หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[Sabaijai]

คุณหมอน้องน้ำลาจากแล้วเหรอค่ะ

[pochu52]

หมอติ๊บเค้าเทคนิคดีจริงๆ เนียนเบาๆ ได้กระเป๋าตังทั้งใบ 55555

[X@gas]

หุหุ อาสา สมัคร มีครับ แต่ตอนนี้โดนเกณฑ์แรงงานไปช่วยทุบ ก่อหน้าร้านครับ ก่อซะเยอะเลย ที่ร้านผมขายอ่ะ ตอนก่อ มันสนุกกันอยู่หรอก


แต่ไอ้ทุบนี้สิ. เมื่อยสุดๆ อ่ะไหนต้องกังวลยอดขาย ไหนต้องมาช่วยเค้าทุบออก. แต่เอาเหอะ. เพื่อ องกรณ์. เรา สู้ๆ มาซื้อกระเบื้องได้น่ะครับหมอไม้


จะคิดราคาแพงเป็นพิเศษ.  กะฟันกำไรเพียบ.   ฝากความคิดถึงหมอ ติ๊บ ด้วยน่ะครับ. เอ่อ ท่าให้ดี   อยากให้พี่หมอไม้ช่วยเอารูปที่พี่หมอ ติ้บหอมแก้มหมอไม้


ได้ไหมครับ.  ขอบคุณครับ.   ขอบคุณแล้วต้องลงน่ะหึหึๆๆๆๆๆ

[dr.mike]

เสื้อกาวน์เก่าๆ.......กับเราสองคน

ตอนที่ 168 ( ต่อ )






และแล้วหลังจากที่ผมต้องสูญเสียกระเป๋าสตางค์ไปเป็นที่เรียบร้อย  เวลาผ่านเลยไปอย่างรวดเร็วผมเงยหน้าขึ้นมาจัดการล้างไม้ล้างมือตัวเองเป็นที่เรียบร้อยก็ปาเข้าไปเป็นเวลาเกือบสองทุ่มแล้ว ได้เวลาปิดคลินิคพอดี ไวกว่าความคิด  ผมจัดการเก็บเครื่องไม้เครื่องมืออุปกรณ์ทำกินตลอดจนปิดคลินิคปิดบ้านรวดเร็วในชั่วพริบตา  ก่อนกุลีกุจอวิ่งขึ้นรถสีแดงคู่ใจมุ่งหน้าสู่เซ็นทรัลลาดพร้าวซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านผมเท่าใดนัก  แต่ก็รู้กันอยู่ว่าช่วงเวลาเลิกงานแบบนี้เส้นทางอาจจะไม่ไกลนักแต่ระยะเวลาที่ใช้ก็ปาเข้าไปเกือบครึ่งชั่วโมง
ผมยกมือถือกดโทรออกหาหมอติ๊บเมื่อขับรถผ่านหน้าสวนจตุจักร ยิ่งสถานการณ์รถติดแบบนี้ยิ่งทำให้ความหงุดหงิดโมโหผมมากขึ้นเป็นทวีคูณ  ทั้งเร่ง ทั้งปาด เพื่อเป้าหมายอันยิ่งใหญ่ หมอติ๊บรออยู่ข้างหน้า ซิ่งไปเลยหมอไม้  ความคิดในใจของผมบอกตัวเอง
ทันทีที่รับสายและบอกถึงสถานที่ที่กำลังพบปะสังสรรค์กันเป็นที่เรียบร้อย หาที่จอดรถได้แล้วขายาวๆของผมที่วันนี้เพิ่งรู้สึกว่ามันสั้นจังเลย  เมื่อพยายามก้าวไปให้ถึงจุดหมายแต่ทว่ามันดูช้าไม่ทันใจเอาเสียเลย 
ครู่ใหญ่ผมก็มายืนหอบแฮกๆ หน้าร้านไอศครีม เชคความหล่อที่ไม่เคยลดลงของผมกับกระจกเงาบานใหญ่หน้าร้านชั่วครู่ ก่อนเดินพาหน้าหล่อๆเข้าไปในร้าน  แต่แปลกที่ผู้คนในนี้มองผมด้วยท่าทีแปลกๆ
ผมก้าวยาวๆไปยังโต๊ะที่เห็นหมอติ๊บและหมอบอยอยู่ที่มุมด้านหน้าของร้าน  ตอนนี้ทั้งสองคนมองมาที่ผมด้วยท่าทีงุนงงสงสัย ราวกับว่าผมเป็นตัวประหลาดก็ไม่ปาน  ทั้งหมอติ๊บทั้งหมอบอยมองผมแล้วก็หันหน้าเข้าหัวเราะให้กันยกใหญ่
" สวัสดีครับพี่ไม้ " หมอบอยลุกขึ้นยืนพลางยกมือไหว้ทักทาย
" คับผม ไม่เจอกันนานเลย สบายดีน่ะ "
" ก็สบายดีครับ เชิญนั่งครับพี่ไม้ นั่งฝั่งเดียวกับติ๊บก็ได้ " หมอบอยเอ่ยขึ้นไม่รู้ว่าจากความจริงใจหรือว่าจากมารยาทที่จำเป็นต้องทำ
" โทษทีพอดีพี่ติดคนไข้ยาวเลยเพิ่งจะปิดร้านแล้วก็ตามมานี่แหละ "  ผมหันไปเอ่ยกับหมอติ๊บที่ตอนนี้ยังมองผมปริบๆด้วยความงุนงงสงสัยอะไรในตัวผมซักอย่าง
" พี่ไม้รีบมากขนาดนี้เลยเหรอ "  หมอติ๊บหันมามองผมอีกครั้งพร้อมกับเอื้อมมือมาแตะแขนผมเบาๆ คงจะซาบซึ้งใจในความรักของผมที่รีบมาเทคแคร๋ดูแลเอาใจใส่แม้งานจะยุ่งเพียงใดก็ตาม แต่เปล่าเลย 
" พี่ไม้คราวหลังรีบแค่ไหนก็เชคความเรียบร้อยก่อนออกจากบ้านก็ได้นะ  นี่รีบอะไรนักหนาเสื้อกาวน์ก็ไม่ถอด แล้วหมวกนี่ใส่มาด้วยทำไม จะมาทำคนไข้แถวนี้เหรอ"  หมอติ๊บเอ่ยขึ้นพลางหันไปขำกับหมอบอย  นั่นแหละผมจึงได้เข้าใจว่าทำไมผู้คนมองผมแปลกๆรวมทั้งหมอทั้งสองคนนี้ด้วยที่ยังขำไม่หยุด
ผมแก้เขินด้วยการค่อยถอดหมวกคลุมผมที่ผมต้องใส่ทุกครั้งเวลาทำคนไข้ ก่อนจะเอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้อกาวน์ 
" พอดีพี่รีบมากไปหน่อยอะ แล้วก็ไม่เตือนกันตั้งแต่แรกละ "  ผมหันไปทำหน้าดุใส่หมอติ๊บจนจมูกจะชนแก้มแล้วนั่นแหละ  เจ้าตัวจึงแก้เขินและรักษาสถานการณ์และน้ำใจของเพื่อนรักด้วยการก้มลงไปตักไอศครีมเข้าปาก แล้วคุยกันอย่างออกรสออกชาติต่อไป
ผมนั่งร่วมวงสนทนากับหมอทั้งสองคนจนเกือบสี่ทุ่ม  เจ้าตัวเล็กจึงหันมาคุยกับผมแบบขอร้องแกมบังคับ
" พี่ไม้เดี๋ยวบอยจะกลับแล้ว พี่ไม้ช่วยไปส่งบอยที่หมอชิตทีนะ "  เจ้าตัวหันมาเกาะแขนออดอ้อน ผมจะว่าอะไรได้ เพราะเดี๋ยวนี้คำขอแบบนี้  มันไม่ได้ต่างไปจากคำสั่งเลย จะปฏิเสธก็หูยานพอดี
" ได้ซิ ว่าแต่หมอบอยขึ้นรถกี่โมง  "  ผมหันไปถามหมอบอยตามมารยาทก่อนจะทราบรายละเอียดการเดินทาง  จึงขอตัวไปเชคบิลล์
เมื่อเดินไปยังเคาท์เตอร์ของร้านแน่นอนว่าคนที่เป็นผู้ใหญ่กว่าคนทั้งคู่ก็ต้องเป็นเจ้ามือ       และแน่นอนว่าไอศครีมไม่กี่ถ้วยมันก็คงไม่ลำบากเท่าไหร่นัก  ถ้าเพียงแต่ว่ากระเป๋าตังค์ยังอยู่ที่ผม
ผมเดินกลับมาที่โต๊ะ ก่อนกระซิบข้างหูหมอติ๊บ
" พี่ขอกระเป๋าตังค์คืนด้วย "  ผมกระซิบเบาๆเพราะถ้าหมอบอยรู้ว่าผมให้หมอติ๊บควบคุมอำนาจทางการเงินแบบนี้คงหัวเราะเยาะผมตาย
แทนคำตอบเจ้าตัวไม่พูดอะไรล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าใบใหญ่ก่อนหยิบกระเป๋าสตางค์ของผมส่งมาให้  แต่ทว่ามันคงไม่พ้นสายตาหมอหน้าจืดที่จ้องติ๊บเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
" เดี๋ยวพี่ไม้ให้ผมจ่ายให้ก็ได้นะครับ "  เจ้าหมอหน้าจืดออกตัว
" อ๋อ ไม่เป็นไรครับแค่นี้เองพี่เลี้ยง นานๆจะได้เจอกันที "  ผมออกตัวก่อนเดินหน้าขรึมรักษามาดเอาไว้
ทันทีที่ผมเดินกลับมาและเดินพาทั้งสองไปขึ้นรถที่จอดอยู่ชั้นเดียวกัน
" คราวหลังพี่ไม้อย่ายอมให้ติ๊บกุมอำนาจทางการเงินแบบนี้ซิครับ  แล้วแบบนี้พี่ไม้จะเหลือใช้วันละกี่บาทละเนี่ย "
โห ผมอุตส่าห์ปกปิดเรื่องราวรักษาภาพพจน์ มาจบกับเมื่อคำถามนี้ของหมอบอยหลุดออกมาก็ทำเอาผมแทบเดินสะดุดขาตัวเอง
" ก็ไม่ใช่ว่าพี่จะยอมหรอกครับ  แต่พี่ไม่มีทางขัดขืนได้เลย "  ผมตอบแบบเกรงใจคนที่เดินตามหลังเล็กน้อย
แต่ดูท่าคนที่เดินตามหลังกลับพยักเพยิดชอบใจตามประสาผู้กุมอำนาจที่เหนือกว่าไว้ในกำมือ เมื่อผมเห็นดังนั้นก็ได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ทำอะไรไม่ได้มากไปกว่ายอมแล้วนี่

[jonathan2624]

ฮ่าๆๆ รีบจนลืมถอดเลยหรือครับพี่หมอไม้ น้องว่าเอาเป๋าตังค์ไปซ่อนดีกว่านะ พี่หมอติ๊บจะได้ค้นไม่เจอ 


น้องโจ้

[malula]

เข้าใจล่ะว่าหมอไม้หวงหมอติ๊บจนถึงขั้นสูงสุดแล้ว
หมอติ๊บยังดีนะ แค่แอบขำ เป็นเราจะแกล้งทำเป็นไม่รู้จัก ให้อายคนเดียวไปเลย ฮ่าฮ่า

[Kiss Koki]

ฮ่าๆๆ เค้าไม่ตกใจกันเหรอ...ว่า หลุดออกมาจาก รพ. ไหน ฮ่าๆๆ
เอ๊...เป็นไปได้เหรอ คนหล่อขนาดเน้~~~~~จะไม่เช็คความหล่อก่อน.. ฮ่าๆๆ
รึว่า ....ใจไม่อยู่กะเนื้อกะตัว คิ๊กๆๆ

[Sabaijai]

" ก็ไม่ใช่ว่าพี่จะยอมหรอกครับ  แต่พี่ไม่มีทางขัดขืนได้เลย "

ชอบมาก บ่งบอกเลยว่า ยอมจำนนจริงๆ 
 

[StillLoveThem]

...เชื่อแล้วว่ารีบจริงๆๆ รีบเพื่อจะไปเป็น กขค นี่เอง เล่นแย่งซีนคนอื่นซะหมดหมอไม้นี่
...ส่วนเรื่องเงิน มีคนช่วยดูแลให้น่ะดีแล้ว เงินน่ะคนหาเค้าไม่ต้องใช้หรอก จริงไหมจ๊ะ

[luvli]

พี่หมอไม้มาต่อแล้ว แอบขำมากอะตอนนี้

[pochu52]

รีบจริงอะไรจริงคะหมอไม้ ดีน๊าที่หมอติ๊บยังทัก ไม่งั้นอายยาววววว
ถึงผู้โดนกุมอำนาจทางการเงิน ได้รับวันละเท่าไรค๊า คิคิคิ

[gookgik]

  แสดงว่ากระจกที่เช็คความหล่อของร้านต้องเป็นกระจกมายากลแน่เลย   

หมอติ๊บผู้กุมอำนาจทางการเงินมีสโลแกนว่า  "เงินติ๊บเป็นของติ๊บ  เงินพี่ไม้ก็เป็นของติ๊บ"   


 

[icyblue]

หมอไม้ค่ะ รีบที่สุดจริงๆค่ะ อย่างว่างั้นงี้เลยนะค่ะ  ขอแบบ  ด้วยคนนะค่ะ

[Horizon]

ตามอ่านทันแล้ว
ประทับใจมาก
+1 คนเขียน คนโพสท์

[naiyana]

คุณหมอไม้รีบมากจนลืมถอดชุดกาวน์
เพราะกลัวจะไปตามเทคแคร์คุณหมอติ๊บ
ไม่ทันนี่เอง

[POPEA]

รีบเกินไปมั้ยคะพี่หมอไม้

[superbasz]

รีบไปมั๊ยหมอ  ใส่เสื้อกาวน์ออกมาอ่าไม่เท่ไหรหรอก  แต่ใส่หมวกออกมาด้วยนี่สิ  ฮ่าๆๆๆๆๆ

[badcow]

555555 โน้มคอ... หอมแก้ม... ลูบไล้.... จากนั้นก็ล้วงกระเป๋าตังค์แล้ววิ่งหนี 55555
ต้องขอยืมเทคนิคหมอติ๊บไปใช้บ้างแระ

[dr.mike]

เห็นหรือยังละว่าหน้าใสๆ มันร้ายได้ขนาดไหน

พักหลังๆมานี่ยิ่งไม่ต้องพูดถึง

วรยุทธเขาสูงส่งนักเชียว  ข้ายอมจำนน

[jonathan2624]

เห็นด้วยกับพี่หมอไม้เลยละคับ สงสัยต้องไปฝึกวิชากระเป๋าตังค์ล่องหนละค้าบ รับรองพี่หมอติ๊บหาไม่เจอออออ อิอิ  

น้องโจ้

[naiyana]

 

[jing_sng]

กรี๊ดในที่สุดก็อ่านจนทัน 203 หน้า เฮ้อ
(ขนาดน้องที่ออฟฟิศออกปากมาว่า "นี่พี่ยังอ่านไม่จบอีกเหรอ" )
คือปรกติเนี้ยก็จะอ่านแค่เรื่องใช่ไหมคะ แต่ของหมอไม้เนี้ย
อิชั้น ต้องอ่านความเห็นอื่นๆ ด้วยประกอบกัน เลยได้หลายแง่มุม
บางทีก็พาลหิวข้าวยามดึก เพราะรูปอาหารและไอติมของโปรดหมอติ๊บ

ชอบในความพยายามของหมอติ๊บมาก ต่อไปเวลาไปหาหมอ ก็ไม่ต้องบ่น
อีกแล้วทำไมแค่ค่าหมอมันแพ๊งแพง(ทั้งๆที่บริษัทจ่ายให้อ่ะนะ) ก็ดู
ความพยายามของหมอติ๊บสิคะ สุดยอด แต่บางที คุณหมอที่เราไปหา
ก็ทำให้เราหมดความเชื่อถือไปได้เพียงเพราะทำตามหน้าที่ แต่ไร้หัวใจ
ถึงขนาดต้องจำไว้เลยว่า หมอคนไหนที่รักษาเราแล้วเราหายขาดและรู้สึกดี
อยู่ในเมืองกรุง ก็เลยต้องพยายามเข้าใจสถานการณ์

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวและแง่คิดดีๆ ที่มีให้ในเรื่อง ทั้งการเรียน
รวมถึงการใช้ชีวิต หลังจากอ่านจบไป ก็ได้ความคิดมาใหม่ว่า

คนเรานี่มันอยู่ที่ตัวเราทั้งหมดจริงๆ จะอยู่กับใครได้ไม่ได้ มันก็เพราะจิตใจเรา
อย่างที่หมอติ๊บบอก ของ ๆ เรา ต่อให้มันจากกันไกล แค่ไหนถ้าเป็นของเราก็คือของเรา
แต่ถ้าไม่ใช่ อยู่ใกล้กันแค่ไหน มันก็ไม่ใช่

อนาคตจะเป็นอย่างไรไม่รู้ เอาใจช่วยคุณหมอทั้ง2 นะคะ แล้วจะมาตามอ่านตอนใหม่ๆ
รวมถึงแสดงความคิดถึงหากมีโอกาส

[afternoon]

รักเค้าแล้วก็ต้องยอมเค้าไปตลอด (ชีพ) แบบนี้ล่ะหมอไม้
 

ลองฝึกวิทยายุท แข่งกับหมอติ๊บดุไหมหมอไม้ เผื่อจะเอาอำนาจกลับมาได้สักนิดนึง

[KM_Gloom]

กีดร้องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง !!!!
คิดถึงพี่หมอทั้งสอง 

พี่หมอติ๊บชนะเลิศอ่ะพี่หมอไม้ ฮาๆๆๆ
ถือซะว่ามีนักธุรกรรมทางการเงินช่วยดูแลกระเป๋าแล้วกันเน๊อะ 

[CheeTah]

ไหนบอกว่าเชคความหล่อก่อเข้าร้าน ไหงถึงพลาดได้ เชื่อแล้วว่ารีบมั่ก 55+ อยากบอกว่าคนขาสั้นนั้นสับไวนักแล คิดถึงคุณหมอติ๊บและคุณหมอไม้มั่กๆอ่า ^^ 

[Latte]

ฮ่าๆๆๆๆ  ขอหัวเราะหน่อยนะคะหมอไม้
ก็ไหนว่าเช็คกับกระจกที่ร้านแล้วไงคะ

เรื่องทุบกำแพงส่งกำลังกายไปช่วยไม่ได้
ขอส่งกำลังใจไปแทนนะคะ สู้ ๆ ค่ะ

คิดถึงหมอติ๊บเน้

[naiyana]

เข้ามารอหมอไม้นะคะ ไม่รู้ว่าเคลียบ้านเสร็จหรือยัง
ให้แฟนคลับไปช่วยมั๊ยคะ 

[Kfc_Pizza]

 
ฮา มากมาย
หมอไม้เสียหมดเลย
รีบเป็นเหตุ555
หมอติ๊บเก่งเนอะตัวเล็กแต่มีฤทธิ์มากมาย
หมอไม้หงอยเลย555
ชอบๆเอาแบบนี้อีก
 

[z-Time]

เห็นหรือยังละว่าหน้าใสๆ มันร้ายได้ขนาดไหน


พักหลังๆมานี่ยิ่งไม่ต้องพูดถึง

วรยุทธเขาสูงส่งนักเชียว  ข้ายอมจำนน

หมอไม้ภูมิใจช่ายมะ มีแฟนน่าใส แถมเก่งขึ้นเรื่อยๆ 

ทำตัวน่ารักๆนะค่ะ คุณหมอติ๊บจะได้ใจดีลดๆความร้าย(อย่างที่หมอไม้อ้าง)ลงให้หมอ

ไม้บ้าง  เอาใจเยอะๆ พากินไอติมบ่อยๆ เดี๋ยวก็กลับมาน่ารักเป็นลูกแมวเหมือนเดิม

ค่ะ   ^ ^ อิอิ

[Maneater]

ขอสมัครเป็น FC พี่หมอติ๊บอีกคนจะทันไม๊ครับเนี่ย
พึ่งอ่านรวดเดียว 203 หน้า เหนื่อยกว่าอ่านหนังสือเรียนอีก

ชอบแนวคิดของพี่ติ๊บมากๆเลย มันเป็นอะไรที่สุดยอดมาก
อ่านไปแล้วก็มองย้อนตัวเอง (ทำไมผมถึงเป็นนศพ. ที่ขี้เกียจมาก)
สงสัยจะได้มองพี่ติ๊บเป็นตัวอย่างแล้วหละครับ ประทับใจจริงๆ

เอาใจช่วยให้อนาคตของคุณหมอทั้ง 2 คนเป็นไปอย่างราบรื่นทุกอย่างนะค้าบ