LOKASUNDER 8
หลังจากที่ยืนกอดกันกลมอยู่ในครัวจนผมบ่นปวดขาคุณชายก็จัดการใช้แขนที่มีมัดกล้ามสวยแบบพอดี ยกตัวผมทั้งที่กอดกันอยู่อย่างนั้นไปห้องนั่งเล่นแทน
“เอ่อ…ปล่อยผมลงก่อนได้ไหมครับ” ผมบอกเขาโดยที่ไม่สบตา
“อยากลง?” ตบท้ายคำถามด้วยรอยยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์
“ผมกลัวคุณหนัก” ผมเม้มปากแน่นเมื่อเขากระชับวงแขนที่อุ้มผมอยู่
“เธอตัวเบากว่าที่ฉันคิด” นี่คือประโยคที่แปลความหมายได้ว่าเขาไม่หนักใช่ไหม?
“คุณคิดอะไรไว้อีกบ้างเนี้ย”
“เยอะ…จนเธอคาดไม่ถึงเลยล่ะ” ผมเอียงหน้าหนีจมูกโด่งที่ขยับเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว
นอกจากจะหล่อแล้วเขายังเป็นจอมฉวยโอกาสอีกรึไงนะ เผลอไม่ได้เลยจริงๆ
“คุณกำลังทำให้ผมกลัว” ผมบอกเขาอย่างตรงไปตรงมา ถึงผมจะชอบเขาแต่ผมก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าเรื่องมันจะกลายเป็นแบบนี้ไปได้ เป็นอะไรที่ทำให้ผมทั้งตื่นเต้น ทั้งกลัว ทั้งระแวงว่าเขาจะแกล้งอะไรผมหรือเปล่า หรือเขาจะแค่…หลอกฟันผมเล่นๆ ว่ะ
“กลัว?” เขาหัวเราะเบาๆ เมื่อผมไม่ตอบ
“…”
“ไม่เห็นมีอะไรน่ากลัวเลยสักนิด ฉันอยู่นี่ทั้งคน ยังจะกลัวอะไรอีก” ก็คุณอยู่ด้วยนี่แหละถึงได้กลัว
“ปล่อยผมก่อนเถอะครับ คุณไม่เมื่อยหรือไง” ผมดื้อดึงที่จะบอกเขาเรื่องที่เขาอุ้มผมอยู่อีกครั้ง เขาควรทำอะไรเหมือนคนปกติเขาทำกันนะ จะมีใครบ้างที่บ้าคุยกันทั้งที่ยังอุ้มฝ่ายตรงข้ามอยู่อย่างนี้ เกิดมาผมไม่เคยเห็น
“โอเคๆ ยอมแพ้ความดื้อของเธอเลย” ถึงคุณชายเขาจะบอกว่ายอมแพ้ แล้วนั่งลงที่โซฟาตัวยาว แต่ก็ใช่ว่าเขาจะปล่อยผมให้เป็นอิสระ เพราะเขาจับผมให้นั่งอยู่ในท่าคร่อมตักเขา น่าอายจริงๆ น่าอายจนอยากจะมุดตัวเข้าไปใต้พรมปูพื้นจริงๆ
“คนที่ดื้อน่าจะเป็นคุณมากกว่านะ” เขายกคิ้วมองหน้าผมอย่างท้าทาย เมื่อฟังผมพูดจบเขาก็ประกบสิ่งต้องห้ามลงมาที่ปากผมทันที
เขาจูบผม! เราจูบกัน!
ผมตกใจจนนิ่งค้างไปหลายวินาที ก่อนจะยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาดันไหล่เขาออก แต่ก็ละครมากนะชีวิตอ่ะ เพราะไม่ว่าผมจะออกแรงมากสักแค่ไหนคนที่ส่งลิ้นเข้ามารุกล้ำข้างในปากผมอยู่ตอนนี้ก็ไม่มีทีท่าจะขยับเขยื้อนเลยแม้แต่น้อย
เป็นไง เห็นรึยังผมบอกแล้วว่าเขาน่ะ คนดื้อด้านของจริง
“อื้ออ” ผมได้แต่ร้องประท้วงอยู่ในลำคอ ให้ทายว่าคุณชายหวังสนใจไหม?
ใช่ครับ คุณเดาถูกเขาไม่สนใจเสียงร้องอันน้อยนิดของผมแม้แต่น้อยเขายังดำเนินการช่วงชิงหัวใจ เอ้ย! ลมหายใจของผมต่อไปอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย จนผมจะขาดอากาศหายใจจริงๆ เขาถึงได้ถอนปากออกไป ปล่อยให้ผมได้หายใจสักพักเขาก็ประกบปากลงมาอีกรอบ
เออ เอาเหอะอยากทำอะไรก็ทำ ผมเหนื่อยจะคัดค้านเขาแล้วล่ะนะ จูบเสร็จเมื่อไหร่ค่อยมาจับเข่าเปิดอก (?) คุยกันเป็นเรื่องเป็นราวแล้วกันพ่อหนุ่มหัวรุนแรง (ส์)
“คุณทำแบบนี้หมายความว่ายังไง” ผมเปิดประเด็นทันทีที่เขาปล่อยผมออกจากวงแขน หลังจากที่เขาปล้ำจูบผมอยู่นาน จนตอนนี้เรานั่งที่โซฟาคนละตัว
“ฉันคิดว่าเธอรู้” กูจะรู้อะไรล่ะ โง่ขนาดนี้ ผมคิดว่าหน้าผมก็ไม่ได้ดูเป็นคนฉลาดอะไรขนาดนั้นนะ ที่พอจะรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ ยังไม่ได้พูดอะไรก็จูบเอาๆ อย่างนี้แล้วอ่ะ มีแต่คนที่ชอบพอกันป่ะถึงจะจูบกันอ่ะ
เดี๋ยวนะ ชอบ?
หรือที่เขาจูบผมเป็นเพราะว่าเขาชอบผม? มันจะเป็นไปได้ยังไงล่ะวะ เขาเพิ่งเจอผมเองนะคนเรามันจะชอบอีกคนได้ในเวลารวดเร็วขนาดนั้นเลย?
“ผมคิดว่าว่าคุณจะดูออกซะอีกว่าผมโง่” ประโยคที่ผมพูดทำเอาคนตัวสูงหัวเราะในลำคอ
“ฉันสนใจ” เสียงนิ่งๆ ที่เอ่ยขึ้นทำให้หัวใจในอกของผมเต้นแรงขึ้นผิดจังหวะ
“อะไร?” ผมถามเขาเสียงลอยๆ เหมือนคนไม่ค่อยมีสติ ที่เขาบอกว่าสนใจน่ะ หมายถึงสนใจอะไร ผมเหรอ? หรืออย่างอื่น?
“เธอ” เขาโน้มตัวมาข้างหน้าทำให้ระยะห่างของเราสองคนใกล้กันยิ่งขึ้น
“…” ผมไม่ตอบเพราะเดาว่าเขายังคงพูดไม่จบประโยค
“ฉันสนใจเธอ…มากกว่าปกติ”
“มันอาจจะเร็วไปหรือเปล่า” ผมถามเขา ผมคิดว่ามันเร็วไปไหมที่เขาจะสนใจผมเราเพิ่งเจอกันเองนะ ถึงรูปร่างหน้าตาผมจะเอวบางร่างพอดีหน้าเล็ก ปากไม่เล็กไม่หนาแต่พอดี ตาคม แก้มแดง (ธรรมชาติ) ก็เถอะ แล้วยังไงล่ะหรือเขาจะเป็นคนที่สนใจเพศเดียวกันอยู่แล้ว? หรือเขาได้หมด?
“เธอมีบางอย่างที่มันทำให้ฉันรู้สึก…ตื่น” ผมเม้มปากแน่นเมื่อได้ยินเสียงกระซิบข้างใบหูในคำสุดท้ายที่เขาพูด อะไรล่ะที่ว่าตื่น
ตื่นเต้น?
ตื่นตัว?
หรือมีอย่างอื่นที่ตื่นอีก?
ช่วยผมคิดที ผมจะบ้าตายกับเขา!
TBC.
ช่วยน้องกันหน่อยนะคะทุกคนนนน
หัวข้อ: "LOKASUNDER โคตรหล่อตัวพ่อ" =By Pang RY=แจ้งข่าวการอัพนิยาย!!/01.02.2562/ (อ่าน 9195 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก