หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[som]

อ่านไปรู้สึกอบอุ่นนะครับ คิดถึงปู่กับย่า
พี่หมอไม้ ตอนที่พี่เล่าถึงบ้านของพี่ติ๊บ ผมว่าคุ้นๆเหมือนเคยเห็นพี่ติ๊บลงหนังสือพิมพ์อะไรที่สีเขียวๆนี่ละครับ
ตอนนั้นผมยังเด็กเรียนประถมได้มั๊งใช่หรือเปล่าไม่รู้นะครับแต่คุ้นๆ  ก็มีผู้หญิงค่อนข้างสาว แล้วเด็กนักเรียนชายยืนถือใบอะไรไม่รู้แล้วผู้หญิงแก่ๆ ยืนหรือนั่งอยู่ตรงหน้าบ้าน(ไม่แน่ใจ)แล้วมีดอกกล้วยไม้แขวนอยู่ด้วย
เนื้อข่าวก็ประมาณว่าเรียนดีแต่ยากจนสอบติดแพทย์แต่ไม่มีทุนอะไรประมาณนี้  
ไม่รู้คนเดียวกันหรือเปล่านะครับ  ถ้าใช่เสียดายจังจำหน้าพี่ติ๊บไม่ได้แล้วนานจัด
พี่หมอไม้บอกด้วยน้า
พี่หมอไม้ถามไรนิดนะครับ เห็นพี่หมอไม้พูดถึงแคร่ แคร่อันนี้เค้าเรียกเวลาอยู่ใต้ต้นไม้หรืออยู่นอกบ้านใช่ป่าวคับ  แล้วถ้ายกแคร่อันนั้นเอาเข้ามาใว้ในบ้านหรือในห้องนอนเค้าเรียกอะไรละครับ  อิอิ
บอกหน่อยทำไมวัตถุชิ้นเดียวกันถึงมีชื่อเรียกที่ไม่เหมือนกันทั้งที่ใช้งานเหมือนกัน ไม่ได้กวนนะครับ อิอิ

[dahlia]

อ่านแล้ว ชื่นชมกับความกตัญญูของติ๊บ เด็กที่น่ารักและจิตใจดีมาก

[thehackzzi]

เสื้อกาวน์เก่าๆ..... กับเราสองคน ตอนที่ 43 ความสุขในวันใหม่ จากการเรียนรู้ในสิ่งที่ไม่รู้
08:30 7/6/2010

วันนี้เป็นวันแรก ที่ผมมีโอกาสได้ใส่ผ้าขาวม้าอาบน้ำแบบชาวบ้าน แถวอาบน้ำกลางแสงเดือนซะด้วย ติ๊บหัวเราะคิกคักใหญ่ เมื่อผมเข้ามาในบ้านด้วยอาการหนาวสั่นจนขากรรไกรผมกระทบกัน กึกๆๆๆๆๆๆๆ

คืนนี้ป้าเข้านอนในห้องไปเรียบร้อยแล้ว เพราะติ๊บบอกว่าคนแถวนี้จะนอน หัวค่ำแล้วก็ตื่นแต่เช้ากัน ส่วนย่าก็ออกมาพร้อมจัดหาผ้าห่ม ที่อยู่ที่นอนให้เรา ซักพักก็เข้ามุ้งของตัวเองที่ติดกับป้าและกั้นแยกจากพวกเราด้วยตู้เสื้อผ้าเป็นห้องเล็กๆ อีกที

ผมกับติ๊บตอนนี้ก็ ต้องนอนหน้าตู้เสื้อผ้า ติ๊บจัดการปูที่นอนและกางมุ้งโดยมีผมที่ช่วยอะไรได้ไม่มากนอนเล่นอยู่ในมุ้ง เป็นครั้งแรกอีกแล้วซินะที่ต้องนอนในมุ้ง

“เป็นไงมั่งบ้านติ๊บ อยากมานักหนา อยู่ได้มั้ยละคับ” ติ๊บเอ่ยถามผมในขณะที่เดินออกมาปิดประตูหน้าบ้าน

ผมรีบเข้าขวางติ๊บจากการปิดประตูพลางจูงมือติ๊บเดินไปยังแคร่หน้าบ้าน เพราะไม่อยากคุยกันรบกวนการนอนของป้ากับย่า

ผมกุมมือติ๊บแน่นท่ามกลางอากาศหนาวเหน็บ

“ก็อยู่ได้ บ้านติ๊บอบอุ่นดีออก ป้ากับย่าก็ใจดีกับพี่จะตาย แถมมีกับข้าวอร่อยๆ ให้กินอีก”

“ก็ตอนนี้ป้ากับย่ามีพออยู่พอกินจากเงินที่ติ๊บส่งมาให้นั่นแหละคับ เลยพอมีอาหารดีๆ กินบ้าง แล้วเดี๋ยวอยู่ไปพี่ไม้ก็จะรู้อะไรมากขึ้นเองแหละ”

“แล้วพรุ่งนี้เราต้องทำอะไรมั่งอะ” ผมถามติ๊บถึงงานในวันพรุ่งนี้

“พรุ่งนี้ติ๊บก็คงออกไปไร้ยาสูบกะป้าแต่เช้า ไปด้วยกันมั้ยหรือจะนอนตื่นสายๆ ก็ได้”

