ผมขอนอกเรื่องหน่อยละกันครับ
หลายวันก่อนผมนั่งรถไปใต้ดินสถานีสีลม ตอนประมาณสองทุ่มกว่าๆพอผมเดินลงไปถึงชานชะลา ผมก้มองเห็นผู้ชายคนหนึ่งลักษณะผมว่าก็น่ารักดีนะครับ สเปคผมเลยละยืนพิงกับราวกั้นบันไดเลื่อนที่จะลงไปอีกชานชะลาหนึ่ง ห่างๆกันประมาณสองเมตรกว่าๆ มีผู้ชายอีกสองคนแบกอุปกรณ์พวกกล้องถ่ายรูป
ผมก็มองผุ้ชายคนนั้นสองสามครั้งที่หันหน้าไป เพราะไม่รู้ว่า ผุ้ชายอีกสองคนมาด้วยกันป่ะ เลยไม่ค่อยกล้า ผมรถไฟมาเนี่ย ผมก็เดินเข้าไปนั่งฝั่งหนึ่งตรงกลางพอดี ผู้ชายคนนั้นเดินเข้ามาแล้วจะนั่งตรงข้ามผมแต่เค้าก็ไม่ได้นั่งประมาณว่าเดินมากำลังจะถึงละ แต่ผุ้ชายสองคนนั้นมานั่งก่อน (แอบเซ็ง) เค้าเลยนั่งชิดประตูทางออกเลย ส่วนที่นั่งข้างผมก็มีคนมานั่ง พอรถออกไปผมก็มองเค้านะครับ เค้าก็มองมาบ้างแต่ไม่มาก ผมเป็นคนประเภทไม่ค่อยจะยิ้มหรือแสดงให้เห็นว่ากูสนใจมึงนะ แค่มองแบบทั่วๆไปอ่ะคับ
สักพักคนนั่งข้างผมลุกออกไป เท่านั้นแหละครับเค้าก็ย้ายที่นั่งมานั่งข้างผมทันที ไอ้ผมก็คิดในใจเอาไงดีว่ะ อีกไม่กี่สถานีจะลงละ และยิ่งตอนนั้นผมรีบจะไปขึ้นรถให้ทันที่นครชัยแอร์เพราะรถออกเกือบๆ สามทุ่มคือมองเวลาแล้วแบบว่าถ้าถึงจตุจักรเนี่ยมีเวลาอีก20 นาทีรถออก ตลอดเวลาที่นั่งจะชวนไอ้กระผมก้ไม่กล้า เพราะมองยังไงผู้ชายอีกสองคนกับเค้าก็น่าจาด้วยกัน ผมก้ได้แต่นั่งไปแอบมองไปบ้าง เคยคิดนะคับแม่งยื่นมือถือไปขอเบอรเลยดีมะ ไม่กล้าอีก ไอ้ครั้นจะลงดันลงสถานีเดียวกันอีก ผมก็เฮ้ยท่าทำท่าทางเดินรอมันเนี่ยแล้วคุย กุตกรถแน่ๆ เลยตัดสินใจแม่งไม่คุยก็ได้ว่ะ ต้องรีบกึ่งเดินกึ่งวิงไปขึ้นแทกซี่ให้เร็ว
เลยอยากถาม พสมช ว่าถ้าเจอเหตการณ์แบบนี้จะทำอย่างๆไร และถ้าเกิดเจอคนที่ชอบว่ะ แต่มองไม่ออกว่าเป็นแบบเราป่ะว่ะจะเข้าไปคุยไงดี ขอความเห็นทีครับ ผมเป็นแบบนี้หลายรอบละ แต่แม่งป๊อดทุกที
อันของสูงแม้ปองต้องจิต ถ้าไม่คิดปีนป่ายจะได้หรือ
ด้วยมิใช่ของตลาดที่อาจซื้อ หรือแย่งยื้อถือได้โดยไม่ยอม
ไม่คิดสอยมัวคอยดอกไม้ร่วง คงชวดดวงบุปผชาติสะอาดหอม
ดูแต่ภุมรินทร์เที่ยวบินดอม จึงได้ออมอบกลิ่นสุมาลี
(คัดจากบทพระราชนิพนธ์ในรัชกาลที่ 6)
ไม่เดินหน้าหาโอกาส แล้วจะคอยให้ฟ้าประทานมาให้เหรอครับ?
ถ้าถูกตาต้องใจกันในลักษณะนี้ ผมจะใช้วิธีมองแล้วยิ้มให้เพื่อหยั่งดูท่าทีก่อน
คนไทยยิ้มให้กันไม่แปลกหรอกครับ แต่ต้องเป็นยิ้มจากใจอย่างมั่นใจนะครับ
ไม่ใช่ยิ้มแหย ๆ หรือยิ้มเขิน ๆ หรือยิ้มไปก้มหน้าหลบตาไป
ถ้าดูท่าทีแล้ว เขามีไมตรีตอบรับค่อยขยับเข้าไปทำความรู้จัก
โดยผมจะถามเรื่องดินฟ้าอากาศทั่ว ๆ ไปก่อน เพื่อดูคำตอบว่าเป็นยังไง
สมควรรุกต่อมั้ย? หรือไม่คุณก็ลองใช้วิธีดึกดำบรรพ์ที่ยังนำมาใช้ได้ดีอยู่
คือ "ถามทาง" ก็เสกสรรค์ปั้นเรื่องเอาเองนะครับว่า จะถามทางไปไหน
ไม่ลองไม่รู้ คุณไม่ได้เสียอะไรนี่ครับ นอกจากเสียยิ้ม
ถ้าคุณไม่เข้าไปทำความรู้จัก คุณก็ไม่ได้รู้จักเขาอยู่ดี
แต่ถ้าลองกล้าที่จะเปลี่ยน กล้าที่จะทำอะไรที่ออกนอกกรอบที่เราวางไว้ซะบ้าง
คุณอาจเจอรักแท้ที่ตามหามานานก็ได้ ใครจะรู้ล่ะครับ