หัวข้อ: ลูกแกะสีขาวตัวสุดท้าย [Invisibile]

[Zitraphat]

ลูกหมาในกำมือ 



ลูกหมาในกำมือ.... [ดิวกับฟรอส์ท]



# 2 ...จูบ...





เที่ยงวันเสาร์ที่ฝนกระหน่ำ...ผมเพิ่งลืมตามาเพื่อพบว่าดิวมันนั่งกดโทรศัพท์โทรออกอย่างหัวเสีย...
สีหน้ากังวลกับอาการเดินวนไปวนมาทั่วห้อง พร้อมกับโทรศัพท์ที่แนบหู เป็นอยู่สักพัก แล้วก็เหมือนนับหนึ่งใหม่ ...ที่มันสูดหายใจยาวแล้วเริ่มกดโทรศัพท์อีกครั้ง...เหมือนกับปลายสายไม่รับ มันกดซ้ำๆอยู่อย่างนั้นจนเกือบบ่ายสอง...
...
.
.
.
ผมได้แต่นอนมอง...โดยไม่ลุกจากเตียง...
.
.
.
ใคร??
.
.
.
คนที่ไอ้ดิวโทรหา...
.
.
..จนเกือบจะบ่ายสามที่เหมือนปลายสายจะรับโทรศัพท์มัน ผมค่อยๆหลับตาลงฟังมันคุยกับปลายสาย ชื่อเหี้ยไปร์ท คือคนที่มันโทรหา คงโทรตั้งแต่เช้าแต่ไอ้เหี้ยนั้นเพิ่งรับสายมันตอนบ่ายสอง หลังจากวางสาย มันคงเพิ่งรู้มั้งว่าในห้องก็ยังมีผมอยู่ด้วย....
.
.
ความรู้สึกบอกว่าเตียงยุบลงไป ไอ้ดิวมันมานั่งข้างเตียง ...มือเย็นๆจับหน้าผากผม แล้วขยี้หัว ...ผมนอนนิ่งมองมัน...เหมือนตัวเองเป็นแค่ลูกหมาตัวหนึ่งที่มองเจ้าของ...
.
.
.
ได้แต่มอง...
.
.
.


***


[เสาร์ - 23.45 น.]


[ มึงไม่ต้องรู้ก็ได้ แต่กูเมาอยู่ร้าน D-Clap ]

ส่งข้อความไปให้มันแค่นั้นแล้วกดปิดเสียง ...
ที่เหลือก็แค่รอ...
.
.
.
.
ผมรอมันจนเกือบจะตีสอง...เกือบจะตีสองแต่ไอ้ดิวก็ยังไม่โผล่หัวมา...
.
.
.
.

ทำเหี้ยอะไรไม่ได้สักอย่าง กับมันผมได้แต่รอ กับรอ ได้แต่มอง กับมอง ....สถานะผมกับมันแม่งก็ไม่ได้ดีเด่นอะไร ไม่ใช่เพื่อนที่นอนเตียงเดียวกับมันได้เหมือนไอ้ก้อง ไม่ใช่เพื่อนที่พาไปเที่ยวบ้านได้แบบไอ้นะ ไม่ใช่เพื่อนที่สุมหัวคิดโปรเจคแบบไอ้วิทย์  ไม่ใช่...กระทั่งเพื่อนสนิท ...
.
.
.
ที่เป็นได้ ....
.
.
.
อย่างมากก็แค่เพื่อน......
.
.
.
ของเพื่อน....
.
.
.
ป่านนี้ไอ้ดิวมันจะอยู่ไหน? ป่านนี้ไอ้ดิวมันจะอยู่กับใคร?
.
.
.
ไอ้วิทย์ ....ไอ้ก้อง .....ไอ้นะ....
...
.
.
หรือไอ้สัดไปร์ทนั่น......





'โครม!!'




มัวแต่คิดวนเวียน จนไม่มีสติ รู้ตัวอีกที...ผมก็ลงไปกองกับพื้นคลับเสียแล้ว ....ก้าวรวบตั้งแต่ขั้นแรกยันขั้นสุดท้าย ....ยันตัวเองลุกขึ้นมาได้ในสภาพยับเยิน ...ลากสังขาร มายืนพิงประตูคลับ ...พร้อมๆกับทรุดลงไปนั่งที่ริมฟุตบาท ขำตัวเอง...สมเพชตัวเอง...
.
.
.
สมเพชตัวเองฉิบหาย ที่ไอ้ดิวมันไม่มา.....
.
.
.
จะมาได้ยังไง?? เมื่อกูไม่ได้สำคัญขนาดนั้น ....
.
.
.




***





..
.
.
..
...."เยินฉิบหาย....จะเอายังไงต่อไอ้ดิว นี่เพื่อนมึงหรอสภาพแม่งยิ่งกว่าหมา"

"พากลับห้อง...ไปร์ท ช่วยที กูขอนะ พากลับรถมึงก็ได้ "

" ชิ! เศษสวะ..ดูแลตัวเองยังไม่ได้ ...กับไอ้คนพวกนี้อะนะที่มึงรับเป็นเพื่อน...แล้วพวกมันจะดูแลมึงได้หรอ? กลับไปกับกูเถอะ ...ไอ้ลูกหมาพวกนี้...มันคุ้มครองมึงไม่ได้หรอก..."

แรงเตะอัดเตะเข้าช่วงท้องผม เตะซ้ำๆเหมือนเจ้าของแรงต้องการระบายอารมณ์  ผมหรี่ตามอง เป็นไอ้เหี้ยไปร์ทนั้นที่กัดฟันเตะผมซ้ำๆอย่างหัวเสีย ...แล้วก็เป็นดิวที่เข้าไปผลักมันออก..
.
.
.

"....ไม่ใช่เศษสวะ....เพื่อนกู....นี่เพื่อนกูนะไปร์ท ....นี่....เป็นเพื่อนกู..."

ดิวมันเถียงแทนผมที่นอนหมดสภาพ .....แล้วก็เป็นมันที่เข้ามาประคอง  ไหล่เล็กๆของมันที่เป็นหลักให้ผมยึด ขาสั้นๆ ก้าวไปอย่างมั่นคงเพื่อพาผมกลับห้อง .... พอได้อยู่ชิดกันขนาดนี้ ผมถึงรู้ ...
.
.
.
ดิวมันตัวเล็กกว่าที่ผมเคยเห็น ดิวมันตัวหอมกว่าที่ผมเคยคิด... ดิวมันเข้มแข็งกว่าที่ผมเคยรู้..
.
.
.
....ไม่รู้เป็นเพราะว่าแอร์ในรถเย็นมากเกินไปหรือเปล่า ผมถึงรู้สึกได้ถึงแรงกอด กอดอุ่นๆจากไอ้ดิว....กลิ่นโคโลญที่มันใช้ กลิ่นเสื้อมัน ....กลิ่นของกอดอุ่นๆซุกจมูกและฝังหน้าลงไปให้แน่นกับแผ่นอก กลิ่นอุ่นๆของไอ้ดิว....
.
.
.
ผมหลับตาสนิทในขณะที่เหงี่ยหูฟัง ....
.
.
เรื่อง.....ที่ไม่สมควรจะรู้...
.
.
.

"...พรุ่งนี้...วันสถาปนา...กว่าจะหมดงานก็อีก สองวัน..ต่อจากนี้อีกสองวัน ....มึงไม่ต้องโผล่หัวออกมา..."

"...กูจะไปงานไอ้นก..."

"...อย่ารั้นแบบโง่ๆ ไอ้ดิว ....ปีนี้แค่งานไอ้นกก็มากเกินพอแล้ว...กูไม่อยากแต่งดำไปงานของมึงอีกงาน..."

"...ไปร์ท...ไม่ต้องต่อแล้ว...ให้มันจบแค่นี้เถอะนะ...กูกลัว...กูเสียไอ้นกไปแล้ว..กูไม่อยากเสียมึงไปอีก...พอเถอะไปร์ท...หยุดเถอะ.."

"ถ้าฝั่งกูหยุด ....ฝั่งมันจะหยุดด้วยไหมล่ะ....มึงก็เห็น มึงก็รู้...รักษาหัวมึงไว้เถอะไอ้ดิว... อย่ามัวแต่ห่วงกู ...เพราะมึงก็รู้...ว่ามึงน่ะหมายเลขหนึ่งที่พวกมันจะเล่น... ถ้าห่วงกูก็หัดห่วงตัวเอง..อย่าให้พวกมันเจอมึง แค่นั้น ....เรื่องง่ายๆทำเหมือนที่เคยทำ... แล้วก็เลิกคบกับไอ้พวกสวะนี้ซะ...มันช่วยอะไรมึงไม่ได้ ....นอกจากช่วยให้มึงตายเร็วขึ้น ..."

.
.
.

"...ไม่ใช่สวะ....นี่เพื่อนกู..."

ดิวมันกอดผมไว้แน่นและย้ำประโยคนั้นเบาๆ ....พูดซ้ำๆ จนกระทั่งมันพยุงผมขึ้นบันไดหอ แล้วก้าวเข้าลิฟต์ มีแค่มันที่แบกตัวหนักๆของผมเข้าห้องโดยไอ้เหี้ยไปร์ทไม่ช่วยหรือไม่สนใจผมสักนิด...
.
.
.
.

"กูรักมึงนะ..ดิว...."

อีกครั้งที่ประโยคนั้นมันออกมาจากปากไอ้เหี้ยไปร์ท มันกอดไอ้ดิวแน่นแล้วย้ำประโยคนั้นซ้ำๆ กอดที่เหมือนจะดึงไอ้ดิวให้จมหายลงไปในตัวมัน ...
.
.

"รู้แล้ว...กูก็รักมึง เหี้ย ไปร์ท "

.
.
.

"...ถ้ารักกูก็กลับไปกับกู...ที่นี้...มันไม่มีใครคุ้มหัวมึงได้หรอกดิว...."






***





ครั้งแรก....ที่ผมเห็นไอ้ดิวร้องไห้ ...

.
.
.

...มันเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ผมที่นอนนิ่ง...จากนั้นก็ไปนั่งกดโทรศัพท์ ...
แสงไฟจากหน้าจอเหมือนมันกำลังไล่ดูรูปทีละรูป ....

.
.
.

ดูไปปาดน้ำตาไป ...ผมเพิ่งรู้ว่าไอ้การแหกปากร้องไห้ ....
มันไม่ได้ทรมานกว่าการเก็บเสียงทั้งหมดไว้กับตัว ... ก็ตอนนี้ ...ตอนที่ ไอ้ดิวมันสะอื้นสั่นไปทั้งตัว แต่ไม่มีสักเสียงที่หลุดออกมาจากปากมัน...
.
.
.
.
ที่นอนยวบลงไป .....
.
.
.
อายอุ่นของอุณหภูมิร่างกาย...ยิ่งทำให้เตียงมันอุ่น .....ผมกล้าลืมตาอีกครั้งตอนได้ยินเสียงลมหายใจยาวสม่ำเสมอของคนที่นอนข้างๆ ...ทั้งห้องเงียบสนิท ..มีแค่ผมกับมัน ...
.
.
.
วันนี้เป็นวันของผม...ไม่ใช่ไอ้ก้องที่นอนกับมัน ....
ไม่ใช่ไอ้นะที่ยึดตัวมันไว้เกือบจะทุกวันหยุด ...
ไม่ใช่ไอ้วิทย์ที่ชอบไปดักมันช่วงกลางวันที่มันไปเรียน...
.
.
.
.
แค่ผม....
.
.
.
ที่ใกล้กับมันในวันนี้มีแค่ผม....
.
.
.
...อดใจไม่ได้ที่จะสำรวจคนตรงหน้า....
นิ้วผมปัดปอยผมมันที่ปิดหน้าเอาไว้เกือบครึ่ง .....ดิวมันผมยาวกว่าพวกผม....เส้นเล็กกว่าแล้วก็นุ่มกว่า....ไล้นิ้วลงมาที่จมูกรั้นๆ....ปลายจมูกมันเย็นๆ ทำให้ผมต้องขยับเข้าไปชิดตัวมันแล้วดึงผ้าห่มให้ขึ้นมาอีกเพื่อปิดไหล่มันไว้....ไม่รู้สิ...ยิ่งผมใส่ใจมันก็ยิ่งใกล้กันมากขึ้นอีกนิด...
.
.
.
เขี่ยจมูกมันเล่นจนมันคงรำคาญถึงได้พลิกตัวหันหลังหนี ...
.
.
.
..แล้วผมก็เผลอไปกอดมันไว้ ...แค่อยากรั้งตัวมันกลับมาแค่นั้น....กอดมันไว้แน่น แล้วซุกหน้าลงกับซอกคอหอม..อดไม่ได้ที่จะเลียชิมผิวเนื้อเย็นๆ ...มือผมลูบไปเรื่อย ลูบและล้วงเข้าไปในชายเสื้อ... ลื่นมือชะมัด ถึงสัมผัสจะไม่ใช่เนื้อนมไข่ก็เถอะ....แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า มันทั้งเนียนทั้งอุ่น..
.
.
.

ผมลูบเพลินจนมันตื่น ....สายตาหวาดๆเป็นประกาย ถูกส่งมาในความมืดและเงาสะท้อนจากแสงไฟ...

.
.
.

"....ฟรอส์ท ....เมารึเปล่า??"

ริมฝีปากอิ่มของมันถามผม....คิ้วแม่งขมวดเข้าหากัน .....
ผมก้มลงไปจูบที่หน้าผากมัน  จูบที่หัวคิ้วมัน จูบที่จมูกมัน...
.
.
.
.
.
.








และไล่ลงมาสัมผัส.....










ที่ริมฝีปาก.......












แตะเบาๆ แตะซ้ำๆ แล้วค่อยย้ำลงไปอีกครั้ง....
.
.
.

ล็อกมือมันไว้ไม่ให้ขยับหนี...ทั้งๆที่มันก็นอนนิ่งอยู่อย่างนั้น...
.
.
.

จูบเบาๆ...ค่อยๆเพิ่มแรงขึ้น....จาก ประหม่าอาย มันกลายเป็นโหยหาและเรียกร้อง...
ผมสอดนิ้วเข้ามือมันแล้วกดไว้แน่น...จูบบดริมฝีปาก ...แล้วพรมจูมหนักๆลากลงมาที่ลำคอ ....ตีตราสร้างสัญลักษณ์ กัดเม้มและดูดเลีย ... ดิวมันขืนตัวพยายายามดันผมออก...
.
.
.
...เสียงคราง....เสียงหอบหายใจ....เสียงประท้วงในลำคอ....
.
.
.
.
ผมชอบทุกเสียงที่เป็นเสียงของดิว....
.
.
.
เสียงที่มันยิ่งทำให้ผมลำพองใจ.....
..
.
.

จนจวนจะตีห้า.....

.
.
.

ผมถึงได้แทบจะเป็นบ้ากับจูบที่เพิ่งผ่านไปไม่ถึงสองชั่วโมง....

.
.
.
ไอ้ดิวนอนขดคลุมโปงแน่นจนแทบจะเป็นหนอนไหม....
.
.
.
.
ส่วนผมออกมายืนสูบบุหรี่อยู่นอกระเบียง...
.
.
.
ทั้งๆที่แค่จูบ.....
.
.
.
.
.
แต่ทำไมเราเข้าหน้ากันไม่ได้....
.
.
.
.
เหมือนกับผมเพิ่งเปิดซิงมันอย่างนั้นล่ะ....









'แม่งเอ้ย!! ถ้ารู้ว่าสถานการณ์มันจะกระอักกระอ่วนใกล้เคียงกันซะขนาดนี้.....กูแม่งจับกดไปซะตั้งแต่เมื่อคืนก็สิ้นเรื่อง!!! ให้เป็นของผมแค่คนเดียว แค่ผม....แม่ง!!! ทั้งๆที่คิดว่าผมจะใกล้ดิวมากกว่าใครแล้วนะ...แต่ทำไมตอนนี้เหมือนมันยิ่งไกลห่างออกไปอีก....ออกห่างกว่าเดิมอีกด้วยซ้ำ...  '



 

***

[imissyou]

ใกล้ได้กดแระฟรอสท์ 

[NewYearzz]

เหมือนดิวจะมีพลังงานบางอย่างแอบแฝง

รอตอนต่อไปครับ 

[Inthefathername]

อร๊ายยยยๆ...เป็นกำลังใจให้นะเจ้าฟรอส์ท 

แต่หนูดิวนี่ หนูไปทำเรื่องอะไรมาล่ะนั่น ถึงโดนหมายหัวเอาไว้น่ะ??

ส่วนเจ้าไปร์ท ตอนนี้ให้คะแนนความชอบเพิ่ม เพราะดูเป็นห่วงหนูดิวจากใจจริง ^^

อ่าๆ...อยากอ่านต่อแล้วง่ะ ...

เต้นรอตอนต่อไป ฮี่ๆ 

[k_roro]

Yeahhhhh น้ำตาไหลพราก ดีใจมากสุดๆที่คนเขียนมาอัพ

ชอบเรื่องนี้กระทั่งเรียกว่ารักได้เลยนะเนี้ยยย

มีปริศนาเพิ่มมาเรื่อยๆ แล้ว น่าติดตามๆ

ทำไมพออ่านคู่ไหนก็เชียร์คู่นั้นนะไม่เข้าใจตัวเอง

แต่เหมือนรุสึกได้ว่าเรื่องของฟรอสแอบซีเรียสๆกว่าคู่อื่นนะ (หรือคิดไปเอง)

ยังไงก็ลุ้นๆๆๆ มาอัพต่อไวๆน้าจ้า

 เป็นกำลังใจให้จ้า

[fuku]

ความลับของดิวกับไปรท์คืออารายยยยยยยยยยยยยยยยย


โอ๊ย อยากรู้

[John Doe]

ลูกหมาน่ารักทั้งสี่ตัวเลยอะ
เป็นปลื้มมว๊ากกก  แอร๊ย

[minmin96]

เกิดอะไรขึ้นกะดิว...ทำไมต้องมีคนจ้องทำร้าย???
ส่วนเจ้าฟรอสท์ก้อทำตัวดีเกิ๊น..เมาตลอด

[akichan]

มาต่อแล้ว ดีใจจังคะ ^ ^ ตอนนี้ลูกหมาก็น่ารักนะ แต่ดิวดูลึกลับจัง 555

[funland]

อุ่ย!!!!  ซับซ้อน ซับซ้อน   

"มึงน่ะหมายเลขหนึ่งที่พวกมันจะเล่น"     ดิวจ๋า จะโดน อะไรอีกเนียะ

รอด้วยความหวัง เพราะของดีต้องรอด้วยใจเย็นๆ ( โอ้ยยยยยย อยากอ่านอยากอ่านจะคลั่งริ้ว  )

[$VAN$]

อ่านแล้วคิดว่าไปร์ทอาจเป็นพวกเด็กช่างรึเปล่า
กอดดิว คิดถึงอ่ะ

บวกๆ

[automaton]

เหมือนอยู่ในช่วงครึ้มฟ้าครึ้มฝน รอให้เมื่อไรฟ้ากระจ่างสักที สงสารดิวจะแย่
กอดดิวที 

[dariganae]

เย้ มาต่อแล้ววววววววววว
คิดถึงมากๆค่าาาา

[AB^Ton^]

โด่ ถ้าจับกด อาจจะได้เข้าไปแล้ว 555+

[mint_852]

ฟรอสท์เอ้ย อีกนิดเดียวจริงๆ
ทำไมไม่รีบๆทำเล่า
ใกล้และ ความจริงใกล้เผยออกมาและ
รอตอนต่อไปอยู่น้า
รีบมาต่อไวนะ

[automaton]

แว๊บมาดูเสาร์ อาทิตย์ เผื่อคนเขียนคึกมาต่อแล้ว
จากไปด้วยความห่อเหี่ยว 

[ratnalin]

โดนหมายหัวนี่เพราะคบกับหมาบ้าสี่ตัวนี้หรือเปล่า แล้วไปร์ทนี่เพื่อนหรือแฟนอ่ะ คาใจ
ชอบตอนจูบจัง ดูหวานๆหวิวๆดี 555
รอตอนถัดไปจ้า จุบุ จุบุ ^3^

[nimfadora]

หนอนไหม.... คิดภาพตามแล้วฮาดี
ไปร์ทเนี่ยใคร ไมชื่อไม่คุ้นเลย แล้วอยู่แก๊งค์ไหนกัน
รอตอนต่อไปอย่างสงบ  ขอบคุณคนแต่งจริงจัง^^

[timtam]

เพิ่งเคยเข้ามาอ่านเรื่องนี้จ้าาาาาาาา สนุกมากว๊ากกกกก ไม่เคยอ่านเรื่องอะไรที่มันสุดโต่งเยี่ยงนี้เลย มันอึมครึมอ่านแล้วอยากรู้ๆต่อเฝ้ารอว่าจะได้อ่านต่อจ้าาาา

[blackdevil_yj]

เป็่นรักที่ดูแล้วอึดอัด

ไม่รู้ว่าที่ทำอยู่คืออะไร ไม่รู้ว่าตัวเองควรอยู่ตรงไหน

และควรจะจำกัดความว่าตัวเองเป็นใคร เป็นอะไรสำหรับคนที่ตัวเองรัก

อยากได้อยากเรียกร้อง อยากให้เขามาสนใจ แต่พยายามแค่ไหน ก็เหมือนจะไม่เป็นผล

น่าอึดอัด จริงๆๆ

[Ali$a฿eth]

เปิดไกลแค่ไหนคือใกล้ มันช่างเหมามาก

*อีกไม่นานแล้วเธอ ดี๋ยวก็ได้กด*

[naamsomm]

ดิวแสนดีมากกกกกกก
หมาป่าทึ่ร้ายขขนาดไหนก็ต้องแพ้ใจ-ความดี ของดิวตลอด

อ่านเรื่องของวิทย์-ดิวแล้วน้ำตาซึม
สงสารดิว  วิทย์ใจร้ายมาก
ก้องดิว  อ่านแล้วเขิลอ่ะ   โมเมนท์ 2 คน  น่ารักดี
ตอนนะ  ที่ฮาอาม่ามากกกกก   หลานสาวของอาม่าจะได้มั๊ยเนี่ย
เราว่า  ในบรรดาเพื่อน4 คนพรอส์ท  ดูใจร้ายและเห็นแค่ตัวสุด
ถึงกล้าปล้ำขนาดนั้น
คนอื่นเค้าออกแนวมดแดงแฝงพวงมะม่วง   แอบแทะๆเล็มๆเอา

[sakuracity]

เออ ตายและ ...ช่วยเอาไปรท์ไปไกลๆค่ะ! ไม่ต้องการ!!! 555

กำลังสนุกเลยยยย ขอแบบจัดเต็ม ยาวๆเยอะๆเลยได้มั้ยคับ แหะๆ จะเปนพระคุณอย่างสูง นะๆๆ

[mellowshroom]

รออ่านตอนต่อไป คำตอบจะโผล่มาไหมน้า ..

[automaton]

เสาร์ อาทิตย์ไม่มาเหรอ
ตั้งตารอ

[Inthefathername]

มาวิ่งเล่นให้เห็นหน้าเฉยๆ

คิดถึงน้องดิว กับบรรดาหมาๆ
กับพร๊อพประกอบ(รึเปล่า?) อย่างเจ้าไปร์ทด้วย

 

[funland]

  เข้ามาวิ่งเล่นรอ ด้วยความคิดถึง

[arisa_sa]

วุ้ยซับซ้อนดีแท้ ลุ้นจนเหนือยเลยอิอิ

ขอบคุณจ้า 

[white-goddess]

น่าจับกดซะ

ว่าแต่ไปร์ทเกี่ยวไรกะหนูดิวเนี่ย ???

[Zitraphat]

ลูกหมาในกำมือ 



ลูกหมาในกำมือ.... [ดิวกับฟรอส์ท]



# 3 ...Unseen Black Moon ...



….
คนเรามันก็ต้องมีความลับกันบ้าง...
ต่อให้แสนดีแค่ไหน มันก็ต้องมีบ้างที่เคยผิดพลาด ...
.
.
.
และเรื่องที่ผมทำพลาดบางเรื่อง...มันก็ใหญ่เกินกว่าผมจะรับไว้ด้วยตัวคนเดียวเสียด้วยสิ...



***
                                                 

มีหลายเรื่องที่พวกฟรอส์ทไม่รู้เกี่ยวกับตัวผม..
เอาสักเรื่องไหม ..เรื่องที่พวกนั้นไม่รู้...
.
.
.
....เรื่องที่ผมมีรอยสักที่ช่วงเอวแล้วกัน ....
รอยสักที่คุณอากิสักเอาไว้ให้เพื่อปิดรอยแผลเป็นของมีดที่แทงเข้ามาแบบมิดด้าม... 

.
.
.

ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เรียนผมวิจิตรศิลป์เป็นช่วงที่ต้องใช้เงินเยอะมาก พวกผมเลยถือโอกาสหารายได้พิเศษแถวๆข้าวสาร รับวาดรูปรับเฮนน่า รับสัก ...แล้วผมก็เจอคุณอากิ คุณอากิ เป็นนักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่นที่เข้ามาเป็นครูสอนพิเศษ ผมรู้แค่นั้น...ไม่ได้รู้อะไรมากไปกว่านั้น คุณอากิชอบศิลปะส่วนผมก็ไม่ต่างกัน รู้จักกันได้สักพักคุณอากิก็ชวนผมไปเป็นลูกมือแก เราเข้าขากันสุดๆรายได้ผมเลยดีสุดๆ ดีจนชนิดที่ว่าเงินเก็บเกือบสามหมื่น ผมให้เพื่อนได้อย่างไม่เสียดาย และเพื่อนคนที่ว่าก็คือนพ ...
.
.
.
ผมไม่รู้ว่ามันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่ผมเริ่มกลายเป็นเด็กของคุณอากิ คงเพราะมองโลกในแง่ดีเกินไป ผมถึงได้ไม่เอะใจอะไรเลย ทำไมแค่ครูสอนพิเศษอย่างคุณอากิ ถึงได้มี บอดี้การ์ด ทำไมครูสอนพิเศษอย่างคุณอากิถึงได้มีคลับส่วนตัวในเมืองไทย ทำไมแค่แกลลอรี่ธรรมดาถึงทำเงินได้ มากกว่าที่ควรจะเป็น ...
ผมเพิ่งรู้ความจริงว่าโลก...มันไม่ได้เป็นอย่างผมคิด ..

.
.
.

 ตอนนพเข้ามาสารภาพกับผมว่า เงินส่วนหนึ่งที่พวกเราใช้ ...มาจากงานพิเศษของเพื่อนคุณอากิ ... งานพิเศษที่ไม่ใช่แค่การส่งงานภาพตามแกลลอรี่ เหมือนที่ผมทำ...
.
.
.
นพกับไปร์ท ส่งยา....
.
.
.
เรื่องนั้นผมรู้เป็นคนสุดท้าย...
.
.
.
.
และคิดจบมันเป็นคนสุดท้าย...

รอยสักที่ทับบนแผลนี่ก็ได้มาจากตอนนั้น ....ไม่รู้ว่าเพราะไร้ทางออกหรือเห็นเพื่อนกำลังจะติดบ่วงที่สร้างไว้จนสลัดไม่หลุด  ...ผมถึงเลือกที่จะจบทุกอย่างด้วยตัวเอง ...ยาเกือบสี่สิบเม็ดที่ผมยัดใส่ในเสื้อของเพื่อนคุณอากิ มาพร้อมๆกับแรงของมีดที่แทงเข้ามาจนสุดด้าม .... 
.
.
.

ในสถานการณ์นั้นผมคือเหยื่อ...

.
.
.
ใช่เหยื่อชั้นดีที่ทำให้รองหัวหน้าแก็งค์ยากุซ่า อย่างคุณอากิ และแก็งค์มาเฟียในไทยมองหน้ากันไม่ติดเลยล่ะ ...

.
.
.

ผมนอนโคม่าอยู่สองเดือน .... จากนั้นถึงได้รู้ว่า คุณอากิอาละวาดแค่ไหน ...แต่มันก็แค่นั้นเดือนที่สี่คุณอากิโดนพี่ชายที่ญี่ปุ่นเรียกตัวกลับ ...
.
.
.
เหลือแค่ไปร์ทกับนพที่คอยเฝ้าผมอยู่ตามคำสั่งของคุณอากิ ...

เรื่องที่ผมโดนแทง คนที่รู้เรื่องนี้มีแค่ นพ ไปร์ท และก็...
.
.
.
'ซิว'
.
.
.
ใช่ ชื่อนั้นล่ะ ....ทำไมผมถึงจำไม่ได้นะ คงเพราะมัวแต่หลบใครต่อใครที่รู้จักคุณอากิ กับกังวลเรื่องของพวกนะกับฟรอส์ท ผมเลยนึกไม่ถึง ...ยาแค่สี่สิบเม็ดกับคดีพยายามฆ่า ...ผมลืมไปได้ยังไงว่ากฎหมายเมืองไทยมันอ่อนแค่ไหน ...
 ไม่กี่ปีเองสินะที่ ซิวออกมาเดินข้างนอกได้อย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อนอะไร ....
.
.
.

