หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[Jploiiz]

โอ๊ยย ยอิจฉาคนมีแฟน 555 

ชอบหมอกิ๊กอ่ะ
ดูดีทุกมุมมองจริงๆ 55



หมอไม้นี่ท่าทางจะชอบไก่สับนะคะ
เห็นหมอติ๊บบอกจะซื้อมาฝากประจำ
 

[dr.mike]

   แวะมาทักทายรายงานความคืบหน้าชาวเล้าคับผม

วันนี้ไม่มีการอัพตอนต่อไปนะคับ  พอดีติดภารกิจหลัก( ตามตื๊อหมอติ๊บ )

ตั้งแต่เมื่อช่วงเช้าที่ผ่านมาจนป่านนี้ยังไม่มีทีท่าว่าอาการงอนจะดีขึ้น

จะโกรธอะไรกันหนักกันหนา

แค่เผลอลืมเอาเสื้อตัวโปรดของเจ้าตัว   ไปทำผ้าเช็ดครัวแค่นี้เอง

เดี๋ยวซื้อตัวใหม่ให้ก็ได้   หรือผมต้องทำไงดีหว่า  เอาไอติมเข้าล่อจะเวิร์คมั้ยอะ

[แอบซุ่ม]

ร้ายแรงนะกะความผิดอ่ะ...ว่าแต่มันจะแทนกันได้ไงไอ้ผ้าเช็ดมือกะเสื้อ
ต้องง้อต่อไป

[nonae]

เรื่องความรักน่ารัก ๆๆ ของหมอไม้มีมาให้ตลอดเลยนะ 
เสื้อตัวโปรด ต่อให้เก่า เก๊า เก่า ยังไง ก็ต้องหวงเป็นธรรมดา
อีกอย่างน่าจะใส่บ่อยด้วย แล้วหมอไม้หยิบไปทำไม...
สมควรที่จะโดนแล้วหล่ะ อันนี้ก็ช่วยไม่ได้แล้วหล่ะ 

[pukpra]

หมอติ๊บจ๋าใจอ่อนหน่อยน้า ให้หมอไม้ซื้อเสื้อตัวใหม่ซัก 10 ตัวดีมั้ย เอาให้ขนหน้าแข้งร่วงไปเล้ย 555

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

ยังคงติดตามสถานการณ์ หมือนทุกวันที่ผ่านมาครับ

[lifestypeman]

รออยู่ ค๊าบบบบ 

[evilheart]

การกระทำมันสื่ออะไรได้หลายอย่าง

[sweetener]

น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกก
การแสดงออกก็เอาแต่พองาน ถ้ามันเยอะเกินไป คนอื่นเค้าก็อิจฉา

ชอบหมอกิ๊กอ่ะ สวยไม่แคร์สื่อ

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

มาให้กำลังใจหมอไม้หมอติ๊บ และขอให้น้องแฮคมีความสุขนะครับ

สบายดีหรือเปล่า ทานข้าวหันหรือยัง ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยๆ

ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ ห่วงใยเสมอ จากใจแฟนคลับเสื้อกวาน์

[lifestypeman]

มาให้กำลังใจคับ ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลง ดูแลตัวเองนะคับ

เดี๋ยวไม่มีเรื่องราวดีๆ ให้อ่าน (ไม่ได้เห็นแก่การอ่านนะคับ)

มาต่อเร็วๆนะคับ ติดตามอย่างใจจดใจจ่อ

ถามได้ปะคับ ตอนนี้ป้าของหมอติ๊บ อยู่ที่นครพนมหรือว่ามาอยู่กรุงเทพด้วยกันคับ

[giftzy]

ไม่รู้ว่าจะเชียร์ให้ง้อสำเร็จดีมั๊ยเน้อ อิอิ
ล้อเล่นค่ะ ง้อๆอ้อนๆค่ะ
สู้ๆ
ขอกอดพี่ติ๊บหนึ่งที น่ารักมากมาย

[TARO]

ง้อบนเตียง 

สูตรสำเร็จการง้อ 

[Nichdia]

แง่มๆ คิดถึงสองหมอนะคับ

นายแฮคส์โพสเตอร์ด้วย

มาต่อไวๆนะค้าบบ

[scubii]

วิ้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดวิ้ววววววววววววววววววววววววววววววววว

เย่ๆในที่สุดก็ตามอ่านทันจนได้ ขอบคุณหมอไม้ ขอบคุณหมอติ๊บ และขอบคุณนายแฮคส์ด้วยคับที่เอามาให้ได้อ่าน อิอิ


มือใหม่คนนี้จะติดตามอ่าน ถึงจะมีภารกิจหลักของชีวิตในการสอบแอดมิชชั่น อิอิ 

[scubii]

ขอบคุณคับผม ขอให้ตัวเองได้เข้ามหาลัยที่ต้องการ ฮ่าๆ 

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

 :L3:รอคอยกันต่อไปครับ ห่วงใยเสมอนะครับคุณหมอทั้งสอง

และคนโพสต์ที่น่ารัก ช่วงนี้เข้าหน้าหนาวแล้วดูแลสุขภาพด้วย

[icyblue]

หมอไม้ง้อสำมะเหร็ดมั้ยเนี่ย  เอาติมมาง้อเยอะๆสิ

  ถ้าต่อไวๆ ขอให้หมอติ๊บหายงอนเร็วๆ


น้อง hackz แอบไปกินของอร่อยคนเดียว เลยโดนปลาหมึกลงโทษเลย 

ทีหลังต้องชวนพวกพี่ไปกินด้วยนะจ๊ะ  ^ ^ 

[dr.mike]

   แวะมาทักทายชาวเล้าตอนสาย

ช่วงนี้อากาศหนาวแล้วตื่นตอนเช้าไม่อยากลุกจากอ้อมกอด  เอ้ย  ไม่อยากลุกจากผ้าห่มไปไหนเลย

อยากจะนอนกลิ้งบนเตียงนุ่มๆทั้งวัน

แต่ก็ต้องทำงานเดี๋ญวไม่มีตังค์เลี้ยงไอติมบางคน

วันนี้แวะมาบอกนายแฮคว่าอัพตอนต่อไปไว้ให้เรียบร้อยละคับ

จัดการเอามาลงต่อไปได้เลยยย  ฝากชาวเล้ารักษาสุขภาพด้วยนะคับ

หนาวละ  หาคนมากอดได้ละ   อิอิ

[แอบซุ่ม]

หนาวล่ะ...อิจฉาหมอไม้อ่ะ

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

  :L2:มาให้กำลังใจเสมอครับ

[evilheart]

ปีนี้อากาศเย็นแบบเฉียบพลัน 55+
รอนาน hackz มาโพสต์ 

[scubii]

รอ ร๊อ รอ อิอิ

พี่หมอก็รักษาสุขภาพด้วยนะคับ^^

[thehackzzi]

ตอนที่ 128 เธอคือคนที่ใช่

เช้าตรู่ของวันเสาร์ในช่วงกลางเดือนพฤศจิกายน  ตอนนี้สายลมหนาวเริ่มปกคลุมภาคเหนือของประเทศไทยรวมทั้งที่นี่ด้วย 

พิษณุโลก

นานเท่าไหร่แล้วไม่รู้ที่ผมไม่มีโอกาสได้สัมผัสสายลมหนาวที่เข้าปะทะร่างกาย

ในตอนเช้าของวันที่ผมมักมาสูดอากาศตอนเช้าตรู่ที่หลังระเบียงห้องพร้อมกับสังเกตละอองหมอกที่ปกคลุมไปทั่วสารทิศจนผมไม่สามารถมองเห็นหอพักที่อยู่ถัดจากผมไปไม่กี่สิบเมตรที่เคยเห็นจนชินตาได้เลย

เจ้าตัวเล็ก เดินตามผมออกมายังหลังห้องพร้อมกับโอวิลตินแก้วใหญ่ของตัวเอง และแน่นอนการทำหน้าที่ของเจ้าตัวเล็กไม่เคยบกพร่องเพราะกาแฟร้อนๆส่งกลิ่น หอมกรุ่นละมุนละไมนั้นถูกวางบนโต๊ะอาหารหลังห้องเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“อากาศเช้านี้ดีจังแฮะคงเข้าหน้าหนาวแล้วละ เดี๋ยวพี่ต้องไปหาซื้อเสื้อหนาวให้ติ๊บแล้วมั้ง” ผมเปรยๆก่อนเดินอ้อมหลังเจ้าตัวเล็กไปสวมกอดขอบคุณสำหรับกาแฟและการเริ่มต้นเช้าดีๆแบบวันนี้

“ตื่นเต้นเกินไปหรือเปล่ามันจะหนาวได้แค่ไหนกันเชียว  เสื้อกันหนาวที่พี่ไม้ซื้อให้ปีก่อนๆติ๊บก็มีโอกาสได้ใส่อยู่ไม่กี่วันเอง”  ติ๊บตอบกลับมายิ้มๆก่อนยกแก้วเครื่องดื่มรสอร่อยขึ้นดื่ม

“ก็โอกาสใส่อะมีเยอะแยะ  ไปนั่งเรียนในห้องแอร์อากาศเย็นๆก็ใส่เสื้อกันหนาวที่พี่ซื้อให้ไปก็ได้ แต่ติ๊บคงไม่ชอบเท่าโค้ทของคณะตัวใหญ่สีเขียวปี๋นั่นอะดิ  เห็นใส่บ่อยจะตาย”  ผมตอบแบบเคืองตามที่เห็นเพราะส่วนใหญ่เจ้าตัวเล็กไม่หนาวก็จริงแต่ที่นี่แดด แรงมากเวลาจะออกไปข้างนอกเด็กมหาวิทยาลัยส่วนใหญ่จึงสวมเสื้อโค้ทที่เป็น สัญลักษณ์ของแต่ละคณะที่ผมเกริ่นในตอนต้นเรื่อง  ออกไปกันแดด  เมื่อเข้าเรียนในห้องแอร์เย็นๆก็ใส่กันหนาวจนเป็นภาพที่ชินตาไปเสียแล้ว

“ก็ไม่เชิงชอบเท่าไหร่หรอกน่ะสีเขียวนี่น่ะ  พี่ไม้ก็รู้ติ๊บไม่เคยซื้อไม่เคยใส่เสื้อผ้าสีเขียวเลยยกเว้นเสื้อโค้ทคณะ นี่แหละ  ก็เดี๋ยวถ้าไม่ใส่หรือใส่เสื้อกันหนาวไปเองมันก็จะไม่เหมือนเพื่อนเค้าอะดิ  ไม่อยากเป็นจุดเด่นนะ  แค่หน้าตาดีอย่างเดียวนี่ก็เด่นมากละ”  เจ้าตัวเล็กตอบเขินๆคงจะอายปากขึ้นมาละมั้ง  แต่ก็ทำให้ผมยิ้มกว้างก่อนวางแก้วกาแฟแล้วขยี้หัวฟูและหอมหน้าผากเหม่งๆนั้น เบาๆหนึ่งที (Hackz  - -* )

“ไม่ชอบเสื้อไม่ว่าไรหรอก  แค่ชอบคนซื้อให้ก็พอละ” 
ผมหยอดคำหวานไปหนึ่งทีก่อนก้มลงไปปล้นจูบจากแก้มเนียนที่ผมชื่นชอบและผมเอง รู้สึกว่าบรรยากาศของเช้าวันหยุดแบบนี้  มันโรแมนติกเสียจริงๆ ตอนนี้โลกทั้งโลกเหมือนมีแค่ผมกับติ๊บแค่สองคน  เฮ้อ ความสุขจ๋าอย่าเพิ่งหนีผมไปไหนน่ะ   อยากมีความสุขแบบนี้ไปอีกนานนาน

ก่อน ที่ผมจะหยุดใจไม่ไหวรุกล้ำแก้มเนียนนั้นไปมากกว่านี้ 
เสียงเครื่องปิ้งขนมปังที่ตั้งอยู่ไม่ไกลก็ดีดดังขึ้นมาทันที 

หมดเวลาความสุขซะแล้ว  สั้นจังวุ้ยยย

เจ้าตัวเล็กคีบขนมปังร้อนๆวางใส่จานก่อนบรรจงปาดแยมผลไม้ใส่ลงไป  ก่อนยื่นมาให้ผมได้ลิ้มลองเป็นอาหารเช้าแสนง่ายในวันหยุดสบายๆของเรา

“พี่ไม้คับ  ติ๊บมีเรื่องจะขออนุญาตพี่ไม้หน่อย”  เจ้าตัวเล็กเอ่ยขึ้นก่อนหันมาส่งสายตาอ้อนวอน

“มีอะไรจะขอว่ามาเลยไม่ต้องทำทีมาขออนุญาต  ติ๊บก็รู้ว่าพี่ไม่เคยขัดใจอะไรเราอยู่แล้วถ้าขอในสิ่งที่ถูกที่ควร”

“คือติ๊บแค่จะขอ….  ขอลาออกจากงานที่คลินิกได้มั้ยคับติ๊บคิดว่าทุกอย่างมันอยู่ตัวลงตัวแล้ว”
ติ๊บตอบในขณะที่ทำหน้าเหมือนคนไม่ค่อยมั่นใจ  ราวกับกลัวผมจะว่าอย่างงั้นแหละ

“โห นี่นะกลัวพี่จะไม่อนุญาตถ้าพี่จำไม่ผิดพี่ขอให้ติ๊บลาออกมาตั้งหน้าตั้งตา เรียนตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ  สองปีได้แล้วมั้งที่พี่ขอให้เราลาออกเนี่ยยยยย”  ผมตอบพลางยักคิ้วเข้มๆกลับไปหนึ่งที

“พอดีว่าเจ้าของคลินิกเขาจะไปเรียนต่อแล้วเขาจะเปลี่ยนเจ้าของใหม่  ติ๊บก็เลยถือโอกาสลาออกซะเลยเทอมนี้อยากตั้งหน้าตั้งตาเรียนจริงๆจังๆซัก เทอม  อีกอย่างเทอมนี้เป็นเทอมสุดท้ายที่ติ๊บจะเรียนจากตำราจริงๆจังๆแล้วเลยอยาก ลองตั้งใจแบบสุดๆดูซักเทอมนึง” ติ๊บอธิบายรายละเอียดและเหตุผลของการอยากลาออกจากงานให้ผมฟังและผมก็ไม่ขัดข้องซะด้วย

“ก็ดีแล้วแหละพี่ว่าติ๊บเองก็ได้ประสบการณ์จากการทำงานในคลินิกตรงนี้ไปเยอะพอสมควรแล้ว ที่เหลือควรเอาเวลามาเตรียมตัวไปเป็นนิสิตแพทย์ที่ต้องเดินราวน์วอร์ดอยู่ในโรงพยาบาลได้แล้วละ”  ผมตอบก่อนยื่นมือไปขยี้หัวฟูๆเล่น

“พี่ไม้เลี้ยงติ๊บไหวแน่น่ะ”  ติ๊บหันหน้ามาทำหน้าตาออดอ้อนอยู่ใกล้ๆหน้าผม

“จะกินแค่ไหนกันเชียว ตัวแค่นี้เอง” ผมถือโอกาสรวบเอวบางๆมานั่งบนตักของผมก่อนปล้นจูบปล้นหอมให้เจ้าตัวเล็กจั๊ก กะจี๋เล่นกับหนวดเคราสากๆของผมที่ฝังลงไปตามแก้มนวลและซอกคอขาวๆนั้นจนเริ่ม มีอาการแดงเป็นปื้นๆ

“พอแล้วๆ”
ติ๊บปรามแต่ก็ยังหัวเราะอย่างจั๊กกะจี้  มือก็พยายามผลักหน้าหล่อๆ ของผมออกให้ห่างจากหน้าและคอของตัวเอง

“พอก็ได้เดี๋ยวหัวเราะกรามค้างตายพอดี”  ผมบอกก่อนจะหยุดการแกล้งคน  แต่ก็ไม่ปล่อยร่างบางนั้นออกไปจากอ้อมกอดแต่อย่างใด

“แล้วติ๊บจะหยุดงานเมื่อไหร่ละ” ผมถามเจ้าตัวเล็กก่อนยกกาแฟขึ้นมาจิบต่อ

“ก็หยุดวันนี้เลย  เพราะหมอเขาจะปิดปรับปรุงคลินิกอีกนิดหน่อยอะ” เจ้าตัวเล็กตอบพร้อมส่งสายตาแบ๊วๆมาให้ผมหนึ่งที

“งั้นวันนี้ติ๊บก็ว่างแล้วอะดิ” ผมหันไปถามเจ้าตัวเล็กที่กำลังอร่อยกับขนมปังปิ้งทาแยมผลไม้ที่เจ้าตัวเล็กโปรดปรานในทุกเช้า

“ก็ว่างแล้วละ  เลยกะว่าจะชวนพี่ไม้ไปเลี้ยงฉลองซะหน่อย  ถือว่าฉลองที่ติ๊บเสร็จจากการฝึกงานละกานนน”

“โห พี่หูฝาดหรือเปล่าเนี่ย  ติ๊บจะเลี้ยงพี่เหรอ”  ผมขอคำยืนยันจากเจ้าตัวเล็ก

“จริงๆจะเลี้ยงจริงๆคับ  ไม่ได้ล้อเล่นนะอยากกินอะไรละ”

“อะไรก็ได้ถ้าติ๊บเลี้ยง  แค่นึกก็อร่อยแล้ววว”

“ปะ งั้นไปอาบน้ำแต่งตัวกันไปเที่ยวในเมืองดูหนังหาไรกิน  ให้สมกับที่เป็นวันหยุดของติ๊บจริงๆซะทีนะ”

“อาบไม่ไหวละ  ไหนๆติ๊บก็หยุด ไหนๆติ๊บก็จะเลี้ยงข้าว  ไหนๆก็ไหน  งั้นอาบน้ำให้พี่ด้วยละกันน่ะ” ไม่ รอคำตอบจากเจ้าตัวเล็กผมรวบร่างบางขึ้นอุ้มในอ้อมแขนแข็งแรงก่อนพาเดินดุ่มๆ ลากลงไปกินในน้ำ  เอ้ย  ไม่ใช่ซิ  ลากไปจัดการในห้องน้ำ  แฮะๆ (Hackz *[]* )

สายๆของวันผมลงมาเช็ดรถในขณะที่เจ้าตัวเล็กยังอาบน้ำแต่งตัวไม่เสร็จเลย

ผม ลงมาเชคความเรียบร้อยของมิสเตอร์แจ๊สคู่ใจจนเสร็จเรียบร้อย เจ้าตัวเล็กก็เดินลงมาในชุดเสื้อสีชมพูหวานแหววดูแปลกตาเพราะปกติผมจะเห็น และคุ้นตากับติ๊บในชุดนิสิต  หรือไม่ก็เสื้อสีขาวหรือดำเท่านั้นแต่วันนี้ใส่เสื้อสีชมพูหวานซะจนผมอดแซว ไม่ได้

“ไมวันนี้ใส่เสื้อสีชมพูได้อ่ะ  หวานซะ” 
ผมแซวไปนิดๆก่อนเดินไปเปิดประตูให้เจ้าตัวเล็ก

“ก็ซื้อมานานแล้วหาโอกาสใส่ไม่ได้ซักที  วันนี้เลยลองหยิบมาใส่ดูมันเอ๋อเหรอ”

“ไม่เอ๋อหรอก  แค่ไม่คุ้นเท่านั้นเอง  แต่อยากใส่ไรก็ใส่ไปเหอะ  ยังไงก็ร้ากกกก”  ผมแกล้งลากเสียงยาวๆเข้าไปใกล้ๆหูเจ้าตัวเล็กก่อนปล้นหอมแก้มด้วยความ หมั่นไส้ในความน่ารักไปหนึ่งที

“แล้ววันนี้จะเลี้ยงไรพี่อะ”  ผมถามขณะที่ขับรถและมือยังกุมมือเล็กๆของเจ้าตัวเล็กไปตลอดทาง

“เลี้ยงไอติมไง  ฮ่า ฮ่า” 
เจ้าตัวเล็กตอบกลับมาก่อนหัวเราะร่าดีใจ

“โห ไม่คิดจะกินอะไรก่อนค่อยไปกินไอติมหน่อยเหรอ นี่ล่อไอติมเป็นเมนูแรกเลย”

“อ้าว  พี่ไม้อยากกินไรละ” เจ้าตัวเล็กหันมาถามทำตาปริบๆ

“งั้นพี่พาไปไหนก็แล้วแต่พี่นะ  ห้ามปฏิเสธ”  ผมตอบก่อนเร่งความเร็วรถมุ่งหน้าไปยังจุดหมายที่ผมอยากจะไป

ขับรถมาซักพักผมก็พาติ๊บมาจอดรถอยู่ที่หน้าร้านอาหารที่ผมเคยเจ้าตัวเล็กมาแล้วครั้งหนึ่ง

ร้านไก่ถังวังทอง  ที่ผมชื่นชอบและอาหารก็จัดว่ารสชาติใช้ได้

“ทำไมถึงอยากพาติ๊บมากินไกลถึงนี่อะ “  เจ้าตัวเล็กหันมาถามผมหลังจากเข้ามานั่งในร้านเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“ก็วันพักผ่อนอยากพามากินอะไรอร่อยๆ  แล้วก็เที่ยวให้สนุกๆไง”

“แล้วก็ไม่บอกให้มีเวลาตั้งตัวมั่งเลยนะ”  ติ๊บหันมาค้อนผมเข้าหนึ่งที

“อ้าวก็บอกว่าตามใจพี่แล้วไงพี่ก็แค่อยากพาติ๊บมารำลึกบรรยากาศเก่าๆที่เราเคยมีเท่านั้นเอง”

“อ่ะคับผม  หรือว่าตัวเองอยากกินไก่เองกันแน่”

“อะนะ  นิดนึง  ไหนๆก็มาละตามใจปากตามใจตัวเองซักวันแล้วกันน่ะ  เดี๋ยวพี่พาไปเที่ยวต่อ”

หลัง จากจัดการกับอาหารมื้อกลางวันเป็นไก่ถังวังทองเรียบร้อยแล้วผมและเจ้าตัว เล็กก็พากันหิ้วพุงกางๆของตัวเองขึ้นสู่วัดพระแม่กวนอิมหยกขาวที่ผมเคยพา ติ๊บไปเมื่อตอนที่เรารู้จักกันใหม่ๆและเคยหลอกให้ติ๊บแกล้งอธิษฐานด้วยเสียง ดังๆมาแล้วทีนึงนั่นไง

เมื่อขึ้นมาถึงวัดและจัดการไหว้พระแม่ กวนอิมไหว้พระเสร็จเรียบร้อยแล้ว  ผมและติ๊บก็มายืนอยู่บนระเบียงด้านข้างเจดีย์ที่อยู่บนยอดเขาที่สามารถมองลง ไปดูทิวทัศน์เบื้องล่างได้อย่างสวยงาม  ผมจับมือเจ้าตัวเล็กที่กำลังทอดสายตาไปเบื้องหน้าเพื่อชื่นชมความสวยงามของ ทิวทัศน์เบื้องล่าง

“นี่จะสามปีแล้วเนอะที่เรามาที่นี่เหมือนทุกอย่างเพิ่งผ่านไปไม่นานมานี้เอง” ติ๊บบอกกับผมที่กำลังกุมมืออยู่ใกล้ๆ

“นั่นซิ  พี่เพิ่งรู้สึกว่าพี่รู้จักกับติ๊บไม่นานมานี้เอง  มาวันนี้ก็รักติ๊บจนหมดใจซะละ ถอนตัวไม่ขึ้นแล้วเนี่ย”

“จริงเหรอ”  ติ๊บหันมายิ้มเขินๆแต่ก็ถามผมกวนๆ

แทนคำตอบผมดึงหน้าผากเหม่งๆนั้นเข้ามาหอมหนึ่งที

“พี่ไม่รู้หรอกว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นยังไง  ต่อจากนี้ไปจะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตเราสองคนบ้าง  แต่ที่พี่รู้ในวันนี้  ตอนนี้ติ๊บคือคนที่ใช่ที่สุดสำหรับพี่และพี่จะรักติ๊บให้ดีที่สุด  พี่สัญญา”
ผมจูบหน้าผากเหม่งๆนั้นไปหนึ่งทีด้วยความรักที่ท่วมท้นหัวใจและตอนนี้ผมมั่นใจเหลือเกิน ว่า คนที่อยู่ตรงหน้าผมตอนนี้คือคนที่ใช่และพร้อมจะเป็นคนรักที่ดีที่สุดสำหรับ ผมไม่ว่าเมื่อวาน  วันนี้  หรือวันพรุ่งนี้  ผมมั่นใจจริงๆ

Dr.mike เขียน
Hackz พิสูจน์

[lifestypeman]

อ่านแล้ว อยากฟังเพลงนี้จัง   โปรดส่งใครมารักฉันที น่ารักมากมาย 

ขอบคุณนะครับ สำหรับเรื่องราว ดีๆ

[Nichdia]

อ่า สวีท สุดๆ ^^

[สายลมเดียวดาย]

หวานกันจริงๆ พี่สองคน น่าอิจฉา 

 

[zandwizz]

หวานซะ

[icyblue]

มดขึ้นเต็มไปหมดแล้วเนี่ย คุณหมอสุดหล่อ 

[giftzy]

  อิจฉาจัง อยากมีมั้งอะ อิอิ
หนาวๆอย่างนี้ขอยอมหมอติ๊บมากอดได้มั๊ยค่ะหมอไม้