-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สารบัญค่ะ
ตอนที่ 1 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.0.html
ตอนที่ 2 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.60.html
ตอนที่ 3 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.120.html
ตอนพิเศษ อดีตที่ฝังจำ 1 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.180.html
ตอนพิเศษ อดีตที่ฝังจำ 2 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.240.html
ตอนพิเศษ อดีตที่ฝังจำ 3 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.300.html
ตอนที่ 4 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.390.html
ตอนที่ 5 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.450.html
ตอนที่ 6 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.510.html
ตอนที่ 7 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.600.html
ตอนที่ 8 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.660.html
ตอนที่ 9 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.720.html
ตอนที่ 10 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.780.html
ตอนที่ 11 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.840.html
ตอนที่ 12 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.930.html
ตอนที่ 13 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.1020.html
ตอนที่ 14 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.1110.html
ตอนที่ 15 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.1200.html
ตอนที่ 16 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.1290.html
ตอนที่ 17 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.1380.html
ตอนที่ 18 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.1470.html
ตอนที่ 19 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.1560.html
ตอนพิเศษ Merry Christmas & Love u so much http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.1650.html
ตอนที่ 20 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.1770.html
ตอนที่ 21 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.1860.html
ตอนที่ 22 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.2040.html
ตอนที่ 23 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.2160.html
ตอนที่ 24 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.2250.html
ตอนที่ 25.1 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.2340.html
ตอนที่ 25.2 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.2370.html
ตอนพิเศษ อัลฟี่ VS. แจ็ค 1 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.2490.html
ตอนพิเศษ อัลฟี่ VS. แจ็ค 2 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.2580.html
ตอนพิเศษ อัลฟี่ VS. แจ็ค 3 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.2670.html
ตอนพิเศษ อัลฟี่ VS. แจ็ค 4 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.2760.html
ตอนที่ 26 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.2820.html
ตอนที่ 27 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.2910.html
ตอนที่ 28 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.3030.html
ตอนที่ 29 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.3090.html
ตอนที่ 30 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.3180.html
ตอนที่ 31 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.3270.html
ตอนที่ 32 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.3360.html
ตอนที่ 33 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.3450.html
ตอนพิเศษ อัลฟี่ & แจ็ค 1 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.3540.html
ตอนพิเศษ อัลฟี่ & แจ็ค 2 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.3630.html
ตอนที่ 34 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.3690.html
ตอนที่ 35 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.3780.html
ตอนที่ 35.1 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.3870.html
ตอนที่ 36 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,18847.3900.html
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สวัสดีค่ะ มิตรรักนักอ่านทั้งหลาย...
Mercy กลับมาอีกครั้งกับเรื่องใหม่...
จริงๆ จะว่าใหม่ก็ไม่เชิง เรียกว่าเป็นภาคต่อเสริมพิเศษแล้วกันนะคะ
ความตั้งใจแรกว่าจะเอาเรื่องอีกเรื่องที่คิดพล๊อตไว้มาลง
แต่พอไปต่อตอนพิเศษของเรื่อง Valentine Love มา ดันเกิดบรรลุคู่ใหม่มาซะงั้นค่ะ
หลายคนที่ตามกันมาตั้งแต่ Valentine Love เมื่อไหร่จะรักผมซักที คงจะพอเดาๆ ได้ว่าคู่นี้เป็นใครนะคะ
ส่วนใครที่ไม่เคยอ่านเรื่องนั้น แต่ว่าแอบอยากรู้เรื่องละเอียดกว่า ก็คลิกเข้าไปชมได้ค่ะที่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=13582.0
Mercy ไม่เคยเขียนแนวพระเอกแรง นายเอกแรงขนาดนี้มาก่อน ส่วนมากก็จะนิสัยน่ารักๆ นะคะ
แต่ครั้งนี้นึกอยากขึ้นมาจากการบังเอิญไปเห็นคู่แฟนชายหญิงคู่หนึ่ง เขาใส่เสื้อยืดเหมือนกัน ลายเหมือนกัน เป็นคำพูดต่อกัน
ผู้หญิงใส่เสื้อคำว่า "กูแรด" ผู้ชายใส่คำว่า "กูชอบ" พอเห็นแล้วขำ พอขำแล้วก็ดันนึกถึงไอ้น้องพายกับไอ้น้องริวซะงั้น
เพราะอารมณ์ไอ้สองคนนี้มันจะรักกันคงประมาณแบบนี้หละมั้งคะ แรงๆ หน่อย
เลยอยากให้นายเอกของเรา แรด แรง ร้าย ผ่านผู้ชายมาร้อยพัน (ฮ่าๆๆๆ เหมือนเพลงลูกทุ่งเลยเนอะ)
แต่ว่าคงไม่ถึงขั้นตบตี ตบจูบอะไรขนาดนั้นนะคะ ส่วนมากจะเป็นด่าสาดเสียเทเสียกันซะมากกว่า
เรียกว่าแต่งเอามันส์แล้วกันนะคะ ชื่อเรื่องก็แบบว่าสิ้นคิดสุดๆ จริงๆ เขียนตอนแรกเสร็จสักพักแล้ว แต่นั่งคิดชื่อเรื่องอยู่ค่ะ (แอบอู้งานด้วยฮ่าๆ)
ชอบไม่ชอบยังไง ก็บอกกล่าวกันได้เลยนะคะ จุ๊บๆ
ขอบคุณทุกๆ คนมากค่ะ
ปล. ตอนนี้ต่อตอนสุดพิเศษ NC น้องเซย์ กับพี่แชมป์ให้แล้วนะคะ แวะเวียนไปได้โลด
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 1
ผมเพิ่งรู้ว่าการนั่งกินเหล้าคนเดียว ในช่วงเวลาที่เพิ่งผ่านการอกหักมาแบบสดๆ ร้อนๆ นี่มันช่างสะใจ และน่าสมเพชตัวเองชะมัด แต่มันก็ยังคงรู้สึกดีกว่าการที่ถูกคนที่ตัวเองแอบรักตัดรอนความสัมพันธ์ แม้แต่ความเป็นเพื่อน ก็อาจจะไม่มีเหลือให้...
ผมแอบรักเพื่อนร่วมค่าย ศิลปินเบอร์ต้นๆ ของประเทศ เด็กผู้ชายที่ร่าเริง ชอบทำหน้าตาทะเล้น และมีรอยยิ้มน่ารักๆ ให้ตลอดเวลา เด็กผู้ชายหน้าตาตี๋ๆ แบบญี่ปุ่นเกาหลี เหมือนสมัยนิยม ปากบางแต่เชิดรั้น ดูยังไงก็รู้ว่าดื้อแน่ๆ ประกอบกับผิวขาวเนียนละเอียด เข้าใกล้ทีไรก็ได้กลิ่นหอมอ่อนๆ เหมือนกลิ่นวนิลาลอยมาจากเจ้าตัวจนผมแทบคลั่ง หลายครั้งผมต้องแอบสูดจำเก็บเอาทั้งกลิ่น รอยยิ้ม และผิวเนียนที่อยากสัมผัส กลับมาจินตนาการประกอบการหลั่งด้วยน้ำมือตัวเอง
เค้าชื่อเซย์ครับ...น้องเซย์ หรือพี่เซย์ ของสาวๆ มัธยมทั่วทั้งประเทศ นักร้องหนุ่มน้อย เสียงดีที่เข้าวงการมาตั้งแต่อยู่ ม.6 จนตอนนี้เรียนอยู่ปี 4 แล้วครับ เวลา 4 ปี กับอัลบั้มที่ประสบความสำเร็จ 4 อัลบั้ม ไม่นับรวมอัลบั้มพิเศษ หรือที่ไปฟิชเชอร์ริ่งกับใครอีกเพียบ ผมรู้จักเซย์ในฐานะศิลปินที่มีความสามารถ และเพลงของเซย์เพราะมาก ฮิตมากเกือบทุกอัลบั้ม ผมกับเพื่อนๆ ที่รวมวงกันเล่นดนตรีกลางคืน ยังต้องเล่นเพลงของเซย์เกือบทุกคืนด้วยซ้ำ เพราะทุกร้านที่ไปเล่น คนก็มักจะขอเพลงฮิตจากอัลบั้มนั้นนี้ ทั้งเก่าใหม่ ถึงแม้จะเป็นเพลงป๊อบฟังสบาย หรือเพลงเร็วจะเป็นเพลงแดนซ์ เต้นมันส์กระจายก็ตาม แต่ทั้งดนตรี เนื้อเพลง บวกกับน้ำเสียงใสๆ ที่แข็งแรงทั้งการร้องและการเต้น ทำให้เพลงที่ดูง่ายๆ กลับมีเสน่ห์ ชวนฟังมากทีเดียว
อ่อ เพ้อมาซะยาว ลืมแนะนำตัวครับ...ผมชื่อริวเป็นมือกีตาร์และนักร้องนำวงร็อคที่กำลังมาแรงของค่ายเมโลดี้มิวสิค ตอนนี้ผมเรียนอยู่ปี 4 คณะดุริยางฯ ในมหาวิทยาลัยของรัฐที่มีชื่อด้านศิลปะ ผมกับเพื่อนๆ ในมหาฯลัย รวมวงกันตั้งแต่ปีหนึ่ง ออดิชั่นเล่นดนตรีกลางคืนด้วยกันมาตลอด จนพี่คิว เจ้าของค่ายเมโลดี้ฯ บังเอิญพาแฟนมากินข้าวในผับแอนด์เรสเตอร์รองแถวทองหล่อที่ผมกำลังเล่นอยู่ แล้วพี่โรสแฟนพี่คิวเดินเข้ามาชวนพวกเราคุยครับ ตอนแรกผมก็คิดว่าพี่แกเป็นเด็กผู้ชายซะอีกเห็นห้าวหาญเหลือใจ แถมแกยังเรียนจบคณะเดียวกับผม เอกเดียวกับผม แต่คนละมหาวิทยาลัยกัน พี่เค้ามาชวนคุยเพราะเค้าสนใจวงผม พี่คิวกับพี่โรสเลยนัดแนะให้พวกผมเข้ามาออดิชั่น โดยใช้เพลงที่แต่งเอง 1 เพลง เพลงสากลที่เล่นให้เหมือนเป๊ะๆ 1 เพลงและเพลงคัฟเวอร์ให้เป็นสไตล์ของตัวเองอีก 1 เพลง
ไม่ต้องคิดให้เหนื่อย เมื่อยรอยหยักสมอง เพลงแต่งเองพวกผมมีเพียบ เยอะพอที่จะออกซักสิบอัลบั้มได้มั้ง ส่วนเพลงสากลผมเลือก Green-Tinted Sixties mind ของ MR.Big พวกผมจะชอบอเมริกันร็อคมากกว่าฝั่งทางบริทนะครับ ตัวผมเองก็คลั่ง Paul Gilbert มากๆ ฮะเป็นกีตาร์ฮีโร่ในดวงใจผมเลยครับ ส่วนอีกเพลงไทยที่ผมเลือกที่จะคัฟเวอร์ ผมเลือกเพลงของเซย์ครับ นอกจากจะเป็นเพลงของค่ายเขาแล้ว ผมยังชอบเนื้อหาของเพลงนี้ด้วยครับ
วันที่ผมไปออดิชั่นพี่ทีมงานเค้าให้ผมเข้าไปนั่งรอในสตูดิโอ 1 ซึ่งเป็นห้องซ้อมใหญ่ของค่าย แต่ตอนนี้สตูฯ ยังไม่ว่างเพราะว่ามีศิลปินของค่ายซ้อมงานคอนเสิร์ตใหญ่อยู่ และด้วยความใจดีของพี่ๆ ทีมงาน พวกพี่เขาก็อนุญาตให้วงกะเหรี่ยงๆ อย่างพวกผมเข้าไปดูศิลปินของค่ายซ้อมดนตรีได้...พวกเราตื่นตาตื่นใจกับห้องซ้อมเจ๋งๆ แถมอุปกรณ์ยังดีๆ ทั้งนั้นเลยครับ แค่เห็นก็คิดไปไกลแล้วว่า ถ้าเกิดได้เป็นศิลปินของค่ายนี้คงจะดี
ตอนนี้ศิลปินที่กำลังซ้อมอยู่ยิ่งทำให้ผมใจเต้นแรงขึ้นไปใหญ่เลยครับ เซย์ครับ เซย์ซ้อมอยู่ ผมใช้เพลงของเค้าทำมาหากินมานานแล้ว ไม่เคยมีโอกาสได้ดูคอนเสิร์ต หรือดูเค้าร้องแบบสดๆ สักที...ตอนที่พวกผมเข้ามา เซย์กำลังยืนหันข้าง หลับตาพริ้มร้อง Desperado ของ Eagles อยู่ครับ ผมไม่เคยได้ยินเค้าร้องเพลงแนวนี้มาก่อน ผมอดไม่ได้ที่จะเผลอมองใบหน้าขาวๆ ที่มีสีเลือดฝาดพาดอยู่ตรงแก้ม แม้จะเป็นด้านข้าง ก็รู้ได้ว่าคนๆ นี้น่ารักมากขนาดไหน...เออออ นี่กูชมผู้ชายว่าน่ารักเหรอวะเนี่ย ฉิบหายและ
“เอาใหม่เซย์ เมื่อกี๊ร้องแฟล๊ตไปครึ่งคีย์” อืมพี่คนที่ดุๆ นั่นสงสัยจะเป็นโปรดิวเซอร์นะครับ แต่เพอร์เฟคพิชมากๆ เลยนะ ผมยังฟังไม่ออกเลยว่ามันแฟล๊ตไปครึ่งคีย์
“อ้าว น้องๆ มากันแล้วเหรอ เดี๋ยวรอแป๊บนึงนะ เซย์มันซ้อมใกล้เสร็จแล้วล่ะ” พี่โรสกับพี่คิวครับ
“โหยยยยยยยยยยยยยยยย พี่แชมป์!!!!!!!!! พอแล้วเหอะ นะๆๆๆๆๆๆ เมื่อกี๊ที่แฟล๊ตเพราะเซย์หิวข้าวอะ ไปกินข้าวกันเถอะน้า เนี่ยเห็นไหมชาวบ้านชาวช่องเค้ามารอใช้ห้องกันเต็มไปหมดแล้ว” ฮ่าๆๆๆ ผมพึ่งเคยเห็นพ่อนักร้องหนุ่มขวัญใจสาวๆ งอแงแบบนี้มาก่อนนะเนี่ย น่ารักชะมัดเลย อ้าว...นี่กูเผลอยิ้มไม่รู้ตัวเหรอวะเนี่ย
หลังจากวันที่เราไปออดิชั่นไม่เกินหนึ่งเดือน พวกผมก็โดนเรียกให้กลับไปเซนต์สัญญาเป็นศิลปินของค่ายเมโลดี้มิวสิคเต็มตัว และนั่นคือจุดเริ่มต้นที่ผมได้เริ่มนำตัวเองเข้าไปสนิทกับเซย์ จนถอนตัวเองไม่ขึ้น...
แต่...ความเนียนของผมก็ยังคงไม่รอดพ้นสายตาขี้สอดของบางคนไปได้ บางคนที่ผมว่ามันดันจับได้ว่าผมแอบชอบเซย์ แล้วก็ไปบอกเรื่องนี้กับเซย์ จนเซย์ต้องมาเอ่ยปากพูดกับผมตรงๆ ว่าเซย์มีแฟนแล้ว และวางผมไว้ในฐานะของเพื่อนที่ดี ผมเองก็นิสัยเสียรับปากกับเซย์ไปก่อนว่าจะเป็นเพื่อน และพยายามตัดใจ แต่เปล่าเลย ผมอาศัยช่องทางนี้เข้าใกล้ชิดเซย์มากขึ้นกว่าเดิม ผมหาเรื่องคุยกับเซย์ในเรื่องที่เซย์ชอบและสนใจ ไม่ว่าจะเป็นเกม การ์ตูน กีฬา ดนตรี ยันขนมของกิน แต่ทุกๆ ครั้งที่ผมหลบแว๊บมาคุยกับเซย์ มันจะต้องมีมารผจญตัวเดิมๆ เข้ามาขัดแข้งขัดขาผมอยู่ตลอดเวลา
ไอ้มารตัวนี้มันชื่อ ‘พาย’ พายเป็นศิลปินอีกคนหนึ่งของค่าย ที่ดังมากเหมือนกัน แต่ลุคของพายจะดูสดใส แบ๊วๆ กว่าเซย์ ผมก็ไม่เข้าใจว่า เด็กสาวสมัยนี้หันมากรี๊ดกร๊าดกับเด็กผู้ชายหน้าหวานๆ กันแล้วหรือไง ไอ้แมนๆ ล่ำๆ ถึกๆ แบบผมล่ะ พวกเธอไม่สนใจกันแล้วเหรอ คืออย่างเซย์ก็ยังโอเคนะครับ เพราะเซย์มันไม่ได้ดูกุ๊กกิ๊ก หลั่นล้า บ่้องแบ๊วอะไร มันก็ดูน่ารัก เต้นก็แข็งแรง เสียงก็มีพลัง แต่ไอ้พายนี่สิฮะ คือผมคิดว่าเกิล์ดเจนฯ ในภาคผู้ชายซะอีก ให้ตายเถอะ มึงดูตุ๊ดชัดๆ
เวลาที่ไอ้พายมันเดินผ่านผม มันก็จะชอบจิก กัด แขวะ ด่าตลอดเวลา มันชอบหาว่าผมไม่เจียมตัวเอง ชอบด่าว่าผมเป็นมือที่สาม แช่งให้ผมตกนรกปีนต้นงิ้ว สารพัดที่มันขุดมาด่านะครับ เห็นหน้าตาน่ารักแบบนี้ นิสัยกับปากมันนี่สุดขั่วจริงๆ ไม่ค่อยมีใครได้เห็นด้านนี้ของมันหรอกผมว่า เพราะต่อหน้าชาวบ้านร้านตลาด มันจะต้องตีหน้าแบ๊ว เบิกตากลม แก้มป่อง พูดจาน่ารักน่าชัง...มารยาชัดๆ มันตอแหลเก่งครับไอ้นี่
แต่อีกหนึ่งเรื่อง ที่ผมไม่รู้จะเรียกว่าความลับได้รึเปล่า เพราะว่ามีหลายคน ไม่ว่าจะช่างแต่งหน้า ทำผม แดนซ์เซอร์ เค้าเม้าท์กันให้แซด ว่าไอ้พายมันนอนกับนายแบบไปทั่ว ใครหล่อถูกใจ ได้ร่วมงานกันแค่วันเดียว มันก็จูงเขาเข้ารูมันหมด ตอนแรกที่ผมได้ยิน ผมก็ไม่ค่อยเชื่อหรอกนะฮะ คือคุณครับต่อให้มันปากร้าย ปากเสีย ตอแหลได้ขนาดไหน แต่หน้าตามันไม่ให้ว่ามันจะแรดขนาดนี้น่ะครับ...แต่วันนี้ผมเชื่อแล้วฮะ
“อะ อืมมมม” เสียงครางอือ อา พร้อมเสียงจ๊วบ จั๊บ ที่ดังแทรกขึ้นเป็นคอรัส ทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมองที่มา แล้วจากที่ผมพอจะสร่างจากเหล้าย้อมใจที่ซัดไปเมื่อตอนดึกก่อนที่ไอ้แจ็คจะลากผมกลับไปอาบเหล้าต่อที่บ้านมัน จนฟุบกันไปทั้งคู่ ตีห้าผมงัวเงียตื่นขึ้นมา ก่อนจะลากสังขารกลับห้องมาอย่างคนใจสลาย ตอนนี้ผมสร่างเต็มๆ แล้วครับ ความเสือกมันผลักดันให้ผมสร่างครับพี่น้อง
“พายไปก่อนนะฮะพี่แม็ค เมื่อคืนพายมีความสุข แล้วก็สนุกมากๆ เลย แล้ววันอาทิตย์พายจะมาหาอีกนะครับ จุ๊บ” หืออออออ ไอ้ต้นกำเนิดเสียงซาวนด์ประกอบอินโทรหนังโป๊เมื่อกี๊มันมาจากไอ้ตัวนี้เองเหรอเนี่ย แหมม ยืนแลกน้ำลายกับนายแบบสุดฮอตแห่งปีเลยนะ ได้ข่าวว่าเค้าพึ่งจะมาเล่นมิวสิควิดีโอให้มันเมื่อสองอาทิตย์ก่อนเองไม่ใช่เหรอวะ
“อือ หือ...ที่เค้าลือกันว่า น้องพายฟาดเรียบนี่เรื่องจริงใช่ไหมเนี่ย ถ้าไม่เห็นกับตาไม่มีทางเชื่อเลยนะ” ผมเอ่ยปากแขวะพ่อนักร้องหนุ่มน้อยหน้าใสสุดคิ้วท์ของค่ายด้วยน้ำเสียงกวนบาทาไม่น้อย หึหึ ก็ทำไงได้ล่ะ ผมกับมันน่ะเจอหน้ากันทีไร เป็นต้องกัดกันตลอด ขนาดบางครั้งผมก็พยายามเลี่ยงๆ มันนะครับ แต่ไอ้นี่มันกัดไม่ปล่อย ผมคงไปเหยียบหาง หรือเอาไม้แหย่ตูดมันตั้งแต่ชาติปางก่อนน่ะครับ ไอ้ตัวเล็กหน้าขาวนี่ถึงได้จองล้างจองผลาญ จ้องจะกัดผมตลอดเวลา
“เสือก!!! เรื่องของกู กูจะเป็นยังไงก็เรื่องของกู ถอยไป กูจะกลับห้อง” ปากดีอย่างนี้ท่าทางจะอยากมีผัวหลายคนนะเนี่ย...แต่กูไม่เอาแม่งหรอก ถึงจะน่ารัก สดใส บ่้องแบ๊วขนาดไหน แต่ผมว่าอย่างมันนี่น่าบ่้องหูมากกว่าครับ
“อ๋อเหรอจ๊ะ...กูก็ไม่อยากจะเสือกนักหรอกครับ ก็แค่เห็นว่าอยู่ค่ายเดียวกัน เผื่อวันไหนนักข่าวมาถามว่า น้องพายนักร้องสังกัดเดียวกันเค้าชอบมั่ว คั่วหนุ่มๆ เป็นว่าเล่น ชอบมีผัวพร้อมกันหลายๆ คนจริงไหมกูจะได้ตอบได้ถูกไง....อ๊ะๆ อย่าพึ่งกรี๊ดนะจ๊ะเบบี๊ กูไม่ใช่ผัวมึงนะครับ อย่ามาสะดีดสะดิ้งใส่ อยากให้ผัวคนล่าสุดออกมาเห็นเมียสุดสวาทขาดใจที่พึ่งจะเด้งรับกันสนั่นเตียงเมื่อกี๊กำลังจะจกเหยื่อรายใหม่เป็นมือกีตาร์วงร็อคสุดเท่ค่ายเดียวกันเหรอไง ฮ่าๆๆๆๆ แรดๆ แบบนี้ถ้าเป็นชะนี นี่ต้องจัดแถลงข่าวแบบแอนนี่แล้วนะเนี่ย”
“อะ...ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยย” เต็มๆ หน้าครับ เหี้ยเต็มหน้าเลยผมเลยฮะ
“ถึงกูเหี้ย แต่กูก็ไม่แรดนะเว้ย” การได้ต่อปากต่อคำกับมันแล้วมีแววว่าจะชนะเนี่ย เป็นอะไรที่หลั่นล้ามากที่สุดในโลกเลยนะฮะ
“เออกูแรดแล้วจะทำไม ถึงกูจะแรด แต่กูก็ไม่เคยฉวยโอกาสกับคนที่ตัวเองบอกว่ารักหรอกเว้ย คนเค้ามีแฟนอยู่แล้ว ยังตามตื๊อ ในหัวสมองมีแต่เรื่องชั่วช้า คอยจะหาโอกาสงาบแฟนชาวบ้านเค้า ถึงกูจะมีผัวหลายคนแต่กูก็ไม่เคยแย่งของใคร ทุกคนเค้าเต็มใจกับกูทั้งนั้น แล้วทำไม มันหนักหัวมึงมากเลยหรือไงหะ!! ไอ้เหี้ยริว” ปกติผมกับมันเถียงกันด่ากันแขวะกันเรื่องที่ผมไปจีบเซย์เป็นประจำ แต่ผมไม่ค่อยใส่ใจ ก็กูหน้าด้านอะใครจะทำไม...แต่ครั้งนี้ผมกลับเดือดดาลกว่าปกติ เพราะผมพึ่งผ่านเหตุการณ์อกหักแบบถาวรมา แถมยังโดนคนที่ตัวเองแอบรักต่อยเอาไม่ยั้งอีกต่างหาก ปากบอกว่าจะตัดใจ แต่แผลมันยังสดเกินไปกว่าที่ใครจะเอามาล้อ หรือเย้ยหยันผมในเรื่องนี้
“ปากดีจังนะมึงเนี่ย ไหนมานี่ซิ๊ มาให้กูเอาน้ำออกหน่อยเหอะวะ แรดๆ อย่างมึงเนี่ยคืนเดียวต่อกันหลายคนคงยังไหวใช่ไหม แต่มันจะหลวมรูโบ๋หมดแล้วรึเปล่าวะเนี่ย...มา มานี่ ฤทธิ์เยอะจริงนะมึง” ผีห่า ซาตาน จูออนจากขุมนรกไหนก็ไม่รู้ถึงดลใจให้ผมฉุดกระชากไอ้ตัวขาวปากดีนี่ติดมือแล้วยัดใส่ห้องตัวเอง มันพยายามทั้งดิ้นทั้งถีบ และแหกปาก แต่ผมไวกว่าผมใช้มือใหญ่ของผมอุดปากหมาๆ ของมันไว้ ปิดและบีบแน่น จนมันเองก็คงจะตกใจ เพราะตาลีตาเหลือก แววตาที่จ้องกลับมานอกจากจะโกรธจัดแล้วยังแฝงความกลัวอีกด้วย แต่วินาทีนั้นผมไม่สนแม่งแล้ว กูจะเอามึงให้หมดฤทธิ์เลย แรดดีนัก...
-
:z13: จิ้มมมมมมมมม
หูยยย ชอบอะค่ะพี่ไนท์ ชอบน้องพาย 5555
นายริวอะไรนี่ก็นะ ด่าเข้าไปเหอะ เด๋วก็ได้แฟนแรดๆอย่างที่ตัวเองบอกไม่ชอบๆน่ะแหละ หมั่นไส้จริงเลย ชิ!
พายเหมือนจะแรงๆ แต่ขอเดาเอาว่าจริงๆน่ะไม่ใช่หรอกมั้ง
อาจจะแบบคั่วหลายคนแต่น้องยังจิ้นไรงี้ป่าวคะ??
โดนลากเข้าห้องไปละ ไม่รู้ตอนหน้าจะเกิดไรขึ้นมั้ย :o8:
แหะๆ รีเฟรชพอดีอะค่ะ เลยจิ้มโดยพลัน 555
v
v
v
-
:z13:
จิ้มเร็วจนตกใจ
-
มาลงชื่อไว้ก่อน อิอิ :o8:
-
แรงดีอะ ชอบจัง จำเลยรักป่าวเนี่ย อิอิ :z13:
-
^
^
^
^
เจาะไข่รีฯ บน ค่ะ จิ้ม ฉึก ฉึก...
ไม่ถึงขั้นจำเลยรักหรอกค่ะ ไม่ตบตีค่ะ อาจจะเตะต่อยบ้าง ฮ่าๆๆๆๆๆ ขอบคุณนะคะ
-
ชอบอ่ะ เนื้อเรื่องแรงดี พายเชิดใส่มันเลยลูก อย่าได้แคร์
-
ว้าวเรื่องใหม่!!
หนูพาย น้องแรงจริงหรือแกล้งหลอก(ริว)เล่นจ่ะ :z1:
อาจจะแค่จูบเฉยๆ ไม่มีอะไรซะหน่อย(มั้ง) :haun4:
-
หุๆๆๆๆ มารอๆๆๆ o18 :z1:
-
ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ เพิ่งเจอบอร์ดนิยายแบบนี้ครับ
นายเอกแรงๆแบบนี้ก็เพิ่งเคยเจอ
-
พี่Mercyมาลงเร็วกว่าที่คิด
วะฮ่ะฮ่า :laugh:
**********************
น้องพายของฉัน :m20:
ไม่เชื่อหรอกข่าวลือมันมั่ววววววววว!
น้องพายยังคงเวอร์จิ้นอยู่ใช่มั้ยล่ะ โฮะๆๆๆ
ออกแนวคู่กัดนะเนี่ย ชอบแบบนี้อ่ะ กัดกันแรงๆ แอร๊ยยยยยย..ย!
แต่เดี๋ยวรอดูกันต่อไป
แล้วริวจะทั้งรักทั้งหลงพายจนแทบจะสิงร่างพายกันเลยทีเดียวเชียว :-[
:m5: (ยกมือไว้ท่วมหัว ปลกๆ)
เห็นชื่อเรื่องมันวิ่งอัพซักพักแล้ว แต่กะว่า เอาวะ เก็บไว้ก่อน เรื่องใหม่ เดี๋ยวค่อยมาดู
ไม่ทันได้ดูว่า อ๋อ นี่มันเรื่องน้องพายกับริว
-
ชอบนายเอกแนวนี้จัง
เลือดท่วมจอแน่ๆ :-[
มารอด้วยคนนะคั๊บ
:man1:
-
เหอๆๆ แรงทั้งคู่ มันจะไปกันรอดใหมว่ะเนี่ยะ ฮ่าๆๆ
-
ชอบแนวนี้
แรงกับแรง
รออ่านต่อไปนะจ๊ะ
-
:m20:ชอบคู่นี้ แรงได้ใจมากกกกกกกกกก
มาตามเชียร์คู่นี้ o13
-
น่าอ่านค่ะ ชอบเรื่องเเบบเเรงทั้งคู่สนุกดี เเต่ไม่เคยไปอ่าน Valentine Love เมื่อไหร่จะรักผมซักที
เดี๋ยวอ่านเสร็จเเล้วไปอ่านอันนั้นต่อ อิอิ ตอนหน้าจะเป็นยังไงน้า :z1: :z1:
-
อยากอ่านตอนต่อไปจังเลย เอิ๊ ก ๆๆ :haun4:<<<< จะหื่นไปแร้ นน :-[
-
แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไอ้น้องริว แก โก ทู เฮลลลลลลลลลลลลลลล!!!
ถ้าทำน้องพายเจ็บนะ เจ้จะส่งบอมบ์ไปบึ้มบ้านจริงๆด้วย
ปล.น้องพายของพี่ เลิฟเลิฟนะคะคุณน้อง แรด แล้วไง ถึงแรดก็ไม่เคยแย่งของใครนิ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
(คำผิดเท่าที่เห็นนะคะ...... รอยยิ้ม สังขาร บ้องแบ๊ว บ้องหู)
-
มาตอนแรก ชอบเลยย ลากเข้าห้องน้ำ :z1:
+1 4 Mercy เรื่องเก่าก็สนุกเรื่องใหม่ ก็ต้องหนุกอยู่แล้ว o13
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ไอ้น้องริวแรงอ่ะ ผู้ชายอะไรปากร้ายได้อีก
-
:L2:
-
สงกะสัยต้องไปอ่าน ริวกับแชมป์ ก่อน เพื่ออรรถรสในการอ่าน
-
ชอบแนวนี้มากๆ
o13 o13
รอตอนต่อไปนะคะ
-
หุหุ งั้นมาลงชื่อไว้ก่อน
เดี๋ยวย้อนไปอ่านเรื่องนู้นก่อน
แล้วจะย้อนกลับมาอ่านเรื่องนี้
^^
-
โอ๊ะ
แนวนี้จึงจิ้ม
^^
-
เรื่องใหม่สุดยอดมากครับบ บ '
ฉากแรงได้ใจมากกก ก . พูดถึง แอนนี่นี่ ฮาแตกเลยย
-
ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยเปิดตัวได้แร๊งส์มั๊กๆคร่า อิอิ
ขอสรภาพว่า เรือ่งน้องเลิฟยังอ่านมะจบแล้ว แต่อ่านตอนจบก่อน อิอิ มาเจิคู่ใหม่ท่าจะแร๊งส์ ยังไงจะตามติดแน่นหนาไม่คราดสายตาแน่ๆคร่า
+1เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
พายยยยยยยยยย
แรดดดดดดมากกกกกกก
พี่ริว
จับกดซะเลย
55 :laugh:
-
+1 :mc4: สำหรับเรื่องใหม่
ถึงพายจะแรดแต่ก็แรดแบบน่ารักและรักเพื่อนใช่มะ แถมยังคอยดูแลปกป้องน้องเซย์
เป็นหูเป็นตาให้พี่แชมป์อีก ริวเข้ามาแบบมือที่สามสมควรอกหักแล้ว แต่เริ่มเรื่องก็
มีรายการกัดกัน เดี๋ยวจะมีตบจูบตอนต่อไปรึเปล่าน้า :pig4:
-
ติดตามเรื่องนี้ด้วยคน ฮ่าๆ ร๊ากกกกกกกพี่ Mercyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyy ที่สุดเลยฮะ
ฮ่าๆ มาอ่านเรื่องของคนอื่่นแล้วดองเรื่องของตนเองก่อนดีกว่า 555+
-
ว่าละว่าต้องคู่กัน ฮ่าๆๆ
-
แวะมาจองพื้นที่ เพื่อความสนุกโหดมันส์ฮา
ตอนแรกก็วาท่าทางจะตลกแบบน้ำตาเล็ดแล้วนะนี่ 555 แงๆๆ
-
อร้ายยยยยย คุณmercyเปิดตอนแรกมาก็ยั่วน้ำลายกันขนาดนี้แล้วจะไม่ตามต่อได้ไง :mc4:
ชอบชื่อเรื่องมากมายยยยยยยยยย :L2:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
หนูพาย!!!!....ผ่านชายมาร้อยพัน....จริงอ่ะ!!!!
คุณริว นี่ โหด+โฉดจริงๆเลยนะคะเนี้ย
หนุพายท่าจะเจอศึกหนัก...หุหุหุ
มาต่อเร็วๆนะคะ^^
-
ตามเข้ามาเพราะชื่อเรื่อง ไม่คิดว่าจะเป็นภาคต่อ(คู่อื่น)จากน้องเลิฟ
ท่าทางจะหนุกหนานเกินขีดจำกัดแน่เลย :z1: ... จะติดตามผลงานต่อไปนะจ๊ะ
สู้ ๆ เป็นกำลังใจให้จ้า~
-
นายเอกแรงๆก็มีสีสีนดีนะ..อิอิ.. :impress2:
-
หลายครั้งผมต้องแอบสูดจำเก็บเอาทั้งกลิ่น ลอยยิ้ม และผิวเนียนที่อยากสัมผัส
เซย์มันไม่ได้ดูกุ๊กกิ๊ก หลั่นล้า บ่องแบ๊วอะไร
=> บ้องแบ๊ว
ตีห้าผมงัวเงียตื่นขึ้นมา ก่อนจะลากสังขาลกลับห้องมา
=> สังขาร
แต่กูไม่เอาแม่งหรอก ถึงจะน่ารัก สดใส บ่องแบ๊วขนาดไหน แต่ผมว่าอย่างมันนี่น่าบ่องหูมากกว่าครับ
=> บ้อง/บ้อง
----------------------------------------
ตอนแรกอ่านชื่อเรื่องไม่มีความคิดจะกดอ่านเท่าไหร่พอเหลือบเห็นคนแต่ง...พี่ไนท์?!
ช็อกเจ้าค่ะแต่มือก็กดอ่านทันที
อ่านจบ...พี่ไนท์...แรง...กรี๊ดดดดดดดดดด ต่ายรับไม่ได้!
ค้างค่ะ! รับไม่ได้ค่ะ ค้างอย่างนี้ได้ยังไงขอตอนต่อไปพรุ่งนี้เลยนะคะ :laugh:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด น้ิิองพายยยย
แอบแรงนะเนี่ย ฮาๆๆ
แต่เด๋วก่อน อิตาริว ก่อนคิดจะทำอะไรน้องพาย
ระวังหน่อยนะ เด๋วจะหลงหัวปักหัวปำ ฮ่าๆๆ
-
มากรีดร้อง
คู่นี้มาแล้ว เพิ่งจะเควสไป ๕๕๕
ขอบคุณเจ้าค่ะ กราบงาม ๆ สักทีเจ้าค่ะ โฮะ ๆ
ชะแว๊บไปอ่านก่อนเจ้าค่ะ ฮุ ๆ
มาดิทเพิ่มเจ้าค่ะ เรียบร้อยโรงเรียนริวไปแล้วเจ้าค่ะ
อะไรกันเจ้าคะคุณ Mercy นี่มันอะไรกันเจ้าค่ะ ว๊าก ๆ อย่างนี้หมายถึงว่าช้อนต้องค้างไปใช่มั้ย??? เจ้าคะ คืนนี้ ว๊า ก ๆ อะไรกัน อะไรมันจะร้อนแรงปานนี้ ลากเข้ามาเจ้าค่ะ แรด แรง ร่าน อย่างนี้ เป็นที่นิยมเจ้าค่ะ
หนูพายก็อย่าไปยอมนะเจ้าคะ (แบบว่าเสียตัวแบบไม่เต็มใจอะไรประมาณเนี้ย) ละก็จับมันให้อยู่เชียวแบบว่าเอาให้ไอ้ริวมันไปไหนไม่รอดเลยเจ้าค่ะ ๕๕๕
พรุ่งนี้มาต่อเลยได้มั้ยเจ้าคะ คุณพี่ คุณน้องจะลงแดงแถมกรีดสลบเหมือด ว๊าก ๆๆๆๆๆ
-
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษ
ชอบน้องพาย แรงดี
+1 เป็นกำลังใจนะ Mercy
-
น้องพายแร๊งงงงงง
รีบมาต่อนะคะ อย่าให้คนอ่านค้างคา :กอด1:
-
เว้ย... เปิดตอนมาก้อจับปล้ำำำำำำำำๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กันซะแว้ว... o13
ว่าแต่.. น้องพายแฮ่ดจริง.. แบบไม่ใช้สแตนอินจริงๆ เร้อออออออออออ ??
รอ รอ..... แระ รอลุ้นๆ ในตอนถัดไป ไป ไป.......
-
รอคับผม หุหุหุ แรงแบบนี้ ชอบบบบบ
-
มารออ่านด้วยคน
โดนลากเข้าห้องไปซะแล้วน้องพาย
เริ่มต้นได้แรงมากจ้า ชอบ
-
มาเพิ่มอีก หนึ่งเสียง
เป็นกำลังใจให้mercy
มารอขอรับ
-
เข้ามาเพราะชื่อเรื่องเลยนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ :laugh:
ส่วนอีกเรื่องที่เกี่ยวเนื่องกันเด๋วค่อยไปอ่านต่อ(ตอนปิดเทอมละกัน)นะ
-
มาตามอ่านค่า
มาลุ้นคู่ริวกับพายยย
-
อ่ะฮร๊า *0*
เปิดได้แรง โดนใจมากขอรับ
อย่างงี้กระผมชอบ ฮ่าๆๆ
แต่อย่าเพิ่งปลอยให้ค้างซี่ :oo1:
-
แค่เปิดเรื่องก็แรงกันแล้ว ...ชอบบบบบ
-
เพิ่งอ่านพี่แชมป์กับน้องเซย์จบ ตามมาอ่านน้องพายด้วย
แร๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
จะตามต่อไปค่ะ แต่ว่า ขออนุญาตอยากอ่านน้องเลิฟกับพี่เซฟ
แบบหวานแววจ้า ขอน๊า น๊า น๊า :-[
-
มารอด้วยอีกคนหงะ อยากให้มาไว ๆ วันนี้ ต้องกลับดึก เค้าอยากอ่านมาก ๆ อิอิ
หนูพาย แรด แรงได้ใจ มากเจ้าค่ะ อิอิ
-
น้องพายแร๊งงงงงง
รีบมาต่อนะคะ อย่าให้คนอ่านค้างคา :กอด1:
ป้าก็ว่างั้นแหละ พายไม่มั่ว แค่มีรักไม่จำกัด ใช่ไหม เหมือนป้าเลยล่ะ กร๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาก
(โดดหลบคนที่บ้านก่อน ปากมันจะกัดกบาลป้าแล้วเนี่ยะ)
-
แรงแรงทั้งคู่แบบนี้อ่ะ..ชอบ......... :laugh:
-
ท่าทางจะแรงทั้งคู่
ชอบชื่อเรื่อง
-
เห็นนิยายของคุณ Mercy เลยรีบเข้ามาอ่าน
ไม่ผิดหวังจริงๆ เรื่องนี้ท่าทางจะสนุก
พระเอกนายเอกแรงทั้งคู่ :กอด1:
-
แหงะ เดี๋ยวต้องออไกปแล้วหง้าาาา
อดเลย แง่ม ๆ
-
โอ้โห...ดีใจจังค่ะ พอเห็นหลายคนทั้งหน้าเก่าหน้าใหม่เข้ามารอเรื่องนี้กัน...
คนแต่งอ่านรีฯ ของเพื่อนๆ แล้วก็ยิ้มแก้มปริเลยค่ะ :กอด1:
ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ
หลายคนเข้ามาเพราะความแรง ฮ่าๆ
คู่นี้เค้าก็จะมากันแบบลุ่มๆ ดอนๆ นะคะ ปากดีกันทั้งคู่ค่ะ แต่คงไม่รุนแรงขนาดจำเลยรักหรอกค่ะ ฮ่าๆๆ :laugh:
อาจจะแค่เตะต่อยเอง ฮ่าๆๆๆ
บางคนแอบหวังว่าน้องพายอาจจะยังคงบริสุทธิ์ผุดผ่อง หุหุ
แอบหวั่นเล็กน้อย ถ้า Mercy จะแอบบอกว่า น้องมันไม่ได้บริสุทธิ์แล้วน่ะสิคะ
คือ Mercy คิดไว้ว่า ส่วนใหญ่พระเอกจะได้เปรียบนะคะ หลายคนเจ้าชู้ มีคนนู้นคนนี้มาก่อนประสบการณ์โชกโชน
แล้วทำไม นายเอกเราจะเคยเจ้าชู้บ้างไม่ได้จริงไหมคะ
แล้วอีกอย่างไอ้น้องพายน่ะมันเป็นเด็กนอกค่ะ โตมาจากต่างแดน เรื่องแบบนี้ที่ๆ มันเติบโตมาเค้าไม่ได้ถือสากันมาเป็นร้อยๆ ปีแล้ว
น้องมันก็เลยดูแรง และเจ้าชู้ค่ะ ควงไปทั่ว ถูกใจใคร ใครถูกใจมัน มันก็พร้อมที่จะวันไนท์สแตนด์ด้วย ต่างฝ่ายต่างยินยอม
แต่มันไม่เคยแย่งของใครนะคะ มันถือว่าใครมีเจ้าของมันก็จะไม่ยุ่ง
ก็มีตอนมาชอบน้องเซย์นั่นแหละค่ะ น้องมันชอบน้องเซย์จริงๆ แบบเรียกว่าถูกชะตา
พอรู้ว่าน้องเซย์มีพี่แชมป์ น้องมันก็ตัดใจค่ะ แต่แค่อยากแหย่ อยากแกล้งเล่นเท่านั้นเอง
สองคนเค้าเลยกลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันปกป้องกันตลอดเวลา
ถึงน้องพายมันจะแรด แรง แต่มันนิสัยดีนะคะ อ่านๆ ไปแล้วจะรักมันค่ะ
แล้วมาดูซิว่าไอ้น้องริวเนี่ย ด่าๆ เขาไว้เนี่ย อีกหน่อยถ้าตกหลุมไอ้น้อยพายมันแล้ว แต่ไอ้ตัวดีเจ้าชู้ซะขนาดนี้ คงมีคนคลั่งตายกันบ้างแหละค่ะ
ก็ถ้าหากใครรับได้ไม่ได้อย่างไรก็บอกได้นะคะถ้านายเอก Mercy จะไม่เวอร์จิ้นแล้ว...
ตอนต่อไป คืนนี้จะมาลงให้ค่ะ อาจจะดึกๆ ซะหน่อยนะคะ
เรื่องนี้ Mercy ก็แต่งสดค่ะ เหมือนตอนเรื่องน้องเลิฟ ฉะนั้นไม่มีสต็อค มีแค่โคลงที่คิดไว้ในใจคร่าวๆ แต่สัญญาว่าจะพยายามมาให้เร็วนะคะ
อาจจะไม่ได้ทุกวัน แต่จะไม่หายไปนานแน่ค่ะ หรือถ้าหายไป Mercy จะมาแจ้งแน่นอนจ้า...
แล้วเจอกันนะคะทุกคน ฝากน้องพาย กะไอ้น้องริวไว้ด้วยนะคะ จุ๊บ :กอด1:
ขอบคุณค่่า
-
รอคอยยยยยย
-
ขอตามด้วยคนนะคะ
แรงได้อีกอ่ะทั้งคู่เลย
.
.
.
จริงของไร้เตอร์เนอะ
ที่ทกเรื่องนายเอกยังเวอร์จิ้น
แล้วพระเอกแบบขั้นเทพแล้ว
เห็นด้วยๆๆๆ
มาแนวนี้ได้อารมณือีกแบบ 555++
-
MERCY จ๋า .... ถึงจะแรด ก็อยากให้แรดแต่ปากอ่ะ แต่จริงๆ ยังอยากให้น้องพายเวอร์จิน :o8:
แล้วค่อยมาเสียจิ้น ให้นายริวของเรา หุหุหุ เปลี่ยนใจยังทันไหมอะ น ะนะ :call:
เห็นชื่อเรื่องแล้วแรงอ่า ชอบๆ :laugh:
-
แง่ม ๆ แรง ๆ ได้เลยเจ้าค่ะ คืนนี้ช้อนต้องออกไปจริง ๆ แล้ว
ดึก ๆ ถ้าสติยังอยู่กับตัว จะเข้ามาลุ้นน้อง ๆ ทั้งสองคนเจ้าค่ะ อิอิ
ขอบคุณคนแต่ง โฮะ ๆ
-
อิอิ รับได้สบายมากค่าา
อยากรู้อยู่เหมือนกันค่ะ พวกปากดีไปเรื่อย แต่เค้าไม่แคร์ไม่สนใจมันคงสะใจดีพิลึกเนอะ ^^
รู้ว่าน้องแรงๆไม่ค่อยยอมใครแบบนี้ค่อยวางใจหน่อยเพราะแสดงว่าไม่ใช่พวกอ่อนแอยอมคนไปเรื่อย..
ส่งกำลังใจให้+รออ่านต่ออย่างใจจดจ่อค่าาา :L2:
-
ต้อนรับเรื่องใหม่ค่ะ :mc4: :mc4:
เริ่มเรื่องก็แรงได้ใจแล้วค่ะ mercy ขอบคุณค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:
:L2: :L2: :L2:
-
+1 จ้า อิอิ
แบบนี้เราก็ชอบนะเนี่ย :impress2:
เป็นกำลังใจ ต้อนรับเรื่องใหม่ค่า :mc4:
-
มาเจิมเรื่องใหม่ให้น้าส์
-
มาเปนกำลังใจให้เรื่องใหม่
แรงจิงๆๆเลยยย
ก้นึกว่าคู่ไหนนน ที่แท้ก้ริวกับพายนิเองงง
-
ขอมาดูความแรงด้วยคนคะ
จะแรดสมชื่ออะป่าว
-
โห เรียกเลือด
-
อ่านตอนแรกเล่นก็แทบ :jul1: :pighaun:
อยากให้พายยังเวอร์จินยุอ่ะ
แล้วค่อยมาเสียจินให้ริวทีหลังอ่ะได้ป่าว :oo1: :z1:
:pig4: :L1: :3123: :L2:
-
มานอนรอน้องพาย
-
หูย หมั่นไส้อิตาริว
มาว่าเค้าอย่างงู้นอย่างงี้
แล้วสุดท้ายก็มาทำกับเค้าอีก
มารอตอนสองค่า
-
แหงะ ข้ามคืนแล้ว ฮุ ๆ ช้อนต้องรอเช้า ชิมิ งืม ๆ
-
สวย เริ่ด เชิ่ด แรด อิอิ
-
มาแล้วค่ะทุกคน...
ขออภัยด้วยนะคะ มาซะดึกดื่น (จริงๆ เช้าแล้วรึเปล่า)
เห็นคอมเม้นท์ของทุกคนก็ดีใจมากค่ะ...
มีหลายคนบอกว่าอยากเห็นน้องพายยังจิ้นอยู่ แล้วค่อยมาเสียตัวให้ริวนะคะ
อืม...Mercy ต้องขออภัยหลายๆ นะคะ
เผอิญว่า ลองคิดดูและก็ว่างเรื่องคร่าวๆ ดูแล้ว ก็ยังคงอยากให้น้องพายมันเชี่ยวและไม่จิ้นน่ะค่ะ
อาจจะมีหลายคนที่รับไม่ได้ Mercy ขอโทษด้วยนะคะ :call:
ส่วนตอนนี้กว่าจะเข็นออกมาได้นี่ปาดเหงื่อไปหลายรอบมากค่ะ
ไม่รู้ว่าจะถูกใจกันรึเปล่า ลองไปอ่านดูแล้วกันนะคะ
เรารู้นะว่าคุณรอฉากอะไรกันอยู่ หุหุ :laugh:
แต่อย่างที่บอกแหละค่ะว่า Mercy ยังอยู่ระดับอนุบาลนะเออ มีอะไรติชมแนะนำได้นะคะ
ปล.มาแบบงัวเงียเล็กน้อย เลยตรวจทานแค่รอบเดียว ถ้าเจอคำผิดจะมาแก้ให้นะคะ
จุ๊บๆ รักทุกคนค่า :กอด1:
ปล. 2 พึ่งจะเห็นว่าเป็นวันที่ 10 เดือน 10 ปี 10 :mc4:
++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 2
“ไอ้เหี้ยยยยยริว มึงเป็นเหี้ยอะไรของมึง…โอ๊ยยย กูเจ็บนะไอ้สัตว์” ไอ้ตัวดีนี่ไม่รู้จักเจียมตัวเองนะครับ อุตส่าห์ปล่อยให้ปากเป็นอิสระหายใจได้คล่องขึ้น มันเสือกแหกปากด่าผมทันทีที่เอามือออกจากปากมัน
“แหกปากไปเลยที่รัก เอาให้คอหอยแตกไปเลยนะ ห้องนี้อะทำอะครูสติกเก็บเสียงไว้อย่างดี ต่อให้อีโบล่า มาจัดคอนเสิร์ตร่วมกับบอดี้สแลมห้องข้างๆ ก็ยังไม่ได้ยินหรอก เพราะฉะนั้น เอามันให้เต็มที่ไปเลย แต่กูไม่ปล่อย!!! มานี่ดีกว่า มาสร้างความสุขให้กูดีกว่านะจ๊ะดาร์ลิ้ง มา!!นี่!!...อย่าให้กูต้องออกแรงให้มาก เดี๋ยวมึงจะได้ครางหนักกว่าเดิม…”
ผมลากไอ้แรดตัวเล็ก ถูลู่ถูกังกันเข้ามาในห้อง ตอนแรกว่าจะไปจัดการมันในห้องนอน แต่ปากดีแบบนี้เอาแม่งตรงห้องรับแขกนี่แหละ
“อยากได้กูเป็นเมียจนตัวสั่นเลยเหรอไงหะ!!! ไอ้ขี้ขโมย นอกจากจะชอบลักกินขโมยกินแฟนชาวบ้านเค้า ยังทนเห็นคนอื่นเค้ามีความสุขกันไม่ได้เหรอไง กูจะมีผัวกี่คนมันก็เรื่องของกู มึงอยากมากล่ะสิ อยากจะเป็นหนึ่งในคอเล็คชั่นผัวกูล่ะสิ ได้ ถ้ามึงอยากนัก กูจะสนองให้ลืมโลกไปเลยดีไหม…”
เฮ้ยยยยยยยย…ไอ้แรดตัวเล็กมันพูดจบมันก็รั้งคอผมเข้ามารับจูบเร่งเร้าของมันทันที ผมจะต้องเป็นฝ่ายข่มเหงมันไม่ใช่เหรอ ไหงมันกลับกันวะเนี่ย…
“อือ…อืมมม” ฉิบหายแล้วกู ผมเสือกเคลิ้มไปกับรสจูบของไอ้แรดนี่ มันไม่จูบเปล่านะครับ แต่มันกลับฉกลิ้นเข้ามาหยอกล้อกับผมในปาก ก่อนจะควานจนเจอลิ้นของผม มันก็จัดการฟาดฟัน เกี่ยวพันทันที จนผมเผลอ ย้ำนะฮะว่าเผลอ ไม่ได้เต็มใจสักนิด ส่งลิ้นตัวเองตามลิ้นมันที่ส่งมาล่อผมออกไปหาในปากอุ่นๆ หอมๆ ของมัน แล้วไอ้พายมันก็ดูดดุนลิ้นผมเบาๆ แบบหยอกเย้า แต่คุณครับ…แม่ง โคตรเสียว!!!
ยังครับมันไม่หยุดแค่นั้น ผมที่ยังมึนงงกับรสจูบที่มันจัดหนักมาให้ผมอยู่ มือไม้มันก็เริ่มทำงานครับ ผมไม่รู้ว่ากระดุมเสื้อเชิ้ตของผมหลุดออกหมดตอนไหน มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ลิ้นชื้นอุ่นๆ ไล้เลียชิมยอดอกของผมอยู่ครับ…ลิ้นเล็กๆ ปลายเรียวส่งออกมาตวัดเลียรัว จนยอดเม็ดแข็งเป็นไต สลับไปมาทั้งสองข้าง
“อ๊ะ อืออ…อ้าาาา” เสียงครางของผมเองครับ ให้ตายเหอะพระเจ้า กูไม่ใช่เหรอวะที่จะต้องเป็นคนทำให้มันครางอยู่ใต้ร่าง แล้วทำไมผมถึงเหมือนโดนเล่นของเลยครับ กูขยับตัวหนีมันไม่ได้แถมยังเสือกแอ่นรับปลายลิ้นมันทุกครั้งที่เน้นหนัก
ปากและลิ้นมันยังคงทำหน้าที่อย่างดี แต่มือของมันก็ไม่หยุดนิ่ง รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่กางเกงยีนส์ขาเดปของตัวเองกำลังถูกสองมือของไอ้ตัวดีมันดึงกึ่งกระชากออกจากตัว ถึงขนาดนี้แล้ว ผมเองก็ยังคงเหมือนถูกโดนสาปให้หลงมึนไปกับรสสัมผัสที่ไอ้คนตัวเล็กตรงหน้านี้จับจูงไป แล้วความเร็วขนาดนี้ผมจะเอาอะไรไปสู้กับมันครับ แม่งเชี่ยวโคตรๆ ไม่ใช่แค่ผมที่เกือบเปลือย ตัวมันเองก็หลุดเกือบหมดแล้วเหมือนกันครับ
“อ้าาา…อิ๊…ซีดดด…อือออ” ผมต้องแหงนหน้าซีดปากอย่างครวญคราง เพราะตอนนี้ ไอ้พายมันผลักผมนอนลงกับโซฟาเบดตัวใหญ่ในห้องรับแขก ก่อนที่มันจะขึ้นคร่อมอยู่บนท้องน้อยผม และลากส่วงกลางของตัวเองถูไถกับแก่นกลางของผมที่ทรยศพ่อมันโดยการแข็งสู้ไอ้พายน้อย ที่กำลังเสียดสีท้าทายอยู่อย่างยั่วเย้า จนผมได้ยินเสียงครางดังออกมาจากปากบางเจ่อของไอ้คนที่ออนท็อปผมอยู่
“อืมมมม…ปากดีแบบมึง กูจะเอาให้ครางไม่หยุดเลย อ๊ะ…” เฮ้ย คำพูดนี้กูเป็นคนพูดก่อนไม่ใช่เหรอวะ พูดก่อนแต่เสือกไม่ได้เป็นคนทำ ไอ้เชรี้ยริวเอ๊ย มึงจะเสียท่าให้มันจริงๆ ใช่ไหมเนี่ย
แล้วมันก็ทำได้จริงอย่างที่พูดครับ เพราะมันไถลตัวลงไปตรงหว่างขาผมก่อนที่จะรูดกางเกงในผมออกแล้วจัดการกับไอ้ริวน้อยที่ตอนนี้มันไม่น้อยแล้วครับ แถมกำลังทำมุมตั้งฉากกับแกนโลกท้าทายให้ไอ้พายมันครอบครองอย่างเต็มปากเต็มคำเลยครับ…มันฮุบลำแท่งแข็งขึงของผมเข้าไปจนมิดก่อนจะรูดปากขึ้นลงเบาๆ พร้อมทั้งใช้ลิ้นไล่เลียใต้ลำจากโคนสู่ปลาย ก่อนจะวกแวะมาหยอกเย้ากับสองลูกกลม อมคลึงเล่นในปากอย่างสนุกสนาน และกลับมาขยี้บี้ลิ้นกับส่วนปลายอย่างเร็วแรง สลับกับดูดดึงอมรูดเข้าออกอย่างเร็วขึ้นๆ ตามเสียงครางของผมที่ยังไม่ได้หยุดเลยตั้งแต่มันสัมผัสผมอย่างเต็มปากเต็มคำ…แถมที่เจ็บใจมากไปกว่านี้ก็ตรงที่มันทำไป ก็ช้อนสายตามองหน้าผมอย่างยั่วเย้าแบบเยาะๆ ให้ตายเถอะที่เจ็บใจและอยากด่าตัวเองมากขึ้นไปอีกก็ตรงที่ผมเสือกรู้สึกว่า ไอ้แรดปากแดงตรงหว่างขามันช่างเซ็กซี่สุดๆ
“หึหึ…เสียงเพราะนะ น่าจะอัดไปขายแฟนเพลงสาวๆ ชาวร็อคของมึงนะเนี่ย” ไอ้เหี้ยเอ๊ยทำไมกูต้องตกเป็นเบี้ยล่างมันอย่างนี้ด้วยวะ
“เอาไง จะให้หยุด หรือจะต่อ…กูพร้อมเสมอ” มึงถามเหี้ยอะไรของมึง แค่นี้กูก็เสียหน้า และศักดิ์ศรีจะแย่อยู่แล้ว เป็นคนปากดีลากมันเข้ามากะจะเอามันให้หายปากดี แต่เสือกเป็นมันที่เป็นคนคุมเกม และผมเกลียดตัวเองก็ตรงนี้ครับ
“ตะ…ต่อ” รู้สึกว่าหน้าตัวเองเห่อร้อนมากๆ ครับตอนที่ตอบมันออกไป แถมไอ้ห่านี่มันยังยกยิ้มมุมปากอย่างเยาะๆ ส่งมาให้อีกต่างหาก แม่งเล่นของชัวร์เลยครับ แบบนี้ใช่ไหม ไอ้เหล่าบรรดานายแบบ ถึงได้ติดใจมันนักหนา
“คอนด้อมล่ะ” ตอนนี้มันละปากจากไอ้ริวยักษ์ของผมมานั่งคุกเข่าอยู่ตรงหว่างขา แต่มือมันยังคงลูบรูดแทนปากอย่างเนิบๆ ขับความกระสันให้ผมเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ โอ๊ยยยให้ตายเหอะ ปากแม่งนุ่มฉิบหาย
“มะ…ไม่มี” เอ่อ คือ ก็ ไม่มีจริงๆ ครับ ตั้งแต่ผมมาเซ็นต์สัญญาเป็นศิลปินผมก็จดจ่อแต่กับงานและเรื่องเรียนอย่างเดียว ไม่ได้มีอะไรกับใครมานานแล้วครับ แถมตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ ผมก็ละเมอหาแต่เซย์คนเดียวยิ่งทำให้ไม่อยากมีอะไรกับใครอื่นอีก
“จิ๊…แล้วเจลหล่อลื่นล่ะ” มันจิ๊ปากอย่างขัดใจ มือมันก็เร่งช้าลงขัดใจผมเหมือนกันครับ
“มะ…ไม่มี มะ เหมือนกัน” ก็ ก็ เอ่อ ผม คือ ผมขอสารภาพอะไรนิดนึงได้ไหมฮะ คือผมน่ะ ไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายครับ แหะๆ ปกติที่ผ่านมาก็มีแฟนเป็นผู้หญิงมาตลอด แล้วก็มีอะไรกับผู้หญิงทั้งนั้นครับ แต่กับผู้ชายผมพึ่งจะมีความรู้สึกอยากก็ตอนที่มาเจอเซย์นี่แหละฮะ
“นี่มึงอย่าบอกนะว่ามึงเวอร์จิ้น!!” มันถามเสียงดัง แถมหยุดมือจากไอ้ริวยักษ์ของผมที่ตอนนี้มันปริ่มๆ น้ำเตรียมตัวจะประทุเป็นลาวาแล้วครับ
“ปะ เปล่า” ตอบมันเสียงอ่อย ร่างกายด้านล่างก็แอ่นขึ้นอย่างอัตโนมัติเหมือนจะเตือนให้มือเล็กที่กำอยู่รับรู้ว่า มึงหยุดหน้าที่แล้วนะ ขยับซักที
“งั้นอย่าบอกนะว่า…มึงไม่เคยมีอะไรกับผู้ชาย…ไอ้ทุเรศเอ๊ย” เอ่อ ไอ้ห่า กูไม่บอกมึงก็ได้ แม่งทายถูกแล้วไง…แต่มันไม่ได้รอเอาคำตอบจากผมนะครับ มันลุกขึ้นไปทางกระเป๋าหนังใบใหญ่ของมันพร้อมกับระเบิดเสียงหัวเราะแบบเย้ยหยันแกมเจ้าเล่ห์ออกมา แล้วมันก็ควานๆ หาอะไรซักอย่างในกระเป๋าของมัน และกลับมาพร้อมกับของที่มันเอ่ยถามหาทั้งสองอย่างจากผม…อือหือ นี่มึงโปรมากเลยนะ มีพร้อมไว้เตรียมออกรบครบทุกอาวุธเลยเหรอวะ แต่ทำไมกูเสือกนอนนิ่งมองร่างบางขาวอมชมพู เดินนวยนาดไปมาอย่างที่ไม่คิดจะลุกขึ้นไปจัดการอะไร เหมือนกูนอนรอมันให้มาจัดการกูอย่างงั้นล่ะ
“ไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายแล้วเสือกหน้าด้านไปจีบเพื่อนกูนะมึงเนี่ย หรือเป็นช่วงฮอร์โมนของเด็กหนุ่มเลยทำให้สับสนในชีิวิตกันจ๊ะ…งั้นวันนี้กูจะทำให้มึงชัดเจนเองแล้วกันนะ กูไม่คิดค่าขึ้นครูหรอก แต่ถ้าเกิดติดอกติดใจ กูไม่มีเบิ้ลให้แล้วนะไอ้อ่อน” มันกลับมานั่งลงตรงหว่างขาผมเหมือนเดิมก่อนจะด่าผมไปก็สวมปลอกป้องกันให้น้องชายผมไป แค่สัมผัสจากมันก็ทำให้ผมขนลุกเกรียว ต้องการการสัมผัสมากขึ้นเรื่อยๆ …
พอมันจัดการกับผมเสร็จ มันก็จัดการกับตัวเองครับ มันเปิดหลอดสีขาวคาดฟ้าที่คาดว่าจะเป็นเจลหล่อลื่นที่มันถามหา บีบออกมาใส่นิ้วชี้กับนิ้วกลาง แล้วมันก็ขึ้นมานั่งลงบนหน้าท้องผม ชันขาและอ้าออกกว้าง เอนตัวไปข้างหลังและใช้มือซ้ายยันบนหน้าขาขวาของผม ก่อนที่จะลงมือป้ายเจลใสบนสองนิ้วมันลงบนช่องทางด้านหลังที่ตอนนี้มันทำมุมตรงกับระดับสายตาของผมพอดี…มันป้ายไปก็สอดนิ้วตัวเองเข้าไปด้วยพร้อมกับซู๊ด ซี๊ดปากเบาๆ…โอ๊ยยยยยย ใครก็ได้ช่วยกูด้วย ทำไมมันเซ็กซี่เป็นบ้าเลยวะ แค่กูเห็นมันชักนิ้วเข้าออกของตัวเอง น้องกูก็แทบจะแตกแล้ว แถมมันยังขยับตัวด้านหลังเริ่มถูไถกับลำแข็งของกูอีก
“อ๊ะ…ซีด…พร้อมไหม ไอ้อ่อน” เออ กูมันอ่อนแต่กูก็มั่นใจในความใหญ่ของตัวเองแหละวะ
ผมไม่ได้ตอบมันเป็นคำพูด แต่กลับเด้งเอวถูไถส่วนกลางลำขึ้นเร็วตอบรับกับการเสียดสีของมัน…แล้วไอ้ตัวดีโคตรเซ็กซี่ตรงหน้าก็ลุกขึ้นคุกเข่าคร่อมตัวผมไว้ ก่อนที่จะหันไปจับน้องชายผมจ่อกับช่องทางที่มันถูกชโลมไปด้วยเจลเหนอะจนเยิ้ม ถูไถอยู่ตรงปากทางอยู่สองสามที มันก็ค่อยๆ หย่อนตัวลงทาบทับ ครอบครองผมช้าๆ…มันทั้งคับ และแน่นจนผมต้องซี๊ดปาก ครางยาวอย่างหยุดไม่อยู่ เช่นเดียวกับมันที่ซี๊ดปาก กัดฟันจนหน้าแดงก่ำ พอมันสวมใส่ลงมาได้ที่จนมิดแล้วมันก็เริ่มที่จะขยับตัวขึ้นลง สองมือยันหน้าท้องผมเอาไว้เพื่อทรงตัว…พายุอารมณ์ของเราสองคนดำเนินไปอย่างเร่งเร้า และรุนแรง เสียงเอี๊ยดอ๊าด ของโซฟาเบด ดังสลับกับเสียงครวญครางของผมกับมัน มือข้างหนึ่งของไอ้พายที่ยันหน้าท้องผมไว้ ละขึ้นมาจับรูดให้ตัวเองสอดคล้องกับจังหวะที่ขึ้นลงของร่างกาย
เหงื่อกาฬโทรมกายของเราทั้งคู่ ยิ่งเพิ่มความเซ็กซี่ของไอ้คนที่อยู่บนตัวผม มันแหงนหน้าหลับตาพริ้ม ครางไม่หยุดปาก เสียงเล็กๆ ของมันแหบแห้งอย่างยั่วยวน จนผมทนไม่ไหวกระตุกกายฉีดพ่นลูกๆ ออกมาก่อนที่ไอ้คนที่ออนท็อปอยู่จะเสร็จซะอีก…มันคงรับรู้ได้ว่าผมล่องลอยไปสวรรค์ชั้นไหนๆ แล้ว มันก็หยุดโยกตัวหันมาสนใจกับของตัวมันเองที่อยู่ในมือชักรูดแรงเร็วอยู่สักพัก น้ำขาวขุ่นสีสวยก็พ่นออกมารดแผ่นอกของผมไม่มากนัก มันนั่งหอบพักชั่วครู่ ก่อนจะถอนตัวเองออกจากแก่นกายของผม ลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำ ทิ้งให้ผมนอนมึนอยู่ที่เดิม ไม่นานนักมันก็พาร่างขาวเปลือยเปล่าออกมายืนแต่งตัวอยู่ใกล้ๆ ผม
“มึงนี่มันห่วยแตกจริงๆ เลยหวะ กูไม่เคยมีเซ็กกับใครแล้วห่วยเท่ามึงมาก่อนเลยให้ตายเหอะ นี่กูนึกว่ามีอะไรกับตุ๊กตายางอยู่นะเนี่ย แข็งเป็นหินเชียว ฮ่าๆๆๆ อ่อนมาก…อ่อ เจลหลอดนี้กูพึ่งซื้อ มึงก็เก็บเอาไว้แล้วกันนะ เผื่อครั้งหน้าหาใครมาฝึกปรือฝีมือจะได้มีเอาไว้ใช้ แล้วก็กูอยากจะแนะนำว่า ชักว่าวแล้วจิ้นเอาน่ะ ไม่ได้ทำให้มึงเก่งขึ้นหรอกนะเว้ย หลั่งเร็วซะขนาดนี้แสดงว่าชักบ่อยสิมึงน่ะ ฮ่าๆๆๆๆ สมใจมึงรึยังล่ะ เห็นร่ำๆ อยากจะเป็นผัวกูจนตัวสั่น ไปก่อนนะจ๊ะพี่ริวสุดหล่อของสาวๆ หวังว่ามึงคงจะไม่ติดใจกูหรอกนะ ครั้งนี้กูให้ฟรีในฐานะเพื่อนร่วมค่าย ครั้งต่อไปกูไม่ลดตัวมาแล้วนะ หึหึ มึงกับกูต่อไปก็แค่อาศัยอากาศหายใจร่วมกันก็พอแล้วล่ะ”
“ไอ้เหี้ยเอ๊ยยยยยยยยย” มันพูดจบมันก็สะบัดตูดกลับไปแล้วครับ ทิ้งให้ผมตีอกชกหัวแบบไม่เข้าใจตัวเอง ทำไมผมไม่ตอบโต้มันเหมือนเดิม เรี่ยวแรงที่จะต่อล้อต่อเถียงมันหายไปไหนวะ นี่มันเล่นของอะไรใส่กูวะเนี่ย ทำไมกูเสือกเชื่องปล่อยให้มันเย้ยด่า ว่าผมฉอดๆๆ อยู่ได้ ไอ้เหี้ยริว มึงเป็นเหี้ยอะไรของมึงวะเนี่ย
-
ริวเอ๊ยยย เสียความมั่นใจไปเยอะมั้ยนั่น 555
-
อ๊ายยย ชอบมากๆค่ะ น้องพายนี่ได้ใจจริงๆเลยอะ ..
ว่าแต่ .. ริวเอ๊ยยยย!
เจอเซียนแค่ทีเดียวนี่ไปไม่เป็นเลยเรอะ พ่อตุ๊กตายาง ฮ่าๆ :laugh:
ขอบคุณมากค่ะ .. อ่อ แล้วก็ขอให้วันนี้เป็นวันดีๆ มีแต่เรื่องดีๆนะคะพี่ไนท์ :กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้จ้าาาาา นังนุ้งพายแร๊งงส์ได้ใจจริงๆๆ
:z1:
-
พายอร่อยถูกใจมั้ยค่ะพี่ริว :-[
-
โอ้โฮ ช้อนว่าช้อนไวละนะเนี้ย แง่ม ๆ มีคนมาตัดหน้าก่อน
เรื่องของวันที่ ๑๐ เดือน ๑๐ ปี ๑๐ เนี้ย มีคนทักตั้งอต่รู้ว่าเป็นวันเกิดช้อน ๕๕๕ แต่ขอโทษ เจ้าของวันเกิดไม่รู้เรื่อง เหอ ๆ ประเสริฐเจ้าค่ะ ปกติสรรหาร้านเตรียมดริ้งค์อย่างเดียว ๕๕๕ วันนี้
ขอบคุณมากเจ้าค่ะ มันเป็นของวันวันเกิดที่สะใจช้อนจริง ๆ สำหรับตอนนี้ (คิดเข้าข้างตัวเองนิดนุง อิอิ) เฮียริวจะรอดแม่เสือแรดร่านอย่างคุณน้องพายไปได้อย่างไรเจ้าคะเนี้ย ฮุ ๆ
เกินความคาดหมายจริง ๆ หงะ ชอบ นานๆ จะได้เจอรับที่ร้อนแรงและคุม สวามีด้วยท่าทางกร้านโลกอย่างนี้สักทีเจ้าค่ะ ราชินีมาก ๆ อิมเมจคุณน้อง ฮุ ๆ
เฝ้ารอตอนต่อไปเจ้าค่ะ ช้อนไม่ได้ตามแบบทุกฝีก้าวอย่างนี้มานานละ อิอิ แต่ละเรื่องแบบนาน ๆ จะเข้ามาเก็บสักที (ไม่ค่อยมีเวลาเจ้าค่ะ) ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองเสพติดเรื่องคุณน้องพายอยู่ (บอกตรง ๆ ว่าตั้งแต่อ่านเจอหนูพายในช่วงเซย์ ก็รู้สึกว่าเด็กคนนี้แมร่ง แน่ว่ะ เค้ามีแฟนแล้วคือไม่ยุง เจ๋งไปเลย ชอบนิสัยอย่างนี้จัง อิอิ ส่วนมากจะ ประมาณหนุ่มริวซะมากกว่า เลวมากเจ้าค่ะ ขอบอกคนอย่างนี้ อิอิ แอบด่าพระเอก ไอ้อ่อน) แบบว่าเรียนอยู่ก็อยากจะรีบเหาะกลับหอมารออ่าน (เป็นเอามากจริง ๆ)
ขอบคุณเจ้าค่ะ ชอบมากกกก โฮกกกกกกกกกกกก คลั่ง เอิ๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
นายเอกแนวใหม่ แรง!!!!!!!!!!!!!!!!!!
แต่ชอบค่ะ สะหวายชอบคนแบบนี้อ่ะ ชั้นแรงก็แสดงเลยว่าชั้นแรง
ไม่ต้องมาแอ๊บให้เสียเวลา ดูเป็นตัวของตัวเองดี
-
ค้างงงง..
+1
-
บทบาทสลับกันอย่างเห็นได้ชัด 555+
นู๋ริวเสียจิ้น? ให้พี่พายไปแล้ว อย่าลืมไปถามหาความรับผิดชอบจากพี่พายนะนู๋ 555+
-
แรงอะเหมือนตัวผมเองเลย อิอิ
พี่ริวร้องไห้กระซิกๆ อย่ายอมเค้านะ ฝึกปรือฝีมือ จัดการซะ!!!
-
พายแรง555
-
:L1:
-
พายแรงได้ใจเลย
-
แร๊งมากกกกกกกกกกกกกกกกหนู๋พาย พลิกหน้าประวัติ นายเอกนิยายบอดเลิฟไปได้เลค่ะ
-
:m20:ริวพูดไม่ออกเลย
-
กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกส์
อ่านตอนนี้แล้วเริ่มสงสารริวขึ้นมานิดนึง.....
โถ..พ่อตุ๊กตายาง :m20:
พายน่ารัก แรง ตรงไปตรงมาที่สุด กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
เลิฟ ยู จุ๊บุๆ
-
ริว คึคึ ไม่ไหวจะเคลียร์จริงๆงานนี้
ไหงทีแรกทำเก่งนักเก่งนะจะปล้ำเค้า
ทำไมมันโดนซะเองง่ะ ถึงจะเป็นคนเสียบก็เหอะนะ
ไอ้อ่อน มันจี๊ดจริงๆเลยเนอะริวเนอะ
-
หัวเราะทีหลังดังกว่านะจะบอกให้ พายช่างแรงได้ใจจริงๆเลย
-
น้องพายแน่มาก แต่สงสารนายริวนี่สิ สงสัยจะเสียเซฟล์ไปเยอะ
-
เอาซะเสียเลย ฮ่าๆๆๆ
-
มาเป็นกำลังใจให้เรื่องใหม่ด้วยคนค่ะ
:L2: :L2: :L2:
-
o18น้องพายแรงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
สงสารน้องริวววววววววววววววววว o13
-
เสียเซลฟ์ไปเลยไหมล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ :laugh:
-
หนูพายแรงได้ใจจริงๆ
สงสารพ่อตุ๊กตายางริวถึงกับพูดไม่ออกเลย
+1 ค่ะคุณ Mercy
-
555555555+
แรงได้ใจ จิง ๆๆๆๆๆๆๆ
o13
-
แซ่บบบบบบ.....หลายๆๆๆๆ ฮะ
แต่จากปะหวัดของพายเนี่ย
ยังต้องใช้...เจล...อีกหรอฮะ กร๊ากกกกๆๆๆ
...แต่พายคง (โมโห) จนเหลืออดน่ะฮะ ถึงได้ยอมไปมีอะไรแบบนี้กะริวน่ะ
คือ มันไม่ใช่การไปเดินเล่นพาราก้อนน่ะฮะ ที่จะไปมะไหร่ ยังไง กะใคร ก้อได้ อิ อิ
สนุกฮะ ชอบๆๆ
ขอบคุณฮะ
ปล. เค้าจิ้ม + กันยังไงฮะ รบกวนบอกหน่อยนะฮะ
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย..ย
(กรีดร้องยาว)
ถูกใจน้องพายที่สุด!
มากกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว
:m11:
แล้วคอยดูริวกันต่อไป.. :laugh:
:จุ๊บๆ:น้องพายและพี่Mercyคนละสามทีซ้ายขวา
-
เอ้ว... น้องพ๊าย.... แร๊งส์ๆๆๆ
แฮ่ดๆ ได้ใจเจ้ไปเลย... o13
-
ริวเอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย...เสียหมามั๊ยละเมิง
สุดๆอ่ะพาย เชี่ยวๆ เค้าก็รับได้นะ น่ารักที่สุดไม่ลืมป้องกันด้วยอ่ะ
ปล.อิ๊ว ลดความเชี่ยวลงเหลือแค่เชี่ยวกับริว จะดีมาก
-
แวะมาอ่านขอรับ
พายแรงได้อีก
+ 1 จัดไปโลด :a1:
-
โอว น้องริว เจอของแร๊งงงส์กว่า แบบนี้ ไปไม่ถูกกันเลยทีเดียว
โดนน้องพายทำคะแนนนำหน้าซะแล้วยกนี้ อิอิ
-
พายอ่ะ ทำตัวแรง ที่จริงแอบชอบริวอยู่รึเปล่าเอ่ย
จริงๆก็แอบหวั่นไหวใช่ม๊า~
:-[
รักไรเตอร์จัง
:กอด1:
-
“ปะ เปล่า” ตอบมันเสียอ่อย
“ไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายแล้วเสือกหน้าด้านไปจีบเพื่อนกูนะมึงเนี่ย หรือเป็นช่วงฮอโมน
มันทั้งคับ และแน่นจนผมต้องซีดปาก ครางยาวอย่างหยุดไม่อยู่ เช่นเดียวกับมันที่ซีดปาก
แล้วก็กูอยากจะแนะนำว่า ชักว่าวแล้วจิ้นเอาน่ะ ไม่ได้ทำให้มึงเก่งขึ้นหลอกนะเว้ย
-----------------------------------------
เคะราชินี ก๊าก~
ไปมาๆ อ้าว ริวอ่อนซะงั้น
จิ๊...แต่ก็ดี หมั่นไส้มัน 5555+
หนูว่าพี่ไนท์เขียนฉากเอ็นซีเหมาะกับเรื่องดีค่ะ คนละอารมณ์กับตอนพวกเลิฟ อันนั้นเค้าจะดูหวานๆ ลอยละล่องฟูฟ่องฟองแชมเปญแต่คู่นี้ออกแนววอดก้าอะไรแบบนี้ (ทำเป็นพูดไปไม่เคยกินสักอย่าง 555+)
-
ยังไม่ได้อ่านเรื่องนั้น แต่เค้าแว๊บมาอ่านเรื่องนี้ก่อน
อ่อยยย น้องพาย แวร๊งงงงงง ชอบบบ :z1:
พี่ริว ไปฝึกปรือซะนะ !! ต้องเอาให้อยู่หมัด
o13
-
พายโครตเทพอ่ะ
ริวเป็นไงมั่งเนี่ย
พูดไม่ออกบอกไม่ถูกเลย :m20:
-
แรงได้ใจค่ะ :z1: :z1: :pighaun:
-
มาติดตามเรื่องนี้ด้วยคน :m13:
พาย แรงได้ใจจริงๆ :impress2:
ชอบๆๆ รอตอนต่อไปนะ
-
พ่อริววว เอ๊ยย ย '
ไปแย่งเซย์มาจากพี่แชมป์ฝึกไปก่อนก้ได้ ก่อนจะมา ปึบปับ กับพายย น่ะ !
แว๊กกกกก ๆ โดนถีบบ
-
โยสสสสสสสสสสสส
เข้ามากระทุ้งกระทู้เจ้าค่ะ เอิ๊ก ๆ
ถึง คุณ pui_noizๆ
ปล. เค้าจิ้ม + กันยังไงฮะ รบกวนบอกหน่อยนะฮะ
เรื่องการจิ้ม บวก ต้องโพสต์ครบ ๒๕๐ เจ้าค่ะ ถึงจะสามารถมองเห็น
อิอิ เราก็เพิ่งครบเมื่อไม่นานมานี้เอง อิอิ
สุ้ ๆ เจ้าค่ะ
-
พลาดไปได้ไงนะริว
-
น้องพายยยย
แรงได้ใจพี่จิงๆเลยค้าาาาา
เปนไงละน้องริววว เสียความมั่นใจเลยละซิ
เจอเความเชี่ยวของน้องพายเข้าไป
5555
ระวังติดใจนะริววววว
-
โหยยย...โดนหยามขนาดนี้ สงสัยต้องให้พายมาฝึกฝีมือด้วยบ่อยๆ :laugh:
-
โอ้ยยยยย
แรงงงง
-
น้องพายแรงได้ใจ ริวทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว :z1:
มาติดตามเรื่องนี้ด้วยคน :pig4:
-
มาช่วยเชียร์ให้คู่นี้รักกันค่ะ :z2: จะได้ช่วยพี่แชมป์ลดคนที่มาชอบน้องเซย์ทีเดียวสองคนเลย
ว่าแต่ว่านู๋พายแรงจริงๆ นะเนี่ย ทำเอาเจ้าริวอึ้งเลย หวังว่าจะจัดการเขา กลายเป็นตัวเองทีโดนจัดการ
แล้วริวจะติดใจขนมพายชิ้นนี้หรือยังนะ ขนมพายชิ้นนี้ไม่ใช่พายรสตรอว์เบอรี่ที่หวานนะ แต่เป็นพายรสมะนาวที่เปรี้ยวจี๊ดถึงใจ อิอิ
:pig4:
-
555 โดนพายซะแล้ว
ริว ริว กร้ากกกกกก
-
มาช่วยเชียร์ให้คู่นี้รักกันค่ะ :z2: จะได้ช่วยพี่แชมป์ลดคนที่มาชอบน้องเซย์ทีเดียวสองคนเลย
ว่าแต่ว่านู๋พายแรงจริงๆ นะเนี่ย ทำเอาเจ้าริวอึ้งเลย หวังว่าจะจัดการเขา กลายเป็นตัวเองทีโดนจัดการ
แล้วริวจะติดใจขนมพายชิ้นนี้หรือยังนะ ขนมพายชิ้นนี้ไม่ใช่พายรสตรอว์เบอรี่ที่หวานนะ แต่เป็นพายรสมะนาวที่เปรี้ยวจี๊ดถึงใจ อิอิ
:pig4:
บวก ให้เจ้าค่ะ
ชอบ พายรสมะนาว อิอิ
-
เอาหน่า...ริว ถึงจะอ่อน แต่ยังมีเวลาเรียนรู้อีกเยอะ o18
เอาพายให้อยู่มัดนะ แม่งแรดได้ใจจริงๆ :angry2:
หัวเราะทีหลังดังก่า เนอะ ริว เนอะ :laugh:
ปล. อยากให้พายจิ้น กลายเป็นริวอ่อนซะงั้น ไรเตอร์อ่า หักมุมตลอด ชิส์ :m16:
-
+1 จ้า
โอ้พาย :jul1:
แต่ชอบนะ พายแรงดี พี่ริวเป็นไงล่ะ โดนไปซะ!
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ครั้งหน้าต้องแก้คืนให้ได้เลยนะ! :laugh:
-
โอ้วววว....ริวน่าสงสารโคตะระๆ เลยอ่ะ
เสียหน้าพอๆกะเสียความมั่นใจเลนมั้งนั่น
นิ่งเชียว...หนูพายก็นะ...แรงงงง
-
วันนี้ Mercy ขออนุญาตไม่ต่อนะคะ...
พรุ่งนี้มีงานเช้าจริงๆ ค่ะ แต่สัญญาว่าช่วงนี้จะพยายามที่สุดที่จะเอามาลงให้ได้บ่อยๆ นะคะ
เพราะช่วงนี้ยังอยู่ในช่วงชิลล์ๆ ของงานอยู่ อีกไม่ช้าก็จะถึงช่วงปิดต้นฉบับ ช่วงนั้นชีวิตจะหาไม่มากๆ ค่ะ
แถมอาจจะหายไปแบบไร้ล่องลอย พิสูจน์หาศพมิพบเจอนะคะ
อยากจะเข้ามาคุย มาตอบเม้นท์นะคะ อาจจะมาตอบพร้อมตอนสามค่ะ
ขอบคุณเสมอๆ สำหรับกำลังใจอย่างล้นหลามในแต่ละเม้นท์นะคะ
นักเขียนทุกคน แค่ได้เห็นเม้นท์จากนักอ่านก็ปลื้มอกปลื้มใจมีแรงฮึดกันสุดๆ แล้วล่ะค่ะ :กอด1:
แล้วเจอกันนะคะทุกคน :bye2:
ปล. ช่วงนี้ทำไมรู้สึกว่า ตอบเม้นท์ยากๆ นะคะเนี่ย มันคอยแต่จะเออเร่อ บ่อยครั้ง
-
^
จิ้มๆๆๆๆMercyครับ
ไม่เป็นไรครับ เคลียร์งานให้เสร็จก่อนแล้วค่อยมาต่อก็ได้ครับ
สู้ๆๆๆๆๆๆครับ :L1: :3123: :L2:
-
เคลียร์งานเต็มที่ค่ะพี่Mercy เป็นกำลังใจให้ :กอด1:
แต่พอเข้าวงจรชิลล์เมื่อไหร่ ก็เอามาลงเต็มที่เลยนะคะ
รออ่าน :laugh:
แต่ถ้าพี่Mercyหมดแรง เหนื่อย บลาๆๆ
แนะนำวิตามินสูตรพี่โคมปะการังนะคะ
ของเค้าดีจริงๆ โดยเฉพาะน้ำมันตับเป็ดและน้ำมันตับควาย
:m20:
ฮ่าๆๆ เอามาให้ขำคลายเครียดค่ะ
-
ฮุ ๆ งั้นเย็น ๆ วันนี้อาจจะมา ชิมิ
มารอลุ้นเลย
ขอบคุณเจ้าค่ะ (แอบ แบบว่า ไซโคเล็กน้อย) ๕๕๕
ช้า ๆ แต่เรื่อย ๆ ก็ไม่เป้นไรเจ้าค่ะ รอได้เสมอ โฮะ ๆ แค่เข้ามาตอบอย่างนี้ก็โอละเจ้าค่ะ อิอิ
เรื่องเม้นต์นี่น่าจะเป็นเพราะช่วงเวลาคนเข้ามากน้อย อะไรอย่างนั้น เพราะถ้าเป็้นช่วงกลางวันก็เม้นต์ได้สะดวกเจ้าค่ะ ท่าทางคนจะใช้น้อย แต่ถ้าช่วงเย็น ๆ ค่ำ ๆ นี่ก็แอบลำบากเล็กน้อย แต่ก็ดีที่มันไม่โละเม้นต์ออกหงะ แบบว่าเม้นต์ซ้ำได้เลยไม่ต้องพิมพพ์ใหม่ ๕๕๕
-
น้องพายสุดยอด o13
ริวถึงกลับไปไม่ถูกเลยทีเดียว
-
ชอบเรื่องนี้อ่ะ นายเอกโดนใจมาก ริวเสียสุนัขเลย 55
-
พี่ริวเรา จ๋อยไปเลยแฮะ จะทำให้เขาคราง ตัวเองกลับครางซะเอง 5555555555555
-
นุ้งพายเริ่ดมากค่ะ...ชอบ ชอบ ชอบ o13 o13 o13
มารอติดตามนะค๊าพี่ไนท์
Take Careค่า :กอด1:
ปล. +1 ให้เลยค่ะ (ถ้า +10 +100ได้จะรีบกดบวกให้ลุยๆๆๆ :laugh:)
-
ตามมาจากเรื่องนู้นค่ะ
ชอบน้องพายแบบนี้ ๆ
น้องริวกลายเป็นเด็กน้อยไปซะงั้นเลย 5555.
อยากรู้ว่าตอนรักกันแล้วใครจะตามหึงใครมากกว่ากัน
:3123: รอตอนต่อไปค่า
-
มารอพาย
มารอริว
แล้วก็หอบกำลังใจมาให้mercyด้วย
:L2: :L2: :L2:
-
สู้ๆนะ ไงเค้าก็จะรอ...ตอนต่อไป :m13:
-
กรี๊ส
น้องพายแรงม๊ากกก
พี่ริวอย่าไปยอม
ฝักซ้อมใ้ห้เก่งกาจเพื่อครั้งหน้า
คิคิ
:z1:
-
คุณพี่ท่านบอกว่าคืนนี้อาจจะมาลง โฮะ ๆ น้องช้อนก็เข้ามารายงานตัวเจ้าค่ะ
จองที่รออีกคืน ฮุ ๆ
-
คุณ Mercy กลับมา นี่อย่างแรงเลยนะค่ะ
นายเอกได้จายค่ะ สมชื่อเรื่อง
งานนี้พระเอก :really2: ไปเลย เจอนายเอกแรงอย่างนี้ พระเอกจะปราบงัยล่ะเนี่ย
:กอด1: :L2: คุณ Mercy ดีใจค่ะเข็นเรื่องใหม่มาให้ติดตามต่อ :pig4:
-
มาแล้วค่า แหะๆ
มาดึกมากอีกแล้วค่า...
ตอนแรกไม่คิดว่าจะดึกขนาดนี้ ขออภัยด้วยนะคะสำหรับคนที่รออยู่...
ขอบคุณมากๆ เลยนะคะสำหรับคอมเม้นท์ ดีใจและมีกำลังใจเต็มเปี่ยมเลยค่ะ
Mercy เองก็เขียนไปก็มันส์ไปตอนที่สองคนนี้เค้าด่ากันนะคะ ฮ่าๆๆๆ :laugh:
ก็เอาใจช่วยน้องพาย แล้วก็อย่าลืมเอาใจช่วยพระเอกของเรากันด้วยนะคะ เขียนไปก็เร่ิมสงสารริวนิดๆ แล้วนะเนี่ย ฮ่าๆ
เอาเป็นว่าไปอ่านกันเลยดีกว่าค่ะ แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ Mercy จะมาตอบเม้นท์แล้วคุยด้วยนะคะ
กอดดดดดดทุกคนแน่นๆ เลยค่า :กอด1:
++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 3
หลังจากวันมหาวิปโยคของผมที่เกิดเรื่องบัดสีขึ้นในห้องรับแขก ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ ผมก็ไม่ได้เจอกับไอ้พายอีกเลย แต่ผมว่ามันต้องเล่นของใส่ผมแน่นอนครับ เพราะทั้งโซฟา และในห้องรับแขกผมกลับได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ของ DKNY DELICIOUS CANDY APPLES ที่ไอ้แรดตัวดีมันฉีดซะฟุ้งตลบทั่วตัว ไม่ต้องถึงกับได้กอด แค่เดินผ่านยังรู้สึกถึงความหอมหวานเหมือนแอปเปิ้ลเคลือบคาราเมล แล้วคุณๆ คิดดูนะ ผมน่ะได้ชิมมาแล้ว ไม่ใช่แค่เดินผ่าน มันทั้งหวานลิ้น และหอมติดจมูกลามไปทั่วทั้งห้องและโซฟาเบดตัวเขื่องที่เป็นสถานที่เกิดเหตุ...
อ้าวเฮ้ยกู เป็นเหี้ยอะไรวะเนี่ยไอ้ริว มึงนั่งพร่ำเพ้อละเมอถึงมันทำไม มันมาทำตัวแรดๆ ใส่มึง มึงเสือกไปคิดถึงมันทำม๊ายยยยยย....โว้ยยยยย แต่ใครก็ได้ช่วยกูทีเถอะ เมื่อไหร่กูจะหยุดเดินผ่านหน้าห้องที่มันมาซ้อมประจำ แล้วทำไมกูเสือกอยากจะไปกดออดถามไอ้นายแบบคนนั้นที่มันอยู่คอนโดเดียวกับกูว่าไอ้แรดตัวเล็กมันหายไปไหน มันเที่ยวไปยั่วใครต่อใคร แรดไปวันๆ รึเปล่า โอ๊ยยยยย ประสาทกูจะแดกแล้วเนี่ย...
“เป็นเหี้ยอะไรวะริว กูเห็นมึงนั่งทำหน้าเหมือนเคลิ้มอยู่ดีๆ ก็เสือกทำหน้าเหมือนขี้ไม่ออก แล้วก็กลายเป็นหน้าซีด เหมือนคนแพ้ท้อง รึว่ามึงโดนใครเขาแทงมาจนท้องเกิดท้องไม่มีพ่อ!!! ฉิบหายแล้วต้องแถลงข่าวไหม เอ๊ะ หรือต้องฝากครรภ์ก่อนดี...นี่แหละน้ากูบอกแล้วให้แรดให้มันน้อยๆ หน่อย....โอ๊ยยยยย” พลั่ก!!!! เสียงผมตบเกรียนไอ้เหี้ยแจ็คมือเบสวงผมเองครับ ปากดีนักสัด กูเกือบสำลักน้ำเลย แม่งเดามั่วมาซะเกือบถูก กูไม่ได้โดนใครเขาแทง แต่มีคนเขาจับกูไปแทงรูเค้าต่างหากเว้ย...แล้วที่แรดน่ะไม่ใช่กู แต่เป็นไอ้ตัวที่เอารูตัวเองมาเสนอกูต่างหากล่ะ
“กูเป็นพ่อมึงมั้งไอ้สัตว์ กูแค่เหนื่อยๆ เวลาซ้อมมือเบสมันชอบเล่นผิดไง ใส่เยอะ จนกูคิดว่ามันคงลืมว่ามันเล่นเบสไม่ใช่กีตาร์ไฟฟ้า เสือกโซโล่ยับแถมคอร์ดมั่วเหมือนไม่ได้ไปแกะมา จนกูอยากจะเปลี่ยนมือเบสแม่งซะให้รู้แล้วรู้รอด มึงว่าไหมวะแจ๊ค”
หึหึ ผมด่ามันนั่นแหละครับ ก็มันน่ะมือเบสวงผม แล้วแม่งบอกให้ไปแกะเพลงใหม่มากัน ทุกคนในวงเค้าก็กลับไปแกะ เสือกมีมันนี่แหละเสือกมาเนียนๆ เล่นผิดๆ ถูกๆ แถๆ พอถามเค้นเอาความจริงว่าทำไมเล่นไม่ได้ ก็เสือกยิ้มแห้งๆ แล้วตอบกลับมาหน้าด้านๆ ว่า ‘เค้าลืมแกะอะตัวเอง’ ไอ้เหี้ยเอ๊ย ลืมแกะเพลงมาไม่พอ แต่แม่งชอบโซโล่เบสครับ คือผมเคยถามมันว่ามึงอยากโซโล่ แต่เสือกเลือกเรียนสายคลาสสิคทำไม แถมเสือกเรียนดับเบิ้ลเบสนะครับมันเนี่ย มันก็เสือกตอบว่ามันรักดับเบิ้ลเบส แล้วมันก็เล่นกีตาร์ไม่เก่ง แต่เวลาเห็นพวกกีตาร์ฮีโร่เขาโซโล่กีตาร์ไฟฟ้า แล้วเต็มไปด้วยแผงเอฟเฟคตูมๆ แล้วมันเท่โคตรพ่อเลย มันก็เลยต้องเลือกอะไรที่ใกล้เคียงมาทดแทนกัน...เออมึงก็เก่งนะ หาทางออกให้ตัวเองแต่แอบเดือดร้อนชาวบ้านเค้า
“ใจร้ายนะฮะพี่ริวรูปหล่อ น้องแจ็คขอโทษไปแล้วไง เชอะ” ทำสะดีดสะดิ้งน่าตบ
“เออ...มึง ช่วงนี้ค่ายเรามีทัวร์ต่างจังหวัดเหรอวะ” ผมเลือกถามไอ้แจ็คเพราะไอ้แจ็คมันขี้เสือกครับ ผมกะว่าถ้าหากเปลี่ยนมือเบสใหม่ ผมจะขอให้พี่คิวรับไอ้แจ็คมันไปเป็นพีอาร์ค่ายจะดูรุ่งกว่า เพราะแม่งรู้ทุกเรื่องของบริษัทจริงๆ ครับ
“พวกเราไม่มีนะ มีแต่แคมปัสทัวร์ในกรุงเทพฯ มึงลืมไปแล้วเหรอ พี่นุชพึ่งจะมาแจกตารางงานเมื่อวาน”
“กูไม่ได้ลืม แต่กูหมายถึง...เอ่อ...กูหมายถึง คนอื่นๆ ศิลปินคนอื่นๆ น่ะ” ผมก็แค่อยากรู้ความเคลื่อนไหวของค่ายเราบ้าง อยากรู้ว่าเพื่อนๆ ร่วมค่ายเค้าได้ไปทัวร์จังหวัดไหนบ้าง เผื่อผมจะได้เก็บข้อมูลแฟนเพลงจังหวัดต่างๆ ไงฮะ ไม่ได้มีอะไรเลยจริงๆ น้า
“คนอื่นๆ ก็ทัวร์กันเกือบทุก 76 จังหวัดแหละมึง ศิลปินค่ายเราไม่ได้มีคนสองคนนะเว้ยไอ้ห่า มีเกือบๆ สามสิบกว่าวง เค้าก็กระจายๆ กันไปตามงานน่ะแหละ มึงต้องเจาะจงสิครับว่าอยากรู้เรื่องใคร...เอ๊!!! หรือว่าอยากรู้เรื่องเซย์สุดที่รักของคนอื่นเค้า...เฮ้อออ ตัดใจเถอะวะริว วันนั้นมึงยังไม่ชัดพอเหรอวะ พี่แชมป์แม่งมองมึงเหมือนจะฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ซะขนาดนั้น กูไม่เคยเห็นพี่เค้าโมโหใครมาก่อน โคตรน่ากลัวเลยหวะ อย่าไปยุ่งกับคนของเค้าเลยมึง รูปหล่อ พ่อรวย อย่างมึงจะหาน่ารักๆ ขาวๆ ขี้อ้อนๆ แบ๊วๆ กว่าเซย์ได้อีกเป็นร้อย เชื่อกูเถอะ”
เปล่า...ในใจผมปฏิเสธคำสันนิษฐานของไอ้แจ็คไปแล้ว...ไม่ใช่เซย์ที่ผมอยากรู้ว่าเค้าอยู่ไหน โอเคก็มีบ้างที่ใจกระตุกแกว่งไปเมื่อได้ยินชื่อ หรือเห็นรูปจากโปสเตอร์ขนาดใหญ่ที่แปะโปรโมทอัลบั้มใหม่ของเซย์ไว้ในลิฟต์ของบริษัท แต่ตอนนี้ผมดันกลับนึกไปถึงไอ้ตัวบ้องแบ๊วจอมมารยา ที่มันฝากเรื่องไว้กับผมได้แสบสุดๆ ไม่รู้ว่ามันไปทัวร์นรก หรือสวรรค์ชั้นไหน ถึงได้หายหัวไปเป็นอาทิตย์ๆ แล้ว
“เออ กูกำลังพยายามตัดใจอยู่ แต่กูไม่ได้หมายถึงเซย์ กูหมายถึงทั่วๆ ไปนั่นแหละ กูเห็นห้องซ้อมว่างๆ ก็เลยถามๆ ดู” ก็แถกันไปอย่างเนียนๆ
“อ๋อ...ก็วงพวกพี่ซัน ไปทัวร์ภาคเหนือ น้องนีน่ากับพี่พลไปภาคอีสาน วง Step ไปภาคใต้ แล้วก็รู้สึกว่าน้องพายคู่กัดสุดสวยของมึงจะไปสิงคโปร์นะ” อ่อ ที่แท้ก็ไปงาบหนุ่มสิงคโปร์อยู่ล่ะสินะ
“ไอ้เหี้ย ไม่ใช่ของกูเว้ย มึงอย่ามาพูดอย่างนี้กูเสียหายนะเว้ย ถึงกูจะไม่ได้ชอบคนเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ แต่ก็ต้องไม่แรด แหล ขนาดนี้ ใครได้เป็นผัวมันนี่ซวยไปสิบชาติแน่ๆ” เหมือนแช่งตัวเองยังไงก็ไม่รู้หวะ แต่เอาเถอะ ไม่งั้นไอ้ห่าแจ็คแม่งก็ไม่ยอมเลิกเรียกว่าน้องพายของผมซักที...
“เสียหายมากเลยเหรอ...อยากจะให้พูดไหมว่าการเป็นผัวกูน่ะซวยยังไง หรือว่าผัวกูน่ะมันคือคนไหนแล้วก็มีใครบ้าง เอาคนล่าสุดเมื่อสัปดาห์ที่แล้วไหมล่ะ เผื่อมึงจะได้รู้ว่าไอ้เหี้ยนั่นน่ะมันซวยเพราะเอากับกู หรือว่าซวยเพราะตัวมันเอง แต่กูว่าท่าทางมันจะซวยเพราะปากมันมากกว่าหวะ ใจหมา ปากหมา หน้าเหี้ย แถมยังเป็นไอ้อ่อนตุ๊กตายาง ห่วยแตกหมาไม่แดกอีกต่างหาก” อ้าว เฮ้ยยยยย ไอ้เหี้ยนี่มันโผล่มาตั้งแต่เมื่อไหร่วะเนี่ย มาถึงแม่งก็เดินมาด่าฉอดๆๆๆ เลยไอ้ห่ามึงอย่าพูดอะไรออกมานะเว้ยไอ้เหี้ยแจ็คมันยิ่งฉลาดๆ เกิดมันจับไต๋ได้ว่ากูกับมึง....อ๊ากกกกกก กูไม่อยากจะคิด...
“เฮ้ยริว...พายมันพูดถึงใครวะทำไมกูรู้สึกว่ามันกำลังด่ามึงมากกว่าด่าผัวมันวะ” ไอ้เหี้ยแจ็คมันก้มมาป้องปากกระซิบถามผม เห็นไหมผมบอกแล้วว่าไอ้เหี้ยแจ็คแม่งฉลาดชาติที่แล้วเป็นเชอร์ล็อคโฮม ส่วนชาตินี้เป็นหมา หู ตา จมูก ปากแม่งไวโคตร
“กูจะไปอยากรู้เรื่องแรดๆ ของมึงทำไมกันวะ มึงจะไปเอากับใคร แรดกับใคร หรือให้ใครแหย่รูมาบ้างก็เรื่องของมึงเหอะ ว่าแต่หนุ่มสิงคโปร์ถึงใจรึเปล่าล่ะจ๊ะ เปลี่ยนรสชาติเป็นเอเชียแล้วหรือไง เห็นปกติจกแต่หนุ่มอินเตอร์นายแบบฝรั่ง ลูกครึ่งทั้งนั้น แต่ระวังนะพวกรักร่วมเพศที่สิงคโปร์เค้าผิดกฎหมาย เกิดไปเอากันสุ่มสี่สุ่มห้าโดนจับเฆี่ยนไม่รู้ด้วยนะหนุ่มน้อย” ขนาดด่าขนาดนี้มันยังไม่สะทกสะท้านเลยครับ ยืนเยาะยิ้มเบะปากแบบดูถูกใส่ผม แหมกูรู้นะว่าแทงใจดำแต่ทำเป็นเก๊กเอาไว้ล่ะสิ
“อ๋อเผอิญกูอยากหาหนุ่มเอเชียมาล้างรอยซวยของหนุ่มไทยคนล่าสุดที่อยากเอากูเป็นเมียจนตัวสั่น ปากดีทำทีว่ากูอยากได้มัน แต่ใจจริงคงเซี่ยนจนทนไม่ไหว ปกติชักว่าวอย่างเดียวไง พอโดนกูขย่มไปทีสองทีแม่งแตกซะงั้น ก็เลยต้องหาคนเอเชียด้วยกันมาล้างเสนียดซะหน่อย อย่างน้อยหลบๆ ซ่อนๆ เอากันต่างประเทศก็ตื่นเต้นไปอีกแบบนะ แถมเดี๋ยวนี้หนุ่มสิงคโปร์ยังรูปหล่อ เอาใจเก่ง ลีลาเจ๋ง แถมยังอึดอีกด้วย หึหึ”
เห็นไหมครับ ผมบอกแล้วว่ามันแรดขนาดไหน ผู้ชายดีๆ ที่ไหนเขาจะมายืนพูดอวดเรื่องเซ็กส์ของตัวเองได้หน้าตาเฉย แม่งเอ๊ยแล้วมึงไปให้ใครเอามาบ้างวะเนี่ย แค่ที่มีอยู่มึงไม่พออีกหรือไงวะ หงุดหงิดโว้ยยยยยย
“มึงมานี่ดิ๊ ปากมึงนี่ดีไม่มีตกจริงๆ นะ...ไอ้เหี้ยแจ็คมึงกลับไปก่อนเลย กูมีเรื่องเคลียร์กะไอ้แรดตัวนี้ก่อน...มึงมานี่เลย...มานี่” เสียงสุดท้ายผมได้ยินเหมือนไอ้แจ็คร้องห้าม กับเสียงไอ้ตัวเล็กปากดีที่ผมลากติดมือมาในห้องสตูฯ 3 ซึ่งเป็นห้องซ้อมเล็กที่สุดแต่เก็บเสียงอย่างดี ผมรู้ผมแม่งโมโหแล้วหน้ามืดตามัวทุกที เหตุการณ์แบบนี้มันคุ้นๆ เหมือนครั้งที่แล้วผมก็เป็นคนลากมันเหมือนกัน แต่ครั้งนี้มันจะไม่จบเหมือนเดิมผมสัญญา
ปึ้งงงง!!! คลิ๊ก...เสียงผมปิดประตูหนาด้วยชั้นซับเสียงของห้องสตูดิโอซ้อมดนตรี ก่อนจะกดล็อคเป็นอันรู้กันว่ามีคนใช้อยู่...
“มึงเป็นเหี้ยอะไรอีก ชอบลากกูจังเลยนะไอ้สัตว์ ทำไมจะเปลี่ยนบรรยากาศ มาเอากูในห้องซ้อมหรือไง กูเคยบอกมึงแล้วนี่ว่ากูไม่มีแถม ไม่มีเบิ้ล ถ้าลีลาเด็ด รสดี จัดจ้านก็ว่าไปอย่าง แต่จืดชืดอย่างมึงเนี่ยให้กูกระเดือกอีกรอบ กูยอมใช้ดิลโด้แหย่เองยังจะเสียวกว่า...อุ๊บ!!! อืมมม!!!” ผมเอื้อมมือไปรั้งและออกแรงกระชากคอขาวๆ ของไอ้พายให้แหงนเงยรับจูบของผม แม่งเอ๊ย...ไอ้เหี้ย กูเกลียดตัวเอง แค่ได้กลิ่นคาราเมลจากตัวมันกูก็เสือกแข็งขึ้นมาซะงั้น...
พลัก!!! อุก!!! เสียงแรกเป็นเสียงเข่าไอ้ตัวดีมันกระแทกท้องผม แล้วเสียงต่อท้ายตามมาติดๆ ก็คือเสียงร้องจุกของผมเองครับ
“มึงอย่าคิดว่ากูง่ายกับใครแล้วกูจะมาง่ายกับมึงนะไอ้เหี้ย กูง่ายกูก็เลือก มึงคิดว่ากูยอมมึงครั้งนึงแล้วกูจะเคลิ้มยอมมึงอีกรอบหรือไงหะ อย่างมึงกูไม่นับเป็นผัวหรอกจำไว้ด้วย...อ่อแล้วกูก็ไม่ได้มีแค่มึงคนเดียว ใครๆ ก็เต็มใจยอมปรนเปรอกูกันทั้งนั้น มึงได้กูเนี่ยถือว่าเป็นบุญของน้องชายมึงเท่าไหร่แล้ว คนอื่นๆ กูแทบไม่ต้องออกแรงเองเค้าก็ปรนนิบัติกูจนขึ้นสวรรค์ชั้นไหนๆ มึงนี่โชคดีแค่ไหนที่กูทำให้ทุกอย่างจนเสร็จ ถุงยางกับเจลยังต้องใช้ของกูเลย ไอ้อ่อน”
“เมื่อไหร่มึงถึงจะหยุดทำตัวอย่างนี้ซักทีวะหะพาย กูไม่คิดเลยว่ามึงจะมั่วไปทั่วขนาดนี้ ทำไมหะ!!! มึงมีผัวคนเดียวไม่พอหรือไง ถึงต้องมีหลายๆ คนหะ!!!” ผมจับต้นแขนเรียวเล็กทั้งสองข้างของมันแล้วออกแรงเขย่าอย่างคนขาดสติ
“โอ๊ยยยย กูเจ็บนะไอ้สัตว์...เออ กูมีผัวคนเดียวไม่พอ แล้วมันเกี่ยวเหี้ยอะไรกับมึงด้วย...ทำไม มึงหวงกูหรือไง หึงกูขึ้นมาหรือไงหะ!!! แค่ได้กับกูครั้งเดียว ก็อยากจะมีสิทธิ์มีส่วนในตัวกูขึ้นมาเชียวเหรอ หึหึ มึงนี่เด็กน้อยจังเลยนะ มึงไม่มีสิทธิ์อะไรมาห้ามกู กูเป็นของกูแบบนี้มาตั้งนานแล้ว หนักอวัยวะเบื้องบนหรือเบื้องล่างของมึงหรือไงหะ!!! กูบอกแล้วว่าให้เลิกยุ่งกับกูสักที ในเมื่อมึงคิดจะตัดใจจากเพื่อนกูแล้ว มึงกับกูก็จะได้ไม่มีเรื่องมาด่า มาเถียงกันอีก ต่างคนต่างอยู่ กูเหนื่อย...โอ๊ยยย มึงเลิกบีบแขนกูสักทีได้ไหมเนี่ย”
“ดี...เจ็บก็ดี จะได้รู้จักบ้างความเจ็บมันเป็นยังไง ทำไมกูจะไม่มีสิทธิ์ กูก็เป็นผัวมึงเหมือนกัน ถึงมึงจะบอกว่าไม่นับ แต่ความจริงก็คือความจริง มึงเป็นเมียกู ก็ต้องเป็นสิทธิ์ของกู แล้วกูก็หวงของๆ กู กูไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร...มึงไปเลิกทำตัวแรดๆ แบบนี้ได้แล้วนะ อย่าให้กูต้องใช้กำลังกับมึงนะ” ผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงพูดแบบนี้ออกไป พูดเหมือนจะสร้างห่วงผูกคอตัวเอง พูดเหมือนผมหวงมัน ผมแคร์มัน แต่ผมบังคับตัวเองไม่ได้ ผมโมโหที่เห็นมันยังควงผู้ชายเป็นว่าเล่น ทั้งๆ ที่มันเองก็เป็นของผมเหมือนกัน ผมหงุดหงิดจวนจะเป็นบ้าอยู่แล้วครับ...แล้วผมก็กระชากมันมาจูบอีกครั้ง แล้วมันก็ดิ้นหลุดอีกหน คราวนี้ผมคิดว่าคงจะโดนไม่ถีบก็ตบเข้าให้แล้ว แต่กลับกลายเป็นว่า...
“ฮือๆๆ ทำแบบนี้กับพายทำไม...ริวทำพายเจ็บนะ ริวกระชากแขนพายทำไม แถมริวยังบังคับข่มขู่พายอีก แล้วนี่จะทำอะไรพาย...มะ ไม่ ยะ อย่า นะ พายยอมแล้ว พายกลัวแล้วฮือๆๆ ใครก็ได้ช่วยพายด้วย”
เฮ้ยยยยยย ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะครับ แค่กระชากแขนมันแค่เนี้ย อยู่ดีๆ ก็ร้องไห้ แล้วก็ยังพูดเรื่องบ้าบออะไรอีก ยอมแล้ว ยอมอะไร กูยังไม่ได้ทำอะไรมึงเลยนะ แล้วกลัวห่าอะไร เมื่อกี๊กูไม่เห็นมึงจะกลัวห่าเหี้ยอะไรซักอย่าง...สมองผมเริ่มประมวลหนักแล้วครับ คือผมงง และอึ้งว่าเกิดอะไรขึ้นกับมัน ท่าทีถึงได้เปลี่ยนไป แต่แล้ว...
ปั้งๆๆๆ !!!!
เสียงแว่วๆ ไม่ดังนัก แต่ก็พอจะได้ยินเหมือนคนทุกประตูด้านนอกอยู่ เพราะด้วยห้องนี้เป็นห้องเก็บเสียง ทำให้ได้ยินไม่ค่อยจะชัดนัก แต่ว่าพอเงียบๆ แบบนี้ก็พอจะได้ยินอยู่บ้าง ผมหันไปทางประตู ยังไม่ทันที่จะขยับตัวไปไหน ไอ้ตัวดีก็ถลาวิ่งไปเปิดล็อค แล้วผลักประตูออกกว้าง ก่อนจะโผเข้ากอดคนที่มาทุบประตูอยู่เมื่อกี๊นี้
“ฮะ ฮืออออ อึก...เซย์ เซย์ ช่วยพายด้วยนะ พายกลัวริวเค้าจะทำร้ายพาย ฮืออออ...พายแค่จะเข้ามาขอบคุณเค้าที่คิดจะตัดใจจากเซย์ก็แค่นั้น แต่ริวเค้าคงคิดว่าพายจะมาเยาะเย้ย เค้าก็เลยกระชากพายเข้ามาในห้องนี้ แล้วก็บีบแขนพายจนเขียวไปหมดเลยเซย์ แถมเค้ายังคู่พายด้วยว่า ถ้าพายเข้าใกล้เค้าเมื่อไหร่ เค้าจะจัดการพายทันที ฮือออออ เซย์ พายทำอะไรผิดเหรอ พายอุตส่าห์พยายามจะญาติดีกับเค้า แต่เค้าก็ยังทำร้ายพาย ฮืออออ”
อะไรวะ กูงงนะเนี่ย มึงพูดอะไรของมึงเนี่ย อยู่ดีๆ มึงก็ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ ดราม่ามาเต็มซะขนาดนี้ แล้วดูนั่น เซย์จ้องหน้าทำตาดุใส่ผม ส่งสายตาตัดพ้อ และผิดหวังในตัวผมมาให้ ก่อนที่จะดันตัวไอ้ตอแหลไปไว้ข้างหลังเหมือนจะปกป้องมันไม่ให้ผมทำร้าย
“ทำไมมึงต้องทำอย่างนี้กับพายด้วยวะริว กูเข้าใจว่าแต่ก่อนมึงกับพายทะเลาะกันเรื่องกูทุกครั้ง กัดกันตลอด แต่พายมันก็ไม่เคยร้ายกับมึงเกินกว่าจะด่ากันไปมา แล้วนี่มึงทำไมต้องถึงขั้นใช้กำลังลงไม้ลงมือกันด้วย กูไม่คิดเลยนะว่ามึงจะเป็นคนแบบนี้...ต่อไปนี้มึงห้ามยุ่งกับพายอีก ห้ามเข้าใกล้พายอีก อย่าให้กูรู้นะว่ามึงทำอะไรพายอีก กูไม่ไว้หน้ามึงแน่ คราวนี้อย่าหวังว่าจะได้อยู่ร่วมโลกกันอีกเลย”
เหมือนโดนมีดกรีดที่หัวใจเป็นครั้งที่สอง บนแผลที่เดิม...คำพูดจากเซย์ ยังคงทำให้ผมเจ็บเหมือนเลือดมันกำลังปริ่มๆ แผลที่ยังไม่ทันจะหาย ก็โดนย้ำใหม่อีกครั้ง แถมผมยิ่งเจ็บทั้งแผลใจ และเจ็บใจมากขึ้นกว่าเดิมก็เพราะไอ้นางเอกเจ้าน้ำตาที่มันยืนหลบอยู่หลังเซย์ มันกำลังทำหน้าเยาะใส่ผม ก่อนจะชูมือถือให้รู้ว่า มันกดหาเซย์ตอนที่มันกำลังดราม่าปั้นเรื่องใส่ผมอยู่เมื่อกี๊ เซย์คงได้ฟังเรื่องน้ำเน่าจากปากมันเลยเข้าใจว่ามันกำลังโดนผมทำร้ายอยู่ เลยรีบวิ่งมาช่วยเพื่อน และก็เข้าใจว่าผมเป็นคนร้าย เป็นคนก่อเรื่อง และเป็นคนผิด...
มึงแสบมากๆ นะไอ้พาย มึงอย่าคิดว่ากูจะยอมให้มึงทำกูได้อยู่ฝ่ายเดียวนะ...
แต่ผมเจ็บใจตัวเอง...ไอ้เหี้ยริวเอ๊ย ทำไมมึงต้องเสียท่าให้ไอ้ตอแหลนี่อีกแล้ววะ
-
:z13:ให้พรุนเพราะรอเวลานี้อยู่ :laugh:
*******************
โอ๊ยยยยยยย พายยยยยยยยยยยยยยย
แสบสันไปมั้ย นี่ดึงเซย์เข้ามาร่วมวงด้วย
โฮ่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ร้ายกาจ :laugh:
แต่ริวน่ะ :m20: ติดใจพายแล้วล่ะสิ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
ชอบจริงๆเลย ต่อปากต่อคำกันได้ใจมากๆ มันต้องแบบนี้สิ ฮ่าๆๆ
:กอด1:
-
เริ่มสงสารน้องริว(นับญาติกะมันแระ)ขึ้นมานิดนุง
แบบว่า พายจ๋า ร้ายเอาถ้วยเอาโล่ไปไหนคะลูก กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกส์ :m20:
มุขบีบน้ำตาเล่าเรื่องเท็จนี่เจ้ไม่ไหวจะเคลียร์กะหนูจริงๆ 55555555555555
-
น้องพายเท่านั้นที่ครองโลกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
นายเอกแนวใหม่ ชอบจริงๆ
-
เค้าควรจะเชียร์ริวใช่มั๊ย
เพราะดูท่าจะโดนน้องพายทิ้งห่างไปหลายขุมแล้ว
ริวเลยตามไม่ทันซักที ^^
-
หึหึ ริวจ๋า.....
ติดใจน้องพายแอ๊ปเปิ้ลเข้าแล้วอะดิ? o18
-
ตบบ่าจริงๆอ่ะพี่ริว
พายมันแรงจริงอะไรจริง
พี่ริวไหวมั๊ย อย่ายอมแพ้ :m20:
-
แร๊งมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ชอบได้ตรงเอาดิลโด้แหย่ตัวเองนี้หละ
แสบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ใครถูกด่าแบบนี้คงสะดึกกระอักเลือดไปสามวันแปดวัน หรือจนวันตาย แสดงว่าห่วยสุดๆ 55555555555
-
กร๊าก................
คู่นี้ตลกมาก.............
อ่านไปน้ำตาเล็ดไป :laugh:
-
พายสุดยอดอ่ะ เห็นแววเป็นผู้นำในครอบครัวมาแต่ไกล 555
-
แสบสุดยอดจริง ๆ คู่นี้ ไม่รู้จะฮา หรือสงสารดี
แต่แอบสงสารริว ... ไม่ทันน้องพายเลยจริง ๆ 555+
-
สงสารริวไปเลย
เจอพายรสมะนาว
-
พาย ร้ายได้โล่
พี่ริวคงอ่อนจริงแหละ
ระวังนะจ๊ะพาย ยิ่งเกลียด ยิ่งเจอ ยิ่งด่า ยิ่งรัก
-
พายแรงเกินไปแล้ว สงสารริวอ่า
-
พายแรงได้ใจเลยอ่ะ
อยากให้ริวแรงบ้างจะได้สมน้ำสมเนี้อ
:L2:ให้mercy
-
อ่านแล้วเขียนอะไรไม่ได้เลยนอกจาก "พายเจ๋งว่ะ"
-
:z13:
-
เริ่ส นางเอกแรงแบบนี้ พระเอกอ่อนขนาดนี้ มันส์ 5555555555+ จัดการให้อยุ่หมัดเลยนะ
-
พายแร๊ง สงสารริว
-
จะสงสารพี่ริวดีมั้ยเนี่ย :pigha2:
น้องพายแรงได้ใจจริงๆเลยค่ะ :laugh:
-
ไม่ทันพายตลอดอ่ะ 555+
-
หนูพายทำเสน่ห์ป่าวเนี้ย ผู้ชายรักผู้ชายหลง :laugh:
-
เอามันให้หนักริว
-
ว้าววววววววววววววววววว
เริ่มหวงเค้าแล้วนะซินะ
พายก็แรงได้ใจจริง ๆ
ต่อปากต่อคำก็ไม่มีถอย
มีแต่ริวนั่นแหละแพ้แต่ยังไม่เริ่มเลย
-
อืมๆ :call:
-
แหมะ อยากเห็นตอนพายมันยอมริวเว้ย
คงจะน่ารักน่าดู :interest:
เป็นกำลังใจ + รอๆๆ ตอนต่อไป :m13:
-
พี่ริวอย่ายอมแพ้ เอาคืนให้แสบกว่าเดิม
-
พายร้ายได้ใจมากลูกกกก
แรงๆ แบบนี้ เค้าโช่บบบบบบบบบบบบ :impress2:
-
พายเเรงนะ เเต่เเอบสงสารริว :o12: :o12:
-
น้องพายแสบจริงๆ
แอบสงสารริวไม่ทันหนูพายตลอด
-
ทำไมช้อนช้า ตลอดเลย เหอๆๆๆๆๆๆ
รอบนี้ไม่สงสารพระเอกนะ แบบว่า ซะใจอย่างแร๊ง แง่ม ๆ หนูพายเอาให้หนักเจ้าค่ะ งุงิ ๆ
ไว้โดนมาก ๆ แล้วหนูพายค่อยปลอบ แง่ม ๆ แอบคิดว่าจะได้เอ็นซีละนะเนี้ย โฮกกกกกกกกกกกกกกกก
เรื่องนี้เรียกเลือดดีจริง ๆ เจ้าค่ะ ขอบคุณมาก เอิ๊ก ๆ รอคุณพี่มาตอบเม้นต์เจ้าค่ะ วันนี้ อิอิ
ช้อนถามหน่อยจิ แบบว่าอยากรู้หงะ คืออีกนานมั้ยว่าสองคนนี้จะเข้าใจกันหงะ แบบว่าต้องกัดกันไปอีกนานเท่าไหร่ โฮะ ๆ
คืออยากให้กัดกันก็อยากนะ แต่ก็อยากให้หวานกันไว ๆ ไรงี้ไง อิอิ (หลายใจเหมือนหนูพายเลย โฮะ ๆ)
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆ พายเริ่ดมาก ส่วนใหญ่พระเอกร้ายนายเอกแสนดี เจอแบบนี้แล้วโดนมาก ริวจะทำไรหนอ
-
พายร้ายกับริวแบบนี้ เพราะต้องมีอะไรซุกซ่อนอยู่เบื้องลึกแน่ๆ
ว่าแต่ริวเถอะตามหลังพายอยู่หลายก้าวนะ
เอาซิริว มีเหลี่ยมคู มีอะไรๆก็งัดออกมาสู้กับพายซิ
ไม่ใช่แค่ให้เดินทันพายนะ เอาใหนำหน้าพายไปเลย
-
:z1: :z1: :z1:
น้องพายแรงง !!
แต่ชอบค่ะ
แอบสงสารริวนะเนี่ย
:sad4:
ชอบเรื่องที่พี่ Mercy แต่งมากๆเลยค่ะ
ตอนนี้ตามอ่านเรื่องน้องเลิฟกะพี่เซฟอยู่ค่ะ
:-[ o13
-
พายแรงได้อีก
แอบสงสารริวนะขอรับ
รอลุ้นตอนต่อไปโลด :a1:
-
เริ่มสงสารริวขึ้นมานิดๆ
คู่นี้เมื่อไหร่จะเป็นแฟนกันนะ
-
สวยของมึงจะไปสิงคโปรนะ” อ่อ ที่แท้ก็ไปงาบหนุ่มสิงคโปรอยู่ล่ะสินะ
=> โปร์
แต่ก็ต้องไม่แรด แหล ขนาดนี้ ใครได้มันไปเป็นผัวนี่ซวยไปสิบชาติแน่ๆ”
=> เมียจิคะ
ว่าแต่หนุ่มสิงคโปรถึงใจรึเปล่าล่ะจ๊ะ เปลี่ยนรสชาติเป็นเอเชียแล้วหรือไง เห็นปกติจกแต่หนุ่มอินเตอร์นายแบบฝรั่ง ลูกครึ่งทั้งนั้น แต่ระวังนะพวกรักร่วมเพศที่สิงคโปรเค้าผิดกฎหมาย
อย่างน้อยหลบๆ ซ้อนๆ เอากันต่างประเทศก็ตื่นเต้นไปอีกแบบนะ แถมเดี๋ยวนี้หนุ่มสิงคโปรยังรูปหล่อ เอาใจเก่ง ลีลาเจ๋ง แถมยังอึดอีกด้วย หึหึ”
ผู้ชายดีๆ ที่ไหนเขาจะมายืนพูดอวดเรื่องเซ็กส์ของตัวเองได้น่าตาเฉย
ในเมื่องมึงคิดจะตัดใจจากเพื่อนกูแล้ว มึงกับกูก็ไม่จะได้ไม่มีเรื่องมาด่า
++++++++++++++++++++++++++++++
ริวเอ๊ย...ไม่รู้สิ... :เฮ้อ:
รอว่าพายจะรักริวได้ยังไงนะคะพี่ไนท์ กอดๆ :กอด1:
-
มาใหม่ขอร๊าบบบ
-
o13
พาย เทอ แน่ มากกก คะ :laugh:
-
โห ๆ ๆ ๆ ๆ
ชักจะมันแล้วสิ ' :กอด1:
-
เค้าเรียกว่าแพ้ทางกัน ใช่ไหมค่ะ
แบบงูแพ้เชือกกล้วยทำนองนั้น 555
-
พาย!!!!
เธอจ๋า...ไปเป็นดาราน่าจะรุ่งกว่าเห็นๆ555+
สงสารริวอีกแล้ว...จะแก้เผ็ดเค้าได้บ้างมั้ยเนี้ย
-
น้องพายมันแสบจริงๆ :laugh:
-
พาย...
แรด ได้ ใจ จริง ๆ
หึ หึ
-
ตกลงพายเป็นนายเอกใช่ม่ะ ทามใมมันร้าย+แรกขนาดนี้
ใครจะเอาอยู่หรือใครจะกล้าเอาว้านอกจากพระเอกในเรื่องเนียะ
ก้ากั่นกับแรดมันต่างกันนะพายย
ไม่รู้ล่ะสงสารพระเอกริวไว้ก่อนล่ะกันงานนี้ :z1:
-
มาบอกว่า จะนอนละ โฮะ ๆ
รอทอล์กหงะ คุณพี่ แง่ม ๆ ไว้พรุ่งนี้โฉบมาอีกเจ้าค่ะ
จร๊วบคนแต่ง กะ หนูพาย
ตดใส่ บักริว หนึ่งที
โฮะ ๆ (มันไม่ได้ผิดเจ้าค่ะ แต่หมั่นไส้ตั้งกะเรื่องหนูเซย์ อิอิ)
คับแน่นมากเลยต้องระบายออก วู้ๆ
-
แสบสุดจริงจังนะ
ฮ่าๆๆๆๆ
-
ชอบๆ
พายนี่แสบจริงๆ
ไอ้ริวมันจะปราบได้ยังไงเนี่ย :m20:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านแนวใหม่ของ Mercy
o13 แปลก แหวกแนวมากจ๊ะน้อง แต่ชอบนะ สนุกมากจ๊ะ
น้องพายนี่ร้ายไม่เบา แต่ก็คิดว่าคงไม่ได้ร้ายกาจ คงเป็นร้ายแบบเด็กแสบๆ
ก็ดูว่า ริวจะทำยังไงต่อไป
แต่ก็นะ ปากก็ไม่ชอบเค้า แต่การกระทำเนี่ย ตรงข้ามชัดๆ
ลุ้นต่อนะจ๊ะ
-
ชอบน้องพายมากก มาต่อบ่อย ๆนะคะ :sad4:
-
ชอบน้องพายมากก มาต่อบ่อย ๆนะคะ :sad4:
ถูกใจบวกให้ หนึ่งเจ้าค่ะ
มาต่อบ่อย ๆ นะคุณพี่ ฮุ ๆ
-
เริ่มสงสารริวแล้วนะเนี่ย
พายแสบจริงๆ
-
:call: :call:
-
นู๋พายรสมะนาวเธอแรงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงส์ จริงๆ จะคอยดูซิว่า ริวจะปราบพยศนู๋พายได้ยังไง อาจต้องใช้ความสงบสยบความเคลื่อนไหวซะละมั้ง หรือถ้าเถียงไม่ทัน ก็จับกดอย่างเดียว แต่วิธีหลังเนี่ยคงไม่ได้ เพราะพลาดท่า อาจเจอพายกดกลับเหมือนครั้งแรกอีก :laugh:
ขอบคุณไรเตอร์คะ :pig4:
ปล. ทั้งที่พายก็ดูแรงส์นะ แต่ทำไมพออ่านไปถึงคิดมาแวบนึงนะว่าพายแรงจริงหรือเปล่า หรือพยายามปกปิดปมอะไรไว้เลยแกล้งทำตัวแรงหรือเปล่า ถ้าคิดผิดก็ขออภัยนะคะ
-
ช้อนต้องอ่านพรุ่งนี้แน่เลยคุณพี่
ช้อนตาจะปิด ฮุ ๆ แง่ม ๆ เป็นเด็กอนามัย วู้ ๆ
เดี๋ยวรออีกนิสนุง (อยากอ่านหงะ งุงิ ๆ)
-
ช้อนต้องอ่านพรุ่งนี้แน่เลยคุณพี่
ช้อนตาจะปิด ฮุ ๆ แง่ม ๆ เป็นเด็กอนามัย วู้ ๆ
เดี๋ยวรออีกนิสนุง (อยากอ่านหงะ งุงิ ๆ)
-
ฮาาาา พี่ริวเรา เสียท่าให้น้องพายอีกแระ หุหุหุ
-
สวัสดีค่ะมิตรรักแฟนๆ น้องพายทั้งหลาย
ดีใจที่หลายๆ คนชอบน้องพายและรับได้กับนายเองแบบนี้นะคะ
แต่ก็มีหลายคนเหมือนกันที่รู้สึกว่าสงสารริวจัง ทำไมพายแรง แรงเกินไปรึเปล่า...
แต่ที่น้องเป็นแบบนี้ น้องมีเหตุผลนะคะ น้องมีปมในอดีต
แล้วก็ที่เอามาลงจะเป็นตอนพิเศษอดีตของน้องพายค่ะ
จริงๆ แล้วกะว่าจะลงเต็มหมดเลย แต่ว่าพึ่งกลับมาถึงบ้าน
แล้วก็รีบๆ พิมพ์ๆ ตาก็จะปิดค่ะ หมดแรง จากงานและเที่ยว (แหะๆ)
ก็เลยจะขอยกยอดตอนพิเศษเป็นตอนต่อไป ตัดแบ่งนะคะ
อยากจะให้ทุกๆ คนได้รู้ว่า การที่น้องมันดูแรง กร้านโลกขนาดนี้จริงๆ มันมีแรงขับมาจากอะไร
ถ้าลงจนครบตอนพิเศษแล้ว เดี๋ยวจะมาคุยด้วยอีกรอบนะคะ
ปล.ตอนที่แต่งตอนพายด่ากับริว มันส์มากกกกกก พิมพ์เร็วมือเป็นระวิง แต่พอมาตอนแบบนี้เหน็ดเหนื่อยซะจริงๆ ค่ะยิ่งพิมพ์ยิ่งเครียด ฮ่าๆ
:กอด1: กอดทุกคนค่ะ ฝนตก อากาศเย็น รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
เม้นท์ๆ มาคุยกันบ้างนะคะทุกคน จุ๊บ
+++++++++++++++++++++++
ตอนพิเศษ Flash back พาย : อดีตที่ฝังจำ 1
“พายแม่จะหย่ากับพ่อนะ แม่ทนไม่ไหวแล้ว ฮือออๆๆ เราอยู่กันสองคนแม่ลูกก็ได้นะลูก” เด็กชายอายุ 7 ขวบมองดูแม่งตัวเองที่กำลังฟูมฟายอย่างบ้าคลั่ง นี่คือที่สุดในชีวิตของผู้หญิง ผู้หญิงที่อดทนกับผู้ชายคนหนึ่งมาตลอดเวลากว่าแปดปี ผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อ แต่ไม่เคยที่จะทำหน้าที่นี้เลยซักครั้ง
ตั้งแต่เขาจำความได้...คนที่เขาเรียกว่าพ่อก็มีผู้หญิงอีกคนที่อยู่ข้างกาย หากแต่ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่แม่ของเขา...ผู้หญิงหน้าด้านที่มีตำแหน่งเป็นเลขาของพ่อ ผู้หญิงที่ถีบตัวเองจากรีเซฟชั่นธรรมดา ก้าวขึ้นมาเป็นเลขาของประธานบริษัท ก่อนที่จะควบตำแหน่ง ‘เมียน้อย’ ที่พ่อทั้งรักและหลง...จนลืมผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นเมียถูกต้องตามกฏหมาย
ส่วนแม่...แม่เป็นผู้หญิงที่อดทนทุกอย่างเพื่อความรัก หญิงสาวลูกสาวเจ้าสัวใหญ่ร้านขายทองที่รวยที่สุดในย่านคนจีนของประเทศ ถูกจับมาดูตัวกับลูกชายเจ้าของธุรกิจเบฟเวอร์เรจยักษ์ใหญ่...เป็นความโชคดีของแม่ที่ผู้ชายคนนี้เป็นรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยที่เธอแอบชอบ เพียงแค่รู้ว่าจะต้องแต่งงานกับผู้ชายคนนี้เธอก็ไม่ลังเลเลยที่จะตอบตกลง และพร้อมใจที่จะรักอย่างเต็มหัวใจ...ส่วนพ่อ ชายหนุ่มรูปหล่อ เรียนจบจากเมืองนอก กลับมาสานต่อกิจการของครอบครัว ชายหนุ่มที่เพียบพร้อมในทุกด้าน เป็นที่หมายปองของสาวๆ ถึงแม้พ่อจะไม่ยินดีนักกับการแต่งงานครั้งนี้ หากแม่ก็สวยสะพอที่จะทำให้นึกพึงใจ แถมยังเป็นการเกี่ยวดองที่ช่วยเสริมการเชิดหน้าชูตาในสังคม
ครึ่งปีหลังจากที่แต่งงาน แม่ก็ท้อง หลังจากที่แม่ท้อง พ่อก็เริ่มไม่กลับบ้าน แม่พยายามสืบจนรู้ว่าพ่อมีผู้หญิงคนใหม่...และแม่ก็จัดการไปเจรจากับผู้หญิงคนนั้น แต่...ตามสันดานงูเห่าที่หวังทะเยอทะยานเป็นคุณนายประธานบริษัทคนใหม่ เรื่องที่แม่แค่มาเจรจาขอให้เลิกกับสามีตัวเองกลับถึงหูพ่อ และกลายเป็นแม่ไปรังแกผู้หญิงคนนั้น...พ่อทะเลาะและเริ่มรุนแรงถึงขั้นตบตีทั้งๆ ที่แม่ยังคงท้องอยู่ จนแม่คลอด พ่อจึงขอแม่หย่า แต่แม่ไม่เคยยอม แม่ยังรักพ่อและแม่ยังคงหวังอยู่ลึกๆ ว่า ลูกจะช่วยเป็นกาวใจประสานรอยร้าวครั้งนี้ได้ แม่ตั้งชื่อเด็กชายตัวน้อย หน้าตาน่าชังว่าน้องพาย เพราะเป็นขนมที่แม่ชอบทานมากที่สุด
แต่แม่คิดผิด...พ่อไม่แม้แต่จะมาดูดำดูดีลูกชายของตัวเอง ในขณะที่แม่ต้องเลี้ยงลูกอยู่กับบ้านพ่อก็ออกไปเสวยสุขกับผู้หญิงคนนั้น ควงกันอย่างเปิดเผย พากันออกงานสังคมด้วยกัน ให้มันยืนในจุดที่แม่เคยยืน อยู่ในจุดที่แม่เคยอยู่ จนสุดท้ายพ่อก็พาผู้หญิงคนนั้นเข้ามาอยู่ในบ้านด้วยกัน และไล่ให้แม่ไปนอนที่ห้องนอนแขก แม่ก็ยอมเพราะพ่อขู่ว่าจะส่งลูกชายไปให้ที่บ้านใหญ่ตระกูลของพ่อเป็นคนเลี้ยง แม่กลัว กลัวว่าจะไม่ได้อยู่กับลูกชายตัวเอง แม่จึงยอมเชื่อฟัง แม่ไม่เคยปริปากบ่นเรื่องนี้กับทางบ้าน เพราะแม่ถือว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องของครอบครัวของตัวเอง และแม่ควรที่จะเป็นผู้ใหญ่พอที่จะจัดการกับปัญหาของตัวเอง ไม่ใช่มัวแต่พึ่งพาป๊ากับหม่าม้า
สุดท้ายเหตุการณ์ยื้อ สถานะของแม่ก็จบลงเมื่อผู้หญิงแพศยาคนนั้นตั้งท้องลูกคนใหม่ของพ่อ และเธอแอบผลักเด็กชายวัยเจ็ดขวบลูกเมียหลวงตกบันไดจนหัวแตก แม่ซึ่งเข้ามาเห็นเหตุการณ์พอดี แล้วเข้าไปตบหน้าผู้หญิงใจดำคนนั้นทันที แต่กลับกลายเป็นว่าแม่โดนพ่อตบคืนอย่างหนัก เพราะเมียใหม่เขาบอกว่าเด็กวิ่งและล้มลงไปเอง แต่แม่ผมโทษว่าเป็นความผิดของเธอ และถือโอกาสเข้ามาตบเธอเพราะอิจฉา
หัวใจคนเป็นแม่ไม่มีอะไรที่จะแหลกสลายเท่ากับการที่ต้องเห็นลูกตัวเองต้องเจ็บปวด...แม่จึงตัดสินใจหย่าขาดจากหญิงร้ายชายชั่วทั้งคู่ หอบลูกชายวัย 7 ขวบกลับไปอยู่บ้าน...แม่กลับไปช่วยงานทางบ้านอีกครั้ง โดยเข้าไปคุมร้านเพชรในสาขาที่ห้างสรรพสินค้าใหญ่กลางเมือง ทำงานอยู่ 3 ปี แม่จึงมีรักครั้งใหม่กับชายชาวต่างชาติ ชื่อโรเจอร์ โรเจอร์เป็นนักธุรกิจและพ่อหม่ายหนุ่มใหญ่มีลูกติดหนึ่งคนวัย 15 ปี ทั้งสองรักกันเพราะแม่ใจอ่อนที่โรเจอร์คอยบินไปบินมาหา และตามตื๊อแม่อยู่พักใหญ่ ความมั่นคง สม่ำเสมอของโรเจอร์จึงค่อยๆ ซึมลึกลงไปในหัวใจของแม่ ลอดผ่านกำแพงหนาที่เคยตั้งป้อมเป็นเกราะกำบังหัวใจไปได้
แม่ตัดสินใจแต่งงานใหม่กับโรเจอร์ และหอบลูกชายวัย 11 ปี ไปอยู่ที่อังกฤษ ณ ที่นั่น เด็กชายได้รู้จักกับพี่ชายคนใหม่ ชื่อเดฟ เดฟในวัย 15 ปี เด็กผู้ชายที่กำลังก้าวเข้าสู่วัยรุ่น ดูแลต้อนรับน้องชายคนใหม่เป็นอย่างดี ชวนไปเล่น สอนการบ้าน และยอมให้เด็กชายได้เข้ามานอนด้วยที่ห้อง เพราะกลัวว่าน้องชายคนใหม่จะแปลกที่จนนอนไม่หลับ และโชคดีที่แม่ส่งให้เขาได้เรียนโรงเรียนนานาชาติมาตลอดตั้งแต่เด็ก ปัญหาเรื่องการสื่อสารจึงไม่ใช่เรื่องใหญ่นัก และพี่ชายคนใหม่ก็คอยที่จะพูดช้าๆ ให้น้องชายได้เข้าใจ จนทำให้เด็กชายรู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่ได้มีพี่ชายเพิ่มขึ้นมาอีกคน จนไม่นานนักเด็กชายพายก็เริ่มติดพี่มาก ไม่ว่าพี่จะไปไหน เล่นอะไร ทำอะไร พายก็ต้องอาสาที่จะติดสอยห้อยตามไปทุกหาแห่ง ช่วงเวลาแห่งความสุขและสนุกกลับคืนมาสู่เด็กชายตัวน้อยอีกครั้ง แต่ในช่วงเวลาแห่งความสนุกกลับเกิดเหตุการณ์ที่พายไม่เคยคิดมาก่อนก็เกิดขึ้น...
