CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: tonight ที่ 08-10-2010 12:50:39

หัวข้อ: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< บทสรุป UP!!! 26/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 08-10-2010 12:50:39

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 1 ความใกล้ชิดของอา-หลาน up 08/10/
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 08-10-2010 12:51:25

มาจองๆ


รออ่านจ้า

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 1 ความใกล้ชิดของอา-หลาน up 08/10/
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 08-10-2010 12:55:12

เรื่องยาวเรื่องแรกที่ลง ลองอ่านดูนะคับ ชอบหรือไม่ชอบอย่างไร รบกวนติ-ชมด้วยนะคับ ขอบคุณคับ ^^






........................................................เพราะ “รัก” (คำเดียว).........................................................





   ร่างสูงของชายหนุ่มทอดตัวนั่งอยู่บนเตียงสี่เสาก่อนมือใหญ่จะคว้ากรอบรูปไม้มานั่งพิจารณาและใช้ปลายนิ้วไล้ไปบนกระจกใสที่เป็นรูปหญิงสาวดวงหน้าหวาน ผมหยักศกสีน้ำตาลเข้มพลางคิดถึงวันที่เขาต้องเสียใจมากที่สุดในชีวิต



เพราะเขาไม่สามรถยื้อชีวิตผู้เป็นที่รักไว้ได้



“วัตร…พี่ฝากมินทร์ไว้กับวัตรด้วย รักมินทร์เหมือนที่รักพี่นะ…”



นั่นเป็นคำสุดท้ายก่อนสัญญาณชีพจรจะดังยาว ร่างโปร่งบอบบางไร้การตอบสนอง



ชายหนุ่มกระพริบตาเพื่อไล่ความพร่ามัวจากน้ำตาก่อนจะวางกรอบรูปลงบนหัวเตียงตามเดิม



………


…


“อาวัตร…อาวัตรครับ…”



เสียงคุ้นเคยดังก้องก่อนจะตามมาด้วยเสียงฝีเท้าวิ่งขึ้นบันไดไม้ทำให้ชายหนุ่มรีบออกมาจากห้อง ทันใดนั้นก็เผชิญหน้ากับเด็กหนุ่มในชุดมัธยมปลาย



“กลับมาก็เสียงดังลั่นบ้านเลยนะ”



“โถ่…ก็คนแก่อย่างอาวัตรน่ะเรียกเบาๆจะได้ยินไหมล่ะครับ” เด็กหนุ่มเอ่ยกระเซ้า



“เดี๋ยวเถอะเรา เล่นด้วยชักเอาใหญ่”



“โอ๋ๆๆ…อย่างอนนะครับ มามะ…ให้มินทร์ง้อเร็ว”



เด็กหนุ่มอ้าอ้อมแขนออกกว้างเพื่อโอบกอดชายหนุ่มก่อนจะหอมแก้มซ้ายแก้มขวาและยืนยิ้มกว้าง




“หายงอนแล้วนะครับ เดี๋ยวมินทร์ไปอาบน้ำก่อนนะ”



เมื่อร่างของเด็กหนุ่มลับสายตาชายหนุ่มก็ยกฝ่ามือใหญ่ขึ้นมาแนบซีกแก้มก่อนจะลูบสัมผัส การกระทำอย่างนี้คงติดมาตั้งแต่เด็กๆ ซึ่งถ้าหากเขาปฏิเสธล่ะก็เด็กน้อยจะร้องไห้ลั่นบ้าน ไม่ว่าใครก็เข้าหาไม่ได้จนสุดท้ายก็ต้องเป็นเขาเข้าไปปลอบประโลม



แต่เวลานี้เด็กหนุ่มก็โตขึ้นทุกวันแถมยังได้เค้าโครงใบหน้ามาจากผู้เป็นแม่ มันทำให้เขาอดคิดถึง “ศศิ” หญิงอันเป็นที่รักคนนั้นไม่ได้




ชายหนุ่มหันไปมองบานประตูไม้ซึ่งเป็นห้องนอนของตัวเองและเป็นเขตหวงห้ามไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามเพราะในห้องนั้นมันเต็มไปด้วยภาพแห่งความทรงจำ




“คุณวัตรคะ คุณดลมาหาค่ะ”



เสียงคนเก่าแก่ประจำบ้านดังขึ้นและชื่อที่ชายหนุ่มได้ยินนั้นทำให้เขาส่ายหัวด้วยความเอือมระอา



“นี่…เพื่อนมาหานะเว้ย ดูทำหน้าเข้าบอกบุญไม่รับเชียว”



“แกเล่นเทียวไปเทียวมากรุงเทพฯ-เชียงใหม่ทุกอาทิตย์ แถมยังมาขออาศัยนอนตลอด บอกตรงๆเบื่อขี้หน้าว่ะ”



“แกเบื่อ แต่น้องมินทร์ไม่เคยพูดว่าเบื่อ เพราะฉะนั้นหนึ่งต่อหนึ่งเสียงเสมอว่ะ ฮ่าๆๆ”



“อาดล…”



ทันทีที่เด็กหนุ่มลงมาจากบนบ้านแล้วเห็นชายหนุ่มแต่งกายดูดีกับนายแบบหลุดออกมาจากนิตยสารก็โถมตัวเข้าไปกอดทันทีด้วยความคุ้นเคย



“คิดถึงอาดลไหมครับ น้องมินทร์”



“อาดลก็…อย่าถามเหมือนผมเป็นเด็กได้ไหมครับ ผมขึ้นมอปลายแล้วนะ”



นภดลอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปขยี้เส้นผมสีน้ำตาลเข้มเล่นก่อนจะส่งถุงของฝากให้



“อ่อ…แล้วอาวีล่ะครับ”



“หึ…รายนั้นมีเหรอจะพลาด ติดสอยห้อยตามมาตลอด โน่น…คุยโทรศัพท์อยู่น่ะ”



เด็กหนุ่มมองตามก็พบเข้ากับชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งยืนหันหลังคุยโทรศัพท์อยู่ แต่พอกดวางโทรศัพท์ปุ๊บเด็กหนุ่มก็ตรงเข้าไปกอดทันที



“คิดถึงอาวีที่สุดเลย อาวี…คราวนี้ที่ไร่ส้มออกผลเยอะเลย อาวีทำเค้กส้มให้มินทร์กินหน่อยนะครับ อาวีน่ะทำเค้กส้มอร่อยที่สุดในโลกเลย”



ปฐวียิ้มรับกับคำของเด็กหนุ่ม



“ได้สิ เดี๋ยวอาจะทำสุดฝีมือเลย ว่าแต่…เป็นหนุ่มมอปลายแล้วสินะ ยิ่งโตยิ่งเหมือนแม่เลย”



“มินทร์เหมือนแม่ขนาดนั้นเลยเหรอครับ”



“อืม…ก็ไม่เหมือนทั้งหมดหรอก แต่ก็คล้ายมากทีเดียว”



“มิน่าล่ะครับ บางครั้งมินทร์ก็รู้สึกว่าอาวัตรมองมินทร์แปลกๆ”



ปฐวีสะดุ้งน้อยๆกับคำพูดที่เด็กหนุ่มเอ่ยออกมาลอยๆ



จะเป็นไปได้ไหมว่าเรวัตรจะเห็นเงาของศศิซ้อนทับกับภูมินทร์



“เข้าบ้านกันได้แล้ว น้ำค้างลงแรงเดี๋ยวจะไม่สบายกัน” เรวัตรตะโกนเรียกก่อนจะช่วยเพื่อนยกของเข้าบ้าน




“ไอ้วัตร…ทำไมน้องมินทร์ไม่ติดข้าเหมือนที่ติดไอ้วีบ้างวะ”




“ก็หลานรู้ไง ว่าอาอย่างแกคิดไม่ซื่อ”




“จะบ้าเหรอไงวะ ข้าก็รักน้องมินทร์เหมือนที่แกกับไอ้วีรัก”



“เหรอ…” เรวัตรลากเสียงยาวอย่างยียวน



เมื่อก่อนเรวัตรรู้ว่าจริงๆแล้วนภดลรักหลานของเขาอย่างไร แต่เมื่อทะเลาะกันจนเลือดตกยางออกเป็นที่เรียบร้อยก็เป็นอันว่านภดลต้องขีดเส้นใต้จำกัดความสัมพันธ์ระหว่างตัวเองและหลายชายสุดที่รักของเพื่อนไว้เพียงแค่คำว่า “เพื่อนของอา”




“แกรู้ไม่ใช่เหรอวะ ตอนมินทร์เด็กๆเวลาร้องไห้โยเยก็ได้ไอ้วีนี่แหละมาคอยดูแล นึกถึงช่วงเวลานั้นทีไรข้ารู้สึกไม่ดีทุกที”



นภดลตบไหล่เพื่อนเป็นการปลอบใจ



“เรื่องมันผ่านมานานแล้วนะเว้ย อย่าไปรื้อฟื้นมันขึ้นมาทำร้ายตัวแกเองเลย”




อยู่ๆร่างสูงของเรวัตรก็ทิ้งกายนั่งลงบนโซฟาที่มุมห้อง



“ข้าอยากให้มินทร์เรียนจบ มีการงานมีงานทำ แต่งงานมีครอบครัวที่อบอุ่นเร็วๆ”



“ทำไมวะ แกคิดว่าน้องมินทร์เป็นภาระแกเหรอไง ถึงได้อยากผลักไสออกไปเร็วๆน่ะ”



เรวัตรหลับตาลงพลางถอนหายใจยาวอย่างเหนื่อยล้าราวกับแบกรับทุกอย่างไว้เต็มบ่า





“ข้ากลัว…”




นภดลขมวดคิ้วเข้มอย่างสงสัย



“กลัวในสิ่งที่ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคืออะไร”



นภดลต้องตอบบ่าเพื่อนอีกครั้ง



“ข้าว่าแกแค่เหนื่อยเกินไป ได้พักสักหน่อยแกคงจะดีขึ้น”



สายตาคู่คมของนภดลมองไปยังห้องครัวแบบบิ้วต์อินน์ เห็นสองร่างของคนคุ้นเคยหนึ่งคือเพื่อนสนิทที่มักจะติดสอยห้อยตามไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ ส่วนอีกหนึ่งคือคนที่นับวันยิ่งโตขึ้นยิ่งเหมือนคนที่เรวัตรฝันใฝ่



เขาเป็นเพื่อนกับเรวัตรมานาน




ทำไมจะไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วนั้นเพื่อนของเขากำลัง “กลัว” สิ่งใด




2 B Con…


(ติดตามตอนต่อไปด้วยนะคับ  :call:)

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 1 ความใกล้ชิดของอา-หลาน up 08/10/
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 08-10-2010 13:04:14

ต้อนรับนิยายใหม่ :mc4: อ่า คุณอาคิดไม่ซื่อกะคุณหลานซะแล้ว  :-[

ว่าแต่เค้าเป็นอาหลานๆกันจริงๆอ๊ะป่าว :z2:

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 1 ความใกล้ชิดของอา-หลาน up 08/10/
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 08-10-2010 13:04:28

น้องมินทร์น่ารัก
ชอออออออออออออบ
 :กอด1:


รอตอนต่อไปเลยจ้า

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 1 ความใกล้ชิดของอา-หลาน up 08/10/
เริ่มหัวข้อโดย: kiyomaro ที่ 08-10-2010 13:08:02

น่าสนใจแฮะ

ติดตามคร๊าบบผม

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 1 ความใกล้ชิดของอา-หลาน up 08/10/
เริ่มหัวข้อโดย: thisispom ที่ 08-10-2010 13:08:15

+1 ให่กำลังใจเรื่องใหม่ น่าติดตามค่ะ

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 1 ความใกล้ชิดของอา-หลาน up 08/10/
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 08-10-2010 13:09:21

ว้าว..อา-หลาน หนุ่มใหญ่กับหนุ่มน้อย แค่บทเริ่มต้น ก็มีทีท่าจะสนุกแระ

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 1 ความใกล้ชิดของอา-หลาน up 08/10/
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 08-10-2010 13:20:17

คู่อาหลาน  น่าลุ้น ๆ ๆ นะ

คนที่เป็นหลานก็เป็นเงาของผู้หญิงที่รัก

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 1 ความใกล้ชิดของอา-หลาน up 08/10/
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 08-10-2010 13:31:01

ชอบค่าาาาาา ลุ้น ๆ อา-หลาน ถึงจะไม่ใช่จริง ๆ ก็เหอะ

แต่ก็ชอบมาก ๆ อยู่ดี อิอิ มาต่อไว ๆ นะค่า

เรื่องนี้คงไม่ดราม่าหรอกมั้งเนอะ หุหุ

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 1 ความใกล้ชิดของอา-หลาน up 08/10/
เริ่มหัวข้อโดย: som~ ที่ 08-10-2010 14:03:30

อ่า  น่ารักนะ  ><  อากับหลาน   ลุ้นจ้า    อย่ามาม่าเยอะนะ

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 1 ความใกล้ชิดของอา-หลาน up 08/10/
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 08-10-2010 14:29:08

ช๊อบชอบแนวนี้  มินทร์น่ารักอ่ะ  อาวัตรกลัวอดใจไม่ไหวแต่กลัวไรมิใช่อาหลานจิงๆซักหน่อย  55  สู้ๆๆๆ

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 1 ความใกล้ชิดของอา-หลาน up 08/10/
เริ่มหัวข้อโดย: KM ที่ 08-10-2010 14:35:49

อู้วววว

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 1 ความใกล้ชิดของอา-หลาน up 08/10/
เริ่มหัวข้อโดย: berlyn ที่ 09-10-2010 18:56:53

หวั่นไหวกับคุณหลานล่ะซี่วัตร
น้องมินทร์ช่างอ้อนเนอะ

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 1 ความใกล้ชิดของอา-หลาน up 08/10/
เริ่มหัวข้อโดย: didi ที่ 09-10-2010 19:21:00

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 1 ความใกล้ชิดของอา-หลาน up 08/10/
เริ่มหัวข้อโดย: jasmin ที่ 09-10-2010 19:38:25

 :mc4: เข้ามาเจิมเรื่องใหม่
มาแนวอาหลาน น่าติดตามมากๆ
ว่าคุณอาจะหักห้ามใจได้ไหม

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 1 ความใกล้ชิดของอา-หลาน up 08/10/
เริ่มหัวข้อโดย: mutoo ที่ 09-10-2010 20:53:10

สนุกอ่ะ..รอตอนต่อไปอย่าใจจดใจจ่อ :กอด1:

ให้คะแนนภาษาไทยดีเด่น เพราะพิมพ์ไม่ผิดเลย (คือเราไม่เจอคำผิดอ่ะ)
แต่ว่า... แต่ละบรรทัด เว้นบรรทัดซะห่างงงงงงงงเกินไปนิดนึงจ๊ะ
ขยับขึ้นมาอีกสัก 1 เคาะน่าจะเวอร์ค o13

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 1 ความใกล้ชิดของอา-หลาน up 08/10/
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 10-10-2010 07:27:26

 :mc4:

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 1 ความใกล้ชิดของอา-หลาน up 08/10/
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 10-10-2010 09:14:48

อ้างจาก: mutoo ที่ 09-10-2010 20:53:10  

สนุกอ่ะ..รอตอนต่อไปอย่าใจจดใจจ่อ :กอด1:

ให้คะแนนภาษาไทยดีเด่น เพราะพิมพ์ไม่ผิดเลย (คือเราไม่เจอคำผิดอ่ะ)
แต่ว่า... แต่ละบรรทัด เว้นบรรทัดซะห่างงงงงงงงเกินไปนิดนึงจ๊ะ
ขยับขึ้นมาอีกสัก 1 เคาะน่าจะเวอร์ค o13

^^

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 1 ความใกล้ชิดของอา-หลาน up 08/10/
เริ่มหัวข้อโดย: Tun_Bow ที่ 10-10-2010 10:36:32

น่าอ่านๆ รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 1 ความใกล้ชิดของอา-หลาน up 08/10/
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 10-10-2010 11:57:02

-2-

   มื้อค่ำของวันนั้นค่อนข้างครึกครื้นเนื่องจากมีคนร่วมโต๊ะอาหารเพิ่มอีกสองคน บทสนทนาอย่างถูกคอระหว่างคู่หูต่างวัยอย่างปฐวีและภูมินทร์ทำเอาอีกสองหนุ่มที่ร่วมโต๊ะด้วยไม่มีโอกาสเอ่ยแทรก

“เอ่อ…เข้าใจนะว่ามีเรื่องคุยกันเยอะ แต่กับข้าวจะเย็นหมดแล้วนะ”

เรวัตรเอ่ยแทรกเมื่อเห็นว่าทั้งคู่ไม่มีทีท่าจะหยุดบทสนทนาเลย

ภูมินทร์หันมาส่งยิ้มกว้างให้ผู้เป็นอาก่อนจะตักข้าวเข้าปากและไม่ลืมที่จะตักกับข้าวเผื่อบรรดาอาๆทุกคนอย่างเอาใจ

“อาวัตร…วันนี้มีน้ำพริกอ่องของโปรดของอาวัตรด้วยนะ”

เด็กหนุ่มเอ่ยก่อนจะตักน้ำพริกประจำภูมิภาคใส่ใบผักกาดขาวและห่อพอดีคำก่อนจะส่งให้คนที่นั่งอยู่ตรงหน้า

เรวัตรเหลือบสายตามองเพื่อนทั้งสองคนพลางทำท่าละล้าละลังราวกับตัดสินใจไม่ถูก

แต่เมื่อคิดได้ชายหนุ่มจึงเอื้อมมือไปรับแทนที่จะอ้าปากรับเหมือนทุกครั้งที่เคยร่วมโต๊ะกันสองคน ท่าทางที่เปลี่ยนไปของผู้เป็นอาทำให้เด็กหนุ่มงุนงงสงสัยเป็นยิ่งนัก

และก็ได้แต่แอบซ่อนความน้อยใจไว้เมื่อผู้เป็นอาดูเหมือนพยายามจะเว้นระยะห่างออกไป

“น้องมินทร์ เดี๋ยวอาวีไปยกเค้กส้มมาให้นะครับ”

ปฐวีเอ่ยเมื่อเห็นว่าเด็กหนุ่มรวบช้อนและยกน้ำขึ้นดื่ม

ทันทีที่ยกเค้กส้มที่เพิ่งอบเสร็จใหม่ๆมาถึงโต๊ะ ชายหนุ่มร่างโปร่งก็ตัดแบ่งใส่จานซึ่งชิ้นใหญ่ที่สุดก็ไม่พ้นของภูมินทร์ ตามด้วยของเรวัตร

“ฉันไม่กิน ไม่ต้องเผื่อ”

เสียงทุ้มของนภดลเอ่ยดังขึ้นก่อนที่ปฐวีจะตัดเค้กชิ้นต่อไป

“โทษทีนะ วีลืมไปว่าดลไม่ชอบของหวาน”

ปฐวีหน้าเจื่อนลงแต่ก็ปรับสีหน้าเป็นสดใสได้ภายในพริบตา

“อร่อยไหมครับ น้องมินทร์”

“อาวี เค้กส้มของอาวีหาใครเทียบไม่ได้เลยจริงๆ ถ้าอาวีเปิดร้านนะ มินทร์จะเหมาร้านอาวีทุกวันเลย”

ปฐวีหัวเราะให้กับความน่ารัก น่าเอ็นดูของเด็กหนุ่ม

“เปลี่ยนจากเปิดร้านมาอยู่ที่นี่ ทำเค้กส้มให้น้องมินทร์กินทุกวันเลยดีไหม”

“ดีครับ อาวี”

“อาว่าแล้วว่าน้องมินทร์คงไม่ขัด แต่ดูเหมือนบางคนจะไม่ค่อยเต็มใจนะถ้าหากอาจะมาอยู่ที่นี่ตลอด”

ปฐวีเอ่ยกระทบกระเทียบบางคนที่คอยเงี่ยหูฟังบทสนทนาโดยตลอด

“อาดลเหรอครับ”

“ไม่หรอก รายนั้นเขาอยากให้อาออกไปจากชีวิตเขาจะตายไป”

ปฐวีเผลอตอบออกไปแต่แล้วก็ต้องรีบเปลี่ยนเรื่องจึงหัวเราะกลบเกลื่อน

“กินเค้กกันต่อดีกว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้เราไปเก็บส้มกันดีไหม”

“อะแฮ่ม…จะไปไหน ทำอะไรช่วยถามความเห็นของเจ้าของไร่หน่อยได้ไหมครับท่านผู้มาขออาศัย”

เรวัตรเอ่ยแซวเมื่อเห็นว่าผู้เป็นเพื่อนทำอะไรตามใจยิ่งกว่าอยู่บ้านของตัวเอง

“อาวี อาวัตรได้ยินด้วยแหละครับ นั่งห่างออกไปตั้งไกล ผมนึกว่าคนอายุเยอะเขาจะไม่ค่อยได้ยินอะไรเสียอีก”

“เดี๋ยวเถอะมินทร์”

เรวัตรลุกขึ้นพรวด ภูมินทร์ก็กระโดดหลบไปอยู่ด้านหลังของปฐวีพลางแสร้งว่ากลัวเสียเต็มประดา

“อาวี ดูอาวัตรสิ”

“ถ้าคิดจะแกล้งน้องมินทร์ล่ะก็…นายตายแน่”

ปฐวีถือมีดตัดเค้กขึ้นมาแกว่งกลางอากาศเป็นการขู่

“เล่นของมีคมตอนกลางคืนมันอันตรายนะ เดี๋ยวผีผลักหรอก”

“ผมว่าเราเก็บครัวกันดีกว่านะครับ อาดล ออกไปเดินเล่นคนหนึ่งแล้ว อาวีไปพักเถอะครับ เดี๋ยวที่เหลือผมจัดการเอง”

ภูมินทร์เอ่ยขัดเมื่อเห็นว่าขืนปล่อยให้ทั้งคู่ต่อล้อต่อเถียงกันต่อไปคงจะยืดยาวกว่านี้

“ให้เราช่วยดีกว่านะ”

ปฐวีเอ่ยอาสาแต่เรวัตรก็ส่ายหัวปฎิเสธ

“นายไปพักเถอะ เดินทางมาไกล พรุ่งนี้จะไปเก็บส้มนี่รีบไปอาบน้ำนอนไป”

“แต่…”

“ไปเถอะน่า ไม่ต้องเกรงใจ”

เรวัตรเอ่ยบอก

หลังจากที่ปฐวีเดินลับสายตาไปแล้วนั้น ชายร่างสูงก็เก็บจานที่วางอยู่บนโต๊ะ

“อาวัตรไม่ต้องทำหรอก เดี๋ยวมินทร์ทำเอง”

“ไม่เป็นไรเดี๋ยวอาช่วยเอง”

“ตามใจครับ”

ภูมินทร์หันมาส่งยิ้มกว้างแต่ท่าทีที่ตอบรับของอีกฝ่ายกลับเป็นการเบือนหน้ามองไปทางอื่น เด็กหนุ่มไม่ยอมปล่อยให้เป็นเช่นนั้นอีกต่อไปจึงเดินเข้าไปเพื่อจะขอคำอธิบาย

“อาวัตร…”

“มีอะไรเหรอ”

เรวัตรเอ่ยก่อนจะก้มหน้าก้มตาเก็บจาน

“อาวัตร…มองหน้ามินทร์เดี๋ยวนี้”

เด็กหนุ่มเข้าไปกระชากจานที่อีกฝ่ายถือ

“อาวัตรเป็นอะไร โกรธมินทร์เหรอ”

“เปล่า อาจะโกรธมินทร์เรื่องอะไร”

“แล้วทำไมอาวัตรถึงทำท่าทีเปลี่ยนไปล่ะ”

“มินทร์ บางทีผู้ใหญ่ก็มีเรื่องที่ต้องคิดนะ เด็กอย่างเราไม่เข้าใจหรอก”

“อาวัตร มินทร์โตแล้วนะ”

“งั้นมินทร์ควรจะมีเหตุผลให้มากกว่านี้”

“เหตุผลแบบอาวัตรน่ะเหรอ มินทร์ไม่เข้าใจหรอก”

“มินทร์!!!”

เรวัตรตะโกนเรียกชื่อเด็กหนุ่มดังลั่นจนตกใจจึงเผลอปล่อยจานกระเบื้องร่วงหล่นลงสู่พื้นแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

นัยน์ตาโตสีอ่อนซึ่งได้เชื้อมาจากผู้เป็นแม่วาววับด้วยหยาดน้ำตาก่อนมันจะรินลงมาต้องผิวแก้มแต่เด็กหนุ่มก็ปาดมันทิ้งอย่างไม่ใส่ใจและทรุดตัวนั่งลงเก็บเศษจานกระเบื้อง

ยังไม่ทันที่มือเรียวจะได้สัมผัสกับเศษแหลมคมมือใหญ่ก็เข้าไปรองรับไว้เสียก่อน

“มินทร์…อาขอโทษ…”

เพียงแค่เรวัตรเอ่ยขอโทษด้วยเสียงแผ่วเบา หยาดน้ำตาก็พร่างพรูอาบแก้ม ชายร่างสูงจึงกุมมือเด็กหนุ่มและพามานั่งที่โซฟา เด็กหนุ่มนั่งร้องไห้จนตัวโยนทำให้เขาจำต้องกอดปลอบประโลม

มือเรียวไม่มีสักครั้งที่จะผลักไส มีแต่รีบไขว่คว้าไว้

แต่เขากลับเอ่ยทำคำทำร้ายหัวใจดวงน้อยให้ต้องเจ็บช้ำ

“อาขอโทษนะ เด็กดีของอา…”

“อาวัตรรู้นี่ ว่าเวลาง้อต้องทำยังไง”

เด็กหนุ่มเอ่ยกับแผนอกกว้างของอีกฝ่าย

เรวัตรคลี่ยิ้มอ่อนโยนก่อนจะช้อนใบหน้าอ่อนวัยขึ้นมาพิจารณา ดวงตาคู่โตแดงก่ำ แพขนตาหนาชุ่มด้วยหยาดน้ำใสทั้งน่าสงสารและน่าเอ็นดู ใบหน้าคมเข้มโน้มเข้าไปใกล้ก่อนจะแนบริมฝีปากลงบนผิวแก้มนุ่มเจือกลิ่นแป้งเด็ก

“หายแล้วนะครับ”

ภูมินทร์ยิ้มกว้างทั้งคราบน้ำตาก่อนจะกอดคนที่เป็นเสมือนทุกอย่างในชีวิตไว้แน่น

“อาวัตร อย่าทำให้มินทร์เสียใจอีกนะครับ”

ชายหนุ่มอึกอักไม่กล้าตอบรับอย่างเต็มปากแต่ก็พยักหน้ารับไว้ เพราะเขาไม่รู้ว่าวันต่อไปในอนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร

และเขาก็ไม่รู้ด้วยว่าหากภูมินทร์รู้ความจริงว่าอาคนนี้หลงรัก “ศศิ” คนรักของพี่ชายมากเสียจนคิดจะแย่งชิง หากภูมินทร์รู้ความจริงว่าอาคนนี้ไม่ได้แสนดีอย่างที่ตัวเองคิด

วันนั้นภูมินทร์จะเสียใจมากขนาดไหน โดยที่ตนเหตุทั้งหมดคือเขา

แล้วจะยังกล้าสัญญาได้เต็มปากอีกเหรอว่าจะไม่มีวัน

ทำให้เสียใจอีก…



2BCon…


(ติดตามตอนต่อไปด้วยนะคับ ขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเม้นต์นะคับ  :pig4: ดีใจมากๆ อ่อ...ลืมบอกไปไรท์เตอร์ชื่อ ไนท์นะคับ >.< วันนี้เพิ่งเริ่มกินเจวันแรก ยังไงก็ชวนเพื่อนๆกินเจกันเยอะๆนะคับ แล้วก็จะเอานิยายมาลงวันเว้นวันนะคับเพราะว่าต้องแต่งไปลงไป ^^ ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคับ... :กอด1:)

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 2 เผลอทำร้ายใจ up!!! 10/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: mutoo ที่ 10-10-2010 15:26:44

งดบริโภคเนื้อ
แต่งดบริโภค :oo1:ไม่ด๊ายยยย
 :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 2 เผลอทำร้ายใจ up!!! 10/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 10-10-2010 15:48:09

เรื่องนี้อ่านแล้วดูอบอุ่นดีจัง

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 2 เผลอทำร้ายใจ up!!! 10/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 10-10-2010 19:36:15

แล้วมินทร์จะรู้หรือเปล่าว่าเป็นตัวแทนของแม่

แล้วอาวัตรกับอาวีมีความหลังอะไรด้วยหรือเปล่า

ปล. มาลงทุกวันนะ

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 2 เผลอทำร้ายใจ up!!! 10/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 10-10-2010 20:53:11

 :L1:

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 2 เผลอทำร้ายใจ up!!! 10/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: kokikung ที่ 10-10-2010 23:41:44

 :sad11: ทำไมมันแซดๆๆแบบนี้อ่า

แต่ชอบ

เอาแบบให้น้ำตาไหลเลยได้ปะ

ฮ่าๆๆๆช่วงนี้จิตรตกอ่านแบบนี้คงตกขึ้นไปอีก

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 2 เผลอทำร้ายใจ up!!! 10/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 11-10-2010 01:00:00

มาติดตามด้วยคนเจ้าค่ะ อิอิ อาหลาน อาหลาน 

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 2 เผลอทำร้ายใจ up!!! 10/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: jasmin ที่ 11-10-2010 02:34:14

อาหลานคู่นี้ หวานปะแล่มๆแฮะ
ส่วนอาดลกะอาวีก็ทะแม่งทะแม่ง
มีซัมทิ่งอะไรกันป่ะเนี่ยคู่นี้

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 2 เผลอทำร้ายใจ up!!! 10/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: kenshinkenchu ที่ 11-10-2010 03:02:52

สนุก.......................

รักหวานเคล้าน้ำตา

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 2 เผลอทำร้ายใจ up!!! 10/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: Tun_Bow ที่ 11-10-2010 10:29:16

สงสารหลานไม่รู้อะไรบ้างเลย

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 2 เผลอทำร้ายใจ up!!! 10/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: heefever ที่ 11-10-2010 13:04:46

อาวัตร มองหลานแค่เป็นเงาของแม่จริงๆ เหรอ


แล้วอีกคู่ ก็น่าลุ้นนะ นภดล กะ ปฐวี

เหมือนๆ วีจะแอบชอบดล ใช่มั้ยเนี่ย

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 2 เผลอทำร้ายใจ up!!! 10/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 11-10-2010 20:20:24

พี่ชายของอาวัตรนี่ใช่พ่อของน้องมินทร์มั้ย ถ้าใช่ เค้าก็เป็นอาหลานกันจริงๆอ่ะดิ  :m28: แต่ถึงเป็นจริงๆ ก็ไม่แคร์อ้ะ  :laugh:
เพราะหลานมินทร์ของอาวัตรน่ารักไร้เดียง :-[

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 2 เผลอทำร้ายใจ up!!! 10/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: berlyn ที่ 12-10-2010 01:41:59

เป็นการง้อที่เรียกได้ว่า...น่ารัก
เราคิดว่า ดล กับวีเค้าต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลังกันแน่ๆเลย^^_^

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 2 เผลอทำร้ายใจ up!!! 10/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 12-10-2010 20:04:52

-3-

   เช้าวันรุ่งขึ้นแต่ละคนต่างดูแข็งขันพร้อมที่จะเข้าไปในไร่ส้ม จักรยานถูกจอดอยู่เพียงแค่สองคันซึ่งทำให้ใครบางคนนั้นถึงกับหนักใจเลยทีเดียว

“น้องมินทร์ไปกับอาดลนะครับ”

“ไม่ได้ นายไม่ค่อยรู้จักเส้นทางเกิดพามินทร์ไปล้มจะว่ายังไง” เรวัตรเอ่ยค้าน

“แกก็นำให้มันดีๆสิวะ แค่จักรยานนะเว้ย…”

“วัตร มีจักรยานอีกคันไหมล่ะ วีอยากขี่เองมากกว่าจะได้ออกกำลังกายด้วย”

“เดี๋ยวเราถามคนงานให้นะ”

และการถกเถียงเรื่องจักรยานก็จบลงที่ภูมินทร์ซ้อนท้ายเรวัตร ส่วนผู้มาเยือนอีกสองคนก็ต่างคนต่างขี่จักยานไปกันเอง

“วันนี้อากาศดีจังเลยเนอะอาวัตร”

เสียงใสของเด็กหนุ่มเอ่ยก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นยืนเหยียบกับที่เหยียบที่ต้องซื้อใส่เพิ่ม มือเรียววางลงบนบ่าที่เต็มไปด้วยความแข็งแกร่งก่อนจะเปลี่ยนเป็นโอบรอบคอและโน้มตัวเข้าไปชิดจนแก้มแนบกัน

“วันนี้อาวัตรโกนหนวดด้วย มินทร์ได้กลิ่น”

เรวัตรคลี่ยิ้มกับเสียงใสๆของหลานชายที่ตอนนี้โตขึ้นเยอะ เขาพยายามเลี้ยงดูและให้ความอบอุ่นกับภูมินทร์มาตลอดเพราะหลานชายของเขาต้องเสียทั้งพ่อและแม่ไปในเวลาเดียวกัน

อุบัติเหตุในวันปิดเทอมซึ่งคนที่เขานับถือเป็นเหมือนพี่ชายเสียชีวิตคาที่ ส่วน “ศศิ” ที่ถึงแม้จะรอดมาได้ก็บาดเจ็บสาหัสและต่อมาก็จากไป ภูมินทร์ซึ่งนั่งเบาะหลังได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยแต่เพียงเท่านี้ก็นับเป็นการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่สำหรับเด็กหนุ่มแล้ว

“อาวัตร คิดอะไรอยู่เหรอครับ”

“เปล่าหรอก อ่ะ…ถึงแล้ว”

เรวัตรจอดจักรยานเมื่อมองเห็นแนวต้นส้มที่ทอดตัวเรียงราย สีเหลืองส้มที่แซมอยู่กับพุ่มสีเขียวราวกับเม็ดอัญมณี เบื้องหลังของไร่ส้มคือแนวทิวเขาที่มีไอหมอกลงปกคลุม

“บรรยากาศดีเหมือนเดิม”

นภดลเอ่ยชื่นชมก่อนจะเริ่มเดินสำรวจพื้นที่

“วีจะไปเก็บส้มทางด้านโน้นนะ เราไปกันเถอะน้องมินทร์”

ปฐวียื่นมือมาให้ภูมินทร์จับก่อนที่ทั้งคู่จะเดินตรงไปยังต้นที่ผลส้มออกเต็มไปหมดจนทั้งต้นเกือบจะเป็นสีส้ม

อีกสองหนุ่มจึงปล่อยให้ทั้งสองคนไว้ตรงนั้นก่อนจะเดินห่างออกมาเพื่อคุยตามประสาเพื่อนและอาจจะมีเรื่องธุรกิจเข้ามาร่วมบ้าง

“ข้ามีเรื่องอยากถามแกว่ะ ไอ้ดล”

“ก็ถามมาสิวะ แกก็รู้นี่ว่าถามข้าได้ทุกเรื่อง”

นภดลเอ่ยอย่างสบายๆก่อนจะมองดูภาพไอเย็นบางๆที่ก่อตัวอยู่แถวทิวเขาซึ่งต่างจากหมอกควันที่ก่อตัวอยู่แถวตึกสูงในเมืองหลวง

“แกกับวี…มีปัญหาอะไรกันหรือเปล่าวะ ข้าเห็นแกไม่ค่อยพอใจ ไม่ว่าสิ่งที่วีทำนั้นจะทำเพราะห่วงแกก็ตาม”

“ไม่มีอะไรหรอกไอ้วัตร ข้ากับวีก็เป็นแบบนี้แหละ คนอยู่ใกล้กันมากก็ต้องมีกระทบกระทั่งกันมั่งดิวะ คิดมากไปได้”

“แต่บรรยากาศรอบตัวแกกับวีเปลี่ยนไปว่ะ”

“ก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วนี่ แกแหละที่คิดมากไปเอง”

“ว่าแต่ปีนี้สงสัยจะได้กำไรงามสิเนี่ย ส้มออกเพียบเลย”

นภดลกวาดสายตามองกลับไปยังแนวต้นส้มอีกครั้งและหยุดสายตาไว้ที่บุคคลสองคนที่กำลังสนุกสนานกับการเก็บผลกลมๆสีส้มอมเหลือง ปฐวีปีนขึ้นบันไดเมื่อเอื้อมไม่ถึงผลส้มบางลูก

“ระวังหน่อยนะวี พื้นมันไม่ค่อยสม่ำเสมอน่ะ” เรวัตรตะโกนบอก

“อย่าห่วงเลย สบาย…”

แต่ยังไม่ทันขาดคำบันไดที่ปฐวีปีนขึ้นไปก็เสียการทรงตัว

“น้องมินทร์หลบไป”  

สิ้นคำของปฐวีทั้งคนทั้งบันไดก็ล้มลงบนพื้นทันที

“อาวี เป็นอะไรหรือเปล่าครับ เจ็บตรงไหนไหม”

ภูมินทร์เอ่ยถามก่อนจะจับไม้จับมือพลิกตัวอีกฝ่ายดูว่าอาการเป็นยังไง

“อาไม่เป็นไรครับน้องมินทร์ ดีนะที่พื้นตรงนี้มีหญ้า เฮ้อ…เกือบต้องพักงานยาวซะแล้ว”

“วี ไม่เป็นไรนะ”

เรวัตรรีบวิ่งเข้ามาถาม

“ไม่เป็นไร”

“ทีหลังทำอะไรก็ระวังหน่อย”

นภดลเอ่ยซึ่งเพียงแค่คำพูดเท่านี้ก็ทำให้ปฐวีคลี่ยิ้มแต่ประโยคที่ตามมาก็ทำเอาใบหน้าเรียวถึงกับปรับสีหน้าไม่ถูก

“คิดซะบ้างว่าถ้าเกิดบันไดล้มไปโดนน้องมินทร์จะเป็นยังไง ทำไมชอบทำให้คนอื่นเขาเดือดร้อนอยู่เรื่อย”

“ไอ้ดล…” เรวัตรรีบเอ่ยปรามเพื่อน

“ขอโทษ…” ปฐวีเอ่ยก่อนจะลุกขึ้นยืนพร้อมกับปัดเศษหญ้า

“คือ…ผมขอโทษนะครับ ถ้าไม่เป็นเพราะผมชวนมาอาวีก็ไม่ต้องเจ็บตัวแถมยังโดนอาดลว่าอีก อาดลถ้าจะว่าก็ว่าผมเถอะนะครับ”

ภูมินทร์เอ่ยออกมาเมื่อเห็นว่าบรรยากาศรอบตัวของผู้เป็นอาทั้งสามเริ่มตึงเครียด

“น้องมินทร์ไม่ต้องขอโทษหรอกนะครับ เอาเป็นว่าเราไปเก็บส้มกันต่อดีไหม”

นภดลเอ่ยเมื่อเห็นเด็กหนุ่มมีสีหน้าไม่ค่อยดีเมื่อเห็นพวกเขาไม่เข้าใจกัน เด็กหนุ่มส่งยิ้มแห้งๆก่อนจะหันไปหาเรวัตร

“เดินไปอีกนิดมีน้ำตกน่ะแกจำได้ใช่ไหม ไปเดินเล่นหน่อยไป”

นภดลรู้ว่าเรวัตรตั้งใจจะไล่ให้ไปสงบสติอารมณ์ เขาจึงทำตามคำแนะนำของเพื่อน

“วี…โอเคไหม”

“เราไม่เป็นไร เดี๋ยวไปขี่จักรยานเล่นแทนดีกว่า น้องมินทร์ครับ ฝากเก็บส้มแทนอาวีหน่อยแล้วกันนะครับ เดี๋ยวเจอกันที่บ้านนะ”

เมื่อทั้งสองต่างแยกกันไปก็เหลือแต่เรวัตรกับภูมินทร์ที่ยืนมองหน้ากัน

“อาวีกับอาดลดูแปลกๆนะครับ ทุกทีไม่เคยเห็นเป็นแบบนี้เลย”

เด็กหนุ่มเอ่ยราวกับขอความเห็น

“นั่นสิ อาก็ไม่เคยเห็นทั้งสองคนเป็นแบบนี้เหมือนกัน ถามอะไรดลก็ไม่ยอมตอบอาแถมยังเปลี่ยนเรื่องอีก สงสัยอาจะต้องไปถามวีดู”

“เดี๋ยวมินทร์ถามอาวีให้เองเพราะมินทร์กับอาวีสัญญาว่าจะไม่มีความลับปิดบังกัน”

“แอบไปสัญญากันตั้งแต่เมื่อไหร่ หืม…”

เรวัตรเอ่ยก่อนจะใช้ปลายนิ้วบิดปลายจมูกของเด็กหนุ่มอย่างหมั่นเขี้ยวปนเอ็นดู

“มินทร์ไม่บอกอาวัตรหรอก”

เด็กหนุ่มจับมือใหญ่ออกจากใบหน้าก่อนจะเปลี่ยนมาควงแขนเดินไปตามแนวต้นส้มแทน

“พอแดดเริ่มออกก็เริ่มร้อนเลยนะเนี่ย”

ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นมาลอยๆแต่เมื่อภูมินทร์เหลือบไปเห็นสายยางที่วางอยู่แถวนั้นก็เกิดไอเดียขึ้นมาทันที

“อาวัตร ร้อนใช่ไหมครับ”

อยู่ๆเด็กหนุ่มก็หยุดเดินและเอ่ยถามด้วยเสียงหวานก่อนจะตามมาด้วยสายน้ำเย็นที่ฉีดเป็นละอองมาเต็มๆร่างสูงที่เดินนำหน้าไปเพียงไม่กี่ก้าว

“มินทร์ เล่นอะไรเนี่ย”

“ก็อาวัตรบอกว่าร้อนนี่นา เย็นขึ้นหรือยังล่ะครับ”

“เปียกหมดแล้ว เดี๋ยวเถอะนะ มานี่เลย”

อ้อนแขนกว้างโอบรอบเอวเด็กหนุ่มจากด้านหลังก่อนจะล็อคร่างที่เล็กและบอบบางกว่า มือใหญ่ก็ยื้อแย่งสายยางมาก่อนจะฉีดละอองน้ำเย็นใส่เด็กหนุ่มคืนบ้างจนทั้งคู่ตัวเปียกม่อล่อกม่อแลก

เสียงหัวเราะดังก้องแต่ก็เงียบลงเมื่อภูมินทร์พลิกตัวหันกลับมายืนสบตา เส้นผมสีน้ำตาลเข้มที่เปียกน้ำทิ้งตัวลงแนบแนวโครงหน้าแต่เด็กหนุ่มก็ใช้มือเสยให้พ้นไป แนวคิ้วเรียวที่ทอดตัวอยู่เหนือนัยน์ตาที่ถอดแบบมาจากผู้เป็นแม่และริมฝีปากบางสีธรรมชาติ

แวบหนึ่งเรวัตรเห็น “ศศิ” ยืนอยู่ต่อหน้าแต่เมื่อเขาหลับตาลงสะบัดหัวไล่ความคิดบ้าๆออกไปพอลืมตาขึ้นมาอีกครั้งก็เห็นผู้มีศักดิ์เป็นหลานยืนอยู่

“อาวัตรของมินทร์เปียกหมดเลย”

เด็กหนุ่มเอ่ยก่อนจะคลี่ยิ้มกว้างและใช้ฝ่ามือไล้ไปตามแนวโครงหน้าคมเข้มเพื่อปัดเส้นผมเปียกสีเข้มให้พ้นไปเพื่อจะได้มองใบหน้าของอีกฝ่ายได้อย่างเต็มตา

“เดี๋ยวเราไปตามอาดลและกลับไปรออาวีที่บ้านดีไหมครับ เปียกขนาดนี้ต้องไม่สบายแน่”

ภูมินทร์เอ่ยก่อนเดินนำหน้าชายหนุ่มไป ทิ้งให้อีกฝ่ายได้แต่มองตามราวกับต้องมนต์สะกดแต่เมื่อรู้สึกตัวก็รีบเดินตามไปทันที

แม้จะไม่รู้ว่าแท้ที่จริงแล้วตัวเองกำลัง “กลัว” สิ่งใด

แต่วันนี้ ณ เวลานี้…

เขากำลัง “กลัว” สิ่งที่เรียกกันว่า “ความหวั่นไหว”


2BCon…


(มาต่อแล้วนะคร๊าบ :mc4:...ขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเม้นต์นะคับ แล้วก็ที่ถามกันว่าน้องมินทร์กะอาวัตรเป็นอาหลานกันจริงๆหรือเปล่า อิอิ ขอบคุณนะคับแต่แรกแอบมองข้ามเรื่องนี้ไป จะให้เป็นอาหลานกันจริงๆเดี๋ยวจะผิดศีลธรรมไป เลยสรุปว่าไม่ใช่นะคับ แล้วก็...ตอนต่อไปรออ่านให้ได้นะคับ เพราะจะมีตัวละครเข้ามาเพิ่มอีก 3 ตัว คือ ศิลา อิงฟ้าและอิงธาร รับรองว่ามีเพิ่มอีกหลายรสชาติคับ

แถมอีกหน่อย เมื่อวานไปดูเรือ Sagres เป็นเรือสัญชาติโปรตุเกสที่เข้ามาเทียบท่าที่ท่าเรือกรุงเทพฯคับ ขอบอกว่าสวยมากๆคับแล้วก็ใหญ่มากๆด้วย แต่ว่าเรือลำนี้จะมาเทียบท่าถึงแค่วันพุธนี้เท่านั้นนะคับ ปล ฝรั่งแต่ละคนหุ่นหน้าหม่ำมาก หุหุ  :-[)

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 3 กลัวความหวั่นไหว up!!! 12/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 12-10-2010 20:13:23

 :L1:

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 3 กลัวความหวั่นไหว up!!! 12/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 12-10-2010 20:28:26

กลัวความหวั่นไหวเหมือนกันนะ

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 3 กลัวความหวั่นไหว up!!! 12/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 12-10-2010 20:31:15

ผู้เป็นอาก้อน่าจะหวั่นไหวอยู่ ผู้ที่เป็นหลานแสนจะเหมือนผู้เป็นแม่ที่ตนเองพึงใจออกปานนั้น
แต่มินทร์กิริยาน่ารักจริง  :impress2:

เอร่อ...จะมีตัวละครมาเพิ่มอีกตั้งสามเชียว อย่าให้หลายรสนักนะคะ หุหุ
กลัวจะเศร้า กลังจริงจังมาก... เพี้ยง!!
:L2:

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 3 กลัวความหวั่นไหว up!!! 12/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 12-10-2010 23:19:01

เอาใจช่วยอาหลานคู่นี้  :กอด1:

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 3 กลัวความหวั่นไหว up!!! 12/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: kokikung ที่ 12-10-2010 23:29:22

อาดลกะอาวีอา

เกิดไรขึ้นอยากรู้ๆๆๆๆๆๆ

แต่น้องน่ารักเนอะ

หวั่นไหวไปแล้วก็บอกอาวัตร

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 3 กลัวความหวั่นไหว up!!! 12/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: heefever ที่ 12-10-2010 23:47:58

ดลกับวี อะไร ยังไง อยากรู้ง่ะ


ผิดมั้ยถ้าจะชอบคู่รอง

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 3 กลัวความหวั่นไหว up!!! 12/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 13-10-2010 00:07:27

อ่า งี้นี่เอง  o18 รออาวัตรรุกคุณหลานนะ ตึง!! หรือหลานมินทร์จะรุกดี  :laugh:

ปล. อยากดูเรือเหมือนกัน อยากดูทหารเรือด้วย กร๊ากกกกกก

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 3 กลัวความหวั่นไหว up!!! 12/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 13-10-2010 01:36:41

แอบมีหวั่นไหว  หุหุหุ

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 3 กลัวความหวั่นไหว up!!! 12/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 13-10-2010 12:18:58

อาวัตรจะกลัวทำไม

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 3 กลัวความหวั่นไหว up!!! 12/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 13-10-2010 12:32:13

พี่แก้วเนี่ยชอบแนวกินเด็กเหมือนกันนะ คริ คริ
ตัวละครมีหลายคู่ก็ดีจ้ะ หลากหลายอารมณ์ หลากหลายรูปแบบดี

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 3 กลัวความหวั่นไหว up!!! 12/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 13-10-2010 15:27:29

อ้างจาก: yayee2 ที่ 13-10-2010 12:32:13  

พี่แก้วเนี่ยชอบแนวกินเด็กเหมือนกันนะ คริ คริ
ตัวละครมีหลายคู่ก็ดีจ้ะ หลากหลายอารมณ์ หลากหลายรูปแบบดี

คับพี่แก้ว ^^

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 3 กลัวความหวั่นไหว up!!! 12/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: berlyn ที่ 14-10-2010 02:26:08

เนี่ยมันยิ่งกว่ามีอะไรอีกระหว่างดลกับวี อยากรู้ๆๆๆ น้องมินทร์รีบไปถามเลย โหย!! น้อยใจๆคนตกต้นไม้นะเฟ้ย! ยังไม่คิดจะเป็นห่วง ถามน่ะได้มั้ยฮะว่าเจ็บมั้ย?? อะไรอย่างเนี่ย ใช้ไม่ได้เลยดล!!!!

ส่วนคุณอาหลาน หวั่นไหวๆ น่ารักกกกก

หัวข้อ: Re: นิยาย >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 3 กลัวความหวั่นไหว up!!! 12/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 14-10-2010 12:04:44

-4-

   เมื่อกลับมาถึงที่พักเรวัตรก็ได้รับโทรศัพท์ทันที ซึ่งผู้ที่โทรมานั้นเป็นเจ้าของไร่ชา “อิงดาว” ซึ่งเป็นไร่ที่ตั้งอยู่ละแวกเดียวกับไร่ของเขานั่นเอง

เมื่อวางสายก็เห็นภูมินทร์ยืนมองด้วยแววตาสงสัย

“คุณศิลาเจ้าของไร่อิงดาวโทรมาน่ะ เห็นบอกว่าจะแวะเอาของฝากมาให้”

“ธารจะมาด้วยหรือเปล่าครับ มินทร์คิดถึงธารจังเลย”

“รายนั้นคงไม่พลาดที่จะมาเจอมินทร์หรอก อาว่าต้องซื้อของมาฝากเพียบแน่”

“งั้นมินทร์รีบไปอาบน้ำดีกว่า อาวัตรรีบไปอาบน้ำด้วยล่ะครับ เดี๋ยวจะไม่สบาย มินทร์เป็นห่วงนะครับ”

เมื่อเอ่ยจบเด็กหนุ่มก็รีบวิ่งขึ้นบันไดไปปล่อยให้บางคนยืนยิ้มค้างกับอากาศ

“ยิ้มบ้าอะไรของแกคนเดียววะ ไอ้วัตร”

“มะ…ไม่มีอะไรเว้ย” เรวัตรรีบเอ่ย

“นึกว่าอาการกำเริบ”

“อาการอะไรวะ”

“ก็อาการกำเริบ เลิฟเด็กน่ะสิ”

“ไอ้เพื่อนเวร หุบปากไปเลย ข้าจะไปอาบน้ำเดี๋ยวจะมีแขกมา อ่อ…ช่วยสงบเสงี่ยมเจียมตัวหน่อยก่อนที่ข้าจะหมดความอดทนแล้วเตะแกกลับกรุงเทพฯ”

เรวัตรเอ่ยก่อนจะทิ้งให้นภดลยืนทำปากขมุบขมิบกร่นด่า

ร่างสูงแต่งตัวราวกับนายแบบทรุดตัวนั่งลงบนโซฟาก่อนจะกดรีโมทเปลี่ยนช่องหารายการอะไรดูไปเรื่อยๆแต่เมื่อได้ยืนเสียงประตูดังขึ้นจึงหันไปสบตาเข้ากับปฐวีเข้าพอดี

“น้ำตกสวยไหมดล”

“ก็เคยเห็นนี่ เป็นยังไงก็ยังเป็นอย่างนั้นเหมือนเดิม”

“ดล…”

“มีอะไรก็พูดมา อย่างมาเรียกชื่อคนอื่นเขาทิ้งๆขว้างๆแบบนี้”

“วีขอโทษ”

นภดลส่ายหัวอย่างระอาก่อนจะถอนหายใจยาว

“เรื่องวันนั้น…”

“บอกแล้วไงว่าอย่าพูดถึงมันอีก แค่คิดก็ขยะแขยงแล้ว”

“วีขอโทษ”

“เปลี่ยนจากคำขอโทษเป็นการเดินออกไปจากชีวิตของฉันแทนได้ไหมล่ะ ปฐวี”

นภดลเอ่ยตรงๆแบบตัดบัวไม่ไว้ใยเพราะเขารู้ว่าไม่ว่าจะพูดด้วยถ้อยคำรุนแรงสักเพียงไหนปฐวีก็ไม่มีวันที่จะเดินออกไปจากชีวิตของเขา

“อาวีกับอาดลกลับมาแล้ว”

ภูมินทร์เอ่ยด้วยเสียงใสก่อนจะเดินเข้ามาหาผู้เป็นอาทั้งสองซึ่งต่างต้องปรับสีหน้ากันยกใหญ่

“อาบน้ำหอมมาเชียวนะครับน้องมินทร์”

“ก็วันนี้มีแขกมานี่ครับ ไม่รู้ว่าอาวีกับอาดลจำธารได้ไหมครับ อิงธารลูกของคุณศิลาเจ้าของไร่อิงดาวน่ะครับ”

“อ่อ…เด็กตัวเล็กๆที่เป็นเพื่อนเล่นของน้องมินทร์ตอนเด็กๆใช่ไหมครับ”

“ใช่ครับอาวี ธารจะกลับมาจากเมืองนอกแล้ว”

“ดีครับ น้องมินทร์จะได้ไม่เหงาเวลาอาวัตรงานยุ่ง”

สักพักเรวัตรก็เดินเข้ามาร่วมวงสนทนาด้วยอีกคนก่อนจะสั่งให้แม่บ้านจัดเตรียมอาหารเย็นเผื่อ
บุคคลที่จะมาเยือนในค่ำคืนนี้ด้วย

   
ไม่นานเกินรอสักพักก็ได้ยินเสียงล้อยางบดกับพื้นถนนก่อนเสียงเครื่องยนต์จะดับลงและตามมาด้วยเสียงใสๆของใครบางคนที่ตะโกนก่อนจะได้เห็นตัว

“มินทร์…”

“ธาร…”

สองหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกันกอดกันแน่นเนื่องจากไม่ได้เจอกันนานก่อนเด็กหนุ่มผิวขาวร่างเล็กจะส่งถุงของฝากให้

“สวัสดีครับ คุณศิลา เดินทางราบรื่นดีไหมครับ”

เรวัตรกล่าวทักทายชายวัยกลางคนที่แต่งตัวดูภูมิฐานที่ไม่ว่าจะพิศดูใบหน้าคมคายนั่นอย่างไรก็ไม่น่าจะอายุเกิน 35

“ราบรื่นดี นานแล้วที่ไม่ได้กลับมาที่นี่และต่อจากนี้ก็จะไม่คิดจะไปไหนแล้ว อยู่ที่ไหนก็ไม่เหมือนเมืองไทย”

ผู้มาใหม่มองแต่ละบุคคลที่ยืนอยู่ก่อนจะส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร

“นี่…นภดลกับปฐวีเพื่อนสนิทของผมเองครับ”

เมื่อต่างฝ่ายต่างเริ่มคุ้นเคย เรวัตรก็ชวนให้อยู่ร่วมมื้อค่ำด้วยกันซึ่งชายวัยกลางคนก็ตบปากรับคำเพื่อเป็นการไม่เสียมารยาท

ขณะที่กำลังจะนั่งลงกันนั้นก็มีหญิงสาวแต่งตัวทันสมัยเดินเข้ามา ริมฝีปากเคลือบกลอสสีอ่อนคลี่ยิ้มหวานราวกับจะสะกดทุกสายตาที่มอง

“นี่…อิงฟ้า ลูกสาวคนโตของฉัน เธอเกิดและโตที่ต่างประเทศ วัตรกับหนูมินทร์คงจะไม่รู้จัก”

หญิงสาวร่างโปร่งบางนั่งลงก่อนจะเอ่ยทักทายและพยายามปรับตัวให้เข้ากับทุกๆคน

ภูมินทร์แอบลอบสังเกตอากัปกิริยาท่าทางของผู้แปลกหน้าคนใหม่และพบกับอะไรบางอย่างที่ทำให้เริ่มไม่ค่อยพอใจ

ใบหน้าขาวใสอมชมพู ริมฝีปากอวบอิ่ม ไม่ใช่สิ่งนั้นเลยที่ทำเด็กหนุ่มไม่พอใจแต่กลับเป็นดวงตาคู่โตเด่นที่สะท้อนแต่ภาพผู้เป็นอาของเขาต่างหาก

“อิงฟ้าสนใจเรื่องการทำไร่ชานะค่ะ เลยขอคุณพ่อกลับมาเมืองไทยด้วย”

“ตอนนี้การทำไร่ชาที่เมืองไทยก็กำลังเป็นที่นิยมนะครับ”

“ใช่ค่ะ อีกอย่างคุณพ่อก็มีที่อยู่ที่เมืองไทยแล้วด้วย เลยกลับมาที่นี่ดีกว่าค่ะ”

เธอเอ่ยไปยิ้มไปให้กับเรวัตรซึ่งนั่นก็ทำให้ภูมินทร์เผลอทำหน้าไม่พอใจ

“มินทร์เป็นอะไรหรือเปล่า ปวดท้องเหรอ”

“ใช่…ดูเหมือนอาหารจะไม่ย่อยน่ะธาร”

“นายก็ค่อยๆเคี้ยวสิ อ่อ…ที่ไร่อิงดาวจะมีคอกม้าด้วยนะ ไว้ฉันจะมารับนายไปขี่ม้าด้วยกัน”

“แต่มินทร์ขี่ม้าไม่เป็นนะ”

“ไม่ต้องห่วง ตอนแรกธารก็ไม่เป็นเหมือนกัน แต่ครูคนนี้เก่งมากเลยนะ ใจดีด้วยรับรองได้”

อิงธารกล่าวถึงคนสอนขี่ม้าพร้อมทั้งรอยยิ้ม

“มินทร์ชักอยากเห็นครูคนนี้ซะแล้วสิ”

ภูมินทร์เอ่ยพร้อมทั้งใช้ไหล่ดันเพื่อนเป็นการเย้าแหย่

“มินทร์ก็…”

เด็กหนุ่มสองคนเอ่ยแหย่กันไปมาก่อนจะคุยสารพัดเรื่องเนื่องจากไม่เจอกันเป็นเวลานาน

ซึ่งมื้อค่ำนี้นภดลและปฐวีแทบไม่มีบทบาทแต่ก็ไม่ใช่ซะทีเดียว อยู่ๆนภดลก็กระแอมไออยู่หลายครั้งพลางขยับคอเสื้อราวกับหายใจยากเสียเต็มประดา

“เป็นอะไรหรือเปล่าดล”

ปฐวีรีบเอ่ยถามก่อนจะลูบแผ่นหลังกว้างแต่มือใหญ่ของนภดลกลับปัดทิ้ง

“หึ…ก็แค่ก้างติดคอ”

“กลืนข้าวเข้าไปสิ เดี๋ยวถ้ายังไม่หายวีจะพาไปหาหมอ”

“ก้างมันชิ้นใหญ่ไปหน่อย เดี๋ยวก็หาย”

เรวัตรเริ่มสงสัยอาการของเพื่อนสนิททั้งๆที่ก่อนหน้านี้ก็ดูสงบเสงี่ยมดีแต่ทำไมอยู่ๆถึงตีรวนกวนอวัยวะเบื้องล่างขึ้นมา

“อิ่มแล้วครับ เชิญทุกท่านทานกันต่อนะครับ ไม่ต้องรีบ” นภดลเอ่ยก่อนจะลุกออกจากโต๊ะอาหารไป

ปฐวีทำท่าจะลุกตามแต่เรวัตรใช้สายตาดึงให้กลับมานั่งลงตามเดิม

“ขอโทษด้วยนะครับ คุณศิลา คุณอิงฟ้าแล้วก็น้องธาร”

“ไม่ต้องขอโทษหรอกครับคุณวัตร เพื่อนคุณคงหงุดหงิดกับก้างชิ้นใหญ่ที่ติดคอ ผมว่าคงจะต้องติดอีกนานแน่ๆ”

ศิลาเอ่ยก่อนจะยิ้มมุมปากและนัยน์ตาเป็นประกายราวกับกำลังเจออะไรที่น่าสนใจและน่าสนุก

ปฐวีซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะก็ยิ่งงุนงงสงสัยเป็นยิ่งนักเรื่องที่บุคคลทั้งสองคุยถึงเรื่องก้างปลา ทั้งๆที่อาหารบนโต๊ะไม่มีอะไรเลยที่ทำมาจากปลา

“คุณปฐวี เพื่อนคุณนี่ช่างปากไม่ตรงกับใจเลยนะครับ”

“ดลน่ะเหรอครับ เขาออกจะตรงไปตรงมา โผงผางนี่ครับ”

ปฐวียิ่งงุนงงหนักขึ้นเมื่ออีกฝ่ายไม่ตอบอะไรแต่กลับหัวเราะในลำคอและจิ้มผลไม้เข้าปาก

ภูมินทร์เองก็เป็นอีกคนที่ไม่เข้าใจในสถานการณ์ตอนนี้แต่แล้วเด็กหนุ่มก็ต้องหันขวับเมื่อเห็นมือหญิงสาวสัมผัสกับมือของเรวัตรกลางโต๊ะอาหาร

“อุ๊ย…ขอโทษค่ะ ฟ้าไม่คิดว่าเราจะใจตรงกัน”

เธอเอ่ยก่อนจะชักมือกลับเมื่อมือของทั้งคู่สัมผัสโดนกันบนที่จิ้มผลไม้อันเล็กซึ่งเด็กหนุ่มมองยังไงก็รู้ว่าเป็นการจัดฉาก อิงฟ้าคงจ้องรอโอกาสเป็นแน่

“คุณอิงฟ้า ทานก่อนเลยครับ”

“ไม่เป็นไรค่ะ วัตร”

ไม่นานเธอก็เอ่ยเรียกเรวัตรอย่างสนิทสนมแถมอาของเขาก็ดูจะพออกพอใจในการกระทำนั้นยิ่งทำเอาเด็กหนุ่มแทบเดือด

“อาวัตร…”

ภูมินทร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อน

“น้องมินทร์ผู้ใหญ่กำลังคุยกันอยู่นะครับ เป็นเด็กไม่ควรแทรกนะ”

ใบหน้าของเด็กหนุ่มยิ่งงอง้ำเมื่อริมฝีปากที่เคลือบกลอสสีสวยคลี่ยิ้มให้ราวกับท้าทาย เธอรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่แถมจงใจยั่วโมโหด้วย

อาวัตรนะอาวัตร…มาใช้คำว่าเด็กกับผู้ใหญ่อีกแล้ว คอยดูนะจะงอนให้ง้อจนเข็ดเลยทีเดียว

ยิ่งมองเห็นภาพเธอคนนั้นจัดฉาก เล่นละครมากเท่าไหร่ภูมินทร์ก็รู้ว่าเธอคนนี้ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

อนาคตเริ่มทำให้เด็กหนุ่มวิตกกังวลจนเริ่มหวาดกลัวเพราะเขาคิดว่าเธอคนนี้กำลังจะเดินเข้ามา

ทำให้อะไรหลายๆอย่าง ณ ที่แห่งนี้

“เปลี่ยนไป”

2BCon…

(มาต่อแล้วคับ :mc4:ขอบคุณนะคับสำหรับทุกๆคอมเม้นต์ ^^ ตอนแรกที่ไนท์แต่งไนท์ก็แอบชอบคู่รองนะคับ ฮ่าๆๆ อาจจะเป็นเพราะบทของอาวัตรและน้องมินทร์ยังออกแนวราบเรียบอยู่ แต่ตอนนี้มีอีก 3 คนเข้ามาเพิ่มคงมีสีสันขึ้นอีกเพียบคับรับรองได้

เมื่อเช้าเกรดออก สุดๆคับ  :z3:เพื่อนๆบ่นว่าแย่ไปตามๆกัน แต่ไม่เป็นไรคับ อีกเทอมเดียวก็จะจบออกจากรั้วมหาวิทยาลัยแล้ว  :a5:แหะๆ บ่งบอกอายุคับ แล้วเจอกันตอนหน้านะคับ)

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 4 ศิลา อิงฟ้าและอิงธาร up!!! 14/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 14-10-2010 13:33:00

เอ้ยน้องธารน่ารัก แต่ว่าอยากรู้ความคิดของอาวัตรกับอาดลจัง

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 4 ศิลา อิงฟ้าและอิงธาร up!!! 14/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: Sorso ที่ 14-10-2010 14:55:20

มาต่อเร็วๆนะ
เรื่องนี้น่าสนใจดี
คู่อาหลาน แปลกไปอีกแนว

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 4 ศิลา อิงฟ้าและอิงธาร up!!! 14/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: PEENAT1972 ที่ 14-10-2010 16:45:57

อ้างจาก: yayee2 ที่ 13-10-2010 12:32:13  

พี่แก้วเนี่ยชอบแนวกินเด็กเหมือนกันนะ คริ คริ
ตัวละครมีหลายคู่ก็ดีจ้ะ หลากหลายอารมณ์ หลากหลายรูปแบบดี

เค้าก็ชอบแนวนี้เหมือนกันนะคุณนายแก้ว 555




เรื่องนี้เมื่ออ่านไป ๆ เหมือนโดนระเบิดที่วางเอาไว้ ตู้ม  หลายลูกสะด้วยสิ


สนุกดี ชอบค่ะ +1 นะเจ้าคะ

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 4 ศิลา อิงฟ้าและอิงธาร up!!! 14/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 14-10-2010 16:56:34

อ้างจาก: PEENAT1972 ที่ 14-10-2010 16:45:57  

อ้างจาก: yayee2 ที่ 13-10-2010 12:32:13  

พี่แก้วเนี่ยชอบแนวกินเด็กเหมือนกันนะ คริ คริ
ตัวละครมีหลายคู่ก็ดีจ้ะ หลากหลายอารมณ์ หลากหลายรูปแบบดี

เค้าก็ชอบแนวนี้เหมือนกันนะคุณนายแก้ว 555




เรื่องนี้เมื่ออ่านไป ๆ เหมือนโดนระเบิดที่วางเอาไว้ ตู้ม  หลายลูกสะด้วยสิ


สนุกดี ชอบค่ะ +1 นะเจ้าคะ

ว้าย..ดีใจจ้ะ เจอคอเดียวกันค่ะคุณนายนัท



เหมือนพระเอกเรามีความหลังฝังใจนะ แบบนี้คงเปิดปากเปิดใจยากมั้ง

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 4 ศิลา อิงฟ้าและอิงธาร up!!! 14/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: PEENAT1972 ที่ 14-10-2010 18:47:46

^
^
^

เค้าก็คิดแบบนั้นแหละ ตะเอง คริๆ

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 4 ศิลา อิงฟ้าและอิงธาร up!!! 14/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 14-10-2010 18:58:36

ที่เข้ามาใหม่ ท่าทางจะไม่เบาเลย ทั้งศิลาและอิงฟ้า  :beat:

ดีจังที่มินทร์ฉลาดรู้สึก...
แต่อาวัตรคะ ดูแลดีๆ นะคะ
:L2:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 4 ศิลา อิงฟ้าและอิงธาร up!!! 14/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 14-10-2010 20:57:56

มินทร์สู้ ๆ ๆ ๆ

รู้แล้วใช่หรือเปล่า

ว่าคนนี้ไม่ธรรมดา

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 4 ศิลา อิงฟ้าและอิงธาร up!!! 14/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 14-10-2010 21:06:20

มีมารเข้ามาแล้วน้องมิน

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 4 ศิลา อิงฟ้าและอิงธาร up!!! 14/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: KM ที่ 14-10-2010 23:18:19

อูยยย นางร้ายมาแว้วว

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 4 ศิลา อิงฟ้าและอิงธาร up!!! 14/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 15-10-2010 00:01:29

เกลียดชะนีแรดเงียบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

ต่อไปคงแรดเปิดเผย

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 4 ศิลา อิงฟ้าและอิงธาร up!!! 14/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: N.T.❁ ที่ 15-10-2010 01:16:08

ตามมาให้กำลังใจเรื่องนี้ค่ะ ^^




เฮ้ออ .. มารร้ายจริงๆ ..

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 4 ศิลา อิงฟ้าและอิงธาร up!!! 14/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: [N]€ẃÿ{k}uñĢ ที่ 15-10-2010 01:56:27

ดูเหมือนละครบ้านไร่เลย อ่านแล้วชอบมากๆ
แล้วจะรออ่านต่อน๊า

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 4 ศิลา อิงฟ้าและอิงธาร up!!! 14/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: berlyn ที่ 15-10-2010 10:36:44

อะไรที่จะเปลี่ยนไปน้า...วัตรจะเปลี่ยนใจไปชอบอิงฟ้าเหรอ เห็นด้วยค่ะน้องมินทร์ควรงอนแล้วให้ง้อยากๆหน่อย อยากไม่สนใจดีนัก ชิ!!!
ส่วนวีกับดล ที่วีไม่เข้าใจนั้นเราเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันแหละ

PS. ไรท์เตอร์คะ ตกลงว่าดลเนี่ยชื่อ นภดล หรือภูวดลกันแน่

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำ
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 15-10-2010 12:25:14

อ้างจาก: berlyn ที่ 15-10-2010 10:36:44  

อะไรที่จะเปลี่ยนไปน้า...วัตรจะเปลี่ยนใจไปชอบอิงฟ้าเหรอ เห็นด้วยค่ะน้องมินทร์ควรงอนแล้วให้ง้อยากๆหน่อย อยากไม่สนใจดีนัก ชิ!!!
ส่วนวีกับดล ที่วีไม่เข้าใจนั้นเราเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันแหละ

PS. ไรท์เตอร์คะ ตกลงว่าดลเนี่ยชื่อ นภดล หรือภูวดลกันแน่

ขอบคุณนะคับที่ท้วงติง ไรท์เตอร์เบลอไปหน่อยคับ ชื่อ นภดลคับ ขอโทษที Ps ตอนที่ 3 ผิดเต็มๆคับ ขออภัยอย่างสูง

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 4 ศิลา อิงฟ้าและอิงธาร up!!! 14/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 15-10-2010 18:30:46

แบบนี้ น้องมินทร์ จะสู้กะอิงฟ้า ได้เหรอ ดูท่าฝีมือคุณเธอใช่ย่อยนะนั่น

แล้ว ดล กับ วี เขามีเบื้องหน้าเบื้องหลังอะไรกัน

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 5 เดี๋ยวอาจะส่งถึงตียงเลย+เส้นขนาน up!!
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 16-10-2010 11:13:19

-5-   

หลังจากมื้อค่ำที่ได้ผู้ร่วมโต๊ะอาหารมาเพิ่มอีก 3 คนแล้วนั้นก็ได้เวลาส่งแขกกลับบ้านเสียที เรวัตรยืนคุยกับศิลาและอิงฟ้า แต่หลังจากที่ชายวัยกลางคนขึ้นรถไปแล้วนั้นหญิงสาวก็ได้พูดคุยกับชายหนุ่มต่ออีก

“แวะมาที่ไร่อิงดาวบ้างนะคะ วัตร”

เธอเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม

“ได้ครับ ไว้ผมจะแวะไปรบกวนนะครับ คุณอิงฟ้า”

“เรียกฟ้าก็ได้ค่ะ แล้วเจอกันนะคะ”

เสียงอ่อนหวานเอ่ยพร้อมกับส่งสายตาให้จนกระทั่งขึ้นไปนั่งบนรถคันหรู

“แล้วเจอกันนะมินทร์”

อิงธารเอ่ยบอกเพื่อนรักก่อนจะรั้งร่างโปร่งเข้ามากอด

“แล้วเจอกัน อ่อ…อย่าลืมที่พูดไว้นะว่าจะแนะนำครูสอนขี่ม้าให้รู้จักน่ะ”

ภูมินทร์เอ่ยแซวทิ้งท้าย

หลังจากที่รถคันหรูแล่นออกไปนอกบริเวณ เรวัตรก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความโล่งอก ชายหนุ่มหันไปมองหลานชายตัวเองที่ทำหน้างอง้ำ เมื่อเขาสะกิดให้อีกฝ่ายหันมาสบตากลับโดนเมินใส่

“งอนอะไรอาอีกล่ะ หืม…”

“เปล่างอนอะไรสักหน่อย”

ภูมินทร์เอ่ยก่อนจะหมุนตัวเพื่อจะเดินเข้าบ้านแต่มือใหญ่กลับคว้าท่อนแขนเรียวไว้เสียก่อน

“บอกอามาก่อนว่างอนเรื่องอะไร”

“ก็มินทร์บอกแล้วว่าไม่ได้งอน”

“ไม่งอนได้ยังไง ดูสิ ปากจะติดกับจมูกอยู่แล้ว”

“อาวัตร…”

“นั่น…ขึ้นเสียงเรียกอาอย่างนี้แสดงว่าไม่พอใจ”

“ช่างเถอะ มินทร์คงง่วงนอน”

ชายหนุ่มคลี่ยิ้มเมื่อเห็นหลานชายตัวดีหน้าตาบึ้งตึง อาการแบบนี้คงเพราะไม่อยากจะเห็นว่าเขาให้ความสนใจหรือให้ความสำคัญกับใครคนอื่นนอกเหนือจากเจ้าตัวสินะ

“อาวัตร ปล่อยมินทร์ลงเดี๋ยวนี้นะ…”

เด็กหนุ่มตะโกนลั่นก่อนจะใช้มือทุบตีแผ่นหลังกว้างเมื่อเรวัตรจับตัวขึ้นพาดบ่าปล่อยให้หัวทิ่มลงดิน

“อาวัตร…มินทร์จะฟ้องอาวีกับอาดล”

เด็กหนุ่มดิ้นไปมาอย่างไม่ยอมแพ้ทำให้ชายหนุ่มหัวเราะอย่างชอบอกชอบใจ

“อาวีกับอาดลของเราหายต๋อมไปตั้งแต่หัวค่ำแล้วคงไม่มีใครให้ฟ้องแล้วล่ะ ฮ่าๆๆ…”

ในที่สุดเรวัตรก็อุ้มเด็กหนุ่มมาส่งถึงห้องนอนจนได้

“ถึงห้องแล้ว ปล่อยมินทร์ลงนะ”

“ก็มินทร์ง่วงนี่นา เดี๋ยวอาจะส่งถึงเตียงเลย”

ชายหนุ่มไม่พูดเปล่า มือใหญ่อีกข้างที่ว่างก็บิดลูกบิดประตูเปิดออกก่อนควานหาสวิตช์ไฟ ทันทีที่แสงไฟส่องสว่างก็พบกับห้องกว้างที่ดูสะอาดสะอ้านและจัดวางเฟอร์นิเจอร์อย่างเป็นระเบียบ มุมห้องด้านหนึ่งเป็นเตียงสี่เสาขนาดคิงไซต์ เมื่อเจอเป้าหมายเรวัตรจึงวางร่างโปร่งลงก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟ

มุ้งบางๆที่ถูกมัดอยู่ที่เสาเตียงถูกจัดให้คลุมรอบเตียงอย่างดีก่อนชายหนุ่มจะเปิดด้านหนึ่งเพื่อเข้าไปนั่งเคียงข้างกับร่างที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง

“ตกลงจะไม่บอกอาจริงๆเหรอว่างอนเรื่องอะไร”

“มินทร์ไม่ชอบคุณอิงฟ้า”

“ทำไมล่ะ ฟ้าก็ดูเป็นคนดีนี่นา”

“รู้จักกันไม่เกินสองชั่วโมงก็เรียกชื่อสนิทสนมกันซะแล้ว อาวัตรชอบล่ะสิ”

ชายหนุ่มทำแค่เพียงยักไหล่อย่างสบายๆโดยไม่ตอบคำถามใดๆยิ่งทำให้เด็กหนุ่มน้อยใจจนล้มตัวลงนอนก่อนจะดึงผ้านวมขึ้นมาคลุมซะจนเกือบมิดร่าง

เรวัตรโน้มตัวเข้าไปใกล้พร้อมรอยยิ้มอ่อนโยนที่ภูมินทร์ไม่ได้เห็น ใบหน้าคมก้มลงเข้าไปใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของตัวเองที่สะท้อนมาจากผิวแก้มนุ่มแต่ริมฝีปากบางจรดลงบนตำแหน่งหน้าผากมน

“ไม่มีใครแย่งอาไปจากมินทร์ได้หรอกนะ ฝันดีครับ”

ชายหนุ่มร่ายเวทมนต์ขับกล่อมเด็กหนุ่มแสนงอนเป็นที่เรียบร้อยก็เดินมาที่ประตูก่อนจะปิดไฟและเดินออกจากห้องไป

ใครบางคนที่ทำตัวแสนงอนก็ค่อยๆลดผืนผ้านวมมาไว้ที่หน้าอกก่อนจะอมยิ้มพร้อมทั้งใช้ฝ่ามือสัมผัสลงบนไออุ่นจางๆของใครบางคนที่ทิ้งไว้บนหน้าผาก พวงแก้มที่สะท้อนกับแสงไฟขึ้นสีระเรื่อ

ภูมินทร์ลืมเรื่องที่ไม่พอใจไปเสียสิ้นเพียงแค่การกระทำที่แสนอบอุ่นอ่อนโยนจากบุคคลสำคัญ

“ไม่มีใครแย่งอาไปจากมินทร์ได้หรอกนะ”

คำพูดนั้นยังก้องอยู่ในหูและเด็กหนุ่มก็หลับไปพร้อมกับประโยคที่ราวกับคำมั่นสัญญาว่าจะไม่มีใครพรากอาวัตรคนที่เปรียบเสมือนลมหายใจไปจากเขาได้

เมื่อเรวัตรออกมาจากห้องของภูมินทร์ก็พบกับนภดลเข้าพอดี

“ไง…พูดจากวนอวัยวะเบื้องล่างกลางโต๊ะอาหาร ไม่ไว้หน้าเพื่อนเลยนะ”

“โทษทีว่ะ…”

“ก้างติดคอ อ้างมาได้ ก้างบ้านญาติแกดิ บนโต๊ะไม่มีอาหารอะไรทำจากปลาซะหน่อย แกคิดอะไรอยู่กันแน่วะไอ้ดล”

“ช่างเถอะว่ะ ข้าขอโทษก็แล้วกัน”

“ไอ้ดล…” เรวัตรเอ่ยเรียกรั้งเพื่อนไว้

“จะไม่บอกข้าจริงๆใช่ไหม ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างแกกับวี”

“ก็บอกไปแล้วไงว่าไม่มีอะไร จะเซ๊าซี๊ถามไปทำไมวะ แกห่วงไอ้วีมันมากนักเหรอไง”

“เอ่อ…ข้าห่วงวี”

“ไม่ต้องห่วงมันหรอก อีกไม่นานมันคงจะได้อยู่สุขสบายกับคนกระเป๋าหนัก”

“พูดอะไรของแกน่ะไอ้ดล”

“แกคงไม่รู้สินะไอ้วัตร ว่าคุณศิลาอะไรนั่นจ้องไอ้วีตาเป็นมัน คงจะอยากได้ไม่น้อย”

“ไอ้ดล…กลับกรุงเทพฯไปคราวนี้ช่วยไปผ่าหมาออกจากปากด้วยนะ พูดอะไรหัดคิดถึงใจคนอื่นซะบ้าง”

“ก็ข้าไม่ได้ประเสริฐเลิศล้ำเหมือนแกนี่”

“ข้าเบื่อที่จะพูดกับแกแล้ว ทีหลังจะพูดอะไรก็คิดถึงใจวีบ้าง วีแคร์แกมากนะเว้ย…”

นภดลเหยียดยิ้มมุมปากราวกับชื่อได้ที่ยินเป็นของแสลง กิริยาท่าทางหยิ่งยโสที่เผยออกมานั้นทำให้เรวัตรรู้ได้ในทันทีว่าสองคนนี้ต้องมีเรื่องบาดหมางกันอย่างแน่นอน

“เอ่อ…”

ปฐวีเอ่ยขึ้นมาราวกับเกรงใจเมื่อตัวเองเดินเข้ามาและทำให้บุคคลทั้งสองที่คุยกันก่อนหน้านี้ต้องหยุดบทสนทนาลงกลางคัน

“วีคงไม่ได้เข้ามาขัดหรอกนะ”

“ไม่หรอกวี”

เรวัตรเอ่ยก่อนจะเดินไปโดยปล่อยให้ทั้งสองอยู่กันตามลำพัง

“ก้างหายติดคอหรือยังดล”

“ฉันแค่คิดไปเองว่ามันติดน่ะ”

“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว”

“รู้สึกยังไงบ้างล่ะ เป็นที่หมายตาของเจ้าของไร่ชาเชียวนะคราวนี้”

“ดล…คุณศิลาเขาแต่งงานแล้วนะแถมยังมีลูกอีกตั้งสองคน อย่าพูดแบบนี้เลยนะ”

“ไม…พ่อหม้ายลูกติดอีกแค่สอง รับไม่ได้เหรอไง ปฐวี”

“หยุดพูดเถอะดล วีรู้ตัวดีว่าดลคงไม่มีวันเห็นค่าอะไรในตัววี แต่วีขออยู่ข้างๆดลต่อไปแบบนี้ก็พอแล้ว อย่ายัดเยียดวีให้คนอื่นเลยนะ”

“หึ…ฉันชังน้ำหน้านายจริงๆ ปฐวี”

“ดล…เรื่องวันนั้นวีขอโทษ”

นภดลฮึดฮัด ในใจนึกอยากจะซัดอีกฝ่ายสักโครมแต่ชายหนุ่มแต่งตัวดีกลับเดินหนี

ปฐวีได้แต่มองตามแผ่นหลังของอีกฝ่ายจับลับสายตาก่อนจะนั่งลงบนโซฟาพร้อมทั้งถอนหายใจยาวอย่างเหนื่อยล้า

ปฐวีเป็นเพื่อนสนิทของนภดลตอนที่อยู่กรุงเทพฯ ทั้งคู่ไปไหนมาไหนกันไม่ต่างจากเงาตามตัว ด้วยความสนิทสนมและใกล้ชิดทำให้ปฐวีผูกหัวใจฝากไว้กับคนที่เป็นเพื่อนรัก

เมื่อก่อนนั้นปฐวีรู้ดีว่านภดลนั้นหลงรักผู้มีศักดิ์เป็นหลานของเรวัตรแต่เรวัตรนั้นไม่ยินยอมทำให้เพื่อนของเขาเสียอกเสียใจจนต้องปลอบเป็นการใหญ่

“ดล…พอได้แล้ว”

ปฐวีเอ่ยห้ามเมื่อผู้เป็นเพื่อนยกแก้วที่บรรจุน้ำสีอำพันขึ้นดื่ม

“ปล่อยฉัน…วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่ฉันจะเศร้า เพราะหลังจากนี้ฉันจะกลับไปเป็นอาที่ดีของน้องมินทร์”

นภดลดื่มจนหลับคาเค้าท์เตอร์ที่ร้านทำให้ปฐวีต้องแบกคนเมาจนหลับกลับอพาร์ทเม้นต์ที่ทั้งคู่แชร์ค่าห้องกัน

คนสติครบถ้วนประคองคนเมาไม่ได้สติก่อนจะทิ้งตัวอีกฝ่ายให้นอนลงบนเตียงและคลายปมเนคไทพร้อมกับปลดกระดุมลงสองสามเม็ดเพื่อให้อีกฝ่ายหายใจได้สะดวก

ไอเย็นของผืนผ้าที่ไล้ไปตามผิวเนื้อทำให้นภดลต้องรั้งแขนอีกฝ่ายให้หยุด

“เช็ดตัวหน่อยนะดล จะได้สบายตัวขึ้น”

ปฐวีเอ่ยบอกเพื่อนก่อนทำท่าจะลุกไปเปลี่ยนน้ำแต่มือใหญ่กลับรั้งท่อนแขนไว้

“น้องมินทร์ อย่าจากอาดลไปนะครับ”

ร่างโปร่งเปลี่ยนมากุมมืออีกฝ่ายไว้ก่อนจะนั่งลงข้างๆเตียง

“นี่วีเอง…ดลก็รู้ว่าวีจะไม่มีวันทิ้งดลไปไหน วีจะอยู่ข้างๆดลตลอดไป”

ปฐวีสบตากับนัยน์ตาพราวระยับจากฤทธิ์แอลกอฮอลล์อย่างมีความหมายแต่กลับเป็นนภดลที่ฉุดร่างอีกฝ่ายขึ้นมาสวมกอด พรมจูบไปทั่วดวงหน้าและในเมื่อมันก็เป็นสิ่งที่ปฐวีปรารถนาฉะไหนเลยจะต้องปฏิเสธ

และตั้งแต่เช้าวันที่นภดลตื่นขึ้นมาเจอปฐวีนอนเคียงข้างในสภาพที่รู้ได้ตั้งแต่แรกเห็นว่าเกิดสิ่งใดขึ้นก่อนหน้า ดวงตาที่เคยมอง รอยยิ้มที่เคยมีให้ คำพูดที่เคยได้ยิน การกระทำที่เคยทำ ทุกอย่างกลับเปลี่ยนไปจนไม่เหลือเค้าของนภดลคนเดิมอีกเลย

ปฐวีหยุดคิดเพียงเท่านั้นก่อนจะกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง ร่างโปร่งเดินไปยังหน้าห้องที่มีคนที่เปรียบเสมือนหัวใจของตัวเองอยู่ภายใน มือเรียววางแนบลงบนบานประตูไม้เนื้อหนาราวกับอยากจะสัมผัสคนที่อยู่ด้านใน

“วีขอโทษ…”

เขาคงมีสิทธิ์พูดได้แค่คำนี้เพราะถ้อยคำอื่นๆนภดลคงไม่ต้องการที่จะฟัง เพราะเขาเป็นแค่เพียงคนที่ไร้ค่าในสายตา และต่อให้เขาพูดด้วยคำสวยหรูสักเพียงใดสุดท้ายมันก็เป็นได้เพียงแค่คำพูดที่
“ไร้ความหมาย” ของคน “ไร้ค่า”

ชื่อนภดลคือผืนฟ้า ชื่อปฐวีคือผืนดิน

มันก็บ่งบอกตั้งแต่แรกแล้วว่าระหว่าง “เรา” แม้จะอยู่เคียงข้างกันแต่ความรู้สึกคงเป็นได้แค่เพียง…

เส้นขนานที่ไม่มีวันบรรจบ… 

2BCon…

(ติดตามตอนต่อไปด้วยนะคับ หุหุ อย่าเพิ่งเบื่อกันน๊า...ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ที่เป็นกำลังใจให้นะคับ เจอกันตอนหน้าคับ o18

ปล พรุ่งนี้วันเกิดไนท์นะคับ :mc4: ถ้าไม่มีโปรแกรมไปเลี้ยงที่ไหนไนท์จะเอานิยายมาลงต่อให้อีกตอนนะคับ แต่ถ้าออกไปที่อื่นก็เจอกันวันต่อไปเหมือนเดิมนะคับ ขอบคุณคร๊าบ... :call:)

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 5 เดี๋ยวอาจะส่งถึงตียงเลย+เส้นขนาน up!!
เริ่มหัวข้อโดย: PEENAT1972 ที่ 16-10-2010 11:21:23

(http://s3.amazonaws.com/gc-bigthumb/coverwa7ngAnjkxB.gif)

รอตอนต่อไป 555

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 5 เดี๋ยวอาจะส่งถึงตียงเลย+เส้นขนาน up!!
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 16-10-2010 11:35:54

อาวัตรอ่ะ อย่าใจวอกแวกเชียวนา
ยิ่งยัยอิงฟ้าทอดสะพานพระราม8 สะพานพระราม9 ให้ซะ
ขืนอาวัตรทำให้หลานมินทร์เสียใจนะ ระวังแฟนคลับน้องมินทร์ถล่มยับแน่

นายนภดล ทำไมนายไม่รับผิดชอบการกระทำของนายเลยล่ะ
ฮึ..ทีหลังอย่ามาเผลอใจหลงรักวีเข้าเชียวนะ

จะรอตอนต่อไปจ้ะ

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 5 เดี๋ยวอาจะส่งถึงตียงเลย+เส้นขนาน up!!
เริ่มหัวข้อโดย: N.T.❁ ที่ 16-10-2010 12:10:33

TT sad aaaaa~
nopadol's so mean  :เฮ้อ:



 :HBD5: in advance nakaa :]

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 5 เดี๋ยวอาจะส่งถึงตียงเลย+เส้นขนาน up!!
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 16-10-2010 12:50:57

อาดลใจร้าย

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 5 เดี๋ยวอาจะส่งถึงตียงเลย+เส้นขนาน up!!
เริ่มหัวข้อโดย: mutoo ที่ 16-10-2010 13:09:30

สนุกดี...ชอบบบบ
แต่ไม่ชอบดราม่าเลยอ่ะ

ขอหวานๆ แต่ไม่ดราม่าได้มะ :impress2:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 5 เดี๋ยวอาจะส่งถึงตียงเลย+เส้นขนาน up!!
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 16-10-2010 17:57:51

+1 จ้า สำหรับอาหลานที่น่ารัก

แล้วก้รู้ถึงสาเหตุแล้วว่าทำไม นภดลถึงได้พูดไม่ดีกับปฐวีเลย

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 5 เดี๋ยวอาจะส่งถึงตียงเลย+เส้นขนาน up!!
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 16-10-2010 19:44:11

อ่าว นภดล เมาเอง แล้วหมางเมินคนอื่นเรอะ

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 5 เดี๋ยวอาจะส่งถึงตียงเลย+เส้นขนาน up!!
เริ่มหัวข้อโดย: berlyn ที่ 17-10-2010 16:49:39

โอเค เรื่องของวีกับดลก็เป็นอย่างนี้เอง แต่เราว่ามันก็ผิดด้วยกันทั้งคู่แหละ โอ๊ย!! ไม่รู้ไม่รู้ ดลอย่ามาหวงและห่วงวีภายหลังละกัน ชิ! 
 
   มินทร์กับอาวัตร เป็นอะไรที่น่ารักอบอุ่นอย่างมากมาย  อิงฟ้าก็แค่สีสันต์เท่านั้นเอง

PS. Happy birthday ค่ะไรท์เตอร์ มีความสุขมากๆ สมหวังในทุกๆเรื่อง

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 5 เดี๋ยวอาจะส่งถึงตียงเลย+เส้นขนาน up!!
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 17-10-2010 18:43:19

เมาเอง จับคนอื่นกดเองแล้วเสือกทำงี้ได้วะเนี่ย
เซงคุณอาจริงจัง

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 5 เดี๋ยวอาจะส่งถึงตียงเลย+เส้นขนาน up!!
เริ่มหัวข้อโดย: heefever ที่ 17-10-2010 22:38:55

อะไรของมันฟระ แกเมาแล้วจับเค้ากด

แล้วยังมาทำหมางเมินใส่

ว่าเค้าเสีย ๆ หาย สรุปนี่ วีผิดใช่มั้ยอิตาคุณดล  :angry2:

 :a: สุขสันต์วันเกิดจ้าน้องไนท์ มีความสุขมากๆ นะจ๊ะ :L1:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 5 เดี๋ยวอาจะส่งถึงตียงเลย+เส้นขนาน up!!
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 17-10-2010 23:07:08

สักวันผืนฟ้าจะลงมาเคีียงผืนดิน....

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 5 เดี๋ยวอาจะส่งถึงตียงเลย+เส้นขนาน up!!
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 18-10-2010 12:06:51

-6-

   เช้าวันนี้อากาศดีเป็นพิเศษจึงทำให้ภูมินทร์ถือโอกาสชวนปฐวี อาคนสนิทไปขี่จักยานเล่นและเผื่อบางทีเขาอาจจะได้ล่วงรู้ว่าแท้ที่จริงแล้วเกิดอะไรขึ้นระหว่างอาดลและอาวีของเขากันแน่

“อาวี เดี๋ยวเราขี่จักรยานไปบนเนินนั้นดีกว่าครับ”

เมื่อทั้งคู่มาจอดจักรยานบนเนินเขาก็มองเห็นวิวทิวทัศน์ของไร่ได้ทั่วทุกบริเวณและรวมไปถึงบางส่วนของไร่อิงดาวที่มีพื้นที่ติดกัน

“วิวสวยมากเลยนะที่นี่ อาชักเริ่มไม่อยากกลับกรุงเทพฯซะแล้วสิ”

“แล้วอาวีจะปล่อยให้อาดลกลับไปคนเดียวเหรอครับ”

“อาจจะใกล้ถึงเวลาที่อาจะต้องปล่อยดลไปแล้วมั้ง”

เด็กหนุ่มเดินเข้ามาใกล้ชายร่างโปร่งก่อนจะวางมือลงบนมือของอีกฝ่าย

“อาไม่เป็นไรหรอกมินทร์ เพื่อนก็แบบนี้แหละอยู่เคียงข้างได้แต่วันใดที่เขาไม่ต้องการ เราก็ต้องเดินออกไปจากชีวิตของเขา มันไม่เหมือนกับคนรักหรอกนะ”

“ผมไม่อยากเห็นอาวีเศร้า”

ปฐวีหันมายิ้มบางๆก่อนจะมองไปยังทิวทัศน์เบื้องหน้า

“เวลามันจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น อาไม่เป็นไรหรอก”

ชายหนุ่มหันมาวางมือลงบนเส้นผมนุ่มและออกแรงขยี้เบาๆอย่างเอ็นดู

“เดี๋ยวอาไปถ่ายรูปวิวทางด้านโน้นแป๊บนะ เดี๋ยวจะรีบกลับมา”

ปฐวีเอ่ยบอกก่อนจะรีบเดินไป

อากาศที่เข้าสู่ช่วงฤดูหนาวทำให้เด็กหนุ่มยืดแขนขึ้นเหนือศีรษะและสูดหายใจเอาออกซิเจนเข้าเต็มปอด สายลมหอบใหญ่พัดผ่านก่อนจะมีหมวกโคบาลสีน้ำตาลเข้มลอยตามมาด้วยและมาหยุดอยู่ที่เบื้องหน้าของเด็กหนุ่ม เจ้าตัวจึงก้มลงเก็บ

ภูมินทร์มองซ้ายมองขวาแต่แล้วสายตาก็ต้องไปสะดุดเข้ากับร่างสูงใหญ่ที่สวมเสื้อเชิ้ตลายตารางสีแดงชายเสื้อยัดในกางเกงยีนส์ยี่ห้อดี

“เอ่อ…คุณครับ หมวกใบนี้ของคุณหรือเปล่า”

เด็กหนุ่มตะโกนถาม

“ใช่ครับ”

เสียงทุ้มนุ่มตอบกลับและรีบเดินเข้ามาหา ภูมินทร์ส่งหมวกโคบาลคืนให้เจ้าของก่อนจะส่งรอยยิ้มที่เต็มเปี่ยมไปด้วยมิตรภาพไปให้เพราะคนแถวๆนี้ล้วนเป็นเพื่อนบ้านที่ดีทั้งสิ้น

“ขอบคุณนะครับ คุณ…”

“มินทร์ครับ”

“ตะวันครับ ผมต้องรีบไปตรวจไร่ต่อ แล้วเจอกันอีกนะครับ แล้วก็ขอบคุณสำหรับเจ้านี่นะครับ”

ชายหนุ่มนามว่า “ตะวัน” เอ่ยรวดเดียวจบก่อนจะสวมหมวกและมุ่งหน้าไปยังทุ่งหญ้ากว้างที่มีคนขี่ม้ารออยู่ ร่างสูงใหญ่ขึ้นควบม้าสีดำด้วยท่วงท่าสง่างามจนภูมินทร์อดชื่นชมไม่ได้

กลุ่มคนเหล่านั้นคงจะเป็นคนของไร่อิงดาวเพราะแถวนี้มีที่ไร่อิงดาวเท่านั้นที่มีคอกม้า แต่จะว่าไปแล้วที่ไร่ของเขาเองอีกไม่นานก็คงจะมีคอกม้าเหมือนกันล่ะมั้ง

“รอนานไหมครับ น้องมินทร์”

“ไม่นานเลยครับ อาวี”

“เรากลับกันเลยดีไหม อาชักเริ่มหิวข้าวแล้ว”

เมื่อกลับมาถึงส่วนที่เป็นที่พักอาศัย อาหารเช้าก็ถูกจัดเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว

“ไง…อากับหลานออกไปไหนกันแต่เช้า”

“มินทร์พาอาวีไปบนเนินชมวิวมา”

“ไม่ชวนอาดลเลยนะครับ อาน้อยใจนะ”

“ก็ผมเคาะเรียกตั้งหลายครั้งอาดลไม่ยอมตื่นเองนี่นา ไว้คราวหน้านะครับ”

นภดลยิ้มให้อย่างเอ็นดู ไม่รู้เมื่อไหร่เหมือนกันที่ความรักแบบปรารถนาจะครอบครองที่มีให้ภูมินทร์จะแปรสภาพเป็นเพียงความรักแบบห่วงหาอาทร

“มากันแล้วเหรอทั้งสองคน นึกว่าจะต้องออกไปตามซะอีก”

“มินทร์ไม่พาอาวีหลงหรอกน่า อาวัตรก็…”

ภูมินทร์เอ่ยแต่เมื่อสายตาคู่คมของผู้เป็นอามองมาตรงๆก็ทำให้เด็กหนุ่มหลบตาทันที แก้มรู้สึกเหมือนจะร้อนผ่าว อาการแบบนี้ภูมินทร์เองก็ไม่ค่อยจะเข้าใจสักเท่าไหร่ แต่รู้เพียงแค่ว่าอาการเหล่านี้มักจะเป็นเฉพาะเวลาอยู่กับอาวัตรเท่านั้น

“เดี๋ยวเรากินกันเสร็จ จะพาทัวร์นอกพื้นที่นะ”

“เย่…อาวัตรจะพาเที่ยว”

ภูมินทร์เอ่ยด้วยความดีใจ

“ไปที่ไหนล่ะ ต้องแพคกระเป๋าไหม”

“ไปไร่อิงดาวน่ะ”

เด็กหนุ่มหุบยิ้มลงซึ่งใบหน้าก็ไม่ต่างจากนภดลสักเท่าไหร่

“ข้าไม่ไปได้ไหม”

“อย่าเสียมารยาทสิ คุณศิลาชวนทุกคนไปด้วยกัน”

“ใจจริงคงอยากจะให้ใครบางคนไปคนเดียวมากกว่า นอกนั้นน่ะตัวแถมทั้งนั้น”

นภดลเอ่ยก่อนจะเหยียดยิ้มมุมปากซึ่งอาการเหล่านี้ก็ทำให้ใครบางคนคนนั้นถึงกับเศร้าซึม

“มินทร์ ธารเขาจะชวนเราไปขี่ม้าน่ะ”

“จริงเหรอครับ อาวัตร”

แต่เด็กหนุ่มก็เปลี่ยนอารมณ์ได้รวดเร็วเมื่อได้ยินชื่อเพื่อนรักและกิจกรรมที่ตัวเองสนใจ

“ถ้าไม่รีบ เดี๋ยววีจะอบเค้กส้มให้วัตรเอาไปฝาก”

“ได้เลย”

เมื่อเตรียมทุกอย่างเรียบร้อยเรวัตรขับรถกระบะ 4 ประตูคันใหญ่มุ่งหน้าสู่ไร่อิงดาวซึ่งโดยทั่วไปแล้วลักษณะของไร่จะคล้ายๆกันแต่ที่ไร่อิงดาวนั้นส่วนใหญ่จะมองเห็นภาพแนวสีเขียวขจีของต้นชา

ส่วนที่พักอาศัยเป็นบ้านไม้สองชั้นหลังโตตั้งตระหง่านบนเนินหญ้าและมีสวนดอกไม้ที่กำลังออกดอกหลากสีสันบานสะพรั่ง

ทันทีที่เรวัตรจอดรถก็ได้เห็นอิงธารมารอต้อนรับก่อนแล้วแต่ดูเหมือนเด็กหนุ่มจะให้ความสนใจก็เฉพาะแต่ภูมินทร์ เพราะทันทีที่มาถึงก็พากันไปเที่ยวเล่นตามประสาคนรุ่นราวคราวเดียวกัน

“มากันแล้วเหรอคะ เดี๋ยวเราไปนั่งทางด้านนั้นกันค่ะ”

อิงฟ้าเอ่ยเสียงหวานก่อนจะเดินเคียงคู่กับเรวัตรเพื่อพาไปยังส่วนที่เป็นระเบียงต้อนรับแขก โต๊ะไม้และเก้าอี้เข้าชุดถูกจัดวางอย่างสวยงามซึ่งบนโต๊ะมีถ้วยชาที่แกะสลักอย่างสวยงามวางอยู่

“ยินดีต้อนรับสู่ไร่อิงดาวครับ”

ศิลาเอ่ยอย่างสุภาพก่อนจะเชิญทุกคนนั่งลงก่อนจะพยักหน้าให้กับผู้เป็นลูกสาว ร่างโปร่งระหงของหญิงสาวเดินถือกาน้ำชาด้วยท่าทางคล่องแคล่วราวกับถูกฝึกมาอย่างดีก่อนจะรินให้ผู้มาเยือนทุกคน

“คือ…ปฐวีเพื่อนผมทำเค้กส้มมาฝากน่ะครับ”

เรวัตรเอ่ยก่อนจะวางกล่องเค้กลงบนโต๊ะ

“ดีเลยครับ ขอบคุณนะครับคุณปฐวี”

ศิลาเอ่ยก่อนจะมองอีกฝ่ายอย่างมีความหมายพร้อมทั้งเปิดกล่องกระดาษออกก็พบกับเค้กส้มหน้าตาน่าทาน อิงฟ้าส่งมีดให้ผู้เป็นพ่อก่อนที่ชายวัยกลางคนจะตัดแบ่ง

“ไม่ต้องเผื่อดลเขานะครับ ดลเขาไม่ชอบของหวาน”

ปฐวีรีบเอ่ยบอก

“คุณวีใส่ใจคนอื่นดีจังเลยนะครับ”

ศิลาเอ่ยตรงๆซึ่งนั่นก็ทำให้ปฐวีต้องเอ่ยตอบรับอย่างคนถ่อมตัว

“ทำไมคุณดลไม่ชอบของหวานล่ะคะ”

อิงฟ้าเอ่ยถามด้วยความอยากรู้

“ผมเลี่ยนน่ะครับ”

นภดลเอ่ยออกมาพร้อมกับทำหน้าตาท่าทางพะอืดพะอมทำให้ศิลาคลี่ยิ้มอย่างมีเลศนัย

“แต่ผมชอบของหวานนะครับ ยิ่งเค้กส้มเนี่ยถูกใจที่สุด”

นภดลลุกขึ้นพรวดแต่ก็ต้องนั่งลงและพยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเองด้วยความที่เขาไม่อยากจะหักหน้าเรวัตรอีก

ถ้อยคำประโยคเหล่านั้นมีเพียงแค่คนสองคนที่รู้ถึงความนัยน์ที่ซ่อนอยู่ สงครามประสาทค่อยๆก่อตัวขึ้นช้าๆซึ่งไม่อาจล่วงรู้ได้เลยว่าวันใดที่จะก่อตัวขึ้นเป็นสงครามที่ต้องฟาดฟัน ช่วงชิง

   ทางด้านเด็กหนุ่มทั้งสองคนก็เดินชมบรรยากาศรอบๆบริเวณบ้านไปเรื่อยๆพร้อมทั้งพูดคุยกันตามประสาจนกระทั่งมาถึงน้ำตกใสที่ไหลผ่านทางด้านหลังของบ้านพักซึ่งน้ำตกนี้ได้ไหลผ่านไร่ของภูมินทร์ด้วย

อิงธารนั่งลงบนรากไม้ขนาดใหญ่ที่ยื่นลงไปในน้ำใสเย็นก่อนจะยื่นเท้าลงไปแช่

“มานั่งด้วยกันสิ มินทร์”

คนผิวขาวใสเอ่ยชวนก่อนจะขยับที่ให้เพื่อนสนิทนั่งด้วย อิงธารนั่งอมยิ้มกับตัวเองและเมื่อผู้ที่เฝ้าสังเกตเห็นเข้าก็เลยแกล้งกระแอมไอ

“คิดถึงใครอยู่ล่ะสิ มินทร์ว่าที่นี่ต้องมีความทรงจำดีๆแน่นอน ใช่ไหม”

“มินทร์เป็นคนเดียวที่ธารปิดไม่ได้จริงๆ”

“ก็เราเป็นเพื่อนรักกันนี่ ไม่มีอะไรที่เกี่ยวกับธารแล้วมินทร์ไม่รู้นี่ จริงไหม”

“คือ…ธาร…แอบรักคนๆหนึ่งอยู่”

“อืม…แอบรัก…ฮะ…เพื่อนของมินทร์มีความรัก”

ภูมินทร์อุทานซะดังลั่นทำให้อิงธารต้องรีบยกมือขึ้นปิดปากห้ามเสียงอีกฝ่ายไว้

“ชู่ว์…เบาๆหน่อยสิ เดี๋ยวคนอื่นเขารู้กันหมด”

“เล่าให้มินทร์ฟังหน่อยสิ”

“สัญญาก่อนนะว่าจะไม่หัวเราะ”

ภูมินทร์พยักหน้า อิงธารหน้าแดงก่ำก่อนจะค่อยๆเอ่ยเรื่องราวทั้งหมดให้ฟัง

“ตอนเด็กๆธารเกือบจมน้ำที่นี่แหละ พอดีเดินไม่ดูทางจึงลื่นตกลงไป น้ำเย็นมากก็เลยทำให้เป็นตะคริว กินน้ำไปหลายอึกจนคิดว่าตัวเองจะต้องตายแน่ๆ วินาทีที่จมลงก็มีมือหนึ่งฉุดร่างของธารขึ้นมา มินทร์รู้ไหม…มือของเขาอุ่นมากแม้ว่าน้ำจะเย็นก็ตาม เขาอุ้มธารไปส่งที่บ้านเสื้อผ้าของเขาเต็มไปด้วยกลิ่นของไอแดด นั่นแหละ…รักแรกและจะเป็นรักเดียวของธาร”

“ว้าว…”

ภูมินทร์อุทานพลางคิดจินตนาการถึงความรักของตัวเองบ้าง แม้ว่าจะยังไม่เห็นความรักเป็นรูปเป็นร่างแบบอิงธารแต่เขาก็มั่นใจว่าความรักของเขาคงจะมีหน้าตาคล้ายๆกับอาวัตรล่ะมั้ง

“แนะนำให้มินทร์รู้จักหน่อยสิ”

“เดี๋ยวมินทร์ก็ได้เจอเขาอย่างแน่นอน เนี่ย…ธารแนะนำให้มินทร์รู้จักคนแรกเลยนะ”

“อ่า…ชักอยากเจอเร็วๆแล้วสิ”

เด็กหนุ่มสองคนเย้าแหย่พลางหัวเราะกันอย่างมีความสุข

ช่วงเวลานี้คือเวลาที่จะตักตวงความสุขเอาไว้เพราะไม่อาจล่วงรู้ได้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับอนาคตข้างหน้า

โดยเฉพาะกับ…

 “ความรัก”

2BCon…

(ติดตามตอนต่อไปด้วยนะคับ วันนี้ไนท์จะลงให้ 2 ตอนเลยแล้วกันนะคับเพราะพรุ่งนี้ไนท์จะต้องไปเฝ้าอาม่าที่โรงพยาบาลอาจจะไม่มีเวลาเอามาลง แต่รับรองว่าหายไปไม่นานคับ กลับมาแล้วจะรีบเอามาลงต่อทันที

ไนท์ยังไม่เคยตอบคอมเม้นต์เลย วันนี้จะถือโอกาสตอบหน่อยแล้วกันนะคับ หุหุ)

PEENAT1972 - -> คุณพี่นัทไนท์จะเอามาลงเรื่อยๆคับ ขอบคุณนะคับ
yayee2 - - >คุณพี่แก้วคับ ได้ใจไนท์มากตรงทอดสะพาน มาหมดเลยคับ ส่วนเรื่องดล เขากำลังสับสน
Églantier - - > ไว้ไนท์จะแต่งหวานๆสักตอนให้คับ ^^
padigree - -> อาดลอยู่ในช่วงสับสนคับ ฮ่าๆๆ
mutoo - - > ไว้จะจัดหวานๆให้คับ
samsoon@doll - - > เหตุเกิดจากความเมาคับ
silverspoon - - > งานนี้อาดลโดนยับคับ ฮ่าๆๆ
berlyn - - > ขอบคุณนะคับ อาหลานรักกันดีคับ ให้เวลานภดลอีกนิดนะคับ ^^
jivetea - - > ไนท์ว่าถ้าอาดลอกหักคงมีคนรอตอกย้ำเพียบ ฮ่าๆๆ
heefever - - > ขอบคุณสำหรับคอมเม้นนะคับ ไนท์เห้นพี่เม้นต์ทุกตอนเลย ^^ ปล อาดลโดนอีก ฮ่าๆๆ
iamnan - - > คับ ไนท์ชอบคำนี้มาก ผืนฟ้าลงมาเคียงข้างผืนดิน

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 5 เดี๋ยวอาจะส่งถึงตียงเลย+เส้นขนาน up!!
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 18-10-2010 12:13:23

-7-

   ยามค่ำคืนที่ท้องท้องฟ้าพร่างพราวด้วยแสงสว่างจุดเล็กๆกระจายไปทั่วราวกับเม็ดอัญมณีสูงค่าดาษดื่นอยู่บนผืนผ้ากำมะหยี่

ทำนองเสียงสูงๆต่ำๆของฮาร์โมนิก้าหรือเม้าส์ออแกนดังคลอไปกับเสียงของธรรมชาติ คนที่ได้ยินค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ขึ้นเรื่อยๆก่อนจะยืนอมยิ้มเมื่อจับโทนเสียงได้ว่าเป็นเพลงรักหวานซึ้ง

เมื่อเสียงดนตรีเงียบลงก็เห็นริมฝีปากบางคลี่ยิ้มอ่อนละมุนและใบหน้าคมเข้มก็เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าทำให้คนที่ลอบมองอยู่นั้นสงสัยเหลือเกินว่าอีกฝ่ายกำลังคิดถึงใครหรืออะไรอยู่กันแน่

“ขอนั่งด้วยนะฮะ”

“ได้สิธาร”

เสียงทุ้มนุ่มเอ่ย

“เพลงเมื่อกี๊เพราะจังเลยนะฮะ”

อีกฝ่ายไม่ยอมตอบแต่กลับส่งยิ้มให้และใช้ปลายนิ้วเกลี่ยเส้นผมสีน้ำตาลเข้มของอิงธารขึ้นทัดหู

“พี่มีความสุขนะที่ได้อยู่ที่นี่”

“ธารก็มีความสุขฮะ ที่มีพี่อยู่ตรงนี้”

“ที่นี่ทำให้พี่ได้พบกับคนๆหนึ่ง เพียงแค่ครั้งแรกที่ได้สบตากันเขาก็ทำให้พี่ได้รู้ว่าเขาคือคนที่ใช่สำหรับพี่”

อิงธารอมยิ้มก่อนจะสบตากับอีกฝ่าย สายลมเย็นพัดผ่านแต่เด็กหนุ่มกลับไม่รู้สึกเหน็บหนาว แม้ว่าชายหนุ่มจะไม่ได้เอ่ยบอกออกมาตรงๆว่าเป็นอิงธาร แต่เด็กหนุ่มก็เชื่อว่าคนที่อีกฝ่ายกำลังพูดถึงคือตนเอง

   เช้าวันใหม่เป็นเช้าที่อากาศค่อนข้างจะหนาวเย็นแต่ท้องฟ้ากลับปลอดโปร่ง ทันทีที่ร่างสูงของเรวัตรเดินออกมาจากห้องนอนก็โดนเด็กหนุ่มรวบตัวกอดทันที

“มากอดอาแต่เช้าแบบนี้จะอ้อนเอาอะไร หืม…”

“อาวัตรอ่ะ…มินทร์ไม่ใช่คนเห็นแก่ได้ขนาดนั้นซะหน่อย”

“อาก็แค่ถามดู เห็นเช้าวันอื่นๆก็ไม่เคยมากอดอานี่นา”

“คนแก่ขึ้นอีกปีก็แบบนี้ สุขสันต์วันเกิดนะครับอาวัตรของมินทร์”

เรวัตรทำหน้าเหวอก่อนจะนึกได้ว่าวันนี้เป็นวันที่ตัวเองลืมตาขึ้นมาดูโลกเมื่อหลายสิบปีที่แล้ว

“อาลืมสนิทเลย”

“ไปอาบน้ำแต่งตัวเลยครับ เดี๋ยวมินทร์จะไปปลุกอาวีกับอาดล วันเกิดอาวัตรทั้งทีต้องไปทำบุญตักบาตรเสียหน่อย”

เด็กหนุ่มเอ่ยก่อนจะดันหลังผู้เป็นอาให้กลับเข้าห้องไป

เมื่อผู้เป็นอาทั้งสามออกมาพร้อมหน้าพร้อมตา เด็กหนุ่มก็ยิ้มแฉ่ง เรวัตรพาทั้งคู่ไปยังตลาดในเมืองเพื่อเลือกซื้อกับข้าวและดอกไม้ เมื่อพระสงฆ์เดินผ่านก็นิมนต์มา

“จับต่อๆกันสิ ชาติหน้าจะได้เกิดมาเจอกันอีก”

เรวัตรเอ่ยติดตลกก่อนจะหันมาบอก เด็กหนุ่มวางมือบนมือของผู้เป็นอาก่อนจะใส่ของคาว ของหวาน เมื่อพระสงฆ์ปิดบาตรทั้งคู่ก็วางดอกกล้วยไม้เป็นอันเสร็จเรียบร้อย ปฐวีกับนภดลได้แต่มองก่อนจะอมยิ้มให้กับความน่ารักของทั้งคู่

บอกว่าอาหลานคนอื่นคงจะเชื่อหรอกเพราะดูยังไงๆออร่าของคนรักกันมันแผ่ออกมาชัดๆ

“เดี๋ยวเข้าไปในตลาดสดซื้อปลาไปปล่อยกันเถอะครับ”

“อาเพิ่งรู้นะเนี่ยว่าเราก็ธรรมะธรรมโมเหมือนกัน”

“อาดลก็…มินทร์แค่อยากให้อาวัตรทำบุญวันเกิดนี่ครับ ปีอื่นๆอาวัตรไม่ค่อยจะอยู่ ปีนี้เลยถือว่าเป็นกรณีพิเศษ”

“อาวีครับ…อาวีปล่อยปลาบ้างก็ดีนะ มินทร์ว่า”

“อาจะปล่อยปลาอะไรดีล่ะ ปลาไหลทำอะไรจะได้ลื่นไหล ปล่อยเต่าอายุจะยืนขึ้น เอ่อ…อารู้แล้ว ปล่อยหอยขมท่าจะดีสุด ความขื่นขมจะได้หมดไป”

“อาวีกะจะเหมาหมดเลยเหรอครับ ฮ่าๆๆ…แล้วอาดลล่ะครับ”

“มีนกขายไหม ปล่อยนกเผื่อจะได้มีอิสระกับเขาบ้าง”

ภูมินทร์ยิ้มแห้งๆก่อนจะหันไปหาเรวัตรเมื่อเห็นว่าบรรยากาศเริ่มคุกรุ่นขึ้นมาอีกครา

“อาว่าเราแค่ตักบาตรก็โอเคแล้วล่ะมินทร์ เดี๋ยวกลับไปกรวดน้ำที่บ้าน”

“อาวัตร เย็นนี้เราจัดปาร์ตี้ฉลองงานวันเกิดที่บ้านกันนะครับ”

เรวัตรส่งยิ้มให้เด็กหนุ่มก่อนจะเดินเข้าไปกอดคอเด็กหนุ่ม ระหว่างที่กำลังจะกลับนั้นก็เจอเข้ากับศิลาและอิงฟ้า

“สวัสดีครับ คุณศิลา ฟ้า”

เรวัตรเอ่ยทักทายทั้งคู่

“มาซื้อของกันเหรอครับ”

ศิลาเอ่ยถาม

“มินทร์พาอาวัตรมาตักบาตรน่ะครับ พอดีวันนี้เป็นวัน…”

ภูมินทร์รีบหุบปากทันทีเมื่อเห็นว่าหญิงสาวเริ่มทำท่าทีสนอกสนใจ

“วันอะไรเหรอหนูมินทร์”

เด็กหนุ่มแค่นยิ้ม เขาไม่น่าพลาดหลุดปากไปเลย

“วันเกิดผมน่ะครับ”

เรวัตรตอบเมื่อเห็นภูมินทร์เอาแต่อ้ำอึ้ง

“สุขสันต์วันเกิดนะคะวัตร เย็นนี้คงมีปาร์ตี้ฉลองกันสินะคะ ขอฟ้าไปด้วยคนนะคะ”

เธอเอ่ยเสียงอ่อนเสียงหวานก่อนเดินเข้ามาหยุดเคียงข้างชายหนุ่ม

“เอ่อ…ครับ”

ชายหนุ่มต้องเอ่ยตอบรับเพราะถ้าปฏิเสธก็คงจะเป็นการเสียมารยาทและอีกอย่างเขาก็เกรงใจผู้เป็นพ่อของหญิงสาวด้วย

“เชิญคุณศิลา แล้วก็ฝากเชิญน้องธารด้วยนะครับ”

เมื่อตบปากรับคำกันเป็นที่เรียบร้อยต่างฝ่ายต่างก็แยกกันไปโดยนัดหมายกันว่าเย็นนี้จะมารวมตัวกันที่บ้านของเรวัตร

“เป็นอะไรไปครับน้องมินทร์ หน้าบูดเชียว”

ปฐวีเอ่ยถามเมื่อสังเกตเห็นใบหน้าอ่อนเยาว์งอง้ำบึ้งตึง

“มินทร์ไม่น่าหลุดปากเรื่องวันเกิดอาวัตรต่อหน้าคุณอิงฟ้าอะไรนั่นเลย”

ชายหนุ่มคลี่ยิ้มก่อนจะยกมือขึ้นลูบหัวเด็กหนุ่ม

“ทำไมล่ะ”

“มินทร์รู้ว่าคุณอิงฟ้าอะไรนั่นสนใจอาวัตรอยู่ มินทร์ไม่ชอบ ไม่อยากให้อาวัตรสนใจเธอ ไม่อยากให้อาวัตรยิ้มให้ ไม่อยากให้อาวัตรพูดคุยด้วย มินทร์กลัวจะเสียอาวัตรไป”

“อาวัตรเขาให้ความสำคัญกับมินทร์มาเป็นอันดับแรกเสมอ อย่าคิดมากไปเลยนะ เอางี๊…เย็นนี้อาจะสอนเราทำเค้ก เป็นการเซอร์ไพร์วันเกิดดีไหม”

“ดีครับ อาวี”

เด็กหนุ่มเอ่ยก่อนจะกอดแขนของปฐวีแน่น

“มินทร์กับวีหายไปไหนกันนะ ปล่อยให้ข้ากับแกมาจัดสถานที่กันสองคน”

เรวัตรเอ่ยก่อนจะขยับโต๊ะและลากเก้าอี้มาจัดเรียงให้พอดีกับจำนวนคน ซึ่งนภดลก็ปีนเก้าอี้เพื่อเดินสายไฟประดับ

“น้องมินทร์คงซุ่มทำเซอร์ไพร์แกมั้ง เมื่อเช้าข้าเห็นนะ รู้ไหมเขาว่ากันว่ามือใครวางอยู่เหนือกว่าตอนใส่บาตรหรือตอนตัดเค้กแต่งงานล่ะก็คนนั้นจะเป็นใหญ่นะเว้ย ฮ่าๆๆ…”

“ไอ้พวกคิดอกุศล”

“หรือแกไม่คิด กล้าสาบานไหมล่ะไอ้วัตร”

เจออย่างนี้เข้าไปชายหนุ่มถึงกับน้ำท่วมปาก

ไม่นานทางแขกทางฝั่งของไร่อิงดาวก็มาถึง เรวัตรเชื้อเชิญให้ทุกคนนั่งลงทำตัวตามสบายก่อนจะที่แม่บ้านจะเริ่มเสิร์ฟอาหาร

“มินทร์ไปไหนล่ะครับ อาวัตร”

“อาเองก็ไม่รู้เหมือนกันครับ แต่คิดว่าอีกเดี๋ยวก็คงจะมา”

“วัตรคะ ฟ้ามีของขวัญมาให้คุณด้วยค่ะ”

อิงฟ้าเอ่ยก่อนจะส่งกล่องที่ห่อด้วยกระดาษสีฟ้าน้ำทะเลและริบบิ้นสีขาวส่งให้ เรวัตรก็รับมาพร้อมกับเอ่ยคำขอบคุณ แต่ดูเหมือนว่ามือของหญิงสาวจะจงใจสัมผัสลงมือของชายหนุ่มก่อนเธอจะโปรยยิ้มหวานให้

“อ่อ…ผมเอาไวน์มาฝากคุณน่ะ ถ้าไม่รังเกียจเปิดดื่มกันเลยดีกว่า”

ไม่นานเกินรออยู่ๆไฟทั่วทั้งบริเวณก็ดับลงก่อนแสงสว่างจากเทียนเล่มเล็กๆที่ถูกจุดขึ้นจะใกล้เข้ามาก่อนจะปรากฏเงาของผู้ที่เป็นคนถือ

ทันทีที่เห็นเรวัตรก็ต้องนิ่งอึ้ง เส้นผมสีน้ำตาลเข้มที่เคยยาวประบ่าถูกมัดรวบเป็นหางม้า ปอยผมปลิวไปตามสายลมคลอเคลียกับแก้มใสซึ่งเมื่อต้องกับแสงไฟยิ่งกลับดูระเรื่อ ริมฝีปากที่แย้มยิ้ม ทุกอย่างที่สรรค์สร้างขึ้นเป็นภูมินทร์ช่างคล้ายคลึงกับศศิเหลือเกิน

สายลมที่พัดผ่านโชยกลิ่นน้ำหอมจากตัวเด็กหนุ่มมาทำให้เรวัตรเบิกตากว้าง…ภูมินทร์ไปเอาน้ำหอมกลิ่นนี้มาจากไหน

“อาวัตร…อาวัตรครับ อธิษฐานแล้วเป่าเทียนสิครับ”

เสียงใสๆเรียกให้ชายหนุ่มตื่นจากภวังค์ก่อนที่เรวัตรจะเป่าเทียนจนดับครบทุกเล่ม

เสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะของทุกๆคนแทบไม่ได้เข้าหูเรวัตรเลยแม้แต่น้อย เมื่อโสตประสาทของเขารับรู้ได้แค่เพียงกลิ่นน้ำหอมกลิ่นนั้น

“วัตรคะ คิดอะไรอยู่คะเหม่อเชียว”

หญิงสาวเอ่ยก่อนจะวางมือลงบนไหล่ของชายหนุ่มแต่แล้วเธอก็ใช้ปลายนิ้วเรียวปาดครีมและแตะเข้าที่แก้มของเรวัตร

“อุ๊ย…ขอโทษนะคะ พอดีตอนอยู่อเมริกา เพื่อนๆเขาทำอย่างนี้กันน่ะค่ะ ฟ้าเลยเคยชิน”

ชายหนุ่มไม่โต้ตอบอะไรแต่กลับส่งยิ้มให้ เพียงแค่นั้นก็แทบจะทำให้เส้นความอดทนของภูมินทร์ขาดผึง

“อาวัตร…”

เด็กหนุ่มเผลอขึ้นเสียงดังก่อนจะกระแทกฝ่ามือลงกับโต๊ะจนทุกคนถึงกับตกตะลึงด้วยความไม่คิดว่าภูมินทร์จะทำได้ถึงเพียงนี้ เมื่อรู้ตัวเด็กหนุ่มจึงกระแทกตัวลงกลับมานั่งที่เดิมและพยายามอดทนอดกลั้นเมื่อเห็นอิงฟ้าทำเป็นเนียนแต๊ะอั๋งผู้เป็นอาอีกหลายต่อหลายครั้ง

เมื่อแขกทางฝั่งของไร่อิงดาวกลับไปปฐวีกับนภดลเมื่อช่วยเคลียร์สถานที่เป็นที่เรียบร้อยที่แยกย้ายกันไปตามห้องพักเหลือก็เพียงเด็กหนุ่มกับผู้เป็นอา

“ทำไมมินทร์ทำกิริยาอย่างนั้น ไม่อายคุณศิลา ฟ้าแล้วก็ธารเลยใช่ไหม”

“มินทร์ไม่ผิดนะอาวัตร มินทร์ไม่ชอบยัยอิงฟ้าอะไรนั่น”

“มินทร์เดี๋ยวนี้ก้าวร้าวใหญ่แล้วนะ”

“อาวัตร…”

“อย่ามาขึ้นเสียงกับอา อีกอย่างไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าซะ อาไม่ชอบกลิ่นน้ำหอม”

“มินทร์ไม่เปลี่ยนและจะไม่ทำอะไรทั้งนั้นด้วย อาวัตรไม่ชอบก็เรื่องของอา”

“อาบอกให้ไปอาบน้ำซะ”

“ไม่…”

สิ้นคำของเด็กหนุ่มชายหนุ่มก็คว้าข้อมือเล็กก่อนจะฉุดร่างโปร่งบางเข้ามาในห้องน้ำและเปิดฝักบัวสุดความแรงของน้ำและสาดไปที่เด็กหนุ่ม ภูมินทร์ทั้งดิ้นทั้งผลักไสฝักบัวจนเรวัตรเองก็เปียกไม่แพ้กัน

“ที่อาวัตรไม่ชอบกลิ่นน้ำหอมเพราะมันเป็นกลิ่นที่แม่ชอบใช้ใช่ไหม”

“ภูมินทร์”

เด็กหนุ่มเดินเข้าไปใกล้ร่างสูงใหญ่ก่อนจะเสยผมที่เปียกน้ำขึ้นทัดหูไว้และใช้ท่อนแขนเรียวทั้งสองข้างคล้องคอชายหนุ่มไว้และโน้มลงมาใกล้

“มินทร์ไม่ใช่แม่และมินทร์ก็ไม่ชอบยัยอิงฟ้าอะไรนั่น เพราะมินทร์หวงอาวัตร”

เด็กหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่นก่อนจะแนบสัมผัสร้อนลงบนริมฝีปากบางก่อนร่างโปร่งบางจะทรุดฮวบเข้าสู่อ้อมกอดของเรวัตร

ภูมินทร์คงทำไปเพราะฤทธิ์ไวน์ที่ใครสักคนคงเอาให้ดื่มและก็ไม่ต่างจากเขาที่โดนแอลกอฮอลล์เข้าครอบงำจนเผลอทำเรื่องบ้าๆลงไป

หรือเขาจะคิดอกุศลอย่างที่นภดลเคยบอกไว้จริงๆ

2BCon…

(อาจจะยาวไปสักหน่อยนะคับ เพราะไนท์จะไม่อยู่ เผื่อทุกๆคนคิดถึง ^^ ปล อย่าเพิ่งกันไปไหนนะคับ จะรีบกลับมาปั่นต่อ...
ขอบคุณนะคับสำหรับทุกคอมเม้นต์  :call:)

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 6+ ตอนที่ 7 สองตอนเลยคับ up!!! 18/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 18-10-2010 12:32:36

ตอนนี้อาวัตรยังเห็นเงาของคุณศศิแม่ของมินทร์ ซ้อนทับอยู่ที่ตัวมินทร์อยู่ อาวัตรยังสับสนอยู่ น้องมินทร์ใจเย็นอีกนิดนะลูก

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 6+ ตอนที่ 7 สองตอนเลยคับ up!!! 18/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: N.T.❁ ที่ 18-10-2010 12:53:19

ชักจะรำคาญศิลาแล้วก็อิงฟ้าขึ้นเรื่อยๆ
(อารมณ์ว่าอยากจะมุดเข้าไปในเรื่องแล้วก็ทำให้สองคนนี้หายไป 5555)

น้องมินทร์ ><
น้อยใจสิเนอะ อาวัตรเหมือนเห็นเป็นเงาเรื่อยเลย

นภดล  :angry2: ไม่มีเค้าแล้วจะรู้สึก เหอะๆ
ดูท่าวีก็คงเหนื่อยแล้วเหมือนกัน ..

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 6+ ตอนที่ 7 สองตอนเลยคับ up!!! 18/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: heefever ที่ 18-10-2010 13:04:11

น้องมินทร์ เริ่มรุกแล้วอะ :z2:

แอบเชียร์คุณศิลา หมั่นตับดล รู้ว่าวีแคร์ตัวเองก็เล่นตัวอิ๊บอ๋าย

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 6+ ตอนที่ 7 สองตอนเลยคับ up!!! 18/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: PEENAT1972 ที่ 18-10-2010 13:14:53

วัตรคงลบศศิออกไปจากใจได้ทั้งหมด ยังคงมีเงาทาบทับอยู่ให้เห็นเสมอ ๆ  มินทร์ สู้ ๆ

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 6+ ตอนที่ 7 สองตอนเลยคับ up!!! 18/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: greenoak ที่ 18-10-2010 13:36:12

เพิ่งอ่านจบไปตอนนึงละครับ

อยากจะบอกว่า...


ขอเป็นแฟนคลับเรื่องนี้ด้วยอีกคนนะ





“โอ๋ๆๆ…อย่างอนนะครับ มามะ…ให้มินทร์ง้อเร็ว”
ู^
^
^
ชอบประโยคนี้จังครับ น้องมินทร์น่ารักชะมัด




ขอบคุณนะครับที่ตามไปอ่านเรื่องโน้นนนนนนนของผม  :pig4: :กอด1:

ปล. ภาษาสวยมากครับผม

......................
เอ็มครับ :bye2:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 6+ ตอนที่ 7 สองตอนเลยคับ up!!! 18/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 18-10-2010 13:51:37

ตะวันคือคนที่น้องธารชอบใช่มะ
แต่ว่าตะวันต้องชอบหนูมินทร์แน่ๆเลย



เบื่ออาดล
ชิส์
 :m31:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 6+ ตอนที่ 7 สองตอนเลยคับ up!!! 18/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 18-10-2010 15:10:03

หึหึ หนูมินทร์นี่ขี้หวงสุด 55555
ว่าแต่ดลเหอะ
เสียวีปายแล้วจะรู้สึกทำเป็นผลักไสสสเค้าดีนัก

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 6+ ตอนที่ 7 สองตอนเลยคับ up!!! 18/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 18-10-2010 21:52:49

ลางดราม่าเริ่มมา ไม่ว่าจะจบลงแบบไหนก็ต้องมีผู้คนที่เสียใจแน่นอน
เรื่องหน้าขอผืนฟ้ากับผืนดินนะคะไนท์

ขอบคุณที่ชอบคำนี้ และขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆให้อ่านเช่นกันค่ะ

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 6+ ตอนที่ 7 สองตอนเลยคับ up!!! 18/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: bigbeeboom ที่ 18-10-2010 22:08:19

อาวัตรอ่ะ ไม่เข้าใจหลานเล้ยยยย

อิอิอิ ชอบอาวี อาดล คุณศิลาอ่ะ น่าสนุกๆๆ

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 6+ ตอนที่ 7 สองตอนเลยคับ up!!! 18/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 19-10-2010 04:40:32

จะเกิดเหตุอะไรอีกไหมหละหนอ  แอร๊ยยยยยยยยยยยยค้างงงงงงงงงง

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 6+ ตอนที่ 7 สองตอนเลยคับ up!!! 18/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: greenoak ที่ 19-10-2010 12:59:50

เพิ่งอ่านตอนที่ 2 จบไปครับ



“อาวัตรรู้นี่ ว่าเวลาง้อต้องทำยังไง”
^
^
^
ชอบประโยคนี้ครับ

ตอนนี้น้องมินทร์น่ารักอีกแล้ว (คิดถึงใครบางคนขึ้นมาเลยทีเดียว)




คุณไนท์รีบแต่งให้จบๆ แล้วรีบส่งสำนักพิมพ์นะครับ ผมจะรอซื้อเป็นคนแรกเลย


ปล. เพิ่งอ่านจบไป 2 ตอน แต่ชอบเรื่องนี้มาก (อาจได้เป็นนิยายในดวงใจของผมเร็วๆ นี้)
ปล. อีกครั้ง ผมอ่านได้ทีละตอนนะครับ เพราะงานผมยุ่งมากกกกกกกกกกกก หวังว่าคงไม่ว่ากันนะครับ

................................
อยากกดพลัสให้ แต่ยังทำไม่ได้ เหอๆ

เอ็มครับ

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 6+ ตอนที่ 7 สองตอนเลยคับ up!!! 18/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 19-10-2010 16:45:04

โค-ตะ-ระ   สนุก
อันวังวนแห่งความรักช่างซับซ้อนยิ่งนัก
เหมือนเขาวงกตที่ยากแท้จะหยั่งถึง
ย่อมมีผู้ผิดหวัง เสียใจเป็นธรรมดา
ดราม่า ชัวร์ อย่าดราม่านัก  แงๆ

 :3123:

รักคนแต่ง

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 6+ ตอนที่ 7 สองตอนเลยคับ up!!! 18/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: berlyn ที่ 19-10-2010 20:26:35

มินทร์ทำอะไรน่ะ!  น่าตกใจนิดๆละมั้ง ตะวันนี่คือครูสอนขี่ม้าที่เพื่อนของมินปลื้มหรือเปล่า

เบื่ออาดลค่ะ

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 6+ ตอนที่ 7 สองตอนเลยคับ up!!! 18/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 20-10-2010 20:34:02

งานอารมณ์หวงล้วน ๆ เลย

แบบนี้อาวัตรจะทำยังไงหละ

ก็ในเมื่อมินทร์เค้าบอกแล้วว่าเค้าไม่ใช่แม่

และไม่ชอบอิงฟ้า

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำ
เริ่มหัวข้อโดย: ณ ที่เดิม™ ที่ 20-10-2010 22:35:49

แวะมาอ่านขอรับ
แอบหลงเสน่ห์เรื่องนี้ไปแล้วละขอรับ
น้องมินทร์เริ่มรุกแล้ว
แต่ไม่รู้ว่าอาวัตรจะเล่นด้วยไหมนะขอรับ
เค้าเชียร์ให้เล่นด้วย อยากให้ทั้งคู่เกิดสัมพันธ์มากกว่า อากับหลาน
ว่าแล้วก็กระดึ๊บๆ ดิ้นกระแด่วๆ
นั่งรอตอนต่อไปโลดขอรับ :a9:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 6+ ตอนที่ 7 สองตอนเลยคับ up!!! 18/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 21-10-2010 01:15:23

แอบเครียดอ่ะ


เหมือนต่างคนต่างรักแต่ก็ต้องเว้นระยะห่างไว้อ่ะ

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 6+ ตอนที่ 7 สองตอนเลยคับ up!!! 18/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 21-10-2010 01:54:17

มินทรน่ารักค่ะ
สงสารวีมากมาย ทำไมดลใจร้ายจัง
ปล.ไม่อยากให้ธารกับมินทรต้องมาเป็นศัตรูความรักกันนะคะ
ปล.อีกที น้องมินทร์เขารู้นะว่าอาวัตรชอบแม่ตัวเอง เพราะน้าน..อย่าเห็นเขาเป็นตัวแทนของแม่นะอา

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 6+ ตอนที่ 7 สองตอนเลยคับ up!!! 18/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: greenoak ที่ 21-10-2010 02:23:08

อ่านจบละครับ


น้องมินทร์น่ารักทุกตอนเลยนะครับ

อยากรู้ว่าอิงฟ้าจะอะไรยังไงต่อไปด้วย



รีบๆ มาต่อนะครับผม  :pig4:


(http://images.myfri3nds.com/upload/2010-10-21/images/4cbf3ffb82f85.jpg) (http://upload.myfri3nd.com/view/2010/10/21/4cbf3ffb82f85.jpg)

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 6+ ตอนที่ 7 สองตอนเลยคับ up!!! 18/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 21-10-2010 14:59:00

-8-

   เช้าวันรุ่งขึ้นภูมินทร์เดินออกมาจากห้องนอนด้วยสภาพยังไม่ตื่นเต็มที่ ภายในหัวปวดตุบๆราวกับโดนใครเอาของแข็งตี เมื่อคืนไม่น่าโกรธ ไม่น่าโมโหจนขาดสติยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มหลายต่อหลายแก้วเลย

เขาก้มลงมองสภาพตัวเองอยู่ในชุดนอนลายทางสีฟ้าน้ำทะเลก็เดาได้ไม่ยากเลยว่าคงจะเป็นผู้เป็นอาที่ถกเถียงกันเมื่อคืนเปลี่ยนให้เพราะชุดนอนชุดนี้เป็นชุดที่เขาชอบมากที่สุด

เด็กหนุ่มเดินกุมหัวลงมาเมื่อปฐวีเห็นก็รีบเดินเข้าไปประคอง

“ไงเรา ไวน์ของคุณศิลาแรงไหมล่ะ”

“เล่นเอามินทร์ปวดหัวจี๊ดเลยล่ะครับอาวี”

“เดี๋ยวอาหาอะไรอุ่นๆกินนะ เผื่อจะดีขึ้น”

เมื่อปฐวีเดินไป ภูมินทร์ก็ทรุดตัวนั่งลงบนโซฟาและหลับตาลงแต่ก็ถูกขัดจังหวะด้วยนภดล

“ไงครับน้องมินทร์ ดูท่าจะยังไม่สร่างนะเนี่ย”

“ไม่ตลกเลยนะอาดลอ่ะ แล้วนี่…อาวัตรไปไหนล่ะครับ”

“พาแขกของไร่อิงดาวไปดูสำรวจไร่แต่เช้าแล้ว”

จนแล้วจนรอดอิงฟ้าก็ตัดหน้าเขาไปอีกจนได้นึกถึงขึ้นมาทีไรเจ็บใจทุกที

“เดี๋ยวมินทร์จะรีบอาบน้ำและไปหาอาวัตรนะครับ”

ภูมินทร์ไม่รอฟังคำตอบจากเพื่อนของอา เด็กหนุ่มรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและออกไปตามผู้เป็นอาทันที

“อ้าว…มินทร์ไปไหนแล้วล่ะดล”

“ออกไปหาไอ้วัตรแล้ว”

“ข้าวปลาก็ไม่ยอมกิน เดี๋ยวก็ไม่สบาย เด็กหนอเด็ก”

ปฐวีเอ่ยก่อนจะยกกับข้าวเข้าไปเก็บในครัวก่อนจะเดินออกมานั่งโซฟาอีกตัวที่ตั้งอยู่ใกล้ๆกับนภดลนั่งแต่ร่างสูงที่แต่งตัวดูดีกลับลุกขึ้นทำท่าจะเดินหนีแต่ฝ่ามือของปฐวีกลับรั้งแขนไว้เสียก่อน

“ดลนั่งเถอะ เดี๋ยววีไปเอง”

นภดลรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก ฝ่ามืออุ่น ดวงตาที่มองมาอย่างมีความหมาย น้ำเสียงนุ่มรื่นหู ผิวกายที่เคยสัมผัสทุกอย่างที่เป็นปฐวีมันติดตรึงผูกติดเขาราวกับพันธนาการที่ไม่อาจปลด

ที่เขาต้องคอยหลบเลี่ยง คอยหลีกหนีเพราะอยากเป็นแบบนี้ ไม่อยากรู้สึกแบบนี้ ถ้าเป็นเพื่อนเหมือนเมื่อก่อนจะพูดคุย จะสัมผัสมันไม่มีความรู้สึกอย่างอื่นแอบแฝงแต่นี่…ทุกๆอย่างมันกลับตาลปัตรสับสนวุ่นวายไปหมด

ครั้งแรกที่ตัวเองลืมตาตื่นขึ้นมาเห็นเพื่อนที่ตัวเองทั้งรักและเชื่อใจนอนอยู่ข้างๆ วินาทีนั้นเขานิ่งอึ้งจนแทบไม่สามารถทำอะไรได้

ความรู้สึกมากมายประดังประเดเข้ามาจนก่อให้เกิดเป็นความโกรธโมโหจนกลายเป็นไม่อยากจะเห็นหน้าคล้ายกับโดนคนที่ตัวเองไว้ใจทรยศ ปฐวีก็แค่คนฉวยโอกาส…

เขาเองก็มีคำถามที่อยากจะถามปฐวีตลอดมาตั้งแต่เกิดเรื่องแต่ก็ไม่สักครั้งที่จะเอ่ยถาม อยากรู้เหลือเกินว่าทำไมในวันนั้นเพื่อนรักของตัวเองถึงไม่ผลักไส ขัดขืนหรือห้ามปรามเลยแม้แต่น้อย

เพราะถ้ามันไม่เกิดเรื่องอย่างวันนั้นขึ้นคงไม่มีทางที่ผืนฟ้าจะแยกห่างจากผืนดินอย่างเช่นทุกวันนี้

“คุณวีครับ”

เสียงที่เอ่ยเรียกปฐวีทำให้นภดลหลุดออกมาจากภวังค์ความคิดก่อนจะมองสองร่างที่ยืนเคียงข้างพูดคุยกันอยู่ที่หน้าประตูบ้าน ระยะทางที่ค่อนข้างไกลจึงไม่สามารถรับรู้ได้ว่าทั้งคู่กำลังพูดคุยะไรกันแต่ดูเหมือนทั้งคู่คงจะถูกอกถูกใจกับบทสนทนาไม่น้อยเพราะทั้งยิ้มทั้งหัวเราะระรื่น

นภดลมองด้วยหางตาก่อนจะเหยียดยิ้มและนอนลงบนโซฟาหลับตาลงแสร้งทำเป็นไม่สนใจ

“ดล วีจะออกไปเดินเล่น ถ้าน้องมินทร์กลับเข้ามาก็ให้กินข้าวต้มที่อยู่ในหม้อได้เลยนะ”

สิ้นเสียงที่คุ้นเคยนภดลก็ลุกขึ้นมานั่ง ความใสของกระจกทำให้เห็นภาพของศิลาและปฐวีเดินเคียงข้างกันมุ่งหน้าสู่แนวต้นส้ม

“ระริกระรี้จริงนะ คงจะชอบเขามากสิท่า”

นภดลเอ่ยก่อนจะเดินออกมาด้านนอกบ้างแต่กลับมุ่งไปทางอื่นเพราะเขาไม่อยากจะไปสนใจกับเรื่องของ

…คนอื่น…

ภูมินทร์ที่รีบออกมาด้วยความหวังว่าจะเจอผู้เป็นอาแต่กลับเจอเพื่อนรักของตัวเองเสียก่อน

“มินทร์”

“ธาร…”

“อาวัตรอยู่กับพี่ฟ้าที่เนินเขาโน่นน่ะ เดี๋ยวเราไปเอาม้าที่ไร่แล้วไปหาพวกเขากันดีไหม ธารจะได้แนะนำคนพิเศษให้มินทร์รู้จักด้วย”

ไร่ของอิงดาวและไร่แห่งนี้มีอาณาเขตติดต่อกันถึงแม้ว่าต่างฝ่ายต่างจะมีเนื้อที่กว้างขวางแต่ถ้าหากเดินข้ามลำธารเล็กๆไปก็จะเชื่อมถึงส่วนที่พักของไร่อิงดาวเลย

“ธารตื่นเต้นจัง”

“มิน่าล่ะมือเย็นเฉีบเลย ฮ่าๆๆ…”

“นั่นไงๆ คนที่ยืนอยู่กับเจ้าฟ้าลั่นน่ะ”

อิงธารชี้ไปยังชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่แต่งกายด้วยเสื้อลายสกอตสีฟ้าน้ำทะเลยัดชายเสื้อในกางเกงยีนส์ที่กำลังใช้มือใหญ่ลูบไปตามแผงคอสีดำขลับของม้าที่ท่าทางสง่า

“พี่ตะวัน…”

เมื่อชายคนนั้นหันมาก็ส่งยิ้มให้ก่อนจะนิ่งงันตกตะลึงเมื่อเห็นผู้ที่มาด้วย

“นี่…พี่ตะวันเป็นลูกของเพื่อนพ่อตำแหน่งมือขวาเลยนะ พี่ตะวันฮะส่วนคนนี้คือเพื่อนที่ธารรักและสนิทด้วยมากที่สุดภูมินทร์ฮะ เรียกว่ามินทร์ก็ได้”

“ยินดีที่ได้รู้จักครับพี่ตะวัน”

ภูมินทร์ส่งยิ้มให้

“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ น้องมินทร์”

“อ่อ…ธารอยากไปหาพี่ฟ้ากับอาวัตรน่ะครับ พี่ตะวันไปส่งหน่อยได้ไหม”

“ได้สิ แต่ถ้าไปสามคนคงไม่ไหวมั้ง”

“มินทร์ขี่ม้าไม่เป็นก็ไปกับพี่ตะวันก็แล้วกันนะ เดี๋ยวธารจะฟ้าเจ้าฟ้าครามไปเดินเล่นด้วย”

ชายหนุ่มร่างสูงจูงเจ้าฟ้าลั่นซึ่งม้าคู่กายมาแต่อิงธารกลับรั้งไว้เสียก่อน

“พาตัวอื่นไปแทนเถอะนะฮะ”

ตะวันพยักหน้าก่อนจะทำตามเขาจึงพาม้าอีกตัวออกมาแทน

“มินทร์นั่งหลังน่าจะพอไหวนะ เกาะแน่นๆล่ะแต่ไม่ต้องห่วงนะเพราะพี่ตะวันน่ะเก่ง”

อิงธารเอ่ยบอกเพื่อนก่อนจะขึ้นขี่ม้าตามหลังก่อนจะเร่งความเร็วจนตีคู่กันในที่สุด สายลมเย็นๆที่พัดผ่านหน้าทำให้เด็กหนุ่มที่กำลังคิดอะไรทำร้ายใจตัวเองค่อยๆสงบอารมณ์ลงก่อนจะคลี่ยิ้มให้กับเพื่อนรักและคนสำคัญ

ดูเหมือนเป็นคนเห็นแก่ตัว…เพราะไม่อยากให้ใครมาแทนที่ตรงนั้น อิงธารไม่อาจจะยอมให้ใครมานั่งเจ้าฟ้าลั่นซึ่งเป็นม้าตัวแรกที่เขาได้ขี่และได้นั่งไปกับตะวันและที่ต้องให้เพื่อนรักนั่งซ้อนด้านหลังนั่นก็เพราะไม่อยากให้อ้อมแขนนั้นโอบกอดใครนอกจาก…ตัวเอง

เด็กหนุ่มมองไปยังใบหน้าคมเข้มก็เห็นชายหนุ่มคลี่ยิ้มจนเห็นลักยิ้มทั้งสองข้าง รอยยิ้มของตะวันนับว่าเป็นสิ่งที่เห็นได้ยากแต่เมื่อได้เห็นแล้วก็อาจจะละสายตาไปไหนได้

เมื่อมาถึงเนินเขาตะวันก็หยุดม้าก่อนจะลงมาก่อนและส่งมือให้ภูมินทร์เพื่อจะลงแต่เมื่อขาลงผิดจังหวะจึงเซไปซบเข้ากับอกกว้างที่รองรับไว้พอดี

“ขอโทษนะครับพี่ตะวัน”

“ไม่เป็นไรครับ”

ตะวันส่งยิ้มให้อย่างเอ็นดู ภูมินทร์ก้มหัวให้อีกครั้งก่อนจะรีบวิ่งไปหาผู้เป็นอา

“พี่ไม่คิดมาก่อนเลยนะว่ามินทร์จะเป็นเพื่อนสนิทของธาร”

“เราสนิทกันมาตั้งนานแล้วล่ะฮะ”

“เหรอ…ดีเลย คนนี้แหละที่พี่เคยเล่าให้ธารฟังว่าเขาคือคนที่ใช่สำหรับพี่”

เมื่อได้ฟังถ้อยคำโลกทั้งใบของเด็กหนุ่มก็หยุดหมุนก่อนจะพังทลาย อิงธารนิ่งอึ้งจนแทบจะไม่รับรู้อะไร

“พี่เคยเจอน้องมินทร์ที่นี่ก่อนหน้านี้ วันนั้นหมวกของพี่ปลิวและคนที่เก็บได้ก็คือน้องมินทร์เนี่ยแหละ ครั้งแรกที่พี่ได้เห็นหน้าและรอยยิ้มก็รู้สึกเหมือนมีมนต์สะกดให้พี่ไม่อยากละสายตา”

อิงธารมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของอีกฝ่ายก่อนใบหน้านั้นจะค่อยๆพร่ามัว

“ถ้าธารไม่ว่าอะไรล่ะก็…เชียร์พี่ด้วยนะ”

“ธารขอกลับก่อนนะฮะ พี่ตะวันไม่ต้องรอมินทร์ก็ได้เพราะเขาคงกลับกับอาวัตร”

อิงธารเอ่ยเพียงเท่านั้นก่อนจะควบม้าออกมาเพื่อหนีหน้าอีกฝ่าย ทุกอย่างพร่ามัวเนื่องจากน้ำตาที่รินไหล เขาไม่อาจจะซ่อนความเสียใจได้จริงๆ

ทุกอย่างไม่น่าออกมาเป็นแบบนี้เลย

เมื่อภูมินทร์วิ่งมาถึงก็เห็นผู้เป็นอาโอบหญิงสาวไว้ในอ้อมแขนก่อนที่อิงฟ้าจะผละตัวออกและแสร้งทำเป็นตกใจเมื่อเห็นเด็กหนุ่มยืนจ้องอยู่

“อาวัตร…ออกมาตรวจไร่ทำไมไม่รอมินทร์”

“อาเห็นเรายังไม่ตื่น เลยไม่อยากกวนน่ะ”

“ทำไมทุกทีอาถึงพามินทร์มาได้ แล้วทำไมครั้งนี้ถึงไม่ได้ล่ะหรือว่าอาวัตรกลัวว่ามินทร์จะมาขัดขวางความสุข”

“ไม่ใช่อย่างนั้นนะมินทร์”

“เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นอาวัตรก็บอกมินทร์มาตรงๆ ไม่ต้องหนี ไม่ต้องหลบๆซ่อนๆมายืนกอดกันอยู่ตรงนี้”

“ไปกันใหญ่แล้วมินทร์ ฟ้าเธอแค่จะล้มอาก็เลยช่วยไว้เท่านั้นเอง”

“ใช่ค่ะน้องมินทร์ วัตรแค่ช่วยพยุงไม่ให้พี่ล้มจริงๆ”

อิงฟ้าพยายามช่วยแก้ตัวด้วยเสียงอ่อนเสียงหวานซึ่งภูมินทร์รู้ว่าเธอจงใจจะยั่วโมโห

“กลับกันเถอะครับอาวัตร จะเที่ยงแล้วมินทร์รู้ว่าอาวัตรยังไม่ได้กินอะไร”

ภูมินทร์พยายามทำตัวให้อารมณ์เย็น

“อ่อ…พอดีพี่ทำข้าวกล่องมาแล้ววัตรก็เพิ่งกินเมื่อกี๊เอง”

“คือ…เดี๋ยวผมขอตัวกลับไปกับมินทร์ก่อนนะครับฟ้า”

“ไม่ต้องหรอกครับ ผมไม่เป็นก้างขวางคอดีกว่า อีกอย่างผมลืมไปว่าพี่ตะวันคนของไร่อิงดาวอาสาจะไปส่ง ขอตัวก่อนนะครับอาวัตรกับว่าที่นายหญิง”

เด็กหนุ่มตอกกลับก่อนจะเดินไปหาตะวันและส่งยิ้มหวานให้ก่อนจะขึ้นนั่งด้านหน้าและมีอ้อมแขนกว้างของตะวันโอบกอดไว้

“มินทร์…”

เรวัตรพยายามจะเอ่ยรั้งไว้แต่เด็กหนุ่มก็ไปเสียแล้ว มือใหญ่กำแน่นก่อนจะเหวี่ยงฝ่าอากาศด้วยอารมณ์หงุดหงิด ทำไมถึงปล่อยให้คนที่เพิ่งรู้จักกันโอบกอดอย่างนั้น นึกแล้วอยากจะไปดึงลงมาจากหลังม้าเสียจริง

ถ้าถึงบ้านเมื่อไหร่นะเขาจะคิดบัญชีครบทั้งต้นทั้งดอกเลยโทษฐานที่ทำให้เขาหงุดหงิด

เตรียมตัวไว้ได้เลย คอยดูสิ…

2BCon…

(มาต่อแล้วคร๊าบ…อาม่าของไนท์ออกจากโรงพยาบาลปุ๊บก็รีบมาปั่นต่อทันที คือตอนนี้อาจจะออกแนวดราม่าไปหน่อยสำหรับน้องธาร ตอนแรกไนท์ก็กะว่าจะให้น้องมินทร์ดราม่าอีกคนแต่พอดีกว่าคับ เอาเป็นแนวเด็กยั่วผู้ใหญ่ดีกว่า ขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเม้นต์และการติดตามนะคับ)

ตอบเม้นต์คับ

yayee2 - - >คุณพี่แก้วประเดิม ^^ ขอบคุณนะคับ ไนท์ยังไม่ได้แก้ปัญหาเรื่องศศิ อิงฟ้าก็เข้ามาต่ออีก
Églantier✿ - -> อ่า...อาดลโดนคับงานนี้ เดี๋ยวไนท์ต้องแก้ปมเรื่องอาวัตรเห็รเงาแม่ในตัวมินทร์อีก
heefever - - > กองเชียร์คุณศิลามาแล้ว ^^
PEENAT1972 - - > ขอบคุณคับคุณพี่นัท ไนท์จะให้น้องมินทร์ สู้ๆ
King_Arthur - - > ขอบคุณคุณเอ็มนะคับที่ติดตามอ่าน ดีใจมากคับ เดี๋ยวไนท์จะตามไปอ่านเรื่องของคุณเอ็มต่อ ^^
padigree - - > อาดลโดนอีกแล้วคับ ฮ่าๆๆ
kinjikung - - > ดลเขายังไม่เลิกสับสนคับ รออีกสักหน่อยนะคับ
iamnan - - > เรื่องผืนฟ้ากับผืนดินจะแทรกมาเป็นระยะๆนะคับ
bigbeeboom - - > ดูเหมือนหลายคนจะชอบสามคนนี้นะคับ อาวี อาดล ศิลา
samsoon@doll - - > มาต่อให้แล้วนะคับ
bud-sob - - > จะพยายามให้ดราม่าน้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้นะคับ
berlyn - - > อาดล Again 555+
b27072010 - - > ตอนนี้มินทร์อาจคิดว่าหวงแต่ไม่นานต้องเข้าใจว่าหึงแน่นอนคับ
กรองเทียน™ - - > ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคับ
fannan - - > ความรักก็แบบนี้แหละคับ ไม่บอกสักทีว่ารักก็เลยต้องรักษาระยะห่างไว้
Nus@nT@R@ - - > ศึกระหว่างเพื่อนรักคงไม่มีนะคับแต่คงมีเล็กๆน้อยๆไม่ขนาดตัดเพื่อนคับ

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 8 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ up!!! 21/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 21-10-2010 15:15:51

เหอๆ รู้สึกจะดราม่าหลายคู่จริงๆตอนนี้
วี-ดล เมื่อไหร่จะเข้าใจกันซักที โดยเฉพาะดล ทำไมถึงไม่คุยให้เคลียร์กับวีไปเลย เอาแต่หนีตลอดแบบนี้ แล้วก็หึงหวงวีกับคุณศิลา ดีหึงเข้าไปจะไ้ด้รู้ใจตัวเองเร็ว
..น้องธารตอนนี้น่าสงสาร คงจะรับไม่ได้แหละ ก็คนที่รักดันไปชอบเพื่อนสนิทอีกต่างหาก
ส่วนน้องมินทร์กับอาวัตร กลับบ้านไปก็คงจะเคลียร์กันเองตามประสา อาๆหลานๆ
ปล.อย่าดราม่านานเกินไปนะคะ สงสารทุกคน อิอิ

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 8 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ up!!! 21/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 21-10-2010 15:21:43

อะน๊ะ   ยั่วเยอะๆก็สงสารธารน๊าแต่ถ้ารู้ว่าหนู๋มินมิน มีอาวัตรอยู่แล้วเดี๋ยวนายตะวันก็คงจะเห็นความจริงใจของธารเองนั้นหละ แต่ยังไงก็ไม่ชอแบบนี้อยู่ดี แอร๊ยยยยยยยยยย มาม่าห่อเล๋กๆ

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 8 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ up!!! 21/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: N.T.❁ ที่ 21-10-2010 15:31:54

:m16: วุ้ย ตอนนี้ทำไมมันขัดใจจังคะคุณไนท์ (แบบว่าอ่านแล้วอินเกิ๊น 555)

อาวัตรก็นะ น้องมินทร์งอน+น้อยใจ ตัวเองดันไปไม่พอใจ(ออกแนวหวง)ซะงั้น ไม่ได้รู้เรื่องเลย = ="
อิงฟ้า .. ถ้าเราหมั่นไส้กับความมารยาของเธอจะตลกปะคะ? แต่รำคาญจริงๆนะ ใครก็ได้ช่วยเอาไปเก็บที 5555
สงสารน้องธาร .. เซ็งแทนเลย คนที่ชอบมาบอกว่าชอบคนอื่นให้ฟังต่อหน้า แล้วคนนั้นดันเป็นเพื่อนตัวเองอีก TT รันทดได้อีกมั้ย
ส่วนนภดล .. ปล่อยเค้าเหวี่ยงกับตัวเองไปเหอะเนอะคะ 555
(วันนี้เม้นเวิ่นไปหน่อย เรากำลังเฮิร์ทกับชีวิตตัวเองนิดนึงอะค่ะ ไม่ว่ากันน้า ^^)

ขอบคุณมากค่าาา  :กอด1:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 8 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ up!!! 21/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 21-10-2010 16:19:46

แล้วน้องธารจะพาลโกรธน้องมินทร์มั้ย

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 8 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ up!!! 21/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 21-10-2010 16:40:32

ก่อนเม้นท์
ขอกราบอวยพรให้อาม่าของน้องไนท์ สุขภาพแข็งแรงในเร็ววันนะจ๊ะ
ดลแสดงอาการหึงวีซะขนาดนี้ แล้วก็รู้ว่าตัวเองคิดยังไงกับเพื่อน
แต่คำพูดและการกระทำที่ตรงกันข้ามกับความรู้สึกของตัวเอง ล้วนแต่ทำให้วีเจ็บ  ทำไมล่ะดล
อาวัตรก็เนอะ ไม่ทันมารยาหญิงเหรอ แล้วจะโกรธมินทร์ทำไม
สงสารน้องธารจัง

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 8 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ up!!! 21/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: greenoak ที่ 21-10-2010 21:12:15

ตกลงนี่ดลรักวีป่ะครับ เหมือนจะแคร์แต่จะวางมาดไปถึงไหนก็ไม่รู้

ส่วนน้องมินทร์... ตอนนี้ลมหึงขึ้นหน้าเกือบทั้งตอน



สงสารธาร แต่อย่าพาลไปโกรธน้องมิ้นทร์ของผมนะครับ (ไม่ยอมจริงๆ ด้วย)

ส่วนคุณตะวัน ยังเฉยๆ ครับ ยังไม่ฉายแววโรแมนติกเท่าไหร่


รอตอนต่อไปครับผม  :pig4:

ปล. อาม่าคุณไนท์หายไวๆ นะคร้าบบ

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 8 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ up!!! 21/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: heefever ที่ 21-10-2010 21:36:18

ย่าห์  :m31: ขัดใจจริงอะไรจริง

เซ็งวุ้ย เซ็งหมด ตั้งแต่ดล ยันอาวัตร ว้อยยยย รมเสีย



ขอให้อาม่าของน้องไนท์หายป่วยไว ๆ นะจ๊ะ  :L2: ดอกไม้เยี่ยมไข้จ้าา

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 8 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ up!!! 21/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 21-10-2010 22:17:11

เง้อ สงสารน้องธาร รักเค้าข้างเดียวข้าวเหนียวนึ่ง

ส่วนอาวัตรพระเอกเราก็ ไม่ทำให้ชัดเจนซะที  :serius2: อ้ำๆอึ้งๆเหมือนพระเอกละครเลย  :laugh:

คู่ ดลกะวี no comment นอกจากรู้สึก ดลจะหวงก้างนะ จะหวงเพื่อ?  o18

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 8 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ up!!! 21/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: greenoak ที่ 22-10-2010 18:03:05

มาดันให้คุณไนท์ครับผม  :bye2:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 8 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ up!!! 21/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: berlyn ที่ 22-10-2010 20:51:07

เรื่องของคนอื่น...งั้นเหรอ555+ ไม่อยากสนใจ แต่ดลก็สังเกตใช่มั้ยล่ะว่าคุณศิลามีอะไรแปลกๆขนาดวีเองเค้ายังไม่รู้เลยนะ

สงสารธารจัง หัวใจสีชมพูแตกไม่เหลือชิ้นดีเลยสิเนี่ย น้องมินทร์มีเสน่ห์ก็ช่วยไม่ได้นี่นะ แล้วก็ช่วยไม่ได้อีกเหมือนกันที่คุณอาวัตรจะคิดไปไกล
แต่เข้าใจวัตรนะ มินทร์เป็นลูกของคนที่ตัวเองรักจะให้คิดเกินเลยก็ไม่ใช่เรื่องและมันก็ไม่ควรอย่างมากมาย

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 8 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ up!!! 21/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 22-10-2010 21:37:28

อีกคนก็ผิดหวัง

อีกคนก็หึงหวง

สรุปแล้วมี 3 คู่แน่ ๆ  

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 8 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ up!!! 21/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 24-10-2010 00:39:46

-9-

   เรวัตรกลับบ้านด้วยอารมณ์หงุดหงิดงุ่นง่าน ภาพของเด็กหนุ่มถูกโอบกอดโดยคนที่เพิ่งรู้จักกันได้ไม่นานตามเขาไปทุกหนทุกแห่งไม่ว่าจะมองอะไรก็จะเห็นภาพนั้นเสมอทำให้ชายหนุ่มยืนทึ้งผมของตัวเองและเดินวนไปวนมาจนตัวการที่ทำให้เกิดอาการเหล่านี้เดินเข้ามาหา

“ว่าที่นายหญิงไม่ขอติดสอยห้อยตามมาด้วยเหรอครับ อาวัตร”

“แล้วคนของไร่อิงดาวที่อาสาขี่ม้ามาส่งล่ะ ไม่ตามมาด้วยเหรอ”

เรวัตรไม่ตอบแต่กลับใช้บทสนทนาในทำนองเดียวกันสวนกลับทำให้เด็กหนุ่มคลี่ยิ้มด้วยความสะใจเล็กๆที่อย่างน้อยผู้เป็นอาก็มีความรู้สึกเป็นเดือดเป็นร้อนอยู่บ้าง

“ความจริงมินทร์ก็ชวนพี่ตะวันเข้ามาล่ะครับ แต่บังเอิญว่าพี่เขาต้องไปตรวจไร่ต่อ น่าเสียดาย…”

เด็กหนุ่มตีหน้าเศร้าทำท่าเสียอกเสียใจเสียเต็มประดานั่นยิ่งเป็นการสาดน้ำมันเข้าใส่กองเพลิงให้ลุกโชติช่วงขึ้น

“เจอกันไม่ทันไรก็หลงซะแล้ว เด็กสมัยนี้ใจง่ายชะมัด”

“อาวัตร…”

ภูมินทร์แว๊ดใส่ทันที

“ทำไม…หรือว่าที่อาพูดไม่จริง”

“อาวัตรหวงมินทร์ล่ะสิถึงได้อารมณ์เสียแบบนี้”

“ใช่…อาหวงแล้วจะทำไม”

เรวัตรตอบโดยไม่ทันคิดแต่นั่นกลับทำให้เด็กหนุ่มยิ้มด้วยความพึงพอใจ

“มินทร์ก็หวงอาวัตรเหมือนกัน เพราะฉะนั้นถ้าอาวัตรไปยุ่งกับยัยฟ้านั่นเมื่อไหร่ มินทร์ก็จะไปหาพี่ตะวันเมื่อนั้น”

“แต่ฟ้าเป็นเพื่อนอา”

“พี่ตะวันก็เป็นเพื่อนของผมเหมือนกัน”

“เพื่อนที่ไหนเขาโอบกอดกันขนาดนั้นกัน”

“แล้วทีอาวัตรล่ะ เพื่อนที่ไหนแอบไปยืนกอดกันแบบนั้น”

“ฟ้าเขาจะล้มอาเลยช่วยพยุง”

“มินทร์ขี่ม้าไม่เป็นพี่ตะวันก็เลยต้องใช้วิธีนั้น”

“ไม่รู้แหละ มินทร์ต้องชดใช้โทษฐานที่ทำให้อาหงุดหงิดแล้วก็โทษฐานที่มินทร์ยอมให้คนอื่นกอดสุ่มสี่สุ่มห้า”

“อาวัตรก็ต้องชดใช้โทษฐานที่ทำให้มินทร์หงุดหงิดแล้วก็โทษฐานที่ยอมให้คนอื่นแตะเนื้อต้องตัวด้วย”

ทั้งเสียงกันไปมาราวกับเด็กๆก่อนจะหลุดหัวเราะออกมา

“เด็กอะไรเถียงคำไม่ตกฟาก”

“ผู้ใหญ่อะไรนิสัยเหมือนเด็ก”

“ว่าอานิสัยเหมือนเด็กเหรอ นี่แน่ะๆๆ…”

เรวัตรเอ่ยก่อนจะจี้เอวเด็กหนุ่มจนร่างโปร่งดิ้นเร่าและหัวเราะออกมาเสียยกใหญ่

“พอแล้วอาวัตร ฮ่าๆๆ…”

ภูมินทร์เอ่ยเมื่อหัวเราะจนเริ่มหมดแรง เด็กหนุ่มหอบหายใจก่อนจะยกมือปัดป้องไม่ยอมให้อีกฝ่ายถูกจุดอ่อนแต่เมื่อไม่ทันได้ระวังตัวก็ถอยหลังไปชนกับโซฟาจนล้มหงายหลังลงไปนอนแต่ผู้เป็นอาก็ยังไม่ละความพยายามตามลงไปกลั่นแกล้ง

“อาวัตร…”

เด็กหนุ่มเอ่ยเรียกชื่อร่างที่คร่อมอยู่ด้านบนด้วยระยะที่ประชิดเพียงแค่ปลายจมูกชนกันก็ทำให้ใบหน้าอ่อนเยาว์ร้อนผ่าว ริ้วสีระเรื่อระบายบนแก้มใสแต่ก็ยิ่งขึ้นสีจัดเมื่อเรวัตรกดปลายจมูกลงสัมผัสเสียฟอดใหญ่

ภูมินทร์ใช้ฝ่ามือแนบลงบนผิวแก้มก่อนจะอมยิ้ม ดวงตาคู่สวยมองริมฝีปากบางสีจัดของผู้เป็นอาซึ่งดูเหมือนเวลานี้ช่างดูน่าสัมผัสเสียเหลือเกิน

สิ้นความคิดเด็กหนุ่มก็โอบแขนทั้งสองข้างรอบคอเรวัตรและโน้มให้ใบหน้าคมเข้มลงมาใกล้

“เมื่อกี๊อาวัตรง้อมินทร์ไปแล้ว คราวนี้ให้มินทร์ง้ออาวัตรบ้างนะครับ”

จบประโยคที่เอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาราวกระซิบภูมินทร์ก็หยัดตัวขึ้นแนบริมฝีปากลงบนเรียวปากของร่างด้านบน ออกแรงกดเพียงแผ่วเบาก่อนจะผละออกมาแต่เรวัตรกลับไม่ยอม

“จะผิดไหมถ้าอาอยากให้มินทร์ง้อต่อ”

ภูมินทร์หน้าแดงก่ำเมื่อได้ยินน้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยระยะประชิด ไม่มีอิดออดแต่อย่างใดเด็กหนุ่มไม่รอช้าแต่จะค่อยๆปรือตาลงและแนบริมฝีปากสัมผัสอีกครั้ง ภายในใจเต้นระรัวอบอุ่นซาบซ่านไปทั่วทั้งร่างกาย

ไม่อยากจะละจากริมฝีปากนี้

ไม่อยากจะละจากอ้อมแขนที่อบอุ่นเช่นกัน

นี่คือ…ความรักใช่หรือเปล่า?

ค่ำมืดดึกดื่นที่อากาศค่อนข้างหนาวปฐวีคลำหาสวิตช์ไฟตรงบริเวณห้องครัวทันทีที่แสงไฟสว่างก็เห็นนภดลนั่งจิบบรั่นดีอยู่ ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งรู้ว่าอีกฝ่ายคงกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ในใจ มิเช่นนั้น…คงไม่มีทางจะมานั่งลิ้มรสน้ำสีอำพันอยู่ในความมืดเพียงลำพัง

ปฐวีเดินเลี่ยงออกมากดน้ำอุ่นใส่แก้วก่อนจะถูมือทั้งสองข้างไปมาและเป่าลมอุ่นใส่ฝ่ามือ ชายเสื้อแขนยาวที่เลยมาเกือบปิดมือไม่ได้ให้อุ่นขึ้นมา เขารู้สึกได้ว่าลำคอแห้งผาก ดวงตาทั้งสองข้างก็ร้อนผ่าวคล้ายจะโดนไข้หวัดรุมเร้า

ชายหนุ่มกระแอมไอแห้งๆออกมาก่อนจะเริ่มเดินเซเมื่อรู้สึกว่าพื้นผิวโลกเริ่มลาดเอียงระหว่างที่กำลังจะเซล้มอีกครั้งนั้นอ้อมแขนกว้างก็โอบประคองไว้ได้เสียก่อน

ปฐวีตัวแข็งทื่อเมื่อเห็นใบหน้าของเจ้าของอ้อมแขนก่อนจะผละตัวออกมาและพยายามประคองตัวเองไว้

“ทีฉันทำมาเป็นขืนตัวหนี คงอยากจะให้แค่ไอ้หมอนั่นมันสัมผัสสินะ”

นภดลเอ่ยตีรวนชวนทะเลาะ นัยน์ตาวาวระยับไม่รู้จากโทสะหรือฤทธิ์แอลกอฮอลล์กันแน่ เมื่อปฐวีดูอาการคนตรงไม่ออกจึงไม่อยากต่อล้อต่อเถียงด้วยบวกกับอาการวิงเวียนทำให้ต้องรีบเดินหนีออกมาแต่มือใหญ่กลับคว้าท่อนแขนไว้เสียแน่น

“นายทำให้ฉันเป็นแบบนี้”

ชายหนุ่มหุ่นนายแบบเอ่ยก่อนจะผลักอีกฝ่ายไปชิดกับฝาผนังและกางแขนทั้งสองข้างคร่อมร่างของปฐวีไว้

“ดลเมามากแล้วนะ”

“เพราะนายไงเล่า…ฉันเป็นแบบนี้ก็เพราะนาย ชีวิตฉันสับสนวุ่นวายก็เพราะนาย เพราะนายคนเดียวปฐวี”

“วีขอโทษ”

เอ่ยได้เพียงสั้นๆเพราะตอนนี้สติเริ่มเรือนลาง มือที่ไม่เคยสักครั้งที่คิดจะผลักไสเจ้าของหัวใจแต่วันนี้กลับผลักแผ่นอกกว้างให้ออกห่างเนื่องจากกลิ่นแอลกอออลล์ยิ่งทำให้เกิดอาการคลื่นเหียน

“ดล วีขอล่ะวีไม่ไหวจริงๆ วีรู้สึกไม่ค่อยสบาย”

“ข้ออ้างสิไม่ว่า…เรามันคนเคยๆกันแล้วนายคงอยากจะลองของใหม่มากกว่าสินะ”

ปฐวีไม่มีเรี่ยวแรงโต้เถียง แต่กลับต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อริมฝีปากของนภดลแนบลงบนผิวเนื้ออ่อนที่ซอกคอแต่ก่อนที่ทุกอย่างจะเลยเถิดไปมากกว่านี้และจะต้องมาเสียใจในภายหลังอีกครั้งชายหนุ่มร่างโปร่งจึงตัดสินใจผลักนภดลออกไปจนสุดแรงเท่าที่มีก่อนจะทรุดตัวลงไปนั่งกองกับพื้น

นภดลเอะใจกับท่าทางของปฐวีจึงเข้าไปใช้หลังฝ่ามืออังหน้าผากก่อนจะชะงักมือหนีเมื่อสัมผัสได้ถึงไอร้อน

“เฮ้…”

เสียงทุ้มเอ่ยเรียกเมื่อเห็นอีกฝ่ายนอนหลับตาพร้อมหอบหายใจ ใบหน้าหมดจดแดงก่ำด้วยพิษไข้นภดลอยากจะปล่อยให้นอนเสียตรงนี้แต่ลึกๆภายในใจกลับห่วงแสนห่วงจึงจำต้องอุ้มประคองพาไปยังห้องนอน

เมื่อร่างของปฐวีถูกจัดแจงให้นอนอยู่ในท่าที่สบายคนที่แบกเข้ามาก็ถอนหายใจยาว ด้วยความที่เป็นคนทิฐิสูง แข็งกระด้างและมั่นใจในตัวเองมากเกินไปทำให้นภดลอยากจะละเลยคนที่นอนซมอยู่

แต่มนุษย์เราย่อมมีสองด้านเสมอด้านดีสั่งให้เขาหาผ้ามาเช็ดตัวเพื่อบรรเทาความร้อนจากพิษไข้ที่กำลังรุมเร้า ด้านมืดและด้านสว่างในตัวถกเถียงกันอยู่นานก่อนด้านดีจะมีชัยเหนือกว่า

และนี่…เป็นครั้งแรกที่นภดลแสดงความห่วงใยและใส่ใจต่อปฐวี

มือใหญ่ค่อยๆบิดผ้าขนหนูเนื้อนุ่มที่ชุบน้ำจนหมาดก่อนจะนั่งลงบนฟูกข้างๆคนที่หลับใหลและบรรจงเช็ดหน้าตาและเนื้อตัวของอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบา

เสียงครางอือในลำคอก่อนจะพลิกตัวหนีความเย็นทำให้นภดลจำต้องเอ่ยปราม

“นอนนิ่งๆสิ นายตัวร้อนฉันเลยต้องเช็ดตัวให้”

เพียงแค่เอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำอีกฝ่ายกลับนอนนิ่งๆยอมแต่โดยดี ใบหน้าที่ถึงแม้จะดูเซียวลงแต่กลับมีรอยยิ้มละมุนแต่งแต้มราวกับกำลังฝันดี

และก็น่าแปลกที่บนใบหน้าของนภดลจะมีรอยยิ้มอบอุ่นราวกับกำลังเป็นสุขในหัวใจ

บางทีถ้าหากเขาลดทิฐิในตัวลงเขาอาจจะพบว่าตัวเองมีของล้ำค่าอยู่ในมืออยู่แล้วก็เป็นได้

   ดวงจันทร์ที่ฉายแสงสีเงินสว่างจนกลบแสงน้อยนิดของดวงดาวเปรียบเสมือนตัวเขากำลังค่อยๆหมดความสำคัญลง อิงธารเงยหน้ามองท้องฟ้าสีรัตติกาลด้วยดวงตาที่คลอด้วยหยาดน้ำใส

แต่แล้วเสียงฮาร์โมนิก้าที่ดังแว่วเป็นท่วงทำนองเพลงรักดังขึ้นกลับทำให้ทำนบน้ำตาพังทลาย เด็กหนุ่มใช้ฝ่ามือทั้งสองข้างปาดน้ำตาแต่อยู่ๆทำยองเพลงก็เงียบลงตามมาด้วยไออุ่นจากด้านหลัง

“ใครกันหนอทำให้เด็กน้อยของพี่ร้องไห้”

เสียงทุ้มเอ่ยถามอย่างอ่อนโยนพลางใช้ฝ่ามืออบอุ่นลูบไปตามแผ่นหลังเป็นการปลอบประโลม

“คนใจร้ายที่ไม่เคยรู้อะไรบ้างเลย”

อิงธารเอ่ยตรงๆอย่างไม่ปิดบังความรู้สึกแต่ดูเหมืออีกฝ่ายจะยังไม่รู้อะไรถึงทำเพียงแค่ลูบเส้นผมนุ่มเล่นไปมา

“เดี๋ยวพี่ตะวันคนนี้จะไปจัดการให้ดีไหม หืม…”

“อย่าเลยฮะ เพราะยังไงพี่ก็จัดการให้ธารไม่ได้”

ร่างสูงลุกขึ้นก่อนจะเดินอ้อมมาและนั่งลงต่อหน้าเด็กหนุ่ม เมื่อดวงตาคู่คมมองมาตรงๆก็ทำให้เด็กหนุ่มหันหน้าหนีไปทางอื่น

“ทำไมล่ะครับ หืม…”

ตะวันเอ่ยถามก่อนจะใช้ปลายนิ้วเกลี่ยร่องรอยแห่งความเศร้าให้พ้นไป เด็กหนุ่มไม่ยอมเอ่ยต่อแต่กลับมองขึ้นไปบนท้องฟ้าแทน

“ในเมื่อคืนวันเพ็ญผู้คนเอาแต่เฝ้ามองเห็นดวงจันทร์ที่ส่องสว่างแล้วถ้าเราเป็นเพียงแค่เศษก้อนหินบนท้องฟ้าจะไปมีความสำคัญอะไร”

เด็กหนุ่มเอ่ยเปรียบเทียบโดยที่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะเข้าใจในความหมายที่ต้องการจะสื่อไหม ตะวันทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะรั้งตัวเด็กหนุ่มเข้ามาโอบกอดหลวมๆและลูบเรือนผมนุ่มอย่างแผ่วเบา

“ดาวบางดวงก็สามารถนำทางให้กลับมายังจุดหมายปลายทางได้ ดวงดาวอยู่สูงมีค่าเสมออย่าไปเฝ้าคิดเลยว่าตัวเองเป็นเพียงแค่เศษก้อนหินเพราะถ้าเป็นอย่างนั้นคนที่รอนแรมมาไกลจะเจอกับที่พักใจได้อย่างไร”

ตะวันละอ้อมแขนออกจากเด็กหนุ่มก่อนจะหยิบเครื่องดนตรีขึ้นจรดริมฝีปากและเริ่มบรรเลงเพลงรักบทใหม่ซึ่งเป็นเพลงโปรดที่สุดของอิงธารก่อนจะปล่อยให้สายลมเย็นและเวลาผ่านไปอย่างช้าๆ

บางทีบางครั้งเราอาจจะหลงใหลแสงจันทร์เพียงเพราะความสวยงามและเด่นสะดุดตาโดยหารู้ไม่ว่าในคืนเดือนมืดนั้นดวงดาวมีความสำคัญมากเพียงไหน

บางทีสำหรับเขาแล้วนั้น…อาจจะมีดวงดาวที่ส่องสว่างนำทางหัวใจอยู่แล้วก็เป็นได้

2BCon…

(มาแล้วคับตอนที่หวานซึ้ง ^^  :-[ไม่มีมาม่าซักซองหรือแม้แต่เส้นเดียวหวังว่าทุกๆคนจะถูกใจกันนะคับ ต้องขอโทษด้วยที่มาอัพช้าช่วงนี้ญาติๆมาคับเลยไม่ค่อยมีเวลา อีกอย่างไนท์เพิ่งกลับจากไปกินข้าวแถวราชวัตร ใครอยู่แถวนั้นบอกด้วยนะคับไนท์ไปบ่อย

เดี๋ยวตอบคอมเม้นต์คับ :call:)

Nus@nT@R@ - - > ตอนนี้จัดหวานชดเชยให้เลยคับ ^^
samsoon@doll  - - > ไนท์เอาขนมหวานมาแจกแทนมาม่าแล้วนะคับ ^3^
Églantier✿ - - > ขอเป็นกำลังใจให้นะคับ ไม่เป็นไรคับเม้นต์มาเลยไนท์รับได้เสมอ ขอบคุณที่ติดตามอ่านคับ
padigree - - > ด้วยความที่ธารและมินทร์เป็นเพื่อนรักกันไนท์เลยไม่อยากให้ยาดหมางกันคับ สงสาร
yayee2 - - > ขอบคุณคับพี่แก้ว ดลกำลังลดทิฐิตัวเองอยู่คับ หุหุ
King_Arthur - -> คุณเอ็มคับดลขอวางมาดนิดนึง เก๊กไปงั้นแหละคับพวกทิฐิสูง ปล ไนท์ไม่ให้ธารโกรธน้องมินทร์หรอกคับสบายใจได้ ขอบคุณนะคับที่ติดตามอ่าน ^^
heefever - - > หวังว่าตอนนี้คงพอทดแทนได้นะคับ แล้วก็ขอบคุณนะคับสำหรับคำอวยพรให้อาม่า
silverspoon - -> วีกะดลก็ตามสไตล์คับ อาวัตรกะน้องมินทร์ตอนนี้ทดแทนให้แล้วนะคับ หุหุ
berlyn - - > อาวัตรกะน้องมินทร์ก็ตามสไตล์อ่ะนะคับ ตอนนี้ไนท์เองก็กำลังคิดว่าจะไปไงต่อ ฮ่าๆๆ
b27072010 - - > ตอนแรกไนท์กะให้มีแค่คู่อาวัตรกับน้องมินทร์แต่อยากใส่สีสันเพิ่มเลยขอ 3 คู่เลยคับ ^^

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 9 ซีนหวานๆ up!!! 24/10/53 มาแล้วคับ!!!
เริ่มหัวข้อโดย: greenoak ที่ 24-10-2010 01:05:41

^
^
^
 :z13:

จิ้มก่อนนอนครับ เดี๋ยวค่อยมาอ่านเช้า  :pig4:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 9 ซีนหวานๆ up!!! 24/10/53 มาแล้วคับ!!!
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 24-10-2010 01:25:59

อ่านแล้วเครียด --" สงสารธารอ่ะ

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 9 ซีนหวานๆ up!!! 24/10/53 มาแล้วคับ!!!
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 24-10-2010 04:27:44

1 ตอน 3 คู่รวดเริ่ดๆค่ะ ง่ายๆสั้นๆแต่ได้ใจความ อิอิ ว่าแต่น้องมินมิน นี่ก็แร๊งน๊าจูบอาก่อนทุกทีเลย
อร๊างงงงงงงงง :-[ :-[

+1เจ้าค่ะ

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 9 ซีนหวานๆ up!!! 24/10/53 มาแล้วคับ!!!
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 24-10-2010 08:51:48

แอบรักเขาอยู่ในใจ :L1:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 9 ซีนหวานๆ up!!! 24/10/53 มาแล้วคับ!!!
เริ่มหัวข้อโดย: heefever ที่ 24-10-2010 09:04:40

ปฐวีของเค้า... ดลแกดูแลดี ๆ เลยนะ

และขอร้องอย่าได้ทำร้ายจิตใจกันไปมากกว่านี้
.
.
แลดูพี่ตะวันเหมือนจะคิดได้แล้วเนอะว่ามีของดีอยู่ใกล้ตัว
.
.
ส่วนคู่อาหลานไม่ต้องพูดถึงคู่นี้หวานน้ำตาลเรียกพี่

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 9 ซีนหวานๆ up!!! 24/10/53 มาแล้วคับ!!!
เริ่มหัวข้อโดย: greenoak ที่ 24-10-2010 09:21:21

“จะผิดไหมถ้าอาอยากให้มินทร์ง้อต่อ”
ู^
^
^
 :o8: :-[ :impress2:

อ่านตอนนี้แล้วยิ้มหวานตามไปด้วยเลยครับ



ปล. เมื่อคืนพระจันทร์ สวยแต่สว่างมากๆ

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 9 ซีนหวานๆ up!!! 24/10/53 มาแล้วคับ!!!
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 24-10-2010 10:54:00

 :pig4: :pig4: 

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 9 ซีนหวานๆ up!!! 24/10/53 มาแล้วคับ!!!
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 24-10-2010 15:45:12

พี่ตะวันเท่ห์ดีนะ น่ารักสุดๆ ไรเตอร์รักษาสุขภาพด้วยนะ

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 9 ซีนหวานๆ up!!! 24/10/53 มาแล้วคับ!!!
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 24-10-2010 16:11:11

อ่า อยากให้ธารสมหวังนะ พี่ตะวันออกแนว ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย  :sad11:

คู่วีกะดลก็เหมือนกัน ดลเริ่มอ่อนลงละ เมื่อไรจะทำใจยอมรับตัวเองซะที

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 9 ซีนหวานๆ up!!! 24/10/53 มาแล้วคับ!!!
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 24-10-2010 16:24:50

ตอนนี้ไม่มีมาม่าก็จริง แต่ทั้งสามคู่ก็ยังไม่ชัดเจน ซะทีจ้ะ
ยิ่งอิงธารยิ่งน่าเห็นใจ นายตะวันมองไม่เห็นจมูกตนเอง คงต้องจับไปยืนส่องกระจกซะแล้ว

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 9 ซีนหวานๆ up!!! 24/10/53 มาแล้วคับ!!!
เริ่มหัวข้อโดย: N.T.❁ ที่ 24-10-2010 16:52:57

เห็นด้วยกับรีบนๆจ้าา ตอนนี้ไม่มาม่าแต่ก็ไม่ชัดเจนเนอะ
แบบว่าคู่อาวัตรกะน้องมินทร์เนี่ย เหมือนจะดูเข้าที่เพราะเป็นไปตามความรู้สึก แต่กลัวว่าแบบพอได้สติอาวัตรก็จะมานั่งเถียงกับตัวเองว่าไม่เหมาะๆไรงี้อ่ะสิ : (
ไหนจะยังมีอิงฟ้าคอยป่วนอยู่อีก -*-
ส่วนน้องธารกะพี่ตะวัน .. สงสารน้องธารอย่างต่อเนื่อง ยิ่งพี่ตะวันใส่ใจแต่ไม่ได้รับรู้อะไรเลยนี่ยิ่งเจ็บปวดจังค่ะ TT
ปฐวี ><" คงอีกไม่นานแล้วมั้ง? ^^ ดลเริ่มสับสนละ ฮ่าาา
 :L2:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 9 ซีนหวานๆ up!!! 24/10/53 มาแล้วคับ!!!
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 24-10-2010 19:20:59

เข้มข้น  ครบรสจริงๆ เลย
สนุกมาก 

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 9 ซีนหวานๆ up!!! 24/10/53 มาแล้วคับ!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 24-10-2010 19:31:57

อ่านตอนนี้แล้ว
หวานๆน่ารักๆ ชอบๆ

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 9 ซีนหวานๆ up!!! 24/10/53 มาแล้วคับ!!!
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 24-10-2010 20:42:46

อยากอ่านตอนต่อไปของอาวัตรกับมินทร์ซะแล้วซิ

แต่ดลก็ใจแข็งมากเหมือนกันนะ

สงสารวีจังเลย

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 9 ซีนหวานๆ up!!! 24/10/53 มาแล้วคับ!!!
เริ่มหัวข้อโดย: kokikung ที่ 24-10-2010 20:55:51

หวานจริงๆๆอากะหลานแต่ดลกะวีสิแอบเศร้าเบาๆๆ

แต่ธารน่าสงสารกว่าคำพูดโนใจจริงจังไปไหน

ตะวันไม่รู้ตัวเลยอ่าทำไรลงไปปปปปป

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 9 ซีนหวานๆ up!!! 24/10/53 มาแล้วคับ!!!
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 24-10-2010 21:19:19

เอ่อพี่ตะวันช่างกล้า 555
หรือมันไม่รู้ตัวว่ามันชอบใคร  :mc4:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 9 ซีนหวานๆ up!!! 24/10/53 มาแล้วคับ!!!
เริ่มหัวข้อโดย: PEENAT1972 ที่ 24-10-2010 21:35:12

อ้างจาก: yayee2 ที่ 24-10-2010 16:24:50  

ตอนนี้ไม่มีมาม่าก็จริง แต่ทั้งสามคู่ก็ยังไม่ชัดเจน ซะทีจ้ะ
ยิ่งอิงธารยิ่งน่าเห็นใจ นายตะวันมองไม่เห็นจมูกตนเอง คงต้องจับไปยืนส่องกระจกซะแล้ว

คิดเหมือนคุณนายแก้ว แต่ความไม่ชัดเจน มันเป็นเสน่ห์ที่ชวนให้ติดตามมาก ๆ ค่ะ

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 9 ซีนหวานๆ up!!! 24/10/53 มาแล้วคับ!!!
เริ่มหัวข้อโดย: WhatLoveIs ที่ 25-10-2010 09:18:25

ขอให้น้องธารสมหวังเร็วๆ น้า

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 9 ซีนหวานๆ up!!! 24/10/53 มาแล้วคับ!!!
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 25-10-2010 11:08:10

รักกันมั่วเลย
น่าสงสารน้องธาร :o12:
 :call:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 9 ซีนหวานๆ up!!! 24/10/53 มาแล้วคับ!!!
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 25-10-2010 16:55:37

-10-

   เช้าวันนี้ภูมินทร์ตื่นขึ้นมาอย่างอารมณ์ดี เด็กหนุ่มฮัมเพลงตลอดตั้งแต่ออกจากห้องน้ำ แต่งตัวและเดินมาหยุดอยู่หน้าห้องนอนของเรวัตร เพียงแค่เปิดประตูแง้มไปนิดก็ได้ยินเสียงน้ำแสดงว่าผู้เป็นอาคงตื่นแล้วและกำลังอาบน้ำอยู่

เด็กหนุ่มค่อยๆปิดประตูลงและยืนรออยู่ห้องเพราะไม่เคยสักครั้งที่เขาจะเข้าไปในห้องนอนของผู้เป็นอาและดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่ที่เขาจะเข้าไปก้าวก่ายในอาณาเขตส่วนตัว

ภูมินทร์ยืนมองปลายผมของตัวเองที่ตอนนี้ยาวประบ่าแล้วยังดีที่เขาเรียนโรงเรียนเอกชนเพราะไม่อย่างนั้นล่ะก็คงโดนสั่งตัดไปนานแล้ว เด็กหนุ่มเดินไปเดินมาจนผ่านไปสักพักผู้เป็นอาก็ยังไม่ยอมออกจากห้องอีก

ไหนๆก็ไหนๆ…ขอเข้าไปดูห้องของชายโสดสักครั้ง เขาเชื่อมั่นว่าไม่เห็นน่าจะมีอะไรที่เรวัตรจะต้องปิดบัง ครั้งนี้อาจจะโดนบ่นบ้างแต่ถ้าได้เห็นสักครั้งอาจจะคุ้มค่าก็ได้เพราะมั่นใจว่าคงไม่มีทางที่ผู้เป็นอาจะโกรธเพราะเรื่องแค่นี้

มือเรียวบิดลูกบิดก่อนจะค่อยๆแง้มประตูเปิดเข้าไป ห้องนอนที่ไม่ต่างจากห้องของเขามากนักเฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นถูกวางอย่างมีระเบียบเตียงสี่เสาขนาดคิงไซต์และที่หัวเตียงอยู่กรอบรูปถูกวางคว่ำหน้าอยู่ซึ่งเด็กหนุ่มกำลังจะจับตั้งขึ้นแต่แล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างเข้า

ผืนผ้าสีขาวสะอาดตาคลุมอยู่บนอะไรบางอย่างที่เป็นแผ่นสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ประมาณกรอบรูปติดฝาผนัง ภูมินทร์มองด้วยความสงสัยอยากจะมีตาทิพย์เพื่อมองให้ทะลุเห็นสิ่งที่อยู่ข้างใน มือเรียวค่อยๆลูบสัมผัสผ่านเนื้อผ้าก่อนที่ปลายนิ้วจะจับตรงมุมก่อนจะออกแรงดึง

ภาพวาดสีน้ำมันปรากฏให้เห็นหากดูผิวเผินใบหน้าละม้ายคล้ายกับเด็กหนุ่มหากแต่หวานกว่ามากและทรวดทรงองค์เอวก็ทำให้รู้ว่าคนที่อยู่ในภาพเป็นแม่ของตัวเอง ภูมินทร์ยืนนิ่งมองภาพนั้นด้วยความรู้สึกหลากหลายทั้งรักทั้งโกรธ

รักเพราะท่านเป็นคนให้กำเนิดและเลี้ยงดูมาอย่างดีแม้ว่าจะจดจำไม่ค่อยได้ก็ตามและที่โกรธก็เพราะว่าขนาดจากไปแล้วยังพันธนาการหัวใจของคนสำคัญของเขาไว้

“ผมรู้ว่าเขารักแม่ แต่ผมคือคนที่อยู่ข้างเขาตอนนี้ ผมขอหัวใจของเขาคืนจากแม่นะครับ”

เมื่อพูดจบภูมินทร์หันตัวกลับอยากจะออกไปจากที่แห่งนี้แต่ยังไม่ทันจะได้ก้าวเท้าไปไหนร่างสูงใหญ่ก็เดินเข้ามาเสียก่อน

“มินทร์เข้ามาในห้องอาโดนพลการ”

เด็กหนุ่มไม่พร้อมจะเอ่ยบนสนทนาด้วยจึงพยายามจะเดินเลี่ยงไปอีกทางแต่มือใหญ่กลับคว้าท่อนแขนเรียวไว้และดึงให้อีกฝ่ายมายืนต่อหน้า

“ขอโทษ”

ชายหนุ่มถอนหายใจยาวก่อนจะเดินไปยังรูปภาพและหยิบผ้าสีขาวคลุมปิดไว้ตามเดิมแต่มือของเด็กหนุ่มกลับกระชากผ้าผืนนั้นให้ลงมากองที่พื้น

“ถ้ารักขนาดนั้นทำไมต้องปิดไว้ล่ะ”

“มินทร์…ออกไปจากห้องของอา”

“อาวัตรว่ามินทร์คล้ายแม่มากใช่ไหมครับ แล้วยิ่งเทียบกันแบบนี้ล่ะ”

ภูมินทร์เดินมายืนเคียงข้างรูป เรวัตรไม่อยากจะเงยหน้าขึ้นมองเพราะเขารู้ว่าสองคนนี้คล้ายคลึงกันมากทั้งดวงตาและเส้นผมที่ยาวจนเกือบจะกลายเป็นทรงเดียวกัน

“มินทร์…อาบอกว่าให้ออกไปจากห้องของอา”

เด็กหนุ่มแค่นยิ้ม

“คงเหมือนกันมากสินะครับ อาถึงไล่ผมแบบนี้”

ภูมินทร์เอ่ยก่อนจะขยับกายเข้าไปหาเรวัตรซึ่งเจ้าตัวก็ถอยหนีจนไปชิดกับกำแพง

“ถ้าเหมือนกันมากนัก มินทร์…”

เด็กหนุ่มไม่เอ่ยต่อแต่สายตากลับมองหาบางอย่างจนพบ ไม่รอช้ารีบเดินไปคว้ามาไว้ในมือ ปลายแหลมคมส่องสว่างสะท้อนกับแสงแดดยามเช้า

“ทำอะไรน่ะภูมินทร์”

เรวัตรตรงเข้าไปจับมือเรียวไว้แน่นก่อนจะพยายามดึงของมีคมออกให้ห่างแต่เด็กหนุ่มกลับปัดมือใหญ่ทิ้งอย่างไม่ไยดี

“ตอนแรกมินทร์อยากไว้ผมยาวเพราะอาวัตรชอบลูบผมมินทร์เล่น แต่ตอนนี้ผมไม่ต้องการมันแล้ว”

เด็กหนุ่มเอ่ยจบประโยคก่อนจะใช้กรรไกรคมกริบตัดฉับลงบนเรือนผมจนสั้นเท่าติ่งหู เศษปอยผมสีอ่อนร่วงหล่นลงสู่พื้นก่อนจะตามด้วยหยดน้ำตา

“มินทร์ขอหัวใจของอาคืนจากแม่เพราะมินทร์อยากจะได้หัวใจของอา มินทร์รักอาวัตร”

ภูมินทร์เอ่ยตรงๆด้วยความไม่อยากปิดบังอีกต่อไป เด็กหนุ่มยืนสั่นเทาก่อนจะค่อยๆทรุดลงไปนั่งบนพื้นซึ่งเรวัตรได้แต่นิ่งอึ้งกับคำสารภาพ ร่างสูงค่อยๆนั่งลงข้างๆก่อนจะยกมือขึ้นค้างกลางอากาศหมายจะลูบเรือนผมปลอบประโลมแต่กลับต้องกำหมัดแน่นและผละตัวออกมา

“ออกไปจากห้องของอา”

เรวัตรเอ่ยด้วยเสียงแผ่วเบาแต่กลับดังกึกก้องสำหรับอีกฝ่าย เด็กหนุ่มมองด้วยแววตาตัดพ้อก่อนจะลุกขึ้นและเดินออกไป

ชายหนุ่มได้แต่กำมือแน่นก่อนยืนหลับตาลงเพื่อประมวลความคิดก่อนจะยืนมองรูปของคนที่เขารักมากที่สุดก่อนเขาจะก้มหัวให้ราวกับขอโทษ

“พี่ศิ…ผมขอโทษ ผม…ขอหัวใจผมคืนจากพี่นะครับ”

เสียงทุ้มของเรวัตรดังขึ้น เมื่อลืมตาเขาก็เดินไปหยิบผ้าสีสะอาดมาคลุมปิดรูปไว้ดังเดิม เพราะเขาทำใจเรื่องของศศิได้นานแล้วจึงสามารถคลุมผ้าปิดภาพนั้นไว้ได้ ทุกอย่างเปลี่ยนไปไม่เหมือนกับเมื่อก่อนเพราะตอนนี้…เขาสามารถเอ่ยขอคืนสิ่งที่เขาเคยให้หญิงสาวไว้ได้อย่างเต็มปาก

ภาพวาดที่คลุมไว้แล้วถูกปลดลงจากผนังก่อนจะพิงไว้กับขอบหน้าต่าง ชายหนุ่มเดินมาหยุดอยู่ที่หัวเตียงก่อนจะจับกรอบรูปที่เคยคว่ำหน้าอยู่ขึ้นมาตั้ง

ภายในกรอบรูปนั้นเป็นเมื่อครั้งที่เคยไปเที่ยวที่ดอยขุนแม่ยะ ทิวทัศน์เบื้องหลังเป็นต้นพญาเสือโคร่งที่ออกดอกสีชมพูหวานบานสะพรั่งและภูมินทร์ยืนควงแขนเขาพร้อมรอยยิ้มแสนน่ารัก

เขาอมยิ้มระหว่างที่ลากปลายนิ้วลงบนใบหน้าเยาว์วัย เรวัตรรู้ว่าเมื่อครู่คงทำร้ายจิตใจของอีกฝ่ายมากเกินไปแต่เขากำลังอยู่ในช่วงสับสนและต้องการใช้ความคิดเพียงลำพัง

ขอให้แน่ใจ ขอให้ทุกอย่างในตัวเขาชัดเจนขึ้นแล้วเมื่อถึงเวลานั้นเขาจะไม่มีวันปล่อยมือคู่นั้นไป

   แสงแดดของวันใหม่แยงตาทำให้ปฐวีจำต้องค่อยๆยกมือขึ้นมาป้องก่อนจะค่อยๆลืมตาตื่นแต่ก็ต้องสะดุ้งลุกขึ้นมานั่งเมื่อเห็นนภดลนอนฟุบหน้าอยู่ข้างๆและที่สำคัญมือใหญ่กอบกุมมือเขาไว้แน่น

แรงขยับตัวทำให้ชายหนุ่มหุ่นนายแบบค่อยๆลืมตาขึ้นเมื่อเห็นมือของตัวเองกำลังจับมือของอีกคนอยู่ก็รีบสะบัดออกทันที

“ขอบคุณนะ”

ปฐวีเอ่ยบอกแต่อีกฝ่ายกลับดูเหมือนจะไม่ใส่ใจอะไร

“ไม่ต้องขอบคุณ ฉันก็แค่ยังไม่อยากจะกินข้าวต้มฟรี”

“นั่นแหละไม่ว่าจะเหตุผลอะไรก็ตามแต่วีก็ควรจะขอบคุณดลอยู่ดี”

ปฐวีเอ่ยและส่งยิ้มให้ นภดลมองหน้าอีกฝ่ายก่อนจะรีบเมินหน้าหนี

“หายแล้วก็ดี ไม่อย่างนั้นนายศิลาอะไรนั่นคงลงแดงตาย”

“นั่นสินะ วันนี้นัดกับคุณศิลาไว้นี่นา”

ชายหนุ่มร่างโปร่งทำท่าคิดขึ้นได้ก่อนจะรีบหยิบผ้าขนหนูและเสื้อผ้าเดินข้าไปในห้องน้ำทิ้งให้อีกฝ่ายนั่งหน้าบึ้งตึงก่อนจะกำมือแน่นด้วยความโมโหก่อนจะทุบกำปั้นลงบนฟูกที่นอน

“โถ่เว๊ย…อุตส่าห์อดหลับอดนอนทั้งคืนเพื่อเช็ดตัวให้เพราะกลัวไข้ขึ้น เช้ามาไข้หายก็รีบแล่นไปหาคนอื่น รู้งี๊ปล่อยให้นอนซมอยู่ซะก็ดี”

นภดลเอ่ยด้วยความโมโห ไอ้หัวใจบ้าก็ดันมารู้สึกเจ็บแปลบ เขาไม่เคยทำเพื่อใครขนาดนี้มาก่อน ความหงุดหงิดที่เกิดขึ้นในตอนนี้หากอะไรมาขวางหูขวางตาล่ะก็รับรองได้เลยว่าพังเป็นหน้ากลองแน่

ทำให้ถึงขนาดนี้แล้วยังไม่เห็นความดี มันน่า…จริงๆ

คนที่ยืนอยู่ในห้องน้ำแอบอมยิ้ม เขารู้สึกปลื้มใจไม่น้อยที่นภดลทำเพื่อเขามากถึงขนาดนี้เพราะตั้งแต่เกิดเรื่องไม่มีสักครั้งที่จะได้รับความห่วงใยและเขาก็รู้ด้วยว่าลูกคุณหนูอย่างนภดลไม่เคยทำอะไรให้ใครหน้าไหน แต่เขากลับได้รับ

ทั้งปลื้มใจทั้งยินดี แต่สุดท้ายแล้ว…ก็คงไม่มีวันนั้น วันที่เส้นขนานจะขีดมาบรรจบกันเพราะนภดลนั้นไม่เคยคิดและคงไม่มีวันจะคิดกับเขาเกินคำว่า “คนที่มีชีวิตอยู่ร่วมโลกใบเดียวกัน”

“ทำใจได้แล้วนะปฐวี”

ชายหนุ่มเอ่ยบอกกับตัวเองก่อนจะรีบอาบน้ำและแต่งตัวเพื่อไปตามนัด แต่เมื่อเปิดประตูห้องน้ำออกมาก็ยังเห็นนภดลนั่งอยู่ที่เดิมไม่ได้ขยับตัวไปไหน

“ดลอย่าลืมอาบน้ำแล้วก็หาอะไรกินนะ วีไปก่อนล่ะ”

ในใจนภดลอยากจะเอ่ยรั้งไว้แต่ก็ไม่รู้เหตุผลว่าทำไมแต่ปากกลับไวกว่าความคิด

“อยากจะไปไหนก็ไปสิ”

ปฐวีคลี่ยิ้มบางๆอย่างเข้าใจและเหมือนจะคาดเดาได้ล่วงหน้าแล้วว่าจะได้รับคำตอบอย่างนี้ก่อนจะเดินจากไป

“โธ่เว๊ย…”

นภดลโมโหตัวเองก่อนจะเหวี่ยงกำปั้นไปกลางอากาศเป็นการระบายอารมณ์ เห็นทีไม่นานจากนี้เขาจะต้องย้ำให้ปฐวีรู้ตัวอีกสักทีว่าใครกันแน่ที่เป็นเจ้าเข้าเจ้าของ ต้องย้ำอีกสักทีให้ชัดเจนว่าเป็น “ของเขา” ไม่ใช่ของคนที่เพิ่งรู้จักได้แค่ไม่กี่วัน

   จุดชมวิวที่เชื่อมระหว่างไร่สองไร่กำลังเป็นที่พักรับประทานอาหารกลางวันของตะวันและอิงธาร วันนี้เป็นวันที่ทั้งคู่ออกมาตรวจไร่ด้วยกันและได้พาม้าคู่กายทั้งสองตัวมาวิ่งออกกำลังกาย ระหว่างที่กำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ร่างหนึ่งก็วิ่งตรงมาพร้อมด้วยน้ำตานองหน้า

“น้องมินทร์/มินทร์ เป็นอะไร”

ตะวันและอิงธารเอ่ยถามพร้อมกัน ภูมินทร์เอาแต่ส่ายหน้าเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่น้ำตาที่พร่างพรูออกมาก็ทำให้รู้ว่าคงมีเรื่องที่ค่อนข้างใหญ่พอสมควร

อิงธารตรงเข้าไปกอดปลอบประโลมเพื่อนรักแต่กลับรู้สึกว่าอ้อมแขนของตัวเองใหญ่ไม่พอ ไม่เหมือนกับตะวันที่รับเอาภูมินทร์เข้าไปกอดไว้แนบอกแทน ท่อนแขนที่ใหญ่และแข็งแรงโอบอีกฝ่ายจนเหลือเพียงแค่ตัวนิดเดียว

เด็กหนุ่มผิวขาวแก้มใสของไร่อิงดาวได้แต่มองดูภาพนั้นและทอดถอนใจ จะบอกว่าไม่อิจฉาคงเป็นไปไม่ได้เพราะเขาไม่ใช่คนดีขนาดนั้นแต่หากเมื่อวันที่เขาจำต้องยอมรับในความรักของทั้งคู่มาถึงล่ะก็เขาก็คงจะต้องอวยพรให้กับคนที่เขารักทั้งคู่

อิงธารกำลังจะเดินแยกตัวออกมาแต่ตะวันกลับคว้ามือของเด็กหนุ่มไว้ทั้งๆที่ยังมีอีกคนอยู่ในอ้อมแขน

“อยู่ช่วยกันปลอบมินทร์ก่อนเถอะ มินทร์คงอยากได้กำลังใจจากธารด้วย”

แต่เมื่อเวลาผ่านไปมือคู่เรียวของภูมินทร์ยังคงกำเสื้อของตะวันไว้แน่นราวกับเด็กต้องการที่พึ่ง อิงธารยังแอบคิดในใจด้วยว่า…ตะวันต้องการให้เขายังคงยืนอยู่ตรงนี้เพื่อทนมองเห็นภาพบาดตาบาดใจนี้ไปเพื่ออะไร

“ขอบคุณนะครับพี่ตะวัน ธารด้วยนะ”

สักพักภูมินทร์ก็ดีขึ้นแต่ก็ไม่ยอมปริปากพูดอะไรทำให้ระหว่างทั้งสามคนตกอยู่ในเงียบ

“ให้พี่ไปส่งไหม”

ภูมินทร์ส่ายหน้าช้าๆ

“งั้นไปที่ไร่อิงดาว โอเคไหมครับ”

“ธาร มินทร์ขอไปที่ไร่ด้วยคนนะ มินทร์ยังไม่อยากกลับบ้าน”

อิงธารพยักหน้าก่อนจะคลี่ยิ้มให้เพื่อนสบายใจ

“พี่ขออนุญาตให้มินทร์นั่งซ้อนพี่ไปกับเจ้าฟ้าลั่นได้ไหม”

ตะวันเอ่ยถามขอความเห็นจากอิงธาร ในเมื่อคนสำคัญเอ่ยขอขนาดนี้มีเหรอที่เขาจะไม่ให้อิงธารจำต้องพยักหน้าตกลงทั้งๆที่ในใจกลับเอ่ยค้าน

“ที่พี่ต้องเอ่ยขออนุญาตธารก่อนเพราะพี่แคร์ธารนะครับ”

ชายหนุ่มเอ่ยอีกครั้งก่อนจะพาภูมินทร์ขึ้นนั่งบนเจ้าฟ้าลั่นซึ่งดูเหมือนแรกๆเจ้าม้าดูจะพยศแต่เมื่ออิงธารเดินเข้าไปและลูบแผงคอมันก็สงบลง

เด็กหนุ่มเงยหน้าสบตากับคนที่อยู่บนหลังม้าก่อนจะส่งยิ้มบางๆให้ เขาไม่อยากให้ทั้งตะวันและภูมินทร์ไม่สบายใจที่ต้องมาเห็นเขาเศร้าซึม ทุกอย่างมันเป็นเพราะความชัดเจนของตะวัน ชายหนุ่มคนนั้นแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าเป็นห่วงเพื่อนรักของเขามากแค่ไหน

แต่เขาก็อยากโทษใคร…นอกจากหัวใจของตัวเอง

เห็นทีว่าดาวดวงนี้คงไม่อาจสุกสกาวเปล่งรัศมีเทียบเคียงดวงจันทร์ดวงนั้นได้ ในเมื่อตะวันไม่เคยส่องแสงลงมากระทบที่เขาเลย…

2BCon…

(มาต่อแล้วคับทุกๆคน :mc4: อ่า…ไนท์จะพยายามเคลียร์ปมทุกอย่างนะคับ จากนี้ก็จะเริ่มคลายปมของตัวละครแต่ละตัวและจะเริ่มนับถอยหลังปิดเรื่อง แต่ยังบอกไม่ได้ว่าเหลืออีกกี่ตอนนะคับ จะพยายามทำให้ดีที่สุดนะคับ o13 ขอบคุณทุกการติดตามคับ ^^ :call:

ตอบคอมเม้นต์คับ)

iamnan - - > อย่าเครียดไปคับ เดี๋ยวจะหวานให้นะคับ
samsoon@doll - - > ขอบคุณนะคับสำหรับการติดตาม น้องมินทร์ต้องรุกก่อนทุกทีคับเพราะอาวัตรไม่กล้า ^^
roseen - - > นั่นเป็นประเด็นในเรื่องความรักคับ แอบรักเนี่ยมีมากจริงๆ
heefever - - > ชะอุ้ย! นายดลต้องดูแลวีดีๆ ไม่งั้นสงสัยโดนจัดการ หุหุ
King_Arthur - - > ดีใจนะคับที่นิยายเรื่องนี้ทำให้คุณเอ็มยิ้มได้ ตอนนี้อาจจะมาม่าไปนิดแต่เดี๋ยวก็หวานแล้วคับ ปล พระจันทร์สวยมากเลยคับ
bud-sob - - > ขอบคุณเช่นกันนะคับ
padigree - - > ขอบคุณนะคับที่ชื่นชอบตัวละครตะวัน แล้วก็รักษาสุขภาพเช่นกันนะคับ ^^
silverspoon - - > ไนท์จะคลายปมเรื่องแล้ว ตอนนี้อาจจะมาม่าไปนิดแต่จะเริ่มหวานแล้วล่ะคับ ^^
yayee2 - - > คุณพี่แก้วคับ คนเราเนี่ยบางคนมักจะใกล้เกลือกินด่างไม่เห็นความสำคัญของสิ่งที่อยู่ใกล้ตัวแต่อีกเดี๋ยวดลจะรู้แล้วล่ะคับ
Églantier✿ - - > อีกไม่นานแล้วล่ะคับ รออ่านได้เลย ไนท์จะเคลียร์ให้ ^^
warin - - > ขอบคุณนะคับสำหรับการติดตาม
Nus@nT@R@ - - > คับผม เดี๋ยวไนท์จะจัดหวานๆให้อีกนะคับ
b27072010 - - > อีกนิดคับ ไนท์จะให้ดลง้อวี ฮ่าๆๆ ส่วนคู่อาหลานอาจจะมาม่าไปหน่อยแต่เดี๋ยวจะจัดหวานตามไปคับ
kokikung - - > เดี๋ยวตะวันกับน้องธารก็จะเคลียร์กันได้ล่ะคับ แต่ตอนนี้ขอเจ็บปวดไปก่อน
kinjikung - - > ต้องทำใจกับพี่ตะวันนิดนึงนะคับ ฮ่าๆๆ
PEENAT1972 - - > ขอบคุณนะคับคุณพี่นัทที่ติดตามอ่าน
WhatLoveIs - - > เกือบแล้วคับ อีกนิดนึง
tawan - - > ส่วนใหญ่สงสารน้องธาร น้องโดนมาม่าชามใหญ่ไปนิดคับ แต่เดี๋ยวจะได้หวานเย็นแล้ว อดใจรอนะคับ

