สวัสดีทุกคนที่อยู่ใน "เล้าเป็ด" ทุกคนครับ
ผมชื่อ อาร์ต ครับ
ขอสารภาพก่อนเลย ว่าผมเพิ่งมาอ่าน เรื่องของ พี่นัท กับ หลวงพี่โด่ง ครับ !!!!!! (ต้นปี 2555 นี่แหละ)
รู้สึกว่าตัวผมเองจะอินมาก(อย่าถือสาครับ ใครอ่านก็อิน เชื่อเหอะ !)
หลังจากอ่านจบทั้งเรื่องอย่างตั้งใจ และไม่คิดว่าเวลา 5 ชั่วโมงที่อ่าน(แบบม้วนเดียวจบ)ของผมจะสูญเปล่า

เพราะ....อะไรก็ไม่ทราบครับ รู้อย่างเดียวตอนนี้ When I'm feeling blue เป็นเพลงที่ผมไม่กล้าจะเปิดฟังอีกแล้วครับ
แค่ท่อนอินโทรขึ้นผมก็ซะงักแล้วครับ (อ่อนแอจริงๆ) และอีกอย่างที่ผมคาดไม่ถึงคือ เวลาผ่านมานานแล้ววว(ปี49)จนบัดนี้(ปี55)
ก็ยังมีคนมาพูดคุยเรื่อย(ตอนแรกคิดว่ามอดไปแล้วตั้งแต่ปี 51) และประเด็นคือ "พี่เป็ด" ยังมาการโต้ตอบให้เห็นอยู่บ่อย
ดังนั้นจาก"ผู้อ่านเงา" อย่างผมจึงไม่รีรอรีบสมัคร เพื่อติดตามครับ (บอกกันตรงๆเนี่ยแหละ)
อีกอย่างที่ผมไม่รีรอจะทำครับนั่นคือ "ตามกวาดทุกอย่างที่ เขียนโดย เซ็งเป็ด..."
น่าเสียดาย เรื่อง ไดอารี่ ถึงนายเซ็งเป็ด และเรื่อง เซ็งเป็ด เวอร์ชั่น ลิมิตเต็ด อิดิชั่น(ปกฟ้า)(ขอเรียกแบบนี้ครับ เพราะ มันเป็น
รุ่นลิมิเต็ด ในความคิดผม) ผมพลาดไปแล้วครับ(ใครทราบว่ายังมีที่ไหน ช่วยบอกด้วยครับ !!! )
ส่วนเรื่องอื่นๆ ตามเก็บอยู่ครับ (เหมือนคลั่งไคล้)

สุดท้ายนี้(จดหมายเหรอเนี่ย)ไม่ว่าเรื่องราวของ พี่เป็ด(นามสมมุติอ่ะ)และพระอ้อย(นี่ก็นามสมมุติ) จะเป็นเช่นไร ผมไม่สนครับ
ผมพร้อมจะติดตามตลอดๆ (สัญญา ดื่มเลือดร่วมสาบานก็ได้)

และขอฝากเนื้อฝากตัวในเล้าด้วยน่ะครับ
