เรื่องวุ่นๆห้องพักแพทย์ในโรงพยาบาล
ผมไปเยี่ยมเพื่อนที่รพ.ครับ ผมซื้อขนมมากินที่นี่กับไอ้เตอร์ สักพักมีพยาบาลโทรมาเรียกบอกมีคนไข้ฉุกเฉิน มันรีบออกไปทิ้งผมนั่งในห้องดูทีวี วันนี้โชคดีจริงๆที่มา เพราะผมได้รู้ความลับดีๆหนะสิ
เตอร์ออกไปจากห้องสักพัก ก็มีเสียงประหลาดร้องโหยหวนมาในห้อง
"พี่เตอร์ครับ ผมมาหาแล้วว" หมับบบ...ไอ้บ้านี่กอดคอผมจากด้านหลังทันที ผมจึงดึงแขนมันออกจากคอแล้วหันกลับไปเจอเด็ก มช.ในชุดนักศึกษา ยืนอึ้งทำปากเหวอ อยู่ผมเลยบอกว่า
"เอ่อ พี่ไม่ใช่เตอร์ครับ ว่าแต่น้องเป็นใคร" ดูท่าแล้วผมว่ากิ๊กไอ้เตอร์แน่นอน หน้าขาวๆคิ้วเข้ม หน้าออกตี๋ๆ
"อ้าวเห้ย มึงเป็นใคร มาอยู่ในห้องพักเตอร์ได้ไง"โอ้ววว มันเปลี่ยนสรรพนามไวมาก จากหน้ามือเป็นหลังเท้าเลย เด็กสมัยนี้ ผมเริ่มยั๊วะเลยครับ ผมเลยแกล้งซะหน่อย
"ไม่เห็นแปลก ก็ผมเป็นแฟนเตอร์ ทำไมจะมาห้องนี้ไม่ได้อ่ะคับ" กร๊ากก ผมทำหน้าใสซื่อ รางวัลตุ๊กตาทองลอยมา
"อย่ามามั่ว กูนี่เว้ยแฟนพี่เตอร์" ฮ่าๆๆชัดมาก ผมรู้ความจริงเลยไอ้เตอร์ชอบบอกว่าไม่มีแฟนๆ นี่สินะที่ว่าไม่ใช่แฟนแต่เป็น...แต่ความสนุกผมยังไม่หมดนี่ ไอ้นี่ก็ยั่วโมโหง่ายเหลือเกิน
"อ้าวนาย เราต่างหากแฟนเตอร์ นายอย่าเอาชื่อเตอร์มาแอบอ้างเลย "
"กูไม่เคยแอบอ้างเรียกพี่เตอร์มาถามดิ กูตัวจริงเว้ย ไม่มีปัญญาหาผัวรึไงมึงถึงมาจับพี่เตอร์ของกู ขอบอกว่าหน้าอย่างมึงพี่เตอร์ไม่เอาหรอก "
"อ้าวด่าตัวเองทำไมหรอครับ"ผมพูดตอบ ดูมันๆ ท่าทางฟึดฟัดทำเอาผมแทบกลั้นหัวเราะไม่อยู่ ได้เวลาปิดฉากผมแสร้องร้องให้แล้ววิ่งออกไปจากห้อง ได้ยินเสียงมันหัวเราะ พอผมออกไปจากห้องไอ้เตอร์ก็ออกจากลิฟต์มาพอดี ผมเลยรีบเข้าไปกอดทันที เพราะเห็นไอ้นั่นมองออกมาจากห้องพอดี
"อ้าว อาร์คเป็นอะไร ใครทำอะไรให้ เด็กน้อย"ไอ้เตอร์ชอบเรียกผมว่าเด็กน้อยตลอดตั้งแต่สมัยเรียน ไอ่นี่เป็นเพื่อนที่เป็นห่วงเป็นใยผมมากที่สุดเลย มันพูดแล้วเอามือลูบหัวผม(ได้ทีเล่นหัวเลยนะ......
เก็บอารมณ์ไว้ก่อนเดี๋ยวแผนแตก)
"มีไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้ มาด่าเราในห้อง เขาบอกว่าเป็น ...แกด้วย" กร๊ากกก ตอนนี้ไอ้เตอร์ยืนหน้าเหวอค้างไปแล้ว (ความลับแตกแล้วไอ้หนูเตอร์ดูสิแกจะแก้ข่าวยังไงฮ่าๆๆๆ
) ผมเลยเอามือสะกิดหน้ามันเพื่อเรียกสติ
"ไหน เดี๋ยวเค้าไปจัดการให้นะเด็กน้อย"มันพูดจบเดินนำผมเข้าไปห้องพักมันทันที จากนั้นระเบิดลงครับ
"พี่เตอร์ ไอ้เด็กนั่นเป็นใคร นี่พี่เตอร์นอกใจผมหรอ"มาแล้วววมาม่านิยาย ผมก้มหน้ากลั้นยิ้มทันที
"เอ่อ คนนี้เพื่อนพี่เอง ฟิว ใจเย็นๆ"
"ผมไม่เชื่อ มันยังบอกว่าเป็นแฟนพี่เลย"ไอ้น้องฟิวบ่อน้ำตาแตกแล้ว ไอ้เตอร์รีบเข้าไปกอดไว้
"อาร์คช่วยพูดหน่อยสิ อย่าบอกนะว่าทั้งหมดคือแผนของแก" ฮ่าๆๆโดนจับได้ซะแล้ว ยอมๆเลยสงสารน้องมัน
"อ่าขอโทษ เค้าแค่แกล้งเล่นเอาความลับ แกไม่ยอมบอกนี่ว่ามีแฟน ก็เลยต้องล้วงความลับ"ผมพูดออกไปหน้านิ่ง
"พี่ขอโทษด้วยน้องฟิว พี่ชื่ออาร์คเป็นเพื่อนไอ้เตอร์มันหนะ" ได้ยินเท่านี้ไอ้เด็กนั่นก็หยุดร้องเเล้วหันมาสนใจผม
"อ้าวทีแรกผมนึกว่ารุ่นเดียวกันซะอีก ที่แท้ก็เพื่อนพี่เตอร์นี่เอง พี่น่ารักจังผมชื่อ ฟิว ยินดีที่รู้จักครับพี่อาร์ค"เหอะ เปลี่ยนสีกันสดๆเลย นี่มันตัวร้ายในละครชัดๆ แต่ขอโทษพลาดบททดสอบสองข้อไปแล้ว ผมจับมือกับมัน มันออกเเรงบีบมือผมแน่นเลย หึหึ ผมเลยบีบกลับมันหน้าแดงเลย ฮ่าๆๆไปฝึกมาใหม่เถอะน้อง..
"เอางี้ เพื่อเป็นการขอโทษพี่จะเลี้ยงข้าวเที่ยงละกัน"ผมคิดแผนให้เพื่อนผมเห็นธาตุแท้ของแฟนมัน
เราพากันเดินไปกินข้าวที่ร้านหน้า ตรงข้าม รพ.ครับ ร้านนี้เป็นร้านก๋วยเตี๋ยวและอาหารตามสั่ง บททดสอบผมเริ่มทันที
ข้อสาม ไม่เรื่องมากในการกิน.....................................
"ทำไมพามากินร้านนี้อ่ะ สกปรกมากเลยนะ ฟิวอยากกินMKไปกินที่นั่นกันนะพี่เตอร์"หึหึตกไปอีกข้อแล้วไอ้หนู
"กินที่นี่ไปก่อนนะ เลิกงานพี่จะพาไป"เตอร์ปลอบใจไอ้เด็กน้อย แล้วสั่งอาหาร ผมแอบเห็นไอ้เด็กนั่นแยกเขี้ยวใส้ผมด้วย เหมือนหมาไม่มีผิดฮ่าๆๆ
"ฟิวเอาน้ำมานะ พี่ไปล้างมือแปป" ผมลุกจากโต๊ะเดินไปห้องน้ำ
"อาร์คเราไปด้วย"เสียงเตอร์มันครับเดินตามผมมา พอเลี้ยวเข้าห้องน้ำไปเตอร์มันก็จัดทันที.......................ล้อเล่นครับเปิดประเด็นถามผม
"ขอโทษนะ อาร์คที่เราไม่ได้บอก และขอโทษที่น้องเขาแสดงมารยาทไม่ดีต่ออาร์ค อย่าโกรธเรานะ"ไอ้นี่มาซะเศร้าเลย ผมก็หัวเราะ
"เห้ยคิดมากไม่เป็นไร เ ราผิดเองแกล้งแรงไปหน่อย แต่เรามีไรให้ดู"ผมดึงมือเตอรืออกมาจากห้องน้ำยืนดู น้องฟิวผู้น่ารักกำลังทำรายการแกล้งผมอยู่ ด้วยน้ำปลาและน้ำส้มสายชูในชามก๋วยเตี๋ยว เตอร์อึ้งทันที
"เห้ออ นี่แหละน้าความฮัก" ผมล้อเพื่อนเบาๆ มันหันมายิ้มผมเลยดึงแขนมันกลับไปโต๊ะ
"ทำไมไปนานจังครับพี่เตอร์ พวกแมลงในห้องน้ำรบกวนสินะครับ" หึหึ มีแหนบวุ้ยยย ใช้ได้ๆ
"พี่ว่ามันไม่มีหรอกแมลงหนะครับ มีแต่พวกปรสิตเกาะอยู่อ่ะครับ"ผมยิ้มให้ทั้งสอง
"นี่พี่ด่าผมหรอ!! ดูสิพี่เตอร์เพื่อนพี่ด่าฟิวอ่ะ"มันขึ้นเสียงครับ แล้วหันไปอ้อนไอ้เตอร์ ไอ้เตอร์ทำหน้าลำบากใจ
"พี่ไมไ่ด้ว่าน้องฟิวนะ คิดมากแล้วเรา มากินๆเดี๋ยวเย็นหมด"ผมยิ้มให้ทั้งคู่อีก เด็กนั่นก็เอาเท้ามาเตะขาผม ผมเลยจัดการเหยียบลงไปแรงๆ แล้วบี้
มันร้องโอ๊ย แต่ไม่กล้าบอกอะไรเตอร์มันบอกแค่ว่า มดกัด ฮ่าๆๆๆ เล่นกับพี่มันเร็วไปร้อยปี
ผมหยิบโทรศัพท์ออกมาวางไว้บนตัก กดบันทึกเสียงแล้วบอกว่า "เตอร์เราอยากกินผลไม้ไปซื้อให้เราหน่อย เห็นถัดจากนี้ไป3ร้าน"ผมบอกเตอร์ซึ่งพยักหน้าเข้าใจ แล้วลุกเดินออกไป เด็กนั่นจ้องหน้าผมเขม็งเลย
"มึงต้องการอะไร มายุ่งกับพี่เตอร์ทำไม"อูยยยเปิดประเด็นเสียงโหดวุ้ยยยย แต่พี่ไม่กลัวนะน้อง
"พี่ไม่ได้ต้องการอะไรหรอก แค่เพื่อนกันเฉยๆครับน้องฟิว"นี่ พระเอกตัวจริงต้องแบบนี้ฮ่าๆๆ
"กูลูกคนเดียว กุขอเตือนถ้าไม่อยากให้พี่เตอร์เกลียดมึง รีบกลับบ้านไปซะ"
"เอ่อ พี่คงทำแบบนั้นไม่ได้นะครับ เพราะพี่ยังไม่ได้กินข้าวเลย"
"ก็รีบๆกินสิวะ แล้วรีบไปกูไม่ชอบหน้ามึง" เห้อเด็กสมัยนี้พุดไม่เพราะเล้ยยย
"พี่กินไม่ได้อ่ะ อยากกินชามน้องฟิวมากกว่ามาแลกกันนะ"ผมยิ้มเอื้อมมือจะไปหยิบชามของฟิว
"อ้าวของใครคนนั้นก้กินเองดิวะ มาขอของคนอื่นกินได้ไง"มันดุวุ้ยยย
"ก็นะ พี่กินไม่ได้เพราะมีคนมารยาททราม ใส่น้ำปลากับน้ำส้มสายชูในก๋วยเตี๋ยวพี่หนะสิ"
"ไอ้สัด"ชัดมากเลย เตอร์เดินมาหน้าร้านพอดีผมก้มหน้าแสร้งร้องให้ กดบันทึกเสียงที่อัดไว้
"อาร์คเป็นอะไร ใครทำอะไร หรือว่าฟิว"เตอร์ดุแฟนตัวเองทันที
"ป่าวนะพี่เตอร์ผมไม่ได้ทำอะไรเลย พี่อาร์คอ่อนวะ จู่ๆก็ร้องให้"ฮ่าๆๆใช่พี่มันอ่อนนี่หน่า เดี๋ยวน้องจะร้องไม่ออก
"เราไม่เป้นอะไรหรอกเตอร์ แต่เราอยากกลับบ้านแล้วหละไปส่งเราที"
"ได้ๆๆเค้าจะไปส่งป่ะๆๆ เก็บตังค์ครับน้อง" ไอ้เตอร์โอบไหล่ผมที่แสร้งร้องให้ โชคดีที่เที่ยงนี้ผมเป็นลูกค้ากลุ่มเดียวในร้าน ไอ้เด็กนั่นยกเท้าจะถีบผม ผมเลยหลบทำให้เด็กนั่นล้มไปนั่งกับพื้น ผมแอบยิ้มแบบสะใจให้มันไป
"ทำไมซุ่มซ่ามจัง ลุกขึ้นได้เเล้วฟิว"เตอร์สั่งแฟนมันครับ
จากนั้นไอ้เตอร์ก็ไปส่งผมที่บ้านระหว่างทางผมเลยเปิดไฟล์เสียงที่บันทึกให้ไอ้เตอร์ฟัง มันบอกว่ามันคบคนผิดจริงๆขอบใจผมที่เตือนให้มันรู้ธาตุแท้ของคนๆนั้น แต่ผมสิรู้สึกเศร้าชอบกล บาปแแน่เลยพรากคนรักกัน
ปล.แอบสะใจนิดๆ อยากจะบอกน้องมันว่า อีก10ปีค่อยมาปะทะกับพี่ใหม่นะหนู 55555555555555
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
