อ๊ายยยยยยย สนใจสุดๆ เลยตอนนี้
อยากจะ f5 รัวๆ รอตอนต่อไป
ทศหวงน้องเว่อร์ ก็น้องน่ารักนี่เนอะ หวงก็ไม่แปลก
แต่อยากรู้ว่าเสือทำไรน้องบ้าง ถึงมองหน้าไม่ติด
มาต่อด่วน เลยจ้าติ๊งหน่อง
อยากรู้จะแย่ว่าทำไมพี่เสือถึงเปลี่ยนใจจากพี่ทศ
ชื่อแอบคล้ายๆกัน
อ่านตอนแรกๆแอบมึนเล็กน้อยถึงปานกลาง 555
ฮามากกกก ชอบบบบๆๆๆ
+1 ให้นะคะ
เขียนแปลกดีแต่อ่านเข้าใจนะ
^ท่านผู้มีอุปการะคุณคะ
^
^
จิ้มๆๆๆ
ขอตอนพิเศษหวานๆคู่เจตโต้หน่อยได้มั้ยอ่ะ ชอบ
ชอบตัวละครทั้งสี่คนเลยครับขอบคุณค่ะ (ถอนสายบัว)
แม้จะสั้นและจบในตอน แต่บรรยายให้เห็นความผูกพันธ์ได้ดีมากๆ
อยากอ่านตอนพิเศษอีกนะครับ
ชอบมากเลยเรื่องน้ ดูเถื่อนๆดี ฮาาาาขอบคุณค่ะ (ถอนสายบัว)
รอคู่พี่เสือกับน้องกรต่อนะ :-[
ชอบพี่โต้มาก มันดูเถื่อนดีอ่ะขอบคุณค่ะ (ถอนสายบัว)
ไงก็มาต่อเร็วๆนะค่ะ
ชอบจัง ติดตามต่อไปค่ะขอบคุณค่ะ (ถอนสายบัว)
คู่ใหม่เสือกรป่ะคะ รอๆๆอุ้ย! เสือ-ทศ จิ
:กอด1:
เจ็บเนอะเจอคนที่เขาทำเป็นไม่รู้จักเรา อยากอ่านยาวๆ แบบเรื่องแรกน่ะเจ็บอ่ะ
ต่อเนื่องมากๆ
พี่เสือกินเด็กชัวหุหุหุ ใครกินใครอ่ะ?
ต่อๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1:รอหน่อยน๊า
เป็นเรื่องยาวไปเลยยยยยยยยยยยยยยขอบคุณค่ะ (ถอนสายบัว)
น่าสนใจมากค่ะ
มารอต่อค่ะใจร่มๆ ใจร่มๆ
จากเสือ กลายเป็น ควาย ล่าสุด กลายเป็น แมว ซะแล้ว5555555555555+ สุดท้ายจะเป็นอะไรกันแน่โน๊ะ
เสือ แปลงร่างได้เนอะ!
ยาว ๆ ดีชอบ วิธีการเขียนแปลกดีเหมือนกัน ไม่ค่อยได้อ่านเท่าไร แต่ก็อ่านง่าย เข้าใจได้ดี
มาต่อเร็วๆเลยจร้ารอสัก 2 วันน๊า
น้องกรน่ารัก แต่พี่เสือนี่ยังไงรักพี่แต่ได้น้องรึเปล่าเออ โน๊ะ พี่เสือรักคนที่เขารักตัวเองดีกว่ามั๊ย!!!
กำลังสนุกเลยอ่ะ
งงค่ะบอกได้อย่างเดียวว่างง
:กอด1:เราขอโต๊ดดดดดดดดดด
]แล้ว กร จะรู้ไม่ว่าที่เสือ ถามว่าเป็นมากว่าพี่ได้มั้ย ถามเพื่อ?
อันนี้ไม่เข้าใจเน๊?
แล้วกรจะรู้มั้ยว่าที่เสือถามว่า เป็นมากกว่าพี่ได้มั้ย? ถามเพื่อ? แบบนี้รึเปล่า?
