ขอถามประสบการณ์:คุณหาแฟนได้อย่างไร (คนโสด)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ขอถามประสบการณ์:คุณหาแฟนได้อย่างไร (คนโสด)  (อ่าน 36115 ครั้ง)

ออฟไลน์ fanfic2010

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1344
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +181/-7
ผมขอนอกเรื่องหน่อยละกันครับ

หลายวันก่อนผมนั่งรถไปใต้ดินสถานีสีลม ตอนประมาณสองทุ่มกว่าๆพอผมเดินลงไปถึงชานชะลา ผมก้มองเห็นผู้ชายคนหนึ่งลักษณะผมว่าก็น่ารักดีนะครับ สเปคผมเลยละยืนพิงกับราวกั้นบันไดเลื่อนที่จะลงไปอีกชานชะลาหนึ่ง ห่างๆกันประมาณสองเมตรกว่าๆ มีผู้ชายอีกสองคนแบกอุปกรณ์พวกกล้องถ่ายรูป

ผมก็มองผุ้ชายคนนั้นสองสามครั้งที่หันหน้าไป เพราะไม่รู้ว่า ผุ้ชายอีกสองคนมาด้วยกันป่ะ เลยไม่ค่อยกล้า ผมรถไฟมาเนี่ย ผมก็เดินเข้าไปนั่งฝั่งหนึ่งตรงกลางพอดี ผู้ชายคนนั้นเดินเข้ามาแล้วจะนั่งตรงข้ามผมแต่เค้าก็ไม่ได้นั่งประมาณว่าเดินมากำลังจะถึงละ แต่ผุ้ชายสองคนนั้นมานั่งก่อน (แอบเซ็ง) เค้าเลยนั่งชิดประตูทางออกเลย ส่วนที่นั่งข้างผมก็มีคนมานั่ง พอรถออกไปผมก็มองเค้านะครับ เค้าก็มองมาบ้างแต่ไม่มาก ผมเป็นคนประเภทไม่ค่อยจะยิ้มหรือแสดงให้เห็นว่ากูสนใจมึงนะ แค่มองแบบทั่วๆไปอ่ะคับ

สักพักคนนั่งข้างผมลุกออกไป เท่านั้นแหละครับเค้าก็ย้ายที่นั่งมานั่งข้างผมทันที ไอ้ผมก็คิดในใจเอาไงดีว่ะ อีกไม่กี่สถานีจะลงละ และยิ่งตอนนั้นผมรีบจะไปขึ้นรถให้ทันที่นครชัยแอร์เพราะรถออกเกือบๆ สามทุ่มคือมองเวลาแล้วแบบว่าถ้าถึงจตุจักรเนี่ยมีเวลาอีก20 นาทีรถออก ตลอดเวลาที่นั่งจะชวนไอ้กระผมก้ไม่กล้า เพราะมองยังไงผู้ชายอีกสองคนกับเค้าก็น่าจาด้วยกัน ผมก้ได้แต่นั่งไปแอบมองไปบ้าง เคยคิดนะคับแม่งยื่นมือถือไปขอเบอรเลยดีมะ ไม่กล้าอีก ไอ้ครั้นจะลงดันลงสถานีเดียวกันอีก ผมก็เฮ้ยท่าทำท่าทางเดินรอมันเนี่ยแล้วคุย กุตกรถแน่ๆ เลยตัดสินใจแม่งไม่คุยก็ได้ว่ะ ต้องรีบกึ่งเดินกึ่งวิงไปขึ้นแทกซี่ให้เร็ว


เลยอยากถาม พสมช ว่าถ้าเจอเหตการณ์แบบนี้จะทำอย่างๆไร และถ้าเกิดเจอคนที่ชอบว่ะ แต่มองไม่ออกว่าเป็นแบบเราป่ะว่ะจะเข้าไปคุยไงดี  ขอความเห็นทีครับ ผมเป็นแบบนี้หลายรอบละ แต่แม่งป๊อดทุกที  :z3:
อันของสูงแม้ปองต้องจิต         ถ้าไม่คิดปีนป่ายจะได้หรือ
ด้วยมิใช่ของตลาดที่อาจซื้อ     หรือแย่งยื้อถือได้โดยไม่ยอม
ไม่คิดสอยมัวคอยดอกไม้ร่วง     คงชวดดวงบุปผชาติสะอาดหอม
ดูแต่ภุมรินทร์เที่ยวบินดอม       จึงได้ออมอบกลิ่นสุมาลี
(คัดจากบทพระราชนิพนธ์ในรัชกาลที่ 6)

ไม่เดินหน้าหาโอกาส แล้วจะคอยให้ฟ้าประทานมาให้เหรอครับ?
ถ้าถูกตาต้องใจกันในลักษณะนี้ ผมจะใช้วิธีมองแล้วยิ้มให้เพื่อหยั่งดูท่าทีก่อน
คนไทยยิ้มให้กันไม่แปลกหรอกครับ แต่ต้องเป็นยิ้มจากใจอย่างมั่นใจนะครับ
ไม่ใช่ยิ้มแหย ๆ หรือยิ้มเขิน ๆ หรือยิ้มไปก้มหน้าหลบตาไป
ถ้าดูท่าทีแล้ว เขามีไมตรีตอบรับค่อยขยับเข้าไปทำความรู้จัก
โดยผมจะถามเรื่องดินฟ้าอากาศทั่ว ๆ ไปก่อน เพื่อดูคำตอบว่าเป็นยังไง
สมควรรุกต่อมั้ย? หรือไม่คุณก็ลองใช้วิธีดึกดำบรรพ์ที่ยังนำมาใช้ได้ดีอยู่
คือ "ถามทาง" ก็เสกสรรค์ปั้นเรื่องเอาเองนะครับว่า จะถามทางไปไหน

ไม่ลองไม่รู้ คุณไม่ได้เสียอะไรนี่ครับ นอกจากเสียยิ้ม
ถ้าคุณไม่เข้าไปทำความรู้จัก คุณก็ไม่ได้รู้จักเขาอยู่ดี
แต่ถ้าลองกล้าที่จะเปลี่ยน กล้าที่จะทำอะไรที่ออกนอกกรอบที่เราวางไว้ซะบ้าง
คุณอาจเจอรักแท้ที่ตามหามานานก็ได้ ใครจะรู้ล่ะครับ

haMstel2

  • บุคคลทั่วไป
เจอคนปัจจุบันก้ ถามทางเหมือนกันคับเอ่ออ :D
ดึกดำบรรพ์ ละ ขลัง สุด ๆ   

 :bye2: o13 :bye2:

วายร้ายหน้าหวาน

  • บุคคลทั่วไป
อิอิ คนปัจจุบันเจอกันกลางโกดังเก็บของ อิอิ มีเรื่องกัน

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด