หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[TANYAjip]

  ยินดีกับพี่หมอติ๊บด้วยค่ะ  แล้วพี่ติ๊บจะไปเรียนต่อที่ไหนหรอค่ะ

ตัวเองก็คิดว่าจะเรียนต่อเหมือนกัน แต่ติดตรงที่ยังขี้เกียจเรียนอยู่ 

[ASSASSIN]

ว้าวหมอติ๊บเก่งจริงๆเลย  ได้ทุนด้วย อิอิ
แล้วคุณหมอไม้หละครับ  จะตามหมอติ๊บไปหรือเปล่า 


รออ่านตอนต่อไปนะคร๊าบบบ 

[Loidelohm]

แล้วหมอไม้ล่ะ ได้ใช้นวัตกรรมของ anti aging ช่วยมั้ยล่ะครับ
แล้วถ้าหหมอฟันต้องการอุดฟัน ขูดหินปูนเนี่ยะ ต้องไปหาหมอไรครับย

[BlackClover]

ดีค่ะพี่ไม้(ใจจริงอยากเรียก ลุงไม้ ฮ่าๆ)
 :L2:ฝากแสดงความยินดีไปถึงพี่ติ๊บ(ลำเอียงเห็นๆ จากการเรียก) ด้วยนะคะ ได้ทุนเรียนต่อแล้ว...ในประเทศ หรือต่างประเทศเอ่ย?

[dr.mike]

pattra_13 ..........มาเรียกลุงไม้เดี๋ยวจับตีก้นเลย  หยาบคายยยย

Loidelohm..........anti - aging มาเรียบร้อยละคับแต่เจ๊ากันกับที่เต๊ะท่าหน้าบึ้งใส่หมอติ๊บแต่ละทีนี่แหละ

assassin............ปล่อยเขาไปเหอะคับคงไม่ตามไปละคุยกันแล้วละว่าถึงตอนติ๊บไปผมอยู่สลับกันกะตอนที่ผมไปเรียน

TANYAjip...........เดี๋ยวให้ผมสัมภาษณ์เจ้าตัวแล้วมาบอกเล่ากันอีกทีนะคับว่าได้ทุนที่ไหนเมื่อไหร่ยังไง 
                        แต่เรื่องได้ ทุนนี่รู้มานานตั้งแต่เขาจบแล้วละคับเพราะเกียรตินิยมนอนมาขนาดนั้นขอทุนที่ไหนเขาก็ให้ 
                แต่เจ้าตัวมัวแต่เลือกอยู่ว่าอันไหนข้อผูกมัดมันสมกับที่จะลงทุนไปเรียน  แล้วยูไหนขึ้นชื่อเรื่อง anti-aging

ปล. เที่ยงแล้วทานข้าวให้อร่อยกันทุกคนนะคับ  ไว้มีโอกาสจะให้หมอติ๊บมาตอบรายละเอียดด้วยตัวเอง

[Loidelohm]

^
^
^
^
ขอจิ้มทวารหน่อยนะคร้าบบบบบบบบ

เอ่อ....แล้วตอนนี้หมอกิ๊กไปอยู่ที่ใหนแล้วครับ
ยังสวยทุกมุมมองหรือป่าวเอ่ย..
ถ้าเจอฝากบอก เอ๊ย ฝากถาม ด้วยนะครับว่า รับแฟนคลับบ้างป่าว


วาว........ว..........................ว.............................
ตัวเลขที่เหลือสวยจังแฮะ  303 ( กลัว กล้า อาฆาต )

หึ หึ

ให้หมอติ๊บ     

ให้หมอไม้       

[dr.mike]

Loidelohm ..........ถ้าชอบแนวขาดแคลนความสวย  มากด้วยอารมณ์ฮา  ร้อนฉ่าทุกมุมมอง ก็คงเป็นแนวหมอกิ๊ก
                         แต่เธอสวยทุกมุมมองจริงๆนะ  ตอนนี้แต่งงานมีลูปไปเรียบร้อยละคับ

[dr.mike]

 

วันนี้แฟนคลับหมอติ๊บหายไปไหนหมดหว่า  ไมเงียบเหงากันจังคร้าบบบบบ

สงสัยงานยุ่ง  เอ๊ะ  รึแอบงีบตอนบ่ายยยยย

[Loidelohm]

^
^
^

คุณหมอครับ เลขรีพลายข้างบนอ่ะ ยกให้หมอนะครับ อิอิ.....69     (9)  อ่ะ
ฮี้วววววววววววววววววววววววววววววววว


ถ้าบอกว่าหลับ หมอจะมาปลุกมั้ยอ่t

เหอ เหอ ประชุมเพิ่งเลิก.......หมอคร้าบบบบบบบบบบบบ
ขอยาแก้ปวดหัว 1 กระปุกหญ่ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[sweetener]

เฮอะๆ วันนี้เปิดเรียนวันแรกค่ะ
ยุ่งวุ่นวายที่สุด
ทำไมตอนเป็นนักเรียนไม่เห็นเราจะวุ่นวายอะไรแบบนี้เลย

[TANYAjip]

หายไปอ่านหนังสือสอบกับแอบงีบมาค้า   อ่านทีไรหลับทุกทีเลยพวกหนังสือเรียนเนี่ย

ถ้าอ่านได้แบบพี่ติ๊บ  คงได้เกรียรตินิยมไปแล้ว  ไม่ต้องได้เกรดนิยมแบบนี้หรอกค่ะ

[puenfriend]

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รอจนเเอบงีบมาเหมือนกัน

มารายงานตัวเเล้วค่ะ

โดนเรียกลุงซะเเล้ว เอ๊ะๆๆๆ หรือว่าอายุจะเยอะจิงๆ

  มาเต้นรอคุณHackzอัพต่อ

[thehackzzi]

เสื้อกาวน์เก่าๆ..... กับเราสองคน ตอนที่ 41 ก่อนวันปีใหม่ หัวใจชื่นบาน
08:15 7/6/2010

เช้าสุดท้ายของปีผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้าตรู่ เมื่อติ๊บตื่นขึ้นมาจัดการอาบน้ำอาบท่าก่อนเตรียมอาหาร เช้าเป็นนมเปรี้ยวกาแฟ และขนมปังปิ้ง อาหารเช้าที่ง่ายและสะดวกที่สุดของเราสองคน

“ตื่นแต่เช้าเชียวนะ” ผมเดินมารอวบกอดเจ้าตัวที่ตอนนี้กำลังเตรียมอาหารเช้าให้ผม

ผมจัดการอาบน้ำอาบท่าแต่งตัว และลิ้มรสกาแฟหอมกรุ่น

“เราจะกลับกันกี่วันอ่ะนี่” ผมถามขึ้นในขณะที่จัดการอาหารเช้าผ่านไปเรียบร้อยในตอนเช้าตรู่

“ก็อยากจะอยู่กับป้ากับย่าให้นานที่สุดอะคับ” เจ้าตัวตอบกลับมา

“งั้นเราก็รีบไปกันเลยดีกว่าจะได้ถึงบ้านไวๆ”'

เร็วเท่าความคิด ติ๊บก็จัดการลากกระเป๋าเสื้อผ้าของใช้จำเป็นมาวางหน้าห้อง เช็คความเรียบร้อยของห้อง ก่อนเดินลิ่วๆ ไปที่รถ ส่วนหน้าที่แบกสัมภาระ ของผมตามเคย เฮ้อออออ (Hackz T^T*)

เราสองคนแวะมาไว้สมเด็จพระนเรศวรที่ลานสมเด็จในมหาวิทยาลัย เพื่อขอพรให้การเดินทางคราวนี้ของเราราบรื่นและปลอดภัย ก่อนออกเดินทางกันในตอนเช้าของวันสุดท้ายของปีนั่นเอง

ผมขับรถจากตัวเมืองพิษณุโลก ผ่านมาเส้นนครไทตามประสาคนที่ไม่รู้จักที่ทาง อาศัยว่าติ๊บเป็นคนบอกทางตามที่ตนเองได้นั่งรถโดยสารกลับบ้านนั่นเอง ซึ่งเพิ่งมารู้เอาตอนหลังเมื่อไม่กี่ปีนี่เองว่ามันสุดแสนจะอ้อม เพราะเป็นรถโดยสารเพียงสายเดียวที่วิ่ง จากภาคอิสานสู่ภาคเหนือ เลยอ้อมภาคอิสานซะเกือบครบทุกจังหวัด

เมื่อออกมาจากพิษณุโลกในตอนเช้าตรู่ ติ๊บไม่ลืมที่จะเตรียมกาแฟร้อนๆ ใส่ในกระติกมาให้ผมได้เติมความสดชื่อนอยู่บ่อยๆ เพราะเจ้าตัวรู้ดีว่าผมมักจะง่วงเอาง่ายๆในตอนขับรถ และในขณะที่นั่งมาด้วยกันทิวทัศน์สองข้างทางก็ทำให้ผมตื่นตาตื่นใจได้ไม่น้อย กับบรรยากาศท้องทุ่งนาเจอกับแสงแดดสีทองในตอนเช้าตรู่ของวัน ก็ทำให้มีเสน่ห์น่าหลงใหลแก่หนุ่มเมืองกรุงที่ไม่ค่อยมีโอกาสได้เจออะไรบ่อยๆ แบบนี้เท่าใดนัก

นครไท อำเภอเล็กๆ ในจังหวัดพิษณุโลก เส้นทางการเดินทางคดเคี้ยว มีขึ้นเขาลงเขาบ้างเป็นระยะ แต่ก็ไม่ใช่ทางทรหดซักเท่าไหร่นัก บรรยากาศสองข้างทางในตอนสายๆ ที่กำลังดี ต้นไม้ใหญ่น้อยขึ้นเต็มสองข้างทาง สลับกับไร่ข้าวโพด ไร่กระหล่ำตามเชิงเขา เรียกความสดชื่นและกระปี้กระเปร่าได้โดยไม่ต้องง้อกาแฟนั่นเลยทีเดียว

ด้านซ้าย ผมจำได้ว่าคราวนั้นเป็นครั้งแรกที่ผมขับรถสู่ภาคอิสาน และเมืองเลยก็เป็นครั้งแรกที่ผมได้มาเช่นกัน  และหลังจากเราผ่านเขาคดเคี้ยวมาแล้ว ก็มาเจอกับพระธาตุศรีสองรัก ผมกับติ๊บแวะเข้าไปนมัสการพระธาตุเอาในตอนสายๆ แต่ก็ไม่มีผู้คนได้ผ่านไปมาเท่าใดนัก ก่อนแอบแชะภาพเจ้าตัวเล็กที่กำลังไหว้พระขอพรอย่างตั้งอกตั้งใจ  เอ จะขอพรเผื่อผมด้วยมั้ยน้า

เมืองเลย จังหวัดเล็กๆ แต่ผมก็ไม่ได้เข้าไปแวะชมความงามหรือสถานที่ของจังหวัดนี้มากไป กว่าการไปแวะเติมน้ำมันและหาขนมขบเคี้ยวกินกันไปหัวเราะกันไปตามประสา…

หนองบัวลำภู จังหวัดน้องใหม่ของประเทศที่ผมมีโอกาสได้มาแวะทักทายเป็นช่วงการเดินทางสั้นๆ แต่ก็เรียกได้ว่ามาถึงแล้วนะ ‘หนองบัว’

อุดรธานี ตลอดระยะเวลาที่เดินทางผ่านจังหวัดนี้ เป็นระยะทางที่ยาวเอาการพอสมควร ที่นี่ยังมีความเป็นชนบทอยู่สูงมาก ไม่ว่าจะเป็นธรรมชาติสองข้างทางที่ผมแทบจะไม่มีโอกาสได้เห็นโรงงานหรือสิ่งก่อสร้างสูงๆ บทบังความงามของเส้นทางการเดินทางของเราสองคนเลย วัดวาอารามที่นี่ก็ออกเป็นแนวอิสานที่มีกลิ่นไอเฉพาะตัวที่สังเกตได้ หรือแม้แต่วิถีการดำเนินชีวิตของผู้คนที่ผมมีโอกาสได้เห็นในตอนขับรถผ่าน และติ๊บมักจะให้ข้อมูลต่างๆ กับผมได้ดีเสมอๆ

สกลนคร อีกหนึ่งจังหวัดในภาคอิสานที่ติ๊บบอกเล่ารายละเอียดสิ่งต่างๆ ที่ผมมีโอกาสขับรถผ่านไปได้อย่างละเอียดถี่ถ้วน ทั้งสถานที่สำคัญๆ ของแต่ละที่ที่เราผ่านไป ตลอดจนวิถีการดำเนินชีวิตของชาวบ้าน เทือกเขาภูพาน สูงลิ่วเทียมเมฆอยู่ทางซ้ายมือ สวยไม่เบา

นี่ก็เข้าเขต จังหวัดนครพนมแล้วซิน่ะ หลังจากผ่านตัวเมืองท่าแร่ ซึ่งที่นี่ติ๊บเล่าให้ผมฟังว่า ชาวบ้านที่นี่ที่ขึ้นชื่อลือชาเรื่องการ ‘กินเนื้อสวรรค์’ ตอนแรกผมก็งงและไม่เข้าใจว่าเนื้อสวรรค์คืออะไร มันคงอร่อยมากจึงได้เรียกว่าเป็นเนื้อจากสวรรค์ แต่ที่จริงแล้วคือ ‘เนื้อหมา’ นั่นเอง ผมเลยได้มีโอกาสเรียนรู้และเข้าใจวิถีชีวิตขนบธรรมเนียมและประเพณีของคนอิสานมากขึ้น

ออกจากตัวเมืองท่าแร่ไม่กี่กิโลเมต รผมก็เลี้ยวซ้ายเข้าสู่ตัวอำเภอเล็กๆ ในจังหวัดนครพนม

โพนสวรรค์ อำเภอเล็กๆ ที่ยังคุกรุ่นไปด้วยวิถีชีวิตเรียบง่ายแบบดั้งเดิม เพราะที่นี่ผมมีโอกาสได้เจอวัวควายตัวเป็นๆ ครับพี่น้อง ตลอดจนเทือกสวนไร่นา แบบดั้งเดิมที่มีนานมาแล้ว ก็มีต้นไม้ใหญ่น้อยขึ้นตามคันนา หรือแม้แต่เด็กตัวกะเปี๊ยกที่กำลังดำผุดดำว่ายในคลองอย่างสนุกสนาน ที่นี่ก็ทำให้ผมได้พบมุมมองอีกมุมหนึ่งที่ผมไม่มีโอกาสได้สัมผัส

ท่าอุเทน ที่นี่เป็นอำเภอที่ติ๊บอยู่ แต่ทว่าบ้านติ๊บก็อยู่ห่างจากตรงนี้ไปอีกไกลโข เพราะผมจำได้ว่าเจ้าตัวเคยเล่าให้ ผมฟังว่า ต้องโดนรถเมล์มาเรียนไกลจากบ้านมาตั้งหลายกิโล หลังจากที่เข้าสู่เขตอำเภอท่าอุเทน ติ๊บบอกว่าพืชที่ สร้างชื่อเสียงให้กับที่นี่คือสับปะรด เพราะชนะเลิศจากการประกวดระดับประเทศมาหลายปี ไม่ได้โม้เปล่า ติ๊บยังชวนให้ผมแวะข้างทาง เพื่อซื้อสับปะรดมาให้ผมได้ลิ้มลอง และขอบอกว่า ไม่ผิดหวังเลยจริงๆ

หลังจากเติมความสดชื่นกับสับปะรดหวานฉ่ำแล้ว ก็มุ่งหน้าสู่ตัวอำเภอท่าอุเทน ทันทีที่ผมผ่านโรงเรียนประจำอำเภอ ติ๊บก็บอกให้ผมชะลอรถ ก่อนหันไปไหว้พระพุทธรูปที่อยู่ข้างๆ เสาธง ติ๊บเล่าให้ผมฟังว่าตอนเช้าติ๊บจะเป็นคนนำร้องเพลงชาติและไหว้พระสวดมนต์ของที่นี่ เพราะตัวเองเป็นนักพูดของโรงเรียนนั่นเอง ผมจึงไม่แปลกใจเลยว่าทำไม ผมถึงไม่รู้สึกง่วงเหงาหาวนอนเอาตลอดการขับรถที่แสนยาวไกลนี่ซะที

จากโรงเรียน มุ่งหน้าสู่ตัวอำเภอเป็นอำเภอเล็กๆ แต่ผู้คนที่นี่สำเนียงเพราะจังแฮะ แบบนี้ซินะที่ผมเคยได้ยินติ๊บ พูดบ่อยๆ เวลาที่โทรศัพท์กลับมาที่บ้าน นี่ก็ใกล้ค่ำเข้าไปทุกทีแล้ว ติ๊บเลยแวะซื้ออาหารเป็นปลาแม่น้ำตัวโต ให้สมกับเป็นเมืองที่ติดกับแม่น้ำโขงไปให้ผมได้ลิ้มลอง ก่อนเราจะขับรถเลียบชายโขงไปแวะสถานที่สำคัญของอำเภอนี้

วัดพระธาตุท่าอุเทน ที่นี่เป็นวัดขนาดกลาง แต่มีพระธาตุขนาดใหญ่ ติ๊บบอกว่านี่เป็นที่เคารพสักการะของคนในอำเภอนี้ ตลอดจนชาวลาวที่อยู่ใกล้กันนี้ ซึ่งตอนนี้ผมสามารถมองข้ามฝั่งไปยังประเทศลาวได้ถนัดตา และไม่แปลกว่าทำไมที่นี่ผู้คนถึงบอกว่าเป็น ‘บ้านพี่เมืองน้องกัน’ เพราะมันไม่ได้ไกลเกินกว่าจะข้ามไปมาหาสู่กันได้เลยนี่เอง

หลังจากที่เราไหว้พระขอพรกันที่วัดพระธาตุท่าอุเทนเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ก็เป็นเวลาเย็นมากแล้วติ๊บรีบชวนผมออกจากวัดมุ่งหน้าสู่ที่บ้านติ๊บทันที
...>To bE CoNtInue

เขียนโดย: dr.mike
พิสูจน์อักษรโดย: Hackz


ปล. ตอนนี้ เหมือนเป็นการแนะนำสถานที่ต่างๆ หากใครจะไปบ้านพี่ติ๊บ ผมว่าอ่านตอนนี้แล้วไปได้เลยมั้ง

[thehackzzi]

พี่ไม้ ตอนที่ 42 หายไปไหน ทำไมมีตอนที่ 43 เลย งงๆ ตรวจสอบด่วนๆ

[roseen]

ผ่านหลายจังหวัดเลยได้เที่ยวหลายจังหวัด

[PEENAT1972]

พี่ไม้ ตอนที่ 42 หายไปไหน ทำไมมีตอนที่ 43 เลย งงๆ ตรวจสอบด่วนๆ

ถามนาย Hackz ดีกว่าไหมค่ะ อีป้าแก่ๆ ว่า 555

[TANYAjip]

กรี๊ดดดด   พี่ติ๊บเป็นคนท่าอุเทนจริงๆหรอ  คุณทวดก็อยู่ท่าอุเทนเหมือนกัน 

ตอนเด็กๆแม่ชอบพูดว่าไปเก็บลูกเค้ามาเลี้ยงจากท่าอุเทน  เห็นลอยน้ำโขงมาเลยสงสาร -*-

สมัยตอนยังเด็ก ไปบ่อยมากกก  ตอนนี้ไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมท่านเลย  อายุก็ท่าน 112 ปี เข้าไปแล้ว  อายุยืนมากๆ

ปล  เนื้อสวรรค์แพงกว่าเนื้อหมูเยอะเลยนะคะ ไม่ใช่ไก่กา  แบ่งตามเกรดอีกต่างหาก  แต่อร่อยรึเปล่ายังไม่เคยกิน หรือจะกินโดยไม่รู้อันนี้ไม่นับ 

 

[thehackzzi]

พี่ไม้ ตอนที่ 42 หายไปไหน ทำไมมีตอนที่ 43 เลย งงๆ ตรวจสอบด่วนๆ

ถามนาย Hackz ดีกว่าไหมค่ะ อีป้าแก่ๆ ว่า 555

ง่ะ ถ้าถามผม เท่ากับถามตอ อ่ะดิ อิอิ

สมัยตอนยังเด็ก ไปบ่อยมากกก  ตอนนี้ไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมท่านเลย  อายุก็ท่าน 112 ปี เข้าไปแล้ว  อายุยืนมากๆ

ขออวยพรให้ท่านสุขภาพแข็งแรงนะครับ ให้อยู่กับลูกๆ หลานๆ นานๆ ครับ

ปล. โดนตัดหน้า

[dr.mike]

ถามนาย Hackz ดีกว่าไหมค่ะ อีป้าแก่ๆ ว่า 555

ก็ถูกต้องแล้วนายแฮคถามนายนั่นแหละ
ตอนที่ 42 พี่ก็อัพไปแล้ว  ในบลอคพี่ก็มีนี่นา
ทำไมหาไม่เจอเหรอ  ลองเข้าไปที่บลอคของพี่ดิ

[PEENAT1972]

ถามนาย Hackz ดีกว่าไหมค่ะ อีป้าแก่ๆ ว่า 555

ก็ถูกต้องแล้วนายแฮคถามนายนั่นแหละ
ตอนที่ 42 พี่ก็อัพไปแล้ว  ในบลอคพี่ก็มีนี่นา
ทำไมหาไม่เจอเหรอ  ลองเข้าไปที่บลอคของพี่ดิ

อีป้าแก่ ๆ ว่าแล้ว 555555555

หัวเราะทีหลังดังกว่าอิอิ ประมาณ กร๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาากๆๆๆๆ

[dr.mike]

เสื้อกาวน์เก่าๆ.....กับเราสองคน ตอนที่ 42
08:19 on 7/6/2010

และทันทีที่ผมนำรถเข้าจอดในบ้านของติ๊บภาพที่ผมได้เห็นก็เล่นเอาผมน้ำตาซึมไปกับความรักความผูกพันของติ๊บกับย่าและ


ป้าเอาเสียไม่ได้


เด็กน้อยหน้าตาใสซื่อก้าวลงไปจากรถโผกอดผู้เป็นย่า  ก่อนกราบแทบอกผู้เป็นย่าและกอดกันกลมแน่นด้วยความคิดถึง


ย่าหอมแก้มติ๊บก่อนลูบหัวรับขวัญหลานชายตัวน้อย ที่ตอนนี้ผมรู้สึกได้ว่าติ๊บยังเด็กอยู่มากๆในสายตาของหญิงวัยเก้าสิบผู้


เป็นย่า  รอยเหี่ยวย่นบนใบหน้าบอกถึงการผ่านอะไรมากมายในชีวิตมาเยอะแยะ  แต่ผมยังเห็นรอยยิ้มและความรักที่ย่ามีต่อ


หลานอย่างท่วมท้น จนผมเองรู้สึกได้


ก่อนติ๊บหันไปกราบและกอดป้า


ที่ตอนนี้ใบหน้าเต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มที่การรอคอยของเธอตลอดทั้งวันนี้สิ้นสุดลง พร้อมกับการมาถึงของหลานชายผู้เป็นที่รัก

 

หลังจากกอดจูบรับขวัญหลานกันเป็นที่เรียบร้อย  ทั้งป้าและย่าก็ออกมาต้อนรับผมที่กำลังขนของลงจากรถซึ่งก็ไม่ได้มีอะไร


มากมายไปกว่าเสื้อผ้า  และของฝากที่เราแวะกันมาตลอดสองข้างทางของทุกจังหวัด

 

มาถึงตอนนี้ผมขอเล่าด้วยภาษากลางแล้วกันนะคับกับสิ่งที่ป้าและย่าพูดจาเพราะมันเป็นสำเนียงภาษาท้องถิ่น



ที่ผมก็ฟังออกบ้างไม่ออกบ้าง  รู้เรื่องบ้าง  ไม่รู้เรื่องบ้างต้องอาศัยล่ามผู้เป็นเจ้าของบ้านอยู่บ่อยครั้ง

 

ทันทีที่ผมจัดการหอบข้าวของเข้ามายังตัวบ้าน  ตอนนี้ติ๊บก็กำลังง่วนอยู่กับการช่วยหญิงวัยล่วงห้าสิบปีเศษผู้เป็นป้าจัดการ



กับเรื่องอาหารการกินอยู่ในครัว  และตอนนี้เองที่ผมมีโอกาสได้เดินสำรวจรอบๆบ้าน  ของเจ้าตัวเล็ก

 

             บ้านหลังเล็กๆชั้นเดียวก่อด้วยอิฐบลอคดิบๆ ที่ตอนนี้หน้าต่างยังต้องใช้สังกะสีตีกันแดดกันฝนอยู่รอบตัวบ้าน 



ยังไม่มีการกั้นห้องเป็นที่เป็นทางมีเพียงตัวบ้านโล่งๆ แล้วจัดแยกออกเป็นห้องนอนของป้าและย่าออกจากโถงของบ้านด้วยตู้



เสื้อผ้าตัวใหญ่สองสามตัว  นี่คงเป็นความเรียบง่ายบนความพอเพียงซิน่ะ

 

ข้างหลังบ้านเป็นครัวแบบชาวบ้านๆที่ยังต้องใช้เตาอั้งโล่ และวัตถุดิบที่เป็นเชื่อเพลิงคือถ่านและฟืน  ด้านหลังสุดของบ้าน



เป็นห้องน้ำที่ติ๊บบอกว่าจะมาทำใหม่ให้ย่าและป้าที่บอกว่าไม่ปลอดภัยเพราะห้องน้ำไม่ได้ติดอยู่กับตัวบ้านเวลาหน้าฝนพื้น



โดนฝนจึงทำให้ย่าลื่นและล้ม  ทำให้เจ้าตัวเป็นห่วงย่าและป้าจึงอยากมาทำห้องน้ำใหม่ให้ย่าและป้านั้นเอง  คิดมาถึงตรงนี้



ผมอมยิ้มในความกตัญญูของติ๊บเอาเสียไม่ได้ ที่สู้อดทนไปสอนหนังสือ ไหนจะงานที่คลินิกที่ต้องเจียดเวลาพักผ่อนในตอน



เลิกเรียนไปทำ  แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้ติ๊บรู้คุณค่าของเงินแหละน่า

 

บ้านหลังเล็กตั้งอยู่ในพื้นที่ไม่ได้กว้างใหญ่มากมายเท่าไหร่นัก 



และตอนนี้ผมก็สังเกตถึงความอบอุ่นของบ้านหลังนี้ได้จริงๆแล้วซิ  ภาพติ๊บในวัยเด็กถ่ายทอดมาจากผู้เป็นย่าให้ผมได้ฟัง



และรับรู้เรื่องราวๆต่างๆมากมายในชีวิตของติ๊บ  เด็กน้อยเติบโตมาในบ้านหลังนี้ซึ่งตอนนั้นยังเป็นบ้านไม้ยกพื้นสูงแบบชาว



ชนบททั่วไป  เพิ่งจะมาเปลี่ยนเป็นบ้านชั้นเดียวก่ออิฐบลอคเมื่อไม่กี่ปี่ที่ผ่านมาจากการทำงานไร่ยาสูบของผู้เป็นป้า

 

บ้านหลังน้อยหลังนี้อยู่บนพื้นที่ไม่กว้างขวางก็จริง แต่มีเล้าไก่อยู่หลังบ้านมีต้นไม้ปกคลุมไปทั่วเช่นต้นขนุน มะเฟือง มะม่วง



มะพร้าวที่ปลูกเป็นแนวอยู่ทางหลังบ้านย่าบอกว่าปลูกไว้เป็นแนวกันลม เพราะหลังจากบ้านของแกไปก็เป็นทุ่งหน้าโล่งๆของ



ชาวบ้าน

 

ส่วนข้างบ้านก็มีต้นลำใย ส้มโอ มะม่วง สวนกล้วย  รวมไปถึงแปลงผักสวนครัวที่ย่าปลูกเองกะมือ  ผมฟังมาถึงตอนนี้ก็ออก



อาการงงกับย่าว่ายังสามารถปลูกผักสวนครัวหรือทำงานอื่นๆได้เป็นอย่างดี  เพราะย่าบอกว่าไม่อยากอยู่เฉยๆทำอะไรได้ก็



อยากจะทำ  อืมมม  เป็นย่าที่น่ารักจริงๆ

 

ทางหน้าบ้านเป็นต้นมะปรางอยู่หลายต้น และต้นมะยม รวมไปถึงกล้วยไม้สวยๆต้นที่แข่งกันออกดอกอยู่ตามกิ่งก้านของต้น



มะปราง และตอนนี้ย่ากับผมก็นั่งอยู่บนแคร่ใต้ต้นมะปรางระหว่างรอติ๊บและป้าจัดการกับข้าวมื้อเย็น

 

ตอนนี้ย่าวัยเก้าสิบปีเศษอยู่ในชุดเสื้อพวงของคนแก่  ผมก็ไม่รู้ว่าอะไรคือเสื้อพวงรู้แต่ว่าติ๊บบอกว่าซื้อเสื้อพวงมาให้ย่า  ผม



ก็เพิ่งมารู้เอากับติ๊บนี่แหละ  ลักษณะก็คล้ายเสื้อคอกระเช้า  แต่ไม่มีลูกไม้ลูกเล่นอะไรเยอะแยะอย่างเสื้อคอกระเช้า  ผ้าถุง



ลายสวยที่ย่าบอกว่าทอเองกับมือเมื่อตอนที่แกยังทอผ้าอยู่  แต่ตอนนี้วิถีการทอผ้าได้หายไปจากหมู่บ้านจนหมดสิ้นแล้ว



ในขณะที่ผมเองก็เอาใจย่าด้วยการช่วยตะบันหมาก  ผมว่ามันสนุกและมีเสน่ห์ดีพิลึก 

 

ตอนนี้ค่ำแล้วยุงเริ่มจะกัดผมแล้วซิ  แต่ผมชอบที่จะนั่งบนแคร่นี้จังผมว่ามันเป็นสัญลักษณ์บ่งบอกความเป็นชนบทได้เป็น



อย่างดีเลยนะ  แคร่

 

แต่นอกเหนือจากแคร่ใต้ต้นมะปรางแล้ว  คงเป็นอากาศดีๆที่บริสุทธิ์นี่แหละที่ทำให้ผมหายใจได้เต็มปอดแบบที่ไม่เคยได้มี



โอกาสได้สัมผัสมาก่อน

 

ตอนนี้เราสี่คนนั่งกันอยู่ภายในบ้าน  และผมก็สังเกตว่าในบ้านของติ๊บไม่ได้มีสิ่งอำนวยความสะดวกอะไรเลยนอกจากทีวี



เล็กๆหนึ่งตัว 

 

เรานั่งทานข้าวกันหน้าทีวีและอาหารเย็นมือนี้ก็เรียกน้ำย่อยจากผมได้เป็นอย่างดีเช่นกัน  ปลาช่อนตัวใหญ่เผาในกระบอกไม้


ไผ่  น้ำจิ้มสูตรเด็ดของป้าที่เล่นเอาผมพุงกาง  นอกจากนี้ย่าและป้ายังรับขวัญหลานรักด้วยอาหารจานโปรดของติ๊บ คือแกง


ไก่ใส่ฟักทอง 

 



มาตอนนี้ผมจึงเข้าใจว่าตลอดเวลาที่ผมจินตนาการถึงอาหารพื้นบ้านของติ๊บนี่ผมคิดผิดไปถนัดเลย  เจ้าตัวจึงมาเผยเอา



ตอนหลังว่าที่พี่ไม้คิดก็ถูกแต่ส่วนใหญ่จะเป็นพวกแห้งแล้ง  นครพนม  เป็นดินแดนที่อยู่เหนือสุดของภาคอิสาน  มีแม่น้ำโขง



ไหลผ่าน  ชาวบ้านจึงมีอาหารหลักเป็นปลา  และนอกจากนี้แถวนี้ก็ไม่ได้แห้งแล้งแต่กลับเป็นพื้นที่ชุ่มน้ำเพราะนอกจากน้ำ



โขงแล้ว ที่หมู่บ้านของติ๊บยังมีแม่น้ำสงครามไหลผ่าน  เวลาไปบรรจบกันก็จะเป็นแม่น้ำสองสี  ไว้พรุ่งนี้ติ๊บจะพาผมไปดู ว่า



เป็นสองสียังไง

 

อาหารจานหลักแสนจะอร่อยผ่านไป  มาตบท้ายด้วยของหวานฝีมือย่าที่ทำรอติ๊บ  ซึ่งผมรู้แล้วละว่าคืออะไร  แกงบวช



ฟักทอง  เพราะผมเห็นติ๊บซื้อขนมหวานชนิดนี้มาทานที่ห้องบ่อยๆและเจ้าตัวก็บอกผมหลายทีแล้วว่าเป็นอาหารเมนูโปรดถ้า



เมนูนั้น  มาจากฟังทอง

 

หลังจากอาหารเย็นผ่านไปเป็นเวลาสองทุ่มกว่าๆที่นี่ก็เงียบสงบไม่มีเสียงอะไรให้วุ่นวายเหมือนอย่างเมืองกรุง  ไม่มีเสียงรถ



รา  ไม่มีเสียงผู้คน  จะมีก็แต่เสียงแมลงกลางคืนและนกกลางคืน  หรือไม่ก็เสียงหมาเห่า  หมาหอน  มาเป็นระยะ  แต่ตอนนี้



อากาศเริ่มเย็นขึ้นอย่างรวดเร็วจนผมตกใจ  ติ๊บบอกกับผมว่าในตอนกลางวันหน้าหนาวแบบนี้ก็จะพอๆกับห้องเราที่เปิดแอร์




นอนคือประมาณ 25 องศา  แต่ทว่ากลางคืนอากาศที่นี่ก็จะเย็นจนบางครั้งอุณหภูมิเหลือแค่ 1- 2 องศาเท่านั้นเอง

 

อากาศหนาวๆแต่บ้านติ๊บไม่มีเครื่องทำน้ำอุ่น  แล้วผมจะอาบน้ำยังไงละทีนี้

 

'' ถ้าไม่อาบน้ำประปานี่พี่ไม้ก็ต้องตักน้ำจากบ่อนั่นนะ  ขึ้นมาอาบ  น้ำในบ่อก็อุ่นกว่าน้ำจากท่อประปานิดหน่อยอะ ''
 

[dr.mike]

 

ขอโทษอย่างแรงที่ก้าวก่ายหน้าที่  เพราะนายแฮคมองไม่เห็นตอนที่ 42  เกิดปัญหาทางเทคนิคนิดหน่อย

พี่เลยเอามาโพสต่อให้  แต่ไหงพอก๊อบมาเพสแล้วมันเป็นสภาพแบบนี้หว่า

วานนายแฮคจัดการอัพใหม่ให้ทีแล้วกันนะ  พอดีพี่ไม่รู้จะทำไงให้นายเห็นตอนที่ 42 อะ

มีขางคนเข้ามาในบลอคบอกตอนที่ 42 หายไปเหมือนกัน  แต่บางคนก็อ่านได้ปกติ  พี่เลยงง

รบกวนทำให้อยู่ในสภาพที่เรียบร้อย(กว่านี้) ให้ด้วยละกันนะน้องชายยย

[JJHJJH]

^
^
จิ้มบวกพี่หมอไม้และแฮ็คส์จ้า

เหมือนพาทัวร์เลย อิอิ

[Loidelohm]

ไม่ผ่านมาทางยโสธรบ้านผมเลยเหรอ.....
แล้วออกทางศรีสะเกษ สุรินทร์ บุรีรัมย์ นครราชสีมา แล้ววกขึ้นทางบ้านไผ่ ขอนแก่น ไปชุมแพ
ออกชัยภูมิ ขึ้นเขาพังเหย ทะลุเพชรบูรณ์ แล้วก็ขึ้นพิษณุโลก อิอิ ครบรอบวงแหวนขนาดยักษ์ใหญ่เลยครับ
ครึ่งประเทศแน่ๆ


หึ หึ

(อยากบอกว่า คนละทางเลยเด้ออออออออออออออออออออออ)

[BlackClover]

พี่ไม้แย่แล้ว...จะอาบน้ำได้ไหมเนี้ย
แม่น้ำสองสี...ตอนที่ดูมันสองสีจริงๆนะ สีข่นๆกับสีใสๆ เหอๆๆ
คนเขาพูดแบบนั้นก็พยายามม๊อง มอง (ระหว่างนั่งรอบั้งไฟพญานาค) มันเห็นแบบนั้นจริงๆ

[dr.mike]

 

มาทักทายก่อนแวะไปดูดารารุ่ง  อัพให้ล่วงหน้าไปหลายตอนแล้ว

ไงฝากน้องแฮคจัดการให้ทีแล้วกันคับ

ตอนนี้จะเป็นอีกตอนที่น่ารักๆ  อย่าลืมคอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะค้าบบบ

ครบพันรีไวๆ หมอติ๊บจะได้ปรากฎตัวบนบอร์ดซะที

[thehackzzi]

เสื้อกาวน์เก่าๆ.....กับเราสองคน ตอนที่ 42 อิ่มใจจัง
08:19 on 7/6/2010

และทันทีที่ผมนำรถเข้าจอดในบ้าน ที่ได้ขึ้นชื่อว่าบ้านของติ๊บ ภาพที่ผมได้เห็นก็เล่นเอาผมน้ำตาซึมไปกับความรักความผูกพันของติ๊บกับย่าและป้าเอา เสียไม่ได้

เด็กน้อยหน้าตาใสซื่อ ก้าวลงไปจากรถโผกอดผู้เป็นย่า ก่อนกราบแทบอกผู้เป็นย่าและกอดกันกลมแน่นด้วยความคิดถึง ย่าหอมแก้มติ๊บก่อนลูบหัวรับขวัญหลานชายตัวน้อย ที่ตอนนี้ผมรู้สึกได้ว่าติ๊บยังเด็กอยู่มากๆ ในสายตาของหญิงวัยเก้าสิบผู้เป็นย่า รอยเหี่ยวย่นบนใบหน้าบอกถึงการผ่านอะไรมากมายในชีวิตมาเยอะแยะ แต่ผมยังเห็นรอยยิ้มและความรักที่ย่ามีต่อหลานอย่างท่วมท้นจนผมเองรู้สึกได้

ก่อนติ๊บหันไปกราบและกอดป้า ที่ตอนนี้ใบหน้าเต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มที่การรอคอยของเธอตลอดทั้งวันนี้ สิ้นสุดลง พร้อมกับการมาถึงของหลานชายผู้เป็นที่รัก

หลังจากกอดจูบรับขวัญหลานกันเป็นที่เรียบร้อย ทั้งป้าและย่าก็ออกมาต้อนรับผมที่กำลังขนของลงจากรถซึ่งก็ไม่ได้มีอะไรมากมายไปกว่าเสื้อผ้า และของฝากที่เราแวะกันมาตลอดสองข้างทางของทุกจังหวัด

มาถึงตอนนี้ผมขอเล่าด้วยภาษากลางแล้วกันนะคับกับสิ่งที่ป้าและย่าพูดจาเพราะมันเป็นสำเนียงภาษาท้องถิ่น ที่ผมก็ฟังออกบ้างไม่ออกบ้าง รู้เรื่องบ้าง ไม่รู้เรื่องบ้าง ต้องอาศัยล่ามผู้เป็นเจ้าของบ้านอยู่บ่อยครั้ง

ทันทีที่ผมจัดการหอบข้าวของเข้ามายังตัวบ้าน ตอนนี้ติ๊บก็กำลังง่วนอยู่กับการช่วยหญิงวัยล่วงห้าสิบปีเศษผู้เป็นป้าจัดการกับเรื่องอาหารการกินอยู่ในครัว และตอนนี้เองที่ผมมีโอกาสได้เดินสำรวจ รอบๆ บ้านของเจ้าตัวเล็ก

บ้านหลังเล็กๆ ชั้นเดียวก่อด้วยอิฐบลอคดิบๆ ที่ตอนนี้หน้าต่างยังต้องใช้สังกะสีตีกันแดดกันฝนอยู่รอบตัวบ้าน  ยังไม่มีการกั้นห้องเป็นที่เป็นทางมีเพียงตัวบ้านโล่งๆแล้วจัดแยกออกเป็นห้องนอนของป้าและย่าออกจากโถงของบ้านด้วยตู้เสื้อผ้าตัวใหญ่สองสามตัว นี่คงเป็นความเรียบง่ายบนความพอเพียงซิน่ะ

ข้างหลังบ้านเป็นครัวแบบชาวบ้านๆ ที่ยังต้องใช้เตาอั้งโล่ และวัตถุดิบที่เป็นเชื่อเพลิงคือถ่านและฟืน ด้าน หลังสุดของบ้านเป็นห้องน้ำที่ติ๊บบอกว่าจะมาทำใหม่ให้ย่าและป้าที่บอกว่าไม่ปลอดภัยเพราะห้องน้ำไม่ได้ติดอยู่กับตัวบ้านเวลาหน้าฝนพื้นโดนฝนจึงทำให้ย่า ลื่นและล้ม ทำให้เจ้าตัวเป็นห่วงย่าและป้าจึงอยากมา ทำห้องน้ำใหม่ให้ย่าและป้านั้นเอง คิดมาถึงตรงนี้ผมอมยิ้มในความกตัญญูของติ๊บเอาเสียไม่ได้ ที่สู้อดทนไปสอนหนังสือ ไหนจะงานที่คลินิกที่ต้องเจียดเวลาพักผ่อนในตอนเลิกเรียนไปทำ แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้ติ๊บรู้คุณค่าของเงินแหละน่า

บ้านหลังเล็กตั้งอยู่ในพื้นที่ไม่ได้กว้างใหญ่มากมายเท่าไหร่นัก และตอนนี้ผมก็สังเกตถึงความอบอุ่นของบ้านหลังนี้ได้จริงๆแล้วซิ ภาพติ๊บในวัยเด็กถ่ายทอดมาจากผู้เป็นย่าให้ผมได้ฟังและรับรู้เรื่องราวๆ ต่างๆ มากมายในชีวิตของติ๊บ เด็กน้อยเติบโตมาในบ้านหลังนี้ ซึ่งตอนนั้นยังเป็นบ้านไม้ยกพื้นสูงแบบชาวชนบททั่วไป เพิ่งจะมาเปลี่ยนเป็นบ้านชั้นเดียวก่ออิฐบลอคเมื่อไม่กี่ปี่ที่ผ่านมาจากการทำงานไร่ยาสูบของผู้เป็นป้า

บ้านหลังน้อยหลังนี้อยู่บนพื้นที่ไม่กว้างขวางก็จริง แต่มีเล้าไก่อยู่หลังบ้านมีต้นไม้ปกคลุมไปทั่วเช่นต้นขนุน มะเฟือง มะม่วง มะพร้าวที่ปลูกเป็นแนวอยู่ทางหลังบ้านย่าบอกว่าปลูกไว้เป็นแนวกันลม เพราะหลังจากบ้านของแกไปก็เป็นทุ่งหน้าโล่งๆของชาวบ้าน

ส่วนข้างบ้านก็มี ต้นลำใย ส้มโอ มะม่วง สวนกล้วย รวมไปถึงแปลงผักสวน ครัวที่ย่าปลูกเองกะมือ  ผมฟังมาถึงตอนนี้ก็ออกอาการ งงกับย่าว่ายังสามารถปลูกผักสวนครัวหรือทำงานอื่นๆได้เป็นอย่างดี  เพราะย่าบอกว่าไม่อยากอยู่เฉยๆทำอะไรได้ก็อยากจะทำ  อืมมม  เป็นย่าที่น่ารักจริงๆ

ทางหน้าบ้านเป็นต้นมะปรางอยู่หลายต้น และต้นมะยม รวมไปถึงกล้วยไม้สวยๆ ต้นที่แข่งกันออกดอกอยู่ตามกิ่งก้านของต้นมะปราง และตอนนี้ย่ากับผมก็นั่งอยู่บนแคร่ใต้ต้นมะปรางระหว่างรอติ๊บและป้าจัดการ กับข้าวมื้อเย็น

ตอนนี้ย่าวัยเก้าสิบปีเศษอยู่ในชุดเสื้อพวงของคนแก่ ผมก็ไม่รู้ว่าอะไรคือเสื้อพวงรู้แต่ว่าติ๊บบอกว่าซื้อเสื้อพวงมาให้ย่า ผมก็เพิ่งมารู้เอากับติ๊บนี่แหละ ลักษณะก็คล้ายเสื้อคอกระเช้า แต่ไม่มีลูกไม้ลูกเล่นอะไรเยอะแยะอย่างเสื้อคอกระเช้า ผ้าถุงลายสวยที่ย่าบอกว่าทอเองกับมือเมื่อตอนที่แกยังทอผ้าอยู่ แต่ตอนนี้วิถีการทอผ้าได้หายไปจากหมู่บ้านจนหมดสิ้นแล้ว

ในขณะที่ผมเองก็เอาใจย่าด้วยการช่วยตะบันหมาก ผมว่ามันสนุกและมีเสน่ห์ดีพิลึก

ตอนนี้ค่ำแล้วยุงเริ่มจะกัดผมแล้วซิ แต่ผมชอบที่จะนั่งบนแคร่นี้จัง ผมว่ามันเป็นสัญลักษณ์บ่งบอกความเป็นชนบทได้เป็นอย่างดีเลยนะ แคร่

แต่นอกเหนือจากแคร่ใต้ต้นมะปรางแล้ว คงเป็นอากาศดีๆ ที่บริสุทธิ์นี่แหละที่ทำให้ผมหายใจได้เต็มปอดแบบที่ไม่เคยได้ มีโอกาสได้สัมผัสมาก่อน

ตอนนี้เราสี่คนนั่งกันอยู่ภายในบ้าน และผมก็สังเกตว่าในบ้านของติ๊บไม่ได้มีสิ่งอำนวยความสะดวกอะไรเลยนอกจากทีวี เล็กๆ หนึ่งตัว

เรานั่งทานข้าวกันหน้าทีวีและอาหารเย็นมือนี้ก็เรียกน้ำย่อยจากผม ได้เป็นอย่างดีเช่นกัน ปลาช่อนตัวใหญ่เผาในกระบอกไม้ไผ่ น้ำจิ้มสูตรเด็ดของป้าที่เล่นเอาผมพุงกาง นอกจากนี้ย่าและป้ายังรับขวัญหลานรักด้วยอาหารจานโปรดของติ๊บ คือแกงไก่ใส่ฟักทอง

มาตอนนี้ผมจึงเข้าใจว่าตลอดเวลาที่ผมจินตนาการถึงอาหารพื้นบ้านของติ๊บนี่ผมคิดผิดไปถนัดเลย เจ้าตัวจึงมาเผยเอาตอนหลังว่า ที่พี่ไม้คิดก็ถูกแต่ส่วนใหญ่จะเป็นพวกแห้งแล้ง นครพนม เป็นดินแดนที่อยู่เหนือสุดของภาคอิสาน  มีแม่น้ำโขงไหลผ่าน ชาวบ้านจึงมีอาหารหลักเป็นปลา และนอกจากนี้แถวนี้ก็ไม่ได้แห้งแล้งแต่กลับเป็นพื้นที่ชุ่มน้ำเพราะ นอกจากน้ำโขงแล้ว ที่หมู่บ้านของติ๊บยังมีแม่น้ำสงครามไหลผ่าน เวลาไปบรรจบกันก็จะเป็นแม่น้ำสองสี ไว้พรุ่งนี้ติ๊บจะพาผมไปดูว่าเป็นสองสียังไง

อาหารจานหลักแสนจะอร่อยผ่านไป มาตบท้ายด้วยของหวานฝีมือย่าที่ทำรอติ๊บ ซึ่งผมรู้แล้วละว่าคืออะไร แกงบวชฟักทอง เพราะผมเห็นติ๊บซื้อขนมหวานชนิดนี้มาทานที่ห้องบ่อยๆ และเจ้าตัวก็บอกผมหลายทีแล้วว่าเป็นอาหารเมนูโปรดถ้าเมนูนั้น มาจากฟังทอง

หลังจากอาหารเย็น ผ่านไปเป็นเวลาสองทุ่มกว่าๆที่นี่ก็เงียบสงบไม่มีเสียงอะไรให้วุ่นวายเหมือนอย่างเมืองกรุง  ไม่มีเสียงรถราไม่มีเสียงผู้คน จะมีก็แต่เสียงแมลงกลางคืนและนกกลางคืน หรือไม่ก็เสียงหมาเห่า หมาหอน มาเป็นระยะ แต่ตอนนี้อากาศเริ่มเย็นขึ้นอย่างรวดเร็วจนผมตกใจ ติ๊บบอกกับผมว่าในตอนกลางวันหน้าหนาวแบบนี้ก็จะพอๆ กับห้องเราที่เปิดแอร์นอนคือประมาณ 25 องศา แต่ทว่ากลางคืนอากาศที่นี่ก็จะเย็นจนบางครั้งอุณหภูมิเหลือแค่ 1- 2 องศาเท่านั้นเอง

อากาศหนาวๆ แต่บ้านติ๊บไม่มีเครื่องทำน้ำอุ่น แล้วผมจะอาบน้ำยังไงละทีนี้

“ถ้าไม่อาบน้ำประปานี่ พี่ไม้ก็ต้องตักน้ำจากบ่อนั่นนะ ขึ้นมาอาบ น้ำในบ่อก็อุ่นกว่าน้ำจากท่อประปานิดหน่อยอะ”
...>To bE CoNtInue

เขียนโดย: dr.mike
พิสูจน์อักษรโดย: Hackz

[lomekung]

 

พี่ไม้

[lomekung]

+1ให้กะนาย hack ที่ขยัน up

[roseen]

น่ารักมากเลยครับน่ารักทั้งคู่ขอให้รักกันนานๆ