ผมขอนอกเรื่องหน่อยละกันครับ
หลายวันก่อนผมนั่งรถไปใต้ดินสถานีสีลม ตอนประมาณสองทุ่มกว่าๆพอผมเดินลงไปถึงชานชะลา ผมก้มองเห็นผู้ชายคนหนึ่งลักษณะผมว่าก็น่ารักดีนะครับ สเปคผมเลยละยืนพิงกับราวกั้นบันไดเลื่อนที่จะลงไปอีกชานชะลาหนึ่ง ห่างๆกันประมาณสองเมตรกว่าๆ มีผู้ชายอีกสองคนแบกอุปกรณ์พวกกล้องถ่ายรูป
ผมก็มองผุ้ชายคนนั้นสองสามครั้งที่หันหน้าไป เพราะไม่รู้ว่า ผุ้ชายอีกสองคนมาด้วยกันป่ะ เลยไม่ค่อยกล้า ผมรถไฟมาเนี่ย ผมก็เดินเข้าไปนั่งฝั่งหนึ่งตรงกลางพอดี ผู้ชายคนนั้นเดินเข้ามาแล้วจะนั่งตรงข้ามผมแต่เค้าก็ไม่ได้นั่งประมาณว่าเดินมากำลังจะถึงละ แต่ผุ้ชายสองคนนั้นมานั่งก่อน (แอบเซ็ง) เค้าเลยนั่งชิดประตูทางออกเลย ส่วนที่นั่งข้างผมก็มีคนมานั่ง พอรถออกไปผมก็มองเค้านะครับ เค้าก็มองมาบ้างแต่ไม่มาก ผมเป็นคนประเภทไม่ค่อยจะยิ้มหรือแสดงให้เห็นว่ากูสนใจมึงนะ แค่มองแบบทั่วๆไปอ่ะคับ
สักพักคนนั่งข้างผมลุกออกไป เท่านั้นแหละครับเค้าก็ย้ายที่นั่งมานั่งข้างผมทันที ไอ้ผมก็คิดในใจเอาไงดีว่ะ อีกไม่กี่สถานีจะลงละ และยิ่งตอนนั้นผมรีบจะไปขึ้นรถให้ทันที่นครชัยแอร์เพราะรถออกเกือบๆ สามทุ่มคือมองเวลาแล้วแบบว่าถ้าถึงจตุจักรเนี่ยมีเวลาอีก20 นาทีรถออก ตลอดเวลาที่นั่งจะชวนไอ้กระผมก้ไม่กล้า เพราะมองยังไงผู้ชายอีกสองคนกับเค้าก็น่าจาด้วยกัน ผมก้ได้แต่นั่งไปแอบมองไปบ้าง เคยคิดนะคับแม่งยื่นมือถือไปขอเบอรเลยดีมะ ไม่กล้าอีก ไอ้ครั้นจะลงดันลงสถานีเดียวกันอีก ผมก็เฮ้ยท่าทำท่าทางเดินรอมันเนี่ยแล้วคุย กุตกรถแน่ๆ เลยตัดสินใจแม่งไม่คุยก็ได้ว่ะ ต้องรีบกึ่งเดินกึ่งวิงไปขึ้นแทกซี่ให้เร็ว
เลยอยากถาม พสมช ว่าถ้าเจอเหตการณ์แบบนี้จะทำอย่างๆไร และถ้าเกิดเจอคนที่ชอบว่ะ แต่มองไม่ออกว่าเป็นแบบเราป่ะว่ะจะเข้าไปคุยไงดี ขอความเห็นทีครับ ผมเป็นแบบนี้หลายรอบละ แต่แม่งป๊อดทุกที