จากพี่ชายที่แสนดี พี่ชายพายเองก็คิดว่ารักเสมือนพี่ชายแท้ๆ กลับกลายเป็นว่า เดฟต้องการพายมากกว่าแค่น้อง...ในคืนหนึ่งที่ผู้ใหญ่ทั้งสองของบ้านมีเหตุธุระต้องค้างที่เมืองอื่น ปล่อยเด็กชายสองคนอยู่ด้วยกันตามลำพัง...ไม่ใช่เรื่องแปลกนักของครอบครัวฝรั่ง เด็กผู้ชายอายุ 15 ถือว่าเป็นผู้ใหญ่พอที่จะช่วยเหลือตัวเองได้ และคงจะไม่เหนือบ่ากว่าแรงนัก หากจะต้องดูแลน้องชายวัย 11 ขวบด้วยอีกคน... คืนนั้นภายในห้องนอนเดฟเข้ามากอดพายหลังจากที่พายอาบน้ำเสร็จ และนุ่งเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวออกมาจากห้องน้ำ ความที่เริ่มสนิทกันมากขึ้นพายจึงลดอาการเขินพี่ชายตัวเองไปบ้างแล้ว จึงเลิกที่จะหยิบเสื้อผ้าเข้าไปแต่งตัวให้ห้องน้ำ แล้วเปลี่ยนมาเป็นนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาแต่งตัวด้านนอก
เดฟเข้ามาโอบจากด้านหลัง ปากเริ่มซุกไซ้ซอกคอขาวผ่อง และตัวนุ่มนิ่มที่มีกลิ่นหอมอ่อนๆ มือของเดฟเริ่มไล้ไปทั่วร่างบาง ปัดผ่านยอดอกสีชมพูระเรื่อแผ่วเบา ก่อนที่จะส่งปากเข้ามาทำหน้าที่แทนมือ เด็กชายพายวัย 11 ปี ผู้ที่ไม่เคยผ่าน หรือเจอกับเรื่องราวแบบนี้ นี่คือประสบการณ์ใหม่ที่เขาเองก็ตกใจ เขาไม่เคยเจอกับตัว แต่ก็ไม่ได้เดียงสาถึงขั้นไม่รู้ว่าสิ่งนี้เรียกว่าเซ็กส์ หากแต่เขาตกใจสุดขีดเพราะพี่ชายที่เขาคิดว่าเป็นเสมือนพี่ชายแท้ๆ กำลังจะทำสิ่งที่เรียกว่าเซ็กส์กับเขา แถมสิ่งนี้ มันไม่สมควรจะเกิดขึ้นกับผู้ชายสองคนไม่ใช่หรือไง...
“อ๊ะ...เดฟ พะ พี่ทำอะไร อะ...หยุดเถอะ อ๊ะ” เสียงพายขาดๆ หายๆ จากการต้องหลบปากจากรสจูบของเดฟ ที่สร้างความรู้สึกประหลาด มันซาบซ่านไปทั่วร่างกาย แต่จิตใต้สำนึกก็ยังคงบ่งบอกว่าสิ่งนี้มันผิด และไม่ควรจะเกิดขึ้น
“พาย...อืมมม....น้องไม่รักพี่หรือไง พี่รักพายมากนะ เป็นของพี่เถอะที่รัก” เด็กชายพายที่ไม่ประสากับเรื่องแบบนี้ ถูกโลมเล้าด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่มบวกกับการสัมผัสจาบจ้วงทุกซอกมุมของร่าง ทำให้สองขาเรียวไม่อาจต้านทานน้ำหนักของตัวเองไว้ได้ จนเดฟต้องอุ้มน้องชายตัวเล็กไว้ในอก ก่อนที่จะนำพาไปเสพสุขบนเตียงด้วยกัน
เจ็บ...เจ็บเหมือนร่างจะถูกฉีกทึ้งออกเป็นเสี่ยงๆ โดยเฉพาะในส่วนหลังของร่างกายที่ตอนนี้เป็นแผลจากการฉีกขาด ด้วยเพราะการที่เขาโดนพี่ชายกระทำการที่เรียกว่าเซ็กส์ โดยการไม่ได้สวมสิ่งป้องกันหรือสิ่งช่วยหล่อลื่นใดๆ และครั้งนี้ก็เป็นครั้งแรกในชีวิตของพาย...หากแต่ความเจ็บ ก็ดูเหมือนจะทุเลาลงบ้าง เมื่อเดฟคอยปรนนิบัติ เช็ดล้าง ทำแผล และกอดปลอบโยนน้องชายที่ยังคงร้องไห้ไม่หยุด เดฟพร่ำบอกพายว่า เหตุการณ์ครั้งนี้เกิดขึ้นเพราะเขารักพาย เขาหลงรักน้องชายชาวเอเชียคนนี้มากๆ มากจนเขาห้ามใจไม่ไหว จึงได้ทำการขืนใจพายในครั้งนี้
พายเองก็รู้สึกดีๆ กับพี่ชายชาวอังกฤษเช่นกัน จากความผูกพันที่ก่อตัวขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เพราะความโดดเดี่ยวท่ามกลางเมืองที่ไม่คุ้นเคย ก็มีเดฟเพียงคนเดียวที่คอยดูแลเอาใจใส่ พายจึงยอมและพร้อมใจที่จะเป็นของเดฟอีกในครั้งต่อๆ ไป...ความสัมพันธ์ทางกายของทั้งคู่ดำเนินต่อไป พร้อมๆ กับหัวใจดวงน้อยๆ ของเด็กหนุ่มที่มอบให้พี่ชายไปหมดทั้งใจ
แต่ในที่สุดแล้วหัวใจที่มอบให้ไปนั้น กลับโดนกระชากออกมาย่ำยีอย่างไม่มีชิ้นดี...วันหนึ่งเดฟชวนพายไปปาร์ตี้ที่บ้านเพื่อนด้วยกันที่บ้านกลางหุบเขาสวย เงียบสงบ พายรู้สึกปลอดโปร่งเมื่อได้มาเที่ยวในที่ๆ มีแต่ธรรมชาติแบบนี้ แถมยังจะได้ปาร์ตี้สนุกๆ อีกต่างหาก...แต่แล้วความหวังของหนุ่มน้อยก็มีอันต้องพังถลาย เมื่อปาร์ตี้ที่คิดว่ากำลังมีคนไม่ต่ำกว่าสามสิบคนกำลังสนุกสนานกันอยู่ กลายเป็นชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกับเดฟ 5 คน ที่นั่งรออยู่ภายในห้องนอนใหญ่ของบ้าน
เดฟจูงมือพายเข้าไปในห้องนอนนั้นและจัดการส่งพายเข้าไปให้บรรดาเพื่อนๆ ทั้ง 5 ที่ต้องการอยากจะชิมเด็กหนุ่มชาวเอเชีย และเอ่ยปากขอให้เดฟนำพายมาให้ชิมเพื่อแลกกับความลับเรื่องที่ชายหนุ่มติดยา ชายหนุ่มทั้ง 5 จึงได้ชิมรสพายชิ้นนุ่มอย่างหื่นกระหาย มันเป็นสัมผัสที่หยาบคาย จาบจ้วง ป่าเถื่อน และน่าขยะแขยงที่สุดในชีวิต ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วแต่ยาวนาน แม้เด็กชายตัวเล็กจะเอ่ยปากขอร้อง ร้องไห้ อ้อนวอนซักแค่ไหน แต่ก็ไม่มีใครเลยที่จะหยุดการกระทำชั่วช้านี้สักคน แม้แต่พี่ชายสุดที่รักของพาย ก็ไม่แม้แต่จะเข้ามาช่วย ทิ้งคนที่ตัวเองพร่ำบอกรักทุกวันไว้กับเดรัจฉานชั่วทั้ง 5 ตัว ทิ้งให้เผชิญกับความเจ็บปวดที่เรียกว่าการถูกข่มขืน ไม่ใช่แค่คนเดียว แต่ด้วยกันทั้ง 5 คน...ครั้งแรกที่เคยมีเซ็กส์ว่าเจ็บแล้ว หากมันเทียบไม่ได้เลยกับครั้งนี้...
เหตุการณ์นี้จบลงเพราะเด็กชายตัวน้อยชัก เกร็ง และหมดสติ นับว่ายังพอมีจิตสำนึกอยู่บ้าง เด็กชายถูกนำส่งโรงพยาบาล และพี่ชายตัวดีก็โกหกหมอว่าน้องชายโดนคนจรจัดข่มขืนมา เขาตามหาน้องจนเจอน้องหมดสติอยู่จึงรีบนำมาส่งโรงพยาบาล...แม่รู้เรื่องจึงรีบตามมาที่โรงพยาบาล โรเจอร์บอกว่าจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด หากแต่เด็กชายตัวน้อยขอเอาไว้เพราะทำใจไม่ได้ที่จะต้องไปเจอตัวคนร้ายอีกครั้งในเวลาที่จะต้องไปชี้ตัวผู้กระทำผิด...เด็กชายตัวน้อยขอแม่ย้ายโรงเรียนไปเรียนที่ออสเตเลีย เพราะอยากจะหนีกับบรรยากาศเลวร้ายเดิมๆ แม่ซึ่งก็กลัวลูกชายจะต้องคิดมากกับเรื่องที่ผ่านมา เลยยอมตามใจส่งพายไปอยู่โรงเรียนประจำชื่อดังที่ซิดนีย์
และที่นี่...พายก็ได้พบกับรักครั้งใหม่ และเหตุการณ์ที่ทำให้เด็กชายน่ารักชาวเอเชีย ตัดสินใจเปลี่ยนแปลงตัวเองไปจากเดิม...
TBC
-
ตอนแรกแอบหมั่นไส้พาย
- -
แต่ตอนนี้เริ่มสงารแล้วง่ะ
เดฟแม่มเลวว ว
ไอ้ชั่วว ว
:z3: :z6:
-
น้องพายชองพี่ปูน่าสงสารที่สุด T^T
ไอ้เดฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ แกตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :fire:
ฮึ๊ยยยย
-
:monkeysad:
-
น้องพาย ฮือๆๆ
-
:เฮ้อ:
-
พายน่าสงสารมากกกก T T
-
น้องพายยยยยยย :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
ฆ่ามานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
-
ตามทันแล้ว เย่ๆ...แต่หัวใจเกือบสลาย พายน่าสงสารอะ :sad4:
เจอรักครั้งใหม่แล้วจะสดใสมั้ยนะ แต่ตอนนี้อยากฆ่าไอ้เดฟ ชั่วจริงอะไรจริง :o211:
-
โฮววววววววววววววววววววววววววววววววววว
น้องพายน้อยๆของพี่นุ่น T________________________T
-
โคตรสงสารน้องพายมากๆเลย :m15:
อ่านเรื่องนี้แล้วตลกกับความคิดของตัวเองมาก
จากเรื่องอื่นที่อ่านมาต้องคอยเอาใจช่วยนายเอก
แต่มาเรื่องนี้ต้องเอาใจช่วยพระเอกให้ผ่านเรื่องราวต่างๆไปได้ :laugh:
-
น้องพายน่าสงสารที่สุด :o12:
ไอ้พวกชั่วแกต้องไม่ได้ตายดีแน่ๆ :pigangry2:
-
สงสารพาย
-
:monkeysad:สงสารพายอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :bye2:
-
อดีตฝังใจ และมีส่วนเกี่ยวพันมาจนปัจจุบัน
จะว่าไปอดีตที่ไม่น่าจดจำ มันก็มาทำร้ายจิตใจของคนเราที่ไม่อยากจำแต่กลับฝังใจ
555 หัวเราะพร้อมกับความเหงาๆ เบื่อๆ ของชีวิต เฮ้อ....
-
ใครหว่า
-
เบื้องหลังน้องพาย น่าสงสารเหลือเกิน
ผ่านใครมาบ้างไม่รู้และ แต่เดี๋ยวพี่ริวจะช่วยดูแลเองใช่มะ
-
อ่อย ชีวิตนุ้งพายไมมันมาม่าขนาดนี้ ถ้าจะเปลี่ยนไปก็ไม่แปลก :m15:
-
:sad4: :sad4: :sad4:
พายยยยน่าสงสารจัง
-
น้องพายน่าสงสารมาก :monkeysad:
ไอ้เดฟไอ้เลว :z6:
-
รออ่านครับ หนุกมากมาย
-
โหดร้ายมาก ทั้งเดฟและเพื่อนๆ
สงสารก็แต่พาย เจ็บกายแล้วยังต้องมาเจ็บใจอีก
หวังว่ารักครั้งใหม่ ริวจะช่วยเยียวยาให้พายได้บ้าง
-
สงสารน้องหงะ แบบว่าแอบคิดว่าคงจะมีปัญหาเรื่องครอบครัว ไรงี้ แต่ไม่คิดเลยจริง ๆ ว่าจะร้ายแรงขนาดนี้ แง่ง ๆ ไอ้ริว ดูแลน้องไม่ดีนะ จะเอาบังตอฟันหัวแบะ ชริ ๆ
ส่วนพี่ชายที่แอบฟันน้องตัวเอง ไอ้บร้า เลวจริง ๆ ไม่น่าจะเป็นคน โถ่ น้องน่าสงสารขนาดนั้นยังจะทำกันได้ลงคอ
รู้สึกว่าน้องนี่ซวยซ้ำซวยซ้อนจริง ๆ ไมชีวิตน้องต้องมาเจอกับคนร้าย ๆ ตั้งแต่พ่อมาเลยนะนั่น ใจร้ายไปไหนเนี้ย แล้วดูจะมีพี่กับเขาทั้งทีก็เจอ พี่ เชี่ย ๆ นั่นอีก โอ้ววววววววววววว อะไรกันนักกันหนา เด็กนะวุ้ย นั่น ยังเป็นเด็กชายไม่ได้มีนายนำหน้าเลย หนักหนาแต้ ๆ
พอได้รู้จักความรัก โอ้วววววววววววววววว ก็ยังต้องมาเจอเรื่องร้ายแรงขนาดนั้นอีก เข้าโรงหมอเลยนะนั่น เฮ้ยยยยยยย สงสารน้องหงะ แง่ม ๆ
บักริว ถ้า บักริว ทำน้องเจ็บนะ แง่ง ๆ ช้อนจะกระโดดงับหูบักริว แง่ม ๆ (ถ้ามันถามช้อนได้คงถามว่า "ตูผิดอะร้ายยยยยยย???") รักน้องต้องดูแลต้องทนุถนอมน้องนะ งุงิ ๆ
-
น้องพายยยย โถๆๆๆๆ :sad11:
น่าสงสารจัง ฮือออออ
ไอ้พี่ชั่ว ตบๆๆๆ :beat: :beat: :beat:
-
พายน่าสงสาร :m15: :monkeysad:
ไอ้พี่เดฟมันต้องโดน :beat: :z6: :fcuk: :pigangry2:
รออ่านตอนต่อไปอยู่น่ะ
:L1: :3123: :L2:
-
ชีวิตพายดราม่าจัง พ่อพายก็เลวแม่เลี้ยงก็เลวไอพี่เดฟก็เลวโค๊ดๆๆๆๆๆ คนแบบนี้ไม่ตายดีหรอก พายสู้ๆๆ ปล อินจัด 55
-
้อ้อ อดีตที่น่ากลัวแบบนี้นี่เอง เป็นที่มาของความร่าน เข้าใจแล้วค่ะ ^ ^~
-
อึ้ง อึ้ง อึ้ง
น้องพายน่าสงสาร :monkeysad:
อดีตที่ผ่านไปช่างมันนะลูก
-
อดีตไม่สำคัญ ปัจจุบันสำคัญกว่า
เกียจไอเดฟ
-
:z3: :z3:
!!!!!!!!!!!
ทำไมน้องพายชีวิตน่าสงสารได้ขนา้ดเน้
ฮืออ ๆ น่าสงสารเกินนน
:o12:
-
คำว่าสารเลวคงไม่เพียงพอสำหรับเดฟ :z6:
-
ทั้งเมียใหม่พ่อพาย และทั้งเดฟ :angry2: เลวระยำ ไม่มีสามัญสำนึก..
ไม่อยากจะด่าต่อ เดี๋ยวตัวตนที่แท้จริงมันจะหลุดออกมา หึหึ
พายเอ๊ยยยยยย ตัวนิดเดียว ทำไมเจออะไรสาหัสขนาดนี้นะ :กอด1:
ริว นับจากนี้ไปรักและดูแลพายให้ดีๆด้วยนะ ไม่งั้นล่ะ o18
-
เลวจริงๆไอ้พี่เดฟ ทำให้พายเป็นเเบบนี้ ไอ้ชั่ววววววววว :angry2: :angry2: :angry2:
-
ชั่วช้าสามาลย์ เลวจริงๆ เลวไม่มีที่ติ ทำให้น้องพายของช้านต้องมัวหมอง
ไอ้เดฟแก :z6: :z6: :z6:
ขอโทษที อินจัดไปหน่อย
-
โถน้องพาย บาดแผลครั้งนั้นมัลึกมายากที่จะลืมอ่ะนะ
ไอ้เดฟมันสมควรจะได้รับกรรมมั่งเนาะ
น้องพายอะไรมันเจ็บก็ลืมๆมั่งนะลูก
อาการแบบนี้ความรักความเข้าใจเท่านั้นจะเยียวยาได้
-
แอบเห็นใจพาย
รอดูตอนต่อไปโลดขอรับ :a1:
-
โอ น้องพาย น่าสงสารที่สุด
-
กรี๊ดดดดด น้องพายยยยยยยยยย :sad4: :sad4: :sad4:
อดีตที่ไม่น่าจำก็ไม่ต้องไปจำมันนะลูก :m15:
ทำวันนี้ให้ดีที่สุด ขอแค่น้องพายมีความสุขในทุกวันนี้ก็เพียงพอแล้วค่ะ :monkeysad:
-
อายุ11แต่ต้องมาเจอเรื่องขนาดนี้
:o12: :o12: :o12:
สงสารพายมากมายอ่ะ
มาต่อที่เหลือไวไวนะ
อยากรู้เรื่องต่อ
-
มารอคุณพี่เจ้าค่ะ ฮุ ๆ
-
โอ้ยยย ย ! ชีวิตพายเลวร้ายได้อีกก !
-
คงเป็นปมของพายน่าสงสารมาก แต่พายจะทำตัวแบบนี้ไปนานๆ มันก็ไม่ดีนะ
รอการเปลี่ยนแปลงของพาย ขอให้ไอ้คุงริวหยุดพายได้ทีเหอะ
-
อดีตของพายอันน่าเจ็บปวด
ซึ่งเกิดจากคนใกล้ชิด
ที่ไม่น่าจะทำร้ายกันแบบนี้
ก็กลายเป็นจุดเปลี่ยนของพายไป
-
สงสารพายว่ะ ฮึกๆ
อดีตเลวร้ายก็จริง แต่อย่านำอดีตมาเป็นตัวชี้ทางปัจจุบันและอนาคตนะพาย สู้ๆ
-
สงสารพาย :sad4:
เกือบไม่ได้อ่านแล้ว
คลิกเข้ามาเป็น 10 รอบ
กว่าจะเข้ามาอ่านได้เน็ตเน่าจริงๆ
-
เบื่อง หลัง
น่า สง สาร จัง งะ พาย
-
มาขออ่านด้วยคนเน้อ
เดฟแกน่าโดน :z6:แล้วก็ :beat:มาก
แกทำไมชั่วอย่างนี้หา!! :angry2: :angry2: :angry2:
พายสู้ๆนะเราต้องผ่านมันไปได้สักวัน :m15: :m15: :m15:
แต่คนที่น่าสงสารที่สุดคงเป็นริวอ่ะโดนหาว่าอ่อน :m20: :m20: :m20:
ปล.รักพี่คนแต่งม๊ากมาก
ปล.ของปล.เดี๋ยวไปตามอ่านอีเรื่องนะ
-
:call: :call: :call:
-
ที่รัก...
ตอนแรก Mercy ว่าจะมาต่อวันนี้ให้จบตอนพิเศษของพาย...
แต่...
ขออนุญาตส่งใบลาค่ะ...
ตอนนี้ปวดตามากๆ ค่ะ วันนี้ต้องนั่งแก้งานกับฝ่ายอาร์ตทั้งวันเลยค่ะ จ้องทั้งคอม ทั้งพรู๊ฟตัวเล็กตัวน้อย
แถมเมื่อคืนก็นอนตีสาม ตื่น 6 โมงเช้าไปทำงาน...
เลยนอกจากปวดตาแล้ว ตอนนี้ก็ปวดหัวด้วยค่ะ
จริงๆ กลับมาตั้งแต่สามทุ่มแล้ว อาบน้ำทานข้าว แล้วก็มานั่งพิมพ์ๆ ตอนต่อไปอยู่
พิมพ์ไปก็เบลอๆ ไป จนรู้สึงว่าแสบตามากๆ ค่ะไม่ไหวแล้ว นั่งพิมพ์ไปได้แค่สองสามหน้าเองค่ะ...
ก็เลยจะมาขออนุญาตลาป่วย (แต่ไม่หนัก) 1 คืนค่ะ แล้วถ้าคืนนี้นอนเต็มอิ่มพรุ่งนี้จะพาน้องพายมาให้ทุกคนโอ๋อีกนะคะ
ขอบคุณทุกๆ กำลังใจ และทุกๆ เม้นท์ ทุกๆ คนอ่านเลยค่ะ
เห็นเม้นท์ และอ่านเม้นท์ทีไรก็มีแรงฮึดทุกทีเลยค่ะ (แต่วันนี้มะไหวจริงนะตัวเอง)
แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะคะทุกคน :กอด1:
-
^
^
^
โอ๋ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กอดคุณไนท์แนบแน่น
พักเยอะๆนะคะ จุ๊บุ
-
ไม่เปงรัยคับพี่ไนท์
ไว้ให้หายแล้วค่อยมาต่อก็ได้คับ รอได้
หายไวไวน่ะคับ :L1: :3123: :L2:
-
อดีตที่โหดร้าย ของน้องพาย :m15:
ตาริวแกต้องรักน้องพายจริงๆ นะ ไม่งั้น :z6:
:กอด1: :L2: คุณ Mercy พักผ่อนเยอะๆ นะค่ะ จะได้หายไวๆ
-
พักเยอะๆ นะคะ รักษาสุขภาพมากๆ
ไว้หายป่วยค่อยมาต่อก็ได้จ้า
สู้สู้
-
มาเยี่ยมคนป่วย :L2:
-
อนุญาตให้ลาพักผ่อนค่ะ
แล้วมาต่อแบบยาวๆนะคะ
-
:yeb: ไม่เป็นไรค้า ๆๆๆ
-
:L2: :L2: :L2:
:monkeysad: :monkeysad:
-
กรี๊ดดดดด เรื่องนี้แรงจริงอะไรจริง!!! o13
อ่านตอนพิเศษแล้วก็สงสารน้องพายมากๆ เอาใจช่วยให้น้องพายไม่ต้องเจอเรื่องโหดร้ายแบบนี้อีก :m15:
หายป่วยไวๆนะคะ คนอ่านรออยู่เสมอค่า :L2:
-
ลาป่วยแล้วมีใบลาป่าว
-
โอ้ววววววววววววว ตอนแรกคิดว่าคุณพี่เป็นแบบว่าเครียดแล้วปวดหัวเสียอีก
แง่มๆ คุณพี่พีกผ่อนมาก ๆ เจ้าค่ะ ไม่ต้องรีบ นเองช้อนรอได้เสมอ เออ ๆ
พักผ่อนนะเจ้าคะ คุณพี่
สู้ ๆ เดี๋ยวจะเข้ามากระแซะอีกเย็น ๆ
-
น้องพาย มาๆๆมากอด 3 ที o18
ปล.คุณMercy พักผ่อนมากๆนะ เดี๋ยวจะเป็นหวัด
-
รักษาสุขภาพก่อนนะคะ
หายป่วยแล้วค่อยมาต่อก็ได้ค่ะ
:L2:
-
ไอ้ชาติชั่วเดฟ
เมิงตายยยยยยยยยยยยย :m31: :beat: :z6: :fire: :pigangry2: :โป้ก1: :fcuk:
แม่งเลวจริงๆ สงสารพายอ่า
ตอนแรกคิดว่าพายแร๊ดดดแรดดดด :-[
ก็เพราะมีอดีตแหงๆ
แล้วก็ใช่จริงๆ :o12: :sad4:
พี่Mercyคือพี่ข้าวใช่ไหมคะ เฟินเองน้า มาลองอ่านนิยายพี่แล้ว สนุกดีค่ะ
เดี๋ยวจะกลับไปอ่านเรื่องที่พี่เคยแต่งด้วย แต่คงอีกนาน เพราะว่าอ่านไม่ทันสักเรื่อง 55+
แล้วก็หายป่วยไวๆเน้อออ :กอด1:
-
อิเดฟได้พายแล้วไม่ดูแลเลย ไอ้เลวววววววววว :z6:
-
เข้ามารอพายกะริว :t3: :t3: :t3:
ปล.รักคนแต่งเน้อ :L2: :L2: :L2:
-
:m7: :m32: :m22:
-
หายเร็วๆนะค่ะ ไฟติ้งงงงงงงงง
-
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
:L2:
-
สงสารพายอ่ะ :m15:
-
วู้ ๆ มาลงชื่อ รอคคุณพี่อีกแล้ว อิอิ
เรื่องข้อมูลที่ต้องการ ฮุ ๆ ถามมาเลยนะเจ้าคะ
ช้อนช่วยเต็มที่ ถ้าตอบไม่ได้จะลองไปกระแซะคนข้าง ๆ เพื่อนร่วมรุ่น
มาให้แน่นอน โฮะ ๆๆๆๆๆๆๆๆ
(อยากอ่านหงะ โฮะ ๆ คุณพี่) ไม่ใช่อะไรเลย เอิ๊ก ๆ
-
:call: :call:
-
ที่ร๊ากกกกกกก....
Mercy มาแล้วค่ะ...มาตามสัญญาแต่ดึกเกินเนอะ ฮ่าๆๆ
ตอนแรกว่าจะจบตอนพิเศษแล้วเชียวนะ แต่พิมพ์ไปๆ ไม่จบอะ แต่คนพิมพ์จะจบตัวเองแล้วล่ะสิ
เลยขอตัดฉึบ เท่านี้ก่อนนะตัวเอง ถ้าพรุ่งนี้ไม่ติดอะไรจะมาต่อจนจบจ้า...
จริงๆ ก็จะเหลือเหตุการณ์กระทบชีวิตหนูพายตัวน้อยๆ ของทุกคนอีกครั้งนึงค่ะ (หลังจากเหตุการณ์ในตอนนี้นะ)
แล้วเดี๋ยวเราก็จะกลับมาเชียร์มวย เอ๊ยยย เชียร์คู่นี้เค้าให้รักกันนะคะ หุหุ
ขอบคุณทุกๆ กำลังใจ และทุกๆ เม้นท์เลยค่ะ Mercy ไม่ได้เป็นไรมาก แค่เหนื่อยค่ะ เหนื่อยและใช้สายตามากไป บวกกับอดนอน
เมื่อเช้าตื่นสายไปทำงานด้วยหุหุ แต่พรุ่งนี้จะขอนอนหายใจทิ้งไปซักครึ่งวัน (ก่อนที่จะต้องออกไปทำงานอีกครึ่งวัน :o12:)
แล้วเจอกันนะคะทุกคน :กอด1:
ปล. ขอบคุณน้อง archi_10_001 ที่คอยตามมาแยบๆ ให้คุณพี่ฮึดฉุดน้องพายออกมาให้ทุกคนได้โอ๋กันค่ะ จุ๊บๆ
ปลล. ยังไม่ได้ตรวจทานคำผิดเลยค่ะหากเจอแล้วจะมาแก้ให้นะคะ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนพิเศษ Flash back พาย : อดีตที่ฝังจำ (2)
เด็กชายชาวเอเชียตัวน้อย ตัดสินใจก้าวออกจากอ้อมอกของแม่ ไปสู้โลกกว้างที่ยังมองไม่เห็นว่าหนทางนั้นมันจะสุขขึ้นหรือย่ำแย่ลงกว่าเดิม หากแต่เขาต้องไป เขาอยู่ร่วมชายคา หรือแม้แต่หายใจเอาอากาศในละแวกเดียวกันกับไอ้พี่ชายจอมปลอมชั่วช้าคนนั้นอีกไม่ได้แล้ว ถามว่าเขากลัวว่ามันจะทำแบบนั้นกับเขาอีกไหม ยอมรับตามตรงว่ากลัวมาก แต่อีกเหตุผลที่เขาต้องไป เพราะเขาขยะแขยงมันเกินกว่าที่จะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันได้อีก โชคดีที่แม่ยอมที่จะปล่อยให้เขาไป เพราะแม่เองก็ทนเห็นอาการนิ่งเฉยจนติดซึ่มเศร้าของลูกชายของตัวเองไม่ได้ หากการได้เปลี่ยนที่ เปลี่ยนบรรยากาศใหม่ๆ จะช่วยเยียวยาจิตใจให้ลูกน้อยของเธอได้ เธอก็ยินดี
พายไม่ต้องเริ่มซ้ำชั้นเรียนใหม่ เพราะด้วยเกรด และการสอบวัดระดับอยู่ในเกณฑ์ที่ดีมาก จึงทำให้เด็กชายตัวเล็กได้พาสชั้นขึ้นมาเรียนระดับ middle school พร้อมกับเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกัน และในชั้นเรียนนี้เองเขาก็ได้เจอกับเพื่อนใหม่ชาวออสซี่ เพื่อนชายที่ยิ้มทีเดียวโลกใบนี้ก็สดใส เขาชื่อจัสติน จัสตินเปรียบเสมือนฤดูร้อนที่สดใส เด็กชายที่ตัวโตกว่าวัยเพราะเล่นกีฬาทางน้ำอย่างเซิร์ฟ เดินเข้ามาทักเด็กใหม่ชาวเอเซียแววตาหม่นเศร้าอย่างร่าเริง
“เฮ้…เราชื่อจัสติน นายชื่ออะไรน่ะ เป็นคนเอเชียใช่ไหม ไชนีสเหรอ หรือว่าเจแปน เอ๋…มองๆ ไปก็ดูเหมือนโคเรียนะ เออแล้วสรุปนายเป็นคนชาติไหนกันแน่เนี่ย…” จัสตินเด็กผู้ชายที่ช่างไฮเปอร์ จัดการซักไซ้ประวัติเพื่อใหม่ทันที
“ชื่อพาย เป็นคนไทย” เด็กชายชาวไทยตอบเพียงสั้นๆ ก่อนที่จะหันไปสนใจกับหนังสือเรียนเล่มใหม่อีกครั้ง
“อ๋อออออออ…ไทยแลนด์ที่ชอบขี่ช้างแล้วก็กินแมลงประหลาดๆ ใช่ไหม เราเคยเห็นในเนชั่นแนลจีโอกราฟิก เจ๋งสุดๆ ไปเลยเนอะ…ว๊าววววววผมนายนิ่มจัง เราก็อยากมีผมสีดำบ้าง นี่ไม่ใช่ย้อมใช่ไหม เราเคยย้อมนะแต่ว่ามันไม่ดำสวยแบบนี้ แถมไม่เข้ากับสีตาของเราด้วย เราขอแม่ใส่คอนแทคเลนส์สีดำแต่แม่ไม่ยอม ไม่รู้จะห้ามทำไม ตาสีดำผมสีดำเท่จะตาย…ฟอดดดดดด” เด็กหนุ่มออสซี่ ตื่นเต้นไปกับเชื้อชาติของเพื่อนใหม่ ลักษณะทางกายภาพที่เขาชื่นชม และสุดท้ายอดไม่ได้ที่จะหอมแก้มป่องเจือสีระเรื่อที่เกิดจากอากาศเย็นอย่างห้ามใจไม่อยู่
“เฮ้ยยยยยยยยย…เป็นอะไร พายยูโอเคไปไหม เฮ่…ร้องไห้ทำไม” จัสตินที่ตกใจไปกับท่าทีขวัญผวาของเพื่อนตัวเล็กชาวไทย ที่เพียงแค่เค้าหอมแก้มเท่านั้น พายก็เกร็งตัว เบิกตากว้าง ก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมาแบบไม่มีเสียงสะอื้น หากแต่แววตาตื่นกลัว พร้อมกับร่างเกร็งนั้นสั่นขึ้นเรื่อยๆ แบบไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
“เฮ่…พายเราขอโทษ ตกใจที่เราหอมแก้มเหรอ เราขอโทษนะ เราแค่เห็นนายน่ารักดี เราแค่หยอกเล่นเฉยๆ ขอโทษนะ” จัสตินดึงตัวเพื่อนใหม่เข้ามากอดปลอบ ลูบหัว ลูบหลังอยู่สองสามที จากอาการเกร็งขืนตัว และน้ำตาที่ไหลไม่หยุด ก็เริ่มผ่อนคลาย และเริ่มยกสองมือขึ้นมากอดตอบเพื่อนชาวออสซี่ ก่อนที่จะซุกหน้าลงกับอกอุ่นของจัสติน น้ำตายังคงไม่หยุดไหล แต่หัวใจของพายกลับรู้สึกอบอุ่นกับอ้อมกอดของเพื่อนใหม่ อ้อมกอดที่เขารู้สึกว่ามันปลอดภัย
อาจจะเป็นเพราะต้องการหาที่พึ่งพิง ประกอบกับหัวใจที่อ่อนแอ ทำให้พายยึดอ้อมกอดอุ่นนี้ไว้เป็นของตัวเองเสมอ…ตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน จนถึงตอนนี้ผ่านไปแล้วห้าปี จัสติน ยังคงเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด ทั้งคู่ค่อนข้างสนิทกันอย่างรวดเร็ว พายเองในช่วงแรกๆ ที่อยู่ในโรงเรียนประจำแห่งนี้ ต้องอดทนกับความตื่นกลัวของตัวเอง ไม่กล้าแม้แต่จะอาบน้ำในห้องน้ำรวม ต้องคอยแอบเข้ามาอาบยามที่ไม่มีใครอยู่ เพราะเหตุการณ์ในครั้งนั้นยังคงฝังใจ การเผชิญหน้ากับผู้ชายแปลกหน้าหมู่มาก ทำให้พายอึดอัดจนเครียด และแอบไปอาเจียนอยู่บ่อยครั้ง แม้กระทั่งเพื่อนๆ ในห้องเรียนเดินเข้ามากอดคอทักทาย หรือจับบ่า ตบไหล่ พายก็สะดุ้งสุดตัวทุกครั้งไป หากแต่ไม่มีใครจะใส่ใจสงสัยนัก เพราะเป็นเพียงแค่ช่วงแว๊บนึง พายก็จะพยายามควบคุมตัวเองให้กลับมาเป็นปกติได้ หากแต่หัวใจยังคงสั่นระรัวอย่างตื่นกลัวเสมอ
แต่เหตุการณ์เหล่านี้ ไม่เคยรอดพ้นไปจากสายตา และการสังเกตของเพื่อนซี้อย่างจัสติน จนในที่สุด วันหนึ่งหลังคาบเรียนสุดท้าย จัสตินที่ยืนรอพายเก็บของลงใส่เป้คู่ใจจึงเอ่ยถามถึงพฤติกรรมที่น่าเป็นห่วงของเพื่อน…พายที่ลังเลใจอยู่ชั่วครู่ ก่อนที่จะตัดสินใจเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้จัสตินฟังทั้งหมด เขาทนอยู่กับความหลังที่เป็นความลับนี้มาคนเดียวจนรู้สึกจะเป็นบ้า ขอแค่ใครสักคนมารับฟัง และแชร์ความทุกข์นี้ร่วมกับเขา ไม่ต้องถึงกับร้องไห้ไปด้วยกัน แต่แค่เข้าใจ และเป็นกำลังใจให้ แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว
“ต่อไปนี้ เราจะดูแลพายเอง ไม่ต้องกลัวนะ ถึงมันจะเป็นเรื่องยาก แต่เราอยากจะบอกว่า…ลืมมันซะ ทำอนาคตให้มีแต่รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะด้วยกันดีกว่านะ” คิดไม่ผิดเลยจริงๆ ที่ตัดสินใจเล่าให้เพื่อนรักคนนี้ฟัง จัสตินมอบรอยยิ้มอ่อนๆ อย่างจริงใจ และตวัดเขาสู่อ้อมกอดอบอุ่น อ้อมกอดเดียวที่พายไม่เคยตื่นกลัว
จัสตินไม่เพียงแค่มีแต่คำสัญญา หากการกระทำก็จริงอย่างคำพูด เด็กหนุ่มคอยดูแล และช่วยเหลือเพื่อนตัวน้อย ไม่ว่าจากคนที่มารังแกเพราะเห็นเป็นเด็กเอเชียตัวจ้อย หรือการที่ไปบังคับแกมขู่ให้รูมเมทของพายย้ายห้องนอนกับตน จนถึงปัจจุบันนี้ไม่ว่าใครจะเปลี่ยนห้องนอนกันซักกี่ครั้ง แต่เตียงข้างๆ พายจะยังคงเป็นจัสตินเสมอ
ทุกๆ กลางดึกที่เด็กชายพายฝันร้าย กรีดร้อง ดิ้นรน ไม่นานก็จะมีอ้อมกอดปลอบโยน เข้ามาโอบอุ้มไว้ถึงเตียง ดึงตัวเขาให้ออกจากความฝันอันโหดร้าย พร้อมกับเสียงอบอุ่นกระซิบเบาๆ ข้างหูว่า “ชู่ๆ ไม่เป็นไรนะ เราอยู่ตรงนี้แล้ว นิ่งซะเด็กดี” เป็นแบบนี้ทุกครั้ง และตื่นขึ้นมาพร้อมพบว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดกระชับของจัสตินเสมอ
ความรักบริสุทธิ์ก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆ หากแต่ลงลึกฝังรากในหัวใจดวงน้อยๆ จนรู้ตัวอีกทีเด็กชายพายที่ก้าวเข้าสู่วัยรุ่นอย่างเต็มตัวก็รักเพื่อนซี้ข้างกายอย่างสุดใจ…เขาไม่รู้ว่าจัสตินรู้สึกอย่างไรกับเขา และเขาเองก็ไม่กล้าพอที่จะบอกจัสตินว่า เขารักมากเกินกว่าเพื่อน…แต่หลายครั้งเหตุการณ์ต่างๆ ก็ทำให้พายมักคิดเข้าข้างตัวเองและหวังอยู่ในใจลึกๆ ว่าจัสตินก็มีใจตรงกันกับเขาเหมือนกัน
จนกระทั่งกลางเทอมสุดท้ายของ high school พายตัดสินใจที่จะเผยความรักที่เก็บลับไว้ตั้ง 5 ปี ให้จัสตินได้รู้ เขาชวนจัสตินให้รีบกลับห้อง ก่อนที่จะจัดการซื้ออาหารไทยที่จัสตินชอบทานทุกครั้งเวลาที่เขาชวนไปเที่ยวในเมืองด้วยกัน ดินเนอร์ครั้งนี้จะเป็นครั้งสำคัญ และต้องโรแมนติกที่สุด พายใช้ช่วงเวลาที่ไล่ให้จัสตินไปอาบน้ำ จัดการจัดโต๊ะตัวเล็กในห้อง สำหรับวางอาหาร และจุดเทียนที่ซื้อเอาไว้ก่อนกลับมาถึงห้องเพื่อสร้างบรรยากาศ
“ว๊าวววว…สเปเชียลเดย์อะไรเหรอเนี่ย…โอโห…มีผัดไทยด้วย เยี่ยมไปเลย” จัสตินที่อุทานไม่หยุดปากตั้งแต่เดินเข้าห้องมา ทั้งบรรยากาศสบายๆ ที่มีแสงสวยสลัวจากเทียนเล่มสวยตั้งอยู่กลางโต๊ะ พร้อมด้วยอาหารโปรดที่เพื่อนชาวไทยเคยชักชวนให้กินจนติดใจ
“กินกันเลยไหมจัส หิวรึยัง”
“หิวมากกกกกก จนจะกินพายได้ทั้งตัวแล้วเนี่ย” คำพูดทีเล่นทีจริงที่ไม่รู้ว่าคนสื่อต้องการจะสื่อในแง่ไหน หากแต่คนฟังกลับตีความหมายอย่างเข้าข้างตัวเอง จนเผลอหน้าร้อนเห่อขึ้นมาอย่างอดไม่ได้
“จัส…จัสติน…เอ่อ…เรามีเรื่องจะคุยกับนายน่ะ”
“อืม เอาสิว่ามาเลย” หลังจากมื้อดินเนอร์สุดอร่อยผ่านไป พายก็เริ่มต้นบทสนทนาสารภาพรักทันที
“เรา…เอ่อ…เรา เรา รักนายนะจัส รักมาก รักมานานแล้ว” พายตัดสินใจเงยหน้าขึ้นสบตาเพื่อนซี้ ที่ตอนนี้มีแววตระหนกเกิดขึ้นจนทำให้คนสารภาพอดหวั่นใจไม่ได้
“เราก็รักพายมากเหมือนกัน ก็พายเป็นเพื่อนรักเรานี่ จะไม่ให้รักกันได้ยังไงจริงไหม” เขาไม่รู้ว่าเขาคิดไปเองไหม แต่เหมือนจัสตินหลบตาเขา และเขารู้ว่าจัสตินเข้าใจความหมายของคำว่ารักที่เขาพึ่งจะบอกออกไป
“จัส เรารู้ว่านายรู้ว่าเรารักนายแบบไหน เรารักนายเกินกว่าเพื่อน นายเพียงคนเดียวที่คอยอยู่เคียงข้างเรามาเสมอ นายช่วยลบความทรงจำที่เลวร้ายให้กับเรา นายช่วยรักษาแผลลึกที่อยู่ในใจของเราให้หาย เรารักนายมากนะจัส นาย นายรักเราบ้างไหม รักที่เกินกว่าเพื่อน”
“เอ่อ…พาย…คือ…เรา คือ เรามีแฟนแล้วเราพึ่งจะเริ่มคบเค้าเมื่อเดือนที่แล้ว…และเราก็คงจะต้องรักแฟนเราคนเดียวนะพาย แต่ไม่ใช่ว่าเราไม่ดีใจที่พายรู้สึกดีๆ กับเรา แต่เรา…เรา มีคนอื่นแล้วพาย เราขอโทษด้วยนะพาย เราสองคนอย่าให้มันเกินไปกว่าเพื่อนสนิทเลยนะ แค่ตอนนี้ก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”
หัวใจสลาย แผลในใจที่เหมือนเคยหายไปแล้ว กลับปริแตกอีกครั้ง น้ำตาที่ไม่ได้ไหลมานานจนคิดว่ามันจะไม่ไหลมาอีก กลับเอ่อออกมาอย่างรวดเร็ว จนเสียงสะอื้นค่อยๆ ดังขึ้นเรื่อยๆ
“ฮือออ…ทะ ทำไมล่ะจัส อึก..ฮืออ ทำไมเป็นพายไม่ได้ ฮือ ทำไม ฮึก…ทำไมเป็นเราไม่ได้ เรารักจัส พายรักจัสติน…ฮืออออ เข้าใจไหม” แขนเล็กๆ โผเข้าโอบเพื่อนตัวโตอีกครั้ง แต่หากครั้งนี้ไม่มีอ้อมกอดคุ้นเคยโอบตอบ จัสตินยังคงยืนนิ่งให้เพื่อนที่พึ่งบอกรักได้กอดและปล่อยโฮอยู่ชั่วครู่ ก่อนที่จะปลดมือบางออกจากตัวเอง และตามด้วยคำพูดที่เหมือนมีดคมค่อยๆ กรีดและขยี้ลงไปที่หัวใจคนฟังอย่างช้าๆ
“ถ้าหากมันจะทำให้เรากลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมได้ และพายสามารถคิดกับเราแค่เพื่อน หรือตัดใจจากเราได้ เราว่า เราห่างกันซักพักดีไหม เราเองก็อาจจะต้องให้เวลากับแฟนเรา เพราะโรงเรียนเขาก็อยู่ไกลจากโรงเรียนของเราเหมือนกัน…เออ บางที เราอาจจะย้ายออกจากหอนะพาย เรา…เราคงจะออกไปอยู่กับแฟนเรา เราว่าตอนนี้พายเข้มแข็งพอที่จะดูแลตัวเองได้แล้วใช่ไหม เราก็ยังคงเป็นเพื่อนพายเหมือนเดิมนะ หากเมื่อไหร่ที่พายต้องการคนปลอบใจ ต้องการคนช่วยเหลือ เรายังคงเป็นเพื่อนคนนั้นของพายได้เหมือนเดิม แต่เราคงให้พายมากไปกว่านี้แล้วไม่ได้จริงๆ เรา…ขอโทษด้วยนะพาย” พูดจบ ก็ท้ิงคนตัวเล็กให้ทรุดตัวลงกอดเข่าร้องไห้แทบขาดใจอยู่ตามลำพัง
หลังจากวันนั้น จัสตินก็หายไปจากห้อง และเริ่มเข้ามาทยอยเก็บของออกไป จัสตินเอง ก็พยายามที่จะพูดคุยกับพายเหมือนเดิม หากแต่ไม่มีการแตะเนื้อต้องตัว หรือโอบกอดกันอีก…จัสตินคงไม่รู้ว่าฝันร้ายที่หายไปนานแล้วของพายมันกลับมาอีกครั้ง หากแต่ครั้งนี้คนตัวเล็กไม่มีอ้อมกอดอุ่นคอยกอดปลอบอีกต่อไปแล้ว เขาต้องเผชิญกับมันคนเดียว เผชิญความกลัวที่วนกลับมาเยี่ยมเยียนอีกครั้ง เผชิญความเหงาที่จู่โจมมาแบบไม่รู้ตัว และเผชิญความเจ็บปวดที่คงมีเพียงแค่ความตายเท่านั้นที่จะรักษา และทุเลามันได้…
TBC
-
เฮ้อชีวิตคนเราอ่ะนะ พายน่าสงสารมากๆ แต่ก็ต้องสู้ใช่ใหม ต้องมีชีวิตอยู่ ต้องเดินหน้าต่อไป
อดีตเอาไว้เป็นบทเรียน....
-
น้องพายยยยยยยยยยย :o12:
มาหาเค้ามะ เดี๋ยวเค้ากอดปลอบให้เองก็ได้ :กอด1: ไม่ต้องไปง้อใครเนอะ
น่าสงสารได้อีกค่ะ น้องพายรสบอระเพ็ด :m15:
กอดขอบคุณคนแต่งแน่นๆ1ทีค่ะ :กอด1:
-
โฮ น้องพายยยยยยยยยย
มามะ กอดกันๆ แน่นๆ :กอด1:
-
:L1:
-
กอดน้องพาย
น่าสงสารจริง ๆ
-
พายน่าสงสารได้อีก
-
น่าสงสารหงะ คือแบบว่านะ มันทำร้ายจิตใจกันเกินไป แต่จะว่าไปจัสตินก็ไม่ผิด เขาคงไม่ได้คิดอะไรกับพายเกินไปกว่าเพื่อนจริง ๆ นั่นแหละ ที่เขาดูแลมาตลอด ๕ ปี ก็เรียกได้ว่าโอเชทีเดียวนะ ผู้ชายคนนี้
แต่เรื่องที่จะห้ามความรู้สึก หรือ แม้กระทั่งกักเก็บความรักที่ก่อตัวขึ้นในช่วงเวลาตลอด ๕ ปีที่ผ่านมาเนี้ยก็ไม่ใช่เรื่องง่าย และช้อนก็แอบสงสัยเล็กน้อยเจ้าค่ะคุณพี่ คือจัสตินเนี้ยไม่ได้คิดอะไรกับน้องตั้งแต่แรกเลย หรือว่าคิดแต่ยอมตัดใจเพราะ (ช่วงแรก) น้องยังไม่พร้อมที่จะคบกับใครในฐานะคนรัก คือตามรูปแบบการเข้ามาปลอบโยนหรือเอาใจใส่ของจัสตินเป็นใครก็ต้องคิดนั่นแหละ แง่ง ๆ
อยากให้ บักริว มาด่ากับน้องแล้วหงะ คืออยากเห็นพายที่เป็น เด็ก แรด แรง ร่าน มากกว่า คือมันทำให้รู้สึกว่าน้องเข้มแข็งและสามารถผ่านจุดที่ทรมานนั้น ๆ มาได้แล้ว งืม ๆ สงสารน้องมากมายเจ้าค่ะ แง้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
โห้ยยยย ความจริงเราก็แอบคลาดกันไปนิสสสสสสสสเดียว อีกแล้วนะเจ้าคะคุณพี่ ประมาณ ๓ นาที คือช้อนก็ถ่างตารออีกนิสนึงจนถึงตีสาม รีเฟรสจนเมาส์จะพัง ๕๕๕ พยายามเล็งว่าคุณพี่เข้ามารึยัง หรือต่อแล้วที่จีนยังหาไม่เจอ เปลี่ยน เบราส์เซอร์ ทั้งฟอกซ์ โครม ไออี (เผื่อมันจะหาเจอได้ไวขึ้น) จริง ๆ นะ คืออยู่ที่นี่ต้องใช้ตั้งสามตัว เหอ ๆ บางทีอันนี้เปิดเว็ปนั้นไม่ได้ บางทีอันนั้นเปิดเว็ปนี้ไม่ น้องช้อนเริ่มงงกับชีวิต ฮุ ๆ แต่สู้ตายเพื่อการอ่านน้องพายที่แรด ร้อนแรง ร่าน หว่านเสน่ห์ กรู้
ปล ฮุ ๆ ขอบคุณที่ไม่บ่นว่ารำคาญ ๕๕๕ คือมันเหมือนเเป็นอาการอัตโนมัติพอเห็นคุณพี่เด้งมาว่าออนปุ๊บ มือมันไปเองเลย เหอ (อาการหนักเจ้าค่ะ ณ จุดนี้) พยายามจะเพลา ๆ อยู่ แต่ก็คงอีกสักพัก ๕๕๕ คลั่งน้องเอามาก ๆ จริง ๆ ตอนนี้
โอ้วววววววววววววววววววววววววว อยากให้ริวออกมาปลอบน้องไว ๆ จัง วู้ ๆๆๆๆๆ
ขอบคุณ คุณพี่มากเจ้าค่ะ งานเยอะ อดนอน แล้วยังเร่งปั่นมาให้อ่าน
ขอบคุณมาก ๆ เจ้าค่ะ
รักษาสุขภาพนะเจ้าคะ คุณพี่ จร๊วบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
แงะ ไนท์ ป้าว่าตอนนี้ ไนท์แมร์ ชัด ๆ อย่างเยี่ยมยอด ฝันร้ายจริง ๆ ขนานแท้
-
จิ้มอี่ป้าให้บึน
อยากบอกว่า เวรี่แซดมากก
-
กระดาษทิชชู่หมดไปเยอะเลยกับอดีตของพายรันทดหดหู่มาก :m15:
-
เศร้าอ่ะ
อ่านแล้วน้ำตาหยดแหมะๆๆ :m15:
-
:monkeysad: พอน้องพายมีรัก แต่ก็ต้องอกเดาะ เพราะเค้าคิดว่าเป็นแค่เพื่อนเท่านั้น
โอ๊ย :serius2: น้องพายชั้นอะไรจะ ช้ำได้ขนาดนี้เนี่ย :sad4:
-
เฮ้อออออออออออออออออออออออ
แผลในใจบาดลึกแถมยังไปหลงรักเพื่อนอีก น้องพายเอ๊ย............
:กอด1:มาซุกพี่นุ่นนี่ค่ะ โอ๋ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
พายมาถึงจุดนี้ได้ พายเข้มแข็งมากเลยลูก :monkeysad:
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เอ็นดูเด็ก T^T
-
กว่าจะเป็นพายในวันนี้ น้องต้องผ่านอะไรมามากเหลือเกิน
ถือว่าน้องเข้มแข็งที่สุด
เพราะแบบนี้ น้องถึงต้องการคนมากมายสินะคะ
ถ้าเจ้าริวแกล้งน้องเยอะ จะโดนมิใช่น้อย
พักผ่อนด้วยนะจ๊ะ Mercy
-
น้องพาย ฮือ ฮือ :o12:
ทำไมชีวิตน้องพายมันถึงมาม่าขนาดนี้เนี่ย :m15:
ไม่แปลกใจเลยที่ปัจจุบันน้องพายจะแรงขนาดนี้
พี่ริว ดูแลน้องดี ๆ นะ ถึงตอนนี้จะยังแรงใส่กันอยู่แต่เชื่อว่าในอนาคตต้องแฮปปี้แน่นอน :man1:
-
อดีตน้องพายน่าสงสารจริง ๆ ง่ะ เครียดแทน
นี่ซินะ คือสาเหตุที่น้องพายไม่แคร์อะไรทั้งสิ้น
ริวเอ้ย ดูแลอย่างด่วน ๆ
-
:L1: :3123: :L2:
-
น่าสงสารจัง
รักคนที่เขาไม่รักเรา เจ็บที่สุดด
ไม่แปลกเลยที่พายจะมองพุชายในแง่ร้าย
เพราะความรักทำร้ายพายมาตลอด
ป.ล.คล้ายชีวิตเราเลย
5555555555555.
-
:sad11:โถหนูพายลูก ชีวิตหนูทำไมมันเศร้าจัง ตอนนั้นพระเจ้ายังไม่ได้ส่งคู่มาให้หนูไงลูก
แต่ก็เข้าใจจัสตินนะ จัสตินเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดเลยล่ะ จัดเป็นเพื่อนแท้เลย
ก็เข้าใจแล้วว่า สิ่งที่หนูพายเป็นอยู่คือ ณ เวลานี้ ก็ผลที่มาจากเหตุในอดีตนั่นเอง
แล้วริวจะมีโอกาสได้เข้าใจน้องพายไหม
-
ไปสู้โลกกว้างที่ยังมองไม่เห็นว่าหนทางนั้นมันจะสุขขึ้นหรอย่ำแย่ลงกว่าเดิม หากแต่เขาต้องไป เขาอยู่ร่วมชายคา หรือแม้แต่หายใจเอาอากาศในระแวกเดียว
=> ละแวก ค่ะ
เราเคยเห็นในเนชั่นแนลจีโอกราฟฟีี่
=> มันกราฟฟิคนิ?
และสุดท้ายอดไม่ได้ที่จะหอมแก้มป้องเจือสีระเรื่อที่เกิดจากอากาศเย็นอย่างห้ามใจไม่อยู่
ลูบหลังอยู่สองสามที จากอาการเกร็งขืนตัว และน้ำตาที่ไหล่ไม่หยุด
การเผชิญหน้ากับผู้ชายแปลกหน้าหมู่มาก ทำให้พายอึดอัดจนเครียด และแอบไปอาเจียรอยู่บ่อยครั้ง
แต่เหตุการณ์เหล่านี้ ไม่เคยรอดพ้นไปจากสายตา และการสังเกตุของเพื่อนซี้อย่างจัสติน
และต้องโรแมนติกที่สุด พายใช่ช่วงเวลาที่ไล่ให้จัสตินไปอาบน้ำ
------------------------------------------
ทำไมซื้อหวยไม่ถูกแบบนี้วะ...เดาถูกจริงด้วยว่ามีแฟนแล้วแหงม...
:o12:
-
สงสารน้องพายมาก
ทำไมชีวิตหนูถึงเศร้าขนาดนี้
-
น่าสงสารน้องพายจังเลย... :กอด1:
เรื่องแบบนี้ไม่ว่าจะนานขนาดไหน ไม่มีคำว่าลืมหรอก มีแต่จะฝังรากลึกอยู่ในใจนี่แหล่ะ.. :o12:
-
พายสู้ๆนะเราจะผ่านมันไปได้แน่ :m15: :m15: :m15:
ริวมาดามแผลให้พายด่วน :call: :call: :call:
ปล.รักคนแต่งเด้อ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
น่าสงสารพายที่สุดเลย :m15: :m15: ต่อไปถ้ารักกับริว ริวดูเเลพายดีๆนะ
-
น้องพาย เฮ้อ
-
เวนกำ
สงสารพายง่ะ
พี่ริวรีบพิชิตใจพายด่วนเค่อะ
:m15:
-
อดีต ที่ เจ็บ ช้ำ
เวียน วน ซ้ำ แล้ว ซ้ำ เล่า
สู้ ต่อ ไป พาย
-
คนอย่างจัสตินน่ากลัวจัง
ถ้าเราเป็นพายก็คงทุ่มใจให้จัสตินจนหมดเหมือนกัน
แต่ถามว่าจัสตินผิดไหมไม่เลย (ออกจะดีเกินไปด้วยซ้ำ)
แล้วพายล่ะผิดไหมก็ไม่ผิดเช่นกันก็ใครมันจะไปห้ามความรู้สึกได้ล่ะ มันเกิดขึ้นเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
ถ้าจะโทษก็ขอโทษความจริงล่ะกันทำใมเลือดเย็นและโหดร้ายขนาดนี้
รอเหตุผลว่าอะไรทำให้พายถึงได้แรดมหาศาลในปัจจุบันนะไรเตอร์
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ฮับ :L2:
-
แม่เจ้าน้องพายฉันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :o12:
-
เข้าใจแล้วพาย
อดีตคืออดีต ลืมมันซะนะ
-
ชีวิตพายเศร้าได้อีกขอรับ :monkeysad:
รอตอนต่อไปโลด :a9:
-
:o12:
-
น้องพายยยยยย :o12: โอ๋ๆๆๆๆๆ ไม่เป็นไรนะ
มามะๆๆ เค้ากอดให้ๆๆๆๆๆ :กอด1: :กอด1:
-
เพราะพายมีอดีตฝังใจที่เลวร้ายนี่เองทำให้พายถึงกลายเป็นคนที่แรงได้ใจขนาดนี้
อาจเป็นเพราะต้องการที่จะเอาความแรงมากลบความจำไม่ดีที่เคยได้รับมา หรือ
เอากลับมาแก้แค้นพวกผู้ชายที่เข้มแข็งบางคน พายมีความน่าสงสารหลายอย่างเลย
ตั้งแต่เป็นเด็กบ้านแตก ไม่เคยได้รับความอบอุ่นจากผู้ชายที่ได้ชื่อว่าพ่อ แถมมาได้
รับความเลวร้ายจากการถูกข่มขืนจากคนใกล้ตัวและไว้วางใจอีก ริวคงจะเป็นคนที่
มาช่วยกลบฝังอดีตอันเลวร้ายของพายได้นะ ...+1 แทนคำขอบคุณ ... :pig4:
-
น้องพายน่าสงสารอ้ะ '
-
:monkeysad: สงสารพายอ่ะ
ทำไมเจอแต่เรื่องร้ายๆๆ
-
สงสารพาย ชีวิตเจอเรื่องเลวร้ายซำซ้อนกับความผิดหวังตลอด :m15:
อย่างนี้รึป่าว ที่ทำให้พายไม่แคร์เรื่องความสัมพันธ์ทางใจอีกต่อไปแล้ว รักสนุกๆไปวันๆก็พอ :monkeysad:
-
อดีตแบบนี้ฝังใจลืมไม่ได้หรอกนะ
-
โอ๊ะ!!!....อย่าบอกนะคะ ว่าหนุพายจะฆ่าตัวตายอ่ะ
น่าสงสารจังเลย รักแรกแสนเลวร้าย ครั้งครั้งใหม่ดันไม่สมหวัง
เฮ้อออออออออ
-
รายงานตัว รอจิ้มก้นคุณพี่ อิอิ
-
ตอนแรกไม่ค่อยชอบพายที่มีอิมเมจแรง แต่ตอนนี้น้ำตาตกเพราะพายอ่ะ สงสารพายจัง T_T
-
พายน่าสงสารจังเลย :o12:
-
พายยยยยยยยยยยยยยยยย :sad4:
ไม่เป็นไรน้า มาๆๆๆๆๆๆมาให้เฟินกอดที :กอด1: โอ๋ๆๆๆๆ
สงสารพายอ่ะ
จะมีอดีตอะไรอีกเนี่ย อร๊ากกกก ดราม่า :o12:
พี่ไนท์? (คราวนี้มั่นใจแล้วว่าเรียกถูก 555+)
ขอโทษนะคะที่เมื่อวานทักผิด แหะๆๆ
ความจำสั้นมากๆเลยค่ะ แล้วหลังๆก็ไม่ค่อยได้เข้าบอร์ดเลย เพิ่งจะเ้ข้าก็ช่วงปิดเทอม
จำได้ว่าเราเคยคุยกัน :กอด1: (นานมาแล้ว TT^TT)
-
สงสารพายมากกกกก
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
ต้องให้ริวมาช่วยรักษาแผลนี้แล้วนะนเี่ยยย
-
สงสารพาย
อ่านแล้วซึม
-
แอร๊ยจะบ้าตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
ทักทายคุณพี่ อิอิ
-
เรื่องบางเรื่องบ่งบอกถึงการกระทำบางอย่าง
ทุกอย่างล้วนมีที่มา
เพียงแต่คัยจะแสดงออกมาแบบไหนเพื่อปกปิดร่องรอยของมัน
พายก้อเปนคนนึงที่เลือกเส้นทางนี้ เจ็บปวด,,
-
:m32: :m32: :m32:แอบย่องมาดู
ว๊า พายกะริวยังไม่มา ก็เลยว่าจะลองสะกดจิตคนแต่งดู
:oni3: :oni3: :oni3:โอม จุ๊กกะดิกๆ จงมา จงมา
:laugh: :laugh: :laugh:รอจนต๊องและ
ปล.รักคนแต่งม๊ากมาก :m13: :m13: :m13:
-
งื่อ น้องพายสู้ ๆ นะ
อดีตที่ผ่านไปช่างมัน :m15:
-
สงสารพายอ่า เศร้า
เเต่อย่าเเกล้งริวเลย รีบๆรักกันนะ
อิอิ
-
+1 ให้คนเขียน
เพิ่งเข้ามาอ่าน แรงได้ใจดี ทั้งพระเอก นายเอก
ยังงี้ ถึงจะสมจริงหน่อย ไอ้ประเภทนายเอกบริสุทธิ์ผุดผ่องนี่
ถามจริง ในความเป็นจริงจะมีเหลือซักกี่คน ส่วนใหญ่ก็เสียจิ้นกันไปตั้งแต่ ม. ปลายแล้ว
-
เป็นพี่ชายภาษาอะไรเนี่ยขอบอกว่า เลววววววววววววววววววววววว :angry2: :angry2:
พายสู้ๆนะถึงพายจาแรงไปหน่อยแต่อยากให้รู้ว่าชอบบบบบบบบบบบบบบบบบแรงๆคร้า o13 o13 :impress2:
-
มาจิ้มคุณพี่ ก่อน นอนนนนน
วุ้ ๆ เรื่องรถ (ลงตัวดีแล้วยัง คุณพี่)
สู้ ๆ
-
แว้กกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:o12:
สงสารพาย..
แต่มันก็ไม่ใช่ความผิดของจัสตินหรอกนะ เรื่องแบบนี้บังคับกันลำบาก - -"
ริว :angry2: (ชี้หน้าคาดโทษทั้งที่ริวยังไม่ทำอะไรแม้แต่น้อย)
ถ้าดูแลพายไม่ดีนะ..
:กอด1:
-
สวัสดีค่า ที่รักทุกคน...
ตอนพิเศษสุดท้ายมาแล้วค่ะ...หวังว่าจบจากตอนพิเศษไปแล้ว ทุกคนจะเข้าใจหนูพายมากขึ้นเนอะ...
หลังจากนี้ก็มาช่วยกันลุ้นไอ้น้องริวแล้วหละค่ะว่ามันจะยังไงกับชีวิตต่อไปดี หุหุ
พายน่าสงสารนะคะ ทุกการกระทำเกิดจากแรงขับในสิ่งที่เขาเจอ
สิ่งที่พายทำไม่ใช่เรื่องควร หรือเรื่องที่ถูก แต่น้องทำเพราะน้องต้องหาทางออกให้กับตัวเอง
คนที่โดนสังคมและสิ่งรอบข้างบังคับบีบคั้น แถมยังอยู่ตัวคนเดียวมาตลอด จะทำอะไรก็ต้องคิดเองเออเอง
ทำให้การตัดสินใจหรือการกระทำบางอย่างก็ไม่สมควรไปบ้าง
ไอ้น้องริวงานหนักนะเนี่ย...ไอ้หนุ่มเซอร์ๆ ซื่อๆ ที่เหมือนจะเก่ง (แต่ปาก) อย่างไอ้น้องริวจะเอาน้องพายอยู่ไหมเนี่ย :เฮ้อ:
ก็อย่าลืมรอลุ้นกันนะคะ...
ขอบคุณทุกๆ เม้นท์ ทุกๆ คนเลยค่ะ...
ขอบคุณนุ้งสปูนมากๆ ที่คอยแวะเวียนมากระตุ้นคุณพี่อยู่สม่ำเสมอ
ปล.ตอนต่อไปก็จะกลับเข้าโหมดปกตินะคะ ด่ากันไปมา เหมือนเดิม ฮ่าๆๆ
ปปล. ยังมิได้ตรวจคำผิด หากพบเจอจะกลับมาแก้ให้นะคะ...ขอบคุณน้องต่ายเช่นเดิมที่พรู๊ฟให้นะจ๊ะ จุ๊บๆ
+++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนพิเศษ Flash Back พาย : อดีตที่ฝังจำ (3)
หลังจากวันที่เพื่อนรักอย่างจัสตินหอบผ้าหอบผ่อนย้ายออกไปอยู่กับแฟน…เด็กชายตัวน้อยก็พกพาหัวใจที่แตกสลาย หลบหน้าผู้คน และตัดสินใจลาออกจากโรงเรียน ครั้งนี้เขาอยากจะหนีอีกสักที แต่ถ้าจะให้กลับไปอยู่กับแม่เขาก็ไม่อยากเจอพี่ชายสุดชั่วที่เคยกรีดแทงหัวใจและร่างกายของเขา ถึงแม้ตอนนี้เขาพึ่งจะได้ข่าวร้ายของพี่ชายนอกสายเลือดว่ามันติดยาหนักจนต้องเข้ารับการบำบัดทั้งเรื่องของยาเสพติดและความผิดปกติทางจิต หลายครั้งถึงกับหลอนมองเห็นคนกำลังจะไล่ฆ่า จนไม่สามารถใช้ชีวิตร่วมกับคนอื่นในสังคมได้ แต่นี่ถือเป็นข่าวดีท่ามกลางเรื่องร้ายๆ ในชีวิตของพาย
“แม่พายลาออกจากโรงเรียนแล้วนะ พายอยากไปเรียนต่อที่อื่น ฮึก…ฮือออ พายอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว ฮือออ แม่อย่าพึ่งถามพายเลยนะว่าทำไม ฮึก ฮืออ แต่พาย พายต้องไป” เพียงแค่น้ำตาของลูก เสียงสะอื้อร่ำไห้ ก็ทำให้คนเป็นแม่อยากจะบินไปหาลูกชายซะเดี๋ยวนี้ ถึงแม้จะอยากรู้เรื่องแค่ไหนว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูกชาย แต่ก็ยังคงยอมและพร้อมที่จะรอจนกว่าลูกจะเล่าให้ฟัง ตอนนี้ขอเพียงแค่ให้ลูกมีความสุข ไม่ว่าสิ่งไหนอะไรก็ยอมแล้ว
“พาย…ไปเมืองไทยไหมลูก…กลับไปอยู่กับอากง อาม่า” ถึงแม้จะไม่เคยคิดถึงครอบครัวที่ประเทศไทย แต่พายก็ไม่ลังเลเลยซักนิด รีบตอบตกลงแม่ และขอไปให้เร็วที่สุด เขาไม่อยากอยู่ในห้องเดิมๆ บรรยากาศเดิมๆ เดินผ่านสถานที่เดิมๆ ที่เคยใช้เวลากับจัสติน ร้านกาแฟร้านนั้นที่จัสและเขาจะต้องมาแวะซื้อไวท์ฮ็อตช็อคเดินจิบกันไป คุยกันไป นินทาคนรอบตัว แล้วก็หัวเราะด้วยกันอย่างสนุกสนาน…เขาไม่อยากเห็นมันอีกแล้ว ยิ่งมองเห็นย่ิงเจ็บ เจ็บจนไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ แต่เขาไม่โง่ถึงขนาดจะคิดสั้น เขายังมีแม่ แม่ที่รักและให้ทุกอย่างกับเขามาตลอด เขาจะต้องเข้มแข็ง จะต้องอยู่ด้วยตัวเองให้ได้…
ไม่เกินสองอาทิตย์ เขาก็จัดการเอกสารต่างๆ พร้อมที่จะบินไปประเทศบ้านเกิดของตัวเอง…ที่สนามบินแห่งชาติ ทำให้เขาหลั่งน้ำตาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันเป็นน้ำตาแห่งความอิ่มเอมใจ และอบอุ่นใจ…อาม่า กับอากง มารับเขาด้วยตัวเอง ทั้งสองรู้ว่าเขาคือคนไหน อาจจะเพราะรูปถ่ายที่แม่ทยอยส่งให้ท่านทั้งคู่ได้เห็นพัฒนาการของหลานชายตัวน้อย จนถึงปัจจุบัน…อาม่าโผเข้ามากอดหลานชายด้วยอ้อมกอดอบอุ่น ซ้ำทับด้วยอ้อมกอดของอากงที่กอดทั้งหลานและอาม่าเอาไว้อีกที น้ำตาแห่งความปลื้มปิติและดีใจ ไหลออกมาจากทั้งเขาและท่านทั้งสองคน…เด็กบ้านแตกอย่างเขา เพียงแค่นี้ก็ดีใจจนบอกไม่ถูกแล้ว ความอบอุ่นจากครอบครัวมันเป็นแบบนี้เองเหรอ…นอกจากแม่แล้ว เขาไม่เคยได้รับความรักจากผู้ใหญ่คนไหนอีก จนได้มาเจออาม่ากับอากง
กิจการทางบ้านของแม่ก็ยังคงเป็นร้านเพชร พลอย ทองคำอยู่เหมือนเดิม มีร้าน และสาขาอยู่ทั่วประเทศมากมาย อาม่ากับอากงปลดระวางตัวเอง ปล่อยให้บรรดา อากู๊ อาโกว อาเจ็ก ได้ดูแล…จากการที่อากงกับอาม่าปลื้มใจกับการปรากฏตัวของหลานชาย แต่นั่นไม่ใช่กับคนอื่นๆ ในบ้าน เหล่าบรรดาญาติๆ ของเขา ไม่ได้ยินดีไปกับการที่เขาต้องมาอยู่ร่วมชายคาเดียวกันด้วย อาจจะเพราะเขาเป็นลูกชายของลูกสาวคนโปรดของอาม่ากับอากง และคงจะหนีไม่พ้นเรื่องสมบัติ เขาไม่ได้ต้องการอะไรจากท่านทั้งสองเลย เพียงแค่ขอที่อยู่ ขอที่พักใจ เพียงแค่นี้เท่านั้น
แต่สุดท้าย เขาก็อยู่บ้านไม่ได้เพราะมีปากเสียงกับอากู๊ ด้วยเรื่องของแม่…มีอยู่วันหนึ่งอากู๊ถามเขาว่า จะกลับมาทำไม ไหนๆ แม่ของแกก็หอบแกไปอยู่กับผัวฝรั่งแล้ว รักษาครอบครัวตัวเองไว้ไม่ได้ ปล่อยให้ผัวมีเมียน้อย แถมยังมาเลิกกันให้เป็นขี้ปากชาวบ้านไม่พอ ยังหนีไปมีผัวฝรั่งอีก…เขาทนให้คนอื่นมายืนด่าว่าแม่ตัวเองแบบนี้ไม่ได้ เขาก็แค่ด่ากลับว่าทำไมกู๊ถึงได้ใจดำและคิดได้แต่เรื่องต่ำๆ คิดแต่จะด่าว่าคนอื่นเขาต่ำ ตัวเองดีขนาดจะด่าคนอื่นได้แล้วเหรอ…เขาเลยโดนอากู๊ตบหน้าเข้าให้ หาว่าเขาเป็นเด็กมารยาททราม เถียงผู้ใหญ่…ทำไมล่ะ ในเมื่อในที่ที่เขาเติบโตมา สิทธิมนุษยชนมีความเท่าเทียมกัน ผู้ใหญ่และเด็กสามารถแชร์ หรือถกเถียงกันได้ ไม่มีใครมาห้ามเรื่องความเป็นเด็กผู้ใหญ่แบบนี้…เหตุการณ์ครั้งนี้ เลยทำให้อาม่ากับอากง ตัดสินใจซื้อคอนโดกลางเมืองให้เขาอยู่ ตอนแรกอาม่าบอกว่าจะให้แม่บ้านไปอยู่ด้วย แต่เขายืนยันว่าสามารถอยู่คนเดียวได้ เพราะเขาอยู่คนเดียวมาตลอดทั้งชีวิต…อาม่าก็เลยต่อรองว่า จะให้แม่บ้านเข้าไปทำความสะอาดให้ แบบไปกลับ จะได้ช่วยดูแลเรื่องอาหารการกิน ความเป็นอยู่ด้วย
และนั่นก็คือจุดเริ่มต้นของชีวิตโดดเดี่ยวอีกครั้ง…อากงให้เขาไปสมัครเรียนต่อให้จบ high school ในโรงเรียนนานาชาติชื่อดัง และโชคดีที่เขาเรียนค่อนข้างเก่ง จึงทำให้ไม่ต้องเริ่มเรียนใหม่ตั้งแต่ต้น สามารถเรียนเกรดสุดท้ายของ high school ได้เลย…วัฒนธรรมไทย เป็นอะไรที่เขาต้องปรับตัวค่อนข้างมาก มีหลายๆ อย่างที่เขาต้องทำ การบ้านที่เยอะขึ้นกว่าตอนที่เรียนอยู่ที่ออสเตเลีย เขาก็รู้สึกดีที่กิจกรรมเหล่านี้ช่วยให้เขาเลิกคิดถึงจัสตินได้บ้าง หากแต่ตอนกลางคืนก็ยังคงเป็นช่วงเวลาแห่งความเจ็บปวดที่เขาจะต้องผ่านมันไปอย่างยากเย็น เขาเลยเริ่มที่จะไปปาร์ตี้ และเที่ยวกับเพื่อนๆ ที่โรงเรียน เกือบทุกคืน กลับถึงห้องก็เกือนเช้า เมามายกลับมาทำให้ลืมเรื่องราวต่างๆ ไปจนหมด เมื่อลืมตาตื่นก็เป็นเวลาที่จะต้องออกไปเรียน วิถีชีวิตของเขามีอยู่เท่านี้ เรียน ปาร์ตี้ เที่ยว เมา นอน…จากเด็กชายพายที่เงียบๆ ติดจะเรียบร้อย เขาก็กลายเป็นปาร์ตี้บอยที่มีเพื่อนฝูงมากมาย มีทั้งชายและหญิงเข้ามาจีบ และพูดคุย และเขาก็เลือกที่จะคุย และสานสัมพันธ์กับทุกคนที่เขาพอใจ
ชีวิตของเขาตอนนี้นับว่าค่อนข้างจะดีขึ้น ถึงแม้จิตใจจะยังคงเจ็บอยู่เช่นเดิมก็ตาม…แต่แล้ววันหนึ่ง อยู่ดีๆ คนๆ หนึ่งก็มาปรากฏตัวอย่างไม่คาดฝัน…ผู้ชายคนหนึ่ง ผู้ชายที่มาบอกว่าเป็นพ่อของเขา พ่อ…ที่เขาจำหน้าไม่ได้แล้ว สิบปี สิบปีทีเดียวที่เขาไม่รู้จักคำว่าพ่อ เขาไม่เคยได้ยินคำๆ นี้อีกเลย จนกระทั่งตอนนี้ ผู้ชายคนที่เป็นพ่อของเขามายืนอยู่ตรงหน้า พ่อที่ทำให้แม่เจ็บเจียนตาย พ่อที่หักหลังได้แม้แต่เมียที่กำลังท้องลูกของตัวเองอยู่ พ่อที่เจ้าชู้และตบตีแม่ทุกครั้งที่มีปากเสียงกัน สิ่งเหล่านี้เขาได้รับรู้จากไดอารี่ของแม่ แม่เล่าระบายทุกความเจ็บปวดไว้ในไดอารี่ส่วนตัว ที่เขาบังเอิญได้แอบอ่านในวันที่แม่ไม่อยู่บ้าน และแม่ลืมไดอารี่เล่มนี้ไว้ในห้อง…เขา…เกลียดผู้ชายคนนี้
“ฉันเป็นพ่อของเรา ฉันพึ่งจะรู้ข่าวว่าเรากลับมาอยู่ที่นี่แล้ว คุณพ่อคุณแม่ของฉันเขาอยากจะเจอหน้าเราเลยให้ฉันมาหา และรับเราไปเจอ” แค่จะมาหาลูกชาย ก็ยังไม่ได้มาจากความต้องการของตัวเอง หากปู่กับย่าของเขาเกิดไม่อยากเจอหน้าหลานขึ้นมา เขาก็คงไม่มีโอกาสได้เจอหน้าพ่อเช่นกันสินะ
“แล้วฉันรู้มาว่าเราเที่ยวเก่งนัก ถึงยังไงซะแกก็ยังเป็นลูกฉัน เป็นคนตระกูลฉัน แกจะมาทำตัวให้เสื่อมเสียไม่ได้ ใครๆ รู้ขึ้นมาฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนที่มีลูกแบบแก เลิกเที่ยวซะ เลิกทำตัวเหมือนเด็กชั้นต่ำสักที” เพียงแค่วันแรกที่เจอกัน แทนที่พายจะได้รับอ้อมกอดจากพ่อ แต่กลายเป็นคำวิพากษ์ อย่างเจ็บปวด พร้อมทั้งคำสั่งที่เห็นแก่ตัวเองทั้งสิ้น
“ถ้าใครถาม ผมจะบอกเขาเองว่าผมไม่ใช่ลูกคุณ ผมจะบอกว่าพ่อผมตายไปนานแล้ว เพราะมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ สำหรับผม คุณไม่จำเป็นต้องมาเดือดร้อนเพราะผม ไม่มีใครมาสนใจผมหรอก”
“ทำไมจะไม่มีใครรู้ ข่าวหน้าสังคมก็พึ่งจะลงว่าหลานชายคนใหม่ของลูกสาวคนโปรดของเจ้าสัวห้างทองใหญ่บินกลับมาอยู่เมืองไทย แค่นี้ใครๆ ก็เดากันได้ว่าแกน่ะเป็นลูกของฉัน แกต้องทำตัวให้มันดีๆ ไม่เห็นแก่ตระกูลของแม่แก ก็เห็นแก่ฉัน บริษัทของฉันต้องการภาพลักษณ์ที่ดี ประธานบริษัทจะมามีลูกชายนอกคอกทำตัวเละเทะไม่ได้ แล้วนี่ไม่รู้ว่าติดยารึเปล่า แม่แกเขาสอนกันมายังไงถึงได้มีนิสัยอย่างนี้หะ”
“อย่ามาด่าแม่ผม คุณไม่มีสิทธิ์อะไรทั้งนั้น คนเห็นแก่ตัวอย่างคุณมีสิทธิ์ที่จะมาขอให้ผมทำนู่นทำนี่เพื่อคุณได้ด้วยเหรอ ผมจะเป็นยังไงมันก็เรื่องของผม คุณไม่มีสิทธิ์สั่งอะไรผมทั้งสิ้น ผมจะฟังก็แค่เพียงแม่ และอากงอาม่าเท่านั้น เชิญคุณกลับไปได้แล้ว และไม่ต้องมายุ่งกับผมอีก เชิญ”
เขาว่ากรรมมันติดจรวจเห็นจะจริง เพราะนอกจากการรับรู้การมีอยู่ของคนเป็นพ่อ พายยังได้รู้อีกด้วยว่า น้องสาวและน้องชายลูกของเมียน้อยคนนั้นเกิดมาเป็นเด็กไม่สมประกอบ เป็นออทิสติกทั้งคู่ เขาไม่ได้โหดร้ายถึงขั้นจะสมน้ำหน้าชีวิตของน้องๆ แต่เขารู้สึกสงสารที่เด็กต้องมารับกรรมจากบาปกรรมที่ผู้เป็นพ่อและแม่ได้สร้างขึ้นมา เขายอมรับว่ารู้สึกสะใจลึกๆ ที่ผู้หญิงแพศยาคนนั้นต้องมาทรมานที่เห็นลูกของตัวเองไม่สมประกอบเหมือนคนอื่น แทนที่จะได้มีครอบครัวที่อุตส่าห์แย่งชิงมาอย่างมีความสุข แต่กลับต้องมาจมอยู่กับความทุกข์ที่ไม่มีทางแก้ไข…และสุดท้ายเขาก็ได้รู้ว่า ที่ปู่กับย่าอยากเจอเขา เพราะเขาเหมือนจะเป็นความหวังเดียวที่จะได้สืบทอดตระกูลต่อไป…เขาไม่เคยรู้สึกมีความสุขและสะใจแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ
หลังจากวันนั้นที่พายได้รับรู้ถึงการมีตัวตนของพ่อ พายเองก็เริ่มที่จะประชดคนเป็นพ่อหนักขึ้นเรื่อยๆ โดยการออกเที่ยวอย่างหนักและเริ่มเดทกับผู้ชายไม่ซ้ำหน้า เขากลายเป็นพายที่ไม่แคร์โลก ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น เขาจะต้องเข้มแข็งและจะต้องไม่ให้ใครมารังแกเขาได้อีก เขาเป็นผู้ถูกกระทำและโดนเลือกให้ถูกกระทำมาตลอด แต่ตอนนี้เขาจะเป็นผู้เลือกบ้าง และเขาก็จะไม่สนใจด้วยว่าใครจะหาว่าเขา แรด ร่าน หรืออดอยากผู้ชายมาจากไหนทุกอย่างเพื่อความสะใจในชีวิตเท่านั้น…หากใครมาถามว่าเขาเป็นลูกเต้าเหล่าใคร เขาก็จะบอกกับทุกคนว่า เขาเป็นลูกชายของเจ้าของบริษัทเบฟเวอร์เรจยักษ์ใหญ่ในเมืองไทย…ในเมื่ออายนักที่ีมีลูกอย่างเขา เขาก็จะทำให้พ่อได้อายยิ่งไปกว่านี้ หากมีลูกชายที่คบคนเพศเดียวกัน แถมเปลี่ยนผู้ชายเป็นว่าเล่น ทำตัวร่านผู้ชายไปวันๆ พ่อจะได้รับรู้ถึงความอาย และเจ็บปวดซะบ้าง…
พายใช้ชีวิตแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนคืนหนึ่งที่เขาเข้ามาเที่ยวที่ผับประจำเป็นปกติ แต่คืนนั้นเขาไปช้ากว่าเวลานัดของเพื่อนๆ ระหว่างที่กำลังเดินอยู่ริมทางที่จอดรถก่อนไปถึงผับ ก็มีผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งเข้ามาทัก ผู้ชายตัวสูงหุ่นดี และมีรอยยิ้มเป็นมิตรติดจะออกแนวขี้เล่นๆ แบบนี้ทำให้สาวๆ ใจละลายกันได้ไม่ยาก พี่คนหล่อเข้ามาทักและแนะนำตัวว่าชื่อคิวพร้อมยื่นนามบัตรให้พาย…
“น้องสนใจจะเป็นนักร้องไหม” พี่คิวเป็นเจ้าของค่ายเทปค่ายหนึ่งในประเทศไทยซึ่งเขาก็ไม่ค่อยรู้จักนัก เพราะไม่ได้กลับมาเมืองไทยเลยเป็นสิบๆ ปี
“ผมเนี่ยนะ…พูดไทยยังไม่ค่อยชัดเท่าไหร่เลย แถมร้องเพลงก็เคยแต่ร้องคาราโอเกะ แล้วจะไปเป็นนักร้องได้ยังไง” เขาแย้งออกมาด้วยความจริง
“อืม…ปกติพี่ก็จะเลือกศิลปินจากผลงาน หรือเสียงร้องนั่นแหละ แต่กรณีน้อง พี่บอกตามตรงนะน้องดูเป็นคนมีเสน่ห์ และดูมีพลังในตัว ถึงแววตาน้องจะเศร้า แต่น้องก็ดูเข้มแข็ง พี่บอกไม่ถูก แต่พี่คิดว่าคนแบบน้องเนี่ยแหละเหมาะที่จะเป็นศิลปิน…ส่วนเรื่องร้องไม่ต้องเป็นห่วง พี่ต้องให้เราไปเรียนร้องเพลงอยู่แล้ว ของแบบนี้พรแสวงช่วยได้ไม่ยาก…สนใจเถอะนะ เอากลับไปคิดก่อนก็ได้ แต่พี่อยากให้เราสนใจ แค่แวะเข้าไปที่บริษัท ไปเทสเสียง เทสหน้ากล้องไว้ก่อนก็ได้นะ แล้วพี่จะรอ แล้วเจอกันครับ”
พายออกจะงงๆ อยู่ไม่น้อย คนอย่างเขาน่ะเหรอจะเป็นศิลปินได้ พายเอานามบัตรพี่คิวไปให้เพื่อนๆ ดู เพื่อนสาวหลายๆ คนกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ บอกว่าคนนี้เป็นผู้บริหารค่ายเทปอันดับหนึ่งของประเทศ ใครๆ ก็อยากเป็นศิลปินของค่ายนี้…
พายกลับไปนอนคิดอยู่หนึ่งคืน ก่อนที่รุ่งขึ้นจะโทรไปบอกพี่คิวว่า เขาตกลงจะเป็นศิลปิน เขาพร้อมที่จะเรียนรู้และทำสิ่งใหม่ๆ ขอบคุณที่ให้โอกาส…เขาคิดดีแล้วว่า หากเขาเป็นศิลปินมีชื่อเสียง เขาเองก็จะถูกจับตามอง หากยิ่งทำอะไร ใครๆ ก็ต้องสนใจว่าเขาเป็นลูกเต้าเหล่าใคร และเขาจะประกาศให้คนทั่วประเทศได้รับรู้เองว่า เขามีพ่อชื่ออะไร และทำไมเขากับแม่ถึงต้องไปอยู่ต่างประเทศด้วยกัน…คนทั้งประเทศจะได้รับรู้ถึงการกระทำของผู้บริหารคนเก่งที่ได้รางวัลนักธุรกิจดีเด่นจากหลากหลายสถาบันว่า ครั้งนึง เขาเคยบริหารครอบครัวอย่างย่ำแย่แค่ไหน…
การเป็นศิลปินทำให้พายต้องเรียนรู้อะไรมากมาย เขาต้องซ้อม ต้องเรียนทั้งร้องเพลง และเต้น แต่ไปๆ มาๆ พายกลับสนุกกับมันมาก และรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้ร้องเพลง เหมือนได้ปลดปล่อย เขาได้ลืมเรื่องราวเจ็บปวดต่างๆ ดนตรีช่วยเขาเยียวยาสภาพจิตใจได้ถึงแม้จะไม่มาก แต่มันก็ไม่ทรมานเหมือนแต่ก่อน…และอีกสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกดีมากขึ้นไปอีก ก็ตรงที่เขาได้เจอกับผู้ชายคนหนึ่ง…ผู้ชายที่เป็นศิลปินดัง ผู้ชายที่มีรอยยิ้มน่ารัก ผู้ชายที่หัวเราะได้สดใส และมีเสียงที่กังวาน…ผู้ชายที่ชื่อเซย์…เขาอยากให้ความสดใส และรอยยิ้มของเซย์เป็นของเขาคนเดียวจริงๆ
เพียงแค่พี่คิวมาบอกว่า เขาจะได้ร่วมงานกับนักแต่งเพลงคนเดียวกับเซย์เขาก็ดีใจจนบอกไม่ถูก เขาเฝ้ามองเซย์อยู่ห่างๆ มานานแล้ว จนในที่สุดก็มีโอกาสได้พูดคุยและใกล้ชิดกัน เขาอดไม่ได้ที่จะพยายามเข้าหาเซย์ด้วยวิถีทางต่างๆ ยิ่งได้รู้จักเซย์มากขึ้น เขาก็ยิ่งชอบ แต่ก็ทำให้พายยิ่งสงสัยถึงความสัมพันธ์ระหว่างเซย์กับพี่แชมป์นักแต่งเพลง …เซย์หรือพี่แชมป์เองก็ยังไม่ได้มีใครออกมายอมรับอะไร เขาก็ถือว่ายังมีสิทธิ์…จนสุดท้ายเขาได้รู้จากปากเซย์ว่า พี่แชมป์เป็นแฟนของเซย์ พายจึงยอมที่จะถอยห่าง เขาไม่ชอบแย่งของๆ ใคร เขาเกลียดคนที่แย่งของๆ คนอื่น เขาไม่อยากเป็นมือที่สาม เพราะเขารู้ดีว่าการเป็นมือที่สามมันจะทำให้คนอีกคนที่โดนแทรกแซงเจ็บปวดเจียนตายเพียงไหน…
ถึงแม้จะเป็นอีกครั้งแล้วที่เขาเร่ิมจะหลงรักใคร แล้วก็ต้องอกหัก หากแต่ครั้งนี้เขาไม่รู้สึกเจ็บเหมือนเดิม เพราะเขากลับได้เพื่อนสนิทเพิ่มมาอีกคน หลังจากที่เขาตัดใจจากเซย์ เขาและเซย์ก็กลายเป็นคู่หู ที่พูดคุยหยอกล้อ และปรึกษากันได้ทุกเรื่อง เขาอบอุ่นใจทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้เซย์ เซย์น่ารักและห่วงใยเขาเสมอ เซย์มักจะเตือนเรื่องที่เขาเที่ยวควงคนนู้นคนนี้ไปทั่ว แต่เขาเองก็พยายามทำแบบไม่โจ่งแจ้งมากนัก เพราะเขาเองก็ไม่อยากให้ข่าวคาวของตัวเองกระทบกระเทือนค่ายสักเท่าไหร่ แต่เขาก็ยังจงใจให้มันยังคงมีหลุดรอดไปถึงหูพ่อบ้างอยู่ดี เขาก็ไม่สนใจจะแคร์นัก ตราบใดที่พี่คิวยังไม่เอ่ยปากอะไร และเขาเองก็ยังคงเป็นที่รักของแฟนเพลง เขาก็จะสนุกกับชีวิตเพื่อทดแทนความเจ็บปวด และเยียวยาความทุกข์ที่ผ่านมาแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนกว่าจะมีใครสักคน สักคนที่รักเขาจริง และพร้อมที่จะหยุดอยู่กับเขาและเขายินดีที่จะหยุดหัวใจตัวเองอยู่กับคนๆ นี้จริงๆ
เขาคงได้แต่หวัง และภาวนาว่าสักวัน สักวันเขาจะได้มีใครคนนั้น…คนที่เกิดมาเพื่อจะให้เขาได้รัก และเพื่อจะรักเขาด้วยใจ…
-
น้องช้อนจองคนแรก
อืมมมมมม ไม่เรียกน้ำตาอย่างที่คุณพี่ว่างจริง ๆ ด้วย โฮะ ๆ แต่ชอบน้องที่เป็นแบบนี้จังเจ้าค่ะ คือเรียนรู้ได้ว่าไม่มีใครรักเราได้เท่ากับที่เรารักตัวเอง ตอนที่เราเจ็บไม่ได้มีแต่ตัวเองที่เจ็บ แต่คนรอบข้างที่แคร์เรา รักเรา นั้นจะเจ็บไปพร้อม ๆ กับเรา บางคนอาจจะเจ็บยิ่งกว่าเราหลายเท่านัก เน๊อะ ๆ
ทำม้ายยยยยยยยยยยยย ทำไม ชีวิตน้องถึงได้แสนรันทดยิ่งนัก สะใจเจ้าค่ะ สะใจที่ได้ข่าวของพี่และน้องที่ได้รับผลกรรมที่ตัวเองก่อ หรือแม้แต่ที่เกิดมาจากแม่แล้วกระทบลงไปถึงลูก สะใจพ่อที่สุดท้ายก็ต้องมาง้อน้อง ทำไมไม่รู้จักพอ แต่ช้อนก็แอบคิดนะว่าเขาคงรักนังแพศยานั่นมาก ขนาดว่าลูกออกมาตั้งสองคน เหอ ๆ
ตอนนี้ก็คงต้องรอบักริว พระเอกหน้าซื่อแสนเซ่อ (เซอร์) ปากหมาแต่จริงใจ หลงน้องแล้วแต่ไม่มีปัญญาจะแสดงให้น้องรู้ อยากรู้ว่ามันจะใช้สมองส่วนใหนออกอุบายที่จะรั้งน้องเอาไว้ให้เป็นของมันคนเดียว ฮุ ๆ ชอบมันว่ะ ๕๕๕ คือแบบว่าอยากให้น้องมีคนดูแลหงะ แต่เดี๋ยวนะ เดี๋ยวถ้าทำให้น้องเจ็บจำน้ำใจ (เจ็บกายไม่ว่า :oo1:) อร้ายยยยยยยยยยยย (ทะลึ่งเน๊อะ ๆ) ให้เจ้บได้ที่เดียวเท่านั้นด้วย ถ้าเจ็บที่อื่น หึ ๆ บักริว เจ็บกว่า :z6: :beat:
o13 o13ขอบคุณมาก ๆ เจ้าค่ะคุณพี่ มาลงให้น้องช้อนอ่าน อิอิ :impress2: :impress2: :impress2:
-
ตามอ่านสองตอนรวดเลย ><
ชีวิตน้องพายน่าสงสาร แต่คิดในอีกแง่ มันก็เพราะวันเวลาแย่ๆพวกนั้นแหละที่ทำให้น้องพายเข้มแข็งขึ้นเรื่อยๆเนอะ
น้องโชคร้ายที่เจอความผิดหวังบ่อยๆ แต่ก็ยังโชคดีที่ได้เจอกับเพื่อนที่ดีๆคนดีๆ อย่างน้องเซย์ พี่แชมป์ พี่คิว พี่เลิฟน้าา ^^
อ่อ ก็หวังว่าอีตาริวจะเป็นคนๆนั้นของน้องละกัน (มันก็แน่ล่ะ 555)
แต่กว่าจะถึงวันนั้นนี่สงสัยว่าคงได้รบกันอีกนานน่าดูเลย :laugh:
ขอบคุณนะคะพี่ไนท์ :กอด1:
-
เค้าอยากอ่านปัจจุบันแล้วอะ
เค้าคิดถึงริวแล้วอะ T^T
-
เข้าใจละพาย
กลับมาโหมดปัจจุบันสักทีละ
เปลี่ยนพายให้ได้นะริว
-
เฮ้อ ... สงสารพายจัง :เฮ้อ:
ไม่เป็นไร ๆๆๆ เด้วจะให้พี่ริวช่วยปลอบ(ใจ) อิ๊ ๆ :กอด1:
พี่ริว สู้ ๆๆ อย่าทำให้พายเจ็บอีกน้า ....
-
พายสู้เขาลูกแม่ :a2:
คิดจะทำอะไรแล้วก็ทำให้ดีที่สุด อย่าไปแคร์ขี้ปากคนอื่นเนอะ :กอด1:
รออ่านน้องพายกับริวนะคะ ดูสิว่าริวจะทำยังไง :laugh:
กอดคนแต่งจ้า :กอด1:
-
:กอด1:
-
กอดน้องพายแน่นๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ชีวิตที่ผ่านอะไรมาเยอะแยะมากมาย ช่างสวนทางกะลักษณะท่าทางซะจริงๆ เลย
-
:a9: เบื่อคนแย่ๆอย่างพ่อน้องพาย ตัณหาราคะ มองเห็นแต่ความสุขของตัวเอง
เบื่อคนเห็นแก่ตัวอย่างพวกญาติๆ สมบัติตั้งมากมายเลี้ยงหลานชายสักคนจะอะไรนักหนา งกเงินเกิ๊นนนนน
ต่อไปก็ก้าวไปข้างหน้านะคะน้องพาย กอดดดดดดดดดดดดดด จู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปล.คำผิดรอกระต่ายน้อยนิคุณไนท์ แต่นุ่นเห็นตรงนี้อ้ะค่ะ ที่ตัวอักษรสีเขียว....... "ขอบคุณน้องตายเช่นเดิมที่พรู๊ฟให้นะจ๊ะ จุ๊บๆ" (ชื่อกระต่ายพลาดนิคะ)
-
สงสารพายนะ
สภาวะสิ่งแวดล้อมอาจจะทำให้เราเป็นแบบนี้
แต่บางทีเราก็น่าจะเปลี่ยนตัวเองได้เมื่อยังไม่สาย
-
น้องพายมาหาพี่มา พี่รักน้องจริง จุ๊บๆ
-
พายอาำึภัพเรื่องครอบครัวมากๆ
แอบคิดถึงชีวิตจริงที่เคยเห็นแล้วก็เจอเรื่องแบบนี้
บางทีญาติสนิทก็ใช่ว่าจะดีกับเราเสมอไป
เป็นตอนที่อ่านแล้วไม่เศร้ามาก แต่รันทดแทนพาย
ถ้าตัวเองเจอแบบนี้แล้วไม่รู้ว่าจะเป็นโรครังเกียจสังคมไปเลยรึเปล่า
-
ไม่ค่อยเห็นด้วยกับการกระทำของพายเท่าไหร่
ถึงจะทำเพื่อประชดพ่อ ทำเพื่อความสะใจของตัวเอง
แต่อย่าลืมว่าพายยังมีคนที่รักพายและพายก็รักเค้ามาก นั่นคือ แม่ อากงอาม่า
พวกท่านเหล่านั้นจะรู้สึกอย่างไรกับการกระทำของพาย หน้าตาชื่อเสียงของท่าที่มีหน้ามีตาในสังคม
พายต้องแคร์ตรงจุดนี้ให้มาก ๆ ไม่ใช่เอาแต่ประชดใครไปวัน ๆ
ถึงอดีตมันจะกลับไปแก้ไขไม่ได้
แต่ปัจจุบันและอนาคต เราต้องทำมันให้ดีที่สุดนะพายนะ ^^
-
น้องพายชีวิตจะรันทดไปถึงไหนเนี่ย :monkeysad:
:กอด1: :L2: Mercy
-
ถึงชีวิตจะเคยเลวร้ายแค่ไหน
แต่ก็ไม่เห็นต้องทำอย่างนี้เลยนิ :m15:
-
เ้ข้าใจนะขอรับว่าชีวิตพายมันโหดร้าย
แต่ก็ไม่น่าประชดชีวิตตัวเองขนาดนี้ :เฮ้อ:
เอาเป็นว่ารอตอนต่อไปโลดละกันขอรับ :a9:
-
น้องพายประชดชีวิตได้โหดมาก :z3:
สู้กับชีวิตต่อไปนะ อย่างน้อย เซย์ก็ยังรักและเป็นห่วง
เอ๊ะ หรือจะมีเพิ่มมาอีกหนึ่งคน คึคึ :impress2:
-
อยู่แบบเจ้าคิด เจ้าแค้นจะมีความสุขไหมอ่ะ
เฮ้อ สงสารพายจัง ริวเอ้ย มาดึงพายขึ้นไปที
-
+1 ให้คนเขียน
เพิ่งเข้ามาอ่าน แรงได้ใจดี ทั้งพระเอก นายเอก
ยังงี้ ถึงจะสมจริงหน่อย ไอ้ประเภทนายเอกบริสุทธิ์ผุดผ่องนี่
ถามจริง ในความเป็นจริงจะมีเหลือซักกี่คน ส่วนใหญ่ก็เสียจิ้นกันไปตั้งแต่ ม. ปลายแล้ว
:-[ ทุกอย่างในโลกนี้มีข้อยกเว้นทั้งนั้นนะครับพี่ชาย :o8: ^____^
-
ชีวิตนับจากนี้ไปขอให้น้องพายพบแต่สิ่งดีๆล่ะกัน
สงสารน้อง น้องเค้าทุกข์มาเยอะแล้ว โชคชะตาน่าจะเล่นกับชีวิตน้องพอได้แล้ว
-
กว่าจะผ่านตอนพิเศษของนุ้งพายมาได้ ทำใจอยู่ตั้งนานไม่กล้ากดอ่าน
คนๆนึงโดนคนที่รักหักหลังซ้ำแล้วซ้ำอีกอ่ะ หัวใจมันคงยิ่งกว่าแหลกสลายแล้วล่ะ
มันน่าจะป่นเป็นผงไปจนไม่เหลืออะไรแล้ว งานหนักแน่พี่ริว o22
-
โอ๊ยยยยยยยยย สงสารน้องพายมากจริงๆ :กอด1: ปลอบน้องพาย
มามะ มาอยู่กับพี่ เดี๋ยวพี่พาเที่ยว เอ๊ยยย ไม่ใช่ :laugh:
พาย ใครไม่รักเราเราต้องรักตัวเองนะ
อย่าคิดว่าเราไม่มีใครต้องการ..อย่างน้อยเรายังมีตัวของเราเอง อย่าได้คิดทำร้ายตัวเอง
เมื่อเกิดมาแล้ว มีชีวิตอยู่บนโลกนี้แล้ว
อย่าได้ใส่ใจว่าเราจะเกิดมาจากไหน จุดกำเนิดเป็นแบบไหน
มันไม่สำคัญหรอกนะพาย มันสำคัญที่..
ใครที่รักเราจริงๆ ใครที่ดีกับเรา ใครที่มีบุญคุณกับเรา..
นั่นล่ะ เป็นสิ่งที่เราต้องให้ความสำคัญ
คนอื่นที่เรารู้สึกว่าเป็นคนอื่น ..
ทำไมต้องแคร์ ไม่จำเป็นหรอกพาย ไม่จำเป็นต้องให้คนพวกนั้นมามีอิทธิพลกับชีวิตเรามากมายขนาดนั้น
แค่ควบคุมตัวเองให้ไม่ทำอะไรเกินกรอบและขอบเขตที่ควรทำก็พอแล้ว ..
อุ๊ยยย ลืมตัว ขอโทษค่ะ อินไปหน่อย :laugh:
ก็บอกแล้วว่าสงสารน้องพาย
น้องริวขาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา (เสียงอ่อนเสียงหวานยกกำลังสอง)
รักและดูแลนน้องพายยิ่งชีพนะคะ o18
(หาที่ลงไม่ได้ไปขู่ริวซะอย่างนั้น ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ)
-
พายน่าสงสาร แต่ตอนนี้พายมีริวแล้วนะ สู้ๆนะพาย
-
ลงชื่อรอให้คุณพี่ฟิตเจ้าค่ะ โฮะ ๆ
-
คือ...
เออ...
อึ้ง...
แต่อยากรู้ว่า ที่ทำไปทั้งหมด แล้ว ตัวเองมีความสุขเหรอ
ทำไปเพื่อประชดคนอื่น แต่ตัวเองก็เจ็บแบบนี้ เฮ้อ..........
-
สงสายน้องพายอ่ะ คนมีปัญหาแก้ไขได้ แต่เรื่องจิตใจมันรักษานาน
พระเอกของเราจะไหวเปล่า เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ดูท่าในอนาคคตเข้าชมรมกลัวเมีย เอิกๆๆๆๆ
-
เดี๋ยวพายก็หยุดแล้ว (ใช่มั้ย) มีพระเอกมาแล้วนิ่
แต่พระเอกก็คงต้องชัดเจนในตัวเองหน่อย แล้วก็ต้องเป็นคนสุดท้ายของพายด้วย
แต่จะไหวมั้ย พระเอกดูไก่อ่อนไปเลย :z6: เมื่อเจอนายเอกเรา :jul3:
-
กลับมาถึงปัจจุบันซะที
อ่านจบแล้วเข้าใจพายมากๆ
ชีวิตผ่านอะไรเลวร้ายมาเยอะจริงๆ
ริวต้องพิสูจน์ตัวเองอย่างหนักเลย
-
:m15: :m15: :m15:
น้องพายยยยย ไม่เปนไรนะ อะไรที่เจ็บปวด มันผ่านไปแลล้วววว
ต่อไปนี้จะมีแต่สิ่งดีๆเข้ามา
แบบริว?? 5555
เด๋วดีนะพายย เพราะว่าพายเปนคนดี
-
เข้าใจน้องพายนะคะ มีเด็กมากมายที่มีปัญหา
เพราะสาเหตุจากครอบครัว
แต่น้องพายยังโชคดี ที่ได้ความรักจากครอบครัวอยู่บ้าง (แม้บางคนจะยังเห็นแก่ตัวก็ตาม)
และมีโอกาสดีๆ จากพี่คิวนะคะ
หวังว่าริวจะมาช่วยเติมเต็มให้น้องพาย
ได้รับความรักที่แท้จริง สักครั้ง
-
สมน้ำหน้าพ่อพายอ่ะ
สมควรแล้ว สำหรับคนเห็นแก่ตัวนั่นน่ะนะ
แล้วรู้สึกว่าพายได้เจอแล้วหละ
คนที่พายจะรักและรักพายน่ะ
รุ้ตัวเร็วๆนะคะทั้ง2คน^^
-
:a14: :a14: :a14:เราต้องเชิดใส่ชีวิตที่บัดซบแล้วผ่านมันให้ได้นนะพาย
o18 o18 o18ริวโผล่มารักพายเร็วๆน้า
ปล.รักคนแต่งที่ซู๊ด
-
ที่ผ่านมาก็ให้ผ่านไปนะน้องพาย T T
น้องริวรีบมาทำให้น้องพายมีความสุขเร็วเข้าสิ อย่าช้า ให้ไว
-
สงสารพาย ...
รีบมาต่อนะจ้ะ
-
ริว,,,,
เยียวยาำพายด่วน :angry2:
พายที่ผ่านมา ก้อให้มันผ่านไป อย่าไปคิดให้เจ็บปวดเลยเน๊อะ
ยิ้มให้กับวันนี้ :L2:
-
^
^
^
เห็นด้วยค่ะ ดูพระเอกของเราไก่อ่อนจริงๆ
จะมีกลวิธีไหนมาทำให้นายเอกหยุดตรงนี้ที่เธอได้
-
พ่อ นะ พ่อ
มา ทั้ง ที ไม่ มี ห่วง ใย จาก ใจ จริง
หึ หึ
เข้า ใจ พาย มาก ขึ้น
-
เป็นกำลังใจให้นะพาย
สู้ ๆ ๆ
-
สงสารพาย เป็นกำลังใจจ๊ะ ริวดูเเลพายดีๆนะ :sad11: :sad11:
-
น่านๆๆ
น้องพาย... ผู้มีปม ปม ปม....
เอาเว้ยๆๆ น้องริว... ซู่วๆ
-
จู้ๆนะพายยยยยยยย :o12:
พ่อพายแบบว่า....มาก :m31:
ริวมาดูแลพายเร็วๆเลย!!
อยากรู้จริงๆว่า ไก่อ่อนอย่างริวจะจัดการพายยังไง 5555+ :laugh:
กอดๆๆๆพี่ไนท์ :กอด1:
-
อยากรู้จริงๆว่า ไก่อ่อนอย่างริวจะจัดการพายยังไง 5555+ :laugh:
บวก ๑ เจ้าค่ะ ชอบ ๆ บักริว ไก่อ่อน โฮะ ๆ
-
:monkeysad:สงสารพายยยยยยยยยยยยยยยยมากกกกกกกกกกกกก :sad4:
-
สงสารพายจัง เฮ้ออออออออออออออ
ริวจะเข้าใจพายเมื่อไหร่น้า ถ้ารักแล้วก็แสดงออกว่ารักเถอะ พายเจ็บมามากแล้ว (อินอีกละ)
เป็นFCเรื่องนี้มาตั้งแต่ต้นและตั้งแต่เรื่องโน้นด้วย แต่ไม่ได้เม้นเลยต้องขอโทษด้วยนะคะ
:pig4: :L2:คนแต่งด้วยค่ะ ติดตามผลงานตลอดแต่อาจไม่ค่อยเม้น นิสัยไม่ค่อยดีเนอะ อิอิ
-
:sad4:
-
พูดไม่ออก บอกไม่ถูก เรื่องมันเศร้า :sad4:
สภาพแวดล้อมมันบีบบังคับสินะ แต่พายก็เข้มแข็งขึ้นมากแล้วล่ะ
แต่ว่าเรื่องคุณพ่อ...เป็นไปได้ไม่อยากให้พายเจ้าคิดเจ้าแค้นคุณพ่อเลยอ่า มันบาปกรรม :monkeysad:
เอาล่ะ ไปเตรียมทำป้ายไฟเชียร์นายริวดีกว่า :z1:
-
มารอตั้งแต่เช้าเลยวันนี้ อิอิ
-
ริวรักพายให้มากๆนะแก
(ได้ข่าวว่ายังกัดกันอยู่ :m20:)
รอๆๆตอนต่อไป :z2:
-
ถึงจะยังมีให้ประชดประชันพ่อบ้าง แต่พายก็ดีขึ้นกว่าช่วงแรก...
สู้ๆๆ ต่อไป... สงสารน้องจัง
-
เข้ามารอริวกะพาย :z13: :z13: :z13:
-
:call: :call: :call:
-
มาจิ้มรอ คืนนี้ เจ้าค่ะ อิอิ
-
โอยยยยยย อดีตพายน่าสงสารมาก T^T
ว่าแต่ริวจะปราบพยศพายไหวรึ??
-
เข้าใจตัวตนของพายขึ้นมาก พายมีเบื้องหลังที่น่าสงสาร มีพ่อที่ทำตัวไม่
สมเป็นพ่อ มีคนรักแต่ละคนก็พึ่งพิงไม่ได้ หวังว่าริวจะเป็นคนที่ช่วยฉุดดึง
พายขึ้นมาจากหุบเหวเหล่านี้ ไม่อยากให้พายทำตัวประชดพ่อแบบนี้ แต่
อยากให้พายทำตัวให้เป็นที่ชื่นชมของคนทั่วไปเพื่อให้พ่อได้สำนึกว่าถึง
ไม่มีพ่อโอบอุ้มแต่พายก็สามารถที่จะดูแลตัวเองให้เป็นคนดีมีชื่อเสียงได้
โดยไม่ต้องอาศัยความมีชาติตระกูลของพ่อหรือแม่เลย ..เอาใจช่วยค่ะ
:pig4:
-
ต่อไปก็ต้องมาดูกัน ว่าพระเอกของเราจะทำให้พายเลิกแรงได้รึป่าว
-
สงสารพาย
แต่การทำอะไรประชด สุดท้ายคนที่เจ็บคือตัวเราเองนะ
:monkeysad:
-
มาจิ้มรอ คุณพี่ หายไปไหนเจ้าคะ งุงิ ๆ
-
สงสารพาย แต่ไม่น่าจะทำงี้ พายสู้ๆต้องมีสักคนที่รักจิง
-
สงสารน้องพายมากกกกก :sad4:
-
รู้สึกว่านายเอกจากเรื่องเก่ามีความดึงดูดมากอ้ะ
ตอนแรกพี่เซฟ เซย์ละก้แชมป์ ก้ชอบเลิฟ
ถึงเรื่องนี้ ทั้งริวละก้พาย ก้ยังชอบเลิฟอีก .
แต่ก้ชอบเรื่องนี้ครับ
-
อ่านทันแล้ว
มัวไปหลงกะน้องเลิฟ พี่เซฟ มา :impress3:
:m15:พายเค้าเป็นแบบนี้เพราะพี่ชาย เพื่อน และ พ่อ
รอบข้างไม่มีใครรักจริง :monkeysad:
พายหันไปดูไอ้ริวมันบ้างป่ะ :man1:
มันอาจจะมีดีก้อได้นะ เพียงแต่มันยังไม่รู้ตัว
มันอาจจะเป็นรักแท้ก้อได้นะ
-
:call: :call:
-
แง่ม ๆ วันนี้คุณพี่หายไปเลย เป็นไรเปล่าหนอ ???
-
พ่อ แม่ พี่ น้อง ที่รักยิ่งคะ
Mercy จะมาแจ้งว่า ขอMercy โดดอีกวันนะคะทุกคน...
วันนี้ออกไปข้างนอกทั้งวันแถมยังต้องกลับไปแก้งานพึ่งจะได้กลับบ้านเนี่ยค่ะ...
ช่วงนี้ที่ออฟฟิศเป็นช่วงมหกรรมปิดเล่มอีกแล้วค่ะ เลยหัวปั่น เหมือนอยู่โรงงานนรกมาหลายวันแล้วค่ะ
เมื่อคืนก็แทบไม่ได้นอน คืนนี้ก็พึ่งจะกลับค่ะ ยิ่งใกล้งานสัปดาห์หนังสือด้วย มีเรื่องต้องเร่งทำหลายๆ อย่างเชียวค่ะ
ถ้าพรุ่งนี้ Mercy ออกจากโรงงานนรกได้ จะรีบมาต่อให้นะคะ แต่คืนนี้ของีบเอาแรงก่อนนะคะทุกคน...
มีหลายๆ คนบ่นคิดถึงนายริว...ตอนหน้าเจอกับริวแน่ๆ ค่ะ
ตอนนี้ก็โอ๋น้องกันไปก่อนนะคะ...
แล้วเจอกันค่ะ :bye2: :กอด1:
-
รายงานตัวมารวันพรุ่งนี้ ฮุๆ
-
สงสารพายนะ ชีวิตน้องน่าสงสารมากๆ ใครจะไปคิดว่าเจออะไรมาเยอะขนาดนี้ :monkeysad:
ต่อไปน้องต้องมีความสุขแน่นอน :กอด1:
-
:a2: :a2: :a2:เย้ๆ ในที่สุดวันนี้ริวกะพายก็จะมาแล้ว
เข้ามารอเด้อ :m1: :m1: :m1:
ปล.รักพี่Mercy ที่ซู๊ด
-
:กอด1:พี่ไนท์
สู้ๆรอได้คร้าบ :L1: :3123: :L2:
-
มาแล้วค่า...ที่ร๊ากกกกก :กอด1:
ในที่สุดขุมนรกแห่งการปิดเล่มก็ผ่านพ้นไป
วันนี้ได้กลับบ้านเร็วค่ะ เลยได้ฤกษ์พาน้องพายกับนายริวมาเจอแล้วค่ะ...
คราวนี้มาดูกันนะคะว่ายกนี้ใครจะชนะนะเนี่ย...
แอบเห็นหลายๆ คนแอบไม่อยากให้น้องทำตัวแบบนี้ใช่ไหมคะ...
จริงๆ อยากจะแอบแก้ตัวให้น้องมันนิดนึงค่ะ...
ที่น้องมันเป็นแบบนี้ และตอบสนองสังคมแบบนี้ ไม่ใช่เพราะน้องมันอยากทำนะคะ
แต่น้องมันไม่เคยถูกใครสั่งสอนมาก่อน ได้อยู่กับแม่แค่กี่ปีเอง ก็ต้องออกมาอยู่คนเดียว
ไม่มีผู้ใหญ่คอยสั่งคอยสอน จะให้ด่าแบบบ้านๆ ก็คือ พ่อแม่ไม่สั่งสอน นั่นแหละค่ะ
ไม่ใช่ว่าน้องมันไม่คิด แต่มันคิดไม่ได้ค่ะ มันไม่รู้หรอกว่า ทำแบบนี้ไป แล้วจะกระทบอะไรต่อใครบ้าง
ขอแค่กูได้ทำเถอะเป็นพอ...เอาจริงๆ พายมันนิสัยไม่ดีหรอกนะคะ (นายเอกจริงๆ ใช่ไหมเนี่ย ฮ่าๆๆ)
นั่นแหละค่ะ เราก็รอเวลาแค่สักวันจะมีใครสักคนจะมาทำให้น้องมันได้เรียนรู้ว่า ความรักจริงๆ มันเป็นยังไง
ขอบคุณเพื่อน พี่ น้อง ทุกคนเลยนะคะที่เข้ามาเม้นท์ มาอ่าน ดีใจมากเลยค่ะ แค่นี้ก็เป็นกำลังใจและมีแรงฮึดแล้วค่ะ
แถมยังต้องขอบคุณหลายๆ คนที่พึ่งมาอ่านงานของ Mercy เรื่องนี้เป็นเรื่องแรก แต่ตามไปอ่านเรื่องเก่าด้วย
(แต่ Mercy แอบอู้นะคะเนี่ย มาต่อเรื่องนี้เลยลืมตอนพิเศษน้องเลิฟไปเลย ฮ่าๆๆ)
++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 4
ผมอยากรู้ว่าคนอื่นจะรู้สึกเหมือนผมไหม?...กับการที่เรามีเพศสัมพันธ์กับใครสักคนหนึ่ง เราก็ต้องรู้สึกว่าเค้าคนนั้นเป็นของเราโดยสมบูรณ์ ความรู้สึกมันจะแปลกๆ หวงแปลกๆ สนใจเค้าแปลกๆ เหมือนไม่เป็นตัวของตัวเอง...ปกติแล้วผมเป็นคนแบบนี้แหละครับ สมัยก่อนที่มีแฟน แล้วถ้าผมกับแฟนคนไหนเรามีอะไรกันแล้ว ผมจะรู้สึกว่าเขาเป็นของผม เป็นมากกว่าแฟน เรียกแบบชาวบ้านๆ ก็คือเป็นเมียนั่นแหละ...ผมจะหวงเขามากกว่าตอนที่สถานะเราเป็นแฟน แค่เห็นใครเข้าใกล้ของๆ เรา ผมก็แทบคลั่งตายแล้วครับ ผมขี้หวง ขี้หึง หึงมากจนหลายๆ คนต้องเลิกกับผมเพราะทนความหึงหวงของผมไม่ได้ พวกเธอบอกว่า เธออึดอัดที่ผมคอยตามเฝ้า ตามห่วง หวงตลอดเวลา เธอก็แค่อยากมีอิสระบ้าง
แต่ผมผิดตรงไหน คนเรารักกัน เป็นแฟนกัน มันก็ควรจะต้องการใช้เวลาร่วมกัน มีความสุขด้วยกัน อยู่ด้วยกันสองคนก็มีความสุขแล้วนี่ครับ แล้วการที่ได้ชื่อว่ามีแฟนเป็นตัวเป็นตน แต่ยังแอบแจกพิน BB ให้หนุ่มคนอื่นทุกครั้งเวลาไปเที่ยว แบบนี้จะไม่ให้ผมหึงเหรอครับถามหน่อย...สุดท้ายคนรักจริงอย่างผม ก็ต้องอยู่ตัวคนเดียวครับ ผมก็แค่จริงจังกับความรัก และชีวิตคู่มากเกินไป การที่เราเป็นวัยรุ่นไม่ได้หมายความว่า เราจะต้องคบๆ เลิกๆ คบคนนั้นที คนนี้ที ไม่คิดถึงอนาคต คิดว่ามันเป็นรักแบบปั๊บปี้เลิฟเท่านั้นนี่ครับ เราจะจริงจังกับการคบกันไม่ได้เหรอ? ก็เพราะผมคงจริงจังมากไป เลยทำให้ตอนนี้ก็ยังคงเงียบเหงา เปล่าเปลี่ยวตัวคนเดียวอยู่อย่างนี้แหละฮะ
แต่แล้วไอ้นิสัยขี้หวง ของผมก็ดันทำให้เกิดเหตุการณ์ที่ผมไม่คาดคิด และไม่อยากจะคิดเลย...ก็หลังจากที่ผมกับไอ้ตอแหลนั่นดันมีคืนอันอัปยศด้วยกัน ผมเริ่มเครียดนะครับ เพราะผมดันกลัวใจตัวเอง ผมรู้ตัวไงครับ ว่าผมน่ะเป็นคนยังไง...ถึงแม้ว่าผมกับมันจะเกลียดกัน ด่ากันค่ายเพลงแทบแตกทุกวัน แต่หลังจากคืนนรกนั่น...ผมดันเสือก...คิดถึงแต่มัน...
คือ...ไม่ได้รู้สึกว่าหลงรักมันหรอกนะครับ แค่รู้สึกว่า อืมมม...จะอธิบายยังไงดีล่ะ...มันรู้สึกเหมือนกับว่า...ผมได้เป็นเจ้าของมัน...มันเป็นของผม เป็นเมียผม...แล้วผมก็ดันเสือกเริ่มรู้สึกหวงมันขึ้นมาซะอย่างงั้น ถึงตอนนี้คนที่ผมยังคงหลงรัก ก็ยังคงเป็นเซย์คนเดียวครับ...แต่เมื่อตอนเย็นที่ด่ากับมัน ดันเผลอแสดงความหวงออกไปนิดนึงด้วย ไม่รู้ว่ามันจะหาว่าผมแอบรู้สึกหลงรักมันรึเปล่า...แต่เปล่านะครับ ไม่ได้รู้สึกว่ารักมันเลยซักนิดเดียว แค่รู้สึกหวงของของตัวเองเท่านั้นเอง
แล้วมันน่ะ โครตจะแสบสันต์สุดๆ ดันเสือกแอบกดโทรศัพท์ไปหาเซย์ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แล้วอยู่ดีๆ ก็มาบีบน้ำตา พูดจาเพราะ พายอย่างนั้น พายอย่างนี้ แล้วโยนความผิดให้กูหมดเลย เซย์เลยยิ่งเข้าใจผมผิด มองผมแย่เข้าไปใหญ่เลยครับ เศร้าใจจริงๆ เฮ้ออออ!!!
“มึงอยู่ไหน” ผมโทรหามันเองครับ ผมใช้เบอร์บ้านผมโทร เพราะว่ามันมีเบอร์มือถือผม เมื่อก่อนมันชอบส่งแมสเซจมาด่าผม มันโรคจิตฮะไอ้นี่...
“มึงเป็นใคร” เสียงเพลงสนั่นลั่นโทรศัพท์ซะขนาดนี้ แม่งอยู่ผับชัวร์
“ผัวมึงไง” หึหึ...
“ผัวคนไหนไม่ทราบ...โปรดระบุด้วย ผัวกูมีเยอะจนกูจำไม่หมดหรอกนะว่าใครเป็นใคร” แรดเอ๊ย!!! แม่งปากดีตลอด
“ก็ผัวคนล่าสุดของมึงไง” ผมว่ามันรู้นะว่าเป็นผม มันเลยกวนตีนต่อปากต่อคำไม่หยุด
“อ๋อออออ มาคัสรึปล่า ก็เราพึ่งจะมีความสุขกันไปเมื่อคืนไม่ใช่เหรอ ทำไมเหรอฮะ คิดถึงพายอีกแล้วเหรอ อยากชิมพายอีกชิ้นล่ะสิ อิอิ...เอ๊!!! แต่ยูพูดไทยชัดขนาดนี้เลยเหรอมาคัส พายจำไม่ค่อยได้ด้วยสิ เพราะเมื่อคืนพายได้ยินแต่เสียงครางของตัวเองกับของยูแข่งกันดังลั่นห้องเลย” ไอ้เชรี้ยยยยยยยยยยยยยย แม่งตั้งใจยั่วกูใช่ไหมเนี่ย...มึงทำสำเร็จแล้วห่าเอ๊ย!!!!
“มึงจะร่านไปถึงไหนวะพาย หะ!!! มึงเป็นเหี้ยอะไรนักหนาถึงขาดผู้ชายไม่ได้ มึงขาดความอบอุ่นนักหรือไง ถึงได้เที่ยวแหกรูให้ใครต่อใครเค้ามาเสียบ มึงมัน มัน....โว้ยยยยยยย ในเมื่อมึงเป็นของกูแล้วมึงจะมาเที่ยวทำตัวแรดๆ แบบนี้ไม่ได้อีก กูไม่ชอบ...” นี่ถ้าอยู่ต่อหน้าต่อตากัน ผมคงจะเอื้อมมือไปกระชากตัวมันเข้ามาเขย่าๆๆๆๆ ให้มันสาแก่ใจบ้าง...แม่งหงุดหงิดโว้ยยยยย
“เออ...กูขาดความอบอุ่น แล้วหนักหัวโคตรเหง้ามึงหรือไง กูเคยบอกมึงแล้วใช่ไหม ว่าอย่าเสือกเรื่องของกู กูจะเป็นห่าเป็นเหี้ย จะแรด จะร่านมันก็เรื่องของกู แล้วมึงอย่ามาทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของกู เซ็กส์ห่วยๆ เหี้ยๆ แบบนั้น กูไม่นับว่ามันเป็นเซ็กส์หรอกนะ แล้วกูไม่เคยนับว่าบรรดาคนที่กูเอาด้วยเป็นผัวกู กูแค่พอใจ และก็แค่สนุกด้วยกันก็จบ ทุกคนก็ไม่มีใครมานั่งปัญญาอ่อน เรียกร้องแบบมึงหรอกไอ้สัตว์...หึหึ แล้วกูเตือนมึงไว้เลยนะ อย่าเสือกสะเออะมาหลงรักกูเป็นอันขาด มึงกับกูเนี่ย แค่หายใจในพื้นที่ใกล้ๆ กันกูก็แทบจะอ้วกแล้ว อย่ามากยุ่งกับชีวิตของกู แล้วเลิกทำตัวตอแยกูสักทีนะไอ้เหี้ย พงเพลงมึงไม่มีแต่ง ไม่มีซ้อมแล้วหรือไง หรือว่าดังแล้วจะแยกวงแล้ว...ไปๆ ซะให้พ้นๆ หน้ากูด้วยนะไอ้อ่อน แล้วอย่าเสือกโทรมาอีกนะ...” ตรู๊ด ตรู๊ด ตรู๊ด ตรู๊ด...มันด่าผมชุดใหญ่ แบบลืมหายใจเสร็จ ก็วางสายไปเลย...แม่งเอ๊ยยยยย กูจะทำยังไงกับมึงดีวะไอ้พาย ไอ้แรดเอ๊ยยยยยย
ยังไงซะ วันนี้กูก็ไม่ยอมให้มึงไปนอนอ้าให้คนอื่นเขาเอาแน่ๆ ทำไงดีวะเนี่ย แล้วจะรู้ได้ยังไงว่ามันอยู่ผับไหน วันนี้แม่งมีถ่ายแบบนี่หว่า ที่ไหนวะ...อ่อ...พี่นุชต้องรู้แน่นอน...
“ฮัลโหล...เหี้ยแจ็ค ช่วยกูหน่อย มึงโทรไปหาพี่นุชให้ที แล้วถามเจ๊แกหน่อยว่า เออ...วันนี้น่ะหลังจากเลิกกองถ่ายแบบหนังสือXXXแล้ว เขาไปปาร์ตี้กันต่อที่ไหน”
ปกติส่วนมากถ้าไปถ่ายปกแม็กกาซีนเล่มที่สนิทๆ กันซักหน่อย หลังจากเลิกกองแล้ว เหล่าบรรดาทีมงาน ช่างภาพ สไตลิส ช่างแต่งหน้า รวมไปถึงนายแบบ ก็จะยกโขยงกันไปปาร์ตี้กันต่อ...แล้วผมรู้มาว่าเล่มนี้ไอ้ตัวดีมันต้องถ่ายคู่กับนางแบบแล้วก็นายแบบฝรั่ง...ไอ้นางแบบน่ะ ผมไม่กังวลหรอก แต่ไอ้นายแบบนี่สิ แม่งฝรั่งด้วย สเป็คมันเลย...จริงๆ ผมก็ไม่รู้หรอกว่าสเป็คมันเป็นแบบไหน แต่ส่วนใหญ่จากที่ข่าวลือต่อๆ กันมา เขาว่านายแบบที่มันลากไปงาบเป็นฝรั่งไม่ก็ลูกครึ่งฝรั่งแทบจะทั้งนั้น แม่งงงงง...ขนาดโดนฝรั่งซะเยอะขนาดนั้น แม่งยังฟิต แน่น คับอยู่เลย โอ๊ยยยยยย ไอ้เหี้ยริว มึงเป็นเหี้ยอะไรอีกเนี่ย แค่คิดเสือกเสียวขึ้นมาซะงั้น...
“ไอ้เหี้ยริว ไอ้ลูกหมา ไอ้สัตว์...ไอ้ริว มึงฟังกูอยู่เปล่าเนี่ย ชักว่าวอยู่หรือไงไอ้ห่า ฮัลโหลลลลลล” ไอ้เหี้ยแจ็คนี่มันตัวทำลายจินตนาการจริงๆ นะครับ
“เออๆๆ กูฟังอยู่ มึงนั่นแหละสรุปช่วยโทรไปหาพี่นุชให้กูหน่อย แล้วรีบโทรกลับมาบอกกูเลยนะว่าเขาพวกกองถ่ายหนังสือเขาไปที่ไหนกันต่อ...อะ หยุด มึงไม่ต้องเสือกอ้าปากถามใดๆ ทั้งสิ้น กูไม่ตอบ แต่ต้องทำให้กูด่วน แค่นี้นะ” ผมรู้ครับ แค่ได้ยินเสียงสูดลมหายใจเข้าผมก็รู้แล้วว่าไอ้เหี้ยแจ็คแม่งเตรียมจะซักผมเต็มความเสือกอยู่แล้ว แต่มีรึคนอย่างผมจะปล่อยให้มันมาเสือกเรื่องของผมได้ ผมรีบตัดสายด่วนเลยครับ
ไม่เกินสองนาที ไอ้ห่าแจ็คก็โทรกลับมาบอกครับว่าพวกเหล่าบรรดาทีมงานถ่ายปกหนังสือ เค้าไปเลี้ยงกันที่ผับดังย่านเอกมัย แต่ว่ามีที่เด็ดไปกว่านั้น คือพ่อศิลปินหนุ่มหน้าใส ขวัญใจเก้งกวางบ่างชะนี ดันชวนนายแบบเก้งหนุ่มลูกครึ่งญี่ปุ่น – อิตาลี่ ไปเที่ยวกันสองคนที่XXX ผับหรูชื่อดัง ย่านทองหล่อ...ผมใช้คนไม่ผิดจริงๆ ด้วยครับ แค่โทรไปไม่ถึง 1 นาที ไอ้เหี้ยแจ็คแม่งได้ข้อมูลมาครบหมดตามที่ต้องการ...เรื่องเสือกนี่ขอให้บอกมันเลยจริงๆ
จากคอนโดผมไปทองหล่อไม่ไกลนัก แถมเวลาสี่ทุ่มในคืนวันพฤหัสฯ กลางเดือนแบบนี้ไม่ค่อยมีใครออกมาเที่ยวสักเท่าไหร่ ผมเหยียบฮอนด้าแจ๊สสีดำคู่ใจที่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงไปตามถนนสุขุมวิท ไม่นานก็ถึงจุดหมาย...อย่างที่ผมบอกครับ วันนี้คนไม่ค่อยออกมาเที่ยวกันเลยทำให้ผมสามารถจอดรถหน้าร้านได้อย่างสะดวกสะบาย...
จริงๆ ผับนี้ค่อนข้างหรูหรามากทีเดียวครับ ผู้ชายที่เข้ามาเที่ยวห้ามใส่ขาสั้นนะครับ ส่วนผู้หญิงก็ต้องห้ามใส่รองเท้าแตะครับ แต่ผมนี่วันนี้มาแบบยาจกเลยฮะ ก็รีบๆ ออกจากบ้านมาดักไอ้เมียแรดของผม กลัวมันจะออกไปเสวยสุขกับผัวใหม่ซะก่อน เลยไม่มีเวลาจะเปลี่ยน มาแบบขาสั้น แตะหนีบ เสื้อยืดสีขาวห่านคู่เลครับ...โชคดีที่ร้านนี้วงผมค่อนข้างมาเล่นบ่อย แถมวันนี้พี่เจ้าของร้านออกมายืนต้อนรับลูกค้าที่หน้าร้าน พี่เค้าจำผมได้ครับว่าเป็นศิลปิน เลยให้ผมเข้าได้ จริงๆ ผมก็แอบๆ คิดคำแถไว้ในใจนะฮะถ้าหากเค้าไม่ให้เข้า ผมก็กะบอกว่า ตอนนี้การแต่งตัวแบบนี้มันเป็นเทรนด์ เสื้อห่านคู่ กับแตะช้างดาวกำลังมาแรงครับ ศิลปินคนไหนก็ใส่กัน...
ผับหรูๆ แบบนี้ ส่วนใหญ่ก็จะมีแต่พวกดารา นักร้อง ไม่ก็พวกเซเลบฯ ไฮโซเค้ามาเที่ยวกัน แล้วที่ทำให้ที่นี่มีแต่เหล่าบรรดาชนชั้นสูง กับคนดังก็เพราะว่าเค้าเก็บความลับของลูกค้าได้ดีเยี่ยม ไม่ว่าใครจะควงใครมา หรือใครจะมากิ๊กกั๊กกับใคร ก็ไม่มีทางมีข่าวรั่วไหลไปถึงนักข่าวแน่นอน อ่อ...ที่สำคัญครับ ที่นี่เขาสกรีนคนมากครับ นักข่าวห้ามเข้าครับ...
ผมเข้าไปถึงก็พยายามปรับสายตาให้ชินกับบรรยากาศสลัวๆ ของร้าน มองๆ หาอยู่ไม่นานผมก็เจอไอ้คนที่ผมตามหา แม่ง...ดูมันนะครับ จะไม่ให้ผมด่ามันว่าแรดได้ยังไง ก็ตอนนี้มันเสือกเต้นรำสโลว์ซบ โอบคอไอ้นายแบบลูกครึ่งนั่นอยู่ แล้วไอ้เหี้ยนายแบบนั่นก็เสือกโอบเอวมันแล้วลูบวนแถวๆ สะโพกมนของไอ้พายมัน แล้วไอ้แรดนี่ก็ยังปล่อยให้เค้าลูบเค้าล้วงไปถึงไหนต่อไหนแล้วเนี่ย โว้ยยยยยยย....
“กลับบ้าน” ผมรีบเดินเข้าไปดึงมือไอ้ลูกครึ่งนั่นออกจากก้นไอ้แรด ก่อนที่จะกระชากไอ้ตัวดีที่ยังไม่ทันตั้งตัว มันเลยปลิวติดตามแรงดึงเข้ามาประอยู่ในอ้อมแขนของผม
“โอ๊ยยยยยย ไอ้เหี้ย มึงบ้าไปแล้วหรือไง ปล่อยกูนะ...โยชิช่วยพายด้วย ไอ้เหี้ยนี่มันบ้า มันจะทำร้ายพาย” ตอแหลเชียวนะมึง แล้วไอ้เหี้ยหน้าฝรั่งชื่อญี่ปุ่นนี่อะไร จะซัดกับกูใช่ไหมมองหน้ากูแบบนี้ ถึงมึงจะสูงกว่า หนากว่า ใหญ่กว่า แต่กูเป็นมวยไทยนะไอ้สัตว์
“ปล่อยพายด้วยครับ คุณทำพายเจ็บ ปล่อยครับ...กูบอกให้ปล่อย พายมากับกูคืนนี้ก็ต้องอยู่กับกู” แหม ไอ้ห่าเอ๊ย กูนึกว่าจะเป็นคนดี ทำเป็นพูดจาคุณๆ ครับๆ สุภาพ สุดท้ายก็รากหญ้าพอกันล่ะว้า...
“กูเป็นผัวพาย แล้วมึงจะทำไม มึงคิดจะเป็นชู้กับเมียกูเหรอไอ้สัตว์ พายก็แค่งอนกูนิดหน่อยเลยมาประชดให้กูหึง มึงน่ะตกเป็นเครื่องมือของเมียกูแล้ว...อ่อ...ถ้าเสี้ยนนัก กูแนะนำว่าน้องเมนี่แดนซ์เซอร์กวางสาวชาวไทยแท้ กำลังจ้องมึงตาเป็นมันอยู่...เมนี่ๆ มานี่หน่อย พ่อโอนิซึกะ โยชิกะ ชิสุกะคนนี้เขาอยากรู้จักเมนี่น่ะ มาเต้นเป็นเพื่อนเขาหน่อยเร็ว... เอาล่ะกูเรียกให้แล้ว มึงก็หันไปยิ้มให้มันซะมึงจะได้มีคนไปขย่มคืนนี้...กูขอพาเมียกูกลับไปขย่มบ้างนะ ไปล่ะ”
โชคดีของผมที่แอบหันไปเห็นเมนี่ กระเทยสาวชาวเรา แดนซ์เซอร์ประจำของค่ายผมครับ ผมรู้จักกับเมนี่เพราะว่าเมนี่เคยมาแอบชอบไอ้เหี้ยแจ็คของแปลกประจำวง แต่หลังจากที่ได้เห็นความซกมก และเหี้ยจัดของไอ้แจ็คเข้าไป เมนี่เลยสะบัดก้นใส่ก่อนจะหนีไปซบอกน้องช่างไฟคนหนึ่งในบริษัทครับ แต่ท่าทางคืนนี้น้องเขาอาจจะได้กินนายแบบเป็นของหวานนะฮะเนี่ย
ประสบการณ์สอนให้ผมรู้ว่า...ถ้าจะจัดการไอ้แรดตัวที่ผมลากออกมากนี่ให้อยู่หมัด เราต้องเร็วและเนียน ที่สำคัญห้ามเหม่อ เผลอ นิ่ง ชะงัก ช็อค เงียบ หรือแม้แต่หยุดคิดเพียงเสี้ยวนาที อาจจะทำให้คุณถึงจุดจบของชีวิตได้ เพราะจะโดนมันเผด็จศึก ก้านคอสลบไม่รู้เนื้อรู้ตัวแบบทันที พอฟื้นขึ้นมา มันก็กลายเป็นผู้ชนะไปซะอย่างงั้น ฉะนั้นท่องไว้ครับ อย่าเผลอ อย่ายอม ฮุกก่อน มีสิทธิ์ก่อนครับ
“แสบนักนะมึง มานี่เลย...มานี่!!! เดินให้มันดีๆ อย่าขืนตัว...กูบอกว่าอย่าขืน จึ๊!! ดื้อด้านนักนะมึงเนี่ย” ผมลากมันออกมานอกผับจนได้ ระหว่างทางก็มีคนมองๆ พวกเราอยู่บ้างก็ได้ห่านี่มันดิ้นไม่หยุด แถมทั้งทุบ ทั้งถีบผมจนผมต้องเอามือข้างหนึ่งรวบและล็อคแขนมันไว้ในกำมือ ส่วนมืออีกข้างต้องโอบไปอุดปากมันไว้แน่น ไม่งั้นมันตะโกนด่าไม่อายใครเลยครับ
“อื้อ...อื้อ...ไอ้...เอี้ยยย...อ่อย...อู...อัด เอ๊ย” พูดห่าเหี้ยอะไรครับ กูไม่ปล่อยมึงหรอก กัดไปเลยกูทนได้ มันพยายามจะกัดมือผมครับ กัดไปด่าไป แต่ผมอุดแน่น จนมันกัดไม่ได้ พยายามต่อไปนะจ๊ะ
“อยากด่า ด่าไปเลยที่รัก แต่คืนนี้มึงต้องไปนอนห้องกู อยากแรดอยากร่านก็มาร่านกับกูนี่ แล้วมึงอย่าหวังว่าจะได้กูเสร็จแล้วหนีกูไปแบบคราวที่แล้วนะ ครั้งนี้กูจะเอามึงให้ลุกไปไหนไม่ไหวเลยคอยดู”
TBC
-
o18มารอดูน้องพายลุกไม่ไหวววววววววววววววววววววววววว o13
-
เอ๋ ตกลงพี่ริวหึง หวง รึติดใจนุ้งพายกันแน่ :laugh:
เกือบปรับอารมณ์ตามเรื่องนี้ไม่ทัน แรงได้ใจทั้งคู่
-
จ้า จะคอยดู
-
ริว จะสามารถสำแดงฝีมือให้พายเห็นได้หรือไม่
ติดตามตอนต่อไป :laugh:
-
ริวรือ จะสู้ น้องพายยย
-
ก๊ากกกกก ขอให้เป็นอย่างที่พูดนะ พี่ริ ววว :m20:
-
ระวังโดนด่าว่าอ่อนอีกอ่ะริว 55555
-
o18 จะรอดูนะริว หึหึ
-
มารอดูด้วยคนว่าใครกันแน่ที่จะโดน :laugh:
-
ให้มันจริงนะริวเอ้ย ไอ้ที่จะทำให้พายเค้าลุกไม่ไหวอ่ะ
-
Mercyจ๋า.......
เรื่องนี้...................................สุดยอดดดดดดดดดด o13
-
โอ๊ยยยยยยยย
แรงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
เก่งไม่กลัว กลัวช้าาาาาาาา
55555555555555555
-
โอ้ววววววววววววว
เตรียมกล้องวิดีโอไว้แล้ว
อ๋อ...เตรียมไว้เพื่อเก็บหลักฐานว่าริว 'ไก่อ่อน' อยู่ไหม
ไม่มีเจตนาอื่นเลยจริงจริ๊งงงงงง :z1:
จะดูว่าริวเก่งแต่ปากหรือเปล่า หึหึ :m20:
-
...สรุปว่าไม่มีปิ๊งเค้าเพราะตัวเค้าแต่เริ่มจากหวงก้างว่างั้นสินะคะ?
แต่ก็นั่นสินะ ก็สมเหตุสมผลดี -_-
*ถอนหายใจ* จะเลือดตกยางออกกันมั้ยน้อคืนนี้?
*กอดพี่ไนท์* สู้ๆงิ
:กอด1:
-
รอตอนหน้าแบบตาตั้ง
-
เค้ารอดูน้องพาย เดินไม่ไหว กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m20:
-
วิ้วววววววววว น้องริวจ๊ะ แน่จัยหรอ ว่าคนลุกไม่ขึ้นจาเป็นน้องพายหน่ะ :z2:
อย่าให้เหมือนรอบก่อนแล้วกันนะจ๊ะ ยังไม่ทันทำไรเร้ยย ไปซะแระ :a5: :a5:
หวังว่า จาเก่งอย่างปากพูดนะน้องริววว ฮิ้วววววววว :impress2: :impress2:
เค้าจะตั้งตารอออ ว้าวววววววววว
จุ๊บๆ พี่ Mercy คร่า พักผ่อนบ้างนะคะ อย่าหักโหมเด๋วไม่ซำบาย แล้วน้องจาอดอ่านต่อ อิอิ :กอด1: :กอด1:
-
ริวเอ้ย
- -
ที่บอกจะไม่ให้นอนอ่ะขอใหจิงนะคะ
คราวที่แล้วเป็นยังไงคงไม่ลืม
:jul3:
-
ทำให้ได้อย่างที่พูดนะจ๊ะริว
เอาใจช่วยจ้า
ริวFighting :yeb:
-
ว้าว จบแบบนี้เหมือนเป็นต่อเค้า แต่ก้นะยังไว้ใจท่านริวไม่ได้ เพราะฉนั้นอย่างที่บอกอย่าเผลอ ไม่งั้นเจ็บปวดแน่ๆ
-
ริวจะเอาน้องพายอยู่มัดมั้ยเนี่ย :เฮ้อ:
ริว สู้ๆ
:กอด1: :L2: Mercy
-
่ฮ่าๆ ริว.....
จัดไปให้หนักๆ :oo1: :oo1:
+1 ให้น้องไร้ท์เต้อ...เด้อค่าๆ เด้อๆๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ...... มันต้องแบบนี้สิ.. :impress2:
ชอบๆๆๆ จะจัดการพาย สงสัยต้องแบบรุนแรงเท่านั้น :laugh:
-
คืนนี้ต่ออีกสักนิดมะ หนูช้อนค้างอย่างแร๊ง อิอิ อยากอ่านเยอะ ๆ เลย โฮะ ๆ
ช่วงนี้กลับบ้านเจ้าค่ะคุณพี่ ประมาณหนึ่งวีค วู้ ๆ
ึคงไม่มีเวลาออนเอ็มเป็นอาชีพเหมือนทุกวันที่ผ่านมา แง่ม ๆ
แต่ติดตามอ่านทุกวันแน่นอน (คิดว่าจะได้เข้ามาช่วงเย็น ๆ ของทุกวันนะเจ้าคะ)
เน็ตที่บ้านมีเครื่องเดียว โฮะ ๆ ต้องแย่งชิงและแข่งขัน เหอๆๆๆๆ
ริวเด็ดมาก อย่าให้น้องหนีไปได้นะคืนนี้ ไม่ได้แอ้มก็นอนกอดน้องอุ่น ๆ เน๊ิัอะ พ่อ (อ่อน)
-
ลุ้นซะ..จะเก่งเหมือนพูดมั๊ยริว
+1 เป็นกำลังใจนะ Mercy
รออ่านตอนพิเศษน้องเลิฟนะ
-
เสร็จริว หรือ ริวเสร็จ อิอิ
รอ รอ รอ รอ ...............
-
:L1:
-
5555555555555555555555555555+
เหมือนอาแปะตามเมียยังไงยังงั้นเลยอ่าสืพอนึกภาพตามแล้ว 55555555555
รอดูหนู๋พายซี่ขาสั่นเจ้าค่ะ แต่ไม่รู้ใครกันแน่ที่จะสั่น
-
ตามหึุงตามหวงเค้าขนาดนั้น ไม่ได้รักจริงหร๋อออออ
-
ประสบการณ์ครั้งที่้แล้วมันสอนไว้ว่า คนที่"รุก"ไม่ขึ้นจริงๆ น่ะมันแกนะอิริว
-
ป้าดโธ่! ขนาดนี้แล้วริว ไม่ได้รักก็ไม่ได้รัก เชื่อมากอะ :laugh:
สองคนนี้ไปเข้าคอร์สอบรมด่าคนที่ไหนมาคะ ด่ากันไฟแลบไม่มีพักหยุดหายใจ
นี่ยังคิดว่ามายืนเถียงกันตรงหน้านี่คงหูชากันเลยทีเดียว :m20:
เหมาะมากอะ สองคนนี้ ยิ่งกว่ากิ่งทองใบหยก :jul3:
-
ตกลงพี่ริว หึง หรือ ติดใจ กันเเน่? :laugh: :laugh:
-
จะรอดูจ้า o18
แต่แน่ใจนะริวว่าจะทำให้น้องพายลุกไม่ไหว :laugh:
-
จะคอยดูว่าประสิทธิภาพริวมันจะเทียบเท่าi7มั้ย :m20:
ริวเอ๊ยยยยย ตอนนี้ไม่รู้ยังไม่เป็นไร คนอ่านไม่ถือสา ไม่รู้ย่อมไม่ผิด
แต่ถ้ารู้ที่มาที่ไปของพาย แล้วเกิดเหตุการณ์อะไรที่ทำให้พายเสียใจเพราะริวล่ะก็
o18
(ข่มขู่ๆ)
-
แค่หวงจริงอ่ะพี่ริว แน่ะๆๆๆ กิ๊วๆๆ ตามเค้าถึงผับ
แล้วจะรอดูน้องพายลุกไม่ไหวนะ
จัดไปปปปปป :z1: :z1: อย่าให้ผิดกับที่ลั่นวาจานะเออ
-
ห้าห้าห้า...มาต่อคิวรอน้องพายลุกไม่ไหว^^
ริวเอาจริง หวงจริง
แล้วเมื่อไหร่ที่หวง มันจะกลายเป็นหึงคะ?
เอ...หรือว่าหึงไปแล้วแต่แอบไม่รู้สึกตัว
-
ริวแม่ง 555+
หวงโคตรอะ หวังว่าพายจะไม่รำคาญจนกลายเป็นเกลียดนะ
เอ๊ะ หรือเกลียดอยู่แล้วหว่า :laugh:
-
อ๊ะ อ๊ะ ริว ติดใจล่ะซี ก็พายอร่อยๆแบบนี้ ใครๆก็ต้องติดใจ
แต่ริวแสดงออกขนาดนี้ มีเผลอใจไปแล้วแหงมๆ
-
มีแต่คนสบประมาทริวทั้งน้านนนน
เราก็ด้วย ....อิอิ
งั้นริวต้องแสดงฝีมือให้เต็มที่นะ อย่าให้ขายหน้าไปถึง Mercy ล่ะ
ดูซิ ใครกันที่ต้องนอนแหมบอยู่บนเตียงกันแน่
-
อ๋อยๆ อยากเสียเลือดอ่ะ ริวจัดให้หนัก อย่าให้ลุกมาแรดได้อีกนะ 5+
ริวสู้ๆ ริวสู้ตาย จัดไป จัดให้หนัก (ตรูจะซาดิสไปไหน 5+)
-
เตรียมทิชชู่ไว้ตอนหน้าโลดขอรับ
รอลุ้นว่าจะได้ใช้ไหมขอรับ :a11:
-
จะคอยดูว่าคุณริว จะจัดการคุณพายได้ตามที่พูดหรือไม่ 55
-
อืม เป็นพวกหวงของนี่นะ
เอาน่าก็เป็นส่วนหนึ่งของความรักแหละ
แล้วไอ้ที่พูดไปนะจะทำได้รึเปล่าหว่า?? ก็ต้องดูกันไป
แต่พายค่ะ ด่าได้แสบไปถึงเนื้อเยื่อลำไส้เลยค่ะ
-
เริ่สสสสสส เอาอีกกกก ร่านอีกเรยค่า ชอบบบบบบบบบบ อิอิ
-
ต้องรอดูว่าริวจะจัดการกับพายได้มั้ย
หรือจะโดนนู๋พายจัดการอีกรอบ
-
ไม่ได้จะดูถูกริวอันใด ...
แต่"สิ่ง"ที่ผ่านมามันสอนให้จำ
โหะโหะ ท่องไว้ ท่องไว้
ผิด เป็น ครู 55555555+
-
แหมๆๆๆ จะให้น้องพายลุกไม่ขึ้นเลยรึน้องริว
อย่าดีแต่พูดล่ะ หุหุ รอดูอยู่
มันส์จริงๆเรื่องนี้ o13
-
พายน้องพี่ ปากหนูหมามากลูก กร้ากกกกกกกกกกกกกกกส์
ไม่ไหวจะเคลียร์ ถ้าพี่นุ่นเป็นไอ้น้องริวคงหูชาไปไม่ต่ำกว่าครึ่งชั่วโมงหลังวางสาย 555555555
น้องริวมันอึดนิ ยังอุตส่าห์มีแรงไปหาหนูได้อีก งั้นก็ยอมๆเปิดใจให้มันไปเถอะนะคะ
ใครจะไปรู้ ทั้งอ่อนทั้งโง่ แต่อึดๆอดทนแบบนี้อาจจะช่วยหนูให้ได้รับความอบอุ่นที่แท้จริงก็ได้นะคะ
..................................
ของฝากคุณไนท์ (เหมือนมีอีก แต่ประทับใจการด่าน้องพายจนสนแต่ตรงนี้ คริคริ)
แล้วหนักหัวโคตรเง้ามึงหรือไง .....โคตรเหง้า
ยังไงซะ วันนี้กูก็ยอมให้มึงไปนอนอ้าให้คนอื่นเขาเอาแน่ๆ ..... ยังไงซะ วันนี้กูก็ไม่ยอมให้มึง..
-
:z2: :z2: :z2:อยากเห็นพายลุกไม่ขึ้น หุๆ ริวจะทำไดมั้ยน้า :z2: :z2: :z2:
ปล.รักคนแต่งที่ซู๊ด
-
^
^
^
^
จิ้มน้อง noina ทะลุไปถึง คุณนุ่น ฉึกฉึก :z13: :z13:
โถๆๆๆๆ พ่อริว พ่อหนุ่มน้อยของพี่ โดนชาวประชาสบประมาทกันท้วมท้นล้นหลามซะขนาดนี้...ต้องฮึดนะคะลูก สู้เค้า :interest:
แอบย่อง แว๊บๆ เข้ามาดู :m7:
แล้วก็หลั่นล้าออกไป :oni1:
แต่แอบกระซิบเล่นๆ ว่า คืนนี้อาจจะมาต่อนะคะ จุ๊บๆ
แต่...อาจจะมีข่าวร้ายเล็กน้อย...Mercy อาจจะมาลา เพราะจะไม่อยู่ ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ จันทร์ กลับมาอีกทีก็จันทร์เย็นๆๆๆๆ อาจจะไม่มีแรงต่อ
คงจะได้ต่ออีกทีก็อังคารนะคะ :m13: หนีเที่ยวเล็กน้อย หุหุ...
แล้วยังไงเจอกันค่ะ ไม่คืนนี้ก็พรุ่งนี้ ยังไงก่อนไปก็ลงให้อีกตอนชัวร์ๆ ค่ะ :กอด1:
-
กีซซซซซซซซซซซซซซ
เพิ่งตามอ่านทันอ่ะจ๊ะ
แบบแว้....น้องพายแรงงงงงส์
:z1:
-
กรี๊ดๆๆๆๆ รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ 55 ว่าแต่ริวจะทำได้หร๋อ มะได้ดูถูกน๊า 55
-
ริวสู้ๆ ให้น้องพายเค้าหลงไปเลย อิอิ ^o^
-
ว๊ากกกกๆๆๆๆ
รอดูพายลุกไม่ขึ้น
ริวจะขนาดไหนว่ะเนี่ย??????
คงจะตลอดทั้งคืนแน่ๆเลย :haun4:
-
น้องริวปากดีอะ ขอให้ลีลาดีตามปากด้วยนะจ๊ะ o3
ดูท่าทางถ้าไปเป็นแฟนกันนี่ ตามหึงไม่ทำงานทำการแน่ ๆ
ปล. แอบอยากอ่านพี่เซฟกับเลิฟด้วย
-
หึงโหดอยากรู้ว่าริวจะสำเร็จโทษพายแบบไหน
-
น้อง พาย จะ ลุก ไม่ ไหว จริง เหรอ?
หึ หึ
-
ฮาาาาาา แล้วอิพี่ริวจาเสร็จน้องพายอีกป่ะเนี้ย
-
:impress2:
อยากจะรู้ว่าใครกันที่จะลุกไม่ขึ้น :laugh:
-
น้องริวสุดยอดดดดดดดดดดดดดด
-
งานนี้ใครจะเละเน้ออ :กอด1:
-
เฮือกๆ!
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ O_O
พายแร๊งงง หวังว่าตอนหน้าริวคงทำพายหมดแรงได้นะ หึหึหึ
-
คืนนี้ไม่มาหรอคะ .. :z3:
-
พาย แรงได้ใจมากอ่ะ แรงจริงอะไรจริง
ทำเอาริวนี่ไปไม่เป็นเลย ท่าทางกว่าจะรักกันได้เนี่ย
คงเหนื่อยพอดูกับความเจ้าชู้ของพายแน่ๆ
-
สวัสดีค่ะ...เพื่อน พ้อง น้อง พี่ ทั้งหลาย...
วันนี้ Mercy มาเวลาแปลกๆ แต่ตามที่แจ้งไว้เมื่อวานแหละค่ะ จริงๆ ว่าจะมาตั้งแต่เมื่อคืน
แต่กลับบ้านแล้ว Mercy ต้องจัดกระเป๋าเดินทาง จัดกระเป๋าเสร็จก็เลยสลบไปเลย...
วันนี้ก็เลยแอบๆ นายมาต่อเรื่องน้องพายค่ะ...
มาต่อตอนนี้แล้วก็ถือโอกาสส่งใบลาด้วยนะคะ... :m23:
ขอแอบไปพักกายพักใจ ไม่ใกล้ ไม่ไกลนี้ซักสามสี่วัน... :m7: :oni1:
Mercy คงมาต่อให้อีกทีก็คืนวันอังคารนะคะ...นานหน่อยนะ :m5: :m5:
ยังไง Mercy ฝากน้องพายให้เพื่อนๆ ดูแลด้วยนะคะ (เอ๊ะหรือจะให้ดูแลน้องริวมันดีหว่า น่าเป็นห่วงกว่าน้องพายเยอะ) :laugh3:
ขอบคุณจากใจเลยนะคะ เห็นคอมเม้นท์แล้วชื่นใจมาก มาเยอะแบบไม่คาดคิด...ดีใจจังค่ะ
แบบนี้สู้ตายเลยค่ะทุกคน... :m3:
ปล. ถ้ามีคำผิดจะมาแก้ให้ทีหลังนะคะ
แล้วเจอกัน อาทิตย์หน้านะคะ ใครมีทริปไปไหนก็ Have a good trip นะคะ ระวังฝนด้วยเน้อ
+++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 5
ไอ้ห่าเอ๊ยยยยย!!! เห็นตัวเล็กๆ แบบนี้แต่แรงแม่งดีจริงๆ ครับ...จริงๆ ข้อนี้ผมรับรู้ได้ตั้งแต่คืนที่มันขย่มผมสนั่นลั่นห้องนั่นแหละ ออนเดอะท็อปแรงดีไม่มีตกจนจบ...กว่าผมจะยัดมันใส่รถ แล้วกว่าจะขับพามันกลับมาถึงคอนโดผมได้แทบอยากจะขับรถไปเสยท้ายสิบล้อให้รู้แล้วรู้รอดไปซะ แม่งเอ๊ย จอดติดไฟแดงตรงไหน มันก็จะปลดล็อคเปิดประตูรถหนีออกไปทุกที...
“อยากนักก็รีบๆ แก้ผ้าสิไอ้ควาย ลากกูมาแล้วมายืนจ้องหน้าหาเห็บรึไงหะ!!!” ปากดีอย่างงี้กูจะจูบให้พูดไม่ได้ไปสามวันเลยไอ้ห่า...ที่น่าแปลกใจมากก็ตรงที่พอถึงคอนโดผมแล้ว มันดันสงบลง ไม่ดิ้นไม่ด่า แถมพอจอดรถเสร็จมันก็สะบัดตูดเปิดประตูรถเดินเชิดๆ นำผมขึ้นลิฟต์มาจนผมต้องวิ่งตามแทบไม่ทัน
“มึงเป็นโรคอะไรรึเปล่าพาย มึงขาดเซ็กส์ไม่ได้ขนาดนั้นเลยเหรอ ทำไมมึงต้องคิดว่าคนอื่นเขาจะต้องมาเอากับมึงด้วยหะ...แล้วไอ้ที่แรดๆ ๆ ๆ ไปเอากับผู้ชายคนนู้นทีคนนี้ที เมื่อไหร่มึงจะพอวะพาย มึงต้องการอะไรกันแน่ มึงเป็นนิมโฟมาเนียหรือฮิสทีเรียหรือไง ถึงได้ต้องการให้ผู้ชายมาเอามึงตลอดเวลา เมื่อไหร่มึงจะหยุด ถ้ามึงป่วยมึงบอกกู กูจะพามึงไปรักษาเอง” ผมจับหัวไหล่ไอ้พายทั้งสองข้าง ยึดไว้แน่นและออกแรงเขย่าให้มันรู้สึก ถึงปากผมจะบอกว่าจะพามันมาเอา แต่จริงๆ แล้วผมก็แค่อยากคุยกับมันให้รู้เรื่อง ว่าทำไมมันถึงต้องทำตัวแบบนี้ด้วย ผมแค่ไม่ชอบและไม่อยากให้มันได้กับใครอีก
“มึงเพี้ยนไปแล้วเหรอ...กูเคยบอกมึงเป็นสิบๆ ครั้งแล้วใช่ไหม ว่าอย่ามาเสือกสะเออะเรื่องของกู กูจะเป็นห่าเป็นเหี้ย จะแหกให้ใครเอา มันก็เป็นเรื่องของกู ตัวกู ชีวิตกู...ใครๆ ที่มันเข้ามาหากู มันก็อยากจะเอากูกันทั้งนั้น ไม่พ้นแม้แต่มึงไม่ใช่หรือไง...อย่ามาทำเป็นพูดจาเหมือนจะห่วงใยเลยไอ้สัตว์ สุดท้ายก็อยากเ_็ดกูกันทั้งนั้น” ผมว่าผมคิดไม่ผิดนะ...มันต้องมีปมอะไรในใจแน่ๆ ไม่ก็ต้องเป็นโรคอย่างที่ผมว่านั่นแหละ ไม่งั้นคนๆ หนึ่งจะมาทำตัวเหมือนประชดโลก ไม่แคร์ใคร ไม่สนใจตัวเองแบบนี้ไปทำไมกัน...แม่งต่อมเสือกที่กูเสือกทรานเฟอร์มาจากไอ้แจ็คเริ่มทำงานแล้วสิเนี่ย
“ทำไมมึงถึงคิดว่าทุกคนที่เข้ามาใกล้มึง เขาจะอยากเอามึงกันทุกคนล่ะ บางทีเขาก็แค่อาจจะอยากเป็นเพื่อนกับมึง อยากคุยกับมึงแบบปกติทั่วไปก็ได้ แต่มึงกลับยั่วพวกเขา แล้วสุดท้ายก็จบกันที่เซ็กส์ มึงไม่เหนื่อยหรือไงวะพาย มึงต้องการแบบนี้จริงๆ หรือไง...เราจะคุยกันดีๆ บ้างไม่ได้เหรอวะ”
“หึ...คุยเหี้ยอะไรดีๆ มึงด่ากูแรด แต่มึงเองก็โคตรจะตอแหล มึงอย่ามาปากว่าตาขยิบหน่อยเลย กูไม่เห็นจะมีใครเข้ามาเพื่ออยากจะเป็นเพื่อนกับกูซักคนยกเว้นเซย์คนเดียว แล้วที่บอกว่ากูยั่วน่ะ กูไปยั่วตรงไหน กูก็อยู่ของกูดีๆ ชวนเขาไปกินข้าวกัน แต่สุดท้ายทุกคนก็เรียกร้องขอจากกูกันทั้งนั้น แล้วมึงลองถามตัวมึงเองนะไอ้สัตว์ริว วันนั้นที่ทำเหี้ยกับกูไว้ ลากกูเข้ามาในห้องเหี้ยๆ ของมึงเนี่ย กูไปยั่วอะไรมึงตรงไหน หน้ากูก็ยังไม่อยากจะมอง มึงมายืนขวางแล้วก็ด่ากูก่อน พอกูด่าตอบ ก็โมโหทนไม่ได้ ลากกูเข้าห้องมาคิดจะข่มขืนกูไม่ใช่หรือไงไอ้ไก่อ่อน กูแม่งแยกไม่ออกเลยหวะว่ามึงเป็นไก่อ่อน หรือว่าควายโง่กันแน่ แต่จริงๆ มึงมันหน้าตัวเมียหวะกูว่า” เออ...กูแม่งเถียงมันไม่ออกเลย จริงๆ วันนั้นก็โมโหจนหน้ามืดเอง เลยลากมันเข้ามาเอากันในห้องนี้ แต่ก่อนปฏิบัติการมันเองก็เป็นคนปลุกอารมณ์ดิบในตัวผมนี่นา ผมถึงได้หน้ามืดตามัว จะมาโทษผมคนเดียวได้ซะที่ไหน พอรู้ตัวอีกทีมันก็ขย่มผมจนเสร็จสมไปแล้ว คิดแล้วอนาถตัวเองฉิบหาย
อ้าวเฮ้ย...ไอ้เหี้ยจะทำอะไรของมันเนี่ย...มันด่าผมเสร็จแล้วปล่อยให้ผมยืนจมกับความคิดตัวเองซักพัก มันก็ถอดเสื้อตัวเองออก ตามด้วยกางเกงยีนส์ขาเดฟสีเข้มที่ตัดกับผิวขาวๆ ของมันอย่างลงตัว เหี้ยเอ๊ย!!! ผมสาบานได้เลยว่าใครที่แม่งมาเห็นแบบที่สองตาผมกำลังจับจ้องอยู่ตอนนี้ แล้วของมึงไม่แข็ง แม่งก็เป็นโรคกามตายด้านแล้วล่ะครับ ตัวเล็กๆ มีส่วนเว้าส่วนโค้ง แต่มันมีมัดกล้ามน้อยๆ ให้รู้ว่าออกกำลังกายเป็นประจำ ผิวขาวหยวก มีรอยแดงๆ จางๆ กระจายอยู่ทั่วตัว กูรับรู้ทันทีว่าเมื่อวานมึงต้องไปเย่อกับใครมา รอยแม่งจะเยอะและเด่นชัดมากที่สุดก็แถวๆ ซอกคอขาวๆ และหน้าอกใกล้ๆ เม็ดตุ่มไตสีแดงน้ำตาลที่กำลังชูชันหยอกยวน ยั่วให้อยากเอาปากและลิ้นไปสัมผัส...ขนอ่อนๆ บางๆ เจือตัดกับผิวขาวยิ่งดูเย้ายวนหน้ามอง
จากเบื้องสูงก็กวาดตาลงสู่เบื้องต่ำ ภายใต้กางเกงยีนส์สีเข้มที่มันกำลังถอดอยู่ ถูกซ้อนไว้ด้วยกางเกงในสีขาวตัวจ้อย ที่เว้าสูง บาง และรัดจนเห็นส่วนนูนเป็นรูปเป็นร่างชัดเจน ไม่ได้มากนัก แต่ก็ทำให้ใจสั่นได้อย่างบอกไม่ถูก แม่งโคตรงเซ็กซี่เป็นบ้าเลยให้ตายเหอะ
“ทะ...ทำ เหี้ยอะไร” ที่ถามไม่ใช่เพราะโง่ แต่อยากรู้จริงๆ ว่าที่ดีดดิ้นมาตั้งแต่ตน ทำไมพอถึงหน้างานมันเสือกแก้ผ้าง่ายๆ เลยวะ
“โง่ หรือเงี่ยนที่ถามออกมาเนี่ย” กูอยากจะตอบคำหลังจังเลยไอ้สัตว์เอ๊ย!!!
“น้องมึงดันกางเกงซะนูนขนาดนี้ ไม่ต้องตอบกูก็ได้นะ กูว่าแม่งเป็นทั้งสองอย่าง หึหึ...กูไม่รู้หรอกนะว่ามึงทำแบบนี้กับกูทำไม จะมาสนใจตอแยกูทำเหี้ยอะไร แต่ถ้ามึงติดใจลีลากูนัก หรืออยากจะหาประสบการณ์เพิ่ม กูก็จะสงเคราะห์จัดให้มึงอีกสักแมทช์แก้เสี้ยน แต่ครั้งนี้กูจะให้มึงครั้งสุดท้ายแล้วจริงๆ กูยังคงยืนยันคำเดิม อย่ามาเสือกเรื่องของกู และอย่ามายุ่งกับกูอีก กูเหนื่อยและขี้เกียจจะมานั่งด่ากับมึง กูไม่ใช่โรคจิตเหมือนมึงนี่ที่จะมีความสุขมานั่งด่าชาวบ้านเขาอยู่ได้ทุกวี่ทุกวัน งานการมีต้องทำมาหาแดก จะมานั่งไร้สาระกับคนอย่างมึงตลอดไม่ได้หรอกนะ...อ้าว แก้ผ้าสิ หรือจะให้กูถอดให้ เงอะงะตลอด เยอะนะมึงเนี่ย”
“กูไม่ได้โรคจิตที่อยากจะด่ากับมึงหรอกนะ กูก็เหนื่อยเหมือนกันที่เราต้องมานั่งด่ากันตลอด แต่มึงมันปากดีนี่หว่า ชอบด่าจิกกู แล้วเรื่องที่ตอแยมึงน่ะกู กูก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่าทำไม...กูก็คะ....อะ อืมมมมม” แม่งกูยังไม่ทันพรรณนาจบเลย แม่งก้าวเข้ามาประชิดผมแล้วรั้งคอให้ลงมารับจูบร้อนแรงของมัน...แม่งจูบเก่งเป็นบ้าเลย ทั้งลิ้น และการสัมผัส เพียงแค่จูบผมก็แทบจะทรุดลงไปแดดิ้นกับพื้นแล้วครับ...
“อืมมม...เดี๋ยวพายถอดเสื้อผ้าให้นะ” แล้วนี่อะไรครับ เกิดอะไรขึ้นทำไมมันเสือกพูดจากระซิบกระเส่า เสียงอ่อนเสียงหวาน เรียกแทนตัวเองว่าพาย แต่สัมผัสจากมันยังคงเหมือนเดิม จาบจ้วงและร้อนแรง ปากที่ผละออกมาพูดกับผมเพียงประโยคเดียว เสร็จแล้วก็กลับไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อ บวกกับมือไม้ที่ปะป่าย แกะถอดกระดุมเสื้อเชิ้ตของผมออกอย่างเร่งรีบ และลูบไล้ไปทั่วแผงอก ปัดมือผ่านสะกิดยอดตุ่มไตแข็งเกร็งของผมให้เด่นขึ้นรอรับสัมผัสที่มันนิ่มกว่านี้ อุ่นกว่านี้ และชื้นกว่านี้
“อ๊ะ อ้า!!!....อืมมมมม” แล้วก็เป็นเสียงครางของผมอีกแล้วที่หลุดเล็ดลอดออกมาก่อน ด้วยสัมผัสจากลิ้นชื้นที่ปาดป้ายทั่วยอดอกของผม ส่วนมือเล็กนิ่มก็ลงมาคลึงเคล้น ไอ้ริวน้อยของผมที่มันแข็งสู้มือทันทีเพียงแค่สัมผัสแรก...แม่งแข็งจนจะระเบิดอยู่แล้ว อย่าพึ่งมาแตกเร็วให้กูขายหน้าอีกนะเว้ยไอ้ห่า...
“พะ พายครับ...อมให้ริวหน่อย...” ผมร้องขอออกไปอย่างไร้ยาง จิตฝ่ายต่ำที่มันต้องการอะไรที่มากกว่ามือ เลยผลักดันให้ผมต้องร้องขอออกไป
“หึหึ...” ไอ้ตัวเล็กสุดเซ็กฯ หัวเราะเบาๆ ในลำคอ จนผมเดาไม่ได้ว่ามันหัวเราะยินดี หรือสมเพชผมกันแน่ แต่วินาทีนี้แม่งกูไม่สนห่าเหวอะไรแล้ว กูไม่ไหวและ
แล้วมันก็ไม่รอช้าทรุดตัวลงไปจัดการปลดกางเกงของผมลง ลูบไล้ และเลียไอ้ริวน้อยของผมผ่านเนื้อผ้าของกางเกงใน...แค่นี้กูก็จะแตกแล้ว...ผมกลั้นหายใจ เกร็งหน้าท้องโดยอัตโนมัติ เพราะความเสียวที่แล่นผ่านเนื้อผ้าบาง...มันใช้ลิ้นเล่นกับน้องชายผมไม่นานก็จัดการควักออกมาสู้โลกภายนอก มันใช้ปลายเล็บสะกิดข่วนเบาๆ ที่หัวบวมเป่งที่ชุ่มเยิ้มไปด้วยหยาดของความใคร่ และมันก็ไม่รอช้ามันหุบกลืนกินไอ้ริวน้อยที่ตอนนี้โตเต็มไว แข็งจนเห็นเส้นเลือดเส้นเอ็นปูดโปน มันรูดปากไปพร้อมกับมือกำส่วนโคนชักตามจังหวะการเข้าออกของปาก...ไม่นาน...ผม...ก็แตกใส่ปากมันแบบไม่ยั้ง...
ไม่รู้หูแว่วเพราะกำลังมึนงง ล่องลอยเพราะได้ระบายน้ำออกไปรึเปล่า เพราะผมแอบได้ยินแว๊บๆ ว่าไอ้แรดสุดเซ็กซี่มันพูดว่า ‘ไอ้อ่อนเอ๊ย’ กูเปล่าอ่อนนะเว้ย ก็ ก็...แหม ก็มึงมันเสือกใช้ปากเก่งนี่หว่า...
“แตกเร็วจังนะ...หึหึ...เอาต่อไหวเหรอแบบนี้...” แม่งพูดดีได้ไม่ทันไร มึงก็แขวะกูอีกและ น้ำเสียงมันนี่นะ ถ้าผู้หญิงฟังคงอยากตบมันแน่ๆ ยั่วยวนกวนส้นตีนได้อีก
“วะ...ไหว” แม่งแล้วเสียงกูเมื่อไหร่จะหยุดสั่น ไม่ได้การแล้ว ถ้าขืนปล่อยให้มันคุมเกม กูจะต้องกลายเป็นตุ๊กตายางอีกรอบแน่…
“พาย...เราขอกอดพายหน่อยได้ไหม” อะไรดลใจให้ผมขอมันกอดแทนที่จะจับมันโก่งตูดแล้วยัดน้องชายเข้าไปหาความสุขจากรูมันก็ไม่รู้…ไอ้พายเองก็ดูงงๆ กับคำขอของผมอยู่เหมือนกัน มันมองหน้าผมนิ่ง เลิกคิ้วอย่างสงสัย ก่อนจะพยักหน้าน้อยๆ อย่างขอไปที บอกเชิงอนุญาตอย่างเสียไม่ได้
ผมค่อยๆ ดึงตัวไอ้แรดตัวเล็กที่มันยังทำหน้างง คิ้วขมวดไม่หาย วาดวงแขนทั้งสองข้างโอบรอบคอและแผ่นหลัง...ไอ้พายเกร็งตัวแข็งนิดๆ ไม่ได้โอนอ่อนผ่อนตามแรงกอดที่กระชับเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จากผม แต่มันก็ไม่ได้ขืนตัวออก แต่ไม่รู้ว่าผมรู้สึกไปเองไหม ผมรู้สึกว่า ภายใต้ร่างที่แข็งขืนตัวเองอยู่นั้น กำลังสั่นน้อยๆ อย่างไม่รู้สาเหตุ ผมเลยละมือจากต้นคอขาวนวล ขึ้นไปลูบผมนิ่มอย่างช้าๆ ก่อนจะค่อยๆ จูบซับซอกคอกลิ่นกรุ่น และสูดดมความหอมหลายฟอดใหญ่...อาการเกร็งตัวแข็งก็คงไม่ได้ลดหายไปแต่อย่างใด ไม่มีการกอดตอบ แต่ก็ไม่มีการขืนตัวออก...
“เป็นอะไรรึเปล่า...หนาวเหรอ” คำถามกูแม่งโง่ทุกประโยคเลยวะ...
“..................................” เหมือนมันกำลังเหม่อ เหมือนมันปิดโหมดรับรู้ ตัดสัญญาณจากโลกภายนอก แต่ตัวมันก็ยังคงนิ่งเกร็งเหมือนเดิม แต่นอกเหนือจากนั้นไม่มีการตอบสนองใดๆ ทั้งสิ้น
“พาย...พาย...มึงเป็นอะไรรึเปล่า พาย...” ผมตัดสินใจโยก เขย่าตัวมันน้อยๆ ปลุกให้มันตื่นจากภวังค์...มันสะดุ้งสุดตัวเหมือนตกใจมาก จนผมเองยังตกใจตาม...
“เฮ้ยยยยยย...มึงเป็นอะไรพาย” คราวนี้ไอ้ตัวดีมันขืนตัวออกจากอ้อมกอดของผมแล้วครับ แต่ผมยังไม่ยอมปล่อย
“ปล่อยกู...ปล่อยดิ...เอ๊ะ...กูบอกให้ปล่อย” เริ่มดีดดิ้นแล้วฮะ คำหยาบคายเริ่มกลับมาเยือนอีกครั้ง
“ไม่...จนกว่ามึงจะบอกกูมาก่อนว่ามึงเป็นเหี้ยอะไร” ของมันเคยๆ กันอยู่ พอมันหยาบมาเราก็หยาบไป หึหึ
“มึงนี่มันเป็นคนขี้เสือกโดยสันดานเลยใช่ไหมเนี่ย วันไหนไม่ได้เสือกเรื่องกูนี่มึงจะชักว่าวไม่เสร็จหรือไงหะไอ้สัตว์...ปล่อยกู...กูไม่มีอารมณ์ให้มึงเอาแล้ว ปล่อย...กูจะกลับ กูบอกให้ปล่อยไง...ปล่อยโว้ยยยย” มันดิ้นแรงขึ้นกว่าเดิม ผมก็รัดแน่นขึ้นไปอีก
“เออ กูจะเสือกเรื่องของมึง แล้วมึงจะทำไม...ถ้ามึงไม่บอกกูก็ไม่ปล่อยมึงหรอก คืนนี้ก็อยู่แม่งมันอย่างนี้นี่แหละ” ลองดูซิ๊จะทำอะไรผมได้ ตัวเล็กกระจิ๋วเดียวแค่นี้จะสู้แรงควายๆ ของผมได้ยังไง ดิ้นไปเลยจะที่รัก เอาให้เสียดสีกันมากกว่านี้จะได้ไม่ต้องบิ้วท์อารมณ์อีกรอบ
“ไอ้สัตว์ริว ไอ้ลูกหมา เมื่อกี๊กูอุตส่าห์ยอมให้มึงเอาเสือกไม่เอา ถุย...จะทำซึ้งโรแมนติก ขอกอดก่อน...จริงๆ กูว่ามึงเริ่มเองไม่เป็นมากกว่าใช่ไหม ไอ้ควายเอ๊ยยยยย กูว่ามึงนอนชักว่าวต่อไปเถอะนะ ต่อให้มึงซื้อกะหรี่มาเอา กะหรี่มันก็คงเซ็งอะมาถึงนอนแผ่ทำเหี้ยอะไรไม่เป็น...ปล่อยได้แล้ว ช่วงโปรโมชั่นของมึงหมดแล้ว เวลากูเป็นเงินเป็นทองผู้ชายเข้าคิวรอกูยิ่งกว่าคริสปี้ครีมอีก ปล่อยสิไอ้สัตว์ ปล๊อยยยยยยยย” เสียงแม่งดังได้ใจจริงๆ แต่ละวาจามันเนี่ยนะ เชือดเฉือนจนอยากจะบีบปากบีบคอให้มันรู้สึกเจ็บซะบ้าง
ผมยังคงกอดรัดมันอยู่ท่ามกลางอาการผยศของมันที่หนักขึ้นเรื่อยๆ ผมเลยก้มลงไปสูดกลิ่นแอปเปิ้ลคาราเมลจากซอกคอของมันอีกรอบ ซี๊ดดดดด กูอยากกัด กลืน กิน คอมันจริงๆ เลย...จากที่ฟัด ที่สูดก็เปลี่ยนมาเป็นเลีย ผมอยากชิม ชิมผิวเนื้อนิ่มๆ หอมกรุ่นยั่วยวนให้ลิ้มลอง...หืมมมม...หวานหอมจนผมต้องอดไม่ได้ที่จะทั้งดูดดุนและโลมเลีย...
ปึก...!!! “อ๊ะ....โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย...” ผลัก ผลัก “โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย” ตุบ “อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“ไอ้ๆ....โอ๊ยยยยย ซีดดดดดดดดด” ไม่ใช่เสียงคราง หรือเสียถึงจุดสุดยอดอะไรหรอกนะครับ...เสียงร้องโอดโอยของผมเอง...ก็ไอ้แรดพายสิครับ แม่งกระทืบลงมาได้ตอนผมกำลังเผลอสูดชิมความหวานหอมจากซอกคอมัน...แม่งกระทืบเท้าผมเสร็จไม่พอ พอผมเจ็บเท้าตกใจเผลอคลายวงแขน มันได้ทีชกหน้าผมสองทีซ้อน ไอ้ห่าเอ๊ยยยย มึงไปแอบเรียนมวยไทยมาหรือไงวะ หมัดหนักฉิบหายแม่งต่อยเน้นๆ เบ้าตากูเลยสองหมัด พรุ่งนี้ช้ำแน่ๆ แล้วแม่งไม่จบแค่นั้น ทุกอย่างแม่งมาไวมากจนผมทำอะไรไม่ถูก...มันต่อยผมเสร็จมันก็เตะเข้าที่หว่างขาผม แล้วถีบผมเข้าที่หน้าท้องอย่างแรงจนกระเด็นล้มก้นกระแทก เสร็จแล้วมันก็รีบใส่เสื้อผ้าอย่างเร็ว แม่งคล่องมากอะ...แล้วก่อนที่มันจะไปมันก็ยัง ชะโงกหน้ามาด่าผมที่นั่งเอามือกุมเบ้าตาและกุมเป้าตัวเองร้องครวญคราง แดดิ้นอยู่กับพื้นว่า...
“ทฤษฏีนี้สอนให้รู้ว่า...นอกจากดนตรีแล้ว เรื่องอื่นมึงอ่อนหมด รวมทั้งปัญญาด้วย...ไอ้อ่อนเอ๊ย น้ำหน้าอย่างมึงเนี่ยชาตินี้จะได้เอาใครได้ด้วยตัวเองไหมวะ ฮ่าๆๆๆ ของฟรีไม่มีในโลกหรอกไอ้สัตว์ แดกกูฟรีไปแล้วรอบนึง มึงคิดจะเบิ้ลกูกูก็จะให้แต่เสือกทำตัวน้ำเน่าเอง ช่วยไม่ได้ ไปก่อนนะจ๊ะ มือกีตาร์หนุ่มรูปหล่อ ฮ่าๆๆๆๆ กูอยากให้แฟนคลับสาวๆ มึงมาเห็นสภาพมึงจริงจริ๊ง ฮ่าๆๆๆๆ” ที่ร้ายไปกว่านั้น มันเสือกหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายสภาพกึ่งเปลื่อยแต่หน้าตาเหมือนโดนจับตอนของผมเก็บไว้ ก่อนที่จะขู่ว่าถ้ามายุ่งกับมันอีก มันจะโพสลงเฟสบุค แล้วแท็คคนให้ครบหมื่นคนที่อยู่ในลิสต์มัน เสร็จแล้วมันก็เดินนวยนาด เปร่งเสียงหัวเราะอย่างผู้มีชัยออกจากห้องผมไป...
แม่งเอ๊ยยยยยยยยยยยยย เจ็บทั้งเป้า เจ็บทั้งท้อง เจ็บตั้งตา แถมยังเจ็บใจอีกต่างหาก...
ผมขอตั้งปณิธานไว้เลย...ถ้าชาตินี้กูทำให้มึงมาครางใต้ร่าง ร้องเรียกกูว่าผัวไม่ได้ กูจะยอมเป็นเมียไอ้เหี้ยแจ็คเลยคอยดู โถ่เว้ยยยยยยยย!!!!!
-
และแล้ว น้องพายก็ชนะเลิศ
เที่ยวให้สะนุกนะคร่าาาาา เดินทางโดยสวัสดิภาพนะคะ
-
ก็คนมันร่านจะให้กลับตัวมาเป็นคนดีได้ไงละริวเอ๋ย
-
สู้น้องพายไม่ได้จิงๆด้วยนะเนี่ยย
น้องริวววววว
เห้อออออ
พายยย ไม่มีคนกอดด้วยความรักมานานแล้วซินะ พอริวกอดเลยเกรงเนี่ยยย
ริวว พยามกเ_ือกต่อไปนะ เรื่องพายอะ
จะได้รักษาพายให้หายซักที
-
ริว...แพ้อีกแล้ว ม่ายยอมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
เที่ยวให้สนุกนะค่ะ แล้วมาต่อเร็วๆนะค่ะ รอๆๆๆๆๆๆๆ
-
กร๊ากกกกกกกก ริวเอ้ย ไม่ทันพายจนได้
สู้ๆๆ นะ รีดเดอร์เชียร์เต็มที่
ไปเที่ยวให้สนุกนะต่ะ อยากไปมั่งแต่งานเข้า
กลับมาแล้วก็แวมาต่อนะค่ะ o13 :mc4:
-
แพ้อีกแระ พระเอกเวอร์ชั้นไหนเนี้ย โดยนายเอกกด แถมแบล็กเมล จะเป็นลม สงสัยเผลอได้เป็นเมียพี่แจ็กแร้วมั้ง 555
-
สงสารพี่แจ๊คจังเลย ... จะมีเมียเป็นพี่ริวเนี่ ย 555 :laugh:
แต่ยังไงหนูก็จะเชียร์พี่ริวนะ ก๊า กก
-
อ้าวทำใมริวอ่อนจังว่ะ ไม่เหมือนพระเอกเลยเหมือนตัวก๊งมากฟ่า
สมกับที่พายมันว่าจริงๆ (ว่าซะเห็นภาพ)
ไปปรับปรุงตัวมาซะไอ้คุงริวไม่งั้นมีโหวตเปลี่ยนพระเอก :z1:
-
อุตส่าห์ลุ้นริว แพ้อีกแระ
ไปเถอะลูกพาย มาสอนริวมันบ่อยๆจะได้เลิกอ่อน เก่งๆกะเค้าบ้าง
-
ดีใจที่ได้มาอ่าน (หลังจากหลงรักน้องเลิฟกับน้องเซย์ไปแล้ว)
ไม่รู้ทำไมช๊อบชอบนายเอกชื่อ"พาย"จัง :กอด1:
ความรู้สึกส่วนตัวล้วนๆกับนายเอกชื่อ"พาย"
แค่รู้ว่าชื่อนี้ก็เอาใจไปทั้งดวงแล้ว
แล้วนี้น้องพายมะนาวคนนี้ยิ่งแล้วใหญ่ เคะเจ้าหญิงแท้ๆ
(จะใช้เคะราชินีก็ดูสูงวัยไปนี๊ด เคะเจ้าหญิงเนี่ยเหมาะกว่า)
ทั้งแรง ทั้งเฮี๊ยว ทั้งเปรี้ยว ทั้งซ่า ทั้งน่าสงสาร
อดีตของน้องพายทำเอาดราม่าน้ำตาซึมเลย
เพ่ริวต้องเข้าใจเห็นใจน้องพายเยอะๆน้า
ยังบวกไม่ได้ ขอให้ :กอด1: กับ :L2: ไรเตอร์แทนนะคะ
-
ริวยังคงโดนพายสบประมาทเหมือนเดิม :laugh:
เดินทางโดยสวัสดิภาพนะคะขอให้สนุกๆและมีความสุขกับการท่องเทียวในครั้งนี้นะคะ :กอด1:
-
:m20: :m20: :m20:ริวโดนพายเล่นงานอีกแล้วอ่ะ
:-[ :-[ :-[แต่ว่าพายก็เริ่มหวั่นไหวมั่งแล้วแหละมั้ง
ปล.รักพี่Mercyที่ซู๊ด
-
ริวเอ๊ย :m20:
น้องพาย :กอด1:
ริวอย่ายอมแพ้นะคราวหน้า เพราะฉันไม่อยากเห็นเธอเป็นเมียแจ็ค :laugh:
-
นี่ถ้าไม่มีการเอามากอดเฉยๆหนูจะจับริวตบหัวจริงด้วยโทษฐานไม่รู้จักบังคับความอยากตัวเอง(ถึงพายจะยั่วก็เหอะ)
ไปเที่ยวให้สนุกนะคะพี่ไนท์ จุ๊บๆ
:กอด1:
-
พายได้แรงจริง ๆ ๆ
ริว ... ไม่เคยทำอะไรได้เลย
ไก่อ่อนแบบพายว่าจริง ๆ แหละ
รอเวลาที่ริวบอกว่า
จะให้พายมานอนอยู่ใต้ร่างให้ได้นะ
-
ริวววว
สู้ ๆ นะ
อย่า ยอม แพ้
เดี๋ยว ได้ เป็น เมีย แจ็ค
555ๆ
-
เอิ่ม..ริวคะ ที่อ่อนเนี่ยแกล้งทำใช่ไม๊คะ :เฮ้อ:
-
โอเคจ้ากลับมาเจอกันวันอังคาร
(เขาก็มีทริปเหมือนกัน)
ขอให้เที่ยวให้สนุกนะจ๊ะ
สงสารริวหวะ555+แล้วจะเป็นเมียเฮียแจ็คจิงดิ
-
พายมีจุดอ่อนที่ความอ่อนโยนนี่เอง
-
เที่ยวให้สนุก เดินทางปลอดภัย แล้วรีบกลับมาช่วยริวเอาคืนน้องพายนะคะ 555
:กอด1:
-
ดีแล้วแหละที่เป็นแบบนี้
จะได้ไม่เป็นการไปเพิ่มปมให้น้องพายเนาะ
^^
-
ริว เนี่ย ไม่เอาไหนเล้ย
เข็นไม่ขึ้น
พระเอกที่ไม่พระเอกเลยอ่ะ
-
คุณmercyขัดใจไอ้คุณริวจังทานหญ้าแทนข้าวรึไงฟ่ะ :m16:
-
เวรกำริว
นายดันไปสะกิดแผลของน้องพายซะงั้น
:monkeysad:
-
เหมือนพระเอกเรื่องนี้มันจะติ๋มๆ หงิมๆ
ตามนายเอกเราไม่ทัน :เฮ้อ:
เอาเป็นว่ารอลุ้นดูวิธีจัดการพายของริวดีกว่าขอรับ
รอตอนต่อไปโลด :a9:
-
:L1:
-
ขอให้ปณิธานสำเร็จไวไวนะ สงสารแจ็ค :laugh:
-
แล้วรอบนี้ก็อด เอาเถอะริวเจ้ว่าชาตินี้มันต้องมีซักครั้งดิที่จะได้ให้น้องพายร้องครางอยู่ใต้ร่างเรา
ชาตินี้เอาให้ได้สักครั้งก็ยังดีว่ะ นอนตายตาหลับแระ สู้ๆนะ เจ้จะคอยตั้งตาเชียร์ ฮ่าๆๆ
-
เออออ!!! ริวพูดงี้
เดี๋ยวได้เป็นเมียแจ๊คจริง ๆ หรอก 5555+
-
เห็นมั้ย ริว เป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆด้วย :m31: :m31:
สงสัยน้องพายต้องเริ่มตลอดแน่ๆ ฮ่าๆๆ ริวไม่ได้กินพายชัวร์ :z2: :z2:
ps. เที่ยวให้สนุกนะคะคุณ Mercy รักษาสุขภาพด้วยน๊าาาา :L2: :L2:
-
:serius2:สงสารน้องริวววววววววววววววววววว
-
เค้าลางมาว่า เมื่อไหร่ที่คู่นี้มันดีกัน รักกัน..มันคงหวานดีพิลึก :jul3:
-
ริว สู้ ๆๆ
เริ่มจับจุดอ่อนพายได้แล้ว
,,ส่งใจช้ำ ๆของเทอมา ชั้นจะรักษามันด้วยหัวใจ ด้วยหัวใจ ที่เหมือนเดิม,,
-
ปณิธานของริว ช่างยาวไกลเหลือเกิน
-
เอ้าๆ น้องพายยยย
ที่ยืนนิ่งๆ เพราะหวั่นไหว ไรเง้ป่ะคะ อิอิ
-
ชาตินี้คงไม่มีเมีย
-
๕๕๕ คุณพี่หนีเที่ยว แง่มๆ
ดีละ ช้อนก็ไม่ค่อยได้ตาม ๕๕๕ ช่วงนี้อยู่บ้านเจ้าค่ะ เหี่ยวกันไป
ริวกำลังจะล้วงความลับน้องได้ละ อิอิ อ่อนโยนมาก ๆ ล่ะ พ่อคุณ อิอิ
-
ริวอยากจะกินพายอร่อยต้องใจเย็นๆ นะ ก็เหมือนกับการทำพายไง ถ้าอบไฟแรงเกินไปพายก็อาจไหม้ได้นะ เพราะฉะนั้นริวควรเริ่มทำความเข้าใจพายก่อนดีไหมว่าเป็นคนยังไงและมีเบื้องหลังที่น่าสงสารแค่ไหน แล้ววันนึงพายมะนาวแสนเปรี้ยวก็จะเป็นของเรา สู้ สู้นะ :3123: :pig4:
-
ฟันธงกลับสองทีซ้อนเลยด้วยว่าเอ็งได้เป็นเมียเพื่อนเจ็คแน่ๆ น้องริวไก่อ่อน :laugh:
ริว รีบๆรู้ปมของพายให้เร็วนะ o18
สงสารพาย
-
อ่านแล้วโมโห ริวคุงไม่ได้อย่างใจเลยอย่างงี้ไปเป็นเมียแจ็คก่อนมั้ย ให้แจ็คสอนเทคนิคแร้วค่อยมาต่อน้องพายอ่ะ หุหุ
แต่ยังไงซ้าก็เริ่มจับเค้าได้แล้วชิมิล่ะ ก็สู้ต่อไปนะหนูนะ เดี๋ยวลุงเอาใช่ช่วย
(แทนที่หนูจะมากดเค้าเอาๆ หนูไปเรียนเกี่ยวกับจิตวิทยาดีก่า หุหุ แล้วเข้าใจน้องเค้าไปเลยทีนี้จะทำอะไรมันก็ง่ายๆ ฮ่าๆๆ<----แนะนำนะ)
-
ริวคงต้องไปทดลองกับแจ็คจนชินก่อนแล้วค่อยมาทำน้องพายอ่ะนะ :impress2:
-
555555 น้องริวเสียท่าให้น้องพายอีกแล้ว :m20:
-
เอ่อ ว่าแล้วววววววววววว :m20:
-
ริวเอ้ยยย.. .
ไม่รุ้จะบรรยายควมรุ้สึกเยี่ยงไร
:เฮ้อ:
-
สนุกนะ Mercy
แต่สองตอนหลังอ่านแล้วอึดอัด
Have a nice weekend....
-
ริวเอ๊ยยย ไปฝึกวิทยายุทธมาให้หนักๆเลยนะ ถึงจะเอาพายให้อยู่หมัดเนี่ย อิอิ
-
เสียหมดเลยริวเอ๊ยยยยย
ชาตินี้จะปราบพายได้มั้ยเนี่ย
แอบคิดว่าจุดอ่อนพายคือตรงซอกคอ ฮ่าๅๆ
แล้วไม่ชอบให้ใครมาน้ำเน่าใส่ เพราะมีปมเปล่าหว่า
เที่ยวให้สนุกนะคะ แล้วกลับมาหาวิธีช่วยริวปราบพายทีเถอะ
อ่อนเกิ๊นนนนนนนนนนน
-
:oo1: สุโค่ย
-
มาช่วยเชียร์ริว ฝึกเยอะๆ นะ พายจะได้ไม่ว่าอ่อนอีก :เฮ้อ:
ขอให้คุณ Mercy เที่ยวใหสนุกนะค่ะ :กอด1:
-
ว่าแล้ว :m20:
เป็นไปตามที่คาดไว้จริงๆ
-
เค้าคิดถึงพี่Merอ่ะ :impress3: :impress3: :impress3:
จะคอยเน้อ :impress: :impress: :impress:
ปล.รักพี่Merม๊ากมาก :m13: :m13:
-
ริวเมิง...อ่อนตลอดดด :m20:
วุย แล้วเมื่อไหร่น้องพายจะชอบเมิงงงง
รอๆๆตอนต่อไปนะ o13
-
ริวอ่อนหว่ะ
เมื่อไหร่จะพิชิตใจน้องพายได้ล่ะนี่
-
พายอย่าแรงเกินไป :impress2:
-
สงสารพี่แจ๊คมันเถอะริว ==.
ไปฝึกวิทยายุธมาก่อนเถอะไป!
-
แง่ม ๆ อยากอ่านและคิดถึงคุณพี่กับหนูพาบมาก ๆ เจ้าค่ะ
นิสนึง ให้ บักริว ฮุ ๆ
-
:m16: ริวเอ้ยยยย ไอ้อ่อน มันน่านัก เสร็จน้องพายอีกจนได้
:laugh: น้องพาย คิวน้องมันยาวกว่าคริสปี้ครีมจริง ๆ 5555 :laugh:
-
เฮ้อ สงสารริว เจ็บปวดเเทน
ไม่ได้เค้าซะที
-
มารายงานตัวว่ามาแล้วค่ะ...
แต่ขอลาป่วยต่ออีกซักวันนะคะ
ไปเที่ยวแทนที่จะสนุก แต่กลับป่วย ไปถึงก็ป่วยกลับมาก็ป่วย
แถววันนี้ยังต้องลากสังขารไปทำงานอีก... ไปมันทั้งป่วยๆ กลับมาเป็นไข้
ตอนนี้ก็ดีขึ้นมานิดนึง
แต่ยังไงขอนอนเอาแรงอีกซักคืนนะคะ ไม่ไหวจริงๆ ค่ะ
ขอโทษที่ทำให้รอนะคะทุกคน อยากต่อให้นะคะแต่เบลอยามากค่ะตอนนี้
แล้วถ้าหายดีจะกลับมานะคะ สัญญาค่ะ
-
เอา ให้ ร่าง กาย หาย สนิท ก่อน
แล้ว ค่อย มา ต่อ นะ ครับ
จะ ได้ มี แรง ทำ อะ ไร ได้ อีก หลาย ๆ อย่าง
สู้ สู้ !
-
หายเร็วๆนะค่ะ รอต่อไป............
-
รักษาสุขภาพด้วยน๊าา :L2:
-
รักษาสุขภาพด้วย
มาเยี่ยม :L2:
-
รอคืนนี้น่ะ
-
:L2: :L2: :L2:หายไวนะคะพี่เมอร์ ถ้าไม่ไหวก็ไปหาหมอด้วยเน้อ
ปล.รักพี่เมอร์เสมอ :กอด1:
-
พี่Mercyพักผ่อนก่อน ไม่ต้องรีบร้อน รักษาสุขภาพก่อนค่ะ รอได้
(อย่าลืมตอนพิเศษของเลิฟ-พี่เซฟ โรส-พี่คิว เซย์-แชมป์ ด้วยนะคะ :laugh:)
:กอด1:
-
แงบ เป็นไรมากมั้ยนั่น???
คุณพี่ พักผ่อนมาก ๆ เน้อ ช้อนรอได้เสมอ อิอิ
-
แรงส์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คำเดียวได้ใจไปเลย แนวใหม่ของวายที่นายเอกมัน "แรด" "ร่าน"
แต่เจ้ว่าน่าจะมีสาเหตู แต่เจ้ก็ว่าอีกว่า หนูพายคงรักใครไม่เป้นเพราะตัวเองยังไม่รักตัวเองเลย
คอยแต่จะทำร้ายตัวเองเรื่อยๆ เจ้ถามหน่อยทุกครั้งที่แหก...ให้ใครเอาเนี่ย มีความสุขไหม
แล้วทำไปเพื่ออาราย หารักแท้หรอ ชาตินี้หาไม่เจอหรอก เพราะรักแค่ตัวเองยังทำไม่ได้เลย
ถ้าคิดแบบว่า ทุกคนที่เข้ามาต้องการแค่...หนูล่ะก็ หนูคงไม่เห็นค่ากับความรู้สึกดีๆที่คนๆนั้นมอบให้หรอก
คุณค่าอยู่ที่เราจะมองเห็นมันหรอเปล่า ไม่ว่าจะยังจิ้นไม่จิ้น ถ้าเราทำตัวเองให้มีคุณค่าทุกคนเขาก้มองเห็น
แต่หนูเอาสิ่งที่เรียกว่า โลกี มาเป็นเกราะของตัวเองแล้วใครมันจะเห็นคุณค่าของเราล่ะ จริงไหมค่ะ
-
:ped149: Mercy Fighting....
หายเร็วๆน๊า......
-
ดันก้นคุณพี่เจ้าค่ะ
-
ไปหาหมอยังพี่
ดีขึ้นยังจ้ะ
มาเยี่ยมจ้า :L2: :L2: :L2:[color]
-
ยังไม่ได้อ่านน้า....น้องพายแรงงงง....
มาเยี่ยมคนป่วยก่อน....หายไว ๆ นะคะ :L2:
-
คิดถึงแล้ววววววววววววววววววววววววววววววว
-
คิดถึงแล้ววววววววววววววววววววววววววววววว
คิดถึงคุณพี่เหมือนกันเจ้าค่ะ บวกหนึ่ง เม้นต์บน
-
:L2:หอบดอกไม้มาเยี่ยมค่ะ หายเร็วๆนะค่ะ
-
หายไวๆ นะจ๊ะ รักษาสุขภาพด้วยน๊าาาา
:กอด1: :กอด1:
-
แว๊บบบบบบบบบบบบบบบมาลา ก่อนอนเจ้าค่ะ
อิอิ เช้า ๆ เจอกันแน่นอน โฮะๆ
-
ขออภัยเป็นอย่างสูงเลยค่ะ...
Mercy หายตัวไปนานมาก หลังจากมาลาไปหลั่นล้า กลับมาก็ดันป่วยอีก...
วันนี้ได้ฤกษ์มาต่อแล้วนะคะ...
ขอบคุณทุกๆ กำลังใจ ทุกๆ เม้นท์ที่แวะมาเยี่ยมคนป่วยนะคะ ดีใจและขอบคุณมากๆ ค่ะ
เอาเป็นว่าไปอ่านกันเลยดีกว่าเนอะ...ส่วนใครสงสัยอะไรยังไงก็ทิ้งคำถามไว้ได้นะคะ
แต่เหมือนช่วงนี้หลายคนจะอยากเปลี่ยนพระเอกฮ่าๆๆ อดทนไอ้น้องริวหน่อยนะคะ เป็นกำลังใจให้มันหน่อยนะ
เรื่องนี้ไม่ยาวมากค่ะ คู่นี้เค้ามาแรง อารมณ์แรง ทุกอย่างก็เลยมาเร็ว...
ยังไงก็ฝากทั้งคู่ไว้ด้วยนะคะ
ปล.คำผิดยังไม่ได้ตรวจเลยค่ะ พิมพ์เสร็จสดๆ ร้อนๆ แล้วก็กินยาแก้แพ้ พร้อมด้วยอาการเริ่มเบลอมาแล้วค่ะ
ยังไงถ้าเจอคำผิดพรุ่งนี้จะมาตรวจให้ค่ะ...กอดดดด ทุกคนเลยจ้า :กอด1:
ปลล. ขอบคุณน้องสปูนมากมาย อุตส่าห์มาทักทาย เยี่ยมเยียน และทวงถามตลอดเวลาจ้า
++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 6
สามวันแล้วที่ผมไม่ได้เจอไอ้พาย…
ตั้งแต่วันแห่งความอัปยศเกิดอีกครั้ง ณ จุดเดิม ที่เดิม…ผมก็เสือกหน้าไม่อาย ดันคิดถึงมันขึ้นมา ผมว่าผมยอมรับอย่างแมนๆ เลยแล้วกันว่าผม…ชอบมัน…ผมก็เป็นคนแบบนี้แหละครับ ชอบผมก็ยอมรับว่าชอบ ผมเป็นคนเข้าใจอะไรง่ายๆ แล้วก็ซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเอง เพราะถ้าเรายังหลอกตัวเองแล้วล่ะก็ เราจะสามารถทำให้คนอื่นไว้ใจเราได้ยังไงครับ
ส่วนไอ้พายเหมือนมันพยายามจะเลี่ยงผมตลอด เพราะตารางซ้อมเดิมที่มันจะต้องมาซ้อม มันจะมีเวลาคาบเกี่ยวกับเวลาที่วงผมจะมาซ้อมดนตรีที่ห้องซ้อมข้างๆ กับมัน ปกติเราจะได้ปะทะฝีปากกันตลอด แต่คราวนี้ผมกลับไม่เจอมัน…ถามพี่ที่ดูแลตารางห้องซ้อม เค้าก็บอกว่า ไอ้พายมันขอย้ายวันซ้อมไปแล้ว ซึ่งแต่ละวัน แต่ละเวลาที่มันเลือกเนี่ย เป็นช่วงเวลาที่ไม่มีพวกผมมาซ้อมเลย ไม่มีช่วงไหนที่เราจะได้เฉียดมาเจอกันได้เลย…แต่มึงอย่านึกว่าจะหนีกูพ้นนะ ได้กูไปแล้วจะหนีเหรอวะ
“เหี้ยริว นั่งเหม่อหาเหล่ากงเหรอมึง ข้าวน่ะรีบๆ แดกได้ไหมจะได้แยกย้ายกลับไปนอนซะที” ตอนนี้ผมอยู่ที่ร้านอาหารญี่ปุ่นในห้างดังใจกลางเมืองครับ วันนี้วงผมมีมินิคอนเสิร์ตในงานอีเว้นท์เปิดตัวนาฬิกายี่ห้อวัยรุ่นแต่ราคาไม่ค่อยเหมาะกับวัยรุ่นซักเท่าไหร่ กว่าจะเล่นเสร็จ ยืนเป็นพรีเซนเตอร์ให้เหล่าบรรดากองทัพนักข่าวได้ถ่ายรูปกันเสร็จ แถมยังต้องคอยยืนเป็นกำลังใจให้ไอ้บีมมือกลองของวงที่กำลังตกเป็นข่าวกับดาราสาวรุ่นพี่สุดฮ๊อตของประเทศตอบคำถามถึงความสัมพันธ์ที่ดันมีภาพหลุดของทั้งคู่กำลังจับมือกันเดินช็อปปิ้งที่ฮ่องกง เลยโดนข่าวลือหาว่าหนีไปสวีทกันสองคน…แต่เอาจริงๆ แล้วไอ้บีมมันคบกับพี่ดาราสาวคนนั้นจริงๆ ครับแต่ไอ้ฮ่องกงเนี่ย ไม่ได้ไปกันสองคน พวกเราไปกันทั้งวง ไปถ่ายปกนิตยสารเล่มหนึ่ง แล้วไอ้ห่าบีมดันโทรไปชวนพี่เค้ามาด้วยแถมเสือกหนีไปสวีทกันสองต่อสอง หญ้าแก่ๆ แต่โคตรจะเซ็กซี่สะท้านทรวงแบบนั้นเป็นผมก็ยอมเป็นวัวอ่อนครับ
“สัตว์แจ็ค เล่นถึงโคตรเหง้ากูเลยนะมึง…งั้นเย็นนี้มึงกลับบ้านเองแล้วกันนะ กูไม่ไปส่ง กูติดธุระ” บ้านไอ้เหี้ยแจ็คกับคอนโดผมอยู่ใกล้กันเวอร์ครับ ใกล้กันแค่มีบ้านสองหลังกั้นกลางอยู่แค่นั้นเอง มันถึงไม่ยอมใช้รถ แล้วฝากชีวิตมันไว้กันผมแทน ชีวิตผมถึงมีมันคอยสิงสู่อยู่ตลอดเวลาน่าเศร้าใจไหมล่ะ
“ธุระเหี้ยอะไรครับ กลับเหอะนะๆๆๆๆ กูขี้เกียจนั่งแท็กซี่กลับ น้าๆๆๆๆๆ ที่ร๊ากกกกกกกกกก กลับบ้านเถอะน้าาาาาาาพี่ริวขาาาาา” อ้อนตีนเกินไปและ
“มึงกลับไปก่อนเลยไอ้เหี้ย…คือ กู…กูอยากแดกคริสปี้ครีม กูว่าจะต่อแถวรอซะหน่อย” จริงๆ คือไม่ได้อยากแดกหรอกฮะ แต่อยากซื้อไปให้ใครบางคนมากกว่า
“ไอ้เชรี้ยยยยยยยยยยย คนต่อแถวยาวไปถึงดาวอังคารเนี่ยนะ กูว่าบินไปซื้อที่อเมริกายังได้แดกเร็วกว่ายืนรอคิวที่นี่เลย ไม่ต้องแดกหรอกนะๆๆๆๆ กลับเหอะ กูง่วงงงงง” ไอ้นี่ก็เวอร์ตลอด ยาวไปดาวอังคารบ้านมึงเหอะ แค่ยาวไปเกือบถึงเซ็นทรัลเวิล์ดเอง ฮ่าๆ
“เหี้ยบีม กลับบ้านหรือไปหาพี่เรนนี่” ผมถามไอ้บีมที่นั่งกดบีบีแบบเอาเป็นเอาตายอยู่ครับ มึงพิมพ์เยอะซะขนาดนี้กูว่าโทรคุยกันง่ายกว่าไหม
“กลับ…เรนไปถ่ายแบบที่มิลาน” อ๋อ ห่างไกลกันขนาดนี้ ถึงได้ว่ากดบีบีกันมือหงิกเชียว
“งั้นฝากไอ้เหี้ยแจ็คกลับด้วยนะ มึงวนไปส่งมันหน่อย ถือว่าสงเคราะห์กูเหอะ” จริงๆ บ้านบีมก็ไม่ได้ไกลจากบ้านไอ้แจ็คและผมซักเท่าไหร่ อยู่ห่างกันประมาณสามสี่ไฟแดงเท่านั้นถือว่าไม่ได้อ้อมนัก เป็นทางผ่าน แต่ปกติบีมมันจะไปค้างกับพี่เรนนี่สุดเซ็กซี่แฟนสาวใหญ่ของมัน
“อือ ได้ๆ ไปๆ รีบกลับเลยไอ้แจ็คกูจะกลับไปออนฯ skype คุยกับที่รักกู เร็วๆ...กูไปแล้วนะ เจอกันๆ” ไอ้บีมก็ทำการลากไอ้เหี้ยแจ็คกลับไปแล้วด้วยความโล่งอกโล่งใจของผม...ส่วนคนอื่นๆ ในวงก็แยกย้ายกันกลับเหมือนกัน...ผมเลยค่อยๆ เดินไปต่อคิวโดนัทยอดฮิตก่อนที่จะหมด แล้วก็ก่อนที่คิวจะยาวไปถึงดาวอังคารจริงๆ
และแล้วสองชั่วโมงเต็มๆ ผมก็ได้เจ้าโดนัทหน้าตาธรรมดา แต่กลิ่นหอมยั่วใจมาหนึ่งกล่องใหญ่ การเป็นศิลปินไม่ได้ช่วยให้ผมได้คิวเร็วขึ้น แต่กลับกัน กลายเป็นผมต่อแถวไปก็ต้องเซ็นต์ชื่อไปบ้าง ยิ้มให้กับกล้องจากบีบี ไอโฟน ที่ต่างก็ยื่นมาถ่ายผมแล้วเตรียมพร้อมอัพขึ้นเฟสบุคทันที...กับอีแค่ศิลปินต่อคิวซื้อโดนัทเอง ไม่มีอะไรแปลกขนาดต้องถ่ายกันเอาจริงเอาจังขนาดนี้ก็ได้ครับสาวๆ
ผมได้โดนัทเสร็จแล้วก็มุ่งหน้าไปที่ค่ายครับ จริงๆ วันนี้คิวงานวงผมก็มีอีเว้นท์สามตัว คือเช้า กลางวันแล้วก็เย็นที่พึ่งผ่านไปเมื่อตะกี้ พอหมดแล้วก็แยกย้ายได้ ไม่ต้องเข้าไปที่ค่ายอีก เพราะไม่ใช่วันซ้อม หรือมีประชุมอะไร...แต่วันนี้ ไอ้ตัวดีมันมีซ้อมครับ หึหึ คิดว่าจะหนีกูพ้นใช่ไหม ฝันไปเถอะมึง...
แต่เอาเข้าจริงๆ ผมก็ไม่ได้ดักรอเจอไอ้แรดมันนะครับ ผมแค่วางกล่องโดนัททิ้งไว้หน้าห้องซ้อม ใช้มาร์คเกอร์เขียนทับบนฝากล่องว่า ‘ให้น้องพายคนน่ารัก’ เขียนให้มันตายใจไปก่อน มันจะได้คิดว่าเป็นของทีมงานครับ ถ้ามันรู้ตั้งแต่ยังไม่เปิดออกมาว่าเป็นของผม มีหวังมันเหยียบมิดทั้งกล่องตั้งแต่หน้าประตูแน่ๆ
ฝากล่องด้านในผมใช้ปากกาเขียนติดไว้ใต้ฝาเลยครับ....ว่า
‘วันนี้กูไปต่อแถวซื้อคริสปี้ครีมมาแดก เห็นมึงบอกว่าผู้ชายรอคิวมึงเยอะกว่าคริสปี้ครีมอีก กูก็เลยอยากรู้ว่าระหว่างโดนัทกับ ‘พาย’ อะไรมันจะอร่อยกว่ากัน...อ่อ กูเลยซื้อมาฝากมึงด้วยเผื่อมึงจะได้ปรับปรุงรสชาติตัวเองให้อร่อยกว่าโดนัท เตรียมพร้อมไว้ให้กูกิน... ส่วนมึงอย่าให้กูรู้นะว่าไปแรดไปร่านไปอ่อยผู้ชายให้มาเข้าคิวรอมึงอีก จะต้องให้กูย้ำซักกี่ร้อยรอบว่ามึงมีกูเป็นผัวคนเดียวก็พอแล้ว อย่าเสือกแรดไปหาเพิ่มอีก...กูไม่ชอบให้เมียกูมีชู้ กูไม่ชอบให้ผู้ชายคนอื่นมาโดนตัวเมียกู ยังไงซะมึงก็ต้องเป็นของกูคนเดียวเข้าใจไหม ผัวมึง มีแค่กูคนเดียวจำไว้ นอกนั้นกูจะถือว่าเป็นห่าเป็นเหี้ยที่มันมาสร้างความหฤหรรษ์ให้เมียกูเท่านั้น ที่ผ่านมากูจะคิดซะว่าให้มึงทำบุญให้หมาเกย์มันแดก ต่อไปจะแหกให้ใครอีกก็สำนึกซะหน่อยนะว่ามีผัวแล้ว อ่อ...ถึงมึงจะบอกว่ากูไม่ใช่ผัวมึง แต่กูไม่สน กูหน้าด้านมึงจะทำไม...ทำใจเตรียมไว้ได้เลยที่รัก มึงหนีกูไม่พ้นหรอก...’
From : ผัวมึง
ฮ่าๆๆ...แม่งคิดแล้วก็เหมือนคนโรคจิตเนอะ ได้ทำแค่นี้ก็มีความสุขแล้ว มันก็คงขบเขี้ยวเคี้ยวฟันน่าดู แค่นี้กูก็นอนหลับสบายและ แม่งคู่กูจะจีบกันด้วยถ้อยคำดีๆ หวานๆ ไม่ได้เลยใช่ไหมวะเนี่ย แต่ซื้อโดนัทกับเขียนข้อความให้แบบนี้ก็สเปเชียลจะตาย มันก็น่าจะเริ่มๆ รู้บ้างแหละนะว่าผมสนใจมัน...แต่ว่าไป เมื่อไหร่แม่งจะยอมอ่อนให้ผมบ้างก็ไม่รู้ พูดดีแม่งก็ด่า ปากหมาแม่งก็ด่า เหนื่อใจกับมันจริงๆ ให้ตาย...เอาเหอะ ช่างแม่ง...ช่วงนี้กูสนใจมันมากเกินไปโควต้าไปและ กลับบ้านซ้อมกีตาร์ดีกว่าจะได้เลิกฟุ้งซ่านกับเรื่องของมันซะที
ตริ๊ง ตริ๊ง...
หืมมม!!! กำลังเคลิ้มๆ เลย ใครแม่งส่งบีบีมาวะ...ตีสามแล้วนะโว้ย...อ้าวไอ้แรดพายมันส่งมานี่หว่า ไม่น่าเชื่อว่ามันจะรับแอดผมแล้วหึหึ...แล้วส่งไฟล์เสียงอะไรมาวะเนี่ย...
ผมกดรอโหลดอยู่ซักพักใหญ่ๆ ไฟล์ท่าทางจะเยอะอยู่เหมือนกัน ถึงได้โหลดนาน...จนผมโหลดจนคอมพลีทก็รีบกดฟังทันที ในใจก็คิดว่า มันอาจจะส่งเสียงมาด่าผมแบบชุดใหญ่แน่ๆ แต่กลับกลายเป็น...
“อ๊าาาา...พี่แม็คตรงนั้นเลียแรงๆ เลยฮะ พายเสียว อ้าาาาาาา....ดีจัง”
“พายยูโซ ฮ็อต...กินกี่ทีก็อร่อยไม่เบื่อเลย โอ้ววววววว...พอก่อนครับ พี่ไม่อยากแตกนอกรูพายนะ มาขอพี่ชิมด้านล่างหน่อย”
“อิอิ...พี่แม็คก็แตกในรูตลอดแหละ...อ๊ะ!!! ซี๊ดดดดดดด พี่แมคคคค...ลิ้นพี่แม็คทำพายเสียว อ๊ะ!! ตลอดเลย โอ๊ะ...ซีี๊ดดดดดดดดด....พี่แม็คพายขอ...อ้าาา ขออะไรที่มัน...ซี๊ดดดด มันใหญ่กว่าลิ้นและนิ้วได้แล้วนะครับ อ๊าาาาาา”
“ได้สิครับ พี่ก็ไม่ไหวแล้ว...โอ๊ะ...ฟิตและแน่นเหมือนเดิมจริงๆ เลย ซีดดดด ขมิบแกล้งพี่เหรอเดี๋ยวจะโดนทำโทษนะ”
“อิ๊...พายพร้อมโดนทำโทษ...แรงๆ อ๊ะ แล้ว...พี่แม็ค...อ้าาาาา แรงๆ โอ้ยยยยยยย พายเสียววววว โอ๊วววว”
ไฟล์เสียงมีแค่นี้ แต่แค่นี้ก็เพียงพอที่ทำให้อารมณ์ผมเดือดจนขั้นสุด...เกิดมาไม่เคยรู้สึกอยากบีบคอใครให้แหลกคามือเท่าตอนนี้มาก่อนเลยให้ตายเถอะ
ตริ๊ง...
เสียงข้อความในบีบีเข้ามาอีกครั้ง แต่คราวนี้มันมาแค่ตัวหนังสือ...
“แบบนี้เขาถึงเรียกว่ามีน้ำยา เข้าใจไหม...ไอ้อ่อน”
พอๆๆๆ พอกันที ผมทนต่อไปไม่ไหวแล้ว ไอ้เหี้ยเอ๊ยยยย มึงมาให้ไอ้เหี้ยแม็คนายแบบคู่ขาเก่ามึงเอาอีกแล้ว มึงเลือกที่จะยั่วกูด้วยวิธีนี้ใช่ไหม...ได้มึงอยากแรดเองนะพาย...
ผมรีบเก็บเสื้อผ้าสองสามชุดใส่เป้ หยิบกระเป๋าสตางค์และกุญแจรถ ก่อนที่จะเปิดประตูไปหาไอ้คนที่มันส่งไฟล์เสียง บทรักเร่าร้อนมาให้ผม มันน่าจะยังอยู่ที่ห้องไอ้แม็คนายแบบลูกครึ่งที่ห้องอยู่เยื้อๆ กับห้องผม
ปั้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ผมทุบประตูแบบไม่ยั้ง ถ้ามึงไม่เปิด ก็เอาให้แม่งตื่นกันทั้งชั้นนี่แหละ...
ปั้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
สักพักก็ได้ยินเสียงสบถอย่างคนหัวเสียงดังเข้ามาใกล้ๆ ประตู ก่อนที่ประตูหน้าห้องไอ้แม็คจะถูกเปิดกระชากออกด้วยเจ้าของห้องที่ท่าทางหัวเสียอย่างหนัก...
“มาหาใคร” ภาษาไทยสำเนียงฝรั่ง ถามออกมาด้วยน้ำเสียงกระชากๆ กับใบหน้าที่ดูก็รู้ว่าไม่พอใจสุดๆ
“กูมาหาเมียกู...พาย พาย พาย มึงอยู่ในห้องนี้ใช่ไหม มึงออกมาหากูเลยนะ” ผมตะโกนเข้าไปในห้องไอ้นายแบบ ที่ตอนนี้หน้ามันยับยู่ย่นจนไม่เหลือเค้าความหล่อ
“เมียมึงแล้วมาอยู่อะไรที่ห้องกู ถ้าอยู่ห้องกูก็ต้องเป็นเมียกูสิ”
“ถ้ามึงยังกวนตีนไม่ปล่อยให้กูเข้าไปลากเมียกูออกมา กูจะโทรไปบอกพี่ปลาเจ้าของโมเดลลิ่งมึงว่ามึงจะดังทางลัด เอาพายมากกที่ห้อง” เผอิญพี่ปลาเจ้าของโมเดลลิ่งแกเป็นรุ่นน้องแม่ผมที่มหาวิทยาลัยครับ พี่เขาอยู่คณะนิเทศ แต่เคยชวนสาวแพทย์อย่างแม่ผมไปเล่นละครเวทีเลยสนิทกันครับ พี่ปลาแกไปทานข้าวกับแม่บ่อยก็เลยสนิทกัน พี่ปลาเคยบอกว่าโมเดลลิ่งของเขาจะอยู่กันแบบครอบครัว แต่ก็มีกฏบังคับว่า ห้ามทำให้ตัวเองดังด้วยข่าวฉาว ไม่อย่างนั้นตัดหางปล่อยวัดสถานเดียว แล้วพี่แกก็พูดจริงทำจริงซะด้วย
“เออ...Shit...มึงเข้าไปเองแล้วกัน แล้วก็รีบๆ ไปซะ” ไอ้แม็คเปิดประตูออกกว้างให้ผมเดินเข้า ก่อนที่มันเองก็จะผลุบหายเข้าห้องน้ำไป
ผมเดินเข้าไปในห้องนอน ก็เห็นไอ้ตัวแสบนอนหลับพริ้มอย่างมีความสุข...ผ้าห่มที่คลุมบั้นท้ายเปลือยเปล่าวอย่างหมิ่นเหม่ เห็นแบบนี้ ความหึงหวงแล่นลิ่วขึ้นมาจับใจ ผมหันไปมองซ้ายขวา เห็นเนคไทค์ของเจ้าของห้องพาดอยู่บนเก้าอี้สองเส้น ผมเลยจัดการค่อยๆ มัดขาไอ้พายให้แน่น แล้วก็รีบไปมัดมือมัน ก่อนที่มันจะตื่น โชคไม่ดีของผมนิดหน่อยที่มันดันตื่นขึ้นมาระหว่างที่ผมกำลังมัดมือมัน
“โอ๊ยยยยยย ไอ้เหี้ยริว ปล่อยกู ไอ้สัตว์ เป็นเหี้ยอะไรขึ้นมาอีก ปล่อย กูบอกให้ปล่อยยยย” มันพยายามดิ้น แต่คราวนี้ผมไม่สนใจ แล้วครับว่ามันจะเจ็บหรือไม่เจ็บ จนในที่สุดผมก็ปล้ำสู้มัดมือมันสำเร็จ
“เป็นเหี้ยอะไรเนี่ย มึงมากกว่านะพาย มึงเป็นเหี้ยอะไรอีกถึงได้ทำแบบนี้กับกู กูบอกมึงแล้วว่ากูหวง ทุกอย่างกูเขียนไปแล้วบนกล่องโดนัทนั่น มึงเลือกที่จะขัดคำสั่งกูเองนะ มึงบังคับให้กูต้องทำแบบนี้นะพาย”
“มึงอย่ามาทำเป็นพูดดี มึงมันก็เก่งแต่ใช้กำลัง เอาเข้าจริงก็ทำอะไรไม่ได้ ไอ้....อุ๊ปส์ อือ อือ อือออออ” ไอ้เสียงอู้อี้ตอนท้ายน่ะเป็นเสียงไอ้พายที่โดนผมเอาผ้าเช็ดหน้ามามัดปากครับ ถือว่ามิชชั่นครั้งนี้มีวี่แววว่าจะคอมพลีทนะฮะ...
ผมคุ้ยหาเสื้อยืดของมันขึ้นมาจับยัดใส่ทั้งๆ ที่มือมันยังมัดติดกันอย่างนั้น เอาเถอะคลุมๆ ไปก่อน...ส่วนด้านล่างผมก็จัดการเอาผ้าขนหนูผืนใหญ่ห่อมันเอาไว้ เสร็จแล้วก็รวบเสื้อผ้าข้าวของของมันใส่ในเป้ผม แล้วก็จัดการแบกมันขึ้นบ่า แต่ก็ไม่ลืมที่จะเอาผ้าขนหนูอีกผืนมาคลุมหัวมันเอาไว้ กันคนมาเห็น ส่วนผมก็ใส่หมวกแก๊ปบังๆ หน้าหน่อย แล้วก็จัดการแบกมันไปจนถึงรถของผม จัดแจงปรับเบาะให้มันนอนราบสบายๆ ดีนะที่รถผมมีทั้งหมอนและผ้าห่ม ผมเลยจัดการห่มผ้าห่มให้มันจนมิดตัว เพราะถ้าเจอด่านยังอ้างได้ว่า ไปทัวร์คอนเสิร์ตด้วยกันมา แล้วพายเป็นไข้นอนหลับ
เสร็จแล้วผมกับมันก็พากันมุ่งหน้าสู่ประจวบคีรีขันธ์ บ้านเกิดของผม...ตลอดทางไอ้พายก็ได้แต่นอนมองผมตาเขียวปัดจนมันเหนื่อยและหลับไป เพราะมันเองจะดิ้น จะหนีก็ทำไม่ได้ หึหึ ถึงจะรู้ว่ามันคงจะอึดอัดตัวไม่น้อย แต่ทำไงได้ล่ะ พิษสงมึงเยอะเกินนะพาย กูจะไว้ชะล่าใจเป็นครั้งที่สามไม่ได้แล้ว...
เวลาเกือบๆ ห้าชั่วโมง ผมก็เข้าเขตอำเภอบ้านกรูด ขับต่อไปอีกไม่ไกล ก็ถึงรีสอร์ตธาราวารี รีสอร์ตแห่งนี้เป็นกิจการของครอบครัวผมเองครับ พ่อได้รับแบ่งมรดกมาเป็นที่ดินในอำเภอบ้านกรูด หลังจากแต่งงานกับแม่แล้วทั้งคู่ก็ช่วยกันสร้างเนื้อสร้างตัว สร้างรีสอร์ตแห่งนี้ขึ้นมา ถึงแม้มันจะไม่หรูหรา แต่ก็ใหญ่โตพอสมควร มีห้องแบบวิลล่าถึง 60 ห้อง มีสระว่ายน้ำใหญ่สองสระ และสระบัวขนาดใหญ่ที่หนึ่งสระไว้สำหรับแขกมาพายเรือเล่นชมดอกบัว ด้านหลังของรีสอร์ตแม่ทำแปลงผักปลอดสารพิษ ผักทุกชนิดที่นำมาทำอาหารก็มาจากแปลงผักปลอดสารของรีสอร์ต ลูกค้าจึงมั่นใจถึงความสดสะอาดได้แน่นอน
แปดโมงครึ่งผมก็ถึงที่หมาย ผมขับรถเลยรีสอร์ตไปหน่อยก็จะเป็นบ้านขนาดกลางสองชั้น หน้าบ้านเป็นสนามหญ้าเขียว พร้อมทั้งสวนดอกไม้นานาชนิดของคุณนายแม่ของผม เวลาแปดโมงครึ่งถือว่าสายแล้วสำหรับแม่และพ่อที่ต้องตื่นขึ้นมาดูแลความเรียบร้อยของรีสอร์ตตั้งแต่หกโมงเช้า ก่อนที่เจ็ดโมงจะต้องจัดการกับหนูเพลิน หลานสาวตัวน้อยวัยกำลังคุยของผมให้ลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปโรงเรียน น้องเพลินเป็นลูกสาวของพี่ชายผมเองครับ พี่ชายกับพี่สะใภ้ผมพึ่งเสียไปเมื่อสามปีที่แล้วที่ประเทศอังกฤษ จากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทิ้งลูกสาวตัวน้อยวัยสองขวบเอาไว้ให้ปู่กับย่าแล้วก็อาอย่างผมดูต่างหน้า
ช่วงเวลานั้น เป็นช่วงเวลาที่ทรมานที่สุดของครอบครัวเราก็ว่าได้ครับ แม่ซึมเศร้า ข้าวปลาไม่ยอมกิน พ่อเองที่ดูเข้มแข็งที่สุดก็ต้องแบกรับภาระหลายๆ ทำทั้งในส่วนของพ่อและของแม่ด้วย ผมเองก็แทบจะดร็อปเรียนเพื่อจะออกมาช่วยพ่อ เพราะผมก็ไม่มีแรงไม่มีกระจิตกระใจซ้อมดนตรี ยังดีที่ผมได้เพื่อนๆ แล้วก็ได้ไอ้แจ็คคอยช่วยเรื่องเรียน คอยประคับประคองผมมาได้ตลอดรอดฝั่ง แล้วตัวช่วยตัวสำคัญอีกอย่างหนึ่งก็คือน้องเพลง...ความน่ารักสดใสของน้องเพลินช่วยเยียวยา และฟื้นฟูสภาพจิตใจของคนในบ้านให้ดีขึ้นทีละนิดๆ จนในที่สุดน้องเพลินก็ช่วยรักษาครอบครัวของเราให้กลับมามีแรงลุกขึ้นสู้กับโลกได้อีกครั้ง
“แม่!!!!! สวัสดีครับ คิดถึงแม่ที่สุดเลย” ตอนผมขับผ่านด้านหน้ามุขของบ้านเพื่อจะเอารถไปเก็บในโรงรถ ผมก็เห็นแม่ออกมายืนมองอยู่แล้ว แม่ผมหูไวครับ ได้ยินเสียงรถก็ต้องรีบเดินออกมาดูทันที
“ปากหวานตลอดแหละเราน่ะ คิดถึงไม่เห็นจะกลับมาบ่อยๆ เลย แล้วนี่ไปไงมาไงเนี่ยลูก หรือว่ามาทัวร์คอนเสิร์ตที่จังหวัดนี้ แล้วพวกแจ็คไม่มาเหรอลูก...อ้าว เอ๊ะ แล้วนั่นใครน่ะ นอนคู้อยู่ในรถ” แม่ผมนอกจากหูไวแล้วยังตาไวอีกนะครับ ผมเลยหันไปเปิดประตูรถแล้วจัดการช้อนไอ้ตัวดีที่หลับไม่รู้เรื่องขึ้นมาอยู่ในอ้อมแขน ไม่รู้ว่ารู้สึกไปเองไหม ผมว่าตัวมันอุ่นๆ รุมๆ พิกล ไม่ได้การแล้วต้องรีบไปเช็ดตัว แล้วหาเสื้อผ้าอุ่นๆ ให้มันใส่
“ตายแล้วลูกชายฉัน ไปฉุดลูกสาวใครเขามา แต่เอ๊ะ นี่มัน ตายยยยแล้ววววววไอ้เจ้าริว นี่มันน้องพายนักร้องในค่ายเราไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมมาสภาพนี้ล่ะลูกน้องพายเป็นอะไรมารึเปล่า เกิดอะไรขึ้นริว” แม่ผมร้องลั่นโวยวายใหญ่เลยครับ ขานี้เขาเป็นขาประจำขี้โวยวายครับ
“ไม่มีอะไรหรอกฮะแม่ แค่ริวจะพาลูกสะใภ้มาไหว้แม่น่ะ...เดี๋ยวริวพาพายขึ้นไปพักก่อนนะแม่ เหมือนเขาจะมีไข้หน่อยๆ เอาไว้เสร็จแล้ว เราค่อยคุยกันนะแม่...รักแม่นะ” ผมเลือกที่จะบอกความจริงกับแม่ แต่ก็ยังไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มเติมนัก แต่ยังไงผมก็เลือกที่จะเล่าให้ฟังทั้งหมดอยู่แล้ว แต่ขอเวลาให้ผมไปจัดการคนในอ้อมแขนตอนนี้ก่อน...ผมพูดเสร็จ ก็ชะโงกหน้าไปบอกรักและหอมแก้มแม่อีกที ก่อนจะพาไอ้ตัวดีขึ้นห้องไป
ผมเชื่อว่าแม่กับพ่อจะเข้าใจ...
ตอนนี้ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมกับพายจะเป็นยังไงต่อไป แต่ผมก็ได้ข้อสรุปกับตัวเองแล้วว่า...
ผมปล่อยมันไปไม่ได้จริงๆ....
-
น้องพาย แรงดีไม่มีตกจริงๆ
ริว งานนี้เอาให้อยู่นะ ถ้าเสียเชิงชายอีกทีนี่ระวังน้องพายตัดสับให้เป็ดกินนะจ๊ะ
เค้าเตือนแล้วนะ หุหุ
-
มาแล้ว ว วววว
ฮิ้ว วว วว
ริวเอ๋ย สู้ๆกะกับจัดการเมียรักของแกนะ
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
น้องพายไม่สบายสะแล้วสิ
ว่าแต่ริว พาย กะ โดนัทอะไรอร่อยกว่ากัน???
-
ริวสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หวังว่าพายคงจะเส็ดริวในเร็วนี้น่ะ :oo1: :oo1:
-
^^ ขอปรับความเข้าใจกันได้ แต่คงจะโหดมันฮาไม่น้อย
สู้ๆ นะฮับ คุณริว ปราบพยศเจ้าพายให้สำเร็จ
-
อ๊ากกกก
คลิป เสียงง อยาก ฟัง จัง เลย
ฮ่า ๆ
พี่ ริว สู้ ๆ จัด การ พาย ให้ อยู่ หมัด เลย นะ
เอา ให้ มัน ลืม ผัว คน อื่น ๆ ไป เลยย
(แอบ แรงส์)
-
มันจะติดเอดส์กันมั้ยนี่
พายนี่มีความเสี่ยงมากโคตร
.
.
:เฮ้อ:นายเอกกรู...
-
หงะ........แรงใส่กันไม่มียั้ง
แล้วบอกไปแบบนั้นแถมแบกสะใภ้มาเปิดตัวสภาพนั้น
นายแม่ไม่ตาค้างไปแล้วเรอะไอ้น้องริ้ววววววววววววววววว แว้กกกกกกกกกก
..............................
แบบ ตรงอื่นผิดไม่สน แต่ๆๆๆ
ตกลงน้องริวมีหลานสาวกี่คนคะคุณไนท์??
แล้วชื่อน้องเพลินรึน้องเพลง? รึว่าหลานแฝดเลยมีสองชื่อ?
-
ริวแกจะจัดการหรือจะถูกจัดการอีกก็ไม่รู้เนอะ
เมื่อไหร่นายเอกของเราจะหยุดแรงซักที คนอ่านปวดตัวจริงๆ
-
:oo1:จะเกิดอะไรขึ้นอ่า ค้าง อิอิ
-
โดนัท กับ พาย อะไรอร่อยกว่ากันน่ะพี่ริว เค้าอยากรู้ :z1:
พายแรงอย่างต่อเนื่องจริงๆ ส่งคลิปเสียงมาเอาใจพี่ริวอีกแหนะ ฮ่าๆๆ
อยากจะเป็นกำลังใจให้พี่ริว ฝึกซ้อมมาดีรึยัง ก๊ากก(แซวๆ)
:L2: :L2: ให้ไรท์เตอร์จ้า หายป่วยไวไว
-
+1 ค่า
พายโซฮอทจริงๆ :m25: :impress2:
-
แบบ ตรงอื่นผิดไม่สน แต่ๆๆๆ
ตกลงน้องริวมีหลานสาวกี่คนคะคุณไนท์??
แล้วชื่อน้องเพลินรึน้องเพลง? รึว่าหลานแฝดเลยมีสองชื่อ?
คุณนุ่น เค้าเบลอเองแหละค่ะ...ตอนแต่งไป ดันอ่านอีกเรื่องสุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้ฯ ตอนพิเศษอยู่ แล้วแบบมีน้องเพลง ของเราเป็นน้องเพลินอยู่ดีๆ ก็กลายเป็นน้องเพลงไปซะงั้น ขออภัยค๊าบบบ แก้ให้แล้วค่ะ มีคนเดียวค่ะ ชื่อน้องเพลินนะ :pig4:
-
^
^
^
จิ้มๆๆจึกๆเลยนี่แน่ะ
ไม่สบายนอนน้อยหายช้านะเออ รีบนอนนะคร้าคุณไนท์ กอดดดดดดดดดดดดดดดดดแนบแน่น อ่องอ๊องเอ.......
-
พาไปแนะนำตัวแล้วเหรอ
พายยังไม่ได้ตกลงด้วยซะหน่อย
-
ต๊าย ย ย ค้าง!!!!!
-
ริวสู้ๆนะ
-
+1 สำหรับการรอคอยเจ้าค่ะ อิอิ
อัพตอนแฟนบอกเลิกพอดีเลย 5555555555555555
กำลังเศร้าๆได้นิยายสนุกๆช่วยให้หายเครียดได้หมืนอกัน
-
ไอ้หยาาา น้องพายคะ บอกได้คำเดียว แร๊งง!!!!!!
พี่ริวก็นะ มะมีน้ำยา รึเปล่า ????
ขัดใจจริงๆ :m31: :m31:
ps. พี่ Mercy นอนเยอะๆนะคะ จะได้หายไวๆ :o8: :L2: :L2:
-
55555 เอาเลยริว เกาะให้ติด
-
น้องพายยยยยยยยยยยยยยย เฮ้ออออออออออออ
-
อิอิ ยังแรงดีไม่มีตก...ชอบๆๆๆ o13
-
มาแล้วดีใจเมื่อไหร่จายอมกันน่อ
-
แงบ สั้นหงะคุณพี่ น้องช้อนอยากอ่านต่อเลย เรื่องมันไปไกลกว่าที่คิดเอาไว้มากกกกกก ชอบหงะ ริวมันน่ารักและอบอุ่น วู้ ๆ
-
:serius2:พายทำไมแรงอย่างนี้
ออกตัวแรง ตอนนี้ยังแรงไม่ตกอีกหรอ
-
น้องพาย แ๊ร๊งงงง
-
ลุยไปเลยริว
อ้อนเยอะๆ เผื่อเจ้าพายจะใจอ่อน
-
ริวก็ใจสู้ดีเนอะ แบบถ้าเป็นคนอื่นเจอคลิปเสียงสุดร้อนแรงแบบนั้น อาจถอยเพราะความแรงของพายไปแล้ว o22
แสดงว่ารักจริงหวังแต่งนะเนี่ย (แต่ต้องมีน้ำยาก่อนนะริว 555)
รอลุ้นข้างเตียง ถ้าคู่นี้จีบกันดีๆ หวานๆ มันคงแปลกๆ :m20:
+1 ขอบคุณค่า พี่ Mercy พักผ่อนเยอะๆนะคะ :กอด1:
-
มามุกนี้ตัวแสบมันจะไปไหนรอด :laugh:พาเค้าบ้าน
เปิดตัวลูกสะใภ้ บอกได้น้องแล้วจะรับผิดชอบ แม่มิวุ่นจัดงานแต่งแทบไม่ทัน
-
ขำตรง ไปฉุดลูกสาวใครเค้ามา
-
ฮ่าๆๆๆ นึกว่าริวเก่งแต่ปาก แต่ไม่มีน้ำยา มันต้องเล่นอย่างนี้เลย
อย่างให้พายมันไหวตัวทัน ต้องรวบรัด เร่งรีบ รุกเร็ว ถึงจะได้ตัวน้องมันมา
แล้วเอาขึ้นห้องก็รีบจัดการซะ เดี๋ยวน้องมันตื่นขึ้นมา จะกลายเป็นว่า
ริวเป็นของพาย แทนที่จะเป็นพายเป็นของริว กร๊าก หนับหนุนๆๆ
-
หนูพายแรงส์จริงๆ ลูก :oo1:
-
กรี๊ดมาต่อแล้ว หุหุหุหหุหุหุ น้องริวแร๊งมาก
พาพายมาเปิดตัวเลย :mc4: o13
-
น้องพายแรงตลอด
ริวอย่าให้พลาดอีกล่ะ
-
เอาให้อยู่หมัดเลยน่ะจ๊ะน้องริว
เอาใจช่วย เริ่มหมั่นไส้น้องพายแล้วล่ะ
-
อุ๊..น้องริวพาเมี...เข้าบ้าน คาดว่าครอบครัวของริวคงเป็นครอบครัวที่อบอุ่น
และคงมีความรักความเข้าใจให้กับสมาชิกทุกคนในครอบครัว จนแผ่เข้ามาแทรกซึมในใจน้องพายด้วย
และหวังว่าสภาพการณ์ต่างๆคงช่วยให้น้องพายลดความแรงลง
-
พาย นู๋นี่แรงจริง 55 ริวเอาให้อยู่หมัดน่ะ ปล ระวังคลิปเสียงหลุดน่ะยิ่งดังๆยุ 55
-
เชื่อแล้วว่าแรดจริงๆ
-
ริวเอ๊ยยยยยย คิดจะปราบพยศพายคงต้องไปเรียนสุดยอดวิทยายุทธอีกหลายล้านกระบวนท่านะ :laugh:
จับจุดพายให้ถูกเร็วๆนะริว แล้วพายจะยอมให้ริวเอง ให้กำลังใจริวด้วยความสงสารพาย :กอด1:
:กอด1: พี่ Mercy ถูกใจวิธีเอาคืนของพายมากอ่ะ เหนือริวยังมีพาย :jul3:
-
มึงอย่านึกว่าจะหนีกูพ้นนะ ได้กูไปแล้วจะหนีเหรอวะ นี้คือคำพูดของพระเอกเหรอ :jul3: :laugh:
กรั๊ก กรั๊ก กร๊ากๆๆๆๆ เวรกรรมคิดว่านายเอกจะเป็นคนพูดวะอีก :laugh:
-
แรงดีไม่มีตกเช่นเคยสำหรับน้องพายคนงาม
คราวนี้ก้อต้องลุ้นให้พี่ริวกู้เครดิตที่ถูกดิสไปซะแทบไม่เหลือกลับคืนมาให้ได้
ถึงโอกาสอาจจะน้อย แต่สภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไป อยู่กับความเรียบง่าย ความอบอุ่น อาจทำให้น้องพายเปิดใจได้บ้าง(มั้ง)
ก้อรอลุ้นต่อปายยยด้วยคน
-
เปิดตัวลูกสะใภ้แล้วๆ :m20:
สู้ต่อไปนะริว :L2:
-
ดักทางกันสุดๆ
เอามาแนะนำกับแม่แล้ว อิอิ
-
มันส์จริงๆ
แรงมา แรงกลับ
คู่นี้สุดยอด
-
พี่ริวคะ
คราวนี้จะเหลวอีกรึเปล่าคะ?
หวังว่าคาวนี้จะไม่ทำให้้องพายและเราผิดหวังอีกนะยะ
:z2: :z2:
-
กรี๊ดดดดด พายแรงงงงงงงงงงงงงง
(อยากฟังคลิปเสียงด้วยอ่ะริว :haun4: )
นึกว่าริวเก่งแต่ปาก
ว่าแต่...แกใช้วิธีนี้เลยเรอะ
(แม่แกไม่ขากรรไกรค้างหรอฟะ)
เออ แรงไป แรงกลับวุ้ยคู่นี้
ปอลิง.ช่วงนี้ึึฮิตคลิปหลุดกันนะ ระวังนะหนูพาย :laugh:
ปอลิงลิง.ริว แกไม่อายหรอฟะ โดนว่าำำไอ้อ่อนมาหลายรอบแล้วนะ :angry2:
-
ไม่รู้ว่าพี่ริวจะทำน้ำยาออกมาได้ขนาดไหน
หวั่นเหลือเกิน ที่ผ่านมาไม่ได้เรื่องเล้ยยย :angry2:
แต่เห็นด้วยค่ะ ว่านายเอกของเรามันจะติดเอดส์ไปก่อนหรือเปล่า
มั่วซะขนาดนั้น :z3:
-
‘วันนี้กูไปต่อแถวซื้อคริสปี้ครีมมาแดก เห็นมึงบอกว่าผู้ชายรอคิวมึงเยอะกว่าคริสปี้ครีมอีก กูก็เลยอยากรู้ว่าระหว่างโดนัทกับ ‘พาย’ อะไรมันจะอร่อยกว่ากัน...อ่อ กูเลยซื้อมาฝากมึงด้วยเผื่อมึงจะได้ปรับปรุงรสชาติตัวเองให้อร่อยกว่าโดนัท เตรียมพร้อมไว้ให้กูกิน... ส่วนมึงอย่าให้กูรู้นะว่าไปแรดไปร่านไปอ่อยผู้ชายให้มาเข้าคิวรอมึงอีก จะต้องให้กูย้ำซักกี่ร้อยรอบว่ามึงมีกูเป็นผัวคนเดียวก็พอแล้ว อย่าเสือกแรดไปหาเพิ่มอีก...กูไม่ชอบให้เมียกูมีชู้ กูไม่ชอบให้ผู้ชายคนอื่นมาโดนตัวเมียกู ยังไงซะมึงก็ต้องเป็นของกูคนเดียวเข้าใจไหม ผัวมึง มีแค่กูคนเดียวจำไว้ นอกนั้นกูจะถือว่าเป็นห่าเป็นเหี้ยที่มันมาสร้างความหฤหรรษ์ให้เมียกูเท่านั้น ที่ผ่านมากูจะคิดซะว่าให้มึงทำบุญให้หมาเกย์มันแดก ต่อไปจะแหกให้ใครอีกก็สำนึกซะหน่อยนะว่ามีผัวแล้ว อ่อ...ถึงมึงจะบอกว่ากูไม่ใช่ผัวมึง แต่กูไม่สน กูหน้าด้านมึงจะทำไม...ทำใจเตรียมไว้ได้เลยที่รัก มึงหนีกูไม่พ้นหรอก...’
From : ผัวมึง
“อ๊าาาา...พี่แม็คตรงนั้นเลียแรงๆ เลยฮะ พายเสียว อ้าาาาาาา....ดีจัง”
“พายยูโซ ฮ็อต...กินกี่ทีก็อร่อยไม่เบื่อเลย โอ้ววววววว...พอก่อนครับ พี่ไม่อยากแตกนอกรูพายนะ มาขอพี่ชิมด้านล่างหน่อย”
“อิอิ...พี่แม็คก็แตกในรูตลอดแหละ...อ๊ะ!!! ซี๊ดดดดดดด พี่แมคคคค...ลิ้นพี่แม็คทำพายเสียว อ๊ะ!! ตลอดเลย โอ๊ะ...ซีี๊ดดดดดดดดด....พี่แม็คพายขอ...อ้าาา ขออะไรที่มัน...ซี๊ดดดด มันใหญ่กว่าลิ้นและนิ้วได้แล้วนะครับ อ๊าาาาาา”
“ได้สิครับ พี่ก็ไม่ไหวแล้ว...โอ๊ะ...ฟิตและแน่นเหมือนเดิมจริงๆ เลย ซีดดดด ขมิบแกล้งพี่เหรอเดี๋ยวจะโดนทำโทษนะ”
“อิ๊...พายพร้อมโดนทำโทษ...แรงๆ อ๊ะ แล้ว...พี่แม็ค...อ้าาาาา แรงๆ โอ้ยยยยยยย พายเสียววววว โอ๊วววว”
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
น้องพายนะน้องพาย .... แรงได้ใจจริง ๆ ๆ
ส่วนนายริวก็เริ่มหวงน้องพายแล้วใช่เปล่า
-
ริวกล้าพูดดี ... งั้นก้สนับสนุนให้เป็นพระเอกต่อไป !
-
มาดัน เจ้าค่ะ คุณพี่หนีเที่ยว อิอิ
-
ตอนแรกเจอข้อความรักบนฝากล่องโดนัทของริวว่าแรงแล้ว
พอไปเจอคลิปเสียงน้องพายปุ๊ป ... น้องพายมาเหนือความคาดหมายตลอด ๆ o13
จับน้องพายให้ได้นะริวสู้ ๆ :ped149:
-
ตามมาอ่านอีกเรื่องจ้า
ในที่สุดก็อ่านทัน
สงสารน้องพายจังเลย เจอมาแต่ละอย่าง
ริวก็ช่วยรักษาพายให้หายเร็วๆนะ
อยากให้เป็นแฟนกันเร็วๆจัง น้องพายต้องน่ารักเว่อแน่เลย อ๊ายยยย จิ้นไปไกลแล้ว
คอนเฟริม์ น้องพายแรงกว่าคริ๊ปปี๊ครีมอีก ฮ่าๆ :-[
-
จองที่นั่งรอแต่เช้า วู้ ๆ
-
แร๊งงงงง....ไม่มีใครเกินเลยจริงๆ
อยากรู้ว่าถ้าพายตื่นขึ้นมาแล้วจะออกฤทธิ์อะไรอีก
-
แรงส์ได้ใจมากเลย นะพาย ทำเอาริวถึงกับคลั่งเลยอ่า พายจะรู้ตัวมั๊ยเนี่ยว่าริวแอบชอบพายอยู่
-
เเรงส์ได้อีกทำให้ริวก็โมโห ระวังนะจ๊ะจะได้ไอ้อ่อนเป็นเเฟน :laugh:
-
มาดันอีก แบบว่าแอบไซโคคุณพี่เล็กน้อย ๕๕๕
น้องช้อนอยากอ่านมากเลยเจ้าค่ะ อิอิ ได้โปรด ๆ
-
มีพาไปหาม่งหาแม่กันด้วยอ่ะ :z1: :z1: :z1:
พี่เมอร์หายยังค่ะ :L2: :L2: :L2:
ปล.รักพี่เมอร์เน่อ :กอด1: :กอด1:
-
พายแรงได้ใจมั่กๆๆๆ
รอครับๆๆ
-
โอ้ววว...หนูพายนี่แรงดีไม่มีตก
แถมป่าวประกาศความแรงให้ริวรู้ด้วย
งานนี้ได้เรื่องแน่ๆ ถึงขั้นพามาบ้านเลยทีเดียว
ไม่น่าจะรอดแล้วหละพาย^^
-
อยากจะบอกว่า...พึ่งปั่นไปได้สามหน้าเท่านั้นนะเธอๆ จ๋า
อยากจะลงให้คืนนี้เหมือนกันนะ แต่ว่า มือมันพิมพ์ไป แต่ตามันไม่ให้ความร่วมมือน่ะสิ คอยจะปิดอยู่เรื่อย...
เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ดึกๆ จะเอามาลงให้นะคะ...
ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ค้างแต่งอย่างไร แต่มีภาระกิจต้องออกข้างนอกตลอดเวลา...
พรุ่งนี้ก็อยู่ข้างนอกตั้งแต่เช้าถึงค่ำเลยค่ะ คงมาลงให้ได้ตอนดึกๆ นั่นแหละ...
ตอนแรกแอบฟิตจะลงทั้งน้องพาย แล้วก็พิเศษน้องเลิฟนะ
แต่ฟิตได้แค่คิด ฮ่าๆๆๆๆ
เค้าจะพยายามไล่ตัวขี้เกียจออกไปให้สำเร็จนะคะ อยากมาต่อน้องเลิฟเหมือนกันค่ะ คิดๆ ไว้บ้างแล้วล่ะ เหลือแต่พิมพ์
แล้วเจอกันค่ะ
สุขสันต์วันฮาโลวีนนะคะ :z2: :กอด1:
-
รับแซ่่๊วบคร่าาาาาาาาาาา
กางมุ้งรอวันพรุ่งนี้น้า
-
แหม ๆ รอบนี้ช้อนเข้ามาดึก (๕๕๕) แอบไปนอนมาละ โฮะ ๆ คิดว่า แน่ ๆ คืนนี้ คุณพี่ (อู้) แน่ ๆ อิอิ ความจริงไม่ ชิมิ แค่ขี้เกียจ ชิมิ เอิ๊กอ๊าก
น้องช้อนรอได้เสมอเจ้าค่ะ แบบ (ถึงคุณพี่จะไม่ตั้งใจ) แต่ตอนนี้น้องช้อนแอบค้างขาดใจเจ้าค่ะ อยากรู้ กลเม็ด บักริว ว่ามันจะเอาชนะใจน้องได้ยังไง หนอ ๆ
คิดถึงคุณพี่ คิดถึงน้องพาย คิดถึงบักริว (นิดนึง)
รอคอย ๆ
รักษาสุขภาพด้วยเจ้าค่ะคุณพี่ อิอิ
-
น้องพายเเร็งงง...ส่วนริวนี่ก็รีบพาไปเเนะนำตัวเลยน๊า555+
รอตอนต่อไปค๊า...
-
มานอนรอ ดึก ๆ จะเข้ามาอ่าน วู้ ๆ
-
น้องพายนี่มัน :pighaun:
รอๆ รักษาสุขภาพด้วยนะ
-
ริวเริ่มแรง ชอบข้อความบนฝากล่อง o13 เอาใจช่วยละกัน สู้ สู้ ยังไงก็พามาเปิดตัวกับแม่แล้ว
คุณ Mercy ค่ะ รบกวนนิดนึง ตรงข้อความนี้ค่ะ
"พี่ชายกับพี่สะใภ้ผมพึ่งเสียไปเมื่อสามปีที่แล้วที่ประเทศอังกฤษ จากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทิ้งลูกสาวตัวน้อยวัยสองขวบเอาไว้ให้ปู่กับย่าแล้วก็อาอย่างผมดูต่างหน้า"
แบบว่า พี่ชายพี่สะใภ้เสียมา 3 ปี แต่ทิ้งลูกอายุ 2 ขวบ ได้ยังไงค่ะ??
-
รอน๊า วันนี้ต้องมาน่ะ
-
แฮปปี้ฮาโลวีนค่ะ(?)~ :mc3:
แอร๊ยยย
รุนแรงนะริว
ลักพาตัวน้องพายมาเลยหรอ
รออยู่นะค้า สู้ๆค่ะ :กอด1:
-
ริวเริ่มแรง ชอบข้อความบนฝากล่อง o13 เอาใจช่วยละกัน สู้ สู้ ยังไงก็พามาเปิดตัวกับแม่แล้ว
คุณ Mercy ค่ะ รบกวนนิดนึง ตรงข้อความนี้ค่ะ
"พี่ชายกับพี่สะใภ้ผมพึ่งเสียไปเมื่อสามปีที่แล้วที่ประเทศอังกฤษ จากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทิ้งลูกสาวตัวน้อยวัยสองขวบเอาไว้ให้ปู่กับย่าแล้วก็อาอย่างผมดูต่างหน้า"
แบบว่า พี่ชายพี่สะใภ้เสียมา 3 ปี แต่ทิ้งลูกอายุ 2 ขวบ ได้ยังไงค่ะ??
ตอบคุณลูกหมีน้ำแดงค่า...
สงสัย Mercy จะอธิบายไม่เคลียร์แน่ๆ เลยค่ะ คือ Mercy จะหมายความว่า เมื่อ 3 ปีที่แล้วน่ะ พี่ชายเสียไป แล้วตอนนั้นน่ะลูกสาว อายุ 2 ขวบค่ะ ตอนนี้ผ่านมา 3 ปี น้องเพลินก็อายุ 5 ขวบค่ะ
จากประโยค "พี่ชายกับพี่สะใภ้ผมพึ่งเสียไปเมื่อสามปีที่แล้วที่ประเทศอังกฤษ จากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทิ้งลูกสาวตัวน้อยวัยสองขวบเอาไว้ให้ปู่กับย่าแล้วก็อาอย่างผมดูต่างหน้า"
Mercy หมายถึงเรื่องเมื่อสามปีที่แล้วค่ะ แต่ Mercy คงลืมบอกว่า ปัจจุบันน้องเพลง 5 ขวบแล้ว เลยทำให้สับสนเนอะ...ขอบคุณที่ทักท้วงค่า :pig4:
.................
ส่วนเพื่อนๆ ที่มารอ รอก่อนนะคะ คืนนี้มาแน่ค่ะ ตอนนี้ Mercy ถึงบ้านแล้วกำลังเร่งปั่นอยู่ค่า... :กอด1:
-
ใคร ๆ ก็มารอ
คิดถึงหงะ ยังไม่ออนเลย ท่าทางยังไม่กลับบ้าน แง่ม ๆ
นอนรอต่อไป สู้ขาดใจเจ้าค่ะ โยสสสสสสสสสสส
-
กลับมาแล้ว วู้ ๆ สู้ ๆ คุณพี่
จิ้ม ๆ ๆ อีกรอบเจ้าค่ะ อิอิ
-
รอด้วยยยยยยยยย
-
คุณน้องพาย...หาเรื่องใส่ตัวอ่ะ 555
-
สวัสดีค่ะ...
มาดึกๆ อย่างที่สัญญา ฮ่าๆๆ :laugh:
จากตอนที่แล้วหลายคนค้างๆ อยู่นะคะ มาตอนนี้เรื่องก็ยังเขยิบไปไหนไม่ไกลหรอกค่ะ...
ใครที่เชียร์ไอ้น้องริวอยู่ก็อย่าพึ่งหมดหวังนะคะ เอาใจช่วยต่อไปเถอะค่ะ พระเอกเรามันใสซื่อไร้เดียงสา ฮ่าๆๆๆ
ส่วนใครที่กลัวนายเอกของเราจะติดเอดส์ตายไปซะก่อน ก็ไม่ต้องกังวลใจไปค่ะ
ถึงน้องมันมั่ว แต่มันไม่โง่นะคะ ทุกครั้งน้องมันป้องกัน แถมไม่ได้มั่วไปเรื่อยๆ น้องมันก็ค่อนข้างเลือกคนค่ะ...
ถ้าใครไม่ยอมป้องกัน น้องมันก็ไม่หน้ามืดยอมเขาไปซะทุกคนหรอกค่ะ...สบายใจหายห่วงได้ค่ะ
ขอบคุณเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ นะคะ ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ ทุกๆ เม้นท์ที่มาถามไถ่
เห็นเม้นท์มากมาย แล้วดีใจจังเลยค่ะ...ขอบคุณจริงๆ นะคะ
ปล. เช่นเคย คำผิดถ้าเจอจะกลับมาแก้ให้ค่ะ
ปลล. ใครมีข้อสงสัยอะไรก็ทิ้งไว้ได้นะคะ เดี๋ยว Mercy จะมาตอบให้ค่ะ
ปลลล. ขอกอดทุกๆ คนเลยค่ะ :กอด1:
+++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 7
“อ๊ะ...ปะ...ปวดหัว...” ไอ้ตัวแสบมันเริ่มรู้สึกตัวแล้วครับ ขยับตัวไปมาทำท่าจะลุกนั่งทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ลืมตา
“อะ...ไอ้เหี้ย....ริ...เออะ...คะ...คุณป้า เออ...ขะ...ขอโทษครับ...คะ...คือ...ผม...ผมไม่รู้...วะ...ว่ามีคนอยู่ด้วย” ถึงกับติดอ่างกันไปเลยทีเดียวครับ ก็พอมันลืมตาขึ้นมาดันหันมาเห็นผมที่ยืนอยู่ข้างเตียงก่อน เลยเตรียมตัวจะสรรเสริญอวยพรผมยกใหญ่ แต่มันคงรู้สึกได้ว่ามีคนอื่นอยู่ด้วย พอหันไปเห็นแม่ผมนั่งอยู่บนเตียงข้างๆ มันเข้า คงตกใจ บวกกับงงว่าเป็นใคร แต่มันก็ยังคงมีจิตสำนึกอยู่นะฮะ มีการขอโทษขอโพยด้วย เออ มันก็มีมุมดีๆ เหมือนกันเว้ย
“สวัสดีจะน้องพาย แม่ชื่อนวลนะจ๊ะ เป็นแม่ของไอ้เจ้าเด็กเหี้ยที่หนูบอกนั่นแหละจ้า ฮ่าๆๆๆ...อ้าวๆ น้องพายอย่าพึ่งลุกขึ้นมานั่งนะลูก หนูพึ่งจะหายไข้ แถมคงจะพักผ่อนน้อย ตัวแค่นี้ทำงานหนักจังเลยลูก ดูซิลุกขึ้นมาทำไมก็ไม่รู้เลยเวียนหัวเลย นอนต่อไปก่อนนะลูก เดี๋ยวแม่ไปอุ่นข้าวต้มมาให้ ท่าทางคงจะไม่ได้ทานอะไรมาเลยสินะ...” แม่ผมเอื้อมไปรั้งให้ไอ้ตัวแสบมันนอนลงที่เดิม แปลกแฮะ ปกติมันน่าจะเหวี่ยง แล้วก็อาละวาดบ้านแตกไปแล้วนะเนี่ย ไหงกลับวานอนสอนง่าย เอนตัวนอนลงตามที่แม่ผมจัดแจง แถมพอแม่ผมยื่นมือไปลูบหัวลูบหางลูบหน้า มันก็ยังมองตาปริบๆ ส่งสายตาเหมือนอยากจะอ้อน แต่ก็ยังลังเล หึหึ เวลามึงไร้พิษสงแบบนี้ก็น่ารักดีนี่หว่าไอ้เด็กแรดเอ๊ย!!!
“ไอ้คุณลูกชายคะ เราน่ะดูแลน้องพายดีๆ นะ ห้ามชวนน้องทะเลาะด้วยล่ะ เรายังมีความผิดอีกหลายกระทง แถมยังมีอีกหลายเรื่องที่ต้องมาเคลียร์กันนะ”
จริงๆ แล้วก็เคลียร์กันคร่าวๆ ไปบ้างแล้วล่ะครับ ว่าเป็นไงมาไง ทำไมถึงไปฉุดกระชากลากถูกันมาแบบนี้ แล้วไอ้ที่บอกว่าเป็นลูกสะใภ้นี่มันยังไง ผมก็เล่าให้แม่ฟังหมดนะฮะ บ้านผมเลี้ยงกันมาแบบเปิดเผย ไม่เคยปิดบังกัน พ่อแม่ผมก็หัวสมัยใหม่ แต่แม่กับพ่อก็คงตกใจอยู่หรอกครับที่อยู่ดีๆ ผมก็เกิดมีเมียเป็นผู้ชายขึ้นมา แต่แม่ก็ไม่ได้ตกใจมากหรอกครับ เพราะก่อนหน้านี้ผมเคยเล่าเรื่องเซย์ให้แม่ฟัง ผมเคยบอกแม่ว่าผมหลงรักผู้ชายด้วยกันเอง ผมขอโทษแม่ที่ผมรู้สึกว่าตัวเองเบี่ยงเบน ไม่รู้ว่าพ่อกับแม่จะผิดหวัง หรือเสียใจกับผมรึเปล่า...และผมก็จำได้ครับว่าครั้งนั้น พ่อกับแม่บอกอะไรกับผม ท่านบอกว่า
‘นี่เป็นชีวิตของริว ตัวของริว และคือสิ่งที่ริวจะต้องเผชิญมันด้วยตัวเอง ริวโตแล้ว และพ่อกับแม่ให้อิสระในการเลือกใช้ชีวิตกับริวเสมอ ถ้าสิ่งนั้นไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน ไม่ได้ทำให้ใครหรือตัวเองต้องทุกข์หนัก หรือเจ็บปวด จะทำอะไรก็ทำไปเถอะ พ่อกับแม่เป็นคนให้ชีวิตริวก็จริง แต่คนที่จะใช้มันก็คือริวนะลูก เพราะฉะนั้นใช้ชีวิตให้คุ้มค่าเถอะ ชีวิตคนเรามันสั้นนักนะ อยากทำอะไรก็ทำไป พ่อกับแม่รับได้หมดนั่นแหละ...แต่จะให้บอกตามตรง ก็มีตกใจอยู่บ้างนั่นแหละนะ แต่ก็โอเค เรื่องหนักๆ กว่านี้เราก็เคยผ่านกันมาแล้วนี่นา’
ผมรู้นะครับจริงๆ แล้วที่พ่อกับแม่ไม่ว่า และค่อนข้างจะตามใจผม เพราะตอนนี้ก็เหลือผมอยู่คนเดียวแล้ว คงกลัวว่าถ้ามาบังคับอะไรผม ผมจะหนีไปก็ได้มั้ง เพราะตั้งแต่เสียพี่รบ พี่ชายของผมไป พ่อกับแม่ก็ค่อนข้างที่จะตามใจผมมากขึ้นกว่าเดิม ปกติก็ให้อิสระแล้วนะ แต่นี่ให้มากขึ้นไปอีก มีอะไรก็ให้ มีอะไรก็ทุ่มเทกับผมหมด ไม่บังคับ ขนาดผมขอไปอยู่คอนโดพ่อกับแม่ก็ตกลงโดยไม่ต้องขอเวลาคิดเลย แค่ขอเพียงให้พ่อกับแม่ไปเยี่ยมบ้าง หรือผมลงมาหาพวกท่านบ้าง
“แม่ฮะ...น้องเนิ้งอะไรกันเล่า ไอ้ตัวนี้เนี่ย มันแก่กว่าผมอีกนะ แต่มันชอบตีเนียนทำหน้าแอ๊บแบ๊วให้คนเข้าใจว่ามันยังเอ๊าะๆ อยู่....โอ๊ยยยย แม่มาตีริวทำไมเนี่ย ริวเจ็บนะ ตีซะแรงเลย ถ้าหมดหล่อแล้วสาวๆ ไม่แล ริวจะมานอนขึ้นคานให้แม่เลี้ยงนะ” ก็พูดความจริงนี่ฮะ ไอ้พายน่ะจริงๆ มันแก่กว่าผมปีกว่าได้ เพราะเหมือนตอนมันย้ายมาอยู่กรุงเทพฯ มันต้องมาเรียนซ้ำชั้นม.6 ใหม่อีกทีนึง...ผมก็แค่พูดความจริงเองนะ ก็มันชอบทำตัวแบ๊วจริงๆ นี่นา ทำไมคนพูดความจริง ต้องโดนฝ่ามืออรหันต์ฟาดเปรี้ยงเข้าที่ต้นแขนด้วยล่ะเนี่ย คนหล่อไม่เข้าใจ
“ว่าน้องแบบนี้ได้ยังไงกัน แถมยังบอกจะมีสาวๆ อะไรอีกหะ มีน้องพายทั้งคนแล้วยังจะมาสาวไหนอีกหะเรา ไอ้ลูกคนนี้นี่เดี๋ยวแม่ก็ยุให้น้องพายจับตอนซะเลยดีไหมล่ะ” จ๊ากกกกก แม่ผมดุไปไหนครับเนี่ย แล้วอะไรกัน ยังไม่ทันไรเข้าข้างลูกสะใภ้ซะอย่างงั้น เชอะ...ขนาดเราบอกว่ามันแรดมากขนาดไหน แม่ดันบอกว่า น้องพายอาจจะมีปม ปัญหาอะไรกระทบจิตใจ เลยทำให้ทำตัวแบบนี้ขึ้น สร้างเป็นเกราะป้องกันหัวใจ และตัวเอง คราวนี้เลยสงสารกันยกใหญ่ โถ น้องพาย อย่างนั้น น้องพายอย่างนี้ อืม เอาเข้าไปแม่ผม...จริงๆ มันอาจจะแรดเองโดนกมลสันดานก็ได้ใครจะไปรู้
“โอ๊ย!!! แม่ไม่ต้องยุ มันก็คงอยากจะตอนผมจะตายชักอยู่แล้วล่ะฮะ แม่ไปอุ่นข้าวเถอะครับ ได้เวลากินยาของมันและ เดี๋ยวไข้ขึ้นอีกจะแผงฤทธิ์ได้ไม่เต็มที่...โอ๊ยยยย...แม่อะ ตีริวตลอดเลยอะ” โดนอีกแล้วฮะผม ไอ้ตัวดีมันก็นอนมองตาปริบๆ คงกำลังลำดับเหตุการณ์ต่างๆ ในสมองอยู่มั้งครับ
“แล้วอย่าลืมเช็ดตัวให้น้องพายด้วยนะ เดี๋ยวแม่ยกข้าวกับยาขึ้นมาให้” แม่คงกลัวผมจะต่อล้อต่อเถียงต่อ เลยรีบออกไปเตรียมข้าวให้ไอ้พายครับ...เอาล่ะ ผมเตรียมตั้งการ์ดก่อน ไอ้ห่านี่ชอบฮุกคืนแบบไม่ให้คู่ต่อสู่ได้รู้เนื้อรู้ตัวด้วย
“ไอ้เหี้ยริว...มึงอะไรกับกูอีกเนี่ย พากูมาที่ไหนหะ มึงคิดว่าพากูหนีมานี่มึงจะแกล้งกู หรือแก้แค้นอะไรกูได้หรือไงไอ้อ่อน มึงนี่มันหมาลอบกัดจริงๆ นะ เล่นกันแบบตัวๆ แล้วสู้กูไม่ได้ เลยใจหมาหาวิธีตุ๊ดๆ มาเล่นกับกู...มึงคิดว่าตัวเองเป็นพระเอกหนังไทยหรือไง ฉุดกูมากักขังแล้วสุดท้ายก็จะได้ยอมมึงน่ะเหรอ มึงนี่มันน้ำเน่าเนอะ...พากูกลับเดี๋ยวนี้เลยไอ้สัตว์ พรุ่งนี้กูมีซ้อม วงมึงมันจะฉิบหายกันหมดแล้วมั้ง วันๆ กูไม่เห็นทำห่าเหวอะไรกัน หัวหน้าวงอย่างมึงถึงเที่ยวทำเรื่องส้นตีนๆ ตลอดเวลา”
สาบานได้ว่ามันพึ่งจะหายไข้ แถมตอนนี้ก็ยังนอนหมดแรง แต่ปากมันนี่นะ ไม่เคยหยุดขยับเลยให้ตายเหอะ ลืมตามาก็ตั้งหน้าตั้งตาโซโล่ผมชุดใหญ่...แม่งเอ๊ย...เดี๋ยวกูก็จับคนป่วยปล้ำแม่งเลยนี่ ด่ากูอยู่นั่นแหละว่าใจหมา เดี๋ยวกูก็ให้มีผัวเป็นหมาอีกรอบเลยนี่
“อย่าให้กูต้องอุดปากมึงนะ ขนาดตัวมึงลุกขึ้นมาแรดไม่ไหว แต่ปากมึงยังขยับไม่หยุดอีก...แล้วมึงไม่ต้องมาตอแหลทำตัวขยันเลย กูโทรไปลากับพี่นุชมาแล้ว บอกว่ามึงป่วยกูเลยชวนมึงมานอนพักฟื้นอยู่รีสอร์ตบ้านกูพี่เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไร... มึงมันเก่งอยู่แล้วนี่ไม่ต้องซ้อมเยอะก็ได้ม๊าง!!! แล้วก็ขอบใจที่อวยพรให้วงกูนะ ถ้ากูตกงานจริง กูจะมาเกาะเมียอย่างมึงแดกแทนดีไหม...แรดๆ อย่างมึงนี่ท่าทางจะอยู่วงการนี้ได้อีกยาวนะ...เอาหุบปากซะแล้วก็หลับตาได้แล้วมึง ตามึงนี่ขวางจนกูกลัวมันจะถลนออกมาแล้ว”
“ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยย” เต็มๆ ให้ห่านี่บ้านมันทำฟาร์มเหี้ยครับ ขยันแจกจ่ายเหลือเกิน พอมันแจกสัตว์เลี้ยงแสนรักของมันให้ผมเสร็จมันก็หันหลังหลับตาให้ผมครับ สงสัยจะหมดแรงจริง ไม่งั้นมันคงไม่ยอมรามือไปดื้อๆ แบบนี้ หึหึ...มานอนหันหลังยั่วเดี๋ยวกูจับกดซะเลยดีไหมเนี่ย
ผมเดินเข้าห้องน้ำไปจัดการรองน้ำอุ่นใส่กาละมังใบย่อม พร้อมหาผ้าขนหนูผืนเล็กสะอาดๆ สองผืนสำหรับชุบน้ำเช็ดตัวให้คนไข้ปากดีที่ตอนนี้ทำท่าเหมือนจะสิ้นฤทธิ์ (รึเปล่า) อยู่บนเตียงของผม มันคงลืมสังเกตไปสินะว่าห้องๆ นี้น่ะเป็นห้องผม และเตียงที่มันเกลือกกลิ้งอยู่น่ะเป็นเตียงของผม กลิ่นของผม หึหึ พอคิดแบบนี้แล้วเขินๆ แหะ...กูนี่ท่าจะบ้าหนักเว้ย
“แรด แรด ไอ้แรด ตื่นมาเช็ดตัวก่อน แรดตื่นดิ...” ผมลากโต๊ะไม้ตัวเล็กแบบพับได้มาไว้ข้างเตียงเพื่อเอาไว้วางอ่างน้ำสำหรับเช็ดตัว ส่วนตัวผมก็หย่อนก้นลงนั่งบนเตียงฝั่งที่ไอ้แรดตัวน้อยมันหันหลังให้ พร้อมกับเอื้อมมือไปเขย่าแขนมันช้าๆ...อืม ตัวยังรุมๆ อยู่นะเนี่ย
“มึงเรียกใครแรดหะไอ้เหี้ยอ่อน...มึงไสหัวออกไปเลยไป กูมีมือมีตีน มีปัญญาเช็ดตัวเองได้ มึงไม่ต้องมาเสือกทำตัวเป็นคนดีหรอกไอ้สัตว์ ไป ไป๊” ปากดีตลอด กูเห็นมึงบอกมีปัญญา แต่แค่มึงหันหน้ามาหากูเร็วๆ มึงยังขมวดคิ้วทำหน้ามึนๆ เลย เก่งจริ๊ง!!!
“นอกจากเรื่องแรด กับปากดีแล้วเนี่ย กูพึ่งรู้ว่ามึงนี่โคตรดื้อตัวแม่เลยนะ...แค่ขยับตัวมึงยังจะไม่ไหวเลย แล้วมึงจะเอาปัญญาที่ไหนลุกขึ้นมาเช็ดตัวเองหะ...คนอย่างกูน่ะนานๆ ทีจะมาปรนนิบัติ ใครแบบนี้ซักทีนะเว้ย มึงนี่ถือว่าได้รับเกียรติอย่างสูงแล้วนะ อย่าสะดีดสะดิ้งให้มันมากนัก นี่ถิ่นกูเดี๋ยวกูก็จับแม่งทำเมียทั้งๆ ที่ป่วยอีกสักทีดีไหมเนี่ย” อยากให้ทุกคนเห็นนะครับ ตามันขวางได้อีก ยิ่งด่ามันตามันก็ยิ่งขวาง ตลกดีหวะ
“ถุย!!! ไอ้สัตว์ ได้รับเกียรติเหี้ยอะไรไม่ทราบ จริงๆ แล้วเนี่ยมึงเป็นคนลากกูมาแล้วทำกูป่วยแบบนี้ กูไม่ให้กราบตีนขอโทษก็บุญนักหนาแล้ว แล้วถ้ากูจะดื้อมันหนักหัวแม่ตีนมึงมากหรือไง กูกลัวตายห่าละ ถิ่นมึงแล้วไงวะ กูเห็นมึงปากดีตลอดแหละว่าจะเอากูเป็นเมียอย่างงั้นอย่างงี้ ถ้ากูไม่สงเคราะห์ หมาอย่างมึงก็ได้แต่เห่าแล้วก็ชักว่าวเองต่อไป...กูล่ะสงสารแม่มึงจัง แม่ก็ออกจะแสนดีน่ารัก แต่ทำไมถึงมีลูกที่คิดแต่เรื่องหื่นๆ เหี้ยๆ แบบมึงได้ กูว่านะลองแอบไปตรวจดีเอ็นเอดูดีไหม เผื่อมึงจะได้รับรู้ความจริงเหมือนในละครไง มึงอาจจะเป็นเด็กที่เค้าเก็บมาเลี้ยงจากข้างถนนก็ได้ ปากคอมึงถึงได้เหลือขอซะขนาดนี้...”
แม่งงงงงงง เอ๊ยยยย!!!! ทำไมกูไม่เคยเถียงไอ้แรดนี่ชนะสักทีวะ แม่งแดกห่าอะไรเข้าไปถึงได้ปากจัด เถียงฉอดๆ ได้ตลอดแบบนี้ กูทนไม่ไหวและ ถ้ากูไม่ได้เอามึงทำเมียตอนนี้อย่าเรียกกูว่าไอ้ริวเลยมึง...
“ตายแล๊ววววว!!! ไอ้ลูกคนนี้ จะทำอะไรน้องพายหะ!!! แม่บอกให้ดูแล เช็ดตัวให้ แล้วแกขึ้นไปคร่อมน้องทำไม ลุกมาเดี๋ยวนี้นะ ฉันจะหาไม้เรียวที่ไหนมาฟาดแกดีนะตาริว...น้องพายลูก ไอ้เจ้าริวมันทำอะไรหนูรึเปล่า เจ็บตรงไหนไหมลูก...แล้วดูซิบอกให้มันเช็ดตัวมันก็ไม่ยอมเช็ดใช่ไหมเนี่ย จนน้ำจะเย็นแล้ว ไม่ได้เรื่องจริงๆ ไอ้ลูกคนนี้ มาๆ เดี๋ยวแม่เช็ดให้เองนะลูกน้องพาย แต่เดี๋ยวทานข้าวทานยาซะก่อนแล้วกันนะ...ส่วนแกไปนั่งตรงนั้นเลยไป ช่วยเหลืออะไรไม่ได้เลยจริงๆ”
กูว่าแล้วววววว ถึงได้ว่าทำไมพอผมขึ้นคร่อมมันถึงไม่ปริปากด่าผมเลย เพราะมันเห็นแม่ผมเดินเข้ามานี่เอง ต่อมตอแหลเลยกำเริบซินะ ไอ้นี่แม่งมารยาดราม่าตัวแม่เหมือนกันครับ กูกลายเป็นคนผิดซะงั้น เหอะ
“คุณป้าครับ พายขอโทษนะครับที่ทำให้คุณป้าต้องวุ่นวายมาหาข้าว หายาให้พายทาน...แต่พายก็ไม่รู้ว่าทำไมริวเค้าต้องจับพายมาด้วย แถมเมื่อกี้เค้าก็จะขืนใจพาย พายบอกว่าพายเวียนหัว พายขอร้อง เข้าก็ไม่ฟัง ตั้งท่าจะขืนใจพายท่าเดียวเลยฮะ”
“ตอแหลลลลลลล” ดูมันนะครับ แม่งชอบพลิกวิกฤติให้เป็นโอกาสของมันตลอดเวลา ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จใส่แม่ผมเลยนะ แม่งกูไม่น่าพลาด หน้ามืดขึ้นคร่อมมันเลย จะเถียงก็เถียงไม่ออก หลักฐานแม่งก็ฟ้องทนโท่...
“ริว!!! เดี๋ยวเถอะ ขอโทษน้องพายเดี๋ยวนี้ เรานี่นะทำไมปากคอเราะร้ายแบบนี้...น้องพายเป็นแฟนเราไม่ใช่เหรอ ทำไมพูดกับแฟนตัวเองแบบนี้ นิสัยไม่ดีนะเราเนี่ย มาป้อนข้าวน้องเลยมา ทำตัวไถ่โทษด้วย” โหยยยยยย เกิดเป็นใครก็ได้ แต่อย่ามาเกิดเป็นไอ้ริวเลยฮะ ตอนนี้หัวเน่าสุดๆ แล้วครับ
“เอ่อ...คุณป้าครับ...คือเรา ไม่ใช่แฟนกันนะฮะ...แล้วก็ไม่ต้องให้มันเอ๊ย ริวมาป้อนพายก็ได้ครับ พายทานเองได้” แหมมมเสียงอ่อนเสียงหวานเชียวนะมึง ทำหน้าตาตอแหลใส่แม่กูอีกนะ
“แม่เข้าใจลูก ถึงไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่คนที่ เอ่อ...มีอะไรกันแล้วเนี่ย...ก็นับว่าเป็นคนๆ เดียวกัน ก็เหมือนเป็นแฟนกันไปโดยปริยายนั่นแหละลูก...แล้วส่วนข้าวเนี่ยหนูจะนั่งกินเองได้ยังไงกันลูก หน้าซีดเวียนหัวซะขนาดนี้ ให้มันมาป้อนน่ะดีแล้วลูก ทำคุณไถ่โทษซะบ้าง...เอ้า มาซิยะ จะยืนจดๆ จ้องๆ อีกนานไหม น้องพายหิวตายกันพอดี” หึหึ ทฤษฏีแม่เยี่ยมไปเลย...คนมีอะไรกันแล้ว ก็กลายเป็นแฟนกันไปโดยปริยาย มันคงคิดไม่ถึงซินะว่าแม่จะรู้แล้วว่าผมกับมันเคยมีอะไรกันแล้ว ทำหน้าอึ้ง เอ๋อแดกไปเลย แหม ไม่ต้องส่งสายตามาคาดโทษกูหรอกที่รัก กูพูดความจริง กูผิดตรงไหน ใครจะไปตอแหลแบบมึงล่ะ...หึหึ งั้นตอนนี้ไหนๆ ก็ไหนๆ ผมก็โมเมเป็นแฟนมันไปเลยแล้วกันนะ
“คุณป้าฮะ...พายให้มันป้อนก็ได้...แต่...เออ...แต่...พายขอนอนหนุนตักคุณป้าได้ไหมฮะ” แม่ผมกำลังจะลุกให้ผมมานั่งแทนที่เพื่อจะป้อนข้าวมัน แต่มันกลับเอื้อมมือมาฉุดมือแม่ผมไว้ ก่อนจะพูดจาออดอ้อน ทำหน้าตาน่ารัก น่าสงสารใส่แม่ แล้วแม่ผมเนี่ยก็เป็นคนชอบคนขี้อ้อน แถมยังเป็นคนขี้สงสารคนอื่นอยู่ด้วย เจอแบบนี้ก็หลงกันตายเลยสิครับ
“โถ่พ่อคุณ ได้สิลูก...มาๆ เอ้าน้องพายยกหัวหน่อยลูก...นอนถนัดไหมลูก เอาหมอนอีกไหม” แล้วแม่ผมก็เลยต้องขยับไปนั่งตรงหัวเตียง ก่อนที่จะค่อยๆ ช้อนหัวไอ้ขี้อ้อนขึ้นมานอนหนุนตัก....
“ไม่เอาแล้วครับ กำลังดีเลยฮะ ตักคุณป้านิ๊มนิ่ม ให้พายนอนทั้งวันก็ไม่เมื่อยหรอกฮะ” โห มึงนี่สุดยอดจริงๆ หวะพาย กูว่าเลิกเป็นนักร้องเพลงป๊อบใสวัยรุ่น แล้วเปลี่ยนไปเป็นลูกทุ่งดีไหม อย่างมึงนี่แม่ยกตรึมหวะ ไม่งั้นก็หันไปเล่นลิเกก็ดีเหมือนกัน ไชยา มิตรชัยดับแน่ เจอมึงเข้าไปเนี่ย
“น่ารักจริงๆ เลยลูก...อ้าวแล้วเราจะถือถ้วยค้างไว้อีกนานแค่ไหน น้องพายของแม่จะได้รีบกินข้าวกินยาแล้วพักผ่อน...ขยับเข้ามาป้อนดีๆ เลย...แล้วเดี๋ยวถ้าแม่เช็ดตัวให้น้องพาย แล้วส่งน้องพายเข้านอนแล้ว แกเตรียมตัวมาเคลียร์กับแม่ชุดใหญ่เลยนะริว...เอ้าตักให้มันคำเล็กๆ สิยะพ่อลูกชาย ปากน้องมีกระจุ๋มกระจิ๋มแค่นี้จะไปกินคำโตเท่าแกได้ยังไง”
เอ่อ...มีเคลียร์ชุดใหญ่อีกเหรอเนี่ย เฮ้อออออ เอาเหอะ จะชุดเล็กชุดใหญ่ยังไงก็ตามสบาย ไม่รู้ทำไม แค่ผมเห็นแม่โอเคกับไอ้แสบนี่ผมก็โล่งอกอย่างบอกไม่ถูกแล้ว...
เวลามันอ้อนๆ แบบนี้ก็น่ารักดีนะ...ทำไมไม่อ้อนกูบ้างวะ มึงแม่งชอบแผงฤทธิ์ใส่กูตลอด ไม่เหนื่อยบ้างหรือไง...แล้วดูมันนะครับ นอนอ้อนแม่ผมสบายใจ แถมผมไม่ได้คิดไปเองนะ เหมือนมันส่งสายตาเยาะเย้ยใส่ผมยังไงก็ไม่รู้...ไอ้นี่แม่งสองบุคลิกสัตว์ๆ แล้วตัวไหนคือตัวจริงของมันกันแน่วะเนี่ย
สงสัย...ผมคงต้องยืมมือแม่ ให้ล้วงความลับ พร้อมกับค้นหาตัวตนของไอ้คนขี้อ้อนตรงหน้าให้ได้แล้วล่ะครับ...เค้าว่ารู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้งนี่ครับ...ตอนนี้ผมยังไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับมันมาก ผมต่อให้มันก่อนก็ได้ ปล่อยให้มันรบชนะผมไปก่อนสองสามครั้งไม่เป็นไร...(ได้ข่าวว่าพายมันก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับมึงมาก มันยังจับจุดมึงได้แถมชนะมึงมาตลอดเลยนะริว)
แต่อย่าให้กูรู้จุดอ้อนของมึงนะ...
คราวนี้เสร็จกูจริงๆ แน่....สาบานเลย
TBC
-
จิ้มๆๆๆพี่เมอร์ซี่ กร๊ากกกก
โอ๊ยยยยยย ริวเอ๊ยยยย ขนาดแม่ยังไม่เข้าข้างเลยอ่ะ
:m20:
เหมือนเดิมค่ะ ริว จับจุดพายให้ได้เร็วๆนะ แล้วดูแลพายให้ดี
o18
:กอด1:พี่เมอร์ซี่ทีนึง ย่องมาดึกๆนะ เกือบจะออกเล้าละ
ดีนะF5ส่งท้ายทัน
-
อ่านยังไง
ก็ยังคิดว่า
ริวไร้น้ำยาอยู่ดีอ่ะ :serius2:
-
คุณแม่นวลขราาาาาาาาาาาาาาาา :กอด1:แนบแน่น
หนูสมัครเป็นคนอ้อนคุณแม่นวลด้วยคนนะคะ น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกก
(ปล่อยหื้อน้องแรดกะน้องอ่อนปะทะฝีปากกันต่อไป กอดคุณแม่นวลไว้ดีกว่า ฮี่ๆๆๆ)
-
พาย แรง อีก และ
หึ หึ
ริว ต้อง สู้ แล้ว หละ
555ๆ
-
ฮ่าาๆๆๆ เข้าใจคิดนะริว พาพายมาที่บ้าน ^ ^~
แต่ริวก็น่าจะคุยกับพายดีๆได้แร้วนา
-
“แรด แรด ไอ้แรด ตื่นมาเช็ดตัวก่อน แรดตื่นดิ...”
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ไม่รู้ทำไม เเต่ตลกดี เอิ๊กๆ :laugh:
-
ชาตินี้จะเจอมั้ยค่ะจุดอ่อนนนนนนนนนนนนนนน
-
พาย เข้าทางแม่ริวเลยหรออ
5555
ก้ดีนะ
ริวสู้ๆ
-
ริวก็ยังอ่อนเหมือนเดิม (รึเปล่า?) ถึงเอาน้องพายมาให้แม่ช่วยดูตัว :mc4:
อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าริวรู้อดีตของพาย แล้วจะเป็นยังไง :serius2:
-
เย้สู้นะริวคุงพยามเข้าเน้
-
เมื่อคืนหลับยาวเลยเจ้าค่ะขอบอกตั้งแต่ ๕ ทุ่ม โอ้แม่เจ้า กะจะตื่นดึก ๆ มาดักคุณพี่ จัดได้ว่าอดไป โผล่มาอีกทีตอนเช้าเลย เหอ ๆ
คุณแม่บักริวเนี้ยเด็ดเจ้าค่ะ โฮะ ๆ ท่าทางจะล้วงความลับน้องได้ง่าย ๆ เลยนะนั่น อิอิ ตกลงว่าบักริวมันจะออกศึกรัก หรือ ออกศึกรบกันแน่ เตรียมตัวซะยังกับออกรบกับเมียตัวเอง ฮุ ๆ
น้องพายอ้อนน่ารักมาก (เพิ่งรู้ว่าน้องเป็นพี่บักริว) โฮะ ๆ ช้อนก็เรียกน้องมาตลอด เพราะบักริวมันเถื่อนถึกไม่เหมาะกับหารเป็นน้องใครสักเท่าไหร่ อิอิ
ตอนนี้น้องปากร้ายมากหงะ สุด ๆ แต่ก็นั่นแหละ ๕๕๕ แบบว่านะ อย่างนี้ ชิมิ ถึงได้มัดใจบักริวเอาไว้เสียอยู่หมด ยิ่งมาเจอน้องอ้อน ๆ ไอ้ริว "มึงไม่รอดแน่ ๆ" เสร็จน้องตั้งแต่เริ่มเรื่องแล้วหงะเน๊อะ ๆ
คืนนี้จะมาต่อเลยมั้ยคุณพี่ แบบว่า ลุ้นเพคราะอยากให้เรื่องมันวิ่งไปจนถึงช่วงที่น้องอ้อนริวหงะ อิอิ อยากเห็นเหอะ (จะมีช่วงอย่างนั้นมั้ยหงะเรื่องนี้ อิอิ)
ขอบคุณ คุณพี่เจ้าค่ะ วู้ ๆ มาตามสัญญาด้วย ฮุ ๆ ร้ากกกกก คุณพี่ที่สุดเลย
เมื่อคืนรีเฟรชจนมือหงิง อยากอ่านไว ๆ ๕๕๕ ไม่เป็นไร ตอนนี้มีกลยุทธ์ใหม่ นอนก่อน ตื่นไวมาเม้นต์ ฮุ ๆ
คิดุถึงคุณพี่ คิดถึงน้อง เผื่อใจให้บักริว นิสนึง ฮุ ๆ
-
:L1:
-
สุดยอดมากตอนนี้ สุดยอดทั้งแม่ผัว ลูกสะไภ้ และก้อริวเลย
วาทะแต่ละคนเนี่ยสุดสุด แต่ว่าสุดของที่สุดต้องยกให้คนเขียน
เขียนแบบนี้อยากจะแจกกิ๊ฟให้ แต่ไม่มี กดบวก ก้อไม่ได้ 555 งั้น เอาใจเค้าไปเล้ยยยย
ปอลิง กว่าจะมา เค้าเข้ามาดูทุกวันเลย วันละหลายรอบด้วย ชอบ แรง สะใจดี (ออกแนวซาดิสต์)
-
เหอะ ๆ น้องพายเวลาอ้อนเนี้ยน่ารักนะ
-
พยายามต่อไปนะริว
เอาไอ้แรดให้อยู่
-
o18สงสารน้องริวโดนด่าตลอดดดดดดดดดดดดดดดด
น้องพายเมื่อไหร่จะใจอ่อนๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
“แรด แรด ไอ้แรด ตื่นมาเช็ดตัวก่อน แรดตื่นดิ...”
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ไม่รู้ทำไม เเต่ตลกดี เอิ๊กๆ :laugh:
5555 ช่ายช่าย ชอบตรงนี้เหมือนกัน ดูน่ารักดี
-
ว่าแล้วทำไมเข้ามาได้กลิ่นเหม็นๆที่แท้ ริวเป็นหมาหัวเน่า ฮ่าๆๆๆ
ปากร้ายกันทั้งสองคนเลยอ่ะ แล้วถ้าเป็นแฟนกันนี่จะเถียงกันให้ตายเลยใช่ใหม
เป็นกำลังใจให้ริวรู้จุดอ่อนของพายเร็วๆ เจ้อยากเห็นริวกดพายได้สักที เหอๆๆ
-
น้องพายมุมขี้อ้อนน่ารักน่าหยิก :man1:
รู้สึกริวจะโดนอยู่คนเดียวเลยนะทั้งแม่และเมีย :laugh:
ปล้ำลิง.. ทั้งคู่คะจะปากจัดกันไปไหนเนี่ยโดยเฉพาะน้องพายริวเถียงไม่เคยชนะซักครั้ง
-
เมื่อไหร่จะคุยกันดี ๆ ละเนี่ย
ปวดตับแระเนี่ย
-
หวังว่าการที่ริวพาพายมาบ้านในครั้งนี้ ได้เจออากาศดีๆสดชื่นๆ บรรยากาศของบ้านริวที่มีครอบครัวอบอุ่น
และคุณแม่ผู้อบอุ่นอ่อนโยนของริว คงทำให้พายผ่อนคลายกับชีวิตหนักๆ ที่แบกรับมาโดยตลอด
แล้วเริ่มมองเห็นความจริงใจของริว และยอมรับริวเข้ามาในชีวิตพายอีกระดับนะ
-
ปากจัดทั้งคู่
รีบๆหาให้เจอนะริวจุดอ่อนพายอ่ะ :laugh:
-
เก่งตลอดๆๆๆโดยเฉพาะกับเด็ก สตรี และคนชรา :m20:
-
หึหึ...จะยืมมือแม่แล้วว่างั้น..
ริวแพ้ทางพายตลอด อิอิ
-
ยังคงเอาใจช่วยพี่ริวนะ ฮ่าๆๆๆ
อย่าให้เสียชื่อแม่นะ อุส่าเอาแม่มาช่วย คึคึ
ปากจัดดีทั้งคู่จริงๆ สูสีๆ
-
แรงดีนะทั้งคู่ ชอบชอบชอบ
-
คุนแม่น่ารักมากเลย ขอให้ริวชนะพายให้ได้เหอะ สู้ๆๆๆ
-
ถ้าไม่ได้คุณแม่ ก็คงจะไม่ได้เห็นน้องพายช่างออดช่างอ้อนแบบนี้เนอะ
น่ารักดีจัง ^^
-
พาย ร้ายได้ใจ จริงๆ คริ คริ
-
พาย จาเสร็จริว หรือ ริวจาเสร็จพายกานแน่ :laugh:
-
คุณแม่ริวน่ารัก เข้าข้างลูกสะใภ้ซะลูกชายเป็นหมาหัวเน่าเลย แถมยังจะโดนชุดใหญ่อีก
ริวน่าสงสารจัง แม่เจอน้องพายอ้อนเข้าหน่อยหลงรักซะแล้ เจ้าริวต้องแย่แน่นอนเลย
น้องพายนี่นอกจากปากจัดสุด ๆ แล้วยังเจ้ามารยาอีก แต่ก็น่ารักเนอะ ไม่งั้นเจ้าริวคง
ไม่หลงรักใช่มะ ....รอตอนต่อไป +1 แทนคำขอบคุณด้วยค่ะ ..... :pig4:
-
แล้วอย่างงี้เมื่อไหร่น้องพาย จะได้รักไอ...ริวซะทีล่ะคะนั่น :pigha2:
มาต่อไวๆน้อ เค้ารออยู่ :L2:
-
แม่ริวน่ารักเนอะ :o8:
อย่างนี้ต้องให้แม่ช่วยแล้วล่ะ ถ้าให้คุยกันเอง กัดกันตายไปข้างแน่ๆ :laugh:
-
อย่าว่าริวสิ
พวกนี้ก็
:เฮ้อ:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
:man1:
รอตอนต่อไปโลดขอรับ :a9:
-
พายอ่ะ
ทำไมวันๆด่าแต่ริว
ถ้าเราเป็ยริวป่านนี้คงน้อยใจตายไปแล้ว :m15: :m15:
-
มาดันคุณพี่ก่อนนอน พรุ่งนี้ เจอกันเจ้าค่ะ ฮุ ๆ
-
มาเชียร์น้องริวต่อ
สู้โว้ย :ped149: :ped149:
-
อิริว ดูแกใช้สรรพนามเรียกพาย
“แรด แรด ไอ้แรด ตื่นมาเช็ดตัวก่อน แรดตื่นดิ...”
อย่างฮา :m20:
ริวสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :mc4:
ริวจะหาจุดอ่อน หรือ จุดอ้อน?
ปล.พี่ไนท์ตั้งใจใช่ไหมคะ จุดอ้อน 555+
-
หมดปัญหาแม่ผัวลูกสะไภ้แล้ว
ริวจะจัดการพายได้จริงเหรอ
สงสัยต่องพึ่งตัวช่วยอย่างเยอะอ่ะ
:laugh: :laugh:
-
แรงส์ คะ แรงส์
พายแรงได้ใจเจ้าคะ
ริวแก เรียกแรด เลยหรอ
ถ้าชั้นเป็นพายนะ ยันโครมแล้ว :z6:ฮ่าๆๆ
อยากเห็นพายอ้อนริวมั้งจังเลย อ๊ายยยยยยย เขิลล่วงหน้า 55+
-
คนหนึ่งแรด
คนหนึ่งเหี้ย
อืมๆสมกันดี อิอิ
-
อิพี่ริวเมื่อไหร่จะจบกดน้องพายซักที สมแล้วที่น้องพายด่าว่า "ไอ้อ่อน" กร๊ากกกกกกกกก
-
จะว่าไปคู่นี้เขาก็เรียกกันน่ารักดีนะ
พี่อ่อนกับน้องแรด
:jul3:
-
คอยดูริวชนะพาย
แต่จะมีวันนั้นไหมเนี่ย :z2:
:pig4:
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
คืนนี้ ช้อนมานอนรอ วู้ ๆ
-
อึ่ม ม ม ม ... ไม่รู้จะสงสารหรือสมน้ำหน้าริวดีเนี่ย
เจอความแรงส์ของพายเข้าไป.....หุหุ
รอ....รอ...รอ...รอน๊า า า า
-
ริวต้องเอาพายให้อยู่นะ
สู้ๆๆๆ
-
มาแล้วจ้า...
มาดึกตลอดเลยช่วงนี้...
พึ่งจะปั่นงานเสร็จแล้วก็มาปั่นให้สดๆ ร้อนๆ เลยค่ะ
ขอบคุณทุกๆ เม้นท์ ทุกๆ คนมากเลยนะคะ ตอนแรก Mercy ก็กะจะแว๊บนอนแล้วล่ะ กะจะยกยอดไปพรุ่งนี้ดึกๆ
แต่ว่ารู้สึกว่ามันเป็นภาระกิจนางงาม ทุกคนกำลังรอคอยเราอยู่ ฮ่าๆๆๆ
เห็นเม้นท์ของเพื่อนๆ แล้วก็มีกำลังใจนะคะ เลยฮึดสู้มาต่อให้จ้า
เอาเป็นว่าไปอ่านกันเลยนะคะ
ปล.เหมือนเดิมค่ะ ไม่ได้ตรวจทานอย่างแรง ถ้าเจอคำผิด หรือประโยคที่ดูงุนงง จะมาแก้ให้ทีหลังนะคะ หรือทิ้งคำถามไว้ได้ค่ะ
ปลล. อากาศเปลี่ยน รักษาสุขภาพด้วยจ้า
ปลลล. น้องสปูนที่รัก คุณพี่มาเลทอีกแล้วค่ะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: กอดทุกคนแก้หนาวค่ะ
+++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 8
“เป็นไงบ้างฮะแม่ ไอ้ตัวดีของแม่หมดฤทธิ์ไปแล้วหรือไง เห็นอ้อนคุณแม่อย่างงั้น คุณแม่อย่างงี้” หลังจากที่แม่ผมอุทิศตักให้มันนอนหนุนนิ่มๆ จนข้าวต้มหมดถ้วย แม่ก็เกิดอยากอยากมีลูกชายอีกคนขึ้นมาซะงั้น ก็เลยบอกให้มันเลิกเรียกป้า แล้วเปลี่ยนมาเรียกแม่แทน ซึ่งมันก็ไม่มีการคัดค้านแต่อย่างใด เรียกคุณแม่ครับ คุณแม่ฮะได้อย่างสะดวกปาก
“หลับไปแล้วล่ะ...เฮ้ออออ ตัวเล็กนิดเดียว แต่เหมือนแบกอะไรในใจไว้มากมาย ปากยิ้มแต่ตาเศร๊า เศร้า...เราน่ะได้เค้ามาแล้วก็ต้องดูแลเค้าให้ดีๆ นะ คำพูดคำจาแต่ละคำเหลือเกินจริงๆ อยากให้เค้าใจอ่อน พูดดีด้วย แต่ดูที่เราพูดกับเค้าซิ๊ ถ้าแม่เป็นน้องพายนะ แม่จะเอาไม้หน้าสามฟาดปากเราให้พูดไม่ได้เลย ปากดีจริงๆ พ่อคุณ” ก็แหมมมมม ทีมันด่าผมไฟแลบล่ะแม่ก็ เป็นใครๆ จะทนไหวอะ มันชอบทำตัวหน้าแกล้งอะ
“เค้าเรียกรักดอกจึงหยอกเล่นไงแม่ก็...” ก็เอ็นดูมัน อยากให้เลือดลมมันสูบฉีด ก็เลยหาเรื่องให้มันเต้นแร้งเต้นกาด่าผม เอาจริงๆ ผมก็เหมือนโรคจิตนะ เวลาได้ด่ากับมันแล้วรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ฟินเลยกู ฮ่าๆๆ
“หยอกบ้านเราน่ะสิ ต่อไปห้ามด่าน้องพายแรงๆ อีกนะริว รักเค้าชอบเค้า ก็พูดจากับเค้าดีๆ ไม่ต้องถึงกับสุภาพเรียบร้อย แต่ก็ไม่ต้องด่าทอแบบนี้อีกนะ” แม่ก็บอกลูกสะใภ้แม่เหอะ ให้มันหยุดปากบ้างเหมือนกัน พอมันด่ามา ไอ้เราก็อดด่าตอบไม่ได้อะ
“ฮะ...ริวจะพยายาม” ไม่กล้าเถียงครับ ต้องก้มหน้ารับปากกันไป เพราะแม่ผมเนี่ย ลองได้โปรดใครแล้วล่ะก็ ห้ามใครมาแตะคนของข้าเด็ดขาด ว่าไม่ได้เลยเชียว ไอ้เรามันหัวเน่าซะแล้วล่ะ
“ริว...แล้วน้องพายเค้าอยู่กับใครน่ะ พอรู้ไหม”
“รู้สึกว่าจะอยู่คนเดียวนะแม่...เหมือนแม่เค้าแต่งงานใหม่กับชาวอังกฤษ หรือฝรั่งเศสอะไรเทือกๆ นั้นแหละ แล้วก็พาไอ้พายไปด้วย แต่ไม่รู้อะไรยังไงนะแม่ เห็นเซย์เคยบอกว่าพายย้ายไปเรียนที่ออสเตรเลีย แล้วถึงได้มาเรียนที่ไทยเพราะมีญาติฝ่ายแม่อยู่ที่นี่...เห็นเค้าว่าญาติแม่มันไฮโซนะ...ส่วนพ่อมันนี่ริวก็ไม่รู้อะ ไม่เห็นเคยมีใครพูดถึงนะ ประวัติมันลึกลับ ไม่ค่อยมีใครรู้อะไรเกี่ยวกับตัวมันมากหรอก เพื่อนสนิทในวงการก็เห็นจะมีเซย์คนเดียว นอกนั้นถ้าไม่ใช่คู่นอนคู่ขามันก็เป็นพวกรู้จักกันผิวเผิน มันไม่ค่อยจะแคร์ใคร หรืออยากจะสนใจใครหรอก...แต่คนที่รู้เรื่องราวมันดีที่สุดน่าจะเป็นพี่คิวนะแม่ พี่คิวเจ้านายริว เจ้าของค่ายอะ เค้าคงต้องสืบเสาะสัมภาษณ์กันมาเป็นอย่างดีแล้วล่ะ”
ผมก็รู้เรื่องมันเท่านี้แหละฮะ รู้เท่าๆ กับคนอื่น รู้เฉพาะในสิ่งที่มันอยากให้คนอื่นรู้เท่านั้น นอกจากนี้ไม่มีใครรู้อะไรมากนัก
“อืม...แม่ว่านะ น้องพายต้องผ่านเหตุการณ์อะไรที่ค่อนข้างเลวร้ายและไม่น่าจดจำมาแน่นอน เพราะพายดูไว้ใจคนยาก ปิดกั้นตัวเอง ดูเป็นเด็กแข็งๆ แต่ก็มีแววตาตื่นกลัว และดูเศร้า...แต่จริงๆ แล้วก็แอบโหยหาความรัก ความอ่อนโยน ความเข้าใจ โหยหาอ้อมกอด โหยหาสัมผัสที่ปลอดภัย แม่ว่าหัวใจของน้องพายเป็นแผลนะริว แต่แม่ไม่รู้ว่าแผลมันลึก และกว้าง หรือสาหัสแค่ไหน...ขออย่างเดียว อย่าให้แผลมันถึงขั้นเน่าเสียเกินเยียวยาเลยเถอะ”
ผมเคยบอกรึยังครับ ว่าแม่ผมน่ะเป็นจิตแพทย์เด็กและวัยรุ่น ก่อนที่แม่จะแต่งงานกับพ่อ แม่ทำงานเป็นจิตแพทย์เด็กประจำโรงพยาบาลรัฐแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ แต่หลังจากแต่งงานแล้ว แม่ก็ยอมทิ้งงานที่แม่รักที่กรุงเทพฯ มาช่วยพ่อสร้างเนื้อสร้างตัว สร้างรีสอร์ตนี้ขึ้นมา แต่ความรู้ของแม่ก็ไม่เสียเปล่านะครับ พอรีสอร์ตอยู่ตัว แม่ผมก็ไปซื้อที่เล็กๆ ใกล้ๆ สถานีรถไฟบ้านกรูด ซึ่งไม่ไกลจากรีสอร์ตมากนัก เปิดคลีนิกเล็กๆ ไว้รักษาคนเจ็บไข้ และเน้นเป็นคลีนิกสำหรับเด็ก กุมารเวช แต่ตอนนี้ไม่ได้ทำแล้วครับ ตั้งแต่เราต้องเลี้ยงน้องเพลินกันเอง แม่ก็ขายกิจการไปให้คุณหมออีกท่านหนึ่งแทน แต่แม่ก็ยังคงมีแวะเวียนไปช่วยรักษาบ้าง แต่ส่วนใหญ่ก็จะต้องช่วยพ่อดูแลรีสอร์ตและดูแลน้องเพลินครับ
“แม่...ริวฝากแม่ได้ไหม แม่ช่วยพายมันหน่อยนะ ริวก็ไม่รู้หรอกว่ามันเองมีเรื่องอะไรนักหนา ถึงต้องทำตัวแบบนี้ ริวไม่ชอบ แล้วริวก็ไม่อยากให้มันอยู่กับใครนะแม่ ริวหวงของริวอะแม่เข้าใจริวใช่ปะ ริวไม่รู้หรอกว่าตอนนี้ริวรู้สึกกับมันไปถึงไหนแล้ว แต่ตอนนี้ คนนี้ ริวปล่อยไปไม่ได้จริงๆ นะแม่...ตั้งแต่มีมันเข้ามาในชีวิตริว ริวก็ค่อยๆ เริ่มหันเหความสนใจจากเซย์มาเป็นมันแทน ถึงจะหันมาสนใจในแง่กัดกันก็เหอะ แต่มันเรียกร้องความสนใจริวได้จริงๆ มันก้าวเข้ามาค่อยๆ เบียดพื้นที่ของเซย์ จนตอนนี้ริวไม่ค่อยทรมานเวลาคิดถึงเซย์ หรือเห็นเซย์กับแฟนเค้าแล้วล่ะแม่...คือมันก็มีบ้างนะ ที่รู้สึกแปร๊บๆ แต่ก็ไม่ได้จะเป็นจะตายเหมือนแรกๆ แล้ว”
“ริว แม่เคยบอกริว ริวยังจำได้ใช่ไหมลูก...แม่ไม่เคยว่าริวถ้าริวจะทำอะไร แล้วไม่เดือดร้อนใคร ริวจะเป็นอะไรแม่ไม่ว่า เพราะสำหรับแม่ ริวก็คือริว คือลูกชายที่แม่รักเสมอ ริวไม่ได้แปรสภาพตามสรรพนามที่โลกนี้เค้าใช้เรียกกัน ไม่ว่าจะเป็นเกย์ เป็นเก้ง เป็นอะไรก็ตาม...คนเรานะลูกถ้าเข้าใจตัวเอง ไม่หลอกตัวเอง และเป็นตัวของตัวเองน่ะ ดีที่สุดแล้ว และถ้าริวเลือกแล้วว่าจะเดินเส้นทางนี้...ริวต้องอดทนให้มากๆ นะลูก ไม่ใช่ทุกคนเค้าจะเข้าใจริว และยอมรับริวได้เหมือนอย่างที่พ่อแม่ยอมรับนะริว ลูกต้องเข้มแข็งอนาคตของลูกเอง เพื่อตัวของลูกเอง และเพื่อคนที่ลูกรักนะ น้องพายดูเก่ง ดูเข้มแข็งก็จริง แต่เปล่าเลย เค้าเปราะบางมากนะ หากริวแตะเค้าไม่ดี มันก็อาจจะแตกละเอียดได้ง่ายๆ เลยนะ แม่ถึงให้ริวเพลาๆ คำพูดคำจาลงบ้าง เข้าใจใช่ไหม”
“ครับแม่...ริวรู้ว่ามันยาก แต่ริวจะต้องทำให้ได้ ริวอยากเข้มแข็ง และริวก็อยากเป็นฮีโร่สำหรับมันนะแม่ ริวอยากเป็นที่พึ่งพาได้ยามมันเจ็บปวด ริวอยากเป็นคนแรกที่มันคิดถึง ริวอยากให้มันพูดจาดีๆ กับริวบ้าง อยากให้มันอ้อนริวบ้างเหมือนที่มันอ้อนแม่ ริวอยากให้มันไว้ใจริว อยากให้มันหยุดที่ริวนะแม่ เฮ้อออออ แต่หนทางมันยากจังเลยอะ มีทางลัดไหมแม่”
“หึหึ แม่ว่าความรู้สึกริวตอนนี้ที่มีต่อพายน่ะ มันก็เฉียดใกล้ความรักเข้าไปทุกทีแล้วนะ หาให้เจอนะริว หาให้เจอว่าเรารู้สึกยังไงกันแน่ตอนนี้ ส่วนทางลัดน่ะ ความรักไม่มีทางลัดหรอกริว เราต้องเล่นตามเกม ต้องเดินตามทางที่หัวใจกำหนดไว้ ยากหน่อย เหนื่อยหน่อย แต่ผลที่ได้มันก็สวยงามและคุ้มค่านะลูก...ต่อนี้ไป คือชีวิตจริงแล้วล่ะ ชีวิตจริงที่ริวจะต้องเรียนรู้ และโตไปกับมัน สู้ๆ นะลูกนะ อย่าลืมว่าพ่อกับแม่ยังอยู่ตรงนี้ อยู่ที่เดิม ยืนคอย และเฝ้ามองเราอยู่ ไม่ต้องกลัว แต่กล้าหาญเข้าไว้นะลูก...แม่รักลูกนะ”
“ขอบคุณฮะแม่...ริวก็รักแม่เหมือนกัน รักพ่อด้วย รักน้องเพลินด้วย” ผมเข้าไปกอดผู้หญิงตรงหน้า ผู้หญิงที่ผมรักที่สุดในชีิวิต ผู้หญิงที่เข้าใจผมดีที่สุดในโลก และผู้หญิงที่พร้อมจะซัพพอร์ทผมเสมอ หากผมล้ม ร้องไห้ เจ็บปวด หรือพลาดพลั้ง ผมจะทำให้ผู้หญิงคนนี้มีรอยยิ้มอยู่เสมอครับ ผมสัญญา
“ตายแล้ว...จะบ่ายสามแล้วเหรอเนี่ย...เดี๋ยวแม่ไปแกงบวชฟักทองให้ยัยเพลินก่อนนะลูก เดี๋ยวหลานกลับมาแล้วไม่มีขนมอร่อยๆ กิน แล้วจะมางอนคุณย่าเอา...เราก็ขึ้นไปนั่งเฝ้าน้องพายหน่อยไปลูก เผื่อน้องจะหิวน้ำหิวท่า...แต่ห้ามชวนกันทะเลาะเด็ดขาดนะ”
“คร๊าบบบบบบบบบบ แหม ห่วงลูกสะใภ้จริงวุ้ย ลูกชายเลยหัวเน่าเลยเนี่ย...โอ๊ย!!!! แม่ชอบทำร้ายร่างกายริวนะเนี่ย หยิกซะเนื้อเขียวเลย” ผมเวอร์ไปงั้นแหละ แม่หยิกเจ็บก็จริง แต่เจ็บนิดๆ เหมือนมดกัดนิดเดียว ฮ่าๆๆ ร้องโวยไปงั้นแหละครับ
“ไปเลยๆ เจ้าหมาหัวเน่า ไปเฝ้าน้องพายไป แล้วเดี๋ยวถ้าน้องเพลินกลับมาถึงแล้ว แม่จะให้คนไปตามลงมาหาหลานนะ” ผมพยักหน้ารับคำแม่ ก่อนจะเดินขึ้นไปยังห้องนอนของตัวเองที่ตอนนี้มีพ่อนักร้องสุดฮอต นอนตัวซีดหน้าเซียวอยู่บนเตียงของผม
“เฮ้อออ...วันๆ มันกินอะไรบ้างไหมวะเนี่ย ตัวมันแคระซะขนาดนี้ กินแต่ผู้ชายล่ะสิถ้า” อ้าวเวร กูว่าจะไม่กระแนะกระแหนมันแล้วเชียว ดีนะที่มันยังหลับอยู่ ไม่งั้นเกิดศึกกันขึ้นมาอีกรอบ คราวนี้ผมโดนหน้าสามจากแม่ฟาดปากจริงๆ แน่
ผมลากอาร์มแชร์เดี่ยวตัวเดียวในห้องให้มาชิดกับเตียง แล้วก็นั่งเฝ้าคนไข้ที่หลับใหลเพราะฤทธิ์ยา โอกาสมีไม่มากนักนะครับที่จะได้นอนมองหน้ามันในระยะประชิดขนาดนี้ ผมไล่มองใบหน้าเซียวซีดที่แต่ก่อนสองข้างแก้มมักจะต้องมีสีฝาดระเรื่ออยู่ตลอดเวลา แก้มมันใสจนเห็นไรขนอ่อนๆ กับเส้นเลือดจางๆ ขนาดซีดๆ ไร้สีสันแบบนี้ ยังน่าสัมผัส จนผมอดใจไม่ไหว ชะโงกหน้าเข้าไปสูดกลิ่นหอมอ่อนๆ ข้างๆ แก้มนวล...
เฮ้อออ นี่ขนาดไม่สบายนะเนี่ย แก้มแม่งยังหอม นุ่มนิ่มอยู่เลย แม่ง อยากฟัดหวะ...ละจากแก้มหอมๆ ของมัน ผมก็ต้องมาเจอกับริมฝีปากบางที่ปกติจะเป็นสีแดงสดอิ่มเอิบอยู่ตลอดเวลา แต่ตอนนี้มันเหมือนมีฝ้าขาวๆ มาเคลืบอยู่จนแห้ง แตก และซีดมากจนจะกลืนไปกับผิวรอบๆ บริเวณปากไปแล้ว ผมค่อยๆ ใช้นิ้วโป้งไล้รอบๆ กลีบปากของมัน...อืมม แห้งจริงๆ ด้วย แต่ลิปมัน ลิปบาล์มอะไรผมก็ไม่มี งั้น...ลองประทับปากของผมลงไปบนปากมันดูดีกว่า เผื่อความชุ่มชื้นบนปากผมจะช่วยให้ปากมันหายแห้ง เลิกแตกได้ซะที...อืมมมม...ขนาดปากซีดๆ ขนาดนี้ ยังมีรสหวานละมุนอย่างบอกไม่ถูก เลยทำให้ผมต้องแช่ค้างปากของตัวเอง ให้อยู่ติดกับปากของมันไว้อีกซักหน่อย...จนกระทั้งผมต้องสะดุ้งสุดตัว...
“อาริวววววววววววววววว น้องเพลินกลับมาแล้วค่าาาาาาาาา” เจ้าหลานสาวตัวแสบของผมเองครับ เสียงดังเล่นเอาตกใจสะดุ้งเฮือกเลยครับ นี่ดีนะที่เสียงมาก่อนตัว ไม่งั้นยัยน้องเพลินวัยกำลังซัก ต้องเกิดสงสัยแน่ๆ ว่าผมก้มลงไปทำอะไรกับปากของพ่อนักร้องดัง
“ชู่!!!! เบาๆ ค่ะลูกน้องเพลิน เพื่อนอาริวไม่สบายนอนหลับอยู่” น้องเพลินเบิกตากว้างอย่างน่ารักเมื่อมองเห็นคนที่นอนสลบอยู่บนเตียงจริงๆ ก็คงสำนึกได้ว่าตัวเองเสียงดัง เลยยกมือขึ้นปิดปากตัวเองอย่างอัตโนมัติ และค่อยๆ เดินย่องๆ เข้ามาหาผมที่ยังนั่งอยู่ที่เดิม พอเดินเข้ามาถึงตัวผม ยัยหลานสาวตัวน้อยก็ค่อยๆ กวักมือ ส่งซิกทำท่าทำทางให้ผมก้มลงไปหาใกล้ๆ ก่อนที่ตัวเองจะค่อยๆ เอื้อมมือป้อมๆ น้อยๆ สั้นๆ กอดรอบคอของผมไว้ แล้วก็ระดมหอมแก้มผมไม่มีการบันยะบันยัง ซ้ายขวาๆ สลับกันไปจนกว่าจะพอใจคุณเธอ แก้มผมก็แทบช้ำ
“น้องเพลินคิดถึงอาริวม๊ากมากค่ะ...เอ๋!!! นี่มัน นี่มัน พี่พายนี่นา พี่พายยยยย พี่พาย ตัวเป็นๆ จริงๆ ด้วย” อ้าว ผมหมดความหมายเลย พอหันไปเห็นนักร้องในดวงใจเท่านั้นล่ะ อาสุดที่รักก็หัวเน่าอีกครั้ง....
“เบาๆ ค่ะน้องเพลิน พี่พายของน้องเพลินไม่สบายอยู่นะลูก ให้พี่พายนอนพักก่อนนะ” ตอนนี้ทิ้งผมเป็นที่เรียบร้อยโรงเรียนเพลินไปแล้วครับ บอกให้เบาๆ ก็ไม่ฟังแล้วล่ะฮะ วิ่งดุ๊กๆๆ รอบเตียงไปมา สำรวจนักร้องขวัญใจเหมือนกับได้ของเล่นชิ้นใหม่...ยัยน้องเพลินของผมเนี่ยนะครับ เธอเป็นสาวกไอ้พายครับ ร้องเพลงพี่พายได้ทุกเพลง เต้นเพลงพี่พายได้ทุกท่า แล้วที่โรงเรียนเค้าก็จะมีแก๊งค์รักพี่พาย แล้วก็ต้องร้องเล่นเต้นเพลงพี่พายได้กันทุกคน นี่เด็กห้าขวบเองนะเนี่ย เสน่ห์ความแรดของมันยังแผ่กระจายไปยึดครองได้เลย
“อ๊ะ นั่นๆ พี่พายลืมตาแล้วค่ะอาริว พี่พายตื่นแล้ว พี่พายตื่นแล้ว...น้องเพลินตื่นเต้นจังเลยค่ะอาริว” สุดท้ายผมก็ห้ามเสียงยัยน้องเพลินไม่ได้ แถมยังทำให้คนป่วยตื่นลืมตาขึ้นมาอย่างงงๆ อีกต่างหาก...
“เอ่อ...นี่...คือ...เอ่ออออ มะ เอ๊ย ริว นะ นาย...คือ ยังไง” ไอ้แรดมันคงงงกับภาพตรงหน้าที่มีเด็กสาวตัวเล็กๆ กลมๆ ใส่ชุดนักเรียนกระโปรงสีแดงสดวิ่งดุ๊กดิ๊กไปมารอบๆ เตียงพร้อมสีหน้าแววตาที่ดีใจแบบสุดๆ ...ผมก็แอบขำมันนะครับ คงอยากจะด่า จะเรียกผมว่ามึง แต่ก็ยังมีจิตสำนึกที่อยู่ต่อหน้าเยาวชนต้องสุภาพ ครั้งแรกมั้งครับเนี่ยที่มันเรียกชื่อผมแบบไม่มีสร้อยเสริมเติมแต่ง หรือปล่อยสัตว์เลี้ยงแสนรักให้มาอยู่คู่กับชื่อผมด้วย
“สวัสดีค่ะพี่พาย น้องเพลิน ชื่อน้องเพลินค่ะ น้องเพลินเป็นหลานอาริว หลานคุณย่านวล แล้วก็หลานคุณตาเสริฐค่ะ...น้องเพลินชอบพี่พายมากๆ เลยค่ะ พี่พายร้องเพลงเก๊งเก่ง เสียงก็เพร๊าะเพราะ น้องเพลินร้องเพลงของพี่พายได้ทุกเพลงเลยน้า เต้นก็ได้ด้วย...เดี๋ยวน้องเพลินโชว์ให้พี่พายดูนะคะ” หยุดไม่อยู่แล้วครับหลานผม ตอนนี้ทั้งร้องทั้งเต้นเพลงฮิตล่าสุดของไอ้แรดมันอยู่ครับ ส่วนไอ้คนเจ้าของเพลง ตอนแรกก็ทำหน้างงๆ อยู่หรอก แต่พอเจอท่าเต้นตัวเองกับเพลงตัวเองในเวอร์ชั่นเด็กหญิงเพลินเข้าไป ถึงกับกลั้นยิ้มไม่อยู่เลยทีเดียว ดีจัง ผมพึ่งจะเคยเห็นมันยิ้มแบบนี้เป็นครั้งแรกเลยนะครับ ยิ้มที่เป็นยิ้มจริงๆ ยิ้มเพราะรู้สึกว่าสนุก มีความสุขกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า สงสัยผมคงต้องเอาหลานมาล่อด้วยอีกคนซะแล้วสิครับ
แปะ แปะ แปะ แปะ แปะ
“เก่งจังเลย” เสียงปรบมือของไอ้แรดบนเตียงครับ ปรบมือให้กับมินิคอนเสิร์ตทริบิ้วท์พายของน้องเพลินที่พึ่งจบไป
“ไหนๆ คนเก่งมาให้พี่พายให้รางวัลหน่อยเร็ว” ไอ้พายกวักมือเรียกน้องเพลินให้เข้าไปหาใกล้ๆ ก่อนที่จะรวบเอาเจ้าตัวกลมขึ้นมาไว้บนตัก แล้วก็ลงมือฟัดแก้มยัยน้องเพลินแบบไม่ยั้ง...ตอนนี้ทั้งห้องเลยมีแต่เสียงเอิ๊กอ๊ากของยัยหลานสาวกับเสียงฟอด ฟอด และเสียงหัวเราะของคนป่วยครับ
“คิก คิก ฮ่าๆๆ น้องเพลินจั๊กจี๋อะ คิก คิก พี่พาย ขอน้องเพลินหอมแก้มพี่พายบ้างนะ” แล้วตอนนี้เหตุการณ์ก็กลายเป็นสลับข้างกัน ยัยน้องเพลินกำลังฟัดแก้มพี่พายอย่างเอาเป็นเอาตาย อืมม เห็นแล้วอิจฉาหลานสาวตัวเองแฮะ
“ตายแล้วน้องเพลินขา พี่พายลืม เดี๋ยวก่อนค่ะน้องเพลิน พี่พายเป็นไข้เดี๋ยวน้องเพลินติดพี่พายนะคะปล่อยพี่พายก่อนเร็ว” เออ...จริงหวะ ไอ้นี่มันเป็นไข้อยู่นี่หว่า ผมก็เลยต้องเข้าไปรั้งเอวยัยหลานสาวก่อนจะอุ้มติดมือมาวางลงที่พื้นข้างๆ เตีียง ไม่งั้นบอกปากเปล่าไม่มีทางสะทกสะท้าน แค่ไข้หวัดน้องเพลินกลัวซะที่ไหนกัน
“น้องเพลินไปทานขนมก่อนไปลูก เดี๋ยวอาริวเช็ดตัวให้พี่พายก่อน แล้วเดี๋ยวถ้าพี่พายไข้ลดแล้ว อาริวจะอนุญาตให้น้องเพลินมาเยี่ยมพี่พายอีกนะคะสาวน้อย” ต้องมีข้อต่อรองกันครับไม่งั้นไม่ยอม
“อืม!!! ก็ได้ค่ะ แต่สัญญาแล้วนะ ว่าถ้าพี่พายหายไข้ น้องเพลินมาเยี่ยมอีกได้ น้องเพลินอยากถ่ายรูปกับพี่พาย ไปอวดเพื่อนๆ ด้วย” ทำท่าทางยืนคิดได้น่ารักน่าชังจริงๆ ครับหลานสาวผม
“ได้สิคะ รอพี่พายหายก่อนนะแล้วเราเจอกัน”
“ค่าาาาาาาาาาาา” ไอ้ตัวน้อยรับคำก่อนจะวิ่งปรู๊ดพร้อมส่งเสียงเรียกคุณย่านวลลั่นบ้าน...บ้านที่มีเด็กเล็กมันก็สดชื่น สดใสแบบนี้แหละครับ ไม่รู้ว่าไอ้พายมันจะชอบไหม
“มา งั้นเรามาเช็ดตัวกันได้แล้ว ไข้น่าจะลดแล้วนะ เห็นเหงื่อซึมเลย” บนไรผมกับหน้าอกมันมีรอยชื้นเหงื่ออยู่ครับ ผมเลยเดาได้ว่าไข้น่าจะลดลงแล้ว แต่คงต้องเช็ดตัวอีกซักทีจะได้สบายๆ
“เดี๋ยวรอแม่มาเช็ด แม่นวลบอกว่าจะมาเช็ดตัวให้ มึงไม่ต้อง” มาแล้วครับอาการตีรวนกวนตีนของมันมาแล้ว
“แม่กำลังจัดการยัยน้องเพลินอยู่ ไม่มีเวลาว่างมาเช็ดให้หรอก อย่ามาดื้อน่าพาย เดี๋ยวกูเช็ดให้มันจะเป็นอะไร ผัวเมียจะมาอายกันทำไม” อ้าวปากกูพาจนอีกแล้วใช่ไหมเนี่ย ตามันเริ่มเขียวปัดอีกแล้ว
“ไอ้เหี้ยมึงออกไป ไป กูเช็ดของกูได้ มึงไสหัวไปเลยไป” เริ่มและพอเยาวชนไป สิงสาราสัตว์มาเพียบเลยนะมึง
“พาย ให้กูเช็ดให้เถอะ กูขอโทษที่พูดจาไม่เข้าหูมึง แต่มึงป่วยอยู่ มึงจะเช็ดเองได้ยังไง ให้กูเช็ดเถอะ ไม่ต้องถอดเสื้อผ้าก็ได้ เดี๋ยวเช็ดเสร็จมึงค่อยไปเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ในห้องน้ำ นะ นะพาย” มันนิ่งคิดสักแป๊บนึง สายตาส่อแววลังเลอย่างเห็นได้ชัด แต่ในที่สุด มันก็พยักหน้ายอมให้ผมจัดการเช็ดตัวให้มัน เสร็จแล้วมันก็เข้าไปเปลี่ยนเสื้อเป็นเสื้อยืดของผมในห้องน้ำ ออกมาพร้อมกับใบหน้าที่ดูสดชื่นขึ้นกว่าเดิม แต่ที่อดขำไม่ได้ก็ตรงที่เสื้อยืดผมนี่แหละฮะ พอไปอยู่บนตัวมันแล้วเหมือนเสื้อยักษ์ไม่มีผิด ก็ตัวมันเล็กและบางซะขนาดนี้ แต่ก็ดูน่ารักดีนะผมว่า หึหึ
“ลงไปข้างล่างแล้วกันนะ แม่ทำแกงบวดฟักทองไว้ กินอะไรหวานๆ ซะหน่อยจะได้สดชื่นขึ้น” จริงๆ ไม่ค่อยอยากให้มันกินหวานมากนะฮะ แค่นี้ก็ดุฉิบหายแล้ว
ผมค่อยๆ พยุงไอ้พายให้ลงบันไดมาชั้นล่าง จริงๆ มันจะไม่ยอมให้ผมจับหรอกฮะมันบอกว่ามันไม่ได้เป็นง่อย แค่เป็นไข้ ตีนยังใช้การได้ แต่แล้วไอ้คนปากดีพอเดินไปสองสามก้าวก็เกิดหน้ามืดขึ้นมา คงเป็นเพราะพึ่งจะหายไข้ แล้วก็คงยังมึนๆ กับยาแก้ไข้ด้วย เลยทำให้เซ ผมเลยไม่สนใจยอมฟังเสียงบ่น เสียงจิกกัดของมันแล้วเข้าไปช่วยพยุงมันให้เดิน...พอใกล้ๆ จะถึงบันไดขั้นสุดท้ายผมก็หยุด ก่อนจะหันไปพูดกับมัน
“นี่...ไม่มีรางวัลให้คนพยุงหน่อยเหรอ ขนาดน้องเพลินร้องเต้นยังได้รางวัลเลย กูทั้งเช็ดตัว ทั้งพยุงและพยาบาลนะ ขอรางวัลหน่อยดิ....”
แล้วไม่ทันที่มันจะตั้งตัวครับ ผมก็ฉวยคว้ารางวัลของผมมาสองฟอดใหญ่ หึหึ แก้มนุ่มๆ หอมเป็นบ้า...
“ไอ้ หะ.....” ไอ้พายมันเตรียมอ้าปากด่าผมทันทีแต่คราวนี้ผมไวกว่าครับ เพราะผมตะโกนสวนไปว่า
“น้องเพลิน มานี่เร็วลูก พี่พายลงมาหาแล้ว” และไม่นานเกินรอร่างน้อยๆ ตัวกลมๆ ก็วิ่งปรู๊ดเข้ามายืนยิ้มแฉ่งตรงหน้า เล่นเอาไอ้พายไปไม่เป็นเลยครับทีนี้
ผมแอบได้ยินมันพูดขู่เบาๆ ตอนเดินผ่านหน้าผมไปว่า...
“ฝากไว้ก่อนเถอะมึง”
หึหึ...รีบๆ มาเอาคืนนะมึง...เพราะกูอยาก ‘เอา’ คืนมึงจนตัวสั่นแล้ว
-
จะเอามาหลายตอนแล้วนะตาริว ไม่ได้เอาสักที 555555555555555555555555555
-
o18
นายริวจะมีตัวช่วยเป็นยายตัวเล็กนี่ล่ะมั้ง?
เหมือนพายจะแพ้เด็กนะคะ อิอิ
ดีจัง คุณแม่เป็นจิตแพทย์ด้วย .. อย่างน้อยก็คงทำให้ริวเข้าใจพายมากขึ้นอะนะ ^^
ขอบคุณนะคะ :กอด1:
-
สถานการณ์คลี่คลาย
เหมือนตัวช่วยทั้งสองจะทำหน้าที่ได้ดีเกินคุ้มนะคะน้องริว โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น้องเพลินน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกก อยากกอดบ้างเลยค่ะคุณไนท์ งุงิ
ปล.คำผิดเยอะจริงด้วย
อันนี้ตัวอย่างนะคะ เผื่อขี้เกียจหา แต่มีอีกนะคะ
แม่จะเอาไม้หน้าสามฝาดปากเรา (ฟาดปาก)
หรือฝรั่งเศษอะไรเถือกๆ นั้นแหละ (ฝรั่งเศส เทือกๆนั้น)
แล้วก็นั่งเฝ้าคนไข้ที่หลับใหลเพราะฤทธิ์ยา (หลับใหล)
แต่ก่อนสองข้างแก้มมักจะต้องมีสีฟาดระเรื่อ (สีฝาดระเรื่อ)
-
:L1:เด็กๆเป็นตัวเชื่อมความสัมพันธ์ที่ดี
-
อ๊าก มา ต่อ ดึก ๆ อีก แล้ว
ฮ่า ๆ
ฝาก ไว้ ก่อน ๆ
-
หวังว่าน้องเพลิน กันคุณแม่จะเปนตัวช่วยที่ดีน้าาาา
-
ตอนนี้คุณแม่และน้องเพลินชนะเลิศค่ะ o13
พายมาอยู่บ้านริวแบบนี้ เจอคุณแม่ที่ใจดีและเข้าใจในตัวพาย แถมยังเจอน้องเพลินที่น่ารัก สดใส คงทำให้พายมีความสุขและก็ลบปัญหาในใจได้แน่ๆ
ส่วนริวก็ใช้ความอดทนและเข้าใจพายหน่อยนะ รับรองได้กินขนมพายแน่ๆ
:pig4:
-
มาแล้ววอ่อนโยนไว้นะริวคุงหึหึ
-
ว๊ากกกกกกกกกกกกกก กรีดดดดดดดดดดดดด
ตอนนี้ริวฉลาดขึ้นนิดนึง ถึงไม่ได้เอาก็ได้หาเศษหาเลยกับเขาบ้างแหละเน๊อะ ๆ ยังพอโอเช แลดู อืมมมมม เด็ดขึ้นมาบ้าง
ตัวช่วยบักริวเย๊อะ ทั้งน้องเพลิน ทั้งคุณแม่ อิอิ
พากไม่ใจอ่อนตอนนี้เดี๋ยวอีกไม่นานหรอก ไอ้ริวเอ้ยยยยยย
ตอนนี้ริวน่ารักมาก ๆ รู้นะ ๕๕๕ อิจฉาหลานหงะจิ อิอิ เป็นช้อนคงตาร้อนน่าดู เรารักของเรานี่เน๊อะ ๆ
สู้ ๆ ยังไงก็เชียร์พระเอกของเรื่องขาดใจเจ้าค่ะ
วันนี้ที่ปักกิ่งหนาวมาก ฟ้าอึม เชียว อีกไม่กี่วันหิมะคงตก รักษาสุขภาพแน่นอนเจ้าค่ะ
คิดถึงคุณพี่มาก ๆ เมื่อคืนจะลุกมาอ่านตอน ตีสาม ๕๕๕ แต่ฝีนเปลือกตาไม่ไหว มาเช้าแทน อิอิ เดี๋ยวนอนต่ออีกครึ่งชัวโมง ๕๕๕
-
พี่พายแพ้ทางน้องเพลินแน่ๆ
แพ้ทางริวมันบ้างสิ :mc4:
-
ปากดีได้ทุกรอบจริงนะริว ทำให้มันได้จริงๆๆสักทีเหอะ ขำหว่ะ FC's นุ้งพาย
-
ริวมีตัวช่วยแล้ว :m4:
ท่าทางของพายก็คงจะชอบน้องเพลินอยู่ไม่ใช่น้อย
-
นู๋พาย กะ พี่ ริว และ หลาน ตัว น้อย ... น่า รัก อ่ะ อิอิอิ
-
:impress2:น้องริวสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
หวังว่าริวคงจะทำสำเร็จในเร็ววันไม่ใช่โดนพายตอกกลับหน้าหงายมากอีกนะ :laugh:
น้องเพลินน่ารักมาก คุณแม่นวลใจดีจัง :กอด1:
-
อย่าเก่งแต่ปากสิจร๊ะริว ริวสู้ๆๆ
-
ต้องพามารักษาแผลใจกับแม่นวลบ่อยๆ อิอิ แล้วจะๆได้เติมพลังจากน้องเพลินด้วย
ปล....คู่นี้ พ่นคำรักกันได้ดุเดือดจริงๆ :laugh:
-
คุณแม่ริวน่ารัก....สมกับเป็นคุณแม่ยุคใหม่... o13
มีน้องเพลินมาช่วย....น้องพายคงมีจิตใจที่ดีขึ้น...
แต่เรื่องให้ความไว้วางใจ....ริวคงต้องใช้ความพยายามมากหน่อย
สู้ ๆ นะ ริว....พายหวานจะได้เป็นของริวคนเดียว :a2:
:L2: น้อง Mercy :pig4:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
รักคุณแม่นวล :กอด1:
มีตัวช่วยละ ริวพยายาม ‘เอา’ คืน ให้ได้ล่ะ
น้องเพลินน่ารักมากกกกกก :impress3:
-
เมื่อไรริวจะทำให้พายใจอ่อนสยบอยู่แทบเท้าซักทีอ่าาา
รอนานแล้วน๊าาาา :z3: :z3:
-
“อืม...แม่ว่านะ น้องพายต้องผ่านเหตุการณ์อะไรที่ค่อนข้างเลวร้ายและไม่น่าจดจำมาแน่นอน เพราะพายดูไว้ใจคนยาก ปิดกั้นตัวเอง ดูเป็นเด็กแข็งๆ แต่ก็มีแววตาตื่นกลัว และดูเศร้า...แต่จริงๆ แล้วก็แอบโหยหาความรัก ความอ่อนโยน ความเข้าใจ โหยหาอ้อมกอด โหยหาสัมผัสที่ปลอดภัย แม่ว่าหัวใจของน้องพายเป็นแผลนะริว แต่แม่ไม่รู้ว่าแผลมันลึก และกว้าง หรือสาหัสแค่ไหน...ขออย่างเดียว อย่าให้แผลมันถึงขั้นเน่าเสียเกินเยียวยาเลยเถอะ”
อ่านมาถึงตอนที่คุณแม่ริว วิเคราะห์ถึงน้องพาย เท่าที่อดีตคุณหมอจิตเวชสัมผัสได้
เราเป็นไรหว่าถึงต้องน้ำตาซึมไปด้วย
น้องเพลินต้องเป็นโอสถขนานเอกอีกคน ที่จะช่วยเยียวยาน้องพาย
แถมคาดว่าจะเป็นกาวใจ ประสานใจน้องพายกับริวให้แนบสนิทกันเป็นแน่แท้
:กอด1:และฟัดน้องเพลิน ฟอด ฟอด ๆๆๆ อึ๋ย..มันเขี้ยว
-
เหย.... ช้านชอบตอนเน้ๆ >.<
จริงๆ ก้อชอบทุกตอนหล่ะนะ...
+1 ให้้น้องไรท์เต้อค่ะ ^_^
-
เอาความอ่อนโยนเข้าสู้เลย พี่ริว :o8:
น้องพายจะได้หนีไปไหนไม่รอด กร๊ากกกกกกกกก :z2:
หนูจะรอดูเวลา "เอา" คืนกันนะคะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o18
-
นั่งรอตอนต่อไปโลดขอรับ :a3:
-
ความอบอุ่นของบ้านหลังนี้
คงจะพอช่วยให้พายมีความสุขขึ้นบ้างไม่มากก็น้อย
แต่จะเปิดรับเจ้าริวได้แค่ไหน
อยู่ที่ "ปาก" แล้วล่ะนะ
ขอบคุณ Mercy จ้า
-
อยากเอาแต่จะเอาได้เหรอ
-
น้องพายแพ้ทางหลานเพลงซะแร้ว คราวนี่พี่ริวมาถูกทาง
-
หึหึ...รีบๆ มาเอาคืนนะมึง...เพราะกูอยาก ‘เอา’ คืนมึงจนตัวสั่นแล้ว
เมื่อไหร่เหรอริว จะทำได้เรอะ? :m29:
งานนี้ต้องอาศัยคุณแม่ ผู้เชี่ยวชาญตัวจริง มาช่วยวิเคราะห์และชี้แนะแนวทางให้ริวแล้วแหละ
ริวคนเดียว ไม่ค่อยอยากเชื่อมั่นในประสิทธิภาพ :laugh:
ริว รักษาแผลในใจพายให้ได้เร็วๆนะ *ตบบ่าแปะๆ ให้กำลังใจ*
:กอด1:พี่Mercy
-
' มีทางลัดไหมแม่ '
คิดไปได้ เนอะ ริว เนอะ 5+
-
ริวสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
แหม แต่กว่าริวจะได้กินพาย
คงอีกนานน :a6:
ชอบจังเวลาริวเรียกพายว่า"ไอ้แรด"
-
ริว ทำเป็นเปรี้ยวนะ เด๋วก็ไปไม่เป็นอีกอ่ะ เอาหลานมาบังหน้า ดู๊ แม๊นแมนเน๊อะ :z2:
มาต่อไวๆนะค๊าพี่เมอร์ซี่ รอทุกวันเลย รักค่า :กอด1:
-
อาริวมีน้องเพลินเป็นเครื่องมือแบบนี้
พี่พายเห็นทีจะไม่รอดซะแล้ว(แหงเลย)
สู้ๆคุณริว...ซักวันพายต้องใจอ่อนแน่ๆหละค่ะ
-
คืนนี้มารอ ภาระกิจนางงามของคุณพี่เจ้าค่ะ
อิอิ
-
คุณน้องพายขา
ยอมๆน้องริวเค้าไปเถอะค่ะ
แค่นี้น้ิองริวก็ขายหน้ามากแล้ว
:z2:
-
ผมแอบได้ยินมันพูดขู่เบาๆ ตอนเดินผ่านหน้าผมไปว่า...
“ฝากไว้ก่อนเถอะมึง”
หึหึ...รีบๆ มาเอาคืนนะมึง...เพราะกูอยาก ‘เอา’ คืนมึงจนตัวสั่นแล้ว
ผิดแล้วริว พายเป็นคนฝากไว้ พายก็ต้องเป็นคนเอา(คืน)ซิ :z1:
-
นอกจากคุณแม่ริวจะน่ารักแล้ว น้องเพลินหลานสาวยังน่ารักได้อีก
ร้องและเต้นเพลงพี่พายโชว์เจ้าของเพลงซะ สรุปว่าน่ารักทั้งบ้านเลย
แต่พายจะมองเห็นความดีของริวบ้างรึเปล่านะ ริวหลงรักน้องพายซะ
เต็มเปาแล้ว แต่ยังไม่วายกวนประสาทให้น้องพายด่า โรคจิตจริง ๆ
ฟังน้องพายด่าแล้วมีความสุขใช่มะ .....+1 :pig4:
-
คุณพี่ริว
อยากเอาแต่ยังไม่มีปัญญา
55555555555
-
:L2: :L2:
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกก
ฮ่าๆ คืนนี้นอนฝันดีแล้วเรา น่ารกัๆๆๆ
-
อย่าดีแต่ปากนะจ๊ะริว :laugh: คราวนี้หวังอะไรก็ทำให้ได้จริงๆสักทีนะ หุหุ
เห็นเรือล่มปากอ่าวมาหลายตอนแล้ว เจอน้องพายสกัดดาวรุ่งไปหลายหน พี่ริวคงเก็บกดน่าดูวุ้ย
คราวนี้ เอาให้น้องพายรู้ไปเลยว่าพี่ริวก็มีน้ำยาเหมือนกัน ไม่ได้มีแต่ขนมจีนนะเออ :m20:
-
อ่านยาวสามตอน หายคิดถึง น้องพายแรงตลอด
+1 รักษาสุขภาพนะ writer
-
กามเทพตัวน้อยมาช่วยนายริวแล้ว อิอิ
-
อ๊ายย เอาแม่เอาหลานมาล่อลวงนะพี่ริว
เอาใจช่วยให้พายใจอ่อนไวไวนะ
ตอนนี้น่าร้ากกก
บวกหนึ่งน้องเพลินคึคึ
-
วันนี้มานอนรอคุณพี่อีกวันเจ้าค่ะ อิอิ
-
น้องริวน้องพายนี่กัดกันน่ารักจัง '
-
น้องริวน้องพายนี่กัดกันน่ารักจัง '
-
น้องริวน้องพายนี่กัดกันน่ารักจัง '
-
น้องเพลินน่ารักมากกกกกกกกกกกกกก
ถ้าน้องพายได้อยู่บ้านนี้ไปนานๆ น้องพายคงจะมีความสุขขึ้นเยอะแน่ๆเลย ^^
-
อยากให้พายอยู่กะริวนานๆจัง เผื่อจะใจอ่อนบ้าง เหอะๆ
ชอบคุณแม่อ่ะค่ะ เอ็นดูพายเหลือเกิน น่าร๊ากกกก
อีกหน่อยคงให้พายย้ายมาอยู่ด้วยกันป่ะคะเนี่ย
ริวอดทนนะคะ พยายามเข้าเดี๋ยวพายก็ใจอ่อน
รอตอนหน้าค่ะ
-
แอบเข้ามาเล็ง คืนนี้คุณพี่จะว่างมาลงมั้ย อิอิ
-
น้องเพลินน่ารักจัง
อิอิ
รีบมาต่อนะคะ
-
ฟังแม่ริวพูดแล้วคิดถึงแม่จัง
หนูเพลินก็น่ารักซะ
ขอให้แผลของพายอย่าเน่าจนรักษาไม่ได้เหมือนที่แม่ริวว่า่ล่ะกัน
-
มาดัน ๆ น้องพายหล่นไป หน้า ๒ ไม่ได้ ๆ
วันนี้เรามานั่งรอคอย ทั้งคืนอย่างมีความหวัง แน่นอน
แต่วันนี้เป็นวันศุกร์ เจ้าของกระทู้อาจจะไปลัลลา ฉลอง ฮุ ๆ
ก็เป็นได้ อิอิ แต่เราก็จะมารอน้องพาย ๆ ๆ ๆ ๆ เฮียริว ๆ ๆ ๆ ๆ
หนูเพลิน ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ รอทุ๊ก คนเลย คุณพี่ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
-
น่ารักจังเลยนะครับพี่ริวเอาคุณแม่กับหลานมาเป็นสะพานเชื่อมต่อน้องพายให้ได้ไวๆนะครับผม
-
เพิ่งมาอ่านค่ะ สนุกอ่ะ
น้องพายน่ารักดีจัง ถึงจะปากร้ายไปหน่อย แต่ก็น่ารักล่ะนะ
จะรอดูว่าริวจะทำยังไง น้องพายถึงจะใจอ่อน 555
-
ตามอ่านเรื่องใหม่ของเมอซี่
น้องพายน่ารัก
แต่
ริวสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1:
-
อยากบอกว่าน้องพายแรงส์ได้ใจจริง ๆ เอาใจช่วยริวให้ปราบได้แล้วกันนะ
-
ชอบน้องเพลินมากเลยอ่าา น่าร๊ากกกกก :o8:
มันก็เป็นธรรมดานะ ถ้ามีคนมาพูดกับเราดีๆ เราก็คงอยากพูดดีๆตอบกลับไป
เพราะงั้นริวต้องเป็นคนเริ่มแล้วแหละ แต่มันคงจะแปลกๆเนอะ เพราะคู่นี้เค้าต้องแรว๊งงง :laugh:
+1 ขอบคุณค่ะ รออ่านตอนต่อไปเน้อ :impress2:
-
คุณพี่หายไปเลยนะเนี้ย แง่ม ๆ ยังโอเชใช่เปล่าเจ้าค่ะ มาส่งข่าวกันบ้างเด้อ คิดถึงเจ้าค่ะ อิอิ
-
:กอด1:คิดถึงนุ้งพาย หายไปไหนหว่า อิอิคุณMercyเก็บของหนีน้ำท่วมอยู่อ่ะป่าว
-
คิดถึงพี่พายกะน้องริวจัง :-[
ตามมาเป็นFCด้วยคนค้า
-
ไม่ได้เข้าเล้าหลายวัน
ได้อ่านหฃายตอนติดกัยแบบจุใจมาก
ว่าแต่เมื่อไหร่พายจะใจอ่อนน้า
อยากเห็นคู่นี้สวีทหวานกันเร็วจัง
ไม่รู้ว่าจะออกมาแนวไหน ^^
-
ฮาโหล...ที่ร๊ากกกกก
Mercy กลับมาแล้วค่ะ
เฮ้อออออออออออออออ ขอแอบถอนหายใจสักหนึ่งเฮือกใหญ่ๆ
ช่วงนี้วุ่นวายมากค่ะ งานเยอะมากจริงๆ ค่ะ หลังจากอาทิตย์หน้าคงจะชิลล์ขึ้นบ้าง (รึเปล่า)
แต่คืนนี้ตั้งใจว่าเป็นตายังไงก็ต้องเอามาลงให้ได้ค่ะ ฮ่าๆๆ เห็นหลายคนเข้ามาถามหาก็ชื่นใจนะคะ
ตอนนี้รู้สึกเหมือนเรื่องยังคงเอื่อยๆ ไปไม่ค่อยถึงไหนเท่าไหร่นะคะ
พ่อริวของเราก็ยังคงง่อยเปรี้ยอยู่เหมือนเดิม อดทนรอซักหน่อยนะคะ
แผลน้องพายมันลึกจริงๆ ค่ะ อย่าพึ่งเบื่อกันไปซะก่อนเนอะ
ขอบคุณเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทุกคนนะคะที่เข้ามาถามไถ่ เข้ามารอ กอด :กอด1: ทุกคนแน่นๆ สิบทีเลยค่ะ
ปล.นุ้งสปูน ขอบคุณหลายๆ เหมือนเดิมจ้าที่คอยมาทวงถามให้คุณพี่มีแรงฮึด
ปลล.คำผิดอาจจะมากโขเพราะตอนนี้เริ่มตาลายค่ะ ไว้จะมาแก้ให้นะคะ
ปลลล.ใครมีคำถามอะไร อยากพูดคุยก็เม้นท์มาได้เลยค่า จุ๊บๆ
+++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 9
“พี่พายขาอร่อยไหมคะ แกงบวดฟักทองฝีมือคุณย่าอร่อยที่สุดในโลกเลยนะคะพี่พาย พี่พายชอบไหม” เสียงเจื้อยแจ้วเจรจาของเด็กหญิงเพลินที่ตั้งแต่ไอ้คนป่วยมันเดินลงมาร่วมวงแกงบวชด้วย ตอนนี้ยังไม่เงียบเลยครับ ได้ยินแต่เสียงพี่พายคะ พี่พายขา ตลอดเวลา แต่ที่น่าแปลกใจก็ตรงที่ไอ้แรดของผมนั่นแหละครับ ตอนแรกผมคิดว่ามันจะรำคาญน้องเพลินซะอีก ที่ไหนได้กลับชวนกันคุยไม่หยุดปาก หัวเราะเอิ๊กอ๊ากกันไป ก็ป้อนขนมให้กันไป
“เย็นนี้พี่พายอยากทานอะไรคะ เดี๋ยวน้องเพลินจะไปบอกป้าอุ่นให้ ป้าอุ่นทำกับข้าวอร๊อยอร่อยนะคะ” ยัยตัวเล็กยังไม่หยุดอวดสรรพคุณความอร่อยของของกินที่บ้านครับ
“ฮ่าๆ ถ้าพี่พายอยู่นี่นานๆ พี่พายต้องอ้วนเป็นลูกหมูน้อยเหมือนน้องเพลินนแน่ๆ เลยค่ะ เอาอย่างนี้ดีกว่า น้องเพลินมีเมนูแนะนำไหม เอาที่น้องเพลินคิดว่าอร๊อยอร่อยที่สุดนั่นแหละค่ะ พี่พายทานได้ทุกอย่างเลย” ผมนั่งดูไอ้ตัวเล็กกับไอ้แรดคุยกันเสียงอ่อนเสียงหวานเพลินไปเลยครับ มาสะดุ้งรู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ไอ้แรดมันหันหน้ามามองผม แล้วทำปากพะงาบๆ พูดแบบไม่มีเสียงแต่ผมก็เสือกรู้ว่ามันพูดว่า
“มองเหี้ยอะไร” หึหึ มึงจะโหดใส่กูทำไมเนี่ย
“มองคนน่ารัก”
ชนะเลิศศศศศศศ ไอ้ริวกูอยากกด like ให้ตัวเองกับการหยอดครั้งแรก เอาล่ะฮะ กลวิธีพิชิตใจไอ้คนแรดของผมเปลี่ยนใหม่แล้วฮะ ต่อไปนี้ขอหยอดคำหวานบ้างอะไรบ้าง พอให้อ้วกเล่นๆ แดกสัตว์เลื้อยคลานกันมาเยอะและ แดกอ้วกกันบางแล้วกันทีนี้
“อาริวชมน้องเพลินเหรอคะ น้องเพลินรู้ตัวเองน่า ว่าน้องเพลินน่ารัก ชมพี่พายด้วยสิคะ พี่พายน่ารักกว่าน้องเพลินอีกเนอะๆ” ยัยหลานสาวหันไปพรีเซนต์พ่อนักร้องขวัญใจยกใหญ่ หึหึ
“จ้าๆ อาริวก็ชมทั้งคู่นั่นแหละ น่ารัก น่ากอดพอๆ กันเลย” ผมหันไปยักคิ้วให้ไอ้พาย มันทำปากเบะแบบยี้ๆ ใส่ผม เดี๋ยวปั๊ดจับจูบโชว์หลานเลยนี่มึง
“พี่พายขาๆ น้องเพลินต้องไปทำการบ้านแล้วล่ะค่ะ น้องเพลินมีการบ้านเพียบเลยวันนี้” ยัยหลานสาวผมเป็นเด็กที่มีความรับผิดชอบมากนะครับ กลับบ้านมามีการบ้านก็รีบทำ ไม่ต้องรอให้ใครบอก ตอนเช้าก็ตื่นเองไม่ต้องมีใครไปปลุก อาบน้ำแต่งตัวเองได้แล้วด้วย เด็กห้าขวบเองนะฮะ แม่ผมฝึกให้ค่อยๆ ทำนู่นทำนี่เองครับ แล้วเพลินก็ไม่ดื้อคุณย่าสอนอะไรก็ฟังแล้วก็ทำตาม ไม่โยเย มีระเบียบวินัยมาก เหมือนพี่ชายผมเลยครับ แบบนี้สินะเขาถึงเรียกว่าเชื้อไม่ทิ้งแถว
“ให้พี่พายไปสอนไหมคะ” ไอ้พายยื่นข้อเสนอนี้เข้าไป ยัยหลานสาวก็ตาวาวเลยครับ
“เยี่ยมไปเลยค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้น้องเพลินจะไปอวดเพื่อนๆ ว่าพี่พายสอนการบ้านน้องเพลิน” เป็นเอามากนะเนี่ยยัยน้องเพลิน...
แล้วสองเพื่อนซี้ต่างวัยเค้าก็จูงมือกันไปห้องสมุดของบ้านผมครับ ห้องนี้พ่อผมทำเอาไว้ เพราะทั้งพ่อและแม่ชอบอ่านหนังสือกันทั้งคู่ หนังสือที่ซื้อๆ สะสมเก็บเอาไว้ก็มากมาย เลยทำมินิห้องสมุดเอาไว้สำหรับอ่านหนังสือครับ มีโซฟาเบดตัวโตไว้นอนอ่านสบายๆ แล้วก็มีอาร์มแชร์ตัวนุ่มอีกสองตัว และโต๊ะไม้ตัวใหญ่พร้อมเก้าอี้ไว้สำหรับนั่งทำงาน แต่พ่อกับแม่ผมไม่ค่อยได้เข้ามาทำงานในนี้สักเท่าไหร่ แม่บอกว่าถ้าเข้าไปทำงานในห้องสมุดมักจะไม่ค่อยได้งาน เพราะอดที่จะหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านไม่ได้ โต๊ะทำงานตัวยักษ์นี้ก็เลยเสร็จยัยน้องเพลินครับ เป็นที่ทำการบ้านประจำตัวไปเลยฮะ
ผมเดินตามยัยหลานสาวกับไอ้พายเข้าไปในห้องด้วย ไอ้พายปล่อยให้ยัยน้องเพลินเดินเข้าไปก่อน ส่วนมันหันมากระซิบเหวี่ยงใส่ผมทันที
“มึงจะตามมาทำไมหะ!!!”
“กูก็มาเฝ้าเมียกูอะดิ” ผมไม่สนใจเสียงสัตว์เลี้ยงแสนรักที่มันปล่อยออกมาจากปากแบบเบาๆ เท่าไหร่ ผมพาตัวเองเข้าไปเลือกหาหนังสือเล่มที่ถูกใจ ก่อนจะฝังตัวเองกับอาร์มแชร์ตัวโตใกล้ๆ โต๊ะที่ยัยหลานสาวกำลังนั่งรื้อเหล่าบรรดาหนังสือเรียนออกมาเปิดหาการบ้าน...ไอ้พายมันก็เลยต้องฟึดฟัดเดินกระแทกๆ เข้าไปนั่งข้างๆ ยัยน้องเพลิน แล้วก็เลิกสนใจผม หันไปสนใจการบ้านยัยน้องเพลินแทน
“อาริวขา อาริว อาริว อาริวขา ตื่นเถอะค่ะ อาริว คุณย่าให้มาตามไปทานข้าวได้แล้วค่ะ...อาาาาาริวววววว ตื่นๆๆๆๆๆ” หืมมม เสียยัยตัวเล็กเจื้อยแจ้วอยู่ข้างๆ หูผม...อ้าว ตายห่า เผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ครับเนี่ย
“อ้าว...น้องเพลินทำการบ้านเสร็จแล้วเหรอคะ” ผมงัวเงียถามยัยหลายสาว
“โหยยย อาริวน้องเพลินทำการบ้านเสร็จนานนนนนนมากแล้ว จนขึ้นไปอาบน้ำ แล้วก็วาดรูปเล่นกับพี่พาย จนป้าอุ่นทำกับข้าวเสร็จ จนกับข้าวจะเย็นอยู่แล้วค่ะ คุณย่ากลัวว่าจะไม่ได้ทานข้าวกันซะก่อน ก็เลยให้น้องเพลินมาปลุกคุณอาขี้เซา ไปเร็วๆ ค่ะ พี่พายหิวแย่แล้ว” ลักษณะเหมือนจะเป็นห่วงอาสะใภ้มากกว่าผมอีกนะเนี่ย ว่าแต่ผมหลับไปนานขนาดนั้นเลยเหรอ
“เป็นห่วงพี่พาย กลัวพี่พายหิว แล้วไม่เป็นห่วงอาริวเหรอคะ อาริวน้อยใจนะเนี่ย”
“โหยยย อาริวขา ที่น้องเพลินมาปลุกเนี่ย ก็เพราะเป็นห่วงอาริวนะคะ กลัวอาริวเป็นโรคกระเพาะ คุณครูบอกว่า เด็กที่ไม่ยอมทานข้าวให้ตรงเวลาจะเป็นโรคกระเพาะ จะปวดท้องมาก ลำไส้จะเป็นแผลนะคะ อาริวอยากไส้โหว่เหรอ น้องเพลินไม่อยากมีคุณอาไส้โหว่นะ” แม่หนูน้อย เป็นโรคกระเพาะไม่ถึงกับไส้โหว่นะลูก ถ้าโหว่ขนาดหนูจินตนาการนี่ อาว่าคงโดนยิงมาแล้วล่ะ
“โอเคไปกันค่ะ เดี๋ยวอาจะไส้โหว่ซะก่อน...ว่าแต่คุณปู่กลับมารึยังคะน้องเพลิน” ผมจูงมือยัยหลานสาวเดินไปปิดไฟปิดแอร์ฯ ในห้อง ก่อนที่จะพากันเดินเรื่อยๆ แกว่งมือเล่นกันไปยังห้องทานอาหารของบ้าน
“มาแล้วค่ะ คุณปู่ซื้อไอศครีมมาฝากน้องเพลินด้วยน้า เดี๋ยวน้องเพลินแบ่งให้อาริวกับพี่พายด้วย แต่คุณย่าบอกว่าให้น้องเพลินทานได้แค่ถ้วยเดียวเท่านั้น ไม่งั้นอีกหน่อยน้องเพลินจะต้องกลิ้งไปโรงเรียน” ฮ่าๆๆๆ ผมหมั่นเขี้ยวยัยหลานสาวจนทนไม่ไหวต้องย่อตัวลงไปอุ้มร่างเล็กๆ ป้อมๆ นั้นขึ้นมาฟัดแก้มไปสองสามที่ ก่อนจะถึงที่หมาย
“มาแล้วค่า คนขี้เซามาแล้ว” ยัยน้องเพลินตะโกนนำมาเลยครับ
“เพลินนั่งข้างพี่พายนะๆ” ติดกันแจซะขนาดนี้เชียว
“พ่อสวัสดีฮะ พ่อรู้จักพายแล้วใช่ไหมครับ” ผมนั่งลงตรงข้ามไอ้พาย ข้างๆ แม่ โดยมีพ่อนั่งอยู่บนหัวโต๊ะ และยัยน้องเพลินนั่งตรงข้ามแม่ผมข้างๆ ไอ้พาย
“พายเค้าดังกว่าวงแกอีกทำไมฉันจะไม่รู้จักวะไอ้ลูกชาย...หึหึ” พ่อผมเป็นคนตลก และใจดีมากๆ ครับ ดูจากแววตาที่ส่งมาแบบมีเลศนัยขนาดนี้ แสดงว่าพ่อคงจะรู้เรื่องจากแม่แล้วแน่นอน
“เอามาๆ ทานข้าวกันดีกว่าค่ะ เดี๋ยวน้องพายจะหิว เดี๋ยวต้องทานยาอีกรอบนึงนะลูก...ดูนั่น ดูยัยหลานสาวเรา ถือช้อนส้อมเตรียมพร้อมแล้วนั่น” แล้วบนโต๊ะอาหารก็มีแต่เสียงยัยน้องเพลินที่ผูกขาดการสนทนา แต่ตอนนี้สีหน้าไอ้พายมันดูผ่อนคลายลงจากเดิมมากๆ ครับ มันยิ้มได้แบบไม่ฝืน คุยเล่นกับน้องเพลิน คุยเรื่องในวงการกับแม่ผม มีพ่อผมแจมบ้างปล่อยมุขบ้างประปรายพอให้มันได้หัวเราะตาม ดีจัง เห็นมันเป็นแบบนี้ผมก็สบายใจครับ
“น้องเพลินพาพี่พายไปนั่งที่ห้องนั่งเล่นไปลูก เดี๋ยวคุณย่าให้ป้าอุ่นเอาไอศครีมไปให้ทานกัน” หลังจากอิ่มหนำกันเรียบร้อย ยัยน้องเพลินก็ชะเง้อชะแง้ไปทางห้องครัวทันที แม่ผมก็รู้ทันครับ อาการแบบนี้นี่อยากกินไอศครีมแล้วแน่ๆ ผมเลยเดินตามสองซี้เข้าไปที่ห้องนั่งเล่นด้วยครับ ส่วนพ่อขอตัวไปอาบน้ำและเคลียร์งาน
พอเดินไปถึงห้องนั่งเล่นก็รู้เลยครับว่าถูกกลายเป็นห้องวาดเขียนไปเรียบร้อยโรงเรียนยัยเพลินแล้วครับ ทั้งกระดาษทั้งสีวางเกลื่อนเต็มโต๊ะรับแขกเลยฮะ
“อาริวๆ สวยไหมๆ น้องเพลินวาดเองๆ น้องแกะ กับน้องเป็ด น่ารักเนอะๆ พี่พายสอนให้น้องเพลินวาด พี่พายวาดสวยกว่านี้อีก สวยกว่าคุณครูด้วย” แม่หลานสาวรีบโชว์ผลงานวาดเขียนฝีมือตัวเองที่สอนโดยคุณครูวาดเขียนคนใหม่ อืม ฝีมือใช้ได้นะเนี่ย...อ่อ!!! ผมคงยังไม่เคยบอกสินะครับ ว่าไอ้พายน่ะมันเรียนมัณฑณะศิลป์ มหาวิทยาลัยเดียวกับผมนี่แหละ มันถึงได้วาดรูปเก่งขนาดนี้
“น่ารักมากเลยค่ะ คนสอนก็น่ารัก” อีกซักหยอดเล็กๆ กันไป แล้วก็โดนมันเหวี่ยงหน้าใส่เหมื่อนเดิม
“น้องเพลิน โชว์อีกรูปที่พี่พายวาดด้วยสิคะ” รูปไรวะ ถึงขนาดเร็คคอมเมนท์โชว์กันเลยทีเดียว
“อ๋อๆ นี่ค่ะๆ อาริว อันนี้พี่พายบอกว่าพี่พายตั้งใจวาดให้อาริว น้องเพลินเป็นคนช่วยลงสีีด้วย เป็นลูกจรเข้ตัวเล็กค่ะอาริว พี่พายบอกว่า อาริวเหมือนจรเข้น้อยตัวนี้ น่ารักเนอะ” ไอ้ห่าาาาาาาาาาาพาย แม่งกวนส้นตีนได้อีกครับ ลูกจรเข้ห่าอะไร หน้าตาแม่งเหมือนตัวเหี้ยชัดๆ แล้วเสือกหลอกเด็กอีกนะมึง หลานกูสับสนหมดว่าตัวเหี้ยเป็นลูกจรเข้ แม่งถึงขั้นวาดรูปด่ากูเลยเหรอเนี่ย
“น้องเพลิน น้องเพลินรู้จักแรดไหมครับ” เอาซิ๊ มาสู้กันด้วยสวนสัตว์ไหมมึง
“รู้จักค่ะ มีนอที่จมูกด้วย แต่น้องเพลินไม่ชอบอะ หน้าตาไม่น่ารักเลย” ยัยหลานสาวทำหน้ายี้ๆ ประกอบคำพูด แต่ไอ้พายนี่ตวัดตามองผมแล้วครับ
“เหรอคะ แต่พี่พายเขาช๊อบชอบ 'แรด' นะคะน้องเพลิิน แถมยังวาดสวยอีกต่างหาก สงสัยพี่พายเค้าจะเหมือน 'แรด' เอ๊ย...อาหมายถึงเค้าจะรักแรดมากน่ะค่ะ ลองให้พี่พายเค้าวาดให้ดูสิคะ เหมือนมากๆ” ผมตั้งใจพิถีพิถันเน้นคำว่าแรดเป็นพิเศษเลยฮะ แล้วแบบหน้าไอ้พายตอนนี้นี่ ถ้าไม่มีน้องเพลินนั่งอยู่ด้วย ผมว่ามันคงลุกขึ้นมากระทืบผมแน่ๆ ฮ่าๆๆ ท่าทางมันอึดอัดมากครับ คงอยากจะด่ามาก แต่ทำไม่ได้ เห็นไหมครับ แกล้งมันสนุกโคตร...อ้าวว่าแต่กูกะจะทำตัวดีๆ กับมันซะหน่อย ด้วยความคะนองเลยลืมไปเลยกู
“น้องเพลินครับ พี่พายว่าเราช่วยกันเก็บสีดีกว่านะ เดี๋ยวทานไอศครีมเสร็จจะได้ไปแปรงฟันนอนเนอะ” บายเดอะเวย์ เปลี่ยนเรื่องเลยนะมึง หึหึ
“ได้ค่าาาา!!” แล้วมันกับน้องเพลินก็ช่วยกันเก็บสีลงกล่องอย่างเรียบร้อย
“น้องเพลินคะ แล้วคุณพ่อกับคุณแม่น้องเพลินยังไม่กลับเหรอคะ” อ้าว ผมคงลืมบอกมันนะว่าพ่อแม่ยัยหนูเสียไปแล้ว
“คุณพ่อกับคุณแม่ไม่กลับมาแล้วล่ะค่ะพี่พาย คุณพ่อกับคุณแม่น้องเพลินเสียแล้วค่ะ ไปสวรรค์กันหมดแล้วล่ะ คุณย่าบอกว่าคุณพ่อคุณแม่ไปรอน้องเพลินก่อน เดี๋ยวถ้าน้องเพลินแก่แล้ว เดี๋ยวน้องเพลินจะได้ไปหาคุณพ่อคุณแม่ แต่คุณพ่อคุณแม่ก็ยังไม่แก่นะคะ รีบไปกันจังเลย สงสัยไปหาที่เอาไว้รอน้องเพลินเนอะ...คุณปู่บอกว่าน้องเพลินต้องเป็นเด็กดีตั้งใจเรียน คุณพ่อคุณแม่จะได้ไม่ห่วง แล้วภูมิใจในตัวน้องเพลิน แต่น้องเพลินจำคุณพ่อคุณแม่ไม่ค่อยได้แล้วล่ะค่ะ ยังดีที่ยังมีรูปให้ดูเวลาคิดถึงบ้าง...บนสวรรค์น่าจะใช้โทรศัพท์ได้บ้างนะคะ น้องเพลินจะได้โทรไปหาคุณพ่อคุณแม่ได้บ้าง น้องเพลินก็อยากโทรไปอวดว่าน้องเพลินสอบได้ที่หนึ่ง น้องเพลินอาบน้ำเองได้แล้ว ใส่ถุุงเท้าเองได้แล้ว ทานข้าวเองได้แล้ว แปรงฟันเองได้แล้ว แถมยังตื่นเองได้คุณย่าไม่ต้องปลุกด้วย น้องเพลินเก่งไหมคะพี่พาย”
น้องเพลินโตพอที่จะรู้แล้วว่าพ่อแม่ตัวเองเสียชีวิตไปแล้ว แต่การที่บอกว่าไปอยู่สวรรค์คงจะเป็นคำพูดที่ซอฟท์ที่สุดสำหรับเด็กห้าขวบแล้วล่ะครับ...อ๊ะ...นั่น ไอ้พายมันร้องไห้ครับ มันทำสีหน้าสำนึกผิด แต่แววตาที่จ้องยัยหนูกลับรู้สึกเหมือนสงสารจับใจ...ไอ้พายมันค่อยๆ เข้าไปดึงตัวยัยหนูเข้ามากอดลูบหัวลูบหลัง พร้อมกระซิบเบาๆ ทั้งน้ำตาว่า
“เก่งมากเลยครับ น้องเพลินเก่งที่สุดเลยคนดีของพี่พาย น้องเพลินทั้งเก่งทั้งเข้มแข็งเลยนะ เก่งกว่าพี่พายอีก พี่พายก็อยากเข้มแข็งเหมือนน้องเพลินนะ” เสียงแหบพร่าของมันอู้อี้เพราะน้ำตา แต่ผมก็ยังคงได้ยินประโยคที่มันพูดออกมาชื่นชมน้องเพลิน มันคงกำลังคิดถึงเรื่องของตัวเองอยู่สินะ
เฮ้อออกูอยากรู้จังเลยว่ามึงเจ็บปวดมากขนาดไหน เจ็บปวดเรื่องอะไร อย่างน้อยกูก็อยากแชร์ความรู้สึกนั้นกับมึงบ้างนะ แต่ตอนนี้ผมก็ทำได้แค่เงียบและมองมันอย่างเข้าใจมากขึ้น
ผมนั่งมองมันที่กอดน้องเพลินแน่น โดยทียัยหนูก็ยกมือขึ้นมากอดตอบ พร้อมลูบหลังไอ้พายอย่างปลอบโยน เหมือนเธอจะเข้าใจ และรับรู้ว่า ตอนนี้พี่พายของเธอกำลังอ่อนแอ และต้องการกำลังใจอย่างมากมาย
ถ้าสักวัน มึงพร้อมที่จะไว้ใจใครสักคน กูก็อยากให้คนนั้นเป็นกู แล้วกูก็อยากจะกอดปลอบมึง เหมือนอย่างที่น้องเพลินทำ...กูจะค่อยๆ บรรเทามึงเองนะพาย
ถึงแม้ตอนนี้ผมจะเหมือนคนไม่มีน้ำยา ทำห่าอะไรไม่ได้เลยก็ตาม แต่ผมทำได้ดีที่สุด ก็คือการที่พามันมาให้สภาพแวดล้อม และแม่กับหลายผมค่อยๆ รักษามันด้วยความรัก และความเข้าใจ และสิ่งที่ผมต้องทำตอนนี้ก็คือรอ หากผมรีบร้อน ที่จะกระโจนเข้าไป ผลที่ได้รับก็จะเหมือนเดิม ผมก็จะได้แต่ตัว แต่หัวใจของมันก็จะยิ่งห่างจากผมไปเรื่อยๆ บาดแผลที่มีอยู่ก็จะลึก และเจ็บเข้าไปอีก
การรอคอยอย่างใจเย็นเท่านั้น เป็นหน้าที่เดียวของผมตอนนี้
รีบๆ ดีขึ้นเร็วๆ นะมึง...กูอยากกอดมึงแบบที่มึงเต็มใจยกมือขึ้นมากอดตอบกูแบบนี้บ้างแล้วล่ะ
-
:z13:
***********
“คุณพ่อกับคุณแม่ไม่กลับมาแล้วล่ะค่ะพี่พาย คุณพ่อกับคุณแม่น้องเพลินเสียแล้วค่ะ ไปสวรรค์กันหมดแล้วล่ะ คุณย่าบอกว่าคุณพ่อคุณแม่ไปรอน้องเพลินก่อน เดี๋ยวถ้าน้องเพลินแก่แล้ว เดี๋ยวน้องเพลินจะได้ไปหาคุณพ่อคุณแม่ แต่คุณพ่อคุณแม่ก็ยังไม่แก่นะคะ รีบไปกันจังเลย สงสัยไปหาที่เอาไว้รอน้องเพลินเนอะ...คุณปู่บอกว่าน้องเพลินต้องเป็นเด็กดีตั้งใจเรียน คุณพ่อคุณแม่จะได้ไม่ห่วง แล้วภูมิใจในตัวน้องเพลิน แต่น้องเพลินจำคุณพ่อคุณแม่ไม่ค่อยได้แล้วล่ะค่ะ ยังดีที่ยังมีรูปให้ดูเวลาคิดถึงบ้าง...บนสวรรค์น่าจะใช้โทรศัพท์ได้บ้างนะคะ น้องเพลินจะได้โทรไปหาคุณพ่อคุณแม่ได้บ้าง น้องเพลินก็อยากโทรไปอวดว่าน้องเพลินสอบได้ที่หนึ่ง น้องเพลินอาบน้ำเองได้แล้ว ใส่ถุุงเท้าเองได้แล้ว ทานข้าวเองได้แล้ว แปรงฟันเองได้แล้ว แถมยังตื่นเองได้คุณย่าไม่ต้องปลุกด้วย น้องเพลินเก่งไหมคะพี่พาย”
ช็อตนี้อ่านแล้วจุกวาบขึ้นมาทันใด ไม่ต้องคิดว่าพายจะรู้สึกมากกว่าที่คนอ่านรู้สึกมากแค่ไหน
อ่านตอนนี้แล้วเหมือนริวเองก็ยอบรับว่าตัวเอง'อ่อน' กลายๆละนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆๆ
รอดูต่อไปว่าริวจะรักษาแผลในใจพายให้หายแบบไหน?
:กอด1: พี่Mercy ย่องมาดึกๆดื่นๆอีกแล้ว ดีนะF5ส่งท้ายก่อนปิดคอม ไม่งั้น พลาดอีกละ
(ขอแอบบ่นนอกเรื่องนิดนึงค่ะ)
ช่วงเบลอถึงขีดสุดค่ะ พูดจาอะไรไม่ค่อยเป็นภาษาคนแล้ว
จันทร์ถึงเสาร์ เช้ายันเย็น บวกลบเวลาตื่นและเดินทางไปกลับแล้ว
รวมถึงงานที่คาดว่าจะเข้า
(http://i181.photobucket.com/albums/x215/bjneverdie/emoticon/onion50.gif) (http://i181.photobucket.com/albums/x215/bjneverdie/emoticon/onion100.gif)
-
อ่านคำพูดน้องเพลินแล้ว น้ำตาซึมเลย :monkeysad:
-
ซึ้งอ่ะ
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
น้องพาย น้องเพลิน :o12:
เด็กคิดได้ขนาดนี้ แต่เศร้าอ่ะ :m15:
ริวสู้ๆเว้ย
รักษาแผลในใจ และรักษาอดีตของพายให้ได้นะริว o13
-
น้องเพลินทำให้พี่คิดถึงพ่อแม่เลย :monkeysad:
ค่อยๆรักษ์ด้วยรักนะริว สู้ๆ เค้าก็สงสารพายเหมือนกัน :กอด1:
ให้พี่ Mercy ค่ะ :L2:
-
ถึงแม้ตอนนี้ผมจะเหมือนคนไม่มีน้ำยา ทำห่าอะไรไม่ได้เลยก็ตาม แต่ผมทำได้ดีที่สุด ก็คือการที่พามันมาให้สภาพแวดล้อม และแม่กับหลายผมค่อยๆ รักษามันด้วยความรัก และความเข้าใจ และสิ่งที่ผมต้องทำตอนนี้ก็คือรอ หากผมรีบร้อน ที่จะกระโจนเข้าไป ผลที่ได้รับก็จะเหมือนเดิม ผมก็จะได้แต่ตัว แต่หัวใจของมันก็จะยิ่งห่างจากผมไปเรื่อยๆ บาดแผลที่มีอยู่ก็จะลึก และเจ็บเข้าไปอีก
ใครได้ตัวใครกันแน่ นายริว อิอิ
-
อ๊ายยยยย เขินนนน ><
พี่พายเปิดใจรับพี่ริวเร็วๆสิค๊าาา
-
:L1:
-
น้องเพลินน่ารักจริงๆ
o13
-
อ่านแล้วจุกเลยแฮะตอนนี้ o22 o22 o22
ปล.รักพี่เมอร์น้า :กอด1: :กอด1:
ปล2.หนาวแล้วรักษาสุขภาพด้วยน้า :L2: :L2: :L2:
-
อ่านที่น้องเพลินพูดแล้วอยากจะร้องไห้แทนพาย :monkeysad:
ขอให้ริวเอาชนะใจพายให้ได้เร็วๆนะ
ปล.ขอกอดคนเขียน1ที :กอด1:
-
ปาดน้ำตาให้กะความเข้มแข็งของน้องเพลิน เกินวัย 5 ขวบจริงๆ
พี่พายก็ต้องทำให้ได้อย่างน้องนะ สู้ๆ
ส่วนตาริว ยอมรับว่าตัวเองอ่อนด้วยเฮอะ
แต่นั้นหละ มันหมายความว่า ชัยชนะอยู่แค่เอื้อมแล้ววว
-
๕๕๕ ตอนนี้ช้อนร้องไห้แต้เจ้าค่ะคุณพี่ เป็นคนอ่อนไหวกับเด็กอยู่แล้ว (ความจริงไม่ค่อยชอบนะเด็กเนี้ย แต่เวลาอ่านนิยายชอบให้มีเด็กเจ้าค่ะ มันน่ารักง้องแง้ง ๆ ดี ในชีวิตจริงนี่อีกเรื่อง ฮุ ๆ)
น่าแปลกที่ตอนนี้ช้อนประทับใจในตัวพ่อริวคุงอย่างไม่แน่เชื่อ ตอนนี้ท่าทางมันจะทั้งรักทั้งอนากถนอมหนูพายของมันแล้วเจ้าค่ะ อยากให้เค้าเต็มใจกอด (ช้อนเข้าใจว่ากอดแบบที่หนูพายกอดน้องเพลินนะ รึเปล่า???) หรือว่ากอดอย่างอื่น แล้วแต่คุณพี่จะจัดเจ้าค่ะ น้องช้อนน้อมรับเอาไว้เต็มที่ อิอิ
หนูพายจะยอมเปืดใจให้พ่อริวของเราบ้างรึยัง ท่าทางจะได้กินอ้วกกันไปอีกพักใหญ่ทีเดียว เพราะดูเหมือยเรื่องจะไม่กระเตื่องไปไหน พ่อริวหลับกลางวันตื่นเดียวก็จบ ๕๕๕
แอบรู้สึกว่าตอนนี้หนูพายอยู่เหนือพ่อริวมันทุกอย่างเลยหงะ รอบนี้ยิ่งหนัก เพราะคนที่ตกหลุมรักก่อนนั้นมักเสียเปรียบ พ่อริวเสียเปรียบหลายประตูเลยทีนี้ อิอิ
รอคอยต่อไปเจ้าค่ะ คุณพี่ อิอิ
ปล คุณพี่ไม่ค่อยว่างก็มาทิ้งข้อความหน่อยนะเจ้าคะ หายไปเลยทุกเส้นทางการติดต่อ ช้อนก็เป็นห่วง แง่ม ๆ หวงแต้ ๆ หนา กลัวว่าจะน็อคไป เหอ ๆ เพื่อน ๆ พี่ ๆ ช้อนเป็นหลายคนหงะ อย่าโหมงานมากนักนะเจ้าคะ แบบว่าเหนื่อยก็พักสักหน่อย พักสายตาพักสมอง สัก ๕ ถึง ๑๕ นาทีแล้วค่อยตั้งหลักใหม่ สู้ ๆ คุณพี่ ทั้งเรื่องงานทั้งเรื่องนิยาย ไปได้สวยทั้งคู่ อิอิ
ฟัดแก้มหนูพายแทนพ่อริสสักทีสิ อิอิ
-
ซีนนี้เป็นของน้องเพลินเค้าล่ะนะ ริวเนี่ยพอยอดคำหวานไม่เท่าไร สุดท้ายก็ว่าน้องพายแรดอยู่ดี ฮ่าๆๆๆ
-
:กอด1: น้องเพลินกับน้องพายแน่นๆค่ะ
(รู้สึกเหมือนสองคนนี้รุ่นเดียวกัน งุงิ)
ไอ้น้องริวเริ่มมีหัวคิด สู้ๆนะคะคุณน้อง ^o^
-
โอ๊ย...คำพูดของเด็ก5ขวบหรอคะเนี้ย
น้ำตาไหลเป็นทางเลยค่ะ
อ่านตอนนี้แล้วคิดได้ว่าริวนี่เป็นผู้ชายที่มีความระเอียดอ่อนมากเลยนะคะ
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
เป็นกำลังใจให้ พี่ริว น้องพาย นู๋เพลิน แล้วกัน
-
อ่านคำพูดของน้องเพลินแล้วมันตันในอก น้ำตาซึมเลย เด็กตัวเท่านี้สูญเสีย
สิ่งที่ยิ่งใหญ่แต่ยังมีกำลังใจที่ดี มีปู่ย่า+อา และคนแวดล้อมช่วยเป็นกำลังใจ
ทำให้ยืนหยัดอยู่ได้ เก่งกว่าผู้ใหญ่อย่างน้องพายอีก เรื่องของน้องเพลินคงจะ
ทำให้พายเริ่มได้คิดแล้วคงทำให้ห่างหายจากความทุกข์ที่สะสมไว้ในใจมานานได้
เอาใจช่วยริวให้เป็นเหมือนแสงสว่างสำหรับพาย อยากเห็นตอนที่พายกอดริวด้วย
ความเต็มใจเหมือนที่กอดน้องเพลินเช่นกัน +1 แทนคำขอบคุณ .... :pig4:
-
น้องเพลินเข้มแข็งจริง ๆ
-
ช้าๆได้พร้าเล่มงามใช่มั้ยริว 555
-
เราว่า พายคงคิดอะไรได้มากขึ้นหล่ะมั้งเพราะคำพูดของน้องเพลินเนี่ยะ
o13 o13
-
น้ำตาซึมเลยซึ้งมากกับคำพูดของน้องเพลิน
น้องเพลินหนูเก่งมากเลยลูก :กอด1:
+1 ขอบคุณค่ะ
-
พายต้องเข้มแข็งนะ
ดูน้องเพลินเป็นตัวอย่าง เด็กตัวแค่เนี้ย แต่ความคิดความอ่านผู้ใหญ่ยังอายเลย
-
จบตอนทำคนอ่านซึม
+1 รักษาสุขภาพด้วยนะ mercy
-
ตอนนี้ทำเอาซึ้งเลยค่ะ :monkeysad:
อยากให้พายเปิดใจให้ริวเร็วๆจัง
-
:L2:
-
Mercy อ่านตอนนีแล้วน้ำตาไหลอะ...ไม่ได้ร้องไห้นะ..เค้าเค่น้ำตาไหลเอง... :m15:
-
สู้นะคะริวคุงเกือบแล้ว
-
จิกกัดกันเก่งมากกกกกก
กัดกันได้แม้กับรูปวาด
เริศศศศศศศ
-
น้องเพลินเก่งจัง พายคงคิดไรได้บ้างน่ะ ริวสู้ๆๆๆ รักกันไวไวน๊า
-
ชอบเรื่องนี้จังเลยค่ะ ชอบทั้งพายทั้งริวเลย และตอนนี้ก็มาชอบครอบครัวของริวด้วยซะแล้ว โดยเฉพาะน้องเพลินน่ารักมาก ๆ
อ่านตอนล่าสุดแล้วแอบน้ำตาซึมเล็กน้อย คุณ Mercy เขียนได้ดีมากเลยค่ะ
-
อยู่ต่ออีกนาน ๆๆ
น้ำแข็งในใจจะได้ละลายไปบ้าง
กด Like ฮ่า ๆ
-
อ่านแล้วคิดถึงที่บ้านเลยแฮะ..
น้องเพลินน่ารักจัง
อย่างนี้ริวต้องอดทนรอ และพยายามพาพายมาที่บ้านบ่อยๆแล้ววว :กอด1:
-
น้อง เพลิน น่า รัก มาก ๆ
อา ริว สู้ ๆ เพื่อ น้อง เพลิน
ให้ พี่ พาย มา อยู่ เล่น เป็น เพื่อน นะ
-
ครอบครัวริวน่ารักมากปลูกฝังสิ่งที่ดีๆให้กับหลาน :กอด1:
-
น้องเพลินนนน
-
ดูน้องเพลินแล้วสะท้อนใจ ผู้ใหญ่บางคนยังคิดได้ไม่เท่าหนูเลยค่ะ
-
Fightingนะคะน้องพาย
มีริวอยู่ข้างๆๆเดี๋ยวก็ดีขึ้นเองนะ(มั้ง) ^^
-
มารอดันก้นคุณพี่ก่อนนอนเจ้าค่ะ อาทิตย์หน้าจะได้อ่านทุกวันละ ชิมิ อิอิ
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
สงสารน้องเพลินอ่ะ
ต้องมาเจอเรื่องร้ายๆอย่างงี้
น้องเพลินกับพายเข้มแข็งมากๆน่ะ สู้ๆๆๆๆๆ :กอด1: :กอด1:
-
น้องเพลินน่ารักกก
แล้วก็น่าสงสารมากมากก
แต่น้องเพลินเข้มแข็งง
-
สักวันนึงน้องพายต้องเข้มแข็งได้แน่นอน ^^
-
พิชิตใจเร็วๆนะ สงสารพายยยยยยยยยยย :L1:
-
อาริวสู้ๆละกันนะจ๊ะ อิอิ
-
ตอนนี้เศร้าจัง
ตอนหน้าขอหวานๆมั่ง
จะเป็นไปได้ไหมเนี่ย
ในเมื่อยังทะเลาะกันจะตายอยู่เลย
-
ซึ้งอะ ' แต่ฮาที่รูปวาดนั้นมากอ้ะ .
-
:a3: :a3: :a3: :a3:
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :really2:
-
ตอนนี้ขอยกให้น้องเพลินเป็นนางเอกเรียกน้ำตาเลยค่ะ ก็ตอนที่น้องเพลินเล่าถึงพ่อแม่ให้น้องพายฟังน่ะ
น้ำตาท่วมจอคอมพ์เลยอะ ไม่มีใครไม่น้ำตาซึม รวมทั้งป้าแก้วด้วยล่ะน้องเพลิน
น้องพายคงได้คิดบ้างล่ะจากคำพูดของเด็กหญิงเล็กๆวัยแค่ 5ขวบ เรื่องของความเข้มแข็งน่ะจ๊ะ
น้องพาย อย่าให้อายน้องเพลินนะจ๊ะ ความเข้มแข็งของน้องพาย จะเป็นอีกตัวช่วยหนึ่ง
ที่จะช่วยให้บาดแผลของน้องเพลินหายเร็วยิ่งขึ้น
เอ่อ..คุณMercyค่ะ แกงบวด ต้องสะกดด้วย ด.เด็กค่ะ
แต่ถ้าเป็นกล้วยบวชชี จึงจะสะกดด้วย ช.ช้างค่ะ
-
กร๊ากๆๆๆ ฮาไม่ไหวแระ :eiei1:
อาริว... เหมือนจรเข้้น้อย....
ู^
^
กร๊ากๆๆๆ น้องพาย คิดได้ไงอ่ะ ซื้อ ซื้อๆ
ตอนนี้ อบอุ่นดี... พี่ชอบ
ส่วนน้องเพลิน... นี่ ประหนึ่ง โซ่ทอง คล้องใจ... ไรเง้ป่ะค๊า... :impress2:
อ๊ะๆ ให้น้องไรท์เต้อ +1 นะคะ นะคะ
รอตอนต่อไปเหมือนเช่้นเคยค่ะ :bye2:
-
คืนนี้คุณพี่บอกว่าชัวร์ มาปูเสื่อรอ ฮุ ๆ
-
น้องเพลินเก่งมาก (คนแต่งเก่งกว่า) o13
-
น้องเพลินน่ารักจัง
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :really2:
-
คุณพี่ใจร้าย พรุ่งนี้เช้าจะรีบเข้ามาดู โฮ ๆ
-
มาแล้วจ้า
มาต่อให้แล้วนะคะ ตอนที่แล้วหลายคนแอบร้องไห้ไปกับน้องเพลินเนอะ...
คนแต่งเขียนไปยังแอบน้ำตาซึมไปเลย...
แต่น้องเพลินเธอเข้มแข็งค่ะ เธอไม่ร้องไห้เลยนะ
พี่พายซะอีกร้องโฮเลย...
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้น้องพายเธอต่อไปนะคะ
ขอบคุณทุกๆ กำลังใจที่มีให้ Mercy ด้วยค่ะ
ตอนนี้งานก็มากมายจริงๆ ค่ะ กว่าจะมาเข็นได้แต่ละตอนแบบว่าเกือบแย่
คำพ่งคำผิดอะไรก็ไม่ได้ตรวจทานเลยค่ะ อาศัยเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ อ่านๆ แล้วเจอก็บอกๆ มา เดี๋ยว Mercy แก้ให้ค่ะ
:กอด1:
+++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 10
“น้องพายร้องไห้ทำไมกันลูก ไอ้ลูกชายแม่มันแกล้งเอารึเปล่า เดี๋ยวแม่จัดการให้ หรือว่าหนูปวดหัวรึเปล่า ไปหาหมอกันไหม” แม่ผมเดินนำหน้าป้าอุ่นที่ถือถาดไอศครีมเข้ามาในห้องนั่งเล่น พอเห็นไอ้พายกอดยัยตัวเล็กตัวสั่นเทาน้ำตาไหลอาบไม่หยุด เลยตกอกตกใจ รีบเข้ามาลูบหัวลูบหางมันยกใหญ่เลยครับ
“ไหนบอกแม่ซิ๊ลูก…โอ๋ๆๆๆ น้องเพลิน เดี๋ยวขอคุณย่ากอดพี่พายบ้างนะคะ” แม่ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆ ไอ้พายก่อนที่จะค่อยๆ ดึงตัวมันเข้ามากอด ตอนแรกยัยน้องเพลินยังยึดโอบรอบคอพี่พายเอาไว้แน่น จนคุณย่าต้องเอ่ยปากนั่นแหละครับ
“ฮึก….ฮืออออ ฮืออออ” คราวนี้เลยร้องโฮเลยครับ จากที่ไม่มีเสียงสะอื้น คราวนี้หยุดไม่อยู่แล้วฮะ กอดแม่ผมแน่นเลย
“โอ๋ๆๆๆ ร้องซะลูก ถ้าหนูมีอะไรอึดอัดใจ อยากร้องไห้ ก็ร้องมันออกมาซะ แต่ถ้าอยากระบายกับใครซักคน แม่ก็ยินดีรับฟังนะลูก” ไอ้พายมันก็ทำท่าเหมือนจะพูดอะไร แต่มันคงมองเห็นผม และแม่ก็คงรู้สึกได้เหมือนกัน แม่ก็เลยพยักพเยิดไล่ส่งให้ผมออกไปก่อน ผมเลยต้องเดินมาอุ้มยัยลูกหมูติดมือออกไปด้วยอย่างเสียไม่ได้
เฮ้ออออ ก็คนมันอยากรู้นี่หว่า จะไปแอบฟังก็ไม่ได้อีก เดี๋ยวมันรู้มันจับได้เกลียดกูตายเลยคราวนี้
ผมก็เลยทำได้แค่พายัยหลานสาวเดินไปหยิบกีตาร์โปร่งในห้องผม แล้วก็พากันเข้าไปนั่งร้องเพลงกล่อมยัยน้องเพลินที่ห้องนอน…
“อาริวขา อาริวตื่นๆ อาริวววววววววว ตื๊นนนนนนน!!!! น้องเพลินจะไปโรงเรียนแล้วนะ”
หืออออ!!! เสียงยัยหลานสาว แว่วๆ ข้างหู…กูฝันไปหรือยังไงวะ ทำไมเหมือนมันคุ้นๆ เหตุการณ์แบบนี้
“อาริว ถ้าอาริวไม่ตื่น น้องเพลินจะงอนจริงๆ ด้วยนะ ตื่นเร็วๆ สิคะ” อึก!!! คราวนี้ไม่ได้มาแค่เสียงครับ มาทั้งตัวเลย แม่หลานสาวตัวดีน่ะสิฮะ กระโดดขึ้นมาล้มทับผมทั้งตัว ตื่นเต็มตาเลยทีนี้
“โอ๊ยๆ อาริวตื่นแล้วค่ะน้องเพลิน อาริวแบนแล้วเนี่ยแม่ลูกหมูน้อย” ผมค่อยๆ พลิกตัวเองหันมาจับยัยน้องเพลินฟัดให้หายหมั่นเขี้ยว ลงโทษที่เล่นซะผมตื่นแบบทิ้งความง่วงไปเลย
“คิ๊กๆๆ ฮ่าๆๆ อาริวพอก่อน ฮ่าๆๆๆ เดี๋ยว เดี๋ยว คิ๊กๆๆๆ ชุดนักเรียนน้องเพลินยับ ฮ่าๆๆๆๆ” ห่วงสวยน่ะเองแม่หนูน้อย
“โอเคๆ แล้วทานข้าวรึยังคะเนี่ย” ผมจับยัยตัวดีให้นั่งลงตรงขอบเตียง แล้วโยกหัวน้อยๆ นั้นเล่น
“ทานแล้วค่ะ เดี๋ยวคุณปู่กำลังจะไปส่งแล้ว คุณย่าเลยให้ขึ้นมาปลุกอาริวก่อน คุณย่ากับพี่พายรอทานข้าวอยู่ค่ะ” เออ ว่าแต่เมื่อคืนไอ้แรดมันนอนไหนวะเนี่ย ผมก็ดันเผลอหลับไปซะอีก
“งั้นมาให้อาริวหอมอีกหนึ่งทีก่อนไปเรียน” ผมก็เลยจัดการหอมแก้มยัยตัวน้อยฟอดใหญ่ก่อนที่จะปล่อยตัว ส่วนผมก็ลุกขึ้นกลับห้องไปจัดการกับตัวเองอย่างรวดเร็ว แล้วก็ลงมาที่โต๊ะอาหาร
“พ่อลูกชายฉัน ไปอดหลับอดนอนมาจากไหนยะ แทนที่กลับมาหาแม่จะมาอยู่คุยกับแม่บ้าง ดันหลับเอาๆ ต้องให้หลานไปปลุกตลอด” ยังไม่ทันจะหย่อนก้นลงนั่ง ก็โดนแม่บ่นซะงั้น…ผมเหลือบตามองไอ้คนข้างๆ ก็เห็นมันอยู่ในชุดใหม่แล้ว ใหม่ของมันแต่เป็นเสื้อยืดตัวเก่งของผม กับกางเกงเลสีเข้ม เห็นมันแต่งตัวแบบนี้แล้วน่ารักดีนะฮะ
“มองอะไร” วันนี้ไม่มีต่อคำว่า ของมึง เข้าไปด้วย สงสัยเกรงใจแม่ผม
“มองเมียตัวเอง” แต่ผมหน้าด้าน ไม่อายแม่ตัวเองอยู่แล้ว
“ไอ้…..” อ่านปากของมันนะ….ว่า ไอ้เหี้ย…ชัดเจนแต่ไม่มีเสียง หึหึ
“ริว ไปช่วยแม่ยกผลไม้ในครัวหน่อยไปลูก” ผมกำลังจะตั้งท่าจ้วงข้าวต้มเข้าปาก แต่แม่ก็สกัดดาวรุ่งซะก่อน…แต่ผมว่าแม่คงมีเรื่องจะคุยกับผม เพราะปกติหน้าที่ยกผลไม้เนี่ย ป้าอุ่นแกทำอยู่แล้ว…ด้วยความไม่ค่อยจะขี้เสือกของผม ผมรีบเดินนำแม่ไปในครัวเลยครับ
“ว่าไงแม่” ผมรีบเปิดประเด็น
“ว่าไงอะไร ก็ให้มายกผลไม้จะว่าอะไร” อ้าววววววววว
“โหยยย แม่มีกั๊กอะ…เรื่องไอ้พายใช่มะ แม่คุยกับมันแล้วใช่เปล่าๆ”
“แหมมม…ใจร้อนนะเรา บอกก็ได้ย่ะ เห็นแก่ที่แกเคยเป็นลูกชายคนโปรดหรอกนะ” ขอบคุณครับแม่ ที่ทำให้รู้ว่าตอนนี้ตกกระป๋องแล้วจริงๆ
“เมื่อคืน หลังจากที่น้องพายนั่งกอดแม่ร้องไห้อยู่สักพักใหญ่ๆ แม่ก็พาน้องพายไปกินยาแล้วนอน ห้องเรานั่นแหละ ก่อนจะกินยา น้องพายก็ยังสะอื้นนิดๆ แม่เลยรีบจับให้กินยา ห่มผ้านอน แต่พอแม่จะลุกเดินออกจากห้องไป น้องพายก็ดึงมือแม่ไว้ แล้วให้แม่อยู่ด้วยก่อน…น้องพายก็ค่อยๆ เล่าเรื่องราวของตัวเองให้แม่ฟังบ้าง แต่น้องเล่าไม่หมดหรอกนะ น้องก็ยังลังเลอยู่ในใจ เรื่องบางเรื่องมันยากที่จะพูดมันออกมานะริว นี่ก็ถือว่าโชคดีมากที่น้องพายยอมเล่าอะไรให้ฟังบ้าง ถึงแม้จะไม่มากก็ตาม บางเคส กว่าจะขุดคุ้ย กว่าจะเจอเรื่องลึกบาดแผลแบบตรงๆ ก็ใช่เวลามากพอดู บางคนคุยกันสิบกว่าครั้งแล้ว ยังไม่รู้เรื่องอะไรเลยด้วยซ้ำ”
“แล้วสรุปมันเรื่องอะไรล่ะแม่”
“แม่เองก็พอรู้แค่คร่าวๆ แล้วก็มาวิเคราะห์เอา พอจับเรื่องเดาทางถูกแหละนะ แต่แม่ขอไม่บอกริวแล้วกันนะลูก แม่ถือว่ามันคือจรรยาบรรณของหมอ แล้วก็น้องพายเองก็ขอแม่เอาไว้ด้วยว่าห้ามบอกใคร…เอาตรงๆ นะ เขายังไม่ไว้ใจริวหรอกลูก ถ้าริวจริงจัง ริวก็ต้องอดทนนะ เพื่อตัวริวเองและก็เพื่อตัวพายด้วย”
“ก็…ก็ได้ฮะแม่ ริวจะรอให้มันเชื่อใจริว แล้วมันกล้าจะพูดจากปากของมันเอง” ตอนนี้ก็ทำได้แค่นี้หละนะ
“อ่อ…แล้วก็สัญญากับแม่อีกสักอย่างได้ไหม…ต่อไปนี้ ห้ามทำอะไรรุ่นแรงกับน้องพายนะริว ถึงจะโมโห จะอะไรยังไงก็ตาม…ห้าม ขืน ใจ น้องอีก เข้าใจนะ…ถ้าอยากช่วยให้น้องหาย ริวก็ต้องไม่เพิ่มแผลให้พายอีก”
“เอ่อ…ครับแม่ แหะๆ ริวไม่ได้ขืนใจมันนะแม่…มันนั่นแหละขืนใจริว โอ๊ยยยย แม่อะหยิกริวตลอดเลยนะ ตั้งแต่มีลูกสะใภ้เนี่ย ไม่ทะนุถนอมลูกชายเลยนะ”
“ย่ะ ต่อไปนี้ฉันจะรักแต่ลูกสะใภ้กับหลานสาวพอและ…ไปๆ ยกจานผลไม้ออกไปเร็ว หายมานานเดี๋ยวน้องสงสัย”
เราสามคนนั่งทานข้าวกันไปก็คุยกันไป แต่เห็นจะเป็นแค่แม่ผมกับไอ้พายเท่านั้นที่ผูกขาดการสนทนาอยู่สองคน…จนแม่ทานเสร็จก่อน เลยขอตัวเข้าไปที่รีสอร์ตเพื่อดูความเรียบร้อยประจำวัน เลยเหลือผมกับมันสองคน มันก็ทำท่าจะลุกเดินหนีผมเหมือนกัน แต่ผมรั้งไว้ก่อน
“มึง…เอ่อ…อยู่คุยกันก่อนได้ไหม” ไพเราะที่สุดเท่าที่เคยคุยกันมา
“……………” มันหันมามองหน้าผมนิ่งๆ กึ่งเหวี่ยงๆ แต่ก็ยอมนั่งลงที่เดิม
“เมื่อไหร่มึงจะพากูกลับซักที กูมีงานต้องทำนะ แล้วโทรศัพท์กูเนี่ยจะยึดไว้ถึงชาติไหน เอาคืนกูมาเลยนะไอ้สัตว์” นั่นไง สามคำดีสี่คำด่า
“เออ มึงอยากกลับแล้วเหรอ ไม่ชอบที่นี่เหรอ หรือว่าอึดอัดอะไรรึเปล่า…กู เอ่อ กู ก็แค่อยากให้มึงมาเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง”
“………..เปล่า กูไม่ใช่ไม่ชอบ กูไม่ได้อึดอัด แต่กูมีงานต้องทำ มึงเข้าใจไหม กูไม่ได้เป็นคนไร้ความรับผิดชอบแบบมึงนี่ หรือวงมึงเขาตัดมึงออกไปแล้วฮะ มึงถึงมาชิลล์ทำตัวไร้กังวลแบบนี้ไปได้”
“มึงไม่ต้องห่วงเรื่องงาน กูโทรไปบอกพี่นุชแล้วไง เขาเคลียร์คิวให้มึงแล้ว กูบอกไปแล้วว่ามึงไม่สบาย…ตัวกูเองช่วงนี้ก็รอเข้าห้องอัดยังไม่มีงานนอกที่ไหน ก็เลยพามึงมานี่…แต่เดี๋ยวกูคืนโทรศัพท์ให้ก็ได้” ช่วงนี้เป็นช่วงเวลาแห่งการทำดีไถ่โทษครับ
“ถ้ากลับไปแล้ว…ครั้งนี้ มึงช่วยกรุณาเลิกยุ่งกับกูจริงๆ สักทีเถอะ กูขอร้องล่ะ กูด่าก็แล้วมึงก็ไม่เลิก นี่กูลงทุนพูดดีๆ แล้วนะ มึงฟังภาษาคนรู้เรื่องใช่ไหมวะริว เลิก ยุ่ง กับ กู ได้แล้ว” เฮ้อออ ฟังแล้วปวดใจฉิบหายเลย ไม่รู้ทำไม พอมันบอกให้เลิกยุ่งกับมัน มันก็หนึบๆ ที่หน้าอกแล้ว
“พาย…ที่ผ่านมาน่ะ กูขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ มึงจะโกรธ จะด่า จะว่า จะหยาบคายใส่กูยังไงก็ได้พาย แต่กูขอเถอะนะ อย่าให้กูเลิกยุ่งกับมึงเลย…กูทำไม่ได้…กู กู ชอบมึงนะพาย…ให้โอกาสกูบ้างไม่ได้เหรอ ให้กูได้ดูแลมึง ให้กูได้อยู่ใกล้ๆ มึง…ไม่ได้เหรอพาย” ในที่สุดผมก็บอกชอบมันไปแล้ว เฮ้ออออออ
“ฮ่าๆๆๆๆ กูขำหวะ น้ำหน้าอย่างมึงเนี่ยนะ จะชอบกู คนที่ด่ากันทุกครั้งที่เจอหน้า คนที่หาว่ากูแรด ร่าน สำส่อน นอนกับชาวบ้านไปทั่วเนี่ยนะจะมาชอบกูจริง ให้มึงบอกว่ามึงมีเมียเป็นควายซะกูยังจะเชื่อกว่าอีก ฮ่าๆๆๆ”
“มีเมียเป็นควายห่าอะไร เมียกูเป็นแรดต่างหาก” อุ๊บส์!!! ฉิบหาย หลุดปาก
“ไอ้เหี้ยริว เห็นไหมไม่ทันไรมึงก็ต้องวกมาด่ากูว่าแรดอีกจนได้ กูบอกแล้วว่าไม่ได้ไปแรดบนหัวมึง เสือกมาเดือดร้อนกับกูเองปัญญาอ่อน…ไปเอาโทรศัพท์มาให้กูเลยไป”
แม่งเอ๊ย ไอ้ห่า สุดท้ายกูก็ตายเพราะปากอีกและ…แต่แหม ยอมรับแล้วสินะว่าเป็นเมียกู ฮ่าๆ ไม่รู้ว่าผมรู้สึกไปเองไหม ผมว่าไอ้ห่าพายมันด่าผมน้อยลงแล้วนะ ปกติมันจะจิก กัด ด่าทอ จนกว่าผมจะจี๊ดนั่นแหละ ถึงจะยอมเลิกลา นี่จะถือว่าเป็นนิมิตหมายที่ดีรึเปล่านะ
สุดท้ายแล้วเย็นวันนั้นผมกับไอ้พายก็ต้องพากันกับกลับกรุงเทพฯ ครับ เพราะไอ้ห่าพายมันไปอ้อนแม่ผมต่างๆ นาๆ บอกว่าต้องรีบกลับไปซ้อม ไปนู่น ไปนี่ ไปนั่น แม่ก็เลยบังคับให้ผมพามันกลับ…ยัยหลานสาวผมทั้งกอดทั้งหอมพี่พายซะยกใหญ่ แถมยังขอที่อยู่ไอ้พาย บอกว่าจะวาดรูปทำการ์ดแล้วส่งไปรษณีย์ไปให้ พี่พายเห็นแล้วจะได้คิดถึงน้องเพลิน ดีจ่ะหลานรัก วาดรูปแรดเยอะๆ เลยนะ แล้วส่งมันไปซักยี่สิบใบเพื่อความสะใจของอา โหะๆ
“นี่มึงปล่อยกูลงตรงรถไฟฟ้าก็ได้ กูกลับเองได้” มันพูดประโยคนี้มาเกือบสิบรอบแล้วครับ ตั้งแต่ยังไม่เห็นสถานีรถไฟฟ้า จนตอนนี้มองเห็นอยู่รำไร
“กูรู้จักคอนโดมึง เดี๋ยวกูไปส่ง จะให้กูอุ้มให้ถึงห้องยังได้เลยเอาไหมล่ะ” ผมแอบสืบมาหมดแล้วว่ามันอยู่ที่ไหน ห้องไหน ชั้นไหน
“ไอ้เหี้ยริว มึงนี่นอกจากขี้เสือกแล้วยังจะโรคจิตอีกนะ ไม่ต้องเลยกูจะกลับเอง ไอ้สัตว์จอดดิ” ด่าไปเล๊ย ที่รัก กูไม่ปล่อยมึงลงหรอก
“ตามสบายเลยนะจ๊ะคนดี พี่ริวไม่จอดจนกว่าจะถึงแน่นอน…อ่อๆ แล้วอย่ามาทำเป็นนางเอกมิวสิค พอรถติดก็เปิดประตูวิ่งหนีนะ…กูกล้าเปิดประตูวิ่งตามมึงเหมือนกัน” ฮ่าๆๆๆ สะใจ สุดท้ายมันก็ทำไรไม่ได้ ได้แต่นั่งฮึดฮัด ด่าผมไปเป็นระยะๆ ไอ้ผมที่มันชินแล้ว หนักกว่านี้ก็เจอมาแล้ว แค่นี้ถือว่าเด็กๆ
“นี่ถึงแล้วก็เปิดล็อคสิวะ เป็นเหี้ยอะไรขึ้นมาอีก” แม่งด่าจนกูคิดว่าตัวเองเป็นตัวเหี้ยจริงๆ แล้วเนี่ย
“ก็หยิบของอยู่ เดี๋ยวกูไปส่งถึงห้องเลย” ผมหันไปเอื้อมหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าที่เบาะหลัง ก่อนจะรีบเปิดประตูรถ แล้วรีบวิ่งไปด้านที่มันนั่ง จัดการลากมันออกมาจากรถ ล็อครถ และลากกันไป ลากกันมาจนถึงห้องของมัน
“ไอ้เหี้ยยยยย…เมื่อไหร่มึงจะกลับบ้านมึงไปซักทีเนี่ย กูจะนอน” สุดท้ายผมก็อาศัยความพริ้วไหวแทรกตัวเองเข้ามาในห้องมันจนได้ แล้วก็อาศัยความหน้าด้านสิงสถิตอยู่ในห้องมันกว่าสามชั่วโมงแล้วครับ
“ฮ้าวววว…ง่วงจังเลย คืนนี้กูนอนนี่แหละนะ ขับรถไม่ไหวและ” ไม่พูดพร่ำทำเพลง ผมก็ล้มตัวลงนอนบนโซฟาในห้องนั่งเล่นมันซะ แล้วหลับตานิ่งสนิท…เอาซิ๊ ถ้ามึงจะไล่กู มึงก็ต้องอุ้มกูโยนออกไปเองแล้วล่ะ กูไม่มีทางลุกขึ้นแน่ๆ
ได้ยินเสียงมันสบถฟึดฟัด ฮึดฮัด อยู่ซักพักก่อนจะเดินกระแทกเท้าปั้งๆ เข้าห้องนอนมันไป…ผมก็นอนกระดิกเท้ายิ้มให้กับชัยชนะเล็กๆ ของตัวเอง ก่อนที่จะรอจังหวะสำหรับชัยชนะครั้งใหญ่ในค่ำคืนนี้
แล้วครึ่งชั่วโมงผ่านไป ผมก็ลุกขึ้นเดินไปเคาะห้องมันครับ…
“พายๆ ไอ้พาย พาย” ปั้งๆๆๆๆ “ไอ้พายยยย เปิดประตูหน่อย กูอยากอาบน้ำ เปิดหน่อย” มุขควายๆ แต่ก็เคาะไปเรื่อยๆ หึหึ
“ไปไกลๆ ตีนกูไปไอ้สัตว์ กูจะหลับจะนอน เสี้ยนนักกูอนุญาตให้ไปชักว่าวที่นอกระเบียง เอาน้ำชั่วมึงออกจากตัวซะบ้างเผื่อจะเลิกงุ่นง่านซักที” อืม…ตะโกนมาได้แสบทรวงเหมือนเดิม ไอ้ห่าาาาา
“พายยยยเปิดหน่อยเร็ว กูจะอาบน้ำจริงๆ กูเหนียวตัว กูนอนไม่สบายตัวเลย นะๆ ไม่งั้นกูก็เคาะแม่งทั้งคืนแหละ ถ้ากูไม่ได้หลับ มึงก็อย่าหวังว่าจะได้นอนอย่างสงบสุข” ผมเคาะอยูซักยี่สิบนาที จนเริ่มจะเจ็บมึงแล้วครับ กะว่าถ้าซักครึ่งชั่วโมงแล้วมันไม่เปิด ผมจะเดินกลับไปนอนแม่งแล้ว เหนื่อย!!! แต่แล้ว…
“ไอ้เหี้ยหยุดเคาะซักที จะอาบน้ำ ทำเหี้ยไรก็รีบๆ มา ห้องกูไม่ใช่โรงแรมห้าดาวนะไอ้สัตว์ จะได้รีเควสนู่น นี่นั่น ได้ตามใจชอบ เร็วๆ เลยด้วย” มันมาเปิดประตูให้ผมเสร็จก็เดินหันหลังกลับไปที่เตียง ท่าทางมันคงจะนอนไปแล้วนะครับ อาจจะกินยาแล้วง่วงด้วยแหละ
ผมเข้าไปอาบน้ำอย่างรวดเร็ว แล้วรีบออกมา ก็เห็นมันนั่งสัปหงกอยู่บนเตียง ผมเลยค่อยๆ ย่องเข้าไปกอดตัวมันไว้…มันสะดุ้งพรวดสุดตัว ตาเบิดโพล่งอย่างตกใจ
“ชู่!!!! ขอโทษนะ กูเองไม่ต้องตกใจ นอนกันเถอะนะ” ผมค่อยๆ ดึงตัวมันให้ลงมานอน มันก็ขืนสุดฤทธิ์ครับ
“ปล่อยกู แล้วออกไปซะไอ้สัตว์ มึงแม่งก็คิดจะทำเหี้ยๆ กับกูอีกแล้วสินะ ไป ออกไปให้พ้นจากห้องกูไป ไป๊” ไอ้พายมันเริ่มตวาด และตะโกนอย่างตื่นกลัว อาการตัวสั่น และเกร็งตัวอย่างอัตโนมัติ ทำให้ผมรู้ได้เลยว่าตอนนี้มันคงคิดว่าผมคงอยากมีอะไรกับมันแน่ๆ
“พาย กูแค่จะมานอนด้วย กูไม่ได้จะมาทำอะไรกับมึง ชู่!!! เงียบก่อนๆ นอนซะนะ…กูแค่ขอกอดมึงเอง…ได้ไหม ขอกูนอนกอดมึงได้ไหม หืมม” ผมก้มลงไปหอมเบาๆ ที่ขมับมัน สูดกลิ่นแชมพูอ่อนๆ ที่ผมนิ่ม ก่อนจะกระชับอ้อมแขนไม่ได้คนที่ดิ้นไปมาได้หลุดออกไปได้
“ไม่…กูจะนอนคนเดียว ปล่อยกู ไอ้เหี้ย ปล่อยกู” ผมไม่สนใจเสียงด่าของมัน พอลากมันลงมานอนได้เสร็จก็กดหัวมันเบาๆ ให้ซุกกับอกผม แล้วก็หลับตานิ่งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ซะ เพราะก่อนที่ผมจะเข้ามากอดมัน ผมปิดไฟเรียบร้อยพร้อมนอนแล้วครับ
มันดิ้นไปมาอยู่ซักพัก พอเห็นว่าทำอะไรผมไม่ได้อีกแล้ว มันก็เริ่มที่จะนิ่งบ้าง และอาจจะด้วยฤทธิ์ยา จึงทำให้มันหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ และหลับลงไปในไม่ช้า ตัวที่แข็งเกร็งก็เริ่มผ่อนคลาย เพราะผมลูบหลังมันเบาๆ อย่างปลอบโยน พอเห็นมันหลับสนิท ผมก็ค่อยๆ คลายอ้อมแขนออกเล็กน้อย ให้มันได้นอนหลับสบายตัวขึ้น แต่ก็ยังไม่ปล่อยมันออกจากอ้อมอก…ผมก้มไปสูดเอาความหอมจากหน้าผากและขมับมันอีกหลายครั้ง ถึงจะเหนื่อย แต่ก็คุ้มล่ะวะคราวนี้ ทำไมมันชื่นใจ อบอุ่นใจ แล้วก็มีความสุขอย่างงี้วะกู
ถึงแม้ตอนนี้จะต้องใช้กำลังบังคับขู่เข็นกันอยู่บ้าง แต่อีกไม่นานหรอกครับ อีกไม่นาน มันจะพร้อมอ้าแขนรับอ้อมกอดผมเองแน่ๆ
ปั้งๆๆๆ ปั้งๆๆๆๆๆๆ
เสียงใครมาเคาะอะไรแต่เช้าวะเนี่ย…
ปั้งๆๆๆ ปั้งๆๆๆๆๆๆๆ
โว้ยยยยยยย รู้แล้วๆ ตื่นก็ได้วะ…อ้าว นี่กูอยู่ห้องไอ้พายนี่หว่า มันก็ยังนอนขดตัวอยู่ในอ้อมกอดผมอยู่เลย…แล้วใครมาเคาะอะไรวะ…
ผมค่อยๆ ดึงยกมือไอ้พายที่โอบตัวผมอยู่ออกช้าๆ ค่อยๆ ดึงมือตัวเองที่สอดอยู่ใต้คอมันออก จัดท่าทางให้มันนอนอย่างสบายๆ แล้วห่มผ้าห่มให้ ก่อนที่ผมจะเดินไปดูว่าใครมาเคาะห้องเมียผมแต่เช้า
อ้าว ฉิบหาย!! พี่นุชนี่หว่า สงสัยไอ้ห่าพายจะมีงานเช้ามั้ง
“สวัสดีครับพี่นุช” ผมเปิดประตูให้พี่นุช พี่นุชเบิกตามองผมซะอย่างกับเห็นนกแพนกวินกำลังผสมพันธุ์กับฮิปโป
“แล้วทำไมเรามาอยู่นี่ได้ล่ะ แล้วพายไปไหน นี่อย่าบอกนะ….โอ๊ยยยยย อะไรมันจะวุ่นวาย ยุ่งเหยิงขนาดนี้วะเนี่ย” พี่นุชดูรีบร้อน และก็ดูวุ่นวายใจยังไงบอกไม่ถูกครับ พี่แกรีบวิ่งไปที่ห้องนอนไอ้พายทันที
“พายๆ พาย ตื่นก่อนเถอะเกิดเรื่องใหญ่แล้วพาย” พี่นุชไปเขย่าเรียกมันสองสามที มันก็งัวเงียตื่นขึ้นมา
“อ้าวพี่นุช ดีฮะ มีอะไรเหรอ”
“ไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนเลยพาย เดี๋ยวรีบไปออฟฟิศกัน คุณคิวรออยู่ ด่วนเลยนะ เอ่อ…คือ มันเกิดเรื่องใหญ่มากจริงๆ เดี๋ยวไว้รอคุยพร้อมคุณคิวเลย ไปอาบน้ำเถอะ”
ว่าแต่เรื่องอะไรวะเนี่ย ผมไม่เคยเห็นพี่นุชดูร้อนใจขนาดนี้มาก่อน ต่อให้ศิลปินมีข่าวซุบซิบอะไรกันก็ตาม พี่นุชก็จะแค่หงุดหงิดเล็กน้อยเท่านั้น แต่ครั้งนี้จากสีหน้าและคำพูดของพี่เขา ผมรู้สึกว่า เรื่องคราวนี้มันคงจะใหญ่ และส่งผลกระทบอะไรกับไอ้พายมากๆ จริงๆ แน่นอน
ลางสังหรณ์ผมรู้สึกแปลกๆ ครับ รู้สึกว่าเรื่องครั้งนี้มันจะเป็นเรื่องร้ายมากกว่าเรื่องดีแน่ๆ แล้วน่าจะร้ายมากๆ ซะด้วย
-
:z13:จิ้มMercyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyy
-
เครียดดดดดดดดดดดดดด
พายจะรอดมั้ยเนี่ย
มีเรื่องอะไรอ่ะ
-
เตรียมปลอบใจน้องพายด้วยนะ พี่ริว :z2:
หวังว่าพี่ริวคงไม่มีเอี่ยวนะ ไม่งั้นเรื่องจะไม่แย่ไปกว่านี้หรือ โอ๊ยยย :z3:
มาต่อให้ไวเลยน้อ อยากรู้แล้วอ่ะ เหมือนพายก้อเริ่มจะวางใจริวแล้วล่ะนะ สู้ สู้ :mc4:
ปล. :3123: :L2: :L1: :pig4:
-
หงะ กอดกันนอนอุ่นสบายอยู่ดีๆจะมีงานเข้าอีกแล้วเร้อคร้าาาาาาาาาาาา
ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :z3:
-
มีคนเปิดคลิปแฉน้องพายเหรอ?
-
ข่าวชีหลุด ชัวร์
-
ริว ก็ อย่า ไป ว่า พาย มาก สิ
แล้ว ชอบ ไป เสี้ยม สอน น้อง เพลิน ให้ วาด รูป 'แรด' อีก
เฮ้อ!!!
สม ควร โดน ด่า แล้ววววว
p.s. พี่ นุช ฮะ เรื่อง อะ ไร อ่ะ ค้าบ ปล่อย ให้ เค้า กอด กัน ต่อ ไป มะ ได้ หรอออ
-
แย่แล้ว น้องพายเริ่มรู้สึกดีๆ รู้สึกว่าริวจะงานเข้ารึเปล่าเนี่ยะ
- -* แย่ละ
-
เรื่องอะไรหว่า? ไม่ใช่ว่าโดนขุดคุ้ยน้าาา ขอให้เคลียร์ได้ผ่านไปด้วยดี
สงสารพาย จริงๆก็คือคนที่อ่อนแอสุดๆแต่แค่ฝืนสร้างกำแพงหนาๆป้องกันตัวเองเอาไว้แค่นั้นเอง :เฮ้อ:
ริวสู้ๆ รู้แหละว่าอยากทำดีด้วยเยอะๆแต่ปากดันห้ามไม่ค่อยได้ 555
-
งานจะเข้า o22
มีใครไปปล่อยข่าวเสียๆอีก?
หรืออะไรยังไง?
มาถูกจุดแล้วริวเอ๊ยยยย
ทำใหพายเชื่อมั่นในตัวริวให้ได้นะ
จะบอกว่ามีเพลงที่ไปขุดมาฟังแล้ว
เฮ้ยยยยย พายกับริว ชัดเลย พี่Mercy
ตรงที่สุดในสามโลก ฮ่าๆๆๆ
:กอด1:
-
ขออย่าให้พายเจอเรื่องร้ายไปกว่านี้เลยนะ :call:
-
เรื่องอารายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
เกิดอะไรขึ้นกับพายอ่าาาา
หรือว่าเรื่องที่พายมั่ว??
หรือว่าเรื่องอะไร
ริวสู้ๆๆๆๆน่ะ พยายามช่วยพายด้วยน่ะ :กอด1:
-
เริ่มพูดจาดีๆกันแร้ว หุหุ ยังไงก็เปิดใจเร็วๆนะพาย
-
อะไร?
เรื่องอะไรจะเกิดขึ้นเนี่ย เกี่ยวกับพายอีก
แย่แล้ว !
-
แง่ใเจออย่างนี้น้องช้อนช็อคกลางอากาศเจ้าค่ะ ค้างอย่างแร๊งงงงงงงงงงงงงงง
ไว้เย็น ๆ จะมาดม้นต์อีกรอบตอนนี้ต้องรีบไปแต่งตัว
ขอบคุณมากเจ้าค่ะคุณพี่ อิอิ กอดหอม หลาย ๆ ที อิอิ
-
อะไรจะเกิดก็ให้ มันเกิด แค่มีสติเป็นพอ
-
เกิดอารายยขึ้นน่คะ
พายน่ารักมากเลยน้องเพลินวาดแรดเยอะๆนะ
ริวสู้ต่อไปนะคะ
-
สงสารพายล่วงหน้าได้ไหมเนี่ย?
-
มีเรื่องอะไรอีก ??
-
พายยยยยยจะรอดป่ะเนี๊ยะ :z3:
-
จะเกิดอะไรขึ้นหนอ พายสู้ๆๆน่ะ ริวต้องอยู่ข้างพายน่ะ
-
ไม่เป็นไรนะพาย
มีริวอยู่ด้วย ปวดใจ เอ๊ย โล่งใจได้
รักษาสุขภาพนะจ๊ะ Mercy
-
เรื่องใหญ่ น่าจะเกี่ยวกับอดีตพายรึป่าว อาจะมีพวกสื่อแส่ๆไปขุดคุ้ยอะไรมา
หรือไม่ก็อาจจะเกี่ยวกับครอบครัวพาย อย่างอิอดีตพี่ชายชั่วๆนั่น :z3:
ก็ได้แต่เดาไปทั่ว แต่อย่ามาม่ามากนะคะ สงสารพายบ้างเต๊อะ :sad4:
ส่วนริว ท่องไว้นะแก "ด้านได้ อายอด" :a14:
กอดคุณmercy :กอด1: มาต่อเร็วๆนะคะ :L2:
-
:serius2:ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
เกิดอารัยขึ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :serius2:
-
พี่ริวสู้ๆนะ ชนะใจพายให้ได้นะ
นี่ทั้งแม่ทั้งหลานช่วยกันขนาดนี้แล้วนะ
แล้วนี่จะเกิดอะไรขึ้น เรื่องอะไรเน่ ฮื้อๆ พายสู้ๆไรท์เตอร์ก็สู้ๆนะ
-
ใจร้ายยย ค้างงงนะ
+1 เป็นกำลังใจนะ Mercy
-
อะไรง่ะ เกิดเรื่องอะไรขึ้นอีกเนี่ย :serius2:
รออ่านตอนต่อจ้ะ :กอด1:
-
ชีวิตนุ้งพายจะมาม่าไปถึงไหน :เฮ้อ:
-
เกิดอะไรขึ้นกับหนูพายอีกเนี่ย
:กอด1: คุณ Mercy
-
ไม่น่าจะเกียวกับริวนะ ไม่งั้นพี่นุชคงพูดอะไรมากกว่านี้
เเต่จะซวยมาถึงริวด้วยรึเปล่า อันนั้นไม่รู้ :laugh:
เเต่ที่เเน่ๆไรเตอร์ต้องมาต่อโดยด่วน ไม่งั้นมีคนขาดใจตรายยยยยยย o9
-
เข้ามารออ่านต่อต่อไปครับ
-
พายจะเจออะไรเนี่ย เข้ามาอ่านครั้งแรกครับ รวดเดียวทันเลย :laugh:
-
เอ๊ะ!!!...ยังไง อะไร ทำไม หรอค่ะ???
จะมีเรื่องร้ายแรงจริงๆหรอเนี้ย
ไม่นะ ไม่อยากให้พายเจอมรสุมอีกอ่ะT___T
-
เอาใจช่วยน้องพาย...ให้เข้มแข็งและผ่านอุปสรรคไปให้ได้
ริวอยู่เคียงข้างน้องพายนะ....ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น :a2:
:L2: น้อง Mercy :pig4:
กด + ให้กำลังใจน้องพายคร๊าบบบบ
-
อ่า..งานจะเข้าน้องพายอีกแล้วหรือ
-
:serius2: โอ้ยยย ไรน้อ เกิดอะไรขึ้นกัน
อย่าร้ายแรงเลยนะขอร้อง :impress3:
-
งานเข้าน้องพาย อิอิ อย่างนี้พี่ริวก็ได้เป็นพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยล่ะซิ
-
โอ๊ะ จะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตพายอีกล่ะเนี่ย
ริว ช่วยพายให้ได้นะริวนะ
-
งานเข้าพายซะงั้น
-
โอยยยยยยยยยยยยย
ขออย่าให้มีเรื่องร้ายแรงอะไรเลยนะ
-
แอบหวั่นใจ :monkeysad:
น้องพายคงไม่เป็นไรนะ
-
ตายละหว่า าา
เกิดอะไรขึ้นล่ะนี่. ..
เดาไม่ออกเลยอะะะ
:z3: :z3: :z3:
-
ชีวิตที่น่าสงสาร น้องพายจะหาความสุขที่แท้จริงได้ไม๊
ไม่ว่าจะมีอะไรที่ร้ายแรงเกิดขึ้น หากริวคอยอยู่ข้าง ๆ คงจะทำให้
พายมีความรู้สึกดี ๆ ให้ริวบ้างเนอะ แต่ขอเอาใจช่วยให้ริว+พาย
ผ่านพ้นอุปสรรคไปได้ .... :pig4:
-
จะเกิดอะไรขึ้นกับน้องพายอ้ะ ' .
-
ความริวไม่ทันหาย ความอะไรเข้ามาแทรกอีกเนี่ย :serius2:
งานเข้าตลอด จะมีวันไหนให้พายอยู่แบบสบายๆใจบ้างมั้ยนี่ :กอด1:
แต่ริวรุกหนักเลยน้า สู้ๆ เอาชนะใจพายให้ได้นะตะเอง :o8:
-
อะไรจะเกิดก็ให้ มันเกิด แค่มีสติเป็นพอ
เห็นด้วยกะคุณนายนัทค่ะ
ฮิ ฮิ ลอกรีคุณนายซะเลย
-
ตามมาจิ้มไม่ทันนั่งเรียนอยุ่ =[]=
-
ถึงมันจะเลวร้าย ถึงมันจะแย่สักแค่ใหน ถ้ายังมีคนอยู่เคียงข้าง ทุกอย่างมันจะผ่านไปด้วยดี
อยากให้ริวเป็นคนๆนั้นของพาย อยู่กับพายทุกครั้งเวลาเกิดปัญหา ไม่อยากให้พายต้องเจอเรื่องแย่ๆคนเดียว
ขอบคุณไรเตอร์สำหรับความน่ารักของน้องพายและก็ริวค่ะ
-
:L1:
-
เฮ้อ!!!แล้วเรื่องอะไรละเนี่ย
คนกำลังมีแววจะสวีทอยู่ดีดี
-
พายอุสาดเริ่มเปิดใจแล้วนะ ถึงจะแค่กับแม่ริวก็เหอะ
แล้วเกิดอะไรขึ้นอีกล่ะเนี่ยยยยยย
-
น้องพายยยย
ทำไมใจร้ายก่าริวแบบนี้
ริวสู้ๆๆๆ
ลุ้นน ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพาย
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงง
:z3: :serius2:
จะเกิดอะไรขึ้นเนี่ย
พายด่าน้อยลงนะ อิอิ
ริวสู้ๆ หัวใจพายไม่ช้าไม่นานต้องเป็นของริว 555 :impress2:
-
อะไรจะมาอีกล่ะเนี่ย
-
งานเข้าพายอีกแล้วเหรอ สู้ๆนะพายริว :sad4: :sad4: :sad4:
ปล.รักพี่เมอร์จ้า :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
^
^
^
^
จิ้มน้อง noina :z13: :z13: ทะลุทุกคนเลยค่ะ :กอด1:
ไม่ค่อยได้เข้ามาจิ้มใครเลยอะ วันนี้ขอแว๊บมาวิ่งเล่นอย่างเดียวเน่อ ฮ่าๆๆๆ
แถมแอบเข้ามาฮาเม้นท์นี้
ข่าวชีหลุด ชัวร์
เหมือนกอสซิบดารามากๆ ฮ่าๆๆๆ ชอบๆ :laugh:
พรุ่งนี้มีงานเข้าแต่เช้าและทั้งวันค่ะ แต่กลางคืนอาจจะได้มาต่อให้นะคะ ไม่อยากให้ค้างนาน คนเขียนก็แอบค้างด้วยเดี๋ยวจะลืมซะก่อน ฮ่าๆ
ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ...
มีไรก็เม้นท์มาคุยกันได้นะคะ กระดึ๊บๆ ไปแล้วค่ะ ฝันดีเน้อ :z10:
-
สนุกๆ คู่นี้ทะเลาะกันหนุกมากๆ o13
มาต่อไวไวนะ อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ
-
เอาใจช่วยพาย
-
โอ๊ะโย๋....เกิดอะไรหว่า
พี่ไนท์จ๋า คิดถึงต่ายมั้ย *ทำตาปิ๊งๆ*
กอดๆ
ถ้าริวไม่หลุดไปจึ๊กๆกับพายต่อเพราะคุณชายยั่วก็ดีสินะคะ(แต่ทำไมหนูถึงคิดว่าริวน่าจะเผลอนี่สิ 555+)
-
โยสสสสสสสสสสสสส จิ้มตรูด น้องต่าย โฮะ ๆ
มาช่วยกันกระทุ้งคุณพี่กันเจ้าค่ะ ช้อนอยากรู้มากมายแล้วว่าตอนต่อไปจะเป้นยังไง โฮะ ๆ
คุณพี่ คิดถึง ๆ ช้อนไปเที่ยวกำแพงเมืองจีนมา ๕๕๕ โคตรจะเหนื่อยเลยคุณพี่
ลงมาตาลาย กลับมาหลับเป็นตายไม่รู้ว่ากระทุ้งคุณพี่ไปยัง แง่ม ๆ
โยะ ๆ คืนนี้ ๆ มานอนรอ ๆ เจ้าค่ะ อิอิ
-
ขอเอาใจช่วยน้องพาย ให้ผ่านอุปสรรคไปด้วยดี อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด :o12:
-
เรื่องอะไรหว่า ตามลุ้นๆๆๆๆ
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
มานอนรอคุณพี่ คืนนี้ออกไปลัลลาหงะจิ งุงิ ๆ
รอได้เสมอ พักกายพักใจให้สบายลัลลา แล้วค่อยมาต่อเด้แ คุณพี่
คิดถึง จร๊วบ ๆ อยากรู้ม๊วากกกกกกกกกกกกกกกก
-
มาดันรอ Mercy จ๊ะ
อี๊บ อึ๊บ
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :really2:
-
วันนี้ทรายเจ้าค่ะว่าคุณพี่เสร็จงาน อิอิ แต่ไม่รู้ว่าจะว่างมาลงให้น้องช้อนได้ชื่นใจสักกะนิดไหมหนอ อิอิ
ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เริ่มทวงต้นฉบับ ๕๕๕
-
อู้ว ไม่ว่างเจ้ามาแป็บเดี๋ยว มาสองตอนเลย
ริวจังก็อย่าเล่นมากไปซิจ๊ะ พูดให้มันอ่อนโยนหน่อย จะได้กินพายโกะซะที
งานเข้าอีกแล้วววววววววววว เกิดอะไรขึ้นเนี่ย
ค้างๆๆๆๆ
ปล.ชอบตอนริวกอดพายจังเลย ขอกอดด้วยคนได้ไหม อิอิ
-
:pig4: สนุกสนานดีจ้า เริ่มเข้าอ่อนลงกันบ้างแล้วเนอะ
-
ฮุ ๆ ช้อนมารายงานตัวแต่เช้าเลยเจ้าค่ะ โฮะ ๆ
-
มันเกิดอะไรขึ้นหวาวุ่นวายดีแท้
-
คิดถึงทั้งน้องพาย บักริว และคุณพี่คนแต่งเจ้าค่ะ กรู้ๆๆๆๆๆ
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :really2:
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
ที่รัก...เขาขอโทษที่หายหัวไปหลายวันเลย
ช่วงนีี้เป็นช่วงงานเยอะประจำเดือนค่ะ...
ตอนนี้เริ่มดีขึ้นนิดหน่อย ไม่ได้นอนมาหลายวันเชียวค่ะ
วันนี้ก็เอามาลงให้ซะดึกดื่นขนาดนี้ แถมยังสั้นด้วยอะค่ะตอนนี้...
ตอนต่อๆ ไปจะมาแก้ตัวใหม่นะคะ เอาแบบยาวๆ เลย
หลายคนก็เดาๆ กันถูกเนอะว่าหนูพายของเราจะโดนอะไร
ก็ลองไปอ่านดูนะคะ อาจจะงงๆ สงสัยๆ บ้าง แต่เดี๋ยวตอนต่อๆ ไปก็จะไม่สงสัยแล้วค่ะ
ปล.ขอบคุณทุกๆ คอมเม้นท์ และทุกคนที่เข้ามาอ่านมากๆ เลยนะคะ จากใจเลยค่ะ
ปลล. นุ้งสปูน ขอบใจจ้าที่เข้ามาทวงถามทุกวัน อิอิ
++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 11
ผมได้กลิ่นแห่งความหายนะโชนมาอยู่รำไร...และกลิ่นมันก็ยิ่งแรงขึ้นๆ จนในที่สุด ความหายนะก็มาเยือนจริงๆ อย่างที่ผมรู้สึก...
เมื่อพวกเราที่ประกอบไปด้วย ผม ไอ้พาย และพี่นุชออกเดินทางไปหาพี่คิวที่ออฟฟิศ ช่วงระหว่างที่อยู่ในรถ พี่นุชยกหน้าที่ให้ผมเป็นคนขับ เพราะพี่เขาคอยรับโทรศัพท์อยู่ตลอดเวลา เรียกได้ว่าพอกดวาง สายก็เข้า พอกดวาง สายก็เข้า เป็นแบบนี้อยู่ตลอด แถมแต่ละสายที่พี่เขาคุยด้วยก็มีแต่ประโยคที่พูดว่า 'ยังไม่ทราบรายละเอียดค่ะ' 'ยังพูดอะไรตอนนี้ไม่ได้' 'เดี๋ยวรอคุณคิวเป็นคนแถลงข่าวเองนะคะ' ประโยคที่มีประมาณนี้ บวกด้วยน้ำเสียงที่เครียดจนทำให้ผมรู้สึกอยากรู้มากขึ้นไปอีก ที่แน่ๆ มันไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน แต่ไอ้พายสิครับ ผมมองมันผ่านกระจกหลัง มันนั่งเงียบนิ่ง สายตามันเหม่อลอยออกไปนอกหน้าต่างแบบคนไร้วิญญาณ
“ริว เดี๋ยวอ้อมเข้าถนน....นะ เราจะเข้าทางประตูข้าง” ตั้งแต่ผมมาเป็นศิลปินที่นี่ ผมยังไม่เคยได้เข้าประตูนี้เลยครับ ปกติประตูนี้จะเป็นเหมือนประตูลับๆ ที่เอาไว้เวลาศิลปินใช้หลบกองทัพนักข่าว และประตูนี้ก็มีไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ แม้แต่พนักงานบางคนในค่ายยังไม่รู้เลยครับว่ามีที่ตรงนี้อยู่ มันเป็นประตูที่เราต้องเข้าผ่านทางบ้านหลังหนึ่งที่สามารถเชื่อเข้ากับชั้นจอดรถใต้ดินของตึกค่ายเพลงของพวกเรา เห็นพี่นุชเคยบอกว่าเป็นบ้านของตระกูลพี่คิวนั่นแหละ ใช้เป็นเซฟเฮ้าส์ของศิลปิน กับทางเข้าลับ
“พี่นุช...เรื่องใหญ่มากเลยเหรอฮะ ถึงต้องเข้าทางนี้” ผมก็อดไม่ได้ที่จะถามออกไปล่ะนะ ถ้าเข้าทางนี้แสดงว่าประตูหน้า นักข่าวต้องแห่กันมาเป็นฝูงแน่ๆ
“ไว้รอคุณคิวพูดแล้วกัน...เออ แต่ว่าเราน่ะไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องนี้ คงไม่ได้เข้าไปด้วยล่ะนะ” อ้าว...เรื่องของเมียผมนะครับพี่นุช ผมก็ต้องเกี่ยวด้วยดิ...แต่ใครจะกล้าพูดล่ะฮะ รอฟังข่าวข้างนอกก็ได้วะ แต่ถ้าถึงขนาดต้องหลบนักข่าวขนาดนี้ ผมว่าคงลงสื่อทุกเล่มแล้วล่ะ ไม่ต้องเข้าไปฟังก็น่าจะพอรู้ ไอ้ห่าพายมันดังจะตายไปครับ
เมื่อพวกเรามาถึงค่ายอย่างปลอดภัย และปราศจากนักข่าว ไอ้พายกับพี่นุชก็แยกขึ้นลิฟต์ของฝั่งผู้บริหารไปหาพี่คิว ส่วนผมก็เลยต้องจำใจเดินขึ้นไปรอมันที่ห้องพักศิลปินครับ เพราะคิดว่าคงเจอพวกเพื่อนผมแน่ๆ จริงๆ วันนี้มีซ้อมน่ะครับ
“เฮ้ยไอ้ริว กูนึกว่ามึงจะลาออกจากวงแล้วไอ้ห่า โทรหาก็ไม่ติดนะมึง” ไอ้ห่าแจ็คครับ ส่งเสียงหอนมาก่อนเพื่อนเลยครับ วันนี้อยู่ครบวงจริงๆ ด้วย
“กูบอกแล้วไงว่ากูกลับบ้าน ไปหาพ่อกับแม่แล้วก็หลานกู” ผมเดินเข้าไปนั่งตรงโซฟาเดียวกับพวกมัน
“มึงพลาดข่าวใหญ่แล้วล่ะไอ้ริว อริมึงน่ะตอนนี้ตกเป็นข่าวหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ และสื่อทุกแขนงเลยนะเว้ย” อันนั้นน่ะกูพอเดาได้หรอกว่าคงมีข่าวอะไรซักอย่างแน่ แต่ตอนนี้กูอยากรู้จะตายห่าอยู่แล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับไอ้พาย แม่งใจไม่ดีเลยครับ
“ข่าวเหี้ยอะไร มึงรีบๆ เล่ามาเลยไอ้เหี้ยแจ็ค”
“ก็ข่าวคาวน่ะสิ แม่งเสือกมีคนเอารูปพาย เอ่อ...พายตอน...ตอน มีเซ็กส์กับผู้ชาย...แล้วก็หลายคนด้วยนะมึงในรูปน่ะ แบบสวิงกิ้งเลยนะ เอามาขายให้นักข่าว แต่ก็ไม่รู้ว่าใครเอามาปล่อย ในรูปน่ะตอนนั้นพายยังดูเด็กๆ อยู่เลย น่าจะสักสิบสองสิบสามเองด้วย เรื่องมันพึ่งจะแดงเมื่อวานนี้แหละ เช้านี้นักข่าวเลยแห่มาเต็มหน้าตึกเลยว่ะ พี่คิวเองก็คงจะรอพายนั่นแหละ ว่าเรื่องราวมันเป็นยังไง แล้วก็คงจะเปิดแถลงข่าวอีกที ถ้ามันเป็นเรื่องจริง เผลอๆ งานนี้พายอาจจะต้องโดนแบนว่ะ พวกลูกค้าที่มาจ้างโฆษณาก็คงจะยกเลิกแน่ๆ คงต้องส่งผลต่องานเพลงด้วยว่ะ”
“ตัดต่อรึเปล่า มีคนรัก มันก็ต้องมีคนเกลียดเหมือนกันนั่นแหละ” ผมขอให้มันโดนแกล้ง เพียงแค่เป็นรูปตัดต่อเท่านั้น ขออย่าให้มันเป็นจริงเลย
“น่าจะไม่ใช่ว่ะ เพราะรูปเห็นหน้าชัดมากอะ แถมในแหล่งข่าวบอกว่าได้มาจากเพื่อนสมัยพายอยู่ที่อังกฤษ น่าจะเป็นเรื่องจริง มึงลองดูในรูปดิ เนี่ยๆ เล่มนี้ลงภาพสีเลย ชัดมากแม่งเซ็นเซอร์เฉพาะตรงที่โป๊ แต่ดูยังไงก็รู้ว่ากำลังแก้ผ้าแล้วโดนทำไรอยู่ แต่หน้านี่ไม่มีการเซ็นฯ อะชัดมาก” ผมนับหนึ่งถึงสิบ และหายใจเข้าออกช้าๆ ก่อนที่จะทำใจดูรูปสีที่พาดอยู่บนหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์ยักษ์ใหญ่ฉบับหนึ่งในประเทศ
แล้วสิ่งที่ผมภาวนาขอให้มันเป็นรูปตัดต่อนั้น มันไม่ได้ผล เพราะดูยังไงมันก็บ่งบอกและชัดเจนว่าเป็นไอ้พาย แว๊บนึงผมรู้สึกด่ามันในใจ ด่าในความแรด และสำส่อนของมัน ที่มันทำตัวแบบนี้ตั้งแต่ยังเด็ก ถึงแม้มันจะมีปมอะไรก็ตาม แต่ก็ไม่ควรที่จะทำตัวแบบนี้ แถมปล่อยให้คู่นอนถ่ายรูปเก็บเอาไว้อีก...แต่ พอผมมองรูปนี้ดีๆ อีกที ผมกลับรู้สึกว่า เหตุการณ์ในรูป ไม่น่าจะเกิดจากความเต็มใจของมัน เพราะมีผู้ชายสองคนที่ยึดแขนทั้งสองข้างมันไว้ และอีกสองคนจับยึดขา ก่อนที่อีกคนกำลังยัดเยียดของตัวเองให้มันอยู่ สีหน้ามันไม่ได้บ่งบอกว่ามีความสุข มันเจ็บปวด และดูทรมาน...ผมเคยมีเซ็กส์กับมันมาก่อน ถึงจะมีกันแบบไม่เต็มใจ แต่สีหน้ามันก็ดูโอเคกว่านี้...โว้ยยยยย กูอยากรู้เรื่องโว้ยยยย
“เฮ้ย มึงเป็นเหี้ยไรวะ นิ่งเชียว แอบสะใจที่อริโดนแฉเหรอวะ แต่กูสงสารนะเว้ย ตอนนี้นักข่าวแม่งแย่มากอะ กัดจิกไม่ปล่อย เที่ยวไปขุดคุ้ยเรื่องของพายต่ออีก ว่าพายเป็นเกย์ มีอะไรกับผู้ชาย มั่วไปทั่ว จากที่พูดกันแค่วงใน ตอนนี้แม่งขยายวงกว้างแล้วว่ะ มันก็มีนายแบบฝรั่งบางคนแม่งก็เสือกออกมาให้ข้อมูลว่าเคยนอนกับพายจริง พวกนี้แม่งไม่สนใจข่าวเกย์เกอ อะไรอยู่แล้วอะ เพราะแม่งมาจากโมเดลลิ่ง รับแต่งานแอด กับแคทวอล์ค”
ตอนนี้ผมเป็นห่วงมันจับใจเลยครับ ถึงผมเองจะไม่เคยมีข่าวหนักๆ อะไรแบบนี้มาก่อน แต่เท่าที่ผมอยู่วงการนี้มา ผมรู้ครับว่าการที่คนๆ หนึ่งที่มีชื่อเสียง จะต้องโดนนักข่าวตามไล่ล่า ขุดคุ้ยชีวิตส่วนตัว ความอับอายบวกกับการที่ต้องคอยหลบเลี่ยงนักข่าว มันหนักหนาขนาดไหน
“เฮ้ย เดี๋ยวกูมา” ผมรู้ว่าผมคงไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในห้องพี่คิวตอนนี้ แต่อย่างน้อย ผมอยากไปยืนรอมันที่หน้าห้อง ขอแค่ได้เห็นหน้ามัน และรับรู้ว่ามันยังโอเคอยู่ ผมก็สบายใจแล้ว
ผมมานั่งๆ เดินๆ รอไอ้พายอยู่หน้าห้องพี่คิวอยู่สามชั่วโมงกว่าแล้ว ก็ยังไม่มีวี่แววว่าคนในห้องจะมีใครเดินออกมา จนก้าวเข้าสู่ชั่วโมงที่สี่ ประตูห้องก็เปิด คนที่เดินออกมาคนแรกเป็นพี่นุช พี่นุชหันมามองหน้าผมแว๊บนึง เหมือนจะพูดอะไรแต่เสียงโทรศัพท์ในมือของพี่เขาดังขึ้นมาก่อน พี่นุชเลยต้องรีบรับและเดินออกไป ผมทำใจกล้าเคาะประตูห้องพี่คิวสองสามที ก่อนที่จะค่อยๆ เปิดเข้าไป
“เอ่อ...พี่คิวครับ ผมขออนุญาตเข้าไปนะครับ” คนในห้องตอนนี้มีพี่คิว ไอ้พาย พี่โรส ทีมบริหาร และฝ่ายดูแลศิลปินอีกสี่ ห้าคน ทุกคนก็หันมามองผมแบบงงๆ นะครับ
“งั้นทุกคนก็แยกย้ายไปเตรียมตัวสำหรับแถลงข่าวรอบแรกแล้วกัน ส่วนเรื่องที่ผมฝากให้ตามก็ช่วยเร่งมือกันหน่อยนะครับ หาให้เจอให้ได้ว่าใครเป็นคนปล่อยภาพนี้ ผมไม่แคร์เรื่องเงินนะ จะต้องใช้เท่าไหร่ก็ได้ ตามให้เจอ ผมฝากด้วยครับ ขอบคุณทุกคนมาก” พี่คิวหันไปสั่งงานทุกคนอีกครั้ง แล้วพวกพี่ๆ ในห้องก็ทยอยกันเดินออกไป เหลือแต่ไอ้พาย พี่คิว และพี่โรสครับ ผมหันไปมองไอ้พายอีกครั้ง แววตาที่ปกติก็นิ่งเฉยอยู่แล้ว ตอนนี้มันยิ่งกลับนิ่งและไร้ชีวิตชีวาแต่ก็ยังคงมองออกว่าผ่านคราบของน้ำตามาแล้ว หน้ามันซีดเหมือนคนจะเป็นลมซะให้ได้ มันนั่งนิ่งจนผมไม่รู้เลยว่ามันหายใจอยู่รึเปล่า ผม...ผมอยากเข้าไปกอดมันจังเลยครับ
“มีอะไรรึเปล่าริว พี่กำลังยุ่งๆ กันอยู่” พี่คิวถาม ผมเลยได้สติจากที่จ้องหน้าไอ้พายอยู่
“คือ...ผม ผมขอโทษที่เข้ามารบกวนนะครับ แต่ ผม ผม คือผมอยากคุยกับไอ้พายมันหน่อยน่ะครับ...ได้ไหมฮะ” ไอ้พายยังคงนั่งนิ่ง เหมือนไม่รับรู้กับสิ่งรอบตัวอีกแล้ว เหมือนมันปิดโหมดชัตดาวน์ตัวเองไปแล้วครับ
“พี่ว่าตอนนี้พายคงยังไม่อยากคุยอะไรกับใครหรอกนะริว พี่ว่าริว...”
“ให้น้องเขาได้คุยกันเถอะ โรสว่าเรารีบไปหาคุณลุงกันก่อนดีกว่า ท่านน่าจะมีให้คำปรึกษาดีๆ กับเราได้” พี่โรสมองมาที่ผมด้วยสายตาเข้าใจ ก่อนที่จะขัดพี่ริว แล้วก็ชวนกันออกไปข้างนอก...คุณลุงที่พี่โรสพูดถึง คงหมายถึงท่านประธานใหญ่คุณพ่อของพี่คิวน่ะครับ ก่อนออกไป พี่โรสเดินมาตบไหล่ผมเบาๆ ก่อนจะกระซิบบอกว่า 'พี่ฝากด้วยนะริว' ผมพยักหน้าน้อยๆ รอให้คนทั้งสองออกจากห้องไปก่อน ผมก็ค่อยๆ เดินเข้ามาหาไอ้พาย ที่ยังคงนั่งนิ่งเหมือนเดิม
ผมเลือกที่จะไม่เอ่ยปากถามอะไรออกมาตอนนี้ถึงแม้อยากจะรู้เรื่องราวทั้งหมดจับใจ แต่ผมค่อยๆ เดินเข้าไปนั่งข้างๆ มัน และดึงตัวมันเข้ามากอด...ไอ้พายสะดุ้งสุดตัว เหมือนตกใจ หวาดผวา และพยายามขืนตัวออกอย่างอัตโนมัติ
“พายๆ กูเอง ชู่ว!! นิ่งก่อนๆ กูเองพาย ริวเองไง ไม่มีอะไรแล้วพาย ไม่มีอะไรแล้วนะ” ผมกระชับอ้อมแขนแน่นขึ้น โยกตัวมันเบาๆ อย่างปลอบโยน อาการขืนตัว และตื่นกลัวก็หายไป...มันทิ้งตัวเองเอนอ่อนให้ผมได้กอดมันได้อย่างถนัดมากขึ้น เหมือนตอนนี้มันต้องการที่พึ่ง ต้องการใครซักคน ปกติถ้าเป็นผม มันไม่มีทางจะปล่อยให้กอดดีๆ แบบนี้แน่ ต้องมีดิ้นดื้อกันบ้าง
ผมกอดมันอยู่พักใหญ่ ผมก็เริ่มรู้สึกว่าคนในอ้อมกอดผมเริ่มกลับมาสั่นน้อยๆ แต่ไม่ได้สั่นจากความหวาดกลัว แต่มันสั่นเพราะไอ้พายมันเริ่มร้องไห้ครับ
“ฮึก ฮือออ” จากที่ร้องเบาๆ แต่ตอนนี้เริ่มสะอึกสะอื้นแล้วฮะ...ผมยกมือขึ้นมาลูบหัวลูบหลังมันเบาๆ ยิ่งลูบเสียงสะอื้นก็ยิ่งดัง
“พาย...มึงฟังกูนะ กูจะไม่ถามอะไรมึงทั้งสิ้นว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันคืออะไร แต่กูจะอยู่ข้างๆ มึงตรงนี้ อยู่ตรงนี้กับมึงนะพาย มึงอยากจะร้องไห้ อยากจะพูด หรือไม่พูดอะไรก็ตามแต่มึง ขอแค่ให้กูได้อยู่เป็นเพื่อนมึงตรงนี้ก็พอ ถึงมึงจะไม่อนุญาต แต่กูก็จะไม่ไปไหนทั้งนั้น จะด่าจะว่ากูยังไงก็ได้ แต่กูไม่ทิ้งมึงไปไหนแน่ๆ”
สิ้นคำพูดผม ไอ้พายก็ปล่อยโฮออกมาแบบเต็มที่ มันไม่ได้ตอบรับหรือปฎิเสธคำบอกเล่าของผม แต่มันก็ยังคงปล่อยให้ผมได้กอด และลูบหัวลูบหลังมันอยู่แบบนี้เหมือนเดิม
การนิ่งเฉย คือการตอบรับโดยปริยายนี่ครับ...เพราะฉะนั้น ผมจะถือว่า มันยอมให้ผมอยู่ข้างๆ มันตอนนี้ แม้ผมจะช่วยมันแก้ปัญหาอะไรไม่ได้ก็ตาม และแทบจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเรื่องราวทั้งหมดมันเป็นมายังไง แต่อย่างน้อย ตอนนี้ กับคนในอ้อมกอดผมคนนี้ ผมจะดูแลให้ดีที่สุด และผมจะไม่มีวันทิ้งมันให้เผชิญทุกอย่างตามลำพังแน่นอน
-
แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ น้องพายจ๋าาาาาาาาาาาาาาาา
น้องริว(นับญาติแบบสนิทแนบแน่น) กอดน้องพายเบาๆนะคะ ตอนนี้น้องพายคงอ่อนแอมาก
โถวววววววววววว เด็กน้อยของพี่ มรสุมชีวิตทำไมมันพุ่งใส่หนูไม่จบไม่สิ้นเสียทีนะ หงิงๆ
ปล.น้องโรสเซนส์ดีตามเคยนะคะ จุ๊บุๆ สมกะจะเป็นเถ้าแก่เนี้ยจริงๆ
-
:m15: ก็นุ้งพายเค้าไม่ได้เต็มใจนี่นา ..
ว่าแต่ใครมันเอามาขายข่าวเนี่ย อย่างน้อยๆก็ต้องคนในเหตุการณ์อะแหละ TT
ริวดูแลน้องพายด้วยน้าา ช่วงนี้แหละรีบๆทำคะแนนเลย
ต้องให้น้องพายเห็นว่าเราพึ่งพาได้ตอนที่เค้ากำลังอ่อนแอรู้ป่าววว
-
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
สงสารพายอ่าาาา
-
:o12: :o12: :o12:
พายจ๋าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :sad4:
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก :m31: :m31: :m31:
ใครมันเอามาให้นักข่าววะ!!!! :fire:
พี่คิวจัดการให้มันอย่าได้ผุดได้เกิดอีกนะคะ :angry2:
-
ค้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปวดใจแทนน้องพายสุดๆๆ
-
อืม จากเม้นต์หลาย ๆ คน โดยเฉพาะคุณพี่ที่เกริ่นกลาย ๆ ก็เข้าใจว่าภาพหลุด แต่ไม่คิดว่าจะหลุดตั้งอต่ครั้งนั้น น่าสงสารจัง เด็กด้วยหงะ ที่สำคัญน้องเราไม่ยอม ไม่ได้มีความสุข เป็นความทรงจำที่เจ็บปวด ริวนี่เท่ห์ขึ้นมากะทันหันเลยวุ้ย แบบว่าพระเอกแมนมากหงะ ดี ๆ จะได้ดูมีรัสมีของความเป็นพระเอกหน่อย ตอนแรก ๆ คล้าย ๆ ว่าริวมันจะเป็นเด็กขับรถหรือตัวประกอบที่คอยกัดน้อยให้เกิดสีสัน อะไรประมาณนั้น อิอิ
ดีใจที่คุณพี่มาต่อ แงบ ๆ หลายไปเลยหงะคุณพี่ หายไปจากระบบเลย ไรงี้ ตกใจอยู่เหมือนกัน คุณพี่เป้นไรเปล่า??? แต่เห็นบอกว่าไม่ได้นอน งุงิ ๆ ตอนนี้นอนบ้างยังเจ้าคะ อย่าโหมงานมากเด้อ สู้ ๆ เป็นกำลังใจให้ทั้งเรื่องน้องพาย และ เรื่องงาน เจ้าค่ะ จร๊วบ ๆ
-
สงสารพี่พาย พี่พายเปิดใจให้พี่ริวแล้วใช่ไหมค่ะ ><
ตบนักข่าวเลยย
-
ขอกอดพายด้วยคน :กอด1:
เป็นกำลังใจให้พาย ฟ้าหลังฝนต้องงดงามเสมอแหละ :a1:
พี่ Mercy ก็สู้ๆกับกองงานนะคะ เบียร์ก็สู้อยู่หมือนกัน แต่แอบอู้มาอ่านนิยาย 555
-
:เฮ้อ:
สงสารน้องพาย
แต่มีริวอยู่เคียงข้าง ทุกอย่างคงผ่านไปด้วยดี
:กอด1:
-
น้องพายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
o18
จะทำยังไงดีล่ะพี่ริว
พาหนีเลยดีมั้ย
ไม่ต้องทำงานแบบนี้แล้ว
:monkeysad:
-
อ๊ากกกกกกกกกก
ใครๆๆๆ...งใครมันกล้าเอาจุดบอดในชีวิตน้องมาซ้ำเติม
ไอ้พี่ที่เป็นลูกติดพ่อเลี้ยงใช่มะ????
แย่ที่สุดอ่ะ ทำให้พายเป็นแบบนี้แล้วยังจะจองเวรกันอีกหรอ
หรือจะเป็นอีกคน ที่ไม่เคยเห็นพายอยู่ในสายตา...รึป่าว
ไม่อยากให้เป็นคนนี้เลยค่ะ...สงสารพาย
รอตอนต่อไปนะคะ
-
เรื่องในอดีตที่พายไม่อยากจะจำ
แต่แล้วก็มีคนไปขุดมาจนได้
อยู่ข้างๆพายน่ะริว ให้กำลังใจพายเยอะๆด้วย
-
อ่านตอนนี้สงสารน้องพายจัง ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องตั้งแต่พายอยู่อังกฤษ ต้องเป็นไอ้เชี่ยเดฟแน่ๆ ที่ทำกับพายอย่างนี้
ริวกอดน้องไว้อย่าปล่อยนะ
:z13:ให้กับความแมนของริว
-
สงสารพาย T T
-
สั้นไปมั้ยอ่ะ
สงสารน้องพายจังเลย แง แต่นี่ก็ทำให้น้องพายดีกับริวอีกหน่อยแล้วนะ
ว่าแล้วอยากตบไอ้คนที่ส่งรูปมาจังเลย(จำชื่อไม่ได้ -*-) ทำงี้ได้งาย อุบาทว์
-
รูปพวกนั้น ก็ต้องมาจากไอ้พวกเชี่ย ที่รุมข่มขืนพายนั่นแหละ
แม่งเลวววว หรือไม่ก็มาจากวงศาคณาญาติ ที่ไม่ชอบพาย
น้องพายสู้ื ๆ มีพี่ริวคอยอยู่ข้าง ๆ อย่าได้แคร์สื่อ เกลียดสื่อโว้ย :beat:
-
:monkeysad:สงสารน้องพายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
น้องพายสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
:เฮ้อ:สงสาร
-
ฮึกๆๆ ฮือๆๆๆ
,,
ริวดูแลน้องพายดีๆน๊าส์
:o12:
-
สู้สู้นะริว
สู้เพื่อพายด้วย
-
สงสัยญาติพายแน่เลยที่เอารูปมาปล่อย
-
:เฮ้อ:เจอแบบนี้ใจคงจะร้าวรานหน้าดู :sad4: :o12:
สู้ๆคะน้องพาย :กอด1:
-
แล้ว... มันจะผ่านไป น้องพายเข้มแข็งเข้าไว้ ซู่วๆ :sad4:
-
สงสารน้องพาย คนอ่านร้องๆห้น้ำตาท่วมจอ :m15:
-
สงสารน้องพาย :monkeysad:
เข้มแข็งไว้ สู้ๆนะพาย
-
เพิ่งเข้ามาเวปนี้ได้ไม่นานครับ เพราะอยากอ่านนิยาย ไล่อ่านย้อนหลังมา 2-3 เรื่อง
วันนี้กลับจากทำงาน เข้าเวป หานิยายอ่าน เ็นชื่อเรื่องนี้แรงๆ อ่ะลองอ่านดูว่าจะเป็นแบบไหน
พอได้อ่านตอนแรกแล้ว....ต้องไล่อ่านจนถึงตอนปัจจุบัน
บอกได้คำเดียว..ชอบครับ
สงสาร..พาย :sad11: :sad11:
-
แล้วจะแก้ข่าวยังไงเนี่ยะ โอ๊ย กลุ้มใจอ่ะ :m31: :m31:
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่าเกลียดไอ้เดฟโว้ย!!!!!ชั่วมากกกกกกกกกกกกกกกกก :fire: :fire: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
-
สงสารน้องพายจัง อยากรู้ด้วยว่าจบปัญหานี้อย่างไร อย่าหายไปนานๆ นะ
-
ริวนี่คือโอกาสของนาย
พยายามอยู่ข้างๆพายไว้น่ะ จะได้ชนะใจพายซักที
พาย สู้ๆๆๆๆๆๆน่ะ :กอด1: :กอด1:
-
สงสารชีมากกกกกกกกกกกกกก
-
สงสารพายยยย ฮือออออออออออออออออออออออออ :sad4:
เฮ้อ ดันมาสะกิดโดนแผลเก่าด้วยสิ
ไอ้เดฟแน่เลยที่มันเป็นคนทำ!!! เลวววววววววว!!! :z6: :beat: :fire: :m31: :angry2:
แล้วจะแก้ข่าวยังไงเนี่ย ภาพชัดซะขนาดนั้น อ้ากกก ค้างงงงงงงงงงงง
ริวดูแลพายดีๆนะ พายต้องการที่พึ่ง
รับรองว่าพายต้องเปิดใจให้ริวแน่ๆ สู้ตายยยยเว้ยยยย
:กอด1: กอดพาย โอ๋ๆๆๆๆๆๆๆ
-
ขอบคุณมากเลย สนุกมาก
รอตอนต่อไปนะ
-
แค่อดีตที่เจอมามันก็ยังหลอกหลอนจะแย่อยู่แล้ว
ใครนะใจร้ายได้ขนาดนี้เอาความรู้สึกของคนอื่นมาเป็นเครื่องมือ
พี่คิวหาคนทำให้ได้นะ กลัวใจนุ้งพายจังเลย :o12:
-
อ่ะ สั้นกุดจุ๊ดจู๋ว์ กะลังสนุกเลย อิอิ
-
นุ้งพายน่าสงสารมากอ่ะ ถ้ามันเป็นแบบที่ริวสงสัยว่าพายไม่ได้เต็มใจกับคนพวกนั้น น้องพายน่าสงสารที่สุดเลย :o12:
-
ค้างนะคุณ Mercy
อยากอ่านต่อ...
สงสารน้องพาย!
-
สั้นนนนนนนนนนนนน
เฮ้อ...ได้แต่หวังว่าคนอื่นจะดูออกเหมือนริวล่ะนะ...
-
:m31: :m31:
ใครเปงคนทำน่ะ ฆ่ามานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ริวอยู่ข้างพายน่ะ สู้ๆ
-
คนเราจะพิสูจน์ว่าใครคือมิตรแท้ก็ตอนที่เราล้มนี่แหล่ะ
ยังไงก็ขอให้ริวอยู่ข้างๆ พายตามที่พูดน๊า
ผู้ใหญ่อย่างพี่คิวนี่น่านับถือมากเลยเป็นห่วงเป็นใยน้องๆ ลากคอมันมาเลยพี่เอามาให้คนอ่านกระทืบๆ เน้นๆ หน่อยเซ
-
นับวันน้องพายจะน่าสงสารเกินไปแล้วนะ ! :serius2:
มีแต่เรื่องน่าสงสารอ้ะ ' แล้วอย่างนี้น้องพายจะทำไงล่ะเนี่ยย . ไอริวว แกต้องช่วยน้องพายนะ ! :angry2:
-
ใครปล่อยวะแม่ง
วันนี้ที่บ้านเพิ่งเรียกคนมากำจัดปลวกด้วย
ให้พนักงานกำลัดปลวดเอายาฉีดอัดใส่ปากแม่งเลย กำจัดพร้อมปลวกให้สิ้นซาก
:angry2:
พายเอ๊ยยยยยย น่าสงสารจัง
เหมือนแผลที่ไม่หาย เชื้อซ่อนอยู่ลึกๆ แล้วก็มีใครไปสะกิดแผลให้มันเหวอะหวะขึ้นมาอีก
มันไม่ใช่แค่ความเสียหายทางการค้า ภาพลักษณ์หรอก
จิตใจตอนนี้ มันเหมือนภาพหลอนที่ฉายซ้ำไปซ้ำมา
:กอด1:พายปลอบใจ แล้วพายจะผ่านพ้นทุกอย่างไปได้นะ
ริว ฝากพายด้วย เป็นพระเอกนะเราน่ะ ดูแลพายให้ดี รักษาจิตใจให้พายด้วย o18
(ข่มขู่ริวตลอด กร๊ากกกกกก)
พี่Mercyขา อย่างที่เคยบอก เตรียมเพลงไว้ให้พายกับริวด้วยแหละ
เตรียมไว้แต่แรก ที่รู้ว่าพายผ่านอะไรมาบ้างแล้ว
ตรงมากกกกกกกกก ตรงที่สุดในสามโลก ฟังกี่ทีก็ตรง
เช็คPMนะคะ
:กอด1:
-
สงสารน้องพายจริง ๆ ชีวิตกำลังจะเริ่มดีขึ้นก็มาเจอะเจอเรื่องร้าย ๆ
เข้ามาอีก แต่มีริว+แม่ริว+น้องเพลินเป็นกำลังใจคงจะทำให้พายไม่รู้สึก
ว้าเหว่เหมือนที่ผ่านมาอีกแล้ว คงต้องขอบคุณริวมากที่คอยอยู่เป็นกำลังใจ
และเป็นเพื่อนที่คอยประคับประคองยามที่พายเกิดปัญหา +1 แทนคำ
ขอบคุณจ้า .... :monkeysad:
-
คุณ mercy~~
เค้าสงสารน้องพายยยย ฮือออออออออ :monkeysad:
แต่ก็เป็นโอกาสให้เจ้าริวทำคะแนนเนอะ
จะรอตอนหน้ายาวๆนะคะ ^^
:กอด1:
-
น้องพายเจอศึกหนักแล้วสิ ตอนนี้ซึ้งริวอ่ะ มาอยู่ข้างๆพายด้วย
น้องพายสู้ๆนะคร้า หยุดอคติกับริวซักนิด
ให้ริวมันช่วยดูแลหนูก่อนเหอะน๊า :m15:
ยังไงก็ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีเุถอะ
-
พาร์ทนี้ริว เท่มาก
ห้ามปล่อยมือน้องพายเด็ดขาดนะริว
-
น้องพายน่าสงสารจัง วิบากกรรมของน้องยังไม่หมดซักที
แต่มาคิดอีกมุม รึเหตุการณ์คราวนี้อาจจะมีบางสิ่งที่ดีๆเกิดขึ้น
ถ้าเปรียบ คงจะเหมือนฝีที่กลัดหนอง บ่มหนอง แล้วมีใครบางคน
ใช้อะไรแหลมๆจิ้มทะลุ จนหนองทะลัก คราวนี้เมื่อหนองออกหมด
ความเจ็บปวดก็จะหาย แผลก็จะรักษาได้ง่ายขึ้น พายอาจระบายทุกเรื่องกับริว
ริวจะได้รู้ถึงสาเหตุอาการป่วยทางใจของพาย และได้เข้าใจพายอย่างถูกต้อง
แล้วริว คุณแม่ของริว และครอบครัวของริว จะได้ช่วยกันรักษาเยียวยาหนูพายของเรา
ให้หายจากอาการเจ็บป่วยเสียที เอิ่ม..ดิฉันว่าดิฉันเพ้อมากไปแล้วมังคะ
ขออภัยคุณMercy หากว่าดิฉันอินจัดจนฟั่นเฟือนเพ้อเจ้อน่ะค่ะ
-
ใครแม่งปล่อยภาพนั้นออกมาว่ะ มันก้อต้องเป็นหนึ่งในคนที่ทำพายตอนนั้นนั่นแหละ
ไม่งั้นมันจะมีรูปได้ไง เลวมากกกกกกกกก สงสารพายอ่ะ
-
:กอด1: รักน้องพายนะ แต่...สั้นได้อีก
มันเป็นอุปสรรคที่ทั้ง 2 ต้องฟันฝ่าไปด้วยกันนะคะ
สู้ๆ :fire:
-
ใครเอารูปน้องพายมาปล่อยเลวจริงๆ :angry2:
สงสารน้องพายอ่ะ :m15:
-
:L2:
-
Fighting นะคะน้องพาย
พี่ริวไม่ทิ้งน้องพายแน่นอน
ขอกอดให้กำลังใจด้วยคนน้า :กอด1:
-
เครียดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
สงสารรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร
บาปกรรมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
(รอมาต่ออยู่นะค้า)
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่ได้ติดตาม
-
ฮือๆ น่าสงสารพายจัง ริวจังต้องช่วยพายนะ
อยากจะจับไอพี่เลวนั้นมาตบจริงๆเลย มาทำให้พายมีอดีตเป็นแบบนี้
พายจ้าอดทนนะ เดวเรื่องร้ายๆก็หมดไป
-
สงสารพายอ่ะ :monkeysad:
-
มาดัน อิอิ ลงสั้น ๆ ช้อนก็ชื่นใจ งุงิ ๆ
-
ค้าง อีก แล้ว
แง ๆ
สง สาร พาย
ไอ พวก เลว ที่ ปล่อย
ต้อง โดนน
-
โอ้ยยยย สั้นจริงๆ แต่ก็โอเค ,,
พายจะเป็นอะไรมากมั้ย ตอนนั้นต้องเป็นตอนที่พายโดนรุมแน่ๆเลยอ่ะ :m15:
ใครกันที่ทำแบบนี้วะคะ :m31:
-
สันดานมันชั่วจิงๆ ไอ้คนปล่อยรูป ไม่มีเงินแล้วรึไง :m16:
ขายรูปกิน หรือ หมันไส้พาย ให้พี่ริวไป กระทืบหน้าซักทีดีมั้ย ห๊ะ :angry2:
พี่ริว มีโอกาสให้ทำคะแนนแล้วเร็วๆ รีบๆ ด้วย o18 กอดพาย ซักรอบ :กอด1:
ปล. :L2: :3123: :L1: :pig4: :call:
-
มาสั้น ๆ
แต่ความสัมพันธ์ทั้งคู่เค้าดูพัฒนาเน้ :z2:
-
เลวจริงๆๆ
สงสารน้องพาย
-
โอ๋ โอ๋ หนูพายนิ่งซะนะ เดี๋ยวพี่คิวจะต้องช่วยหนูพายได้แน่ๆ
ริวเองก็ปลอบหนูพายและเป็นกำลังใจให้พายด้วยนะ อย่าไปต่อปากต่อคำกับพายนักเลย ช่วงนี้จะเป็นช่วงพิสูจน์รักแท้ ว่าริวจะดูแลพายได้ไหม ถ้าผ่านไปได้ ความรักไม่หายไปไหนแน่ๆ
ว่าแล้วถ้าเจอคนร้ายนี่ขอ :beat: ใจร้ายและเลวจริงๆ
:L2: เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์และหนูพายค่ะ
พีเอส พายมะนาวเปรี้ยวปรี๊ดช่วงนี้มีรสขม เพราะเผลอใส่เปลือกมะนาวมากไปแน่ๆเลย อยากให้ใส่น้ำตาลเพิ่มจังค่ะ
-
+1 เพิ่งมาอ่าน แรง ขำ ตอนนี้เศร้า อ่ะ :fire: :m20: :m15:
-
ตอนหน้าขอยาวๆ อยการู้ว่าจะเปงไงต่อ :serius2:
-
มาจิ้มสักนิดก่อนนอนเจ้าค่ะ อิอิ
-
หนูพาย เมื่อไหร่น๊า วันแห่งความสุขจะมาถึง
แต่เมื่อใดที่พายอ่อนแอ พายจะมองเห็นคนที่มอบความเข้มแข็งในพายชัดเจนขึ้น
มองเห็นริวรึยังพาย
-
แอร๊ยยยย น้องพายกรอบ สู้ๆน๊า T^T
-
สงสารน้องพายยยยยยย
โอ้ย ยย
ไม่ไหว
ตั้งรับไม่ทัน
:monkeysad:
-
ฮื่อออออออออออออออออออ น้องพายของเค้า หวังว่าน้องพายจะเห็นความดีของริวริวของเค้าบ้างนะ
ไรเตอร์อ่ะ เค้าอยากอ่านใจจะขาดแล้วนะ นั่งรออย่างใจจดใจจ่ออออออออ
น้องพายสู้ๆๆ ริวริวสู้ๆๆ
แต่ไรเตอร์สู้ๆๆๆๆๆๆๆกว่า :call:
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
:monkeysad: สงสารน้องพายมากกก.......
ริว .... :กอด1: น้องพายให้แน่น ๆ นะ.....
อยากให้ไอ้คนที่ทำมันได้รับผลกรรม.... :fire:
:L2: น้อง Mercy :pig4:
-
มาปูเสื่อรอ อีกสักตอนคืนนี้ สั้น ๆ ก็ยังดี หนูช้อนมีสอบพรุ่งนี้หงะนะ อยากอ่านจัง โฮะ ๆ
-
น้องพาย
น้องพาย
น้องพาย
น้องพาย
น้องพาย
-
ขอโทษที่มาลงให้ทั้งสั้น และค้างนะคะทุกคน...
แถมวันนี้ก็ยังมาต่อไม่ได้ค่ะ
Mercy ยังอยู่ที่ออฟฟิศอยู่เลยค่ะ TT^TT
แต่แอบแว๊บๆ มาส่งข่าวบอกกันก่อน เห็นหลายคนมารอค่ะ (โดยเฉพาะนุ้งช้อน กะคุณจิ๊บ)
ขออภัยหลายๆ จริงๆ ค่ะ พรุ่งนี้น่าจะมีช่วงว่างๆ นิดหน่อย อาจจะต่อได้นะคะ (อาจจะนะคะ)
ไม่ได้ตั้งใจจะให้ค้าง หรือยังไงจริงๆ นะคะ อยากมาต่อเหมือนกัน คิดเอาไว้แล้วด้วยว่าจะยังไงๆ
แต่ว่ามันไม่สามารถมาพิมพ์ได้...
หลายคนอาจจะเห็น Mercy ออนอยู่ทั้งวัน... แต่แค่เปิดทิ้งไว้ค่ะ ได้อ่านตอนช่วงเช้าๆ แว๊บนึง
งานก็เข้าหนักเลย...
ยังไงรอน้องพายกันหน่อยนะคะแม่ยกทั้งหลาย...
ช่วงนี้ก็เอาใจช่วยไอ้น้องริวกันไปก่อนนะคะ...ดูซิ๊ว่า สถานการณ์จะสร้างวีรบุรุษได้ไหมนะคะ
แล้วเจอกันนะคะทุกคน :กอด1: และขอบคุณแรงๆ ค่ะ
-
รอได้ค่ะ o18
(ช่วงนี้ติดนิสัยข่มขู่ กร๊ากกกกกก)
:กอด1:
-
รอได้อยู่แล้วหงะ อิอิ
รักษาสุขภาพด้วยเจ้าค่ะคุณพี่ อิอิ
-
รอน้องพาย ช่วยเชียร์น้องริว :m3:
-
สงสารพายมาก
สู้ๆนะพาย ริวต้องช่วยดูแลนะ
รอรอตอนหน้าจ้า
-
จ้า คุณ Mercy เค้าจารอน๊าา ลุ้นอยู่นะเนี่ยะ
ไม่รู้ว่าจาแก้ปัญหายังไง เฮ้อ :m16:
-
มาจิ้ม ๆ สอบเสร็จละ ๑ อัน เหลืออีกสอง เหอ ๆๆๆๆๆๆ
ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อยากจะบร้า เจ้าค่ะคุณพี่
คิิดถึง พาย กะ ริว
แน่นอนว่าคิดถึงคุณพี่ ที่ซูดดดดดดดดดดดดดดด อิอิ
-
มาดันรอน้องพาย
กะ
เมอร์ซี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :impress2:
-
จะรอเน่อพี่เมอร์
-
สงสารนุ๋งพายอ่ะ :sad4:
หวังว่าคนที่ปล่อยภาพคงไม่ใช่พี่ชายสุดชั่วของน้องพายหรอกนะ :angry2:
-
น้องพายยยยย
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
ริววว ช่วยน้องพายให้ได้นะ
-
แล้วจาเป็นงัยต่ออะ สงสารพายจัง :monkeysad:
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยย
ใครมันกล้าทำแบบนี้กับน้องพายที่น่ารักได้ลงคอเนี่ยยยยยยย
สู้ๆนะน้องพาย เข้มแข็งเข้าไว้
อย่าลืมนะว่าตอนนี้หนูไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวแล้ว
ยังมีริวที่พร้อมจะอยู่ข้างๆ
เพราะงั้น สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
มารายงานตัวก่อนหนีไปหลับ
อิอิไว้เช้า ๆ จะเข้ามาดูอีก อิอิ
-
มาแล้วค่ะ มาแล้ว
มาแบบ มึนๆ :really2:
ตอนนี้ก็ยังคงไม่ค่อยไปถึงไหนเท่าไหร่นะคะ
จริงๆ อยากเขียนยาวๆ มีรายละเอียดที่อยากจะบอกจะเล่า
แต่ตอนนี้สติสตางค์ไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว
เลยขอตัดยอดไปตอนหน้าๆ แล้วกันนะคะ...
จะมาบอกว่าอาทิตย์นี้ Mercy อาจจะหายตัวหลายวันนะเนี่ย
แก้งานอย่างหฤโหดสุดๆ นอนออฟฟิศกันเป็นว่าเล่น :z3:
ยังไงก็ขอบคุณมากๆ นะคะที่ยังคงแวะเวียนกันเข้ามาถามไถ่
ขอบคุณที่ชอบ และมาเม้นท์ และอ่านกันเสมอ กอดทุกๆ คนเลยค่ะ :กอด1:
ปล. คำผิดเดี๋ยวกลับมาแก้นะจ๊ะ
จุ๊บๆ ทุกคนค่ะ
+++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 12
ผมนั่งกอดมันอยู่ ปล่อยให้มันร้องไห้อยู่นานถึงชั่วโมงกว่า ช่วงที่ผมเริ่มกอดมันและมันเริ่มที่จะยอมให้ผมได้ปลอบโยน มันก็ยิ่งร้องไห้หนัก จนถึงขั้นกรีดร้องเหมือนคนคลุ้มคลั่ง เจียนจะขาดใจ ผมไม่รู้ ผมไม่เข้าใจ ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ผมไม่ชอบเห็นมันเป็นแบบนี้เลย ให้มันตะโกนด่าหยาบๆ คายๆ ปากดี กวนตีน ร้ายๆ แรดๆ กับผมแบบเก่าซะยังดีกว่า...ผมได้แต่กระชับอ้อมแขนมากขึ้น ลูบหัวมันเบาๆ ให้มันสงบลง เพราะตัวมันทั้งสั่น และมือมันก็จิกเกร็งเข้าที่เนื้อตัวเอง จนผมต้องละแขนจากอ้อมกอดเพื่อมาแงะให้มือมันคลายออกจากการจิกมือตัวเอง ให้มันมาจิกที่แขนผมแทน ผมยอม...
ตอนที่ผมผละมันออกจากอ้อมกอด มันผวาหนักกว่าเดิมเลยครับ พยายามไขว้ขว้าตัวผมคืน เหมือนมันโหยหาอ้อมกอดของผม ผมเองก็ตกใจที่เห็นมันเป็นแบบนี้นะครับ
“อยู่นี่ๆ กูอยู่นี่ไม่ได้ไปไหน ไม่ทิ้งมึงแน่ๆ ไม่ต้องกลัวนะ นิ่งซะ” ผมต้องรีบแงะมือเกร็งๆ ของมันออก ก่อนที่จะดึงตัวมันเข้ามากอดอีกครั้ง
ผมรู้สึกว่า ตอนนี้ไอ้พายมันเหมือนไม่รู้สึกตัวนะครับ ทุกอย่างที่แสดงออกมา มันเหมือนจิตใต้สำนึกที่ออกมาเองอัตโนมัติ มันโหยหา มันอ้างว้าง และมันก็เจ็บปวด...ไม่รู้ทำไม ยิ่งเห็นมันเป็นแบบนี้ ผมก็ยิ่งอยากปกป้องมัน
เราสองคนนั่งกอดกันอยู่นานจนไอ้พายเหนื่อยจนหลับไปในอ้อมแขนผม และไม่นานนักพี่คิวกับพี่โรสกลับมาอีกครั้ง ตอนพี่คิวเดินเข้ามามองเห็นผมกับไอ้พายนั่งกอดกันอยู่ พี่คิวก็มีอาการชะงักเล็กน้อย ก่อนจะถอนหายใจหนักๆ ออกมา แต่พี่โรสแอบส่งสายตาให้กำลังใจมาให้นะครับ ก่อนที่จะหันไปพยักหน้ากับพี่คิวน้อยๆ
“สรุปว่าเราสองคนนี่ไปญาติดีกันตั้งแต่เมื่อไหร่” เรื่องผมกับมันกัดกันถือเป็นเรื่องสามัญประจำค่าย ใครๆ ในค่ายก็รู้นะครับ ยังเคยมีนักข่าวบางคนเอาไปเขียนแซวเลยว่าไอ้พายกับนักร้องนำวงร็อคเพื่อนร่วมค่ายไม่กินเส้นกัน แต่นี่พี่คิวก็คงงงไม่น้อยนะครับว่าทำไมไอ้คนที่ด่ากันทุกครั้งที่เจอ เดินผ่านกันต้องแว้งกัดกันตลอดเวลา จะมานั่งกอดกันกลมขนาดนี้
“ก็...เอ่อ...ก็” จะให้บอกยังไงดีล่ะครับ บอกว่าผมตกเป็นของมันไปแล้วเหรอ
“พูดไม่ออกบอกไม่ถูกหรือไงเรา...พูดความจริงนั่นแหละ ไม่มีอะไรทำให้พี่เครียดได้มากไปกว่าตอนนี้แล้วล่ะ...เอา ว่ามา” พี่โรสกับพี่คิวเดินเข้ามานั่งที่โซฟาตรงข้ามผมกับไอ้พาย รอฟังเรื่องราวจากปากผมอยู่
“ก็...คือ...ผม...ผม...ผม...กับพาย...เรา...เอ่อ...มีอะไร...กัน...ครับ” พี่คิวแค่เลิกคิ้วขึ้นเหมือนแปลกใจแต่ไม่มาก ส่วนพี่โรสก็ยังคงยิ้มน้อยๆ ที่มุมปากส่งมาให้อยู่ดี...ผู้หญิงคนนี้เท่ที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอผู้หญิงมาแล้วครับ ทั้งกริยา ท่าทาง คำพูด การวางตัว ถ้าผมอยากมีแฟน หรือแต่งงานกับผู้หญิงสักคน ผมก็อยากได้แบบพี่โรสครับ
“แล้ว?...” พี่คิวถามต่อ
“แล้ว...แล้วก็นั่นแหละครับ” แหะๆ ไม่รู้จะอธิบายยังไงดีอะ
“นั่นแหละน่ะมันอะไร ไอ้เรื่องที่พายกับเราน่ะมีอะไรกัน พี่ก็แปลกใจอยู่หรอกนะ แต่ไม่แปลกใจมากเพราะพี่ก็พอจะรู้ว่าศิลปินในค่ายพี่แต่ละคนเป็นยังไง พี่ไม่เคยยุ่งเรื่องส่วนตัวหรือรสนิยมของใครอยู่แล้ว ตราบใดที่เรื่องนั้นๆ จะไม่ทำให้ตัวเองเดือดร้อน หรือเสียงาน...แต่พี่งง เพราะปกติเวลาพายมีความสัมพันธ์กับใคร พายจะไม่ยุ่งกับคนๆ นั้นอีก จะไม่วิสาสะด้วยต่อ เรียกว่าจบกันแล้วก็จบไป ไม่ได้คบใครจริงจัง...แต่ไอ้อาการที่เราเป็นเดือดเป็นร้อน รีบวิ่งมาดูเจ้าพาย มากอด มาปลอบอยู่นี่ พี่งงนะเนี่ย พี่ไม่ได้อะไรนะ แต่ไอ้พายมันยอมคบกับเราเหรอวะ พี่ไม่อยากจะเชื่อ จะฆ่ากันตายวันละหลายร้อยรอบเนี่ยนะ มากอดกันกลมแบบนี้ได้ไงวะ”
“ก็...จริงๆ แล้ว ก็...ยังกัดกันอยู่ครับ แหะๆ แต่...แต่...เอ่อ...ผม...ผม ชอบมันอะ...ไม่รู้ไปตกหลุมมันตั้งแต่เมื่อไหร่...รู้ตัวอีกที ก็อยากอยู่ข้างๆ มัน อยากดูแลมัน อยากปกป้องมัน...มันปากดี ทำตัวแรงๆ เหมือนจะเก่งไปซะทุกเรื่อง แต่จริงๆ มันเปราะบางมากนะครับ มันเหมือนแก้วที่พร้อมจะแตกอยู่ตลอดเวลา...ผมอยากอยู่ใกล้ๆ มัน ถึงมันจะด่า จะไล่ผมอยู่ตลอดเวลาก็ตาม ทำไงได้ล่ะครับ เรื่องแบบนี้ บังคับกันไม่ได้หรอก ก็ผมชอบของผมไปแล้ว” แรกๆ ก็ติดอ่างอ้ำอึ้งอยู่นะครับ แต่พอได้พูด ก็เหมือนได้ระบาย ก็เอาวะ บอกพี่คิวไปหมดนั่นแหละ
“อืมมม...จะอดทนไหวเหรอ พี่ไม่ได้จะดูถูกนะ แต่ถ้าเลือกทางนี้ ทางมันไม่ได้สวยหรู เรียบสงบเดินสบายหรอกนะริว อุปสรรคจากสังคม และคนรอบข้างน่ะ มันเยอะเชียวล่ะ แล้วไหนจะไอ้คนนี้อีกล่ะ ดื้อน้อยซะเมื่อไหร่กัน ถ้าริวคิดว่ามันแปลกใหม่ อยากจะลองดู พี่แนะนำว่าให้เลิกคิดซะ สุดท้ายคนที่เจ็บเจียนตายจะเป็นไอ้เจ้าพายนะ สงสารมันเถอะ ตั้งแต่แรกที่พี่รับพายมาเป็นศิลปิน พี่ก็รู้เรื่องราวของพายทั้งหมด ทั้งจากปากพายด้วยและจากที่พี่ไปสืบๆ มาเอง...พายน่าสงสารมากนะริว อย่างที่ริวบอก พายเปราะบางมาก พร้อมที่จะแตกตลอดเวลา ถ้าไปอยู่ในมือของคนที่ไม่ได้เข้าใจและไม่รักษาไว้ให้ดี สุดท้ายพายจะตายทั้งเป็น...พี่ไม่รู้ว่าริวชอบพาย สนใจพายเพราะรู้สึกสงสารชีวิตของเจ้าตัวรึเปล่า แต่ความรักกับความสงสาร แยกกันนะริว แยกให้ถูก ถ้าแค่สงสาร เป็นเพื่อนกันก็ได้ แต่รักมันมากกว่านั้น”
“ผมไม่เคยรู้เรื่องราวอะไรของมันเลยครับพี่...เรื่องระหว่างผมกับมัน เกิดขึ้นจากความผิดพลาด ผมกับมันได้กันเพราะเราต่างคนต่างอยากจะลองดีซึ่งกันและกัน แต่...ผมมันอ่อนเองล่ะมั้งครับ ผมกลับรู้สึกว่ามันกลายเป็นของๆ ผม เป็นคนของผม ผมเชื่อว่าการที่คนสองคนมีความสัมพันธ์ทางกายกัน ต่อให้ไม่รักกัน ยังไงซะอย่างน้อยทางใจมันก็คงจะสื่อถึงกันบ้าง ถึงมันจะไม่ได้คิดเหมือนผม แต่ผมคิดกับมันไปแล้ว คิดมากด้วย...ถึงแม้บางทียังอดที่จะปากเสีย คอยแขวะ คอยด่ามันไม่ได้ แต่จริงๆ แล้วในใจผมน่ะ มันเปลี่ยนไปจากเดิมแล้วครับ ผมไม่ได้รู้สึกรังเกียจ โมโห หมั่นไส้มันเหมือนเดิมอีกแล้ว...”
“แล้วที่เจ้าพายมันหายไปสองสามวันนี้ ไปกับเราใช่ไหม”
“ครับ...ผมแค่รู้สึกว่า การที่คนๆ หนึ่งทำตัวแบบนี้ มั่วไปเรื่อย ทำตัวไม่แคร์ใคร ไม่ค่อยมีเพื่อน ไม่ไว้ใจใคร ทำตัวแรงๆ กินเที่ยวอยู่ตลอดเวลา เหมือนมันทำแบบนี้เพราะต้องการปกปิดอะไรในตัวเอง ทำเพื่อจุดประสงค์อะไรสักอย่าง มันคงต้องมีอะไร หรือเหตุการณ์อะไรมาทำให้มันเป็นแบบนี้แน่ๆ ผมก็เลย...เอ่อ...ลักพาตัวมันไปหาแม่ที่รีสอร์ตน่ะครับ ผมอยากให้แม่ลองคุยกับมันดูซักหน่อย” พี่คิวทราบครับว่าแม่ผมเคยเป็นจิตแพทย์
“แล้วสรุปว่าเรารู้เรื่องของเจ้าพายมันไหม ว่ามันเป็นอะไร”
“แหะๆ...ไม่รู้อยู่ดีครับ แม่ไม่ยอมบอก เพราะจรรยาบรรณของแพทย์ แค่แม่บอกว่าให้ดูแลพายดีๆ มันต้องการความรัก ความรักที่เป็นรักจริงๆ ไม่ใช่รักที่ฉาบฉวย ไม่ใช่ความใคร่ทางร่างกาย มันไม่ได้เป็นนิมโฟมาเนียนะฮะ มันแค่ต้องการความรัก...ตอนนี้ ผมไม่อยากรู้หรอกว่าอดีตมันเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้นกับมัน แต่ตอนนี้เวลานี้ ขอแค่ผมเป็นปัจจุบันของมันก็พอครับพี่ ผมไม่ใช่พระเอกหรอกครับ ผมมันก็เป็นแค่ไอ้อ่อนคนหนึ่ง ที่ทำอะไรไม่ได้เลย ผมทำได้แค่นั่งเงียบๆ อยู่ข้างๆ มันเท่านั้นแหละพี่”
“เฮ้ออออ....เอาล่ะ ในเมื่อตัดสินใจดีแล้ว พี่ก็ฝากพายด้วยนะริว อดทนหน่อยนะ...อ่อ แต่อย่าพึ่งบอกเรื่องนี้กับใครล่ะ พี่ไม่อยากให้เรื่องมันยุ่งวุ่นวายไปมากกว่านี้อีกแล้ว แล้วก็พี่คงต้องให้พายนอนที่บ้านสีขาวล่ะนะ กลับบ้านตอนนี้คงทำไม่ได้แน่ๆ นักข่าวเต็มหน้าออฟฟิศ แล้วพี่คิดว่าคงอยู่เต็มหน้าคอนโดพายด้วยล่ะ” บ้านสีขาวก็คือบ้านที่ผมบอกว่าเป็นเหมือนเซฟเฮ้าส์ ที่อยู่ตรงทางเข้าลับของออฟฟิศนั่นแหละครับ
“แล้วพี่จะเปิดแถลงข่าวไหมครับ” ผมว่าถ้าไม่ออกไปพูดอะไรซักอย่าง นักข่าวคงได้บุกเข้ามาแน่ๆ
“พรุ่งนี้ พี่จะออกไปแถลงกับนักข่าวเอง พี่ก็คงต้องบอกว่า พี่ขอสืบสวนเรื่องราวความเป็นมาก่อนว่าเป็นยังไงใครเป็นคนปล่อยออกมา แต่ที่แน่ๆ พายไม่ได้เป็นคนถ่ายไว้แน่นอน แต่พี่คงต้องหาตัวคนทำให้ได้ก่อน ถ้าทุกอย่างพร้อมพี่ถึงจะพาพายออกมาแถลงข่าวด้วย แต่ตอนนี้ไม่มีการให้พายให้สัมภาษณ์ใดๆ ทั้งสิ้น”
“พี่คิวฮะ ผมขอมาอยู่เป็นเพื่อนมันได้ไหม นะฮะ ไม่งั้นผมก็กลับบ้านไม่ได้แน่ๆ ผมเป็นห่วงมันมากนะครับ”
“พูดมาซะขนาดนี้ ถ้าไม่อนุญาตก็คงไม่ได้แล้วสินะ....เฮ้อออ...งั้นก็ฝากด้วยแล้วกันนะริว พวกข้าวปลาอาหารไม่ต้องเป็นห่วง ที่บ้านสีขาวมีแม่บ้านคอยทำความสะอาดและทำอาหาร เป็นคนที่ไว้ใจได้...แล้วอย่าตีกันตายไปซะก่อนล่ะ” จริงๆ พี่คิวก็คงลังเลเหมือนกันนะครับที่จะให้ผมอยู่เฝ้าไอ้พายมันด้วย เพราะผมเห็นพี่เขาหันไปมองหน้าพี่โรสเหมือนขอความเห็น แล้วพี่โรสพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต พี่เขาถึงหันมาตอบตกลงกับผม ผมเริ่มรู้แล้วว่าคนที่กุมอำนาจใหญ่ที่สุดคือใคร...
“คุณคิวคะ น้องเซย์กับคุณแชมป์มาขอพบค่ะ” พี่เลขาพี่คิวอินเตอร์คอม มารายงาน...เออ ตั้งแต่มีเรื่องไอ้พาย ผมดันลืมคิดถึงเซย์ไปซะสนิทใจเลยให้ตายเหอะ ตอนนี้กลับรู้สึกตื่นเต้นนิดๆ ที่จะได้เจอหน้าเซย์อีกครั้ง แถมผมยังรู้สึกยังไงบอกไม่ถูก จะว่ายังชอบอยู่ ก็ชอบแหละนะ แต่มันเหมือนกลายเป็นความทรงจำที่ดีไปแล้ว แค่ไอ้คนในอ้อมแขนนี่ก็ทำให้ผมไม่มีเวลาไปคิดถึงใครแล้วล่ะครับ
“เชิญครับ” สิ้นเสียงพี่คิวไม่นาน ประตูห้องก็ถูกเคาะเบาๆ และเปิดออก เซย์กับพี่แชมป์เดินเข้ามาพร้อมกัน...แล้วก็เป็นอย่างที่ผมคาดไว้ เซย์มองมาที่ผมอย่างตกใจมาก แถมยังหันไปเขย่าแขนพี่แชมป์ แล้วก็เหมือนจะพูดอะไร แต่ก็ไม่รู้จะพูดอะไร เออะๆ อะๆ อ้ำๆ อึ้งๆ อยู่อย่างนั้น พี่แชมป์เองก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่หรอกครับ
“เออะ...พี่คิว พี่โรสสวัสดีฮะ แล้วพาย เออ...ไอ้ริว แล้วยังไง เออะ ทำไม”
“หึหึ...ตกใจล่ะสิ...อย่าว่าแต่เซย์เลย พี่ยังตกใจเลย เห็นจะมีแต่พี่โรสของเรานั่นแหละที่ไม่แปลกใจอะไรเลย” พี่คิวหัวเราะเบาๆ กับท่าทางของเซย์มันครับ ผมก็อยากจะหัวเราะอยู่หรอกนะ แต่เดี๋ยวกลัวจะสะเทือนทำให้ไอ้คนขี้แยมันตื่นขึ้นมาร้องไห้อีก
“ก็ไอ้โรสมันเป็นเกย์รูน่ะสิ เป็นพวกแบบกูรูเรื่องเกย์จากประสบการณ์ตรงจากคนรอบข้าง” พี่แชมป์แขวะเพื่อนซี้ตัวเองครับ
“เออสิไอ้ห่า ทั้งพี่ ทั้งเพื่อนกู มาเต็มกันหมด แถมกูเนี่ยต้องคอยมานั่งช่วยคิด ช่วยวิเคราะห์ชีวิตพวกมึงๆ ทั้งหลายกันอีก จนกูคิดว่ากูเป็นเกย์แทนทอมแล้วเนี่ย” อ้าว พี่โรสเคยเป็นทอมเหรอเนี่ย พี่คิวสุดยอดนะเนี่ยทำให้ทอมกลับใจได้ น่านับถือจริงๆ
“อ้าว มึงพูดผิดรึเปล่าไอ้โรส มึงเลิกเป็นทอมแล้วไม่ใช่หรือไงจ๊ะ ว่าที่ภรรยาท่านประธาน อีกหน่อยกูต้องยกมือไหว้มึงแล้วเนี่ย อย่าไล่กูและเมียออกจากบริษัทนะครับท่านรอง เอ๊ะ หรือจริงๆ จะเป็นท่านประธานของท่านประธานอีกที” เออ สองคนนี้เขาก็แขวะกันรุนแรงเหมือนกันนะเนี่ย พี่แชมป์เห็นดุๆ เงียบๆ นี่ก็ร้ายไม่เบา ผมเห็นพี่โรสกับเซย์แอบหน้าแดง แต่พี่คิวฉีกยิ้มกว้าง คงจะถูกใจในประโยคเมื่อกี้ของพี่แชมป์
“อะ ไอ้เหี้ยนี่...สรุปมึงจะเข้ามาเห่าใช่ไหม ถ้างั้นมึงกับเมียก็พากันกลับไปบ้านไปชิ้ว มึงเห็นไหมเนี่ย ว่าทุกคนเขากำลังเครียดกันอยู่ เสือกมาพูดเล่นอยู่ได้” ท่านประทาน เอ๊ยท่านรอง เอ๊ยพี่โรส ก็ปากจัดไม่แพ้กันเลยนะครับเนี่ย
“เออ...ใช่ พี่แชมป์แม่งชอบหลงประเด็นเหอะ...พี่คิว พายเป็นยังไงบ้างฮะ แล้วสรุปว่าทำไมไอ้ห่าริวมันถึงมาอยู่กับพายได้เนี่ย ยังไม่เห็นมีใครตอบเซย์เลย” เซย์ที่ยังคงเขินอยู่หันไปค้อนให้แฟนตัวเองนิดๆ ก่อนที่จะหันมาสนใจผมกับไอ้พายต่อ
“เรื่องแม่งซับซ้อน เยอะแยะเลยหวะเซย์ เอาง่ายๆ สั้นๆ เลยนะ...ไอ้สองตัวนี้ แม่งเสือกได้กัน แล้วไอ้พ่อหนุ่มร็อคเนี่ย เขาก็เลยดันตกหลุมพ่อหนุ่มป๊อบเข้าให้ ก็เลยตามมาดูแลทั้งๆ ที่เขายังคงด่ามันเช้ากลางวันเย็น และทุกเวลาที่นึกถึง แต่ไอ้นี่มันด้าน ก็เลยตามเกาะติดหนึบอยู่นี่เนี่ยแหละ...แต่ก็ดีแล้วนะ พี่ว่าถึงเวลาที่จะต้องมีใครสักคนมาหยุดพายได้แล้ว ก็ได้แต่หวังว่าหนุ่มร็อคของเราจะเป็นคนนั้น และขอให้โชคดีแล้วกัน” พี่คิวช่างเป็นคนที่ขยายความได้ตรงไปตรงมา สั้นแต่ได้ใจความครบถ้วนจริงๆ ครับ แต่ดูท่าทางไอ้เซย์มันก็ยังคงแปลกใจอยู่ดี ดูทำหน้าเข้า ฮ่าๆ
“โหยยยยย กัดกันอย่างกับหมา ด่ากันไฟแลบเนี่ยนะ กูไม่อยากจะเชื่อเลยหวะไอ้ริว นี่ถ้ามีลูกกูขอสักตัวนะ ท่าทางจะเห่าเก่ง กูจะเอาไว้เฝ้าบ้านกันขโมยสักหน่อย” เออ ถ้ามันท้องแล้วกูจะจองไว้ให้สักครอกนึงเลยแล้วกัน
ยังไม่ทันที่ผมจะตอบโต้อะไรกลับคืนไป ไอ้คนในอ้อมกอดผมก็เริ่มขยับตัวยุกยิก ก่อนจะค่อยๆ กระพริบตาปริบๆ อย่างงงๆ แต่ยังคงปล่อยให้ผมกอดอยู่อย่างไม่คิดจะดิ้นออกมาจากอ้อมแขนผม...แต่พอมันลืมตาจนได้ที่ กวาดตาไปมองรอบห้องจนเจอเข้ากับซี้มันเข้า ไอ้ห่าพายก็ดิ้นสะบัดตัวออกจากอ้อมแขนผมทันที แล้วรีบลุกโผเข้าไปหาเซย์ เหตุการณ์กอดกันกลม และร้องไห้สะอื้นก็วนลูปกลับมาอีกครั้งเหมือนหนังฉายซ้ำแต่ตอนนี้เปลี่ยนพระเอก (แต่จริงๆ มันคือนายเอกสองคนกอดกันมากกว่านะ)
“ฮือออ อึกเซย์ ฮือออ เซย์ ฮือออออพายกลัว เซย์ ฮึก ฮืออออ” พายกลัว? กลัวอะไร ผมก็พอรู้หรอกนะว่ามันหวาดกลัวอยู่ แต่ก็ไม่รู้ว่ากลัวอะไร และก็ไม่รู้ว่าจะช่วยยังไงดี
“พาย ไม่เป็นไรนะ เซย์อยู่นี่แล้ว พายไม่ต้องกลัวนะ ไม่มีใครทำอะไรพายได้หรอกนะ พายคนดีของเซย์ พายเข้มแข็ง และเก่งจะตายเงียบซะนะ เดี๋ยวปวดหัวนะพายร้องไห้มากๆ น่ะ” เซย์ก็พยายามปลอบให้ไอ้พายมันเงียบครับ แต่อย่างที่ผมบอก ตอนนี้เหมือนมันไม่ใช่ตัวมัน ใครพูดอะไรไปมันก็เหมือนไม่รับรู้ เหมือนมันช็อค แล้วก็เพ้อออกมา
“พี่ว่า เราพาพายไปพักผ่อนที่บ้านสีขาวดีกว่านะ แล้วริวก็กลับไปเก็บของแล้วกัน เดี๋ยวพี่ให้รถบริษัทไปส่งแล้วรอรับกลับมา เดี๋ยวทิ้งพายให้เซย์กับแชมป์เขาอยู่ดูแลไปก่อน ได้ใช่ไหมเซย์” พี่คิวพึ่งวางสายจากแม่บ้านที่อยู่ที่บ้านสีขาวคงจะสั่งให้จัดทีหลับที่นอน พร้อมอาหารไว้ให้น่ะครับ ดีเหมือนกันพาไอ้พายไปนอนดีๆ เผื่อมันจะได้สงบลงบ้าง
“ได้สิครับพี่คิว เซย์กับพี่แชมป์ซ้อมเสร็จแล้ว ไม่มีโปรแกรมอะไรต่อ เดี๋ยวเซย์ดูแลพายเองครับ”
สรุปตอนนี้ผมเลยกลับคอนโดมาเก็บของครับ ทั้งเสื้อผ้าที่จำเป็น ชุดนักศึกษา ชุดที่ต้องใส่ไปเล่นคอนเสิร์ต ชุดที่ต้องใส่ไปสัมภาษณ์ที่คลื่นวิทยุ โน้ตเพลง กีตาร์ แอมป์ ฯลฯ เรียกว่าเหมือนจะย้ายบ้านเลยล่ะครับ ก็ผมไม่รู้ว่าจะต้องอยู่อีกนานแค่ไหนนี่ฮะ ส่วนมาจะเยอะที่ชุด วงผมจะไม่มีสไตลิสต์ประจำเหมือนพวกวงป๊อบ วงบอยแบนด์ เกิล์ดแบนด์นะครับ จะมีแค่คนวางคอนเซ็ปต์ชุดว่าประมาณไหน เอาที่แบบเป็นตัวเราแต่ให้ดูเยอะกว่าปกติสักหน่อย แล้วก็ใส่ประมาณแบบนี้ไปตลอด นอกจากเสื้อหรือยีนส์บางตัวที่จำเป็นต้องใส่เพราะเป็นของลูกค้าสปอนเซอร์ครับ
ผมกลับมาถึงบ้านสีขาวก็เกือบๆ จะสองทุ่มครึ่งแล้ว มาถึงก็เจอเซย์กับพี่แชมป์กำลังกินข้าวกันอยู่ ผมก็เลยรีบเข้าไปแจมด้วยครับ หิวมากๆ
“พายล่ะเซย์” ผมถามถึงไอ้พายมันก่อนที่จะจ้วงข้าวคำแรกเข้าปาก
“หลับไปแล้ว...กูให้กินยาแก้ปวดหัว แล้วก็ยานอนหลับ ไม่งั้นไม่ยอมนอนจะร้องไห้ท่าเดียวเลย...เฮ้ออออ กูสงสารพายหวะ มึงได้มันไปแล้วมึงต้องดูแลมันดีๆ นะไอ้ห่า จะมาทิ้งๆ ขว้างๆ เพื่อนกูไม่ได้นะ กูกระทืบมึงเละแน่”
“แหม เพื่อนเซย์นั่นแหละจะทิ้งๆ ขว้างๆ ริว...ตอนนี้มันยังไม่โอเคกับริวเลย ริวก็ยังตื๊อมันอยู่เนี่ย เมื่อไหร่จะพูดจาดีๆ ใส่กันบ้างก็ไม่รู้” จริงๆ ไอ้เรื่อง พูดคำด่าคำนี่จะโทษมันฝ่ายเดียวก็ไม่ได้นะ บางทีผมก็เริ่มก่อนเหอะๆ ก็มันติดอะ
“พายน่ะ ถึงมันจะทำตัวแบบนี้ คบคนนู้น ทิ้งคนนี้ไปเรื่อย แต่จริงๆ แล้วมันก็ไม่ได้แฮปปี้กับการกระทำของมันหรอกนะ ลึกๆ มันก็อยากได้ใครสักคน ที่อยู่กับมัน เข้าใจมัน คนที่ไม่ต้องเป็นนายแบบหนุ่มรูปหล่อ หรือเพอร์เฟคกายที่ไหน แค่ผู้ชายธรรมดาๆ หนึ่งคน ที่รักมันจริง เข้าใจมัน รับมันได้แม้จะรู้ว่ามันเคยทำอะไรและเป็นแบบไหนมาก่อน ถ้ามีคนๆ นั้นจริงๆ มันก็พร้อมที่จะหยุดแหละนะกูว่า...ริว มึงรับได้ไหมล่ะที่พายมันเป็นแบบนี้ มันเคยมีอะไรกับคนอื่นๆ มาก่อนเป็นสิบๆ ทนได้กับความหลังฝังใจที่มันคอยมากัดกินชีวิตมัน แล้วทำให้มันกลายเป็นคนที่ต้องทำตัวแรดๆ ไปเรื่อยอย่างที่มึงชอบด่ามัน มึงทนได้ไหม ของแบบนี้ไม่ใช่ว่ามันจะหายกันง่ายๆ นะริว มึงอดทนได้ไหมล่ะ”
“เซย์ เราเลือกแล้วจริงๆ เราเลือกที่จะเป็นคนๆ นั้นของมัน เราไม่รู้เรื่องราวอะไรของมันมากนักหรอก แล้วเราก็ยังไม่รู้ด้วยว่ามันเองจะโอเคกับเราเมื่อไหร่ แต่สิ่งหนึ่งที่เราคิดว่าเราทำได้แน่นอน คือเรารอได้ และเราเลือกมันเพราะมันเป็นมันแบบนี้ ไม่ใช่เพราะเราสงสาร เห็นใจ หรืออะไรก็ตาม วางใจได้เซย์ เราจะอยู่ข้างๆ มันเองไม่ต้องเป็นห่วง” วันนี้ผมโดนกำชับเรื่องนี้มากี่ครั้งแล้วนะเนี่ย...ไอ้พายมันจะรู้ไหมนะ ว่ามันยังมีคนที่รักและหวังดีกับมันอยู่รอบๆ ตัวมันตั้งหลายคน
ผมนั่งคุยกับเซย์และพี่แชมป์จนสี่ทุ่มกว่า ทั้งคู่ก็ขอกลับบ้านเพราะพรุ่งนี้เซย์มีงานแต่เช้า ผมก็เลยขึ้นไปจัดการกับตัวเองบ้าง ผมถามป้าตา แม่บ้านประจำบ้านว่าไอ้พายมันนอนห้องไหน ก่อนที่ผมจะตามขึ้นไป จริงๆ ป้าตาจัดห้องไว้ให้ผมอีกห้องหนึ่งนะครับ แต่ผมบอกป้าแกไปว่าไม่เป็นไร ผมขอนอนกับไอ้พายดีกว่า
ผมค่อยๆ แง้มประตูเข้าไปอากาศเย็นฉ่ำจากในห้องก็ลอยมาปะทะผิวทันที ภายในห้องนอนที่มืดสนิท ผมค่อยๆ หยิบมือถือจากในกระเป๋ากางเกงออกมากดเพื่ออาศัยความสว่างนิดหน่อย พอจะคลำๆ ไปทางห้องน้ำได้ ผมก็จัดการอาบน้ำอาบท่า แต่งตัวเสร็จ ก็ค่อยๆ เดินมาที่เตียง พอสายตาเริ่มปรับให้เข้ากับความมืดจนชิน ก็พอจะมองเห็นเค้าโครงของคนที่นอนบนเตียงได้ลางๆ ไอ้พายมันนอนขดตัวกอดตัวเองอยู่อย่างน่าสงสาร ผมค่อยๆ เอื้อมมือไปลูบหัวมันเบาๆ ผมเส้นเล็กนิ่มมือทำให้ผมลูบหัวมันอยู่ซักพัก ก่อนจะค่อยๆ ก้มลงไปสูดดมกลิ่นหอมที่ผมนิ่ม และไล่เลยมาที่ขมับ และแก้ม...
กลิ่นของไอ้พายยังคงไม่เปลี่ยนไป กลิ่นอ่อนๆ ของแอปเปิ้ลเคลือบคาราเมล เปรี้ยวหวาน ทำให้ผมอดใจไม่อยู่ที่จะชิมรสชาติจากปากบางๆ ของมันเบาๆ แค่เบาๆ ก็หวานหอมขนาดนี้แล้วล่ะครับ...วันนี้เหนื่อยกันมาแล้วทั้งวัน ขอนอนกอดมันเรียกแรงและกำลังใจหน่อยเถอะนะ พรุ่งนี้ไม่รู้จะได้เจอกับอะไรกันอีก...ผมค่อยๆ นั่งบนเตียงแล้วสอดขาตัวเองเข้าไปในผ้าห่ม เอนตัวลง และหันไปช้อนหัวไอ้พายให้นอนบนแขนผม แล้วค่อยๆ ดึงแขนมันที่คู้กอดตัวเองอยู่ขึ้นมา ก่อนที่ผมจะสอดมือตัวเองเข้าไปรั้งเอวบางของมันเบาๆ ให้เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของผม มันเองพอรู้สึกว่าอบอุ่นจากอ้อมกอดของใครซักคน มือของมันก็เอื้อมมากอดตอบผมโดยอัตโนมัติ
มันขยับตัวเล็กน้อย เหมือนจะรู้สึกตัวนิดๆ ผมเลยค่อยๆ ลูบหลังกล่อมมันเบาๆ
“ชู่ว์...ไม่มีอะไรนะ กูเองหลับซะ กูอยู่ตรงนี้แล้ว ไม่ต้องกลัวนะ...” ผมกระซิบบอกมันจนมันเริ่มจะนิ่งและกลับมาหายใจสม่ำเสมอเหมือนเดิม ผมเลยก้มไปกระซิบข้างหูมันอีกครั้ง
“กูรักมึงนะ”
TBC
-
มาแล้วววคร่า อ๊างงงงงง
อยากจับคนแฉคลิปมาถลกหนังสาดเกลือจริงๆเลย
ชริ ทำพายของชั้นได้ๆๆๆๆ :m31: :m31:
ริว สู้ๆนะ คิดว่าพายคงจะโอเคด้วยหล่ะมั้ง
รอสักพักน่าจะเปิดใจให้หล่ะ สู้เค้า :o8: :o8:
แล้วมาต่ออีกนะค๊าาา คิดถึงจ้า :L2: :L2:
-
อ่า มา ซะ ดึก เชียวว
แต่ ผม ก็ ตาม มา จน ได้
^^
หาย ไป (อย่า) นาน นะ
...
"กู ก็ รัก มึง ริว"
อ๊ากกก อยาก ได้ ยิน พาย พูด คำ นี้ อ่ะ
-
สงสารน้องพาย ครายว่ะ ทำแบบนี้ เลวจิงๆ :o12: :o12: :o12:
ตาริว สู้ต่อไป พิชิตใจพายให้ได้นะ :กอด1:
-
ริวน่ารักจัง ^^
อยากเม้นเยอะแยะ แต่ดูเหมือนพี่คิวกะน้องเซย์จะพูดไปหมดแล้วอะค่ะ :m23:
เพราะงั้นก็นั่นแหละ ดูแลน้องพายดีๆนะริว สู้ๆ
:a2:
-
:o12: :o12: :o12: :o12:
น้องพายของแม่จ๋าาาาาาาาาาาา :sad4:
ใครมันเอารูปมาปล่อยฟะ โมโห โกรธา กริ้ว หงุดหงิด หิวข้าวววววว(?) เว้ยยยยยยยยยย :m31: :m31: :m31:
-
น้ำตาจะไหล สงสารนู๋พาย TT^TT
ริว........เค้าปลื้มตัวว่ะ แมร่งอ่อนมานาน ได้ใจกันก้อคราวนี้แหละ!!
-
บอกรักไปแล้วซินะน้องริว ว่าแต่พี่พายจะได้ยินมั้ยเนี่ย :o8:
:pig4:คุณmercy อุส่าห์มาซะดึกเลย พักผ่อนบ้างนะคะ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
เมื่อไร่เรื่องเลวร้ายนี่จะผ่านไปซักที
อยากเห็นฟ้าหลังฝนกระหน่ำแล้วอ่ะ :monkeysad:
สงสารพายชะมัด :m15:
-
oh น้องพาย
อย่าร้องไห้ อย่าอ่อนแอ
เพราะมีริวอยู่ตรงนี้แล้ว
-
เมื่อไหร่เรื่องร้าย ๆ จะผ่านไป สงสารพาย
-
อะคริ พ่อหนุ่มร็อคเท่โคตรๆอ่ะ ปลื้มมมม o13
ดูแลพ่อหนุมป๊อบของเราดีๆนะตะเอง สงสายพาย อยากให้เรื่องไม่ดีผ่านไปเร็วๆจังเลย :monkeysad:
-
ริวดูและพายดีๆนะ :monkeysad:
สู้ๆเน่อพี่เมอร์ ดูแลตัวเองบ้างนะ :L2: :L2:
ปล.รักพี่เมอร์จ้า :กอด1: :กอด1:
-
กรีดร้องเจ้าค่ะ มันเป็นความรู้สึกที่กลัวอย่างแรง ๕๕๕ กลัว่ามันจะจบ แล้วมันก็จบจริง ๆ เรื่องยังไม่ไปถึงไหนเลยก็จริง แต่เรื่ิงความรู้สึกของทั้งคู่ช้อนง่ามันขยับไปไกลโขอยู่นะเจ้าคะ อิอิ ริวแมร่งอย่างเท่ห์หงะ กรีดใจละลายกับึวามน่ารักของริว อิอิ แล้วหนูพายก้ยอมให้พ่อร็อคเกอร์หนุ่มกอดเอาไว้ตั้งนานแสนนานจนหลับคาอกกันไปเลย น่ารักน่าปลื้มมาก ช้อนชอบจัง
ยิ่งตอนจบโอ้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
กรีดร้องให้ลั่นปักกิ่งเจ้าค่ะ โหยยยยยยยยยยยยย ริวแบบว่าเท่ห์ไปไหนเจ้าค่ะ เด็ด ๆ รักเขาชอบเขาก็สารภาพออกมาให้หมดเจ้าค่ะ
อยากรู้ว่าหนูพายตื่นมาจะว่ายังไง อิอิ เฮ้ออออออ น่าสงสารพายหงะเน๊อะ อยากให้จบเรื่องนี้เร็ว ๆ แต่ก็เข้าใจว่าคงต้องใช้เวลาสักพัก ระหว่างนี้ โฮะ ๆ พี่ริวเราก็ต้องรีบกอบโกยเจ้าค่ะ เวลาทำคะแนนมาถึงแล้ว โฮะ ๆ
ขอบคุณคุณพี่มาก น่ารักน่ากอดมากมายเจ้าค่ะ
กอดแน่น ๆ สักที หอมแรง ๆ สักฟอด วู้ ๆ ขอบคุณมาก ๆ บวกคุณพี่แรง ๆ อีก ๑ เจ้าค่ะ
จิ้มทุกเม้นต์จนทะลุเม้นต์คุณพี่ อิอิ ขอบคุณอย่างแรง
แอบกดดันกับคำคุณพี่ที่ว่าจะหายไปหลายวัน น้องช้อนมีโอกาสลงแดงตายสูงเจ้าค่ะ ๕๕๕ แต่ก็รอได้อยู่ดี อิอิ ยังไงก็รักษาสุขภาพให้มาก ๆ เจ้าค่ะ นอนที่ออฟฟิสก็อบอุ่นดีนะช้อนว่า ๕๕๕
สู้ ๆ เจ้าค่ะคุณพี่ อย่าโหมงานจนลืมดูแลตัวเอง ความงามของหญิงสาวเป็นเรื่องสำคัญที่ยิ่งใหญ่มาก อิอิ
กอด ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ๆ ๆ
-
:3123:กูรักมึงนะ
-
ยาวดีจังเลยอ่ะเหอะๆชอบมากเลยๆพายน่าสงสารริวคุงสู้ๆต่อไปนะ
-
ต้องอดทนนะริว
ปัญหาคงตามมาอีกมากมาย
-
น่ารักจริง ๆ
:call:
-
กรี๊ด.........ได้ใจมากค่ะ เอานะ
บททดสอบว่าริวจริงใจกับพายมาแวร้ว
น้องพายต้องใจอ่อนบ้างหละ ชิมิ :o8: :-[
-
ริวววววววววววววววววววววววว
พระเอกมากค่ะคุณน้อง
โอ๋ๆๆๆๆๆๆๆ น้องพายจ๋า คนดี๊คนดี เข้มแข็งขึ้นให้ได้นะคะ
ปล.คุณไนท์ ตอนนี้มีที่ผิดแบบชื่อผิดอะค่ะ เหมือนว่าตรงนั้นควรจะเป็นชื่ออีกคนแต่กลัเป็นชื่อน้องริวไรงิอ้ะค่ะ
-
สู้ ๆ ครับ น้องพายต้องผ่านมันไปให้ได้ o13
-
กำลังไปได้สวย ^^
ว่าแต่ใครมันปล่อยข่าวรูปพวกนั้นฟะ 1ใน13คนโฉดนั่นแน่ๆเลย
หม่ามี้พายว่าไงเนี่ยะ ถ้ารู้ข่าวช็อคตาตั้งอีกคนแหง๋ๆ
-
เป็นกำลังใจให้ทั้งพายและริว ผ่านพ้นอุปสรรคนะจ้ะ สู้ๆๆ
-
o13ริวชัดเจนดี :m15:สงสารพายใครทำว่ะ :m31:เผาเลย คยทำเรื่อง
-
น้องพายสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เฮ้อออออ !!!! อ่านแล้วสงสารพายสุดใจ
หุ ๆ เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ แล้วก็เรื่องน้องเลิฟ (รวดเดียวจบ เอิ๊กส์ )
แบบว่าคู่นี้ดุเดือดจริงอะไรจริง ให้ความรู้สึกแบบมาม่าต้มยำน้ำข้นแฮะ จี๊ดจ๊าดมากกกกกกกก :z2:
ป.ล. แอบติดใจน้องเพลิน เด็กไรมะรุน่ารักโคตร ๆ อยากได้ลูกสาวน่ารัก ๆ แบบเนี๊ยะ ๆๆๆ
ขอสมัครเป็นแฟนคลับน้องเพลินค่ะ หลงรักเข้าเต็มเปาเลย หุ ๆ
-
นายริวเยี่ยมมาก
+1
-
ให้ทั้งคู่ผ่านเหตุการณ์เลวร้ายนี้เร็วๆ :กอด1:
-
ริวเท่ห์โคตร :man1:
ตอนนี้น้องพายกำลังอ่อนแอและต้องการกำลังใจอย่างที่สุด
ริวต้องปกป้องน้องพายให้ได้นะ และขอให้ผ่านเหตุการณ์ร้าย ๆ นี่ไปให้ได้
:กอด1:
-
คุณMercyถ้าไม่มีตอนนี้มา ว่าจะถอดใจเลิกเชียร์ริวแล้วนะเนี้ย
แล้ววิวัฒนาการจากควายก็กลายเป็นคน :laugh:
-
อ๊างงงง>///<
ตอนนี้ให้อารมณ์ประมาณ
รักของริวจะเป็นยารักษาแผลใจให้พายเอง
ขอให้หาตัวคนทำได้เร็วๆ และผ่านพ้นไปได้ด้วยดีนะคะ
-
ริวเท่ห์มากจ้า พระเอกมากเลย :man1:
ดูแลน้องพายดีๆนะริว
สู้ๆนะทั้งคู่เลย :กอด1:
-
สงสารพายจิงจัง เห้อออออ
ริวดูแลพายดีๆนะ
-
งุงิ...มาไม่ทันเม้นท์ที่ 1,000 ของตัวเอง
:m7: ไม่มีไรค่ะ กระดึบๆ เข้ามาเฉยๆ ก่อนที่จะกระดึบกลับไป ปั่นงานหัวฟูต่อ อย่างเงียบๆ หุหุ :m13:
-
ตอนนี้ยกให้น้องริวไปเต็มๆ พระเอ๊กพระเอกจ้ะ
ใครน้าเป็นมือดี(จริงๆน่าจะเรียกมือเลวเนอะ) ปล่อยคลิปนั่น
เรื่องมันผ่านมาเป็นนานแล้วนะ ขอให้จัดการกับเจ้ามือเลวคนนั้นได้ทีเทอะ
-
สงสารพายจัง ริวต้องดูแลดีดีนะ
ทุกคนเปิดทางมากๆ 555
คิดถึงเลิฟกะโรส คึคึ
-
เมื่อไหร่พายจะผ่านเรื่องร้าย ๆ ไปซะที
-
ซึ้งจังอะ ชอบคำที่ริวพูดอะ"กูรักมึง" :monkeysad:
-
น้องพายสู้ๆ..มากอดๆน้องพายให้หายกลัว :กอด1:
ส่วนน้องริว อดทนไว้เน้อ.....พายต้องการกำลังใจมากมาย
ปล. Mercy สู้ๆเรื่องงานนะจ๊ะ :L2:
-
:L2:
-
ขอหวาน ๆๆ
ไม่เอามาม่า
-
:-[ น้องริวจะพระเอกไปไหนคะเนี่ย
แต่เหตุการณ์คราวนี้มันหนักจริงๆนั่นแหล่ะ หวังแค่ว่าทั้งคู่จะผ่านไปได้
สะดวกโยธิน :z2:
-
พายสู้ๆ ริวสู้ๆ อยากรู้ว่าใครมันปล่อยคลิป ถ้ารู้นะ :beat: :z6:
ริวต้องย้ำบ่อยๆนะ บอกรักพายบ่อย พายจะได้ไว้ใจริว ให้ริวเข้าไปในใจซะที
-
+1 กู รัก มึง นะ
-
รอตอนต่อไป พายจะใจอ่อนม๊ย
-
น้องพายอ่ะ :o12: :o12: :o12:ทำแม่ยกเศร้าไปตามตามกันเลยนะ :o12: :o12:
ริวริว รีบรักษาแผลใจให้น้องด่วนเลยนะ :sad4:
เมอร์ซี่จ๋า เค้าอยากได้อีกอ่ะ :กอด1:
-
:o12: :o12:
พายสู้ๆน๊าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ริวอยู่ข้างพายให้กำลังใจพายเน้อ
รักกันไวไว ช้านลุ้นจะตายแว้ว 555
ป.ล.อย่าลืมจับไอพวกเลวๆให้ได้น่ะ ฆ่ามานนนนนนนนน
-
:L2: :L2:
-
หนุ่มร๊อคเปลี่ยนไปเพราะความรัก น้องพายก็จะเปลี่ยนไปเพราะความรักเช่นกัน
ขอเอาใจช่วยให้น้องพาย+ริว ผ่านพ้นอุปสรรคที่แสนสาหัสไปได้ น้องพายยัง
มีคนรักและห่วงใยอีกหลายคน ค่อย ๆ คิด ค่อย ๆ ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของตัวเอง
มีริวเป็นหมอรักษาใจ รับรองต้องหายกลับมาเป็นปกติแน่นอน
+1 จ้า .... :pig4:
-
จิ้มคุณพี่ อิอิ อย่าลืม ดื่มแบรนด์ เจ้าค่ะ
ฮุ ๆ
-
พายเอ๊ย ชีวิตเคราะห์ซัดกรรมซ้อนมากเลย อ่านแล้วสงสาร เพราะพายร้องไห้ลูกเดียวเลย เฮ้อออ
ริวอ่ะ รับได้จริงๆใช่ไหม อย่าทำพายเสียใจอีกนะ โฮฮฮ~
-
มารอจ้า
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด หนุ่มร็อคบอกรัก
-
เมื่อไรเรื่องร้ายๆจะผ่านไปซะทีนะพาย
สู้เค้านะ สู้สู้ๆๆ
-
ริวสู้ๆๆนะ o13
-
ต่อไวๆนะค่ะ
-
o18น้องริวสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น้องพายรักน้องริวเร็วๆน้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
คนเราจะดูกันได้ก็ตอนที่ตกทุกข์ได้ยากนี่แหละ
สู้เค้านะพ่อพระเอก นายหล่อขึ้น 300% เลย
-
คุณพี่วันนี้หนูช้อนหนีไปนอนก่อนเจ้าค่ะ ๕๕๕ เช้านี้คงไม่ได้แว๊บเข้ามาเช็ค สอบวันนี้ เน่าสนิท แน่นิ่งไปกับคะแนนที่กำลังจะออกมา พร้อมสอบอีกพรุ่งนี้เช้า สายไม่ได้ โอ้วววววววววววว สายทุกวัน ทำยังไงดี พี่น้อง ๕๕๕
เจอกันพรุ่งนี้เย็น ๆ เด้อออออ มาต่อไว้ละกันนะเจ้าคะคุณพี่ ถ้าว่าง อิอิ เดี๋ยวหนูช้อนจะรีบมาจิ้มเย็น ๆ พรุ่งนี้ แบบฉลองสอบเสร็จ ได้พักไม่ครบเดือน เดี๋ยวก็คงได้สอบอีก โอ้ยยยยยยยยยยยยย จะสอบอะไรกันนักหนา แงบ เหนื่อยหนัก อยากอ่าน พาย ริว ((ยกให้น้องเป็นช้างเท้าหน้าเหอะริว)) ไว้ริวคอยดูหลังให้น้องนะ อิอิ
คิดถึงคุณพี่ กอดจูบ และลูปคลำ น้องพาย โอ้ยยยยยยยยยยยยยย เรียกเลือด ชิมิ ๆ
ไปละเจ้าค่ะ จร๊วบบบบบบบบบบบบบบ คุณพี่ จูบแรง ๆ กอดแน่น ๆ อิอิ
-
+1 ค่ะ
โอ้วกรี๊ดมาแล้วประโยคเด็ดนิ
พายมีปม ริวต้อเข้าใจนะ แล้วก็ค่อยๆเป็นค่อยไปแล้วกันนิ
-
โอ๊ะ โอ! รังสีออร่าแสดงความเป็นพระเอกของริว เริ่มเปล่งประกายแล้ว
ค่อยยังชั่ว :m2:
-
สู้ๆนะจ๊ะ หนูพาย
พายเว่อช้ันขี้อ้อนน่ารักจัง
ริว แกเจ๋งอ่ะ o13 แอบเท่นะเนี่ย
ริว ดูแลพายดีๆนะ ของแบบนี้ต้องเอาความใส่ใจรักษา
สู้ๆๆๆ
ปล.Mercy สู้ๆกับงานนะคะ อย่าเครียดนะจ๊ะ
-
หาตัวคนทำให้ได้
แล้วก็กระทืบมันซะ
:z6: :z6:
-
เริ่ดมาก ให้ฮีไปสิบกระโหลก
-
ริวนายเท่ห์ว่ะ
-
น่าสงสานน้องพาย
คุณ Mercy จัดหนักให้น้องพายจังเลย
ไม่รู้ริวจะทำให้พายเห็นถึงความรัก ความห่วงใยที่มีให้ป่ะเนี่ย ลุ้นเจ้าค่ะ
:กอด1: :L2: คุณMercy ถึงงานหนักแต่ยังมาอัพ ^ ^
-
กูรักมึง :monkeysad: ซึ้งอ่ะ
พายได้ยินม๊ายยยย เปิดใจทีละนิดก็ยังดี
ริวแมนโคตรอ่ะ ทนๆพายเหวี่ยงไปก่อนนะริวนะ
-
:m15: เศร้ามากมาย....เข้าใจพายนะครับที่ทำไปทุกอย่าง เมื่อคนเรารู้สึกว่าไม่มีใครรักเราจริง มันจะรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าอะไรเลยในสายตาของคนอื่น เมื่อคนอื่นมองไม่มีค่า เราเลยรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าด้วย เลยแรด...ซะให้สะใจตัวเองไปเลย เพราะไหนๆก็ไม่มีคนเห็นค่าแล้วนิ (เหมือนจะเคยเป็นนะ 555+) แต่เมื่อริวเข้ามาก็ขอเป็นกำลังให้กับคู่นี้ด้วยครับ ชอบการเขียนแนวนี้ครับ มันแมนๆดี คุยกันแบบผู้ชายดีไม่ต้องหวานไรมากมาย ถึงจะเป็นเกย์แต่ก็มีความเป็นชายอยู่เยอะอยู่อ่ะ แบบสไตร์ทอมมากกว่า อิอิ :impress2: :impress2:
-
สอบเสร็จหมดแล้ว แต่คะแนน เน่ามาก ๕๕๕
มามะ ขอน้องพายมาปลอบใจน้องช้อนหน่อย อิอิ
-
เค้าไม่ได้เข้ามาทวงนะ แต่คนข้างๆเค้ามันสั่งให้มาทวงอ่ะ ตอนนี้มันติดน้องพายหนักหนาอยู่นะตอนนี้ :เฮ้อ:
-
^
^
^
^
จิ้มจิ๊บ ทะลุถึงนุ้งช้อน...
จิ๊บจ๋า ฝากบอกคนข้างๆ ด้วยว่า วันนี้ Mercy แก้งานหัวฟูอยู่ที่ออฟฟิศอยู่เลยค่ะ...
ตบตีกับฝ่ายอาร์ทอยู่เลย ท่าทางคืนนี้จะยันเช้า นอนออฟฟิศมาหลายวันแล้วค่ะ พรุ่งนี้อาจจะได้กลับบ้าน
แล้วถ้าวันศุกร์กลางคืนเขายังรอดชีวิตกลับบ้านไป เขาจะมาต่อให้นะจ๊ะ
กอดทุกคนค่ะ
-
^
^
^
กอดๆ นอนน้อยต้องดื่มน้ำเยอะๆนะคร้าาาาาาาาาาา
คุณไนท์สู้ๆ ^3^
-
แล้วจะรอเน่อพี่เมอร์ สู้ๆเน่อ
-
:กอด1:พี่Mercy เต็มที่อย่าได้ยั้งค่ะ พักผ่อนด้วย เป็นกำลังใจให้
-
มาให้กำลังใจน้องพายกับไอ้ริว พร้อมกับ +1 ให้ คุณ Mercy คร๊าบบ
-
จิ้มทะลุคนแต่งและ จิ๊บจ๋า ((เข้าใจว่าก่อนช้อน ชิมิ อิอิ)) ๕๕๕ คุณพี่ อย่าลืมดื่มแบรนด์เจ้าค่ะ ส่วนจิ๊บจ๋า มาแท๊กทวงด้วยกันดีกว่า อิอิ แบบว่า ถ้ายังไงคุณพี่พักก่อนแล้วค่อยมาต่อก็ได้เจ้าค่ะ อันที่จริงหนูช้อนก็ไม่ีับ แต่ถ้าเร็วหน่อยคุณพี่ก็ได้กุศลแรงเชียว คล้าย ๆ วันพระบาทน้ำพุ อิอิ เพราะน้องช้อนถึงขั้นลงแดงเจ้าค่ะ หนูจิ๊บจ๋า คล้าย ๆ กันเปล่า อิอิ
คุณพี่พักผ่อนมาก ๆ ร่างกายจะได้แข็วแรง แน่นอนขอบตาจะได้ไม้คล้ำดำเสียเหมือนหนูช้อนเจ้าค่ะ อิอิ คินนี้ไปท่องราตรีมา แบบว่าฟรีทั้งคืนเพราะเป็นเลดีสสสสสสสไนซ์ อิอิ ดีใจที่ได้เกิดมาเป็นผู้หญิงก็ครั้งเมื่อมาจีนนี่แหะเจ้าค่ะ ฟรีทุกงาน ๕๕๕
สู้ ๆ รอได้เสมอ อิอิ กอด คุณพี่ อิอิ แน่นมากมาย อิอิ
-
ผ่านไปให้ได้นะคะน้องพาย
อดีตมันผ่านไปแล้ว
ทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอแล้วจ้า
-
ใครแมร่งเป็นปล่อย วะ
จับจิ้มน้ำพริกซะให้เข็ด
ชิส์
-
คืนนี้ ๆ
-
ดัน ๆ คุณพี่ คืนนี้ ๆ ชิมิ ๆ
-
มารอนะคะ :L2:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อ่านไปแค่สองตอนแรก อดไม่ไหวต้องมาเม้นต์
คู่นี้มันเหมาะสมกันจริงจริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :laugh:
-
ฉากหวานเยอะมาก
แต่บทพูดเยอะกว่า อ่านจนมึนเลยอ่ะ :really2:
-
กริ๊ดดดดดดดดด
เพิ่งเข้ามาอ่านนะคะ
เม้นก่อน อ่านแค่ตอนแรกเอง
ชอบมากอ่ะ พายแรด
มากริ๊ดไว้ก่อน ชอบ o13 o13
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :really2:
-
พายน่าสงสารมากเลย
ก็ยังดีที่คนรอบข้างมีแต่คนดีดีทั้งนั้น
ทั้งแม่ ครอบครัวริว คนบริษัท
และริวเองด้วย คนอายุแค่นี้เจอปัญหาใหญ่ตั้งหลายเรื่อง
จอตใจบอบช้ำแย่เลย
อยากรู้จังว่าใครเป็นคนทำร้ายพาย
จะใช่พี่ชายพายมั้ยเนี่ย
มาต่อนะคะ เป็นห่วงพายอ่ะ
-
:oo1: :oo1: :oo1:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ตามทันแล้วววววววววววววว
ดราม่าอ่ะ
โอยยยยยยยยยยยยยยยย
นึกว่าจะไม่ทันนะเนี่ย ฮ่าๆๆ
-
:t3: :t3: :t3: :t3: :t3:
-
ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก มาดัน ๆ ๆ
-
สวัสดีค่ะ...
แหะๆ มาดึกอีกแล้วนะเนี่ย...
หายไปสามวันค่ะ นอนออฟฟิศทุกคืนเลย จะเรียกว่านอนก็ไม่ได้ค่ะ เรียกว่าไม่ได้นอนสามวันมากว่า
เมื่อคืนลากสังขารตัวเองกลับมาบ้านได้ก็นอนรวดเดียว ตื่นอีกทีก็เกือบเย็นเลยค่ะ
คืนนี้เลยมีแรงมาต่อ ตอนแรกว่าจะต่อแต่หัวค่ำ แต่ก็ดันแอบดูน้องไฟขา ช่องสามจนจบ แหะๆ
เห็นหลายๆ คนเข้ามาทวงถามก็อดดีใจไม่ได้ค่ะ
ขอบคุณมากๆ นะคะทุกคน ที่ยังรอกันอยู่
เอาเป็นว่าไปอ่านกันต่อเลยค่ะ
ปล. คำผิดเดี๋ยวมาแก้ให้นะคะ จ๊วบบบใหญ่ๆ สิบที :กอด1:
++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 13
“อือ....” ผมสะดุ้งตื่นเพราะแรงดิ้นของไอ้พาย
“ปวดหัวรึเปล่า...หิวข้าวไหม...อืมม เก้าโมงแล้วล่ะ เดี๋ยวกูไปหาอะไรมาให้กินดีกว่า” ผมคลายอ้อมแขนของตัวเองออก แต่ก็ยังคงกอดมันไว้หลวมๆ เอื้อมมือขึ้นไปลูบหัวลูบหน้ามันเบาๆ
“........................” พอมันลืมตามาเห็นว่าเป็นผมที่กอดมันอยู่มันก็หยุดดิ้น แต่มันก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
“พาย...มึงอย่าเป็นแบบนี้สิวะ กูใจคอไม่ดีเลย มึงจะด่า จะห่าจะเหวอะไรใส่กูก็ได้ ทำเหมือนเดิม เหมือนที่มึงทำกับกูได้ไหม กูไม่อยากเห็นมึงเป็นแบบนี้เลย” ผมดึงมันเข้ามากอดแรงๆ อีกครั้ง พร้อมเขย่าๆ ตัวมันไปด้วย เผื่อมันจะรู้สึกตัวบ้าง
“กูหิวแล้ว...” เฮ้อออออ ก็ยังดีครับ ยังดีที่มันพูดอะไรออกมาบ้าง ผมยกมือขึ้นประคองหน้ามันขึ้นมา ก่อนจะค่อยๆ หอมแรงๆ ที่หน้าผากมันสองที แล้วรีบลุกขึ้นบอกมันให้รอก่อน ผมจะรีบลงไปดูว่าแม่ครัวเขาทำอะไรให้กินบ้าง
พอบอกป้าเล็กแม่บ้านประจำบ้านสีขาวเสร็จว่าให้อุ่นกับข้าวไว้เลย เพราะไอ้พายมันตื่นแล้ว ผมก็รีบขึ้นมาดูไอ้พายมันต่อครับ...เข้ามาถึงในห้อง ไอ้พายก็ออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดใหม่ที่พี่คิวให้คนไปหาเอาไว้ให้พายตั้งแต่เมื่อคืน มันคงรื้อๆ ตู้เสื้อผ้าดูแล้วเจอเสื้อผ้าที่ดูท่าทางแล้วเป็นไซส์มัน มันก็คงจะรู้ว่าเป็นของมันนั่นแหละ
“จะกินข้างบนหรือข้างล่าง ถ้ากินข้างบน เดี๋ยวกูจะได้ลงไปบอกให้ป้าเขายกขึ้นมาให้”
“ลงไปข้างล่างเถอะ กูไม่ได้เป็นง่อย เดินได้” ผมท่าจะบ้านะครับ แค่ได้ยินมันต่อปากต่อคำได้บ้างแบบนี้ ผมถึงกับยิ้มไม่หุบเลยฮะ
“งั้นรอกูแป๊บนึงนะ เดี๋ยวกูไปล้างหน้าแปรงฟันก่อน เดี๋ยวลงไปกินข้าวพร้อมกัน”
“มึงอาบน้ำไปเถอะ ตัวเหม็นจะตายห่า เดี๋ยวกูลงไปก่อน” ผมไม่ยากขัดอะไรมันมาก ก็เลยได้แต่พยักหน้าน้อยๆ ให้มัน ก่อนที่จะคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป
ผมลงไปห้องครัว ก็เจอไอ้พายมันนั่งก้มหน้าหันหลังอยู่บนโต๊ะกินข้าว ผมเดินอ้อมไปนั่งฝั่งตรงข้ามมัน มันก็ยังไม่เงยหน้าขึ้น หริือมีท่าทีว่าจะรู้สึกตัว ผมเลยชะโงกหน้าไปดูว่ามันก้มหน้ามองอะไรอยู่ ก็เลยได้เห็นว่ามันก้มหน้าดูหนังสือพิมพ์ ดูหน้าที่เป็นข่าวของมัน มือมันกำหนังสือพิมพ์แน่น...มันกลับเข้าสู่โหมดเดิมอีกแล้วครับ
“พาย พาย...” ผมเรียกมันเสียงดัง ให้มันได้รู้สึกตัว แต่มันก็ยังคงก้มหน้านิ่งเหมือนเดิม จนผมต้องลุกขึ้นเดินไปข้างมัน แล้วก็ดึงหนังสือพิมพ์ออกจากมือมัน แล้วก็โอบมันให้ซบมาที่ผม มันไม่ขืนเพราะไม่รู้สึกตัว...เฮ้อออ กูโกรธตัวเองหวะ โกรธที่ยอมปล่อยให้มันเดินลงมาก่อนคนเดียว โกรธที่บ้านหลังนี้ดันมีหนังสือพิมพ์ โกรธไอ้พวกเหี้ยๆ ที่มันปล่อยข่าวนี้ โกรธแม่งหมดทุกอย่างเลยครับ
“ฮึก...ฮืออ...มึงมายุ่งกับกูทำไม...มึงมาอยู่กับกูทำไมหะ!! มึงเห็นไหมว่ากูเป็นแบบนี้ กูมันสกปรก มึงไม่รังเกียจกูหรือไง ฮือออ ฮึก...เมื่อก่อนมึงเองไม่ใช่เหรอที่รังเกียจพฤติกรรมกู...มึงเห็นไหม มึงเห็นรึเปล่า ในรูปเนี่ย กูอายุ 12 เอง มึงเห็นไหมแค่ 12 กูก็มีอะไรกับผู้ชายตั้ง 5 คนแล้ว ฮืออออ...กูมันร่าน มันแรด มึงก็พูดเองไม่ใช่หรือไง หรืออยากจะมาเอากูอีก ฮึก ฮือ ไอ้เหี้ย ใครๆ แม่งก็อยากจะเอากูกันทั้งนั้น ใครๆ แม่งก็อยากเ_็ดกู ฮือออ เห็นกูเป็นตัวเหี้ยอะไรกัน ฮืออออ...ปล่อยกู ปล๊อยยยยย กูบอกให้ปล่อยกู ฮืออออ ไอ้เหี้ยยยย ปล่อยกู”
ไอ้พายมันกรีดร้อง ดิ้นรนให้ออกจากอ้อมกอดผม...ถึงแม้ว่าผมจะอยากให้มันกลับมาด่าทอ ว่าผมแบบเดิมก็ตาม แต่มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิครับ ตอนนี้มันเหมือนคนสติแตก พอได้เห็นข่าว เห็นสิ่งที่ตัวเองไม่อยากรับรู้อีกครั้ง มันก็คงจะระเบิดออกมา...
ถามว่าสิ่งที่มันตะโกนถามผมมาเนี่ย ทำให้ผมรู้สึกอย่างที่มันถามรึเปล่า...ตอบได้แบบไม่ต้องคิดเลยครับว่า ไม่!! คือผมน่ะก็รู้มาตลอดแหละนะ ว่ามันแรด มันร่าน มันอะไรๆ กับผู้ชายมานักต่อนัก แต่สุดท้าย ผมรักมันไปแล้วนี่ครับ แม่งไม่ใช่ว่าน้ำเน่าอะไรหรอกนะฮะ แต่แค่คำๆ นี้คำเดียว ผมก็พึ่งเข้าใจว่า รักแม่งสะกด สะกัดทุกสิ่งอย่างได้จริงๆ ผมไม่ได้รู้สึกรังเกียจมันเลยแม้แต่น้อง แต่กลับอยากให้ตัวเอง กลายเป็นคนสุดท้ายของมัน แล้วยิ่งพอฟังอย่างงี้ ผมก็ยิ่งรู้สึกว่า เหตุการณ์ในรูปนั้น มันต้องไม่ได้เกิดขึ้นจากว่าเต็มใจของไอ้พายอย่างแน่นอน
“พาย ไอ้พาย...มึงนิ่งก่อน มึงฟังกูนะ...กูไม่รังเกียจมึง มึงเข้าใจไหม กูบอกมึงแล้วใช่ไหมว่ากูขออยู่ข้างๆ มึง อยู่ดูแลมึง ถึงมึงจะไล่จะยังไงกูก็ไม่สน กูไม่ไป...กูไม่รู้หรอกว่ามึงจะผ่านใคร ผ่านอะไรมายังไง แต่กูเลือกแล้วว่ากูจะอยู่กับมึง เพราะฉะนั้น ไม่มีใคร หรือเหตุผลไหนมาทำให้กูเปลี่ยนใจได้ทั้งนั้น” ผมเคยบอกรึยังว่าผมน่ะเป็นคนดื้อตัวพ่อคนนึงเชียวล่ะ อย่าได้หวังว่าจะเปลี่ยนความตั้งใจของผมได้ง่ายๆ เลย
“ฮืออออ...ไอ้เหี้ย ฮืออออ” อ้าว ฮ่าๆๆ จากที่ดิ้นๆ ตะโกนด่าผมอยู่เมื่อกี้ กลายเป็นร้องสะอื้น แล้วก็กลับกอดผมไว้เหมือนเดิม เฮ้อออ ก็ยังดีวะ ถึงจะด่า แต่ก็กอดกูล่ะนะ
“อ้าวแหม กอดกันกลมแต่เช้าเชียวนะเนี่ย กูมาขัดจังหวะเปล่าวะ” เซย์กับพี่แชมป์ครับ เสียงดังมาเชียว
“เซย์...” ไอ้พายครับ ขืนตัวออกจากผมอีกครั้ง พอได้ยินเสียงเซย์ แหมน่าน้อยใจจริงเว้ยกู จากที่ผมเคยชอบเซย์มาก กลายเป็นตอนนี้เริ่มหึงไอ้พายกับเซย์แล้วครับ
“พาย...เซย์ให้พี่แชมป์ทำสปาเก็ตตี้มีทบอลของโปรดพายมาให้ด้วยนะ กินข้าวกันเถอะ” อ๋อ มันชอบกินมีีทบอลเหรอวะเนี่ย...สงสัยต้องไปหัดทำบ้าง แต่อย่างผมเนี่ย ต้มไข่ยังไม่รอดเลย สปาเก็ตตี้นี่ท่าทางจะยากกว่าหลายขุมอยู่นะ
“เออ ริวกูเห็นพวกไอ้แจ็คถามหามึงอยู่น่ะ มีงานอะไรรึเปล่า กูเห็นพวกมันอยู่ในห้องแต่งตัวน่ะ” อ้าววววว ฉิบหายแล้วผม ลืมไปเลยครับว่าวันนี้มีงาน
“เออหวะเซย์ เราลืมไปเลยว่าวันนี้มีรายการสดตอนบ่ายน่ะ เล่นสามเพลง แต่อัดที่สตูฯ เรานี่แหละ” เป็นรายการเพลงของบริษัทในเครือของค่ายเรานี่แหละครับ เป็นรายการที่ให้วงดนตรี หรือนักร้องในค่ายนำเพลงในอัลบั้มมาเล่นสดแบบอันปลั๊กครับ ถ่ายทอดสดในห้องส่งแล้วก็มีพวกแฟนครับที่โทรมาเล่มเกมกับทางคลื่นวิทยุของค่ายได้ตั๋วมาเข้าชมแบบเอ็กครูซีฟ
“อ๋อ อันปลั๊กโชว์น่ะเหรอ เอออาทิตย์ที่แล้วกูก็พึ่งไปออก ถ่ายทอดตอนเที่ยงไม่ใช่เหรอมึง นี่เก้าโมงกว่าแล้วนะ มึงรีบไปเหอะหวะ ไหนจะแต่งตัว ไหนจะซาวนด์เช็คอีก เดี๋ยวทางนี้กูจัดการเอง” ช่วงนี้เซย์มันว่างยาวครับ เป็นช่วงเก็บตัวทำอัลบั้มใหม่อยู่ ไม่ค่อยมีงานหรือคอนเสิร์ตมากนัก...เออ ผมว่าผมคิดอะไรออกอย่างนึงแล้ว
“พาย...กูไปทำงานก่อนนะ...เดี๋ยวตอนเที่ยงมึงเปิดดูกูด้วยนะ กูจะร้องเพลงให้มึงฟัง มึงตั้งใจฟังนะ” มันเงยหน้าจากอกเซย์ขึ้นมามองผมนิดนึง ไม่ได้ตอบรับ ไม่ได้ปฏิเสธ แค่มองนิ่งๆ ผมเลยเดินไปบอกพี่แชมป์ที่กำลังเทอาหารใส่จานว่า อย่าลืมให้พายเปิดดูให้ได้นะ พี่แชมป์รับปากว่าไม่ต้องเป็นห่วง ผมเลยรีบออกไปที่บริษัทครับ
“เฮ้ย ไอ้เหี้ยกูนึกว่ามึงไปติดสัด ติดสาวที่ไหนซะแล้ว หายเงียบไปเลยนะมึง ปี้เพลินเกินห้ามใจเหรอจ๊ะเลยไม่มีแรงมาซ้อมเนี่ย” ไอ้สัตว์แจ็คครับ หอนทันทีเมื่อเห็นผมเดินเข้ามาในห้องแต่งตัว
“Kยยยย” ด่ามันไปงั้นแหละ รุ่นนี้แม่งไม่มีสะทกสะท้าน
“วันนี้เราอาจจะไม่ได้ซาวนด์เช็คนะเว้ย เพราะตอนนี้สตูฯ เขาจัดแถลงข่าวเรื่องพายกันอยู่ นักข่าวเพียบอะมึง เดี๋ยวก็คงเริ่มแล้วล่ะ ถ่ายทอดสดด้วย” ไอ้แจ็ครีบรายงานตามประสานักข่าวสายเสือกทุกเรื่อง...ผมเลยรีบเดินไปเปิดโทรทัศน์ในห้องแต่งตัวแบบด่วนๆ เลยครับ นั่งรออยู่ไม่นาน รายการข่าวบันเทิงของค่ายก็ตัดเข้าภาพสด ที่มีพี่คิวนั่งอยู่บนเวทีพื้นยกที่ไม่สูงมากนั่ง มีโต๊ะที่เต็มไปด้วยไมค์จากรายการข่าวบันเทิงต่างๆ และเครื่องอัดเสียงวางอยู่มากกว่าสิบรายการ สีหน้าพี่คิวดูนิ่ง และเรียบเฉยมากๆ ปกติพี่เขาจะเป็นคนที่ยิ้มแย้ม เฮฮามากครับ แต่ถึงเวลาจริงจังก็ดุเอาเรื่องเหมือนกัน
“สวัสดีครับพี่ๆ น้องๆ นักข่าว และสื่อมวลชนทุกท่าน ทุกรายการ และทุกเล่ม...วันนี้ผมเป็นตัวแทนของค่ายเมโลดี้มิวสิค จะมาชี้แจงในกรณีของน้องพาย นักร้องของค่ายได้มีภาพหลุดที่ไม่ค่อยจะดีออกมา วันนี้ผมจะขอบอกกับทุกๆ คนว่า ผมจะยังคงไม่ออกมาปฏิเสธหรือตอบรับใดๆ ทั้งสิ้นกับเรื่องนี้...” เสียงฮือฮา เซ็งแซ่ดังมาจากนักข่าวทันทีครับ
“ฟังก่อนนะครับ...ไม่ใช่ว่าผมจะไม่อยากให้ข่าวใดๆ แต่ผมจะขอสืบสาวเรื่องราวทั้งหมดก่อน ว่าใครเป็นคนปล่อยรูปนี้ออกมา แล้วทำไปเพื่ออะไร...ผมเคยให้สัมภาษณ์หลายต่อหลายครั้งแล้วว่า ค่ายของเราไม่เคยลิดรอนความเป็นส่วนตัวของศิลปิน เรื่องเหล่านี้ผมถือว่าเป็นเรื่องส่วนตัว และเรื่องพฤติกรรมทางเพศก็เป็นความชอบส่วนบุคคล ผมไม่จำกัด และผมก็ไม่ตัดสินคนจากเพศที่เขาเป็น ใครมีความสามารถ ค่ายของเราก็พร้อมที่จะสนับสนุนทั้งนั้น”
“ผมถือว่าความเบี่ยงเบนทางเพศไม่่ใช่ความผิด ทุกคนเป็นคน ทุกคนมีสิทธิที่จะเลือกเป็น หากว่าเขาไม่ทำให้ตัวเองหรือคนรอบตัวเดือดร้อน ตราบใดที่เขายังคงสร้างความสุขและความบันเทิงให้กับทุกคนได้ ผมก็ยังถือว่าเขาเป็นศิลปิน ถ้าถามว่าพฤติกรรมแบบนี้อาจจะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีต่อเด็กและเยาวชนได้ ผมก็ขอบอกเลยครับว่า ถ้าหากไม่มีการนำภาพหรือเหตุการณ์ที่มันควรจะเป็นเหตุการณ์ส่วนตัวของคนอื่นเอามาเผยแพร่แบบนี้ เยาวชนก็จะไม่ต้องมารับรู้เรื่องราวที่คุณๆ บอกว่าไม่เหมาะสมแน่นอน...”
“ณ ตอนนี้ เวลานี้ ค่ายเมโลดี้มิวสิค อยู่ภายใต้การดูแลของผม หมดยุคที่จะสร้างภาพศิลปินให้ดูดีอยู่ตลอดเวลาแล้วครับ เขาทุกคนเป็นคนนะครับ เขามีความชอบ ความอยากเหมือนอย่างเราๆ ทุกคน ผมให้สิทธิ์ และอิสระกับศิลปินของผมอย่างเต็มที่ แต่ก็ต้องทำงานให้เต็มที่ด้วยเช่นกัน...พายก็เป็นเด็กอีกคนที่มีความสามารถ และทุ่มเทกับงานอย่างมาก แถมเป็นเด็กที่มีความรับผิดชอบสูง...เรื่องนี้ผมได้ปรึกษาคุณคมเดช คุณพ่อของผมแล้ว และท่านก็ให้ผมเป็นคนตัดสินใจทุกอย่างเอง”
“เพราะฉะนั้นผมถือว่าเรื่องนี้ ผมจะยังไม่ขอพูดอะไรมากไปกว่านี้ และผมจะไม่ขอตอบคำถามใดๆ ทั้งสิ้น ผมขอหาข้อมูลความเป็นมาที่แท้จริงก่อน แล้วผมจะมาแจ้งให้ทุกท่านได้ทราบอีกครัั้ง...ขอบคุณที่สละเวลามานะครับ หากมีความคืบหน้าอะไรแล้ว ผมจะขอรบกวนเรียนเชิญทุกท่าน ณ ห้องนี้อีกครั้งหนึ่ง ขอบคุณครับ”
ก็เป็นไปตามคาดอย่างที่พี่คิวบอกเมื่อวาน ว่าวันนี้จะไม่มีการพูดอะไรทั้งนั้น ผมก็ไม่รู้ว่าตอนนี้พี่คิวสืบเรื่องนี้ไปถึงไหนแล้ว แต่ผมคิดว่าอีกไม่นาน พี่คิวคงจะรู้ตัวคนที่ปล่อยภาพออกมาแน่นอน...ค่ายของเราเป็นค่ายทีค่อนข้างใหญ่พอสมควร เรียกว่าสื่อกว่าครึ่งหนึ่งของประเทศก็เป็นในเครือของค่ายเรา ฉะนั้นพี่คิวที่ถือว่าตอนนี้เป็นหัวเรือใหญ่ของค่ายก็ค่อนข้างที่จะกว้างขวางพอสมควร และผมก็เชื่อมือพี่คิวครับ ว่าเรื่องแค่นี้พี่เขาจัดการได้อยู่แล้ว ผมโชคดีมากๆ ที่ได้เข้ามาอยู่ในค่ายนี้
“เฮ้ย พวกมึง...กูขอเปลี่ยนลิสต์เพลง เพลงนึงได้ไหม เพลงสุดท้ายน่ะ กูขอเป็นเพลงคัพเวอร์นะ” ผมพูดแทรกกลางวงวิพากษ์ของไอ้พวกเพื่อนผมที่กำลัง เดาเรื่องไอ้พายกันอย่างเมามัน ไอ้ห่าห้ามนินทาเมียกูนะเว้ยสัตว์เอ๊ย
“ค่ะ และวงสุดท้ายที่เราจะได้ฟังกันนะคะ วงนี้ยังไม่เคยมาออกรายการเราเลย และนี่ก็จะเป็นครั้งแรกที่พวกเขาจะได้มาเล่นแบบอะครูสติกให้พวกเราได้ฟังกันสดๆ นะคะเพราะปกติเขาก็จะเล่นกันแต่ร็อคหนักๆ ค่ะ...ขอเสียงปรบมือต้อนรับวง....เลยค่ะ”
สิ้นเสียงพิธีกรสาวสวย กล้องก็ตัดภาพมาที่พวกผมบนเวที ซึ่งมีผมกับกีตาร์โปร่งคู่ใจอยู่หลังไมค์ มีไอ้แจ็คเล่นอะครูสติกเบส ไอ้ปอนด์เล่นกีตาร์โปร่งเหมือนกัน วันนี้มันเอาทาคามิเนะสิบสองสายสุดหรูของมันมาเล่นด้วยครับ ส่วนไอ้บอลเปลี่ยนจากกลองชุดใหญ่ มาตีคาฮองแทน...สองเพลงแรกเราก็เล่นเพลงฮิตจากอัลบั้มพวกเรากันครับ ก็ได้รับเสียงกรีดจากสาวๆ ไม่เบา
“ก็มาถึงเพลงสุดท้ายของพวกเรากันแล้วนะครับ...แต่เพลงนี้ ผมขอไม่เล่นเพลงของตัวเองนะครับ ผมเลือกเพลงๆ นี้เพื่อคนๆ หนึ่ง คนที่มีความสำคัญกับผมมากที่สุดตอนนี้ ผมอยากให้เพลงนี้แทนความรู้สึกทั้งหมดของผม ผมอยากจะบอกเขาว่า...ผมรักเขามากครับ”
http://www.youtube.com/v/45YOXRtubSo?fs=1&hl=en_US
ไม่ต้องบอกฉัน ถึงวันที่เลยผ่าน ไม่ต้องบอกฉัน ว่าเคยมีใครคนไหนยังไง
ถ้าเผื่อฉันเผลอ บังเอิญฉันถามเธอไป เธอก็ไม่ต้องตอบฉันเลย
และฉันคนนี้ ก็มีที่พลาดผิด ใช่ว่าชีวิต จะดีจะงามซักเท่าไร
ไม่อยากให้ถาม มันไม่น่ารู้เท่าไหร่ ไม่ใช่เรื่องจำเป็นของเรา
* วันวานมันคืนย้อนมาไม่ได้ และวันพรุ่งนี้ยังไม่รู้
แต่ฉันพร้อมจะอยู่ ฉันพร้อมจะตาย เพื่อรักคำเดียว
** ไม่ว่าเธอจะเคยเป็นใคร จะผ่านอะไรมา ขอจงอย่าเป็นกังวล นี่คือคนของเธอ
ไม่ว่ามันจะเกิดอะไร ต่อจากนี้ไป ฉันจะอยู่ดูแลเธอ ด้วยคำว่ารักด้วยใจ
ไม่ต้องบอกฉัน ถึงวันที่เลยผ่าน ไม่ต้องบอกฉัน ว่าเคยมีใครคนไหนยังไง
แค่บอกว่ารัก แค่เธอรักฉันง่าย ๆ ฉันต้องการแค่ใจ ของเธอ
ผมพูดอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้ครับ เพราะนี้เป็นรายการสดและมีเวลาจำกัด แถมถ้าผมพูดเยอะไปกว่านี้ ผมกลัวว่านักข่าว หรือคนอื่นๆ จะรู้ว่าผมหมายถึงใคร แค่เพลงก็เสี่ยงพออยู่แล้ว แถมเพียงแค่ผมพูดว่า ผมรักเขามาก เชื่อเถอะฮะ พรุ่งนี้นักข่าวก็พร้อมจะมาสัมภาษณ์ผมกันยกใหญ่แล้วว่าคนที่ผมรักเป็นใคร แต่ก็ถือว่าคุ้มกับสิ่งที่ผมกำลังจะถ่ายทอดออกมา ผมหวังว่ามันจะได้ฟัง และรับรู้ว่าผมรักมัน
ผมรีบวิ่งกลับมาที่บ้านสีขาว เจอพี่แชมป์กับเซย์นั่งซบกันอยู่บนโซฟาหน้าโทรทัศน์ แต่ไม่เห็นไอ้พายอยู่ด้วยครับ หรือว่ามันจะไม่ได้ดู เฮ้ยยยย ไม่ได้นะ กูอุตส่าห์ร้องออกมาจากใจ แถมยังต้องไปอ้อนวอนให้ไอ้เพื่อนเวรทั้งหลายเปลี่ยนเพลงด้วย
“อยู่ข้างบนน่ะ...ดูมึงเสร็จ มันก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา แค่เดินขึ้นห้องไปเงียบๆ” เซย์มันคงเห็นหน้าตาตื่นๆ ที่เต็มไปด้วยคำถามของผม ก็เลยรีบบอกซะก่อนที่ผมจะอกแตกตาย...ผมไม่รอช้าริีบวิ่งขึ้นไปหามันบนห้องด่วนเลยครับ
ผมเปิดประตูเข้าไปเจอมันยืนอยู่ริมหน้าต่าง มันคงกำลังเหม่อ และคิดอะไรอยู่มันถึงไม่รู้สึกตัวว่าผมเดินเข้ามาในห้องแล้ว หวังว่ามันคงกำลังคิดเรื่องของผมอยู่บ้างนะ...
ผมเดินเข้าไปกอดมันจากด้านหลัง มันสะดุ้งน้อยๆ...แต่พอรู้ว่าเป็นผมมันก็นิ่งเหมือนเดิม ผมวางคางลงบนไหล่ของมันก่อนที่จะร้องเพลงนี้ให้มันฟังอีกครั้ง ข้างๆ หู...
“ไม่ว่าเธอจะเคยเป็นใคร จะผ่านอะไรมา ขอจงอย่าเป็นกังวล นี่คือคนของเธอ
ไม่ว่ามันจะเกิดอะไร ต่อจากนี้ไป ฉันจะอยู่ดูแลเธอ ด้วยคำว่ารักด้วยใจ”
“ต่อจากนี้ไป กูจะเป็นคนของมึงนะพาย กูคนนี้จะเป็นทุกสิ่งทุกอย่างให้มึงเอง กูคนนี้จะอยู่ข้างๆ มึงไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น กูจะดูแล กูจะปกป้องมึง ถึงแม้กูจะไม่ค่อยได้เรื่องได้ราว เป็นไอ้อ่อนในสายตามึง แต่กูจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด...กูรักมึงนะ” ผมก้มไปหอมแก้มมันเบาๆ ไอ้พายมันก็เริ่มสะอื้น สองวันมานี่มันร้องไห้บ่อยมาก จนผมกลัวว่ามันจะปวดหัวปวดตา
“ฮึก ฮืออ...กูบอกมึงแล้วไม่ใช่เหรอว่ากูสกปรก มึงยังจะมาเข้าใกล้กูอีก มึงทนกูได้เหรอ กูเป็นคนแบบไหนมึงก็รู้ไม่ใช่หรือไง ไอ้บ้า” มันไม่ได้ด่าจริงจังอะไรนะครับ
“รู้สิ...มึงน่ะแรดจะตายห่า...แต่กูก็รักมึงที่มึงเป็นแบบนี้นี่แหละ มึงสกปรกตรงไหน ตัวหอมจะตายห่าแบบนี้หืมม...กูรู้ว่ามึงน่ะยังไม่ได้รู้สึกอะไรกับกูหรอก แต่กูขอเถอะนะ ขอให้กูเป็นคนสุดท้ายของมึงได้ไหม ขอให้กูอยู่กับมึงนะ จะหาว่ากูดื้อขี้ตื๊อก็ตามใจเถอะ แต่กูไม่ไปไหนแน่ๆ”
“กูรักมึงนะ...ไอ้แรดของกู”
TBC
ปลล.กดฟังเพลงไปด้วย เพิ่มอรรถรสอย่างสูงนะคะ (อยากบอกว่าเพลงนี้เป็นเพลงแรงบันดาลใจให้ Mercy แต่งเรื่องนี้นะคะ อยู่ดีๆ ก็รื้อๆ มาฟัง แล้วดันนั่งร้องไห้ซะงั้น เลยได้พล๊อตเรื่องนี้มาแหละค่ะ)
ฝันดีค่ะ :bye2:
-
:z13: :z13:
ขอจิ้มก่อนอ่านนนนนนนนนนน :laugh:
-
: ))
อ่านแล้วยิ้ม อย่างเดียว
-
ขอบคุณมากเลยนะคะ
อ่านจบแล้วก็ฝันดีจริงๆ ด้วย
ชอบเพลงนี้มากๆ เหมือนกันค่ะ พูดแล้วก็ซึ้ง :กอด1:
-
ซึ้ง น้ำตาซึม
รักพาย รักริว อยากให้พายเข้มแข็งเร็วๆ :กอด1:
ไอ้อ่อน o13 สุดยอดว่ะ
-
ตายแล้ว ซึ้งมาตั้งแต่ต้นเรื่องเจ้าค่ะ มาฮาเอาตอนที่พระเอกสุดอ่อน บอกรักน้องพายด้วย การเรียกน้องพายว่า "ไอ้แรด" มันน่าจะให้โอกาสมั้ยนั่น แมร่งพระเอกกรูปากหมาไปไหนเมิงวะ ((เจ้าคะ)) แต่ยังไงตอนนี้พ่อริวก็ได้มีบทเท่หืกับเข้าบ้างเจ้าค่ะ ถึงแม้จะไม่เท่ห์ลากโล่ห์เท่าพี่คิวก็ตาม ๕๕๕ ((ผู้ชายคนนี้เท่ห์ไปไหนเจ้าค่ะ แน่ใจนะว่านั่นเป็นแค่พระรอง คววามเด็ดดับพระเอกทุกเรื่องเลย เหอ ๆ))
ชอบที่พ่อริวตื่นมาแล้วบอกรักน้องหงะ ((ประมาณนั้นนะคุณพี่)) อ่านไว ๆ อยากเม้นต์เร็ว ๆ แง่ม ๆ แต่มีคนตัดหน้าไปเรียบร้อย ไม่เป็นไร มาช้าก็มาละเน๊อะ ๆ งุงิ ๆ แบบว่ามันแลดูอบอุ่นมากเลยเจ้าคะคุณพี่ อิอิ แบบว่าดูริวเป็นคนอบอุ่นมาตั้งแต่แรก ๆ ละ แต่เพิ่งจะได้แสดงออกกับน้องพายก็ตอนนี้แหละมั้ง ((ความจริงน้องก็เพิ่งจะรู้สึกตัวด้วยแหละ)) ฮุ ๆ ตอนก่อน ๆ น้องไม่ได้สนใจพระเอกของเรื่องเลยสักนิด ๕๕๕
เพลง ฮุ ๆ ไม่ได้กดฟังนะ ๕๕๕ พอดีเครื่องไม่ค่อยอำนวยเท่าไหร่ เข้าใจว่าเป็นเพราะบิท ๕๕๕ อัพบิทไหม่เครื่องรวน ๆ ไงไม่รู้ เซ็งมัน เหอะ ๆ แต่เพลงนี้เป็นเพลงที่ชอบมาแต่ไหน แต่ไร แล้วหงะนะ แบบว่าเพลงในความทรงจำ ฮุ ๆ ก็เลย อินไปเรียบร้อย อารมณ์หวิว ๆ พอกระชุ่มกระชวยหัวใจเจ้าค่ะ น่ารักเชียวพระเอกเรา เรทติ้งกระเตื้องขึ้นมาก็ตอนนี้แหละ ๕๕๕
สะใจเล็กน้อยถึงปานกลางเมื่อพ่อพระเอกของเราเค้าเกิดอารมณ์หึงน้องพายกับเพื่อนเซย์ซะอย่างนั้น ((ว่าแต่คุณพี่แชมป์ท่านทนได้อย่างไรเจ้าคะ ๕๕๕ ไม่น่าจะเป็นไปได้ อิอิ)) อยากให้มันหึงจนตาลายสักรอบ อิอิ แบบว่าสะใจมันชอบว่าน้องหงะ แล้วก็เคยทำให้เฮียแชมป์กับเซย์ทะเลาะกันด้วย ชริ ๆ จำได้ว่าตอนนั้นเกลียดมันมากแต่อยากให้น้องพายมีคู่ ฮุ ๆ ดูแลน้องไม่ดีนะ คอยดู ชริ ๆ
ขอบคุณคุณพี่มากมายเจ้าค่ะ ช้อนเข้ามาตอนออนพอดี อิอิ คิดว่ายังไม่เสร็จงานเสียอีก กะว่าวันนี้คุณพี่เข้ามาทักทายสักหน่อย ได้รู้ว่ายังสบายดี ((มีชีวิตอยู่ หลังจากที่เหนื่อยหนักกับงาน ก็เบาใจ อิอิ)) แต่ที่ไหนได้ โอ้วววววววววววววว คุณพี่เอาตอนใหม่มาลง น้องช้อนขอกรีดร้องเจ้าค่ะ ขอบคุณมาก ๆ อิอิ พรุ่งนี้จะได้อ่าน อีกสักมั้ยหน่อ อิอิ ขอแย๊บเจ้าค่ะ ๕๕๕
ขอบคุณ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ มากมาย วู้ ๆ
-
ซึ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงจะมีพระเอกแบบนี้สักกีคนหนอ
อร๊างงงงง
-
:กอด1: พี่คิว ^^
ริวน่ารักนะตอนนี้ อิอิ แต่ปากยังร้ายเหมือนเดิม ว่าจะซึ้งๆ เจอ "ไอ้แรด" ไปทีนี่ฟีลหดหมดเลย 555
-
เป็นลม!! ซึ้งมากๆ
แต่ผู้ชายดีๆหายากกกกกกกกก
-
หึๆๆๆๆๆๆๆนิยายช่วงนี้มีแต่บทเศร้าๆเน๊อะนี้ก็อีกเรื่องนึง สงสารน้องพายคนเราแต่ละคนก็มีอดีตกันทั้งนั้นแหละ
-
สุดยอดนายริว
เยี่ยมมากพี่คิว o13
+1
-
กด like ให้สิบที ริวสุโค่ยมากอะ o13
แอบคิดอยู่ว่าริวจะร้องเพลงอะไรให้พายน้อยกลอยใจ แล้วก็เป็นเพลงนี้นี่เอง ทำเอาซึ้งสลบกันไปเป็นแถว :o8:
ต่อให้พายใจแข็งเป็นหิน แต่เจอความอ่อนโยนแบบนี้ของริว เชื่อเลยว่าต้องใจอ่อนซักวัน
รักกันๆๆ อยากเห้นพายมีความสุข แล้วก็ไปกระทืบหน้าอีคนที่ปล่อยภาพออกมา :z6:
+1 ขอบคุณค่า ทั้งเศร้าทั้งซึ้งในเวลาเดียวกัน
-
ริวๆๆๆๆๆๆๆ
ใครบอกว่าริวไม่เอาไหนล่ะ
:sad4:
-
ริวเอ้ย สุดยอดมากเลย
เพลงนี้ชอบด้วยอ่ะ
พายไม่ใจอ่อนก็คงไม่ได้แล้วอ่ะน่ะ
-
ซึ้งสุดใจเลยตอนนี้
ริวสู้ๆ
อยากมีคนร้องเพลงนี้ให้มั่งจัง
-
แหงะร้องให้เลยอ่ะซึ้งมากเลยฮือพี่เมอะมากมาย
พายอ่อนแอจังน่าสงสารริวคุงโคตรโรเลยสู้ๆต่อไปนะ
ขอบคุณค่ะ
-
อ่านแล้วอยากเจอผู้ชายอย่างริวสักคนจังแหะ
-
เฮ้อ น้องพาย ลุ้นมากมายกับชีวิต :เฮ้อ:
ทำไมคนเราใจร้ายเงี้ยเด็กอายุ 12 เองนะเฟ้ย :sad4: :m31: :m16: :fire: :angry2:
-
ลุ้นน้องพายนะ :เฮ้อ:
คนทำร้ายน้องพายเลวมาก :m16: :m31: :fire: :angry2:
ขอให้ริวเข้มแข็งพอจะปกป้องคนที่ดูเหมือนแข็งกร้าวอย่างพายน้า :call: :3123: :sad11: :monkeysad: :m15:
สุดท้ายขอบคุณคนเขียนเรื่องราวน่ารักนี้ให้ติดตาม แม้จะชอบคู่เซย์แชมป์ที่สุด (ว่าแต่ขอเรื่องเซย์แชมป์อีกได้ไหมอ่ะ? :o8: :-[ :impress2:)
แต่คู่พายก็น่าติดตาม o13 :pig4:
-
น้ำตาไหลพรากก :m15: ซึ้งมากกกก
พี่ริว พระเอ๊กพระเอก หวังว่าน้องพายจะเปิดใจให้พี่ริวในเร็วๆ นี้นะคะ
-
อ่านตอนนี้แระแบร่บๆ... ไม่ต้องเม้นท์ไรมาก o13
ให้คะแนน + 1 ให้น้องไรท์เต้อเลยดีกว่าเหอะ :กอด1: :กอด1:
-
กูรักมึงนะ ไอ้แร่ดของกู
โรแมนติกมากก :-[
-
Mercy จ๊ะ
ตรงช่วงนี้...
"วันนี้ เราอาจจะไม่ได้ซาวนด์เช็คนะเว้ย เพราะตอนนี้สตูฯ เขาจัดแถลงข่าวเรื่องเซย์กันอยู่ นักข่าวเพียบอะมึง เดี๋ยวก็คงเริ่มแล้วล่ะ ถ่ายทอดสดด้วย” ไอ้แจ็ครีบรายงานตามประสานักข่าวสายเสือกทุกเรื่อง...ผมเลยรีบเดินไปเปิด โทรทัศน์ในห้องแต่งตัวแบบด่วนๆ เลยครับ นั่งรออยู่ไม่นาน รายการข่าวบันเทิงของค่ายก็ตัดเข้าภาพสด ที่มีพี่คิวนั่งอยู่บนเวทีพื้นยกที่ไม่สูงมากนั่ง มีโต๊ะที่เต็มไปด้วยไมค์จากรายการข่าวบันเทิงต่างๆ และเครื่องอัดเสียงวางอยู่มากกว่าสิบรายการ สีหน้าพี่คิวดูนิ่ง และเรียบเฉยมากๆ ปกติพี่เขาจะเป็นคนที่ยิ้มแย้ม เฮฮามากครับ แต่ถึงเวลาจริงจังก็ดุเอาเรื่องเหมือนกัน"
เขาจัดแถลงข่าวเรื่อง "เซย์" กันอยู่ <---- ต้องเป็น "พาย" หรือเปล่าเอ่ย :กอด1:
-
พายสู้ๆ :a1:
ริวสู้ๆ :a1:
พี่เมอร์ก็สู้ๆเน่อ :a1:
ปล.รักพี่เมอร์จ้ส :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
“ไม่ว่าเธอจะเคยเป็นใคร จะผ่านอะไรมา ขอจงอย่าเป็นกังวล นี่คือคนของเธอ
ไม่ว่ามันจะเกิดอะไร ต่อจากนี้ไป ฉันจะอยู่ดูแลเธอ ด้วยคำว่ารักด้วยใจ”
“กูรักมึงนะ...ไอ้แรดของกู”
ประโยคบอกรักที่ซึ้งกินใจ
-
ชอบเพลงนี้ค่ะ
:กอด1: น้องพาย
o13 น้องริว
:-[ เอ่อ......น้องเซย์(ของพี่นุ่น)กะพี่แชมป์.............
แม้ๆๆๆ น้องริวเขาร้องหื้อไอ้แรดของเขาพี่น้องเอ๋ย จะมาอินอะไรก๊านนนนนนนนนนนนนนนนน โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ซึ้งมากเลย มีพุชายแบบริวเหลือไหม อยากได้ๆ
-
ริวสู้ๆ ริวสู้ตาย :z2: ตื๊อไว้ๆ น้องพายเริ่มใจอ่อนแล้ว
ดูแลน้องพายดีๆนะ น้องพายน่าสงสารอ่ะ
เข้มแข็งนะ :กอด1:
-
เข้าใจกันแล้วนะ
น่ารักจังเลย
:call:
-
:sad4: :sad4: :sad4:
ซึ้งมากก
-
อินซิ้งมากมาย
-
พายน่าสงสารจังเลย แต่ไม่เป็นไรแล้วนะมีริวคอยอยู่ข้างๆแล้ว ตอนนี้หวานจังเรยยยยย :o8:หวานอีกนะ หวานได้อีก อิอิ ^ ^~
-
ออร่ารังสีพระเอกแค่นี้ยังไม่พอค่ะ
ต้องให้มากกว่านี้ โดยเฉพาะต้องลบคำสบประมาทว่า "ไอ้อ่อน"
ให้หมดไปก่อน :laugh:
-
:m15:ซึ้งว่ะ เหตุการณ์ พิสูจน์คน จริงๆ
-
จะบอกว่าเมื่อคืนอ่านตั้งสองรอบแน่ะ งุงิ ๆ ริวน่ารักจริงเลยหงะ ๕๕๕ ชอบ ((ว่าแล้วก้แอบไปอ่านซ้ำรอบที่ ๓)) ชอบมากมายจริง ๆ อิอิ
คุณพี่ คืนนี้ ๆ ๕๕๕ ((ช้อนยังมีความพยายาม อิอิ))
-
เอ่อ...
อ่านตอนเซย์ร้องเพลง แล้วก็ร้องเนื้อเพลงแล้ว
น้ำตาซึม
-
เราว่าพายคงเริ่มเปิดใจแล้วหล่ะ
อีกหน่อยอะไรๆก็คงริว 555+
มาต่อไวๆนะคะพี่ รออยู่ทุกวันจร้า :L2: :L2:
-
ได้ใจจริงเลยริว
-
+1 ให้กับความกล้าของริวเลย ได้ใจมากกกกกกกก
-
ริวริว สู้ๆ อีกนิด นะ อีกนิด
พายพาย ใจอ่อนเร็วๆน๊า
เมอร์ซี่มีคนข้างๆจิ๊บมันบ่นว่าตัวเองหายไปหลายวันนะ
เพราะตอนนี้มันติดน้องพายมากมายซะงั้นอ่ะ :o8:
-
แอร้ !! ริวกู้ดจอบ ! o13
เดี๋ยวอีกไม่นานเกินรอน้องพายต้องใจอ่อนชัวร์ ! หรือไม่ก็อ่อนไปแล้ว
5555555555
ชอบมากค่ะ น่ารักมากกกกก !!
ตอนนี้ริวน่ารักมาก ! ถูกใจเว่อร์ๆ ห๊าๆ
ยังไงก็ขอให้พี่คิวหาตัวคนที่ปล่อยมาลงโทษให้ได้นะคะ ! :m31:
ติดตามๆ ;DD
-
ริว ทำ ได้ ดี มาก
พาย ก็ เริ่ม ๆ ใจ อ่อน แล้ว หละ
สุ้ ต่อ ไป ๆ
-
:L2:
-
:monkeysad: :เฮ้อ:สงสารน้องพายยยยยยยยยยยยยย
:impress2:น้องริวเท่จังงงงงงงง น่ารักกกกกกกกกกกกกกก o13
-
น้ำตาซึมอ่ะคุณMercy มันเต็มๆในใจไงม่ะรู้เนอะ
เจอแบบนี้เข้าไปทำป้ายไฟเชียร์ริวแทบไม่ทัน อู้ยยย จะพระเอกไปไหน
ตอนก่อนๆเกือบย้ายข้างล่ะ อิอิ ไม่ไหวล่ะไปอ่านซ้ำอีกรอบดีกว่า
-
บวกหนึ่ง ฮื้ออ ซึ้งใจได้อีก
พี่ริวแมนโพดๆที่สุดในโลกไปเลยวันนี้
แต่อีกคนที่แมนสุดๆ ขอยกให้พี่คิว
น้องพายเปิดใจนะๆๆๆเอ๊ะหรือจริงๆแอบเปิดมานานแล้ว ฮ่าาาาา
-
ริวน่ารักดีครับ
-
ป๊าดดดดดดดด
ริวเอ๊ย นั่นบอกรักหรือว่าด่าเค้าล่ะนั่นแก :m20:
-
ไม่เคยชอบเพลงนี้เท่าวันนี้เลย
น้ำตาซึมอีกต่างหาก
ชอบจัง หวังว่าต่อไปคงได้เห็นบทสวีทบ้างแล้วสิืนะ อิอิ :-[
-
:กอด1: น้องพายมีริวคอบปลอบคงดีขึ้นในไม่ช้า
พี่คิว o13 มีหัวหน้าอย่างนี้ รักตายเลย
-
ริวเป็นแบบอย่างที่ดีของคนรัก
ที่ไม่สนใจกับอดีตที่ผ่านมา
ชอบพี่คิวมากหาเจ้านายแบบนี้ได้จากที่ไหนอีก o13
-
อ่านแล้วน้ำตาปริ่มๆ :man1:
-
“กูรักมึงนะ...ไอ้แรดของกู”
อ๊ากกก รักแบบแรดๆ ชอบที่สุดค๊าาา
พี่คิวดีมากกกกกอ่ะ ชอบคำที่พี่คิวแถลงข่าวมากกกกกกกกกกกกกกก
ดูกันที่ผลงานไม่ใช่เรื่องส่วนตัว ชอบที่สุดดด
รักพี่คิวอ่าา :man1: :man1:
-
:m15: :m15: ชอบมากๆๆ ถึงมากที่สุด เหตุการณ์แบบนี้ก็อยากให้เกิดขึ้นจริงๆกับชีวิตเราบ้างเนอะ อิอิ โคตรจะโรแมนติกมากมาย ที่มีผู้ชายคนหนึ่งไม่สนใจอดีตที่เลวร้ายของเราและพร้อมที่จะเดินข้างๆเราตลอดไป o13 o13
-
มีแต่คนหลงบักริวของคุณพี่เจ้าค่ะ โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เรทติ้งกระฉูดมากพาร์ทนี้ ๕๕๕ หลังจากที่ต้องหลบอยู่ในหลืบ ๆ เพราะไม่ค่อยมีบทมานาน
ทั้งเมีย ทั้งหลาน ทั้งแม่ เค้าแย่งไปหมด ชิมิ ๆ พาร์ทนี้เลยเรียกได้ว่าเป็นพาร์ทแจ้งเกิดของพระเอกของเรื่องกันเลยทีเดียวเจ้าค่ะ ช้อนที่ว่าเกลียด ๆ มัน พาร์ทนี้ยังละลายกับความหวานของพระเอก อ่านมาสมรอบแล้วก็ยังละลาย ว้าย ๆ ๆ ๆ ขอแบ่งพระเอกจากน้องพายได้เปล่าเนี้ย???
ป้าบบบบบบบบบบบบบบ หนูพายกระโดดถีบน้องช้อนแบบขาคู่ อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หลบตีนน้องพายก่อนเจ้าค่ะ โฮกกกกกกกกกกกก
-
:monkeysad:
ริวทำซึ้งอ่ะ
พายยยยยย
ยอมรับริวไปเหอะนะ
เวลาแบบนี้ต้องมีคนอยุ่เคียงข้างนะ
-
ริวคือซุปเปอร์ฮีโร่ของแท้ o13
คนที่อยู่เคียงข้างที่คนที่เค้ารักจนกว่าเรื่องร้ายๆจะผ่านไป น้ำตาไหลพรากเลย ซึ้ง :monkeysad:
-
ซึ้ง จนน้ำตาตกใน
เพลงนี้ ตรงที่สุดในสามโลกจริงๆล่ะค่ะพี่Mercy
Grand Opening พระเอกหรือเปล่านี่ ตอนนี้?
ริว ดูแลพายให้ดีนะ จากนี้ไป คิดว่าพายคงจะเปิดใจให้ริวมากขึ้น จนเปิดหมดแล้วล่ะ
จากนั้น นั่งรอดูพายอ้อนริวบ้างดีกว่า
(มีมั้ยคะ? อยากเห็น^^)
พี่คิวความคิดสุดยอดอ่ะ เห็นด้วยอย่างรุนแรง
บางทีก็อยากให้พวกต้นสังกัดนักร้องนักแสดง มีความคิดแบบพี่คิว แล้วก็ทำให้ได้ตามที่คิดบ้างนะ
มิใช่เอะอะหมกเม็ด ให้ชาวบ้านไปอ่านจากซ้อ7 :m20:
แต่เหนือพี่คิวยังมีโรส เนอะ ^^
:กอด1:พี่Mercy ชอบตอนนี้ที่สุด :-[
-
ซึ้งกะเพลงมากมาย :monkeysad:
-
เพลงซึ้งมากอ่ะ
อ่านไปแล้วน้ำตาไหลด้วยอ่ะ
ซาบซึ้งมากๆๆ
-
โอ๊ยยยย ทนไม่หวายยยย
อิจฉาโว๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
ริว...ซึ้งมาก
อินมากน้ำตาซึมเลย
+1ค่ะMercy
-
จิ้มๆๆๆๆ ชอบเพลงครับ โดนใจ
[/color][/b] o13 o13 o13
-
เพลงไพเราะมาก ซึ้งมากด้วย เหมาะกับเนื้อหาของเรื่องตอนนี้อย่างที่สุด
อ่านตอนนี้ไปฟังเพลงนี้ประกอบไปด้วย ได้อารมณ์ดีจริง ๆ เลย
+1 ค่ะ ขอส่งกำลังใจไปช่วยพายให้ผ่านพ้นวิบากกรรมของชีวิตเสียที
พร้อมทั้งมีริวอยู่เคียงข้างตลอดไป ..... :pig4:
-
ซึ้งงมากกกกกกกกกกกกกก :monkeysad:
รักริวพายเสมออ สู้ๆน่ะริววว
สู้ๆน่ะค่ะคนเขียนนน o13
-
โอว มาย ก๊อด o18
ในที่สุด ก้อเริ่มมีรสชาติหวาน
หลังจากมาม่ามาหลายตอน ^^
-
ชอบที่คุณคิวให้สัมภาษณ์สื่อจัง พูดได้ดีจัง พูดได้สร้างสรรค์
และคำพูดเค้าก็ถือว่าเป็นการให้กำลังใจพายได้อีกระดับหนึ่ง
ที่สุดของที่สุดก็คือ ริวในตอนนี้พระเอ๊กพระเอกล่ะ
หวังว่าความรักความปรารถนาดีที่หลายๆคนมีให้พาย
โดยเฉพาะอย่างยิ่งความรักจากใจของริว
จะช่วยเยียวยาให้บาดแผลในใจของน้องพายหายโดยไวนะ
-
เอาใจไปเลยยยยยย ซึ้งอ่า งื๊ออออ
-
ริว นายเจ๋งมาก o13
ซึ้งอ่ะ :กอด1:
ดูและพายดีๆนะ อย่าทำให้พายเสียใจล่ะ
แต่...ไอ้แรดของกู นี่ฮาอ่ะ :m20:
พี่คิวเก่งมากเลยค่ะที่ให้คำสัมภาษณ์ดีมากๆ
แล้วสุดท้ายจะจบยังไงเนี่ยเรื่องข่าว เฮ้ออออออ ใครนะที่มันปล่อยแม่จะ... :z6: :beat: :m31: :angry2:
-
โอย...ช่วงนี้ไอ้เจ้าริวมันจะทำซึ้งไปไหนเนี่ย
ทำคะแนนเยอะแยะ อยากให้น้องพายใจอ่อนกับริวคนเดียว
ส่วนใครที่เป็นคนส่งรูปไป ขอให้ได้รับผลกรรมอย่างสาสม (อินเนอร์คนอ่านแรงมากสงสารน้องพาย ฮือออ)
-
โอยยย...น้ำตาไหลพรากๆเลยค่ะ
พายจะรู้สึกยังไงเนาะ?
แต่คนอ่านนี่ตื้นตันสุดใจเลยค่ะ
-
พึ่งมาอ่านคร้าบบบบบบ
ชอบมากๆเลย
เป็นกำลังใจให้ครับๆ
ชอบพาย
รักริว กร๊ากกกกกกกกก
-
ริวแมนมากก ;] เยี่ยมมอย่างแรง
พี่คิวก็เยี่ยม
พาย..สู้ต่อไปน้ออ ยังไงฟ้าหลังฝนสดใสเสมอแหละ
;]
-
เชื่อว่ากำลังใจจากริว จะทำให้พายผ่านไปได้ในที่สุด :กอด1:
-
:sad11:
.ซึ้งมากเลยพี่ริวววว
เอาคะแนนไปเต็ม100เลย
-
ชอบวิธีปลอบของริวจัง
็HUG♥
เรารู้สึกว่ามันอบอุ่นน่ะ
-
:impress2: :impress2:
น่ารักค่ะ
แต่ พายนี่แรงส์ได้อีก อิอิ
แต่อ่านไปอ่านก้อสงสารนะ
เปนเราถ้าเจอแบบนั้นก้อคงบ้าไปเรยเหมือนกัน
เอาใจช่วยพี่ริวให้เอาชนะใจพายให้ได้นะ o13
-
อย่าปล่อยให้ผู้ชายคนนี้หลุดมือไปเด็ดขาดเลยนะน้องพาย ^^
-
อ่านตอนนี้ไปน้ำตาไหลไป
ริวนายได้ใจไปเต็มๆเลย
:กอด1: :กอด1:
กด+ให้นะคะ
-
อยากอ่านต่อแล้ว
-
:monkeysad: เพลงโดนนน
ริวสู้ต่อไป ให้เวลาพายหน่อยนะ
-
ตามทันแว้ววววววววว เย้ๆ
อยากบอกว่าอ่านเพราะชื่อเรื่อง กร๊ากกกกก
แล้วก็ไม่ผิดหวังเลย แรดแบบนี้ชอบ 555+ พายแรดได้ใจมากก ถูกใจเจ๊สุดๆเลย
ว่าแต่ริวอ่ะ ขอบอกว่า แกนะ "ไก่่อ่อนมากกกก สมควรให้พายมันด่าอยู่ กร๊ากกก ออกแนวท่าดีทีเหลวนะเรานะ แต่ก็ชอบว่ะคะ 555"
อีเจ๊ก็งี้แหละ กั๊กๆๆๆๆ ว่าแต่อืมม ก็สงสารพายนะเจอแต่คนเลวแสนเลว แบบพวกกลับชาติมาเกิดก็ยังเลวเสมอต้นเสมอปลายจิงๆ
ริวแกต้องดูแลดีๆนะ ห้ามปากหมาเด็ดขาด เจ๊ขอสั่ง หึหึ
-
วันนี้จะมามั้ยคุณพี่ อิอิ คิดถึงหนูพายของคุณพี่กับบักริวมากมายเจ้าค่ะ เหอๆ
-
พายใจเย็นๆเน้อ พยามอย่าคิดถึงมันอีก
ริวดูแลน้องดีๆนะ
-
ประทับใจมากจ้า......รักริวมากขึ้นทุกทีแล้ว.... :-[
แสดงความจริงใจให้น้องพายเห็นมาก ๆ น้า.....
สู้ ๆ นะน้องพาย :กอด1:
:L2: น้อง Mercy :pig4:
กด + ให้น้องพายคนเก่งนิ
-
ไอ้ริวทำซึ้ง น้ำตาแตกกระซิกๆๆ เลย
เพลงนี้ความหมายดีมากแล้วก็ชอบเพลงนี้มากๆ เหมือนกัน
ดั้งเดิมของพี่แมวร้องไว้เพราะมากๆ
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :really2:
-
ริววววว นายน่ารักจังเลย
ซึ้งมากมาย
พาย ขอให้ความรักครั้งนี้เป็นรางวัลของชีวิตนะ
พาย ริวสู้ๆ
-
สงสารน้องพายมากมายค่าาาาา :sad4:
ทำไมต้องถูกพวกคนเลวกลั่นแกล้งด้วยน้า
:call:สาธุ...ขอให้คนที่ทำเรื่องให้น้องพายเสียใจ
จงได้รับโทษทัณฑ์อย่างสาสมนะคะ *เอสไปมั้ยเนี่ย อิอิอิ*
ไอ้พี่ริวเอ๊ยยยยยยยยย
แกก็อย่ากลับใส่น้องพายเค้าให้มากล่ะแก
*นุหนอม*น้องเค้าหน่อยเด้ ชิชิชิ :angry2:
-
:o12: :o12: โอ้วว อย่าจบแค่นี้นะคะ ต่ออีกๆๆๆ แหะๆ
จากฮาๆ เริ่ม ดราม่า ซึ้งกันเลยทีเดียว :sad4:
เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอตอนต่อไป อิอิ
-
จิ้มคุณพี่ ก่อน ไปเรียนเจ้าค่ะ ว้ากกกกกกกกกกกกกก คิดถึง ๆ
-
สวัสดีค่า...
มิตรรักแฟนน้องพาย และพ่อยกนายริวนะคะ
ช่วงนี้เรื่องราวก็ยังคงดำเนินไปอย่างมาม่านะคะ ฮ่าๆๆ
จริงๆ ก็ไม่ได้ตั้งใจจะให้มาม่านักหรอกค่ะ แต่ยังไงรับรองว่าจบแฮปปี้แน่นอนค่ะ...
แล้วก็อีกไม่นานก็จะหมดช่วงอึมครึมกันแล้วค่ะ เดี๋ยวจะได้ดูฤทธิ์เดชของนุ้งพายมันได้เหมือนเดิมแล้วค่ะ
แต่ไอ้คู่นี้น่ะ เขาก็จะไม่หวานเจี๊ยบ โรแมนติกอะไรกันมากหรอกนะคะ ออกแนว โหดมันฮา ด่ากัน กัดกันตลอด
ไม่มีมาทำซึ้งหวานๆ ใส่กันซักเท่าไหร่ค่ะ
ขอบคุณทุกๆ คนมากๆ นะคะ ที่ให้การตอบรับน้องพายดีมากๆ เลย
ดีใจและยิ้มจนแก้มปริทุกครั้งที่ได้อ่านคอมเม้นท์ค่ะ :กอด1:
++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 14
“กูรู้ว่ามึงอยากรู้เรื่องของกู…เสือกทำเป็นเท่ร้องเพลงไปงั้นแหละ คนขี้เสือกๆ อย่างมึงนี่ถ้าไม่รู้กูว่าลงแดงตายชัก…เอาเป็นว่ากูจะสงเคราะห์มึงแล้วกัน” ซึ้งๆ กอดๆ กันอยู่ดีๆ ไม่วายมันก็หาเรื่องมาด่าผมจนได้ แต่เห็นแบบนี้ก็เบาใจนะครับ เหมือนสติ สตางค์มันเริ่มกลับมาบ้างแล้ว
“ตามใจมึง ก็กูบอกมึงแล้วว่า จะอดีต จะห่าจะเหวอะไรกูไม่สนใจอยู่แล้ว กูรักมึงเพราะความแรดของมึงแบบนี้นี่แหละ” จริงๆ ก็อยากพูดหวานๆ ครับๆ ที่รักๆ ไรงี้บ้างนะ แต่…มันเสือกเปิดมาขนาดนี้แล้ว ขืนหวานใส่ ผมว่าได้อ้วกรดหน้ากันแน่ๆ
“หึ…ถ้าฟังจบจะถอนคำพูด กูก็ไม่ว่านะไอ้อ่อน…” สรุปว่ามึงชื่อแรด กูชื่ออ่อนใช่ไหมไอ้ห่านี่…ถ้าไม่ติดว่ารักนะ กูตบคว่ำเลยสาดดดดด
“จะฟังไหมสัตว์ ทำหน้าเหมือนจะจับกูปล้ำนะ ในหัวมึงนี่คิดเป็นแต่เรื่องแบบนี้เนอะ แต่ฝีมือไม่เคยพัฒนา” หยามสัตว์ๆ ไรวะ กูทำหน้าหื่นซะที่ไหน
“ก็นี่ไง ตอนนี้กูได้เมียเชี่ยวแล้ว อีกไม่นานกูเก่งแน่ๆ”
“Kรวยยยยย” แหนะๆๆ ด่ากู แต่ทำค้อนนะ เขินอะดิมึง ขนาดแม่งเขินนะครับ ปากแม่งยังดีเลย…เดี๋ยวปั๊ด กูจับจูบให้ปากเจ่อเลย
จุ๊บ!!!
“ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยริว” แหม ก็มันอดใจไม่ไหวอะ ขอจุ๊บปากทีนึงนะ
“จ๋าาาาาาา ที่รักเรียกทำไมจ๊ะ” หึหึ หวานกับมันซะหน่อย เขินเลยเว้ย หน้าแดงเป็นตูดลิงเลย ฮ่าๆๆๆๆ กูอยากถ่ายรูปเก็บไว้ขึ้นหิ้งจริงๆ เลย ไอ้ห่าแรดมันอายครับ ของแปลกเลยนะเนี่ย
“จะฟังไหมไอ้สัตว์ มึงกวนตีนกูอีกรอบ กูตบปากฉีกแน่…แล้วก็ปล่อยซักที กูเมื่อยจะนั่ง” ใจร้ายตลอดเมียกูเนี่ย
“ฟังจ่ะ ฟัง…” ผมไม่ปล่อยมันตามคำขอ แต่รั้งร่างมันให้นั่งลงบนตักผม ที่หย่อนก้นลงบนอาร์มแชร์ตัวใหญ่ในห้องด้วยกัน…มันก็คงขี้เกียจขัดขืน หรือต่อปากต่อคำกับผมแล้วครับ เพราะมันเอื้อมมือมาบิดพุงผมแรงๆ หนึ่งทีด้วยความมันเขี้ยวในความน่ารักน่าชังของผม (เหรอ?) ก่อนจะหันไปนั่งเฉยๆ (อยู่บนตักและอ้อมกอดของผม) แล้วเริ่มเล่าเรื่องของตัวเองให้ฟัง
“กูเป็นเด็กบ้านแตก แม่กับพ่อไม่ได้รักกัน แต่งงานเพราะโดนคลุมถุงชน…กูเกิดมาจากความรักของแม่ฝ่ายเดียว ส่วนพ่อ…ไม่เคยคิดที่จะมาเหลียวแล แถมยังพาเมียน้อยมายำยีหัวใจแม่ถึงในบ้าน ตอนนั้นกูยังเด็ก แต่ก็ยังจำภาพแม่นั่งร้องไห้ได้ติดตา…”
“แม่ไม่ยอมหย่ากับพ่อซักที เพราะแม่คงรักพ่อมาก กูก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอกนะว่ากะอีแค่ความรัก ทำไมทำให้คนๆ หนึ่งอดทนได้ขนาดนี้… แต่สุดท้ายแม่ก็ยอมหย่าเพราะอีผู้หญิงชั่วตัวนั้นมันผลักกูตกจากบันได แถมมันยังโกหกพ่อว่ากูตกไปเอง หาว่าแม่กูใส่ร้าย พ่อก็ยังเสือกเชื่อมัน หึหึ ดีไหมล่ะพ่อกูเนี่ย รักกูมากเลยเนอะ” เวลามันพูดถึงแม่ เสียงมันจะสั่นน้อยๆ จนผมอดไม่ได้ที่จะกระชับอ้อมแขนกอดมันแน่นขึ้นอีก มันเองก็ไม่ได้ว่าอะไร แถมเริ่มผ่อนคลายมากขึ้น เพราะมันเอนตัวพิงหลังกับอกผม
“แล้วหลังจากนั้นสามปี แม่ก็ได้พบรักใหม่แต่งงานกับชาวอังกฤษ ชื่อโรเจอร์ แม่พากูไปอยู่ที่อังกฤษด้วยกัน ตอนนั้นกูพึ่งจะ 11 ขวบ โรเจอร์รักแม่กูมาก ให้ทุกๆ อย่าง ดูแลกูอย่างดี แต่โรเจอร์เป็นพ่อหม้ายลูกติด มีลูกผู้ชายวัยรุ่นคนหนึ่งชื่อ…ไอ้เหี้ยเดฟ” น้ำเสียงที่มันใช้เรียกพี่ชายต่างมารดาของมันฟังดูจงเกลียดจงชังเอามากๆ ถึงตอนนี้บางอย่างทำให้ผมพอจะเดาๆ เรื่องได้ แต่ผมก็ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นจริงเลยให้ตายเหอะ…
“ไอ้เหี้ยเดฟ แรกๆ มันก็ทำตัวเป็นพี่ชายที่แสนดี คอยดูแลเอาใจใส่กูทุกอย่าง จนแม่กูวางใจพอที่ฝากฝังให้กูอยู่กับมันได้ตามลำพัง จนในที่สุด ให้เหี้ยนี่ก็เอากู กูไม่อยากจะเรียกว่าข่มขืนหรอกนะ เพราะกูเองมันก็โง่ โง่ที่หลงเชื่อคารมมัน หลงเชื่อคำพูดตอแหลๆ ที่มันพร่ำบอกว่ามันรักกู มันต้องการกู แล้วไอ้ด้วยความที่กูมันเป็นเด็กเหลือขอ ขาดความรัก โหยหาสิ่งนี้มาตลอดชีวิต ในชีวิตกู กูไม่เคยเป็นคนสำคัญของใครมาก่อน ไม่มีใครต้องการกูนอกจากแม่ แล้วอยู่ดีๆ ก็มีผู้ชายคนหนึ่ง ใจดี อบอุ่น มาบอกว่ารักกู กูเป็นสิ่งสำคัญของเขา แค่นี้กูก็พร้อมยอมทุกอย่างแล้ว หึหึ น่าสมเพชไหมล่ะ”
ผมวางคางลงบนบ่าเล็ก และซบหน้าลงกับซอกคออุ่นๆ ของมัน สูดกลิ่นเบาๆ แล้วยกมือขึ้นลูบหัวมันช้าๆ ผมเริ่มเข้าใจตัวมันเข้าไปทีละนิดๆ เด็กอายุสิบกว่า ถูกหล่อหลอมมาด้วยการหลอกลวง โหยหาความรัก แต่ก็พบเจอแต่ความจอมปลอม…
“กูก็ปล่อยให้มันเอากูอยู่บ่อยๆ มันเงี่ ยน มันก็ก็เดินมาบอกรักกู แล้วก็จับกูเ ็ ด ง่ายดีไหมล่ะ แลกกับคำว่ารักที่กูเก็บไปเอาไปนอนกอดนอนฝันหวานและคิดว่ากูเป็นคนสำคัญของเขา เด็กโง่ๆ อย่างกูตอนนั้น เพียงแค่นี้กูก็ดีใจแล้ว ไม่ว่าจะต้องเอาอะไรไปแลกกูก็ยอม…หึหึ ไอ้เหี้ยพายมันโง่นะ มึงว่าไหม” ไม่หรอก มึงไม่ได้โง่ ไอ้เหี้ยนั่นมันสารเลวเองต่างหาก
“บทสรุปสุดท้ายของความโง่ของกู มันก็เกิดขึ้น กูกับไอ้เหี้ยเดฟก็เอากันมาเรื่อยๆ จนกูอายุได้ 12 ขวบกว่าๆ ไอ้ชาติหมานั่นมันก็หลอกกูไปสังเวยเพื่อนมัน 5 คน เพื่อแลกกับความลับเรื่องที่มันติดยา เพราะมันเป็นถึงลูกเศรษฐี เป็นนักกีฬาโรงเรียน เป็นประธานชมรมฟุตบอล ใครจะไปรู้ว่าหน้าอย่างมันจะติดยา… สุดท้าย กูก็เลยได้ผัวเพิ่มมาอีกห้าคน เป็นไงล่ะ แค่ไม่ถึง 13 ขวบ กูก็มีผัวตั้ง 5 คนแล้ว…ฮึก ฮืออ”
“เป็นช่วงนาทีที่กูทรมานที่สุดในชีวิต มึงรู้ไหมมันเจ็บแค่ไหน…ฮึก ฮือ…ร่างกายกูเหมือนถูกหมาบ้ามันรุมทึ้ง เหมือนตัวกูกำลังถูกฉีกออกไปเป็นชิ้นๆ ทั้งเลือดของกู และน้ำของไอ้พวกเหี้ยนั้นมันเปรอะเปื้อนไปหมด มันสกปรก ขยะแขยง จนกูอยากจะตาย กูไม่อยากแตะต้องตัวเองเลย ฮือออออ… จากนั้นไม่มีคืนไหนที่กูจะไม่นอนผวา ทุกอย่างแม่งติดตา ฮึก ฮือออ ติดในสมองกู ฮือออ กูอยากลืม แต่กูทำไม่ได้ มันมาหลอกหลอนกู ฮือออ ภาพแม่งชัดมาก จนทุกวันนี้มันก็ยังไม่หายไปไหน ฮือออออ…กูอยากตายซะให้รู้แล้วรู้รอด แต่กูก็รักแม่กูมาก กูไม่อยากให้แม่กูเจ็บปวด”
ผมรู้แล้วว่า ภาพๆ นั้นที่มันถูกปล่อยออกมาทั่วประเทศ เป็นภาพจากเหตุการณ์ไหน…เพียงแค่ภาพที่ติดอยู่ในใจมันก็ทำให้เจ็บปวดมากพอแล้ว และนี่มันยังต้องกลับมาเห็นภาพนั้นอีกด้วยสองตามันอีกครั้ง มันจะโหดร้ายกับมันมากขนาดไหน… ทุกอย่างมันไม่ได้เกิดขึ้นเพราะความแรด หรืออะไร แต่มันเกิดเพราะความชั่วช้าของมนุษย์ ความเหี้ยจัญไร ของคนที่ใช้ไอ้ยานรกนั่น…ใจผมเต้นรัว และสั่นแรงมาก น้ำตาผมไหลออกมาโดยที่ผมไม่รู้ตัว ผมกระชับตัวมันแน่นขึ้นไปอีก พร้อมกับโยกตัวน้อยๆ เชิงปลอบ ไม่รู้ว่าปลอบมันหรือปลอบตัวผมเองกันแน่
เด็กอายุเท่านั้น จะต้องมาเจอกับเรื่องอะไรมากมายขนาดนี้…ผมเกลียดตัวเองที่เคยด่ามัน ผมเกลียดปากตัวเองที่เคยดูถูกมัน ผมเกลียดตัวเองที่เคยคิดว่าการเอากับมันก็เป็นแค่เรื่องง่ายๆ เพราะมันร่านเอง แต่สุดท้าย ผมก็เข้าใจแล้วว่าทุกอย่างที่มันแสดงออก ทุกอย่างที่มันเป็นแบบนี้ เพราะความสารเลวของสังคมและคนรอบข้่างที่ช่วยกันสร้างเด็กคนนึงให้เติบโตมาเป็นคนแบบนี้… ไม่ต้องพูดเลยครับ ว่าตอนนี้ผมจะยิ่งรักมันขึ้นมากไปอีกแค่ไหน ไม่ใช่เพราะความสงสาร แต่เพราะผมรักมันอยู่แล้ว ผมเลยอยากปกป้องมัน ปกป้องจากทุกสิ่งที่จะเข้ามาทำให้มันเจ็บอีก การที่เราได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดของคนที่เรารัก มันจะส่งต่อความเจ็บปวดนั้นมาที่เราได้อย่างไม่น่าเชื่อ มันเจ็บ…ผมก็เจ็บยิ่งกว่า เจ็บที่ช่วยอะไรไม่ได้เลย เจ็บที่รู้สึกว่าตัวเองเป็นแค่ไอ้เหี้ยตัวหนึ่งที่ไม่ได้รู้เรื่องราวอะไร แถมยังเคยทำเหี้ยๆ กับมันไว้อีก…
ผมกับมัน ปล่อยให้ความเงียบปลอบเราสองคนอย่างช้าๆ ผมไม่ได้เอ่ยอะไรออกไป เพราะผมรู้ว่า มันไม่ได้ต้องการแค่คำพูดปลอบใจ ผมแค่กอดมันเอาไว้ ลูบหัวลูบหน้ามันเบาๆ ค่อยๆ เช็ดหยาดน้ำที่ไหลออกมาจากสองตาไม่ขาดสาย… มันเองก็ดีขึ้นเยอะ ที่พอพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา มันไม่ได้ช็อค หรือกรีดร้องอาระวาดแล้ว เพียงแค่ร้องไห้และเงียบๆ ไปเท่านั้น… ซักพักใหญ่ๆ ก็เริ่มที่จะหยุดร้องไห้ และเล่าต่อ
“หลังจากนั้น…ไอ้เหี้ยเดฟมันก็บอกกับแม่ว่า กูโดนพวกจรจัดข่มขืน กูไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก กูไม่อยากรื้อฟื้น กูกำลังเสียขวัญ และหวาดกลัว แต่กูบอกกับตัวเองว่ากูจะอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว กูอยู่ไม่ได้ ถ้ากูอยู่ ทั้งบรรยากาศทั้งภาพ และเหตุการณ์แบบนี้ มันจะวนกลับมาหากูอีกครั้งแน่นอน กูก็เลยขอแม่ไปเรียนที่ออสเตเลีย เพราะเพื่อนที่โรงเรียนเคยพูดๆ ว่าที่ออสเตเลียมีโรงเรียนประจำที่ดี กูก็เลยขอไปอยู่ที่นี่… แล้วกูก็ได้เจอกับเพื่อนคนหนึ่ง เพื่อนที่ทำให้กูกลับมาเป็นคนอีกครั้ง…จัสติน…จัสดูแลกูดีมาก ตลอด 5 ปีที่ชีวิตกูค่อยๆ เป็นผู้เป็นคน ยิ้มได้อีกครั้งก็เพราะจัส…และกูก็ตกหลุมรักอีกครั้ง ครั้งนี้มันต่างจากไอ้เดฟ เพราะครั้งนี้เราต่างใช้เวลาบ่มเพาะมันนาน นานจนกูรู้ใจตัวเองดี นานจนกูรู้ว่ากูรักจัสมากแค่ไหน จัสเองก็อยู่ข้างๆ กูโดยไม่ได้หวังตัวกู จัสมีแต่ความห่วงหาอาทรให้กูตลอดมา และกูก็ตั้งความหวังกับรักครั้งนี้ไว้มาก”
“สุดท้าย…กูรวบรวมความกล้า สารภาพรัก แต่จัสกลับให้กูได้แค่คำว่าเพื่อนเท่านั้น… แล้วเป็นอีกครั้งที่กูได้เจอกับความเจ็บปวด และก็เป็นอีกครั้งที่กูเลือกที่จะหนี… กูถึงมาอยู่ที่นี่ไง แล้วก็มาเจอกับเซย์ น่าตลกไหม กูหลงรักเซย์ และกูก็อกหักอีกครั้งนึง… สงสัยในชีวิตกูเนี่ยจะสมหวังกับเขาไม่ได้แล้วมั้ง”
“ใครบอกมึงว่ามึงจะไม่สมหวังแล้ว… กูนี่ไงตัวจริงของมึงอะ…ฟอดดดดด!!!” ขอหอมแก้มปลอบใจเมียหน่อยเหอะครับ
“สมหวังเหี้ยอะไร ไอ้หนึ่งคนที่ได้มาเนี่ย ก็ได้มาจากความไม่ได้ตั้งใจ มาได้ไงก็ไม่รู้ แล้วน้ำหน้าอย่างมึงนี่จะทนกูไปได้ซักกี่น้ำ… กูน่ะเหมือนคนเป็นโรคจิตอ่อนๆ นะ บางทีทำอะไรไปก็ควบคุมตัวเองไม่ได้ ชีวิตกูแม่งเหลวแหลกมาเยอะ กูเจ็บปวดเพราะเซ็กส์ กูก็ใช้เซ็กส์นั่นแหละเป็นตัวเยียวยา ทุกครั้งที่กูได้เอากับใคร กูจะรู้สึกว่าตัวกูเป็นที่ต้องการ ตัวกูเป็นที่ปรารถนา และตัวกูมีความสำคัญ แล้วกูก็ไม่รู้หรอกนะ ว่ากูจะหยุดพฤติกรรมของตัวเองได้ยังไง มันเหมือนการเสพติด มันเหมือนการช่วยเยียวยา กูไม่รู้ว่ากูจะหลุดพ้นได้ยังไง กูไม่อยากให้ใครมาเจ็บไปด้วยกับกูหรอกนะ”
อ้าว…ไอ้นี่ พูดจาเหมือนจะตีจากนะ กูไม่ยอมนะเว้ย…ถึงตรงนี้ผมเลยยกตัวมัน จับให้หันมานั่งคล่อมหันหน้าเข้าหาผม…เรื่องแบบนี้ต้องคุยกันแบบ Face to Face ครับ เผื่อจะได้ Mouth to Mouth ด้วย หึหึ
“แล้วไง… ถึงกูจะอ่อน แต่กูก็อึดนะมึง…เหมือนจะน้ำเน่านะ แต่อย่าพึ่งอ้วกนะเว้ย กูอะ พร้อมจะเจ็บไปกับมึงอยู่แล้ว กูไม่รู้จะเยียวยามึงด้วยวิธีไหน กูมีแต่ความรักและตัวกูเท่านั้นแหละที่จะให้มึง… ณ ตอนนี้…มึง คือสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตกู จำเอาไว้”
ผมไม่ได้ปล่อยให้มันได้อ้วก หรือท้วงติง ด่าทอ กัดจิกอะไรออกมา เพราะผมเอื้อมมือไปรั้งท้ายทอยมันให้โน้มเข้ามารับจูบจริงใจจากผม…อย่าพึ่งอ้วกแล้วกันนะครับ เพราะต่อไปนี้ นายริวคนหล่อ จะเข้าโหมดน้ำเน่าเอาใจเมียกันบ้างแล้วฮะ
“………..อืมมมม อื้ออออ” ผมจูบกับมันนานมาก มันเองก็ไม่ได้ดิ้นหนี หรือว่าอะไร แม้จะไม่ได้จูบตอบ แต่ก็ให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่ ไม่ว่าผมจะชอนไช กวาดต้อนส่วนไหนของปากมัน มันก็ยอมเผยอรอรับลิ้นอุ่นๆ ที่ผมส่งเข้าไปสำรวจ แต่สงสัยจะนานไปหน่อย มันเลยส่งเสียงอืออา พร้อมกับทุบไหล่ผม (หนักๆ) เป็นการประท้วงครับ
“กรอบอร่อยเนอะ” มันมองหน้าผมงงๆ แต่แก้มแอบแดงนะฮะ
“อะไรของมึง”
“ก็พายไง… กรอบ อร่อย เปรี้ยวจี๊ดจ๊าด แต่ก็หอมไปหมด” บอกแล้วว่าผมเข้าโหมดน้ำเน่าแล้วฮะ
“ประสาทหรือไงมึงเนี่ย…” ผมไม่ได้ตอบว่าผมประสาทหรือเปล่า แต่ผมรั้งร่างเล็กๆ ของมันเข้ามากอดแน่นๆ อีกที พร้อมกับฟัดแก้มนิ่มไปอีกหลายฟอดใหญ่…เฮ้ออออ มีเมียเป็นของตัวเองมันก็ดีแบบนี้นี่เองนะเนี่ย (สรุปเขาตกลงเป็นเมียมึงแล้วเหรอวะ)
“อะไรของมึงเนี่ย ไอ้เหี้ยนี่…ปล่อยได้แล้ว กูเมื่อย…แล้วงานการไม่มีทำแล้วหรือไง ร้องเพลงเสียงอย่างกับควายออกลูกนะมึงน่ะ ไปซ้อมซะบ้างเหอะ เพี้ยนจนกูล่ะอายแทน” เพี้ยนตรงไหนวะ เสียงกูออกจะเท่ มึงนี่ กูให้ฟังความหมายเว้ยไอ้ห่า ไม่ได้ให้จับผิดคีย์ เดี๋ยวปั๊ดจูบให้ปากเจ่อเลย
“ไม่ปล่อย ไม่ไป ไม่มีงาน กูจะเฝ้าเมียกู ใครจะทำไม เมียกูยิ่งแรดๆ เสน่ห์แรงๆ อยู่ เดี๋ยวมีหมาที่ไหนมาดมๆ แล้วคาบไปแดก กูหวงของกู” ผมก็ยังคงคลอเคลียมันไปเรื่อยล่ะครับ มันก็จิ๊ จ๊ะปากรำคาญผมบ้าง แต่ก็ไม่ได้ขัดขืนนะ หึหึ
“ไอ้เหี้ย กูไม่ใช่กองขี้นะไอ้สัตว์ หมาจะได้มาดมๆ แล้วคาบไปแดกน่ะ” เดี๋ยวนี้มีค้อนนะ น่ารักจริงวุ้ย ทำไมเมื่อก่อนกูมองไม่เห็นความน่ารักของมัันวะ เห็นแต่ความแรดล้วนๆ เลยครับ
“ฮ่าๆๆๆ ก็ไม่ได้ว่า ว่าเป็นกองขี้หมาซะหน่อย ขี้เหี้ยไรหอมขนาดนี้” หอมกันไปอีกซักสองฟอด เอาให้ช้ำ เป็นรอยกันไปเลย คนอื่นจะได้เห็นตำหนิ จะได้ไม่มายุ่งกับของๆ กูอีก
“ได้ดูพี่คิวแถลงข่าวแล้วใช่ไหม…เดี๋ยวเย็นนี้พี่คิวจะเข้ามาคุยด้วยนะ” หลังจากที่เราด่ากันไปแหย่กันมา ผมก็นึกขึ้นได้ว่าพี่คิวฝากมาบอกมัน ว่าเย็นนี้จะเข้ามาคุยด้วย
“อืม…ได้ดู”
“แล้ว… เรื่องงานเพลงมึงจะทำยังไง” เพราะมันใกล้จะต้องเข้าห้องอัดแล้วเหมือนกันครับ สำหรับอัลบั้มใหม่ของมัน
“กูก็แล้วแต่พี่คิวแล้วกัน…เพราะกูเข้ามายืนที่ตรงนี้ได้ ก็เพราะพี่คิว ถ้าทุกคนยังให้โอกาส กูก็กลับไปร้องเพลงเหมือนเดิม ทุกสิ่งที่ข่าวมันออกน่ะ มันก็เป็นเรื่องจริงทั้งนั้น กูแรดจริง ร่านจริง มั่วจริงนี่หว่า กูจะเอาอะไรไปเถียง ถ้าเขาจะไม่ให้โอกาสกูแล้ว กูก็คงแค่กลับไปเรียนต่อให้จบ แล้วก็เป็นมัณฑนากรตามสายอาชีพที่เรียนมา แต่ถ้าสังคมนี้แม่งใจดำกับกูนัก หึหึ กูก็คงต้องเดินทางกันอีกรอบล่ะนะ คราวนี้ขอไปอยู่อเมริกาแล้วกัน ยังไม่เคยไปเลย”
“พาย… ต่อไปนี้มีอะไร ไม่ว่าจะเจ็บปวด ทุกข์ใจ มีปัญหาอะไรก็ตาม ให้กูเป็นคนที่ร่วมแชร์กับมึงได้ไหม อย่าเผชิญมันคนเดียว อย่าคิดเองคนเดียว อย่าสู้คนเดียว และอย่าตัดสินใจคนเดียวนะ ได้ไหม หืม?” ผมประคองหน้ามันด้วยสองมือ แล้วแนบหน้าผากชนกับหน้าผากมัน…ผมกลัวใจมันจังเลยครับ ผมกลัวว่ามันจะหนีอีกครั้ง กลัวว่ามันจะยอมแพ้ และทิ้งทุกอย่างไป แล้วหลบไปเจ็บเองคนเดียว ผมไม่ยอมหรอกฮะ ตอนนี้มันมีผมแล้ว ถ้าหากจะไป ผมก็จะไปกับมัน…
“……………….” มันเงียบเหมือนกำลังคิดอยู่ ผมเองก็ไม่ได้เร่งร้อนอะไร ปล่อยให้หน้าผากเราสัมผัสกันตาจ้องตากันอย่างใกล้ชิด…
“อืม…กูจะพยายามแล้วกัน”
แค่นี้ก็ดีแล้วครับ… ถึงมันจะยังไม่ได้รักผม แต่เพียงแค่มันเปิดรับให้ผมเข้าไปมีส่วนร่วมในชีวิตมันบ้าง แค่นี้ก็ดีแล้วจริงๆ… ผมจะค่อยๆ ก้าวเข้าไปหามันที่ละนิดๆ ไม่รีบร้อน จนสุดท้ายชีวิตของมันจะมีผมอยู่อย่างเต็มตัวและหัวใจ…
ผมจะรอครับ…
TBC
ฝันดีค่ะ
-
:กอด1: น้องพาย
ริวน้ำเน่าขึ้นเยอะนะเนี่ย 555 แต่มันก็ทำให้น้องพายแอบเขินได้แหละน้าาา
-
อยากอ่านต่อแล้ว กำลังน่ารักเลยอ่ะ
ท่าทางพี่ริวนี่จะชนะใจน้องพายแล้วนะเนี่ยย 5555 :-[
-
ริวหวานกับพายมากอ่ะ :z1:
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยเหงือกแห้งมากมายเจ้าค่ะ
-
ดีจัง พายดีขึ้นแล้วนุ้งริวต้องดูพายดีๆนะ
เด๋วบินหนีหายวั๊บไปหล่ะแย่เลย
สังคมให้อภัยอยู่แล้วหล่ะ ก็ที่ได้รับมาไม่ได้ตั้งใจนิ
เผลอๆ ถ้าได้รู้ความจริงอาจจะสงสารด้วยซ้ำ
:o12: :o12:
-
น้องพายสู้ๆๆๆ ><
-
:กอด1:ริวพาย
ริวสู้ๆ ! เริ่มเข้าใกล้แล้ว ห๊าๆ
พายก็เข้มแข็งไว้นะ
ขอบคุณค่า
-
ต๊ายยยยยยยย :-[ ริวเอ๊ย เน่าได้อีกนะแก :laugh:
แต่ถึงน้ำจะเน่าก็ยังเห็นเงาจันทร์นะเว้ยริว :o8:
เด๋วนี้รู้สึกว่า ริวจะด้านได้ด้านดีนะจ๊ะ เล่นรุกตลอดเลยอ่ะ เค้าชอบบบบบบบบบบ :impress2:
-
ถึงเน่า แต่ก็เร้าใจนะริว ฮิ้วววววว
พายเปิดใจแล้ว เย่ๆๆๆ ดีใจด้วยนะคนขี้หวง
แต่ซึ้งใจริวแทนพายจริงๆ คนแบบนี้หายากนะคะพาย รีบจับล่ามโซ่โดยด่วน :laugh:
ขอบคุณค่ะพี่ Mercy
-
อ่านไปอมยิ้มไป น่าร๊าาากกก เป็นกำลังใจให้พี่อ่อน 5555 o13
-
:o9:เริ่มก้าวหน้าเข้ามาอีกก้าวแล้ว....น้องพายกล้าเปิดใจให้ริวได้รับรู้....
นั่นหมายถึง...ความไว้วางใจที่น้องพายมีให้.....
ริวใจเย็น ๆ น้า....ความสำเร็จอยู่ข้างหน้า....ไม่ไกลแล้ว.....
รักและสงสารน้องพายมากกกกจ๊ะ... :กอด1:
:L1: น้อง Mercy :pig4:
-
อึ๊ยยยย ริวเลี่ยนได้อีกนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆ
แต่ก็ยังดีนะ พายเริ่มเปิดให้ริวเข้าไปทีละนิดแระ
ถึงจะด่ากันบ้าง กัดกันบ้าง แต่ก็พูดก็บอกให้อีกคนเข้าใจ
พายสู้ๆ ริวก็จะอยู่เคียงข้างกันไป หึหึ
ขอบคุณไรเตอร์สำหรับนิยายเจ้าค่ะ
-
หวานจัง :m1:
-
หวานแบบฮาดีนะ คู่นี้
น่ารักมากมาย
อ่านแล้วไม่เบื่อ ไม่เลี่ยน
o13
-
อ่าาา นู๋ พาย น่า รัก ...
-
จะรอริวนะ วันที่จะได้ทั้งตัวและหัวใจของพาย
รอวันที่ไก่อ่อน จะเติบโตขึ้นเป็นไก่โต้ง ขันจุ๊กกรู :z2:
-
พี่ริวววววววว :-[ :-[ :-[
ชอบมากกกกก ปลื้มมมมม
แมนมากจ้าาา
-
อ่านไปอ่านมา มาถึงตอนสุดท้ายได้ยังไงไม่รู้
มันน่าติดตาม จนเปลี่ยนหน้าไม่ทัน55
ผมว่าทั้งเรื่องน่าสนใจมาก คู่นี้เขาเหมาะสมกันจัง
คนที่มีปม กับคนที่อบอุ่น ผมไม่รู้สึกเศร้ากับพายนะ เพราะเหตุการณ์นี้ มันทำให้เขาได้เจอกับรักแท้ของเขา
และเขาคงมีความสุขหลังจากนี้ วิกฤติมันคือโอกาสนะ ต่อไป อยากดูพายภาคหวานๆมั้ง
น่ารักได้ใจแน่นอนเลยอ่า :mc4:
-
น้องริวน่ารักจริง ๆ
สู้ ๆ เพื่อน้องพาย
:call:
-
ริวคุงงงงงงงงงงงงงงงงง
พระเอกตัวจริง ซุปเปอร์แมนของน้องพาย เอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แต่ยังไงก็นะ ซึ้งไปข้าพเจ้าก็ฮาไป ยิ่งประโยคเด็ดประจำวันที่บอกว่า "ถึงกูจะอ่อนแต่กูก็อึดนะ" กร้ากกกกส์ :m20:
-
หูยยยย ริวรุกได้เยอะเลยแฮะ...ช่วงนี้
หนูพาย รัยริวไว้พิจารณาเถอะนะจ๊ะ^^
-
โอ๊ย บรรยากาศ love love มากครับ
พายยังไม่ใจจริงๆเร้อ แต่นะปิดกั้นตัวเองมาขนาดนั้น เอาใจช่วย สุดใจขาดดิ้นคร้าบ
-
ริวนี่เน่าได้อีกนะเนี่ย
แต่เน่าแบบนี้คนอ่านก็ชอบนะ
พายเริ่มเปิดใจแล้วเย้!! เย้!!
-
พายเริ่มรักริวแล้วววววววววววววววว
ดีจังเลยยยยยยยยยยยย
น่ารักอ่าาาา พายรสมะนาวกับพี่ริวว :กอด1: :กอด1:
-
ริวสู้ๆๆนะ
-
:L2:
ดีใจด้วยกับพี่ริวอย่างแรง
-
แรงดีไม่ทีตกจริงๆเลยพายเนี่ย
อดีตมันกลับมาหลอนอีกแล้ว
ตอนนี้ก็ต้องเข็มแข็งล่ะนะ
จะเยียวยายังไงก็หาวิธีกันต่อไป
มันคงไม่ง่ายแต่ก็คงไม่เกินความสามารถ
-
มาต่อแว้วววววว. ดีใจว่าแต่ตอนหน้าคงคลี่คลายแล้วมั้ง ริวดูแลพายให้ดีๆโด้ยยยย
-
อ่าาา
ยังไม่หวานถึงใจ
แต่มาม่าชามนี้หวานแล้ว
ขอหวานกว่านี้อีก
อิอิ
พาย น่ารัก :o8:
-
ริวถึงจะน้ำเน่า แต่ไอ้แรดมันก็แอบเขินนะ เพราะฉะนั้นจัดไปหนักๆ
เดี๋ยวก็ใจอ่อนเองแหละ
-
พาย ตอบ รับ ริว แล้ว
รุก หนัก ๆ เลย ริววว
-
:L2:
-
พายเปิดใจให้ริวบ้างแล้ว :m11:
คงไม่มีเรื่องระยำอะไรมาหลอกหลอนพายอีกแล้วนะ..
:กอด1:
-
ริวคุงเน่าเข้าไว้นะคะ สู้ๆค่ะ
ใกล้ละๆๆๆๆๆ :impress2:
-
ริวสู้ๆ :-[
เห็นมันคุยกันแล้วจะบ้าตาย รักกันปานจะตีหัวตาย ฮ่าๆๆ
เดี๋ยวพอน้องพายกับมาร่านแล้ว แล้วริวจะเอาไงต่อเนี่ย ฮ่าๆๆๆ :laugh:
-
ตอนนี้เขาหวานกันจังเลย >.<
น้องพายไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวแล้วนะ
อย่าทิ้งริวไปไหนเลยนะหนู
-
แผลใจมันรักษายาก็ค่อยๆสมานกันไป
พายคงเข้มแข็งได้เร็ววันเพราะมีกำลังใจดีจากริวแน่นอน :กอด1:
-
สงสารพาย กระซิก ๆ :monkeysad:
ริวสู้ๆ แผลใจต้องรักษาด้วยรัก :-[
-
เฮ้อ....ลงเอยกันซะที
รึเปล่านิ???
-
สำเร็จไปอีกขั้นแล้วนะริว
ตอนนี้หวานซะ :o8:
-
:m15:
ชีวิตพายน่าสงสาร ริวต้องดูแลพายดีๆด้วยนะ :angry2:
-
:impress3:เริ่มน่ารักละคู่นี้อิอิ
แต่ช่วงนี้ไม่ค่อยอยากกินมาม่าละ ท้องอืดท้องเฟ้อไปหมด
ขอทองหยิบทองหยอดดีกว่าเนอะ หวานๆชื่นใจ :z2:
:pig4:
-
สงสารน้องพาย นายริว o13
+1
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2::L2:พายริว :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
กัดกันแบบซึ้งๆ
-
เศร้ากับอดีตน้องพายอีกรอบ T^T อยากให้ไอ้เดฟมันได้รับกรรมที่มันทำสักที เอาความรักคนอื่นมาเป็นเครื่องมือ
ถึงจะไม่หวานแหววโรแมนติกอย่างคู่อื่นแต่หวานแบบจี๊ดๆแบบนี้ก็ชอบค่า กัดกันไปซึ้งกันไป น่าร๊ากกกก (ฮ่าๆ)
-
ขยับไปอีกก้าวแล้ว
-
เย้ พายใจอ่อนละ :กอด1:
ริว สู้ต่อปายยยยย 555
-
น้องพายยอมแล้ว
พี่ริวดูแลดีดีนะ
รักกันแบบโหดๆ ชอบๆๆคึคึ
บวกหนึ่งจ้า
-
ฮู้ย ไอ้คุณริวเน่าหว่ะ ถ้าแกปล่อยมือนุงพายนะแกตายแน่ :angry2:
-
พายเปิดใจบ้างแล้ว
สู้ๆนะริวถึงจะเน่าไปบ้าง ... คนอ่านชอบ
-
ริวน้ำเน่าสุดๆเลย แต่เป็นกำลังใจให้พิชิตใจน้องพายได้เร็วๆละกัน
"แล้วไง… ถึงกูจะอ่อน แต่กูก็อึดนะมึง…" จริงเหรอริว รู้สึกว่าจะไม่ใช่นะ :laugh:
-
อ่านมาถึงตรงที่ริวบอกรักพายแล้วรู้สึกขำมาก
เดี๋ยวนี้คนเค้าบอกรักกันแบบนั้นเหรอ :laugh:
+1 จ้า :กอด1:
-
น้องพาย ใจอ่อนกะพี่ริวเถอะ
-
5555 :o8: น่ารักจัง
เขิลแทนพายจิงๆ
ริวแกเน่าดี ชอบ ฮ่าๆ
ไม่ต้องมีคำหวาน ขอเข้าใจกันก็พอ
-
:-[ :-[ อยากมีใครแบบนายริวสักคนจัง...ไม่ทราบว่ามีขายแถวไหนมั่งครับเนี้ย อิอิ จะไปหาซื้อสักคน 555++ ล้อเล่นครับ (แต่มีจริงๆก็โอเคนะ 555+) เป็นกำลังใจให้กับไรท์เตอร์นะครับ มาต่อเร็วๆนะ แฟนคลับเยอะแยะมากมาย กำลังรอคอยในบทต่อไปของความรักของคู่นี้นะครับผม o13 o13
-
โหดปนฮา ล่ะครับท่าน
ด่ากันไป จูบกันไป รักกันไป
ซักวัน พายก็จะดีขึ้นนะจ๊ะ
รักษาสุขภาพนะ Mercy
-
พายน่ารักดีนะ
:impress2:
-
พาย… ต่อไปนี้มีอะไร ไม่ว่าจะเจ็บปวด ทุกข์ใจ มีปัญหาอะไรก็ตาม ให้กูเป็นคนที่ร่วมแชร์กับมึงได้ไหม อย่าเผชิญมันคนเดียว อย่าคิดเองคนเดียว อย่าสู้คนเดียว และอย่าตัดสินใจคนเดียวนะ ได้ไหม หืม?” ผมประคองหน้ามันด้วยสองมือ แล้วแนบหน้าผากชนกับหน้าผากมัน…ผมกลัวใจมันจังเลยครับ ผมกลัวว่ามันจะหนีอีกครั้ง กลัวว่ามันจะยอมแพ้ และทิ้งทุกอย่างไป แล้วหลบไปเจ็บเองคนเดียว ผมไม่ยอมหรอกฮะ ตอนนี้มันมีผมแล้ว ถ้าหากจะไป ผมก็จะไปกับมัน…
ริว..ขอบอก ตอนนี้ชั้นเทใจให้นายไปหมดใจเลยนะ
เหตุการณ์ที่เกิดกับน้องพายในครั้งนี้(เรื่องคลิป) และที่น้องพายยอมเปิดปากเล่าเรื่องให้ริวฟัง(ได้ระบายออกซะที)
เปรียบเหมือนการผ่าตัดเอาฟันคุดออกอ่ะ ถึงแม้หมอจะผ่าสดๆ (เห็นเค้าว่ากันว่า ผ่าสดๆ แผลหายเร็วกว่าฉีดยาชานะ)
แต่เมื่อมันออกมาแล้ว แล้วก็ใช้เวลาซักระยะเพื่อรักษาแผลผ่าตัด
ความเจ็บปวดมันก็จะหายไป แถมน้องพายยังมีบุรุษพยาบาลคอยอยู่ดูแลเคียงข้าง
คอยให้กำลังใจแบบนี้ หวังว่าความHappy มันกำลังเดินทางเข้ามาในชีวิตของน้องพาย นับแต่นี้ไป
-
อืมมาเม้นต์แบบมึนงง??? ๕๕๕ ช่วงนี้ง่วงมากมายเจ้าค่ะคุณพี่ นอนทั้งวันเลย อิอิ ไปดูแฮรี่มา ว้ากกกก ไม่สปอยต์แล้วกัน บางคนเค้าไม่ชอบอย่างแรง แง่ม ๆ แอบเซ็ง มันยืดเรื่องชัด ๆ แง่ม ๆ
เอาละเข้าเรื่องสองคู่ชู้ชื่น ((ถึงจะยังคงความปากหมาเอาเอาไว้อย่างเต็มพิกัด)) คงเส้นคงวาจริง ๆ ชอบ อิอิ ตอนนี้พี่ริว ((เริ่มเรียกมันดีขึ้นเรื่อย ๆ ตามความเป็นคนของพระเอก)) อิอิ ก็นะน่ารักเจ้าค่ะ เอาโล่มากกมาย น้ำเน่าสุด ๆ ((แต่ช้อนว่าน้อยกว่าไฟขา น้ำเน่าแบบเอาไปเลยทั้งทะเล ถ้าไม่ติดว่าน้องเขาน่าตาหน้ากินน่ะนะ ดับกันอนาถ อะไรจะน้ำเน่าเอาถัวเอางาปานนั้น)) ไม่ได้อยู่ในเรื่องที่เราจะเม้นต์เลย ลากเข้ามา ลากออกไปอยู่นั้น อ่าวไทย ไม่ใช่เล็ก ๆ อย่างที่เข้าใจ อ้าว ๆ ยังไม่เข้าเรื่อง >> ไปขึ้นย่อหน้าใหม่ เหอะ
แบบว่าตอนนี้เป็นตอนที่ไม่คิดว่าจะได้อ่านหงะ ๕๕๕ ไวมากมาย คิดว่าคุณพี่คงยังปั่นงานอยู่ เข้ามา ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก นี่มัน นี่มัน นี่มัน หนูพายกรุบกรอบ เปรี้ยวจี๊ดจ้าด ของน้องช้อนนี่นา ((เหมาขโมยของพี่ริวน่าตาเฉย ไม่สนใจเจ้าค่ะ เชอะ ๆ ชริส์ ๆ)) ก็แบบว่าข้ามตอนเราไม่เอาตอนร่าเริงหวาน ๆ เลยได้มั้ย ข้างบน เม้นต์ถูกใจปักอกติดตับมากมายเจ้าค่ะ ชอบประโยคนั้นของพี่ริวมาก ๆ เอาไปเลยเจ้าค่ะ หัวใจ ม้าม ตับ ปอด เซี้ยงจี้ สะไบนาง ((หมดยังเครื่องในของช้อน)) ยกให้ฟรี ๆ แต่หัวใจเอาไปฝากหนูพายไว้ก่อนก็ได้เจ้าค่ะไม่ว่ากัน
อืมมมมม มันมีอีกความรู้สึกหงะ ที่ไม่รู้ว่าจะอธิบายอย่างไร มันแค่รู้สึกว่าอกมันพองฟู ((เข้าใจผิดว่าตัวเองเป็นใครสักคนในนั้นรึเปล่าวะกรู???)) อธิบายได้ยาก อ่านมาสองรอบก็เป็นอย่างนี้ทั้งสองรอบ โอ้วววว แม่จอร์ท น้องช้อนอยากเป็นเฟรด ๕๕๕ ((เกี่ยวตรงไหน???))
หาสาระได้มั้ยเจ้าคะ??? เม้นต์นี้??? เอาเป็นว่า เอาใจช่วยพี่ริวและหนูพายเจ้าค่ะ
ว้ากกกกกกกกกกกกกกกก
ปล ปอลิง ปอลิ้ง ((ปออะไรอีกดีหน๋อ???)) ได้ข่าวว่ามันไมม่ใช่เรื่องสั้น ๆ ละหนาคุณพี่ ๕๕๕ ยาว ๆ ก็ดี น้องช้อนชอบคู่นี้มากมาย กรีดดดดดดดดดด กร้าดดดดดดดดดดดดดด กรีดร้องงงงงงงงง โอ้วววววววววววว
ขอบคุณเจ้าค่ะ อิอิ สนุก น่ารัก น่าถีบ ((พระเอก)) อย่างที่สุด อิอิ อุอุ ฮุฮุ ๕๕
-
ิริว...เดี๋ยวพาไปเล่นลิเกเอาไหม? 55+ :laugh:
แกเน่าและลิเกมากๆ
แต่ถึงเน่า...ก็ยังเห็นเงาจันทร์ เอิ้กๆ
พายชอบด่าอ่ะ จริงๆแล้วเขินใช่มะ น่าร้ากกกกกกกกกกกก :-[
พัฒนาไปอีกขั้น :o8:
-
:monkeysad:ซึ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง o13
-
เพิ่งรู้ว่ามีภาคต่อด้วย
ปล.ไรท์เตอร์มีโครงการรวมเล่มมั๊ยจร้า??????
-
หวานแบบจี๊ดๆเนอะคู่นี้
:เฮ้อ: ไอเหี้ยเดฟต้องได้รับกรรมที่มันก่อ :fire:
ริวสู้ๆสักวันพายรักริวได้แน่นอน
-
ดัน ๆ ๆ คิดถึงหนูพายเจ้าค่ะ
-
เข้ามารอไอ้แรดของพี่ริวคร่า :กอด1:
-
แรด ร่าน ร้าย
ชอบมากมายเลยค่า
น่าสงสารพายมากๆ
หวังว่าริวจะช่วยรักษาใจให้หายเป็นปกตินะ
รอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อค่ะ
-
หนูพายเริ่มจะน่ารักมากขึ้นๆ :กอด1:
-
หวานจนมดขึ้นคอม ๕๕๕
อยากมีแฟนแบบพี่ริวจัง เลย :กอด1:
ปู้จายแบบนี้หาได้ที่ไหน :sad4: ใครรู้บอกกันบ้างนะค่ะ
-
มาดันรอคุณพี่ ฟิต ธรรมดา อิอิ
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
อยากให้หวานกันอีกไว ๆ จังง ง '
-
น้องพายยอมเล่าอดีตให้ริวฟัง แสดงว่าเริ่มไว้ใจและเปิดใจให้ริวแล้ว ดีใจด้วยนะริว แล้วก็ใช้เวลาช่วงนี้ดูแลและถนอมน้องพายไปกอนนะ อย่าเพิ่งใจร้อนรีบกินพายนะ พายที่ยังสุกไม่ดี ยังไม่อร่อยหรอก อดใจไว้รอกินพายที่เฝ้าอบจนสุกแล้วดีกว่า ทั้งกรอบ หอม น่ากินกว่าแน่ๆ
:pig4:
ปล. mercy คะ เจ้าเดฟมีโอกาสจะมาเมืองไทยไหมคะ ถ้ามันจะมา รบกวนบอกล่วงหน้าได้ไหมคะว่ามาเที่ยวบินไหน จะได้ไปดัก :z6: :beat: (อยากบินไปตบมันเหมือนกันค่ะ แต่ติดไม่มีค่าเครื่องบินน่ะ)
-
ง่ะริวเน่าแต่ซึ้งอ่ะ
รอพี่คิวดีฟ่าอยากรู้ใครเป็นคนปล่อยข่าว
-
ตามมาจากพี่เซฟกะน้องเลิฟค่า
ตอนแรกๆหมั่นไส้พายมากเลยค่ะ
พอรู้ความจริงก็สงสารมากเลย :กอด1:
ต่อไปนี้ให้ริวดูแลละกันเนอะ
รักกันไวๆนะคะ ><
ปล.น้องเพลินน่ารักมว๊ากกกกก ชอบค่า
-
น่ารักมากเลยครับ
ชอบ >,<
-
เป็นลม เริ่มจะรักกันเบาเบา
-
มารอคนฟิตอีกรอบ ฮุ ๆ
-
อยากให้หวานกว่านี้อีกกกกกกกกกก :m3:
-
พายยอมเปิดใจ
เริ่มรับริวเข้ามาแล้วใช่มั๊ย
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :really2:
-
คืนนี้ ๆ ๆ ๆ
-
ขอเป็นพรุ่งนี้กลางคืนนะคะ จะมาต่อให้...
วันนี้พึ่งจะกลับมาค่ะ ไม่ไหวจริงๆ พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้ามีภาระกิจต้องทำค่ะ
พรุ่งนี้มาแน่ค่ะสัญญาๆ :bye2:
-
รับแซ่บบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
รอน้องริวกะน้องพายเจ้าค่ะ
-
อิอิ
-
ขอรออ่านด้วยคนนะ ชอบมากมาก อินจัด :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
อ่านตอนไหนก็เขินตอนนั้นเลย :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
มารอด้วยคนจ้า :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
เข้ามารอจ้า
-
มารอ มารอ :oni1:
-
มารอด้วยคนจ้า
คิดถึงน้องพายแล้ว อิอิ
-
รออยู่นะจ้าาาา อยากรู้ว่าอีกนานกว่าริวจะเก่ง กร๊ากกกกก หรือทำให้พายติดใจ หุหุ
-
มารายงานตัวก่อนไปนอน อิอิ
พรุ่งนี้เช้าจะเข้ามากระแซะ ๆ อิอิ
-
:o12: :o12:
-
มาแล้วค่า...
คราวนี้หายไปหลายวันเหมือนกันนะเนี่ย แหะๆ
เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ หลายๆ คนก็เข้ามาแวะเวียนถามไถ่ ขอบคุณมากมายนะคะ
ตอนที่แล้วเขาก็เริ่มหวานๆ กันบ้างแล้วเนอะ
ตอนนี้ก็เอาอีกซักนิดแล้วกัน เห็นหลายๆ คนบ่นๆ ว่าอยากเห็นคู่นี้หวานๆ กันอีก
แต่ว่าคู่นี้เขาก็คงจะหวานกันได้ประมาณนี้แหละค่ะ หวานไปด่าไป สะใจคนเขียน กร๊ากกกก :laugh:
ตอนนี้ก็ยังไม่ค่อยมีอะไรมากนะคะ เดี๋ยวตอนหน้าเราจะได้รู้กันว่าใครมันเป็นคนปล่อยภาพน้องพายนะคะ...
ขอบคุณสำหรับทุกๆ เม้นท์ ทุกๆ คำทักทาย เลยค่ะ ขอบคุณที่รักน้องพายและเรื่องนี้นะคะ
Mercy ก็อยากจะมาลงให้ทุกวัน แต่งานก็เพิ่มมากขึ้นทุกวันเช่นกันเลยค่ะ แต่จะพยายามให้มากที่สุดนะคะ
ปล. คำผิดถ้าเจอจะมาแก้ให้เหมือนเดิมค่ะ :กอด1:
+++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 15
“พาย…ถ้าเกิดว่า งานเพลงของพายอัลบั้มใหม่ จะต้องเลื่อนออกไปก่อน พายโอเคไหม” เกือบประมาณทุ่มหนึ่งได้ครับ พี่คิวกับพี่โรสก็แวะเข้ามาหาไอ้พายที่บ้านสีขาว
“พายโอเคฮะ พายขึ้นอยู่กับพี่คิวเลยครับ ถ้าจะถามว่าเสียใจไหม ก็เสียใจนั่นแหละ แต่พายก็เข้าใจพี่คิวนะ เรื่องนี้คนที่เครียดไม่ใช่แค่พายคนเดียว แต่เผลอๆ พี่คิวจะเครียดกว่าพายซะอีก เพราะพี่ต้องมาคอยแก้ คอยรับกับปัญหาต่างๆ ทั้งๆ ที่คนต้นเรื่องคือพายแท้ๆ แต่พายกลับทำอะไรไม่ได้เลย ได้แต่คอยหลบอยู่ตรงนี้” โหหหหห ผมพึ่งจะเคยเจอมันในเวอร์ชั่นพูดจาจริงจังนะครับเนี่ย
“พี่เป็นห่วงพายนั่นแหละ ถ้าพายโอเคพี่ก็เบาใจ ปัญหาที่เกิดมันไม่ได้เกิดจากพายนี่ พายอย่าโทษตัวเองเลย พี่ไม่ได้ลำบากอะไร พ่อพี่บอกว่าสมัยตอนพ่อพี่เริ่มๆ ทำค่ายนี้ใหม่ๆ ปัญหาหนักร้อยแปดกว่านี้อีก พ่อพี่ยังผ่านมันมาได้เลย พี่เองก็ต้องผ่านมันไปให้ได้ ถือซะว่านี่เป็นบททดสอบของพี่ พายไม่ต้องเป็นห่วง อยู่นี่ก็พักให้สบายใจเถอะ ถ้าอยากซ้อมร้องเพลงก็ให้พ่อหนุ่มร็อคนี่เขาเล่นกีตาร์ไม่ก็เปียโนให้ก็ได้ ไหนๆ เขาก็อาสามาดูแลแล้ว ก็ใช้ให้คุ้ม ฮ่าๆๆ” อ้าว ไอ้ห่าพายเสือกร่วมวงหัวเราะไปกับพี่คิวซะงั้น สงสัยชะตากรรมผมจะตกเป็นทาสในเรือนเบี้ยของมันซะแล้ว หรือจะเป็นทาสแห่งรักดีล่ะจ๊ะเนี่ย เอิ๊กกก กูเน่าได้อีกช่วงนี้
“พี่คิวฮะ แล้วพี่พอจะรู้ตัวคนปล่อยภาพรึยังครับ” เป็นผมครับที่ถามเรื่องนี้ออกมา เพราะผมรู้ว่าไอ้พายมันก็คงอยากรู้ แต่มันคงไม่กล้าถาม
“วันนี้พี่ให้พี่ปัทโทรไปแย๊บๆ ถามหนังสือพิมพ์ที่ลงข่าวเรื่องนี้แล้วล่ะ หลักๆ คนที่ได้รูปไปและลงพร้อมกันก็มีอยู่ 5 หัวนะ เป็นหนังสือพิมพ์บันเทิง 3 หัว และหนังสือพิมพ์รายวันยักษ์ใหญ่อีก 2 หัว ทุกคนบอกเหมือนๆ กันว่ามีคนโทรมาเสนอขาย แล้วเขาก็เรียกให้เอารูปมาดู พอเห็นว่าเป็นรูปจริงไม่ตัดต่อก็เลยซื้อไว้ แต่เขาไม่ยอมบอกหรอกพวกเนี้ยน่ะ มันรักษาแหล่งข่าวยิ่งกว่าอะไรดี แต่ไม่ต้องกลัว พี่จ้างนักสืบมือดีไปแล้ว พรุ่งนี้ได้เรื่องแน่ๆ” พี่ปัทที่พี่คิวพูดถึงคือผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์ของค่ายครับ พี่ปัทเป็นพีอาร์มือดีที่กว้างขวาง และสนิทสนมกับสื่อฯ มากมาย ขนาดสนิทๆ กัน ยังไม่สามารถล้วงความลับมาได้เลยครับ วงการนี้มันช่างน่ากลัวจริงๆ แต่ผมก็เชื่อว่าพี่คิวต้องสืบจนรู้จนได้ชัวร์
“พี่คิวฮะ…ถ้าหากว่า สุดท้ายแล้ว…เรื่องของพาย มันจะทำให้ภาพลักษณ์ของค่ายเสีย หรือพวกสื่อมวลชน คนทั่วไปรับไม่ได้…พายก็พร้อมที่จะหยุดทุกอย่างนะครับ พี่คิวไม่ต้องห่วงนะ เรื่องสัญญาที่เซ็นต์ไปแล้ว พี่คิวจะยกเลิก พายก็จะเซ็นต์ยินยอมให้นะครับ พายเข้าใจ แค่นี้ที่พี่ทำให้พาย มันก็มากพอแล้ว พายไม่อยากให้พี่คิวต้องมาเดือดร้อนอีก…มึงก็ด้วยนะ ไม่ต้องมาเฝ้ากูหรอก กูโอเคแล้ว ไปซ้อมบ้างเหอะ จะแดกแรงเพื่อนๆ ในวงไปถึงไหน ไม่งั้นกูจะยุให้พี่คิวแบนมึงแล้วหานักร้องใหม่มาแทนซะดีไหม”
ผมรู้ว่ามันด่าผมไปอย่างงั้นแหละครับ จริงๆ ที่มันพูดออกมาเนี่ย ผมขอเข้าข้างตัวเองว่ามันห่วงผมนะครับ…ยิ้มแก้มแทบแตกเลยครับ
“พี่ว่าพายอย่าพึ่งคิดไปไกลเลย สุดท้ายแล้ว พี่เองก็ยังคงยืนยันในนโยบายเดิมของพี่อยู่ดี พี่จะไม่เข้าไปยุ่งกับเรื่องส่วนตัวของศิลปิน ใครจะเป็นอะไร มีรสนิยมแบบไหน ถ้าหากไม่ผิดกฏหมาย และยังคงสร้างผลงานให้มีคุณภาพอยู่ พี่ก็จะไม่ปลดใครทั้งนั้น สบายใจได้…พักผ่อนเถอะนะ เดี๋ยวพี่มีนัดทานข้าวกับบ้านพี่โรสน่ะ แต่สงสัยวันนี้พี่โรสจะลืมเอาปากมานะเนี่ยเงียบเชียว” พี่คิวแกเป็นคนมองโลกในแง่ดีแถมอารมณ์ยังดีอีกนะฮะ เอาเรื่องเครียดๆ มาคุยให้ไม่เครียดได้ เพราะสุดท้าย ผมกับไอ้พายก็อดที่จะยิ้มให้กับคำแซวแฟนของพี่คิวแกไม่ได้
“………………..” พี่โรสแกไม่ตอบครับ คงจะไม่ฮาด้วย เพราะแกหันไปทำตาขวางใส่พี่คิวทันที ผมกับไอ้พายรู้หน้าที่หุบยิ้มทันควันเลยครับ
“โอ๊ๆๆๆ ที่รักพี่ล้อเล่นจ้า ไปๆ สงสัยจะโมโหหิวนะ งั้นพี่ไปก่อนนะเด็กๆ ริวพี่ฝากพายด้วยนะ ไหนๆ จะทำตัวเป็นฮีโร่แล้วก็เอาให้เต็มที่ล่ะ” พี่คิวเดินมาตบบ่าให้กำลังใจผม แต่ไอ้พายมันหันมาแสยะปากใส่ เหมือนหมั่นไส้ที่ผมยิ้มรับคำว่าฮีโร่ของพี่คิว
“ทำอะไรกันต่อดีล่ะเรา หรือว่าอยากจะนอนแล้ว” ผมหันไปถามไอ้คนที่นั่งข้างๆ ก่อนจะถือวิสาสะล้มตัวลงนอนหนุนตักมัน มันก็กระทุ้งๆ หน้าขาให้หัวผมสะเทือนนะครับ แต่ผมไม่ยอมลุกหรอก รู้จักไอ้ริวน้อยไปแล้วมึง ผมเลยหันหน้าไปซุกพุงน้อยๆ ของมันแล้วโอบสองแขนเข้ากับเอวมันไว้แน่น แล้วลงมือฟัดพุงมันอย่างหมั่นเขี้ยว
“ฮ่าๆๆๆๆ ไอ้บ้า ฮ่าๆๆๆๆๆๆ คิกๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ ไอ้เหี้ยยยยยริว ปล่อยกู ฮ่าๆๆๆๆๆ ไอ้เหี้ยยยยปล๊อยยยยยย” ขนาดขำๆ ยังไม่วายด่ากันได้เลยครับ
“ไม่ปล่อยจะยอมให้กูนอนหนุนดีๆ ไหม ไม่งั้นกูกัดให้พุงแหว่งเลย” จริงๆ ก็ไม่ได้กัดอะไรจริงจังหรอกฮะ แค่ใช้ฟันครูดๆ ท้องมันเฉยๆ มันเลยแค่จั๊กจี้ ไม่ได้เจ็บอะไร
“เออๆ ไอ้สัด เป็นลูกหมาหรือไง ฮ่าๆๆๆ ฟันน้ำนมมึงพึ่งขึ้นเหรอ คิกๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ มาลับฟันกับพุงกูเนี่ย…ฮ่าๆๆ ไอ้สัตวววววว์ ‘เปรี๊ยยย!!!’ กูยอมแล้วมึงยังไม่เลิกอีกนะ” เต็มๆ ครับ สนั่นลั่นเกรียนเลยฮะ มันซัดหัวผมซะดังเปรี๊ยเลย กูยอมแล้วครับไอ้เมียบังเกิดเกล้า
“โอ๊ยยยยเจ็บนะเว้ย ไอ้ห่าตบมาได้…นี่ดีนะที่กูเห็นว่าเป็นเมียกู กูเลยไม่เอาคืน…โอ๊ๆๆๆ ล้อเล่นคร๊าบบบ กูล้อเล่น มึงไม่ต้องง้างมือแล้ว ทีเดียวกูก็สะเทือนไปถึงไส้ติ่งแล้ว มึงอยากมีผัวสมองเสื่อมใช่ไหมเนี่ย…โอ๊ย!!! พอแล้วคร๊าบบบกูขอโทษคร๊าบบบบ” คราวนี้แม่งตีปากเลยครับ ถึงเสียงจะดังไม่เท่าตอนตบเกรียน แต่ความเจ็บนี่สูสีเลยฮะ มือตีนแม่งหนักจริง
“มึงนี่ด่าอย่างเดียวไม่สะดุ้งสะเทือน พวกสมองหมาปัญญาควาย แค่คำพูดทำห่าอะไรมึงไม่ได้ ต้องให้ลงไม้ลงมือนะไอ้เวร” ไงล่ะ ปากเมียกูแรงดีไม่มีตกจริงๆ
“……………………” เงียบครับ ผมลองแกล้งงอนมันดู
“สมองไหลเหรอไอ้สัตว์ ทำเป็นนอนนิ่ง…นี่อย่าบอกว่างอนกูนะ กูไม่ง้อหรอกนะจะบอกให้…” มันแสยะปากใส่ผมอีกรอบ ก่อนจะนั่งนิ่งกอดอก โดยที่ปล่อยให้ผมยังคงนอนหนุนตักแหงนมองหน้ามันอยู่เฉยๆ
“…………………………” ต่างคนต่างเงียบ…ผมไม่ได้งอนอะไรมันหรอกครับ ไอ้ที่ด่ากันหนักกว่านี้ก็เคยมาแล้ว แค่นี้ไม่ได้ทำให้สะดุ้งสะเทือนอะไร แต่ที่ยังเงียบอยู่นี่ นอกจากจะแกล้งมันแล้ว ก็แค่อยากนอนมองหน้ามันด้วย
“กูจะไปซ้อมร้องเพลง” แล้วก็เป็นมันที่เอ่ยปากขึ้นมาก่อน
“...............................” แต่ผมก็ยังคงเงียบ ก็แค่อยากรู้ว่ามันจะพูดอะไรต่อ
“ถ้ามึงตัวเป็นขนนัก ก็ลุกแล้วไสหัวไปนอนซะ กูจะไปห้องดนตรี” ที่บ้านหลังนี้มีห้องซ้อมดนตรีด้วยครับ เรียกได้ว่าสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน
“ลุกสักทีสิไอ้เหี้ย”
“อยากให้กูไปเล่นกีตาร์ให้ไหม” ผมยื่นข้อเสนอด้วยน้ำเสียงกวนๆ
“เสือก!!!” ชัดๆ เต็มหน้าเลยครับ
“…………………..” หึหึ ได้เลยมึง งั้นกูเล่นมุขงอนต่อดีกว่า
“นี่…ถ้าอยากเสือกมากขนาดนั้นก็ลุกสิวะ จะนอนนิ่งเป็นศพทำเหี้ยอะไร” แหมๆๆ ใจจริงก็อยากง้อกูอะดิ ผมว่าแค่นี้สำหรับมันก็ถือว่าดีมากแล้วนะครับ จะให้มันมาง้อแบบนิ่มๆ หวานๆ อ้อนๆ คงเป็นไปไม่ได้ แค่รู้ว่ามันง้อ ก็ดีถมแล้วครับ
“ปะ!!!” แล้วผมก็ลุกโดยเร็วแบบไม่มีเล่นตัว พร้อมกับฉุดมือมันให้ลุกตาม ออกแรงลากๆ ถูๆ มานิดๆ หน่อยๆ เพราะมันคงงงๆ ตามอารมณ์ผมไม่ทัน หึหึ
ผมกับมันก็ซ้อมดนตรีกันไปด่ากันไป จนมันเหนื่อยและเริ่มเสียงหมดนั่นแหละฮะ มันถึงได้บอกว่าพอแล้ว จริงๆ ได้แจมดนตรีกับมันก็สนุกดีเหมือนกันนะครับ ไอ้พายมันเป็นผู้ชายเสียงสูง เป็นพวกเทนเนอร์ สูงกว่าเซย์ด้วยซ้ำ ถึงแม้เทคนิคมันจะไม่ได้แพรวพราวเหมือนกับเซย์ เพราะเพลงส่วนใหญ่ของไอ้พายจะเป็นเพลงป๊อบแดนซ์ จังหวะเร็ว เน้นเต้นซะมากกว่า แต่เอาจริงๆ แล้วเนื้อเสียงมันดีมากนะครับ ถ้าฝึกหนักๆ กว่านี้อีกซักหน่อย ผมว่ามันเปลี่ยนแนวมาร้องเพลงที่โชว์เสียงได้สบายๆ เลย ผมเองในฐานะที่เรียนดนตรีมาก็มีแนะนำมันบ้างนิดหน่อย ถึงผมจะเรียนเอกกีตาร์ก็ตาม แต่ว่ามันต้องมีวิชาวอยซ์เทรนนิ่งพื้นฐานที่ต้องเรียนอยู่แล้วครับ ผมก็พอจะแนะมันด้านทฤษฏีได้บ้าง
“กูว่ามึงลองหัดเล่นเครื่องดนตรีซักอย่างดิ จะช่วยเรื่องเอียร์ได้ดีมากขึ้นนะ” ไอ้พายมันค่อนข้างมีปัญหาเรื่องเอียร์เทรนนิ่งนะครับ จับเมโลดี้ไม่ค่อยได้ แถมยังติดจะเพี้ยนสูงเวลาที่ร้องกับเครื่องดนตรีน้อยชิ้นอีกด้วย ถ้าหากเล่นดนตรีได้ มันจะช่วยเรื่องเมโลดี้ได้เยอะเลยครับ
“จริงๆ กูเคยเรียนเปียโน แต่ว่าก๊อกๆ แก๊กๆ ไม่ได้เก่งอะไร แถมไม่ได้เล่นมานานแล้วด้วย แต่ที่ห้องก็มีอัพไลท์ตัวนึงนะ เป็นมือสามมือสี่ได้มั้ง กูไปเจอที่ร้านขายเครื่องดนตรีเก่า มันสวยดีเอามาวางแล้วเข้ากับห้องกู กูก็เลยซื้อมา แต่ส่วนใหญ่จะเอาไว้จิ้มๆ หาคีย์เวลาซ้อมบ้างเท่านั้นแหละ” สมกับเป็นมัณฑนากรจริงนะมึง ซื้อเครื่องดนตรีมาแต่งบ้าน เจริญอีกแล้วเมียกู
“เออดี…ระวังจะเก่งนะมึง ซื้อมาตั้งโชว์เนี่ย” อดกัดมันไม่ได้ด้วยความหมั่นไส้
“อ้าวไอ้เหี้ย ก็กูไม่ได้เป็นนักดนตรีแบบมึงนี่ ที่จะมองทุกอย่างเป็นเสียง กูน่ะมองทุกอย่างออกมาเป็นภาพหมดแหละ” ก็ถูก ของหนึ่งชิิ้น คนที่มองเห็นมันก็ตีความหมายกันไปได้คนล่ะแบบ ตามแต่ความชอบของแต่ละคน มันเป็นพวกอาร์ท มองเห็นเปียโน ก็ดูรูปทรง ความสวย นึกไปถึงว่าถ้าหากของชิ้นนี้เป็นของแต่งบ้านจะสวยไหม เข้าไหม แต่ผมเป็นนักดนตรี ถ้าเห็นเปียโนหนึ่งหลัง ผมคงต้องคิดก่อนเลย ยี่ห้อนี้จะให้เสียงออกมาเป็นยังไง เหมาะกับเพลงแบบไหน ถ้าจะอัดเพลงช้าจะเพราะไหม เป็นของเก่าขนาดนี้เสียงจะเพี้ยนรึเปล่า จูนเสียงครั้งล่าสุดเมื่อไหร่
“ถึงเราจะมองคนละมุม แต่เราก็อยู่ด้วยกันได้นี่” เริ่มน้ำเน่าและกู
“มึงอย่ามาเน่าแถวนี้” ไม่อินกับกูเลยนะสัตว์
“อ๊าว กูไม่ได้เน่ากูพูดจริงๆ…กูสอนให้ไหมล่ะเปียโนน่ะ กูเล่นเก่งน้อยกว่ากีตาร์นิดเดียวเท่านั้นแหละ” จริงนะฮะ ไม่ได้โม้ ผมเนี่ย โดนแม่จับเรียนเปียโนตั้งแต่เด็ก จนอยู่ม.3 ก็ได้ค้นพบกับความมหัศจรรย์ของกีตาร์ ผมก็เลยเซย์กู้ดบายเปียโนไปโผซบอกเจ้าหกสายนี่ตราบจนวันนี้ครับ แต่พื้นฐานเปียโนผมถือว่าค่อนข้างดี ประกอบกับที่มหาฯลัย นักศึกษาดนตรีทุกคนต้องเรียนเปียโนพื้นฐานอยู่แล้ว ผมก็เลยค่อนข้างพริ้ว
“ขี้อวดนะมึงเนี่ย…ก็ ถ้าเกิดกูต้องอยู่ที่นี่อีกหลายวัน แล้วกูเบื่อๆ กูจะให้มึงสอนให้แล้วกันนะ…แต่ไม่ต้องมาเสือกล้ำเลิกบุญคุณนะมึง มึงเสือกเสนอตัวเอง กูไม่ได้ขอร้อง” จ้าาาาาาา กูน่ะเสือกตลอดทุกเรื่อง ทุกงานอยู่แล้วล่ะ
“เออ แหมมึงนี่จะตอแหลใส่กูซักหน่อยก็ไม่ได้ แกล้งพูดดีๆ ให้กูชื่นใจบ้างอะไรบ้างดิวะ”
“มึงชอบอยู่ในโลกแห่งความฝันหรือไง…มึงชอบคนไม่จริงใจเหรอ มึงชอบโดนหลอก ชอบให้คนอื่นหักหลังใช่ไหม…ถึงกูจะดูตอแหล แต่กูไม่เคยโกหกใคร กูเกลียดความจอมปลอม กูเกลียดคนที่แม่งพูดจาสวยหรู แต่สุดท้ายก็หลอกลวงกู กูไม่อยากอยู่ในโลกแบบนั้นหรอกนะ ถ้ามึงอยากจะได้คำพูดดีๆ เพราะๆ เอาใจๆ มึงไปหาจากคนอื่นเหอะ กูไม่มีให้มึงหรอก ถ้าเบื่อแบบนี้จะไปไหนก็ไป เห็นเสือกเรื่องกูมานานแล้ว ถ้าเบื่อก็บอกแล้วกันนะ” อ้าว ซวยเลยผม เสือกไปสะกิดต่อมปมชีวิตมันเข้าให้อีกแล้ว ยาวเลยทีนี้ ง้อไงดีวะเนี่ยกู
“กูขอโทษนะ กู…ไม่ได้ตั้งใจ กูแค่พูดเล่นไม่อยากให้มึงเครียด กูขอโทษจริงๆ อย่าโกรธกูเลยนะ อย่าไล่กูไปไหนเลย กูไม่เบื่อมึงหรอก กูเคยบอกมึงแล้วไง กูรักมึงที่มึงเป็นแบบนี้ เพราะฉะนั้น มึงจะเป็นห่าเป็นเหี้ยไรก็ได้ตามใจมึงเลย กูก็จะรักมึงแบบนี้ตามใจกูเหมือนกัน กูจะเสือกเรื่องของมึงไปแบบนี้เรื่อยๆ ต่อให้มึงเบื่อ กูก็ไม่ยอมหนีไปไหนแน่ๆ…กูขอโทษนะ”
ก็ไม่รู้ว่าจะง้อยังไง ก็เล่นมุขเดิม…ผมวางกีตาร์โปร่งในมือ แล้วลุกขึ้นเดินไปกอดมันที่นั่งอยู่บนเก้าอี้สตู ห่างจากผมไม่เท่าไหร่ ผมลุกเร็วเดินถึงตัวมันแล้วคว้ามากอดก่อนที่มันจะทันตั้งตัว…ก็ตามสไตล์มันครับ ดิ้นก่อนให้พอรู้ว่าขัดขืน แต่ก็ยอมปล่อยให้ผมกอดเมื่อเห็นว่าดิ้นหนีไม่หลุด…ผมก็แอบเข้าข้างตัวเองลึกๆ ว่ามันชอบอ้อมกอดของผม ผมจะกอดให้มันชิน ผมจะกอดให้มันติดอ้อมกอดของผม จนสุดท้ายมันจะขาดผมไม่ได้ แต่เอาเข้าจริงกว่าจะถึงตอนนั้น ตอนนี้ผมดันเสือกติดที่จะกอดมัน แบบที่ขาดไม่ได้ซะแล้วเหมือนกัน เฮ้อออ กูแพ้ทางมึงตลอดจริงๆ หวะไอ้แรด
“กูร้องเพลงให้ฟังเอามะ…เอาอีกซักเพลง เพลงนี้กูพึ่งแกะเลยนะ” หลังจากอ้อมกอดแห่งการขอโทษที่แช่นิ่งอยู่ซักพักใหญ่ๆ ก็นึกถึงเพลงหนึ่งเพลงขึ้นมา เผอิญพึ่งจะลองแกะเล่นๆ กับเพื่อนๆ ในวงเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว กะว่าถ้าไปคอนเสิร์ตจะเอาไปเล่นคัพเวอร์ แล้วเนื้อหามันก็ดีอะครับ เหมือนร้องเพลงจีบหญิง แบบชมว่าเธอดีอย่างงั้นอย่างงี้ เธอสวย เธอโอเคแล้ว ไม่ต้องเปลี่ยนแปลงอะไรอีก เพราะฉันชอบเธอแบบที่เป็นเธอแบบนี้แหละ…ผมกอดมันอยู่แล้วดันคิดถึงเพลงนี้ขึ้นมาซะงั้น ร้องเกี้ยวมันซักหน่อยให้มันด่าเล่นๆ น่าจะนอนหลับฝันดี
“อยากหอนก็ตามสบาย อย่าให้เพี้ยนแล้วกันนะมึง กูจะสมน้ำหน้าให้ชิส์” หึหึ อย่าเขินแล้วกันมึง…กูจะจับจูบซะ ชิส์
ผมเดินไปหยิบกีตาร์ แล้วนั่งลงบนสตูของตัวเอง ก่อนที่จะเล่นก็ตั้งสายอยู่ซักแป๊บ พอกีตาร์พร้อม ผมก็เงยหน้ายิ้มให้มันนิดนึง แล้วก็เริ่มเล่นเพลงนี้ครับ
http://www.youtube.com/v/LjhCEhWiKXk?fs=1&hl=en_US
Oh, her eyes, her eyes, make the stars look like they're not shining
โอ้ สายตาคู่นั้นของเธอ ช่างงดงามยิ่งกว่าดวงดาวบนท้องฟ้า
Her hair, her hair, falls perfectly without her trying
เส้นผมของเธอ ช่างปลิวสลวย โดยที่เธอไม่ต้องทำอะไรเลย
She's so beautiful, and I tell her every day
เธอสวยที่สุดเลย ฉันพร่ำบอกกับเธอทุกวัน
Yeah, I know, I know, when I compliment her she won't believe me
ฉันรู้ เมื่อฉันชื่นชมไป เธอมักจะไม่เชื่อในสิ่งที่ฉันบอก
And it's so, it's so, sad to think that she don't see what I see
และมันช่างน่าเศร้า ที่เธอไม่เห็น(ตัวเธอเอง)ในแบบที่ฉันเห็น
But every time she asks me do I look ok, I say
แต่ทุกครั้งที่เธอถามว่า "ชั้นดูดีรึยังคะ" ฉันบอกเธอได้เลย
When I see your face, there's not a thing that I would change
ทุกครั้งที่ฉันเห็นใบหน้าของเธอ ฉันไม่เคยต้องการให้เธอเปลี่ยน
Because you're amazing, just the way you are
นั่นเพราะว่าเธอดูดีที่สุดอยู่แล้ว ในแบบที่เธอเป็น
And when you smile, the whole world stops and stares for a while
และเมื่อเธอยิ้ม โลกทั้งใบก็หยุดหมุนและจ้องมองไปที่เธอ
Because girl you're amazing, just the way you are
เพราะเธอพิเศษที่สุด ในแบบที่เธอเป็น
Her lips, her lips, I could kiss them all day if she let me
ริมฝีปากเธอนั้น ฉันจุมพิตได้ทั้งวันถ้าเธอยอม
Her laugh, her laugh, she hates but I think it's so sexy
เสียงหัวเราะของเธอ เธอไม่ชอบมันแต่ฉันคิดว่าเป็นเสียงที่มีเสน่ห์มากๆ
She's so beautiful, and I tell her every day
เธอสวยที่สุดเลย ฉันพร่ำบอกกับเธอทุกวัน
Oh, you know, you know, you know, I'd never ask you to change
เธอก็รู้ ฉันไม่มีวันบอกให้เธอเปลี่ยน
If perfect's what you're searching for then just stay the same
ถ้าความสมบูรณ์แบบคือสิ่งที่เธอกำลังหาอยู่ ดังนั้นก็ควรจะคงแบบเดิมที่เธอเป็น
So, don't even bother asking if you look ok
และอย่าถามอีกเลยว่าเธอดูดีมั้ย
You know I'll say
เพราะเธอก็รู้ว่าฉันจะตอบว่า..
When I see your face, there's not a thing that I would change
ทุกครั้งที่ฉันเห็นเธอ ฉันไม่เคยต้องการให้เธอเปลี่ยนตัวเอง
Because you're amazing, just the way you are
นั่นเพราะว่าเธอดูดีที่สุดอยู่แล้ว ในแบบที่เธอเป็น
And when you smile, the whole world stops and stares for a while
และเมื่อเธอยิ้ม โลกทั้งใบก็หยุดหมุนและจ้องมองไปที่เธอ
Because girl you're amazing, just the way you are
เพราะเธอเป็นคนพิเศษอยู่แล้ว ในแบบที่เธอเป็น
The way you are, the way you are
ในแบบที่เธอเป็นนั่นแหละ
Girl you're amazing, just the way you are
เธอพิเศษที่สุด ในแบบที่เธอเป็น
When I see your face, there's not a thing that I would change
ทุกครั้งที่ฉันเห็นเธอ ฉันไม่เคยต้องการให้เธอเปลี่ยนเลย
Because you're amazing, just the way you are
นั่นเพราะว่า เธอดูดีที่สุดอยู่แล้ว ในแบบที่เธอเป็น
And when you smile, the whole world stops and stares for a while
และเมื่อเธอยิ้ม โลกทั้งใบก็หยุดหมุนและจ้องมองไปที่เธอ
Because girl you're amazing, just the way you are
เพราะที่รัก เธอเป็นคนพิเศษอยู่แล้ว ในแบบที่เธอเป็น...
ผมร้องเพลงจบ วางกีตาร์แล้วเดินไปกอดมันอีกครั้ง ก่อนจะกระซิบข้างๆ หูมัน…
“Because you're amazing, just the way you are…มึงเป็นส่ิงมหัศจรรย์ ที่เกิดขึ้นในชีวิตกูเลยนะ มึงเป็นของมึงแบบนี้ มันดีพอสำหรับกูอยู่แล้ว มึงไม่ต้องเปลี่ยนตัวเอง มึงไม่ต้องเป็นใคร มึงเป็นของมึงแบบนี้แหละ แค่นี้กูก็รักฉิบหายแล้ว”
ผมได้ยินคำชมจากปากมันว่า ‘ไอ้เหี้ย’ เบาๆ แต่แก้มมันงี้แดงเห่อเลยครับ ผมก็เลยก้มไปหอมแก้มให้รางวัลสำหรับคำชม เบาๆ ของมันไปหนึ่งที หึหึ…ครั้งนี้พึ่งจะเห็นมันเขินจัดๆ แบบที่ด่าไม่ออกเลยนะครับ
น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน ฉะนั้น ถ้าผมร้องเพลงจีบมันทุกวัน ผมว่าอีกไม่นาน คำว่า ‘ไอ้เหี้ย’ อาจจะเปลี่ยนเป็น ‘ที่รัก’ ก็ได้นะครับ
TBC.
(เครดิตเพลง : Just the way you are - Bruno Mars
เครดิตเนื้อเพลงและคำแปลจาก : http://www.jigabelle.com/2010/08/just-way-you-are-bruno-mars.html)
-
+1 จ้า :L2:
ตอนนี้ก็เหมือนพายอ่อนลงเยอะล่ะนะ เขินด้วย
ช่วงนี้เขินบ่อยจังนะ กิกิ :-[
สู้เค้าริว :laugh:
-
หวานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
โชคดีที่ยังมะนอนได้อ่านหวานๆฝันดีแน่เลย
-
น้ำตาลในเลือดพุ่งพวดทีเดียว
กรี๊ดให้ดังๆสำหรับเพลงนี้เลย
โดยส่วนตัวชอบเพลงนี้อยู่แล้ว
ถ้ามีคนร้องให้สงสัยรักตายคร้า
555+ คาดว่าพายก็ไม่น่าจะรอดเหมือนกัน
-
เพลงเพราะ :-[ คำแปลเยี่ยม
ชอบช่วงท้ายที่ริวบอกรักพาย ในแบบที่พายเป็น
ถ้าเราโดนใครบอกอย่างนี้สิ ไม่ละลายก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว :o12:
-
น้องพาย
เขินแล้วฮาได้อีกนะเนี่ย
:z1:
-
คู่นี้มันหวานกันฮาร์ดคอร์มาก :laugh:
บอกรักกันไป ด่ากันไป แม๊! โรแมนติกสุดๆ เอิ้กๆๆๆ
แต่เพลงที่ริวร้องให้พายมัน o13
ขอบคุณค่า รออ่านตอนต่อไปน้าา :impress2:
-
แลกกับคำว่ารักเหรอคิว
-
ท่าทางจะหวานได้แค่นี้จริง ๆ นะเจ้าคะ เหอๆๆๆๆ
แต่ก็นับว่ามากแล้วแหละ เหอ ๆ
-
น่ารักมากเลยอ่ะน่ารักจนน้ตาไหลเลย
ฮือ ดีใจบวกปลื้มใจจัด
แบบหวานกันได้เถื่อนมากอ่ะ
อ๊ากก โฮกมากมายเลยค่ะพี่เมอร์ซี่
ขอบคุณมากเลยนะคะ
^3^/
-
เขินด้วยอ้ะ
มาร้องเพลงจีบงี้อายม้วนนะ! 555
พายน่ารักเกิ๊น ชอบๆคู่นี้
แรงๆอย่างงี้ลูกดก (ก๊ากกไม่เกี่ยวเนอะ)
-
ดูแลพายดีๆ นะริว รักให้มากๆ
เด็กอย่างพาย จริงๆแล้วต้องการอ้อมกอดและความรัก
ริวมาถูกทางละ
ปล.พักผ่อนบ้างนะจ๊ะ Mercy
-
ริวโดนด่าว่าเสือกประจำเลยน้า ฮ่าๆๆๆ
ก็เป็นคนเสือกที่น่ารักอ่ะเนอะ ><
น้องพาย (ทำไมต้องเรียกน้อง - -) ใจอ่อนไวๆนะคะ
-
เน่าไปเ้รื่อย ๆ เดี๋ยวพายใจอ่อนเอง 555+
-
ริวขยันจีบเดี๋ยวพายก็ใจอ่อนละ :laugh:
-
"ที่ร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"
เจ้ก็รอคำนั้นอยู่เหมือนกันว่ะไอ้น้องริวเอ๋ย :m13:
-
คงจะอีกนานมั้งริวกว่า ‘ไอ้เหี้ย’ จะเปลี่ยนเป็น ‘ที่รัก’ :laugh:
-
หวานไป จิกด่ากันไป น่ารักซะไม่มี 555
-
รออยู่เหมือนกันคำว่า ’ที่รัก’ .... ท่าทางคงอีกนาน
-
แหม่ ชอบคู่นี้จริงๆ บอกรักกันก็ "ไอ้เหี้ย" กร๊ากกกก
ไม่หวานเลี่ยน เป็นความรักรสช็อโกแล๊ตอ่ะ ชอบๆๆๆ
รักแบบจริงใจ ไม่ใส่ความหลอกลวง
-
นิยายรักหวานแหววที่สุดที่เคยอ่านมา "ไอ้เหี้ย" :m20:
สมกับที่อุตสาอดทนเชียร์มานาน ทำดีมาก o13คุณอ่อน
-
:L2:
-
อิอิ....ด่ากันมันเลย...
จีบกันแบบนี้ลูกท่าจะดก 5555
ฮึดอีกหน่อยน้องริว รับรอง....น้องพายใจอ่อนแน่ๆ แต่จะได้เรียกที่รักมั้ย...ท่าทางจะยากกกกก :jul3:
-
หวานซ่อนเปรี้ยวตามเคย
+1
-
ขำอ่ะ จะหวานหรือว่าจะด่ากันเนี่ยะ
สุดท้ายก็ยอมเค้าจนได้
รอตอนต่อไปจ้า อยากรู้ใครปล่อยข่าว :beat:
-
พายแลดูอ่อนลงมากเลยอะ
ริวพยายามเข้าใกล้แล้วววววว
-
พึ่งมาติดตาม
ชอบมากๆเลยค่ะ^^
พายกับริวน่ารักมากๆๆ o13
-
กรี๊ซซซซซ bruno mars มาเองเลยนะพ่อริวววววววว :impress2:
อ๊ายยยยยย เขินแทนน้องพายค่ะ :o8:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
เหอๆเลี่ยนจริงอะไรจริงคับพี่น้อง
-
หยอดไปเรื่อยๆนะริว
รับรองยังไงน้องพายก็ดิ้นไม่หลุด ^^
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
เพลงในดวงใจ ชอบเพลงนี้มากกกกมายยย
ริวแอบโรแมนติกนะจ๊ะๆ
เอาใจน้องพายไปเลย อิอิ
กู๊ดดดจ๊อบบบ ทำดีมากค่ะ
-
มารอดูควาสำเร็จของริว
-
เบาๆ รักกันเบาๆ พายเขิน ริวแกทำได้ๆๆๆๆ55555
-
ฮิ้วววววว ปรบมือให้ริว o13
-
หวานจัง อยากมีคนมาร้องเพลงให้ฟังแบบนี้มั้งอะ o13
-
น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน ^^
-
:impress2: :impress2:
หวานกันแบบกัดๆ 5555
-
หวานจัง อยากมีคนมาร้องเพลงให้ฟังแบบนี้มั้งอะ o13
เห็นด้วยอย่างยิ่งคะ อยากมีคนมารักมาร้องเพลงให้แบบนี้รักตายเลย
-
^
^
^
^
โอ้วววมาทันเห็นพอดี ขอจิ้ม เจาะไข่เป็ดน้อย ฉึก ฉึก... :z13: :z13:
แวะมาแค่นี้แหละค่ะ
มาทักทายช่วงเย็น กลับบ้านดีๆ นะคะ ทานข้าวให้อร่อย :bye2:
-
หวาน ไม่ แคร์ สื่อ
หุ หุ
อีก นิด เดียว ๆ
-
:o8: :o8:
หวานซะ (ถึงจะหวานแบบแปลกๆก้อตาม)
อิอิ กัดกันถึงหยดสุดท้ายจริงๆ :กอด1:
-
หยอดจริงเลยนะริว
น้องพายคือคนนี้ที่ใช่ซิ่นะ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
ริวหวานได้อีกนะเนี่ย..... :L2:
ขยันหยอดจังนะ... :L2:
ชอบจังเลย....
:z2:
-
โอ๊ย...หนูพาย
สีหน้ากับคำพูด สวนทางกันอย่างแรง^^
ริวคะ...นาทีทองแบบนี้...หยอดลูกเดียวเลยค่ะ
อย่าทิ้งช่วงเป็นอันขาด...555+
-
><
เขินนน
-
:-[ เขินกิ้ววววววววว
คู่นี้ถ้าจะให้สวีทหวานเฉียบแบบเลิฟกับเซฟ มันก็ไม่ใช่ความเป็นพายกับริวสิเนอะ
ใช่มั้ยคะพี่Mercy มันต้องแบบนี้แหละ
ชอบตอนนี้จัง
:กอด1:
-
พายมันน่าสงสารมากอ่ะ
สู้ ๆ
ยังไงก็ได้เจอคนของตัวเองแล้วนิ
-
หวานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
อร๊ายยยยยย :-[
น่ารักแบบโหดๆ อิอิ
รอวันที่พายเรียกริว จาก "ไอเหี้ย" เป็น "ที่รัก" เหมือนกัน :o8:
ริวเอ๊ยยยย หยอดวันละนิด จิตแจ่มใสเน้อ ได้หัวใจพายไปด้วย :กอด1:
ปอลิง.ชอบเพลง Just the way you are มากกกก เขินอ่ะถ้ามีคนมาร้องไห้ฟัง >///<
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
ริว สู้ๆ น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อยยยย
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:เขินเป็นที่สุด เขิน เขิน เขิน เขิน :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
ขอรอ เขิน ในตอนต่อไป
-
น่ารักชะมัด เน่าได้อีก :-[
-
กัดกันตลอดดดดด ฮ่าๆๆๆๆ
-
กอดใครคิดว่าไม่สำคัญ
แต่ไม่รู้ว่าใคร จะขาดไม่ได้ ริว หรือ พาย
:laugh:
-
รักกัน กัดกัน
สีสันของชีวิต
ร้องเพลงจีบอย่างงี้
รักตายเลย อิอิ
รอตอนต่อไปค่ะ
-
:-[ :-[ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
น่ารักเกินไปแล้วอ่านไปยิ้มไป เหมือนคนบ้าเลย ฮ่าๆๆ
กัดกัน รักกัน ลูกดกนะแบบนี้ ฮ่าๆๆ
-
กว่าจะได้ "ที่รัก"ซักคำ
ต้องเป็น"ไอ้เหี้ย"อีกนานแค่ไหนหนอ
สู้เขา พ่อริว (ไก่อ่อน) :z2:
-
พี่ริวของเรานี้พัฒนานะเนี่ย
เล่นซะน้องพายอายหน้าแดงเลย :o8: :o8:
-
คิดถึงทุกคน ๕๕๕ หายไปนานเลย โฮะ ๆ แบบว่า เพิ่งหายยยยยยยยยยยยยยยย ว้ากกกกกกกกกกก อยากอ่านจัง อิอิ
-
มาดันกระทู้ให้ค่ะ เอามาลงเร็วๆนะคะ อิอิ
-
ดันคุณพี่ คิดถึงสองหนอ มากมายแล้ว ว้าย ๆ
-
สู้ๆนะครับ
-
:-[ :-[ :-[
-
ขอสนับสนุนให้แต่งเร่องนี้ต่อไป
จะติดตามต่อไปจนจบเลยนะครับ
-
:-[ :-[ และแล้ว ก็ตามอ่านทันซะที :z2: :z2: :z2:
เพิ่งอ่าน นิยายวายมาได้ กี่เรื่องหว่า นับนิ้วก่อน ...................2 เรื่องเอง ตามมาจาก น้องเลิฟกับพี่เซฟคะ สนุกมากๆๆคะ :mc4: :mc4:
-
^
^
^
^
^
จิ้ม :z13: :z13: :z13: :z13: เจาะไข่อีกแล้ว ช่วงนี้ Mercy ได้เจาะไข่หลายใบนะเนี่ย...
ขอบคุณนะคะที่ตามมาจากน้องเลิฟ แถมยังเป็นนิยายเรื่องที่สองที่อ่านด้วย ดีใจจังเลยค่ะที่เลือกมาอ่าน...
เดี๋ยวคืนนี้ถ้าฟิตนะคะ (ย้ำว่าถ้าฟิต)
Mercy จะลงทั้งน้องพาย และตอนพิเศษของน้องเลิฟเลยค่ะ...เป็นของขวัญวันพ่อ และวันหยุดยาว (เกี่ยวกันไหม)
แต่ถ้าหากคืนนี้ฟิตไม่ทัน จะเลือกลงอย่างใดอย่างหนึ่งให้ก่อนนะคะ...(แต่แอบกระซิบว่าตอนนี้ปั่นน้องเลิฟอยู่ค่ะ)
แล้วยังไงก็รออ่านกันนะคะ...
คิดถึงทุกคนค่ะ...หยุดหลายวันไม่ได้นอนแน่นอนค่ะ หอบงานมาปั่นอีกมากมาย หุหุ
-
:z13:พี่เมอร์ สู้ๆเน่อพี่ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
มารอๆๆๆๆๆ
-
มานอนรอครับ
คิดถึงพายมาก ๆ เลย
-
:really2: แล้วน้องเลิฟนี้เป็นใครหรือครับ ?? มีตัวละครตัวนี้ด้วยหรือ?? (หรือว่าอ่านไปแล้วไม่จำอ่ะ 555+)อย่างไงก็รีบๆมาลงก็แล้วกันครับ ใจจะขาดอยู่แล้ว :impress2:
-
รออ่านนะคะ Mercy น่ารักที่ซู๊ดดดดดดดดดดด
คุณ Beambeam จ๊ะ นุ้งเลิฟอยู่อีกเรื่องค่ะ ชื่อ Valentine love น่ะ อยู่ในนิยายที่โพสจบแล้วค่ะ ลองเข้าไปหาดูนะ คิดว่าอยู่หน้าแรกหล่ะเพราะ Mercy เพิ่งลงตอนพิเศษค่ะ Confirm ว่าน่ารักมั่กๆค่ะ เรื่องนี้
-
คิดถึงน้องพายค๊า
มารอๆๆๆๆน้องพาย
-
นั่งรอพายย มาซะทีน๊าพี่เมอร์ซี่
-
ชอบเพลงนี้....รักเรื่องนี้...
ฮี้วววววววววววววววววว...
-
มารอคะ
เรื่องไหนก็ได้ ขอให้ลงเถอะน๊าคะ คิดถึงเสมอ
^____^
-
รอด้วยคนนุงงง
-
แม้จะหวานแบบกัดบ้างด่าบ้างแต่ก็ชอบนะ หวานแบบนี้จริงใจดี
อยากได้หวานแบบนี้อีกซักตอนสองตอนนะจ๊ะ
+1 แทนคำขอบคุณ ... :pig4:
-
:o8: :o8: มารอน้องพายด้วยเหมือนกันคะ เมื่อกี้ไปอ่านน้องเลิฟ มา อ๊าคคคคค จะหวานไปไหน,,,,,,,,,,,,,,,
-
เมื่อหร่ายจาลงคะ
-
เพิ่งตามอ่านจนทันเนี่ยแหละคร่า
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย โคตรหลงนายเอกเรื่องนี้เลยอ่ะ
แรด แรง ร้ายได้อีก สะใจๆๆๆ น่าสงสารที่ชีวิตมีปมแบบโคตรพ่อโคตรแม่ใหญ่
ยังไงก็ติดตามนะคะ เนื้อเรื่องกะลังเข้มข้นเลย
-
สวัสดีค่ะ...
ขอโทษด้วยนะคะที่ Mercy หายไปนานเลย
จริงๆ ตอนแรกว่าจะลงให้พร้อมกับตอนพิเศษน้องเลิฟเมื่อคืนวันศุกร์ แต่ก็ลงได้แค่เรื่องเดียว
เสาร์อาทิตย์ก็มีโปรแกรมวันพ่อนู่นนี่นั่นมากมาย
จริงๆ ตอนแรกจะมาลงให้ตอนเมื่อคืน แต่ เมื่อคืนน้องชาย Mercy รถแหกโค้งค่ะ ต้องวิ่งวุ่นไปโรงพยาบาล
แต่ตอนนี้ไม่เป็นอะไรมากแล้ว แค่ฟกช้ำ แต่ต้องนอนให้น้ำเกลือไปก่อนค่ะ
เรื่องราวช่วงนี้ก็หวานปนขมๆ นะคะ
อยากจะบอกว่า จะไม่ให้ดราม่ามากนักนะคะ เพราะ Mercy เองเขียนดราม่าๆ แล้วเหนื่อยเหลือเกินค่ะ
เรื่องราวชีวิตของน้องก็จะไม่ดราม่าซับซ้อนมากนักนะคะ
หลังจากนี้เรามาลุยชีวิตรักโหดมันฮาของเค้ากันดีกว่า
ขอบคุณทุกคนที่แวะเวียนมาถามไถ่นะคะ ขอภัยจริงๆ อีกสักครั้งค่ะ...
ปล. คำผิดเดี๋ยวเจอแล้วจะมาแก้นะคะ Mercy ต้องออกไปหาน้องก่อน
ปลล. อัพตอนพิเศษน้องเลิฟแล้วตั้งแต่เมื่อวันศุกร์นะคะ แอบโฆษณากันเล็กน้อย http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?board=25.0
ขอบคุณทุกๆ เม้นท์เลยค่ะ :pig4: :กอด1:
+++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 16
หลังจากวันที่ผมร้องเพลงจีบมัน มันกับผมก็เหมือนจะญาติดีกันขึ้นมานิดนึง ย้ำนะฮะว่านิดนึง…เพราะคำพูดคำจา เราก็ยังคงด่าทอกันเช่นเคยๆ ผมก็ได้แต่ทำใจ สงสัยชาตินี้กูจะต้องโดนเมียเรียกไอ้เหี้ยไปตลอดชีวิต เอาวะ ถ้าคำว่าไอ้เหี้ยมันเรียกออกมาด้วยความรัก ผมยอมก็ได้
ตอนนี้ผมกับไอ้แรดกำลังนั่งรอพี่คิว กับพวกพี่ๆ ทีมพีอาร์ กันอยู่ครับ เพราะเมื่อกี้พี่คิวโทรมาบอกว่ารู้ตัวคนปล่อยรูปแล้ว เดี๋ยวจะเข้ามาคุยด้วย ระหว่างรอไอ้ห่าพายก็เสือกกลับไปอยู่โหมดเดิมอีกแล้วครับ นิ่ง เงียบ เหม่อ ตาลอย เศร้า เหมือนจิตแม่งหลุดไปแล้วฮะ ผมเองก็ทำอะไรไม่ได้มาก นอกจากดึงมือมันมากุมเอาไว้ บีบกระชับเบาๆ ขอทำตัวเป็นพระเอกกับเขาบ้าง แรกๆ ไอ้ห่านี่ก็ไม่เสือกบีบมือผมกลับนะครับ แบบมือให้ผมจับอยู่อย่างงั้น แต่ด้วยความขี้บังคับ บวกขี้เสือกของผม ผมก็เลยใช้อีกมือที่ว่าง ไปจับมือมันให้กำมือผมให้ได้ หึหึ มันไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะปฏิเสธได้ เพียงแค่นี้ก็เสร็จโจรแล้วครับ
นั่งบีบมือกันอยู่ไม่นานนัก พวกพี่คิวก็มาครับ นอกจากบรรดาพี่ๆ ทีมงานแล้ว ผมก็เห็นเพิ่มผู้ชายสองคนที่ท่าทางจะเป็นนักสืบ กับพี่อีกคนหนึ่งที่รู้สึกว่าจะเป็นทนายของบริษัทครับ ท่าทางพี่คิวแกคงจะได้หลักฐานมาเยอะครับ
“พาย…พายพอจะจำ เอ่อ จำหน้าของคนที่…เอ่อ อยู่ในกลุ่มตอนนั้นได้ไหม” พี่คิวแกก็คงไม่ค่อยกล้าพูดตรงๆ ให้มันสะเทือนใจนะครับ เพราะหน้าไอ้พายตอนนี้ซีดมาก
“พายจำไม่ได้หรอกครับพี่ ตอนนั้น…พายไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะทำอะไรได้เลย แม้แต่มอง ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็ว และ…รุนแรง พายได้แต่ร้องไห้ น้ำตาพายไหลจนพายมองไม่เห็นอะไร” โอ๊ยยยยยย ทำยังไงดีครับ ผมอยากดึงมันมากอด น้ำเสียงสั่นๆ กับตาแดงๆ มันจะทำให้ผมทนไม่ไหวครับ
“แล้ว…พายพอจำได้สักนิดไหม ว่าหนึ่งในนั้น มีคนเอเชียอยู่ด้วยรึเปล่า” ไอ้พายสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะหลับตาลงซักครู่ เหมือนนิ่งคิด ก่อนที่จะลืมตาขึ้นมาพยักหน้าให้พี่คิวน้อยๆ
“มีครับ พายจำได้ เพราะนอกนั้นหัวทองหมดทุกคน แต่พายไม่รู้นะว่าเขาเป็นคนชาติไหน แต่เป็นเอเชียแน่ๆ”
“งั้นก็ลงล็อค…มันเป็นคนญี่ปุ่น ชื่อมาร์ค หรือมาโคโตะ ย้ายตามญาติมาอยู่ที่อังกฤษเพราะพ่อแม่เสียหมดแล้ว เรียนไม่จบไฮสคูล เพราะติดยา หลังจากนั้นก็โดนส่งตัวไปบำบัดอยู่หลายครั้ง จนออกมาล่าสุดก็ขายยาด้วย แต่ว่าเกิดหักหลักเรื่องผลประโยชน์กันขึ้น มันเลยต้องหนีมาอยู่เมืองไทย และตอนนี้มันกำลังแย่ ไม่มีงาน ไม่มีเงิน และติดยา และเหตุการณ์ตอนนั้น ก็มันนี่แหละเป็นคนถ่ายรูป และเก็บเอาไว้ แล้วพอมันรู้ว่าพายที่เป็นนักร้อง คือพายที่มันเคย…นั่นแหละ มันก็เลยเอารูปไปขายให้กับหนังสือต่างๆ ได้รูปละเป็นแสน… ตอนนี้มันหนีไปกบดาลอยู่ทางใต้ คิดว่ามันกำลังคิดจะหนีไปมาเลฯ”
“ไอ้ยาเหี้ยๆ นี่มันทำให้คนเราต้องมาทำร้ายคนอื่นได้อย่างเลือดเย็นจริงๆ สัตว์เอ๊ย!!!!” ผมลืมตัวสบถออกมาต่อหน้าพี่คิว ก่อนจะหันไปทำหน้าลุแก่โทษ ยิ้มแหยๆ สำนึกผิดที่ปากพล่อยไปหน่อย
“แต่ไม่ต้องกลัวนะ พี่จะจบเรื่องนี้ไม่เกินอาทิตย์นี้แหละ เพราะตอนนี้พี่แจ้งความไปแล้ว เพราะพี่ได้หลักฐานมาจากสำนักพิมพ์ต่างๆ ที่ซื้อรูปนี้มา”
“แล้วเขายอมช่วยเราเหรอฮะ ทำไมได้หลักฐานมาง่ายๆ” ผมสงสัยครับ เพราะพวกสื่อฯ นี่จะปิดบังแหล่งข่าวกันแบบว่า รักษาเท่าชีวิต
“หึหึ…ก็ต้องมีด้านมืดกันบ้าง อย่างน้อยๆ ตอนนี้อิทธิพลของพ่อพี่ก็ยังถือว่าเป็นเจ้าพ่อสื่อฯ วงการบันเทิงอยู่ เอาพอ่ไปขู่บวกกับพี่ขู่เองด้วย พี่ก็โมเมว่าพี่มีหลักฐานจากที่อังกฤษ ถ้าหากว่าไม่ยอมบอกจริงๆ แล้วพี่จับไอ้คนเอารูปมาขายได้ พี่จะให้มันซัดทอดและเอาเรื่องให้ถึงที่สุด แค่นี้เอง ง่ายๆ” เออะ…ผมพึ่งรู้ว่า พี่คิวเองก็มาเฟียพอตัวนะฮะเนี่ย แต่พี่คิวไม่เคยใช้อำนาจบาตรใหญ่กับคนอื่นเลย พี่คิวเป็นคนอ่อนสุภาพ เฮฮา และเป็นคนดีคนหนึ่งที่น่าเอาแบบอย่างมากๆ ครับ
“พายขอบคุณพี่คิวมากนะครับ แล้วก็ขอโทษด้วยนะฮะที่ทำให้พวกพี่ๆ ต้องมาเดือดร้อนกันเพราะพาย ต่อไปจะให้พายทำอะไร บอกพายได้เลยนะครับ พายยินดี และยอมทุกอย่าง” จริงๆ ไอ้ห่านี่มันเป็นคนจิตใจดีแบบไม่น่าเชื่อจริงๆ นะครับ ก็ดูจากบุคลิก ลักษณะท่าทางมันแล้ว น่าจะเป็นคนวีนๆ เรื่องมาก คุณหนู ไม่ยอมคน ไม่แคร์โลก แต่นี่ไม่ใช่เลย ไอ้ความแรดๆ ปากดีไปวันๆ ของมันน่ะ เป็นแค่เกราะหุ่ม เอาไว้ปกป้องตัวเองเท่านั้น เนื้อแท้ของมันเป็นคนที่เห็นแก่คนอื่นก่อนตัวเอง และแคร์คนอื่นมากๆ มันเฝ้าแต่ขอโทษพี่คิวทุกครั้งที่เจอหน้ากัน จนพี่คิวต้องคาดโทษว่าห้ามขอโทษอีก มันถึงได้เพลาๆ ลงบ้าง
“ขอโทษอีกและ พี่บอกว่ายังไงหะพาย เลิกเกรงใจ และเลิกคิดว่าเป็นความผิดของตัวเองได้แล้ว เรื่องนี้มันใช่ความผิดพายซะที่ไหนกัน…แต่เดี๋ยวเราเคลียร์เรื่องนี้จบ เราคงต้องมีอีกเรื่องที่ต้องเคลียร์กับนักข่าวอีก ก็ไอ้เรื่องเที่ยวเตร่ แล้วก็เรื่องกับหนุ่มๆ ของเรานั่นแหละ อันนี้เนี่ยพี่ก็จะถือว่าพายมีส่วนผิดด้วยแล้วกัน ถ้าอยากจะโทษตัวเอง ก็โทษที่เราประมาทและไว้ใจคนมากเกินไป อย่าคิดว่าเขาสัญญากับเราแล้วว่าจะไม่พูดกับใคร แต่ปากคนน่ะ มันก็สามารถพูดได้ตลอดอยู่แล้ว เขาไม่ใช่ญาติพี่น้อง ไม่ใช่คนที่รักเรา เขาไม่ต้องมานั่งเจ็บปวดกับเรา เพราะฉะนั้น เขาอยากพูดอะไรเขาก็พูด พายเองต้องระวังตัวให้มากกว่านี้ แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องถัดมา ขอพี่เคลียร์เรื่องปัญหาหลักให้จบก่อน แล้วเราค่อยมาว่าเรื่องนี้กันนะ”
“ได้ครับพี่คิว จะให้พายทำยังไงบอกได้เลยนะครับ” ไอ้แรดที่เลิกแรดชั่วขณะ ทำหน้าสลดลงอย่างน่าสงสาร ผมเลยเอื้อมมือไปแอบกุมมือมันเอาไว้ใต้โต๊ะ เพราะตอนนี้มีคนอื่นๆ นอกจากพี่คิวพี่โรสนั่งอยู่ด้วย ผมก็ไม่อยากจะโจ่งแจ้งจนเกินไป ดีที่วันนี้เรามานั่งคุยกันบนโต๊ะอาหารใหญ่ของบ้าน และผมก็เลือกที่จะนั่งข้างๆ ไอ้พายมัน เลยสามารถแอบจับมือมันได้ครับ
“เอ่อ…พี่คิวครับ ถ้าหากพรุ่งนี้พายอยากจะขออนุญาตให้เพื่อนที่มหาฯลัย เข้ามาหาได้ไหมครับ คนนี้เพื่อนสนิทพายเอง เขาจะเอาพวกรายงาน กับเล็คเชอร์มาให้น่ะครับ คนนี้ไว้ใจได้จริงๆ” เพื่อนสนิท? ผู้หญิงหรือผู้ชายวะ? สนิทแค่ไหนเนี่ย ถึงขั้นขออนุญาตให้เข้ามาหา แสดงว่าแม่งสนิทมาก แล้วทำไมกูต้องทำตัวขี้เสือกแบบนี้ด้วยวะเนี่ย…แม่งอยากรู้เว้ย!!!
“คนเดียวใช่ไหม? ถ้าคนเดียวก็โอเค แล้วถ้าพายยืนยันว่าเขาจะไม่สร้างปัญหาให้พาย หรือเอาเรื่องที่พายอยู่ที่นี่ไปบอกใคร พี่ก็โอเค แต่ว่าอาจจะต้องให้รถบริษัทออกไปรับมานะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เขาจะมากี่โมง พายโทรมาบอกพี่นุชแล้วกัน แล้วเดี๋ยวพี่ให้พี่นุชให้คนขับรถไปรับมาแล้วกันนะ แต่กำชับเพื่อนไว้ด้วยแล้วกัน ว่าห้ามบอกใครว่าจะมาหาพาย แล้วถ้าเขาจะเอางานพายไปส่งให้ ก็ให้บอกว่า มารับที่บริษัท พายให้คนฝากเอาไว้นะ”
“ได้ครับพี่คิว ขอบคุณมากๆ ครับ”
หลังจากพวกพี่คิวกลับไปแล้ว ไอ้พายก็บอกว่าจะขึ้นไปทำรายงานที่ค้างอยู่ให้เสร็จ เพราะพรุ่งนี้จะได้ฝากเพื่อนเอาไปส่ง ผมก็เลยปล่อยให้มันขึ้นไปทำงานสงบๆ ของตัวเองข้างบน ส่วนตัวผมเองก็นั่งซ้อมกีตาร์ กับเอียร์เทรนนิ่งอยู่ข้างล่าง เพราะพรุ่งนี้มีเทสย่อย… ต่างคนต่างก็จมอยู่กับงานของตัวเอง จนผมเริ่มเมื่อย มองนาฬิกาอีกทีก็เกือบตีหนึ่งแล้ว ไปอาบน้ำนอนดีกว่าครับพรุ่งนี้ผมมีเรียนเช้า และทั้งวัน
ขึ้นมาบนห้อง ผมก็ค่อยๆ แง้มๆ เข้ามา แม่งทำตัวเหมือนโจรเลยกู…ในห้องยังเปิดไฟสว่าง แต่เงียบมาก มองไปที่โต๊ะเปล่าตัวใหญ่สีขาว ที่ไอ้พายมันยกขึ้นมาใช้แทนโต๊ะเขียนแบบชั่วคราว ก็เห็นไอ้แรดตัวเล็กของผมนอนฟุบอยู่กับโต๊ะ ที่เต็มไปด้วยกองกระดาษเต็มไปหมด
“พายๆ พายๆ ลุกขึ้นไปนอนที่่เตียงไป” ผมเข้าไปเขย่าตัวมันน้อยๆ ปลุกให้ตื่นจากท่านอนที่ฝืนธรรมชาติ เกรงว่าถ้าปล่อยให้มันฟุบอยู่แบบนี้อีกไม่เกินชั่วโมง ตื่นขึ้นมาได้เห็นพ่อนักร้องคอเอียงกันบ้างล่ะ
“อื้มมมม!!!!” แหนะ ไอ้ห่านี่ อุตส่าห์มาเรียกให้ไปนอนดีๆ ดันมีการปัดไม้ปัดมือเราออกซะอีก ง่วงแล้วงอแงนะมึงเนี่ย
“อื้มแล้วก็ลุกสิวะ นอนแบบนี้เดี๋ยวก็ปวดคอ ลุกเร็วๆ” คราวนี้ผมต้องงัดหัว งัดคอมันให้ลุกขึ้นจากโต๊ะครับ เขย่าตัวเฉยๆ ไม่มีทางขยับ
“จานอนนน…” นั่น!!! งอแงหนักเข้าไปอีก กูรู้แล้วโว้ยว่าจะนอน กูก็ง่วงอยากนอนเหมือนกันนั่นแหละ นี่ถ้ากูไม่รักมึงนะ กูปล่อยให้แม่งนอนคอหักอยู่บนโต๊ะนี่แหละ ดื้อนัก
“ก็จะพาไปนอนนี่ไง ลุกเร็วๆ นะครับนะ เดี๋ยวริวพาไปนอนนะครับพาย” ต้องเล่นบทพระเอกกันหน่อย…แม่ง กูพูดไปก็คลื่นไส้ไป…ก็คนมันไม่ชินนี่ฮะ ปกติเคยพูดจาดีๆ ใส่กันซะที่ไหน
“อืมมม…อุ้มหน่อย” หะ!!!! อะไรของมึงงงง อุ้มหน่อยห่าอะไร โตเป็นควายแล้วมาอ้อนให้อุ้ม ผมว่าสงสัยมันคงจะละเมอแน่ๆ เลยครับ เพราะมันยังพูดทั้งๆ ที่ฟุบอยู่กับโต๊ะ
“ฟี่…อุ้มพายหน่อย” ฟี่? ไอ้ฟี่ ไอ้เหี้ยฟี่ ไอ้ห่าฟี่นี่แม่งเป็นใครวะ แล้วเมียกูเสือกร้องเรียกให้มันอุ้มเนี่ย…คนเราถ้าถึงขั้นละเมอบอก นี่แสดงว่ามันต้องเกิดความคุ้นชิน และกระทำซ้ำๆ กันบ่อยๆ นะ ใครวะไอ้เหี้ยเอ๊ยยยย
“ไม่ใช่ฟี่ แต่เป็นผัวมึงนี่แหละ…กูอุ้มก็ได้ เห็นว่าเป็นเมียหรอกนะไอ้ห่า แรดนักนะมึงเนี่ย ขนาดหลับยังละเมอเรียกชื่อคนอื่นเลย ห่าเอ๊ยยยย!!!” ด่ามันไป มันก็ไม่รู้สึกตัว ยังหลับหายใจเข้าออกสม่ำเสมออยู่เหมือนเดิม แม่งเอ๊ยยย ลำบากกูอีก ต้องสวมวิญญาณเป็นผู้ชายคนอื่นเพื่ออุ้มเมียตัวเอง เจริญแล้วกูเนี่ย
ผมค่อยๆ ช้อนตัวช้อนขา อุ้มมันแบบท่าเจ้าสาว ตัวมันเบามากกว่าที่คิด วันๆ แดกห่าอะไรบ้างไหมเนี่ยมึง แต่แปลกนะครับ เห็นตัวบางๆ เบาๆ แบบนี้ กลับจับแล้วนุ่มนิ่มเต็มไม้เต็มมือ ยิ่งผิวมันนะนวลนิ่มเหมือนผิวเด็กเลย…
พอผมอุ้มมันมาหย่อนที่เตียงเสร็จ ก็ไปจัดการอาบน้ำแต่งตัวมานอนกอดมันเหมือนเคย เรื่องนอนกอดกันนี่ผมว่ามันเองก็คงเริ่มชินกับการมีผมกอดเวลานอนแล้วนะฮะ เพราะจากแรกๆ ที่เคยขืนๆ ตัวออกบ้าง แต่พักหลังๆ พอดึงตัวเข้ามากอดปุ๊บ มันก็วาดแขนตัวเองมาสอดกอดผมตอบ ก่อนจะค่อยๆ ซุกหน้าซุกตัวเข้าหาผมแล้วก็หลับลึกแบบสบาย…แค่ช่วงเวลานี้แหละครับ ที่ผมมีความสุขมากๆ มันเหมือนเด็กตัวน้อยๆ นอนหลับปุ๋ยให้ผมได้กอดได้หอม ผมรู้ว่ามันเริ่มวางใจ และรู้สึกปลอดภัยเวลาได้อยู่กับผมบ้างแล้ว…
……………………….
รุ่งขึ้นอีกวัน ผมตื่นก่อนไอ้พายมันครับ เพราะวันนี้ผมมีเรียนตั้งแต่แปดโมงเช้า จนถึงห้าโมงเย็น วันนี้จัดเต็มทั้งวันเลยฮะ… ตกเย็นเลิกเรียนเสร็จ พวกไอ้แจ็คมันก็ชวนไปกินข้าวที่ห้างใจกลางเมือง แต่ผมกะว่าจะกลับไปกินกับไอ้พายมัน แล้วก็อยากจะรีบกลับไปดูหน้าไอ้เพื่อนเวรของมันด้วย (มึงยังไม่รู้จักเขาเลยเสือกไปเรียกเขาว่าเพื่อนเวร) แต่ผมก็ตามพวกมันไปห้างด้วยครับ เพราะกะว่าจะเข้าไปซื้อเค้กร้านอร่อยไปฝากไอ้พายมันหน่อย เห็นเมื่อวันก่อนตอนมันนั่งดูพวกนิตยสาร เขาลงพวกร้านเค้ก มันก็บ่นๆ ว่าอยากกิน
“ฮ่าๆๆๆๆ ฟี่อะไปแกล้งไอ้มิวมัน เดี๋ยวมันก็เอาคืนหรอก ฮ่าๆๆๆ แต่โคตรขำเลยเนอะ อย่าเห็นหน้ามันตอนที่เห็นรูปตัวเองโดนวาดหน้าเป็นโดราเอม่อนจัง ฮ่าๆๆๆ” เสียงไอ้ห่าพายนี่ครับ หัวเราะร่วนเชียว แล้วฟี่ เอ๊ะ ชื่อนี้ที่แม่งละเมอเมื่อคืน หรือว่าไอ้เหี้ยฟี่นี่จะเป็นเพื่อนซี้ที่มันเคยบอก
“แต่ไอ้เหี้ยมิวมันหน้าเหมือนแมวจริงๆ นี่ ตอนที่พวกไอ้ชินบอกว่าให้วาด ฟี่นึกออกรูปเดียวเลย ต้องโดเรม่อนเท่านั้นฮ่าๆๆ เดี๋ยวครั้งหน้าฟี่เอารูปมาให้ดู เสียดายอะลืมเอาติดมาด้วย” ชัดเลย ไอ้เหี้ยฟี่อะไรนี่เป็นผู้ชาย ผมรีบสาวเท้าเข้าไปเสนอหน้าก่อนเลยครับ
“อ้าว… เฮ้ยยยย พาย นี่มันริววง……นี่หว่า โหตัวเป็นๆ เลยอะ งานกิ๊ฟปีที่แล้วผมก็ไปดูวงคุณเล่นนะครับ เจ๋งโคตรเลย” อย่ามาทำเป็นเยินยอกูนะไอ้สัตว์ มึงถอยห่างออกมาจากเมียกูเลย แล้วดูไอ้แรดนะครับ แม่งเสือกนั่งกระแซะซบหัวบนไหล่ไอ้เหี้ยนี่อีก
แม่งผมไม่อยากจะบอกหรอกนะครับ ว่าไอ้เหี้ยเพื่อนมันเนี่ย หน้าตาแม่ง…โคตรดี…เอาแบบไม่อัคติเลยนะครับ ผมว่า…แม่งหล่อกว่าผมอีก เป็นผู้ชายผิวแทน ที่ดูแล้วน่าจะแทนจากการเล่นกีฬา ตัวแม่งน่าจะสูงกว่าผม หน้าแม่งเข้มได้อีก ไว้เคราแบบเท่ๆ ผมยาวยุ่งๆ แค่บ่า แต่แม่งเสือกยุ่งแบบดูดี ใส่กางเกงขาเดฟสีเข้มแบรนด์เดียวกับที่ผมชอบ กับเสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาวตัวโคร่งๆ บนหลังเท้าซ้ายมันมีรอยสักรูปกราฟิกลายแปลกตา ดูท่าทางน่าจะออกแบบเอง แต่ที่เหี้ยไปกว่านั้น บนหลังเท้าขวามันเสือกมีรอยสักรูปขนมชนิดหนึ่ง ที่ดูยังไงก็ดูออกว่าเป็น ‘พาย’ หนึ่งถาด ไอ้เหี้ยยยยยยยยเอ๊ยยยย ผมไม่รู้ว่า มันสักเพราะชอบลายคิกขุแบบนี้ หรือว่ามันจงใจจะสื่อถึงไอ้แรดของผมกันแน่ แม่งกูไม่ชอบขี้หน้าแม่งเลย
“อ้าวไอ้เหี้ย แล้วมึงจะยืนค้ำหัวพวกกูอีกนานไหม ยืนทำหน้าส้นตีนอยู่ได้ แดกข้าวบูดมาหรือไงวันนี้…แล้วเพื่อนกูทัก ทำไมไม่ตอบ เป็นเหี้ยไรของมึง ถ้าอารมณ์ไม่ดี ไม่อยากคุยก็ไสหัวไปอาบน้ำไป ข้าวเย็นอยู่ในครัว ป้าเขาเก็บไว้ให้มึงแล้ว กูแดกกับฟี่แล้ว” ปกติก็พูดกันแบบนี้ทุกวันอยู่แล้ว ด่ากันแรงกว่านี้อีก ผมเองก็ชิน และไม่โกรธอยู่แล้ว เพราะผมก็ปากหมา บางทีก็ต่อปากต่อคำกลับไปบ้างพอหอมปากหอมคอ… แต่วันนี้ทำไมมันรู้สึกต่างออกไป ผมน้อยใจ น้อยใจมากๆ ที่มันด่าผมต่อหน้าคนอื่น แถมผมอุตส่าห์รีบกลับมากินข้าวกับมัน แต่มันเสือกไม่รอผมเลย ทั้งๆ ที่ทุกวันก็รอ แม้ผมจะกลับค่ำกว่านี้ก็ตาม…มันด่าผมเสร็จ มันก็ไม่สนใจเหี้ยอะไรอีก หันไปเปิดสมุดสเก็ตภาพที่ช่วยกันประคองเปิดดูกันสองคนกับไอ้เหี้ยเพื่อนมัน แล้วปล่อยให้กูยืนเป็นไอ้บ้าไอ้บอ โมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยงเป็นบ่าอยู่คนเดียว
“พาย… ฟี่ว่าพายพูดแรงไปหวะ” ไอ้เหี้ยเพื่อนมันหันไปกระซิบข้างๆ หูมัน จะกระซิบทำเหี้ยอะไร กูได้ยินอยู่ดี แล้วแม่งก้มไปใกล้จนจะแดกหูกันอยู่แล้ว
“ก็พูดกันแบบนี้อยู่แล้วอะ ปกติก็ไม่เห็นจะทำหน้าเป็นตูดแบบนี้” เออ ก็วันนี้กูไม่ปกติไงสัตว์ กูหึง มึงเข้าใจกูบ้างไหมเนี่ย
“พาย ขอโทษเขาเถอะนะ ฟี่ขอร้องล่ะนะ พายคนน่ารักของฟี่น่ะทำผิดแล้วก็ยอมขอโทษเสมอนี่” พายคนน่ารักของฟี่…ถุย ไอ้เหี้ยของมึเหรอ ของกูต่างหาก
“อัลฟี่ อ่ะ!!! พายไม่ผิดซะหน่อย ก็บอกแล้วว่าเป็นประโยคสนทนาประจำวัน เป็นคอนเวอร์เซชั่นปกติเข้าใจปะ” ไอ้เหี้ยเมียตัวดีของผมมันก็หันไปค้อนใส่เพื่อนมัน ทำหน้าตาหน้ารักงอนๆ เชิงอ้อนใส่ ไอ้เหี้ยเอ๊ย กับกูมึงไม่เคยทำแบบนี้เลยนะ กูมันเหี้ยมากใช่ไหม กูมันน่ารังเกียจจนมึงไม่สามารถจะปฏิบัติตัวดีๆ ด้วยได้เลยเหรอ
“กูขอโทษ ที่เข้ามาขัดจังหวะ… กูแค่จะเข้ามาบอกว่า วันนี้กูอาจจะไม่กลับมานอนนี่ กูคงจะไปซ้อมแล้วไปแดกเหล้ากับพวกไอ้เหี้ยแจ็ค ในเมื่อถ้ามึงมีเพื่อนอยู่ด้วยแล้ว ก็ดี กูจะได้ไม่ต้องห่วง กูไปล่ะ” ผมไม่ตอบโต้ ไม่ได้ด่ามันกลับ และไม่ได้อยากจะประชด แต่ผมอยู่ไม่ได้ ถ้าผมอยู่ต่อ ผมต้องเข้าไปต่อยเพื่อนมัน แล้วกระชากมันเข้าไปขังในห้องและทำอะไรๆ ตามใจตัวเองและตามอารมณ์ตัวเองแน่นอน ผมยังไม่อยากเลวในสายตามันไปมากกว่านี้ ผมขอไปหาที่หลบสงบสติอารมณ์ซักพัก ผมรีบเดินออกมาจากห้องนั่งเล่น เข้าไปวางกล่องเค้กที่ซื้อมาไว้ในห้องครัว แล้วรีบออกไปหาพวกไอ้แจ็คที่มันคงยังนั่งแดกข้าวกันอยู่ที่ห้างเดิม…
“เฮ้ย แดกเหล้ากัน” ผมเดินเข้าไปหาไอ้พวกเหี้ยเพื่อนผมที่นั่งแดกอาหารญี่ปุ่นสุดฮิตกันอยู่
“อ้าวไอ้เหี้ย มาถึงไม่พูดพร่ำทำเพลงก็ชวนเมาเลยนะ…แล้วมึงเป็นเหี้ยอะไรมาเนี่ย ดูทำหน้าเข้า เมียมีชู้เหรอวะ” เอาเข้!!!!! ไอ้เหี้ยแจ็ค ไอ้สัตว์หมา แม่งเป็นหมอดูหรือไงวะ…กูอยากจะตะโกนใส่หน้ามันว่า เออ!!!
“แล้วข้าวปลานี่จะไม่แดกเหรอพ่อหนุ่มกินก่อนเหอะ หรือแดกเค้กที่ซื้อไปแล้ว” ไอ้บีมมือกลองที่หล่อกว่านักร้องนำอย่างผม ชวนแดกข้าวด้วยความเป็นห่วง ไอ้นี้เป็นพวกชอบห่วงชาวบ้านชาวช่องเค้าไปทั่วครับ มันนิสัยดีและไม่ปากหมาเหมือนไอ้เหี้ยแจ็ค
“เออ…แดกมาแล้วหวะ พวกมึงก็จะอิ่มแล้วนี่ เดี๋ยวไปร้าน….แล้วกันนะ กูโทรไปจองกับเฮียแล้ว” ร้านประจำพวกผมครับ ก็ร้านที่พวกเราเคยเล่นดนตรีกลางคืนกันแล้วพี่คิวมาเจอนั่นแหละฮะ เฮียเจ้าของร้านใจดี ถ้าพวกผมไป ก็มันจะให้เข้าไปนั่งโซนวีไอพีที่เงียบๆ ปลอดแฟนเพลงได้ครับ
“แล้วมาชวนพวกกูทำเหี้ยอะไร แบบนี้เขาเรียกมัดมือชกชัดๆ นะไอ้สัตว์” หมามันหอนอีกแล้วครับ
“งั้นมึงก็ไม่ต้องเสือกไป กูว่าจะเลี้ยงซะหน่อย” หางกระดิกทันที่พอบอกว่าจะเลี้ยง
“ไปคร๊าบบบบ คุณเพื่อน เพื่อนแจ็คขอโทษคร๊าบบบบบ ขอเพื่อนแจ็คไปแดกเหล้าฟรีด้วยคนนะคร๊าบบบบ” เบาๆ ก็ได้ไอ้ห่า สาวๆ โต๊ะข้างๆ มองกันเป็นสายตาเดียวแล้วเนี่ย
………………………………..
หลังจากที่พวกผมไปซัดเหล้าย้อมใจ (ย้อมใจน่ะน่าจะเป็นผมคนเดียว) แต่ก็ไม่ได้ถึขั้นเมามายอะไรมากนะครับ ถึงยังไงผมก็ยังต้องขับรถกลับอยู่ดี ยังไม่อยากโดนขึ้นหน้าหนึ่ง แค่นี้ค่ายผมก็โด่งดังแล้วครับ…ตอนแรกก็ชั่งใจนะฮะว่าจะกลับไปนอนคอนโดตัวเองดีไหม แต่มาคิดอีกที ผมกลับไปหาไอ้พายดีกว่าครับ ลึกๆ ก็เป็นห่วงมันด้วย เพราะผมว่ามันก็คงไม่กล้าให้เพื่อนมันค้างด้วยหรอก เพราะเพื่อนมันก็ถือว่าเป็นคนนอก และมันก็ขออนุญาตพี่คิวไว้แค่ให้เพื่อนมาหาเฉยๆ
ผมขับรถเข้ามาจอดที่บ้านสีขาว ที่ตอนนี้ปิดไฟเงียบเชียบ บ้านนี้ไม่ต้องล็อคกุญแจก็ได้ครับ เพราะนอกจากจะมีลุงยามสองคนเฝ้าหน้าบ้านแล้ว บริเวณรอบนอกก็ถือเป็นเขตของบริษัทด้วย และมียามคอยตรวจตาอยู่ตลอดเวลา
ผมเองพอเข้ามาในบ้านได้ ก็ขึ้นไปห้องนอนทันที ค่อยๆ แง้มประตูเหมือนเดิม ในห้องมีแต่เสียงแอร์และแสงไฟจากพระจันทร์นวลเด่นที่สาดเข้ามาผ่านทางหน้าต่างที่แง้มผ้าม่านเอาไว้เล็กน้อย มองเห็นไอ้พายนอนขดตัวตะแคงข้างกอดตัวเองอยู่ริมฝั่งที่มันนอนประจำ ผมถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ไม่รู้ว่าโล่งอะไร แต่ก็แค่เห็นมันนอนได้ก็สบายใจ… ตัวผมเองก็เดินเข้าไปอาบน้ำ ออกมาแต่งตัวเสร็จ ก็ค่อยๆ ไปนอนลงข้างๆ มันบ้าง
แต่คืนนี้ผมไม่ได้หันไปกอดมัน ไม่รู้สิครับ ไม่ใช่ว่าโกรธนะ แต่มันยังน้อยใจอยู่ บางทีมันอาจจะไม่ต้องการอ้อมกอดของผมแล้วก็ได้ มันอาจจะอยากนอนสบายๆ โดยที่ไม่มีแขนของใครมาพันธนาการเอาไว้…หากแต่ผมยังไม่ทันจะหลับไป ก็ได้ยินเสียงไอ้คนข้างๆ ที่นอนหันหลังให้อยู่ สูดจมูกเบาๆ ก่อนที่จะตามมาด้วยเสียง…
“ทำไมคืนนี้ไม่กอด” หาาาาา!!!! มึงว่าอะไรของมึงนะ พูดภาษาไทย หรือภาษาต่างดาว กูฟังไม่ถนัด หูกูเพี้ยนไปรึเปล่า
“หะ?” นั่นแหละ ผมตกใจจนต้องถามมันออกไปอย่างสงสัย
“หะอะไรล่ะ…ก็กูถามว่า…ทำไมคืนนี้ไม่กอดกู” ชัดเลยครับ หึหึ จากที่งอนๆ มันอยู่ตอนนี้ผมยิ้มแก้มจะฉีกอยู่แล้วฮะ
“อยากให้กอดเหรอ ไม่อึดอัดหรือไง”
“อือ”
“อืออะไร อืออยากให้กอด หรืออือไม่อึดอัด”
“ไอ้เหี้ย ถามเยอะอะ ก็อือทุกอย่างนั่นแหละ…จะกอดไม่กอดหะไอ้เหี้ย ถ้ามึงเล่นตัวนัก ต่อไป ชาตินี้ก็อย่ามาแตะต้องตัวกูอีกเลยนะ….” ไม่ทันสิ้นคำมัน ผมก็หันไปรั้งร่างมันเข้ามาในอ้อมกอดทันที ผมสวมกอดมันจากทางด้านหลัง ไอ้พายมันก็ยกแขนขึ้นน้อยๆ ให้ผมได้สอดมือเข้าไปโอบเอวมันได้ถนัดๆ ก่อนจะซุกหน้าและจมูกลงสูดกลิ่นคุ้นเคยที่ซอกคอมัน
“ไอ้เหี้ย”
“ด่ากูอีกและ มึงอะชอบด่ากูจัง” ปากก็ตัดพ้อไป ก็สูดกลิ่นหอมอ่อนๆ จากคอและแก้มมันไป
“ก็ด่าประจำ มึงสมองกลับหรือไง ทำมาเป็นน้อยใจ”
“รู้ด้วยเหรอว่ากูน้อยใจ…แต่จริงๆ กูหึงมากกว่า หืมม์ รู้ไหมว่ากูหึงน่ะ กูทั้งหวงทั้งหึงทั้งน้อยใจปนกันไปหมด”
“หึงเหี้ยอะไร นั่นเพื่อนซี้กู ไร้สาระนะมึงเนี่ย ทำตัวเป็นพระเอกลิเกไปได้”
“ก็ไม่รู้อะ มึงนั่งซบมันซะขนาดนั้น แถมยังพูดจาออดอ้อนกันอีก กูทนไม่ได้อะ ก็เมียกูอะ กูไม่อยากให้ใครมาจับทั้งนั้นแหละ ถึงเพื่อนกูก็หึง” ผมพูดอย่างกระเง้ากระงอด ไอ้พายมันเลยกระทุ้งซอกใส่ท้องผมไม่เบานัก ผมเลยรัดตัวมันแน่น แล้วลงมือฟัดมันอย่างมันเขี้ยว
“ประสาทแดกนะมึงเนี่ย…พอได้แล้วไอ้ห่า กูจะนอน” มันหันคอ หันหน้า เหลือบตามาด่าผมแบบไม่จริงจังนัก ผมได้โอกาส เลยหอมแก้มมันไปอีกสองฟอดใหญ่
“โอเคๆ นอนก็ได้ๆ” ไม่อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองเลย ว่ามันง้อผมอยู่ การกระทำน่ารักๆ ของมันเมื่อกี้ ถึงแม้จะไม่ได้ออดอ้อนหวานจ๋อย แต่ก็นับว่ามากแล้วสำหรับคนอย่างไอ้พาย ไอ้เรื่องหึง เรื่องงอนนี่ลืมไปเลยครับ ขุดทิ้งมันไปจากใจเลย
“นี่…” ในขณะที่เราต่างฝ่ายต่างเงียบ กันไปซักพัก จนผมคิดว่ามันหลับไปแล้วซะอีก มันเอ่ยเรียกผมท่ามกลางความเงียบของห้องและค่ำคืน
“หืมม์” ผมก็ตอบมันสั้นๆ ในขณะที่ตายังหลับอยู่
“เค้กน่ะ…อร่อยดีนะ วันหลังซื้อมาอีกสิ” ผมต้องเบิกตากว้างอีกครั้ง ก่อนที่จะหลับลงพร้อมรอยยิ้มและคาดว่าคืนนี้ ผมต้องฝันดีกว่าคืนไหนๆ แน่นอน
“อืม ถ้าชอบจะซื้อมาให้กินอีก” ผมสัญญา และแอบต่อท้ายในใจว่า ‘ตลอดชีวิตเลย’
-
จิ้มมมม
แล้วค่อยเม้นต์ 3O3 โฮะๆๆๆๆ
น้องพายง้อได้นุนแรงมากเลยค่ะ น่ารักอ้า
ขอบคุณมากนะคะ อยากกดบวกหนึ่งให้แต่เม้นยังไม่ถึง หุหุ
-
:กอด1: :กอด1:
น่ารักๆๆ
แต่อยากเห้นสองคนนี้พูดกันดีดีบ้าง
-
ขอให้น้องชายหายเร็วๆนะคะ :L2:
ตอนนี้น่ารักอะค่ะ :o8:
แอบมีงอนก่อนแล้วค่อยง้อกันทีหลังด้วย
แต่ฟี่นี่ไม่ได้คิดอะไรกับพายจริงเหรอ? (หึงแทนริว 555)
-
:-[เริ่มมีหวานแหะ
มีหวงหึงงอนกันด้วย
น่าร๊ากกกก
-
ออร่า รังสีพระเอกเริ่มฉายแววให้ริวแล้วววว
ดีใจจัง :laugh:
-
พี่Mercyจะว่าอะไรมั้ยถ้าจะบอกว่า
ขำริวไม่ไหวแล้ว
จริงๆมันไม่ใช่ฉากตลก
แต่ขำจริงจัง ไม่ไหวแล้ว :m20:
ปล. อย่าลืมจัดการไอ้ตัวปล่อยรูปด้วยนะ ฝากกระทืบมันซักป้าบสองป้าบ :z6:
-
อ่านแล้วเขิน :-[
-
น่ารัก
น้องพายอ้อนน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ชอบอ้ะ คุณไนท์ขรา กอดดดดดดดดดดดดดดดด
นุ่นอยากกอดน้องพายด้วย งุงิ อิน้องริวมันคงไม่หึงนุ่นหรอกเนอะก็นุ่นมิใช่ป้อจายนี่ คริคริ
...............................
ตรงอื่นมีผิดประปราย แต่ตรงนี้เด่นนะคะ
พี่คิวไม่เคยใช้อำนาจบาดใหญ่กับคนอื่นเลย พี่คิวเป็นคนอ่อนสุภาพ (อำนาจบาตรใหญ่, คนอ่อนสุภาพ.....พออยู่ชิดกันทำให้เข้าใจว่าหมายถึง สุภาพน้อย แบบว่า อ่อนเค็ม อ่อนหวาน อะไรแนวๆนั้นอะค่ะ ถ้าเป็น พี่คิวเป็นคนอ่อน (วรรคนิดนึง) แล้วค่อย สุภาพ น่าจะเข้าใจตรงกับที่ต้องการสื่อมากกว่านะคะ)
-
ว้าวๆๆๆ นุ้งพายมีพัฒนาการแล้ว อ้ายยยดีใจ
ถ้าซื้อมาให้กินตลอดชีวิตสงสยริวจะมีเมียเป็นหมูแน่ๆๆ :laugh:
-
อึ๋ยยย เขิล ฮ่า เค้าหวานกันจนคนอ่านแก้มปริอ่ะค่ะ :oni1: :m11:
กุ๊กกิ๊กนะนิ ชอบบบบบบบบ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :t4: :m13: :m3:
ปล.รอตอนต่อไปค่ะ คึคึคึ :a2: :a9: :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:
-
มา ต่อ และ
อัล ฟี่ ... พายย
น่า กิน เนอะ
ฮ่า ๆ
อยาก กิน เค้ก มั้ง จัง อะ
-
หุหุ ริวมีหวังแล้วจริงๆ ใช่ป่ะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด !!
ดีใจแทนริวอ่ะ ! มีเปอร์เซ็นขึ้นาหน่อย ! :-[
สู้ต่อไปริวจัง ! 55555555
อยากรู้ประวัติคนชื่อฟี่จังงง ง ง ง
หวังว่าคงไม่ได้คิดอะไรกับหนูพายใช่ไหม ? หึหึหึ
ติดตามค่ะ !! :กอด1:
-
หวานเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :m3: :m3: :m3:
-
พายเริ่มหวานแล้ว :กอด1:
-
ถึงพายจะง้อแร้ว แต่ในฐานะแม่ยกริว ป้างอนแทน จริ! งอนพายยยยย :m16:
-
แรกๆ ก็ว่า ริวมันเป็นคนหัวล้านหรอ ใจน้อยจริง แต่ก็พอเข้าใจนะ
พายนะพาย เล่นไปละเมอชื่อฟี่ แล้วดูซิ แทบจะนั่งตักกันอยู่ละ
ริวมันก็น้อยใจสิ แต่ก็ดีแล้วหล่ะ ที่พายยอมให้กอด ฮ่าๆๆ
น่ารักจริงๆเล้ย :z2: :z2:
-
:-[
-
น่ารักอ่ะ :-[
มีหึงมีง้อ :-[
-
อืม...บทง้อ บทอ้อน ในแบบฉบับของน้องพายนี่
ก็น่ารักตามแบบน้องพายอะนะ
ไอ้คนปล่อยข่าวปล่อยภาพนั่น ต้องเอาให้มันเข็ดหลาบ
อย่าให้มันไปทำลายชีวิตคนอื่นได้อีก
-
บวกหนึ่งงงงงงงงงงงง :impress2:
น่ารักกกกก น้องพายง้อ น่าร้ากกกกกกกก
พี่ริวใจเย็นๆนะ น้องพายมีใจ ก๊ากกกก ชอบๆๆๆ
ไม่หวานเลี่ยน ชอบแบบนี้
-
:-[ หวานนนนนนนนนนนนน
o13 พายกับริวน่ารักจังเลย
ดีใจด้วยนะริว ในที่สุดพายก็เริ่มใจอ่อน
ริว ดูอบอุ่นจังเลย ชอบๆๆๆ
มาต่อตอนหน้าเร็วๆนะ ขอหวานอีกตอน อิอิ
-
อ่านตอนนี้แล้วให้ได้แค่ประโยคเดียวว่า 'อยากกรี๊ดดดดดด ด มากกก ก !' :-[
กร๊ากกกกก ก น่ารักได้อีกอ้ะ '
-
อันนี้มากหงะคุณพี่ ว้ากกกกกกกกกกกกกกกก กรีดร้อง ชอบมากมาย
ทั้งพายทั้งริว อิอิ คิดว่าน้องต้องนอนร้องไห้คนเดียวแล้ว เตรียมเศร้าเลย ๕๕๕
แต่แบบว่าริวน่ารักมากหงะ น้องก็ง้อแบบน่ารักที่สุด ฮุ ๆ อยากให้น้องกลับไปเจอ แม่ กับ หนูเพลินอีกจัง
ท่าทางจะน่ารักน่ากิน อิอิ
ขอบคุณคุณพี่มากมาย ๕๕๕ ช้อนหายไปนาย ตกอยู่ในวังวนของการเมแล้วแฮงค์ เซ็งจิต เซ็งตับอ่อนมากเจ้าค่ะ นั่งปวดหัวอยู่สองวันกว่า ๕๕๕
คิดถึงคุณพี่ คิดถึงหนูพายและริวคุง อิอิ
-
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
ในที่สุดก้อตามอ่านจนทัน อิอิ
ชอบริวอ่ะ น่ารักมากมาย คำก้อเมีย สองคำก้อเมีย หึหึ
-
พาย จะน่ารักไปไหนเนี่ย :L2:
-
น้องพายน่ารักที่สุดในสามโลก :o8:
พี่ริวก้อ งอนได่น่ารักได้ใจมั๊กมาก
:pig4: :pig4: คร้าบบบบบ
-
โอยยย...น้องพายน่ารักอ่ะ
แอบกลัวว่าริวจะไม่รักแล้วรึป่าวเอ่ย^^
มียอมง้อด้วยอ่ะ...น่ารักๆๆ
ริวพยายามเข้า พายเริ่มจะอ่อนลงแล้วเนาะ
-
หวานอะ ถึงจะด่ากันไป แต่ก็ยังรู้สึกหวาน :-[
พายอ่อนลงตั้งเยอะ อย่างนี้น่าดีใจแทนริวจริงๆ
คงไม่รู้ตัวกันล่ะมั้ง ว่าทั้งคู่เปลี่ยนไปมากขนาดไหน :z1:
-
พาย-ริว
คู่กัดตลอดกาล
แต่ก็หวานได้ใจ
:o8:
-
ง้อแล้วนะ ง้อตามแบบฉบับหนูพาย
น่ารักจิ๊งงงงง :กอด1:
-
หวานแปลกๆๆ คู่นี้ :laugh:
+1
.....
ฝากเยี่ยมน้องชายด้วยนะครับ :L2:
-
ฮิ้ววว น่ารักมากมาย อ่า :-[
-
:-[かわいいです。☆〜(ゝ。∂)
-
ชอบจังเลยตอนนี้
พี่ริวงอนพายง้อ
แต่แอบกลัวว่าคนชื่อฟี่จะคิดไม่ซื่ออ่ะ
-
น่ารักอ่าา
เหมืนเปนแฟนกันเลยยย
ฟี่นี่อะไรเนี่ยยยย
-
อ่านตอนนี้เสร็จสงสัยต้องไปตัดแว่น
ทำไม มองไปทางไหนก็เห็นแต่สีชมพู
-
:L1:
-
+1 ให้กับความน่ารักของพายครับ
555555
-
ง้อแบบรุนแร๊งงงงงงงงงงงง ปากน้องนี้แซ่บจริงๆ แต่ละคำหุหุ
-
พายน่ารักกกกกอ่ะ
ฮ่า มีถามว่าทำไมไม่กอดด้วย
ริวก็งอนน่ารักสุดสุดไปเลย
;] เยี่ยม
-
น่ารักเมื่อเธออยู่ใกล้
หวาน หวานละไม
หลับในความสัมพันธ์
มอบใจของเธอให้กับฉัน
ตราบชั่วนิจนิรันดร์
จะยึดมั่นรักเธอ... :กอด1:
-
ตอนแรกแอบน้อยใจแทนพี่ริว
ไปๆมาๆ น้องพายก็ทำตัวน่าร๊ากกกก ขึ้นทุกวัน :o8:
-
มาอ่านอีกรอบ ชอบมากมมายไง อิอิ
เห็นมีคนเปิดประเด็นเรื่องฟี่ ก็อยากรู้แหละ แต่ของหนูพายกับริวคุงก่อน น่ารักน่ากิน
น้องง้อแรงมากจริง ๆ เจ้าค่ะ ขอบอก ๕๕๕
-
:serius2: น่าน้อยใจแทนนายริวเสียมากมาย...ภรรยาไม่เคยคุยดีด้วย ถึงจะชอบพูดไม่ดีต่อกันมันก็ต้องมีช่วงเวลาแบบนี้บ้างอะไรบ้าง อิอิ แต่อย่างไงก็เป็นกำลังใจให้กับคู่โหดคู่มันส์คู่นี้นะครับผม :laugh: :laugh:
-
น้องริวน่ารักจังเลย
เป็นกำลังใจให้กับความรัก
:call:
-
โอ้ยยยยยยยยย พายน่ารัก
ไม่ต้องพูดจาหวานจ๋อย แต่กระทำวันละนิดวันละหน่อยเนอะ กิกิ
-
:impress2:หวานนนนนนนนนนนนนนนน
พายพูดดีๆกะริวบ่อยๆๆๆๆๆสิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
อยากกินเค้กมั่ง
-
น้องพายง้อได้น่ารักมากเลยลูก
ถ้าไม่รัก ไม่มีใจให้ ก็คงไม่ยอมง้อถึงขนาดนี้หรอกเนาะ
^^
-
แอร๊ย...ริวก็น่ารักเนอะ...เป็นห่วงไอ้นุ้งพาย แล้วก็ต้องลากสังขารตัวเองกลับมานอนกอดน้องมัน
ส่วนน้องพาย..รู้แล้วสิว่าน้องริว งอนๆๆๆๆๆ ฮ่าฮ่า....ง้อนิดง้อหน่อย แค่นี้ริวก็พร้อมยอมให้ตลอด (ชีวิต) อยู่แล้ว :-[
-
ตามอ่านรวดเดียวจบจนถึงเช้า ได้เวลาไปนอนที่รร.แล่ะ อิอิ หนุกมากมายอ่ะ ชอบเว่อร์ๆๆ โดยเฉพาะริว เค้าอยากได้แบบนี้ซักคนอ่าา >///< *ชอบตอนนี้อ่ะ ขอแบบนี้อีกเยอะๆได้มั้ยคับ 55 ปล.ผมต้องขาดใจตายแน่ๆเลยถ้าไม่ได้อ่านทุกวัน เพราะนั้นต้องมาต่อบ่อยๆนะค๊าบบ ^^' ปล.อีกนิด พิมกะมือถืออ่ะ เลยยาวเปนพืดเลย 555
-
หุหุ หวานแบบโหดนิดนิด ดีจัยแทนริวที่พายง้อ
-
หูยยยยหวานแล้วๆๆๆ ถึงจะหวานแบบเปรี้ยวๆขมๆบ้างแต่ก็ชอบ อิอิ
-
หวานแบบโหดๆแฮะ เหอๆ
-
น้องพายน่ารักอะ
ริวก็เท่ ไม่ใส่อารมณ์เหมือนแรกๆ รู้จักยับยั้งใจ
ก็เลยได้การง้อแบบน่ารักจากพาย :o8:
ติดตามๆ อยู่นะค่ะ
-
สุดท้าย เจ้าริวก็ไปไม่รอด
ต้องกลับมากอดหนูพายเหมือนเดิม อิอิ
ติดใจกอดเค้าล่ะซิ ไม่ต้องมาแถเลยนะ
น้องพายก็ยังน่ารักเหมือนเดิมลูก
ง้อแบบโหดๆ ป้าชอบบบบ
-
เฮ้อออ นี่หวานกันหยดย้อยยยเลยนะ
หวานกันซะลุ้นเหงื่อแตก
สู้ๆ กันต่อไปจ้า
-
เริ่มหวานแล้ว
น้องพายง้อด้วย น่ารัก :o8:
-
น้องพายทำแบบนี้
ถ้าเค้าเป็นริว จัดหนักแน่คืนนี้ ฮ่่าๆ
-
น้องพายง้อน่ารักมากค่า
จริงๆคิดว่าอยากให้ริวงอนนานๆเลยค่ะ ทรมานพายซะมั่ง :laugh:(จะโดนตื้บมั้ยคะเนี่ย - -)
-
หวานได้อีก ชอบอ่ะ น่ารักสุดๆเลย
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
ปล.รักพี่เมอร์จัง :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เรื่องนี้น่ารักจัง ^ ^
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
แอบมีใจแล้วละมิ ชิร์ เดี๋ยวเราจะมาเเย่งพี่ริวคืน
-
มารอ แล้วมาอ่านอีกรอบ ชอบๆๆๆ พายกะริว
ขออนุญาตนะคะ ตกหล่น งองูไปตัวอ่ะ อย่าโกรธเค้านะ
แต่ก็ไม่ได้ถึขั้นเมามายอะไรมากนะครับ
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :really2:
-
มาสกิดขอตอนหวาน ๆ ก่อนนอนเจ้าค่ะ อิอิ
-
อิอิพายน่ารักจังง้อริวเขาหน่อยนะ
พูดดีๆกะเขาบ้างดูสิน้อยใจใหญ่เลยอิอิอิ
-
อ่า- -;
เม้นไม่เป็นจ่ะ- -
ทำแบบนี้อ๊ะเปล่า
-
เออพายอ่ะผิดเป็นใครก็เซงถ้าเป็นริว
แต่ยกโทษให้ก็ได้เพราะทำตัวน่ารักขึ้น..
-
ถึงจะง้อแบบไม่หวาน แต่ก็น่ารักนะ
ริวสู้ๆ ริวสู้ตาย
ว่าแต่น้องอัลฟี่เป็นแค่เพื่อนสนิทจริงๆใช่ปะ?
-
รักคนแต่งจัง
[/b] :mc4:
-
สงสัยชาตินี้กูจะต้องโดนเมียเรียกไอ้เหี้ยไปตลอดชีวิต ทำใจซะริว :m20:
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :really2:
-
ฟี่น่ารักจัง จะเอาฟี่มาเป็นตัวเอกเรื่องใหม่ได้มั้ยคะ ชอบบบบบบบ^^
-
มารอหนูพายยยยยย
-
ไมพายน่ารักอย่างนี้
เริ่มอิจฉาริวเเล้ว ว 55.
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :really2:
-
ริวมันน่ารักโคตรหงะคุณพี่ เด็ดไปเลย รออยู่เด้อ โฮะ ๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
น่ารักกันจัง~♥
คุณริวน่ารัก ตลกดี~
หนูพาย He's so very cute.
><
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :really2:
-
มารอตอนต่อไปค่าาาาาาาาาาา........จงอัพๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
น้องพายมาอ่ะยางงงงงง
เง้อ :เฮ้อ:
รอต่อปาย
-
น่ารักที่สุดเลยคะ
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
-
โอยน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกก :-[
พอพายมีความรู้สึกดีๆ ตอบกลับไปแล้วมันน่าร๊ากกก
หินแอบกร่อนไปมั่งแล้วนะริว <3
-
มารอจ้า มาต่อเร็วๆนะ คิดถึงจะแย่แล้ว :กอด1:
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
:call: :call: :call: :call: :call:
-
สวัสดีค่ะ... :m23: แหะๆ ย่องเข้ามาทำหน้าสำนึกผิด
หายไปหลายวันแบบไร้ร่องรอยเลยค่ะ...
ขออภัยจริงๆ นะคะ Mercy ป่วยค่ะเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ป่วยเป็นไข้หวัด
เจ็บคอมากกๆ กลืนอะไรก็แสบร้อนไปทั่วคอเลยค่ะ แถมป่วยๆ แบบนี้ ยังหยุดไม่ได้ด้วย ต้องไปลุยงานสำคัญให้เสร็จ
กลับถึงบ้านก็หลับเป็นตาย ตื่นมาโด๊ปยาทุกสี่ชั่วโมง จนดีขึ้น...
วันนี้มาต่อให้แล้วค่ะ แต่อาจจะไม่ยาวมากนะ แถมยังไม่ค่อยไปถึงไหนเท่าไหร่เลยค่ะ
เขียนๆ ไป รู้สึกมันยืดๆ เหมือนละครช่องหลายสีรึเปล่านะเนี่ยนิยายดิฉัน...
แต่ว่า ตอนต่อๆ ไปจากนี้ เค้าจะเริ่มกิ๊กกั๊กกันแล้วนะคะคู่นี้... เรื่องดราม่าอาจจะไม่ค่อยมีแล้ว (รึเปล่า ฮ่าๆๆ)
แต่มันก็คงไม่ได้หวานจ๋อยกันมากเนอะ มันก็ด่าๆ หวานๆ กันไปตามประสาแหละค่ะ
แอบเห็นมีหลายคนอยากรู้จักน้องอัลฟี่ หุหุ แถมมีคนอยากให้น้องฟี่อยู่ในเรื่องต่อไป...
ก็เลยแอบมานั่งคิดว่า หรือจะให้อยู่ในเรื่องนี้ดีนะ... แต่ก็คิดหนักว่าจะให้คู่กับใคร...
มองไปมองมา ก็มาคิดขึ้นได้อยู่หนึ่งคน... ขออุบไว้ก่อนนะคะ ขอ Mercy ไปคิดหาเรื่องให้สองคนนี้เขาได้มาเจอกันก่อนนะ
อันนี้เป็นโครงการระยะใกล้ แต่ไม่ใช่ภายในตอนสองตอนนี้แน่ค่ะ รอกันหน่อยเนอะๆๆ แต่อาจจะมีคนทายถูกรึเปล่าว่า Mercy จะจับคู่กับใคร...
ขอบคุณทุกๆ เม้นท์ ทุกๆ คนมากๆ เลยนะคะ มีน้องๆ พี่ๆ หลายๆ คนก็ช่วยๆ กันเข้ามาดัน มาทวงถามไถ่
Mercy ขอโทษที่ครั้งนี้ไม่ได้มาแว๊บส่งข่าวคราวกันบ้างเลย แต่คิดถึงทุกคนมากๆ ค่ะ
อ่านเม้นท์ของทุกคนแล้วก็ดีใจ มีแรงฮึดมากๆ เลยค่ะ ขอบคุณนะคะ :กอด1:
ปล. วันนี้ไปเจอเด็กผช.คนหนึ่ง น่ารักมากๆ ตัวขาวๆ ตี๋ๆ ตัวเล็กๆ หน้าใส ยิ้มหวาน เดินมากับเพื่อนผู้ชายอีกคนตัวสูงกว่านิดหน่อย สะพายกีตาร์
เห็นแล้วกรี๊ดดดดด :m3: นี่มันนุ้งพายกะนุ้งริวชัดๆ ถึงแม้น้องคนที่สะพายกีตาร์จะไม่ใช่คาแร็คเตอร์อินุ้งริวก็ตาม แต่มองด้านหลังก็พอจ้ินได้บ้าง (แต่นุ้งตัวเล็กน่ะ ไม่สาวด้วยนะคะ แรดไม่เท่านุ้งพายแน่นอน ฮ่าๆๆๆ)
ปลล. คำผิดจิมาแก้ให้ทีหลังนะคะ ฝันดีค่ะ :จุ๊บๆ:
+++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 17
ผ่านไปสามวันพวกเราก็ได้รับข่าวดีครับ พี่คิวมาส่งข่าวว่าจับตัวไอ้ญี่ปุ่นติดยาคนนั้นได้แล้วที่ปัตตานี ตอนนี้ตำรวจกำลังควบคุมตัวมันอยู่ พี่คิวเตรียมตัวฟ้องมันเอาผิดเรื่องที่ทำให้ผู้อื่นเสื่อมเสียชื่อเสียง แถมมันยังโดนข้อหามียาเสพติดไว้ในครอบครองถึงแม้จะมีจำนวนไม่มากถึงขั้นขาย แต่ก็ถือว่ามีไว้ครอบครองในจำนวนที่ไม่น้อยทีเดียว แถมวีซ่ามันก็หมดอายุไปนานแล้วด้วย ถือว่าตอนนี้มันอยู่อย่างผิดกฏหมายนั่นล่ะ
“พี่คิวครับ พายคิดว่า พายจะพูดความจริงกับทุกคนครับ” วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เรามารวมตัวประชุมกันเรื่องงานแถลงข่าวของพาย เพราะตอนนี้ก็จับตัวคนร้ายได้แล้ว และก็คงต้องเตรียมการเอาไอ้พายออกไปแถลงข่าวได้ซะที ก็เลยมาคุยกันว่าจะให้บอกกับสื่อมวลชนและทุกคนว่ายังไง เพราะพี่คิวเองก็ไม่อยากให้เรื่องในรูปนี้มากระทบจิตใจพายอีก ถ้าหากจะให้ออกมาพูดว่าในรูปกำลังโดนข่มขืน มันก็ดูเป็นการทำร้ายจิตใจไอ้พายมากไปหน่อย แต่นี่มันดันกลับเป็นคนเสนอวิธีซะเอง
“พี่ว่า เราเลือกที่จะไม่พูดเรื่องนี้ก็ได้ แต่พี่จะขอบอกแค่ว่าไอ้ญี่ปุ่นนี่มันเป็นคนปล่อยรูป เอารูปมาขายเพราะติดยาหาเงินไปซื้อยา ส่วนเรื่องเหตุการณ์ในรูปมันเป็นสิทธิของเราที่จะไม่พูดนะพาย” พี่คิวก็ยังคงเป็นผู้บริหารและพี่ชายที่แสนดีของพวกเราเสมอ
“พายตัดสินใจแล้วครับพี่คิว พูดความจริงเถอะฮะ เพราะยังไงซะ ถ้าเราไม่พูดออกไป พวกนักข่าวก็ต้องพยายามไปขุดคุ้ยกันอยู่ดี ให้รู้ความจริงที่เป็นเรื่องจริงจากปากของเราซะดีกว่า ไม่งั้นกว่าจะคุ้ยกันเสร็จ เรื่องราวมันคงบิดเบี้ยวไปถึงไหนต่อไหนแล้ว…ส่วนเรื่องงานเพลงของพาย…พี่คิวฮะ พายว่า พายจะขอพักนะครับ พายรู้ว่ายังไงซะพี่คิวก็ยังคงให้โอกาสศิลปินเสมอ แต่ พายเหนื่อยครับ พายอยากพัก และพายก็อยากตั้งใจเรียนด้วย มัณฑณากรก็เป็นอีกสิ่งที่พายอยากเป็นจริงๆ นะครับพี่คิว มันอาจจะดูเอาแต่ใจไปซะหน่อย แต่ขอพายพักเถอะนะฮะ”
“คิดดีแล้วเหรอ พายก็รู้ใช่ไหมว่าสำหรับพี่น่ะ โอกาสมีให้ได้เสมอนะ” ไอ้พายมันยิ้มให้พี่คิว ก่อนที่จะพยักหน้า
“พายคิดดีแล้วจริงๆ ครับ”
“งั้นก็ตามนี้ พรุ่งนี้คงต้องแถลงข่าว พายก็พูดเท่าที่พายต้องการ อยากจะพูดหรือไม่อยากจะพูดอะไรก็ได้ ถ้าไม่ไหวก็หยุด พี่จะเคลียร์ทุกอย่างเองนะ”
มันจะเลิกร้องเพลงแล้วเหรอวะเนี่ย ผมค่อนข้างใจหายนะครับ เสียดายฝีมือมัน ถึงจะให้สารภาพตรงๆ ว่าไม่ค่อยได้ฟังเพลงมันเท่าไหร่ ทั้งๆ ที่อยู่ค่ายเดียวกันก็ตาม แต่พวกเพลงฮิต เพลงโปรโมทของมันเนี่ย ผมก็ได้ฟังนะครับ ยังเคยมีบางเพลงเอาไปคัพเวอร์เล่นสดตามงานคอนเสิร์ตต่างๆ เลย ผมรู้ว่าถึงแม้มันจะอยากเป็นมัณฑณากรมากกว่าก็จริง แต่การร้องเพลงก็ทำให้มันมีความสุขเสมอมา เพราะตั้งแต่ที่ได้ซ้อมด้วยกันในบ้านหลังนี้ สีหน้าและแววตาตอนที่มันร้องเพลง มันมีความสุขแบบเปิดเผยจริงๆ มันกลายเป็นอีกคนที่พร้อมจะให้ใครก็ได้สามารถเดินเข้าไปสัมผัสมันได้ใกล้ๆ เข้าถึงง่าย ง่ายกว่าตอนปกติเยอะ จะเรียกได้ว่า ดนตรีบำบัดจิตใจมันก็ว่าได้นะครับ
“จะเลิกจริงๆ เหรอ” ผมถามมันหลังจากที่เดินไปส่งพวกพี่ๆ กลับกันแล้ว
“อืม…กูไม่อยากเป็นภาระใครน่ะ กูรู้ว่าพี่คิวต้องแบกรับอะไรมากนะกับเรื่องนี้ เพราะฉะนั้น กูเองก็ควรจะมีส่วนรับผิบชอบกับเรื่องราวของตัวเองบ้าง ไม่ใช่มัวแต่นั่งรอนอนรอให้พี่เขาแก้ปัญหา เสร็จแล้วกูก็กลับไปเสนอหน้ายืนร้องเพลงได้เหมือนเดิม แบบนั้นกูทำไม่ได้หรอก”
“มึงคิดมากเกินไปรึเปล่า พี่คิวก็เป็นคนบอกเองว่าพี่เขาให้โอกาสมึงเสมอ”
“มึงคิดน้อยไปรึเปล่าล่ะ ถ้าคิดถึงแต่ตัวเองน่ะมันก็ถูก แต่กูน่ะทำอะไรตามใจตัวเองมานานมากพอแล้ว กูแค่อยากทำอะไรเพื่อคนอื่นบ้างเข้าใจไหมหะ สมองเนี่ยมีรอยหยักบ้างไหมหะมึง ไปๆ ไปอาบน้ำนอนไป พรุ่งนี้กูต้องเจอดราม่าขั้นเทพ ขอนอนเอาแรงแต่หัวค่ำหน่อยเหอะ”
ตั้งแต่วันที่เกิดเรื่องจนถึงวันนี้ ผมว่าไอ้พายมันเข้มแข็งขึ้นมาก การที่ได้มาอยู่คนเดียวเงียบๆ ได้คิดอะไรคนเดียวโดยที่ไม่มีใครมาวุ่นวายมากนัก ก็อาจจะทำให้มันคิดอะไรและเข้าใจอะไรได้มากขึ้น เฮ้อ…ถ้าพรุ่งนี้แถลงข่าว แสดงว่าเรื่องก็จะต้องจบ และผมกับมันก็จะไม่ได้นอนด้วยกันแบบนี้แล้วสิ ทำไงดีวะ กูไม่อยากห่างจากมันเลยเว้ย
“มึง…หลับยัง” ผมถามคนในอ้อมกอด ที่อยู่ในท่าเดิม ในอ้อมกอดผมเหมือนทุกๆ คืนที่ผ่านมา มันนอนหลับตาแก้มบู้บี้เพราะวันนี้อากาศหนาว มันเลยเบียนตัว ซุกหน้าเข้าหาอกผมแน่นกว่าเคยเลยทำให้ปาก จมูก แก้มมันยู่ยี่น่าเอ็นดู
“หึ…มีเหี้ยไร” เป็นการตอบรับขั้นเบสิคของพวกเราครับ
“ถ้าพรุ่งนี้เรื่องมันจบ…เรา…ก็จะไม่ได้นอนด้วยกันอีกแล้วล่ะสิ” มันลืมตาทันทีที่ผมพูดจบ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองผม
“มึงไม่ดีใจรึไง จะได้แยกกันไปอยู่อย่างสงบๆ บ้าง” อ้าว ไอ้ห่านี่
“ดีใจห่าอะไร กูพูดขนาดนี้ ทำขนาดนี้มึงยังไม่รู้เหรอว่ากูน่ะอยากอยู่ใกล้ๆ มึง”
“แล้วไง…” ไอ้ห่านี่กวนส้นตีนกูจริงโว้ย
“ไปอยู่กับกูไหม ไปอยู่ห้องกู…ไปเถอะนะ” ก็คิดออกแต่วิธีนี้แหละ ชวนแม่งไปอยู่ด้วยกันซะเลย
“ทำไมกูต้องไปอยู่กับมึง” โอ๊ยยยยย ไอ้เชี้ยนี่จะมาเล่นยี่สิบคำถามอะไรกับกูวะเนี่ย มึงจะช่วยทำเหี้ยอะไรให้มันง่ายๆ กว่านี้หน่อยได้ไหม
“ข้อแรกมึงเป็นเมียกู…หยุดไอ้ห่าอย่าพึ่งเถียง เดี๊ยวปั๊ดกูจูบเลยสัตว์…ข้อสองตกกลางคืน กูจะนอนกอดใคร แล้วใครจะนอนกอดมึง ส่วนข้อสุดท้าย คนรักกันน่ะ เขาก็อยากอยู่ด้วยกันเป็นธรรมดา กูรักมึง กูก็อยากอยู่ใกล้ๆ มึง ได้เจอกันทุกวัน นอนกอดกันทุกคืน ก็จะได้สบายใจหายห่วง หายคิดถึงได้บ้าง จุ๊บ!!” สุดท้ายกูก็อดจูบมันไม่ได้ แต่ก็แค่ก้มลงไปจุ๊บเบาๆ ที่ปากเร็วๆ นั่นแหละ
“…………………………” อ้าว ไอ้ห่า อย่าบอกนะว่าหลับ
“พาย…ไอ้พาย เฮ้ยหลับจริงเหรอวะ เฮ้ยแรดๆ ไอ้แรด…อ๊าว!!! ไอ้ห่าคุยกันอยู่ดีๆ หลับไปเลยซะงั้น” แล้วไงวะเนี่ย กูอุตส่าห์หว่านล้อม ยังไม่ทันได้คำตอบก็เสือกมาหลับ เฮ้อออออ จะไปทำอะไรได้นอกจากหลับตามมันไป ไว้พรุ่งนี้ค่อยว่ากันล่ะครับ
******************
******************
สรุป ตื่นขึ้นมาต่างฝ่ายต่างก็ต้องรีบจัดการกับภาระกิจของตัวเอง ผมวันนี้มีสอบก็ต้องรีบออกแต่เช้า ส่วนไอ้พายถูกพี่ๆ ทีมงานมาตามให้รีบอาบน้ำแต่งตัว เพื่อไปเตรียมตัวสำหรับงานแถลงข่าวช่วงบ่ายโมงของวันนี้ ผมเองโชคดีที่มีสอบแค่ช่วงเช้าเสร็จตอน 11 โมง ผมก็รีบบึ่งรถกลับมาที่ค่ายเพื่อจะได้ทันงานแถลงข่าวของไอ้พายครับ
“สวัสดีครับพี่ๆ สื่อมวลชนทุกคน ก่อนอื่นต้องขอบคุณพี่ๆ มากๆ นะครับที่มารวมตัวกันในวันนี่ หลังจากเรื่องราวของพายทำให้หลายๆ คนต้องวุ่นวายกันยกใหญ่…วันนี้พายก็อยากจะมาเล่าความจริงให้พี่ๆ ทุกคนได้ทราบกันนะครับ…”
งานแถลงข่าวเริ่มต้นขึ้นด้วยไอ้พายมันออกมาเล่าเรื่องราวในรูปให้กับทุกคนฟัง ผมแอบเห็นพี่ๆ นักข่าวบางคนถึงกับน้ำตาซึมสงสารในความโชคร้ายของมัน ผมว่าการที่มันออกมาพูดความจริง ก็เป็นทางออก และทางเลือกที่ดี เพราะหลายคนให้ความสงสารและเห็นใจมันมากกว่าที่จะซ้ำเติม และผมก็คิดว่าคงจะมีหลายๆ สำนักข่าวที่คงตัดสินใจจะไม่ขุดคุ้ยเรื่องของมันต่อไปอีก เพราะเพียงแค่สิ่งที่มันต้องเจอ ก็ทำให้มันเจ็บปวดมากพออยู่แล้ว แต่ก็ต้องทำใจนะครับ เพราะเมื่อมีคนเข้าใจ และพร้อมจะยุติ แต่ก็ยังคงมีคนที่ต้องการจะเดินหน้าต่อ เพื่อขุดค้นทุกอย่างออกมาให้เป็นข่าวให้จงได้ ซึ่งผมว่าเรื่องนี้ ทางพี่คิวจัดการได้อยู่แล้วครับ
“สุดท้ายนี้… พายก็อยากจะประกาศให้พี่ๆ ทุกท่านได้รับทราบอีกเรื่องนึงครับ คือ พายคงจะต้องยุติบทบาทการเป็นนักร้องของตัวเองในค่ายเมโลดี้มิวสิคลงแล้ว พายทำเรื่องเสื่อมเสียและวุ่นวายหลายอย่าง ถึงแม้เรื่องบางเรื่อง มันจะไม่ได้เกิดขึ้นมาเพราะพายก็ตาม แต่ทั้งหมดทั้งมวล หลายๆ สิ่งก็เกิดจากการกระทำที่พายได้เลือกเดินเอง และเป็นการกระทำที่ไม่เหมาะสม…พายยังคงรักการเป็นนักร้อง รักที่จะได้ร้องเพลงให้ทุกคนได้ฟัง และมีความสุขไปกับเพลงของพาย แต่คนเรา ทำผิดก็ต้องยอมรับผลที่เราได้ปลูกเอาไว้ พายขอบคุณทุกๆ คนมากนะครับ ที่รักพาย รักเพลงของพาย และให้การต้อนรับพายดีเสมอมา พายไม่รู้ว่าอนาคต พายจะได้มีโอกาสมาร้องเพลงให้ทุกคนได้ฟังอีกรึเปล่า แต่พายอยากจะบอกกับทุกคนว่า พายรักพวกคุณครับ พายรักแฟนเพลงของพายทุกคน มีพวกคุณพายถึงมีวันนี้ ขอบคุณมากจริงๆ ครับ”
เสียงฮือฮาเกิดขึ้นหลังจากที่พายประกาศจะออกจากวงการนี้ และผมก็ได้เห็นน้ำตาของมันอีกครั้ง มันก็คงจะใจหายและเสียใจมากเหมือนกัน แต่ในเมื่อมันเลือกแล้ว ผมเองก็เคารพในการตัดสินใจของมันเช่นกัน แต่ผมเชื่อว่า ยังไงซะ อีกไม่นานแฟนๆ เพลงของมัน ก็คงจะต้องเรียกร้องให้มันได้กลับมาอีกครั้งแน่นอน ถึงตอนนั้น มันอาจจะเรียนจบ เรื่องทุกอย่างอาจจะจางหายออกไปจากจิตใจของมันแล้ว ถึงวันนั้น ผมจะเป็นคนขอเล่นแบ็คอัพให้มันเองครับ…ก็เล่นดนตรีกับคนที่เรารักน่ะ มีความสุขมากนะฮะ
หลังจากนั้น ก็เปิดโอกาสให้พี่ๆ สื่อมวลชนได้ซักถามเพิ่มเติม ก็จะเป็นคำถามประเภท ‘แล้วน้องพายจะไปทำอะไรต่อ’ ‘ที่ลาออกจากการเป็นนักร้องเพราะโดนค่ายแบนรึเปล่า’ ‘เรื่องที่เขาว่าน้องพายมั่วผู้ชายจริงไหม’ ‘น้องพายเป็นเกย์จริงๆ รึเปล่า’ ซึ่งทุกคำถาม ไอ้พายมันก็ตอบตามความเป็นจริง ทั้งเรื่องที่มันเคยมั่ว และเรื่องที่มันเป็นเกย์ แต่มีคำถามนึงเล่นเอาผมใจสั่น และเกือบที่จะลืมหายใจไปกับคำตอบของมันทีเดียวครับ
“น้องพายคะ แล้วตอนนี้น้องพายมีแฟน หรือคนที่คบอยู่ด้วย หรือคนที่น้องพายรักรึยังคะ”
“อืม…เรียกว่า มีคนที่ห่วงใยพาย และรักพายคอยดูแลพายอยู่ใกล้ๆ ตอนนี้ดีกว่าครับ พายไม่อยากจะจำกัดความว่า เขาเรียกว่าแฟน หรืออะไร แต่มันก็ทำให้พายรู้สึกปลอดภัย และสบายใจได้อย่างไม่น่าเชื่อ…ไม่ต้องไปตามหาหรอกนะครับว่าเป็นใคร พายก็หมายถึงคนที่รักพาย ทุกๆ คนนั่นแหละครับ ไม่ว่าจะเป็นพี่คิว พี่โรส พี่นุช พี่ๆ ทีมงานเมโลดี้มิวสิคทุกคน เพื่อนๆ พี่ๆ ศิลปิน ทุกคนดีต่อพายมาก พายรักทุกๆ คนมากครับ”
เหมือนคำตอบ จะเป็นการพูดถึงบุคคลรวมๆ แต่ผมขอคิดเข้าข้างตัวเองอีกสักครั้งได้ไหม ว่ามันหมายถึงผมเป็นพิเศษ…เพราะแว๊บนึง ในขณะที่พูด มันหันมาสบตาผม และเราจ้องตากันอยู่ซักพัก พอให้ผมได้ยิ้มตอบ และผมก็เสือกเขินไปกับคำพูดของมันซะงั้น…ไอ้ห่าริวเอ๊ย ไม่รู้เลยว่าเขาหมายถึงมึงรึเปล่า เสือกไปหวั่นไหวซะงั้น สมควรแล้วที่มันด่าว่าอ่อน
***********************
***********************
จบงานแถลงข่าว และเหล่าบรรดาพี่ๆ สื่อมวลชนได้แยกย้ายกลับกันไปแล้ว ไอ้พายก็ต้องเข้าไปคุยเรื่องสัญญา เรื่องเอกสารต่างๆ กับพี่ๆ ทีมงานและพี่คิวจนเย็น
ผมกลับเข้าไปที่บ้านสีขาวอีกครั้ง เข้าไปเก็บของๆ ตัวเอง เก็บเสร็จ ก็ทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงใหญ่ เตียงที่ผมใช้นอน และเตียงที่ผมใช้กอดไอ้แรดมันนอนหลับไปด้วยกันทุกๆ คืน เตียงของเราสองคน ทุกๆ มุมในบ้านหลังนี้ มีหลายๆ ความทรงจำของผมกับมันเกิดขึ้น ผมใจหายนะครับที่จะไม่ได้อยู่กับมันในบ้านหลังนี้อีกแล้ว และยิ่งรู้สึกหดหู่ไปมากกว่านั้นก็ตรงที่ ผมคิดว่ามันคงจะไม่ยอมย้ายไปอยู่กับผมแน่นอน แล้วหลังจากนี้ งานผมก็จะต้องยุ่ง เรียนก็ยุ่ง มันเองก็ต้องเรียนเหมือนกัน ถึงแม้เราจะอยู่มหาฯลัยเดียวกัน แต่ก็อยู่คนละคณะ แถมคณะมันกับคณะผมก็ยังเรียนกันคนละที่ ไม่ได้มีโอกาสจะได้มาเจอกันบ่อยๆ อยู่แล้ว อุตส่าห์เริ่มๆ ที่จะคุยกันมากขึ้น เปิดใจให้กันมากขึ้น และมันก็เหมือนจะยอมรับผมมากขึ้นแล้วเชียว ถ้าต้องมาห่างกันอีก ผมกลัวจังเลยครับ…
“นี่… เมียตายเหรอไง นั่งทำหน้าเป็นส้นตีนอีกและ” ผมสะดุ้งน้อยๆ เพราะแม่งเสือกมาแบบเงียบๆ แต่พอมาถึงก็ด่านำมาเลยตามสไตล์มัน
“ตายห่าอะไร เมียกูมันก็ยืนด่าผัวตัวเองอยู่นี่ไง” เหอะๆๆ เข้าตัวนะมึง สมน้ำหน้า ช่วยไม่ได้เสือกเปิดช่องให้กูเอง
“ไอ้เหี้ย!!!” แล้วอย่าหวังว่าไอ้แรดนี่เขาจะเขินนะครับ ไม่มีทางซะหรอก
“หึหึ…มาเก็บของเหรอ” เลิกสงครามกันชั่วขณะ เพราะมันตอบคำถามผมเสร็จ มันก็เดินไปหยิบนู่นหยิบนี่มากองรวมกัน พวกงานที่มันเรียน หนังสือ คอมพิวเตอร์ และก็ของใช้ส่วนตัวอีกไม่มากนัก ก่อนที่มันจะทยอยเอาทุกอย่างใส่กระเป๋าเดินทางใบโต ผมก็นั่งดูมันหยิบนู่นฉวยนี่เพลินตา แต่ก็แอบใจหายไปพลางๆ จนมันเก็บของเสร็จนั่นแหละครับ
“นี่… ปวดท้องเมนส์หรือไงวะ นั่งทำหน้าพิลึกนะไอ้สัตว์ จะไปได้ยัง…”
“ไปไหน…” จะไล่กูไปไหนวะ กูรู้แล้วน่าว่ากูต้องกลับห้องตัวเอง ก็แค่อยากจะอยู่ดูมึงเก็บของก่อน
“แล้วมึงจะไปไหนล่ะ” ไอ้ห่านี่มันชอบตอบคำถามด้วยคำถาม กูล่ะเพลียกับเมียตัวเองจริงจริ๊ง
“ก็…กลับคอนโด”
“เออ…ก็ไปสิ นั่งทำหน้าท้องผูกอยู่ได้” อะไรวะ เดี๋ยวก็หาว่ากูมีเมนส์ เดี๋ยวก็หาว่ากูขี้ไม่ออก จนกูอยากจะไปชะโงกดูหนังหน้าตัวเองตอนนี้แล้วนะเว้ยเนี่ย
“แล้วมึงล่ะ…” ผมกะว่าจะไปส่งมันก่อนน่ะครับ
“แล้วกูทำไม? มึงสมองเสื่อมเหรอมึงพึ่งจะตอบกูว่า มึจะกลับคอนโด แล้วจะให้กูไปไหน หรือมึงลืมไปแล้วว่าเมื่อคืนมึงพูดอะไรกับกู” เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย เช๊ดดดดดดดดดดดเขร้!!!!!!!!!!!!!! กูหูฝาดเปล่าวะเนี่ย ที่มันพูดนี่คืออะไร คือยังไง คือหมายความว่า คือว่า คือจะไปอยู่กับกูใช่ไหมเนี่ย…โอ๊ยยยย ดีใจโว้ยยยยยยย ทำอะไรไม่ถูกแล้วครับ ไม่คิดว่ามันจะยอม
“คือ…คือ…คือ….มึงจะ มึงจะ มึงจะ…” ผมไปไม่ถูกเลยครับ ดีใจอะ
“เป็นเหี้ยอะไรขึ้นมาอีกล่ะ เดี๊ยวกูกระทืบให้หายติดอ่างเลยดีไหม…”
“คือมึงจะไปอยู่กับกูใช่ไหม” พอบอกจะโดนกระทืบเสือกพูดออกมาคล่องปรื๋อเลยฮะ
“เออ!!! ไอ้เหี้ย…จะไปไม่ไป ชักช้ากูเปลี่ยนใจนะไอ้สัตว์” มันกระแทกเสียงเออ และปล่อยเหี้ยใส่ผมเสร็จก็เดินสะบัดตูดหันหลังลงไปข้างล่าง ผมเองพอหายเอ๋อ ตั้งสติได้ก็พาแก้มแตกๆ จากรอยยิ้มของตัวเอง วิ่งตามตูดมันลงไปอย่างเร็ว ก่อนจะเห็นมันเดินเข้าไปคลุมผ้าบนแกรนด์เปียโนตัวใหญ่ ที่เราสองคนใช้ซ้อมใช้ร้องเพลงด้วยกันเกือบทุกวัน คลุมเสร็จมันก็ถอยออกมายืนเหม่อดูผลงานการคลุมผ้าของตัวเองเงียบๆ
“นี่… ถามจริงๆ อย่าพึ่งด่ากูนะ อย่าพึ่งกวนตีนกูด้วย… ทำไมถึงยอมไปอยู่กับกูล่ะ” ผมเองก็เดินเข้าไปหามันเงียบๆ ก่อนจะรั้งตัวมันจากข้างหลังเข้ามากอด…เดี๋ยวนี้มันไม่ค่อยสะดุ้งแล้วเวลาผมกอดมันครับ เหมือนมันจะรู้ว่าเป็นผม มันก็จะมีอิดออดดีดดิ้นบ้าง แต่ก็ยอมให้ผมกอด
“ก็…ชินมั้ง…ถ้ากูนอนคนเดียว ใครจะกอดกูล่ะ…นี่ไอ้เหี้ยปล่อยกูได้ยัง ยังไม่ถึงเวลากอด ไม่ต้องเสือกกอดพร่ำเพรื่อ ปล่อยเร็ว กูหิวข้าวแล้วไอ้ห่านี่ จิ๊!!”
“หึหึ อีกแป๊บนึง ขอคำถามสุดท้าย… วันนี้ตอนที่นักข่าวถามเรื่องคนรักน่ะ แล้วที่มึงตอบแบบนั้น…กูจะคิดเข้าข้างตัวเองได้ไหม…ว่าเป็นกูหืมม์” ผมยังคงกอดเอวบางของมันอยู่ พร้อมทั้งวางคางบนบ่าเล็กๆ ของมัน แล้วผมก็คุยกับมันผ่านเสียงกระซิบข้างๆ หู
“โถ่ ไอ้เหี้ยเอ๊ยยยย มึงนี่หน้าด้านเนอะคิดเองเออเอง…กูก็หมายถึงทุกๆ คนนั่นแหละ ชอบขี้ตู่นะมึงเนี่ย…จะปล่อยได้ยังกูหิวววววววววว กูบอกว่ากูหิวววววววววว ได้ยินไหมเนี่ย”
“ฟอดดดดดดดดดดด…หมายถึงทุกคน ก็แสดงว่าเป็นกูด้วยนั่นแหละ ดีใจจัง…รักมึงนะ…ปะๆ ไปห้องหอของเรากันนะจ๊ะ เดี๋ยวพี่ริวจะพาไปขึ้นสวรรค์เอง ฮ่าๆๆๆๆ โอ๊ยยยยยย สัตว์ พอแล้วกูพูดเล่นนนนนนน…พ๊ออออออออ”
ตอนแรกๆ ก็ได้หอมแก้มมันฟอดใหญ่อยู่หรอกฮะ แต่เพราะความปากหมามากไปหน่อยเลยโดนมันหันมาตบบ้องหูไปสองสามทีไม่มียั้ง ไม่มีสแตนด์อิน ตบจริงเจ็บจริง… แต่ผมก็รักจริงนะครับคนนี้อะ
TBC
-
:z2: :z13:
---------------------------------
แอร๊ยยยยย จะสวีทวิ้ดวิ้วกันแล้วว้อยยยย
:m11:
สงสารพาย ชอบความคิดพายด้วย เรื่องที่จะไม่เป็นนักร้องอีก
ถึงเรื่องไม่ได้เกิดจากความตั้งใจของพาย(แต่เกิดจากไอ้ระยำตัวนั้นที่แฉและอีกหลายตัวที่มันทำพายไว้)
แต่พายแสดงสปีริตออกมา ..
(เริ่มพูดไม่ถูกไม่รู้จะพูดอะไร)
พี่Mercy หายขาดหรือยังคะพี่ ดูแลตัวเองด้วยนะคะ
มีอะไรบำรุงร่างกายตัวเองก็โด๊ปเข้าเยอะๆ พักผ่อนด้วย
:กอด1:
-
รู้สึกชอบสรรพนาม"ไอ้เหี้ย"อย่างประหลาดค่ะ :laugh:
น้องพายน่าร้ากกก ขอกอดที :กอด1:
-
:L1:เข้าใจกันแล้ว
-
:m20: :m20:น่ารัก :L2: :L2:
-
ดีใจจริง มีความสุขกันซักที
รู้สึกชอบสรรพนาม"ไอ้เหี้ย"อย่างประหลาดค่ะ :laugh:
น้องพายน่าร้ากกก ขอกอดที :กอด1:
กร๊ากกก หนับหนุนรีบน
-
อร๊ายยยยยยยย :-[
น้องพายไม่เขิน งั้นเราขอเขิลแทนค่ะ :o8:
-
น่ารักอ่ะ :-[
เอาใจช่วยน้องพายกับพี่ริว นะค่ะ
-
หุหุ เมียอะไรปากจัดจริงๆ เก็บปากไว้ทำอย่างอื่นดีกว่าไม่จ๊ะหนูพาย
-
:m25: :m25: :m25:
สำลักความหวาน
-
ชอบมากเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ คิดถึงพี่ม๊ากมาก อิอิ
หนูเคยเอาคำว่า"ไอ้เหี้ย"ไปเรียกเพื่อนที่รักด้วยแหละ ผลคือมันตบหัวหนูเมาเลย - -+
-
เรื่องนี้หลุดน้องเหี้ย ทั้งเรื่อง
แต่เหี้ยก็รักเหี้ยเนอะ
-
งืดดดดดดดดดด คิดถึงพายกะริวมากกกกกกกกกกกกก >_<
-
ความรักคู่นี้รุนแรงจิงๆค่ะ
แต่ชอบบบบบบบ :-[
เด๋วนี้พายเค้าแอบมีมุมน่ารักๆแล้วอ่ะ เขิล :-[ :-[
-
ดีใจจริง มีความสุขกันซักที
รู้สึกชอบสรรพนาม"ไอ้เหี้ย"อย่างประหลาดค่ะ :laugh:
น้องพายน่าร้ากกก ขอกอดที :กอด1:
กร๊ากกก หนับหนุนรีบน
ด้วยคนค่ะ :o8:
ปล. พี่ไนท์รักษาสุขภาพด้วยนะคะ : )
-
แหม ๆ หนีตามออกไปอยู่ด้วยกันแล้ว ว้าก ๆ
คุณพี่ไม่สบายรึ มิน่า ไม่เจอเลย พักผ่อนมาก ๆ เจ้าค่ะ สู้ ๆ
ดูแลสุขภาพด้วย ว้าว ๆ
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
จะไปอยู่ด้วยกันแล้วววววว
คืบหน้าไปอีกขั้น ^^
ต่อไนี้ อะไรๆก็คงจะดีขึ้นเรื่อยๆอ่ะเนาะ
อิอิ
-
น่ารักมาก
รักษาสุขภาพด้วย :L2:
+1
-
น้องพายใจอ่อนแล้ว นายริวนายทำได้ :a2:
จัดหวานมาอีกนะค่ะ คุณ Mercy o13
ปล. งัยก็ขอให้คุณ Mercy แข็งแรง รักษาสุขภาพดีๆนะค่ะ :กอด1:
แอบเสียดายเรื่องคุณ T กับคุณ N :เฮ้อ:
อยากให้คุณ Mercy แต่งคู่ ซิน กับ นัท อ่ะ ชอบคู่นี้อย่างแรง :o8:
:กอด1: :L2: คุณ Mercy
-
มันรักกันแบบโหด ๆ นะไอ้คู่นี้
มาต่อไว ๆ นะครับคิดถึ้งคิดถึง
-
ตบจริงเจ็บจริง… แต่ผมก็รักจริงนะครับคนนี้อะ >>>>>> กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด สลบ :z10:
-
รุนแรงมากมาย
-
นิยายเรื่องเนี่ยพอเห็นคำว่า "ไอ้เหี้ย" ที่ไร หวานแหววหวี๊ดหวิ๊ว เมื่อนั้น ฮ่าๆๆๆ
พายริวจะน่ารักไปใหน ขอบคุณไรเตอร์มากมาย
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
หวานแบบฮาร์ดคอร์จริงๆ เอิ้กๆๆ :o8:
-
ไอ้เหี้ย เป็นคำที่ได้ยินแล้วมัน น่ารัก 55555
เขินไปด่าไป อะดิ๊
-
:impress2:น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกก
อยากไห้น้องพายพูดกะน้องริวดีๆบ้างงงงงงง o13
-
นุ้งพายรู้สึกจะเขินแบบรุนแรงตลอด แต่ก็น่ารักนะคนเนี้ย :man1:
-
สวีทแบบเจ็บๆ อ่ะนะคู่นี้ อิอิ แต่ว่าริวก็เข้าใกล้พายได้อีกขั้นแล้วนะ
-
กรี๊ดดดดดดด!ย้ายไปอยู่ด้วยกันแล้ว
-
ไปอยู่ด้วยกันแล้ว เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :z2: :z2:
-
หวานแบบฮาร์ดคอร์จริงๆ เอิ้กๆๆ :o8:
ชอบละสิยัยเบียร์ 555+ อยากได้แบบนี้สักคนไหมอ่ะ ... เดี๋ยวคุณพี่จัดให้ อิอิ
-
โอ้ยยยย น่ารักกกกกกกกกกกกกก
จัดเหี้ยมาเต็ม ฮ่าา ชอบจริงๆ
สงสารน้องพายเนอะ แต่ยังไงคนก็รักน้องพายอยู่แล้ว
อยู่กับพี่ริว ขอให้มีความสุขขีสโมสร ฮี่ๆๆ :m20:
บวกหนึ่งจ้า
-
รู้สึกสัตว์เลื้อยคลานจะละลานเต็มห้องแล้วนะริวๆ นะ
ชื่อพายแต่ใ้ส้ไรก็ไม่รู้...จิ
-
ดีใจไปกับน้องพาย น้องริวจัง เค้าเข้าหอกันแล้ว
แล้ก็หวานกันในแบบฉบับของเค้าทั้งคู่แหละนะ
หนูMercy ดูแลตัวเองนะจ๊ะ พักเยอะๆ อย่าหักโหมทำงาน
เรื่องนิยาย พักก่อนก็ได้ ถ้าสุขภาพยังไม่ต็มร้อยน่ะ
คิดว่าหลายๆคนรอได้ สุขภาพของหนูสำคัญกว่าอื่นใดนะจ๊ะ
-
กิกิ หวานแบบโหดของน้องพายน่ารักจัง
-
หวานกันรุนแรงมาก
น้องพายใจอ่อนยอมไปอยู่ด้วยแล้ว :impress2:
-
เหมือนจะไม่หวาน แต่น้ำตาลเยิ้มมมมมเลยล่ะ
หวังว่าจะมีบทกุ๊กกิ๊กกันอีกเรื่อยๆเน้อ ตะเอง
-
ฮิ้ววววว
หวานกันน่ารักจังเลย :-[
คู่นี้น่ารักตรงที่พระเอกบื้อ 555+ :laugh:
-
:m1:หวานแบบเถื่อนๆนะคู่นี้อ่ะ :-[ น่าร๊ากกกกก อ่ะ
-
แล้วพี่ริว กับ น้องพาย ก็ได้จูงมือกันเข้าเรือนหอ
-
เรื่องราวราบรื่น น่ายินดีมากๆ
แต่อดคิดไม่ได้ว่าจะมีคลื่นหลังลมสงบรึเปล่า
-
พายย เริ่มใจอ่อนแล้วนะริวว
สู้ๆๆๆ
-
ฮ่าฮ่า น่ารักอ่ะ
-
เหมือนจะหวาน 555
-
อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ริวกะพายโคตรจะน่ารักเลยอ๊าาาา
หวานแบบไม่มีน้ำตาลดี 5555+
ขอให้เรื่องร้ายๆจบลงด้วยดีเถอะน๊า
-
ถึงแม้ไม่หวาน
แต่ก่ไม่ใช่ขม
ชอบแนวนี้อ้ะ กด Like ๆ
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยย
ข้าวใหม่ ปลามัน
อิอิ
-
ดีใจกับพาย+ริว ที่ต่างมีใจและจริงใจให้กัน ความรักความห่วงใยเห็นใจและเอาใจใส่กัน
ในยามมีทุกข์เป็นเรื่องที่ดีและจริงใจมาก ชอบคำเรียกขานกันและกัน ดูแปลกไม่เหมือน
ใครดี "ไอ้เหี้ย" กับ "ไอ้แรด" เหมาะสมกันดีเนอะ ดูแลสุขภาพให้มาก ๆ นะคะ คุณ Mercy
+1 แทนคำขอบคุณ
-
ย้าย กลับ คอน โด ๆ
จัด หนัก ๆ
เอา ให้ หาย เลย ริวว
555ๆ
-
ย้ายไปนอนด้วยกันด้วยย
คิๆ
-
:m1:หวานแบบเจ็บๆ
-
อ้ากกก พายน่ารักเกินไปเเล้ว
อิจฉาริวจริงๆ
-
ต๊าย...ตอนนี้ดูซอฟๆนะคะ
น่ารักกันทั้งคู่เลยค่ะ
-
น้องพายใจร้ายไปปะ
ปากข็ง ๆ จริง ๆ แต่ก็น่ารัก
:call:
-
+1 ค่า :mc4:
พายซึนนะเนี่ย
ยอมรับได้แล้วเถอะ :o8:
-
น้ำตาซึมแต่ปากยิ้มได้นี่มันหมายความว่ายังไงคุณไนท์ :กอด1:มีความสุข
ป่วยอีกแล้วหรอ จะสิ้นปีแล้วนะดูแลตัวเองดีๆล่ะเดี่ยวเที่ยวไม่สนกนะ
-
นุ้งพายยยย กอดๆๆๆ
ริวเริ่มคืบคลานเข้ามาในใจนุ้งพายทีละนิดๆแย้ววว กราดึ๊บ กราดึ๊บ(มิได้โฆษณาหนังนะจ๊ะ55)
แอบลุ้นคู่ของฟี่ด้วยคนคร่า ใครนะๆ
ปล.หายไวๆนะคะ ช่วงนี้ป่วยกันเยอะด้วย ดูแลสุขภาพกันหน่อยน้าาา^^
-
น่ารักเนอะ
เถื่อนไปหน่อยนะ
แต่ก็ชอบ
:laugh:
-
แบบนี้เค้าเรียก จบลงด้วยดีรึเปล่า
แต่ก็ขอให้หมดทุกข์ หมดโศกซะทีนะน้องพาย
เก็บแรงไว้ไปต่อสู้กะตาริวดีก่า ฮ่าๆๆ
จะว่าไป คู่นี้ เค้ารักกันแบบ hardcore เนาะ
แบบนี้ ต่อไปจะมีฉาก SM รึเปล่าเนี่ย หึหึ :z1: :z1: :z1:
-
น่ารักอ่ะ
พายนี้ก็จะพูดให้ริวชื่นใจหน่อยก็ไม่ได้เนอะ
ปล่อยให้คิดเองอยู่นั่นแหละถึงแม้มันจะจริงก็เหอะ
-
มันต้องแบบนี้สิลุ้นตั้งนาน ไม่ต้องหวานมากเพราะถ้าหวานมากมันจะไม่ใช่หนูพายอ่ะจิ สู้ๆนะพ่ออ่อน
-
อ่านแล้วสบายใจ.....น้องพายก้าวออกมาจากวงการก็ดี.....
เพื่อความสุขสงบของชีวิตในวันข้างหน้า....
คู่รักคู่นี้เค้าแรงจริง......ตบความหวานกันจนมึนไปเลย.....
แต่ก็น่ารักอ่ะ.....เป็นอีกรสชาติของชีวิต... :laugh:
:L2: น้อง Mercy จ้า..... :pig4:
กด + ให้คู่รักสุดมันสสส์
-
ชอบคู่นี้จริงๆ ...
รักกัน แต่ก็ไม่หวานจนเลี่ยน ออกแนวตบจูบซะมากกว่า
น้องพาย ผ่านเรื่องร้ายๆ ไปแล้ว
ต่อไปก็มีความสุขซะที
ขอบคุณMercy จ้า หายป่วยไวไวนะจ๊ะ
-
พายสู้ๆน้า พี่ริวรวบหัวรวบหางเลย :-[
อย่าลืมตอนพิเศษของน้องเลิฟนะค้าบ
+1ให้คนแต่ง
-
แอร๊ยยยย
:z6: :z6: ขอกระทืบ อีคนปล่อยรูป!!!!
ชอบคู่นี้ มากมาย
เค้าบอก ยิ่งทะเราะกัน ลูกจะยิ่งดก :jul3: :jul3:
เข้าเรือนหอ กันแล้ว หึหึ
มาต่อ ไวๆน้างับ
:call: :call:
-
อยากให้พายมันอ้อนริว หวานๆบ้าง
เก็บเหี้ยจนเต็มบ้านแหล่วววว
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด เค้าไปอยู่ด้วยกันแล้ว :-[
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :really2:
-
น่ารักเชียวคะ
-
น่ารักกกกกกกกกมากกกกกกกกกกกกกกก
:กอด1:
-
แอบเห็นว่าคุณพี่เข้ามาส่องช่วงเย็น ๆ เลยแว้บมาเม้นต์ว่ารอคอยเจ้าค่ะ
คิดถึง น้องพาย กับ เฮียริว
อยากเห็นน้องหึง หงะ
ว่าแต่ คุณพี่หายดียังนี่??? อย่าลืมกินยาเด้อออออ ได้พักยังไม่รู้??? นอนก่อนก้ได้ ลค่อยมาต่อ ช้อนรอได้เสมอเจ้าค่ะ ฮุ ๆ
-
ในที่สุดเรื่องราวก้คลีคลายซะที
ได้ย้ายไปอยู่ที่ห้องหอใหม่?? จะสวีทมากขึ้นมั้ยเอ่ย....5555
-
รีบมาต่อเร็วๆเถอนะคะ
-
:oni1: อ่านตอนนี้แล้วมีความสุขจัง
ปล.อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะ
-
อืม เรื่องแอบมามานิดๆแต่ก็ชอบนะ
บทคนถึงคราวซวยก็ซวยจริงๆเนอะ น่าสงสาร
มาต่อเร็วๆนะคะ^^
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
นู๋ว์ ร๊าก พาย
พาย ริว สู้ๆๆ
-
หนูพาย น่ารัก ง่ะ
:impress2:
-
ยะฮุ้ ทักทายสักหน่อยก่อนไปนอนเจ้าค่ะ คิดถึง งุงิ ๆ
-
พาย เสร็จริว แน่ๆงานนี้!!
รอติดตามต่อไปครับ ^^!
-
พายน่ารักมากกกกกกกกกก ฮ่าๆ
ชินหรือติดใจจจ ล้อเล่นน่า ;p ฮ่า จะได้ไปอยู่ด้วยกันแล้ววว
ดูแลกันดีๆน้อ ;]
-
ครึ่งแรกมาม่า แต่ครึ่งหลัง เขิ๊นน เขินนน
ขอฉากเขินๆๆ แบบนี้ก่อนอีกเยอะๆๆ นะค๊าบบบบ
แล้วค่อยมาม่ากันต่อ ^^"
-
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พายยอมอ่อนให้ริวเยอะแล้วนะเี่นี่ย เย้
ปล. "เพิ่ง" ครับ ไม่ใช่ "พึ่ง" นะ
-
=////=ในที่สุดก็ตามอ่านทัน!
ชอบจังเลย~ ก่อนจะอ่านถึงตอนที่มีเพลงคนของเธอ
เราอ่านๆมาก่คิดถึงเพลงนี้อยู่แล้วอ้ะ ><
ซึ้งงริวพระเอกมาก55555555555
-
แบมือขอตอนหวาน ๆ ฮุ ๆ
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :really2:
-
ยู้ฮู!!!
มาแล้วค่ะ...ห่างหายไปกับสายลม และการงานที่ถาโถม TT__TT
ตอนนี้สุขภาพร่างกายเต็มร้อยแล้วค่ะ ขอบคุณพี่ๆ น้องๆ ทุกๆ คนมากๆ นะคะที่เป็นห่วงค่ะ
เห็นหลายๆ คนรีเควสตอนหวานๆ กันอีก ฮ่าๆๆๆ ไม่รู้จะหวานไหมนะ
แต่เอาเป็นว่าไปอ่านกันดูนะคะ หวานกันก่อนจะมาม่าอีกซักหน่อยดีไหมนะ :laugh:
ปล. คำผิดเดี๋ยวมาแก้นะคะ
ปลล. ขอบคุณทุกๆ เม้นท์มากๆ เลยค่ะ พวกคุณเป็นกำลังใจสำคัญของ Mercy จริงๆ ค่ะ :pig4: :กอด1:
ปลลล. อากาศเย็นแล้ว ดีใจมากกกกก อย่างนี้สิถึงเรียกว่าหน้าหนาว ดูแลสุขภาพกันด้วยนะคะ
+++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 18
คืนนี้ ห้องของผมมีอีกหนึ่งคนที่ก้าวเข้ามาร่วมทางเดินด้วยกัน ผมไม่รู้หรอกว่ามันกำลังรู้สึกยังไงกับผม หรือคิดอะไรอยู่ในใจ ผมไม่สน เพราะผมยึดถือการกระทำมากกว่าสิ่งอื่นใด คนอย่างไอ้พาย แค่มันยอมเก็บของตามผมมาอยู่ด้วย โดยไม่ต้องมีคำพูดบอกรัก บอกชอบ หรือคำสวยหรูอะไร ผมว่าแค่นี้มันก็บ่งบอกได้มากแล้ว ว่ามันเลือกที่จะไว้ใจผมมากกว่าใครๆ และมันยอมเปิดกับผมมากขึ้นแล้ว ความอดทนที่ผมเฝ้ารออยู่ไม่สูญเปล่า ผมมาถูกทางแล้วครับ
“ไปอาบน้ำก่อนดิ เดี๋ยวกูอุ่นกับข้าวให้” สรุปผมกับมันเลือกที่จะขนบรรดาข้าวปลาอาหารที่คุณป้าแม่บ้านของบ้านสีขาวทำเตรียมไว้ให้เราเช่นเคย กลับมากินด้วยกันที่ห้องผมกันสองคน ถึงแม้ไอ้คนตัวเล็กปากดีมันจะงอแงอยากกินทงคัสซึเจ้าอร่อยที่ห้างดังก็ตาม แต่ชั่วโมงนี้ ขืนผมกับมันเดินไปดินเนอร์กันสองต่อสองในสถานที่ที่มีแต่ประชนชนและเหล่าบรรดาแฟนคลับพลุกพล่านซะขนาดนั้น มีหวังพรุ่งนี้ได้เปิดแถลงข่าวกันอีกรอบแน่นอน
มันหายเข้าห้องผมไปเก็บของและอาบน้ำอยู่ครู่ใหญ่ ผมก็อุ่นกับข้าวเสร็จพอดี มันเดินออกมาตัวหอมฉุย วันนี้กลิ่นแปลกไปจากเดิม ไม่ใช่กลิ่นครีมทาผิวกลิ่นเดิม หรือกลิ่นแอปเปิ้ลคาราเมลจากน้ำหอมที่มันใช้ประจำ แต่เป็นกลิ่นสดชื่นๆ เหมือนส้มผสมมะนาว แค่ได้กลิ่นก็อยากชิมแล้วครับ ไอ้ห่านี่มันชอบใช้พวกกลิ่นแบบ CITRUS พวกกลิ่นผลไม้รสเปรี้ยว แอปเปิ้ล มะนาว ส้ม ได้กลิ่นแล้วอยากกินเป็นบ้า
ฟอดดดดดดดดดดด
“วันนี้หอมจัง แต่หอมไม่เหมือนเดิม…โอ๊ยยยย ไอ้ห่าทุบกูตลอด” ผมแอบขโมยหอมแก้มมันแบบฉับพลันไม่ให้มันได้ตั้งตัว แต่ไอ้นี่แม่งมือตีนไวตลอด ผมหอมปุ๊บ แม่งทุบปั๊บ แล้วอย่าได้คิดว่าจะเหมือนนางเอกละครทุบพระเอกแบบเบาๆ เชิงเขินอายนะครับ แม่งทุบแรงมาก เสียงดังบัก!!! ใหญ่ เจ็บสถานเดียวครับ
“ก็มึงมันชอบทำตัวโรคจิต กูก็ทุบป้องกันตัว” มันพูดไปก็ยกเท้าขึ้นมายันๆ ตรงขาผมเอาไว้ เหมือนกับกันไม่ให้เข้าใกล้มันอีก สาดดดดดดเอ๊ยยยย เดี๋ยวกูก็จับปล้ำแม่งเลยนี่
“มึงป้องกันตัว หรือจะฆ่ากูกันแน่… ว่าแต่มึงเปลี่ยนกลิ่นโลชั่นเหรอ กลิ่นเหมือนส้ม” หอมอะ ได้กลิ่นแล้วรู้สึกดีจริงๆ นะครับ แบบอยากกอด อยากหอม อยากสูดกลิ่นซอกคอขาวๆ อยากเลียเบาๆ ตรงซอกหู อ๊ากกกกก กูว่ากูโรคจิตจริงตามที่มันพูดและ
“หึหึ เออเปลี่ยนกลิ่น แม่ส่งมาให้จากอังกฤษ เมื่อเดือนที่แล้ว กลิ่น Lime Basill กับ Mandarin น่ะ ยังไม่ได้ใช้ซักที ก็เห็นว่าเปลี่ยนที่นอนใหม่ก็เลยเปลี่ยนกลิ่นใหม่ด้วย ทำไม? เหม็นเหรอ” อ๋อ!! แม่มันอยู่ที่อังกฤษนี่หว่า แล้วใครบอกว่าเหม็น มันคงเห็นผมถามๆ มั้งมันเลยยกแขนตัวเองขึ้นมาดมๆ พิสูจน์กลิ่น…เอาวะกู ขอโดนทุบอีกสักรอบแล้วกัน
“ใครบอกกันหืมม์ ว่าเหม็น มันหอมจนกูจะอดใจไม่ไหวแล้ว กูอยากจะนอนกอดมึงไวๆ แล้วเนี่ย” ผมลืมตายไปแล้วฮะ โผเข้าไปคว้าตัวมันเข้ามาฟัดอีกรอบ มันก็ดิ้นไปทุบไป แต่ก็หัวเราะไปด้วย เสียงหัวเราะมันใสและดูมีความสุขมากๆ เลยครับ ผมเองก็มีความสุขมาก ชีวิตคนเราก็แค่นี้แหละครับ ได้อยู่กับคนที่เรารัก ไม่ว่าจะเจออะไร อยู่ที่ไหน หรือมีปัญหาใดๆ รออยู่ เราก็มีความสุขได้ครับ
“ฮ่าๆๆๆ คิกกๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ พอแล้ว ฮ่าๆๆๆ พอแล้วไอ้สัตว์ คิกกกๆๆๆๆ ฮ่าๆๆ แดกข้าวเร็ว กูหิว ฮ่าๆๆๆ แล้ว” ผมว่ามันคงหิวจริงนั่นแหละฮะ เพราะผมได้ยินเสียงมันร้องเบาๆ แข่งกับเสียงหัวเราะของมัน
“ก็ด้ายยยยยยยยย ฝากไว้ก่อนนะมึง” ผมแกล้งพูดเสียงยานคางใส่ และก้มไปสูดกลิ่นแก้มมันอีกหนึ่งฟอดใหญ่ก่อนจะ ปล่อยตัวมันให้มานั่งกินข้าวด้วยกัน
++++++++++++++++++
++++++++++++++++++
“นี่…มึง” หลังจากที่ผมกับมันจัดการกับข้าวบนโต๊ะกันเกลี้ยง ผมก็ไปอาบน้ำและออกมานั่งดูซีรีย์ด้วยกันบนโซฟาเบดตัวใหญ่หน้าโทรทัศน์ (คือตัวที่ผมโดนมันจับเผด็จศึกในครั้งแรกนั่นแหละฮะ)
“หืมม์ ว่าไงครับที่รัก” ตอนนี้มันนั่งเอนตัวซบผมอยู่บนโซฟาครับ ผมก็โอบไหล่มันเอาไว้หลวมๆ บรรยากาศมันชวนให้อ่อนโยนนะครับ ก็เลยตอบรับมันไปแบบหวานๆ บ้าง ผลที่ได้รับก็คือ…
“ไอ้เหี้ย… เดี๋ยวกูอ้วกรดหน้าเลย” เขินชัวร์ อาการแบบนี้ ปกติต้องคอยจับน้ำเสียงมันครับ ไอ้เหี้ยนี่มีหลายสายพันธุ์ ถ้าอยู่ในสายพันธุ์เสียงสบัดๆ หน่อย ก็แสดงว่าเขินครับ แต่ถ้าอยู่ในสายพันธุ์หนักแน่น เน้นๆ เนี่ย แสดงว่าโกรธฮะ
“อ๊าว พอกูพูดจาดีก็ไม่ชอบ คนรักกันเขาก็ต้องอยากหวานใส่กันเป็นธรรมดา”
“มึง…รักกูจริงๆ เหรอ” มันเงียบไปซักพัก ก่อนที่จะเอ่ยถามผม ทั้งๆ ที่ยังนอนซบไหล่ผม ตาก็จ้องซีีรีย์ไปด้วย
“กูพูดบ่อยไปเหรอ มึงถึงไม่เชื่อว่ากู ‘รักมึงจริงๆ’”
“กู... จะเชื่อใจมึงได้ใช่ไหม กูจะไว้ใจมึงได้ใช่ไหม…” ผมเข้าใจมันนะครับที่มันถามแบบนี้กับผม แล้วผมก็ไม่น้อยใจ หรือไม่โกรธมันหรอกครับที่คำถามมันดูเหมือนจะลังเลในตัวผม เพราะมันเองก็เจอแต่คนหลอกลวงมันมาตลอด
ผมไม่ได้ตอบอะไรมันออกมาครับ ผมแค่ขยับตัวมันออกจากอ้อมแขนผม มันเงยหน้าขึ้นมามองผม และแว๊บนึงที่ผมมองเห็นความหวาดกลัว และความเจ็บปวดในสายตามัน มันคงคิดว่าผมไม่อยากตอบ หรือไม่อยากย้ำให้มันมั่นใจ หรือไม่มันก็คงคิดว่าผมโกรธมั้งครับ แต่เปล่าเลย ผมแค่จะเอื้อมไปหยิบกีตาร์โปร่งคู่ใจที่วางพิงไว้ข้างๆ โซฟา…
http://www.youtube.com/v/M0-Ht78uk2M?fs=1&hl=en_US
I see the questions in your eyes
I know what’s weighing on your mind
You can be sure I know my part
Cause I stand beside you through the years
You only cried those happy tears
And though I make mistakes
I’d never break your heart
ฉันเห็นคำถามในดวงตาของเธอ
ฉันรู้ว่าอะไรคือสิ่งที่ทำให้เธอหนักใจ
เธอสามารถแน่ใจได้เลย เพราะฉันรู้หน้าที่ของฉัน
เพราะว่าฉันยืนหยัดอยู่เคียงข้างเธอมาตลอด
เธอร่ำไห้กับความสุขที่เธอมี
และถึงแม้ว่าฉันจะทำผิดพลาด
ฉันก็จะไม่ทำร้ายจิตใจเธอ
And I swear by the moon and the star in the sky
I’ll be there
I swear like the shadow that’s by your side
I’ll be there
For better or worse till death do us part
I’ll love you with every beat of my heart
And I swear
ฉันสาบานต่อดวงจันทร์และดวงดาวบนท้องฟ้า
ฉันจะอยู่ตรงนั้น
และฉันสาบานจะเป็นเช่นเงาที่อยู่เคียงข้างเธอ
ฉันจะอยู่ที่นั่น
ไม่ว่าจะมีเรื่องที่ดีขึ้นหรือเลวร้ายลงก็ตามแต่
จนกระทั่งความตายมาพรากให้เราต้องแยกจาก
ฉันก็จะรักเธอทุกๆจังหวะเต้นของหัวใจฉัน
ซึ่งฉันขอสาบาน
I’ll give you everything I can
I’ll build your dreams with these two hands
We hang some memories on the walls
And when just the two of us are there
You won’t have to ask if I still care
Cause as the time turns the page
My love won’t age at all
ฉันจะให้เธอทุกสิ่งที่ฉันทำให้ได้
ฉันจะสร้างสรรค์ฝันของเธอด้วยมือทั้งสองข้างของฉันนี่แหละ
เราได้เแขวนความทรงจำบางอย่างไว้บนผนัง
ซึ่งมีเพียงแค่เราสองที่อยู่ตรงนั้น
เธอคงไม่ต้องถามฉันหรอกนะว่า ฉันยังคงเป็นห่วงใยเธออยู่หรือเปล่า
ถึงแม้ว่าการเวลาจะเปลี่ยนผัน
แต่รักของฉันยังคงอยู่ไม่เสื่อมคลาย
[/b][/b]
“ไอ้เหี้ย…” คำบอกรักเบาๆ ของมันแหละครับ พอผมร้องเพลงสาบานความรักต่อมันจบ มันก็บอกรักผมตามสไตล์ของมัน ครั้งนี้ ไอ้เหี้ยของมันเบาบางมาก แต่มาพร้อมกับแก้มแดงๆ และรอยยิ้มปนหยาดน้ำตา ผมไม่รู้หรอกว่าวิธีสร้างความเชื่อมั่นของผมจะน้ำเน่า ลิเกขนาดไหน เพราะมีแค่ดนตรี และเสียงเพลงเท่านั้นแหละ ที่ผมว่ามันสื่อระหว่างใจผมกับใจมันได้ ผมเลยเลือกที่จะร้องเพลงนี้ให้มันฟัง แทนคำตอบ และคำมั่นสัญญาของผม
ผมวางกีตาร์ลงที่เดิม ก่อนจะคว้าตัวมันเข้ามากอด แล้วค่อยๆ ดันตัวมันออกมา ประคองหน้าไอ้คนขี้แยที่น้ำตายังไม่หยุดไหล และแก้มก็ยังไม่หยุดแดง ผมเลยต้องเล่นบทหวาน ค่อยๆ ใช้นิ้วโป้งเกลี่ยความชื้นบนแก้มมันออกเบาๆ และก้มไปจูบปากแดงๆ รั้นๆ ของมันอย่างอดใจไม่อยู่…
เราจูบกันอยู่ซักพัก ไม่รู้ว่านานแค่ไหน เพราะคนตรงหน้าก็ยอมให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี จนผมควานหาความหวานได้ทุกหยาดหยด ก่อนจะถอนจากกลีบปากนุ่มอย่างอ้อยอิ่ง มาชิมความหอมอย่างถ้วนทั่วบนใบหน้า ทั้งเปลือกตา หน้าผากนูน คางมน และแก้มเนียน ก่อนที่จะดึงมันเข้ามากอดไว้หลวมๆ อีกครั้ง
“นี่… กูขี้หึงนะ” คำแรกจากปากหวานๆ ของมันก็เล่นเอาผมใจเต้นแรง มันพูดแบบนี้ เหมือนจะยอมรับกลายๆ ว่าจะคบกับผมเลยนะ
“กูว่า กูเองก็คงไม่แพ้มึงแน่นอน” ผมตอบมันเสร็จ ก็ก้มลงไปหอมหัวมันอีกหนึ่งที
“กูขี้วีนด้วยนะ… ถ้ากูหึง หรือทำให้กูหึง… กูด่าไม่เลี้ยงทั้งมึง ทั้งชู้มึงแน่” หึหึ พึ่งจะเริ่มคบกันนาทีแรก ก็จะยัดเยียดให้กูมีชู้เลยหรือไงวะเนี่ย
“จ้ะ เมียจ๋า เขายอมให้เมียตบตีได้ตามสะดวกเลยจ้าาาาาา…” เปี๊ยะ!!! “โอ๊ยยยย!!!! กูเจ็บนะไอ้ห่านี่”
“อ้าว ก็มึงบอกให้กูตบได้ตามสะดวก กูก็ลองน้ำหนักมือดูซะหน่อย ว่าหน้ามึงหนาขนาดไหน แล้วก็ไม่ต้องเสือกมาเรียกกูเมียจ๋า กูขนลุก ไอ้เหี้ย อ่อ ถ้าของจริงนะ กูไม่มานั่งตบตีหรอก กูจะกระทืบแม่งทั้งคู่ แล้วก็ตัดของมึงทิ้งซะจะได้ไปแรดกับใครไม่ได้อีก” โหยยย ดูแม่งดิครับ พอได้เลื่อนขั้นเต็มยศเท่านั้นแหละ แม่งจัดเต็มเลย ยังไม่ทันขาดคำ แม่งตบเปี๊ยะเข้าที่แก้มเน้นๆ เลยฮะ แล้วนี่กูจะดีใจดีไหมเนี่ยที่มึงหวงกูซะขนาดนี้
“แรดกับใครนี่มันมึงแล้วมั้ง” ผมแอบกระซิบพูดเบาๆ กับตัวเองครับ พอแม่งได้เลื่อนขั้นปุ๊บ กูเสือกมีอาการกลัวเมียปั๊บทันทีเลยวุ้ย
“บ่นเหี้ยอะไรของมึงหะ!!! อย่าคิดว่ากูไม่ได้ยินนะ”
“โอ๊ยยยยย เจ็บๆๆๆ เปล่าบ่นๆๆ โอ๊ยยยย แก้มกูฉีกแล้วไอ้ห่า ปล่อยก่อนนนนน” แม่งบิดแก้มผมข้างเดิมที่มันตบนั่นแหละฮะ เจ็บฉิบหาย
“กูแรดได้ แต่มึงห้าม เข้าใจไหม หะ!!!” เออดี ไอ้เมียบังเกิดเกล้า กูแม่งต้องมาเป็นผัวในเรือนเบี้ยของมันใช่ไหมเนี่ย
“……………………..” ผมแกล้งเงียบ ขอเล่นมุขเดิมอีกซักครั้ง
“อย่ามาทำเป็นงอนกูนะ อะไร แค่นี้รับไม่ได้เหรอหะ” หึหึ ขนาดหันหน้ามาแว๊ดๆ ใส่ผม แต่ก็ไม่ยอมดันตัวออกจากอ้อมแขนผมนะครับ
“………………………” ยังคงเงียบครับ แถมไม่ยอมหันไปสบตามันด้วย แต่หน้าไม่บึ้งนะฮะ แค่นิ่งๆ ตาก็ดูซีรีย์ไป
“นี่…มึง” มันเริ่มเรียกเสียงอ่อยๆ และ
“ไอ้เหี้ย…งอนเหี้ยอะไรอีกเนี่ย ไม่พอใจเหี้ยไรก็พูดออกมาดิ” เสียงเริ่มสั่นนิดๆ เอาไงดีวะกู ไม่น่าแกล้งมันเลย เกิดแม่งเป่าปี่ขึ้นมากูเนี่ยแหละจะซวย
“เปล่า… ไม่ได้งอน” ก็ตอบตามความจริงนะครับ ว่าไม่ได้งอน แต่เสียงก็ยังคงนิ่งๆ
“นี่… มึง… คืนนี้อากาศหนาวอะ” อ้าว ไอ้ห่า อยู่ดีๆ เสือกเปลี่ยนเรื่องซะงั้น อารมณ์ไหนวะเนี่ยมึง เมนส์มารึไง อารมณ์แปรปรวนเปลี่ยนเรื่องจนกูงงเลยนะเนี่ย
“แล้ว?” ก็งงอะ ก็ถูกอย่างที่มันพูดหรอกนะ ว่าคืนนี้อากาศหนาว แต่มันจะสื่ออะไรของมัน หนาวแล้วไง
“ก็…กอดให้มันแน่นๆ หน่อยไม่ได้หรือไงเล่า!!!” ก๊ากกกกกกกก กูอยากจะโห่ร้องให้บ้าตาย ไอ้พายครับ ไอ้แรดนี่มันง้อผมอยู่ใช่ไหมเนี่ย เห็นไหมครับ ผมบอกแล้วว่ามุขเงียบ งอน เนี่ยใช้ได้ผลเสมอ โหะๆๆ
ฟอดดดดดดดดดด
“แน่นพอยังครับ หายหนาวไหมหืมม์” ผมก็เลยขอรางวัลค่ากอดแน่นๆ เป็นแก้มหอมๆ สักหนึ่งฟอดใหญ่ ก็ตามสไตล์มันแหละฮะ แจกเหี้ย เบาๆ เสมอๆ ยามเขิน
“อื้อ!!” เสียงอู้อี้รับคำอยู่บนอกผม แล้วเราทั้งคู่ก็จมดิ่งไปกับบรรยากาศหวานๆ ที่อบอวลอยู่รอบตัว ผมนั่งกอดมันไปดูซีรีย์ไป มันก็ซุกตัวเข้าหาผมแล้วตาก็จ้องไปที่โทรทัศน์เช่นกัน ผมเองก็แวะเวียนก้มสูดความหอมจากผมมันบ้าง ขมับมันบ้าง และแก้มมันบ้าง เป็นช่วงๆ ไป จนซีรีย์จบถึงสะกิดไอ้คนที่นอนให้ซีรีย์ดูไปนานแล้ว ให้ตื่นขึ้นไปนอนในห้องนอนด้วยกัน
“อื้อออ…อุ้มหน่อยดิ น้าาาาาา” บทจะอ้อน ก็อ้อนซะโคตรน่ารัก ไอ้เชี้ยเอ๊ยยยยย ทำไมมึงน่ารักจังวะ กูแม่งจะคลั่งมึงตายแล้วเนี่ย
“หอมแก้มกูก่อนดิ…” เหอะๆๆ เดี๋ยวนี้ผมขยับเสต็ปแล้วครับ มีการต่อลองด้วย จริงๆ ก็แอบคิดไว้ในใจแล้วแหละ ผมว่ามันคงจะแจกสัตว์เลี้ยงแสนรักของมันให้ผมเช่นเคย ก่อนจะทำหน้าเหวี่ยงๆ ปนง่วงใส่ ถึงยังไงผมก็คงต้องอุ้มมันไปอยู่ดี
ฟอดดดดดด
อ๊ากกกกกกกก ผิดคาด!!! กูฝัน กูอึ้ง กูงง อยากจะกรีดร้องให้สาวแตก ไอ้ห่าพายครับ มันรั้งคอผมลงมาใกล้ๆ มัน แล้วก็จัดการฟอดดดด แก้มผมเน้นๆ หนึ่งทีถ้วน ก่อนจะชูมือขึ้นสองข้างประมาณว่าให้อุ้มมันได้แล้ว
“โอ๊ยยยย มึงจะน่ารักไปไหนวะพายหืมม์ กูรักมึงจะตายห่าแล้วเนี่ย” ผมอุ้มไอ้คนที่หลับตาพริ้มอย่างสุขใจไปบนเตียง ก่อนจะค่อยๆ วางลงเบาๆ และห่มผ้าผมให้มัน แล้วตัวผมเองก็ตั้งท่าจะเดินออกไปจากห้อง เพื่อไปปิดไฟ แล้วก็ดื่มน้ำก่อนนอนครับ ผมเป็นคนติดกินน้ำหนึ่งแก้วก่อนนอน เพราะถ้าไม่ได้กิน ตื่นมาผมจะคอแห้งมากๆ แล้วจะเจ็บคอ
“มึงจะไปไหน” ยังไม่ทันก้าวพ้นประตูห้อง ไอ้คนที่ยังคงนอนหลับตาสบายอยู่บนเตียงก็เอ่ยเสียงดังออกมา
“ไปปิดไฟแล้วก็กินน้ำน่ะ มึงนอนไปก่อนเลย” ผมหันไปตอบมันยิ้มๆ ส่งยิ้มไปอย่างอดใจไม่อยู่ ถึงแม้ไอ้คนฟังมันจะนอนหลับตาก็ตาม
“งั้นรีบมานะ…กูรอมึงมานอนกอด เร็วๆ ด้วยกูง่วงแล้ว” จบคำมัน ผมก็วิ่งปรู๊ดออกไปรีบปิดไฟแล้วดื่มน้ำทันที ทั้งปากและแก้มยิ้มจนแทบปริและฉีก แม่งเอ๊ย บทจะอ้อนก็เอากูซะแทบตายนะมึง… แล้วไม่เกินหนึ่งนาที ผมก็ได้มานอนกอดมัน กระซิบบอกรักมันข้างหู ก่อนหลับไปพร้อมๆ กัน…อีกหนึ่งคืนที่ผมมีความสุขมาก เป็นของขวัญสำหรับวันแรกที่เราได้ขยับสถานะซึ่งกันและกัน ผมสัญญากับตัวเองเงียบๆ ว่า ผมจะเป็นคนช่วยรักษาแผลในใจของมัน ให้หายสนิทจนไม่เหลือแม้แต่ร่องรอยซักนิดเดียว ผมสัญญา
++++++++++++
++++++++++++
‘When I see your face There’s not a thing that I would change cause you’re amazing Just the way you are’
เสียงพี่ Bruno Mars ดังมาจากโทรศัพท์ปลุกผมยามเช้าเลยครับ ไม่รู้แม่งใครโทรมาคนจะหลับจะนอนกอดเมียให้สบายใจ วันเสาร์นะโว้ยยยยยยย
“มึงจะปล่อยให้ดังจบเพลงก่อนรึไง รับซักทีซิ กูจะนอนนน” ไงครับ เมียผมออกอำนาจตั้งแต่เช้าเลย ผมจะทำไงได้ล่ะ นอกจากทำตามคำสั่งมัน
“คร๊าบบบบบ ริวพูดคร๊าบบบบ” ผมพูดเสียงยานคาง ปนงัวเงียใส่ปลายสาย โดยที่ลืมดูว่าใครโทรมา
“น้องริว พี่นุชเองนะ น้องพายอยู่กับเรารึเปล่า น้องปิดมือถือพี่โทรเข้าไม่ติดเลย” อ้าวพี่นุชเองเหรอ แล้วพี่นุชโทรมาเช้าๆ ด้วยน้ำเสียงตื่นๆ แถมถามหาไอ้พายแบบนี้ ผมตกใจเลยครับ คราวนี้ตาหูสว่างเลย
“ครับพี่ มีอะไรด่วนรึเปล่า”
“พี่ขอคุยกับพายหน่อย” มีเรื่องอะไรอีกวะเนี่ย
“พายๆ ไอ้พาย พี่นุชโทรมา มีเรื่องด่วน ตื่นมาคุยหน่อย” ผมไม่ทันได้ตอบรับอะไรกับพี่นุชก็รีบเรียกไอ้พายมันทันที มันเองพอได้ยินว่าเป็นสายจากพี่นุช และมีเรื่องด่วน ก็กระเด้งตัวลุกขึ้นมานั่งรับโทรศัพท์ทันทีเช่นกัน
“ครับ………ใช่ครับ……..ไม่ไปได้ไหมพี่….พายไม่อยากไปเจอเขาอะพี่……..ครับ……….เอ่อ…..ก็ได้ฮะ…….ครับ…….ครับ……..เดี๋ยวพายจะรีบไป……….อ๋อไม่เป็นไรฮะเดี๋ยวให้ริวไปส่ง…..ครับขอบคุณครับ” ผมนั่งเงียบรอมันจนคุยกับพี่นุชเสร็จ
“เกิดอะไรขึ้น” ผมรีบถามทันที
“พ่อกู…..เขาไปตามหากูที่ค่าย เพราะไปหากูที่คอนโดกูแล้วไม่เจอ…ตอนนี้พี่คิวรับหน้าอยู่ พี่นุชบอกว่าพ่อกูเขายืนด่าพี่คิวเสียงดังใหญ่ สงสัยจะเรื่องข่าวกูนั่นแหละ หึหึ ดีไหมล่ะครอบครัวกู สนุกสนานจริงๆ แค่นี้ชีวิตกูยังยุ่งเหยิงไม่พออีกใช่ไหมเนี่ย” มันนั่งชันเข่าขึ้นมาและซบหน้าลงบนเข่า ผมเลยยื่นมือไปลูบหัวมัน
“ไปอาบน้ำเถอะ แล้วเราไปหาพ่อมึงกัน…” ถึงมันไม่ให้ผมไปส่ง ผมก็คงต้องตามมันไปอยู่ดี
“มึงจะอยู่ข้างๆ กูใช่ไหม ในเวลาแบบนี้ มึงจะไม่ไปไหนใช่ไหม…” มันเงยหน้าขึ้นมาถามผมเสียงสั่นๆ ตาก็เริ่มแดง
“กูสัญญากับมึงไปแล้วไงเมื่อคืน จำไม่ได้เหรอ…” มันโผเข้ากอดผมทันที ผมรู้ว่าตอนนี้มันกำลังกลับมาอ่อนแออีกครั้ง ทำไมปัญหาถึงไม่ยอมหยุดให้มันได้พักหายใจหายคอบ้างเลยวะ ยังไม่ทันจบจากเรื่องเดิมดี ก็มีเรื่องใหม่มาจ่อรอทันที มันเผชิญมาคนเดียวได้ยังไงนะที่ผ่านมา คงจะเจ็บ และปวดปางตายเลยล่ะ แต่ต่อไปนี้ผมสัญญา แม้ผมจะไม่ได้ช่วยยับยั้งปัญหาที่เกิดขึ้นได้ แต่ผมจะช่วยแชร์ทุกปัญหาและความเจ็บปวดจากมันเองครับ
ผมสัญญา
TBC.
+++++++++++++++
เพลง I Swear ที่ให้ฟังข้างบนเป็น Cover อะคูสติกค่ะ เผอิญ อยากให้เข้ากับอารมณ์ที่บอกว่าไอ้น้องริวดีดกีตาร์ไปด้วยและร้องเพลงนี้ไปด้วยค่ะ
ฟังออริจินัล เวอร์ชั่น I Swear - All 4 One ได้ที่นี่ค่ะ http://www.youtube.com/v/pFD9lW9PGM4?fs=1&hl=en_US
เครดิต : เพลง I Swear - All 4 One
คำแปลภาษาไทยจาก - http://www.etcband.net/webboard/show.php?id=4001
-
โอ้ยย
ตอนนี้หวานมากๆๆๆๆ
และแล้วก็ตกลงคบกันน
น่ารักๆๆๆ
อ่านไปเขินไป น้องพายโคดน่ารัก
โฮะๆ
แต่พ่อน้องพายนี่ดิ
-..-
:เฮ้อ:
-
โอ้ยยย
พายยยมีึความสุขได้ตอนเดียวเองงง
ก้เศร้าอีกแล้วนะหนูๆๆ
ไม่เอานะ อย่าดราม่าาา
-
ไอ สแวร์ หนึ่งในเพลงรักโรมานซ์สุดยอดในดวงจายยยยยยยยยยยย :m18:
และ สุขมาตลอด น้องพายก็โก้ดน่ารัก
แต่ๆๆๆๆๆๆๆๆ ใครก็ได้ มาเอาพ่อน้องไปเก็บที แว้กกกกกกกกกกกกกกกกก
-
สงสารน้องพาย :เฮ้อ:
+1
-
มาแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เฮ้อ พ่อจะเอาอะไรอีกเนี่ย :z6:
-
หวานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คุ้มค่ากับการรอคอยจริงๆเลยค่ะ กระซิกๆ// ชิ้งๆ
อยากกดไลท์ให้จังเลยแต่มันกดไม่เป็น เฮือก!!!
พายน่าร๊ากน่ารัก ริวก้อพระเอกมากอ่ะ ขอให้รักษาความอ่อนโยนไว้นานๆนะ อิอิ
จะปีใหม่แล้วขอให้พี่เมอร์ซี่มีแต่เรื่องดีๆเข้ามาในชีวิตนะคะ
(ปล.ขอให้ลง นิยายหลายๆตอนเลย อิอิ!)
-
ชอบพายเหวี่ยงแบบงอนๆแบบนี้จังเลย
น่ารักมากเลยล่ะ :-[
-
ริว อ้อน พาย ได้ เยี่ยม จริง ๆ
โดน ไป ฟอดดดด นึง
อิจ ฉาา
ส่วน เรื่อง พ่อ
ยัง ไง ริว ต้อง อยู่ กับ พาย เสมอ อยู่ แล้วว
พ่อ ด่า ไง ทน ไว้ ๆ
-
หวานมากกกกกกกกกก
ว่าแต่ริวมะไหร่จะได้กินพายหละคะ
ุหุหุ
-
อ๊ากกกกกกกก มดกัด หวานเกิ๊น
-
โอ๊ยยยยยยยย พายน่ารักสุดตีนน !!
อยากได้ ผะ อัว แบบพี่ริวว ^_____^"
ไม่ไหวแล้วๆๆๆ คลั่งสุดริซซ !
** แอบจิ้นว่าคู่นี้เป็นนัทซิน ห๊าๆๆ
ปล.ผัวในเรือนเบี้ย กร๊ากๆๆๆๆๆ+
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หวานกันเกินไปแล้วนะคะ!!! :m16:
เค้าอิจฉาาาาาาาาา :-[ :-[ :-[
-
พายจะมีริวข้างๆเสมอนะจ๊ะ อิอิ
สองคนใช้ชีวิตอยู่กินกันเเล้วสินะ หุหุหุ
ขอบคุณนะคะ ชอบจัง รอตอนต่อไปค่ะ มาไวไวนะคะ :)
-
:o8: หวานกันบ่อยๆนะ
-
อ่านตอนหวานๆ แล้วก็แอบหวั่นมาม่าชุดใหญ่
-
ความหวานของคู่นี้ ทำให้เราทั้งเขิน ทังหัวเราะ :m20:
หวานกันไป ด่ากันไป กร๊ากก :laugh:
แต่คุณพ่อคะ อย่ามาทำนิสัยดีเกิ๊น พายกับริวอุตส่าห์กำลังมีความสุข ชิส์
+1 ขอบคุณค่า รออ่านตอนต่อไปน้าาา :impress2:
-
:กอด1:
-
ช้อนเป็นริวคงคลั่งตายวันละหลายรอบหงะ น้องน่ารักจับจิตมาก แบบว่า โฮกกกก อ้อนกว่านี้มีอีกมั้ย อิอิ แล้วริวก็เท่ห์มาก ((ถึงจะเน่าแทบขาดใจก็เถอะ ๕๕๕)) ท่าทางจะต้องกินยาลดเบาหวานทั้งคู่ รอจบเรื่องมาม่าก่อน เหอ ๆ ตอนนี้ยังมีเรื่องให้คลายความหวาน แต่ต่อไปนี่ท่าจะหวานจนมดไรไต่ตอมเต็มห้อง ((จะนอนกันอย่างไรเจ้าคะ นั่น โฮะ ๆ))
พ่อของหนูพาย เสร่อมาซะตอนเรื่องจบ อืมมม ใคร ๆ เค้ามองมาก็รู้หมดสิเจ้าคะว่า ท่านรักลูกมากแค่ไหน หึ ๆ ยังนึกภาพไม่ออกเลยจริง ๆ ถ้าน้องพายไม่มีริวอยู่ข้าง ๆ อย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้ น้องจะมีกำลังฝ่าฟันเรื่องราวร้ายแรงพวกนี้ไปได้ยังไง??? แบบตัวคนเดียวอย่างนั้น แง้ เศร้ากับน้อง
ริว ทำคะแนนอีก รอบนี้จะไม่ได้มีแค่อ้อนขอให้อุ้ม ฮุ ๆ ช้อนรอฉากเร้าใจอยู่ ว้ากกกกกก เขิล ๆ
-
:haun4: :haun4: หวานๆๆๆ ชอบๆๆๆ ขอแบบนี้เยอะๆนะครับผม ชอบมากมาย แล้วจากนี้ไปไม่รู้ว่าจะเกิดไรขึ้นกับ 2 คนนี้เหรอเปล่า งานนี้สงสัยไม่เล็กๆแน่นอน เป็นกำลงใจให้กับ 2 คนครับผม o13 o13
-
หวานกันได้แปปเดียว
คุณพ่อมาทำมัยเนี่ยยย
-
แอร๊ยยยยยยย น้องพายน่าร๊ากกกก
หวานมากมายเหอะ อิจฉาริว :man1:
-
พายน่ารักจังเลยอ่า า
หวานๆๆ มดยังตอม
รีบมาต่อนะคะ :call:
-
กำลังเข้าสู่โหมดหวานอยู่แล้วเชียว คุณพ่อจะมาทำไมเนี่ย!!!!!!!!!!
