ขอบคุณสำหรับคำติชมมากๆคะ
คือฝ้ายเขียนเรื่องนี้จากคอนเซ็ปง่ายๆ ปกติเวลาอ่านนิยาย จะมีพระเอก นางเอกและตัวร้าย พระเอกกับนางเอก จะรักกัน ซึ่งแน่นอนเป็นเรื่องธรรมดา แต่ตัวร้ายละ เขาจะไปรักใคร มีใคร ในเมื่อเขานิสัยไม่ดี ฝ้ายเลยจับตรงนี้มาเป็นคอนเซ็ปคะ คือพระเอกของเรื่องคือตัวร้ายจากทุกๆเรื่อง
ตัวละครของวุฒิคือ เอาแต่ใจ อยากอะไรต้องได้ เห็นแก่ตัว รักตัวกลัวตาย ไม่สนใจความรู้สึกผู้อื่น เอาตัวเองเป็นใหญ่ คือเขาเป็นคนเลวที่สมบูรณ์แบบ และเขาก็มีคนรักซึ่งก็คือนนท์
นนท์คือคนที่มีความต้องการความรัก ต้องการให้ใครซักคนเห็นใจเขา เห็นเขาอยู่บนโลกใบนี้ ชอบสิ่งที่ตอกย้ำตัวเองว่าฉันยังอยู่นะ อาจจะเสียใจที่พี่วุฒิทำร้าย แต่ลึกๆเขาก็ชอบเพราะเขาขาดความอบอุ่นพ่อแม่ไม่สนใจ พี่ชายก็เหมือนจะไม่สนใจด้วยเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก ครั้งแรกที่เขาเจอวุฒิและมีความสัมพันธ์กันเขาก็ตกหลุมรักคนๆนี้ และเป็นรักแรก รักที่เขาเทิดทูน
คนอื่นๆ ก็มีเหตุผลเช่นกัน
ที่เขียนนิยายเรื่องนี้ออกมา อยากให้ทุกคนรู้ว่าสิ่งไม่ดีเป็นอย่างไร เพื่อที่เรารู้ว่ามันไม่ดีเราก็ไม่ทำ ถ้าอ่านแต่นิยายปกติ ตอนจบก็แฮปปี้ มีคนไม่ดีก็กลับตัวกลับใจ แต่ในเรื่องจริงๆ จะต้องมีคนที่เลวจึงถึงที่สุด ไม่ดีจนตัวตาย ร้ายเพื่อตัวเองอยู่รอด สามารถฆ่าคนได้หมด เพื่อความอยู่รอดของตัวเอง ทำร้ายแม้แต่ผู้มีพระคุณ
ตอนแรกฝ้ายก็ตกใจ ที่เรื่องจะมีคนติดตามอ่านถึงขนาดนี้ มันทำให้ฝ้ายรู้ว่า ในสังคมไทยยังมีคนดีๆ ที่เขาไม่ต้องการเห็นคนเลวอยู่ในสังคม อย่างน้อยก็คนในเล้าที่คอยอ่านสาปแช่งพี่วุฒินี่แหละ
เพราะฉะนั้นฝ้ายไม่ได้แต่งเพื่อทำร้ายความรู้สึกใครนะ ฝ้ายแต่งเพื่ออยากให้มันมีอะไรแนวใหม่เกิดขึ้น แต่มันคงจะรุนแรงเกินไป เอาเป็นว่านิยายเรื่องนี้กรุณาใช้วิจารณญาณในการอ่าน
อยากให้เข้าใจ TT.TT
ขอบคุณมากครับ ที่คุณนักเขียนมาตอบเม้นท์ผม
ปกติผมไม่เคยเม้นท์นิยายใครยาวๆ มาก่อน เรื่องนี้เป็นเรื่องแรก
พอนักเขียนบอกถึงคาแร็กเตอร์ และแรงบันดาลใจในการเขียนเรื่องนี้ปุ๊บ
ผมเข้าใจถึงคำถามที่เกิดในหัวคนเขียนทันที
'ตัวเอกสมหวัง รักกัน ตัวร้ายไปไหน?'
'ถ้าเราเอาตัวร้ายเป็นตัวเอกล่ะ จะเป็นอย่างไร?'
ฝากถามต่ออีกนิด 'ถ้าตัวร้ายเป็นตัวเอก พฤตินิสัยในการกระทำร้ายๆ สารพัดเช่น วุฒิ? ที่มีมาแต่ต้นจนปัจจุบัน
เขาจะสมหวัง แฮปปี้เหมือนตัวเอกที่ดีๆไหม? ถ้าเป็นเช่นนั้น ฝากแง่คิดไว้นิด คนร้ายทำร้ายได้ดี มันจะกลับมา
ตรงจุดที่ผมได้เม้นท์ถามแต่แรกว่า ใช่เป็นการยั่วยุให้คนมองข้ามความรุนแรง ทารุณกรรมทางเพศ หรือ ฯลฯ
ในสังคมหรือไม่
ส่วนนนท์ ที่แสวงหาความรัก..ใครที่สามารถเติบเต็มให้รักกับเขาได้ ต้องเป็นวุฒิคนที่โหดร้ายด้วยเหรอ?
ตัวละครตัวนี้ เผชิญโลกกว้าง ใช้ชีวิตถึงต่างประเทศเพียงลำพัง ไม่มีการเติบโตทางวิสัยทัศน์เลยหรือครับ
รัก..ใครย่อมเข้าใจคำนี้ หลง..แยกแยะออกได้หรือไม่ มัวเมาลุ่มหลง หรือรัก..สำหรับความรู้สึกตัวละครตัวนี้
ยังไม่ชัดเลยแม้แต่น้อย ทางเลือกของตัวละครตัวนี้มันมีตลอด เลยขัดต่อความรู้สึกพอสมควร
ตั้งแต่การยอมให้ถูกกระทำทารุณทางเพศ ในขณะที่ตัวเองไม่ชอบ หวาดกลัว แต่กลับมาให้มีวัฎจักรวนเวียน
ซ้ำซากเช่นเดิม แล้วยิ่งตอนล่าสุด เรียกร้องขอรับการช่วยเหลือกระทั่งแม่บ้าน มันแทมงๆตะหงิดๆ
ระบบเทคโนโลยี หรือสื่อ กระทั่งมูลนิธิคุ้มครองสิทธิมนุษยชน มีเกลื่อนเมือง โดยเฉพาะประเทศในโลกพัฒนา
ที่ตัวละครตัวนี้ไปศึกษา ทั้งระบบการศึกษาและการรับเทคโนโลยีเหล่านั้นมา
ทำให้ติดประเด็นตรงนี้อย่าง..อนาถ
ผมไม่ได้สงสารนนท์ในเรื่อง แต่กลับรู้สึกตัวละครตัวนี้ เป็นตัวอิจฉา ที่โง่บรรลัยในสามโลก หากมีชีวิตในสังคมจริง
ไม่น่าอยู่รอดมามีลมหายใจด้วยซ้ำนะผมว่า ลักษณะคนมีนิสัยเช่นนี้ อย่างน้อยต้องอัตวิบากกรรมตัวเองไปแล้วครับ
ส่วนวุฒิ ผมไม่ด่าหรือวิจารณ์พฤติกรรมว่าเขาเลว อย่างนั้น อย่างนี้ เพราะบทสรุปเรารู้แล้วว่าเขาเป็นตัวเลว
ติดแค่อย่างที่บอก..เลวเฉพาะกับใคร..แล้วทำดีกับใคร ทำไมมีสองมาตรฐาน คนเลวมักเลือกทำดีกับคนที่ตัวเองรักผูกพัน
และมักแสดงพฤติกรรมกักขฬะเห็นแก่ตัวกับคนที่ตนเองไม่มีผลประโยชน์ หรือมากสุดคือเกลียด...
ฉะนั้นกรณีของคู่นี้ผมว่ามันขัดแย้งมากๆ กับพฤติกรรมของมนุษย์ที่มี ยกเว้นเขาเป็นโรคจิตชอบทำร้ายคนที่ตัวเองรัก
และคิดว่าการทำร้ายคนที่รักคือความสุข วุฒิเป็นโรคจิตหรือไม่ ถ้าเป็นก็สรุปได้เช่นนี้ แต่ถ้าไม่เป็น
แล้วทำไมพฤติกรรมมันออกมาเช่นนี้
หากมีเหตุผลให้คนอ่านไม่ชัดเจน จะถ่องแท้ด้านวิจารณญาณได้อย่างไร ไม่มากก็น้อยคนเราเสพด้วยอารมณ์
ให้อารมณ์ร่วมมากกว่ามีสติไตร่ตรอง เคยบ้างไหมที่เราท่าน เคยทำผิดแล้วพยายามปลอบตัวเองง่ายๆว่า
'ไอ้นั่นทำ มันยังไม่เห็นเป็นไรเลย' 'ไอ้นั่นโกงกิน มันยังรวยล้นฟ้า' 'ไอ้นั่นโกหก มันยังไม่ตกนรก'
แล้วฉันทำผิดแค่นี้ คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง?
คำว่ามั้ง? อันตรายสุดๆ เพราะมีคำว่ามั้ง? ในใจคนเราถึงเกิดประเด็นความรุนแรง
กระทำตามอารมณ์ดิบล้วนๆ มากกว่าสติยั้งคิด
ไม่แน่..อนาคตคนที่ผกผันเข้ามาอ่านในเล้าฯ แล้วชื่นชอบนิยายของคุณคนเขียน
ซึ่งหมุนเวียนผันเปลี่ยนเข้ามา ตราบชั่วที่เล้าฯจะคงอยู่สืบทอดเจตนารมณ์ไปนานเท่านาน
แล้ววันหนึ่งเขาทำพฤติกรรมแบบนี้ ด้วยความพลาด ด้วยการจดจำ ด้วยอะไรก็ตามที่ก่อเกิด
พอรู้ตัวได้สติ 'ไอ้วุฒิ มันก็เคยทำแบบนี้' กูทำแค่นี้ ไม่หนักหนาสาหัสหรอกมั้ง?
เท่านี้แหละที่ผมอยากฝากไว้สักนิด
ตัวละครประดุจมีชีวิต ถ่ายทอดอารมณ์และวิญญาณผ่านจิตของผู้อ่านที่ได้สัมผัส
หลายคนหลายท่านหลงรัก ชื่นชม ลุ่มหลง ได้ปลื้มไปกับพวกเขาเหล่านั้น
เม้นท์ของคนอ่าน แสดงถึงอารมณ์ร่วมไปกับนวนิยายที่ได้เสพ
สะท้อนถึงความรู้สึกที่ได้รับเข้าไปในจิต จิตตก กดดัน หน่วง หนึบ
ล้วนได้มาจากนิยายขณะที่เสพ แม้จะผ่านเลยแล้วหายได้ แต่บางคนกลับจดจำและฝังลึก
ร้อยคน อ่านลบลืม พันคนอาจมี 1 ในพันที่จำฝังจิต การฆ่าตกรรมหั่นศพ
เลียนแบบจากภาพยนตร์ที่ถ่ายทอดสมจริง การข่มขืนรุมโทรมในหมู่วัยรุ่น
การใช้ความรุนแรงในครอบครัว การรุนแรงต่อเด็กและสตรี คนชรา
ล้วนมาจากนิยาย และละครเป็นตัวอย่างแทบทั้งสิ้น
การสัมผัสด้วยจักษุ ประจักษ์โดยโสต รับรู้ด้วยสมอง ที่ตัวเองเลือกเสพ
ไม่ได้โดนบังคับให้เรียนรู้ เหมือนที่เราเรียนวิชาไม่ชอบมักทำคะแนนไม่ได้ดี
แต่วิชาที่ชอบกับได้ A+++
ย่อมชี้ชัดว่า คนเรามักเลือกสิ่งที่ชอบมาก่อนเสมอ นิยายที่คนอ่านนั่นคือเขาชอบ
แต่ในความชอบ คุณคนเขียนเป็นคนรังสรรค ผลงานอันบรรเจิดนี้
ควรสอดแทรกแง่คิด ผลลัพธ์แห่งการกระทำ ตามสัจธรรมแห่งธรรมชาติ
กระทำสิ่งใดย่อมใดผลของสิ่งนั้น ตัดไม้ทำลายป่า ย่อมเจอน้ำท่วม
ใช้สรรพยากรธรรมชาติอย่างไม่รักษา ย่อมเสียสมดุลของโลก ภาวะโลกร้อน
ฤดูกาลไม่ตรงตามธรรมชาติ แห้งแล้ง น้ำท่วม พายุ แผ่นดินไหว ซึนามิ ฯลฯ
นั่นคือผลจากธรรมชาติลงโทษมนุษย์ แล้วผลของการกระทำระหว่างคนต่อคน
ยิ่งได้ผลลัพธ์รวดเร็วในการกระทำ หวังว่าเรื่องนี้คงไม่ใช่สุดโต่งของการแหกกฎธรรมชาติ
ทำเลว ได้ดี...มีที่ไหน...? รัก ลวง หลอก ที่นี่หรืออย่างไร?
ขอบคุณมากๆ ที่ให้ความสนใจกับเม้นท์ของผม
หัวข้อ: l Damage love บำเรอรักบทเมียน้อย ภาค 1+2 l จบ!!! (อ่าน 824545 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก