หัวข้อ: {นิยาย} ...เสร็จกูแน่ ไอ้หน้าหล่อ!!...

[maxtorpis]

อย่าบังคับ ให้รักกัน

[ไอ้หัวแห้ว]

 



ไอ้พี่แดนเลวมาก!




นั่นคือประเด็น

[l3iZal2l2e]

อ่านตอนแรกก โหวววว พี่แดนนนนนน
เลวมากกกกกกกกก
 
แต่พอหลังๆ ๆๆ ๆ
สงสารพี่แดนนนนนนนนน (สงสารไมวะ -*-)
กล้าทำก้กล้าขอโทษ ใจมากวัยรุ่น !!

เหมือนพี่แดนจะยอมรับได้แร้ววว (รึเปล่า ?)
ฮือ ๆๆ ๆ

แต่ดีใจที่มาร์ชยอมรับความรู้สึกของตัวเองสะที !!

[cutekanny]

:fire:โห...ตอนนี้บู๊เลือดสาดเลยนะพี่พาก....โชคดีนะที่ซันมาทันมีงั้นมีข่มขืน....โหโครตเสียวเรย :pighaun

[mist]

ใจหายแว้บ นึกว่างานนี้น้องมาร์ชจะเสียท่าซะแล้ว 

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 

เป็นซีนอารมณ์ที่เจ็บปวดจริงๆ

[Bg LoVe NT]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เฮียมาต่อแล้วเหรออออ

เค้าพึ่งกลับมาอ่ะ จะอ่านไหวมั๊ยเนี่ย ไม่อ่านก็นอนไม่หลับอีก

งั้นอ่านๆๆๆ

---------------------

ไอ่พี่แดน

มานี่เลย

มีรัยจะมอบ  

[andyus1]

แหมๆๆ มาร์ชก็เนาะ ทำเปนไม่รุ้อยู่ได้

ทีนี้ก็รุ้แล้วอ่ะดิ

หวังง่าพี่แดนมันคงเป็นลูกผู้ชายพอนะคับ

หง่อยๆๆ ทำไมมาร์ชมีแต่เรื่องหั้ยเครียดนี่ พี่ซันต้องทำไรซักอย่างแล้วหล่ะคับ

[panang]

  อ๊ายยยยยยย  ไอ้เลว

ถ้าเป็นป้าจะ อีกสักแผล

ขอบคุณเช่นกันสำหรับเลขหน้า มาต่อเร็วๆน๊า  อยากอ่าน

[chatori]

เกือบปายยยนะ มาร์ช เหอๆ

[pipechan]

  ให้พี่พากษ์

มาต่ออีกเร็วนะ ฮ่ะ

[benxine]

ไม่มีคำบรรยาย!!!~

[Jeremy_F]

^
ll
จิ้มน้องซิน
----------

เฮ้อ   ผ่านไปด้วยดี

 

[faire]

ตอนนี้เลือดสาด 

ไอ่พี่แดนเข้าใจแล้วใช่มั้ยว่า "เค้า" รักกัน 

[Namehoto]

อ่านตอนนี้แล้วลุ้นซะตัวโก่ง

โอ่ย พระเอกมาทันพอดี


แต่ก็เข้าใจอารมณ์แดนนะ รักมาก ดูแลมาตลอดแต่ต้องเก็บไว้ พอมาเจอแบบนั้น ก็ทนไม่ได้ ยิ่งพอมาร์ชบอกว่าชอบซัน (ชอบเองเหรอ รักดิ๊ รักไปแล้วมั้งมาร์ช) เลยยิ่งคุมตัวเองไม่ได้


แต่มันคงไม่จบแค่คำว่าขอโทษหรอก  ใช่ไหม

[menano]

 

และแล้วพี่แดนก็หลุดความจริงออกมา

จะมีเรื่องอะไรเลวร้ายไปกว่านี้อีกไหมเนี่ย

คุณพี่พากย์ขา

ปล.อย่ามาช้านะ  รออยู่ 5555

[sakura]

ตอนแรกคิดว่าช่วยไม่ทันซะแล้ว..........
     แล้วความจริงก็เผออกมา

[arjinn]

...อยากอ่านต่อ

จารอ....

 

[jokirito]

ไอ้พี่แดน หน้ามืดเอ้ย!!!  น่า


มาร์ชใจดีขนาดนี้ มันจะสำนึกผิดมั้ยนี่


ที่ขอโทษนี่ จากใจลูกผู้ชายเปล่านี่

[yunjaelover]

โอ๊ะ พี่แดนคิดได้ไงเนี่ย พอเค้าไม่รักก็ใช้กำลังบังคับ อย่างนี้รักไม่จริงนี่น่า

สมแล้ว โดน ซัน เอาเลือด ช สระอัว ไม่เอก ออกไปบ้าง เผื่อสำนึกได้   

[marchmenlo]

 .ให้พี่แดนคับปลอบใจน่ะ ไหน ๆ ก็อกหักแถมยังหัุวแตกอีกต่างหาก แล้วก็  บังอาจมาก ให้รู้ซ่ะมั่งใครเป็นใคร ช่างกล้าดี 

[kunkai]

 :m16:นึกแล้วเชียวว่าสักวันต้องเกิดเรื่อง
ดีนะที่ซันช่วยไว้ได้
ม่ายงั้น.....เฮ้อ
ขอบคุณค้าบ  แล้วมาต่ออีกอย่าช้าเลย
 

[dokjarn]

 

คิดไว้แล้วทีเดียว...ในที่สุด อิพี่แดนก็เผย(ยา)ธาตุแท้ตรา(หลาน)กิเลน ให้เห็น...

อาการก่อนหน้านี้มันฟ้อง  ซะขนาด  ดีและ เลือดท่วมหัวจะรู้ตัวไหมนี่....

อิ อิ แฟน ๆ พี่พากย์ เลยไม่ได้เห็น ฉากหวิว :haun4:เลยหลังจากตั้งตาคอย..

เอ้า  มาคอยกันใหม่เน้อ....

ขอบคุณคร้าบบบ

                       ..                            ..

[cherrycream]

ยังไม่ได้ตอนพิเศษเลยแง่มๆ อีกอย่างนึงรอแม่ซันโชว์ตัวคร๊าฟฟฟฟ รอครับๆ 

[Otaku]

  มอบให้พี่แดน


 :เฮ้อ:ดีนะที่ซันมาช่วยทัน

[Haney]

Smiling Moon Versus Smiling (horny) Sun




‘เฮ้ เฮ้ เฮ้ รับสายหน่อยซี่’  ผมบ่นกับตัวเองอย่างใจร้อน  มองดูนาฬิกา…. นี่มันหกโมงกว่าแล้วนะ  หายหัวไปไหนเนี่ย  ก็บอกว่าให้รีบมาๆ มันมีถึงแค่สองทุ่มครึ่งเองนะเว้ย

ผมกดวางโทรศัพท์  แล้วหันมาเดินรอบห้อง…  มองดูนาฬิกาแล้วก็ถอนหายใจ  ทุ่มสิบห้าละ… สงสัยคงมาเลทอีกตามเคย  เอาเถอะ  ว่าแล้วก็ล้มตัวลงนอนกับโซฟา….

นอนรอนานขนาดไหนไม่รู้…

จนตัวเองผล็อยหลับไป…










“อืมม”  ผมรู้สึกตัวอีกทีเมื่อมีสัมผัสอ่อนนุ่มที่ปาก… ลืมตาขึ้นมาก็เห็นไอ้ตัวแสบของผมนั่งยิ้มจ้องลงมาที่ผมจนตาหยี

“เร็วๆ ลุกๆ ไปดาดฟ้ากัน”  มันพูดพร้อมกับดึงตัวผมให้ลุกขึ้น

“อือ… มาช้าแบบนี้ มันหายไปแล้วมั้ง”  ผมสลึมสลือบอกอีกฝ่าย… มือขยี้หัว หน้ามุ่ย

“ใครบอกล่ะ  เพิ่งสองทุ่มกว่าเอง  ไปเร็วๆ”  มันดึงมือผมไม่เลิก เลยต้องลุกตาม.. 

“แล้วไปไหนมา ไม่ยอมรับโทรศัพท์หือ”  ผมยื่นมือไปกอดเอวไอ้ตัวเล็กไว้… แล้วเดินตามมันไปในครัว  ครัว? มาทำอะไรในครัวเนี่ย

แล้วผมก็ได้คำตอบเมื่อมันเดินไปเปิดตู้ใส่แก้ว  แล้วหยิบแก้วไวน์มาสองใบ…

“ดื่มกัน”  มันบอกพร้อมกับหยิบขวดไวน์ในซองสีน้ำตาลขึ้นมาชู  ยัดใส่หน้าอกผมเป็นเชิงให้ถือตามมา

“หึหึ อารมณ์ไหนเนี่ย”  ผมว่า…แล้วเดินตาม

“เอาน่า ตามมาเร็วๆ”



ไอ้ตัวแสบกึ่งเดินกึ่งวิ่งนำผมไปยังดาดฟ้า  บริเวณลับที่เรามักจะใช้เป็นสถานที่พลอดรักกันบ่อยๆ… ความจริงจะบอกว่าเป็นงั้นก็ไม่ได้  เพราะไม่ว่าที่ไหนผมก็สามารถรักกับมันได้หมดแหล่ะครับ ฮ่าๆ แต่ที่นี่มันเหมือนเป็นเพียงแค่ที่ๆ เราสองคนสามารถเข้ามาได้  มันเหมือนกับฐานทัพในสมัยเด็กๆ ที่ทุกคนต้องมีกัน… สถานที่ลับสำหรับเราสองคนเท่านั้น

ไอ้มาร์ชเห็นผมเดินช้า  เลยถอยหลังกลับมาแล้วกุมมือผมให้เดินตามอย่างไว  มันหัวเราะราวกับเด็กน้อยที่ตื่นเต้นกับปรากฏการณ์แปลกๆ  โดยส่วนตัวแล้วผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมากมายหรอก  แต่มันบอกว่าอยากดูตั้งแต่คืนก่อนนู้นแล้ว  อุตส่าห์เลื่อนงาน เลื่อนทุกอย่างเพื่อมาดูกับผม  ก็ต้องสนองกันหน่อยล่ะ

ระหว่างที่เราเดินขึ้นบันไดโดยมีไอ้แสบของผมเดินนำ…เราก็คุยกันแกล้งกันไประหว่างทาง  ผมเข้าไปกอดมันจากข้างหลังมั่ง  แกล้งถ่วงเวลาให้เดินช้าๆ มั่ง… สนุกดีครับ  แกล้งมันเล่นๆ  มันเองก็โวยวายๆ แต่ก็หัวเราะไปกับผมนะ 

มันหยิบกุญแจขึ้นมาไขประตูที่เคยปิดตายนี้… ท่าทางตื่นเต้นมากมาย  ส่วนผมเหรอ… ตื่นเต้นเหมือนกัน…ที่ได้ทำนอกสถานที่ หึหึ




“ไหนๆ พระจันทร์อยู่ทางไหน”  มันรีบเดินออกไปยืนตรงกลางดาดฟ้า แล้วมองไปรอบตัว

“มองไปทางไหน อยู่นี่” 

ผมเดินไปบอกมัน  แล้วชี้ไปทางด้านหลัง  พระจันทร์ครึ่งเสี้ยวลอยเหนือหัวขึ้นไป…พร้อมกับจุดสว่างไสวสองจุดที่คลับคล้ายคลับคลาว่าจะเป็นลูกตา

“…น่ารักอ่ะ”  ไอ้มาร์ชยิ้ม…ผมคิดในใจ  ยิ้มมึงน่ารักกว่าพระจันทร์ตั้งหลายเท่า  รู้ตัวรึเปล่า…


ผมปล่อยให้มันยืนชื่นชมตกตะลึงในความงามของพระจันทร์อยู่ตรงนั้น  แล้วหยิบขวดไวน์และแก้วไวน์ในมืออีกฝ่ายมานั่งลงที่เพิงน้อยๆ … ผมกับมันสร้างขึ้นมาเองครับ  ไม่มีอะไร  ก็แค่เป็นผ้าปูกับพื้นพร้อมกับหลังคาเล็กๆ ไว้กันแดด กันฝน กันน้ำค้างตอนกลางคืน 

“มานอนนี่เร็ว”  ผมกวักมือเรียกมัน  แล้วจัดการเปิดขวดไวน์… อีกฝ่ายทำตามอย่างว่าง่าย  เดินมาพร้อมรอบยิ้มพิมพ์ใจแล้วล้มตัวลงนอนบนตักผม

“น่ารักอ่ะ  น่าจะเอากล้องขึ้นมา”

“ไม่เป็นไรหรอก  เดี๋ยววันต่อมาก็มีรูปให้เซฟเยอะแยะ …เอ้า  อบอุ่นร่างกาย”  ผมยื่นแก้วไวน์ให้อีกฝ่าย  มันค่อยๆ ลุกขึ้นมารับไปจิบ  แล้วเองหลังพิงกับหน้าอกผม

“มันไม่เหมือนกัน… อยากมีเก็บไว้เป็นของตัวเอง” 

“งั้นก็ใช้ตาคู่นี้เก็บไว้สิ…เก็บไว้ในความทรงจำ  รูปน่ะ มันยังหายได้ อะไรได้  แต่คู่นี้… ไม่มีวันหายแน่”  ผมบอก  พร้อมกับก้มลงหอมหัวมันเบาๆ  แล้วหยิบไวน์ขึ้นจิบบ้าง

“อืม…”



ผมกับมันนอนกอดกันแบบนั้น…คุยนู่นคุยนี่ไปเรื่อยจนพระจันทร์ยิ้มเริ่มบูดเบี้ยว… ต่างฝ่ายต่างเคลื่อนตัวห่างจากกันไป  ผมก้มลงดูใบหน้าอีกฝ่าย… นั่น  หน้ามุ่ยแล้ว ฮ่าๆ… ไอ้เด็กน้อยเอ้ย

“ไม่อยากให้หายไปเลย  พรุ่งนี้มันก็จะหน้าบึ้งแล้ว”  ไอ้มาร์ชบ่นเบาๆ

“ไม่เป็นไรหรอก… งั้นมึงก็ยิ้มสิ  ยิ้มเยอะๆ ยิ้มแทนพระจันทร์ไง”

“เดี๋ยวคนก็หาว่าบ้า ยิ้มคนเดียว…ใครจะไปเหมือนมึง”  นั่น  ยังมีการแอบกัดผมได้อีก…

“เดี๋ยวเหอะๆ แอบด่ากันเหรอ หืม” 



ว่าแล้วก็วางแก้วไวน์ลง…พร้อมกับหยิบแก้วในมืออีกฝ่ายวางลงด้วยเช่นเดียวกัน… ผมล็อกตัวมันแน่น  ดูท่าทางมันคงรู้แล้วว่าอะไรจะเกิดขึ้นเลยดิ้นๆ ปากบอกไม่เอา  จะมาดูวิว…  แต่พอผมก้มลงเลียที่ใบหู พร้อมกับขบเม้มที่ติ่งเล็กๆ นั่นก็นิ่ง  กลับมาหายใจหนัก  สะดุ้งเป็นบางที…มือกำแขนผมแน่น

“อือ…อย่าสิซัน… ตรงนั้นมัน”  ครับ..จุดอ่อนไอ้ตัวแสบนั่นเอง  หึหึหึ

“ทำไมล่ะ ไม่ชอบเหรอครับ หืม?”  ว่าแล้วผมก็เน้นลงไปอีกจนอีกฝ่ายครางเครือ…

“ไม่เอาแล้ว.. ดะ…ดูพระจันทร์”

“พระจันทร์ไปแล้ว…มาดูพระอาทิตย์ยิ้มดีกว่านะ หึหึ” 


ว่าแล้วก็พลิกตัวขึ้นข้างบน… แล้วจัดการอะไรต่อมิอะไรเสียเลย.. ดีนะ  ไอ้มาร์ชเตรียมไวน์กับแก้ว  ส่วนผมน่ะเหรอ… ไม่ลืมของประจำกาย  ที่คาดว่าทุกคนก็คงรู้ว่าเป็นอะไร

*************************************************

ผมรีบขับรถกลับมาบ้าน… อุตส่าห์เคลียร์งานทุกอย่างจนเสร็จ  แต่แล้วก็ดันมีเรื่องด่วนเข้ามาอีกจนได้ เฮ้อออ กว่าจะเรียบร้อยก็ปาไปเกือบหกโมงแล้ว  …ผมได้ยินเสียงโทรศัพท์ดัง  แต่ตอนนั้นอารมณ์รีบมากกว่า เลยไม่ทันได้หันไปดูว่าใครโทรมา  รู้อย่างเดียวว่าต้องรีบกลับบ้าน…

ในที่สุดผมก็มาถึง  รีบจอดรถลวกๆ ทางด้านหน้า แล้วโยนกุญแจให้พนักงาน…รีบวิ่งเข้าลิฟท์ทันที  ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา… ตายละ  เบอร์ไอ้ซันเป็นสิบสายเลย  ตายแน่ๆ …กูตายแน่ๆ

พอถึงห้อง…ผมค่อยๆ เปิดประตูเบาๆ แล้วย่องเข้าไปข้างในอย่างคนกลัวความผิด  เสียงโทรทัศน์เปิดทิ้งไว้  ผมมองหาเจ้าตัว…หายไปไหนวะ… แล้วก็ก้มหน้าลง  อ่าว มาหลับอยู่นี่นี่เอง

‘ซัน…ซัน…’  ผมเดินไปด้านหน้าโซฟา แล้วนั่งลงกระซิบเบาๆ ที่ข้างหู  …เงียบ… อะไรวะ  หลับลึกเชียว  อุตส่าห์รีบมา ยังมาหลับอีก 

ผมมองดูคนข้างหน้าที่หลับอย่างสงบนิ่ง… ดูแล้วน่าแกล้ง… เพราะตอนตื่นจะแกล้งมันทีไรโดนจับได้ทุกที  ชิ… เซ็ง  ว่าแล้วก็เอานิ้วจิ้มเปลือกตามันเล่น  นี่ๆ ตาบอดๆ เฮ้ยย นี่กรูปัญญาอ่อนป่าววะ… เฮ้อออ  แต่ก็ยังจิ้มมันต่อไป  เขี่ยจมูกบ้าง  เขี่ยแก้ม…เขี่ยปาก…  มันหยุกหยิกเล็กน้อย  แกล้งหลับรึเปล่าเนี่ย  แกล้งแหงๆ .. เลยลองพิสูจน์ด้วยการยื่นปากไปจูบเบาๆ 

‘อือ…’  อ่าว สงสัยหลับจริงแหะ

‘เร็วๆ ลุกๆ ไปดาดฟ้ากัน’  ผมบอก พร้อมกับดึงตัวมันขึ้นมา

‘อือ… มาช้าแบบนี้ มันหายไปแล้วมั้ง’  นั่น ไอ้ปากเสีย เดี๋ยวโดนๆ

‘ใครบอกล่ะ  เพิ่งสองทุ่มกว่าเอง  ไปเร็วๆ’


ว่าแล้วผมก็ถูลู่ถูกังพาอีกฝ่ายลุกขึ้น  มันขยี้หัวแบบงงๆ ตอนนี้ผมมันยาวแล้วครับ  หัวเลยฟูซะ  ผมเดินเข้าไปขยี้หัวมันบ้าง  แล้วขเย่งตัวหอมแก้มมันเบาๆ … แอบหัวเราะกับหน้าเอ๋อๆ เล็กน้อย แล้วพามันเข้าไปในครัว  มันถามว่าทำอะไรมาไม่รับโทรศัพท์  แต่ผมไม่ตอบ  หยิบขวดและแก้วไวน์ได้ก็รีบดึงมันออกมาข้างนอก  …อ้อ ไม่ลืมคว้ากุญแจประตูดาดฟ้ามาด้วย 

ผมพยายามดึงตัวไอ้ซันที่ชอบถ่วงเวลาด้วยการแกล้งผมไปเรื่อย  …ก้มมองนาฬิกาข้อมือ  จะสองทุ่มครึ่งแล้วววว  ผมตบหัวมันไปทีนึงเพราะมันเข้ามาจับก้นผม…  เล่นไม่เลิก ไอ้บ้านี่ 

‘อย่าเล่นเดะ ไอ้บ้า  ให้ไวเลย’  ผมเร่งมัน  เพราะมือที่หยุกหยิกๆ กวนผมตลอดเวลา…จะไขกุญแจก็ไขไม่ค่อยถนัด มาหอมมากอดอยู่ได้

‘มานี่ไขให้… เฮ้ย หยิบมาผิดป่าว ไขไม่ออก หึหึ’  มันแย่งกุญแจมาจากผม… แล้วรู้มั้ยมันทำอะไร  มันเอาลูกกุญแจมาใส่หูผมแล้วทำท่าไข  ไอ้เวรรรรร

‘สาดดด มึงเล่นบ้าอะไร  ไขดีๆ!’  ถึงจะบอกอย่างงั้น  ผมก็หัวเราะกับมันนะ  ชอบเล่นอะไรติ๊งต๊อง…



ในที่สุดประตูก็เปิดออก…  ผมรีบวิ่งไปยืนตรงกลางดาดฟ้า  มองไปรอบๆ ไหนวะ ไหนวะ…พระจันทร์จ๋า..  ไอ้ซันตะโกนบอกว่า  อยู่ข้างหลัง  แล้วบอกให้มานั่งในเพิ่ง น้ำค้างมันลง  แต่ผมก็ยังยืนยิ้มมองพระจันทร์อยู่แบบนั้น  ก็มันน่ารักนี่นา  เนอะ… ใครดูแล้วบ้าง เห็นด้วยกับผมมั้ยครับ

เสียงเรียกจากอีกฝ่ายย้ำแน่นจนผมต้องเดินมานอนลงทับตัวมัน  หัวเราะเบาๆ  แขนอุ่นนั่นยกขึ้นมาโอบเอวผม

‘น่ารักอ่ะ  น่าจะเอากล้องขึ้นมา’  ผมว่าเพราะรู้สึกเสียดายถ้ามันจะหายไป…ต้องรออีก 44 ปีเชียวนะกว่าจะมีอีก แกหงำพอดีตอนนั้น

‘ไม่เป็นไรหรอก  เดี๋ยววันต่อมาก็มีรูปให้เซฟเยอะแยะ …เอ้า  อบอุ่นร่างกาย’  ไอ้ซันยื่นแก้วมาให้  ผมรับมาจิบพลางคิดในใจ ไร้ซึ่งความโรแมนติกจริงเจ้าบ้านี่

‘มันไม่เหมือนกัน… อยากมีเก็บไว้เป็นของตัวเอง’ 

‘งั้นก็ใช้ตาคู่นี้เก็บไว้สิ…เก็บไว้ในความทรงจำ  รูปน่ะ มันยังหายได้ อะไรได้  แต่คู่นี้… ไม่มีวันหายแน่’  มันพูดพร้อมกับเอานิ้วจิ้มตาผมเหมือนแกล้ง… ผมสะบัดออก  อืมมม ก็จริงแหะ… แล้วอมยิ้ม



ผมกำลังดูพระจันทร์เพลินๆ ถึงมันจะเริ่มบูดเบี้ยวแล้วก็เถอะ… ไอ้คนข้างๆ นี่ก็เล่นนู่น เล่นนี่… ตอนแรกๆ ก็ไม่เท่าไหร่  แต่มันดันเริ่มจี้จุดอ่อนผมอีกแล้วน่ะสิ… อย่าไซร้หูได้มั้ยไอ้บ้า!

‘อืออ ไม่เอา.. ดะ…ดูพระจันทร์’  ผมครางบอก… แต่มันยังไม่ยอมหยุด  ฉกลิ้นเข้าไปในหูผมจนต้องเอียงคอหลบ  มืออุ่นนั่นก็เริ่มเลื้อยเข้าไปใต้เสื้อตัวหนา…  อยากจะต้านทาน  แต่ลึกๆ ก็อยากปล่อยกายปล่อยใจไปกับสัมผัสนี้… ไม่อยากให้รู้  ที่ดิ้นน่ะ เพราะหนาวต่างหาก

‘พระจันทร์ไปแล้ว…มาดูพระอาทิตย์ยิ้มดีกว่านะ หึหึ’  กล้าพูดเนอะคนเรา… แล้วมันก็พลิกตัวผมให้ลงไปอยู่ข้างล่าง  พร้อมกับจูบที่กระหน่ำจู่โจมลงมาจนหายใจไม่ทัน…

‘ไอ้พระอาทิตย์ยิ้มเนี่ย… มันน่ากลัว ไม่ได้น่ารักซักนิด อือ อืมมม’ 

‘ถึงมันจะใหญ่ก็ไม่ต้อกลัวนะครับ  เดี๋ยวพี่พระอาทิตย์ปลอบให้หายกลัวเอง หึหึ’ 



สาดดด หื่นได้ตลอดเวลา เฮ้ออ  …นั่นแหล่ะครับ… แล้วทุกอย่างก็เป็นไปตามแบบที่ไอ้ซันอยากให้เป็น… ให้ตายเถอะ  นี่มันพก ‘ไอ้นั่น’ บ่อยกว่าเงินกับมือถืออีกนะ.. ท่าทางจะเป็นปัจจัยที่ ห้า และ หก ในชีวิตไปแล้วมั่ง -*-







แต่ก็เอาเถอะ… ยังไงซะ  …(มองหน้ามันทีนึง) 

ผมก็ชอบพระอาทิตย์มากกว่าพระจันทร์อยู่แล้ว



***


ความจริงตอนนี้พิมพ์ค้างไว้ตั้งแต่วันพระจันทร์ยิ้ม  แล้วก็ลืม กร๊ากกก
"ลืม" จริงๆ มาค้นคอมแล้วก็ เออออ ลืมลงงงงงง กร๊ากกก

เอามาแบบเลทๆ ไม่ว่ากันนะจ๊ะ 

[Bg LoVe NT]

^
^
^

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดด

ฟิตเจงๆ

อ่าวไม่ได้ฟิตนิ ที่แท้ก็ลืมมมม โด่ แก่แล้วก็เงี้ย

------------------------

ยิ้มมึงน่ารักกว่าพระจันทร์ตั้งหลายเท่า  รู้ตัวรึเปล่า…


แต่ก็เอาเถอะ… ยังไงซะ  …(มองหน้ามันทีนึง)

ผมก็ชอบพระอาทิตย์มากกว่าพระจันทร์อยู่แล้ว


โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ จะน่ารักกันไปหนายยยยยยยยยยยยย

พี่ซัน นี่หื่นได้ตลอดเวย์จริงๆ 

[Cloud~]

จิ้มพี่พากย์

  น่ารักมากมาย 

ทั้งมาร์ชและซัน รวมทั้ง พระจันทร์ยิ้มด้วย

 

[arjinn]

รักพี่พระอาทิตย์ รักดาวอังคาร




รักคนแต่งด้วย


น่ารักมาก ขอบคุณค่ะ

[l3iZal2l2e]

พระอาทิตย์ยิ้ม!!

 

อิจฉามาร์ชจังเยยยยยย
ได้ดูทั้งพระจันทร์ยิ้ม ทั้งพระอาทิตย์ยิ้ม