หัวข้อ: ทฤษฎีความรัก จาก เด็กเหงา + ปรึกษาปัญหาสุขภาพ (กระทู้กลายพันธ์)

[Sakana2yunjae]

รอต่อไปค้าๆๆ พี่ phot ตอนหน้าติดเรทนะคะ  ชอบค่า อิอิ

มาไวๆๆนะคะ

[Pietro]

อิอิอิ เปลี่ยนจากรอนิยายเรา เป็นรอเรื่องเล่าของพี่ phot โอ้โห จะถึงขั้น ฉ 18+ เลยเหรอ 

ตอนนี้ไอจนปอดจะหลุดออกมาแล้ว วันนี้อากาศหนาวจัง รักษาสุขภาพกันด้วยนะครับ เด๋วจะเป็นหวัดเหมือนผม 

[Phot]

....กระทู้นี้..มีคนเข้ามาอ่านตั้ง 920 ครั้ง...คงไม่ได้มีแค่ 4 คนที่คุยกันประจำ..อาจจะเป็นเวบมาสเตอร์...แต่ก็แปลกใจมันตั้ง 920 เชียวหรือ......

....ต้องเดินทางต่อจากเมืองสี่แคว..ไปเมืองสองแคว....อีกสักครู่จะเดินทาง....คงถึงเมืองพระพิษณุโลกสองแควของพระนเรศ..ไม่เกิน 2 ทุ่มเศษ ๆ ....เข้าที่พักเรียบร้อยแล้วจะมาเล่าต่อนะครับ........ระหว่างทางไปพิษณุโลก..พยายามนึกทบทวนเรียบเรียงดู..เพราะมันผ่านมาหลายปี..อารมณ์นะยังจำได้...แต่รายละเอียดบางอย่างมันเลือน ๆ ไป.............

......ทฤษฎีความรัก.......ความสุข  มักมีความทุกข์เจือปนอยู่ด้วยเสมอเสมอ......แล้วความสุขที่เป็นสุขอย่างเดียวนะมีบ้างหรือเปล่า......

หมอพีทรักษาสุขภาพด้วยครับ..............เหลืออีก 8 ชั่วโมงใช่มั้ยครับกับการทำงานอันมาราธอนในวันนี้...

[Sakana2yunjae]

เห็นแล้วคะพี่ phot ตกใจยิ่งหนัก ปาไป 920 เลยหรอ อิอิ แต่มี 4 คนที่คุย สรุปแล้วกระทู้ของเราทั้งสี่คน อิอิ

พี่พีทสู้ๆๆนะคะ ติ๊กก็เกือบเป็นหวัดแล้วคะ เพราะปอดไม่ดี ไอบ่อยมากๆๆ ตอนนี้ต้องใส่เสื้อหนาวแล้วคะ

ตอนนี้ใกล้จะเช้าของพี่นพแล้ว เด๋วคงจะมาคุยในยามค่ำคืนแหงๆๆ แต่ติ๊กคงไม่ได้คุยกะพี่อีก เพราะต้องกินยา แล้วมาหลับก่อนทุกทีเหอๆๆ

พี่ phot ระวังเรื่องสุขภาพด้วยนะคะ และพี่ๆอีกสองคนด้วย

[Phot]

.....เมืองพิษณุโลก..วันนี้มันทำไมเหมือนกรุงเทพ ฯ เข้าไปทุกวัน.....มาเล่าต่อ..

.....รู้จักกับพี่เขารวม ๆ แล้วเกือบ 4 ปีกว่า...แต่พี่เขาเข้ามาสนิทด้วยไปต่างจังหวัดด้วยกันก็ประมาณ เกือบ ๆ2 ปีได้...ผมทำงานมาได้เกือบ ๆ 3 ปี  กำลังคิดจะเปลี่ยนงานในตอนนั้นเศรษฐกิจฟองสบู่กำลังฟุ้งกระจาย..บริษัทเงินทุนเปิดขึ้นมากมาย...มีคนชวนไปทำงานด้วยที่บริษัทเงินทุนแห่งหนึ่งแถว ๆ อโศก เป็นญาติ ๆ กัน....ก็ปรึกษาพี่เขา...เขาบอกเรื่องเงินไม่ใช่เรื่องใหญ่..เขามองบริษัทเงินทุนมันเป็นแฟชั่นมันดูไม่จริงจังยั่งยืน......แต่สำหรับผมตอนนั้นเรื่องเงินเรื่องใหญ่..ก็บ้านผมไม่ได้รวยเหมือนบ้านเขานี่นา....ในที่สุดผมก็ไปทำงานที่บริษัท ฯ เงินทุนหรือที่คนสมัยนั้นเรียกกันติดปากว่าไฟแนนซ์.......จำไม่ได้ว่า ช่วง 2 ปีนี่พี่เขาแสดงอาการว่าชอบหรืออะไรบ้างเหรือปล่า...แต่น่าจะมี...เพราะเราเจอกันบ่อย..โทรคุยก็บ่อย..บางทีพี่เขาก็มาค้างที่บ้านผม..เขาคงหยอดอะไรมาบ้างละนะแต่ผมมันดูไม่ออกเอง.....ในความคิดตอนนั้นคิดว่าเขาคือพี่ชายคนนึงไม่ได้คิดว่าเขาจะมาชอบหรืออะไร........

....จนเขาคงคิดว่ามันคงถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องทำอะไรสักอย่างให้ผมรู้.....พวกเพื่อนๆ ...นัดกันไปเที่ยวภูกระดึงช่วงก่อนหรือหลังปีใหม่จำไม่ได้แต่ราว ๆ นั้น..ตอนนั้นพี่เขาไปทำงานที่อำเภอด่านซ้าย จังหวัดเลย...ก็นัดกันเขาขึ้นตามหลังพวกเรา วันนึง...ที่พักที่จองไม่ได้กางเต้นท์เพราะทุกคนลงความเห็นกันว่าไม่ใช่นักศึกษากันแล้ว....มีงานทำมีรายได้กันทุกคน..งั้นขอที่ที่มันสบายหน่อย...ตอนนั้นมีบริษัทเอกชนได้สัมปทานทำที่พักอีกแห่งบนภูกระดึง..เขาปลูกเป็นบ้านรูปสามเหลี่ยมหลังขนาดเต้นท์แต่ทำด้วยไม้ หลังนึงนอนได้ 2 - 3 คน...มีที่ก่อกองไฟ...บรรยากาสยังคงคล้าย ๆ นอนเต้นท์...พวกเราตกลงพักกันที่นี่

....การขึ้นภูกระดึงเป็นอะไรที่สาหัสอย่างมาก...แต่ขึ้นถึงข้างบนแล้วหายเหนื่อยจริง ๆ......การไปดูสถานที่ต่าง ๆ ก็เดินครับ แต่ละที่ห่างกัน 5 กม. 4 กม.วันแรกเดินจนขาบวม.....วันที่สองพี่เขาตามขึ้นมาถึงตอนบ่าย ๆ ...ไม่เจอกันเพราะวันนั้นไปดูน้ำตก...เจอกันตอนกินข้าวเย็น...เขาถามเลยผมนอนบ้านหลังไหน..ผมนอนกับรุ่นน้องอีกคน...ไอ้น้องคนนั้นมันก็ช่างนะมันบอกเดี๋ยวมันย้ายไปนอน บ้าน 3 คนก็ได้...เพราะอุ่นดี..อีกอย่างในกลุ่มที่มาพี่เขาสนิทกับผมมากที่สุด.....

....ในบ้านพักไม่มีห้องน้ำ..มีห้องอาบน้ำอยู่ห่างออกไป..ห้องส้วมแยกกันต่างหากอยู่ถัดไปอีก..ห้องอาบน้ำเป็นห้องรวมคล้าย ๆ ในค่ายทหาร...ต้องนุ่งผ้าขาวม้าอาบ..พวกเพื่อน ๆ ส่วนใหญ่กลับมาแล้วอาบน้ำก่อนไปกินข้าว...แต่ผมยังไม่อาบเพราะไม่ชอบนุ่งผ้าขาวม้าอาบน้ำเพราะรู้สึกว่ามันอาบไม่สะอาด...กะว่าดึก ๆ เขานอนกันหมดจะออกมาอาบ..จะได้แก้ผ้าอาบได้ไม่มีใครเห็น.....และก็ดำเนินตามแผนที่วางไว้..ที่พักจะปิดไฟตอน 2 ทุ่มเนื่องจากเขาปั่นไฟเอง...ผมออกมาอาบตอน 3 ทุ่มใช้ไฟฉายส่องทางมา...เขานอนกันเกือบหมดแล้ว...(เซ็นเซอร์ - ตอนอาบน้ำ)

....อาบเสร็จด้วยความที่มันมืด..แต่งตัวเสร็จเงยหน้ามองออกไป..อ้าวใครวะ.......พี่มาทำไมอะ..อาบน้ำแล้วไม่ใช่เหรอ...(ถ้าเขาจะเข้าห้องน้ำมันอยู่อีกที่นึง)..พี่เห็นเราเดินมาคนเดียวเขาดับไฟแล้ว...เลยตามมาเป็นเพื่อน...พี่ก็รุ้นิว่าผมไม่ใช่คนกลัวผี...แต่นี่ในป่านะเผื่อมีอะไรเลยเดินตามาดู.....พอถึงบ้านพักผมก็นอนเลยเพราะเดินเหนื่อยมาก...อากาศมันก็หนาวมาก ๆ ใส่ทั้งถุงเท้าถุงมือหมวกไหมพรม...พี่เขายังไม่นอนนั่งอยู่หน้าบ้าน....จำได้ว่าตอนนอนผมเอาหมอนที่เหลืออีกใบมากอด....แต่ตื่นตอนตี 3 ผมไปกอดพี่เขาได้ยังไงก็ไม่รู้......