ต่างกับผมที่ต้องออกจากโรงเรียน เพราะพอคุณอากิโดนเรียกกลับประเทศ ผมที่เคยเป็นเด็กของคุณอากิ ก็อยู่แทบจะไม่สุข ...คุณอากิเคยส่งเงินมาให้สามแสน เงินพร้อมตั๋วเครื่องบินพร้อมลูกน้องที่มาคอยตามลากให้ผมไปอยู่ญี่ปุ่นกับแก สี่ห้าปีได้มั้งที่ผมได้บารมีของคุณอากิคุ้มหัว ....
.
.
.
หลังจากนั้นก็เป็นอย่างที่เห็น ...
.
.
.

ผมออกจากสังคมใต้การดูแลของคุณอากิย้ายตัวเองมาเรียนต่อพาณิชย์ ....ทำงานเก็บเงินไปเรื่อย ...
ไม่รู้สิ ..แค่หวังเล็กๆว่าวันหนึ่ง จะบินไปเซอร์ไพรส์คุณอากิที่ญี่ปุ่น ...ด้วยเงินของผมเอง ..แค่นั้นจริง ๆ 
.
.
.
แต่ก็นั่นล่ะ บ่วงที่ผมสร้าง มันยังคอยตามมา...เมื่อสองอาทิตย์ก่อน นพ โดนดักยิงหน้าคลับ ไปร์ท เตือนผมแล้วเรื่องนี้  การที่นพโดนยิง ปฏิเสธไม่ได้ว่าส่วนหนึ่งมาจากการที่นพยังเป็นเด็กเดินยา ...แต่อีกส่วนที่ปฏิเสธไม่ได้ ...มันเป็นการยิงฝาก...เพื่อ...เตือน....
.
.
.

หรือว่าเรื่องที่ผูกไว้มันใหญ่เกินความสามารถของผมจริงๆ ..ผมเสียเพื่อนอย่างนพไปส่วนไปร์ทตอนนี้ก็ตามประกบผมแจ เพราะมันกลัวจะเสียผมไปอีกคน...
นอกจากคุณอากิ ไปร์ทก็เป็นอีกคนที่ห่วงผม ...เราบอกรักกันตลอดเวลาที่เจอ...คงเพราะติดนิสัย ...
.
.
.
ความตาย...สำหรับผมกับไปร์ทมันง่ายกว่าของคนอื่น ...
.
.
.
...ตอนนี้ที่ได้ข่าว คุณอากิส่งข่าวมาบ้าง ส่งรูปมาบ้าง ตอนผมซื้อมือถือเครื่องใหม่ คุณอากิกำลังไปได้ดีกับตำแหน่งใหม่ที่รับช่วงต่อจากพี่ชาย ผมเลยไม่อยากรบกวนอะไรมาก ไม่อยากทำให้คุณอากิต้องมาห่วงหน้าผวงหลังเรื่องของผม... การเงียบคือสิ่งที่ผมทำได้ดีที่สุด ...

ผมไม่รู้ว่า จะหลบได้อีกนานแค่ไหน ...เพราะถ้า ซิว เก็บนพไปแล้ว ผมไม่แน่ใจว่าคนต่อไปที่จะต้องโดนเก็บ จะเป็นผมหรือไปร์ท  สำหรับผมถึงตายก็แค่นั้น...แต่ผมก็ยังอยากมีชีวิตนะ ผมไม่ได้หัวเดียวกระเทียมลีบนี่น่า ผมยังมีบ้านสวน ยังมีไปร์ท มีนะ มีอาม่า มีก้อง มีวิทย์ มีฟรอส์ท มีอีกตั้งหลายคนที่ผมอยู่ด้วยแล้วมีความสุข ใช่ มีคุณอากิ ...กับตั๋วเครื่องบินที่ผมเก็บเงินซื้อและเพิ่งบุ๊คเครื่อง ...
.
.
.

***


...ไว้ตอนไปถึงสนามบินค่อยโทรเรียกคุณอากิ...
.
.
.
แต่ว่าตอนเจอหน้ากัน ...
.
.
.
จะพูดอะไรเป็นประโยคแรกดีนะ???


'ผมมาหาแล้วอากิซัง'

ถ้าพูดประโยคนี้คุณอากิจะทำหน้ายังไงนะ?..
.
.
.
.
.
 


Unseen