[เรื่องสั้นตอนเดียวจบ] Once Upon A Dream
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องสั้นตอนเดียวจบ] Once Upon A Dream  (อ่าน 2573 ครั้ง)

ออฟไลน์ Faren

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 7
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
Share This Topic To FaceBook

ออฟไลน์ Faren

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 7
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
Once Upon A Dream
ความรักของผมกับเขาเหมือนฝันฉากหนึ่ง ที่พอตื่นขึ้นมาเราก็ต้องกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริง
[/b][/size]

ผมมีบ้านสวนอยู่หลังหนึ่ง บรรยากาศดี ร่มรื่น เราทำสวนแอปเปิ้ลกันแต่ก็มีพืชพรรณชนิดอื่นด้วย ส่วนใหญ่เป็นของกินได้ แม่เคยบอกว่าสร้างที่นี่ไว้เพื่อเป็นพื้นที่ส่วนตัวของผม วันใดที่ผมอยากพัก ให้หลบกลับมาที่นี่
 
“คุณหนู!”
 
“สวัสดีครับป้า”
 
“มาได้ยังไงคะเนี่ย” ป้านวล แม่บ้านที่ดูแลบ้านสวนให้เราวิ่งเข้ามากอดผมด้วยความโหยหา มือที่เริ่มเหี่ยวย่นตามกาลเวลาลูบเส้นผมของผมอย่างแผ่วเบา เหมือน0tรู้ว่าผมกำลังต้องการใครสักคน

“คิดถึงป้าครับ” ผมกระชับอ้อมกอดแน่น รับพลังบวกจากแม่บ้านที่นับถือเหมือนเป็นญาติผู้ใหญ่มาให้เต็มที่ก่อนจะถอดกอดออก
 
“มาเหนื่อยๆ ไปพักก่อนนะคะ ทำไมไม่บอกป้าก่อนเนี่ย ป้าจะได้เตรียมที่หลับที่นอนให้…” ป้านวลบ่นไปตามภาษา ผมเดินไปฟังบ้างไม่ฟังบ้างแต่ก็อดอมยิ้มไม่ได้
 
อย่างน้อยก็ยังมีป้า ผมไม่ได้ไม่เหลือใครในโลกใบนี้
   



สายลมเอื่อยๆปะทะร่างกายผมที่ยืนอยู่นอกระเบียง ควันในแก้วโกโก้ร้อนลอยกลับมาทางผม กลิ่นหอมของมัน หลายคนบอกว่าจะช่วยผ่อนคลายได้ ผมก็หวังอย่างนั้นนะ

“ยังไม่นอนอีกเหรอคะ”

“ใกล้แล้วครับป้า”

“งั้นป้าปิดไฟข้างนอกเลยนะคะ”

“ครับ”

แสงไฟบริเวณรอบๆบ้านดับสนิท ความมืดยามรัตติกาลมาเยือน มาพร้อมกับภาพและเสียงในความทรงจำ
 
‘ภพ’

‘ผมรักคุณ’

‘ผมก็รักคุณ’

ในความมืด ภาพสองร่างกอดก่ายกันบนเตียงกว้าง เสียงหายใจหอบหนักดังไม่หยุดทั้งคืน ทั้งเหนื่อย ทั้งล้า แต่กลับมีความสุข รอยยิ้มที่ส่งให้กันหวานซึ้งชโลมใจ ความเหนื่อยล้า ความกังวลใจ เทียบไม่ได้เลยกับความรู้สึกที่ได้รับ

ผมสะบัดหัวไล่ภาพนั้นออกจากสมอง

สองขาก้าวเข้ามาในห้องนอน ทิ้งตัวลงสูดกลิ่นอายบนเตียงคล้ายกับต้องการได้กลิ่นของใครบางคน...ที่ไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว

“ภพ” ผมไม่ได้กลิ่นเขา ไม่รับรู้ถึงเขา แน่ล่ะ กี่ปีมาแล้วกลิ่นกายเราจะยังติดอยู่บนที่นอนได้ยังไง

ผมพลิกตัวนอนตะแคง เตียงด้านข้างว่างเปล่า ไร้เงา ‘ภพภูมิ’ ชายคนรักของผม ตอนนั้นเขาก็เคยนอนที่นี่...ข้างๆผม
ผมยื่นมือไปแตะที่ว่างข้างตัวเบาๆ หลับตานึกถึงคนที่จากไปแล้ว ภาวนาขอให้ได้เขากลับมาซึ่งมันไม่มีทางเป็นไปได้
ต่อให้พลิกอีกกี่รอบ ยื่นมือคว้าอีกกี่หน ผมก็ไม่มีทางได้เขาคืนมา






“พนา!” เสียงเรียกสดใสของภพภูมิดังขึ้นพร้อมกับร่างปราดเปรียววิ่งเข้ามาหาผม ภาพเขาเหมือนขยับช้าๆ ฉีกยิ้มเจิดจ้า โบกมือให้ผมท่างกลางแสงอาทิตย์ตอนเช้า

ช่างสดใส

“ภพ”

“แกะออกลูก ไปดูกันเร็ว” ภพเป็นเพื่อนบ้านของครอบครัวผม สวนเขาอยู่ข้างๆบ้านสวนของผม เขาน่ารัก นิสัยดี ช่างเอาอกเอาใจ เป็นผู้ชายมีเสน่ห์มากๆคนหนึ่ง
 
“น่าสนใจตรงไหน” ผมมองแกะขนปุยสีขาวที่กำลังจะออกลูก คนงานช่วยกันหาน้ำอุ่นและผ้า สัตวแพทย์ให้การดูแลมันอย่างใกล้ชิด

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่แกะออกลูก แต่เป็นครั้งแรกที่ภพเคยเห็น เขาเพิ่งย้ายมาได้ไปถึงปี ช่วงที่ผมมาอยู่ที่นี่ตอนปิดเทอมฤดูร้อน เราเลยรู้จักกัน

ภพตื่นเต้นกับทุกอย่างที่นี่ สนใจทุกอย่างโดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ผมต้องพาเขาทัวร์ดูธรรมชาติแทบจะทุกวัน ไม่เคยมีครั้งไหนที่ภพบอกว่าไม่สนุกเลย

ผมติดต่อกับภพตลอด แม้แต่ตอนเปิดเทอมที้ต้องย้ายกลับไปอยู่ที่บ้าน เราคุยกัน เล่าสิ่งที่เจอในวันนี้ให้กันฟัง ช่วงวันหยุดเมื่อไหร่ผมจะกลับมาที่นี่เสมอ

จนเวลาผ่านไปหลายปี จากเด็กม.ต้น ย่างเข้าสู่วัยมหา’ลัย ความรู้สึกสนิทสนม คุ้นเคยเปลี่ยนความรู้สึกจากเพื่อนกลายเป็นคนรัก
ผมรักเขา แน่นอนเขาก็รักผมเช่นกัน

วันนั้น เราไปเที่ยวน้ำตก นั่นคือครั้งแรกที่เรามีสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน ผมจำเหตุการณ์วันนั้นได้ไม่มีวันลืม เราเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน แต่แล้วก็เหมือนแม่เหล็กในตัวเราดึงดูดเข้าหากัน
 
เรากอดกัน จูบกัน เนื้อแนบเนื้อ ทุกสัมผัสที่จับต้องกันสร้างความร้อนวูบไหวไปทั่วร่าง อารมณ์ดิบถูกปลุกขึ้น จบท้ายด้วยการร่วมรัก

นึกแล้วยังขำ เราทั้งคู่ไม่รู้เลยว่าใครจะเป็นฝ่ายทำและใครจะเป็นฝ่ายถูกกระทำเพราะไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน

รู้ไหม วันนั้นเราใช้การเป่ายิงฉุบเพื่อตัดสิน คนแพ้เป็นฝ่ายถูกกระทำ

...และผมแพ้

ผมรู้ว่าภพชอบออกกรรไกร จะเอาชนะเขาได้ไม่ยาก แต่ดูจากสีหน้ามีความสุขของเขา ผมไม่อยากทำลายมันเลยจงใจออกกระดาษ

ภพภูมิดีใจมากที่เป็นฝ่ายชนะ แค่เห็นรอยยิ้มนั้น ต่อให้ผมต้องแกล้งแพ้ไปตลอดชาติผมก็ยอม



หลายครั้งที่เราลักลอบทำอะไรแบบนี้ บางทีก็บนห้องผม บางทีก็ที่น้ำตก แม้แต่ในคอกม้าก็มี

ก็วัยคะนอง อยากรู้อยากลองเป็นธรรมดา

พ่อกับแม่เราทั้งคู่ไม่รู้เรื่อง ผมเดาว่าถ้ารู้มีหวังบ้านแตก แม่ผมไม่เท่าไหร่ แต่พ่อผมกับพ่อแม่ภพ พวกเขาไม่เข้าใจความรู้สึกของคนอย่างเรา

ครั้งหนึ่งเคยไปกินข้าวร่วมกัน พวกเขาเคยพูดถึงประเด็นนี้บนโต๊ะอาหาร ภพหน้าเจื่อน ผมทำได้เพียงลอบใช้เท้าเขี่ยต้นขาเขาเพื่อให้กำลังใจ



ประโยคหนึ่งที่ว่า ‘จะเป็นอะไรก็ได้ขอแค่เป็นคนดี’ ใช้ไม่ได้กับทุกคน

เพี๊ยะ!

“ลูกสารเลว” ผมมองภพภูมิถูกพ่อของเขาตบด้วยแววตาเจ็บปวด พวกเขารู้แล้ว เขาได้ยินเสียงพวกเราเมื่อคืนนี้ ตอนที่ผมกำลังทำอะไรกับภพ

“ฉันไม่ได้เลี้ยงแกมาเป็นพวกวิปลิตผิดเพศแบบนี้!”

เราไม่ได้วิปลิต แค่รักกันมันผิดตรงไหน

“คุณอาครับ” ผมอยากเถียงแทนภพ แต่พ่อของผมร้องห้ามไว้ก่อน

“เงียบซะพนา! แกเองก็เหมือนกัน ใครสั่งใครสอนให้แกเป็นแบบนี้ฮะ” ผมถูกพ่อต่อว่า โดนลากไปขังไว้ในห้อง ได้ยินแต่เสียงภพร้องไห้แทบขาดใจ

ผมอยากช่วยเขา อยากเข้าไปกอดเขาแน่นๆแล้วปลอบว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวมันก็ผ่านไป แต่ผมทำไม่ได้ เสียงตึงตังดังอยู่ข้างนอกไม่นานก็เงียบไป เพิ่งมารู้ทีหลังว่าเสียงนั้นคือพ่อภพภูมิซ้อมเขา แค่เพราะเขาบอกว่าเขารักผม

เราไม่เจอกันเลยหลังจากนั้น ผมถูกกักบริเวร ภพถูกส่งไปอยู่กับญาติ ไม่กี่สัปดาห์หลังจากนั้นบ้านนั้นก็ย้ายออก ผมติดต่อภพภูมิไม่ได้อีก แต่เขารู้ว่าผมรอเขาอยู่ตรงนี้ ได้แต่รออย่างมีความหวังว่าเขาจะมา

แต่เขาก็ไม่เคยมา
 
หลังจากนั้นได้ข่าวว่าเขาจะแต่งงานกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ครอบครัวสนิทกัน เธอเป็นคนสวย มีหน้ามีตาทางสังคม ผมไปร่วมงานแต่ง ภพในชุดเจ้าบ่าวดูดีมีเสน่ห์เป็นอย่างมาก เขายิ้มกว้าง หัวเราะกับแขกที่มาร่วมงานอย่างมีความสุข

รอยยิ้มนั้นค่อยๆจางหายไปเมื่อหันมาเจอผม ภพภูมิขอตัวออกจากตรงนั้น ตรงเข้ามาหาผม ทักทายด้วยประโยคธรรมดาอย่าง ‘สบายดีไหม’

เราคุยกัน หลบไปคุยในที่ส่วนตัว เขาบอกยังรักผม คิดถึงเสมอ แต่เรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้ พ่อเขาไม่เห็นด้วย พยายามกันเขาออกจากเรื่องพวกนี้ พาไปบำบัด หาผู้หญิงให้ แต่การชอบผู้ชายเป็นเรื่องของรสนิยม มันไม่ใช่โรค
 
ภพอาจจะแต่งงานมีลูกมีหลาน แต่เขาปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาเขายังมีความรู้สึกกับผม และผมเองก็ยังรู้สึกกับเขาเช่นกัน

เราจูบกัน

ผมรู้มันไม่สมควรแต่…

อย่างน้อยให้ผมได้ลา







ตอนนี้ภพก็แต่งงานไปแล้ว เขามีความสุข พ่อแม่เขามีความสุข

แต่ผมไม่มี

ผมไม่สามารถยิ้มและบอกได้ว่า ‘ก็ดีแล้วที่เขามีความสุข’ เพราะมันหมายถึงผมอกหัก

ผมเจ็บ ผมเศร้า ผมถึงมาอยู่ที่นี่ กลับมาในที่ที่คิดว่าสบายใจที่สุด

แต่ใครจะคิดว่ายิ่งมายิ่งเจ็บ ที่นอนข้างๆไร้เงาที่คุ้นเคย

นี่แหละโลกแห่งความเป็นจริง รักยังไงก็ไม่สู้ความเหมาะสม ภพเลือกปิดกั้นตัวตนที่แท้จริงของตัวเองไว้เพื่อเข้าไปอยู่ในกลุ่มคนส่วนใหญ่ เขาแต่งงานกับผู้หญิง มีลูก มีครอบครัว

ในขณะที่ผมไม่มีใคร 

นึกถึงตรงนี้จู่ๆนัยน์ตาผมก็ร้อนผ่าว แค่คิดว่าจะต้องเลิกรอเขาผมก็ทนไม่ได้ มันเจ็บ ปวดไปหมดทั้งใจ ผมร้องไห้หนักที่สุดในชีวิตตั้งแต่จำความได้ ผ้าปูที่นอนถูกใช้แทนผ้าเช็ดหน้าจนเปียกชื้น

ไม่มีแล้วรอยจูบนี้ ไม่มีแล้วมือที่เคยสัมผัสกัน ไม่มีแล้วความหวานล้ำของการตกหลุมรัก ภพภูมิกลายเป็นเพียงฝันฉากหนึ่งของผม

ความฝันอันแสนสุข
.
.
ตอนนี้ผมตื่นแล้ว ตื่นมาเพื่อร้องไห้ให้กับความเจ็บปวดในโลกแห่งความเป็นจริง แต่ยังไงซะ คนเราไม่ได้ฝันครั้งเดียวแน่ ผมหวังว่าสักวันจะมีคนมาทำให้ผมนอนหลับฝันดีแบบนี้อีกครั้งหนึ่ง
.

.
ราตรีสวัสดิ์

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
 :m15: :m15: :m15:

ออฟไลน์ FeaRes

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 738
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-2
สงสารอะ ฮือออ โอ๋ๆนะ แล้วนายจะผ่านมันไปได้
 :hao5:

ออฟไลน์ Petit.K

  • Petit parapluie
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 840
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
 :ling3:

โอ๋กอดๆๆนะ แงงงง สงสาร

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด