มาตรวจงานครับ ในฐานะกรรมการตรวจวิชาการฝึกเขียนฉากอัศจรรย์ (555555 ดูกล้ามากนะเลยนะผมเนี่ย)
ก็ เห็นตั้งแต่จั่วช่วงสารบัญแล้วแหละ ว่าเรื่องนี้เขียนเพื่อฝึกแต่งพวกบทอัศจรรย์ ซึ่งเท่าที่ผมดู คนแต่งมีพัฒนาการที่ดีขึ้นนะ เขียนดีขึ้นใช้ได้เลย แล้วอีกอย่างที่ผมสังเกตว่าพัฒนาขึ้น (แต่ไม่รู้ว่าคนเขียนจะรู้รึเปล่า) คือวิธีการผูกเรื่องครับ เรื่องหลังๆดูคนแต่งจะสามารถผูกพล็อตค่อนข้างหลากหลาย ดำเนินเรื่องให้มันน่าสนุกได้มากขึ้นเรื่อยๆ ถ้าเอาเรื่องแรกมาเทียบกับเรื่องสุดท้ายนี่จะเห็นว่าแทบจะหนังคนละม้วน
การเขียนเป็นเรื่องสั้นทีละตอนสองตอน มันจะทำให้เราสามารถบรรยายพล็อตให้จบง่าย เขียนสนุก และเปิดโอกาสให้ได้ฝึกภาษา ฝึกจินตนาการ ซึ่งเป็นการพัฒนาทักษะที่ดี
ทีนี้มาเรื่องฉากอัศจรรย์ ก็คิดว่าไม่มีอะไรตินะ เขียนเรทดี เรื่องที่ธีมสะใจก็สะใจจริงๆ (เช่นมวยปล้ำ) เรทก็เขียนมาหลากหลาย ทั้ง 3P แบบ LLL หรือว่าพระเอกอายุน้อย ส่วนดราม่า อันนี้ไม่ได้อ่านละเอียดมากเพราะเฉยๆกับธีมจีนสมัยใหม่ ส่วนเรื่องรักสองเมือง อันนี้ยังไม่แน่ใจแนว แต่ก่อนที่จักรจะได้กับศศลักษณ์แล้วแฮปปี้เอ็นดิ้ง ขอเอาคืนสักทีเถอะ สหัสรังษีจับกดคืนสักรอบ เอาให้สูสีเสมอกัน ไม่งั้นจะมันจะกระอักกระอ่วนแบบแปลกๆ แถมคนแต่งก็ยังได้ฝึกแต่งแบบใหม่เพิ่มด้วย