“อยู่ไหน”
“สยาม...ที่เดิม”
“ไปทำไร”
“เดินเล่นน่ะ”
“แล้วอยู่กับใคร”
“คนเดียว...ทำไม”
“งั้น...เดี๋ยวเราไปหานะ”
“อื้อ”
Read 17:59 pm
หลังจากจบบทสนทนากับ เพื่อน คนหนึ่งของผมแล้ว ก็ไม่รู้จะทำอะไรเลยนั่งลงพักขาที่ล้าจากการเดินมาเกือบสองชั่วโมง
วันคริสมาสต์แบบนี้คลาคล่ำไปด้วยผู้คนมากมาย มากับครอบครัวบ้าง เพื่อนบ้าง แฟนบ้าง แต่ไม่เห็นมีใครมาคนเดียว...เหมือน
ผมเลย
“มานั่งหงอยอะไรคนเดียวตรงนี้ หืม” เสียงคุ้นดังขึ้นข้างหลัง ก่อนจะมีมือสัมผัสบนหัวของผมพร้อมกับยีเบาๆ
“มาเร็วจัง” ผมเอ่ยเบาๆ ปกติ เพื่อน คนนี้เคยมาเร็วเสียที่ไหน
“เรารู้ว่านายเหงา ก็เลยรีบๆมาไง” มันบอกแล้วก็นั่งกอดอกมองผู้คนที่ผ่านไปมา
“.....”
“หนาวเนอะไฟ” ผมพูดบ้างหลังจากมันเงียบไปพักหนึ่ง สายตามองทอดไปข้างหน้าเหมือนคิดอะไรอยู่ เหมือนหลุดจากภวังค์จึง
ค่อยๆขยับมาใกล้ผมมากขึ้น
“อยู่ใกล้ไฟแล้วอุ่นขึ้นยัง”
“....”
“อย่าเงียบดิ”
มาหาเราแบบนี้...คนของนายจะไม่ว่าเอาหรือไงนะ....แต่ผมก็ได้แค่คิดในใจ
“ตอนนี้อยู่กันสองคน อย่าเพิ่งเรื่องคนอื่นเลยนะป่าน” ไฟพูดแล้วดึงมือซ้ายผมไปกุมไว้ สัมผัสเดิมๆ ความรู้สึกเดิมๆเริ่มกลับมา
นานแค่ไหนแล้วนะที่ไม่ได้รู้สึกแบบนี้
ฟ้ามืดแล้ว อาจจะเป็นเพราะตอนนี้อยู่ในฤดูหนาว ก็เลยมืดไวกว่าปกติ ไม่นาน ไฟประดับต่างๆก็ถูกเปิด ผู้คนที่ผ่านไปผ่าน
มาหยุดมองเล็กน้อยแล้วเดินต่อไป
“แล้วไฟจะไปไหนต่อ”
“อืม....ของอยู่กับป่านก่อนได้ไหม”
“แล้วมิ้นท์....”
“เราเลิกกับมิ้นท์แล้ว”
“....”
“พักนึงแล้วล่ะ แต่เรายังไม่ได้บอกใคร นี่บอกป่านคนแรกเลยนะเนี่ย” ไฟพูดพร้อมมองหน้าผม
“อ..อื้อ”
“ขอกอดทีได้ไหม” เมื่อได้ยินอย่างนี้ผมถึงกับนิ่งไป ราวกับโลกหยุดหมุน ผู้คนเดินช้าลง ทุกอย่างกลายเป็นภาพสโลว์ มีเพียง
ร่างของผู้ชายคนนึงยืนอยู่ข้างหน้าพร้อมรอยยิ้มเศร้าๆ
ไม่รอให้ตกลง ไฟเดินเข้ามาสวมกอดผม ผมทำได้แค่ยืนเฉยๆ เฉยๆ และเฉยๆ
“ไฟคิดถึงป่านนะครับ...”
“ป่าน...ป่าน”
“เรา กลับมาคบกันเหมือนเดิมได้ไหม”
“......”
“ถ้าป่านไม่ตอบ แสดงว่า”
“ไม่ “ ผมปฏิเสธเสียงอ่อน
“ทำไม”
“เรารักนาย แต่เราไม่อยากกลับไปรู้สึกแบบเดิม รู้สึกที่ต้องตามหึงตามหวง รู้สึกระแวงตลอดเวลา รู้สึกอะไรไม่ดีมากมาย เรา
เหนื่อย...”
“ให้โอกาสไฟอีกครั้งได้ไหม” ไฟอ้อนวอน สายตาคู่เดิมที่เคยมองจ้องมาที่ผม ผมทำได้แค่ยิ้มทีตอบ
“เราเป็นเพื่อนกันน่ะดีแล้ว”
พูดจบผมก็หันหลังเดินจากมา ทิ้งให้ไฟยืนมอง
... จะรักมากแค่ไหนแต่ก็ไม่มีใครอยากเจ็บทุกครั้งที่รักหรอกนะ....
-----------------------------------------------------------จบ----------------------------------------------------------------
เขียนโดย : ไอบี
ข้อความถึงทุกคน : เป็นเรื่องสั้น(สั้นมาก) เรื่องแรกของผมนะครับ
ติได้ ชมได้ ยินดีรับฟังทุกคนครับผม