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 10 รอวันจะชัดเจน up!!! 25/10/53 มาแล้วค
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 25-10-2010 17:12:29

อาวัตร  :z3:
ขอ  :z6: ทีเหอะ
ทำไมชอบทำร้ายจิตใจน้องมินทร์อยู่เรื่อย
เซ็งว่ะ



ตอนนี้ปลื้มอาดลจังเลย
 :o8:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 10 รอวันจะชัดเจน up!!! 25/10/53 มาแล้วค
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 25-10-2010 17:19:53

อ่า อาวัตรน่าจะเลือกมินทร์แล้วเนาะ ไปง้อด่วน :man1:

ส่วนคู่ ดลกะวี และธารกะตะวันก็ต้องรอลุ้นกันต่อไป :L2:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 10 รอวันจะชัดเจน up!!! 25/10/53 มาแล้วค
เริ่มหัวข้อโดย: N.T.❁ ที่ 25-10-2010 17:37:18

:m15:
ทั้งหนูมินทร์ ปฐวี ละก็น้องธารเนี่ย .. ต้องเสียใจก่อนถึงจะยิ้มได้ล่ะมั้งเนี่ย TT

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 10 รอวันจะชัดเจน up!!! 25/10/53 มาแล้วค
เริ่มหัวข้อโดย: berlyn ที่ 25-10-2010 17:50:20

ทำน้องมินทร์เสียน้ำตาอีกแล้ว หวังว่าคงรู้ใจตัวเองซะทีนะ

เฮ่อ!!! ดลจ๊ะแบบนี้น่ะเค้าเรียกว่า หึง รู้ไว้ซะด้วย แล้ววีเค้าไปเป็นของนายเมื่อไหร่กัน

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 10 รอวันจะชัดเจน up!!! 25/10/53 มาแล้วค
เริ่มหัวข้อโดย: greenoak ที่ 25-10-2010 18:31:54

ตอนนี้มีดราม่าอีกแล้ว

แต่ก้แอบเข้าใจอาวัตรนะครับ


ส่วนอาดลกับอาวี สองคนนี้เริ่มจะน่ารักเข้าไปเรื่อยๆ ละ (โดยเฉพาะอาดล งานนี้หึงจนทำอะไรไม่ถูกละมั้ง)


ส่วนพี่ตะวันกับน้องธาร ก็ต้องสงสารธารไปตามระเบียบ



ปล. อย่าเพิ่งจบเลยครับ กำลังสนุกกับการซึมซับบรรยากาศบ้านไร่อยู่เลย
 :pig4:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 10 รอวันจะชัดเจน up!!! 25/10/53 มาแล้วค
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 25-10-2010 19:26:58

รีบๆตามไปง้อได้แล้วค่ะคุณอาขร๋า หวังว่าคงไม่มีเรื่องหึงหวงอะไรอีกน๊า

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 10 รอวันจะชัดเจน up!!! 25/10/53 มาแล้วค
เริ่มหัวข้อโดย: heefever ที่ 25-10-2010 19:33:06

เมื่อไหร่จะเข้าใจกันซะที ทั้งอาวัตร ทั้งน้องมินทร์

ดลรีบประกาศความเป็นเจ้าของวีโดยด่วน ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายเกินไป

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 10 รอวันจะชัดเจน up!!! 25/10/53 มาแล้วค
เริ่มหัวข้อโดย: greenoak ที่ 26-10-2010 15:25:42

มาดันให้คุณไนท์ครับ


ปล. วันนี้ว่างเหรอครับ (เห็นเข้ามาเม้นตั้งแต่หัววัน) :กอด1:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 10 รอวันจะชัดเจน up!!! 25/10/53 มาแล้วค
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 27-10-2010 13:50:34

-11-

   หลังจากที่ปฐวีออกจากห้องไปแล้วนั้น นภดลก็ยืนมองอีกฝ่ายผ่านทางบานหน้าต่างก่อนมือใหญ่จะออกแรงกระชากผ้าม่านลงมาปิดภาพเบื้องหน้าไว้ ทั้งๆที่เขาควรจะเมินเฉยไม่ใส่ใจดั่งที่ปากเคยว่าแต่ทว่าภายในอกกลับร้อนรุ่มราวกับโดนไฟสุม

ยิ่งท่อนแขนเรียวถูกฝ่ามือของเจ้าของไร่อิงดาวแตะประคองก็ยิ่งทำให้เขาหัวเสีย ชายหนุ่มหุ่นนายแบบเดินฮึดฮัดวนไปวนมาก่อนจะตัดสินใจเปิดประตูห้องและเดินไปยังประตูหน้าบ้านซึ่งบัดนี้คนทั้งคู่กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะเตรียมตัวทานของว่าง

“นั่งด้วยกันสิครับคุณดล”

ศิลาเอ่ยเชิญชวนก่อนจะผายมือให้ชายร่างสูงนั่งลงที่นั่งว่างตัวถัดไป

“ชวนดลมานั่งก็เท่านั้นล่ะครับ รายนี้เขาเกลียดของหวานแทบเข้ากระดูกดำก็ว่าได้”

ปฐวีเอ่ยก่อนจะตัดเค้กชาเขียวแบ่งเป็นชิ้นใส่จานส่งให้ศิลาและตัวเอง

“ชาสักแก้วไหมดล ชาจากไร่ของคุณศิลาเลยนะ รสดีมากเลย”

ยิ่งได้ยินปฐวีเอ่ยเยินยอถึงสรรพคุณของศัตรูตัวฉกาจก็ยิ่งทำให้เขาเดือดดาลมากขึ้น

“ขอเค้กชิ้นหนึ่ง”

ถ้อยคำที่เอ่ยออกจากปากทำให้ปฐวีมองด้วยความสงสัยก่อนจะหัวเราะออกมาราวกับคำพูดที่ได้ยินเป็นเรื่องตลก

“คุณดลไม่ชอบของหวานไม่ใช่เหรอครับ เอ๊ะ…หรือว่าเพิ่งคิดได้ครับว่าควรจะลิ้มลอง”

ศิลาคลี่ยิ้มอย่างสื่อความหมายทำให้นภดลกำมือแน่นด้วยแรงโทสะที่พุ่งขึ้น

“ผมคิดว่าถึงเวลาเสียทีที่ผมจะต้องกลับมาลองกินของหวานอีกครั้งเสียบ้าง เผื่อว่าผมจะคิดได้ว่าของหวานที่ครั้งหนึ่งเคยลิ้มชิมรสไปแล้วมันจะยังคงความหวานอยู่เหมือนเดิมหรือเปล่า”

“เหรอครับ…ระวังมันจะจืดชืดลงเพราะโดนคนอื่นแย่งชิมไปแล้วนะครับ”

เสียงทุ้มดังขึ้นในลำคอนภดลลุกขึ้นพรวดตรงเข้าไปกระชากคอเสื้ออีกฝ่ายทันทีก่อนจะจ้องอีกฝ่ายชนิดแทบกินเลือดกินเนื้อ

“ดล…ใจเย็นสิ เสียมารยาท”

“วี! …”

ชายหนุ่มตะโกนเรียกชื่ออีกฝ่ายเสียดังลั่นด้วยแรงโทสะ นี่ปฐวียังไม่รู้อีกเหรอว่ากำลังถูกพูดจาแทะโลมอยู่ยังจะมาต่อว่าเขาอีก

“ผมว่าเห็นทีเราคงจะต้องจัดสังสรรค์กระชับความสัมพันธ์ให้แนบแน่นมากขึ้น คืนนี้สนใจไปเที่ยวกันไหมล่ะครับ”

“เที่ยวที่ไหนเหรอครับ”

ปฐวีทำท่าสนอกสนใจเพราะเขาแทบไม่ค่อยได้ไปเปิดหูเปิดตาในตัวเมืองเท่าไหร่ยิ่งเวลากลางคืนด้วยแล้วยิ่งยากเข้าไปใหญ่

“ผับของเพื่อนผมเอง รับรองไม่ผิดหวัง อ่อ…สาวๆสวยๆเพียบเลยนะครับคุณดล”

นภดลเบ้หน้าก่อนจะยักไหล่ทำตัวไม่ยี่หระกับเสียงนกเสียงกา

“สาวๆสวยๆเก็บไว้กับตัวคุณเองเถอะ”

“สำหรับผมคงไม่ต้องหรอกครับ ในเมื่อ…ผมอยู่ใกล้เกลือผมก็กินเกลือ ไม่เหมือนบางคนที่อยู่ใกล้เกลือแต่กลับกินด่าง”

ระหว่างที่บทสนทนากำลังดุเดือดอยู่นั้นการก้าวเข้ามาของเรวัตรจึงเป็นเสมือนระฆังเวลาหมดยก

“คุยอะไรกันอยู่ครับ ท่าทางสนุกเชียว”

เรวัตรถามก่อนจะคลี่ยิ้มกว้างราวกับว่าโลกนี้ไม่มีเรื่องหม่นหมอง

“ผมชวนคุณวีกับคุณดลไปผับของเพื่อนผมคืนนี้น่ะครับ เดี๋ยวว่าจะชวนยัยฟ้าแล้วก็คุณวัตรด้วย”

“แต่…”

“ไม่ต้องห่วงเรื่องน้องมินทร์นะครับ ตอนนี้อยู่กับธารที่ไร่ เดี๋ยวคืนนี้เรากลับ ผมจะให้คนที่ไร่มาส่ง”

เรวัตรมองหน้าของทุกๆฝ่ายแต่เมื่อไม่มีใครค้านเขาก็ไม่อาจจะขัดได้

เมื่อถึงเวลาดวงอาทิตย์ลาลับขอบฟ้าสามหนุ่มและหนึ่งหญิงสาวก็ได้แต่งตัวเตรียมออกท่องราตรี รถยนต์คันแรกมีศิลาและปฐวีนั่งข้างหน้า อิงฟ้านั่งด้านหลัง ส่วนรถคันที่สองมีเพียงแค่เรวัตรและนภดล

“คอยดูนะไอ้วัตร คืนนี้ข้าจะควงสาวๆให้เต็มสองแขนเลย”

“น้อยๆหน่อย เดี๋ยวเจอเอดส์เข้าไปจะซ่าไม่ออก”

“แค่ควงไม่ได้จะฟัน”

“สาธุ…ขอให้แกหมดน้ำยาในเร็ววันไอ้ดล”

“อ้าว…ไอ้ปากเสีย ว่าแต่แกเถอะ สนใจหมวยๆอึ๋มๆสักคนสองคนไหมวะ”

เรวัตรส่ายหัวทันควัน เขาไม่เคยคิดเรื่องทำนองนี้กับคนอื่นเลยสักครั้งยกเว้นก็เพียงแต่…

“ข้าลืมไปว่าแกมีน้องมินทร์อยู่ทั้งคน แต่ก็อย่างว่าเป็นข้านะแค่น้องมินทร์คนเดียวก็เกินพอว่ะ”

“ไม่ตลกเลยนะ…อย่าเอามินทร์มายุ่งกับเรื่องพรรค์นี้”

“ครับ คุณพระอิฐพระปูนเรียกพ่อ ฉันจะคอยดูวันที่แกอดใจไม่ไหว”

“ภูมินทร์น่ะน่ารักอย่างที่แกว่าจริงๆ แต่ข้าว่าวีก็น่ารักใช่ย่อยว่ะ”

เรวัตรเอ่ยก่อนจะแสร้งคลี่ยิ้มหวานรอดูปฏิกิริยาของคนปากแข็ง นภดลหันขวับก่อนจะจ้องมองด้วยแววตาอาฆาต

“หลงเขาเหมือนกันสิไม่ว่า”

“ทำไมคนอย่างข้าต้องหลงไอ้วีด้วย ไม่มีวันซะหรอก”

“แต่เวลาเขาไปกับคนอื่นหรือใครพูดถึงเขาเป็นอันต้องหูผึ่ง มองตาขวาง โถ…ไอ้หมาหวงก้าง”

ทั้งสองถกเถียงกันตลอดเส้นทางจนมาถึงจุดหมายปลายทาง รถทั้งสองคันจอดข้างๆกันก่อนที่ทุกคนจะรวมตัวกันที่หน้าประตูผับขนาดกลางที่เน้นโทนสีสันฉูดฉาดเร้าให้ผู้คนมากมายอยากเข้าไป

ส่วนแรกของตัวผับค่อนข้างจะมืดสลัวและเปิดเพลงเสียงดังซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นกลุ่มวัยรุ่นแต่เมื่อแยกไปอีกโซนจะเป็นโซนกึ่งบาร์ที่นั่งฟังเพลงจิบเหล้าสบายๆ

“เดี๋ยวเราอยู่โซนนี้หาเครื่องดื่มดีๆฟังเพลงเบาๆเรียกน้ำย่อยก่อนค่อยไปโซนนั้นกันดีกว่านะครับ”

เมื่อได้เครื่องดื่มที่ต่างคนต่างถูกใจแล้วนั้นศิลาก็พาปฐวีมานั่งที่มุมด้านหนึ่งราวกับคนทั้งคู่กำลังพยายามสร้างโลกส่วนตัว นภดลที่ทำได้เพียงแต่มองและกระดกแก้วทรงเตี้ยที่มีเหล้าดีกรีร้อนแรงเข้าปากไม่ยั้ง

“เพลาๆหน่อยโว้ย…”

เรวัตรปรามเพื่อนแต่ไม่นานก็ถูกอิงฟ้าเชิญชวนให้ไปยังอีกโซนเพราะเธออยากจะขยับแข้งขยับขาเต็มที วันนี้หญิงสาวดูสวยเปรียวในชุดแซคสีดำเปิดหลังเน้นเรือนร่างเสียจนเป็นที่หมายตาของหนุ่มๆในบริเวณนั้น

นภดลกระแทกแก้วเหล้าลงบนโต๊ะไม้เนื้อหนาแต่เขาก็กลัดกลุ้มได้อยู่ไม่ในนานก่อนที่จะมีสาวสวยรูปร่างอวบอั๋นในชุดแซคสีแดงเพลิงเดินเข้ามาใกล้และยังมีเพื่อนๆสวยๆหมวยๆของเธอตามมาอีกหลายคน

“ขอนั่งด้วยคนได้ไหมคะ สุดหล่อ”

เธอเอ่ยเสียงอ่อนเสียงหวานเมื่อนภดลตอบตกลงก็นั่งลงโดยมีอ้อมแขนกว้างโอบรอบบ่าทันที ท่อนแขนแข็งแรงทั้งสองข้างมีหญิงสาวให้โอบกอดและมีอีกสองสามคนที่นั่งห้อมล้อม ในเมื่อเขามีหญิงสาวห้อมล้อมมากมายขนาดนี้แล้วจะไปใส่ใจอะไรกับแค่…คนๆเดียว

ปฐวีเหลือบมองมายังคนสำคัญแต่เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายสุขสำราญดีกับหญิงสาวมากหน้าหลายตาก็ค่อยๆหันกลับมาเจอดวงตาคู่หนึ่งที่จ้องราวกับจะค้นหาอะไรบางอย่าง

ศิลายื่นมือใหญ่ออกมากอบกุมมือเรียวของปฐวีก่อนจะฉุดให้อีกฝ่ายลุกขึ้นยืนและพามายังอีกโซนเพื่อหวังจะไล่ความเศร้าไปจากใจของปฐวี

“ขยับแข้งขยับขาสักหน่อยนะครับ รับรองว่าคุณจะสนุกจนลืมทุกเรื่องไปได้เลย”

ปฐวีคลี่ยิ้มและทำตามคำแนะนำเมื่อเต้นไปได้สักพักก็เกิดอาการกระหายน้ำจึงยกเครื่องดื่มผสม
แอลกอฮอลล์เข้าไปแม้จะเบ้หน้าเวลาที่เหล้าดีกรีสูงสัมผัสกับปลายลิ้นแต่เมื่อดื่มมากเข้าก็กลายเป็นเคยชิน

เขารู้แล้วว่าทำไมคนอกหักหรือมีเรื่องเจ็บปวดใจถึงชอบดื่มเหล้ากันนักคงเพราะทำให้ลืมเรื่องราวเหล่านั้นได้ชั่วครู่ล่ะมั้ง

ไม่นานปฐวีก็ปรับตัวให้สนุกสนานได้กลุ่มคนที่เบียดร่างเข้ามาใกล้ยิ่งทำให้ครึกครื้นและไม่รู้สึกว่าอยู่ตัวคนเดียว ร่างโปร่งถูกเบียดจนเซไปซบกับแผ่นอกกว้างของศิลาแต่ปฐวีก็ไม่ได้ผละตัวออกแต่อย่างใด

ยิ่งทำนองเพลงเร่งจังหวะเร้าใจมากขึ้นเท่าไหร่ทั้งสองร่างก็ยิ่งแนบชิดมากขึ้นเท่านั้นจนแทบกลายเป็นคนเดียวกันกลางฟลอร์ ร้อนถึงนภดลที่นั่งมองอยู่ ชายหนุ่มกระแทกแก้วลงกลางโต๊ะและลุกขึ้นพรวดทันทีโดยที่สาวๆเหล่านั้นได้แต่มองด้วยความสงสัย

ชายหนุ่มหุ่นนายแบบเดินเข้าไปหาทั้งคู่ก่อนจะใช้มือใหญ่จับคนทั้งสองแยกออกจากกัน

“ดล…ยุ่งอะไรด้วย”

กลายเป็นฝ่ายปฐวีที่เอ่ยประโยคนี้ทำให้นภดลถึงกับหน้าชาเพราะไม่เคยสักครั้งที่อีกฝ่ายจะพูดจาแบบนี้กับเขา

“นายเมามากแล้วนะ”

“แล้วไง…ฉันจะเมา จะเป็นอะไรมันเกี่ยวอะไรกับนายด้วย”

นภดลกำท่อนแขนอีกฝ่ายแน่น แค่ยืนก็ยังแทบจะทรงตัวไม่อยู่จนต้องซบกับไอ้บ้านั่นและยังมาพูดจาตีรวนให้โทสะเขาพุ่งขึ้นอีก

“ไม่เกี่ยวกันงั้นเหรอ อ่อ…นายคงลืมไปแล้วสินะว่าวันนั้นมันเกิดอะไรขึ้น”

“ใช่…ฉันลืมไปแล้ว”

“ดี…ฉันจะได้ทบทวนให้ใหม่”

นภดลฉุดกระชากลากถูปฐวีมายังห้องน้ำของโซนกึ่งบาร์ที่ไม่ค่อยมีคนใช้บริการก่อนจะเหวี่ยงร่างโปร่งเข้าไปกระแทกเข้ากับฝาผนังก่อนจะลงกลอนที่ประตู ด้วยความแคบของพื้นที่ทำให้ทั้งคู่ยากที่ขยับตัวแต่ปฐวีก็ไม่วายดิ้นรนเพื่อจะหนีออกไปจากที่นี่

“จะดิ้นหนีไปก็เปล่าประโยชน์”

“ปล่อยฉันนะ”

ปฐวีดิ้นเพื่อให้หลุดจากพันธนาการของอ้อมแขนที่โอบอยู่ทางด้านหลังแต่ทั้งร่างกลับต้องชะงักเมื่อโดนริมฝีปากอุ่นจัดแนบลงบนต้นคอ ลมหายใจหนักเจือกลิ่นแอลกอฮอลล์เป่ารดทำให้ขนลุกซู่

“ปล่อยนะ…นายไม่มีสิทธิ์มาทำกับฉันอย่างนี้”

“ต้องเป็นไอ้ศิลานั่นเหรอไง”

“ใช่”

“เห็นทีฉันจะต้องทำให้รู้ซะแล้วว่าใครกันแน่ที่มีสิทธิ์ในตัวนาย”

นภดลเอ่ยจบก็พรมจูบไปทั่วแนวต้นคอที่โผล่พ้นเสื้อก่อนจะเน้นหนักจนขึ้นรอยสีระเรื่อ อ้อมแขนแกร่งทั้งสองข้างโอบรัดร่างในอ้อมแขนไว้แน่นก่อนที่มือข้างหนึ่งจะเลื่อนต่ำลงจนถึงแนวกระดุมของกางเกงยีนส์

“มีอารมณ์เหมือนกันนี่”

นภดลเอ่ยด้วยน้ำทุ้มต่ำแหบพร่าก่อนจะเย้าอีกฝ่ายด้วยการเป่าลมอุ่นๆใส่หู

“ปล่อยนะดล”

“ชูว์…อย่าเสียงดังไปสิ อยากให้คนอื่นเขารู้เหรอ ว่าเราสองคนเร่าร้อนกันแค่ไหน”

ปฐวีเตรียมจะทุบตีอีกฝ่ายแต่นภดลกลับคว้ามือนั้นมาแนบกับริมฝีปาก มืออีกข้างที่วางอยู่ต่ำกว่าหัวเข็มขัดก็ลูบคลำจนอีกร่างถึงกับสั่นสะท้าน ริมฝีปากอิ่มสีจัดเผยอหอบเอาอากาศเข้าปอดก่อนจะหลุดชื่อผู้กระทำแผ่วเบาเมื่อถึงขีดสุดของห้วงอารมณ์

นภดลหายใจหนักเมื่อตัวเองก็เกิดอารมณ์ไม่ต่างกัน ชายหนุ่มจงใจบดเบียดส่วนหน้าแนบสนิทกับอีกร่างขยับเข้าออกไปมาก่อนจะทั้งร่างจะเกร็งแน่นและครางเรียกชื่อคนในอ้อมแขนเมื่อรู้สึกถึงความร้อนที่เปรอะเปื้อนส่วนล่าง

ทั้งสองร่างหอบหายใจหนักก่อนจะค่อยๆเป็นปกติ ริมฝีปากบางของนภดลคลอเคลียไปตามแนวขมับ ใบหูก่อนจะหยุดลงที่ซอกคอเจือกลิ่นเหงื่อจางๆ แม้จะมีเสื้อผ้ากางกั้นแต่กระนั้นก็ทำให้นภดลรู้สึกดีจนแทบขาดใจ
 
“นายเป็นของฉัน ปฐวี”

2BCon…

(มาอัพต่อแล้วคับ :mc4:ขออภัยที่นานไปหน่อยเนื่องจากฉากนี้แหละคับ ไนท์แอบเครียดเพราะเขียนออกมาได้ยากเหลือหลาย :serius2: หากอ่านแล้วติดขัดอย่างไรก็ขออภัยด้วยนะคับ ปล…ใครรอน้องมินทร์ล่ะก็ตอนหน้านะคับเพราะไนท์คิดว่าบรรยากาศในผับเนี่ยมันได้ฟีลของวีกะดล ขอบคุณที่ติดตามอ่านคับ)

ตอบเม้นต์
padigree - - > หุหุ คราวนี้อาวัตรโดนรุมคับโทษฐานทำน้องมินทร์เสียใจ แต่ในที่สุดอาดลก็มีคนชอบขึ้นมาแล้ว
silverspoon - - > คราวนี้ผู้ใหญ่คงต้องง้อเด็กล่ะคับ ส่วนคู่อื่นๆติดตามอ่านต่อไปนะคับ
Églantier✿  - - > อีกไม่นานเกินรอมากคับ เพราะเดี๋ยวก็นิ้มกันได้ ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคับ
berlyn  - - > เดี๋ยวอาวัตรจะเริ่มทำตัสชัดเจนแล้วล่ะคับ ส่วนอาดลเนี่ยก็ยังคงนิสัยปากแข็งต้องอดใจรอคับ
King_Arthur - - > ขอบคุณสำหรับคุณเอ็มนะคับที่ทั้งมาเม้นต์และมาดัน ตอนนี้ไม่มีน้องมินทร์อย่าเพิ่งงอนนะคับเดี๋ยวตอนหน้าจัดให้ ปล ก็ว่าจะแต่งเรื่อยๆก่อนคับเพราะยังคลายปมไม่หมดทุกคู่เลย ^^
samsoon@doll - - > เดี๋ยวอาวัตรจะเริ่มง้อล่ะคับแต่จะมีเรื่องตามมาอีกหรือไม่นั้นต้องติดตามอ่านนะคับ
heefever  - - > ขอบคุณสำหรับการติดตามคับ เดี๋ยวอาหลานจะเริ่มเข้าใจบ้างแล้วล่ะคับ ส่วนดลกะวีก็เป็นแบบตอนที่เอาลงล่าสุดนี่แหละคับ ^^

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 11 นายเป็นของฉัน ปฐวี up!!! 27/10/53 มา
เริ่มหัวข้อโดย: N.T.❁ ที่ 27-10-2010 14:30:31

เห็นด้วยกับอาวัตร .. นภดลเป็นหมาหวงก้างจริงๆน่ะแหละ ..
วีจะใจอ่อนมั้ยอะ? เล่นตัวหน่อยก็ดีเนอะ หมั่นไส้พวกปากแข็ง
อ่อ แล้วก็คุณศิลาอะไรนี่ดูจะเชียร์+ยัดเยียดอิงฟ้าให้อาวัตรจังเลยนะ - -"

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 11 นายเป็นของฉัน ปฐวี up!!! 27/10/53 มา
เริ่มหัวข้อโดย: heefever ที่ 27-10-2010 14:44:30

แง่ะะะ อะไรของแกฟระอิดล

รู้มั้ยว่าอาการแบบนี้เค้าเรียกหึง

วีของช้าน ช้ำหมดแล้วมั้งเนี่ย
.
.
ทำยังไงดี แอบเชียร์คุณศิลา แต่อย่างว่าแหละ คนดีๆ มักไม่ได้เป็นพระเอก  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 11 นายเป็นของฉัน ปฐวี up!!! 27/10/53 มา
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 27-10-2010 15:05:55

เบื่อนางอิงฟ้า ถึงตอนนนี้นางจะยังไม่มีบทมากมายแต่ใครก็ได้เอาชะนีนี่ไปเก็บที อิตาหินก็เชียวร์ลูกสาวตัวเองจริงจริ๊งงงงงงงง

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 11 นายเป็นของฉัน ปฐวี up!!! 27/10/53 มา
เริ่มหัวข้อโดย: greenoak ที่ 27-10-2010 15:41:05

ดลกะวี ในที่สุด...

งานนี้คนที่ดีใจที่สุดคงเป็นวีใช่มั้ยครับ (ในเมื่อดลแสดงความหวงและ...หึง จนออกนอกหน้าขนาดนี้)


แล้วศิลานี่ยังไงครับ หรือว่าแค่แกล้งยั่วให้ดลรู้ใจตัวเอง (ทั้งที่ความจริงศิลาอาจจะไม่ได้อยากครอบครอง&เป็นเจ้าของวีขนาดนั้น)



ฉากนี้ไม่มีน้องมินทร์ แต่ก็คุ้มสำหรับคนรอ(อย่างผม)ครับ





รอตอนต่อไปครับผม

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 11 นายเป็นของฉัน ปฐวี up!!! 27/10/53 มา
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 27-10-2010 15:43:39

เพิ่งมาอ่านนน
ถูกใจมากค่าคุณคนเขียน
ฝากตัวเป็นแฟนขับคุณวีด้วยคน
สู้ๆ ค่า

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 11 นายเป็นของฉัน ปฐวี up!!! 27/10/53 มา
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 27-10-2010 16:24:44

ดีใจค่ะน้องไนท์ ที่ทุกคนเริ่มแนใจในความรู้สึกของตัวเอง
ดลยอมรับแล้วแน่เลย ก็ออกอาการซะขนาดนั้น หึงซะ
อาวัตรก็ดูเหมือนจะเอาหัวใจตัวเองคืนกลับมาแล้ว เหลือแต่ว่าเมื่อไรจะส่งมอบให้น้องมินทร์

ใช่แล้วค่ะคุณนายนัท เสน่ห์ของเรื่อง ก็อยู่ที่ปมต่างๆนี่แหละ
น้องไนท์เค้าผูกเอาไว้ ชวนให้อยากแก้ เอ๊ย..อยากติดตามเนาะ

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 11 นายเป็นของฉัน ปฐวี up!!! 27/10/53 มา
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 27-10-2010 16:32:20

อาวัตรมาเที่ยวแบบนี้ แล้ว.....น้องมินทร์จะรู้สึกอย่างไรบ้างน้า  :เฮ้อ:

อาดลสู้ๆ อาดลสู้ตาย
 :haun4:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 11 นายเป็นของฉัน ปฐวี up!!! 27/10/53 มา
เริ่มหัวข้อโดย: taem2love ที่ 27-10-2010 17:02:01

เห้อ.......เรื่องราวมันวุ่นวายดีแท้ เหนื่อยกันบ้างไหมอ่ะ คนอ่านยังเหนื่อยเลย

วุ่นวายเพราะไม่ยอมรับหัวใจตัวเอง วุ่นวายเพราะมองข้ามความรักที่มีให้

วุ่นวายเพราะรักจึงยอมที่จะอยู่เคียงข้างแม้ต้องเจ็บ

วุ่นวายเพราะรักจึงอยากได้ครอบครอง

แล้วเมื่อไรจะได้รักกันสักทีละ มันสับสนอลวนไปหมดแล้วเนี่ย ยุ้งกันไปพันกันมาระวังนะจะแก้กันไม่ออก

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 11 นายเป็นของฉัน ปฐวี up!!! 27/10/53 มา
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 27-10-2010 17:31:49

วีอย่ายอมมันง่ายๆ เล่นตัวหน่อย

มันว่าเรามาเยอะแล้วนร๊า !!! :angry2:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 11 นายเป็นของฉัน ปฐวี up!!! 27/10/53 มา
เริ่มหัวข้อโดย: greenoak ที่ 27-10-2010 17:52:06

อ้างจาก: win200 ที่ 27-10-2010 17:31:49  

วีอย่ายอมมันง่ายๆ เล่นตัวหน่อย

มันว่าเรามาเยอะแล้วนร๊า !!! :angry2:

^
^
^
อย่าอย่างงี้สิครับ ผมง่ะเชียร์ให้สองคนนี้ลงเอยกันเร็วๆ จนจะลงแดงตายอยู่แล้ว

เอาเป็นว่า.........ให้เล่นตัวก็ได้ครับ แต่นิดเดียวพอนะครับวี

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 11 นายเป็นของฉัน ปฐวี up!!! 27/10/53 มา
เริ่มหัวข้อโดย: ณ ที่เดิม™ ที่ 27-10-2010 18:01:13

ไม่ได้อ่านมาหลายตอน
+ 1 ไปเพราะความจุใจขอรับ
นั่งรอตอนต่อไปโลดขอรับ :a3:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 11 นายเป็นของฉัน ปฐวี up!!! 27/10/53 มา
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 27-10-2010 19:36:29

 :เฮ้อ:เหนื่อยใจกับแต่ละคนปากหนักกันน่าดู

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 11 นายเป็นของฉัน ปฐวี up!!! 27/10/53 มา
เริ่มหัวข้อโดย: RakorN ที่ 27-10-2010 20:11:08

อิงฟ้าจ้ะ ว่างๆตบกันป่ะ :beat:
แล้วพวกปากแข็งทั้งหลายในเรื่องอ่ะ อย่าให้ยัวะนะ
จะแช่งให้นกเขาไม่ขันจริงๆด้วย :m31:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 11 นายเป็นของฉัน ปฐวี up!!! 27/10/53 มา
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 27-10-2010 20:59:07

อ้างจาก: RakorN ที่ 27-10-2010 20:11:08  

อิงฟ้าจ้ะ ว่างๆตบกันป่ะ :beat:
แล้วพวกปากแข็งทั้งหลายในเรื่องอ่ะ อย่าให้ยัวะนะ
จะแช่งให้นกเขาไม่ขันจริงๆด้วย :m31:

:m20:
สนุกดีค่ะ อ่านแล้วได้บรรยากาศอบอุ่นๆ
อยากจะไปอยู่ที่ไร่ด้วยเลย กรุงเทพฯน่าเบื่อ :o12:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 11 นายเป็นของฉัน ปฐวี up!!! 27/10/53 มา
เริ่มหัวข้อโดย: berlyn ที่ 27-10-2010 22:18:16

เราว่าจริงๆแล้วคุณศิลาเขาไม่ได้คิดอะไรกับวีหรอกแค่หมั่นไส้ดลน่ะเลยอยากทำให้รู้ซะบ้าง มั้ง...นะ แต่ก็อาจรู้สึกจริงๆก็ได้
เบื่อฟ้า พาไปเก็บเข้ากรุด่วน

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 11 นายเป็นของฉัน ปฐวี up!!! 27/10/53 มา
เริ่มหัวข้อโดย: mutoo ที่ 28-10-2010 00:04:11

เราเป็นคนอ่านที่่นิสัยไม่ดี..คือไม่ค่อยจะเม้นท์
แอบอ่านอย่างเดียวมาตลอด
แต่อยากจะบอกว่า
เราชอบเรื่องนี้มากกกจริงๆนะ o13 :กอด1:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 11 นายเป็นของฉัน ปฐวี up!!! 27/10/53 มา
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 28-10-2010 02:49:07

เพิ่งเข้ามาอ่านสนุกมากๆ :mc4:
+1 นะคะ

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 11 นายเป็นของฉัน ปฐวี up!!! 27/10/53 มา
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 28-10-2010 03:05:01

หึงละสิ
เป็นไงล่ะ คราวนี้รู้แล้วใช่ปะ ว่าจริงๆแล้วตัวเองรู้สึกยังไงกับวี

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 11 นายเป็นของฉัน ปฐวี up!!! 27/10/53 มา
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 28-10-2010 06:56:34

 :z2: :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 11 นายเป็นของฉัน ปฐวี up!!! 27/10/53 มา
เริ่มหัวข้อโดย: greenoak ที่ 28-10-2010 15:34:37

เข้ามารอน้องมินทร์ครับ  :sad4:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 11 นายเป็นของฉัน ปฐวี up!!! 27/10/53 มา
เริ่มหัวข้อโดย: N.T.❁ ที่ 28-10-2010 15:58:02

อ้างจาก: King_Arthur ที่ 28-10-2010 15:34:37  

เข้ามารอน้องมินทร์ครับ  :sad4:

รอเป็นเพื่อนค่ะๆ  :o8:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 11 นายเป็นของฉัน ปฐวี up!!! 27/10/53 มา
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 28-10-2010 17:02:48

-12-

   ยิ่งตกดึกน้ำค้างยิ่งลงแรงทำให้อิงธารต้องออกมาตามให้ภูมินทร์เข้าไปในตัวบ้านซึ่งตลอดเวลาเด็กหนุ่มได้แต่ชะเง้อคอรอให้คนที่ออกไปเที่ยวเตร่ข้างนอกมารับแต่เวลาก็ล่วงเลยเข้าสู่วันใหม่มาเกือบจะสองชั่วโมงแล้วก็ยังไม่มีวี่แววการกลับมา

“คืนนี้ค้างที่นี่ก็ได้นะมินทร์ เดี๋ยวธารจะจัดห้องให้”

“ไม่เป็นไรหรอกธาร มินทร์รอได้”

แต่จนแล้วจนรอดคนที่บอกว่ารอได้ก็ผล็อยหลับไปบนโซฟาเหลือก็แต่อิงธารกับตะวันที่นั่งอยู่ไม่ยอมห่างไปไหน

เปลวไฟสีส้มอมแดงในเตาผิงเริ่มใกล้มอดทำให้ตะวันจำต้องลุกขึ้นเพื่อจะหาฟืนมาเติมแต่อิงธารก็รั้งไว้เสียก่อน

“พี่ตะวันอยู่เถอะฮะ เดี๋ยวธารไปเอาฟืนมาเอง”

“แต่ว่าข้างนอกมันน้ำค้างลงแรงนะ แล้วฟืนก็ยังอยู่ด้านนอกอีก”

“เรื่องแค่นี้เองกังวลไม่เข้าเรื่อง ธารโตแล้วนะฮะไม่ใช่เด็กที่พี่จะต้องห่วงอีกแล้ว”

ตะวันอมยิ้มก่อนจะลูบผมเด็กหนุ่มอย่างเอ็นดู

“ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ธารก็ยังเป็นเด็กน้อยสำหรับพี่อยู่เสมอ ไม่ให้พี่ห่วงธารแล้วจะให้พี่ไปห่วงใครล่ะครับ”

“ก็…คนสำคัญของพี่ไงครับ”

“คนสำคัญของพี่เหรอ ก็คนที่ยืนอยู่…”

แต่ยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยอะไรต่อเสียงเครื่องยนต์ก็มาดับลงที่หน้าบ้านทำให้ภูมินทร์ที่นอนอยู่รีบลุกพรวดจากโซฟาเพื่อออกไปหาแต่แล้วก็เห็นผู้เป็นอาประคองหญิงสาวของไร่อิงดาวที่มีอาการมึนเมาเดินผ่านหน้าไปเฉยๆ ก่อนจะให้เธอนั่งลงที่โซฟา

“ผมส่งฟ้าแค่นี้นะครับคุณศิลา”

“ขอบคุณนะคุณวัตร หวังว่าเราคงจะได้ไปเที่ยวด้วยกันอีก ฝากบอกคุณวีด้วยนะครับว่าผมจะแวะไปหาอีก

“ครับ…ขอตัวกลับก่อนนะครับ”

ชายหนุ่มเอ่ยบอกตามารยาท

“กลับกันเถอะเรา”

เรวัตรหันมาหาเด็กหนุ่มก่อนจะเอื้อมมือเข้าไปหาหวังจะฉุดให้อีกฝ่ายลุกขึ้นยืนแต่เด็กหนุ่มกลับปัดมือทิ้งก่อนจะมองด้วยแววตาตัดพ้อ ไม่รอช้าชายหนุ่มก็หมดความอดทนจับร่างของภูมินทร์ขึ้นพาดบ่าทันที

“ต้องขอบคุณตะวันและน้องธารนะครับที่ช่วยดูแลมินทร์ให้ในระหว่างที่ผมไม่อยู่ แล้วก็ต้องขอโทษด้วยที่รบกวนครับ”

ชายหนุ่มเอ่ยอย่างเป็นทางการก่อนจะอุ้มพาเด็กหนุ่มออกจากตัวบ้านและขึ้นรถ โดยให้นั่งด้านหน้าข้างคนขับก่อนจะดึงสายเข็มขัดนิรภัยมารัดให้และพยายามจะสบตาคนที่เอาแต่เมินหน้าหนี เรวัตรจึงอดไม่ได้ที่จะขโมยหอมแก้มอีกฝ่ายเสียฟอดใหญ่

เด็กหนุ่มหันมาถลึงตามองแต่อีกฝ่ายดูเหมือนจะไม่สะทกสะท้านเพราะดันส่งยิ้มกว้างให้แทนก่อนจะปิดประตูและเดินอ้อมมายังฝั่งคนขับ

ภูมินทร์มองไปยังเบาะด้านหลังจะเอ่ยถามแต่เมื่อเห็นอาวีของเขานอนหลับหนุนตักของอาดลซึ่งเจ้าตัวก็เอนหลังหลับไปเหมือนกันจึงไม่อยากจะรบกวนจึงปล่อยให้ทั้งสองคนเข้าสู่นิทรารมย์แสนหวานเมื่อเห็นดังนั้นก็เกิดอาการง่วงงุนจนต้องหลับตาลงในที่สุด

เรวัตรแอบเหลือบมองใบหน้าอ่อนเยาว์ยามหลับก่อนจะใช้ปลายนิ้วที่จรดริมฝีปากของตัวเองแนบลงบนผิวแก้มนุ่มมือ

เมื่อจอดรถที่หน้าบ้านเรวัตรก็เอื้อมมือไปปลุกนภดล เมื่อเขย่าตัวเบาๆแล้วยังไม่ยอมตื่นมือใหญ่จึงฟาดเต็มแรงที่หัวของเพื่อน เมื่อนภดลรู้สึกตัวก็ทำปากขมุบขมิบทั้งด่าทั้งสาปแช่ง

“แกอุ้มวีไปส่งที่ห้องเลย”

เสียงทุ้มเอ่ยอย่างแผ่วเบาเพราะเกรงว่าจะรบกวนอีกสองคนที่ยังหลับลึกอยู่

“เออ…ไม่บอกข้าก็รู้”

นภดลจำต้องขยับตัวก่อนจะค่อยๆโอบร่างของปฐวีไว้ก่อนจะเปลี่ยนเป็นอุ้มแต่ด้วยความโคลงเคลงของภูมิประเทศทำให้คนถูกอุ้มดิ้นจนหลุดจากอ้อมแขนและรีบวิ่งเข้าไปในตัวบ้านเพื่อหาห้องน้ำเนื่องจากเกิดอาการคลื่นไส้

“ดื่มไม่รู้จักประมาณตัวเลย ให้ตายสิ”

ชายหนุ่มหุ่นนายแบบส่ายหัวช้าๆก่อนจะรีบเดินตามเข้าไป

เมื่อตามอีกฝ่ายไปยังห้องน้ำก็เห็นร่างโปร่งทรุดนั่งอยู่จึงเปิดน้ำใส่แก้วและส่งให้

“ยังเวียนหัวอยู่หรือเปล่า คลื่นไส้ไหม”

นภดลเอ่ยถามแต่อีกฝ่ายกลับไม่ยอมตอบอะไรแถมยังไม่ยอมสบตาอีก

“เป็นไร…”

ปฐวีไม่ตอบแต่ลุกขึ้นยืนและล้างหน้า ด้วยความที่ยังมึนๆอยู่ทำให้ต้องท้าวแขนไว้กับอ่างล้างหน้า อีกฝ่ายสังเกตเห็นท่าทางแปลกจึงเข้ามาประคองแต่ปฐวีผลักอกให้ออกไปห่างๆ

“ทำไม…อยากโดนอีกเหรอไง”

ปฐวีหน้าชาก่อนจะกำมือแน่นหมายจะน็อคอีกฝ่ายด้วยหมัดเดียวแต่นภดลก็รับไว้ได้ทันและดึงอีกฝ่ายเข้ามาในอ้อมแขนแทน

“ปล่อย…ฉันไม่ใช่ของเล่นของนาย”

นภดลหัวเราะในลำคอและคลี่ยิ้มบางๆ

“สร่างเมาแล้วค่อยคุยกันเถอะ อาบน้ำไป…เดี๋ยวรอ”

ปฐวีได้แต่สงสัยในการกระทำของอีกฝ่ายแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจมากเพราะบางทีเขาอาจจะเมาจนเผลอคิดจินตนาการทุกอย่างขึ้นมาแต่เมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำก็ยังเห็นอีกฝ่ายยืนปักหลักรออยู่

“ดูทำหน้าเข้า จะสงสัยอะไรกันนักกันหนา เร็ว…เดี๋ยวจะส่งเข้านอน”

นภดลเอ่ยก่อนจะจูงมืออีกฝ่ายไปยังห้องนอนราวกับปฐวีเป็นเด็กตัวเล็กๆ เมื่อถึงหน้าห้องทั้งคู่ก็ยืนเผชิญหน้ากันก่อนนภดลจะเดินเข้ามาใกล้พร้อมกับโน้มใบหน้าเข้าไปหาและหอมแก้มปฐวีฟอดใหญ่

“ฝันดีๆๆ…”

ชายหนุ่มร่างโปร่งเดินเข้ามาในห้องนอนโดยที่ตนรู้สึกว่าเหมือนลอยเข้ามาด้วยซ้ำ มือเรียวกอบกุมที่ซีกแก้มที่โดนช่วงชิงความหอมและคิดว่าตัวเองคงจะอาการหนักมากจริงๆ แอลกอฮอลล์นี่ทำให้คนเพ้อเจ้อได้ถึงเพียงนี้เชียว

แต่เมื่อทิ้งตังลงบนที่นอนความง่วงก็เข้าโจมตีจนหลับไปในที่สุด

 
เรวัตรเปิดประตูรถด้านคนนั่งก่อนจะสอดอ้อมแขนเข้าไปโอบเด็กหนุ่มไว้แนบอก ภูมินทร์ก็ซุกซบตามความเคยชินแต่กลับต้องย่นจมูกและค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นและดันแผ่นอกกว้างให้ออกห่าง

“ปล่อยมินทร์ลง เหม็นน้ำหอม”

เด็กหนุ่มเอ่ยและเรวัตรก็ยอมปล่อยอีกฝ่ายออกจากอ้อมแขนแต่โดยดีทั้งๆที่จะไม่อยากก็ตาม

“เพิ่งรู้ว่าคุณอิงฟ้าอะไรนั่นใช้น้ำหอมกลิ่นฉุนขนาดนี้”

“อาแทบไม่ได้แตะตัวเธอเลยนะ”

“หลักฐานชัดเจนขนาดนี้ เป็นไงบ้างล่ะครับในผับคงแนบชิดกันน่าดู”

“โธ่…มินทร์ก็”

เรวัตรเศร้าเมื่อเห็นเด็กหนุ่มทำท่ารังเกียจจนห่างไปขนาดนั้นเพราะไม่มีสักครั้งที่ภูมินทร์จะหนีห่างเขา

แต่จากนั้นเพียงไม่กี่วินาทีเด็กหนุ่มก็เบิกตากว้างก่อนจะเดินเข้าไปและพลิกปกเสื้อเชิ้ตสีสะอาดดูก่อนจะแค่นยิ้ม

“แถมฝากรอยไว้ให้ดูต่างหน้าอีก ใช้ได้เลยนะครับเนี่ย”

ฟังดูก็รู้ว่าเด็กหนุ่มเอ่ยประชดประชันแต่เขาจะไปแก้ตัวอะไรได้ในเมื่อหลักฐานมันมัดจนดิ้นไม่หลุดขนาดนี้ ไอ้รอยลิปสติกเนี่ยมันได้มาตอนไหนเขายังไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ

“ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะครับ มินทร์ทนไม่ได้ที่อาจะมากอดมินทร์ มาแตะต้องมินทร์ทั้งๆที่กลิ่นและรอยของคนอื่นยังอยู่บนตัวอา”

ภูมินทร์เอ่ยก่อนจะเดินหนีเข้าบ้านไปโดยทิ้งให้อีกฝ่ายทอดถอนใจ ยังไม่ทันจะได้ขอมาเป็นคนพิเศษยังขนาดนี้ ถ้ามาเป็นคนคนรักแล้วเขาคงได้กลายเป็นแมวเชื่องๆอ้อนแต่เจ้าของแน่ๆ เพราะดูเหมือนเจ้าของจะฉายแววดุจนเสือยังต้องยอมถอดเล็บ

เรวัตรยืนอยู่ตรงนั้นพักหนึ่งก่อนจะรีบเดินเข้าบ้านไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ไฟในห้องของเด็กหนุ่มดับลงแล้วและนั่นก็ทำให้เขาเลือกที่จะค่อยๆเปิดประตูเบาๆและเปิดผ้าผืนบางที่กางกั้นและเข้าไปนั่งลงบนเตียงนุ่นจนยุบตามน้ำหนักตัว

ฝ่ามือใหญ่บรรจงลูบไล้ไปตามเรือนผมสีน้ำตาลเข้มและโน้มใบหน้าลงต่ำจรดริมฝีปากลงบนหน้าผากเป็นการอวยพรให้เด็กตัวน้อยของเขาหลับฝันดี แต่ขณะที่กำลังจะลุกมือเรียวกลับคว้าชายเสื้อดึงรั้งไว้

“อาบน้ำจนตัวหอมแล้ว มินทร์อนุญาตให้นอนที่นี่ก็ได้”

เด็กหนุ่มเอ่ยด้วยเสียงงัวเงียมือเรียวก็ไม่ยอมปล่อยไปจนแล้วจนรอดผู้เป็นอาก็ทิ้งตัวลงนอนข้างๆและเป็นท่อนแขนเรียวที่โอบกอดเขาไว้ ใบหน้าอ่อนเยาว์ซุกซบเข้ากับแผ่นอกก่อนจะผ่อนลมหายใจสม่ำเสมอ

ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มให้กับเพดานในความมืดก่อนจะเป็นฝ่ายที่โอบอีกฝ่ายไว้และลูบสัมผัสเรือนร่างบอบบางราวกับอีกฝ่ายเป็นตุ๊กตาตัวนุ่มนิ่มจนในที่สุดความง่วงก็ทำให้เขาเข้าสู่นิทรารมย์ตามไปอีกคน

ค่ำคืนนี้คงจะเป็นค่ำคืนที่จิตใจของเขาสงบสุขมากที่สุดก็เป็นได้

2BCon…

(มาอัพแล้วคับ  :mc4:สาเหตุที่อัพเร็วคือพรุ่งนี้จะไม่อยู่น่ะคับ พรุ่งนี้ไนท์ต้องแพ็คกระเป๋ากลับมหาวิทยาลัยแล้ว เศร้าที่สุด - -“  :sad11:เอาเป็นว่าติดตามอ่านกันต่อไปนะคับ ขอบคุณที่ติดตามและคอมเม้นต์เป็นกำลังใจให้นะคับ :call: ปล ถ้ามีอะไรอยากคุยส่งมาทาง PM ได้นะคับ ^^
ฟังเพลงความหมายดีๆคับ I love The way you love me (http://www.youtube.com/watch?v=J65wrZv6Cg8))

ตอบเม้นต์คับ
Églantier✿ - - > มาอัพแล้วนะคับ ตอนนี้คุณวีกำลังสับสนกับท่าทีของคุณดล ฮ่าๆๆ
heefever - - > เอ๋? เชียร์คุณศิลาอย่างนี้อาดลเสียใจนะคับ ฮ่าๆๆ ปล ถ้าเกิดเปลี่ยนคู่ขึ้นมาผมจะโดนเหยียบไหมเนี่ย
samsoon@doll - - > มีคนรำคาญอิงฟ้ากันล้นหลามคับ เดี๋ยวสักวันเธอคงจะออกไปจากชีวิตคับ หุหุ รออ่านถึงวั้นนั้นนะคับ
King_Arthur - - > พาน้องมินทร์มาแล้วนะคับ หวังว่าจะชอบตอนนี้นะ ส่วนเรื่องอาวีกะอาดลเนี่ยก็คิดว่าใกล้จะเข้าใจกันแล้วล่ะคับ
rellachulla - - > ขอบคุณคับ ดีใจมากคับที่ชอบนิยายเรื่องนี้ ดีใจกับอาวีด้วยมีแฟนคลับแล้ว ^^
yayee2 - - > ขอบคุณนะคับพี่แก้ว คอมเม้นต์ของคุณพี่ทำให้ผมอยากแต่งต่อไปเรื่อยๆ ส่วนเรื่องมอบหัวใจกันเนี่ยอดใจรออีกนิดนะคับ
padigree - - > ขอบคุณคับสำหรับเชียร์อัพแรกของอาดลหลังจากที่ถูกกระหน่ำมาโดยตลอด ฮ่าๆๆ
BʊẑẐỹ@TἀӛṀ® - -> ปมวุ่นวายคือความสุขของไรท์เตอร์คับ ฮ่าๆๆ ช่วยรอจนวันที่ปมทุกปมคลายนะคับ
win200 - - > เอิ่ม...สงสัยงานนี้ผมต้องให้ปฐวีเล่นตัวอีกสักนิดแล้ว แต่อย่าลืมนะคับอาดลความอดทนต่ำ
กรองเทียน™ - -> คับ อย่าลืมมาอ่านเรื่อยๆนะคับ เวลาอัพของผมไม่ค่อยแน่นอน ^^
roseen - - > ก็ต่างคนต่างเล่นตัวนี่คับ ปากหนักกันหมดเลยมีเรื่องมากมาย
RakorN - - > ผมว่าเป็นคำแช่งที่น่ากลัวที่สุดคับ ฮ่าๆๆ ปล เรื่องนี้มีแต่คนอยากไล่อิงฟ้าไปไกลๆ
BeeRY - - > ขอบคุณนะคับ ผมเองก็อยากหนีไปไร่เหมือนกันโดยเฉพาะช่วงธันวาเป็นช่วงที่สวยมากคับ
berlyn - - > สงสัยว่าผมจะต้องเรียกอิงฟ้ากลับเข้าสต็อคซะแล้ว
mutoo - - > ขอบคุณนะคับ ไม่เป็นไรคับอ่านบ้างเม้นต์บ้างผมก็ขอบคุณมากแล้ว อย่าลืมตามอ่านไปเรื่อยๆนะคับ
tuek - - > ยินดีต้อนรับนะคับ แล้วก็ขอบคุณมากๆที่เข้ามาอ่านคับ
Nus@nT@R@ - - > อาดลจะเริ่มรู้สึกตัวมากขึ้นเรื่อยๆแล้วล่ะคับ รอตามอ่านด้วยนะคับ
DE SaiKuNee - - > ขอบคุณนะคับสำหรับคอมเม้นต์

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 12 ค่ำคืนนี้ (น้องมินทร์มาแล้วคับ) up!!
เริ่มหัวข้อโดย: ณ ที่เดิม™ ที่ 28-10-2010 17:31:24

แอบจิ้ม :z13:
ตอนนี้เ่อ่อ  :-[
รอตอนต่อไปโลดขอรับ :a9:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 12 ค่ำคืนนี้ (น้องมินทร์มาแล้วคับ) up!!
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 28-10-2010 17:43:42

น้องมินทร์ดุจริงเว่ย
อย่างนี้อาวัตรก็ต้องเข้าชมรมคนกลัวเมียแล้วอะดิ
 :pigha2:

ส่วนอาดล
เอิ่ม...........น่าร๊าาาาาาาาาาากเสมอ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
 :o8:  :m3:




รอตอนต่อไปไม่ไหวแล้วววววววววววว

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 12 ค่ำคืนนี้ (น้องมินทร์มาแล้วคับ) up!!
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 28-10-2010 17:53:20

แหมมมมมมมมมนางอิงฟ้า ขนาดไม่มีบทยังจากฝากรอยแค้นมาอีกนะ

55555555555555555555555555

ยังไม่จบกับอิงฟ้าจริงๆ ผู้หญิงอย่างนี้ต้องมาเจอกับชั้น

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 12 ค่ำคืนนี้ (น้องมินทร์มาแล้วคับ) up!!
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 28-10-2010 17:59:02

รู้สึกว่าอาวัตรจะแหย่ขาเข้าสมาคมเกลียมัวแล้วนะ 55 :m20:
ส่วนวีกับดล... :o8:
+1 ขอบคุณค่า รออ่านตอนต่อไปเน้อ :impress2:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำ
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 28-10-2010 18:03:48

+1 คับ

ชอบวีแงะ :o8:

สมาคมเกลียมัวเปิดต้อนรับอาวัตร :laugh:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 12 ค่ำคืนนี้ (น้องมินทร์มาแล้วคับ) up!!
เริ่มหัวข้อโดย: greenoak ที่ 28-10-2010 18:09:18

ู^
^
^
อาวัตร...น้องมินทร์ทำอย่างงี้อ่ะถูกแล้ว อยากไปกับอิงฟ้าเองทำไม

แล้วอิงฟ้านี่ก็..........แผนเธออีกใช่มั้ยไอ้รอยลิปติกเนี่ย


ส่วนดลกะวี............หวังว่าพรุ่งนี้นายสองคนจะหวานกันได้แล้วนะครับ


ขอบคุณคุณไนท์นะครับสำหรับน้องมินทร์ที่น่ารักของผม
 :pig4:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 12 ค่ำคืนนี้ (น้องมินทร์มาแล้วคับ) up!!
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 28-10-2010 23:20:40

 :L1:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 12 ค่ำคืนนี้ (น้องมินทร์มาแล้วคับ) up!!
เริ่มหัวข้อโดย: heefever ที่ 28-10-2010 23:25:43

ตอนนี้แสดงความยินดีกับวีได้หรือยังน้อ

ที่ดลเริ่มแสดงให้เห็นแล้วว่าแคร์วี หวังว่าตื่นเช้ามา คู่นี้คงจะเป็นคู่แรกที่แฮปปี้เน้อ

ส่วนอีก 2 คู่ ก็ต้องรอลุ้นกันต่อไป

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 12 ค่ำคืนนี้ (น้องมินทร์มาแล้วคับ) up!!
เริ่มหัวข้อโดย: WhatLoveIs ที่ 29-10-2010 00:11:21

อ่านแล้วยิ้มมม
ยินดีกับปฐวีด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 12 ค่ำคืนนี้ (น้องมินทร์มาแล้วคับ) up!!
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 29-10-2010 00:50:37

+1 ขอบคุณ    :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำ
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 29-10-2010 00:55:27

 :-[ :impress2: :L1: :L2:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 12 ค่ำคืนนี้ (น้องมินทร์มาแล้วคับ) up!!
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 29-10-2010 01:04:29

อ๊ายยยยยยยยย คุณคนเขียนขาาา
เค้าเขินนน ประหนึ่งเป็นคุณวี ฮ่าๆๆๆๆ
คุณวีเล่นตัวเยอะๆ น๊า อย่างคุณดลหน่ะต้องเจอซะบ้าง ชิส์

ส่วนน้องมินทร์ น่ารักน่าหยิกเหมือนเดิม
คู่น้องธาร ลุ้นเหงื่อแตกแล้วเนี้ยะ สงสารน้องเหลือเกิน

เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 12 ค่ำคืนนี้ (น้องมินทร์มาแล้วคับ) up!!
เริ่มหัวข้อโดย: taem2love ที่ 29-10-2010 01:06:18

เริ่มรู้ว่าควรที่จะต้องทำอย่างไรแล้วสินะ คู่ผู้ใหญ่ก็ดุเด็ด เร่าร้อนเหลือเกิน

คู่อาหลาน(นอกใส้)ก็มาแบบงอนเล็กน้อยแอบหวานปานกลาง

ส่วนคู่วัยรุ่นก็ต้องดูท่าที แต่ควรที่จะมองคนใกล้ตัวได้แล้วนะ  

เอาล่ะเจ้จะมาติดตามต่อไปเรื่อย :L2: :L2: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 12 ค่ำคืนนี้ (น้องมินทร์มาแล้วคับ) up!!
เริ่มหัวข้อโดย: berlyn ที่ 30-10-2010 02:49:09

รู้ตัวแล้วสิดล ว่าหลงรักวี เกือบสายเลยนะ

ส่วนฟ้ากินแห้วรอไปก่อนนะ ยังไงตอนนี้วัตรเค้าก็มีแต่มินทร์ (จริงเหรอ ยังไม่ไว้ใจ)

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 12 ค่ำคืนนี้ (น้องมินทร์มาแล้วคับ) up!!
เริ่มหัวข้อโดย: N.T.❁ ที่ 30-10-2010 14:59:50

:m4: ดีใจกะวีๆๆๆ
พี่ตะวันจะพูดอะไรคะ?

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 12 ค่ำคืนนี้ (น้องมินทร์มาแล้วคับ) up!!
เริ่มหัวข้อโดย: greenoak ที่ 30-10-2010 20:35:15

pm. ครับคุณไนท์
 :pig4:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 12 ค่ำคืนนี้ (น้องมินทร์มาแล้วคับ) up!!
เริ่มหัวข้อโดย: didi ที่ 30-10-2010 22:10:04

 :man1: :man1: :man1:
 :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: >> เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 12 ค่ำคืนนี้ (น้องมินทร์มาแล้วคับ) up!!
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 30-10-2010 22:28:03

-13-
   แสงอาทิตย์ของวันใหม่ยังไม่โผล่พ้นขอบฟ้าแต่ชายหนุ่มกลับลืมตาตื่นนอนมองความมืด ตัวเลขดิจิตอลของนาฬิกาบอกเวลาว่ายังไม่ตีห้าดีเสียด้วยซ้ำ ที่ตื่นขึ้นมาคงจะเป็นแขนที่เหน็บชาจากการโดนกดทับล่ะมั้ง

มือใหญ่เอื้อมมือออกไปนอกผืนผ้าบางที่กางกั้นรอบทิศก่อนจะเปิดโคมไฟจน   แสงสีนวลส่องสว่างกระทบไปยังอีกร่างที่ยึดแขนของเขาต่างหมอน ผ้าห่มที่ร่นเลยอกลงมาทำให้เขาต้องดึงขึ้นมาเพื่อคลุมให้ถึงอกด้วยความกลัวว่าอีกฝ่ายจะป่วยไปเสียก่อน

จมูกโด่งก้มลงสูดกลิ่นหอมเฉพาะตัวของคนที่หลับใหลก่อนจะคลี่ยิ้มให้กับใบหน้ายามหลับใหล ปลายนิ้วเกลี่ยเล่นที่ผิวแก้มคนที่โดนรบกวนดูเหมือนจะไม่พอใจจึงครางงึมงำและปัดมือทิ้ง เสียงทุ้มหัวเราะในลำคออย่างถูกใจ

เขาฮัมเพลงเบาๆก่อนจะเลื่อนปลายนิ้วไปตามแนวแพขนตาหนาและเปลี่ยนใจเลื่อนมือไปลูบสัมผัสเส้นผมนุ่นแทน

“อาวัตร…”

เด็กหนุ่มเอ่ยเรียกชื่ออีกฝ่ายทั้งที่ยังไม่ลืมตาด้วยน้ำเสียงงัวเงียก่อนจะรั้งมือใหญ่มาแนบแก้มและหลับพริ้มราวกับเจอเจ้าตุ๊กตาตัวที่ถูกใจ

“เด็กน้อย…ตื่นไปดูทะเลหมอกกันเถอะ”

“มินทร์ยังง่วงอยู่เลยนี่ครับ”

“ตื่นไปดูคุณพระอาทิตย์กันเถอะนะครับ”

“อาวัตรอ่ะ…มินทร์ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะครับ”

“แต่ไปดูทะเลหมอกวันนี้จะพิเศษกว่าวันอื่นๆนะครับ”

“ทำไมเหรอครับ”

เด็กหนุ่มเอ่ยถามทั้งๆที่ตายังไม่ลืมเลยด้วยซ้ำ

“ไปถึงแล้วก็จะรู้เองครับ ลุกเร็วเด็กน้อยของอา”

ภูมินทร์จำต้องฝืนร่างกายเพราะอยากรู้ เมื่อตื่นขึ้นมาก็เดินอาดๆไปยังห้องน้ำเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เมื่อเด็กหนุ่มออกมาจากห้องน้ำก็เห็นผู้เป็นอาในชุดใหม่มายืนรอแล้ว

“อาวัตรอ่ะ วันนี้อากาศดี๊ดีขอนอนต่ออีกหน่อยก็ไม่ได้”

“บ่นเป็นคนแก่เลยนะ”

เรวัตรเอ่ยเย้าก่อนจะยื่นมือไปบิดปลายจมูกของเด็กหนุ่มด้วยความเอ็นดูและคล้องผ้าพันคอสีสันสดใสให้ ภูมินทร์ส่งยิ้มให้ก่อนจะสอดแขนไปคล้องท่อนแขนแข็งแรง

“เดี๋ยวตอนบ่ายอาจะพาไปเล็มผมนะ ดูสิ…แหว่งเหมือนโดนอะไรแทะเลย”

“ก็อาวัตรทำให้มินทร์โมโหนี่ ไล่ออกจากห้องหน้าตาเฉย แถมตอนหลังก็ทำมาเป็นง้อ ตบหัวแล้วลูบหลังชัดๆ”

เรวัตรไม่ตอบอะไรแต่โอบไปที่บ่าของคนตัวเล็กกว่าและออกเดินไปด้วยกัน ยามเช้ามืดน้ำค้างค่อนข้างลงแรงแต่ภูมินทร์ก็มีหมวกไหมพรมเข้าสีกับผ้าพันคอจึงไม่เป็นอะไร

ทั้งคู่มายืนยังจุดชมวิวที่ถึงแม้ตอนนี้จะยังมืดสลัวแต่อีกเพียงไม่นานแสงสีของวันใหม่ค่อยๆปรากฏสู่สายตาทีละนิด ทีละนิด แสงสว่างส่องกระทบไอเย็นจนเห็นเป็นผืนหมอกราวกับว่ากำลังยืนอยู่ในทะเลสีขาวขุ่นกว้างสุดลูกหูลูกตา

ลมหนาวที่พัดผ่านเป็นระลอกทำให้เด็กหนุ่มอดไม่ได้ที่จะใช้แผ่นหลังกว้างเป็นที่กำบังซึ่งชายหนุ่มก็ยอมแต่โดยดี ในที่สุดก็อดไม่ได้ที่จะดึงเด็กหนุ่มมาอยู่ด้านหน้าแล้วกอดอีกฝ่ายไว้ในอ้อมแขนจากด้านหลัง ดูเหมือนว่าอย่างนี้ทั้งสองฝ่ายต่างจะอุ่นเท่ากัน

“รู้ไหมครับว่าทำไมวันนี้อาถึงพามินทร์มาดูทะเลหมอก”

“ทำไมเหรอครับ”

“อาอยากให้มินทร์มาดูพระอาทิตย์ขึ้นกับอา”

“เราก็ไปดูด้วยกันออกจะบ่อยนี่ครับ”

“วันนี้ไม่เหมือนวันอื่นๆหรอกนะครับ”

“ทำไมเหรอครับ”

“ก็เพราะ…อาอยากให้เราสองคนเริ่มต้นวันใหม่ไปด้วยกัน”

เพียงแค่คำพูดที่ไม่จำเป็นต้องสวยหรูแต่สื่อความหมายได้อย่างตรงไปตรงมาทำให้เด็กหนุ่มยิ้มจนแก้มแทบปริ ใบหน้าคมเข้มโน้มลงมาใกล้จนผิวแก้มแนบชิดกันเรียกไอร้อนขึ้นจนใบหน้าเด็กหนุ่มแดงก่ำ

“อาวัตรครับ”

“ว่าไงครับ”

“อาวัตรเป็นคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของมินทร์เลยนะครับ มินทร์รักอาวัตรมากที่สุดด้วย”

คำพูดที่ทั้งแสนซื่อและแสนน่ารักทำให้ชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะให้รางวัลเป็นจุมพิตลงบนเรือนผมที่มีกลิ่นแชมพูแสนคุ้นเคย

“มินทร์ก็เป็นคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของอาเช่นกันครับ ไม่ว่าจะวันนี้หรือวันไหนๆก็จะไม่เปลี่ยนไปครับ”

เรวัตรกอดคนในอ้อมแขนไว้แน่นทั้งรักทั้งหวงแหนจนไม่อยากให้อะไรหรือว่าแม้กระทั่งเวลามาพรากทั้งคู่จากกัน

   ร่างสูงโปร่งที่นอนอยู่บนที่นอนแสนนุ่มกำลังพยายามขยับตัวซึ่งดูเหมือนจะมีบางอย่างพาดทับอยู่บนเอวเขา คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันด้วยความหงุดหงิดใจที่สิ่งนั้นทำให้เขาต้องลืมตาตื่นขึ้นทั้งที่ยังอยากจะนอนหลับตาต่อ

แต่เมื่อลืมตาขึ้นมองไปรอบๆก่อนจะหยุดลงที่เอวของตัวเองก็ถึงกับเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ

…นภดล…

“อรุณสวัสดิ์”

นภดลเอ่ยด้วยท่าทีสบายๆเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไรก่อนจะลุกมาอยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน เมื่อผ้านวมร่นลงไปกองที่เอวก็ทำให้ปฐวีหันหน้าหนีทันที

“เขินเหรอไง…ของเคยๆเห็นกันอยู่”

อากาศหนาวขนาดนี้ดันมานอนถอดเสื้อเดี๋ยวก็ปอดบวมตายพอดีกัน แต่ปฐวีเองก็รู้สึกหนาวๆขึ้นมาและเมื่อก้มลงดูสภาพตัวเองก็แทบจะร้องออกมาด้วยความตกใจ

ร่างโปร่งเตรียมท่าจะกระโดดลงจากเตียงแต่อ้อมแขนกว้างกลับโอบรอบเอวรั้งไว้เสียก่อน

“ปล่อย…หนาว จะไปเอาเสื้อ”

ปฐวีหน้าแดงระเรื่อ ซึ่งเขาคิดว่าเรื่องที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ตอนนี้จะต้องเป็นเพียงแค่ความฝันตื่นหนึ่งเท่านั้นเพราะยังไงนภดลก็จะต้องไม่มีวันให้อภัยที่เขาไม่ได้เอ่ยห้ามในวันนั้น

“จะไปเอาเสื้อทำไมกันล่ะ”

นภดลว่าก่อนจะโอบอีกฝ่ายกลับมากลางเตียงนุ่มและทิ้งตัวลงนอนกอดอีกฝ่ายไว้จนแผ่นอกแนบชิดกัน

“ไม่เคยได้ยินเหรอไงที่เขาบอกกันว่า…หนาวเนื้อห่มเนื้อน่ะ”

ปฐวีหัวใจเต้นแรงจนอีกฝ่ายสัมผัสก่อนจะยิ้มอย่างพออกพอใจ

อย่างน้อยเป็นเขาไม่ใช่ใครคนอื่นที่ทำให้หัวใจของปฐวีเต้นระรัวได้ถึงเพียงหน้า ใบหน้าหมดจดเบือนไปทางอื่นไม่กล้าสบตาแต่ปลายนิ้วเรียวของฝ่ามือใหญ่ก็เชยปลายคางจนมองตากันได้ในที่สุด

แต่อยู่ๆปฐวีก็ใช้ปลายนิ้วของตัวเองหยิกแก้มจนผิวขึ้นสีแต่เมื่อรู้สึกว่าเจ็บก็รับรู้ได้ทันทีว่าไม่ใช่ความฝัน

“วี…”

และนี่ก็เป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือนที่นภดลเอ่ยเรียกชื่อตรงๆอย่างไม่ตะขิดตะขวงใจใดๆ ทำให้ฝ่ายถูกเรียกถึงกับน้ำตาคลอด้วยความดีใจ

“ดล…ดลเรียกชื่อวี”

นภดลส่ายหัวก่อนจะส่งยิ้มให้พลางลูบเส้นผมสีเข้มของอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบา

“ตอบดลคำถามหนึ่งได้ไหม”

“ก็…ถ้าตอบได้ก็จะตอบ”

ปฐวีหลบตาอีกครั้งจนนภดลต้องใช้ฝ่ามือแนบกับซีกแก้มให้หันมา ให้ตายสิ…ปฐวีในเวลาปกติเนี่ยช่างขี้อายและสงบเสงี่ยมไม่กล้าสู้แต่พอแอลกอฮอลล์เข้าปากปุ๊บก็เปลี่ยนเป็นคนละคนทันทีกล้าต่อร้องต่อเถียงจนเขาถึงกับจนใจ…ถึงจะต้องถามเรื่องแบบนี้ในเวลาปกตินี่แหละ

“ทำไมวันนั้นวีถึงไม่ห้ามดล”

เจอคำถามตรงๆก็ทำเอาปฐวีนิ่งอึ้ง

“ขอตามความเป็นจริงนะวี อย่าโกหกกัน”

“ถ้าวีบอกดลไป ดลสัญญาได้ไหมว่าจะไม่โกรธวี”

นภดลพยักหน้า ปฐวีใจเต้นหน้าร้อนผ่าว…

หากว่าสิ่งที่บอกไปจะทำให้ต้องแยกห่างกันแต่เมื่อเรื่องมาถึงขนาดนี้จะเป็นยังไงก็ต้องเป็นกัน

“เพราะวีรักดลยังไงล่ะ”

และดูเหมือนเวลาจะหยุดลงเพียงแค่ตรงนั้นเพราะต่างฝ่ายต่างทำเพียงแค่สบตาไม่มีถ้อยคำใดๆหลุดออกมาแต่แล้วเป็นฝ่ายนภดลที่โน้มใบหน้าลงก่อนจะแนบริมฝีปากลงบนหน้าผากเกลี้ยงเกลา

“รางวัลที่ตอบคำถามได้ถูกใจที่สุด”

นภดลเอ่ยและกระโดดลงจากเตียงก่อนจะเดินออกจากห้องนอนของปฐวีไปแต่ก่อนจะเดินผ่านประตูชายหนุ่มที่ยังคงนอนอยู่ได้มองเห็นรอยยิ้มแต่งแต้มที่ริมฝีปากสีจัดคู่นั้น

ตกลง…มันเป็นสัญญาณตอบรับที่ดีใช่ไหม

นภดลเดินออกมาจากห้องพร้อมรอยยิ้มก่อนจะฮัมเพลงอย่างอารมณ์ มือใหญ่หยิบขนมปังใส่เครื่องปิ้งก่อนจะคว้าผ้ากันเปื้อนสีเข้มมาใส่และผูกจนเรียบร้อยก่อนจะหันหน้าเข้าเตาเพื่อจะทอดไข่ดาว ไส้กรอกและเบคอน

ระหว่างที่รออาหารบนเตาสุกนั้นเสียงโทรศัพท์บ้านก็ดังขึ้นหลายครั้ง ชายหนุ่มหุ่นนายแบบพ่นลมหายใจออกจากจมูกด้วยความหงุดหงิดที่ถูกขัดจังหวะในการทำอาหารเช้า

“สวัสดีครับ”

นภดลเอ่ยอย่างสุภาพแม้ว่าในใจจะไม่เป็นอย่างนั้นก็ตาม ปลายสายเป็นน้ำเสียงของหญิงวัยเกือบชราโทรมาถามถึงเรวัตรและภูมินทร์ แต่นภดลก็บอกว่าทั้งคู่ออกไปข้างนอก

แต่หญิงชราคนนั้นกลับเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ค่อนไปทางดุบ่งบอกถึงอำนาจที่มีว่าไม่จะยังไงก็ต้องคุยให้ได้ไม่อย่างนั้นจะมาถึงไร่ นภดลเลยจำต้องจดเบอร์ติดต่อเธอไว้และให้สัญญาว่าจะให้โทรกลับโดยเร็วที่สุด

และประโยคสุดท้ายก่อนที่หญิงชราคนนั้นจะวางสายไปคือ…

“ฉันจะกลับมารับภูมินทร์ หลานชายเพียงคนเดียวของฉันไปอยู่ด้วย”

2BCon…

(มาอัพต่อแล้วนะคับ :mc4: ต้องขออภัยที่มาอัพช้าแถมสั้นด้วยนะคับพอดีไรเตอร์รู้สึกเหมือนว่าจะป่วย อยู่ๆอากาศก็เย็นขึ้น คนแพ้อากาศก็เลยเกือบน็อค ปวดเนื้อปวดตัวนิดๆหน่อยๆ ปวดต้นคอด้วยคับประเด็นเลยนั่งนานๆไม่ไหว  :serius2:แต่สู้คับ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์และการติดตามนะคับ

P.S.ไนท์อยากขอบคุณคนๆหนึ่งคับที่ทำให้ไนท์มีแรงใจเขียนมาได้จนถึงวันนี้แม้ว่าเขาอาจจะไม่รู้ตัวว่าเขาสำคัญกับไนท์มากแค่ไหนก็ตาม แต่อยากจะบอกกับเขาว่าที่เรื่องนี้ถูกเขียนมาจนถึงวันนี้ได้ก็เพราะ…เขา…

เปราะบาง-BodySlam (http://www.youtube.com/watch?v=j5Zb21uVUDc)

ตอบเม้นต์คับ
กรองเทียน™ --> เอาตอนล่าสุดสดๆร้อนๆมาเสิร์ฟแล้วคับ
padigree --> หลายคนเริ่มแซวอาวัตรให้เข้าชมรมกลัวภรรยา ฮ่าๆๆ ปล อาดลน่ารักอยู่แล้วคับ เพิ่งจะฉายแววหลังจากโดนกระหน่ำมา
samsoon@doll --> กำลังคิดวิธีว่าจะเก็บอิงฟ้าเข้ากรุยังไงปมใหม่ก็มาแล้วคับ ติดตามอ่านนะคับว่าอิงฟ้าจะไปอย่างไร
BeeRY --> มาเสิร์ฟแล้วคับ อั่นแน่...ตอนนี้ชอบอาดลกันใหญ่ หุหุ ปล อาวัตรสมัครเข้าชมรมแล้วค่ะ
win200 --> ขอบคุณแทนอาวีด้วยนะคับ ขอบคุณคับที่ติดตามอ่าน
King_Arthur --> ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคับ อิงฟ้าก็แบบนี้แหละคับเธอจะร้ายแบบแว่บไปแว่บมาให้หมั่นไส้เล่น
roseen --> ขอบคุณคับผม
heefever --> มาอัพแล้วนะคับแฟนคลับดลกะวี ^^
WhatLoveIs --> ขอบคุณนะคับที่ติดตามอ่าน
DE SaiKuNee --> ขอบคุณนะคับสำหรับคอมเม้นต์และการติดตาม
tuek --> ขอบคุณนะคับ
rellachulla -->ขอบคุณนะคับ คุณอาวีนี่ไม่ค่อยจะกลาเล่นตัวในเวลาปกติคับ หุหุ
BʊẑẐỹ@TἀӛṀ® --> ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคับ เอาตอนล่าสุดมาเสิร์ฟแล้วนะคับ
berlyn --> อาวัตรหลงเด็กแล้วคับ ฮ่าๆๆ แต่รักแท้ย่อมมีอุปสรรคตามมาคับ
Églantier✿ --> ต้องรอตามอ่านคู่ของพี่ตะวันและอิงธารด้วยนะคับ ปล แต่ตอนนี้ไม่มีอ่ะ
didi --> ขอบคุณนะคร๊าบบบ

 

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 13 หนาว up!!! 30/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: heefever ที่ 30-10-2010 22:44:40

อะไรอีกเนี่ย คู่อากับหลานกำลังสวีทกันอยู่ดีๆ ก็มีมารมาผจญซะแล้ว
ขัดใจจริงอะไรจริง :serius2:

ส่วนคู่ของดลกับวี สงสัยจะราบรื่น(มั้ง)

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 13 หนาว up!!! 30/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 30-10-2010 23:09:10

อ่าว คุณยาย(รึป่าว) อยุ่ๆจะมาพาน้องมินทร์ไปจากอาวัตรนี่นะ
เราต้องไม่ยอมนะอาวัตร สู้ๆ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 13 หนาว up!!! 30/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 30-10-2010 23:09:42

กำลังเริ่มต้นได้ดีแต่รู้สึกว่าลางไม่ดีกำลังมาเยือนแล้วแหละ

แล้วแบบนี้อาวัตรกับมินทร์จะตั้งรับยังไงละนี่

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 13 หนาว up!!! 30/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 30-10-2010 23:14:03

ใครอีกละเนี้ย กำลังหวานชื่นอยู่เชียว :L1:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 13 หนาว up!!! 30/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 30-10-2010 23:34:02

 :เฮ้อ: :เฮ้อ:

แอบหมั้นไส้ดลมากมาย ง่ายเกินไปม้ายเนี่ย
วีเก็บอาการหน่อย นึกว่าจะได้เห็นดลเศร้าสักตอนนึงยังพอทำให้เราแอบสะใจซะอีก..


แล้วใครอีกน่ะที่โทรเข้ามา
มินทร์กับวัตรจะรับมือกันยังไงล่ะทีนี้

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 13 หนาว up!!! 30/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: greenoak ที่ 30-10-2010 23:39:27

อัพสั้นๆ ก็ไม่เป็นไรครับคุณไนท์ ขอให้อัพบ่อยๆ แล้วก็...อย่าเพิ่งหนีหายจากแฟนคลับไปไหนก็พอ

อีกอย่างตอนนี้ดูเหมือนน้องมินทร์จะมีแฟนคลับขึ้นเยอะแล้วนะครับ  :man1:


ตอนนี้ก็คู่อาดลกับอาวีก็น่าจะไม่มีอะไรแล้วใช่มั้ยครับ บทจะโรแมนติกก็โรแมนติกเหมือนกันนะครับเนี่ยอาดลของเรา



ส่วนอาวัตรกับน้องมินทร์นี่ก็น่ารักครับ แอบจินตนาการตามไปด้วยเลยว่า เวลาที่อาวัตรเอาปลายนิ้วเกลี่ยเล่นที่ผิวแก้มคนที่โดนรบกวนอย่างน้องมินทร์ น้องมินทร์จะน่ารักขนาดไหน

แต่...ยัยคุณยายนี่คงไม่มาเอาน้องมินทร์ไปจริงๆ ใช่มั้ยครับ ผมไม่ยอมจริงๆด้วย เอ้า!


ปล. คนที่คุณไนท์บอกคงสำคัญมากนะครับ ใช่อาวัตรตัวจริงรึปล่าวเอ่ย??

แล้วก็...สารภาพว่าวันนี้ผมก็ทำตัวไม่น่ารักกับคนๆ นึงมาเหมือนกัน ไม่รู้คนๆ นั้นเค้าจะเกลียดผมรึยัง แปลกดีครับ ไม่เคยงี่เง่าใส่ใครมาก่อน แต่กับคนนี้...ดันทำได้ซะนี่



รออ่านตอนต่อไปครับผม แต่ห้ามเขียนอะไรกระชากใจคนอ่านนะครับ (อย่างน้อยสงสารผมซักคนก็ยังดี :o8:)

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 13 หนาว up!!! 30/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: greenoak ที่ 30-10-2010 23:49:15

เห็นรูปมันสวยดีก็เลยเอามาให้น้องมินทร์ครับ

เผื่อเวลาอาวัตรง้อ จะได้ให้อาวัตรง้อแบบนี้

(http://images.myfri3nds.com/upload/2010-10-30/images/4ccc4af175dd0.gif) (http://upload.myfri3nd.com/view/2010/10/30/4ccc4af175dd0.gif)

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 13 หนาว up!!! 30/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: N.T.❁ ที่ 31-10-2010 00:03:32

เง้ออ อาวัตรกับหนูมินทร์เพิ่งจะได้เริ่มต้นวันใหม่กันแท้ๆเลย คุณยายก็จะมาพาหนูมินทร์ไปจากอาวัตรซะแล้ว TT
นภดลช่วยเคลียร์นิดนึงจ้ะ หวานๆน่ะดีแล้วแหละ แต่แบบคนอ่านก็แอบสับสนในอารมณ์คุณดลบ้างอะไรบ้าง พอๆกับที่ปฐวีอึ้งปนงงเลยค่ะ 555
ตะวันกับอิงธาร ไม่เป็นไรค่ะคุณไนท์ รอได้ๆ ^^

ปล. คุณไนท์สู้ๆนะคะ ถ้าไม่สบายก็ขอให้หายเร็วๆ นอนพักเยอะๆด้วยนะคะ
อากาศเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาแบบนี้ เราเองก็ปรับตัวไม่ทันเหมือนกันค่ะ ยิ่งเป็นภูมิแพ้ด้วยยิ่งไปกันใหญ่ ><"
ส่วนเรื่องคนสำคัญ .. เค้าไม่รู้ก็ไม่เป็นไรเนอะ แค่มีเค้าอยู่ในใจเป็นพลังให้คุณไนท์ไปเรื่อยๆมันก็ดีเหมือนกันนะคะ
 :กอด1:

ปล.อีก คือเพิ่งเห็นค่ะ รูปที่รีบนแปะน่ารักมากๆเลย *-*
เราจิ้มบวกๆให้นะคะ คุณไนท์ด้วยค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 13 หนาว up!!! 30/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 31-10-2010 00:09:38

อ่านมาตั้งนานกะจะเม้นท์ว่าคืนนี้คงนอนฝันดี เพราะทั้งสองคู่ว๊านหวาน
แต่พออ่านมาถึงบรรทัดสุดท้าย :a5: สงสัยฝันร้ายแน่ๆ
อย่าเพิ่งพรากน้องมินทร์กับอาวัตรออกจากกันนะ แง้ๆๆ :sad4:
เป็นกำลังใจให้ไรท์ฯค่ะ สู้ๆ :a2:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 13 หนาว up!!! 30/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: mutoo ที่ 31-10-2010 00:11:08

ยังไม่ทันจะสวีทให้สะใจคนอ่านเลย
ยัยป้ามหาภัยนี่จะให้งานเข้าก่อนหรือเปล่าเนี่ย
 :m16:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 13 หนาว up!!! 30/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 31-10-2010 00:42:06

งานเข้าแล้วอาวัตร
+1 นะคะ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 13 หนาว up!!! 30/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: didi ที่ 31-10-2010 00:57:16

หายเร็วๆนะค่ะ :3123: :3123:
สู้ๆค่ะ :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 13 หนาว up!!! 30/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: PEENAT1972 ที่ 31-10-2010 01:03:55

หวานกำลังเพลิน ๆ เจอตอนท้าย 555 ขวัญหนีดีฝ่อ หมดกัน หมดอารมณ์

กำลังอินได้ที่ เหอะ รออ่านตอนต่อไป  +1

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 13 หนาว up!!! 30/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 31-10-2010 11:16:52

อาดล
คิกๆ  :o8: เขินๆ

อยากเป็นอาวีจัง


รอพี่ตะวัน
เมื่อไหร่จะมาเนี่ย  :impress3:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 13 หนาว up!!! 30/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: greenoak ที่ 31-10-2010 13:58:49

(http://images.myfri3nds.com/upload/2010-10-31/images/4ccd125400f29.jpg) (http://upload.myfri3nd.com/view/2010/10/31/4ccd125400f29.jpg)






ว่างจัดครับ ไม่มีอะไรทำ ก็เลยทำตัวเป็นจิ๊กโก๋มาป่วนชาวบ้านเล่น 555

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 13 หนาว up!!! 30/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 31-10-2010 15:08:59

อ้าวๆ..อาวัตรกับน้องมินทร์กำลังหวานๆกันอยู่ กลิ่นอายความหวานอวลอยู่ยังไม่จาง
ไหงมีกลิ่นทะแม่งๆแบบไม่พึงประสงค์ แทรกเข้ามาแบบนี้ล่ะ
น้องไนท์คะดูเหมือนคู่อาหลานนี่ คงต้องใช้เวลานานนะ 
ญาติผู้ใหญ่ท่านนี้คือ ปัญหาและอุปสรรคปะคะ ได้ยินแค่เสียงพี่แก้วก็หวั่นใจแล้วจ้ะ
ส่วนคู่ดล-วี  ดีใจจังเข้าใจกันแล้ว

ตอนนนี้น้องไนท์คงเปิดภาคเรียนแล้ว ทั้งเรียนทั้งเขียนนิยาย ยังมีแพ้อากาศอีก
ยังไงก็พักๆมั่งเน้อ อากาศเปลี่ยน ดูแลสุขภาพนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 13 หนาว up!!! 30/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: greenoak ที่ 31-10-2010 15:15:31

อย่างงี้ต้อง  :z6: ครับผม

อยู่มาตั้งนาน เพิ่งจะระลึกได้รึไงว่ามีหลาน  :m16:

แล้วลองมาแย่งน้องมินทร์ไปจากอกอาวัตรดูสิ เดี๋ยวผมจะไปถล่มบ้านซะเลย  :fire:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 13 หนาว up!!! 30/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 01-11-2010 03:49:26

 :เฮ้อ:  ใครอีกละ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 13 หนาว up!!! 30/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 01-11-2010 09:42:30

คุณป้าซาตานที่ไหนมาอีกแหละเนี้ยยยยยยยยยยยยยย

5555555555

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 13 หนาว up!!! 30/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 01-11-2010 09:50:38

อู้ยยยยย กอดกันๆ
อัพตอนนี้ได้เข้ากับบรรยากาศและอากาศตอนนี้มากเลยค่า
หนาวววว ต้องกอดกันสินะ
หวานกันทั้งสองคู่เลยค่า

แต่ชักเริ่มได้กลิ่นมาม่ามาแต่ไกล
ขอหวานอีกนิดไ่ม่ได้เหรอ คุณคนเขียน

เชียร์คุณวีเหมืิอนเดิมค่า อิอิ น่ารักที่สุด

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 13 หนาว up!!! 30/10/53
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 01-11-2010 10:10:18

-14-

   ลมหนาวที่พัดผ่านทำให้คนตัวเล็กต้องห่อกายเข้าหากันก่อนจะถูฝ่ามือไปมาและป้องปากเป่าลมอุ่น ปีนี้คงเป็นปีที่หนาวที่สุดตั้งแต่เขาเกิดมาก็เป็นได้

“หนาวมากเลยเหรอ”

เสียงทุ้มเอ่ยถามเมื่อเห็นคนตัวเล็กขยับแข้งขยับขาไม่ยอมนิ่งเฉย

“จะแข็งตายอยู่แล้วพี่ตะวัน วันนี้เกิดอะไรขึ้นมาอยู่ๆถึงชวนธารออกมาเดินเล่นตั้งแต่เช้าฮะเนี่ย”

ตะวันไม่ยอมตอบแต่กลับคว้ามือของเด็กหนุ่มมากุมไว้และออกเดินไปพร้อมๆกัน

“บางทีบางครั้งพี่ก็อยากให้เวลากับคนสำคัญของพี่ให้มากขึ้นนะ คนๆนั้นจะได้รู้ว่าตัวเองต่างหากที่สำคัญ ไม่ใช่ใครคนอื่น”

“คนๆนั้นโชคดีมากเลยนะฮะที่ได้เป็นคนสำคัญของพี่”

เมื่อชายหนุ่มเอ่ยจบอิงธารก็หยุดเดินจนมือของทั้งคู่จะแยกออกจากกันแต่ตะวันก็เดินเข้าหาและกุมไว้แน่นกว่าเดิม

“ปล่อยมือธารเถอะคับ”

“ทำไมล่ะ ธารไม่ชอบเหรอ”

ตะวันถามเพียงแค่นั้นก่อนจะคลายมือออกแต่อิงธารกลับใช้มือทั้งสองข้างรวบมือใหญ่ไว้แทน

“เปล่าฮะ…ธารชอบมาก ชอบมาจนไม่อยากปล่อยมือพี่ ไม่อยากให้พี่รักใครทั้งนั้นนอกจากธาร”

ชายหนุ่มรั้งร่างคนตัวเล็กเข้ามากอดแน่นก่อนจะลูบเรือนผมนุ่มอย่างเบามือ

“ขอบคุณนะครับสำหรับความรู้สึกที่ธารมีให้พี่”

“แต่เรื่องระหว่างเราคงเป็นไม่ได้ใช่ไหมฮะ”

อิงธารเอ่ยก่อนจะผละตัวออกมาจากอ้อมแขนอบอุ่น

“ไม่เลยธาร นี่…เป็นเรื่องที่เป็นไปได้มากที่สุดต่างหากล่ะ”

ตะวันเอ่ยก่อนจะยิ้มให้กับอีกฝ่าย เด็กหนุ่มยิ้มกว้างก่อนจะกระโดดชายหนุ่มร่างสูงเสียเต็มแรง แม้จะยังไม่ชัดเจน แม้จะยังไม่ได้ยินคำบอกรักแต่อิงธารก็จะใช้เวลาต่อจากนี้ทำทุกอย่างเท่าที่จะเป็นไปได้เพื่อบอกกับอีกคนหนึ่งว่าไม่ว่าจะยังไงเขาก็จะยังรักอีกฝ่ายเสมอ

ไม่จำเป็นต้องรักวันนี้ เดี๋ยวนี้ ให้ตะวันค่อยๆรักเขา ค่อยๆรักเพิ่มมากขึ้นวันละนิดวันละน้อยและไม่นานมันก็จะเต็มหัวใจของชายหนุ่มไปเอง

   
หลังจากที่เริ่มต้นวันใหม่ไปด้วยกันแล้วนั้นชายหนุ่มก็พาหลานชายสุดที่รักเข้าเมืองเพื่อไปเล็มผมตามที่บอกไว้

“อาวัตร…ไหนๆเราก็เริ่มต้นวันใหม่แล้ว มินทร์ขอโกรกผมเลยแล้วกันนะครับ”

“แต่อาเสียดายผมของเรานะ โกรกผมแล้วผมจะเสียไม่ใช่เหรอ”

“อาวัตรครับนี่มันสมัยไหนแล้ว ครีมบำรุงผมยี่ห้อดีๆมีถมเถไป”

“ครับ…ตามใจแล้วกันครับ”

เรวัตรเอ่ยก่อนจะไปนั่งรอในที่ที่ร้านจัดไว้ วันนี้เป็นวันที่ไม่ค่อยมีคนเข้าร้านสักเท่าไหร่ชายหนุ่มจึงไปหยิบหนังสือซุบซิบดารามาอ่านฆ่าเวลาเล่นๆ แต่เมื่อหนึ่งชั่วโมงผ่านไปแล้วก็ยังไม่เสร็จเรวัตรจึงแอบงีบ

เมื่อได้ทรงผมและสีที่ถูกใจแล้วนั้นภูมินทร์ก็เดินออกมายังส่วนที่จัดไว้รอ เด็กหนุ่มอมยิ้มเมื่อเห็นคนนั่งรอหลับพริ้มอย่างไม่ใส่ใจเลยว่านี่เป็นร้านทำผมไม่ใช่ห้องนอนก่อนจะใช้ปลายนิ้วเกลี่ยไปบนหลังมือใหญ่เบาๆเป็นการปลุกอีกฝ่ายจากนิทรา

ชายหนุ่มค่อยๆลืมตาขึ้นก่อนจะคลี่ยิ้มให้และยกมือใหญ่ลูบเรือนผมที่ยังคงนุ่มเหมือนเดิม

“สีนี้สวยไหมครับ”

“สวยครับ อาวัตรชอบ”

เรวัตรตอบ แม้ว่าเขาจะชอบสีน้ำตาลเข้มเปลืกไม้ซึ่งเป็นสีเดิมแต่สีน้ำตาลคาราเมลที่เด็กหนุ่มทำใหม่ในวันนี้ทำให้ใบหน้าดูอ่อนลงและน่ารักมากขนาดที่เขาเห็นยังอดคิดไม่ได้ว่าคนตรงหน้าเป็นมนุษย์โลกหรือเทวดาตัวน้อยลงมาเดินดินกันแน่

“มินทร์อยากได้อะไรเพิ่มอีกไหม เดี๋ยวอาจะพาไปซื้อ”

เด็กหนุ่มทำท่าคิดเพียงครู่

“มินทร์อยากได้เสื้อน่ะครับ”

ว่าแล้วทั้งคู่ก็มาอยู่ที่ห้างชื่อดังกลางตัวเมืองเพื่อเลือกซื้อของต่างๆ แต่แล้วเด็กหนุ่มก็มาหยุดอยู่ที่แผนกเสื้อผ้าผู้ชายก่อนจะยืนทำท่าครุ่นคิดอยู่ตรงเสื้อเชิ้ตหลากสีที่ถูกพับไว้จัดโชว์อย่างสวยงาม

“อาวัตรครับ มานี่หน่อย…”

ภูมินทร์กวักมือเรียกและเมื่อชายหนุ่มเดินเข้าไปหาเด็กหนุ่มก็หยิบเสื้อเชิ้ตพื้นขาวลายทางสีน้ำเงินเข้มมาเทียบ แต่ยังไม่ทันไรก็หยิบอีกสีขึ้นมาเทียบอีกและอีกหลายๆตัวก่อนจะเลือกไปสองสามตัว

“ทำไมซื้อเยอะจังล่ะครับ ดูจากไซต์แล้วคงไม่ได้ซื้อไปใส่เองใช่ไหม”

“มินทร์ซื้อไปฝากอาดลกับพี่ตะวันครับ”

ชายหนุ่มถึงกับชะงักขาหยุดอยู่กับที่ก่อนจะขมวดคิ้วมองหน้าอีกฝ่าย

“มินทร์ล้อเล่นครับ ดูทำหน้าเข้าสิ โอ๋ๆๆ…ไม่งอนนะครับคนดี”

ภูมินทร์เอ่ยก่อนจะเดินเข้าไปควงแขนพลางทำท่าอ้อนจนอีกฝ่ายถึงกับใจอ่อนยวบ ทั้งรักทั้งหลงจนอยากจะหอมแก้มเสียฟอดใหญ่แต่ติดตรงที่เขายืนอยู่ในที่ที่มีผู้คนเดินผ่านไปผ่านมานี่สิ

“อาวัตรครับ มินทร์จะซื้อให้ใครได้ยังไงในเมื่อการซื้อเสื้อให้ใครสักคนมันหมายถึงว่าคนๆนั้นเป็นคนที่สำคัญมากๆ แล้วที่ซื้อซะเยอะแยะเนี่ยเพราะใครก็ไม่รู้ใส่สีไหนก็ดูดี”

เด็กหนุ่มพูดเอาใจก่อนจะจูงมือใหญ่เข้าร้านไอศกรีมสเวนเซ่นซึ่งโซนด้านในไม่ค่อยมีคนเข้าไปนั่งจึงเป็นโอกาสดี

“พี่ครับขอไอศกรีมฟองดูว์ชุดหนึ่งครับ”

“จะหมดเหรอครับเนี่ย”

“ต้องหมดสิครับ อาวัตรเลือกรสที่อาวัตรชอบ 2 ลูกนะครับ อีก 2 ลูกมินทร์จะเป็นคนเลือก”

เมื่อเลือกเสร็จจนเป็นที่เรียบร้อยรอสักพักพนักงานก็ยกมาเสิร์ฟและเดินจากไปทิ้งให้ทั้งสองคนใช้เวลาต่อจากนี้ตามลำพัง เด็กหนุ่มใช้ส้อมคันเล็กจิ้มชิ้นแคนตาลูปทรงกลมชุบลงบนชอคโกแลตเหลวและยื่นไปต่อหน้าเรวัตร

“มินทร์ให้อาวัตรเปิดประเดิม”

ชายหนุ่มอ้าปากรับชิ้นผลไม้ที่อมขมอมหวานมากินก่อนจะก้มหน้าลงตักไอศกรีมรสชาติที่ตัวเองสั่งกินบ้าง ท่าทางแบบนั้นทำให้ภูมินทร์อมยิ้มก่อนจะหัวเราะเบาๆ

“มีอะไรเหรอ”

เรวัตรทำหน้าเหรอหราแต่แล้วเด็กหนุ่มก็ใช้ปลายนิ้วเช็ดรอยชอคโกแลตตรงมุมปากบางของคนตรงหน้าก่อนจะเลียชิมความหวานอมขม

“อาวัตรน่ารักจัง”

“น่ารักเนี่ยนะ อาจะดีใจกับคำชมของเราไหมเนี่ย”

“อาวัตรครับ ทำไมอาวัตรถึงก้มหน้าก้มตากินล่ะครับ ไม่อยากมองหน้ามินทร์ขนาดนั้นเลยเหรอ”

เด็กหนุ่มเอ่ยเย้า

“อาก็แค่…”

“เขินเหรอครับ”

“เปล่านะ…”

“อาวัตรหน้าแดงเถือกเลย เขินที่มาเข้าร้านไอศกรีมหรือเขินมินทร์กันแน่ครับ ตอนมินทร์เด็กๆเรายังเคยมานั่งกินด้วยกันเลย”

“ก็ตอนนั้นกับตอนนี้มันต่างกันนี่ครับ”

“ต่างกันตรงไหนครับ ตรงที่มินทร์โตขึ้นน่ะเหรอครับ”

“ต่างกันตรงที่ความรู้สึกของอาที่มีต่อน้องมินทร์ครับ”

ภูมินทร์ยิ้มหวานก่อนจะตักไอศกรีมรสชาติที่อีกฝ่ายชอบป้อนอีก สโลแกนของสเวนเซ่นคือ…ความสุขไม่มีวันละลายและตอนนี้ทั้งคู่ก็กำลังคิดอย่างนั้น

เมื่ออาทิตย์เริ่มคล้อยต่ำลงทั้งคู่ก็กลับมาถึงที่ไร่ด้วยท่าทางเป็นสุขราวกับคนรักเพิ่งไปเที่ยวด้วยกันมาและนั่นก็ตกอยู่ในสายตาของนภดล

“เดี๋ยวมินทร์ไปอาบน้ำก่อนนะครับ”

เด็กหนุ่มเดินขึ้นชั้นบนของตัวบ้านไปเหลือก็เพียงแค่ชายหนุ่มสองคนที่ยืนเผชิญหน้ากัน

“ข้ามีเรื่องอะไรจะบอกแกว่ะ”

นภดลเอ่ยด้วยสีหน้าและท่าทางจริงจังจนเรวัตรนึกกังวลเพราะปกติระหว่างเขาทั้งคู่มักจะไม่ค่อยมีเรื่องซีเรียสคอขาดบาดตายอะไร แต่อยู่ๆมาทำท่าทางเคร่งขรึมผิดวิสัยจึงอดแปลกใจไม่ได้

ชายหนุ่มหุ่นนายแบบส่งกระดาษแผ่นเล็กใส่มือเรวัตรและเมื่อเขาเปิดดูลายลักษณ์อักษรภายในก็ทำให้ทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาทันที

“วัตร…มันไม่ได้มีแค่ชื่อกับเบอร์โทรศัพท์เท่านั้นนะ คุณหญิงกาญจนายังฝากบอกอีกว่าจะมารับน้องมินทร์ไปอยู่ด้วย”

ราวกับโดนตีหัวด้วยของแข็ง เรวัตรนิ่งอึ้งแต่นภดลก็มานั่งลงข้างๆก่อนจะตบไหล่เพื่อนเป็นการปลอบใจ

“ข้าของร้องอย่างหนึ่ง อย่าเพิ่งบอกเรื่องนี้ให้มินทร์รู้ ข้ายังไม่อยากให้มินทร์เสียใจ”

นภดลพยักหน้าเป็นการรับปากและมองเพื่อนด้วยความเป็นความห่วงใย ถ้าเขาเป็นเรวัตรล่ะก็…คงเจ็บปวดน่าดู เพราะไม่มีรู้หรอกว่าความจริงแล้วเรวัตรกับภูมินทร์ทั้งรักและผูกพันกันมากแค่ไหน

   หลังจากที่งีบหลับตอนบ่ายปฐวีก็ต้องลืมตาตื่นขึ้นเพราะเสียงโทรศัพท์มือถือที่ทั้งร้องทั้งสั่นอยู่บนหัวเตียง แต่เมื่อคว้าลงมาก็พบว่าไม่ใช่โทรศัพท์ของตัวเองจึงไม่อยากก้าวก่ายแต่เมื่อดังซ้ำหลายครั้งเข้าก็อดไม่ได้ที่จะรำคาญจนต้องกดรับ

แต่ปลายสายที่ส่งเสียงแหลมมาก็ทำให้ต้องรีบเอาออกให้ห่างจากหู

“ขอโทษนะครับ พอดีดลไม่อยู่เลยรับแทน ถือสายรอสักครู่ไหมครับหรือจะฝากข้อความไว้”

+พี่คงเป็นพี่วีเพื่อนพี่ดลสินะคะ ฝากบอกพี่ดลว่าแองจี้โกรธมากค่ะที่พี่ดลไม่โทรหาเลย อีกอย่างฝากบอกพี่ดลด้วยนะคะว่าแองจี้มีเรื่องเซอร์ไพร์+

“ได้ครับ แล้วจะฝากบอกเรื่องเซอร์ไพร์เลยไหมครับหรือว่าคุณแองจี้จะบอกเอง”

+ฝากบอกว่าแองจี้รักพี่ดลมากแล้วก็ฝากให้พี่ดลตั้งชื่อเด็กผู้ชายด้วยนะคะ พี่วีอย่าลืมบอกพี่ดลให้แองจี้ด้วยนะคะ ฝากบอกพี่ดลอีกด้วยว่าแองจี้ท้องได้ 3 เดือนแล้ว+   

ปฐวีนิ่งอึ้งเมื่อได้ยินประโยคนั้นไม่รู้ว่าตกลงเรื่องที่เธอบอกมาจะเซอร์ไพร์ใครกันแน่เพราะดูเหมือนว่าเขาจะโดนเซอร์ไพร์เต็มๆ

เธอเอ่ยก่อนจะวางสายไป แต่ดูเหมือนสมองของปฐวีจะไม่สั่งการแล้ว ตกลงเมื่อเช้ารอยยิ้มที่เขาเห็นว่าเป็นสัญญาณที่ดีของการเริ่มต้นสิ่งใหม่ๆ คงจะไม่ใช่ในความหมายนั้น…

ร่างโปร่งทิ้งตัวลงนอนแผ่บนเตียงกว้างก่อนจะหลับตาลง

ถ้าเขาจะต้องเสียใจอีกเพียงครั้งเดียว

เลือกที่จะตัดใจเสียดีกว่า

2BCon…

(มาอัพต่อแล้วคับ :mc4: ก่อนอื่นเลยหวังว่าทุกคนคงไม่อยากให้เรื่องนี้จบเร็วๆหรอกใช่ไหมคับเพราะฉะนั้นไนท์เลยขมวดปมเข้าไปอีกนิดๆหน่อยๆ คือใจจริงอยากเขียนไปเรื่อยๆคับ ^^เริ่มผูกพันกับเรื่องนี้ ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์ ทุกกำลังใจและการติดตามคับ

อีกเรื่อง…ทำไมความรักถึงเป็นเรื่องเข้าใจยากจังคับ เมื่อคืนผมก็คงทำตัวงี่เง่าด้วยเหมือนกันทั้งห่วงทั้งหวงเขาแต่ก็ยังไม่วายลงท้ายด้วยความไม่เข้าใจแต่ก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าวันนี้เราคงจะเข้าใจกันมากขึ้น

ตอบเม้นต์…
heefever - -> มารผจญจะมาเป็นระลอกๆนะคับ ตั้งรับไว้ได้เลย ฮ่าๆๆ ส่วนอาวีกับอาดลก็ราบรื่น (มั้ง) คับ ฮ่าๆๆ
Nus@nT@R@ - - > อาวัตรต้องสู้สุดๆล่ะคับ เนอะๆ ปล เรื่องเก่ายังไม่เคลียร์ เรื่องใหม่มาต่อเลยทีเดียว
b27072010 - - > ติดตามอ่าเรื่อยๆนะคับ ลางไม่ดีมาเยือนจริงๆ เฮ้อ…
roseen - - > อ่านะคับ เธอมาแล้วคับ มาทวงหลานชายสุดน่ารัก สงสัยอาวัตรจะงานเข้าล่ะคับ
win200 - - > เดี๋ยวไนท์จัดให้นะคับ เอาคืนดลให้สาสม ส่วนเรื่องอาวัตรกับน้องมินทร์ก็ต้องรอลุ้นกันต่อไปคับ
King_Arthur - - > คับคุณเอ็ม ไนท์คงไม่กล้าทิ้งผู้อ่านได้เพราะชักเริ่มผูกพันกับทุกคน เรื่องอาวัตรกับน้องมินทร์เนี่ย ขอแบบรักแท้ต้องมีอุปสรรคคับและดูเหมือนจะเยอะเสียด้วย รอตามอ่านนะคับ ปล ส่งน้องหมีมาก่อกวนด้วยนะคับ ฮ่าๆๆ น้องหมีน่ารักมาก อีกอย่างคุณย่าท่านเพิ่งคิดได้คับ ^^
Églantier✿- - > ก่อนอื่นขอบอกเลยคับว่าปลื้มคอมเม้นต์ของคุณมากขอบคุณนะคับ ไนท์กะว่าจะให้อาหลานสวีทกว่านี้อีกสักนิดก่อนคับ ส่วนดลกะวีปมมาเพิ่มแล้วคับ ช่วงนี้ต้องรักษาสุขภาพกันนะคับ ^^
BeeRY- - > ขอบคุณนะคับ ขอโทษด้วยนะคับที่ทำให้ฝันร้าย พอดีตอนแต่งโมโหคนๆหนึ่งอยู่คับ ฮ่าๆๆ เลยออกมาเป็นแบบนี้ แต่จะหวานไปก่อนนะคับหลังจากนั้นต้องรออ่านต่อไปคับ ^^
mutoo- - > ชะอุ้ย…คุณย่าได้ฉายาไปแล้ว ฮ่าๆๆ เดี๋ยวสวีทให้สะใจก่อนก็ได้คับ ^^
tuek - - > ถูกต้องคับ อาวัตรงานเข้าเต็มๆ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคับ
didi- -> ขอบคุณคับ Fighting!!! Keep Walking คับ
PEENAT1972- - > คุณพี่นัทคับ ขวัญเอ๊ยขวัญมาคับน้องคนนี้ขออภัย ฮ่าๆๆ รอตามอ่านตอนต่อไปด้วยนะคับ
padigree- - > พี่ตะวันมาแล้วคับ ส่วนอาดลกับอาวีก็จะพยายามให้หวานขึ้นนะคับ ขอบคุณนะคับสำหรับคอมเม้นต์
yayee2 - - > ขอบคุณนะคับพี่แก้วที่เคารพรักอาหลานจะหวานเป็นพักๆและตามาด้วยอุปสรรคบ้างบางครั้งนะคับ อาจจะใช้เวลานานอย่างที่พี่แก้วว่าเพราะไนท์ไม่อยากให้รีบจบ ฮ่าๆๆ ขอบคุณอีกครั้งนะคับพี่แก้วเองก็รักษาสุขภาพด้วยนะคับ
DE SaiKuNee- - > อุปสรรคตัวเป้งคับผม ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคับ
samsoon@doll- - > นี่ขนาดคุณป้าโผล่มาแค่แว๊บเดียวนะคับหลายคนเริ่มตั้งฉายาให้แล้ว ฮ่าๆๆ ขอบคุณนะครับที่ติดตามอ่าน
rellachulla- - > ปาดหน้าผมระยะประชิดเลยคับพอดีกำลังจะเอานิยายลงพอดี ฮ่าๆๆ เกือบไม่ได้ตอบเม้นต์แล้วไหมล่ะ เดี๋ยวจัดหวานให้ก่อนนะคับเพราะเชื่อว่าหลายคนไม่ชอบซดมาม่ากัน ขอบคุณนะคับสำหรับคอมเม้นต์และการติดตาม

(http://www.minichiangmai.com/picture-shop%20data/ice%20cream-swensen.jpg)

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 14 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ up!!! 1/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: heefever ที่ 01-11-2010 10:24:16

อะไรกันนักกันหนาเนี่ย  :serius2:

คู่ีมินทร์กับอาวัตร กำลังไปได้สวยเชียว จะมาม่าอีกแล้วเหรอ

ส่วนคู่วีกับดล มันอะไรอีก เซอร์ไพรซ์มากกกกกกกก คนอ่านก็เซอร์ไพรซ์  :z3:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 14 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ up!!! 1/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: RakorN ที่ 01-11-2010 10:32:23

โห ยายขาหลานโตจนจะมีแฟนแล้วเพิ่งมารับตัว ตลกไปเนอะ :z3:
ชอบคู่ดล+วี แต่ชะนีแองจี้..........ลงหลุมไปซะ!!! :z6:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 14 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ up!!! 1/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: mutoo ที่ 01-11-2010 11:06:44

ดลงานเข้า.. สมน้ำหน้าดีมั้ยเนี่ย
เล่นตัวมานาน พอจะลงหลักปักฐานก็มีมารผจญ
แอบสะใจนิดๆๆ

แต่รายน้องมินทร์ ถ้าอาวัตรแอบมีมือที่3 แบบคู่น้องวี
แม่ยกจะตามไป :beat: ถึงบ้าน

ฮี่ๆๆ :fire:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 14 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ up!!! 1/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 01-11-2010 11:20:09

อ้าว..คู่วีกับดล พึ่งจะหวานกันได้แป๊บๆ ก็จะมีอุปสรรคอีกแระ
ตอนต่อไปคงต้องตามลุ้นการแก้ไขปัญหาอุปสรรคของคู่อาหลาน กะคู่เพื่อนรักรักเพื่อนกันล่ะ
จะรอเอาใจช่วยทั้งสองคู่ ให้ผ่านพ้นไปได้จ้ะ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 14 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ up!!! 1/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: greenoak ที่ 01-11-2010 13:05:23

งานนี้น้องมินทร์จะต้องร้องไห้อีกเป็นกระบุงโกยแน่ๆ

อาวัตรอย่าให้น้องมินทร์ไปนะครับ


ส่วนดลกะวี....วีต้องถามดลให้รู้เรื่องว่าตกลงแองจี้เป็นใคร อาจจะแค่เข้าใจผิดกันก็ได้
 :pig4:


รอตอนต่อไปเหมือนเดิมครับ


ปล. อย่าคิดมากเรื่อง 'ความจริง' นะครับ ผมเชื่อว่าทุกคนมีเหตุผลของตัวเอง

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 14 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ up!!! 1/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 01-11-2010 13:32:26

แอร๊ยมาอีกแล้ว 1 ปม + คุณป้าซาตานอีก1ปม  หวังว่าพี่ตะวันกับน้องธารคงไม่เกิดอีก 1 ปมมาเพิ่มนะคะ แค่นี้ก็เยอะ!แล้วหละ หุหุ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 14 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ up!!! 1/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: N.T.❁ ที่ 01-11-2010 14:18:16

อ่าว กรรมจริงค่ะ .. เพิ่งจะดีกันได้ไม่เท่าไหร่ งานเข้าดลเฉยเลย ..
วีจะตัดใจแล้ว แต่ความจริงมันอาจจะไม่เป็นยังงั้นก็ได้น้าา
(แต่ก็แอบคิดเหมือนกันว่าบทจะรักกันก็อยากให้มีอุปสรรคมาช่วยทำให้รักกันมากขึ้นเหมือนกัน ^^)

ดีใจกับน้องธาร  :-[
ถึงพี่ตะวันยังไม่บอกว่ารัก แต่ได้เป็นคนสำคัญนี่ก็สมหวังไปเกินครึ่งแล้วน้าาา ><

คู่หลักของเราหวานกันจนไอติมอาจจะแพ้ได้ 555
แต่คุณยายคืออุปสรรคสำคัญ ยังไงก็ขอให้ผ่านมันไปได้นะคะอาหลาน ^^



ส่วนคุณไนท์ก็อย่าคิดมากน้าา ต่างคนก็ต่างความคิดค่ะ
เราหวังดีกับเค้าก็ทำให้ดีที่สุดในส่วนของเรา ค่อยๆทำความเข้าใจกันไปเด๋วอะไรๆมันก็ดีขึ้นเองเนอะ
+1 ค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 14 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ up!!! 1/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 01-11-2010 17:05:31

 :L1:เรื่องนี้แต่ละคนมีงานเยอะเหลือเกิน

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 14 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ up!!! 1/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 01-11-2010 18:26:58

ตัวเอ้งงงงง คุณคนเขียนนน
มาหลอกให้หวานนแต่ทิ้งระเบิดไว้นี่นะ
อ๊ากกกกกก กลิ่นมาม่ามาแล้ววว
แล้วคุณวีของเค้า(??) จะเป็นยังไงละเนี้ยะ
อย่าโศกมากมายนะจ๊ะตัวเอง สงสารคุณวี
ฮึก ฮึก +1 จ้ะ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 14 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ up!!! 1/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 01-11-2010 18:40:39

+1 รอตอนต่อไปครับ

กำลังสนุกเลย มาต่ออีกน่ะ :call:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 14 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ up!!! 1/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: PEENAT1972 ที่ 01-11-2010 19:33:37

เอาชื่อนี้เลยแล้วกันนะไนท์  เรื่องเซอร์ไพรซ์

คืน เล่นเอาทำให้อึ้งกิมกี่กันทั้งบ้าน 555


และพี่อยากบอกว่า +1 กับช็อคโกแลตฟองดู ของโปรดพี่

555 พูดแล้วเปรี้ยวปาก

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 14 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ up!!! 1/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 01-11-2010 20:42:02

เอ๊า
พอคู่นี้หวาน คู่นู้นก็ขมซะงั้นอ่ะ
 :serius2:

อีนังจี้นี่ใครกัน
 :เฮ้อ:  :seng2ped:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 14 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ up!!! 1/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 01-11-2010 21:12:39

ปวดหัวจี๊ดเลย ทำไมจะมาม่าแพ็คคู่อย่างนี้ล่ะ :z3:
แต่น้องมินทร์กับอาวัตรเดทกัน อุ๊ยย อยากแอบตามไปด้วย :laugh:
ฟองดูชิดซ้ายไปเลย เมื่อเจอความหวานของคู่นี้  :-[

ป.ล. 1 ป้ากินติมเยอะเดี๋ยวอ้วนแข่งกะไอ่ถั่วหรอก
ป.ล. 2 ขอให้ไรท์ฯมีวันดี ที่คืนดีกันเร็วๆนะคะ (ช่วงนี้บ้าเพลงนี้มากค่ะ ^^)
ป.ล. 3 +1 ให้นะ แปะไว้หลายตอนแล้ว :o8:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 14 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ up!!! 1/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: PEENAT1972 ที่ 02-11-2010 17:00:22

 :z13: :z13: :z13:

จิ้มเบียร์ ข้อหามาว่าเค้ากลม งอนชิร์.............

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 14 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ up!!! 1/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: greenoak ที่ 03-11-2010 13:30:59

รอตอนต่อไปอยู่นะครับคุณไนท์
 :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 14 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ up!!! 1/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 03-11-2010 18:19:24

-15-

   พลบค่ำปฐวีกำลังจะเดินออกมาจากห้องแต่เมื่อเปิดประตูก็เห็นนภดลกำลังทำท่าจะเปิดประตูจากอีกด้านเช่นกัน

“ตื่นแล้วเหรอ ยังว่าจะเข้าไปปลุกพอดี”

ชายหนุ่มหุ่นนายแบบเอ่ยบอกแต่กลับได้คำตอบเป็นการเมินหน้าหนีแต่เสียงโทรศัพท์ที่อยู่ในมือของปฐวีดังขึ้น

“คนที่ชื่อแองจี้โทรมาน่ะ สงสัยจะโทรมาอีกรอบแล้ว”

ปฐวียื่นให้ก่อนจะเดินหนีไปอีกทางแต่ก็อดที่จะเสียมารยาทไม่ได้ด้วยการเงี่ยหูฟังเพราะความอยากรู้

“โทรมาทำไมเนี่ย”

นภดลกระซิบซาบคุยยิ่งทำให้ปฐวีสงสัยเข้าไปใหญ่แต่ก็ตัดใจไม่ยอมฟังประโยคอื่นๆต่อ แต่หลังจากที่ชายหนุ่มหุ่นนายแบบวางสายไปก็เดินไปที่ตู้เย็นหยิบขวดน้ำขึ้นมาก่อนจะกระดกดื่ม

“เป็นไรวะไอ้ดล ทำหน้าอย่างกับโลกจะแตก”

“เออ…โลกกำลังจะถล่มทลายเนี่ย”

“วี ไอ้ดลมันเป็นไรของมันน่ะ”

ปฐวียังไม่ทันจะได้เอ่ยอะไรนภดลก็เอ่ยแทรกทันที

“ต้องกลับกรุงเทพฯด่วนว่ะ งานเข้า”

“ทำไมวะ ทำผู้หญิงที่กรุงเทพฯท้องเหรอไง”

ประโยคเด็ดของเรวัตรเหมือนศรตรงเข้าปักอกผู้ฟังทั้งคู่ เมื่อเห็นสีหน้าเพื่อนสนิทแต่ละคนก็ต้องยิ้มแห้งๆก่อนจะเงียบลงทันที

“พวกแกจะกลับเมื่อไหร่ ข้าว่าจะพาน้องมินทร์ไปเที่ยวด้วย”

“คงคืนนี้เลยว่ะ”

เมื่อได้คำตอบเป็นที่เรียบร้อยเรวัตรก็เดินขึ้นไปยังส่วนด้านบนของบ้านก่อนจะเคาะประตูเรียกคนที่อยู่ภายใน เด็กหนุ่มโผล่ใบหน้าขาวใสพร้อมรอยยิ้มเมื่อเห็นว่าเป็นใคร

“ครับ อาวัตร”

“ไปเที่ยวกรุงเทพฯกัน”

“วันไหนครับ”

“คืนนี้แหละ”

เด็กหนุ่มทำหน้าเหวอเมื่ออยู่ๆถูกชวนให้ไปเที่ยวเมืองหลวงอย่างกะทันหัน

“แล้วไปกี่วันล่ะครับจะได้จัดเสื้อผ้าถูก”

“ไม่ต้องเอาไปเยอะหรอก ขาดเหลืออะไรก็หาซื้อเอาใหม่ข้างหน้าได้”

“ทำไมอยู่ๆถึงจะรีบไปกันล่ะครับ”

“ก็อาดลของน้องมินทร์น่ะสิก่อเรื่องเข้า อาเลยว่าจะตามไปด้วยเผื่อมีอะไรที่พอจะช่วยได้ อีกอย่างอาถือโอกาสพามินทร์ไปเที่ยวด้วย ไม่ได้กรุงเทพฯตั้งนานแล้วนี่”

เรวัตรเอ่ยพร้อมกับยิ้มให้และใช้มือใหญ่ขยี้เรือนผมสีน้ำตาลคาราเมลเล่นเรียกเสียงหัวเราะคิกคักจากเด็กหนุ่ม

“จัดของซะนะ อาจะไปจัดของบ้าง แล้วเจอกันที่ห้องรับแขกนะ”

เมื่อทุกคนเตรียมสัมภาระเสร็จเป็นที่เรียบร้อยก็ยกไปจัดเรียงใส่ท้ายรถ นภดลที่นั่งเป็นคนขับเหลือบมองคนที่นั่งข้างๆเป็นระยะ   ๆ สีหน้าราบเรียบไม่บ่งบอกถึงอารมณ์ ความรู้สึกยิ่งทำให้ชายหนุ่มเป็นกังวล

จะเอื้อมมือไปสัมผัสก็ไม่กล้า ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่นภดลรู้สึกว่าปฐวีเองก็มีมุมที่ดูน่ากลัวและน่าเกรงขามเช่นกัน

เสียงสองคนที่นั่งอยู่ด้านหลังคุยกันเสียงงุ๊งงิ๊งก่อนภูมินทร์จะหยิบไอพอตออกมาจากกระเป๋ากดเลือกเพลงจนเจอเพลงที่ถูกใจก่อนจะส่งหูฟังข้างหนึ่งให้ผู้เป็นอา ทันทีที่ได้ยินเสียงทำนองเพลงรักหวานๆดังขึ้นเด็กหนุ่มก็เอาแต่อมยิ้มและมองออกไปยังความมืดด้านนอกหน้าต่าง

ยิ่งเวลาดึกขึ้นมากเท่าไหร่สถานที่ปลอดโปร่งปราศจากแสงไฟรบกวนก็ทำให้เห็นหมู่ดาวเป็นร้อยเป็นพันดวงเพราะฤดูหนาวจะเป็นฤดูที่ท้องฟ้าค่อนข้างโปร่ง ร่างของเด็กหนุ่มค่อยๆขยับตัวเข้าไปหาไปหาไออุ่นของร่างสูงใหญ่และเอนซบไหล่กว้าง

มือใหญ่ขยับมากุมมือเล็กกว่าไว้ก่อนจะประสานไว้แน่น เรวัตรสัญญากับตัวเองไว้ว่าไม่ว่าจะอย่างไรเขาก็จะไม่มีวันปล่อยมือคู่นี้ไปเด็ดขาด

ปฐวีมองทั้งคู่ผ่านกระจกหลังก็ได้แต่ระบายรอยยิ้มให้กับความน่ารักขอคนทั้งคู่ คิดแล้วก็สะท้อนใจกับเรื่องความรักของตัวเอง…สงสัยชาติที่แล้วเขาไม่ได้ถวายดอกไม้พระเป็นคู่ล่ะมั้ง ชาตินี้ถึงได้เกิดมาอาภัพรักอย่างนี้

แต่เมื่อคิดอะไรไปเรื่อยๆ ความง่วงงุนก็ทำให้ผล็อยหลับไปจนมารู้สึกตัวอีกทีตอนที่รถจอดสนิทอยู่ที่ไหนสักแห่ง ปฐวีขยี้ตาเบาๆก่อนมองไปรอบๆก็เห็นนภดลปรับเบาะเอนหลังหลับอยู่ ท่าทางคงจะเพลียเหมือนกันถึงได้แวะจอดพักที่ปั๊มน้ำมัน

พอมองไปทางด้านหลังกลับไม่เห็นอีกสองคนที่ร่วมทริปมาด้วย

“อาวีครับ…”

ปฐวีสะดุ้งตกใจเมื่ออยู่ๆเด็กหนุ่มมาเคาะหน้าต่างเรียก ภายในมือมีมาม่ากระป๋องรสต้มยำกุ้งก่อนจะยื่นส่งมาให้

“ขอบใจนะน้องมินทร์”

เด็กหนุ่มยิ้มให้ก่อนจะเดินไปยืนเคียงคู่กับชายหนุ่มร่างสูงที่กำลังจิ้มลูกชิ้นปิ้งส่งให้ซึ่งภูมินทร์ก็อ้าปากกินแต่โดยดี

ปฐวีรู้สึกอยากเดินยืดเส้นยืดสายจึงลุกออกจากตัวรถมุ่งหน้าเข้าร้านสะดวกซื้อประจำปั๊มก่อนจะมองหาอะไรที่พอจะรองท้องให้คนขับ และสายตาก็เหลือบไปเห็นซาลาเปาผิวขาวจั๊วกำลังถูกนึ่งอยู่ในตู้ร้อนจึงจัดการคีบใส่ถุงและเดินไปยังส่วนของเครื่องดื่มได้ลาเต้ร้อนมาหนึ่งแก้วก่อนจะจัดการจ่ายเงิน

ชายหนุ่มร่างโปร่งแม้ในใจอยากจะหมางเมินไม่สนใจแต่ก็อดห่วงไม่ได้อยู่ดี แต่เขาน่ะหรือ...อีกไม่นานก็จะหมดเวลาที่จะต้องมาคอยดูแลอีกฝ่ายอย่างนี้แล้ว

“น้องมินทร์ครับ อาฝากเอานี่ให้อาดลหน่อยนะครับ”

ปฐวีเอ่ยก่อนจะส่งถุงที่มีของอยู่ข้างในให้เด็กหนุ่ม

“ทำไมอาวีไม่ให้เองล่ะครับ”

“นะครับ อาฝากด้วย”

ชายหนุ่มเอ่ยก่อนจะกลับขึ้นรถตัวเปล่าและนั่งกินมาม่าอย่างเพลิดเพลินพลางทำท่าทางเป็นไม่สนใจอีกคนที่ลืมตาตื่นขึ้นมา นภดลมองคนที่เอาแต่กินก่อนจะถอนหายใจยาว

“อาดลครับ อะ…มินทร์ซื้อมาฝากน่ะครับ”

เด็กหนุ่มที่อ้าปากเตรียมจะบอกว่าปฐวีเป็นฝ่ายซื้อมาให้แต่กลับต้องรีบหุบปากลงและเปลี่ยนชื่อเพราะสายตาดุๆของเจ้าของชื่อมองมา

“ขอบคุณนะครับน้องมินทร์ ที่ยังเป็นห่วงอา”

นภดลเอ่ยกึ่งตัดพ้อคนที่ไม่สนใจเขาแม้แต่น้อย

หลังจากนั้นไม่นานก็เข้าสู่เขตเมืองหลวงที่รายล้อมไปด้วยตึกสูงระฟ้ามากมาย เด็กหนุ่มมองอย่างตื่นตาตื่นใจเนื่องจากเวลานี้ยังเป็นเวลากลางคืนแต่กรุงเทพฯกลับเป็นเมืองที่ไม่มีวันหลับใหล แสงไฟดวงเล็กๆที่ส่องสว่างลอดผ่านบานหน้าต่างดูราวกับดาวบนผืนดิน

ปฐวีเสนอว่าให้คาอา-หลานไปพักที่บ้านของเขาซึ่งมีเนื้อที่กว้างกว่าอพาร์ทเม้นต์ของนภดลเป็นไหนๆแถมยังมีแม่ของเขาที่ทำอาหารอร่อยอีกด้วย ทั้งสะดวกและสบายเรวัตรและภูมินทร์จึงเอ่ยตกลง

นภดลขับรถมาตามเส้นทางก่อนจะจอดลงที่บ้านไม้ 2 ชั้นมีบริเวณกว้างขวางที่พอจะปลูกผลไม้ได้เป็นสวนตั้งอยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา เมื่อรถจอดอยู่หน้าบ้านประตูไม้บานสูงก็เปิดออกก่อนจะเห็นร่างอวบของหญิงวัยกลางคนหน้าตาเป็นมิตรเดินออกมาหา

“แม่ครับ...เพื่อนวีจะมานอนด้วยสัก 3-4 คืนนะแม่”

ปฐวีเอ่ยพร้อมกับการร่างของผู้ให้กำเนิดแน่นก่อนจะเอ่ยบอกเหมือนกับเด็กตัวเล็กๆ เธอก็ต้อนรับขับสู้เป็นอย่างดี

“นี่...พ่อวัตรพาใครมาด้วยน่ะ”

“อ่อ...แฟนวัตรน่ะแม่ ฮ่าๆๆ”

“จริงเหรอพ่อวัตร ไม่ทันไรมีแฟนซะแล้ว หน้าตาน่ารักเสียด้วย ชื่ออะไรเหรอจ๊ะหนุ่มน้อย”

“ไม่ใช่แฟนครับคุณป้า ผมชื่อภูมินทร์เป็นคนที่อาวัตรเลี้ยงมาตั้งแต่เด็กๆน่ะครับ”

“อย่ามาโกหกป้าเลย ดูก็รู้”

เด็กหนุ่มเขินจนหน้าแดงก่ำจนหลายคนต้องหัวเราะออกมาแต่ปฐวีก็ตัดบทพาแขกผู้มาเยือนเข้าบ้าน

“พ่อดลล่ะ”

“ช่างเขาเถอะแม่”

“พูดอย่างนั้นได้ไงวี ให้พ่อดลพักที่บ้านเราก่อนแล้วพอเช้าค่อยกลับบ้าน”

“ขอบคุณนะครับ คุณแม่”

“แม่ฉัน ไม่ใช่แม่นายไม่ต้องมาเรียก”

“เอาน่า…อีกไม่นานท่านก็จะเป็นแม่ของเราแล้ว”

นภดลแม้จะยังเศร้าที่ปฐวีไม่สนใจแต่ก็อดไม่ได้ที่จะเย้าอีกฝ่ายคืนเสียบ้าง ชายหนุ่มร่างโปร่งเดินลงเท้าเสียงหนักเข้าบ้านไปด้วยความหงุดหงิดทำให้ชายหนุ่มหุ่นนายแบบยืนยิ้มให้กับผู้เป็นมารดาของคนสำคัญก่อนจะหัวเราะเบาๆ

“ให้ตายสิลูกคนนี้ ไม่ไหวจริงๆเลยเนอะตาดล”

“ไม่หรอกครับคุณแม่ ท่าทางแบบนี้ผมไม่ค่อยเห็นวีเขาทำสักเท่าไหร่ ดูไปเขาก็น่ารักดีนะครับ”

เช้าวันรุ่งขึ้นหลายคนต้องตื่นด้วยเสียงโทรศัพท์ของนภดลที่แผดเสียงดังลั่น มือใหญ่ควานหาก่อนจะกดรับแต่เมื่อรู้ว่าปลายสายเป็นใครก็ลุกเดินออกไปคุยเงียบๆคนเดียวแล้วก็เดินกลับมาด้วยสีหน้าปกติ

“ฉันคงต้องไปแล้วนะ วันนี้ฝากวีพาไอ้วัตรกับน้องมินทร์เที่ยวแล้วกันนะ มีธุระด่วนน่ะ”

นภดลบอกก่อนกล่าวว่ามารดาของปฐวีและรีบขับรถไป ทิ้งให้อีกคนที่ทำเป็นเก่งมองตามตาละห้อย

“ไงล่ะเรา พอเขาไปก็ชะเง้อคอมอง”

“วีไม่ได้มองสักหน่อยแม่ คนแบบนั้นทำไมต้องไปสนใจด้วย”

“คนเราถ้าไม่คุยกันจะเข้าใจกันไหมลูก บางทีเรื่องเล็กนิดเดียวแต่พอไม่คุยกันก็บานปลายเป็นเรื่องใหญ่โต แม่ไม่อยากเห็นวีกับดลเป็นแบบนี้นะลูก”

หลังจากได้ฟังคำพูดของแม่ปฐวีก็คิดได้ก่อนจะรีบอาบน้ำและบอกให้ผู้มาเยือนอีกสองคนเตรียมตัวให้พร้อมกับทริปที่จะเริ่มขึ้น เขาตัดสินไว้ว่าวันนี้จะคุยกับนภดลให้รู้เรื่อง

แต่ยังไม่ทันจะถึงที่หมายของสถานที่เที่ยวก็เห็นรถคันคุ้นเคยของนภดลขับผ่านหน้าไปโดยมีตุ๊กตาหน้ารถแสนสวยนั่งอยู่ข้างๆ ทั้งๆที่เมื่อคืนนี้ที่ตรงนั้นเป็นของเขา

“ออกนอกเส้นทางหน่อยได้ไหม ฉันอยากให้เห็นบางอย่างกับตาของตัวเอง”

เมื่อเอ่ยจบปฐวีก็หักรถให้เลี้ยวไปตามรถคันคุ้นเคยและเหยียบเกือบเต็มความเร็ว รถของนภดลเลี้ยวเข้าไปจอดที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งซึ่งปฐวีก็จอดรถห่างออกไปไม่ไกลมาก เขาเห็นชายหนุ่มหุ่นนายแบบเปิดประตูลงก่อนจะเดินอ้อมไปเปิดประตูด้านฝั่งคนนั่ง

มือใหญ่ฉุดมือบอบบางของหญิงสาวแสนสวยที่ถึงแม้ว่าเธอจะกำลังตั้งท้องแต่กลับไม่ได้ทำให้ไม่น่ามองเลยสักนิด ปฐวีเห็นก่อนจะกำมือแน่น ทำได้เพียงแค่มองดูอ้อมแขนกว้างโอบร่างบอบบางเสียแนบชิดเดินจนลับสายตาไป

“ว่าไงครับ คุณศิลา”

เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นมาได้อย่างถูกจังหวะทำให้ปฐวีกดรับก่อนจะคุยกันไม่กี่คำแต่เรวัตรกับภูมินทร์พอจะจับใจความได้ว่า

“อีก 2-3 วันวีจะขึ้นเหนือนะครับ เมื่อถึงแล้ววีจะให้คำตอบกับคุณเอง”

สองอา-หลานได้แต่มองดูเจ้าของร่างโปร่งที่ก้มหน้าซุกลงกับพวงมาลัยรถและถอนหายใจยาวเหมือนจะสิ้นหวัง เรวัตรใช้มือตบบ่าปฐวีเบาๆก่อนเด็กหนุ่มจะจะเดินลงจากรถเพื่อที่จะไปกอดปลอบอาคนสนิท

ให้ความเจ็บมันสอนให้จำ
ว่าไม่ควรคาดหวังในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้
วาดฝันไว้สวยหรูมากเพียงใด
สุดท้ายก็พังทลายไม่มีชิ้นดี

2BCon…

(มาอัพแล้วนะคับ  :mc4:ขอโทษที่มาอัพช้าไปหน่อยพอดีหลบไปพักใจมาคับ 555+ ล้อเล่นคับพอดีเพิ่งจะมีเวลาน่ะคับเลยรีบปั่นมาลงทันที รออ่านตอนต่อไปด้วยนะคับ แม้จะมาม่าชามเล็กแต่ก็ซดไปก่อนนะคับ อีกไม่นานจะเอาน้ำตาลสดเสิร์ฟต่อ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์และการติดตามนะคับ

...ไนท์อยากจะบอกคนสำคัญของไนท์ว่า...ขอบคุณ...ที่เขายังไม่ทิ้งไนท์ไปไหน แม้ว่าบางอย่างอาจเปลี่ยนไปแต่เขาก็อยู่ในใจของไนท์เสมอ ไนท์คิดถึงเขาจริงๆ...

ตอบเม้นต์
heefever- -> คู่อา-หลานยังไม่ปล่อยให้ดราม่าง่ายๆคับขอหวานต่ออีกนิด ส่วนเรื่องอาวีกับอาดลเซอร์ไพร์ไปตามกันคับแต่เดี๋ยวปมก็จะคลายไปตามลำดับคับ
RakorN- -> แองจี้ออกมานิดเดียวแต่โดนสั่งลงหลุดซะแล้ว 555+ คุณยายจะขอเป็นมารผจญในความรักนิดนึงคับ
mutoo- - > อาดลก็น่าสงสารเหมือนกันนะคับ - -“ ส่วนอา-หลานอะไรจะเกิดขึ้นต่อไปต้องติดตามอ่านนะคับ
yayee2- -> คับคุณพี่แก้ว ตอนนี้ปมกำลังพันกันวุ่นวาย 555+ ไนท์จะรีบเคลียร์ให้นะคับ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์คับ
King_Arthur- -> ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคับคุณเอ็มเรื่องอา-หลานต้องรอตามกันต่อไปคับ ส่วนเรื่องวีกับดลต้องจับมาเคลียร์อย่างว่าจริงๆแหละคับ รอนิยายเรื่องเก่านะคับและก็ลงเรื่องใหม่ด้วยนะคับจะรออ่าน สู้ๆๆคับ ปล ขอบคุณคับ
samsoon@doll- -> คับ ไนท์จะไม่เอาปมเข้ามาเพิ่มแล้ว 555+ เพราะไรท์เตอร์เองก็เริ่มปวดหัวเหมือนกัน รออ่านตอนต่อไปด้วยนะคับ
Églantier✿- -> ขอบคุณนะคับสำหรับคอมเม้นต์ผมชอบจริงๆอ่านแล้วแบบจุใจ ขอบคุณคร๊าบ...สำหรับนิยายเรื่องนี้อะไรก็เกิดขึ้นได้คับ 555+ ปล ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคับ
roseen- - > 555+อ่านะคับ ไหนๆก็เขียนก็สร้างตัวละครขึ้นมาแล้วต้องเอาให้คุ้มคับ แจกงานเยอะไปเลย รออ่านตอนต่อไปนะคับ
rellachulla- - > คับไนท์จะไม่ให้วีเสียใจมากแน่นอนแต่เสียใจเล็กๆคงมีบ้าง 555+ รออ่านตอนต่อไปด้วยนะคับ ขอบคุณคร๊าบ...
win200- - > มาต่อแล้วนะคับ ขอบคุณสำหรับการติดตามและคอมเม้นต์นะคับ
PEENAT1972- - >คับคุณพี่นัท ฟองดูว์นี่พระเอกของร้านเลยคับ ไนท์ชอบมาก 555+ ขอบคุณคุณพี่นัทนะคับที่ติดตามอ่านและคอมเม้นต์ให้
padigree- - > ความรักก็แบบนี้ล่ะคับ หวานๆชมๆปนๆกันไป ติดตามอ่านตอนต่อไปด้วยนะคับ
BeeRY- -> ขอบคุณสำหรับการติดตามและคำอวยพรนะคับ ขออา-หลานก่อนนิดนึงนะคับก่อนจะมาม่า 555+

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 15 กรุงเทพฯ up!!! 3/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: N.T.❁ ที่ 03-11-2010 18:34:40

TT วีจะบอกอะไรศิลาอ้ะ?
เข้าใจนะว่าการทำได้แต่วิ่งตามเค้าเนี่ยมันก็คงเหนื่อย .. แต่วีก็อย่าประชดตัวเองน้าาา
เคลียร์ด่วนๆเลยนภดล ><"

อาหลานเค้าน่ารักกันจังค่ะ น่าอิจฉาาาาาา~

คุณไนท์สู้ๆนะคะ ยิ้มๆไว้ ^^ :กอด1:
ส่วนเรากำลังจิตตกกับคนใกล้ตัวบางคนอย่างรุนแรง ไหนจะคะแนนที่เน้าเน่าเกินเยียวยาอีก ฮึกกก
อยากยิ้มแต่ยิ้มไม่ค่อยออกเลย TT (แล้วมาบ่นอะไรเนี่ย 555)

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 15 กรุงเทพฯ up!!! 3/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 03-11-2010 18:49:36

น้องไนท์คะ เสิร์ฟมาม่าก่อนเหรอคะ ค่ะเสิร์ฟไรมาก็กินค่ะ กินไปน้ำตาเล็ดไปก็ยอมค่ะ
แต่พี่แก้วขอแค่ให้อาวัตร กับน้องมินทร์ได้อยู่ด้วยกันตลอดไป
อย่าให้มีใคร หรืออะไรมาพรากเลย
และฝากบอกวีว่า ให้นึกถึงคำเตือนสติจากแม่ไว้ 
และให้นึกถึงคำสอนพระพุทธเจ้าในกาลามสูตร
ว่าด้วยหลักความเชื่อ 10ประการน่ะ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 15 กรุงเทพฯ up!!! 3/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: heefever ที่ 03-11-2010 19:56:43

ถึงจะมาม่าชามเล็ก แต่คนอ่านก็ซดจนพุงจะแตก
สงสารวีง่ะ  :m15:

วีอ่าาาา คุยกะดลก่อนดีมั้ย แล้วค่อยตัดสินใจเรื่องคุณศิลา นะ นะ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 15 กรุงเทพฯ up!!! 3/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: sammy ที่ 03-11-2010 20:10:13

ติดตามครับผม

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 15 กรุงเทพฯ up!!! 3/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 03-11-2010 20:10:32

 :3123:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 15 กรุงเทพฯ up!!! 3/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 03-11-2010 20:12:33

ติดตามตอนต่อไป :L2:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 15 กรุงเทพฯ up!!! 3/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 03-11-2010 20:25:10

อย่าเชื่อในสิ่งที่เห็น  แต่ให้เชื่อในเหตุและผล
ขออภัยด้วยที่อ่านมาหลายตอนแล้วเพิ่งเมนท์  เดี๋ยวนี้เมนท์ยากจริง ๆ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 15 กรุงเทพฯ up!!! 3/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 03-11-2010 21:33:40

งือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อาดล
โปรดแสดงออกถึงความรักที่มีต่ออาวีด้วยเถิด
 o18

ไม่อยากให้เศร้าเลยจริงๆ  :z3:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 15 กรุงเทพฯ up!!! 3/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: greenoak ที่ 03-11-2010 21:50:00

งานนี้...พูดไม่ออกจริงๆ ครับ จะว่าไปวีก็แค่เห็นและคิดไปเองคนเดียว บางที...สิ่งที่เห็นอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เป็นก็ได้(นี่นา)

ส่วนคุณแม่วี...นี่ก็นะ ตกลงกับลูกเขยคนนี้ไฟเขียวเต็มที่เลยช่ายม้ายยยยยย

สุดท้าย...น้องมินทร์กะอาวัตร ระวังคลื่นใต้น้ำด้วยเน่อ แฟนคลับน้องมินทร์เป็นหอ—วอ-งอ-ไม้เอก!

