พอๆกันล่ะครับ
ผมก็เพิ่งเจอเรื่องเซ็งเป็ดเมื่อเดือนตุลาปีที่แล้วเอง
(ก็งงเหมือนกันว่าตรูมาเจอเรื่องนี้ได้ยังไง)
พออ่านไปเริ่มล่ะครับ
หยุดอ่านไม่ได้
อ่านจบ ไม่ร้องไห้นะครับ
แต่มันอยู่ในหัวผมไปเป็นอาทิตย์เลยล่ะครับ
จนเพื่อนๆทักว่าเมิงเป็นอะไร
มันก็ทำให้คิดนะ ว่าจะมีซักกี่คนที่จะเป็นเหมือนพระอ้อย
อยากเจอ
แต่ถึงไม่เจอ ผมก็จะพยายามเทคแคร์คนที่เรารักให้ดีที่สุดเหมือนที่พระอ้อยท่านได้เคยทำล่ะครับ
ซึ่งมันก็ยังคงไม่เห็นล่ะมั้ง ว่าที่ทำไปเพราะกรูรักเมิงนะ
บ่นเยอะจังตรู...ขอบคุณครับ
แต่ขอสารภาพ
ผมยังหาซื้อหนังสือไม่ได้ซักเล่มเยยยย
อยากอ่านจนจะลงแดง
sack
ป.ล. อิอิ หวัดดีพี่คิวบินะครับ