เป็ดก็ไม่ได้ตอบว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่ง
ขอแค่ให้เก็บเอาสิ่งดีๆจากสิ่งที่เขาเขียนไปครับ
ตอนนี้มีหนังสือออกมาสองเล่ม
เล่มหนึ่งคือเซ็งเป็ดซึ่งค่อนข้างจะเหมือนที่เคยโพสลงเวป ไม่มีส่วนใดๆเพิ่ม
ที่เป็นมาพูดคุยเล่นเพิ่มนิดๆหน่อย หาเอาในเล้าก็พอมี
เล่มสองคือ ไดขี้ยา ลองหาอ่านดูครับ
มีต่อจากในเวปทั่วไปนิดหน่อยครับ ผมอ่านแล้วก็ไม่ค่อยรู้สึกว่ามีส่วนเพิ่มอะไรมากเท่าไหร่ครับ
http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L4697695/L4697695.html
ต้อง ขอโทษเพื่อนๆในหลายเรื่องๆที่ทำให้คาดเดาไปต่างๆนานานะครับ จริงๆแล้วผมไม่ได้มีความตั้งใจจะปกปิดหรือ ปิดบังใดๆ ทั้งสิ้น เพียงแต่ ผมเห็นว่ามันไม่ใช่สาระสำคัญอะไรที่ผมควรจะนำเสนอ เรื่องที่ผมอยากจะนำเสนอให้เพื่อนๆได้รับรู้กัน คือเรื่องของมิตรภาพความเป็นเพื่อนมากกว่าครับ
ผมว่าหลายคนที่นี่กำลัง เข้าใจผิดหลายเรื่องเลยครับ เรื่องแรก ผมไม่ทำงานที่บางกอกหรอกครับ ไม่เคยแม้แต่ต้องประสานงานกัน งานของผม เอ่อ จะบอกยังไงดีหล่ะครับ เอาเป็นว่าผมไม่ได้อยู่ PG นะครับเพื่อนๆ แล้วก็ไม่ได้มีเพื่อนอยู่PG ด้วย ส่วนในเวป Thaicabincrew ผมก็ไม่ได้เป็นสมาชิก เพียงแต่เพื่อนร่วมงานผมหลายคนเค้าเป็นสามชิกที่นั่น ไม่อยากให้เพื่อนๆต้องมาคอยกังวัลว่าผมเป็นใคร มีตัวตนอยู่ยนโลกนี้จริงหรือปล่าว หรือเคลือบแคลงใจว่าเรื่องที่ผมเล่าให้ฟังนั้นเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องลวง โลก จุดประสงค์ของผมไม่ได้ต้องการให้ใครเชื่อ หรือต้องพิสูจน์อะไรน่ะครับ ผมแค่อยากให้ทุกคนได้เห็น ได้รู้ ได้รับฟังเรื่องราวของคนธรรมดาๆคนนึงในละครโรงใหญ่โรงนี้ ได้อิ่มเอม และซาบซึ้งกับมิตรภาพที่ผมได้รับเช่นเดียวกับที่ผมรู้สึก แค่นี้เองครับที่ผมอยากให้ทุกคนรู้ แค่รู้สึกไปกับมัน เข้าใจมัน ยิ้ม หัวเราะ และร้องไห้ไปกับมัน จากนั้นก็แค่หันหลับมามองตัวเองว่าเรามีความรู้สึกแบบนี้กับใครบ้างหรือปล่า ว ถ้ามีก็จงเก็บรักษามันไว้ให้ดี ไม่จำเป็นต้องทำแบบที่ผมทำ แค่ทำตามที่ตัวเองรู้สึกก็พอครับ รักษามิตรภาพดีนี้ที่เพื่อนๆมีไว้ ผมต้องการแค่นี้เอง เน๊อะ แหะๆ
จากคุณเซ็งเป็ด