หัวข้อ: ความบังเอิญ หรือตั้งใจ เซ็งเป็ด

[PecKKy4U]

คุณคิดว่า เรื่องเซ็งเป็ด กับคุณเจอกันได้ยังไง เพราะพรหมลิขิต หรือเพราะคุณตั้งใจ
ผมส่วน ผมว่า เข้ามาเพราะ พรหมลิขิตเขียนไว้ เพื่อนๆเล้าเป็ดคิดว่ายังไง ช่วยบอกผมที
ลองดูในส่วนของผมก็ได้
ผมยอมรับเลยว่าผม อาจจะเป็นคนสุดท้าย ในเว็บนี้ที่เพิ่งอ่านเซ็งเป็ดจบ
ขออนุญาตเล่านี้ชีวิตของผม ที่มีส่วนเกี่ยวพันธ์และผูกพันธ์กับเรื่องเซ็งเป็ดนะครับ 555 (ไม่สนใจ อนุญาตข้ามได้ครับ)

คือปีก่อนครับ 2010 ผมเพิ่งได้ก้าวเข้ามาใช้ชีวิตเป็นเด็กมหาลัย (แห่งหนึงของจังหวัดุบลราชธานี คนอุบลครับ)
ผมเกิดตกลงรักชายคนหนึ่ง  ครับ ผมก็ตามตื้อเค้าเหมือนเรื่องเซ็งเป็ดแหละครับ (เค้าคนนั้นเป็นชายแท้ๆ นะครับ)
จนทำให้เราสองคนเกิดความรู้สึกที่ดี ต่อกัน >> และตัดสินใจ คบหาดูใจกัน 555 สรุปผมมีแฟนแล้ว ก๊าก
มีอยู่วันหนึ่ง ไอ้ลิง(ที่รัก)ของผม มันก็เอานิยายเรื่องนี้มาให้ผมอ่าน บอกว่า ซึ้งมาก เหมือนกูกับมึงเลยว่ะ
ผม : อืมม โอเคร เด่วอ่าน (มันเป็นไฟล์ เวิร์ด 100 กว่าหน้า)

ผ่านไปสองวัน
"มึงอ่านหนังยัง"  // ยัง // "มึงไม่อ่านมึงไม่ต้องมาคุยกับกูเลย ห่ามึง กูอุตสาห์หาเรื่องที่ตรงกับเราสองคนมาให้อ่าน"
// เออ อ่านให้ก็ได้

ผมนั่งอ่าน คือ งง มาก หัวเรื่องน่าสนใจ แต่พออ่านไป ผมไม่มีสมาธิ เขียนก็ผิด บางตัวก็ต้องเดาเอา

และผมไม่ชอบอ่านหนังสือด้วยไง เลยทิ้งไป (อ่านได้ 5 หน้า)

ผ่านไป อาทิตย์กว่า
"มึงอ่านยัง" // อ่านแล้ว // "ตอบจบเป็นไง "// กูไม่รู้(ก้อกูอ่านไม่จบนิ) //
กูว่าแล้ว มึงไม่สนใจกูเลย (มันก็ซีเรียสนะ ผมก็แคร์มันนะ แต่ให้อ่านคงไม่ไหว)

วันหนึ่งผมก็นั่งเล่นเน็ต ดูยูทูป ด้วยความบังเอิญไม่รู้อะไรก็ไม่รู้บันดารใจให้พิมพ์ เซ็งเป็ดในช่องค้นหา แล้วก็เจอหนังเรื่องหนึ่ง
คือก็พอเข้าใจ ว่าเค้าเอามาทำหนังเลยนั่งดูจนจบ สรุป ร้องไห้ TT ซึ้ง อินจัด

ผมก็เลยไปบอกไอ้ลืงมันว่า เซ็งเป็ดหน่ะ เค้าเคลียเรียบร้อยแล้วนะ // เออ .. แล้วแต่มึง เรื่องของมึง อ่านก็อ่านไม่อ่านก็ช่าง

ผมก็ทิ้งไป เป็น ปี >>>>>>>>

ผมเรียนจบปี 1 ปรากฏว่า ผมซิ่วไปเรียนที่ใหม่ ก็ในจังหวัดอุบลเนี๊ยแหละ ส่วนไอ้ลิงก็ปีสอง (ต่อที่เดิม)

ก็ผ่านมาเรื่อย จนถึงเดือน พศจิกา ทีเพิ่งผ่านมา ประมาณต้นเดือน ผมว่าง 4 โมงเช้า โน้ตบุ๊คผมอืดๆ ข้อมูลเยอะ

เลยพยายามหาลบข้อมุลที่ไม่สำคัญออก เลยเผลอไปเจอ เซ็งเป็ดในคอม ก็ไฟล์ที่มันเอามาให้นั้นแหละ ปีกว่าๆ ที่ไม่ได้เปิดอ่าน

ไม่รู้อะไรดลใจ ทำให้ผมอ่าน (ผมยอมรับนะครับว่าผมไม่ชอบอ่านหนังสือ)

แต่วันนั้นไม่รู้อะไรทำให้ผม อ่านจนจบ แรกๆก็ งง แต่พอจับจุดได้ ผมไม่วางมือจากการอ่านเลย

อ่านไป ร้องไห้ไป เพื่อนมาเปิดประตูห้องที่หอ เห็นผมร้องไห้ ถาม มึงเป็นอะไร // กูอ่านเซ็งเป็ด
// แล้วมึงก็ร้องไห้เนี๊ยนะ // กูอิน // ไร้สาระ  // เรื่องของกู //ไปกินข้าวไหม ???

มามองนาฬิกา เห้ยเที่ยงแล้วเกือบบ่าย เราอ่านเรื่องนี้ได้ไง ตั้ง ชั่วโมง แต่ด้วยความอินเลยไม่ไปกินข้าว

อ่านจบ จบประมาณ4โมงเย็น (สรุปผมใช้เวลาอ่าน 6 ชั่วโมง ยาวนานมาก แต่มีความรู้สึกว่าเพิ่งผ่าน)

แสบท้องไม่ได้กินข้าว แต่คุ้มมาก 555

ผมยอมรับ ว่ามีความสุขมาก ที่ได้อ่านเรื่องนี้ ผมคิดและจินตนาการ ไปตามเรื่องทุกฉาก

ในคอมก็มีเพลง เว็น ไอ เฟลลิง บูล มีสองเวอร์ชั่น (โดยบังเอิญ) ก็เปิดไปอ่านไป มันยิ่งทำผมร้องไห้ และอินจัด

จนทำให้ผมเกิดความตกหลุมรัก ชายสองคนนี้ในเรื่อง (ไม่ใช่เชิงชู้สาวนะ) ประมาณว่า รัก อยากให้ลงเอยกัน

แต่จุดจบ ทุกคนก็คงจะรู้

ผมอ่านเสร็จ สิ่งแรงที่ผมทำคือ โทรหาไอ้ลิง จะชวนไปกินข้าวด้วยกันตอนเย็น สรุปโทรไม่ติด มันทำให้ผมกระวนกระวายใจ

อยากเจอหน้ามัน อยากยิ้มให้มัน ^^ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ไป 555

วันต่อมา ผมจึงเกิดแรงบันดารใจอะไรก็ไม่รู้ ทำให้ผม ค้นหาข้อมูลของเซ็งเป็ด จึงทำให้ได้เจอเว็บนี้มา

ผมก็เข้ามาอ่าน แต่ก็ไม่ได้สนใจ คิดว่าไม่มีอะไร ก็คงเป็นแค่กลุ่มแฟนคลับ ที่รอการกลับมาคงคนสองคน

ผมก็ไม่ได้สนใจ

จนประมาณปลายปี จะปิดปีใหม่ ผมได้งานวิจัยของ ม. มาช่วยคีย์ข้อมูล

ถ้าจำไม่ผิด น่าจะเป็นของ เถรสมาคม (มั้ง) 

ชื่อวิจัยแบบการคัดกรองสุขภาพเบื้อต้น กลุ่มพระภิกษุ-สามเณร(15ปีขึ้นไป)

มันเป็นการสำรวจ พระทุกรุป ในประเทศไทย ถามเกี่ยวกับ ข้อมูลทั่วไป สิทธิด้านสุขภาพ ประวัติโรคของครอบครัว

ตนเอง แล้วก็พฤติกรรมสุขภาพของพระสงฆ์

วันนี้วันปีใหม่ 1 มค 55 "สวัสดีปีใหม่ก๊าบบบ"  เป็นวันหยุดของทุกคน แต่ผมต้องมานั้งคีย์ข้อมูลของพระสงฆ์

(ผมนั่งคีย์ของมูล ของพระ อ.เสลภุมิ จังหวัดร้อยเอ็ดอยู่)

เกิดความคิดอะไรไม่รู้ ว่า เห้ยย แสดงว่าพระอ้อยก็ต้องได้ทำแบบสำรวจนี้แน่เลย ผมก็เลยตัดสินใจเข้าเว็บนี้

อีกครั้ง และหาดูข้อมูลพระอ้อย เคยจำได้ว่า เคยมีกระทู้เดาว่าพระอ้อยจำพรรษาวัดไหน พอผมเข้ามาอ่านอะไรไป เรื่อยเปื่อย

เจอ user "เซ็งเป็ด" ผมก็คิดในใจ ใครตั้งชื่อตอกย้ำความรู้สึกผมเนี๊ย อ่านไปอ่านมา อ่าวของพี่เป็ดเองนิ

ก็เลยคิดว่า เห้ยย แสดงว่าเจ้าของเรื่องเค้ายังดูเราอยู่นิ เค้าไม่ได้ทิ้งเรา ผมก็เลยยตัดสินใจสมัครสมาชิกเลยย

พอสมัครสมาชิกเสร็จ อ่านกระทู้ไปมาเรื่องเปื่อย เจอข้อความว่า พระอ้อยมาจำพรรษาที่อุุบลถาวร เพราะเบื่อน้ำท่วม

ผมก็เลยคิดอีก เห้ยย บังเอิญอะไรแบบนี้ คนที่ผมชื่นชมและชื่นชอบ อยู่ใกล้โดยที่ผมไม่รู้ตัว

ผมดูกระทู้ไปอีก เจอรูปพี่เป็ด ซึ่งยิ่งทำให้ผมมีความสุขยังไงไม่รู้ คือน้ำตาคลอนิดๆ (เห้ยย เราเห็นเค้าแล้ว)

ไปดูประมูลของขวัญ ปีก่อน(หรือป่าว) เห็นหนังสือเซ็งเป็ด (อ่าวมีเรื่องนี้ด้วย กูอ่านในคอมแสบตาจะตาย)

และที่เซอร์ไพรส์ไปกว่านั้น มีลายเซ็นของพี่เป็ด และอีกอันที่เขียนว่า ปริญ พระคุ้มครอง (ถ้าให้เดา ผมว่าน่าจะเป็นพระอ้อย)

เห้ยย มีคนเจอทั้งสองคนแล้วนิ ทำไมผมตกข่าว ผมอยากเจอทั้งสองคนนี้มาก เพราะเค้าคือแรงบันดานใจที่ทำให้ผมเข้าใจ

คำว่ารักอย่างลึกซึ้ง (ว่างั้น) 555

นิยายเรื่องนี้ทำให้ผมคิดถึงความรัก คิดถึงพี่สองคน คิดถึงความรู้สึกดีๆของผมกับไอ้ลิง คิดถึงช่วงเวลาที่ผมอ่าน 6 ชั่วโมง

กูอ่านได้ไง กูร้องไห้ทำไม และกู...... อีกหลายความรู้สึกที่ได้จากเรื่องนี้

ความเห็นอีกนิดของผม หนังกับเรื่องที่เขียน ตัวละครต่างกันมาก ความรู้สึกต่างกัน ถามผมว่าถ้าให้เลือกผมเลือกอ่านดีกว่า

เพราะผมว่า ในหนังเป็นเหมือนตัวละครสมมุติ ผมเข้าใจว่ายังงี

ในหนังไม่มีแม่ ไม่มีน้องสาว ไม่มีพี่ที่คอนเสิร์ต AF (จำชื่อไม่ได้ 555)

แต่กลับมี ไก่ ซึ่งผมว่า มันเหมือนเราไม่ได้เจอ เซ็งเป็ดที่แท้จริง ผมคิดงี้นะอะไรจริงไม่จริงผมไม่รู้

เพราะผมนอนนา 555555

*****************

และสิ่งที่ผม จะมาพูดจริงๆ ก็คือ มารายงานตัวเข้ารั้วเป็ดอีกคนครับผม ผมชื่อเป๊กครับ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคน

ผมไม่ค่อยมีเวลา แต่ผมสัญญา ว่าผมจะมาเยี่ยมบ่อยๆ และผมก็หวังไว้เล็กๆว่า พี่เป็ดคงได้อ่านกระทู้นี้

ผมจะได้มีเรื่องไปอ้างกับไอ้ลิง ว่า ตัวจริงของเค้า กูได้สัมผัสมาแล้ว ถึงแม้จะเป็นการผ่านทางเน็ตก็ตาม 5555

และอีกความหวังเล็กๆที่ผมอยากจะรู้ก็คือ พระอ้อยจำพรรษาที่วัดไหน ผมคงไม่ไปรบกวนท่านหรอกครับ

แค่อยากจะหาเวลาว่าง พาเพื่อนไปทำบุญกับคนที่เป็นแรงบันดาลใจให้ผม

ผมไม่รู้ว่านิยายมันจบที่ไหหน และหยุดที่ไหน

ผมอ่านจบแค่ เซ็งเป็ด นิยายเด็กขี้ยา ผมยังอ่านไม่จบเลย แต่ผมจะอ่านให้จบในเร็วๆนี้แหละ

(เพราะผมคิดว่าเรื่องนี้ มันทำให้ผม รู้สึกเซอร์ไพรซ์อะไรอย่างมากมาย)

จะได้รู้ถึงความรู้สึกของพระอ้อยด้วยว่าคิดอะไรอยู่ มีอะไรที่เป็นการเขียนของพี่เป็ดต่อจากนี้ไหม

ผมก็ได้อ่านมาเล็กๆน้อยๆ เรื่อง คุยกันวันหนังฉาย เรื่องพระย้ายที่จำพรรษา มีอีกไหมที่ผมยังไม่อ่าน

ช่วงๆส่งลิงค์ให้ผมด้วยนะครับ

ถ้าขอพรปีใหม่ได้ ผมขอให้ผมได้เจอกับ พี่เป็ด และ พระอ้อย จริงๆซะทีเถอะ

และผมอยากได้หนังสือ พร้อมลายเซ็นของ พี่เป็ดและพระอ้อยมาก ^^ 555 รายงานตัว รักเรื่องนี้ที่สุด

ผมไม่เสียชาติเกิดแล้วแหละ 5555+

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ใจความสำคัญของกระทู้นี้คือ ผมงงๆ นิดหน่อย เรื่องความบังเอิญและความรู้สึกของผมเกี่ยวกับเซ็งเป็ด และ

มาวันนี้มารายงานตัวเข้าเล้าครับผมมมม

สวัสดีปีใหม่ครับ

[jiaajiaza2007]

อุ้ย ๆๆ  ตอนแรกเห็นรูปคิดว่าพี่เป็ด หน้าคล้ายๆ กันเลยยยย

ผมอ่าน ประมาณอาทิตย์นึง บอกได้เลยว่าติดง่อมแง่้มไม่ไปไหนเลยยยย น้ำตาก็จะไหล อิน คิดถึงทุกคนเลย ที่พี่นนเขียนมาจากความรู้สึกจริง ๆ เลย กลายเป็น ตำนานไปแล้ว ตอนแรกผมอ่านไปรอบนึงตอน ม.3 เมื่อ 2 ปีที่แล้ว อ่านไปรอบเดียวเลิกคุยเลย อิน ไม่หยิบมาอ่านเลย แล้วเจ้าของหนังสือก็เอาไป แล้วพึ่งมาอ่านเมื่อปลายปี นี้อะครับ ติด แล้วก็เข้ามาหาข้อมูล ก็มาเจอคลับ เช่นกัน ยิ่งเ้ข้าไปดูกระทู้ ความหลังสถานที่ โอ้ว แม่เจ้า พี่นน เหมือนเอามีดมาบาด หัวใจ ให้เลือดไหลซิก ๆๆ เลยยยย โอ้ววว  ช่วงนี้ผมก็เข้ามาดูเรื่อย ๆ คุณไม่ใช่คนสุดท้ายหรอกครับ ยังมีคนอีกมากมาย ที่ยังไม่ได้อ่าน ถ้าถามว่า อ่านเรื่องนี้แล้วได้อะไร ได้เยอะมากมาย เพื่อนไม่ลืมกันได้ลง ๆ เลย อย่างพระอ้อย อยากเห็นรูปพระอ้อยจริงๆเลยนะครับ ผมเห็นแต่ดวงตา2คู่ที่ พี่นน เอาลงมาT^T แล้วไปเจอ น้องหมาสองตัว เหมือนอยู่ในเหตุการณ์จริงๆเลย ถึงเรื่องนี้มันจะผ่านมา 5-6ปีแล้ว ผมคิดว่า มันเหมือนพึ่งผ่านมาไม่นานเอง >< พวกพี่อยู่ในใจของผมตลอดเลย อิอิ ((โทษทีนะครับ เหมือนจะดราม่า))


ส่วนตัวผมกำลังสั่งหนังสืออยู่ อยากจะวิ่งไปซื้อก็ เอ๋ ไม่มีเลยT^T ต้องสั่งอย่างเดียวว
ผมเหลือ ไดอารี่เด็กขี้ยา ผมอ่านไปนิดนึง ผมต้องอ่านให้ได้เลย


แล้วๆ เมื่ออาทิตย์ก่อนๆ ผมไปห้างมา แวะซีเอด ไปเจอหนังสือเซ็งเป็ด ตอนแรกดีใจมากมาย แต่ว่า เล่มเล็กมาก คาใจผมมากเลย มีเล็กมินิด้วยอ่าาา เสียบรรยากาศหมดเลย

พร ปีใหม่ผมก็ขอ ให้ได้เจอ เหมือนกัน พี่นน น่ะ 555555555 แค่แบบว่าเฉียดๆ แล้วจ้องหน้านานๆ สักพัก ก็พอใจแล้วครับ แล้ววิ่งไปขอเซ็นนิดนึงกะถ่ายรูปไอดอลผมนิดนึง  ไม่รู้จะได้เจอสัก 1 ใน 60 กว่าล้านคนรึป่าวนะครับ

สวัสดีปีใหม่เช่นกันนะครับ เป๊ก ครับและทุกคน

[ashirawit]

สำหรับผม มันคงเป็นความบังเอิญซะมากกว่า ประมาณหลายปีดีดักมาแล้วมีใครก็ไม่รู้ จำไม่ได้ แต่น่าจะเป็นเพื่อนคนหนึ่งแนะนำหนังสือเซงเป็ดกับหนังเรื่องเซงเป็ดให้ผมไปดู ซึ่งผมก็ไม่ได้สนใจอะไรเลย เพราะชื่อหนังมันธรรมดามากก คิดว่าคงเป็นหนังน่าเบื่ออะไรสักอย่าง...จนผ่านมาแล้วหลายปี อยู่ดีๆก็เปิดเวปยูทูปหาเพลงฟังไปเรื่อย จนกระทั่งมาเจอเพลงเพลงนึงของโรส เอ้อออออออ เห็น MV แล้วเอ๋อแดกเลยคับ มันเป็นเพลงในหนังงะ เรื่องเซงเป็ด หลังจากกนั้นทั้งหนัง ทั้งเรื่องในเนต ผมตามหาอ่านจนหมด และก็จนเริ่มเข้ามาสิงในบอร์ดนี้...อ่านแล้วอิน อ่านแล้วซึ้ง กะจะตามหาหนังสือคงไม่มีขายแล้ว T_T ส่วนประสบการณ์ความรัก คงไม่เล่าละ มันแสลงจัย ขอเก็บเอาไว้...คนเดียว

[rainbowrozen]

ของเราก็บังเอิญ เล่นเล้าเป็ด แต่ไม่เคยแวะเข้าไปในช่องเช็งเป็ดแฟนคลับนี่เลย
อยู่ดี ๆ ไปเปิดเพลง When I'm feeling blue ของพี่โรสเฉย ได้จากการรันวิดีโอ
เจอคอมเมนท์เรื่องเซ็งเป็ด คิดในใจว่าคงเป็นนิยาย
ก็มาหา ๆ เอาในอากู๋ ก็ได้เห็นคอมเมนท์ที่พูดถึงตอนจบว่าเศร้า น่าจะได้คู่กัน
ก็คิดในใจว่ารู้ตอนจบงี้ ถึงอ่านก็คงจะไม่ร้องไห้แน่ล่ะ
พอมารู้ว่าเป็นเรื่องจริง และพออ่าน ๆ ไป กลับร้องไห้ซะงั้น
และร้องไห้แบบสะอึกสะอื้นด้วย เขื่อนแตกเลย
แทบปล่อยโฮอ่ะ

ดีใจที่พี่เป็ดเล่นเว็บนี้ด้วย : D

จะพยายามตามเก็บหนังสือที่พี่เขียนนะ : )

[PecKKy4U]

เป็นเพราะความบังเอิญทำให้เราได้มาเจอกัน ^^

555+ พี่นน ก็คงจะคิดแบบนี้เหมือนกัน

เพราะ ถ้าพี่ไม่เข้าไปทำงานที่นั้น พี่ก็คงไม่ได้เขียนเรื่องมาให้เราอ่านได้จนถึงทุกวันนี้ ... เซ็งเป็ดเลย

[เซ็งเป็ด]

บังเอิญหรือโชคชะตาที่ทำให้เรามาเจอกัน

ถึงจะช้าแต่ก็ยังทันนะครับ 55ถ

[PecKKy4U]

บังเอิญหรือโชคชะตาที่ทำให้เรามาเจอกัน

ถึงจะช้าแต่ก็ยังทันนะครับ 55ถ

ต่อตูดพี่นัท เย้ๆๆ ในที่สุดพี่นัทก็โผล่มาตอบ ผมซะที 5555

ทันยังไงหละครับ พี่นัท ทันตอน ผมหาหนังสือก็ยาก ทันตอน ที่สองคนทำอะที่ไหนไหนเมื่อไหร่ก็ไม่รู้

ูู^^

แต่ิิิอย่างน้อย พรหมลิขิต ก็บันดานให้เรามาเจอกันในนี้ ถึงแม้จะป็นแค่ในเน้ตก็ตาม


รักเซ็งเป็ด  ฮ่าๆๆๆๆๆ

[kiawza]

<<< คนสุดท้ายอยู่นี่ต่างหาก ฮ่ะๆๆๆๆๆๆๆๆ คือว่าหนังเรื่องเซ็งเป็ด เห็นมาก้อหลายรอบน่ะ
เดินผ่านร้านหนัง ก้อเห็นหนังเรื่องนี้วางอยู่ แต่ไม่คิดว่าจะหยิบแล้วไปจ่ายตังค์ซักครั้ง (-_-)"
แต่พอได้มาอ่าน ฮ่ะๆๆๆๆๆ จะอธิบายยังไงดี ช่วงนี้ก้อช่วงอกหักด้วยมั้ง เลยคิดอยากมาโพสอะน่ะ
ที่จริงอ่านจบประมาณสองสามเดือนที่แล้วอะน่ะ แล้วก้อไปซื้อแผ่นหนังมาดู แต่ว่าน่ะ เกี้ยวว่า อ่าน
ได้อารมณ์กว่าไปซื้อหนังมาดูเยอะอ่ะ ฮ่ะๆๆๆๆๆๆ หลายครั้งที่อ่านซ้ำ มันก้อน้ำตาไหลเหมือนกันน่ะ
กับเรื่องความรักแบบนี้ ฮ่ะๆ บางครั้งก้อเหนื่อย แต่ก้อมีความสุขทุกครั้งน่ะ ที่ได้อ่าน หัวเราะบ้าง ร้องให้ตามบ้าง
ตามประสาแหละน่ะ ที่ชอบเพราะอาจตรงกะชีวิตก้อได้มั้ง
ไม่รุ้หรอกเนอะ ว่าตอนนี้พี่นัทจะเปนยังไง รู้สึกยังไง จะเก็บมันไว้ในความรู้สึกแบบไหน
แต่ที่แน่ๆ ....ขอบคุณน่ะ ที่แบ่งปันเรื่องราวที่พิเศษแบบนี้มาได้ได้อ่านกัน ^^

[jiaajiaza2007]

ความรู้สึกของผม ก็คล้ายๆกับคุณเกี้ยวเช่นกัน พี่นัทสอนอะไรให้ผมหลายอย่างเลยครับ ไม่ว่าจะเป็นอาชีพที่พี่เป็นอยู่ทำให้ผมมีกำลังใจและค้นขวาย ส่วนเรื่องราวชีวิตของพี่ ที่พี่บอกว่า น้ำเน่า แต่น้ำเน่าได้แบบมเหตุผลมาก พี่ได้เจอมิตรแท้ ที่ล้วนแล้ว หาจะะยาก กับความรู้สึกดีๆ พี่ก็บอกด้วยว่า ความรัก มันไม่มีเพศ ผมจะเก็บไว้ไม้ให้หายเลย กับความรู้สึกดีๆ ทั้งหัวเราะและน้ำตา

[paipai_kku]

ถ้าอยากรู้ว่าพี่นนหน้าเปนไงก็รูปอวตาร ของเซ็งเป็ดก้เปนอย่างนั้นเปะเลยครับ แต่ติดที่มันเปนตัวกาตูน และตัวจริงน่ารักกว่า
ส่วนเรื่องพระ ผมว่าพระท่านก็ยังอยู่ที่อีสานตามที่จังหวัดนั้นตามที่ จขกท เข้าใจนั่นละครับ ว่างๆผมจะแวะไปทำบุญกะพระท่านอยุครับ
ในแฟนคลับนี้ เฮียแก เข้ามาดูมาตอบอยุเป็นเนืองๆนิด ๆน่ะครับ จากประสบการที่เคยมีความรู้สึกแบบพวกน้องๆหน้าใหม่ๆมาก่อนน่ะอิอิ