หากถามว่า กรรู้มั้ยว่าเสือกะเอาตัวเองเป็นตัวแทน... กรรู้นะคะ
อ้างอิงที่ว่า
“ไม่ต้องขอโทษ… หากเป็นผมได้….” เสียงพูดหยุดไป ก่อนที่จะตามมาด้วยคำสั้นๆ คำหนึ่ง “….ก็ได้…”
กับ
การยอมทำตามหัวใจสั่ง การยอมเป็นตัวแทนคนอื่น การก้าวตัดหน้าพี่ชายที่ตัวเองรักและเคารพ ไม่ใช่จะดี ไม่ใช่จะมองเห็นความสุข แต่กรก็เลือกมัน.... แต่แล้วเสือกลับ “ไม่รับ” ความรักที่คนคนหนึ่งฝ่าฟัน “ความรู้สึกผิดของตัวเอง” จนเลือดโชกก่อนที่จะยื่นมันมาให้เขา
นี่คือส่วนย้ำว่า กรรู้ตัวว่าพี่เสือเอากรเป็นตัวแทนพี่ทศตั้งแต่แรก
ถามเพื่อ?
คำนี้คืออยู่ในอารมณ์บิ๊วอยู่ใช่มั้ยเอ่ย....
แล้วพอกรตอบว่าได้ แต่เสือกลับบอกว่า ไม่เอา
แล้ว "ไม่เอา"ของเสือเนี่ยเพราะ รักทศ หรือรักกร
ฮ้าาาาาาาาา จุดนี้ชิมิ.... เราแจงให้นะ แต่ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องน๊าาาา :m26:
เอานะ
นึกถึงหัวคนคนนึงไว้ คนที่มีรักแต่ไม่กล้า กลัวที่จะเสียบางอย่างไป พอคนนั้นกลัวมากเข้า นิสัยป่วงๆ มันก็เป็นตะกอนในหัวใจบิดบังหลายอย่างไว้ ไม่ให้ตัวเองรู้...
เสือรู้ตัวและตั้งใจว่าจะหาใครสักคนเข้ามาในชีวิต
เสือไม่ได้หวังให้ใครมาเป็น "ตัวแทน" เสือแค่อยาก "รักคนอื่น" "อยากมีคนที่รักเรา" "อยากมีคนของตัวเอง"
เสือหวังที่จะมีรักใหม่กับใครสักคน และคิดว่าตัวเองทำได้ มั่นใจว่าทำได้ จึงถามกรว่า "เป็นมากกว่าพี่ชายได้มั้ย?"
จำตอนนี้ได้มั้ย อ้างอิง
ตั้งแต่กรมาพักด้วย เสือถามใจตัวเองแค่คำเดียว “มึงเหงาใช่มั้ย?”
หากหัวใจตอบว่า “ใช่” อะไรควรทำไม่ควร เขาจะรู้----- หากเป็นความเหงา มันจะทำร้ายกร ต้องเลิกให้ได้….. ?
นี่ล่ะ เสือตระหนักรู้ผิดชอบ หากเหงาไม่ควรเอากรมาเป็นตัวแทน หากจะเอากรต้องตั้งใจที่จะรักให้ได้ และต้องทำให้ได้เท่านั้น!! ----- ใจเสือก็หนักแน่นอยู่น๊า
แต่ตอนที่เสือมองหน้ากร (ตอนจะเข้าด้ายเข้าเข็ม) ตอนนี้ล่ะที่เสือ.....รู้ตัว
อยากมีใครสักคน
ตั้งใจว่าจะรักกรได้ (ย้ำว่าใจของเสือไม่ตั้งใจเอากรมาเป็นตัวแทน เสือคิดว่าตัวเองจะมีรักใหม่กับกรได้)
แต่แล้วพอมองหน้ากร มองหน้าที่เหมือนกัน ถึงสีตาที่ต่างกัน..... แต่ในเวลาเดียวกันนั้นใบหน้าที่เสือเห็นคือใบหน้าของทศ------ เสือจึงตระหนักว่า ตัวเองยังไม่สามารถรักใครได้อย่างที่ตั้งใจไว้ หากไปต่อจะเป็นการทำร้ายตัวเองและกร
“ถึงจะหน้าเหมือนกันยังไง หัวใจมันก็แยกออก”----- คำนี้ เหมือนพูดให้กร แต่เสือพูดให้ตัวเองคล้ายรำพึงรำพัน
แล้วพอกรตอบว่าได้ แต่เสือกลับบอกว่า ไม่เอา
แล้ว "ไม่เอา"ของเสือเนี่ยเพราะ รักทศ หรือรักกร
ตอบ รักทศคนเดียว (ณ ขณะนั้น)
งงว่า เสือรักทศ แต่แอบเห็นแก่ตัวจะเอาน้องมาแทน แล้วเปลี่ยนใจ
แต่พอทศมาบอกว่าก็รักนะ ก็ละอายใจว่าเคยคิดเลวกะกรไว้เลยไม่กล้าคบกับทศ อย่างนั้น
หรือป่าว
เสือรักทศ แต่เสือไม่ได้เห็นแก่ตัวเอากรมาเป็นตัวแทน เสือมั่นใจว่าจะรักกรได้ คิดว่าทำได้ แต่ก็ทำไม่ได้ในตอนหลัง พอรู้ในตอนสุดท้ายจึงไม่ยอมมีอะไรกับกร และหยุดไว้ตรงนั้น
พอทศมาบอกรัก ช่วงนี้ซับซ้อนนะ..... :เฮ้อ:
ละอายใจมันก็มีบ้างบางเบา แต่ที่เสือไม่คบทศเพราะคำนี้
“มึงรักน้องกู มึงรู้ตัวบ้างมั้ย?” ทศถอนหายใจ ทำไมเขาจะไม่รู้ใจเสือ
เสืออึ้ง และก้มหน้าลงไปพักที่หัวไหล่ของทศ เป็นนานกว่าจะพูดประโยคนี้ออกมา “กู......เสียใจ”
พอทิ้งกรไว้ในห้อง กลับไปเห็นห้องโล่งใจเสือก็หาย พอรู้ว่าน้องกรไปอยู่กับโต้ มีโต้พาไปส่งบ้านก็สบายใจ พอมานั่งคิดๆ ตรงระเบียง....."พึ่งรู้ตัวว่ารักเขาเข้าแล้ว" -------- แต่เป็นการรู้ลึกๆ อยู่ในใจ ทำอะไรไม่ได้ ไม่รู้จะทำยังไงที่เรียกว่า "ดี"----- พอไม่รู้คิดไม่ออกเสือก็ปล่อยมันไป ช่างมัน ไม่คิดหาทางที่"ดี" (นั่นคือความรู้สึกในหนึ่งเดือนนั้นของเสือ)
น้ำหนักของความรักระหว่าง กร กับ ทศ
ทศรักมานานมีน้ำหนักที่หนักกว่า สิบกว่าสร้างความผูกพันที่มากมายให้กับเสือ...ก่อเกิดเป็นความรู้สึกเคยชินให้กับเสือ....ถึงแม้เจ็บปวด แต่เสืออุ่นใจกับความรักที่ให้ทศ
รักที่เพิ่งเกิดกับกร.... มันยังเบาอยู่ แต่เสือเริ่มรู้ว่ามันมีน้ำหนักกับหัวใจตัวเองเพราะคำพูดของทศคำนี้
“มึงรักน้องกู มึงรู้ตัวบ้างมั้ย?” ทศถอนหายใจ ทำไมเขาจะไม่รู้ใจเสือ
เคยมั้ย? ที่รู้แก่ใจล่ะว่า รู้สึกยังไง แต่มันไม่แน่ใจ ไม่มั่นใจ ไม่รู้ว่า "ได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ" ..... นั่นแหละ คือความรู้สึกเสือ คนบ้าๆ โง่ๆ ควายๆ คนนึงที่พอทศย้ำ เขาถึงตระหนักรู้ถึง "น้ำหนักคำว่ารักที่มีให้กร"
มันมีน้ำหนักกับตัวเสือมากจนขนาดที่ คนที่รอคอยมาแสนนานมาบอกรักตัวเอง แล้วตัวเอง..... เกิดลังเลใจ
ถามว่าละอายใจมั้ย? เวลานั้นเสือมีแค่
อ้างอิง
เสืออึ้ง และก้มหน้าลงไปพักที่หัวไหล่ของทศ เป็นนานกว่าจะพูดประโยคนี้ออกมา “กู......เสียใจ”
คำเดียวเพียว คำนี้ไม่ได้เป็นคำขอโทษให้ทศเพียงอย่างเดียว แต่เสือรำพึงความรู้สึกตัวเองให้ตัวเองฟังด้วย
เสียใจต่อทุกๆ อย่างที่เกิดขึ้น แต่ความละอายมันแทบไม่เหลือแล้วในหัวใจเสือเวลานั้น.....เสือมีแค่คำว่า "เสียใจ"
เสือตั้งใจที่จะทำให้กรมาหลงตัวเอง ตั้งใจที่จะสอยเอากรมาเป็นเมีย ตั้งใจที่จะรักกร..... เสือมีความละอายเบาบางนะกับเรื่องนี้ ครั้นเรื่องนี้มีถึงบทสรุป เสือจึงแค่ "เสียใจ"---- ลึกๆ แล้วไอ้เสือมันเลว มันกล้าได้กล้าเสีย มันเห็นแก่ตัว....มันดีกับคนที่มันรักเท่านั้น----เหมือนเจต ...แต่การแสดงออกของเสือต่างออกไป
ไม่คบกับทศ
เพราะอย่างที่บอก เมื่อทศย้ำให้หัวใจเสือตระหนักรู้ว่า "รักกร"
เมื่อรู้แก่ใจจึงไม่กล้าตอบรับทศไปเลยในวันนั้น
หลังจากนั้นเมื่อคิดว่าจะเอายังไงดี เสือกลับยิ่งรู้ว่า ตัวเองรักกรมากขึ้นทุกครั้งที่คิดถึง
ห้องที่เคยอยู่ด้วยกัน สิ่งที่ได้ทำระหว่างกัน..... มันมีน้ำหนักให้เสือมากขึ้นๆ
จากเริ่มที่บางเบา กลายเป็นมีน้ำหนักเทียบเท่ากันจนเสือ เลือกไม่ได้..... จึงไม่เลือกใครสักคน
คือรู้สึกว่า เรื่องที่ปูมายังมาไม่ถึงจุดจบค่ะ เลยไม่สามารถคิดต่อได้ว่า มันจบอย่างไร
เข้าใจถูกแล้วนะคะ เรื่องมันเดินทางมาไม่ถึงจุดจบ ผู้อ่านจะคิดต่อไม่ออก ไม่กระจ่าง....ว่าอะไร? ยังไง? จะแบบนี้รึเปล่า?
เคยมั้ย?..... ที่ได้ฟังเรื่องราวของใครสักคน ที่เขาใช้ชีวิตมาถึงจุดนี้ จุดที่เขาคุยกับเรา
เขาเล่าเรื่องการเดินทางของเขาให้เราฟัง เค้าเล่าให้เราฟังว่าพวกเขาจบที่ตรงนั้น
เรื่อง [สองก้าว] จบลง แต่ไม่ถึงจุดจบเพราะพวกเขายังไม่ได้เดินต่อ เพราะตอนนี้คือปัจจุบัน
หากบอกว่า "งั้นเอาตอนจบมา" :laugh:
ผู้เขียนขอให้คำตอบว่า ----- ปล่อยให้พวกเขาเดินทางกันไปก่อน หากเขาเดินทางไปถึงจุดหนึ่งซึ่งเรียกว่า "ปลายทาง" กันแล้ว ผู้เขียนจะมาเล่าสู่กันฟัง
แต่หากพวกเขาเดินไปถึงปลายทางกันแล้วและไม่กลับมาเล่าให้ผู้เขียนฟัง :z3: ผู้เขียนก็จนปัญญาอ่ะ
คือจากที่อ่านเหมือนว่า เสือกับกร กลายเป็นคนไม่รู้จักกัน (แต่คนรู้จักกันมาก่อน) เสือกับทศ เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม (แต่ไม่เหมือนเดิม)
เสือกับกร
เสือตั้งใจกลับไปเหมือนเดิม
กรกลับไปเหมือนเดิมไม่ได้เพราะตัวเองทำตัวเอง
อ้างอิง
มันทรมานนะ หากคนที่สนิทกัน เกิดมองหน้ากันไม่ติดขึ้นมา…
สำหรับเขากับติ เพื่อนรักที่สนิทกันมาก เวลาโกรธกัน ต่างฝ่ายต่างไม่กล้าขอโทษอีกฝ่าย ไม่ใช่ว่าเกลียดขี้หน้า แต่พอหายโกรธแล้วมันละอาย ละอายจนไม่กล้ามองหน้ากัน พอฉาบผนังคำว่า "ไม่กล้ามองหน้า" ไปนานวันเข้า ผนังนั้นจะหนาขึ้น หนาขึ้น หนาจนเราทุบมันไม่ได้….และคราวนี้ ความรู้สึกผิดของเราจะไม่มีวันส่งไปไม่ถึงอีกฝ่ายได้อีก
เราจะกลายเป็นเจ้าหญิงผู้โดดเดี่ยว อยู่ในห้องที่ฉาบด้วยผนังหนาทึบ รอวันที่ใครคนนั้นจะมาทุบมันให้เรา… หากเป็นเทพนิยาย เขาคงมีเจ้าชายมาช่วยพังมันให้ แต่พอเป็นชีวิตจริง ต่างฝ่ายต่างกลับเป็นเจ้าหญิงด้วยกันทั้งคู่
กำแพงจึงยังคงหนาและหนักไปเรื่อยๆ จนเราหาทางออกไม่ได้… และไม่มีทางออก
กรณีนี้ เจ้าหญิงคือกรแค่คนเดียว.... เจ้าหญิงรอให้เสือมาทลายกำแพงให้ แต่กรก็ดันเสกคำสาป "กำแพงล่องหน" ไว้ด้วย เสือเลยทลายยาก
ทศบอกแล้ว ทศไม่ช่วย.... หากทศช่วยดีดนิ้วเปาะเดียว กำแพงของกรก็หายวับไป.... ทศไม่ทำเพราะ
อ้างอิง
ถึงรู้ว่าตัวเองไม่ได้มีการตอบสนองอย่างที่คาดคิดไว้ แต่การกระทำในวันนี้ ตอกย้ำให้ทศมั่นใจว่า----- เขาไม่อยากเสียคนคนนี้ไป
ทศก็มีความเห็นแก่ตัวนะ ไม่ไว้หน้าน้องเลยด้วย----- :เฮ้อ:นี่ล่ะหนอ มนุษย์
ส่วนความสัมพันธ์ของเสือกับทศ
เหมือนเดิม (แต่ไม่เหมือนเดิม) คุณคิดถูกแล้วค่ะ
เมื่อต่างรู้ใจกัน เมื่อใจตรงกัน อนาคตมันย่อมเปลี่ยน.....แต่เปลี่ยนไปยังไง ผู้เขียนไม่รู้ ยังไม่มีใครมาเล่าให้ฟัง
อ๊ะ เรื่องเหล่านี้ ไม่ใช่เรื่องจริง ไม่มีตัวละครใดมีตัวตนจริง ไม่มีคนเป็นคนใดมาเล่าให้ผู้เขียนฟัง
แค่นึกออกเฉยๆ แต่มันนึกออกมาได้แบบนั้น....แบบที่เห็น
อ่านแล้วงง เป็นการถูกต้องอ่ะนะ
ขออำภัยมากๆ ที่ทำให้งง สับสน คาใจ นอนไม่หลับ(ถึงขั้นงั้นรึเปล่า?)
เราผิดเองที่พิมพ์ไปแบบนั้น...... มันออกมาเอง เล่าได้เท่าที่รู้
ทว่า หากใครที่มาอ่านเม้นท์นี้นะ แล้วคุณกำลังเห็นด้วยกับประโยคนี้ (งง) คุณเดินทางมาถูกแล้ว
ในบทสรุป
บางคนไม่รู้จะทำยังไงกับความรัก?
พอมีรัก ทำไมถึงทำแต่เรื่องโง่ๆ ในสายตาคนอื่น คิดแต่เรื่องที่คนอื่นไม่เข้าใจ ทำให้คนอื่นเห็นแล้วรู้สึกรำคาญแทน …..
เคยรู้จักใครที่เป็นอย่างงี้บ้างมั้ย?....
"ไม่เข้าใจมันเลยว่ะ"...เคยพูดกับเพื่อนแบบนี้มั้ย?
