หัวข้อ: พฤติกรรมแบบไหนของ ผู้เขียน ที่ทำให้ ผู้อ่าน ไม่ชอบอย่างแรง และจะเลิกอ่านนิยายเรื่องนั้นไปในที่สุด

[lovelogically]

หลายคนพูดมาหมดละ ฮาๆ

ผมไม่ต้องพูดไรละ ^^

[pita]

เอ่อ เห็นด้วยกับทุกคนค่ะ แหะๆ
โดยเฉพาะประเภท เรียกร้อง ทุกสิ่งอย่าง
ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าจะต้องการ บวก ต้องการเป็ด อะไรนักหนา
ก็เข้าใจนะคะ ว่ามันเป็นกำลังใจแต่ บางทีมันก็เยอะเกินอ่ะค่ะ

ปล ในฐานะนักเขียน อ่านแล้วเริ่มเครียดเผลอทำอะไรลงไปหรือเปล่าเนี่ย

[badcow]

ถ้ายังไม่ตาย ป่วยหรือพิการ ก็ช่วยแต่งนิยายให้จบด้วยเถอะครับ

[yang]

ดองงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[กระจ่างฟ้า]

เห็นด้วยกับทุกท่านนะคะ เเต่ขอมาเเทรกนิด

 1. มีคนเคยบอกว่าอย่าไปหวังกับนิยายตามเน็ต นิยายตามเน็ตก็เหมือนกับการบริการที่เราได้มาฟรีๆโดยไม่ต้องไปเสียตังซื้อหนังสือ ซึ่งเราจะล้มเลิกการอ่านเมื่อไรก็ได้ พอๆกับคนเขียนที่จะหยุดเมื่อไรก็ได้ ถ้าจะให้ดีต้องไปซื้ออ่านเอา อีกทั้งคนเขียนส่วนใหญ่ตามเน็ตจะไม่ใช่มืออาชีพซึ่งเขาจะมีภาระเยอะ มันเป็นเเค่งานอดิเรก บางคนเเบ่งเวลาได้ ไม่ได้ต่างกันไป เเละสิ่งสำคัญที่สุดคือเวลามุขตัน เขียนไม่ออก มันก็ไม่ไปจริงๆ (ส่วนตัวเคยลองเขียนบ้างก็เห็นด้วยนะคะ พล็อตถ้าจะมาก็มา ถ้าไม่ก็ไม่ได้ซะดื้อๆ จะให้มั่วเอามันก็ไม่สนุกเหรอกค่ะ เพราะคนเขียนไม่สนุก ไม่มีอารมณ์ร่วมกับมันงานเขียนคนอ่านก็จะพลอยรู้สึกไปด้วย) จะว่าไปก็จริงนะคะ อิอิ

2.  อันนี้ขอรวมทั้งคนเขียน คนอ่านนะคะ คนอ่านก็อยากให้พูดจาสุภาพกับคนเขียน ติชมเเบบสุภาพในประเด็นของนิยาย เวลาเขาเขียนไม่ออกก็เห็นใจเขาหน่อย ส่วนคนเขียนก็อยากให้อย่าอ่อนไหวง่ายนัก ทุกคนในโลกนี้ไม่มีใครเหมือนกัีน ทุกคนคิดต่างกัน พูดต่างกัน จะให้ทุกคนพูดดี เห็นใจ มันเป็นไปไม่ได้เหรอกค่ะ ดังนั้นเวลาที่งานของเราถูกโพสที่สาธารณะต้องมองไว้สองด้านทั้งดี เเละไม่ดีที่จะเข้ามา

3. การพูดขอของนักเขียนในเเง่กดเป็ด บวกอะไรนี่ โดยส่วนตัวไม่ชอบนะคะ ไม่ใช่ไรมันไม่ได้เป็นประโยชน์ซักเท่าไรในเเง่การเอาไปพํฒนาการเขียน เเม้การพูดไม่ชอบนักอ่านเงา อยากให้คนมาเม้นมันเหมือนเป็นการไปบังคับเขา เหมือนเเต่งเอาเป็ด เอาเม้น บางคนเขาจะคิดในเเง่นั้นได้ (เคยเจอในเเง่ขอเม้นติชมนะคะ เเต่คนเขียนเขียนเเค่ขอเม้นอย่างเดียว เลยโดนว่า ซึ่งถือว่าเป็นการพูดไม่ชัดเจนไป)

[GGyy]

ไม่ชอบที่ทำให้ค้าง

[NewYearzz]

กดไลค์เจ้สอง 

แล้วก็นักเขียนที่ให้ความหวังผ่านมาจะเป็นปีแล้วไม่อัพ (ไม่สิ รอมา2ปีแล้ว )

[Mio]

ดองนิยาย หมักเปรี้ยวดองเค็มเป็นปลาร้าค้างปี 
มันค้าง รู้ไหมคะว่ามันค้าง  เรื่องคุณสนุกมาก แต่ไม่เขียนต่อนี่แบบเสียอารมณ์ค่ะ
รอคอยนักเขียนบางคนมานานแล้ว!
มีอีกประเภท คือ นักเขียนที่เขียนหลายๆเรื่อง เรื่องนี้ก็ยืด เรื่องนั้นก็ไม่จบ เรื่องนู้นก็หายต๋อม
(คหสต. ของนางฟ้าค่ะ ไม่ได้พาดพิง....)

[naiin]

แรกๆก็มาลงเรื่องทุกวัน นานๆไปหายหัว

[keipu]

คำเดียว ..... ลีลา .....

แบบว่าถ้าเงียบๆ อยากมาต่อก็มา ไม่มาก็ไม่ว่า
แต่พวก " ถ้า............. จะมาลง "
เริ่มรับไม่ไหว แล้วก็พวกเล่นกับความรู้สึกคนอ่าน

อยากบอกว่า ต่อให้นิยายดี สนุก คนอ่านธรรมดาคนนึงก็ตัดใจเลิกอ่านได้
ถ้าไม่มีคนอ่าน  คนเขียนจะรู้สึกยังไง
แต่ก็กลับกัน ถ้าไม่มีคนเขียน นิยายบางดีๆบางเรียนคนอ่านก็ไม่มีวันได้อ่าน
จริงๆมันก็ต่างคนต่างพึ่งพากัน เพราะถ้าต่อไปคุณทำเป็นหนังสือ
คนที่อุดหนุนก็คงไม่พ้น ... นักอ่าน...

ปล. อยากให้มาต่อนิยายให้จบ
ปล2.กรณีที่กล่าวมาข้างต้น ไม่รวมเรื่องเล่า

[khuan]

        เห็นด้วยกับทุกความเห็น  แต่ก็ขอบคุณคนเขียนที่มาเขียนให้อ่าน   

[ไรฮะคุง]

ยื้อเวลา เล่นตัว จนมากเกินเหตุ เข้าใจว่าต้องมีบ้าง แต่เยอะเกินไปก็รำคาญ

[soft-cheese]

ไม่ชอบที่พูดว่าจะมาลงวัน...แล้วพอเราเข้ามาอ่านวันที่เขาบอกก็ยังไม่มาลง
คือถ้าทำไม่ได้ก็อย่าให้ความหวังกันอย่างนี้เลย มันเสียความรู้สึกมากๆ
แล้วก็ที่ชอบเรียกร้องให้คนเม้นท์ๆๆๆๆๆๆ ถ้าเขาอยากเม้นท์ก็เม้นท์เองล่ะ
ประเภทที่มีเงื่อนไข ถ้า...แล้ว... คนอ่านล่ะเพลีย - -'

[M@nfaNG]

  เหมือนคนอื่นทุกประการ
ขำว่าคนอ่านก็มีเซ็ง คนแต่งก็มีเซ็ง นานาจิตตังเนอะ

[irako]

ตามเม้นข้างบนทั้งหมดเลย ฮ่าๆๆๆ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ชอบให้บังคับเม้นถึงนีั้นะจะมาอัพ ไรงี้ =  =

[vanny]

สำหรับตัวเองที่แบบว่าเจอแล้วชวนใ้ห้เกิดอารมณ์โมโห คือ

1.ประเภทบกพร่องทางภาษาไทย อ่านแล้วปวดหัวดีจริงๆ ถ้าเป็นแบบว่าสะกดผิดเป็นบางคำที่มีความสับสน

อันนี้ก็ยังพอเข้าใจว่าสะกดผิดจริงๆ แต่คำบางคำมันไม่น่าจะผิด พอเจอแล้วก็แบบว่าตั้งใจพิมพ์

เช่น คับ ก้อ อาราย ฯลฯ เห็นแล้วชวนปวดตับ แค่พิมพ์เพิ่มอีก 2-3 ตัวอักษร

มันจะเสียเวลามากมายอะไรหนักหนา และที่ร้ายกาจพอให้คำแนะนำไปกลับโดนเหวี่ยงใส่เสียอย่างนั้น

2.เรียกร้องคอมเม้นต์หนักหนา พออิฉันให้คำแนะนำ ตินั่นนิดนี่หน่อย ในส่วนที่เห็นว่าน่าจะปรับปรุง

กลับโดนดราม่าใส่ หาว่าไปทำให้เขานอยด์ หมดกำลังใจในการเขียนซะอย่างนั้น

อ้าว.....ถ้าอย่างนั้นก็จั่วหัวเรื่องไว้ด้วยซิว่ารับเฉพาะคอมเม้นต์ที่เป็นคำอวยเท่านั้น

ต้องการเฉพาะคำสรรเสริญเยินยอเท่านั้น อย่างอื่นไม่รับ อิฉันจะได้เม้นต์ได้ถูกใจ

 

[Pippin_Fujoshi]

1.ใช้ภาษาวิบัติ อ่านแล้วมึนงงสับสนในชีวิตมาก เพราะมันนิยายไม่ใช่คุยเอ็ม ตั้งสเตตัสเฟส อ่านไม่รู้เรื่องค่ะ
2.เรียกเมนท์ เรียกบวกมากเกินไป บอกว่าเมนท์เท่านี้ บวกเท่านี้แล้วจะมาต่อ พอคนอ่านเมนท์ถึงยอดแล้วท่านก็ยังไม่โผล่หัวออกมา
3.ดองนิยาย ติดภารกิจ ติดเรียน ติดงานไม่เป็นไร คนอ่านเข้าใจว่าคนเขียนไม่มีเวลามานั่งแต่งให้อ่านได้ทั้งวัน  แต่พวกที่อยู่ๆก็หายเงียบ ไม่ส่งข่าวสาร ไม่บอกว่าทำไมไม่ต่อ ไม่บอกอะไรเลย ปล่อยให้ค้างเติ่งอยู่แบบนั้น มันน่าโมโหจริงๆ คนอ่านก็เสียความรู้สึกด้วย
4.อีโก้สูงส่ง คิดว่าตัวเองดี ไม่เปิดรับฟังความเห็น คำวิจาร์ณของคนอ่าน
5.ใช้อีโมเยอะเกินไป แรกๆไม่เท่าไหร่ พอนานๆไปแล้วลายตานะคะ
6.บอกจะอัพแต่ก็ไม่อัพ ปล่อยในเรารอ ร๊อ รอ... รอจนเหงือกแห้งเหงือกบานพี่ท่านก็ยังไม่มา

พูดในแง่คนอ่านนะคะ... แต่ถ้าในแง่คนเขียน...
เวลาเราแต่งนิยายวาย จะเขียนเตือนว่าชายรักชายนะ แต่ยังมีบางคนที่เข้ามาด่า เข้ามาเมนท์ว่า "แหยะ นิยายเกย์" << ประมาณนี้
เห็นแล้วปรี๊ดมากกกกก ...คือคุณไม่อ่านเลยใช่ไหม ที่ฉันเขียนเตือนไว้เนี่ย!!
ส่วนนักอ่านเงา เฉยๆ(เพราะตัวเองก็ทำ...เป็นบางครั้ง =_=;; )

[Apollo]

เบื่อพวก NC ไม่รู้จักเลิก อะไรวะ อ่านแมร่ง มาอีกแล้ว จะยัดเยียดเอาให้กรู ตลอดหรือไง
แล้วก็เขียนแบบดิบๆเถื่อนๆ ถึงจะผู้ชายอ่านแต่ขอโทษไอ้แบบเขียนหื่นจนไม่ต้องวาดภาพน่ะ จะอ๊วกมากกว่านะ เอาแบบให้จินตนาการกันบ้าง แบบนี้มันถึงจะได้ใจ เหมือนมองคนแก้ผ้าโทงๆๆน่ะมันทุเรศมากกว่า เปิดแวบแวมๆๆ แบบมันเล้าใจจริง อยากยกตัวอย่างสักเรื่องสองเรื่องแต่ไม่ได้หรอก เด่วจะสร้างความแตกแยก ประเทศไทยแตกแยกเป็นพันธุ์ๆ พอแระ

[minchy]

อันดับ 1 เลยก็เรื่อง "การวิจารณ์นิยายไม่ได้เลย" บางครั้งไอแค่ต้องการถามว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น มันดูไม่สมจริงหรืออีกหลายสาเหตุก็ว่าไป ก็โดนนักเขียนด่า ที่หนักกว่านั้นคือแฟนๆนิยายที่ร่วมมาด่าด้วยน่ะ (เพราะนักเขียนบางคนถึงขั้นจะเลิกเขียนนิยายเลยเพราะคำวิจารณ์) ไอก็รู้นะว่าบางครั้งวิจารณ์แรงไป แต่ไอก็ขอโทษไว้ก่อนแล้ว ถามหน่อยถ้าไม่พูดกันตรงๆถามกันตรงๆคุณจะรู้เหรอว่านิยายของคุณมันมีข้อบกพร่องอ่านแล้วมันสะดุดตรงไหน? ถึงคุณจะบอกว่าไม่ชอบนักก็ออกไป แต่ก็นะ พูดมาด๊ายยยย ถ้าไม่ชอบฉันจะมานั่งพิมพ์มานั่งวิจารณ์ชี้หาข้อผิดพลาดให้คุณเหรอ เวลาฉันมีค่าเหมือนกันนะ พิมพ์ทีวิจารณ์ทีก็ต้องมีครึ่งชม.ล่ะอย่างน้อย ถ้าไม่สนุกถ้าไม่ใส่ใจไอไม่มานั่งงมวิจารณ์หาข้อผิดพลาดและแนะนำอะไรหรอก ถ้าไม่ใส่ใจก็อ่านผ่านๆไปงั้นๆไม่ต้องมาถามว่าตรงนี้ทำไมเป็นแบบนั้นให้มารกสมองหรอก นี่เพราะฉันอยากจะอ่านต่อไปไงล่ะเว้ยเฮ้ย หวังดีน่ะเข้าใจกันไหม๊?! เพราะงั้นข้อนี้จะเป็นข้อที่ทำให้ไอเซ็งหรือเสียใจจนเลิกอ่านได้เลย "เมื่อเจอนักเขียนที่ถามก็ไม่ได้วิจารณ์ยิ่งโดนวีน" คิดว่ามีแต่คนเขียนรึไงที่sadแอนด์เซ็งจนไม่อยากเขียนต่อ(ชอบอ้างกันเหลือเกินว่าไม่มีกำลังใจจะเขียนต่อ แล้วเมื่อนั้นไอก็จะโดนแฟนนิยายคนอื่นรุมด่า) นักอ่านอย่างไอก็ไม่มีกำลังใจจะอ่านต่อเหมือนกันเหอะ! ทีหลังช่วยเขียนกฎห้ามคอมเมนท์ห้ามวิจารณ์เลยนะ ในเมื่อคุณขอเมนท์ ฉันก็คอมเมนท์ให้ไง บอกขอโพสแต่กำลังใจหรือบ่งบอกตัวตนในการอ่านก็ว่าไปจะได้ทำตัวถูก

ข้อ 2 คือเรื่อง "ขอให้เมนท์จำนวนเท่านี้ๆแล้วจะมาต่อ ต้องโหวตเท่านี้ๆแล้วจะมาต่อ และ ถ้าเข้าแล้วไม่เมนท์ก็ไม่ต้องมาอ่าน ไม่รับนักอ่านเงา" นี่คุณๆนักเขียนทั้งหลายคะ บางครั้งเพิ่งได้อ่านหลังจากที่คุณลงไปเป็นสิบๆตอนแล้วเพื่อความต่อเนื่องก็เลยยังไม่เมนท์ บางครั้งตอนนั้นไม่สะดวกจะคอมเมนท์ก็มี(ก็จะโหวตให้แทน) แล้วบางตอนไม่อยากโหวตก็มี ซึ่งตอนไหนชอบจริงๆก็โหวตให้อยู่แล้ว ขอให้รู้ไว้นะคะ

ข้อ 3 เรื่อง "คำซ้ำ การใช้คำ การเรียบเรียงประโยค" เหมือนจะเล็กน้อยนะ แต่เวลาอ่านนิยายเรื่องไหนแล้วคนเขียนพิมพ์ย้ำๆอยู่นั่นแหละมันรำคาญนะ การใช้คำนะอยากบอกว่ามีคำที่เหมาะสมกว่าดูสละสลวยกว่าก็ใช้คำนั้นเถอะ อ่านแล้วมันแปลกๆนะ แบบว่าขัดๆกันไงไม่รู้ ส่วนเรื่องการเรียงประโยค การบรรยายด้วยภาษาพูดบางครั้งมันก็ไม่ดีหรอกนะ หรือบางทีนะ เข้าใจนะว่ารีบหรือคุณอาจทวนประโยคนั้นคิดว่าดีแล้วแต่คนอ่านบางคนก็ไม่เข้าใจด้วยนะ การเขียนหนังสือก็เป็นศิลปะอย่างหนึ่งนะ

เห็นด้วยอย่างแรง

นอกจากนี้คือ นักเขียนที่ไม่เคารพพล๊อตของตัวเองค่ะ แบบพอมีคนอ่านมาวิจารณ์เกี่ยวกับเนื้อเรื่อง ก็มาเล่นกับความรู้สึกคนอ่าน หักมุมบ้าง ยืดประเด็นบ้าง ตัดจบบ้าง  ตัดให้ค้างบ้าง  หรือบางทีก็เขียนออกทะเลไปตามคำวิจารณ์ของคนอ่าน  คืออ่านแล้วอินกับเรื่องบ้างทีเราก็สงสัยว่า อ้าวเรื่องเดินมาแบบนี้อยู่ดีๆ ทำไมกลายเป็นแบบนั้นหละ หรือปูพื้นฐานหรือนิสัยตัวละครมาแบบนี้แล้วทำไมกลายเป็นอีกแบบหล่ะ  หรือนายเอกเกลียดพระเอกอยู่ด้วยเรื่องอะไรสักอย่าง เจอฉาก NC ไปทีรักกันซะงั้น หรืออยู่ๆ ก็มีคนรักเก่า หรืออะไรที่ไม่น่ามีมาป่วนซะงั้น ถ้าเป็นแบบนี้ถึงกับเลิกอ่านกันทีเดียวค่ะ  พูดเองงงเอง เป็นว่าเรื่องที่พล๊อตออกทะเล หรือเปลี่ยนไปมาตามอารมณ์คนเขียน  ไม่อ่านต่อไปหลายเรื่องเลยค่ะ

อีกอย่างประเภท เรื่องที่มีคู่รองรับบทเด่นมากหลายคู่ อันนี้ไม่ถึงกับเลิกอ่านแต่แอบรู้สึกว่าทำไมไม่ตั้งเป็นเรื่องใหม่ไปเลยอีกเรื่องจะเอามาปนเป็นเรื่องเดียวกันทำไม แบบบ้างที่พระ-นายกำลังง้อกำลังงอนกันอยู่ อ้าวเป็นคู่อื่นซะงั้น แอบเสียอารมณ์ค่ะ

[wanmai]

แอบเข้ามาจด :pigwrite:เผื่อในอนาคตอยากเป็นนักเขียน

ส่วนที่ไม่ชอบก็เหมือนกับหลายๆคนที่บอกกันแหละค่ะ (ไม่ได้มีความคิดเป็นของตัวเองเลย )

ก็ที่ไม่ชอบสุดก็พวกเขียน ทามมาย,อาราย,เจรงๆ,เปงงาย, แบบนี้อ่ะ คือ...มึนมาก แบบตูอ่านถูกรึเปล่าวะ?

และอีกข้อ เนื้อหาออกทะเล เอ่อ...คุณพี่(น้อง)คะ มันเกี่ยวกันไหม? ประมาณนี้ค่ะ

[Maszu5]

ดองครับ.               จนลืมว่าเร่าเคยอ่านเรื่องนี้อยู่รอจนลืม.รออารมณ์คนแต่ง       ตอนนี้ผมเลยไม่ค่อยสนนิยายกำลังโพส.   ผมเลยย้ายไปอ่านนิยาที่โพสจบแล้วดีกว่าไหลลื่นไม่มีสะดุดไม่ต้องรอคนแต่งจะอารมณ์ผิดปกติเพราะยังไงเค้าก็แต่งจบแล้ว

[loveview]

อืม ค่ะ ส่วนใหญ่คนในบอร์ดก็พูดกันออกมาหมดแล้ว ของวิวก็คล้ายๆกันค่ะ
แต่คงไม่ได้เจอนักเขียนแรงๆมากเท่าไหร่ ส่วนใหญ่ก็ดีๆกันค่ะ
ที่ไม่ค่อยจะเห็นด้วยคงจะเป็นทำให้ค้างในช่วงสำคัญ ซึ่งถ้าค้างก็เป็นเรื่องปกติ
แต่ที่ค้างเนื้อเรื่องมันนานมากค่ะ บางผู้แต่งก็มีเหตุผลที่สมควร สอบ ติดงาน ไม่อยู่บ้าน
ไปเที่ยว อยู่กับแฟน(อันนี้ยอมรับได้ค่ะเห็นใจ) และอีก หลายๆเหตุผลที่ผู้แต่งแจ้งก็ยินดีรับฟังค่ะ
ก็รอได้เสมอเพื่องานที่มีคุณภาพ
แต่บางคนหายไปเลย แบบเป็นเดือนก็แล้ว เดือนครึ่ง สองเดือน
ก็เลยค้างอยู่อย่างนั้นเช่นกันค่ะ เศร้าหัวใจผู้อ่าน

[loven36p]

1. ดอง
2. มาทำให้อยากแล้วจากไป
3. ใช้ภาษาวัยรุ่นมากจนอ่านไม่รู้เรื่อง

[yummiie]

ไม่ชอบนักเขียนที่ไม่เปิดรับ

[mahaki]

การใช้ภาษาแชท สำหรับการใช้ภาษาพูดมาเขียนยังพอรับได้แต่กับภาษาแชทนี่สุดๆอ่านแล้วปวดหัว เช่น เห็น-เหน เป็น-เปน อยู่-อยุ่ อะไรมันจะขี้เกียจกดshift ขนาดนั้น และที่อ่านแล้วอารมณ์เสียสุดๆคือ คะและค่ะ คนเขียนไม่ได้อ่านที่ตัวเองพิมพ์บ้างเหรอคะ ถึงไม่รู้ว่ามันไม่ลงเสียงน่ะ อยากจะให้กลับไปท่อง สามัญ เอก โท ตรี จัตวา ใหม่มากๆเลยค่ะ

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

- ถ้าแต่ก่อนคงตอบว่า 'ปล่อยยให้มีคำผิดเยอะจนเกินไป'
แต่ทุกวันนี้ แค่ขอให้ใช้ 'คะ-ค่ะ นะคะ-น่ะค่ะ' ให้ถูก ก็รู้สึกบุญหัวแล้วครับ หลายๆ เรื่อง แค่ผมเจอ คะ ค่ะ ผิด ผมก็กดปิด เลิกอ่าน เพราะอ่านต่อไปก็มีแต่หงุดหงิด แถมทุกวันนี้ 'จะ จ้ะ จ๊ะ' ยังใช้กันไม่ค่อยถูกเลย (ส่วนใครใช้ 'จ่ะ' นี่อยากจะบ่น ว่าอักษรกลาง คำตาย เขาไม่ใส่ไม้เอกกัน ไปเอามาจากไหน)

- เรื่องเรียกเม้นท์ กดบวกนี่ก็น่าเบื่อ คือมันอยู่กับความพอใจเราด้วยส่วนนึง คือถ้าไม่ได้รู้สึกพอใจ หรือประทับใจก็อาจจะไม่เม้นท์ให้ ทุกวันนี้ตัดปัญหา ขอหนีไปอ่านเรื่องที่จบแล้วแทน

- ดองไม่ว่า แต่อย่าหายไปเลย บางเรื่องเขีบนได้ดีมาก ติดธุระ ไม่ค่อยมีเวลาก็เข้าใจครับ แต่อย่าหายไปเลย (บางเรื่องผมรอเป็นปีแล้วครับ 555555)

หลักๆ ก็ประมาณนี้แหละครับ แต่ซีเรียสเรื่องการผันวรรณยุกต์ กับการใช้คำผิดมากที่สุด

[Yarkrak]

ขอพูดมั่ง ทุกความเห็นประทับใจหมดเลย และเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง เราคนไทยส่วนมากเรียนภาษาไทย

แต่เขียนและสะกดคำไม่ถูกทำไมเวลาอ่านหนังสือภาษาไทยไม่รู้จักสังเกตบ้าง

พอเราติงไป มีเจ้าหนึ่ง เขาบอกว่าไม่ได้จบเอกภาษาไทย เรามึนเลย อย่างนี้ก็มีด้วย

ถ้าไม่ใส่ใจอึกหน่อยคนไทยจะเขียนภาษาไทยไม่ถูกกัน แล้วเราจะไม่เหลือภาษาไทยที่ถูกต้อง

ไว้เป็นสมบัติของชาติอีกต่อไป

[AMINOKOONG]

ตอบในฐานะคนอ่านนะครับที่เรารับไม่ได้เลยคือ
1.ไอ้ประเภทมาต่อทีล่ะ10-20% หรือบางเรื่องมาต่อ90% คืออยากจะถามว่าเหลืออีก10%ไว้ทำซากอะไรอ่ะ
บางเรื่องมาต่อทุก1-3วันยังพอรับได้ แต่บางเรื่องเดือน-สองเดือนมาต่อแล้วยังมาแบบเป็น%อีก เราว่ามันเกินไป
คือนานๆมาต่อทีไม่เป็นไรนะ เรารอได้ จะเดือนสองเดือนสามเดือนค่อยมาต่อ ก็ยังพอเข้าใจว่าบางทีสมองตัน ติดธุระ
มีปัญหารุมเร้าชีวิต แต่ถ้าจะมาต่อก็ขอแบบครบ100%ทีเดียวเลยไม่ได้รึไงอ่ะ คือรอนานแล้วๆต้องมานั่งอ่านแค่10-20บรรทัดเนี่ย
บางทีในฐานะคนอ่านก็มีอารมณ์เสียเหมือนกันนะ

2.เปิดอ่านมีแต่NC บางเรื่องทั้งตอนมีแต่NC เนื้อหาก็อยู่แต่บนเตียงนั่นแหละ วนมันอยู่แค่นั้นไม่ต้องไปไหนกันพอดี
คือถ้าจะเยอะขนาดนั้นไปหาอ่านพวกเซ็กส์สตอรี่ไม่ดีกว่าเหรอ บางเรื่องก็มีจนเกินจำเป็น
และบอกเลยถ้าฉากไม่สำคัญเอาแต่ซั่มกันอย่างเดียวเราก็จะข้ามๆไปอ่านตรงเนื้อหาเอา
เราไม่ได้มากระแดะรังเกียจฉากพวกนี้นะ แต่บางทีมันเยอะจนเอียนอ่ะ เพราะที่มาอ่านนิยายก็เพราะอยากอ่านเนื้อหา
เรื่องราว ไม่ใช่ซักประเคนแต่ฉากซั่มกันเพื่อเรียกเรตติ้ง อยากเรื่องผมเป็นคนโรคจิต เค้ามีฉากNC เยอะนะ
แต่ทุกฉากมันสำคัญ มันมีที่มาที่ไปซึ่งมันเป็นเรื่องราวนำพาฉากNC แต่บางเรื่องนี่ฉาก NC นำพาเรื่องราว เจอแบบนี้จะเซ็งมาก


ปล.ตรงส่วนนี้เราอาจคิดต่างจากคนอื่นเรื่องภาษา อย่างการใช้ไหมกับมั๊ย ซึ่งถ้าเป็นบทสนทนา
เรากลับอยากให้ใช้มั๊ยมากกว่า คือมันฟังแล้วสบายหูและดูเป็นภาษาพูดมากกว่า ไหม นะเราว่า
เพราะถ้าจะให้เรามานั่งอ่านที่ถูกหลักภาษาไปหมดซะทุกคำมันก็ไม่ต่างจากนั่งอ่านวรรณคดีไทย
แต่ไม่ได้หมายความว่านิยมชมชอบพวกที่ใช้ภาษาแชทนะ อย่างพวก เป็น-เปง  เอา-อาว อะไร-อาราย
คืออันนี้ถ้าเจอก็กดปิดเลยเหมือนกัน คือคำพวกนี้ถ้าใช้ตอนตัวละครเมาหรือไม่ได้สตินี่เราพอเข้าใจนะเพราะอ่านแล้วได้อารมณ์ แต่ถ้าจะใช้เป็นบทสนทนาตลอดเลย เราก็ไม่ไหวอ่ะ อ่านแล้วมึนเหมือนกัน
ส่วนเรื่องการเม้นท์ บางคนมาเม้นท์แรงๆด่าตัวละคร ถ้าเราในฐานะที่เป็นนักเขียนคนหนึ่งกลับชอบนะ
เพราะมันบ่งบอกว่าเราแต่งให้คนอ่านสามารถอินได้ แต่นักเขียนบางคนอาจรับไม่ได้ ซึ่งเราก็งงว่าทำไมอ่ะ
คือคุณแต่งให้ตัวละครมันเลว คิดชั่ว ทำชั่วแล้วคุณจะให้เรามานั่งชมหรือสนับสนุนมันเหรอ มันก็ไม่ใช่ไง
บางครั้งคนแต่งก็ต้องเข้าใจคนอ่านด้วยนะว่าเค้าไม่ได้มานั่งรู้โครงเรื่องทั้งหมดเหมือนคนแต่ง ฉะนั้นอาจเข้าใจผิด
ในนตอนนั้นๆ เพราะยังไม่รู้ที่มาที่ไปหรือจุดจบ ซึ่งอันนี้เราในฐานะคนแต่งก็เคยเจอคนอ่านแบบนี้
บางคนถึงกับอยากเลิกอ่าน(อันนี้เราเคยเป็น) ทางแก้ไขที่ดีที่สุด คือการชี้แจงกับคนอ่าน ว่าอะไรยังไงเท่าที่บอกได้
เพื่อความเข้าใจตรงกัน อีกอย่างการเม้นท์ตอบก็เหมือนการเม้าท์ละครหลังข่าวที่ทำงานอ่ะ
เพียงแต่มันมาเม้าท์บนบอร์ดของแต่ละเรื่องซึ่งอยากจะด่าตัวละครแค่ไหน ไอ้เลวไอ้ชั่วก็ด่าไปเถอะเรายิ่งชอบ
แต่ถ้ามาด่าคนแต่งอันนั้นก็ไม่ไหวนะ แต่ถ้าจะติชมว่าตรงนั้นไม่ถูก ประเด็นไม่เคลียร์ อันนี้เราเข้าใจ
เพราะเคยไปเจอในเว็บนึง มีฉากนายเอกโดนแฟนเก่าหลอกพาไปข่มขืน(จำเรื่องไม่ได้แต่ไม่ใช่เรื่องที่เราแต่งนะ5555+++)  แล้วมีคนไปเม้นท์ด่าคนแต่งว่า อีเหี้ย อีดอก มึงแต่งอะไรเหี้ยๆแบบนี้
(ประมาณนี้อ่ะ รู้สึกว่าจะอยาบกว่านี้ด้วยซ้ำนะ) คือถ้าเราเป็นคนแต่งเราคงไม่มีกำลังใจแต่งต่อ
คือเสียเวลาแต่งมาให้อ่านแล้วยังมาด่าอีก เป็นใครๆก็คงไม่มีกำลังใจที่จะแต่งต่ออ่ะ ส่วนเรื่องให้กดบวกหรือมาเม้นท์
อันนี้ในฐานะคนแต่งเราก็เฉยๆนะ ถ้าเม้นท์ได้ก็ดีถือเป็นกำลังใจถ้าไม่มีเม้นท์เราก็เฉยๆนะ แต่จะมีคิดว่าหรือเรื่องมันเอื่อยๆเกินไป แล้วมันก็จะทำให้เรารู้เหมือนสำรวจความนิยมไปในตัวว่าตอนไหนที่คนเม้นท์เยอะแสดงว่าคนอ่านถูกใจ แต่ถ้าตอนไหนเม้น์น้อยแสดงว่าเรายังแต่งไม่ถูกใจคนอ่าน และเราจะได้นำไปพัฒนาดีกว่ามานั่งน้อยอกน้อยใจ  แต่ไอ้ประเถทที่มาบังคับเม้นท์เท่านี้ถึงจะมาแต่งต่อ เราก็ไม่ชอบเหมือนกันนะะ เหมือนโดนบังคับยังไงไม่รู้

[manutty]

เห็นด้วยกับทุกคอมเม้นท์   

แต่ที่น่าเบื่อที่สุดคือ   ขอเม้นท์จนเกินงาม แถมให้กรูตามอ่านเป็นเปอร์เซ็นอีก  

ทำให้พาลเลิกอ่านได้เหมือนกัน หนึ่งคอมเม้นท์คือหนึ่งกำลังใจ เราก็เม้นท์ให้เป็นกำลังใจ คนอื่นก็เม้นท์อีก แต่เหมือนจะยังไม่พอใจกับที่ตัวเองตั้งไว้ (สูง) อยากได้ก็ต้องพิจารณาเนื้อหานิยายตัวเองก่อนว่า เป็นยังไง เราเขียนเองย่อมรู้สึกเองว่าเป็นยังไง ถ้าไม่เข้าข้างตัวเองจนเกินไปนักนะ   พอมีคนวิจารณ์ ก็ดันนอยด์ น้อยใจ ไม่ชอบอีก เราต้องชั่งใจและน้ำหนักเม้นท์เอาว่า จะเลือกเม้นท์แบบไหนที่ติมาก่อให้เกิดเรื่องดี รับฟังไว้บ้าง อันไหนแรงไปด่าเกินขอบเขตก็ข้ามมันไปซะ อย่าไปเต้นตามไม่เขียนต่อ นึกถึงคนที่เขายังเห็นค่านิยายคุณบ้าง จะน้อยนิดนั่นก็คือกำลังใจและความชอบที่เขามีให้ และพยายามทำต่อไป เดี๋ยวก็ดีเอง 

[่jum]

หลักๆ จะมี 2 เรื่องที่ไม่ชอบค่ะ

1 ดองนิยาย คือ ไม่มาต่อซักที หายไปไม่บอกกล่าว จะมาต่อให้เมื่อไหร่ไม่รู้

2 เนื้อเรื่อง ยืดเยื้อ ออกมหาสมุทรค่ะ คือ ยิ่งกว่าออกทะเล แล้วถ้ายือเยื้อเกินไปมันก็น่าเบื่อค่ะ

พอเจอ 2 ข้อนี้แล้วคนอ่านคนนี้จะจากไปเงียบๆ ค่ะ  เพราะปกติก็เป็นนักอ่านเงาอยู่แล้วด้วย