เสื้อกาวน์เก่าๆ......กับเราสองคน
ตอนที่ 98
สองหมอหนีระเบิด คิดแล้วเคืองวุ้ย.....
ผมตัดสินใจเข้านอนแต่ยังไม่ทันหลับดี นายม่อนและนายเพียวก็มุดเข้ามานอนเพราะตอนนี้อากาศหนาวเย็นสุดขั้วเริ่มมาเยือนพวกเราแล้ว
ผมกับนายม่อนนอนเบียดกันกลมตามประสาพี่น้อง
ส่วนนายเพียวนั่นก็นอนในถุงนอนที่เตรียมมาหลับไปเรียบร้อย
ไอ้นี่มันเตรียมตัวดีเกินไปป่าวว่ะ มาเที่ยวมันต้องมาลิ้มรสธรรมชาติมั่งดิ นี่อะไรเตรียมมาซะพร้อมหมดเลย
เอาเข้าจริงก็อิจฉาที่มันไม่ต้องมานอนขดให้อากาศหนาวเกาะกินไปจนขั้วกระดูกแบบผมต่างหาก
ผมได้แต่คิดเหน็บแนมมันอยู่ในใจก่อนหลับไหลไปกับการเห่กล่อมของผืนป่าใหญ่แห่งนี้ ขอบคุณนะ…เขาใหญ่
...............................
รุ่งเช้าเราเก็บเต็นท์ก่อนมานั่งสนทนากันหน้าเตาที่ตอนนี้ยังมีข้าวโพด และมันเทศเหลืออยู่ไม่มากนักแต่ก็สร้างความเอร็ดอร่อยให้เด็กๆได้ดีที่เดียว
'' แล้ววันนี้เราจะไปไหนกันต่อ '' นายม่อนเริ่มสอบถามโปรแกรมของเราในวันนี้
'' ก็ไม่รู้อยากไปไหนกันต่อว่ามา เดี๋ยวพาไป ''
'' งั้นเราก็ลงจากเขาใหญ่แล้วตระเวรเที่ยวน้ำตกกันดีมั้ยคับ ก็ประมาณว่าขับรถกลับบ้านมีอะไรน่าเที่ยวตรงไหนก็แวะเที่ยวกัน ''
'' อืมมม ก็น่าสนดีน่ะค่ะ '' น้องปุ๋มตอบ
'' งั้นเด็กๆก็เอาเต็นท์เอาเตาไปคืนแล้วก็ตามพี่ที่รถแล้วกัน เดี๋ยวพี่ไปสตาร์ทรถรอไว้ก่อน ''
'' โอเคคับๆ '' เด็กๆรับคำพร้อมกัน
ผมจึงลากแขนเจ้าตัวเล็กกับหอบผ้าห่มเมื่อคืนกลับไปเก็บยังท้ายรถ
ระหว่างรอเด็กๆเอาของไปคืน เจ้าตัวเล็กเดินมาหยุดจ้องหน้าผม แล้วก็ยิ้มแปลกๆ
'' พี่ไม้คับ ติ๊บมีเรื่องจะขอ ''
'' ขออะไรอ่ะ '' ผมจ้องหน้าติ๊บด้วยความงุนงง
เจ้าตัวเล็กโผเข้ามากอดผม ก่อนเงยหน้ามาจูบคางผมเบาๆ มองผมด้วยสายตายั่วยวน
'' เฮ้ย มาไม้ไหนนี่เจ้าตัวเล็ก ''
ติ๊บล้วงมือลูบหน้าท้องของผม
ไล่มือไปตามขอบกางงเกง
ไล้ต่ำเข้าไปในกระเป๋ากางเกงของผม
เฮ้ย ตรงนี้ ตอนนี้เลยเหรอ ไม่ดีมั้งติ๊บผมคิดในใจ แต่ช้าเกินไปครับ ไม่ทันแล้ว………….
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'' ก็ติ๊บแค่จะขอตังค์ไปซื้อนมกะขนมปังที่ร้านค้า แค่นี้เอง คิดอะไรนี่ '' เจ้าตัวบอกกวนๆพร้อมยกแบงค์ร้อยที่ล้วงไปจากกระเป๋ากางเกงของผมได้สำเร็จ
อืมม นึกว่าจะขออะไรซะอีกจะได้จัดการให้ แต่เช้าตรู่แบบนี้ บรรยากาศดีนักเชียว เฮ้อ ทะลึ่งไปใหญ่แล้วหมอไม้ ตื่นๆๆๆๆ
ตอนนี้เราเดินทางออกมาจากเขาใหญ่
สวนทางกับผู้คนจำนวนมากที่กำลังมุ่งหน้าสู่จุดที่เราจากมา
สาเหตุหนึ่งที่ผมพาพวกเด็กๆกลับแล้วเพราะรู้สึกว่านักท่องเที่ยวมาเยอะมากแล้ว จนไม่ค่อยได้รับอรรถรสของการมาเที่ยวธรรมชาติมากเท่าที่ควร
ระหว่างทางนายเพียวบอกสถานที่ท่องเที่ยวที่เป็นน้ำตกให้พวกเราได้สนุกสนานกันและดูจะเป็นความสนุกของนายเพียว
นายม่อนและเจ้าตัวเล็กซะมากกว่า ส่วนผมกับน้องปุ๋มนั่งดูอยู่ด้านบนเพราะน้ำที่นี่เย็นซะเหลือเกิน
หลายต่อหลายน้ำตกที่เราแวะเที่ยวกันจนบ่ายแก่ๆผมจึงพาเด็กๆมุ่งหน้ากลับสู่กรุงเทพ
( ขอโทษน่ะครับที่จำบรรยากาศมาเล่าไม่ได้เพราะตอนนั้นรู้แต่ว่าปวดขามากอยากกลับไปพักให้ไวที่สุด )
'' แล้วเพียวจะไปเค้าท์ดาวน์ที่ไหนอ่ะ '' หมอติ๊บเอ่ยถามขึ้นหลังจากผมขับรถใกล้ถึงหน้าธรรมศาสตร์
'' อ๋อ ก็คงสยามอะไรประมาณนี้มั้ง แล้วติ๊บกับพี่ไม้ละไปเค้าท์ดาวน์ที่ไหน ''
'' ยังไม่รู้เลย ยังไม่มีแผนการณ์ ''
'' งั้นไว้เดี๋ยวชั้นมีที่ไปชั้นโทรหาแกน่ะติ๊บ '' ปุ๋มเอ่ยสมทบขึ้นมา
'' ไงวันนี้ก็ขอบคุณมากน่ะคับพี่ไม้ที่พามาเที่ยวตั้งสองวันหนึ่งคืน '' นายเพียวขอบคุณผมด้วยแฮะ
'' อ๋อไม่เป็นไรครับไว้คราวหน้ามีสถานที่ท่องเที่ยวไหนน่าไปก็ชวนพี่ได้น่ะ '' ผมตอบ
'' ปุ๋มก็ต้องขอบคุณพี่ไม้น่ะค่ะ ที่พาปุ๋มเที่ยว สนุกมากค่ะ แต่จะสนุกกว่านี้ถ้าปุ๋มมีแฟนไปด้วยอย่างคนบางคน ''
อ้าว น้องปุ๋มพูดทีเดียวกระทบสองคนเลยแฮะ ผมคิดในใจ
'' แกก็รีบๆหาซะสิ ไหนว่าสวยไหนว่าเริ่ด '' ติ๊บหันไปกัดเพื่อนสนิท
'' ก็เพราสวยก็เพราะเริ่ดเกินไปนี่ซิ คนถึงไม่กล้าเข้ามาจีบ พี่ไม้ก็ช่วยแนะนำหมอฟันหล่อๆให้ปุ๋มทีน่ะค่ะ ………ไม่เอาดีกว่าไม่อยากมีแฟนเป็นหมอเหมือนกันเดี๋ยวร็ตับไตไส้พึงกันหมด รบกวนเพียวกะม่อนแล้วกันน่ะ เผื่อจะมีเด็กนิติหล่อๆ อิอิ สเปคปุ๋มขอหน้าตาดี รวย แต่ไม่ต้องฉลาดมากเดี๋ยวมันรู้ทัน '' ปุ๋มพูดจบก็เรียกเสีรยงฮากึ่งเสียงโห่จากทุกคนในรถ
ครู่เดียวผมก็นำรถจอดหน้าธรรมศาสตร์ส่งเจ้าเพียวเข้าหอพัก
แต่เจ้าม่อนกระโจนลงรถไปด้วยอีกคนซะงั้น
'' ฝากบอกพ่อกับแม่ด้วยเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าม่อนค่อยกลับ คืนนี้ขอไปเก็บของบางอย่างที่หอพักก่อน ''
เจ้าม่อนบอกก็ปิดประตูรถเดินตามนายเพียวเข้าไปมหาวิทยาลัย
เป้าหมายต่อไปของผมคือการไปส่งว่าที่คุณหมอคนสวยที่ ม.เกษตร
หลังจากส่งน้องปุ๋มคนสวยเรียบร้อยแล้วตอนนี้ก็พลบค่ำแล้ว
ผมจึงคิดว่าพาเจ้าตัวเล็กไปพักที่บ้านเอาแรงต่อก่อนดีกว่า
แล้วพรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกทีเผื่อพ่อกับแม่จะชวนไปทำบุญที่ไหน
ผมกลับเข้าถึงบ้านไหนตอนพลบค่ำก่อนบอกแม่ว่านายม่อนจะพักที่หอพักมหาวิทยาลัยและจะกลับมาทำบุญกับพ่อกับแม่ในวันพรุ่งนี้เช้า
เจ้าตัวเล็กขอตัวขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าก่อนลงมาทำหน้าที่ ลูกสะใภ้ เอ้ย ลูกมือ ของแม่ในการทำกับข้าวว้ำบุญในวันพรุ่งนี้เช้าซึ่งเป็นวันสิ้นปีพอดี
ตอนนี้ผมจึงมานั่งอ่านหนังสือพิมพ์กับพ่อในครัวและดูแม่กับติ๊บช่วยกันทำกับข้าวราวกับมืออาชีพก็ไม่ปาน
'' โอเค เสร็จเรียบร้อยต่อไปก็ขนมหวาน '' แม่ผมหันมาคุยกับติ๊บ
'' ติ๊บเหนื่อยมั้ยลูกเดินทางมาเหนื่อยขึ้นไปนอนพักก่อนก็ได้นะ บัวลอยง่ายๆแม่ทำแป๊บเดียว ''
'' อ๋อ ไม่เป็นไรคับแม่ ติ๊บช่วยทำจะได้ขโมยสูตรแม่ไปทำมั่งไง '' ติ๊บตอบยิ้มๆ
และตอนนี้แม่และติ๊บก็สั่งผมให้มาปั้นบัวลอยลูกเล็กๆช่วยกัน จะได้ไปพักผ่อนเก็บแรงไว้สำหรับพรุ่งนี้กันเร็วๆ
หลังจากทำกับข้าวและขนมหวานไว้ถวายพระในวันพรุ่งนี้เสร็จเรียบร้อย
เราสองคนก็ขึ้นห้องนอนเตรียมพักผ่อนเอาแรง
'' ติ๊บ พี่รักติ๊บจังเลย '' ผมรวบเจ้าตัวเล็กมากอดแน่น จนเจ้าตัวเล็กก็คงอดสงสัยไม่ได้
'' อะไรนี่ มาไม้ไหนนี่วันนี้ '' ติ๊บหันมามองหน้าผมงงๆ ก่อนถูกผมขโมยหอมแก้มไปหนึ่งที
'' พี่อยากกอดติ๊บแบบนี้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วละ แต่ไม่มีโอกาส '' ผมตอบติ๊บไป
'' พี่เพิ่งรู้ว่าคืนไหนที่พี่ไม่ได้นอนกอดติ๊บ เหมือนพี่ขาดอะไรไปซักอย่างมันไม่อุ่นมันนอนไม่ค่อยหลับ ติ๊บว่าพี่รักติ๊บมากเกินไปหรือเปล่า '' ผมถามพร้อมกับจ้องหน้าเจ้าตัวเล็กที่ตอนนี้ยิ้มเขินใหญ่เลย
'' อ่ะ อยากกอดก็กอดตามสบายเลยคืนนี้โอกาสมาถึงแล้ว '' ติ๊บบอกก่อนจุ๊บคางผมเบาๆหนึ่งที
'' พี่จะบอกว่า เมื่อคืนระหว่างเพียวกับติ๊บ อยู่ในสายตาพี่ทุกฉากเลย ''
'' อ้าว แสดงว่าพี่ไม้แอบดูอะดิ ''
'' ไม่ได้แอบดูนะ แสดงตัวดูจะๆเลยแหละแต่ติ๊บกับเพียวหันหลังให้พี่เอง ''
แทนคำตอบติ๊บมองค้อนผมซะงั้น
'' เอ แล้วถ้าคืนนี้จะร้องเพลงให้พี่ฟังบ้างติ๊บจะร้องเพลงอะไรให้พี่ดีละ ''
'' ไม่มีอะ เดี๋ยวนึกเพลงได้แล้วจะร้องให้ฟัง ''
'' พี่รักติ๊บนะ รักมากด้วย '' ผมบอกติ๊บก่อนจูบเบาๆที่เปลือกตาเป็นเชิงให้หลับฝันดี
เจ้าตัวเล็กยังคงธรรมเนียมเดิมทุกอย่างลุกขึ้นมากราบอกแล้วจุ๊บเบาๆที่คางหนึ่งที
'' ติ๊บก็รักพี่ไม้คับ ''
'' เฮ้อ ชื่นใจจัง '' ผมรวบเจ้าตัวเล็กมานอนซุกอกอุ่นๆ ก่อนหลับใหลไปในค่ำคืนนั้น
....................................
รุ่งเช้าพ่อกับแม่พาผมและติ๊บไปยังวัดเสมียนนารี
เพราะพ่อศรัทธาในพระผู้ใหญ่ที่นี่และนอกจากนั้นที่นี่ยังเป็นที่ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุ ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าด้วย
ส่วนนายม่อนน้องชายตัวดีบอกจะตามมาสมทบในภายหลัง
บริจาคสร้างหลังคาโบสถ์ บริจาคสร้างหลังคาอุโบสถ บริจาคค่าน้ำ บริจาคค่าไฟ
บริจาคไถ่ชีวิตโค กระบือ บริจาคค่าอาหารพระภิกษุสงฆ์ บริจาคสำหรับการเสี่ยงทาย
และบริจาคอื่นๆอีกหลายรายการ
ผมมาสังเกตุถึงความแตกต่างระหว่างวัดในกรุงเทพ
และวัดที่ต่างจังหวัด โดยเฉพาะบ้านของติ๊บที่จะมีเพียงเฉพาะต้นกัลปพฤกษ์ให้ชาวบ้านแขวนเงินและสิ่งของที่บริจาคไว้ในนั้นเพียงอย่างเดียว และแม้จะเป็นวัดที่มีอุโบสถไม่สวยงามแต่ก็ไม่เห็นมีความจำเป็นจะต้องรับการบริจาคมากมายแล้วเอามาสร้างวัดให้เลิศหรูสวยงามจนดูเป็นพุทธพาณิชย์แบบในกรุงเทพนี้
เอาน่ะ มาทำบุญอย่าคิดมากหมอไม้
ผมพาพ่อแม่และติ๊บเดินเข้าไปยังศาลาที่ตอนนี้ประชาชนหนาแน่นพอสมควรก่อนแม่จะนำปิ่นโตไปถวายพระ และให้เรานั่งรับศีลรับพรก่อนที่นายม่อนจะตามเข้ามา
ผมพาพ่อแม่ น้องชาย และเจ้าตัวเล็กไหว้พระและพระบรมสารีริกธาตุในวัดเสมียนนารีจนหนำใจจึงพาพ่อกับแม่และเด็กสองคนกลับไปยังที่บ้าน
'' แล้ววันนี้ม่อนจะไปเที่ยวที่ไหนหรือเปล่าละลูก '' แม่ผมเอ่ยถามนายม่อน
'' คงไปสยามอ่ะแม่ พ่อกับแม่จะไปด้วยมั้ยละแต่ก่อนไปแม่ต้องไปหาสายเดี่ยวมาใส่ก่อนน่ะ ''
แม่ผมถึงกับหัวเราะร่า กับประโยคส่งท้ายของน้องชาย
'' แล้วไม้ละลูก จะพาติ๊บไปไหนหรือเปล่า ''
'' ก็คงที่เดียวกับนายม่อนแหละแม่ แต่ถ้าแม่จะไปกับไม้ไม่ต้องใส่สั้นๆน่ะ ''ผมพูดหยอกแม่บ้าง
'' โห บนสายเดี่ยว ล่างสั้นจุ๊ดจู๋ '' แล้วพ่อจะจำเมียตัวเองได้มั้ยนี่
พ่อผมเอ่ยขึ้นมาขำๆเรียกเสียงหัวเราะให้ทุกคนในรถ
'' แม่ไม่ไปหรอกพ่อไปดูพลุดูไฟมันสำหรับเด็กวัยรุ่นเค้า เรามันแก่แล้วเดี๋ยวหัวใจวายตายพอดี ''
แม่ผมบอกก่อนที่ผมจะนำรถเข้าจอดหลังบ้าน
เสร็จจากการไปทำบุญที่วัดแล้ว
พวกเราก็นั่งเล่นนั่งคุยกันอยู่ในบ้านโดยที่เจ้าตัวเล็กขอออกไปเดินดูผู้คนแถวย่านสะพานควาย
เพราะมาที่นี่หลายทีแต่เจ้าตัวยังไม่มีโฮกาสได้เดินในกรุงเทพเท่าไหร่นัก จึงขอตัวออกไปเดินดูละแวกบ้านบ้าง
ไม่ถึงชั่วโมง เจ้ตัวเล็กก็เดินเข้ามาในบ้านบอกว่าร้อนมากเดินไม่ไหวแล้ว
ก่อนกลับมานั่งคุกเข่าลงข้างๆพ่อกับแม่ที่นั่งอยู่บนโซฟาหน้าทีวี พร้อมพวงมาลัยพวงสวย
เมื่อรู้ว่าเจ้าตัวเล็กจะทำอะไร ผมจึงลงไปนั่งคุกเข่าข้างๆพ่อกับแม่ด้วยอีกคน
'' วันนี้วันสิ้นปีติ๊บกับพี่ไม้มาอวยพรปีใหม่ให้พ่อกับแม่ครับ ขอให้พ่อกับแม่มีร่างกายแข็งแกร่ง
มีจิตใจที่แข็งแรง และมีความสุขมากๆตลอดปีตลอดไปเลยน่ะครับ อะไรที่ติ๊บกับพี่ไม้ทำให้พ่อกับแม่ไม่พอใจติ๊บขอโทษด้วยน่ะคับ '' พูดจบติ๊บก็กราบบนตักพ่อกับแม่และยื่นมาลัยพวงสวยให้
'' พ่อกับแม่ก็ไม่มีอะไร และไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าเห็นลูกทั้งสองคนมีความสุขไม้ก็ดูแลน้องเขาดีๆน่ะลูก ส่วนติ๊บก็ทนๆหน่อยแล้วกันน่ะลูก '' อ้าว ไมแม่ผมพูดงี้หว่า….
'' ส่วนพ่อก็ไม่มีอะไรเหมือนกัน เหมือนที่แม่พูดไปเมื่อกี้ '' อืมมม ผมรู้แล้วครับพ่อว่าผมถอดแบบเกรงใจคนรักมาจากใคร อิอิ
'' แล้วนี่ไม้จะไปสยามอะไรนั่นกี่ทุ่มเหรอลูก นายม่อนไปด้วยหรือเปล่า '' พ่อผมเอ่ยถาม
'' ก็ว่าจะไปดึกๆหน่อยครับพ่อไปตอนเค้าใกล้เค้าท์ดาวน์ดีกว่า ขืนไปแต่หัวค่ำไม่มีที่นั่งที่ยืนแน่ๆ ส่วนนายม่อนผมว่าเขาคงมีนัดกับเพื่อนแล้วละ '' ผมตอบพ่อไป
'' แล้วติ๊บละอยากไปหรือเปล่าลูก '' พ่อผมหันมาถามติ๊บบ้าง
'' ก็อยากไปครับ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยไปเดินสยามแบบที่เค้าว่าซักทีมัวแต่เดินในไร่ในสวนมากกว่า '' ติ๊บตอบพ่อยิ้มๆ
'' งั้นวันนี้ก็ให้พี่ไม้พาเที่ยวให้สนุกเลยน่ะลูกน่ะ อยากไปที่ไหนก็บอกพี่เขา ''
'' ไม่เอาดีกว่าครับ เดี๋ยวพี่ไม้เอาติ๊บไปปล่อยไว้กลับบ้านไม่ถูกกันพอดี ''
ติ๊บพูดจบก็เรียกเสียงหัวเราะให้พ่อกับแม่เป็นอย่างดี ขาดก็แต่ผมที่คิดแย้งในใจ
รักมากมายขนาดนี้เอาไปปล่อยทิ้งก็โง่อะดิ.......
พลบค่ำนายม่อนก็ออกมาจากห้อง
วันนี้มันแต่งตัวหล่อซะจนผมอายสงสัยมีนัดสาวที่ไหนแน่ๆ
ส่วนผมกับติ๊บยังไม่ได้แต่งตัวกันหรอกเพราะกะจะไปตอนดึก ไม่อยากไปเบียดเสียดผู้คน
ก๊อกๆๆ /////////////
ไม่ทันไรเสียงประตูห้องผมก็ถูกเคาะ เสียงถี่ๆรัวๆแบบนี้นายม่อนแน่ๆ
เปิดประตูออกไปก็จริงอย่างที่คิด
'' เปิดทีวีดูด่วนเลย ถ้ายังคิดจะไปเค้าท์ดาวน์ '' นายม่อนสั่งผมเสร็จก็เปิดประตูเดินเข้าห้องตัวเองที่อยู่ตรงข้ามห้องผมไปทันที
เมื่อผมเปิดทีวีออกดูก็แทบจะช็อค
เพราะไม่คิดว่าที่นี่คือประเทศไทย และนั่นคืออนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ไม่ได้ไกลจากบ้านผมเลย
ตอนนี้ข่าวในทีวีกำลังรายงานเรื่องการวางระเบิดในถังขยะข้างป้ายรถเมล์ ตรงอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ
ทำให้ตอนนี้อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิเงียบมากมีกลุ่มคนไม่กี่คนที่คงไม่รู้เรื่องแล้วมานั่งรอรถเมล์กันตามปกติ
เหตุการณ์วันนี้ทำให้มีผู้บาดเจ็บและเสียชีวิตด้วย
และนั่นทำให้การจัดงานเค้าท์ดาวน์ปีใหม่ที่สยามและทั่วกรุงเทพต้องถูกยกเลิกไปด้วย
น่าสงสารคนตั้งใจจะไปเดินสยามซะจริง แต่งหล่อซะขนาดนี้
ผมคิดไปถึงนายม่อนแต่ทว่าเจ้าตัวเล็กของผมที่อยากไปเค้าท์ดาวน์สยามก็ต้องอดด้วยอ่ะดิ
'' ติ๊บ แต่งตัว เดี๋ยวพี่พาไปเค้าท์ดาวน์ '' ผมออกคำสั่ง
'' แล้วพี่ไม้จะพาติ๊บไปที่ไหนอ่ะคับ '' ติ๊บหันมามองผมด้วยสีหน้างุนงง
'' เอาน่า เดี๋ยวพี่พาไป ไม่พาไปอนุสาวรีย์หรอกน่าไม่ต้องกลัว '' ผมตอบก่อนยื่นมือไปขยี้หัวเล่น
'' ติ๊บว่าเราไปชวนม่อนไปด้วยดีกว่ามั้ยคับ สงสารน้องอ่ะอุตส่าตั้งใจแล้วเชียว ''
'' ติ๊บลองไปชวนดิ เดี๋ยวพี่อาบน้ำแป๊บ ''
เมื่อผมอาบน้ำแต่งตัวออกมาจากห้องน้ำเรียบร้อย ก็เห็นติ๊บนั่งรออยู่บนโซฟาในห้องผมเรียบร้อยแล้ว
'' ม่อนบอกว่าม่อนไม่ไปแล้ว เสียความตั้งใจแล้ว จะอยู่เค้าท์ดาวน์กับพ่อแม่ ''
'' อืมมม งั้นเราก็ไปกันเลย ''
สองทุ่มเศษๆ ผมก็บึ่งรถออกจากบ้านมุ่งหน้าสู่เป้าหมายที่ผมอยากพาเจ้าตัวเล็กไป
เมื่อกรุงเทพจัดงานไม่ได้ก็ต้องหาที่จัดงานสนุกๆได้ แต่ไม่ไกลจากกรุงเทพ ใช่แล้ว พัทยา
ผมเปิดวิทยุฟังสถานการณ์ตลอดการขับรถของผม
เผื่อว่ามาถึงที่นี่จะเกิดเหตุตามกรุงเทพไปด้วย และก็เป็นดังคาดเมื่อผมมาถึงพัทยากลางห้างชื่อดังแถวนี้ก็ถูกวางระเบิดไปเรียบร้อย
แต่เนื่องจากที่นี่คือเมื่องท่องเที่ยว เมืองที่ชาวต่างชาติอยู่กันคับคั่ง จึงมีการปิดข่าวเป็นอย่างดี
เริ่ดจริงรัฐบาล ถ้ามีคนตายไม่ดังไปกว่าข่าวถูกวางระเบิดเฉยๆเหรอ
เมื่ออยู่ที่พัทยากลางไม่ได้ ไปเป้าหมายต่อไปแล้วกันบาลีฮาย ( ไม่แน่ใจว่าเขียนถูกหรือเปล่านะครับ )
แต่เมื่อเรามาถึงก็ต้องพบกับสภาพไม่ต่างกันคือนักท่องเที่ยวกร่อยมากๆ ดูท่าจะไม่สนุกเอาซะเลย
ผมจึงวนรถพาเจ้าตัวเล็กขับรถเลียบชายหาดพัทยาไปเรื่อยจนมาอยู่ตรงกลางระหว่างพัทยาเหนือกับพัทยากลาง
เจ้าตัวเล็กก็บอกผมจอดตรงนี้แหละ เราจะเค้าท์ดาวน์กันตรงนี้
ผมดูที่จอดรถและคิดว่าตรงนี้คงปลอดภัยใช้ได้เพราะไฟถนนก็มีตลอด
แถมชายหาดตอนนี้เขาเก็บเก้าอี้ เก็บร่มออกไปก็ดูสะอาดดูสงบดี
เจ้าตัวเล็กเดินข้ามถนนเข้าไปในเซเว่นก่อนจะกลับออกมาแล้วเดินตามผมมายังชายหาดที่ตอนนี้มีนักท่องเที่ยวเล่นน้ำบ้างทั้งๆที่ใกล้จะเที่ยงคืนอยู่แล้ว
'' ทำไมติ๊บถึงอยากอยู่ตรงนี้อ่ะ '' ผมถามด้วยความสงสัย
'' ก็ตรงนี้แหละปลอดภัยดีถ้าเขาจะวางระเบิดเขาก็จะวางระเบิดที่คนอยู่เยอะๆ ตรงนี้มีแต่ทรายกับต้นสนใครเขาจะมาวางระเบิด แล้วอีกอย่างเวลาเขาจุดพลุเราก็จะได้เห็นทั้งสองฝั่งเลยไงและที่สำคัญที่สุดติ๊บไม่ได้อยากอยู่กับคนอื่นนี่ครับ ติ๊บอยากอยู่กับพี่ไม้มากกว่า ''
ได้เห็นคำตอบที่ค้านไม่ขึ้นแบบนี้
ผมจะทำอะไรได้นอกจากรวบร่างบางมากอดน่ารักจริงๆแฟนผม
นี่ถ้าผมจะจูบก็คงไม่ผิดอะไรใช่มั้ยเพราะคนก็ไม่ค่อยมี แถมเป็นเมืองท่องเที่ยว
อีกอย่างไม่ได้ไปจูบแฟนใครนี่หว่า แฟนผมเองแท้ๆ
แต่เป็นอันต้องล้มเลิกความตั้งใจ
.
.
.
.
.
.
เพราะคราบขาวๆ จากไอศกรีมที่เจ้าตัวถืออยู่ในมือตอนนี้มันเลอะปากเจ้าตัวเล็กไปหมดแล้ว
แถมชอคโกแลตอีกต่างหาก
แทนที่จะก้มตัวลงไปจูบแบบที่ตั้งใจตอนแรก
ก็เป็นการก้มลงใช้มือเช็ดคราบไอศกรีมออกจากปากเจ้าตัวเล็กด้วยความเอ็นดูในความไร้เดียงสา ปนหมั่นไส้เล็กๆ
ตอนนี้ลมทะเลกำลังพัดเข้าหาเราสองคนที่นั่งกอดกันกลมอยู่กับพื้นทราย
ภายใต้ต้นสนที่ปลูกเป็นแนวยาวเลียบชายหาดพัทยา
นักท่องเที่ยวเดินผ่านไปมาเป็นระยะๆอาจจะเพราะบริเวณที่เราอยู่ตรงนี้ส่วนมากเป็นร้านอาหารมากกว่าสถานบันเทิงจึงมีผู้คนไม่มากนัก
ไฟที่ประกับไปตลอดแนวยาวชองถนนบนชายหาดพัทยาก็ถูกจัดแต่งไว้งดงามไม่แพ้กรุงเทพเช่นกัน
เสียงพลุและดอกไม้ไฟดังขึ้น และอวดความสวยงามให้เราได้เห็นเป็นระยะๆจากทั้งสองฟากของพัทยา
เจ้าตัวเล็กคงอยากสนุกจึงซื้อไฟเย็นกับไฟแชคจากพ่อค้าที่เดินผ่านไปมา
ส่วนผมก็อยากสนุกด้วยการปล่อยโคมลอย
ใกล้เที่ยงคืนเข้าไปเต็มที่ตอนนี้เราสองคนช่วยกันจุดโคมลอยก่อนปล่อยขึ้นสู่ท้องฟ้า
เจ้าตัวเล็กก็สนุกไปกับการเล่นไฟเย็นที่ทำให้ผมรอยยิ้มแบบสุดขั้วของติ๊บไปเลย ยิ้มซะจนตาหยีมองไม่เห็นลูกกะตาอยู่แล้ว
นอกจากนั้นเจ้าตัวเล็กยังซื้อเค้กก้อนเล็กๆจากเซเว่นมาฉลองปีใหม่กับผมซะด้วย
10
9
8
7
6
5
4
3
ก่อนที่จะถึงปีใหม่ผมรวบเจ้าตัวเล็กมาจูบเนิ่นนานจนผ่านพ้นปีใหม่ จูบกันข้ามปีเลยทีเดียว
เจ้าตัวเล็กส่งเค้กก้อนเล็กเข้าปากผม ก่อนหันไปสนุกกับไฟเย็นต่อ
และตอนนี้พลุสวยๆก็มีให้เราได้ชมจากทั้งสองฟากของเราทั้งสองคน
รวมไปถึงในทะเลนั่นด้วยคงเป็นพลุจากเกาะไหนซักเกาะเป็นแน่ สวยงามดีจริงๆ
ผมนั่งกอดเจ้าตัวเล็กบนผืนทรายดูพลุอยู่เป็นนานสองนานจนเริ่มเงียบ เพราะเริ่มดึกมากแล้ว
'' เมื่อวานพี่รักติ๊บ วันนี้พี่รักติ๊บ พรุ่งนี้พี่ก็จะรักติ๊บ จะรักติ๊บคนเดียวพี่สัญญา '' ผมกระซิบข้างๆหูคนที่อยู่ในอ้อมกอดตอนนี้
'' ขอบคุณคับพี่ไม้ ติ๊บก็รักพี่ไม้และจะรักพี่ไม้ตลอดไปติ๊บสัญญา ''
ชื่นใจจริงเมื่อได้ยินคำบอกรักจากคนที่เรารัก
ผมจับคางเจ้าตัวเล็กเงยขึ้น
ก่อนก้มหน้าลงไปจูบดูดดื่มลิ้มรสความหวานของปากบางๆที่ช่างเจรจานั้น
เนิ่นนาน และนานเสียจนตอนนี้ผมปวด และอึดอัดไปหมดแล้ว
ผมผละปากออกจากการดูดดื่มเจ้าตัวเล็ก ก่อนใช้ปากพรมจูบไปทั่วหน้าเนียนใสนั้นแล้วหลังจากนั้นก็…….......
หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218 (อ่าน 2030185 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก