ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
###########################################
แค่คำสัญญา
เสียงเครื่องปรับอากาศดังท่ามกลางความมืดสลัวในคอนโดหรู มีแสงจากพระจันทร์สาดทะลุม่านกระจกเข้ามารำไร พอเห็นสภาพเตียงที่ยับยู่เพราะบทรักอันเร่าร้อนเพิ่งจบลงหมาดๆทว่าไฟปรารถนาของใครคนหนึ่งยังถูกเติมเต็มไม่พอ ใบหน้าหล่อเหลาและเรือนร่างอันสมบูรณ์ของชายหนุ่มที่ดูเหมือนเยือกเย็นดุจน้ำแข็งคนนี้ปลุกความอยากในตัวดารินทร์ไม่จบสิ้น
เธอลุกขึ้นโอบกอดเขาจากด้านหลัง ดวงหน้าที่ถูกเคลือบด้วยเครื่องสำอางราคาแพงซุกลงที่ต้นคอแกร่งสูดดมกลิ่นกายของเขาที่เธอจะไม่มีวันลืมลงง่ายๆ
“เจอเธอทีแรกคิดว่าเป็นคนนิ่งๆซะอีก ไม่นึกว่าเวลาอยู่บนเตียงจะเร่าร้อนขนาดนี้”
ลิปดาเหม่อมองไปเบื้องหน้า ขบกรามแน่นเพื่อระงับความรู้สึก เขาผละออกจากร่างนุ่มนิ่มที่เต็มไปด้วยตัณหา...ดารินทร์นักการเมืองหญิงที่ครองตัวเป็นโสด ทั้งดูเก่งและเป็นเวิร์คกิ้งวูเมนตัวจริงนั่นคือภาพที่เขาเห็นในโทรทัศน์
“ค่าตัวเธอฉันโอนให้แม่เธอแล้วนะ”
สมเพชตัวเอง อยากจะอวก อาชีพของแม่ที่เขาเกลียดนักเกลียดหนา สุดท้าย…
ลิปดาไม่มองคนบนเตียง มือแกร่งคว้าเสื้อเชิ้ตนักศึกษาขึ้นใส่ ติดกระดุมลวกๆ ความปวดหน่วงในใจก่อตัวจนทำให้แทบหายใจไม่ออก ตัวเขาตอนนี้อยากกลับบ้านไปหาคนที่เรียกตัวเองว่าแม่แล้วถามว่ากล้าทำแบบนี้ได้อย่างไร
ไอ้กับข้าวมื้อเย็นที่เขาดีใจเพราะแม่อุตส่าห์ลงมือทำให้กินเป็นครั้งแรก มันก็แค่กับดัก
ชายหนุ่มเดินผ่านซากถุงยางอนามัยที่เกลื่อนกลาดบนพื้น ภาพที่เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ไหลย้อนเข้ามาในหัว
สุดท้ายเขาก็ไม่ได้ต่างไป
‘ไอ้ลูกกะหรี่’
------------------------------------------------
หน้าปัดนาฬิการาคาถูกบอกเวลาเกือบๆตีห้า
‘จวนจะได้เวลาเลิกงานแล้ว’ ชนะคิดอย่างดีใจพลางหยิบขนมขบเคี้ยวที่อยู่บนรถเข็นจัดวางบนชั้นสิ้นค้าตามคำสั่งของผู้จัดการร้าน เขาเข็นรถเข็นที่ว่างเปล่าเข้าไปเก็บในห้องสโตร์ จากนั้นจึงเดินออกมาลาเพื่อนร่วมงานอีกคนที่จำได้ว่าเรียนที่เดียวกับเขาที่เค้าท์เตอร์ ชายหนุ่มเดินไปไหว้เป้เจ้าของร้านที่เขาค่อนข้างสนิทด้วย
“ไปนะครับพี่เป้”
อีกฝ่ายละมือจากการจัดของส่งยิ้มละมุนให้เขาแบบปรกติ
“อื้ม กลับดีๆล่ะ ถึงแล้วไลน์มาด้วย”
ชนะรับคำ แล้วเดินออกมา ไม่ว่ากี่ปีเป้ยังเป็นเจ้านายที่ใจดีและคอยช่วยเหลือเขาเสมอ
เขาทำงานที่นี่ได้เกือบสามปีแล้วเพราะไม่อยากรบกวนแม่ที่ส่งเงินมาให้เขาเรียน มันก็เหนื่อยอยู่หรอก มีหลายๆครั้งที่เขาไปเรียนไม่ไหว ขาดเรียนจนเทอมที่แล้วเกรดร่วงจนเกือบถึงหนึ่ง แต่ทำอย่างไรได้...เราไม่มีสิทธ์ิเลือกนี่
ชนะไม่ใช่คนเก่งหรือฉลาดอะไรอาศัยความขยันเพียวๆเข้าสู้ ความสามารถหรือทักษะพิเศษด้านอื่นๆก็แทบหาไม่เจอ หน้าตาก็ธรรมดาจนจมหายไปในผู้คน ไม่คิดอาจหาญว่าจะมีใครมองมา... แต่ทำไมถึงต้องมีข้อยกเว้นด้วย
ทำไม?
ทำไมข้อยกเว้นมันช่างไกลตัวจนเขาไม่อยากนึกฝัน
คนแบบเขาทำไมถึงกล้าดีไปมองคนที่โดดเด่นไปทุกอย่างแบบนั้น
ไม่เจียมตัวเลย
ขาของเขาชะงักและก้าวต่อไม่ออกเมื่อตามองเห็นคนที่อยู่ในความคิดเมื่อครู่กระโดดออกมายืนหน้านิ่งอยู่หน้าประตูบ้าน ดวงตาดำขลับจับจ้องมาที่เขาเช่นกัน ชั่ววินาทีนั้นชนะบอกตัวเองให้ทำเหมือนทุกครั้งที่เจอหน้ากัน
คนในชุดพนักงานเซเว่นเดินเข้ามาใกล้ในหัวมีคำถามปรากฏเด่นชัด ชนะไม่แปลกใจที่ลิปดารู้จักหอของเขาเพราะแฟนเก่าของลิปดาคือน้ำ เพื่อนของเขา แต่สิ่งที่ต้องถามคือ
“พี่ลิปมาที่นี่ทำไม...มีอะไรกับนะรึเปล่า”
ยิ่งใกล้ร่างสูงมากเท่าไหร่กลิ่นแอลกอฮอล์ก็ยิ่งโชยมาแตะจมูกมากขึ้น
หัวใจเขาก็เต้นถี่ขึ้นเช่นกัน
“...”
ยังคงมีแต่ความเงียบปกคลุม ดวงตาคู่ดำสนิทจับจ้องมาที่ชนะดูแตกต่างออกไปจากทุกครั้ง
ในหัวของคนซื่อมีคำถามอย่างต่ำสี่ห้าคำถามในหัว ชนะอ่านใครไม่ออก ยิ่งเป็นลิปดาด้วยแล้วยิ่งไปกันใหญ่กับคนที่นิ่งแล้วก็พูดน้อยหนำซ้ำแทบไม่แสดงความรู้สึกอะไรออกมาเลยแบบนั้น เขาจะไปรู้ใจได้อย่างไร
ลิปดามองคนตัวเล็กกว่าเขาที่ยังทำหน้างงอย่างไม่เข้าใจตัวเอง...ถ้าชนะกำลังสงสัยว่าเขามาทำไม มันก็เป็นคำถามเดียวกับที่เขาสงสัย
เขามาที่นี่ทำไม...ชายหนุ่มตอบตัวเองไม่ได้
ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาคิดว่าตัวเองผ่านความเจ็บปวดมามากมาย ไม่ว่าจะเกิดอะไรเขาก็แก้ปัญหาด้วยตัวเอง ไม่เคยคิดว่าต้องการใครมาเข้าใจ
เขาคงจะลืมไปว่าไม่ได้เข้มแข็งขนาดนั้น
แต่ทำไม ตอนเขาเสียใจ ภาพของคนคนหนึ่งกลับลอยเข้ามาในหัวอย่างประหลาด
ลิปดาตกใจตัวเองเช่นกัน
คนคนนั้นเป็นคนพูดน้อยและขี้เกรงใจ...เราได้รู้จักกันเมื่อปีที่แล้วตอนเขายังคบกับน้ำ แววตาเศร้าๆและรอยยิ้มที่ไม่ได้ทำให้โลกสดใสนั้นสะท้อนบางอย่างที่คล้ายๆกับเขาออกมา
“พี่ลิ…”
ฉับพลันที่ชนะจะถามซ้ำ ริมฝีปากคล้ำก็ฉกวูบเข้ามาที่ปากของเขา มันร้อนผ่าวจนเนื้อตัวสะท้านไปหมด เมื่อเรียวลิ้นร้อนทำงานอะไรที่เนิบช้าก็แปรเปลี่ยนจนตั้งตัวไม่ทัน
คนตัวเล็กใช้มือที่อ่อนแรงดันอกไว้แผ่วๆ ดวงตาจับจ้องเสี้ยวหน้าคมอย่างสงสัยระคนตกใจ
มือแกร่งไม่ได้จับมือที่ดันอกเขาไว้ออกแต่กลับสอดเข้าไปที่หลังคอแล้วกดเข้าหาให้แนบชิดกว่าเดิม
นานหลายนาทีกว่าความร้อนลุ่มจะผละออกจากปากแต่ไม่มีทีท่าจะผละออกจากตัว ชนะหอบหายใจ หน้าแดงก่ำ
ใบหน้าคมอยู่ใกล้จนสัมผัสได้ถึงไอความร้อน ชนะไม่เคยอยู่ใกล้คนตัวสูงเท่าวันนี้
ตอนนั้นแค่แอบมอง ดวงตาลึกล้ำคู่นี้ไม่ได้มองตอบ แต่เขาก็สั่นไปหมด
ตอนนี้ล่ะ...ดวงตาลึกล้ำคู่นี้จ้องมาที่เขา แต่เขาเองกลับไม่กล้ามองตอบตรงๆ
“มองพี่สิ”
เสียงทุ้มเอ่ยเหนือหัวเขา ฟังเหมือนเรียกร้อง
ชนะไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตัวเองหันไปตอนไหน ไม่รู้ตัวว่าลิปดาหยิบกุญแจไปเปิดห้องตอนไหน รู้อีกทีตัวเขาก็ล้มลงบนเตียงและร่างสูงก็ตามลงมาคร่อมทับตัวเขา
ทุกอย่างตั้งแต่เมื่อครู่จนถึงตอนนี้มันช่างคลุมเคลือ จับต้นชนปลายไม่ถูก
อย่างเดียวที่ชนะพอจะนึกออกคือ
“พี่เมา…หรือเปล่าครับ?”
คนตัวเล็กได้ยินเสียงสั้นห้วนคล้ายหัวเราะหลุดออกมาแบบไม่เปิดปาก ดวงตาคู่นั้นยังคงจ้องเขาแน่นิ่งจนเหมือนทุกอย่างบนโลกไม่เคลื่อนไหวไปกับพวกเรา
แวบหนึ่งที่ดวงตามหาสมุทรสั่นคลอน ชนะสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดที่อัดแน่น มันไม่ได้แข็งกร้าวแบบเวลาปรกติ มันไม่ได้ลึกล้ำแบบเมื่อครู่
มันเป็นความรู้สึกที่เขาไม่เคยเห็นจากลิปดา--คนสมบูรณ์แบบแบบนี้เนี่ยนะ
“พิสูจน์สิว่าพี่เมาหรือเปล่า”
ไม่รู้เพราะอะไรที่ทำให้ชนะไม่ขัดขืน และตอนนี้เขาไม่อยากจะหาเหตุผล ดวงตาลึกล้ำกระชากเขาไปสู่ห้วงกระแสความรู้สึกที่ปั่นป่วน มอมเมาเขาและพาดำดิ่งจนแทบลืมว่าความคู่ควรคืออะไร ลืมว่าตัวเองเป็นใครเขาเป็นใคร คนธรรมดาเช่นเขาได้อภิสิทธิ์อยู่ในอ้อมกอดเจ้าชายผู้สง่างาม แค่นี้...แค่วันนี้แล้วจะไม่เพ้อฝันอีก คงไม่มีใครว่าเขาว่าใฝ่สูงเกินไปใช่ไหม?
หรือหลังจากนี้จะเป็นเขาเองที่ต้องเมา
-----------------------
“คบกันไหม?”
ลิปดาตัดสินใจพูดขึ้นหลังจากสั่งอาหารในร้านอาหารอิตาเลียนเล็กๆไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยที่ทั้งคู่เรียน
แววตาของคนตัวเล็กมีแววสงสัยอย่างไม่ปิดบัง หัวคิ้วชนกันยุ่ง ทำให้ชนะในตอนนี้ดูแปลกตากว่าน้องนะที่เอาแต่เงียบไม่แสดงสีหน้าเวลาไปกินข้าวกับน้ำเป็นไหนๆ
“ทำไม?”คนตัวเล็กย้อนถามเขาสั้นๆไม่มองหน้าและก้มลงมองโต๊ะอาหาร หน้าแดงๆที่เจ้าตัวพยายามปกปิดนั้นลามขึ้นมาถึงใบหู ไม่พูดกับเขาสักคำตั้งแต่ตอนนั้น แต่เขาจะให้เวลาชนะในการปรับตัว เขารู้ว่าตัวเองก็ผิดที่รีบร้อนเกินไป
“...”ลิปดาเลือกที่จะเงียบ เขารู้ว่าชนะแตกต่างจากคนอื่นๆที่เคยเจอ แต่เขายังไม่รู้ว่าทำไม
ชนะตัดสินใจมองหน้าคนที่ไม่ตอบคำถามเขา แล้วถามออกไปตรงๆ “ทำไมถึงต้องเป็นผม…พี่น่ะทั้งเรียนเก่ง ทำงานก็เก่ง เล่นกีฬาก็เก่ง. มีแต่คนอยากรู้จักมากมาย. แล้วก็ยัง...ยัง...”
“หล่อ?”ชนะมองคนที่บอกว่าตัวเองหล่อแล้วอ้าปากหวอ ไม่คิดว่าลิปดาจะมีมุมแบบนี้ คิ้วเข้มยกขึ้นเชิงถามมุมปากคล้ายกำลังหัวเราะ
“พี่ไม่ได้ดีขนาดนั้น”เสียงลิปดานิ่งลงเมื่อเอ่ยประโยคนี้
“บางทีพี่ก็ไม่ใช่คนรักที่ดีนัก แต่จะพยายาม”ลิปดาไม่ได้ให้คำมั่นสัญญาอะไร เรื่องระหว่างเรามันยังเต็มไปด้วยหมอกไม่ต่างอะไรกับเมื่อห้าชั่วโมงที่แล้ว ดวงตาดำขลับคู่นั้นไม่ใช่สิ่งที่เขาจะเข้าใจและอ่านออกง่ายๆ
เขาเติบโตมาจากครอบครัวที่แตกหัก เรียนรู้ว่าพันธะสัญญามันไม่ใช่สิ่งที่จะดึงรั้งคนไว้ด้วยกัน
คำพูดไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่าง ยิ่งพูดมากยิ่งลดค่า เวลาต้องจากกัน
...มีแต่การกระทำเท่านั้นแหละ
“เราจะไปกันได้เหรอ”ชนะถามออกไปอีกครั้ง เขาไม่มั่นใจอะไรในตอนนี้สักอย่าง จะให้เชื่อก็คงแปลก
“พี่ก็ไม่รู้”
มันไม่เหมือนนิยายที่เขาเคยอ่านสักนิด ถึงตอนนี้ลิปดาต้องพูดว่า‘สัญญา’สิ แต่ก็ถูกแล้ว...ไม่มีใครรู้หรอกว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป มีแต่เขากับลิปดาจะช่วยกันกำหนดวันพรุ่งนี้
“...”
“งั้น...พี่ลิปคบกับนะได้ไหม”
ลิปดาหัวเราะออกมาเบาๆ ชนะเล่นย้อนถามแบบที่เขาเคยถาม
“อืม คบสิ”
หัวข้อ: JUST แค่คำสัญญา (อ่าน 1623 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก