เมื่อฤดูร้อนผ่านพ้น สายฝนกำลังจะมา [เรื่องสั้น 2ตอนจบ] (จบ)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เมื่อฤดูร้อนผ่านพ้น สายฝนกำลังจะมา [เรื่องสั้น 2ตอนจบ] (จบ)  (อ่าน 1438 ครั้ง)

ออฟไลน์ Aspartame39

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 2
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************



เมื่อฤดูร้อนผ่านพ้น สายฝนกำลังจะมา

.
.
.
.
.
.
.
.
.

ลมร้อนของเดือนเมษาพัดมาเอื่อยๆ เส้นผมสลวยเงางามปลิวไหวตามแรงลมที่เข้ามาปะทะที่ใบหน้าสวย กลิ่นไอดินถูกปลุกขึ้นมาตามกระแสน้ำที่ไหลผ่านฝักบัวสีฟ้าอ่อน

'กลิ่นมันช่างหอมหวนเสียนี่กระไร'


เขาคิดพร้อมกับสูดหายใจลึกเอาอากาศเข้าปอด


ดินในกระถางต้นไม้ที่แห้งเหี่ยวแตกระแหง และต้นไม้ที่ใบเริ่มเหลืองใกล้ร่วงโรย แต่กลับยืนชูลำต้นอย่างแข็นกล้าราวกับรอคอยหยาดน้ำจากฟากฟ้า เหมือนเจ้าของ ของมันที่ตอนนี้สายตาทอดยาวออกไปนอกระเบียง ไร้จุดหมาย เขาทอดสวยตาว่างเปล่าออกไปไม่ได้สนใจสิ่งใดเป็นพิเศษนัก


นี่ก็นานมากแล้วที่คนรักของเขาหายไปจากวงโคจรของเขา ตั้งแต่สิ้นสุดหน้าร้อนเมื่อหลายปีที่แล้วนี่ก็ผ่านมานานมากจนหน้าร้อนนั้นวนเวียนผ่านไปกลายเป็นหน้าฝน หน้าหนาวและร้อนขึ้นอีกครั้ง เขาไม่เคยได้ข่าวคราวคนรักของเขาที่อยู่ๆก็หายตัวไปอย่างไม่มีคำบอกลา เขาไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองนั้นทำอะไรผิดไปหรือ หรือว่าคนรักของเขาไปรักคนอื่นมากกว่าที่ไม่ใช่เขา เขาไม่รู้เลยว่ามันเกิดอะไรขึ้นระหว่างความสัมพันธ์นี้ของพวกเขา สิ่งที่เหลืออยู่ในตอนนี้ก็คงจะมีเพียงเจ้าต้น กุหลาบสีแดงสดที่คนรักของเขาให้มาก่อนจะหายตัวไปอย่างไม่ทราบสาเหตุ นับแต่วันนั้นจนถึงตอนนี้ดอกกุหลาบก็ผลัดกันผลิดอกรอบแล้วรอบเล่า มันเป็นเพียงสิ่งเดียวที่คนรักของเขาหลงเหลืออยู่ แม้ต้นไม้ต้นอื่นๆเขามักจะละเลยไปจนกระทั่งมันแทบจะแห้งราตายคากระถาง ทว่ามีเพียงต้นกุหลาบเท่านั้นที่เขาดูแลและทะนุถนอมมันอย่างดีราวกับญาติผู้ใหญ่ที่เขาไม่เคยมี


.....ไม่เคยมี


ใช่แล้วล่ะตอนนี้เขาอยู่เพียงตัวคนเดียว พ่อกับแม่เขาแยกทางกันตั้งแต่เขายังจำความไม่ได้ เขาอยู่กับพ่อของเขาที่ไม่ค่อยได้สนใจอะไรเขามากนัก มีเพียงเงินที่เขาได้รับจากผู้ที่เรียกว่าพ่อเดือนนึงก็เยอะพอที่จะสามารถบินไปกินข้าวกลางวันที่ต่างประเทศแล้วกลับมานั่งเรียนในช่วงบ่ายได้สบายๆเลยล่ะ แต่ใครจะไปสนใจเงินพวกนั้นล่ะ เขาไม่ได้ใช้เงินอย่างอู้ฟู่ตามที่พ่อเขาโอนให้เป็นจำนวนมากทุกเดือนแต่ไม่เคยถามไถ่ความเป็นอยู่ในชีวิตของเขาเลยสักนิด ส่วนทางด้านแม่ที่ให้กำเนิดเขามานั้นเขาไม่เคยได้รับรู้อะไรเกี่ยวกับตัวแม่เขาเลยสักนิด ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหนและใช้ชีวิตอย่างไร


...แต่นี่มันก็ผ่านมาตั้ง21ปีแล้ว เขาชินแล้วล่ะ กับความว่างเปล่าในชีวิตนี้น่ะ




โมบายแท่งยาวส่งเสียงดังกรุ๊งกริ๊งยามสายลมพัดผ่าน เป็นตัวช่วยดึงสติที่หลุดลอยของเขาไปไกลให้กลับมาอยู่กับปัจจุบัน บัดนี้กระถางต้นไม้เปียกชุมด้วยหยาดน้ำจากฝักบัว นานเท่าไหร่แล้วนะที่เขาไม่ได้รดน้ำต้นไม้ต้นอื่นๆนอกจากต้นกุหลาบนี้


หลังจากเอาฝักบัวไปเก็บแล้วท้องเจ้ากรรมก็ดังโครกครากขึ้นมาราวกับกำลังประท้วงเจ้าตัวว่ายังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยตั้งแต่เช้า จนป่านนี้ก็เป็นเวลาบ่ายกว่าแล้ว เขาควรที่จะออกไปหาอะไรมาหยุดยั้งเสียงโครกครากที่ดังน่ารำคาญนี้ จึดตัดสินใจว่าจะไปกินข้าวที่ร้านประจำซึ่งอยู่ห่างออกไป2บล๊อกถนน

มือเล็กเอื้อมไปเปิดประตูบานสวยตรงหน้า ก็พบกับกระถางต้นแอนนิโมนีต้นเล็กๆที่ยังไม่ออกดอก มีเพียงกระถางกับต้นแอนนิโมนี ไม่มีข้อความใดๆที่แสดงถึงเจ้าของ ของมัน ผู้รับหรือผู้ส่ง

'ใครเอามาวางไว้ผิดห้องหรือเปล่า'

คิดได้ดังนั้นจึงค่อยๆเลื่อนกระถางต้นแอนนิโมนีไว้ข้างประตู เผื่อเจ้าของจะมาเจอและเอาไปส่งให้ถูกห้อง

น่าแปลกที่หลังจากวันนั้นก็ไม่มีต้นแอนนีโมนีมาวางไว้ที่หน้าห้องเลย แต่มันกลับกลายเป็นต้นไวโอเล็ตแอฟฟริกาเล็กๆมาวางไว้แทนที่หน้าห้องในทุกวันๆ พร้อมกับกระดาษแผ่นเล็กๆที่เขียนว่า "ยุน 204" ใช่แล้วล่ะมันเป็นชื่อและเลขห้องของเขาเองไม่ผิดแน่ แต่ใครกันล่ะที่เป็นคนส่งมา นี่ก็ปาไป20กว่าต้นได้แล้ว เจ้าต้นไม้เล็กๆพวกนี้มักจะมาในเวลาที่เขาหลับแล้ว และทุกๆเช้าที่เขาตื่นขึ้นมามันก็มักจะมาปรากฏอยู่ที่หน้าห้องเขาเสมอ


....วันนี้เขาจะต้องรู้ให้ว่าใครเป็นคนทำเรื่องอย่างนี้ ใครสักคนที่มักจะรู้เวลานอนเวลาตื่นของเขา




คืนนั้น


เสียเจื้อยแจ้วของพิธีกรสาวรายการเกมส์โชว์ดังลอดออกมาจากทีวีไม่ขาดสาย เจ้าของเรือนผมสีดำเส้นเล็กเงาสลวยกำลังปรือตาด้วยความง่วงสุดขีด นี่ก็ปาไปตี2กว่าแล้ว อยากหลับพักผ่อนเสียหน่อย แต่ยังไม่สามารถทำตามร่างกายได้เพราะในเช้าวันนี้ เขาจะต้องรู้ให้ได้ว่าใครกันแน่เป็นคนส่งเจ้าต้นไม้เล็กๆพวกนี้ไว้ที่หน้าห้องของเขา!!

รายการเกมโชว์จบไปแล้ว ซีรีส์เก่าๆถูกรีรันขึ้นมาฉายอีกครั้งในยามวิกาลเช่นนี้ มันเป็นฉากที่นางเอกถูกตัวร้ายจับไว้เป็นตัวประกันและพระเอกก็กำลังต่อสู้แย่งปืนจากตัวร้าย เพื่อช่วยหญิงที่เขารัก แม้ในตอนนี้จะถือว่าเป็นไคล์เม็กซ์ที่สำคัญและลุ้นมากขนาดไหน เจ้าของห้อง204 แห่งนี้ก็แทบไม่ได้สนใจมันเลยเพราะความง่วงที่กำลังจะต้านทานไม่ไหวนั้นทำให้เขาจมสู่ห่วงแห่งนิทราไป......

แสงแดดลอดหน้าต่างเข้ามาภายในห้อง มันแยงตาเขาทำให้เขาสะดุ้งตื่นขึ้นมา 'แย่แล้วล่ะ นี่เราเผลอหลับไปได้ยังไง' เขาได้แต่คิดต่อว่าตัวเองในใจ ก่อนที่จะรีบวิ่งไปเปิดประตูห้องอย่างรวดเร็ว

   
  ผัวะ!!!



ทันทีที่เปิดประตูเขาก็พบกับชายผู้หนึ่งที่กำลังก้มๆเงยๆอยู่ที่หน้าประตูห้อง

'เห้ย'

เขาอุทานออกมาอย่างตกใจ และรีบชักมือออกจากกระถามต้นไวโอเล็กเล็กๆในมือนั่น และลุกขึ้นพร้อมรีบวิ่งหนีไป ก่อนจะสะดุดขาตัวเองล้มเสียงดังกังวาลไปทั่วทั้งทางเดิน

 'ใจเย็นๆ เป็นอะไรหรือเปล่า'

ร่างบางรีบรุดเข้าไปดูอาการชายแปลกหน้าที่ตอนนี้ล้มอย่างแรงจนไม่สามารถลุกหนีไปไหนได้

'มะ...ไม่ ..ไม่เป็นไร'

ชายแปลกหน้าทำหน้าตื่นๆก่อนจะพยายามลุกอีกครั้ง ทว่าเขาก็ล้มลงแม่ะกับพื้นอีกรอบ

'ดูท่าว่าคุณน่าจะขาแผลงนะ เข้าไปนั่งพักในห้องผมก่อนเถอะ'

คนตัวเล็กกล่าว ชายแปลกหน้าได้แต่นิ่งเงียบไปชั่วอึดใจก่อนที่จะพยักหน้าหงึกหงัก ก่อนที่จะพยายามลุกขึ้นโดยมีมือขาวๆจากคนตัวเล็กกว่าคอยช่วยพยุง



ภายในห้องหลังจากคนตัวเล็กกำลังเอาเจลเย็นมาประคบที่ข้อเท้าของชายแปลกหน้า เจ้าของห้องเริ่มบทสนทนาเพื่อทำลายความเงียบ

'ผมชื่อ ยุน นะ คุณชื่ออะไร'

'แทม'

ชายแปลกหน้าตอบ พร้อมทั้งถามต่อว่า

'คุณไม่กลัวหรอพาคนแปลกหน้า เอ่อ เข้ามา .....ในห้อง' แทมถาม

'ไม่อ่ะ คุณเช่าห้องของผมอยู่นี่ ผมเป็นเจ้าของตึกนี้'

ยุนตอบไปตามความจริง เขาจะกลัวอะไรกับคนที่เช่าห้องในคอนโดของเขาล่ะ ในเมื่อก่อนทำสัญญาเช่าก็มีหลักฐานหลายอย่างทั้งบัตรประชาชน ทะเบียนบ้านต่างๆ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเขาตำรวจก็จะดูกล้องวงจรปิดและรู้ว่าใครเข้าออกห้องเขาบ้าง และห้องของเขายังมีปุ่มฉุกเฉินที่เชื่อมต่อโดยตรงไปยังรปภ.ข้างล่าง หากเขากดปุ๊บเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็จะมาที่ห้องเขาในทันที

'ว่าแต่คุณเถอะ ที่เอาต้นไม้มาให้ผมทุกวันนี่ต้องการอะไร' ร่างเล็กถามคนที่นั่งบนโซฟาเหนือตัวเขา


'ตอนแรกมีคนขอร้องให้ผมช่วย' แทมตอบด้วยแววตาวูวไหวในที


'ใคร' ยุนสวนกลับไปในทันทีที่แทมพูดถึงบุคคลที่3


 '.......ภู'







----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ฝากยุนกับแทมไว้ในอ้อมกอดดวงใจกันด้วยนะคะ

ส่วนภูนั้นเป็นใครมาจากไหนอะไรยังไง รอตอนหน้านะคะ


เรื่องนี้นึกพล๊อตออกตอนไปรดน้ำต้นไม้หน้าบ้านพอดี 55555

ตอนแรกตั้งใจว่าจะเอาแค่ตอนเดียวแต่ตัวหนังสือมันเกินง่ะ เลยต้องต่อ


ยังไงก็ฝากติชมกันด้วยนะคะ #กราบบบ

 :hao5:  :katai1: :katai2-1: :o12:
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 29-07-2017 22:35:46 โดย Aspartame39 »

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
แทม...คิดถึงหน้าน้องแทม (SHINee แทมิน) รอตอนหน้า ปริศนาคงคลี่คลาย   :teach:

ออฟไลน์ ChabaSri

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 602
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-0
เนื้อเรื่องน่าสนใจดีเน้อออคอมเม้นไว้เป็นกำลังใจให้นะคะ

ออฟไลน์ Aspartame39

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 2
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
'.......ภู'


ราวกับถูกสาปให้แข็ง เจ็บแปล๊บที่หน้าอกข้างซ้ายชาไปทั่วทั้งร่างทันทีที่ได้ยินชื่อของเจ้าของต้นไม้ที่แท้จริง


'....ทะ ...ทำไม....ทำไม'



หัวใจที่เจ็บเค้นลามขึ้นมาบีบให้นัยตามีน้ำเอ่อท้วม ท้ายที่สุดไหลออกมาจากตาคู่สวย


เขาไม่เข้าใจว่าคนที่หายไปจากชีวิตเขาอย่างไม่มีเหตุผล ไม่มีคำบอกเลิก หรือคำลาใดๆ มาวันนี้กลับส่งใครที่ไหนไม่รู้ให้เอาต้นไวโอเล็ตพวกนี้มาวางไว้หน้าห้องเขา แล้วตัวเขาล่ะ ตัวเขาหายไปไหนกัน ทำไมถึงปล่อยให้คนที่เขาพร่ำบอกว่ารักจมอยู่กับความทุกข์อย่างนี้


คนนั่งอยู่บนโซฟาเอื้อมมือมาปาดน้ำตาออกจากใบหน้าสวย อย่างรู้สึกเจ็บในใจแปลกๆ ก่อนจะอธิบายเรื่องราวทั้งหมดให้คนตัวเล็กฟัง



'จริงๆแล้วผมเป็นเพื่อนภูตั้งแต่อยู่ที่ออสเตรีย เราเริ่มสนิทกันเพราะเป็นคนไทยด้วยกัน ผมรู้เรื่องทุกอย่างเกี่ยวกับบ้านเขา ผมรู้ว่าพ่อกับแม่เขาแยกทางกัน ผมรู้ว่าพ่อเขาอยู่ไทย พ่อและพี่ชายของเขาไม่รู้ว่าแม่เขากำลังตั้งท้องภูอยู่ วันนึงเขาได้กลับมาไทย และเริ่มตามหาพ่อกับพี่ชาย แต่สุดท้ายเขาก็ได้รู้ว่า.....พี่ชายของเขาคือ


....คุณ'



แทมเล่าเรื่องที่เขารู้ให้คนตัวเล็กฟัง



'เขารู้สึกผิดและนึกโทษตัวเองอยู่ตลอดเวลา เขาไม่สามารถทำใจได้ และอยากจะขอโทษคุณด้วยการส่งต้นเอนิโมนี่ให้กับคุณ'



ยิ่งพูดก็เหมือนกับว่าเขาได้เอามีดกรีดลงที่หัวใจของตนตัวเล็ก



หลังจากทนฟังจนจบประโยคร่างเล็กก็รีบวิ่งออกจากห้องไปพร้อมกับหยดน้ำตาที่พรั่งพรูออกมาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด



แทมพยายามที่จะวิ่งตามยุนออกไป แต่ก็ได้แต่ล้มอยู่ข้างโซฟาที่ตนนั่งเมื่อสักครู่








ตั้งแต่เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้า นี่ก็6โมงเย็นแล้ว แทมได้จ้องมองนาฬิกาที่เดินต๊อกแต๊กๆอยู่ข้างฝาห้องของยุน สลับกับประตูบานใหญ่สีมะฮอกกะนี เผื่อว่าเจ้าของห้องจะกลับมา ใช่แล้วแทมยังคงนั่งรอยุนอยู่ที่เดิม เขาเป็นห่วงยุนจนไม่รู้สึกหิว หรืออยากลุกออกไปที่ไหนๆ เขารู้ว่าปัญหาที่ทั้งภูและยุนต้องเผชิญนั้นเป็นเรื่องที่สาหัสมาก หากเป็นตัวเขาเองเขาก็คงรับไม่ได้และคงไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป


  แก๊กๆ


ความคิดถูกดึงให้กลับสู่ปัจจุบันด้วยเสียงเปิดประตู ร่างเล็กเดินเข้าห้องมาด้วยตาแดงช้ำ จากการร้องไห้อย่างหนัก ก่อนจะเดินมาล้มตัวนอนที่โซฟาตัวยาวข้างแทม



เมื่อเห็นว่าคนที่เขารอนั้นได้กลับมาที่ห้องอย่างปลอดภัยแล้ว ท้องก็เริ่มรู้สึกหิวขึ้นมานิดๆ ก็เขายังไม่ได้กินอะไรมาเลยทั้งวันนี่ และเขาก็คิดว่าเจ้าคนตัวเล็กตรงหน้าเขานี้ก็น่าจะยังไม่ได้กินอะไรมาเช่นกัน คิดได้ดังนั้นแทมจึงถือวิสาสะเข้าไปเปิดตู้เย็นในห้องครัว ในตู้เย็นนอกจากน้ำเปล่าและขนมอีกเล็กน้อยก็ไม่มีอะไรพอที่จะให้เขาได้ทำกินเลย


เมื่อกวาดสายตามองไปรอบๆก็เห็นโจ๊กซองถูกวางไว้บนไมโครเวฟ แทมหยิบซองโจ๊กก่อนจะฉีกและเทใส่ชาม พร้อมกับเติมน้ำร้อน เมื่อโจ๊กสุกได้ทีแล้วจึงได้ถือเดินไปวางที่โต๊ะหน้าโซฟา



แทมพูดคำนึงกับคนที่จมดิ่งอยู่ในห้วงความคิด ก่อนจะเดินออกจากห้องไป......









ผ่านมา3เดือนแล้วอาการแผลใจของยุนเริ่มดีขึ้นแล้วบ้าง


คงปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าเพราะมียาดีมาช่วย แทมแทบจะมาห้องของเขาทุกวัน ทั้งยังคอยดูแลเทคแคร์ในเรื่องต่างๆ และตัวเขาเองก็เริ่มติดต่อกับแม่ของเขาแล้วบ้าง ทำให้รู้ว่าตอนนี้แม่เปิดร้านอาหารอยู่ที่ออสเตรีย เขาได้คุยกับพ่อแล้วทั้งเรื่องแม่และน้องชายของเขา ความจริงแล้วพ่อก็เพิ่งรู้ก่อนเขาตอนที่ภูไปหาพ่อที่บ้านและได้พูดคุยปรับความเข้าใจกันหลายเรื่องทั้งเรื่องที่พ่อไม่รู้มาก่อนว่าแม่ท้องก่อนจะหนีไปออสเตรียด้วย



ภูบังเอิญเห็นรูปคู่ที่พ่อกับเขาถ่ายคู่กันในบ้าน ภูไม่สามารถรับเรื่องราวในครั้งนั้นได้จึงบินกลับไปที่ออสเตรแล้ว ยุนกับภูเองก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยหลังจากนั้น แม้จะรู้เรื่องราวต่างๆแล้วก็ตามแต่ความรู้สึกเขากลับโล่งใจมากขึ้น ที่อย่างน้อยก็รู้ถึงสาเหตุที่ภูหนีหายออกไปจากชีวิตเขา มันไม่มีเรื่องที่คาใจแล้ว



หลังจากเรื่องในวันนั้นนี่ก็ผ่านไปปีกว่าๆแล้ว หน้าร้อนเวียนมาอีกครั้งและผ่านไป ลมฝนพัดกระหน่ำอยู่ด้านนอก ดอกไม้ต่างผลิดอกผลิใบออกมารับน้ำฝนเย็นฉ่ำ ดอกไวโอเล็ตนอกห้องกำลังแบ่งบานเต็มระเบียงห้องของเขา



เสียงพิธีกรสาวจากรายการเกมโชว์ดังลอดออกมาไม่หยุด แต่บัดนี้ไม่มีใครให้ความสนใจพิธีกรสาวสวย หรือการแข่งขันที่ดุเดือนนั่นเลย เพราะเจ้าของห้อง204ในตอนนี้กำลังซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาโดยมีร่างของ เจ้าของต้นไวโอเลตโอบกอดอยู่ใต้ร่มผ้าเดียวกัน......






//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////




หลังจากแทมวางชามโจ๊กไว้ที่โต๊ะหน้าโซฟาที่ยุนนอนแล้ว ร่างเล็กนอนนิ่งไม่ไหวติงใดๆทั้งสิ้น แทมจ้องมองร่างนั้นอยู่นาน ก่อนจะตัดสินใจกลับห้องตัวเองไปเพราะ แม้จะเป็นห่วงคนตัวเล็กที่ตอนนี้ท่าว่าจะไม่รับรู้สิ่งใดๆ



 'ต้นแอนนีโมนีน่ะภูเขาวานให้ผมเอามาให้คุณก็จริง แต่ต้นไวโอเล็ตน่ะไม่ใช่'



แทมพูดจบก็เดินออกจากห้อง204ไป โดยที่ไม่ได้หันกลับมามองว่า คนตัวเล็กนั้นดวงตาสั่นไหวก่อนที่น้ำตาจะร่วงหล่นลงมาอีกครั้ง













----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบแล้วจ้าาาาา

งงกันมั้ยอ่ะ 555555555

ยังไงก็ฝากติชมกันด้วยนะะะะะ

รักยุนแทมกันเยอะๆนะคะ ฮืออออ

 :z3: :z3: :o12: :sad4: :o8: :hao5:


ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1

ออฟไลน์ ChabaSri

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 602
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-0
ไม่งงค่า เป็นสองตอนที่พอดีมากๆเลย

ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
ได้คนมาดามใจสินะ
ขอบคุณค่ะ

ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด