เราก็เป็นนะ คบกับเค้ามาสามครั้งได้
ครั้งแรกเรามองว่าเค้าเป็นของเล่นแก้เบื่อก็ได้ เพราะเรายังไม่ได้ชอบเขา แล้วเราก็แกล้งเค้าสาระพัด เป็นผู้หญิงนะ สิ่งไหนที่เขากลัวเราก็จะเอามาแกล้งตลอด จนพอเราหมดเรื่องแกล้ง หมดเรื่องที่จะทำให้เขาเขิน เราก็เริ่มหายไป ในขณะที่เขาโทรตาม พยามโทรมาคุย แต่เราก็พูดกับเขาน้อยลง เพราะไม่รู้จะพูดอะไร ฟลังจากนั่นก็เหมือนเลิกกันไปโดยปริยายนั่นแหละตอนนั้นเราม.3 ขึ้นม.4 ได้
พอต่อมา เรากับเขาได้คุยกันอีกรอบ แล้วเราก็รู้สึกมากกว่าที่ผ่านมา เราอยากจะดูแลเขา เราอยากให้เขาเป็นของเราคนเดียว เราเลยเริ่มง้อเขา และคบกันอีกรอบ แต่รอบนี้เขาไม่ค่อยมีเวลาให้เราเลย โทรหาคุยกันก็บอกไม่ว่างตลอด ทั้งๆที่ในเฟสเขาบอกอยู่ข้างนอกกับเพื่อนแท้ๆ ช่วงนั้นเราน้อยใจร้องไห้บ่อยมาก บวกกับเราได้คุยกับเพื่อนผช.ที่รู้จักกันทางดนตรี ซึ่งมันทำให้เราคลายความน้อยใจได้บ้าง แต่ก็ไม่หมดหรอก ยิ่งเราน้อยใจมากเท่าไรเราก็ยิ่งคุยกับเขาน้อยลง แล้วหนีไปคุยกับผช.คนนั้นแทน เพื่อให้ลืม จนมาคืนหนึ่ง จู่ๆเขาก็มาถามเราว่า ยังอยากคบกันอยู่ไหม? เราร้องไห้ออกมา แบบว่าช็อคมาก แล้วตอนนั้นเพื่อนผช.ก็โทรมาพอดี เราระบายทุกอย่างให้มันฟัง แล้วมันก็ปลอบเรา โดนที่เราไม่ได้ไปตอบกลับข้อความเขา รู้สึกตัวอีกทีเขาก็บล็อกเฟส บล็อกทางติดต่อทั้งหมด เราเลยกดโทรหาเชา เสียงเขาร้องไห้อยู่แล้วบอกว่าอยากมาสนใจ ก่อนจะตัดสายไป เหมือนกับที่เราร้องไห้ ตอนนั้นม.5
วันปีใหม่ เขาส่งข้อความ ขอกลับมาคบกันใหม่ได้ไหม ขอโทษ.. เเต่เราก็ลังเลกลัวเจ็บปวดอีก ทั้งๆที่เราเองก็ใช้ให้พี่ที่รู้จักส่องเฟสเขาอยู่บ่อยๆ
หลังจากนั้นปิดเทอมม.6 เทอม 1เขาก็ปลดบล็อกเฟสปละกลับมาคุยกับเราอีก คุยกับแบบเพื่อนนะ แต่มันก็เป็นไปไม่ได้นั้นแหละ
แล้วตอนนี้เรากำลังเข้ามหาลัย เขาก็กลับมาคุยกับเราอีก เราทั้งรู้สึกเจ็บปวด และก็รู้สคกมีความสุขในคราเดียวกัน แต่เราคิดว่าความสุขคงอยู่ได้อีกไม่นานหรอก...
...เดียวทุกอย่างก็ต้องจบลงอีกครั้งเหมือนกันที่ผ่านมา
เฮ้ยคุณ ฟิวนี้ผมเข้าใจนะ
กับแฟนคนล่าสุด ผมเคยหายไปจากเค้าช่วงฝึกงาน
ก็ห่างกันประมาณ2เดือนได้
แต่ก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิมคับ
พราะผมนี่แหละที่เป็นผ่ายง้อเค้าก่อน (ช่วงแรกๆไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่พอหลังๆรู้สึกคิดถึงมากขึ้นเรื่อยๆจนทนไม่ได้)
ก็เคยมีน้องถามผมนะว่าแก้วที่มันร้าวไปแล้วมันจะเหมือนเดิมได้จริงหรอ?
ผมก็คิดนะแต่ว่าผมก็ทำทุกครั้งให้มันดีที่สุด
เพราะงั้นผมไม่อยากให้คุณลังเลเพราะคิดว่าบทสรุปมันจะเป็นเหมือนเดิม
เปรียบเทียบเอาง่ายๆนะ
คนเรารู้ว่าทุกคนเกิดมาต้องตาย แต่ทุกคนก็เลือกที่จะใช้ชีวิตใช้ลมหายใจไปเรื่อยๆ ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าบทสรุปมันอยู่ตรงไหน
ความรักก็เหมือนกันคับ
อย่ามองและตัดสินมันว่ายังไงก็ต้องจบอยู่ดี
แต่ให้มองที่คุณค่าและความทรงจำที่เราจะได้รับระหว่างทางก่อนที่จะไปถึงจุดนั้นจะดีกว่า
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้กล้าตัดสินใจกันต่อไปนะคับ
ได้เรื่องยังไงก็เอามาแชร์กันบ้างอะไรบ้าง
ผมรอเผือกอยู่ 555555555555
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