“เดี๋ยวติ๊บก็กลับมา เพราะวันสิ้นปี คนแถวนี้เขาก็ไม่ทำงานกันเท่าไหร่นะ” ติ๊บตอบพลางหันมามองหน้าผม ท่ามกลางแสงสลัวๆ จากดวงจันทร์

“ไม่เอา ติ๊บไปไหนพี่ก็ไปด้วย อย่าลืมซิ ว่าเราไม่ใช่คนอื่นคนไกลกันแล้วนะ” ผมตอบพลางกุมมือติ๊บขึ้นมาหอมหนึ่งที

“พี่ไม้อยากเห็นไรมั้ย” ติ๊บหันมามองผมพลางทำตาโต

“เห็นอะไรเอ่ย”

ติ๊บเดินเข้าบ้านไป ก่อนกลับออกมาด้วยเสื่อกกผืนเล็ก ก่อนปูลงบนลานหญ้านุ่มๆ ข้างบ้านแล้วก็นอนลงไป ผมตามไปนอนกับติ๊บติดๆ แต่แค่ผมนอนหงายขึ้นไปเท่านั้นแหละ ผมก็เข้าใจถึงสิ่งที่ติ๊บอยากให้ผมเห็น

ยี่สิบสี่ปีผ่านไป ตั้งแต่ผมเกิดมาลืมตาดูโลกจวบจนปัจจุบัน ผมเพิ่งเคยแหงนหน้ามองดาว นอนหงายชมจันทร์ก็คราวนี้เอง คนหลายล้านคนต้องออกไปต่างจังหวัดหาสถานที่ดูจันทร์ดูดาว แต่ที่บ้านติ๊บแค่นอนหงายขึ้นไปก็พบกับดาวนับล้านที่ระยิบระยับพร่างพรายอยู่ต่อหน้าโดยไม่ ต้องเดินทางไปแสวงหาที่อื่นให้วุ่นวาย

“โหสวยจังนี่ เป็นครั้งแรกในชีวิตที่พี่ได้ดูจันทร์ดูดาว ชัดขนาดนี้”

“ติ๊บอ่ะ ดูจนชินแล้ว ตอนเด็กชอบมานอนรอให้มีดาวตกแล้วก็อธิษฐานให้ตัวเองรวยไวๆ” ติ๊บบอกผมก่อนจะเงียบไป และตอนนี้ภาพอดีตต่างๆ คงกำลังกลับมาทำร้ายติ๊บอีกครั้ง

“ไม่เอานะ พี่อยู่ตรงนี้แล้ว พี่จะดูแลติ๊บเอง เมื่อวานจะผ่านอะไรมานักหนามันก็เป็นครูที่ดี วันนี้ พรุ่งนี้ ติ๊บไม่ได้อยู่คนเดียวแล้วนะ พี่ไม้คนนี้อยู่ข้างๆ ติ๊บ แล้วนี่ไงพี่จะดูแลติ๊บอย่างดีที่สุด พี่สัญญา” ผมปลอบเจ้าตัวเล็กที่ตอนนี้นอนน้ำตารื้นอยู่ข้างๆ

เรานอนดูจันทร์ดูดาว และรอขอพรจากดาวตกกันจนน้ำค้างเริ่มแรงและร่างบางในอ้อมกอดผมก็เริ่มสั่นจาก อากาศหนาวเหน็บรอบกาย เราจึงเข้าไปนอนในบ้าน

“หลับฝันดีนะคับคืนนี้พี่ไม้” ติ๊บบอกผม ก่อนก้มลงมาจูบที่คางผมเบาๆ และกราบที่อกดังเช่นก่อนนอนทุกคน (Hackz ขนลุกอีกแล้ว ผมยังอึ้งไม่หายซักทีเลย)

“กลับมาบ้านแล้ว ปลอดภัยแล้ว หลับให้มีความสุขนะ ฝันดีครับ” ผมกระซิบบอกข่างๆ หูก่อนจูบเบาๆ ที่เปลือกตาเจ้าตัวเล็กๆ และหลับไหลไปกับค่ำคืนอันเหน็บหนาว

แต่พอเที่ยงคืนผมก็ต้องตกใจตื่น เมื่อแถวบ้านๆ ใกล้บ้านติ๊บโห่ร้องสวัสดีปีใหม่กันยกใหญ่ ติ๊บตื่นมาเปิดประตูก้าวออกไปนอกบ้าน แล้วก็กล่าวทักทายเพื่อนบ้านเป็นเชิงสวัสดีปีใหม่ นี่คงเป็นวิถีชีวิตของคนแถวนี้ซิน่ะ

“พี่ไม้ลุกมาดูอะไรนี่เร็ว” ผมค่อยๆ เปิดผ้าห่มออกอย่างเชื่องช้า เพราะอากาศหนาวสุดขั้วเกินบรรยาย

แต่พอผมมายืนอยู่หน้าประตูบ้านกับติ๊บ ตอนนี้ชาวบ้านในละแวกนี้หลายคนกำลังนั่งล้อมรอบกองไฟกันอยู่ในบ้านของตนเอง มีสมาชิกในบ้านสี่ห้าคนนั่งล้อมรอบกองไฟ รับคืนวันปีใหม่ และผมมองไปแทบจะทุกหลังก่อ กองไฟและนั่งรอบกองไฟกัน ติ๊บเดินไปขอดุ้นฟืนจากบ้านข้างๆ ก่อนมาก่อเป็นกองไฟเล็กๆ อยู่ตรงลานบ้าน

“หนาวจะตาย ตื่นมาทำไมนี่” ผมถามติ๊บในขณะเจ้าตัวกำลังก่อกองไฟ

“อ้าวพี่ไม้ไม่รู้อะไรก็นั่งเฉยๆ รอแป๊บนึงนะ” เจ้าตัวบอก ก่อนเดินเข้าไปในบ้านก่อนออกมาพร้อมกระติบข้าวเหนียว และถ้วยใบเล็กในมือหนึ่งใบ

หลังจากเจ้าตัวก่อกองไฟแล้วเราก็นั่งสุมกองไฟกันอยู่สองคน

“หิวมั้ย” ติ๊บถามผม

“ไม่หิวอ่ะหนาวจะตายน้ำค้างลงแรงแล้วด้วยนะ ทำไมไม่นอน” ผมยังเซ้าซี้เจ้าตัวต่อ เจ้าตัวเขยิบลุกมา นั่งบนเตียงข้างๆ ผมก่อนจ้องมองผมด้วยตาแป๋วๆ

“นั่งเป็นเพื่อนติ๊บหน่อยแป๊บเดียวเองนะ”

ก่อนที่ผมจะเรียนรู้เรื่องราวมากมายผ่านเจ้าตัวที่กำลังแสดงให้ผมเห็น มากกว่าจะเล่าให้ผมได้เข้าใจ เมื่อเจ้าตัวก่อกองไฟจนเศษไม้มันกลายเป็นถ่านเรียบร้อยแล้ว ไอ้ตัวเล็กก็เขี่ยถ่านแดงๆ ร้อนๆ นั้นออกมาจากกองฟืนเล็กน้อย

จากนั้นเจ้าตัวก็เอาข้าวเหนียวนวดไปนวดมา โดยใส่เกลือเล็กน้อย ข้าวเหนียวมีขนาดใหญ่กว่ากำปั้นเล็กน้อย เอาไปย่างให้ร้อน ให้ข้าวพองส่งกลิ่นหอมกรุ่นก่อนยื่นมาใกล้ๆจมูกผม หอมดีจังก่อนเจ้าตัวจะส่งให้ผมบอกว่าให้ผมย่างต่ออีกนิดหน่อย เจ้าตัวจะทำขั้นตอนต่อไป (Hackz อยากบอกว่าอร่อยมากๆ ครับ ข้าวจี่ เวลาช่วงน่าหนาว ที่บ้านผมก็นั่งมาสุ่มไฟแบบพี่ติ๊บเหมือนกัน กินข้าวเหนียวจี่(ปิ้ง)น่ะ อร่อยอย่าบอกใครเชียว คอนเฟิร์ม)

ในขณะที่ผมกำลังย่างข้าวเหนี่ยว เจ้าตัวเล็กก็หันมาตอกไข่ใส่ลงไปในถ้วย ก่อนเด็ดต้นหอมผักชีจากแปลงผักใกล้ๆใส่ลงไป แล้วก็เติมเกลือที่เหลือใส่ลงไปในถ้วยตีให้เข้ากัน

อืมมม ไข่เจียวนครพนมนี่ต้องใส่ต้นหอมผักชีด้วยแฮะ แต่ทว่าผมคิดผิด

เมื่อข้าวเหนียวร้อนจนพองสุกได้ที่ เจ้าตัวก็นำลงไปจุ่มในไข่ที่เตรียมไว้ แล้วก็นำไปย่างไฟส่งกลิ่นหอมกรุ่น ชุบไข่แล้วนำไปย่างต่อครั้งแล้วครั้งเล่า จนข้าวเหนี่ยวชุบไข่นั้นมีสีเหลืองนวลน่ากินและส่งกลิ่นหอมยั่วใจผมเต็มที นี่ซินะที่เค้าเรียกว่า ‘ข้าวจี่’ เจ้าตัวเล็กเดินไปที่สวนกล้วยข้างบ้าน ก่อนกลับมาพร้อมใบตองชิ้นเล็กๆ ในมือ ทำเป็นกรวยๆ แล้วเทไข่ที่เหลือใส่ลงไปในใบตองแล้วนำไป ย่างไฟต่อ ก่อนดึงใบตองที่ดูเหมือนจะเป็นห่อหมกไข่นั้นออกมา ให้ผมได้ลิ้มลอง

กลิ่นหอมมาก ทั้งจากไข่ที่อยู่ในใบตอง และข้าวจี่ร้อนๆ จากเตา

รสชาติอร่อยมาก ข้าวจี่และไข่ปิ้งสูตรของติ๊บกินเข้ากันเป็นอย่างดี จนผมลืมอากาศเหน็บหนาวไปเลยแฮะ ยังไม่ทันที่ผมจะได้ให้รางวัลกับเจ้าของสูตร ป้าของติ๊บก็เดินออกมาดูเราสองคน

“นึกว่าทำอะไรกันซะอีก”

“ก็ปีใหม่ไง เค้าท์ดาวน์ปีใหม่” ติ๊บบอกป้าก่อนเดินไปหอมแก้มป้าเป็นของขวัญปีใหม่หนึ่งที

“เค้าท์ดาวน์หรือหิวข้าว” ป้าถามย้อนกลับมา ก่อนเดินกลับไปในบ้านก่อนเดินออกมาพร้อมข้าวโพด และมันเทศในมือ ก่อนจัดการโยนมันเทศลงข้างๆ กองไฟใช้ขี้เถ้าร้อนๆ กลบส่วนข้าวโพดก็จัดการเสียบไม้แล้วย่างไฟให้สุกส่งกลิ่นหอมกรุ่นไปทั่ว (Hackz ขออนุญาตอีกที อร่อยมากๆ ข้าวโพดจี่ กลิ่นหอมฉุ่น ชวนน่าวทาน)

นี่คงเป็นอีกหนึ่งวิถีชีวิตของติ๊บที่ผมเพิ่งมีโอกาสได้สัมผัส เด็กน้อยที่ไม่มีเงาของผู้เป็นพ่อและแม่ แต่ทว่าความรักได้ถูกเติมจนเต็มจากผู้เป็นป้าอย่างล้นเปี่ยม และหลายๆ ทีที่ติ๊บกอดและออดอ้อนป้า จนผมยิ้มให้กับความน่ารัก น่าเอ็นดูที่เห็นตรงหน้า

“อ่ะ ให้คนกรุงเทพลองชิม”

ป้าเอ่ยขึ้นพร้อมกับยื่นมันเทศร้อนส่งให้ผม ช่างเป็นมันที่หวานเอามากๆ และไม่แค่นั้นป้ายังส่งข้าวโพปิ้งร้อนๆมาให้ผมได้ชิมอีก งานนี้ผมเลยได้พุงกางกันตอนกลางดึกแน่ๆ และคืนนี้ผมก็ได้เรียนรู้อีกอย่างว่าคนที่นี่จะตื่นกันตั้งแต่เช้าเพื่อมาทำอาหารไปถวายพระในตอนเช้าของวันรุ่งขึ้น ป้ากำชับให้ผมกับติ๊บดับไฟให้สนิทเพราะลมมันแรงเดี๋ยวจะคุขึ้นมาตอนดึก ก่อนบอกผมสองคนเข้านอนพรุ่งนี้ต้องตื่นไปวัดแต่เช้า

“พี่…” ผมกระซิบข้างๆ หูติ๊บหน้ากองไฟ หลังจากที่ป้าปลีกตัวเข้าไปนอนเรียบร้อย

‘พี่รักติ๊บเหลือเกิน’ อยากจะพูดคำนี้ออกไปจัง แต่มันติดที่คอทุกทีเลย

“พี่ขอให้ติ๊บมีความสุขมากๆกับปีใหม่ปีนี้ ขอให้เจอแต่สิ่งดีๆ ทั้งปีเลยนะ”

“ขอบคุณคับ งั้นติ๊บขอให้พี่ไม้มีความสุขมากๆ เหมือนกัน เจอแต่อะไรดีๆ ไปทั้งปีเลย และที่สำคัญขอให้พี่ไม้เป็นพี่ไม้ที่น่ารักแบบนี้ไปทุกปีเลยนะคับ”

ติ๊บอวยพรกลับมาก่อนจะจูบผมเบาๆ ที่คางหนึ่งที แต่ผมรู้ทันแล้วละก้มลงไปรับจูบจากติ๊บแบบเต็มๆ ก่อนควานลิ้นหาลิ้นอันอ่อนหวานและนุ่มละมุนของติ๊บนั้นอย่างดูดดื่ม

แต่คงจะไม่งามแน่ๆ ถ้าจะมาอะไรกันตอนนี้ ตรงนี้ ข่มใจไว้นายไม้

“เข้านอนกันเถอะ ดึกแล้ว น้ำค้างแรง ลมแรงแล้ว” ติ๊บเอ่ยขึ้นตัดบท ก่อนไปนำน้ำมาราดกองไฟแล้วล้างไม้ล้างมือเข้าไปนอนในที่นอนอันแสนอบอุ่นภายใต้ชายคาที่อบอุ่นและปลอดภัยที่ชื่อว่า ‘บ้าน’
...>To bE CoNtInue

เขียนโดย: dr.mike
พิสูจน์อักษรโดย: Hackz

ปล. อ่านตอนนี้แล้ว แอบน้ำตาซึม การดำเนินการในชีวิตประจำวันของพี่ติ๊บ ช่างคล้ายกับผมในสมัยเด็กๆ เลย ไม่ว่าจะเรื่องอยู่ เรื่องกิน และสิ่งต่างๆ มันชวนให้คิดถึงตอนอดีตที่ผมยังเป็นเด็ก ว่าแล้วก็คิดถึงจัง อยากกลับไปใช้ชีวิตแบบนั้นอีก คิดแล้วมีความสุข และก็ยิ้มได้ทันที ถ้าหากท่านใดที่เป็นลูกข้าวเหนียว คงจะรู้และมีความรู้สึกดีเป็นอย่างแน่ ที่ได้อ่านตอนนี้ น้ำตาคลอจริงๆ ครับ ยกความดีความชอบให้พี่ติ๊บคนเดียวเลย...

[ชินจัง]

ประทับใจความรักของพี่หมอไม้กับพี่หมอติ๊บจังค่ะ  

รู้สึกถึงความถ้อยทีถ้อยอาศัย ค่อยๆถักทอความรักกันมาอย่างดีสุดๆ

อยากกลับไปขยันเรียนหนังสือให้ได้เหมือนหมอติ๊บด้วย

(ตอนเรียนนี่ขี้เกียจหลุดโลก แหะๆ)

ปล.ตอนเด็กๆเคยจัดฟัน จัดสมัยยังไม่ฮิตและเครื่องมือโบราณสุดๆเหมือนที่ครอบปากหมาเล้ย
แถมเกเรกับหมอซะจน อาจารย์หมอบอกว่าคุณเลิกจัดเถอะ  

รออ่านตอนต่อไปค่ะ ขอบคุณทั้งพี่หมอไม้ พี่หมอติ๊บ(แรงบันดาลใจสำคัญ ใช่ม๊า) และน้องแฮคกี้ คนโป๊ดดดดด

[JJHJJH]

เม้นท์อีกๆ
น่ารักอบอุ่นทุกตอนเลย
อยากให้ 1000 rep ไวๆ เหมือนกันอยากเจอหมอพี่ติ๊บแล้ว

[thehackzzi]

รออ่านตอนต่อไปค่ะ ขอบคุณทั้งพี่หมอไม้ พี่หมอติ๊บ(แรงบันดาลใจสำคัญ ใช่ม๊า) และน้องแฮคกี้ คนโป๊ดดดดด

ตกใจ นึกว่าขอบคุณแต่พี่ไม้ และพี่ติ๊บ นึกว่าลืมคนโพสต์ซะแล้ว อิอิ ก็ว่ากันไป

ขอบคุณคนอ่านเช่นกันครับ ขนาดผมไม่ได้เขียนเรื่องเอง ยังแอบดีใจไปกับพี่ไม้ไม่ได้ด้วย

ได้อ่านคำขอบคุณและคำให้กำลังใจ ผมก็พร้อมที่จะโพสต์ต่อๆ ไปให้ได้อ่านกันทุกท่าน

เม้นท์อีกๆ
น่ารักอบอุ่นทุกตอนเลย
อยากให้ 1000 rep ไวๆ เหมือนกันอยากเจอหมอพี่ติ๊บแล้ว

เหมือนกันครับ

แฮคกี้

[roseen]

บอกแล้วว่าน่ารักคู่นี้   วันนี้มาต่อให้ซะหลายตอนเลยน่ารักมากมาย

[แอบซุ่ม]

ขอแอบส่งกำลังใจด้วยคนนะ เรื่องราวอบอุ่นและน่ารักมากมาย หลงรักน้องติ๊บเป็นที่สุด ช่วยลุ้นให้ถึง 1000ไวๆ
จะได้ฟังเรื่องราวที่น่ารักจากน้องติ๊บ

[-~iK@iZ_KunG~-]

จังหวัดนครพนมผมเคยไปอยู่สองครั้ง ไปจัดค่ายอ่ะ สนุกดี

อำเภอท่าอุเทนก็เคยไป แต่ไปจัดค่ายที่โรงเรียนอุ่มเหม้าประชาสรรค์อะไรนี้แหละ

เด็กๆ น่ารักดี แล้วก็ยังได้ไปไหว้พระธาตุพนมด้วย สัญลักษณ์ของมหาวิทยาลัยขอนแก่น

ยิ่งอ่านยิ่งได้รับรู้อะไรหลายๆ อย่าง ยังไงก็จะติดตามต่อไปครับ


เด๋วแว้บไปอ่านที่บล็อกก่อน อิอิ

[puenfriend]

เห่อๆๆๆ อ่านเเล้วอมยิ้มเลยค่ะ

บรรยากาศเคาท์ดาวน์ปีใหม่หวานจังเลยยย

นอนดูดาวด้วยกัน เป็นอะไรที่โรเเมนติกสุดๆๆๆ

 

+1ค่าๆๆๆๆๆๆๆ มาเป็นกำลังใจให้หวาน2^20เท่าเลยค่ะ

[piyakorn]

ประทับใจจริงๆครับ ขอบคุณหมอไม้หมอติ๊บทีช่วยนำบรรยากาศเก่าๆมาเล่าให้ฟัง คิดถึงวันวานจังเลยครับ

[som]

อยากซึมซับบรรยากาศแบบนั้นมั่งจังเลยครับ
เคยไปบ้านปู่แต่มันไม่มีทุ่งนามีแต่สวนทั้งนั้นก้เลยจินตนาการไม่ออกแต่คิดตามที่พี่หมอไม้บรรยายมาก็พอเห็นรูปนะครับเห็นถึงความอบอุ่นของผู้คนที่มีให้กันนะครับ
เอาสื่อมาปูแล้วนอนดูดาวไม่เคย แต่เคยเห็นดาวเต็มท้องฟ้าตอนกลางคืนสวยมากๆ
ขอบคุณพี่ hackz ที่เอาเรื่องนี้มาให้อ่านโดยเฉพาะตอนช่วงนี้

[thehackzzi]

ขอบคุณพี่ hackz ที่เอาเรื่องนี้มาให้อ่านโดยเฉพาะตอนช่วงนี้

ทำไม ตอนช่วงนี้ ทำไมครับ งง

[som]

ขอบคุณพี่ hackz ที่เอาเรื่องนี้มาให้อ่านโดยเฉพาะตอนช่วงนี้

ทำไม ตอนช่วงนี้ ทำไมครับ งง

ก็พี่แฮคคิดดูดิคับเค้าดาวน์ที่บ้านพี่ติ๊บบวกกับธรรมชาติที่พี่หมอไม้บรรยายกับอะไรที่เป็นธรรมชาติ
ผมเป็นคนชอบธรรมชาตินะครับชอบแม่น้ำชอบทุ่งกว้างๆแล้วพี่หมอไม้เล่ามามีหมดขาดแต่แบบที่บ้านพี่ติ๊บเท่านั้น
คิดถึงปู่จัง  อิอิ

[TANYAjip]

อ่านแล้วคิดถึงตอนสมัยเด็กๆจังเลยค่ะ แต่ก่อนถูกเลี้ยงดูโดยคุณยาย

ก็ตื่นแต่เช้ามาทำแบบนี้เหมือนกัน   ตอนนั้นยังเด็กทำเองไม่เป็นหรอกค่ะ  รอกินกับใส่บาตรกับคุณยายตอนเช้าอย่างเดียว

พออ่านแล้วนึกถึงคุณยายขึ้นมาทันที  อยากจะกลับไปใช้ชีวิตแบบนั้นก็ไม่ได้แล้ว เพราะคุณยายท่านเสียมาแล้วหลายปี  T^T

ตั้งแต่คุณยายเสียมา ไม่ค่อยได้ทำบุญเข้าวัด  ใส่บาตรเลย  เพราะตื่นไม่ทัน 

บ้านพี่ติ๊บอบอุ่นมากเลยค่ะ  แล้วตอนนี้ คูณย่ากับคุณป้าท่านสบายดีไหมค่ะ  

[knightofbabylon]

มาแสดงความยินดีกับคุณหมอติ๊บเรื่องทุนเรียนต่อด็อกเตอร์ค่ะ 

ยังตามอ่าน+ให้กำลังใจอยู่นะคะ (บางทีอ่านแล้วอาจจะไม่ความเห็น)

 

 

[RAKDEK_KA]

ตอนที่ 41  เหมือนได้เที่ยวทั่วอิสานเลย  แต่ว่า...จะไปขับรถอ้อมเมืองอิสานกันทะไมอะคะ
ตอนที่ 42  อันนี้เห็นถึงวิถีชนบน เลยอะ เคยไปทำงานแถบทางภาคอีสานอยู่ประมาณ 1 เดือน อิ่มหมีพลีมัน กับ ส้มตำปูปลาล้ามากมาย โอ้ย...ตำมั่วซั่ว
ตอนที่ 43  ตอนนี้อ่านแล้ว แทบอยากจะปิดคอมเลยที่เดียว มีเวลาว่างกะเค้ากว่าจะมาอ่านก็เที่ยงคืนกว่าๆ อ่านไปก็ โอ้ย.......โครก ๆๆๆๆๆ  หิวเน้อ แต่อ่านแล้วก็พอเดาออกอยู่ว่าติ๊บออกมาทำอะไรตอนดึกๆๆ แถมก่อกองไฟอีก แต่ชอบบรรยากาศก่อกองไฟอะ บรรยายไม่ถูกแต่ชอบ

ปล.+1 hackz และ พี่หมอไม้คะ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ 

[icyblue]

หลานเขยไปเปิดตัวกับคุณย่า และคุณป้าด้วย น่ารักจัง 
เล่าถึงบรรยากาศบ้านคุณหมอติ๊บแล้วน่าไปเที่ยวจัง   
2คุณหมอก็โรแมนติกซะ มีนอนดูเดือนดูดาวกันด้วย 



ดีใจกับคุณหมอติ๊บด้วยนะค่ะ ที่ได้ทุนไปต่อดอกเตอร์ 
ไปนานป่าวค่ะ เดี๋ยวหมอไม้เหงากายแย่เลย อิอิ 

  หมอติ๊บ หมอไม้ และ คุณ hackz

[ASSASSIN]

โอ้วววว 3ตอนรวด  คิดถึงบรรยากาศชนบทจังเลย  ไม่ได้ไปมา 4 ปีแว้ว  อยากกินข้าวจี่ร้อนๆ 

[CanonDNattari]

อ่านถึงตอนล่าสุดแล้วหิววววววว ไม่ได้เข้ามาเยื่ยมหม้อไม้ หมอติ๊บกับน้องhackz    ซะหลายวัน
ข้าวจี่ใน กทม ขายอันละ 5 บาท ก้อนนิ้ดเดียว คิดถึงแถวบ้านไม่ต้องซื้อ

[Loidelohm]

ไม่ได้กินข้าวจี่นานเป็นสิบปีเลยเนี่ยะ....
ที่บ้านก็ไม่ต้องไปใหนเหมือนกัน นอนดูดาวได้เลย
ตอนเรียน โลกและดวงดาว เราก็นอนดูที่บ้านนั่นแหล่ะ
เลยได้รู้ว่าดาวที่เห็นประจำชื่ออะไรบ้าง

หมอไม้คางกะเต๋อสั่นเลยเหรอ นี่มันธรรมดามากๆเวลาอาบน้ำ
แต่แม่จะต้มน้ำแล้วผสมอาบเพราะหนาวจัดจริงๆ

[u-only-one]

ในที่สุดก็อ่านตามทันซะที 
เคยคิดว่าว่างๆจะต้องอ่านให้ได้ เพราะเรื่องราวเกี่ยวกับคุณหมอเนี่ยชอบเป็นพิเศษ
และก็เลยได้อ่านซะหนำใจค่ะ คุณหมอไม้ กับคุณหมอกะติ๊บ น่ารักม๊ากกกกกกก(โดยเฉพาะคนหลัง)
ทำไมขี้อ้อน เป็นเด็กที่มีความคิดดีๆเยอะไปหมด เป็นคนกตัญญู ที่สำคัญไม่วอกแวก สรุปน่ารัก น่ารัก น่าร๊าก
คุณหมอไม้ก็ดีนะ (เดี๋ยวจะน้อยใจซะก่อน 555+) กับน้องติ๊บนี่ใจดีจริงๆ เอาใจใส่ โรแมนติกซ้า
เข้าใจเลยว่าทำไมทั้งสองคนถึงได้รักกันและกันมาก เพราะต่างฝ่ายก็ต่างให้ความสำคัญแก่กัน
เรื่อง กราบที่อก เนี่ยนะคะ ประทับใจมากๆ และอาการกระโดดขึ้นตักอีก อย่างนี้ไม่แปลกใจเลยว่าหมอไม้คงรัก ร๊าก รักแน่นอน
ขนาดว่าคนอ่านยังหลงไปตามๆกันเลยทีเดียว อ่านไปยิ้มไป ไม่เบื่อหรอกว่าที่จะหวานกันแบบนี้ ชอบด้วยซ้ำ
....
อ่านไปเลยมีคำถามนิดนึงค่ะ
... เราได้รับรู้ถึงความรู้สึกหมอไม้ว่ารักน้องเค้าตอนไหนไปแล้ว แต่ที่อยากรู้อีกอย่างคือตอนไหนที่น้องติ๊บเค้าเกิดความรัก ผูกพันกับพี่ไม้ของเค้าน่ะค่ะ

คำถามนอกประเด็นนิดนึงค่ะ..
... ถามนิดนึงอ่ะนะหมอไม้ว่า ที่รพ.ธรรมศาสตร์ มีหมอฟัีนที่พอจะแนะนำให้ได้มั้ยคะ พอดีว่านศ.ธรรมศาสตร์น่ะต้องไปรักษารากฟัน
   เพราะไอ่ที่ทำๆไปมันหลุด และก็ต้องรื้อและทำใหม่ ทีนี้ปกติีที่รพ.นี้คนจะเยอะมากๆ เค้าบอกว่าถ้ารอก็เป็นวันคงไม่ได้เรียนกันพอดี
   รบกวนหน่อยนะคะ (นศ.เนี่ยลูกพี่เองค่ะ อิอิ)

[dr.mike]

Uonlii_I...........แนะนำเรื่องไปทำฟันให้ไปจองคิวไว้ก่อนคับใกล้ถึงเวลาเราค่อยไปตามนัดจะได้ไม่ต้องไปนั่งรอ
ส่วนหมอรักษารากฟันนี่สมัยที่พี่เรียนเป็นอาจารย์สมศักดิ์ เก่งมากมาย  แต่ตอนนี้ไม่แน่ใจว่าอาจารย์ยังอยู่รึป่าวนะ

Loidelohm........แฟนพันธุ์แท้  อย่าลืมแวะมาให้กำลังใจกันบ่อยๆนะคับ

AfTerShoW.......แต่ข้าวจี่ในกทมไม่อร่อยนะผมว่า  ไม่ได้บรรยากาศด้วยแหละ

icyblue............ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคับ  เดี๋ยวติดตามตอนต่อๆไปก็จะได้รู้เรื่องราวเกี่ยวกับหมอติ๊บเยอะขึ้น

RAKDEK_KA ....-ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ที่ไม่เคยห่างหายเช่นกันคับบบ

knightofbabilon..อย่าหายไปนานนักซิคับ  เดี๋ยวผมจะเอาเป็นแบบอย่างหายไปมั่งซะเลยยยย

som.................ถ้าชอบบรรยากาศแนวนี้  แนะนำให้ไปจีบนายแฮคเลย  เห็นบอกบรรยากาศที่บ้านไม่ต่างจากติ๊บไหร่

ปล.สุดท้ายขอบคุณและขอบคุณสำหรับุกคอมเม้นท์ที่ให้กำลังใจ  แม้บางคนจะมาคอมเม้นท์เพื่อหวังผล(อยากให้หมอติ๊บแสดงตัวไว)ก็เหอะ  ยังไงฝากติดตามตอนต่อไปแล้วกันนะคับ  ยังหวานได้อีก  อัพให้ล่วงหน้าไปหลายตอนแล้วรอนาย
แฮคมาจัดการต่อไปละคับ  ขอบคุณนายแฮคด้วยที่ช่วยจัดการตอนที่ 42 ให้สวยงาม  อิอิ

ไม้เกียมัวร์

[Loidelohm]

คำลงท้ายไม่เคยเปลี่ยนเลยนะหมอไม้
ผมว่าหมอติ๊บต้อง หน้าโหด หุ่นบึ๊ก เตะหนักแน่เลย
หมอไม้ถึงอยู่ในโอวาทดีจัง อิอิ

เอ่อ....อ.......................อ...................................................อ

หมอไม้กลัวอะไรของหมอติ๊บครับ

[dr.mike]

Loidelohm ...............ผมว่าหมอติ๊บต้อง หน้าโหด หุ่นบึ๊ก เตะหนักแน่เลย

ห่างไกลหมอติ๊บสุดโก่งเลยคับ

ถามว่ากลัวไรไม่ได้กลัวนะคับ   แค่เกรงๆ

ไม่เคยกลัวหมอติ๊บ  เวลาคุยกะผมนี่หมอติ๊บต้องคลานเข่าเข้ามาเชียวนะคับ
.
.
.
.
.
.
.
.
เพราะผมหลบไปอยู่ใต้เตียงเรียบร้อยแล้ววว  ฮ่าๆๆๆ

[TANYAjip]

^
^
^
^
 

พี่ไม้  นึกว่าจะแน่  กลัวถึงต้องไปหลบใต้เตียงกันเลยทีเดียว  พี่ติ๊บน่ากลัวตรงไหนกันค่ะเนี้ย

[u-only-one]

.... อ่อ ขอบคุณมากค่ะ สำหรับคำแนะนำ เดี๋ยวจะโทรไปบอกให้เค้าไปจองไว้ก่อนเลย

.... นี่ผ่านมาในปีแรกๆที่คบกันเรื่องราวเยอะแยะจริงๆ จะตามอ่านจนกว่าจะแปดปีเลยค่ะ

ไม่เคยกลัวหมอติ๊บ  เวลาคุยกะผมนี่หมอติ๊บต้องคลานเข่าเข้ามาเชียวนะคับ
.
.
.
.
.
.
.
.
เพราะ ผมหลบไปอยู่ใต้เตียงเรียบร้อยแล้ววว  ฮ่าๆๆๆ

กร๊ากกกกกกกกก เกรงใจนิดหน่อยจริงๆ 

[thehackzzi]

แอบมาอ่านโพสต์ แล้วก็นั่งเรียนต่อ

เจอกันตอนแลง เอ้ย ตอนค่ำ

ปล. รู้สึกว่า จะมีลูกข้าวเหนียวมาอ่านกันเยอะเน๊าะ ยินดีต้อนรับเด้อพี่น้องทั้งหลาย

[BlackClover]

อ่านแล้วนึกถึงตอนเด็กอ่ะ  ชอบมันเผา อิอิ ^^ (ได้ข่าวว่าตอนนี้ก็กิน)
นิยายเรื่องนี้เหมือนจะรวมคนภาคเดียวกับพี่ติ๊บไว้เยอะเลยนะ
รู้สึกเหมือนมิตติ้งเลย วิถีชีวิตที่เรียบง่าย แต่อบอุ่นและเป็นกันเอง
น้องอาจจะไม่เข้าใจความเป็นชนบทมากเพราะอยู่ในอำเภอเมือง แต่มันก็เหมือนก่ำกึ่ง แบบกลางๆ
เพราะย่าทวดก็เป็นชาวชนบทขนานแท้ เลยได้รับรู้ความเป็นอยู่แบบชนบทมามากเหมือนกัน (กินง่ายอยู่ง่ายไม่มีวันอดตาย)

ชาวนาเหนื่อยยากปลูกข้าวขาย แต่ชีวิตความเป็นอยู่ก็ไม่ได้ดีขึ้น
กว่าจะได้ข้าวทุกเม็ดมันก็แสนลำบาก เวลากินข้าวจึงพยายามกินให้เหลือน้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ส่วนมากจะกินหมดจาน
เพื่อเป็นการให้เกียรติชาวนา...ที่เขาใช้เวลาหลายเดือนผลิตข้าวให้เรากิน

ออกนอกแม่น้ำโขงแล้ว  ^^

เพียงแต่อ่านตอนนี้ทำให้นึกถึงชุมชนในชนบทหลายๆอย่าง...
มันมีคำถามนะว่าคน ตจว.เขาสร้างผลผลิตให้คนในเมืองหลวงได้อยู่กิน แล้วคนเมืองหลวงล่ะทำอะไรให้คน ตจว.บ้าง
นอกจากดูถูกเขา...ไม่ได้เฉพาะเจาะจงว่าใครนะคะ  แค่หมายถึงคนที่มีนิสัยแบบนั้น

[Loidelohm]

ก็ได้หมอติ๊บเป็นไอดอลไง
เรียนเก่ง งานเก่ง เอาใจเก่ง คุมเก่ง ทำกับข้าวเก่ง โห....
เก่งหลายอย่างเลย..
ได้ทำงานที่ดีๆด้วย
และเดี๋ยวอีกไม่นานก็ได้เป็น ด๊อกเตอร์ ด้วยแฮะ

แต่ว่า........
นอกจากเรื่องนั้นต้องถามหมอไม้ว่าเก่งหรือเปล่า ฮ่า ฮ่า...