หัวข้อ: (review ละเอียด) Ice Cold Demon's Tale by Sugiura Shiho (Part 13)

[oa_ko]

http://tobebooksreview.blogspot.com/

ปล. กระทู้รีวิวนี้ แค่เพื่อสนองนี๊ดอารมณ์ติสส่วนตัว
ขอสนับสนุนให้อ่านมังงะต้นฉบับค่ะ ซึ่งถ้าจำไม่ผิดตอนนี้เรื่องนี้สยามอินเตอร์คอมมิคซื้อลิขสิทธิ์มาตีพิมพ์แล้ว

รายละเอียดนี้อาจจะมีการเรียงลำดับไม่เป็ะตามเนื้อเรื่อง อาศัยความจำส่วนตัวเป็นหลัก แล้วอ้างอิงจากที่เปิดอ่านทวนจ้า

ปล. เลือกเริ่มการ์ตูนวายเรื่องนี้ เพราะเป็นเรื่องแรกที่ทำให้เป็นวาย จึงอยากมาแบ่งปัน






ณ ถ้ำน้ำแข็งแห่งหนึ่ง ซึ่งมีเรื่องเล่าขานกันว่าภายในมีปีศาจน้ำแข็งที่คอยกินมนุษย์ แล้วกลับมีหนุ่มแว่นน้อยคนหนึ่ง มาที่ถ้ำแห่งนี้ด้วยความตั้งใจ แต่มันเพราะอะไรกันล่ะ? เมื่อเข้ามาภายในก็ได้พบกับโครงกระดูกมนุษย์ ซึ่งเป็นหลักฐานยืนยันเรื่องเล่าขานเกี่ยวกับปีศาจภายในถ้ำ แต่แล้วจู่ๆ ก็มีปลายผมสีทองยาวสลวยปอยหนึ่งเคลื่อนที่เข้าหาเด็กหนุ่มแล้วเข้ารัดตัวเด็กหนุ่มทันที ใช่แล้ว เด็กหนุ่มกำลังจะพบกับปีศาจ

ปีศาจที่เด็กหนุ่มได้พบ เป็นปีศาจหนุ่มรูปงาม ผมสีทองยาวสลวย แต่ถูกพันธนาการอยู่ภายในถ้ำ มีอิสระเพียงสามารถเคลื่อนไหวปลายผมได้เท่านั้น

แต่เมื่อเด็กหนุ่มได้พบกับปีศาจ กลับทำให้ปีศาจประหลาดใจยิ่งนักกับปฏิกริยาที่ไร้ซึ่งความหวาดกลัวโดยสิ้นเชิง ซึ่งแตกต่างจากมนุษย์อื่นๆ ที่เคยหลงเข้ามาเป็นเหยื่อ ซ้ำยังดูมีท่าทางที่ตื่นเต้นพร้อมทั้งแนะนำตัวว่าชื่อ "อิชูก้า" (โดยที่ปีศาจมิได้ถาม และยังมัวแต่อึ้งกับปฏิกริยาที่ไม่สมกับเป็นมนุษย์ที่พบปีศาจเลย) และปีศาจชื่อว่า "บลัด"


แล้วอิชูก้ากับบลัดก็ได้สนทนากัน บลัดนั้นขู่อิชูก้าสารพัด โดยเล่าว่าตนจะดูดกลืนพลังชีวิตจนอิชูก้าตาย แต่อิชูก้ากลับมีท่าทีไม่รู้สึกรู้สาพร้อมทั้งยิ้มแย้มแล้วบอกว่าตนนั้นไม่กลัวความตาย และหากความความตายของตนจะช่วยให้บลัดอิ่มได้ (อิชูก้าเข้าใจว่าปีศาจหิวจ้า) ก็ยินดี แล้วยังได้ถามไถ่ว่าเหตุใดบลัดจึงถูกพันธนาการอยู่ที่นี่ จนได้ความว่าบลัดนั้นถูกพันธนาการโดยนักบวช ด้วยน้ำแข็งซึ่งไม่สามารถละลายได้โดยปกติ เมื่ออิชูก้าได้ยินดังนั้นก็เป็นกังวลว่าแล้วต้องทำอย่างไรเล่าน้ำแข็งจึงจะละลาย บทสนทนานี้สถานะของมนุษย์ผู้เป็นเหยื่อกับปิศาจช่างตลกอะไรเช่นนี้ และแล้วความมึนของอิชูก้าก็ทำให้บลัดหมดอารมณ์กิน (55555)
 

แล้วเมื่ออิชูก้าโดนปล่อยตัวลง ก็วิ่งออกไปนอกถ้ำ และในขณะที่บลัดกำลังเข้าใจว่าตนโดนหลอกให้ปล่อยตัวซะแล้ว อิชูก้าก็กลับเข้ามาพร้อมลูกไม้ เพราะเข้าใจว่าบลัดหิว (อีหนูมึน) แล้วจากนั้นก็หลับอยู่ใกล้ๆ กับบลัดนั้นเอง

เหตุการณ์นับจากอิชูก้าเข้ามา ทำให้บลัดมึนงงยิ่งนัก ระหว่างที่กำลังวังวลอยู่กับความคิดตัวเอง แล้วทันใดนั้นบลัดก็รู้สึกตัวว่า

เผลอหลับ!!! ปิศาจเผลอหลับต่อหน้ามนุษย์ It's impossible!!!

แล้วเมื่อตื่นขึ้นมา ก็พบว่าอิชูก้ายังอยู่ใกล้ๆ แล้วยังบอกย้ำอยู่เหมือนเดิมว่า หากตนตายไปแล้ว ขอให้บลัดดื่มกินเลือดเนื้อของตนได้เลย ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ซึ่งยิ่งทำให้บลัดไม่เข้าใจเข้าไปใหญ่ นอกจากคำพูดคำจาและท่าทางของอิชูก้าที่เหนือความเข้าใจของบลัดแล้ว จู่ๆ อิชูก้าก็กระโดดกอดบลัด เพราะเข้าใจว่าบลัดน่าจะหนาวด้วยถูกพันธนาการด้วยน้ำแข็ง
 

พร้อมทั้งยังพูดย้ำว่าตนเองนั้นไม่กลัวความตาย และตนเองนั้นชอบบลัดน่ะ ดังนั้นแล้วหากตนเองจะเป็นประโยชน์แก่บลัดแม้แค่ให้ความอบอุ่นแก่บลัดได้แม้เพียงเล็กน้อยก็ยังดี แล้วความตายก็ค่อยๆ เข้ามาใกล้เต็มทน แล้วอิชูก้าก็ค่อยๆ สิ้นแรงและกำลังจะร่วงหล่น


แล้วปาฏิหารย์ก็เกิดขึ้น แขนข้างหนึ่งของบลัดสามารถหลุดจากน้ำแข็งมาคว้าตัวอิชูก้าไว้ได้ และสุดท้ายแล้วบลัดก็หลุดจากพันธนาการมาได้ เพื่อพบว่าร่างในอ้อมแขนสิ้นใจแล้ว


แล้วอีกปาฏิหารย์ก็เกิดขึ้น การตายของอิชูก้า ทำให้บลัดหลั่งน้ำตา ซึ่งกลายเป็น "อัญมณีแห่งหยาดน้ำตา" ซึ่งถือเป็นอัญมณีที่มีเวทย์ศักดิ์สิทธิ์ โดยก่อนหน้านี้บลัดตั้งใจว่าหากตนได้อัญมณีนี้มา จะนำมาใช้เพื่อคลายพันธนาการ ดังนั้นแล้วที่ผ่านมา บลัดจึงคาดหวังจากเหยื่อก่อนหน้านี้ว่าจะมีใครสักคนมีอัญมณีนี้ และจะหลั่งออกมาหากกลัวความตายที่ตนหยิบยื่นให้ แต่กลับกลายเป็นว่าอัญมณีนี้กลับอยู่ที่ตัวบลัดเอง และตอนนี้ก็ไม่จำเป็นอีกแล้ว เพราะบลัดหลุดจากพันธนาการมาได้แล้ว (แม้จะไม่รู้ว่าเพราะอะไร) แล้วบลัดก็เลือกที่จะใช้อำนาจแห่งอัญมณี เพื่อปลุกชีวิตอิชูก้าขึ้นมาอีกครั้ง โดยที่ไม่คิดจะบอกกับเจ้าตัว และไม่คิดจะบอกใคร เพราะน่าอับอายยิ่งนักที่ปีศาจเลือดเย็นกลับหลั่งน้ำตาให้มนุษย์ ซ้ำยังเอามาช่วยชุบชีวิตมนุษย์คนนั้นอีกต่างหาก ซึ่งก็ถือเป็นโชคดีสำหรับบลัดยิ่งนัก เมื่ออิชูก้านั้นมึนแท้ เข้าใจว่าการกลับมามีชีวิตอีกครั้งของตนเองนั้น เพราะตนเองนั้นกลายเป็นซอมบี้

 
ในขณะที่บลัดกำลังกลัดกลุ้มกับพฤติกรรมอันน่าอับอายในฐานะปีศาจ อิชูก้าที่เหมือนจะเริ่มตั้งสติได้ ก็ขอกับบลัดว่าขอไปด้วยคน เพราะคิดว่าตัวเองเป็นซอมบี้ คงไม่สามารถกลับไปที่หมู่บ้านได้อีก (อีหนูมึนจริง) พร้อมทั้งขอร้องว่าขอตามไปด้วย พร้อมทั้งยกร่างกายและเลือดเนื้อทั้งหมดให้บลัด (เข้าใจว่าบลัดจะกินเพราะหิวก็ได้) คำพูดดังกล่าว อิชูก้า พูดด้วยความมึน แต่บลัดคงคิดลึกไปแล้ว 55555
 

แล้วบลัดก็ไม่ขัดศรัทธา ปฏิบัติการกินซะ โดยการก้มลงจูบ ซึ่งอิชูก้าก็ได้แต่ตาโตตกใจ


และแล้วการเดินทางระหว่างปีศาจน้ำแข็งเลือดเย็น ผู้หลั่งอัญมณีแห่งหยาดน้ำตาเพื่อชุบชีวิตมนุษย์ กับมนุษย์ผู้แสนมึนผู้เข้าใจว่าตนเองนั้นฟื้นคืนชีพมาเพราะเป็นซอมบี้ ก็ได้เริ่มต้นขึ้น

to be contunue....

[oa_ko]

การเดินทางของหนึ่งปิศาจและหนึ่งมนุษย์ (ผู้เข้าใจว่าตัวเองเป็นซอมบี้) เริ่มต้นจากการที่อิชูก้าเริ่มเรียนรู้การใช้ชีวิตของบลัด และแม้ว่าจากคราวที่แล้วที่ถูกบลัดจูบโดยบลัดบอกว่าเป็นการกิน จะทำให้อิชูก้าแอบลำบากใจปนเขินก็ตาม (แต่อีหนูเรายังมึนอยู่55555)

ในการใช้ชีวิตของบลัด บลัดจะเดินทางไปเรื่อยๆ พร้อมทั้งหาอัญมณีที่มีเวทย์จากธรรมชาติ โดยบลัดจะดูดซึมพลังเวทย์จากอัญมณีเหล่านี้ (ที่สุดของอัญมณีเวทย์คืออัญมณีแห่งหยาดน้ำตา ที่บลัดหลั่งออกมาก่อนหน้านี้) และส่วนอัญมณีที่เหลือก็จะสามารถนำไปแลกเป็นเงินได้อีก

แล้วบลัดก็พาอิชูก้าไปแลกเงิน โดยพาไปหา "ไวด์" ซึ่งเมื่อไวด์ได้พบกับอิชูก้าที่บลัดพามาด้วย ก็ออกอาการประหลาดใจทันที เพราะแค่เห็นก็สามารถแยกแยะได้ว่าเป็นมนุษย์ ซึ่งเป็นเรื่องประหลาดมากที่บลัดจะพามนุษย์มาด้วย อีกทั้งยังรู้สึกว่าอิชูก้าไม่น่าจะเป็นมนุษย์ธรรมดา แต่ก็ไม่รู้ว่าที่รู้สึกว่าไม่ธรรมดานั้นคืออะไร (เพราะภายในตัวอิชูก้ามีพลังของอัญมณีแห่งหยาดน้ำตาอยู่ แต่เรื่องนี้เป็นความลับ จุ๊ๆ แต่เจ้าตัวมั่นใจว่าตัวเองเป็นซอมบี้5555)



แล้วไวด์ก็เชิญทั้งบลัดและอิชูก้าเข้าไปภายในบ้านก่อน แล้วอิชูก้าก็ได้พบกับ "ราพันเซล" ที่อาศัยอยู่ด้วยกันกับไวด์ ซึ่งเป็นหนุ่มแสนสวย อ่อนโยน ผมยาวถักเปียอยู่ตลอดเวลา ซึ่งอิชูก้ากับราพันเซลเข้ากันได้เป็นอย่างดี (เวลาอยู่ด้วยกันแล้วบรรยากาศโดยรอบเหมือนมีดอกไม้เบ่งบาน)



นอกจากบลัดจะมาธุระเรื่องเอาอัญมณีมาแลกเป็นเงินแล้ว บลัดยังมาถามข่าวสารต่างๆ จากไวด์อีกด้วย ซึ่ง ณ ตอนนี้ ไวด์ได้บอกข่าวว่าตอนนี้มีอัญมณีที่มีพลังอยู่ ซึ่งอยู่ภายในถ้ำ และเหมือนว่าปีศาจจะไม่สามารถเข้าใกล้ได้

เมื่อทราบข่าวนี้ บลัดก็ตั้งใจว่าจะไปดูในวันรุ่งขึ้น แต่วันนี้คงต้องพักผ่อนกันก่อน แล้วบลัดจึงพาอิชูก้ามาหาที่พักแรมตามโรงแรม (โดยที่ไวด์ยังมีท่าทางว่าจะกังขาในตัวอิชูก้าอยู่)

และแล้วก็ถึงค่ำคืนแรกของอิชูก้าและบลัด (55555) อิชูก้าก็เพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่าหลังจากที่ตัวเองบอกว่าจะยกร่างกายให้บลัด (เพื่อให้กิน) ก็ถูกบลัดจูบ แล้วคืนนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นมั้ยเนี่ย



ระหว่างที่อิชูก้ากำลังคิดมาก บลัดก็ติดต่อห้องพักเรียบร้อย แล้วก็พบว่าภายในห้องพักมีกางเขนอยู่ ซึ่งก็ทำให้อิชูก้ารู้จักเกี่ยวกับตัวบลัดเพิ่มขึ้นอีกอย่าง นั่นคือ บลัดไม่ถูกกับกางเขน หรือของใดๆ ที่เกี่ยวกับนักบวช ซึ่งอิชูก้าก็ช่วยเอากางเขนออกไปวางไว้ด้านนอกให้

และแล้วค่ำคืนนี้ก็ผ่านพ้นไปโดยมิมีสิ่งใดเกิดขึ้น (นอกเสียจากว่าบลัดจะแอบถอดแว่นอิชูก้าออกเพื่อค้นพบว่าอีหนูนั้นหน้าสวยแท้)

วันรุ่งขึ้น บลัดพาอิชูก้ากลับไปหาไวด์อีกครั้ง เพื่อคุยเรื่องอัญมณีกันต่อ แต่ระหว่างที่บลัดแยกไปคุยกับไวด์ อิชูก้าก็ได้พูดคุยกับราพันเซล แล้วทำให้รู้จากราพันเซลว่าปิศาจนั้นจะไม่กินเลือดเนื้อ แต่จะใช้วิธีดูดซึมพลังงานชีวิต ดังนั้นแล้ว อิชูก้าจึงคิดว่าหากเป็นเช่นนั้นแล้วตัวเองก็ไม่มีประโยชน์ใดๆ กับบลัดเลยแม้แต่น้อย (เพราะก่อนหน้านี้เข้าใจว่าตัวเองมีประโยชน์โดยจะให้บลัดกินร่างกายตัวเอง)

แล้วด้วยความที่อยากจะเป็นประโยชน์กับบลัด จึงนึกถึงเรื่องอัญมณีที่อยู่ในถ้ำที่เมื่อวานได้ยินเขาคุยกัน
จึงแอบออกไปเองโดยลำพัง

แต่ในขณะนั้น ทางด้านบลัดและไวด์ หลังจากคุยเรื่องสถานที่กันเรียบร้อย ไวด์ก็ถามถึงเรื่องที่คาใจทันที ว่าบลัดพาอิชูก้ามาด้วยทำไม และดูยังไงๆ อิชูก้าก็เป็นมนุษย์ชัดๆ แม้ว่าจะไม่มีชีพจรก็ตามที (ลืมบอกเรื่องนี้จ้า) แล้วก็ถามว่า หรือบลัดจะรักอิชูก้า



ซึ่งบลัดก็ออกอาการทันที แต่มิได้ตอบรับหรือปฏิเสธแต่อย่างใด (ตัวเองยังไม่รู้ความรู้สึกของตัวเองเล้ยยยย) แล้วราพันเซลก็เข้ามาหาเพื่อบอกว่าอิชูก้าออกไปแล้วแต่ทิ้งโน๊ตไว้ว่าจะออกไปถ้ำแป๊บนึง เดี๋ยวกลับมา ประหนึ่งออกไปเดินเล่นธรรมดา

แต่ก่อนที่บลัดจะออกไปตามอิชูก้า ไวด์ก็กลับเข้าเรื่องเดิมว่าอิชูก้านั้นเป็นตัวไร้ประโยชน์ชัดๆ พลังอะไรก็ไม่มีสักอย่าง ไม่เข้าใจว่าบลัดพามาด้วยทำไม ผิดวิสัยปิศาจน้ำแข็งผู้เลือดเย็นนัก พร้อมทั้งเตือนว่าหากพาเดินทางต่อไปด้วยจะอันตรายเปล่าๆ ทิ้งไปเถอะ

ด้านอิชูก้า ก็มาถึงถ้ำที่ว่าจนได้ เพื่อพบว่าปากถ้ำเหมือนมีอะไรผนึกอยู่



และด้วยความที่ไม่คิดอะไร (อีหนูไม่เค้ยไม่เคยจะคิดอะไรเลย) ก็ลองเดินเข้าไปเฉยๆ แล้วก็ทะลุผ่านเข้าไปได้เฉยๆ ซะด้วย และไหนๆ ก็เข้าไปได้ล่ะ ลุยต่อโล้ด

ดุ่ยๆ เข้าไปเรื่อยๆ จนพบกับอัญมณี



ขณะที่อิชูก้า ดุ่ยๆ เข้าไปจนเจอแล้ว ด้านบลัดกับไวด์ยังคุยกันอยู่ คำถามของไวด์กระตุ้นให้บลัดถามตัวเองว่าพาอิชูก้ามาด้วยทำไม จนเกือบจะตระหนักแล้วว่าแต่แรกเริ่มแล้ว ความปรารถนาของตัวเองนั้น มีเพียงแค่ให้อิชูก้ามีชีวิตเท่านั้น ทันใดนั้นทั้งบลัดและไวด์ก็รู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากลเกิดขึ้น โดยเหมือนจะได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง ไวด์จึงใช้เวทย์ เพื่อให้ได้ยินเสียงชัดขึ้น เสียงนั้นเป็นเสียงพูดคุยกันของบรรดาปีศาจที่เฝ้าบริเวณถ้ำอยู่ แต่ไม่สามารถเข้าไปได้ เพราะเขตอาคม (ที่อิชูก้าทะลุเข้าไปเฉยๆ) ปิศาจพวกนี้พูดคุยกันว่า ตั้งใจจะจับอิชูก้ากินเมื่ออิชูก้าเอาอัญมณีออกมาแล้ว



บลัดที่ได้ยิน ก็รู้ได้ทันทีว่าปิศาจเหล่านั้นกำลังหมายถึงอิชูก้าไม่ผิดแน่ และไม่ต้องรอช้า บลัดรีบคว้าดาบ (ของสะสมของไวด์) ออกไปโดยทันที



การที่ชีวิตของอิชูก้าอยู่ในอันตรายอีกครั้งนั้น ทำให้บลัดต้องยอมรับความรู้สึกของตัวเองว่าที่ตัวเองพาอิชูก้าเดินทางมากับตัวเอง แม้จะผิดวิสัยปีศาจที่จะอยู่ตามลำพัง เป็นเพียงเพราะตัวเองนั้นรักอิชูก้านั่นเอง

แล้วบลัดก็สามารถจัดการกับบรรดาปีศาจชั้นต่ำนั้นได้หมด เพื่อพบว่าปากทางเข้าถ้ำยังมีเขตอาคมอยู่ นั่นหมายความว่าอิชูก้ายังปลอดภัยอยู่ แต่เอ๊ะ เมื่อปากถ้ำยังมีเขตอาคม แล้วข้างนอกนี้อิชูก้าก็ไม่อยู่ แล้วอิชูก้าอยู่ไหนล่ะ

แล้วก็เงยหน้ามาอีกทีเพื่อพบว่าอิชูก้าทำหน้ายิ้มแย้มแป้นแล้นอยู่ตรงปากถ้ำด้านนอก



บลัดจึงชวนอิชูก้ากลับ โดยไม่รู้ว่าอิชูก้าเข้าไปแล้ว และออกมาแล้ว (เพราะปกติไม่น่าจะมีใครผ่านเข้าออกเขตอาคมได้) แต่ยังไม่ทันที่อิชูก้าจะเอาอัญมณีให้บลัด (คิดว่าบลัดจะต้องดีใจแน่ๆ) จู่ๆ ก็โดนปิศาจที่โผล่มาจากด้านล่างจับตัวไว้



แล้วอัญมณีที่อยู่ในมืออิชูก้าก็ส่องแสง ทำให้บลัดเองก็เห็นแล้ว แล้วก็รีบบอกให้อิชูก้าทิ้งอัญมณีไปทันที เพราะปิศาจที่จับตัวอยู่ต้องการอัญมณี แต่อิชูก้ากลับดื้อดึง พร้อมบอกออกมาว่า ตอนนี้รู้แล้วว่าร่างกายตัวเองไม่มีประโยชน์กับบลัดเลย เพราะรู้แล้วว่าบลัดไม่ได้กินเนื้อมนุษย์ ซึ่งแปลว่าอิชูก้านั้นไร้ประโยชน์ต่อบลัดสิ้นดี ดังนั้นแล้วหากบลัดต้องการอัญมณี อิชูก้าก็ทิ้งไม่ได้

เมื่อบลัดได้ยินดังนั้น ก็ตอบอิชูก้าทันทีว่าไม่เป็นไร เพราะบลัดต้องการแค่อิชูก้าเท่านั้น แม้จะไม่มีอะไรเลยก็ตามก็ไม่เป็นไร



อิชูก้าที่ได้ยินคำบลัด ก็ค่อยๆ เอื้อมมือที่ถืออัญมณีอยู่ไปทางบลัด แล้วจังหวะที่บลัดคว้ามืออิชูก้าไว้ อิชูก้าก็ปล่อยอัญมณี ปีศาจที่จับอิชูก้าอยู่ ก็จดจ่ออยู่ที่อัญมณี บลัดก็ใช้จังหวะนี้จัดการกับปีศาจตนนี้ลงได้

แล้วเหตุการณ์ก็สงบลง พร้อมทั้งอัญมณีที่ร่วงหล่นและหมดพลังไป แล้วอิชูก้าก็ถามว่าบลัดต้องการอัญมณีมากไม่ใช่หรือ บลัดจึงบอกว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวบลัดจะจัดการกับปีศาจที่อยู่รอบๆ แล้วหาทางจัดการกับผนึก แล้วค่อยเข้าไปเอาใหม่ แต่เอ๊ะ ผนึกก็ยังอยู่หนิ แล้วอิชูก้าเข้าไปเอาอัญมณีออกมาได้ยังไง

ยังไม่ทันรู้ว่าอิชูก้าเข้าไปในถ้ำทั้งๆที่มีผนึกได้ยังไง ก็ยังไม่เรื่องประหลาดใจเพิ่มขึ้นอีก เมื่ออิชูก้าสังเกตุเห็นว่าตัวเองมีแผลถลอกที่มือ จึงเลียแผลเอาง่ายๆ แต่เฮ้ยยย แผลหายทันทีเลย What's happen?



เหตุการณ์ทั้งหมดทั้งมวลนี้ อยู่ภายใต้สายตาของไวด์และราพันเซลที่เป็นห่วงแล้วมองดูผ่านลูกแก้ว ซึ่งทำให้ไวด์ประจักษ์ชัดแล้วว่าบลัดคงเลิฟๆ อิชูก้าจริงๆ แล้วตัวเองก็หันไปสร้างบรรยากาศสีชมพูกับราพันเซลต่อ



อิชูก้าที่พบความสามารถพิเศษใหม่ของตัวเอง ก็ดีใจลัลล้า แบบมิตกใจหรือคิดใดๆ เลย แต่ทางบลัดต่างหากที่ตกใจ แล้วก็ตั้งสติแล้ววิเคราะห์ได้ว่าในตัวของอิชูก้าคงได้พลังจากอัญมณีแห่งหยาดน้ำตามาด้วย ทำให้มีพลังพิเศษได้ แต่มิคิดจะบอกเหตุผลนี้กับใคร จะเก็บเรื่องที่ตัวเองหลั่งน้ำตาไว้เป็นความลับจนตาเลย คอยดู



อิชูก้าลัลล้าดีใจใหญ่ ว่าตัวเองจะสามารถมีประโยชน์กับบลัดแล้ว เพราะน้ำลายตัวเองรักษาแผลได้ จะได้คอยรักษาให้บลัด พ่อปิศาจเจ้าเล่ห์ก็รีบหลอกล่อให้อิชูก้าสัญญาเลยทีเดียวเชียว ว่าทุกครั้งที่มีแผล อิชูก้าจะ "เลีย" รักษาแผลให้ ซึ่งอิหนูเราก็หลงกลโดยทันที และปฏิเสธมิทันด้วย



แล้วเรื่องราววุ่นๆ ในวันนี้ก็จบลง แต่เรื่องราวการเดินทางของทั้งคู่ยังไม่จบ

to be continue.....

[oa_ko]

ณ โรงแรมที่บลัดและอิชูก้าพักกันอยู่ชั่วคราว นอกจากจะพบว่าภายในห้องพักมีไม้กางเขน (ซึ่งอิชูก้าเอาออกไปไว้ด้านนอกให้แล้ว) วันรุ่งขึ้นยังพบอีกว่าในบริเวณใกล้เคียงมีนักบวชที่สอนเรื่องราวความอันตรายของปีศาจอยู่ด้วย ซึ่งเมื่อบลัดเห็นก็เลี่ยงนักบวชอย่างเห็นได้ชัด พอให้รู้ว่าไม่ถูกกัน แต่ก็ไม่ได้ประเจิดประเจ้ออะไรมากนั้น

แต่แล้วในบรรดากลุ่มคนที่ฟังนักบวชอยู่นั้น ก็มีเพื่อนเก่าของอิชูก้า "เคน" ที่เมื่อเห็นอิชูก้าแล้วก็เข้ามาทักด้วยความดีใจทันที พร้อมถามไถ่ จนรู้ว่าอิชูก้าเดินทางมากับบลัด แต่ด้วยความที่รู้ว่าอิชูก้าเป็นคนซื่อ (บื้อ) ประกอบกับฟังเรื่องราวว่าบลัดพาอิชูก้ามาด้วย ทั้งยังคอยดูแลและออกค่าใช้จ่ายให้ทุกอย่าง ก็พาให้เป็นห่วงยิ่งนัก ทั้งท่าทางของบลัดยังไม่น่าไว้ใจอีกต่างหาก



การเข้ามาวุ่นวายของเคน ทำให้บลัดออกอาการไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด แล้วอิชูก้ายังแนะนำว่าบลัดเป็นเพื่อนอีกต่างหาก ซึ่งบลัดก็ปฏิเสธทันทีว่าไม่ใช่เพื่อน อิชูก้าก็หงอยอย่างเห็นได้ชัด

เมื่อไม่ใช่เพื่อน แล้วบลัดพาอิชูก้ามาด้วยทำไม ด้วยความไม่ชอบมาพากล ทำให้เคนซึ่งเป็นห่วงอิชูก้ายิ่งนัก ตัดสินใจเข้าไปคุยกับบลัดให้เลิกยุ่งกับอิชูก้า บลัดก็โมโห หงุดหงิด เลยจับเคนยกขึ้นแล้วโยนออกนอกหน้าต่างเฉย



เคนที่ถูกจับโยนออกมาแบบเบาๆ ก็สังเกตเห็นกางเขนที่อิชูก้าหยิบออกจากห้องมาวางไว้ด้านนอก ก็ประติดประต่อเรื่องราวจากที่ฟังนักบวชเรื่องของปิศาจมา ทำให้มั่นใจว่าบลัดต้องเป็นปีศาจอย่างแน่นอน แล้วยิ่งมั่นใจว่าเข้าใจแล้วว่าบลัดต้องพาอิชูก้ามาด้วยเพื่อมาเป็นอาหารแน่นอน อย่างนี้ยิ่งปล่อยให้อิชูก้าอยู่กับบลัดไม่ได้ จึงได้กลับเข้าไปโวยวายกับบลัดอีกครั้ง แต่คราวนี้มาพร้อมกับสร้อยลูกประคำ

เมื่อกลับเข้ามาอีกครั้ง คราวนี้บลัดไม่ได้อยู่คนเดียว แต่อิชูก้าก็อยู่ด้วย เคนจึงรีบตรงเข้าไปหาอิชูก้าและคล้องสร้อยประคำให้ทันที พร้อมทั้งบอกเตือนอิชูก้าว่าบลัดเป็นปีศาจ และพาอิชูก้ามาด้วยเพื่อเอาไว้เป็นอาหาร

แต่คำพูดของเคนที่ว่าอิชูก้าเป็นอาหารนั้น ทำให้บลัดนึกโกรธ แล้วก็เข้าหาอิชูก้า พร้อมจูบแล้วดึงเข้ามากอดทันที แม้จะเจ็บปวดจากลูกประคำที่อิชูก้าใส่อยู่ก็ตามที



พร้อมทั้งบอกว่า อิชูก้าไม่ใช่ทั้งเพื่อน ไม่ใช่ทั้งอาหาร แต่บลัดชอบอิชูก้าต่างหากเล่า ซึ่งท่าทีและคำพูดของบลัด ก็ทำให้เคนต้องยอมแพ้และปล่อยให้อิชูก้าอยู่กับบลัดต่อไป ส่วนอิชูก้าที่ก่อนหน้านี้หงอยลงจากที่บลัดบอกว่าไม่ใช่เพื่อน ก็รู้สึกดีขึ้น พร้อมทั้งเขินอีกต่างหาก แต่ก็ยังคงเป็นคนไม่คิดอะไร แต่ยังไม่รับรู้ความรู้สึกของบลัดอยู่ดี คิดเพียงแค่ว่าบลัดคงชอบจูบเท่านั้น

และแล้วการเดินทางของหนึ่งคนหนึ่งปีศาจก็ยังดำเนินต่อไป

to be continue...

[oa_ko]

ระหว่างเรื่องราววุ่นๆ ที่มีเคน เพื่อนเก่าผู้เป็นห่วงอิชูก้าผู้ซื่อบื้อ เข้ามาวุ่นวายผ่านพ้นไป ค่ำคืนนั้นระหว่างที่บลัดหลับอิชูก้าก็แอบมารักษาแผล (เลีย) ไฟใหม้ที่เกิดจากลูกประคำของเคน และเมื่อเช้ามาบลัดที่รู้เรื่องว่าอิชูก้าแอบมาทำตอนหลับ ก็ออกอาการโกรธ พร้อมทั้งหลอกล่อให้อิชูก้าสัญญาว่าหลังจากนี้จะรักษาแผลให้ตอนที่บลัดตื่นเท่านั้น (แอบโรคจิตน่ะจ๊ะ)



แล้วการผจญภัยครั้งใหม่ก็ได้เริ่มต้นขึ้น เมื่อทั้งคู่ยังคงเดินทางไปเรื่อยๆ (ตอนนี้ยังไม่มีจุดหมาย) แล้วก็มาถึงหมู่บ้านแห่งหนึ่่ง ที่ดูเหมือนจะร้างผู้คน แล้วบริเวณรอบๆ ยังมีเส้นใยหรือเส้นใหมบางๆ สีทอง อยู่ทั่วเต็มไปหมด ซึ่งบลัดก็รู้สึกสังหรณ์ไม่ดีเลยทันที



แล้วจากการเข้าไปสำรวจรอบๆ ก็พบว่ามีศพมากมายอยู่ภายในบ้านต่างๆ โดยสภาพของทุกศพนั้นมีเส้นใยสีทองพันอยู่รอบๆ เกิดอะไรขึ้นกับคนเหล่านี้กันแน่



เมื่อสำรวจหมดแล้วไม่พบผู้ที่รอดชีวิต บลัดและอิชูก้าจึงตัดสินใจที่จะเดินทางไปต่อโดยทันที แต่ ณ บริเวณนั้น กลับมีผู้หนึ่งมีแอบมองทั้งคู่อยู่ และดูเหมือนจะรู้จักกับบลัด ซึ่งเมื่อเห็นบลัดอย่างชัดเจน ก็ดูมีอาการตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด



แล้วบลัดกับอิชูก้าก็เดินทางมาถึงหมู่บ้านถัดไปที่มีคนอาศัยอยู่จนได้ แล้วคราวนี้ก็ถึงคราวที่บลัดเริ่มเรียนรู้การใช้ชีวิตของมนุษย์บ้าง (ครั้งที่แล้วอิชูก้าเรียนรู้ว่าบลัดดูดซึมพลังเวทย์จากอัญมณี) โดยอิชูก้าสอนบลัดว่าจะต้องทานอาหารเป็นมื้อๆ และต้องมีการปรุงอาหารด้วย

หลังจากแลกเปลี่ยนเรียนรู้การใช้ชีวิตกันเล็กน้อย บลัดก็เล่าให้อิชูก้าฟังว่าปีศาจอย่างตนเองนั้น เกิดมาอย่างโดดเดี่ยวไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ และอยู่ลำพัง ไม่มีการทานอาหารหรือปรุงอาหารแบบมนุษย์ และตั้งแต่เกิดมาก็มีสัญชาตญาณของปีศาจในการเอาตัวรอดเพียงเท่านั้น ผู้ที่แข็งแกร่งกว่า คือ ผู้ที่อยู่รอด อิชูก้าที่ได้ฟังดังนั้น ก็รู้สึกว่าชีวิตของบลัดช่างน่าเหงาอะไรเช่นนี้ แม้บลัดจะมองว่าเป็นเรื่องธรรมดาของปีศาจก็ตามที



แล้วความสงบของค่ำคืนนี้ก็จบลง เมื่อเส้นใยสีทองที่บลัดและอิชูก้าเจอก่อนหน้านี้ มาโผล่ที่หมู่บ้านนี้แล้วพร้อมด้วยผู้หนึ่งซึ่งมีผมสีทองยาวสลวยผู้เป็นเหมือนต้นตอของเส้นใยดังกล่าว ซึ่งเมื่อชาวบ้านเพียงเห็นเส้นใยสีทองก็กรีดร้องด้วยความกลัว ทำให้บลัดและอิชูก้ารับรู้ว่าชาวบ้านที่นี่อพยพมาจากหมู่บ้านที่บลัดและอิชูก้าเพิ่งผ่านมา และเส้นใยสีทองก็เป็นสาเหตุให้คนตายจริงๆ ผู้ที่สัมผัสถูกเส้นใยสีทอง จะไม่ตื่นขึ้นมาอีก และค่อยๆ ถูกดูดพลังงานจนตายไป



ชาวบ้านที่รู้ข่าวก็รีบตัดสินใจที่จะอพยพหนีกันอีกครั้ง พร้อมทั้งเตือนบลัดกับอิชูก้าให้รีบหนีเช่นกัน แต่ในระหว่างที่บลัดและอิชูก้าอยู่กันตามลำพัง ก็พบว่าตนเองนั้นถูกล้อมรอบด้วยฝูงของปีศาจ

ในสถานการณ์ที่ไม่ชอบมาพากล บลัดรีบเอาตัวบังอิชูก้าไว้ทันที แต่แล้วจู่ๆ ก็กล่าวชื่อออกมาชื่อหนึ่ง "ไนท์" แล้วเจ้าตัวก็ปรากฏตัวให้เห็นโดยทันที พร้อมทั้งคุกเข้าคารวะบลัดในฐานะหัวหน้าโดยทันที เอ๊ะ อะไร ยังไง เกิดอะไรขึ้น




ในตอนนี้เองที่อิชูก้าได้รู้ว่าบลัดหาใช่ปีศาจธรรมดาไม่ แต่เป็นหัวหน้ากลุ่มปีศาจทิศเหนือ โดยมีไนท์เป็นรองหัวหน้า และขณะนี้บรรดาปีศาจทิศเหนือทั้งหลาย ก็กำลังร้องรำทำเพลงกันอย่างดีใจกับการกลับมาของบลัด แต่ท่าทางของบลัดกลับเฉยๆ นี่สิ



แล้วในวงเหล้า อิชูก้าก็พูดคุยกับปีศาจที่เป็นลูกน้องของบลัดอย่างถูกคอ ในหัวข้อความงดงามของบลัด และทำให้อิชูก้าได้รู้ที่มาของชื่อบลัด นั่นคือ บลัดเป็นปีศาจที่ชุ่มไปด้วยเลือดอยู่ตลอดเวลา



อิชูก้าที่สะเทือนใจกับภาพความสูญเสียของคนในหมู่บ้านเมื่อสักครู่อยู่ก่อนแล้ว กลับโพร่งขึ้นมาทันทีว่าห้ามฆ่ามนุษย์น่ะ ท่ามกลางฝูงปีศาจ ที่มีสัญชาตญาณในการฆ่าอย่างเปี่ยมล้น

บรรดาปีศาจที่ไม่พอใจในคำพูดของอิชูก้าก็ทำท่าจะยื่นมือเข้ามาจัดการกับมนุษย์ผู้โอหัง บลัดที่เห็นท่าไม่ดีก็เข้ามาคุ้มครองอิชูก้าทันที แล้วรีบลากอิชูก้า (ผู้เริ่มจะเมา) ออกมาทันที



อิชูก้าที่เริ่มกรึ่ม โวยวายกับบลัดว่าห้ามฆ่าใครน่ะ พร้อมสอนบลัดว่าหากมีใครบางคนถูกฆ่า คนๆนั้นอาจจะเป็นคำสำคัญของคนอื่น ที่จะต้องเศร้าโศกเสียใจอย่างแน่นอน อีกทั้งยังบังคับให้บลัดสัญญาว่าจะไม่ฆ่าใครอีก บลัดที่เมื่อได้ฟังคำอิชูก้าทั้งหมดแล้วก็ให้สัญญากับอิชูก้าอย่างง่ายดาย แต่แล้วอิชูก้าก็พับไปด้วยความเมา



เมื่ออิชูก้าเมาหลับไป บลัดได้มาใคร่ครวญถึงคำของอิชูก้า แล้วได้ตระหนักว่าอิชูก้าเป็นคนสำคัญของตนเอง หากเกิดอะไรขึ้นกับอิชูก้า ตนเองจะต้องเศร้าโศกเสียใจอย่างแน่นอน พร้อมทั้งให้คำมั่นกับตนเองและอิชูก้าที่หลับอยู่ว่าจะไม่ฆ่าใครอีก



แต่เรื่องวุ่นวายหาจบไม่ เมื่อปีศาจแห่งทิศเหนือทั้งหลาย ล้วนยึดติดกับหัวหน้าอย่างบลัด โดยเฉพาะไนท์ ซึ่งได้มาตามบลัดเพื่อไปพูดคุยธุระด้วย บลัดเองก็คิดว่าไม่น่าจะมีอะไร แต่ก่อนออกไปโดยทิ้งให้อิชูก้านอนอยู่ลำพัง ก็ได้ร่ายเวทย์คุ้มกันบ้านพักไว้มิให้ผู้ใดเข้ามาได้นอกจากตนเองเพียงผู้เดียว (โรคจิตอ่ะ) ก่อนที่จะออกไปตามนัด



ไนท์เล่าถึงเรื่องราวหลังจากที่บลัดถูกนักบวชจับไป ทุกคนล้วนเสียใจและแม้ว่าจะรอคอยการกลับมาของบลัด แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าบลัดอาจจะตายไปแล้ว ดังนั้นแล้วตอนนี้ทุกคนจึงดีใจมากที่ได้เจอบลัด แล้วยังขอร้องให้บลัดกลับมาเป็นหัวหน้าให้อีกครั้ง แต่บลัดปฏิเสธ พร้อมทั้งบอกว่าที่มาที่นี่ ไม่ได้กลับมาหา แต่มาเพราะมีธุระ และจะอยู่กับอิชูก้าด้วย ในตอนที่บลัดพูดถึงอิชูก้า ก็พูดถึงด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอย่างมีความสุข สร้างความประหลาดใจให้กับไนท์ยิ่งนัก แล้วบลัดยังเล่าให้ไนท์ฟังอีกด้วยว่าได้ให้สัญญากับอิชูก้าไปแล้วว่าจะไม่ฆ่ามนุษย์อีก It's impossible ปีศาจเลือดเย็นผู้เคยเป็นอดีตหัวหน้าที่ไนท์หลงใหล สัญญาว่าจะไม่ฆ่ามนุษย์อีก แล้วยังตบท้ายด้วยการขู่ไนท์ว่าห้ามยื่นมือเข้ามายุ่งกับอิชูก้าโดยเด็ดขาด

แล้วเรื่องราวก็ผิดคาด เมื่อไนท์บอกว่าหากบลัดสัญญาเยี่ยงนั้นกับอิชูก้า งั้นตอนนี้บลัดก็ผิดสัญญานั้นแล้วเรียบร้อย เอ๊ะ แปลว่าอะไร

ด้านอิชูก้าที่ตื่นมาโดยลำพังในบ้านพัก ก็นึกถึงความจำลางๆ ก่อนตัวเองจะพับไป จำได้ถึงคำสัญญาของบลัด และเชื่อในคำพูดของบลัด แต่แล้วจู่ๆ ก็มีผู้หนึ่งที่ผมยาวสลวยสีทอง ร่างกายโปร่งแสง แถมยังเหมือนกับบลัดเด๊ะ เข้ามาในบ้านพัก แต่เอ๊ะ บลัดลงอาคมไว้หนิ ว่าให้เข้ามาได้แค่ตัวเองเท่านั้น แล้วเขาคือใคร ผ่านอาคมเข้ามาได้อย่างไร



แล้วผู้ที่เข้ามาใหม่นี้ ก็กำลังจะใช้เส้นผมสีทองที่เหมือนกับเส้นใยที่ฆ่าคนในหมู่บ้าน สัมผัสกับอิชูก้า ในขณะเดียวกับที่ไนท์กำลังอธิบายให้บลัดฟังเพิ่มว่า คนในหมู่บ้านที่ตายนั้น ถูกบลัดนั่นแหละเป็นคนฆ่า

หมายความว่าอย่างไร เกิดอะไรขึ้นกันแน่

to be continue....

[oa_ko]

หลังจากที่ไนท์พูดทิ้งปริศนาไว้ว่าคนในหมู่บ้านก่อนหน้านี้ที่ตายกันเป็นฝีมือของบลัด แต่จะเป็นไปได้อย่างไร ในเมื่อบลัดอยู่กับอิชูก้าตลอดเวลา

ไนท์อธิบายเพิ่มเติมว่า เหตุการณ์มันเกิดจากเมื่อตอน 60 ปีที่แล้ว ที่มีการล่าปีศาจแล้วบลัดถูกจับตัวไป นำมาซึ่งความกังวลแก่เหล่าปีศาจทิศเหนือว่าแล้วใครจะเป็นผู้นำ ซึ่งนอกจากบลัดแล้วก็ไม่สามารถยอมรับคนอื่นได้อีก (โดยเฉพาะไนท์) ไนท์จึงตัดสินใจใช้เวทย์สร้างร่างโคลนของบลัดขึ้นมา

ฟากอิชูก้า ร่างโคลนของบลัดที่เข้าไปหาก็ไม่ได้ทำอะไรอิชูก้า แล้วออกมา แต่กลับกลายเป็นว่าอิชูก้าตามออกมาด้วย ด้วยความสงสัย



แล้วอิชูก้าก็พบว่าคนที่เหมือนกับบลัดคนนี้ ซึ่งดูยังไงก็บลัดชัดๆ แต่ไม่ใช่บลัด พอถามชื่อก็เหมือนจะไม่เข้าใจภาษา เหมือนเด็กน้อย ที่ยังไม่รู้แม้กระทั่งภาษา แล้วอิชูก้าก็สังเกตเห็นว่าตัวเองได้แผลถลอกตอนวิ่งตามออกมา ร่างโคลนที่เห็นแผล ก็เลียเลือดให้ แล้วร่างกายก็เคยโปร่งใส ก็เริ่มสมบูรณ์มากขึ้น

กลับไปทางด้านไนท์และบลัด พูดถึงการโคลนบลัดขึ้นมา มันสามารถทำได้ด้วยอย่างนั้นหรือ ไนท์อธิบายว่ากว่าจะโคลนมาได้ก็ไม่ง่าย แต่ด้วยความพยายามโดยใช้เพียงแค่เส้นผมของบลัด จนในที่สุดก็สามารถโคลนบลัดขึ้นมาได้ เพียงแต่ว่าก็ไม่ใช่บลัดที่สมบูรณ์

บลัดโคลนนิ่ง มีลักษณะนิสัยเหมือนบลัดทุกประการ เพียงแต่ยังคงเป็นแค่ปิศาจที่มีเพียงสัญชาตญาณในการเอาชีวิตรอดของปีศาจ หาใช่หัวหน้ากลุ่มปีศาจทิศเหนือไม่ และไม่มีใครสามารถควบคุมบลัดโคลนนิ่งได้ สัญชาตญาณแรกเริ่มของบลัดโคลนนิ่งคือความต้องการอาหาร โดยดูดกลืนพลังงานชีวิตของมนุษย์ และดูท่าทีแล้วจะยังไม่หยุดง่ายๆ

ด้วยทั้งหมดมานี้ จึงเท่ากับว่าคนในหมู่บ้านทั้งหมดถูกบลัดเป็นคนฆ่า ซึ่งก็เท่ากับว่าบลัดได้ผิดสัญญากับอิชูก้าไปแล้ว

บลัดที่ได้รับรู้เรื่องราว มีสีหน้าที่เจ็บปวดยิ่งนัก แต่กับไนท์แล้ว กลับพูดด้วยหน้าชื่นตาบานว่า บลัดจะต้องถูกอิชูก้าเกลียดแล้วอย่างแน่นอน




ด้านอิชูก้าที่ตามบลัดโคลนนิ่งออกมาต้อยๆ ก็ถูกบลัดโคลนนิ่งจูงมายังบริเวณที่เปลี่ยว ระหว่างนั้นอิชูก้าก็จมอยู่กับความคิดตัวเองว่าคนผู้นี้ช่างเหมือนกับบลัด แล้วยังทำให้นึกถึงที่บลัดเคยเล่าว่าเติบโตมาอย่างไร อยู่โดยลำพัง ไร้ซึ่งครอบครัว แล้วอิชูก้าก็สังเกตเห็นไหมสีทอง แล้วเพิ่งจะมารู้ตัวว่าคนที่ตนเองตามมานั้นอาจจะเป็นต้นเหตุของการตายของคนในหมู่บ้าน

แต่ก็เหมือนจะช้าไป เมื่อบลัดโคลนนิ่งเข้าถึงตัวอิชูก้า บลัดโคลนนิ่งจะทำอะไรกับอิชูก้ากันแน่

บลัดที่เมื่อรับรู้ความจริง ตัดสินใจที่จะจัดการกับร่างโคลนของตัวเอง เพราะหวังว่าน่าจะยังพอช่วยคนในหมู่บ้านที่เพิ่งถูกดูดพลังชีวิตทัน นำมาซึ่งความตกใจแก่ไนท์อย่างมาก แม้ก่อนหน้านี้จะมีท่าทีนิ่งๆ ยิ้มแย้มอยู่ตลอดเวลา แต่ไนท์ไม่คิดว่าบลัดจะแคร์อิชูก้ามากขนาดนี้ บลัดหัวหน้าปีศาจทิศเหนือที่ไนท์เคยหลงใหลหาใช่แบบนี้ไม่ แล้วกับแค่สัญญาปากเปล่า หาใช่พันธะสัญญาที่ผูกมัดด้วยเวทย์ ทำไมบลัดจะต้องจริงจังด้วย ทำไมตอนนี้บลัดจึงไม่เหมือนคนก่อน แต่กลับกลายเป็นปิศาจที่อ่อนแอ

แต่แล้วบลัดก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติของเวทย์ผนึกที่ลงไว้รอบบ้านพักก่อนออกมา ซึ่งบลัดก็รู้สถานการณ์ของอิชูก้าได้ทันที แล้วเริ่มออกตามหา ทิ้งไว้เพียงแค่ไนท์ที่ได้แต่คิดว่า หากบลัดในตอนนี้อ่อนแอลงจริงๆ ก็จะปล่อยให้บลัดถูกตัวเองคนเก่า (บลัดโคลนนิ่ง) ฆ่าเสียดีกว่า

บลัดโคลนนิ่งที่ล่ออิชูก้าออกมามิได้กระทำการรุนแรงต่ออิชูก้าแต่อย่างใด เพียงแค่ค่อยๆ ดูดพลังชีวิตจากลำคอของอิชูก้า (วุ้ยเขิน) ซึ่งด้วยความคล้ายบลัด (ก็เป็นร่างโคลนอ่ะ) ทำให้อิชูก้าผลักไสไม่ลง จนค่อยๆ หมดแรง แต่ยังคงมีสติอยู่



แล้วทั้งอิชูก้าและบลัดโคลนนิ่งก็รู้สึกได้ว่ามีใครเข้ามาใกล้ เขาคนนั้นคือบลัดตัวจริงนั่นเอง บลัดตามมาโดยอาศัยหลักการว่าบลัดโคลนนิ่งเป็นร่างโคลนของตัวเอง ดังนั้นต้องมีความคิดเหมือนๆ กัน แล้วก็คิดต่อว่าหากตนเองนั้นจะพาเหยื่อมากินจะเลือกสถานที่อย่างไร ซึ่งก็ถูกต้องตามนั้นแป็ะ อีกทั้งนิสัยระแวดระวังยังเหมือนกัน โดยบลัดโคลนนิ่งได้วางผนึกไว้ถึงสามชั้นด้วยกัน แล้วบลัดจึงวัดใจว่าหากนี่เป็นผนึกที่เกิดจากร่างโคลนนิ่งของตัวเองจริง ตนเองจะต้องสามารถผ่านผนึกเข้าไปได้ ซึ่งก็ได้จริงๆ ยิ่งเป็นการตอกย้ำคำพูดของไนท์ว่าตนเองเป็นคนฆ่าคนในหมู่บ้านจริงๆ (แม้จะเป็นร่างโคลนก็ตามที) แล้วตัดสินใจอย่างแน่วแน่ว่าจะต้องฆ่าตัวเองเพื่อรักษาสัญญาที่ให้กับอิชูก้าไว้ให้ได้




บลัดเริ่มร่ายเวทย์และเตรียมจะลงดาบ แต่ก่อนที่จะตวัดดาบก็เหลือบไปเห็นอิชูก้า ทำให้บลัดตกใจมาก จังหวะนั้นเอง บลัดโคลนนิ่งที่ก๊อปปี้วิธีร่ายเวทย์จากบลัดตัวจริงมาเตรียมพร้อมสู้ บลัดตัวจริงที่ตั้งสติได้แล้วและมั่นใจแล้วว่าอิชูก้ายังมีชีวิตอยู่ (ฟังเสียงลมหายใจ แบบว่าหูดีเกิ้น)

แล้วศึก (ชิงอิชูก้า 5555) ระหว่างบลัดกับบลัดก็เริ่มขึ้น แต่เด็กน้อยบลัดผู้มีเพียงสัณชาตญาณหรือจะสู้บลัดผู้รู้ความคิดตัวเองดีได้ บลัดตัวจริงรู้ความคิดตัวเองดีว่าบลัดโคลนนิ่งจะโจมตีที่จุดไหน ทำให้บลัดรับมือได้ และสามารถจัดการกับบลัดโคลนนิ่งได้ เลือดกระฉูด ย้อมตัว สมชื่อบลัด




ไนท์ที่วิ่งตามมา ได้เห็นภาพเหตุการณ์ ก็ตระหนักดีว่าบลัดยังคงเป็นบลัดผู้แข็งแกร่งคนเดิมกับที่ตนเคยหลงใหล บลัดไม่ได้เปลี่ยนไป เพียงแต่ว่าตอนนี้บลัดชอบอิชูก้ามาก ความจริงนี้นำมาซึ่งความเจ็บปวดปนอิจฉาให้กับไนท์ แต่ก็เป็นความจริงที่ไนท์ต้องยอมรับ

อิชูก้าที่หมดสติไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่ ค่อยๆ ฟื้นคนสติ เพื่อพบว่าบลัดก้มลงจูบตัวเอง แล้วไปดูดที่คอที่เดียวกับที่เมื่อกี้ถูกบลัดโคลนนิ่งสูบพลังไป แต่เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งจิ้น (บอกทันมั้ย) บลัดเพียงแค่ใช้น้ำลายของอิชูก้ามารักษาแผลให้ แล้วหลังจากนี้ คู่นี้เขาจะรักษาแผลให้กันอย่างนี้แล



เมื่อจัดการกับตัวโคลนนิ่งได้แล้ว บลัดก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้อิชูก้าฟัง ด้วยความรู้สึกที่ไม่ดีว่าคนในหมู่บ้านเหล่านั้นเท่ากับถูกบลัดฆ่า แต่อิชูก้าก็บอกยืนยันว่าเด็กคนนั้นต่างหาก ไม่ใช่บลัดเป็นคนฆ่าซะหน่อย แล้วบลัดก็เล่าให้อิชูก้าฟังเพิ่มเติมว่าเด็กคนนั้นคือตัวตนจริงๆ เมื่อก่อนของบลัดซึ่งเคยฆ่าคนโดยไม่สนใจสิ่งใด ด้วยสัญชาตญาณของปิศาจ แต่อิชูก้ากลับให้มุมมองกับบลัดที่แตกต่างออกไป ว่าบลัดเมื่อก่อน หรือเด็กโคลนนิ่งคนเมื่อกี้ เกิดมาโดยลำพัง เติบโตมาโดยลำพัง จึงไม่มีใครสอนสิ่งที่ถูกหรือผิดให้ ดังนั้นไม่เป็นไรหรอก อีกอย่างตั้งแต่นี้เป็นต้นไป บลัดก็ให้สัญญาแล้ว ว่าจะไม่ฆ่าคนอีก และไม่ว่าอย่างไรก็ตาม อิชูก้าก็ชอบบลัดมากอยู่ดี บลัดที่ได้ฟังก็ฟินกันไป



แล้วบลัดก็รู้สึกดีขึ้นกับตัวเองขึ้นมาทันที พร้อมทั้งคนในหมู่บ้านใหม่ที่ก่อนหน้านี้ถูกดูดพลังงานชีวิต ก็รอดพ้นอันตรายและฟื้นขึ้นมาได้ และเหตุการณ์ก็จบลง

แต่การเดินทางของคนทั้งคู่ยังไม่จบเพียงเท่านี้น่ะค่ะ

to be continue....

[oa_ko]

การเดินทางของบลัดและอิชูก้ายังคงดำเนินต่อไป (แบบว่าไร้จุดหมาย แต่รู้ว่าต้องไปด้วยกัน) ซึ่งคราวนี้ ทั้งคู่เดินทางอยู่กลางป่า จนมาถึงลุ่มน้ำหนึ่ง

บลัดและอิชูก้าได้พักผ่อนกันที่หนองน้ำ แล้วทั้งคู่ก็ได้เจอกับปิศาจที่อาศัยอยู่ในหนองน้ำนี้ แรกเริ่มปิศาจก็ถามชื่อเลย อิชูก้าที่ไม่คิดอะไร (เลย) กำลังจะบอกชื่อออกไป แต่บลัดได้ห้ามไว้ และจู่ๆ ก็มีนักบวชหนุ่มรูปหนึ่ง โจมตีปิศาจหนองน้ำ จนล่าถอยไป นักบวชหนุ่มนั้นที่ต่อมาแนะนำตัวว่าชื่อเซลกี้ ก็เตือนอิชูก้าว่าห้ามบอกชื่อให้แก่ปิศาจรู้ เพราะหากปิศาจรู้ชื่อจริงแล้ว จะทำให้ปิศาจสามารถใช้เวทย์สะกดมนุษย์และทำอันตรายได้

อิชูก้าที่ใสซื่อ ก็ถามต่อว่า ถ้าบอกชื่อไม่ได้ แล้วจะแนะนำตัวกันยังไง ซึ่งทั้งบลัดและเซลกี้ (ปิศาจและนักบวช) ก็พูดออกมาตรงกันว่า แน่นอนอยู่แล้วว่าห้ามแนะนำตัวกัน



และเซลกี้ยังพูดต่ออีกว่าปิศาจนั้นเป็นสิ่งมีชีวิตที่เลวร้าย ไม่จำเป็นต้องมีชื่อหรอก ซึ่งเมื่อบลัดได้ยินก็แอบไม่ถูกใจเล็กๆ แล้วคืนนี้เซลกี้ก็ได้พักแรกพร้อมๆ กับบลัดและอิชูก้า (เซลกี้ไม่ได้มีท่าทีอะไรกับบลัด จึงคาดว่าเซลกี้ไม่น่าจะรู้ว่าบลัดเป็นปีศาจ)







บลัดเองแม้จะไม่ถูกโรคกับกลิ่นอายของนักบวช แต่ก็ยอมทนอยู่ และการพักแรมในค่ำคืนกลางป่าเขา ซึ่งอากาศเย็น ก็ทำให้อิชูก้านอนด้วยท่าทีที่หนาวนัก บลัดที่เห็นดังนั้นจึงใช้ตัวเองเป็นเครื่องทำความอุ่นให้กับอิชูก้า (แค่ให้อิชูก้านอนซุก)



ในความฝัน อิชูก้า ได้ฝันถึงปิศาจในหนองน้ำ ที่ร่ำเรียกหาใครบางคน ด้วยความรู้สึกที่อาวรณ์ว่าอยากพบเด็กสาวคนหนึ่งยิ่งนัก



เมื่อตื่นขึ้น อิชูก้า ได้เล่าความฝันให้บลัดฟัง พร้อมทั้งตั้งใจว่าจะต้องกลับไปหาปีศาจหนองน้ำอีกครั้งให้ได้ เพราะอยากจะช่วยตามหาเด็กสาว และแม้บลัดจะทำท่าจะเตือน แต่ก็ไม่ทันซะแล้ว อิชูก้าวิ่งออกไปแล้ว

บลัดที่กลัดกลุ้มกับความใสซื่อของอิชูก้ายิ่งนัก ขนาดเซลกี้เพิ่งจะเตือนไปเมื่อวาน อิชูก้ายังไม่ระวังตัว แต่ในตอนที่บลัดกำลังจะตามอิชูก้าไป บลัดกลับถูกเซลกี้เข้าล๊อคจากข้างหลัง

เซลกี้นั้นรู้ตั้งแต่ทีแรกว่าบลัดเป็นปิศาจ แต่ที่ผ่านมา เข้าใจว่าบลัดหลอกอิชูก้ามา และไม่อยากจะทำอะไรกระโตกกระตาก จึงรอจังหวะให้บลัดอยู่คนเดียว เพื่อจะจัดการ



อิชูก้าที่วิ่งไปที่หนองน้ำอีกครั้ง ไปถึงก็เรียกหาปีศาจหนองน้ำ จนปีศาจออกมา แล้วอิชูก้าก็ say hello อย่างยิ้มแย้มแจ่มใส พร้อมทั้งพูดคุยและถามไถ่ถึงเรื่องในความฝัน

จากที่ปิศาจหนองน้ำได้เจอและพูดคุยกับอิชูก้าอีกครั้ง ปิศาจได้บอกว่าอิชูก้าช่างเหมือนกันเด็กสาวคนนั้นเหลือเกิน ซึ่งยิ่งทำให้ปิศาจนึกถึงเด็กสาวคนดังกล่าว ซึ่งปิศาจคิดว่า เป็นเด็กสาวช่างโกหก ประหนึ่งโกรธและแค้นเคือง (แล้วอิชูก้าจะรอดมั้ยเนี่ย)

ในอดีต มีเด็กสาวคนหนึ่ง มาที่หนองน้ำนี้ ยืนอยู่ในจุดเดียวกับที่อิชูก้ายืนอยู่ ณ ตอนนี้ ซึ่งปิศาจได้ถามชื่อเด็กสาว เพื่อจะใช้เวทย์กับเด็กสาว แต่เด็กสาวกลับมิได้มีท่าทีหวาดกลัวใดๆ แล้วตอบออกมาทั้งน้ำตาว่าตนเองไม่มีชื่อหรอก เพราะเป็นเพียงเด็กกำพร้า ไม่มีใครใส่ใจจะเรียกชื่อมานานแล้ว จนตัวเองลืมชื่อตัวเองไปแล้วด้วยซ้ำ แล้วก็โวยวายพร่ำบ่นออกมา จนปิศาจหนองน้ำตกใจ





ปิศาจที่ได้ฟังและเห็นเด็กสาวร้องไห้ และรับรู้ถึงความเจ็บปวดถึงการถูกลืมตัวตน และความเจ็บปวดที่ไม่มีแม้กระทั่งชื่อ ทำให้ปิศาจตัดสินใจปลอด พร้อมทั้งชอบชื่อตนเอง (เลคเซล ไวส์เอล) แล้วบอกว่า เด็กสาวใช่ชื่อของตนเองก็ได้ ซึ่งเมื่อเด็กสาวได้ยิน ก็ยินดีและขอบคุณ แต่ถ้าเด็กสาวใช้ชื่อนี้แล้วปีศาจจะใช้ชื่ออะไร ปิศาจจึงอธิบายว่า ไม่เป็นไร เพราะไม่มีใครเรียกชื่อปิศาจหรอก เด็กสาวที่ได้ยินก็ให้สัญญาว่าตนเองจะเป็นคนเรียกชื่อนี้เอง เวลาแนะนำตัวจะเรียกชื่อนี้ ซึ่งก็จะได้เท่ากับเรียกชื่อปิศาจด้วย



ด้านบลัด อิชูก้ากำลังหน้าสิ่วหน้าขวาน บลัดยังโดนเซลกี้รั้งไว้อยู่ เซลกี้เริ่มโดยจากเข้าชาร์ทจากด้านหลัง แล้วถามถึงวัตถุประสงค์ของบลัดที่พาอิชูก้ามาด้วย ซึ่งคำพูดของเซลกี้ชัดเจนว่าไม่เชื่อหรอกว่ามนุษย์กับปิศาจจะรักกันได้ บลัดที่ได้ยินก็โมโห หักคทาของเซลกี้ที่ล๊อคคออยู่ออกอย่างง่ายดาย เซลกี้ที่เริ่มเห็นพลังบลัดแล้ว แต่ยังมีสติอยู่ ใช้วิธีร่ายเวทย์ผนึกเพื่อกักขังบลัดไว้ก่อน แล้วตั้งใจว่าจะไปช่วยอิชูก้าก่อน

แต่ม่านผนึกของเซลกี้ หาคนามือบลัดไม่ เซลกี้ที่เห็นบลัดจัดการกับผนึกได้อย่างง่ายดาย ตระหนักแล้วถึงพลังที่แท้จริงของบลัด แล้วคิดว่าตายแล้วแน่ๆ ต้องถูกบลัดลงดาบแน่ พร้อมทั้งหลับตาปี๋

แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เซลกี้ที่ลืมตาขึ้นมา ก็อ้าว บลัดวิ่งไปหาอิชูก้าล่ะ หาได้สนใจจะจัดการกับตัวเองไม่





เซลกี้ที่งงจัด แต่ก็วิ่งตามบลัดมา แล้วก็ถามแบบงงว่า ทำไมบลัดไม่ฆ่า บลัดก็เหวี่ยงใส่ว่าไม่ได้สนใจ ตอนนี้สนใจแค่จะไปช่วยอิชูก้า แล้วนักบวชหนุ่มเซลกี้ก็ตระหนักว่าบลัดไม่เหมือนกับปิศาจที่ตัวเองเคยรู้จักมาก่อนเลย (ปิศาจสำหรับเซลกี้ เป็นเพียงสิ่งมีชีวิตที่เข่นฆ่ามนุษย์เพียงเท่านั้น)

ด้านอิชูก้า ปิศาจหนองน้ำได้เล่าเรื่องเด็กสาวของอิชูก้าฟัง แต่เรื่องราวกลับตบท้ายด้วยที่ว่าแม้เด็กสาวจะสัญญาว่าจะใช้ชื่อนี้ แต่สุดท้ายแล้วก็ผิดสัญญา เพราะคงจะไม่ยอมใช้ชื่อของปิศาจหรอก แต่อิชูก้ากลับแย้งว่าตนเองไม่คิดแบบนั้น พร้อมทั้งนึกถึงตอนที่อิชูก้าเองได้ชื่อมาจากคุณป้า (อิชูก้าเป็นเด็กกำพร้า มีคุณป้ารับมาเลี้ยง) ตนเองก็ดีใจมาก ดังนั้นแล้ว อิชูก้าจึงคิดว่าเด็กสาวคนนั้นจะต้องใช้ชื่อนั้นและด้วยความรู้สึกยินดีมากแน่ๆ

บทสนทนากำลังราบรื่น แต่แล้วบลัดกับเซลกี้ก็วิ่งมาถึงพอดี ปิศาจหนองน้ำที่เห็นนักบวชคนเดิมมา ก็เข้าใจว่าอิชูก้าพานักบวชมาเพื่อกำจัดตนเอง และแม้อิชูก้าจะปฏิเสธ แต่ปิศาจก็ระแวงซะแล้ว พร้อมทั้งบอกว่าหากอยากให้เชื่อ ก็ขอให้อิชูก้าบอกชื่อตัวเองออกมา

อิชูก้าที่บริสุทธ์ใจ (บลัดใจตกไปที่ตาตุ่มล่ะ) ก็ตัดสินใจบอกชื่อจริงของตนเองทันที แต่ในขณะที่อิชูก้ากำลังจะพูด ปิศาจหนองน้ำที่เข้าใจว่ามนุษย์เชื่อใจไม่ได้ ตั้งแต่เด็กสาวที่ผิดสัญญา คงไม่ได้ใช้ชื่อของปิศาจหรอก และอิชูก้าคนนี้ก็คงเชื่อไม่ได้เช่นกัน ก็กำลังยื่นมือเข้าหาอิชูก้า ประหนึ่งกำลังจะทำร้าย

เซลกี้ที่เห็นท่าไม่ดี ตัดสินใจขว้างคทาเข้าหาปิศาจโดยทันที จังหวะเดียวกับที่อิชูก้าหลับตาแล้วบอกชื่อเต็มของตัวเอง ที่ได้มาจากคุณป้าที่รับมาเลี้ยงว่า "เลคเซล ไวส์เอล"

ใช่แล้ว ตลอดเวลาที่ผ่านมา เด็กสาวคนนั้น (คือป้าของอิชูก้า) ได้ใช้ชื่อของปิศาจมาตลอด แล้วเรียกชื่อนี้ด้วยความยินดี เพียงแต่ปิศาจไม่รู้ และน้อยใจไปเองคิดว่าเด็กสาวคงไม่อยากใช้ชื่อของปีศาจ

แล้วปิศาจก็ดับสูญไป ด้วยวาระสุดท้ายที่ได้ยินอิชูก้าเรียกชื่อตนเอง
(การมีชื่อ แสดงถึงการมีตัวตน แม้จะเป็นปิศาจ แต่ก็มีตัวตน มีชื่อ เพียงแต่ไม่มีใครเคยเห็นค่าพอที่จะเรียกชื่อของปิศาจเท่านั้นเอง)



การดับสูญของปีศาจเกิดเป็นเพลิงลุกไหม้ในระยะใกล้กับอิชูก้า ทำให้อิชูก้าที่ลืมตาขึ้นมาตกใจทันที เซลกี้ที่จะเข้าไปช่วย แต่ก็ไม่ทันบลัด บลัดรีบคว้าตัวอิชูก้าเข้ามาไว้ในอ้อมกอด เพื่อปกป้อง ต่อหน้าต่อตาเซลกี้ ทำให้เซลกี้ตระหนักแล้วจริงๆ ว่า บลัดต้องการปกป้องอิชูก้าจริงๆ (ปิศาจปกป้องมนุษย์มีที่ไหน)



เมื่อทุกอย่างจบลง บลัดก็โวยวายกับอิชูก้าใหญ่ ว่าบอกกี่ทีแล้วว่าปิศาจไว้ใจไม่ได้ (แต่บลัดก็ปิศาจน่ะ) แล้วอิชูก้าก็เพิ่งจะสังเกตและรู้ตัวว่าเซลกี้ก็อยู่ตรงนี้ ดังนั้นจะพูดจะจาต้องระวังไม่ให้เซลกี้รู้ว่าบลัดเป็นปีศาจ (เขารู้กันล่ะ อิชูก้าไม่รู้คนเดียวล่ะ) แต่เซลกี้กลับทำเมิน เพราะมีเรื่องให้ช๊อคมากมาย ยังปฏิเสธสิ่งที่เห็นอยู่ ปิศาจกับมนุษย์จะรักกัน และปิศาจจะปกป้องมนุษย์ มันเป็นไปไม่ได้ (เห็นอยู่ตำตาหนิ) ที่ผ่านมา ปิศาจเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตที่ฆ่ามนุษย์ ดังนั้นการฆ่าปิศาจจึงเป็นสิ่งที่ถูกต้อง แต่เรื่องคราวนี้มันอะไรกัน ตกลงนักบวชควรฆ่าปิศาจทั้งหมด ใช่หรือไม่ อะไรถูก อะไรผิด กันแน่ (เซลกี้งง)



อิชูก้าและบลัด ที่ได้อยู่กันตามลำพัง ก็พูดถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมา แม้อิชูก้าจะสงสารปิศาจหนองน้ำ แต่บลัดก็บอกว่าเซลกี้ไม่ผิด เพราะเป็นหน้าที่ของนักบวช แล้วบรรยากาศก็อึมครึม เพราะอิชูก้าซึมไป บลัดก็หาเรื่องชวนคุย โดยถามถึงชื่อที่อิชูก้าเพิ่งบอกไป อิชูก้าเลยถามบลัดกลับไป ถึงชื่อจริงของบลัด จนรู้ว่าบลัดไม่มีชื่ออื่นนอกจาก "บลัด" อิชูก้าจึงชวนมาใช้ชื่อ "เลคเซล ไวส์เอล" ด้วยกัน

ค่ำคืนนั้น เมื่ออิชูก้าหลับไปแล้ว วิญญาณของปิศาจหนองน้ำเข้ามาพบกับบลัดเพื่อมาขอโทษ และยังมีวิญญาณอีกผู้หนึ่งมาปรากฏกายด้วย คือ คุณป้าของอิชูก้า ซึ่งมาเพื่อฝากฝังอิชูก้าไว้กับบลัด




แล้วปิศาจหนองน้ำกับเด็กสาวในความทรงจำก็ได้พบเจอกันในที่สุด วิญญาณของเด็กสาวได้แต่พร่ำขอโทษด้วยความเศร้าโศกเสียใจว่าเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง แต่ไม่สามารถช่วยปิศาจหนองน้ำไว้ได้ ปิศาจหนองน้ำได้แต่ตอบปลอบว่า ไม่เป็นไร




ปล. part นี้เศร้าๆ เนอะ แต่ได้ข้อคิดมากมาย

แต่เรื่องราวยังต้อง to be continue ค่ะ เพราะยังไม่เข้าเส้นเรื่องหลักเท่าไหร่เลย

เจอกันใหม่พรุ่งนี้จ้า

[oa_ko]

การเดินทางของบลัดและอิชูก้ายังคงดำเนินต่อไป

และในวันนี้บลัดก็ได้บอกเรื่องราวการดำเนินชีวิตของปีศาจให้อิชูก้ารู้เพิ่มขึ้น เกี่ยวกับการทำพันธะสัญญาของปิศาจ จะไม่เหมือนกับสัญญาของมนุษย์ แต่ปิศาจเป็นสิ่งมีชีวิตที่เชื่อถือกันไม่ได้ ดังนั้น หากจะมีการทำสัญญาใดๆ จะต้องทำพันธะสัญญาด้วยเวทย์ที่ผูกมัดทั้งคู่ไว้ ซึ่งพลังของเวทย์จะกลายเป็นอักขระอยู่ตามตัวของผู้ทำพันธะ และหากมีผู้ใดผิดพันธะสัญญา จะถูกเวทย์ที่ผูกมัดทะลุทะลวงเข้าสู่ร่างกายจนกระทั่งทิ่มแทงหัวใจ

แล้วทั้งคู่ก็เดินทางมาพบกับบ้านร้างหลังหนึ่ง ซึ่งสามารถเข้าพักแรมได้ แต่ก่อนเข้าพัก บลัดได้ร่ายเวทย์เพื่อสร้างผนึกห้ามผู้ที่ไม่ได้รับอนุญาตเข้า ทำให้ปิศาจ (หรือสิ่งชั่วร้าย) ที่แฝงอยู่ในบ้านถูกไล่ออกไป

แต่หากสงบสุขเกินไป เราคงไม่มีเรื่องมาเล่า

การเดินทางของบลัดและอิชูก้า อยู่ในสายตาของไนท์และปิศาจทิศเหนือตลอดเวลา และคราวนี้เราจะได้รู้จักปิศาจตนอื่นนอกจากไนท์กันล่ะ เริ่มที่คนแรก ซาฮะ ปีศาจน้อยน่ารัก (มีเขาน้อยๆ บนหัวอยู่ 1 เขา) ผู้ที่เฝ้ามองบลัดและอิชูก้า แล้วชวนให้ไนท์กินอิชูก้าด้วยกัน แต่ไนท์กลับตอบด้วยท่าทีเฉยชาว่าไม่แม้แต่จะอยากสัมผัสอิชูก้า (รังเกียจอิชูก้า เพราะแย่งความรักของบลัดไป ฮิ้ววว)



เมื่อบลัดจัดการให้อิชูก้าอยู่ภายในบ้านพักที่ลงผนึกไว้เรียบร้อยแล้ว ก็ทำทีเป็นบอกว่าจะออกมาหาอัญมณีอีก แต่ความจริงแล้วตั้งใจจะปลีกตัวออกมา เพื่อที่จะมาคุยกับไนท์ (ซึ่งบลัดรู้ตัวตลอดเวลา ว่าพวกไนท์แอบตามมา) ให้รู้เรื่อง

ซึ่งก็เป็นจริงดังความตั้งใจของบลัด เมื่อบลัดอยู่คนเดียว ไนท์ก็ปรากฏตัวออกมาทันที ซึ่งใจความหลักในวัตถุประสงค์ของไนท์ คือ มาขอให้บลัดกลับมาเป็นหัวหน้าอีกครั้ง แต่ในเมื่อบลัดปฏิเสธ จึงทำการขอร้องเพิ่มอีกอย่าง ว่าขอให้บลัดช่วยไปจัดการกับพลังอำนาจบางอย่างที่รบกวนพวกปิศาจทิศเหนืออยู่ ทำให้ปิศาจทิศเหนือไม่สามารถอาศัยอยู่ในที่แห่งนั้นได้

แต่การขอร้องของไนท์มาพร้อมกับการข่มขู่ เมื่อบลัดถามว่า ทำไมบลัดจะต้องทำให้ด้วย ไนท์ก็ชี้ให้หันกลับไปดูบ้านพักที่อิชูก้าอยู่คนเดียว ซึ่งตอนนี้ถูกล้อมรอบไปด้วยปิศาจทิศเหนือ ที่พร้อมจะบุกเข้าไป







บลัดที่ไร้ทางเลือก รับปากไนท์ทันที สร้างความขมขื่นให้ไนท์มากยิ่งขึ้นที่เห็นบลัดให้ความสำคัญกับอิชูก้า (ทั้งๆ ที่บังคับเขาเอง แบบรู้ทั้งรู้อยู่แล้ว แล้วก็เจ็บเอง) แต่การรับปากกันระหว่างปิศาจ จะต้องทำพันธะสัญญา โดยบลัดเพิ่มข้อเสนอเข้าไปว่า จนกว่าภาระกิจจะเสร็จสิ้น ห้ามเข้าใกล้อิชูก้ากันโดยเด็ดขาด และแม้บลัดจะทำพันธะสัญญากับไนท์เพียงคนเดียว แต่อำนาจของเวทย์มีผลถึงปิศาจทิศเหนือทุกตนที่ล้อมรอบบ้านพักอยู่ด้วย ดังนั้นเมื่อเสร็จสิ้นพิธี บลัดจึงรีบตะโกนไล่ปิศาจที่ล้อมรอบบ้านออกไปให้หมด








เมื่อบลัดไปแล้ว ซาฮะที่แอบฟังไนท์กับบลัดคุยกัน ก็โผล่ขึ้นมาคุยกับไนท์ด้วยอาการหูอื้อเพราะเสียงของบลัด แล้วถามไนท์อย่างไม่เข้าใจเกี่ยวกับบลัดและอิชูก้า แต่ไนท์รีบปฏิเสธทันที เพราะการคุยเรื่องอิชูก้าทำให้อารมณ์เสีย ได้ยินดังนั้น ซาฮะก็แซวต่อว่าไนท์เนี่ย ชอบหัวหน้ามากจริงๆ แล้วเมื่อซาฮะเห็นว่าไนท์อารมณ์บูดมากจริงๆ ก็พูดให้กำลังใจว่า ไม่เป็นไรหรอก สุดท้ายแล้วหัวหน้าจะต้องกลับมาหาพวกเราเร็วๆ นี้แน่นอน ประหนึ่งว่าพันธะสัญญาที่ให้บลัดช่วยจัดการกับพลังงานประหลาดนั้น เป็นแผนการณ์เพื่อจะทำให้บลัดกลับมาเป็นหัวหน้าให้อีกครั้ง




ในขณะที่อิชูก้าอยู่ตามลำพัง ก็ได้แต่คิดมากเรื่องที่ตัวเองไร้ประโยชน์ต่อบลัด (อีกแล้ว) เมื่อบลัดกลับเข้ามา อิชูก้าก็แปลกใจว่ากลับมาเร็วกว่าปกติ บลัดจึงบอกว่ายังไม่ได้อัญมณีกลับมาด้วย แล้วเดี๋ยวจะออกไปเอากันอีกครั้งในวันพรุ่งนี้

แล้วบลัดและอิชูก้าก็ได้พูดคุยกันเรื่องอัญมณี จนอิชูก้ารู้มูลค่าของอัญมณี ก็ตกใจมาก (เพราะมีราคามาก) จึงสงสัยและถามบลัดว่า เมื่อเราได้อัญมณีที่มีราคามาขนาดนี้แล้ว แล้วทำไมจะต้องออกไปหาอีก บลัดจึงบอกด้วยรอยยิ้มว่า ไว้สำหรับเป็นค่าใช้จ่ายของ 2 คน เพราะบลัดจะดูแลอิชูก้าเอง (เลี้ยงดูกันล่ะค่า) อิชูก้าก็หน้าแดงปราบปลื้มกันไป



แล้วค่ำคืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่บลัดกลายเป็นเครื่องทำความอุ่นให้กับอิชูก้าไป



โดยด้านนอกมีไนท์เฝ้ารอรุ่งอรุณ




to be continue....

ปล. ขออภัยที่ผิดนัดจ้า มีปัญหาเรื่องสุขภาพค่ะ

[oa_ko]

เช้าวันรุ่งขึ้น ได้เวลาที่บลัดจะไปจัดการกับพลังลึกลับที่ทำให้กลุ่มปิศาจทิศเหนือไม่สามารถเข้าใกล้ได้ โดยแลกกับการที่่พวกปิศาจไม่สามารถเข้าใกล้อิชูก้าได้

ทุกอย่างเป็นไปตามพันธะสัญญา ซึ่งซาฮะก็ลองทดสอบแล้วว่าไม่สามารถเข้าไปใกล้อิชูก้าได้ภายในรัศมีหนึ่ง แล้วพวกปิศาจก็พูดถึงเงื่อนไขของพันธะสัญญาว่า พวกปิศาจไม่สามารถเข้าใกล้อิชูก้าได้ก็จริง แต่ในทางกลับกัน ถ้าอิชูก้าเป็นฝ่ายเข้ามาหาเองก็สามารถทำได้ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้เพราะมนุษย์ไม่มีทางอยากเข้าใกล้ปีศาจอยู่แล้ว

แต่ทันใดนั้น อิชูก้าและบลัดที่เพิ่งออกมาจากบ้านพัก อิชูก้าสังเกตเห็นกลุ่มพวกปีศาจ ก็สะกิดบลัด แล้วก็วิ่งเข้ากลุ่มปิศาจเพื่อมาทักทายทันที เพราะเคยเจอและเคยสังสรรค์กันมาแล้ว

 


ความหาเรื่องใส่ตัวของอิชูก้า ถึงกับทำให้บลัดปวดกระเพาะ และบรรดาปิศาจพูดไม่ออก แต่อิชูก้าไม่รู้ตัว ก็คิดไปว่าที่เขาไม่พูดด้วย เพราะว่าเขาจำไม่ได้รึเปล่า เลยเริ่มแนะนำตัวใหม่ พร้อมถามไถ่ว่ามาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง ซาฮะที่อึ้งๆ แต่ก็ตอบไปว่าตามบลัดมา อิชูก้าก็ยังซื่อต่อไป เข้าใจว่าจะไปที่เดียวกัน ก็เลยชวนให้ไปด้วยกันซะเลย

แล้วไนท์ (ที่ทนหมั่นไส้ไม่ไหว 555) ก็เดินออกมาปัดมืออิชูก้าทิ้ง พร้อมบอกว่าอย่ามาสัมผัสกัน ตอนนี้เองที่อิชูก้าเพิ่งรู้ตัว ว่าหรือเขาไม่ชอบเรา (5555) บลัดที่เห็นท่าไม่ดี ก็รีบมาปกป้องอิชูก้าไว้ สร้างความเจ็บปวดให้ไนท์เพิ่มขึ้นอีก

 

 





บลัดที่รีบพาอิชูก้าออกมาแล้ว แต่ท่าทีของอิชูก้ายังดูอึ้งๆ อยู่ กับท่าทางของไนท์ บลัดก็ได้แต่ปลอบใจว่าอย่าคิดมาก

แล้วบลัดกับอิชูก้าก็พูดคุยกันเกี่ยวกับการใช้ชีวิตของพวกปิศาจ ซึ่งดำรงชีวิตโดยการกินมนุษย์หรือบางทีก็กินปิศาจด้วยกันเอง แต่ในบางสถานการณ์ที่หากปิศาจไม่สามารถเคลื่อนที่ได้ ก็จะใช้วิธีหลอกล่อมนุษย์เข้ามาภายในอาณาเขตแล้วจึงจับกิน

เมื่อพูดคุยกันมาถึงตอนนี้ อิชูก้า ก็นึกขึ้นได้ แล้วพูดออกมาโดยไม่คิดอะไรว่า เหมือนกับบลัดตอนที่อยู่ในน้ำแข็งใช่ม้า ซึ่งบลัดก็ช๊อคไม่ และอิชูก้าเพิ่งรู้ตัวว่าพูดอะไรออกมา บรรยากาศจึงอึมครึม

แล้วกลายเป็นว่าอิชูก้า ต้องเป็นฝ่ายพูดปลอดบลัดว่า ไม่เป็นไร ตอนนี้บลัดไม่ได้ทำอย่างนั้นแล้ว ไม่เป็นไรหรอก บลัดจึงได้คลายสีหน้าลงมาบ้าง





แล้วอิชูก้าก็รีบเปลี่ยนเรื่อง เพื่อไม่ให้บลัดรู้สึกไม่ดี แล้วก็นึกถึงตอนที่เจอกับบลัดที่ยังติดอยู่ในน้ำแข็ง แล้วจึงเพิ่งสงสัยว่า แล้วตอนนั้นบลัดออกมาได้ยังไง (ทุกคนยังจำได้มั้ย ว่าบลัดออกมาได้ยังไง) อิชูก้าถามมาได้แค่นี้ บลัดก็เริ่มซีดแล้ว เพราะไม่อยากให้ใคร (โดยเฉพาะอิชูก้า) รู้ ว่าตัวเองร้องไห้ แล้วน้ำตาที่ออกมายังเป็นอัญมณีแห่งหยาดน้ำตา ซ้ำยังเอาไปช่วยอิชูก้าอีกต่างหาก

แล้วอิชูก้าก็นึกถึงว่า หรือว่าบลัดเจออัญมณีแห่งหยาดน้ำตาแล้ว แล้วจึงออกมาได้ แล้วตอนนี้อัญมณีนั่นอยู่ไหนล่ะ ยิ่งอิชูก้าถาม บลัดยิ่งซีด (5555) ตอนนี้เองที่บลัดปฏิญาณกับตัวเองว่า เป็นตายร้ายดีอย่างไร ก็ให้ใครรู้เรื่องนี้ไม่ได้ แล้วบลัดก็รีบพูดตัดบท ประหนึ่งรำคาญที่อิชูก้าถามมาก








อิชูก้าที่ถูกบลัดตัดบทด้วยท่าทีเหมือนโมโห กลับยิ้มแย้มรู้สึกดี เพราะรู้สึกว่าการที่บลัดมีท่าทีโมโห ก็ยิ่งเหมือนมนุษย์เข้าไปใหญ่ ซ้ำช่วงนี้บลัดยังยิ้มมากขึ้นกว่าเมื่อก่อน เหมือนมนุษย์ไม่มีผิด

แต่แล้วอิชูก้าก็สังเกตเห็นว่าภายในกลุ่มปิศาจที่ตามมา เหมือนจะมีอะไรผิดปกติ แล้วก็สะกิดบลัดอีกครั้ง บลัดที่ตอนแรกว่าจะไม่สนใจ แต่ทนแรงรบเร้าจากอิชูก้าไม่ไหว จึงตัดสินใจเข้าไปดู (คนเดียว ให้อิชูก้ารอ)

บลัดมาพบว่า พวกปิศาจนั้นกำลังรุมล้อมเซลกี้อยู่ (จำกันได้มั้ยเอ่ย) พวกปิศาจที่เห็นบลัดเข้ามา ก็รีบฟ้องทันทีว่าพวกตนพบว่านักบวชคนนี้แอบตามบลัดมา แล้วขออนุญาตฆ่านักบวชคนนี้

บลัดรีบสั่งว่าห้ามฆ่า ซึ่งสร้างความแปลกใจทั้งกับปิศาจที่เป็นลูกน้อง และตัวเซลกี้เองยิ่งนัก แต่บลัดก็ยังย้ำคำสั่งเดิมอย่างหนักแน่นว่าห้ามฆ่า

แล้วบลัดก็เข้าไปคุยกับเซลกี้ว่าลูกประคำที่นำมาด้วยนั้นให้ทิ้งไปซะ แล้วอธิบายเพิ่มว่า เพราะพวกนักบวชชอบพกของที่มีเวทย์ที่ปิศาจไม่ชอบนั่นแหละ และหากทิ้งไปแล้ว ก็จะไม่มีปิศาจมาทำอะไรหรอก

แต่เซลกี้ที่เป็นนักบวชที่ระแวงปิศาจ จะยอมทิ้งเครื่องป้องกันง่ายๆ หรือ เซลกี้จ้องมองบลัดอย่างช่างใจ แต่เมื่อบลัดย้ำอีกครั้งว่า หรือว่าคิดว่าตัวคนเดียวจะสามารถเอาชนะปิศาจทั้งหมดนี้ได้ เซลกี้จึงตัดสินใจทำตามที่บลัดว่า




เมื่อเซลกี้ยอมทิ้งสร้อยประคำแล้ว บลัดก็ทำท่าจะรีบพาเซลกี้ออกไปทันที แต่กลุ่มปิศาจทักท้วงไว้ ว่าไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ฆ่าเสีย ซึ่งบลัดก็หันกลับไปบอกว่า เขาเป็นแขกของฉัน ห้ามแตะต้อง แล้วรีบลากเซลกี้ออกมาทันที




เหตุการณ์ทั้งหมดนี้อยู่ในสายตาของไนท์ด้วย ซึ่งพฤติกรรมของบลัดนี้ สร้างความไม่พอใจให้กับบรรดาปิศาจ และเป็นการตอกย้ำความเจ็บปวกให้กับไนท์ และย้ำถึงเรื่องที่บลัดสัญญากับอิชูก้าว่าจะไม่ฆ่ามนุษย์อีก แล้วไนท์ก็หยุดอารมณ์โกรธของปิศาจที่มาฟ้องด้วยการบอกว่า หากอยากให้หัวหน้าโกรธ ก็ลองดูสิ ซึ่งทุกคนหยุดโดยทันที เพราะไม่มีใครอยากให้บลัดโกรธ (เพราะน่ากลัวมาก)

เซลกี้ที่จู่ๆ ก็โดนบลัดลากออกมา (แม้จะได้เข้าช่วยไว้ก็เถอะ) ก็โวยวายไปตลอดทาง จนบลัดทนรำคาญไม่ไหว จึงหันมาพูดคุยตอบคำถามด้วย ว่าที่พาออกมา เพราะอยากให้เซลกี้อยู่เป็นเพื่อนอิชูก้า เพราะบลัดจะเดินทางไปคนเดียว และไม่ไว้ใจที่จะให้อิชูก้าอยู่คนเดียว ดังนั้นเซลกี้มาจังหวะนี้ เหมาะพอดี

เมื่อเซลกี้ได้ยินดังนั้นก็สงบลง เพราะให้อยู่เป็นเพื่อนกับอิชูก้าก็สมเหตุสมผลดี จึงตามบลัดไปหาอิชูก้าโดยดี บลัดที่วางใจแล้วก็บอกอิชูก้าว่าจะไปคนเดียว แล้วจากไปพร้อมรอยยิ้มแล้วว่าจะรีบกลับมา




พฤติกรรมทั้งหมดของบลัด ทำเอาเซลกี้อึ้ง ไหนจะไม่ฆ่าตนเอง (ทำใจไว้แล้วว่าถูกฆ่าแน่) แล้วยังเป็นห่วงมนุษย์ ซ้ำยังยิ้มได้แบบนี้อีก ไม่เห็นจะเหมือนปิศาจเลย ทั้งหมดนี้ สร้างความกังขาให้ยิ่งนัก

เมื่อเหลืออิชูก้าและเซลกี้กันตามลำพัง อิชูก้าก็ถามว่าเซลกี้มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง เซลกี้ก็เล่าว่าเพราะว่าไม่สามารถสลัดเรื่องของปิศาจตนนี้ออกจากหัวได้ เลยตามมา อิชูก้าที่ได้ยินก็ถามต่ออย่างไร้เดียงสาว่า รักหรอ (555) เซลกี้ก็อึ้งไป แล้วอธิบายว่า เพราะว่าปีศาจตนนี้ไม่เห็นเหมือนกับปิศาจเลย และก่อนที่อิชูก้าจะตอบอะไร อิชูก้าก็ย้ำกับเซลกี้ว่า บลัด ชื่อ "บลัด" ขอให้เซลกี้เรียกเป็นชื่อสิ (ที่ผ่านมาเซลกี้เรียกแค่ปิศาจๆ ไม่เคยเรียกชื่อ) ทำให้เซลกี้มีคำถามในใจต่อว่า ปิศาจจำเป็นจะต้องมีชื่อด้วยหรือ

แล้วทั้งคู่ก็ยังคงพูดถึงเรื่องบลัด อิชูก้าพูดถึงบลัดด้วยท่าทียิ้มแย้มว่าเหมือนมนุษย์ แล้วก็เริ่มนึกถึงว่ากว่าบลัดจะกลับมาน่าจะหิว น่าจะไปหาลูกไม้มารอบลัดกลับมา ทำเอาเซลกี้งงอีก เพราะปกติแล้วปิศาจไม่กินอาหารธรรมดาเหมือนมนุษย์ แต่อิชูก้าก็ยังย้ำอีกว่าบลัดกินอาหารธรรมดาเหมือนๆ ที่มนุษย์กินเหมือนกัน (เพราะนายนั่นแหละ สอนเขากิน)

ว่าแล้วอิชูก้าก็จะไปเก็บลูกไม้ทันที ทำเอาเซลกี้รีบวิ่งตามแทบไม่ทัน (เพราะไม่ควรปล่อยให้อยู่ตามลำพัง ในบริเวณที่มีปิศาจพลุกพล่าน) ในขณะที่ทั้งคู่ออกมาเก็บลูกไม้ ก็บังเอิญแอบเห็นและแอบได้ยินกลุ่มปิศาจพูดคุยกัน ใจความพูดถึงบลัดที่เดินทางไปทำภาระกิจตามพันธะสัญญา โดยถามไถ่กันว่า คิดว่าบลัดจะจัดการกับพลังลึกลับโดยสำเร็จแล้วกลับมาหรือเปล่า และพูดถึงพันธะสัญญาที่ว่าพวกตนนั้นจะไม่สามารถเข้าใกล้มนุษย์ (อิชูก้า) นั้นได้ จนกว่าจะเสร็จสิ้นพันธะสัญญา (อิชูก้าเพิ่งรู้เรื่อง) แต่แล้วก็มีพูดต่อว่า โอกาสที่บลัดจะทำสำเร็จนั้นไม่มีแต่แรกแล้ว เพราะว่าพลังลึกลับที่บลัดไปจัดการนั้น มันเป็นผนึกของวัดที่ปิศาจไม่สามารถทำลายได้ และผนึกนั้นเป็นผนึกที่คอยล่อให้ปิศาจเข้าไปหา

แปลว่าไนท์หลอกให้บลัดทำพันธะสัญญาในสิ่งที่ไม่สามารถทำได้นั่นเอง อิชูก้าที่ได้ยินเรื่องแล้วจะทำอย่างไรดี เมื่อมารู้เรื่องตอนที่บลัดเดินทางไปจัดการแล้ว โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังจะต้องเจอกับอะไร

บลัดจะเจอกับอะไรกันแน่ แล้วอิชูก้าที่แอบได้ยินเรื่อง จะทำอย่างไรต่อไป

to be continue

[oa_ko]

ความเดิมตอนที่แล้ว ไนท์ขอให้บลัดทำพันธะสัญญาเข้าไปจัดการกับพลังงานลึกลับที่คอยรบกวนพวกปิศาจในกลุ่ม โดยแลกกับการไม่เข้าใกล้อิชูก้า และระหว่างที่บลัดเข้าไปในป่าเพื่อทำภาระกิจดังกล่าว อิชูก้าที่อยู่กับเซลกี้ แอบได้ยินพวกซาฮะพูดคุยกันถึงตัวตนที่แท้จริงของพลังลึกลับที่ว่า ว่าเป็นสิ่งที่วัดสร้างขึ้นมา โดยมีผนึกอยู่หนาแน่น

บลัดที่เริ่มเข้าใกล้เป้าหมาย รู้สึกได้ถึงพลังงานที่คอยล่อลวงปิศาจให้เข้าไปใกล้ยิ่งขึ้น ซึ่งบลัดตระหนักเป็นอย่างดีว่าเป็นสิ่งที่ไม่ชอบมาพากลอย่างแน่นอน แล้วบลัดก็เดินเข้าไปใกล้มากยิ่งขึ้น จนได้พบกับใจกลางของพลังงานลึกลับ ซึ่งเป็นดาบที่ปักอยู่ และมีเวทย์ผนึกอยู่ล้อมรอบ ณ ตอนนี้บลัดรู้แล้วว่า ไนท์น่าจะหลอกในตนมาจัดการกับกับดักของวัด ซึ่งเป็นกับดับที่คอยล่อลวงปิศาจและดูดกินพลังงานจนตาย




ด้านซาฮะที่ยังคงไม่รู้ตัวว่าอิชูก้าแอบฟังอยู่ ยังคงพูดต่อไปว่าแท้จริงแล้ว สิ่งที่ไนท์ขอให้บลัดไปทำนั้น ไนท์ประเมินแล้วว่าบลัดไม่มีทางทำได้ หากเป็นดังนั้นแล้ว บลัดจะต้องกลับมาเพื่อขอแก้พันธะสัญญา ซึ่งเท่ากับเป็นการทำให้บลัดจะต้องกลับมาเป็นหัวหน้าให้กับกลุ่มอีกครั้ง (เพราะทำพันธะสัญญาในครั้งนี้ไม่ได้) แต่หากบลัดสามารถทำได้สำเร็จ ก็เป็นประโยชน์ต่อกลุ่มปิศาจอยู่ดี

เมื่ออิชูก้าฟังมาถึงตอนนี้ก็ทนไม่ไหว พูดโพร่งออกมาว่า พันธะสัญญาที่ว่านั้นจะต้องเป็นโมฆะ ไม่มีผล เพราะเท่ากับว่าไนท์หลอกให้บลัดทำพันธะสัญญาในสิ่งที่ไนท์ก็รู้ว่าบลัดไม่มีทางทำได้นี่นา แต่เมื่อซาฮะได้ยินอิชูก้าพูดว่าไนท์โกหกบลัด ทั้งๆ ที่ บลัดยอมทำพันธะสัญญาอย่างง่ายดาย เพราะว่าบลัดเชื่อใจไนท์ แต่ไนท์กลับเล่นตุกติก ถึงตอนนี้ซาฮะก็เกิดน้ำโห ไม่สนใจว่าตนเองนั้นถูกผูกพันธะไว้ว่าไม่สามารถเข้าใกล้อิชูก้าได้ ยื่นมือเข้าไปประหนึ่งจะบีบคออิชูก้า (แขนของซาฮะได้รับผลของเวทย์ไปด้วย) พร้อมทั้งถามว่า อย่างอิชูก้าจะมาเข้าใจอะไรไนท์ (คนที่รอคอยให้บลัดกลับมาอยู่ตลอดเวลา ตั้งแต่ 60 ปี ที่แล้ว) จะมาเข้าใจอะไรถึงความรู้สึกของพวกตนเอง



แต่ก่อนที่เรื่องราวจะเลยเถิด คีซ (โผล่มาหายทีแล้ว แต่เพิ่งมีบท ปกติจะอยู่กับซาฮะ ประหนึ่งเลี้ยงต้อยซาฮะ 55555 เราก็จิ้นไปนั่น) ก็เข้ามาคว้ามือของซาฮะออก พร้อมทั้งดุว่า ซาฮะตั้งใจจะทำอะไร อยากเสียแขนไปหรือไง พร้อมทั้งรีบลากซาฮะออกไป



อิชูก้าที่โดนสตั้นไปด้วยคำถามของซาฮะเมื่อกี้ พอเห็นทั้งหมดจะถอยกลับไป ก็รีบวิ่งตามมาแล้วคว้ามือซาฮะข้างที่มีแผลขึ้นมาแล้วก้มลงเลีย ซาฮะที่ตกใจและไม่เข้าใจการกระทำของอิชูก้า ก็รีบกระชากมือออก พร้อมถามว่าอิชูก้าตั้งจะใจทำอะไร




แต่แทนที่จะตอบ อิชูก้า กลับบอกว่า ความรู้สึกของไนท์และความรู้สึกของพวกปิศาจนั้น ตนเองไม่เข้าใจเลยสักนิดเดียว ปิศาจทุกคนก็อึ้งบวกงง วิ่งมาบอกแบบนี้ จะมาหาเรื่องกันหรือไง แต่เปล่าเลย อิชูก้า นั้นซึนบริสุทธิ์ คือไม่เข้าใจจริงๆ ก็บอกว่าไม่เข้าใจ แล้วก็รู้ตัวว่าอาจจะผิดที่ไม่เข้าใจ แต่ว่าตนเองจะพยายามเก็บกลับไปคิดให้มากกว่านี้ ซาฮะที่อึ้งอยู่และไม่รู้จะว่าอย่างไร ได้แต่ตอบรับว่าอืม แล้วเซลกี้ที่วิ่งตามมา ก็มาตามอิชูก้าออกไป



มาถึงตอนนี้ซาฮะเลิกโกรธแล้ว เพราะโกรธไม่ลง เข้าใจว่าอิชูก้าน่าจะโง่จริง (5555) และระหว่างที่กำลังโดนคีซบ่น ซาฮะก็สังเกตว่าแผลที่มือตนเองนั้นหายสนิทแล้ว (น้ำลายอิชูก้ารักษาแผลได้ แต่ยังไม่มีใครรู้นอกจากเจ้าตัวและบลัด)

ด้านบลัด ระหว่างที่กำลังพยายามหาวิธีจัดการกับกับดักของวัด ก็รู้สึกได้ว่ามีใครเข้ามาใกล้ ซึ่งก็เป็นอิชูก้ากับเซลกี้ที่ตามมาเพื่อจะมาบอกความจริงกับบลัด แต่ระหว่างที่เซลกี้เผลอคิดอะไรอยู่แป็บนึง อิชูก้าก็ร่วงหล่นลงไปในหลุมเล็กๆ แต่ก็ได้แผลใหญ่มาที่ขา แต่เจ้าตัวหาได้รู้สึกรู้สาอะไรไม่ มีแต่เซลกี้ที่วิ่งหน้าตื่นมาดูแผล บลัดที่ออกมาดู ก็หน้าตื่นที่อิชูก้าได้แผลใหญ่เช่นกัน



เมื่ออิชูก้าเห็นบลัด ก็จะรีบบอกทันทีว่าเป็นกับดักของวัด แต่บลัดหาได้สนใจไม่ ตอบกลับอย่างนิ่งๆ ว่ารู้อยู่แล้ว แล้วอุ้มอิชูก้าขึ้นมา (เซลกี้ได้แต่มองดู เพราะทำอะไรไม่ทันบลัดเล้ย) แล้วบลัดก็ฉีกแขนเสื้อออกมาส่งให้เซลกี้ช่วยห้ามเลือดให้อิชูก้า (ไม่ทำเองเพราะกลัวใช้แรงมากเกินไป) (พฤติกรรมในการดูแลอิชูก้าของบลัด ทำให้เซลกี้ค่อยๆ ศึกษาบลัดในอีกแง่ ที่นอกเหนือจากในสิ่งที่ตัวเองคิด)

เมื่อห้ามเลือดแล้วเรียบร้อย เจ้าตัวที่ไม่มีท่าทีว่าจะเจ็บหรือทุกข์ร้อนใดๆ เลย ก็มองแผลแล้วบอกออกมาว่าช่างเป็นแผลที่ตัดเรียบสวยดีจัง ได้ยินเจ้าตัวที่มีแผลพูดออกมาแบบนี้ ทั้งบลัดและเซลกี้ก็โวยวายถึงความไม่ทุกข์ร้อนของอิชูก้าออกมาด้วยท่าทีเหมือนกันเด๊ะ จนอิชูก้าคิดในใจว่าคู่นี้เขาเหมือนกันจัง



แล้วระหว่างที่เซลกี้กำลังมองหาว่าจะไปหาน้ำสะอาดมาเช็ดแผล พร้อมหาสมุนไพร ด้านบลัดกับอิชูก้าก็กำลังต่อรองกันอย่างดุเดือด ด้วยบทสนทนาที่เซลกี้ไม่รู้เรื่อง

อิชูก้า : คุณเซลกี้ยังอยู่ตรงนี้อยู่เลยน่ะ
บลัด : แล้วไง

แล้วทั้งคู่ก็จูบกันต่อหน้าต่อตาเซลกี้ แล้วเซลกี้ก็สตั้น ช๊อคไปหลายวิ (5555)






เท่านั้นยังไม่พอ บลัดที่ผละปากออกมาแล้ว ค่อยๆ ก้มลงเลียแผลให้กับอิชูก้าอีก ตอนนี้เซลกี้ละลายไปกันเลยทีเดียว






ทั้งหมดนี้ เป็นการรักษาแผล โดยบลัดจูบอิชูก้า เพื่อเอาน้ำลายอิชูก้า แล้วมาเลียให้ที่แผลต่อ (แต่เซลกี้ละลายไปแล้ว 5555) แม้แรกๆ อิชูก้าจะเขินๆ นอยด์ๆ ที่เกิดเหตุการณ์ต่อหน้าเซลกี้ แต่พอเห็นบลัดเลียแผลตัวเองอย่างเอร็ดอร่อย ก็กลับรู้สึกดียิ้มแย้มดีใจที่บลัดชอบ มาถึงตอนนี้ เซลกี้น้ำตาไหลพรากกันแล้ว




แต่แล้วบลัดก็สังเกตเห็นว่าบริเวณผนึกอาคมที่ถูกเลือดของอิชูก้าเข้า ค่อยๆ จางหายไป

กลับมาทางด้านของกลุ่มปิศาจ ซาฮะเมื่อกลับมาถึงกลุ่ม ก็มาสารภาพผิดกับไนท์ว่าตอนนี้อิชูก้ารู้เรื่องแล้ว เพราะตนเอง แต่ไนท์ไม่ถือโกรธ เพราะถึงอย่างไรอิชูก้าก็คงไม่สามารถทำอะไรได้อยู่ดี แต่ซาฮะกลับเก็บเอาคำพูดของอิชูก้าที่ว่าบลัดยอมทำพันธะสัญญาด้วยเพราะเชื่อใจมาคิดมาก แล้วถามไนท์ออกมา แต่กลับมาปิศาจตนหนึ่งพูดออกมาว่าหาใช่เพราะเชื่อใจหรอก แต่คงเป็นเพราะหัวหน้า (บลัด) อ่อนแอแล้วขี้ขลาดลงต่างหาก พร้อมแสดงออกถึงความไม่เชื่อมั่นในตัวบลัด และไม่ต้องการบลัดกลับมาเป็นหัวหน้าอีกแล้ว ถึงขนาดที่พูดว่าหากหัวหน้ากลับมา ตัวเองก็อาจจะออกจากกลุ่ม ซึ่งก็มีปิศาจบางตนมีคล้อยตามแนวความคิดนี้เช่นกัน

ซาฮะที่ตั้งท่าจะโวยวายกลับ แต่ถูกไนท์ห้ามไว้ซะก่อน (ไนท์จัดการเอง) แล้วไนท์ก็พูดโต้ตอบว่า หากใครอยากจะออกจากกลุ่ม ตนเองก็ไม่มีปัญหาหรอก แต่นั่นก็เท่ากับว่า ปิศาจที่ออกจากกลุ่มไปแล้ว จะต้องกล้าพอที่จะเรียกชื่อดั้งเดิมของบลัดด้วย หรือไม่ใช่ (เพราะไม่ได้ถือบลัดเป็นหัวหน้าแล้ว) (ที่ผ่านมาปิศาจในกลุ่มทุกตนจะเรียกบลัดว่าหัวหน้า ไม่มีใครเรียกชื่อเลย) แล้วพูดย้อนไปอีกว่า ขนาดที่บอกว่าหัวหน้าอ่อนแอและขี้ขลาด แต่ตอนที่ถูกหัวหน้าตะโกนใส่ครั้งนั้น ก็เห็นกระโดดหลบกันทุกคน แล้วไนท์ก็พูดส่งท้ายว่า ใครอยากจะออกจากกลุ่มให้รีบออกไปซะ ก่อนที่จะโดนฆ่า

ก่อนที่สถานการณ์จะตึงเครียดไปมากกว่านี้ ทันใดนั้นก็มีเสียงดังจากในป่า (ที่ที่บลัดเข้าไป) ทำให้ทุกคนรีบตามเข้าไปดูทันที ด้วยไม่เข้าใจว่าบลัดทำอะไรไปกันแน่

to be continue.....

ปล. แม้จะเริ่มไม่ว่าง เพราะเพิ่งเปิดเทอม แต่ห้ามใจไม่ไหว ก็ใจมันรัก   

[oa_ko]

ความเดิมตอนที่แล้ว

ไนท์หลอกให้บลัดทำพันธะสัญญาให้เข้าไปจัดการกับกับดักของวัดซึ่งใจกลางเป็นดาบที่ถูกล้อมรอบด้วยผนึกของวัด แลกกับความปลอดภัยของอิชูก้า

ซึ่งในขณะที่บลัดรู้ตัวแล้วว่าจะต้องจัดการกับกับดักของวัดและกำลังหาทางจัดการกับผนึก เพื่อเข้าไปดึงดาบ แต่อิชูก้าก็ตามมาซะก่อน และบังเอิญได้แผล

บลัดที่บังเอิญเห็นว่าเลือดของอิชูก้าสามารถล้างผนึกของวัดได้ จึงเกิดไอเดียในการจัดการกับผนึก แล้ววิ่งกลับเข้าไปในถ้ำอีกครั้ง โดยมีอิชูก้าและเซลกี้วิ่งตาม

เมื่อเซลกี้ที่ตามเข้ามา เห็นดาบและผนึก ก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นสิ่งที่ทางวัดสร้างขึ้น ซ้ำยังเป็นผนึกที่กล้าแกร่งมาก จึงได้เตือนว่าบลัดไม่มีทางจัดการกับผนึกระดับนี้ได้หรอก

แต่บลัดกลับตอบว่าหากเรื่องแค่นี้ไม่สามารถจัดการได้ คงไม่สามารถอยู่มาได้ 200 ปี หรอก (รู้อายุบลัดแล้วจ้า 200 ปี จ้า)  แล้วบลัดก็ร่ายเวทย์ให้เลือดของอิชูก้า (ที่ไม่รู้ว่าเอาติดมาตอนไหน) กลายเป็นผลึก แล้วกระจายไปตามจุดต่างๆ ของผนึก แล้วก็ร่ายเวทย์อีกครั้ง

ซึ่งในการคลายผนึกนี้ บลัดจะต้องใช้พลังเป็นอย่างมาก จนเซลกี้เตือนว่าหากยังคงทำต่อไป จะตายเอาได้ จนอิชูก้านึกเป็นห่วง แต่ในที่สุดบลัดก็สามารถคลายผนึกได้ จนสามารถเข้าถึงดาบที่ปักอยู่ได้

แต่ทันทีที่มือของบลัดสัมผัสถูกด้ามดาบ เพื่อที่จะดึงออก ดาบก็สูบพลังของบลัดทันที



จังหวะหน้าสิ่งหน้าขวานนี้ เซลกี้ที่อยู่ในเหตุการณ์ ก็เกิดคำถามว่าบลัดเสี่ยงชีวิตเพื่ออะไร เพื่อรักษาพันธะสัญญา? เพื่อปกป้องอิชูก้า? แต่ที่เซลกี้ถูกสอนมาว่าปิศาจเป็นสิ่งที่ไม่ทำอะไรเพื่อคนอื่น แต่ทำเพื่อรักษาชีวิตตนเท่านั้น แล้วสิ่งที่บลัดทำคืออะไร ตอนนี้เองที่เรารู้ว่าความเชื่อเรื่องปิศาจของเซลกี้ทั้งหมด มาจากการที่ถูกปลูกฝังมาในฐานะนักบวช



ด้านพวกไนท์ที่ได้ยินเสียง ที่เกิดตอนบลัดคลายผนึกได้ก่อนหน้านี้ ได้วิ่งตามมาดูจนถึงในถ้ำ ด้วยความไม่อยากเชื่อว่าบลัดจะสามารถจัดการกับผนึกของวัดได้ โดยเมื่อใกล้ถึงถ้ำ อักขระที่เป็นสัญลักษณ์ของพันธะสัญญาก็จางหายไป แปลว่าอย่างไรกันแน่?

และเมื่อทุกคนเข้ามาภายในถ้ำได้ทั้งหมดแล้ว สิ่งที่ปรากฏต่อสายตาของทุกคนคือ บลัดสามารถดึงดาบออกมาได้แล้ว




แล้วถ้ำก็เริ่มถล่ม (เพราะผนึกทั้งหมดถูกทำลายลง) แต่ในจังหวะที่ทุกคนคิดว่าแย่แล้ว ถูกถ้ำถล่มทับแน่ แต่กลายเป็นว่า รอบๆ ทุกคน มีบาเรียป้องกันอยู่ ดังนั้นทุกคนจึงไม่ได้รับอันตรายใดๆ จากถ้ำถล่มเลย




บลัดที่เห็นทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า ก็ประกาศก้องว่า พันธะสัญญาถูกดำเนินการแล้วเรียบร้อย

บรรดาปิศาจที่ยืนอึ้ง ประจักษ์แล้วว่าบลัดสามารถเอาชนะกับดักของวัดได้ ก็กู่ร้องอย่างดีใจ ในความสำเร็จและความแข็งแกร่งของหัวหน้า (บลัด) แทนที่จะเสียใจที่ไม่เป็นไปตามแผนในตอนแรก (ที่ว่าหลอกล่อบลัดให้ทำพันธะสัญญาที่บลัดไม่มีทางทำได้ เพื่อบังคับให้บลัดกลับมาเป็นหัวหน้า) ซึ่งก็สร้างความประหลาดใจให้กับบลัด




อิชูก้ากับเซลกี้ที่เห็นท่าทีของพวกปิศาจก็งงๆ ไม่เข้าใจว่าหลอกล่อเขามา แต่พอเขาทำสำเร็จก็กลับดีใจกัน แต่พอเห็นท่าทีที่ดีใจของพวกปีศาจ ก็ได้แต่เพียงถอนหายใจว่าเอาเถอะ ดีใจกันก็ดีแล้ว




และก่อนหน้านี้ มีปีศาจบางคนในกลุ่ม คิดว่าบลัดอ่อนแอลงและขี้ขลาด (จากการที่อยู่กับมนุษย์) แต่เมื่อมาเห็นความแข็งแกร่งของบลัด ณ ตอนนี้ (และความเท่ห์) ก็หลงใหลโดยทันที (ด้วยสีหน้าเคลิบเคลิ้ม 5555) แม้ว่าจะถูกคนข้างๆ ประชดว่า ไม่ออกจากกลุ่มแล้วรึไง แต่ตอนนี้กำลังตกหลุมบลัดอยู่ เลยไม่ได้ยินใดๆ ทั้งสิ้นแล้ว




ท่ามกลางบรรยากาศรื่นเริง คีซ ก็หลบมุมอยู่กับไนท์ พูดคุยถึงพวกปิศาจที่เริงร่า ว่าคงลืมกันไปแล้ว ว่าการที่บลัดทำสำเร็จ เท่ากับพวกตนเองพ่ายแพ้ แต่ไนท์กลับบอกว่า ก็ช่วยไม่ได้ เพราะ ณ วินาที ที่บลัดดึงดาบออกมา ก็เป็นการประจักษ์แล้วว่าบลัดยังคงแข็งแกร่ง และพวกตนเองนั้นคงทำอะไรนอกจากนี้ไม่ได้อีกแล้ว (ประหนึ่งยอมแพ้ เรื่องจะพาบลัดกลับมา แต่ด้วยสีหน้าประหนึ่งว่า ความหลงใหลและพักดีที่ไนท์มีต่อบลัด ยังคงไม่คลายลง แต่ทำอะไรไม่ได้แล้ว)




เซลกี้ที่เห็นบรรดาปิศาจมีท่าทีเริงร่าดีใจกัน ก็ยังคงมีคำถาม (เยอะจริง พ่อคนนี้) ทำไมปีศาจจึงมีท่าทีที่เหมือนมนุษย์ ปิศาจคือสิ่งที่ดำมืด ที่มืดมิดที่สุด ไม่ใช่สิ่งที่พระเจ้าสร้าง แต่ทำไมตอนนี้ ปิศาจที่อยู่ต่อหน้าเซลกี้ จึงมีท่าทีดีใจ หัวเราะ และยิ้มแย้ม เหมือนกันมนุษย์

ในขณะที่เซลกี้เปรยออกมาคนเดียว ใกล้ๆ กันนั้น มีอิชูก้า และซาฮะ ได้ยินเข้า

ซาฮะที่ได้ยินนักบวชพูดถึงพวกตนเองเช่นนั้น แต่กลับไม่ได้ว่าอะไร เพราะรู้อยู่แล้วว่า ก็นักบวชนี่น่ะ ปกติมองพวกตนเป็นสิ่งของอยู่เลย ชิน เลยไม่ได้โมโหหรือกล่าวอะไรออกมา

แต่กลับเป็นอิชูก้าที่ท้วงเซลกี้ว่า พวกปิศาจไม่ใช่สิ่งของน่ะ ทุกคนมีชีวิต ร้องไห้ได้ หัวเราะเป็น บางครั้งก็ทำสิ่งที่ไม่ดี ก็เหมือนๆ มนุษย์เรานั่นล่ะ แล้วยังสอนเซลกี้ที่ปกติ เรียกแต่ "ปิศาจ" ๆ ว่า ทุกคนก็มีชื่อน่ะ ชื่อเป็นสิ่งที่ไว้ใช้เรียกกัน ดังนั้นเซลกี้ควรจะเรียกพวกเขาด้วยชื่อ

แล้วยังรีบแนะนำอีกว่า ตอนนี้ตัวเองรู้จักชื่ออยู่สามคน พร้อมทั้งชี้ให้ดู โดยคนแรกคือไนท์ คนที่อยู่กับไนท์คือคีซ และอีกคนคือซาฮะ (เจ้าตัวได้ยินบทสนทนาทั้งหมด) ซึ่งพอซาฮะได้ยินว่าอิชูก้ากำลังพูดถึงตัวเองก็สะดุ้ง แล้วอิชูก้าก็บอกเซลกี้ว่า ซาฮะ เวลายิ้มแล้วน่ารักมาก




ซาฮะ ที่ได้ยินอิชูก้าบอกว่าตัวเองน่ารัก ก็หันไปถามคีซที่อยู่ข้างๆ ว่าตัวเองน่ารักมั้ย (คีซสตั้นท์ไปกับคำถาม 5555) คีซก็อ้ำๆ อึ้งๆ แล้วตอบว่าอืม น่ารักมาก ซาฮะที่ได้คำตอบก็ยิ้มแป้นแล้น ดอกไม้บานทันที แต่แล้วก็รีบวิ่งไปหาไนท์ คีซก็น้ำตาตกไป ใช่ซิ ไนท์คือที่หนึ่งนี่ (55555)




เซลกี้ที่ตอนนี้เริ่มเหนื่อยกับคำถามของตัวเอง (ชั้นก็เหนื่อยย่ะ) ก็นั่งลงแล้วเล่าให้อิชูก้าฟังว่า ตนเองนั้น ตั้งแต่เด็กก็ถูกสอนมาว่า ปิศาจคือสีดำ วัดและนักบวชคือสีขาว ปิศาจทำร้ายและฆ่ามนุษย์ นักบวชต้องกำจัดปิศาจเพื่อช่วยมนุษย์ แต่ตอนนี้ปิศาจที่เจอ กลับไม่เหมือนกับที่คิด และที่ถูกสอนมา ตอนนี้เลยไม่เข้าใจว่าอย่างไหนคือถูกต้องกันแน่

อิชูก้าที่นั่งรับฟังอย่างโดยดี ก็มีคำถามว่า ทำไมไม่มองให้เป็นสีเทา มองเป็นสีขาวกับสีดำมากๆ เข้าจะตาลายเอาน่ะ มองให้เป็นสีเทาดีกว่ามั้ย (ประโยคนี้ เป็นข้อคิดที่ติดตัวมาตั้งแต่ได้อ่านครั้งแรก และไม่เคยลืม)






เซลกี้ที่เครียดและจริงจังกับเรื่องนี้มาตั้งนาน แต่อิชูก้ากลับตอบให้เป็นเรื่องสีและตาลายด้วยความซื่อ เหมือนเป็นเรื่องง่าย แต่ก็ทำให้เซลกี้เลิกเครียดและหลุดหัวเราะออกมาได้ เหมือนกับเรื่องที่เครียดมาตั้งนาน จริงๆ มันก็ไม่ได้ยากอะไร แค่มองให้เป็นสีเทาก็หมดเรื่อง

และไม่เพียงแต่เซลกี้ที่ขำ พวกซาฮะ ที่ได้ยินก็หลุดขำ ออกมาในความซื่อและบื้อของอิชูก้าเหมือนกัน
(ซึ่งเหมือนพวกปิศาจ จะเริ่มชอบอิชูก้าขึ้นมาบ้างแล้ว)

เมื่อความวุ่นวายทั้งหมดจบลง บลัดและอิชูก้าก็กลับเข้ามาที่บ้านพัก แล้วบลัดก็ชวนอิชูก้าว่า พรุ่งนี้เรากลับ "บ้าน" กัน (ทุกๆ ที่ ที่อยู่ด้วยกัน เป็น "บ้าน" ได้หมด) แล้วอิชูก้าก็นึกขึ้นได้ว่าบลัดน่าจะหิว ก็ขอตัวออกไปหยิบลูกไม้ที่เก็บมา เพื่อมาให้บลัดกิน ระหว่างที่อิชูก้าออกไปเอาผลไม้ จู่ๆ บลัดก็รู้สึกถึงความผิดปกติของร่างกาย เมื่ออิชูก้ากลับมา ก็พบว่าบลัดสลบล้มลงไปแล้ว เกิดอะไรขึ้นกับบลัดกันแน่

แต่ท่ามกลางสติที่รางเลือนของบลัด และอิชูก้าที่ประคองบลัดอยู่ บลัดกลับรู้สึกว่าได้กลิ่นที่ช่างหอมหวานเหลือเกิน


เกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของบลัดกันแน่

หรืออิชูก้าจะโดนบลัดกินซะแล้ว

to be continue.....

[oa_ko]

ความเดิมตอนที่แล้ว (หายไปนาน)

หลังจากที่บลัดฝืนดึงดาบที่ถูกใช้เป็นแก่นของข่ายเวทย์ของวัดแล้ว และได้แยกย้ายกลับที่พักที่พักอยู่กับอิชูก้าตามลำพัง แล้วจู่ๆ บลัดก็ล้มลงไป

ณ ตอนใหม่นี้

ฉากเฟดเรื่องกลับมาที่ไนท์ ที่หลังจากที่บลัดแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งที่ยังคงมีอยู่เฉกเช่นกับอดีต ไนท์ก็อยู่ในอารมณ์ประหนึ่งเหมือนคนอกหัก แต่ยังรักอยู่ ไนท์ซึ่งใช้ความพยายามทุกทางในการที่จะดึงให้บลัดกลับมาเป็นหัวหน้าดังเดิม แม้แต่การใช้วิธีดั่งคนขี้โกงกับบลัดก็ตาม แต่เมื่อบลัดสามารถฝ่าฟันอุปสรรคได้ ไนท์ก็ต้องยอมตัดใจ แต่ก็ช่างยากเย็นเหลือเกิน เมื่อต่อหน้าไนท์ บลัดยังคงงดงามและแข็งแกร่ง

ส่วนทางด้านเซลกี้ เมื่อเหตุการณ์สงบ ก็แยกตัวออกมา เพราะบลัดมอบดาบให้กับเซลกี้ ด้วยเหตุผลว่าเป็นดาบของวัด ดังนั้นเซลกี้จึงจะกลับวัดเพื่อไปรายงานว่าเขตแดนได้ถูกทำลายลงแล้ว และในด้านความรู้สึกของเซลกี้ ที่ก่อนหน้านี้อยู่ในความสับสนว่าปีศาจดีหรือไม่ดีกันแน่ ณ ตอนนี้ก็ปลอดโปร่งขึ้นมาก จากที่เห็นว่าปีศาจอย่างบลัด ก็มีอารมณ์และความรู้สึกไม่ต่างไปจากมนุษย์




ด้านอิชูก้า หลังจากกลับมาจากห้องครัว มาพบบลัดไม่ได้สติอยู่ แม้จะตกใจ แต่ก็ค่อยๆ เข้าไปสัมผัสตัวบลัดเพื่อดูว่าบลัดเป็นอะไร แต่ก็ต้องสะดุ้งตกใจ เพราะตัวของบลัดเย็นมาก ก็เข้าใจว่าบลัดคงเป็นหวัดแน่นอน ดังนั้นจะต้องรีบทำให้อุ่น แต่เมื่อหันไปหาเตาผิง ก็พบว่าไร้ไม้ฟืนที่ใช้จุดไฟ ดังนั้นแล้วต้องรีบออกไปหาไม้มาจุดไฟ


ในขณะที่กำลังเก็บไม้อยู่ อิชูก้าก็เหลือบไปเห็นซาฮะอยู่แถวๆ นั้น อิชูก้าก็รีบพุ่งเข้าใส่ซาฮะอย่างรวดเร็ว ซาฮะและคีซที่ได้ยินเสียงอิชูก้าเรียกก็สะดุ้งตกใจ แล้วรอฟังว่าอิชูก้ามาเรื่องอะไรกันแน่

เมื่อถึงตัวซาฮะ อิชูก้า ก็รีบบอกทันทีว่าบลัดเป็นหวัด จะต้องทำยังไงดี

ซาฮะและคีซที่ได้ยินอาการจากที่อิชูก้าเล่า กลับตอบอย่างนิ่งๆ ว่าบลัดไม่ได้เป็นอะไรหรอก ไม่ได้ป่วย ปกติเวลาหลับ ร่างกายจะใช้พลังงานน้อย อุณหภูมิก็จะเย็นลง

แต่อิชูก้าก็ยังเอ๊ะ ปกติเวลานอนบลัดตัวอุ่นจะตาย (ประโยคนี้ซาฮะก็คิดลึกไปล่ะ 555)




แล้วอิชูก้าก็ได้คำอธิบายเพิ่ม ปกติปีศาจจะสามารถควบคุมอุณภูมิร่างกายได้ บลัดคงควบคุมอุณภูมิร่างกายตัวเอง เพื่อให้อิชูก้าอุ่นล่ะมั้ง

แต่ตอนนี้ที่บลัดตัวเอง คงเพราะบลัดน่าจะไม่ได้สติอยู่ เพราะกระบวนการปกป้องร่างกายของบลัดเอง ตามสัญชาตญาณปกติของปีศาจแล้ว ซึ่งจะมีกลไกในการปกป้องตัวเอง ดังนั้นปีศาจจะไม่สามารถฆ่าตัวตายหรือทำอันตรายกับตนเองได้ เพราะสัญชาตญาณที่ว่า ยิ่งบลัดเป็นปีศาจสายเลือดบริสุทธิ์ (อิชูก้าเพิ่งรู้ตอนนี้) สัญชาตญาณที่ว่าจะยิ่งเข้มข้นกว่าปีศาจปกติโดยทั่วไปด้วยซ้ำ

แล้วตอนที่ดึงดาบออกมา บลัดคงใช้พลังในร่างกายมากเกินไป ตอนนี้สัญชาตญาณในการปกป้องตัวเอง เลยทำให้บลัดหมดสติไป

เกิดอะไรขึ้นกับบลัดกันแน่ to be continue....

[oa_ko]

อิชูก้าที่รู้แล้วว่าแท้จริงแล้วบลัดไม่ได้เป็นอะไร เพียงแค่ร่างกายสูญเสียพลังไปมาก ด้วยสัญชาตญาณในการปกป้องตนเองของปิศาจ บลัดจึงเสมือนกับอยู่ในสภาพนิทรา แต่อิชูก้าก็ยังคงเฝ้าบลัดอยู่ด้วยความเป็นห่วง

ด้านไนท์ที่จมอยู่กับความคิดตนเอง จนสุดท้ายแล้วก็ตัดสินใจว่า หากบลัดเลือกหนทางเช่นนี้ ตนเองควรจะฆ่าบลัดเสีย

ในระหว่างค่ำคืนนั้น เมื่ออิชูก้าหลับไปแล้ว แต่บลัดกลับตื่นขึ้นมาในสภาพไร้สติ มีเพียงสัญชาตญาณของปิศาจเท่านั้น บลัดซึ่งได้กลิ่นเลือดอันหอมหวานอยู่ใกล้ๆ จึงค่อยๆ ใช้เล็บที่ยาวออกมา กรีดผิวอิชูก้าเล็กน้อย ด้วยอยากลิ้มรสเลือดอันหอมหวานนั้น






แต่ก่อนที่จะเกิดอะไรเกินเลยไปกว่านี้ บลัดก็ได้สติขึ้นมา และรับรู้ว่าตนกระทำอะไรลงไป ก็ได้แต่ช๊อคและตื่นกลัวว่าตนเองที่ไร้สติจะทำอะไรอิชูก้า คนที่สำคัญสำหรับตัวเองที่สุด








(จังหวะเดียวกับที่ไนท์กำลังจมอยู่กับความคิดตัวเอง (ส่วนตัวรู้สึกว่าคม เลยเอามาด้วย) ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ทั้งบลัดและไนท์ ก็คือปีศาจ ไม่สามารถจะกลายไปเป็นมนุษย์ได้ ไม่ว่าตอนนี้บลัดจะเหมือนมนุษย์เท่าไรก็ตามแต่)

แล้วร่างกายของบลัดก็ส่งสัญญาณออกมาว่ากำลังจะเข้าสู่ภาวะที่กลายเป็นปิศาจโดยสมบูรณ์ โดยร่างกายของบลัดกลายกลับไปอยู่ในสภาพปีศาจผมยาว



บลัดที่เริ่มรู้ตัวแล้วว่ากำลังจะพ่ายแพ้ให้แก่สัญชาตญาณภายในของตัวเอง จึงได้ดูดพลังงานจากอัญมณีทั้งหมดที่มีอยู่ เพื่อให้ตนเองครองสติให้ได้นานที่สุด แล้วตัดสินใจออกห่างจากอิชูก้าโดยทันที

ประจวบเหมาะกับที่ไนท์ มาวนเวียนอยู่แถวที่พักของบลัดและอิชูก้า และไนท์ก็ได้พบกับบลัดในสภาพร่างกายที่กำลังจะกลายเป็นปิศาจเต็มตัว






บลัดที่ได้จังหวะเจอไนท์พอดี จึงขอร้องให้ไนท์ช่วยดูแลให้อิชูก้าลงไปที่อยู่บ้านอย่างปลอดภัย โดยฝากบอกให้อิชูก้าไปหาราพันเซลก่อน ส่วนตัวเองจะยังคงอยู่ที่นี่ก่อน และยังไม่ทันที่ไนท์จะรับปาก และบลัดเดินจากไป บลัดก็ทรุดตัวลงซะก่อน ไนท์ที่รีบเข้ามาดูอาการ ก็ต้องตกใจยิ่งนัก เมื่อพบอักขระสัญลักษณ์แห่งพันธะสัญญา (ประหนึ่งคำสาป ที่บังคับให้ต้องทำตามเงื่อนไขที่ตกลงไว้) ซึ่งจะเป็นอื่นไปไม่ได้นอกเสียจากว่าบลัดได้สาปตนเองไว้ แต่เพื่ออะไร และเงื่อนไขคืออะไรนั้น บลัดไม่ตอบ เพียงแค่สั่งไว้สั้นๆ ว่าห้ามตามมา

ไนท์ที่เห็นว่าบลัดร่างกายช่างอ่อนแอยิ่งนักในตอนนี้ แต่แล้วมันเพราะอะไรกันล่ะ แล้วไนท์ก็นึกย้อนไปได้ว่า หรือเพราะบลัดสูญเสียพลังจากการดึงดาบของวัดออกมา

ซึ่งอาจจะด้วยความรู้สึกผิดว่าเป็นเพราะตนเอง บลัดจึงอ่อนแอเยี่ยงนี้ จึงได้ตัดสินใจหยุดบลัดไว้ โดยการโผเข้ากอดจากทางด้านหลัง แล้วกล่าวสิ่งที่ตนตัดสินใจออกมาว่า ให้บลัดฆ่าและกินตนเองเถอะ เพื่อที่บลัดจะได้มีพลังงาน และกลับมาแข็งแรงดังเดิม (ทั้งๆ ที่ตอนแรกว่าจะมาฆ่าเขา)






บลัดไม่ตอบรับสิ่งที่ไนท์เสนอ ซ้ำยังออกคำสั่งให้ไนท์ไปบอกต่อว่า นับแต่นี้ไป ห้ามทุกคนเข้าใกล้ตนเอง




ซึ่งยิ่งเท่ากับตอกย้ำความรู้สึกของไนท์แล้ว สำหรับบลัด ตัวตนของไนท์คือสิ่งที่บลัดปฏิเสธ สร้างความผิดหวังให้แก่ไนท์เพิ่มขึ้นอีก

แต่แท้จริงแล้ว เบื้องหลังที่ไนท์ไม่รู้คือ บลัดไม่อยากฆ่าใครทั้งสิ้น และเมื่อสักครู่ ที่ไนท์เข้าใกล้บลัด ทำให้บลัดเกือบจะละเมิดพันธะสัญญาที่ทำไว้กับตนเองแล้ว (แต่ก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าเงื่อนไขคืออะไร) ณ ตอนนี้บลัดกำลังจะถูกสัญชาตญาณเข้าครอบงำ ซึ่งหากบลัดไม่ได้กินสิ่งมีชีวิตอื่น (มนุษย์หรือปิศาจด้วยกัน) เพื่อให้ร่างกายกลับมามีพลังดังเดิมแล้ว บลัดจะต้องอยู่ในสภาวะหลับ เพื่อให้ร่างกายใช้พลังงานน้อยที่สุด และฟื้นฟูตนเอง ซึ่งอาจจะต้องใช้ระยะเวลาหลายปี (แต่ถ้ากินคน ก็จะได้พลังงานกลับมาเลย)

ด้วยที่บลัดไม่อยากฆ่าใคร จึงเลือกที่จะไปหลับตามลำพัง

เมื่อบลัดได้สถานที่จะเข้าสู่สภาวะนิทราแล้ว ก็ได้ทำการติดต่อกับไวด์ เพื่อที่จะจัดการกับพันธะสัญญาเดิมกับไวด์ เรื่องการมาเอาอัญมณีให้เรียบร้อย เพราะตนเองนั้นคงไม่สามารถเอาอัญมณีกลับไปให้ไวด์ด้วยตนเองได้ในขณะนี้ แล้วฝากฟังไว้ว่าเงินค่าอัญมณีนั้น ให้กับอิชูก้าได้เลย







เมื่อคุยธุระกันเรียบร้อย ไวด์ก็ใช้เวทย์กลับที่พักของตนโดยทันที ด้วยสภาพของบลัดที่ไวด์เห็น ได้แต่ทำให้ไวด์คิดว่า คู่ของบลัดคงถึงเวลาแล้วสิน่ะ การที่ปิศาจจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุข มันจะไม่สามารถเป็นไปได้เชียวหรือ ประหนึ่งว่าไวด์นั้นเฝ้ามองดูบลัดและอิชูก้า เปรียบกับคู่ของตนเองกับราพันเซล ด้วยหวังว่าจะสามารถใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขได้




เมื่อจัดการกับธุระทุกอย่างเสร็จสิ้น บลัดก็ต้องต่อสู่กับสัญชาตญาณของตัวเองอย่างหนัก เพื่อควบคุมตัวเองให้ได้มากที่สุด เพื่อจะได้ไม่ทำร้ายใคร โดยเฉพาะอิชูก้า คนสำคัญกับบลัดและทำให้บลัดมีความสุขที่สุด



เมื่อถึงเวลาเช้า อิชูก้าที่ตื่นขึ้นแล้วพบว่าบลัดไม่อยู่ ก็คิดว่าบลัดคงออกมาใกล้ และเดี๋ยวคงกลับเข้ามา และก็พบว่าหน้าตนเองนั้นมีแผลอยู่ แต่หาตกใจใดๆ ไม่ แล้วอิชูก้าก็ค้นพบวิธีในการใช้น้ำลายตนเองรักษาแผลให้กับตนเองได้ โดยการเอานิ้วแตะน้ำลายแล้วมาป้ายแผล (ก่อนหน้านี้บลัดเป็นคนรักษาให้ โดยการจูบเพื่อเอาน้ำลายอิชูก้าแล้วมาเลียให้)

แล้วทันใดนั้น ไนท์ก็มาหาอิชูก้าเพื่อมาบอกข้อความที่บลัดฝากไว้ แต่อิชูก้าไม่ยอมกลับไปก่อนตามที่บลัดบอกไว้ ยืนยันว่าจะรอบลัดกลับไปด้วยกัน ด้วยคิดว่าเดี๋ยวบลัดก็คงกลับมา แต่ไนท์กลับบอกความจริงที่ทำให้อิชูก้าตกใจยิ่งนัก ว่ากว่าบลัดจะกลับมาก็คงอย่างน้อยๆ สิบปี

อิชูก้าที่ได้ยินดังนั้นก็เอ๊ะใจได้ทันทีว่าอาการของบลัดต้องหนักหนามากแน่ๆ เลย แล้วคาดคั้นคำอธิบายเพิ่มเติมจากไนท์

ไนท์ที่รู้สึกอิจฉาอิชูก้ายิ่งนัก ที่ได้เป็นคนสำคัญของบลัด แต่ตนเองกลับถูกบลัดบอกว่าไม่ให้เข้าใกล้ อีกทั้งความรู้น้อยอกน้อยใจและเศร้าโศกเสียใจ นับต้องแต่ที่ต้องมองดูบลัดถูกจับไปเมื่อ 60 ปี ก่อน ณ ตอนนี้ความเศร้าโศกเสียใจนั้นได้ถูกเก็บไว้ จนปะทุออกมา ว่าถ้าเพียงแต่ไม่มีอิชูก้าสักคนทุกอย่างคงไม่เป็นแบบนี้

สำหรับไนท์แล้ว อิชูก้าคือคนสำคัญสำหรับบลัดมาก ถึงขนาดว่าบลัดยอมสาปตนเอง (ทำพันธะสัญญากับตนเอง) คงเพราะเพื่อไม่ให้อิชูก้าได้รับอันตราย ยิ่งตอกย้ำว่า มนุษย์ผู้นี้ คือคนสำคัญของหัวหน้า (บลัด)







อิชูก้าที่เห็นอาการของไนท์ที่ปะทุความเศร้าโศกออกมา พร้อมทั้งน้ำตาที่รินไหล ก็ตัดสินใจโผเข้าโอบกอดปลอบไนท์ แล้วกล่าวว่า การต้องร้องไห้กับตัวเองนั้น หนาวเหน็บเกินไป ซึ่งก็ทำให้ไนท์ได้สัมผัสความอบอุ่นของอิชูก้าเป็นครั้งแรก

แต่แล้วอิชูก้าก็ตัดสินใจว่าจะไปตามบลัด จึงถามกับไนท์ว่าบลัดอยู่ที่ไหน ไนท์ที่โอบกอดความรู้สึกอิจฉาอิชูก้ามานาน ถึงกับอาสาจะพาอิชูก้าไปหาบลัด ด้วยเจตนาว่าหากอิชูก้าไปหาบลัดตอนนี้ จะต้องถูกบลัดที่ไม่มีสติกินอย่างแน่นอน

เมื่อตัดสินใจกันได้แล้ว อิชูก้า ก็กล่าวย้ำกับไนท์ว่าบลัดจะต้องไม่เป็นไรแน่นอน แล้วบอกต่อด้วยใบหน้ายิ้มแย้มว่า เพราะว่าหากบลัดได้กินตนเองแล้ว บลัดจะต้องหายดี และอิชูก้าจะไม่ปล่อยให้บลัดต้องเป็นอะไรไปอย่างแน่นอน

ณ ตอนนี้ ไนท์รู้แล้วว่าเจตนาที่อิชูก้าจะไปหาบลัด เพื่อให้บลัดกินตัวเอง





ด้านบลัด ยิ่งเวลาผ่านไป บลัดยิ่งต้องต่อสู้กับตัวเองที่คอยร้ำร้องบอกให้กินอิชูก้ามากยิ่งขึ้น ซึ่งบลัดก็ต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการต่อต้านเสียงในหัว ถึงขั้นทำร้ายตนเอง เพื่อจะได้ควบคุมตนเองไม่ให้กลับไปกินอิชูก้า พร้อมทั้งนึกถึงอิชูก้าว่า สิ่งที่สำคัญที่สุด นอกจากอิชูก้าแล้วจะมีอะไรอีก




to be continue....

บลัดพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่กลับไปกินอิชูก้า
แต่อิชูก้ากำลังจะพาตัวเองมาให้บลัดกิน

[oa_ko]

ระหว่างทางที่ไนท์พาอิชูก้าไปหาบลัด บังเอิญซาฮะก็มาเห็นเข้า และด้วยความสงสัยว่าทำไม 2 คน ที่ไม่น่าจะอยู่ด้วยกันได้ ถึงมาอยู่ด้วยกัน และกำลังจะไปไหน ซาฮะจึงแอบตามมา

ไนท์เองที่ยังไม่เข้าใจในพฤติกรรมของอิชูก้า ก็ถามย้ำว่าอิชูก้าเข้าใจจริงๆ หรือไม่ว่ากำลังทำอะไรอยู่ อิชูก้าก็ตอบและพูดคุยด้วยใบหน้าแจ่มใส ยิ้มแป้นแล้น ว่ารู้ตัวเองดีว่ากำลังทำอะไรอยู่ ตนเองนั้นชอบบลัดมาก และไม่กลัวความตาย เพราะแตกแรกเดิมทีแล้ว ตนเองก็อายุไขสั้นอยู่แล้ว และตอนแรกที่ไปพบบลัด เพราะตั้งใจจะไปตายอยู่แล้ว แล้วอิชูก้าก็นึกถึงก่อนหน้านี้ ที่คุณป้าที่เลี้ยงดูอิชูก้ามาเสียไป แล้วทิ้งให้อิชูก้าอยู่คนเดียว ซึ่งอิชูก้าก็นึกถามตัวเองมาตลอดว่า ทำไมตนเองถึงยังมีชีวิตอยู่ เมื่อต้องสูญเสียคนสำคัญไป

และตอนนี้อิชูก้ามั่นใจว่า ตนเองสามารถช่วยชีวิตบลัดได้ ด้วยการให้บลัดกินตัวเอง (แต่แรกที่ตามบลัดมา ก็บอกไว้อยู่แล้วว่าให้บลัดกินตัวเองได้)

ซาฮะที่แอบฟังจนพอรู้เรื่อง ก็รีบออกมาห้ามทั้งคู่ โดยย้ำกับอิชูก้าว่าอิชูก้ากำลังไปตาย แต่อิชูก้ากลับตอบว่าตนเองนั้นไม่กลัวความตาย และอีกอย่างตอนนี้ตัวเองก็คือซอมบี้อยู่แล้ว (เขาเชื่อย่างนั้น ซ้ำยังโชว์หลักฐานว่าตนเองไม่มีชีพจรอีกต่างหาก)

สุดท้ายแล้วอิชูก้าก็แยกตัวเดินทางเข้าไปหาบลัดต่อจนได้

เหลือไนท์ ซึ่งซาฮะ ก็หันไปถามทันทีว่าไนท์รู้ตัวหรือไม่ว่ากำลังทำอะไร ถ้าอิชูก้าตาย บลัดจะต้องเสียใจมาก และไนท์ก็จะต้องถูกบลัดเกลียดด้วย ซึ่งไนท์ก็ตอบว่ามันเป็นทางเดียวที่จะทำให้บลัดดีขึ้นได้ ดังนั้นแล้ว แม้จะต้องถูกบลัดเกลียดก็ตาม เพราะไนท์ไม่สามารถทนให้บลัดอ่อนแอ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าการหลับของบลัดจะต้องใช้เวลากี่สิบปีกันแน่









เมื่อไม่มีใครฟังซาฮะเลย สุดท้ายซาฮะก็ต้องร้องไห้กลับไปฟ้องคีซ (ซึ่งก็ไม่รู้ว่าคีซจะช่วยอะไรได้ 555)


อิชูก้าที่เดินเข้ามาในหุบเขาลึกขึ้นเรื่อยๆ จนพบกับปลายผมสีทองของบลัด (อิชูก้าจำได้) ที่ยาวออกมา อิชูก้าจึงรีบเข้าไปด้วยท่าทางดี้ด้า อยากเจอบลัดในลุคผมยาวสยายงดงาม แต่สิ่งที่อยู่ตรงหน้าของอิชูก้ากลับไปบลัดที่ไม่ได้สติอยู่ และมีบาดแผลทั่วทั้งตัว ซึ่งเกิดจากการที่บลัดอาละวาดเพื่อพยายามควบคุมตัวเอง






แล้วอิชูก้าก็ค่อยๆ เข้าไปใกล้ สำรวจดูบาดแผล ตอนนี้เองที่อิชูก้าตระหนักถึงอาการของบลัด

และด้วยความรู้สึกของบลัดอย่างแรงกล้า และความปรารถนาที่ไม่ต้องการให้บลัดตาย อิชูก้าจึงค่อยๆ กระซิบบอกบลัดว่า อาหารพร้อมแล้วน่ะ





ด้านไนท์หลังจากที่แยกตัวออกมาแล้ว ก็วนเวียนคิดถึงแต่คำพูดของอิชูก้าและซาฮะ และย้อนทวนถึงพฤติกรรมของบลัด จนคิดตระหนักขึ้นมาได้ว่า บลัดนั้นถึงขนาดยอมให้ตนเองตายได้ เพื่อให้อิชูก้าปลอดภัย




แล้วไนท์ก็ต้องต่อสู้กับความรู้สึกของตนเอง ว่าตนเองนั้นไม่เสียใจกับสิ่งที่ทำไป เพราะอย่างไรตนเองก็เกลียดอิชูก้าอยู่แล้ว กับความรู้สึกอบอุ่นที่สัมผัสได้จากอิชูก้า

บลัดเองก็ค่อยๆ ได้สติขึ้นมา เพื่อพบว่าอิชูก้านั้นอยู่ตรงหน้าตนเอง และในขณะที่บลัดกำลังประติดประต่อเรื่อง อิชูก้าก็ค่อยๆ จูบสัมผัสริมฝีปากบลัด เพื่อรักษาบาดแผลที่ริมฝีปากให้ แล้วค่อยๆ สิ้นสติในอ้อมแขนของบลัด

ณ ตอนนี้เอง ที่บลัดพบแล้วว่า ด้วยมือของตนเองได้สร้างบาดแผลฉกรรณ์ไว้ที่หลังของอิชูก้า

ท่ามกลางสติอันรางเลือน เพราะเสียเลือด อิชูก้า ก็กลับมาได้สติเพราะเสียงของไนท์ ที่เปลี่ยนใจกลับเข้ามาช่วยอิชูก้า และเมื่ออิชูก้าหันกลับไปมองทางบลัด ก็พบว่า บลัดอยู่ในอาการช๊อคและน้ำตารินไหล จากนั้นบลัดก็กรี๊ดร้องคร่ำครวญด้วยความเสียใจ ดังก้องไปทั้งผืนป่า

"ทำไมจึงไม่รู้ ว่าสิ่งสำคัญที่สุดอยู่ในอ้อมแขนนี้"








และด้วยอำนาจเวทย์ของบลัดที่ปะทุพลังออกมาจากความเศร้าโศกเสียใจ ก็เกิดสายฟ้ารอบตัวบลัด และพลังอำนาจส่งผลให้หุบเขาโดยรอบถล่ม ปิดกั้นให้บลัดอยู่ตามลำพัง โดยที่ไนท์ก็รีบอุ้มอิชูก้าออกมาโดยทันที






เมื่อออกมาพ้นบริเวณที่หุบเขาถล่ม ไนท์ก็ถามถึงบาดแผล แต่อิชูก้า ณ ตอนนี้ ตระหนักดีแล้วถึงผลของการกระทำของตนเอง

"บาดแผลนี้ ไม่เจ็บเลย เพราะคนที่เจ็บคือบลัด บาดแผลนี้คือบาดแผลของบลัด และคนที่ทำให้เกิดบาดแผลนี้ คือตัวอิชูก้าเอง"






to be continue...

ปล. เส้นเรื่องตอนนี้มันช่างลึกซึ้ง เม้าท์มอยอะไรไม่ออก อ่านตอนนี้ทีไร ก็ยังประทับใจทู้กกกกที