หัวข้อ: วุ่นนักแอบรักลูกมาเฟีย (ต่อ) ตอนที่ 9 [ 13 / 03 / 57 ]

[benzdekba]

 :oo1 :oo1:ชอบจังจะเป้นไงต่อ

[nunnuns]

สนุกมากๆค่ะ
รีบมาต่อเหอะน๊าาาาาาาา

[yowyow]

หายไวๆๆนะ แล้วก็มาต่อไวๆๆด้วยยยย

 

[SaJung13]

อยากอ่านต่อๆๆ
กลับมาต่อเถอะนะ พรีสสส 

[MiruMo Aom Peang]

“ อย่างนี้ต้องทำให้หายลืม มานี่ซิ “ พี่กำปั่นเรียก

“ โอ๊ยพี่ทำอะไรของพี่เนี๊ยะ “

“ ก็ทำให้มันหายลืมไง “

“ ด้วยการตบหัวเนี๊ยะนะ “

“ เออ “

“ วุ๊เจ็บนะเนี๊ยะ “

“ ก็ตบให้เจ็บไง ”

“ พี่นี่จิงๆเลย “ ผมล่ะเหนื่อยจิงๆเลย

“ พี่นอนพักได้แล้วเดี๋ยวผมจะได้ลงไปเล่นข้างล่าง “

“ ไม่มึงต้องอยู่กับกูก่อน “

“ ทำไมอ่ะ อย่าบอกนะว่าพี่กลัวผีอ่ะ “

“ กลัวห่าอะไรล่ะนี่บ้านกู “

“  ฮ่าๆไม่แน่หรอกพี่ พี่อาจจะกลัวเสียฟอร์มก็ได้ “

“ เออกุกลัวจบไหม “

“ ก็แค่นี้ “

“ งั้นพี่นอนได้แล้วเดี๋ยวผมเฝ้าพี่เอง “

“ อืม “
...แล้วพี่กำปั่นก็สลบไปอย่างยาวนานจนผมก็เผลอหลับไปเหมือนกันหลับจนฝันว่า..ผมเดินเข้าไปในป่าใหญ่แห่งหนึ่งมีแต่ต้นไม้ใหญ่ขึ้นเต็มไปหมดแล้วก็มีแสงลอดผ่านใบไม้มาช่างเป้นภาพที่สวยงามแต่พอผมหันไปไปเท่านั้นแหละเธอคนนั้น....เจ้าแม่สไบทอง นางได้ลอยตุ๊บป่องตามผมมาแต่ไกลจะให้ผมทำไงล่ะผมก็วิ่งสุดชีวิตเลยวิ่งๆๆๆๆวิ่งจนเหนื่อยแต่หยุดไม่ได้พอผมหันไปอีกทีไม่เจอนางแต่พอผมก้มมองลงข้างล่างมันมีเงาบนตัวผมแต่ทำไมที่อื่นไม่มีเงาพอผมหันบอกขึ้นไป อื้อหือ!!นางลอยอยู่บนหัวผมคับคุณ โอ๊ยวิ่งสุดชีวิตเลยคับวิ่งอย่าไงก็ไม่พ้นนางเล่นลอยเหนือฟ้านางคิดว่านางเป้นอีกแร้งหรือไงบินตามอยู่ได้นางคนแค้นที่ผมไปด่านางวันนั้นผมเลยตัดสิ้นใจหยุดวิ่งแล้วหลับตาปี๋แล้วคือว่าจะขอโทษแต่กลับพูดว่า
อิห่ารากมึงยังจะตามกูมาอีกหรอมึงไม่มีคนอื่นให้หลอกแล้วใช่ไหมอิบ้ากุก็กลัวนะเว้ยมึงกลับไปเลยถ้าไม่กลับกุจะแช่งให้ผมร่วงฟันเหยินปากเจ่อจมูกบานดั้งแมบนมแฟบอิบ้าแล้วผมก็ลืมตามาดูปรากฏว่านางลอยตุ๊บป่องไปในสภาพอุดหูลอยไปผมรู้สึกวูบ....แล้วผมก็ตื่นจากฝันอันร้ายรึป่าว

“ ไอ้หมี่ ไอ้หมี่ มึงเป็นอะไร “ พี่กำปั่นเรียก

“ ทำไมหรอพี่ผมเป้นอะไรแล้วผมหลับไปตอนไหน “

“ ทำไมผียังมาเข้าฝันมึงอีกวะ “

“ เฮ้ยพี่รุ้ได้ไงอ่ะ “

“ ก็มึงด่ามันซะขนาดนั้นแหกปากจนป้าเค้ามาเคาะประตูนี่มึงหลอนขนาดนั้นเลยหรอ “

“ ก็นิดหน่อยอ่ะพี่ “

“ ถ้ามึงจะหลอนขนาดนี้นะรู้งี้กุไม่แกล้งมึงก็ดี “

“ พี่รู้สึกผิดหรอ “

“ ป่าวกุแค่สงสารมึงโดนหลอกซ้ำหลอกซ้อน “

“ ฮ่าๆเออพี่ผมหิวข้าวจังเลยอตนนี้กี่โมงแล้วล่ะ “

“ บ่าย2 “

“ ห๊ะ ผมหลับยาวขนาดนั้นเลยหรอ “

“ เออ “

“ พี่หิวยังล่ะ “

“ มึงเพิ่งจะมาถามกูหรอ “

“ ฮ่าๆเพิ่งนึกได้ “

“ กูยังไม่หิวหรอก”

“ อ่าวแต่ผมหิวอ่าเดี๋ยวผมมานะ เอ๊ะเดี๋ยว “

“ เฮ้ยมึงจะทำอะไร “

“ ผมก็จะจับตัวไงล่ะว่าหายร้อนยัง “

“ อื้ม...ตัวเย็นลงแล้วนะเดี๋ยวไปเอาผ้ามาเช็ดตัวให้ “ แล้วผมก็ลงไปเอาผ้ามาเช็ดตัวให้พี่กำปั่นแล้วเอาขนมปังกับน้ำกับนมแล้วก็ยามาให้พี่กำปั่นแล้วผมก็เช็ดตัวให้พี่กำปั่นครั้งนี้ไม่ค่อยเกร็งเพราะครั้งก็แล้วก็โชคโชนพอประมาณเลยผ่านไปได้ด้วยดีแล้วก็ป้อนยาให้พี่กำปั่นครั้งนี้ว่าง่ายมากประมาณว่าคงจะหมดฤทธิ์แล้วซักพักพี่กำปั่นก็คุยจ้อเลยสงสัยจะดีขึ้นแล้วเวลาที่พี่กำปั่นคุยก็ดูน่ารักดีนะทำไมที่โรเรียนพี่เค้าสุขุมจังแต่ไม่ค่อยจะได้เห็นยิ้มของพี่กำปั่นกว่าจะยิ้มแต่ละทีก็เหนื่อยกันไปยกใหญ่ซักพักพี่กำปั่นก็เงียบผมก็เลยสงสัยเลยถาม

“ พี่เงียบทำไมอ่า “

“ กุมีเรื่องจะเล่าให้มึงฟัง “

“ เรื่องอะไรอีกล่ะ อย่าบอกนะว่า..... “

“ ใช่ “

“ โห่ยพี่!! “

“ แต่อันนี้เป็นเรื่องจริงนะเว้ย “

“ งั้นพี่ห้ามแกล้งผมนะ “

“ เออๆ มึงฟังๆ เมื่อไม่นานมานี้มีชายคนหนึ่งได้เดินทางไปทำบุญที่จังหวัดแห่งหนึ่งขณะเดินทางก็มีผู้หญิงเดินตัดหน้ารถไปชายคนนั้นก็เบรกไม่ทันเลยชนไปเต็มๆเสียงดังโครม!!ชายคนนั้นตกใจมากชายคนนั้นเลยรีบลงไปดูแต่ไม่มีอะไร ชายคนนั้นก็งงแล้วเมื่อกี้ชนอะไร........ ชายคนนั้นเลยเก็บความสงสัยไว้แล้วก็ขับรถต่อไปแต่ก็ยังงงว่าชนอะไรไป พอขับไปเรื่อยก็ปวดฉี่เลยหาปั๊มแต่ปั๊มหายากมากเลยจอดข้างทาง พอลงกำลังจะรูปซิบเท่านั้นแหละแม่เจ้า!!นี่มันดงศาลพระภูมิชัดๆ อาการปวดฉี่เลยหายเป็นปริดทิ้งชายคนนั้นก็เลยขึ้นมานั่งบนรถ พอขับไปได้ซักพักก็เริ่มเร่งความเร็วรถขึ้นเพราะคิดว่ายังไม่เข้าตัวเมือง แต่ที่ไหนได้ล่ะไปแดงอยู่ข้างหน้าแล้วตำรวจก็ตั้งด่านอยู่ถ้าเบรกกระทันหันมีหวังคว่ำแน่เราเลยตัดสินใจฝ่าไปแดงไปเลยเสียก็เสียว่าค่าปรับแค่500กับชีวิตของชายคนนั้น

“ แล้วยังไงต่อล่ะพี่ “

“ มึงอย่าเพิ่งขัดสิ “

“ ขอโทษค๊าบบก็อยากรุ้อ่า “

“ มึงจะฟังหรือไม่ฟัง “

“ ฟะ ฟัง ค๊าบบบ “

“ ฟังก็เงียบ “

ว่าแล้วชายคนนั้นก็ฝ่าไปแดงไปแต่น่าแปลกใจอีกอย่างทำไมตำรวจไม่มองเขาเลย ชายคนนั้นก็งง พอชายคนนั้นมาถึงตลาดชายคนนั้นก็จอดรถลงไปซื้ออะไรกินที่ตลาด ชายคนนั้นก็เดินดูของไปเรื่อยพอเขาเห็นขนมหม้อแกงมันน่ากินดีชายคนนั้นเลยบอกป้าว่า“ ป้าๆหม้อแกงขายยังไง “แต่ป้าก็ยังเงียบ ชายคนนั้นลยบอกอีกครั้งแต่คราวนี้ตะโกนลั่นเลย ”ป้าๆหม้อแกงขายยังไง ป้า วู๊!! “

“ หรือว่าป้าเขาหลับเรียกถึงไม่ได้ยินทำไมไม่สะกิดล่ะ “

“ .... “ พี่กำปั่นมองตาขวาง

“ แหะๆ “ ผมหัวเราะแบบสมควรตาย

“ มึงจะฟังไหม “

“ ฟังคับ “

“ ถ้ามึงขัดอีกทีกูจะไม่เล่าให้มึงฟังแล้ว “

ชายคนนั้นเริ่มหงุดหงิด ชายคนนั้นเลยบอกไม่กินก็ได้วะ ชายคนนั้นเลยกลับไปที่รถแล้วก็ขับตรงไปที่วัดเลย แหมโชคดีจังท้องฟ้าสดใสแดดไม่แรงมาก และแล้วชายคนนั้นก็มาถึงวัดชายคนนั้นตรงก็ดิ่งไปที่โบสถ์เลย เพราะต้องการนำเงินมาทำบุญที่วัดนี้ แต่ทว่าตอนเข้ามาในโบสถ์ทำไมมันร้อนจังเลยเหงื่อไหลเต็มไปหมด แล้วซักพักก็ได้ยินเสียงบอกว่า”ถ้าร้อนก็ออกไปซะเถอะกลับบ้านของโยมเถอะ”พอชายคนนั้นได้ยินแค่นั้นผมก็รีบเข้าไปกราบแล้วถามต่อ”ท่านหมายความว่าอะไรครับคือผมมาจากต่างจังหวัดมาทำบุญครับ” แล้วพระรูปนั้นก็ออกไปจากโบสถ์ชายคนนั้นก็เลยเดินตามออกไป
พระรูปนั้นได้ตรงดิ่งไปที่ป่าช้าท้ายวัดเป็นอันรู้กันว่าป่าช้ามีอะไรชายคนนั้น เลยเดินไปทั้งสั่นๆซักพักพระรูปนั้นก็ถามขึ้นมาว่า”โยมลองจับตัวโยมซิเย็นไหม”ชายคนนั้นก็ลองจับดู ”เย็นครับ” ชายคนนั้นบอกแล้วพระรูปนั้นก็ถามต่อว่า ”มีใครคุยกับโยมหรือยังล่ะ” ชายคนนั้นก็เริ่มสงสัยเอ๊ะรู้ได้ไง ”ไม่มีเลยครับ” หลังจากนั้นพระรูปนั้นก็ไม่พูดอะไรแล้วก็ตรงไปที่เจดีย์เก็บกระดูกองค์หนึ่งแล้วพระรูปนั้นก็หยุดหน้าเจดีย์องค์นั้น”ดูซิว่าหน้าคล้ายกันไหม”พระรุปนั้นบอกเราจึงเข้าไปมองใกล้ๆแล้วเราก็ต้องตกใจสุดขีดและช็อคมากเพราะว่ารูปบานนั้น..........เป็นรูปของชายคนนั้น....แล้วใบหน้าที่หล่อเหลากลับมีเลือดปนน้ำเหลืองไหลออกมาเต็ม พระองค์นั้นเลยพูดว่า “ โยมเข้าใจอาตมาแล้วใช่ไหม “ชายคนนั้นได้แต่นั่งร้องไห้ได้แต่พยักหน้าก้มหน้าก้มตารับความจริงอันแสนโหดร้าย

“ โหน่าสงสารเขาจังเลยเนอะพี่เนอะ “

“ อืมกุก็คิดอยู่ “

“ ใครเล่าให้พี่ฟังอ่า “

“ รุ่นพี่กูเขาเล่าให้ฟัง เล่าไปขนลุกไป “

“ จิงพี่ตอนนี้ผมยังเย็นๆขนลุกเลย “

“ หรือว่าเขาจะมาหามึงวะ “

“ พี่ก็ วุ๊!! เดี่ยวก็เหมือนคราวนั้นอีกอ่ะ “

“ เออว่ะกูขอโทษกุลืม “

“ มันตามมาหลอกถึงในความฝันเลยอ่ะพี่ “

“ มึงไปทำบุญให้เขาบ้างหรือยัง “

“ ยังเลยอ่า “

“ เดี๋ยวกูพาไปปล่อยปลาตอนเย็น “

“  จิงนะพี่ “

“ เออ “

“ ขอบคุณคับพี่ “ ผมดีใจมาก

“ เออพี่นี่ก็บ่าย3ครึ่งแล้วพี่ออกไปเดินเล่นบ้างเถอะไปสูดอากาศบ้าง “

“ เออก็ดีเกมือนกันกุอยู่ในนี้มานานละกูออึดอัดว่ะ “

“ งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนเลยเดี๋ยวผมลงไปหาป้าเขาก่อน “

“ เออ เอานมมาให้กูด้วย “

“ คับ “ ผมเลยเดินลงข้างล่างพอผมลงไปข้างล่างก็ไม่เจอใครผมเลยเดินไปหลังครัวไปได้ยินป้าเค้าพูดกัน

“ ชั้นว่านะน้องหมี่น่ะต้องเป็นแฟนกับคุณกำปั่นแน่เลย “

“ จะใช่หรอคุณกำปั่นก็เคยมีแฟนเป็นผู้หญิงนะ “

“ เออจริงของเอ็ง “

“ ไม่แน่หรอกเวลาเปลี่ยนคนก็เปลี่ยน “ พอผมได้ยินผมก็กลัวจะไปกันใหญ่ผมเลยเดินออกไปขัดป้าก่อนจะไปกันใหญ่

“ ป้าคับ “ ผมเรียก

“ ว๊าย ตายกระเถนตกร่วงน้ำ “ ป้าอุทานด้วยความตกใจ

“ ป้าเป็นอะไรรึป่าวคับ “

“ ไม่เป็นไรค่ะ เอ่อน้องแป้งหมี่มานานหรือยังคะ “

“ ก็ซักพักแล้วล่ะคับ “

“ แล้วได้ยินเรื่องที่พวกป้าคุยกันไหมคะ “

“ เอ่อเรื่องที่ผมกับพี่กำปั่นเป็นแฟนกันหรอครับ “

“ เอ่อ...คือ....น้องแป้งหมี่อย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกคุณกำปั่นนะคะไม่งั้นป้าโดนไล่ออกแน่เลย “

“ ผมไม่บอกหรอกครับ “

“ ว่าแต่ป้าอยากรู้จริงหรอคับว่าผมกับพี่กำปั่นเป็นแฟนกันหรือป่าว “

“ เอ่ออ...ยะ...อยากรู้ค่ะ “

“ แล้วไม่กลัวพี่กำปั่นไล่ออกหรอ “

“ เอ่อ กะ กะ กลัว ค่ะแต่กลัวโดนเก็บมากกว่า “

“ ห๊ะ!!ที่นี่เขาใช้ความรุนแรงกับคนในบ้านด้วยหรอ “

“ ป่าวค่ะป้าแค่กลัว “

“ โถ่..ป้าผมก็ตกใจหมด “

“ แล้วสรุปจริงหรือป่าวคะ “

“ งั้นบอกให้ก็ได้ “

“ คับผมกับพี่กำปั่นเป็นแฟนกันคับ “ผมนึกขำใจในคิดได้ไงว่าเราเป็นแฟนกัน

“ หะจริงหรอคะ “ ป้าเขาตกใจแล้วหันหน้าเข้าหากัน

“ ใช่เราเป็นแฟนกัน “ เสียงชายปริศนาคงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก...พี่กำปั่น

 

ฮ่าๆเป็นเรื่องผีอีกแล้ว บรื้อ~! ขอย้อนหลังวันฮาโลวีนหน่อยคับ ฮ่าๆ เวลาอ่านอย่าลืมตรงวจดูนะครับว่านั่งอ่านกันกี่คน
ระวังนาง...จะลอยตุ๊บป่องมาหานะคับ
**ต้องขออภัยด้วยนะครับทที่มาลงให้ช้าพอดีมีปัญหานิดหน่อยคับ
 
ยังไงก็ช่วยคอมเม้นกันด้วยนะคับผมจะได้มีกำลังใจพิมพ์ต่อ555+
https://www.facebook.com/pages/%E0%B8%A7%E0%B8%B8%E0%B9%88%E0%B8%99%E0%B8%99%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B9%81%E0%B8%AD%E0%B8%9A%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A5%E0%B8%B9%E0%B8%81%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B9%80%E0%B8%9F%E0%B8%B5%E0%B8%A2/261619720608507
 

ฝากแฟนเพจหน่อยนะคับเข้าไปไลค์กันเยอะๆน้า^^
   

   หม่านโถว     

         [/size]

[nunnuns]

เรื่องใหญ่แล้วคราวนี้555555555555555
ทั้งผีทั้งคน

[nemesis]

มาต่ออีกนะสู้ๆ

[SaJung13]

ยิ่งอ่านยิ่งสนุกนะเรา 
ชอบๆๆ มีหลายๆอารม ดีคะ

[nOsTrAdamUsz]

เข้าใกล้ฉาก NC เข้าไปทุกทีละ อิอิ 

[LSK]

ในที่สุดก็มาต่อ  กำปั้นได้ยินหมี่พูดแบบนี้จะว่ายังไงล่ะ 

[Satang_P]

วู้ววววววววววว 

[benzdekba]

 

[everlastingly]

  มาต่อเร็วๆเถอะนะ เพี้ยงๆ รออ่านอยู่ 

[Mclvblue]

จะบ้าตายให้มาอ่านเรื่องอะไรเนี่ยตอนตี 3 ถึง ตี 5
จะร้องไห้และกัวจริงอะไรจริง 
ส่วนน้องแป้งหมี่กับพี่กำปั่นมาเฟียนั้นช่างมันเหอะ
ฟิวตอนนี้มันได้อารมณ์ขนหัวลุกมาก ขอตัวไปหาไรกินก่อนดีกว่า
รออ่านตอนต่อไปจ้า 
ปล. เอาละสิ เป็นแฟนกัน ??? อยากให้ตอนหน้าลงเร็วๆอะ

[Yukio4869]

นางสไบทองเล่นเอาสะผมกลัวหลอนไปเลย เป็นแฟนกันจริงไหมเนี่ยะ รออ่านอยู่นะครับ สู้ๆครับ ไรเตอร์

[sittikorn]

 

[yowyow]

5555 พี่กำปั่นคิดจริงช่ายมั้ยเนี่ย 

 

[MoconaZuza]

เข้ามาเป็นกำลังใจให้จ้า สู้ๆ
อย่าเพิ่งหนีหายไปน้าชอบนิยายแนวนี้มากๆอะ

[MiruMo Aom Peang]

“ ใช่เราเป็นแฟนกัน “ เสียงชายปริศนาคงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก...พี่กำปั่น

“ เฮ้ย!! “ ผมอุทานอย่างดัง

“ เอ่อคือเดี๋ยวไปขอตัวไปรดน้ำต้นไม้ก่อนนะคะพอดีเพิ่งนึกได้อ่ะค่ะ “ แล้ววงของพสกเราก็สลายไปภายในพริบตา

“ ...... “ หลังจากนั้นความเงียบก็เข้าปกคลุม ผมจึงฝืนใจพูด

“ เอ่อพี่คือว่าผมหิวแล้วอ่ะไปกินข้าวกันนะ “ แถไปเดี๋ยวพี่เค้าจะด่าเอา

“ เดี๋ยวคือ “ พี่กำปั่นจะพูดแล้ว.....

“ พี่คับผมว่าไปกินก๋วยเตี๋ยวเรือดีกว่านะ “ วู๊~!เกือบไม่ทัน

“ เอ่อคือ “ เย้ยเอาอีกแล้ว

“ หรือว่าไปไม่ชอบงั้นเราไปกินส้มตำก็ได้ “ แถๆๆๆ

“ ....... “ คราวนี้เงียบแฮะ สะ สะ สะ สายตาแบบนั้นมันน่ากลัวจนผมตั้งหลบ

“ เฮ้ยพี่จะพาผมไปไหน “ พี่กำปั่นดึงมือผมไปอย่างแรงจนผมแทบปลิว

“ .... “ เงียบอีกแล้วน่ากลัวจริง พี่กำปั่นพลักผมเข้าไปในรถแล้วขับรถออกไป

“ พะ พะ พี่จาพา “ ผมยังพูดไปจบ

“ หยุด! “ พี่กำปั่นตะคอกเสียงดัง

“ คือว่า.. “ ฝืนหน่อย

“ กูบอกให้หยุดไง “ เสียงดังกว่าเก่าอีก แล้วทั้งรถก็มีแค่เสียงแอร์ดังออกมา

และแล้วรถก็ไปจอดที่ร้านส้มตำข้างโรงเรียนผมนั่นก็คือร้านป้าสำลีนั่นเองคือป้าแกชื่อสำลีแต่ตัวดำอย่างกับถ่าน ป้าแกขายมานานแล้ว ขายตั้งแต่ตำซั่ว ตำมั่ว ตำไทย ตำลาว ตำพม่า ตำเขมร หรือสารพัดตำเพียงแค่สั่งป้าสำลีจัดให้ได้ทุกอย่างแม้แต่ไก่ย่าง ไก่ย่างของป้าสำลีเด็ดมากเลยนะ ขนาดท่านรองฯพ่อของอิมิ้นยังมาซื้อทุกวันเลย...

“ ลง “ พี่กำปั่นบอก

“ พี่กินได้หรอ “

“ ลง “ พี่กำปั่นบอกอีกครั้ง แล้วผมก็ลงไปแต่โดยดีแล้วพี่กำปั่นก็ลงตามมา

“ ป้าสำลีเอาเหมือนเดิม “ พี่กำปั่นสั่งป้าสำลีแบบสนิทสนมกันมากเหมือนมากินบ่อย

“ ได้จ้า แล้วหมี่กินะไรล่ะเดี่ยววันนี้ป้าแถมไก่ให้ “ ป้าสำลีบอกผม

“ ผมเอาตำซั่วพริก20เม็ดเหมือนเดิมแล้วก็ปีกไก่กับข้าวเหนียวนะป้า “ ผมสั่ง

“ ได้ารอจ้แป๊ปนึงนะ “

“ คับ “ แล้วผมกับพี่กำปั่นก็ไปนั่งที่โต๊ะ แล้วก็เงียบ...กัน

“ เอ่อคือว่า.. “ เราบังเอิญจะพูดพร้อมกัน

“ พี่พูดก่อน “

“ มึงแหละพูดก่อน “

“ งั้นผมพูดก่อนนะ คือว่าผมขอโทษคับที่พูดแบบนั้นออกไป “ ผมก้มหน้าแล้วพูด

“ พูดว่าอะไรวะ “ พี่กำปั่นบอก

“ ที่บอกว่าผมเป็นแฟนพี่ไง “ ผมบอก

“ อะไรนะกุไม่ได้ยิน “ พี่กำปั่นบอก

“ ที่บอกว่าเราเป็นแฟนกัน “ ผมบอกดังขึ้นมาหน่อย

“ อะไรนะ “ พี่กำปั่นบอก

“ ที่บอกว่าเราเป็นแฟนกันไง “ ผมเผลอตะโกนไปอย่างดังเลย

“ จนป้าสำลีหันมาแล้วยิ้มให้ “

ผมอึ้งซักพักพอตั้งสติได้ก็รีบก้มหน้าฟุบกับโต๊ะเลยครับ

“ อะไรนะ “ พี่กำปั่นพูดแล้วอมยิ้ม

“ โอ๊ยพี่เลิกแก้ลงผมได้แล้ว ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ “ ผมบอก

“ เออๆก็ได้กูกำลังสนุกเลยได้แกล้งคน “

“ โห่พี่อ่ะ “ พอเราคุยกันไปได้ซักพักป้าสำลีก็เอาส้มตำมาเสิร์ฟ

“ ส้มตำแซ่บๆได้แล้วจ้า “

“ นี่ ตำไทยไม่ใส่ปูไม่ใส่ปลาร้าพริก2เม็ด ตำซั่วพริก2เม็ด ไก่ย่าง3ไม้ แล้วก็ข้าวเหนียว1กระติ๊บของน้องกำปั่นได้แล้วจ่ะ “ ป้าสำลีบอกพี่กำปั่น

“ ขอบคุณครับ “ พี่กำปั่นบอก

“ ส่วนนี่ ตำซั่วพริก20เม็ด แล้วก็ปีกไก่กับข้าวเหนียวของน้องหมี่จ้า “

“ ขอบคุณครับ “ ผมบอก

“ แล้วนี่เป็นของแถม ปีกไก่2ไม้ป้าแถมจ่ะสำหรับคู่รักหนุ่มสาว เอ๊ยไม่ใช่ หนุ่มหนุ่ม ฮ่าๆกินให้อร่อยนะจ๊ะ “

“ เออป้าสำลีผมไม่ใช่... “ ผมกำลังจะบอกป้าสำลีแต่ก็...โดนขุดซะก่อน

“ ขอบคุณครับป้า “ พี่กำปั่นบอกแล้วก็ยิ้มแล้วป้าสำลีก็ยิ้มแล้วไปตำส้มตำต่อ

“ ทำไมพี่บอกป้าสำลีไปแบบนั้นล่ะ “ รู้สึกอึ้งนิดๆ

“ กุบอกอะไร “

“ ก็พี่จะไปขอบคุณเค้าทำไมล่ะ ทำไมพี่ไม่ห้าม “

“ ก็กุอยากแกล้งมึงต่อหนิ “ แล้วพี่กำปั่นก็กินส้มตำอย่างเอร็ดอร่อย

“ หู่ผมไม่คุยกับพี่แล้ว กินส้มตำดีกว่า “ แล้วผมก็กินอย่างอร่อย

“ ตอนแรกกูก็นึกว่ามึงเป็นพวกชอบโดนขุดทอง “

“ ถ้าเป็นพวกขุดทองแล้วเป็นไงหรอพี่ “

“ ไม่เป็นไงหรอแต่กูเกลียดพวกตุ๊ดผิดเพศ “

“ แอ๊กๆ !! “ คำๆนั้นมันทำให้ส้มตำในปากย้อนเข้าจมูกออกจมูกกันเลยทีเดียว

“ มึงเป็นอะไร “ พี่กำปั่นถาม

“ อ๋อ ผมก็แค่สำลักน่ะส้มตำมันติดคอ “

“ กูก็ตกใจหมดคิดว่ามึงจะตาสยซะแล้ว ”

“ แหนะๆ เป็นห่วงผมล่ะซิ๊ “

“ ก็เออดิกุกลัวมึงจะทิ้งกูไป “ พี่กำปั่นบอก

“ 0.0 “ ผมอึ้งเล็กน้อย

“ เอ่อออ ผมยังไม่ทิ้งพี่ไปไหนหรอกผมน่ะตายยาก “ ผมบอกเพื่อปลอบใจพี่กำปั่น

“ ขอบใจ “ พี่กำปั่นบอก

“ โด่ว  พี่เลิกดราม่าได้แล้ว “

แล้วผมกับพี่กำปั่นก็กินสส้มตำกันจนหมดแล้วก็จ่ายตังพอถึงบ้านพี่กำปั่นก็ดิ่งไปที่ห้องแล้วก็นอนเป็นตายเลยหล่ะผมก้รีบตามขึ้นไปแล้วก็หลับตามไป พอตื่นมาอีกทีพี่กำปั่นก็หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ผมเลยไปเข้าห้องน้ำพอแกมาอีกทีอ้าวนี่2ทุ่มแล้วนี่หว่าพี่กำปั่นไปไหนวะ พอผมออกไปข้างนอกก็ไม่เจอพี่กำปั่นผมเลยลงไปที่ห้งครัวเห้นพวกป้าๆนั่งจับกลุ่มนั่งคุยกันอีกแล้วผมเลยเข้าไปแจม ตอนแรกพวกป้าเค้าก็ดูแบบเกรงๆแต่พอคุยไปนานๆป้าเค้าก็เม้าท์สนุกปากเลยผมก็เลยพลอยสนุกไปด้วยผมเลยถามว่า

“ ป้าคับพี่กำปั่นไปไหน “

“ คุณกำปั่นออกไปกับคุณผู้ชายตั้งแต่6โมงเย็นค่ะ “  ผมก็ถามต่อ

“ แล้วพวกเค้าไปไหนกันหรอคับ ”

“ เห็นคุยกันว่าจะไปห้างอะไรซักอย่างนี่แหละค่ะ “

“ อ่อครับ “ สักพักเสียงแตรรถก็ดังขึ้นวงของผมก็สลาบไปภายในพริบตาเหมือนเดิม

สักพักเสียงรองเท้าก็ดังมาแต่ไกลเลยแต่รู้เลยว่าเป็นรองเท้าส้นสูงผมเลยออกไปดูเป็นผู้หญิงคนนึงหน้าตาคุ้นๆมากเลยอ่ะแต่จำไม่ได้ว่าใคร

“ อ้าวแป้งหมี่ “ ผู้หญิงคนนั้นเรียกผมเหมือนรู้จักกันมานาน

“ ..... “ ผมงงนิดๆ

“ อ้าวไม่เจอกันหน่อยทำเป้นจำกันไม่ได้พี่สายป่านไงจ๊ะ “

“ อ๋อจำได้แล้ว พี่ป่านเองผมก็งงตั้งนาน “

“ โหนี่โตขึ้นเยอะเลยนะเนี่ยแต่ทำไมสิวเยอะแบบนี้อ่ะแว่นก็หนาเตอะ “

“ งั้แหละพี่ปลวกประจำกลุ่ม “ แล้วผมกับพี่ป่านก็หัวเราะกัน

“ กินข้าวหรือยังล่ะ “ พี่สายป่านถาม

“ ยังเลยครับ “

“ งั้นเราไปกินข้าวกันดีกว่าป่ะ “ แล้วเราก็เข้าไปในห้องครัวกันป้าเค้าก็เอาข้าวผัดอเมริกันของโปรดพี่สายป่ามมาเสิร์ฟพวกเราก็กินกันอย่างอร่อยจนพี่กำปั่นเข้ามา

“ กินกันไม่เคยชวนอ่ะ “ พี่กำปั่นบอก

“ ก็อยากช้าเองสม “ พี่สายป่านบอกพี่กำปั่น

“ อ่าวแล้วรุ้จักกันล้วหรอ “ พี่กำปั่นถาม

“ นานแล้วย่ะ “

“ อ่าวรู้จักตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ ทำไมหมี่ไม่เคยบอก “ พี่กำปั่นถาม

“ ก็พี่ไม่ได้ถามนี่ “ ผมบอก แล้วผมกับพี่สายป่านก็หัวเราะสักพักป้าก็เอาข้าวมาเสิร์ฟให้พี่กำปั่นเหมือนกัน

“ แล้วหมักอ่ะสบายดีป่าว “ พี่สายป่านถาม

“ ก็สบายดีนะพี่ ปากหมาเหมือนเดิมเลย “ ผมบอก

“ 555ก็แบบนี้แหละนะเดี่ยวว่างๆพี่จะไปหาที่บ้านนะช่วงนี้พี่ต้องเรียนอ่ะเลยไม่ได้เจอกัน “ พี่สายป่านบอก

“ แอบชอบเขาก็บอกไปเถ๊อะ “ พี่กำปั่นบอก

“ เอ๊อะไอ้น้องคนนี้ “พี่สายป่านบอก

“ อ๋อนี่พี่ชอบไอ้หมักหรอ ผมเป็นพ่อสื่อให้เอาป่าว “ ผมเสนอ

“ หมี่อย่าไปฟังมัน มันชอบเพ้อเจ้อ อย่าพูดเรื่องของเค้าอ่ะเรื่องของตัวเองน่ะจะเอายังไง “ พี่สายป่านบอก

“ เจ้หยุดเลยนะ “ พี่กำปั่นรีบบอก

“ ก็คือ....ว่า “ พี่สายป่านบอก

“ เจ้ “ พี่กำปั่นพูดเสียงดังขึ้น

“ กำปั่นมันชอบ...  “

“ อย่านะเจ้ “ พี่กำปั่นบอก

“ มันชอบหมี่อ่ะ “  พี่สายป่านบอก เล่นเอาหน้าผมร้อนฉ่าเลย


 

 ก่อนอื่นผมต้องบอกก่อนครับว่าผมเป็นเพื่อนสนิทของคนเขียนนะครับ แล้วต้องขอโทษนะครับที่เพิ่งมาบอกตอนนี้คือตอนนี้เพื่อนของผม(คนเขียน)เค้าเสียชีวิตแล้วครับเพราะประสบอุบัติเหตุรถคว่ำครับเมื่อประมาณกลางๆเดือนกันครับ ตอนแรกผมช็อคมากครับเคยเล่นด้วยกันมาตั้ง8-9ปีผมยังเคยมาช่วยมันแต่งนิยายเลยครับ ผมก็จะมาบอกแค่นี้แหละครับ
ป.ล.เดี๋ยวผมจะทะยอยเอานิยายที่มันพิมพ์ไว้แล้วลงให้นะครับขอบคุณครับที่ยังไม่ลืมเพื่อนผม
แต่ผมก็จะพยายามแต่งต่อให้จบแล้วกันนะครับขอบคุณครับ

                       

ยังไงก็ช่วยคอมเม้นกันด้วยนะคับผมจะได้มีกำลังใจพิมพ์ต่อ555+
https://www.facebook.com/pages/%E0%B8%A7%E0%B8%B8%E0%B9%88%E0%B8%99%E0%B8%99%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B9%81%E0%B8%AD%E0%B8%9A%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A5%E0%B8%B9%E0%B8%81%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B9%80%E0%B8%9F%E0%B8%B5%E0%B8%A2/261619720608507

ฝากแฟนเพจหน่อยนะคับเข้าไปไลค์กันเยอะๆน้า^^
   

   หม่านโถว     

         [/size]

[nOsTrAdamUsz]

มาแล้ว ขอเป็นกำลังใจให้นักเขียนนะครับ

และแสดงความเสียใจให้กับเพื่อนนักเขียนอีกคนด้วย

[duck-ya]

ขอแสดงความเสียใจด้วยคะ
ขอให้หลับให้สบาย

[narongsakbanz]

เสียใจกับเพื่อนพี่ด้วยนะครับ
แล้วก็อย่าหายไปนานนะครับ คิดถึงพี่ปั่น (โคร้ม โดนน้องหมี่ถีบ)
เค้าก็คิดถึงน้องหมี่ แล้วก็คนเขียนด้วยน๊า

[SaJung13]

เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ 

[darkeyes1]

เอ๋..  อะไรนะ  คนเขียนเสียชีวิตแล้ว  อ่า....
แย่ละสิ  กำลังหลานเรื่องผีที่เล่าอยู่เลย  แล้วแบบนี้ผมจะฝันร้ายไหมเนี้ย
เอ่อ...  จากที่บอก  แสดงว่าผู้เนียนยังแต่งไม่จบสินะ  เอาเป็นว่า  ถ้ามีเรื่องไม่สบายใจทุกข์ใจ
คุณเพื่อนก็มาระบายความในใจได้นะ  น่าจะพอช่วยได้บ้าง  แต่ช๊อกจริงๆนะเนี้ย
นี่เราได้อ่านผลงานครั้งสุดท้ายในชีวิตนักเขียนคนหนึ่งจริงๆเหรอ  ไม่น่าเชื่อ

[BlackKnight09]

เสียใจด้วยนะ
 

ถ้าเพื่อนผู้เขียนมีอะไร เขียนบรรยายได้ มีคนฟังเยอะ จะได้ไม่คิดมาก

เป็นกำลังใจให้ 

[MiruMo Aom Peang]

ขอบคุณทุกกำลังใจนะครับเด๊่ยวผมจะลงให้นะครับเพระาผมก็ต่อเติมไปบ้างให้มันจบผมอยากจะทำให้เรื่องนี้จนจบอ่ะครับรออ่านกันนิดนึงนัครับ

[MiruMo Aom Peang]

ตอนที่9 บอกผมทีว่านี่คือความจริง....
 


“ มันชอบหมี่อ่ะ “  พี่สายป่านบอก เล่นเอาหน้าผมร้อนฉ่าเลย

“.......” อึ้ง

“ มึงอย่าไปฟัง เจ้กุมันมโนไปเอง ” พี่กำปั่นรีบพูด

“ 555ล้อเล่นนิดเดียวเอง “ พี่สายป่านบอก

“ ^^ “ ทำไรได้อ่ะเรานอกจากยิ้ม....

“ เออนี่หมี่แล้วหมักสบายดีไหมไม่เจอกันนานมากแล้ว “ พี่สายป่านถาม

“ สบายดีครับกวนผมอยุ่ทุกวัน “ ผมตอบ

“ มีหญิงมาติดเยอะไหมเดี๋ยวนี้ “

“ ก็มีมาบ้างเรื่อยๆอ่ะครับ “

“ อ๋อ เมื่อก่อนนะมากันเยอะจนพี่รำคาญแทนมันเลยแหละ “

“ เจ้าน้องชายนี่ก็ใช่เล่นได้ข่าวว่าเก็กมากเลยนี่ “ พี่สายป่านถามผมแต่ว่าสายตามองที่พี่กำปั่น

“ 555 ตอนแรกบอกได้คำเดียวเลยว่ากลัว “ ผมตอบ

“ แล้วตอนนี้ล่ะ “ พี่กำปั่นแทรก

“ก็ยังกลัวอยุ่นิดๆ555 “ ผมตอบ พี่กำปั่นเบือนหน้าหนีเลย5555

“ เอาล่ะนี่ก็เย็นแล้วพี่ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ “

“ ค๊าบบบบบ “ แล้วพี่สายป่านก็เดินจากไป

“ ลุก “ พี่กำปั่นสั่ง

“ จะไปไหนหรอพี่ “

“ ไปปล่อยปลา “

“ อ๋อ เออใช่ดีๆพี่ ผีนั่นจะได้ไม่ตามมาอีก “ แล้วพี่กำปั่นก็พาผมขึ้นรถแล้วพาไปซื้อปลาซื้อมา20กว่าตัว 300กว่าบาท 0.0! แพงดีแล้วก็พาไปปล่อยที่แม่น้ำก่อนจะปล่อยก็มีงึมงำกันบ้าง5555

“ สาธุ ขอให้เป็นสุขๆอย่ามาหลอกมาหลอนกันเลยเพี๊ยง ทำบุญให้แล้วนะ ไม่ต้องตาม ไม่ชอบ “ ผมบอก

“ นี่คือคำพูดของมึงเวลาปล่อยปลาให้ผีหรอ ” พี่กำปั่นถาม

“ ก็นิดนึงอ่ะอันนี้มึงน่าโมโห55 “

“ ถ้ากุเป็นผีกุคงจะกล้ามารับบุญของมึงอ่ะ “

“ โห่ยพี่555 เออพี่ไปไหว้พระด้านในกันเถอะไหนๆก็มาที่วัดแล้ว “ ผมชวน

“ พระบ้านกูก็มีค่อยไปไหว้ที่บ้านกูก็ได้ “

“ ไม่ได้พี่มันไม่เหมือนกัน ครั้งนี้เราโชคดีมากเลยนะพี่ที่มาจังหวะที่พระท่านเปิดประตูอุโบสถพอดีเลย555 “

“ มึงนี่เข้าใจพูดนะ ไปก็ไป “ ในที่สุดก็ยอม555

“ เดี๋ยวผมมานะพี่ผมไปซื้อดอกไม้ให้แป๊ปนึงนะ “ แล้วผมก็รีบวิ่งห่างจากพี่กำปั่นเพื่อไปซื้อดอกมธูปเทียนที่อยุ่ห่างซัก20เมตรได้ ทำไมตั้งไว้ไกลจังวะ - -

“ ป้าครับเอาดอกไม้ธูปเทียน 2 ชุดครับ “ ผมบอกคนขายดอกไม้

“ นี่จ่ะ “ ป้ายื่นให้

“ เท่าไหร่ครับป้า “ ผมถาม

“ ตามศรัทธาจ่ะลูก “ ป้าบอกแล้วก็ยิ้ม

“ ^^ “ ผมเลยยิ้มตอบแล้วก็นึกถึงผีตนนั้น555 แล้วหย่อนตังไป100บาทแล้วสาธุ_/\_

“ หนูมากับใครหรอจ๊ะ “

“ มากับพี่คับป้า “

“ ไหนล่ะจ๊ะ “

“ ก็อยุ่นั่น.......อ่าว “ ผมพูดพลางพร้อมกับหันหน้าชี้ไปที่พระอุโบสถพี่กำปั่นหายไป

“ เขาเข้าไปรอหนูด้านในมั้งจ๊ะ “ ป้าบอก

“ น่าจะใช่นะครับ ผมไปก่อนนะครับ “ ผมยิ้มแล้วรีบเดินมาที่อุโบสถ พี่กำปั่นหายไปจริงๆพอเข้าไปก็ไม่มีพอผมกำลังจะก้าวออกจากพระอุโบสถก็มีเสียงใหญ่ๆทุ้มก้องกังวาลมากว่า

“ เธอมาหาใคร “ .........ผมสะดุ้งตกใจเล็กน้อย พอหันหลังมาดูก็ไม่มีใครมีแต่องค์พระประธานตั้งเด่นเป็นสง่ากลางพระอุโบสถ พร้อมกับพระองค์อื่นๆอีกมากมาย ผมนึกในใจพี่กำปั่นต้องเล่นอะไรแน่ๆเลย ผมเลยพูดขึ้นว่า

“ เสียงใครน่ะ “

“ เธอเห็นใครอยู่ด้านหน้าเธอล่ะ “ เสียงก้องกังวานมาก

“ พระพุทธรูปครับ “

“ นั่นแหละเธอเห็นใครคนนั้นก็พูด “ เสียงสะท้อนจะผมขนลุกซู่ไปทั้งตัวเลยครับ ผมกำลังจะเดินไปดูว่าใครอยู่ด้านหลังผมกำลังจะก้าวขาแต่ว่า

“ ไม่ต้องเดินมาดูหรอกเปล่าประโยชน์ “ เสียงปริศนา....

“ ทำไมล่ะครับ “ ผมถาม

“ ถ้าเธอสงสัยก็จงดับความสงสัยของเธอโดยการค้นหาคำตอบสิ “ พอสื้นประโยค

“ ขออนุญาตนะครับ “ แล้วผมก็เดินไปดูแต่หลังผมก็ช็อคกับภาพที่เห้นคือฐานของพระพุทธรูปกับหลังของพระติดกับผนัง ไม่มีทางที่คนจะสามารถเข้าไปซ่อนตัวอยุ่ได้ผมถึงกันทรุดตัวลงเลยครับ น้ำตาไหลอาบผมคิดในใจถ้าเกิดไม่ใช่คน จะว่าผีก็ไม่ได้เพราะผีจะเข้ามาได้ไง ก็เหลือแค่พระประธานเท่านั้นแล้วล่ะ

“ เธอรู้แล้วใช่ไหมว่าใครเป็นเจ้าของเสียง “

“ รู้แล้วครับ ฮืออออ “ ผมปล่อยโฮเลย

“ เธอร้องไห้ทำไม “

“ ผมช็อคคับ อือออออ “

“ จำเอาไว้นะจงเชื่อในสื่งที่เห็นแล้วเธอจะเห้นในสื่งที่เธอเชื่อ จงเชื่อมั่นในความดีแล้วความดีจะคุ้มครองเธอจากอัตรายเอง “ พอสิ้นเสียงผมก้มลงกราบทันทีกราบจนนับจำนวนรอบไม่ได้เลยจนเสียงเงียบไปพักนึงผมเลยหยุดกราบ ซักพักพี่กำปั่นก็เข้ามา

“ มึงเป้นอะไรใครทำมึง “ พี่กำปั่นถาม

“ พี่เราอยู่ในอุโบสถนะพูดให้สภาพหน่อยสิ “ ผมบอกพี่กำปั่น

“ นี่มึงกล้าสอนกูหรอ “

“ ป่าวนะผมแค่เป็นห่วงพี่เฉยๆ “

“ มึงต้องการให้กุพูดเพราะแบบนี้ใช่ไหม “ แล้วพี่กำปั่นก็กระแอมเสียง

“ เธอเป็นอะไรใครทำอะไรเธอ งี้หรอ55555 “ แล้วพี่กำปั่นก็หัวเราะ

“ เสียงนี้มัน...... “ ผมถึงบางอ้อเลยคัรบพี่กำปั่นแกล้ง

“ โห่พี่แกล้งผมได้ไงอ่ะนี่ในวัดนะแล้วนี่พระนะพี่พี่เล่นแบบนี้ไงอ่ะรู้ไหมผมกลัวอ่ะ “ ผมรัวใส่พี่กำปั่นเป้นชุดเลยน้ำตาเริ่มไหลมาแล้ว

“ กุไปขออนุญาตเจ้าอาวาสมาแล้วที่กุหายไปก็เพราไปขอท่านมานี่แหละ “

“ อ่าวแล้วพี่ไปบอกท่านยังไงอ่ะที่ถึงยอม “

“ กุก็บอกท่านว่ามึงอ่ะโดนผีหลอกจนเสียความมั่นใจกุเลยขออนุญาตปลอมเสียงเป็นพระ ท่านก็ให้แถมยังช่วยอำนวยความสะดวกให้กุอีก “
“ โห่ยพี่ลงทุนอ่ะ พี่อยุ่ข้างนอกไม่ใช่หรอแต่ทำไมเสียงมันกังวานจังเลยอ่ะ “

“ อ่อกุใช่ไมค์อลยเจ้าอาวาสเค้าให้กุยืมมา555เหมือนใช่มะ “

“ เชื่อเลยจริงๆ555”

“ ไหนมึงบอกว่ามึงจะมาไหว้พระไงเอาดอกไม้มา “ แล้วเราก็ไหว้พระด้วยกันจนเสร้จก็เดินออกมาพระก็มาปิดอุโบสถ555

“ มึงโอเคขึ้นหรือยัง” พี่กำปั่นถาม

“ ก็นิดนึงอ่ะพี่ “

“ นี่ก็5โมงกว่าแล้วนะมึงอยากกินอะไรมั้ย “ พี่กำปั่นถาม

“ ผมอยากกินหมูปิ้งอ่ะพี่ “

“ กุจะไปซื้อที่ไหนได้วะ ถามตลาดนัดกุไม่ไปแล้วนะ “ พี่กำปั่นส่ายหน้า55

“ ในตลาดก็มีพี่555 “ ผมขำแล้วพี่กำปั่นก็พาผมไปซื้อหมูปิ้งแล้วก็ขนมอะไรอีกเยอะแยะเลยที่สำคัญคืออาหารปลาแล้วก็บ้านของเล่นของมันพอซื้อเสร็จเค้าก็ดิ่งกลับบ้านเลยพอถึงบ้านพวกพี่ๆเค้าเตรียมอาหารไว้เต็มโต๊ะเลยหมูปิ้งผมต้องเก็บไว้กินรอบดึกซะแล้ว555

“ มากินข้าวด้วยกันสิ “ เฮียอู๋กับพี่สายป่านเรียก

“ ครับ “ ผมกับพี่กำปั่นตอบ แล้วเราก็ไปร่วมโต๊ะอาหารกันคับแล้วพวกพี่ๆเค้าก็ตักเข้าให้แล้วเราก็เริ่มกินข้าวกันพ่อพี่กำปั่นเปิดประเด็นก่อนเลย

“ วันนี้ไปเที่ยวไหนกันบ้างหรอ “ พ่อพี่กำปั่นถาม

“ ไปปล่อยปลากับไว้พระมาอ่ะ “ พี่กำปั่นตอบ

“ อย่างแกเนี่ยนะเข้าวัดปล่อยปลา “ พี่สายป่านถามแล้วหันไปมองหน้าเฮียอู๋

“ 555555555555555555555 “  พี่สายป่านกับเฮียอู๋หัวเราะลั่นเลย

“ เอ้าผมเป็นคนชวนๆหมี่มันไปนะเนี่ย “ พี่กำปั่นบอก

“ จิงหรอหมี่ “ พี่สายป่านถาม

“ จริงครับ “ แล้วเราก็กินข้าวกันต่อจนขึ้นไปที่มานั่งเล่นที่ห้องรับแขกพ่อพี่กำปั่นกับพี่สายก็ขอตัวขึ้นไปนอนก่อนเพราะง่วงพี่กำปั่นก็ดูทีวีเล่นอยู่ข้างล่างผมก็เลยจัดแจงเอาปลาทองมาใส่โหลที่ซื้อมาให้อาหารมันผมเลยยกมาให้พี่กำปั่นดูแล้วถามว่า

“ พี่กำปั่นให้มันชื่ออะไรอ่ะช่วยคิดหน่อย “

“ กุว่าชื่อนี้ดีกว่า เงิน ทอง “

“ มันดูแปลกอ่ะพี่แต่ก็เอาเถอะ ไอ้เงิน ไอ้ทอง 555 “ ผมพูดกับปลาทอง

“ คนบ้าอะไรคุยกับปลาทองได้ด้วย “ พี่กำปั่นบอก

“ คนบ้าแบบผมนี่แหละคุยกับปลาทองได้5555 “ แอบย้อนนิดนึง

“ เอาไว้ตรงไหนดีอ่ะพี่ “ ผมถาม

“ เอามาไว้บนโต๊ะห้องรับแขกนี่แหละแม่บ้านเขาจะได้ดูแลได้ง่ายๆ วันนี้รีบนอนเหอะพรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนนะเว้ย “

“ เออจริงด้วยผมลืมไปเลย555 ไปๆพี่ไปนอนกัน “ ผมชวนพี่กำปั่น  แล้วผมก็เดินขึ้นบันไดไปก็คิดอยู่กีบคำว่า ไปๆพี่ ไปนอนกัน คิดว่ามันแปลกๆยังไงก็ไม่รู้555 แล้วผมกับพี่กำปั่นก็หลับกันตอนไหนก็ไม่รู้ผมไม่รู้ตัวเหมือนกัน

..........เช้าวันรุ่งนี้............

“ ก๊อก ก๊อก ก๊อก “ มีคนมาเคาะห้อง

“ คุณกำปั่นขาตื่นได้แล้วค่าาาาาา “ เสียงผู้หญิงลากเสียงด้วยความกระแทกกระทั้น แล้วก็มีเสียงเปิดประตู แล้วก็เสียงฝีเท้าเข้าก็เดินเข้ามา เป็นใครไปไม่ได้นอกจากพี่สายป่าน แล้วพี่สายป่านก็มาเขย่าตัวพี่กำปั่นให้ตื่น พี่กำปั่นก็ตื่นด้วยความงัวเงียจนอะไรก็ไม่รุ้น่ารักที่สุดเลยอ่ะ >< ผมตื่นแล้วล่ะแต่แกล้งทำเป้นหลับอยู่

“ นู้นปลุกน้องสะใภ้ชั้นด้วย “ พี่สายป่านบอก ว้ายยย เค้ายอมรับชั้นแล้วหรอเนี่ยอิอิอิ

“ เฮ้ยไม่ใช่ “ พี่กำปั่นรีบค้าน 

“ แน่ใจจจจจ “ พี่สาบป่านถามเสียงสูง

“ เอออออออ “ พี่กำปั่นลากเสียงยาวว

“ งั้นฝากปลุกด้วยละกันชั้นจะลงไปกินข้าวละชั้นรีบ อ่อแล้วอย่าไปสายให้มากล่ะเพราะมีน้องมาด้วยเด่ยวน้องจะพลอยซวยไปกับแก “ พี่สายป่านสั่ง

“ ครับเจ้านายยยยย “ พี่กำปั่นตอบ

“ดีมากเจ้าทาส555 “ พี่สายป่านบอกแล้วหัวเราะ

“ เล่นนิดเล่นหน่อยแล้วทำเป็นเหลิง “ พี่กำปั่นบอกแล้วพี่สายป่านก็เดินยิ้มออกไปจากห้องซักผมก็ทำเป็นขยับตัวเพราะนอนฟังมาแล้วมันเมื่อย

“ มึงจะแอบฟังกูอีกนานไหม “ พี่กำปั่นถาม

“ แฮะๆ “ ผมหัวเราะแล้วลืมตามขึ้นมา เห็นพี่กำปั่นนั่งจ้องอยู่

“ พี่รู้ได้ไงว่าผมแอบฟังอยู่ “

“ ดูจากตามึงใครก็รู้นอนหยี่ตาขนาดนั้น มึงรีบไปอาบน้ำได้ละจะได้ลงไปกินข้าว “

“ คับๆ “ แล้วผมก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัวเสร็จถึงตาพี่กำปั่นอาบบ้างก็เหมือนเดิม55ขาวเหมือนเดิมผมก็เตรียมของเตรียมกระเป๋าเสร็จก็มีแม่บ้านขึ้นมาจัดตารางสอนเอาหนังสือใส่กระเป๋าให้พี่กำปั่นแล้วก็ยกลงไปรอข้างล่าง

“ น้องแป้งหมี่จัดกระเป๋าหรือยังคะ “ แม่บ้านถาม

“ จัดเสร็จแล้วครับ “

“ มาค่ะเดี๋ยวพี่ยกไปไว้ในรถให้ “

“ ไม่เป้นไรครับพี่ผมยกไปได้ครับ “

“ มาเถอะค่ะเด่ยวพี่ยกไปให้ “

“ งั้นก็ได้ครับ ขอบคุณครับ “ แล้วแม่บ้านก็ยิ้มแล้วก็เดินจากไปที่ผมไม่ใก้พี่เขาบกไปก็คือวันนี้เรียนแต่วิชาหนักๆทั้งนั้นหนังสือก็ใช่ว่าจะบางนะนั่น 555บอกได้เลยว่าสงสาร แล้วพี่กำปั่นก็อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ อ๊ายยยหล่ออ่ะอยู่ในชุดนักเรียนแล้วแบบหล่อเวอร์อ่ะ

“ หมี่ ไอ้หมี่โว้ย “ พี่กำปั่นเรียก

“ คับๆ อะไรพี่ “

“ มึงเป็นอะไร “

“ ไม่เป็นไรครับ “

“ ผมเหม่ออะไร “

“ อ่อผมคิดอะไรนิดหน่อย “

“ มึงคิดอะไร....อย่าบอกนะว่ามึงแอบดูกู “ แล้วพี่กำปั่นก็จ้องเลยทีนี้

“ จะบ้าหรอพี่ผมจะมองเพื่อ “

“ ..... “ แล้วพี่กำปั่นก็เดินออกไปจากห้องผมก็เดินตามไปจนไปถึงโต๊ะกินข้าว

“ อ่าวแล้วพ่อพี่กับพี่สายป่านอ่ะ “

“ พ่อกูอยุ่ข้างบนส่วนเจ้กุไปเรียน “

“ ทำไมไปเรียนเร้วจัง “

“ มึงช่วยแหกตาดูด้วยนี่มันกี่โมงแล้ว “ พี่กำปั่นพูดพร้อมกับชี้นิ้วไปที่นาฬิกา

“ โหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหห “ ผมร้องลั่นเลย

“ พี่นี่มัน 7.59แล้วนะเดี่ยวประตูก็ปิดหรอก “ ผมบอกแล้วก็รีบกินข้าวให้หมด

“ มึงจะตกใจอะไรมึงลืมไปแล้วหรอว่ามึงมากับใคร “

“ ...... “ ผมนึกสักพักก็นึกได้ว่าพี่เค้าไปตอนหลังเคารพธงชาติเสร็จแล้วทุกทีเลย5555

“ กูอิ่มแล้วไป “ แล้วผมก็รีบจั้นไปที่รถเลยพอถึงรถแล้วชะงักเลยไอ้แว่นดำอีกแล้ว หนูกลัวววT^T

“ ฮ่าๆๆๆๆ “ พี่กำปั่นขำ

“ ขำไรพี่ “

“ กุเห็นมึงสะดุ้งด้วย “ ผมมองหน้าพี่กำปั่นเห็นพี่กำปั่นยิ้มผมก็ดีใจ

“ มึงยิ้มอะไร “ มึงชักสีหน้าแทบไม่ทัน

“ ผมไม่เคยเห้นพี่ยิ้มที่โรงเรียนเลย “

“ เรื่องของกู “

“ โห่ยผมแค่อยากเห็นพี่ยิ้มที่โรงเรียนบ้าง “

“ .... “ พี่เขาไม่พูดรีบขึ้นรถไปเลยผมก็เลยขึ้นตามไปแล้วรถก็ออกขับไม่เร็วมาแต่กว่าจะถึงโรงเรียนโทรศัพท์ผมก็ดัง

“ โหลๆหมอกว่าไง “

“ หมี่ไม่มาโรงเรียนหรอ ไม่สบายหรือป่าว “

“ ป่าวๆหมี่สบายดีตอนนี้กำลังจะไปโรงเรียนแล้วล่ะ “

“ ทำไมมาสายจังล่ะ “

“ อ๋อวันนี้หมี่มากับพี่กำปั่นอ่ะพอดีพ่อกับแม่แล้วก็หมักไปทำธุระต่างจังหวัดอ่ะหมี่ก็เลยต้องไปอยุ่กับพี่กำปั่น “

“ ทำไมไม่มาอยุ่กับหมอกอ่ะ “

“ หมี่เกรงใจอ่ะหมอก “

“ แล้วหมี่ไม่เกรงใจพี่กำปั่นหรอ.... “ แล้วหมอกก็ตัดสายไป

“ หมอก หมอก “ ผมเรียกแต่ตัดสายไปซะละผมก็งงทำไมหมอกทำแบบนี้

“ เพื่อนมึงเหมือนจะงอนมึงนะ “ พี่กำปั่นบอกแต่สายตามองไปข้างหน้า

“ เอ่อออ คือออ “ ผมอ้ำอึ้งเลย55

“ กูถามตรงๆเลยนะมึงเป็นแฟนกันใช่ไหม “

“ ไม่ใช่ครับพี่ แค่เพื่อนกันที่สนิทกันมากๆเลย “

“ หรอ......กุได้ยินมีงอนกันด้วยนี่ “

“ มันคงเล่นนั่นแหละพี่มันเล่นแบบนี้บ่อย “

“ หรอ “ คำเดียวแล้วเงียบกันทั้งรถเลยได้ยินแค่เสียงเครื่องยนต์พอมาจนถึงโรงเรียนรถเข้าไปในโรงเรียนเลยซึ่งคุณครูเขากำลังพูดคุยหน้าเสาธงอยู่เลยพอรถจอดทุกสายตาจับจ้องมาที่รถพอผมลงจากรถเท่านั้นแหละอื้อหือหันหน้าเข้าหากันซุบซิบกุเลบสลิดจริงๆโรงเรียนนี้

“ ผมไปก่อนนะพี่ขอบคุณครับ “ แล้วผมก็วิ่งไปที่แถวแล้วก็รีไปนั่งท้ายสุดเลยแน่นอนว่าก๊วนผมมันอบยู่ท้ายสุดนันแหละมันไม่ชอบฟังครูพ่ามหน้าเสาธงมาบอกน่ารำคาญมากแดแก็ร้อนอารมร์เสียเปล่าๆ โหดูมากพูดครับคุณผู้อ่านไม่ถนอมน้ำใจครูบาอาจารย์เลย555 แน่นอนพอมาถึงโดนยิงคำถามเลย

“ มึงมากับพี่เค้าได้ไงวะ/พี่เค้าเป็นไงบ้าง .....บลาๆๆๆๆ.... “มากันทีเป็นชุดเลย

“ โอ้ยมึงใจเยนๆเดี๋ยวกุค่อยเล่าข้างบนทีเดียวละกัน “ แล้วครูก็พูดเสร็จก็ปล่อยนักเรียนขึ้นชั้นเรียนมันรีบดึงผมขึ้นห้องเลย

“ แล้วหมอกล่ะ “ ผมถาม

“ เออว่ะไอ้หมอกไปไหนวะ “ ก้องถามพวกไอ้ตาล

“กุก็ไม่เห็นเหมือนกันว่ะ “ ไอ้ตาลบอก

“ กูเห็นมันครั้งสุดท้ายตอนที่มันคุยโทรศัพท์อ่ะแล้วหน้ามันก็จ๋อยไปเลย “ ส้มบอก

“ ใช่ๆแล้วมันก็วิ่งไปไหนก็ไม่รู้ “ สุ่ยบอก แล้วเราก็ขึ้นห้องกันเราก็เจอหมอกนั่งอยู่บนห้อง

“ หมอกเป็นอะไรปวดหัวหรอ “ ผมถามหมอกด้วยความห่วงใยแล้วก็เอามือจับไหล่

“ ไม่ต้องมายุ่ง “



ก่อนอื่นก็ต้องสวัสดีคุณผู้อ่านทุกๆท่านเลยนะครับที่ติดตามอ่านกัน แล้วก็ขอบขอบคุณมากๆที่อุตส่าห์เป็นห่วงผมขอบคุณจริงๆครับ มันโอเคขึ้น แล้วช่วงนี้ผมพอมีเวลาว่างก็มานั่งต่อให้ครับผมอยากให้เรื่องนี้จบแบบที่เพื่อนผมอยากให้เป้น
ยังไงก็ช่วยติดตามกันต่อไปนะครับ
ป.ล. 1 แฟนเพจเก่าที่ผมลบไปเพราะตอนแรกผมคิดว่าผมคงไม่ทำต่อแล้วเพราะเจ้าของของมันไม่อยู่แล้วแต่ผมจะทำเพจใหม่ขึ้นมาทดแทนเพจเก่าให้นะครับ

ยังไงก็อย่าลืมคอมเม้นกันด้วยน้าาตะเองง รักนะจุ๊บๆ

[MiruMo Aom Peang]

สวัสดีค๊าบฝากกดไลค์แฟนเพจนี้หน่อยนะครับ แฟนเพจเก่าที่ผมลบไปเพราะตอนแรกผมคิดว่าผมคงไม่ทำต่อแล้วเพราะเจ้าของของมันไม่อยู่แล้วแต่ผมจะทำเพจใหม่ขึ้นมาทดแทนเพจเก่าให้นะครับฝาด้วยน้าาา
V
V
V
V
V
>>>>>https://www.facebook.com/pages/%E0%B8%/635579223164570?fref=ts<<<<<
 

[MiruMo Aom Peang]

“ ไม่ต้องมายุ่ง “ หมอกตะหวาดผมแล้วก็เอามือปัดมือผมออกจนคนทั้งห้องหันมามองส่วนผมก้สะดุ้งนิดหน่อยสีหน้าหมอกก็เปลี่ยนไป

“ หมี่คือ หมอกขอโทษนะหมอกปวดหัวนิดหน่อย “ หมอกพูดแล้วก็ลุกลงไปข้างล่างเลยปล่อยให้ผมนั่งอึ้งอยุ่คนเดียว

 “ เอ็ยหมี่ไอ้หมอกมันตะหวาดมึงทำไมวะ “ ไอ้ก้องถาม

“ กุก็ไม่รู้ว่ะตั้งแต่ตอนเช้าแล้วมันโทรมาหากุแล้วก็ตัดสายใส่กูเฉยเลยกูก็ยังงงอยู่เลย “ ผมบอก

“ อ๋อแสดงว่าคนที่มันคุยด้วยเมื่อเช้าคืออิหมี่นี่เองแล้วทำไมมันต้องทำสีหน้าแบบนั้นว่ะ “ สุ่ยบอก

“ หรือว่า “ อิแฝดนรกพูดพร้อมกัน

“ หมอกมันชอบมึง “ อิแฝดนรกพูดพร้อมกันเล่นเอาทั้งห้องหันมามองที่ผมคนเดียวเลย

“ เออกูก็แอบคิดอยู่นะเพราะมันดูห่วงมันเป็นพิเศษเลย “ ไอ้ตาลบอก ทำเอาผมอึ้งไปพักนึงผมคิดตั้งแต่ที่เราเจอกันผมอกทำดีมากตลอดเลยไม่เคยดุด่าอะไรเลยเพิ่มมามีครั้งที่หมอกตะหวาดใส่ผมหรือว่าหมอกจะแอบชอบผมจริงๆไม่น่าใช่เพราะหมอกก็เคยมีแฟนเป็นผู้หญิงเหมือนกันสวยด้วยแต่ก็ต้องเลิกกันไป คงไม่คิดที่จะเบี่ยงเบนหรอกผมนึกในใจเล่นๆ

“ หมี่ หมี่ ไอ้หมี่ “ ไอ้ก้องเรียก

“ เออๆว่าไง “

“ มึงเป้นอะไรของมึงเนี่ย “ ไอ้ตาลถาม

“ กุคิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะ “

“ ชั้นว่านะมันชอบแกจริงๆอ่ะ “ ส้มบอก

“ มันคงหึง “ สุ่ยบอก

“ หึง?? “ ผมบอก

“ ใช่มันคงหึงมึงกับพี่กำปั่น “ สุ่ยบอก

“ จะบ้าหรอกเพื่อนกันแล้วอีกอย่างมันก็เคยมีแฟนเป้นผู้หญิงด้วย “ผมบอก

“ ก็ไม่แน่นะเว้ยบางทีมันอาจจะเห้นความดีความชอบของมึงก็ได้นะที่ตอนมันอกหักมึงคอยปลอบใจมันตลอดเลยน่ะ “ ไอ้ก้องบอก

“ มึงก็มโนกันเก่งจิงเดี๋ยวมันมามันก็บอกกุเองแหละ....มั้ง “ ผมบอก

“ แล้วมันบอกมึงจริงมันจะว่าไง “ ไอ้ก้องถาม แล้วทุกคนก็จ้องมาที่ผม......

“ เห้ยอบ่ามาจ้องกูแบบนั้นสิกุกลัว “ ผมบอก พวกมันทำตาโตใส่ผมเลยครับ555

“ เออๆกุบอกก็ได้ กุก็รักมันนะแต่กูรักมันแบบเพื่อนว่ะคงเป็นแบบแฟนกันไม่ได้ “ ผมบอก

“ เฮ้อออกุไม่อยากเห้นเพื่อนเป็นแบบนี้กุสงสารมันว่ะ “ ไอ้ตาลบอก

“ ทำไงได้ว่ะ แล้วอีกอย่างมันเป้นอะไรเรายังไม่รู้เลยนี่เป้นแค่ความคิดเท่านั้นแหละ “ สุ่ยบอกเราก็คุยกันไปได้สักพักหมอกก็มาแต่หมอกไม่เข้าห้องแต่กลับไปเข้าห้องถัดไปแทนแล้วก็เดินกลับมาแล้วก็ดิ่งมาที่โต๊ะแล้วนั่งลงเวลานั้นเงียบไปทั้งห้องเลยคือทุกคนก็ลุ้นไปกับผมแล้วก็เพื่อนด้วย ความจริงแล้วมันชอบหมอกมานานแล้วแต่ว่าพออยุ่ใกล้ๆกันก็ทำให้รุ้ว่าผมอยากเก็บความรู้สึกแบบนี้ไว้นานๆให้มันอยู่แบบมิตรภาพความเป็นเพื่อนที่แหละครับดีที่สุดเพราะถ้าเลิกกันมาผมไม่อยากจะคิดเลยว่าเราจะได้คุยกันอีกหรือป่าวสักพักอาจารย์ประจำชั้นก็เข้าสอนและทำการทักทาย

“ สวัสดีค่ะนักเรียน ต้าเจียห่าว “ คุณครูผู้หญิงสวัสดีนักเรียนเป้นทั้งภาษาไทยและถาษาจีน

“ สวัสดีครับคุณครู “ นักเรียนสวัสดีตอบพร้อมกับงงเป้นไก่ตาแตกเลยเพราะครุพูดเป้นภาษาจีน

“ คาบที่แล้วครูสั่งการบ้านไว้ใช่ไหมคะให้ส่งมาให้ข้างหน้าค่ะแล้วครุจะเดินตรวจทีละแถว” แล้วผมก็ส่งสมุดต่อๆกันไปแต่มันก็เหลียวมองหมอกเป็นระยะแต่หมอกก็ยังเหมือนเดิมคือไม่ยอมคุยกับผมเลยแล้วเวลาก็ล่วงไปจนคุรครูตรวจการบ้านเสร็จแล้วก้ส่งคืน

“ เด็กๆเก่งมากค่ะทำถูกหมดทุกคนเลยนะคะ คุณครุชื่อครูผึ้งนะคะ ให้เรียกว่าเหล่าซือผึ้งดีกว่าเพราะเราอยุ่สายจีนกันเรียกบ่อยๆจะได้คุ้น คาบที่แล้วครุยังไม่ได้เลือกหัวหน้าชั้นใช่ไหมจ๊ะงั้นคาบนี้เราจะมาเลือกหัวหน้าห้องกันนะจ๊ะ พอจะมีใครเสนอชื่อไหมจ๊ะ“ ครูถาม ต่างคนต่างเสนอชื่อเพื่อนที่ตนรัก55ประเด้นคือแกล้งกันนั่นแหละ

“ หมอกค่ะ/แป้งหมี่ค่ะ ” ผมกับหมอกมองหน้ากันเลยครับทำไมเลือกแค่กุ2คนล่ะ

“ เสนอชื่อแค่2คนหรือจ๊ะ “ ครุถาม

“ ใช่ครับเพราเค้าเข้าใจกันดีครับ “ มีเสียงเด็กผู้ชายพูดมาจากหลังห้อง ผมหันไปดู มันยก็ยิ้มกลับมา

“ งั้นใครเลือกหมอกยกมือ “ ครูถาม พึบพับ มีคนยกทั้งหมด 21 คน

“ ใครเลือกแป้งหมี่ยกมือ “ ครุถาม มีคนยกทั้งหมด 20 คน รอดตายแล้วกูไม่ต้องเป็นหัวหน้าแล้วแต่พอผมหันไปดุหน้าหมอก หมอกกลับทำสีหน้าเมืองจะต่อยใครสักคน

“ สรุปคือหมอกเป็นหัวหน้าแป้งหมี่เป็นรองนะจ๊ะ หน้าที่ของหัวหน้าคือคุมเวรทำความสะอาดห้องนะ คอยดูแลเพื่อนแทนครู นะจ๊ะ ส่วนรองก็ช่วยหัวหน้าทำงานนะแล้วก็จัดเวรทำความสะอาดด้วยนะ “ ครูบอก

“ ครับ “ ผมกับหมอกขานรับ

“ ดีมากจ่ะงั้นวันนี้เรามาเข้าบทเรียนง่ายๆกันก่อนเลยนะ เมื่อเจอกันเราจะทักทายกันว่า หนีห่าว ถ้าทักทายหลายคนก็ต้าเจียห่าว เพราะว่าต้าเจียแปลว่าทุกคนนะจ๊ะ ส่วนคำว่าเหล่าซือแปลว่าคุณครู พอเหล่าซือเข้ามาปุ๊บให้หัวหน้าบอกว่าฉี่ลี่ซึ่งแปลว่าเชิญลุกขึ้นไหนลอกพูดซิหัวหน้า “

“ ฉี่ลี่ “ หมอกพูด ผมยิ้มเลยเพราหมอกสำเนียงดีมากๆ

“ ถ้าเกิดหัวหน้าไม่มาลองก็ต้องพูดแทนนะไหนรองลองพูดซิ “

“ ฉี่ลี่ “ ทีนี้หมอกหันมามองผมแล้วก็ยิ้ม

“ อ้าเสียงดีมากๆเลยพูดทุกคนลุกแล้วให้พูดพร้อมกันว่าเหล่าซือห่าวแปลาว่าสวัสดีครับ/ค่ะคุณครูไหนลองพูดกันซิ “

“ เหล่าซือห่าว “

“ อ้าเยี่ยมแล้วเหล่าซือจะบอกต่อว่าต้าเจียห่าวฉิ่งจั้วซึ่งแปลว่านั่งลงแล้วทุกคนก็พูดว่าเซี่ยเซี่ยเหล่าซือแปลว่าขอบคุณครับ/ค่ะคุณครูแล้วค่อยนั่งลงไหนลองพูดซิ “

“ เซี่ยเซี่ยเหล่าซือ “ แล้วทุกคนก็นั่งลง

“ แบบนั้นแหละพอเหล่าซือบอกว่าเซี่ยเค้อแปลว่าเลิกเรียน ให้หัวหน้าบอกว่าฉี่ลี่ “

 “ แล้วให้พูดว่าเซี่ยเซี่ยเหล่าซือ เหล่าซือจ้ายเจี้ยน ซึ่งแปลว่าขอบคุณค่ะคุณครูลาก่อนค่ะไหนลองพูดกันซิ “

“  เดี๋ยวเราลองตั้งแต่แรกเลยนะสมมติว่าเหล่าซือเพิ่งเข้ามา “ เหล่าซือบอก

“ ฉี่ลี่ “ หมอกพูด

“ เหล่าซือห่าว “ พวกผมลุกขึ้นแล้วก็พูดพร้อมกัน

“ ต้าเจียห่าวฉิ่งจั้ว “ เหล่าซือพูด

“ เซี่ยเซี่ยเหล่าซือ “ พอพูดเสร็จแล้วทุกคนก็นั่งลง

“ แบบนี้แหละงั้น เซี่ยเค้อ “ เหล่าซือพูด

“ ฉี่ลี่ “ หมอกสั่ง

“ เซี่ยเซี่ยเหล่าซือ เหล่าซือจ้ายเจี้ยน “ พวกเราพูดพร้อมกันแล้วนั่งลง

“ จ้ายเจี้ยน “ เหล่าซือพูดไปโบกมือไปแล้วก็เดินออกไปเลย แล้วทั้งห้องก็มีเสียงจุ๊กจขิ๊กเต็มไปหมดเลยเพราคาบต่อไอครุไม่อยุ่ไปทำธุระชีวิตเด็กศิลป์มันดีแบบนี้55

“ หมอก หมอก หมอกเป็นอะไรหรอมีอะไรบอกหมี่ได้นะ “ ผมบอกหมอก หมอกหันมาแล้วก็บอกว่า

“ หมอกไม่เป็นไรหรอก หมอกแค่ปวดหัวเฉยๆ เออนี่หมี่ช่วยไปเป้นเพื่อนหมอกเข้าห้องน้ำหน่อยสิ “

“ ได้สิเดี๋ยวหมี่เอาเป๋าตังก่อนนะ....ป่ะๆ “ แล้วเราก็ลุกไป

“ ไปเข้าห้องน้ำเฉยๆนะอย่าไปทำอะไรกันนะเพิ่งเช้าอยู่ “ ไอ้ก้องพูด ทั้งห้องหันมามองแล้วยิ้มเลย ผมหน้าซีดเลยอายมากกกก

“ ไอ้เหี้ยกวนตีนไปฉี่เว้ย ! “ ผมด่าไอ้ก้อง แต่ทั้งห้องกับยิ้มบางคนก็หัวเราะผมเลยเดินต่อไประหว่างทางเราก็ไม่ได้พูดอะไรกันจนผมต้องเปิดประเด็นก่อน

“ หมอกเมื่อกี้หมอกเป้นอะไรหรอทำไมต้องตะคอกหมี่ด้วย “

“ เอ่ออคือหมอกปวดหัวมากไปหน่อยอ่ะ “

“ แล้วเป้นอะไรมากป่าว หายยัง กินยายังอ่ะ “

“ ก็เบาลงแล้วล่ะยังไม่ได้กินเลยที่ลงมาครั้งแรกก็ว่าจะมาเอายานี่แหละแต่เห้นเหล่าซือมาซะก่อนก็เลยไม่ไป “

“ เอ้าซะงั้นเดี๋ยวหมี่รออยู่ข้างนอกนะ “ พอหมอกเข้าไปผมก้รีบวิ่งไปเอายากันซื้อน้พมาให้หมอกแล้วก็รีบวิ่งกลับมาที่เดิม หอบเลย55
“ แฮกๆ “ ยืนรอแป๊ปนึงเจอพวกพี่กำปั่นพอดี

“ ว่าไงน้องแป้งหมี่” พี่นัททัก

“ อ้าวสวัสดีครับพี่ๆไปเรียนอะไรกันอ่ะ “

“ อ๋อเรียนดนตรีน่ะ “ พี่เจมส์บอก

“ แล้วมายืนรอใครตรงนี้เนี่ย มารอแฟนหรอ “ พี่เมฆถาม

“ บ้าหรอพี่มารอน้องพี่นัทเค้า “

“ อ๋อน้องหมอกสุดหล่อของพี่หรอ “ พี่นัทถาม

“ 55ใช่แล้ว พอดีหมอกปวดหัวผมเอามาเอายาให้แล้วหมอกเค้าจะเข้าห้องน้ำด้วย “

“ มึงจะคุยกันอีกนานมั้ยถ้านานกุจะได้นั่งรอ “ พี่กำปั่นถามแต่ในมือยังเล่นไอแพดอยุ่ยืนจิ้มอยุ่นั่นแหละ

“ โห่ไอ้คุณชายกำปั่นนี่กุยืนคุยกับน้องมึงแท้ๆนะเนี่ย” พี่นัทบอก

“ พอดีพี่มีเรื่องอยากจะคุยด้วยน่ะวันนี้พีกกี่โมงหรอ “ พี่นัทถาม

“ 11.20คับพี่ “

“ ดีๆพักพร้อมกันเลย เดี๋ยวพี่ไปนั่งกินข้าวด้วยนะฝากจองโต๊ะให้ด้วยนะอ่องั้นพี่ไปเรียนแล้วนะ แล้วเจอกัน “ พี่นัทบอกแล้วก็โบกมือผมก็บายผม พี่กำปั่นเค้าไม่มองหน้าผมเลย555พอพวกพี่เค้าเดินไปหมอกก็ออกมาพอดีเลย

“ เมื่อกี้ยืนคุยกับใครหรอ “ หมอกถาม

“ อ๋าวพวกพี่นัทน่ะพอดีเค้าผ่านมาเลยหยุดคุย “ ผมบอก

“ อ่ะนี่ยา หมี่เอามาให้กินซะ “ ผมยื่อให้หมอก

“ ขอบคุณนะ หมี่ดีกับหมอกจังเลยอ่ะแต่หมอกกับ.... “ แล้วหมอกก้หน้าเศร้า ผมเลยปลอบหมอกไปว่า

“ ไม่เป็นไรหรอกหมอกเพื่อนไม่ทิ้งกันอยุ่แล้ว “ แล้วผมก็กอดคอหมอก แล้วก็เดินขึ้นห้องกันผมชวนหมอกคุยเรื่องตลกเพื่อไม่ให้หมอกเครียดพวกเราเฮฮากันมาก มากพอที่จะทำให้หมอกหายเศร้าได้พอถึงห้อง

“ เป็นไงมึงสบายใจขั้นไหม “ ไอ้ตาลถามหมอก

“ ก็ดีขึ้นแล้ว “ หมอกตอบ

“ พวกกุเป้นห่วงมึงมากเลยนะกลัวมึงจะเศร้าจนฆาตัวตาย” ไอ้ก้องบอก

“ ฆ่าตัวตายทำไมว่ะ “ หมอกถาม

“ ก็แกชอบไอ้... “ อิสุ่ยกำลังจะพูดแต่อิส้มเอามือปิดปากทัน

“ ชอบอะไรวะ “ หมอกถาม

“ เอ่อคืออออิสุ่ยมันหมายความว่าแกชอบคิดมากน่ะ “ ส้มบอก

“ ใช่มั้ยสุ่ย “ ส้มถามสุ่ยพร้อมกับบีบแขนสุ่ย

“ อ๋อเออใช่เพราะแกคิดมากไง “ สุ่ยบอก รอดตายเกือบตายเพราะอิสุ่ยซะแล้ว

นี่มันก็ใกล้เที่ยงแล้วนะเก็บของเถอะเตรียมไปกินข้าวกันผมนึกขึ้นได้

“ เออนี่พี่นัทบอกว่าวันนี้พวกพี่นัทจะมากินข้าวด้วยอ่ะ “ ผมบอก

“ จิงดิ “ อิแฝดนรกพูดพร้อมกัน

“ ก็ดีนะกินกันเยอะๆสนุกดี “ ไอ้ก้องบอก แล้วเราก็เดินลงไปด้านล่างกันเดินไปคุยไปแต่หมอกกลับเงียบอึมครึมอยุ่คนเดียวผมเห้นท่าไม่ดีเลยถามหมอก

“ หมอกเป็นอะไรอ่ะ “ ผมถามหมอก

“ ไม่เป็นอะไรหรอก “ หมอกบอก แล้วเราก็เดินไปถึงโรงอาหารก็เดินไปจองโต๊ะที่ใหญ่แล้วก็สะอาดที่สุดเลยเลือกหากันตั้งนานพวกมันก็ไปซื้อข้าวกันผมก็อาสานั่งเฝ้าโต๊ะผมก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น ผมก็ไม่รู้จะเล่นอะไรหรอกเกมก็ไม่ค่อยมี555ได้แค่นั่งจิ้มๆสไลด์ไปสไลด์มา

“ มึงเล่นอะไรของมึง “ มีเสียงปริศนาจากด้านหลังของผม

“ เล่นโทรศัพท์ดิถามได้ “ แล้วผมก็หันไปดู

“ อ้าวพี่กำปั่น แล้วพวกพี่นัทล่ะ “ แล้วพี่กำปั่นก็นั่งลง

“ มันไปฉี่ “

“ อ่อ แล้วพี่ไปซื้อข้าวหรือยัง “

“ ยัง “

“ เดี่ยวผมไปซื้อให้นะ “ พี่เค้ามองหน้าแล้วก็ส่งตังให้แต่ตามองไอแพดนั่งเล่นอยู่ได้ - -*

“ ไม่เอาอ่ะวันนี้ผมเลี้ยงพี่ละกัน “ ผมบอก พี่เค้าไม่มองหน้าผมแต่มือก็ส่งตังให้

“ เอาหน่าพี่ผมมอยากเลี้ยงให้ผมเลี้ยงวันนึง นะนะนะ อยากเลี้ยง “ ผมอ้อนพี่กำปั่น พี่เค้าเลยเก้บตังแล้วก็บอกว่า

“ กูอยากกินแกงเขียวหวาน “

“ ครับผม “ ผมตะเบะให้พี่กำปั่นแล้วก็วิ่งมาซื้อข้าวให้ เจอหมอกพอดีหมอกเลยทักผม

“ อ้าวหมี่จะไปไหนน่ะ หมอกซื้อข้าวมาให้แล้วนะ ” หมอกบอก

“ อ๋อหมี่ไปซื้อข้าวให้พี่กำปั่นน่ะ “ ผมบอกหมอกแล้วหมอกก็ทำหน้าแบจ๋อยๆ ผมก็นึกไปข้อคำที่อิสุ่ยบอกหรือว่าหมอกจะชอบผมจริงๆแต่ผมก็รีบไปซื้อข้าวกับน้ำให้พี่กำปั่นก่อนแล้วก็รีบเดินกลับมาแล้วก็เอาข้าวมาให้พี่กำปั่น เจอพวกพี่นัทพอดีเลย

“ แหมไอ้ปั่นเดี๋ยวนี้มึงใช้น้องมึงไปซื้อข้าวได้หรือหรอวะ “ พี่นัทถาม

“ มันซื้อให้กูเอง “ พี่กำปั่นตอบแต่ตายังมองแพดอยู่เลย

“ จิงหรือน้องหมี่ “ พี่นัทถาม ผมก็ยิ้มแล้วก็พยักหน้าตอบ

“ คู่นี้เค้าดูแลกันดีจริงเลยอ่ะตัวเองซื้อให้เค้าบ้างซิ “ พี่เจมส์บอกพี่นัทแล้วก็เข้าไปซบไหล่พี่นัท

“ ได้ซิตัวเองจะกินอะไรเด่ยวเค้าเลี้ยงไปเราไปซื้อข้าวกันดีกว่า “ แล้วพวกพี่นัทก็เดินไปซื้อข้าวกัน ผมก็เหลือบไปเห้นหมอกนั่งกินข้าวอย่างเร็วเลยผมเดินไปนั่งข้าวหมอกแล้วก็ส่งน้ำให้หมอก หมอกก็รับน้ำไป

“ ผลัดกันนะหมอกซื้อข้าวหมี่ซ้ำน้ำ “ ผมบอกหมอก แล้วหมอกก็ยิ้มแต่ไม่พูดอะไรซักพักพวกไอ้ก้องกับพวกพี่นัทก็ตามมานั่งกันเต็มโต๊ะเลยกินกันไปได้ซักพักพี่โอ๊ตเปิดประเด็นก่อนเลย

“ เป็นไงบ้างกิจกรรมกระชับมิตรเป้นไงกันบ้าง “ พี่โอ๊ตถาม

“ สนุกดีค่ะอยากให้มีอีก “ อิแฝดนรกพูดพร้อมกันเลย555 แล้วทั้งหมดรวมทั้งผมก็ยิ้มให้พี่เค้าอย่างเดียว

“ เออนี่พรุ่งนี้จะมีการเลือกชมรมนะพวกน้องอยากจะอยุ่ชมรมอะไรล่ะ “ พี่เมฆถาม

“ ชมรมอะไรหรอพี่ “ ไอ้ก้องถาม

“ ก็เลือกชมรมที่เราจะอยุ๋น่ะมันเป็นกิจกรรมพัฒนาผู้เรียนธรรมดาแหละ “ พี่เมฆตอบ

“ แล้วพ่กพี่อยุ่ชมรมอะไรกันหรอคะ “ ส้มถาม

“ พวกพี่อยู่ชมรมจินตศิลป์น่ะ “ พี่ข้าวตอบ

“ มันคืออะไรหรอ “ ไอ้ตาลถาม

“ มันก็คือชมรมวาดรูปนี่แหละ555ชื่อเหมือนพวกจินตลีลาเลย “ พี่นัทบอกแล้วก็หัวเหราะ

“ เห้ยกุลืมโทรศัพท์ไว้บนห้องอ่ะไปเป้นเพื่อนดูหน่อยสิ “ ไอ้ก้องโว้ยวาย

“ เออดีกุอยากขึ้นห้องแล้วเหมือนกันในนี้มันร้อนว่ะ “ ไอ้ตาลบอก

“ งั้นพวกเราไปก่อนนะครับ “ ไอ้ก้องบอก แล้วก็ลุกกันกำลังจะเดินไป

“ เดี๋ยวน้องหมี่พี่ของคุยอะไรด้วยหน่อยซิ “ พี่นัทเรียก แล้วพวกมันก็รีบเดินขึ้นห้องไปแต่ผมก็นั่งลง

“ เอ่อมีอะไรหรือป่าวคับ “  ผมถาม

“ พี่อยากรุ้ว่าบ้านคุณชายกำปั่นเป็นไงบ้าง “ พี่ข้าวถาม ผมหันไปมองพี่กำปั่น

“ ก็ดีอ่ะคับบ้านใหญ่ดี ป้าๆแม่บ้านก็ใจดีน่ารักคับ คุณพ่อกับพี่ชองพี่กำปั่นก็น่ารักคับเขาต้อยรับอย่างดีเลย “ ผมบอกแล้วก็ยิ้ม

“ พวกพี่ก็อยากไปบ้านมันนะแต่ว่าพี่กลัวพ่อมันน่ะ “ พี่ข้าวบอก

“ 555 พ่อพี่กำปั่นใจดีมากคับ “ ผมบอก

 “ นี่ก็ใกล้เวลาเรียนแล้วน้องหมี่รีบไปเรียนเถอะ “ พี่ข้าวบอก ผมพยักหน้าแล้วก็เดินไป

“ เดี๋ยว “ พี่กำปั่นเรียก ผมก็หันไป

“ มึงเลิกกี่โมง “ พี่กำปั่นถามเล่นเอาเพื่อนพี่กำปั่นมองมาที่ผมเลย

“ 15.30คับ “ ผมตอบ แล้วพี่กำปั่นก็หันกลับไปเล่นไปแพดต่อ

“ ผมไปก่อนนะคับ “ แล้วผมก็เดินต่อจนถึงห้อง

“ เห้ยพี่เขาคุยอะไรกับมึงวะ “ ไอ้ก้องถาม

“ อ๋อก็ไม่มีอะไรหรอกก็ถามเกี่ยวกับบ้านของพี่กำปั่นอ่ะ “ ผมบอก

“ เออแล้วทำไมเมื่อเช้ามึงมากับพี่กำปั่นวะ “ ไอ้ก้องถาม

“ ก็อาทิตย์นี้พ่อกับแม่กุไม่อยุ่บ้านก็เลยฝากกุไว้กับพี่กำปั่น 1 อาทิตย์ “ผมบอก

“ โหชะตากรรมมึงเป้นไงบ้าง “ ไอ้ตาลถาม

“ ก็ดีอ่ะพ่อพี่เค้าใจดีมากนะ “ ผมบอก แล้วซักพักคุณครูก็มาสอนบอกตรงๆเลยผมไม่มีสมาธิเรียนหรอกผมมัวแต่นึกถึงพี่กำปั่นอยู่ผมนั่งคิดไปคิดมาผมก็ได้ยินเสียง

“ น้องครับนายน้อยให้มาตามครับ “ เสียงไอ้แว่นดำนั่นแหละ ผมงงๆดูเวลาอีกทีอ้าวนี่มันเลิกเรียนแล้วนี่หว่าเหม่อได้โล่เลย55

“ เฮ้ยกูกลับบ้านก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกัน “ แล้วผมโบกมือให้พวกมัน

“ หมอกหมี่กลับบ้านก่อนนะมีอะไรไม่สบายใจโทรหาหมี่ได้ตลอดเลยนะ “ ผมบอกหมอกแล้วหมอกก็หันมายิ้มผมก็เดินไปเอารองเท้าระหว่างที่เดินไป

“ น้องครับพี่ถือกระเป๋าให้ “ เว่นดำบอก

“ ขอบคุณครับ “ แล้วให้มันถือไปเพราะไม่อยากขัดใจมัน พอถึงข้างล่างผมกำลังตรงไปที่รถแต่ผมได้ยินเสียงจากด้านบนผมเลยเงยหน้าขึ้นไป

“ โครม “ มีคนสาดน้ำลงมาครับเปียกหมดเลย

“ 5555สมน้ำหน้าเอาน้ำไปล้างหนังหน้านะ “ แน่นอนมีอยุ่คนเดียวอีมิ้นและผองเพื่อนนี่แหละ

“ เชี่ยใครวะ “ ผมร้องลั่นจนพี่กำปั่นต้องลงมาจากรถสิ่งที่ผมเห้นคือพี่กำปั่นจ้องเขม็งพวกอิมิ้นอยุ่ด้านบนแล้วมองไอ้แว่นดำ2ตัวแล้วชี้ขึ้นไปด้านบน ไอ้แว่นแว่นดำรีบวิ่งขึ้นไปด้านบนเลยพี่กำปั่นก็รีบวิ่งมาหาผม

“ มึงเป้นอะไรมั้ย “ พี่กำปั่นถาม

“ ไม่เป้นอะไรหรอกพี่เด่ยวผมมานะ “

“ มึงจะไปไหน “

“ ผมจะไปตบมัน “

“ มึงไม่ต้องไปหรอก “

“ ทำไมอ่ะ “

“ กูให้คนของกูไปแล้ว “

“ มึงไปนั่งรอกับกุบนรถ “ แล้วพี่กำปั่นก็ลากผมขึ้นรถ

“ เดี๋ยววันนี้กุจะพามึงไปกินข้าวนอกบ้าน “

“ อ่าวแล้วพ่อพี่กับพี่สายป่านล่ะ “

“ เขาไม่อยุ่บ้านกัน “

“ ไปไหนกันอ่ะ “ ผมบอก พี่กำปั่นมองตาขวางเลย555

“ โห่ผมก็แค่อยากรู้ “ ผมนั่งรอกับพี่กำปั่นไม่นานไอ้แว่นดำ2คนก็วิ่งมาขึ้นรถ

“ เรียบร้อยแล้วครับ “ ไอ้แว่นดำบอกพี่กำปั่น ห๊ะอะไรเรียบร้อยวะหรือว่าเก็บมันไปแล้วโหดสัสอ่ะ!! ลองคิดเล่นๆถ้าเกิดว่าผมเกิดไปทำอะไรให้พี่กำปั่นโมโหขึ้นมานะคงไม่เหลือซากกลับบ้นแน่เลย บรื๋อ~!

“ พี่คับพี่ให้เขาไปทำอะไรน่ะ “ ผมกระซิบถามพี่กำปั่น พี่กำปั่นจ้องหน้าเป้นอันรู้กันว่าอย่าเสือก5555
 
                                                                                                                                                              หม่านโถว

จบตอนที่9แล้วน้าตะเอง555
เค้ามีเพจด้วยน้าตะเอง55ฝากไปกดไลท์ด้วยน้าา>>>>https://www.facebook.com/pages/%E0%B8%/635579223164570?ref=hl<<<<
 

[MiruMo Aom Peang]

สวัสดีครับทุกคนถ้าผมกลับมาโพสอีกที เพื่อนยังจะอยากอ่านไหมคับT^T ที่ผ่านมาผมยุ่งๆน่ะครับ ถ้าผมลงยังจะมีคนอ่านไหมครับ
  ช่วยโพสตอบให้มีกำลังใจนิดนึงได้ไหมคับ