ตอนที่ 09
บนเตียงห้ามทะเลาะกัน
มือที่กำลังบีบเคล้นไปตามเนื้อตัวทำให้สะท้านเฮือก แล้วไหนจะความร้อนชื้นจากริมฝีปากที่กำลังคลอเคลียอยู่ที่ต้นคอและลาดไหล่นั่นอีก
นี่กูยอมมันไปได้ยังไงวะ!
ไม่ปฏิเสธหรอกนะว่ารู้สึกดี แต่ผมก็เอาไปเปรียบเทียบกับหญิงสาวที่เคยผ่านมือมาไม่ได้อยูดีว่าแบบไหนดีกว่ากัน ส่วนหนึ่งนั้นอาจจะเพราะให้เกียรติอีกฝ่ายที่จะไม่วิพากษ์วิจารณ์ในเรื่องแบบนั้น อีกส่วนก็คงเพราะผมไม่เคยโดนรุกมาก่อนล่ะน่ะ จะให้ผู้หญิงตัวเล็กๆขึ้นคล่อมมันไม่เร้าใจผมแบบนี้นี่นา
เอาเป็นว่าช่างมันเถอะ
เฮือก!
“เชี่ยพีท มึงอย่ากัด มันเจ็บนะสัด” ผมด่ามันเพราะอยู่ดีๆก็กัดต้นคอผมซะแรง
“เห็นนิ่งไปนี่ครับนึกว่าหลับไปแล้ว” ก็เลยกัดให้ตื่นเหรอวะ กูแค่หลับตาเพราะเคลิ้มเฉยๆหรอก
หากจะถามว่าทำไมผมถึงยอมได้แบบนี้ อาจจะเพราะผมเป็นคนไม่ชอบผิดคำพูดกับใครเมื่อพลั้งปากไปก็เลยเลยตามเลยล่ะนะ ผมเป็นผู้ชายนี่ มันก็ไม่ได้เสียหายอะไรเท่าไหร่อีกอย่างทั้งมันและผมคงไม่เอาไปป่าวประกาศว่าได้กันแล้วหรอก
มันผละจากคอของผมขึ้นมาจูบ สัมผัสรุนแรงจาบจ้วงที่ประเคนเข้ามาให้นี่ทำให้ผมต้องรุนแรงตามไป ถึงจะยอมเป็นคนอยู่ข้างล่างแต่ใช่ว่าผมจะยอมอยู่เฉยๆให้กดซะเมื่อไหร่
อย่าให้เผลอนะมึง... กูจะพลิกให้ดู!
ลิ้นถูกดูดดึงจนรู้สึกเจ็บไม่ต่างจากริมฝีปากที่บดเบียดจนสัมผัสได้ถึงกลิ่นเลือดที่ลอยคลุ้งในปากปนไปกับรสหวานนิดๆของการจูบ ยิ่งถูกผลักดันให้ล่าถอยก็ยิ่งอยากรุกรานกลับให้เป็นฝ่ายมีชัยราวกับกำลังทำสงครามกันอยู่
“ฮา... อะ มึง อย่าเล่นตรงนั้นดิวะ อึก กูไม่ใช่ผู้หญิงนะ”
ออกเสียงห้ามปรามเมื่ออีกฝ่ายเคลี่อนต่ำลงไปยังหน้าอกแบนราบก่อนจะสะกิดคลึงยอดอกที่คัดตึงจากความวาบหวาม ความรู้สึกที่ได้รับต้องยอมรับว่าซาบซ่านไปถึงไขสันหลังแต่จะดีกว่านั้นถ้าไม่เอาแต่เล่นไม่ยอมแตะต้องส่วนอื่นสักที
เปลี่ยนจากมือเป็นริมฝีปากและลิ้นร้อนที่ลงไป ความค่อยเป็นค่อยๆไปที่ถูกกระทำราวกับได้รับการดูแลทนุถนอม แต่สิ่งที่ได้รับไม่ได้ทำให้ดีใจในเมื่อเป็นฝ่ายมอบให้คนอื่นมาตลอด
มือผลักหัวของอีกคนออกไปแต่การดูดดึงที่อีกฝ่ายทำทำให้ต้องกดหัวของมันลงมาแทน อกแอ่นเอนเข้าหาริมฝีปากหนานั้นอย่างไม่รู้ตัวจนคนข้างบนหยุดการกระทำแล้วส่งเสียงหัวเราะประจำตัวจึงได้รู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป
นี่มันไม่ตลกแล้ว...
ยอมรับได้ยากจริงๆว่าเมื่อเป็นผู้รับแล้วรู้สึกดี
“อยากให้ผมทำอะไรให้เป็นพิเศษหรือเปล่าครับ”
“เชี่ยพีทมึงอย่าถาม หุบปากแล้วจะทำอะไรก็ทำ”
“หึหึ”
ผมไม่ได้ง่าย... แต่แรงผลักดันจากความต้องการมันห้ามได้ยากจริงๆ
พีทยังคงนิ่งแล้วยิ้มให้อยู่แบบนั้น จริงๆก็ไม่ได้นิ่งซะทีเดียวเพราะมือยังคงลูบไล้สลับกับบีบเคล้นอยู่ที่ช่วงเอว แต่ทั้งหมดนั้นทำให้ขัดใจ
ผลัก! ตุบ!
ผลักมันให้ล้มลงบนเตียงแล้วขึ้นคล่อมแทน ถ้ามันไม่ทำเดี๋ยวถ้าอย่างนั้นผมทำเอง!
“อย่าใจร้อนสิครับ” คำพูดที่มาพร้อมกับรอยยิ้มไม่ยินดียินร้ายแบบนั้นเห็นแล้วอดที่จะหมั่นไส้ไม่ได้
“เงียบน่า... เราเป็นแฟนกันแล้วนี่ใช่ไหม งั้นมาสลับกันให้กูเอาบ้างจะเป็นไรไป”
“ถ้าเต้ทำได้ก็เชิญ” ครั้งนี้มันก็ยังยิ้มและเป็นรอยยิ้มที่เสียวสันหลังแปลกๆ แต่ก็ช่างมันเถอะ! ครั้งนี้ผมขอแก้แค้นคืนหน่อยก็แล้วกัน
เริ่มจากลูบไปตามเนื้อตัวของมันเพื่อดูปฏิกิริยาที่ยังคงเฉย ถึงจะขัดใจแค่ไหนแต่ก็ไม่สามารถบีบเคล้นให้ดิ้นพล่านอยู่ใต้ร่างอยู่ดี กล้ามเนื้อจากการออกกำลังกายแข็งแน่นจนไม่รู้จะไปจับส่วนไหนให้อีกคนรู้สึกได้
เป็นฝ่ายนำแต่รู้สึกเหมือนถูกแกล้งยังไงก็ไม่รู้...
เอาวะ มันต้องลอง!
ก้มลงไปประกบปากที่อ้ารับอย่างเหมาะเจาะ เป็นคนนำทางนี่รู้สึกดีกว่าจริงๆนั่นแหละ ส่วนอีกคนก็ไหลไปตามทางที่ผมชี้ให้โดยไม่ขัดขืน แปลกใจ แปลกใจ แปลกใจสุดๆ
ผละออกจากกันเพื่อมองหน้ามันอีกครั้งแต่ก็เห็นเพียงแค่รอยยิ้มบางๆอีกตามเคย
“มึงหุบยิ้มหน่อยได้เปล่าวะ”
“ทำไมล่ะครับ ก็ผมกำลังมีความสุข”
“แต่กูเห็นแล้วหลอนสัด สุขไม่ออกว่ะ”
“งั้นก็หลับตาสิครับ” พูดแล้วก็ดึงผ้าสีดำยาวๆมาจากกระเป๋าหลัง
ผมน่ะล่อนจ้อนหมดแล้วล่ะครับ ไม่ต้องถามว่าอายไหม คำตอบคือไม่แน่นอนเพราะไอ้หมอนี่มันก็ผู้ชาย อะไรก็เหมือนๆกันนั่นแหละ
“มึงพกอะไรมาบ้างวะเนี่ย!” พูดไปก็ล้วงกระเป๋าหลังมันไปก็เจอเชือกเส้นเล็กอีกเส้น นี่มึงคงไม่ได้เอามาป้องกันตัวแน่ๆใช่ไหม ไอ้นี่มันตัวร้ายหน้ายิ้มชัดๆ
“เอาของผมทิ้งทำไมล่ะครับ” ยังมีหน้ามาถามตอนที่ผมโยนเชือกลงข้างเตียง อ้อ ผ้าปิดตาอะไรไม่รู้ของมันก็ลงไปกองอยู่ด้วยกันนั่นแหละ คิดหรือไงว่าผมจะทำตามที่มันว่า
“หุบปากไปเลยมึงน่ะ ครางให้กูฟังก็พอ”
เคลื่อนริมฝีปากไปตามลำคอหนาเพื่อสร้างรอยรักเหมือนที่อีกคนทำให้แต่กลับไม่ขึ้นเป็นสี ผิวของอีกฝ่ายก็ขาวอยู่แล้วแต่พอผละออกสีแดงจางๆที่เกิดขึ้นก็ค่อยๆจางลง และนั่นเป็นอีกเรื่องที่สุดจะขัดใจ
เปลี่ยนเป้าหมายไปเป็นยอดอกที่ไม่ว่าจะเคล้นคลึงหรือก้มลงดูดดุนก็คงยังไรปฏิกิริยาตอบกลับ ลองทำต่างๆนานาที่คิดว่ามันจะรู้สึกดีเหมือนที่เคยโดนมาบ้างแต่ก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนรู้สึกสงสัย
“เชี่ยพีท นี่มึงตายด้านไปแล้วเหรอวะ”
“ผมว่าผมยังปกตินะครับ”
ด้วยความสงสัยที่ยังไม่คลายก็เลยเอื้อมมือลงไปสัมผัสแกนกลางตัวที่อยู่ใต้กางเกงยีนส์ตัวหนาที่ยังคงนุ่นนิ่ม ลองกดคลึงเบาๆเพื่อทดสอบว่าที่อีกคนพูดมาจริงหรือเปล่าและส่วนนั้นก็ค่อยๆแข็งขืนขึ้นมาก็เลยกดน้ำหนักลงไปอีก
“เบาๆก็ได้ครับ ผมก็บอกแล้วไงว่าผมปกติ” พีทมันจับมือผมไว้แน่น สงสัยคงจะเริ่มรู้สึกเจ็บที่ผมทำแรงเกินไป
ผมปัดมือมันออกก่อนจะรูดซิบของมันลงแล้วถอดกางเกงให้ เอาเข้าจริงต้องบอกว่ากระชากกางเกงออกให้มากกว่า พีทมันไม่ได้ใส่กางเกงที่แบบว่ารัดติ้วแต่เป็นเดฟพอดีตัวที่ออกจะหลวมไปนิดด้วยซ้ำ
กางเกงชั้นในสีดำสนิทขอบแดงเหมือนที่ผมชอบใช้ทำให้พอจะรู้ว่ารสนิยมอาจจะพอเข้ากันได้ในเรื่องการแต่งกายอยู่บ้าง แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา! ขนาดที่ต่างกันอยู่ขั้นหนึ่งทำเอาหน้าชาอย่างหงุดหงิดใจ ครั้งที่แล้วเนื่องจากอาการเมามายก็เลยไม่ได้สังเกตอะไรมากมายก็เลยไม่ได้เก็บส่วนนี้มาคิด คนที่ออกจะมั่นใจในตัวเองเรื่องนี้พอมาเจอสิ่งที่โตกว่าก็เลยเสียความมั่นใจไปหน่อยนึงเหมือนกัน ก็ได้แต่คิดว่าเพราะมันตัวใหญ่กว่าก็เลยมีมากกว่าก็พอจะทำให้สบายใจได้บ้าง
“อืม...”
เสียงเบาๆที่ดังจากอีกคนทำให้ต้องรีบเงยขึ้นมอง ความรู้สึกประมาณว่าในที่สุดกูก็ทำสำเร็จ! ทั้งๆที่ไม่มีอะไรเลยแค่มันครางออกมานิดหน่อยกับตาปรือที่ส่งมาให้
อย่างน้อยทั้งหมดนั้นก็ทำให้ความมั่นใจเริ่มกลับคืนมา
เอาวะ! ถึงจะไม่เคยเล่นกับไอ้ตรงนี้ของคนอื่นมาก่อนแต่อย่างน้อยก็เคยถูกทำมาบ้างก็พอจะรู้ว่าทำยังไง
ผ้าชิ้นสุดท้ายถูกถอดทิ้งไปโดยเจ้าของที่ร่วมมือเป็นอย่างดี แล้วก็ต้องมาสงสัยอีกนั่นแหละว่าทำไมถึงยอมได้ง่ายๆทั้งๆที่มันจะต้องถูกเสียบ ดูก็รู้ว่ามันก็ไม่เคยมาก่อนแน่ๆ
คิดไปก็เปล่าประโยชน์ก็เลยหันเหความสนใจมาที่ส่วนแข็งขืนเบื้องหน้าแทน มองดูก็ต้องสะอึกกับสิ่งที่ชูชัน กำลังคิดว่าถ้าผู้ชายคนอื่นอยู่ตรงหน้าผมอาจจะถีบมันกระเด็นด้วยความรังเกียจ แต่กับมันก็คงจะเป็นข้อยกเว้นอยู่หน่อยเพราะก็เคยๆกันมาแล้วจะทำรังเกียจไปก็กลัวจะถูกหาว่ากระแดะ
แรงผลักดันที่ทำให้ยอมทำทั้งหมดตอนนี้ก็คงจะเป็นความอยากเอาชนะนั่นแหละนะ
“อา... เต้ครับ ขยับแรงอีกหน่อย” ได้ทีสั่งใหญ่เลยนะมึง ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่เต้ตามใจเมีย
มือจับน้องชายมันรูดขึ้นลงช้าๆก่อนจะเร่งจังหวะอย่างที่มันต้องการ ถึงผมจะกล้าทำแบบนี้แต่พอเอาเข้าจริงๆก็ไม่กล้าที่จะทำให้ถึงที่สุดอยู่ดี
มันเป็นผู้ชาย! ยังไงส่วนหนึ่งผมก็ยังทำใจรับไม่ได้!
ขยับให้มันอยู่นานจนปวดแขนก็ไม่เห็นมันจะเสร็จสักที ส่วนกลางลำตัวที่แข็งขืนขึ้นมาก็ยังรู้สึกได้ว่ายังไม่ตื่นตัวเต็มที่ มองกลับไปยังเจ้าของสิ่งที่ได้กลับมาคือสายตาที่ท้าทายให้เขาเข้าไปสัมผัสมันมากขึ้น
คิดจะล่อกูให้ติดกับหรือไง
...แต่มึงคิดถูก!
ฆ่าได้แต่หยามไม่ได้เว้ย! อย่าคิดว่ากูไม่กล้า
จากมือเปลี่ยนเป็นลิ้นที่ลงไปสัมผัส ค่อยๆแตะลงไปเบาๆ รสที่ปลายลิ้นไม่ได้ดีแต่ก็ไม่ถือว่ารับไม่ไหว ไล้ไปตามส่วนปลายที่ปริ่มด้วยของเหลวก่อนจะค่อยๆพองโตขึ้นในอีกระดับ
“อืม... ถ้าไม่ไหว อะ! ไม่ต้องฝืนก็ได้ครับเต้” นี่ก็ขัดความตั้งใจผมจริง ถ้าฝืนอย่างที่ว่าผมก็คงไม่ทำหรอกนะ
“เงียบน่า” พูดพลางครอบปากลงไปรับส่วนนั้น ยอมรับว่าไม่ได้เก่งอะไรพวกนี้เลย
เสียงครางครือเบาๆทำให้รู้สึกเหนือกว่ายิ่งกระตุ้นให้ลองทำอะไรที่มากกว่าเดิมทั้งดูดดุนและขยับขึ้นลง
รู้สึกได้ว่ามีมือที่ยื่นสอดเข้ามาบนศีรษะ สัมผัสนิ่มนวลเหมือนกำลังถูกนวดตอนสระผมทำเอาเคลิ้มไปเหมือนกันก่อนที่จะรู้สึกตัวอีกทีกับแรงกดเพื่อให้กลืนกินส่วนกลางลำตัวให้มากยิ่งขึ้น
แม่งชนคอหอยจนอยากจะอ้วก เอาหัวออกก็ไม่ได้ก็เลยเปลี่ยนเป็นใช้แขนดันหน้าขามันไว้
อาการดิ้นรนของผมคงทำให้มันรู้สึกได้ก็เลยปล่อยมือออกและนั่นทำให้ผมได้มีโอกาสผละออกมาเพื่อหายใจ
“คิดจะฆ่ากันหรือไงวะ แม่งท่าตายน่าอนาถสิ้นดี” บ่นไปก็เช็ดมุมปากไป
“ขอโทษนะครับ มันรู้สึกดีก็เลยเผลอน่ะ”
“แม่ง!” ทำได้แค่สบถออกไป เผลอแบบนี้ผมก็เคย คิดไปแล้วก็สงสารพวกเธอที่ทำให้ผมเหมือนกัน
“นี่ เต้ครับ”
“อะไร”
“อยู่กับผมก็อย่าไปคิดถึงคนอื่นสิ” มันรู้ได้ไงวะ
ผลัก!
อยู่ๆก็ถูกผลักให้ล้มตัวลงไปด้านข้างโดยมีอีกคนขึ้นคล่อมด้านบน พอจะขัดขืนก็เห็นใบหน้าที่ปกติจะยิ้มตลอดเวลาออกแนวดุๆก็ทำให้ต้องหยุดชะงัก
“อยู่กับผมก็คิดถึงแต่ผมสิครับ อีกอย่างผมว่าถึงเวลาที่คนผิดต้องโดนลงโทษบ้างแล้วล่ะ”
ยังไม่ทันได้คิดเสียงล็อกกุญแจก็ดังขึ้นอีกครั้ง ผมรีบเงยขึ้นดูมือที่ไม่รู้ถูกจับชูขึ้นไปเมื่อไหร่ เห็นมือสองข้างที่ถูกล็อกติดกับเตียงอีกครั้งก็ต้องสบถลั่นแล้วหันไปจ้องคนทำ
“ปล่อยกูนะเชี่ยพีท!”
“ปล่อยแน่ครับแต่นั่นต้องหมายถึงการลงโทษของผมสิ้นสุดลงแล้ว”
“กูไม่เล่นนะเว้ย! ครั้งนี้ให้กูเอามึงสิไม่ใช่ให้มึงมาเอากู!”
จะด่าเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล จะดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่หลุดจากกุญแจมือ ก็เลยได้แต่นอนนิ่งๆจ้องตากับมันที่มองมาอยู่แบบนั้น
ใบหน้าที่ก้มต่ำลงมาใกล้ทำให้สังเกตเห็นถึงสีตาของอีกฝ่ายชัดขึ้น ไม่เคยมองแบบจริงจังมาก่อนก็เลยพึ่งรู้ว่าตาของอีกฝ่ายออกจะเป็นสีดำที่ออกไปทางสีเทาหน่อยๆ
ริมฝีปากแตะลงมาเบาๆให้เผลออ้าปากออกด้วยความเคยชินก่อนที่ลิ้นร้อนจะตามเข้ามาเกี่ยวรัดกับของตัวเอง เสียงฉ่ำแฉะจากการดูดดุนแม้จะน่าอายแต่ก็ช่วยกระตุ้นความรู้สึกให้ลุกโชนอย่างช้าๆ
พีทผละออกไปก่อนจะก้มลงไปขบแม้มบนลำคอที่คาดว่าตอนนี้คงเต็มไปด้วยร่องรอยสีแดงก่ำ ไม่นานก็เลื่อนลงไปตรงช่วงอกที่ทั้งดูดแม้มและกัดเบาๆให้แอ่นเอนเข้าหา มือข้างหนึ่งบีบกระชับช่วงเอวสอบส่วนอีกข้างก็เลื่อนต่ำลงไปช่วงกลางลำตัว บีบกระชับเบาๆให้รู้สึกอึดอัดก่อนจะขยับรูดรั้งขึ้นลงอย่างช้าๆ
“พีทมึงเร็วๆสิวะ” ต้องออกปากสั่งเพราะไม่ได้ดั่งใจ
แต่เหมือนการกลั่นแกล้งเล็กๆเพราะผู้กระทำไม่ยอมฟังเสียงแหบพร่าที่บอกออกไป เขายังคงค่อยๆใช้จังหวะช้าๆให้อีกคนดิ้นพล่าน แต่ไม่นานจังหวะก็ปรับให้เร็วขึ้นอีกให้คนข้างล่างหายใจหอบเพราะแรงชักจูงที่เพิ่มมากขึ้น
“อะ หยุด หยุดทำไมวะ”
“ผมก็บอกแล้วไงครับว่านี่เป็นการลงโทษ”
tbc
--------------------
หายไปเป็นอาทิตย์แล้วยังมาน้อยอีกต้องขออภัย
เป็นฉากที่ต้องใช้กำลังภายในสูงมากเพราะไม่ค่อยถนัด
เอาเต้มาเล่านี่ยิ่งไม่ถนัดใหญ่เลยไว้เจอกับพีทกันอีกรอบ
ที่หายไปนี่ไม่ใช่อะไร พอดีว่างจัดความขี้เกียจเลยครอบงำ
อย่าพึ่งทิ้งกันไปไหนน้า
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
