รัก....แรกพบ ตอนพิเศษ....หึง อัพ ( จบแล้วย้ายได้เลยค่ะ)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: รัก....แรกพบ ตอนพิเศษ....หึง อัพ ( จบแล้วย้ายได้เลยค่ะ)  (อ่าน 1815 ครั้ง)

ออฟไลน์ Kickkick

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 8
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
 :mew1: :mew1:
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-08-2016 21:00:53 โดย Kickkick »

ออฟไลน์ Kickkick

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 8
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
ตอนที่1.....พบ

     คุณเคยเชื่อเรื่องรักแรกพบบ้างมั้ย ผมเป็นคนนึงที่เชื่อมาตลอดแต่จนถึงตอนนี้ผมอายุ28ปีเข้าไปแล้วผมยังไม่เคยเจอรักแรกพบของผมเลย

     "ปีใหม่!"

     "อะไร! จะเรียกเสียงดังทำไมนักหนาฮะไอ้เมล์ เรียกเบาๆก็ได้ยิน" ผมหันไปตอบเพื่อนร่วมงานของผมอย่างรำคาญเต็มที จะเรียกอะไรดังขนาดนั้นอยู่ใกล้กันแค่นี้แท้ๆ

     "ได้ยินอะไรของมึง กูเรียกมึงจนคอจะแตกอยู่แล้ว ไป!อย่ามัวแต่มาเถียงกูหัวหน้าเรียกประชุมแล้ว" อะไรของมันเนี่ยผมยังไม่ได้พูดอะไรเลย

     "เออ ไปๆ" เฮ้อ ขี้เกียจจริงๆเลย เรียกประชุมของหัวหน้าก็คือเรียกไปด่านั่นแหละครับ

     "เอ้อแต่จะว่าไปหัวหน้าเรียกไปประชุมเรื่องอะไรวะ"

     "โอ๊ย กูละอยากจะบ้า วันๆมึงทำอะไรของมึงเนี่ย คราวที่แล้วมึงไม่ได้ฟังเลยรึไงที่หัวหน้าพูดน่ะ มึงไปฟังเองเลยถึงแล้วเนี่ย" ไอ้เมล์มันจะโวยวายไปทำไมไม่บอกก็ไม่บอกสิ มันบ้ากว่าผมอีกนะผมว่า

     " ไปฟังเองก็ได้วะ ไอ้ขี้งกแค่นี้ก็ไม่บอก" ผมได้แต่บ่นงึมงำๆอยู่คนเดียวไม่กล้าพูดดังครับเดี๋ยวไอ้เมล์มันด่าอีก
........

       "เฮ้ย!ไอ้ปี เลิกงานแล้วไปต่อที่ไหนดีวะ" นี่แหละครับชีวิตประจำวันของพวกคนโสดอย่างผม เลิกงานก็ไปเที่ยวสังสรรค์ 

       "ไปที่เดิมดีมั้ยวะ จะได้มีที่นั่งไม่ต้องไปจองโต๊ะใหม่ด้วย"

       "แต่กูว่าไปที่ใหม่ดีกว่าว่ะ กูจองโต๊ะไว้แล้วเนี่ย ไปๆ กลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเดี๋ยวกูขับรถไปรับตอนทุ่มนึง" ถ้ามันจะขนาดนี้แล้วมึงจะมาถามกูเพื่อ?

      ผมว่าผมอยากถีบคน ไอ้เพื่อนเหี้ยของผมมันพาผมมาร้านที่ขึ้นชื่อเรื่องของคนแบบนั้นๆน่ะครับ อะไรนะครับ ร้านที่ให้บริการเรื่องอย่างว่าหรอ ถ้าเป็นแบบนั้นผมว่ามันคงจะดีกว่านี้แน่ๆ ไอ้ตัวดีมันพาผมมาร้านที่เป็นแหล่งรวมของเกย์ครับ มีทุกชนิดมีทุกประเภท ผมละอย่างจะบ้า

     "มึงพากูมาทำบ้าอะไรที่นี่เนี่ยไอ้สัก" ผมถามออกไปอย่างอดไม่อยู่ มันก็รู้ว่าผมไม่ได้มีรสนิยมแบบนี้

     "ไอ้สัส สักนั่นพ่อกู มึงก็อย่าอะไรมากมายคิดซะว่ามาเปลี่ยนบรรยากาศ มึงอยากจะเจอไอ้รักแรกพบอะไรของมึงที่นี่ก็ได้ใครจะไปรู้" ดูมันตอบครับ ดูมันตอบ คนอื่นๆก็เห็นดีเห็นงามไปกับมันด้วย คือไม่ใช่ว่าผมรังเกียจหรือว่าไม่ชอบอะไรนะแต่ว่าคิดว่าตัวเองไม่ได้ชอบในทางนี้แล้วก็ไม่เคยคิดด้วย

      "เอาน่ามึงก็อย่าไปเครียด ถือซะว่ามาหาประสบกาม เอ้ย ไม่ใช่ๆ ประสบการณ์ใหม่ๆ" มึงก็พูดได้สิไอ้เมล์มึงชอบแบบนี้นี่หว่า

      "กูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"นั่งไปได้สักพักผมก็บอกพวกมันว่าผมจะไปเข้าห้องน้ำ ไม่ไหวจริงๆครับคนที่นี่รุกกันแรงเหลือเกิน ไอ้ที่มานั่งอ่อยผมอยู่ข้างๆนี่ถ้าทุบหัวผมลากเข้าถ้ำได้ก็คงทำไปแล้วแหละ

      "ช่วยด้วย ช่วยด้วย ช่วยผมด้วย" เฮ้ย! ผมว่าผมได้ยินเสียงอะไรเรียกให้ผมช่วยนะแต่มองซ้ายมองขวาแล้วก็ไม่มีใคร

      "ชะ...ช่วยผะ...ผมด้วย" คราวนี้มาแบบแผ่วๆด้วย ถึงผมจะไม่ใช่คนกลัวผีแต่ว่าถ้าเจอแบบนี้มันก็ต้องวิ่งสิครับ

      "ด..เดี๋ยว อย่า..เพิ่ง..ไป ช..ช่วยผมด้วย" แน่ะ ยังจะมีการบอกว่าเดี๋ยวอีก

      "ผีก็อยู่ส่วนผีสิ จะมาหลอกกันทำไมถ้าอยากได้ส่วนบุญเดี๋ยวพรุ่งนี้จะทำบุญไปให้" ผมก็ยังมีหน้าไปตอบมันอีกนะ แต่ผมว่ามันต้องอยากได้ส่วนบุญแน่ๆ พรุ่งนี้ผมจะไปทำบุญแต่เช้าเลยล้างซวย รักแรกพบของตัวเองก็ยังไม่เจอดันมาเจอผีหลอกอีก

      "ไม่..ไม่ใช่..ผม..ไม่ใช่ผี..ผมยัง..ไม่ต..ตาย"  แล้วผีที่ไหนมันจะบอกว่าตัวเองตายแล้ววะไม่งั้นเขาจะเรียกว่าผีหลอกเหรอ

      "ผม..ยังไม่..ตาย..จริงๆนะ.. ผมอยู่ในห้องเก็บของ ผมติดอยู่..ออกไปไม่ได้..คุณช่วยผมหน่อย ผมไหว้ล่ะ" เออดี  มีการบอกที่อยู่ของตัวเองเสร็จสรรพเลย เอายังไงดีวะ ถ้ามันเป็นคนจริงๆผมไม่ช่วยมันจะหาว่าผมไม่มีน้ำใจน่ะสิ แต่ถ้ามันเป็นผีล่ะ คิดไปคิดมาไปดูก่อนก็ได้ ถ้าเป็นผีนะผมจะแช่งให้มันไม่ได้ผุดได้เกิดเลย

     แอ๊ด

     ตุบ

     เคร้ง

     ซวยชิบ! ข้าวของที่อยู่ในตู้มันร่วงออกมาเต็มเลย แต่ว่าไม่เห็นมีใครอยู่เลยวะ

     "ไม่เห็นมีใครเลย มึงมาหลอกกูทำไมเนี่ย เดี๋ยวกูไม่ทำบุญให้เลย ไอ้ผีบ้านี่"

     "ข้าง..ล่าง มอง..ข้างล่าง" ข้างล่างๆอะไรของมัน
 
     "อะไรของมึงอีก กูไม่เล่นด้วยแล้ว เสียเวลา อยากจะหลอกอะไรก็หลอกเลยกูไม่กลัวมึงแล้ว"  ตึก ตึก อะไรมากระตุกขากางเกงผมวะ

     "ผมอยู่นี่...พาผมออกไปหน่อย...มันติด ผ..ออกไปไม่ได้" มือมีมือมากระตุกขากางเกงผมจากตู้ชั้นล่าง พอก้มลงไปดูมันมีคนอยู่จริงๆด้วยครับแต่สภาพนี่ไม่ต่างจากศพเลยเลือดเต็มตัวไปหมด

    "เฮ้ย มึง เอ่อ คุณไม่เป็นอะไรนะ" ถึงจะถามไปแบบนั้นแต่ผมว่ามันเป็นแน่ๆครับ เลือดนี่โชกไปหมดมองไม่รู้เลยว่าหน้าตาเป็นยังไง

    "ร​อแปบนึงนะ ผมจะไปตามคนมาช่วย จะเรียกรถพยาบาลมาด้วย คุณทนอีกหน่อยไหวหรือเปล่า"

     "อือ วะ...ไหว" ไม่รอคนเจ็บตอบผมก็รีบวิ่งออกไปเรียกเพื่อนผมให้มาช่วยกันแบกคนเจ็บไปหน้าร้านพร้อมกับโทรหารถพยาบาลไปด้วย

     สรุปคนเจ็บนั่นชื่อ ไวท์ครับ มาเที่ยวกับเพื่อนแต่ว่าเจอคู่อริเก่า เพื่อนมันก็เลยชิ่งหนีไปก่อน ปล่อยให้มันโดนยำอยู่คนเดี๋ยวแล้วก็วิ่งไปหลบในห้องเก็บของในห้องน้ำนั่นแหละครับ
.......

     วันนี้ผมมาโรงพยาบาลตั้งแต่เช้าเพื่อที่จะมาเยี่ยมคนเจ็บก่อนที่จะไปทำงาน ไวท์เป็นคนตัวเล็กๆเตี้ยๆแต่ขาวสมชื่อ ผมมาที่โรงพยาบาลนี่เกือบทุกวัน ถึงจะไม่รู้ว่าทำไมต้องมาก็เถอะ

     "อะ สวัสดีครับ มาแต่เช้าเลยนะครับ" คนเจ็บที่เมื่อกี้นั่งเหม่ออยู่บนเตียงหันมาทักทายด้วยประโยคเดิมๆพร้อมด้วยรอยยิ้มเต็มหน้า ผมชะงักไปนิดเพราะรอยยิ้มนั่น แต่ก็แค่นั้นแหละครับเพราะผมก็ได้แต่พยักหน้ากลับไปไม่รู้ว่าจะตอบอะไร แต่ที่รู้แน่ๆคือผมรู้สึกเหมือนกำลังตกหลุมรักรอยยิ้มนั่นเข้าเต็มๆเลย

    "จะว่าไปคุณรู้ชื่อผมแล้ว แต่ผมยังไม่รู้ชื่อคุณเลยนะครับ" จริงด้วยสิผมยังไม่ได้บอกชื่อผมให้ไวท์รู้เลย

    "สวัสดีครับ ผมชื่อปีใหม่ ยินดีที่ได้รู้จักอย่างเป็นทางการนะครับ" รักแรกพบของผม

          จบตอน...พบ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 28-07-2016 15:33:09 โดย Kickkick »

ออฟไลน์ Kickkick

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 8
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
Re: พบ จีบ รัก ความรักของผม
«ตอบ #2 เมื่อ26-07-2016 23:04:25 »

อ่านแล้วช่วยแนะนำให้ด้วยนะคะถ้ามีข้อผิดพลาดอะไรต้องขออภัยด้วยจริงๆค่ะเพราะเป็นนิยายเรื่องแรก
ขอให้ทุกคนมีความสุขกับการอ่านนะคะ

ออฟไลน์ Kickkick

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 8
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
Re: รัก...แรกพบ ตอนที่2
«ตอบ #3 เมื่อ27-07-2016 15:13:28 »

ตอนที่2.........จีบ

          “แหม่ๆ หน้าบานปากจะฉีกถึงหูเลยนะมึง คนมีความรักมันก็งี้แหละเนอะพวกเรา” ไอ้เมล์เจ้าเก่าเจ้าเดิมพูดขึ้น จะว่ามันพูดก็ไม่ถูกหรอกครับต้องเรียกว่ามันตะโกนเลยจะดีกว่า

          “มีความรักบ้าบออะไรของมึงฮะไอ้เมล์” นั่นสิความรักบ้าบออะไรของมัน ผมที่เป็นเจ้าของประเด็นยังไม่รู้เรื่องเลย จริงๆนะเชื่อผมสิ

          “แน่ะๆ อย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่องครับน้องปีใหม่ ได้ข่าวว่าไปเฝ้าเช้าเฝ้าเย็นเลยนี่หว่า”  มาแล้วครับไอ้สัก

         “ก็เด็กมันน่ารัก น่าเฝ้านี่หว่า ใครมันจะมาเหมือนพวกเราวะ โสดๆก็งี้แหละต้องมามองคนมีความรัก มีความสุขกับแฟน เฮ้อ น่าสงสารจริงๆชีวิตกู” พอกูเงียบล่ะก็เอากันใหญ่เลยนะพวกมึง จะให้ผมพูดอะไรล่ะครับในเมื่อพวกมันแต่ละคนพูดกันไม่เว้นช่องไฟเลย

         “เฮ้ย มึงคุยเรื่องอะไรกันเนี่ย บอกกูมั่งสิ ใครรักใครวะ กูอยากเสือกจริงๆนะ” มาอีกคนแล้วครับขาเสือก เสือกมันทุกเรื่องไอ้นนท์ มันเป็นพวกเรื่องชาวบ้านกูต้องรู้ทุกเรื่อง

          ไอ้เรื่องที่พวกมันคุยกันอยู่น่ะ ผมก็ยังไม่รู้เลยว่าจะเอายังไงกับชีวิตดี อย่างที่บอกไปตอนแรกผมไม่เคยคิดด้วยซ้ำว่าตัวเองจะมาชอบมาถูกใจผู้ชายด้วยกันเอง ผมเลยคิดว่าปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆผมก็มีความสุขกับชีวิตตอนนี้ดี ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ ค่อยเป็นค่อยไป ไม่ต้องไปจำกัดความว่าตอนนี้ผมกับไวท์เป็นอะไรกัน ถึงขั้นไหนแล้ว

          ปั๊ก

         “โอ๊ย มึงมาตบหัวกูทำไมฮะไอ้เมล์” ไม่รู้มันเป็นบ้าอะไรอยู่ๆก็มาตบหัวผมเฉยเลย

        “ตบเรียกสติมึงไง ไอ้นี่เหม่ออยู่นั่นแหละ คิดถึงน้องไวท์หรือไง อดทนหน่อยนะมึงอีกไม่กี่ชั่วโมงก็ได้เจอกันแล้ว ไปๆ ไปทำงาน”  ผมอยากจะรู้จริงๆว่าต่อมเสือกในร่างกายของไอ้เมล์มันมีกี่ต่อมกันแน่ เสือกมันได้ทุกเรื่อง ทุกเวลา จะไม่ให้กูมีความคิดส่วนตัวมั่งเลยรึไง

      .....

      “ปีใหม่ พรุ่งนี้ไวท์จะออกจากรงพยาบาลแล้วนะ” ไวท์โทรมาบอกผมในตอนเย็น  อ้อ ลืมบอกไป ตอนนี้ผมกับไวท์มีเบอร์โทร เฟสบุ๊ค ไลน์ หรืออะไรก็แล้วแต่ที่เขาเล่นกันแล้วนะครับ  ไม่ใช่ว่าผมอยากได้หรือไปถามเอากับไวท์ครับ แต่เป็นไอ้แก็งค์ขาเสือกนั่นครับ ทำเหมือนว่าเป็นห่วงยกโขยงกันไปเยี่ยมไวท์ถึงโรงพยาบาล แต่ที่ไหนได้แต่ละคนนี่ทำเอาผมอยากจะเอาปี๊บคลุมหัวแล้วก็บอกว่าไม่รู้จักพวกมันจริงๆ

     “สวัสดีครับ ชื่อไวท์เหรอครับ แหม่พ่อแม่ตั้งชื่อให้สมกับตัวเลยนะครับ น่ารักจริงๆเลย”  ขาเสือกคนที่หนึ่ง

    “เฮ้ยๆ อย่าบังกูสิวะ ผมชื่อหนุ่มนะครับ ไวท์น่าจะเปลี่ยนชื่อเป็นนุ่มนะครับ จะได้เหมาะกับตัวขึ้นไปอีก นุ่มนิ่มน่ากิน อีกอย่างชื่อเราจะได้คล้องกันไงครับ นุ่ม-หนุ่ม แหม่นี่มันพรมลิขิตชัดๆเลย” ขาเสือกที่สอง ไอ้หนุ่มครับ

     “เฮ้ย พอเลยๆพวกมึง ทำน้องเขากลัวหมดแล้วเนี่ยถอยออกมาๆ  แฮ่มๆ ไงครับน้องนุ่มนิ่ม เอ้ย น้องไวท์ จำพี่ได้ไหมครับเราเจอกันตอนที่ไปผับไงครับ......”  นี่พวกมันจะมาเยี่ยมคนป่วยหรือมาป่วนกันแน่เนี่ย ผมละปวดหัวกับพวกมันแต่ละคนจริงๆ ไล่ก็ไม่ยอมกลับแถมคนป่วยก็ดูจะมีความสุขกับการที่มีคนมาหาเยอะๆอีกต่างหาก

     “ปีใหม่ ปีใหม่ครับ! ได้ยินที่ไวท์พูดหรือเปล่า”  เสียงไวท์เรียกผมดังออกมาจากลำโพงของโทรศัพท์เพราะเห็นว่าผมไม่ยอมตอบกลับไปสักที

     “ได้ยินๆ ผมฟังอยู่ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมไปรับ รออยู่ที่โรงพยาบาลนั่นแหละ" ผมบอกออกไป แต่เห็นว่าไวท์เหมือนคนหัวอ่อนแบบนั้นจริงๆแล้วเป็นคนที่ดื้อเงียบแล้วก็หัวแข็งสุดๆไปเลย

       "ไม่เป็นไรหรอก ปีใหม่ทำงานไม่ใช่เหรอ ไวท์กลับเองได้จริงๆ"

       " อย่าดื้อสิ บอกว่าเดี๋ยวไปรับไง"  เห็นมั้ยผมบอกแล้วว่าเขาน่ะดื้อ ถ้าให้ผมเดานะตอนนี้เขาต้องกำลังทำหน้าทำตา ปากเล็กๆนั่นต้องกำลังยื่นอยู่แน่ๆหึหึ

        "ปีใหม่นั่นแหละดื้อ ไวท์บอกว่าไวท์กลับเองได้ ไม่ได้เป็นอะไรแล้ว แข็งแรงมากเลยด้วยตอนนี้"  หึหึ ผมได้แต่หัวเราะกลับไปก็ไม่รู้จะบอกอะไรนี่ครับ ถ้าลองเจ้าตัวว่ามาแบบนี้ล่ะก็ไม่มีทางขัดใจได้แน่ๆก็คงต้องตามใจเขาล่ะครับ

       "โอเคๆกลับบ้านดีๆแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้เลิกงานแล้วผมจะไปหาที่บ้าน"

ื       "ครับ พรุ่งนี้ถึงบ้านแล้วเดี๋ยวผมโทรหานะ" เราคุยกันอีกนิดหน่อยก็วางสายไป

      .....

       "ไอ้เมล์เลิกงานแล้วกูไปธุระนะ พวกมึงจะไปเที่ยวกันก็ไปเลย" ผมบอกไอ้เมล์ จะได้ไม่ต้องมาถามมาก

       "ไปหาน้องไวท์หรอวะได้ข่าววันนี้ออกจากโรงพยาบาลแล้วนี่หว่า"บางทีข่าวมึงนี่ก็ไวไปนะ

        "เสือก!"  ไม่มีคำไหนเหมาะกับมันมากกว่าคำนี้แล้วครับ

       "เอ้าไอ้นี่กูถามดีๆ ว่าแต่ว่าเรื่องมึงกับน้องไปถึงไหนกันแล้ววะ" 

       "เสือกสมชื่อขาเสือกจริงๆมึง เฮ้อ กูว่ากูจะจีบไวท์ว่ะ"  ผมตอบตามที่ใจผมคิด อันที่จริงผมคิดเรื่องนี้มาสักพักแล้วแหละแต่ทุกอย่างมันยังไม่ลงตัวไง

       "ฮะ! ทุกวันนี้ยังไม่ได้เรียกว่าจีบอีกเหรอ กูคิดว่ามึงเป็นแฟนกับน้องเขาแล้วด้วยซ้ำเช้าถึงเย็นถึงขนาดนั้นน่ะ" ไอ้เมล์โวยวายออกมา

       "เออๆกูไม่ยุ่งเรื่องของมึงแล้ว รีบๆจีบหน่อยก็ดีเผื่อหมาจะคาบไปแดกยิ่งน่ารักๆอยู่ โชคดีโว้ย" บอกไม่ยุ่งพร้อมอวยพร ดีมากเพื่อน

      "ขอบใจ"  ผมบอกมันกลับไป ว่าแต่ว่าผมลืมเรื่องสำคัญอะไรไปหรือเปล่านะ วันนี้ผมบอกว่าจะไปบ้านไวท์ แต่บ้านไวท์อยู่ที่ไหนล่ะ!!
.....
       
     เดี๋ยวจะมาลงตอนที่3ให้นะคะ
       
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 28-07-2016 15:34:26 โดย Kickkick »

ออฟไลน์ Kickkick

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 8
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
Re: รัก....แรกพบ ตอนที่ 3 จบ
«ตอบ #4 เมื่อ28-07-2016 17:58:36 »

บทที่ 3  รัก

       ตั้งแต่ตอนที่ตัดสินใจจบไวท์อย่างเป็นทางการ ตอนนี้ผ่านมา 2 เดือนแล้ว ผมไปรับไปส่งเขาทุกวันบางวันก็ไปนอนที่บ้านด้วยหรือไม่ก็ชวนเขามาค้างที่คอนโดของผม

     “เย็นนี้จะกินอะไรดี”  ผมถามเขาที่เอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาดูหนังที่ซื้อมาใหม่

     “อะไรก็ได้”  ดูเขาตอบสิ  เขาเป็นพวกถ้าได้สนใจอะไรแล้วอย่างอื่นก็รอไปก่อน แต่เรื่องนี้ผมรอไม่ได้ผมไม่อยากให้เขาปวดท้องอีก

     “อะไรก็ได้มันเป็นยังไงล่ะ”  ผมกวนเขากลับไป  ไวท์หันขวับกลับมามองพร้อมกับส่งค้อนวงโตมาให้ผม

    “กวนเหรอ เราตอบดีๆนะ”

    “ไม่ได้กวน ก็ถามว่าอยากกินอะไร ไวท์ตอบเองนะว่าอะไรก็ได้ เราไม่รู้จักจะไปหามาให้กินได้ไงล่ะ”  ผมกวนเขาต่อ

     “นี่เรียกว่ากวนประสาทชัดๆเลย นิสัยไม่ดี” เขาพูดแค่นั้นก็ทำปากยื่นหันกลับไปดูหนังต่อไม่สนใจผมอีกเลย หึหึ ผมทำให้เด็กดื้องอนไปแล้วล่ะ แต่ไม่เป็นไรเอาไว้คืนนี้ค่อยง้อ ตอนนี้ไปหาของกินให้เขาก่อน
     .
     .
     กินข้าวเย็นเสร็จแล้ว อาบน้ำเตรียมเข้านอนก็แล้ว แหย่ก็แล้ว เขาก็ยังไม่หายโกรธผมเลย สงสัยคราวนี้จะงอนจริงๆ

    “ยังไม่หายงอนอีกเหรอ” ผมถามพร้อมกับเอามือไปเขี่ยปากยื่นๆของเขาเล่น

    “งอนอะไร ใครงอน” เขาสะบัดเสียงตอบ

    “หึ หึ นั่นสิใครงอนน้า นั่งน้างอเป็นเด็กดื้ออยู่เนี่ย”

     “ไม่ใช่เด็กนะ แล้วไวท์ก็ไม่ได้ดื้อ ไม่ได้งอนด้วย”  นี่ขนาดไม่ได้งอนนะ หน้านี่งอเชียว

    “ถ้าไม่ได้งอก็หันาคุยกันดีๆครับ ไหนบอกปีซิว่าเป็นอะไร”  ผมบอกให้เขาหันมาคุยกันดีๆ ต้องคุยกันดีๆครับจะได้เลิกงอน ไม่งั้นอาจจะกลายเป็นปัญหาใหญ่ได้

     “ก็เมื่อตอนเย็นไวท์ตอบดีๆ แต่ปีกวนประสาทไวท์อะ” 

    “หึ หึ เด็กน้องเอ๊ย แค่นี้ก็งอน เอาเป็นว่าดีกันนะ สัญญาว่าต่อไปจะไม่กวน ดีมั้ย”  ผมบอกเขาออกไป

    “จริงนะ”  หันขวับกลับมาถามตาเป็นประกายเลยครับ หึ น่ารักจริงๆเลย

    “จริงสิ ปีเคยโกหกเหรอ”

    “งั้นเลิกงอนก็ได้ แต่ว่พรุ่งนี้พาไปกินไอศกรีมด้วยนะ ฮ้าววว ง่วงแล้วนอนกันเถอะ”  ดูเอาเถอะครับเปลี่ยนอารมณ์เร็วชะมัดเลยแถมยังมัดมือชกว่าต้องพาไปกินไอศกรีมอีก

    “ครับๆ นอนนะ จุ๊บฝันดีครับ” ผมจุ๊บปากเขาไปแบบเร็วไหนึ่งทีแค่นี้ก็ฝันดีแล้วครับ
    .
   .
   วันนี้เป็นวันเกิดไวท์ครับผมกะจะเซอร์ไพรเขาพร้อมกับขอเขาเป็นแฟน ผมคิดว่ามันถึงเวลาแล้วครับ

   “ไวท์ครับวันนี้ไปกินข้าวนอกบ้านกันนะ”  ผมบอกเขาเพื่อที่จะไปร้านที่จองเอาไว้ ผมว่าเจ้าตัวดูจะไม่สนใจด้วยซ้ำครับว่าวันนี้เป็นวันเกิดตัวเอง เมื่อเช้าผมก็ต้องปลุกเขามาใส่บารต คนอะไรขี้เซาจริงๆ

   “หืม คิดไงเนี่ย วันนี้ไวท์ว่าจะทำข้าวผัดน้ำพริกสูตรใหม่ให้กินซะหน่อย แต่ไม่เป็นไรเอาไว้วันหลังก็ได้ ว่าแต่ปีจะไปกี่โมงครับไวท์จะได้เตรียมตัวถูก”

   “สัก 2 ทุ่มเดี๋ยวผมไปรับนะ”  ผมบอกเขากลับไป

  “โอเคครับ รอนะ”

    ผมขับรถมารับไวท์ที่บ้านแล้วก็ขับรถมาที่ร้านซึ่งอยู่แถวชานเมือง เป็นร้านสไตร์คันทรีย์บรรยาศอบอุ่น ผมเจอร้านนี้โดยบังเอิญตอนไปทำงานที่จังหวัดใกล้ๆ ผมว่ามันน่ารักดี คิดว่าไวท์ต้องชอบแน่ๆ แล้วผมก็คิดถูกครับไวท์ดูจะถูกใจร้านนี้มากๆ เขารีบเดินเข้าไปในร้านพร้อมกับท่าทางตื่นเต้นเหมือนเด็กๆ ผมชอบที่เขาเป็นแบบนี้ เป็นตัวของตัวเองโดยไม่ต้องปรับแต่งอะไร

  “ไวท์ชอบร้านนี้มากๆเลย ตกแต่งน่ารักจัง เอาไว้เรามากันใหม่นะ”  ไวท์หันมาบอกผมด้วยดวงตาเป็นประกายเหมือนเด็กที่ได้ของเล่นถูกใจ

   “อืม ได้สิ ดีใจที่ไวท์ชอบนะ”

    “ต้องชอบอยู่แล้วล่ะ ปีพาไปที่ไหนไวท์ก็ชอบ”  เขาหันมาบอกผมอย่างเขินๆ ผมอยากจะจับเขามาฟัดแก้มแดงๆนั่นจริงๆเลยครับ

     “ไปนั่งที่โต๊ะกันเถอะ”

     “ไวท์อยู่กับปีมีความสุขหรือเปล่า”  เรากินอาหารกันไปได้สักพักผมก็ตัดสินใจถามเขาออกไป เขาหันกลับมาตอบผมด้วยรอยยิ้ม

     “มีสิ เรามีความสุขมากๆเลยนะ” 

     “แล้วไวท์รักเรามั้ย เรารักไวท์มากเลยนะ”  ถึงจะเพิ่งรู้จักไวท์ได้ไม่นานแต่ผมกล้าพูดได้เต็มปากเลยครับว่าผมรักไวท์

    “บ้า ถามอะไรเนี่ เขินนะ” เขาบอกอย่างเขินๆ

    “ไม่ได้บ้าแต่อยากรู้จริงๆ  รักกันบ้างหรือยัง”  ผมถามกลับไปอีก ตื่นเต้นมากๆเลยครับ กลัวไปหมด กลัวเขาจะปฏิเสธ

     “ร..รักสิ รักมาตั้งนานแล้วด้วย” เหมือนผมจะได้ยินเสียงมีคนจุดพลุฉลองในหัวเลยครับ หูผมอื้อไปหมด

     “งั้น เป็นแฟนกันมั้ย”  ผมโพล่งถามออกไป กลัวเขาจะยังไม่พร้อมเริ่มต้นกับผม

     “ฮือ...ทะ..ทำไม..เพิ่งจะ..ฮึก..มาถาม...รอมา...ฮึก..ตั้งนาน” พอผมถามออกไปเขาก็ร้องไห้ออกมาเลยครับ ผมตกใจจนทำอะไรไม่ถูก  แต่พอได้ยินที่เขาพูดผมถึงกับอึ้ง เขารอผมถามมาตั้งนานแล้ว บ้าเอ๊ย ถ้าผมรู้ ผมจะขอเขาคบตั้งแต่ตอนเริ่มจีบเลย

    “ รักไวท์นะ โอ๋ๆ ไม่ร้องไห้นะครับ เป็นแฟนกันแล้วนะ”
      ตอนนี้ผมมีคนรักแล้วนะครับ รักแรกพบของผม พรหมลิขิตของผม แล้วคุณล่ะเจอความรักของคุณหรือยัง  โชคดีครับ

END
                                             :mew1: :mew1:                 :mew3: :mew3:

เม้นท์มาพูดคุยกันได้นะคะ ยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นและทุกคำแนะนำค่ะ



ออฟไลน์ snowboxs

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5445
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-7

ออฟไลน์ Kickkick

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 8
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
Re: รัก....แรกพบ ตอนพิเศษ...หึง
«ตอบ #6 เมื่อ02-08-2016 21:25:10 »

ตอนพิเศษ  หึง

        ตอนนี้ผมคบกับไวท์ไ้ประมาณ6 เดือนแล้วครับ คู่ของผมก็ไม่มีอะไรมากไวท์ยังคงน่ารักตามสไตล์ของเจ้าตัว ปกติผมจะไปรับไปส่งไวท์ที่ทำงานทุกวันเพราะตอนนี้ไวท์ย้ายมาอยู่กับผมแล้วครับ แต่กว่าจะกล่อมให้ย้ายมาได้ก็นานเหมือนกัน ไวท์บอกว่ากลัวคนอื่นหาว่ามาเกาะผมกิน ทั้งๆที่เจ้าตัวก็ทำงานแท้ๆเป็นคนตัวเล็กที่คิดมากจริงๆ
       
        ช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้เจอกับไวท์นักแถมยังไม่ค่อยได้ไปรับ-ส่งเจ้าตัวแล้วด้วยเพราะว่าช่วงนี้ถือเป็นช่วงไฮซีซั่นของบริษัทผมเลยก็ว่าได้ งานของผมก็เลยชุกเป็นพิเศษบางวันพวกผมต้องนั่งทำงานกันจนตีหนึ่งตีสองหรือไม่ก็นอนที่บริษัทกันเลยก็มีทำให้ไม่ค่อยได้เจอไวท์นัก

       "ปีช่วงนี้งานยุ่งมากเลยเหรอ" ไวท์ถามผมออกมาในวันนึง

       "ใช่ ติ๊ดๆ แป๊บนะไวท์" ผมที่กำลังจะตอบไวท์หยุดพูดแค่นั้นแล้วหันมาสนใจข้อความในโทรศัพท์แทน สนใจจนลืมคนข้างตัวไปเลยครับ

       "ไวท์ไปก่อนนะ" พูดแค่นั้นก็เดินออกไปโดยที่ผมก็ถามเขาไม่ทันว่าจะไปไหน เดี๋ยวค่อยถามแล้วกันครับตอนนี้ต้องเอาเรื่องงานก่อน

       หายไปสักพักเขาก็กลับมาพร้อมกับข้าวผัดจานใหญ่ ไปทำกับขาวมานี่เองตกใจหมด

       "ไวท์กินไปก่อนเลย ปีขอตอบไลน์เพื่อนก่อน"

       "เรื่องงานเหรอ"

       "อืม"

       นับวันผมกับไวท์ก็ยิ่งคุยกันน้อยลงๆ แถมงานของผมก็ไม่มีทีท่าว่าจะลดลงเลยด้วยช่วงนี้ไวท์จะนอนก่อนผมกลับเสมอ แุถมตอนเช้าผมก็ต้องตื่นมาบริษัทก่อนเขาทำให้นอกจากเสาร์อาทิตย์แล้วเราคุยกันแทบจะนับคำได้ แต่ผมว่าไวท์ดูแปลกๆไปนะ ไม่รู้ว่าผมรู้สึกไปเองหรือเปล่าแต่ผมรู้สึกว่าเขาเงียบแล้วก็ซึมๆด้วย

      "ใช่ๆ แอมจะเอาตอนนี้เลยเหรอได้ๆรอแปบนึงนะ" ผมกำลังคัยกับเพื่อนร่วมงานครับเขาโทราหาผมตอนห้าทุ่มเพื่อที่จะขอไฟล์งานที่อยู่กับผม ผมรู้สึกว่ายิ่งช่วงนี้ผมคุยโทรศัพท์กับแอม้มื่อไหร่ไวท์จะแสดงอาการไม่พอใจออกมาทันทีหรือว่าเขาจะหึงผมกันนะ
   
       "ไวท์ครับเป็นอะไร"
 
       "ทำไมต้องคุยกันดึกๆด้วย" ไวท์หน้าบึ้งถามออกมา

       "เขาจะเอางานน่ะครับ" ผมบอก
 
       "เอางานอะไรตอนดึกๆดื่นๆ ๆม่รู้รึไงว่าคนเขาจะพักผ่อนน่ะ"
 
       "ไวท์อย่าพาลสิเรื่องงานจริงๆ" ผมพยายามจะอธิบายแต่เขาก็ไม่ฟังเลย

       "ว่าไวท์เหรอไปนอนข้างนอกเลยนะ ไปสิ" ไวท์ว่าแค่นั้นก็ถือหมอนถือผ้าห่มของผมไปทิ้งไว้หน้าห้องแถมยังมาลากผมออกไปด้วย อะไรวะเนี่ย  :ling1:

       ปังๆๆๆๆ
 
       "ไวท์ครับเปิดประตูหน่อยมันไม่มีอะไรจริงๆ ไวท์ๆครับ" เงียบ

      เฮ้อแล้วผมก็ต้องนอนนอกห้องไปตามระเบียบ

      "เป็นไรวะมึง"
 
      "ไวท์ดิมึงไล่กูออกมานอนนอกห้อง"

      "ฮ่าๆๆๆๆ ทำไมวะ"

      "น่าจะหึงกูกับแอมมั้ง นี่ก็ไม่คุยกับกูเลยแม่ง เครียดโว้ย"
 
      "ฮ่าๆๆ เออเอาน่าเดี๋ยวงานเสร็จก็ไม่มีอะไรแล้ว"

      ไม่มีอะไรจริงๆครับไม่มีเลยผมกลับไปบ้านก็ไม่มีอะไรให้กิน ไม่พูดด้วย ไม่สนใจทำแบบนี้มาจะอาทิตย์นึงแล้วเนี่ย แถมช่วงนี้ผมก็หาเวลาง้อเขาไม่ค่อยได้ด้วยเพราะวงจรอุบาทมันกลับมาอีกแล้วครับเพราะงานที่ทำไปมีปัญหาทำให้ผมต้องทำงานดึกๆหรือไม่ก็ต้องหอบงานไปทำที่บ้านด้วย เฮ้อแล้วเมื่อไหร่ไวท์จะหายงอนผมเนี่ย :katai1:

      ปัง
   
      เสียงปิดประตูห้องทำงานของผมที่ดังสนั่นทำให้ผมที่นั่งอยู่ถึงกับสะดุ้งสุดตัว

      "ปีใหม่!!!" ไวท์เรียกผมออกมาเสียงดัง

      "ครับ ไวท์มีอะไรเหรอ"
 
      "ระหว่างไวท์กับงานอะไรสำคัญกว่ากัน" หือนึกไงถึงถาม

      "ทำไมเหรอ"
 
      "ให้ตอบไม่ใช่ถามกลับ ตอบ!!!" ไวท์ดุพร้อมกับยืนทำหน้าแบบโกรธเต็มที่ :m16:

      "เอ่อ ไวท์สำคัญกว่า" ผมรีบตอบกลับไป

      "แน่นะ"

      "แน่สิไวท์สำคัญกว่าแน่ๆ"

      "ถ้าไวท์สำคัญกว่าก็เลิกสนใจงานแล้วมาสนใจไวท์ซักที หึงจะตายอยู่แล้วเนี่ย" :ling1:

      "ห๊ะ ไวท์ว่าอะไรนะหึงอะไร"
 
      "หึงงานไง อยู่แต่กับมันนั่นแหละจนมันจะเป็นเมียน้อยปีอยู่แล้วเนี่ย เอาแต่อยู่กับมันทั้งกลางวันทั้งกลางคืน" ไวท์พูดออกมารวดเดียวเล่นเอาผมมึนไปเลย หึงผมกับงานเนี่ยนะผมได้ยินผิดปะเนี่ย

      "หึงปีกับงาน ไม่ได้หึงปีกับแอมเหรอ"

      "หึงหมดนั่นแหละแต่หึงงานมากกว่าไง"

     "ฮ่าๆๆๆๆๆ โอ๊ยไวท์" ผมนี่ถึงกลับขำออกมาเลยครับ

     "สรุปที่ไม่คุยกับปีอาทิตย์นึงนี่คือหึงปีกับงาน?"

     "ใช่" ไวท์ตอบออกมาหน้าตาขึงขัง

     โอ๊ย หึงผมกับงานน่ารักจริงๆแฟนผม

     "เดี๋ยวก็เสร็จแล้วอีกแค่นิดเดียว ไวท์ทนหน่อยนะเลิกหึงได้แล้วด้วยปีไม่มีทางสนใจงานมากกว่าไวท์แน่ๆแต่ครั้งนี้มันจำเป็นจริงๆเข้าใจปีหน่อยนะ" ผมอ้อนออกมา

     "ก็ได้ แต่ถ้ามีครั้งหน้าไวท์จะเอางานปีไปเผาทิ้ง โทษฐานทำให้ปีละเลยไวท์" ไวท์ยังขู่ออกมาอีก

    "โอเครับ สัญญาไวท์ก็เลิกงอนนะ เนี่ปีปืดคอมแล้วเราไปนอนกันนะ ไปๆ ฟอด" พูดพลางหอมแก้มเขาไปเต็มปอด

    ตั้งแต่นั้นมาผมก็ไม่เคยเห็นงานสำคัญกว่าไวท์อีกเลยครับกลัวเขาหึงแล้วเอางานผมไปเผาทิ้ง ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

 
:pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2:

       

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด