หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[TANYAjip]

อีก 399 รี ก็จะได้คุยกับพี่ติ๊บแว้วว   ไม่ไกลเกินเอื้อม   

แล้วถ้าชอบทั้งแบบอาเสี่ยกับนักกีฬา  มีแฟนทีเดียวสองคนจะผิดไหมเนี้ย

[dr.mike]

 

TANYAjip............อะนะ ว่ากันไป  สวยเลือกได้  ทำได้อยู่แล้วค้าบบบบ 55555

[PEENAT1972]

ช่วยดันให้ครบ 1000 ไวๆ

[BlackClover]

พลพรรครักหมอติ๊บ ร่วมด้วยช่วยกันดัน อิอิ

ที่บ้านฝนตก...กทม ตกไหมคะพี่ไม้

[TANYAjip]

อย่างหนู  ไม่สวยแล้วยังกล้าเลือกต่างหากค่ะ  

พี่ไม้ค่ะ  รูปดิสพี่คนนี้  เค้าเพิ่งทำหนูเสียใจค่ะ  สดๆร้อนๆ เมื่อเช้านี้เอง   

[dr.mike]

TANYAjip..........เป็นกิ๊กชีวอนเหรอคับ  โห  สวยเลือกได้จริงๆ

pattra_13 ........เห็นด้วยช่วยดันไวๆนะคับ

PEENAT1972.....มีแต่คนอยากคุยกะหมอติ๊บ  สงสัยจะเบื่อผมกันแล้วมั้งป้าแก่

มื้อเที่ยงอากาศครึ้มๆ  แอบงีบตอนไม่มีคนไข้  แต่สะดุ้งตกใจเพราะไอ้ตัวเล็กโทรมาบอกจะหนีไปเที่ยวกะไอ้หมอหน้าจืดดดดดด  ที่กระแดะพักงานจากเชียงใหม่  มาเที่ยว กทม  เฮ้อออ  เซ็งงงงง  หึงเว้ยยยยยย

[TANYAjip]

ใจร่มๆค่ะพี่  เค้าแค่เพื่อนกัน  พี่ิ๊ติีบรักพี่ไม้จะตาย 

ซีวอนไม่ใช่กิ๊กหนูหรอก  หึงไว้ให้อีกคนต่างหาก 



คนนี้ที่ซีวอนต้องรับผิดชอบ 


ปล  ดันกันเข้าไป  จะนั่งเฝ้าทั้งวันจนกว่าจะครบ 1000 รี

[sweetener]

^
^
^
หลงรักผู้ชายมัดจุก

หึงก็ตามไปคุมเลยค่ะ
จะได้ไม่ต้องกังวล

[Loidelohm]

อ้าว หมอหน้าจืดยังไม่วางมือเหรอครับ หมอไม้
เอางี้ ไปใหนไปด้วย
กินใหนกินด้วย

แต่ว่า เค้าคงแค่เพื่อนม้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
คงเจาะไม่ผ่านความภักดีต่อหมอไม้ได้หรอก ผมเชื่อใจหมอติ๊บนะครับ
แต่ ควมปะหมาดคือควมตาย นะหมอไม้

อิอิ..........รักกันอย่าให้มันแหลมหน้า ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕

[BlackClover]

พี่ไม้อย่าน้อยใจไปคะ...คนอื่นๆแค่อยากคุยกับพี่ติ๊บบ้าง^^

ปล. หึงก็ตามไปคุม สิคะ หุหุ

[nonae]

5555 อย่าหึงมากนะ หมอไม้ เด๋ว เจอหมอติ๊บ จัดการอย่าหาว่าไม่เตือนนะ...
รู้อยู่แล้วนะ ว่าหมอติ๊บ เวลาเอาจิงขึ้นมาเป็นยังไง....
ใจเย็น ๆๆ คิดซะว่าหมอติ๊บ อยู่ที่ทำงานละกัน...

[dr.mike]

nonae..............ก็พยายามจะไม่คิดแล้วคับ  แต่พอเอ่ยชื่อไอ้หมอบอยหน้าจืดนี่ทีไร  มันตะหงิดๆในใจทุกที

pattra_13 ........ก็อยากตามไปคุมนะคับ  แต่พอดีติดงาน  แต่ไม่เป็นไรถือซะว่าเชคเรทติ้งหมอติ๊บหน่อยละกันนน

Loidelohm........กำลังพยายามทำใจ  มาพูดให้คิดซะได้  ไม่ดี  ไม่เอา  ไม่พูด

sweetener.......สนับสนุนให้ตามไปกันจังเลย  ไปเดี๋ยวก็โดนหมอติ๊บล้ออีกอ่ะ ว่ามานั่งแก่อยู่คนเดียว

TANYAjip........ตัดใจจากชีวอน  มาเป็นไม้เกียมัวร์แทนก็ได้  หล่อพอกัน  เอิ๊กกๆๆๆ

[BlackClover]

dr.mike.............อ๊ะ พี่ไม้หล่อพอๆกับ ซีวอนเหรอ?? หุหุ
จะพยายามเชื่อ ^^

[dr.mike]

 

ของแบบนี้ไม่เชื่ออย่าลบหลู่คร้าบบบบบบบบบบบบ

[sweetener]

อย่าเชื่อเพราะเขาว่า  อย่าเชื่อเพราะเขาพูด
หมอไม้ สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็นค่ะ
ของอย่างนี้ต้องได้รับการพิสูจน์


โดนหมอติ๊บล้อบ่อยๆ ก็ตามหมอติ๊บแนะนำเลยค่ะ
บำรุงราษฎร์  ให้หมอติ๊บจ่าย แลกกับค่าจัดฟันสมัยนมนาน
 

[Loidelohm]

เอ่อ................จินตนาการว่าหมอไม้ ขี้เหร่สุดๆไม่ได้เหรอครับ
ประมาณว่า ขี้มูกเละตลอดเวลา มีหูข้างเดียว ตาซ้ายเหล่ จมูกบี้ ประมาณนี้ไม่ได้เหรอ
ตัวอ้วนเผละไปด้วยไขมันอ่ะ หนักประมาณ ๑๒๐ โล

หึ หึ .............. ถ้าจินตนาการดี มันก็จะอิจฉาหมอติ๊บนะซี้.............

หมอไม้ครับ ผมไม่เคยขูดหินปูนเลยตั้งแต่เกิดมา มีคำแนะนำดีๆก่อนไปพบหมอ( แถวบ้าน )บ้างมั้ยครับ
(ไม่อยากโดนหมอว่าตรงๆ )

[TANYAjip]

โหยยย  มาหลงหมอไม้เกียมัวร์แทนซีวอน  ชีวิตหนูจะไม่ต้องโดนพี่หมอติ๊บไล่กระทืบหรอค่ะ  

หลงหมอติ๊บดีกว่า   ฮ่าๆ  ไม่กลัวหมอไม้เกียมัวร์หรอก แว๊ 

[BlackClover]

ฮ่าๆ นั้นสิ พี่ไม้เกียมัว...เลยไม่ต้องกลัวพี่ไม้ตืบ
แต่ถ้าหลงพี่ไม้ ...เกียมัวของพี่ไม้ตืบเอาน่ะสิ

[dr.mike]

pattra_13..........งะ  ทำไมใครก็รักแต่หมอติ๊บ  โลกนี้ไม่มีความยุติธรรม(กะคนหน้าตาดี)แบบผมเลยยยยย

TANYAjip...........หมอติ๊บเหรอคับจะกระทืบใครเป็น  ตั้งแต่คบกันมา7-8 ปี  คำหยาบที่สุดในชีวิต....ไอ้บ้า....

Loidelohm..........ไม่ต้องจินตนาการเลวร้ายขนาดนั้นก็ได้คับ  ใจร้ายจังงงงง

sweetener..........สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น  สิบตาเห็นไม่สู้มือคลำ  สิบมือคลำไม่สู้ทำเอง  เหออออๆๆๆ

ปล.เมื่อตะกี้หวานใจพวกคุณโทรมาละ  ลั้นล้ากินไอติมอยู่ที่เซ็นทรัลลาดพร้าวโน่นแน่ะ 
สาธุขอให้ไอติมหกเลอะเสื้อกาวน์  ส่วนไอ้หมอหน้าจืดนั่นขอให้ไอติมติดคอตายไปเลยยยยย

[BlackClover]

พี่ไม้!!! 
ถ้ามีข่าวว่าหมอกินไอติมติดคอตาย น้องจะไปแจ้งความว่าพี่เล่นคุณไสย์  คิคิ
คบกันมา 7-8 ปี ...อ๋อ  ลืมไปว่าพี่พรากผู้เยาว์

ปล. อยากชวนหวานใจ(ของพี่ไม้)ไปดูไหลเรือไฟด้วยกันได้ไหม? (อีกหลา่ยเดือน) 

[TANYAjip]

แบบนี้แสดงว่า  มาหลงหมอไม้ได้  พี่หมอติ๊บไม่ว่าหรอ  พี่ติ๊บอาจจะพูดน้อย ต่อยอาจถึงตายก็ได้ค่ะ

พี่หมอติ๊บเรียบร้อยกว่าหนูอีกอ่ะ  คำว่า ไอ้บ้านี่  ถือว่าเป็นคำสุภาพเลยนะนั้น


เออ  พี่ค่ะ  ไอติมติดคอตาย   จะเป็นรายแรกของโลกเลยรึเปล่าค่ะนั้น แช่งได้ฮามากค่ะพี่ 

ทีกับพี่ติ๊บ  แค่ให้หกใส่เสื้อกราวเอง  (พี่หมอติ๊บใส่เสื้อกราวไปเดินห้าง?)

[dr.mike]

TANYAjip..............(พี่หมอติ๊บใส่เสื้อกราวไปเดินห้าง?) เป็นปกติของเค้าอยู่แล้วคับ  ชุดทำงานชุดเที่ยว ชุดเดียวกัน

pattra_13 ............อยากชวนหวานใจ(ของพี่ไม้)ไปดูไหลเรือไฟด้วยกันได้ไหม? (อีกหลา่ยเดือน)
                          ไปดูมาหลายทีแล้วคับ  ไหลเรือไฟ  ไหว้พระธาตุ บั้งไฟพญานาค  ปราสาทผึ้งแถวละแวกนั้นไปมาละ

[TANYAjip]

พี่สองคนออนทัวร์กันจัง  เชื่อไหมว่าที่พูดมานี่ ยังไปไม่หมดเลย ทั้งๆที่บ้านก็อยู่แถวๆนั้นแท้ 

คนเยอะจริงๆ ช่วงที่มีงาน  แม่ไม่ให้ออกไปเลย กลัวลูกสาวโดนฉุด (ที่จริงกลัวลูกไปฉุดเค้ามากกว่า555+)


ปล  วันนี้อยู่ดันทั้งวันจริงๆนะเนี้ย

[เจ้าชายรองเท้าแตะ]

เฮ้ออ~ พี่หมอติ๊บโคตรน่ารักจังเลยอ่ะ


ว่าแต่ พี่หมอหน้าจืดกับพี่หมอติ๊บยังเป็นเพื่อนกันอยู่หรอเนี่ยยย? อิอิ นึกว่าจะแยกย้ายกันไปทำงานซะแระ

[BlackClover]

ที่พูดมาไปหมด ยกเว้นแห่ปราสาทผึ้ง...
แต่บั้งไฟพญานาคมันขึ้นมาจากน้ำจริงๆเนอะ มิน่าเขาถึงศรัทธากัน
ช่วงเทศกาลรถเยอะมาก มาจากทุกภาคในประเทศจริงๆ...

ปล.ไม่นึกว่าพี่ก็ขาทัวร์ อิอิ
ปลล. เพื่อหมอติ๊บเราต้องดัน ^^

[dr.mike]

pattra_13 ...........ก็ไม่ใช่ขาทัวร์เท่าไหร่หรอกคับ  แค่ไม่อยากขัดใจใครบางคนเท่านั้นเอง  สั่งอะไรก็ต้องตามนั้นนนน

S=UUllnJllSJ .......ก่อนหน้านี้ก็แยกย้ายกันแล้วคับคนนึงไปใช้ทุนที่เชียงใหม่  อีกคนได้ทุนมาเรียนต่อใน กทม แต่ก็ไม่ได้เลิกติดต่อกันซะทีเดียว  เมื่อนานๆทีไอ้หมอบอยหน้าจืดก็ลั้นลามาจากเชียงใหม่  ให้ผมมีเคืองอยู่บ่อยๆ

TANYAjip...........วันนี้วันศุกร์คนไข้เงียบเหงาเป็นธรรมดาของหมอฟันคับบบ  ก็กะดันให้ครบพันไวๆไง  จะได้แชทกะหมอติ๊บหลังไมค์  ไม่ชอบใจหรอกเหรอคับ  เผื่อจะเบื่อหน้าหล่อของผมกันแล้ว

[thehackzzi]

เสื้อกาวน์เก่าๆ..... กับเราสองคน ตอนที่ 38 มุมสงบ ของชีวิต Final (ว่าที่ลูกสะใภ้)
18:51 3/6/2010

รุ่งเช้าของวันอาทิตย์สดใสที่แสงแดดยามเช้าเริ่มสาดแสงเข้ามาทักทายเราสองคนจากหน้าต่างของห้องพัก เช้านี้จะทำไรกันดี ผมยังไม่ได้วางแผนถึงโปรแกรมวันนี้เลย  เอาไงดีหว่า ปลุกเจ้าตัวเล็กก่อนแล้วกัน แต่ทันทีที่ผมลุกตื่นขึ้นมากเตียงรอบห้อง ก็ไม่พบเจ้าตัวเล็กแล้ว หายไปไหนอีกแล้วหว่า

แต่ทันทีที่ผมลุกขึ้นมายืนตรงระเบียงเพื่อขับไล่ความขี้เกียจที่สิงสถิตในร่างกายผมมานานออกไป ก็พบกับร่างบางเล็กๆ นั้นเดินเลียบชายหาดอยู่ข้างล่างโน่นแน่ะ ลงไปไม่ปลุกกันซักคำ

ผมสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองก่อนเดินไปหยิบนมในตู้เย็นลงไปให้เจ้าตัวเล็กที่ต้องกินเป็นประจำทุกเช้าลงไปด้วย

“อรุณสวัสดิ์คร้าบผม” ติ๊บเอ่ยทักทายผมในตอนเช้า

“จะลงมาทำไมไม่ปลุกพี่เลยละ” ผมเอ่ยถามพร้อมยื่นนมให้หนึ่งกล่อง

“ก็เห็นนอนหลับสบายอยู่นี่นา เลยไม่อยากปลุกให้เสียอารมณ์ แล้วเดี๋ยวแดดเริ่มแรงเดี๋ยวติ๊บก็ขึ้นไปแล้ว” เจ้าตัวบอกเหตุผลที่ไม่ยอมปลุกผมจากการหลับไหล

“ก็ปลุกได้ทำเป็นคนอื่นคนไกลไปได้เนอะ” ผมบอกก่อนเดินไปรวบร่างบางนั้นแล้วปล้นหอมแก้มไปหนึ่งที

“แล้ววันนี้เราจะไปไหนกันดี” ผมเอ่ยถามติ๊บขึ้นมา

“ยังไม่รู้เลยคับ แต่ติ๊บไม่อยากกลับไปถึงที่โน่นตอนค่ำนะ พรุ่งนี้ติ๊บมีเรียน พี่ไม้ทำงานเดี๋ยวจะเหนื่อย”

“ไปไหว้พระกันดีมั้ย” ผมยื่นข้อเสนอ

“ที่ไหนเหรอ” ติ๊บถามพร้อมทำหน้างง

“แถวนี้มีวัดดังๆ อยู่พอสมควร เดี๋ยวพี่พาไป ไปหาไรกินกันก่อนมั้ย”

แล้วมื้อเช้าของเราก็ผ่านไปด้วยอาหารเช้าจากทางโรงแรม ก่อนไปเก็บสัมภาระเราทั้งสองคนจากบนห้องและลงมาที่รถเรียบร้อยในเวลาไม่กี่นาที ก่อนออกจากโรงแรมเราสองคนก็ไม่ลืมแชะภาพไปเป็นที่ระลึกว่าครั้งนึงเราเคยมาที่นี่ด้วยกัน

ผมก็บึ่งรถออกจากโรงแรมมุ่งหน้าสู่วัดที่พ่อแม่เคยพาผมมาแล้วทีนึง ‘วัดห้วยมงคล’

ผมขับรถมาจนถึงทางขึ้นไปวัดห้วยมงคล ตอนนี้สองข้างทางเป็นทางขึ้นเขา แต่ไม่สูงชันมากนัก บรรยากาศสองข้างทางเงียบสงบ นานๆ จะมีรถขับสวนเรามาซักคันหนึ่ง

“ทำไมถึงอยากไปที่วัดนี้อ่ะคับ” ติ๊บเอ่ยถามผมขณะนั่งมองป่าสองข้างทาง ด้วยความสนใจ

“ก็พอดีพ่อกับแม่พี่เคยพาพี่มาที่นี่แล้ว พี่ก็รู้สึกว่าวัดสะอาด สวยดี แถมมีรูปปั้นหลวงปู่ทวดที่ใหญ่ที่สุดในโลกเลยนะ ติ๊บไปเห็นแล้วเดี๋ยวจะชอบ”

ภายในเวลาไม่กี่นาทีต่อมา ผมก็นำรถคู่ใจเข้าจอดบริเวณที่จอดรถของทางวัด ที่ตอนนี้แน่นขนัดไปด้วยผู้คนที่มากราบไหว้หลวงปู่ทวด ทันทีที่ลงจากรถ

“โอ้โห หลวงปู่ทวดองค์ใหญ่จริงๆ ด้วยแฮะ” ติ๊บตื่นตะลึงกับความใหญ่โตของหลวงปู่ทวดองค์ใหญ่ ที่ตระหง่านอยู่เบื้องหน้าเราตอนนี้

“ป่ะ เดี๋ยวพี่พาขึ้นไปไหว้” ผมเดินนำติ๊บขึ้นมาถึงด้านบนซึ่งเป็นฐานของหลวงปู่ทวดก่อนพากันจุดธูปเทียนบูชา ขอพรจากพระ

“ที่นี่ไม่ต้องขอพรพระเสียงดังๆ ใช่มั้ยพี่ไม้” ติ๊บถามผมเพราะถ้าจำได้คราวก่อนที่ไปไหว้เจ้าแม่กวนอิมหยกขาวที่พิษณุโลกนั่นผมเคยแกล้งบอกให้ติ๊บขอพรดังๆ มาแล้วทีนึง

“ไม่ต้องหรอก อธิษฐานตามปกติธรรมดานั่นแหละ” ผมบอกก่อนยื่นดอกไม้ธูปเทียนให้ติ๊บ

‘สาธุขอให้คนที่อยู่ข้างๆ ลูกในตอนนี้มีแต่ความสุข

ขอให้เรื่องร้ายๆ ผ่านพ้นไปจากชีวิตเขาเสียที

ขอให้เค้าสุขภาพกาย แข็งแรง  สุขภาพจิตสมบูรณ์

และที่สำคัญขอให้ เค้ารักลูกคนเดียวตลอดไป

สาธุ

สาธุ

สาธุ’

หลังจากไหว้พระขอพรแล้ว เราก็เดินลงมาด้านล่าง ที่นี่มีเสาเทียนต้นใหญ่และตอนนี้ผมเห็นหลายๆ คนโยนเศษเหรียญขึ้นไปให้มันค้างอยู่กับด้านบนของต้นเทียนนั้น หรือไม่ก็ให้เหรียญนั้นฝังเข้าไปในเนื้อเทียนเห็นคนแถวนั้นบอกกันว่าขอพรจะได้สมหวัง ผมพยายามครั้งแล้วครั้งเล่าโยนเศษเหรียญกี่รอบต่อกี่รอบเลยมั่ง ไม่ถึงมั่งไม่เข้าเป้ามั่ง จนชักจะเหนื่อยใจ สงสัยพรที่ขอจะไม่สมหวังซะละมั้ง

ติ๊บเดินมาข้างๆ ผม พลางควักเหรียญจากกระเป๋ากางเกง อธิษฐานบ่นงึมงำๆ ชั่วครู่ก็โยนเหรียญขึ้นไปแบบไม่ได้ดูชาวบ้านชาวช่องว่า เค้าโยนกันทีละเหรียญให้ครบสามเหรียญ แต่ติ๊บมาถึงอธิษฐานเสร็จก็โยนพรวดเดียวสามเหรียญขึ้นไปพร้อมกัน แต่เฮ้ย ไมมันไปค้างอยู่ด้านบนพร้อมกันสามเหรียญได้ไงวะ พี่ทำตั้งนานไม่ได้ซักเหรียญ โอ… ของเขาแรงจริง ยอมมมม… (Hackz …)

หลังจากนั้นผมกับติ๊บก็เดินไปรอบๆ วัด ที่นี่มีการเช่าบูชาเหรียญและวัตถุมงคลต่างๆซึ่งคนที่เข้ามากราบไหว้หลวงปู่ทวดก็ไปเช่าบูชากันแน่นขนัดศาลาเลยทีเดียว จากนั้นผมกับติ๊บก็ออกมาจากวัดในตอนสายๆ มุ่งหน้าสู่เพชรบุรีตามคำชวนของติ๊บ

จังหวัดเพชรบุรีนี้ ติ๊บบอกว่าตัวเองเคยเดินทางมาครั้งนึงแล้ว และที่นี่จะพาผมเที่ยวเอง

ติ๊บบอกให้ผมพาไปแวะร้านขายของฝาก ขนมหม้อแกงเจ้าดังของเมืองเพชร และมาถึงตรงนี้ที่ผมรู้ว่าติ๊บดูจะมีความสุขมากๆ กับการซื้อและชิมขนมหวานสารพัดอย่าง ที่ตอนนี้เจ้าตัวกำลังจับใส่ตะกร้าจนเกือบจะเต็มอยู่แล้ว

“เฮ้ย ซื้อไปทำไมเยอะแยะ” ผมถามด้วยอาการงุนงง

“ก็ติ๊บชอบกินหนมหวาน พี่ไม้ก็รู้ ซื้อไปไว้กินให้จุใจเลยไง”

“เดี๋ยวก็เป็นเบาหวานตายพอดี”

“ก็กินวันละนิดเดียวเอง” ติ๊บบอกพลางทำหน้าตื๊อผมเต็มที่

“อย่าลืมดูวันหมดอายุด้วยนะ ขนมพวกนี้เก็บไว้ได้ไม่นานหรอก”

ผมบอกไปเพราะดูแต่ละอย่างที่ติ๊บซื้อทั้งหม้อแกง ข้าวหลาม ทองหยิบ ทองหยอด ไม่เห็นจะเก็บไว้ได้นานซักอย่าง

และหลังจากเลือกของฝากและขนมหวานจนจุใจแล้ว ติ๊บก็บอกให้ผมมุ่งหน้าสู่ตัวเมือง ก่อนไปแวะกินก๋วยเตี๋ยวไข่ที่มีชื่อเสียงของเมืองเพชร ซึ่งเป็นครั้งแรกที่ผมมีโอกาสได้กินก๋วยเตี๋ยวไข่จริง อร่อยสมคำล่ำลือจริงๆ แฮะ ผมจึงจัดการเบิ้ลไปหลายชามเลยทีเดียว

นี่ก็สายมากแล้ว ผมคงต้องรีบกลับกันแล้วซินะกว่าจะถึงพิษณุโลกค่ำมืดแหงๆ เลย

คิดได้ดังนั้น ผมก็จากร้านก๋วยเตี๋ยวไข่ที่แสนจะอร่อยนั้น มามุ่งหน้าสู่กรุงเทพ เพื่อแวะไปล่ำลาพ่อกับแม่ก่อน

“เป็นไงมั่งเที่ยวกันสนุกมั้ย” เสียงแม่ผมเจื่อยแจ้วมาจากในครัวทันทีที่ผมกับติ๊บเดินเข้ามาในบ้าน

“ก็สนุกนะแม่บรรยากาศสวยดี แต่จะสนุกกว่านี้ถ้าพ่อกับแม่ไปด้วย” ผมพูดพลางเดินไปกอดแม่ที่กำลังทำอาหารมื้อกลางวันในตอนเที่ยงเศษๆ

“พ่อกับแม่ แล้วก็ม่อนไปกันบ่อยแล้ว เราอยู่ไกลไม่ค่อยมีโอกาสได้ไปเอง” พ่อผมที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนโต๊ะอาหารระหว่างรอแม่ทำกับข้าว พูดเสริมขึ้นมา

“ติ๊บซื้อขนมมาฝากคุณลุงคุณป้าด้วยนะคับ” ติ๊บบอกพลางดึงขนมหม้อแกงและขนมหวานอีกสองสามห่อมาวางบนโต๊ะอาหาร

“ขอบใจมากลูก ว่าแต่ซื้อมาทำไมเยอะแยะ” พ่อผมตอบพลางมองของหวานจากว่าที่ลูกสะใภ้

“ก็ไหนๆ ผ่านไปทั้งทีแล้วนี่คับ ตอนแรกว่าจะซื้อก๋วยเตี๋ยวไข่มาฝาก แต่ติ๊บกลัวมันจะเสียรสไปซะก่อน ก็เลยซื้อขนมหวานมาฝากแทนคับ”

“ลูกซื้อมาแบบนี้ ก็ถูกใจพ่อเขาเลยซิ ขนมหวานนี่ของชอบพ่อเขา กินเข้าไปเยอะก็เดี๋ยวน้ำตาลขึ้นอีกหรอก” แม่ผมเสริมบทขึ้นมาและทำให้ติ๊บเข้าใจถึงการป่วยเป็นโรคเบาหวานของพ่อผม

“อ่าวคุณลุงเป็นเบาหวานเหรอคับ” ติ๊บถามขึ้นมาด้วยท่าทางสนใจ

“แบบนี้ก็ต้องพลาดของหวานไปหลายอย่างเลย ติ๊บว่าอีกไม่นานติ๊บคงจะเป็นโรคนี้ตามคุณลุงไปแน่ๆ เลยเพราะชอบกินแต่ขนมหวานกินแต่ไอติม” ติ๊บบอกพลางหัวเราะ

“เป็นหมอจะเป็นเบาหวานเองได้ไงลูก ขายขี้หน้าคนไข้แย่เลย” พ่อผมตอบพลางหัวเราะอย่างอารมณ์ดี

“เดี่ยวอยู่กินข้าวกินปลากันก่อนนะแล้วค่อยกลับ” แม่ผมเอ่ยพร้อมยกอาหารมื้อเที่ยงลงมา…

อาหารเที่ยงมื้อนี้ที่บ้านผมเป็นก๋วยเตี๋ยวลุยสวน ขนมเบื้องญวน ปอเปียะสด ปอเปียะทอด ดูเป็นอาหารเวียดนามไปเลย เพราะพ่อเป็นเบาหวานแม่เลยต้องหาเมนูผักมาให้ทานเยอะๆ แทนการบริโภคแป้งกับน้ำตาลนั่นเอง และแน่นอนขนมเบื้องญวนนี่แหละของโปรดผมเชียวแหละ

“ทานเยอะๆ นะลูก จะได้ตัวโตๆ มีเรี่ยวมีแรง ดูผอมจังเลยเรา” พ่อผมดูจะสนใจคู่สนทนาคนนี้เป็นพิเศษแฮะ

“คงทานเยอะไม่ได้หรอกคับคุณลุง เพราะเพิ่งทานแล้วก็ออกมาจากเพชรบุรีนี่เอง โดยเฉพาะพี่ไม้ซัดไปหลายชามเลย” ติ๊บตอบพ่อผมอย่างอารมณ์ดีพลางแว้งมากัด ผมซะงั้น

“พี่ทานมาแล้วก็ทานอีกได้เยอะๆ เพราะแม่พี่ทำกับข้าวอร่อยลองชิมดูซิ อร่อยสู้ฝีมือย่าเราได้มั้ย” ผมบอกติ๊บพลางตักก๋วยเตี๋ยวลุยสวน พร้อมน้ำจิ้มสูตรเด็ดจากแม่ผมให้ชิม

“แล้วนี่ม่อนไปไหนแล้วละแม่” ผมถามถึงน้องชายตัวดีที่ไม่เห็นมาร่วมโต๊ะอาหาร

“ออกไปข้างนอกแต่เช้าแล้ว วันนี้มีเรียนพิเศษ” แม่ตอบผมก่อนจัดการอาหารตรงหน้าต่อไป

หลังจากอาหารเที่ยงผ่านไป ผมก็จัดการช่วยแม่ล้างจานอยู่ในครัว โดยมีติ๊บอาสามาช่วย แต่แม่ผมไล่ให้กลับไปนั่งที่เดิมเป็นเพื่อนคุยกะพ่อต่อไป และตอนนี้เองที่พ่อผมก็ไถ่ถามถึงเรื่องราวต่างๆ มากมายในชีวิตติ๊บ และติ๊บก็เล่าให้พ่อฟังไม่ได้ผิดเพี้ยนไปจากที่ผมเคยรับรู้มาจากติ๊บเมื่อตอนที่เราเพิ่งรู้จักกันเลย

พ่อผมฟังและก็ดูจะชื่นชอบกับเด็กคนนี้มากเป็นพิเศษ เพราะบางทีติ๊บก็มีแววตาเศร้า บางทีก็มีรอยยิ้มสดใสหัวเราะร่าเริง และบางทีก็มีออกอาการออดอ้อนให้พ่อผมได้เอ็นดูอยู่เสมอๆ ดูท่าคงเข้ากันได้ดี อาจจะเพราะเหตุผลนึงที่พ่อชื่นชอบในตัวติ๊บ ก็คงจะมาจากเมื่อครั้งยังเด็กพ่อเองก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร เป็นเด็กขาดโอกาสแต่ก็ดิ้นรนไขว่คว้ามาจนถึงทุกวันนี้ เมื่อมาเจอติ๊บเลยทำให้พ่อชื่นชมและสนับสนุนกันเป็นการใหญ่ ดูท่าจะผ่านด่านพ่อและแม่ไปได้อย่างฉลุยเลยนะหมอติ๊บ ผมคิดในใจก่อนยิ้มให้กับตัวเอง (Hackz …)

“คืนนี้น่าจะนอนค้างกันที่นี่ซักคืนน่ะ” แม่ผมยื่นขอเสนอในขณะที่เราขอตัวกลับ

“ไม่ได้หรอกแม่ พรุ่งนี้น้องเขามีเรียน ไม้เองก็มีทำงาน ไว้คราวหน้าจะมาค้างกะแม่ให้หนำใจเลย” ผมตอบพลางกอดแม่แน่น

“เดินทางกลับดีๆ นะลูก ไว้มีโอกาสพ่อแม่จะไปเยี่ยม หรือเบื่อๆ ก็เข้ามาเยี่ยมพ่อกับแม่บ้าง คนแก่อ่ะขี้เหงา” พ่อผมเอ่ยขึ้นขณะเดินมาส่งผมกับติ๊บรถ

“ฝากดูแลไม้มันด้วยนะ ไอ้ลูกคนนี้อ่ะโตแต่ตัว ดูแลตัวเองไม่ค่อยได้หรอก” พ่อผมสั่งติ๊บดูซิ เอาลูกมาขายแบบนี้ซะงั้นพ่อผม

“ไปแล้วนะพ่อ หวัดดีคับพ่อ หวัดดีคับแม่” ผมกราบพ่อกับแม่แล้วกอดพ่อกับแม่ก่อน เดินมาเปิดประตูรถและขับออกมาจากบ้านย่านสะพานควายเอาตอนบ่ายแก่ๆ

“วันนี้ถึงห้องค่ำแน่เลยเรา” ผมบ่นขณะเจอรถติดแบบเกินพรรณนาของย่านสะพานควาย

“ใจเย็นๆ ถึงตอนไหนก็ตอนนั้นแหละ ถือซะว่าซื้อเวลาให้ได้อยู่กับพ่อกับแม่ไง” ติ๊บบอกพลางบีบมือผมเบาๆ

“แล้วพ่อกับแม่พี่เป็นไงบ้าง” ผมถามก่อนหันมามองหน้าติ๊บ

“ก็น่ารักดีคับ ทำไมเหรอ” ติ๊บย้อนกลับมาถามผมด้วยหน้างงๆ

“ก็เปล่า พี่แค่กลัวติ๊บจะเกร็ง กลัวติ๊บทำตัวไม่ถูกไง”

“ไม่หรอก ย่าเคยสอนไว้ว่า ‘ให้ติ๊บทำตัวเหมือนหญ้า อยู่สูงแค่ไหนก็เกิดได้ อยู่เตี้ยแค่ไหนก็เติบโตได้ ถูกเหยียบย่ำแค่ไหนก็งอกงามต่อไปได้ และจะอยู่ที่คับแคบแค่ไหน ก็ยังมีชีวิตอยู่ต่อไป’ เพราะฉะนั้นไม่ว่าพี่ไม้จะจับติ๊บ ไปวางที่ไหน ติ๊บก็ต้องปรับตัวให้ได้” เจ้าตัวหันมาตอบยิ้มๆ น่ารักซะจริงๆ

แล้วแพลนที่เราวางไว้ว่า จะไปวัดที่อยู่บนเขาสูงๆ ที่มองเห็นตอนที่ขับรถมาก่อนเข้าถึงเมืองนครสวรรค์ก็เป็นอันต้องยกเลิก เพราะตอนนี้ก็เริ่มมืดแล้ว ผมจึงบึ่งกลับไปยังพิษณุโลกในเวลาอันรวดเร็ว ก่อนถึงห้องพักในเวลาทุ่มเศษๆ อืม กรุงเทพ – พิษณุโลก 4 ชั่วโมงเศษ ๆ ทำเวลาใช้ได้อยู่นายไม้

ทันทีที่กลับถึงหอพัก เจ้าตัวเล็กคว้าบรรดาของฝากสารพัดถุง สารพัดอย่างออกจากท้ายรถ ส่วนผมก็เป็นเด็กยกกระเป๋าตามคุณเธอไปยังห้องพัก ตอนนี้ติ๊บกำลังง่วนอยู่กับการนำขนมทั้งหลายแหล่เข้าตู้เย็น แล้วก็แพลนว่าจะเอาอะไรไปฝากใคร แต่ดูท่าแล้วคงจะเก็บไว้กินซะมากกว่าผมว่า ก่อนหันมาจัดการนำเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าใส่ ไปในตะกร้าเพื่อรอซัก

“เฮ้อ เหนื่อยจังใครจะใจดีหาน้ำหาท่าให้กินมั้ยน้ออออ” ผมบ่นก่อนนอนแผ่หลาบนเตียง

“ใจเย็นๆ เดี๋ยวทำให้” เสียงตอบกลับมาจากทางหน้าตู้เย็น

ไม่นานเกินรอน้ำ หวานเย็นๆก็มาอยู่ตรงหน้าผม

“ขอบคุณคับ น่ารักที่สุดเลย” ผมจุ๊บไปหนึ่งทีก่อนรับน้ำหวานเย็นๆ มาดื่มให้สดชื่น หลังจากเมื่อยกับการขับรถมานาน

“เป็นไงบ้าง สองวันมีความสุขมั้ย” ผมถามขึ้นในตอนที่ติ๊บเปลี่ยนเสื้อผ้าจะอาบน้ำ

“ก็มีความสุขคับแหม… ไปเที่ยวซะขนาดนี้ ถ้าตอบว่าไม่มีคราวหน้าก็อดเที่ยวอ่ะดิ” ติ๊บตอบก่อนเดินดุ่มๆ ไปเข้าห้องน้ำ มีเรอะที่ผมจะปล่อยโอกาสให้ติ๊บได้อาบน้ำคนเดียว อิอิ
...>To bE CoNtInue

เขียนโดย: dr.mike
พิสูจน์อักษรโดย: Hackz

ปล. ขออภัยในความไม่สะดวกสำหรับนักอ่านเรื่องเล่าเรื่องนี้ สาเหตุที่ไม่ได้มาต่อให้เนื่องจากว่า เน็ตรายเดือนของผมหมดพอดี(DTAC น่ะครับ) เลยไม่ได้สมัคร แต่พอวันนี้นึกได้ว่ามีงานประจำที่ต้องทำ(อัพเรื่องเล่าน่ะ) และก็รายงานอาจารย์สั่งเรื่องการก่อตั้งธุรกิจ เลยคิดว่าจำเป็นต้องสมัครแล้วไม่งั้น ตายแน่ งานไม่เสร็จและไม่ได้อัพเรื่องเล่าเป็นแน่แท้
ปล2. รับทราบสำหรับคำติ ของท่านเป็นที่เรียบร้อย

[CanonDNattari]

^
^
  จิ้มก่อน
.....................

หมอไม้เล่นไสยศาสตร์นี่เองหมออติ๊บถึงไม่ไปไหน (เขาล้อเล่นน่า  )
ขนมเบื้องญวน พูดมาแล้วอยากกิน ตั้งแต่มาอยู่ กทม. ไม่เห็นที่ไหนขายเลย หรือเราหาไม่เจอก็ไม่รู้
......................
ถึงน้องhackz
เขาไม่ได้ติน่า แค่แนะนำเฉย ๆ 

[thehackzzi]

^
^
  จิ้มก่อน
.....................

หมอไม้เล่นไสยศาสตร์นี่เองหมออติ๊บถึงไม่ไปไหน (เขาล้อเล่นน่า  )
ขนมเบื้องญวน พูดมาแล้วอยากกิน ตั้งแต่มาอยู่ กทม. ไม่เห็นที่ไหนขายเลย หรือเราหาไม่เจอก็ไม่รู้
......................
ถึงน้องhackz
เขาไม่ได้ติน่า แค่แนะนำเฉย ๆ 

รับทราบคำ และเข้าใจครับผม

ขอแค่เข้ามาอ่านแล้วเมนท์ จักขอบคุณครับ

[sweetener]

ของกินมากมาย
เหมือนคุณพ่อจะเดาอะไรได้เนาะ
ฝากฝั่งลูกชายซะดิบดีเลย



น้อง hackz รูปอวาตาหน้าตาคุ้นมาก   เค้าเป็นใครหรอคะ