บางคนก้าวไปในเส้นทางความรักทั้งที่ไม่รู้ใจตัวเอง
เรื่องความรัก ไม่มีใครรู้ดีเท่าหัวใจคนที่รักดอกหนา
ดังนั้น [สองก้าว] จึงเป็นอย่างที่ท่านผู้มีอุปการะคุณทุกท่านได้อ่าน
เอวัง
สุดท้าย
ขอบคุณมากๆ ด้วยใจจริง กับท่านผู้มีอุปการะคุณ minchy ที่กลั่นความสงสัยออกมาถามผู้เขียนจนได้
รู้มั้ยคะ? ผู้เขียนรอสิ่งนี้อยู่ทั้งวัน เมื่อวาน มานั่งรอ รอจนไปนอน 55555555+
ส่วนใหญ่คงงงจนบอกไม่ถูก จะถามว่างงตรงไหนก็ยังบอกไม่ถูกชิมิคะ? รู้น๊า หุหุหุ
แต่หากได้อ่านเม้นท์นี้แล้ว เกิดนึกออก จะถาม .... ถามมาเลย หากรู้ ผู้เขียนตอบให้ได้เลย บัดนาว
:pig4:
งงกว่าเดิม ??:กอด1:อ่านแล้วงง เป็นการถูกต้องอ่ะนะ เราเขียนให้งงเอง ขออำภัยด้วย
อืม... เพิ่งได้มาอ่านและเพิ่งมีโอกาสมาเม้นค่ะ
เข้าใจนะ เข้าใจความรู้สึกของเสือดี โดยเฉพาะในส่วนที่ว่า ทำไมเสือถึงได้ไม่ยอมบอกทศไปว่ารัก
เรื่องนี้ขอเอามาเล่าสู่กันฟังนะคะ เพราะเกิดกับตัวเอง และมันค่อนข้างคล้ายคลึงกันอยู่เล็กน้อย
ฟ้าแอบรักเพื่อนคนนึงมาตั้งแต่ประถมสองค่ะ นั่งอยู่ข้างกัน ทะเลาะกัน กัดกัน คุยกัน อยู่ด้วยกันทุกวัน ความรู้สึกที่ว่าเราอบอุ่นใจและไม่อยากให้เขาหายไปมันเริ่มก่อตัวช้าๆ รู้ตัวอีกทีเราก็ไม่สามารถละสายตาไปมองคนอื่นได้อีกแล้ว มันเจ็บปวดกับการที่เขาก็มีใครหลายคนวนเวียนเข้ามาหา แล้วยกเราไว้ในฐานะที่ไม่ชัดเจน เพราะเขาไม่เคยพูดอะไร แต่ก็เหมือนจะรู้ สิ่งที่ทำได้ก็แค่เฝ้ามองเขาแล้วก็ปกปิดความรู้สึกของตัวเองต่อไป ถามว่าพอห่างกันเมื่อขึ้นมัธยม โดยที่ไม่เคยได้บอกว่าชอบ แล้วฟ้ายังชอบเขาอยู่มั้ย
ตอนนี้มันกลายเป็นความรักไปแล้ว เราไม่เอ่ยถึงเขา เขาไม่ได้มาอยู่รอบตัวเรา แต่ที่สุดลึกๆในใจแล้ว เขามีตัวตนอยู่เสมอ ในยามที่เราค้นลงไปในหัวใจตัวเอง
มันน่าแปลก ในวันที่เราได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง ทั้งๆที่มีโอกาส แต่เขาก็ทำให้เรารู้สึก ทั้งอยากเจอ และไม่อยากเจอ ได้ในเวลาเดียวกัน
อยากให้เขาสนใจ อยากให้เขาคุยกับเรา แต่พอนึกถึงความรู้สึกที่เรามีให้เขาแล้ว อะไรบางอย่างมันก็ฉุดรั้งเราเอาไว้ ไม่สามารถมองเขาได้อย่างสนิทใจอีกต่อไป
พูดง่ายๆ คำว่า "เพื่อน" มันค้ำคอ และทับเอาไว้เหมือนภูเขาเหมือนที่เสือว่า
ถามว่าทำไม ในเมื่อเพื่อนๆก็ให้ความมั่นใจว่าทศไม่คิดมาก แต่เสือก็ยังกลัวอยู่
อันนี้น่าจะเพราะ หากเสือบอกไปแล้วเกิดต้องรับกับการสูญเสียความเป็นเพื่อนของทศขึ้นมาล่ะ จะทำยังไง
เขาไม่กล้าพอที่จะรับความเสี่ยงนั้น เพราะรู้ดีว่าความเสี่ยงนี้มันมีความหมายกับเขามาก
เมื่อตอนที่ยังไม่ได้บอก เสือก็ยังมีสิทธิที่จะแอบรักทศได้ต่อไป มีความสุขกับการได้อยู่ตรงนี้กับทศ แม้ความอัดอั้นจะมีมาก แต่ความสุขจากการเฝ้ามองก็มากไม่แพ้กัน หากความผูกพันธ์และความรักที่เสือมีให้ทศมากถึงสิบสามปี เสือก็ไม่สามารถจะรับกับการหายไปของทศได้หรอก ถ้าการที่เขาบอกทศไป แล้วไม่สามารถมองหน้าคนที่ตัวเองรักได้อีก เขาจะบอกไปเพื่ออะไร???
คนบางคน ก็ไม่สามารถจะเผชิญหน้ากับความสูญเสียอย่างนี้ได้ เพราะเขารู้ตัวดีว่ารักมาก ดังนั้นตัวเองก็จะเจ็บมาก เจ็บเพราะไม่มีทางเลิกรักเขาได้ในเวลาอันสั้น ยิ่งการลืมกันยิ่งไม่มีทาง
กลัวเจ็บ... กลัวจะเสียคนที่ตัวเองรัก
อารมณ์เสือตอนนั้นก็น่าจะประมาณนี้ ใกล้เคียงกับที่ฟ้ารู้สึก
ส่วนเรื่องของกร ก็ต้องเข้าใจอีกว่า รักเขาไปแล้วโดยไม่รู้ตัว แล้วยังรักเท่ากับทศอีก
จากที่เสือกลับมาไม่กรแล้วใจหาย ก็น่าจะพอบอกได้ว่า การที่ชีวิตเสือปราศจากกร และทำให้กรเจ็บ มันทรมานจิตใจกันมากแค่ไหน ยิ่งทรมานมาก ยิ่งเจ็บมาก ยิ่งเสียใจมาก หมายความว่ายิ่งรักมากเท่านั้น
ส่วนตัวกรเอง เขารู้ดีว่าเป็นตัวแทนของทศในสายตาเสือ
ทศเป็นพี่ชาย เสือเป็นคนที่รัก
ยิ่งเสือรักทศมาก กรที่ต้องการความรักเหมือนกันก็ย่อมเสียใจ เพราะเขาไม่อาจได้รับความรักนั้น และเขาไม่สามารถทำร้ายทศที่เป็นพี่ชายได้ด้วย แม้จะเป็นยามที่เสือเสียใจและต้องการใครอย่างมากมายขนาดนั้น แต่เสือกลับไม่สามารถรับกรเข้ามาได้ มันก็ทำให้กรรู้แล้วว่า ทศ สำคัญมากขนาดไหน ถึงเสือจะยังไม่ได้สารภาพออกไปก็ตาม
กรเสียใจ และรู้ว่าไม่อาจทลายรักของเสือได้ เขาต้องสร้างกำแพงที่ทั้งสูงทั้งหนา และล่องหนเอาไว้ กั้นตนเองกับเสือให้ห่างกัน
เพราะเสือไม่ใช่คนของกรอย่างแท้จริง
เสือไม่สามารถเลือกได้ เพราะเขาทำให้ใครคนใดคนหนึ่งเจ็บจนถึงที่สุดไม่ได้ การที่เขาค้างคามันไว้แล้วตัดสินใจเดินออกมา จึงเป็นหนทางที่เขาคิดว่าดีที่สุด
ทศเองก็รักเสือ แต่รักของเขามันถูกหยุด เขาไม่สามารถให้เสือได้มากกว่าความรัก ไม่สามารถก้าวไปไกลกว่าจุดนี้ แต่เขาเองก็ช่วยทศในเรื่องน้องไม่ได้ เพราะเขาก็ถือว่าเสือรักเขาเหมือนกัน และเขาเองก็รักเสือไม่น้อย
จุดจบของเรื่องนี้ยังมาไม่ถึง และคนที่สามารถจะสรุปได้ดีที่สุด คงจะเป็นตัวเสือเอง
ก็คงต้องให้เวลาเสือต่อไปล่ะนะ
คอมเม้นตามความคิดความรู้สึกตัวเองค่ะ ดีไม่ดี ถูกไม่ถูกยังไงก็ขอบคุณและขอโทษด้วยนะคะ ^^ :mew2: