หัวข้อ: ♂...I~รับไม่ได้...(ถ้าไม่ได้รัก)♂ แจ้งข่าว หน้า 52

[♠♥♦♣]

รักคนแต่งนะเนี่ย เลยรอได้ อิอิ
อะเด๊ะ ลอยกระทงเลยเหรอ
ปล. ช่วงนี้เค้ารณรงค์ให้คนไทยเครียดกัน เครียดเลยๆ หุๆ

[m_pop91]

แอบน้อยใจเล็กๆครับ รักเรื่องนี้ ต้องแวะมาทุกวัน รอว่าจะอัพตอนใหม่วันไหน อยากเห็นกันต์มีความสุข แต่คงต้องรอต่อไปครับ ไม่เป็นไรครับ รักกันต์ครับ

[๛ナーリバス๛]

แอบน้อยใจเล็กๆครับ รักเรื่องนี้ ต้องแวะมาทุกวัน รอว่าจะอัพตอนใหม่วันไหน อยากเห็นกันต์มีความสุข แต่คงต้องรอต่อไปครับ ไม่เป็นไรครับ รักกันต์ครับ

โอ๋ๆ  น่ารักที่สุด อ่านแล้วน้ำตาเล็ด... จะแวะมาต่อให้บ่อยๆ น้าคะ อย่าเพิ่งน้อยใจ

รักกันย์ รักกิ๊งเหมือนกัน แต่ปวดหัวกับพล็อตนิดหน่อย แต่ยังไงก็ ไม่ทิ้งไปนานหรอกจ้า...

เดี๋ยวบวกหนึ่งให้น้า จุ๊บๆ

ขอบคุณทุกๆคนด้วยนะคะ สำหรับกำลังใจ และขอบคุณที่ยังรักนิ รักกิ๊ง+กันย์(แม้ว่ากันย์มันจะไม่ได้ดั่งใจ)เหมือนเดิม   

อิอิ ลุ้นๆเป็นเสน่ห์ของนิยาย ถ้ามันได้กันง่ายๆ ก็ไม่มีค่าสิคะ กิ๊งต้องเล่นตัวให้หนัก อิอิ

[ZakeiHarha]

สมน้ำหน้ากันย์  555+

[litlittledragon]

อดต่อไปนะกันย์

[TeuyHom]

ตลกกันย์จังเลยอ่ะ
 

[-~iK@iZ_KunG~-]

มารอตอนต่อไปครับ
รีบๆ กดกัน(ย์)นะครับ อิอิ

[tuek]

กันย์อดพวกเราก็อด(อ่าน)เหมือนกัน
+ 1 นะคะ

[คนของเธอ]

ถ้ากันย์พกมาครบแล้ว กิ๊งจะยอมดีๆ มั้ยล่ะ 

[Piloy]

กันต์อดอีกแว้วว

[Maprang_W]

ไปยืมฐาที่ห้องจะทันมิ?

[stupidchild]

ไม่เตรียยมตัวก้งี้ละคะ แพ้พี่ตัวเอง 55 พี่ตุลย์รายนั้นวางแผนแล้วทำเลย ช้ากินแห้วค่ะ

[m_pop91]

กันย์อดพวกเราก็อด(อ่าน)เหมือนกัน
+ 1 นะคะ

 
ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

[๛ナーリバス๛]

ตอนนี้มันสั้นมากๆๆ ขอโทษถ้าทำให้ค้างคานะคะ

เดี๋ยวคืนนี้จะพยายามต่อให้สักตอนอย่าเพิ่งโมโหนะ

แต่จากตอนนี้ เวลามันจะผ่านไปเร็วมากๆ เลย ฮาๆ

 
16.4 สั้นๆ ... กว่าเดิม ...



   ปิดประตูห้องแล้วถอนใจอย่างโล่งอก

   เฮ้อ... รอดตัวไป ดีนะ... ที่กันย์มันซื่อ..(บื้อ)

   เพราะถ้าจะทำกันจริงๆ จะไปขอเสื้อกันฝนกับฐาก็ได้หรอก แต่ผมคงไม่กล้าบากหน้าไปขอ แค่นี้ก็จะเอาหน้ามุดดินอยู่แล้ว ส่วนโลชั่น วาสลีน จะเอามาใช้แก้ขัดห้องผมก็มี แต่มันก็ไม่ดีหรอกเพราะไม่ใช่ของใช้เฉพาะทาง หรือถ้ามันอยากทำมากจริงๆ ไม่ต้องสอดใส่ก็ยังได้ แต่มันคงลืมนึก... กร๊าก....

   ช่างแม่ง อยากโง่ดีนัก....

   หึหึ... อยากได้หนูกิ๊งก็ต้องพยายามหน่อยนะหนูกันย์ เพราะถ้าของเค้าไม่ดีจริง เค้าไม่อยู่รอดปลอดภัยมาได้ตั้งสามปีในโรงเรียนชายล้วนหรอก...

   แต่ถ้ามีประเด็นว่า กันย์จะใช้กำลังขึ้นมา... ก็รู้ว่าสู้มันไม่ได้ แต่จากนี้ไป... ก็จะได้รู้ฤทธิ์กิ๊งกันมั่งว่าต่อไป... มันมีไม่มีโอกาสได้แตะผมได้แม้ปลายเล็บเลย...

   แต่วันนี้ถือว่าผ่าน ....ทำเอาเคลิ้มไปเลย.... ว่าแต่มาปลุกอารมณ์กันไว้แล้วก็ไป ....
    จะให้ทำไงกับกิ๊งน้อยที่ตื่นแล้ว...
   จะให้ไปต่อในห้องน้ำก็อายเค้า... ดันเป็นห้องน้ำรวม
    จะให้ทำคนเดียวในห้องก็กลัวเลอะ..

   หนอย.... ไอ้เชี่ยกันย์ .... ดันวางระเบิดเอาไว้อีก...

    ฮือ... กิ๊งไม่ได้หื่นนะ มันก็แค่สัญชาตญาณของเพศผู้ แง้ๆๆๆๆ
   เย็นไว้ๆ .... นอนหลับซะลูก....

   เซ็งจิต ..... กันย์มันจะรู้บ้างไหม...ว่าไม่ใช่แค่มันคนเดียวที่อารมณ์ค้าง.... TT_TT

   ...

[Dee^daY]

ขอบคุณที่มาเขียนให้อ่านอยู่เรื่อยๆ...
กันย์อดต่อไป...รอลอยกระทง

[Piloy]

ก๊ากกกกกก กันย์นี่แม่งบื้อจริงๆ

อดไปเหอะกันย์เอ๊ย

[malula]

กิ๊งค้าง ป้าก็ค้างเหมือนกัน เง้ออออ

[คนของเธอ]

คืนนี้จะหลับมั้ยค่ะกิ๊ง  ถ้าไม่ปลดปล่อย มันไม่ลงง่ายๆ นา 

[Zurruz]

กร๊ากกกกกๆๆ

ฮาาา แหม ค้างอล้วก็ไม่ยอมเค้าเนอะ เฮ้อ!!

[SoN]

^^

[yayee2]

หุ หุ หุ งานนี้คงค้างทั้งกิ๊ง ทั้งคนอ่าน แต่คงค้างคนละประเด็น

[YELLOWSTAR]

แง  ทำไมมันสั้นจังเลยยย 

กุ๊งกิ๊งแอบร้ายอ่ะ แต่แอบหื่นเหมือนกันน่ะเนี่ย  555++ เข้าใจค่ะ สัญชาตญาณเพศผู้ 

[Piaanie]

สั้นไปม๊ายยยยยยยยยยยยยยย โหยๆ 

[ZuuZuu]

จะสงสารหรือสมน้ำหน้าดีละเนี่ย
ทำคนอื่นค้างแล้วตัวเองก็ค้างเองไปด้วยเนี่ย 5555

[Margarin_Butter]

ก๊ากก สงสารกิ๊งจริง เป็นไงละ อดทนยุบหนอๆ ไปก่อนละกันนะคืนนี้

[๛ナーリバス๛]

มาต่อให้แล้วจ้า จุ๊บๆๆ ที่ตอนที่แล้วมันสั้นก็เพราะว่ามันต่อจากตอนที่แล้ว  

แต่ตอนที่17 มันจะขึ้นเรื่องราวใหม่ แถมเล่าเรื่องเร็วอีกต่างหาก อ่าจ้า
 
บอกนิทีสิว่าเค้าใส่โพลยังไงอ่า แบบว่าอยากตั้งโหวตมั่งอ่า


ตอนที่ 17 หอม...ใหญ่
   ถึงจะบอกว่าเป็นแฟนกันแล้ว... แต่พัฒนาการของเราสองคนก็ไม่ได้คืบหน้ามากไปกว่าเดิมเท่าไรหรอกครับ อย่างมากก็กอดจูบ ลูบไล้ ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น เพราะกิ๊งมันค่อนข้างระวังตัวไม่ค่อยตามใจ หรือยอมอยู่ตามลำพังกับผมสองต่อสอง มีหลายครั้งที่แอบน้อยใจเหมือนกัน แต่เพราะรักคำเดียวก็เลยยอมได้ เชื่อว่าคงจะมีสักวันที่กิ๊งใจอ่อนยอมจนได้ ช่วงนี้ให้แค่ไหนก็แค่นั้นครับ พยายามไม่เอาแต่ใจตัวเอง

   จริงๆ เรื่องของผมกับกิ๊งก็ไม่เชิงว่าปิดบังนะครับ แต่เวลาอยู่ข้างนอกก็ไม่ทำอะไรประเจิดประเจ้อ คนภายนอกก็คงมองว่า เราเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากๆ เท่านั้นเอง เพราะเวลาคุยกันก็ยังขึ้นมึงกู เล่นหัวกันตามประสา จะรู้จริงๆ ก็แค่ในกลุ่มเพื่อนที่สนิทเท่านั้น ปกติก็ไปไหนทำอะไรด้วยกันตลอด ยกเว้นแต่กิ๊งไม่ค่อยไปเที่ยวกลางคืนเท่านั้นเอง เพราะมันตั้งใจว่ามันจะไม่กินเหล้า แต่มันก็ดีนะครับ ไม่ห้ามอะไร อยากทำอะไรก็ทำ ขอแค่ไม่เกเรเรื่องเรียน เมารั่วเกินเหตุ หรือนอกใจมันก็พอ ผมเลยมีเวลาเป็นส่วนตัวที่จะไปไหนทำอะไรกับเพื่อนฝูงมากกว่าตอนอยู่กับแพร

   จบงานกีฬามหาวิทยาลัยก็เหมือนจบรับน้อง ไม่ต้องทำกิจกรรมช่วงเย็นเท่าไรแล้ว แต่ก็มีบ้างที่มีนัดของรุ่นพี่ เรื่องพี่เทค น้องเทค พี่รหัสตามเรื่อง จากนั้นก็เข้าสู่ช่วงสอบกลางภาค สมองขี้เลื่อยอย่างผมก็ไม่ต้องเดาครับว่า กิ๊งมันจะทำยังไง มันก็ลากผมให้ไปนอนที่ห้อง

   “มึงไปติวหนังสือห้องกู” ฟังทีแรก โคตรดีใจ ในที่สุดก็มีโอกาส สานฝัน วันของเราอีกรอบ แต่เจอประโยคต่อมาทำเอาฝันสลาย

   “ไปติวหนังสืออย่างเดียวนะ ห้ามทำอย่างอื่น ถ้ามึงทำอะไรแผลงๆ จนติวล้ม หรือทำให้กูไปสอบด้วยสภาพร่างกายไม่เต็มร้อย มึงเจอดีแน่กันย์” อึ๋ย โหดว่ะ

   ถึงจะพูดอย่างนั้น... ตอนไปติวหนังสือที่ห้อง ผมก็พกสมองกับเครื่องมือไปครบครับ ฮา ....  
   ตอนมันติวผมก็นั่งมองหน้ามัน ฟังบ้างไม่ฟังบ้าง จนท้ายที่สุดมันก็ตบโต๊ะดังปัง!

   “เชี่ยกันย์!! มึงฟังกูบ้างป่ะเนี่ย ถ้ามึงไม่อยากจะติว มึงก็ไม่ต้องติว กลับบ้านมึงไปเลย กูจะได้อ่านหนังสือคนเดียวไม่ต้องพูดมากให้เหนื่อย” กรรม เริ่มโมโหแล้วครับ กิ๊งมันโหดชะมัด จนผมนี่หน้าหดเหลือสองนิ้วแล้ว
   “ฟังดิ... สอนต่อเถอะนะโอ๋ๆ” ผมรีบรวบร่างของมันมากอดเอาใจ ให้มันหายเคือง แล้วก็ตั้งใจฟังมันติวหนังสือโดยไม่วอกแวกเรื่องอื่น แล้วมันก็เลยได้แค่ “ติวเรียน” ไม่มี “ติวรัก” กันเลยจริงๆ

   สอบกลางภาคจบแล้ว คะแนนผมออกมากลางๆ ค่อยไปทางเกือบจะสูง คาดว่ากิ๊งมันติวใช้ได้เลยแหละ ตรงตามข้อสอบเยอะเหมือนกัน แต่ส่วนใหญ่ที่ผมทำไม่ได้เพราะ สมองน้อยๆ มันจดจำไม่หมดมากกว่า ฮา
   หลังจากนั้น ว่างๆ ผมก็ไปศึกษาหาข้อมูลเตรียมกดมันบ่อยเหมือนกันนะ แต่โอกาสมันไม่ค่อยจะมี บางทีบุญมีแต่กรรมบังตลอด...

   ส่วนวันนี้ ผมชวนกิ๊งไปทำกับข้าวกินที่บ้าน มันก็หลงกลไปกับผมครับ
   ตกลงกันว่าจะทำข้าวผัดแฮมกินครับ ตอนแรกเราก็ไปซื้อกับข้าวที่ตลาดสดก่อน
   กิ๊งก็เหมือนเดิมครับ ชอบของหวานมาก สิ่งแรกที่ซื้อเลยไม่ใช่กับข้าวครับ ซื้อข้าวโพดอบเนยแก้วนึงแล้วก็พากันเดินเข้าไปด้านใน

   “กันย์กินป่ะ” ผมว่ากิ๊งมันอยากกินคนเดียวมากกว่าแต่ชวนพอเป็นพิธีไปเท่านั้นล่ะ เพราะรู้ว่าที่จริงผมไม่ค่อยชอบของหวาน แต่ของหวานที่กิ๊งกิน ส่วนใหญ่แล้วผมมักจะตกลงกินนะ เพราะกินอะไรด้วยกันแล้วมันสุขใจดี    
   “กิน” พอตอบแล้วมันก็ยื่นแก้วข้าวโพดมาให้
   “อย่ากินหมดนะกันย์” แน่ะมีหวงด้วย ผมหัวเราะ
   “กิ๊งป้อนสิ” ผมอ้อน

     “เรื่องสิ อายเขา” แล้วมันก็ค้อนมาให้วงนึงแล้วก็ไม่ป้อนครับเดินต่อไม่สนใจผม ฮ่าๆ ผมเดินตามมันต่อ
    เดินตามกันไปที่ร้านผัก มันถือแก้วข้าวโพดอยู่ เลยเป็นหน้าที่ผมที่ต้องหยิบของ
   “เอาอะไรมั่งอ่า” ผมถาม
   “เอาผัก”
   “รู้แล้วว่าซื้อผัก มาอยู่หน้าร้านผักคงไม่ซื้อหมูหรอกมั้ง” ผมกวนตีนมันกลับ “ผักอะไรอ่ะ”
   “ผักตบ...” อ่ะแหม ผมส่งสายตาไปที่มันแล้วด่าด้วยสายตาว่า กวนตีน!
“มึงไม่เคยกินข้าวผัดเหรอไง มันใส่อะไรก็เอาอันนั้นอ่ะ” กิ๊งตอบผมมาว่างั้น
   “อือ...ข้าวผัด... แตงกวา คะน้า แครอท กระเทียม.........เอาอะไรอีกไหม” หยิบของใส่ตระกร้าส่งให้แม่ค้า
   “หอมด้วย” กิ๊งบอกมาแล้วผมก็ยิ้มขยับเข้าไปชิด
   “ตรงนี้จะดีเหรอกิ๊ง กลางตลาดเลยนะ” ผมแหย่
   “บ้าเอ๊ย เอาหัวหอมใหญ่ ไม่ใช่หอมแบบนั้นโว้ย” มันกัดฟันตอนบอกผม ไม่กล้าพูดดังเพราะมันคงอายแม่ค้า ฮ่าๆๆ น่ารักจัง ฮ่าๆ
   “ซื้อไข่ด้วยนะ” กิ๊งเตือน
   “ซื้อทำไมมีแล้วนี่” ผมบอกยิ้มๆ
   “ที่บ้านกันย์มีไข่แล้วเหรอ งั้นก็ไม่ต้องซื้อ” อ่ะหลงกลครับ
   “เปล่า ก็มีคนละสองฟองแล้วไง” ฮาๆ เอาอีกดอกแล้วกันวันนี้
   “เชี่ยกันย์!!! ไม่อยากเอาไว้เหรอสองฟองที่มี กูจะได้เฉือนออกมาผัดข้าว” ฮึ้ย... โหดว่ะ ผมหันไปซื้อไข่ไก่ก่อนที่จะโดนกินหัวครับ



   ซื้อของที่ตลาดสดครบแล้วก็เข้าเซเว่นซื้อแฮมกับเนยครับ พอหยิบของเสร็จกิ๊งมันก็เลือกไอศกรีมวอลล์รสสตอเบอร์รี่ส่งให้ แล้วเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ก็ดัง
   “เดี๋ยวกิ๊งออกไปโทรศัพท์หน้าร้านนะกันย์” กิ๊งบอกแล้วเดินออกไปหน้าร้าน ผมก็เอาของวางให้พนักงานคิดเงินที่เคาเตอร์แรกขณะที่ สมองส่วนหื่นก็ทำงาน เลยหันไปเลือกถุงยางระหว่างรอครับ ฮา...
   “เวฟไหมครับ” ระหว่างต่อมหื่นทำงาน สมองส่วนอื่นก็มักจะบกพร่องครับ เผลอพยักหน้าให้พนักงานเฉยเลย
   “.... บาทครับ” พนักงานบอกจำนวนเงิน หลังจากที่ผมเพิ่มถุงยางลงไปอีกสองกล่อง ฮา ... ไม่รู้ว่าจะได้ทำหรือเปล่า แต่ซื้อไปอย่างนั้นแหละครับ
   จ่ายเงินเรียบร้อย ก็หยิบของออกจากเคาท์เตอร์พร้อมกับถามว่า
   “น้องครับ แล้วไอศกรีมผมล่ะครับ?”
   “อ๋อ รอเวฟสักครู่นะครับ”
   “เฮ้ย!! ไอติมเนี่ยนะ?”

   ผมกับกิ๊งหัวเราะท้องคัดท้องแข็งตลอดทางเลยครับ ยังดีนะที่ไปบอกน้องเขาทันก่อนจะเอาไอศกรีมไปเวฟจริงๆ คาดว่าคงเป็นพนักงานใหม่นั่นแหละ เลยสับสนระหว่างไอศกรีมกับข้าว เพราะมันเป็นกล่องเย็นๆเหมือนกัน เกือบจะวางระเบิดร้านเขาแล้วไหมล่ะ ฮา
   พอกลับมาบ้านเราก็เข้ามาในครัวครับ กิ๊งล้างผัก ส่วนผมก็หั่นผักที่มันล้างเสร็จแล้ว
   หั่นไปแป๊บผมก็ยืนหลับตานิ่ง กิ๊งเดินเข้ามาหา เห็นผมยืนเอามือปิดตาก็ถาม

   “กันย์เป็นอะไร” แล้วดึงมือผมออก เห็นน้ำตาแฉะตรงหางตาก็ถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย “กันย์ร้องไห้ทำไม”
   “ฮึก...ฮึก... เสียใจ กิ๊งไม่ให้เอาซะที” ผมทำเสียงเศร้าใส่ แต่คำตอบที่ให้ไปไม่ได้เรียกความสงสารครับ
   “ห่าเอ๊ย สมองมึงคิดได้แค่นี้เรอะ” เป็นไงครับด่าเละเลย “กูถามจริงๆ กูห่วงนะเนี่ย” มันยังคงถามต่อ ทำให้ผมขี้เกียจเก๊ก
   “ฮ่าๆ ไม่ได้เป็นอะไร หั่นหอมแล้วแสบตาเฉยๆ”
   “โด่เอ๊ย หลงเป็นห่วง” กิ๊งทำเสียงแบบไม่น่าเสียเวลากับแม่งเลย ประมาณนั้นอ่ะครับ ฮา...  มันหันไปล้างผักส่วนผมก็หันไปหอมต่อ
   “โอ๊ย....” ทีนี้ของจริงครับ หั่นหอมพลาดไปหั่นนิ้วตัวเอง กิ๊งมันหันมาเจอเลือดผมไหลเต็มมือ ยืนนิ่งแล้วก็... ตึง!!    
   ตายหอง!!!!!! กิ๊งเป็นลม!!!!!!!!!!!!!
   
   กรรมของเวร....เวรของกรรม...กรรมของกู!!!!


   ผ่านไปพักใหญ่ กิ๊งก็ตื่นลืมตาขึ้นอีกครั้ง มันหน้าซีดมากจนผมตกใจเลยครับ

   “กันย์... นี่กิ๊ง...เป็นอะไรไป” มันถามมาเมื่อลืมตาขึ้นพบว่าตัวเองนอนเหยียดขาอยู่บนโซฟากลางบ้านผม ผมเอายาดมมาจ่อจมูก เอาพัดลมตั้งโต๊ะเปิดเบอร์สามมาจ่อมันเลย
   “กิ๊ง..เป็นลม” ผมตอบ แล้วมันก็เหมือนจะประมามวลเรื่องราว
   “แล้วมือกันย์...” เหมือนมันจะเป็นห่วงแต่ก็ไม่กล้ามอง พอดีว่าก่อนจะตื่นผมก็ล้างเลือดแล้วก็เอาพลาสเตอร์ยามาปิดเรียบร้อยแล้วล่ะครับไม่อยากให้กิ๊งตื่นขึ้นมาเจอภาพสยดสยอง ก็ไม่ได้ลึกมากอะไรนักแต่ก็เจ็บอยู่ดี

   “กิ๊งขอโทษนะกันย์ ที่ช่วยอะไรไม่ได้แล้วยังทำให้กันย์เดือดร้อนอีก” มันขอโทษขอโพย แต่ผมส่ายหน้า โน้มกายไปกอดมันไว้แน่น
   “ไม่เป็นไรหรอกกิ๊ง ไม่เป็นไร” กอดปลอบมันอยู่นานแล้วก็ตัดสินใจออกไปกินข้าวข้างนอกกันเพราะมันไม่เสี่ยง...
   รู้อยู่ว่ากิ๊งมันกลัวเลือด แต่ไม่เคยคิดว่ามันจะรุนแรงขนาดนี้...

   ทั้งๆ ที่คิดว่ามีโอกาสจะกดมันได้อยู่แล้วนะ แต่ก็ไม่นึกอยากทำ เพราะคิดว่ามันอาจจะกำลังขวัญเสีย
   ถึงไปนั่งอ่านบทความอะไรมาตั้งเยอะ ทฤษฎีกับปฏิบัติก็ไม่เหมือนกันอยู่ดี...
ไม่มั่นใจว่าถ้าทำลงไปจริงๆ จะไม่ทำให้มันเลือดออกจริงๆ
    กลัวจะทำให้มันเสียความรู้สึก...
   ตั้งแต่วันนั้น ความคิดที่จะกดมัน... น้อยลงไปเยอะมาก...


   คิดว่าเกินไปไหมครับ เคยคิดเหมือนกันว่า ไม่น่าทนได้...
 แต่ถ้าได้รักใครสักคนมากจริงๆ จะรู้ว่า การอดทนแค่นี้ไม่มากเกินไปเลย....
....................

[YELLOWSTAR]

แปะๆๆ

โอ๊ะ กันต์เริ่มแสดงบทพระเอกอีกและ (แล้วธรรมดามันไม่ได้เป็นพระเอกหรอ?? งงตัวเอง)

รอนะกันต์จงรอต่อไป

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

มาแปะไว้ก่อนอ่านไปแล้ว 6 หน้า น่ารักมากๆ

[aeyja55]

กิี๊งกลัวเลือดจริงจังนะเนี่ย

[roseen]