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 15 กรุงเทพฯ up!!! 3/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: didi ที่ 03-11-2010 21:57:28

 :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 15 กรุงเทพฯ up!!! 3/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 04-11-2010 19:52:46

เหอๆ พูดไม่ออก บอกไม่ถูก สงสารวีจัง :monkeysad:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 15 กรุงเทพฯ up!!! 3/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: PEENAT1972 ที่ 04-11-2010 23:22:48

อ้างจาก: BeeRY ที่ 04-11-2010 19:52:46  

เหอๆ พูดไม่ออก บอกไม่ถูก สงสารวีจัง :monkeysad:

เห็นด้วยเป้นอย่างยิ่ง

แต่แค่ไม่พูดให้เข้าใจอะไรก็บานปลายแตกกอ ออกไปหลายเรื่องนะ

เรื่องจริงข้าพเจ้าขอยืนยันและนอนยัน

บางอย่างแค่ภาษากายมันไม่พอ เพราะคนเรามีความคิดเป็นของตัวเองอยู่ในทุกตัวคน

เพราะฉะนั้นการคิดเองเออเอง มันถึงยังมีอยู่ให้เห็นเสมอ ๆ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 15 กรุงเทพฯ up!!! 3/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 05-11-2010 00:24:02

แหมน้องมินคะเอามาม่ามาให้พี่วีซดถึงรถเลยนะคะ อ่านไปแล้วแอบคิดซึ่งจริงๆอ่าจไม่เกี่ยว อิอิ

สงสารวีจะได้ซดมาม่าไปก่อนหละม้างงงงงงง ว่าแต่ยายป้าซาตานหายไปไหนหละ กลับมาอีกทีคงแร๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เตรียวตัวรับมือไว้เทอค่ะอาวัตร ทำเป็นระรื่นไปเถอะจะมาม่ากว่าดล-วี

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 15 กรุงเทพฯ up!!! 3/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 05-11-2010 00:41:14

-16-
   หลังจากที่เห็นภาพตำตาไปแล้วนั้นปฐวีเศร้าใจไปพักใหญ่ก่อนจะก้าวลงจากรถแต่แล้วก็หันกลับมาหาอีกสองคน

“วัตร ขับรถพาน้องมินทร์ไปเที่ยวแล้วกันนะ ไม่ต้องห่วงฉัน เย็นๆเจอกันที่บ้าน”

เมื่อเอ่ยจบร่างโปร่งก็รีบวิ่งหายเข้าไปในตัวอาคารอีกคน

“เอาไงดีล่ะเนี่ยทีนี้”

เรวัตรเอ่ยขึ้นมาลอยๆ ก่อนจะหันไปยิ้มให้คนที่นั่งอยู่ข้างๆ

“ผมห่วงอาวีนะครับ อาวัตรว่าอาวีจะต้องการความช่วยเหลือจากเราไหม”

“ไหนๆเราก็รู้สึกเป็นห่วงวีด้วยกันทั้งคู่ งั้น…เราตามเข้าไปกันเถอะ”

ชายหนุ่มร่างโปร่งเดินไปเดินมาพลางสอดส่ายสายตามองหาคนคุ้นเคยและไม่นานก็พบเข้ากับร่างสูงที่กำลังยืนเลือกซื้อของอยู่ตรงแผนกเด็กอ่อน มือใหญ่หยิบถุงมือคู่น้อยที่ทำจากเนื้อผ้านุ่มนิ่มขึ้นมาก่อนจะอมยิ้มกับสิ่งที่อยู่ในมือ

หญิงสาวที่ยืนเคียงข้างขยับกายเข้าไปแนบชิดก่อนคนทั้งคู่จะเดินซื้อของใช้จำเป็นอะไรอีกมากมาย เพราะนภดลไม่เคยทำให้อะไรให้ใครจนปฐวีหลงคิดว่าตัวเองเป็นคนพิเศษทั้งๆที่การกระทำและรอยยิ้มที่เขาเคยได้รับคนอื่นๆก็ได้รับมันเช่นกัน

ร่างบอบบางในชุดคลุมท้องเดินสะดุดทำให้อ้อมแขนใหญ่รีบโอบประคองไว้ขณะที่ทั้งคู่กำลังก้มหน้าก้มตาปฐวีก็เดินเข้าหยุดลงต่อหน้า เมื่อนภดลเงยหน้าขึ้นมาชายหนุ่มก็ทำสีหน้าตกใจ หญิงสาวคว้าท่อนแขนใหญ่ไปควงก่อนจะยิ้มกว้างให้คนที่ยืนอยู่ต่อหน้า

“พี่วีใช่หรือเปล่าคะ”

ปฐวีพยักหน้าให้

“สวัสดีค่ะพี่วี ต้องขอโทษด้วยนะคะที่แองจี้ไม่ได้ขออนุญาตก่อนควงพี่ดลมาซื้อของให้ลูกน่ะค่ะ”

“จะขอโทษทำไมล่ะครับ ยังไงซะพี่กับดลก็ไม่จำเป็นต้องตัวติดกันตลอดเวลาอยู่แล้ว”

“ขอบคุณนะคะพี่วีนี่ใจกว้างจังเลย พี่ดลคะ…เดี๋ยวเราไปซื้อของต่อเถอะค่ะ วันนี้ตอนบ่ายมีนัดตรวจด้วย”

“เดี๋ยวแองจี้เดินไปก่อนนะ พี่ขอคุยกับวีแป๊บหนึ่ง”

หญิงสาวพยักหน้าก่อนจะหันมาไหว้ลาซึ่งปฐวีก็รับไหว้แต่โดยดี เมื่อเธอเดินห่างออกไปนภดลก็คว้ามือเล็กกว่ามากุมไว้แต่ปฐวีก็สะบัดออกทันที

“วี…”

“มีอะไรก็ว่ามา”

“คือดล…”

ยังไม่ทันที่นภดลจะได้เอ่ยอะไรออกมาต่อเสียงโทรศัพท์มือถือของปฐวีก็ดังขึ้นขัดเสียก่อนและปลายสายก็คงไม่พ้นใครนอกจากคุณศิลาเจ้าของไร่อิงดาว

“ครับ คุณศิลา อ่อ…ว่างครับคุยมาได้เลย”

ชายหนุ่มร่างโปร่งคุยไปพลางยิ้มเล็กยิ้มน้อยไปพลางก็ทำเอาอีกคนอดไม่ได้ที่จะโมโห มือใหญ่คว้าโทรศัพท์มือถือมาจากปฐวีก่อนจะกดสายทิ้ง ปิดเครื่องและส่งคืนให้

“ฉันยังคุยไม่จบ”

“ดลไม่ชอบให้ใครมาขัดจังหวะเวลาเราจะคุยกัน”

“จะพูดอะไรก็ว่ามา วีจะไปแล้ว”

“วีจะรีบไปไหน ขอแค่ห้านาทีไม่ได้เลยเหรอไง”

ปฐวีเงียบยอมฟังแต่โดยดีแต่ยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยอะไรออกมาอีกเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง นภดลสบถออกมาทันที ในใจนึกอยากจะขว้างเครื่องมือสื่อสารทิ้งแต่อีกใจก็ห่วงคนที่อยู่ปลายสาย

“ห้านาทีหมดลงซะแล้วล่ะ”

ชายหนุ่มร่างโปร่งเดินห่างออกไปยืนตรงทางแยกราวกับจะให้นภดลเลือกว่าจะไปทางไหน เพราะทางซ้ายชายหนุ่มจะต้องเดินไปหาหญิงสาว ส่วนทางขวาเป็นทางที่เขากำลังยืนอยู่ ชายหนุ่มหนุ่มนายแบบละล้าละลังจะก้าวซ้ายก้าวขวา ปฐวีเห็นท่าทีไม่ชัดเจนอย่างนั้นจึงก้าวเดินออกไปโดยไม่หันกลับมามอง

แต่แล้วก็สัมผัสได้ถึงไออุ่นที่ห้อมล้อมจากด้านหลัง นภดลกอดอีกฝ่ายแน่นก่อนจะแนบริมฝีปากลงบนต้นคอและผละตัวออกและเลือกเดินไปทางแยกด้านซ้าย ทางที่เขาไม่ได้ยืนอยู่

ก่อนไปน้ำเสียงทุ้มลึกได้เอ่ยฝากถ้อยคำไว้แผ่วเบา

“ดลรักวีนะ”

คำพูดกับการกระทำที่ขัดแย้งกัน จะทำให้ปฐวีเชื่อได้สักแค่ไหน ชายหนุ่มร่างโปร่งก็ตอบตัวเองไม่ได้เช่นกัน

ปฐวีกำลังจะเดินกลับมาที่รถก็ได้สวนทางกับสองอาหลานพอดี

“โอเคไหม”

เรวัตรเอ่ยถามเมื่อเห็นสีหน้าอีกฝ่ายยังไม่ค่อยดีขึ้นเสียเท่าไหร่

“โอเค ป่ะ…เราไปเที่ยวกันให้เต็มที่เลยดีกว่า”

ชายหนุ่มร่างโปร่งขับรถออกมาจนถึงชานเมืองก่อนจะหยุดรถลงที่ที่หนึ่งที่ภูมินทร์เห็นแล้วถึงกับยิ้มกว้าง

“ดรีมเวิร์ด เย่ๆๆ…อาวีนี่รู้ใจผมจริงๆ”

เด็กหนุ่มเอ่ยด้วยความตื่นเต้น เมื่อถึงหน้าประตูเรวัตรก็เป็นคนออกค่าบัตรผ่านประตูให้ทั้งเพื่อนและหลานรักก่อนจะพาทั้งคู่เดินเข้าไปยังดินแดนแห่งความสนุก

ภูมินทร์ยิ้มกว้างเมื่อเห็นของเล่นชนิดต่างๆที่เขาเคยแต่มองผ่านจอทีวี วันนี้จะได้สัมผัสจริงๆสักครั้งก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกดีใจ เด็กหนุ่มหยุดยืนตามที่ต่างๆที่เห็นว่าน่าถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึก

เมื่อถึงตรงที่เป็นเก้าอี้นั่งสีชมพูและข้างหลังเขียนตัวภาษาอังกฤษว่า ‘LOVE’ ปฐวีก็แย่งกล้องมาจากเรวัตรก่อนจะดันเพื่อนสนิทให้ไปนั่งคู่กับเด็กหนุ่มที่เก้าอี้

“นี่…ไม่รู้จักกันหรือไงสองคนนั้นน่ะ นั่งชิดๆกันหน่อยสิ”

ชายหนุ่มร่างโปร่งเอ่ยแซวทั้งเรวัตรและภูมินทร์ต่างก็ค่อยๆขยับเข้าหากันแต่ก็ยังไม่ถูกใจตากล้องอีกอยู่ดี

“วัตร แขนน่ะถ้ามันเกะกะมากนัก ก็โอบบ่าน้องมินทร์ไปเลย”

ปฐวีเอ่ยบอก เรวัตรจึงใช้อ้อมแขนกว้างโอบรอบบ่าเล็กไว้และดึงร่างของเด็กหนุ่มเข้ามาแนบชิดมากขึ้นก่อนที่เสียงชัตเตอร์จะดังขึ้น ชายหนุ่มร่างโปร่งอดยิ้มอย่างภาคภูมิใจในผลงานของตัวเองไม่ได้ รูปนี้ควรค่าแก่การเก็บไว้เพราะดูน่ารัก ละมุนละไมมากที่สุด

ทั้งสามคนเดินตรงไปยังส่วนของเมืองหิมะแต่ปฐวีอ้างว่าไม่ค่อยถูกกับอากาศหนาวจึงไม่ขอเข้าไป

“อาวีอ่ะ ผมอยากได้อาวีเข้าไปด้วยนี่นา”

“น้องมินทร์เข้าไปเล่นเถอะครับ เดี๋ยวอาวีจะรอข้างนอก”

ภูมินทร์กับเรวัตรเดินเข้ายังโซนเปลี่ยนรองเท้าและรับเสื้อกันหนาว ชายหนุ่มหันไปใส่เสื้อให้กับคนตัวเล็กกว่าก่อนจะติดกระดุมเสื้อให้อย่างเรียบร้อยแต่แล้วชายหนุ่มก็อดแกล้งไม่ได้จึงดึงฮู้ทด้านหลังเสื้อกันหนาวมาเสียเกือบปิดหน้า

“เด็กน้อยเอสกิโม”

“อาวัตรอ่ะ แกล้งมินทร์ นิสัยไม่ดี”

เด็กหนุ่มบ่นอุบก่อนจะดึงให้ฮูทไปอยู่ด้านหลังแต่ชายหนุ่มก็ดึงกลับมาอีก

“เข้าไปข้างในมันหนาวนะ เดี๋ยวไอเย็นๆเกาะผมเข้าจะไม่สบายเอา”

ทั้งคู่เข้ามายืนอยู่พื้นที่สีขาวโพลน ไอเย็นที่เป่าสร้างหิมะเทียมทำให้เด็กหนุ่มถึงกับตัวสั่นก่อนจะเดินไปดูยังส่วนต่างๆอย่างสนอกสนใจ เรวัตรจำต้องเป็นตากล้องจำเป็นเมื่อเด็กหนุ่มหยุดตรงโน้นทีตรงนั้นทีเพื่อถ่ายภาพ

ปุยหิมะที่ถูกทำขึ้นโปรยปรายลงมาจากด้านบนทำให้เรวัตรยืนซ้อมร่างหลังเด็กหนุ่มก่อนจะหันกล้องเข้าหาแล้วนับสามก่อนจะกดชัตเตอร์ ชายหนุ่มยืนยิ้มให้กับรูปภาพที่ถูกถ่ายออกมาทำให้ภูมินทร์เกิดอาการอยากรู้ขึ้นมา

“อาวัตร ขอมินทร์ดูด้วย”

ชายหนุ่มลดระดับการถือต่ำลง ภาพที่เห็นนั้นทำให้เด็กหนุ่มยิ้มกว้าง ใบหน้าอ่อนเยาว์แดงระเรื่อก่อนจะหันกลับไปมองคนที่ยืนอยู่ข้างๆแต่แล้วก็อดใจไม่ไหวต้องหอมแก้มอีกฝ่ายเสียฟอดใหญ่ เรวัตรทำหน้าเหรอหราที่อยู่ๆก็ถูกหอมแก้มกะทันหันจนเด็กหนุ่มต้องเอ่ยบอก

“รางวัลที่อาวัตรถ่ายรูปออกมาได้ถูกใจมินทร์ไงล่ะครับ”

เรวัตรคว้ามือเล็กมากุมไว้ก่อนจะยกขึ้นแนบริมฝีปาก

“มือเย็นเฉียบเลย เดี๋ยวเราออกกันดีกว่า อาไม่อยากให้วีรอนานน่ะ”

ว่าแล้วทั้งคู่ก็อออกมายังด้านนอกโดยเห็นปฐวียืนรออยู่แล้ว ชายหนุ่มร่างโปร่งเดินไปยังร้านขายไอศกรีมก่อนจะสั่งรสโปรดให้กับหลานของเพื่อน ภูมินทร์รับมาก่อนจะกัดเข้าที่โคนจึงทำให้ไอศกรีมสีหวานติดอยู่ที่ปลายจมูก

“ดูสิ…แค่กินไอศกรีมยังเลอะ อาจะปล่อยไปไหนได้ยังไงกัน”

เรวัตรเอ่ยก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าสีเข้มมาเช็ดให้ราวกับอีกฝ่ายเป็นเด็กตัวน้อยๆ ทั้งสามคนเดินผ่านซุ้มเกมส์ต่างๆซึ่งเด็กหนุ่มก็มองรางวัลล่อใจอย่างเพลิดเพลินแต่แล้วผู้เป็นอาก็จูงมือเข้าร้านร้านหนึ่ง

“มินทร์อยากได้ตัวไหนมากที่สุด”

ชายหนุ่มเอ่ยถาม ภูมินทร์มองไปรอบๆก่อนจะถูกใจเข้ากับตุ๊กตาตัวหนึ่งเข้า

“ชอบตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลตัวนั้นเหรอ”

“มินทร์ได้ตุ๊กตาหมีเป็นของขวัญวันเกิดจากอาดลแล้วครับ ไม่อยากได้ตัวไหนไปแทนด้วย มินทร์เอามิคกี้เม้าส์ตัวนั้นแล้วกันครับ”

เด็กหนุ่มชี้และมองดูเรวัตรที่ตั้งอกตั้งใจเล่มเกมส์ ดูก็รู้ว่าเสียเงินไปมากพอควรแต่ในที่สุดภูมินทร์ก็ได้เจ้าหนูอินเตอร์ตัวนั้นมากอดไว้ในอ้อมแขน

“อาวีครับ ผมไม่เห็นอาวีเล่นเครื่องเล่นอะไรบ้างเลย”

“อาวีของมินทร์น่ะ อายุเกินแล้ว ห้ามขึ้น ฮ่าๆๆ”

เรวัตรเอ่ยบอกทำให้ปฐวีมองค้อน

“แหม…ได้ข่าวว่าวัตรเกิดก่อนวีอีกไม่ใช่เหรอ”

ภูมินทร์หัวเราะทั้งคู่ มาทะเลาะกันเรื่องอายุเนี่ยยิ่งกว่าเด็กๆทะเลาะกันเสียอีก เด็กหนุ่มเดินไปเรื่อยๆก่อนจะมาหยุดอยู่หน้าซุ้มขายไหมฝันสีสวย เมื่อผู้เป็นอาเห็นว่าหลานเจออะไรถูกใจก็รีบหยิบกระเป๋าสตางค์จ่ายเงินให้ทันที

“โอ๊ย…พ่อบุญทุ่ม”

“วัตรมีแค่มินทร์คนเดียวนี่ เป็นธรรมดาที่เวลามินทร์อยากได้อะไรวัตรก็อยากจะหามาให้”

ปฐวียิ้มให้กับคำพูดนั้นก่อนจะมองภาพของทั้งสองคนผลัดกันดึงใยน้ำตาลสีหวานป้อนให้อีกฝ่าย

เมื่อถึงเวลาเย็นย่ำค่ำมืดปฐวี เรวัตรและภูมินทร์ก็กลับมาถึงบ้าน แต่เมื่อเดินเข้ามาในตัวบ้านก็เห็นนภดลมานั่งรออยู่ก่อนแล้ว

“มาถึงกันพอดีเลย ไหนๆก็กลับมากันแล้วตั้งโต๊ะเลยแล้วกันนะลูก”

“เดี๋ยวคุณแม่นั่งรอนะครับ เดี๋ยวผมจะช่วยจัดโต๊ะ ตักข้าว ยกกับข้าวให้เอง”

นภดลเอ่ยก่อนจะกุลีกุจอจัดแจงโต๊ะอาหารแต่ด้วยความที่ไม่เคยทำมาก่อนจึงดูขัดๆอยู่บ้าง เดือดร้อนถึงปฐวีต้องเข้ามาช่วย

“คุณชายก็แบบนี้ ไปนั่งรอไป เกะกะ”

“ก็อยากช่วยนี่นา”

ชายหนุ่มหุ่นนายแบบไม่ยอมถอยหนีไปไหนจนแล้วจนรอดมือทั้งคู่ก็สัมผัสโดนกันเมื่อจะหยิบจานข้าวไปตั้งที่โต๊ะ

“แม่มาพาดลออกไปที ยืนเกะกะขวางทางวีรำคาญ”

แต่อยู่ๆนภดลมารวบตัวเข้าไปกอดหน้าตาเฉยทำให้ปฐวีหน้าร้อนผ่าว เมื่อนึกได้จึงใช้ทัพพีตักข้าวตีคนฉวยโอกาส

“ไม่ต้องแล้วครับคุณแม่ ผมไม่ยืนขวางทางวีแล้วครับ”

จับมากอดซะเลยจะได้ไม่ต้องมาคอยบ่นว่ายืนขวางทาง

“คืนนี้ขอนอนค้างที่นี่นะ มีเรื่องอยากคุยด้วย”

นภดลเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาแต่จริงจังซึ่งไม่อาจทำให้ปฐวีขัดขืน ในใจก็หวั่นกลัวว่าจะเป็นข่าวร้าย

“ถ้าเรื่องเธอคนนั้นล่ะก็…”

“ใช่…เรื่องของแองจี้นั่นแหละ”

ปฐวีพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะผละตัวออกจากอ้อมแขนที่โอบรอบไว้ก่อนจะจัดโต๊ะอาหารต่อและหวังเป็นอย่างยิ่งว่าอาหารมื้อนี้คงจะไม่เป็นมื้อสุดท้ายของเขากับนภดล

และคงจะไม่เป็นมื้อสุดท้ายที่เขาจะได้กินข้าวกับกับข้าวที่แสนอร่อย

เพราะถ้านี่เป็นมื้อสุดท้าย ต่อไปเขาคงได้กินข้าวเคล้า

…น้ำตา…

2BCon…

มาอัพแล้วคับ  :mc4:กำลังคิดอยู่คับว่ามาอัพเร็วหรือเปล่าแต่ดูจากเวลาแล้วก็พอเหมาะล่ะคับคือพรุ่งนี้ไนท์จะหนีเที่ยวคับ ใครอยู่แถวแหลมแท่น บางแสนก็ขอเชิญชมฟรีคอนเสิร์ตวง Singular เจ้าของเพลง 24/7, เบา เบา เป็นต้น ได้นะคับ แนวเพลงกับบรรยากาศเข้ากันมากๆ o13ช่วงนี้อากาศหนาวร่วมรณรงค์โครงการ 'Free Hug'คับ  :กอด1:

ตอบเม้นต์คับ
Églantier✿- -> นภดลกำลังแก้ปัญหาอยู่น่ะคับ อาหลานก็หวานไปก่อน แล้วก็สู้ๆๆเช่นกันนะคับยิ้มเข้าไว้ เกรดของไนท์เองก็ไม่ค่อยสวยงามเท่าไหร่ ฮ่าๆๆ Fighting!!!
yayee2- -> ขอบคุณคับคุณพี่แก้ว สาธุคับมีคำสอนมาด้วย วีกับดลเป็นประเภทไม่ค่อยคุยกันน่ะคับ ส่วนอาหลานปล่อยให้หวานไปอีกแป๊บคับ หึหึ…(หัวเราะอย่างตัวร้าย)
heefever - -> ความจริงไนท์ก็อยากให้เรื่องศิลาจบง่ายๆนะคับแต่ต้องดูก่อน ฮ่าๆๆ เดี๋ยวพอเรื่องเคลียร์จะจัดหวานๆให้แฟนคลับอาวีกับอาดลนะคับ
sammy- - > ขอบคุณนะคับสำหรับคอมเม้นต์ รอตามอ่านไปเรื่อยๆนะคับ ^^
 roseen - -> ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์คับ
win200 - - > เอาตอนต่อไปมาเสิร์ฟแล้วนะคับ รออ่านตอนต่อๆไปด้วยนะคับ ขอบคุณครับ
iforgive- - > คับ ขอบคุณนะคับสำหรับคอมเม้นต์และการติดตามอ่านคับ
padigree- ->ไนท์จะพยายามไม่ให้เศร้ามากไปกว่านี้นะคับ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคับ
King_Arthur- -> คู่ดลกับวีจะไม่ค่อยเข้าใจกันเพราะไม่พูดกันให้เข้าใจน่ะคับ คือให้แม่วีไฟเขียวไปเลยคับไม่งั้นเดี๋ยวเป็นเรื่องอีก ส่วนเรื่องน้องมินทร์กับอาวัตรไม่ต้องห่วงคับมีแน่ ฮ่าๆๆ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคับคุณเอ็ม ^^
didi- - > ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคับ
BeeRY- - > ไนท์จะพยายามเคลียร์คู่อาวีกับอาดลให้อย่างรวดเร็วนะคับ ดูเหมือนทุกคนจะสงสารอาวีกันมากมาย ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคับ
PEENAT1972- -> จิ้มคุณพี่นัทคับมาเม้นต์ตอนไนท์กำลังจะเอานิยายลงพอดี เรื่องความไม่เข้าใจเนี่ยสร้างเรื่องได้มากมายแล้วคับ ยิ่งไม่พูดอีกยิ่งเข้าไปใหญ่เหมือนเพลง “นี่คือจุดจบ (ของคนไม่พูดกัน)” อ่ะคับ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคับ
samsoon@doll- ->จิ้ม ฉึก ฉึกเลยคับ ดีนะคับตอบเม้นต์ทัน ฮ่าๆๆ เรื่องเอามาม่ามาให้ซดถึงรถเนี่ยเจ๋งมากคับไนท์คาดไม่ถึงจริงๆ อีกอย่างคู่อาหลานหวานไปก่อนคับ คุณย่ากำลังซุ่มชาร์จพลังอยู่คับ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคับ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 16 ไม่มีชื่อตอนคับ up!!! 5/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: N.T.❁ ที่ 05-11-2010 00:47:43

เคลียร์กันดีๆเน้อออ ..
ขอมาม่าทีละคู่ให้พอเตรียมใจดีกว่า 555

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 16 ไม่มีชื่อตอนคับ up!!! 5/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 05-11-2010 01:08:40

คงไม่ใช่ข่าวร้ายหรอกน่า ใช่มั้ย  :sad4:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 16 ไม่มีชื่อตอนคับ up!!! 5/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 05-11-2010 01:15:36

ยังไม่ชัดเจน :L1:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 16 ไม่มีชื่อตอนคับ up!!! 5/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 05-11-2010 01:18:47

แหม อากับหลานอะไรจะหวานหยดย้อยน่ารักซะขนาดนั้น
สงสารคุณวีอ่า เห็นคู่รักคู่อื่นๆแล้ว จะน้อยใจ+ช้ำใจบ้างรึป่าวก็ไม่รู้
คุณดลไหนๆก็นอนที่นี่แล้ว คืนนี้ก็เคลียร์ๆกันซะให้เรียบร้อยนะ เค้าสงสารคุณวี

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 16 ไม่มีชื่อตอนคับ up!!! 5/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 05-11-2010 02:40:39

วีน่าสงสารวะ :m15:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 16 ไม่มีชื่อตอนคับ up!!! 5/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 05-11-2010 02:40:57

 :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 16 ไม่มีชื่อตอนคับ up!!! 5/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 05-11-2010 02:51:41

เบื่อชะนีจริงๆ เมื่อไหร่ผู้ชายมีรังไข่ออกลูกเองได้ นิยายหลายๆเรื่องคงหมดปัญหาชะนีท้องทั้งๆที่ก็ไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ อาจจะหลายๆเรื่อง ที่ร่านๆส่วนใหญ่จะเป็นชะนีนะ แล้วก็พระเอกในบางเรื่องที่ผ่านเมียมาเยอะ แอร๊ยยยยยยยยโลกช่างไม่ยุติธรรม
ดีหน่อยที่อาวัตรค่อนข้างจะเป็นคนดี ดูแลตัวเองดีผิดกับพระเอกหลายๆเรื่องที่ดูจะคึกคะนองไปหน่อย ถ้ามองจากความเป็นจริง มันก็จริงเนอะที่ผู้ชายส่วนมากร้อยละ95%จะเคยผ่ายผู้หญิงมาแล้วไม่ต่ำกว่า 5 คน  

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: คนเขียนก่อนๆก่อนเข้านอนค่ะดีนะยังไม่นอนเลยทันได้อ่านอีกคุ้มจริงๆ หุหุ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 16 ไม่มีชื่อตอนคับ up!!! 5/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 05-11-2010 10:40:23

คุยกันก็ดี  จะได้รู้ซักทีว่าอะไรเป็นอะไร
หวังว่าคงไม่ใช่ข่าวร้ายหรอกนะ สงสารวีน่ะ  เฮ้อ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 16 ไม่มีชื่อตอนคับ up!!! 5/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: greenoak ที่ 05-11-2010 11:04:59

แปธไว้ก่อนนะครับ วันนี้ยุ่งๆ ยังไม่มีเวลาอ่านเลย
 :seng2ped:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 16 ไม่มีชื่อตอนคับ up!!! 5/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: berlyn ที่ 06-11-2010 01:52:55

คู่ของอาวัตรกับมินทร์หวานแหววซะน่าอิจฉา แต่เดี๋ยวคงมีเรื่องของคุณป้าเข้ามาเอี่ยวใช่ไหม?

ส่วนวีกับดล ...ไม่เข้าใจ ยายน้องที่โทรมา คิดว่า...คงไม่ท้องกับดลหรอก ก็แค่อยากจะแกล้ง มั้ง?...ไม่รู้อ่ะ
อะไรก็เกิดขึ้นได้ มีอะไรก็คุยกันซะนะจ๊ะ

   ps. ชอบวงsingular มากๆเช่นกันค่ะเป็นผู้ชายที่เสียงนุ่มน่าฟังมาก ฟังเพลงเบาๆแล้วอดอมยิ้มตามไม่ได้

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 16 ไม่มีชื่อตอนคับ up!!! 5/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: 4life ที่ 06-11-2010 02:07:42

ไอ้คุณดลนี้มันเเรดจริงๆ :z6:
เเล้วเป็นไงทำให้วีต้องเสียใจ
มาๆพี่วี มาเป็นเเฟนเราดีกว่า :man1:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 16 ไม่มีชื่อตอนคับ up!!! 5/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: heefever ที่ 06-11-2010 11:01:57

โอยยยยยยยยย ปวดตับ ไมเกรนขึ้น
เครียดแทนวีนะเนี่ย ขออย่าให้วีต้องกินข้าวเคล้าน้ำตาเลย
สงสาร  :o12:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 16 ไม่มีชื่อตอนคับ up!!! 5/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 06-11-2010 16:12:23

วี
 :m15:


ดล
ทำอะไรสักอย่างสิ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 17 ตัวปัญหา up!!! 7/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 07-11-2010 10:09:43

-17-

   เมื่อถึงยามค่ำคืน ปฐวีเดินออกมาจากห้องน้ำและใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดผมที่เปียกก่อนจะนั่งลงบนเตียงที่มีอีกร่างนอนอยู่ นภดลลุกขึ้นก่อนจะมานั่งซ้อนด้านหลังและดึงผ้ามาอยู่ในมือพร้อมกับเช็ดผมให้

เมื่อเห็นว่าผมยังไม่แห้งดีชายหนุ่มหุ่นนายแบบก็หยิบไดร์มาเป่าผมให้ มือใหญ่ลูบเรือนผมเส้นละเอียดอย่างเบามือ เมื่อเสร็จสิ้นจนเรียบร้อยปฐวีก็เดินไปปิดไฟก่อนจะทิ้งตัวลงนอนข้างๆโดยมีท่อนแขนแกร่งต่างหมอนหนุน

ความมืดทำให้คนทั้งคู่นอนมองเพดานที่เต็มไปด้วยดาวสีเขียวเรืองๆที่กระจัดกระจายอยู่เต็มไปหมด แต่อยู่ๆนภดลก็หัวเราะออกมา

“มีความสุขจริงนะ”

ปฐวีเอ่ยกะแนะกะแหนก่อนจะขยับตัวหนีแต่อ้อมแขนกว้างกลับโอบกลับมาจนศีรษะทุยได้รูปหนุนนอนอยู่บนแผ่นอกกว้างตรงตำแหน่งหัวใจด้านซ้าย

“ที่หัวเราะเพราะดลคิดว่าตอนนี้กำลังนอนอยู่ในห้องเด็กตัวน้อยๆหรือห้องของคนที่อายุใกล้จะเข้าเลขสามไปทุกทีแล้วกันแน่ ดูสิ…ดาวเต็มเพดานเลย”

“ติดไว้ตั้งแต่ตอนเด็กๆแล้ว มีอะไรจะพูดก็พูดมาเถอะอย่าเฉไฉนอกเรื่อง”

“ดลต้องดูแลแองจี้”

คำพูดตรงๆทำให้ปฐวีอดไม่ได้ที่จะกำชายเสื้ออีกฝ่ายแน่น รู้สึกเจ็บปวดใจอย่างบอกไม่ถูก

“ก็ดีที่พูดตรงๆ”

“จะไม่ยื้อกันเลยเหรอ”

“จะยื้อกันไปทำไมให้เจ็บปวดมากกว่านี้”

“วี! …ร้องไห้ทำไม”

นภดลเอ่ยด้วยความตกใจเมื่ออยู่ๆสัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นเป็นวงกว้างที่เสื้อ อ้อมแขนกว้างรีบรวบร่างนั้นเข้ามากอดไว้แน่นขึ้นก่อนจะลูบแผ่นหลังราวกับปลอบประโลม

“เงียบซะนะคนดี ที่ดลต้องดูแลแองจี้น่ะเพราะสงสาร แฟนของแองจี้เขาไม่ยอมรับเด็กในท้องเป็นลูก อีกอย่างแม่ของดลสนิทกับแม่ของแองจี้ด้วย พอเขามาขอร้องให้ช่วยก็เลยปฏิเสธไม่ได้น่ะ”

“แล้วความสงสารของดลจะเปลี่ยนเป็นความรักไหม”

มือใหญ่เอื้อมมือไปที่โต๊ะตัวเล็กข้างหัวเตียงก่อนจะเปิดโคมไฟ แสงสีนวลส่องกระทบใบหน้าหมดจดที่ยังมีร่องรอยน้ำตา ปลายนิ้วเรียวเกลี่ยจนแห้งก่อนจะลูบสัมผัสแก้มนุ่มแผ่วเบา

“แค่วีคนเดียวก็เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว”

“อยากไม่เหนื่อยไหมล่ะ เลิกยุ่งไปสิ”

“ดูสิ…ยังไม่ทันไรก็หัดประชดประชันซะแล้ว ถ้าดลไปจริงๆกลัวว่าบางคนจะร้องไห้ขี้มูกโป่งสิไม่ว่า”

ปฐวีเบือนหน้าหนีไปทางอื่นแต่ฝ่ามือใหญ่ก็แนบกับซีกหน้าให้หันมาสบตาสื่อความหมาย

“ในหัวใจของดลมีแต่วีอยู่เต็มทุกพื้นที่ ไม่มีที่ว่างเหลือให้ใครแล้วล่ะ”

นภดลจับฝ่ามือของอีกฝ่ายขึ้นมาจรดกับริมฝีปากก่อนจะจับลดต่ำลงมาหยุดตรงตำแหน่งหัวใจ

“คำพูดเมื่อกี๊ถูกใจใช่ไหม ขอรางวัลหน่อยสิ”

ยังโรแมนติกได้ไม่ถึงสิบนาทีนภดลก็ออกลายทะลึ่งตึงตังทำให้ปฐวีตีท่อนแขนอีกฝ่ายเสียเต็มแรง

“ชอบความรุนแรงก็ไม่บอก เดี๋ยวจัดให้เลย”

เมื่อกล่าวจบฝ่ามือใหญ่ก็รวบมือทั้งสองข้างของปฐวีตรึงไว้เหนือศีรษะก่อนจะกอดรัดฟัดเหวี่ยงอีกฝ่ายเสียเต็มแรงแต่แล้วเสียงหัวเราะคิกคักก็ดังขึ้นทำให้คนที่อยู่เหนือกว่าต้องหยุดการกระทำ

“ดูคนเรา อุตส่าห์จะทำให้เกิดอารมณ์รักดันมาเกิดอารมณ์ฮา”

“ก็มันจั๊กจี้นี่ หนวดก็ไม่ยอมโกน”

นภดลคลี่ยิ้มก่อนจะกลับมาทิ้งตัวลงนอนข้างๆแทน มือใหญ่คว้ามือเล็กว่ามากุมประสานไว้

“วี…บอกรักดลหน่อยสิ”

ปฐวีปล่อยมือใหญ่ที่กุมอยู่ออกทำให้ภายในของนภดลวูบโหวงแต่เมื่อเห็นร่างโปร่งนอนตะแคงหันมายิ้มให้เขาทำให้รู้สึกดีจนหัวใจพองโตคับอก

ใบหน้าใสหมดจดยื่นเข้าไปใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกันก่อนจะหยุดเมื่อริมฝีปากเกือบแตะสัมผัสกับ

“วีรักดล”

เสียงที่แผ่วเบาราวกับกระซิบแต่นภดลกลับได้ยินดังก้อง ใบหน้าคมเข้มระบายยิ้มดูมีเสน่ห์ยั่วยวนอยู่ในทีจนปฐวีอดไม่ได้ที่จะแนบเรียวปากลงบนริมฝีปากสีจัดคู่นั้นออกแรงกดเน้นย้ำให้ลึกซึ้ง

มือใหญ่ต้องควานหาสวิตช์ปิดโคมไฟปล่อยให้ความมืดบดบังบทรักในครานี้ เพราะเขากำลังจะกอดคนที่รักยิ่งภายใต้แสงดาว…

   ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่กำลังยืนครุ่นคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยแต่ความคิดก็ต้องมาสะดุดลงเพราะอ้อมแขนเล็กทว่าอบอุ่นที่รวบกอดจากด้านหลัง

“มินทร์นึกว่าอาวัตรหายไปไหนซะอีก ที่แท้ก็มายืนทำท่าเป็นพระเอกเอ็มวีอยู่ตรงนี้นี่เอง”

“อาไม่ได้มายืนถ่ายเอ็มวีนะ แค่มายืนดูวิวน่ะ ดูสิ…สะพานพระราม 8 สวยมากเลย”

ชายหนุ่มชี้ไปยังสะพานข้ามแม่น้ำที่เปิดไฟสีเหลืองทองส่องสว่าง ภูมินทร์มองด้วยความชื่นชมในความสวยงามก่อนจะขยับตัวเข้ามาใกล้กอดท่อนแขนแข็งแรงไว้และเอนหัวซบ

สายลมเย็นที่พัดผ่านทำให้เด็กหนุ่มอมยิ้มให้กับตัวเองก่อนที่จะฮัมทำนองเพลงหวาน

“อาวัตร กลับไปเราไปเที่ยวงานยี่เป็งกันนะครับ ปีนี้มินทร์อยากให้อาวัตรไปด้วย”

“ส่วนใหญ่อาก็พามินทร์ไปนี่นา”

“ไม่รู้แหละ ปีนี้ยังไงต้องไปด้วยกันนะครับ”

“ครับผม อาวัตรสัญญา”

“ว่าแต่…อาวัตรมีเรื่องอะไรกวนใจอยู่หรือเปล่าครับ”

เรวัตรหันไปหาก่อนทั้งคู่จะยืนสบตากัน มือใหญ่ยกขึ้นลูบเรือนผมนุ่มของเด็กหนุ่มก่อนจะส่งยิ้มให้อีกฝ่ายเบาใจ

“มีเรื่องเดียวที่กวนใจอาอยู่ตลอด คือเรื่องของมินทร์นั่นแหละ”

“ดีครับ ให้กวนใจตลอดเวลาเลย อาวัตรจะได้หยุดคิดถึงมินทร์ไม่ได้”

ภูมินทร์เอ่ยด้วยวาจาที่ทำให้ผู้ฟังรู้สึกเอ็นดูจนไม่ได้ที่จะต้องประคองซีกแก้มของคนตรงหน้าไว้และโน้มใบหน้าเข้าไปหาผิวแก้มนุ่ม

   วันรุ่งขึ้นเรวัตรตัดสินใจว่าจะพาภูมินทร์กลับเนื่องจากใกล้จะเข้าช่วงประเพณียี่เป็งแล้วเลยอยากจะกลับไปเตรียมตัวและอีกอย่างเขาเกรงใจที่แม่ของปฐวีดูแลเป็นอย่างดีจนท่านแทบไม่มีเวลาส่วนตัวทำอะไร

“ไอ้ดล แกจะขึ้นเหนือด้วยเปล่า”

เรวัตรเอ่ยถามเพื่อนสนิท

“ข้าเคลียร์งานที่บริษัทได้สบายอยู่แล้ว แต่เคลียร์อีกเรื่องไม่ได้ว่ะ”

“วีล่ะ ไปด้วยกันไหม”

เรวัตรเอ่ยถามอีกคน

“ไม่ๆๆ…ไม่ให้วีไปเด็ดขาด เดี๋ยวเกิดไอ้ศิลาอะไรนั่นมายุ่งด้วย ใครจะดูแล”

“ดลก็อยู่ดูแลภาระของดลไปสิ ดี…จะได้ตกลงคบกับคุณศิลาไปเลย”

“วี…เราเคลียร์เรื่องแองจี้กันแล้วนะ”

“ดลก็อยู่กรุงเทพฯไปสิ วีแค่จะขึ้นไปเที่ยวงานยี่เป็ง ไม่กี่วันก็กลับ”

“ไม่เอาอ่ะ…ดลไม่อยากไปลอยกระทงคนเดียว”

“ปีอื่นยังไปลอยกับผู้หญิงคนอื่นได้ไม่ใช่เหรอ ปีนี้ก็ไปอีกสิ ขาดวีแค่คนเดียวไม่ตายหรอกจริงไหม”

“วี…ดี…ไปสิ…ไปเลย”

นภดลที่ถกเถียงกับปฐวีไปมาจนเกิดอาการเง้างอนจนปฐวีต้องเข้าไปง้อ เพียงแค่คำพูดจาหวานหูไม่กี่คำก็ทำให้นภดลกลับมายิ้มแป้นได้เหมือนเดิม

ภูมินทร์และเรวัตรมองหน้ากันก่อนจะยิ้มออกมา ในที่สุด…ก็เข้าใจกันสักที

“แล้วตกลงว่ายังไงกัน”

“ข้าไปส่งแกกับน้องมินทร์ที่ท่ารถแล้วกัน ส่วนวี…ข้าปล่อยไปไม่ได้จริงๆ ข้าหวง”

นภดลเอ่ยทำให้เรวัตรทำหน้าพะอืดพะอมราวกับกินของทอดของมันจนเต็มท้อง

ชายหนุ่มหุ่นนายแบบเดินเข้าห้องนอนของปฐวีไปเพื่อเตรียมจะอาบน้ำ อีกสามคนที่นั่งเล่นอยู่ข้างนอกก็ชวนกันคุยเรื่องต่างๆนาๆแต่แล้วเสียงโทรศัพท์มือถือของนภดลก็ดังขึ้นขัดจังหวะ

“แองจี้โทรมา”

ปฐวีเห็นชื่อที่โชว์อยู่ที่หน้าจอก่อนจะกดรับ

“ดลอาบน้ำอยู่น่ะครับ มีอะไรฝากบอกไว้ไหม”

แองจี้ชวนคุยไปเรื่อยเปื่อยก่อนจะพยายามพูดว่าตัวเองและลูกสำคัญสำหรับนภดลมากแค่ไหน ปฐวีอยากจะถามออกไปเหลือเกินว่าทำไมถึงคิดว่านภดลจะให้ความสำคัญขนาดนั้นในเมื่อชายหนุ่มบอกว่ารักเขา

และในเมื่อรักเขา…เขาย่อมมาเป็นที่หนึ่งเสมอ

“พี่ว่าเดี๋ยวโทรมาใหม่ดีกว่านะ ดลเขาอาบน้ำอย่างน้อยครึ่งชั่วโมงน่ะ”

เธอเอ่ยชมว่าเราทั้งคู่สนิทกันดีและดูเหมือนว่าต่างฝ่ายต่างให้ความสำคัญสำหรับกันและกันมาก

“แองจี้ พี่ไม่รู้ว่าเธอมีจุดประสงค์อะไรกันแน่ แต่ขอบอกไว้เลยว่า…คนนี้พี่หวง”

เสียงหัวเราะใสๆดังขึ้นก่อนจะตามมาด้วยประโยคที่ทำให้ปฐวีถึงกับหัวเสียจนต้องกดวางโทรศัพท์ทันที

-ดีค่ะ…ยิ่งพี่หวง แองจี้ยิ่งชอบ-

เห็นทีคราวนี้คงจะเป็นศึกใหญ่วัดใจกันไปข้าง เขาเชื่อนภดลแต่จะบอกว่าไม่หวั่นไหวเลยแม้แต่น้อยก็ไม่ใช่ แม้ว่าความสงสารของชายหนุ่มจะแปรเปลี่ยนเป็นความรักไม่ได้แต่ใครจะไปทนให้คนที่เรารักอยู่กับคนที่พร้อมจะแย่งเขาไปจากเราได้ทุกเมื่อกันล่ะ

“อาวี เป็นอะไรไปเหรอครับ”

“ไม่มีอะไรครับน้องมินทร์ ก็แค่…พวกแมวจ้องจะขโมยปลาย่าง”

ปฐวีถอนหายใจด้วยความปลงอนิจจัง เรวัตรเมื่อเห็นอาการของเพื่อนก็ได้แต่ยักไหล่ด้วยความไม่รู้ว่าจะเสนอความคิดเห็นอะไรดี

แก้ได้หนึ่งปัญหาอีกหนึ่งปัญหาก็เข้ามาแทรกต่อทันที นี่…รักของเราจะไม่ราบเรียบเลยสักวันใช่ไหม

“วี…วัตรว่าชวนไอ้ดลมันขึ้นเหนือเถอะ ขืนยังอยู่แบบนี้คงไปไหนไม่ได้กันพอดี”

“ถ้าวีพูดอย่างนั้นดลคงต้องหาว่าวีเป็นคนใจร้ายแน่ๆ เพราะเมื่อคืนเราก็คุยกันรู้เรื่องแล้ว”

“ต้องบอกให้ดลรู้ตัวบ้างแล้วล่ะ”

“พูดไม่มีหลักฐาน วีไม่อยากโดนหาว่ารังแกผู้หญิงหรอกนะ แถมผู้หญิงท้องที่ทำท่าทางดูเหมือนไม่มีทางสู้ด้วย”

“เลิกยุ่งกับดลซะดีไหมเนี่ย ปัญหาเยอะจริงๆ”

ปฐวีเอ่ยเล่นๆแต่กลับทำให้คนๆหนึ่งที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลแถวนั้นได้ยินชัดเต็มสองหูจนยืนนิ่งไปแต่ก็รีบปรับสีหน้าก่อนจะเดินเข้ามาหาทุกๆคน

“สายเข้าน่ะ”

ชายหนุ่มร่างโปร่งส่งเครื่องมือสื่อสารให้ นภดลพยักหน้าก่อนจะรับมากดทิ้งก่อนจะเก็บใส่กระเป๋ากางเกง ระหว่างนั้นก็ได้แต่คิดไปคิดมาถึงคำพูดของปฐวีเพราะถ้าอีกฝ่ายคิดอย่างนั้นจริงๆ

เขามันก็เป็นได้เพียงแค่

…ตัวปัญหา…

2BCon…

มาต่อแล้วคับ :mc4: ขอถามความเห็นหน่อยคับว่ารู้สึกว่านิยายเรื่องนี้ยืดเยื้อไปไหมอ่ะคับ ถ้ามีอะไรล่ะก็แนะนำได้เลยนะคับจะได้เอาไปปรับปรุงให้ดีขึ้น ปล แรก ดราม่าอาจจะตามมาเร็วๆนี้ ^^

ปล อีกครั้ง เพลง “ลอง” ของ Singular เพราะมากคับ ลองหาฟังดูนะคับ ^^ o13

ตอบเม้นต์
Églantier✿- - > เคลียร์กันแต่ยังไม่จบดีคับ ฮ่าๆๆ ส่วนเรื่องมาม่าทีละคู่ก็โอเคคับ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคับ
silverspoon- - > ไม่ใช่ข่าวร้ายนะคับแต่ดูเหมือนยังมีลางร้ายอยู่ ฮ่าๆๆ รอติดตามอ่านตอนต่อไปด้วยนะคับ
roseen- - > คับ ยังไม่ชัดเจน รอติดตามอ่านตอนต่อๆไปด้วยนะคับ
Nus@nT@R@- - > อาหลานหวานกันไปก่อนคับ ส่วนดลกับวีเคลียร์เรื่องนี้เรื่องต่อไปมาต่อ ฮ่าๆๆ ติดตามอ่านตอนต่อไปด้วยนะคับ
tawan- - > คับ ไนท์ก็ว่าวีน่าสงสาร แต่ก็เคลียร์ไปได้เรื่องหนึ่งแล้ว ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคับ
win200 - - > ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคับ
samsoon@doll - - > มาเป็นชุดไนท์ตอบไม่ถูกเลยคับ ฮ่าๆๆ ก็แบบนี้ล่ะคับปัญหามีมากมายบนโลกใบนี้ ยังไงอย่างน้อยดลก็ไม่ได้ทำแองจี้ท้อง ฮ่าๆๆ ติดตามอ่านตอนต่อไปด้วยนะคับ
iforgive- - > แม้จะไม่ใช่ข้าวร้ายแต่ก็ยังไม่ใช่ข่าวดีที่สุด ไนท์จะพยายามเขียนให้วีน่าสงสารน้อยลงนะคับ ส่วนมากจะเป็นแฟนคลับวี ฮ่าๆๆ ติดตามอ่านตอนต่อไปด้วยนะคับ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์
King_Arthur - -> ว่างก่อนแล้วค่อยมาอ่านก็ได้คับคุณเอ็ม อีกอย่างยังไม่ถึงบทน้องมินทร์เด่นมาก ฮ่าๆๆ นิยายเรื่องนี้ไม่หนีไปไหนแน่นอนคับ
berlyn- - > อาหลานกำลังจะมีแววดราม่าเร็วๆนี้คับ ส่วนเรื่องวีกับดลก็ต้องตามอ่านตอนต่อๆไปว่าจะแก้ไขปัญหาที่ตามมายังไงต่อ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคับ ปล Singular ร้องเพลงเพราะจริงๆคับ ยิ่งไปฟังสดที่ริมหาด ได้บรรยากาศมากคับ
4life- - > ใจจริงไนท์ยังอยากให้วีหนีไปอยู่กับคนอื่นด้วย ฮ่าๆๆ แต่ดลก็น่าสงสารนะคับ เอาเป็นว่าขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคับ
heefever- - > โอ๋ๆๆ ไนท์เคลียร์แล้วนะคับแม้จะยังไม่ค่อยชัดเจน แต่หวังว่าจะพอลดอาการไมเกรนได้อยู่ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์และการติดตามนะคับ
padigree- - > จัดการให้แล้วนะคับ เคลียร์แต่เหมือนยังไม่ค่อยชัดเจนเท่าที่ควร รอตามอ่านต่อๆไปด้วยนะคับ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์และการติดตามนะคับ
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 16 ไม่มีชื่อตอนคับ up!!! 5/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 07-11-2010 10:19:18

ใจจริงก็อยากให้ดลรู้สึกซะบ้างเหมือนกัน
เอาให้ดลน่าสงสารสักตอนนึง แล้วค่อยกลับมารักกันได้แมะครับ :กอด1:

 :L2:ไรเตอร์

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 17 ตัวปัญหา up! 7/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 07-11-2010 10:33:35

ปัญหาไม่ใช่ที่ตัวเองหรอกนายดลแต่เสือกไปรับปัญหาของคนอื่นมาทำเป็พ่อพระใจบุญรับเป็นพ่อคนนั้นแหละปัญหาไอ้ควาย

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 17 ตัวปัญหา up! 7/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 07-11-2010 10:36:38

น่าจับกดน้ำนี่ยัยแองจี้นี่  ท้องกับคนอื่นแล้วจะให้ดลมารับเป็นพ่อให้งั้นเหรอ
สามัญสำนึกหล่อนไม่โตหรืองัย  เซ็งความใจอ่อนของผู้ชายจริง ๆ ชั้นล่ะอ่อนใจ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 17 ตัวปัญหา up! 7/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 07-11-2010 10:58:35

เฮ้ออะรายกานเนี่ย แองจี้เลวววมากกก
คนรักเค้าเพิ่งเข้าใจกันเอง

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 17 ตัวปัญหา up! 7/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: heefever ที่ 07-11-2010 11:36:27

อ่านตอนต้น ๆ ก็หวาน ๆ กันดีอยู่นะ

แต่พอตอนท้าย ทำไมมันเป็นแบบนี้ไปได้นี้ :z3:


นังชะนีแองจี้ เดี๋ยวจะมีเฮนะจ๊ะ :beat:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 17 ตัวปัญหา up! 7/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 07-11-2010 12:16:10

เบื่อชะนีจริงๆ แรกงก็นางอิงฟ้าอิงเหวอะไรนั้น นี้มาแองจี้ เเองนาอะไรอีก 55555

ว่าแต่ เค้าไม่อยากกินมาม่าาาาาาาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 17 ตัวปัญหา up! 7/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 07-11-2010 12:25:24

เพิ่งเข้ามาอ่าน น่าสนุก อย่าลืมมาต่อไวๆ ล่ะ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 17 ตัวปัญหา up! 7/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: N.T.❁ ที่ 07-11-2010 15:20:57

:เฮ้อ: ดีกันได้ไม่ทันไร ..
เออเนอะ แอบเคืองดลอะ .. คิดได้แค่นี้เองเหรอ?
เค้ารักตัวเองมาตั้งเท่าไหร่ แทนที่จะพยายามหาทางแก้ไขดันมาน้อยอกน้อยใจอะไรอีก เฮ้อออ ..
แองจี้ก็นะ .. มีลูกมีเต้าแล้วแท้ๆ ต้องการอะไร???   :m16:

ปล. คิดถึงน้องธารกะพี่ตะวันอะค่ะคุณไนท์ แหะๆ ^^

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 17 ตัวปัญหา up! 7/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: berlyn ที่ 07-11-2010 17:08:50

รักบนเส้นด้ายจริงๆเลยน้า วีกับดลนี่ยังไม่ทันได้หวาน sweet กันมากเท่าไรเลยก็มีเรื่องวุ่นวาย
สงสัยว่าต้องเป็นคู่ที่อดทนพอควร ต้องมีความเชื่อใจ
แต่คนที่น่าน้อยใจน่ะคือวี ...แก้ปัญหาด้วยวิธีอื่นได้มั้ย ..ที่ไม่ต้องไปดูแลแองจี้

ส่วนมินทร์กับอาวัตร หวานๆๆก่อนเจอพายุ มั้ง?...

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 17 ตัวปัญหา up! 7/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 07-11-2010 17:32:47

ตัวปัญหาไม่ใช่อาดลซะหน่อย
อีนางนั่นต่างหากล่ะ
 :serius2:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 17 ตัวปัญหา up! 7/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: ferly ที่ 07-11-2010 18:11:53

แอบสงสารดลเหมือนกัน TT

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 17 ตัวปัญหา up! 7/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 07-11-2010 18:49:37

น้องไนท์ พี่เลทททท 3 ตอนแหนะ งานเข้่าอย่างรุนแรง
อ่าน 3 ตอนหลังนี้
โอ้ยยย เคืองกะคุณดลหว่ะค่ะ ขอบอก
ใจดีเอาถ้วยหรือไงค่ะพี่น้องงง
นำตัวปัญหาเข้ามาในชีวิตแท้ๆ
น้องชะนีตัวแรงงง ไม่ไหวจะทน
โอ้ยยยหงุดหงิด กลัวคุณวีจะหมดความอดทนจัง

+1 จ้ะน้องไนท์

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 17 ตัวปัญหา up! 7/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 07-11-2010 20:51:18

เห้อ กำลังจะไปกันได้ดีแล้วเชียว
เบื่อยัยแองจี้จริงๆ
ดลก็ทำไมไม่รู้จักปฎิเสธไปนะ ถึงแม่จะสนิทกันก็เหอะ แบบนี้ก็คาราคาซังกันพอดี
ปล.ไรเตอร์ก็เป็น Singular FC เหมือนกันรึคะ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 17 ตัวปัญหา up! 7/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: sammy ที่ 07-11-2010 22:15:34

อย่าเข้าใจผิดกันอีกเน้อ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 17 ตัวปัญหา up! 7/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: greenoak ที่ 09-11-2010 17:05:20

มาดันครับ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 17 ตัวปัญหา up! 7/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: fahsai ที่ 09-11-2010 21:59:42

้ัเรื่องนี้ครบรสจริงๆๆๆ

สงสารวีกับ ดล


เอาใจช่วยนะค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 17 ตัวปัญหา up! 7/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 11-11-2010 00:42:40

เข้ามาติดตามอ่านเรื่องนี้ของ น้อง tonight อีกเรื่องนะคะ

สนุกดีค่ะ แต่ว่าพอเริ่มจะดราม่าเนี่ย ชักไม่เข้าที สงสารตัวละครจ้า  :serius2:

บวกไป 1 แต้ม รอตอนต่อไปนะ ขอบคุณจ้า

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<<- - ตอนที่ 17 ตัวปัญหา up! 7/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 11-11-2010 00:53:38

-18-

   เรวัตรและภูมินทร์เก็บกระเป๋าเสร็จเรียบร้อยก่อนจะหันไปมองอีกสองคนว่าจะเอายังไงแต่แล้วทั้งนภดลและปฐวีต่างก็รีบไปเก็บสัมภาระเช่นกัน

“ฉันไปด้วย”

นภดลเอ่ยบอก

“ไม่ต้องห่วงใครทางนี้เหรอ”

“คนเดียวที่ฉันทั้งห่วงและหวงก็นายนั่นแหละวี”

จนแล้วจนรอดทั้งสี่คนก็นั่งอยู่ในรถคันเดียวกันก่อนมุ่งหน้าสู่ภาคเหนือ โทรศัพท์มือถือที่นภดลเปิดอีกครั้งกำลังแผดเสียงดังลั่นเมื่อเห็นชื่อที่หน้าจอชายหนุ่มก็ทำหน้าเบื่อหน่ายก่อนกดทิ้งและปิดเครื่องทันที

“แองจี้คงสงสัยว่านายหายไปไหน”

“ช่างเรื่องคนอื่นเถอะน่า ตอนนี้คิดถึงแต่เรื่องของเราเถอะ”

นภดลหันมายิ้มบางๆก่อนจะคว้ามือของปฐวีไปกุมไว้

“ขับรถน่ะมือจับพวงมาลัย ตามองข้างหน้าสิ อันตราย”

ปฐวีบอกก่อนจะค่อยๆดึงมือออกจากการเกาะกุม บรรยากาศที่กลับมาดีขึ้นทำให้เรวัตรและภูมินทร์แอบยิ้มตาม

“ดีเลยครับพวกเราจะได้ไปเที่ยวงานยี่เป็งด้วยกัน”

“อาว่าอาจะแวะส่งน้องมินทร์กับอาวัตรของเราที่บ้านและอาจะพาอาวีไปเที่ยวที่อื่นต่อ”

“อ่อ…อย่างนี้นี่เอง โห…แอบหนีไปเที่ยวกันสองคนนี่ครับ”

เรวัตรอมยิ้มกับท่าทางของเด็กหนุ่มก่อนจะหันไปสบตามอง

“จะได้ไม่ต้องมี ก ข ค ระหว่างเราไง อาอยากอยู่กับมินทร์สองคนมากกว่า”

หลังจากนั้นไม่นานบทสนทนาก็เงียบลงเหลือเพียงแค่นภดลที่ทำหน้าที่เป็นสารถีพาผู้โดยสารทุกคนสู่จุดหมายปลายทางโดยสวัสดิภาพ

เมื่อถึงไร่ของเรวัตร นภดลต้องขอหลับเอาแรงเพื่อที่จะเดินทางต่อ ขณะที่ปฐวีอยู่ว่างๆไม่รู้จะทำอะไรจึงพาตัวเด็กหนุ่มเข้ามาในห้องและหยิบชุดชุดหนึ่งออกมาวางบนเตียง

“คนนี้จะไปเที่ยวงานยี่เป็งกันใช่ไหม ใส่ชุดที่อาเตรียมให้นะ รับรองอาวัตรต้องชอบแน่”

“จะเหมาะกับมินทร์เหรอครับอาวี”

“ต้องเหมาะสิเชื่ออา เมื่อก่อนน้องมินทร์ใส่แล้วน่ารักมาก”

“นั่นมันเมื่อสิบปีที่แล้วนะครับ ป่านนี้ใส่อาจจะดูแปลกๆก็ได้”

“มั่นใจในตัวเองหน่อยสิ ไปลองใส่ให้อาดูหน่อยสิ”

ปฐวีบอกก่อนจะส่งชุดให้อีกฝ่าย เด็กหนุ่มรับมาก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปเพื่อไปเปลี่ยนชุด สักพักเมื่อเดินออกมาคนที่เป็นเพื่อนสนิทของอาเห็นแล้วยิ้มกว้าง ภูมิใจในสิ่งที่เลือกให้ซึ่งเหมาะกับเด็กหนุ่มเป็นอย่างยิ่ง

ภูมินทร์ในชุดล้านนาเดินออกมาอย่างคนขัดเขิน

“น่ารักมากเลยน้องมินทร์ เดี๋ยวอาหาผ้าคาดเอวให้”

ปฐวีกุลีกุจอจัดหาผ้าไหมสีชมพูอ่อนขลิบทองมาก่อนจะผูกให้อย่างเรียบร้อยและตบท้ายด้วยผ้าโพกศีรษะสีเข้ากันกับผ้าคาดเอว เมื่อเสร็จเป็นที่เรียบร้อยก็อดที่จะชื่นชมผลงานของตัวเองไม่ได้

“แต่งตัวแบบนี้ไปเที่ยวงานนะ เข้ากันมากๆ รับรองอาวัตรเห็นแล้วต้องตะลึงแน่”

“มินทร์ว่ามันดูแปลกๆนะครับ”

“เชื่ออาสิ อาว่าดีก็ต้องดี มั่นใจในตัวเองหน่อย วันนี้น้องมินทร์น่ารักสุดๆ”

และก็เป็นไปตามความคาดหมายทันทีที่เด็กหนุ่มยืนอยู่ต่อหน้า เรวัตรก็มองด้วยสายตาตกตะลึงแต่เมื่อรู้สึกตัวก็คลี่ยิ้มหวานให้

“ยิ้มอย่างนั้นหมายความว่าไงครับ ตลกมากเลยใช่ไหม”

ชายหนุ่มส่ายหัวก่อนจะกวักมือเรียกให้ภูมินทร์เดินเข้าไปหาและจับให้เด็กหนุ่มโน้มตัวลงมาหาจนริมฝีปากแนบชิดใบหู

“น่ารักมากเลย”

เรวัตรเอ่ยชมก่อนอดไม่ได้ที่จะให้ปฐวีถ่ายรูปคู่ให้ เมื่อถ่ายออกมาชายหนุ่มก็รีบเอาไปดูทันทีและรู้สึกได้ว่าตัวเองแต่งตัวได้ธรรมดามากๆเมื่อเทียบกับอีกคน

“สนใจเปลี่ยนชุดไหมล่ะวัตร”

“ไม่ดีกว่า ให้มินทร์น่ารักคนเดียวพอแล้ว”

“ว่าแต่ไอ้ดลบอกยังว่าจะพาวีไปไหนต่อ”

“ก็เห็นบอกๆว่าจะไปแม่ฮ่องสอน ปางอุ๋งน่ะ”

“ที่นั่นสวยมากเลยล่ะ บรรยากาศเต็มสิบ ว่าแต่ไหนๆก็ไปแม่ฮ่องสอนแล้วแวะดูดอกบัวตองด้วยเลยสิ”

“นั่นก็ต้องแล้วแต่คนขับอ่ะนะ แต่ไม่แน่ถ้าคนที่กรุงเทพฯโทรมารบเร้ามากเข้าอาจจะต้องกลับก็ได้”

“อย่างไอ้ดลน่ะเหรอ จะทำอะไรมีใครห้ามได้ซะที่ไหน”

หลังจากที่นภดลนอนจนเต็มอิ่มก็เตรียมตัวเดินทางต่อโดยปฐวีได้เอ่ยลากับเรวัตรและภูมินทร์ก่อนจะแอบกระซิบกับผู้เป็นว่าคืนนี้เที่ยวให้เต็มที่เพราะเด็กหนุ่มขอมาทั้งที

“รู้น่า…”

เรวัตรเอ่ยก่อนจะลูบท้ายทอยด้วยความเขินอายเมื่อเพื่อนแซวมากเข้า

“ไอ้ดล ดูแลวีให้ดีนะแล้วก็ขับรถดีๆด้วย ไว้เจอกัน”

ชายหนุ่มว่าก่อนจะเดินเข้าไปกอดเพื่อนรักและหันมากอดปฐวีอีกคนก่อนจะส่งทั้งคู่ขึ้นรถและมองดูจนรถคันนั้นลับสายตาไป

“เอาล่ะ เราสองคนคงได้เวลาไปเที่ยวกับเขาบ้างแล้ว”

เรวัตรเอ่ยก่อนจะพาภูมินทร์ขึ้นรถเพื่อมายังสถานที่จัดงานประเพณีประจำปี เมื่อมาถึงก็เห็นผู้คนมากมายกำลังปล่อยโคมยี่เป็งกันจนท้องฟ้าสว่างไสวไปด้วยแสงสีส้มนวล เมื่อโคมลอยไปไกลเกินเอื้อมก็ดูราวกับดวงดาวระยิบระยับอยู่บนฟากฟ้า

เด็กหนุ่มรู้สึกตื่นเต้นที่ได้มาจึงอดไม่ได้ที่จะยื่นไปกุมมือใหญ่ไว้

“เราไปปล่อยโคมยี่เป็งกัน”

เรวัตรเอ่ยก่อนจะหยิบโคมและกางออกก่อนที่จะทำให้อากาศเข้าจนเป็นรูปทรงและจุดไฟเมื่อติดดีเป็นที่เรียบร้อยก็เรียกเด็กหนุ่มในชุดล้านนามาจับด้านฝั่งตรงข้ามไว้

“อธิษฐานด้วยนะ”

ชายหนุ่มเอ่ยบอกก่อนจะหลับตาลงตั้งจิตอธิษฐานซึ่งเด็กหนุ่มก็ทำตาม เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้งก็สบเข้ากับนัยน์ตาสื่อความหมายลึกซึ้งเข้าพอดี

“อธิษฐานว่าอะไร บอกอาได้ไหม หืม…”

“บอกไม่ได้ครับ เขาว่ากันว่าอธิษฐานอะไรห้ามบอกใครเพราะเดี๋ยวจะไม่เป็นจริง”

“อาอยากรู้นี่นาเพราะว่าไม่ว่าจะเป็นอะไรอาก็อยากจะหาให้”

“ขอบคุณนะครับ แค่มินทร์มีอาวัตรอย่างทุกวันนี้มินทร์ก็พอใจที่สุดแล้วครับ อาวัตรน่ะ…เป็นยิ่งกว่าคำอธิษฐานของมินทร์ซะอีก”

ทั้งคู่สบตากันก่อนจะปล่อยมือออกเพื่อให้โคมลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า แสงสีต่างๆสว่างวาบที่เบื้องบนทำให้ทั้งสองต้องเงยหน้ามองความสวยงามของดอกไม้ไฟ

เรวัตรขยับร่างเข้าไปชิดกับเด็กหนุ่มก่อนจะกุมมือเล็กกว่าไว้อย่างแนบแน่นราวกับไม่อยากปล่อยให้อีกฝ่ายไปไหน

“คนอะไรไม่รู้ น่ารักจัง”

“น่ารักก็รักสิครับ”

เด็กหนุ่มเอ่ยก่อนจะส่งยิ้มหวานให้บ้าง

“ก็รักอยู่นี่ไงครับ รักมากด้วย”

เรวัตรเอ่ยด้วยความจริงใจ ตอนนี้เขาอยากจะหอมแก้มนุ่มๆนั่นสักหลายฟอดเพียงแต่ที่ตรงนี้ดูจะไม่เหมาะเท่าที่ควรและที่สำคัญเขากำลังรู้สึกไม่อยากกลับบ้านขึ้นมาซะเฉยๆ

“คืนนี้ค้างที่อื่นนะ อาอยากพาเราเที่ยวก่อน”

“แล้วอาวัตรจะพามินทร์ไปนอนที่ไหนอ่ะครับ”

“ไปนอนอุทยานที่ดอยอินทนนท์ โอเคไหมครับ”

“ครับ ที่ไหนก็ได้ อาวัตรไปด้วยก็พอแล้ว”

หลังจากที่เที่ยวกันจนหนำใจเรวัตรก็พาเด็กหนุ่มมายังอุทยานแห่งชาติดอยอินทนนท์เพื่อเข้าพัก แต่แทนที่ชายหนุ่มจะเลือกนอนบ้านพักเขากลับเลือกนอนสบายๆโดยการกางเต็นท์โดยให้เหตุผลว่าต้องการสัมผัสกับธรรมชาติที่แท้จริงซึ่งภูมินทร์ก็เห็นด้วย

อย่างน้อยเต็นท์ก็แคบกว่านอนเบียดกันดีเสียอีกจะได้อบอุ่น

ยามค่ำคืนมืดสนิทมาถึงเด็กหนุ่มที่นอนอยู่ในถุงนอนก็ค่อยๆขยับตัวออกและหันมานอนกอดคนตัวใหญ่ข้างๆแทน

“อุ่นจังครับ”

ภูมินทร์เอ่ยกับแผ่นอกกว้าง สักพักอ้อมแขนใหญ่ก็โอบล้อมไว้ก่อนจะกระชับให้แน่นขึ้น

“ว่าแต่…อาวัตรอธิษฐานอะไรอ่ะครับ มินทร์เห็นอาวัตรอธิษฐานนานมาก”

“มินทร์เพิ่งบอกอาว่าห้ามบอกไม่ใช่เหรอว่าอธิษฐานอะไรเพราะเดี๋ยวจะไม่เป็นจริง”

“ก็…อาวัตรดูเหมือนมีทุกอย่างเพียบพร้อมอยู่แล้ว มินทร์ถึงอยากรู้ว่าอาวัตรยังขาดส่วนไหนเพราะถ้ามินทร์เติมเต็มปรารถนาอาวัตรได้ มินทร์ก็อยากที่จะทำให้”

“มินทร์น่ะเติมเต็มทุกความปรารถนาของอาแล้วล่ะครับ”

เรวัตรเอ่ยก่อนจะประคองซีกแก้มนุ่มไว้ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าไปสูดกลิ่นแป้งอ่อนๆเข้าเต็มปอดก่อนจะเลื่อนริมฝีปากผ่านปลายจมูกและจบลงที่ริมฝีปากอิ่มที่เหมือนครั้งนี้จะหวานฉ่ำกว่าครั้งไหนๆที่เคยได้ลิ้มรสสัมผัส

เด็กหนุ่มเองก็จูบตอบและตักตวงตามความต้องการ เมื่อละริมฝีปากออกเรวัตรก็รวบตัวภูมินทร์เข้าไปกอดไว้แน่น

แม้จะมีอีกฝ่ายเคียงข้างทำให้ร่างกายอบอุ่นแต่หัวใจกลับหนาวเหน็บจนเจ็บปวดไปหมดราวกับกำลังจะถูกพรากสิ่งที่หวงแหน

ทำไมถึงรู้สึกแบบนี้ทั้งๆที่มีภูมินทร์อยู่ในอ้อมแขนกัน

และตอนนี้ภูมินทร์ก็หลับไปนานแล้วแต่เรวัตรกลับตาค้างนอนไม่หลับราวกับดื่มกาแฟที่มีความเข้มข้นสูงเข้าไป เขารู้สึกว่าทุกนาทีต่อจากนี้จะต้องเป็นทุกนาทีที่มีค่าที่สุด

ฝ่ามือใหญ่เอื้อมไปลูบเรือนผมนุ่มของคนที่นอนหนุนอยู่บนแผ่นอกเล่นไปมาอย่างแผ่วเบา กลิ่นแชมพูที่คุ้นเคย เขาจะทนได้ไหมหากวันหนึ่งร่างที่นอนอยู่ตรงนี้จะหายไปจากข้างกาย

แน่นอนว่า…ไม่อาจทนได้จริงๆ

เช้าวันรุ่งขึ้นทั้งคู่ก็ไปดูทะเลหมอกบนยอดดอยอินทนนท์ก่อนจะถ่ายรูปตามมุมต่างๆเพื่อเก็บเป็นที่ระลึก ชายหนุ่มเพิ่งมาสังเกตอย่างจริงๆจังๆว่าเด็กน้อยที่เขาเลี้ยงมากับมือตั้งแต่เด็กๆวันนี้ได้เติบโตขึ้นเป็นเด็กหนุ่มที่น่ารักซะจนเขาเองไม่อาจละสายตาไปไหนได้

รอยยิ้มที่ส่งมาทำให้โลกทั้งใบของเขาสวยงามขึ้นในพริบตา

เมื่อกลับมาถึงที่ไร่เรวัตรก็สังเกตเห็นรถยี่ห้อหรูคันหนึ่งจอดอยู่หน้าบ้านแต่ภายในใจก็คิดว่าอาจจะเป็นเจ้าของไร่อิงดาวก็เป็นได้แต่ภายในใจที่เริ่มเต้นหนักๆจนเจ็บไปทั่วทั้งอกก็เป็นลางบอกเหตุได้เป็นนัยๆว่า…ไม่ใช่เจ้าของไร่อิงดาวอย่างแน่นอน

ชายหนุ่มพรูลมหายใจยาวออกมาก่อนจะกุมกระชับมือของเด็กหนุ่มไว้แน่นและก้าวเดินเข้าตัวบ้านไปพร้อมๆกัน แม้ว่าภูมินทร์จะสงสัยในการกระทำแต่ก็ยอมเดินตามผู้เป็นอาไปแต่โดยดี

ทันทีที่เรวัตรเข้ามายังส่วนห้องรับแขกก็ค่อยๆหลับตาลงก่อนจะพยายามอธิษฐานขอให้สิ่งที่เห็นตรงหน้าเป็นเพียงแค่ภาพลวงตาแต่เมื่อลืมตาขึ้นมาก็พบกับความจริงที่ปรากฏ

“สวัสดีครับ คุณหญิงกาญจนา”

2BCon…

มาอัพต่อแล้วนะคับ :mc4: ขออภัยเป็นอย่างสูงที่มาลงช้า แหะๆ เพิ่งเอาโน๊ตบุคออกมาจากโรงพยาบาลน่ะครับไวรัสกิน แต่ยังไงก็ขอให้ทุกคนติดตามอ่านตอนต่อไปเรื่อยๆด้วยนะคับ ช่วยอยู่เป็นกำลังใจให้กันอย่าเพิ่งเบื่อ อย่าเพิ่งหนีกันไปไหนนะคับ ช่วงนี้จิตตก ฮ่าๆๆ แต่ก็สู้ๆๆคับ

ปล ตอนนี้ไนท์เริ่มชอบ Singular มากขึ้น เพลงเพราะของเขาดีจริงๆคับ แรกเริ่มเดิมที่ชอบเพราะมีคนบอกว่าเขาชอบวงนี้ซึ่งแรกๆผมก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่ แต่ตอนนี้ก็จะกลายเป็นเอฟซีแล้วล่ะคับ^^ :กอด1:

ขอยกยอดไปตอบเม้นต์คราวหน้านะคับ วันนี้แต่งสดลงด่วน ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์และการติดตามนะคับ  :call:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 18 She's Come UP!! 11/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 11-11-2010 01:00:53

เจ๊แกมาแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววว

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 18 She's Come UP!! 11/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 11-11-2010 01:01:42

ได้อ่านอีกตอนต่อเนื่องเลย

ขอบคุณมากนะคะ กำลังสนุกสนานเข้มข้น
ลุ้นว่า อาหลานจะจูงมือกันฟันฝ่าอุปสรรคไปได้อย่างไร
รวมทั้งคู่ดลกับวีด้วย

เป็นกำลังใจให้กับคนแต่งด้วยค่ะ  :3123:

ปล คนรอบตัว เป็น fc วง Singular เยอะจริงๆ เพลงเบาๆ แต่ fc ไม่เบาเลยแฮะ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 18 She's Come UP!! 11/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: N.T.❁ ที่ 11-11-2010 01:05:02

 :เฮ้อ: :monkeysad:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 18 She's Come UP!! 11/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 11-11-2010 01:20:13

ตอนแรกเห็นชื่อตอนนึกว่าแองจี้มา
OMG  She คนนี้แรงกว่าแองจี้หลายเท่าเลย  sad ว่ะ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 18 She's Come UP!! 11/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 11-11-2010 06:20:01

มาทำไมล่ะนั่น
 :serius2:
คิดว่ากลัวรึไง
ไม่กลัวหรอก

ใช่มั้ย อาวัตร

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 18 She's Come UP!! 11/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 11-11-2010 08:20:29

 :L1:งานเข้าแล้วอาวัตร

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 18 She's Come UP!! 11/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: heefever ที่ 11-11-2010 08:58:08

อีกแล้ว มาอีกแล้ว พวกทำลายความสุขของชาวบ้าน
เค้ากำลังหวานแหววกันอยู่ดี ๆ ขัดใจสุดๆ  :serius2:


ปล ตอนนี้ไนท์เริ่มชอบ Singular มากขึ้น เพลงเพราะของเขาดีจริงๆคับ แรกเริ่มเดิมที่ชอบเพราะมีคนบอกว่าเขาชอบวงนี้ซึ่งแรกๆผมก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่ แต่ตอนนี้ก็จะกลายเป็นเอฟซีแล้วล่ะคับ^^
ู^
^
ไม่อยากจะบอกว่าเมื่อวาน Singular มาแจกลายเซ็นต์ ที่ ขอนแก่น ^^ :m9:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 18 She's Come UP!! 11/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: greenoak ที่ 11-11-2010 14:27:22

^
^
^
'ซิน' ของโผม!!! :กอด1:



(http://images.myfri3nds.com/upload/2010-10-07/images/4cad9c792c360.jpg) (http://upload.myfri3nd.com/view/2010/10/07/4cad9c792c360.jpg)

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 18 She's Come UP!! 11/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 11-11-2010 15:01:11

คุณหญิงกาญจนามา รึถึงคราวที่มินทร์กับอาวัตรจะต้องพรากจากกันแล้ว
ไม่นะ ให้มีอะไรซักอย่างซิ ที่จะยับยั้งไม่ให้คุณหญิงพรากน้องมินทร์ไปจากอาวัตรน่ะ
ดูท่าจะปัญหาใหญ่ล่ะ อาวัตรคิดหนักมาหลายวันแล้ว เอาใจช่วยอาวัตรกับน้องมินทร์จ้ะ
ส่วนดลน่ะ แค่ตัดสายจากแองจี้ปัญหามันไม่ยุตินะ ต้องคุยให้แองจี้เข้าใจ
ถ้าคุยต่อหน้าวีได้ยิ่งดี อย่าให้ความใจดีของตัวเองเป็นตัวการทำร้ายความรักของตัวเองนะ
ดูท่ายัยแองจี้จะงี่เง่าด้วยนี่

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 18 She's Come UP!! 11/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 11-11-2010 15:30:41

อยากไปเที่ยวดอยบ้างอะ อากาศหนาวๆ คงจะสวย
คุณหญิง...จะมาทำไมคะ



ปล.มะวาน singular มาเปิดคอนเสิร์ต กรี๊ีดดดด น่ารักๆๆๆ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 18 She's Come UP!! 11/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: ferly ที่ 11-11-2010 19:36:52

นึกว่าแองจี้มาเหมือนกัน - -*

มาทำไมเนี่ยยยยยยยยย

เค้ากำลังหวานกันอยู่ - -"

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 18 She's Come UP!! 11/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: berlyn ที่ 13-11-2010 01:04:35

หล่อนมาถึงแล้ว...ก็คงต้องยอมรับความเป็นจริงเสียที
เอาใจช่วย น้องมินทร์กับอาวัตรด้วย...

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 18 She's Come UP!! 11/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 13-11-2010 22:36:47

-19-

   หญิงวัยกลางคนแต่งกายดูภูมิฐานนั่งตัวตรงอย่างงามสง่าและดูน่าเกรงขามในคราเดียวกัน ภูมินทร์หันมาหาผู้เป็นอาราวกับต้องการคำตอบในสิ่งที่ตนกำลังสงสัย

“มินทร์ สวัสดีคุณย่าสิ”

เด็กหนุ่มไหว้ผู้อาวุโสกว่าด้วยความงุนงง คุณหญิงกาญจนากวักมือเรียกให้ภูมินทร์เข้านั่งใกล้ๆ เมื่ออยู่ในระยะที่เอื้อมถึงมือที่มีริ้วรอยเหี่ยวย่นก็เอื้อมมาสัมผัสซีกแก้มของเด็กหนุ่มก่อนจะรวบร่างโปร่งเข้าไปกอดไว้แน่น

“หลานย่า”

เธอเอ่ยก่อนจะลูบเรือนผมนุ่ม ภูมินทร์พยายามจะขืนตัวออกเนื่องจากไม่คุ้นเคยแต่เมื่อสัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นที่เสื้อก็ทำให้เด็กหนุ่มนิ่งอยู่ภายในอ้อมแขนนั้นและมองผู้เป็นอาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยคำถามมากมาย

หลังจากที่ได้พบเจอหน้าของหลานชายเป็นที่เรียบร้อยก็ได้ขอคุยกับเรวัตรเป็นการส่วนตัว แม้ว่าภูมินทร์จะรั้งชายหนุ่มไว้ไม่ให้เข้าไปพูดคุยตามลำพังแต่เรวัตรกลับบอกให้ไปรอที่ห้องแทน

“เชิญครับ คุณหญิง”

“พากันหนีฉันมาได้ไกลขนาดนี้ถือว่าเก่งมากเลยนะ คงคิดว่าจะหนีฉันพ้นไม่มีทางซะหรอก”

“พี่ศิแค่อยากจะดูแลมินทร์เองน่ะครับ”

“คงอยากจะมาอยู่กับชู้รักสิไม่ว่า”

“ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ พี่ศิเหมือนพี่สาวแท้ๆของผม เธอเดือนร้อนผมก็ต้องช่วยเหลือเป็นธรรมดา”

“พี่สาวแท้ๆเหรอ น่าขำสิ้นดี มองนัยน์ตาก็รู้ว่าคิดอะไรอยู่”

“ผมขอเสียมารยาทนะครับ ช่วยเรียนจุดประสงค์แท้จริงที่คุณหญิงมาที่นี่ด้วย”

“ดี…ฉันเองก็ไม่ได้อยากจะพูดอ้อมค้อมให้เสียเวลา ฉันจะพาหลานฉันไปอยู่ที่อเมริกาด้วย”

“ไม่ได้นะครับ!!!”

เรวัตรลุกพรวดขึ้นมาเอ่ยค้านทันที

“เธอมีสิทธิ์อะไรไม่ทราบ สายเลือดเดียวกันรึก็ไม่ใช่”

“แต่ผมเป็นคนดูแลมินทร์มาตั้งแต่เด็กๆนะครับ อีกอย่างพี่ศิกับพี่พัชก็ยินยอมให้ผมเป็นคนดูแล”

“เธอคิดว่าจะดูแลหลานฉันได้ดีกว่าฉันซึ่งเป็นย่าแท้ๆอย่างนั้นเหรอ”

“ผมขอเรียนตามความเป็นจริงว่า…ผมดูแลมินทร์ได้ดีกว่าอย่างแน่นอน”

คุณหญิงกาญจนามองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยแววตาพิจารณาพลางครุ่นคิดบางอย่าง แน่นอนว่าความสัมพันธ์ของสองอาหลานต้องไม่ธรรมดามิเช่นนั้นเธอคงไม่เห็นทั้งสองบุคคลเดินจับมือถือแขนเข้ามาในบ้านพร้อมกันแน่

“เธอคิดยังไงกับหลานชายของฉันกันแน่”

เจอคำถามนี้เรวัตรถึงกับน้ำท่วมปาก จะโกหกบอกว่าไม่ได้คิดอะไรแม้แต่น้อยจะดูเหมือนขี้ขลาดแต่หากบอกความรู้สึกที่แท้จริงออกไปก็เกรงจะต้องเสียภูมินทร์ไป

“ฉันถาม ไม่ได้ยินเหรอไง”

เธอขึ้นเสียงพร้อมกับตบโต๊ะไม้เนื้อหนาด้วยความโมโห แต่ยังไม่ทันที่เรวัตรจะได้ตอบคำถามเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นเสียก่อน

“มินทร์รักอาวัตร”

“รัก ?”

“ครับ รักมากและจะรักตลอดไปด้วย”

เมื่อได้ยินคำตอบที่ชัดเจนเธอก็แทบจะลมจับ เห็นทีหากไม่จับสองคนนี้แยกจากกันหลานชายของเธอคงได้ฝากอนาคตทั้งหมดไว้ที่ผู้ชายคนนี้อย่างแน่นอน

“ผมก็รักมินทร์ครับ รักมากและจะไม่ยอมให้ใครมาพรากมินทร์ไปจากผม”

“นี่ลูกชายของฉันกับยัยนั่นฝากหลานของฉันให้นายดูแล ให้เอ็นดูเหมือนคนในครอบครัวเดียวกันแต่เธอกลับคิดกับหลานของฉันในเชิงชู้สาว ฝากปลาย่างไว้กับแมวจริงๆ”

“กรุณาอย่าตำหนิอาวัตรเลยนะครับ ผมเองต่างหากที่ควรได้รับคำตำหนินั้นเพราะผมรักและต้องการความรักจากเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น”

“ย่าไม่ยอม!!!”

เธอตะโกนลั่นก่อนลุกพรวดขึ้นมายืนจ้องหน้าบุคคลทั้งสองที่ยืนอยู่เคียงข้างกัน จับมือถือแขนซึ่งกันและกันต่อหน้าเธออย่างไม่เกรงใจ

“ผมขอโทษด้วยนะครับ”

ภูมินทร์เอ่ยก่อนจะยกมือไหว้ ถึงแม้ว่าเด็กหนุ่มจะไม่ได้รู้สึกผูกพันกับเธอเลยแม้แต่น้อยแต่เมื่อเธอเป็นญาติเพียงคนเดียวที่เขาเหลืออยู่จะถนอมน้ำใจกันก็คงไม่แปลกอะไร

“ย่าจะพามินทร์ไปอยู่กับย่าที่อเมริกาด้วย”

“ไม่ครับ”

เด็กหนุ่มเอ่ยปฏิเสธทันทีโดยไม่คิดแม้แต่น้อย ต่อให้เป็นที่ที่เขาอยากไปมากแค่ไหนแต่ถ้าหากว่าไม่มีผู้เป็นอาของเขาไปด้วยก็ไม่มีวันที่เขาจะยอมไปด้วยเด็ดขาด

“มินทร์รักเขามากใช่ไหม”

“ใช่ครับ”

ภูมินทร์ตอบอย่างไม่ลังเล สักพักทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบจนได้ยินเสียงลมหายใจ ความตึงเครียดค่อยๆปกคลุมทำให้แม้แต่หายใจยังเป็นเรื่องยากลำบาก

“ฉันจะทำเรื่องยึดไร่นี้”

“ไม่นะครับ คุณย่า!!!”

ภูมินทร์รีบเอ่ยบอกทันทีก่อนจะทรุดตัวลงไปนั่งแทบเท้าของหญิงอาวุโส เขารู้ว่าไร่นี้คือทุกสิ่งทุกอย่างของคนที่เขารัก อยู่ๆจะให้คนอื่นมายึดอนาคตทั้งหมดของคนๆนั้นได้อย่างไร

“งั้นมินทร์ก็ไปกับย่าถ้าไม่อยากให้ย่าต้องทำแบบนั้น”

“ไม่มีเหตุผลนี่ครับ ทำไมคุณย่าถึงได้ใจร้ายแบบนี้”

“อยากอยู่กับเขาตลอดไปใช่ไหม”

“ครับ”

เด็กหนุ่มเอ่ย ไม่ว่าจะอย่างไรเขาจะไม่ยอมไปไหนห่างจากคนที่เขารักแน่นอน

“แต่งงานซะ เรวัตร”

ถ้อยคำที่เอ่ยออกมาราวกับสายฟ้าฟาดใส่คนทั้งคู่ ภูมินทร์ตัวชาไม่ต่างอะไรกับอีกฝ่าย ทางเลือกแต่ละทางที่ได้รับนั้นมันช่างเป็นทางเลือกที่แสนจะโหดร้ายทั้งสิ้น

“ขอโทษครับ ผมแต่งไม่ได้จริงๆ”

“งั้นภูมินทร์ต้องไปกับฉัน”

เรวัตรหลับตาพร้อมกับกำมือแน่น ชายหนุ่มพยายามรวบรวมความคิดเพื่อหาทางออกของเรื่องนี้ ภูมินทร์เองก็จนใจ ตอนนี้เด็กหนุ่มกำลังรู้สึกมืดแปดด้านคิดอะไรไม่ออก

หากผู้เป็นอาต้องยอมทิ้งทุกอย่างในชีวิตเพื่อที่จะมีเขาอยู่เคียงข้าง สู้เขาเป็นคนเสียสละเองไม่ดีกว่าเหรอ

………

…

“ผมจะไปกับคุณย่าครับ”

“ไม่นะมินทร์”

เรวัตรเอ่ยค้านทันทีก่อนจะคว้ามือเล็กกว่ามากุมไว้แน่น

“ผมยอมให้ไร่ถูกยึดไม่ได้และผมก็เห็นแก่ตัวไม่อาจทนให้อาวัตรไปยืนเคียงข้างคนอื่นได้”

“แต่อาไม่ยอม”

“ยอมรับเถอะครับอาวัตร นี่…เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดแล้ว”

ภูมินทร์เอ่ยด้วยเสียงเศร้าก่อนจะก้มหน้าลงชิดอกและเดินออกมาจากห้องนั้นทันทีโดยที่เรวัตรไม่อาจไขว่คว้ามือคู่นั้นไว้ได้

หลังจากที่คุณหญิงกาญจนาได้รับคำตอบที่น่าพอใจเธอก็ได้ไปพักแรมที่ในตัวเมืองโดยกำหนดเวลาเดินทางไปอเมริกาอาทิตย์หน้า

บ้านทั้งบ้านตกอยู่ในเงียบสงัดจนวังเวง ต่างฝ่ายต่างอยู่ในที่ของตนเอง เรวัตรมองเด็กหนุ่มแต่อีกฝ่ายกลับเมินหน้าหนี แต่เมื่อชายหนุ่มหันไปทางอื่นภูมินทร์ก็มองด้วยแววตาห่วงหาอาลัย

เด็กหนุ่มเดินเข้าห้องนอนโดยที่ไม่ได้เปิดไฟ ร่างโปร่งทิ้งตัวลงนอนบนฟูกนุ่มก่อนที่หยาดน้ำตาจะรินไหลจนหมอนเปียกชุ่ม มือทั้งสองข้างกำผ้าปูที่นอนแน่นเป็นการระบายความเจ็บปวดภายในหัวใจ

ไม่ว่าจะเลือกทางไหนก็ล้วนแล้วแต่เจ็บปวดทั้งนั้น

อีกหนึ่งอาทิตย์หน้าเขาต้องจากที่นี่ไปและไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้กลับมาอีกครั้ง

แสงจันทร์ในคืนวันเพ็ญส่องสว่างเข้ามากระทบกรอบที่ภายในมีรูปของเรวัตรกอดภูมินทร์จากด้านหลัง แม้ว่าดวงตาจะพร่ามัวจากม่านน้ำตาแต่เด็กหนุ่มก็รู้ว่าเป็นภาพอะไรจึงหยิบกรอบรูปมา กอดไว้แนบอก

แม้จะเจ็บปวดที่ต้องไกลห่าง
ดีกว่าอยู่ไปแล้วทำลายทุกอย่างที่เธอมี
ได้โปรดอย่าโกรธ เกลียดที่เลือกหนทางเส้นนี้
เพราะได้คิดแล้วว่าดีที่สุดสำหรับ “เรา”

2BCon…

มาอัพแล้วคับ  :mc4:ขอสั้นๆเน้นๆก่อนแล้วกันนะคับคู่อื่นก็รอกันก่อนนะคับจะตามมาแน่นอน ก็…อีกไม่นานเรื่องนี้ก็คงจะใกล้จบแล้วล่ะคับ อยู่เป็นกำลังใจให้กันจนถึงตอนสุดท้ายด้วยนะคับ ขอบคุณคับ :call:

ปล มีคนชอบ ลี ฮงกิ (เจเรมี่ You' re beautiful) ไนท์เลยเอาเอ็มวีเพลงใหม่มาใส่ให้ได้ลองฟังกัน เพราะดีคับ ดนตรีหนักดี ^^
Love Love Love-Ft Island (http://www.youtube.com/watch?v=w5F9kL0DMGo)

ตอบเม้นต์ :กอด1:

samsoon@doll- - > มาแล้วและแซงทางโค้งมาด้วยคับ ฮ่าๆๆ
namtaan - - > ขอบคุณนะคับสำหรับคอมเม้นต์ ปล Singular คงกำลังเป็นขวัญใจของใครหลายๆคนน่ะคับ ตอนนี้กำลัง Hot เลย
Églantier✿- - > เศร้าอีกไม่กี่ตอนแล้วล่ะคับ ตอนนี้กำลังจะสรุปเรื่องแล้ว ขอบคุณนะคับสำหรับคอมเม้นต์
iforgive- - > เธอคนนี้มาแรงแซงทางโค้งคับ เศร้าอีกนิดๆหน่อยๆเท่านั้นแหล่ะคับ
padigree- - > ทางเลือกแต่ละทางของอาวัตรน่ากลัวทั้งนั้นเลยคับ น้องมินทร์เลยเลือกเองซะดีกว่า ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์คับ
roseen- - > งานเข้าสุดๆคับ ปล ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์คับ
heefever- - > หวานไปกลัวคนอ่านน้ำตาลขึ้นคับเลยจัดมาม่านิดๆหน่อยๆ แหะๆ ปล Singular ฮิตฮอตทุกที่จริงๆคับ เพลงเขาเพราะดี ^^ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคับ
King_Arthur- - > คับ ซินของคุณเอ็ม ไนท์ทราบ ^^ ดีคับเราจะได้ไม่แย่งกัน เพราะไนท์ชอบพี่นัท ฮ่าๆๆ ปล ชอบรูปมากคับ
yayee2- -> อาวัตรกับน้องมินทร์ก็ปัญหาใหญ่คับและได้ตัดสินใจกันแล้ว ส่วนอาดลกับอาวีเดี๋ยวไนท์จะเคลียร์ให้นะคับคุณพี่แก้ว ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคับ
Nus@nT@R@- - > อากาศหนาวๆขึ้นดอยเหมาะสุดคับ ยิ่งไปกับคนรู้ใจด้วยยิ่งบรรยากาศดีเข้าไปใหญ่ คุณหญิงมาเพื่อเป็นมารขัดขวางความรักคับ ปล Singular Fc อีกหนึ่งคน หุหุ ปล เรื่องน่ารักเนี่ยคอนเฟิร์มคับ
ferly - - > เคลียร์เรื่องคุณย่าก่อนคับ เดี๋ยวเคลียร์เรื่องแองจี้ต่อ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคับ
berlyn- - > คับ ยอมรับความจริงกันไป ปล ขอบคุณนะคับสำหรับคอมเม้นต์ ใกล้จบแล้วนะคับ ฮ่าๆๆ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 19 Painful UP!! 13/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: heefever ที่ 13-11-2010 22:47:59

ทำไมมันเป็นแบบนี้
จะหวานๆ ตลอดเรื่องไม่ได้เลยใช่มั้ย ต้องมีฉากมาม่ามาให้คนอ่านปวดตับ :z3:


ปล้ำลิง โป้งไรท์เตอร์  :a14:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 18 She's Come UP!! 11/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 13-11-2010 22:48:38

คุณย่าใจร้ายยยย :m16:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 19 Painful UP!! 13/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: N.T.❁ ที่ 13-11-2010 22:49:57

:m15:
คุณย่าใจร้าย .. มาทำไมเอาป่านนี้ ฮึกกก
อยากเห็นหลานทุกข์ใจเหรอค้าาาา? TT

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 19 Painful UP!! 13/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 13-11-2010 22:50:50

ฆ่าคนแก่นี้บาปมั๊ยคะ


ถึงอารมณ์นั้นมากๆ เจ๊อยากจะฆ่าหมกไร่ส้มอิป้านี่จริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :serius2: :serius2:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 19 Painful UP!! 13/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: mutoo ที่ 13-11-2010 22:55:28

กรูว่าแล้ว..นังย่ามหาภัย :m16:

ผู้ใหญ่มันจะน่านับถือหรือไม่ก็ตรงคำพูดและการกระทำนี่แหละ

ตบคนแก่บาปมั้ยคะ
ตอบ:ไม่บาป.. เพราะไม่ใช่ย่ากรู :beat:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 19 Painful UP!! 13/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 13-11-2010 23:08:34

อีแก่ตายช้ามาเรียกร้องห่าอะไรตอนนี้ว่ะ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 19 Painful UP!! 13/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 14-11-2010 00:58:33

 :serius2: คุณย่าใจร้าย
หายไปตั้งนาน แล้วอยุ่ๆจะมาพรากอากับหลานซะงั้น
 :m16: โกรธคุณย่าแล้ว

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 19 Painful UP!! 13/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: berlyn ที่ 14-11-2010 01:11:25

ปวดร้าว...เท่าๆกัน

ถือซะว่ามันเป็นบททดสอบที่เข้ามาในชีวิต ยังไงเสียหากคู่กันแล้วก็คงไม่แคร้วกันหรอกจ๊ะ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 19 Painful UP!! 13/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: 4life ที่ 14-11-2010 01:21:24

หนีไปด้วยกันเลย

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 19 Painful UP!! 13/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 14-11-2010 01:27:11

ทำไมมันง่ายจังวะ ตั้งหลายปีที่ผ่านมา  คุณย่าหายหัวไปไหนไม่ทราบ
มาโผล่ตอนที่เขาเลี้ยงมาจนโตแล้ว  ทำตัวเป็นตาอยู่ไปได้

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 19 Painful UP!! 13/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 14-11-2010 07:50:34

ไร้สาระ
บ้า
ไม่มีเหตุผล
 :fire:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 19 Painful UP!! 13/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 14-11-2010 08:36:39

โหยย คุณย่าไม่แนวเลย เดี๋ยวนี้ผู้หญิงเค้าต้องเป็นสาววายกัน :laugh:
เดี๋ยวมันจะบาปนะคะ มาพรากคนที่รักให้จากกันแบบนี้ ได้โปรดเห็นใจคนที่รักกันด้วย พลีสสสส :dont2:
ถ้ามันยากนักก็หนีไปด้วยกันเลยค่ะ  :z3:

ป.ล.ไร้ท์เตอร์คุยกับเพื่อนเบียร์ได้เลยเนี่ย รายนั้นบ้ามาก บ้าพี่ซิน 555+
แต่เบียร์ชอบพี่นัทอะ เป๊ะทุกรูป อุดหนุนรุ่นพี่ที่มหาลัย :man1:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 19 Painful UP!! 13/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 14-11-2010 10:55:16

เศร้าซะแล้ว

ความรักโดนขัดขวาง :เฮ้อ:

 :call:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 19 Painful UP!! 13/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 14-11-2010 23:51:17

มินทร์จะต้องไปจริงๆหรือ ไม่มีทางออกอย่างอื่นอีกหรือ มินทร์อายุเกิน18แล้วยัง
ถ้าเกิน มินทร์น่าจะมีสิทธิ์ตัดสินใจอะไรได้ด้วยตัวเองนะ ไม่รู้นะ  ไม่แน่ใจเกี่ยวกับกฎหมงกฎหมายน่ะ)
คิดบวก ย่าคงอยากไถ่โทษกับแม่น้องมินทร์จริงๆ (รึเปล่า)
ปัญหาอุปสรรค เป็นเครื่องพิสูจน์ใจของทั้งสอง ว่าจะจับมือฝ่าฟันไปด้วยกัน(เพ้อรึเปล่านะพี่แก้วอ่ะ)
+1 ให้ค่ะน้องไนท์ ช่วยหาทางออกสวยๆให้ด้วยค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 19 Painful UP!! 13/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 15-11-2010 00:54:25

ฆ่ากันชัดๆเลยนะอีคุณย่า
+1 นะคะ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 19 Painful UP!! 13/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: greenoak ที่ 15-11-2010 01:10:00

แปะไว้ก่อนครับ เดี๋ยวมาอ่าน

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 19 Painful UP!! 13/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: PEENAT1972 ที่ 15-11-2010 08:57:19

เคยมีใครบอกไหมคะคุณหญิงย่า
ว่าเด็กๆ เอาแต่ใจดูแล้วน่ารักน่าเอ็นดู
แต่พอคุณหญิงย่าทำ อิฉันว่าทุเรศ น่าโดนตืบมากๆๆๆๆๆๆ
555

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 19 Painful UP!! 13/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 15-11-2010 20:33:00

-20-

   นภดลกับปฐวีออกท่องภาคเหนือจนลืมบางเรื่องไปเสียสิ้นว่าจริงๆแล้วเรื่องยุ่งยากต่างๆยังไม่จบลง ทันทีที่เปิดโทรศัพท์ทั้งข้อความและเบอร์ที่ไม่ได้รับสายล้วนแล้วแต่เป็นแองจี้ทั้งสิ้น ชายหนุ่มถอนหายใจยาวพลางใช้ปลายนิ้วนวดขมับไปด้วย

“กลับกรุงเทพฯกันเถอะ การที่เรามาอยู่ไกลๆ ปิดมือถือมันก็ไม่ได้ช่วยให้เรื่องจบลงง่ายๆหรอกนะ”

ปฐวีเอ่ยก่อนวางมือลงบนมือใหญ่กว่าและออกแรงกระชับไว้

“หวังว่ากลับกรุงเทพฯคราวนี้ เรื่องคงจะจบนะ”

นภดลเอ่ยก่อนทั้งคู่จะแพ็คกระเป๋าและมุ่งหน้าสู่เมืองหลวงทันที

“ส่งวีแค่หน้าปากซอยก็ได้ เดี๋ยววีเดินเข้าไปเอง”

“ไม่ล่ะ ดลจะพาวีไปที่บ้านด้วย ไปคุยพร้อมกันทีเดียวเลยจะได้จบเรื่องยุ่งๆเสียที”

“แต่ว่า…คุณแม่ล่ะ”

“แม่จะได้รู้ด้วยเลย ดลเบื่อที่จะต้องมาทนแม่จับให้คู่กับคนนั้นทีคนนี้ทีจะแย่อยู่แล้ว”

“เดี๋ยว…วีว่าอย่าเพิ่งใจร้อนเลยนะ อีกอย่างการทำธุรกิจเป็นเรื่องละเอียดอ่อนนะ”

“ดลอยากได้คู่ชีวิตนะ ไม่ใช่คู่ค้าที่จะมาบริหารธุรกิจร่วมกัน”

“แล้วบริษัทล่ะ”

“วีจะให้ดลแต่งกับคนอื่นเพื่อธุรกิจหรือไง ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆวีจะทำยังไง”

“แล้วดลคิดว่าคุณแม่จะยอมให้เราคบกันจริงๆจังๆอย่างนั้นเหรอ”

“ลองไม่ยอมดูสิ”

นภดลเป็นคนหัวแข็งมาแต่ไหนแต่ไร คงถูกเลี้ยงดูราวกับคุณหนูถึงได้ดื้อรั้นและเอาแต่ใจตัวเองได้ถึงขนาดนี้

ไม่นานรถคันหรูก็แล่นข้าสู่พื้นที่บริเวณบ้านหลังใหญ่ที่ตกแต่งอย่างหรูหรา ปฐวีนั่งกุมมือเข้าหากันแน่น ฟันคมกัดลงบนริมฝีปากด้วยความประหม่า เขายังไม่ทันได้เตรียมตัวเตรียมใจมาเพื่อการนี้เลย

“วีอยากกลับบ้านแล้วล่ะดล”

“ถอยกลับไม่ได้แล้วล่ะวี อย่ากลัวเลยไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นดลจะไม่มีวันปล่อยมือวีไปแน่นอน”

นภดลกุมมือปฐวีก่อนที่ทั้งคู่จะเดินเข้ามาในตัวบ้านที่พื้นปูด้วยหินอ่อนขัดจนมันเงา ความเย็นที่ได้สัมผัสทำให้ชายหนุ่มร่างโปร่งถึงกับรู้สึกเย็นยะเยือกไปถึงใจ

ยิ่งเดินมายังส่วนรับแขกปฐวีก็กุมมืออีกฝ่ายแน่นขึ้นเมื่อเห็นหญิงวัยกลางคนแต่งกายดูดีนั่งไขว่ห้างและจับตาดูการเดินเข้ามาของพวกเขาทั้งคู่ แต่ ณ ที่ตรงนั้นไม่ได้มีเพียงแค่เธอเพราะยังมีแองจี้และผู้เป็นแม่ของหญิงสาวนั่งอยู่ด้วย

“มาได้สักทีนะพ่อตัวดี นึกว่าจะต้องให้แม่ขาดใจตายไปก่อนถึงจะกลับมา แล้วนั่น…ใคร”

“วี แนะนำตัวกับคุณแม่สิ”

ปฐวียกมือไหว้ผู้ที่อาวุโสกว่าทั้งสองคนอย่างนอบน้อม

“ผมปฐวี อัครเศรษฐ์ เป็น…”

“วีเป็นคนรักของผม”

ดูเหมือนผู้เป็นมารดาจะนึ่งงันไปชั่วขณะก่อนที่จะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ

“รู้ตัวรู้เปล่าว่าพูดอะไรออกมา”

“ผมรู้ครับและก่อนที่จะพูดผมได้ทบทวนดีแล้ว”

“กล้าหักหน้าแม่ต่อหน้าคุณแขไขและหนูแองจี้ แกนี่กล้ามากเลยนะ”

“เห็นทีสัญญาระหว่างเราคงจะต้องเป็นโมฆะนะคะ”

คุณแขไขผู้เป็นมารดาของแองจี้เอ่ยก่อนจะมองชายหนุ่มทั้งคู่ด้วยสายตาดูแคลน

“แต่คุณแม่คะ แองจี้ไม่ยอมให้เรื่องมันจบง่ายๆแบบนี้นะคะ”

“ยอมซะเถอะแองจี้ เธอท้องกับคนอื่นมาแต่คิดจะให้พี่ยอมรับเป็นพ่อเด็กในท้องมันไม่ดูน่าละอายไปหน่อยเหรอ”

“พี่กล้าพูดกับแองจี้แบบนี้เหรอ”

“ขอโทษที่พี่ต้องพูดตรงๆ ก่อนหน้าที่พี่ยอมดูแลก็เพราะเป็นห่วงเรื่องธุรกิจจนทำให้คนที่พี่รักต้องเสียใจ แต่นี้ไป…ให้เราจบกันด้วยดีเถอะ”

นภดลเอ่ยตรงๆจนหญิงสาวรู้สึกเสียหน้ามากจนต้องหันไปปรึกษากับผู้เป็นมารดา

“ในเมื่อเรื่องออกมาเป็นอย่างนี้ ทางดิฉันเห็นทีจะต้องถอนหุ้นรายใหญ่ออกจากบริษัท”

เธอเอ่ยจบพร้อมทั้งลุกพรวดสะพายกระเป๋าหนังยี่ห้อหรูเพื่อเตรียมจะเดินไปแต่นภดลเอ่ยรั้งไว้เสียก่อน

“หากคุณคิดว่าจะใช้ลูกสาวคุณและหลานที่กำลังจะเกิดมาเป็นเครื่องมือต่อรองในการทำธุรกิจล่ะก็…เห็นทีเราคงร่วมงานกันไม่ได้จริงๆ ขอโทษด้วยนะครับ”

สองแม่ลูกเดินจากไปโดยไม่เหลียวหลังกลับมาแม้แต่น้อย เมื่อสงบศึกจากภายนอกได้ สงครามเย็นภายในบ้านกลับก่อตัวขึ้น

“ไงล่ะพ่อตัวดี…หุ้นส่วนรายใหญ่ออกไปแบบนี้เห็นทีบริษัทที่พ่อแกอุตส่าห์สร้างขึ้นมาคงได้ล้มละลาย”

“แต่แม่จะให้ผมร่วมธุรกิจกับคนแบบนั้นได้ลงคอเหรอครับ คนที่รักความถูกต้องคนนั้นหายไปไหนซะแล้วล่ะครับ”

“ก็ตั้งแต่พ่อแกตายไปไง”

นภดลถอนหายใจ

“แม่ครับ…เรื่องหุ้นส่วนไม่ต้องกังวลไปนะครับ ผมจะเป็นคนจัดการเรื่องนี้เอง”

“อย่างแกน่ะเหรอจะมีปัญญาทำได้”

“ผมจะต้องทำได้อย่างแน่นอนและเมื่อถึงวันที่ทุกคนยอมรับผมในฐานะประธานบริษัทได้ เมื่อถึงวันนั้นผมอยากจะให้คนที่อยู่เคียงข้างผมคือ…ปฐวี”

นภดลเอ่ยด้วยความมั่นใจ แม้ว่าผู้เป็นมารดาจะยังไม่ยอมรับเท่าที่ควรแต่เธอก็ไม่ได้ใจแคบขนาดจะกีดกันตั้งแต่เริ่มต้น

แม้ว่าเธอจะยังไม่รู้นิสัยใจคอของคนที่ยืนอยู่ข้างกายของลูกชายหัวแก้วหัวแหวนแต่เธอก็เชื่อในสายตาของนภดลว่าลูกชายของเธอคงเลือกคนไม่ผิด

“ไว้เมื่อถึงวันนั้นค่อยมาคุยกันอีกที”

เธอเอ่ยพร้อมกับลุกขึ้นเพื่อเตรียมตัวจะเดินไปยังที่อื่นแต่เสียงหนึ่งที่ดังขึ้นก็ทำให้เธอชะงักขาไว้

“ขอบคุณนะครับ”

ปฐวีเอ่ยจากใจจริง เขาอยากจะขอบคุณเธอในหลายๆเรื่อง แต่เรื่องหนึ่งที่สำคัญที่สุดคงไม่พ้นเรื่องที่เธอได้ให้กำเนิดนภดลมา

…เพื่อให้ผืนฟ้าได้อยู่เคียงข้างผืนดิน…


หลังจากที่คุณหญิงกาญจนาเข้ามาเจรจาและภูมินทร์ตกลงที่จะไปอเมริกาแล้วนั้นบรรยากาศภายในบ้านก็ตกอยู่ในความเงียบงัน แม้ว่าตอนนี้ผู้เป็นอาจะนั่งกินข้าวอยู่อีกฟากหนึ่งของโต๊ะตัวเล็กแต่ดูเหมือนว่าระยะห่างของพวกเขานั้นยิ่งกว่าคนที่อยู่ไกลคนละซีกโลก

ภูมินทร์นั่งมองคนที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตารับประทานอาหาร อาวัตรของเขาเอาแต่นิ่งเงียบมาตั้งแต่เมื่อคืน ไม่พูดไม่จา ไม่มีรอยยิ้ม ไม่มีแม้แต่สบตามองกัน หมางเมินเย็นชาใส่กันแบบนี้เจ็บปวดเสียยิ่งกว่าต้องอยู่ไกลกันอีก

เด็กหนุ่มน้ำตารื้นก่อนจะก้มหน้าก้มกินข้าวบ้างเพื่อซ่อนหยาดน้ำแห่งความเศร้าเป็นจังหวะเดียวกับที่เรวัตรเงยหน้าขึ้นมามองทันที ชายหนุ่มเองก็รู้สึกเศร้าไม่ต่างกัน จะทนได้อย่างไรหากข้างกายของเขาไม่มีภูมินทร์

เรวัตรกำลังจะเอ่ยเรียกชื่อเด็กหนุ่มแต่เสียงของผู้มาเยือนก็ดังขึ้นเสียก่อน

“วัตรคะ ฟ้าแวะเอาชามาให้น่ะค่ะ”

อิงฟ้าเดินเข้ามาในตัวบ้านราวกับคนคุ้นเคยทำให้เด็กหนุ่มไม่ค่อยพอใจแต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อเธอเป็นแขกคนสำคัญของผู้เป็นอา   

“ขอบคุณนะครับ”

เรวัตรลุกไปหาเธอก่อนทั้งคู่จะพากันเดินออกไปข้างนอก เด็กหนุ่มได้แต่มองตามพร้อมกำมือแน่น

สักพักรถคันหรูก็แล่นเข้ามาในบ้าน คุณหญิงกาญจนาลงมาจากรถก่อนจะเดินเข้ามาในบ้านและได้พบกับเด็กหนุ่ม

“อาของเราไปไหนซะล่ะ”

“อยู่ข้างนอกน่ะครับ”

เด็กหนุ่มเอ่ย หญิงอาวุโสมองออกไปนอกหน้าต่างก่อนจะยิ้มอย่างมีความหมายเมื่อเห็นชายหนุ่มกับหญิงสาวเดินเคียงข้างกัน

“เนี่ยเหรอ คนที่บอกว่าขาดมินทร์ไม่ได้”

ภูมินทร์หลับตาลง ในใจนึกอยากจะยกมือขึ้นปิดหูไม่อยากรับรู้อะไร รู้ทั้งรู้ว่าผู้เป็นย่าต้องการจะยุยงให้เขากับอาวัตรแตกกันแต่ก็อดไม่ได้ที่จะต้องคิด

“ทั้งคู่ก็ดูเหมาะสมกันนะ เสียดายที่อาของมินทร์ไม่ยอมแต่งงานด้วย”

“คุณย่าอย่าพยายามทำให้เราแตกกันเลยครับ เพราะยังไงมินทร์ก็รู้ว่าอาวัตรคงไม่เห็นใครสำคัญเท่า มินทร์อย่างแน่นอน”

“ความรักมันไม่จีรังหรอกนะ วันนี้รักพรุ่งนี้อาจจะหมดรักก็ได้”

“แต่ความรักของมินทร์จะไม่เป็นอย่างนั้นแน่นอนครับ”

คุณหญิงกาญจนายิ้มอย่างมีนัยสำคัญ เธอรู้ว่ายังไงเรวัตรก็ไม่มีวันที่จะยอมให้ภูมินทร์ไปไกลตัวแต่ชายหนุ่มคงไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่ตัวเองคิดจะทำอยู่นั้นกำลังทำร้ายเด็กหนุ่มและเมื่อถึงวันที่ภูมินทร์ทนไม่ได้ ผู้เป็นหลานชายก็จะยอมไปอยู่กับเธอแต่โดยดี

สักพักชายหนุ่มก็พาหญิงสาวเดินเข้ามาในตัวบ้าน ทันทีที่เห็นคุณหญิงกาญจนาอิงฟ้าก็ยกมือไหว้อย่างนอบน้อมพร้อมทั้งส่งรอยยิ้มให้ทำให้คุณหญิงรู้สึกเอ็นดูไม่น้อย

“ถ้าผมยอมแต่งงาน คุณหญิงจะไม่พามินทร์ไปอเมริกาด้วยใช่ไหมครับ”

ชายหนุ่มเอ่ยถาม คำถามนั้นทำให้ภูมินทร์มองผู้เป็นอาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม

“ใช่…ตามที่เราได้ตกลงกันไว้เมื่อคืน”

“ครับ…ผมจะแต่งงานกับฟ้า”

“มินทร์ไม่ให้อาวัตรแต่ง”

เด็กหนุ่มตะโกนขึ้นมาค้านทันทีก่อนจะเดินเข้าไปหาร่างสูงใหญ่และรั้งมืออบอุ่นคู่นั้นแต่เรวัตรไม่แม้แต่จะชายตามอง

“หนูชื่ออิงฟ้าค่ะคุณหญิง ที่บ้านทำไร่ชาอยู่ข้างๆกันนี่เองค่ะ ถ้าไม่รังเกียจเชิญไปที่บ้านได้นะคะ”

คุณหญิงกาญจนายิ้มน้อยยิ้มใหญ่เห็นด้วยกับการตัดสินใจของเรวัตรในครั้งนี้ อย่างน้อยเธอจะได้รับหลานของเธอไปดูแลเพื่อชดเชยที่ครั้งหนึ่งเธอไล่ลูกชายของเธอออกจากบ้านจนไม่ได้พบหน้าเลยจนกระทั่งวันที่ลูกชายของเธอหมดลมหายใจ

เด็กหนุ่มรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกำลังถล่มทลายลงต่อหน้า แค่คำพูดนั้นก็ทำร้ายให้เจ็บพอแล้วแต่การกระทำที่เขาเย็นชาหมางเมินที่เขาไม่เคยได้รับเลยสักครั้งกลับทำร้ายให้เจ็บมากกว่า

เมื่อทั้งสามคนเดินออกจากบ้านไปแล้วนั้นเด็กหนุ่มก็มองภาพนั้นด้วยดวงตาที่พร่ามัวไปด้วยหยาดน้ำตา หัวใจรู้สึกปวดหนึบ เจ็บจนร่างกายชาไร้ความรู้สึก แม้แต่จะหายใจยังยากลำบาก

ภูมินทร์เดินกลับเข้าไปในห้องนอน เปิดลิ้นชักที่หัวเตียงและหยิบบางอย่างออกมา เสียงดังแกรกๆๆก่อนที่จะเผยให้เห็นใบมีดคมกริบสะท้อนแสงอาทิตย์จนแวววาว เด็กหนุ่มจรดคมมีดลงบนผิวเนื้อบางที่ข้อมือก่อนจะหลับตาลงราวกับกำลังชั่งใจในสิ่งที่จะทำต่อไป

การกระทำอย่างนี้คงอาจจะเป็นแค่เรื่องโง่ๆของคนๆหนึ่ง แต่คนๆนี้คงไม่อาจอยู่ต่อไปถ้าจะต้องเห็นคนที่ตัวเองรักมากที่สุดแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น

“อาวัตรครับ มินทร์รักอาวัตร รักจนไม่อยากเสียอาวัตรให้ใครคนอื่นจริงๆ”

เด็กหนุ่มเอ่ยราวกับคนกำลังพร่ำเพ้อก่อนจะกดคมมีดเฉือนลงบนผิวเนื้อจนของเหลวสีแดงฉานไหลไปตามท่อนแขน ภูมินทร์หลับตาลงทั้งคราบน้ำตาก่อนจะปล่อยให้ข้อมือข้างที่ถูกย้อมสีชาดตกลงข้างตัวจนไปเลอะกับผ้าปูที่นอนสีขาวสะอาด

สายลมหอบใหญ่ผ่านบานหน้าต่างเข้ามากระทบโดนกรอบที่มีรูปคู่ของภูมินทร์และเรวัตรหล่นลงกระแทกพื้นจนกระจกแตกละเอียด แม้ว่าเด็กหนุ่มจะได้ยินเสียงนั้นแต่ก็ไม่อาจจะจะขยับตัวไปไหนได้ ดวงตาที่ค่อยๆหรี่ลงยังคงมองเห็นภาพรอยยิ้มของคนที่รักแสนรักก่อนเปลือกตาจะปิดลง

…อาวัตรของมินทร์…

2BCon…

มาอัพต่ออย่างรวดเร็วคับ ฮ่าๆๆ…ก็อย่างที่บอกล่ะคับเดี๋ยวพอทุกๆเรื่องคลี่คลายก็จะปิดตัวนิยายเรื่องนี้แล้วซึ่งก็น่าจะใกล้แล้วแต่ยังไม่ได้กะว่าอีกกี่ตอนนะคับ ขอให้ช่วยติดตาม คอมเม้นต์ไปเรื่อยๆนะคับ ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจที่ให้กันคับ

ตอบเม้นต์
heefever- - > ดราม่าก่อนหวานคับ ไนท์ชอบแบบอดเปรี้ยวไว้กินหวาน ฮ่าๆๆ โอ๋ๆๆ ดีกันนะคับอย่าโกรธกันเลย ส่วนเรื่องปล้ำลิงเนี่ย เอิ่ม…ตามสบายคับ ฮ่าๆๆ
 win200- - > คุณย่าใจร้ายจริงๆคับ งือๆๆ ปล ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคับ
Églantier✿- - > คุณย่าแอบโรคจิตนิดนึงน่ะคับ จจริงแกก็แค่อยากชดเชยในส่วนที่ไม่ได้ทำน่ะคับ แต่อย่างว่าคุณย่ามาช้าไปจริงๆ
samsoon@doll- - > โหห…มาโหมดโหดคับจะฆ่าคุณย่าหมกไร่ส้มทีเดียว ใจเย็นนะคับเดี๋ยวไนท์เคลียร์ให้ ฮ่าๆๆ
mutoo- - > สงสัยงานนี้คุณย่าจะโดนโหวตให้เป็นนางร้ายน่าตบประจำปี ฮ่าๆๆ ปล ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคับ
roseen- - > คุณย่าแค่อยากชดเชยให้หลานน่ะคับแต่กลายเป็นทำผิดอย่างมหันต์ ปล ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคับ
Nus@nT@R@- - > เดี๋ยวไนท์เคลียร์เรื่องคุณย่าให้นะคับ แต่ขออุบไว้ก่อนว่าจะเป็นยังไงต่อไป ฮ่าๆๆ ปล ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคับ
berlyn- - > ใช่คับ รักแท้ย่อมมีอุปสรรคมากมายเป็นธรรมดา คู่กันแล้วไม่แคล้วกันคับ ปล ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคับ
4life- - > ตอนแรกก็กะจะให้หนีตามกันไปแหละคับแต่ดูไม่ค่อยสะใจเท่าไหร่ ฮ่าๆๆ
iforgive- -> คือคุณย่าเพิ่งหาคุณหลานเจอน่ะคับ ฮ่าๆๆ ปล ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์คับ
padigree- - > เป็นคำนิยามคุณย่าเลยล่ะคับครบรสเลย ปล ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคับ
BeeRY- - > ไนท์อยากให้รักแท้มีอุปสรรคบ้างคับคุณเบียร์อาจจะดูน่าเบื่อ น่ารำคาญไปบ้างแต่มันก็เป็นสีสัน ปล เรื่อง Singular พูดกี่วันก็ไม่จบคับ จริงๆไนท์ชอบพี่นัทมากกว่าคือตัวจริงดูดีมาก ^^
tawan- - > เศร้าก่อนหวานคับ ฮ่าๆๆ ปล ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคับ
yayee2- - > ขอบคุณนะคับคุณพี่แก้วสำหรับคอมเม้นต์ จริงๆน้องก็เด็กมอปลายโตแล้วล่ะคับ จริงๆคุณย่าอยากชดเชยให้ล่ะคับแต่กลายเป็นผิดพลาดไปหมด ต้องตามอ่านตอนต่อไปนะคับ ^^
tuek- - > ใช่คับเข้ามาตอนเขากำลังอินเลิฟสุดๆอยู่เลย มีอันต้องพลิกผัน ปล ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคับ
King_Arthur- - > คุณเอ็มคับ แปะไว้อย่าลืมมาอ่านนะคับเดี๋ยวไม่งั้นน้องมินทร์จะงอน ฮ่าๆๆ
PEENAT1972- - > ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคับคุณพี่นัท คุณย่าสงสัยจะน่าโดนตืบจริงๆ คุณพี่นัทได้ใจมาก ติดตามอ่านและเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคับ ปล รอนิยายคุณพี่นัทนะคับ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 20 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ UP!! 15/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 15-11-2010 20:51:55

เออ  เอาเข้าไป  เจ็บที่ใจแล้วก็เจ็บที่กายซะด้วย
ดูสิเกมนี้จะชนะ  อาวัตรก็นะ  ระยะทางมันสำคัญมากเลยเหรอ
การแต่งงานกับคนอื่นเพื่อให้มินทร์อยู่เนี่ยะ
เขาเรียกว่าใกล้กาย  แต่ใจห่างกันสุด ๆ ทำได้งัย

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 20 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ UP!! 15/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: heefever ที่ 15-11-2010 20:54:48

น้องมินทร์ ทำไมทำแบบนี้ งือๆ :m15:

อาวัตร รีบ ๆ กลับมาเดี๋ยวนี้นะ ถ้ามาไม่ทันช่วยน้องมินทร์ละก็น่าดู


คุณย่า รีบๆ กลับอเมริกาไปเลยไปชิ้วชิ้ว ชอบจริงขัดขวางความรักของคนอื่นเนี่ยตั้งแต่พ่อยันลูก
ต้องให้ตายจากกันไปหมดก่อนใช่มั้ยถึงจะสาแก่ใจอะ ว้อยยยยยยยยยย เครียดดด :z3:

ส่วนนังอิงฟ้า ช้านเกลียดแก :beat:


ปล้ำลิง  ทำไมชั้นอินแบบนี้เนี่ย

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 20 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ UP!! 15/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 15-11-2010 21:14:31

ยิ่งอ่านยิ่ง้กลียดอางอิงฟ้าจริงๆ ชื่อก้กระแดะมากๆ อิงนรกเสียมากกว่าโผล่มาทีไร ทำชั้นอารมณ์เสีย

ME/สางเปียใส่ :m19:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 20 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ UP!! 15/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 15-11-2010 21:19:17

ตายแล้วไม่นะน้องมินทร์ทำไมทำแบบนั้น
ยัยคุณย่า ยัยอิงฟ้า อาวัตร จะรู้ตัวไหมว่าผู่ใหญ่ทั้งสามคน รุมทำร้ายเด็กคนหนึ่งอย่างไม่น่าให้อภัย

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 20 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ UP!! 15/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 15-11-2010 21:31:27

ไม่นะน้องมินทร์ ไอ้อาวัตรรีบกลับมาเลยนะ ไงล่ะย่า  ห้ามรุ่นลูกไม่พอ ยังมายุ่งกับหลานอีก ไม่เลี้ยงแล้วยังมาทำร้ายอีก :z6:

ไรเตอร์มาต่อด่วนเลยนะ ฮื่อออออออออออออออออ :o12:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 20 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ UP!! 15/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 15-11-2010 21:40:45

อีแก่เลวแม้กระทั่งลูกยังไล่ออกจากบ้านมาต้องการอะไรกับหลาน  ลูกมันเองมันยังไม่รู้ใจมันจะมารู้อะไรในใจหลานอีแก่เห็นแก่ตัว :beat:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 20 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ UP!! 15/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 15-11-2010 21:46:09

 :z6: :z6: :z6: :a5: :serius2:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 20 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ UP!! 15/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 15-11-2010 21:51:38

แม่อาดลก็น่ารักดีนะ ว่ามั้ย
ปูลิง เบื่ออาวัตรแล้วนะ ทำไมทำแบบนี้

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 20 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ UP!! 15/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: PEENAT1972 ที่ 15-11-2010 22:28:24

คนบางคนพยายามเหนี่ยวรั้งความรักไว้กับตัวเองให้นานที่สุด
โหยหาความรักและกระหายในรักแม้ว่ารักนั้นอาจจะแลกมาด้วยอะไรหลายๆ อย่าง และอาจจะต้องสูญเสียแม้แต่ลมหายใจของตน
แต่จะมีใครสักคนไหม
ที่จะหยุดจะห้ามความรักที่ล้นปริ่มออกจากใจ นอกจากจะหยุดไว้ได้ด้วยลมหายใจของตนเท่านั้น
 
ปล. เรื่องของฉันที่คุณถามมา คาดว่าจะมาอัพให้อีกสัก 2 - 3 วันคะ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 20 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ UP!! 15/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: N.T.❁ ที่ 15-11-2010 23:57:25

ต้องการทดแทนหรืออยากจะลบล้างความผิดพลาดในอดีตหรืออะไรก็แล้วแต่ แต่ถ้ามันต้องแลกมาด้วยความทุกข์ของหลานตัวเองก็ยอมงั้นเหรอคะคุณย่า?
อิงฟ้า ทำตัวไม่สมชื่อเลย .. ไม่ชอบเลยจริงๆ กลับที่ของเธอไปซะทีเหอะรำคาญจัง - -"
อาวัตร .. เพราะอยากอยู่ใกล้ๆ แต่ลืมไปหรือเปล่าว่าสิ่งที่เลือกมันทำร้ายทั้งตัวเองและคนรักน่ะ TT ไม่มีความสุขหรอกนะ
น้องมินทร์ .. ทำไมทำงี้ล่ะลูก .. รู้ว่าทรมานจะแย่ (แน่ล่ะ เชื่อได้ว่าหนูไม่แคร์อะไรคุณย่าที่ไม่ได้รู้สึกผูกพันอยู่แล้ว)
แต่ถ้าเป็นอะไรไปก็จะไม่มีโอกาสได้อยู่กับคนที่รักอีกเลยนะ TT
งื้อออ ปวดใจจัง  :monkeysad:

ส่วนอีกคู่ ยังดีที่คุณแม่ไม่ได้พยายามกีดกันแต่แรกอย่างไร้เหตุผลเนอะ
แต่แองจี้นั่นก็น่าไม่อายจริงๆแหละ ลูกเค้าหรือก็ไม่ใช่ แล้วยังจะมายัดเยียดโดยเอาข้อผูกมัดทางธุรกิจเป็นข้ออ้างอีก
 :เฮ้อ:

ปล. ยังไม่ได้เริ่มอ่านอีกเรื่องเลยค่ะ เห็นชื่อเรื่องแล้วกลัวอิ่มมาม่าจัง 555

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 20 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ UP!! 15/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 16-11-2010 01:27:48

จะโทษใครดีที่เรื่องกลายเป็นแบบนี้

มินทร์เอาชีวิตเข้าแลก แล้วคุณย่า กับ อาวัตรจะทำอย่างไรต่อไป

ส่วนคู่ของดลกับวีน่าจะไปได้สวยกว่าแล้วใช่มั้ยนี่

บวก 1 แต้มนะคะ ขอบคุณมากค่ะ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 20 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ UP!! 15/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 16-11-2010 06:32:04

สงสารน้องมินทร์จัง

มีปัญหามากตายประชดซะเลย :z3:

 :call:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 20 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ UP!! 15/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 16-11-2010 15:43:43

น้องมินทร์ ทำไมทำแบบนี้ล่ะคะลูก :monkeysad:
ถ้าน้องมินทร์เป็นอะไรไป โป้งคุณย่าแล้ว :angry2:

P.S. ไม่ได้รำคาญนะคะ ก็คนมันอินอ๊า :o8: และพี่นัทน่ารักเนอะ เป๊ะทุกรูป 555

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 20 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ UP!! 15/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 16-11-2010 16:12:49

ไรเตอร์มาต่อเร็วๆน๊า

เค้าจะรอน้องมินทร์

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 20 คิดชื่อตอนไม่ออกคับ UP!! 15/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 17-11-2010 15:37:14

-21-

   พระอาทิตย์ลาลับขอบฟ้าจนล่วงเลยเข้าสู่วันใหม่แล้วแต่บางคนยังคงนั่งคร่ำเคร่งอยู่ตรงหน้าจอคอมพิวเตอร์ คิ้วหนาขมวดเข้าหากันและถอนหายใจเมื่อทุกอย่างยังไม่เป็นไปอย่างที่ใจคิด อีกคนที่มองอยู่ไกลๆก็อมยิ้มกับท่าทางจริงจังนั้นก่อนจะเดินเข้ามาหาและวางมือลงบนบ่าออกแรงบีบนวดให้อย่างเอาใจ

“แฟนใครนะ ขยันเสียจริง”

“มาแซวตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์หรอกนะวี ดลกำลังตั้งใจทำงานนะ”

“ตั้งใจทำงานเหรอ วีนึกว่าดลจะกินมันเข้าไปซะอีก ดูจ้องเข้าสิไม่ปวดหัวเหรอ”

เมื่อเอ่ยจบปฐวีก็ใช้ปลายนิ้วคลึงขมับอีกฝ่ายเบาๆจนนภดลมีเคลิ้มไปบ้างแต่ก็บอกให้อีกฝ่ายไปห่างๆเพราะไม่อยากเสียสมาธิ

“ดล…”

ปฐวีแกล้งเย้าด้วยการเรียกชื่ออีกฝ่ายด้วยเสียงหวานก่อนจะเป่าลมเบาๆใส่หู

“อย่ามายั่วน่า ดลกำลังเครียดนะ”

นภดลเอ่ยพร้อมกับผละตัวออกมาไกล แม้ว่างานตรงหน้าจะทำให้เคร่งเครียดมากแค่ไหนแต่การที่ร่างโปร่งตัวหอมกลิ่นสบู่มาวนเวียนอยู่ใกล้ๆแถมยังมายั่วเย้าก็ทำให้อารมณ์ของเขาถูกจุดขึ้นได้ง่ายๆ

“งั้น…วีไปนอนก่อนนะ กู๊ดไนท์ครับ”

ปฐวีเอ่ยก่อนจะหอมแก้มอีกฝ่ายฟอดใหญ่และเดินเข้าห้องนอนโดยหารู้ไม่รู้ตัวเองนั้นได้ทำให้ใครบางคนสติแตกจนไม่อาจทำงานได้ต่อ

“ไม่ทงไม่ทำมันแล้ว พรุ่งนี้แล้วกันวะ”

นภดลเอ่ยก่อนจะปิดคอมพิวเตอร์อย่างรวดเร็วและเดินตามใครบางคนเข้าห้องไป ในใจพลางคิดว่าจะต้องลงโทษสักครั้งโทษฐานที่ทำให้เขาทำงานต่อไปไม่ได้

…นายเสร็จฉันแน่ ปฐวี…

   
   ยังไม่ทันที่เรวัตรจะเดินออกไปพ้นตัวบ้านก็ได้ยินเสียงเหมือนของหล่นแตกด้วยความเป็นห่วงเด็กหนุ่มจึงรีบวิ่งขึ้นบันไดมาหยุดอยู่หน้าห้องนอนของคนที่ห่วงแสนห่วง

“มินทร์…นี่ อาเอง”

ชายหนุ่มเคาะประตูเรียกแต่เมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบรับและยิ่งลูกบิดห้องล็อคด้วยยิ่งทำให้ร้อนใจเข้าไปใหญ่

“มินทร์ เปิดประตูเดี๋ยวนี้”

หญิงวัยกลางคนที่มีหน้าที่คอยดูแลบ้านเดินเข้ามาถามว่าเกิดอะไรขึ้นถึงส่งเสียงดังเอะอะโวยวาย

“ป้านอม ไปหากุญแจสำรองห้องของมินทร์มาเดี๋ยวนี้เลย”

เรวัตรร้อนรนพลางเคาะประตูเรียกไปด้วย ความรู้สึกสังหรณ์ใจว่าจะเกิดเรื่องร้ายๆยิ่งทำให้หัวใจเต้นรัว เมื่อได้กุญแจมาก็รีบไขเปิดประตูทันที

ภาพตรงหน้าทำให้หลายคนยืนนิ่งดั่งถูกสาป คุณหญิงกาญจนาทำท่าจะเป็นลมจนอิงฟ้าต้องเข้าไปประคอง ชายหนุ่มร่างสูงมองภาพตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา

“มินทร์!!! …”

เรวัตรรีบเข้าไปประคองร่างไม่ได้สติไว้ในอ้อมแขนก่อนจะฉีกเศษผ้าที่หายได้แถวนั้นมาพันบริเวณบาดแผลฉกรรจ์และรีบอุ้มอีกฝ่ายไปที่รถเพื่อที่จะพาไปโรงพยาบาล

เข็มไมล์บ่งบอกความเร็วของรถแต่เรวัตรก็หาได้สนใจไม่ เนื่องจาเขารู้ว่ายิ่งไปถึงมือหมอช้าเท่าไหร่ลมหายใจของภูมินทร์อาจถูกมัจจุราชพรากไปได้เร็วเท่านั้น

“ทำไมมินทร์ ทำไมถึงได้ทำแบบนี้”

เสียงทุ้มพร่ำถามแต่ ณ เวลานี้ร่างที่ใกล้จะหมดลมหายใจจะตอบได้อย่างไร เมื่อมาถึงโรงพยาบาลร่างของเด็กหนุ่มก็ถูกพาเข้าห้องฉุกเฉินไป ชายหนุ่มร่างสูงได้แต่เดินไปเดินมาเหมือนหนูติดจั่น มือใหญ่ทั้งสองข้างกำแน่นก่อนจะกระแทกลงบนกำแพงหนาอย่างแรงและหลายต่อครั้งจนมือทั้งสองข้างมีเลือดซึมออกมา

เรวัตซบหน้ากับกำแพงเย็นเฉียบก่อนจะปล่อยให้น้ำตารินไหล เพียงแค่หลับตาก็เห็นภาพของเด็กหนุ่มกับกองเลือดเป็นวงกว้าง ยามที่สัมผัสร่างที่ลมหายใจแผ่วเบาลงทุกขณะเขาก็สั่นเทาทุกครั้ง

กลัว…กลัวการสูญเสียอีกครั้ง

เขายังไม่ทันได้อธิบายว่าได้ไปขอร้องให้อิงฟ้าร่วมมือแกล้งทำเป็นว่าจะแต่งงานกับเขาเพื่อไม่ให้ภูมินทร์ไปไหนก็มาเกิดเรื่องนี้เข้า หากเด็กหนุ่มที่เขาเฝ้าทะนุถนอมเลี้ยงดูมาเป็นอะไรไปเขาคงจะไม่ให้อภัยตัวเองไปตลอดชีวิต

“อย่าทิ้งอาไปนะมินทร์ ขอร้อง”

ชายหนุ่มเอ่ยก่อนจะทรุดตัวนั่งบนเก้าอี้ที่หน้าห้องฉุกเฉิน ไม่นานคุณหญิงกาญจนาและอิงฟ้าก็ตามมา

“ผมขออยู่คนเดียวเงียบๆ”

เรวัตรเอ่ยก่อนจะปลีกตัวเดินไปอีกทางเพราะตอนนี้เขาไม่อยากจะมองหน้าใครทั้งนั้นเว้นแต่ภูมินทร์เพียงคนเดียว

“วัตร ให้พยาบาลทำแผลที่มือก่อนเถอะ”

“ช่างเถอะน่า แค่นี้ไม่ตายหรอก”

ชายหนุ่มขึ้นเสียงใส่ ช่วงเวลาอย่างนี้เขายังจะต้องสนใจตัวเองอีกเหรอ คุณหญิงกาญจนาเดินเข้ามาหาแต่เรวัตรกลับมองอีกฝ่ายด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธอย่างไม่ปิดบัง เพียงแค่เธอเห็นก็ทำให้เธอถึงกับร่ำไห้ทันที

แววตาของเรวัตรที่มองมาที่นั้นไม่ต่างจากแววตาของลูกชายในวันที่เธอไม่ยอมรับความรักของทั้งคู่เลยแม้แต่น้อย

“ฉันไม่คิดว่าเธอทั้งสองคนจะรักกันมากขนาดนี้”

“อย่าพูดอะไรเลยครับ ผมไม่อยากรับฟังอะไรทั้งนั้น คุณอยากได้อะไรก็เชิญเอาไปเลยครับ แต่สิ่งที่ผมให้ไม่ได้จริงๆคือ…ภูมินทร์”

ชายหนุ่มเอ่ยก่อนจะไม่สนใจใยดีอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย

“ฉันขอโทษ”

เธอเอ่ยเพียงแค่สั้นๆง่ายๆก่อนจะเดินจากไปพร้อมกับผู้ติดตามอีกสองสามวัน เรวัตรเพียงแค่เหลือบสายตามองแผ่นหลังที่เริ่มงองุ้มแต่ยังคงท่วงท่าสง่างามไว้

จากนี้เขาไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป ไร่จะถูกยึดไหม เขาจะต้องแต่งงานหรือเปล่าและภูมินทร์จะยังอยู่เคียงข้างเขาต่อไปไหม เขาไม่รู้อะไรเลยจริงๆ

“วัตร ไปทำแผลก่อนเถอะนะ”

“ฟ้า วัตรไม่เป็นไรจริงๆ”

“วัตร ใช่ว่ามินทร์จะอยากเห็นวัตรในสภาพนี้หรอกนะ”

หญิงสาวเกลี้ยกล่อมจนชายหนุ่มยอมให้พยาบาลทำแผลที่มือทั้งสองข้าง

“ฟ้ากลับไปพักผ่อนเถอะ”

“แต่…”

“วัตรอยู่ได้”

เรวัตรเอ่ยบอกพร้อมกับคลี่ยิ้มบางๆเพื่อให้อีกฝ่ายสบายใจ

“งั้นฟ้าไปก่อนนะ ยังไงก็โทรมานะ”

ชายหนุ่มพยักหน้า เมื่อเธอเดินจากไปแล้วเขาก็เอาแต่นั่งจ้องบานประตูกระจกฝ้าในใจก็ภาวนาให้ไฟที่ป้ายหน้าห้องฉุกเฉินดับลงเร็วๆ

เมื่อนานก็เห็นทั้งหมอทั้งพยาบาลวิ่งเข้าๆออกๆห้องจนเขาต้องรั้งบุรุษในชุดกาวน์สีขาวสะอาดเพื่อถาม

“หมอครับ มินทร์เป็นยังไงบ้าง”

“คนไข้เสียเลือดมาก ขอตัวก่อนนะครับ”

ผู้เป็นหมอสะบัดแขนเรวัตรออกก่อนจะผลักบานประตูห้องฉุกเฉินเข้าไปด้วยความรีบร้อน

ทันทีที่ไฟหน้าห้องฉุกเฉินดับลงชายหนุ่มก็รีบลุกพรวดก่อนไปยืนรอหน้าห้องทันที แต่ภาพที่ได้เห็นราวกับเข็มเล่มใหญ่ตอกให้ยืนนิ่งอยู่กับที่ไม่อาจขยับเขยื้อนไปไหนได้ ความรู้สึกทั้งชาทั้งเจ็บปวดแล่นไปจับที่ขั้วหัวใจ


เตียงคนไข้ที่มีร่างหนึ่งนอนอยู่และถูกคลุมด้วยผ้าสีขาวตั้งแต่หัวจรดเท้า


ร่างสูงทรุดตัวนั่งลงตรงนั้นทันที มือทั้งสองข้างที่ถูกพันด้วยผ้าก๊อตกำเข้าหากันแน่นก่อนที่ใบหน้าคมเข้มจะซบลงกับพื้นและร่ำไห้ราวกับสูญเสียสิ่งที่เป็นเสมือนโลกทั้งใบ

“มินทร์!!!…”

เรวัตรฟูมฟายพร้อมตะโกนเรียกชื่ออีกฝ่ายและคลานเข่าเข้ามาเขย่าร่างใต้ผืนผ้าสีขาวด้วยความหวังว่านี่จะเป็นการปลุกให้เด็กหนุ่มตื่นขึ้นมาอีกครั้ง

“ตื่นสิมินทร์ อาบอกให้ตื่นไง ไม่ได้ยินเหรอ!!!…”

มือใหญ่เขย่าร่างตรงหน้าอย่างแรงจนบุรุษพยาบาลต้องเข้ามาห้าม

“ปล่อย…อย่ามายุ่งกับฉัน”

เรวัตรพยายามดิ้นรนจากพันธนาการที่ยึดเขาไว้และด้วยความที่ยังคงเป็นคนหนุ่มทำให้ต้องใช้คนหลายคนในการรั้งชายหนุ่มไว้

“อย่า…อย่าพามินทร์ไป”

ชายหนุ่มเอ่ยเมื่อเห็นบุรุษพยาบาลอีกคนกำลังจะเข็นเตียงไป

“หยุดได้แล้วคุณ หักใจซะเถอะ”

“ไม่!!!…”

“นี่…คุณ…ถ้ายังไม่หยุดผมจะเรียก รปภ”

“ปล่อย…มินทร์!!!…”

เรวัตรตะโกนจนสุดเสียงเมื่อเห็นเตียงที่มีร่างไร้วิญญาณถูกเข็นไปจนลับสายตา

…………

……

“คุณ!!!…”

เสียงตะโกนดังลั่นพร้อมกับความเจ็บที่ต้นแขนทำให้เรวัตรค่อยๆปรับโฟกัสสายตาที่พร่ามัวไปด้วยน้ำตาเพื่อมองคนตรงหน้า

“คุณเป็นญาติของคุณภูมินทร์ เชษฐ์วิสุทธิ์ใช่ไหมครับ”

“ครับ”

ชายหนุ่มยังคงมึนงงกับภาพตรงหน้าแต่ก็เอ่ยตอบรับไป

“ผมเห็นคุณงีบไป เลยมาปลุกน่ะครับ คุณภูมินทร์พ้นขีดอันตรายแล้วนะครับ”

เรวัตรคลี่ยิ้มออกมาทั้งน้ำตา ในใจรู้สึกปรีติอย่างยิ่งจนอดไม่ได้ที่จะกอดบุรุษสวมชุดกาวน์สีขาวตรงหน้าเสียแน่น

“ขอบคุณครับหมอ ขอบคุณที่ช่วยชีวิตคนสำคัญของผมไว้แล้วก็ขอบคุณที่ปลุกให้ผมตื่นจากฝันร้าย”

“ยินดีครับ”

แพทย์หนุ่มเอ่ยพร้อมทั้งรอยยิ้ม

เรวัตรตัดสินใจแล้วว่าหลังจากเหตุการณ์นี้เขาจะต้องทำบางสิ่งบางอย่างเพื่อเด็กหนุ่มคนที่อยู่ข้างกายเขามาตลอดเสียบ้าง

อย่างน้อยก็บอกว่า “รัก” สักครั้ง ดังๆชัดๆให้อีกฝ่ายรับรู้

2BCon…

มาอัพแล้วคับ :mc4: ก่อนอื่นขอบอกก่อนว่าห้ามว่าว่าไนท์เอามุขเก่ามาขายนะคับ ฮ่าๆๆ คิดมุขไม่ออกนี่นาเลยขอใช้วิธีที่รีดเดอร์บางคนเคยได้อ่านไปแล้วในเรื่องสั้น ไนท์ทำให้ตกใจเล่นๆ ขำๆ สีสันนะคับ  :laugh:

ปล เย็นนี้จะไปดู SkyLine คับ ใครดูมาแล้วก็มาแลกเปลี่ยนกันได้ในตอนหน้านะคับ

ปล อีกครั้ง ตอบเม้นต์ยกยอดไปคราวหน้านะคับ เดี๋ยวไปเรียนไม่ทัน ฮ่าๆๆ เจอกันคับ :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 21 Lost U ? UP!!! 17/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 17-11-2010 15:50:40

ใจหายหมด

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 21 Lost U ? UP!!! 17/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: heefever ที่ 17-11-2010 15:54:57

ปลอดภัยแล้ว

หวังว่าคราวนี้คงทำให้คุณหญิงย่าคิดไ้ด้บ้างนะว่าควรจะทำยังไงต่อไป


ส่วนคู่ดลกะวี นึกว่าจะได้อ่านฉากอะจึกอะจึกซะอีก แอบเซ็ง

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 21 Lost U ? UP!!! 17/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 17-11-2010 16:37:59

นี่ไรเตอร์ ถึงมันจะเป็นมุขเก่า แต่ก็ทำคนอ่านจิตตกกันไปเลยทีเดียว :m16:

น้องมินทร์รีบฟื้นน๊า คนอ่านรออยู่

ว่าแต่เฮียดลเนี่ยะ อนาคต อาจตายคาอกพี่วีก็ได้นะเนี่ยะ เอิ๊กกกกกกกกก  ยั่วกันซ๊า ตายๆๆๆๆๆๆเฮียดลของเค้า :haun4:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 21 Lost U ? UP!!! 17/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 17-11-2010 19:04:53

 :เฮ้อ:โล่งอก

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 21 Lost U ? UP!!! 17/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 17-11-2010 19:21:03

 หอบ :L2:มาเยี่ยมไข้น้องมินทร์ ฟื้นเร็วๆนะน้องมินทร์
มุขเก่าก็เล่นเอาคนอ่านใจจะขาดแหละค่ะน้องไนท์
คุณวัตรนี่น้ากว่าจะได้คิดว่าควรพูด ควรทำอะไรๆให้มันชัดเจน ก็เกือบจะสายไปแระ
คุณย่าก็เนอะพึ่งคิดได้เหรอว่า "ประวัติศาสร์กำลัจะซ้ำรอย"ทำกรรมไว้กับลูกแล้วยังจะ
มาทำกรรมกับหลานซ้ำอีก

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 21 Lost U ? UP!!! 17/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 17-11-2010 19:30:22

ใจหายหมดเลย คนเขียนล่ะก้อ  :z3:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 21 Lost U ? UP!!! 17/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: N.T.❁ ที่ 17-11-2010 20:17:09

 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 21 Lost U ? UP!!! 17/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 17-11-2010 22:06:49

มุขเก่าก็จริง แต่ก็ยังขายได้นะนี่
เพราะทำเอาคนอ่าน วูบนะ ตกใจหมดเลย นึกว่าคนแต่งเล่นแรงซะแล้ว  :a5:

คุณหญิงย่าคงจะเข้าใจอะไรๆมากขึ้นใช่มั้ย เสียลูกมาแล้ว อยากเสียหลานอีกป่าว

เพิ่งบวกให้พี่แคนกับน้องเพชรไป ยังบวกเพิ่มไม่ได้ ขอบคุณมากนะคะ  :3123:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 21 Lost U ? UP!!! 17/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 17-11-2010 22:32:29

อ๊ายยย
ไม่ได้อ่าน 2 ตอน
มาม่ากระจุยกระจายยย
เครีัยดลงตับแล้วนะน้องไนท์

เป็นกำลังใจให้จ้าา

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 21 Lost U ? UP!!! 17/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 17-11-2010 22:47:46

โล่ง!!!   :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 21 Lost U ? UP!!! 17/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: ferly ที่ 17-11-2010 23:15:39

ฝันร้ายยยยยยยยยยย ซะงั้น - -"

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 21 Lost U ? UP!!! 17/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 17-11-2010 23:24:30

ฝัน :laugh:

เอาซะตกใจ

 :call:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 21 Lost U ? UP!!! 17/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 18-11-2010 05:02:01

เฮ้อ
นึกว่าตายจริง
 :a5:

แต่ว่าวีแอบแรงน่ะเนี่ย

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 21 Lost U ? UP!!! 17/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 19-11-2010 10:10:58

-22-

   แสงสว่างที่แยงตาทำให้เปลือกตาบางค่อยๆเปิดรับก่อนจะหรี่ตาลงเพื่อปรับสายตา ความอบอุ่นที่มือทำให้ต้องหันหน้าไปมองก่อนจะเห็นคนคุ้นเคยฟุบหน้านั่งหลับอยู่ข้างๆ แต่มือเล็กก็ขยับเพื่อจะเอามืออกมาจากการเกาะกุมแต่นั่นกลับทำให้อีกคนลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

“มินทร์เป็นไงบ้าง”

เสียงทุ้มรีบเอ่ยถามก่อนจะแตะลงบนผืนผ้ากอซที่พันอยู่ที่ข้อมืออย่างแผ่วเบาแต่เด็กหนุ่มกลับไม่ยอมพูดยอมจาแถมยังเบี่ยงมือหนี

ดวงตาคู่สวยมองมายังผู้เป็นอาด้วยแววว่างเปล่าก่อนจะที่ค่อยๆรื้นน้ำตา ทันทีที่หยดน้ำร่วงหล่นลงต้องผิวแก้มปลายนิ้วยาวก็เกลี่ยเช็ดให้

“มินทร์ไม่ตายง่ายๆหรอก”

“อย่าพูดเรื่องความตายอีกนะรู้ไหม หืม…อาคงอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเรา”

“ไม่จริงมั้งครับ ไม่มีผมอาวัตรก็ยังมีคนอื่นนี่ คุณฟ้าไงครับ อาวัตรจะแต่งงานกับเธอไม่ใช่เหรอ”

ชายหนุ่มไม่ยอมตอบอะไรแต่กลับรวบร่างโปร่งเข้ามาไว้ในวงแขน ปลายจมูกกดลงบนเรือนผมสีน้ำตาลคาราเมล แม้ว่าอีกฝ่ายจะขืนตัวออกแต่เรวัตรกลับตรึงเด็กหนุ่มไว้ในอ้อมกอด

“ฟังอาอธิบายก่อนนะครับ คนดี…อาขอร้องให้ฟ้ามาช่วยทำเป็นว่าจะแต่งงานกันเพราะไม่อยากให้คุณหญิงพามินทร์ไป แต่ยังไม่ทันจะอธิบายให้มินทร์ฟังก็เกิดเรื่องขึ้นเสียก่อน”

“คุณฟ้า รู้เรื่องเราแล้วเหรอ”

“อืม…เธอรู้แล้ว”

“แล้วเธอ…”

“อาบอกเธอทุกอย่างแล้วและบอกกับเธอด้วยว่า…อารักมินทร์”

เด็กหนุ่มนิ่งอึ้งไปก่อนจะโถมตัวเข้าหาอ้อมแขนกว้างทันที ท่อนแขนทั้งสองข้างรวบกอดแผ่นหลังกว้างเสียแน่นราวกับกลัวว่าอีกฝ่ายจะหลุดลอยไปไหน ใบหน้าอ่อนเยาว์เปื้อนทั้งรอยยิ้มและคราบน้ำตาแห่งความดีใจ

“มินทร์ก็รักอาวัตร รักมากที่สุดในโลกเลย

เมื่อผละตัวออกมือใหญ่ก็คว้ามือข้างที่มีผ้าพันแผลขึ้นมาจรดริมฝีปากก่อนจะเป่าเบาๆราวกับร่ายมนต์ให้คนตรงหน้าหายเจ็บ

“อย่าทำร้ายตัวเองอีกนะ สัญญากับอาได้ไหม”

“ครับ มินทร์สัญญา แล้วก็ขอโทษที่ทำลงไปโดยไม่ได้คิดให้รอบคอบเสียก่อน”

“อานึกว่าจะต้องเสียมินทร์ไปแล้ว”

เมื่อเห็นสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดของคนสำคัญเด็กหนุ่มก็ประคองใบหน้าคมเข้มให้เงยขึ้นสบตาก่อนจะแนบเรียวปากลงบนริมฝีปากสีจัด ออกแรงกดย้ำปรับเปลี่ยนองศาให้ลึกซึ้งขึ้น เมื่อละริมฝีปากออกก็กลับมาโอบกอดกันและกันอีกครั้ง

“ว่าแต่…คุณย่า…”

“คุณหญิงกลับไปอเมริกาแล้วล่ะ”

“หมายความว่า…”

“เราสองคนจะไม่พรากจากกันไปไหนไงครับ”

ทั้งคู่ยิ้มให้กัน ภายในหัวใจถูกความสุขเติมเต็มในทุกช่องว่าง ตอนนี้ทุกเรื่องก็ดูเหมือนจะเข้าที่เข้าทางทั้งหมดแล้ว

“เดี๋ยวพอมินทร์หายแล้ว อาทิตย์นี้เราไปกรุงเทพฯกันนะ ดูเหมือนสองคนทางโน้นเขาคิดถึงมินทร์จะแย่อยู่แล้ว”

“ครับ”

หลังจากที่เด็กหนุ่มหายดีแล้วผู้เป็นอาก็พาไปยังเมืองหลวงเพื่อไปเยี่ยมอีกสองคนที่หายเงียบไปในพักหลัง แม้ว่าจะมีโทรคุยกันบ้างแต่ก็แค่เพียงประโยคไถ่ถามสารทุกข์สุกดิบสั้นๆเท่านั้น

“ทุกทีอาดลจะโทรมาหามินทร์บ่อยๆแต่ช่วงนี้หายเงียบไปเลยนะครับ อาวีก็เหมือนกัน”

“หรือว่าสองคนนั้น…”

“อาวีกับอาดลอาจจะยุ่งเรื่องงานก็ได้ครับ อาวัตรนี่ชอบตีตนไปก่อนไข้ทุกที”

“ก็ใครกันล่ะครับที่ทำให้อาเป็นแบบนี้ หืม…”

ชายหนุ่มเอ่ยก่อนจะใช้ปลายนิ้วบีบปลายจมูกของคนตรงหน้าด้วยความเอ็นดู

“อาวัตร มินทร์ไม่ใช่เด็กแล้วนะ มาทำแบบนี้อ่ะ”

“งั้น…”

เมื่อเอ่ยจบก็ฉกฉวยความหวานจากริมฝีปากของเด็กหนุ่มอย่างรวดเร็ว ตีเล็กตีลงบนท่อนแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามโทษฐานที่มาทำรุ่มร่าม มือใหญ่คว้าข้อเล็กเพื่อจะกุมไว้แต่อยู่ๆเด็กหนุ่มกลับสะบัดมือหนีและรวบมากุมไว้เอง

“เจ็บแผลเหรอ อาขอโทษนะ”

เรวัตรเอ่ยก่อนจะค่อยๆจับข้อมือข้างที่เป็นรอยแผลเป็นมาสัมผัสอย่างแผ่วเบาและยกขึ้นมาจรดริมฝีปากเหมือนที่เคยทำเวลาที่อีกฝ่ายเจ็บ

“ไม่เป็นไรแล้วล่ะครับ ว่าแต่…เราจะไปหาอาดลกับอาวีที่ไหนล่ะครับ ในเมื่อทั้งคู่ไม่ยอมรับโทรศัพท์เลย”

“ไปที่อพาร์ทเม้นต์ของดลก่อนแล้วกัน”

ตอนนี้ทั้งเรวัตรและภูมินทร์กำลังยืนอยู่หน้าประตูไม้เนื้อหนาก่อนที่ชายหนุ่มจะกดกริ่งหลายต่อหลายครั้งจนในที่สุดเสียงปลดล็อคประตูก็ดังขึ้น

“วัตร น้องมินทร์”

ปฐวีเอ่ยเมื่อเห็นคนคุ้นเคยก่อนจะเปิดประตูให้กว้างและเชื้อเชิญคนทั้งสองเข้าไป

“ไงไอ้ดล เดี๋ยวนี้เอาอ่าวกับเขาแล้วเหรอวะ”

เรวัตรทักทายเมื่อเห็นเพื่อนคนสนิทนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ทำงานเป็นบ้าเป็นหลังจนปล่อยให้ตัวเองดูโทรม แม้แต่หนวดยังไม่ได้โกนด้วยซ้ำแล้วไหนจะจาน ชาม แก้วกาแฟที่ตั้งเรียงรายอยู่รอบตัวอีก

“ทำตัวตามสบายเหมือนอยู่บ้านนะ ข้าไม่ว่างเทคแคร์”

ระหว่างที่พูดดวงตาก็แทบไม่ละจากหน้าจอ

“เออ…”

ชายหนุ่มตอบรับก่อนจะหยิบน้ำผลไม้ที่แช่อยู่ในตู้เย็นมาส่งให้ภูมินทร์

“เกิดอะไรขึ้นเหรอวี ทำไมอยู่ๆไอ้ดลถึงหันมาเอาการเอางานซะได้”

“ก็ดลปฏิเสธการดูแลแองจี้แม่ของเธอเลยถอนหุ้นออกจากบริษัท ดลเลยเสนอจะหาหุ้นส่วนด้วยตัวเองและถ้าได้รับการยอมรับจากคณะกรรมการให้เป็นประธานเมื่อนั้นคุณแม่ถึงจะยอมให้เราคบกันจริงๆจังๆ”

“อ่อ…มิน่า ถึงได้ฮึกเหิมลุกขึ้นมาทำอะไรที่มันขัดแย้งกับตัวเอง”

ปฐวีเดินเข้ามานั่งลงข้างๆเด็กหนุ่มก่อนจะเอ่ยถาม

“เป็นไงบ้างเรา สบายดีนะ อาขอโทษนะที่ไม่ได้โทรหาเลย”

“ไม่เป็นไรหรอกครับอาวี มินทร์รู้ว่าอาวีมัวแต่ยุ่งอยู่กับคนแถวนี้”

เด็กหนุ่มยิ้มหวานให้จนคนมองต้องแอบแซว

“มีเรื่องดีๆเกิดขึ้นใช่ไหม”

“ครับ”

“อาดีใจด้วยนะ”

“ผมก็ดีใจกับอาวีด้วยนะครับ ที่อย่างน้อยคุณแม่ของอาดลก็ยอมรับระดับหนึ่งแล้ว”

ปฐวียิ้มให้แต่เมื่อเห็นรอยแผลเป็นบนข้อมือของเด็กหนุ่มก็หน้าซีดทันที

“แผลนั้น เกิดอะไรขึ้นน่ะมินทร์”

“นิดหน่อยน่ะครับ แต่แผลนี้ก็แลกกับการที่ผมกับอาวัตรไม่ต้องพรากจากกัน”

ชายหนุ่มร่างโปร่งพยักหน้าอย่างเข้าใจ และเมื่อเงยหน้ามองนาฬิกาก็รีบลุกไปที่ห้องครัวทันที

“วัตรกับน้องมินทร์กินอะไรไหม เดี๋ยวจะทำให้”

“นอกจากเค้กส้มแล้ว อาหารที่อาวีทำได้อร่อยที่สุดก็…สปาเก็ตตี้ขี้เมาทะเล ตามนั้นนะครับ”

“ฉันก็เหมือนกัน”

ปฐวีพยักหน้าตอบรับก่อนจะกวักมือเรียกให้ภูมินทร์ไปเป็นผู้ช่วย ทั้งคู่อยู่ในชุดกันเปื้อนซึ่งดูแปลกตาไปจากทุกครั้งแต่ก็ทำให้น่ามองอยู่ไม่น้อยจนเรวัตรอดมองไม่ได้

“แม่บ้านของแกนี่น่ารักดีว่ะ จ้างเดือนละเท่าไหร่เนี่ย”

เรวัตรเอ่ยแซวเมื่อเห็นเพื่อนสนิทเอาแต่คร่ำเคร่งกับงาน

“จ้างด้วยหัวใจทั้งดวงแล้วก็ทั้งชีวิตด้วย”

นภดลละสายตาจากจอคอมพิวเตอร์เพื่อเงยหน้ามาคุยกับเพื่อน เรวัตรขยิบตาให้หันไปมองสองบุคคลที่กำลังง่วนอยู่กับการจัดเตรียมอาหาร

“ข้านับถือเลยว่ะที่แกละสายตาไม่มองวีได้”

“ขืนมองสิ งานการได้ไม่ต้องทำกันพอดี”

เรวัตรหัวเราะร่วนเมื่อได้ยินคำตอบก่อนทั้งคู่จะเปลี่ยนบรรยากาศมานั่งที่โต๊ะกินข้าวแทน

“กินมื้อนี้เสร็จแล้วก็ขอเชิญคุณนภดลไปอาบน้ำแล้วก็โกนหนวดให้เรียบร้อยด้วย”

“ดลกะจะไว้นะเนี่ย จะได้เซอร์ๆ”

“อย่างดลน่ะเหรอ ซกมกมากกว่าน่ะสิ”

“งานเสร็จเมื่อไหร่นะปฐวี นายโดนครบทั้งต้นทั้งดอกแน่”

ชายหนุ่มหุ่นนายแบบเอ่ยก่อนจะตั้งหน้าตั้งตากิน เมื่ออิ่มก็เตรียมตัวอาบน้ำแต่เข้าห้องน้ำไปได้เพียงครู่ก็โผล่หน้าออกมาเรียกให้คนสำคัญไปหา

“มีอะไรให้รับใช้มิทราบครับ คุณชาย”

นภดลยิ้มหวานก่อนจะรั้งตัวอีกคนเข้ามาอยู่ภายในห้องน้ำ

“นี่…วัตรกับน้องมินทร์ก็อยู่ จะทำอะไรก็หัดคิดถึงคนอื่นเขาซะบ้าง”

“แค่โกนหนวดเอง คิดไปถึงไหนน่ะ…หรือว่า…เมื่อคืนยังไม่พอ”

“คนลามก”

อ้อมแขนกว้างรั้งอีกฝ่ายเข้ามาระยะประชิดก่อนจะส่งครีมโกนหนวดและอุปกรณ์ให้ ปฐวีบ่นพึมพำแต่ก็ยอมทำให้แต่โดยดี ร่างโปร่งเดินมายืนเผชิญหน้าก่อนจะค่อยๆป้ายครีมสีขาวไปตามไรหนวดและบรรจงใช้มีดโกนที่แสนคมทำให้ใบหน้าของอีกฝ่ายเกลี้ยงเกลา

นภดลอดมองท่าทางตั้งอกตั้งใจของอีกฝ่ายไม่ได้ เป็นเรื่องที่เรียกได้ว่าเป็นเรื่องดีที่สุดก็เป็นได้ที่เขามีปฐวีอยู่เคียงข้างในทุกวันนี้ รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าจนคนตรงหน้าต้องชะงักมือ

“ยิ้มอะไร เดี๋ยวก็โดนบาดเข้าหรอก”

“รักนายจัง วี”

ปฐวีแอบยิ้มเพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายรู้ว่าเขาดีใจขนาดไหนที่ได้รับฟังคำหวาน ใบหน้าหมดจดร้อนและแดงก่ำจนคนมองต้องเอ่ยแซว

“เขินล่ะสิ”

“ทำไมต้องเขินด้วย”

“รักดลเหมือนกันใช่ไหมล่ะ รู้หรอก”

“รู้แล้วจะถามทำไม คนบ้า”

ชายหนุ่มร่างโปร่งเขินอาย เมื่อเห็นว่าอ้อมแขนกว้างจะรวบเข้าไปกอดก็พลิกตัวหลบได้อย่างรวดเร็วก่อนจะวิ่งออกมาจากห้องน้ำปล่อยให้อีกคนคว้าลมเข้ากอดแทนแถมยังยิ้มค้างกับกระจกที่สะท้อนภาพของตัวเอง

หวังว่าความรัก…จะหวานแบบนี้เรื่อยไป

2BCon…

(มาอัพแล้วคับ :mc4: ฉากหวานๆของทั้งสองคู่ หวังว่าทุกคนจะชื่นชอบกันนะคับ ก่อนอื่นขอชี้แจงก่อนว่าถ้ามาอัพช้าในบางตอนต้องขออภัยนะคับช่วงนี้ไนท์ต้องทำรายงานน่ะคับ แต่ถ้าว่างเมื่อไหร่จะเอามาลงให้ทันที ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์และการติดตามนะคับ  :call:ปล เรื่องนี้ใกล้จบแล้ววววว…

ปล อีกครั้ง หนังเรื่อง SkyLine สำหรับไนท์คิดว่าเอฟเฟคอะไรโอเคหมดคับ ยกเว้นตอนจบและเนื้อเรื่องบางช่วง ชวนให้สับสน แต่ถ้าใครชอบแนวมนุษย์ต่างดาวบุกโลกก็คงชอบแหละคับ

ปล สุดท้ายจริงๆ ต้องขออภัยด้วยนะคับที่มุขเก่าทำให้ใครหลายต่อหลายคนใจหาย แหะๆ แซวเล่นกันขำๆคับ หวังว่าตอนนี้คงจะทำให้บางคนที่เครียดลงตับ ลงพุงดีขึ้นนะคับ เตรียมเป็นเบาหวานกันต่อไป)

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 22 ลงตัว? UP!!! 19/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 19-11-2010 11:17:33

ง่ะ ทำไมตอนท้ายต้องลงท้ายว่า "หวังว่า" และ "เรื่อยไป"  ด้วยอะคะ ดูแปลกๆ หรือคนอ่านจิตตกไปเองก็มิรู้ เดียวนี้ไว้ใจคนเขียนไม่ค่อยจะได้ อิอิ

ปล.แอบเขินแทนวีตอนโกนหนวดให้ดลเข้าใจความรู้สึกเลยเวลามีคนจ้องเราใกล้ๆมันอ้ายอายเขิ้นเขิน :impress2:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 22 ลงตัว? UP!!! 19/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 19-11-2010 11:39:03

ดีจังเรื่องลงตัวด้วยดีแล้ว :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 22 ลงตัว? UP!!! 19/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: N.T.❁ ที่ 19-11-2010 12:35:05

:กอด1: ดีใจจัง ^^

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 22 ลงตัว? UP!!! 19/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 19-11-2010 17:34:18

ดีนานๆ
หรือดีแปบเดียวนะเนี่ย
 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 22 ลงตัว? UP!!! 19/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 19-11-2010 19:23:15

จะหวานและลงตัวไปตลอดใช่มั้ยจ๊ะ

ก็บอกว่าเตรียมตัวเป็นเบาหวานนี่นา

 :L2:  ขอบคุณมากๆนะคะ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 22 ลงตัว? UP!!! 19/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 19-11-2010 21:03:48

สองคู่ชู้ชื่น :L1:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 22 ลงตัว? UP!!! 19/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 19-11-2010 22:11:17

 :เฮ้อ:

ลงตัวแล้ว

 :call:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 22 ลงตัว? UP!!! 19/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: heefever ที่ 19-11-2010 23:02:04

หวังว่าความรัก…จะหวานแบบนี้เรื่อยไป << แอบหวังด้วยเหมือนกัน

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 22 ลงตัว? UP!!! 19/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 20-11-2010 19:30:44

คู่อา-หลาน ฟ้าหลังฝน
คู่ดล-วี ก่อร่างสร้างตัว (ใช่ปะ)
น้องไนท์จ๊ะ จะมีเหตุการ์อันใดมาทำให้ใจคนอ่าน
เต้นผิดจังหวะแบบแรงๆอีกไหมคะ
ถ้าจะให้เต้นผิดจังหวะ ก็ขอเป็นจังหวะรักแบบร้อนแรงนะคะ (หึย..พูดแล้วพี่ก็ :o8:นะ)

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 22 ลงตัว? UP!!! 19/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 20-11-2010 19:46:04

ค่อยยังชั่วหน่อย เรื่องร้ายๆก็ผ่านไปด้วยดีแล้ว :กอด1:
อยากเพิ่มน้ำตาลในเลือดมากเลยคุณไนท์ เพราะได้แต่น้ำตามาหลายตอนแล้ว :monkeysad:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 22 ลงตัว? UP!!! 19/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 20-11-2010 20:50:25

เฮ้อออออ
ถอนหายใจโล่งอก เฮือกใหญ่ๆ ค่า
ดราม่ามากๆ ไม่ไหว
ลมจะจับเอาค่าน้องไนท ^ ^
หวานกันนานๆ นะจ๊ะ คุนพี่รับได้หมดดดด

เป็นกำลังใจให้จ้าา

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 22 ลงตัว? UP!!! 19/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: berlyn ที่ 21-11-2010 09:11:14

โอ้ย!!! ใจหายไปอยู่ที่พื้น .... ฟ้าเป็นคนดีแล้วเหรอ
แบบ ว่าน้ำตามันรื้นขึ้นมาเลย...แต่ไม่เป็นไรก็ดีแล้วค่ะ วัตรฝันได้น่า... มาก น่า อะไรไม่รู้นะคิดไม่ออก

วีกับดล ก็เอาใจช่วยให้คุณแม่ยอมรับไวๆนะ

      ดูแล Take care รักนี้ให้ดี หวังว่าจะหวานๆได้ตลอด

ps. ไรท์เตอร์เคยฟังเพลง Fade ของsingular มั้ยค่ะ เราว่าเพราะมากๆเลย

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 22 ลงตัว? UP!!! 19/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: ferly ที่ 21-11-2010 16:15:53

ดีจังที่ไม่ดราม่าแระ ^^

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 22 ลงตัว? UP!!! 19/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: w1234 ที่ 21-11-2010 16:29:26

 :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 22 ลงตัว? UP!!! 19/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 23-11-2010 11:17:19

-23-

   เช้าวันใหม่ที่แสนสดใส หลังจากที่นภดลต้องทนทำงานหนักตรากตรำมาเป็นระยะเวลายาวนานและวันนี้จะเป็นวันที่เขาจะมีความสุขมากที่สุดในโลก ชายหนุ่มหุ่นนายแบบในชุดสูทสีเทาควันบุหรี่เดินเข้ามายังห้องโถงของบริษัทด้วยความภาคภูมิ

สองข้างทางที่เดินผ่านก็มีพนักงานภายในบริษัทหลายคนกล่าวคำอวยพรและมอบช่อดอกไม้ให้

“ยินดีนะคะ ท่านประธาน”

ชายหนุ่มส่งยิ้มกว้างจนเห็นลักยิ้มที่ข้างแก้ม นัยน์ตาเป็นประกายราวกับคนที่เปี่ยมความสุข ทันทีที่เข้ามาในห้องประชุมหัวหน้าฝ่ายแต่ละฝ่ายก็ร่วมกันกล่าวแสดงความยินดี ตำแหน่งที่ได้มาโดยชอบธรรมด้วยความสามารถทำให้ไม่อาจมีใครคัดค้าน

ทันทีที่ออกจากห้องประชุมชายหนุ่มก็รีบกดโทรศัพท์มือถือเพื่อโทรหาคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตคนแรกคือ…ผู้เป็นแม่ของเขานั่นเอง

“แม่ครับ ดลจะไปรับแม่แล้วเราไปทานข้าวนะครับ”

เมื่อผู้ให้กำเนิดตกลงเรียบร้อย นภดลก็รีบขับรถไปหาอีกคนที่บ้านทันที

“แม่ครับ วีล่ะครับ”

“อยู่ในครัวน่ะลูก”

นภดลค่อยๆย่องเดินเข้าไปก็เห็นอีกคนกำลังง่วนอยู่กับการอบเค้ก กลิ่นหอมหวานของครีมเนยอบอวลซะจนใครบางคนเริ่มน้ำลายสอ ร่างสูงเดินเข้าไประยะประชิดก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าไปสัมผัสแก้มนุ่ม

“หอมจัง”

ปฐวีหันมาพร้อมกับพร้อมกับรอยยิ้มก่อนจะเดินไปล้างมือที่เต็มไปด้วยคราบสีขาวของแป้ง

“ทำไมอยู่ๆถึงชวนออกไปกินข้าวล่ะ”

“เถอะน่า อ่อ…ชวนแม่ของวีไปด้วยนะ”

“ทำไมล่ะ”

“เถอะน่า…”

“ก็บอกเหตุผลมาสิ”

นภดลเลิกสนใจก่อนจะหันไปคุยกับแม่ของปฐวีแทน

“แม่ครับ วันนี้แม่ไปทานข้าวกับดลนะครับ”

“จ้ะลูก ไปสิ”

ตอนนี้ทั้งสามคนกำลังเดินทางไปยังบ้านหลังใหญ่โตโอ่อ่าเพื่อไปรับอีกบุคคลหนึ่งโดยที่ผู้เป็นแม่และปฐวีไม่ได้ล่วงรู้มาก่อน ทันทีที่หญิงวัยกลางคนแต่งตัวภูมิฐานขึ้นรถมาบรรยากาศก็ออกจะตึงเครียดเล็กน้อยแต่เมื่อเริ่มบทสนทนาหญิงวัยกลางคนทั้งสองกลับเข้ากันได้เป็นอย่างดี

ร้านที่นภดลพามาเป็นร้านบรรยากาศสบายๆตกแต่งเน้นธรรมชาติ มีเพลงคลอเบาๆ โดยรวมแล้วเป็นร้านที่จัดว่าดูดีเลยทีเดียว

“ดลมีเรื่องอะไรจะบอกแม่หรือเปล่า”

“ดีจังที่ข่าวยังไม่รั่ว แม่จะได้รู้จากปากของดลเป็นคนแรก ดลเป็นประธานบริษัทแล้วนะ”

พอได้ยินข่าวดีทุกคนก็กล่าวแสดงความยินดีด้วยกับประธานบริษัทที่เต็มไปด้วยความสามารถในทุกๆด้าน

“แม่ครับ ช่วงเวลายากลำบากกว่าที่จะมาเป็นวันนี้ได้เพราะดลมีวีอยู่เคียงข้าง แม่ยอมรับเราทั้งคู่เถอะนะครับ”

นภดลเอ่ยบอกตรงๆอย่างไม่ปิดบังทำเอาทั้งแม่ของตัวเองและแม่ของคนสำคัญนิ่งอึ้งก่อนจะหัวเราะเบาๆในความตรงไปตรงมา แม้ทั้งคู่จะไม่ได้ตกลงอย่างเป็นเรื่องเป็นราวแต่เพียงเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว

“ฉลองที่ดลได้เป็นประธานบริษัทแล้วก็ฉลองวันเกิดของวีไปในตัวด้วย”

“อ๊ะ…ลืมวันเกิดไปซะสนิทเลย”

ปฐวีเอ่ยก่อนจะยิ้มด้วยความดีใจที่นภดลจำวันเกิดของเขาได้ หลังจากร่วมโต๊ะอาหารกันเป็นที่เรียบร้อยนภดลก็ขับรถไปส่งผู้ให้กำเนิดถึงบ้านก่อนจะขับพาอีกสองแม่ลูกมาส่ง หญิงวัยกลางคนท่าทางใจดีนั่งลงบนโซฟาก่อนที่ชายหนุ่มหุ่นนายแบบคลานเข่าเข้าไปหาก่อนจะก้มลงกราบตักเธอ

“แม่ครับ ขอบคุณนะครับที่ให้กำเนิดวีมา”

ฝ่ามืออบอุ่นลูบลงบนเรือนผมสีเข้มก่อนจะยิ้มให้อย่างเอ็นดูและเรียกปฐวีลงมานั่งข้างๆ

“ดูแลกันและกันให้ดีๆนะลูก”

เธอเอ่ยเพียงแค่สั้นๆแต่ครอบคลุมทุกความหมายก่อนจะมือของลูกชายวางลงบนมือของนภดลคล้ายกับว่านับจากนี้ไปเธอไว้ใจฝากให้ดูแลผู้ที่เปรียบเสมือนแก้วตาดวงใจ

ทีแรกปฐวีกะจะอยู่บ้านเป็นเพื่อนผู้เป็นแม่แต่เมื่อโดนนภดลรบเร้ามากเข้าจึงต้องมานอนเป็นเพื่อนคนที่ว่าอยู่คนเดียวไม่ได้

ทันทีที่มาถึงที่พักทั้งคู่ก็เดินเข้ามานั่งลงบนโซฟาและเปิดโทรทัศน์ดู แต่อยู่ๆปฐวีก็ลุกขึ้นก่อนจะเดินไปหาของในกระเป๋าสะพาย มือเรียวหยิบกล่องทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าที่ห่อด้วยกระดาษสีน้ำเงินเข้มผูกด้วยริบบิ้นสีเงินสะท้อนแสงออกมา

“ยินดีด้วยนะ ท่านประธาน”

ปฐวีเอ่ยก่อนจะส่งของที่ถือให้ นภดลรับมาก่อนจะเปิดออกมาก็เห็นเป็นเนคไทสีโปรด

“ผูกให้ด้วยหรือเปล่า”

“แน่นอนอยู่แล้ว”

ชายหนุ่มรูปร่างโปร่งฉุดมือให้อีกฝ่ายลุกขึ้นยืนก่อนทั้งคู่จะยืนเผชิญหน้ากัน มือเรียวค่อยๆปลดเนคไทเส้นเดิมออกก่อนจะวางลงบนโซฟาและหยิบเส้นใหม่ออกมาจากกล่อง

นภดลมองใบหน้าที่กำลังตั้งอกตั้งใจก่อนจะอมยิ้มและอดไม่ได้เมื่อเห็นผิวแก้มใสจนต้องหอมเสียฟอดใหญ่

“วันนี้วันเกิดวีทั้งทีแต่ดลกลับไม่มีอะไรให้เลย”

“ใครบอกล่ะว่าไม่มีอะไรให้เลย”

ปฐวีขยับตัวเข้าไปแนบชิดก่อนจะช้อนตามองอย่างหวานซึ้งปนยั่วเย้า ริมฝีปากอิ่มแตะสัมผัสลงบนเรียวปากบางสีจัดอย่างแผ่วเบาแต่ก็อ้อยอิ่งราวกับเชิญชวนให้ลิ้มลองมากยิ่งขึ้น ปลายนิ้วเรียวไล้ไปมาเบาๆตามแนวโครงหน้าก่อนจะไล่ต่ำลงไปตามแนวลำคอจนหยุดอยู่ที่แผ่นอก

“วีอยากได้ของขวัญแล้วล่ะดล”

นภดลไม่รอช้ารีบรวบร่างคนช่างยั่วขึ้นมาอุ้มแนบอกก่อนจะผลักบานประตูเข้าไปยังส่วนห้องนอนที่มีเตียงกว้างตั้งอยู่

คงไม่ผิดอะไรถ้าเขาจะให้ของขวัญวันเกิดปฐวีจนกว่าจะล่วงเลยเข้าสู่วันใหม่

   เรวัตรคิดว่าตั้งแต่ภูมินทร์ออกจากโรงพยาบาลในครั้งนั้นเขาก็ยังไม่เคยทำเรื่องเซอร์ไพร์เลยสักครั้ง เห็นทีว่าคราวนี้จะต้องทำให้ยิ่งใหญ่ดูสักครั้งเพื่อชดเชยในส่วนที่เด็กหนุ่มเคยเสียใจ

“อาวัตร ออกไปซื้อของเพื่อนมินทร์หน่อยสิ”

เด็กหนุ่มเอ่ยด้วยเสียงออดอ้อนก่อนจะเดินเข้ามากอดท่อนแขนใหญ่

“ไม่ล่ะครับ วันนี้อาติดรายการทีวี”

“คนใจร้าย ไปคนเดียวก็ได้”

ภูมินทร์งอนตุ๊บป่องก่อนจะเดินออกไปห้องไป ตอนนี้ทั้งคู่ได้มาเช่าโรงแรมริมแม่น้ำสายหลักอยู่เพราะไม่อยากรบกวนนภดลซึ่งก็เป็นเรื่องดีที่จะได้ไม่ต้องมาคอยห่วงกังวล อยากทำอะไรก็ทำได้ตามใจชอบ

“ครับ…ช่วยเอาของที่สั่งทั้งหมดมาส่งให้ด้วยนะครับ”

ชายหนุ่มเอ่ยกับปลายสาย รอไม่นานก็มีคนมากดกริ่ง เมื่อโผล่หน้าไปดูก็เป็นคนมาส่งของ

“ต้องการให้ผมช่วยไหมครับ”

“ไม่เป็นไรครับ ผมอยากทำเพื่อเซอร์ไพร์คนรักด้วยตัวเอง”

เรวัตรเอ่ยก่อนจะจ่ายเงินค่าของมากมายที่วางเรียงรายอยู่ ชายหนุ่มจุดยิ้มขึ้นมาเมื่อนึกถึงใบหน้าเปื้อนยิ้มของคนที่อยู่ในหัวใจก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าต้องรีบทำก่อนที่อีกฝ่ายจะกลับมา

ภูมินทร์ที่เดินซื้อของคนเดียวก็นึกบ่นในใจว่าอีกคนคงไม่ห่วงเขาเลยถึงได้ปล่อยเขามาคนเดียวแบบนี้ นึกแล้วก็น่าน้อยใจนัก ยิ่งเห็นหลายคู่เดินควงกันช่วยเลือกของยิ่งทำให้เศร้าในใจ

“อาวัตรนะอาวัตร กลับไปจะงอนให้ดู”

เมื่อเดินจนพอใจก็กลับไปยังที่พักทันที เมื่อไขกุญแจเปิดห้องก็เห็นผู้เป็นอานอนหลับพริ้มอยู่บนโซฟาในใจก็เกิดนึกอยากจะทำโทษ ฐานที่ปล่อยให้เขาไปเดินเที่ยวเล่นคนเดียว

ว่าแล้ว…ปลายนิ้วเรียวก็ค่อยๆเกลี่ยไปตามแผงขนตาหนา คนที่นอนหลับก็หันหน้าหนีด้วยความรำคาญทำให้เด็กหนุ่มหัวเราะคิกคักด้วยความถูกใจ

“อาวัตร…”

เด็กหนุ่มเอ่ยเรียกได้เสียงแผ่วเบาก่อนจะค่อยๆเป่าลมใส่หูอีกฝ่ายเบาๆ เพียงเท่านั้นเรวัตรก็ลุกขึ้นมานั่งทันที

“กลับมาแล้วเหรอ”

ชายหนุ่มถามเพียงเท่านั้นก่อนจะรวบร่างของภูมินทร์เข้าไปกอดแน่นก่อนจะจับกดให้นอนลงบนโซฟา

“จะทำอะไรน่ะอาวัตร”

เด็กหนุ่มเอ่ยถามและเมื่อถูกอีกฝ่ายใช้ผ้าผิดตายิ่งดิ้นเร่าเพื่อให้หลุดพ้นจากพันธนาการ

“อาไม่ทำอะไรหรอกน่า แต่มีอะไรอยากให้ดู”

น้ำเสียงทุ้มเอ่ยบอกก่อนจะจูงมือคนที่มองไม่เห็นให้เดินตามทาง เสียงประตูดังขึ้นทำให้ภูมินทร์รู้ได้ทันทีว่าเป็นส่วนห้องพักและทันทีที่ผ้าปิดตาถูกปลดออกเด็กหนุ่มก็ต้องยืนมองอย่างตกตะลึง

ลูกโป่งหลากสีที่ลอยอยู่จนติดเพดานมีปลายริบบิ้นห้อยลงมา รูปของเด็กหนุ่มกับผู้เป็นอาติดถูกติดลงบนผ้าสีขาวไข่มุกที่ขึงไว้รอบห้องและมุมห้องริมหน้าต่างบานใหญ่มีแจกันใส่ดอกกุหลาบตั้งอยู่บนโต๊ะตัวเล็ก เสียงเพลงหวานแว่วให้ได้ยินทำให้ภูมินทร์ยิ้มกว้างทำให้คนที่มองอยู่แทบลืมหายใจ

“อ๊ะ…”

เด็กหนุ่มร้องอุทานเมื่อเห็นบางอย่างสะท้อนแสงแวววาวอยู่ที่ปลายริบบิ้น ร่างโปร่งรีบปีนขึ้นไปบนเตียงก่อนจะกระโดดเพื่อคว้ามาดูแต่กลับเสียหลักทำท่าจะล้มจนอีกคนต้องรีบเข้ามาประคองแต่ด้วยความอ่อนนุ่มของฟูกทำให้ล้มลงไปนอนด้วยกันโดยภูมินทร์นั่งคร่อมอยู่

ด้วยท่าทางล่อแหลมทำให้เด็กหนุ่มหน้าแดงก่ำก่อนจะลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

“อาวัตร มินทร์เอื้อมไม่ถึง”

ภูมินทร์ออดอ้อนเหมือนเด็กทำให้เรวัตรจำต้องเข้ามาอุ้มเพื่อให้อีกฝ่ายเอื้อมไปจนถึงและเมื่อดึงลงมาได้จนสำเร็จเด็กหนุ่มก็มองสิ่งที่สะท้อนอยู่ในมือก่อนจะเงยหน้าสบตาคนที่อยู่ตรงหน้า

ชายหนุ่มปลดริบบิ้นออกก่อนจะปล่อยให้ลูกโป่งลอยขึ้นไปบนเพดานก่อนจะถือเจ้าสิ่งนั้นไว้ในมือ

“อารักมินทร์และอยากให้มินทร์อยู่เคียงข้างอาตลอดไปจะได้ไหม”

“ครับ มินทร์จะอยู่เคียงข้างอาวัตรตลอดไป”

ภูมินทร์เอ่ยก่อนจะวางมือลงบนมือใหญ่ที่ยื่นมาต่อหน้าก่อนจะสวมเครื่องประดับแสดงความรักไว้ที่นิ้วนางข้างขวา

“มินทร์รู้ไหมว่าทำไมเวลาคนแต่งงานกันถึงสวมแหวนแทนความรัก”

“ทำไมเหรอครับ”

“ก็เพราะว่าลักษณะทรงกลมและไม่มีข้อต่อของแหวนแทนความรักที่ไม่มีวันสิ้นสุด ความกลมมนแทนว่ารักนี้ไม่มีเล่ห์เหลี่ยมใดๆ”

เมื่อเอ่ยไปปลายนิ้วแกร่งก็เกลี่ยไปแก้มนุ่มไปพลางพร้อมกับมองใบหน้าอ่อนเยาว์อย่างลึกซึ้งมีความหมาย

ใบหน้าคมเข้มโน้มเข้าไปใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ เด็กหนุ่มใช้ท่อนแขนทั้งสองข้างโอบรอบลำคอและเป็นฝ่ายโน้มใบหน้าเข้าไปหาจนในที่สุดริมฝีปากก็แนบสนิท

แต่ก่อนที่จะเลยเถิดก่อนเวลาสมควรชายหนุ่มก็รั้งตัวเข้าอีกฝ่ายเข้ามากอดแนบอกและลูบเรือนผมนุ่มสีน้ำตาลคาราเมลอย่างเบามือก่นจะพาเด็กหนุ่มมายืนชมวิวมองดูแสงไฟจุดเล็กๆจนเหมือนดาวบนผืนดิน สะพานข้ามแม่น้ำประดับประดาด้วยแสงไฟสีเหลืองทองสว่างเป็นแนวยาว

“เรากลับเชียงใหม่ครั้งนี้ชวนอาวีกับอาดลไปด้วยนะครับ มินทร์อยากจะจัดงานเลี้ยงเล็กๆฉลองให้อาดลและเราก็จะชวนพี่ตะวันกับอิงธารแล้วก็คุณศิลามาร่วมงานด้วย”

“ได้สิ”

เรวัตรตอบพร้อมรอยยิ้มก่อนจะยืนกอดเด็กหนุ่มจากทางด้านหลังและทั้งคู่ก็มองดูเมืองศิวิไลซ์ที่ไม่เคยหลับใหลก่อนจะใช้เวลาผ่านค่ำคืนนี้ไปด้วยกันอย่างช้าๆ

ในที่สุดก็ได้เข้าใจในความหมายของคำว่า “รัก” เสียที

2BCon…

(มาอัพต่อแล้วนะคับ เย่ๆๆๆ :mc4:ตอนหน้าเนื้อเรื่องหลักจะจบแล้วนะคับส่วนที่ว่าจะมีตอนพิเศษไหมก็ขอตอบว่ามีแหละครับต้องรอติดตามไปเรื่อยๆ ต้องขอขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเม้นต์ ทุกๆกำลังใจและหนึ่งในแรงบันดาลที่ทำให้นิยายเรื่องนี้มาถึง ณ จุดนี้ได้

ใจจริงก็อยากจะบอกเขานะคับว่าช่วงที่ได้คุยได้รู้จักกันเป็นช่วงที่ดีมากๆเลยก็ว่าได้ คือไนท์จะเป็นคนที่จะทำอะไรต้องมีแรงบันดาลใจไม่งั้นจะทำไม่ได้และเพราะได้แรงบันดาลใจจากเขาและทุกๆคอมเม้นต์จึงต้องขอบคุณที่ต้อนรับกันอย่างอบอุ่น ขอบคุณนะคับ :pig4:)

(http://85.17.58.1/cartierbracelet.org/images/200909/thumb_img/Cartier%20Ring-Cartier%20Silver%20Alloy%20Ring%20CA522%201.jpg)

PS เครดิตอยู่ในภาพแล้วนะคับ แหวนยี่ห้อนี้เป็นยี่ห้อในฝันเลย ฮ่าๆๆ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 23 ลงเอย UP!!! 23/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: N.T.❁ ที่ 23-11-2010 11:50:21

:mc4: มีความสุขกันไปทุกคู่เลยเนอะ~
ตอนท้าย แอบเห็นนะว่าน้องมินทร์ไม่ชวนอิงฟ้า 555
ตอนหน้าก็จบแล้วอ่าา แล้วคุณไนท์อย่าลืมแต่งมาอีกเรื่อยๆนะคะ ^^
แอบคิดถึงอิงธารกะพี่ตะวันด้วยล่ะค่ะ....

ปล. เรื่องนี้หว๊านหวานแต่อีกเรื่องกำลังมาม่าได้ที่เลยนะตะเอง  o18

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 23 ลงเอย UP!!! 23/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 23-11-2010 11:58:16

วันนี้อ่านไปยิ้มไปด้วยใจเป็นสุขจ้ะน้องไนท์
เอิ่ม..ขอขยับหน้าก่อนนิดนึง...ปวดแก้มค่ะ
จะคอยติดตามตอนพิเศษค่ะน้องไนท์
ขอบคุณมากค่ะ.....สำหรับเรื่องราวดีๆ ที่น้องนายสร้างสรรค์มาแบ่งปันเพื่อความสุข

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 23 ลงเอย UP!!! 23/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 23-11-2010 12:07:14

ลงตัวแล้วเนอะ
อิอิ อ่านไปยิ้มไป
มีความสุขมากค่าน้องไนท์

รอความสุขตอนต่อไปนะจ๊ะ สู้ๆ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 23 ลงเอย UP!!! 23/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 23-11-2010 12:18:51

อาดลใจดี น่ารักมากมาย

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 23 ลงเอย UP!!! 23/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 23-11-2010 19:30:10

แหวนสวยจัง :L1:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 23 ลงเอย UP!!! 23/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: heefever ที่ 23-11-2010 23:37:14

มีความสุขกันซะทีนะทั้ง 2 คู่  :m1:



รอตอนจบ และตอนพิเศษจ้ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< ตอนที่ 23 ลงเอย UP!!! 23/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 26-11-2010 15:03:11

-24-

   หลังจากที่ตกลงเป็นที่เรียบร้อยแล้วว่าสิ้นปีจะขึ้นเหนืออีกครั้งทำให้ทั้ง 4 คนแพ็คของใส่ท้ายรถและออกเดินทางทันที เมื่อถึงจุดหมายปลายทางภูมินทร์และปฐวีอาสาไปซื้อของเตรียมงานปาร์ตี้เล็กๆในคืนนี้โดยมอบหมายให้อีกสองคนทำหน้าที่เชิญคนของไร่อิงดาวมาเข้าร่วม

เมื่อทุกคนพร้อมหน้าอยู่ที่โต๊ะอาหารเรวัตรก็บอกจุดประสงค์ที่จัดงานนี้ขึ้นมาก็เพื่อแสดงความยินดีให้เพื่อนสนิทที่ได้เลื่อนตำแหน่งทางการงาน

“ยินดีด้วยนะ คุณดล”

ศิลาเอ่ยขึ้นก่อนจะชูแก้วทรงสูงที่บรรจุไวน์อยู่ค่อนหนึ่งขึ้นก่อนจะยกจรดริมฝีปาก

“ขอบคุณครับ”

นภดลเอ่ยพร้อมกับโอบบ่าปฐวีไว้เมื่อเห็นสายตาของศิลามองมาที่คนรักของตัวเองก่อนจะใช้ส้อมจิ้มชิ้นเค้กที่วางอยู่บนจานมากิน

“คุณวี ดูเหมือนว่าบางคนจะรู้ตัวสักทีนะครับว่าแท้ที่จริงแล้วตัวเองไม่ได้เกลียดของหวาน แต่พยายามจะทำเป็นไม่ชอบเพราะกลัวใจตัวเอง”

ประโยคนั้นทำให้นภดลวางส้อมลงก่อนจะถลึงตาใส่คนตรงหน้า

“แรกๆอาจจะเป็นอย่างนั้น แต่ตอนนี้ผมน่ะทั้งรักทั้งหลงของหวานจนอยากจะกลืนกินตลอดเวลา…จริงไหมวี”

ชายหนุ่มหุ่นนายแบบยืนใบหน้าเข้าไปใกล้ผิวแก้มของคนข้างตัวแต่กลับถูกผลักให้ออกห่าง

“ทำอะไรน่ะ ดูสิ…คนตั้งเยอะตั้งแยะ”

“จะกลัวอะไรล่ะวี ดีซะอีกบางคนจะได้รู้ว่าเราเป็นอะไรกัน”

ปฐวีไม่สนใจก่อนจะลุกพรวดขึ้นจนนภดลต้องลุกตาม

“ทีหลังอย่าทำอะไรรุ่มร่ามต่อหน้าคนอื่นอีกนะ วีไม่ชอบ”

“ดลขอโทษนะครับ”

เสียงทุ้มเอ่ยออดอ้อนก่อนจะกอดอีกฝ่ายจากทางด้านหลัง

“คุณศิลา กำลังจะแต่งงานใหม่แล้ววีก็สัญญาไว้ว่าจะเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้น่ะ อะไรที่นอกเหนือจากเรื่องนี้มันไม่มีหรอกนะ เพราะว่าวีรักดลคนเดียว”

นภดลยิ้มกว้างเมื่อได้ฟังคำหวานอีกครั้ง แม้ว่าเขาจะเคยได้ยินอยู่เสมอแต่ไม่ว่าจะได้ยินกี่ครั้งก็ทำให้หัวใจพองโตคับอกราวกับว่าเป็นครั้งแรกที่ได้ฟัง

“แม้ว่าดลจะรู้ตัวช้าไปบ้าง ทำอะไรไม่ดีกับวีไปบ้างแต่ดลก็อยากให้วีรู้ไว้นะว่า…ดลก็รักวีเหมือนกัน ผืนฟ้าจะอยู่เคียงข้างผืนดินเสมอ สัญญา…”

ปฐวีผละตัวออกมาก่อนจะยืนเผชิญหน้ากันและยิ้มให้ ปลายนิ้วเรียวไล้ไปตามโครงหน้าของคนที่เป็นที่รักและเขย่งปลายเท้าขึ้นเพียงนิดพร้อมกับแนบริมฝีปากลงบนซีกแก้ม

“หวานจนมดขึ้นแล้ว”

เรวัตรตะโกนมาทำให้ทั้งคู่ต้องผละออกจากกันและเดินกลับมายังโต๊ะอาหารก่อนจะนั่งพูดคุยกับคนอื่นๆตามปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“เราดูคู่นั้นกันต่อดีกว่าน่ะ”

นภดลเอ่ยเมื่อเห็นลูกชายของไร่อิงดาวเดินเคียงคู่ไปกับชายหนุ่มร่างสูงแต่งตัวเหมือนคาวบอย

“เสียดาย มองไม่เห็นซะแล้ว”

ปฐวีเอ่ยเมื่อทั้งคู่เดินหายไปในมุมส่วนตัว

ทันทีที่พ้นสายตาของใครหลายคนตะวันก็คว้ามือเล็กกว่าของอิงธารมากุมไว้แน่นก่อนที่ทั้งคู่จะมาหยุดยืนอยู่ริมน้ำตกซึ่งเป็นสถานที่ที่ทำให้เด็กหนุ่มรู้ในทันทีว่าคนที่เขาจะมอบหัวใจให้คือคนที่ครั้งหนึ่งเคยฉุดเขาออกมาจากเงื้อมมือของยมฑูต

ใบหน้าหมดจดระบายรอยยิ้มบางๆทำให้ใครบางคนเผลอมองจนแทบจะลืมหายใจ

“ถ้าวันนั้นพี่ตะวันไม่ช่วยธารไว้ ธารก็คงได้จบชีวิตอยู่แถวๆนี้แล้วล่ะฮะ”

“ไม่เอาน่า อย่าพูดเรื่องความเป็นความตายสิ”

“ธารไม่กลัวหรอกตราบใดที่พี่ตะวันอยู่ข้างๆ”

“นั่นแหละ อย่าพูดถึงเลยรู้ไหม”

ร่างสูงดึงอิงธารเข้าไปกอดราวกับหวงแหนของมีค่าที่สุด เด็กหนุ่มที่ซบใบหน้าอยู่กับแผ่นอกกว้างอมยิ้มก่อนจะใช้สองแขนโอบอีกฝ่ายให้แน่นขึ้น

“ธาร พี่รักธารนะ”

เด็กหนุ่มรีบผละตัวออกมาเพื่อมองใบหน้าอีกฝ่าย แม้ว่าเงามืดบางส่วนจะบดบังแต่ดวงตาคู่นั้นก็สื่อความหมายลึกซึ้งจนทำให้ผู้ฟังถึงกับหน้าร้อนผ่าว หัวใจเต้นแรง

“ขอบคุณฮะ พี่ตะวัน ขอบคุณฮะที่รักธาร”

อิงธารเอ่ยด้วยรอยยิ้มพร้อมทั้งน้ำตาแห่งความดีใจ

ในที่สุด…ความรักของเขาก็ได้เติมจนเต็มหัวใจของชายหนุ่มตรงหน้า

ปลายนิ้วยาวเกลี่ยรอยน้ำตาให้คนตรงหน้าอย่างแผ่วเบาก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน

“จูบได้ไหม”

เสียงทุ้มเอ่ยถาม อิงธารไม่ได้ตอบแต่ค่อยๆหลับตาลงและไม่นานก็รับรู้ได้ถึงเรียวปากของอีกฝ่ายที่ค่อยๆแนบสนิท มือใหญ่ประคองซีกแก้มนุ่มให้หันตามองศาและเมื่อตักตวงความหอมหวานจนเป็นที่พอใจจึงค่อยๆถอนริมฝีปากออก

ใบหน้าใสขึ้นริ้วสีระเรื่อก่อนจะก้มงุดอยู่กับแผ่นอกของเขา ตะวันรวบร่างนั้นเข้ามากอดอีกครั้งและลูบเรือนผมสีเข้ม ที่เมื่อก่อนเขาเคยชอบภูมินทร์ก็คงเพราะภูมินทร์มีส่วนที่น่ารักเหมือนอิงธารล่ะมั้ง

ที่จริงเขาอาจจะรักอิงธารตลอดมาโดยที่ไม่รู้ตัวก็เป็นได้


ภูมินทร์กำลังเตรียมเก็บโต๊ะเนื่องจากเวลานี้ก็เกือบจะเข้าสู่วันใหม่ แต่แล้วหญิงสาวประจำไร่อิงดาวก็เดินเข้ามาช่วย เด็กหนุ่มมองด้วยสายตาไม่ไว้ใจเพราะยังไม่แน่ใจในจุดประสงค์ของเธอ

“เดี๋ยวผมเก็บโต๊ะเองก็ได้ครับ”

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ช่วยเอง”

“คือ…”

“มินทร์คงรู้สึกแปลกๆใช่ไหมล่ะ แรกๆพี่ยอมรับนะว่าพี่ชอบวัตรมาก แต่เมื่อรู้ว่าแท้ที่จริงแล้ววัตรเขารักใครพี่ก็…ต้องยอมรับความจริง”

“แล้วพี่ฟ้า”

“ไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวอาทิตย์หน้าพี่ก็จะบินไปอเมริกาแล้ว ที่นั่น…คงจะมีฝรั่งรูปหล่อแสนดีรอพี่อยู่”

“ขอให้พี่ได้เจอคนที่ใช่เร็วๆนะครับ”

เด็กหนุ่มอวยพรให้หญิงสาวจากใจจริง แม้ว่าครั้งหนึ่งทั้งคู่อาจจะมีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีต่อกันแต่ตอนนี้เมื่อทุกเรื่องลงตัวหมดแล้วก็ไม่รู้ว่าจะร้ายใส่กันไปเพื่ออะไร

มือเรียวบอบบางของหญิงสาวยื่นมาต่อหน้าเด็กหนุ่ม

“เราสองคนมาเป็นเพื่อนกันนะ”

“ครับ”

ภูมินทร์ยิ้มให้ก่อนจะยื่นมือออกไปจับมือเธอไว้

การที่มีเธอเข้ามาวนเวียนอยู่ใกล้ๆอาของเขาก็ไม่ได้เลวร้ายเท่าไหร่นักเพราะอย่างน้อยเขาก็ได้ “เพื่อน” เพิ่มอีกหนึ่งคน

เมื่อยกจานชามเข้ามาในครัวก็เห็นชายหนุ่มร่างสูงยืนรออยู่ที่อ่างล้างจาน ผ้ากันเปื้อนสีเข้มที่สวมอยู่เพิ่มเสน่ห์โดยที่คนใส่ไม่ได้รู้ตัวเลยสักนิด

“อาวัตรใส่ผ้ากันเปื้อนแบบนี้ก็เท่ห์ดีเหมือนกันนะครับ”

เด็กหนุ่มเอ่ยบอกก่อนจะวางจานลง

“ดีนะที่เป็นสีดำ ถ้าเป็นสีชมพูรับรองว่าอาจะไม่แตะอย่างแน่นอน”

ภูมินทร์ยิ้มเมื่อเห็นใบหน้าคมเข้มมีรอยยิ้มระบายอยู่เช่นกัน

“มินทร์มีความสุขมากเลยครับ อาวัตร”

“อาก็มีความสุขมากเช่นกัน”

เด็กหนุ่มเดินเข้าไปใกล้ก่อนสวมกอดร่างสูงจากด้านหลัง ใบหน้าอ่อนเยาว์ซบลงก่อนจะยิ้มออกมาอีกครั้งเมื่อรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังกอดตุ๊กตาเท็ดดี้แบร์ตัวโตอยู่

“อาวัตรรู้ไหมว่าคุณย่าส่งอะไรเป็นของขวัญปีใหม่ให้เรา”

“อะไรเหรอ”

“ตั๋วเครื่องบินไปกลับกรุงเทพฯ-อเมริกา 2 ใบ ท่านบอกว่าอยากเจอเราสองคนมาก เราไปเยี่ยมท่านกันนะครับ”

“ได้สิ”

“อ่า…รักอาวัตรจังเลย”

“อาก็รักเราเหมือนกัน ภูมินทร์”

เมื่อทุกอย่างลงตัวความสุขก็มาเยือนกับทุกๆคน แม้ว่าก่อนที่จะมีความสุขอย่างเช่นทุกวันนี้จะต้องผ่านเรื่องราวเลวร้ายมามากมายก็ตาม เพราะรักแท้คือการฟันฝ่าอุปสรรคเพื่อพิสูจน์

และเพราะ “รัก” คำเดียว ถึงได้เกิดเรื่องราวขึ้นมากมาย

เพราะรักคำเดียว
ฉันจึงไม่เคยเหลียวไปมองใครคนไหน
เพราะรักเธอสุดหัวใจ
ต่อให้ต้องพบอุปสรรคมากมาย…ฉันไม่แคร์


……………………..>>บทสรุป<<…………………….

มาอัพบทสรุปให้แล้วนะคับ :mc4: หวังว่าความหวานในครั้งนี้จะทำให้ใครหลายต่อคนชอบกันนะคับ ส่วนตอนพิเศษต้องรอก่อนนะคับจะรีบปั่นให้เร็วที่สุด ขอขอบคุณทุกๆคนนะคับที่ทั้งติดตามอ่านและคอมเม้นต์ให้เสมอมา ขอบคุณจริงๆคับ  :pig4:เป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์ได้ดีที่สุดเลย หวังว่าเรื่องหน้าจะได้รับการต้อนรับอีกนะคับ :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< บทสรุป UP!!! 26/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: WhatLoveIs ที่ 26-11-2010 15:57:29

ขอบคุณมากค่า

หวานฉ่ำจับใจ   :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< บทสรุป UP!!! 26/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 26-11-2010 16:29:06

เย้ แฮปปี้เอนดิ้ง  :mc4: ขอบคุณค่า อย่าลืมเขียนเรื่องใหม่มาอีกน้า  :L2:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< บทสรุป UP!!! 26/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: PEENAT1972 ที่ 26-11-2010 16:33:52

555 หวานชื่น คืนสุข เข้าหอ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ไนท์จ๋าป้าอยากรู้ตอนส่งตัวเข้าหอ กร๊าาาาาาาาาาาาาาาก ฮิ้ว...........

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< บทสรุป UP!!! 26/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 26-11-2010 16:51:21

ในที่สุดก็จบแบบ Happy ending ทุกคู่เลย
ขอบคุณน้องไนท์อีกครั้งค่ะ ที่มอบความสุขให้ในระยะเวลาหนึ่ง
แน่นอน ผลงานของนักเขียนอีกคนในดวงใจ จะเป็นเรื่องใด ก็ต้องรออ่านแน่จ้ะ
ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลง น้องไนท์ดูแลตัวเองนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< บทสรุป UP!!! 26/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 26-11-2010 17:04:14

^
^

จิ้มทุกๆท่านด้านบนคับ ไนท์เองก็ต้องขอบคุณเช่นกันคับ
@WhatLoveIs - ->จัดให้หวานๆไปเลยคับ
@silverspoon - ->คับ ไนท์จะเขียนเรื่อยๆจนกว่าจะไม่มีพลอท ฮ่าๆๆ
@คุณพี่นัท - - >เป็นคำขอที่ยากมากคับคุณพี่ แต่ถ้าไนท์ได้ฟีลจะลองแต่งให้ได้อ่านนะคับ แต่ไม่รู้ว่ามันจะออกมาเป็นยังไง ฮ่าๆๆ ปล คุณพี่นัทอัพนิยายไวๆนะคับ คนรอจะลงแดง พระเอกกับนายเอกยังไม่เจอกัน
@คุณพี่แก้ว - - >ไนท์ก็ต้องขอบคุณนะคับที่คุณพี่แก้วคอมเม้นต์เป็นกำลังใจให้เสมอ ปล รักษาสุขภาพเช่นกันคับ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< บทสรุป UP!!! 26/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: N.T.❁ ที่ 26-11-2010 17:38:09

 :-[ :m1:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< บทสรุป UP!!! 26/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 26-11-2010 19:08:43

หวานนนน น้ำตาลในเลือดพุ่งกระฉูด :o8:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< บทสรุป UP!!! 26/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 26-11-2010 20:12:46

อ่าาาาา
คู่พี่ตะวันอ่ะ
น้อยไปป่ะ
อยากอ่านคู่พี่ตะวันอีกนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< บทสรุป UP!!! 26/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 26-11-2010 20:30:03

หวานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มีความสุขกันทุกคน ว่าแต่อีตาศิลายังจะแต่งานอีกหรอเนี้ยย

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุกๆบนเครียดนิดๆหน่อยๆ  และจะตามเป็นกำลังใจต่อไปค่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< บทสรุป UP!!! 26/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 26-11-2010 23:11:20

 :L1:จบแบบมีความสุขทุกคู่ :กอด1: :กอด1:คนแต่งน่ารัก :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< บทสรุป UP!!! 26/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: heefever ที่ 26-11-2010 23:50:19

มีความสุขกันทุกคู่เลยอะ

แอร๊ยยยยยย ชอบ  :m11:



+1 สำหรับตอนจบแบบหมดท่วมจอ   :m1:



 :กอด1: น้องไนท์

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< บทสรุป UP!!! 26/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 27-11-2010 00:11:34

มาอ่านสองตอนสุดท้่าย จบพอดีเลย

มีความสุขกันถ้วนหน้าเพราะทุกอย่างลงตัว
แม้จะต้องพบเจอกับปัญหาและความเจ็บปวดกันหลายอย่าง แต่ก็ฟันฝ่าจนมีวันแห่งความสุขกันได้

บวกอีก 1 แต้ม ขอบคุณน้องไนท์ค่ะ
ขอให้คนแต่งมีความสุขมากๆเฉกเช่นเดียวกับตอนจบของเรื่องนี้นะคะ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< บทสรุป UP!!! 26/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 27-11-2010 16:42:47

รอพี่ตะวันอีกนิด
 o13

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< บทสรุป UP!!! 26/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 29-11-2010 20:16:03

จบแบบความสุขทะลักเลยค่าน้องไนท์
ขอบคุณมากๆ ที่แต่งเรื่องที่มีความสุขแบบนี้ให้อ่าน
ดูแลตัวเองด้วยจ้า ^ ^

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< บทสรุป UP!!! 26/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 29-11-2010 20:23:59

ขอให้รักกันนานๆนะครับ :กอด1:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< บทสรุป UP!!! 26/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: TOTO_951 ที่ 30-11-2010 01:05:42

อ่านรวดเดียวจบเลยครับ!
น่ารักมากครับ เป็นนิยายที่อ่านไปยิ้มไปได้ตลอดเรื่องเลยครับ
ขอบคุณมากครับ

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< บทสรุป UP!!! 26/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 30-11-2010 01:35:37

เย้ๆ จบแบบนี้ ชอบที่สุดเลยครับ
รอตอนพิเศษอยู่นะครับผม

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< บทสรุป UP!!! 26/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 18-04-2011 00:14:05

ตอนพิเศษยังมีใช่มั๊ยครับ?

มีความสุขจังที่ได้อ่านเรื่องนี้

+1  :L2: :L2: :L2: :L2:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< บทสรุป UP!!! 26/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: greenoak ที่ 27-10-2013 02:08:30

ไม่รู้ว่าแรงบันดาลใจของคนเขียนจะใช่แรงบันดาลใจจากเรามั้ยนะ

อยากบอกว่ายังคิดถึงน้องมินทร์เสมอๆ นะครับ (กับคนเขียนเองก็ยังคิดถึงเช่นกัน....จากใจจริงครับ)

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< บทสรุป UP!!! 26/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: GMT101 ที่ 24-06-2017 18:27:39

 :mew1:

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< บทสรุป UP!!! 26/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 06-11-2017 23:07:10

ขอบคุณค่ะ
เป็นพล็อตง่ายๆ แต่คนอ่านชอบมากๆๆๆๆๆ
อ่าสนุกทุกตอนค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: >>เพราะ "รัก" คำเดียว<< บทสรุป UP!!! 26/11/53
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 02-05-2022 02:35:14

บทของอิงธารมันดราม่าจิงๆนะ
เคยอ่านแล้วก็ยังเสียน้ำตาอยู่ดี