คุณบอกว่าเป็นคนโลกส่วนตัวสูง แล้วคุณมักจะเยอะ
*อย่างแรกคือ ดีแล้วที่คุณเข้าใจตัวคุณเองว่ายังไม่พร้อมสำหรับจะอยู่กับใครแบบใช้ชีวิตอยู่ในที่อาศัยเดียวกัน เพราะมันจะต้องปรับตัวกันมากมาย จากปกติที่เคยคิดเองทำเองคนเดียว อาจจะต้องมีคนแชร์ความรู้สึก และรับฟังกัน จะเอาแต่คิดเข้าข้างตัวเองคนเดียวไม่ได้
*อย่างที่สอง เรื่องทัศนคติ และนิสัยส่วนตัว ตรงนี้ถ้าเราคิดว่าเราอยากมีแฟน ไม่ว่าจะอยู่ด้วยกัน หรือไม่อยู่ด้วยกัน ต้องรู้จักปรับปรุง ปรับตัว แต่ไม่ถึงกับเปลี่ยนแปลงยังคงความเป็นตัวของตัวเอง เพื่อไม่ให้อึดอัด ที่สำคัญรู้จักอดทน รับฟัง และแก้ไขและเข้าใจไปพร้อมๆกัน ซึ่งคุณยังอาจไม่พร้อมในส่วนตรงนี้ 100 %
*อย่างที่สาม แฟนคุณเป็นพวกมีสังคม ติดเพื่อน ดื่มเหล้า เที่ยวกลางคืน ประมาณนั้นปะ ซึ่งตรงกันข้ามกับตัวเรา เพราะฉะนั้น ให้หาคำว่า"ตรงกลาง" คือต้องคุยกันว่า พร้อมที่จะเข้าใจว่าเราชอบที่จะอยู่คนเดียว แต่จะพยายามปรับตัวเพื่อเข้ากับสังคมของเค้าให้ได้ หรือเวลาเค้าจะไปไหนก็ต้องยอมให้ไปได้ตามปกติ แต่ไม่ใช่ปล่อยปะละเลยไปเลยนะ ส่วนตัวแฟนคุณเอง ก็ต้องปรับที่จะมาใช้ชีวิตแบบสันโดษแบบคุณและต้องเข้าใจ ไม่ออกนอกลู่นอกทางมากเกินไป โดยต้องเอาใจใส่ซึ่งกันและกันมากขึ้น
*สุดท้าย ทุกอย่างอยู่ที่ตัวคุณกับแฟน ว่าจะจับเข่าคุยและยอมรับมากน้อยแค่ไหน คนเราถ้ารักกัน มักจะย่อมเข้าใจพื้นฐานของกันและกัน และมักปรับหลายๆอย่างเข้าหากันไปเองโดยอัตโนมัติ
ความคิดของผมถ้ามีแฟนแล้วไม่มีความสุข มีภาระและสร้างความทุกข์เพิ่มขึ้น ผมขออยู่คนเดียวครับ ซึ่งอาจจะไม่ได้ผิดที่ตัวแฟนเรา หรืออาจจะผิด หรืออาจจะไม่ได้ผิดที่เรา หรือเราผิด ตรงนี้ผมว่ามันอยู่ที่ความพร้อมมากกว่า
พิมพ์มาซะเยอะ ยังไงข้อความที่ผมใส่ลงไปอาจจะช่วยคุณได้บ้างนะ
ขอให้โชคดีกับชีวิต ขอให้มีความสุขครับ สู้ๆ