....เอาละครับ....ลูกน้องผมที่ตามมาจากกรุงเทพ ฯ มันมาถึงกันแล้ว...ขออกไปประกาศเคอร์ฟิว...จัดระเบียบพวกมันก่อนนะครับ......ราว ๆ เที่ยงคืนถ้าไม่ง่วงจะมาเล่าต่อ....

[Sakana2yunjae]

 

รับทราบ อิอิ

[Tao]

Pete get some rest na krab, get hot water, awet tower if need na krab. 


P Phot's story very interesting and sweet  . we are waiting the next part na krab 


N Tik let's wait together ^^

[Pietro]

ที่จริงกะว่าอาบน้ำเสร็จจะนอนเลย แต่ตอนนี้มันตื่นเลยคับ ก็น้ำที่ผมอาบอ่ะ มันหนาวมาก ที่หอไม่มีเคื่องทำน้ำอุ่น ไม่สบายแล้วยังต้องทนอาบน้ำเย็นอีก ไอไม่หยุดเลย จะไม่อาบก็ไม่ได้ วันนี้ขลุกอยู่ในโรงพยาบาลทั้งวันไม่ต่างอะไรกับแหล่งรังโรค

น้ิองนพ ผ้าเปียกอ่ะพอหาได้ แต่คนเช็ดตัวให้อ่ะ มันหาไม่ได้เลย   ตกลงไม่ยอมตอบคำถามพี่เลย

อ้าวนพอยู่อเมริกาหรอกเหรอ โตที่นู่นด้วยหรือเปล่า เห็นบอกอุณหภูมิเป็น Farenheit
ว้า อย่างงี้ก็ไม่ได้เจอกันสิ กะว่าจะนัดไปกินข้าวเลี้ยงส่งตัวเองซักหน่อย อิอิ แอบคุยกับนพสองคนอีกแล้ว จริงๆจะชวนทุกคนนะครับ  

พี่ Phot คับ ของคุณคับ อุตส่าห์มาลงให้ตั้งเยอะ ตกลงที่ได้กัน เอ้ย   ไม่ใช่ ที่รักกันเพราะความหนาวหรอกเหรอ อิอิ พูดเล่นนะคับ

น้องติ๊กเองก็รักษาสุขภาพนะจ้ะ เป็นห่วงนะ จุบุจุบุ

ไปนอนรักษาแผลใจ เจ้ย รักษาตัวดีกว่า

เกรียนหนัก สงสัยจะไข้สูงนะเนี่ยเรา  

อ้อ เรื่องทีบอกว่ามีคนมาดู 920 ครั้ง มาคิดๆดูแล้ว ถ้ามีเราสี่คน และสมมติว่าเข้ามาดูคนละ 10 ครั้งต่อวัน กระทู้นี้เริ่มวันที่ 3 จนถึงวันนี้รวม 20 วัน ดังนั้นบวกลบคูณหารแล้ว ตกอยู่ที่ 800 ครั้ง แล้วอีก 120 เนี่ย ใครเข้ามาดูอ่ะ

[Phot]

................ตื่นเช้าเพราะมันหนาว...ตื่นมาเข้าห้องน้ำ..เอาน้ำล้างหน้ามันสะท้านไปทั้งตัว.....เลยนอนไม่หลับแล้ว......
........น้องพีท  กับน้องติ๊ก...ไม่สบาย...พักผ่อนเยอะหน่อยนะครับ...เดี๋ยวคนอื่น ๆ จะติดหวัดไปด้วย.....

....ตอนจะตั้งชื่อล็อคอิน..กะว่าจะตั้งชื่ออื่น..แต่กลัวไป ๆ มา ๆ จะจำไม่ได้เลยใช้ชื่อจริง...คิดว่าเราไช่คนสำคัญไร..และอีกอย่างคนที่เรารู้จักคงไม่มีใครเผ่นผ่านเข้ามาในเล้า.....ที่ไหนได้ดันมีคนจำได้.....รุ่นน้องคนนึงมันเป็นแฟนหนังสือของคุณเป็ดเหมือนกัน..มันดันเข้าเล้ามาอ่าน...มันอ่านทฤษฎีความรักของน้องพีทนั่นแหละ...อ่านหน้าแรก ๆ มันก็ยังไม่คิดว่าจะเป็นผม.....อ่านต่อไปเรื่อย ๆ .....มันเริ่มแน่ใจ....จนเมื่อคืนมันโทรมาหา...มันเป็นคนนึงที่อยู่ในทริปภูกระดึงครั้งนั้น....5555..ไม่นึกเลยจะจุดไต้ตำตอขนาดนี้ โลกไซเบอร์มันก็กลมเหมือนกันนะ...........มันยังบอกว่า..คิด ๆ ไป...พี่เขาก็จากไปเกือบ 10 ปีแล้วนนะ..ผมบอกว่าใช่  8 ปีกว่า ๆ เกือบ 9 .........เฮ้อ....เศร้า

............นึกถึงเพลงนี้ได้...ไม่รู้เคยฟังกันมั้ย..มันกำลังดังตอนช่วงเวลานั้นพอดี.....

.......ปลายฟ้าแค่หลับตาลงคงพบกันโอบกอดดวงใจสายสัมพันธ์ ท่ามกลางความฝันของเราดาวน้อย โปรดลอยมาลงตรงหัวใจ เก็บเกี่ยวความคิดถึงฉันไป ให้เธอที่ปลายฟ้าไกล....คิดถึงเพียงเธอ....ในใจฉันคิดถึงเพียงเธอ ไม่มีคำใดจะแทนจิตใจมากมายเท่าคำนี้เลย...ดาวน้อยโปรดลอยมาลงตรงหัวใจ เก็บเกี่ยวความคิดถึงฉันไป...ให้เธอที่ปลายฟ้าไกลคิดถึงเพียงเธอในใจฉันคิดถึงเพียงเธอ ไม่มีคำใดจะแทนจิตใจมากมายเท่าคำนี้เลย....ดาวน้อยโปรดลอยมาลงตรงหัวใจ เก็บเกี่ยวความคิดถึงฉันไป... ให้เธอที่ปลายฟ้าไกล...............

.........เดี๋ยวสาย ๆ มาเล่าต่อนะครับ.....

.......น้องพีทครับ...เอ่อ..ตอนนั้นยังไม่ได้ได้กันครับ...55555..(ยังเล่นตัว)...

[Sakana2yunjae]

โลกไซเบอร์มานกลมจิงๆๆคะพี่ phot เพื่อนติ๊กมานก็แอบแซวบ่อยๆๆๆ

พี่พีทคะ เป็นหวัดแล้วคะ ปล่อยไม่ได้เลย อากาศมานหนาว น้ำมานเย็นเลยเป็นเลย

พี่นพ เรามารอกันต่อไป .................


พี่พีทหายป่วยไวๆๆนะ น้องเป็นห่วง ฮ่าๆๆ เป็นเหมือนเราเลยอ่ะ 

[Pietro]

กระทู้เราอบอุ่นจัง เข้ากันมาแต่เช้า ที่จริงอยากให้คนอื่นที่เข้ามาอ่านแสดงความคิดเห็นด้วย หรือว่าเค้าจะกลัวเพราะเห็นเราคุยกันอยู่แค่สี่คน

ตอนนี้ดีขึ้นเล็กน้อย ยังไออยู่ ไอที่ไม่ใช่ ไอเลิฟยู (เวรกรรม เสี่ยวได้อีกตรู  ) วันนี้อยู่เวรบ่าย เข้ากะบ่ายสี่ คงพักผ่อนอ่ะครับ แต่ว่าตอนนี้อยากเขียนนิยายต่อมั่กๆ เด๋วดูก่อนละกัน อาจแต่งนิยายนิดนึงแล้วพักยาวเลย เมื่อคืนนอนดึกมั่กๆ พอดีเข้ามาในบอร์ด แล้วได้คุยกับน้องคนนึง เค้าน่ารักมั่กๆ เลยคุยด้วยจนตีสามกว่า (ใจง่ายไม่ดูสังขารเลยตรู  )

ชื่อล็อกอินผม ได้มาตอนไปอิตาลี คือ วิหารเซนต์ปีเตอร์ (Saint Peter) อ่ะ ภาษาอิตาเลี่ยน เรียกว่า ซาน เปียโตร (San Pietro) เลยได้รู้ว่า Pietro นั่นก็คือ ปีเตอร์ ภาษาอิตาเลี่ยนนั่นเอง แล้วผมชื่อพีทไง มาจากปีเตอร์ (Pete เป็นคำเรียกสั้นๆสำหรับคนชื่อ Peter) ดังนั้นเลยเอามาใช้ (Pierre ภาษาฝรั่งเศส และ Piotr ภาษารัสเซีย ก็เป็นชื่อ Peter เหมือนกัน)

น้องติ๊กพักผ่อนเยอะๆนะครับ อย่าทำตัวแบบพี่ ว่าแต่ว่าตื่นมาทำไรแต่เช้าอ่ะ (พี่ Phot เช้ากว่า ตื่นตีสี่  )

ช่วงนี้ไม่อยากอาบน้ำเลยอ่ะ ก็มันหนาว

ไม่คุยกับเจ้านพแล้ว ถามอะไรไม่ค่อยตอบ 

เพลงพี่ Phot ที่บอกว่าดังอ่ะ สมัยมะลิลาบราซิลเลี่ยนเหรอคับ ตอนนั้นผมยังอยู่ประถมอยู่เลยมั้งอ่ะ

ทฤษฎีความรัก...ถ้ารักที่จะเกรียน...ไม่ว่าจะป่วยยังไงก็ยังสามารถเกรียนได้อยู่

ปล. ขอบหัวหอมตัวนี้มั่กๆ -->  รู้สึกว่ามันแสดงออกถึงตัวตนของผมได้ดีมั่กๆ

[Sakana2yunjae]

พี่พีท แหม เอาใหญ่แอบไปคุยกะคนอื่น

เรื่องที่คนอื่นไม่ค่อยคุยกับเรา เพราะเค้าไม่กล้าป่าวคะ อิอิ (แอบประกาศนิดหนึ่ง ที่ใคร

หลงมาอ่าน แวะมาแสดงความคิดได้นะคะ คนในนี้ไม่มีใครกัดนะคะ อิอิ แค่เกรียนเท่านั้น

แหละ)

ออที่ตื่นมาตอนตี 5 เพราะถูกปลุกแบบนี้ทุกวัน เลยตื่นเช้าคะ และอีกอย่างไปทำงานด้วยคะ

ก็เลยต้องตื่น

พี่ phot คะ ติ๊กไม่รู้จักเพลงนี้คะ

ทฤษฎีความรักประจำวันนี้ จงบอกรักตั้งแต่วันนี้ ดีกว่าเสียไปแล้วถึงมาบอกรักคะ

[Phot]

เมื่อเช้าผ่าน รพ.พระพุทธชินราช  เห็นคนเต็มไปหมดจนล้นออกมานอกอาคาร....เห็นแล้วนึกถึงน้องพีท....บรรยากาศที่ทำงานคงคล้าย ๆ อย่างนี้.....น้องพีทครับอย่างไรก็ให้นิยายจบก่อนไปเมืองนอกนะครับ.....ไม่งั้นขอให้นอนไม่หลับกระสับกระส่าย...เหมือนคนที่รออ่านอยู่

หนูติ๊กไม่สบายต้องนอนเยอะ ๆ ....... ลางานนอนสัก 2-3 วัน....5555

เจ้านพ...เขาคงตามสไตล์เขาอย่างนั้นละอย่าโกรธเขาเลย ...... ว่าไปแล้วเจ้านพนี่นิสัยคล้าย ๆ หลานที่บ้านอยู่คนนึงทีแรกก็ไม่ค่อยเข้าใจเขาเท่าไหร่...แต่อาศัยการสังเกต...เลยพอเดา อารมณ์เขาได้

ดีใจที่ว่ากระทู้ของคนเหงา  มันไม่เหงาแล้วในตอนนี้....................

........มาเล่าต่อ.....ตี 4 เดินไปผานกแอ่นเพื่อดูพระอาทิตย์ขึ้นประมาณ ตีห้าครึ่งถึงหกโมง  ใช้เวลาเดินประมาณ ครึ่งชั่วโมง ผมไปไล่ปลุกเพื่อน ๆ แต่มันไม่ยอมตื่นกันเลยเดินไปไม่กี่คน....ไปถึงผานกแอ่น มีกลุ่มอื่นมารอแล้ว..มีคนงานมาขายกาแฟด้วย....จำได้ว่ารอจนหลับ....ตื่นตอนได้ยินเสียงคนตะโกนมาแล้ว..มาแล้ว......พระอาทิตย์ดวงโตสีส้มค่อย ๆ ลอยขึ้นมา.......พี่เขาซื้อกาแฟมายื่นให้...เลยนั่งกินกาแฟบนหน้าผา...โรแมนติกจริง ๆ......

......และถึงตอนที่ผมจะต้องจำวันนั้นไปตลอดชีวิต.....ผมแกล้งถามพี่เขา...เมื่อคืนพี่กอดผมทำไม...ก็เรานอนดิ้นยังกะควายเลยต้องจับล็อคไว้..ถีบฝาบ้านตั้งหลายหนไม่รู้ตัวเหรอ.......แล้วพี่เขาก็ถามว่า...คิดว่าพี่เขาเป็นคนยังไง...ผมตอบว่าก็ดี..พี่เป็นคนมีอุดมการณ์...และลงมือทำตามอุดมการณ์ของตัวเอง...เป็นคนดีที่หายาก........แล้วดีพอหรือยังละ  ????....พี่หมายถึงไร......ดีพอที่เราจะรักพี่ได้....????.จำได้ว่าสำลักกาแฟ..และไออกมาอีก หลายครั้ง.....ผมมองหน้าพี่เขาอยู่นาน..พี่เขาก็ไม่หลบหน้า..แถมยิ้มอีก..ผมสิทำตัวไม่ถูก..เหมือนตัวเป็นหินกลืนไปกับก้อนหินบนหน้าผา....ใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้...คงพอเข้าใจ........มันผ่านมาเป็นสิบปีแล้วนะ...แต่มันยังชัดเจนอยู่ในความทรงจำ..ทั้งท่าทางและคำพูดของพี่เขา....

......ผมอ่านเซ็งเป็ดตอนเป่ายิ้งฉุบทีไร...นึกถึงความรู้สึกของตัวเองตอนนั้น  กับความรู้สึกของพระอ้อย...ที่เห็นคุณเป็ดแบมือออกกรดาษ.....มันคงจะคล้าย ๆ กัน.......................

......แต่ผมก็ยังไม่โอเคนะ...บอกแล้วเล่นตัว.....5555...ผมขอคิดดูก่อนนะพี่..มันบอกไม่ถูกอะ...ถ้าเราเป็นผู้ชายกับผู้หญิงมันคงคิดง่ายกว่านี้.....พี่เขาบอกเข้าใจ..เขาจะรอ.............

......เหนื่อยแล้ว....คืนนี้มาเล่าต่อ..ใกล้เสร็จ..เอ้ยไม่ใช่ใกล้จบแล้ว

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

.....ดีพอที่เราจะรักพี่ได้....????.

กิ๊ซๆๆๆ สลบ ตื่นขึ้นมาแล้วกิ๊ซๆๆๆ สลบไปอีกสามรอบ

 

[Phot]

คุณหมอพีทตื่นยังครับ.....

มีปัญหาสุขภาพจะถาม.....เจอคนที่เป็นลมชักนี่เราต้องทำอย่างไรก่อนจะส่งให้หมอ....คือเมื่อสักครู่ตอนทานข้าว..น้องผู้ชายคนหนึ่งเกิดอาการชักขึ้นมา...ตกใจกันทั่วหน้า..เขาเหมือนจะกัดลิ้นหรือปากตัวเองเพราะมีเลือดไหลออกมา...ก็ช่วยกันอ้าปากเขาออกกำลังจะหาช้อนให้เขากัดแต่ไอ้ลูกน้องผมมันดันไปคว้าทัพพี  ของแม่ค้ายัดเข้าไปแทน...คนป่วยก็เลยกัดทัพพีอยู่อย่างนั้น...คงจะกัดจนถึง รพ.นั่นแหละ......หมอให้ยาแล้วจะให้แอดมิด...ผมบอกว่ากลับกรุงเทพ ฯ เลยดีกว่า....เลยจะส่งกลับคืนนี้ไฟลท์ 2 ทุ่ม หวังว่ามันคงไม่ไปชักบนเครื่อง....แต่เขาบอกเขาไม่ชักมาหลายปีแล้ว

ตกใจหมดไม่เคยเจอ....เลยโทรบอกฝ่ายบุคคล..ให้ดูเรื่องนี้ด้วยเวลารับพนักงานมา


.....ดีใจมีคนกรี๊ดจนสลบ.......ตัวผมมานั่งนึกย้อนไปก็แทบหยุดหายใจเหมือนกัน...แต่มันเป็นนาทีที่มีค่าที่สุด ... นาทีหนึ่งในชีวิตนี้

[Pietro]

  มีคนอื่นมาอ่านด้วย

  ขอบคุณคับที่อุตส่าห์รี

ในที่สุดเราก็ได้รู้ว่าไม่ได้มีกันแค่สี่คน

ตื่นมาบ่ายสองเลย สงสัยยาลดน้ำมูกจะทำพิษ นิยายยังไม่ได้แต่งต่อ งานไม่ได้ทำ ข้าวไม่ได้กิน น้ำไม่ได้อาบ   แต่นอนหลับตื่นๆตลอดเลยอ่ะ โดนรูมเมทกวน เข้ามาทำเสียงดัง สาด กรูไม่สบายเห็นใจกรูหน่อยก็ไม่ได้ เอ๊ะหรือนี่จะเป็นที่พี่ Phot บอก

น้องพีทครับอย่างไรก็ให้นิยายจบก่อนไปเมืองนอกนะครับ.....ไม่งั้นขอให้นอนไม่หลับกระสับกระส่าย...เหมือนคนที่รออ่านอยู่

ไม่ได้โกรธเจ้านพหรอก แหย่เล่นๆ ตามประสาคนเกรียนๆ ก็คิดถึงอ่ะ ช่วงแรกเข้ามาเกรียนบ่อย หลังๆเริ่มหาย   สงสัยมีแฟน (เดาไปนั่น) หึงนะเนี่ย (ซะงั้น ไม่ได้เป็นแฟนกันซักหน่อย)

เรื่องของพี่ Phot น่ารักมั่กๆ อยากมีคนมาดูแล มาขอความรักมั่งจัง ชาตินี้จะหาได้มั้ยเนี่ย (ที่จริงแอบคิดว่าแฟนพี่คล้ายตัวละครผมเลย ไม่เหมือนแค่ไม่เจ้าชู้)

ส่วนน้องติ๊กพักผ่อนนะครับ อาการจะได้ดีขึ้น

ไปกินข้าว อาบน้ำ เตรียมตัวไปทำงานดีกว่า

ขอบคุณทุกคนสำหราบความห่วงใย

เด็ก(เคย)เหงา

[Pietro]

กำลังจะไป ได้เห็นรีของพี่ Phot พอดี

  ตอบปัญหาสุขภาพประจำวันกับหมอพีทวันนี้ จากคำถามของพี่ Phot

ขั้นตอนปฏิบัติขณะพบผู้เป็นลมชัก

เนื่องจากการชักส่วนใหญ่ จะหยุดเองได้ภายในเวลา 1-2 นาที  ดังนั้นผู้ที่อยู่รอบข้าง  มีหน้าที่เพียงคอยดูแลผู้ป่วยที่กำลังชักให้ปลอดภัยจากอันตรายที่อาจเกิดขึ้นได้  โดย

1. อย่าตื่นเต้นตกใจ  พยายามพยุงผู้ป่วยให้นอนราบกับพื้น และคลายเสื้อผ้าให้หลวม

2. เก็บสิ่งของมีคม หรือสิ่งที่อาจเป็นอันตรายกับผู้ป่วยให้พ้นบริเวณ

3. พลิกศีรษะผู้ป่วยให้ตะแคงข้าง  เพื่อให้น้ำลายไหลออกทางมุมปาก และไม่ให้ลิ้นปิดกั้นทางเดินหายใจ

4. สอดหมอนไว้ใต้ศีรษะผู้ป่วย

5. ห้ามสอดใส่สิ่งใด ๆ เข้าไปในปากของผู้ป่วยในขณะชัก เนื่องจากการกัดลิ้นไม่ทำให้ถึงตาย แม้เลือดจะออกมาก แต่การใส่สิ่งของเข้าไปในปากอาจมำให้เกิดบาดแฟลได้ และทำให้ปิดกั้นทางเดินหายใจได้

เมื่อใดควรพาผู้ป่วยมาโรงพยาบาล

1. ผู้ป่วยชักนานเกินกว่า 5 นาที

2. ผู้ป่วยชักติดต่อกันหลายครั้ง  โดยไม่รู้สึกตัวเลย

นอกจากนั้นแล้วอาจต้องหาของสาเหตุที่ทำให้ชัก เนื่องจากถ้าไม่รักษาสาเหตุ อาจเกิดการชักซ้ำได้

สาเหตุของโรคลมชัก

โรคลมชักเกิดได้จากหลาย ๆ สาเหตุ  ประมาณ 70 %  จะหาสาเหตุไม่พบ  และอีก 30 % อาจเกิดจากสาเหตุต่าง ๆ ดังต่อไปนี้

1. แผลเป็นในสมอง  เช่น  จากการติดเชื้อของสมอง  อุบัติเหตุต่อสมอง  ชักขณะไข้สูงในวัยเด็ก

2. โรคทางกาย  เช่น  ภาวะเกลือโซเดียมในร่างกายสูงหรือต่ำ  น้ำตาลในเลือดสูงหรือต่ำ  โรคตับ  โรคไต

3. การดื่มเหล้า  กินยาบางชนิด  หรือได้รับสารพิษ

4. ภาวะมีก้อนในสมอง  เช่น  เนื้องอกในสมอง  พยาธิในสมอง  หรือหลอดเลือดสมองตัน หรือแตก

5. โรคทางกรรมพันธุ์


ข้อมูลอ้างอิงจาก แผนกประสาทวิทยา กองอายุรกรรม, แผนกประสาทวิทยา กองกุมารเวชกรรม, รพ.พระมงกุฎเกล้า

โดยส่วนตัวแล้ว คิดว่าผู้ป่วยทุกคนควรมีข้อมูลติดตัว เพราะคนส่วนมากจะทำอะไรไม่ถูกเวลาพบเห็นคนเป็นลมชัก ที่ต่างประเทศบางประเทศคนที่แพ้อะไร หรือเป็นโรคอะไรที่อาการเกิดได้บ่อย จะสวมสร้อยข้อมือที่บอกว่าตัวเองเป็นอะไร แล้วในกระเป๋าสตางค์ก็จะมีข้อมูล เกี่ยวกับการปฐมพยาบาลเบื้องต้น แต่รู้สึกเหมือนคนไทยจะไม่ค่อยดูแลรักษาสุขภาพตัวเองกันสักเท่าไรนัก บางทีจ่ายยาไป เน้นนักเน้นหนาว่าต้องกินให้ตรงเวลาทุกววัน ยังเจอคนไข้บอกเลยว่าที่ไม่ได้กินเพราะไม่มีเวลา

ถ้ากลัวเรื่องชักบนเครื่อง คิดว่าไม่น่าเป็นอะไร เพราะพนักงานของสายการบินส่วนมากได้รับการฝึกการปฐมพยาบาลเบื้องต้นมาแล้ว แต่ถ้าให้ดีควรคุยกับหมอเจ้าของไข้ก่อนว่า อาการเป็นยังไง stable พอที่จะ transfer ไหม เพราะคิดว่าตอนนี้หมอคง start ยากันชักให้ แต่ถ้าให้ดีต้องรอให้ระดับยาในเลือดคงที่ก่อนจะให้ออกจากรพ.นะครับ

ไปก่อนนะครับ ถ้าคืนนี้ไม่ยุ่ง จะเข้ามาตอบเป็นช่วงๆ

[Phot]

...จัดการเรื่องวุ่นวายเสร็จแล้ว  หมอให้เขากลับไฟล์ทเช้าจะดีกว่า ..... คืนนี้ให้นอน รพ. ดูอาการ......
...น้องติ๊กเป็นไงบ้าง...ดีขึ้นยัง.....
...สงสัยเจ้านพจะยุ่ง ๆ หรือก็มีแฟนไปแล้วจริง ๆ ตามที่หมอพีทเดา...............

มาเล่าต่อ.....อยู่ภูกระดึงอีก 1 วัน 1 คืน กลับลงตอนเช้าตอนลงใช้เวลาเร็วกว่าตอนขึ้น...ผมไม่ได้กลับเข้ากรุงเทพ ฯ กับเพื่อน ๆ เพราะตามพี่เขาไปหมู่บ้านแม้วที่ อ.เชียงคาน...วันรุ่งขึ้นพี่เขาส่งผมกลับกรุงเทพฯ ก่อน เขาอยู่ต่ออีก 2-3 วัน.....กลับถึงกรุงเทพ ฯ รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง มันไง ๆ ไม่รู้ ใจเต้นแปลก ๆ ....เลยลองปรึกษาแม่ผมดู..ก็ได้คำตอบอย่างที่เคยเล่าไปแล้วในรีฯ บน ๆ ....ปรึกษาเพื่อน ๆ ที่สนิท ๆ กัน...ส่วนมากจะตอบว่าให้ตัดสินใจตามที่ใจต้องการ...แต่ก็เตือนเรื่องที่บ้านของพี่เขาเพราะเขาเป็นคนที่มีหน้าตาในสังคม..จะรับได้เหรอ.......

.........หลายเดือนนะที่คิด ไป คิด มาอยู่อย่างนี้ .ประมาณ 3-4 เดือน.. มันกลัว ๆ กล้า บอกไม่ถูก ... พี่เขาก็หายไปเลยนะช่วงนี้ ไม่โทรมา...เขาเอาของมาฝากที่บ้าน แต่มาวันธรรมดาผมไปทำงาน..เลยคิดมากว่าเขาไม่อยากเจอมั๊ง...ที่จริงจะฝากของเอามาให้ผมที่ทำงานยังจะง่ายกว่าไปที่บ้าน.....คิดมาก..ตอนนั้น...โทรมไปเลย....ป้ำ ๆ เป๋อ ๆ .... นั่งรถกลับบ้าน ต้องลงอ่อนนุช...นั่งคิดอะไรเรื่อย ๆ จนเลยไปถึง บางนา.......
.........รวบรวมความกล้า กดโทรศัพท์ .... พอติด..วางสาย...(อาการหนัก)....พี่เขาก็ไม่โทรกลับ...เริ่มสับสน....เลิกงานยังไม่กลับบ้านไปเดินห้างไม่ได้ซื้ออะไร...เดินไปเดินมา..จนห้างปิด..กลับถึงบ้านราว ๆ 5 ทุ่มกว่า ๆ เปิดประตูเข้าไปเจอพี่เขานั่งดูโทรทัศน์กับแม่อยู่.....เลยขึ้นมาคุยบนห้อง....โทรมาแล้วทำไมวางสาย....ผมเฉย...แล้วออกจากที่ทำงานตั้งแต่ 5 โมง  ... นี่มันจะเที่ยงคืนแล้วทำไมเพิ่งกลับละ.... ผมเฉยอีก.....เป็นไรไปละทำตัวซังกะตาย...อย่างกะคนไม่มีชีวิต.....พี่..ชีวิตแบบเดิม ๆ ของผมมันเปลี่ยนไปตั้งแต่...กลับจากภูกระดึง......ทำไมละ....ผมพยายามฝืน..แต่มันทำไม่ได้..พี่นั่นแหละทำให้ผมเป็นอย่างนี้.....แล้วก็ปล่อยโฮออกมาเต็มที่.....พี่เขาเข้ามากอด..เขาร้องไห้เหมือนกัน...พี่ไปจากชีวิตเราก็ได้....ไม่..ผมไม่ให้ไป...ได้ยินมั้ย....ผมรักพี่...ผมกอกเขาแน่นกว่าเดิม..เสียงพี่เขาร้องไห้โฮออกมาเลย.....ต่อไปเลิฟซีน- เซ็นเซอร์.....

........ใกล้ถึงตอนเศร้าแล้ว....พรุ่งนี้ละกัน...เดี๋ยวต้องไปจัดการเรื่อง ค่าใช้จ่าย รพ.ของลูกน้องที่เป็นลมชัก...เพราะไฟล์ทขึ้น 8.10 น.จัดการตอนเช้าคงไม่ทัน....

[Pietro]

อ่านเรื่องของพี่มาแล้วแอบนึกเรื่องของตัวเอง

เรื่องมีอยู่ว่า ผมเคยมีรุ่นพี่ที่เขาอายุน้อยกว่ามาสนิทด้วย (เขาเรียนเร็ว ผมเรียนช้า) ช่วยติวหนังสือให้ เค้าก็ดูไม่ค่อยแมนเท่าไหร่หรอก น่าตาออกตี๋ๆ แนวชอบเม้าส์ สะดีดสะดิ้งเล็กน้อย ชอบเล่นมุขกระเทย ไอ้เราก็ขำๆ สนิทกันพี่น้อง รู้จักกันไปเราก็รู้สึกว่าเขาน่ารักดีนะ ไม่ได้คิดอะไร อยู่ไปๆ เค้าก็เริ่มมาอ้อน เริ่มมากุ๊กกิ๊กกับเรา เพื่อนๆก็เตือน ว่าเฮ้ยมึง ระวังนะ มีข่าวว่าไอ้นี้มันเป็นเกย์ เราก็บอกวาเล่นกับมันขำๆ พี่น้องกัน แล้วเค้าก็เริ่มส่ง message มาหา คิดถึงบ้างล่ะ อยากให้เรารู้ว่าคิดถึงบ้างล่ะ นอนหรือยัง ฝันดีนะ พวก message ที่กิ๊กหรือแฟนที่เขาส่งให้กันอ่ะ ผมก็ไม่ได้คิดอะไร (ก็คนมันความรู้สึกช้าอ่ะ) วันนึงเค้าไม่ได้ส่ง message มา เราก็เริ่มรู้สึกนะว่ามันแปลกๆ เหงาๆ เหมือนมันขาดๆอะไรไปสักอย่าง ไอ้เราก็หงอยๆอ่ะ เริ่มไม่แน่ใจว่าตัวเองรู้สึกยังไง มันคิดถึงอ่ะ เหงาอย่างบอกไม่ถูก จะโทรไปก็ไม่รู้จะบอกอะไรเค้า เค้าก็เรียนหนัก พวกเด็กทีมชาติอ่ะ เลยไม่อยากจะกวนเค้า นั่งอ่านข้อความเค้าซ้ำไปซ้ำมา จำข้อความไม่ได้แล้ว มันประมาณว่า เหนื่อยไหม เหนื่อยแล้วพักก่อน อยากให้รู้ว่ามีคนๆนึงแอบคิดถึง (ตอนนั้นก็โง่เอง เค้าส่ง message มา ทำไมตรูไม่ส่ง message กลับฟะ) คิดอยู่นานมาก ก็เลยส่ง message กลับไปว่า "รู้สึกดีกับความปรารถนาดีที่มีให้เสมอมา ตอนนี้พร้อมที่จะก้าวไปข้างหน้า ถ้าพร้อมที่จะไปกับผมให้บอกผมด้วย ผมจะได้รู้ว่าผมไม่ได้รู้สึกไปคนเดียว" ตัดสินใจอยู่นานมากกว่าจะกดส่ง หลังส่งไปก็ได้แต่นั่งคอย

คอยอยู่นานมาก หลายสัปดาห์ ช่วงนั้นเขาก็หายหน้าหายตาไปเลย เห็นเขามีสอบเลยไม่ได้คิดอะไร นานไปๆ มันเหงาอ่ะ วันนึงบังเอิญไปเจอเค้านั่งอยู่คนเดียว เลยเดินเข้าไปถามตรงๆ เค้าก็แก้ตัวว่าโทรศัพท์เสีย message ไม่ได้ ตอนแรกเราก็เชื่อ เลยถามไปเลยว่าที่ส่ง message มาหมายความว่าไง เค้่าก็บอกว่า ไม่ได้คิดอะไร ส่งให้เพื่อนหลายคน

ตอนแรกเสียใจนะ คิดว่าเราคิดมาก เป็นบ้าเป็นหลังอยู่คนเดียว ไม่น่าสับสนในตัวเองเพราะเค้าเลย

ตอนหลังมาถึงได้รู้ว่า น้อง(ปกติเรียกเขาน้อง)เค้าคงสับสนไม่น้อยไปกว่าผม เค้าไม่ได้มาบอกเองหรอก ก็ข่าวจากพวกขาเม้าส์ทั้งหลายอ่ะแหละ เอามาบอกมั่ง ว่าตอนนี้น้อง...มันยังไม่แน่ใจตัวเอง ตอนนี้เค้าก็เปิดตัวเป็นไบไปแล้วเรียบร้อย ก็ดีแล้วแหละ เค้าก็มีชีวิตที่เค้าเลือก ส่วนผมก็คงยังสับสนในชีวิตต่อไปเรื่อยๆ

ทฤษฎีความรัก....ถ้าเราไม่บอกความรู้สึกของเราให้คนที่เรารักรู้ เราอาจเสียใจไปตลอดชีวิต...ถึงแม้ว่าคนที่เรารัก จะไม่ได้รู้สึกกับเราเหมือนที่เรารู้สึกกับเขา... อย่างน้อยเราก็ได้รู้ว่าเราพยายามแล้ว

[Yukisae]

สวัสดีค่ะ เข้ามาอ่านด้วยเนื่องจากติ๊กแนะนำมา
เป็นการแลกเปลี่ยนทฤษฎีความรักกันเลยทีเดียว
อ้อ ชื่อกวางนะคะ ส่วนตัวเองไม่ค่อยมีอะไรจะเล่า
เพราะทฤษฎีความรักของกวางคือ....


เนื้อเพลง: กุญแจที่หายไป
อัลบั้ม: Beautiful Ride
ปาล์มมี่


ฉันคอยเอาแต่กลัว ไม่คบใคร ปิดตัวเอง
หลายคนดี แต่ฉันไม่ไว้ใจ...
เพราะมองใครต่อใคร ที่รักมา จบลงไป
ฉันกลัวทนไม่ไหว ที่รักเอง

มีหัวใจไม่เคยได้ใช้...
จนเหมือนคนที่ไร้...จิตใจ
ปิดตายทุกอย่างเสมอมา...
เธอเหมือนเป็นกุญแจที่หาย...
เป็นเหมือนคนที่ไขประตูให้ฉัน
เปิดใจดวงนี้ เปิดมันด้วยรัก...จากเธอ....


แต่ตอนนี้ยังหากุญแจไม่เจอค่ะ

[Tao]

welcome N Yukisae krab 

  Ya Krod Pom Naaaaaaaa P Phot, N Tik, Pete 


See you guys again verysoon nakrab.   

[Pietro]

ไม่ได้โกรธ ก็แค่คิดถึงครับน้องนพ ว่าแต่ว่าไปๆมาๆ จากพี่พีทกลายเป็นพีทเฉยๆงั้นอ่ะ

ขอต้อนรับน้องกวาง อิอิอิ มีคนเข้ามาคุยเพิ่มอีกคนนึงแล้ว

รอพี่ phot มาต่ออยู่นะครับ

น้องติ๊ก อาการดีขึ้นหรือยังคับ อาการพี่ดีขึ้นเล็กน้อย ตอนนี้ยังไออยู่เลย

[Sakana2yunjae]

ดีขี้นแล้วร่าเริงแล้วคะ เป็นไม่ค่อยเยอะ พี่พีทดีขี้นเย้ๆๆ เป็นรักษาตัวดีๆๆนะคะ


พี่ phot มาต่ออีกนะ น้องรอ วันนี้จะเฝ้ากระทู้ทั้งวัน (งานการไม่ทำแล้วคะ)

แล้วลูกน้องของพี่ phot หายดียางคะ น่ากลัวจังกับโรคชัก ติ๊กยางไม่เคยเจอเหตุการณ์

แบบนี้ แต่ถ้าเจอจิงๆๆคงสติกระเจิงแน่ๆๆอ่าๆๆ


พี่นพไม่โกด แต่เคือง อ้าวไม่ใช่ งานเยอะหรอคะ เงียบเชอะ


ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงดูแลรักษาสุขภาพด้วยง๊าบ ไม่งั้นจะตายเหมือนพี่พีทกะติ๊กนะ

  พี่ๆๆทุกคนค้าๆๆ

ปล.ติ๊กลากเพื่อนมาให้อ่านด้วยอิอิ   

[Phot]

ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่ครับ........
......จัดการส่งลูกน้องกลับไปแล้ว....แจ้งกับทางเจ้าหน้าที่แล้วเขาดูแลดีจริง ๆ ..แหมรักคุณเท่าฟ้าจริง ๆ การบินไทย....

..... เดี๋ยววันนี้ต้องไปนั่งดูเขาแข่งขันรักบี้ของทหาร ที่สนามในค่ายทหาร...ลูกค้าที่นี่เขาเป็นสปอนเซอร์เขาเลยเรียกเข้าไปร่วมงานด้วยว่าจะไปตอนใกล้ ๆ เลิก ...เพราะไม่รู้ดูยังไง...ดูไม่เป็น....เห็นแต่มีคนวิ่งชนกันในสนามแย่งลูกบอลรี ๆ ... ชนกันยังกะวัวกระทิง.....จะไม่ไปก็ไม่อยากปฎิเสธ

.....คุณหมอ...ถ้าว่างแล้วช่วย...ลงนิยายต่อด้วยนะครับ........

..... มาเล่าต่อ......ปลายปี 39 มีวิกฤต 36 ไฟแนนซ์ หนึ่งในนั้นคือที่ที่ผมทำงาน...ตอนปลายปี 39 ธปท.เข้ามาดูแลกิจการ และในที่สุดก็ปิดกิจการทั้ง 36 ไฟแนนซ์ หลาย ๆ คนไม่ทราบยังพอจำเหตุการณ์ครั้งนั้นได้มั้ย เสร็จแล้วก็ตามมาด้วยวิกฤติการณ์ IMF. ....... พนักงานของไฟแนนซ์ที่ปิดยังไม่ได้เงินทดแทน  .... ต้องสู้กันอีกนาน กว่าจะจบ และก็ได้ไม่ครบ  บางคนไม่ได้เลย........ ช่วงนั้นบอกตรง ๆ ว่า ถ้าไม่มีพี่เขาอยู่นี่ ผมอาจจะบ้าตายไปแล้ว..คิดดูสิ..เช้าไปทำงานแล้วรู้ว่า ไฟแนนซ์ที่ทำงานอยู่โดนสั่งปิด... พนักงานทั้งหมดไม่รู้อนาคต....ผู้บริหารทั้งหมดโดนปลด..และบางคนเริ่มเดินทางออกนอกประเทศ......วันนั้นพี่เขาทำงานอยู่ที่จังหวัดอะไร..จำไม่ได้แล้ว....เขากลับมาทันที....ไปหาที่ทำงานเลย..เห็นหน้าเขาอยากจะปล่อยโฮแต่ทำไม่ได้เพราะพวกเพื่อน ๆ และลูกน้องเรามันกำลังฟูมฟาย...เพราะทุกคนมีภาระ..มีครอบครัว...เลยต้องทำเป็นเข้มแข็งและคอยปลอบพวกเขา....
......แต่พอกลับมาถึงบ้าน...ผมกอดพี่เขาแล้วร้องไห้โฮออกมาเลย.....พี่เขาบอกให้แข้มแข็งไว้..ให้ถือว่านี่เป็นบทฝึกที่เรา.....เราอาจจะต้องเจออะไรที่ร้ายแรงกว่านี้อีกในชีวิตที่เหลือ..... ดูสิคนที่แย่กว่าเรายังมี.. เราไม่ได้หมดตัว ... เรามีความรู้ หางานใหม่ก็ได้  เรายังมีครอบครัว .... เรายังมีพี่อยู่นะ......จริง ๆ แล้วคนเราเนี่ยนะ เวลาประสพเรื่องร้าย ๆ แค่รู้ว่ามีคน ๆ นึง อยู่ข้าง ๆ เสมอ..แค่นี้มันก็ทำให้มีแรงที่จะสู้ต่อไปแล้ว

..... พี่เขามีความคิดยังไงละ อืมที่พวกนักปรัชญาเขาเรียกว่า สัจจนิยม (realism) เห็นพี่เขาพูดคำนี้บ่อย ๆ ...คือเป็นคนที่นิยมความจริง ... ตอนที่เราตกลงจะใช้ชีวิตด้วยกัน.... เราก็จะต้องเป็นแฟนกันจริง ๆ และก็ต้องไม่แคร์สิ่งที่จะตามมา ไม่ว่าจะเป็นสายตาที่มองจากคนที่ไม่เข้าใจ การที่จะต้องอธิบายกับเพื่อน ๆ และญาติ ๆ .... เพราะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น มันเป็นความจริง และเราควรจะเลือกอยู่กับความจริงและปฏิเสธการที่จะต้องแสแสร้ง......

..... อย่างที่แม่ผมบอก... ในชีวิตนี้เราจะเจอคนแบบนี้ไม่กี่คนหรอก..อาจจะคนเดียวด้วยซ้ำ...ถ้ามันใช่ก็อย่าปฏิเสธเลย...เราอาจจะพลาดช่วงเวลาที่ดีที่สุดของชีวิต....มันถูกต้องทุกอย่าง...เพราะหลังจากนั้นผมยังไม่เจอใครที่ทำให้รู้สึกดีแบบนั้นอีกเลย......

..... ใกล้ถึงตอนที่เศร้าที่สุดแล้ว......ต้องไปดูรักบี้แล้ว  เซ็ง เจง ๆ เลย ...... ดึก ๆ ..ถ้าไม่เพลียมาก จะเข้ามาเล่าต่อนะครับ.... คงเป็นตอนสุดท้ายแล้วละ.......

......ทฤษฎีความรัก.....  ความรักแบบ Realism .... อย่าปฏิเสธความจริง  จงเลือกที่จะอยู่อย่างไม่แสแสร้ง...................

[Phot]

วันนี้...ต้องกลับ กทม.ด่วน...คงกลับคืนนี้ 2 ทุ่มครึ่ง........คงถึงไม่เกิน 5 ทุ่ม ถ้าไม่เหนื่อยมากจะเข้ามาเล่าต่อ........ไปดูรักบี้..ดูไม่รู้เรื่องหรอก..แต่เจอเรื่องมันส์..แบบ..บอกไม่ถูก.....คนเรานี้แปลกจัง.....พอเราหยุด...มันกลับวิ่งเข้าหา.....

........เดี๋ยวถึงบ้านแล้วค่อยเล่าดีกว่า.....5555...ยังแขยง...ไม่หาย...เหมือนกับ ไดอารี่เด็กขี้ยา ตอนที่พระจับมือคุณเป็ด...แล้วไม่ยอมล้างมือทั้งวัน..คล้าย ๆ อย่างนั้นแหละ..........

........ไม่อยากเล่าเรื่องของผมกับแฟนต่อเลย...มันเหลือแต่ตอนเศร้า ๆ ..... น้องพีทครับ.. มาให้ความรู้เรื่องโรคไวรัสตับอักเสบหน่อยสิครับเพราะมันเกี่ยวกับ   เรื่องที่จะเล่าให้ฟังต่อ...มันเป็นโรคประหลาดและอันตรายมากเมื่อ 10 กว่าปีก่อน.(2542 - 2543)

.........ขอตัวไปเตรียมตัวก่อนครับ.....ใช้บริการการบินไทย  รักคุณเท่าฟ้า  อีกครั้ง คืนนี้

[Pietro]

ตะเกียกตะกายมาตอบ ไออย่างหนัก วันนี้เข้าเวรเช้าแล้วเผลอกินยาลดน้ำมูกไป นั่งหลับเลย รุ่นพี่ที่อยู่เวรด้วยกันไล่กลับมานอนที่หอ เกรงใจเพื่อนๆกับพี่มากๆเลย แต่ไม่ไหวแล้ว เลยกลับมานอน นอนตั้งแต่บ่ายสอง เพิ่งตื่นอ่ะเนี่ย  

ตอบปัญหาสุขภาพประจำวันกับหมอพีทวันนี้ (ถึงจะป่วยแต่สปิริตท์แรงกล้า)

วันนี้มาทำความรู้จักกับโรคตับอักเสบกันดีกว่า

โรคตับอักเสบ

ตับเป็นอวัยวะที่สำคัญของร่างกาย ปกติจะมีน้ำหนัก 1.5 กิโลกรัม โดยอยู่หลังกระบังลม

หน้าที่ของตับ

    * เป็นคลังสะสมอาหาร เช่น แป้ง ไขมัน โปรตีน เอาไว้ใช้ และปล่อยเมื่อร่างกายต้องการ
    * สังเคราะห์สารต่างๆ เช่น น้ำดี สารควบคุมการแข็งตัวของเลือด ฮอร์โมน
    * กำจัดสารพิษ และสิ่งแปลกปลอม เช่นเชื้อโรค หรือยา

โรคตับชนิดต่างๆ

ตับมีโอกาสเป็นโรคต่างๆได้แก่ โรคตับอักเสบ hepatitis โรคตับแข็ง [cirrhosis] มะเร็งตับ [liver cancer] โรคไขมันในตับ [fatty liver] โรคฝีในตับ [liver abscess]

โรคตับอักเสบมี 2 ชนิด

   1. โรคตับอักเสบเฉียบพลัน [acute hepatitis] หมายถึงโรคตับอักเสบที่เป็นไม่นานก็หาย ผู้ป่วยส่วนใหญ่มีอาการ 2-3 สัปดาห์โดยมากไม่เกิน 2 เดือน ผู้ป่วยส่วนใหญ่หายขาดจะมีบางส่วนเป็นตับอักเสบเรื้อรัง และบางรายรุนแรงถึงกับเสียชีวิต
   2. โรคตับอักเสบเรื้อรัง [chronic hepatitis] หมายถึงตับอักเสบที่เป็นนานกว่า 6 เดือนจะแบ่งเป็น 2 ชนิด

    * chronic persistent เป็นการอักเสบของตับแบบค่อยๆเป็นและไม่รุนแรงแต่อย่างไรก็ตามโรคสามารถที่จะทำให้ตับมีการอักเสบมาก
    * chronic active hepatitis.มีการอักเสบของตับ และตับถูกทำลายมากและเกิดตับแข็ง

สาเหตุของโรคตับอักเสบ

   1. เชื้อไวรัส มีหลายชนิดได้แก่ ไวรัสตับอักเสบ เอ ,บ,ซี,ดี,อี
   2. เครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์
   3. ยาบางชนิด เช่น ยารักษาวัณโรค halothane, isoniazid, methyldopa, phenytoin, valproic acid, sulfonamide drugs. ผู้ป่วยหากได้ acetaminophen (พาราเซ็ตตามอล)ในขนาดสูงมากก็สามารถทำให้ตับถูกทำลายได้
   4. เชื้อโรคบางชนิด เช่น ไทฟอยด์,มาลาเรีย

การอักเสบของตับจะทำให้ตับบวม มีการทำลายเซลล์ตับ ทำให้มีอาการอ่อนเพลียจากการทำงานผิดปกติของตับ หากการอักเสบเกิดขึ้นเป็นเวลานานจะทำให้ตับถูกทำลายมาก และถูกแทนที่ด้วยพังผืด ทำให้ตับมีแผลเป็น และมีลักษณะแข็งเป็นตุ่มๆ แม้ว่าสาเหตุของตับอักเสบจะมีมากมายแต่สาเหตุที่สำคัญคือไวรัสตับอักเสบ ปัญหาโรคตับอักเสบ บี และโรคตับอักเสบเรื้อรังเป็นปัญหาสำคัญทางสาธารณสุขของประเทศไทยและทั่วโลก การดำเนินของโรคตับอักเสบ บี และโรคตับอักเสบ ซีสามารถดำเนินเป็นโรคตับอักเสบเรื้อรัง เป็นตับแข็ง และเป็นมะเร็งตับ เป็นภาวะที่ก่อให้เกิดการสูญเสียทางครอบครัว ทางเศรษฐกิจเป็นอันมาก ดังนั้นการเข้าใจถึงโรคตับอักเสบ ซึ่งรวมถึงการติดต่อ การดำเนินของโรค การวินิจฉัย การรักษา และการป้องกันการติดต่อซึ่งจะเป็นประโยชน์ในการดูแลและช่วยลดจำนวนผู้ป่วยลง

ไวรัสตับอักเสบมีกี่ชนิด

    * ไวรัสตับอักเสบ เอ
    * ไวรัสตับอักเสบ บี
    * ไวรัสตับอักเสบ ซี
    * ไวรัสตับอักเสบ ดี
    * ไวรัสตับอักเสบ อี

อาการของโรคไวรัสตับอักเสบ

    * ตับอักเสบเฉียบพลัน ผู้ป่วยจะมีอาการที่พบได้บ่อย คือ อ่อนเพลีย ปวดเมื่อยตามกล้ามเนื้อ ปวดข้อ คลื่นไส้อาเจียน เบื่ออาหาร อาจจะพบผื่นตามตัว หรืออาการท้องเสีย บางรายปัสสาวะสีเข้ม ตัวเหลืองตาเหลือง ซึ่งอาการตัวเหลืองตาเหลืองจะหายไป 1-4 สัปดาห์ แต่บางรายอาจนาน 2-3 เดือน ส่วนใหญ่จะหายเป็นปกติ โรคไวรัสตับอักเสบ บี พบว่าร้อยละ 5-10 เป็นตับอักเสบเรื้อรัง ส่วนไวรัสตับอักเสบ ซี ร้อยละ 85 เป็นตับอักเสบเรื้อรัง
    * ตับอักเสบเรื้อรัง ผู้ป่วยมักไม่มีอาการ แต่จะมีการทำลายเซลล์ตับไปเรื่อยๆจนเกิดตับแข็ง และเป็นมะเร็งตับในที่สุด

จะทราบได้อย่างไรว่าเป็นตับอักเสบ

หากสงสัยว่าจะเป็นโรคตับอักเสบท่านควรไปรับการตรวจเลือดเพื่อหาว่ามีการติดเชื้อหรือไม่โดย

   1. ตรวจการทำงานของตับ โดยการหาระดับ SGOT[AST],SGPT [ALT]ค่าปกติน้อยกว่า 40 IU/L ถ้าค่ามากกว่า 1.5-2 เท่าให้สงสัยว่าตับอักเสบ หากพบว่าผิดปกติแพทย์จะขอตรวจเดือนละครั้งติดต่อกันอย่างน้อย 3 เดือน การแปรผลเลือด
   2. การตรวจหาตัวเชื้อ

    * ไวรัสตับอักเสบ เอ ตรวจหา Ig M Anti HAV
    * ไวรัสตับอักเสบ บี ตรวจหา HBsAg ถ้าบวกแสดงว่ามีเชื้ออยู่   Anti HBs ถ้าบวกแสดงว่ามีภูมิต่อเชื้อ  HBeAg ถ้าบวกแสดงว่าเชื้อมีการแบ่งตัว HBV-DNA เป็นการตรวจเพื่อหาปริมาณเชื้อ
    * ไวรัสตับอักเสบ ซี Anti-HCV เป็นการบอกว่ามีภูมิต่อเชื้อ  HCV-RNA ดูปริมาณของเชื้อ

   3. การตรวจดูโครงสร้างของตับ เช่นการตรวจคลื่นเสียงเพื่อดูว่ามีตับแข็งหรือมะเร็งตับหรือไม่
   4. การตรวจชิ้นเนื้อตับ แพทย์ผู้เชี่ยวชาญจะนำชิ้นเนื้อตับเพื่อวินิจฉัยความรุนแรงของโรค

การรักษา

การเลือกใช้ยาจะเป็นหน้าที่ของแพทย์ผู้เชี่ยวชาญเฉพาะเนื่องจากยามีผลข้างเคียงที่พึงระวังหลายอย่าง ยาที่ใช้อยู่มี interfeon และ lamuvudin

การปฏิบัติตัว

    * หลีกเลี่ยงการออกกำลังกายอย่างหักโหมในช่วงที่มีการอักเสบของตับ แต่การออกกำลังอย่างสม่ำเสมอในตับอักเสบเรื้อรังสามารถทำได้
    * งดเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์
    * รับประทานอาหารที่มีประโยชน์และพักผ่อนอย่างพอเพียง ไม่ต้องดื่มน้ำหวานมากๆ เพราะทำให้ไขมันสะสมที่ตับเพิ่มขึ้น

ถ้าเคยเป็นแล้วจะมีโอกาสติดเชื้ออีกหรือไม่

ถ้าเป็นไวรัสตับอักเสบ เอ และ อี จะหายขาด ไวรัสตับอักเสบ บี ร้อยละ 90 หายขาด ส่วนไวรัสตับอักเสบ ซี และ ดี ยังไม่มีข้อมูล

พาหะของโรคจะทำอย่างไร

ผู้ป่วยที่เป็นพาหะ คือ ผู้ที่มีเชื้อไวรัสตับอักเสบอยู่ในร่างกาย แต่ไมแสดงอาการของตับอักเสบ ผู้ป่วยกลุ่มนี้สามารถแพร่เชื้อสู่ผู้อื่น และต้องมั่นติดตามการดูแลจากแพทย์เป็นระยะๆ ผู้ป่วยที่เป็นพาหะมักเป็นกับเชื้อ บี และ ซี เท่านั้น

ถ้ามารดาเป็นตับอักเสบจะมีผลอย่างไรต่อบุตร

บุตรที่คลอดจากมารดาที่มีเชื้อไวรัสตับอักเสบ บีจะมีโอกาสติดเชื้อได้สูง แต่ปัจจุบันการฉีดวัคซีนให้กับทารกสามารถป้องกันการติดเชื้อได้ แม่สามารถให้นมบุตรได้
ข้อมูลจากเวบไซด์ www.siamhealth.net

อ่านขอมูลเพิ่มเตอมในส่วนของไวรัสตับอักเสบ เอ และไวรัสตับอักเสบ บี ได้ที่
http://www.siamhealth.net/public_html/Disease/GI/hepatitis/hepatitis_a.htm
http://www.siamhealth.net/public_html/Disease/GI/hepatitis/hepatitis_b.htm
ตามลำดับ

ต้องขอโทษด้วยที่วันนี้ไม่ได้พิมพ์เอง ไปก็อปเค้ามา คือกลัวว่าถ้าอธิบายเองแล้วจะได้ข้อมูลไม่ครบ ประกอบกับที่ไม่ค่อยสบายเลยเบลอๆนิดหน่อย

ขอบคุณพี่ Phot ที่มาต่อ แฟนพี่ดูอบอุ่นแล้วก็เป็นผู้ใหญ่ดีจังเลย

เรื่องนิยายตอนนี้ บทที่สิบ คำสัญญา เขียนไปประมาณ 10% แล้ว ถ้ามีแรงจะลงให้เร็วๆนี้คับ --> Part 1 ลงให้แล้วนะ

[Sakana2yunjae]

  หายไวๆๆคะพี่พีท ติ๊กโอเคแล้วนะ และขอบคุณสำหรับความรู้อีกแล้วคร๊าบท่าน อิอิ

พี่phot มาเล่าให้ฟังอีกนะ ติ๊กรออยู่ อิอิ เห็นเรื่องราวของพี่ phot ก็อิจฉาเหมือนกันนะคะ มีคนให้กำลังใจและเข้าใจ

ถึงแม้มานจะเป็นแค่ส่วนหนึ่งแต่ก็โอเคคะ เพราะทำให้เรามีความสุขบ้างก็อย่างดีกับความรัก


พีนพหาย เชอะ ไม่ง้อ เพราะคงต้องหลับก่อนพี่นพ อิอิ


ใกล้ปีใหม่แล้วมีโปรแกรมไปไหนกันอ่ะป่าวคะ เพราะเหงแต่ละคนทำงานหนักเหลือเกิน โดยเฉพาะคุณหมอ โหมงานเหลือเกิน

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

เป็นกำลังใจให้ครับ

ถ้าอยากเล่าตอนเศร้าๆก่อน กลับมาเล่าเลิฟซีนแทนก็ได้ครับ
 

ชีวิตต้องก้าวต่อไป ระบายออกมา บ้างก็ดีนะครับ
พี่เค๊าต้องอยากเห็นนายก้าวต่อไปอย่างเข้มแข็ง และมีชีวิตที่สดใสนะครับ
 



ส่วนพีทนี่เดายากนะ
ถ้ามือถือเขาเสีย ก็ว่าไปอย่างนะ
อ้างว่าส่งข้อความไม่ได้นี่มันแปลกๆ ไม่น่าเชื่อ
ส่งไม่ได้ก็ต้องรับข้อความได้สิ
แล้วได้ข้อความแบบนั้นของพีทแล้วไม่ตอบ นี่คงชั่งใจอยู่อย่างที่ว่า
หรือไม่ก็ไม่แน่ใจว่าเราคิดอย่างไรแน่ เลยไม่กล้าเสียง หรือว่าไปพบคนใหม่แล้วอิอิ
แต่นายก็กล้าดีนะ ที่กล้าทำอะไรตรงๆแบบนั้น
 

[Yukisae]

พี่ Phot มาเล่าต่อนะคะ
เรื่องเศร้าก็จริง แต่กวางก็อิจฉานะ ที่พี่มีความรักที่งดงาม
และมันก็ยังคงอยู่กับพี่เสมอ

พี่พีท เมื่อวานกวางเพิ่งได้จดหมายจากสภากาชาด
ว่า สภากาชาดไทยได้ตรวจพบว่าอาจมีเชื้อไวรัสตับอักเสบบี
(HBsAg)ในโลหิตของท่าน จึงขอเรียนเชิญมารับการตรวจโลหิตซ้ำเพื่อยืนยันผล

เท่าที่ลองหาข้อมูลดู เหมือนจะไม่รนแรงมาก(รึเปล่า)
ตอนนี้แอบกังวลเหมือนกันค่ะ
เพราะตอนเด็กเคยฉีดวัคซีนแล้ว TT___TT

[Pietro]

ู^
^
^
น้องกวางอ่านเรื่อง โรคตับอักเสบข้างบนนะคับ

ถ้า HBsAg แสดงว่ามีเชื้อไวรัสตับอักเสบบีอยู่ในร่างกายครับ ควรไปครวจเพิ่มเติมว่ามีการติดเชื้อหรือไม่ ถ้าติดเชื้อจะได้รักษา ถ้าไม่ได้ติดเชื้อ อาจมีโอกาสเป็นพาหะได้ อย่าเครียดนะครับ การตรวจของสภากาชาดเป็นการตรวจคัดกรองเฉยๆ เพื่อจะดูว่าเลือดที่ได้รับไปนั้นสามารถนำไปให้แก่ผู้ป่วยได้หรือไม่ โดยจะหาเฉพาะ HBsAg ซึ่งคือส่วนประกอบของเชื้อไวรัสเท่านั้น ไม่ได้ตรวจดูว่าเรามีภูมิคุ้มกันหรือไม่ ถ้าไปตรวจที่โรงพยาบาล เขาจะตรวจหาภูมิให้ด้วยครับ