โสดสนิทมาหลายปีเลยครับ แล้วก็คิดว่าคงจะโสดต่อไปเรื่อยๆ
แต่เมื่อเร็วๆ นี้เพิ่งมีเรื่องแปลกๆ เกิดขึ้นครับ ไม่รู้ว่าจะขำหรือเศร้าดี เล่าเป็นอุทาหรณ์ละกันครับ
เมื่อสองอาทิตย์ที่แล้วไปงานเลี้ยงทำบุญบ้านเพื่อนแถวๆ บางใหญ่ ก็ได้เจอผู้ชายคนหนึ่งที่มาร่วมงานนั้นด้วย
รู้สึกเตะตาเพราะเขาแต่งตัวดีแตกต่างจากชาวบ้านแถวๆ นั้น ผมก็เลยคอยแอบมองด้วยความสนใจเล็กน้อยถึงปานกลาง
ไม่ได้หล่อมาก แต่มีเสน่ห์บางอย่าง แล้วก็ได้มีโอกาสคุยกันนิดหน่อย ก่อนจะกลับเขาก็มาขอถ่ายรูปด้วย
เห็นว่าจะเอาไปขึ้น facebook ก็เลยได้ถ่ายรูปด้วยกันแล้วแลกเบอร์กัน
จากนั้นไม่กี่วัน เขาก็ไลน์มาหาผม ก็คุยกัน ถามนั่นถามนี่ แล้วจู่ๆ เขาก็ถามขึ้นมาว่า เราจะได้เจอกันอีกไหมครับพี่
ก็เลยตอบไปว่า ก็เจอได้นะครับ ว่างๆ จะนัดไปกินข้าวกันก็ได้ เขาก็ถามว่าวันอาทิตย์นี้ผมว่างไหม
ก็ตอบไปว่าว่าง ก็เลยนัดร้านและเวลาที่จะเจอกัน แต่ผมก็สงสัยอยู่เหมือนกันว่าทำไมถึงอยากเจอผมขนาดนั้น
แต่แล้วเขาก็ขอเลื่อนเป็นวันเสาร์ ผมก็ยิ่งแปลกใจว่าเอ...คิดอะไรกับเราหรือเปล่า ทำไมอยากเจอขนาดนั้น
ถึงกับรออีกวันไม่ได้เลยหรือ แต่ก็ว่างพอดีก็เลยตกลง
คุยกันแล้วผมก็มานั่งคิดอะไรต่างๆ นาๆ เตลิดเปิดเปิงไปไกล (จริงๆ ผมก็ชอบเขาอยู่นะ ถ้าคิดตรงกันก็อยากลองดู)
จนกระทั่งถึงวันนัด...ตื่นเต้นและดีใจมากที่จะได้เจอเขา อุตส่าห์แต่งตัวอย่างหล่อ
แต่พอได้เจอกันและคุยกันไปสักพัก ผมก็เริ่มตะหงิดๆ เอ...ชักยังไง คงไม่ใช่อย่างที่เราคิดแล้วล่ะ
กินข้าวกันไปสักพักก็หยิบหนังสือเอย อุปกรณ์เอย สินค้าเอย สารพัดอย่างเอามาสาธิตให้ดู
ตอนนั้นก็แน่ใจแล้วว่าไม่ใช่อย่างที่ผมคิด โอ...ตอนนั้นไม่รู้จะขำหรือเศร้าใจดี โธ่....
แล้วเขาก็ชวนไปสมัคร...แอมเวย์ครับ แว้กกกกกกกกก
ทำไมเป็นแบบนี้
กำลังหา down line อยู่นี่เอง
แต่ก็ไปสมัครนะครับ ไม่ได้คิดจะขายหรอก แต่ก็คิดว่ามีสินค้าบางตัวก็ดีอยู่ ก็คงซื้อใช้เองเป็นหลัก
เฮ้อ...............................
แห้วอีกแล้วจนได้ กลับมาเป็นโสดอย่างเดิมดีกว่า สบายใจดี เหงาบ้าง แต่ก็ชินและอยู่ได้แล้วล่ะ
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...อย่าเพิ่งดีใจไปว่าเขาจะคิดอะไรกับเรา บางทีเราอาจจะเจอแบบนี้ครับ