยู่แบบนี้ ไอ้พัดยกโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่น ผมไม่รู้จะทำอะไรเลยเป่าลมเบาๆสวนกระแสลมที่พุ่งพัดผ่านมาอย่างแรง สนุกดีเหมือนกันครับ

“เออ พี่ลม” ผมเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถามว่ามีอะไร

“พี่ลมกับพี่เพลิงมีอะไรกันรึเปล่า” ผมตกใจไม่รู้จะแสดงสีหน้าอะไรออกไปจนได้แต่มองหน้าไอ้พัดค้างอยู่อย่างนั้น

“ผมเห็นพี่ลมยืนเถียงกับพี่เพลิงแต่เห็นไกลๆ แล้วช่วงนี้พี่ลมเปลี่ยนไป คิดอะไรอยู่เล่าให้ผมฟังก็ได้นะ” ผมก้มหน้ามองพื้นชั้นล่าง

ผมต้องเข้มแข็งผมจะไม่ทำให้มันคิดว่าผมอ่อนแอเด็ดขาด แต่ผมก็ต้องการให้ใครสักคนรับฟังผมบ้างเหมือนกัน ผมอยากจะร้องไห้ออกมาเสียงดังๆ แต่ผมไม่อยากจะมาร้องกับน้องชายตัวเองแบบนี้หรอกนะ ผมฝืนตัวเองพูดปฏิเสธออกมาอย่างยากลำบาก

“ไม่มีอะไร ไม่มี…เลย จริงๆนะ”

“ถ้าอยากร้อง ก็ร้องเลย” เพราะประโยคสั้นๆประโยคเดียวมันทำให้ความอดทนที่ผ่านมาของผมพังทลายลง

ผมทิ้งข้าวของทุกอย่างลงกับพื้นคว้าตัวไอ้พัดเข้ามากอดจนแน่น ไอ้พัดตกใจไปพักนึงแล้วก็กอดผมตอบ มันเป็นน้องชายผมแท้ๆแต่ทำไมผมกอดแล้วหัวผมซบลงบนไหล่มันได้พอดี ขอบตาผมเริ่มร้อนผ่าว ผมอัดอั้นมานานพอแล้ว ผมปล่อยให้น้ำตาไหลลงบนเสื้อไอ้พัดจนชุ่มอย่างไม่อายน้อง มันลูบหัวผมอย่างแผ่วเบานั่นทำให้ผมร้องออกมามากกว่าเดิม

“เดี๋ยวกูจะเหมือนเดิม ฮึก แล้ว”

ผมกำเสื้อด้านหลังมันจนแน่น สะอื้นจนเหนื่อยไปหมดน้ำตามันก็ไม่หยุดไหลสักที ความหนักอึ้งในตัวผมดูผ่อนคลายลงไปมาก ความกดดัน ความเครียด อารมณ์หลายๆอย่างของผมถูกระบายออกมาด้วยการร้องไห้ฟูมฟาย

…………………………

“พี่ลมยังมีผมนะเว้ย”

“ก็ต้องมีอยู่แล้วกูไม่ได้หัวล้าน”

ผมขยี้ตาพร้อมยิ้มเผล้ออกมา ให้ทายว่ากว่าผมจะหยุดร้องจริงๆปาไปนานเท่าไหร่? ชั่วโมงนิดๆเลยนะครับ เสื้อไอ้พัดเปื้อนรอยน้ำตาแทบจะขึ้นขี้เกลือ แต่ได้ร้องออกมาแล้วมันสบายมากจริงๆนะครับ แม้ว่ามันจะทำให้ผมแสบจมูกแล้วก็ปวดหัวจิ๊ดขื้นมา แต่ผมก็รู้สึกว่าตัวผมได้สร้างเกราะป้องกันตัวเองขึ้นมาได้อย่างหนาแน่น…ล่ะมั้ง?

“ข้าวกู!!!ฟึดดด” ผมอุทานออกมาเสียงดังแล้วสูดน้ำมูกยาวๆเพราะเพิ่งจะเห็นสภาพข้าวกล่องที่กระเด็นออกมาจากถุง ขอบคุณคนออกแบบผลิตภัณฑ์มากครับที่ทำให้มันแกะยากข้าวผมเลยไม่แหมะลงกับพื้น

ผมหอบข้าวของขึ้นมาอย่างวุ่นวายแล้วก็ต้องตกใจเพราะไอ้พัดมันเอามือมาปาดคราบน้ำตาที่หน้าผม นี่ถ้าผมเป็นสาวน้อยไวใสนะ กรี๊ดแตกไปแล้วครับ หล่อเหลือเกินนนน เหอะๆ

“ทำไมไปกันนานจังเนี่ย” ดูจากชดแล้วพยาบาลคงจะเข้ามาเช็ดตัวให้แพรแล้ว แพรสีหน้าดูดีขึ้นนิดหน่อยแต่ก็ยังไม่ดีซะทีเดียวครับ แต่แพรก็ยังฝืนตัวเองให้พูดอยู่ตลอด

ผมเดินหลบหลังไอ้พัดงุดๆ เพราะผมร้องไห้มาชั่วโมงเต็มๆ สภาพหน้าผมยังไม่หล่อเหมือนเคยแน่นอนครับ พี่เพลิงที่นั่งหันหลังให้พวกผมหันกลับมามองทันที ก่อนจะฉายสีหน้าลำบากใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด แต่ผมจะไม่คิดอะไรแล้ว ผมจะกลับไปเป็นไอ้ลมคนเดิม

ผมวางของลงกับโต๊ะทานข้าวที่อยู่ปลายเตียง แล้วชิงเดินเข้าห้องน้ำที่อยู่ใกล้ๆทันทีอย่างแนบเนียน ผมมองหน้าตัวเองในกระจกนิ่ง น้ำตาที่เปรอะเลอะไปทั้งหน้าทำให้เหนียวหน้าไปหมด ตาผมบวมแดงไม่หาย แต่จมูกที่ขึ้นสีแดงหน่อยๆเริ่มจางลงแล้ว ผมกวักน้ำขึ้นล้างหน้าทันที น้ำเย็นๆสัมผัสกับหน้าผมทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมากๆ ผมกัดปากอย่างขัดใจที่ยังไม่ผมก็ลืมเรื่องวันนั้นกับเมื่อเย็นไม่ลง

ถึงยังไงก็เถอะ สภาพจิตใจผมตอนนี้ดีกว่าหลายๆวันที่ผ่านมาเยอะครับ อย่างน้อยๆผมก็ฉีกยิ้มให้พี่เพลิงได้แล้วกัน ส่วนไอ้เหี้ยพี่เอิร์ธ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะกลัวไปทำไม แล้วเมื่อเย็นผมทำบ้าอะไร

ผมออกจากห้องน้ำก็เดินดุ่มๆไปที่โซฟา ไอ้พัดมันยืนพาดผ้าเช็ดตัวแล้วครับสงสัยมันจะชิงอาบน้ำก่อนผม ผมหยิบข้าวกล่องมาเปิดแล้วทิ้งตัวลงข้างพี่เพลิงที่นั่งอยู่บนโซฟา ให้ทายผมกินอะไร? ข้าวผัดกุ้งครับ แต่พี่เพลิงไม่ได้สนใจจะว่าผมเหมือนอยู่บนรถคราวนั้น

“ชู่ววว” เพราะผมแกะกล่องเสียงดังพี่เพลิงเลยดุผมให้เงียบ แพรจะนอนมั้งครับ แต่ผมก็เห็นว่าแพรก็ดูทีวีก่อน พี่เพลิงคงอยากให้แพรพักผ่อน และผมก็เหมือนกัน

“กินป่ะ” ผมหันไปยื่นถุงเลย์ให้พี่เพลิงที่นั่งจ้องทีวีอยู่

“ไม่เป็นไรครับ ดูท่าน้องลมไม่น่าจะอิ่มนะ” พี่เพลิงดูผ่อนคลายขึ้น ผมก็โล่งไปด้วยครับ ต่างคนต่างผิดนั่นแหละ ผมไม่ถือ โธ่

“งั้นแกะ” ผมยัดเยียดเลย์ให้พี่เพลิง พี่เพลิงส่ายหัวเบาๆไปมาก่อนหยิบไปแกะให้ พี่เพลิงล้วงหยิบเลย์จะกิน ผมขมวดคิ้วมองตามเลย์ที่ออกมาจากถุง พี่เพลิงหลุดหัวเราะออกมาผมเลยหัวเราะตาม

“ไหนบอก…ไอ้อิน” ผมเลิกคิ้วถามยังไม่ทันจบประโยคพี่เพลิงยัดเลย์เข้าปากผมซะงั้น ผมงับนิ้วพี่เพลิงทันด้วยครับพี่เพลิงรีบชักมือออกทันที ผมหัวเราะออกมาเบาๆอย่างถูกใจ พี่เพลิงผลักหัวผม หัวผมไปตามแรงผลักเลยครับพี่เพลิงเล่นแรงมากจริงๆ

ผมบ่นอุบอิบแล้วยกมือขึ้นเกาหัวไปตักข้าวไป อยู่ดีๆพี่เพลิงก็คว้าแขนผมไปมอง ผมจิ๊ปากออกมาเพราะที่พี่เพลิงมองอยู่มันคือรอยแดงที่พี่เพลิงบีบข้อมือผม ก็ผมขาวอะนะ แล้วก็เพราะอะไรไม่รู้ แค่โดนบีบนิดหน่อยผิวผมก็จะขึ้นสีแดงจัดแถมหายยากอีกต่างหาก

“เจ็บรึเปล่าครับ” พี่เพลิงแตะอย่างแผ่วเบา มันจะไปเจ็บได้ไงครับ มันก็แค่รอยเฉยๆ แต่ตอนที่โดนบีบสิเจ็บจริง

“ไม่เจ็บ” ผมจ้องหน้าพี่เพลิงนิ่งแล้วพูด

“ลม…เอาน้ำให้แพรหน่อยสิ”

ผมสะดุ้งเฮือกเลยครับเพราะคิดว่าแพรหลับไปแล้ว พี่เพลิงก็ไม่ต่างกันแต่ยังดูตกใจน้อยกว่าผมมากๆ พี่เพลิงปล่อยมือผม ผมเลยเอื้อมมือไปหยิบน้ำเปล่าที่ผมซื้อมาเปิดฝาใส่หลอดให้พร้อมก่อนช่วยพยุงแพรให้นั่งกินน้ำ

“แพรนอนได้แล้วนะ” ผมนั่งลงผมเก้าอี้ข้างเตียง ไอ้พัดก็ออกมาจากห้องน้ำพอดีครับ ผมคิดว่ามันตายคาห้องน้ำแล้วซะอีก

“เอ้อ แพรนอนได้แล้วครับพี่ว่าจะกลับแล้วด้วย”

“ค่ะ” พี่เพลิงลุกจากโซฟามายืนข้างผมก้มลงไปหยิกแก้มแพรจนยืด แพรทำหน้ามุ่ยเลยครับ

“ฝันดีนะครับ รีบหายไวๆ” ผมแกล้งเบ้ปากด้วยความหมั่นไส้ ไอ้พัดนอนเหยียดยาวบนโซฟาครับ เอ้า แล้วคืนนี้ผมจะนอนที่ไหนวะเนี่ย พื้นหรอ ไอ้น้องเวร

พี่เพลิงออกไปจากห้องแล้วครับผมเลยเดินหยิบข้าวของไปเข้าห้องน้ำ ขออาบน้ำบ้างครับเหนียวไปหมดทั้งตัวเลย

…………………………………………………….

ผมขยี้หัวอย่างงงๆ มึนครับ ผมลุกขึ้นนั่งหน้าเมาอยู่บนโซฟา นี่ยังเช้ามากๆอยู่เลย ผมใช้ตีนเขี่ยไอ้พัดที่นอนอยู่ด้านล่าง เมื่อคืนผมแย่งโซฟามานอนได้ครับ ส่วนไอ้พัดนอนกับพื้น อิอิ ผมเบื่อเวลาตื่นเช้าๆมากเลยครับ รู้สึกสมองผมยังคิอะไรไม่ได้ ได้แต่นั่งมึนเงียบๆ ไอ้พัดบิดขี้เกียจพร้อมโยนผ้าห่มที่มันปูนอนขึ้นมาใส่ผมเต็มๆ ผมพับเก็บให้พร้อมลงไปซุกผ้าห่มมันต่อ

“พี่ลมไปอาบน้ำดิ”

“ไม่เอา มึงอาบก่อน”

“เออๆ” ไอ้พัดโยนหมอนใส่หัวผม ผมมึนหนักกว่าเดิมเลยครับ หมอนโรงพยาบาลที่มันแข็งๆอะครับ โยนมาได้ไอ้น้องเชี่ยนี่

จนถึงตอนนี้แพรก็ยังไม่ตื่นนะครับ ดีแล้วจะได้พักผ่อนเยอะๆ ผมขยี้หัวแรงๆจนหัวฟูไปหมด ลุกขึ้นยืนกอดอกมองหาโทรศัพท์ มันวางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง ผมเลยย่องไปหยิบมากดๆจิ้มๆรอไอ้พัดอาบน้ำ

ผมรู้สึกว่ามีคนเข้ามาในห้องผมเลยหันไปมอง พี่เพลิงครับ แต่งตัวธรรมดาสงสัยจะไม่ได้ไปทำงาน ผมเหล่มองแว๊บนึงก่อนที่จะนั่งกดโทรศัพท์แบบเดิม

“แพรยังไม่ตื่นหรอครับ” ก็เห็นๆกันอยู่จะมาถามทำไม ผมมองค้อนแล้วยกมือขึ้นปิดปากพูด ผมมีจิตสำนึกครับ กลัวปากเหม็น

“ยังเลย” ผมพูดเสร็จพี่เพลิงก็ลุกขึ้นไปย่องๆมองๆอยู่ข้างเตียงแพร เขี่ยผมแพรเล่นจนแพรลืมตาตื่นขึ้นมาอมยิ้มเลยครับ

“พี่เพลิงมาแต่เช้าเลยนะคะ”

“เมื่อคืนไข้ขึ้นสูงหรอครับ รู้มั้ยว่าต้องนอนอีกคืนนึง”

“รู้ค่า” แต่ผมไม่ยักกะรู้ครับ ผมหลับไม่รู้เรื่องว่าพยาบาลเข้ามาเลยครับ เรียกได้ว่าหลับเป็นตายเลยทีเดียว
“นี่แพรว่าแพรหายแล้วด้วยน้า” น้ำเสียงแพรดูดีขึ้นมากๆครับ แต่หมอคงให้ดูอาการคืนนี้ด้วย

“อ้าว” ผมร้องออกมาเบาๆเพราะไอ้พัดมันเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดธรรมดาไม่ใช่ชุดนักเรียน

“อ้าวอะไรพี่ลม วันนี้พัดเฝ้าพี่แพร” มันยักไหล่ใส่ผม

“หาเรื่องโดดเรียนล่ะสิ” แพรพูดติดตลกขึ้น

พัดมันหยุดได้แต่ผมหยุดไม่ได้ ช่วงใกล้สอบต้องกอบโกยครับ ผมถอนหายใจยาวๆแล้วหยิบเสื้อผ้าและผ้าขนหนูจะเข้าไปอาบน้ำบ้าง

“น้องลมครับให้พี่ไปส่งมั้ย” ผมเอียงคองงๆประมวลผลอยู่พักนึง งงครับตอนนี้ใครอย่าเพิ่งมาพูดกับผมนะครับ ผมมึนที่นอน

“อือ” ผมเกาหัวเดินเข้าห้องน้ำไป

--------------------------------------------------------------------------------
ตอนนี้ย๊าววววยาวววค่ะ55555
สลัดความหน่วงออกบ้างแล้ว....มั้ง? เพราะมีตัวหอมมาช่วย อ้อ ตอนที่แล้ว เห็นคนอ่านอินก็ดีใจแล้วล่ะค่ะ :hao7:

ขอบคุณที่ติดตามกันมาจริงๆค่าาา ขอบคุณทุกๆข้อความทุกๆยอดวิวเลยนะค้า :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เก้า (เหมือนเดิมมั้ง)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 13-02-2015 00:07:56
จะเป็นไงต่อไปหว่าาา. แพรจะทำไงถ้าพี่เพลิงกะลมรักกัน. เดาเรื่องไม่ถูกเลยอะ คนแต่งแอบไบ้หน่อยสิครับบบบบ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เก้า (เหมือนเดิมมั้ง)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 13-02-2015 01:08:14
เป็นความสัมพันธุที่แปลกๆนะ เหมือนจะมีก็ไม่มี พอจะมีก็กลับมาธรรมดาๆ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เก้า (เหมือนเดิมมั้ง)
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 13-02-2015 01:58:26
เรื่องราวคลุมเครือต่อไปยังไงกันนะ รอติดตามต่อไปครับ
 :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เก้า (เหมือนเดิมมั้ง)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 13-02-2015 03:08:15
อยากจูงน้องลมไปไกลๆอิพี่เพลิง
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เก้า (เหมือนเดิมมั้ง)
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 13-02-2015 09:11:17
พัดลม ลมพัด

พี่เพลิงแม่มเลว  :mew5: 
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เก้า (เหมือนเดิมมั้ง)
เริ่มหัวข้อโดย: MintELF13 ที่ 13-02-2015 09:12:44
สงสารลม งื้อออออ
พี่เพลิงนะพี่เพลิง อย่ามายุ่งกับลมเยอะได้ป่ะ ลมกำลังจะปรับตัวปรับใจกลับมาเป็นเหมือนเดิมละเนี่ย
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เก้า (เหมือนเดิมมั้ง)
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 13-02-2015 09:46:45
ชักจะเกลียดอิพี่เพลิงและนะ :z6:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เก้า (เหมือนเดิมมั้ง)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 13-02-2015 10:26:57
หวังว่าจะไม่มีอะไรหรือใคร
มาทำให้ลมคิดมากอีกนะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เก้า (เหมือนเดิมมั้ง)
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 13-02-2015 11:27:12
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เก้า (เหมือนเดิมมั้ง)
เริ่มหัวข้อโดย: ben ที่ 13-02-2015 12:13:30
กรี๊ดดดด พี่เพลิงไม่ชัดเจน
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เก้า (เหมือนเดิมมั้ง)
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 13-02-2015 12:56:39
ยังไงก็ยังสับสน  :mew2: :mew2:
ทำไมแพรไม่เป็นสาววายซะ เรื่องจะได้ง่ายขึ้น 555
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เก้า (เหมือนเดิมมั้ง)
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 13-02-2015 19:11:03
ต่อออออออด่วน  สถานการมาคุนิดๆ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เก้า (เหมือนเดิมมั้ง)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 13-02-2015 21:01:00
พี่เพลิง เอาให้แน่ได้แค่ไหน   :mew6:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เก้า (เหมือนเดิมมั้ง)
เริ่มหัวข้อโดย: jamlovenami ที่ 13-02-2015 21:19:46
 :เฮ้อ:  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เก้า (เหมือนเดิมมั้ง)
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 13-02-2015 22:29:25
กุญแจสำคัญต้องอยู่ที่แพรแน่ๆเลยเรื่องนี้
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เก้า (เหมือนเดิมมั้ง)
เริ่มหัวข้อโดย: eirichan ที่ 13-02-2015 22:37:35
พี่เพลิงจะเอาไงคะ  :z13:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เก้า (เหมือนเดิมมั้ง)
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 14-02-2015 09:29:02
เอาไงดีเนี่ย....หือ บอกหน่อย
เหมือนจะเคลียร์ แต่ก็รู้สึกว่าไม่อ่ะ
เพลิงนี่ยังไง ห่วง หวง หึง(?) เอาไงแน่
 พูดเหมือนน้องแฟน แต่การกระทำ มันไม่ใช่อ่ะ
ไหนจะเอิร์ธอีก แบบนี้เอิร์ธก็ยิ่งมั่นใจว่าใช่แน่อ่ะดิ
ดูท่าว่าน้องพัดจะนำหน้าคนเดียวเลย
ไม่ใช่แฟนแต่ใครๆ ก็มองออก
ตัวหอมน่ารักเนอะ...
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เก้า (เหมือนเดิมมั้ง)
เริ่มหัวข้อโดย: hongzaa ที่ 14-02-2015 12:17:07
มันดูวนๆ บอกไม่คิดแต่ก็ทำให้คิด
บอกจะเป็นเหมือนเดิมแต่ก็มาจูบเขา
บอกไม่มีอะไรเปลี่ยนไปมานั้งป้อนหนม นั้งจับแขน
เพลียยยยยยยยยยยยยยยยยยย
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เก้า (เหมือนเดิมมั้ง)
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 14-02-2015 14:14:42
สถานการณ์ไม่น่าไว้วางใจ พี่เพลิงจะเอายังไงต่อ
จะรักน้องลมบ้างหรือยังนะ สงสารน้องลม คงต้องปวดใจไปเรื่ิอยๆ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เก้า (เหมือนเดิมมั้ง)
เริ่มหัวข้อโดย: torae ที่ 14-02-2015 15:16:19
เหอ เหอ เอาจริงๆลมก็แลอ้อยไม่ใช่น้อย
บอกจะไม่อะไรละ ก็มานั่งให้เค้าป้อนขนม งับนิ้วเค้าซะงั้น
ยอมให้เค้าจับมือถือแขน เค้าจะไปส่งก็ไปกะเค้า
เอาจริงๆถ้าจะเลี่ยงไม่ให้เกิดเหตุอีก มันเลี่ยงได้ แค่จะทำไม่ทำ
หรือคิดว่าทำตัวเป็นปรกติเหมือนเดิมดีแล้ว ก็ถ้าแบบเดิมดีแล้วเรื่องมันจะดินมาถึงแบบนี้อย่างทุกวันนี้มั๊ย เพราะทำแบบนั้นวันนี้ถึงเป็นแบบนี้ไง
ไม่ได้ให้กระโตกกระตาก แสดงออกชัดเจนว่าหลบเลี่ยง วิธีเนียนๆมีตั้งเยอะแยะ หรือต่อหน้าแพรก็ทำแบบเดิม พออยู่กันสองคนก็เลี่ยงสิ
อันนี้คิดว่าแพรหลับแล้ว เค้าจะจับก็ปล่อย ก็ยอม พอแพรพูดทีถึงกับสะดุ้ง

ถึงสุดท้ายแล้วแพรจะสาววายหรือไม่วาย เรื่องนี้เป็นแผน หรือมีนอกมีในอะไรรึป่าว ที่จะเป็นการอ่างความชอบธรรมให้ลมแย่งแฟนพี่ได้โดยไม่รู้สึกผิดหรือโดนคนอื่นด่าว่าประนาม แต่สิ่งที่น้องลมกระทำที่ผ่านมาและแม้แต่ตอนนี้ ตอนที่ยังรู้และคิดว่าเพลิงเป็นแฟนพี่สาว ก็ทำให้รู้สึกว่าลมไม่ได้คิดถึงหัวอกหรือแคร์พี่สาวเท่าไหร่อย่างที่พูดเลย
ถ้าแคร์จริง จะต้องรีบตัดไฟแต่ต้นลมและไม่ทำแบบนี้แน่นอน
ไม่ใช่ทำตัวใสๆ ไม่เริ่ม แต่ก็ไม่ปฎิเสธ สุดท้ายมาบอกหนูป่าวนะเค้ามาเอง

และอิเพลิง ถ้าอยากได้ข้างหลังก็อย่ามายุ่งกับข้างหน้า
หรือถ้าเป็นแผน ก็สำเหนียกไว้บ้างว่าทำให้คนที่แกรักรู้สึกผิดบาปในใจ (แม้น้องลมจะไม่รู้สึกเท่าไหร่?) แบบนี้หรอคนรักกันเค้าทำ
สมองถ้าคิดได้แค่นี้ก็นะ.....

ปล. อินไป คนเขียนอย่าตีเค้านะ  :m15:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เก้า (เหมือนเดิมมั้ง)
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 14-02-2015 15:37:57
เบื่อเพลิงทำงานแล้วนะแต่คือแบบ ไม่โอเคร ไม่โต ลมไปชอบคนอื่นดีมั้ย
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เก้า (เหมือนเดิมมั้ง)
เริ่มหัวข้อโดย: bananato ที่ 15-02-2015 12:43:45
 :pig4: :pig4: :o12: :mew6:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เก้า (เหมือนเดิมมั้ง)
เริ่มหัวข้อโดย: eyeaptchy ที่ 15-02-2015 17:23:48
อยากอ่านต่อแล้วววว ฮือออออ
ชอบนะแต่แบบ ไม่รู้สิ เนื้อเรื่องมันดูแบบงงๆไปหน่อย
พีทน่าจะชอบลม รึเปล่า?
ส่วนพี่เพลิงนี่ชอบแพรแน่ๆมั่นใจ แต่คือสับสนกับลม แบบลมหน้าเหมือนแพรด้วยไรงี้
(คือถ้าพี่เพลิงคิดงี้จริงๆจะโกรธมากกกก)
สงสารแพร สงสารลม เฮ้อ เรื่องจะเป็นยังไงต่ออออออ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เก้า (เหมือนเดิมมั้ง)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 16-02-2015 21:01:05
ถ้ายังไม่ชัดเจนก็อย่ามาหยอดนะพี่เพลิง เป็นว่าที่พี่เขยที่แสนดี
อย่าดีแตกอย่างนี้สิ  :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เก้า (เหมือนเดิมมั้ง)
เริ่มหัวข้อโดย: princetrap ที่ 18-02-2015 09:04:31
ง่อววววววว :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่เก้า (เหมือนเดิมมั้ง)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 18-02-2015 10:24:12
 :เฮ้อ: อึดอัดแทนลม
หัวข้อ: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบ (คิดอะไรอยู่รู้ตัวรึเปล่า)?
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 19-02-2015 20:18:32
ความลับที่สิบ

ผมมองนาฬิกาข้อมือไปขยี้หัวไป อีกสิบนาทีจะเริ่มคลาสแล้วครับ วันนี้ผมกะเวลาผิดไปหน่อยใครจะไปรู้ว่าทางจากโรงพยาบาลมามหาลัยรถมันจะติดได้ขนาดนี้ แต่ผมก็ว่าผมตื่นเช้าแล้วนะ ตอนนี้ไอ้เคนโทรจิกผมซะยิ่งกว่าไก่ครับ ผมยกมือขึ้นกอดอกถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย
 
“ท่าจะไม่ทันแล้วมั้งครับ” พี่เพลิงหันมาพูดกับผมตอนที่เรากำลังติดไฟแดงรอบที่ล้านแปด เมื่อกี้ก็เพิ่งติดแท้ๆ
 
“ก็ว่างั้นแหละ” ผมนับตามเลขไฟแดงที่ค่อยๆลดลงออกมาเบาๆ ทำไมต้องมีไฟแดงด้วยวาร์ปไปไฟเขียวเลยไม่ได้หรอ ผมนึกถึงเกมที่วาร์ปไปวาร์ปมาได้ครับ
 
ครืดดดดดดด
 
ผมมองตามเสียงทันที ครั้งนี้ไม่ใช่ไอ้เคนโทรตามผมครับแต่เป็นเสียงโทรศัพท์พี่เพลิง พี่เพลิงยกโทรศัพท์ขึ้นดูแล้วทำหน้าแปลกใจก่อนจะกดรับ
 
“ครับ ขับรถอยู่ครับ” ผมเหม่อมองกระจกรถออกไปด้านนอก อิจฉาไอ้พัดที่มันหยุดเรียนได้เลยครับ ผมอยากจะนั่งเฝ้าแพรอยู่เฉยๆเหมือนกัน
 
“ตอนนี้หรอครับ? ผมต้องกลับไปเฝ้าแฟนผมนะครับ หรอครับ แล้วรีนอยู่ด้วยรึเปล่าครับ” รีน? รีนนี่ถ้าผมจำไม่ผิดคือผู้หญิงที่ตามตื้อพี่เพลิง ที่พ่อพี่เพลิงบอกว่าพ่อเธอเป็นหุ่นส่วนใหญ่? อะไรก็ตามทีเถอะ แต่แพรรู้แล้วแพรคงไม่สบายใจมากแน่ แต่นั่นอาจจะเป็นเรื่องของคนสองคน เรื่องของตัวเองผมยังเอาไม่รอดเลย
 
“ดีแล้วครับ เดี๋ยวผมจะไปนะครับ” ผมขมวดคิ้วงงใส่พี่เพลิง
 
“คนชื่อรีนอีกแล้วนะพี่เพลิง” ผมพูดขึ้นมา ครั้งนี้คงไม่เอาบัตรทรูปิดปากผมอีกหรอกครับ สำเหนียกได้ว่าคงไปเล่นหงุ้งหงิ้งเหมือนเดิมไม่ได้หรอก แต่ผมว่าเราพูดกันได้มากขึ้นจริงๆ
 
“พี่ไปทำงานครับ แต่ไปคุยงานกับพ่อของรีน ปกติเธอชอบมากวนแต่วันนี้ไม่อยู่ซะงั้น” แสดงว่าเธอตามติดพี่เพลิงมาตลอด แต่เวลาที่พี่เพลิงมาหาแพรไม่ไม่ยักกะเคยมากวนหรือมายุ่งเลยสักนิดเดียว มันก็แปลกๆอยู่นะเนี่ย ผมยกมือขึ้นกัดเล็บอย่างครุ่นคิด
 
“เขารู้จักแพรรึเปล่า” ผมถามเรื่องที่ผมสงสัยออกไป
 
“พี่ก็ไม่รู้ครับ ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่” เรื่องแบบนี้มันควรไม่สนใจจริงๆหรอครับ ถ้าปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นคิดไปเองเรื่อยๆมันจะเกิดอะไรตามมาก็ไม่มีใครรู้
 
“ทำไมพี่ไม่ปฏิเสธตรงๆ พี่มีแพรทั้งคนนะ” คำพูดนี้ของผมมีผลทันทีครับ พี่เพลิงหันมาจ้องหน้าผมนิ่ง และผมก็จ้องตอบอย่างไม่วางตาเหมือนกัน สุดท้ายพี่เพลิงก็ละสายตาออกไปเพราะสัญญาณไฟเขียวที่เด้งขึ้นมา
 
“ครับ พี่มีแพรทั้งคน” พีเพลิงพึมพำขึ้นมาเบาๆแต่ผมได้ยิน ผมยังคงจ้องหน้าพี่เพลิงนิ่งเหมือนเดิม สีหน้าพี่
เพลิงทำให้ผมตีความไปได้หลายทางและหลายอย่าง ผมหัวเราะขึ้นมาแผ่วเบา
 
“เดี๋ยวพี่มารับมั้ยครับ เลิกกี่โมง” ผมทำหน้างงใส่ ทำไมจะต้องมารับผมด้วยล่ะ
 
“ไม่เป็นไรลมไปเองได้” ผมยักไหล่
 
“เอาน่า เดี๋ยวพี่จะพาไปซื้อของให้แพรก่อนไปโรงพยาบาลด้วยครับ ตกลงเลิกกี่โมง” ผมลังเลอยู่สักพักก็นึกขึ้นได้ว่าแพรเคยบ่นอยากอ่านนิตยสารอยู่เล่มนึงก็เลยเออออไป
 
พี่เพลิงขับมาส่งผมยันหน้าตึกคณะเลยครับ ตอนนี้เลยเวลามาเกือบครึ่งชั่วโมงได้แล้ว ผมรีบวิ่งไปหอบไปหาห้องเรียนจนเจอ ยืนทำใจพักนึงก่อนค่อยๆเลื่อนเปิดประตูบานใหญ่เข้าไป จากที่อาจารย์สอนเสียงดังลั่นห้องกล้บหยุดพูดแล้วหันมามองผมช้าๆหลอนเลยครับให้ตายสิ
 
“มาสายอีกแล้วนะคะ แล้วจะเรียนทันเพื่อนมั้ยคะเนี่ย ไปนั่งไป” ผมยิ้มแหยะก้มหัวให้อาจารย์แล้วรีบเดินขึ้นไปหาไอ้เคนที่นั่งอยู่หลังห้อง
 
“เรียนถึงไหนแล้ววะ” ผมก้มหน้าหาสมุดเลคเชอร์พร้อมถามไอ้เคน ไอ้เคนหาวแล้วยื่นสมุดมันให้ผมดู ผมตวัดตาอ่านคร่าวๆก็พอจะรู้เรื่องอยู่บ้างเลยถอนหายใจออกมายาวๆ
 
“อีลมมึงหุบรูจมูกอยู่เฉยๆได้มั้ย” เสียงมาจากอีกข้างของผมครับ มะนาว สาวเปรี้ยวจิ๊ดตามชื่อกำลังตั้งใจกรีดอายไลเนอร์อย่างเอาเป็นเอาตายแบบไม่เกรงใจอาจารย์ มันสวยครับเวลาหุบปาก พอพูดขึ้นมาทีผู้ชายแทบจะรับนิสัยมันไม่ได้เลยครับ แต่ก็มีบ้างพวกที่มาติดกับมัน
 
“นานๆทีมึงจะมานั่งหลังนะนาว เกิดไรขึ้นวะ” ผมถามมัน มันจิ๊ปากเล็กน้อยเหมือนผมไปจับมือมันวาดหางตาแล้วเบี้ยว
 
“กูทะเลาะกับเพื่อน” ผมเออออตามมันไปแล้วก็ไม่ได้สนใจมันอีก
 
“เคน” มันสะดุ้งเด้งตัวขึ้นมาจากโต๊ะทันทีที่ผมเรียกมันครับ
 
“กูฝากบอกพี่มึงได้มั้ย ว่าถ้าอยากคุยกับกูทักไลน์มาก็ได้กูจะคุยดีๆด้วย” มันทำหน้าแปลกใจสุดๆใส่ผมครับ ผมว่าผมคิดดีแล้วแหละในเมื่อพี่เอิร์ธชอบผม ผมก็จะคุยดีๆด้วย ให้ผมแกล้งลืมเรื่องที่มันผ่านไปแล้วก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลย มีคนชอบดีกว่ามีคนเกลียดครับ โอ้ย ไอ้ลมโลกสวยจังเลย เย้ๆ
 
“กูสวยยังอีดอก” มะนาวหันมาทำหน้าประหลาดใส่ผมพร้อมกระพือขนตาที่เธอนำเสนอเอามากๆให้ผมดู ก็อย่างที่ผมบอกครับ มันจะสวยมากถ้ามันหุบปาก
 
“สวยแล้วครับแม่นาง” ผมเบ้ปากแล้วฟุบลงกับโต๊ะมองหน้ามะนาวเห็นหน้ามันแล้วง่วงครับอยากจะหลับตาใส่ ว่าแล้วผมก็หลับตาลงจริงครับ เสียงสุดท้ายที่ได้ยินก็เสียงไอ้มะนาวโวยวายแล้วก็เงียบไป ผมง่วงครับ สงสัยผมตื่นเช้าไป
 
“ลม ลม ไอ้ลม” ผมลืมตาขึ้นมาก็เจอกับห้องที่ทุกคนกำลังยืนเก็บของอยู่ครับ ยังนอนไม่เต็มอิ่มเลยครับเลิกคลาสแล้วหรอ ผมเอามือขยี้ตางงๆแล้วเก็บของใส่กระเป๋าสะพายของผม
 
“มะนาวอ่ะ?” ที่นั่งข้างๆผมไม่มีใครนั่งอยู่เลยครับ
 
“หนีไปแล้วมั้ง ฮ่าๆ” ผมทำหน้างงใส่ไอ้เคน ไอ้เคนแม่งหลุดขำก้ากออกมาเลยครับ มีอะไรน่าขำวะ แล้วมะนาวมันจะหนีไปไหน ผมมองนาฬิกาแล้วก็ลุกพรวดขึ้นทันที เที่ยงแล้วครับ วันนี้คลาสตอนบ่ายอาจารย์ไม่ว่างผมเลยบอกให้พี่เพลิงมารับผมตอนเที่ยง กดโทรศัพท์ดูก็เห็นไลน์เด้งขึ้นมาว่า ‘เลิกรึยัง’ ‘พี่รออยู่ที่จอดเมื่อเช้านะครับ’
 
“กูไปก่อนนะ”
 
“เฮ้ย เดี๋ยวก่อนมึง!!” ไอ้เคนตะโกนไล่หลังมาแต่ผมไม่ได้สนใจ
 
ผมอ่านเสร็จก็ลุกวิ่งออกมาเลยครับ ขยี้ตาด้วยความงุนงง แล้วก็ต้องงงหนักกว่าเดิมเพราะคราบสีดำที่เลอะอยู่บนมือของผม แต่มันอาจจะเป็นหมึกปากกาก็ได้ครับผมเลยไม่ได้สนใจอะไร ผมเดินดุ่มๆขึ้นรถพี่เพลิงจัดการรัดเข็มขัดนิรภัยเรียบร้อยแล้วก็หันไปมองหน้าพี่เพลิง แต่พี่เพลิงทำหน้าเหมือนอมขี้กลั้นขำอยู่นั่นแหละ
 
“หัวเราะอะไร” ผมถามพร้อมขมวดคิ้วแน่น พี่เพลิงชี้ที่แก้มตัวเอง ผมเลยเอามือลูบๆที่แก้มตัวเองดู เริ่มรู้ที่มาไอ้คราบดำๆแล้วครับ ไอ้มะนาวเอ๊ย นี่มันอายไลเนอร์ที่มันเขียนตาอยู่ในคลาสแน่ๆ ผมยกโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดกล้องหน้าดู โอ้ยยย จะบ้าตายครับ ถึงมันจะเลือนลางแต่พอจะรู้ว่ามันบรรจงวาดรูปแมวอยู่ข้างแก้มผม มันน่าถีบให้หางตาเบี้ยวเลยครับ
 
ผมเกาหัวเพราะไม่รู้จะเช็ดออกยังไง เสื้อหรอ สีขาวแบบนี้เนี่ยนะ? ขณะที่ผมกำลังงงๆอยู่พี่เพลิงก็ยื่นกระดาษทิชชู่กับน้ำขวดเล็กมาให้ ผมรับมาพี่เพลิงก็เริ่มออกรถ ผมค่อยๆเทน้ำอย่างบรรจงครับ ลูบวนบนหน้าช้าๆคราบอายไลเนอร์สีดำเต็มไปหมดเลยครับ คอยดูเถอะมะนาวจะป่วนให้แต่งหน้าไม่ได้เลย
 
“โดนใครแกล้งมาหรอครับ” พี่เพลิงหันมาถามผมยิ้มๆ ผมก็ทำหน้างอใส่เลยครับไอ้เคนแม่งก็ไม่บอกกันสักคำ เออ จะว่าไปมันก็เรียกผมอยู่นี่หว่า สรุปผมผิดใช่มั้ย
 
“เพื่อนมันเล่นทีเผลอ” ผมบ่นอุบอิบยกกล้องขึ้นเปิดกล้องหน้าเช็คสภาพหนังหน้าตัวเองครับ ร่องรอยหายหมดแล้วผมเลยถอนหายใจออกมา
 
“ตรงนี้ด้วยครับ” พี่เพลิงแตะตรงคอผม ผมตกใจไปพักนึงแล้วก็ยกกล้องมองหารอยอายไลเนอร์ แต่ก็ไม่เห็นจะมีอะไรเลยนี่หว่า
 
“ไม่เห็นมีอะไรเลย” ผมก็ส่องหาแล้วหาอีกยังไงก็ไม่เจอ เพื่อความแน่ใจผมก็เช็ดไปมั่วๆ แต่ผมว่าคอผมจะเลอะก็เพราะกระดาษทิชชู่เปื้อนๆนี่ล่ะครับ
 
“พี่ล้อเล่นครับ ไม่มีหรอก” ผมขยี้หัวอย่างหงุดหงิด ก็เล่นหลอกให้หาตั้งนานนี่ครับ
 
…………………………………………………………
 
ผมกับพี่เพลิงแวะห้างที่ผ่านซื้อของนู้นนี่มาเผื่อแพร แน่นอนผมซื้อนิตยสารที่แพรบ่นอยากอ่านมาด้วยครับ แต่ตอนนี้เรากำลังนั่งกินข้าวอยู่ที่ร้านเล็กๆใกล้โรงพยาบาล พี่เพลิงบอกว่ากินไปก่อน เข้าโรงพยาบาลจะได้ไม่ต้องกินของเซเว่น ไอ้ผมก็เออออยอมกินแต่ทำไม๊ทำไมพี่เพลิงให้ผมกินคนเดียวแล้วมานั่งมองผมกินแบบนี้ บอกเลยกินไม่ลงครับ
 
“ลมว่าจะซื้อข้าวฝากพัดด้วยดีป่ะพี่เพลิง?” พี่เพลิงพยักหน้าเห็นด้วยเบาๆ ผมยังไม่ทันยกมือเรียกพี่คนขายโทรศัพท์ก็สั่นครืด ผมหยิบออกมาดูก็เห็นว่าไอ้พัดโทรมาพอดี
 
“พัดมึงกินอะไรมั้ย เดี๋ยวกูซื้อเข้าไป” มันเงียบไปพักนึงจนผมต้องพูดประโยคเดิมซ้ำอีกครั้ง
 
‘พี่ลมอยู่ไหน รีบมาเร็วๆเลย’ หมายความว่าอะไรวะให้รีบไป แพรเป็นอะไรรึเปล่า มันมีอะไรเกิดขึ้นรึไง
 
“มีอะไรหรอ” ผมเริ่มใช้น้ำเสียงร้อนรน พี่เพลิงมองผมด้วยสีหน้าสงสัยทันที
 
‘รีบมาเหอะเดี๋ยวผมเล่าให้ฟังเอง’ แล้วมันก็ตัดสายผมไปทั้งอย่างนั้น ทิ้งไว้ให้ผสงสัย และผมรู้สึกไม่ดีอย่างบอกไม่ถูกเลยครับ
 
“มีอะไรหรอครับ” พี่เพลิงถามผมด้วยสีหน้าสงสัย ผมได้แต่ส่ายหน้าไปมาแรงๆ
 
“ลมก็ไม่รู้อ่ะ พัดมันบอกให้รีบไป ไปกันเถอะพี่เพลิงลมรู้สึกไม่ค่อยดีเลย” พี่เพลิงพยักหน้ารับก่อนยกมือเรียกพี่พนักงานมาคิดเงิน จากนั้นเราก็วิ่งครับ จริงๆไม่ได้วิ่งหรอกพี่เพลิงแค่เดินเร็วเฉยๆแต่สำหรับผมมันคือวิ่งชัดๆครับ ขาผมยิ่งยาวตัวผมยิ่งสูงโปร่งอยู่
 
“เฮ้ย!” ผมร้องออกมาอย่างตกใจเพราะทันทีที่ผมกับพี่เพลิงเข้ามาห้องไอ้พัดมันลุกพรวดพราดขึ้นมากระชากคอเสื้อพี่เพลิงด้วยสีหน้าเหมือนโกรธใครมา แต่พี่เพลิงที่โดนกระชากเสื้อนั้นได้แต่มองด้วยความงุนงง
 
“พัดมึงเป็นเหี้ยอะไร” ผมด่าไอ้พัดแล้วผลักมันออกจากพี่เพลิง ไอ้พัดไม่เคยทำนิสัยแบบนี้ให้ผมเห็นเลย ผมตวัดหางตามองไอ้พัดอย่างไม่สบอารมณ์ไอ้พัดยอมปล่อยมือจากคอเสื้อพี่เพลิง
 
“ก็แม่งทำพี่แพรร้องไห้” หือ? แพรร้องไห้? ผมมองไปที่เตียงก็เห็นว่าแพรหลับอยู่ ใครทำแพรร้องไห้ แล้วแพรร้องไห้ทำไม แพรคนที่เข้มแข็งกับพวกผมมากๆน่ะหรอจะร้องไห้
 
“พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะครับ” พี่เพลิงส่ายหน้าแล้วโบกมือไปมาตรงหน้าไอ้พัด
 
“ไปคุยกันข้างนอก” ผมกลัวว่าแพรจะตื่นเพราะสองคนนี้เริ่มใช้เสียงดังขึ้นเรื่อยๆเลยเอ่ยปากไล่ด้วยความหงุดหงิด แต่ผมก็ต้องตามไปฟังด้วยอยู่ดีว่าเกิดอะไรขึ้น
 
“ก็ผมนั่งเฝ้าพี่แพรอยู่มีผู้หญิงคนนึงมาเยี่ยม ผมก็คิดว่าเพื่อนพี่แพร แต่ที่ไหนได้ไอ้ดอกไม้ที่ถือน่ะมันดอกไม้จันทน์ เขาบอกว่าเขาเป็นแฟนพี่เพลิง ปาดอกไม้เหี้ยๆใส่แพรแล้วยังด่าแพรอีก” เสียงไอ้พัดเริ่มมีอารมณ์ขึ้นมาอีกครั้ง ผมนั่งฟังนิ่งอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง อย่าบอกนะว่าเป็นผู้หญิงที่ชื่อรีนอะไรนั่น ต้องใช่แน่ๆ ทำกับแฝดผมแบบนั้นมันมากเกินไปรึเปล่า ทำไมผู้หญิงคนนึงทำได้ถึงขนาดนั้น ผมโทษพี่เพลิงที่ไม่ชัดเจนกับผู้หญิงคนนั้นจนทำให้แพรต้องมาเจอเรื่องบ้าๆแบบนี้ แล้วผมก็โทษตัวเองที่ผมไม่ได้อยู่ปกป้องแพร
 
“แล้วมึงทำไงวะพัด” ผมเอ่ยปากถามขึ้น ลอบมองพี่เพลิงที่ยืนก้มหน้านิ่งไม่ยอมขยับ หงุดหงิดที่พี่เพลิงก็คงรับผิดชอบอะไรไม่ได้
 
“ก็ลากเขาออกมาจากห้อง เออ เขาบอกด้วยว่าพี่เพลิงแค่เล่นๆกับพี่แพร ใครจะไปสนใจคนธรรมดาแบบพี่แพร แล้วแพรก็ร้องไห้ไม่หยุดเลย!!” ไอ้พัดกระชากคอเสื้อพี่เพลิงอีกครั้งแต่คราวนี้พี่เพลิงก้มหน้านิ่งไม่ได้ตอบอะไร ไม่ได้แสดงความรู้สึกอะไรออกมา
 
ผมทั้งหงุดหงิดทั้งโมโหอย่างบอกไม่ถูก แพรเป็นผู้หญิงที่ผมรักมากที่สุด ใครมาทำแพรร้องไห้ผมจะไม่ยอมให้มันตายดีแน่ แต่นี่ผมคิดว่ามันอาจจะเป็นเรื่องที่พี่เพลิงต้องจัดการเองรึเปล่า ผมกับพัดไม่ควรจะเข้าไปยุ่งเลย
 
“พัดมึงปล่อย ไม่ใช่เรื่องของมึง” ผมพูดด้วยอารมณ์ที่คุกรุ่นเต็มที่ ไม่ได้อยากเห็นน้องชายกับพี่เขยต่อยกันในโรงพยาบาลหรอกนะครับ
 
“แต่…” ผมทำหน้าเหวี่ยงใส่ไอ้พัดจนมันสบถออกมาแล้วเดินหนีเข้าห้องไป ผมรู้ว่าแพรก็สำคัญกับมันไม่ต่างจากผมหรอก
 
“เดี๋ยวพี่กลับมานะครับ” พี่เพลิงพูดแล้วเดินดุ่มๆออกไปเลยครับ หึ
 
“หวังว่าจะจัดการให้เรียบร้อยนะ ถ้าเขามาทำแพรร้องไห้อีก พี่อย่าหวังว่าจะได้เจอแพรอีกเลย” ผมพูดไล่หลังพี่เพลิงออกไปเบาๆแต่ผมรู้ว่าพี่เพลิงก็ได้ยิน
 
……………………………………………………………………..
 
“ลม กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย” เสียงแพรแหบแห้งมากครับ ผมมองหน้าแพรอย่างพูดอะไรไม่ออก ตาแพรบวมช้ำไปหมดเลยครับ ผมนอนฟุบกับเตียงเฝ้าแพรจนแพรตื่นขึ้นมานี่แหละ
 
“ลมรักแพรนะ” ผมพูดไว้เพียงแค่นั้นแล้วยกมือขึ้นลูบหัวแพรเบาๆ แพรยกมือที่โดนเจาะสายน้ำเกลือขึ้นปิดปากแล้วร้องไห้ออกมาอีกครั้ง ผมวูบไหวในอกทันทีที่เห็นน้ำตาแพรไหลอาบแก้ม ขนตายาวๆของแพรเปรอะเปื้อนไปหมด คนที่เข้มแข็งดูแลพวกผมมาตลอดกำลังอ่อนแรงแต่ผมกลับทำได้แค่อยู่ข้างๆ
 
“พี่ลม ผมไปหาอะไรกินนะ” ผมพยักหน้าส่งๆให้ไอ้พัด ผมรู้ครับว่ามันไม่อยากเห็นแพรร้องไห้อีกแล้ว
 
“แพรไม่รู้จะทำยังไงแล้วลม แพรทำผิดมากขนาดนั้นเลยหรอ ฮือออ” ผมเงียบ ไม่รู้จะพูดปลอบแพรยังไงดี
 
“ไม่เอาสิไม่ร้องนะ” ผมเอามือปาดน้ำตาออกจากหน้าแพรลวกๆ แพรนอนป่วยขนาดนี้แท้ๆยังมีคนมารังควานได้อีก จริงๆแล้วผมไม่น่ายอมให้พี่เพลิงไปรับไปส่งเลยครับ อย่างน้อยๆก็ยังมีพี่เพลิงเฝ้าแพร แต่มันก็ย้อนกลับไปไม่ได้แล้วล่ะครับ ทำได้แค่ทำให้แพรรู้สึกดีขึ้นบ้าง
 
“เขาบอกว่าแพรไปแย่งพี่เพลิงมาจากเขา ทำไมแพรไม่เคยรู้อะไรเลยอ่ะลม” คำถามที่แพรไม่ได้ต้องการคำตอบทำให้ผมสะอึกไปเล็กน้อย แพรไม่เคยรู้อะไรเลยจริงๆนั่นแหละ อะไรที่ผมคิดว่าจะทำให้แพรไม่สบายใจก็ปิดไว้ พี่เพลิงก็คงคิดเหมือนกัน
 
“แพรไม่ได้แย่งใครมาทั้งนั้นแหละ พี่เพลิงเขารักแพรมากนะ”
 
“แต่แพรรู้สึกไม่ดีเลย เขาทั้งสวยทั้งดูดีเหมาะสมกับพี่เพลิงมาก เขารู้จักกับพ่อแม่พี่เพลิงด้วย หรือว่า…พี่เพลิงเขาคบแพรเล่นๆจริงๆ” แพรคิดมากเกินไปแล้ว ใครมันจะมาคบเล่นๆเจ็ดเดือนกว่าแบบนี้
 
“อย่าคิดมากเลยแพร รอดูพี่เพลิงเถอะว่าจะจัดการยังไง”
 
“แต่แพรกลัว…” นัยน์ตาแพรวูบไหวอย่างประหม่า ผมไม่รู้ว่าผู้หญิงที่ชื่อรีนมาพูดอะไรหรือทำอะไรกับแพรบ้าง แต่ผมคิดว่าเธอคงจะใช้ข้ออ้างเรื่องฐานะกับครอบครัวมาพูดแน่ๆแพรถึงได้กังวลแบบนี้
 
“ลมเล่าอะไรให้ฟังมั้ย?”
 
ผมเล่าถึงวันที่ผมโดนพี่เพลิงหอบไปค้างบ้านพี่เขาให้ฟังวันนั้นที่ผมเจอผู้หญิงที่ชื่อรีนครั้งแรก และความรู้สึกที่พี่เพลิงรู้สึกกับรีน เรื่องที่ผมทำพันธสัญญาบัตรทรูลับๆ เอ้ะ ผมจะโดนโกรธมั้ยที่เอาบัตรไปเติมเกมแล้วยังมาเล่าให้แพรฟัง ช่างมันเถอะ ที่แน่ๆที่ผมเล่าคือเรื่องที่พ่อแม่พี่เพลิงก็รู้จักแพร แต่ยังไม่มีโอกาสพาไปแนะนำด้วยเพราะติดที่ลูกหุ้นส่วนใหญ่ดันอยากได้พี่เพลิง เหอะๆ
 
“เหมือนเด็กๆเลยพี่เพลิงกับลม” แพรนิ่งฟังผมเล่าพูดขึ้นมา
 
“ลมว่าพี่เพลิงต้องพาแพรไปเปิดตัวหักหน้าคนที่ชื่อรีนอะไรนั่นแน่ๆ” ผมลูบหัวแพรไปมาช้าๆ แพรก้มหน้าหลบตาผมทันที
 
“ถ้าเป็นแบบนั้นเขาจะว่าแพรอีกรึเปล่า” ผมยกมือขึ้นเกาหัวแกรกๆอย่างไม่รู้จะตอบอะไร ผู้หญิงที่เล่นแรงขนาดเอาดอกไม้จันทน์มาเยี่ยมไข้เนี่ยไม่น่าจะเลิกลากันไปง่ายๆหรอกมั้ง
 
“พี่เพลิงคงปกป้องแพรเอง” เหมือนผมจะยกความรับผิดชอบให้พี่เพลิงทั้งหมดยังไงก็ไม่รู้ ไอ้พัดที่เข้ามาตอนไหนก็ไม่รู้อีกล่ะครับมันเดินมาหยุดอยู่ข้างๆแล้วเอากระป๋องเป๊ปซี่เย็นๆมาแนบกับแก้มผม ผมใช้ศอกกระทุ้งสีข้างไอ้พัดทันทีครับ หน้าผมชาเป็บแถบเลย
 
“แพรปวดหัวจัง” แพรยกมือขึ้นนวดขมับตัวเอง
 
“เดี๋ยวเขาก็เอาข้าวกับยามาให้มั้งพี่แพร กินยาก่อนแล้วรีบนอน” ไอ้พัดพูดขึ้นมาผมพยักหน้าเออออตาม ไม่นานมากก็มีแม่บ้านเข้ามาจัดการอาหารกับยาให้แพรเหมือนเดิม
 
ผมนั่งเฝ้าแพรกินข้าวอยู่ข้างๆจนแพรจะไล่ผมออกจากห้องอยู่แล้วครับ พอแพรกินข้าวเสร็จก็กินยา จากนั้นผมก็ดึงดันให้แพรนอนพักผ่อน ผมกลัวว่าคืนนี้แพรจะไข้ขึ้นสูงอีกครั้งครับ ร้องไห้จนตาบวมคงจะปวดหัวแย่เลย เสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอของแพรทำให้ผมรู้ว่าแพรหลับไปแล้ว ผมเลยค่อยๆลุกมานั่งที่โซฟาข้างไอ้พัดที่นั่งกดโทรศัพท์เล่นอยู่
 
“เมื่อเช้าผมโคตรโมโหเลย” มันพูดขึ้นมาเรียบๆโดยที่ไม่มองหน้าผมด้วยซ้ำ ผมเข้าใจมันครับ เป็นผมๆก็โกรธมากแน่ แต่อีกฝ่ายนึงเป็นผู้หญิงมันก็ทำอะไรไม่ได้ ผมถอนหายใจออกมายาวๆ
 
“มึงเอาดอกไม้บ้าๆนั่นไปทิ้งรึยัง” ผมถามกลับ
 
“ทิ้งไปแล้ว นู้น” มันพยักเพยิดหน้าไปทางถังขยะในห้อง ผมพยักหน้าเออออไป
 
ครืดดดดดดดด
 
ผมเริ่มจะเบื่อที่โทรศัพท์ผมสั่นแล้วล่ะสิครับ ผมหยิบออกมาก็เป็นไปตามที่คาดไว้ พี่เพลิงโทรมาครับ ผมเลื่อนรับสายแล้วกรอกเสียงลงไปทันที
 
‘แพรนอนรึยังครับ’ ผมเงยหน้าขึ้นมองไปที่เตียงแล้วตอบเสียงแผ่วลง
 
“นอนแล้ว หลับแล้วด้วย”
 
‘ออกมาหาพี่หน่อยสิครับ’ น้ำเสียงพี่เพลิงฟังดูแปลกมากครับ ผมลังเลนิดหน่อย รู้สึกมีอะไรบางอย่างมันก่อตัวขึ้นมาในอก ผมเงียบไปพักนึงแล้วก็ตอบตกลงไป
 
ตอนนี้ผมเลยมายืนพิงกำแพงเตี้ยๆมองพื้นชั้นล่าง เป็นที่เดิมที่ผมยืนกอดไอ้พัดร้องไห้ แต่ข้างๆผมเปลี่ยนเป็นพี่เพลิงที่ยืนเงียบมองตึกอยู่ท่าเดิม ผมหันหลังพิงกำแพงมองหน้าพี่เพลิงนิ่ง

"บอกให้ออกมาหาแล้วก็เงียบใส่" ผมทำหน้ามุ่ยใส่พี่เพลิง พี่เพลิงหันมามองผมแว๊บนึงแล้วหันกลับไปตามเดิม

"ขอโทษครับ ขอพี่อยู่แบบนี้แป๊บนึงได้มั้ย" ผมเลิกคิ้วอย่างนึกสงสัย

มีแต่เสียงลมเสียงรถที่ผ่านไปมาอยู่ถนนข้างโรงพยาบาลและที่ตรงนี้มีแค่แสงไฟจากหลอดไฟเก่าๆเพียงดวงเดียวตรงประตูทางเข้า แสงสว่างจากไฟรถและไฟถนนทำให้ผมมองเห็นพี่เพลิงเลือนลาง ผมลอบมองพี่เพลิงอย่างไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจเลยสักนิดที่มันเงียบ แต่ไม่อึดอัด พี่เพลิงทำหน้าเหมือนรู้สึกผิดกับอะไรสักอย่าง

"พี่เหมือนเด็กที่ทำอะไรไม่เป็นเลยครับ พี่จัดการอะไรไม่ได้เรื่องเลยสักอย่าง" ผมก้มหน้ามองพื้นรับฟังสิ่งที่พี่เพลิงพูดออกมาช้าๆเหมือนพี่เพลิงไม่ได้ตั้งใจจะพูดออกมาให้ผมได้ยินด้วยซ้ำครับ

"พี่จะพาแพรไปแนะนำกับพ่อแม่" พี่เพลิงหันมามองหน้าผมตรงๆ ผมยิ้มออกมาบางเบาเป็นไปตามที่คิดเป้ะเลยครับว่าต้องทำแบบนั้น

"ก็ดีแล้ว"

"ครับ"

พี่เพลิงเงียบไปอีกครั้ง แต่ความเงียบในครั้งนี้มันน่าอึดอัด มันอึดอัดจนผมกลัวความอึดอัดของตัวเอง ผมบรรยายความรู้สึกที่มีตอนนี้ไม่ได้ รู้แค่มันไม่ใช่เรื่องที่ดีเลยจริงๆ

ข้างในลึกๆผมกำลังอิจฉาแพรที่มีพี่เพลิงอยู่ข้างๆ

นี่มึงคิดบ้าอะไรอยู่วะลม....

“พี่เพลิง…”

----------------------------------------------------------------------------------
ตอนหน้าอาจจะเอาเจ้ากับพัดมาคั่นเล็กๆน้อยๆค่ะ คนอ่านว่าไงคะ? กลัวว่าเนื้อเรื่องจะน่าเบื่อเกินไป แฮะๆ
ชอบที่คนอ่านอินค่ะ อ่านแล้วรู้สึกสนุกมากเลยค่ะ :hao7:
ยังไงก็ขอบคุณที่ติดตามกันมานะคะ ขอบคุณทุกๆคนเลยค่า :hao5: :mew1:

ป.ล.อาจจะหายไปสักแว๊บนึงเพราะสอบไฟนอลกับซ่อมรามตรงกันค่ะ วุ่นวายอีกแล้ว :z3:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบ (คิดอะไรอยู่รู้ตัวรึเปล่า)?
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 19-02-2015 20:33:07
 :fire:   เบื่อผู้ชายแบบพี่เพลิงอะ
แค่จะชัดเจนกับความรักของตัวเองก็ทำไม่ได้
ลมจะพูดอะไรคิดให้ดีๆก่อนนะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบ (คิดอะไรอยู่รู้ตัวรึเปล่า)?
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 19-02-2015 20:37:54
ไม่เอาง่ะ ยังไม่อยากให้เอามาคั่น รู้สึกว่ามันค้างๆคาๆไปแน่ๆ

อ่านตอนนี้แล้ว หนทางข้างหน้าดูมันยิ่งยุ่งเหยิง เอาใจถอยออกมาอีกดีมั้ยนะลม จะได้ไม่เจ็บไปมากกว่านี้
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบ (คิดอะไรอยู่รู้ตัวรึเปล่า)?
เริ่มหัวข้อโดย: ben ที่ 19-02-2015 20:46:58
ต่อของลมก่ฮนได้ไหมง่า ค้างมว๊ากกกก ลมจะพูดอะไร งื้อออ อึดอัดๆๆๆแทน
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบ (คิดอะไรอยู่รู้ตัวรึเปล่า)?
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 19-02-2015 20:49:13
อีชะนีรีนขี้ตู่มาก.  แล้วเพลิงจะทำไงหว่าา. ไปแนะนำแล้วจะจบไหมนะ. ยัยชะนีรีนไม่ยอมแน่ๆ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบ (คิดอะไรอยู่รู้ตัวรึเปล่า)?
เริ่มหัวข้อโดย: actionmarks ที่ 19-02-2015 20:50:16
จริงๆ เนื้อเรื่องไม่น่าเบื่อนะ แต่ว่ามาต่อช้าไปหน่อย ทำให้มันไม่น่าติดตามอ่ะ ส่วนตัวแล้วชอบเรื่องนี้มาก หวังว่าคงมาต่อจนจบนะ หลายๆ เรื่องคนแต่งก็ทิ้งไป ทั้งๆ ที่เป็นเรื่องที่ดีมากๆ แต่บางคนอาจจะยึดติดกับคนอ่านมากไป กลัวว่าน่าเบื่อ อย่าไปสนใจ ขอแค่เรามาต่ออย่างสม่ำเสมอ ลงตามพล็อตที่วางไว้เท่านั้น อย่าไปแคร์คนอ่านมาก
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบ (คิดอะไรอยู่รู้ตัวรึเปล่า)?
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 19-02-2015 20:57:41
สงสัยเพลิงจะเริ่มรู้ตัวแล้วมั๊งว่าไม่ได้รักแพร
น่าจะช็อคด้วยหรือเปล่าที่คิดว่าตัวเองเริ่มมีใจให้ลมที่เป็นผู้ชาย
เรื่องสับสน ช็อคมันก็เป็นเรื่องธรรมดา เหมือนกับว่าอยู่ตื่นๆมาแล้วโลกมันกลับหัวประมาณนี้
ปัญหาคือตอนนี้มันอิรุงตุงนังไปหมดแล้ว
หยิกเล็บก็เจ็บเนื้อ
เลิกกับแพรก้ใช่ว่าจะได้ลม
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบ (คิดอะไรอยู่รู้ตัวรึเปล่า)?
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 19-02-2015 21:28:45
ถ้าทางจะเป็นปัญหา มาม่าในกระทะใบบัว ถึงเลิกกับแพรจริง
คิดว่าน้องลมคงไม่ยอมเจอง่ายๆ อีกแน่ๆ เลย
โอ้ย...เดาแล้วกลุ้ม คิดก็กลุ้ม  :katai1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบ (คิดอะไรอยู่รู้ตัวรึเปล่า)?
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 19-02-2015 21:29:06
ยังงัยต่อไปนะ รอติดตามครับ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบ (คิดอะไรอยู่รู้ตัวรึเปล่า)?
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 19-02-2015 22:26:37
เครียด...
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบ (คิดอะไรอยู่รู้ตัวรึเปล่า)?
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 19-02-2015 22:51:17
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบ (คิดอะไรอยู่รู้ตัวรึเปล่า)?
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 19-02-2015 22:57:32
ดูท่าแพรจะรักพี่เค้ามากนะ



หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบ (คิดอะไรอยู่รู้ตัวรึเปล่า)?
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 19-02-2015 22:59:17
ลมจะพูดอะไรนะ
แล้วถ้าพี่เพลิงจะพูดแค่นี้
มันจำเป็นต้องเรียกลมลงมาเหรอ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบ (คิดอะไรอยู่รู้ตัวรึเปล่า)?
เริ่มหัวข้อโดย: title ที่ 20-02-2015 01:31:55
  :z3:  :z3:  :z3: อยากอ่านต่อ.  เกลียดพี่เพลิงจริง
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบ (คิดอะไรอยู่รู้ตัวรึเปล่า)?
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 20-02-2015 07:02:53
อย่าเอาพัดมาคั่นเลยค่ะ ควรได้ข้อสรุปคู่นี้ก่อนน้า
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบ (คิดอะไรอยู่รู้ตัวรึเปล่า)?
เริ่มหัวข้อโดย: ekuto ที่ 20-02-2015 08:58:38
โห พี่เพลิง คนเขียนครับ เนื้อเรื่องหลังๆมันมาม่าชามโตเลยอ่ะครับ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบ (คิดอะไรอยู่รู้ตัวรึเปล่า)?
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 20-02-2015 15:07:49
เอามาม่าให้จบก่อนได้มั้ยอ่ะ มันค้างคา :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบ (คิดอะไรอยู่รู้ตัวรึเปล่า)?
เริ่มหัวข้อโดย: princetrap ที่ 21-02-2015 15:28:24
เอาตัวหอมมาก่อนก็ได้แล้วแต่คนแต่งน้า แต่อยากให้ม่าจบก่อน :mew2:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบ (คิดอะไรอยู่รู้ตัวรึเปล่า)?
เริ่มหัวข้อโดย: matame ที่ 21-02-2015 17:48:29
หน่วงได้ใจ ขอคู่นี้ก่อนนะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบ (คิดอะไรอยู่รู้ตัวรึเปล่า)?
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 21-02-2015 21:00:02
 :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบ (คิดอะไรอยู่รู้ตัวรึเปล่า)?
เริ่มหัวข้อโดย: bananato ที่ 27-02-2015 11:24:55
 :call: :call:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบ (คิดอะไรอยู่รู้ตัวรึเปล่า)?
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 27-02-2015 11:53:16
สงสารแพรเหมือนกันนะ
พี่เพลิงควรทำอะไรให้ชัดเจน แแต่อยากให้น้องลมสมหวังมากกว่า
หัวข้อ: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเอ็ด (พระจันทร์ยิ้ม)
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 27-02-2015 22:11:23
ความลับที่สิบเอ็ด

"พี่เพลิง..."

"พี่คิดว่าลมทำหน้าที่น้องดีพอรึยัง" ผมหลุบตาลงมองพื้น จริงๆแล้วผมไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนี้หรอกครับ ผมก็แค่กลัวตัวเองแล้วก็เบี่ยงประเด็นไปเรื่อย

"ดีแล้วล่ะครับ" พี่เพลิงยกมือขึ้นลูบหัวผมอย่างแผ่วเบาแต่ความรู้สึกดีๆมันเอ่อล้นออกมาชัดเจนจนผมแทบบ้า ผมปัดมือพี่เพลิงออกทันทีแล้วก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ผมปัดแรงมากครับจนเสียงดังเลย พี่เพลิงก็ตกใจไปไม่แพ้กันผมลนลานขอโทษพี่เพลิงซ้ำๆ

"พี่รู้สึกแปลกๆเวลาอยู่กับน้องลม น้องลมรู้ตัวมั้ยครับว่าทำตัวให้น่าเป็นห่วงแค่ไหน" เหอะ ผมก็เป็นแบบนี้ของผมอยู่แล้วจะมาห่วงผมทำไม แต่น่าแปลกที่ตัวผมมีปฏิกิริยาต่อคำว่าห่วงของพี่เพลิง

"ห่วงแพรก่อนเถอะ ลมเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว"

"นั่นสิครับ... น้องลม" ผมร้องออกมาเบาๆเพราะพี่เพลิงเรียกชื่อผม แล้วอยู่ๆพี่เพลิงก็กางแขนออกทั้งสองข้าง ผมได้แต่มองด้วยความไม่เข้าใจ

"กอดหน่อย" ผมถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่ายแต่ขาสองข้างไม่ได้ไปตามสีหน้าผมเลยสักนิดมันกำลังพาร่างของผมเข้าไปใกล้จนรู้สึกได้ถึงไออุ่นจากตัวพี่เพลิง ผมหลับตาแน่นทันทีที่พี่เพลิงกอด พร้อมพูดเสียงอู้อี้ออกมาอย่างยากลำบาก

"กอดลมก็เหมือนกอดแพร" ผมหลับตาแน่นไม่ยอมให้แสงอะไรก็ตามมันลอดเข้ามา อ้อมกอดที่รัดแน่นของพี่เพลิงมันแน่นมากแต่ก็ไม่ได้อึดอัด ไม่ได้ร้อนแต่กลับอบอุ่น ผมรู้สึกเหมือนมีคนกำลังบีบหัวใจผมไว้จนแน่น ผมรู้ดีว่าผมสามารถทำตัวปกติกับพี่เพลิงได้จริงๆ

ผมอยากให้พี่เพลิงออกไปจากกชีวิตผม แน่นอนว่ามันเป็นไปไม่ได้เพราะพี่เพลิงเป็นคนรักของแพร แต่ผมขอ ขอรับกอดนี้ไว้ก่อนได้มั้ย…?

ตึกตัก ตึกตัก

……………………………………………………………………

วันนี้เป็นวันที่พี่เพลิงจะพาแพรไปแนะนำกับพ่อแม่พี่เพลิงครับ แพรออกจากโรงพยาบาลได้หลายวันแล้วครับผมก็ใช้ชีวิตปกติกันเหมือนทุกวัน ตั้งแต่วันนั้นมาผมไม่ได้คุยกับพี่เพลิงอีกเลยครับ เลี่ยงได้เป็นเลี่ยง ผมทำถูกแล้วใช่มั้ยครับเนี่ย แต่เวลาอยู่กับแพรผมก็คุยปกตินะครับไม่อยากให้แพรสงสัยอะไร แต่เมื่อวานนี้พี่เพลิงก็อาศัยช่วงที่แพรไม่อยู่ถามผมว่าเป็นอะไร ผมเดินหนีออกมาเลยครับดูพี่เพลิงจะหงุดหงิดไม่น้อย

“ดูซิแพรเจออะไร” ผมกับไอ้พัดที่นั่งอยู่บนโซฟามองแพรที่เดินลงมาจากชั้นบนทันทีครับ ที่อยู่ในมือแพรคือวิกผมสีน้ำตาลเข้มผมร้องอ๋อเบาๆ แพรเคยซื้อมาให้ผมใส่เล่นตั้งแต่ม.ไหนก็ไม่รู้ครับ ใส่แล้วตลกดีเวลามองกระจก มองด้านไหนตีลังกามองนอนมองยืนมองมันก็แพรชัดๆ

“ลมใส่หน่อย คิดถึงอ่ะ” แพรเอามายัดบนหัวผมครับ ผมไม่ค่อยชอบเพราะมันคันหัวคันตัวยังไงก็ไม่รู้แต่ก็ยอมแพรครับทำอะไรทำเลย แพรดูพอใจในผลงานตัวเองมากครับ

“พี่ลมสวยว่ะสวยกว่าพี่แพรอีก มีหน้าม้าด้วย” ไอ้พัดอ้าปากหมาๆของมันพูดขึ้น มันมีหน้าม้าเพราะมันเป็นทรงแบบแพรเมื่อก่อนครับแต่ตอนนี้แพรไว้ยาวแล้ว แพรลูบจัดทรงให้เสร็จศัพท์เลยครับผมกรอกตาอย่างเบื่อหน่าย

“ลมคันหัวมากเลยแพรเอาออก…เฮ้ย!” แพรยกโทรศัพท์ขึ้นถ่ายรูปผมครับ ผมกำลังงอแงให้เอาออกอยู่ถึงกับชะงัก โดนเล่นทีเผลออีกแล้วววววว

“เหมือนมองรูปตัวเองโดนแอบถ่ายเลยว่ะ” แพรเกาหัวพร้อมกดลบรูปไปด้วย ผมหัวเราะออกมาอย่างนึกสนุกแต่เสียงรถที่ดังเข้ามาในบ้านทำให้ผมหุบยิ้มทันที

“พี่เพลิงงงงงง” แพรร้องเรียกพี่เพลิงทันทีที่มีเสียงเปิดประตูและเสียงเหมือนคนกำลังเดินเข้ามา ผมก็แค่ต้องนิ่งเฉยเหมือนทุกที

“ไปเลยรึเปล่าครับ” แพรส่ายหน้าดิ๊กๆพร้อมยิ้มออกมา

“แพรขอไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ” ผมมองตามแพรที่เดินดุ่มๆขึ้นบันไดไป ดูแพรก็ตื่นเต้นไม่น้อยครับ แต่พ่อแม่พี่เพลิงเนี่ยน่ารักทั้งคู่เลยครับ พี่เพลิงคงอยู่ในครอบครัวที่อบอุ่นน่าดูเลยครับ ทั้งชีวิตนี้ผมคงไม่มีโอกาสได้รับความอบอุ่นจากพ่อแม่แล้วมั้งครับ

“หน้าหวานมากเลยครับน้องลม” ดราม่าจนลืมไปว่ายังไม่ได้ถอดวิกครับ ผมดึงออกจากหัวผมทันทีแล้วโยนใส่หัวไอ้พัดแทน มันบ่นด่าผมแล้วก็เดินถือวิกไปที่อื่น สงสัยจะไปคืนแพรครับ

“น้องลมเป็นอะไรรึเปล่าครับ” พี่เพลิงทิ้งตัวลงนั่งโซฟาด้านเล็กที่อยู่ข้างๆผม ผมหันไปมองแล้วก็หันกลับมามองทีวีต่อ

“เป็นอะไรคืออะไร”

“อย่ากวนพี่ได้มั้ย ช่วงนี้ทำไมไม่คุยกับพี่เลยครับ” ผมตวัดหางตามองพิ่เพลิงแบบรำคาญ

“ลมมีเหตุผลของลมน่า พี่เพลิงอยู่เฉยๆเหอะ”

“ก็แล้วทำไมต้องเมินพี่ล่ะครับ”

“ลมไม่ได้เมิน!” พี่เพลิงก็เป็นแบบนี้ เวลาที่อยู่กับสองคนก็ชอบถามประโยคเดิมๆจนผมเบื่อ ทำไมไม่ดูสถาการณ์เอาบ้างล่ะ

“ลม.. พี่เพลิง.. มีอะไรกันหรอ?” ผมสะบัดหน้าหนีทันทีครับ อู้หู้ววว แพรแต่งตัวได้น่ารักมากเลยครับ จริงๆแล้วปกติแพรใส่อะไรก็สวยนะครับ แต่พอลุกขึ้นมาแต่งจริงจังเนี่ยนางฟ้าชัดๆ แพรแต่งตัวเก่งรู้ว่าตัวเองเหมาะกับอะไรมันทำให้แพรดูดีในแบบของแพรครับ

“เปล่าครับ” พี่เพลิงส่ายหน้าปฏิเสธ ผมก็ยักไหล่ตาม

“สองคนนี้ชอบมีความลับกับแพรอ่ะ” แพรพูดแล้วเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าผมกับพี่เพลิง ผมลอบมองท่าทางพี่เพลิงทันทีแต่มันกลับปกติทุกอย่าง

“ไปกันแพรเดี๋ยวพี่พาไปหาอะไรกินด้วย” พี่เพลิงยันตัวลุกขึ้นแล้วเอามือปัดไรผมแพรออกเบาๆ ผมมองตาแป๋วเลยครับพอแพรเห็นสาตาผมก็เขินหน้าแดงเลย

“ลมกินอะไรมั้ย”

“ไม่ต้องซื้อมาเผื่อนะลมไปนอนบ้านพีท” ใช่ครับ ผมเลือกที่จะหนีโดยการไปอยู่กับเพื่อนสุดที่รักอย่างไอ้พีทครับแต่ผมไม่ได้บอกมันเลยว่าผมจะไปนอนด้วยสักพัก แต่บอกไม่บอกมันก็นอนได้อยู่ดี เอาเป็นว่าผมไปเซอร์ไพรซ์มันดีกว่าครับ

“ไม่เห็นบอกแพรเลย” แพรทำหน้าดุใส่ผมอีกแล้วครับ ผมก็ยิ้มแป้นใส่พร้อมโบกมือไล่แพรออกไปจนแพรส่ายหน้าอย่างเอือมระอาครับ

“พี่เพลิงดูแลแพรดีๆด้วย แพรมันตื่นเต้น” ผมยิ้มตาปิดเลยครับที่ได้ทำให้แพรอาย โธ่ แพรตื่นเต้นจริงๆนะครับคงกลัวจากอะไรหลายๆอย่าง

“ลม!!” แพรตะโกนชื่อผมเสียงดังพร้อมโบกมือบนอากาศเหมือนจะตีผม ผมก็โบกมือไล่จนพี่เพลิงจับมือแพรเดินออกไป ผมยิ้มออกมาอย่างว่างเปล่า

…………………………………………………………………………….
“แม่ครับ พีทอยู่มั้ย”

ผมยืนชะโงกหน้าอยู่บ้านรั้วบ้านอยู่นานสองนานครับ ไม่กล้าตะโกนเรียกแม่พีท จนในที่สุดแม่มันก็เห็นผมครับผมเลยได้เข้ามาในบ้านสักที แม่น่ารักมากนะครับพอรู้ว่าพ่อกับแม่ผมเลิกกันและไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้วแม่พีทก็คะยั้นคะยอให้ผมเรียกท่านว่าแม่อยู่เสมอ

“พีทอยู่ข้างบนน่ะลูก เป็นไงบ้างสบายดีมั้ย” แม่จับผมพลิกไปมาซ้ายทีขวาที พร้อมยิ้มออกมาอย่างเอ็นดูผม ท่านเป็นผู้หญิงที่น่ารักมากๆครับ ทั้งใจดีทั้งอบอุ่น ผมอยากจะแย่งแม่มาจากไอ้พีทจริงๆนะครับเนี่ย

“สบายดีครับ แม่สบายดีมั้ย วันนี้ลมขอฝากท้องกับแม่ด้วยน้า” ผมเข้าไปกอดอ้อนแทบจะเลียแข้งเลียขาแล้วครับแม่เลยหัวเราะออกมาพร้อมดึงตัวผมออก

“แม่ต้องไปซื้อของมาจัดหนักมื้อเย็นแล้วนะเนี่ย” แม่พูดไปหัวเราะไปครับ

“แล้วพ่อล่ะครับ” ปกติพ่อมันจะนั่งดูทีวีอยู่ด้านนอกไม่ก็นั่งทำงานอยู่ตรงสวนแต่วันนี้ผมไม่เห็นเลยครับ

“พ่อไปสิงคโปร์ลูก แม่อยู่กับเจ้าพีทเหงาแย่แล้ว อ้อ เดี๋ยวแม่ออกไปซื้อของมาเตรียมกับข้าวดีกว่า อย่าเพิ่งหนีไปนะลูก” แม่เดินดุ๊กดิ๊กออกไปขี่รถมอเตอร์ไซค์คันเล็กคู่ใจ คราวนี้ผมไปเซอร์ไพรซ์ไอ้พีทดีกว่าครับ

ผมค่อยๆแง้มประตูห้องมันเพื่อมองข้างใน ห้องมันรกมากครับสภาพเหมือนมีระเบิดข้อสอบลง กองชีทกองกระดาษวาดและโมเดลเกลื่อนไปหมด ผมค่อยๆใช้เท้าเขี่ยบรรดากองขยะออกแล้วย่องเข้าไปเงียบๆ มันนอนอยู่บนเตียงครับ ผมยืนนึกแผนปลุกมันแต่นึกไม่ออกเลยโดดขึ้นไปนอนกอดมันบนเตียงจนแน่น

“พี่พีทขาาาา น้องลมมาแล้วค่า” ผมกอดมันทั้งตัวเลยครับขาก็ยังยกก่ายเอวมัน มันเริ่มกระดิกตัวแล้วครับนั่นทำให้ผมรัดแน่นกว่าเดิม

แล้วผมก็ต้องตกใจแทบช็อคครับเพราะมันม้วนตัวอีท่าไหนไม่รู้จนคร่อมผมไว้ทั้งตัว ตามันยังไม่ลืมเลยด้วยซ้ำครับแม่งยังมีแรงดันตัวไม่ให้หน้าชิดกันอีก ถ้าคนที่เข้ามาไม่ใช่ผมจะทำยังไงวะเนี่ยน่ากลัวชิบหายเลยครับ ผมแกะแขนมันออกข้างนึงแล้วผลักมันให้นอนไปด้านหลัง ตัวแม่งหนักยังกับช้างครับ

“มึงปลุกกูดีๆก็ได้มั้ง” มันขยี้ตาไปมา ผมพลิกตัวนอนตะแคงหามันทันทีแล้วมองมันด้วยตาใสปิ๊ง

“กูตกใจหมดไอ้ห่า” ประโยคนี้ผมสมควรเป็นคนพูดมากกว่ารึเปล่าครับ ถ้าไม่ใช่เพื่อนกันเนี่ยผมคงคิดว่ามันจะปล้ำผมแล้วครับ ให้ตายสิ คนเมาว่าไร้สติแล้วคนเพิ่งตื่นน่ะไม่มีสติยิ่งกว่าครับ

“กูตกใจกว่ามึงอีกอยู่ดีๆมาทับกู” ผมบ่นอุบอิบพร้อมก้มลงเก็บเศษขยะข้างเตียงขึ้นมา

“ทำไมห้องรกแบบนี้วะ” ผมลุกขึ้นยืนเก็บของและชีทที่หล่นอยู่เต็มห้องขึ้นมาทีละใบ เป็นเพื่อนที่ประเสริฐมากเลยใช่มั้ยล่ะครับ อิอิ เห็นกระดาษวาดบางใบก็ต้องหยุดดูหลายครั้งครับ มันสวยดี เด็กบริหารอย่างผมไม่มีทางออกแบบได้หรอกครับ

“มึงไม่ต้องเดี๋ยวกูเก็บเอง” มันดึงชีทออกจากมือผมแล้วก็ผลักผมให้นั่งลงบนเตียงก่อนจะรวบชีทขึ้นมามั่วๆ ยัดไว้ในเก๊ะและชั้นหนังสือครับ ซกมกจริงๆเพื่อนใครวะ

ผมนั่งมองมันเก็บของส่งๆแล้วเอือมครับถ้าผมเป็นแม่มันนี่ด่าตายแน่ แต่แม่มันใจดีครับ ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเลื่อนดูแล้วก็หัวเราะออกมาเบาๆ พี่เอิร์ธน่ารักดีครับ อ้อ ผมได้บอกไปรึยังครับว่าพี่เอิร์ธเขาทักไลน์ผมมาน่ะ แรกๆไม่กล้าตอบอะไรมากครับพอไม่กี่วันมานี้ทำเอาผมติดโทรศัพท์หนักกว่าเดิมเยอะเลยครับ ผมดีใจที่อย่างน้อยก็ไม่เสียคนที่รักผมไป

“ยิ้มอะไรวะ” มันนั่งลงข้างผมแล้วดึงโทรศัพท์ผมไปอ่านเฉยเลยครับ แต่ผมไม่ได้หวงหรือซีเรียสอะไร มันหรือใครจะอ่านก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย

“พี่เอิร์ธตลกดี ลองอ่านดูดิ” มันเงยหน้ามองผมทันที งงล่ะสิ

“คุยกับพี่เอิร์ธตั้งแต่เมื่อไหร่?” กะแล้วครับว่ามันต้องดุผม มันทำสีหน้ายังกับจะกินผมเลยครับ ผมไม่รู้หรอกว่าทำไมมันไม่ชอบพี่เอิร์ธแต่คงเห็นผมไม่ชอบเลยไม่ชอบตามมั้งครับเดี๋ยวมันก็คงหายไปเอง

“ไม่นานแหละ” ผมยิ้มออกมาบางเบา

“จะคบกันรึไง” แล้วก็ต้องขมวดคิ้วทันทีเพราะเสียงไม่สบอารมณ์ของมัน ทำไมต้องมาอารมณ์เสียใส่ผมด้วยเนี่ย มันชอบพี่เอิร์ธรึไงวะทำมาหวง เอ๊ะ รึมันชอบผม ขนลุกเลยครับให้ตายสิ

“เปล่า คุยเฉยๆ” ผมใช้น้ำเสียงปกติครับเพราะผมยังอารมณ์ดีอยู่แม้ว่ามันจะมองผมตาขวาง บ้าน่า นี่มันชอบพี่เอิร์ธจริงๆรึไงวะ

“มึงชอบให้ความหวังไปเรื่อย” ผมทำหน้ายู่ใส่มัน พี่เอิร์ธกับผมตกลงกันแล้วครับว่าผมจะคุยด้วยก็ต่อเมื่อพี่เอิร์ธไม่ทำแบบนั้นอีก แต่ก็อย่างว่าล่ะครับตกลงแค่ในไลน์ ตัวจริงผมก็แค่ไม่คุยด้วยเท่านั้นเอง ง่ายจะตายไป

“พีท ลมลูก กินข้าวกันเร็ว มาลูกมา” แม่เปิดประตูห้องเข้ามาขัดครับ ผมยิ้มตาหยีเลยครับคิดถึงกับข้าวฝีมือแม่มากเลยครับไม่ได้มาเล่นบ้านมันตั้งแต่ขึ้นมหาลัยมาแล้ว นานเหมือนกันนะเนี่ย

………………………………………………………………………………

หงุดหงิดครับ พอผมลงไปกินข้าวเสร็จแล้วแพรก็โทรมาบอกว่าพรุ่งนี้ให้ผมกลับบ้านด้วยเพราะแม่จะมาหา เหอะ แม่ไม่ได้สนใจอะไรผมอยู่แล้วครับ แม่รักแค่แพรจริงๆถึงผมไปก็ไม่ได้มีอะไรต่างไปจากเดิม แม่ก็มาให้เงินเหมือนเดิม พาไปซื้อของแล้วก็กลับไปใช้ชีวิตแบบที่ไม่มีพวกผม ก็ยังดีที่แม่ยังไม่ลืมว่ามีลูก ส่วนพ่อน่ะหรอครับ เป็นตายร้ายดียังไงผมก็ไม่รู้หรอก แต่เงินในบัญชีที่เพิ่มทุกๆเดือนทำให้รู้ว่าพ่อผมยังอยู่บนโลกใบนี้

แต่เอาเถอะ จริงๆแล้วครอบครัวผมเหมือนจะสมบูรณ์แบบนะครับ ผมรู้แค่ว่าพวกเขามีหน้าที่การงานดีกันทั้งคู่แต่ด้วยหน้าที่การงานนี่แหละครับทำให้คนสองคนที่เคยรักกันต้องห่างกัน และทิ้งพวกผมให้อยู่กันเองโดยที่หาทุกสิ่งอำนวยความสะดวกเอาไว้ ดีจริงๆครับดีเหลือเกิน

“เป็นอะไรวะมึง” พีทพูดพร้อมโยนผ้าเช็ดตัวให้ผม ผมเงยหน้าขึ้นมองมันทันที มันอยู่ในชุดนอนแล้วครับ จะว่าไปมันก็มืดแล้วด้วย ผมนั่งมึนมานานเหมือนกันนะเนี่ย

“พรุ่งนี้แม่มา มึงไปบ้านกูเป็นเพื่อนหน่อยดิ” มันทำหน้าลังเลแว๊บนึงแล้วก็ยิ้มออกมาอย่างอ่อนใจครับ

“ไปสิ แต่ตอนนี้มึงไปอาบน้ำก่อน” ผมพยักหน้ายิ้มๆให้มันแล้วเดินไปรื้อหาเสื้อผ้าในกระเป๋าก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำแบบมึนๆ แม่เตรียมแปรงเตรียมครีมอาบน้ำอะไรไว้ให้ผมพร้อมเลยครับ อิจฉามันจริงๆที่มีแม่น่ารักแบบนี้ ครีมอาบน้ำหอมมากๆด้วยครับ แต่จริงๆแล้วผมใช้สบู่ธรรมดาก็ได้นะ แต่ไหนแม่เตรียมให้แล้วก็ใช้สักหน่อย

…………………………………………………………………….

ผมนอนไม่หลับครับ ดิ้นยุกยิกไปมาบนเตียงจนตอนนี้คงเที่ยงคืนกว่าแล้ว มั้งครับ ผมก็มองไม่เห็นหรอก แต่ตาผมเนี่ยแป๋วเลยครับ นอนกระพริบตาปริบๆมองมันที่นอนตะแคงหันหลังอยู่เห็นแล้วหมั่นไส้ครับเลยเอานิ้วลากบนหลังมันอย่างแผ่วเบา เป็นคำว่าอะไรน่ะหรอครับไม่บอกหรอก เป็นคำหยาบคายครับเยาวชนไม่ควรรับรู้ ผมหัวเราะให้กับคำที่ผมเขียนแล้วก็ต้องสะดุ้งครับอยู่ๆไอ้พีทแม่งจับมือผม รู้สึกเหมือนเจอผีเลยแม่งเอ๊ย มันพลิกตัวหันมาตะแคงหันหน้าเข้าหาผม

“ทำไมไม่นอน”

“กลิ่นมันไม่ใช่” มันส่งเสียงคำว่าอะไรนะออกมาเบาๆผมเลยพูดทวนประโยคอีกครั้ง มันคือเรื่องจริงครับผมเชื่อว่าทุกคนก็เป็นห้องนอนหรือเตียงนอนแต่ละคนเนี่ยมันมีกลิ่นเฉพาะนะครับ แต่มันไม่เชิงกลิ่นเหม็นหรือหอมหรอกมันเป็นกลิ่นที่คุ้นชินทำให้หลับสบายน่ะครับ หรือว่าจริงๆแล้วผมเป็นคนเดียวเนี่ย

“นอนได้แล้ว”

“มึงเพิ่งนอนจะง่วงอะไรนักหนา” ผมพูดตามความจริงครับ เมื่อเย็นมันเพิ่งนอนไปแท้ๆ

“เมื่อคืนกูไม่ได้นอนเลย”

“มึง..กูรู้สึกดีกับคนๆนึงอยู่ กูไม่รู้ว่ากูคิดไปเองรึเปล่า… แต่กูว่าเขาก็รู้สึกดีกับกูเหมือนกัน” ผมพูดขึ้นมาลอยๆ มันยิ้มออกมาทันทีที่ผมเริ่มพูด

“แต่กูจะเลิกชอบเขาว่ะ”

“ถ้ามันเลิกง่ายขนาดนั้นกูคงไม่ทรมานแบบนี้หรอก” ผมยักคิ้วทำหน้ากวนตีนใส่มันมันก็ผลักหัวผมจนหงายราบไปกับเตียงเลยครับ

“ร้องเพลงให้ฟังหน่อย” ผมยิ้มเพราะนึกอะไรขึ้นได้ เห็นอย่างนี้ไอ้พีทมันเคยเป็นนักร้องนำตอนม.ปลายนะครับเพื่อนผมธรรมดาที่ไหน

“ไม่เอา กูง่วง” มันทำท่าจะหลับไปอีกครั้ง ผมก็งอแงครางอิ้งๆเหมือนหมาพร้อมตะกุยหน้ามันครับ มันส่ายหน้าอย่างอ่อนใจแล้วค่อยๆฮัมเพลงออกมาเบาๆผมหลับตาลงเพราะเสียงนุ่มของมันแต่พอรับรู้ถึงเนื้อเพลงก็ต้องลืมตาขึ้นมามองมันอย่างไม่เข้าใจ

“เมื่อไหร่จะมองตรงนี้…. คนที่อยู่ข้างเธอ”

“เขาก็แค่เพิ่งเจอ รักฉันนะเธอได้ไหม….”

“มึง..” ผมพูดได้แค่นี้แล้วมันก็หันหน้าหนีไปอีกทาง มันทิ้งให้ผมสับสนว่ามันก็แค่ร้องเพลงที่มันเคยร้องในงานโรงเรียนครั้งนั้น หรือว่าจริงๆแล้วมันมีความหมายมากกว่านั้น ผมไม่เข้าใจจริงๆไม่ได้โกหก ผมทั้งกลัวและตกใจ หวังว่ามันคงไม่ใช่ที่ผมคิดหรอก ผมก็คิดมั่วไปเรื่อย

“นอนได้แล้ว” มันพูดเสียงอู้อี้ใส่ผมเลยหัวเราะออกมา ผมพลิกตัวนอนหันหลังจนหลังผมแนบกับหลังมัน

“แต่ก็รู้ว่าฉัน… คงถามได้แค่ในใจ”

“เพราะไม่กล้าเสี่ยง และไม่พร้อมที่จะเสี่ยง กลัวเธอ…. จะเปลี่ยนไป”

ผมร้องจนจบท่อนแล้วหลับตาลงฝืนนอนในที่ๆไม่คุ้น ผมไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิด เหมือนจะรู้อะไรแต่ก็ทำเป็นไม่รู้ คิดแล้วปวดหัวครับนอนดีกว่า

…………………………………………………………………………

“ลมมาหาแม่หน่อยลูก” ผมกลอกตาอย่างเบื่อหน่าย ก็ไอ้พีทน่ะสิครับสุดท้ายเพื่อนมันก็นัดไปทำงาน ผมก็ต้องมาคนเดียวเพียวๆเลยครับ ไอ้พัดก็หนีไปเรียนพิเศษกับตัวหอม ในบ้านนี้ก็เหลือแม่ แพร และพี่เพลิง

“หวัดดีครับ” ผมยกมือขึ้นไหว้แบบขอไปทีแล้วเดินหนีขึ้นห้องมาเลยครับ

“ลูกคนนี้หนิใช้ไม่ได้เลย”

“เดี๋ยวผมไปดูให้ครับ”

“น้องลม” ผมผงกหัวขึ้นมองแล้วก็ล้มตัวนอนเหมือนเดิมครับ ต้องบ่นให้พี่เอิร์ธฟังครับ เผาเพื่อนเลยทีเดียว แล้วเนี่ย.. พี่เพลิงจะมาวุ่นวายอะไรกับผมนักหนาก็ไม่รู้

“ครับ?” ผมตอบด้วยน้ำเสียงปกติแต่ไม่ได้มองหน้าพี่เพลิง

“ทำไมไม่ไปหาคุณแม่” ผมถอนหายใจออกมาทันทีที่พี่เพลิงพูดจบ

“เบื่อ” เบื่อจริงๆนะครับ เชื่อเถอะเดี๋ยวแม่ก็จะชวนแพรไปซื้อของกันและไม่ทันจะได้กินข้าวเย็นก็คงกลับไปเหมือนเดิม เหมือนทุกๆครั้ง ผมไม่เคยไปซื้อของกับแม่เลยสักครั้งแล้วก็ไม่อยากไปด้วยครับ

“เออ แล้วที่พาแพรไปแนะนำเป็นยังไงบ้าง”

“ก็ดีครับ พ่อแม่พี่รับรู้แล้ว”

“ลงไปหาแม่เถอะครับน้องลม”

“ไม่”

“ทำตัวเป็นเด็กไปได้ครับ” พี่เพลิงพูดพร้อมส่ายหน้าไปมา ผมดีดตัวขึ้นนั่งมองพี่เพลิงทันที

“ไม่ได้โดนหาว่าเป็นเด็กแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้วเนี่ย” ผมฉีกยิ้มออกมาให้เหมือนว่าผมดีใจ
 
“พ่อแม่เขารักลูกเท่ากันอยู่แล้วครับน้องลม” ผมเกลียด เกลียดที่พี่เพลิงชอบทำเหมือนเดาใจผมออกอยู่เสมอ ทำไมต้องทำเหมือนรู้ไปหมดทุกเรื่อง ผมคงแสดงออกมาเกินไปจริงๆล่ะมั้ง

“ไม่ใช่กับแม่แล้วกัน”

“อย่าไปคิดแบบนั้นสิครับ” พี่เพลิงยกมือขึ้นลูบหัวผม ผมช้อนตาขึ้นมองหน้าพี่เพลิงแล้วเบี่ยงสายตาหลบทันที พี่เพลิงไม่เคยเข้าใจสถานการณ์เลยจริงๆให้ตายสิ

“ลม…. พี่เพลิง?” แพรเปิดประตูเข้ามาพี่เพลิงก็รีบดึงมือออกทันทีครับ ผมเลิกคิ้วเป็นเชิงถามให้แพร

“แพรจะไปซื้อของกับแม่ลมไปมั้ย?” กะแล้วว่าต้องไปซื้อของผมส่ายหน้าพรืดเลยครับ แพรก็เงยหน้ามองพี่เพลิงนิ่งผมไม่รู้ว่าแพรคิดอะไรอยู่หรอก

“พี่ขับรถให้มั้ยครับ”

“ไม่เป็นไรค่ะ แพรอยากไปกับแม่ แต่…ลมไม่ไปจริงๆหรอ?” ผมส่ายหน้าซ้ำอีกครั้งแพรก็ทำหน้าดุใส่ผมกลัวซะทีไหนครับ ก็เหมือนมันตัวเองทำหน้าดุแค่นั้นแหละ ตลกจะตาย

“งั้นแพรไปนะคะ พี่เพลิง” แพรโบกมือไปมาอยู่หน้าประตู

“ไม่ให้พี่ไปส่งจริงๆหรอ”

“ไม่เป็นไรค่า ซื้อของแบบผู้หญิงๆพี่เพลิงจะไม่สนุกนะคะ”

“ขับรถดีๆนะครับ” แพรตอบรับแล้วก็ปิดประตูเสียงดัง สักพักก็มีเสียงสตาร์ทรถจากข้างล่างทำให้ผมรับรู้ว่าทั้งบ้านเหลือแค่ผมกับพี่เพลิงแล้วจริงๆ

“งั้นเดี๋ยวพี่ไปข้างล่างดีกว่าครับ” ผมถอนหายใจอย่างโล่งอกทันทีที่พี่เพลิงออกไป ล้มตัวนอนกายหน้าผากบนเตียงอย่างรู้สึกบอกไม่ถูก แย่ ผมกำลังอาการแย่ขึ้นทุกวัน

……………………………………………………………..

“ไม่เอา! พี่เพลิงอย่ามายุ่ง!” ผมดีดดิ้นทันทีที่พี่เพลิงลากผมเข้าห้องน้ำเพื่อจะล้างแผลครับ

ทำไมอยู่ในสภาพนี้น่ะหรอครับ? มีแมวที่ไหนไม่รู้มันเข้ามาในบ้าน น่ารักมากๆเลยครับแต่มันวิ่งหนีผมเร็วมากและด้วยความที่ผมตอบไลน์พี่เอิร์ธไปวิ่งไปความควายจึงบังเกิดครับ ผมสะดุดขาตัวเองโค้งแบบพาลาโบล่ามือยังคงไม่ยอมให้โทรศัพท์ตกพื้นเข่าเลยถลอกเละเลยครับ มันท่าจับกบชัดๆ และจากความตกใจกลัวไอโฟนสุดที่รักจะลงไปคลุกดินบนพื้นเลยร้องออกมาเสียงดัง พี่เพลิงเลยลากผมมาล้างแผลแบบนี้แหละครับ

“แสบนิดเดียวเองครับ โตขนาดนี้แล้วจะกลัวอะไร” พี่เพลิงแม่งจับข้อเท้าผมแน่นเลยครับ แถมยังก้มลงปัดเศษดินข้างๆแผลออกด้วยครับ ผมหลับตาปี๋ด้วยความกลัว กลัวจะโดนแผลครับ ฮือ

“มาลองเป็นมั้ยล่ะ” ทันทีที่น้ำเย็นๆโดนเข่าผมมันชาไปทั้งตัวเลยครับ ผมเม้มปากเน้นกลั้นเสียง มันปวดหนึบแล้วก็ตึงมากเลยครับ

“แผลแค่นี้พี่ไม่เจ็บหรอกครับ” พี่เพลิงใช้ผ้าขนหนูซับเบาๆตรงแผล ผมมองด้วยสีหน้าเหยเก เลือดยังออกอยู่เลยครับให้ตายสิ แมวบ้าทีหลังอย่าให้เห็นมาอีกนะจะเมินใส่ให้ดูเลย

“ไปไหนอีก!” พี่เพลิงดึงตัวผมให้ไปตามแรง ผมจิ๊ปากอย่างขัดใจที่ความรู้สึกแสบๆตึงๆยังไม่หายทำให้ผมเดินอย่างยากลำบากตามแรงดึง พี่เพลิงพาผมมานั่งอยู่ตรงโซฟาผมถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่แล้วก็ต้องร้องยี้ออกมาเพราะกล่องพยาบาลที่วางตรงหน้า

“ยาครับ จะทาเองรึให้พี่ทาให้”

“ลมทาเอง” ผมไม่เคยทำยาแบบนี้เลยให้ตายสิครับ แพรยังไม่เคยมาบังคับผมด้วยสายตาขนาดนี้เลย ผมค่อยๆเหยาะไอ้น้ำสีน้ำตาลเหมือนเหยาะแม็กกี้

“ไม่ใช่ครับ..” พี่เพลิงลงไปนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นทำให้ผมตกใจไปนิดหน่อยนั่งเกร็งเองอัตโนมัติเลยครับ รู้สึกแปลกๆขึ้นมาเมื่อได้มองพี่เพลิงที่กำลังมองผมด้วยสายตาอ่อนโยนแบบที่ชอบทำกับแพร…

“เอาแอลกอฮอล์เช็ดรอบแผลก่อนนะ” พี่เพลิงเทแอลกอฮอล์ลงบนสำลี กลิ่นมันทำให้ผมกลัวครับไม่ชอบเลย ผมยกมือขึ้นกัดเล็บระบายความเสียว เสียวในที่นี้คือแสบครับ กลัวมันโดนแผล จริงๆแล้วพี่เพลิงควรให้ผมทำเองมากกว่านะ แต่เห็นหน้าพี่เพลิงที่ค่อยๆบรรจงเช็ดแล้วก็ไม่ได้รู้สึกแย่อะไรนักหรอก

“โอ้ย! แสบ!” นั่งดูเพลินจนไม่รู้ว่าพี่เพลิงเปลี่ยนเป็นไอ้สีน้ำตาลๆนั่นแล้วครับ ไอ้เบตาดีนน่ะ แสบมากเลยครับ เลือดผมยังซิบๆอยู่ด้วยซ้ำ พี่เพลิงหลุดหัวเราะออกมาทันทีครับ ผมมองหน้ามุ่ยดึงมือพี่เพลิงออกพี่เพลิงก็เลิกคิ้วมองผม

“เดี๋ยวลมทาเองพี่เพลิงไปไหนก็ไปไป๊” ผมหลับตาข้างนึงเม้มปากแล้วทาอย่างกล้าๆกลัวๆ ตึงมากเลยครับ

“แล้วจะให้พี่ไปไหนครับ”

“ไปนู้น ไปไหนก็ได้ กลับบ้านไปเลยยยยย” ผมพยักเพยิดไปทางประตูบ้าน

“พี่ไม่ไปหรอก พี่รู้สึกเหมือนไม่ได้คุยกับน้องลมคนนี้มานานแล้ว” ผมวางสำลีลงบนโต๊ะแล้วเงยหน้ามองพี่เพลิงที่ขึ้นมานั่งอยู่ข้างผม

“นานตรงไหน”

“น้องลมก็รู้ดีครับ”

ผมจิ๊ปากออกมาทันที จะทำให้ผมเกลียดไปถึงไหน เกลียด… ผมเกลียดพี่เพลิงจริงๆนะครับ แต่ความเกลียดมันน่าหวั่นไหวขนาดนี้เลยหรอวะ ผมมองหน้าพี่เพลิงนิ่ง แย่ ผมนี่มันแย่ที่สุดเลยไม่เคยทำอะไรให้มันดีขึ้นได้เลย

ถามว่าผมรู้ตัวไหมว่าผมกำลังทำเรื่องแย่ๆอยู่ จริงๆผมรู้ แต่ผมมันก็แค่คนเห็นแก่ตัวที่ทำตามใจตัวเองแค่นั้นเอง…

แล้วผมควรทำยังไงต่อดีครับ

ผมควรคุยกับพี่เพลิงไปตรงๆเลยหรือเปล่า...
------------------------------------------------------------------------------------------------------
 :katai4: :katai4: :katai4:
ปั่นยิกค่าาาา สูบพลังงานไปแทบจะหมดเลยค่ะตอนนี้

ขอบคุณทุกๆข้อความทุกๆกำลังใจที่มีให้กันนะคะ รักทุกคนเลยน้าาา มาหอมแก้มทีเร๊วว :mew1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเอ็ด (พระจันทร์ยิ้ม)
เริ่มหัวข้อโดย: actionmarks ที่ 27-02-2015 22:24:30
หน่วงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเอ็ด (พระจันทร์ยิ้ม)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 27-02-2015 22:58:12
สงสารใคดีเนี่ยะ เฮ้ออออ. ลม พี่เพลิง พี่แพร เฮ้ออออ. หนักใจ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเอ็ด (พระจันทร์ยิ้ม)
เริ่มหัวข้อโดย: hongzaa ที่ 27-02-2015 22:59:22
พี่เพลิงนี้คือไม่รู้จริงหรือแอ๊บไม่รู้ว่าลมกำลังตัดใจอยู่เนี้ย มาวุ่นวายจริง
ถ้าไม่รักไม่ต้องมาให้ความหวังได้ปะ แหม่

แล้วลมยังจะไปคุยกะเอิร์ธอีก--* คือมันเห้ก็รู้อยู่ปะ แหม่
มีเรื่องพีทเข้ามาอีก อะโหวว

อิพี่เพลิงจะหึงใครดีละ 55555 รึอาจจะไม่หึง เพราะไม่ได้คิดอะไร ...
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเอ็ด (พระจันทร์ยิ้ม)
เริ่มหัวข้อโดย: ben ที่ 27-02-2015 23:27:09
อ่านมาถึงตอนนี้ ฉันสงสารพีทที่สุด!!! รักเพื่อน เป็นคนใกล้ตัวที่ถูกมองข้าม (ความรู้สึก)
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเอ็ด (พระจันทร์ยิ้ม)
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 27-02-2015 23:45:33
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเอ็ด (พระจันทร์ยิ้ม)
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 27-02-2015 23:56:24
สงสารน้องลม
แต่ไม่ควรให้ความหวังพี่เอริธนะ
เดี๋ยวจะเป็นเรื่อง
เหมือนน้ำกำลังเดือดเลย สงสารแพรเหมือนกัน
ชัดเจนนิดนึงพี่เพลิง
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเอ็ด (พระจันทร์ยิ้ม)
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 27-02-2015 23:56:41
หน่วงแทนลมจริงๆเลย เชียร์พีทดีกว่ามั้งงง
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเอ็ด (พระจันทร์ยิ้ม)
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 28-02-2015 01:26:23
ตรงๆเลยครับ  สู้!!
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเอ็ด (พระจันทร์ยิ้ม)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 28-02-2015 01:37:31
คุยตรงๆดีกว่าค่ะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเอ็ด (พระจันทร์ยิ้ม)
เริ่มหัวข้อโดย: antseng ที่ 28-02-2015 01:48:42
สงสารพีทอ่าาาา

พีทชอบลมใช่ไหมเนี่ยยย. อ่านตอนพีทร้องเพลงแล้วเศร้า

 :hao5:


แต่ก้อรออ่านต่อไปนะคะ o13
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเอ็ด (พระจันทร์ยิ้ม)
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 28-02-2015 08:50:14
เปิดอกคุยกันแมนๆเลยได้ปะ เพลีย. หน่วง

ขอบคุณค่ะ  :pig4: 
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเอ็ด (พระจันทร์ยิ้ม)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 28-02-2015 09:00:17
พี่เพลิงจะทำร้ายลมกับแพรไปถึงไหน
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเอ็ด (พระจันทร์ยิ้ม)
เริ่มหัวข้อโดย: ekuto ที่ 28-02-2015 10:51:42
ถาม:เรื่องนี้จะไม่แฮปปี้มั๊ยครับ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเอ็ด (พระจันทร์ยิ้ม)
เริ่มหัวข้อโดย: jamlovenami ที่ 28-02-2015 11:39:42
 :katai5:  :katai5: เรื่องนี้ป้าๆจะไม่ยุ่ง แต่ส่วนตัวป้าถือคติ ปั๋วเพื่อน ก็เหมือนปั๋วเรา

ของๆครอบครัว ก็เหมือนของๆเรา ทำเถอะค่ะ เพื่อคนที่คุณรัก (เยาวชนที่ดี เมื่อเจอป้าแบบนี้ควรกะโดดถีบมัน

แล้วแจ้งตำรวจจับนะคะ  :hao3:)   :m20:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเอ็ด (พระจันทร์ยิ้ม)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 28-02-2015 11:45:59
พี่เพลิงเลือกสักคนซิ   :hao7:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเอ็ด (พระจันทร์ยิ้ม)
เริ่มหัวข้อโดย: Biwty... ที่ 28-02-2015 12:24:14
 :-[
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเอ็ด (พระจันทร์ยิ้ม)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 28-02-2015 12:48:27
น้องกำลังตัดใจก็ชอบมาวอแวซะจริง
เดี๋ยวเอาหมี่กึ่งฯ ตีเลยพี่เพลิง  :angry2:
คนอ่านจะอืดละนะ  :katai1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเอ็ด (พระจันทร์ยิ้ม)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 28-02-2015 16:15:44
พี่ลมรับรู้สถานการณ์บ้างมั้ยเนี่ย  :mew2:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเอ็ด (พระจันทร์ยิ้ม)
เริ่มหัวข้อโดย: mino ที่ 28-02-2015 16:25:31
เพิ่งเข้ามา เชียร์พีทมากอ่ะฮือออ อยากให้พีทได้ลมไปเลย ณ จุดจุดนี้อีพี่เพลิงจะเลือกใครกันแน่ไม่งั้นก็ไม่ต้องมายุ่งกันเลยโป้ง เรื่องนี้จะต้องถึงแม่พีทแน่ จะฟ้องแม่พีทเลยคอยดู  พี่เพลิงแม่งงี่เง่าเห็นพี่น้องคู่นี้เป็นตัวตลกรึไง นี่โกรธนะ :katai1: //อินจัด
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเอ็ด (พระจันทร์ยิ้ม)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 28-02-2015 17:57:56
หน่วงๆ ยังไงไม่รู้
รอดูต่อไปว่าจะเป็นยังไง
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเอ็ด (พระจันทร์ยิ้ม)
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 01-03-2015 11:05:04
ถาม:เรื่องนี้จะไม่แฮปปี้มั๊ยครับ

ถ้าคู่พี่เพลิงกับน้องลมจบแฮปปี้แน่นอนค่ะ :mew3:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเอ็ด (พระจันทร์ยิ้ม)
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 01-03-2015 21:10:59
เบื่อเพลิง ตัดใจเหอะลมทำตัวแบบนี้เค้าไม่ใช่คนดีหรอกนะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเอ็ด (พระจันทร์ยิ้ม)
เริ่มหัวข้อโดย: IöLIKE ที่ 04-03-2015 18:50:44
ThankS
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเอ็ด (พระจันทร์ยิ้ม)
เริ่มหัวข้อโดย: bananato ที่ 05-03-2015 10:20:04
 :sad4: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเอ็ด (พระจันทร์ยิ้ม)
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 05-03-2015 10:58:00
จะยังงัยกันนะคู่นี้  ลงเอยแบบไหนเนี่ย
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเอ็ด (พระจันทร์ยิ้ม)
เริ่มหัวข้อโดย: princetrap ที่ 05-03-2015 23:28:43
 :z10: :z13:ตีพี่เพลิง
หัวข้อ: ตอบคอมเม้นท์♡♡♡♡♡♡♡
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 06-03-2015 21:10:50
มาตอบคอมเม้นท์กันเถอะะะะะะะะะะะะะะะะ :katai4:

คุณactionmarksเม้นท์แรกเลยค่ะ เย้5555555 หน่วงด้วยคนค่ะคนแต่งไม่เคยแต่งหน่วงๆแบบนี้เลยนะคะ แต่งไปก็สงสารน้อง :hao5:
คุณiceman555  สงสารมันทุกคนเลยค่ะดีที่สุด555
คุณhongzaaพี่เอิร์ธของคนแต่งออกจะน่ารักนะคะ อิอิ
คุณben ไม่มองข้ามค่ะ เพราะพีทเป็นของคนแต่งเอง แฮ่!!
คุณyowyow ขอบคุณเหมือนกันนะคะที่เข้ามาติดตามกัน
คุณRyooooนั่นสิคะแย่จริงๆน้องลมเนี่ย555555
คุณsaruttayaคนแต่งก็เชียร์นะคะ #อ้าวมึง
คุณj4c9y สู้ค่ะสู้5555
คุณJustWaitคุยตรงๆแล้วนะคะ อิอิ
คุณantsengพีทไม่ได้ชอบลมค่ะ ชอบคนแต่ง ล้อเล่นนะคะ555555
คุณ❣☾月亮☽❣เปิดอกเลยหรอคะ หูยยยยยย อิอิ
คุณsnowboxs นั่นสิคะทำไมพี่เพลิงเป็นคนแบบนี้ เค้าเสียใจ
คุณjamlovenami ป้าน่ากลัวจังเลยค่ะเรียก191แป๊บนะคะ5555
คุณMaytbb นั่นสิคะ เลือกใครดีล่ะเนี่ย
คุณBiwty... ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ
คุณVentoSTAG อย่าเอาไปตีเลยค่ะ เก็บไว้กินซะยังดีกว่า5555
คุณyuyie จะพิมพ์ว่าพี่เพลิงหรือหมายถึงแพรคะเนี่ย5555 //แซวววว
คุณmino เพิ่งเข้ามาเนี่ยอ่านรวดเดียวหรือเปล่าคะเหนื่อยน่าดู5555 อนุญาตให้ตบพี่เพลิงได้เลยค่ะ5555
คุณlizzii กำลังลงนะคะ ♥
คุณrogerr อย่าเพิ่งเบื่อพี่เพลิงน้าาาาาา
คุณIöLIKE คุณ bananato ขอบคุณที่ติดตามกันน้าค้าาาา
คุณnicksrisat นั่นสิคะ ลงเอยแบบไหนน้า
คุณprincetrap ตีเลยค่ะ อิอิ

นึกคึกอยากลองตอบค่ะ เดี๋ยวจะลงตอบสิบสองนะคะ อิอิ ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันนะคะ :mew1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสอง (อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: actionmarks ที่ 06-03-2015 21:35:25
อ้าว แล้วตอน 12 ก็ไม่ลงซะทีเดียว จะกั๊กเพื่อ ?

กดไปเถอะ F5 น่ะ
หัวข้อ: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสอง (อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 06-03-2015 21:37:43
ความลับที่สิบสอง

“น้องลม แพรจะกลับกี่โมงรู้มั้ยครับ” ผมที่ลอบมองพี่เพลิงอยู่นิ่งๆก็ต้องสะดุ้งเพราะอยู่ๆพี่เพลิงหันมาถามผม ผมทำหน้าเอ๋อออกไปพี่เพลิงเลยถามผมขึ้นอีกครั้ง ผมเลยมองนาฬิกา ตอนนี้สี่โมงครึ่งได้แล้วครับ

“เดี๋ยวก็มาแล้วแหละ” แพรน่ะเดี๋ยวก็มา แต่ไอ้พัดมันหายเนียนเลยครับเรียนพิเศษบ้านมันเรียนทั้งวันเลยรึไงวะ ผมนั่งยุกยิกกดโทรศัพท์อย่างเบื่อหน่าย กดไปก็ลอบมองพี่เพลิงไป ยิ่งมองยิ่งหวั่นไหว รู้ว่าไม่ควรก็ยังอยากจะทำต่อ ผมหายใจเข้าลึกๆแล้วเรียกพี่เพลิงเบาๆเหมือนลองเชิงแต่พี่เพลิงกลับหันมาทันที

“ครับ?” พี่เพลิงเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย ผมเรียกสติตัวเองโดยการหายใจเข้าอีกรอบ

“ลมไม่เข้าใจ ทำไมพี่เพลิงต้องมายุ่งกับลมด้วย” พี่เพลิงนิ่งไปเหมือนเปิดช่องให้ผมพูดต่อ ผมมองหน้าพี่เพลิงอย่างลังเลแล้วจึงตัดสินใจพูดออกมา

“พี่เพลิงก็รู้ว่าลมชอบพี่”

“พี่ก็มายุ่งกับลมอยู่ได้ พี่อะแฟนแพรแล้วลมก็รู้ดีว่ามันไม่ควร แต่พอลมอยากจะออกห่างพี่ก็วนเวียนอยู่ใกล้ๆ ถ้าพี่ไม่เห็นแก่ลมเลยก็เห็นแก่แพรหน่อย อย่าเพิ่งคุยกับลมเลยปล่อยลมบ้าไปคนเดียวเหอะ” ผมกำมือที่วางผมตักตัวเองจนแน่น ไม่คิดเลยว่าจะมีวันที่พูดออกไป ไม่ได้เตรียมใจ ไม่ได้เตรียมคำพูด มันมาจากข้างในที่พร้อมจะระเบิดออกมาได้ทุกเมื่อ ขอบตาผมเริ่มร้อนผ่าว ไม่ได้ ผมจะร้องไห้ไม่ได้นะ

“ใครว่าน้องลมบ้าไปคนเดียวครับ พี่ก็แทบบ้าเหมือนกัน” ผมเงยหน้ามองพี่เพลิงทันที มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ ทำไมล่ะ

“ตอนแรกก็คิดว่าแค่สับสนเพราะน้องลมหน้าเหมือนแพร แต่ไม่รู้ทำไมพี่ถึงรู้สึกกับแพรน้อยลงทุกวัน ทั้งทีพี่ยิ่งห่วงน้องลมมากขึ้น”

“พอแล้วลมไม่อยากฟัง” ผมลุกพรวดขึ้นจากโซฟาทันที ผมอยากออกห่างเพราะรู้สึกผิดต่อแพร ไม่ได้อยากมารับฟังอะไรแบบนี้หรอกนะครับ แต่พี่เพลิงจับมือผมไว้ผมถอนหายใจออกมายาวๆ

“ปล่อย” แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย พี่เพลิงยังคงจับแขนผมไว้แน่น มันต้องขึ้นเป็นรอยแดงอีกแน่ ผมชักแขนกลับแรงๆแล้วก็ไม่เป็นผลอยู่ดี น้ำใสๆเริ่มเอ่อคลอพร้อมจะหยดลงมาได้ทุกเมื่อ

“ถ้าพี่บอกว่า พี่จะไม่ยอมปล่อยน้องลมล่ะครับ” ผมหันกลับไปมองค้อนพี่เพลิงทันที แต่พี่เพลิงกลับยิ้มอย่างน่าสมเพช

“แล้วพี่จะปล่อยแพรรึไง!!” ผมหลุดปากขึ้นเสียงใส่ไปพี่เพลิงผงะไปเล็กน้อย แต่ก็แค่เล็กน้อยพี่เพลิงก็กลับมาทำสีหน้าแบบเดิม

“ก็ถ้ามัน..”

“ทำไมพี่เห็นแก่ตัวแบบนี้วะ!!” ผมสะบัดแขนอย่างแรงจนมันหลุดจากการเกาะกุมของพี่เพลิง

“แล้วคิดว่าพี่อยากทำมากหรือไงครับ อะไรที่มันฝืนความรู้สึกสักวันมันก็ต้องทำตามความรู้สึกอยู่ดี”พี่เพลิงลุกขึ้นยืนเต็มความสูงอยู่ตรงหน้าผม ฝืนหรอ? ผมเหยียดยิ้มออกมาอย่างนึกสนุก พูดเหมือนดีนะครับ เหอะ

“แต่ลมไม่ทำแน่ เพราะความรู้สึกของลมคือจะไม่ทำให้แพรเสียใจ” ผมเดินหนีออกมาแต่คำพูดของพี่เพลิงทำให้ผมสะอึกและหยุดเดิน

“แล้วคิดว่าที่น้องลมทำอยู่มันดีมากหรือไง” สีหน้าพี่เพลิงดูจริงจังมากขึ้น ผมเม้มปากแน่นที่โดนจี้จุดไปเต็มๆ ใช่ครับสิ่งที่ผมทำอยู่ไม่ใช่เรื่องดีเลยสักนิด ผมกำลังโกหกและปิดบังความรู้สึกทั้งหมดที่มีไม่ให้แพรรู้ แต่ถ้าโกหกแล้วทำให้แพรสบายใจมันก็ไม่ใช่เรื่องแย่อะไรสักหน่อย

“พี่เพลิงต้องการอะไรจากลมวะ”

“อย่างน้อยพี่ก็ไม่โกหกตัวเองแล้วกันครับ” ผมกัดฟันแน่นถามก็ไม่ตอบแถมยังพูดเหมือนกับจิกกัดผมอีก เสียงรถที่เข้ามาทำให้ผมจิ๊ปากแล้วเดินหนีขึ้นห้อง ผมไม่น่าพูดอะไรออกไปเลยครับ เสียความรู้สึกมากทุกอย่างมันไม่ง่ายและไม่เป็นไปตามที่ผมคิดเลยสักนิด ผมเดินกระทืบเท้าเสียงดังขึ้นบันไดพอเข้าในห้องได้เท่านั้นแหละครับผมปัดกองหนังสือลงกับพื้นอย่างแรงเพื่อระบายอารมณ์

“แม่งเอ๊ย!!”

………………………………………………………………………………………

ผมนั่งทำหน้านิ่งอยู่บนโต๊ะอาหารที่มีแม่ แพร พัด และพี่เพลิง ผมโกรธและเกลียดตัวเองที่ไม่กล้าสบตาพี่เพลิง บรรยากาศบนโต๊ะดูจะมาคุอยู่ไม่น้อย

“เพลิงกับลมเป็นอะไรรึเปล่าจ๊ะเนี่ยทำหน้าเครียดเชียว” แม่ทักขึ้นทำให้ผมละสายตาจากการเขี่ยข้าวบนจานอาหารขึ้นมองหน้าพี่เพลิง พี่เพลิงหันไปส่ายหน้ากับแม่

“น้องดื้อนิดหน่อยครับ พูดกันไม่รู้เรื่อง” ประโยคแรกพูดกับแม่แต่ประโยคหลังหันมาพูดกับผม พูดไม่รู้เรื่องอะไรวะอย่างพี่เพลิงจะไปทำอะไรได้ แบบนั้นมันร่วมมือกันหักหลังแพรโดยใช้ความรู้สึกที่มันไม่ควรเกิดมาเป็นข้ออ้างชัดๆ

“ลมอิ่มแล้ว” ผมลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกมาจากโต๊ะอาหารทันที ไอ้พัดแม่งก็เดินตามผมมาครับ

“เมาหน่อยมั้ยวันนี้” ไอ้พัดมันตบบ่าผมแล้วเดินขึ้นบันไดแซงหน้าไป

“ก็ดีว่ะ”

แล้วผมก็นั่งกระดกเบียร์กระป๋องอยู่กับมันสองคนบนห้อง ครั้งแรกที่พัดมันจะชวนผมก่อนนะครับ มันวิ่งขึ้นไปหยิบตังแล้วก็เดินไปซื้อมาจากร้านใกล้ๆบ้าน มันขนมาซะเยอะเลยครับ แต่เวลานี้ผมคิดว่ากินหมดแน่นอน ผมมองลอดผ่านกระป๋องเห็นไอ้พัดแม่งกระดกเอาๆเลยครับพรุ่งนี้มันก็มีเรียนเหมือนผมไม่ใช่หรือไง แต่ตอนนี้ผมก็ใช่ย่อยครับหลายกระป๋องอยู่เหมือนกันรู้สึกก้ำกึ่งระหว่างเมากับไม่เมาครับ มันมึนๆงงๆ

ผมรู้สึกปวดฉี่ขึ้นมาเลยลุกขึ้นยืนแล้วเดินดุ่มๆออกมานอกห้อง พอผมปิดประตูห้องเท่านั้นแหละนึกได้เลยครับ ห้องน้ำในห้องก็มี!!! จะออกมาทำไม!!! ผมยืนเกาหัวแกรกๆอยู่หน้าห้องด้วยความมึน

“ลม แพรคุยอะไรด้วยหน่อยสิ”

“แต่ลมปวดฉี่อ่ะแป็บนึงนะแพร”  ผมวิ่งเข้าไปจนหยุดอยู่หน้าห้องน้ำ เพราะผมเพิ่งนึกอะไรขึ้นได้

แพรจะคุยอะไรกับผม?

เอาเถอะตอนนี้ผมขอเข้าห้องน้ำก่อนดีกว่า เมื่อผมเข้าห้องน้ำเสร็จแล้วก็เจอแพรยืนอยู่หน้าห้องพอดีครับผมเลิกคิ้วอย่างสงสัยแพรก็ยื่นหน้าไปทางเก้าอี้ผมก็เลยเดินไปนั่ง มึนหัวอยากจะอ้วกครับ ผมกินครั้งล่าสุดก็ตอนพี่เอิร์ธเลยนะครับ นานอยู่เหมือนกัน

“ลม ฟังแพรนะ” แพรทำหน้าเคร่งเครียดจริงจังทันทีที่นั่งลงข้างผมทำเอาหัวใจผมเต้นไม่เป็นส่ำ

“แม่จะกลับมาอยู่บ้านนี้” ผมระบายลมหายใจออกมาด้วยความโล่งพร้อมมองไปยังห้องที่เคยว่างแต่ในตอนนี้มีแสงไฟลอดออกมาจากช่องด้านล่างประตู

“มันเกิดอะไรขึ้นอีกล่ะ”

“แม่แค่อยากกลับมาหาเราเฉยๆ ทำไมลมต้องทำใจร้ายแบบนี้ล่ะ” กลับมาตอนนี้มันไม่ช้าไปหน่อยหรอครับ หายไปจนไอ้พัดมันโตเป็นควายแล้วเนี่ย

“แล้วแต่แพรแล้วกัน” ผมขมวดคิ้วแน่นด้วยความหงุดหงิดแต่ยังพยายามควบคุมเสียงไม่ให้อารมณ์ไม่ดีใส่แพร

“จริงๆแพรอยากถามอีกเรื่องแต่แพรไม่รู้จะเริ่มยังไง” แพนก้มหน้าลงมองมือตัวเองแล้วก็เงยหน้าขึ้นมามองผม เหงื่อผมผุดขึ้นมาบนกรอบหน้าอย่างช่วยไม่ได้ผมเริ่มอยู่ไม่นิ่งใช้ความพยายามอย่างมากที่ยังนั่งอยู่ตรงนี้

“พี่เพลิงกับลมทะเลาะอะไรกันหรือเปล่า แพรถามพี่เพลิงพี่เพลิงก็ไม่พูดอะไรเลย”

“เปล่า ลมดื้อเองไม่มีอะไรหรอก”

“แผลนี้หรือเปล่า ไปทำอะไรมา”

“ล้มอยู่หน้าบ้านเนี่ย” ผมส่งยิ้มแหยะๆไปให้แพรอย่างไม่รู้จะพูดอะไร

“ลมรู้มั้ย เดี๋ยวนี้พี่เพลิงเปลี่ยนไปมากเลย ถามว่ายังดูแลแพรเหมือนเดิมไหม ก็เหมือนเดิมนะ แต่แพรรู้สึกเหมือนเป็นได้แค่น้องสาวมากกว่า แพรต้องเตรียมใจไหมเนี่ย” ผมนั่งนิ่งรับฟังสิ่งที่แพรพูด แพรหันมายิ้มให้ผมแต่แววตาไม่ได้ยิ้มตามเลยสักนิด ผมเม้มปากแน่น

“คิดไปเองมั้ง อย่าไปคิดมาก” ผมกลั้นใจพูดออกไปแพรกลับส่ายหน้าไปมาอย่างอ่อนใจพร้อมยิ้มออกมาอีกครั้ง

“ไม่หรอก แพรรู้สึกเหมือนพี่เพลิงกำลังลังเลกับอะไรสักอย่าง” ผมก้มหน้าลงมองขาตัวเองอย่างไม่รู้จะตอบอะไร ผมรู้ครับว่าแพรแค่อยากจะพูดเฉยๆ ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกับผมหรอก

“พี่เพลิงได้พูดอะไรกับลมบ้างไหม” ผมส่ายหน้าพรืดทันทีที่แพรถาม

“ไม่ได้พูด จะให้พูดอะไร”

“ตอบเหมือนกันเลยเนอะ” ตอบเหมือนกัน? แพรหมายถึงผมกับพี่เพลิงหรอครับ? แพรต้องการจะบอกอะไรผมกันแน่ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ยิ่งมึนอยู่นิดๆยิ่งคิดอะไรไม่ออกใหญ่เลยครับรู้แต่ว่าแพรต้องรู้อะไรมาแน่ ไม่ได้การแล้ว ผมลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้แล้วก็ต้องเซไปเล็กน้อยเพราะความมึน แพรเลยลุกขึ้นช่วยพยุงผมไว้พร้อมส่ายหน้าอย่างระอา

“ลมไปนอนดีกว่า” ผมดันแพรออกเบาๆแล้วแสร้งเดินเซเข้ามาในห้องแพรก็ไม่ได้ว่าอะไรแค่บอกฝันดีกับผมเหมือนทุกครั้ง

“พี่ลมจะนอนเลย ไม่อาบน้ำหน่อยหรอ” ไอ้พัดเงยหน้าถามผมที่กำลังมุดตัวอยู่ในผ้าห่มบนเตียง

“อือ ขี้เกียจ มึงก็รีบปิดไฟนอน” ผมพูดทิ้งท้ายไว้เท่านั้นแล้วก็ซุกตัวกับผ้าห่ม ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้ผมหลับทั้งที่ในหัวยังคงมีแต่เรื่องมากมายที่ยังไม่ถูกเรียบเรียง

...

ตอนนี้ผมเรียนเสร็จแล้วครับ นั่งเป็นหมาหงอยอยู่คนเดียวใต้ตึกเพราะถึงออกไปตอนนี้ก็ไม่มีรถเมล์ผ่านมาอยู่ดี แล้วก็ก่อนเข้าบ้านผมกะว่าจะไปซื้อหนังสือมาอ่านเล่นสักเล่ม ถึงอาทิตย์หน้าจะสอบแล้วก็เถอะครับขอผมอู้นิดนึงนะ ผมอยากจะหลุดเข้าไปในโลกของหนังสือและทิ้งโลกที่น่าเบื่อเอาไว้ ผมไม่อยากจะคิดอะไรให้มันปวดหัว เรื่องพี่เพลิงเรื่องแพรเป็นเรื่องที่ทำให้ผมลำบากใจจริงๆ ความรู้สึกข้างในมันห้ามไม่ได้หรอกครับ ผมไม่อยากจะคิดถึงมากเท่าไหร่มันก็ยังวนเวียนอยู่ในหัวผมเสมอ

เมื่อเช้าผมลงมาจากห้องก็เจอแม่ที่กำลังนั่งทานอาหาร ดูจากการแต่งตัวของแม่ทำให้ผมนึกออกว่าแม่เป็นเลขาให้กับผู้ชายคนหนึ่งที่รักแม่หมดหัวใจ และแน่นอนว่าไม่ใช่พ่อของผม ผมไม่อยากนั่งกับแม่เลยเดินหนีออกมาเลยแต่แม่ก็ยังเห็นผมอยู่ดี แม่ยิ้มให้แล้วถามว่าให้ไปส่งหรือเปล่าแต่ผมก็ส่ายหน้าปฏิเสธ ผมไม่ได้โกรธหรือเกลียดอะไรหรอกครับ ผมไม่ได้รู้สึกอะไรเลย แค่ผมไม่ได้สนิทกับท่านถึงขนาดจะอ้อนหรือพูดคุยด้วยแค่นั้นเอง

ทำอะไรอยู่ครับ

ผมสะดุ้งเล็กน้อยเพราะกำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่โทรศัพท์ผมสั่นครืดอยู่ในมือเลยหยิบออกมาดูก็เห็นข้อความของพี่เอิร์ธผมยิ้มแล้วพิมพ์ตอบไป

นั่งเฉยๆ
พี่เอิร์ธอ่ะ?

ยังอยู่ในมอหรอ ไปหาอะไรกินกันป่าว
พี่เลี้ยงครับ

ผมเม้มปากอย่างชั่งใจเพราะไม่รู้ว่าจะตอบอะไรต่อดี ผมจะเชื่อใจพี่เอิร์ธได้หรือเปล่า แต่ตอนนี้มันยังไม่มืดค่ำอะไรสักหน่อยแล้วผมก็อยากได้หนังสือมาอ่านเล่นแล้วก็อยากกินฟรีด้วยครับเลยพิมพ์ตอบไปทันที

อือ ลมอยากไปซื้อหนังสือด้วย

แล้วตอนนี้เราอยู่ไหน

ใต้ตึกคณะครับเพ่

ผมนั่งรอไม่นานพี่เอิร์ธก็เดินมาในชุดเสื้อช็อปเลยครับ ผมยิ้มให้พี่เอิร์ธก็ยิ้มตอบกลับมา รู้สึกได้ครับว่าบรรยากาศรอบตัวพี่เอิร์ธไม่ได้น่ากลัวเหมือนตอนนั้นแล้วนั่นทำให้ผมพอใจอยู่บ้าง ตอนนี้ผมกำลังเดินตามพี่เอิร์ธต้อยๆเพื่อไปที่รถ พอเข้ามานั่งได้ผมก็หลุกหลิกจนพี่เอิร์ธคงสังเกตเห็นเลยหัวเราะออกมา ผมก้มหน้างุดแทบจะซุกกับขากางเกงเพราะเสียงหัวเราะของพี่เอิร์ธ

“นี่ไปซื้อหนังสือก่อนหรือเปล่า” เราเข้ามาเดินในห้างสักพักแล้วครับเพื่อวนหาอะไรกินแต่คนก็แน่นมันแทบทุกร้านเลยครับ เดินวนจากชั้นล่างขึ้นชั้นหกจนเริ่มปวดขาหน่วงๆแผลที่หกล้ม

“พี่เอิร์ธหิวไหมล่ะ ตามใจคนเลี้ยงนะ” ผมฉีกยิ้มออกมาพี่เอิร์ธก็ขยี้หัวผม ให้ตายเถอะผู้ชายสองคนมาเดินขยี้หัวกันคนนอกเขาไม่มองว่าเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกันหรอกนะ ผมทำหน้ายู่แสร้งไม่พอใจ

“งั้นพี่เอาร้านนี้”

“ขอชิมหน่อยดิ” ผมพูดขึ้นหลังจากอาหารที่สั่งมาวางบนโต๊ะได้สักพักครับแล้วเคยเป็นไหมครับพอสั่งมาแล้วของตัวเองมันดูไม่น่าอร่อยเท่าของคนอื่นน่ะครับ

“เอาเลย” พี่เอิร์ธวางช้อนและส้อมลงผมยิ้มเผล้ออกมาทันทีครับ ผมจึงหยิบส้อมลงไปม้วนเส้นในจานของพี่เอิร์ธเข้าปาก นั่นไงบอกแล้วว่าของผมสู้ไม่ได้เลยเหอะ

“เป็นไง”

“ไม่รู้รสอ่ะ ขออีกคำ” พี่เอิร์ธหลุดยิ้มออกมาเลยครับ ผมม้วนเส้นขึ้นเอาเข้าปากอีกรอบแล้วยิ้มทะเล้นออกไป แต่พอเหลือบไปเห็นผู้ชายที่นั่งอยู่อีกโต๊ะผมก็หุบยิ้มลงทันที ค่อนข้างจะไกลครับแต่ผมเหลือบไปเห็นพอดีด้วยสิ อยู่แถวข้างๆผมแต่อยู่โต๊ะริมข้างในร้าน ส่วนผมค่อนมาทางหน้าร้าน ที่ผมหุบยิ้มก็เพราะคนที่ผมเห็นน่ะพี่เพลิง!

คนที่นั่งหันหลังอยู่เป็นผู้หญิงที่แต่งตัวดีคนหนึ่งและผมคิดว่าไม่ใช่แพร แต่พี่เพลิงอยู่ในชุดสูททำงานผมเดาว่าอาจจะคุยงานกันก็ได้ ผมมองปฏิกิริยาของทั้งคู่จนสบตากับพี่เพลิง ตกใจครับผมตกใจลนลานเบี่ยงตัวหนีทคุยงานกันก็ได้ ผมมองปฏิกิริยาของทั้งคู่จนสบตากับพี่เพลิง ตกใจครับผมตกใจลนลานเบี่ยงสายตาหนีทันที ไม่รู้ว่าพี่เพลิงมองเห็นผมหรือเปล่าแต่ผมอยากออกไปจากร้านนี้แล้วครับ

“เป็นอะไร” พี่เอิร์ธทำหน้าสงสัยใส่ผมแล้วก็ทำท่าเหมือนจะหันไปมองด้านหลังผมเลยพูดขัดขึ้นมาก่อน

“เปล่าาา อย่าลืมเลี้ยงนะพี่เอิร์ธ” ผมพูดออกมาเสียงแผ่ว แล้วอมยิ้มออกมา

“คร้าบบบเอ้ากิน”

……………………………………………………………..

“ฮะ? พี่เอิร์ธกลับมออีกหรอ?” ผมถามขึ้นขณะที่กำลังเดินไปร้านหนังสือ

“ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวพี่ไปส่ง” ผมส่ายหน้าพรืดครับเพราะพี่เอิร์ธบอกว่าจะกลับไปทำงานที่ค้างไว้อีกเลยคิดว่าไม่รบกวนจะดีกว่า

“พี่กลับไปทำงานเหอะ ลมเลือกหนังสือนานนะเดี๋ยวทำงานไปทันห้ามมาโทษลมด้วย” พี่เอิร์ธยกมือเกาหัวแกรกๆผมยิ้มออกมาแล้วเดินดักข้างหน้า

“ไว้วันหลังก็ได้ครับ เดี๋ยวงานไม่เสร็จนะ”

“โอเคครับ กลับบ้านดีๆนะ” ผมพยักหน้างึกงักตอบรับ พี่เอิร์ธลังเลนิดหน่อยแต่สุดท้ายก็ยอมเดินออกไป ทีนี้ผมจะได้ไปเลือกซื้อหนังสือเงียบๆคนเดียวสักทีเนอะ

“ร่ำลากันพอหรือยังครับ” ผมหันหลังกลับไปทันทีที่มีเสียงอยู่ด้านหลัง แล้วผมก็รู้ว่าใคร

“สวัสดีครับพี่เพลิง” ผมแสร้งยิ้มออกไปด้วยสีหน้าที่พยายามทำให้ปกติที่สุด

“เดี๋ยวพี่ไปส่งบ้านไหมครับ? จะได้ไม่ต้องมาแรดแถวนี้” ผมขมวดคิ้วแน่นกับคำพูดของพี่เพลิงอีกครั้งแล้วนะที่พูดคำที่มันไม่น่าออกมาจากปากคนอย่างเขา จะบอกว่าพี่เพลิงหึงผมที่อยู่กับพี่เอิร์ธพี่เพลิงก็ไม่มีสิทธิ์มาว่าผมแบบนี้อยู่ดี ด่าผมทั้งแรดทั้งง่ายมันน่าต่อยให้เลือดกบปาก

“แล้วลมจะไปแรดที่บ้านทำไมล่ะ?อยู่มอดีกว่าผู้ชายเยอะดี ต้องขอโทษด้วยนะครับ” ผมฉีกยิ้มออกมาบางเบาพร้อมเลิกคิ้วขึ้นให้ดูเหนือกว่าทั้งที่คำพูดมันทำให้ผมดูแย่ลงแท้ๆ แต่ก็นะ สะใจดีเหมือนกัน

“พี่ไม่คิดเลยว่าน้องลมจะเป็นแบบนี้”

“ลมก็ไม่คิดเหมือนกันว่าพี่จะเป็นแบบนี้!” ผมตะโกนตอกกลับไปอย่างรวดเร็ว พี่เพลิงยกมือขึ้นกดตรงหว่างคิ้วพร้อมถอนหายใจออกมาแรงๆ

“โอเค ขอโทษครับพี่โมโหไปหน่อย เดี๋ยวพี่พาไปส่งบ้านดีกว่า” ผมพรั่งพรูผมหายใจออกมาแล้วส่ายหน้าปฏิเสธ

“ลมจะซื้อหนังสือ”

“แต่พี่จะคุยอะไรด้วยหน่อย…เรื่องแพร” ผมลังเลนิดหน่อยกรอกตาไปมาอย่างเบื่อหน่ายแต่ก็ยอมเดินตามพี่เพลิงเหมือนเดิม

“แล้วพี่มาทำอะไรที่นี่” ผมถามขึ้นหลังจากที่อยู่ในรถแล้ว

“คุยงานครับ” ผมแสร้งทำเป็นพยักหน้ารับรู้ไปงั้นแหละ จริงๆผมแค่หาอะไรคุยกันเงียบเฉยๆ

“แล้วที่บอกจะคุยกับลม?”ผมถามต่อพี่เพลิงก็หันกลับมามองหน้าผม

“แพรเหมือนจะรู้ว่าเราเป็นยังไงกัน แต่แพรไม่พูดอะไรออกมาเลย พี่อึดอัด” แน่นอนว่าผมเข้าใจครับเพราะผมก็รู้สึกเหมือนกันว่าแพรก็รู้อะไรบางอย่างอยู่แต่กลับเลือกที่จะไม่พูดอะไรออกมาตรงๆ แต่กำลังรวบรวมเรื่องราวผ่านการถามจากผมหรือพี่เพลิง หรือจริงๆแล้วแพรไม่อยากโวยวายขึ้นมาเพราะกลัวว่าจะต้องเลิกกับพี่เพลิง? ผมก็คิดไกลจริงจริ๊ง

“แล้วพี่เพลิงจะทำยังไง” ผมเลิกคิ้วถาม

“แล้วแพรต้องการเรื่องจริงจากพี่หรืออะไรล่ะครับ” ผมขมวดคิ้วแน่นอย่างไม่สบอารมณ์กับคำตอบ

“ถ้าแพรรู้เรื่องทุกอย่างแล้วรับไม่ได้ขึ้นมาลมจะมองหน้าแพรติดหรอ”

“พี่ก็ไม่คิดว่าพี่จะกล้ามองหน้าแพรเหมือนทุกวันนี้หรอกครับ”

“พี่ว่าพี่จะบอกกับแพรตรงๆเพราะเหมือนแพรกำลังให้เวลาพี่ตัดสินใจอยู่” ผมจิ๊ปากออกมาอย่างขัดใจ แพรอยากฟังความจริงจากปากพวกผมก็จริง แต่ความจริงที่มันไม่น่าฟังแบบนี้มันควรบอกแพรจริงๆหรอ

“ลมเป็นแฝดแพรนะ ลมไม่อยากทำให้แพรเสียใจ”

“ถ้าไม่มีเรื่องของเราพี่ก็อาจจะไปกับแพรไม่รอดอยู่แล้วก็ได้” ผมขมวดคิ้วเงยหน้ามองพี่เพลิงด้วยความไม่เข้าใจ

“ทำไมพี่เพลิงพูดแบบนี้วะ”

“อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดแล้วล่ะ”

“ลมว่าเรื่องมันไม่ควรมาถึงขั้นนี้เลย พี่กลับไปเป็นคนเดิมให้ลมบ้าไปเองไม่ได้หรอ” ผมพูดเสียงแผ่วแล้วก็ต้องตกใจเพราะพี่เพลิงปาดรถเข้าข้างทางอย่างรวดเร็วแล้วหยุดนิ่งอยู่อย่างนั้น

ผมกะจะหันไปด่าแต่ใบหน้าที่เข้ามาใกล้ทำให้ผมหยุด ผมอยากจะขัดขืนแต่มันยากเหลือเกิน ริมฝีปากของเราสัมผัสกันอย่างแผ่วเบาแต่กลับทำให้ผมอ่อนยวบเหมือนเวทมนตร์ ผมยกมือขึ้นคล้องคอพี่เพลิงเพื่อให้หน้าของเราแนบชิดกันมากขึ้น ไม่รู้ว่าพี่เพลิงปรับเบาะให้นอนลงแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่รู้ตัวอีกทีก็โดนจูบนานจนพี่เพลิงแทบจะคร่อมผมไว้ทั้งตัว

“อื้อ..” ผมส่งเสียงประท้วงออกมาแผ่วเบาเพราะจังหวะจูบที่รุนแรงแทบจะไม่ปล่อยให้ผมหายใจ เมื่อพี่เพลิงผละออกไปผมเลยใช้โอกาสนั้นกอบโกยอากาศอย่างหมดแรง แต่กลายเป็นว่าผมเปิดโอกาสให้พี่เพลิงรุกล้ำลำคอของผมจนได้ พี่เพลิงเลื่อนใบหน้าคมเข้ามาใกล้หูผม จมูกเป็นสันไล่เกลี่ยไปทั่วแก้มอย่างได้ใจ สุดท้ายก็กระซิบข้างหูอย่างแผ่วเบาแต่กลับดังในหัวผม

“น้องลมทำให้พี่หลงเองนะครับ คนเดิมอะไรพี่เป็นไม่ได้หรอก”

“แต่เชื่อที่พี่พูดแล้วทุกอย่างจะดีเอง เชื่อพี่นะครับ เด็กดื้อ”

____________________________________________________________
เชื่อพี่แล้วจะดีเองงงงงงงงง  :hao7:
มีแต่เรื่องวุ่นเป็นอุปสรรคในการอัพค่ะ ปวดใจ555555
ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันนะคะ ทุกๆข้อความคือกำลังใจของเราเสมอเลยค่ะ รักทุกคนเยยย :mew1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสอง (อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: antseng ที่ 06-03-2015 21:59:51
อั้ยยะ .... เชื่อพี่แล้วจะดีเอง

มันหมายความว่ายังไงคะพี่เพลิงงงงงง


 :z1: :z1:


หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสอง (อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 06-03-2015 22:02:51
จริงๆ แล้วพี่เพลิงมันร้ายนะ
เอาแต่ใจตัวเองง่ะะะะะ
สงสารแพรนะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสอง (อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 06-03-2015 22:34:11
ทเจ็บแทนแพรเลยอะ ก็เข้าใจนะว่าความรักมันห้ามกันไม่ได้ แต่ทำแบบนี้เหมือนโดนหักหลังจากคนไว้ใจที่เรารักมากสุด  :m15: :m15:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสอง (อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 06-03-2015 22:47:27
อ้าวเฮ้ย...พี่เพลิง อะไร อะไร๊!!!
เชื่อพี่แล้วจะดีเอง เหมือนป๋าตะล่อมเคลมเด็กเลยอ่ะ
 :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสอง (อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: MintELF13 ที่ 06-03-2015 22:47:31
ทำไมพี่เพลิงทำแบบนี้!!! สงสารแพรอ่ะ แล้วแพรจะโกรธลมไหมเนี่ย
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสอง (อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: wwss2220 ที่ 06-03-2015 22:58:31
สู้ๆๆนะค่ะ ชอบน้องลม พี่เพลิงมากอยากให้อัพ อาทิตย์ละหลายตอน เป็นกำลังใจให้ค่ะ :mew1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสอง (อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 06-03-2015 23:07:20
ถ้าแพรทำใจได้กับเรื่องนี้
แล้วจะมั่นใจได้ยังไง ว่าในวันข้างหน้า
เพลิงจะไม่เปลี่ยนใจไปจากลม เพื่อไปกับคนอื่น
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสอง (อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 06-03-2015 23:31:40
ไม่มั่นใจในตัวพี่เพลิงเลยอ่ะ  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสอง (อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: Maprang_W ที่ 07-03-2015 00:02:45
ติดงอมแงมค่ะเรื่องนี้ จริงๆมันควรจะดราม่าน้ำตาท่วมจอนะคะ แต่โดนความน่ารักของลมกลบหมดเลย 555 สงสารแพรมากกก จริงๆที่เพลิงพูดก็ถูกว่าวันนึงอาจไปกันไม่รอด แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเหตุมันมาจากลม เฮ้อ ไม่อยากให้ลมลำบากใจ ยังไงก็พี่น้องกัน
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสอง (อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 07-03-2015 00:12:34
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสอง (อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 07-03-2015 00:29:01
พี่เพลิง แรงอะ อิอิ จะได้ไม่ต้องมาแรดแถวนี้  โอ๊ยพระเจ้า พี่เพลิงหลุดมาดคุณชายที่สุภาพได้ไง อิอิ สงสัยเพราะแรงหึง
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสอง (อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: ycrazy ที่ 07-03-2015 01:38:07
โอย หน่วงก่อนนอน :z3:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสอง (อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 07-03-2015 05:54:04
คุยกับแพรให้รู้เรื่องก่อนมั้ยพี่เพลิง
สงสารแพร
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสอง (อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: ekuto ที่ 07-03-2015 06:46:26
คุณพี่นั้นแหละ ทำน้องใจแตก
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสอง (อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 07-03-2015 06:54:22

ฮรือออออ....สงสารหมดทั้งสามคนเลย  :hao5:

ว่าแต่พัดกับตัวหอมนี่ยังไง ดูงงๆมึนๆ หรือเราพลาดตรงไหน  :mew5:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสอง (อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 07-03-2015 07:17:36
ไปเลิกกับแพรซะ. จะทำอะไรจากนั้นก็ทำ
คนเราน่ะรู้อยู่แก่ใจ แต่ที่ประวิงเวลาจนกลายเป็นการหักหลังนอกใจ มันจบไม่สวยนะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสอง (อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 07-03-2015 09:12:17
แนวนี้แหละที่ตามหามานาน มันหนักๆ หน่วงๆ

เข้าใจพี่เพลิงนะ กับบางคน ถ้ามันไม่ใช่ มันก็คือไม่ใช่ จะฝืนไปมันก็มีแต่เจ็บเปล่า เพียงแค่ว่าจะเจ็บวันนี้ หรือทนเจ็บต่อไป แต่สักวันก็ต้องจบอยู่ดี ความจริงแล้วแพรเป็นสาววาย ก็ได้นิ อาจจะดีใจหรือป่าว 555 :hao7:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสอง (อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 07-03-2015 11:41:41
เชื่อพี่แล้วจะดีเองงั้นเหรอ  :hao6:มันยังงัยคร้าบบบบ
แบบนี้หรือป่าววว  :oo1:555 แอบหื่น อิอิ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสอง (อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: Biwty... ที่ 07-03-2015 21:12:31
 :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสอง (อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: mino ที่ 08-03-2015 16:23:19
พี่เพลิงได้ทั้งขึ้นทั้งร่อนเลย นิสัยเสียยย ไม่รู้ด้วยแล้ว ทีมพีท!!!
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสอง (อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 08-03-2015 17:14:53
ชัดเจนกันได้แล้วทั้งสองคน
ยังไงทางไหนต้องมีคนเจ็บอยู่ดี
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสอง (อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 08-03-2015 17:54:32
คำพูดของเพลิงมันเหมือนคนเห็นแก่ตัวจริงๆ น่ะแหล่ะ เซ็ง พูดอีกอย่างทำอีกอย่าง สงสารลมกับแพรมากตอนนี้
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสอง (อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: princetrap ที่ 11-03-2015 10:41:03
 :m16: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสอง (อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: jamlovenami ที่ 11-03-2015 14:39:28
โอ้ หม่ายก๊อด เชื่อพี่แล้วจะดีเอง! ประโยคเด็ดเลยนะยะหล่อน เห็นหล่อนพูดแบบนี้ทีไร ปัญหาตามมาเป็นยวงใยเลยค่ะคุณ!

แต่เอาเถอะ เจ๊สนับสนุนให้ชายได้กันเองดีกว่าได้ชะนี(ชาตินี้หล่อนคงไม่คิดจะเอาปั๋วแล้วสินะ?)

ทำไปเถอะค่ะ ถ้าหล่อนคิดว่าดี ทำกันเยอะๆยิ่งดี (เอ๊ะ เอ๋อออ เดี๋ยว หล่อนพูดเรื่องอะไรแล้วล่ะนี่!)

ขอให้สาววายจงเจริญญญญญญญญญญ (และแล้วเธอก็ต้องลา และแล้วเธอก็จะไป ฉันไม่เข้าใจว่าเป็นอัลไลลลลลล)   :m20:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสอง (อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 11-03-2015 23:15:11
ขอให้แพรรับได้นะ  ขอให้จบดีๆ ^^
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสอง (อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 12-03-2015 11:45:56
กรี้ดดดดดดดดดดดดด  ทั้งสองคนจะไปบอกแพรยังไงเนี่ย
เราก็มีฝาแฝดถ้าเกิดเรื่องขึ้นมาเราคงทำใจยากเหมือนกันนะ
ถ้าคบกับเราแล้วไปรักแฝดเรา ฮืออออออออ 

#เป็นกำลังใจให้คนแต่ง ชอบมากๆเลย
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสอง (อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: bananato ที่ 12-03-2015 14:45:15
 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที)
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 12-03-2015 23:08:02
ความลับที่สิบสาม

ยิ่งใกล้จะถึงบ้านผมยิ่งกลัวครับ ผมยกมือขึ้นกัดปลายนิ้วไว้อย่างอยู่ไม่สุข ผลลัพธ์มันจะออกมาดีหรือร้ายผมก็ไม่สามารถรู้ได้เลย ผมพูดได้เลยว่าผมพร้อมจะถอยหลังออกมาเสมอเพราะผมไม่มีความกล้าพอที่จะไปต่อถ้าผมต้องเสียแพรไปจริงๆ และแพรคือผู้หญิงที่ผมรักมากที่สุดในชีวิต แต่พี่เพลิงกลับไม่ได้คิดแบบผมเลยสักนิดเดียว ผมบ้าเองที่ชอบคนเห็นแก่ตัวแบบพี่เพลิง

“เป็นอะไรครับน้องลม เชื่อใจพี่หน่อย” ผมส่ายหน้าไปมาเพื่อปฏิเสธ พี่เพลิงดึงมือผมออกมาแล้วสอดมือเข้ามาบีบมือผมจนแน่น ผมเลยบีบมือตอบเหมือนกำลังให้กำลังใจตัวเองอยู่

“ลมกลัวว่ะพี่เพลิง แพรจะรับได้หรออยู่ๆพี่เพลิงก็จะบอกแพรแบบนี้” พี่เพลิงบอกว่าจะพูดกับแพรใช่ไหมครับ แต่ผมไม่คิดว่าจะเป็นวันนี้และอีกไม่ถึงชั่วโมง

“ถ้าเรื่องพี่มีคนอื่นหรือพี่ขอเลิก พี่ว่าแพรเตรียมใจไว้แล้วล่ะครับ”พี่เพลิงดูจะมั่นใจมาก แต่จะว่าไปวันนั้นที่แพรเรียกผมไปคุยด้วยแพรก็บอกว่าแพรต้องเตรียมใจไหมเนี่ยแล้วก็ทำสีหน้าแปลกๆ จริงๆแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่พี่เพลิงกับแพรคุยอะไรกันหรือเปล่า ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัวครับ ผมลองเชื่อพี่เพลิงดูบ้างดีกว่า

“ทำไมต้องบอกแพรวันนี้ด้วยล่ะ” ผมถามออกมาเสียงแผ่วเบา

“รอไปก็ไม่ได้อะไรครับ จบเรื่องนี้เมื่อไหร่น้องลมจะได้เลิกให้ความหวังคนอื่น” ผมขมวดคิ้วทันที พี่เพลิงพูดออกมาด้วยท่าทีที่น่าหมั่นไส้เอามากๆเลยครับ

“อะไร ให้ความหวังอะไร” ผมถามเสียงแข็งอย่างเอาเรื่องพร้อมตีครับพูดเลย ไอ้พีทแม่งก็เคยพูดกับผมแบบนี้ รู้ตัวครับว่าหล่อเกินห้ามใจแต่ผมว่าผมก็ไม่ได้ไปให้ความหวังใครสักหน่อย ใครดีมาผมก็พร้อมจะดีตอบ

“โง่หรือแกล้งโง่เนี่ย” อารมณ์ไม่ค่อยได้แค่คำว่าโง่เนี่ยกระแทกหน้ามากครับ ไหนวะ ไหน พี่เพลิงคนสุภาพมันหายไปไหนแล้วเอามาคืนหน่อยครับ ลงขายไว้ในolxก็ได้ครับแต่เอาถูกๆพอนะไม่มีตัง

“โง่ก็โง่วะ” ผมเบ้ปากออกมาด้วยความหมั่นไส้ แล้วรถก็จอดลงผมตกใจที่เรามาถึงบ้านไวขนาดนี้พี่เพลิงกระชับมือแน่นขึ้นทั้งที่ตอนนี้มือผมมีเหงื่อออกมามากมายเพราะเราจับมือกันเป็นเวลานานมาก ผมยกมืออีกข้างดึงมือพี่เพลิงออกเบาๆพี่เพลิงมองผมด้วยสายตาที่ผมไม่คุ้นเคย ผมแกล้งไม่สนใจแล้วก็ลงจากรถไปเปิดประตูบ้าน

“ไปไหนกันมาคะเนี่ย” แพรที่นั่งดูทีวีอยู่บนโซฟาส่งเสียงทักขึ้น ผมยิ้มให้แพรอย่างไม่รู้จะพูดอะไร แต่มือพี่เพลิงยังคงดันให้ผมเข้าไปในบ้านและยังเหมือนดันให้ผมขึ้นไปชั้นบนอีก พี่เพลิงต้องการอะไรเนี่ย หรือว่าจะบอกแพรคนเดียวแล้วให้ผมไปรอที่อื่น

“พี่ขอคุยต่อจากวันนั้นหน่อยแพร” วันนั้น? วันไหน? แล้วพี่เพลิงจะดันผมอะไรนักหนาผมเริ่มสะบัดตัวด้วยความหงุดหงิดทันที

“ขึ้นไปข้างบนก่อน รอพี่ในห้องไป อย่าดื้อ” พี่เพลิงมองผมด้วยสายตาดุดันผมกัดปากแน่นเพราะโดนขัดใจอีกแล้วแต่ผมทำอะไรได้ที่ไหนสายตาของพี่เพลิงทำให้ผมยอมหยุดนิ่ง ผมปัดมือพี่เพลิงออกแล้วเดินกระทืบเท้าขึ้นบันได

มาแอบดูอยู่ด้านบนแทน…

แต่ผมไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยให้ตายสิ

พี่เพลิงนั่งลงบนโซฟาตรงข้ามแพรเริ่มพูดอะไรสักอย่างด้วยสีหน้าราบเรียบเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย ที่แปลกคือแพรมองด้วยสีหน้านิ่งเฉยเหมือนกันแต่มันกลับคลอไปด้วยน้ำตา แพรของผมกำลังร้องไห้ ผมต้องทำยังไงดี ผมควรออกไปตอนนี้หรือว่าควรอยู่เฉยตามที่พี่เพลิงบอก ถึงผมจะลังเลสับสนก็เถอะแต่ขาผมกลับก้าวไม่ออกเลยด้วยซ้ำ

“ถึงแพรจะรู้มาบ้าง แต่มาบอกตรงๆแบบนี้ก็ช็อคเหมือนกันนะคะเนี่ย” นี่เป็นเสียงเดียวที่ผมได้ยินจากบทสนทนาของทั้งคู่ แพรพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือและเจือไปด้วยความประชดประชันทั้งยังยิ้มออกมาด้วย ผมจะทำยังไงดี ผมทั้งกลัวและคิดอะไรไม่ออก

ผมเตรียมจะหลบเพราะแพรทำท่าว่าจะลุกขึ้นแต่ก็ผิดคาด… แพรเพียงแต่ลุกขึ้นยืนตรงหน้าพี่เพลิงค่อยๆง้างมือขึ้นจนสูง ผมได้แต่มองด้วยความสงสัยและไม่เข้าใจ

เพียะ!

ผมยกมือขึ้นปิดปากอย่างตกใจทันที พี่เพลิงนั่งนิ่งยอมให้แพรตบและไม่ได้พูดอะไรออกมาอีกหรือไม่ผมก็ไม่ได้ยินเองก็ไม่รู้ แพรไม่ได้ทำเกินไปเลยสักนิดเดียวจริงๆแล้วผมก็สมควรจะโดนด้วยอีกคน แพรยกมือขึ้นปัดผมลวกๆแล้วเดินมาทางผม ผมได้แต่มองแพรด้วยสีหน้าดูไม่จืด ไม่รู้จะพูดอะไรออกไปเพราะสายตาที่แพรมองผม มองเหมือนไม่เห็นผมอยู่ตรงนี้เลย แพรกำลังขึ้นบันไดมาเรื่อยๆใกล้ถึงจุดที่ผมยืนอยู่ ผมเลยตัดสินใจจับแขนแพรเอาไว้

“แพร..” ผมลองเรียกแพรดู ไม่กล้ากำแขนแพรแน่นกลัวว่าแพรจะเจ็บเพราะผมเองก็เจ็บไม่ต่างจากแพรหรอก

“อย่ามาแตะแพรนะ!!” แพรตวาดใส่ผมก่อนกระชากแขนตัวเองหลุดออกเพราะผมไม่ได้จับไว้แน่น

พอแพรกระชากออกไปผมก็เซหงายหลัง แย่แล้ว ผมยืนอยู่ติดบันไดเลยนี่นา ภาพสุดท้ายที่ผมเห็นคือแพรเบิกตากว้างอย่างตกใจพร้อมตะโกนชื่อผม ก่อนที่ตัวผมจะกระแทกกับบันได ผมเจ็บ แต่พยายามยกมือขึ้นเซฟหัวตัวเองไม่ให้มันกระแทกกับขั้นบันได มือของผมชาไปหมดจากแรงกระแทก พี่เพลิงที่มาจากไหนไม่รู้พยุงตัวผมขึ้น เจ็บไปทั้งตัวเลยครับผมกลิ้งจากชั้นที่หงายหลังลงมายันพื้นชั้นล่างแต่โชคยังดีที่หัวผมไม่โดนอะไรเลย

“ตบพี่พี่ไม่ว่าครับ แต่ทำน้องทำไม!!” ผมเม้มปากสะกดกลั้นความเจ็บเอาไว้ แพรไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้สักหน่อยผมผิดเองที่ไปรั้งตัวแพรไว้

“แพรไม่ได้ตั้งใจสักหน่อยนี่คะ!!” แพรตะโกนลงมาจากชั้นบนกำมือแน่นอย่างหงุดหงิด แว๊บนึงผมเห็นว่าแววตาแพรมีความลังเลฉายออกมา แต่แพรก็หันหน้าหนีและเดินเข้าห้องไป ทั้งบ้านก็เงียบลงจนได้ยินเสียงแพรล็อคประตู

“เป็นอะไรไหม ไปโรงพยาบาลหรือเปล่า” ผมโบกมือไปมาถึงจะเจ็บแต่คงไม่ต้องถึงขั้นเข้าไปตรวจในโรงพยาบาลหรอกครับ

“ลมไม่เป็นไร เฮ้ย!!” พี่เพลิงช้อนตัวผมขึ้นอุ้มผมผวาจิกเสื้อบนอกพี่เพลิงไว้แน่นเพราะตัวผมสูงจากพื้นน่าดูเลยครับ พี่เพลิงวางตัวผมไว้บนโซฟาแล้วยังพลิกหน้าผมไปมาจับแขนจับขาวุ่นวายไปหมดจนผมต้องส่งเสียงห้าม

“สมควรโดนแล้วแหละ” ผมพึมพำออกมาอย่างสมเพชตัวเองแต่พี่เพลิงขยี้หัวผมแรงๆจนหัวผมคงจะยุ่งไปหมดผมทำหน้ายู่ทันที

“พี่เพลิงคุยอะไรกับแพร เจ็บหรือเปล่าเนี่ย” พี่เพลิงนั่งชันเข่าข้างเดียวอยู่กับพื้นผมเลยยื่นมือสอดเข้าไปลูบกรอบหน้าหล่อๆที่มีรอยแดงจางประทับไว้

“อย่าทำหน้าแบบนี้สิครับเดี๋ยวพี่ทนไม่ไหวนะ” ผมถอนหายใจออกมาทันที ไม่มีเลยหรือไงเนี่ยไอ้สำนึกผิดน่ะ

“แล้วลมต้องทำยังไงต่อ” ผมเลิกคิ้ว

“ให้เวลากับแพรครับ พี่ว่าพี่พูดทุกอย่างไปหมดแล้ว” ผมเบ้ปากด้วยความเจ็บเพราะเผลอบีบแขนตัวเอง พี่เพลิงแม่งก็ทำหน้าดุทันที

“ทำไมถึงได้ตกบันไดครับ”

“ลมดึงแพรไว้แล้วไม่ได้จับแน่นเลยหงายลงมา” พี่เพลิงทำหน้ายุ่งเลยครับความรู้สึกเหมือนโดนพ่อดุแบบนี้มันคืออะไรกันเนี่ย

“พี่บอกให้ขึ้นไปรอบนห้องไม่ใช่หรอครับ” ผมยิ้มแหยะใส่พี่เพลิงทันที พี่เพลิงส่ายหน้าไปมาอย่างระอา

“ลมกลัว ลมว่ามันเร็วเกินไป” ผมเตะขาไปมาอย่างไม่รู้จะทำอะไรดี พี่เพลิงยิ้มออกมาเล็กน้อยแล้วก็ยกมือขึ้นลูบหัวผมช้าๆ ผมยกมือขึ้นดึงมือพี่เพลิงมาแนบไว้ข้างแก้มแล้วหลับตาลง

“มันใกล้จะช้าไปด้วยซ้ำครับ” ผมเลิกคิ้วอย่างสงสัยแต่พี่เพลิงยักไหล่อย่างไม่สนใจ

“แล้วที่พี่เพลิงพาแพรไปแนะนำกับพ่อแม่ล่ะ” ผมก้มหน้างุดลงมองมือตัวเองแต่พี่เพลิงก็สอดมือเข้ามายกหน้าผมให้เงยขึ้นแล้วยิ้มออกมา

“เดี๋ยวพี่ค่อยเล่าให้ฟังแล้วกันครับ” มีความลับอะไรอีกล่ะ ผมเครียดนะเนี่ยไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวยังไงด้วยซ้ำแต่พี่เพลิงดูไม่ได้เดือดร้อนอะไรเลย ผมเข้าใจว่าพี่เพลิงคงคิดว่าบอกไปจนหมดแล้วและไม่มีอะไรจะพูดอีก แต่ผมเป็นน้องแพรต้องอยู่บ้านเดียวกันอยู่ด้วยกันตลอดผมทำแบบพี่เพลิงไม่ได้จริงๆ

“อย่าคิดมากเลยครับ ทุกอย่างมันต้องใช้เวลา”

“อือ…”

…………………………………………………………………..

“แพรลูก นี่แม่นะจ๊ะ ออกมากินข้าวเถอะลูก” แม่เคาะประตูห้องแพรแล้วตะโกนเรียกไปด้วย ตอนนี้จะทุ่มนึงแล้วนะครับแพรยังไม่ออกมากินข้าวเลย ผมอยากจะพังประตูเข้าไปเลยด้วยซ้ำเพราะกุญแจห้องทั้งบ้านอยู่ที่แพรหหมดเลยและเคาะมาตั้งนานแล้วแพรก็ยังไม่ตอบกลับอะไรมาเลย

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย” แม่หันมาถามผมกับพี่เพลิงทันที ผมได้แต่ยืนนิ่งไม่พูดอะไรออกไป

“ว่าไงตาเพลิง” พอเห็นผมเงียบไปแม่ก็หันไปซักพี่เพลิงต่อทันที ผมเงยหน้าขึ้นมองหน้าพี่เพลิง

“ผมบอกเลิกกับแพรครับ” แม่ยกมือขึ้นนวดขมับทันทีพร้อมถอนหายใจออกมา

“เอาจริงดิ?” ไอ้พัดที่ยืนเงียบมานานพูดขึ้นเสียงเบาเหมือนจะพูดกับตัวเอง

“แม่จะคุยกับแพรเอง พวกเธอแยกย้ายกันไปให้หมดไป อ้อ ลมไปจัดข้าวมาหน่อย” พอแม่พูดจบไอ้พัดก็ลังเลแต่ก็ยอมเดินเข้าห้องไปพี่เพลิงคว้ามือผมจับไว้บีบเบาๆแล้วก็ปล่อยไป ผมเดินลงมาพร้อมพี่เพลิง ตักข้าวใส่จานเตรียมถือขึ้นไปบนห้องอีกครั้ง

“มันจะดีจริงหรอพี่เพลิง” ผมถามย้ำก่อนที่จะเดินขึ้นบันได

“แพรรักลมมากนะและรักมากกว่าพี่ เชื่อพี่นะครับทุกอย่างมันจะดีขึ้นเอง” แต่ผมเริ่มจะไม่มั่นใจแล้วสิครับ…

“แพร ขอแม่คุยด้วยหน่อยนะลูก แค่แม่คนเดียว ขอแม่ฟังหนูหน่อยได้ไหม” ผมยื่นจานให้แม่ แม่รับไปแล้วก็เคาะประตูต่อผมก็ยืนมองอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งแพรเปิดประตูออกมา แพรดูตกใจที่เห็นผมแต่แม่สอดตัวเข้าไปในห้องจนได้ แต่ผมรู้สึกแย่มากเลยครับ แย่กว่าทะเลาะกับเพื่อนกับแฟนก็เรื่องที่บ้านนี่แหละครับ

ผมเดินลงมาด้านล่างก็เห็นพี่เพลิงนั่งทำหน้าเครียดอยู่บนโซฟา ผมเลยเดินไปนั่งลงข้างๆ เรานั่งนิ่งกันอยู่อย่างนั้นทั้งคู่จนเวลาล่วงผ่านไปนานแค่ไหนก็ไม่รู้ แต่แม่เดินลงมาจากชั้นบน ผมหลบสายตาที่แม่มองมาทันที

“แม่รู้เรื่องหมดแล้วนะ แม่ไม่เคยอยู่กับพวกลูกเลยแม่จะไม่เข้าไปวุ่นวายแล้วกัน” แม่นั่งลงตรงข้ามผมแล้วเริ่มพูดขึ้น

“แล้วก็เธอ ตาเพลิง เธอก็ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ ทำอะไรไว้ต้องรับผิดชอบให้ได้ด้วย”

“ครับ…”

“แล้วก็ลม แพรบอกแม่ว่าแพรรักลูกมากกว่าตาเพลิงเสียอีก แต่แพรไม่รู้ว่าต้องทำตัวยังไง ให้เวลาแพรหน่อยแล้วกัน แม่ก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงแล้วเหมือนกันนะเนี่ย” แม่ส่ายหัวทั้งยังถอนหายใจออกมา

“อือ”

“พี่เพลิงกลับไปก่อนไหม” ผมหันไปถามพี่เพลิงแต่พี่เพลิงก็ส่ายหน้าปฏิเสธ

“แม่ก็ว่าเธอกลับไปก่อนดีกว่า” พี่เพลิงอ้ำอึ้งไปนิดหน่อยที่แม่เอ่ยปากไล่ ผมพยักหน้าเห็นด้วยกับแม่แล้วยกมือขึ้นทำท่าโทรศัพท์เป็นเชิงบอกว่าเดี๋ยวผมจะโทรไปหา พี่เพลิงพยักหน้าแล้วยกมือไหว้แม่ก่อนจะเดินออกไป

“แล้วลมจะเอายังไงล่ะลูก” แม่หันมาถามผมแต่ผมส่ายหน้าตอบ ผมไม่รู้จริงๆว่าผมควรจะทำยังไงต่อ

“แม่ว่าลมไปพักก่อนดีกว่า มันคงต้องใช้เวลาเข้าช่วยแล้วล่ะ ถึงแม่จะไม่ค่อยเข้าใจเรื่องราวเท่าไหร่แต่ถ้าลมกับตาเพลิงตัดสินใจดีแล้วแม่ก็ช่วยอะไรไม่ได้”

“ครับ” ผมตอบรับไปแค่นั้นแล้วก็ลุกขึ้นเดินขึ้นบันไดมา ไหนๆเรื่องมันมาถึงขั้นนี้แล้วผมก็คงถอยหลังไม่ได้แล้วล่ะ ผมจับลูกบิดห้องผมค้างไว้แล้วหันไปมองประตูห้องแพรที่อยู่เพียงตรงข้าม

ผมเดินไปเคาะประตูห้องแพรอยู่สองสามทีก็รู้ครับว่าแพรคงไม่เปิดหรอก

“แพร.. ฟังลมหน่อยนะ ลมรักแพรนะ ลมไม่รู้นะทำยังไงแล้วอ่ะ ลมรู้สึกผิดแต่ลมห้ามตัวเองไม่ได้เลย” ผมกำมือที่เคาะประตูจนเล็บครูดกับประตูห้อง

“ลมแม่งเหี้ยเนอะ” ผมยิ้มออกมาอย่างสมเพชตัวเองแล้วหันหลังเดินกลับห้อง

“แขนโดนอะไรมา” เพราะผมเพิ่งถกแขนเสื้อขึ้นไอ้พัดเลยยิงคำถามใส่ผมทันที แขนผมมีรอยช้ำม่วงๆเต็มไปหมดเลยครับ ผมแตะเบาๆก็ต้องเม้มปาก มันเจ็บครับ จริงๆแล้วผมเจ็บหลังมากเพราะมันกระแทกหนักอยู่เหมือนกัน แต่เรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้นทำเอาผมลืมเจ็บไปเลย

“ไม่มีไร”

“ผมก็รู้นะ อาจจะรู้ก่อนพี่แพรด้วยซ้ำ” ผมก็รู้ครับว่าไอ้พัดมันต้องรู้อะไรมาบ้างแต่ตอนนี้ผมไม่ได้ใส่ใจอะไรแล้วแหละ ขอให้แพรเข้าใจผมก็พอ

“อือ” ผมตอบรับมันเบาๆแล้วหยิบข้าวของเดินเข้าห้องน้ำ พอผมหันหลังส่องกระจกก็ต้องตกใจ รอยม่วงตรงไหล่ขวาของผมช้ำเป็นวงใหญ่มากและดูน่ากลัว แถมตามตัวผมหลายๆที่ก็มีให้เห็นเต็มไปหมด ผมถอนหายใจออกมาเบาๆแล้วปล่อยตัวเองไปกับสายน้ำ

หลังจากอาบน้ำเสร็จผมเดินไปเคาะห้องแพรอีกครั้งแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับเหมือนเคย แพรอาจจะนอนไปแล้วก็ได้ หรือไม่ก็อาจจะแต่งนิยาย แต่คงไม่ใช่อารมณ์หรอกมั้ง เหอะ

“แพรนอนหรือยัง ฝันดีนะ” ผมพูดไว้แค่นั้น ปิดไฟทางเดินแล้วก็เดินกลับเข้าห้องเหมือนเดิม

ผมนอนไม่ค่อยหลับ รู้สึกไม่ค่อยดียังไงก็ไม่รู้ ผมยังไม่ได้โทรหาพี่เพลิงแต่คิดว่าไม่น่าจะมีอะไร ผมได้แต่หวังให้พรุ่งนี้มันจะดีขึ้น ก่อนที่ผมจะฝืนหลับตาลงผมตั้งนาฬิกาไว้ตอนตีห้า ผมจะลองเคาะประตูห้องแพรดูอีกครั้งหนึ่ง

………………………………………………………………………………

“แพร...” ผมตื่นสายจนได้ครับ แล้วผมก็มาเคาะประตูห้องแพรเหมือนเดิม

“พี่ลม รถไปไหนวะ?!” ไอ้พัดในชุดนักเรียนวิ่งพรวดขึ้นมาเสียงดัง รถหาย? ผมสังหรณ์ใจไม่ค่อยดีเลยครับ

ผมเคาะประตูและส่งเสียงเรียกแพรอีกหลายครั้งแต่ก็ไม่มีใครตอบรับมาเลยลองบิดลูกบิดประตูดู ไม่ได้ล็อค? ผมเปิดพรวดเข้าไปทันที ว่าแล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ แพรไม่ได้อยู่ในห้องจริงๆครับ ผมได้แต่ยืนนิ่งไม่รู้จะทำยังไงต่อดี แพรไปไหนวะ ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ด้วย

“อะไรเนี่ย”

แม่เดินมาเดินข้างผมแล้วพึมพำออกมา เสียงโทรศัพท์บ้านก็ดังขึ้นผมเลยรีบวิ่งลงมารับโทรศัพท์โดยที่แม่กับไอ้พัดเดินตามมาติดๆ เป็นเบอร์ที่ไม่คุ้นตาแต่ผมพอจะจำเสียงได้

“ฮัลโหล ว่าไงครับป้าอร” ป้าอรเป็นพี่ของพ่อนี่แหละครับ ท่านใช้ชีวิตคนเดียวอยู่ที่กาญจนบุรี หรือว่าแพรจะไปหาป้าอร?

‘อ่า..ลมลูก ลูกแพรมาที่บ้านป้าแต่ไม่ยอมให้บอกทางนู้นว่ามา ป้ากลัวหนูจะวุ่นวายกันเลยโทรมาบอกนี่ล่ะจ้ะ’ ผมถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกทันที

“ขอบคุณมากครับป้าอร วันนี้ผมขอไปเยี่ยมด้วยได้ไหมครับ” ผมกรอกเสียงถามป้าอรไป

‘ได้สิจ๊ะ ตาพัดล่ะจะมาไหม’

“มันเรียนครับป้าอร”  ผมเลือบตามองไอ้พัดที่ยืนเบ้ปากอยู่

‘แล้วจะค้างไหมลูก ป้าจะได้เตรียมห้องไว้ให้’ ผมเงียบไปสักพักแล้วก็พูดตอบไป

“ไม่แน่ใจครับ แต่จะมีพี่อีกคนไปด้วยนะ” แน่นอนว่าผมไม่มีรถผมจะขอให้พี่เพลิงพาไป

‘งั้นป้าต้องจัดสองห้องสิเนี่ย ตายแล้ว’

“ห้องเดียวก็พอครับไม่เป็นไร ป้ายังไม่ต้องจัดหรอกเดี๋ยวลมไปจัดเอง อย่าบอกแพรนะครับว่าลมจะไป” ผมกำชับป้าครั้งสุดท้ายก่อนที่จะวางสายไป

“แพรอยู่บ้านป้าอรหรอ” แม่ถามผม ผมเลยพยักหน้าส่งๆไป

“แม่กับพัดไปทำงานไปเรียนเหอะ ลมจะไปหาแพร” ผมพูดพร้อมมองทั้งแม่ทั้งไอ้พัดสลับกัน ไอ้พัดถอนหายใจออกมาพร้อมยักไหล่แล้วมันก็เดินขึ้นห้องไป ส่วนแม่มองหน้าผมนิ่งแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร แม่กับป้าอรไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่หรอกครับทางฝ่ายพ่อก็ไม่ค่อยชอบแม่ ทางฝ่ายแม่ก็เหมือนกัน

“ตามใจลมแล้วกัน” แล้วแม่ก็เดินขึ้นไปอีกคน

…………………………………………………………………

ผมโทรบอกพี่เพลิงพี่เพลิงก็บอกว่าจะพาไปแต่ขอไปเคลียร์งานที่ค้างไว้ก่อน ผมเลยได้มานั่งหน้าโง่ๆอยู่ในห้องทำงานของพี่เพลิง ซึ่งเจ้าตัวน่ะหรอครับ นั่งทำหน้าเครียดจมกับกองเอกสารมาได้สักพักแล้วครับ ให้ตายเถอะผมเพิ่งจะเคยพี่เพลิงทำหน้าเป็นการเป็นงานได้ขนาดนี้เวลาก็ล่วงเลยมาจนเกือบเที่ยงแล้วนะครับ ผมเล่นโทรศัพท์จนไม่รู้จะเล่นอะไรแล้ว

แล้วผมก็เริ่มรู้สึกตัวว่าผมหิว… ข้าวเช้าก็ยังไม่ได้กินเลยนะครับแต่ผมจำได้ว่าข้างหน้าบริษัทไม่ไกลเท่าไหร่มีร้านข้าวขายอยู่ ผมเดินลงไปซื้อขึ้นมากินพี่เพลิงจะว่าอะไรไหมวะ หรือไม่ผมก็กินข้างล่างก็ได้นะ แต่เนี่ย!! จะบอกพี่เพลิงยังไงวะจะเรียกก็ไม่กล้าหน้าพี่ท่านดุเหลือเกิน ใช้กระแสจิตโดยการจ้องตาเป็นประกายเลยครับ และมันได้ผลอย่างไม่น่าเชื่อพี่เพลิงเงยหน้าขึ้นมองผมด้วยครับ ผมยกมือขึ้นเกาท้ายทอยแก้เขินทันที

“เป็นอะไรครับน้องลม” พี่เพลิงเลิกคิ้วถามผม ผมได้แต่ยิ้มแหยะตอบไป

“หิวอ่ะ” ผมทำหน้ายู่พร้อมลูบท้องไปด้วยทำให้หน้าพี่เพลิงดูผ่อนคลายขึ้น ผมเลยยิ้มเผล้ออกมา

“เดี๋ยวพี่พาไป..”

“ไม่ๆๆ เดี๋ยวลมไปกินร้านข้างล่างนี้” ผมพยักเพยิดไปทางด้านล่าง พี่เพลิงมองตามแล้วถอนหายใจออกมา

“ซื้อขึ้นมากินข้างบน เอามาเผื่อพี่ด้วย”

“กินได้หรอข้าวกล่องนะ” ผมถามอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ ก็ดูลุคแบบพี่เพลิงสิครับจะกินข้าวกล่องเป็นด้วยหรอ

“ได้สิครับ” พี่เพลิงยิ้มออกมาบางเบาแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรอีกผมเลยเดินออกมา

หลังจากเดินไปซื้อเสร็จแล้วก็เดินถือถุงพลาสติกที่มีข้าวกล่องสองกล่องเข้ามาในตึก แต่เดินคนเดียวมันเปลี่ยวมากครับผมแอบเห็นพ่อพี่เพลิงเดินอยู่แถวนี้ด้วยผมเลยเดินเลี่ยงเอา พอผมมาถึงหน้าห้องผมก็ยิ้มให้พี่เลขาแต่พี่เลขากลับยิ้มแหยะใส่ผมผมก็งงสิครับ

ผมเปิดประตูเข้าไปก็ต้องตกใจ ในห้องไม่ได้มีพี่เพลิงคนเดียวแต่มีผู้หญิงอีกคน ผู้หญิงคนนั้นยืนหันหน้าหาพี่เพลิงที่นั่งอยู่ที่โต๊ะผมเลยไม่เห็นหน้า ผมไม่รู้จะทำยังไงเลยแกล้งเคาะประตูห้องเรียกร้องความสนใจ จนทั้งสองคนหันมามองผม

ให้ตายสิ ผู้หญิงที่ชื่อรีนจริงๆด้วย

“ไปกินข้าวกันน้าพี่เพลิง วันนี้รีนอยากกินเค้กน้องหมีจังเลยค่ะ” ผมเบ้ปากด้วยความหมั่นไส้ เดินมาวางข้าวกล่องกระแทกกับโต๊ะที่มุมห้อง

“สงสัยซื้อมาไม่ได้อะไรแล้วมั้ง” ผมพูดขึ้นลอยๆพี่เพลิงกับรีนก็หันมามองหน้าผมทันที

“รีนกลับไปก่อนไปวันนี้พี่ไม่ค่อยว่าง” แล้ววันหน้าว่างหรือไงวะ!!! หงุดหงิดมากครับทำไมจะต้องมาสบตาปิ๊งๆกันแบบนี้ด้วย ไอ้ลมไม่เข้าใจ!!!

“ทำไมล่ะคะ พี่เพลิงเคลียร์งานเสร็จแล้วไม่ใช่หรอ” ประเด็นคือเคลียร์งานเสร็จแล้วต้องไปส่งผมไงครับคุณผู้หญิงไม่เข้าใจหรือไง ผมได้แต่มองด้วยความหมั่นไส้อย่างบอกไม่ถูก ไหนบอกว่าพาแพรไปหาพ่อแม่แล้วไงทำไมรีนคนนี้ยังตามตื้อไม่ลดละอีกวะ

“พี่บอกให้ออกไป” พี่เพลิงเริ่มกลับมาเข้าโหมดดุอีกแล้วครับที่แปลกคือรีนยอมเชื่อฟังหยิบกระเป๋าแล้วสะบัดตูดเดินออกไปเลยครับ ท่าจะเสียหน้าไม่น้อย ปกติพี่เพลิงคงไม่ได้ดุอะไรเธอหรอก

พอไล่ออกไปได้ทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ พี่เพลิงเดินมานั่งลงที่โซฟาตรงข้ามผม ผมทำปากขมุบขมิบอยากหมั่นไส้

“ไม่ไปกินกับเขาล่ะ ลมรอได้นะ” ผมพูดประชดออกไปแล้วก็อยากจะตบปากตัวเองครับ พี่เพลิงแม่งยิ้มล้อผมทันทีเลยผมอยากจะมุดลงข้าวกล่อง

“งั้นพี่ไปดีไหมเนี่ย” ผมจิ๊ปากออกมาเพราะพี่เพลิงแม่งพูดไปหัวเราะไป

“อยากไปก็ไปดิ”

“หึงหรอ” ผมเงยหน้ามองพี่เพลิงที่ยิ้มกรุ่มกริ่มอยู่แทบจะทันที

“อะไร”

“พี่หึงน้องลมกับไอ้เด็กวิศวะคนนั้นพี่ยังบอกเลย” ไอ้เด็กวิศวะที่ว่านั่นพี่เอิร์ธใช่ไหม ดูพี่เพลิงเรียกสิ ผมจะฟ้อง แล้วมาพูดอะไรหึงๆตอนนี้เนี่ยผมปรับอารมณ์ไม่ทันเลยครับ

“กินไป พูดมาก” ผมบ่นออกมาเสียงอ่อยแต่พี่เพลิงแม่งก็ยังยิ้มไม่หุบ ผมล่ะเกลียดยิ้มพี่เพลิงจริงๆ

………………………………………………………………………….

กว่าจะออกมาจากที่ทำงานพี่เพลิงก็กินเวลานานมากครับตีกันอยู่ร่วมชั่วโมง พี่เพลิงแม่งยิ้มอยู่ได้ผมล่ะรำคาญตา ตอนนี้สองข้างทางเริ่มชินตาผมแล้วครับผมมาที่นี่ไม่บ่อยหรอก ล่าสุดก็ตั้งแต่ปีใหม่ บ้านป้าอรเป็นบ้านไม้ขนาดไม่ใหญ่มากแล้วยังติดแม่น้ำอีกครับผมเลยชอบที่นี่มากเลย

“หลังนี้หรือเปล่าครับ” พี่เพลิงเลิกคิ้วถามผม ผมเลยพยักหน้าตอบ
“พี่เพลิงจอดเลย” พี่เพลิงทำหน้างงใส่ผม ผมเลยอธิบายต่อ

“ลมว่าแพรน่าจะอยู่ริมแม่น้ำ พี่เพลิงเข้าไปจอดรถในบ้านก่อนเถอะเดี๋ยวลมจะลองไปหาแพร”

“เดินดีๆนะครับ” ผมพยักหน้ารับแล้วเลยเดินลงมาจากรถไปที่ทางลงเล็กๆข้างบ้าน มันชันมากเลยครับถ้าไม่ระวังผมคงจะกลิ้งตกไปให้เจ็บตัวอีกรอบ

ผมมองลงไปที่ศาลาเล็กๆริมน้ำก็ต้องยิ้มออกมา แพรนั่งอยู่ตรงนั้นจริงๆครับ ผมค่อยๆย่องเดินเข้าไปใกล้จนแพรหันกลับมามองผม

“ลม… มาได้ยังไงเนี่ย” แพรดูจะตกใจไม่น้อยเลยครับ ผมได้แต่ยิ้มแหยะไม่รู้จะพูดอะไรแต่ผมเดินไปนั่งฟังตรงข้ามกับแพร

“เป็นไงบ้าง เจ็บหรือเปล่าลม แพรขอโทษนะ” ผมส่ายหน้าไปยิ้มไปแพรไม่ได้โกรธผมจริงๆหรือเปล่านะ แต่อย่างน้อยแพรก็ยอมคุยกับผมแล้ว ผมดีใจมากเลยครับดีใจจนน้ำตามันเอ่อล้นออกมาเลย ผมรู้สึกแบบบอกไม่ถูกจริงๆครับ

“ลมเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม” แพรลนลานไปทันทีครับ ผมได้แต่ยกมือปาดน้ำตาลวกๆแล้วยิ้มให้แพร

“ลมกลัวแพรจะไม่คุยกับลมอีกแล้ว ลมก็เลยดีใจ” แพรส่ายหน้าออกมาอย่างระอา ผมมองเห็นเพียงเลือนลางเพาะม่านน้ำตามันบังไปหมดจนน่ารำคาญ

“แพรโกรธลมไม่ลงหรอกก็แค่ไม่รู้จะทำยังไงต่อดี แพรเตรียมใจไว้ตั้งนานแล้ว แต่จะให้ตัดใจมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย” ผมรับฟังแพรแต่ก็ก้มหน้าก้มตาเช็ดน้ำตาที่มันไหลออกมาไม่หยุด

“ลมขอโทษ”

“ขอโทษอะไรเล่า แพรอกหักนะเว้ย  แพรเจ็บคนเดียวก็พอแล้ว”

“ไม่เอาอ่ะ” ผมส่ายหน้าไปมาแรงๆอยู่อย่างนั้น

“โอ้ย แพรสิต้องร้อง มาๆเข้ามา” แพรดึงตัวผมเข้าไปกอด มันอบอุ่นมากเลยครับ ผมดีใจที่แพรไม่โกรธผมและไม่ได้ว่าอะไรทั้งทีมันไม่ควรจะเป็นแบบนี้ ทั้งทีผมทำให้แพรเจ็บแต่แพรกลับต้องมาปลอบผมแบบนี้

เวลาผ่านไปนานพอดูที่ผมนั่งคุยกับแพรอยู่บนศาลา บรรยากาศเก่าๆกับความร่มเย็นของต้นไม้และสายน้ำทำให้มันอบอุ่นมากเลยครับ ผมนั่งคุยเรื่องนู้นเรื่องนี้กับแพรเยอะแยะเลย แพรบอกว่าอยากจะโกรธผมอยู่หรอกแต่แพรกลับโกรธตัวเองมากกว่าที่ทำให้พี่เพลิงรักมากกว่าน้องสาวอีกไม่ได้แล้ว แล้วแพรก็ยังห่วงผมมากที่ผมตกบันไดมีส่วนมาจากแพร

ระหว่างมื้ออาหารแพรไม่ได้คุยกับพี่เพลิงเลยแต่คุยกับผมเหมือนปกติ ป้าอรไม่ได้สังเกตอะไรมากนักเลยไม่ได้สนใจพี่เพลิงสักเท่าไหร่เหมือนกัน แต่พอถึงเวลาที่ต้องนอนผมอาบน้ำเสร็จอะไรเสร็จพี่เพลิงแม่งก็มายุ่งวุ่นวายกับผมทันที ผมนั่งลงข้างเตียงที่พี่เพลิงนอนอยู่ พี่เพลิงก็รั้งเอวผมไว้แถมเอาหน้ามาเกยไว้บนไหล่ผมอีก

“พอใจยัง” พี่เพลิงถามขึ้นอยู่ข้างหูผม ทำหน้างอเหมือนเด็กๆเลยครับ สงสัยจะไม่ชินกับการโดนเมินนะเนี่ย เวลาที่พี่เพลิงไม่ได้เซ็ตผมแบบนี้ดูหน้าเด็กขึ้นเป็นกองเลยครับ

“พี่มีอะไรจะบอก” ผมดึงแขนพี่เพลิงออกจากเอวแล้วขึ้นไปนั่งขัดสมาธิบนเตียงหันหน้าหาพี่เพลิง พร้อมเลิกคิ้วอย่างสงสัย

“จริงๆแล้วพี่ไม่ได้พาแพรไปแนะนำกับพ่อแม่หรอก วันนั้นพี่บอกความจริงกับแพรไปนิดหน่อยแล้ว ก็คิดว่าเมื่อวานคงไม่มีอะไรหรอก แต่พี่คงไม่เข้าใจผู้หญิงจริงๆล่ะมั้งครับ” พี่เพลิงทำหน้ายังกับหมาหงอยเลยครับ ก็โดนแพรตบเอานี่นา ความรู้สึกของผู้หญิงมันคงละเอียดอ่อนเกินกว่าที่พี่เพลิงจะเข้าใจจริงๆนั่นแหละ

ว่าแต่พี่เพลิงไม่ได้พาแพรไปแนะนำกับพ่อแม่ถึงทำให้รีนยังคงตามตื้ออยู่แบบนี้หรือเปล่าวะ?!

“พี่เพลิงร้ายว่ะ” ผมบ่นอุบอิบแต่กลับโดนดึงเข้าไปล็อคคออยู่ในอ้อมอกของพี่เพลิง จะหายใจไม่ออกครับให้ตายเถอะ แล้วผมก็ต้องขนลุกซู่เพราะพี่เพลิงมันก้มลงจูบไหล่ขวาของผมที่คงจะมีรอยช้ำให้เห็น

“อะไรของพี่เนี่ย!!” ผมดิ้นเท่าไหร่ก็ดิ้นไม่หลุดเลยครับ คนหรือตัวอะไรวะเนี่ย

“จะว่าไปเป็นครั้งแรกเลยนะเนี่ยที่เรานอนด้วยกันแบบมีสติ” พี่เพลิงพูดขึ้นมาลอยๆ

“อยากหมดสติมั้ยล่ะ ปล่อยลม ลมร้อนเนี่ย”

"อยากกอดเด็กขี้หึงเมื่อเช้าไม่ได้หรอ"

แล้วพี่เพลิงแม่งก็ยุ่งวุ่นวายกับผมจนแทบจะไม่ได้นอน ไปคึกอะไรมาจากไหนวะเนี่ย!!

___________________________________________________________________
โคตรจะยาวเลยค่ะบอกตรงๆ5555555555 ยิ่งแต่งยิ่งยาวแล้วนะเนี่ย

มีคนอ่านที่มีแฝดด้วยยย หู้วววววว :hao6:
ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันน้าค้า ทุกๆข้อความคือกำลังใจที่ดีของเราเสมอเลยคะ รักนะจุ้บๆ  :mew1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 12-03-2015 23:33:58
 :เฮ้อ: ดีนะที่พี่น้องดีกันแล้ว
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที)
เริ่มหัวข้อโดย: heaven13 ที่ 12-03-2015 23:35:04
ยาวได้ใจ

ชอบดำเนินเรื่องกระชับดี
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที)
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 12-03-2015 23:39:12
ไหนอะหัวขอเปลี่ยนแต่ยังไม่มา
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที)
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 12-03-2015 23:57:25
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที)
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 13-03-2015 00:08:13
แง้ๆมาสะทีปล่อยมา อยากอ่านก่อนนอน
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 13-03-2015 00:08:46
ดราม่าพี่สาวคงไม่เท่าไร แต่ดราม่าจากยัยรีนน่าจะดูยุ่งเหยิงแฮะ
ไหนจะทางบ้านพี่เพลิงอีก ที่ไม่รู้จะรับได้หรือเปล่า  :katai1:


ยังไงก็ดี ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ครับ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 13-03-2015 00:14:40
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที)
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 13-03-2015 00:16:05
มากดดันคนเชียนอีกรอบ รอนะค้าบบบ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที)
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 13-03-2015 00:18:44
มากดดันคนเชียนอีกรอบ รอนะค้าบบบ

งือตัวเองงงง เค้าอัพไปแล้วนะคะ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44395.msg2989913#msg2989913
อ่านแล้วนอนหลับฝันดีนะคะ :mew2:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที)
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 13-03-2015 00:50:09
มันขึ้นมาแต่หัวข้อ ตอนสิบสามกับอีกบรรทัดเองคับ ผมต้องเช้าไปอ่านที่อ้างถึงถึงมีเนื้อหา เกิดอะไรขึ้นอะค้าบบบ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที)
เริ่มหัวข้อโดย: Biwty... ที่ 13-03-2015 01:58:16
 :3123:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที)
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 13-03-2015 02:37:57
ตามทันแล้ว :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 13-03-2015 02:40:48
แนะนำให้ลงวันที่ด้วยนะคะจะได้รู้ว่ามีการลงตอนใหม่ด้วย  แก้ตรงที่หัวข้อกระทู้ค่ะ

พี่น้องมันตัดกันไม่ขาดหรอกโดยเฉพาะฝาแฝด
ดราม่าจริงๆน่าจะหลังจากนี้
จากบ้านของเพลิง จากชะนี
จากสังคมรอบข้าง
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที) 12/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: torae ที่ 13-03-2015 06:17:10
เพลิง กล้าเนอะ ช่างกล้าว่าแพรว่าทำน้องทำไม
แพรได้ทำอะไรตอนไหนวะ แค่กระชากแขนออก ไม่ได้ไปผลักลมนะเว้ย
มึงหน้าด้านไม่ละอายใจแล้วยังไปโทษเค้าอีก
ไม่ได้มีค่าควรเสียดายเลยผช.แบบนี้

แพรดีเกินกว่าจะมาจมปลักกะเพลิงละล่ะ ปล่อยมันไป
สมกันละ ศีลเสมอกัน

สายใยครอบครัวยังไงก็แข็งแรงที่สุด
ดีใจที่แพรรักและอภัยให้น้องได้ทุกอย่าง ดีใจที่พัดกับแม่ไม่ตัดสินความผิดให้ลมด้วยตัวเอง แต่ปล่อยให้เค้าสองคนพี่น้องเคลียร์กันเอง

หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที) 12/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: GUNPLAPLASTIC ที่ 13-03-2015 06:54:10
สวัสดีค่ะ เราเพิ่งได้เข้ามาอ่าค่ะ หู้ยยย เห็นชื่อเรื่องคิดว่าดราม่าเลือดสาดเเน่ๆ
อ่านไปตอนเเรกก็ยังยิ้มอยู่นะน้องลมน่าร้ากกกก ไปๆมาๆนี้อึดอัดจริงงง :z3:
หมั่นไส้อีพี่เพลิงตอนว่าเเพรเบาๆ ทำเขาเสียใจเเล้วยังไปว่าอีก เเต่ก็ไม่รู้นิเนอะ
เราชอบเเพรมากเลย เป็นแฝดพี่ที่ดีมากเลย เข้าใจเรื่องเเบบนี้ได้เเล้วก็ไม่โกรธน้องลมด้วย ข้อน้อยขอคารวะ
เเต่ขอได้ไหมค่ะ เอิร์ธพีทอีกคู่เราก็สบายใจค่ะ ถถถถ รออ่านเอิร์ธพีทนะค่ะ ฮิ้ววววว
รอตอนต่อไปนะค่ะคุณคนเเต่ง ดราม่ายาวไปๆเลยก็ได้ค่ะ เรารับไหมค่ะ ถถถถถ
กอดคุณคนเเต่งค่ะ สู้ๆค่ะ เพื่อนเราก็เรื่องราม เราเข้าใจค่ะ รอเลยนะค่ะ :L2: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที) 12/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: hibarihao ที่ 13-03-2015 07:17:59
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที) 12/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 13-03-2015 07:50:14
อยากจะบอกว่าเคยเป็นไหมที่พออ่านจบแล้วอยากอ่านต่อ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที) 12/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 13-03-2015 10:00:29
พี่เพลิงได้อยู่คนเดียว
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที) 12/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 13-03-2015 11:22:46
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที) 12/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: ekuto ที่ 13-03-2015 11:32:59
เพลิง นายมาแบบหื่นๆแล้วนะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที) 12/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 13-03-2015 13:11:07
เหมือนยกภูเขาออกจากอก ผ่านไปได้แล้ว ถึงจะยังลำบากนิดๆ หน่อยๆ
แพรอาจจะเอาเรื่องของน้องลมกับพี่เพลิงไปแต่งนิยายก็ได้นะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที) 12/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: wwss2220 ที่ 13-03-2015 14:53:59
 :impress2:ขอบคุณค่ะยาวมากกกกกก. สู้ๆค่ะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที) 12/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 13-03-2015 15:09:31
 :hao7:  ในที่สุดมันก็มาถึงจุดนี้  ขอบคุณค่ะ

ผ่านความหน่วงไปความหวานกำลังจะตามมาสินะ

เอาใจช่วยคนเขียนนะคะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที) 12/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: jamlovenami ที่ 13-03-2015 17:30:55
อ่า พี่น้องท้องเดียวกัน มันจะเอาอะไรไปโกรธ - -

โกรธแป๊บก็หาย ต่อให้ตอนนั้นมันรู้สึกแค้น แค้นจนอยากจะจับถ่วงน้ำ

แต่เอาจริงๆมันก็ทำไม่ลงหรอก มันก็แค่อารมณ์ชั่ววูบ พี่น้องกันแล้วแล้วก็ดีไปเนอะ

เหลือแต่เรื่องอิหนูรีนที่ดูเธอช่างตื้อ ไม่เอาใคร หรือไม่มีใครเอาเนี่ย  :hao3:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที) 12/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: suck_love ที่ 13-03-2015 19:27:39
เลือดต้องข้นกว่าน้ำอยู่แล้ว
ชอบผู้ญอย่างแพรจังค่ะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที) 12/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: mino ที่ 13-03-2015 19:37:45
หึ พี่เพลิงเอ๋ย หึงอีพี่เอิร์ธต่อไปเถอะ เดี๋ยวเจอพีชแล้วจะหนาว #ทีมพีช
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที) 12/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 13-03-2015 21:15:26
ต้องสู้รบกะน้องรีนอีกสินะ อย่าบอกนะว่าเป็นคู่หมั้นที่พ่อแม่หาให้ สู้ต่อไปลม
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที) 12/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 14-03-2015 19:35:54
น่ารักไปอีกกกก   โว้วววววว
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที) 12/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: princetrap ที่ 15-03-2015 13:41:09
 :-[ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที) 12/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 15-03-2015 13:57:52
เข้ามารอค้าบบบ :katai4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที) 12/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 15-03-2015 15:33:56
เป็นครั้งแรกนะที่รับไม่ได้ทั้งพี่เพลิงและลม ลมเหมือนจะดีที่พยามยามจะตัดใจแต่สุดท้ายก็อีหรอบเดิม ส่วนพี่เพลิงอย่าไปพูดถึงเลยเห็น ๆ กันอยู่ว่าแย่แค่ไหน แพรน่าสงสารนะแพรไม่ได้ทำอะไรผิดกลับโดนหักหลังทั้งจากคนรักและแฝดตัวเอง ทั้งคู่ไม่พยายามหยุดความสัมพันธ์เลย แล้วพูดแค่ว่าไม่อยากฝืน?มองหน้าแพรได้เป็นปกติเหรอไม่ต่างอะไรกับรีนหรอกนะลมเพราะแย่งเพลิงมาจากแพรเหมือนกัน ต่างกันนิดหน่อยที่คิดนิดหน่อยว่าจะตัดใจแล้วเพลิงก็เลือกจะหักหลังคนรักมาหาลมแค่นั้นเอง สมกันดีทั้งคู่ แต่ก็ดีที่เลิกกับแพรปล่อยแพรไปแพรจะได้ไปเจอกับผู้ชายที่ดี
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที) 12/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: ben ที่ 18-03-2015 15:57:19
สงสารพีททททททททจังงงง
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที) 12/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: manutty ที่ 18-03-2015 16:20:35
เป็นครั้งแรกนะที่รับไม่ได้ทั้งพี่เพลิงและลม ลมเหมือนจะดีที่พยามยามจะตัดใจแต่สุดท้ายก็อีหรอบเดิม ส่วนพี่เพลิงอย่าไปพูดถึงเลยเห็น ๆ กันอยู่ว่าแย่แค่ไหน แพรน่าสงสารนะแพรไม่ได้ทำอะไรผิดกลับโดนหักหลังทั้งจากคนรักและแฝดตัวเอง ทั้งคู่ไม่พยายามหยุดความสัมพันธ์เลย แล้วพูดแค่ว่าไม่อยากฝืน?มองหน้าแพรได้เป็นปกติเหรอไม่ต่างอะไรกับรีนหรอกนะลมเพราะแย่งเพลิงมาจากแพรเหมือนกัน ต่างกันนิดหน่อยที่คิดนิดหน่อยว่าจะตัดใจแล้วเพลิงก็เลือกจะหักหลังคนรักมาหาลมแค่นั้นเอง สมกันดีทั้งคู่ แต่ก็ดีที่เลิกกับแพรปล่อยแพรไปแพรจะได้ไปเจอกับผู้ชายที่ดี


เห็นด้วยเหมือนกันเลย รู้สึกรับไม่ได้กับการกระทำของลมกับเพลิง ไม่ได้จะเกลียดลมหรอกนะ เกลียดเพลิงมากกว่า เข้าใจว่าความรักมันห้ามกันไม่ได้ แล้วไปทำเหมือนรักแพรทำไม ไปให้ความหวังทำไม ทั้งที่แพรก็ไม่ได้เป็นผุ้หญิงร้ายสักนิด รู้สึกเห็นใจชะนีเลยกับเรื่องนี้ โดนหักหลังจากน้องที่เป็นฝาแฝดตัวเอง พี่น้องยังไงก็ตัดไม่ขาด แต่ไม่น่าจะทำกับพี่ตัวเองแบบนี้ ร้ายกาจมากเลย เป็นคนดีที่น่าเกลียดจริงๆ ต้องขอโทษที่วิจารณ์แรงๆ เพราะคุณเขียนดี เขียนให้รู้สึกรับไม่ได้กับการกระทำที่เหมือนจะดีของนายเอกได้ขนาดนี้ ส่วนเพลิงนี่  :z6: รัวๆๆๆ ไม่พอ สงสารแพร น่าสงสารมาก บอกตามตรง  :เฮ้อ: ถ้ายังไงขอให้ลมกับเพลิงได้มีการรับโทษหรือรับกรรมจากการกระทำที่ทำกับแพรบ้างนะ จะคู่กันไม่ว่าแต่ขอสั่งสอนสองคนนี้หน่อย ขอโทษที่คิดแบบนี้แต่เราสงสารแพรจริงๆ  :mew6:

หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที) 12/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: ma-prang ที่ 18-03-2015 18:08:04
พี่เพลิงอย่าลืมเคลียร์เรื่องตัวเองให้เรียบร้อยด้วย
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที) 12/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: makone ที่ 18-03-2015 18:08:55
 :pig4: :pig4: :3123: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที) 12/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 18-03-2015 19:11:33
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที) 12/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: ปลายฝัน ที่ 18-03-2015 20:33:42
เราเข้าใจในสิ่งที่แพรทำนะ
ถ้าบอกตรงๆมันโอเคกว่ามารู้เอง
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที) 12/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: RAKDEK_KA ที่ 19-03-2015 12:02:41
จะเจอพี่สาวแบบนี้ในชีวิตจริงไหมเนี่ย ถ้ามีคงน้อยมาก ส่วนใหญ่คงซ๊อคไปเลย
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที) 12/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: bananato ที่ 19-03-2015 13:06:02
 :katai3: :katai3: :katai3:
หัวข้อ: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (วันเกิดพี่เพลิง) 19/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 19-03-2015 20:53:47
ความลับพิเศษ

วันอาทิตย์นี้วันเกิดพี่เพลิง… วันอาทิตย์นี้วันเกิดพี่เพลิง!!!

ให้ทายวันนี้วันอะไร?

วันเสาร์!!!

ผมนั่งขยี้หัวจนยุ่งอยู่กลางบ้านเพราะนึกคึกไปกดดูวันเกิดพี่เพลิงในเฟสน่ะสิครับ แล้วแม่งก็ใกล้กว่าที่คิดเยอะเลยด้วย วันจันทร์นี้ก็มีสอบมิดเทอมหนังสือเพิ่งอ่านได้ครึ่งรอบดั๊นนมาอยากรู้วันเกิดพี่เพลิงขึ้นมา เนียนไม่รู้ไปเลยได้ไหมครับเนี่ย ไม่ได้สิ! ถ้าเกิดโดนคนที่ชื่อรีนตัดหน้าขึ้นมาผมไม่นั่งร้องไห้เลยหรอ แล้วผมต้องทำยังไงดีวะ คิดสิคิด!!

ผมเคยเห็นพวกที่เข้าไปแต่งห้องด้วยลูกโป่งสวยๆ แต่อย่างพี่เพลิงคงไม่ชอบหรอกมั้ง เอ… ผมใช้ปากกาเลคเชอร์จากที่อ่านหนังสือค้างอยู่เคาะหัวอย่างใช้ความคิด แต่ผมอยากได้ห้องสักห้องจริงๆแฮะ คอนโดพี่เพลิงล่ะเป็นไง? ผมจะขอกุญแจสำรองได้ไหมเนี่ย แล้วถ้าให้เพื่อนพี่เพลิงช่วยล่ะ แต่…พิ่เพลิงจะบอกเพื่อนหรอว่าคบกับผู้ชาย แบบผม คิดแล้วมันก็เจ็บเองครับ

ผ่านมาไม่กี่วันจากวันที่บอกทุกอย่างกับแพร จนถึงตอนนี้แพรก็ยังไม่กลับบ้านครับแพรบอกว่าจะอยู่ช่วยงานป้าอรสักหน่อยไหนๆก็กลับไปแล้ว ส่วนผมน่ะต้องกลับมาทบทวนหนังสือก่อนจะสอบเลยอยู่ช่วยไม่ได้

“พี่ลม!!” ผมเงยหน้าขึ้นทันทีครับ เพราะมีเสียงเรียกมาจากหน้าบ้าน พอมองไปก็เจอตัวหอมมันยืนเกาะรั้วอยู่ ผมเลยเดินไปเปิดประตูบ้านให้มันเข้ามา

“พัดอยู่ไหนอ่ะ…” เสียงมันดูซึมๆพอผมมองหน้ามันชัดๆก็เห็นตามันแดงและมีคราบน้ำตาที่เช็ดไม่หมดเปรอะหน้า ไอ้คนแบบตัวหอมเนี่ยนะจะร้องไห้? มันเป็นอะไรของมันวะ ผมอยากจะถามแต่สภาพมันคงไม่อยากจะบอกผมแต่คงอยากจะคุยกับไอ้พัดมากกว่า ผมถอนหายใจออกมาอย่างอ่อนใจ

“บนห้อง ขึ้นไปสิ” แล้วตัวหอมมันก็วิ่งพรวดขึ้นไปเลยครับ ผมล่ะอยากจะวิ่งตามไปดูแต่ด้วยความที่ต้องรักษาภาพพจน์และกลัวว่าตัวหอมมันจะบอกว่า ไม่เสือกดิ เลยเลือกที่จะนั่งอยู่ชั้นล่างดังเดิม

ผมนึกอะไรออกแล้วครับ ใช้มุกเก่าๆเดิมๆโดยการถามว่าอยากได้อะไรหรือเปล่าดีกว่า เพราะต่อให้นั่งคิดไปผมก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงอยู่ดี ไม่เคยมีแฟนแก่กว่าครับ อะไรนะ แฟนอะไรนะลม คิดไปเองหรือเปล่า พี่เพลิงเขายังไม่ได้บอกเลยนะเว้ย! เจ็บเองอีกแล้วครับ ไอ้ลมนะไอ้ลม

‘ฮัลโหลๆ น้องลมมีอะไรหรือเปล่าครับ ฮัลโหล’ ผมได้สติจากเสียงพี่เพลิงที่ลอดผ่านสายมากระแทกหูผม

“พี่เพลิง…ทำไรอยู่” แอ๊บเสียงดราม่าแต่ในใจเต้นระรัวเลยครับให้ตายเถอะ

‘พี่เตรียมประชุมอีกรอบครับ เหนื่อยมากเลย’ เอาซะไปไม่เป็นเลยครับ พี่เพลิงเล่นบ่นออกมาเสียงอ่อยสงสัยจะเหนื่อยมากจริงๆ

“พี่เพลิงมีอะไรที่อยากได้เป็นพิเศษหรือเปล่า” หลังจากผมถามเสร็จปลายสายก็เงียบไปพักใหญ่เลยครับ ใจผมก็ลุ้นว่าจะอยากได้อะไรที่มันแพงหรือว่าหายากเกินกว่าผมจะหาได้หรือเปล่า

‘อยากกอด…’ เสียงแปลกๆของพี่เพลิงที่ส่งมาทำเอาผมร้อนไปทั้งหน้า ผมกำลังจะบ้ากับพี่เพลิงจริงๆนะครับ

“กอดโต๊ะทำงานไหม เออ พี่เพลิง…” เริ่มใส่อารมณ์แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าต้องดราม่าครับเลยลดเสียงลงให้ดูน่าสงสัย

‘ครับ?’ แล้วทางนั้นก็ดูจะสงสัยจริงๆซะด้วยสิครับ

“พี่เพลิงบอกใครหรือเปล่า…เรื่องของเรา อย่างเพื่อนพี่เพลิง…อะไรแบบนี้” เกลียดเสียงตัวเองมากครับทำเป็นอินไปได้ นี่มันแค่บทครับจริงๆแล้วผมไม่ได้อินอะไรหร๊อก

‘น้องลมเป็นอะไรหรือเปล่าครับ’ เสียงพี่เพลิงดูร้อนรนขึ้นมาทันทีทำให้ผมเผลอหัวเราะออกมาเบาๆ

“ลมก็แค่อยากรู้”

‘ถ้าเพื่อน พี่บอกอยู่นะครับ’ ผมได้คนช่วยแล้วครับ แต่จะช่วยผมได้หรือเปล่าผมคงต้องแสกนดูอีกที ถ้าเป็นคนเอาการเอางานไม่มาเล่นกับผมผมจะทำยังไง คงจะต้องด้นสดเอาเองแล้วมั้งครับ

“ใคร ชื่ออะไร” พี่เพลิงเงียบไปอีกแล้วครับสงสัยจะยังงงอยู่

‘ชื่อนัทกับทีมครับ’ สองคนเองหรอ? เหอะ สองคนก็ได้ ผมรีบเมมชื่อพี่นัทกับพี่ทีมไว้ในสมองทันที

“อือ”

‘โกรธอะไรพี่หรือเปล่าครับ’ ผมก็แกล้งอือออไปงั้นแหละครับ ไม่คิดว่าพี่เพลิงจะตีความไปว่าผมโกรธ แต่ก็เหมือนจะได้แผนการดีๆแล้วครับ

“ก็เปล่า สองคนก็สองคน” ผมแกล้งพูดประชดประชันไปด้วยน้ำเสียงปกติ ปลายสายเงียบยาวจนผมใจหายเลยครับ

‘พี่ยุ่งๆอยู่ยังไม่ได้คิดจะบอกใครเลยครับ อย่าโกรธพี่นะ พี่ขอล่ะ’

“เปล่า ไม่ได้โกรธ ตั้งใจประชุมนะลมอ่านหนังสือก่อน” พูดเสร็จก็ตัดสายไม่เปิดช่องให้พี่เพลิงเถียงมาเลยครับ ตอนแรกก็ไม่ได้ตั้งใจจะเซอร์ไพรส์แบบปั่นหัวพี่เพลิงแบบนี้หรอก แต่พอได้ยินเสียงพี่เพลิงมันก็อยากแกล้งขึ้นมาเสียอย่างนั้น

…………………………………………………………………………………….

บางทีก็ไม่คิดเลยครับว่าเพื่อนพี่เพลิงเขาจะว่างกันขนาดนี้ หลังจากที่ผมโทรคุยกับพี่เพลิงเสร็จผมก็ไปรื้อหาเฟสพี่นัทกับพี่ทีมจนเจอ ประชุมแชทคุยกันสักพักก็นัดออกมาวางแผนกันนี้ล่ะครับ ผมทิ้งไอ้พัดกับตัวหอมไว้ให้มันเฝ้าบ้านกันสองคนส่วนผมก็มานั่งสบตาพี่นัทกับพี่ทีม

“น้องจะคิดอะไรเยอะแยะ ก็ห่อตัวเองผูกโบว์แดงไปรอในห้องมัน มันก็ดีใจแล้ว” พี่นัทพูดขึ้นมาผมได้แต่นั่งทำหน้ายู่ยี่อยู่บนเก้าอี้ ความคิดนนี่สมกับเป็นเพื่อนพี่เพลิงจริงๆครับ

“แต่กูว่ามันธรรมดาไปช่วงนี้ไอ้เพลิงมันดูเครียด ก็ทำให้แม่งเครียดกว่าเดิมสิ” พี่ทีมพูดเสนอขึ้นมาอีกพร้อมหัวเราะอย่างชอบใจในความคิดตัวเอง ผมได้แต่ยิ้มแหยะให้ความคิดของพี่เขา ชั่วกว่าผมก็พี่เขาเนี่ยแหละครับ

“ลมเล่นไว้นิดนึงแล้วว่ะพี่” ผมพูดแทรกขึ้นมาเบาๆ

“ยังไงครับ” พี่นัทพูดแล้วทำหน้าสงสัยเต็มที่

“ลมก็พูด…ประมาณว่า บอกเรื่องของเราแค่พี่นัทกับพี่ทีมหรอ แบบเนี้ย” พี่ทีมผิวปากออกมาอย่างล้อเลียน ผมแอบอายคนรอบข้างจริงๆนะเนี่ย แค่หน้าตาพี่สองคนบวกกับท่าทางที่ดูรวยกันทั้งคู่ก็พาลทำให้ตกเป็นเป้าสายตาได้อย่างดีเลยครับ

“ร้ายไม่เบานะหนู” พี่ทีมพูดออกมายิ้มๆ ผมพูดแบบไม่มีเสียงว่า‘แน่นอน’แล้วก็ยิ้มกว้างออกมา

“แต่ลมอยากได้คีย์การ์ดห้องพี่เพลิงอ่ะ พี่ช่วยลมหน่อยสิ”

“พี่มี เราจะเอาไปทำไม” พี่นัทพูดแล้วเลิกคิ้วถามผม แต่เดี๋ยวนะ ทำไมพี่นัทมีวะ กุญแจสำรองหรอ?

“ตกแต่งห้องอะไรแบบนี้ไง”

“ไม่เอา มันธรรมดาไป” พี่นัทขยับตัวจากที่พิงเก้าอี้อยู่ขึ้นมานั่งหลังตรงแล้วทำหน้าเหมือนกำลังใช้ความคิด พี่ทีมแม่งก็พยักหน้าเห็นด้วย ผมเอาลิ้นดุนกระพุ้งแก้มตัวเองเล่นเพื่อรอคำตอบจากพี่นัท

“เด็กไอ้เพลิงแม่งน่าหมั่นเขี้ยวว่ะ”

“เออ” แล้วมันใช่เวลามาคุยกันเองไหมวะเนี่ย!! อยากจะล้มโต๊ะแล้วกลับไปคิดแผนคนเดียวที่บ้านเลยครับ

“เออ ไอ้คนที่เหี้ยเพลิงมันบ่นนี้ใครวะ ที่มันบอกไม่ชอบหน้า” พี่นัทหันไปถามพี่ทีม พี่ทีมนิ่งครุ่นคิดสักพักก็พูดออกมา ดูสิว่ามันจะตรงกับที่ผมคิดหรือเปล่า

“ไอ้เด็กวิศวะอะไรเนี่ยแหละ” นั่นไง… ซื้อหวยขอให้ถูกแบบนี้สักงวดหน่อยครับ

“แล้วไง?” ผมเลิกคิ้วถาม

ครืดดดดดดดดดดดด

เสียงโทรศัพท์ใครสักคนแทรกขึ้นมาก่อน ของพี่ทีมครับ พี่ทีมก้มหน้ามองเบอร์แล้วหน้าเปลี่ยนสีเลยครับ

“เออ…มึง เมียตามว่ะ ได้เรื่องยังไงบอกกูด้วยนะ เอาหนักๆ” พี่ทีมพูดเสร็จก็ลุกขึ้นวิ่งออกจากร้านไปเลยครับทิ้งให้ผมนั่งทำตาปริบๆใส่พี่นัท

“พี่นัทคิดอะไรออกไหม” ผมถามขึ้นหลังจากพี่นัทเงียบไปอีกครั้ง

“ก็เอาแบบนี้ไหมล่ะ พี่จะไซโคมันว่าเราว่าระบายกับพี่ว่าไม่รู้ว่าเป็นอะไรกับมัน” ผมพยักหน้างึกงักและรีบเมมไว้ในสมอง แล้วพยักเพยิดให้พี่นัทพูดต่อ

“แล้ววันนี้ เราต้องชวนมันไปที่ไหนสักที่ ไม่สิ ชวนมันไปนอนด้วยที่คอนโดมันแต่ก่อนไปเราต้องขอแวะที่ไหนสักที่แล้วนัดไอ้เด็กวิศวะไว้”

“แล้วพี่จะเข้าไปบอกประมาณว่าจะ..”

“ลมไม่อยากเอาพี่เอิร์ธมาเกี่ยว” ผมพูดขัดขึ้นมาพร้อมขมวดคิ้วให้รู้ว่าผมไม่ชอบจริงๆนะ พี่นัทยิ้มแล้วถอนหายใจออกมายาวๆ

“ไม่อยากให้เขาเสียความรู้สึก?” ผมลังเลเล็กน้อยแล้วก็พยักหน้าไป

“งั้นพี่จะลากไอ้เพลิงไปคอนโด แล้วเราก็แกล้งบอกจะกลับบ้านแล้วกัน แล้วเดี๋ยวพี่วนกลับมารับเราไปถือเค้ก” ผมพยักหน้างึกงัก

“ยืนขึ้นหน่อย” ผมส่งเสียง อะไรนะ? ออกไปเบาๆครับ พร้อมทำหน้าสงสัยสุดชีวิตจนพี่นัทพูดขึ้นอีกรอบผมเลยลุกขึ้นยืนแต่ก็ยังเอ๋ออยู่ดีครับ

“เราสูงร้อยเท่าไหร่” ทำไมต้องมายิงคำถามที่เจ็บปวดกลางร้านแบบนี้ด้วยวะครับ

“175” ไม่อยากจะบอกว่าโกงไปห้าเซนครับ อิอิ

“โกหก” พี่ท่านรู้อีกครับไอ้ลมจะบ้า!!

“170” พี่นัทพยักหน้ารับรู้แล้วมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า

“โอเค.. ไปหาไอ้เพลิงไป”

……………………………………………………………………………………..

เพราะแผนของพี่นัทล่ะครับทำให้ผมไปงอแงอยากนอนกับพี่เพลิงแล้วก็ขอแวะซื้อของที่ซุปเปอร์ในห้าง กว่าพี่เพลิงจะทำงานเสร็จก็ล่อไปเกือบทุ่มนึงแล้วเวลาตอนนี้ก็น่าจะสองทุ่มได้ครับ ผมนัดกับพี่นัทไว้แล้วว่าผมจะไปที่นั่น แต่ท่าทางของพี่เพลิงดูเหนื่อยมากจริงๆนะครับ จำวันเกิดตัวเองไม่ได้หรือเห็นว่ามันไม่สำคัญอะไรหรือปล่า หรือคิดว่าผมไม่รู้กันแน่ ตอนนี้ผมกำลังเดินไปที่รถเข็นโดยที่พี่เพลิงก็เดินตามมาข้างๆไม่ห่างเลยครับ ผมเลือบไปเห็นพี่นัทที่กำลังเดินมาพอดี แล้วไฟก็ดับวูบ…

ใครแม่งมาปิดตาวะ!!!

พี่เพลิงคงไม่มีอารมณ์มาเล่นกับผมหรอกครับแต่กลิ่นแบบนี้… มือแบบนี้… แม่งเอ๊ย ไอ้เหี้ยพีทแน่ๆ ผมพยายามแงะมือมันออกสุดท้ายมันก็ยอมปล่อย

“แพรใช้ให้มาซื้อของหรอ” ผมส่ายหน้าปฏิเสธไปแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

“พี่เพลิงหวัดดีครับ” มันยกมือไหว้พี่เพลิง พี่เพลิงก็ยกมือไหว้รับแต่หน้าพี่เพลิงตีความได้เลยครับว่าไม่พอใจสุดๆ นี่มันเรียกผิดแผนหรือเป็นไปตามแผนวะเนี่ย

“เออ ตูนเรื่องนั้นออกเล่มใหม่แล้ว มึงไปดูกับกูหน่อยดิ” มันกอดคอผมทั้งยังลากผมออกมาจากซุปเปอร์ ผมหันกลับไปมองพี่เพลิงทันที ตอนเหนื่อยว่าน่ากลัวแล้วตอนเห็นไอ้พีทน่ากลัวกว่าครับ ไอ้พีทแม่งก็มือเหนียวเหลือเกิ๊น สลัดยังไงก็ไม่หลุดสักที ผมมองหาพี่นัทก็เห็นยืนทำหน้าพอใจอยู่ จนผมต้องทำสายตาวิงวอนให้ออกมาช่วยพี่นัทถึงได้เดินออกมา

“เฮ้ยเพลิง วันนี้กูนัดเพื่อนไปแดกห้องมึงได้ไหม” ผมหยุดเดินพร้อมบอกไอ้พีทว่าเดี๋ยวมาแล้วเดินกลับมาจุดที่พี่นัทกับพี่เพลิงยืนอยู่

“ได้ดิ” ตอบพี่นัทแต่มองหน้าผมนิ่งเลยครับ เป็นอะไร โกรธหรือไง เหอะ

“พี่จะไปห้องพี่เพลิงหรอ?” พี่นัทหันมามองผมแล้วพยักหน้ายิ้มๆ

“พี่เพลิง.. งั้นไว้วันอื่นก็ได้ ลมไม่งี่เง่าแล้วแหละ” ผมแกล้งทำเสียงแหบแห้งเหมือนคนไม่สบาย เสียงปัญญาอ่อนมากครับ แต่หน้าพี่เพลิงดูใจอ่อนไปเลย

“ก็ไปนั่งกินด้วยกันเถอะน้องลม” พี่เพลิงพูดขึ้นพร้อมทำท่าจะพาผมกลับผมหันไปหาที่พึ่งทันทีครับ

“น้องเขารู้จักพวกเราที่ไหนวะ มึงรักเด็กมากกว่าเพื่อนหรอ” เออ เอาเข้าไปครับ เอามิตรภาพเข้าแลก

“มึงอย่ามาปัญญาอ่อน” ตอกกลับได้ร้าวรานมากครับแต่พี่นัทไม่ได้มีท่าทีสะทกสะท้านเลยสักนิด

“พี่เพลิงไปเหอะ ทำงานหนักอยู่กับเพื่อนจะได้หายเครียด” ผมก็ช่วยพี่นัทนะครับไม่ใช่ไม่ช่วย

“แล้วน้องลมจะไปไหน”

“กลับบ้านสิ วันอื่นมีเยอะแยะพี่เพลิง” ผมแกล้งส่ายหัวอย่าระอา

“เดี๋ยวพี่ไปส่ง” จะมาคนดีอะไรตอนนี้ครับอีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะถึงวันเกิดแล้ว เค้กพี่นัทซื้อหรือยังผมก็ไม่รู้

“ช่างลมเถอะน่า”

“เออ น้องมันโตแล้วนะเว้ย” พี่นัทรีบสมทบทันทีครับ แหม ที่อย่างนี้ล่ะไว พี่เพลิงหันไปทำหน้าดุใส่พี่นัท อ้อ พี่เพลิงดูจะหัวเสียไม่น้อยเลยครับ ดีมาก มันจะได้เซอร์ไพรส์

“ไม่ พี่ไม่ไปไหนทั้งนั้นแหละจนกว่าน้องลมจะยอมไปกับพี่” พี่เพลิงคว้าแขนผมไป ผมเลยส่งสายตาเรียกร้องความช่วยเหลือจากพี่นัททันทีแต่พี่นัทแม่งส่ายหน้าไม่ไหวเฉยเลยครับ

“ปล่อยลมนะ ลมไม่ชอบ” ตีบทแตกเลยครับน้ำตาจะไหลแววตาของพี่เพลิงดูมีคำถามมากมายแต่ไม่พูดออกมา

“พี่ก็ไม่ชอบให้ลมไปกับคนอื่น” ดูหงุดหงิดแบบพร้อมจะพังห้างได้ทุกเมื่อครับ บอกผมทีว่านี่ผิดแผนไม่ได้เป็นไปตามแผน!!

“แล้วพี่เห็นว่าลมเป็นใครครับ เป็นคนไม่สำคัญที่พี่ไม่บอกใครเลยน่ะหรอ” แถและวกกลับมาเรื่องเดิมๆพี่เพลิงบีบข้อมือผมแน่นขึ้นและผมก็จ้องไม่วางตาเหมือนกัน

“ใจเย็นก่อน ให้เวลาเพลิงมันก่อน เราก็ใจเย็นด้วย” พี่นัทแยกผมกับพี่เพลิงออกจากกันจนได้ครับ

“งั้นพรุ่งนี้พี่ไปหาได้ไหม” พี่เพลิงเหมือนจะยอมแล้วครับ เพราะพี่เพลิงหันมาทำหน้าเหมือนกับกำลังอ้อนผมอยู่

“ได้สิ”

…………………………………………………………………………

(ต่อรีพลายล่างค่ะตัวอักษรเกิน)
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสาม (หมดเรื่องสักที) 12/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 19-03-2015 20:54:18
(ต่อ)

หงุดหงิด…

ผมอยากอยู่กับน้องมากกว่ามาอยู่ในวงเหล้าของเพื่อนตัวเอง แต่ไอ้นัทกับน้องก็ขยันไล่ผมมาเหลือเกิน ผมเหนื่อยเกินกว่าที่จะเถียงเลยยอมมาที่นี่แต่โดยดี น่าแปลกที่ครั้งนี้มันนัดกันมาที่ห้องผมไม่ใช่ผับดังเหมือนที่พวกมันชอบไปกัน ผมปล่อยให้พวกมันครองพื้นที่ห้องนั่งเล่นไปส่วนผมก็เข้ามาอาบน้ำแทน

ผมเพิ่งจะรู้ว่าพรุ่งนี้วันเกิดตัวเองจากที่ไอ้นัทบอก แน่นอนว่าผมจำได้ว่าวันเกิดตัวเองวันที่เท่าไหร่ แต่ผมทำงานจนลืมวันลืมคืนไม่รู้ว่าวันนี้มันวันไหนแล้ว ผมคิดว่าน้องลมก็คงไม่รู้เหมือนกันว่าผมเกิดวันไหนและมันก็ไม่สำคัญอะไรหรอก

ที่สำคัญคือทำไมน้องลมถึงได้ปล่อยเสน่ห์ออกมาพร่ำเพรื่อมากกว่า ไอ้เด็กที่เข้ามาปิดตาน้องลมนี่มันอะไรกัน เล่นแบบเพื่อนหรืออะไรไม่รู้หรอกครับ แต่แววตามันดูไม่ใช่เลยสักนิด ไอ้เด็กวิศวะนั่นอีก ผมลูบหน้าตัวเองช้าๆให้ผ่อนคลาย สงสัยว่าผมจะเครียดมากเกินไปหน่อยล่ะมั้ง

อ้อ แล้วที่ไอ้นัทมันบอกมันยังบอกอีกว่าน้องลมมาระบายกับมันเรื่องที่ผมดูไม่ชัดเจนกับน้อง ถ้าพูดกันตรงๆผมทั้งหลงและหวงน้องมาก ตั้งแต่จบเรื่องแพรผมก็ไม่ได้ไปหาน้องบ่อยเพราะภาระงานน้องอาจจะน้อยใจหรืออะไรผมก็ไม่รู้หรอกครับแต่ทำไมน้องไม่บอกผมมาตรงๆเลยล่ะ

น่าหงุดหงิดจริงๆ

“ไอ้นัทไปไหนวะ” ผมเดินออกมาจากห้องก็เห็นพวกมันยืดโซฟาทั้งหมดแถมเอาเก้าอี้มานั่งเพิ่มกันหน้าสลอนแต่ไม่เห็นเงาไอ้ตัวต้นคิดเลยครับ

“มันบอกเดี๋ยวมา” ผมพยักหน้ารับรู้แล้วก็นั่งเงียบฟังพวกมันคุยกัน ยกเหล้าที่ใครสักคนชงให้ผมขึ้นจิบบ้างแต่ก็ไม่ได้เมาอะไร

ผ่านไปสักพักเสียงก๊อกแก๊กหน้าประตูก็ดังขึ้นพร้อมเสียงเคาะประตู ผมยกมือขึ้นเกาหัวทันทีเลยครับปกติใครมันจะมาเคาะประตูกันแบบนี้ แต่อยู่ๆไฟมันก็ดับลง แม่งต้องมีใครสักคนแกล้งปิดแน่ๆเพราะผมได้ยินเสียงสวิตซ์อยู่ครับ

“แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยูว…”

เสียงน่ารักๆของใครสักคนดังขึ้นมาซึ่งผมจำได้ว่าเป็นเสียงน้องลม พร้อมกับประตูที่เปิดออกและแสงจากเทียนเล็กๆที่ประดับบนเค้กที่น้องถือ ผมก้มลงดูนาฬิกาแล้วก็พบว่ามันเที่ยงคืนพอดี ไม่รู้จะทำหน้ายังไงเลยครับ น้องลมน่ารักมากๆ น้องยิ้มกว้างแล้วร้องเพลงต่อจนจบ ทำเอาผมยิ้มตามไม่หุบ แต่ที่ทำให้ผมหุบยิ้มก็เพราะชุดที่น้องใส่มา

น้องลมอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตตัวบางสีขาวที่ตัวใหญ่กว่าน้องมากแต่สภาพน้องเหมือนไปตีกับใครมาจนเสื้อยับและดูยุ่งๆแต่ผมว่ามันก็เซ็กซี่พิลึก ข้างในน่าจะมีกางเกงขาสั้นอยู่ ผมรู้ว่าน้องคงไม่ได้อยากใส่หรอกครับเดินหนีบมาเชียว ผมคิดว่าไอ้นัทมันต้องไปเป่าหูอะไรน้องแน่เลยหันไปชี้หน้าคาดโทษมัน แต่น้องกลับมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าผมเสียก่อน เพื่อนผมมองน้องลมกันตั้งแต่หัวจรดเท้าจนผมอยากจะไล่ออกไปให้หมดจริงๆ

“เป่าเร็วพี่เพลิง” น้องยื่นเค้กที่ถือมาใกล้จนชิดผม ผมเลยเป่าช้าๆจนมันดับหมด แล้วก็มีคนลุกขึ้นไปเปิดไฟ

“เด็กไอ้เพลิงหรอวะ”

มันซุบซิบอะไรกันไม่รู้ผมไม่ได้สนใจ สนใจก็แต่ไอ้เด็กน่ารักตรงหน้าที่กำลังยืนตั้งหน้าตั้งตาเอาเทียนออกจากเค้ก สงสัยจะอยากกินครับมองตาไม่กระพริบเลย พอรู้ตัวว่าผมมองอยู่และผมสอดมือเข้าไปช่วยถือน้องก็ยิ้มเผล้ออกมันทีเลยครับ ผมอยากจะจับฟัดให้ตายคาอกจริงๆ นิ้วเล็กที่เปื้อนครีมถูกดูดเหมือนเด็กๆแต่นั่นกลับทำให้ผมเริ่มทนไม่ไหว

“มานี่ก่อนครับน้องลม” ผมแย่งเค้กมาถือไว้แล้วรวบเอวน้องลมมาจนชิดก่อนที่จะพาน้องเข้ามาในห้องนอน

“อะไรง่าา” น้องลมดิ้นนิดหน่อยแต่ก็ยอมตามผมแต่โดยดี

“น้องลมนั่งกินอยู่ในนี้ก่อน เดี๋ยวพี่มานะครับ”

“แต่…”

ผมไม่ได้สนใจน้องอีกเพราะมัวแต่ไล่เพื่อนผมให้ไปต่อกันที่ผับแถวนี้แทน พวกมันยอมไปแต่โดยดีแต่ก็ยังมีเสียงโห่แซวโวยวายน่าไล่กระทืบแม่งให้หมด ไอ้นัทเดินมาหาผมพร้อมกับยัดหลอดอะไรไม่รู้ใส่มือผม ผมหยิบขึ้นมาพิจารณาดูก็รู้ว่าเป็นเจลหล่อลื่น

“เผื่อใช้” มันยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย

“เห็นกูเป็นคนยังไงเนี่ย นี่ไม่ได้หวังผลตอบแทนอะไรใช่ไหม” ผมเลิกคิ้วถามมัน

“ผลตอบแทนน่ะได้แล้ว เด็กมึงทั้งขาวทั้งนุ่มตอนอุ้มเด็กมึงขึ้นรถกูจับเพลินมือเลยวะ” ผมทำท่าจะยกตีนถีบมันมันก็หัวเราะแล้ววิ่งออกไปทันที ว่าแต่มันไปอุ้มน้องตอนไหน แล้วทำไมถึงได้มีแต่คนวุ่นวายกับน้องแบบนี้วะ

“ทำไมไม่กินเค้กครับ” ผมถามทันที่ที่เห็นสภาพน้องลม น้องเอาตัวพันผ้าห่มจนเหมือนหนอนชาเขียวแล้วก็กลิ้งไปมาบนเตียงผม พอผมพูดขึ้นน้องก็ทำน้องมุ่ยทันที

“กินยังไง ไม่มีช้อน” ผมยิ้มออกมาอย่างสงสาร ผมว่าน้องก็อยากกินแต่กลัวเลอะนั้นแหละครับแถมน้องคงจะหนาวเพราะผมเร่งแอร์ไว้หนาวอยู่เหมือนกัน น้องถึงได้นอนขดแบบนั้น ผมเดินออกมาหยิบช้อนให้น้องแล้วนั่งข้างน้องตามเดิม

“ขอบคุณ… พี่เพลิงงง โกรธลมไหม ลมงี่เง่าไปหรือเปล่า ลมแค่อย่างให้พี่เพลิงหงุดหงิดแล้วก็มาเซอร์ไพรส์ทีหลังเท่านั้นเอง” น้องพูดบ่นอะไรผมไม่ได้ฟังหรอก ผมจ้องมองน้องที่นั่งบนเก้าอี้คอมตรงข้ามผมพร้อมตักเค้กเข้าปากไปด้วย น้องเหมือนจะทำหน้าสำนึกผิดนะครับ แต่มันไม่ใช่เลย น้องกำลังยิ้มให้กับของกิน!!

“อร่อยไหม” ผมถามแล้วลุกขึ้นเดินไปหยุดอยู่ข้างน้อง

“อร่อย ลมชอบของร้านนี้ข้างในมันมีแยมมันเลยไม่ค่อยหวา…อือ…” ไม่ปล่อยให้น้องพูดจบประโยคผมก็ก้มลงไปจูบน้องทันที ตอนแรกน้องยังอึ้งอยู่ไม่ยอมให้ผมสอดลิ้นเข้าไปจนสักพักน้องก็เริ่มเกี่ยวกวัดตอบผมอย่างรู้งาน หวานจริงๆครับ จริงๆผมไม่ค่อยชอบเค้กเพราะมันเลี่ยนมากในสายตาผมแต่ได้กินผ่านน้องก็อร่อยไม่น้อย

ผมอุ้มน้องลมมานั่งบนตักตัวเองโดยจับขาน้องแยกออกและให้น้องหันหน้าเข้าหาผม มือผมรัดเอวน้องไว้แน่นให้อยู่กับที่แต่น้องยังคงดิ้นไม่หยุด ผมเลยแกล้งกระซิบข้างหูน้อง

“อย่าดิ้นมากสิเดี๋ยวของพี่ก็ขึ้นหมดหรอก” น้องหน้าแดงทันทีและนั่งนิ่งอย่างว่าง่ายเลยครับ แต่น้องไม่ยอมสบตาผมเลยเอาแต่มองไปด้านข้าง ก็ดีครับผมได้โอกาสสำรวจน้องทั่วทั้งตัว

“นัทมันทำอะไรน้องลมครับ” ผมถามไปปุ้บน้องลมก็หน้ามุ่ยหันกลับมาทันทีเลยครับสงสงสัยไอ้นัทมันไปเล่นอะไรไว้

“แม่งให้ลมใส่กางเกงตัวนึง แล้วมันหลวมลมใส่ไม่ได้พี่นัทให้ลมออกมาเอากางเกงไปเปลี่ยน พอลมออกจากห้องน้ำนะอุ้มลมขึ้นรถเฉยเลย เพื่อนพี่เพลิงนี่อะไร” น้องบ่นอุบอิบแต่โดนอุ้มมาผมว่าไอ้นัทมันออกจะทำเกินไปหน่อย ไอ้ที่บอกทั้งขาวทั้งนุ่มเนี่ยตอนอุ้มมาใช่ไหม ผมล่ะเกลียดมันจริงๆ

“แล้วแต่งตัวแบบนี้คิดว่าจะโดนอะไรครับ” ผมเลิกคิ้วถามน้องที่เริ่มยุกยิกขึ้นมาอีกครั้ง

“ก็ไม่รู้สิ…” น้องลมสอดมือเข้ามาลูบผมของผมทั้งสองข้างพร้อมเอาหน้าเข้ามาจนชิด แบบนี้มันอ่อยกันชัดๆครับ

“ใครสอนให้ทำแบบนี้ครับ” ผมพลิกตัวจัดท่าให้น้องนอนราบกับเตียงโดยมีผมคร่อมอยู่ น้องเม้มปากเหมือนครุ่นคิดอะไรสักอย่างแล้วก็ยิ้มทะเล้นออกมา ไม่น่าไว้ใจจริงๆครับ

“วันนี้วันเกิด ให้ลมทำให้ไหมล่ะ” ผมรู้ที่น้องบอกว่าจะทำมันหมายถึงอะไร แต่ผมค่อนข้างจะงงครับ ไอ้นัทมันต้องเป่าหูน้องมาแน่ๆ

ตอนนี้น้องกำลังทำท่าเหมือนกำลังคลานและหน้าก็จ่ออยู่ที่เป้าผม ผมไม่คิดเลยว่าน้องจะกล้ามากขนาดนี้แต่ก็คอยจับตาดูน้องอย่างดีว่าน้องจะทำอะไรต่อ น้องดึงกางเกงผมอย่างเก้ๆกังๆจนผมทนไม่ไหวลุกขึ้นนั่งจูบน้อง แต่น้องลมกลับดิ้นไม่ยอมจูบตอบผมเลยปล่อยตัวน้องเป็นอิสระ

“พี่เพลิงอยู่เฉยๆสิ ทำใจตั้งนานนะเนี่ย” น้องทำหน้ายุ่งบ่นอุบอิบกับผม แล้วยังดันตัวผมให้ราบไปกับเตียงอย่างแรง

คราวนี้น้องถอดกางเกงผมอย่างรวดเร็วแต่ก็เหลือกางเกงในอีกชั้นนึง น้องก้มลงจูบซับมันผ่านกางเกงในตัวบางของผม น้องกำลังทำผมบ้าจริงๆ นอกจากจะจูบแล้วยังแลบลิ้นเล็กๆออกมาเลียส่วนปลายที่เริ่มโผล่พ้นขอบกางเกง พอเห็นผมซี๊ดปากด้วยความเสียวน้องยิ่งได้ใจ

น้องคว้าของผมออกมาได้ก็รูดขึ้นลงพร้อมยิ้มออกมาเหมือนเด็กได้ของเล่น ผมกำลังจะบ้าตายท่าทางของน้องมันไม่เหมือนทุกวันๆเลยสักนิด ผมมัวแต่คิดเรื่องอื่นอยู่ก็ต้องตกใจเมื่อน้องค่อยๆใช้ลิ้นขยี้ส่วนปลายอย่างเก้ๆกังๆ ถึงมันจะดูทุลักทุเลไปหน่อยแต่ตอนที่น้องช้อนตาขึ้นมามองผมทั้งที่ของผมคาอยู่ในปากมันก็ทำเอาผมใจเต้นไม่เป็นส่ำเหมือนกัน

ผมปล่อยให้น้องดูดดึงอยู่สักพักความอดทนของผมก็จางหายไป ผมจะลุกขึ้นเพื่อเปลี่ยนท่าแต่น้องรู้ทันลุกขึ้นนั่งทับน้องชายผมไว้พร้อมทำหน้าดุ

“เจ้าของวันเกิดอยู่เฉยๆเป็นไหม” น้องลมทำเสียงแข็งเลยครับ น้องลมอาจจะไม่รู้ว่าท่าที่น้องกำลังทำอยู่มันชวนเตลิดแค่ไหน แต่พอเริ่มจะรู้ตัวก็เกร็งเลยครับ หน้าแดงเถือกกัดปากเหมือนข่มความอายไว้แล้วค่อยๆเขยิบออกจากจุดอันตรายมานั่งบนหน้าท้องผมแทน แต่เสื้อผมยังอยู่ครบนะครับ

“พี่ทนไม่ไหวแล้วนะ…” ผมพูดพร้อมทำหน้าอ้อน ดูเหมือนว่าจะได้ผลครับเพราะตาน้องดูลุกลิกอย่างทำตัวไม่ถูก ผมสอดมือเข้าไปขย้ำเอวและบั้นท้ายน้องอย่างนึกสนุก แต่ให้ตายสิครับมันไม่มีกางเกงข้างในนี้นา! สาบเสื้อที่แหวกออกทำให้ผมเห็นไปยันหน้าท้องแบนราบ

“อ๊ะ…อือ พี่เพลิงอยู่เฉยๆสิ…” ถึงปากน้องจะบอกให้ผมอยู่เฉยๆแต่หน้าน้องเหมือนกับต้องการมากกว่านี้ด้วยซ้ำ มือเล็กๆของน้องทั้งสองข้างถูกวางไว้บนอกผม น้องสะบัดหน้าไปมาด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน สะโพกที่ขยับขึ้นลงของน้องทำเอาผมใกล้สติแตก

“น้องลมก็อยู่เฉยๆสิครับ” น้องลมจิ๊ปากอย่างหงุดหงิดผมเลยรั้งตัวน้องลงมาประกบปากตอนแรกก็ดิ้นหรอกครับแต่ผมกอดน้องแน่นมากและน้องเริ่มจะคล้อยตามเลยอยู่นิ่งให้ผมจับ

ผมจูบกับน้องเนิ่นนานจนบรรยากาศรอบตัวมันดูร้อนไปหมด แล้วผมก็ต้องตกใจเพราะน้องผละออกไปแล้วถอดเสื้อและกางเกงชั้นในตัวเองออกทั้งที่น้องยังนั่งอยู่บนตัวผม ทางท่ายั่วยวนเหมือนลูกแมวของน้องลมทำเอาผมแทบหน้ามืดตาลาย แล้วผมก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อน้องลมสอดนิ้วตัวเองเข้าออกในปากจนนิ้วเปียกชุ่มแล้วเหลือบมองผมสักพักก็ไม่ได้สนใจผมอีก

นิ้วเปียกๆนั่นถูกลากไล้ไปทั่วแผ่นอกของตัวเองมืออีกข้างน้องก็ไม่ได้ปล่อยให้ว่างไร้ประโยชน์ จับของตัวเองกำรูดขึ้นลงอย่างคล่องแคล่ว น้องครางออกมาอย่างแผ่วเบาจากการปรนเปรอของตัวเอง ผมรู้สึกเหมือนกำลังดูหนังโป๊ญี่ปุ่นสักเรื่องที่คนรักของผมเป็นคนแสดง วันนี้น้องลมทำให้ผมตกใจซ้ำๆจริงๆครับ

“ถุงยาง…” น้องพึมพำออกมาก่อนที่จะยกตัวลงมานั่งข้างผม มือผมควานหาถุงยางพร้อมเจลหล่อลื่นจากกางเกง วุ่นวายอยู่สักพักผมก็หาจนเจอ

ผมฉีกถุงยางออกพร้อมสวมมันอย่างรวดเร็วเพราะต้องการจะปลดปล่อยจะแย่ น้องโน้มตัวจูบผมตอนที่ผมกำลังยุ่งกับการใส่ ผมผลักน้องลงกับเตียงแต่น้องก็ลุกพรวดขึ้นมาทับผมอีก

“เขาบอกว่าถ้าลมเป็นคนทำเองมันจะไม่เจ็บ”

“ใครบอกครับ” ผมเลิกคิ้วยิ้มล้อเลียน

“ก็หามา…” น้องพูดเสียงเบาจนแทบจะเป็นเสียงกระซิบทั้งยังแย่งเจลหล่อลื่นในมือผมไปถือ เปิดมันแล้วบีบใส่นิ้วตัวเองจนมันเหนอะหนะไปหมด

“อื้อ…อ๊ะ..อ้า..” ผมต้องตกใจอีกครั้งเพราะน้องสอดมือผ่านหว่างขาตัวเองแล้วสอดนิ้วเข้าช่องทางสีหวานช้าๆ นิ้วเล็กควานไปทั่วเรียกเสียงครางหวานใสอยู่ข้างหู จากนิ้วเดียวค่อยๆกลายเป็นสองและสามน้องเริ่มหน้าเหยเกด้วยความเจ็บหรืออะไรก็ตามทันทีผมจึงโน้มหน้าน้องลงมาจูบให้น้องคลายลงบ้าง

น้องเม้มปากแน่นแล้วยกสะโพกขึ้นถูช่องทางกับของผม ผมอยากจะกระแทกเข้าไปแรงๆเพราะหน้าน้องมันยั่วอารมณ์ผมเหลือเกินแต่ผมก็ต้องข่มใจไว้ ให้น้องเป็นคนทำเองน่ะดีแล้ว

“อื้อออ..” น้องจับของผมไว้แน่นแล้วค่อยๆหย่อนตัวลงมา ผมช่วยยกสะโพกน้องไว้แล้วส่วนหัวมันก็เข้าไปจนหมด น้องจิ๊ปากแล้วค่อยๆขยับลงจนสุด

น้องจิกเสื้อผมแน่นเลยครับ น้องเจ็บแน่และผมก็ปวดไปหมดเหมือนกันเพราะช่องทางมันทั้งตอดรัดแล้วก็แคบ น้องพรั่งพรูลมหายใจออกมาแล้วค่อยๆขยับช้าๆ แค่นี้ผมก็แทบไม่ไหวแล้วครับ พอมันถึงจุดๆหนึ่งน้องก็ขยับเร็วและแรงขึ้นเสียงเนื้อกระทบกันและเสียงครางน่ารักดังออกมาไม่หยุดหย่อน

“อ๊ะ.. อ๊ะ อ้าาา” ผมกระแทกสวนน้องบ้างบางครั้งเรียกเสียงครางเสียงดังและตาที่มองค้อนผมเหมือนจะดุ กิจกรรมดำเนินไปสักพักก่อนที่ช่องทางน้องจะบีบรัดผมแบบถี่ๆพร้อมกับน้องขาวขุ่นที่พรั่งพรูออกมาจนเลอะเสื้อผม แน่นอนว่ามันไม่ใช่น้ำผม น้องทำท่าจะลุกออกไปผมก็จับเอวน้องไม่ให้ไปไหน

“น้องลมเสร็จแล้วแต่พี่ยังนะครับ…” ผมลุกนั่งทั้งที่ส่วนนั้นยังเชื่อมอยู่แล้วถอดเสื้อที่เลอะออก น้องเหมือนจะดิ้นไม่ยอมผมแต่สุดท้ายก็ต้องยอมแล้วล่ะ

---------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนนี้เหมือนตอนพิเศษแก้เครียด(?)เลยค่ะอย่าเพิ่งเบื่อกันนะคะ แฮ่ ตอนต่อไปเราจะค่อยๆลุยฝั่งพี่เพลิงกันนะคะ :mew6:

ยออดวิวหลัก3นำแล้ว ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันมานะคะ ขอบคุณจริงๆค่ะ :mew1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (วันเกิดพี่เพลิง) 19/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: minminmin ที่ 19-03-2015 21:27:03
 :z1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (วันเกิดพี่เพลิง) 19/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 19-03-2015 21:50:45
น้องลมมมม :m25:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (วันเกิดพี่เพลิง) 19/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 19-03-2015 21:52:56
 :mew5:   ทำไมเราคิดว่าน้องลมแอบแรง
พี่เพลิงเสร็จน้องมันในที่สุด

หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (วันเกิดพี่เพลิง) 19/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 19-03-2015 21:56:35
555+ ของขวัญวันเกิดพี่เพลิงชอบมั้ย
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (วันเกิดพี่เพลิง) 19/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: kokoro ที่ 19-03-2015 22:10:32
น้อมลม เจ้าเล่ห์นะเรา
แต่พี่นัทนี่กำไรสุดๆ
ได้แกล้งเพื่อนืได้ลวนลามน้องด้วยอ่ะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (วันเกิดพี่เพลิง) 19/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: amisezmin ที่ 19-03-2015 22:31:00
 :m25:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (วันเกิดพี่เพลิง) 19/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 19-03-2015 22:40:02
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (วันเกิดพี่เพลิง) 19/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 19-03-2015 22:44:42
เพิ่งเจอฉาก xxx แบบนี้ครั้งแรก
ที่นายเอกใสๆ แต่ครั้งแรกเริ่มเอง
อย่างนี้พี่เพลิงหลงน้องลมตายห่าพอดี
น้องลมเตรียมตัวรับการหึงหวงได้เลยน๊ะจ๊ะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (วันเกิดพี่เพลิง) 19/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 19-03-2015 22:50:19
ลั้นลาก่อนมาม่าชามโตรึเปล่าคะเนี่ย
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (วันเกิดพี่เพลิง) 19/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 19-03-2015 23:05:39
น้องลมช่างยั่ว :hao6:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (วันเกิดพี่เพลิง) 19/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 19-03-2015 23:26:58
 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:รอตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (วันเกิดพี่เพลิง) 19/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 19-03-2015 23:35:28
ไม่..........................................จบแบบนี้ได้ไงกัน พี่เพลิงยังไปไม่สุดทางฝันเลย
 :-[ :hao7: น้องลมยั่วมาก อย่างนี้พี่เขาจะไปไหนได้ล่ะลูก
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (วันเกิดพี่เพลิง) 19/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 19-03-2015 23:43:17
เดาเอาว่าตอนต่อไปน้องลมเจอเหตุการณ์ ฟ้าเหลืองในตำนาน
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (วันเกิดพี่เพลิง) 19/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 20-03-2015 00:38:27
อร๊ายยย น้องลมกล้ามากๆๆๆ อิอิจัดให้พี่ลมซะ อิอิ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (วันเกิดพี่เพลิง) 19/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: Ella ที่ 20-03-2015 06:08:34
 :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (วันเกิดพี่เพลิง) 19/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: Biwty... ที่ 20-03-2015 06:51:30
 :-[
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (วันเกิดพี่เพลิง) 19/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 20-03-2015 07:13:00
ตายแป๊ป

 :z1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (วันเกิดพี่เพลิง) 19/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: ekuto ที่ 20-03-2015 10:09:35
น้องลมมมมม น้องเป็นคนอย่างนี้เองหรอนี่ ยั่วคนอื่นเขาไม่รู้ตัว
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (วันเกิดพี่เพลิง) 19/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 21-03-2015 00:38:30
กำเดาไหล
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (วันเกิดพี่เพลิง) 19/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 21-03-2015 10:09:50
ไม่อยากเชื่อว่าน้องลมจะยั่วได้ขนาดนี้

พี่เพลิงคงอยากได้หลายยกแน่ๆ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (วันเกิดพี่เพลิง) 19/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 21-03-2015 14:18:05
พี่นัทเทรนมาดี
หรือน้องลมแอบไปศึกษามาเนี่ยยย
โอ๊ย ป้า ชอบบบบบ  :haun4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (วันเกิดพี่เพลิง) 19/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 21-03-2015 17:20:57
น้องลมน่ารักมากกกกกก
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (วันเกิดพี่เพลิง) 19/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 21-03-2015 18:49:02
ตามอ่านทันจนได้  o7
หน่วงค่ะ สนุกค่ะ ลุ้นมากด้วย
สงสารน้องลมกับพี่เพลิง นางสองคนถูกด่าแบบจัดหนัก
 :laugh:
เชื่อว่าคู่กันแล้ว ยังไงก็ต้องได้กัน
ส่วนน้องแพรคนดี ขอให้น้องได้เจอผช.ดีๆค่ะ
น้องสวย น่ารักขนาดนี้
ติดตามค่ะ หน่วงดีค่ะลุ้นดีชอบบบบบบ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ
 :L2:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (วันเกิดพี่เพลิง) 19/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 22-03-2015 06:46:51
ผมนี่ยอมเลยครับ ยอมตายถ้าได้แบบน้องลม  :hao6:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (วันเกิดพี่เพลิง) 19/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: bananato ที่ 22-03-2015 15:08:38
 o13 :haun4: :haun4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (วันเกิดพี่เพลิง) 19/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 23-03-2015 20:22:22
รอครับรอ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (วันเกิดพี่เพลิง) 19/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: parismewsanmusic ที่ 23-03-2015 23:09:48
ฟินนนน  :z3:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (วันเกิดพี่เพลิง) 19/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: princetrap ที่ 26-03-2015 15:26:03
 :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
หัวข้อ: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสี่ (เรื่องที่จะเกิดขึ้น) 27/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 27-03-2015 21:14:04
ความลับที่สิบสี่

มาอายตอนนี้มันก็คงไม่ทันเท่าไหร่ครับ อย่าพูดถึงพี่เพลิงเลย ไม่รู้ว่าผมไปเอาความกล้ามาจากไหนกัน ยอมรับครับว่าแรงอารมณ์มันพาไปจริงๆและผมไม่ใช่เด็กไร้เดียงสาที่ไม่รู้เรื่องพวกนี้ ก่อนที่ผมจะเข้ามาเซอร์ไพรส์พี่นัทยุแล้วยุอีกว่าให้รุกพี่เพลิงก่อน ผมก็ทำใจอยู่แป๊บหนึ่งความอยากรู้อยากเห็นมันก็แทรกเข้ามา ผมก็แค่อยากให้พี่เพลิงตกใจครับ

แต่ผลลัพธ์ที่ได้แม่ง... พี่เพลิงตกใจน่ะก็ตกใจ แต่ผมลุกจากเตียงแทบไม่ไหวเลยครับ ไม่รู้ว่าพี่เพลิงมันของต่อกี่รอบ แรกๆผมเหนื่อยจนแทบสลบคาเตียงพี่เพลิงคนดีก็อุ้มผมเข้าไปช่วยล้างตัวที่เหนียวเหนอะให้ลูบไปลูบมาผมเผลอส่งเสียงแปลกๆออกไป เท่านั้นล่ะครับ มันเหมือนไปกระตุ้นพี่เพลิงเข้าผมร้องห้ามก็ไม่ฟังก็ปล่อยเลยตามเลยไป

ว่ากันตามตรงแล้วผมแทบจะลืมตำราที่ท่องอยู่ทั้งเช้าของเมื่อวาน วันนี้ผมเลยต้องมานั่งทบทวนใหม่หมดตั้งแต่แรกแต่ให้ทายครับว่าผมกำลังนั่งอ่านหนังสือที่ไหน

เฉลย… บนเตียงที่คอนโดพี่เพลิงครับ โดยที่เจ้าของห้องกำลังหลับพริ้มอยู่บนตักผมและกอดเอวผมไว้ ไม่เข้าใจครับว่าท่านี้มันสบายตรงไหน แต่พี่เพลิงคงจะเหนื่อยมากจริงๆ ผมขอกลับไปอ่านหนังสือที่บ้านก็ไม่ให้ไปแถมยังขับรถไปเอาหนังสือมาถวายผมถึงที่อีก เชื่อเขาเลยครับ

แล้วก็.... พี่เพลิงบอกว่าเห็นแม่ผมแต่งหน้าแล้วรู้สึกคุ้นยังไงก็ไม่รู้ จะไม่คุ้นได้ไงครับก็พี่เพลิงเคยเห็นแม่ผมอยู่แล้วนี่หว่า ผมพูดไปแบบนั้นพี่เพลิงก็ไม่ได้ติดใจอะไรอีก

“หลับสบายไหม หืม” ผมพึมพำกับพี่เพลิงที่นอนหลับตาไม่รู้เรื่องด้วยความหมั่นไส้ ผมเห็นว่าคนบนตักไม่มีท่าทีว่าจะตอบผม ผมเลยหันไปสนใจหนังสือต่อ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“พี่เพลิง…มีคนเคาะประตู” ผมสะกิดพี่เพลิง พี่เพลิงหยุกหยิกนิดหน่อยแล้วก็ทำหน้างงใส่ผมก่อนที่จะลุกออกจากห้องไป

“แม่…” เสียงที่ลอดผ่านประตูทำให้ผมตกใจ…

แม่พี่เพลิง…

“วันเกิดไม่คิดจะโผล่หน้ามาให้แม่เห็นบ้างเลยหรอ”

ผมย่องไปปิดประตูห้องให้เสียงเบาที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ แล้วแอบฟังแม่พี่เพลิงกับพี่เพลิงคุยกัน ผมรู้สึกไม่ดียังไงก็ไม่รู้ถ้าจะออกไปให้ท่านเห็นผมในสภาพแบบนี้ ผมไม่คิดหรอกว่าครอบครัวพี่เพลิงจะรับได้ แล้วผมก็รู้ตัวดี

“อยู่คนเดียวหรอ แม่คิดว่าพาผู้หญิงมานอนนะเนี่ย”

“เปล่าครับแม่ล่ะก็” อืม เปล่า ผมไม่ใช่ผู้หญิงสักหน่อยแต่ได้ยินแล้วมันเจ็บว่ะ

“ดีแล้วลูก แต่ออกไปข้างนอกบ้างนะ ช่วงนี้โหมงานหนักไม่ใช่หรอ”

“นอนเอาแรงดีกว่าครับ ผมไม่รู้จะไปไหนแล้ว”

และอีกหลายประโยคบลาๆๆที่ผมไม่ได้สนใจจะฟังผมขอจมอยู่กับโลกของหนังสือดีกว่า ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะครับผมยังกังวลอยู่ไม่น้อยก็นะ แม่พี่เพลิงเคยเห็นผมในฐานะน้องชายฝาแฝดของแฟนพี่เพลิง

แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไป

ผมเป็นผู้ชายที่ถ้าจะให้พูดตรงๆก็คือเป็นคนที่แย่งพี่เพลิงมาจากแฝดตัวเอง แย่กว่าที่ผมเป็นผู้ชายมันก็ตรงนี้แหละครับ ผมเหยียดยิ้มออกมาอย่างนึกรังเกียจตัวเอง ผมยังแทบจะรับการกระทำของตัวเองไม่ได้จะไปหวังอะไรให้คนอื่นเขายอมรับ ครอบครัวผมกับพี่เพลิงนี่ก็ต่างกันมากจริงๆครับ ไม่อยากให้ถึงวันนั้นเลย

“แล้วแฟนเราเขาเป็นยังไงบ้าง หือ” เสียงแม่พี่เพลิงเอ่ยประโยคที่ทำให้หัวใจผมเต้นแรงออกมา

“เลิกกันแล้วครับ ไม่มีอะไรแล้ว” ผมเม้มปากแน่นอย่างไม่รู้จะทำอะไร และปิดหูแน่นไม่อยากจะฟังแล้วครับ

ผมนั่งอ่านหนังสือนิ่งๆบนเตียงโดยพยายามไม่รับรู้สิ่งที่คนข้างนอกคุยกันแต่มันก็ไม่มีสมาธิอยู่ดีครับ สุดท้ายผมก็ได้แต่รอให้แม่พี่เพลิงกลับไปซะก่อน จนเสียงทั้งสองคนเงียบไปและมีเสียงคนกำลังแง้มประตูห้องนอน ผมแทบจะกลั้นหายใจเพราะกลัวว่าคนที่เข้ามาจะไม่ใช่พี่เพลิง

“น้องลมทำไมทำหน้าแบบนั้นครับ” พี่เพลิงหลุดขำออกมาทันที ผมถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ผมรู้ตัวครับว่าผมทำหน้าตลกออกไป เพราะผมหลับตาแน่นเลยครับ พอผมแกล้งมองค้อนพี่เพลิงพี่เพลิงก็เดินมายืนข้างเตียง

“ลงไปหาอะไรกินกันไหมครับ” ผมพยักหน้างึกงักอย่างเห็นด้วย

“ไปเปลี่ยนชุดไป” อ้อ ผมลืมครับ ผมยังอยู่ในเสือยืดตัวใหญ่ๆของพี่เพลิงกับชั้นในตัวเก่าอยู่เลยครับ แต่กว่าผมจะได้อาบน้ำก็ตีอะไรไม่รู้แล้ว เลยไม่ได้อาบน้ำตอนเช้ากันทั้งคู่เลยครับ

“อะไร… ออกไปเลย” ผมกำลังง่วนอยู่กับการถอดเสื้อพี่เพลิงแม่งก็เข้ามากอดจากด้านหลังแล้วจูบลงบนไหล่ผม ผมจั๊กจี้มากครับ ขนลุกยังไงก็ไม่รู้เลยดิ้นดันพี่เพลิงออกอย่างทุลักทุเลเพราะแขนผมยังติดอยู่กับเสื้อ

“ของขวัญวันเกิดปีนี้น่ารักเนอะ” ผมเบ้ปากแล้วเดินไปหยิบเสื้อที่พี่เพลิงเอามาให้ ครับพี่เพลิงเอามาให้ผมเปลี่ยนพร้อมๆกับหนังสือที่เอามาให้ผมอ่าน ถ้าไม่ติดว่าผ่านอะไรมาเย๊อะนะครับ ผมจะคิดว่าพี่เพลิงเป็นผู้ชายที่น่ารักและดูแลแฟนดีมาก

“ไปเลย หิวแล้วเมื่อวานมีตกถึงท้องแค่เค้กเนี่ย” ผมพูดบ่นพร้อมจัดเสื้อให้เรียบร้อยแล้วยืนมองพี่เพลิงที่เพิ่งเริ่มเปลี่ยนเสื้อ

“ก็กินไปตั้งเยอะไม่ใช่หรอครับ” พี่เพลิงหันมายิ้มกรุ่มกริ่มใส่ผม แหม ตานี่เป็นประกายเชียวครับ ผมหย่อนตูดลงกับเตียงแล้วคว้าหมอนใบที่ใกล้มือปาใส่พี่เพลิงทันทีแต่พี่เพลิงแม่งรับได้แถมยิ้มเยาะผมอีก

“พี่เพลิงแม่ง..”

“ห้ามพูดแม่งกับผู้ใหญ่นะครับ”

ผมยกมือขึ้นขยี้หัวแล้วก็ต้องเปลี่ยนเป็นยันตัวพี่เพลิงไว้เพราะพี่เพลิงเข้ามาจนชิดตัวผมแถมยังดันหลังผมให้แนบไปกับเตียง เริ่มลางไม่ดีแล้วครับ ผมดิ้นสุดแรงแต่พี่เพลิงกดผมไว้พร้อมเอาปากมาประกบปากผมอย่างแผ่วเบานั่นทำให้ผมเผลอตัว ไม่สิ อาจจะตั้งใจเผยอปากรับลิ้นร้อนที่แทรกเข้ามาอย่างดุดันผมก็ไม่ยอมง่ายๆตวัดลิ้นและดูดดึงมันไปพร้อมๆกัน ท่าจะซวยของจริงแล้วครับมือใหญ่ๆของพี่เพลิงกำลังลากไล้อยู่ตรงหน้าท้องผมโดยที่ปากของเรายังนัวเนียอยู่ไม่ห่าง

“พออออ ลมหิวข้าว” ผมดันหน้าผากพี่เพลิงเบาๆแล้วปัดมือที่เข้ามาในเสื้อผมออก พี่เพลิงก้มลงมาเลียริมฝีปากผมเบาๆแล้วผละออกไป ผมจะบ้าตายครับทำแบบนี้ผมเขินมากเสียยิ่งกว่าเมื่อคืนอีกครับ หัวใจผมเต้นไม่เป็นส่ำเลย

จากนั้นเราก็ไปหาอะไรกินกันแล้วก็พากันไปเดินเล่นครับ ถึงผมจะเดินแปลกเพราะหุบขาแทบไม่ลงก็เถอะ ไม่ค่อยมีอะไรสำคัญเท่าไหร่หรอกครับ มันธรรมดามากๆอย่างที่คู่รักควรจะทำกัน แต่มันทำให้ผมมีความสุขมากจริงๆนะครับ ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันอาจจะเพราะผมเคยทำแบบนี้ครั้งแรกก็ได้ มันผ่อนคลายขึ้นเยอะเลยครับ

ผมรู้ว่าผมควรจะเก็บเวลานี้ไว้ให้นานที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ เพราะผมไม่รู้ว่าวันข้างหน้ามันจะมีอะไรเกิดขึ้น ตอนนี้ผมขอมีความสุขก่อนก็พอแล้ว อาจจะดูเป็นความคิดที่โง่ๆ แต่ผมคิดได้แค่นี้จริงๆครับ

…………………………………………………………………………

ผมสอบเสร็จแล้วครับ จริงๆแล้ววิชาของปีหนึ่งเนี่ยเหมือนเป็นแค่พื้นฐานครับแต่ถ้าไม่อ่านมาเลยก็อาจจะพลาดได้เหมือนกัน ประเด็นหลักตอนนี้คือไอ้เคนมันทำข้อสอบเสร็จก่อนผมแล้วก็ไปไหนไม่รู้ครับ ผมเดินหาไปทั่วใต้ตึก ห้องน้ำ ก็ไม่เจอครับทั้งที่มันทิ้งกระเป๋าไว้หน้าห้อง

ผมเดินมั่วจนมาถึงสโมสรวิศวะแล้วก็ถอนหายใจออกมาแรงๆมันคงไม่มาอยู่แถวนี้หรอกครับ ไม่ค่อยจะมีคนซะด้วย ผมกำลังเดินกลับก็ได้ยินเสียงคนคุยกันจากด้านหลังในมุมอับที่ไม่ค่อยมีใครสังเกต ความขี้เสือกทำให้ผมเดินกลับไปทันที ค่อยๆย่องไปใกล้กับที่มีเสียงลอดออกมา

“กูไม่ไหวแล้วมึงอย่าเล่นตัวได้ไหม” เสียงแหบพร่าของใครสักคนที่ผมไม่รู้จักดังขึ้น ให้ตายเถอะครับถึงตึกนี้มันจะดูลับตาคนแต่ทำไมมันโจ่งแจ้งกันแบบนี้ ผมส่ายหัวอย่างระอาแล้วเดินออกมาแต่เสียงตอบกลับผู้ชายคนนั้นทำให้ผมนิ่งขยับไม่ออก

“อยากมากมึงก็ไปหาคนอื่นดิวะ กูไม่ได้มั่วไปทั่วนะเว้ย” เสียงอีกคนพูดขึ้นอย่างหงุดหงิดแต่มันทำให้ผมตกใจมากจนแทบไม่กล้าหายใจ เสียงนี้มันเสียงเพื่อนผม ใช่ครับ เสียงไอ้เคน นี่มันบ้าอะไรวะ ผมรู้ว่าผมไม่มีทางจำเสียงเพื่อนตัวเองผิดแน่ แต่จากที่ผมฟังมันทำให้ผมไม่อยากเชื่อหูตัวเอง

“เอาเท่าไหร่” ผมเบิกตากว้างเพราะไม่คิดว่าคนนั้นจะพูดกับไอ้เคนแบบนี้ ผมมายุ่งกับอะไรที่ไม่ควรรู้แล้วจริงๆใช่ไหมครับ

“ไม่ขาย”

“อะไรวะ ฟรีก็ไม่เอาขายก็ไม่ขาย ทีไอ้เหี้ยเอิร์ธนี่ร่านแทบจะร่อนตูดให้นะมึง” ไอ้เหี้ยเอิร์ธ? หรือว่าจะหมายถึงพี่เอิร์ธ? ร่าน? ทำไม… อะไร ผมไม่เข้าใจจริงๆทำไมต้องพูดแรงขนาดนั้นด้วยวะ เป็นผมผมคงทนไม่ไหวต่อยหน้าแม่งให้ยับแต่ไอ้เคนกลับนิ่งไม่มีเสียงอะไรลอดออกมานอกจากเสียงหายใจนั่นทำให้ผมอดคิดไม่ได้ว่าเคยกับพี่เอิร์ธต้องมีอะไรกันสักอย่างแน่ๆ

“เรื่องของกูอีกแหละ ตุงขนาดนี้มึงไปหาห้องน้ำก่อนไป กูเป็นห่วงนะเนี่ย หึ” เสียงฝีเท้าเริ่มใกล้เข้ามาทำให้ผมตกใจหัวใจเต้นระรัวแต่ก็พยายามตั้งสติวิ่งออกห่างจากตึกแล้วแกล้งโทรหามัน

"โทรทำไม กูอยู่นี่" ผมรวมรวบสติแล้วหันกลับไปมองมันที่ยืนยิ้มชูโทรศัพท์ที่สั่นครืดให้ผมเห็น ผมยิ้มแหยะใส่มันก่อนจะแสร้งขมวดคิ้วตีหน้ายุ่ง

"ไปไหนมา กูเดินหามึงจนทั่วเนี่ย กระเป๋าก็หนัก" ผมบ่นๆไปแต่สายตาผมยังมองไปที่ที่มันเดินออกมา มีคนเดินออกมาอีกคนแล้วครับ

เพื่อนพี่เอิร์ธ...? ผมจำหน้าได้ครับแต่ผมไม่รู้ชื่อเขาหรอก แต่ผมจำได้ว่าพี่เขามีแฟนแล้วนี่ ที่สำคัญคือแฟนเขาชื่อมะนาวเพื่อนในคณะผมไม่ใช่หรอวะ

"เข้าห้องน้ำมา ขอโทษๆ" ผมมองหน้ามันแต่มันทำหน้าหลุกหลิกใส่ผมแล้วแย่งกระเป๋ามันไปถือ มันเลือกที่จะโกหกผมแสดงว่ามันไม่รู้ว่าผมแอบฟังมันกับพี่คนนั้น ก็ดีแล้วครับ ผมจะพยายามลืมๆมันไป

"เอ้า มึง" ผมหันไปตามเสียงก็เจอไอ้พีทกับเพื่อนมันเดินหอบงานมาแต่ไกลเลยครับ

"รอกูอยู่นี่นะ กูไปส่งงานแป๊บนึง" มันใช้กระดาษที่ม้วนอยู่ชี้หน้าผมแล้ววิ่งไปที่ตึก เพื่อนมันยืนงงสักพักก็วิ่งตามมันไป

คณะมันตลกดีครับ ทำงานกันหัวฟูไม่รู้ว่ามันได้นอนบ้างหรือเปล่า อาจารย์แต่ละคนสั่งงานแบบให้คิดเองเออเองมากครับ เหมือนสั่งมาเป็นภาพรวมแล้วให้มันออกแบบกันเอง ไอ้พีทบ่นกับผมบ่อยมากครับ แต่มันเก่ง ผมภูมิใจที่มีเพื่อนแบบมันนะ

"ไปหาอะไรแดกกัน" ผมยืนงงๆอยู่กับไอ้เคนสักพักไอ้พีทก็เดินออกมายืนอยู่ข้างผม

"ได้นอนบ้างไหมมึง" ผมบ่นทันทีที่มองหน้ามันชัดๆขอบตามันคล้ำเหมือนหมีแพนด้าเลยครับหน้าก็ดูโทรม เกือบจะหมดหล่อแล้วครับ แต่ซกมกแบบมันผู้หญิงหลายคนก็ชอบครับ

"ยังไม่นอนเลยว่ะ งานเสร็จกูก็รีบมาส่งเนี่ย" ผมขมวดคิ้วแน่นแล้วจับมันยืดแก้ม หน้าหล่อๆของมันยืดตามมือผม ผมยิ้มออกมาเพราะหน้ามันตลกครับ มันจับมือผมออกแล้วทำหน้าดุผมก็ทำดุกลับครับเอาสิ ผมสู้คนนะเว้ย

“ไปหาอะไรกินแล้วกลับไปนอนพักบ้าง เข้าใจไหม”

“ครับแม่” มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้แล้วพูดกวนตีนผม ผมบุ่ยปากใส่มันทันที

“โอ้ยยย รู้สึกไม่มีตัวตนเลยวุ้ย...” ไอ้เคนพูดแทรกขึ้นมาทำให้ผมหันไปมองมันแล้วกอดคอพวกมันไว้ทั้งสองคน แม้ว่าพวกมันจะสูงกว่าผมอยู่นิดหน่อยก็เถอะแต่มันก็ไม่ได้ลำบากอะไรครับ

พวกผมพากันไปกินข้าวที่ร้านในม.เพราะขี้เกียจจะออกไปไหน ไอ้เคนมันรีบกลับครับนั่งกินสักพักมันก็หายหัวไปเลยผมอยากเสือกก็จริงแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมันอีก สนก็แต่ไอ้พีทที่นั่งจ้องหน้าผมกินนี่แหละครับ มันเป็นอะไรกันวะ พี่เพลิง พี่เอิร์ธ หรือแม้แต่มันก็ชอบนั่งมองผมกินแล้วยิ้ม  ผมกินน่าเกลียดมากเลยหรอวะ ผมต้องไปนั่งกินหน้ากระจกพิจารณาตัวเองแล้วมั้งครับเนี่ย

“มองอะไร” ผมพูดขึ้นแล้วจ้องมันกลับบ้างทั้งที่ปากผมยังเคี้ยวข้าวตุ้ยๆครับ ไร้มารยาทจริงๆ ไม่ใช่มันนะ ผมเนี่ย

“มองเพื่อนกินข้าวไม่ได้หรอ” มันทำหน้ากวนตีนใส่ผม ผมก็เบ้ปากยักไหล่ใส่มัน

“เออ แม่กูบ่นคิดถึงมึง”

“อย่าอ้างแม่ คิดถึงกูก็พูด” ผมสะบัดมือเหมือนกระเทยแล้วหัวเราะออกมาเพราะท่าทางตกใจของมัน ตลกมากจริงๆครับ

“เออออ ไปบ้านกูหน่อยสิ” ผมเม้มปากอย่างครุ่นคิดแล้วตอบตกลงไป ยังไงก็ว่างอยู่แล้วครับ ไปหาแม่บ้างก็ดีเหมือนกัน

........................................................................................

มันพาผมแว๊นมาจากมหาลัยยันบ้านมัน มันขี่โคตรเร็วครับแต่ผมชอบนะความรู้สึกเวลาที่ลมเย็นๆมันพัดโดนหน้าผม มันสนุกดีครับ ถึงมันจะขี่ไม่น่าไว้วางใจแต่ก็ถึงบ้านอย่างปลอดภัยกันทั้งคู่ครับ

“แม่หวัดดีครับ” ผมยกมือไหว้แม่พร้อมยิ้มแย้มแจ่มใสครับ บอกแล้วผมพร้อมจะแย่งแม่มันมาเลยนะเนี่ย

“ต๊าย ลมลูก มาได้ไงเนี่ยนั่งก่อนๆ” ผมยิ้มแป้นแล้วเดินตามแม่ไปนั่งที่โซฟา

“กินข้าวกันหรือยังลูก เออ พีท ไปเก็บห้องไป งานเสร็จแล้วก็ทำให้มันดีๆด้วยนะ” ไอ้พีทถอนหายใจเบาๆแล้วเดินขึ้นห้องไปเลยครับ ผมโดนแม่ยกแขนยกมือลูบหน้าเหมือนแม่กำลังเล่นกับหมาเลยครับ ฮืออ

“ลมมีแฟนแล้วหรอลูก”

“ครับ??” ผมทำหน้าเอ๋อออกไปเต็มที่เลยครับ แม่รู้ได้ยังไงหรืออะไรบนตัวผมมันฟ้องวะ

“ถ้าแม่มีลูกสาวแม่เชียร์เต็มที่เลยนะเนี่ย น่าเสียดาย” ผมอมยิ้มทันทีครับ แม่นี่น่ารักน่ากอดจริงๆครับ ซึ่งแตกต่างจากแม่ผมมากๆ จากบุคลิกแล้วผมมองว่าแม่ของผมเป็นคนที่ดูดี และน่ากลัวจนผมรู้สึกไม่อยากจะเข้าใกล้

“ปั้มลูกอีกคนไงครับ ลมรอนะเออ” แม่ฟาดแขนผมเบาๆทำให้ผมหัวเราะร่า

“แม่ครับเดี๋ยวลมไปดูพีทก่อนนะ ไม่รู้มันตายคาห้องหรือยัง” ผมลุกขึ้นแล้วไหว้แม่นิดหน่อยพอเป็นพิธีแล้ววิ่งขึ้นบันไดมาที่ห้องมัน

“โว้ยยย พี่พีทมีกล้ามหน้าท้องด้วย เท่ว่ะมึง” ผมพูดแซวขึ้นมันก็ส่ายหน้าอย่างระอา ผมเข้ามาตอนมันเปลี่ยนเสื้อพอดีครับไม่รู้ว่ามันไปฟิตมาตอนไหนนะเนี่ย มันดูชัดกว่าเดิมเยอะเลย โคตรหล่อครับจริงๆ ผมก็อยากจะมีบ้างนะครับแต่หน้าและขนาดตัวแบบผมเกรงว่ามันจะกลายเป็นก้ามปูแบบที่ไม่เหมาะกับผมน่ะครับ

แต่ผมก็ภูมิใจนะที่ผมเกิดมาน่ารักน่าเอ็นดูเหมือนแพร อิอิ

“เก็บห้องเร็วนะมึง เอาไปยัดไว้ตรงไหนบ้างวะ” ผมนั่งบนเตียงมันแล้วทำท่าเหมือนหาของ

“เก็บทิ้งไปหมดแล้ว วันนี้มึงค้างนี่ไหม” ผมส่ายหน้าแรงๆแทนคำตอบแต่ก็ต้องตกใจเมื่อมันคว้าคอเสื้อผมไว้ แล้วทำหน้าตกใจ

“อะไรของมึงเนี่ย…” แล้วผมก็ต้องตกใจตามเพราะภาพที่สะท้อนในกระจกคือตรงไหปลาร้าผมมีรอยแดงหลายจุดที่ถึงมันจะจางแล้วแต่ก็ยังเห็นชัดอยู่ดี

จากมุมมันต้องเห็นมากกว่าที่ผมเห็นแน่ ผมลืมตัวครับตอนที่ซ้อนมอเตอร์ไซค์มันผมเผลอถอดเนคไทออกและปลดกระดุมลง ผมเม้มปากมองหน้ามันนิ่ง มันค่อยๆลดมือออกจากปกเสื้อผมแล้วยืนมองหน้าผมด้วยแววตาที่หลากหลาย ทั้งดูเศร้าและก็ดูโกรธผม

“พี่เอิร์ธหรอ”

“เปล่า…” ผมส่ายหน้าไปมาช้าๆ

“ใคร…?” มันถามผมด้วยเสียงที่ดูสั่นจนผมรับรู้ ผมกัดปากแน่นแล้วช้อนตาขึ้นมองมันก่อนจะพูดออกมาเบาๆ

“พี่เพลิงว่ะ…”

“พี่เพลิงเนี่ยนะ? พี่เขยมึงเนี่ยนะ? เขาทำอะไรมึงวะ!” มันเขย่าตัวผมจนผมกลัวไม่กล้าขยับหรือเอ่ยปากผมจนมันลดมือออกไปผมเลยพูดออกมา

“พี่เพลิงเลิกกับแพรแล้ว เอ่อ... กูชอบพี่เขาว่ะ” มันเงียบไปเลยครับ ผมก็ได้แต่มองมันนิ่ง เหมือนมันจะพูดอะไรแต่มันก็ไม่พูด ความอึดอัดมันเริ่มชัดขึ้นเรื่อยๆจนผมจะทนไม่ไหว

“เงียบขนาดนี้ด่ากูเหี้ยเลยก็ได้” ผมพูดประชดออกไปมันยืนเงียบสักพักก็ยกมือขึ้นเกาหัวแรงๆ

“ทำไมวะ มึงไปชอบเขาตอนไหน แล้วทำไม... แม่งเอ๊ย!” มันพูดเสียงดังใส่ผม น้ำเสียงมันดูโกรธผมมากจริงๆ

“เรื่องมันสักพักแล้วว่ะ กูไม่ได้บอกใคร แต่กู...บอกมึง” ผมถอนหายใจออกมาเบาๆแล้วมองหน้ามันที่ดูร้อนรนมันพ่นลมหายใจออกมาแล้วเงียบไปสักพักก่อนท่มันจะพูดขึ้น

“เออ ขอบคุณที่บอก” มันพูดแบบนั้นแต่เสียงมันไม่ใช่ไงครับ

“มึงโกรธอะไรกูวะ” ผมถามมันด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดไม่แพ้กัน

“มึงกล้าแย่งแฟนพี่มึงหรอวะ” พอกันทีครับ น้ำตาที่ตีตื้นขึ้นมามันแทบจะเอ่อล้นออกมาทันทีที่ได้ยินคำพูดมันผมทั้งโกรธและน้อยใจที่มันพูดกับผมแบบนี้

“เออ!!”

“เฮ้ย… ปั้น!!”

ผมลุกขึ้นแล้วกระชากประตูวิ่งออกมาไม่ได้สนใจอะไรเลยครับ แม่เรียกผมไว้แต่ผมก็วิ่งหนีออกมา ดูไร้สาระมากนะครับที่ผมวิ่งออกมาทั้งที่น้ำตาผมจะนองหน้าแบบนี้ แต่มันเป็นเพื่อนผม มันต้องเข้าใจผมไม่ใช่หรอ ผมคงจะเห็นแก่ตัวมากเกินไปจริงๆเพราะมันก็ไม่ได้แปลกอะไรถ้ามันจะพูดแบบนั้น

……………………………………………………………….

“พี่ลมเป็นไร” ผมส่ายหน้าไปมาแทนคำตอบ พัดมันกำลังอ่านหนังสืออยู่ครับ มันสอบปลายภาควันพรุ่งนี้น่าสงสารจริงๆ

“สอนอันนี้หน่อยครับ พัดโง่มากครับพี่ เร็วๆ” ผมถอนหายใจออกมาแล้วหยิบสมุดมันมาดู

“จดเหี้ยไรเนี่ย เอาหนังสือมาดูหน่อย”

ผมง่วนอยู่กับการสอนมันอยู่สักพักพี่เพลิงก็โทรมาครับ ผมรีบกดรับอย่างคุ้นเคย

“ฮัลโหลว่าไง”

‘คิดถึงครับ’ ผมเม้มปากแน่นแล้วเอ่ยตอบไปเบาๆ

“เหมือนกัน”

‘พี่มีอะไรจะถามครับ’ ผมขมวดคิ้วอย่างสงสัยทันทีครับแต่ก็ส่งเสียงตอบรับไป

‘แม่น้องลมชื่อสาวิตรีหรือเปล่าครับ’

“ใช่ ทำไมหรอพี่เพลิง” ใช่ครับแม่ผมชื่อสาวิตรีแต่พี่เพลิงรู้ได้ยังไง และจะถามไปทำไม

‘เปล่าครับ พรุ่งนี้น้องลมเลิกเรียนกี่โมง’

ผมเกาหัวอย่างงุนงงที่พี่เพลิงเปลี่ยนเรื่องแต่ก็เออออตอบไป แต่ผมคิดว่ามันคงไม่มีอะไรหรอกเลยไม่ได้สนใจอะไรอีก

________________________________________________________________
 :hao7: พีทนี่มันตัวประกอบราคาแพงจริงๆค่ะ
เรื่องนี้จะมีอีก2คู่นะคะ อยากให้ทายเล่นๆกันไปก่อน แต่อีกคู่ท่าจะเดายากค่ะ5555555

ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันมานะค้าาาาา ไล่กอดทุกคนเลยยย :hao7: :mew1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสี่ (เรื่องที่จะเกิดขึ้น) 27/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 27-03-2015 21:25:21
 :hao7: อ้ายยยย เปิดมาซะอยากรู้เลย
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสี่ (เรื่องที่จะเกิดขึ้น) 27/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 27-03-2015 21:40:39
ไม่เดาเรามันสายติดตามแบบกัดไม่ปล่อย  :laugh:  อีกคู่เป็นใครน๊า....
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสี่ (เรื่องที่จะเกิดขึ้น) 27/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 27-03-2015 21:57:12
แม่เพลิงเป็นใครหว่าา. พี่เพลิงรู้จักด้วยยย :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสี่ (เรื่องที่จะเกิดขึ้น) 27/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 27-03-2015 22:04:21
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสี่ (เรื่องที่จะเกิดขึ้น) 27/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 27-03-2015 22:18:28
แม่น้องเกี่ยวข้องยังไงกับพี่เพลิง

หวังว่าต่อจากนี้คงไม่มาม่าหรอกนะ  :katai1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสี่ (เรื่องที่จะเกิดขึ้น) 27/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 27-03-2015 23:48:26
จะมีอะไรอีกไหมเนี่ย
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสี่ (เรื่องที่จะเกิดขึ้น) 27/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 28-03-2015 10:11:13
ไม่เดาเรามันสายติดตามแบบกัดไม่ปล่อย  :laugh:  อีกคู่เป็นใครน๊า....

เดาหน่อยอ่อยแล้ว55555555 :hao6:

 :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสี่ (เรื่องที่จะเกิดขึ้น) 27/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 28-03-2015 11:15:30
แม่ลมไปทำอะไรไว้หรือเปล่าเนี่ย สังหรณ์ใจพิกลแฮะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสี่ (เรื่องที่จะเกิดขึ้น) 27/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: punnie ที่ 28-03-2015 12:25:10
กำลังตามอ่านะคะ ให้กำลังใจคนเขียนค่ะ :L1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสี่ (เรื่องที่จะเกิดขึ้น) 27/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 28-03-2015 13:07:09
อย่าเป็นไปตามที่คิดนะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสี่ (เรื่องที่จะเกิดขึ้น) 27/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 28-03-2015 13:07:19
รู้สึกว่าต้องมีอะไรอีกแน่ๆ. ชีวิตน้องลมไม่ง่ายเลย
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสี่ (เรื่องที่จะเกิดขึ้น) 27/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: crosentmaxcis ที่ 28-03-2015 14:24:48
รอจ้า :mew6:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสี่ (เรื่องที่จะเกิดขึ้น) 27/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 28-03-2015 14:26:21
มีอะไรเกี่ยวพันกันแน่เลย
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสี่ (เรื่องที่จะเกิดขึ้น) 27/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 28-03-2015 14:29:23
แม่ลมรู้จักเพลิงได้ไง
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสี่ (เรื่องที่จะเกิดขึ้น) P.14 27/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 28-03-2015 16:28:28
ซับซ้อนนนน
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสี่ (เรื่องที่จะเกิดขึ้น) P.14 27/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 28-03-2015 16:39:22
 :katai1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสี่ (เรื่องที่จะเกิดขึ้น) P.14 27/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 28-03-2015 21:26:07
 o13 o13 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสี่ (เรื่องที่จะเกิดขึ้น) P.14 27/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: punnie ที่ 29-03-2015 12:12:39
ใกล้แล้วววว :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสี่ (เรื่องที่จะเกิดขึ้น) P.14 27/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: hibarihao ที่ 29-03-2015 13:11:46
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสี่ (เรื่องที่จะเกิดขึ้น) P.14 27/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 29-03-2015 15:58:38
แม่ลมไปทำอะไรกันแน่นะ

เคนจะคู่กับใครระหว่างพี่เอิร์ธกับเพื่อน
แล้วพีทล่ะจะคู่กับใคร ออกมาแล้วหรือยัง
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสี่ (เรื่องที่จะเกิดขึ้น) P.14 27/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 29-03-2015 22:23:22
OMG อย่าให้เป็นอย่างที่คิด
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสี่ (เรื่องที่จะเกิดขึ้น) P.14 27/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 29-03-2015 23:15:59
มีอีก 2 คู่หรอ ใครอ่ะะะะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสี่ (เรื่องที่จะเกิดขึ้น) P.14 27/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: princetrap ที่ 01-04-2015 16:00:04
 :call: :call:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบสี่ (เรื่องที่จะเกิดขึ้น) P.14 27/03/58
เริ่มหัวข้อโดย: bananato ที่ 03-04-2015 20:30:00
รอๆ :mew2:
หัวข้อ: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบห้า (วุ่นวาย) P.14 03/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 03-04-2015 21:17:17
ความลับที่สิบห้า

ช่วงนี้พี่เพลิงไปรับไปส่งผมแทบทุกวันเลยครับ ผมล่ะเกรงใจทำงานก็เหนื่อยมากพอแล้วยังจะมาเหนื่อยเพราะผมอีก ผมเดินเข้าบ้านอย่างเหนื่อยอ่อนแต่เสียงแตรรถดังขึ้นทำให้ผมสะดุ้งตกใจแล้ววิ่งไปหน้าบ้านทันที เสียงรถแพรครับผมจำได้ ผมดันรั้วเพื่อให้รถแพรเข้ามาด้วยใจที่เต้นรัว มันกลัวไปหมดจริงๆครับ
 
“ลม” ผมเอียงคออย่างสงสัยที่แพรเรียกชื่อผมหลังจากลงมาจากรถแทบจะทันที
 
“แพรฝากบอกพี่เพลิงด้วย ว่าให้ไปเคลียกับผู้หญิงคนนั้น แพรไม่ชอบ ไม่มีใครอยากโดนซ้ำเดิม” ผมรู้สึกชาไปทั้งหน้าเลยครับ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ผู้หญิงคนนั้นทำอะไรแพรหรือเปล่า ผมคิดว่าเธอคงรู้ว่าแพรเลิกกับพี่เพลิงแล้วเพราะขนาดแม่พี่เพลิงยังรู้เลยครับ แต่จะให้ผมทำยังไงได้ล่ะ ผมคิดว่าผมไม่มีสิทธิ์มากพอที่จะเรียกร้องอะไรได้
 
“เขาทำอะไรแพรหรือเปล่า” ผมถามไปอย่างกล้าๆกลัวๆ แพรยกมือขึ้นปัดผมแล้วระบายลมหายใจออกมาเบาๆ
 
“เปล่า เขาพูดอะไรแพรก็ไม่โกรธหรอก สงสารเขามากกว่าที่ไม่เคยรู้อะไรเลย เหมือนแพรไง” ผมกลัวแพรที่เป็นแบบนี้ครับ คำพูดแต่ละคำมันเหมือนมีดที่กรีดแทงลงมาในหัวใจของผม มันทั้งเจ็บและจุก แต่ที่ผมกำลังโดนตอนนี้มันเทียบไม่ได้กับที่แพรเจ็บเลยครับ
 
“ลม…” ผมจะพูดขอโทษแต่มันกลับพูดไม่ออก
 
“แพรขอโทษ แพรไม่พูดแล้ว” เป็นแพรที่ขอโทษผมก่อนแล้วก็เข้ามาหยิกแก้มผมจนเจ็บ ผมเลยดึงมือแพรออกทันที
 
“ไม่ แพรขอโทษทำไม ลมสิต้องขอโทษแพร” แพรดันตัวผมให้เข้าไปในบ้านแล้วพูดขึ้นอีกครั้ง
 
“พรุ่งนี้ไปซื้อกระเป๋ากับแพรด้วย อยากได้มานานแล้วเจอรีนนี่แพรเลือกต่อไม่ไหวจริงๆ”
 
“แพรซื้อกระเป๋าหรอ?” ผมถามขึ้นอย่างสงสัย ปกติแพรจะไม่ค่อยซื้อไงครับนานๆทีมากๆที่แพรจะเสียตังให้กับของส่วนตัว
 
“โหยลม แพรก็เป็นผู้หญิงนะ”
 
“ลมพูดเล่น” ผมยิ้มแหยะออกมาอย่างไม่รู้จะทำอะไรที่ดีกว่าได้แล้ว
 
“พรุ่งนี้ไปกับแพรหน่อยแล้วกัน” ผมลังเลไปนิดหน่อยเพราะพรุ่งนี้ผมก็มีเรียนตามปกตินี่นา แต่ถ้าเป็นภาคบ่ายน่าจะฝากไอ้เคนเช็คชื่อได้
 
“ตอนบ่ายได้ไหม ร้านอะไร อยู่ไหนอะเดี๋ยวลมไปรอที่นั่นเลย” ผมไม่บอกแพรดีกว่าครับว่าผมโดดคลาสแพรจะได้สบายใจกว่า
 
“อื้ม ได้สิ แพรไม่บอกร้านหรอก ลมไปรออยู่สยามนะเดี๋ยวค่อยคุยกัน” ผมพยักหน้างึกงักตอบรับไป
 
“แม่หวัดดีค่ะ” แพรยกมือขึ้นไหว้แม่ที่เดินลงมาจากชั้นบน แม่ยกมือรับไหว้แล้วเดินมาหาแพร
 
“เป็นไงลูก สบายใจหรือยัง”
 
แล้วสองคนแม่ลูกก็พากันไปนั่งคุยกัน ผมรู้สึกเป็นส่วนเกินนิดๆเลยคิดว่าเดินขึ้นห้องไปหาไอ้พัดดีกว่า ผมยุ่งๆจนลืมถามมันว่าตัวหอมเป็นอะไรครับทำไมคนบ้าๆแบบมันถึงได้มาร้องไห้ ผมพาร่างมึนๆของตัวเองขึ้นบันไดจนถึงห้องเปิดประตูไปก็เห็นมันนั่งเล่นเกมอยู่ท่าเดิมๆ ผมถอดเนคไทและปลดกระดุมก่อนหย่อนตูดนั่งลงที่เตียง รอจังหวะสักพักก็เอ่ยถามมัน
 
“พัด”
 
“ว่าไง” มันขานรับทั้งที่ตากับมือของมันยังคงเล็งยิงเป้าหมายอยู่ ผมส่ายหน้าอย่างระอา
 
“ตัวหอมมันร้องไห้ทำไมวะ” มันนิ่งไปพักนึง หันหลังมามองผมแล้วก็กลับไปจ้องเกม ไอ้น้องเหี้ยนี่มันกวนตีนจริงๆครับ แต่สักพักมันก็พูดขึ้น
 
“มันเลิกกับแฟน” ผมพยักหน้างึกงัก สงสัยจะรักมากครับ
 
“ที่เหี้ยกว่านั่นคือแฟนมันชอบผม” โอ้ววววว ดราม่ามหากาพย์จริงๆครับ ผมไม่รู้หรอกว่าผู้หญิงสมัยนี้ชอบผู้ชายแบบไหนแต่ตัวหอมมันน่ารักครับ มันน่ารักแบบผู้ชายน่ารักคงจะเข้ากับผู้หญิงตัวเล็กๆได้ แต่ถ้าผมเป็นผู้หญิงจริงๆผมว่าผมชอบพัดมากกว่าครับ นี่ไม่ได้เข้าข้างน้องชายตัวเองนะ แต่มันหล่อนะครับ แฮ่
 
“เดี๋ยวๆ แฟนมันผู้หญิงใช่ไหม” ผมลืมเช็คความมั่นใจครับ
 
“เออดิ” โอเคครับ น้องผมคงเดินเส้นทางปกติได้ แต่ที่สงสัยอีกอย่างก็คือความสัมพันธ์ของมันกับตัวหอม ซึ่งผมคิดว่ามันก็แค่เพื่อนสนิทกันเฉยๆ
 
“แล้วมึงทำไงต่อวะ?” มันเงียบไปอีกครั้งพร้อมกับถอนหายใจออกมา คือน้องชายครับถ้ามึงลำบากใจขนาดนั้นไม่ต้องบอกพี่ชายคนนี้ก็ได้ครับ พี่ผิดไปแล้วจริงๆ
 
“มันมาด่าผมสักพักแล้วก็ร้องไห้ จะให้ทำไงวะผมโอ๋มันก็เหนื่อยแล้ว” เป็นผมก็ด่าครับ ด่าเฉยๆแต่ทำอะไรไม่ได้ จะว่าไปมันก็เคยครับ ผมเคยแอบชอบผู้หญิงคนนึงแต่ผู้หญิงคนนั้นไม่ถูกกับแพร ไอ้ผมที่หน้าเหมือนแพรเหมือนถอดหัวใส่ก็โดนเกลียดไปด้วย สุดท้ายเป็นไง ชอบไอ้พีทครับ ตอนนั้นผมทั้งอึนทั้งงงแต่ไอ้พีทมันก็ไม่ได้คบกับเธอนะครับ ก็ดีไป
 
“แล้วน้องคนนั้นมึงเอาไหม” ผมถามขึ้นอีกครั้ง
 
“จริงๆเขาก็น่ารักมากเลยว่ะ แต่ผมเลือกเพื่อนไว้ก่อนดีกว่า”
 
“ไว้กอดหรือไว้ก่อน” มันหยุดคลิ้กเมาส์สักพักแล้วหันมามองผมพร้อมโยนลูกบอลเล็กๆที่วางอยู่ได้โต๊ะคอมอัดหัวผมเต็มๆครับ มันยังมีหน้ามาเล็งอีกนะ ผมเล็งปากลับแต่มันเสือกปัดออกมาโดนผมเต็มๆครับ เกลียดน้องชายตัวเองจริงๆครับ ใครก็ได้เอามันไปฆ่าที
 
“ตัวหอมมันน่ารักนะเว้ย ไม่มีอารมณ์แบบ… มึงแม่งน่ารักว่ะแบบนี้เลยหรอวะ ตัวมันก็หอมจะตาย” ผมพูดแหย่มันแต่มันก็ทำเมินผม ผมได้แต่เบ้ปากใส่มันด้วยความหมั่นไส้ในความหยิ่งของน้องตัวเอง
 
……………………………………………………….
 
แปลกที่ไอ้เคนมันให้ผมมาโรงอาหารรวมตั้งแต่เช้าเลยครับ ปกติมันมายังแทบไม่ทันเลยวันนี้เสือกมาก่อนแล้วนัดผมที่โรงอาหารไม่ใช่หน้าคลาส แต่แล้วผมก็ต้องชักงักเมื่อเห็นไอ้เคนมันไม่ได้นั่งคนเดียว เห็นหลังผมก็จำได้แล้วครับว่าเป็นไอ้พีท มันสองคนคุยอะไรกันผมไม่รู้เพราะจากมุมผมเห็นไอ้เคนนั่งหน้าระรื่นพูดไม่หยุดแถมยังหน้ากวนตีนอีกด้วย
 
ผมเดินเข้าไปหาพวกมันอย่างเก้ๆกังๆเพราะผมกับพีทยังไม่ได้คุยกันเลยตั้งแต่วันนั้นที่ผมวิ่งออกมาจากบ้านมัน ผมไม่ได้โกรธอะไรมันแล้วแหละครับเพราะไม่มีเหตุผลจะต้องโกรธมัน ผมทำผิดเองแท้ๆ แต่ผมหลบหน้ามันตลอดเลยนะครับผมไม่กล้าคุยกับมันเลยแหละ
 
“กว่าจะมานะมึง!” ไอ้เคนพูดแล้วยิ้มตาหยีใส่ผมก่อนจะเอามือตบๆบนเก้าอี้ตรงข้ามพีท ผมลังเลนิดหน่อยแล้วนั่งผมตามมันบอก สายตาของผมสบเข้ากับมันพอดีแต่มันก็ไม่ได้พูดอะไร
 
“กูไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึงนะ พวกมึงรอกูอยู่นี่แล้วกัน” อยู่ดีๆมันก็ลุกพรวดไปเลยทิ้งให้ผมอ้ำอึ้งอยู่ตรงหน้าพีท ผมมองมันอย่างหลุกหลิก ใจก็อยากจะขอโทษครับแต่มันติดอยู่ที่ปากเนี่ย ปกติมันต้องขอโทษผมก่อนตลอดไม่ว่าใครจะผิดนะครับ
 
“ขอโทษที่กูพูดให้มึงเสียใจ แต่มึงก็รู้ในสิ่งที่มึงทำใช่ไหม” มันเลิกคิ้วถามผมแล้วยังทำหน้าดุใส่ แต่ผมรู้ว่าผมผิดครับเลยก้มหน้าก้มตา ผมเม้มปากแน่นแล้วก็ค่อยๆคลายออกพูดกับมัน
 
“มึงชอบกูใช่ไหมอ่ะ…” มันเบิกตากว้างแล้วชะงักไปเลยครับ อยู่ดีๆผมก็นึกขึ้นมาได้แล้วก็ยั้งตัวเองไม่อยู่ถามออกไป ผมอยากจะตบปากตัวเองซ้ำๆ อยู่ดีๆผมก็มาถามมันแบบนี้แล้วผมจะมองหน้ามันติดไหม แต่ผมอยากจะรู้ให้ชัดเจนจริงๆนะครับและผมก็ต้องการจะเป็นเพื่อนมันต่อไปนะครับ คบกันมาตั้งนานผมไม่มีทางยอมเสียมันไปแน่ๆ
 
“มึงถามอะไรของมึงวะ” มันพูดขึ้นด้วยท่าทางเลิ่กลั่กมันทำให้ผมแน่ใจว่ามันต้องคิดเกินเลยกับผมจริงๆแน่ครับ ผมหายใจเข้าจนลึกแล้วพูดออกมาช้าๆ
 
“กูยังอยากเป็นเพื่อนมึงต่อไปนะ”  ผมพูดขึ้นอย่างไม่รู้จะพูดอะไร มันเป็นคำปฏิเสธครับและมันก็รับรู้ มันยิ้มแต่สายตามันดูเหมือนกำลังเศร้าอยู่ ผมเริ่มกลัวครับ กลัวมันจะเกลียดผม กลัวทุกอย่างจะพังเพราะมันเพื่อนที่ผมรักมากที่สุดเท่าที่ผมเคยมีมา มันจ้องผมเงียบๆและไม่ได้พูดอะไร
 
“กูไม่ได้ชอบมึง กูไม่ใช่เกย์นะเว้ย”
 
“อะไรนะ?” ผมถามมันซ้ำอีกครั้งแต่มันก็ยังย้ำคำเดิม หรือว่าจริงๆแล้วผมคิดไปเองวะ มันอาจจะไม่ได้คิดอะไรกับผมก็ได้ แบบนี้เรียกหน้าแตกหรือเปล่าวะ ผมยกมือขึ้นเกาหัวแรงๆหน้าผมเห่อร้อนด้วยความอายเพราะมันยิ้มล้อผม ผมอยากจะมุดตัวลงไปสิงโต๊ะครับ ผมเดาผิดมาตลอดเลยหรอวะ ทำไม ผมไม่เข้าจริงๆนะแต่ก็แอบโล่งใจไปไม่น้อยเลยครับ
 
“หลงตัวเองว่ะ” มันพูดขึ้นแล้วผลักหัวผมทันที ผมยิ้มเผล้ออกมาอยากช่วยไม่ได้
 
“ขอโทษๆๆ กูอายนะเนี่ย งืออออออ” มันหยิกแก้มผมแบบไม่อายสิ่งแวดล้อมเลยครับ ตอนแรกก็พูดกันอยู่เงียบๆพอมันเล่นหัวผมก็เริ่มเป็นจุดสนใจทันทีครับ ผมเบ้ปากใส่มันทันทีด้วยความหมั่นไส้
 
“อย่าคิดไปเองอีกนะกูเสียหาย” ผมเงียบทำหน้ายุ่งใส่มันทันที ไอ้เคนก็เดินมาเลยครับ
 
“อะไรวะ ดีกันแล้วหรอ?”  มันยิ้มกว้างแล้วนั่งลงข้างผมพร้อมทำหน้าอยากรู้แบบสุดๆครับ ผมไม่รู้ว่าพวกมันถ้าไม่มีผมไปคุยกันได้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะปกติผมจะเป็นตัวเชื่อมพวกมัน แปลกมากที่วันนี้มันมานั่งคุยกันโดยที่ไม่มีผม
 
“ดีอะไร เหมือนเด็กปัญญาอ่อนนะมึงเนี่ย” ผมพูดขึ้นแต่ผมลืมนึกอะไรไปอย่างนึงครับ ไอ้พีทมันจะเล่าให้เคนฟังหรือเปล่า แต่ถ้ามันรู้ก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้งครับผมไม่ได้จะปิดอะไรอยู่แล้ว
 
“ไปเรียนได้แล้ว” ผมลุกพรวดขึ้นจูงมือไอ้เคนออกมาทันทีครับ แต่ผมโบกมือให้ไอ้พีทด้วยนะถึงจะหน้าแตกก็เถอะครับแต่มันก็สบายใจดี
 
และผมก็ไม่ได้หันกลับไปมองมันที่นั่งอยู่เลย
 
“ฮัลโหล” อยู่ดีๆไอ้เคนมันก็คว้าโทรศัพท์ขึ้นมารับครับ ผมยืนมองมันงงๆถามมันว่าใครโทรมามันก็พูดใส่ผมแบบไม่มมีเสียงว่า ‘พี่เอิร์ธ’ ตกลงมันกับพี่เอิร์ธเป็นอะไรกันวะ เป็นคนรู้จักจริงๆหรอ
 
“วันนี้ไม่ได้เอารถมาพอดีเลย อือ ครับ” ผมยังขมวดคิ้วมองมันด้วยความสงสัย มันผลักหัวผมเบาๆแล้วหนไปคุยไม่ให้ผมได้ยิน พอมันกดวางสายไปมันก็หันมาพูดกับผมทันที
 
“ขี้ยุ่งนะมึงเนี่ย ไปเรียนเหอะ”
 
…………………………………………………………….
 
“แพรอยู่ไหน” ผมกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์แต่แพรกลับตัดสายไปนั่นทำให้ผมยกมือขึ้นเกาหัวอย่างช่วยไม่ได้
 
ผมมาเดินอยู่คนเดียวอย่างเปลี่ยวๆครับแต่ผมฝากไอ้เคนมันเช็คชื่อเรียบร้อยแล้ว ตอนแรกมันก็จะมาด้วยแต่ผมบอกว่ามาซื้อของเป็นเพื่อนแพรเฉยๆมันก็ไม่มา ก็ดีครับผมจะได้กลับบ้านพร้อมแพรเลย ผมยังข้องใจเรื่องพีทอยู่นิดหน่อยครับช่วงนี้ผมคิดว่ามันชอบผมจริงๆ เพลงที่มันร้องวันนั้น สายตามันที่มองผม มันก็คงมองแบบนี้ปกติกับทุกคนมั้งครับ ผมคงอยู่กับมันมากไป และผมไม่ทำให้มันเสียใจก็ดีแล้วครับ แหม ผมนี่หลงตัวเองจริงๆ
 
“ป่ะ ลม” แพรสะกิดผมแล้วยืนยิ้มอยู่ด้านหลัง ผมยิ้มให้แล้วจึงหลีกทางให้แพรเดินนำหน้าไปเพราะผมไม่รู้ว่าแพรจะซื้อกระเป๋าร้านไหนด้วยครับ
 
ผมยืนมองหน้าร้านแบบงงๆปนอึ้งไปเล็กน้อย ร้านนี้เป็นร้านแบรนด์ดังน่าดูเลยครับเพราะคนอย่างผมยังรู้จัก บางวันผมเห็นคนต่อแถวยาวมากเพราะเขาให้เข้าทีละกี่คนก็ไม่รู้ครับ แต่วันนี้โชคดีหน่อยที่ไม่มีคนแพรเดินเข้าไปด้านในผมก็เดินตามไปอย่างเก้ๆกังๆไม่เคยเข้าช็อปแพงๆแบบนี้ครับ อย่างมากก็เข้าช็อปรองเท้าตอนมันลดราคา พี่พนักงานเข้ามาคุยกับผมสักพักก็หายตัวไปยืนที่มุมเดิม
 
กระเป๋าทุกใบใส่ไว้ในตู้อย่างดีร้านเหมือนจะเล็กครับแต่มันก็จัดไว้สวยหรูมากๆเท่าที่รู้มากระเป๋าถูกๆก็น่าจะล่อไปหลายหมื่นครับ แต่ผมเข้าไม่ถึงอะไรพวกนี้หรอกครับ คงเป็นความสุขของผู้หญิงครับผมคงห้ามแพรไม่ได้ ตังแพรที่เก็บไว้เองนี่ครับ
 
“ขอโทษครับ” ผมเอ่ยขึ้นทันทีที่หลังของผมชนกับอะไรสักอย่างที่เดาแล้วว่าน่าจะเป็นคน ผมเดินถอยหลังครับเลยมองไม่เห็นอะไรเลยอยู่ดีๆวิญญาณอาร์ตเข้าสิงครับ เงยหน้ามองไฟแล้วสนุกดี
 
“อะไรเนี่ย!!” เสียงแหลมเล็กของผู้หญิงดังขึ้น แต่ผมก็ต้องเบิกตากว้างเพราะคนตรงหน้าผมคือรีน ใช่ครับ เธอมองผมด้วยสีหน้าหงุดหงิดสุดๆ ถ้าแพรไม่ได้กำลังคิดเงินอยู่ผมจะเอ่ยขอโทษอีกครั้งและเดินหนีไป
 
“มีอะไรหรือเปล่าคะ” พี่พนักงานเดินมาแทรกกลางผมกับรีนทันทีครับ ผมส่ายหน้าปฏิเสธแล้วส่งยิ้มแหยะไปครับ
 
“ลมไปกันเถอะ เสร็จแล้ว” ผมหันไปก็เจอแพรยืนอยู่ข้างหลังแล้วสองสาวก็สบตากันทันทีครับ ฝั่งรีนแสดงหน้าไม่พอใจสุดๆครับ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยวะ ทำไมจะต้องมาเจอร้านเดียวกันและอาจจะเป็นร้านเดิมของเมื่อวาน ผมยกมือขึ้นเกาหัวทันที แต่แพรเดินออกไปผมเลยเดินตาม
 
“ไม่คิดว่าจะมีปัญญาซื้อด้วย อัพราคาหาผู้ชายใหม่หรือไง” ผมหันไปมองเธออย่างเอาเรื่องทันทีแต่แพรดึงมือผมไว้แล้วส่ายหน้าเบาๆ ผมกัดปากอย่างขัดใจทำไมแพรต้องทำเป็นไม่สนใจเธอด้วยก็ไม่รู้ทั้งที่เธอพูดดูถูกแพรขนาดนั้น แต่แพรคงไม่อยากมีเรื่องครับ
 
“ทำไมต้องทำเหมือนชนะฉันด้วย!! นี่!!”
 
ไม่อยากจะเชื่อครับว่าเธอจะตามมายันลานจอดรถ แพรยังจูงมือผมให้เดินไปเรื่อยโดยที่ไม่สนใจเสียงแหลมๆที่น่ารำคาญของเธอที่พูดคำแย่ๆออกมาตลอดทาง เธอสวยครับ แต่คำพูดกำลังทำให้ผมมองเธอแย่มาก และผมกำลังหมดความอดทน ใครจะไปยอมให้มาด่าพี่สาวตัวเองต่อหน้ากันแบบนี้ครับ
 
“พี่เพลิงเขาเลิกกับเธอเพราะเธอทำตัวแบบนี้ล่ะสิ ก็ดีแล้วเหมือนกันในที่สุดก็คิดได้ แล้วฉันก็ชนะ” ผมกลอกตาไปมาทันที แพรสะบัดมือผมออกเบาๆ แล้วหันไปประจันหน้ากับรีน ผมเม้มปากอย่างตื่นเต้น
 
“ขอโทษนะคะ ถ้าฉันจะบอกว่าพี่เพลิงไม่ได้เลิกกับฉันเพราะไปหาคุณ” แพรพูดออกมาเสียงเรียบแล้วหันหลังจะเอาถุงกระดาษใส่ไว้ในรถ
 
ผมยืนมองอยู่สักพักก็รู้สึกแปลกๆ พอหันไปก็เจอรีนกำลังง้างมือขึ้นเหมือนจะจิกผมแพร ผมโกรธมากเลยเผลอปัดมือออกอย่างแรงจนเสียงดัง พอเห็นหน้าเธอดูเจ็บผมก็รู้สึกผิดครับ ผมไม่น่าทำเธอเลยจริงๆแต่ผมก็แค่ปกป้องพี่สาวผมเฉยๆนะครับ เพราะสิ่งที่เธอทำมันมากเกินไปจริงๆใครจะไปยอมให้พี่ตัวเองโดนทำร้าย
 
“นี่แกทำอะไรฉัน อ๋อ… เป็นแฝดกันหรอ ชอบผู้ชายด้วยใช่ไหม อย่ามายุ่งกับฉันนะ!!” ผมถอนหายใจออกมาทันทีครับ ผมชอบผู้ชายจริงๆนี่นา แล้วก็ชอบคนเดียวกับเธออีกต่างหาก
 
“อย่ามายุ่งกับพี่สาวผม พี่ผมก็เลิกกับพี่เพลิงแล้วไงคุณยังจะเอาอะไรอีก” ผมพูดอย่างหงุดหงิด
 
“ก็เกลียด.. ทำไมหรอ? แล้วก็อยากจะบอกว่าพี่เพลิงเลิกกับแกเพราะฉันเอง จริงๆดอกไม้จันทน์วันนั้นเนี่ยต้องขอบคุณฉันด้วยนะ เลือกเป็นอย่างดีเลยล่ะ” ผมหันไปมองแพรทันที แพรยืนนิ่งไม่ได้พูดอะไรแต่มือแพรกำแน่นจนดูเกร็งไปหมด
 
 
“เงียบเลยหรอ ขอโทษด้วยคงพูดแทงใจไปหน่อย” เธอพูดเสร็จแล้วก็ยิ้มออกมา ผมไม่ค่อยชอบรอยยิ้มแบบนี้เลยครับมันดูน่าหมั่นไส้ ความอดทนผมมีน้อยกว่าแพรมากและนิสัยเหี้ยๆของผมมันเริ่มจะอยากเผยออกมาซะแล้วสิ
 
ครืดดดดดดดดดด
 
พอดีเลย… ผมยิ้มออกมาทันทีที่หยิบโทรศัพท์ออกมาดู
 
“นี่ คุณรู้ไหมว่าแฟนใหม่พี่เพลิงน่ะใคร” ผมพูดพร้อมทำหน้ากวนประสาทเต็มที่เผื่อว่าเธอจะหันมาสนใจแทนที่จะเป็นแพร
 
“หมายความว่าอะไร” งงสิครับ งงไปเถอะ เดี๋ยวก็ได้เข้าใจเอง
 
“ฮัลโหลครับพี่เพลิง” ผมพูดเสียงหวานจนผมกลัวตัวเอง พี่เพลิงเงียบไปเลยครับเพราะปกติผมไม่พูดครับกับพี่เพลิงหรอก คงตกใจช็อคตายไปแล้วมั้งครับ
 
‘น้องลมอยู่ไหนครับ’ ผมยิ้มออกมาทันทีที่พี่เพลิงพูด ผมเปิดสปิกเกอร์โฟนไว้ให้เธอได้ยินด้วยครับสีหน้าเธองุนงงและสับสนและยังมองหน้าผมด้วยความไม่เข้าใจ
 
“อยู่สยามครับ ถามทำไมจะมารับลมหรอ” รีนเข้ามาจะแย่งโทรศัพท์ผมแล้วเริ่มโวยวายครับ ผมยกโทรศัพท์ขึ้นจนสุดแขนผมสูงกว่ารีนครับผมมั่นใจแต่ส้นสูงของเธอทำเอาโทรศัพท์เกือบจะหลุดไปอยู่ในมือรีนเหมือนกันครับ
 
‘ครับ คิดถึง’ ปกติผมจะเขินครับ แต่ครั้งนี้มันสะใจพิลึก ผมลืมไปว่าแพรก็ยืนอยู่ด้วยเลยหันไปมองแพร แพรทำหน้าดุผมพร้อมส่ายหน้าแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร แพรไม่เคยห้ามอะไรผมได้ และแน่นอนตอนนี้ก็ด้วย
 
“รีบๆมานะพี่เพลิง ลมอยากเจอจะแย่แล้วครับ”
 
ผมกดตัดสายไปพอดีกับที่รีนแย่งโทรศัพท์ของผมไปได้ เธอกดดูประวัติการโทรทันทีแล้วก็นิ่งไปพักนึง
 
“มันหมายความว่ายังไง!!” ปาเข้ามาเต็มๆอกผมเลยครับดีนะที่ผมจับไว้ทันก่อนที่จะร่วงลงไปตามแรงโน้มถ่วงโลก เจ็บก็เจ็บครับปามาได้ยังไง
 
“ก็ไม่น่าโง่นะครับผมว่ามันก็ชัดพอแล้ว คุณไม่เคยชนะพี่ผมเลยเลิกยุ่งกับพี่ผมสักที” เธอยังไม่หยุดครับ ทำท่าว่าจะไปทำร้ายแพรอีกครั้งผมเลยกระชากข้อมือเธอไว้
 
“เป็นบ้าหรือเปล่าครับ” รีนสะบัดข้อมือออกจากการเกาะกุมของผมทันที แล้วผมก็ปล่อยครับเพราะผมกลัวว่าเธอจะเจ็บ เวลาพี่เพลิงจับผม ผมเจ็บมาหลายครั้งแล้วครับ
 
“พวกแกต้องการอะไรกันแน่ พี่เพลิงชอบผู้ชายหรอไม่มีทาง” ผมเลิกคิ้วแล้วยักไหล่อย่างไม่แคร์เธออ้าปากจะด่าผมอีกครั้งแต่เสียงโทรศัพท์เธอดันดังแทรกขึ้นมาซะก่อน
 
“โหย ป๊า เออไปก็ได้” เธอเหวี่ยงใส่คนในสายที่ผมคิดว่าคงเป็นพ่อแท้ๆของเธอ แล้วเดินหนีไปอย่างหงุดหงิด
 
“ยังไม่จบหรอกนะ อย่ามาทำหน้าน่ารำคาญใส่ฉัน!!” เธอพูดอย่างเกรี้ยวกราดแล้วเดินกลับเข้าไปด้านในอย่างรวดเร็ว ผมถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย
 
“ลมทำอะไรหัดคิดบ้างสิ รู้ตัวบ้างหรือเปล่า” ผมก้มหน้ารับผิดแต่โดยดีครับ แพรกอดอกมองผมแบบโกรธๆ ผมผิดจริงครับครั้งนี้ที่ทำไปเพราะความหมั่นไส้และไม่ชอบที่เขามาทำแพรล้วนๆเลยครับ
 
“ก็เขาจะทำแพร ลมไม่ชอบ ทำไมแพรต้องพูดแบบนี้ด้วยวะ” ยังไม่วายเถียงแพรครับ ผมนิสัยเสียแบบนี้แหละครับมันแก้ไม่หายเสียด้วย
 
"อย่ามาพูดวะใส่แพรนะ" แพรพูดด้วยเสียงหงุดหงิด ผมกรอกตาไปมาอย่างเบื่อหน่าย ไม่อยากจะทะเลาะครับ

"เออ ขอโทษ แต่ลมห่วงแพรนะ" ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่พยายามปรับให้ปกติที่สุด

“แต่มันก็ไม่จบสักทีสิ ไม่รู้แหละ ลมทำอะไรลมต้องรับผิดชอบเองด้วยนะ” แพรพูดอย่างอ่อนใจพร้อมส่ายหน้าเบาๆ ผมหงุดหงิดขึ้นมานิดหน่อยแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
 
“แพรกลับไปก่อนนะ เดี๋ยวลมกลับกับพี่เพลิง” ผมดันหลังแพรให้เข้าไปในรถ แพรดิ้นนิดหน่อยแต่สุดท้ายก็ยอมครับ

…………………………………………………………….

“น้องลมอยู่กับใครครับ” พี่เพลิงถามขึ้นทันทีที่ผมขึ้นรถ ผมยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดตอบ

“อยู่กับแพร” ผมไม่ได้โกหกนะครับผมอยู่กับแพรจริงๆแค่มีตัวแถมมาอีกหนึ่งแค่นั้นเอง

“หรอ...” พี่เพลิงพูดแค่นั้นแล้วก็เงียบไป ผมนึกเรื่องนึงขึ้นได้ครับ เรื่องที่พี่เพลิงถามชื่อแม่ผม ไม่รู้ว่าพี่เพลิงรู้จักแม่ผมได้ยังไงและแม่ผมไปทำอะไรไว้ก่อนที่จะกลับมาหรือเปล่า สงสัยก็สงสัยนะครับแต่ไม่ค่อยกล้าถาม

“นึกยังไงไม่นอนบ้าน” ผมถามไปอีกเรื่องเลยครับ เพราะกลัวมันจะเงียบเกินไป พี่เพลิงเงียบแล้วถอนหายใจออกมาแรงๆ

“พ่อกับแม่พี่ทะเลาะกัน พี่ขี้เกียจฟังครับ” ผมพยักหน้างึกงัก นั่งหายใจโง่ๆอยู่สักพักก็ตัดสินใจถามพี่เพลิง

“พี่เพลิง... ทำไมพี่ต้องถามชื่อแม่ลม” ผมมองพี่เพลิงตาปริบๆ พี่เพลิงทำหน้าเหมือนลังเลผมเลยขมวดคิ้วจนยุ่ง ตกลงมันเรื่องอะไรกันแน่ครับทำไมต้องลำบากใจที่จะบอกผมด้วย

“น้องลมอยากรู้จริงๆหรอ” ผมพยักหน้าอยู่ก็จริงครับ แต่ใจมันชักจะหวั่นๆแล้วสิ

“แม่น้องลมเป็นเลขาให้พ่อพี่” ผมเบิกตากว้างอย่างตกใจ สังหรณ์ใจไม่ค่อยดีเลยครับ เพราะแพรเคยเล่าว่าประธานบริษัทที่แม่ทำงานอยู่ชอบแม่ผม ผมไม่คิดว่ามันจะเป็นคนใกล้ตัวขนาดนี้ตั้งแต่ผมจำความได้แม่ไม่เคยพูดเรื่องที่ทำงานให้ผมฟังเลยสักครั้ง จะมีก็แต่ตอนกรอกประวัติส่วนตัวที่โรงเรียนว่าแม่ทำงานอะไร แม่ถึงได้ยอมบอกว่าเป็นเลขาให้กับคนๆนึง

“แล้ว?” มันไม่ได้มีแค่นี้แน่ๆครับ พี่เพลิงทำตัวเหมือนปิดอะไรไว้อยู่

“หลายปีก่อนตอนที่พ่อกับแม่พี่แต่งงานกันแรกๆ พ่อพี่ไปติดพันกับเลขาตัวเองทั้งๆที่เธอมีลูกแล้ว ผู้หญิงคนนั้นคือคุณสาวิตรี แม่พี่โกรธมากไล่คุณสาวิตรีออก เธอก็ยอมแต่โดยดี” ผมนั่งเงียบ… รับฟังสิ่งที่พี่เพลิงบอกผมอย่างรู้สึกบอกไม่ถูก มันเป็นเรื่องในอดีต มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ที่แม้แต่พี่เพลิงยังไม่สมควรเข้าไปยุ่ง แต่ทำไมต้องเป็นแม่ของผมด้วย ทำไมกลับมาแล้วต้องไปยุ่งกับเขาด้วย ผมรู้ว่าสิ่งที่ผมคิดมันผิดบาปแต่มันอดคิดไม่ได้จริงๆนี่ครับ

“ตอนนั้นพี่โตแล้วก็จริงแต่ไม่ได้โตพอจะไปยุ่งกับงานที่บริษัท เลยไม่รู้หน้าตาของเลขาพ่อ”

“จนมาตอนนี้คุณสาวิตรีเข้าทำงานอีกครั้ง พ่อพี่บอกปฏิเสธตลอดว่าไม่มีอะไรแล้วแต่แม่พี่ก็ไม่ยอมเชื่อเลย” ผมเม้มปากแน่นอย่างครุ่นคิด อย่าให้มีอะไรเลยครับ ผมรู้ว่าแม่ผมเป็นคนทะเยอทะยานแต่แบบนี้มันรู้สึกแย่ชะมัด
 
“พ่อกับแม่พี่เพลิงทะเลาะกันเพราะแม่ลมหรอ” ผมถามไปลอยๆไม่ได้กะให้พี่เพลิงสนใจครับแต่พี่เพลิงยกมือขึ้นขยี้หัวผมเล่นพร้อมยิ้มมุมปากออกมาเบาๆ

“อย่าคิดมากสิครับ มันเรื่องของผู้ใหญ่ แต่พี่เชื่อพ่อพี่นะครับ” ผมก้มหน้าลงมองมือตัวเองพี่เพลิงตีมือผมเบาๆแล้วสอดเข้ามาจับมือผมไว้จนแน่น ผมมองหน้าพี่เพลิงอย่างลำบากใจ

นี่มันเรื่องอะไรกันครับ? ทำไมต้องเป็นแม่ผมด้วย ทำไมมันต้องวุ่นวายไปเสียทุกอย่าง ผมได้แต่ตั้งคำถามเพราะมันคงแก้ไขเรื่องในอดีตไม่ได้อยู่ดี

_____________________________________________
น้องนิสัยไม่ดีเลย จับตี :hao3:

ขอบคุณที่ติดตามกันมานะคะ  :hao5: :mew1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบห้า (วุ่นวาย) P.15 03/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 03-04-2015 21:50:26
เฮ้ย เรื่องชักจะยากขึ้นอีกหลายเวลเลยนะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบห้า (วุ่นวาย) P.15 03/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 03-04-2015 22:07:30
ตั้งหม้อต้ม ยำยำจัมโบ้ รสต้มยำกุ้งน้ำข้น มารอเลยได้ไหมครับ

/เรียกหาเภสัช ซื้อยาธาตุฯ กับ อีโน
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบห้า (วุ่นวาย) P.15 03/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 03-04-2015 22:10:23
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบห้า (วุ่นวาย) P.15 03/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 03-04-2015 22:12:13
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบห้า (วุ่นวาย) P.15 03/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 04-04-2015 00:26:52
ว้าแล้วววว
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบห้า (วุ่นวาย) P.15 03/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 04-04-2015 09:15:36
เค้าลางบ้านแตกก็มา.  :ling2: 
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบห้า (วุ่นวาย) P.15 03/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 04-04-2015 09:29:02
มีเรื่องเข้ามาเยอะจังนะน้องลม เรื่องราวคงไม่ราบรื่นแน่ๆ อดทนและหนักแน่นหน่อยนะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบห้า (วุ่นวาย) P.15 03/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 04-04-2015 09:51:30
ดราม่า กลิ่นเค้าลางของดราม่ามาแล้ว

แงงง
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบห้า (วุ่นวาย) P.15 03/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: bananato ที่ 04-04-2015 12:27:30
น้องกับแพรดูแปลกๆกันทั้งคู่เลย :mew2:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบห้า (วุ่นวาย) P.15 03/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: crosentmaxcis ที่ 04-04-2015 13:35:44
แอบอยากให้ลมบอกเลิกเพลิง แล่วมาดราม่ากันต่อ ตามด้วย ตบ จูบ อร้ายยย   :z1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบห้า (วุ่นวาย) P.15 03/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: Kanyanat ที่ 04-04-2015 13:41:51
  สงสารแพรอะ ทำไมพระนายได้รักกันง่ายจังแถมมีความสุขบนทุกข์คนอื่น มันไม่ใช่มั้ง แพรแม่งก็คนดีจัด
 :katai1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบห้า (วุ่นวาย) P.15 03/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 04-04-2015 14:32:58
อ่านแล้วงงๆ ลมกับแพรเป็นแฝดกัน แล้วแพรไม่ไปเรียนหรอ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบห้า (วุ่นวาย) P.15 03/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: Maprang_W ที่ 04-04-2015 19:51:50
เอิ่มมมม มุกเชื่อพี่คราวก่อนนู้น กะคราวนี้มุกเชื่อพ่อพี่... 
ตอนนี้ไม่ปลื้มพี่เพลิง ไม่ปลื้มน้องลมด้วย 
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบห้า (วุ่นวาย) P.15 03/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 04-04-2015 21:33:28
น้องลมรันทดแท้
หวังว่าจะผ่านพ้นเรื่องแย่ๆไปได้นะลม
อย่าคิดมากกก มีพี่เพลิงอยู่ด้วยทั้งคน
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบห้า (วุ่นวาย) P.15 03/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 04-04-2015 22:08:38
โอ๊ะ โอ....
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบห้า (วุ่นวาย) P.15 03/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 05-04-2015 10:30:31
อ่านแล้วงงๆ ลมกับแพรเป็นแฝดกัน แล้วแพรไม่ไปเรียนหรอ

เราเคยใส่ไว้ในเนื้อเรื่องนิดนึงว่าแพรเรียนมหาลัยเปิดนะคะ แฮร่ๆ :hao5:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบห้า (วุ่นวาย) P.15 03/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: punnie ที่ 05-04-2015 14:45:05
 :a5: :3123:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบห้า (วุ่นวาย) P.15 03/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 06-04-2015 18:44:37
แจ้งนิดนึงค่ะ

คนเขียนตอนนี้สุขภาพแย่มากกกกกค่ะ น่าจะเป็นโรคเบื่ออาหาร ร่างกายเพลียไปหมดยืนแทบไม่ไหวเลยค่ะ
เลยอยากจะมาบอกกันค่ะว่าตอนต่อไปอาจจะมาช้าหน่อย เพราะคุณพ่อคนเขียนให้งดเล่นคอมด้วยล่ะค่ะ :katai1:

แต่จะพยายามมาให้ทันวันเสาร์(ถ้าแอบเล่นได้และหายทันก่อนโดนจับยัดโรงพยาบาล)
เพราะวันเสาร์เป็นวันที่นิยายครบ5เดือนพอดี :ling1:

มาแจ้งแค่นี้แหละค่ะ ขอโทษจริงๆ รอเค้าหน่อยนะ :mew2:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบห้า (วุ่นวาย) P.15 03/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: Biwty... ที่ 06-04-2015 18:45:03
 :z6:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบห้า (วุ่นวาย) P.15 03/04/58 + แจ้งนิดหน่อยค่ะ P.16
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 06-04-2015 19:58:46
 รับทราบค่ะ ดูแลสุขภาพตัวเองดีๆ หายเร็วๆนะคะ
 :L2:
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบห้า (วุ่นวาย) P.15 03/04/58 + แจ้งนิดหน่อยค่ะ P.16
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 06-04-2015 20:04:45
เข้ารับการรักษาอย่างถูกต้องเถอะค่ะ. ปล่อยไว้หรือแค่พักผ่อนมันอาจจะไม่ใช่การแก้ปัญหาที่ต้นเหตุนะคะ
เอาใจช่วยอยู่ห่างๆค่ะ. รอ :mew1: 
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบห้า (วุ่นวาย) P.15 03/04/58 + แจ้งนิดหน่อยค่ะ P.16
เริ่มหัวข้อโดย: jamlovenami ที่ 06-04-2015 21:46:34
หนทาฃรักเราช่างรันทดแท้  :laugh:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบห้า (วุ่นวาย) P.15 03/04/58 + แจ้งนิดหน่อยค่ะ P.16
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 06-04-2015 23:22:43
 :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบห้า (วุ่นวาย) P.15 03/04/58 + แจ้งนิดหน่อยค่ะ P.16
เริ่มหัวข้อโดย: bananato ที่ 08-04-2015 12:33:22
 :mew1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบห้า (วุ่นวาย) P.15 03/04/58 + แจ้งนิดหน่อยค่ะ P.16
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 08-04-2015 22:57:41
รับทราบค่ะ ดูแลสุขภาพตัวเองดีๆ หายเร็วๆนะคะ
 :L2:
 :กอด1:



สนับสนุนความเห็นนี้ครับ งานนี้บอกกล่าวกันไว้แล้วถือว่าโอเค
รีบรักษาสุขภาพให้หายนะครับ คือ สุขภาพสำคัญมากจริงๆ

 :กอด1: :L2: :กอด1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบห้า (วุ่นวาย) P.15 03/04/58 + แจ้งนิดหน่อยค่ะ P.16
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 08-04-2015 23:00:07
 :L2: :กอด1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบห้า (วุ่นวาย) P.15 03/04/58 + แจ้งนิดหน่อยค่ะ P.16
เริ่มหัวข้อโดย: punnie ที่ 11-04-2015 14:26:12
มารอค่ะ :mew1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบห้า (วุ่นวาย) P.15 03/04/58 + แจ้งนิดหน่อยค่ะ P.16
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 11-04-2015 18:00:49
หายไวไวน๊าาาา
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบหก (หยุดความสัมพันธ์?) P.16 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 11-04-2015 22:05:23
ความลับที่สิบหก

“น้องลม”

“หือ?” ผมยิ้มกว้างรอสิ่งที่พี่เพลิงจะพูด

“ที่บ้านพี่รู้เรื่องของเราหมดแล้ว น้องลม… ทำไมทำแบบนั้นครับ” พี่เพลิงทำหน้าเครียดเชียวครับ ผมไม่ได้เจอกับพี่เพลิงมาสักพักแล้วอยู่ๆพี่เพลิงก็นัดผมออกมาที่ร้านอาหารเล็กๆใกล้บ้านผม ผมได้ยินก็หน้าชาไปทันทีครับ พี่เพลิงถอนหายใจออกมาแล้วเสยผมขึ้นอย่างเหนื่อยอ่อน

“พี่ยังไม่พร้อมจริงๆ พี่ขออะไรน้องลมได้ไหมครับ” ผมพยักหน้าเบาๆทั้งที่หัวใจเต้นรัวด้วยความกลัว

“เราหยุดความสัมพันธ์กันก่อนได้ไหมครับ”

ผมเจ็บ… เจ็บจนไม่อยากจะทำอะไรอีกเลย อยากจะย้อนเวลากลับไปแก้ไขเรื่องราวที่ผมทำลงไป ผมไม่น่าเลยจริงๆอารมณ์ชั่ววูบอยากจะเอาชนะบ้าๆของผม ผมอยากจะร้องไห้แต่มันก็จุกจนร้องไม่ออก หน้าพี่เพลิงตึงเครียดจนผมกลัว ทุกอย่างผมผิดเองคนเดียว และผมรู้ดี

“ถ้าพี่เพลิงพูดแบบนั้น ลมก็ยอม” อย่าร้องสิ ตัวเองผิดเองแท้ๆทำไมจะต้องมาสะอึกสะอื้นแบบนี้ด้วย พี่เพลิงมองผมด้วยสายตาที่ไม่เหมือนเดิม มองด้วยสายตาที่เหมือนไม่รู้จักกับผม

ทำไมผมต้องทำแบบไม่คิดลงไปด้วยครับ?

ทำไมคนที่ผมรักไปแล้วต้องมองผมด้วยสายตาแบบนี้ด้วย?

แพรเคยโดนพี่เพลิงมองแบบนี้จริงๆหรอ

กรรมตามสนองหรือเปล่านะ…?

“ที่บ้านพี่วุ่นวายมาก เรื่องพ่อ เรื่องนี้อีก พี่ยังรับมันไม่ไหวครับ” ผมได้แต่กลืนน้ำลายเหนียวๆลงคออย่างยากลำบาก แล้วฝืนยิ้มให้พี่เพลิงทั้งที่ข้างในผมเจ็บไปหมด

“ลมรู้ ลมขอโทษที่ลมบอกรีนไป ลมไม่คิดว่ามันจะแย่ขนาดนี้ พี่เพลิงคิดดีแล้วลมก็เข้าใจ” ยิ้มสิ สมองมันสั่งให้ผมต้องยิ้ม แต่ภาพตรงหน้ามันเลือนรางเพราะน้ำตาของผมมันเริ่มเอ่อล้นออกมา

“พี่ขอโทษนะครับ แต่เราอย่าเพิ่งเจอกันดีกว่า”

อาจจะจริงที่ว่าผมกับพี่เพลิงเรารักกันง่ายดายเหลือเกิน แต่ผมก็ไม่คิดว่ามันจะจบง่ายเหมือนกัน เสียใจก็เสียใจครับผมอยากจะพูดออกไปอย่างเอาแต่ใจว่า ไม่เอานะ ไม่ไปนะ ไม่ใช่แบบนี้สิ แต่แปลก ผมเหมือนควบคุมอะไรไม่ได้เลย ผมเหมือนบุคคลที่สามที่รับฟังแต่ไม่สามารถโต้ตอบอะไร สิ่งที่ผมพูดออกไปเหมือนกับร่างกายมันทำของมันเอง

“มันดีแล้วใช่ไหมพี่เพลิง” เสียงผมสั่นจนแทบจะกลั้นไม่อยู่ แว๊บนึงผมเห็นแววตาที่ฉายความรำคาญออกมาอย่างเห็นได้ชัด พี่เพลิงเวลาเป็นแบบนี้น่ากลัวจริงๆ ทำไมถึงต้องแสดงออกมาชัดเจนขนาดนั้นด้วย

“สำหรับพี่มันดีแล้วครับ ถ้าทุกอย่างสงบลงเมื่อไหร่ค่อยว่าเรื่องของเราต่อแล้วกันครับ” ว่าเรื่องของเราต่อ? ทำไมต้องพูดเอาแต่ได้แบบนี้ด้วยก็ไม่รู้ ผมไม่พอใจขึ้นมานิดหน่อย อยากจะอาละวาดให้ร้านพังแต่ตัวผมมันนิ่งอย่างน่าประหลาด

“ลมจะรอแล้วกัน” เฮ้ย.. ทำไมผมพูดออกไปแบบนั่นล่ะ ใครจะไปรออะไรกัน ไม่เอานะ พี่เพลิงห้ามไปไหนทั้งนั้น กลับมาหาลมสิ เรายังคุยกันไม่รู้เรื่องเลยนะ อย่าทิ้งลมไว้แบบนี้

ผมรู้ว่าผมเป็นคนสร้างปัญหาในครั้งนี้ แต่ผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลย ถ้าจะให้ผมพูดจริงๆพี่เพลิงเหมือนคนที่มาเติมเต็มเด็กที่ดูเหมือนจะขาดความอบอุ่นและเอาแต่ใจแบบผม พี่เพลิงทำดีกับผมจนผมเคยชินและต้องการมันมากขึ้นไปอีก แล้วอยู่ดีๆมาบอกกับผมแบบนี้ ตกใจ เสียใจ แต่ทำอะไรไม่ได้เลย

“พี่ไปส่งไหมครับ” พี่เพลิงเลิกคิ้วถาม ผมแต่ส่ายหน้าไปมาอย่างอ่อนล้า

“แค่นี้เอง ลมกลับเองได้ ไม่เห็นจะต้องมาแคร์กันเลยพี่แคร์แค่ตัวเองก็พอแล้ว” อดพูดประชดออกไปไม่ได้จริงๆครับ พี่เพลิงนิ่งไปพักนึงแล้วก็มองผมด้วยสายตาที่ผมบอกไม่ถูก ผมทำได้แค่ส่งยิ้มสู้ไปเหมือนจะทำให้ตัวเองดูชนะได้บ้าง แต่ไม่เลย

“ก็แล้วแต่แล้วกันครับ” พี่เพลิงเอาสองมือยันโต๊ะแล้วลุกขึ้นเดินออกไปจากร้าน ผมได้แค่มองตามแล้วยกมือขึ้นปิดหน้าช้าๆ

ทำไมมันผมถึงมาอยู่หน้าบ้านได้ล่ะ?

ผมยืนมองรั้วบ้านตัวเองอย่างรู้สึกสมเพชในใจ นี่ผมมาถึงบ้านแบบที่ไม่รู้ตัวเลยหรือไง มันเสียใจมากเลยเหรอ ขาดเขาไม่ได้เลยเหรอ ทำตัวเองแท้ๆ หึ โลกของผู้ใหญ่ที่ผมไม่เข้าใจ พี่เพลิงกับผมอาจจะต่างกันมากไปก็ได้ พี่เพลิงมีงานหลายอย่างที่ต้องรับผิดชอบ ครอบครัวเขาอาจจะรับไม่ได้เรื่องผม

แล้วถ้ามันเป็นแพรเหมือนเดิม เป็นผู้หญิงน่ารักๆที่อยู่ข้างพี่เพลิง

เรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นไหม?

อดคิดไม่ได้จริงๆ...

“มองแพรทำไม” แพรเงยหน้าขึ้นถามผมหลังจากที่ผมยืนเกาะขอบประตูมองแพรที่นั่งดูทีวีอยู่ในบ้าน

“เปล่า ไม่มีไร” ผมส่ายหน้าไปมาเบาๆแล้วเดินเข้าไปในบ้าน มองหาไอ้พัดแต่ก็ไม่เจอสงสัยจะไปเรียนครับ แม่ก็ไม่อยู่ไปทำงานให้พ่อพี่เพลิงแล้วมั้ง เหอะ...

“เลิกกับเขาแล้วหรอ?” ผมสะดุ้งหันมองแพรทันทีด้วยความตกใจ แพรรู้ได้ยังไง ใครบอกแพร ผมมึนงงไปหมดภาพตรงหน้าดูเบลอจนผมปวดหัว ข้าวของทุกอย่างทำไมผมรู้สึกว่ามันจับต้องไม่ได้ก็ไม่รู้ ผมกระพริบตาถี่ๆแล้วพยักหน้าส่งๆใส่แพร

“สมน้ำหน้า” คำพูดส่อเสียดที่ชัดเจนส่งออกมาจากปากแฝดของผม แต่มันรู้สึกก้องไปทั้งหัว

“ที่ผ่านมาลมเคยนึกถึงความรู้สึกแพรบ้างไหม ที่ลมบอกรักแพร ไม่ใช่ว่าลมบอกให้แพรสบายใจแล้วมาหักหลังแพรที่หลังหรอกหรอ” ผมตวัดตามองแพรด้วยความหงุดหงิดทันที แพรหยิบหมอนออกจากตักตัวเองแล้วแล้วมองผมด้วยสายตาที่หงุดหงิดไม่แพ้กัน

"แพรอย่ามาชวนลมทะเลาะได้ไหม ลมเบื่อ" ผมพูดเสร็จก็หันหลังหนีแพรจะขึ้นห้องแต่แพรก็พูดขัดขึ้นมาอีกครั้ง

"ลมทำของลมเองนะเรื่องนี้"

"แล้วมันจำเป็นต้องมาย้ำลมด้วยหรอ" ผมสะบัดหน้ากลับไปเถียงทันทีที่ได้ยิน ผมรู้ว่าผมผิดแต่ผมไม่ชอบให้ใครมาย้ำเลยครับ อ่า.. ปากผมหาเรื่องมากเลย

"ลมหยุดก้าวร้าวได้แล้วนะ" แพรลุกขึ้นเดินมาหยุดตรงหน้าผม ผมพรั่งพรูลมหายใจออกมาอย่างเบื่อๆแล้วเงียบไม่ตอบกลับแพรก็เดินเฉียดไหล่ผมเข้าครัวไปเลย

ผมเดินขึ้นห้องล้มตัวลงกับที่นอนแรงๆแต่ผมกลับไม่รู้สึกเจ็บหรือจุกอะไรทั้งสิ้น ซุกหน้าลงกับเตียงปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาไม่หยุด ผมเหนื่อย ผมตกใจมากจริงๆ กลั้นเสียงสะอื้นไว้ได้เพียงไม่กี่วินาทีพอคำพูดของพี่เพลิงแล่นเข้ามาในหัวอีกผมก็กลั้นไว้ไม่ไหวเลยปล่อยมันออกมาพร้อมกับน้ำตา


























"ฮึก..ฮึก...ฮือออออ" ผมสะดุ้งดีดตัวขึ้นลุกนั่งทันทีที่ได้ยินเสียงร้องไห้ คิดว่าผีสิครับที่ไหนได้เป็นน้องลมที่นอนขดตัวอยู่ข้างๆ ผมเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟข้างเตียงก็เห็นน้องลมนอนขดตัวร้องไห้ทั้งที่ตายังไม่ลืมด้วยซ้ำ สงสัยจะฝันร้ายซะแล้วครับ

"น้องลม น้องลม" ผมเขย่าตัวตัวน้องเบาๆพร้อมเรียกชื่อน้องซ้ำไปซ้ำมาจนน้องเริ่มรู้สึกตัว น้องขยี้ตาไปมาช้าๆแล้วลุกขึ้นนั่งมองผมตาปริบๆอย่างงงๆ

“ฝันหรอ..?” น้องพึมพำกับตัวเองเบาๆ สงสัยจะฝันร้ายจริงๆนั่นแหละครับ ผมยกมือขึ้นลูบหัวน้องให้ผ่อนคลายลงบ้างแต่น้องก็ใช้กำปั้นทุบตัวผมพร้อมร้องไห้โวยวายไปด้วย ผมก็งงสิครับ ปล่อยน้องโวยวายตีผมอยู่สักพักผมก็รวบมือน้องไว้ทั้งสองข้าง

ใบหน้าเล็กเปรอะน้ำตาไปทั่ว ตาเรียวสวยที่ชอบมองผมแดงช้ำไปหมดเลยครับ น้องไม่ได้ดิ้นอย่างทุกทีแต่มองค้อนผมอย่างเอาเรื่อง ปากเล็กๆน่าฟัดถูกเม้มเข้าหากันเพราะโดนผมขัดใจ ผมรวบตัวน้องเข้ามากอดด้วยความหมั่นเขี้ยวแล้วฝังจมูกลงบนหัวนิ่มๆของน้องอย่างแผ่วเบา

“เป็นอะไรครับ” น้องเงยหน้าขึ้นมองผมสักพักแล้วก็ก้มลงมองเตียงเหมือนเดิม เสียงสูดน้ำมูกยังมีให้ได้ยินเป็นพักๆครับ

น้องนั่งอยู่นิ่งๆตรงหว่างขาผมสักพักแล้วครับ ผมกอดเอวน้องไว้แน่นมองไม่เห็นว่าน้องทำหน้ายังไงอยู่แต่ก็แอบอยากรู้เหมือนกันครับ ไม่ใช่ว่าแอบหลับไปแล้วนะ แต่สักพักน้องก็ยุกยิกครับมีเสียงถอนหายใจดังขึ้นมาพร้อมกับไหล่เล็กๆที่ลู่ลง

“พี่เพลิงอย่าทิ้งลมนะ ไม่เอานะ ลมไม่เอาอ่ะ” กลายเป็นหันมาอ้อนผมแทนเสียแล้วครับ ผมยิ้มอย่างอ่อนใจให้กับเด็กน้อยตรงหน้า ต้องบอกว่าเด็กน้อยจริงๆครับเพราะผมกับน้องอายุค่อนข้างจะต่างกันมากแต่น้องชอบทำตัวเหมือนกับตัวเองโตแล้วอยู่ตลอด โดยที่ไม่รู้ตัวว่าที่ทำมันน่ารักน่าเอ็นดูขนาดไหน

“เงียบทำไม… จะทิ้งลมหรอ” ผมว่าน้องเริ่มเอาฝันมาปนกับความจริงแล้วครับ เดาไม่ออกจริงๆว่าในฝันผมไปทำอะไรให้แต่ตาที่เริ่มมีน้ำคลอออกมาพร้อมแก้มใสที่พองออกเล็กน้อยก็ทำให้ผมรู้ว่าน้องโกรธผมและกำลังคิดมาก

“ลมให้พี่เพลิงได้ทุกอย่างเลยนะ” เฮ้ยๆๆๆๆ ผมปัดมือน้องพัลวันเลยครับ น้องค่อยๆปลดกระดุมเสื้อนอนตัวเองลงทั้งที่สองมือมันสั่น ผมถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่เชิดคางน้องขึ้นมาจูบอย่างแผ่วเบาน้องดูมึนงงแต่สักพักก็เริ่มต่อต้านผม แต่พอผมบดขยี้ริมฝีปากน้องแรงๆน้องก็เริ่มอ่อนยวบ

“ไหนบอกพี่หน่อยครับ น้องลมเป็นอะไร” ผมผละออกอย่างเสียดายนิดหน่อย ท่าทางของน้องดูยั่วยวนเอามากๆแต่ผมต้องนิ่งไว้ก่อนเพราะไม่มีอารมณ์จะมาเล่นจ้ำจี้ตอนนี้หรอกครับ

“ก็ลม…” น้องอ้าปากพูดออกมาแค่นี้ก็เงียบไปแถมยังหันหน้าไปทางอื่น ผมดึงตัวน้องเข้ามาใกล้สะกดอารมณ์ของตัวเองไว้แล้วค่อยๆติดกระดุมเสื้อน้องให้เรียบร้อย เอาน่า เห็นแบบนี้ผมเป็นคนดีเป็นนะครับ

“ฝันหรอครับ ฝันว่าไง หืม?” ผมหมั่นเขี้ยวเผลอหยิกแก้มน้องลมไป คนตัวเล็กข่วนสวนมาเลยครับ คราวหลังต้องจับตัดเล็บซะแล้ว

“ฝันว่าพี่เพลิงจะทิ้งลม เพราะ…” ผมเลิกคิ้วทันที

“เพราะ?”

“เพราะที่บ้านรู้พี่เพลิงรู้เรื่องลม พี่เพลิงบอกว่ารับไม่ไหว” ผมขมวดคิ้วอย่างนึกหงุดหงิดทันที น้องไม่ไว้ใจผมถึงขนาดเก็บไปฝันเลยหรอ แต่ก็ว่าอะไรไม่ได้ครับ ตัวผมมันไม่มีอะไรน่าเชื่อถืออยู่แล้วเสียด้วย และถ้าที่บ้านผมรู้จริงๆมันก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลยนี่ครับ ผมไม่สนใจอยู่แล้วว่าอะไรมันจะเกิดขึ้น แต่ปัญหาเรื่องแม่น้องลมก็ทำให้ผมเขวได้เหมือนกันครับ

“อย่าคิดมากเลยครับ พี่หลงน้องลมจนขนาดนี้แล้ว…โอ๊ย” โดนทุบไปเต็มๆหลังจากพูดแหย่ไปครับ ตาน้องเริ่มกลับมามองขวางผมอีกแล้วครับ  สงสัยว่าผมจะเล่นมากไปหน่อย

“อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดครับแต่พี่จะไม่ปล่อยน้องลมแน่ๆ พี่เคยบอกแล้วนี่ครับ น้องลมจำไม่ได้หรอ?” ผมเคยพูดไปจริงๆและผมต้องรักษาคำพูดที่ผมพูดให้ได้ด้วย ผมยอมปล่อยแพรเพราะผมต้องการจะยื้อน้องลมไว้มากกว่า ผมคิดอย่างที่พูดไปทุกอย่างจริงๆนะครับถึงมันอาจจะดูเลวไปสักหน่อย

“ไม่รู้ จำไม่ได้” น้องบุ้ยปากทำไม่รู้ไม่ชี้ใส่อีกต่างหากครับ แต่สักพักก็เข้ามากอดผมไว้จนแน่นอย่างกับเด็กมีความผิดเลยครับ

“ลมมีอะไรจะสารภาพอ่ะ ไม่โกรธลมได้ไหม” หืม… มีพิรุธมากครับ แต่จะให้ผมโกรธลงได้ยังไง ตาบวมแดงของน้องช้อนมองผมปริบๆ ปากแดงถูกเม้มเข้าหากันจนผมเจ็บแทน สองมือน้องยังรวบอยู่ที่เอวผม

“ไม่โกรธครับ” ผมพูดแล้วยิ้มให้น้องบางเบา น้องลมหลุบตาลงแล้วก็ช้อนขึ้นมองผมเหมือนเดิมเหมือนเตรียมตัว ผมแอบตื่นเต้นแล้วสิครับ น้องต้องไปทำผิดอะไรมาแน่ๆ

“ตอนที่พี่เพลิงโทรมาหาลม... รีนก็อยู่ด้วย” ผมเงียบ ไม่ใช่เพราะโกรธ แต่เป็นเพราะผมรู้อยู่แล้ว เสียงแทรกเข้ามาในสายซะขนาดนั้นถ้าไม่รู้ผมก็คงมีเขางอกออกมาแล้วครับ แต่ที่ผมถามน้องในรถว่าอยู่กับใครเพราะอยากให้น้องเป็นคนบอกว่าเกิดอะไรขึ้น และน้องเลือกที่จะเมินมันผมก็เลยไม่ได้สนใจอะไร

“ลมบอกรีนอ่ะ ว่าลมคบกับพี่เพลิง” แล้วน้องก็เข้ามามุดอยู่ตรงอกผมครับ สองมือจิกเสื้อผมแน่นไม่ยอมปล่อย ผมถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วยกมือขึ้นลูบหัวนิ่มๆของคนที่ผมชอบ

“พี่ต้องโกรธด้วยหรอ”

“ไม่โกรธหรอ” น้องดีดตัวออกจากผมทันทีครับ นั่งทำหน้างงปนยิ้มอยู่ปลายเตียง

“โกรธทำไมล่ะ แล้วรีนจะทำยังไงต่อก็ไม่รู้เนอะ” ผู้หญิงอย่างรีนนี่เลือกได้ครับ นี่เลือกผมอาจจะเพราะผมดูโลเลอยู่แล้วเธอคงคิดว่าจะแทรกเข้ามาได้มั้งครับ แต่ถ้ารู้ว่าผมชอบผู้ชาย ชอบคนที่เป็นแฝดของแฟนเก่าตัวเองต่อให้เป็นเธอก็คงรับไม่ได้หรอกครับ เรื่องนี้ผมมั่นใจ แต่พ่อกับแม่ของเธอนี่สิที่จะมีปัญหา

“พี่เพลิงอย่าให้เขามายุ่งกับแพรได้ไหม.. ลมไม่ชอบเลย” ผมได้แต่ยกมือขึ้นเกาหัวอย่างช่วยไม่ได้ ผมเกรงใจรีนอยู่พอสมควรครับเนื่องจากอะไรหลายๆอย่าง เรื่องที่บ้าน เรื่องผู้ใหญ่ แต่น้องลมทำอะไรวู่วามไปหน่อย ให้ผมเดาแพรต้องโดนรีนระรานและน้องทนไม่ไหว คงกะจะให้รีนมาเล่นตัวเองแทนแพร แต่ผู้หญิงน่ะ เกลียดใครแล้วฝังลึกนะครับ

“ถ้าพี่เจอ พี่จะพูดตรงๆก็ได้ครับ” น้องทำหน้าไม่พอใจขึ้นมานิดหน่อยแต่ก็ปรับสีหน้ากลับมาเหมือนเดิมภายในเวลาพักเดียว ผมเข้าใจน้องลมนะครับ น้องกับแพรรักกันมากจริงๆและผมก็ไม่รู้ว่าผมเข้าไปทำลายมันหรือเปล่า

“ดึกแล้วนอนดีกว่า มีอะไรพรุ่งนี้ค่อยคุยต่อแล้วกันครับ”

………………………………………………………………………………….

“ครับ ไม่เข้าครับ ผมไม่สบายนิดหน่อย ถ้ามีอะไรเร่งด่วนโทรบอกผมเลยนะครับ” ผมถอนหายใจออกมาแล้วกดตัดสายเลขาของผม

ไม่ใช่ผมหรอกครับที่ไม่สบาย… แต่เป็นไอ้ตัวยุ่งที่นอนหอบหายใจอยู่บนเตียงนี่แหละครับ ร้องไห้จนตาบวมแล้วยังตัวบวมเพราะไข้กินอีก ผมเช็ดตัวให้น้องไปแล้วรอบนึง กลั้นใจอยู่ตั้งนานกว่าจะเช็ดเสร็จแบบปลอดภัย ตัวน้องเย็นขึ้นบ้างครับแต่สีหน้ายังแย่เหมือนเดิม

“พี่เพลิงโดดงาน” ผมระบายยิ้มให้น้องลมอย่างอ่อนใจ ตัวเองป่วยจนเสียงอู้อี้พูดไม่รู้เรื่องยังจะพูดล้อเลียนผมได้อีกนะครับ

“อยากได้อะไรหรือเปล่าครับ” ผมเลิกคิ้วถาม อ้อ เรื่องข้าวต้มคนป่วยบอกตรงๆว่าทำไม่เป็นจริงๆครับ ผมบอกจะออกไปซื้อให้ก็ไม่ยอมให้ไปไหนเลย น้องลมเลยฝืนสังขารตัวเองลุกขึ้นมาทำกินเอง รู้สึกผิดครับ ผมมันไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ

“ลมอยากเจอแพรอ่ะ” คำสั่งที่ดูเอาแต่ใจส่งออกมาผ่านปากน้อง ให้ทำไงได้ล่ะครับ จะพาน้องไปหาแพรตอนนี้ก็ดูจะทรมานเกินไป ผมคงจะต้องไปตามตัวแพรมาหาน้อง

“ครับ” ได้แต่พูดตอบรับไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ เดินออกมาที่ห้องรับแขกเลื่อนโทรศัพท์โทรหาแพรทั้งที่ไม่เคยโทรมานานสักพัก

ผมบอกที่อยู่กับแพรไป แพรไม่ได้ว่าอะไรนอกจากตอบรับผม นอกจากนั้นก็ไม่ได้คุยอะไรอีก ผมคบกับแพรมานานมากจริงๆแล้วผมค่อนข้างจะผูกพันกับแพรพอสมควรเลยครับ ผมสนใจแพรจากการที่ผมเคยไปแนะแนวการศึกษาของโรงเรียนแพร เราคุยกันมาตลอดตั้งแต่วันนั้น แต่พอเริ่มไปมาหากันก็มีน้องลมคอยมายุ่งวุ่นวาย ตอนแรกก็รำคาญครับ รำคาญมากด้วย แต่ผ่านไปผมกลับมองว่ามันน่ารัก เวลาทีน้องเถียงกลับผมมันดูตลกและน่าฟัดดีครับ

ไม่มาโดนแบบผมไม่เข้าใจหรอก…

แพรโทรมาบอกให้ผมลงไปรับ ผมไม่ได้บอกน้องลมครับกลัวน้องงอแงเลยเดินลงมาเลย แพรถือของมานิดหน่อยผมยื่นมือออกไปเพื่อจะช่วยถือแพรก็ยื่นมาให้ผมแต่โดยดี ผมรู้ว่ามันแย่ แต่บางครั้งผมก็อดเปรียบเทียบแพรกับน้องลมไม่ได้ แพรเป็นผู้หญิงที่น่ารักมากๆ อยู่ข้างผมตลอดเวลา แต่บางทีผมก็รู้สึกเบื่อ ผมเห็นแก่ตัวเองแหละครับ มันก็แค่นิสัยแย่ๆของผู้ชายคนหนึ่ง

“ลมเป็นไงบ้างคะ” แพรเอ่ยถามขึ้นขณะที่เราอยู่ในลิฟต์

“ไม่สบายนิดหน่อยครับ แต่น้องบอกอยากเจอแพร” ผมตอบทั้งที่ไม่ได้หันไปมองแพร แพรยืนอยู่ด้านหลังผมครับ ผมยืนติดหน้าลิฟต์เลยเพราะว่าผมเป็นคนกด

“ดีแล้วค่ะ ยิ่งซนไปเรื่อยอยู่” อาจจะเป็นเพราะเราพูดเพราะๆใส่กันตลอด ผมดูแลแพรอย่างดีเสมอเท่าที่ผมทำได้ บางทีผมรู้สึกเหมือนแพรเป็นน้องสาวนั่นแหละครับ

ผมวางของลงบนโต๊ะในห้องรับแขก สองพี่น้องเข้าไปคุยกันไม่ยอมให้ผมเข้าไปด้วยครับ แต่ผมก็ไม่ได้กะจะเข้าไปด้วยอยู่แล้ว ผมได้แต่นั่งเฉยๆรอแพรออกมา เปิดทีวีดูบ้างเอาโทรศัพท์มาเล่นบ้างจนเบื่อก็ยังไม่มีใครออกมาผมได้แต่ถอนหายใจทิ้งไปเฉยๆ

“พี่เพลิงคะ”

“อ่ะ..ครับ?” ผมขานตอบแพรที่เดินออกมาจากห้องนอน

“แพรว่าพี่ไปที่บริษัทดีกว่าค่ะ เมื่อเช้าแม่ดูรีบร้อนออกไปมาก แพรไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น” ผมขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยิน วันนี้แม่ผมเข้าบริษัทด้วยน่ะสิครับ มันจะวุ่นวายอะไรหรือเปล่าผมก็ไม่รู้

นี่แสดงว่าน้องลมก็ต้องเล่าให้แพรฟังแล้วสิ…?

“เมื่อเช้าแพรบอกแม่ว่าเดือนนี้พ่อยังไม่โอนตังมาให้เลย แม่ถามแพรว่าเขาหยุดโอนตั้งแต่เมื่อไหร่ แพรบอกไปว่าปีที่แล้วหยุดไปหลายเดือนแต่อยู่ดีๆก็กลับมา แม่ก็รีบออกจากบ้านไปเลย แพรไม่อยากพูดเท่าไหร่ แต่แพรอยากรู้ว่าคนที่โอนเงินมาให้แพรทุกเดือนใช่พ่อแพรจริงๆหรือเปล่า” คำพูดของแพรทำเอาผมปวดหัวไปเลยครับ มันหมายความว่ายังไงครับ? หมายความว่าพ่อผมคอยส่งเงินให้ทางบ้านนั้นใช้หรอ?

“แต่แพรยังไม่ได้บอกลมนะคะ กลัวจะคิดมาก”

“พี่ก็ไม่รู้จะทำยังไงหรอกครับ พี่ยังไม่เข้าใจพ่อตัวเองเลย” จริงๆครับ ผมไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าเขาเล่นอะไรกันอยู่ ผมอาจจะดูพึ่งได้ในสายตาของเด็กๆแบบแพรกับน้องลม แต่ในสายตาของผู้ใหญ่ผมก็ยังเข้าไปยุ่งไม่ได้อยู่ดี

“ขอโทษค่ะ แพรก็ไม่เข้าใจแม่เหมือนกัน”

“แต่พี่เพลิงพาแพรไปหาพ่อพี่เพลิงได้ไหมคะ?”

-------------------------------------------------------------------------------
ปั่นยิกเลยค่ะ ฮือออ กลัวมาไม่ทันวันครบ5เดือน
ตอนนี้ทานได้ปกติแล้วค่ะ คุณพ่อพาร่อนหาของอร่อยทานจนหายเบื่อเลยทีเดียว
ขอบคุณที่ติดตามกันมานะคะ เรื่องนี้อาจจะยังไม่ดีพร้อม แต่เราจะพยายามไปเรื่อยๆค่าาา
ห้ามไปไหนนะคะ อยู่ด้วยกันจนจบนะะะะ
 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบหก (หยุดความสัมพันธ์?) P.16 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 11-04-2015 22:41:19
 :sad4: ตกใจหมดเลย นึกว่ามาม่ามาแล้ว อย่าทำอย่างงี้กับเค้า  :monkeysad:

ปล. หายดีไวๆ หายไข้สนิทเลยนะครับ ถ้ายังไม่ดีขึ้นก็พักเยอะๆ  :กอด1: :L2: :กอด1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบหก (หยุดความสัมพันธ์?) P.16 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 11-04-2015 22:53:32
โอ๊ยยย อิรุงตุงนัง
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบหก (หยุดความสัมพันธ์?) P.16 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: gigigeam ที่ 11-04-2015 23:00:27
ตกใจหมด
เสียน้ำตาฟรีเลย55555  o22
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบหก (หยุดความสัมพันธ์?) P.16 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 11-04-2015 23:15:10
มีอะไรจะสารภาพ.. :mew2: คือเค้าแอบด่าพี่เพลิงไปแล้วแหละ แหะๆ :o8:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบหก (หยุดความสัมพันธ์?) P.16 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 11-04-2015 23:28:19
กรี๊ด สับสนฝันคือฝัน
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบหก (หยุดความสัมพันธ์?) P.16 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 12-04-2015 07:38:14
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบหก (หยุดความสัมพันธ์?) P.16 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 12-04-2015 08:13:34
 :เฮ้อ:   เครียดจริงหนอตัวแค่เนี้ย

สู้ๆค่ะคนเขียน
ขอบคุณ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบหก (หยุดความสัมพันธ์?) P.16 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 12-04-2015 09:31:52
อย่าน๊าาาาร.....ไม่หร๊อกกกก
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบหก (หยุดความสัมพันธ์?) P.16 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 12-04-2015 11:08:54
มันเรื่องอะไรกันแน่
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบหก (หยุดความสัมพันธ์?) P.16 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 12-04-2015 11:23:50
ฝันไปนี่เอง  ลม นี่นะ พี่เพลิงก็รักลมดีอยู่นี่นะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบหก (หยุดความสัมพันธ์?) P.16 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 12-04-2015 15:00:40
ตกใจหมด
เสียน้ำตาฟรีเลย55555  o22

อ่านคอมเม้นนี้แล้วเราขำลั่นเลยค่ะ555555555555555
ไม่ร้องนะคะ ฮือออ55555555555
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบหก (หยุดความสัมพันธ์?) P.16 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: punnie ที่ 12-04-2015 17:55:18
ตกใจหมดเลย :mew2:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบหก (หยุดความสัมพันธ์?) P.16 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: punnie ที่ 12-04-2015 17:56:41
ตกใจหมดเลย :mew2:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบหก (หยุดความสัมพันธ์?) P.16 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 12-04-2015 18:57:55
 :mew4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบหก (หยุดความสัมพันธ์?) P.16 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: amisezmin ที่ 12-04-2015 19:50:21
ตกใจหมดเลย ฝันหรือเนี้ย :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบหก (หยุดความสัมพันธ์?) P.16 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: bananato ที่ 14-04-2015 21:22:01
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบหก (หยุดความสัมพันธ์?) P.16 11/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 14-04-2015 23:52:39
เผลอด่า อิพี่เพลิงเหมือนกัน ครึครึ เรื่องราวชักจะวุ่นๆแฮะ
หัวข้อ: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (สงกรานต์) P.17 15/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 15-04-2015 20:19:09
ความลับที่พิเศษ สงกรานต์

สงกรานต์... เทศกาลที่โคตรวุ่นวาย คนเยอะ น่ารำคาญ แย่งกันกินแย่งกันอยู่ ซึ่งผมไม่ชอบเอามากๆ อาจจะเพราะผมเริ่มจะแก่แล้วก็ได้มั้งครับ ผมไม่อยากจะออกไปไหนทั้งนั้นในวันนี้และช่วงนี้ แต่ไอ้คนที่ยืนเท้าเอวหน้ายุ่งอยู่ตรงหน้าผมมันอยากไปมาก มากจนแต่งตัวพร้อมรบแล้วครับ สถานการณ์ตอนนี้คือเรากำลังเถียงกันเรื่องออกไปเล่นน้ำ

“พี่ไม่ให้ไปหรอก” ผมส่ายหน้าไปมาพร้อมมองน้องลมตั้งแต่หัวจรดเท้า เสื้อยืดสีดำที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนส่งให้น้องดูขาวขึ้นมาก กับกางเกงยีนส์สามส่วน น่ารักครับ น่ารักจนไม่อยากให้ออกไปเปียกให้ใครเห็นเลย

“ลมจะไป พี่เพลิงไม่ไปก็นอนเน่าอยู่นี่แหละ” เด็กดื้อยังคงยืนยันที่จะไป ผมได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย ถ้าน้องจะไปจริงๆผมก็ไม่ให้ไปคนเดียวหรอกครับ ยิ่งโง่ๆงงๆอยู่ อ้อ ขอโทษครับ ผมไม่ควรพูดความจริง

“แล้วจะเล่นกับใคร คนเดียว? ไม่กลัวหรอ?” น้องหย่อนตัวลงนั่งโซฟาข้างผม หัวเล็กๆแต่หนักไม่น้อยถูกทิ้งลงมาที่ไหล่ผมเสียงดังจนผมกลัวว่าน้องจะเจ็บ น้องลมนอกจากจะดื้อแล้วยังขี้อ้อนอีกต่างหากครับ รับมือด้วยยากจริงๆ

“ก็ถึงได้บอกให้ไปด้วยกันไง น้าาา นะครับ นะนะ” น้องเอาหัวมาถูไหล่ผมไปมาพร้อมครางอิ้งๆเหมือนหมาจนผมเริ่มจะใจอ่อน

“ไปกี่โมงครับ” ผมดึงจมูกน้องแรงๆอย่างหมั่นเขี้ยว น้องยิ้มกว้างออกมาอย่างดีใจ แพ้ทางน้องลมทุกทีเลยครับ

“อีกสักพักก็ได้ เย็นๆกว่านี้” น้องยิ้มกว้างดีดตัวลุกไปไหนก็ไม่รู้ครับน่าจะไปเตรียมของ ผมได้แต่ส่ายหน้าไปมาอย่างระอา ไม่ชอบก็ต้องทนแล้วล่ะครับน้องอยากไปซะขนาดนี้

“ซื้อๆ เอาอันนี้ครับ” ผมกับน้องยังไม่มีปืนฉีดน้ำกันทั้งคู่ครับเรียกได้ว่าเดินมากันตัวเปล่าเลยทีเดียว ตอนนี้ก็เลยต้องมายืนเปียกรอน้องซื้อครับ

ไม่ชอบเลยจริงๆนะครับ ผู้คนเบียดเสียดไปมาจนน่าคลื่นไส้ ผมมาเล่นที่ใกล้ๆคอนโดเพราะมันเดินทางค่อนข้างจะสะดวกแต่ก็นะ ถนนเส้นนี้คนทั้งกรุงเทพแทบจะมารวมกันอยู่ที่เดียวเลยมั้งครับ แค่เดินมาที่ทางเข้าผมกับน้องก็เปียกไปหมดแล้ว ถ้าเข้าไปด้านในคงวุ่นวายพิลึก

“ได้แล้ว” น้องยื่นปืนฉีดน้ำอีกอันให้ผม ผมรับมาอย่างลังเลนิดหน่อย มันดูตลกดีครับสงกรานต์เนี่ยผมไม่ได้มาเล่นตั้งแต่ตอนเรียนม.ปลายแล้วครับ ด้วยความขี้เกียจส่วนตัวล้วนๆ รู้สึกว่าน้องจะเติมน้ำมาให้แล้วด้วยผมเลยลองฉีดใส่เหม่งน้องไป

“พี่เพลิงแม่ง!” เอาอีกแล้วครับน้องพูดแม่งอีกแล้ว ผมเคยบอกไว้หลายครั้งว่าอย่าพูดแต่ก็ไม่ยอมฟัง ยังไม่ทันได้ดุน้องก็ลากผมเข้าไปในซุ้มพอเข้ามาได้บรรยากาศก็เริ่มเปลี่ยนเลยครับ ใครก็ไม่รู้ฉีดน้ำมาจนมั่วไปหมด ยังดีที่เขาไม่ให้เล่นแป้งไม่งั้นผมคงวุ่นวายน่าดู

“เดี๋ยวก็หลงหรอก” ผมจับมือน้องลมไว้แน่นเพราะคนมันเบียดมากจริงๆครับแต่ไอ้คนตัวเล็กมันดูจะไม่ได้เบื่ออย่างผมเลย หน้าตาตื่นเต้นลากผมเข้าไปด้านในอีกด้วย

“อย่างเด็ด” น้องพาผมเดินมายันเวทีหนึ่งในถนน เด็ดน่ะจริงครับ ผู้หญิงสวยสะบึ้มสองคนกำลังเต้นตามจังหวะเสียงเพลงพร้อมใช้สายยางขนาดใหญ่ฉีดน้ำใส่คนด้านล่าง ผมมองแล้วก็มอง ปฏิเสธไม่ลงครับว่าไม่ชอบ ผู้ชายทุกคนมันก็ต้องมีบ้างล่ะครับ

แต่พอหันไปดูคนข้างๆก็ต้องยิ้มขำออกมา น้องลมมองผมตาขวางเลยครับ ตัวเองพามาเองยังจะมาหวงอีก

“เอาหน่อยไหม?” ผมพยักพเยิดหน้าไปทางที่เขาขายเบียร์กัน ไม่แน่ใจว่าทำไมเขาถึงไม่ห้ามครับแต่ลองเปลี่ยนบรรยากาศดูบ้างก็ไม่เสียหาย น้องพยักหน้างึกงัก

“เข้าไปดูข้างในนู้นไหมพี่เพลิง” ผมยกแก้วพลาสติกขึ้นกระดกอย่างเบื่อนิดหน่อย การกินเบียร์ในแก้วพลาสติกแบบนี้มันก็ไม่ต่างอะไรกับกินน้ำเปล่าด้วยซ้ำครับ น้องลมกินไปเยอะกว่าผมจนหน้าเริ่มแดงตาก็เริ่มเยิ้ม

ยิ่งมืดคนยิ่งทยอยมากัน มีสีสันขึ้นอีกเยอะครับ ผมเห็นผู้หญิง ไม่สิ อาจจะเป็นสาวประเภทสองลงมาเต้นกันกลางถนนมีคนมุงพอสมควรครับทำให้มันเบียดขึ้นไปอีก น้องลมยังจับมือผมแน่นดึงให้ผมฝ่าฝูงคนไปยันเวทีหนึ่งซึ่งมีคนมุงพอสมควรและเปิดเพลงที่ทุกคนน่าจะรู้จัก

ผมได้แต่ยืนกอดอกมองน้องลมที่กระโดดโลดเต้นไปตามเสียงเพลง น่าจะเมาได้ที่แล้วด้วยล่ะครับ แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกเห็นแบบนี้ผมก็รู้สึกดี เห็นน้องสนุกผมก็สนุกด้วยแล้วครับ

“ขอโทษค่ะ”

“ไม่เป็นไรครับ” ผมโดนใครสักคนชนจากด้านหลังเลยปล่อยมือน้องลมเพื่อหันดู เป็นผู้หญิงอายุน้อยกว่าผมคนนึงครับผมยิ้มให้แล้วโบกมือเป็นเชิงไม่เป็นไร

“ขอปะแป้งหน่อยได้ไหมคะ” น้องเขาพูดขึ้นแล้วทำท่าจะปะแป้งผมจริงๆ ผมจับมือเธอไว้ทันก่อนที่แป้งจะมาละเลงหน้าผมแต่ก็มีส่วนนึงที่กระเด็นโดนแก้มผมอยู่ดี

“ขอโทษนะครับ ที่นี่ไม่ให้เล่นแป้ง” ไม่ใช่เสียงผมแต่เป็นน้องลมครับ น้องพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเต็มที่ ผมแอบยิ้มในใจครับ ไม่หึงก็ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรแล้วครับอาการแบบนี้

น้องผู้หญิงหน้าเจื่อนไปนิดหน่อยแต่ยังฝืนยิ้มให้ผมแล้วก็เดินหนีไปเลย น้องลมทำหน้ายุ่งมองผมอย่างคาดโทษทันทีครับ อยากจะจับฟัดจริงๆ

“ก้มหน้ามา ถึงห้องแล้วมีเคลียร์นะ” ผมก้มตามน้องบอก น้องบิดกระบอกน้ำของปืนฉีดน้ำเทน้ำออกมานิดหน่อย แล้วลูบหน้าผมอย่างแผ่วเบาเพื่อล้างแป้งที่ติดอยู่บนหน้าผมให้ แฟนใครเนี่ยน่ารักจัง ตัดสินใจถูกแล้วมั้งครับที่ออกมาแบบนี้

“อะไรเนี่ยยยย เบื่อขี้หน้าโว้ย” ผมเงยหน้ามองก็เห็นเด็กผู้ชายสองคนยืนยิ้มกว้างฉีดน้ำใส่น้องลม ผมไม่เคยเห็นหน้าคนที่เรียกน้องแต่อีกคนผมเคยเห็น.. รู้สึกจะชื่อพีทและชอบน้องลมเหมือนกับผม ไม่รู้ว่าตัดใจไปหรือยัง

“เฮ้ยเคน มาไงอ่ะ เอ้าพีท” น้องหันไปคุยกับเพื่อนไม่พอครับ ยังยื่นปืนฉีดน้ำกับกระบอกน้ำให้ผมบิดกลับเหมือนเดิมให้อีกต่างหาก รู้สึกไม่สำคัญครับ

“พาหมามาอาบน้ำ”  น้องคนหน้าชี้ไปที่น้องพีทแล้วยิ้มกว้างเลยครับ จริงๆแล้วน้องเขาก็น่ารักใช่เล่นนะ ดูร้ายลึกอย่างบอกไม่ถูกเลยครับ

“โหย นี่มึงหมกตัวทำงานอีกแล้วใช่ไหม คิดถึงมึงว่ะ”  น้องเข้าไปต่อยแขนน้องพีทเบาๆน้องพีทยิ้มแล้วยกมือขึ้นขยี้หัวน้องลมแรงๆ ไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ครับแต่ต้องอดทน เพื่อนน้องครับ เพื่อนน้อง

“ไปตรงนู้นกัน” น้องโดนน้องเคนดึงตัวไปเลยครับแต่ผมไม่ได้ว่าอะไร อยากพักเหมือนกันครับให้น้องไปเล่นกับเพื่อนก็คงไม่เป็นไร แต่ไอ้เด็กพีทที่ยืนข้างผมมันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่จนผมต้องเหลือบมอง

“ขอโทษครับ ผมไปดีกว่า” แล้วมันก็เดินไปอีกทาง ผมได้แต่ส่ายหน้าไปมาด้วยความเบื่อแล้วหาที่นั่งหลบมุมรอน้องลมกลับมา

................................................................................................

“ร้อนว่ะ” ผมบ่นพึมพำขึ้นมาทันที คนมันเบียดมากจนผมเริ่มรู้สึกร้อนนิดหน่อยครับแต่ก็ยังสนุกอยู่ ไอ้เคนพาผมมาหน้าร้านๆนึงที่มีโคโยตี้(หรือเปล่า)เต้นอยู่หน้าร้าน เสียงเพลงดังกระหึ่มจนใจผมเต้นรัว สองสาวเต้นอวดเรือนร่างในชุดล่อแหลม มีหลายคนยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายคลิปไว้ น่ากลัวจริงๆ

“ทำไมพี่เพลิงปล่อยมึงมาแรดได้วะ” มันถามไปยิ้มล้อไป ไอ้เหี้ยนี่น่าตบปากครับ

“เรื่องของกู” ผมตอบปัดๆแล้วไม่สนใจมันอีก

แต่อยู่ดีๆไอ้เคนก็โดนใครไม่รู้กระชากมันอย่างแรงจนมันดึงผมไปด้วย เราจับมือกันอยู่ด้วยครับ ไอ้เคนไม่ได้ร้องโวยวายอะไรและผมก็เงียบ ไม่ใช่อะไรหรอกผมยังงงอยู่ เราโดนดึงมาที่หน้าตึกแถวนั้น มีคนบ้างประปรายครับแต่ถ้าจะให้พูดจริงๆก็ค่อนข้างเงียบ เพราะคนไปแออัดกันด้านนอกมากกว่า

“พวกมึง...” ไอ้เคนพึมพำขึ้นมา มันรู้จักคนพวกนี้หรอ ผู้ชายตัวอย่างควาย5-6คนยืนรุมผมกับไอ้เคนอยู่ ผมรู้สึกไม่ค่อยดีเลยครับ

“ไม่คิดว่าจะเจอมึงเปียกแบบนี้” ใครคนนึงพูดขึ้นมาแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ไอ้เคนจนผมรู้สึกกลัวแทน ผมบีบมือมันแน่น อยากออกไปจากตรงนี้ครับผมไม่ชอบเลย

“สักหน่อยไหม” คนพูดคว้าแบงค์พันสองใบตบและไล่บนหน้าไอ้เคนอย่างแผ่วเบา คนที่เหลือแม่งหัวเราะร่วนเหมือนตลกมาก ผมโกรธ แต่ไอ้เคนกลับนิ่ง ผมดึงมือมันให้ออกมาจากวงนั้นแต่พวกมันอีกคนมายืนขวางทางผม

“อย่าเสือกเพื่อนกู” ไอ้เคนผลักคนที่ที่มาขวางผมแล้วหันไปหาคนที่ยังยื่นแบงค์พันอยู่

“มีปัญญาแค่สองพันหรอ อ่อนว่ะ” ทำไมมันพูดแบบนั้นวะ ผมได้แค่ยืนทำหน้าโง่บีบมือมันมันบีบมือผมตอบ ผมสงสัยครับว่ามันไม่คิดกลัวบ้างหรือไง

“เรื่องมาก อย่างมึงเอาอะไรเยอะแยะ” มันยัดเงินไว้ในกระเป๋ากางเกงแล้วเอวมือมาบีบคางไอ้เคนจนมันเชิดขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ ผมสะบัดมือไอ้เคนทิ้งแล้วปัดมือมันออก

“ลม!” ไอ้เคนมันหันมาดุผมซะงั้นครับ ผมก็งงสิ แต่อยู่ดีๆไอ้คนด้านหลังมันรวบแขนผมไว้ทั้งสองข้าง ผมทำอะไรไม่ได้ยอกจากโวยวายกับดิ้น

“กูบอกอย่าเสือกกับเพื่อนกู” ไอ้เคนแค่พูดมันก็ยอมปล่อยผม แปลกที่ผมคิดว่าไอ้เคนน่าจะสนิทกับคนพวกนี้ดีมันถึงได้ทำตามที่เคนบอกกันทุกอย่าง ผมคิดแต่ยืนมองพวกมันอย่างรังเกียจ

สงกรานต์ปีนี้ไม่สนุกเลย....

“มาแรดเหี้ยอะไรแถวนี้” เสียงไอ้พีท!! ผมหันไปมองทันที แต่มันมาคนเดียวครับจะช่วยอะไรผมได้วะ...

“ควายน้อยของกู” ไอ้เคนพึมพำขึ้นมาเบาๆแล้วส่ายหน้า

“พี่มีปัญหาอะไรกับมันหรือเปล่า” ไอ้พีทถามคนที่คุยกับไอ้เคนมากที่สุดแบบหน้าโคตรมึน

“ก็ไม่ มึงเสือกอะร...”

พี่เขายังไม่ทันพูดจบไอ้พีทแม่งปล่อยหมัดใส่เขาไปเต็มๆเลยครับ ผมกับเคนยืนอ้าปากพะงาบๆงงอยู่พักนึงจนไอ้พีทมันดึงให้วิ่งผมเลยได้สติ

“เกือบหล่อแล้วมึง ติดตรงวิ่งหนีเนี่ย” ไอ้เคนพึมพำบ่นขึ้นมา ตอนนี้เรากำลังวุ่นวายอยู่กับฝูงคนแล้วครับ วิ่งหนีไปทางไหนไม่ได้เลยเพราะคนมันเยอะมาก

“มึงก็อย่าบ่น ตัวอย่างควายใครจะไปสู้ไหววะ” ไอ้พีทพูดปรามเบาๆแล้วเดินนำฝ่าคนไปเพื่อออกจากงาน ไอ้เคนหัวเราะร่วนเลยครับ อ้อ มันจับมือไอ้เคน ไอ้เคนจับมือผม เดินกันเป็นแถวแบบเด็กอนุบาลเลยครับ ผมว่าจริงๆแล้วไอ้สองคนนี้มันก็เข้ากันดีนะครับ แปลกดี ฮ่าๆ

เราเดินมาจนถึงทางออกจนได้ครับผมเดินวนไปวนมาแถวนั้นเพราะไอ้พีทมันบอกพี่เพลิงอยู่ที่นี่แหละ วันนี้พี่เพลิงโคตรน่าหมั่นไส้ครับ ห้ามผมใส่เสื้อขาวแต่ตัวเองดันใส่ถึงจะมีลายทางสีน้ำเงินก็เถอะแต่ไม่ชอบใจเลยครับ พี่เพลิงอาจจะไม่รู้ตัวว่าเป็นเป้าสายตาขนาดไหน

ห่วงคนอื่นไม่ได้ดูตัวเองเล๊ยยย

“กลับห้องกัน” ผมยืนตรงหน้าพี่เพลิงที่นั่งอยู่ข้างทางครับ หมดสภาพเลยคนหล่อของผม เอาจริงๆตอนนี้ผมว่าผมเมาครับ แต่เจอไอ้พวกนั้นเข้าไปผมถึงกับสร่าง

“สนุกไหมครับ” พี่เพลิงลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเหมือนข่มผมเลยครับ ผมส่ายหน้าไปมา

“ไม่สนุก รู้งี้อยู่ห้องดีกว่า” พี่เพลิงเลิกคิ้วสงสัยแต่ผมดันตัวให้พี่เพลิงเดินไป เราเลือกที่จะไม่เอารถมากันครับเพราะว่าวุ่นวายแถมเปียกด้วยเลยมีโอกาสเดินด้วยกันตั้งนานเลยครับ

“เหนื่อยอ่ะ” ผมบ่นขึ้นมาเบาๆหลังจากที่เรากลับมาที่ห้องแล้วครับ

“อาบน้ำก่อนนะครับ” เหมือนพี่เพลิงจะรู้ว่าผมจะเนียนครับ โดนน้ำมาทั้งวันใครเขาอาบกันครับ เนอะๆ

“ไม่อาวววว” ผมนั่งบนพื้นแล้วเอาหน้าซุกกับเตียงให้รู้ว่าผมจะไม่ไปไหนแน่นอนแต่พี่เพลิงเอามือมาแกะเอวผมออกจากเตียงจนได้

“เล่นน้ำต่อไง” ตอนแรกก็แกะผมออกจากเตียงแต่สักพักก็อุ้มผมเลยครับ ทำไมพี่เพลิงมันไม่ซกมกบ้างวะ!!! ไม่เข้าใจ!!!

“ขี้เกียจแล้ว ลมเหนื่อย” ผมไม่ดิ้นไม่อะไรทั้งสิ้นครับเพราะสุดท้ายผมก็โดนบังคับให้อาบอยู่ดี อยู่บ้านผมยังไม่สะอาดขนาดนี้เลยครับ

“เดี๋ยวๆ อุ้มมาส่งน่ะเข้าใจ แต่ทำไมต้องเข้ามาด้วยเนี่ย” ผมยืนเท้าเอวมองพี่เพลิงที่หันไปปิดประตูอย่างรู้สึกจะซวยแปลกๆครับ

“เล่นน้ำไงครับอยากเล่นกันสองคน” หน้าตาไม่น่าไว้วางใจสุดๆครับ ผมมองอย่างประเมินสถานการณ์แล้วก็รู้ว่ามีความเสี่ยงสูงเกินไปเลยตั้งหลักจะวิ่งออกจากห้องน้ำ แต่ผมลืมไปอย่างครับ ลืมว่าไอ้พี่เพลิงมันอยู่ติดประตู

“ไม่เอา ลมเหนื่อย” ผมดิ้นไปมาแล้วยังต้องปัดไอ้มือหมึกที่เลื้อยไปมาบนเสื้อผม ไม่ได้ฟังผมเลยสักนิดครับ

“แต่พี่ ‘จะเอา’ ” สิ้นคำล่อแหลมชวนหน้าแดงเถือกพี่เพลิงก็เข้ามาจูบผมอย่างอ่อนโยน หน้าหื่นแต่รสจูบมันหวานจริงๆครับ แล้วจะให้ผมทำไงได้นอกจากยอมล่ะครับ

แม่ครับทำไมผมทำตัวเหมือนเด็กใจแตกแบบนี้ล่ะ?

________________________________________________________

อยากอินเทรนสงกรานต์กับเขาบ้างค่ะ แต่นังนี่มาโคตรช้าเลย555555555555555
สั้นไปบอกได้นะคะ จะแว๊บมาต่อ แฮะๆ

ขอบคุณที่ติดตามกันน้าค้า ยอดวิวเลข4นำแล้วว :mew1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (สงกรานต์) P.17 15/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: punnie ที่ 15-04-2015 21:38:02
เอาอีกๆ :mew1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (สงกรานต์) P.17 15/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 15-04-2015 21:43:19
คนอ่านก็จะเอา. เอาอีกๆ ขอต่ออีกนืดกำลังหวานได้ที่เลย. ตอนปกติเริ่มจะมาม่าอะเนอะขอเบรคบ้าง
 :hao6: 
ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (สงกรานต์) P.17 15/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 15-04-2015 21:43:46
ง่าาาาา.  ฟินๆๆ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (สงกรานต์) P.17 15/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: Biwty... ที่ 16-04-2015 00:53:37
 :hao7:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (สงกรานต์) P.17 15/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 16-04-2015 01:21:32
จะเอาๆๆๆ  :ling1: จะให้พี่เพลิงเอา(น้องลม)   :hao6:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (สงกรานต์) P.17 15/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 16-04-2015 09:57:54
พี่เพลิงจะเอาลม
คนอ่านจะอ่านที่พี่เพลิงเอาลม
คนอ่านไม่หื่นนะ แต่ขอสนับสนุน
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (สงกรานต์) P.17 15/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 16-04-2015 10:20:23
ปืนกระบอกนี้ของพี่เพลิงคงฉีดน้ำแรงน่าดู :hao6:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (สงกรานต์) P.17 15/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: mino ที่ 16-04-2015 10:53:03
จะเอาาาา จะเอาพีทด้วยยยยยยย o9 o9 o9 o9 o9
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (สงกรานต์) P.17 15/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: punnie ที่ 16-04-2015 17:09:53
 :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (สงกรานต์) P.17 15/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: Lovelyjess ที่ 16-04-2015 17:43:34
เพิ่งเข้ามาอ่านแบบรวดเดียวจบ เกือบพลาดเรื่องสนุกๆ ไปละ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (สงกรานต์) P.17 15/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: princetrap ที่ 17-04-2015 14:18:53
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (สงกรานต์) P.17 15/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 17-04-2015 16:15:51
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (สงกรานต์) P.17 15/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: bananato ที่ 18-04-2015 11:50:39
ต่อหน่อย :hao7:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (สงกรานต์) P.17 15/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: jamlovenami ที่ 18-04-2015 15:58:29
ยอดวิว4นำเนี่ย 40คนรึเปล่าคะ 5555 แหม๋ ล้อเล่นจ้าาาา (ตอนแรกจะบอกว่า4คนแต่ก็เกรงใจ 55)

ตอนนี้หวานกันเชียะ (ได้ข่าวหวานเกือบทุกตอน) มาติดอิยักษ์นั่นแหละ

ปล.ตกลงเคนเด็กขาย?
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (สงกรานต์) P.17 15/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 18-04-2015 16:18:39
ยอดวิว4นำเนี่ย 40คนรึเปล่าคะ 5555 แหม๋ ล้อเล่นจ้าาาา (ตอนแรกจะบอกว่า4คนแต่ก็เกรงใจ 55)

ตอนนี้หวานกันเชียะ (ได้ข่าวหวานเกือบทุกตอน) มาติดอิยักษ์นั่นแหละ

ปล.ตกลงเคนเด็กขาย?

นั่นสิคะ555555555555555555555555555 :hao5:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (สงกรานต์) P.17 15/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 18-04-2015 19:36:57
สั้นไปจร้าต่อเถอะนะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (สงกรานต์) P.17 15/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 18-04-2015 21:32:28
 :-[
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (สงกรานต์) P.17 15/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 19-04-2015 21:59:47
555+ ลมมมมม
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (สงกรานต์) P.17 15/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: ไอศกรีมละลาย ที่ 20-04-2015 04:13:01
รอค่ะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (สงกรานต์) P.17 15/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: maruneko ที่ 20-04-2015 18:20:26
อ่านรวดเดียว แต่ไม่จบ
แง :katai1: :katai1:

เลิกงานแล้วพรุ่งนี้ค่อยมาอ่านต่อ
(เรานี่ช่างขยันทำงานจริง5555)
อีก สองคู่เป็นใคร อยากอ่านต่อ :katai1: :katai1:

สนุกมากๆเลย ติดมากอะนี่แอบหาเวลา(อู้งาน)มาอ่านทั้งวันลย :mew1:
หัวข้อ: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (สงกรานต์) +ลงเพิ่มค่า P.17 23/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 23-04-2015 14:46:14
มาต่อค่าา


“ไม่เอา ลมเหนื่อย” ผมดิ้นไปมาแล้วยังต้องปัดไอ้มือหมึกที่เลื้อยไปมาบนเสื้อผม ไม่ได้ฟังผมเลยสักนิดครับ

“แต่พี่ ‘จะเอา’ ” สิ้นคำล่อแหลมชวนหน้าแดงเถือกพี่เพลิงก็เข้ามาจูบผมอย่างอ่อนโยน หน้าหื่นแต่รสจูบมันหวานจริงๆครับ แล้วจะให้ผมทำไงได้นอกจากยอมล่ะครับ

แม่ครับทำไมผมทำตัวเหมือนเด็กใจแตกแบบนี้ล่ะ?

“อื้อ…” ผมครางประท้วงบอกให้พี่เพลิงผละออกไปเพราะผมเริ่มหายใจไม่ทันซะแล้วล่ะครับ

“วันนี้ไม่ทำไม่ได้หรอ” ผมพูดแล้วทำตาปริบๆให้น่าสงสาร

“แต่พี่ไม่ไหวแล้วครับ วันนี้น้องลมน่ารักมากเลยรู้ไหม”

“มีอะไรจะเล่าให้ฟังด้วย” ได้ผลครับพี่เพลิงนิ่งไปแล้วจ้องผมอย่างกดดันเป็นเชิงว่าถ้าไม่สำคัญจริงๆผมโดนหนักแน่ ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก

“ตอนไปกับเคนลมเจอพวกเหี้ยๆ มันเอาเงินมายื่นให้เคน แปลกเนอะ ลมก็คิดว่าจะมีแค่ผู้หญิงที่โดน” ผมขมวดคิ้วหน้ายุ่งไปนิดหน่อยครับ จริงๆนะ ผมไม่คิดว่าไอ้เคนมันจะมาโดนอะไรแบบนี้ทั้งที่มันก็เป็นผู้ชายแท้ๆ ไม่นับเรื่องพี่เอิร์ธนะครับ ฮ่าๆ

“มันทำอะไรน้องลมหรือเปล่าครับ พี่ขอโทษที่ไม่ได้อยู่ด้วยนะ” พี่เพลิงทำหน้ารู้สึกผิดผมก็ส่ายหน้าไปยิ้มไป ไอ้พีทมันช่วยผมแบบมึนๆไงครับ ผมว่ามันตลกดีแม้ว่าตอนแรกมันจะไม่ตลกเลยก็ตาม

“พีทมันพาหนี ตลกดีด้วย อยู่ดีๆมันชกไอ้คนนั้นแล้วก็พาวิ่งออกมาเลย” เริ่มไปเรื่อยเลยครับ ทำเนียนชวนคุยไปเรื่องอื่นเพื่อสร้างความสงบสุขให้กับตัวเองครับ ผมยิ้มแปลกๆออกมา สมองเริ่มประมวลผลคิดหาเรื่องคุยต่อไม่ทันจนเกิดความเงียบขึ้นมา

“งั้นลมอาบน้ำดีกว่าเนอะ” ผมพูดแล้วยิ้มเล็กน้อยก่อนที่จะดันพี่เพลิงออกไป

“อย่าเนียนครับ”

“งื้อออ” ผมส่ายหน้าไปมาเพราะพี่เพลิงเข้ามาจนชิดตัวผมอีกครั้ง สันจมูกโด่งๆไล่อยู่บนคอผมทำให้ผมเชิดหน้าขึ้นรับมันอย่าง(แอบ)ไม่เต็มใจ

มือพี่เพลิงยังลูบไล้อยู่แถวสะโพกสร้างความวาบหวามจนผมจะร่วงลงไปกับพื้น ผมก็ไม่ยอมแพ้ใช้ขาตัวเองสอดเข้าไปบดเบียดกับอะไรบางอย่างที่เริ่มตื่นขึ้นมา พี่เพลิงยิ้มเย้ยผมทันทีแต่ผมเริ่มหน้าไม่อายแล้วครับมือผมสอดเข้าไปในเส้นผมสั้นๆเป็นระเบียบที่ชื้นไปด้วยน้ำเพื่อไม่ให้พี่เพลิงไปสนใจอย่างอื่น

เสื้อของผมถูกถอดออกอย่างง่ายดาย ลำบากครับ ห้องน้ำมันไม่ได้ใหญ่อะไรขนาดที่คนสองคนจะอยู่ได้โดยไม่เบียด ผมถูกดันให้หันหน้าเข้าหากำแพง พี่เพลิงไล่จูบลาดไหล่ไปยันสะโพก ผมได้แต่เม้มปากเก็บเสียงรักษาฟอร์มทั้งที่ร่างกายมันร้อนรุ่มไปด้วยความต้องการ

“ยกตัวขึ้นหน่อยครับเด็กดี” ผมแอบกัดปากด้วยความอายแต่ลิ้นที่รัวและบดขยี้ลงมาที่ยอดอก สัมผัสที่วาบหวามของมันทำให้ผมรู้สึกดีมากเลยครับ ผมกดหัวพี่เพลิงให้สัมผัสมันมากขึ้นและพี่เพลิงก็ตอบสนองอย่างดี

“ในห้องน้ำแบบนี้ต้องสดแล้วสิครับ” สิ้นคำท่อนล่างทั้งหมดของผมถูกถอดออกในรวดเดียวผมเผลอแยกเรียวขาออกอย่างตื้นเต้น

“อ๊าา เดี๋ยวก่อน... อื้อ พี่เพลิง” พี่เพลิงสอดนิ้วเข้ามาทั้งที่ผมยังไม่ตั้งตัวเลยสักนิด ผมก็เจ็บสิครับเลยร้องห้ามแต่พี่เพลิงไม่ได้ฟังผมเลยนิ้วใหญ่ๆรูดเข้ารูดออกเหมือนกำลังสนุกกับร่างกายผมเต็มที่

“อ๊ะ!...อืออออ” พี่เพลิงเพิ่มจำนวนนิ้วจนมันตึงแน่นไปหมด ผมซุกหน้าลงกับกำแพงแข็งๆมือทั้งสองข้างช่วยแยกช่องทางจนเปิดกว้าง ดูสภาพผมตอนนี้สิ น่าอายจริงๆ

“ใส่เลยนะครับ” ผมไม่ตอบรับแต่พี่เพลิงพลิกตัวให้ผมหันไปมองหน้า แล้วพี่เพลิงก็อุ้มผมขึ้นจนลอยจากพื้นผมเอาขาเกาะเอวพี่เพลิงไว้แน่นเพราะกลัวตก แต่แท่งร้อนที่เสียดสีกับช่องทางของผมทำเอาผมจะบ้าตายและพาลเขินขึ้นมา

พี่เพลิงก้มลงจูบผมอย่างเนิบนาบเหมือนกับกำลังเล่นสงครามประสาทกับผม ก่อนที่จะหย่อนตัวลงนั่งกับพื้นห้องน้ำโดยที่มีผมนั่งคร่อมอยู่

โดนแกล้งแล้ว...

ผมคิดในใจพร้อมมองหน้าพี่เพลิงอย่างโกรธๆ เวลาที่ผมบอกว่าจะไม่ทำพี่เพลิงชอบให้ผมเป็นคนเริ่มก่อนเสมอ ให้ผมกลับคำพูดตัวเอง ร้าย พี่เพลิงร้ายมากครับ ใบหน้าหล่อเหลาที่ทำให้ผมหลงใหลยกยิ้มร้ายออกมาอย่างพอใจที่ผมหงุดหงิด ผมจิ๊ปากออกมาแล้วขยับสะโพกเสียดสีกับมันแรงๆ

“อื้ม... น้องลมทำพี่ปวดไปหมดเลย” ผมเม้มปากแน่นด้วยความอาย

“ใส่สักทีสิพี่เพลิง” ผมพูดเป็นเชิงอ้อนแต่พี่เพลิงก็เล่นหูเล่นตาทำเป็นไม่สนใจผมเลย

“งื้อออ อย่าแกล้งลมได้ไหมเล่า!!” ผมก้มลงกัดไหล่พี่เพลิงเบาๆ พี่เพลิงผลักหัวผมออกแล้วยิ้มออกมาก่อนจะกระซิบข้างหูผม

“อยากทำก็ทำเองสิครับ เนี่ย เอาเลย” ผมเม้มปากแน่นมองอย่างโกรธๆ แต่ครั้งนี้ผมจะไม่ยอมครับ

ผมลุกขึ้นยืนเอาเสื้อพี่เพลิงมาสวมแล้วเปิดฝักบัวอาบน้ำแม่งทั้งอย่างงั้นล่ะครับ เชื่อเถอะว่าอย่างพี่เพลิงทนไม่ได้หรอก  คนอะไรหื่นขึ้นทุกวัน ผมหันหลังให้พี่เพลิงแล้วหลับหูหลับตาถูสบู่ไปเรื่อยๆ ก้มๆเงยๆอยู่สักพักก็แอบยิ้มอย่างพอใจ พี่เพลิงลุกขึ้นมาแล้วเดินเขามากอดผมจากด้านหลังครับ

“น้องลมมมม พี่ขอโทษ” เสียงหงุ้งหงิ้งของพี่เพลิงทำให้ผมยิ้มทะเล้นออกมา คงรู้ตัวว่าตัวเองเหมือนคนบ้าล่ะครับแต่ก็มากอดๆลูบๆผม ผมยกฝักบัวขึ้นล้างสบู่ซึ่งมันก็คงโดนพี่เพลิงเหมือนกัน ผมทำไม่สนใจไปเลยครับ หมั่นไส้จริง

“อะไร ไม่ต้องมายุ่งเลย” ผมปัดมือพี่เพลิงออกแล้วแกล้งทำหน้างอนก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว

“น้องลมอย่าแกล้งพี่สิครับ”

“ใครแกล้งใครก่อนล่ะ” รู้สึกเหมือนจะชนะครับ แต่แค่เหมือน พี่เพลิงทำหน้าหมาหงอยไปเลยครับผมเลยแอบขำออกมาอย่างไม่รู้ตัว

“ที่เตียง… ห้องน้ำพื้นมันแข็ง” ผมกลั้นใจพูดออกไปแล้วเดินออกจากห้องน้ำโดยที่มีพี่เพลิงเดินตามมาติดๆ ผมหยิ่งกว่านี้ไม่ไหวแล้วครับเพราะผมก็โดนปลุกอารมณ์จนจะแย่ไปเหมือนกัน

ผมถูกผลักลงบนเตียงโดยมีพี่เพลิงขึ้นคร่อมมาติดๆ ไม่พูดพร่ำทำเพลงพี่ท่านก็ระดมจูบจนผมจั๊กจี้หัวเราะคิกๆออกมาครับ

“หัวเราะอะไรครับเด็กดื้อ” พี่เพลิงยันตัวขึ้นมองหน้าผม ผมยิ้มออกมาอย่างผู้ชนะ ศึกนี้ผมชนะเห็นๆรู้ไหมครับ อิอิ

“ก็ไม่รู้สิ เหวออ” ผมทำลอยหน้าลอยตาก่อนร้องเสียงหลงเพราะผมโดนจับให้พลิกตัวนอนคว่ำไปกับเตียงครับ

ท่านี้แม่ง… เหมือนคนแพ้เลยครับ ผมได้แต่กัดฟันกรอดๆอย่างนึกหงุดหงิดใจ ทำไมฟ้าไม่สร้างให้ผมเสียบพี่เพลิงครับ แบบนี้มันน่าอายจริงๆ นิ้วพี่เพลิงถูกสอดเข้ามาในปากผม ผมขบกัดมันเบาๆก่อนที่จะไล้เลียเข้าออกด้วยแรงอารมณ์ พี่เพลิงชักนิ้วออกเพราะมันชุ่มเต็มที่แล้ว นิ้วเปียกๆนั่นถูกสอดเข้ามาในช่องทางอีกครั้ง ถึงเมื่อกี้จะสอดเข้ามาแล้วมันก็ยังเจ็บอยู่เหมือนกันครับ

“ฮ้ะ…อ๊า” พี่เพลิงเอาเจลเย็นๆมาป้ายแทนมันความรู้สึกผิดแปลกของมันทำให้สะดุ้งอย่างตกใจก่อนที่จะเคลิ้มตามความเหนียวหนืดของมัน

ปลายไอ้นั่นของพี่เพลิงจ่ออยู่ที่ปากทาง ผมซุกหน้าลงกับเตียงเพราะกลัวเจ็บ หลายครั้งแต่มันก็ไม่ชินหรอกเว้ยคุณ! มันถูกสอดเข้ามาช้าๆจนใกล้จะสุด ผมกัดฟันแน่นทนกับความเจ็บที่ได้รับ พี่เพลิงสบถออกมาอย่างหัวเสียเมื่อเจลหล่อลื่นที่มีมันช่วยได้ไม่ดีพอ

“ทนหน่อยนะครับเด็กดื้อ อีกนิดนะ” พี่เพลิงพูดปลอบโยนผมแล้วดันมันเข้ามาจนสุด สะโพกหนาเริ่มขยับเข้าออกช้าๆ ผมกัดปากโก่งเอวรับมันให้สะดวกขึ้น

“อือ… อ๊ะ อ๊า..ฮ้ะ” ผมร้องออกมาตามจังหวะเข้าออกของมัน พี่เพลิงเริ่มเร่งมันจนผมแทบจะบ้าและอยากละลายหายไปกับเตียง เสียงเนื้อกระทบกันอย่างหยาบโลนดังเข้าหูผมอย่างต่อเนื่อง ผมซุกหน้าลงกับที่นอนลูกเดียวเลยครับ

“แน่น… พี่อยากเห็นหน้าน้องลมครับ” พูดเสร็จพี่ท่านก็ทาบตัวลงมาทับตัวผม แถมยังดึงหน้าผมไปจูบอีกครับ ลิ้นเราพันกันจนมั่วไปหมด สะโพกพี่เพลิงก็รัวเข้ามาไม่หยุดจนผมแทบจะแยกโสตประสาทไม่ออก สมองผมโล่งและว่างเปล่ามากเลยครับ

“มองทุกวัน อ่า…อ๊ะ เบื่อแล้ว” ผมพูดทันทีที่พี่เพลิงผละออกไป ปากหนายังคงไล่จูบแถวลำคอและลาดไหล่ ผมเสียวแทบตายครับ ทั้งช่วงล่างและบนโดนพี่เพลิงครอบครองไว้จนหมด

“เบา…หน่อย อืออฮ้ะ…” เสียงผมแทบจะขาดห้วงเพราะพี่เพลิงรัวเข้าออกอย่างเร็วจนผมสั่นไปทั้งตัวและครางออกมาแทบจะไม่เป็นภาษา มือผมจิกผ้าปูที่นอนแน่นเพื่อระบายอารมณ์

“ทนหน่อยนะครับ”

พี่เพลิงถอดถอนแก่นกายออกไปแล้วกำรูดมันจนน้ำอุ่นๆไหลอยู่บนสะโพกของผม ผมได้แต่หอบหายใจอย่างหนักแล้วกลืนน้ำลายลงคอที่แห้งผาก พี่เพลิงลุกขึ้นคว้าเสื้อผ้ามาใส่ปล่อยให้ผมนอนโง่ๆอยู่บนเตียง เลอะแบบนี้ก็ต้องอาบอีกรอบสิครับ ขี้เกียจโว้ยยยย

ผมเอื้อมมือไปแตะๆ ไอ้น้ำเหนียวข้นที่ยังเลอะอยู่บนตัวผมแล้วปาดมันออกด้วยนิ้วจนหมด ก็เดี๋ยวพลิกตัวแล้วมันจะเลอะเตียงครับ พี่เพลิงมองทุกการกระทำของผมตาไม่กระพริบ ผมนึกสนุกลุกขึ้นนั่งแล้วไล่เลียนิ้วตัวเอง คาวครับ ความากจริงๆ

“น้องลมไม่อยากนอนใช่ไหมครับ” พี่เพลิงพูดแล้วยิ้มออกมา เล่นไม่เข้าท่าแล้วไงไอ้ลมเอ๊ยยยย

“เปล่า พี่เพลิงไปอาบน้ำเหอะ” ผมสะบัดมือไล่พี่เพลิงให้เข้าห้องน้ำ พี่เพลิงไม่ได้ว่าอะไรแต่เดินเข้ามาใกล้ผมที่อยู่บนเตียง

“พี่รักน้องลมนะ” พี่เพลิงพูดพร้อมก้มลงจูบหน้าผากผมอย่างแผ่วเบา
________________________________________________________
อะไรคือลงตอนบ่าย-..-
เอาจริงๆกะจะมาพร้อมตอน17ค่ะแต่ว่าไม่ทันและช้ามากกกก็เลยเอามาลงก่อน
เรารู้สึกว่าตอนต่อไปมันแต่งยากและต้องใช้ความรู้สึกมากมายจนแอบเครียดเลยค่ะ แฮร่

สวัสดีคนที่เข้ามาใหม่นะคะ รีบตามให้ทันแล้วมาคุยกันน้า :bye2:
แล้วก็ขอบคุณทุกๆกำลังใจค่ะ เราจะพยายามเลิกเครียดแล้วรีบปั่นนะคะ อย่าเพิ่งเบื่อนะ :mew2:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (สงกรานต์) +ลงเพิ่มค่า P.17 23/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 23-04-2015 15:08:24
แหมมม พอได้คบน้องแล้วก็ขอบ่อยจังนะเพลิงงง  :hao3:
สู้ๆ นะค้าา  o13
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (สงกรานต์) +ลงเพิ่มค่า P.17 23/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 23-04-2015 16:41:45
 :pighaun: อ๊าก สลายร่างกลายเป็นโกโก้ครันช์  :hao7:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (สงกรานต์) +ลงเพิ่มค่า P.17 23/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 23-04-2015 18:56:33
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (สงกรานต์) +ลงเพิ่มค่า P.17 23/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: TOY_SKY ที่ 23-04-2015 19:18:52
น้องลมช่างยั่วจริง  ยั่วความหื่นพี่ซะแตกกระเจิงเลย :hao6: :haun4: :pighaun: :jul1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (สงกรานต์) +ลงเพิ่มค่า P.17 23/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 24-04-2015 05:57:35
ยั่วกันเห็นๆ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (สงกรานต์) +ลงเพิ่มค่า P.17 23/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 24-04-2015 07:53:46
 :katai5:   :-[   :jul1:  จมกองเลือดเลยคร่า น้องลมร้อนแรงสมกับเป็นซัมเมอร์
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (สงกรานต์) +ลงเพิ่มค่า P.17 23/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: princetrap ที่ 24-04-2015 12:32:49
 :haun4: :haun4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (สงกรานต์) +ลงเพิ่มค่า P.17 23/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 24-04-2015 18:26:41
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่พิเศษ (สงกรานต์) +ลงเพิ่มค่า P.17 23/04/58
เริ่มหัวข้อโดย: bananato ที่ 27-04-2015 01:04:41
ดีงาม :hao6:
หัวข้อ: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเจ็ด (ลองดู?) P.18 1/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 01-05-2015 21:25:59
ความลับที่สิบเจ็ด

“ขอโทษค่ะ แต่แพรก็ไม่เข้าใจแม่เหมือนกัน”

“แต่พี่เพลิงพาแพรไปหาพ่อพี่เพลิงได้ไหมคะ?”

ผมได้ยิน ได้ยินทุกอย่างที่แพรกับพี่เพลิงพูด สิ่งที่ผมคิดได้คือผมจะไปด้วยเพราะผมอยากรู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันบ้าอะไรกัน แพรออกไปจากห้องเพราะคิดว่าผมหลับไปแล้ว แพรห่วงความรู้สึกผมทุกอย่างทั้งที่ไม่จำเป็นจะต้องห่วง และทั้งที่ผมเคยทำอะไรหลายๆอย่างโดยที่ไม่ได้นึกถึงความรู้สึกของแพรเลย ภาพในฝันเมื่อคืน คำบอกเลิกของพี่เพลิง คำพูดของแพร มันชัดมากจนผมยังคงหวั่น

ผมยกมือขึ้นกุมหัวที่ปวดหนึบแล้วค่อยๆฝืนสังขารตัวเองลุกขึ้นจากเตียง ปลดกระดุมเสื้อนอนลงช้าๆแล้วค้นเสื้อพี่เพลิงในตู้มาใส่ ถ้าตามปกติแล้วพี่เพลิงจะพาผมกลับบ้านไปเอาเสื้อนักศึกษาแล้วพาไปส่งมหาลัยอีกที และวันนี้ผมไม่เข้าเลยไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยน แต่เสื้อพี่เพลิงบางตัวผมก็ใส่ได้นะครับ เพราะพี่เพลิงไม่ค่อยได้มานอนที่นี่บ่อยเสื้อบางตัวก็ทิ้งไว้นานแล้วเลยไม่ได้ใหญ่อะไรมาก ส่วนกางเกงผมขอเน่าใส่กางเกงเมื่อคืนดีกว่า

“แล้วจะให้พี่ทิ้งน้องลมไว้คนเดียวหรอครับ” ผมเดินมึนๆแง้มประตูออกแล้วก็ต้องหรี่ตาลงงเพราะแสงที่สาดเข้ามา ในห้องนอนมันค่อนข้างจะมืดครับ ผมเลยมึนไปชั่วขณะ

“ลม… ทำไมไม่นอนพักล่ะ ออกมาทำไม” แพรเดินมาจับตัวผมหมุนซ้ายขวาแล้วเอามือแตะหน้าผากผมพร้อมทำหน้าดุ พี่เพลิงยืนมองอยู่ไม่ไกลนักแต่ก็ทำหน้าดุไม่แพ้กัน

“ลมจะไปด้วย”ทั้งห้องเงียบลงอีกครั้ง ผมเริ่มหงุดหงิดขึ้นมานิดหน่อย ทุกคนชอบทำเหมือนผมเป็นเด็กและปิดทุกเรื่องไม่ยอมให้ผมรู้

“พี่ว่าเราอยู่เฉยๆกันก่อนดีไหมครับ” พี่เพลิงถอนหายใจออกมาเบาๆแล้วเสยผม จะให้อยู่เฉยก็ไม่ใช่ไอ้ลมแล้วครับ เงินที่ผมใช้ทุกวันๆนี้มันไม่ใช่อะไรน้อยๆเลยนะครับ ถึงจะไม่ได้กดออกมาจนหมดเพราะฝั่งแม่ก็ให้มาเหมือนกันแต่การโอนมาสม่ำเสมอแบบนั้นมันออกจะแปลกไปหน่อยถ้าไม่ใช่พ่อผมจริงๆ

“ไม่”

“ไม่”

ผมกับแพรนิสัยเหมือนกันแน่นอนครับ โดยเฉพาะเรื่องครอบครัว ผมไม่รู้ว่าไอ้พัดมันรู้เรื่องนี้หรือยังแต่มันอาจจะไม่คิดอะไรมากก็ได้เพราะมันไม่ค่อยจะสนใจพ่อหรือแม่สักเท่าไหร่ มันบอกว่ามีผมกับแพรก็เหมือนมีพ่อแม่แล้ว ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะครับ แต่แม่ทิ้งพวกผมตั้งนานแล้วความผูกพันมันไม่มีเท่าไหร่หรอก ผมก็เหมือนกัน

“พี่พาไปได้ครับ แต่ลองคิดให้ดีนะว่าพวกเราทำอะไรได้หรือเปล่า” ผมนิ่งแต่ยังไงผมก็จะไปให้ได้ถึงมันไม่มีประโยชน์อะไรผมก็จะไป และแพรก็คงคิดเหมือนกันกับผม

“พี่ยอมแล้วครับ แต่พี่ไม่รับประกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นนะครับ รอพี่แป๊บนึงแล้วกัน” พี่เพลิงยกมือขึ้นทั้งสองข้างเล็กน้อยเป็นเชิงยอมแพ้แล้วก็เดินหาเข้าห้องนอนไป น่าจะเปลี่ยนเสื้อครับ ผมทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาแล้วเอามือนวดขมับ

“ลมต้องทำหน้ายังไงอ่ะแพร” แพรนั่งลงข้างผมแล้วเอามือขยี้หัวผมเบาๆ

“แพรก็ไม่รู้” ลำบากใจกันทั้งคู่เลยครับ ผมคว้าตัวเล็กๆของแพรมากอดจนแน่น คนที่รับภาระมาตลอดตอนที่เราโดนทิ้งให้อยู่กันเอง ผมเสียใจกับสิ่งที่ทำแต่ผมก็อดเห็นแก่ตัวไม่ได้จริงๆ

“ลมรักแพรจริงๆนะ ลมไม่เคยโกหกเลย” รักแพรก็อยู่ส่วนรักแพร ผมรักแพรจริงๆในฐานะพี่สาวและแฝดของผม คำบอกรักแพรของผมอาจจะไม่น่าเชื่อถือเท่าไหร่ และผมก็ไม่รู้ว่าแพรคิดแบบในฝันของผมด้วยหรือเปล่า แต่ผมก็อยากบอกมันอีกหลายๆครั้งด้วยซ้ำ

“แพรก็รักลม เด็กดื้อเอ๊ย…”แพรกอดผมตอบแน่นๆพอดีกับที่พี่เพลิงออกมาพร้อมกับชุดสูททำงานตามปกติ แพรบีบมือผมเหมือนให้กำลังใจกันเองแล้วลุกขึ้นยืนผมเลยลุกตาม

“พี่เพลิงขับนำนะคะ เดี๋ยวแพรขับตามไป ส่วนลม… แพรฝากด้วยค่ะ” แพรดันผมให้เซไปหาพี่เพลิงส่วนตัวเองก็เดินไปคว้ากระเป๋าแล้วออกไปเลย ผมยืนงงอยู่สักพักก็เงยหน้ามองพี่เพลิง

“ไม่โกรธลมใช่ไหม” พี่เพลิงขยี้หัวผมเบาๆแล้วส่ายหน้า

“จะโกรธเพราะไม่สบายแล้วยังดื้อแบบนี้แหละครับ” ผมทำหน้ายุ่งเลยครับ พี่เพลิงยิ้มแต่ผมรู้ว่าก็เครียดไม่แพ้กันหรอกครับ

ผมเม้มปากรวบรวมความกล้าอยู่สักพักก็ดึงเนคไทพี่เพลิงลงมา หายใจเข้าลึกๆก่อนที่ปากผมจะสัมผัสกับพี่เพลิง ไม่รู้ว่าไม่เอาความกล้ามาจากไหน หรือผมป่วยจนสมองกลับก็ไม่รู้ พี่เพลิงยกยิ้มขึ้นมาอย่างพอใจแล้วประคองใบหน้าผมขึ้นรับสัมผัสนั้นอีกครั้ง ลิ้นร้อนแทรกเข้ามาอย่างอ่อนโยนและผมก็พยายามซึมซับความรู้สึกทั้งหมดตอนนี้ ผมไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นหรอกแต่ผมกลัวจริงๆ

เราจูบกันอย่างเชื่องช้าและเนิ่นนานผลัดเปลี่ยนกันตักตวงอย่างไม่หยุดหย่อน แล้วผมก็หลงมัวเมาไปกับมันมากจนแทบบ้า สองมือของผมโอบรอบคอพี่เพลิงอย่างยากลำบาก หายใจไม่ค่อยทันหรอกครับแต่พี่เพลิงคอยผละช่วยผมตลอด จะติดหวัดกันหรือเปล่าก็ไม่รู้สิ

“อ่อยพี่เหรอ” ผมยกยิ้มขึ้นอย่างนึกสนุกแต่ด้วยตอนนี้ผมควรไปหาความจริงมากกว่าจะมาสนใจเรื่องแบบนี้

“ไปกันเถอะพี่เพลิง” ผมรูดเนคไทพี่เพลิงขึ้นจนมันอยู่ในที่ที่ควรอยู่แล้วตบมันแปะๆเหมือนที่เคยทำบ่อยๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตากับพี่เพลิงอีกครั้งแล้วยิ้มออกมาอย่างยากลำบาก

“ทำไมน้องลมต้องทำเหมือนเราจะไม่เจอกันอีกแบบนี้ล่ะครับ”ผมเงียบ ผมอาจจะทำให้พี่เพลิงคิดแบบนั้นก็จริงแต่ผมรู้สึกไม่ดีอย่างไรก็ไม่รู้ มันเป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นมาลึกๆ ผมก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่ามันหมายความว่าอะไรแต่มันคงไม่ใช่เรื่องดีเท่าไหร่หรอกครับ

อาจจะเป็นจูบสุดท้ายก็ได้

ใครจะรู้?

“กว่าจะลงมานะคะ” แพรยิ้มเล็กน้อยแล้วเดินหายไปขึ้นรถตัวเอง ผมมองตามแพรจนพี่เพลิงต้องจูงมือผมไปที่รถพี่เขาแม่พี่เพลิงจะเหมารวมว่าผมกับแพรหรือเปล่านะ

ตอนนี้ผมอยู่ในรถของพี่เพลิง ผมยกมือขึ้นกัดเล็บอย่างครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ที่ผมจะต้องเจอ แพรบอกว่าแม่ออกจากบ้านไปก่อนหน้านี้แล้วแสดงว่าแม่ต้องกำลังทำอะไรสักอย่างอยู่แน่ แล้วแม่ทำอะไรล่ะ แล้วตกลงเงินที่ผมใช้มันของพ่อพี่เพลิงจริงๆหรอ ปวดหัวครับ ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว ลมหายใจของผมมันร้อนไปหมดเลยครับ

“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิครับ พี่เป็นห่วงนะ”พี่เพลิงพูดแล้วเอามือมาขยี้หัวผมแรงๆ ผมไม่ได้ปัดออกหรือรำคาญอะไร ผมเลือกที่จะเงียบจนพี่เพลิงถอนหายใจออกมา มองออกไปนอกกระจกรถก็เห็นแต่ทิวทัศน์เดิมๆที่เคยเห็น ไอ้ความรู้สึกสับสนในอกแบบนี้มันคืออะไรครับ ทำไมผมต้องกลัวขนาดนี้ด้วย

เรามาถึงหน้าตึกที่อยู่ของบริษัทพ่อพี่เพลิงแล้วครับ ผมถอนหายใจออกมานิดหน่อยแล้วมองหน้าแพรกับพี่เพลิงสลับกัน

“ลมว่ามันจะแปลกนะ แพรเดินคู่กับพี่เพลิงเถอะ” ผมดันหลังทั้งสองคนให้เดินคู่กันไป พี่เพลิงกับแพรทำหน้างงนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ทั้งสองคนเดินคู่กันไปเรื่อยๆโดยมีผมเดินตามอยู่ไม่ไกล รู้สึกโหวงๆแฮะ เหมือนเป็นส่วนเกินเลยครับ ผมคิดมากจริงๆกับฝันเมื่อคืนนะครับ

“สวัสดีค่ะคุณเพลิง” มีพี่คนนึงเดินมายกมือไหว้พี่เพลิงครับ พวกเราเลยหยุดเดินกันหมด

“คุณพ่ออยู่ที่ห้องไหมครับ” พี่เพลิงถามเสียงนิ่ง คนนั้นเงียบไปพักหนึ่งพอพี่เขาจะพูดขึ้นก็ดันมีเสียงแทรกเข้ามา

“มีอะไรหรือเปล่าตาเพลิง”

“แม่…”

แม่? แม่พี่เพลิงน่ะหรอ ผมหันไปมองก็พบว่าใช่จริงๆครับ ผมเคยเจอท่านแค่ครั้งเดียวในฐานะน้องชายฝาแฝดของแฟนพี่เพลิง ผมก้มหน้างุดลงทันที ส่วนแพรก็ได้แต่ยืนทำหน้าเลิ่กลั่ก แม่พี่เพลิงยืนยิ้มเรียบนิ่งแต่มันดูน่ากลัวแปลกๆ กลัวว่าเราจะมาเพราะจุดประสงค์เดียวกัน

“เอ่อ…ดิฉัน” พี่อีกคนพูดขัดขึ้นมาแล้วทำท่าเหมือนจะหนีไปแต่ยังเกรงใจแม่พี่เพลิงกับพี่เพลิงอยู่

“สามีฉันอยู่ไหนเหรอคะ” แม่พี่เพลิงหันไปถามพี่คนนั้น พี่เพลิงเงียบไม่พูดอะไรขัดขึ้นมาเลยแม้แต่นิดเดียว

“ห้องประชุมเล็กค่ะ”

“แต่ฉันจำได้ว่าวันนี้สามีฉันไม่มีประชุมนะคะ” เสียงนิ่งแต่ดูทรงพลังออกมาจากปากแม่พี่เพลิงทำให้ผมเงียบจนแทบหยุดหายใจและผมเชื่อว่าคนอื่นก็เหมือนกัน นอกจากพี่คนนั้นที่กำลังโดนคาดคั้นเอาคำตอบครับ พี่เขาก้มหน้านิ่งเหมือนรวบรวมสติแล้วค่อยๆเงยหน้าขึ้นยิ้มเล็กน้อยอย่างประหม่า

“เห็นว่าไปคุยกับคุณเลขาค่ะ ดิฉันขอตัวนะคะ” วางระเบิดแล้วก็เดินย่ำเท้าหนีไปเลยครับ ผมเม้มปากหลับตาแน่นพร้อมถอนหายใจออกมา แม่มาก่อนพวกเราอย่างที่แพรบอกจริงๆ แล้วแม่ต้องการคุยอะไรกันแน่

“ตายแล้ว… แม่ไม่ค่อยรู้ทางเสียด้วยสิ เพลิงนำแม่ไปหาพ่อหน่อยได้ไหม แม่มีเรื่องจะคุยเยอะแยะเลย แล้วหนูสองคน? ไหนบอกเลิกันแล้วไงตาเพลิง” แพรก้าวถอยหลังมาหยุดอยู่ข้างผม เรามองหน้ากันอย่างตกใจกันทั้งคู่ ผมไม่รู้ว่าแม่พี่เพลิงรู้หรือเปล่าว่าผมกับแพรเป็นลูกของแม่

“อ่า.. แม่มีอะไรหรือเปล่าครับ”พี่เพลิงเอ่ยถามเปลี่ยนเรื่องขึ้นมาทำให้แม่พี่เพลิงหันไปสนใจพี่เพลิงแทน

“เรื่องเดิมๆ เอ้า นำทางแม่ไปสิคะ”

“ครับ” พี่เพลิงเดินเคียงข้างกับแม่ไปส่วนผมกับแพรก็มองหน้ากันแล้วก็ได้แค่เดินตามไปห่างๆ แม่พี่เพลิงจำหน้าผมได้แล้วก็รู้ว่าแพรเป็นแฟนพี่เพลิง และคงคิดว่าทั้งคู่ดีกันแล้วด้วยมั้งครับ

ป้ายหน้าห้องถูกเลื่อนให้เป็นคำว่าไม่ว่างหมายความว่ามีคนอยู่ข้างในจริงๆ แม่พี่เพลิงขมวดคิ้วนิ่งไปพักหนึ่งก่อนผลักประตูเข้าไปอย่างแรงจนผมสะดุ้งภาพที่ฉายเข้ามาคือแม่ของผมกับยินคุยกับพ่อพี่เพลิงที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่บ่งบอกถึงตำแหน่งของตัวเอง

“ขอโทษนะคะฉันขอคุยด้วยคนได้ไหม” ทั้งห้องเงียบไปชั่วขณะพร้อมกับอะไรบางอย่างที่ประทุขึ้นมาอย่างเงียบๆ บรรยากาศดูตึงเครียดขึ้นมาทันที แม่ผมกับพ่อพี่เพลิงหันมามองแล้วทำหน้าตกใจไปแวบหนึ่ง

“ลม แพร หนูมาทำไมลูก” แม่จะเดินเข้ามาหาพวกผมแต่พี่เพลิงกับแม่พี่เพลิงยืนอยู่ด้านหน้าแม่จึงหยุดแล้วเบี่ยงหน้าไปทางอื่นแทน

“หมายความว่ายังไงคะคุณ เราไม่ใช่เด็กๆแล้วนะคะที่จะมีปัญหาบ้านแตกแบบนี้ แถมยังกับคนเดิมๆ” พ่อพี่เพลิงยกมือขึ้นเท้าโต๊ะพร้อมใช้ปลายนิ้วนวดที่สันจมูกตัวเอง แม่หันมองซ้ายขวาสลับกันอย่างเลิ่กลั่ก

“คุณกำลังเข้าใจผิดนะคะ ดิฉันไม่ได้… อีกอย่างดิฉันมีลูกแล้วตั้งสามคนนะคะ” แม่ผมพยายามอธิบายแต่เหมือนคนในห้องไม่มีใครเชื่อและสนใจเท่าไหร่ ผมก็คนหนึ่งที่แอบไม่เชื่ออยู่ข้างในลึกๆแต่หวังจะให้มันไม่มีอะไร

“เพลิงพาแม่กลับบ้านไปก่อนไป” ทั้งแม่ผมและพ่อพี่เพลิงทั้งคู่ไม่ได้อายุมากอะไรเลย แถมหน้าตาก็ไม่ได้ล่วงเลยตามวัย ทั้งยังดูสุขุมและดูดีมากด้วยซ้ำ ถ้าให้พูดจริงๆผมเป็นแม่พี่เพลิงก็คงจะหวั่นไหวไม่น้อยเลยครับ

“ไม่ค่ะ คุณมีอะไรก็บอกฉันสิเงินในบัญชีส่วนตัวคุณ คุณโอนให้ใครเหรอคะ?” ยิงคำถามตรงกับคำตอบที่ผมอยากรู้เป๊ะเลยครับ ชัดเจนขนาดนี้ผมก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าจะส่งเงินให้ผมทำไม ผมมองหน้าแพรสลับกับมองเหตุการณ์ตรงหน้า

“ไว้ค่อยคุยกันที่อื่นไม่ได้หรือไงคุณ เด็กอยู่เยอะแยะ เกรงใจผมบ้าง” แม่พี่เพลิงหันมองไล่สายตาที่พวกผมทันทีครับ

“แค่แฟนลูกกับแฝดมันจะทำไมคะ”

“ขอโทษนะคะ สองคนนั้นเป็นลูกดิฉันเองค่ะ” กลับเป็นแม่ผมที่พูดแทรกขัดแม่พี่เพลิงขึ้นมา แม่พี่เพลิงหันกลับมามองผมกับแพรอีกครั้งด้วยสีหน้าตกใจ

“แม่ใจเย็นๆนะครับ” พี่เพลิงที่ยืนนิ่งเป็นหุ่นไม้เริ่มพูดปลอบแม่ตัวเอง ทำไมมันวุ่นวายขนาดนี้วะ

“โลกกลมจริงๆนะคะที่ครอบครัวฉันต้องติดพันกับทางคุณอยู่เรื่อยเลย ทั้งลูกชาย.. ทั้งสามี…” น้ำเสียงเย้ยหยั่นถูกส่งออกมาจากปากของแม่พี่เพลิง บรรยากาศที่ชวนอึดอัดจนผมไม่อยากยืนอยู่ตรงนี้แล้วแต่ก็ไม่กล้าขยับไปไหนอยู่ดี ทำไมแม่ผมไม่พูดแย้งมาอีกล่ะ แบบนี้มันก็เหมือนยอมรับไม่ใช่หรอ

“เอ่อ... หนูขอถามอะไรอย่างหนึ่งได้ไหมคะ” เป็นแพรที่พูดขึ้นมาครับ

“ทำไมต้องส่งเงินให้หนูระหว่างที่แม่ไม่อยู่ด้วยคะ ถึงหนูไม่ได้กดออกมาใช้อะไรมากมายแต่มันก็ไม่ใช่น้อยๆอยู่ดี รวมๆเป็นปีมันก็ค่อนข้างเยอะนะคะ”

“ฉันเองก็อยากรู้ค่ะ” แม่กลับเห็นด้วยกับแพรเสียอย่างนั้น แม่พี่เพลิงเลยยกมือขึ้นกอดอกรอฟังคำตอบ สายตาทุกคนกำลังกดดันไปที่พ่อพี่เพลิงอย่างช่วยไม่ได้

“ก็สามีคุณเขาขอผมมานี่ครับ” พ่อพี่เพลิงพูดขึ้นแล้วเงยหน้าสบตากับแม่ผม ผมได้แต่มองด้วยความไม่เข้าใจ พ่อผมจะมาขอพ่อพี่เพลิงทำไมล่ะ คิดยังไงก็ไม่เข้าใจแต่แพรกลับทำหน้าเหมือนเข้าใจอะไรขึ้นมา แล้วทำไมผมยังไม่เข้าใจอะไรเลยวะเนี่ย

“สามีคุณก็ทำงานให้ผมนะครับ ก่อนที่เขาจะหายตัวไปเขาบอกให้เอาเงินเดือนเขาทั้งหมดส่งให้ลูกๆ แล้วจะให้ผมทำยังไงครับ ให้ผมเก็บเงินที่ควรให้เขาไว้เฉยๆเหรอ” ทั้งห้องเงียบลงอีกครั้ง เงินเดือน? เหรอ? พ่อผมทำงานกับพ่อพี่เพลิงด้วยเหรอ โชคชะตากำลังเล่นตลกอะไรอยู่ครับ

“ทำไมคุณไม่บอกฉันล่ะคะ แล้วก็เรื่องพวกนี้มันไม่ใช่หน้าที่ของคุณเลยนะ หรือเพราะเป็นลูกของผู้หญิงคนนี้คุณเลยช่วยจัดการให้ฟรีๆ” แม่พี่เพลิงถามสวนไปอีกครั้งแล้ววกกลับประเด็นเดิมๆที่จ้องจะเล่นงานแม่ผมอีกครั้ง

“พอได้แล้วคุณ ผมบอกว่าไม่มีอะไรก็คือไม่มีอะไรสิ เขาฝากผมมันก็คือหน้าที่ของผมไม่เกี่ยวกับคุณสาวิตรี” น้ำเสียงพ่อพี่เพลิงเริ่มแฝงด้วยอารมณ์หงุดหงิดมากขึ้น

“ฉันจะรีบคืนเงินให้เร็วที่สุดค่ะ” แม่พูดแล้วสบตาแม่พี่เพลิงตรงๆเพื่อให้ดูจริงใจมากขึ้น

“เดี๋ยวสิคุณ” พ่อพี่เพลิงหันไปพูดกับแม่ผมนั่นทำให้เหมือนมีระเบิดลงมากลางห้องเลยครับ แม่พี่เพลิงโกรธจนกำมือแน่น ผมเม้มปากอย่างอยู่ไม่สุข ผมไม่น่ารับฟังอะไรแบบนี้เลยจริงๆ

“นี่คุณ!”

“เพลิงพาแม่กลับบ้านไปก่อน เร็วสิ”

“แม่ไปเถอะครับ มีอะไรคุยกันที่บ้านดีกว่า”

“ฉันจะไม่ให้ลูกยุ่งกับเด็กคนนั้นค่ะ หนูรีนยังจะดีกว่า….” พี่เพลิงก้มลงคุยกับแม่แล้วพยายามดึงตัวท่านให้ออกจากห้องไป ก่อนที่พี่เพลิงจะออกไปเขาก็ก้มลงกระซิบข้างหูผม

‘เดี๋ยวพี่ติดต่อไปทีหลังนะครับ ขอโทษนะ’

แล้วก็เดินพาแม่พี่เพลิงออกจากห้องไปเลย โดยที่พ่อพี่เพลิงก็เดินผ่านผมไปติดๆกันด้วยสีหน้าหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด ผมถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยๆ แทบลืมไปด้วยซ้ำว่าตัวเองไม่สบายอยู่ หัวที่ปวดหนึบมาสักพักเริ่มกลับมาเล่นงานอีกครั้ง ผมเซไปชนแพรที่ยืนอยู่ข้างๆ แพรก็ตกใจรับตัวผมไว้

ขนาดคำว่า ’เด็กคนนั้น’ แม่พี่เพลิงยังไม่ได้หมายถึงผมเลย ถ้ารู้ความจริงผมคงไม่มีสิทธิ์ได้เป็นใครคนนั้นหรอกมั้งครับ แล้วก็บอกว่ารีนยังดีกว่า ผมคงต้องทำใจแล้วมั้งครับ

“ลมลูก แพรน้องเป็นอะไร?” แม่เดินเข้ามาเอาหลังมือแตะหน้าผากผมแล้วขมวดคิ้วยุ่ง

“ลมไม่สบายค่ะ แพรว่าเรากลับกันเถอะนะคะ อยู่ไปก็ไม่น่าจะได้อะไร” แม่พยักหน้างึกงักตอบรับ แพรพยุงผมด้วยแรงอันน้อยนิด แต่ตอนนี้ผมรู้สึกเบลอๆจนยืนแทบไม่ไหว

ไม่รู้ว่าแพรกับแม่แบกผมอีท่าไหนแต่ผมก็กลับถึงบ้านไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ไม่มีอะไรเลยจริงๆ

…………………………………………………….

เกือบอาทิตย์แล้วที่พี่เพลิงไม่ได้ติดต่อผมมาเลยแม้แต่ครั้งเดียว ผมไม่รู้ว่าทางนั้นเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า ผมไม่รู้อะไรเลย ความเคลื่อนไหวทุกอย่างในโซเชียลที่ปกติก็ไม่ค่อยมีอะไรอยู่แล้วก็เงียบหายไป พี่เพลิงเป็นอะไรหรือเปล่า มันมีปัญหาอะไรจริงๆใช่ไหม

ผมไม่กล้าติดต่อไปเพราะกลัวว่าพี่เพลิงกำลังยุ่งอยู่ ไม่กล้าทำอะไรนอกจากรอ ทำได้แค่รอจริงๆแม้ว่าผมจะกลัวว่าพี่เพลิงจะอยู่กับผู้หญิงที่ชื่อรีน พี่เพลิงไม่เคยปฏิเสธอย่างเด็ดขาดสักที ยิ่งแม่พี่เพลิงเป็นแบบนั้น กลัวจังครับ กลัวพี่เพลิงจะหายไปจากชีวิตผมเฉยๆ ทั้งที่มีแค่จูบครั้งนั้น

“ลมมึงแดกเยอะไปแล้ว” ไอ้เคนดึงแก้วเหล้าในมือผมออกแล้วส่งสายตาดุผม แต่ผมก็มองค้อนมันกลับแล้วเอือมมือไปดึงแก้วเหล้าคืนจากมัน ยื้อกันไปกันมาเหล้าแม่งเทรดหัวไอ้เคนเต็มๆครับ แถมมันยังกระเด็นมาโดนเสื้อผมอีกตะหาก

“หึ”

ผมมาทำรายงานอยู่หอมันครับ โดยมีไอ้ตัวแถมอีกคนคือไอ้พีทที่นั่งหัวเราะอยู่ข้างๆ ไอ้เคนโวยวายนิดหน่อยแล้วก็เดินเซหายเข้าห้องน้ำไป ผมปรายตามองไอ้พีทที่นั่งหัวเราะเหมือนมีความสุขมากแล้วเอามือปัดเสื้อที่เปียกไปนิดหน่อยเบาๆ

“แล้วมึงจะทำไงต่อ พี่เขาไม่ติดต่อมึงหลายวันเลยนะเว้ย” ผมก้มหน้างุดสักพักก็เงยหน้าขึ้นสบตามัน

“รอไง” หึ น่าสมเพชชิบหาย

“มึงแม่งบ้าว่ะ” มันพูดแล้วยกแก้วเหล้าขึ้นกระดกรวดเดียวจนหมด พอดีกับที่ไอ้เคนเดินออกมาพร้อมกับผ้าขนหนูเช็ดผม น่าสงสงสารมันนะครับ แต่มันทำตัวมันเองนี่นา

“มันจะทำอะไรก็เรื่องของมันดิพีท” ผมเงียบไม่ได้พูดอะไรไอ้เคนก็นั่งลงข้างๆผมตรงที่เดิม ไอ้พีทยักไหล่ไม่สนใจพร้อมกับยิ้มออกมา

“งานก็เสร็จแล้วกูว่าพวกมึงกลับไปได้แล้วมั้ง กูจะได้นอน”

ผมเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาก็เห็นว่ามันจะเที่ยงคืนกว่าแล้ว ผมมากับมันน่ะสิครับติดรถไอ้เคนมา ถ้าจะกลับก็คงต้องกลับกับไอ้พีท จริงๆแล้วผมน่าจะเอารถที่บ้านมาใช้บ้างนะเนี่ย แต่รู้สึกมันจะติดนิสัยโหนนู้นโหนนี่ หรือไม่ก็มีคนไปรับไปส่ง... ไม่อยากนึกถึงมันเลยจริงๆ

“ว่าไง จะกลับเลยไหม” ผมพยักหน้า มันเลยดึงแขนผมให้ลุกขึ้น ผมก็ลุกขึ้นยืนชวนไอ้เคนเก็บของนิดหน่อยแล้วก็พากันลงมาด้านล่าง

“เอามอไซค์มาหรอ” ผมถามแบบไม่ต้องการคำตอบเพราะตรงหน้ามันก็เห็นชัดอยู่แล้ว

“เห็นเป็นอะไรล่ะ” ผมตวัดตามองค้อนมันแล้วก็ชูนิ้วกลางใส่ มันยิ้มออกมาแล้วยกมือขึ้นลูบหัวผมแต่ผมปัดออกเพราะมันหนัก

“ไม่เห็นต้องไปใส่ใจเขาเลย อย่างมึงหาใหม่ได้เยอะแยะ” มันพูดพร้อมขึ้นคร่อมรถแล้วสตาร์ทรอผมให้ขึ้นนั่ง ผมกำเสื้อบนไหล่มันแน่นแล้วขึ้นซ้อนท้ายมัน

มันขี่ออกห่างจากหอไอ้เคนมาพอสมควร ลมเย็นๆพัดใส่หน้าผมแรงจนเจ็บผมเลยก้มลงให้เสื้อและตัวมันบังหน้า มันกลับเอื้อมมือมาจับมือผมให้กอดเอวมันจนแน่นแล้วจับไว้

“เกาะกูแน่นๆเมาแบบนี้ตกไปตายห่าทำไง” ผมยิ้มขำแล้วซุกหน้าลงกับเสื้อมัน

“กูไม่อยากกลับบ้าน ไปบ้านมึงก่อนได้ไหม” ผมพูดเสียงดังพอที่จะให้มันได้ยิน ซึ่งมันก็คงรับรู้ล่ะครับ

“ได้เลย” มันพูดตอบผมมาแล้วก็ไม่ได้สนใจผมอีก ผมก็ซุกหน้าลงกับหลังมันแล้วคิดอะไรเรื่อยเปื่อย

คิดถึงพี่เพลิงจริงๆครับ ป่านนี้จะนอนสบายใจอยู่หรือเปล่าก็ไม่รู้ คอนโดที่นั่นพี่เพลิงจะยังนอนอยู่หรือเปล่า ถ้าผมไปหามันจะเป็นอะไรไหม แล้วทำไมพี่เพลิงต้องหายไปแบบนี้ด้วย ไม่นึกถึงผมบ้างเลยหรอ แล้วช่วงนี้จะงานหนักเหมือนเดิมหรือเปล่า พักผ่อนบ้างไหม แล้ว...ลืมผมไปหรือยัง

แปลกที่แค่คิดแต่น้ำตามันก็ไหลออกมาเงียบๆ ไอ้พีทคงรู้สึกได้เพราะเสื้อของมันชื้นเพราะผม มันหันหน้ามามองผมแล้วก็กลับไปมองถนนตรงหน้าอีกครั้ง

“รักเขามากเหรอวะ” มันถามผม ผมเม้มปากแน่นแล้วกลั้นเสียงสะอื้นอยู่ในใจ

“กูไม่อยากให้เขาหายไปแบบนี้เลย” ผมหายใจเข้าปอดลึกๆแล้วกอดเอวมันจนแน่น น้ำตาแม่งก็ไหลออกมาไม่หยุดเลยทีนี้ ผมคงรักเขามากจริงๆนั่นแหละ

“ไหวไหมมึง” มันถามผมหลังจากที่หิ้วปีกผมเข้ามาในบ้าน ผมพยักหน้างึกงักให้รู้ว่าผมไหว

“เอ้า ลมลูก ทำไมสภาพเป็นแบบนี้ล่ะเนี่ย”

“เมาว่ะแม่ เดี๋ยวพามันไปข้างบนแป๊บนึง” ไอ้พีทหันไปพูดกับแม่แล้วดึงผมให้ขึ้นบันไดตามมันไป ผมมึนหัวนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกครับ

มันโยนผมลงบนที่นอนอย่างแรงจนผมแทบจุกครับ ผมกลิ้งไปนอนอยู่กลางเตียงมองมันที่ยุกยิกจะเปลี่ยนเสื้อก่อนที่จะหลับตาลงเพราะเริ่มปวดตาครับ พักสายตาลงสักพักก็เกิดความรู้สึกยวบยาบบนเตียงเหมือนมันมานั่ง ผมไม่ได้ใส่ใจอะไรก็เลยนอนหลับตานิ่งอยู่อย่างนั้น แต่มันคงคิดว่าผมหลับจริงๆ

“ทำไมมึงดื้อแบบนี้วะ”

“ทำไมมึงไม่รักกูบ้าง ทำไมต้องมองข้ามกูตลอด มันมาทีหลังทำไมมึงต้องรักมันขนาดนี้ด้วยวะ”

“รักกูบ้างไม่ได้เหรอ”

เอ๋อสิครับ มันพูดใส่หน้าผมแบบนี้จะให้ผมพูดอะไร ตกลงมันชอบผมจริงๆใช่ไหม แล้วทำไมมันไม่บอกผมมาเลยวันนั้น ต้องรอให้ผมนอนโง่ๆบนเตียงแบบนี้ก่อนเหรอ ผมแสร้งหายใจให้สม่ำเสมอที่สุดให้มันดูเหมือนคนกำลังหลับอยู่จริงๆเผื่อว่ามันจะล้มตัวลงนอนข้างผมนิ่งๆ แต่ที่เหี้ยกว่าคือที่รดหน้าผมมันไม่ใช่ลมหายใจของผมคนเดียว

ผมจะทำไงดีวะ???

“มึง...” หัวใจผมเต้นตุ้บๆอย่างตื่นเต้นเมื่อผมตัดสินใจลืมตาขึ้นมองหน้ามันที่อยู่ชิดกับหน้าผมจนแทบจะติดกัน ปากผมพึมพำเรียกมันขึ้นมาเบาๆ

..................................................................................................

“เอ้าว่าไงท่านรองประธาน ได้ข่าวว่าโดนกักบริเวณ” ผมหันกลับไปมองไอ้เพื่อนเหี้ยที่ก้าวเข้ามาให้ห้องทำงานของผมอย่างถือวิสาสะ จะใครล่ะครับ ก็ไอ้นัทคนว่างงานที่คอยกวนตีนผมอยู่เรื่อยๆ

“ไม่ต้องทำหน้าโหดใส่กู  แล้วเรื่องน้องว่าไง ถ้าแม่มึงยังปัญหาเยอะแบบนี้กูเก็บไว้เลี้ยงเองเลยดีไหม” ผมขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิดเพราะคำที่มันใช้กับแม่ผม แต่ถ้าให้พูดจริงๆแม่ผมก็ปัญหาเยอะอย่างที่ว่า

เรื่องรีนเรื่องคุณสาวิตรีกว่าจะเคลียร์ได้บ้านผมแทบแตกจริงๆเลยครับ แม่ไม่ยอมรับฟังอะไรเลยจนพ่อผมต้องอยู่บ้านคอยเอาอกเอาใจแม่ตลอดเวลา แล้วไงครับ ประธานหายทีภาระงานที่ผมรับผิดชอบได้มันก็ตกอยู่ที่ผมจนหมด เหนื่อยก็เหนื่อยจะตายห่าครับ แต่ที่หนักกว่าคือผมบอกแม่ไปแล้วว่าผมคบกับน้องลม

แม่ผมรู้เท่านั้นแหละครับ ผมโดนด่าโดนห้ามสารพัด แถมบอกจะไปคุยกับบ้านนั้นด้วย แต่ผมห้ามเอาไว้แล้วแม่ยังจะมาบอกในเมื่อผมห้ามแม่ผมก็ต้องเลิกยุ่งด้วย บ้านก็แทบจะแตกอีกครั้งครับ

รายละเอียดเอาไว้ทีหลังดีกว่าครับ

“แม่กูบอกให้ลองเลิกคุยกับน้องสักเดือนนึง ลองใจกูกับน้อง” แม่ผมว่าอย่างนั้นจริงๆครับแถมมาเฝ้าผมตลอดตอนที่พ่อไม่อยู่ แค่ไม่กี่วันผมก็แทบบ้าแล้วครับ อยากกอด อยากให้น้องมาน่ารักอยู่ใกล้ๆ

“แล้วไง ถ้าเด็กมึงโดนคาบไปแดกขึ้นมามึงจะทำไงวะ” มันเลิกคิ้วกวนตีนผม นี่ผมยังไงคิดบัญชีกับมันเรื่องวันเกิดผมนะครับ เฮ้อ แค่คิดก็คิดถึงน้องแล้วครับ ไม่รู้ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง

“กูก็ไม่รู้ แม่กูตามจี้กูทำงาน กลับบ้าน ทำงาน กลับบ้าน มาเป็นอาทิตย์แล้วเนี่ย” ผมบ่นไปอย่างเบื่อหน่ายเพราะแม่ผมตามจิกผมจริงๆนะครับ ตอนนี้คุณนายยังอยู่ในห้องรับรองที่ไหนสักแห่งของบริษัทนี้แน่ๆ

“มึงอยากไปที่อื่นบ้างไหม” มันทำหน้ากวนตีนใส่ผมผมได้แต่ยักไหล่

“ไปโดดให้รถชนเล่นไหมมึง ได้ที่อยู่ใหม่เลยนะ โรงพยาบาลไง” มันพูดแล้วก็หัวเราะเบาๆให้กับความคิดตัวเอง ผมได้แต่ส่ายหน้าไปมา แต่ถ้ามันทำให้แม่ใจอ่อนลงมาได้บ้างคงดีครับ ลองดูก็ไม่เสียหายอะไรนะเนี่ย หึ

“อย่าเสือกทำจริงนะมึง ตายห่าอย่ามาหลอกกู” มันทำท่าขนลุกแล้วก็หัวเราะออกมา ผมได้แต่ถอนหายใจแล้วนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยโดยไม่ได้สนใจมันอีก
_________________________________________
น้องคิดมากนะรู้ไหมมมมม อ้อ ใกล้จบแล้วนะคะเรื่องนี้เราแพลนไว้ที่20ตอนซึ่งก็น่าจะพอดี อิอิ

ขอโทษที่มาช้าค่ะเพราะว่าช่วงนี้สอบแหละ ใครสอบเหมือนเราก็สู้ๆนะคะ
แล้วก็ขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอดนะคะ ขอบคุณจริงๆค่ะ :mew1: :bye2:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเจ็ด (ลองดู?) P.18 1/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: gwaiplay ที่ 01-05-2015 21:29:23
ผู้ร้ายปากแข็ง  o18
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเจ็ด (ลองดู?) P.18 1/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: Lovelyjess ที่ 01-05-2015 21:52:44
โห กว่าจะมาต่อ. ต้องตามไปอ่านก่อนหน้า  เพราะลืม
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเจ็ด (ลองดู?) P.18 1/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 01-05-2015 22:03:43
ลม สู้ๆผ่านด่านแม่พี่เพลิงได้คงสมหวังแล้วสินะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเจ็ด (ลองดู?) P.18 1/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 01-05-2015 22:13:03
 :z3: ดูอึดอัดไปนะตาเพลิง แม่เล่นจี้ทำงาน กลับบ้าน ทำงาน กลับบ้าน อย่างนั้นน่ะ  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเจ็ด (ลองดู?) P.18 1/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: bananato ที่ 02-05-2015 00:15:14
พีททำอะไรร :ling1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเจ็ด (ลองดู?) P.18 1/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 02-05-2015 00:34:46
แม่อีพี่เพลิง งี่เหง้าปัญญาอ่อนมากๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเจ็ด (ลองดู?) P.18 1/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 02-05-2015 04:48:35
่ประเด็นคือน้องลมจะโดนเพื่อนพีทแดกอยู่แล้วอ่ะ ค้างงงค่า
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเจ็ด (ลองดู?) P.18 1/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 02-05-2015 06:10:32
 :katai2-1:   เอาใจช่วยคนเขียนค่ะ. สู้ๆนะคะเรื่องสอบ

เริ่มเข้มข้นแล้วอย่าดริฟดราม่าอีกนะ เอาแค่ลงสวยๆพอค่ะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเจ็ด (ลองดู?) P.18 1/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: TOY_SKY ที่ 02-05-2015 06:56:30
สู้นะคะคนเขียน   :katai2-1: :katai2-1:

อ่านตอนนี้แล้วสงสารลมอ่า   ยิ่งลมไม่มั่นใจในตัวพี่เพลิงด้วย  คงกังวลอยู่ตลอด   :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเจ็ด (ลองดู?) P.18 1/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 02-05-2015 07:05:37
สงสารลม
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเจ็ด (ลองดู?) P.18 1/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: punnie ที่ 02-05-2015 16:29:47
ลืมจริงๆนะ ขออ่านตอนที่แล้วก่อน :z3:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเจ็ด (ลองดู?) P.18 1/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 02-05-2015 18:28:05
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเจ็ด (ลองดู?) P.18 1/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: punnie ที่ 03-05-2015 10:18:20
 :sad4:
หัวข้อ: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบแปด (รถชนหรือชนรถ) P.18 11/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 10-05-2015 23:56:57
ความลับที่สิบแปด

“มึง…” ผมพึมพำออกมาเบาๆเหมือนช่วยเรียกสติมันให้ด้วย หน้าเรายังคงอยู่ห่างกันไม่ถึงห้าเซ็นด้วยซ้ำ  มันเบิกตากว้างเหมือนตกใจก็จริงแต่ไม่มีท่าทีจะถอยออกไปเลยสักนิด กลิ่นเหล้าจากลมหายใจของผมกับมันคละคลุ้งไปหมดจะเริ่มปวดหัว

“ไอ้เหี้ยมึง..” ผมผลักมันออกสุดแรง เพราะมันก้มหน้าลงมาประกบปากกับผมจริงๆ แต่ได้แว๊บเดียวผมก็ผลักมันออกด้วยความตกใจ ผมไม่ได้อยากจะจูบกับเพื่อนตัวเองสักหน่อยนะครับ ไม่ได้อยากให้มันเข้าใกล้ผมมากขนาดนี้ด้วย ผมยันตัวเองให้ลุกขึ้นมองหน้ามันด้วยความโกรธ พร้อมยกมือขึ้นเช็ดปากแรงๆ

“ขอโทษ” มันพูดออกมาเบาๆจนผมแทบจะไม่ได้ยิน ผมเลยถอนหายใจออกมาแรงๆอย่างไม่รู้จะทำอะไร

“เมื่อไหร่” ผมถามมันแต่ก้มลงมองตีนตัวเองที่แกว่งไปมา

“วันที่มึงเดินโง่ๆหลงตึก” หือ…. นั่นแม่งวันแรกที่ผมกับมันรู้จักกันเลยนะครับ

“คนเหี้ยอะไรเป็นเด็กใหม่ไม่คบเพื่อนในห้อง เดินคนเดียวก็หลงตึกอีก”เอ้า ไอ้ห่านี่ผ่านมาจะห้าปีแล้วยังมาด่าผมอีก ผมหันไปมองค้อนมันอย่างนึกหมั่นไส้

“แต่แม่งยิ้มน่ารักชิบหาย เดินดุ๊กดิ๊กเล่นไปเรื่อย หลับตาปี๋เวลามีคนมาแกล้ง โกรธแม่งก็มองค้อนตาแทบหลุด คนเหี้ยอะไรจะแสดงออกทางสีหน้าได้ขนาดนั้น เวลาที่กูวาดรูปชอบมาจ้องเหมือนสนใจมากแต่พอมาเรียนจริงๆเสือกเข้าบริหาร ยังดีที่กูยังเอาตัวรอดตามมาเข้าที่เดียวกับมึงได้ ชอบทำตัวน่ารำคาญแต่โคตรจะน่าเอ็นดู”

“ตอนมึงบอกกูว่ามึงคบกับพี่เพลิงกูแทบบ้า โคตรจะคิดไม่ถึงเลยว่ะ”

แม่งพูดมาซะยืดยาวจนผมเริ่มอายตัวเองเมื่อก่อนมากครับ เหี้ยอะไรเนี่ย… มันสังเกตยังกับกำลังทำรายงานประวัติชีวิตผม มันว่าผมทำตัวน่ารำคาญแล้วก็บอกว่าน่าเอ็นดู คำพวกนี้ออกมาจากปากของเพื่อนที่ผมรักที่สุดจริงๆหรอครับ ถ้ามันบอกผมก่อนที่ผมเจอพี่เพลิงทุกอย่างมันจะเป็นแบบนี้หรือเปล่า

นั่นสิ ทุกอย่างมันจะเป็นแบบนี้หรือเปล่า?

“เฮ้อ...” มันถอนหายใจออกมาเสียงดังแล้วก็เดินออกไปเลื่อนระเบียงไปยืนอยู่ด้านนอก แล้วแม่งก็เลื่อนปิด ทิ้งให้ผมนั่งอึดอัดอยู่ในห้องคนเดียว ผมนั่งกรอกตาไปมาแล้วหันไปมองมันที่เริ่มจุดบุหรี่ขึ้นสูบ ผมรู้ว่ามันสูบตอนที่คิดงานไม่ค่อยออกหรือว่าสูบให้สมองโล่ง แต่ไม่เคยเห็นมันสูบตรงๆสักครั้ง

ผมเม้มปากแน่นอยากคิดหนักแล้วยืนขึ้นเดินไปหามัน มือผมเลื่อนกระจกระเบียงออกช้าๆ กลิ่นบุหรี่เหม็นๆตีเข้ามาในหัวผมทันที มันหันมามองผมก่อนที่จะสูบและพ่นควันออกมาครั้งสุดท้ายแล้วขยี้บุหรี่ลงกับระเบียง

“สูบแล้วมันหายเครียดไหม” ผมยืนเกาะระเบียงแล้วมองหน้ามันที่ยืนพิงอยู่ข้างๆ

“มั้ง” มันพูดแบบขอไปทีแล้วไม่ได้มองหน้าผมอีก ผมควรจัดการความรู้สึกของผมตอนนี้ยังไงดีวะ ทำไมผมถึงสับสนได้ขนาดนี้ ผมมองหน้ามันแล้วก้มลงมองพื้นชั้นล่าง รู้สึกหวิวจริงๆ

“จูบกูอีกครั้งได้ไหม” ผมกลั้นใจพูดออกไป ผมอยากจะพิสูจน์อะไรบางอย่างในตัวผม และใช้มันเป็นเครื่องมือ… เหี้ย ผมมันเหี้ยชิบหาย ผมเล่นกับความรู้สึกของมันจนไม่มีชิ้นดี แต่ผมก็แค่อยากลองดูเฉยๆว่าผมจะคิดยังไงถ้าจูบกับคนอื่นที่ไม่ใช่พี่เพลิง ทั้งที่ตอนนี้เราห่างกัน

“มึงต้องการอะไร” มันถามผมแล้วทำหน้าหงุดหงิดแต่ก็ลังเล ลึกๆแล้วมันคงคิดกับผมไปไกลมากจริงๆ ผมมองหน้ามันนิ่งแล้วเดินเข้าใกล้มันมากขึ้น มันทำท่าจะถอยหนีแต่ตัวมันไม่ขยับเลยสักนิด เพราะผมกำลังเมาอยู่หรอ ทำไมผมถึงคิดบ้าๆแบบนี้ขึ้นมาได้ลงวะ

ผมจับแขนมันทั้งสองข้างให้มาวางไว้บนเอวผม ผมไม่รู้สึกห่าอะไรเลยแม้แต่นิดเดียวทั้งที่ควรจะรู้สึก ทำๆไปเหมือนกับสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยครับ แววตาของมันวูบไหวอย่างเห็นได้ชัด ผมรู้สึกผิดแต่เหมือนมันจะสายไป ผมค่อยๆปิดเปลือกตาลงพอดีกับที่มันก้มหน้าลงมา

“กูไม่รู้ว่ามึงคิดอะไรอยู่ แต่กูจะยอมมึงทุกอย่าง”สัมผัสนุ่มอุ่นที่ผมได้รับมันหอมหวานจริงๆแต่ผมก็แอบรับรู้ถึงกลิ่นและความขมเปรี้ยวของบุหรี่ที่มันเพิ่งสูบ มันค่อยๆไล่จูบผมเหมือนกลัวว่าจะทำอะไรผิดพลาด ต่างจากพี่เพลิงลิบลับจริงๆ เหอะ

“ฮื้อ…” ผมเผลอครางเสียงสูงไปเพราะมือมันที่เริ่มเกาะแกะผมมากจนเกินไป ผมต้องการแค่จูบไม่ได้ต้องการให้มันเกินเลยอะไรมากกว่านี้ ลิ้นมันสอดเข้ามาช้าๆอย่างยืดยาด ผมยกมือขึ้นกอดมันไว้แล้วจิกลงไปที่เชิ้ตมันแน่นทั้งสองข้าง สมองผมโล่งมากจนลืมไปว่าเราสองคนอยู่ที่ระเบียง

ลืมไปว่าที่นี่บ้านมัน แม่มันก็อยู่…

ที่สำคัญคือผมลืมว่าเพิ่งปฏิเสธมัน

“มึงแม่งก็เป็นแบบนี้” มันผละออกไปผมเลยไล่เลียริมฝีปากตัวเองอย่างไม่รู้สึกห่าอะไรทั้งนั้น มันไม่ได้รังเกียจไม่ได้รู้สึกดีมันกลับว่างเปล่าเหมือนผมจูบกับตุ๊กตาที่บ้าน

“กูเจ็บว่ะ” ผมพึมพำออกมาเบาๆแล้วก้มใช้มือกุมอกตัวเอง

“กูเจ็บกว่ามึงเยอะว่ะ แต่ก็… ได้กำไรดี” มันยิ้มแห้งๆให้ผม และผมก็ได้แต่ก้มหน้ามองเท้าตัวเอง ผมคิดถึงพี่เพลิงมากจริงๆ ใครก็มาแทนเขาไม่ได้ ถ้าพี่เพลิงรู้ว่าผมมาทำแบบนี้จะโกรธผมหรือเปล่า ผมต้องทำยังไงดีครับ

“พี่เขาทำอะไรอยู่ก็ไม่รู้ กูไม่รู้ว่าพี่เขาไว้ใจได้หรือเปล่า ขนาดกูยังไม่ไว้ใจตัวเองเลย”ผมยิ้มออกมาอย่างไม่รู้จะจัดการกับตัวเองยังไง

“มึงก็ไปหาพี่เขาเลยสิ”

“กูรอได้”

ครืดดดดดดดดดดด

“พี่เขาโทรมาหรือเปล่า?” มันถามขึ้นในขณะที่ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ผมส่ายหน้าไปมาทันทีเพราะเบอร์ที่โชว์อยู่ไม่ใช่เบอร์พี่เพลิงแต่เป็นเบอร์พี่นัท ผมติดต่อพี่นัทล่าสุดก็ตอนวันเกิดพี่เพลิง ผมถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนที่จะสไลด์กดรับสายไป

“ฮัลโหลครับ” ผมกรอกเสียงลงไปแต่ปลายสายกลับเงียบตอบกลับมาเลยพูดย้ำไปอีกครั้งแล้วก็ได้ยินเสียงเหมือนสตาร์ทรถ ผมเกาหัวอย่างงงๆหรือว่าพี่เขาจะกดผิด ผมเลยจะกดวางแต่เสียงก็แทรกขึ้นมาพอดี

‘ฮัลโหล น้องครับ’ ผมรีบยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหูอีกครั้ง พร้อมกรอกเสียงตอบไป

“ว่าไงครับพี่นัท”

‘ไอ้เพลิงมันโดนรถชนแม่งเหี้ยอะไรวะเนี่ย’ หือ ผมงง สมองผมเหมือนมีแมลงมาตอมอยู่ใกล้ๆจนมันอื้ออึงไปหมด ประโยคแรกพี่นัทพูดกับผมแต่ประโยคถัดมาเหมือนจะสบถกับตัวเองมากกว่า ผมนิ่งตาค้างอย่างเลื่อนลอยแต่ยังกำโทรศัพท์ไว้แน่นเพราะความกลัว

“พ…พี่ ว่าไงนะ..” ผมถามไปอีกครั้ง ไอ้พีทมองผมด้วยความสงสัย ผมไม่รู้ว่าผมแสดงสีหน้าอะไรออกไปแต่ผมวูบอย่างบอกไม่ถูกจริงๆ

“ไอ้เพลิงโดนรถชน! ตอนนี้พี่กำลังไปโรงพยาบาล แม่งเอ๊ย” โทรศัพท์ผมร่วงหลุดจากมือโดยไม่รู้ตัว ผมได้ยินชัดเจนจนสติแทบล่องลอย พี่เพลิงโดนรถชน ทำไมล่ะ แล้วเป็นยังไงบ้างช่วงดึกๆแบบนี้คนขับรถกันเร็วจะตาย พอผมตั้งสติได้เลยเก็บโทรศัพท์ขึ้นมาถือไว้แล้วกรอกเสียงลงไปอีก

“พี่เพลิงเป็นอะไรไหม อยู่โรงพยาบาลไหน เจ็บมากไหม โดนใครชน เรื่องมันเป็นยังไงวะพี่” ผมรัวถามไปทั้งที่ใจเต้นรัว ผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับพี่เพลิง คนอย่างพี่เพลิงจะไปเดินที่ไหนให้รถชนได้ แล้วผมไปหาพี่เพลิงตอนนี้ได้หรือเปล่า แม่พี่เพลิงจะว่าว่าผมไม่เกี่ยวอะไรหรือเปล่า

‘พี่ก็ไม่รู้ว่ามันเป็นอะไรมากหรือเปล่า พี่เพิ่งออกจากบ้าน’

หลังจากนั้นพี่นัทก็บอกชื่อโรงพยาบาลมา ตอนแรกไอ้พีทมันจะมาส่งแต่ผมสะดวกใจที่จะไปเองมากว่าเลยนั่งแท็คซี่จากหน้าบ้านมันมาลงที่โรงพยาบาล ใจของผมเต้นระรัว ผมไม่เคยมาที่โรงพยาบาลนี้ อาศัยเอาปากถามทางจากพยาบาลแถวนี้ก็รู้ทิศของห้องฉุกเฉิน

ผมวิ่ง วิ่งแบบที่ไม่ควรจะวิ่งในโรงพยาบาล และแล้วผมก็เห็นพี่นัทยืนอยู่หน้าห้องและพ่อแม่พี่เพลิง กับผู้หญิงอีกคนที่ผมไม่รู้จัก ผมเดินเลี่ยงเท่าที่จะทำได้ไปหาพี่นัท เดินก้มหน้าไปหาอย่างช้าๆ

เขาจะคิดว่าผมยุ่งไหมครับ?

เขาจะคิดว่าผมจะมาทำไมหรือเปล่าครับ?

แค่คิดน้ำตาผมก็พานจะไหลออกมาซะแล้ว

“พี่เพลิง…แฮ่ก เป็นไงบ้าง” ผมเผลอหอบออกมาเพราะวิ่งมาเหนื่อยมาก พี่นัทละจากการยกมือขึ้นกอดอกหันมามองผมด้วยสีหน้าเครียดๆ

“พี่มาไม่ทันเห็นมันแต่เขาบอกว่าไม่มีอะไรนะครับ อาจจะโดนเข้าเฝือกมั้ง” ผมถอนหายใจออกมาพร้อมกับยืดตัวขึ้นแต่อยู่ดีๆก็รู้สึกหน้ามืดตาพร่ามองไม่ค่อยเห็นภาพตรงหน้า คนเมายังไม่ทันสร่างแบบผมมันก็ต้องมีมึนกันบ้างนั้นแหละครับ

ติดอยู่อย่างเดียวที่พี่นัทคว้าตัวผมไว้ก่อนที่ผมจะเซ เสียงรองเท้าผมดังกระแทกกับพื้นทำให้พ่อแม่พี่เพลิงหันมามอง ผมสะบัดหน้าไปมาเรียกสติตัวเองพร้อมกระพริบตาถี่ๆไล่ความมัวของภาพออกไปแล้วพยักหน้าขอบคุณพี่นัทให้รู้ว่าผมไม่เป็นไร

“จะมาทำไมก็ไม่รู้”

“คุณก็ ผมบอกกี่ครั้งแล้วว่าให้ฟังลูกบ้าง”

ผมยกมือขึ้นกุมหัวแล้วยิ้มให้พี่นัท งงครับ ฟังลูกบ้างคืออะไรผมไม่รู้ ผมรู้แค่ว่าแม่พี่เพลิงพี่ชอบหน้าผมเลยสักนิด

“ผมโทรบอกให้น้องมาเองครับ ผมว่ามันอยากเจอน้องที่สุดแล้วครับคุณน้า ต้องขอโทษด้วยครับ” พี่นัทพูดขึ้นแล้วโยกหัวผมไปมา แม่พี่เพลิงดูหน้าเสียไปเล็กน้อยส่วนพ่อพี่เพลิงได้แต่ยิ้มออกมาเล็กน้อย ผมวางตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี แบบนี้คือแม่พี่เพลิงรู้แล้วหรอว่าผมคิดยังไงกับพี่เพลิง

“พี่นัท มันยังไงวะลมงง” พี่นัทไม่ได้พูดอะไรแต่ดึงให้ผมนั่งลงที่เก้าอี้แถวนั้นก่อนที่พ่อแม่พี่เพลิงจะมานั่งฝั่งตรงข้าม แม่พี่เพลิงจ้องผมอย่างพิจารณาทำให้ผมนั่งเกร็งอย่างไม่รู้จะทำอะไรดี

“เล่าได้ยัง เล่นตัวว่ะ” ผมเหวี่ยงใส่พี่นัทที่นั่งยิ้มหน้าเสร่อใส่ผม หงุดหงิดก็หงุดหงิดครับ เกร็งก็เกร็งอีกแต่ที่รู้สึกที่สุดคือห่วงพี่เพลิง ถึงจะบอกว่าไม่เป็นอะไรแต่มันก็ต้องเจ็บอยู่แล้ว รถชนนะครับไม่ใช่มดกัด

“แบบนี้ไงไอ้เพลิงมันถึงหลงชิบหาย”พี่นัทพูดแล้วโยกหัวผมไปมา ผมปัดออกด้วยความรำคาญพี่นัทชอบหยอกถึงเนื้อถึงตัวยิ่งกว่าพี่เพลิงอีกครั้ง ผมไม่ได้รู้สึกอะไรแต่ก็แอบรำคาญเหมือนกัน

“ปากแดงมาเชียวเนอะ สภาพก็เหมือนผ่านสงครามมา กลิ่นเหล้าจางๆก็ยังอยู่ครบ หวงแทนไอ้เพลิงจริงๆว่ะ” ผมยกมือขึ้นเช็ดปากลวกๆอย่างตกใจแล้วก้มลงดมเสื้อตัวเองตามลำดับ ยอมรับว่าไม่ได้กลิ่นครับ ก็คนมันกินมาจะให้เอาประสาทส่วนไหนรับรู้กลิ่นได้ครับ

“คุณมองน่าเกลียดไปแล้วนะ นั่นเด็กนะคุณ” พ่อพี่เพลิงพูดเหมือนดุแม่พี่เพลิงนั่นทำให้ผมก้มหน้างุดแทนครับ โดนจ้องไม่ใช่เรื่องตลกเลยนะครับ

แกร๊กๆ…..

เสียงล้อลากทำให้ผมดีดตัวขึ้นยืนเต็มความสูงรวมถึงคนอื่นๆด้วย ผมเดาว่าอย่างบ้านพี่เพลิงคงดูเรื่องห้องไว้อย่างดีแล้วแน่ๆ ติดอยู่อย่างเดียวคือผมจะมีสิทธิ์เข้าไปยุ่งไหม

พี่เพลิงโดนใส่เฝือกทั้งขาและแขนด้านขวาเหมือนกัน ผมมองอยู่ห่างๆโดยที่คนอื่นลุกเข้าไปใกล้ โล่งใจแต่ก็แอบอึดอัดไม่น้อยเลยครับ พี่เพลิงหันมาเห็นผมแล้วก็ทำหน้าตกใจ แต่ผู้หญิงอีกคนที่ยืนอยู่ตั้งแต่แรกเรียกความสนใจพี่เพลิงไปเต็มๆ พ่อแม่และพี่นัทบังพี่เพลิงไว้จนมิด ผมถอนหายใจออกมาแล้วยืนมองอยู่ห่างๆอย่างไม่รู้จะทำยังไงต่อ

แล้วพี่เพลิงก็โดนเข็นออกไปพ่อพี่เพลิงเดินเคียงข้างไปไม่ห่าง พี่เพลิงหันมามองผมแล้วก็หันกลับไป ส่วนพี่นัทก็เดินหยอกพี่เพลิง ผมยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองอย่างเหนื่อยอ่อนผมไม่ควร ไม่ควรอยู่ตรงนี้จริงๆ พี่เพลิงมีคนรอบตัวมากมายที่รักและสนใจ โดยที่ไม่จำเป็นตรงมีผมด้วยซ้ำ

“ยืนอยู่ทำไม เดินมาสิ” ผมเงยหน้าขึ้นแบบงงๆ แม่พี่เพลิงปรายตามองผมเล็กน้อยก่อนที่จะเดินตามรถเข็นพี่เพลิงไป ผมเผลอยิ้มออกมาอย่างรู้สึกดีไม่น้อย อย่างน้อยๆเขาก็ไม่ได้รังเกียจผมขนาดนั้น

“เจ็บไหม ข้ามถนนไม่รู้จักระวัง” ผมเดินตามหลังแม่พี่เพลิงอย่างกล้าๆกลัว พร้อมปิดประตูลงแล้วยืนอยู่แถวนั้น มีคนยืนอยู่เต็มห้องเลยครับ เสียงคนในครอบครัวพูดหยอกล้อกันขึ้นทำให้ผมตัวลีบยิ่งกว่าเดิม

“โหยพ่อครับ...”

“หนูขอโทษค่ะพี่ ขอโทษนะคะ ขอโทษค่ะ”ผู้หญิงคนนั้นที่ยืนอยู่ในห้องก้มหัวขอโทษพี่เพลิงทีพ่อพี่เพลิงที ผมเลยเดาได้ว่าคงเป็นคนที่ชนพี่เพลิง

“ไม่เป็นไรครับ พี่ไม่ระวังเอง” พี่เพลิงพูดแล้วยิ้มออกมาพอดีกับที่สายตาผมสบเข้ากับพี่เพลิงพอดี พี่เพลิงมองผมอยู่ที่เตียงและผมก็มองตอบอย่างตื่นเต้น หายไปแค่อาทิตย์เดียวทำไมผมถึงประหม่าขนาดนี้ก็ไม่รู้

“เข้าไปสิ” พี่นัทผลักผมให้เขาไปในวงเฉยเลยครับ ผมเผลอชนพ่อพี่เพลิงจนต้องยกมือขึ้นไหว้แบบลวกๆ พ่อพี่เพลิงไม่ได้ว่าอะไรแถมยังถอยให้ผมยืนดีๆอีกต่างหาก

“เจ็บไหม” ผมถามไอ้คนที่นอนยิ้มระรื่นอยู่บนเตียงทั้งที่น่าจะเจ็บชิบหายอยู่แล้ว พี่เพลิงส่ายหน้าไปมาผมก็นิ่งไม่รู้จะทำยังไงต่อ

“คุณ ผมว่าเรากลับบ้านกันดีกว่า” พ่อพี่เพลิงหันไปพูดกับแม่พี่เพลิงผมเลยหันไปมองตาม

“ฉันจะอยู่ดูแลลูกค่ะ”

“คุณอย่าไปแกล้งเด็กสิ พรุ่งนี้ค่อยมาเถอะ วันนี้ให้หนูคนนี้เขาเฝ้าไป” พ่อพี่เพลิงพูดไกล่เกลี่ยจนสีหน้าแม่พี่เพลิงเริ่มดีขึ้น ผู้หญิงคนที่ชนที่เพลิงให้เบอร์ติดต่อไว้แล้วขอตัวกลับไปพร้อมๆกับพี่นัท

“พ่อฝากดูมันด้วยนะ” พ่อพี่เพลิงเดินมากระซิบใกล้หูผมก่อนที่จะลากแม่พี่เพลิงออกไปจากห้อง

(ต่อรีพลายล่างค่า)
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเจ็ด (ลองดู?) P.18 1/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 10-05-2015 23:58:08
เสียงประตูที่กระทบบานประตูเป็นสัญญาณว่าผมอยู่กับพี่เพลิงสองคนอีกครั้งหลังจากที่ห่างกันอาทิตย์หนึ่ง กะอีแค่อาทิตย์เดียวทำอย่างกับไม่ได้เจอกันเป็นชาติไปได้ ผมลากเก้าอี้มานั่งข้างที่พี่เพลิงไม่ได้ใส่เฝือกแล้วซบลงกับแขนพี่เพลิง เอาหัวหนักๆของตัวเองวางกดมันไว้

“ไหนบอกว่าจะโทรมา หายไปหลายวันไม่ห่วงลมบ้างหรอ ลมอาจจะทนไม่ไหวไปหาคนอื่นก็ได้ แล้วทำไมคนที่โทรมาต้องเป็นพี่นัท ทำไมพี่เพลิงต้องสภาพแบบนี้ด้วย ลมไม่เข้าใจอะไรเลยว่ะ” ผมบ่นพึมพำกับเตียงและแขนพี่เพลิง เสียงสบถเบาๆทำให้ผมรู้ว่าพี่เพลิงจะยกแขนขึ้นลูบหัวผมแต่ยกไม่ได้

“พี่ขอโทษ พี่มีปัญหากับที่บ้านนิดหน่อย แต่พี่ว่าอีกไม่นานเดี๋ยวแม่ก็รับได้” ยังมีหน้ามายิ้มให้ผมอีกครับ ผมแกล้งข่วนแขนพี่เพลิงไปเบาๆแล้วนั่งนิ่งอย่างไม่รู้จะทำอะไร

“เจ็บไหมอ่ะ” ผมถามขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง

“เจ็บครับ แต่มาเจอกันแบบนี้ได้ก็ดี” ผมถอนหายใจออกมาเบาๆไม่รู้จะทำไง มันไม่ใช่เรื่องจะมาดีใจเลยสักนิดนะครับ

“ไปเดินอีท่าไหนให้รถชนขนาดนี้” ผมเลิกคิ้วถาม พี่เพลิงมองผมเลิ่กลั่กนิดหน่อยแต่ก็ยอมมองตาผมตรงๆ

“เปล่าครับ พี่เหม่อนิดหน่อย ช่วงนี้งานหนักมากเลยครับ”

“สมน้ำหน้าดีไหมเนี่ย” ผมพึมพำออกมาอย่างนึกหมั่นไส้

“พี่คิดถึงน้องลมจะตายแล้ว ทำไมน้องลมมาเมาเละแบบนี้ล่ะครับ” พี่เพลิงพูดพร้อมยิ้มล้อผม ผมเลยแกล้งทำหน้ามุ่ยใส่แต่ก็ยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้ พี่เพลิงดูหน้าซีดแล้วก็ผอมลงเยอะเลยครับ เหมือนคนไม่มีแรงเลย แล้วตอนนี้มันก็ดึกมากแล้วด้วยผมควรเลิกพูดมากแล้วปล่อยให้พี่เพลิงนอนพักดีกว่า

“ใครใช้ให้หายไปเลยล่ะ เออ ลมว่าพี่เพลิงนอนก่อนดีกว่า พรุ่งนี้ค่อยคุยกัน” ผมจัดแจงดึงผ้าห่มขึ้นคลุมตัวคนเจ็บที่ทำหน้าระรื่นเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไรอยู่บนเตียง พี่เพลิงดูแลผมมาหลายครั้งแล้ว ครั้งนี้ผมคงต้องตอบแทนบ้างเสียแล้วล่ะครับ

“คุยวันนี้ไม่ได้หรอ ไม่เจอกันตั้งนาน” ผมบุ้ยปากแล้วกดปิดไฟในห้องจนทั้งห้องเงียบลงอย่างชัดเจน เสียงที่ลอดเข้ามาจากกระจกระเบียงทำให้ผมพอจะมองเห็นทุกอย่างในห้องอยู่บ้าง

“เป็นคนเจ็บก็เจียมตัวหน่อยสิ” ผมเหวี่ยงไปนิดหน่อยแต่พี่เพลิงมันดันบ้ายิ้มออกมา

“ทำไมพี่ต้องหลงน้องลมขนาดนี้ก็ไม่รู้ แบบพี่นี่จะหาใครใหม่ก็ได้สบายๆเลยนะ” ผมเบ้ปากแล้วซุกตัวลงกับผ้าห่มที่เขาวางไว้ตรงโซฟา ผ้าห่มแข็งๆกับหมอนยางไม่ได้ทำให้ผมสบายตัวเลยสักนิดแต่มันกลับทำให้ผมสบายใจมากจนผมแอบยิ้มออกมา

“คนที่รอลมก็เยอะนะ เดี๋ยวจะพลาดของดี” โอ้โหผมนี่ก็กล้าพูดว่ะ พี่เพลิงหลุดหัวเราะออกมาผมเลยหัวเราะตามก่อนจะซุกหน้าลงกับผ้าห่มแข็งๆ

“หายหน้าไปนี่ทำอะไรบ้าง” ผมพูดขึ้นมาอีกครั้งทั้งที่ควรเงียบให้พี่เพลิงพักผ่อน คนมันอดไม่ได้นี่ครับ

“ทำงาน กลับบ้าน ไม่ได้ไปไหนเลย ไม่เหมือนบางคน” ผมเบ้ปากอยู่ใต้ผ้าห่มครับ น่าหมั่นไส้จริงๆ

จากนั้นเราก็คุยกันไปเรื่อยๆ ผมง่วงก็จริงแต่ก็ยังอ้าปากตอบพี่เพลิงไปเท่าที่ยังไหว ทำเหมือนเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันมาหลายปีเลยครับ ผมมีความสุข รู้สึกดีจริงๆทั้งทีผมต้องมาเฝ้าคนเจ็บและพี่เพลิงก็ยังนอนเจ็บอยู่แบบนี้ แต่ผมกลัวแม่พี่เพลิงจังเลยครับ

………………………………………………………………………………………….

ผมให้แพรเอาของมาให้ผมเพื่อที่จะอาบน้ำและนอนเฝ้าคืนวันนี้ แพรมาแป๊บเดียวครับเพราะวันนี้มีสอบปลายภาค แล้วก็พี่เพลิงต้องนอนดูอาการอีกวันครับ เมื่อกี้พี่พยาบาลเข้ามาอธิบายวิธีดูแลคนไข้ เรื่องอาบน้ำหรือเรื่องต่างๆให้ผมกับพี่เพลิงฟัง ไอ้ผมน่ะอาบน้ำตั้งนานแล้วปัญหาคือไอ้คนที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงนี่แหละยังไม่อาบ

พ่อกับแม่พี่เพลิงก็ยังไม่มาเสียด้วย ผมได้แต่พยักหน้างึกงักรับคำพี่พยาบาล พี่เขาคิดว่าผมเป็นน้องพี่เพลิงครับซึ่งผมก็ไม่ได้ว่าอะไร

“เอาไงอ่ะ อาบเลยไหม” ผมเดินไปถามคนที่นอนทำหน้าเหยเก รู้สึกจะบ่นว่าคันมาสักพักแล้วครับ น่าสงสารจริงๆ

“ก็ดีครับ พี่เหนียวตัวมากเลย” ผมช่วยพยุงพี่เพลิงลงมาจากเตียงอย่างยากลำบาก หนักครับหนักจริงๆ มือผมรวบเอวพี่เพลิงไว้ใกล้ๆแล้วพาเดินเข้าไปในห้องน้ำ เสียงบ่นมาเป็นระยะครับ ฮ่าๆ

“เหนื่อย...” ผมบ่นขึ้นมาพร้อมมองพี่เพลิงที่ใช้แขนซ้ายเท้ากับเคาน์เตอร์เพื่อพยุงตัว เอาล่ะครับทีนี้จะเริ่มยังไง แขนน่ะไม่เท่าไหร่หรอกแต่ขาน่ะสิครับต้องใช้ถุงพลาสติกมัดไว้หลายๆชั้น โอ้ยยย ทำไมมันลำบากแบบนี้วะครับ ผมยกมือขึ้นขยี้หัวด้วยความหงุดหงิดทันที

อุปกรณ์พร้อมแล้วครับ..... แต่ใจผมไม่พร้อม ผมค่อยๆปลดกระดุมเสื้อไอ้คนเจ็บที่ยืนพิงเคาน์เตอร์อยู่นิ่งๆ ใจเต้นตุ้บๆด้วยความตื่นเต้น มันจะตื่นเต้นเพื่ออะไรวะ ปลดลงจนเม็ดสุดท้ายแล้วค่อยๆเอามืออ้อมหลังไปเพื่อดึงเสื้อจนมันออกมาอย่างง่ายดาย รู้สึกอยากจะหดลงให้เหลือตัวเท่ามดครับ ผมจะบ้าตายแล้วเนี่ย

“น้องลมอย่าทำหน้าแบบนี้สิครับ พี่จะแย่เอานะเนี่ย” ยิ้มออกมาแห้งๆกันทั้งคู่เลยครับ สถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออกสุดๆ ผมพับเสื้อพี่เพลิงอย่างลวกๆแล้ววางพาดไว้ราวแขวนเสื้อ อยู่ดีๆก็มีเสียงจากด้านนอกแทรกเข้ามาครับ

“คุณนี่เยอะจริงๆ”

“ฉันผิดด้วยเหรอคะที่ไม่ชอบ นั่นลูกชายคนเดียวนะคะ เอ้า ไปไหนซะล่ะ”

“เข้าห้องน้ำหรือเปล่า”

“ไม่ค่ะ ฉันหมายถึงเด็กคนนั้น”

“คุณนี่นะ...”

ห้องมันเล็กครับ พูดอะไรมันก็เข้าหูผมหมดแหละ ผมได้แต่ก้มหน้านิ่งไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่ในใจผมกำลังสับสนทุกอย่างมันตีรวนไปหมดได้แต่แสดงออกโดยยิ้ม ครับ ยิ้มอย่างเดียว

“เอ่อ ลมว่าลมไปให้แม่พี่เพลิงมาจัดการดีกว่า... เนอะ” ผมพยักพเยิดไปทางประตูแล้วทำท่าจะเดินออกไปแต่พี่เพลิงจับมือผมไว้

“พี่ไม่ได้อยากให้แม่มาอาบน้ำให้สักหน่อย อ้อ น้องลมไปขอที่โกนหนวดที่แม่มาให้พี่หน่อยสิ แม่น่าจะเอามาให้พี่อยู่นะ” ให้ผมออกไปตอนนี้? ตอนนี้เนี่ยนะครับ? ผมลังเลนิดหน่อยแต่ก็ยอมเปิดประตูห้องน้ำออกไปด้านนอก แน่นอนว่าแม่พี่เพลิงหันมามองผมแทบจะทันที

“เอ่อ.. พี่เพลิงให้ผมมาเอาที่โกนหนวด.... ครับ” มองผมแบบนี้อีกแล้ว… มองตั้งแต่หัวจรดเท้าเลยครับ ผมได้แต่ยืนโง่ๆอยู่ตรงหน้าแม่พี่เพลิงด้วยความประหม่า

“มาเอานี่เลยลูก” พ่อพี่เพลิงกวักมือเรียกผม ผมเลยหันไปก้มหัวให้แม่พี่เพลิงนิดหน่อยก่อนที่จะเดินไปหาพ่อพี่เพลิงที่ยืนอยู่อีกมุมของห้อง

“ขอบคุณครับ” ผมยิ้มตอบรับพ่อพี่เพลิงก่อนที่จะรับมันมาถือพร้อมๆกับอุปกรณ์อาบน้ำอื่นๆที่ยังไม่ได้เปิดใช้ด้วยซ้ำ ซื้อใหม่เพื่อการนี้เลยหรอเนี่ย ลงทุนจริงๆ

“หน้าเหมือนแม่จริงๆ” ผมได้แต่เดินเกร็งเพราะคำพูดที่ออกมาจากปากแม่พี่เพลิงทุกคำ พ่อพี่เพลิงลอบถอนหายใจออกมาแต่ผมก็ได้ยิน ผมกระพริบตาถี่ๆอย่างกังวลแล้วเคาะประตูห้องน้ำพี่เพลิง มีเสียงน้ำดังออกมาแล้วแสดงว่าเจ้าตัวเริ่มอาบเองแล้วสิครับ ไอ้คนรักสะอาดเอ๊ยยยย

“พี่เพลิง ลมเข้าไปนะ” ผมพูดแล้วเคาะประตูเบาๆจนมีเสียงตอบรับมาผมถึงเปิดประตูเข้าไป

โล่งอกครับที่พี่เพลิงอาบพร้อมๆกับท่อนล่าง อาจจะไม่มีอารมณ์จะถอดออกหรืออะไรก็ไม่รู้หรอกครับ แต่ก็ดีแล้วแหละ พี่เพลิงพยายามยกแขนให้ห่างจากตัวจนหน้าเหยเกไปหมดเลยครับ สงสัยว่าจะปวดน่ะสิ

“เสร็จยัง ลมช่วยไหม” ผมเสนอตัวจะช่วยแต่พี่เพลิงส่ายหน้าปฏิเสธ สบู่ผมถูกเอาไปใช้ผมเลยวางของที่พ่อพี่เพลิงเอามาให้ไว้เฉยๆแล้วแกะที่โกนหนวดกับแปรงสีฟันออกมาให้พี่เพลิง จัดแจงบีบยาสีฟันให้อย่างดี ไอ้พัดเด็กๆผมยังไม่ดูแลดีขนาดนี้เลยนะเนี่ย

“ขอบคุณครับ” พี่เพลิงรับแปรงสีฟันที่ผมเตรียมไว้ให้ไปถือ ลองนึกสภาพคนน่าตาดีคนนึงที่เนื้อตัวเปียกชุ่มด้วยน้ำแต่แขนกับขาเข้าเฝือกและแปรงฟันอย่างยากลำบากด้วยมือซ้าย ดูไม่จืดเลยครับให้ตายสิ ฮ่าๆ

“โกนหนวดให้พี่หน่อยได้ไหมครับ” หือ? ผมหันไปเลิกคิ้วให้พี่เพลิงที่ก้มหน้าบ้วนปากอยู่ข้างๆผม

“เอาจริงหรอ ลมไม่เคยโกนว่ะ กลัวบาด” ผมพูดตามความจริงครับเพราะผมไม่มีหนวดจะมีก็แต่ขึ้นมาเป็นไรอยู่นิดหน่อยใต้จมูกซึ่งผมก็ไม่ได้ไปสนใจอะไร

“ไม่เป็นไรหรอกครับ” ผมพยักหน้าอย่างลังเลเล็กน้อยแล้วยกตัวขึ้นนั่งบนเคาน์เตอร์พร้อมดึงตัวพี่เพลิงให้เข้ามาใกล้ เสียงถุงพลาสติกกระทบกับพื้นทำเอาผมตลกขึ้นมานิดหน่อย

“เจ็บตัวอยู่ยังอยากหล่ออีก” ผมพูดพึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนที่พี่เพลิงจะใช้แขนซ้ายยันตัวไว้อยู่ข้างเอวผมพร้อมยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ผมบีบโฟมล้างหน้าออกมาลูบๆหน้าพี่เพลิงตรงที่จะโกน จั๊กจี้ดีครับ ฮ่าๆ

“เอานะ” ผมถามพร้อมเลิกคิ้วอีกรอบเพราะไม่มั่นใจเล๊ยยย

“ครับ”

ผมจับคอพี่เพลิงให้ได้องศาที่ต้องการ ค่อยๆเลื่อนมันลงมาตามโครงหน้าช้าๆเพราะกลัวว่ามันจะไปบาดจริงๆครับ แต่นี่ผมทรมานคนเจ็บไปไหมครับ ผมนั่งบนเคาน์เตอร์ส่วนพี่เพลิงยืนอยู่ตรงหน้าผม เอาเถอะ ไม่เห็นเป็นไรเลยเนอะ ผมเผลอละสายตาจากปากมามองตาพี่เพลิงแทนแล้วมันก็เขินขึ้นมาเสียอย่างงั้น จ้องจะผมอยากเอาหน้ามุดถุงพลาสติกให้ขาดใจตายกันไปข้าง

“มองทำไม” ผมถามแล้วแกล้งโกรธกลบเกลื่อนครับ

“น้องลมเวลาตั้งใจทำอะไรแล้วน่ารักดี พี่ชอบ” บางทีก็ไม่ต้องพูดหยอดอะไรแบบนี้ก็ได้มั้งครับ เอาตรงๆเลยคือผมเขิน เขินชิบหายแล้ว ใครไม่มาโดนจ้องแบบผมไม่มีทางเข้าใจความรู้สึกผมเลยจริงๆ ผมแกล้งปั้นหน้าโกรธออกไปแล้วตั้งสมาธิอยู่กับคางและการโกนหนวดให้คนเจ็บที่ห่วงหล่อแทนครับ

“นานเนอะ” ผมออกมาเอาเสื้อผ้าให้พี่เพลิงเปลี่ยนครับเพราะผมลืมหยิบเข้าไปพ่อพี่เพลิงก็ยิ้มล้อผมเลยครับ พ่อพี่เพลิงท่านน่ารักจริงๆนะครับ คารมดีชิบหายเลยล่ะ

“ลำบากนิดหน่อยครับ” ผมพูดแล้วเหลือบไปเห็นกระเป๋าที่คิดว่าน่าจะใส่เสื้อผ้าพี่เพลิงมาให้ก็เลยถือวิสาสะเข้าไปหยิบ แต่มันต้องใส่ชุดโรงพยาบาลผมเลยหยิบมาแต่ชั้นใน แอบขนลุกอยู่เหมือนกันครับ แต่คงต้องทำใจให้ชิน

“แม่คุยโทรศัพท์อยู่นู้นครับ” สงสัยว่าผมจะชะโงกหาจนชัดเจนไปหน่อยพ่อพี่เพลิงเลยพูดขึ้นมาแบบนั้น ผมยิ้มแห้งๆแล้วมองไปทางระเบียงที่แม่พี่เพลิงยืนคุยโทรศัพท์อยู่จริงๆ ก่อนที่จะก้มหัวขอตัวเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าให้พี่เพลิง

“งือ ใส่เองได้ไหม” ผมพูดใส่พี่เพลิงครับ แบบว่าใจผมไม่แข็งพอจริงๆ พี่เพลิงหัวเราะแล้วรับเสื้อผ้าไปอย่างว่าง่าย ผมหันหลังไม่มองพี่เพลิงแต่ก็แอบห่วงว่าจะไหวไหมเพราะเป็นผมคงลำบากน่าดูเลยครับ

เสียงจิ๊ปากทำให้ผมกลั้นใจแล้วหันไปช่วยพี่เพลิงใส่ครับ เพราะท่าจะลำบากจริงไม่มีแสตนอินอะไรทั้งนั้น พี่เพลิงจับไหล่ผมแล้วยกขาใส่อย่างว่าง่าย แล้วก็ใส่เสื้อครับ ลำบากใจกันมากๆทั้งคู่จริงๆครับแต่ก็ผ่านไปแบบเรียบร้อยไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“พ่อ สวัสดีครับ” ผมพยุงพี่เพลิงให้นั่งลงบนเตียงแล้วเจ้าตัวก็ค่อยๆขยับขึ้นไปนั่งท่าสบายๆ

“เป็นไงบ้างล่ะ ไม่เอาเรื่องใช่ไหม” ผมเดาว่าน่าจะหมายถึงคนที่ชน พี่เพลิงส่ายหน้าไปมาพ่อพี่เพลิงเลยพยักหน้ารับรู้ พ่อเทพบุตรเอ๊ย น่าหมั่นไส้จริงๆครับ

สักพักแม่พี่เพลิงก็เดินเข้ามาทวงถามอาการพี่เพลิง ผมเหมือนโดนกันยังไงก็ไม่รู้เลยนั่งหน้าหมาหงอยอยู่บนโซฟา หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเลื่อนแล้วเลื่อนอีกก็ไม่มีท่าทีว่าผมจะแทรกเข้าไปได้เลย รออยู่สักพักพี่แม่บ้านก็เอาอาหารเข้ามาครับ ผมเหม่อมองตามแล้วก็ต้องสะดุ้งเพราะคำพูดของแม่พี่เพลิง

“เอ้า มาป้อนสิ อยากอยู่ด้วยกันไม่ใช่หรอ” หน้าผมต้องเหวอมากแน่ๆครับ เพราะไม่คิดว่าแม่พี่เพลิงจะเปิดทางให้ผม

“ค…ครับ?”

“ฉันมีธุระ มาแค่นี้แหละ ฝากดูแลลูกฉันด้วยแล้วกัน ตาเพลิงก็อย่ามาทำหน้าล้อเลียนใส่แม่อีกนะ นี่ เราไปกันเถอะคุณ” อยู่ดีๆแม่พี่เพลิงก็พูดประโยคยืดยาวออกมา ผมงงๆแต่ก็ตอบรับไปโดยดี แม่พี่เพลิงลุกขึ้นแล้วทำท่าจะเดินออกไปจากห้องผมเลยยกมือไหว้อย่างลวกๆด้วยความตกใจ

“ค่ำๆฉันจะดูแล้วกัน”

“ครับๆ”

“ลมงงว่ะ” ผมยกมือขึ้นเกาหัวแล้วนั่งขัดสมาธิบนเก้าอี้ข้างเตียงพร้อมลากที่วางข้าวให้ใกล้ตัวพี่เพลิง ไล่เปิดดูแต่ละอันก็กับข้าวธรรมดาๆทั้งนั้นเลยครับ ไข่เจียวเอย แกงเอย มีน้ำส้มอีกแก้วครับ จะว่าไปผมยังไม่ได้กินอะไรเลยครับ แต่ก็ไม่มีปัญหา ไม่ได้หิวอะไรอยู่แล้ว

“แม่คงเห็นน้องลมทำหน้าน่ารักเลยยอมมั้งครับ” พี่เพลิงพูดแล้วยิ้ม ผมเบ้ปากพร้อมเอาช้อนตักข้าวคำใหญ่ๆยัดปากพี่เพลิงไป

“ไหนขยายความหน่อย” เสียงอู้อี้ๆที่พี่เพลิงพยายามพูดทำให้ผมยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้ รู้สึกเป็นผู้นำครับ อิอิ

“ก็น้องลมนั่งหงอยอยู่คนเดียว แม่พี่ใจอ่อนง่ายจะตาย”

“ลมว่าแม่พี่เพลิงไม่ชอบลมเลย ลมต้องทำยังไงอ่ะ” ผมพูดบ่นแล้วยัดไข่เจียวปิดปากพี่เพลิงไม่ให้พูด พี่เพลิงตวัดตามองผมเหมือนอยากด่าแต่ผมชิงหัวเราะก่อน

“แม่พี่ก็เป็นแบบนี้ พี่คุยแล้วคุยอีก คงต้องให้สัมผัสความน่ารักของเด็กพี่เองแล้วมั้ง”

“อ๋อหรอ”

“ไปอยู่บ้านพี่ไหมครับ”

“อะไรนะ???”
_____________________________________________________________
(คลานเข่าเข้ามาแปะ) มาช้าแต่ยาวนะคะ แง5555555
เราขออย่างหนึ่งค่ะ ถ้าหากว่าคนอ่านคนไหนคิดว่าเรื่องนี้ยังมีอะไรที่ค้างคาอยู่หรืออยากให้เราอธิบายเพิ่มตรงไหนบอกได้เสมอนะคะ เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของเราเลยที่จะจบแล้วเราก็รักเรื่องนี้มากๆเลยอยากทำให้ดีที่สุดค่ะ แฮร่

ขอบคุณที่ติดตามกันมานะคะ อีก2ตอนก็จะจบแล้ว ตื่นเต้นจังค่ะ เพราะทุกคนเลยนะ ขอบคุณจริงๆค่ะ :กอด1:
ปล.วันนี้เป็นทั้งวันเกิดและเปิดเทอมเลยค่ะแต่ก็ยังไม่ยอมนอน55555
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบแปด (รถชนหรือชนรถ) P.18 11/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 11-05-2015 00:44:00
อุ้ยยยยย   ชวนไปอยู่บ้านเลยเหรออออ  แม่สามีจะไม่กินหัวเหรอออ 555
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบแปด (รถชนหรือชนรถ) P.18 11/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: HEARTBREAKER ที่ 11-05-2015 00:53:32
น้องลมไม่ควรไปอ่อยแบบนั้นนะลูกกกกกกกก สงสารพีท T_________T ขัดใจแรง  :katai1: :katai1:
ส่วนของพี่เพลิงนั้น...ยอมรับค่ะว่าหมั้นไส้ พี่เพลิงบอกหลงน้อง ตกลงรักหรือแค่หลงคะ
เรื่องที่โดนรถชนก็ไม่รู้ว่าจะสงสารหรือสมน้ำหน้าดี 555555555555555555555555 (หมั่นไส้มานานเป็นอย่างหลังแล้วกันเนาะ)
อีกสองตอบจบขอจบแบบแฮปปี้นะคะ คุณแม่เซย์เยสนะ สงสาร  :mew2: :mew2:


สุดท้ายนะฮะ.. วันเกิดคนเขียน.. สุขสันต์วันเกิดค่ะ ไม่รู้จะอวยพรอะไร(5555) เอาเป็นว่ามีความสุขนะ ขอให้ชีวิตดี ขอให้ได้ขอให้โดน 5555555555 รักนะ

 :give2: :give2: :give2:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบแปด (รถชนหรือชนรถ) P.18 11/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 11-05-2015 01:30:18
ค้างคาเรื่องความสัมพันธ์แม่ลม-พ่อเพลิง-แม่เพลิงน่นแหละ แถมมาตอนนี้พ่อลมอีกล่ะ
เรื่องของเรื่องก็คือเราว่าพ่อเพลิงกับแม่ลมไม่อธิบายอะไรให้มันเป็นเรื่องเป็นราวไม่ทำให้มันจบ คนที่ระแวงก็ไม่สามารถที่จะปล่อยผ่านได้

พีท-ลมจูบกันที่ระเบียงจะมีมือดีมาถ่ายรูปหรือเปล่า แม่เพลิงอาจจะให้คนตามดูลมก็ได้มั๊ง 
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบแปด (รถชนหรือชนรถ) P.18 11/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 11-05-2015 08:51:38
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย ชวนไปอยู่บ้านเลยเชียว  :-[ :-[ :-[
 :m20: คุณพ่อพี่เพลิงแซวน่าดู แถมเบรกคุณแม่ไว้เรื่อย รักพ่อพี่เพลิงเลย o13
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบแปด (รถชนหรือชนรถ) P.18 11/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: punnie ที่ 11-05-2015 13:13:28
 :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบแปด (รถชนหรือชนรถ) P.18 11/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 11-05-2015 16:15:03
ถึงจะรู้สึกสับสนยังไงหนูลมก็ไม่ควรจะพิสูจน์ด้วยการจูบนะจ๊ะ จำเอาไว้อย่าทำอีกละกัน
เข้าไปอยู่บ้านพี่เพลิงแล้วก็ทำให้คุณแม่ใจอ่อนให้ได้นะลม (ได้ข่าวลมยังไม่ได้ตกลง)
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบแปด (รถชนหรือชนรถ) P.18 11/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: TOY_SKY ที่ 11-05-2015 17:41:11
ตอนนี้ลมทำไม่ถูกเลยอ่า   ถ้าเพลิงรู้เข้าจะเสียใจนะ   :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบแปด (รถชนหรือชนรถ) P.18 11/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 12-05-2015 22:31:59
เรื่องแม่ปัจจุบัน เป็นอย่างนี้เอง
แล้วอดีตมันเป็นอย่างไรนะ

สงสารพีท ทำยังไงดี
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบแปด (รถชนหรือชนรถ) P.18 11/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 13-05-2015 09:47:44
เปิดทางแล้วสินะพี่เพลิงไปคุยยังไงนะ  แล้วที่รถชน มันเป็นแผนใช่มั้ย 555
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบแปด (รถชนหรือชนรถ) P.18 11/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 13-05-2015 15:13:23
ชอบโมเม้นต์โกนหนวดมากกก งื้อออ><
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบแปด (รถชนหรือชนรถ) P.18 11/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 13-05-2015 23:58:10
อะไรกัน  ชวนเข้าบ้านแล้ว
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบแปด (รถชนหรือชนรถ) P.18 11/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 14-05-2015 07:37:01
พี่เขาชวนแล้ว ไปสิๆ
หัวข้อ: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเก้า (ใกล้แล้ว) P.19 24/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 24-05-2015 21:15:57
ความลับที่สิบเก้า

ผมเดินวนไปวนมาอย่างเบื่อหน่ายอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมสำหรับคนป่วยคนเดียวที่แทบจะกว้างกว่าห้องผมกับไอ้พัด ผมถอนหายใจอย่างเบาที่สุดเพราะกลัวว่าพี่เพลิงจะตื่น ผมขู่ให้พี่เพลิงนอนไปครับเพราะเจ้าตัวบ่นคันเฝือกไม่หยุดเลยแล้วผมก็อยากให้พี่เขาพักด้วยครับ

เรื่องเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนน่ะเหรอครับ….

‘ไปอยู่บ้านพี่ไหมครับ’

‘อะไรนะ’ ผมเอ่ยขึ้นตอบรับอย่างรวดเร็วด้วยความตกใจ มือผมรีบวางจานข้าวไว้ที่วางแล้วยกขึ้นเกาหัวทันที แค่นี้ก็วุ่นวายจะตายแล้ว คิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้

‘ก็แม่พี่จะได้เปิดใจบ้าง’

‘ถ้าไปแล้วลมมีแต่จะโดนด่าล่ะ พี่เพลิงคิดไหม’ พี่เพลิงเงียบผมเลยเอาสองมือบีบแขนพี่เพลิงแรงๆด้วยความหมั่นเขี้ยวแล้วทุบลงไปแรงๆ อ้อ ข้างที่ไม่ใส่เฝือกนะครับ ฮ่าๆ

‘ไม่ได้จริงๆหรอครับ’ ผมถอนหายใจออกมาพร้อมมองหน้าพี่เพลิงที่ดูอ้อนผมครับ ผมจะบ้าตายกับพี่เพลิงที่มาแนวนี้ บังคับผมเสียยังดีกว่าเลยครับ ผมหลบตามองไปนู้นนน ระเบียงครับ มองท้องฟ้ามองแดดมาตู้เย็นโต๊ะอาหาร แล้วก็จบที่หันมามองพี่เพลิง

‘ก็ไม่ได้บอกว่าไม่ได้ แต่ลมกลัว ลมทำตัวไม่ถูกเลยว่ะพี่เพลิง ลมโดนมองตั้งแต่หัวจรดเท้า สภาพลมก็เป็นแบบนี้ใครจะไปรับได้วะถามหน่อย เด็กหน้าโง่ๆคนหนึ่งแค่เนี้ย พี่เพลิงโตมาแบบไหนวะแม่โคตรจะโหดเลย นี่ลมไม่ได้ว่าท่านนะเว้ยแต่ลมอึดอัด ลมไม่เข้าใจท่านเลย’ ผมพูดเสร็จก็ถอนหายใจออกมาเสียงดังลั่นห้องให้รู้ว่าผมอึดอัดจริงๆ

‘เหนื่อยไหม’ ผมเหลือบตามองไอ้คนที่นอนนิ่งบนเตียงแล้วพูดขึ้นมาแล้วยื่นแก้วน้ำส้มให้ผมอย่างยากลำบากจนผมต้องคว้ามาถือไว้

‘เออ เหนื่อย’ ผมพูดแล้วกลอกตาไปมาให้กับความเมาของพี่เพลิง ไม่รู้ว่าโดนรถชนจนสมองกลับหรือเปล่าครับ ทั้งยิ้มทั้งอ้อนผมอยู่ได้ ขนลุกจะตายห่า ผมดูดน้ำส้มอย่างไม่เกรงใจคนป่วยที่นอนมองผมตาปริบๆ ก่อนจะวางลงแล้วก็ยิ้มเผล้ออกมาอย่างพอใจ

‘จุ้บๆหน่อย’ ผมขมวดคิ้วเพราะภาษาเหมือนเด็กปัญญาอ่อนจากปากพี่เพลิง

‘เร็ว อย่าดื้อ’ ผมพึมพำอะไรวะออกมาเบาๆแล้วตามใจคนป่วยโดยการเอียงคอเข้าไปเข้าปากตัวเองสัมผัสกับปากพี่เพลิงอย่างแผ่วเบาก่อนที่จะกดจูบลงเล็กน้อย แต่ไม่ได้มีอะไรเกินกว่านั้นนะครับแค่กดปากลงไปเหมือนจูบตูดเด็กล่ะครับ

‘เอาอีก’โว้ะ ผมขมวดคิ้วแน่นแล้วก้มลงไปกดปากตัวเองย้ำๆบนปากพี่เพลิงอยู่หลายต่อหลายครั้ง พี่เพลิงหัวเราะในลำคอเบาๆก่อนจะใช้มือซ้ายล็อคตัวผมไว้ มันไม่แน่นหรอกครับ

‘จะทำอะไรด้ายย~~’ผมแกล้งพูดเสียงยืดยาวแล้วเอาหน้าไปชิดกับพี่เพลิง วางมือคร่อมตัวพี่เพลิงไว้อย่างลำบากอยู่นิดหน่อยเพราะผมนั่งพับขาบนเก้าอี้แล้วก็ต้องระวังแขนอีกข้างที่เท้าอยู่ตรงแขนที่พี่เพลิงใส่เฝือกด้วยครับ มือพี่เพลิงจากที่โอบอยู่ตรงกลางหลังลดต่ำลงมาตรงเอวแทน

‘นั่นสิครับ น่าเสียดายจัง’ มั่นใจครับว่าผมเหนือกว่าแน่นอนครั้งนี้แต่มันรู้สึกจั๊กจี้ชะมัดเลยครับ ไม่รู้ว่าทำไมช่วงนี้จะดูรักกันเหลือเกิ๊นผมยังหมั่นไส้ตัวเองเลยครับ แต่สภาพผมนี่ไม่ต่างกับเด็กใจแตกหรือเด็กเสี่ยเลยนะเนี่ย ผมยกยิ้มนิดหน่อยแล้วเอาเหม่งชนหัวพี่เพลิงเบาๆ

‘กินต่อเร็วเดี๋ยวเขามาเก็บ’

ผมแทบจะแยกเขี้ยวขู่แล้วตักข้าวเข้าปากพี่เพลิงครับ พี่เพลิงอ้าปากรับโดยไม่บ่นอะไรออกมาสักคำ เพราะผมตักเร็วมากชนิดที่ว่ายังเคี้ยวไม่หมดก็จ่อปากแล้วครับ พี่เพลิงมองหน้าผมตลอดทุกครั้งที่ผมป้อน เข้าใจนะครับว่ามันไม่มีอะไรให้มองแล้วนอกจากหน้าผม แต่มันก็รู้สึกแปลกๆอยู่ดีครับ

‘พอแล้วครับ’ ผมพยักหน้าขึ้นลงรับรู้แล้ววางช้อนลงจัดการลุกขึ้นยืนดันที่วางไปจนชิดกับพนังรอให้พี่แม่บ้านมาเก็บจาน

ผมมองหาขวดน้ำที่พ่อแม่พี่เพลิงน่าจะเตรียมไว้ให้แล้วก็เจอมันอยู่ในตู้เย็นเล็กๆของทางโรงพยาบาลครับ ผมจัดการใส่หลอดอะไรเรียบร้อยแล้วก็หย่อนตูดลงนั่งป้อนพี่เพลิง แล้วก็เอามาดูดเองครับ อย่าลืมนะว่าผมยังไม่กินข้าวเลยตอนพี่เพลิงหลับว่าจะลงไปหาซื้อหรือไปนั่งกินด้านล่างเหมือนกันครับ

‘วันนี้น้องลมน่ารักจังครับ ไปอยู่กับพี่นะ’ ผมปิดฝาขวดน้ำไปด้วยมองค้อนพี่เพลิงไปด้วย ผมบอกแล้วว่าไม่ได้ปฏิเสธอะไรขนาดนั้น แต่วันนี้มันไม่เหมือนก่อนหน้านี้ ผมไม่ได้แค่โดนหามไปนอนเหมือนครั้งนั้น

‘ถ้าลมทำตัวดีๆ แม่พี่เพลิงจะมองลมดีกว่านี้ไหม’ ผมเลิกเล่นแล้วมองหน้าพี่เพลิงอย่างจริงจังมากขึ้น แน่นอนว่าพี่เพลิงก็ทำหน้านิ่งเฉยใส่ผมเหมือนกัน หัวผมถูกจับให้โยกซ้ายทีขวาทีตามแรงมือของพี่เพลิง พี่เพลิงมองหน้าผมนิ่งๆนานมากครับ นานจนผมต้องหลบตาไปเอง

‘แม่พี่อาจจะงี่เง่าไปบ้าง แต่จริงๆเขาก็ไม่มีอะไรหรอกนะครับ’ผมขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร กับคนในครอบครัวก็คงจะเป็นแบบนั้นนั่นล่ะครับ แต่ผมเป็นคนนอกที่ไม่รู้จะแทรกเข้าไปยังไง ไม่รู้ว่าแม่พี่เพลิงจะเปิดใจรับผมเมื่อไหร่ และมันจะมีวันนั้นไหม

‘น้องลมไม่รู้ตัวเหรอครับว่าอยู่ใกล้ใครๆเขาก็รักน้องลมกันทั้งนั้น น้องลมมั่นใจในตัวเองหน่อยสิครับ เป็นในแบบที่น้องลมอยากจะเป็น ไม่ต้องฝืน ถ้าน้องลมไม่ไหว บอกพี่มาเลยครับ’

‘เออไหว ลมไหว พอใจยัง?’ผมประชดไปตามวิถีของผม รู้ตัวครับว่าเป็นคนขี้ประชดและพี่เพลิงอาจจะรำคาญได้ แต่ผมก็อดไม่ได้จริงๆนั่นล่ะครับ

‘อย่าประชดพี่สิครับ’ พี่เพลิงพูดเสียงดุทำให้ผมหน้างอออกมาอย่างช่วยไม่ได้

‘เค้าไหวไงตัวเอง เค้าเป็นที่รักของทุกคนเลยยยงื้อออ’ พี่เพลิงยื่นมือมาดึงแก้มผมจนยืดครับ ผมก็ร้องโอดโอยนิดหน่อยแล้วก็ไม่ได้ว่าอะไร

‘อย่ามาทะเล้นด้วยครับ พี่จริงจังนะ’ผมสะบัดมือไปมาอย่างเบื่อหน่ายแต่พี่เพลิงก็ยังทำหน้าดุใส่ผม เจ็บแล้วยังมาทำโหดอีกครับ

‘ลมจะพยายามไง แค่นี้เองเนอะ’ อดเสียงสั่นไม่ได้อยู่ดีครับ ผมประหม่าอย่างบอกไม่ถูกจริงๆ แล้วผมก็ไม่ค่อยเป็นแบบนี้สักเท่าไหร่ จริงๆผมก็มั่นใจว่าใครๆก็เอ็นดูผม ผมสัมผัสได้ว่ามันเป็นอย่างนั้นมาตลอด แต่แม่พี่เพลิงไม่ได้รู้สึกเอ็นดูผมเลย ไม่เหมือนแม่ไอ้พีทเลยสักนิด แล้วผมจะไปคิดถึงมันทำไมวะ

‘แค่อยู่ดูแลพี่ก็ได้ครับ’ ผมเบ้ปาก เจ็บขนาดนี้ผมต้องอยู่กี่เดือนครับ โธ่

‘โอเค ยอมแล้ว พี่เพลิงนอนพักก่อน เดี๋ยวลมลงไปหาอะไรกิน’ เครียดแต่หิวครับ คิดมากไปก็ไม่ได้อะไรยังไงผมก็ต้องดูแลพี่เพลิงบ้างอยู่ดี ถ้าไม่มีผมพี่เพลิงจะอาบน้ำยังไงวะ แม่หรอ? อี๋ ไม่น่าจะใช่ครับ พี่แม่บ้านยิ่งไม่ใช่ใหญ่ นี่ไง ผมเสียสละดูเองไงครับ

‘อย่าไปนานนะ’

‘พี่เพลิงนั่นแหละอย่าหายไปนาน’

‘อ้อ… ครับ’

จบการเล่าย้อนอดีต ก็อย่างที่ว่านั่นล่ะครับ พี่เพลิงบ่นคันเฝือกผมเลยบังคับให้นอนไป ห้องเลยเงียบและผมกำลังคิดมากอะไรอยู่ก็ไม่รู้ เย็นๆแม่พี่เพลิงจะมาอีกซึ่งผมไม่อยากให้ท่านมาเลยจริงๆ ผมกลัว ผมรู้สึกไม่ดีเลยจริงๆ ผมไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงให้แม่พี่เพลิงพอใจ เพราะผมเป็นลูกแม่หรอ? เหอะ

เสียงเคาะประตูทำให้ผมสะดุ้งหลุดจากการเหม่อลอยของตัวเอง แล้วมองไปทางประตูทันทีก่อนที่มันจะเปิดออก หมอเพิ่งตรวจไปก็ไม่น่าจะมาอีก พ่อแม่พี่เพลิงก็บอกว่าจะมาตอนเย็นๆไม่ใช่เหรอ ผมขมวดคิ้วแน่นและคนที่เดินใกล้เข้ามาทำให้ผมเบิกตากว้างและใจเต้นระรัว

รีน?

ผมเกร็งขึ้นมาอย่างกะทันหันก่อนที่จะก้าวขาออกไปช่วยถือของในมือเธอ เธอมอง มองผมไม่ได้ต่างจากที่แม่พี่เพลิงมอง ผมไม่ได้พูดอะไรอีกและเธอก็ไม่ได้พูดอะไร ตอนแรกห้องเงียบเพราะไม่มีบทสนทนาเนื่องจากพี่เพลิงหลับและผมไม่ได้อึดอัดอะไร แต่ตอนนี้ถึงมันจะเงียบเหมือนเดิมแต่ถึงอย่างนั้นคนก็ไม่เท่าเดิม และความอึดอัดมันมากกว่าเดิมมาก

“เป็นไงบ้างคะ รีนเพิ่งรู้ก็เลยรีบมา” พี่เพลิงทำท่าจะพลิกตัวแต่พลิกไม่ได้ครับเลยถอนหายใจออกมา เธอเลยทักขึ้นแล้วไปนั่งเก้าอี้ข้างเตียงที่ผมเคยนั่ง ผมกลอกตาไปมาแล้วหย่อนตัวลงบนโซฟาแทน พี่เพลิงผงกหัวขึ้นหรี่ตามองผมแบบงงๆก่อนจะหันไปมองเธอเหมือนเดิม

“ไม่เป็นไรแล้วครับ” พี่เพลิงพูดแล้วยิ้มแห้งๆออกมา ผมเบ้ปากพูดตามพี่เพลิงอย่างหมั่นไส้ทำให้พี่เพลิงหน้าสีหน้าดุผมขึ้นมาอีก ผมแลบลิ้นเล่นหูเล่นตาเต็มที่ครับเพราะว่าเธอนั่งหันหลังให้ผม

“คนดูแลดีหรอคะ”

“ประมาณนั้นครับ”

“ถามคำตอบคำเลยนะคะ รีนไม่ได้จะมาทำอะไรนะแค่มาเยี่ยมเฉยๆ ทานผลไม้ไหมคะเดี๋ยวรีนปลอกให้” พี่เพลิงพยักหน้าส่งๆไป เอ๊ะ หรือว่าจะไม่ได้พยักหน้าส่งๆก็ไม่รู้ รู้แค่เธอลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปที่โต๊ะกินข้าวเล็กๆที่ผมวางของไว้ให้ว่าแต่มีมีดหรอครับ แล้วผมก็ต้องพยักหน้างึกงักเพราะเธอเตรียมมาครับ มีดปลอกสีชมพูน่ารักมุ้งมิ้ง

“ผมช่วยไหม” ผมลุกขึ้นเดินไปเพราะท่าทีเธอไม่ใช่คนที่ปลอกอะไรเป็นเลยครับ ดูท่าว่าจะเป็นชนิดเดียวกับพี่เพลิงเลยด้วยซ้ำ ผมไม่สบายวันนั้นพี่เพลิงยังทำโจ๊กง่ายๆให้ผมกินไม่ได้เลยครับ เห็นผมเป็นแบบนี้แต่ผมก็พอทำเป็นนะครับ แต่ส่วนมากแพรจะเป็นคนทำให้เท่านั้นเองครับ

“งั้นพี่ฝากด้วย” พี่? เธอกำลังแทนตัวเองว่าพี่? ผมได้แต่มองด้วยความงง ผมรู้ว่าเธออายุมากกว่าผมอยู่นิดหน่อยนะครับแต่ผมว่าเธอไม่เคยแทนตัวเองว่าพี่กับผมนะ ถ้าผมจำไม่ผิดเธอก็แทนตัวเองว่าฉันตลอดไม่ใช่หรอ นี่มันเกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย

ผมจัดการเอาแอปเปิ้ลไปล้างในห้องน้ำแล้วจัดจานมาค่อยๆปลอกเปลือกมันออกทีละนิด จากตรงนี้ผมหันหลังให้กับทั้งคู่ครับแล้วผมก็ปลอกไปลอบฟังเขาคู่กัน แต่เขาคุยกันเสียงเบามากครับ ห้องมันไม่น่าจะกว้างขนาดที่ผมจะได้ยินเสียงเหมือนเสียงกระซิบแบบนี้ หรือว่าตั้งใจคุยให้ผมไม่ได้ยินเลย

ผมได้แต่เก็บความสงสัยไว้เงียบๆแล้วตั้งหน้าตั้งตาปลอกเปลือกแอปเปิ้ลพร้อมยัดมันเข้าปาก ผมชอบเปลือกมันครับ ผมว่ามันเปรี้ยวอร่อยดี ไม่เข้าใจว่าทำไมบางคนถึงไม่ชอบกิน

“คิดดีแล้วเหรอคะ รีนสวยนะ รวยด้วย”เป็นครั้งแรกที่เสียงส่งมาถึงหูผมครับ ผมเม้มปากแน่นแล้วเอามีดเฉาะแอปเปิ้ลลงไปจนมันเกิดเสียงดัง แล้วก็ทำมันอย่างนั้นอยู่หลายครั้ง ผมไม่ชอบแต่ผมทำอะไรไม่ได้ ทำอะไรไมได้เลยสักนิด ครั้งนี้ผมจะเชื่อในตัวพี่เพลิงก็ได้

“อย่าทำแบบนี้สิครับ พี่ไม่ชอบ” ไม่รู้ว่าดุผมที่ทำตัวก้าวร้าวหรือว่ารีนที่พูดแบบนั้นทั้งที่ผมอยู่ด้วยก็ไม่รู้ ผมอดที่จะหันไปมองไม่ได้เลยหันข้างแอบเหลือบมอง

“เหี้ย!” ผมอุทานเสียงดังลั่นเพราะตาผมมองที่อื่นแต่มือผมยังคงกดมีดลงไปไปบนแอปเปิ้ล มือผมน่ะไม่เป็นไรครับเพราะผมแค่มือลื่นทำแอปเปิ้ลที่ถือไว้ตกพื้นเท่านั้นเองครับ ที่ผมร้องก็แค่ผมตกใจและขี้เกียจปลอกใหม่

“น้องลมเป็นอะไรครับ มีดบาดหรอ?” ผมรีบวางมีดแล้วชูมือขึ้นให้พี่เพลิงดูว่าผมไม่เป็นอะไร พี่เพลิงดูจะห่วงเกินเหตุมากเลยครับ นั่นทำให้ผมใจชื้นขึ้นมานิดหน่อย

“ลมไม่เป็นไร ทำหล่นเฉยๆ” ผมฝืนยิ้มแห้งๆออกไปก่อนที่จะหยิบแอปเปิ้ลช้ำๆ ขึ้นมาหย่อนใส่ถังขยะ

“ไม่ต้องทำแล้วครับน้องลม พี่ไม่ทานแล้ว น้องลมนั่งเฉยๆเถอะ” รู้สึกแปลกๆกับคำพูดของพี่เพลิงครับ ไม่ว่าจะเป็นห่วงผมหรืออะไรก็แล้วแต่แต่ตอนนี้ผมอึดอัดจังครับ ผมไม่ชอบรีนเลย ผมต้องทำยังไงดีล่ะ ตอนนี้ได้แต่คว้าปอกมีดสีชมพูน่ารักมาสวมไว้แล้วยัดของทุกอย่างลงในถุง แล้วก็ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น

“ปกติดุกันแบบนี้หรอคะ”รีนพูดยิ้มๆแล้วไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก

“ลำบากไหมคะ เมื่อไหร่จะหาย” พี่เพลิงขมวดคิ้วใส่เธอนิดหน่อยก่อนที่จะคลายออกอย่างรวดเร็ว ผมไม่เข้าใจท่าทีของทั้งคู่เลยครับ เหมือนรู้อะไรกันอยู่สองคน ไม่ชอบ ไม่พอใจ ผมข่มอาการนี้มานานพอสมควรแล้วนะเนี่ย…

“พอเถอะครับ ถ้าเรายังไม่หยุดพี่จะไม่คุยด้วยจริงๆแล้วนะ” หมดความอดทนครับ ผมวางมีดลงกับโต๊ะแล้วเดินย่ำเท้าเสียงดังเดินเข้าห้องน้ำก่อนที่จะปิดประตูลง
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบแปด (รถชนหรือชนรถ) P.18 11/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 24-05-2015 21:16:19
ผมเปิดก๊อกน้ำแล้วเอามือถูกันในนั้น น้ำไหลเอื่อยๆที่ผ่านผิวทำให้ผมใจลอยไปชั่วขณะ ผมเงยหน้ามองตัวเองในกระจกก็เห็นใบหน้าของตัวเองที่ดูไม่ดีเท่าไหร่ ตาผมแดงและคลอไปด้วยม่านน้ำตา ผมเกลียดความรู้สึกที่อัดแน่นอยู่ตอนนี้จริงๆ เกลียดจนไม่อยากมาเจออะไรแบบนี้เลย

“น้องลม น้องลมครับ น้องลม โอ๊ย” เสียงสบถของพี่เพลิงทำให้ผมปิดน้ำรีบออกจากห้องน้ำเพื่อออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น พี่เพลิงเหมือนจะพยายามลุกนั่งโดยที่รีนไม่ค่อยได้ช่วยพยุงเลยดูลำบาก ผมวิ่งเข้าไปแทรกระหว่างรีนกับพี่เพลิงแล้วพยุงพี่เพลิงให้ลุกนั่ง

“เรียกลมทำไมล่ะ” ผมทำน้ำเสียงประชดอีกแล้ว อยากจะตบปากตัวเองแรงๆสักครั้งจังครับ

“รีนว่ารีนกลับก่อนดีกว่าค่ะ… อยู่ไปก็ไร้ค่า หายไวๆนะคะพี่เพลิง พี่ไปนะคะน้องลม”เธอคว้ากระเป๋าถือมาคล้องแขนไว้ก่อนจะฉีกยิ้มให้ผมและพี่เพลิง ยอมรับว่างงมากๆครับ เธอไม่น่าจะเป็นคนที่ปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไปง่ายๆแบบนี้เลยสักนิด

“ผมไปส่งไหมครับ” ปากผมพูดไปโดยที่ไม่ได้ผ่านการคิดเลยสักนิดครับ แต่เธอก็ส่ายหน้าไปมาแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรอีกแถมยังเดินออกไปเลยอีกต่างหาก

“เล่า!! ทำไมเขาเป็นแบบนั้นอ่ะ วันนั้นยังจะตบแพรอยู่เลย” ผมเอามือตบเตียงเสียงดังพร้อมพยายามทำหน้ากดดันพี่เพลิงให้มากที่สุด

“น้องลมเคยบอกให้พี่ปฏิเสธตรงๆใช่ไหม” ผมขมวดคิ้วเล็กน้อยแต่ก็พยักหน้างึกงักตอบรับ ผมเคยพูดจริงๆครับผมจำได้ดี

“พี่ก็ทำตามที่น้องลมบอกไงครับ” พูดยังไม่ชัดเจนสักอย่างแต่กลับหันไปคว้ารีโมทโทรทัศน์เปิดดูซะงั้นครับ นั้นทำให้ผมยกมือขึ้นขยี้หัวอย่างหงุดหงิดที่คำตอบมันไม่ตรงใจเลยสักนิดเดียวแต่คนตอบกลับเลื่อนหาช่องดูรายการอะไรก็ไม่รู้

“เล่าให้ฟังเดี๋ยวนี้เลย ลมสั่งนะเนี่ยสั่งงง” ผมเริ่มงอแงอยากรู้เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างที่เราห่างกันไปพี่เพลิงทำอะไรบ้างก็ไม่รู้ รู้แค่ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากไปเรียน เมา ทำงานกลุ่ม กลับบ้าน เรียกได้ว่าโคตรไร้สาระเลยครับ ผมเหมือนกลับไปใช้ชีวิตตามปกติแต่ก็ยังอึนๆตลอดเวลา

“ไม่มีอะไรจริงๆครับ พี่ก็แค่พูดทุกอย่างไปตรงๆ ผู้หญิงแบบรีนไม่จำเป็นต้องมาตามตื้อพี่ด้วยซ้ำครับ ส่วนเรื่องแพรพี่ไม่รู้ว่าผู้หญิงเวลาไม่ชอบกันเขาจะราวีกันขนาดไหน แต่พี่ว่ารีนคงไม่ยุ่งกับพี่แล้วล่ะครับ ที่ผ่านมาพี่ไม่เด็ดขาดแล้วก็ปล่อยเลยตามเลยมากเกินไปจริงๆ มันดูเหมือนพี่ไปทำลายความรู้สึกเขา พี่นี่แย่จริงๆนะครับ”

ผมมองหน้าพี่เพลิงแต่คำพูดของพี่เพลิงทำให้ผมนึกถึงมัน นึกถึงไอ้พีท ผมทำลายความรู้สึกของมันอย่างไม่มีชิ้นดีเลยสักนิด ผมไม่ได้แค่ปล่อยเลยตามเลยแบบพี่เพลิง แต่ผมทำเลยเถิดไปมากกว่านั้นอีกและมันก็ไม่ได้ว่าอะไรผมสักคำ

“ทำไมทำหน้าแบบนั้นครับ” พี่เพลิงยกมือขึ้นจับผมของผมทัดหูไว้แล้วเกลี่ยแก้มผมอย่างแผ่วเบา ผมผมเริ่มยาวแล้วครับ ตั้งแต่ที่ผมยุ่งๆงงๆกับชีวิตแล้วผมก็ไม่ได้ไปยุ่งกับมันเท่าไหร่ หน้าม้าเริ่มยาวจนแทบจะปิดตาผมด้านหลังก็เริ่มทิ่มคอจนน่ารำคาญ

“เปล่า ไม่มีอะไร” ผมพูดปัดๆไปแล้วจับมือพี่เพลิงให้ทาบกับหน้าไว้แบบนั้น อ้อนครับ ผมอยากอ้อน พี่เพลิงยิ้มออกมานิดหน่อยผมได้แต่เม้มปากอย่างทะเล้นพร้อมกับถูแก้มลงบนมือพี่เพลิง

“ไม่หรอก น้องลมมีอะไรอยู่ในใจหรือเปล่า หน้าน้องลมมันฟ้องทุกอย่างเลยนะครับ” ผมนิ่งแล้วก้มหน้าก้มตาทันทีครับ ไม่รู้จะพูดยังไง เพราะพี่เพลิงหายไปหรอกผมเลยไปเล่นพิเรนทร์กับไอ้พีท เพราะพี่เพลิงนั่นแหละ เพราะพี่เพลิงคนเดียวเลยด้วยครับ

“ฟ้องยังไง?” ผมเงยหน้าแล้วยิ้มทะเล้นออกมาอีกครั้ง

“ก็ดูสับสน ดูมีอะไรที่คิดมากอยู่ในหัว มีอะไรจะบอกพี่หรือเปล่า” ผมส่ายหน้าพรืดทันที แล้วหย่อนตัวลงนั่งกับเก้าอี้ข้างเตียงพร้อมยกขาขึ้นขัดสมาธิบนนั้น

“เครียดที่พี่เพลิงเจ็บแบบนี้ไง” ผมโบ้ยไปเรื่อยพี่เพลิงก็ทำหน้าไม่เชื่อแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรออกมา เสียงจากโทรทัศน์ที่พี่เพลิงเปิดยังดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่องเรียกความสนใจผมและพี่เพลิงให้หันไปมอง

“น้องลมเบื่อไหม พี่อยู่คนเดียวก็ได้นะ” ผมส่ายหน้าไปมาอีกครั้ง ปกติผมก็ไม่ค่อยได้ออกไปไหนอยู่แล้วครับ นั่งโง่ๆอยู่บ้าน เล่นเกม ทำนู้นนี่ปกติ กับอีแค่นั่งแบบนี้ผมไม่เบื่ออะไรหรอกครับ

“ลมรักพี่เพลิงนะ รักจริงๆนะ” อยู่ดีๆผมก็พูดขึ้นมาอย่างไร้เหตุผล ย้ำซ้ำๆกับตัวเองอยู่หลายรอบแต่ไม่กล้ามองตาพี่เพลิง พี่เพลิงเงียบ ทั้งห้องก็เงียบลงมีแต่เสียงโทรทัศน์ที่ดังออกมาเรื่อยๆ ผมหัวใจเต้นรัวอย่างบอกไม่ถูกตอนที่เผลอไปมองตาพี่เพลิง

“พี่ก็รักเด็กดื้อครับ” ผมขมวดคิ้วหน้ายุ่งไปนิดหน่อยอย่างไม่พอใจ

“ใครดื้อ”

“น้องลมไง”

“ไม่เอาาาา ลมไม่ดื้อ” ผมพูดเถียงทั้งรอยยิ้มพี่เพลิงก็ยกมือขึ้นทำท่าจะผลักหัวผมแล้วก็ผลักจริงๆครับ ผมเลยปัดมือพี่เพลิงออก

ผมเถียงอู้อี้กับพี่เพลิงจนกระทั่งพี่แม่บ้านเอาอาหารเที่ยงมาให้ครับ ผมก็ทำหน้าที่ป้อนเหมือนเดิม ทำทุกๆอย่างเหมือนเดิมก่อนที่จะลงไปกินข้าวด้านล่าง ตอนประมาณเย็นๆหน่อยแม่พี่เพลิงก็แวะเอาขนมมาให้ ไม่ได้ให้ผมครับให้พี่เพลิง ผมก็ได้แต่นั่งตัวลีบตามเคย แต่พ่อพี่เพลิงชวนผมคุยอยู่บ้างนะครับ ผมเกร็งนิดหน่อยแต่ผมคิดว่าอีกไม่นานก็คงชินแล้วล่ะครับ ยิ่งนึกสภาพถ้าผมต้องไปอยู่บ้านพี่เพลิง…

สงสารตัวเองจริงๆ

ผมได้แต่ยิ้มแห้งๆให้กับภาพตรงหน้า แม่กับพ่อพี่เพลิงคุยเล่นกันเหมือนผมเป็นอากาศที่ไม่มีตัวตนในห้อง

……………………………………………………………………………

“หวัดดีครับ” ผมยกมือไหว้แม่พี่เพลิงลวกๆอย่างตกใจ

วันนี้หมอให้พี่เพลิงกลับบ้านแล้วครับ แต่มันบังเอิญเป็นวันเรียนผมเลยแยกกับพี่เพลิงโดยผมเข้าไปเช็คชื่อแล้วออกมาอย่างแนบเนียน และฝั่งพี่เพลิงพ่อพี่เพลิงก็พากลับมาอยู่บ้าน เอาล่ะครับ แม่พี่เพลิงเริ่มมองผมอย่างสำรวจอีกแล้วครับ ตอนนี้ผมอยู่ในชุดนักศึกษาที่หลุดลุ่ยและผมที่ยุ่งเหยิงเพราะนั่งพี่วินมา

“ตาเพลิงอยู่บนห้อง” แม่พี่เพลิงสะบัดหน้าไปทางบันได ผมงงๆไปนิดหน่อยแต่ก็ยกมือไหว้อีกครั้งพร้อมเดินขึ้นไปหาพี่เพลิง ทำไมยังไม่เลิกทำเสียงแบบนี้ใส่ผมก็ไม่รู้ ผมได้แต่ส่ายหน้าไปมาเบาๆก่อนที่จะจับลูกบิดประตูก้าวเข้าไปในห้องพี่เพลิง

“เฮ้ยๆๆๆ ทำอะไร” ผมรีบร้องห้ามเพราะพี่เพลิงทำท่าจะลงจากเตียงเอง ผมรีบดันไหล่พี่เพลิงให้นั่งอยู่อย่างนั้น

“พี่อยากเข้าห้องน้ำครับ” พี่เพลิงพูดออกมาหน้าตายทำให้ผมอับอายแทนครับ ผมถอนหายใจออกมาแล้วคว้าแขนข้างที่ปกติที่ขึ้นคล้องคอแล้วดึงตัวพี่เพลิงขึ้นอย่างยากลำบาก ตัวก็หนักชิบหายผมล่ะอย่างกลับบ้านไปฟิตกล้ามมาอุ้ม แต่ก็ได้แค่คิดเพ้อเจ้อไปเรื่อยครับ

“น้องลมไม่ต้องช่วยพี่นะ พี่อยากหัดใช้ไอ้นั่นครับ” พี่เพลิงพูดพร้อมชี้ไปที่ไม้ค้ำยันสองอันที่วางไว้ข้างเตียง ผมพยักหน้างึกงักอย่างเข้าใจแล้วพยุงให้พี่เพลิงหยิบไม้ค้ำยัน ก่อนที่จะปล่อยให้พี่เพลิงยืนด้วยตัวเอง

“ต้องเข้าไปด้วยไหมอ่ะ” ผมถามขึ้นตอนอยู่หน้าห้องน้ำ พี่เพลิงยุกยิกอะไรอยู่ก็ไม่รู้สักพักแล้วก็ถอนหายใจออกมา

“ไม่ต้องก็ได้ครับ”

ผมไม่ให้ปิดประตูห้องน้ำครับเผื่อเป็นอะไรผมจะเข้าไปช่วยได้ ผมก็ยืนหรี่ตาบ้างเอามือขึ้นบังบ้างแล้วแต่อารมณ์ พี่เพลิงดูเก้ๆกังๆมากจนเห็นได้ชัด เสียงบ่นพึมพำดังออกมาเป็นระยะเพราะการใช้มือที่ไม่ถนัดมาทำธุระครับ แล้วเมื่อไหร่จะเสร็จวะเนี่ย ผมตื่นเต้นเหมือนไปฉี่เองแล้วนะเว้ย

“เสร็จยัง” ผมถามเร่งออกไปเพราะผมไม่ได้อยากดูคนเข้าห้องน้ำขนาดนั้น

“เสร็จแล้วครับ” พี่เพลิงจัดการกับกางเกงตัวเองแล้วใช้ไม้ค้ำยันพยุงตัวให้หันกลับมาหาผม ผมหลบให้พี่เพลิงออกมาแล้วเดินอยู่ข้างๆจนถึงเตียง ผมรับไม้ค้ำยันมาแล้วให้พี่เพลิงนั่งลง

“ลำบากไหมพี่เพลิง” ผมพูดขึ้นแล้วนั่งคุกเข่ากับพื้นข้างเตียง พี่เพลิงขยับตัวเปลี่ยนท่าแล้วนอนลงกับเตียงครับ

“ก็นิดนึงครับ นอนเฉยๆมันก็เบื่อด้วย” ผมพยักหน้างึกงักอย่างเข้าใจแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรอีก คนเจ็บคงจะต้องเจียมตัวสักหน่อยแล้วล่ะครับ เพราะสภาพแบบนี้ผมก็ไม่อยากให้พี่เพลิงออกไปไหนด้วยสิ

“แล้วน้องลมทำไมไม่ไปเรียน หืม?” ผมยิ้มแห้งๆออกมาทันทีเมื่อพี่เพลิงหันมาทำหน้าดุใส่ผม อาจารย์ที่สอนยังไม่ทำหน้าโหดเท่าพี่เพลิงเลยครับ เหอะๆ

“ลมห่วงพี่เพลิงไง แต่ลมเข้าไปเช็คชื่อมาแล้วนะ... ไม่เห็นต้องทำดุใส่แบบนี้เลยนี่หว่า” ผมโวยวายกลบเกลื่อนไปเพราะจริงๆแล้วผมก็ขี้เกียจเรียนด้วยนั่นล่ะครับ และเหมือนพี่เพลิงก็รู้นิสัยผมดีเลยทีเดียว

“ขอโทษครับ แต่พรุ่งนี้ไม่เอาแล้วนะ ต้องไปเรียนตามปกตินะครับ” เหมือนมีพ่อเพิ่มมาครับ ไม่สิพ่อผมไม่ด้วยซ้ำ ทำตัวเหมือนเป็นพ่อผมเลยนะเนี่ย ผมได้แต่เบ้ปากอย่างหมั่นไส้แล้วก็นั่งเงียบอย่างไม่รู้จะคุยอะไร แต่อยู่ดีๆเสียงไลน์จากโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น ผมเลื่อนเพื่อเปิดดูข้อความเต็มๆแล้วก็ต้องนั่งหน้าซีดอยู่อย่างนั้น

กูมีอะไรจะบอก
แม่กูเห็นตอนที่มึงจูบกับกู
เขาไปล็อคบ้านพอดี
แต่ก็อธิบายไปหมดแล้ว
แค่อยากบอกเห็นวันนี้ไม่เข้ามอ
ไม่มีไรหรอก

ผมเงยหน้ามองพี่เพลิงแล้วก้มลงอ่านข้อความอีกครั้ง พี่เพลิงทำหน้าสงสัยผมเลยยิ้มออกมาบางเบาให้พี่เพลิงเห็น

“ลมไปคุยโทรศัพท์แป๊บนึงนะพี่เพลิง”

“ครับ”

ผมระบายลมหายใจออกมาอย่างร้อนรนแล้ววิ่งลงบันไดไปทางฝั่งสระว่ายน้ำ กดเบอร์ไอ้พีทแล้วเดินวนอยู่อย่างนั้น ทีอย่างงี้แม่งรับช้าชิบหาย แม่มันเห็นนะครับ มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆเลยนะเว้ย ถึงมันจะบอกว่าอธิบายไปแล้วก็เถอะแต่ผมกังวลและรู้สึกไม่ดีอย่างบอกไม่ถูกเลยครับ

‘ฮัลโหล’ เสียงจากปลายสายทำให้ผมตกใจแล้วรีบขานรับตอบไปทันทีก่อนที่จะพูดถามมัน

“มึงหมายความว่าไงวะพีท” มันเงียบไปพักนึงแล้วก็พูดตอบมา

‘ก็แม่กูเห็น กูก็บอกไปว่ามึงมีผัวแล้ว กูแค่ชอบมึงฝ่ายเดียว ก็แค่นั้น’ แค่นั้น?? นี่แม่งกล้าพูดคำว่าแค่นั้นอัดหน้าผมเลยหรอครับ ผมเครียดนะเว้ย แม่มันผมรักยิ่งกว่าแม่ตัวเองด้วยซ้ำแล้วท่านต้องมารู้อะไรแบบนี้ท่านจะรู้สึกยังไง จะเกลียดผมไหมก็ไม่รู้

“แม่มึงจะเกลียดกูไหม” ผมนั่งชันเข่าแม่งตรงนั้นแล้วพึมพำบ่นกับมัน มันหัวเราะออกมาเบาๆแบบที่มันชอบทำแล้วก็พูดตอบผม

‘แม่กูรักมึงมากกว่ากูอีกมั้ง กูยังคิดเลยว่าจริงๆแล้วนั่นแม่กูหรือแม่มึง’

“กูไม่ตลกไอ้เหี้ย”

‘แล้วมึงหัวเราะทำไม หึ’ แม่งโคตรเหี้ยปนน่ารักเลยจริงๆครับ ผมหลุดยิ้มออกมาไม่หยุดแล้วคุยต่อเรื่องอื่นกับมัน

มันถามอาการพี่เพลิงผมก็ตอบไปแถมมันยังบอกว่ารอเสียบอีกต่างหากผมก็ด่ามันสิครับ แต่ผมรู้ว่ามันไม่ได้คิดจริงจังอะไรอยู่แล้ว ผมได้ยินเสียงไอ้เคนแทรกเข้ามาทั้งที่พวกมันน่าจะเรียนอยู่แท้ๆ พอผมถามมันก็บอกว่าออกเมาหาอะไรกนด้วยกัน อีกอย่างมันบอกผมด้วยว่าช่วงนี้มันเดินกับไอ้เคนบ่อย น่าสงสัยจริงๆ

“งั้นแค่นี้นะมึง กูไปละ”

‘อย่าคิดมากนะมึง มันไม่มีอะไรหรอก’

“โอเค” ผมยิ้มก่อนที่จะกดวางสายแล้วหันกลับไปจะเดินเข้าไปในตัวบ้าน แต่คนที่มาขวางผมอยู่ตรงหน้าผมตอนนี้ คือแม่พี่เพลิง ผมยืนนิ่งและกำโทรศัพท์แน่นด้วยความเกร็ง

“ฉันขอถามหน่อย หนูต้องการอะไรจากตาเพลิง” ผมเงียบไม่เข้าตรรกะความคิดของคนรวยๆเลยจริงๆ แม่พี่เพลิงคิดว่าผมกับแพรเข้าหาพี่เพลิงเพราะเงินหรือไง บ้าชิบหาย

“ผมไม่ได้ต้องการอะไรทั้งนั้นแหละครับ” ผมพูดตอบไปแต่ก็ไม่กล้าสบตาแม่พี่เพลิงอยู่ดีครับ ยอมรับว่ากลัวและกลัวมากจริงๆ

“หวังว่าคงไม่ใช่เงิน ไม่รู้ว่าตาเพลิงขนซื้ออะไรให้หรือเปล่าถึงได้ตามติดกันขนาดนี้” มองผมด้วยสายตาเหยียดหยามตั้งแต่หัวจรดเท้า ผมหัวเราะออกมาเบาๆอย่างไร้สาเหตุ

“ผมคิดว่าแม่พี่เพลิงกับพ่อพี่เพลิงเป็นคนน่ารัก วันที่ผมมาที่นี่ครั้งแรกในฐานะน้องชายของแพรพวกคุณทำให้ผมอิจฉาพี่เพลิงที่มีครอบครัวดูแลดีแบบนั้น สำหรับเด็กที่พ่อแม่ทิ้งไปแบบผมแล้ว ผมอิจฉา อิจฉามากจริงๆ ผมอยากเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวนี้ ผมรักพี่เพลิง พี่เพลิงก็เอ็นดูผมมาก แต่คุณกำลังทำให้ผมผิดหวัง”

“ทำไมต้องทำกับผมขนาดนี้ด้วย เพราะผมเป็นผู้ชายหรอ” แม่งเอ้ย น้ำตาเสือกไหลครับ ผมรีบมองด้านบนแล้วเอามือเช็ดน้ำตาลวกๆ พูดมาซะยืดยาวใครจะมารับฟัง เกลียดตัวเองที่พอมีอะไรมาจี้ปมแล้วก็ชอบน้ำตาไหลออกมาง่ายๆ น่ารำคาญชิบหายเลยครับ

“ฉัน.. ” แม่พี่เพลิงยืนนิ่งแต่มีสีหน้าตกใจ ไม่ให้ตกใจได้ไงครับก็มีคนบ้ายืนน้ำตาคลออยู่ตรงหน้า

“ผมขอโทษครับ” ผมพูดขอโทษไปพร้อมกับก้มหัวให้แม่พี่เพลิงเพื่อขอทางแต่แม่พี่เพลิงก็ไม่ยอมหลบให้ผม ผมเลยเงยหน้าขึ้นมองแม่พี่เพลิง

“มาให้แม่กอดมา” ผมก็ได้แต่ยืนงงอยู่อย่างนั้นจนแม่พี่เพลิงคว้าตัวผมเข้าไปกอด

“ฉันก็เคยเป็นแบบหนู เคยไม่มีใครเลย แต่ฉันมีเขา ทั้งๆที่หนูเหมือนฉันขนาดนี้แต่ฉันกลับใจร้ายได้ลงคอ” ผมประมวลผลไม่ทันครับ ผมรับรู้ทุกๆประโยคที่แม่พี่เพลิงพูดแต่ผมไม่เข้าใจมันเลยสักนิด อาจจะเพราะผมดีใจมากจนหูมันอื้ออึงไปหมด

ขอบคุณโลกใบนี้ที่ทำให้ใครๆก็ไม่รังเกียจผม ขอบคุณจริงๆครับ

“ยังไงซะ หนูก็ไม่รู้เรื่องในอดีตอยู่แล้ว ฉันจะยอมรับหนูแล้วกัน”
______________________________________________________________
 :katai5: (คลานเข้ามาอัพ) มาช้ารอบที่ล้านค่ะ แง พอดีว่าปั่นสลับกับอีกเรื่องหนึ่ง จากที่ช้าอยู่แล้วก็เลยช้ากว่าเดิม o22
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามกันมาถึงตอนนี้นะคะ ตอนหน้าจบแล้วค่ะ ขอบคุณจริงๆนะคะ รักทุกคนเลยยย :bye2:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเก้า (ใกล้แล้ว) P.19 24/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: HEARTBREAKER ที่ 24-05-2015 21:48:21
ขุ่นแมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม่!!!!!!!!!!
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ถ้าน้องลมไม่น้ำตาแตกคุณแม่จะยอมไหมเนี่ย
ฮืออออออ รัก
 :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเก้า (ใกล้แล้ว) P.19 24/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 24-05-2015 21:52:17
อ้างถึง
แม่พี่อาจจะงี่เง่าไปบ้าง
ใช้คำแบบนี้กับแม่เลยหรือ?  แม่นายนะ  จริงๆแล้วมันอยู่ที่พ่อเพลิงด้วยที่ล้มเหลวในการพยายามสร้างความมั่นใจให้กับภรรยา แม่เพลิงก็ไม่ได้แย่ไปหมดเลยหรอกอย่างที่เห็นตอนนี้

เดาเอาว่าจะมีปัญหาเรื่องพีทแน่ๆ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเก้า (ใกล้แล้ว) P.19 24/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 24-05-2015 22:06:14
ยังไงกันนะแม่พี่เพลิง แต่ก็ออกมาในทางที่ดีนะตอนนี้ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเก้า (ใกล้แล้ว) P.19 24/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 24-05-2015 22:14:45
ดีใจด้วยเพลิงน้องลม
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเก้า (ใกล้แล้ว) P.19 24/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 25-05-2015 01:05:07
อะไรยังไงคระ. อีคุณแม่พี่เพลิง
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเก้า (ใกล้แล้ว) P.19 24/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 25-05-2015 06:46:22
 :hao5:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเก้า (ใกล้แล้ว) P.19 24/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: TOY_SKY ที่ 25-05-2015 08:58:58
 :mc4: :mc4:
จุดพลุฉลองคุณแม่ยอมรับลูกสะใภ้แล้ว
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเก้า (ใกล้แล้ว) P.19 24/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: ▶August5th◀ ที่ 25-05-2015 15:01:59
เพิ่งเข้ามาอ่าน ตามทันซะที
ในที่สุดแม่พี่เพลิงก็ยอมรับซะทีนะ


ในเรื่องนี้ ผมสงสารพีทมากๆ อ่ะ ผมเข้าใจคนรักเขาข้างเดียว มันเจ็บดีนะ
เฮ้อ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเก้า (ใกล้แล้ว) P.19 24/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 25-05-2015 17:07:56
 :hao4: แอร๊ย ขุ่นแม่แพ้ดราม่า และน้ำตาเด็กดื้อ
ยอมรับแล้ว ดีใจ............. :hao7:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเก้า (ใกล้แล้ว) P.19 24/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: Shinning_day ที่ 25-05-2015 17:13:31
ยังไม่ได้อ่าน แต่มาจิ้มไว้ก่อนอิๆ :z3: :z2: :z10: :z10: :z13: ไรต์มาต่อไวๆนะคะ คาดคะเนแล้วคงอีกสามเดือน -_- :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเก้า (ใกล้แล้ว) P.19 24/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 25-05-2015 19:43:14
น้องลมคือตอบแม่แบบซื่อๆ
ได้ใจและการยอมรับเลย
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเก้า (ใกล้แล้ว) P.19 24/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: punnie ที่ 26-05-2015 14:18:12
 :hao6:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเก้า (ใกล้แล้ว) P.19 24/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 26-05-2015 18:12:21
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเก้า (ใกล้แล้ว) P.19 24/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 27-05-2015 11:12:58
เข้ามารอออคร้าบบบ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเก้า (ใกล้แล้ว) P.19 24/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 28-05-2015 03:29:25
จะจบแล้วเหรอ ไม่นะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเก้า (ใกล้แล้ว) P.19 24/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 31-05-2015 15:51:14
ง่ายยยย!!!  คุณแม่ใจง่ายยย
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเก้า (ใกล้แล้ว) P.19 24/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 03-06-2015 23:37:35
ขอให้จบแฮปปี้แล้วกันนะ
หัวข้อ: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 6/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 06-06-2015 01:07:54
ความลับสุดท้าย

"เกิดอะไรขึ้นครับ” พี่เพลิงก้มลงกระซิบข้างหูผม ผมส่ายหน้าไปมาเบาๆพร้อมส่งยิ้มแห้งๆออกไปโดยที่ไม่ได้ตอบสิ่งที่พี่เพลิงสงสัยเลยครับ

ตอนนี้ผมกำลังนั่งกินข้าวเที่ยงที่บ้านนี้เรียกทานข้าวนั่นแหละครับ โต๊ะอาหารใหญ่ๆที่มีแค่สี่คนนั่ง มีพ่อพี่เพลิงที่นั่งหัวโต๊ะ ผมกับพี่เพลิงที่นั่งข้างกัน และแม่พี่เพลิงที่นั่งฝั่งตรงข้ามมีรอยยิ้มเล็กๆบนใบหน้าประดับอยู่ตลอดเวลา พ่อพี่เพลิงก็ดูจะสงสัยครับแต่ไม่ได้ถามอย่างที่พี่เพลิงถามแค่นั้นเอง

แม่พี่เพลิงนั่งคุยกับผมอยู่พักหนึ่งเลยล่ะครับ ผมฟังทุกๆประโยคที่แม่พี่เพลิงพูด  เมื่อก่อนแม่พี่เพลิงก็เป็นผู้หญิงธรรมดาที่ไม่ได้ร่ำรวยมาจากไหน ได้เจอพ่อพี่เพลิงโดยบังเอิญและแอบคบกันโดยที่ไม่มีใครรู้ โห้ย โคตรเหมือนนิยายเลยครับ สมัยก่อนพ่อพี่เพลิงเสี่ยวน่าดูเลยด้วย

‘พอเขาหาฉันไปแนะนำ ต่อหน้าลูกชายตัวเองเขาก็ทำดีกับฉันหรอก พอเขาไม่อยู่จิกฉันยิ่งกว่าคนใช้’ แม่พี่เพลิงพูดแล้วถอนหายใจพลางส่ายหน้าเบาๆ ผมเงียบอยู่สักพักก็รวบรวมความกล้าถามท่านกลับไป

‘แล้วคุณทำยังไงครับ’ อย่าสนใจสรรพนามที่ผมเรียกแม่พี่เพลิงเลยครับ ผมไม่รู้จะใช้อะไรแล้วจริงๆ ผมปรับอารมณ์ตามจะไม่ทันแล้วด้วยซ้ำไป อยู่ดีๆก็มานั่งคุยกันแบบนี้ทั้งทีตอนแรกยังดูไม่ชอบหน้าผมอยู่เลยครับ

‘ฉันก็อดทนสิ เขาน่ะอยู่ในครอบครัวที่ต้องทำตามที่ที่บ้านสั่งเสมอ ไม่เคยทำอะไรนอกกรอบด้วยซ้ำ แต่เพราะฉันนี่แหละที่ทำเขาต้องทะเลาะกับที่บ้าน เหมือนกันไม่มีผิดเลยเขากับตาเพลิงเนี่ย ฉันกลายเป็นยัยแก่ใจร้ายจนได้’ ผมพยักหน้ารับนิดหน่อยแล้วกรอกตาไปมาอย่างใช้ความคิด แม่พี่เพลิงเลยพูดต่อ

‘ตาเพลิงไม่เคยทำให้ฉันผิดหวังเลยแม้แต่ครั้งเดียว ตั้งแต่เล็กจนโตเขาทำทุกอย่างที่ฉันต้องการ แต่เรื่องของเธอเขาไม่ฟังฉันเลย น้องอย่างนั้นน้องอย่างนี้ ฉันต้องเอางานมาอ้าง แต่ตาเพลิงก็สนใจเธอตลอดเวลาอยู่ดี’ ก็พอเข้าใจคนที่ชีวิตสมบูรณ์แบบอย่างพี่เพลิงอยู่หรอกครับ คงไม่เคยได้สัมผัสครอบครัวที่แตกหักแบบผมและคงไม่เคยใช้ชีวิตนอกกรอบเลยด้วยซ้ำ

‘เล่าเรื่องของแม่ผมได้ไหมครับ’ ผมพูดขัดขึ้นมาในสิ่งที่ผมอยากรู้ แม่พี่เพลิงหันมาจ้องหน้าผมตรงๆจะให้ผมทำยังไงได้นอกจากหลบตาครับ ไม่ต้องเล่าก็ได้ครับแบบนี้ ผมกลัว

‘สิ่งที่เขาเหมือนตาเพลิงอีกอย่างคงเป็นเจ้าชู้ล่ะมั้ง หลายปีก่อนฉันไม่รู้ว่าตอนนั้นเธออายุเท่าไหร่ แม่เธอเข้ามาทำงานเป็นเลขาให้ เขาหลงรักแม่ของเธอทั้งที่ตาเพลิงโตจะเข้ามัธยม จริงๆฉันต้องโทษเขาด้วยที่ไม่เห็นใจกันบ้าง แต่ก็นะ ความโกรธมันบังตา ฉันโทษแม่ของเธอทุกอย่างแล้วบังคับให้เธอลาออก เธอก็ยอม’

‘เอาเถอะ เรื่องนี้มันไม่ได้เกี่ยวกับเธอเลย ฉันแก่เกินกว่าจะมาใส่ใจมันแล้วล่ะ สาวิตรีก็คงคิดอย่างนั้น’ ถึงแม่พี่เพลิงจะบอกว่าตัวเองแก่แต่ผมรู้สึกว่าท่านเหมือนเด็กเลยครับ อาจจะดูน่าเกลียดไปหน่อยถ้าผมใช้คำนี้ เอาใหม่ ดูวัยรุ่นมั้งครับ ผมยิ้มออกมาเล็กน้อยให้กับความคิดตัวเองผมไม่ค่อยจะผูกพันกับแม่เท่าไหร่ผมไม่ใช่แพรครับที่จะรักแม่อยู่ตลอดทั้งที่เขาไม่สนใจเราแบบนั้น

‘สาวิตรีทำไมถึงเพิ่งกลับมาตอนนี้’ อยู่ๆแม่พี่เพลิงก็พึมพำขึ้นมาโดยที่ไม่ได้มองหน้าผม อาจจะแค่พูดกับตัวเองครับ แต่ผมดันอ้าปากตอบไปแล้วซะงั้น

‘ผมก็ไม่เข้าใจว่าหายไปตั้งนานทำไมเพิ่งกลับมา’ แม่พี่เพลิงหันมามองผมทันทีครับ

‘เอาเถอะ ฉันว่า… หนูน่ารักนะ แต่ช่วงนี้พักผ่อนน้อยหรือเปล่า ดูโทรมๆ’ แล้วแม่พี่เพลิงก็มองผมอย่างพิจารณาอีกครั้งแต่คราวนี้เอามือมาแตะหน้าบ้างคอบ้างลามไปยันลูบแขนและหน้าอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของผม เอ่อ ผมฝันกลางวันอยู่ครับ ขอโทษที

‘ไปสปากับฉันไหม ขัดผิวสักหน่อย ตัดผมออกอีกนิดน่าจะดี’ แม่พี่เพลิงเหมือนกำลังจะพาหมาไปอาบน้ำเลยครับ ผมได้แต่ส่งยิ้มแห้งๆไปให้แล้วจับผมตัวเองดูว่ามันยาวขึ้นจริงๆครับ ผมเป็นคนผมยาวเร็วอยู่แล้ว แล้วช่วงนี้ผมไม่ค่อยห่วงตัวเองเท่าไหร่ด้วยครับ

‘ไม่เอาดีกว่าครับ ผมเกรงใจ พรุ่งนี้ผมมีเรียนด้วย’ ผมยกมือขึ้นส่ายไปมาเพื่อปฏิเสธ แต่แม่พี่เพลงกลับยกยิ้มขึ้นมา

‘ใครบอกว่าพรุ่งนี้จ๊ะ หลังทานข้าวเดี๋ยวฉันจะพาไป จะเป็นลูกบ้านนี้ต้องเรียบร้อยนะลูก’ ผมสงสัยว่าพี่เพลิงต้องโดนทำแบบนี้ด้วยหรือเปล่าครับ เพราะมันออกจะแปลกๆไปหน่อย ไอ้ผมน่ะไม่เท่าไหร่แต่ผู้ชายตัวควายๆแบบพี่เพลิงเนี่ยนะจะเข้าสปา แต่ลงอ่างเนี่ยไม่แน่

‘แต่ผมไม่เคยทำอะไรแบบนี้เลยครับ แค่ตัดผมเดี๋ยวผมไปตัดก่อนไปเอาเสื้อผ้ามาที่นี่ก็ได้’ ผมโบ้ยไปที่อื่น แค่ไปตัดป้าแถวบ้านผมไม่ถึงร้อยด้วยซ้ำครับ ตัดดีด้วยเพราะรู้ใจกันแล้วครับแต่แม่พี่เพลิงส่ายหน้าไปมา

‘อย่าขัดคำสั่งฉัน’

โอเคครับ ยอมแล้ว

ผมก็เลยมานั่งกินข้าวรอเวลาไปแดนประหารแบบนี้ไงครับ สปงสปาอะไรทั้งชีวิตไม่เคยเข้า แพรยังเคยไปด้วยซ้ำครับแล้วผู้ชายอย่างผมจะเข้าทำไมก็ไม่รู้ แล้วพี่เพลิงมันเจ็บทั้งตัวแบบนี้ก็ยังอยากจะลงมากินข้าวด้านล่าง ลำบากผมต้องมานั่งป้อนให้พ่อกับแม่พี่เพลิงเห็นอีก รู้สึกอายอยู่พอตัวจนหน้าขึ้นสีตลอดเวลาเลยครับ

“เอาอะไรอีก” ผมถามพี่เพลิง พี่เพลิงก็ชี้ไปที่อาหารสักจานตรงหน้า ผมก็ว่าง่ายตักป้อนตามที่พี่เพลิงสั่ง โต๊ะอาหารเงียบมากจริงๆครับ เสียงที่มีก็มาจากผมกับพี่เพลิงทั้งนั้น

“ทำไมลงมาคุยโทรศัพท์นานครับ คุยกับใคร” ผมเงยหน้าขึ้นสบตาแม่พี่เพลิงแล้วก็รีบหลบตามามองพี่เพลิงพร้อมยัดข้าวคำโตๆใส่ปากพี่เพลิง

“ไอ้พีท”ผมพูดออกมาเสียงแผ่วเหมือนเด็กที่ไปทำความผิดมาแล้วแม่จับได้

“อีกแล้วหรอ”พี่เพลิงสวนกลับมาอย่างรวดเร็วจนผมแอบเบ้ปาก

“ก็เพื่อนไหมล่ะพี่เพลิง” ผมใช้ช้อนขยี้ข้าวนิดหน่อยและทำหงุดหงิดกลบเกลื่อนครับ เนียนๆไปก่อนผมก้มหน้าพึมพำแกล้งบ่นพี่เพลิงก็ถอนหายใจออกมาเบาๆเหมือนยอมแพ้ ผมเงยหน้าขึ้นเพื่อจะป้อนพี่เพลิงก็สบตากับแม่พี่เพลิง มองไปอีกพ่อพี่เพลิงก็มองผมอยู่ครับ เรียกได้ว่าทุกอย่างอยู่ในสายตาพวกท่าน แล้วทำไมวันนี้พ่อพี่เพลิงไม่ไปทำงานวะครับ พี่เพลิงก็ไม่ไปแม่พี่เพลิงก็ไม่ไป

“วันนี้ฉันขอยืมรถหน่อยนะคะคุณ” อยู่ๆแม่พี่เพลิงก็พูดแทรกขึ้นมา พ่อพี่เพลิงชะงักไปนิดหน่อยแต่ก็พยักหน้ารับ

“ได้สิ ขับระวังด้วยนะ ผมขี้เกียจจะเอาไปซ่อม” แม่พี่เพลิงสะบัดหน้าหนีเหมือนไม่พอใจกับคำพูดพ่อพี่เพลิงแล้วหันมาพูดกับพี่เพลิงแทนครับ

“งั้นแม่ยืมรถเพลิงหน่อย” ทำไมต้องทำอึกอักทั้งพ่อทั้งลูกด้วยก็ไม่รู้ครับ ผมได้แต่นั่งขมวดคิ้วไปตักข้าวเข้าใส่ปากตัวเองไปด้วยความสงสัย

“กุญแจอยู่บนห้องครับ” แม่พี่เพลิงพยักหน้าให้พี่แม่บ้านที่ยืนด้านหลังขึ้นไปหยิบให้มั้งครับ พี่แม่บ้านเลยขึ้นไปที่ด้านบน ผมมองตามสักพักก็กระซิบสิ่งที่สงสัยกับพี่เพลิง

“แล้วรถแม่พี่เพลิงล่ะ” พี่เพลิงเงยหน้าขึ้นมองแม่ตัวเองแว๊บนึงแล้วก้มลงกระซิบอยู่ข้างหูผม

“ส่งซ่อมอยู่ครับ ไปขับเสยชาวบ้านมา” เหี้ยแล้วไงครับ... ทำไมผมรู้สึกถึงหายนะที่กำลังใกล้เข้ามาวะ ถ้าผมขอขับเองแม่พี่เพลิงจะว่าอะไรหรือเปล่า และถ้าผมจะไม่ไปมันจะมีอะไรเกิดขึ้นไหม ยังไงก็คงจะต้องเสี่ยงดูล่ะครับ

“แล้วคุณจะไปไหน”พ่อพี่เพลิงถามขึ้นมาผมก็ป้อนพี่เพลิงไปรับฟังพวกท่านไปครับ พี่เพลิงก็จับมือผมให้ป้อให้ตรงปากเพราะตาผมไม่ได้สนใจที่หน้าพี่เพลิงไงครับ หรือว่าผมจะปล่อยให้พี่เพลิงใช้มือซ้ายดีจะได้ไม่ต้องลำบากคนอื่นเวลาที่ผมไม่อยู่ ความคิดชั่วใช้ได้เลยครับผมเนี่ย

“สปาค่ะ”

“อีกแล้วเหรอคุณ ไม่กี่วันก็เพิ่งไปมา”

“ก็ถ้าฉันอยู่เฉยๆก็คงเป็นยัยแก่หนังเหี่ยวไม่ทันคุณล่ะสิ” ผมนั่งกระพริบตาปริบๆมองสถานการณ์ตรงหน้า พี่เพลิงทำหน้านิ่งเฉยเหมือนเป็นเรื่องปกติ ผมได้แต่ยิ้มแห้งๆออกมาแล้วยื่นแก้วน้ำให้พี่เพลิงดื่มครับ แก้วน้ำยังพอกินได้ไม่ลำบากเท่าไหร่ครับ แต่ข้าวกินแล้วมือสั่นนิดหน่อย ตลกอยู่เหมือนกันครับ

“คุณนี่อายเด็กๆไหม” แม่พี่เพลิงสะบัดหน้าหนีพอดีกับที่พี่แม่บ้านเอากุญแจรถมาให้แม่พี่เพลิงพอดีเลยครับ ผมเม้มปากแน่นอย่างชั่งใจอยู่สักพักจนแม่พี่เพลิงสังเกตได้

“ฉันจะพาหนูลมไปทำค่ะ ดูสิ ผมเผ้าก็ยาวปิดตาไปหมด” ผมเอามือปัดหน้าม้าให้ทัดหูทันทีพร้อมยิ้มแหยะๆส่งไปครับ เพราะทุกคนกำลังมองผมของผมอยู่พี่เพลิงยกมือข้างที่ว่างขึ้นปัดผมให้ผม ผมมุ่ยหน้านิดหน่อยเพราะพี่เพลิงยิ่งปัดผมมันยิ่งหล่นมาทิ่มตาผมครับ

“ต้อนรับลูกสะใภ้เหรอคุณ พาไปซื้อเสื้อผ้าด้วยก็ดีนะ ว่าแต่หนูจะนอนห้องไหนครับชั้นบนมีห้องว่างหลายห้องเดินดูหรือยัง” ประโยคแรกคุยกับแม่พี่เพลิงแต่ประโยคหลังหันมาถามกับผมครับ ผมได้แต่ส่ายหน้าไปมาเพราะผมไม่กล้าเดินดูจริงๆครับ อย่างมากก็แค่เข้าห้องพี่เพลิง

“นอนกับผมอยู่แล้วครับ” พี่เพลิงพูดแทรกขึ้นมาแล้วเอามือมาโอบเอวผม ผมก็ตีมือพี่เพลิงแล้วดึงมันออกเบาๆ หน้าไม่อายจริงๆครับพอเห็นว่าแม่ตัวเองเริ่มรับผมได้ก็ทำเยอะใส่ผมตลอดเลย

"เจ็บทั้งตัวยังมีอารมณ์ทะลึ่งอีก..." ผมกัดฟันพูดเสียงแผ่วพี่เพลิงก็ยกยิ้มขึ้นมาอย่างพอใจ นั่นทำให้ผมรู้ตัวว่าผมกำลังพลาดท่าให้พี่เพลิงเสียแล้วครับ

"ใครบอกว่าพี่คิดทะลึ่งครับ ตัวเองคิดไปเองแท้ๆยังมาว่าพี่อีก" พอผมเงยหน้ามองแววตาล้อเลียนและยิ้มเล็กๆที่ส่งมาจากพี่เพลิงก็ต้องพาลเขินขึ้นมาครับ ผมจะบ้าตายรู้เลยครับว่าหน้าตัวเองต้องดูคิดไปไกลแล้วแน่ๆ แล้วก็อาจจะคิดไปไกลอยู่คนเดียวอีกต่างหาก วันนี้ผมมีความสุขครับอารมณ์อ่อนไหวเหมือนแพรตอนมีประจำเดือนเลยเถอะ

“ไปกันได้แล้วไปหนูลม คุณพาตาเพลิงขึ้นไปพักด้วยนะคะ” ผมเม้มปากแน่นแล้วพยักหน้ารับ แม่พี่เพลิงเลยลุกขึ้นคว้ากระเป๋าจากพี่แม่บ้าน ผมเลยลุกขึ้นเกาหัวแกรกๆตามแม่พี่เพลิง พี่เพลิงกวักมือให้ผมโน้มหน้าลงไป ผมเลยโน้มหน้าลงไปใกล้

“เดินทางปลอดภัยนะครับ” เสียงทุ้มดังก้องอยู่ในหัว มันจะอะไรกันนักหนาวะพูดซะผมกลัวเลยครับ

…………………………………………………………………………………………..

(ต่อเรปล่างค่า)
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเก้า (ใกล้แล้ว) P.19 24/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 06-06-2015 01:09:58
เหี้ย!!!! แซงซ้าย!!!!

คำอุทานเฉยๆนะครับแค่คำอุทาน แต่แม่พี่เพลิงขับรถได้บันเทิงมากจริงๆครับ ปาดไปปาดมา แซงน่ากลัวมากครับ ผมอดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นกุมอกไว้ไม่ให้ใจมันกระเด็นออกมา ดูเหมือนผมโกหกแต่ผมรู้สึกอย่างงั้นจริงๆครับรู้ซึ้งถึงคำพูดพี่เพลิงก็วันนี้แหละ

“อีกไกลไหมครับ” ผมเอ่ยปากขึ้นมาขัดความเงียบ แม่พี่เพลิงหันมามองผมนิดหน่อยก่อนจะหันกลับไปมองถนนตรงหน้า

“ใกล้แล้วล่ะ” ผมลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ อย่างน้อยก็ขอลงจากรถดีกว่าครับ จากใจจริงเลยคือผมกลัว

ผมนั่งกระพริบตาปริบๆโง่ๆอยู่ในรถสักพักรถก็จอดลงครับ ผมปลอดเข็มขัดนิรภัยออกอย่างโล่งอยู่นิดหน่อยและเผลอถอนหายใจออกมาเบาๆ แม่พี่เพลิงเดินนำผมเข้าไป ด้านหน้าเหมือนตึกธรรมดามชื่อร้านเด่นหราอยู่แค่นั้นเองครับ ผมเข้ามาด้านในก็มีพี่พนักงานเข้ามาสอบถามแล้วก็เชิญให้ไปนั่ง

แม่พี่เพลิงยื่นอะไรสักอย่างที่คล้ายเมนูอาหารมาให้ผม ผมรับมาถือแบบงงๆ พอกวาดสายตามองดูก็รู้ว่ามันให้เลือกว่าจะทำแบบไหน ผมผู้ไม่เคยทำอะไรแบบนี้ก็ได้แต่นั่งเครียดแล้วก็คิดหนักครับ ราคาค่อนข้างจะแพงอยู่พอตัวเลยครับเรียกได้ว่าผมกินข้าวได้ทั้งเดือน

“เลือกสิจ๊ะ” ผมเหงื่อตก เงยหน้าขึ้นสบตาแม่พี่เพลิงแล้วหลุบต่ำลงมามองใบนั้นอีกครั้ง แล้วก็จิ้มมั่วๆบอกพี่พนักงาน พี่พนักงานก็บอกแค่ว่ารอสักครู่นะคะแล้วก็เดินหายไปครับ

“เลือกอะไรไปเหรอ”

“ไม่รู้ครับ” ผมตอบไปตามความเป็นจริงเลยครับเพราะผมแค่จิ้มมั่วบอกพี่เขาไป

นั่งเฉยๆสักพักพี่เขาก็เอาน้ำมาให้ดื่มรอครับ ผมยกแก้วขึ้นมาพิจารณาดูก็พบว่ามันคือน้ำอัญชันครับ เหมือนน้ำตาลผสมน้ำเปล่าดี ฮ่าๆ แล้วพี่พนักงานมาอยู่ตรงหน้าผมแล้วอันเชิญผมให้เดินตามไปครับ ผมหันไปมองแม่พี่เพลิงเพ่อขอความช่วยเหลือแต่แม่พี่เพลิงก็บอกให้ผมตามพี่พนักงานไปครับ

เริ่มแรกพี่เขาล้างเท้าให้ผมครับ โคตรจั๊กจี้เลยแล้วก็รู้สึกเกรงใจอย่างบอกไม่ถูกเลยครับ โตมายังไม่เคยมีใครมาทำให้แบบนี้เลยครับ และเพราะไอ้แบบนั้นแหละครับทำให้ผมนั่งเกร็งจนพี่พนักงานยิ้มขึ้นมา พอล้างเท้าเสร็จเขาก็ให้ผมไปเปลื่ยนเสื้อผ้าเพื่อให้ไปนั่งหมกในตู้อบครับ

ความรู้สึกของผมคือร้อน ร้อนชิบหาย ร้อนจากแดดข้างนอกมาเจอแบบนี้อีกรู้สึกเหมือนผมมาอยู่ในนรกจำลองเลยครับ ผมได้แต่นั่งอดทนให้เวลามันผ่านไปจนครบกำหนดแล้วผมก็รู้ครับว่าไอ้ที่ผมจิ้มไปน่ะมันคืออะไร มันคือช็อคโกแลตสปาครับ ช็อคโกแลตเหนียวเหนอะถูกทาลงบนตัวผม กลิ่มหอมดีครับ แล้วก็รู้สึกแปลกๆมากเลยด้วย

“มันกินได้ไหมครับ” ผมหลุดผงกหัวขึ้นถามพี่ที่กำลังละเลงมันลงบนหลังผม พี่เขาชะงักไปนิดหน่อยแล้วก็นวดต่อครับ

“ได้นะคะลองทานไหม” แล้วพี่เขาก็หัวเราะครับ ผมได้แต่ส่ายหน้าไปมาเพื่อปฏิเสธ แล้วนอนตาปรือด้วยความง่วงครับ ผมว่ามันโคตรสบายเลยแหละที่มีคนมานวดมาอะไรแบบนี้ แถมเขามีกาแฟมาขัดผิวด้วยครับยิ่งสบายไปใหญ่เลย

พอนวดเสร็จเขาก็เอาพลาสติกมาแรปตัวผมไว้ทั้งตัวกลายเป็นหนอนเลยครับ รอเวลาสักพักพี่เขาก็บอกให้ผมไปแช่น้ำนมครับ ผมตื่นเต้นขึ้นมานิดหน่อยเพราะรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเจ้าหญิงในปราสาทยังไงก็ไม่รู้สิครับ ตลกตัวเองเหมือนกันนะเนี่ย

“พี่ครับ ถ่ายรูปให้หน่อยได้ไหมครับ” ผมไม่อยากจะบอกว่าทุกๆขั้นตอนผมขอพี่เขาพกโทรศัพท์ไว้ด้วยครับ ไม่รู้ทำไมแต่มันติดเป็นนิสัยไปเสียแล้วสิครับ พี่เขาก็เอาโทรศัพท์ผมไปยืนถือเพื่อรอให้ผมจัดท่าทางให้ดีก่อน ผมไม่รู้จะทำท่าอะไรก็เลยโผล่ออกมาแค่ไหล่แล้วก็ยกมือขึ้นชูสองนิ้วเม้มปากรอพี่เขานับครับ

“เอ้า..” มันเงิบตรงพี่เขาไม่นับถอยหลังนี่ล่ะครับ หน้าผมเลยออกมาเอ๋อๆและโคตรจะน่าเกลียดเลยครับแต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรจนพี่เขาเดินออกไปให้ผมแช่อยู่คนเดียว

ผมนอนนิ่งๆเอาน้ำนมเกลี่ยไปเกลี่ยมาบนตัว น้ำเป็นน้ำอุ่นๆครับแต่บรรยากาศในห้องค่อนข้างจะเย็นและไฟที่เปิดไว้สลัวๆก็ทำให้มันดูดีมากเลยครับ ผมชอบ

ผมคว้าผ้าผืนเล็กๆมาเช็ดมือแล้วเอาโทรศัพท์มาเลื่อนๆกดดูแล้วเข้าไลน์กลุ่มที่มีผม ไอ้เคน แล้วก็ไอ้พีทครับ ผมพิมพ์ไปว่าให้ทายว่าอยู่ไหนมันก็อ่านไม่ตอบก่อนพักหนึ่งแล้วไอ้เคนมันก็โวยวายว่าผมทิ้งมัน แต่ไอ้พีทยังคงอ่านไม่ตอบนะครับ ผมกดส่งรูปไปให้มันสองคนก็ถามเหมือนกันเลยครับว่าผมอยู่ที่ไหน

ผมยิ้มออกมานิดหน่อยแล้วก็บอกพวกมันไปตามความเป็นจริง เลื่อนไปเลื่อนมาก็เจออีกคนที่ทักมาพอดี จะเป็นใครไปได้นอกจากพี่เพลิงครับพี่เพลิงทักมาถามว่ายังอยู่ใช่ไหมครับ ผมกัดปากแน่นขัดใจและหมั่นไส้ปนกันเลยอ่านไม่ตอบแม่งเลยครับ

แล้วก็โดนฟลัดสติ๊กเกอร์เรียกร้องความสนใจมาครับ ผมเลยส่งรูปเดิมรูปเดียวที่ผมมีไปพี่เพลิงให้รู้ว่าผมไม่ว่างครับ พี่เพลิงแม่งถามเยอะถามแยะเลยครับ ใครถ่าย นั่นถอดหมดหรือเปล่า ทำไมทำหน้าแบบนั้น แม่พี่อยู่ไหน และอีกสารพัดคำถามที่ผมไล่ตอบจนหมดครับ

ผมนั่งแช่อยู่อย่างนั้นสักพักพี่พนักงานก็พาผมไปนวดอะไรตามปกติเป็นเสร็จพิธีสองชั่วโมงกว่าครับ รู้สึกว่าตัวผมหอมๆนุ่มๆมากเลยครับ ขนลุกตัวเองอยู่เหมือนกัน ผมนึกถึงไอ้ตัวหอมเด็กซนครับไม่ได้เจอมันนานเลยนะเนี่ย ผมชื่อว่ากลิ่นรอบตัวผมตอนนี้สู้มันได้ครับ

“เป็นไงบ้างจ๊ะ” แม่พี่เพลิงถามเหมือนไม่ได้ต้องการคำตอบแล้วเดินไปที่เคาน์เตอร์เพื่อจ่ายเงินให้ผมในครั้งนี้ ผมได้แต่ยืนลูบแขนตัวเองอย่างประหม่าอยู่นิดหน่อย

“ไปตัดผมต่อนะหนูลม”

“ไม่เป็นไรครับ ผมต้องกลับบ้านไปเก็บของด้วย เดี๋ยวผมกลับบ้านเลยดีกว่าครับ” ผมพูดไปหลบตาแม่พี่เพลิงไปเพราะแอบกลัวอยู่ลึกๆครับ

“เดี๋ยวฉันไปส่งที่บ้าน ไปทำผมกับฉันก่อน” ผมอยากถามมากเลยครับว่าจริงๆแล้วแม่พี่เพลิงท่านเหงาหรือเปล่า แต่อาจจะดูก้าวร้าวไปครับ ดูแม่พี่เพลิงท่านอยากได้ใครสักคนไปด้วยกันนะครับ ผมรู้ว่าพี่เพลิงกับพ่อพี่เพลิงคงหมกตัวทำงานทิ้งแม่พี่เพลิงไว้แน่เลยครับ

“ครับ”

………………………………………………………………………………….

รถจอดลงที่หน้าบ้านผม ผมรีบวิ่งลงจากรถแล้ววิ่งเข้าไปในตัวบ้าน ไม่อยากให้แม่พี่เพลิงรอนานๆครับ

“อ้าวลม พี่เพลิงเป็นไงบ้าง” ผมชะงักเพราะแพรเรียกผมไว้แม่ก็หันมามองผมพร้อมๆกับแพรครับ แปลกที่แม่ไม่ไปทำงานแต่ก็พอรู้ครับ ขนาดพ่อพี่เพลิงยังไม่เข้าเลยด้วยซ้ำ

“มายังไง ใครมารอหน้าบ้าน เพื่อนเหรอ” แม่ผมเอ่ยถามขึ้น ผมกลอกตาไปมาอย่างเบื่อหน่ายอยู่นิดหน่อยก่อนจะตอบแม่ไปเสียงเบา

“เปล่า…ครับ แม่พี่เพลิง” แม่เหมือนตกใจแต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมาครับ แพรก็เงียบ ผมก็เงียบ ความเงียบกินพื้นที่ตรงนี้จนผมหมุนตัวเดินขึ้นบันไดมาที่ห้องของตัวเองแทน

ผมคิดถึงไอ้พัดว่ะ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ปกติไล่มันไปโรงเรียนเพราะเหม็นหน้าแต่ตอนนี้อยากให้มันกอดผมแน่นๆครับ ผมแม่งเป็นพี่ที่ไม่ได้เรื่องเลยจะมาให้น้องกอด บ้าไปแล้ววว ผมหยิบกระเป๋าเป้ใบกลางๆมาหอบเสื้อผ้าและข้าวของส่วนตัวที่ไม่ค่อยจะมีอะไรเท่าไหร่ หอบจนหมดแล้วก็เดินลงไปชั้นล่าง แปลกที่แม่ยืนอยู่ทางขึ้นบันไดครับ

ผมมองหาแพรก็เห็นแพรนั่งดูโทรศัพท์อยู่เหมือนเดิมเลยตวัดตาขึ้นมองแม่ แม่คลายมือจากการกอดอกลงวางข้างตัว ผมเห็นว่าแม่คงไม่มีอะไรเลยเดินเลี่ยงแต่แม่กลับเดินตามผมมาครับ เดินออกจากรั้วมาด้วยครับ แม่พี่เพลิงเลื่อนกระจกรถลงทันทีครับ

“ฝากลูกชายฉันด้วยนะคะ ฉันอยากให้คุณเข้าใจว่าเรื่องของฉัน…กับลูกไม่เกี่ยวกัน” แม่ดันไหล่ผมให้เข้าไปนั่งในรถผมเลยเปิดประตูแล้วเข้าไปในนั้นอย่างงงๆ

“ฉันดูแลเขาได้ดีกว่าที่เธอทำแน่” ผมขมวดคิ้วกับคำพูดของแม่ๆทั้งสองคนครับ

“ฉันก็คิดอย่างนั้นค่ะ”

ไม่รู้ผมคิดไปเองหรือเปล่าแต่แม่พี่เพลิงขับรถนิ่งขึ้นมากเลยครับ ผมนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่สักพักก็ถึงบ้านพี่เพลิงแล้วครับ อ๋อ ผมลืมเล่าไป แม่พี่เพลิงพาผมไปตัดผมแถมผมยังโดนย้อมสีผมด้วยครับ แต่เป็นสีน้ำตาลไม่อ่อนมากเขาบอกว่าทำให้หน้าผมสว่างขึ้นครับ ผมก็เออออไป หลับๆตื่นๆอยู่อย่างนั้น พอเสร็จแล้วก็ต้องปลงตกกับตัวเอง ไอ้ลมแมนๆมันไม่เหลือแล้วจริงๆครับ

“ไปอวดตาเพลิงไป ฉันจะไปพักสายตาสักหน่อย” ผมพยักหน้ารับแล้วก็เดินขึ้นไปชั้นสองครับ เปิดประตูเข้าไปก็เจอพี่เพลิงนั่งดูทีวีอยู่บนเตียง ผมเดินไปวางของไว้ใกล้ๆตู้เสื้อผ้าก่อนจะทำหน้ายุ่งออกมาเพราะพี่เพลิงมองผมอยู่นั่นล่ะครับ

“มองอะไร ไม่เคยเห็นลมหรือไง” ผมยกเก้าอี้ที่โต๊ะมาตั้งอยู่ข้างเตียงพี่เพลิงแล้วยกขาขึ้นนั่งขัดสมาธิบนนั้นครับ พี่เพลิงยกยิ้มขึ้นมาแล้วเอามือลูบหัวผมเบาๆ

“อย่าไปทำตัวแบบนี้กับใครนะครับ พี่ขอล่ะ” ผมส่ายหน้าพรืดไปมา พี่เพลิงก็ทำหน้าดุใส่ผม ผมเลยหัวเราะออกมาเบาๆอย่างถูกใจครับ

“แม่พี่พาไปทำอะไรมาบ้างครับ”

“ไปเข้าสปา ตัดผม ไปเอาของที่บ้าน แค่นี้แหละ ทำไมเหมือนแม่พี่เพลิงพาลมไปตัดขนอาบน้ำหมาวะ” ผมยกมือขึ้นขยี้หัวจนยุ่งแล้วยันตัวขึ้นยืน เพราะจะจัดของครับ แต่ผมไม่รู้ว่าจะเอาของตัวเองไว้ที่ไหน วางรวมกับพี่เพลิงหรือไงก็ไม่รู้สิครับ

“ไปไหนครับ” พี่เพลิงถามขึ้นผมเลยส่ายหน้า

“เปล่า จะจัดของ ลมต้องเอาวางไว้ไหนบ้าง เสื้ออะไรแบบนี้..” ผมพูดพร้อมกวาดสายตาไปทั่วห้อง อิจฉา อิจฉามากครับห้องผมกับไอ้พัดนอนกันสองคนยังไม่กว้างขนาดนี้เลยครับ

“ไว้ตู้เดียวกับพี่เลยครับ มีไม้แขวนเก็บไว้อยู่ในลิ้นชักด้านล่างครับ น้องลมเปลี่ยนเสื้อก่อนไหม” ผมมองไปที่ตู้เสื้อผ้าแล้วก็ก้มลงมองเสื้อผ้าตัวเองครับ ผมอยู่ในชุดนักศึกษาชุดเดิมทั้งที่ผ่านศึกมากมาย อยากเปลี่ยนอยู่เหมือนกันครับเพราะผมไม่ชอบเสื้อแขนยาวแบบนี้เลย

“งั้นลมไปเปลี่ยนก่อนค่อยมาจัดดีกว่า” ผมเดินไปรื้อหาเสื้อผ้าเปลี่ยนอยู่พักนึงก็เจอเสื้อยืดสีดำตัวโปรดของผมที่ใส่จนมันแทบจะซีดครับกับกางเกงขาสั้นเหมาะกับอากาศประเทศไทย แต่เอาจริงๆมันดูสบายๆเกินไปหรือเปล่าผมก็ไม่แน่ใจ บรรยากาศบ้านนี้ชวนอายมากครับ แต่ปกติผมอยู่บ้านก็ใส่แนวๆนี้อยู่แล้วเพราะมันร้อนครับ

“ลมใส่กางเกงขาสั้นได้ใช่ไหม” ตอนแรกพี่เพลิงก็ทำหน้างงๆครับแต่พอเห็นสีหน้าอันเรียบเฉยและหล่อเหลาของผมถึงได้รู้ว่าผมประหม่าครับ ก็มันไม่ใช่บ้านผมนี่หว่า!! เกรงใจสายตาชาวบ้านเป็นนะเว้ย

“ได้อยู่แล้วครับ” ผมเกลียดสายตากวนๆของที่เพลิงที่มีให้ผมมาตลอดตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกันครับ ผมเคยเกลียดมันมากๆจนอยากจะเอาหัวโขกพื้นตายไปให้รู้แล้วรู้รอด แต่ตอนนี้มันเกลียดไม่สุดจริงๆครับ อย่างมากก็บอกเกลียดแต่จริงๆก็แค่หมั่นไส้ครับ

ผมเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำก่อนที่จะออกมานั่งดูโทรทัศน์เล่นกับพี่เพลิงพักนึงพี่แม่บ้านก็มาตามไปกินข้าวเย็นครับ ไม่สิ ต้องใช้คำว่าทานครับทาน ทานเสร็จก็มานั่งทำแบบเดิมๆคือมานั่งดูโทรทัศน์กับพี่เพลิง ผิดแปลกแค่ตรงที่ผมเลื้อยขึ้นมานอนพิงไหล่สร้างภาระให้พี่เพลิงอยู่บนเตียงครับ

ผมเลื่อนกดโทรศัพท์เล่นอยู่ๆกลุ่มสามเกลอของผมก็เด้งว่าไอ้พีทมันอัพวิดีโอลง ผมกดเข้าไปดูก็เห็นมันเล่นกีต้าร์เลยกดเพิ่มเสียงขึ้นเรื่อยๆเพราะตอนแรกผมปิดเสียงไว้และผมไม่มีหูฟังครับ

(ต่อเรปล่างค่ะ)
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับที่สิบเก้า (ใกล้แล้ว) P.19 24/05/58
เริ่มหัวข้อโดย: pedonlyy ที่ 06-06-2015 01:13:35
“เพราะจูบของเธอมันไม่ใช่จูบของฉัน” เหี้ย!! ผมเงยหน้าขึ้นมองหน้าพี่เพลิงทั้งที่ยังซบอยู่บนไหล่แบบนั้นครับพี่เพลิงก็ดูจะสนใจเสียงที่อยู่ดีๆก็ดังขึ้นมาไม่ใช่น้อยครับ หน้าหล่อๆมีความสงสัยใคร่รู้ประดับไว้อย่างชัดเจนผมเลยกดล็อคสกรีนแล้ววางไว้บนขาพร้อมเอามือกุมไว้อีกทีครับ

ผมรู้สึกผิด ผมรู้สึกไม่ดีแต่ผมไม่อยากบอกพี่เพลิงจริงๆครับ ผมไม่รู้ว่าพี่เพลิงจะมองผมยังไงถ้ารู้ว่าอยู่ๆผมไปขอให้มันจูบผมแบบนั้น แต่ครั้งนี้ผมคงผิดที่ร้อนรนรีบล็อคสกรีนพี่เพลิงเลยทำหน้าเรียบเฉยพร้อมเอื้อมมือมาแตะอยู่บนมือผม

“ขอพี่ดูหน่อยครับ” ใจผมเต้นตุ้บๆด้วยความตื่นเต้น คลิปมันไม่มีอะไรหรอกครับผมเชื่อว่าอย่างนั้น แต่คนทำความผิดมาอะไรมันก็รน อะไรมันก็ตื่นเต้นครับ ช่วงนี้ผมไม่ได้ตั้งรหัสผ่านอะไรไว้พี่เพลิงเลยเข้าไปดูอย่างง่ายๆเลยครับ ที่ผมกลัวอีกอย่างคือผมยังตอบพี่เอิร์ธอยู่ตลอด

ครับ ผมยังตอบเขาอยู่ตลอด ช้าบ้างเร็วบ้างแล้วแต่อารมณ์ ผมไม่ได้คิดอะไรแต่ผมกลัวว่าพี่เพลิงจะคิด

“พีทใช่ไหมครับ” ผมพยักหน้านิดหน่อยแต่เจ้าตัวทำหน้านิ่งใส่ผมครับ

“ใช่ เอามาาา” ผมงอแงขอโทรศัพท์คืนแต่พี่เพลิงก็เอี้ยวตัวหนีบ้างเอายกขึ้นสูงบ้าง ผมก็ไม่กล้าแย่งครับเพราะกลัวพลาดไปโดนเฝือกพี่เพลิง แค่เตียงมันเขย่านิดหน่อยพี่เพลิงก็เสียวขาแล้วครับ

“ดาวดวงนั้นถ้ามันเป็นดาวของเธอกับเขา…”

“รู้ไหมฉันเฝ้ามองดูด้วยความอิจฉา”

เสียงที่ลอดออกมาดึงความสนใจผมกับพี่เพลิงได้เป็นอย่างดีเลยครับ พี่เพลิงมองหน้าผมแล้วหันกลับไปมองจอโทรศัพท์ ผมก็เลยมองตามไปด้วยครับ พี่เพลิงนั่งมองมันเงียบๆไม่พูดอะไรออกมาสักคำจนใกล้จะจบเพลงถึงได้พูดออกมา

“เลิกยุ่งกันได้ไหมครับ พี่ขอนะ” ผมมองหน้าพี่เพลิงแล้วไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก

“มันรู้ว่าลมไม่ได้คิดอะไรกับมัน ลมไม่อยากเสียมันไปว่ะพี่เพลิง เพื่อนแบบมันลมหาใหม่ไม่ได้จริงๆ” ผมพูดออกไปตามตรงครับ มันเป็นเพื่อนคนเดียวที่อยู่กับผมมานานมากๆ

“ไม่อยากให้เธอรักเขาจริง อยากให้เขาทิ้งเธอไป เพราะว่าฉันรักเธอมากมาย..” ผมเม้มปากแน่กับเนื้อเพลงที่มันร้องออกมา ผมเข้าใจว่าเพลงที่มันร้องออกมาทุกๆเพลงมันหมายถึงผม มันหมายถึงผมจริงๆ แต่ให้ทำไงได้คนที่ผมชอบไม่ใช่มัน แต่เป็นคนที่อยู่กับผมตอนนี้

“ล้อเล่น ขอให้รักกันนานๆเว้ยมึง”

“ตอแหล”

มันหยุดเล่นที่ท่อนนั้นไปเฉยๆแล้วก็วางกีต้าร์ลงแล้วพูดประโยคตลกๆแบบนั้นใส่กล้อง แล้วอยู่ๆก็มีเสียงที่ผมคุ้นเคยแทรกเข้ามาในกล้องครับ เสียงไอ้เคน ผมจำได้ดี แล้วมันก็ทำให้ผมรู้ว่าพวกมันอยู่ที่หอไอ้เคนครับ ผมจำรอบๆห้องมันได้ ไอ้เคนพูดคำว่าตอแหลออกมาไอ้พีทก็หัวเราะก่อนจะกดหยุดคลิปครับ

“ ‘เพื่อน’ น้องลมนี่กวนตีนดีนะครับ” ผมได้แต่ยิ้มแห้งๆให้หน้าจอที่ดับไปเพราะพี่เพลิงกดล็อคสกรีนครับ

“โกรธลมหรือเปล่า ลมบอกให้พี่เพลิงปฏิเสธรีนให้ชัดเจนแต่ลมเองทำไม่ลง” ผมพูดออกมาเสียงแผ่วพร้อมกอดเอวพี่เพลิงด้วยแขนสองข้างไว้หลวมๆ

“ถ้าพี่โกรธน้องลมจะทำยังไงครับ” ผมว่าพี่เพลิงไม่ได้โกรธผมก็ได้ตรงตอแหลของไอ้เคนนี่ล่ะครับ ดูจากสีหน้าแล้วอยากจะแกล้งผมมากกว่าด้วยซ้ำไปครับ

“น้องลมจะทำยังไงดีล่ะ คิดไม่ออกเลยเนี่ย พี่เพลิงช่วยน้องลมคิดหน่อยสิ” ผมแทนตัวเองด้วยสรรพนามที่ฟังดูจั๊กจี้ขึ้นอีกระดับแต่พี่เพลิงยกยิ้มอย่างพอใจ แต่ขอโทษ… ผมรู้สึกว่าผมชนะทั้งที่ผมเป็นคนผิดในครั้งนี้ครับ

“พี่เจ็บอยู่ซะด้วยสิครับ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะให้ทำอะไร” นี่ขนาดไม่รู้นะครับแต่หน้านี่โน้มลงมาจนจะชิดกับผมอยู่แล้ว ถ้ารู้ไม่จับผมปล้ำเลยเหรอครับ อ๋อลืมไปครับว่าทั้งขาทั้งแขนเจ็บอยู่ ถุ๊ย!

“เจ็บแล้วก็ไม่เจียม” ผมพูดบ่นอยู่นิดหน่อยก่อนที่ผมจะโดนปิดปาก… ด้วยปากครับ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“ตาเพลิง ม… แม่” ผมสะดุ้งเฮือกรีบดันตัวเองออกห่างจากพี่เพลิงทันทีครับ แม่พี่เพลิงเคาะประตูเหมือนเคาะลวกๆแล้วก็เปิดพรวดเข้ามาในเวลาเพียงแว๊บเดียวครับ

“แม่ให้คนไปซื้อที่ใส่กันน้ำตอนอาบน้ำมาให้ เอ่อ.. จะได้อาบสะดวกขึ้น” ผมยันตัวขึ้นไปรับกล่องที่แม่พี่เพลิงถืออยู่มาไว้กับตัวครับ

“ขอบคุณครับ” พี่เพลิงเอ่ยขอบคุณผมเลยก้มหัวขอบคุณไปด้วย แม่พี่เพลิงยืนเหมือนสำรวจอยู่สักพักก็หันหลังกลับไปก่อนที่จะหันกลบมาอีกที

“หนูลมนอนบนเตียงกับตาเพลิงเหรอ ไปห้องอื่นไหม ฉันว่าท่าจะนอนลำบาก” ผมส่ายหน้าปฏิเสธไปครับ เพราะพี่แม่บ้านต้องมาทำความสะอาดให้วุ่นวายอีก

“ผมนอนพื้นก็ได้ครับ”

“อ๋อ…จ้ะ” แม่พี่เพลิงอึกอักนิดหน่อยแต่ก็สะบัดหน้าเดินออกไปจากห้อง ผมเอากล่องมันไปวางไว้บนโต๊ะแล้วหันไปมองพี่เพลิงที่นั่งยิ้มเยาะผมอยู่บนเตียง

“จะอาบน้ำเลยไหม ไม่งั้นลมจะอาบก่อนนะ” ผมพูดถามแล้วเลิกคิ้วรอคำตอบ

“พี่อาบเลยก็ได้ครับ น้องลมจะได้ไม่ต้องลำบาก” ผมทำท่าอ้าแขนเหมือนรออุ้มเด็กพี่เพลิงก็ทำหน้าดุใส่ผมอีกแล้วครับ ผมยิ้มทะเล้นออกมาแล้วยื่นไม้ค้ำยันให้พี่เพลิงแทน พี่เพลิงพยุงตัวลุกขึ้นแล้วเดินอย่างยากลำบากไปที่หน้าห้องน้ำก่อนจะเดินเข้าไปช้าๆ

เสื้อเป็นเสื้อกระดุมแบบเดิมแล้วผมก็ต้องมาใจเต้นซ้ำซากกับนมผู้ชาย แม่งเอ๊ยยย ถ้านมใหญ่ๆจะไม่มานั่งเวทนาตัวเองแบบนี้เลยครับ กางเกงผมก็หลับหูหลับตาทำให้คิดว่าสักวันคงชินและพี่เพลิงคงจะทำเองได้ แต่ตอนนี้ผมขอเอาใจไปก่อนครับ

“มันใส่ยังไงวะ” ผมดูๆข้างกล่องแล้วก็คิดว่ามันคงแค่ให้สวมเข้าไปครับ ผมเลยสวมมันให้ทั้งแขนและขาของพี่เพลิง ให้อารมณ์เหมือนเป็นคนใช้ยังไงก็ไม่รู้ครับ เงยหน้าขึ้นไปก็หน้าพี่เพลิงเหมือนกำลังยิ้มขำผมอยู่ผมเลยยันตัวขึ้นยืนอยู่ตรงหน้าพี่เพลิง

“ยิ้มอะไร อาบเองไปเลยไป” ผมเบ้ปากอย่างนึกหมั่นไส้แล้วทำท่าจะออกพี่เพลิงก็ดึงแขนผมไว้อีกแล้วครับ วันนี้มีถุงกันน้ำแล้วนะเว้ย ทำไมจะอาบเองไม่ได้

“น้องลมทำตัวน่ารักแบบนี้พี่จะแย่จริงๆแล้วสิ” ผมแกล้งทำหน้าไม่เชื่อออกไปพี่เพลิงก็ไม่ได้ว่าอะไร

“ลมรอข้างนอกได้ไหม พี่เพลิงอาบได้หรือเปล่า มันร้อน” ร้อนจริงๆครับผมแค่ยืนอยู่แค่นี้ก็เหงื่อชุ่มแล้วครับ พี่เพลิงพยักหน้ารับเหมือนจะเข้าใจผมเลยจะเดินออกมาอีกครั้ง

“ไม่อาบด้วยกันเหรอครับ”

“ตลกเหรอพี่เพลิง”

ผมเดินออกมานอนกลิ้งอยู่บนเตียงพี่เพลิงอย่างไม่มีอะไรทำครับ พรุ่งนี้ผมต้องไปเรียนตามปกติแค่คิดก็ขี้เกียจแล้วครับ รออยู่พักหนึ่งผมก็ลุกขึ้นเตรียมเสื้อผ้าให้พี่เพลิงแล้วไปเคาะประตูห้องน้ำครับ ผมเป็นคนดีใช่ไหมครับ ใครได้ผมเป็นแฟนเนี่ยดีใจหน่อยเถอะ

“เสร็จยังงง” ผมพูดเสียงงึมงำในลำคอเพราะเริ่มง่วงครับ จริงๆมันก็ไม่ได้ดึกอะไรนะครับ แต่วันนี้ผมผจญภัยมากไปหรือยังไงก็ไม่รู้ครับ

“เสร็จแล้วครับ” ผมเปิดเข้าไปก็เจอคนกำลังพยายามพันผ้าขนหนูด้วยมือเดียวครับ ผมเห็นแล้วโคตรจะอนาถใจถ้าเบ้าหน้าไม่ใช่แบบพี่เพลิงนะครับ ถ้าเบ้าหน้าเป็นผมแล้วทำแบบนั้นนะครับแม่งจะโคตรน่าเกลียดเลยจริงๆ

“พี่เพลิงเมื่อไหร่จะหายวะ” ผมบ่นออกมาแล้วเอาคางเกยเตียงพี่เพลิงครับ

อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยเหลือแต่ผมที่ยังเน่าอยู่ครับ ผมนั่งอยู่บนพื้นที่ปูผ้านวมทับไว้จนมันนุ่ม ส่วนพี่เพลิงก็นอนสบายอยู่บนเตียงครับ ถ้าไม่ติดว่าเจ็บอยู่ผมจะกลิ้งทับให้แบนตายคาเตียงไปเลยครับ

“ไปอาบน้ำรีบนอนได้แล้วครับ พรุ่งนี้ต้องไปเรียนนะ” ผมยกมือไหว้พี่เพลิงลวกๆพี่เพลิงก็หลุดหัวเราะออกมา ผมเลยหัวเราะตามแล้วคว้าผ้าเช็ดตัวไปอาบน้ำครับ เสื้อผ้าน่ะตัวเดิมก็ได้ เพิ่งจะเปลี่ยนเองนะครับ ไม่สกปรกหรอก ฮิฮิ

ผมอาบน้ำอยู่แค่พักเดียวก็เดินออกมาเช็ดผมอยู่ที่พื้นข้างเตียงพี่เพลิง พี่เพลิงนั่งกดโทรศัพท์อยู่เงียบๆผมก็นั่งเช็ดผมไปคิดอะไรเรื่อยเปื่อยไปเรื่อยๆครับ

“พี่เพลิง…” ผมเรียกชื่อพี่เพลิงออกมาแผ่วเบาแต่พี่เพลิงกลับขานรับครับ

“ทำไมพี่เพลิงถึงมาชอบลมวะ ลมเป็นแฝดแพรเลยนะ”

“ขึ้นมานี่ครับ” ผมก็ว่าง่ายคลานขึ้นไปนั่งขัดสมาธิข้างพี่เพลิงที่นอนเหยียดพิงหมอนอยู่

“พี่ชอบน้องลมที่น้องลมเป็นแบบนี้ ชอบทำตัวให้ห่วง เอ๋อๆงงๆแถมยังคิดมากแต่เรื่องไม่เข้าท่า” สาบานว่านั้นข้อดีและน่ารักใคร่จริงๆ ผมไม่รู้สึกว่ามันเป็นอะไรที่น่าพิศวาสเลยครับ ต่างจากสิ่งที่ก่อในใจผมตอนที่ผมเริ่มมีความรู้สึกกับพี่เพลิงมากเลยครับ มีแต่ข้อดีจนหน้าหมั่นไส้

“ไหนข้อดีวะพี่เพลิง” ผมหน้ามุ่ยใส่แล้วเอาหัวมุดลงดันพุงพี่เพลิงครับ พี่เพลิงหัวเราะออกมาเบาๆแต่ผมก็ดึงหน้าไม่ยอมหัวเราะไปด้วย

“ไม่มีไงครับ” ดู๊!!! ดูพี่เพลิงพูดนะครับ ตัดออกจากการเป็นแฟนกันวันนี้เลยยังทันไหมครับ ผมล่ะเครียดเหลือเกินกับการที่พี่เพลิงชอบกวนผมแบบนี้

“แล้วน้องลมทำไมถึงชอบพี่” โดนถามกลับบ้างครับ ผมเด้งตัวนั่งหลังตรงแล้วคิ้วขมวดคิ้วอย่างครุ่นคิด ข้อดีที่มีเยอะไปทำให้ผมไม่อยากจะพูดครับ ผมว่าจริงๆแล้วผมมองคนในแง่ดีมากเกินไป ไม่ว่าผมจะมองใครเขาก็จะมีส่วนดีๆออกมาให้ผมเห็นและจดจำเสมอครับ

“พี่เพลิง… ตามใจเก่ง… มั้ง แล้วก็… ก็ดีอ่ะ” ผมตอบไปเรื่อยเปื่อยเลยครับ พี่เพลิงยิ้มออกมาเล็กน้อยแล้วยกมือขึ้นเสยผมตัวเองเบาๆ ผมเม้มปากแน่นด้วยความอิจฉาความหล่ออยู่ลึกๆครับ น่าหมั่นไส้จริงครับให้ตายสิเฮ้ย

“แค่ก็ดีเหรอครับ” พี่เพลิงพูดแล้วแกล้งทำหน้าเหมือนจะน้อยใจครับ ผมก็เอาหัวมุดมั่วอยู่แถวๆซีกซ้ายของพี่เพลิงนั่นล่ะครับ ไม่มีอะไรจะพูดแล้วจริงๆนะ แค่สงสัยเฉยๆว่าทำไมพี่เพลิงถึงมาหลงไอ้เด็กบ้าๆเอาแต่ใจตัวเองแบบผม

“นอนได้แล้วเนอะ พรุ่งนี้ลมไม่อยากไปเรียนเลยอ่ะ ขี้เกียจตื่น…” ผมบ่นพึมพำกับตัวเองแล้วยกมือขึ้นขยี้ตาให้พี่เพลิงรู้ว่าผมง่วงครับ

“กู๊ดไนท์คิสก่อนมา” ผมยิ้มทะเล้นออกมาแล้วพูดประโยคชวนขนลุกจนพี่เพลิงดูจะตกใจครับ เพราะผมอยู่สูงกว่าผมก็ต้องเป็นคนที่โน้มหน้าลงไป เหมือนผมเป็นคนนำเลยครับ ฮิฮิ

“ห้ามไปทำแบบนี้กับใครอีกนะครับ…”

“พูดเยอะๆเดี๋ยวลมก็ไม่ทำตามซะหรอก” ผมพูดล้อเล่นออกมาทั้งที่ปากเรายังอยู่ไม่ห่างกัน

“พี่รักน้องลมนะครับ ถึงพี่จะไม่ใช่คนดีมากมายอะไรแต่อยู่กับพี่ไปนานๆได้ไหม ไม่ต้องตลอดไปก็ได้พี่ขอแค่ให้มันนานที่สุดก็พอ” ผมยิ้มออกมาทั้งที่ในใจเต้นระรัว สาบานได้ว่าผมไม่เคยได้ยินพี่เพลิงพูดอะไรแบบนี้มาก่อนเลยครับ ถึงคำว่าไม่ต้องตลอดไปก็ได้มันอาจจะดูตลกไปหน่อยก็เถอะ แต่ผมว่ามันก็เหมาะสมกับเราแล้วจริงๆ ไม่ต้องขอให้มันตลอดไปหรอก ขอให้มันนานที่สุดก็พอ

“ลมก็รักพี่เพลิงนะ ไม่รู้แหละ ลมไม่ให้ไปไหนจนกว่าลมจะพอใจหรอก” พี่เพลิงยิ้มแล้วโคลงหัวผมไปมาครับ ผมยิ้มออกมานิดหน่อยแต่มันก็ปวดแก้มไปหมดเลยครับ ผมเขิน เขินโคตรจะเขินจนห้องมันเงียบไปพักหนึ่งเพราะผมนั่งก้มหน้ากลั้นเขินแม่งอยู่อย่างนั้น

“พี่ก็อายนะครับน้องลม เหมือนป๋าบอกรักเด็กเลยเถอะ เห็นเป็นน้องลมหรอก” อายุก็ห่างกันอยู่พอตัวเลยเถอะครับ ผมเป็นแค่เด็กปีหนึ่งใสๆนะครับอย่าลืม

“อยู่ดีๆพูดอะไรไม่รู้เนอะ ลมขนลุกแล้วเนี่ย” ผมเลื้อยลงพื้นด้านล่างด้วยความแนบเนียนแล้วเอาคางเกยบนขอบเตียงไว้เหมือนแล้วกระพริบตาปริบๆถี่ๆใส่พี่เพลิงครับ

“พี่พูดจริงๆนะ จริงจังมากด้วยครับ”

“จริงจังแค่ไหน แค่ไหนเรียกจริงจัง…”

“น้องลม!!” มาแล้วครับไอ้เสียงดุที่ผมคุ้นเคย เผลอกวนตีนขัดโรแมนติกไปนิดนึงเองนะครับ ก็คนมันไม่ชินนี่หว่า ให้มานั่งฟังใกล้ๆแบบนี้มันก็ทำตัวไม่ถูกสิครับ

“นอน ลมง่วงแล้ว ฝันดีนะพี่เพลิง” ผมวิ่งไปปิดไฟแล้ววิ่งกลับมานอนซุกผ้าห่มพร้อมนอนเลยครับ พี่เพลิงถอนหายใจออกมาเบาๆแล้วปิดโทรศัพท์ก่อนที่จะมีเสียงขยับตัวเล็กน้อยแล้วทุกอย่างก็เงียบลง

อยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆจะได้ไหม อยู่แบบได้ไม่ต้องหวือหวาแบบคู่ชาวบ้านเขา ไม่ต้องบอกรักกันบ่อยๆแบบช่วงนี้เพราะผมเขิน ขอแค่อยู่ข้างๆกัน อยู่ข้างๆกันไม่ไปไหนแบบนี้ก็พอแล้วจริงๆ จากแฟนของพี่สาวมาเป็นแฟนของผม มีเรื่องหลายๆอย่างที่ผมรู้สึกผิดและไม่อยากจะให้อภัยตัวเองเท่าไหร่ แต่ก็นะครับ… เรื่องมันมาถึงจุดๆนี้แล้ว ผมยอมทุกๆอย่างถ้ามีพี่เพลิงอยู่ข้างๆ

“ฝันดีครับน้องลม”

คืนนี้ผมคงฝันดีจริงๆแล้วล่ะครับ
_________________________________________________________________________
ถามว่าจบหรือยัง ตอบว่ายังมีส่งท้ายอีก1ตอนค่ะ แต่ว่าตอนนี้มันยาวมากๆและมากๆเลยตัดออกไปไว้ตอนหน้าดีกว่าค่ะ555555
ขอบคุณที่ติดตามเรื่องนี้มาโดยตลอดค่ะ ขอบคุณจริงๆค่ะ ไว้เจอกันตอนหน้าจะจบลงจริงๆแล้วนะคะ ฮือตื่นเต้น
 :bye2: :mew1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 06-06-2015 09:20:20
งุ้งงิ้งกันเหลือเกินค่ะ555
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 06-06-2015 10:24:40
 :hao7: สะใภ้เข้าบ้าน รอบทส่งท้ายต่อไป บวกให้แล้วนะจ๊ะ o13
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 06-06-2015 10:32:44
 :กอด1:   :L2:  รอบทส่งท้ายค่ะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: ▶August5th◀ ที่ 06-06-2015 14:32:22
น่ารักกันมากๆ คนรักกัน

แต่แอบสงสารพีท :(
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 06-06-2015 17:05:42
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 06-06-2015 17:34:11
ความรัก มันบังคับกันไม่ได้จริงๆนะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 06-06-2015 18:06:15
 :o8: :-[ :impress2:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 06-06-2015 21:06:14
(http://daclaud.com/wp-content/uploads/2014/04/watching-the-phone.jpeg)
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 06-06-2015 23:49:50
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 11-06-2015 15:18:02
รอบทส่งท้ายจ้า
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: mek_it ที่ 12-06-2015 10:16:01
มารอบทส่งท้ายด้วยคนจ้าาาาา
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: makone ที่ 23-06-2015 15:21:23
 :mew1:  o13  :mew1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 04-09-2015 03:40:12
ก็แล้วแต่มุมมองคนอ่ะนะเรื่องนี้

สนุกนะ แต่มันสั้นไปหน่อย
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: funland ที่ 05-09-2015 19:15:01
 :mew1: ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 06-09-2015 18:55:44
รรรรรรรรรรรรรรรร   จะมายังน้า
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: Kamung ที่ 07-09-2015 10:40:44
 :-[ รอด้วยคนน้าาาาา
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: boworange ที่ 09-09-2015 23:23:04
 :กอด1:  สนุกอ่ะ อ่านไปลุ้นไป  :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: kitwiphat ที่ 10-09-2015 07:37:26
นานเนอะเรื่องนี้กว่าจะจบแต่สนุกมากคับ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: am_am ที่ 10-09-2015 16:57:57
น่ารักจังเลยยยยยยยย  รอตอนพิเศษนะจ๊ะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: whitelavenders ที่ 14-09-2015 23:43:40
อ้าว นี่คือจบแล้วหรอ 5555555555 บอกเลยว่าสองคนนี้เป็นคู่พระนางที่เราจะเกลียดมากด้วยนิสัยอะไรหลายอย่าง แต่กลับเกลียดไม่ลงแฮะ น้องลมน่ารักดี แต่เด็กมากๆเลยแถมยังโดนสปอยอีกด้วย แอบสงสารพีทจัง
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: Biwty... ที่ 20-09-2015 08:46:05
 :-[
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: manami_01 ที่ 23-09-2015 19:43:55
รอบทส่งท้ายจ๊ะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: แมลงมีพิษชนิดหนึ่ง ที่ 02-10-2015 18:36:12
รอ รอ รอ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: Gatjang_naka ที่ 04-10-2015 19:29:59
คือน้องลม น่ารัก อะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: I-Icezz ที่ 05-10-2015 18:06:36
รอฉันรอเธออยู่ รอๆๆ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: akeins ที่ 18-10-2015 12:47:57
 :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: Wut_Sv ที่ 03-11-2015 15:23:46
แปะไว้ก่อน เด๋วมาอ่าน ตามมาจาก น้องอุ่น พี่ทิตย์ ท่าทางน่าอ่านดี  :z2: :z2: :z2:

เห็นว่ามีตอนส่งท้ายอีกตอน เมื่อไหร่จะลงน้าาา อยากอ่านรวดเดียวอ่ะ  :hao3: :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: Wut_Sv ที่ 07-11-2015 00:03:23
โอ้ยยยย ตายๆๆ โคตรฟินเลย :ling1: :ling1: :ling1:

พี่เพลิง น้องลม น่ารักมากๆๆๆๆ  :impress2: :impress2: :impress2:

ไม่เสียแรงที่ตามมาจาก พี่ทิตย์ น้องอุ่นเลย  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 10-04-2016 12:36:16
 o13
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: iaum ที่ 11-04-2016 12:05:53
อ้ากกกกน้องลมน่ารักมากกก  :impress2: :hao6: ชอบเรื่องนี้สนุก  :z2: :z2: ดีใจที่คุณแม่ยอมรับ o13 o18
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: numildkub ที่ 14-04-2016 23:36:51
อ่านละตอนแรกอิจฉาแพรมากเลย
แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจมาอิจฉาน้องลมแทน
แต่เลิงเป็นผู้ชายที่ค่อนข้างเอาตัวเองเป็นใหญ่ไว้ก่อน
คือ แบบเอาความสบายใจตัวเองไว้ก่อน
ส่วนลมก็ค่อนข้างจะเด็กๆ นิสัยเด็กๆๆๆๆ
สุดท้ายนี้ก็อยากจะบอกว่า ถ้าเคนและพีทมีซัมติงกันเรายอมไม่ได้จริงๆ
ผู้ชายแบบพีทเราขออออออ :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: shcheribrand ที่ 15-04-2016 17:34:29
ความลับจริงๆเลย ชอบนะ รอตอนพิเศษคริๆ
 :ling1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: benbencoffee ที่ 07-05-2016 11:05:00
มารอความลับสุดท้ายของพี่เพลิงกะน้องลม..
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 11-06-2016 22:54:39
ตอนแรกคือหน่วงมากกก อยากรู้ว่าจะเฉลยยังไง จัดว่าดีเลย เสียใจน้อยไปหน่อย 55555 สนุกอ่ะ น่ารักทุกอย่างเลย รอบทส่งท้าย
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 30-07-2016 12:13:50
น้องลมน่ารัก แพรก็น่ารัก ดูแลครอบครัวได้ดีมากๆ พัดเป็นเด็กดีมากนะลูก
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: super hero ที่ 01-08-2016 20:46:33
น่ารักดี :กอด1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 02-08-2016 00:15:11
รอบทส่งท้ายค่ะ

 :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: gongiotherin ที่ 02-08-2016 16:27:24
อ่านถึงตอนที่สิบสาม อืม ความคิดเห็นอาจจะไปในทางที่ไม่ชอบนะค่ะ ที่ไม่ชอบคือลักษณะนิสัยของตัวละคร ระหว่างพระเอกและนายเอก คืออ่านแล้ว เฮ้ย ดีนะที่เป็นนิยาย เพราะถ้าเป็นความจริงคนที่จะน่าสงสารที่สุดคือ แพร ถ้าเราเป็นแพรเราคงโกรธอ่ะคะ หนึ่งคือพี่น้อง แล้วยังเป็นแฝด ความผูกพันธ์จะเยอะกว่าปกติ อีกหนึ่งก็คนรัก กลืนน้ำลายไม่ลงทีเดียว เรียกว่าจุกจนขาดใจเลยดีกว่า ที่แน่ๆสับสนว่าจะเอายังไง คนหนึ่งก็น้องตัดความสัมพันธ์ไม่ลง อีกคนก็แฟน โดนตีท้ายครัวอย่างไม่รู้ตัว แล้วไหนจะตัวลมเวลาคุยปรึกษากับเพลิง แบบว่า เอาไงดีกลัวแพรรู้ เออเว้ย ถึงจะโทษตัวเองแต่ก็ทำต่อ เหมือนช่างมันอะไรงี้ สรุปคือสุดท้ายก็จับมือกันหลอกผู้หญิงคนนึงอยู่ดี น้ำตงน้ำตาไม่มี ความรู้สึกผิดจากส่วนลึกไม่มี มีแต่คำว่า 'กลัว' มากกว่า มันค่อนข้างห่างไกลจากความเป็นจริงเยอะเกินไป อดไม่ได้อ่ะค่ะ รวมๆนักแต่งเขียนเนื้อหาได้ดี ยกเว้นที่บุคลิกนิสัยของตัวเอกทั้งสอง ถ้ามองไปตามความเป็นจริงก็ตัวร้ายในละครเลย ไม่ชอบคำติของเราตรงไหนก็ขออภัยค่ะ มันสุดจะทน T..T" :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 02-08-2016 22:58:43
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: beer9999 ที่ 13-08-2016 22:49:29
จบแล้ว หรอ???
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: pornwicha ที่ 29-09-2016 15:59:08
รอตอนส่งท้ายนะค้าาาาา :ling1: หายไปนานเยยย

ปล.มีความหน่วงแต่ก็หนุกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 30-09-2016 01:02:39
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 17-03-2017 19:56:14
ขอบคุณค่ะ
ยังรอบทส่งท้ายอยุ่นะคะ ^^
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: Panizzz3838 ที่ 17-07-2017 22:11:24
 :a5: :a5: :a5:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: tn ที่ 18-07-2017 21:50:40
อันนี้คือจบละป่ะ หรือยังไง แอบงงงวย  :katai5:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 09-08-2017 19:43:23
อ่าวจบละหรอ งง  :ruready :pig4:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: Maainmint ที่ 12-01-2018 12:49:26
ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี้นะคะ รู้สึกตอนจบมันโดนกลืนเหมือนบทปกติไปหน่อย แต่ก็ชอบนะ
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 12-02-2018 17:02:28
คือจบ   :ruready

 :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: สาว801 ที่ 13-02-2018 23:18:15
 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ ความลับสุดท้าย (ผมกับแฟนของผม) P.19 06/06/58
เริ่มหัวข้อโดย: gungchan ที่ 19-05-2018 02:19:54
อ่านถึงตอนที่สิบสาม อืม ความคิดเห็นอาจจะไปในทางที่ไม่ชอบนะค่ะ ที่ไม่ชอบคือลักษณะนิสัยของตัวละคร ระหว่างพระเอกและนายเอก คืออ่านแล้ว เฮ้ย ดีนะที่เป็นนิยาย เพราะถ้าเป็นความจริงคนที่จะน่าสงสารที่สุดคือ แพร

คิดคล้ายกันเลยค่ะ พออ่านมาถึงตอนที่ 13 นี่รู้สึกไม่ชอบนิสัยตัวละครของนายเอก และพระเอก(ลม และ เพลิง) ชอบนิสัยของ แพร และ พีท ดูอบอุ่น จริงใจมากกว่า

สิ่งหนึ่งเราคิดว่า คุณ pedonlyy ต้องการทีจะนำเสนอว่า พระเอก นายเอก ก็มนุษย์ มีกิเลส ตัณหา มีดี มีไม่ดี ไม่มีใครสมบูรณ์แบบไปเสียทุกอย่าง ชีวิตจริงบางทีเน่ายิ่งกว่านิยายเสียอีก อยากให้คนอ่านลองคิดในมุมที่นิยายก็สะท้อนให้คนอ่านสำนึก ย้อนคิดตามค่ะ ว่าทำแบบนี้แล้วมันมีผลตามมาอย่างไร เมื่อวันหนึ่งมันเกิดเหตุการณ์ที่เราต้องเลือกระหว่าง รักตัวเอง(เห็นแก่ตัว) กับรักคนอื่น มากกว่า

ชื่นชม คุณ pedonlyyแต่งนิยายสนุกมากค่ะ การแต่งนิยายให้มีเสน่ห์ น่าติดตาม จนคนอ่านซึมลึกถึงใจ นี่ก็ไม่ใช่ง่ายๆ นะคะ
เป็นกำลังใจให้ ค่ะ o13 :L2:
หัวข้อ: Re: ผมกับแฟนพี่สาว♡ บทที่1 ความลับแรก กับข้าวผัดและบัตรทรู
เริ่มหัวข้อโดย: Musashi ที่ 02-03-2021 00:03:02
ตอนนี้ผมกำลังเดินเอื่อยๆอยู่หน้ามหาลัยครับ ตอนนี้ก็บ่ายนิดๆแล้ว จะเดินไปรอรถเมล์กลับบ้าน จริงๆแล้วบ้านผมมีรถให้ใช้อยู่คันนึงครับ รถคันเล็กๆที่พ่อกับแม่ซื้อทิ้งไว้ให้ แต่ก็ไม่ค่อยได้ใช้หรอก พัดมันมีมอไซค์ไปโรงเรียน ผมก็นั่งรถเมล์ทุกวัน ส่วนแพรก็อยู่แต่บ้าน
อายุยังน้อยแต่ไม่เรียนหนังสือ ใครได้เป็นเมียนี่ซวยนะ