-
งื้ออออ น่ารักมากกกกกกก :-[
เค้าก็หวานในแบบของเค้านะ น้องพายกะเจ้าริวเนี่ยยย
ปัญหาใหม่กำลังมา ก็ได้แต่หวังว่าริวจะทำได้ตามที่สัญญานะ
เค้าสงสารน้องพายอ่ะ
:กอด1:
-
หวนจริงหวนจัง
คุณพ่อจมพื่ออร
-
ใจไปเลยเอาใจไปเลยไอ้คุณริว : 222222:โอ้ยพอบทพ่อจะทุนนุ้งพายขึ้นมา
ก็เล่นซะตายกันไปข้างนึง อู้ยยย หนาวๆๆหวานๆๆแต่ม่ะเอามาม่านะคุณณณณณณณ
-
:impress2:หวานจริงงงงงงงงงงงงง
แต่สงสารนู๋พายจังงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :monkeysad:
-
หวานแป๊ป ๆ แจกมาม่าซะงั้น แต่ยังไงก็ขอแค่ มาม่าหมูสับแล้วกันนะ รสต้มยำไม่เอา เดี๋ยวเศร้าเกิน
-
อดทนหน่อยนะน้องพาย....ครั้งนี้อาจเป็นเรื่องใหญ่ครั้งสุดท้าย....
หากผ่านพ้นไปได้...ชีวิตคงดีขึ้น.....พ่อแม่รังแกฉันอีกคนละซิ :เฮ้อ:
ริวจะอยู่เคียงข้างน้องพายเสมอเนอะ....สงสารน้องพายจริง ๆ :กอด1:
:pig4: น้อง Mercy จ้า..... :L2:
กด + ให้น้องพายเด็กน่ารัก
-
ไม่เอามาม่าได้มั้ยอ่าค๊า ปวดใจ
ตอนนี้หวานดีแร้ว อิอิ น่ารักทั้งคู่เลย
แอบฮาๆด้วยหล่ะ คนขี้หึง o18
-
หวานซะ แต่ก็ยังมีมาให้จี๊ดๆๆได้อีก...ถ้ายิ่งพ่อพายรู้ว่าได้ลูกเขย...เหอเหอ งานนี้ท่าจะยาว
-
หนาวๆอย่างนี้ ได้ตอนหวานๆแบบนี้มันช่วยให้เราอุ่นขึ้นจริงๆนะ ฮ่าๆๆ
อยากให้ริวอยู่ข้างๆพายไปตลอดเรื่อยๆ พายมีปัญหาชีวิตเยอะมากมายเลย
ส่วนพ่อของพาย ถ้าไม่ทำหน้าที่เป็นพ่อคน ก็ไม่น่าจะมาสร้างความยุ่งยากให้
กับคนที่คุณไม่ยอมรับเป็นลูกนะ
ขอบคุณไรเตอร์มากค่ะสำหรับตอนคลายหนาว ^^
-
มาแล้ว น้องพายมาแล้ว
ยกชามมาม่ามาโซ้ย ด้วย อ่านไปด้วย เอะ..มาม่าต้มแซ่บฉันทำไมมันหวานเยี่ยงนี้
โฮะๆ :-[ มันเป็นเพราะอ่านบทนี้ไปด้วยนี่เอง
พายก็เขินน่ารัก แจกเหี้ยแบบ เบาๆ
ส่วนไรท์เตอร์จะมาแจกมาม่าในท้ายบท เราก็บ่ยั่น เริ่มชินละ :เฮ้อ:
-
ไม่เปนไร น้องพายยังมีพี่ริวอยู่ข้าง ๆ
อุปสรรคมีืเื้ท่าไหร่เข้ามาเลย น้องพายจะได้รู้ว่าคัยอยู่เคียงข้างจิง ๆ
-
น่ารักที่สุดเลยค้าาาาาา
หวานได้อีกอะ หวานได้อีก
-
ริวจ๋า หนูพายจ๋า หวานกันมากกกกก
ป้าเคลิ้มตามจนเกือบลืมวัยแน่ะ แถมเพลง ขอกรี๊ดแบบลืมวัยทีเทอะ
กรี๊ด...เพลง I Swear ช่างถูกใจดิฉันนักเชียว (นึกถึงสมัยวัยละอ่อน)
น้องนุ่นจ๋า ดีใจนะที่มีคนรุ่นใหม่แบบน้องนุ่น
มาชอบเพลงรุ่นคุณพี่(ป้า)แบบพี่แก้วเนี่ย
เฮ้อ....ถึงว่า ทำไมทางฝั่งคุณพ่อน้องพายดูเงียบๆไป
มันดูผิดปกติไปหน่อย นี่โผล่มาแล้วเหรอ หวังว่า....
คงไม่โผล่มาเพิ่มแรงกดดัน ตอกย้ำซ้ำเติมให้หนูพายเราเจ็บหนักกว่าเดิมนะ
ถ้าเป็นเช่นนั้น..เราจะไม่เกรงใจท่านแล้วนะ
-
ให้เธอแชร์ความช้ำในหัวใจมาให้ฉัน
แบ่งมันมาจนเธอนั้นสบายใจ
และจะแชร์ความรักไปให้เธอเก็บไว้
ใส่มันลงแทนที่ในหัวใจที่เธอปวดร้าว :c4:
-
พายหวานอ่ะ
พี่ริวจะเป็นเบาหวาน+หลงเมียตายก่อนมั๊ยเนี่ยยยยย
อ๊ากกกก น่ารักอ่ะ :-[ :-[
ว่าแต่พ่อของพายมาทำไม มาหาเรื่องพายแน่ๆเลย เอ๊ะ หรือเค้าจะมาปกป้องพาย???
พาย+พี่ริวสู้ๆๆๆๆๆน่ะ :L1: :L1:
-
:-[ พายกับริว น่ารักเวอร์ โดยเฉพาะ พาย
(ข้าเจ้าออกตัวสนับสนุนน้องพายแบบไม่แคร์สื่อใด ก๊ากกกก)
ฟังเพลงแล้วแอบคุ้นๆ เหมือนได้ยินตอนเด็ก
เพลงเพราะค่ะ
ว่าแต่คุณพ่อจะมาทำไม?
มาแล้วไม่เคยดี ไม่ต้องมาก็ได้นะ :m16:
:กอด1:พี่Mercyแน่นๆทีนึง
-
+1 ! :กอด1:
ตอนนี้น่ารักมากค่ะ !!!!!!!!!! เขินๆๆ :-[
เป็นแฟนกันซะทีหน๊ออ ~
รอมาตั้งนานๆ 5555555
โอ๊ยย ย พ่อคุณน้องพายอะไรอีกค่ะเนี่ยย ย ย ยย ฮู้ !
ริวต้องอยู่ข้างๆพายนะ !
ติดตามค่ะๆ , ขอบคุณนะคะ :pig4:
-
ขอให้รักกันนานๆนะ :L2:
-
:impress2: ขอหวานๆกว่านี้ได้มั้ยเนี่ย :-[
:pig4: :pig4:
-
พายเหมือนแมวเนาะ
เป็นพวกรักนะ แต่ไม่แสดงออก
อยากอ้อน อยากนัวเนียเมื่อไหร่ จะเข้ามาใกล้ๆเอง
ว่าแต่คุณพ่อ จะเข้าใจลูกเท่าคุณผั...มั้ยเนี่ย
-
หวานกันจริง น้องพายน่ารัก :impress2:
คุณพ่อจะมาทำไมคะ
-
หวาน :impress2: แต่เห็นพายุมาม่าตั้งเค้ามาแต่ไกลแล้วอ่ะ :sad4: :sad4: :sad4:
-
พายน่ารัดที่สุด
-
หวานมากกกกก ซักทีสิพายอิอิอิ
มาต่อไวๆนะคะเป็นกำลังใจให้
-
พายน่ารักมากกกกกกกกกกก ฮ่า ;]
มีอ้อนด้วย โหยย แล้วนี่พ่อพายจะมาอีก
สู้ๆแล้วกันสองคน ;]
-
บทจะหวานนี่ก็หวานกันซ๊า :m3:
อร๊ายยยยย น่ารักอ่ะ
-
อร๊ากกกกกกกกกกกกกกก
:z3: :z3:
ริว พระเอกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
จากตอนแรกที่อ่านเรื่องน้องเลิฟเจอริวทำนิสัย.....กับน้องเซย์ไว้ยังแอบด่ามันอยู่ในใจ
แต่พอมาเรื่องนี้.....
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หลงรักน้องริวเข้าเต็มๆ
จากปกติจะชอบนายเอกมากกว่า
พอมาเรื่องนี้โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย
แบบว่าหลงรักผู้ชายคนนี้เต็มๆ
ผู้ชายในฝันชัดๆ ถึงมันจะปากหมาไปนิด กวนตรีนไปหน่อย
แต่แบบว่ามันน่ารักอ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ฝากเนื้อฝากตัวเป็นแฟนประจำด้วยนะคะ
:bye2:
-
หวานๆๆๆ...กี๊ดกร๊าดดด
มีกำลังใจไปอ่านหนังสือสอบแล้วค่ะ^^
พ่อจะมาสร้างปัญหาอีกคนแล้วหรอเนี้ย
ห่วงแต่ตัวเองจริงๆเลยนะ
-
ค่อยๆรักกันเบา เบา :-[
ชอบบบ กู ขี้หึงนะ ฮ่าๆๆ มือถึงตีนถึง ชอบบบบ
หวานอีกนะๆๆ ขอให้ปัญหาผ่านไปไวไว
-
น่ารักกกกกกกกก
มากกกกกกกกก
พายอ้อน
ชอบบบบบบบบบบบบ
-
ชอบจังเลย บอกรักด้วยเสียงเพลง ถึงจะดูน้ำเน่า แต่ก็โดน
-
ปัญหารุมเร้า
อดทนอีกนิดนะพาย
พี่จะกระโดดเตะไรท์เตอร์ให้ :z6:
-
ชอบคำนี้จัง "แจกเหี้ย เบาๆ เสมอๆ " น่าร้ากกกก><
เกือบลืมไปแล้วเนี่ยว่าพระเอกชื่อน้องริว ฮ่าๆๆๆ
แววดราม่าเริ่มมาแล้วง่า
-
อีกสักตอนก่อนเริ่มวีคใหม่มั้ยเจ้าคะคุณพี่ ฮุ ๆ
-
แวะมาทวงกำลังอินอย่างติดพันอ้ะ
ขออย่ามีดราม่าเลย เรื่องดีๆจงบังเกิด ปีใหม่ เย่!
-
หวานรับอากาศหนาวได้ดีเลยล่ะจ๊ะ Mercy
มาถูกทางแล้วจริงๆด้วยนะริว
มาม่าชามต่อไปนี้ ท่าทางจะเผ็ดเอาการ
สู้สู้นะ
ปล.รักษาสุขภาพนะจ๊ะ Mercy
-
สวีทหวานแหววกันเป็นที่สุดอ่ะ
ชอบเวลาน้องพายง้อๆ แล้วก็อ้อนๆอ่ะ
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก
>.<
-
หวานได้ใจ...แต่กลัวใจพ่อน้องพายจังงงงง
ริวต้องช่วยเป็นหลักให้พายด้วยน้า T^T
-
สงสาร พาย ง่ะ
ขอให้เรื่องร้าย ๆ จบเร็ว ๆ นะ
สู้ ๆ น้า พาย
:monkeysad:
-
:pig4:
-
รักกันเบา เบา :laugh:
-
มาม่า มาอีกแว้วววว :o12:
-
หวานกันไม่เท่าไหร่ มีมารมาอีกแล้ว :z3:
-
จะมาหวงลูกชายอีตอนนี้เนี้ยนะครับคุณพ่อ
-
น้องพายน่ารักอ่ะ คู่นี้หวานเกิ๊นนนนนนน
เขิลลลลลลล ' :o8:
พ่อน้องพายนี่ก็ จะกินมาม่าไปถึงเมื่อไหร่
แค่นี้ลูกตัวเองยังเจ็บไม่พออีกรึไง ! :m16:
-
หวานไปได้หน่อยกับมาเครียดอีกและ
-
โอ๊ยย...บาน้องพายหวานกับริว ฮิ้ววววววววววว เฮกันหน่อยคร๊าบบบ
อิอิ
-
อ่านทันแล้ว :mc4:
สนุกมากๆเลยค่า
สู้ๆนะคะเป็นกำลังใจให้
-
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก*[]* :serius2: :a5:
-
ตามมมาทันแล้วว
สนุกมากกกก
สงสารรรพายจังค่า
รอด้วยคนค่า ชอบบบมากกกกกก
-
มาทวง อิอิ วันนี้จะได้อ่านสักตอนมั้ยเอ่ย คุณพี่ อิอิ
-
เมื่อไหร่จะเข้ามาอ้ะ ค้างมากๆเลยค่า
-
:-[ อ๊าย น่ารักมากมาย
น้องพายจะน่ารักไปไหนเนี่ย
ยังมีความสุขไม่เต็มอิ่มเลย ต้องมาเจอพายุอีกละ
เหนื่อยใจแทนน้องพายจังฃ
สู้ๆนะจ๊ะ
แต่อย่างน้อยยังมีเฮียริวคอยช่วย เอาใจช่วย
-
ไม่จบไม่สิ้นนะเนี้ยยย พ่อพายน่ารำคาญอ่ะ
-
เพิ่งเข้ามาแชร์ ความรักแบบแรดๆ
ก็ประทับใจริวมากนะครับ
ชอบบบบบ
-
นี่ก็รออออย่างใจจดใจจ่อ งื๊ออ
-
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :-[
ตอนนี้หวานมากมายยย
อิจฉาริวว่ะ ได้หอม(แถมได้จูบ)พายเยอะมากกกก :m31:
ก็พายน่ารักนี่เนอะ ต้องเข้าใจ อิอิ
แถมพามมีองมีอ้อนด้วย อร๊ายยย ถูกใจเฟินมากเลยยย :o8:
แต่ว่า....
ยังมีความสุขกันไม่นานเท่าไหร่ ปัญหามาอีกละ
:กอด1: สู้ๆนะทั้งสามคน (รวมพี่ไนท์ด้วย อิอิ)
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :really2:
-
เพิ่งจะได้เข้ามาอ่าน
ชีวิต ก็เนาะ มีหลายแง่ หลายมุม อยู่ที่ใครจะเข้าใจ
เป็นกำลังใจให้ทุกชีวิตที่กำลังกัดฟันสู้กับทุกวันที่ผ่านมา ขอบอกว่า มันจะผ่านไป....
เม้นท์เครียดเชียว
สุขสันต์วันคริสมาสต์อีฟค่า มีความสุขมาก ๆ ค่ะ
-
:L1: Merry Christmas :L1:
เข้ามาเต้นรอ :z2:
-
ก่อนอื่น...ขอ Merry Christmas ก่อนเลยนะคะ
ขอให้มีความสุขกันทุกๆ คนนะคะ
Mercy ก็งานเสร็จแล้ว สบายใจ...วันนี้ก็ได้ฤกษ์มาต่อซะทีเนอะ
ตอนนี้ไม่ยาวมากนะคะ แถมเหมือนยังไปไม่ถึงไหนอีกต่างหาก :serius2: เผอิญวันนี้ต้องไปปฏิบัติภาระกิจทางศาสนามาค่ะ เลยมาต่อดึกมาก
แต่ว่า... กะว่าพรุ่งนี้สเปเชียล คริสตมาสค่ะ อาจจะมีตอนสุดพิเศษ มาฝากกันนะคะ (เอาใจช่วยให้ Mercy ไม่ขี้เกียจ และขี้ลืมด้วยนะคะ)
จริงๆ พรุ่งนี้มีหลายอย่างที่จะต้องทำ แต่ก็จะพยายามมาลงให้ได้ค่ะ
ขอบคุณทุกๆ คนมากๆ ค่ะ ที่ยังคงรักและเอ็นดูน้องพายอย่างดี...
ขอบคุณทุกๆ เม้นท์ด้วยนะคะ เป็นกำลังใจสุดๆ ไปเลยค่ะ
ปล. คำผิดเดี๋ยวกลับมาแก้นะจ๊ะ
ปลล. ช่วงนี้กำลังกรี๊ดดดดด คู่น้องนัทน้องซิน ต้องแอบแวะไปดูกระทู้นู้นก่อนเข้านิยายตัวเองทุกที ฮ่าๆๆ น่ารักเวอร์ มีคนแอบบอกว่าแอบจิ้นพาย ริวเป็นนัทซินด้วย ฮ่าๆ มานั่งดู เออเว้ย เกือบคล้ายตรงที่ ไอ้เจ้าริวมันเรียนดนตรี เหมือนน้องนัท แล้วน้องพายมันก็เรียนศิลปะเหมือนน้องซิน แต่ว่า น้องซินของเราเรียบร้อยกว่ากันเยอะ น่ารักกว่าด้วยหุหุ รักซินๆๆๆ (เป็นมาก) ส่วนมีบางคนยุให้แต่งฟิกคู่นัทซิน อยากเหมือนกันนะคะ แต่แค่นิยายที่มีอยู่ก็ยังมีเวลาน้อยนิดที่จะมาต่อเลยค่ะ เดี๋ยวไปเขียนอีกคู่ มีหวังค้างกันหนักกว่าเดิมแน่... :bye2:
+++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 19
หลังจากเรานั่งกอดกันบนเตียงสักพัก รอให้เสียงสะอื้นเบาๆ จากไอ้พายหายไป ผมก็ไล่ให้มันรีบไปอาบน้ำแต่งตัว ส่วนผมเองก็ออกไปใช้ห้องน้ำข้างนอกแทน จะได้เสร็จเร็วๆ ครับ ผมเองก็ร้อนใจเหมือนกัน ใจหนึ่งก็อยากให้ไอ้พายรีบๆ ไปเคลียร์กับพ่อมันซะ แต่อีกใจก็ไม่อยากให้มันไปเพราะมันเองก็เพิ่งจะอาการดีขึ้น ไม่อยากให้มีเรื่องอะไรมาทำให้มันเครียดลงไปอีก
“เออพาย มึงไม่เปิดมือถือเหรอวะ เดี๋ยวเผื่อใครมีเรื่องด่วนแบบนี้อีกติดต่อมึงไม่ได้จะทำไง นี่ดีนะที่พี่นุชเขารู้ว่ามึงอยู่บ้านผัวเขาเลยโทรหากู” ก็หยอดไปเรื่อยแหละผม ไม่อยากให้มันเครียด
“เออ ไอ้เหี้ยนี่เล่นตลอดนะมึง กูเปิดก็ได้” มันหันมาว๊ากใส่ผมเสร็จ ก็หันไปเปิดโทรศัพท์ของตัวเอง ไม่ทันจะขาดคำเสียงแมสเซจซึ่งก็น่าจะเป็นแมสฯ แจ้งเตือนว่ามีสายเข้าที่ดังสนั่นติดต่อกันเป็นพรวน หลังจากนั้นก็มีสายเรียกเข้าทันที มันทำหน้าลังเลว่าจะรับดีหรือไม่รับดีผมเลยเร่งให้มันรับ มันเลยต้องกดรับอย่างจำใจ
“ฮัลโหลครับ พายพูดครับ…ใครนะครับ…หะ!!! แม่เหรอ แม่!!!!! พายคิดถึงแม่มากๆๆ ฮือออ แม่ๆๆๆ แม่อยู่ไหนครับ ฮืออ!!! ทำไมเป็นเบอร์ ฮึก เบอร์…ฮือออ…ในประเทศ แม่ ฮือออ พายอยากเจอแม่ ฮือออ…พายอยากกอดแม่” อะไรนะ แม่มันโทรมาเหรอ? แล้วตอนนี้ไอ้พายมันร้องไห้จนตัวสั่นเลยครับ สะอึกสะอื้นจนผมต้องเข้าไปรวบตัวมันเข้ามากอดปลอบ
เสียงสั่นเครือของไอ้พายพูดไปสะอื้นไปกับแม่มัน จับใจความได้ว่าแม่มันไปหาที่ห้องแล้วไม่เจอมัน มันเลยนัดแม่มันให้มาหาที่ห้องผม
“ริว เดี๋ยวแม่กูจะมาหานะ เดี๋ยวอยู่รอแม่กูก่อนได้ไหม มึงโทรไปบอกพี่นุชให้กูหน่อยนะๆ” นานๆ มันจะเรียกชื่อผมซักที เล่นเอาใจสั่นเลยกู เสือกอ้อนกันแบบนี้ผมจะทำไงได้นอกจากทำตามคำสั่งคุณชายเขา
ผมโทรหาพี่นุช พี่นุชก็บอกว่า ไม่ต้องห่วงเพราะว่าตอนนี้พ่อพายกลับไปแล้ว แต่บอกว่าจะกลับเข้ามาอีกตอนบ่ายๆ ดูท่าทางจะไม่ยอมเลิกลาจนกว่าจะได้เจอพาย เสร็จแล้วผมก็เดินออกไปหาอะไรให้ไอ้พายมันกิน ตอนนี้ปล่อยให้มันนั่งจมอยู่กับความคิดตัวเองไปก่อนครับ ออกมาคุ้ยๆ ตู้เย็นก็เหลืออาหารสดเพียงแค่ไข่ไก่สามฟอง นมขวดลิตร 1 ขวด แล้วก็ซีเรียลครึ่งกล่อง ก็เลยตัดสินใจจะทำออมเล็ท แล้วก็ซีเรียลกับนมแล้วกันง่ายๆ ดี
ทำออมเล็ทเสร็จ ผมก็เทซีเรียลใส่ชามสองชาม แล้วก็เทนมตามลงไป ก่อนจะจัดใส่ถาดแล้วยกเข้าไปเสิร์ฟไอ้พายมันในห้องนอนครับ วันนี้เต็มที่หน่อยฮะ ให้มันเป็นคุณชายสักวัน
“พายกินข้าวกันก่อน…พาย พาย” มันกลับเข้าสู่โหมดโลกส่วนตัวอีกแล้วฮะ เรียกเท่าไหร่มันก็ไม่หือ ไม่อือ ผมเลยต้องวางถาดของกินเอาไว้บนโต๊ะข้างๆ เตียง แล้วก็ค่อยๆ คลานขึ้นไปบนเตียงหาไอ้คนที่นั่งชันเข่าหันหลังให้ผมอยู่
“เป็นอะไรอีกหืมม กังวลอะไร เดี๋ยวแม่ก็จะมาหาแล้วไม่ใช่เหรอ” ผมเข้าไปรวบตัวไอ้คนตัวเล็กแต่ดื้อเอาไว้จากด้านหลัง ก่อนจะยกตัวมันขึ้นมาบนตัก กอดกระชับมันแน่นขึ้น ก่อนจะกระซิบถามข้างๆ หู
“อือ…มึงรู้ไหม จากวันนั้น วันที่กูโดนไอ้พวกเหี้ยนั่นมันข่มขืน…จนถึงวันนี้ ผ่านมาเกือบๆ จะสิบปี แม่ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ากูโดนไอ้พี่ชายเหี้ยๆ กับพวกเพื่อนมันหลอกไป แม่คิดมาตลอดว่า กูโดนพวกเร่ร่อน โฮมเลส มันข่มขืน ตามคำโกหกของไอ้พี่เหี้ยนั่น แต่วันนี้ ตอนนี้…แม่กูก็รู้ความจริงจนได้ ที่กูไม่อยากบอกแม่ ก็เพราะว่า ครอบครัวของแม่เองกำลังไปได้ดี แม่กับโรเจอร์ก็รักกันมาก แล้วโรเจอร์ก็ดีกับแม่กูมาก กูไม่อยากให้เรื่องของกูไปทำให้ชีวิตครอบครัวของแม่ ต้องพังอีก…กูเหมือนเป็นตัวซวยเลยเนอะ”
ไอ้พายมันพูดไปก็พยายามซุกตัวเข้าหาอกผม เหมือนต้องการให้ผมกอดมันให้แน่นๆ อีก มันไม่ใช่เด็กที่แรดไปวันๆ แล้วก็ทำตัวไม่แคร์โลก ไม่แคร์สื่อ ไม่แคร์สังคมเลยนะครับ มันน่ะโคตรจะแคร์คนอื่น มันแคร์คนที่มันรักมากกว่าตัวมันซะอีก แล้วจะไม่ให้ผมรักมันมากขึ้นไปอีกได้ยังไงล่ะเนี่ย
“กูเคยบอกมึงแล้วไง ว่ามึงน่ะคือสิ่งที่พิเศษที่สุดในชีวิตของกู มึงไม่ใช่ตัวซวย มึงไม่ใช่ความบังเอิญ แต่มึงคือสิ่งที่ดีที่สุด สิ่งที่กูอยากจะรักษา สิ่งที่กูอยากจะให้อยู่กับกูไปตลอดชีวิต…ส่วนเรื่องแม่ของมึง กูว่ามึงจะไปคิดแทนเขาไม่ได้หรอก ต่อให้เขารักสามีเขาแค่ไหน แต่ถ้าให้เลือก ยังไงซะเขาก็ต้องเลือกมึงที่เป็นลูกชายเขามากกว่าอยู่แล้ว มึงก็น่าจะรู้ว่าเขารักมึงมากแค่ไหนไม่ใช่เหรอ มึงไม่ใช่ตัวซวยนะพาย พวกเหี้ยพวกนั้นต่างหาก ที่ทำให้ชีวิตมึงเป็นแบบนี้ อย่าโทษตัวเอง อย่าเกลียดตัวเอง เพราะกูรักตัวมึงที่เป็นมึงแบบนี้…เข้าใจไหม”
ไอ้พายมันค่อยๆ สอดแขนเข้ามาโอบรอบกอดตอบอ้อมกอดของผม ก่อนจะพยักหน้าตอบรับกับอกผม เป็นเชิงว่าเข้าใจในสิ่งที่ผมพูด ตอนนี้มันเหมือนลูกแมวเชื่องๆ มากๆ เลยครับ น่ารักโคตรๆ ให้ตายเหอะ ผมเลยอดไม่ได้ ให้รางวัลคนน่ารักไปสองฟอดใหญ่
“ปะ กินข้าวกัน… กูทำออมเล็ท แล้วก็มีซีเรียล ป่านนี้แม่งเละเป็นอ้วกแล้วมั้งเนี่ย แช่ไว้นานและ กินกันหิวไปก่อนนะ เดี๋ยวเย็นนี้กูจะซื้อของสดเข้ามาเพิ่ม เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าจะทำของอร่อยๆ ให้กินก่อนไปเรียน” ตอนนี้เป็นโหมดพยักหน้าครับ เชื่องสนิทเลย หึหึ กูชอบจริงๆ โหมดไม่ต้องอ้าปากพูดเนี่ย รู้สึกว่าตัวเองมีเมียน่ารักน่าชังกับเขาก็วันนี้แหละ
ไอ้พายกับผมก็นั่งกินอาหารเช้ากันเงียบๆ บรรยากาศก็ไม่ได้หวานแหววอะไรมากนัก ไม่ได้ถึงกับป้อนกันไปมา แต่ผมก็รู้สึกว่า บรรยากาศรอบๆ ตัวเราสองคนมันอบอุ่นๆ สบายๆ ขึ้น กินกันเสร็จผมก็ได้ยินเสียงออดหน้าห้องดังพอดี สงสัยจะเป็นแม่ของไอ้พายมันมาแล้ว ไอ้พายมันขอออกไปเปิดประตูเอง ส่วนผมก็เลยยกถาดไปเก็บในครัวให้เรียบร้อย
“แม่!!!!!!! คิดถึงแม่จังเลย” ผมได้ยินเสียงไอ้พายดังลั่นมาจากหน้าประตู ผมเลยรีบล้างถ้วยชามให้เสร็จ เช็ดมือให้เรียบร้อย ก่อนจะออกไปเจอแม่ยายครับ
เดินออกไป ก็เจอไอ้พายกับผู้หญิงหน้าตาท่าทางใจดี โครงหน้าไม่ได้ต่างจากไอ้คนที่ผมรักสักเท่าไหร่ เรียกว่าถอดออกมาอย่างกับพิมพ์เดียวกันเลย… ยิ้มอ่อนๆ ที่เปื้อนอยู่บนใบหน้าพร้อมกับหยดน้ำตาที่ไหล่ออกมาไม่ขาดสาย ไม่ได้ทำให้ใบหน้าหวานลดความสวยลงไปแม้แต่น้อย ไอ้พายมันโชคดีที่ได้ความหน้าตาดีมาจากแม่นะครับเนี่ย… สองคนยืนกอดกันกลมไม่มีทีท่าว่าจะเขยื่อนกายไปไหน ผมเองก็หยุดยืนรอให้สองคนแม่ลูกเขาได้ซึมซับความคิดถึงซึ่งกันและกันให้เพียงพอ จนแม่ของมันที่เป็นคนเห็นผมก่อน ก็ส่งยิ้มหวานมาให้ ผมยกมือขึ้นไหว้ และส่งยิ้มตอบกลับไป ไอ้พายมันก็คงรู้สึกตัว ว่าผมมาหยุดยืนอยู่ เลยขยับตัวออกจากแม่มัน
“สวัสดีจ้า หนูคนนี้ก็เป็นศิลปินเหมือนกันนี่ ใช่ไหมลูก แม่เคยเห็นในแมกกาซีนไทยที่นู่น เป็นเพื่อนร่วมค่ายน้องพายใช่ไหมจ๊ะ แม่ขอบคุณมากๆ นะลูกที่ช่วยดูแลน้องพาย” ผมส่งยิ้มตอบรับไปให้คุณแม่อีกครั้ง ผมว่าให้คุณแม่คิดว่าผมเป็นเพื่อนมันนั่นแหละดีแล้วฮะ แล้วอีกอย่างผมว่าไอ้พายมันคงไม่อยากเปิดเผยอะไรให้แม่มันรู้มากนัก
“แม่ฮะ…นี่ริว…แฟนพายเอง ริวนี่แม่กู เอ๊ยแม่พาย” หาาาาาาาาาาาาา!!! อะไรนะ กูหูฟาดอีกแล้วใช่ไหมเนี่ย มันแนะนำว่า ริว อะไร พายเองนะ กูฟังออกว่า ‘แฟน’ แฟนใช่ไหม มันบอกว่า ริวแฟนพาย ใช่ไหม ใช่ไหม อ๊ากกกกกกกกกกกกก กูช็อค แต่โคตรจะดีใจ
“จ้า…ท่าทางคนนี้จะรักมากใช่ไหม ถึงได้กล้าเปิดตัวกับแม่เลย” คุณแม่ชงได้ดีมากครับ
“ตอนนี้…คนนี้ คือคนที่ทำให้พายสบายใจที่สุด และสำคัญกับพายที่สุดฮะแม่ พายดีใจที่มีเขาอยู่ข้างๆ ครับ… แม่ไม่ว่าพายใช่ไหม ที่พายมีแฟนเป็นผู้ชาย” ตอนนี้ผมจะลอยทะลุเพดานแล้วครับ ใครก็ได้ช่วยดึงผมไว้หน่อยเหอะ ถึงมันจะไม่ได้พูดออกมาเป็นคำพูดว่ารักผม แต่แค่สิ่งที่มันบอก แค่นี้มันก็มากเกินกว่าคำว่ารักสักล้านคำแล้วฮะ
“แม่ฝากน้องพายด้วยนะลูกริว เด็กคนนี้เหมือนจะเป็นคนเข้มแข็ง แต่จริงๆ แล้วเขาอ่อนไหวมากๆ มีอะไรก็ไม่ค่อยจะพูดจะจา ไม่ยอมเล่าอะไรเลย แม่เป็นห่วงมากๆ พอรู้ข่าวก็รีบบินมาเลย… แม่ว่า เรามานั่งคุยกันซะหน่อยดีกว่าไหมลูก” ผมก็เลยพาสองแม่ลูกให้มานั่งตรงโซฟาหน้าทีวีครับ
“น้องพาย น้องพายทำไมไม่บอกแม่หะลูก ทำไมหนูเลือกที่จะปิดเรื่องแบบนี้กับแม่ หนูคิดว่าแม่จะไม่เชื่อหนู หรือแม่จะเลือกคนอื่นมากกว่าหนูหรือไงหะลูก”
“ฮือออ…แม่ แม่ พายขอโทษ ฮือออ…ฮึก พาย พาย ไม่อยากให้แม่ ฮือออ แม่กับโรเจอร์ ต้องมาผิดใจกัน ฮือออ เพราะพาย ฮือออ แค่พายเลือกเดินออกมา ฮึก…เงียบๆ ฮืออ ทุกอย่าง ฮึกก!!! มันก็จะจบ”
“โถ…พาย ลูกแม่…ในชีวิตของแม่ ไม่มีอะไรที่สำคัญไปกว่าหนูอีกแล้วนะลูก ทุกๆ อย่างในชีวิตแม่ คือหนูนะลูก…หนูคือดวงใจของแม่ หนูคือชีวิตของแม่ แม่ยอม แม่ทิ้งทุกอย่างได้เพื่อหนู แม่รักหนูที่สุด แม่รักหนูมากกว่าชีวิตของแม่เองซะอีก…ต่อไปนี้ไม่เอาแล้วนะลูก ต่อไปมีอะไรต้องบอกแม่นะพาย เข้าใจไหมลูก แม่คือแม่ของหนูนะ แม่ไม่มีวันทอดทิ้งหนูเด็ดขาด เข้าใจไหมพาย” ตอนนี้สองแม่ลูกร้องไห้เงียบๆ อยู่ในอ้อมกอดของกันและกัน ไอ้พายยังคงหลุดสะอึกสะอื้นอยู่เป็นระลอก แม่ก็ลูบหัว สลับกับก้มลงไปหอมช้าๆ ผมเอง ก็ได้แต่มองภาพนี้ด้วยความสบายใจ แล้วก็พานคิดถึงแม่ตัวเองขึ้นมาตงิด สุดสัปดาห์นี้ ผมชวนไอ้พายไปหาแม่กับยัยตัวดีดีกว่าครับ
“แม่ฮะ แล้วโรเจอร์รู้เรื่องไหม”
“…รู้จะ พอโรเจอร์รู้เรื่องเขาก็ร้องไห้ เสียใจที่ลูกชายเขาสร้างปัญหาใหญ่แบบนี้ เขาคิดแค่ว่าลูกชายเขาติดยา แต่ไม่เคยคิดว่าเพราะไอ้ยานรกนั่นมันทำให้ลูกชายเขาทำเรื่องเลวทรามขนาดนี้…ตอนนี้ โรเจอร์เขาโอนทุกๆ อย่าง สมบัติทุกอย่างที่มีของเขาให้เป็นชื่อพายกับชื่อแม่เป็นการไถ่โทษ… แม่ไม่ได้ปฏิเสธไปนะ เพราะแม่ถือว่า นี่คือส่วนที่โรเจอร์เขาต้องการ แล้วแม่ก็บอกให้เขาใส่ชื่อพายคนเดียวพอ พายรับไปเถอะนะลูก แม่รู้ว่ามันแทนกันไม่ได้กับสิ่งที่เราสูญเสียไป แต่อย่างน้อย เขาเองก็ควรจะได้ชดใช้อะไรบ้าง… แต่ลูกไม่ต้องเป็นห่วงนะ แม่กับโรเจอร์ยังคงอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม… ส่วน…เดฟ แม่ขอให้โรเจอร์ส่งเขาให้ไปอยู่กับญาติ แล้วจ้างพยาบาลดูแล แม่ทำใจที่จะอยู่ร่วมชายคากับคนที่มันทำลูกแม่เจ็บไม่ได้ ถึงมันจะผ่านมานานแล้วก็ตาม”
เท่าที่รู้มาจากไอ้พาย ไอ้เหี้ยเดฟนั่นมันติดยาจนต้องเข้ารับการบำบัดหลายครั้ง จนสุดท้ายมันเมายาจนเกิดอุบัติเหตุ พิการช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ คือจะว่าผมเหี้ยก็ว่าเถอะนะครับ แต่ผมขอตะโกนดังๆ ว่า ไอ้เหี้ยเอ๊ยยยย กูสมน้ำหน้ามึงสัตว์ๆ (ขออภัยที่หยาบคายมากกว่าปกติ) สมควรที่คนชาติหมาอย่างมันจะต้องได้รับผลกรรมอะไรบ้าง
“ตามใจแม่แล้วกันครับ พายยังไงก็ได้ ตอนนี้พายไม่คิดอะไรแล้วล่ะ ถึงพายจะยังเจ็บอยู่ พายจะยังสะดุ้งทุกครั้งที่ได้เห็นภาพๆ นั้น แต่พายโอเคแล้วแม่ พายมีไอ้คนนี้อยู่ข้างๆ แม่ไม่ต้องห่วงพายนะ” แม่ไอ้พายหันมายิ้มให้ผมอีกครั้ง
“ฝากด้วยนะลูก พายเป็นเด็กดี ไม่เคยดื้อ ไม่เคยซนกับแม่เลย พูดอะไรก็เชื่อก็ฟังมาตลอด แถมยังเป็นเด็กเงียบๆ ชอบเก็บตัวอีกต่างหาก มีอะไรก็ไม่ค่อยจะพูด แม่ฝากริวด้วยแล้วกันนะ” โอโหหหห ที่แม่มันพูดมา ผมยังไม่เคยเจอมันโหมดแบบนี้เลยครับ ไอ้เด็กดี ไม่ดื้อ พูดอะไรก็เชื่อ เป็นคนเงียบๆ เนี่ย ปกติแม่งดื้อได้กูขอให้ได้ดื้อไว้ก่อน พูดอะไรเคยเชื้อฟังกันซะที่ไหน แถมแว๊ดๆๆ ใส่ตลอดเวลา หรือจริงๆ มันจะเป็นแบบนี้กับผมแค่คนเดียววะเนี่ย ถือว่ากูสเปเชียล กาย ใช่ไหม
“แม่ไม่ต้องเป็นห่วงครับ ผมรักพายครับแม่ ผมรักมันจริงๆ ผมก็ไม่รู้หรอกว่า ผมจะอธิบายความรัก ความจริงใจของผมให้แม่ฟัง ให้แม่เชื่อได้ยังไงนะครับ แต่ต่อจากนี้ไป ผมจะดูแลมันให้ดีที่สุด ผมจะไม่ทำให้มันเสียใจ และผมจะเป็นคนค่อยๆ ลบความเจ็บที่ค้างในใจมันออกไปเองฮะ” อืมม ทำไมกูช่างเป็นคนพูดจาได้น้ำเน่าจริงๆ วะเนี่ย แต่ที่เน่าๆ นี่จากใจจริงทุกอย่างนะฮะ
“แม่ มันน้ำเน่าน่ะ แม่อย่าเพิ่งอ้วกนะ แรกๆ ก็งี้แหละ เดี๋ยวก็ชิน” แล้วมันก็หัวเราะเอิ๊กอ๊ากกับแม่มัน แค่เห็นมันยิ้มออก หัวเราะได้ผมก็สบายใจแล้วครับ
“ไปว่าพี่เขา เรานี่เดี๋ยวนี้ช่างต่อปากต่อคำนะ” แม่มันดุแบบทีเล่นทีจริง คงยังไม่เคยเห็นคุณลูกชายตัวเองในโหมดนี้มั้งครับ
“พี่เพ่อ อะไรกันแม่ มันอ่อนกว่าพายอีก ทั้งอายุและปัญญาเลยนะ ฮ่าๆๆๆ อ๊อย!!! แม่หยิกพายทำไมอะ ก็พายพูดจริงนี่…” ทำเป็นงอนๆ กูเห็นแม่มึงหยิกเบาๆ ทำมามารยาอ้อนแม่นะมึง
“พาย… พี่นุชบอกว่าเออ…ให้ไปให้ทันตอนบ่ายนะ” ผมเพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่าพี่นุชสั่งให้เข้าไปตอนบ่ายให้ทัน เพราะพ่อมันจะกลับมาอาระวาดอีกครั้ง แต่ผมไม่กล้าพูดออกไป เพราะไม่รู้ว่าไอ้พายมันจะอยากให้แม่มันรู้เรื่องพ่อมันไหม
“อืม…แม่ครับ เดี๋ยวพายต้องออกไปที่ค่ายนะครับ เอ่อ แม่จะรอพายที่นี่ หรือว่าจะไปชอปปิ้งรอที่ห้างก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวตอนเย็นเราไปดินเนอร์กัน” อย่างที่ผมคาดไว้นั่นแหละ มันคงไม่อยากให้แม่มันรู้เรื่องพ่อ มันเลยเลือกที่จะไม่บอก
“เรื่องพ่อเราไปอาละวาดใช่ไหมล่ะ… ไม่ต้องทำหน้าตกใจ สงสัยหรอกว่าแม่รู้ได้ยังไง เรานี่นะเพิ่งจะสัญญากับแม่อยู่หยกๆ ว่ามีอะไรจะไม่ปิดบังแม่… ก็พ่อเราน่ะ เล่นโทรไปด่าแม่ตั้งแต่ตอนข่าวออกใหม่ๆ แล้วล่ะ แม่เองก็รู้เรื่องจากเขานี่แหละ แต่ที่แม่บินมาหาเราทันทีไม่ได้ เพราะต้องเคลียร์เรื่องทุกอย่างที่นั่นให้เสร็จก่อน แล้วแม่ก็แอบโทรหาคุณคิวเขาแล้วด้วย คุณคิวเขาก็ยืนยันว่าจะดูแลพายให้เป็นอย่างดี แม่ก็วางใจได้เปลาะนึง”
“แล้วทำไมพี่คิวไม่เห็นบอกพายเลยว่าแม่โทรมา”
“ก็แม่สั่งคุณคิวเขาเอาไว้ แม่กลัวเราจะร้องไห้หนักกว่าเดิมน่ะสิ แม่ไม่อยากได้ยินเสียงร้องไห้เราผ่านทางโทรศัพท์นะลูก แม่อยากมากอดหนูตัวเป็นๆ แม่เลยสั่งห้ามไว้ก่อน แล้วก็รีบเคลียร์ทุกอย่าง และก็รีบบินมานี่แหละ”
“แม่ครับ พายขอโทษนะ ที่พายตั้งใจโกหกแม่เรื่องพ่อ พายแค่กลัวแม่จะกังวลมากไปกว่านี้” แต่ผมดูจากแววตาของแม่มันแล้วนะครับ ผมว่า ณ ตอนนี้ ผู้หญิงคนนี้สามารถเผชิญทุกสิ่งได้อย่างเข้มแข็ง และไม่หวั่นไปกับใคร หรืออะไรก็ตามที่เข้ามากระทบแล้วล่ะครับ
“พาย แม่น่ะอโหสิกรรมให้พ่อของเราไปนานแล้ว แม่ไม่เป็นไรแล้วล่ะ อย่าลืมสิ ครั้งหนึ่ง เขาก็เคยเป็นคนที่แม่รักมากที่สุด แม้จะเป็นคนที่ทำให้แม่เจ็บมากที่สุดก็ตาม แม่สบายมากลูกตอนนี้… เพราะฉะนั้น แม่จะไปกับพายด้วย เราจะไปคุยกับพ่อของพายด้วยกันนะ”
รอยยิ้มที่ดูโล่งใจของไอ้พาย ถูกส่งออกไปยังแม่ของมัน ก่อนที่จะเผื่อแผ่มายังผมด้วย ตอนนี้เหมือนมันมีกำลังใจ และกำลังเสริมสำคัญเพิ่มขึ้นมาอีก สีหน้าตอนนี้กับเมื่อตอนที่พี่นุชโทรมา มันช่างต่างกันลิบลับเลยครับ
“แม่เดี๋ยวแม่รอแป๊บนะครับ เดี๋ยวพายไปเอาของในห้องก่อน เดี๋ยวเราค่อยไปกัน” ไอ้พายมันเดินเข้าห้องนอนของเราสองคน (ตอนนี้ขอยกให้เป็นห้องมันไปด้วยครับ) ไปเก็บของ ผมก็หันไปขอตัวกับคุณแม่ แล้วเดินตามมันเข้ามาบ้าง
“มึงอยากจะไปกับแม่สองคนไหม เอารถกูไปใช้ก็ได้ เผื่อมึงอยากจะเคลียร์กันเฉพาะครอบครัว” ผมคิดว่า บางทีมันก็คงอยากได้ความเป็นส่วนตัว สำหรับเรื่องบางเรื่องที่มันก็น่าจะรู้กันเฉพาะแค่คนในครอบครัวก็เป็นได้… ไอ้พายมันละจากกระเป๋าเป้ของมันที่กำลังเก็บของอยู่ แล้วเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าผม
“ริว…ตอนนี้ ครอบครัวของกู มีแค่…แม่กู และ…มึง… ผู้ชายคนที่บอกว่าเป็นพ่อกูต่างหาก ที่เขาไม่ใช่ครอบครัวของกู ถ้ามึงคิดว่า กูก็เป็นคนในครอบครัวของมึงเหมือนกัน แล้วมึงจะไม่ไปเป็นกำลังใจให้คนในครอบครัวมึงหน่อยเหรอ กูเป็นแฟนมึงไม่ใช่เหรอไงเล่า…จุ๊บ” อ๊ากกกกกกกก ไอ้พายยยยยยยมันจูบผมครับ จะเรียกว่าจูบก็ไม่เชิง มันเขย่งตัวขึ้นจุ๊บเบาๆ ที่ปากผม หลังจากที่มันพูดจา เชิงอ้อนได้น่าฟัดมากๆ แล้วมันก็หันไปจัดของต่อ โอ๊ยยยย ทำยังไงดีครับ ผมว่าไอ้ห่าพายมันรู้จุดอ่อนของผมแล้วล่ะครับ แค่มันอ้อนผมนิดๆ หน่อยๆ ผมก็แทบจะหมอบลงแทบเท้ามันแล้วล่ะ
“หืมมมม์ ไอ้คนเก่ง ไหนๆ จะจูบแล้ว ทำไมจุ๊บแค่เบาๆ หะ!! มันต้องแบบนี้สิ” หลังจากที่ผมอึ้งไปกับจุ๊บเบา เบา (คำนี้กำลังฮิตนะฮะ) ของมันไปสองวิ พอตั้งสติได้ ผมก็ตามไปคว้าตัวมันที่กำลังจะรูดซิปกระเป๋า เข้ามาฟัดให้หายหมั่นเขี้ยว ก่อนจะลิ้มชิม ปากนุ่มๆ ลิ้นอุ่นๆ ที่หวาน หอม เหมือนเคย… จูบมันอยู่ซักพักใหญ่ๆ จนมันประท้วง แล้วกระซิบบอกแบบหอบๆ ว่าแม่รออยู่ข้างนอก ผมถึงต้องจำใจถอนริมฝีปากออกจากแหล่งน้ำหวานตรงหน้า แต่ก็ขอมัดจำเป็นแก้มนุ่มๆ อีกสองสามฟอด
วันนี้ รู้สึกถึงความเป็นของกันและกันแบบจริงๆ จังๆ มากเลยครับ ตั้งแต่ที่มันบอกแม่มันว่าผมเป็นแฟน แถมมันยังบอกว่าผมเป็นครอบครัวของมัน เป็นส่วนหนึ่งของมัน เหมือนตอนนี้เราเป็นครอบครัว เป็นคนๆ เดียวกัน หัวใจเราเต้นพร้อมๆ กัน และเรารักกัน…
ผมรู้สึกได้นะ ว่ามัน ก็รักผมเหมือนกัน
TBC
-
เมอรี่คิสมาส... เช่นกัลน้าๆ :กอด1:
น้องซานตี้เมอซี่เอาตอนต่อไปมาลงเป็นของขวัญวันคริมาสเลยเนอะๆ ดีใจๆ :impress2:
อุแหม่ๆ ตอนนี้น้องพาย... แอบหวานก่ะเค้าเหมือนกัลนิๆ
น้องริวก้อนะ... ชื่นมื่น... ไปเลย :impress2:
-
อ๊ากกกกกก
ความรักชนะทุกสิ่งค่ะ
เชื่อใจกันให้มั่น รักกันให้แน่น
ชอบ ๆๆ หวาน ๆๆ มาม่าออกหวานไปหน่อยนี่ก้อถูกใจไม่ใช่น้อยน๊า
-
มารอ แง่ม ๆ คิดว่าคืนนี้จะได้อ่านนะเนี้ย แง่ม ๆ
-
น่ารักมากๆเลย พายยอมเปิดใจเลยทีนี้แถมมีอ้อนด้วย
ก็น่ารักซะอย่างนี้ริวจะไปไหนรอดละเนี่ยะ
:laugh: :laugh:
แต่ก็เนอะ ริวไม่มไปไหนอยู่แล้ว กองแทบเท้าเลย
ฮ่าๆ
-
อิอิ นึกว่าจะไม่ได้อ่านละ น่ารักมากเจ้าค่ะ โฮะ ๆ ขอบคุณมากมาย อิอิ
-
หวานได้อีก :-[
-
พายมะนาวถาดนี้กำลังหวานได้ที่เลย
พี่ริวรีบๆกินเยอะๆซะน่ะ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
ของขวัญคือช็อกโกแลตแท้ๆนี่เอง
ถึงจะขมตอนแรก ก็อมนานๆก็หวานละมุนลิ้น
ว้าวววว สำบัด สำนวนเป็นด้วยกรู
-
ตอนนี้หวานได้ใจมาก และเหมือนมรสุมได้ผ่านพ้นไป มีรุ้งและท้องฟ้าใสๆโผล่มา
หวังว่าตอนไปพบพ่อ แม่ของพาย, พาย และริว จะช่วยกันปัดเป่าพายุร้ายให้กระเจิงไป เหลือไว้แต่ท้องฟ้าสวยๆนะ
Merry X'Mas และสวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าค่ะคนเขียน :กอด1:
-
สง สาร ริวว
พาย บอก เป็น แฟน แล้วว
จิต หลุด ด้วย ป่าว ริววว
อิ อิ
ฟอด!!!
-
:L2:
กรี๊ดด ปลื้มมม ครอบครัวเราต้องรักกัน ขอให้ผ่านเรื่องราวต่างๆไปได้ด้วยดี
ติดตามมค่า :3123:
-
Merry Christmas นะคะ
ตอนนี้หวานมากมากเลย
อ่านแล้วชื่นใจจัง
เหลือก็แค่เรื่องพ่อเท่านั้น
สู้สู้นะน้องพาย
-
Merry X'Mas จร้า
แม่พายใจดีเนอะๆๆ
ต่อไปคงไม่มีเรื่องอะไรแล้วหละมั้ง คงจะมีแต่บทหวานๆไปแล้วหละ หุหุ
-
Merry Christmas ...Mercy
หวานไม่น่าเชื่อ
+1
-
ขอให้ทุกคนมีความสุขมาก ๆ แล้วก็เข้มแข็งไว้เหมือนน้องพายนะคะ สุขสันต์วันคริสมาสต์ค่ะ
-
ตอนนี้หวานกัน เหลืออีกงานที่ต้องเคลียร์ :L1:
-
อ๊ายๆๆๆๆๆๆๆ หวานกันให้ตายไปข้างค่ะ :o8:
น้ำตาลเจือน้ำตา เหมาะมากสำหรับตอนนี้ค่ะ :monkeysad:
ซึ้งแม่พาย เข้มแข็งมาก :กอด1:
-
:-[ งื้ออออออออออออออออออออออออออออ น้องริวน้องพาย น่ารักง่า :กอด1:
เอาละพายสู้ๆ มีกำลังใจเพียบแบบนี้ ไม่มีรักไหนจะมั่นคงเท่ารักจากแม่(และสามีอย่างน้องริว) อีกแร้ว อิอิ :z1:
-
แอร๊ยยยยยยย
ตอนนี้ไอ้น้องพายหวานโฮกกกกกกกกก ><
-
Merry X'mas~
น้องพายยย น่ารักที่สุดดดดดด :-[
วันนี้เราคงต้องฉลองไปเผื่อเจ้าริวด้วยนะ 555+
หน้าบานเป็นกระด้งแล้วมั้ง :mc4:
คุณแม่ก็น่ารัก เข้มแข็งมากด้วย
โอ่ยยย ชอบบบบ หวานนนน
ปล.รอตอนพิเศษสุดน่ารักค่ะ :กอด1:
-
อร๊ายๆๆๆๆๆ ><
หวานกันจริงเชียวนะ~♥
คุณแม่ก็น่ารักดีนะคะ!
รักครอบครัวนี้! 555+ :laugh:
-
Merry X'Mas จ้า Mercy
ตอนนี้ซึ้งๆ กับหวานเบา เบา เนอะ..
เป็นกำลังใจให้น้องพายไปป๊ะหน้ากับพ่อดีกว่า
-
Merry X'Mas ค่ะคุณMercy
น้องพายหวานมากตอนนี้ :o8:
คุณแม่ก็น่ารัก
-
น้องริวเนี้ย ยิ้มจนปากฉีกยังครับเนี้ย ^_______________^
-
Merry Christmas พี่ไนท์ น๊ ค๊
กร๊ากกกกกกกกกกกก ก็อยากแอ๊บเด็กบ้างไรบ้าง
แม่มาแล้ว ดีใจ มากอดน้องพายแน่นๆ
น้องพายตอนนี้ก็เพิ่มความน่ารักขึ้นอีก ริว วิธีการเข้าหาแบบหน้าด้านเวิร์คมอร์จริงแท้
ได้มาทั้งตัวทั้งใจ คริคริ
เรื่องคำผิด มีประปรายนะคะคุณไนท์ แบบว่าคำที่ชัดคือ
มีคำว่าสบายใจ ที่เขียนเป็น สะบายใจ
อาละวาด ตัวนี้ต้องล ลิง นะคะ ไม่ใช่ อาระวาดแบบนี้
แล้วก็ ผ่านไปได้เปลาะหนึ่ง เปลาะนี้ก็ใช้ ล ลิง ไม่ใช่ ร เรือ นะคะ
กอดแน่นๆ คราวนี้หายไปนาน กี๊ดดดดดดดดดดดดตึงเน้อออออออออออออ :กอด1:
-
Merry Christmas เช่นกันจ้า ตอนนี้ถูกใจมากๆ เลยนะ +1 โลด
(http://gi148.photobucket.com/groups/s13/M1KOBRDERS/MerryChristmas.gif)
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :o8:
เป็นพระเอกเต็มตัวแล้วนะริว ยินดีด้วยย
แค่พายอ้อนนิดอ้อนหน่อย ก็เสร็จแล้ว เกรงเมียนี่หว่า :laugh:
-
Christmas ปีนี้ มีความสุขมากจริงๆ
-
ทำไมพายน่ารักอย่างนี้
แล้วก็ Merry Christmas
(http://www.uppicweb.com/x/i/it/2009relaxbearchristmaspapercraft.jpg) (http://www.uppicweb.com/show.php?id=23a21f1385f34b4901c021345feed7f3)
-
:L2: :L2: รักไรต์เตอร์มากมายเลยอ่ะ..... :o8: แบบนี้สิ นิยายที่รอมานานแสนนาน 555+(เวอร์ได้โล่ อิอิ) วันนี้อ่านแล้วมีความสุขกับคู่นี้จัง ถึงพรุ่งนี้จะมีปัญหากันบ้าง แต่ก็ชอบเวลาที่มีความสุขแบบนี้จัง ขอให้คู่นี้รักกันนานๆนะ :pig4: :pig4:
-
คอนนี้พายมีกำลังใจดีแล้ว
เลยมีอารมณ์แสดงความหวานหยาดเยิ้มถึงทรวงใน
ไม่รู้ว่าตอนหน้าจะเป็นไงบ้างเนอะ
-
Merry X'Mas จ้า Mercy และทุกๆคน :mc1:
ดีใจกับริวด้วยที่ได้เป็นครอบครัวเดียวกับน้องพายแล้ว :mc3:
-
เป็นวันมหัศจรรย์ของริว+พาย จริง ๆ นะ พายได้เจอแม่ ได้บอกรักริว
ได้เปิดตัวริวว่าเป็นแฟนกับแม่ ส่วนริวก็ได้ทั้งเป็นแฟน ได้ทั้งเป็นคนใน
ครอบครัว แถมได้จุ๊บเป็นรางวัลอีก หวานได้สมกับที่รอคอย ต่อไปนี้
พายคงพบเจอแต่สิ่งดี ๆ ตลอดไป :pig4:
-
ดีใจกับเจ้าริวด้วยยยย :mc4:
พายหวานกระชากใส้มาก โอ๊ววววว
-
สำลักความสุขตายในวันคริสต์มาส :-[
พายน่ารักที่สุดเลย เดี๋ยวนี้เริ่มเป็นเด็กดี อิตาริวคงจะชอบใจมากมาย
เค้าก้ชอบพายโหมดขี้อ้อน อยากกอดแน่นๆ :กอด1:
+1 ขอบคุณค่ะพี่ Mercy สุขสันต์วันคริส์มาสค่า :mc2:
-
อ๋ายๆๆๆๆ หวานมากมายยย
หวานรับคริสมาสกันเลยทีเดียวนะเนี่ย :-[ :-[ :-[
-
เง้อ
เรื่องพ่อเนี่ย
ยังไม่เคลียร์
:a5:
-
หวานจิงอะไรจิง กิกิ
-
น่าร๊ากกกกกกกกก
ครอบครัวอบอุ่นมากมาย น่าพาแม่พายไปเจอแม่ริวเน๊อะ
รักกัน รักกัน :กอด1:
-
Merry Christmas นะคะ
ตอนนี้หวานม๊ากกกกกกกกกกกกกกก :-[
หวานแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆนะค๊า ชอบบบบบบบบบ o13
-
:impress2: :impress2:หวานกันมากกกกกกกกกกกกกกกกกก o13
-
น่าร้ากกกกกกกกกกกกก....คุณแม่เป็นผู้หญิงที่ยอดไปเลยเนอะ
-
เปลี่ยนชื่อเรื่องเลยมั้ยคุณไนท์ หวานโฮกกกกขาดนี้ :m3:นุ้งพายเวอร์ชั่นแมวน้อย
อร้ายยยย อิจฉาริวอ่ะเริ่มไม่เชียร์มันล่ะ อยากได้นุ้งพายมาไว้เอง o17
-
โหย..วันคริสต์มาสปีนี้เป็นอะไรที่มีความสุขจัง
สุขที่ได้อ่านนิยายเรื่องนี้ ตอนนี้
ตอนที่ตัวละครกำลังมีความสุข
ตอนที่ตัวละครกำลังจะได้เคลียร์อะไรๆที่มันอึมครึม มัวๆ สลัวๆ
ให้กระจ่างแจ้งแจ่มใส ซะที
Season's Greetings-- May love and laughter fill your life
at Christmas and throughout the New Year.
Merry X'Mas ค่ะ
-
Merry White X'mas ค่ะ
ตอนนี้หวานมากมาย
ก็เป็นคนในครอบครัวเดียวกันแล้วหนิเนอะ
รักกัน เบา เบา อิอิ
พายอ้อนได้น่ารักจริงๆ
ริวคงรักตายเลย
รอตอนต่อไปค่า
-
โอ๊ะ...โอ๊ยยยย
หวานรับX-MAS >///<
พายแบบนี้น่ารักไปมั้ยคะ
เขินแทนริว 555+
-
Oh! ความรัก ... ซาบซึ้งจริง ๆ ค่ะ :monkeysad:
เมอร์รี่ เอ็กซ์มาก ๆ กันทุกคนนะค่ะ :-[
-
อร๊ากกกกกกกกกกกก
:-[ :-[
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก
น้องพายจ๋าทำไมตอนนี้นู๋น่ารักน่าฟัดได้ขนาดนี้คะ????
แค่ตอนที่นู๋แว้ดๆ ริวก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วค่าาาาาาาา
ตอนนี้อ่านจบยิ้มแก้มแทบแตก ฮิฮิ
โอยยยยยยยยยยยย
รักน้องริว+น้องพายสุดใจขาดดิ้นเลยจริงๆ
Merry X' Mas Mercy ด้วยนะคะ
นอนรอตอนต่อไปแบบหน้าบาน
:bye2:
-
ดีจริงๆเลย พาย อบอุ่นซะทีนะ ไม่ได้อยู่คนเดียวในโลกแระน๊าาาา
พ่อพาย ขอเตะทีเหอะ หมั่นไส้หว่ะ :z6: :z6:
-
น่ารักได้โล่ได้หอกเลยอ้ะ ! อ่านแล้วเขิลแทน :o8:
-
น้องพาย น่ารัก ง่ะ
:impress2:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ เขินน น !
555555555
พายน่ารักมากๆๆเลยค่ะ ! :z3:
แอบดีใจแทนริว !
ขอบคุณนะคะ ติดตามๆ :pig4:
-
หวานเจี้ยบ บบ น้ำเชื่อมยังอาย
๕๕
พายน่ารักน่าฟัดเป็นที่สุดๆๆ
-
อ๊ากกกกกกกกกกก
พายย น่ารักสุดสุด
เอาใจช่วยยยยยยยย ทั้งแม่พาย ทั้งพาย
วิ๊วว ครอบครัวเดียวกัน ฮ่าๆ ;]
-
อบอุ่น...น่ารัก...และเป็นสุขใจ...
น้องพายคนในครอบครัวของนู๋รักนู๋มากจริง ๆนะจ๊ะ
ทั้งคุณแม่และคุณสามี....ดีใจกับน้องพายด้วย...กำลังใจมาเพียบเลย :give2:
เมอร์รี่คริสมาสค่ะน้อง Mercy
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดีใจกับพี่ริวอย่างสุดซึ้ง
แม่ฮะ…นี่ริว…แฟนพายเอง
-
ค่อยๆรักกันเบา เบา นะค๊า :-[
มีความสุขจัง ><
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หวานมาก หวานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน >////< :o8:
พายน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกน่ารัก :-[ โอ้ยยย เค้าหลงพายแล้ว อิจฉาริว :m31:
เรื่องพ่อมาอาละวาดไม่เป็นไรเนอะ มีคุณแม่และริวอยู่ด้วย สู้ๆจ้ะ :กอด1:
นี่...ริว ขอยืมพายไปนอนกอดสักวันได้มะ :m31:
ปอลิง.เค้ารอตอนคริสต์มาสอยู่น้าาาาพี่ไนท์ :pig4:
-
พายโชคดีจัง ที่มีคนรอบตัวรักพายมากขนากนี้
จากที่อ่านมาไม่ได้มีแค่ริว แม่หรอกนะ
ยังมีพี่นุช พี่คิว เซย์อีก
แล้วยังเพื่อนรอยสักรูปพายอีก
แค่นี้ความรักก้น่าจะช่วยให้พายมีกำลังใจก้าวพ้นทุกสิ่งแล้ว
-
โอ๊ยยย !!
ชอบอ่า ตอนนี้
ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆ เลยย
กด like แรงๆๆ !!!!
-
น่ารักมากอ่ะครับ
เป็นเรื่องเดียวที่ผมตามอยู่
มาอัพบ่อย ๆ ได้ไหมครับ
สงสารคนรอบ้างเถอะนะครับ
นะ นะ นะ
-
เมอร์รี่คริสต์มาสคร่า!!
ตอนนี้หวานซึ้งเต็มอัตราศึกรับคริสต์มาสจริงๆ^^
ขอบคุณMercyมากนะคะ
-
อ๊ายยยย เยี่ยมเลยพาย แค่นี้อีริวตัวลอยจะติดเพดานแล้วมั้งงง แล้กำลังใจพายดีขนาดนี้ตอกหน้าพ่อให้หน้าหงายไปเล้ยยยยย
-
น่ารักเปงบ้าเลย ขอบคุณนะครับ
-
พาย ริว ขอหั้ยมีความสุขแบบนี้ตลอดไปหน๊าาาาาา จะมีเรื่องอารายอีกไหมเนี้ย
-
รอหนูพายกับน้องริว
น่ารักจังเลย
:-[
-
พย-ริว น่ร๊กๆๆ
คุณม่ก็น่รัก
-
โอ้ย...หวาน หวานจนไม่รู้จะว่าไง
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
คุณแม่มาแล้วววววว
จัดการฉะดะใส่คุณพ่ออย่าได้ยั้งไปเลยนะคะ
พายกับริว น่ารัก :-[
-
รักกัน รักกัน เอิ้กส์ๆ
หวานเว่อร์ได้อีกคู่นี้
แม่พายนี่ดูเป้นห่วงพายจิงๆนะ เห็นจากตอนที่บอกว่า ยอมทิ้งทุกอย่าง เพื่อพายได้ โคตรซึ้งเลย T^T
-
ว้าว ชอบจังค้ะ เพิ่งเข้ามาตามอ่าน ทันแระ น้องพายน่ารักมากจิงจิง แรงกำรังพองาม อ้อกน้องน่ารักมากค้ะ พ่อพระเอกเราก้อว้ายคนดีเกิ้นน อ่านตอนด่ากันแระตลกดี อ้ากกกก น่ารักค้ะ ฮา รอตอนต่อไปยุนะคะ อิอิ :pig4:
-
:L2: :L2: :L2: merry x mas นะคะ
ตอนนี้น้องพายน่ารักมากเลย เป็นคนแข็งนอกอ่อนในจริงๆๆ เลย
น้องริว ต้องเป็นหลักให้พายแล้วนะ น่ารักมากๆๆ เลยคะ :z2: :z2: :z2:
-
:-[ อ๊ากก น่ารักมากกก
มาต่อไวๆนะ
-
น่ารักที่สุด :o8:
-
แฮปปี้ นิวเยียร์ล่วงหน้าจ้า^^
-
:o8:
พายน่ารัก
-
พายน่ารักขึ้นตลอด อย่างนี้ริวก็ยิ่งรักยิ่งหลงสิเนี่ย :-[
:กอด1: :L2: คุณ Mercy (อยากอ่าน นัท-ซิน :sad4:) มายุบ่อยๆ เผื่อคุณ Mercy มีเวลาเบา เบา จัดให้ :จุ๊บๆ:
-
Merry Christmas ย้อนหลังกันอีกรอบค่ะ...
ตอนแรกสัญญาว่าจะเอาตอนพิเศษมาลงให้ตั้งแต่คริสตมาส ก็ไม่ได้ลง
ขอโทษจริงๆ ค่ะ Mercy ต้องไปปฏิบัติภาระกิจทางศาสนา กลับมาก็ไปกินข้าวกับที่บ้าน แล้วก็ยาว แหะๆ
เอาเป็นว่าเอามาลงเป็นควันหลงคริสตมาสแล้วกันเนอะ...
ตอนนี้เป็นตอนพิเศษ ลำดับเวลา ไม่ได้ตรงกับเนื้อเรื่องนะคะ ไม่ได้ต่อกับตอนปัจจุบัน
แถม...เป็นน้องพายมาเล่าเองค่ะ เอาเป็นว่า ไปกอดนุ้งพายพร้อมๆ กันดีกว่าค่า
ตอนที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18847.1590)
ขอบคุณค่า :กอด1:
+++++++++++++++++++
ตอนพิเศษ MERRY CHRISTMAS & Love U so much
ไอ้บ้าเอ๊ย!!! ไหนบอกว่าไปเล่นต่ออีกร้านเดียวแล้วเสร็จตอนสี่ทุ่มไง ห้าทุ่มแม่งก็ควรจะถึงบ้านได้แล้ว นี่แม่งจะเที่ยงคืนเข้าไปแล้ว ไอ้เหี้ยยยยยยยยริว… แล้วไอ้ที่กูต้องลุกขึ้นมาอบไก่ อบคุ้กกี้ อบเค้ก อบสาระพัดเหี้ยเพื่อแม่งเนี่ย ใครจะแดกวะเนี่ย ชิส์
ไม่ต้องงงนะฮะ ที่พายมาหงุดหงิดๆ เหวี่ยงๆ เนี่ย มันสืบเนื่องมาจาก วันนี้เป็นวันคริสตมาสอีฟครับ แล้วอย่างที่รู้ๆ กัน ช่วงวันคริสตมาสเนี่ย เหล่าบรรดาศิลปินจะงานชุกมากกกกกก วงไอ้ริวก็เป็นอีกวงที่มีงานวิ่งชนหลายงานในวันนี้ แต่พวกมันตกลงกันไว้แล้วว่าจะรับงานสุดท้ายถึงแค่สี่ทุ่มเท่านั้น เพราะทุกคนอยากกลับไปอยู่กับแฟน ซึ่งพายก็ดีใจ กะว่านานๆ ทีไม่เคยทำอะไรให้มันมาก่อน เลยคิดว่าจะทำไก่อบ เลม่อนครีมซอสที่ขอสูตรมาจากแม่ แล้วก็อบซอฟคุ้กกี้ช็อคชิพแม็คคาเดเมีย เพราะพายชอบกินซอฟคุ้กกี้มากกว่าคุ้กกี้กรอบๆ แข็งๆ ครับ แล้วสุดท้ายพายก็เลือกอบเค้กให้มันด้วยครับ เพราะไอ้ริวมันชอบกินดาร์คช็อคโกแลต พายก็เลยทำดาร์ค ช็อคโกแลตเค้ก ที่อุตส่าห์แต่งหน้าซะสวยด้วยไวท์ช็อค และสตรอเบอร์รี่สดๆ ใช้ไวท์ช็อคครีมมาเขียน Merry Christmas My Love ด้วยนะ ปกติไม่เคยหวานกันขนาดนี้มาก่อนเลย
พายเตรียมการ เตรียมของเอาไว้ตั้งแต่เมื่อวาน อุตส่าห์หลบๆ ซ่อนๆ เอาไว้ แถมวันนี้ที่คณะพายมีงานด้วย จริงๆ งานกว่าจะเลิกก็เลยเที่ยงคืนไปนั่นแหละ แต่พอวงไอ้ริวมันมาเล่นที่คณะพายเสร็จตอนทุ่มนึง พายก็รีบแว้บกลับห้องมาอย่างด่วนเลย แต่สั่งฟี่ไว้แล้วครับว่าพายมีภาระกิจต้องไปทำ ถ้าใครถามก็ให้โม้ๆ ไปให้หน่อย ปีห้าแล้วไม่ต้องอะไรมาก
แต่นี่อะไรกันฮะ คิดว่าจะได้มาฉลองคืนอีฟ แล้วก็โต้รุ่งไปจนถึงคริสตมาส ได้บอก Merry Christmas มันเป็นคนแรก แล้วมันหายหัวไปไหนเนี่ยยยยยยย กำชับไว้แล้วด้วยนะว่าให้รีบกลับ ไอ้เหี้ยเอ๊ยยยยยยยย
‘มึงอยู่ไหนแล้วเนี่ย รีบกลับมาเลยนะไอ้เหี้ย’ ส่งบีบีไปหามันครับ เพราะเมื่อกี้โทรไปแล้วไม่รับ ไม่รู้ว่าไม่ได้ยินเสียงหรือว่าอะไรอยู่ เลยบีบีส่งไปทิ้งไว้
ตริ๊ด…
อ้าว…ส่งตอบกลับมาด้วยเว้ย
‘พี่ริวเล่นดนตรีอยู่ค่ะ มีอะไรสั่งไว้ไหมคะ’
อีนี่เป็นใครรรรรรรรรรร!!!! มึงมาตอบบีบี แฟนกูได้ยังไงเนี่ย แล้วไอ้เหี้ยแฟนกูอยู่ไหน ปล่อยให้ชะนีนี่มายุ่งกับบีบีมึงได้ยังไง โว้ยยยยย กูยิ่งปรี๊ด!!! หนักแล้วนะ
‘มีเล่นแค่สี่ทุ่มไม่ใช่หรือไง แล้วทำไมยังไม่เลิก แล้วเธอเป็นใคร นี่มันของส่วนตัว มายุ่งได้ยังไง’
‘เผอิญแฟนเพลงไม่ยอมกลับค่ะ ก็เลยต้องเล่นต่ออีกสองสามเพลง แล้วหนูชื่อแทมมี่ค่ะ เป็น AR ของค่าย พี่ริวฝากโทรศัพท์เอาไว้ค่ะ พี่เขาบอกให้รับได้ทุกสาย มีอะไรรึเปล่าคะ’ อีเด็กเวรรรรรรนี่ มึงเป็นเทรนนี ฝึกงานไม่ใช่เหรอไง เคยเจอตอนที่แวะเข้าไปเยี่ยมพี่คิวเมื่อเร็วๆ นี้เอง ยัยเด็กนี่จุ้นจ้าน พูดมาก วุ่นวายสุดๆ แล้วนี่อย่าบอกนะว่ามายุ่งกับแฟนกู มึงโดนแน่
‘น้อง แต่บีบีเอ็มเนี่ย มันเป็นเรื่องส่วนตัว พี่นุชยังไม่เคยละลาบละล้วงเลย แล้วน้องมีสิทธ์ิอะไรไม่ทราบ’
‘ก็ไม่รู้แหละค่ะ ก็พี่ริวให้ดูแลมือถือให้ แทมก็มีสิทธ์ิใครจะทำไม ไม่ต้องพิมพ์ส่งมาแล้วนะคะ คนอื่นเขาทำงานทำการกันอยู่ เป็นเพื่อนน่ะก็เอาไว้โทรมาเวลาปกติสิคะ หัดเกรงใจและรู้ซะบ้างว่าพี่เขาทำงาน’
อีเด็กเวรรรรรรรรรรรรรรรรร อีชะนีนี่จะลองดีกับกูใช่ไหม ขอโทรไปฉะหน่อยเหอะ บอกไว้ก่อนนะ ว่าพายเนี่ยไม่ใช่นางฟ้ามาจากไหนนะครับ ด่าเป็นด่า ทุกคนก็รู้อยู่แล้ว
“สวัสดีค่ะ มือถือพี่ริวค่ะ พี่ริวติดงานอยู่มีอะไรสั่งไว้ได้ค่ะ”
“ไปบอกมันหน่อยสิ ว่าเมียมันโทรมา ติดงานหรือมีชะนีที่ไหนมาติด อย่าให้รู้นะ อ่อ บอกมันหน่อยนะว่า ถ้ามันยังกลับไม่ถึงบ้านภายในครึ่งชั่วโมงนี้ จะตามไปกระทืบทั้งมัน ทั้งอีชะนีขี้เสือกบางตัวเลย” ด่าจบก็วางสายไปเลย พายว่ามันน่าจะรู้นะว่าเป็นพาย เพราะตอนนี้เรื่องของพายกับไอ้ริวทุกคนก็รู้กันหมดแล้ว เราคบกันมาปีกว่า เรื่องแบบนี้มันปิดกันลำบาก สื่อเองก็ขุดคุ้ยเกิน สุดท้ายริวมันก็เลยตัดสินใจบอกไปว่า คบกับพาย นึกว่าจะโดนแอนตี้ แต่กลับได้กระแสตอบรับดีเกินคาด โดนเฉพาะสาวๆ วายทั้งหลาย กรี๊ดกร๊าดกันเต็มที่ น่ารักจริงๆ เราก็เลยคบกันอย่างสบายใจมากขึ้น
“ฮัลโหล พี่นุชฮะ พายเองนะ วันนี้พี่นุชไม่ได้ตามไอ้ริวไปที่ร้านXXX เหรอฮะ” เพราะพายจำได้ว่าพี่นุชนั่งมากับรถตู้ที่มารับพวกไอ้ริวจากมหาฯลัย ไปเล่นต่อที่ร้านนี่นา
“ตอนแรกตามมาจ่ะ แล้วเผอิญคุณพ่อพี่ลื่นล้ม พี่เลยต้องรีบกลับก่อน แต่พี่ฝากให้น้องแทมมี่ที่เป็นน้องฝึกงานให้อยู่ต่อน่ะ พี่เห็นว่ามันจะจบแล้วด้วยก็เลยรีบออกมาก่อน มีอะไรรึเปล่าพาย” หึหึกะแล้วว่าชะนีต้องมาโมเมแน่นอน พี่ริวฝากเอาไว้ ชิส์
“อ๋อ เปล่าหรอกฮะ เผอิญพายบีบีไปหาริว มีนัดกันน่ะครับ แล้วเห็นริวยังไม่กลับ ก็เลยบีบีไปถาม แล้วน้องแทม อะไรนี่เขาก็ดันตอบกลับมาแทนริวน่ะ ตอนแรกพายก็งงๆ ว่าใครนะ พายก็โทรไปหาน้องเขา น้องเขาก็บอกว่าริวให้เป็นคนรับสายแทน เขาก็เลยตอบบีบีแทนด้วย” ไม่ได้ตั้งใจจะฟ้องหรอกนะ แต่จงใจเลยแหละ เพราะปกติพี่นุชจะไม่ละลาบละล้วงเรื่องส่วนตัวอยู่แล้ว โทรศัพท์ส่วนใหญ่จะรับก็ต่อเมื่อศิลปินสั่งว่าให้ช่วยรับให้หน่อย แต่ปกติถ้าไม่พี่เขาก็จะไม่ยุ่งด้วยอยู่แล้ว แค่จะรับฝากเอาไว้เฉยๆ
“ตายแล้ว จริงเหรอ ทำแบบนี้เสียมารยาทมากเลยนะ แถมโกหกอีกด้วย ไม่ได้และ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จัดการเองค่ะน้องพาย ไม่ต้องเป็นห่วง พี่ขอโทษแทนเด็กพี่ด้วยนะ เดี๋ยวพี่จะรีบโทรไปบอกให้เจ้าริวรีบกลับนะจ๊ะ”
“ขอบคุณมากครับพี่นุช รบกวนพี่นุชเลย แล้วคุณพ่อพี่เป็นยังไงบ้างครับ”
“อ๋อ ไม่เป็นอะไรมากจ่ะ แค่เคล็ดที่ขาน่ะ ดีที่ล้มไม่แรงพามาเอ็กซเรย์แล้วไม่มีปัญหาอะไร ขอบใจมากจ้าที่เป็นห่วง งั้นเดี๋ยวพี่จัดการให้นะพาย”
“ครับพี่นุช ฝากด้วยนะครับ ขอบคุณครับ สวัสดีฮะ”
เรียบร้อย…เล่นกับใครไม่เล่นนะ อีคนของเราก็ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย มันน่านัก…แม่งงงงง หงุดหงิดโว้ย ไม่รงไม่รอแม่งและ กูไปนอนแล้วเว้ย กลับมาก็หาแดกเอาเองแล้วกัน ไม่ต้องดินน่งดินเนอร์ข้างต้นคริสตมาสกันแล้ว…ฮึ้ย!!! น้อยใจหวะ น้อยใจจจจจจจจจ แม่ง น้ำตาไหลเฉยเลย…
อยากกลับเมื่อไหร่ก็เชิญเลย อุตส่าห์ทำเค้กเอาไว้ให้สวยๆ ดี งั้นอย่าแดกสวยๆ เลยนะมึง… ดีนะที่ไวท์ช็อคครีมที่เอาไว้เขียนหน้ายังอยู่ ก็เลยจัดการปาดหน้าเก่าทิ้ง แล้วเขียนใหม่ซะว่า…
‘ไอ้เหี้ยริว ไอ้เลวววววว’ โมโห!!!!! มากกกกกกกกก งอนด้วย น้อยใจด้วย แม่งมาหมด มาเต็มเลยกู
เปลี่ยนหน้าเค้กเสร็จ พายก็เข้าห้องไปนอนสงบสติอารมณ์ทันที แต่จริงๆ ไปแอบนอนน้ำตาไหล อ่อนแอจริงๆ กู ชิส์ แม่งไหนบอกว่าเลือกพายเป็นที่หนึ่งในชีวิตไง แล้วนี่มึงเลือกงานก่อนกูทำไม เบื่อกูแล้วใช่ไหม ไหนบอกจะรีบกลับ ไหนสัญญากันแล้วไง หึ!!!
ผ่านไปเกือบๆ ครึ่งชั่วโมง ก็ได้ยินเสียงคนเปิดประตู ก็รู้แล้วล่ะว่าเป็นมัน แต่เชอะ…กูไม่ออกไปแน่ๆ นอนเล่นตัวให้แม่งมาง้อซะให้เข็ด
“ที่รัก…พายครับ พาย มึงหลับแล้วเหรอพาย” เหี้ย จะพูดครับ ก็เสือกมีมึงอีกนะ
“งอนกูเหรอ…กูขอโทษนะ พายครับ ตื่นเร็ว” มันเข้ามานั่งข้างๆ พายบนเตียง เขย่าแขนเบาๆ แต่พายก็ยังนอนหลับตาเงียบ มันเลยล้มลงมากอดพายทั้งตัว
“ริวขอโทษนะครับ พายครับ ริวกำลังจะกลับแล้ว แต่มีแฟนเพลงเขาตามมาดูไม่ทัน เขารีบขับรถมาจากต่างจังหวัด แล้วก็เป็นวันเกิดเขาด้วย เขาก็เลยขอร้องให้เล่นให้ฟังอีกสามเพลง พวกในวงก็เลยตกลงใจว่าจะเล่นให้เขา ริวไม่ได้คิดว่าอย่างอื่น หรือคนอื่นสำคัญกว่าพายเลยนะ พายสำคัญที่สุดในชีวิตริวเสมออยู่แล้ว”
ฟอดดดดดดดดดดด
ไอ้ห่านี่แม่งมาเล่นมุขหอมแก้มตลอด มันก็รู้ว่าพายชอบให้มันหอมแก้ม เวลาโดนมันหอมแก้มแล้วอารมณ์ดีมากๆ รู้สึกดีมากๆ เลยฮะ
“แล้วอีชะนีนั่นเป็นใคร ทำไมมึงปล่อยให้มันมาตอบบีบีมึง” จริงๆ พายก็รู้ความจริงจากพี่นุชแล้วแหละ แต่ก็อยากกดดันมันนิดหน่อย หึหึ
“เฮ้ย เรื่องนี้กูไม่รู้จริงๆ นะ กูลงมาก็เห็นน้องเขาถือถุงสัมพาระของทุกคนอยู่ แล้วเขาก็บอกว่าพี่นุชรีบกลับไปก่อนเพราะพ่อลื่นล้ม แล้วกูก็เอาของกูมาแล้วก็รีบกลับมาหามึงเนี่ยแหละ พี่นุชก็โทรเข้ามาบอกเหมือนกัน ว่ามึงงอนใหญ่แล้ว กูเลยรีบเหยียบมาเลยเนี่ย…แล้วก็ได้มาเห็นเค้ก น่าตาน่ากินเชียว เป็นคำอวยพรที่คุ้นหูคุ้นใจกูม๊ากกกกกกก”
“ไอ้เหี้ย!!!”
“ครับ กูมันเหี้ย…มึงก็เมียเหี้ยแหละว้าาา…ไปๆ ออกไปฉลองกันนะที่รัก กูซื้อแชมเปญมาด้วย…จุ๊บ!! เมอร์รี่ คริสตมาสนะครับ รักมึงนะ” มันดึงแขนให้พายลุกขึ้น ก่อนจะจุ๊บที่ปาก แล้วเมอร์รี่คริสตมาส เหลือบไปเห็นนาฬิกา เที่ยงคืนสิบนาทีแล้วนี่หว่า คริสตมาสแล้ว
“จุ๊บ!!! เมอร์รี่คริสตมาสเหมือนกัน…รักมึงเหมือนกันนะ” เอื้อมมือไปโอบรอบคอมันโน้มลงมาจุ๊บคืนอีกหนึ่งทีก่อนจะเมอร์รี่คริสตมาสมันเป็นคนแรกของปีนี้อย่างที่ตั้งใจไว้
+++++++++++++
+++++++++++++
หลังจากกินข้าว กินขนมกันเสร็จ และแชมเปญก็หมดไปแล้ว เราสองคนก็กึ่มๆ นิดนึงแหละฮะ แต่พายนี่ยิ้มแก้มปริไปแล้ว เพราะมันชมไม่ขาดปากว่า อร่อยทุกอย่าง โดนเฉพาะ ‘เค้กเหี้ย’ ฮ่าๆๆ จากดาร์คช็อคเค้ก ก็เลยเปลี่ยนชื่อเป็นเค้กเหี้ยไปซะงั้น เสร็จแล้วพายก็ไปแปรงฟัน ส่วนมันก็ไปอาบน้ำ
“นี่มึง!!! จะนอนแล้วเหรอ” ก็ตอนนี้มันอาบน้ำเสร็จแล้วก็ปีนขึ้นเตียง เตรียมท่าสอดมือมากอดพาย ซึ่งเป็นท่านอนประจำของเราสองคน แต่แหมม คืนนี้มันสเปเชียลเดย์นี่นา มันก็น่าจะ…เออ…นั่นแหละ เราก็ควรจะทำเรื่องหวานๆ ต่อกันอีกสักหน่อย ให้ย่อยอาหารตอนมื้อดึก แล้วอีกอย่าง หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา มันก็ทำงานหนัก แล้วพายก็เหมือนจะรู้สึกนิดๆ ว่ามันพยายามเลี่ยงๆ ที่จะมีอะไรกัน เพราะปกติอย่างน้อยอาทิตย์นึง เราจะมีอะไรกันประมาณสองวัน พายว่าเซ็กส์ มันก็เป็นอีกเรื่องที่สำคัญสำหรับชีวิตคู่นะฮะ มันเป็นการถ่ายทอดความรักผ่านทางการสัมผัสอีกอย่างหนึ่ง แต่พายก็คิดว่ามันคงจะเหนื่อยจากงาน ก็เลยไม่ได้ว่าอะไร
“อืม…มึงยังไม่ง่วงเหรอ” มันพูดพลางก็ซุกหน้าเข้าสูดซอกคอพายไปพลาง
“เราจะ…ไม่ซักหน่อยเหรอ…มึงไม่ได้มีอะไรกับกูมาเป็นอาทิตย์แล้วนะ” ปกติเราก็จะพูดกันตรงๆ งี้แหละฮะ
“เหงาเหรอจ๊ะ อ๋อ!!! ลืมไป น้องพายไม่ชอบเล่นว่าว น้องพายชอบเล่นของจริง…โอ๊ยยยยยๆๆๆๆ เจ็บๆๆๆ พอแล้ว” ปากดีตลอด เลยจัดการหยิกแม่งไปที่ท้องแรงๆ ซักที
“งั้นมึงก็ไม่ต้องมาเอากูเลยสักสามเดือน ไอ้เหี้ย!!!”
“โอ๊ๆๆๆ เมียจ๋า อย่างอนนะๆๆๆๆ…จริงๆ ที่กูไม่ได้มีอะไรกับมึง ก็เพราะกูมีเรื่องจะเซอร์ไพรซ์มึง แต่เผอิญของที่กูจะเซอร์ไพรซ์แม่งยังไม่เรียบร้อยอ่ะดิ…แต่ถ้าเมียว้อนท์ก่อน พี่ก็จะจัดให้นะจ๊ะ”
ไอ้ห่านี่แม่งกวนตีนได้ตลอดเวลา…มันค่อยๆ ลุกขึ้น เดินไปเปิดไฟ…เปิดไฟทำไมวะ เออ ช่างมันเหอะ ปกติเวลาจะมีอะไรกัน จะเปิดไฟ ปิดไฟ ยังไงก็ได้ทั้งนั้น ตามแต่อารมณ์…เสร็จแล้วมันก็มานั่งหันหลังให้ อะไรของมันวะ…แล้วมันก็ถอดเสื้อออก…
“เฮ้ยยยยยยย…นี่มัน” เซอร์ไพร์ซมากกกก ก็มันดิครับ ไปสักมาที่หลังด้านซ้าย ถัดจากหัวไหล่ลงมาสักสามนิ้ว มันสักเป็นลายเส้นรูปพาย ขนาดประมาณฝ่ามือ เป็นลายที่พายเคยวาดเล่นๆ ในสมุดสเก็ต แล้วก็มีตัวหนังสือเขียนคำว่า My Pie เป็นภาษาอังกฤษ เป็นลายเส้นสีดำทั้งหมด เป็นลายเส้นสวยๆ ดูคลาสสิค…ไม่คิดว่ามันจะทำให้ขนาดนี้…เซอร์ไพร์ซและดีใจมากๆ ครับ
“อ้าว…เป็นอะไร ไม่ชอบเหรอ เนี่ยมันยังเป็นรอยแดงๆ อยู่เลย ก็เลยยังไม่ได้เอาให้ดู ยังแสบๆ นิดๆ ครั้งแรกก็งี้แหละ กูน้ำตาเล็ดเลยนะเว้ย ฮ่าๆๆๆ เจ็บสัตว์ๆ แต่เพื่อมึง กูยอม…อะ อ้าววว ร้องไห้ทำไมหืมม์คนเก่ง” พายโผเข้าไปกอดคอมันจากด้านหลัง จูบซอกคอมันแล้วไล่เรื่อยมาจนถึงรอยสัก ก่อนจะประทับจูบแผ่วเบา แล้วค่อยๆ ยันตัวเอง ขยับไปนั่งคล่อม หันหน้าเข้าหามันบนตักมัน แล้วค่อยๆ ใช้สองมือประคองหน้ามันแล้วกดจูบลงไปหนักๆ
เราแลกจูบกันไปมาอยู่พักใหญ่ ก่อนจะถอนออกมาหอบหายใจ แล้วก็จูบกันใหม่อีกครั้งแบบไม่รู้จักเบื่อ…
“ขอบใจนะ พายชอบมากๆ พายรักริวนะ” หลังจากคำบอกรักจากปาก เราสองคนก็บอกรักกันต่อด้วยภาษากาย ผลัดกันนำผลัดกันตาม เร่งรุกรีบ และผ่อนแผ่วสลับกันไป ให้สมกับที่ต้องอดทนรอเซอร์ไพร์ซของมันมาหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ
“มึง…พรุ่งนี้อะ พากูไปสักหน่อยดิ” หลังจากผ่านพ้นการบอกรักครั้งที่สามกันเสร็จสิ้น มันก็อุ้มพายไปทำความสะอาดด้วยกัน แล้วก็กลับมานอนกอดกันเหมือนทุกคืน
“จะสักรูปเดียวกันเหรอ ชอบอะดิ แต่ผิวขาวๆ สวยๆ เป็นรอยหมดนะ จะสักเหรอ”
“อืม จะสัก อยากสักบ้าง แต่ไม่เอารูปเดียวกันหรอก”
“อ้าว แล้วจะสักรูปอะไรอะ หรือว่าจะเอาลายจากสมุดสเก็ต”
“จะสักรูปมังกรน่ะ…มีสเก็ตไว้แล้ว” ก็ชื่อมันน่ะ แปลว่ามังกรนี่ฮะ พายเคยสเก็ตรูปมังกรเอาไว้หลายรูป จริงๆ กะว่าวันเกิดมันจะเอามาทำการ์ด แต่ไหนๆ แล้วก็เอามาทำเป็นลายสักซะด้วยเลยแล้วกัน
“หืมมมม์ จริงเหรอ มังกร หมายถึงกูใช่ไหม ใช่ไหม…โอ๊ยยยยย รักมึงจังเลยหวะ”
“ฮ่าๆๆๆ…พอแล้วๆๆ นอนเหอะ คิกๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ พอๆๆ” มันเล่นขึ้นมาค่อมทั้งตัวแล้วฟัดตั้งแต่ซอกคอ หน้าอก ไปจนถึงท้องน้อย มันก็รู้ว่าจุดอ่อนพายอยู่ตรงท้องน้อยนี่แหละ ใครมาโดนมาลูบนี่ระทวยตลอด แถมจักจี้อีกต่างหาก
“ก็ได้ๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นแล้วเราไปกันนะ”
“อืม…Merry Christmas and Love you so much นะ”
-
สู้ต่อไป พายเคชิ
-
:L1:
-
>///////////////<
อายอ้ะ น่ารักมาก
น้องพายไม่ชอบเล่นว่าว น้องพายชอบของจริง กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ฮาแตกแตน เจ้าข้าเอ๊ยยยยยยยยยยยยยย
คุณไนท์ขราาาาาาาา กอดดดดดดดดดดดดดด กี๊ดตึงเน้อออออออออออออ
(แอบบอก สิ่งที่คุณก็รู้ว่าอะไรรออยู่ที่หน้านิยายจบแล้วนะคะคุณไนท์ จุ๊บุๆ)
-
โอ๊ะ ๆ
น้อง พาย ๆ
อด มา เป็น อา ทิตย์
ริว ก็ อยาก จัด ใจ จะ ขาด
555ๆ
+1 เลย ค้าบ
จัด หนัก โว๊ย!!
-
เข้ามาช่วยริวชิมพายค่ะ แอร๊ยยยยย :o8:
เขินก่อนนอน~
น้องพายแบบนี้น่ารักจังค่ะ สะใจที่ด่าชะนีนั่น เหอๆ เล่นกะใครไม่เล่นเนอะ :beat:
ชอบอะ เค้กเหี้ย 55555 แลดูรักกันเถื่อนๆดี
เมอร์รี่คริสต์มาสย้อนหลังนะคะพี่ไนท์
ขอบคุณสำหรับตอนหวานๆด้วยค่าา :กอด1:
-
หวานนนนนนนนนนนนนนนนน :-[ :-[ :-[
สำลักน้ำตาลตายรับวันคริสมาสแล้วค่าาาาาา :m25:
เพราะมันชมไม่คาดปากว่า
-
กร๊ากกก ‘เค้กเหี้ย’ รสชาดที่ริวคุ้นเคย
เป็นตอนที่พิเศษจริงๆค่ะ อ่านแล้วอมยิ้มแก้มตุ่ยเลย o13
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
น้ำตาลขึ้น :-[
อ่านไปยิ้มไป ..คู่นี้หวานโหดตลอด :laugh:
+1
-
ยังหวานกันต่อเนื่อง แต่เค้กเหี้ยเนี่ยอร่อยเท่าพายอ๊ะป่าวริว :z1:
-
ก็ ประมาณ one went one ..et gun took one อืมมมม
>>ขอโทษที่แอบหยาบคายนิดหน่อย อิอิ
-
หวานจนอิจฉาเลย
-
กรี๊ดดดดดด หวานม๊ากกกกกกก
น่ารักที่ซู้ดดดดดดดดด
:-[ :-[
-
น่ารักสุด ๆ อ่ะ :haun4:
-
:haun4: :pighaun: เลือดกระจาย....555+ สงสัยงานนี้เบาหวานจะขึ้นตา 555+ เป็นสเปเชียลที่หวานปนเผ็ดเลยละคับ อิอิอิ อยากได้ขอให้ไรต์เตอร์มีความสุขในเทศกาลแห่งปีใหม่นี้ด้วยนะคับผม สุขภาพแข็งแรง มีแฟนที่น่ารัก มีครอบครัวที่มีความสุข แล้วรีบม่ต่อนะครับผม :bye2: :bye2:
-
คู่นี้น่ารัก เค้ารักคู่นี้ >_<
-
ว้าว หวานปนฮา ช่างเปนควันหรงที่สุดยอด น้องน่ารักจัก กรี้ดน้องพายยยยย o13
-
น่ารักอ่ะ
รู้สึกอยากมีมั่งอ่ะ แบบนี้
แต่คงอีกนาน เอิ๊กกกกกกกก
:L2: :L2: :L2:
-
5555+ น้องพายน่ารักอ่ะ
-
:impress2:หวานเว่ออออออออออออออออออออออออ
ชอบบบบ พูดจากันน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกก o13
-
พายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย น่ารักอ่ะ !!
ริวจ๋า มีเมียแบบนี้ต้องรักและเทิดทูนน้า ฮ่าๆ หาซ่าส์กว่านี้อะ ยากแล้ว ฮิ้วววววววววววววววววววว ~
แต่ภาษากายครั้งนี้ เค้าคงไม่เหมือนครั้งที่แล้วนะ ที่ อ่อน เหลือเกิน เอิ๊กๆ
-
น้องพายน่าร๊าาากกกก >.< :-[
-
เป็นความรักความสุขที่มีรสชาติของพาย-ริวโดยเฉพาะ
เป็นความหวาน ความน่ารักในแบบฉบับของน้องพาย
-
:really2: :really2:
น่ารักอ่ะ นานๆทีจะเห็นพายหวาน
-
แหมมมม....หวานกันน่าดู
พายเข้าโหมดแม่ศรีเรือนได้ด้วยแฮะ
-
:-[ น่ารักเกินไปแล้ว
ชอบจริงๆ เอาอีกๆ
:กอด1:
-
ว่าแล้วว่าหวานเวอร์แบบนี้มันไม่ใช่ ต้องมีจี้ดบ้างไรบ้างถึงจะเหมาะกับคู่นี้
อยากเห็น"เค้กเหี้ย" :laugh:
-
แล้วพายก็เรียบร้อยโรงเรียนริว ! o13
แอบเซงแทมมี่อะไรนั้น แอร๊กกกก !!
แต่น่ารักมากค่ะ ! :กอด1:
ขอบคุณนะคะ :pig4:
-
น้องพายเวอร์ชั่นนี้น่ารักเท่าโลก
"เค้กเหี้ย" แลดูน่ากินเนอะริวเนอะ :impress2:
-
หวานเกินห้ามใจ
-
ชอบอ่ะ ชอบคู่นี้อ่ะ
-
หวานแบบมีสีสันสุดๆอ่ะ
>.<
น้องพายของเราช่างมีหลายอารมณ์ในวันเดียว
5555+
-
:L2:
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกอ่าๆๆๆๆๆๆ
เขินแทน
ฮิฮิ
-
น่ารักมากเจ้าค่ะกรีดกร้าดมากมาย โฮะ ๆ ชอบหงะคุณพี่ เนี้ยขอบคุณมากที่มากระซิบไม่งั้นพลาดของดีเลยช้อน แง่ม ๆ น้องหงะ นับวันยิ่งน่ารัก ไอ้ริวก็โง่จริง ๆ ปล่อยให้น้องร้องไห้ตลอด แง่ม ๆ
แต่แบบในมุมของน้องเนี้ยมันน่ารักจริง ๆ นะคุณพี่ ด่าไอเหี้ย ๆ แต่คิดถึงหน้าตาคนหน้ารักผิวขาว ๆ เนี้ยท่าทางคนจะน่าเอ็นดูมากกว่าหน่าดูเอ็น เอ๊ะ อย่างไร?????
น่าร้ากกกกกมว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ๆ
ขอบคุณเจ้าค่ะ ฮุ ๆ กรีดร้อง กรีดกร้าด เดี๋ยวไปทำบทพูดสอบพรุ่งนี้ก่อน เอิ๊ก ๆ
ได้อ่านเรื่องน้องพายแล้วขยันขึ้นมาทันที โฮะ ๆ
-
แอร้ยยยยยยย น่ารักอ่ะ :o8:
นับวันยิ่งหลงรักน้องพายกะ ริว เข้าไปทุกวัน
กิกิ
มาต่อตอนปกติเหอะน๊า :L2:
-
คู่รักซาดิสจิง ๆๆ
ฮ่า ๆ
น่ารักอ่ะ หวาน กรอบ แบบพาย
-
"ตอนพิเศษ Flash back พาย : อดีตที่ฝังจำ (2) "
ทำไมอดีตพายถึงได้เศร้าขนาดนี้้ โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
สงสารพายจัง เพราะแบบนี้ก็เลยไม่รักใครมีแค่คู่นอนสินะ
แล้วยังไปรักเซย์อีก
อ่านเรื่องวาเลนไทน์เลิฟจบแล้ามาอ่านเรื่องนี้ต่อนี่มั้นไ้ด้อารมณ์ต่อเนื่องจริงๆ
อดีตส่งผลให้เป็นปัจจุบัน ดีนะที่เดี๋ยวนี้พายร่าเริง และ หัวเราะได้แล้ว
-
พายยังแรงได้อีกนะเนี่ย
โทรไปด่าเค้าซะ
:laugh:
-
ตอนพิเศษหวาน(?)จัง พายทำอะไรพวกนั้นเป็นด้วยเหรอเนี่ยยย
ขี้หึงทั้งคู่แบบนี้็ก็ถือว่าเจ๊ากันไปละกัน ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
พายอุตส่าผ่านมรสุมได้รอบนึงละยังจะมามีรอบสองอีกนะ
ดีนะที่คราวนี้แม้กลับมาด้วย กำลังใจอื้อเลยยย
สู้ๆจ้าา
-
ฮ่าๆ หวานหยด มดขึ้นจอหมดแล้ว
หนูพายแรงได้ใจจริงๆ แต่ยังไงคนน่ารักทำอะไรริวก้รัก ฮ่าๆๆ
ไม่เคยนึกเลยว่าพายจะเป็นแม่ศรีเรือนได้ เจ๋งๆๆ o13
ริวแกเท่อ่ะ ขอจุ๊บที (จะโดนพายตามมาตบไหมเนี่ย 555 )
-
=[]=!!
หวานได้อีกอ่า~>[]<!~♥
พายน่าร้ากกกกกกก คุณพี่ริวช่างอ้อนซะจริงนะ!
แหม~ :กอด1:
:mc4: :mc4:
-
ขนาดโกรธและน้อยใจแอบอาละวาด ยังได้กิน "เค้กเหี้ย" อีกนะเจ้าริว
นึกว่าได้รับประทานบาทาแทนเค้กซะแล้ว ยิ่งมีเมียดุ ๆ แบบพาย แถม
ยังทำความผิด กลับไม่ตรงเวลา ให้คนอื่นรับโทรศัพท์/บีบีแทนอีก
รอดมาได้ Merry Christmas กันได้ก็แสนจะ Happy แล้ว :pig4:
-
หวานมากมายเลยตอนนี้ รักน้องพายมากนะจ้ะ ^^ :-[
-
พายน่ารักม๊ากกกกกกกกกกก :m1: :m1:
-
น่ารักหวานซะ ๆๆๆๆๆๆๆๆ
:call:
-
น้องพายน่ารัก...เพิ่งได้อ่านน้องพายแนวหวานแค่สองตอนเอง...
ยังไงก็ขอแบบตรง ๆ เน้น ๆ หวานแบบไม่เกรงใจใครอีกนะน้อง Mercy :o8:
:L2: น้อง Mercy :L1:
-
โอ๊ยยยยยยยยยยย หวานอ้า เิขิลมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก น้องพายแม่มน่ารัก อยากกินพายแล้ววววววววววววววว :m3: :m3: :m3: :m3:
อยากเห็นรอยสักริว เปงขวัญตาซักรอบ อยากรู้ด้วยว่าร้องพายสักตรงไหน กิ้ววววววว :m13: :m13: :m13: :m13: :m13:
ชอบตอนนี้มากๆๆค่ะ รักร้องพายยยยยยยยยย รักคุ่้ริวพาย ตรงไปตรงมาดี เลิศศศศ :m18: :m18: :m18: :m18:
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วค่ะ วู้วววววววววว :กอด1: :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:
-
ยิ่งอยู่ด้วยกันยิ่งหวานอ้ะ น่ารักเวอร์ '
แต่อิชะนีฝึกงานนั่นแรงเกิ๊นน
-
ไม่อยากให้พายสักอ่า ผิวสวยๆเสียหมด :a5:
-
น่ารักมากกกกกกกกกกกก
ชอบบบบบบบ
พายน่ารักมากเลยอะ
-
เป็นเบาหวานแล้ววววววววววววววว :-[
อยากไปตบนังชะนีนั่นแทนพาย บังอาจมาก !
ตอนนี้ไม่รู้จะแข่งกันหวานไปไหน พายดูเป็นแม่ศรีเรือนมาก ฮ่ะ ๆๆ
อยากกินเค้กเหี้ยบ้าง ~ ไม่อยากให้พายสัก ผิวขาว ๆ นะ ... :really2:
-
น้องพายน่ารักจังเลยค่า :-[
ชอบตอนสองคนพูดเพราะๆนะคะ ><
-
หวานชื่นในคืน CHRISTMAS
-
อ๊ายยยยย น้องพายน่ารัก นายเอกสมัยนี้มันต้องอย่านี้ค่ะ
อย่าไปยอมคนเหมือนละคนน้ำเน่า ปะฉะดะกันไปเลย ฮ่าๆๆ :laugh:
-
กรี๊ด หวานมากค่า ชะนีแทมมี่ น่าเกลียดอ่ะทำแบบเน้ :beat: :beat:
-
เค้กเหี้ย นี่หวานได้ใจจริงMercy จ๋า...
จัดมาอีกนะ กร๊ากกกก แบบนี้ชอบกิน :-[
-
รักริว กะพายจังเลย อิอิ
มาต่อตอนใหม่เร็ว ๆ นะครับ
ตามอยู่เรื่องเดียว ไม่มาอัพ
เราก็ไม่ได้อ่านอ่ะครับ
-
รักจริงหวังแต่งนะนิ
-
มีแถมรูปมาให้ดูด้วยค่ะ ลายที่ริวสัก กับลายที่น้องพายสัก (ของริวแลดูคิกขุเกินความร็อคนะเนี่ย ฮ่าๆ)
(http://i155.photobucket.com/albums/s295/ToNightagokid/ryu.jpg)
(http://i155.photobucket.com/albums/s295/ToNightagokid/Pie.jpg)
แถมอีกหน่อย...
"น้องครับจะสักตรงไหน ลายสวยดีนะ ออกแบบเองเหรอ พี่ว่ากลางหลังสวยแน่ๆ" พี่ช่างสักถาม ตอนนี้เราอยู่ที่ร้านสักร้านเดียวกับที่ไอ้ริวมันมาสักครับ
"ครับออกแบบเอง...อืม กลางหลังไม่ได้ครับ แฟนไม่ยอม เอาตรงหลังเท้าด้านซ้ายฮะพี่ เอาตรงกลางเลยนะครับ" ให้มันอยู่ใต้อำนาจซะ จะได้ไม่กล้าเหิมเกริม โหะๆ ออกแนวเล่นของนะเนี่ยกู
"อืม ก็เท่ดีเหมือนกันนะหลังเท้า เท้าสวยๆ แบบนี้สักอะไรก็ขึ้น มาๆ"
สุดท้าย พายก็ได้รอยสักรูปมังกร ตามชื่อไอ้ริวไว้บนหลังเท้า หึหึ ตกเป็นเบี้ยล่างกูไปตลอดชีวิตแน่ๆ :laugh3:
++++++++++++++++++++
-
:m20: หลังเท้า
ฮาไม่ไหวละพี่Mercy
รูปริวโนเนะเกิ๊นนน
ส่วนรูปพายโหดเกินตัว
ก๊ากกกกก
:กอด1:
-
หลังเท้าาาาาา
กร๊ากกกก สุดยอดอ่ะหนูพาย
ไม่ต้องเงยหน้าอ้าปากแล้ว ริวเอ๊ยยยยย
-
:L1: :L1:
-
หวานมากกกกกกกกกกกกก
อ่านแล้วเขิน ชอบพายแบบนี้ ฮ่าๆๆๆ
ชอบเค้กเหี้ยด้วยนะ
บวกหนึ่งจ้า
-
หวานสวดยอด !
พายน่ารักไม่เปลี่ยนเลยย ฮ่าๆ
ริวรอยสักแมนจริงๆ 55 แต่ก็คงเจ็บไม่เบา
แหม.. ที่หนึ่งจริงๆ
ฮ่า ;]
-
ตามทันแล้ว ขอคุณมาที่แต่งเรื่องดีๆมาให้อ่าน
ขอบคุณจิงๆ จะติดตามต่อไป
-
น่ารัก อบอุ่นรับหน้าหนาวเลยอิอิ
-
บักริวน้ำตาเล็ดเพราะรอยสักแค่เนี้ย
ดูน้องดิ ฮุ ๆ อย่างแนวหงะ
เอาไว้หลังเท้ายังโอเช ตอนแรกช้อนคิดว่าจะสักไว้ใต้ฝ่าพระบาท แบบว่าจ้องเยี่ยบย่ำมันทุกวัน ๕๕๕
มิเสียแรงเจ้าค่ะที่โฉบแว้บมาก่อนนอน โฮะ ๆ
ขอบคุณเจ้าค่ะคุณพี่ โฮะ ๆ มีความสุขคิดบทพูดต่ออีกบทนี่จะหลับละ ๕๕๕
เจอกันพรุ่งนี้ ((พร้อมตอนต่อไป ชิมิเจ้าคะ อิอิ???))
-
น่ารักสุโค่ยมากอ่ะทั้งคู่เลย :impress2:
-
5555555
ฮาาตอนท้ายยยย
กร๊ากๆๆๆๆๆๆ
คู่นี้มีสีสันดีแฮะๆ ^^"
-
ฮานะ สักที่ไหนไม่สัก สักหลังเท้า
พายยย คิดได้
ให้ริวอยู่ใต้พายตลอดไป
อิอิ
-
o18สงสารน้องริวน้าาาาาาาาาาาาาาาา
-
อย่างนี้เรียกว่าน้องพายเล่นคุณไสยได้ไหมเนี่ย....
กะให้สะมีรักหลงสยบแทบเท้าตลอดไปอ่ะซิ..น่ารักช่างคิดจริง ๆ :laugh:
-
:jul3: :jul3: :jul3: อ่านตอนหวานๆ ๆอยู่ดีๆๆ พออ่านมาถึงตอนสัก :laugh: :laugh: :laugh:
น้องพาย ฮามาก ดีน้องพายไม่สักไว้ใต้ฝ่าเท้า นะนี่ ยังให้อยู่หลังเท้า หุหุริวเห็นคงอึ้งพูดไม่ออกแน่ๆๆ o13 o13 เยี่มมกน้องพาย
-
ริวมีช็อกแน่เลยงานนี้ :laugh:
-
:haun4: :haun4: :haun4:
ตอนพิเศษหวานมาก เอาของหวานมาเสริฟก่อนกลับเข้าโหมดดราม่าเปล่าฮะ :a5:
-
ทำมั่ง เล่นของมั่ง สักหลังเท้า อิอิ
-
5555+ น้องพายเจ้าเล่ห์มาก
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ก :laugh:
พายคิดได้ไงอ่ะ ! เป็นเบี้ยล่างพาย ยังไงริวก็ยอม อรั๊ยย ><
ทำไม แลดูลายของริวแอ๊บแบ๊วจังค่ะะ ? ฮ่าๆๆ
พายสุโค่ยย ย ย o13
ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
ริวเอ้ยยยยยยย ลายโคดจิน่ารักอ่ะ 55555+
ส่วนพาย ไม่มีอะไรจะพูด!!! ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
-
เอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ลายของน้องริว
ตอนคุณไนท์เขียนในเนื้อหาไอ้เราก็นึกภาพว่าเป็นสัญลักษณ์พาย แบบว่าอย่างนี้ ¶
แต่ออกแบบให้งดงามโดยน้องพาย เข้มคมสมชาย
ที่ไหนได้ น้องริวน่ารักได้อีกลูก กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ส่วนน้องพาย หลังเท้า น่ากลัวเจ็บ แต่เป็นที่ที่เหมาะมากค่ะ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ตกลงว่า มันนิยายรักโรแมนติก
หรือ ออกแนวไสยศาสตร์ มีเล่นของด้วยอ่ะ Mercy
แต่ไม่เลวนะ น่าสนใจนะวิธีนี้ 555
-
กร๊ากกกกกกกกกก :m20: :m20:
น้องพายถึงขั้นเล่นของ :pigha2:
แค่นี้ริวมันก็ทั้งรักทั้งหลง ไม่กล้าหือกล้าอือแล้วค่ะหนู :laugh:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก อิริวไปไหนไม่รอดแน่ๆ :jul3:
-
คิดได้ไงน้องพาย
สงสารนายริว
+1
-
เอ่อ พาย ทำไม ช่าง คิด แบบ นี้ เนี่ย
แล้วริวจะไปไหนรอด :laugh:
-
ฮ่าๆๆ อิหนูพาย น่ารักเกิ๊นน
แค่นี่ อิริวก็ไปไหนไม่รอดอยู่แล้วหนู
แต่นี่จะเอาให้ตายอาณัติตลอดไปเลยชิมิ คริคริ
-
ลายที่น้องพายสักแมนมากอะ
55
^^
:pig4:
-
สัก จริง เหรอ เนี่ย
หุ หุ
แร๊งง
-
:o8: :o8: นุ้งพายเล่นของ
-
ตยเรานะขอซะหน่อยยย 5555 ริวเป็นเบี้ยล้างพายอยู่แล้วแหละ
-
แค่นี้ริวมันยังตกเป็นเบี้ยล่างไม่พอเรอะเจ้าพาย
คิดได้นาเนี่ยะ 555+ เหมาะกะเป็นพายดี
-
น้องพายจ๋าาาาาาาา
:-[ :-[
ทำไมน่ารัก น่ากด เอ๊ย!!! น่ากอดได้ขนาดนี้จ้ะ
ชอบตอนพิเศษมากๆเลย น่ารัก
รักน้องพาย แต่ก็รักน้องริวที่สุดเหมือนเดิม 555
:กอด1: :กอด1:
-
หืม...น้องพายเป็นเ-ยที่รัก-ามีมากเลย
ถึงไม่สักไว้ตรงนั้น ริวมันก็ไม่กล้าหืออยู่แล้วแระ
-
:impress2: :m20:
-
:z1: :z1: ออกแนวเล่นของนะเนี้ย ตัดไม้ข่มนามชัดๆๆ 555+ แบบนี้สามีรักสามีหลงนะเนี้ย อิอิ น่ารักแบบดิบๆอย่างไงไม่รู้อ่ะ แต่ก็โคตรชอบเลยอ่ะ คู่นี้ ขอให้มีความสุขนานๆๆๆๆ นะครัผม :call: :call:
-
พายสักได้แมนมากอ่ะ
ริวก้อนะ ดูปอปใส ๆไปเลย ก๊าก ๆๆ
-
ต๊าย แอบร้ายนะเธอว์
แค่นี้ซะมีก็อยู่ในโอวาทอย่างกับเป็นแม่-ลูกแล้ว ยังจะเล่นของถือเคล็ดอีก
-
พระเอกของชั้น
อยู่ใต้อุ้งตีนเมียซะแหล่วว
-
ไปสักแบบนี้ พ่อของพายไม่ว่าอะไรหรือ
:angry2:
-
รอยสักบนหลังเท้า :laugh:
น่ารักจริงๆน้องพาย
-
และแล้วก้ตามอ่านจนทัน
-
ฮาอ้ะ
55555 5 :m20:
-
:pigha2:
อย่างฮา
Luv u Too ครับ
-
อร๊ายยยยย หวานมากตอนคริสต์มาส
พายน่ารักอ่ะ :-[
ฮาพาย..ไม่ไหวแล้วววววว :m20:
ลายสักริวน่ารักมาก แบ๊วอย่างแรง
ขอบคุณตอนพิเศษนะคะพี่ไนท์ :กอด1:
ปอลิง.ตอนนี้หลงพายอย่างแรงงงง อยากอ่านอีกจังเลยค่ะ (โลภมากจริงๆ :laugh: )
-
รูปสวยครับ ของพายหน่ะ ลายมังกรสวยมาก
แต่คิดไกก้ไงครับ สักที่หลังเท้า แต่เอ คุ้น ๆ ว่าฟิ
ก็สังรูปพายที่หลังเท้าไม่ใช่เหรอครับ ไงก็ชอบ ๆ ครับ พาย ฮาดี
-
โคตรชอบไอเดียนู๋พายเรย^^ เจิดแจ่มแหล่มที่สุด
-
555 สักหลังเท้า ตายแน่ริว
ตอนนี้น่ารัก :กอด1:
-
โหยยย...น้องพายเล่นของ!!!
-
หนักใจเเทนริว :laugh:
-
ทำไปได้ เนอะ พาย เอ๊ย สงสาร ริว จิงๆๆ
-
โหยยย พาย กะจะไม่ให้ริวได้ขึ้นมาหายใจเลยเนาะ
ริวน่าสงสารนะเนี่ย :laugh: :laugh:
-
อ๊าาาาา คู่นี้ไม่เคยพูดเพราะใส่กันเลย แต่ทำไมภาพรวมมันว้านนนนนหวานนนน กริ๊กริ๊ววววว
สู้ๆนะคะคนเขียน เป็นกำลังใจให้จ้า
-
กร๊ากกกก หลังเท้า555เข้าใจคิดนะเนี่ย^^ แล้วตกลงผู้หญฺงคนนั้นโดนอะไรบ้างคะอยากรู้ ฮุๆๆ
-
น้องพายเข้าใจหาที่สักเนอะ 5555+
แต่ถึงไม่สักตรงนั้นตาริวมานก็ยอมหมอบแทบเท้าอยู่แล้วจ้า
-
โฮพายความคิด o13
-
พึ่งเห็นที่แถม ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฮาน้องพายยยยย
ตกเป็นเบี้ยล่างกูซะดีดี
-
สุดยอดอะน้องพาย คิดได้งัยอะ
-
แค่นี้ก็ไม่ไหวจะหลงล่ะยังจะเล่นของอีกนะนุ้งพาย :laugh:
-
- -* ดีนะ ไม่สักไำว้ตรงฝ่าเท้า จะให้อยู่ใต้เบื้องบาทตลอดชาติกันเลยทีเดียว
ริวมาเห็นแล้วจะว่าไงเนี่ย 555+
น้องพายแอบน่ากลัีว :sad4:
-
สวัสดีปีใหม่จ้า
(http://media2.th.88db.com/DB88UploadFiles/2009/12/18/270FE772-5452-49E4-B168-C0298DFE1B2B.jpg)
-
:m20: :m20: :m20:
หลังเท้าเลยอ่ะ
งานนี้ไปไหนไม่ได้แล่วล่ะริวเอ้ย
-
พายแอบฮาาาา5555555555555
เล่นของกันไป>< อยากอ่านตอนต่อ!
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ
:L2: :L2: :L2:
-
o13 น้องพายชนะเลิศค่าาาาาาาาาาาาาา
-
... :mc4: Happy New year 2011... :L2: :L1:
มีความสุขมากๆ นะน้องไนท์
-
(http://i251.photobucket.com/albums/gg294/wafpaf/glitter/newyear/newyear21.gif) (http://www.wishafriend.com/glitter/)
:กอด1:
-
(http://i.kapook.com/glitter/2010/en/12/E291210_01PP.gif) (http://glitter.kapook.com/category.php?category_id=3&sid=494f8c6ec2f7ef99822e5fd7dbe27312)
สวัสดีปีใหม่พาย ริว พี่ Mercy ค่า มีความสุขมากๆนะคะ ^^
-
น้องพายไม่ต้องเล่นของ พี่ริวเค้ากะอยุ่ใต้อำนาจน้องพายแล้วววววว ทั้งรัก หลง หวง ขนาดเนี้ย! 555 :laugh:
HNY 2011 นะคะ ^^
:bye2: :bye2:
-
สวัสดีปีใหม่คะ มีความสุขตลอดไปนะค่ะ
-
ตามอ่านทันแล้ว :mc4:
สงสารพายจริงๆเลยแต่ก็ยังดี
ที่มีริวอยู่เคียงข้าง
+1 นะคะ
-
Happy New Year จ้า mercy
ของให้มีความสุขมากๆๆ คิดสิ่งใดสมปรารถนา สุขภาพแข็งแรง...รวยๆๆๆๆๆๆ จ้า
(http://cafe.monkiezgrove.com/wp-content/uploads/2010/12/happy-new-year-2011.jpg)
-
Happy New Year' 2010
Starting,,,
good healthy
good richful and
lucky in game lunck in love ^^
-
หวานๆ น่ารักที่สุดครับ
ปล. พาย ฉลาดมากลูก ฮ่าๆ
-
มีความสุขมากๆ ร่ำรวยๆ นะคะ ปีใหม่ ก็ขอให้มีอะไรใหม่ๆเกิดขึ้นเยอะๆๆๆๆ
-
o13 ความคิดดีมากพาย เดี๋ยวเอาไปใช้บ้างดีกว่า
ขอให้คนเขียนมีความสุขมากๆนะค้าบ
+1ให้คนเขียน
-
happy new year ค่ะ.
และก็มานั่งรอหนูพาย เมื่อไรจะมาน๊อ :impress:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ในที่สุดก็ตามทันเลี้ยววววว ... :mc4:
ว่าแต่ ...รอยสักหลังเท้าของนุ้งพายนี่... อาจจะทำให้พี่ริวเกิดอาการ >>> :m29: :m29: :m29: 55555
-
กลับมาต่อๆไวๆน้า คนเขียน อยากให้พายกะริวเล่น SM :haun4:
-
ลายของน้องพายแมนมาก
ส่วนลายริว น่ารักซะ ฮ่าๆ
ปล. น่ารักมากกกกกกกกกกกก
-
จริงๆขนาดไม่สักก็อยู่ใต้อานัติอยู่แล้วมิใช่รึ :m20:
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :really2:
-
ดัน ๆ ๆ มาบอกให้รู้ว่ารอคอยเจ้าค่ะ อิอิ
-
มาลงชื่อรอค่าาา
:call:
-
มาดันน้องพาย
-
เค้ารอพายอยุ่น้าาาาาาาาา :call:
-
สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังค่าาาาา (เลทมา 4 วัน แหะๆ)
ปีใหม่ไปเที่ยวไหนกันมาบ้างคะ Mercy ไปทานข้าวกับครอบครับในจังหวัดใกล้ๆ นี่แหละค่ะ
ส่วนตอนกลางคืนก็ไม่ได้ไปเค้าท์ดาวน์ที่ไหนเลยค่ะ นอนอยู่บ้านกินเค้กกับคุณพ่อคุณแม่ และก็คุณน้อง
นั่งฟังเสียงพลุกัน ส่วนเวลาที่เหลือๆ ก็นอนกลิ้งขี้เกียจอยู่บนเตียงค่ะ
จริงๆ ก็ตั้งท่าว่าจะนั่งต่อนิยายวันละหลายๆ รอบนะคะ แต่พอจับคอมฯ ปุ๊บ ความขี้เกียจก็แล่นเข้าสู้หัวใจทันที แหะๆ
แถมค่ะ แถมดันไปเผลอโหลด Gossip Girl มาดู เป็นเรื่องเลยค่ะ หยุดไม่อยู่ :sad4:
เลยต้องขออภัยเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่เข้ามารอด้วยนะคะ แง่ Mercy ขี้เกียจเองแหละ น้อมรับความผิด
ต้องขอบคุณทุกๆ คำอวยพรด้วยนะคะที่แวะเวียนกันเข้ามาอวยพรช่วงปีใหม่ พรใดที่อวยมา ก็ขอให้ได้รับกลับไปอีกสิบเท่าเลยค่ะ
ตอนนี้จะดราม่ากันซะหน่อยนะคะ ซีเรียสบ้างนิดนึง แต่ขอแอบสปอยล์ตอนหน้าค่ะ ว่าเค้าจะ...NC กันแล้วล่ะตัวเอง :-[
เอาใจช่วยให้ Mercy ขยัน + มีเวลาว่างพอ มาต่อด้วยนะคะ
มีความสุขมากๆ ค่ะทุกคน
ปล. คำผิดเดี๋ยวมาแก้จ้า ปั่นแบบไม่ได้ตรวจทานคำผิดเลยค่ะ
++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 20
ไม่เกินครึ่งชั่วโมงจากคอนโดของผม เราก็ถึงค่ายเมโลดี้มิวสิค พี่นุชมาดักรอพวกผมที่ลานจอดรถ ก่อนจะทำความรู้จักกับแม่ของไอ้พายมันนิดหน่อย แล้วเราทั้งหมดก็ขึ้นไปหาพี่คิวด้วยกัน
“พี่คิวสวัสดีครับ พี่คิวฮะ นี่แม่พายครับ แม่ครับนี่พี่คิวครับ” ไอ้พายมันก็แนะนำพี่คิวให้รู้จักแม่มันอย่างเป็นทางการ
“รู้จักกันดีแล้วล่ะจะ ตัวจริงดูหนุ่มกว่าตามแมกกาซีนอีกนะคะเนี่ย ขอบคุณมากๆ นะคะที่คอยดูแลน้องพายให้น้า น้องพายโชคดีจริงๆ ที่ได้มีเจ้านายดีๆ อย่างคุณคิว”
“ใครๆ ก็พูดเหมือนกันครับว่าตัวจริงดูดีกว่าเยอะ ฮ่าๆๆ ส่วนเรื่องดูแลพายนี่คุณน้าไม่ต้องขอบคุณหรอกครับ ยังไงก็เป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้ว พายเอกก็เป็นเด็กดีมาตลอด ถึงแม้จะมีแอบดื้อบ้างบางครั้งก็เถอะ หึหึ” อ้าวพี่คิวแอบฟ้องครับ ฟ้องแม่มันเสร็จ ก็หันไปสั่งกาแฟกับของว่างกับพี่เลขา ผมว่าพี่คิวพยายามทำให้บรรยากาศในห้องไม่ตึกเครียดนะฮะ เพราะหน้าไอ้พายตอนนี้นี่แม่งเหมือนคนขี้ไม่ออกมาสิบวัน แต่คุณแม่นี่ชิลล์ๆ มากเลยฮะ ยิ้มแย้มตลอด
“เป็นเหี้ยไร ปวดขี้ก็ไปขี้ มานั่งทำหน้าเหมือนโดนเอามืออุดตูดไว้อยู่ได้” ผมกระซิบถามมันเบาๆ ให้ได้ยินกันสองคน ไม่ต้องตกใจครับ นี่คือการแสดงความรักความห่วงใยของผมกับมันครับ ชินกันได้แล้วนะฮะ
“กูจะขี้รดหน้ามึงเนี่ยแหละ ไอ้เหี้ย กูไม่ได้ปวดขี้ กูเครียด เมื่อกี้เห็นพี่นุชรับโทรศัพท์หน้าเครียดแล้วเดินออกไปเลย กูว่าพ่อมาแล้วแน่เลย” อืม…ก็จริงอย่างที่มันบอก เพราะเมื่อกี้พี่นุชรับโทรศัพท์เสร็จก็เปลี่ยนสีหน้าทันที แถมยังหันไปสบตาพี่คิวแว๊บนึง และเหมือนรู้กัน พี่คิวก็พยักหน้าน้อยๆ ก่อนที่พี่นุชจะรีบเดินออกจากห้องไป
“มึงจะเครียดทำไม แม่มึงก็อยู่ พี่คิวก็อยู่ กูก็อยู่นี่ ไม่ต้องกลัวนะ สุดท้ายแล้วจุดจบของเรื่องนี้มันจะอยู่ที่ไหนก็ตาม ยังไงซะ ทุกคนที่อยู่ตรงนี้ ก็ยังคงรักมึงเหมือนเดิมอยู่ดี” ผมกระซิบตอบโต้กับมันให้เราได้ยินกันสองคนอยู่เหมือนเดิม ก่อนจะส่งยิ้มให้กำลังใจไปให้มัน มันก็ทำแบบเดียวกันกลับมาครับ
“อยากให้กอดอะ” มาอ้อนผิดเวลา มาพูดให้กูอยากแต่ทำไม่ได้เนี่ยนะ ไอ้ห่านี่
“กอดปะล่ะ กูไม่อาย” กูด้าน ฮ่าๆๆๆ
“ไอ้เหี้ย ทำได้ที่ไหนเล่า” มันหันมากระซิบตอบแบบเหวี่ยงๆ ตามสไตล์มันแหละครับ น่ารักน่าหยิกเป็นบ้า
ก๊อกๆ ๆ ๆ
เสียงเคาะประตูห้องพี่คิวดังขึ้น พี่คิวที่นั่งคุยกับแม่ และผมที่นั่งกระซิบกระซาบกับไอ้พายอยู่ ต่างก็หยุดการกระทำของตัวเองลง และมุ่งจุดสนใจไปที่เดียวกัน ที่หน้าประตูบ้านใหญ่
“เออ…คุณพ่อน้องพาย มาขอพบอีกครั้งค่ะ” พี่นุช เดินเข้ามาก่อน เหมือนจะเข้ามาขออนุญาต พอพี่คิวพยักหน้า พี่นุชจึงหันหลังกลับไป และกลับเข้ามาอีกที พร้อมชายสูงวัยคนหนึ่ง ที่อายุอานาม น่าจะซักประมาณพ่อผมได้ โครงหน้ามีเค้าคล้ายไอ้พาย แต่หน้าสั้นกว่า และดูดุ เดาได้ทันทีครับว่าพ่อไอ้พายชัวร์ เพราะพอท่านเดินเข้ามา ตอนแรกสีหน้าเอาเรื่อง เตรียมจะด่าไอ้พายทันทีที่เดินเข้ามาเจอ แต่เผอิญสายตาท่านคงหันไปเองผู้หญิงอีกคนเข้า ผู้หญิงที่ครั้งหนึ่ง เคยเป็นภรรยาของท่าน ผู้หญิงที่ครั้งหนึ่งเคยรักท่านมาก และอดทนกับทุกๆ เหตุการณ์ด้วยการปลอบประโลมตัวเองด้วยความรัก พ่อของไอ้พาย เบิกตากว้างอย่างตกใจ พร้อมกับสีหน้าที่ไม่คาดคิดส่งออกมาอย่างไม่ปิดบัง
“สวัสดีค่ะพี่รุจน์ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ” แม่ของไอ้พายยืนขึ้น ทักพ่อไอ้พาย ก่อนจะส่งยิ้มหวานเหมือนปกติไปให้ แต่คนที่ได้รับรอยยิ้ม กลับทำสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก
“พลอย…เธอ นี่เธอมาตั้งแต่เมื่อไหร่” พ่อมันดูเหมือนยังอึ้งๆ อยู่ คงไม่คิดว่าจะเจอแม่มันล่ะสิ
“พลอยเพิ่งจะมาถึงเมื่อเช้าค่ะ พลอยคิดถึงลูก อยากมาหาลูก คงจะเหมือนคุณพี่สินะคะ แวะมาหาลูก คงจะคิดถึงลูกมาก” แม่มันเปิดฉากได้เยี่ยมไปเลยครับ
“หึ เธอไม่ต้องมาประชดฉัน เธอก็น่าจะรู้เรื่องคาวฉาวโฉ่ ของลูกชายเธอ เลี้ยงกันมายังไงถึงได้ทำเรื่องอุบาทว์ขนาดนี้ขึ้นมา หรือเธอมัวแต่หลงระเริงกับผัวใหม่จนไม่ใส่ใจจะสั่งสอนให้มันกลายเป็นผู้เป็นคนปกติเหมือนคนอื่นเขา”
“พ่อ!! พ่อมีสิทธิ์อะไรมาว่าแม่ผม คุณไม่มีสิทธิ์แม้จะเจอหน้าแม่ด้วยซ้ำ ขอโทษแม่เดี๋ยวนี้” ไอ้พายมันรีบลุกขึ้นยืนตวาดใส่พ่อมัน ผมเองก็ตกใจที่มันโมโหขนาดนี้ จนต้องรีบกำมือมันเอาไว้ ก่อนจะออกแรงดึงเบาๆ ให้มันได้สติ ให้มันนั่งลงทำใจเย็นๆ ก่อน
“พาย เดี๋ยวแม่ขอคุยกับพ่อเขาเองนะลูก” แม่มันหันไปกดไหล่ไอ้พายเบาๆ ให้นั่งลง และใจเย็นๆ ก่อน ผมเองก็เห็นด้วยกับแม่มันนะครับ มันควรจะใจเย็นๆ ก่อน ตอนนี้เรื่องนี้ ควรเป็นเรื่องที่ผู้ใหญ่ควรจะจัดการกันเองครับ
“เห็นไหม แค่นี้มันก็ไร้มารยาทแล้ว ฉันเป็นพ่อมันแท้ๆ มันยังกล้าขึ้นเสียงลุกขึ้นมาเถียงฉอดๆ หึ!! เชื้อผู้ดีไม่มีเลยซักนิด ดีนะที่ไม่ได้อยู่ในที่สาธารณะ ไม่อย่างงั้น ฉันก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนกันล่ะ”
“คุณพี่ก็เอาไว้ที่เดิมนั่นแหละค่ะ ถ้าที่สาธารณะเขาได้รับรู้ว่าพายไม่ใช่ลูกคุณพี่ แค่นี้คุณพี่ก็สบายใจขึ้นแล้วใช่ไหมคะ งั้น เรามาทำข้อตกลงกันดีไหมคะ พลอยจะให้พายจัดแถลงข่าวเรื่องพ่อ พลอยจะเป็นคนพูดกับสื่อฯ เองว่า พายไม่ใช่ลูกคุณพี่ พลอยจะบอกกับทุกคนเองว่า พลอยมีคนอื่นนอกจากคุณพี่ แล้วพายเป็นลูกของคนอื่น ไม่ใช่ลูกคุณพี่ แค่นี้คุณพี่พอใจไหมคะ”
อันนี้คุณแม่ไอ้พาย มันลองถามความเห็นไอ้พายเรื่องนี้มาในรถแล้วครับ แม่มันแคร์มันมากนะครับ แม่มันถามว่า ถ้าหากแม่จะให้พายแถลงข่าว บอกว่าพายไม่ได้เป็นลูกคุณพ่อ พายจะเสียใจไหม ไอ้พายมันก็บอกว่า ทางที่แม่คิด เป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับมันแล้ว และมันก็ไม่เสียใจเลยด้วยซ้ำ เพราะมันเลยจากจุดที่เสียใจ น้อยใจ และเจ็บปวดมามากแล้ว หากจะมีทางไหน วิธีใดให้มันหลุดพ้นจากคำพูดที่พ่อคอยมาดุด่าว่ามัน หรือสายตาของพ่อมันที่มองมันด้วยความเอือมระอา มันก็พร้อมที่จะทำตามทุกวิธี ไม่ใช่่ว่ามันไม่รักพ่อ เพียงแต่มันไม่ได้ผูกพัน คนเราความผูกพันมันเกิดจากความใกล้ชิด การได้แชร์ทุกข์สุขร่วมกัน ใช้เวลาด้วยกัน แต่มันไม่เคยมีสิ่งเหล่านี้กับพ่อมันเลย เพราะฉะนั้นมันก็คงทำได้ดีที่สุดก็แค่ขอบคุณเขาที่ให้กำเนิดมันเท่านั้น
“เธอจะให้คนอื่นเขามาสมน้ำหน้าฉัน หาว่าฉันมีเมียสำส่อนหรือไงกันหะ ฉันรู้แล้วว่าทำไมไอ้พายมันถึงได้วิปริตผิดเพศ ทำตัวน่ารังเกียจแบบนี้ ก็เพราะว่ามันมีแม่ที่คิดได้แค่นี้สินะ เธอจะทำอะไรก็ให้มันคิดถึงหน้าฉันบ้างสิ เธอน่ะมันไม่ได้อยู่ในสังคมที่นี่แล้ว แต่ฉันสิ ฉันมีหน้ามีตา มีฐานะวงศ์ตระกูล ตระกูลฉัน บรรพบุรุษฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนกัน ที่มีเลือดชั่วๆ หลุดออกมาก้อนหนึ่งแบบนี้”
ผมว่าพ่อมันด่าแรงเกินไปนะครับ ถึงเขาจะไม่รักไอ้พายแล้วก็ตาม แต่ความเป็นเพื่อนมนุษย์ก็ไม่มีหลงเหลือให้กันเลยหรือไง จิตใจเขาทำด้วยอะไรกันทำไมถึงได้ด่าว่าคนอื่นด้วยคำพูดที่โอหัง และเห็นแก่ตัวได้แบบนี้
ผมหันไปกอดไอ้พายไว้แน่น เพราะตัวมันสั่น หน้าตามันแดงก่ำ น้ำหูน้ำตาไหล แต่ไม่มีแม้เสียงสะอื้น มันกำมือแน่น แววตาที่ส่งไปให้พ่อมันมีแต่ความโกรธ โมโห และเจ็บช้ำ ผมกอดกระชับมันแน่นขึ้นไปอีก เพราะมันเริ่มจะเกร็งตัว ผมกลัวใจมันนะครับ ไอ้นี่บทมันจะบ้าใครก็เอามันไม่อยู่ ผมรู้ว่ามันรักแม่มันมาก แล้วถ้าหากใครมายืนด่าแม่มันขนาดนี้ มันโกรธก็ไม่แปลกหรอกครับ เพียงแต่ผมกลัวว่ามันจะใช้กำลัง เพราะยังไงซะ ผู้ชายคนนั้นเขาก็คือผู้ให้กำเนิดมัน ผมไม่อยากให้มันมีบาปติดตัว ผมไม่อยากให้มันถูกใครเอาไปครหาได้ว่า ทำร้ายพ่อผู้บังเกิดเกล้าของตัวเอง
“เอาอย่างนี้นะคะคุณรุจน์ ดิฉันจะเป็นคนบอกทุกคนเองว่า ดิฉันตั้งท้องก่อนที่จะได้แต่งงานกับคุณ พอคุณรู้เรื่อง คุณก็มีเมตตาที่จะช่วยเหลือดิฉันและลูกไม่ให้อับอาย โดยการยอมแต่งงานกับดิฉัน เพราะคุณเป็นพ่อพระ ทำคุณกับเราสองแม่ลูกมากมายเหลือเกิน ดูดีขึ้นไหมคะ พอใจไหม” แม่ไอ้พายเองมันก็คงจะเหลืออดแล้วเหมือนกันนะครับ เพราะเลิกเรียกคุณพี่ เลิกแทนชื่อตัวเองว่าพลอยแล้ว เปลี่ยนมาเป็นคุณ กับดิฉันแทน แต่ว่าไอ้ข้อเสนอนี่มันเสียเปรียบชัดๆ นะครับ ถ้าพ่อมันยังพอจะมีน้ำใจบ้าง ก็คงจะไม่รับข้อเสนอนี้แน่ๆ แต่ใครจะรู้ล่ะครับว่าพ่อมันจะเป็นคนแบบนี้
“ถึงวันจริง ก็ขอให้พูดตรงตามอย่างที่พูดไปเมื่อกี้แล้วกันนะ ห้ามบิดเบือน บิดพริ้วคำพูดใดๆ ทั้งสิ้น ไม่อย่างงั้นเธอได้เห็นดีแน่ๆ แล้วหลังจากแถลงข่าวไปแล้ว ขอให้เธอกับลูกชายของเธอตัดขาดจากตระกูลฉันโดยสิ้นเชิงนะ จะไม่มีการมาเรียกร้องค่าเลี้ยงดู หรือมรดกใดๆ ทั้งสิ้น ฉันจะให้ทนายของฉันร่างสัญญาขึ้นมาให้พวกเธอเซนต์ ต่อไปนี้จะได้หมดเคราะห์ หมดโศกของตระกูลฉันซักที”
นอกจากจะไม่มีน้ำใจแล้ว ยังเห็นแก่ตัวแบบสุดๆ ไปเลย ผมไม่เคยคิดเลยว่าจะมีคนแบบนี้อยู่ในโลกนี้ด้วย ถ้าผมเป็นไอ้พาย ผมจะไม่เสียใจเลยหากผมไม่ได้รับความรักจากคนแบบนี้
“งั้นฉันก็ขอร้องคุณอย่างหนึ่งแล้วกันนะคะ ว่าต่อไปนี้ ไม่ว่าฉันและลูกจะเป็นตายร้ายดียังไง หรือจะทำอะไรก็ตาม คุณต้องไม่มายุ่งกับพวกเราอีก เจอกันก็ไม่ต้องทัก ไม่ต้องมาชักสีหน้า แสดงท่าทางรังเกียจใส่ หรือแม้แต่จะมาพูดจาดุด่า กระทบกระทั่ง กระแนะกระแหนใดๆ ก็ห้ามทั้งนั้น คุณรับปากฉันได้ไหมคะ ฉันขอเพียงเท่านี้”
“หึ ฉันก็ไม่อยากจะยุ่งกับพวกเธอนักหรอกนะ แค่คุยด้วยฉันยังต้องคอยมองเลยว่าจะมีคนรู้จักผ่านมาเห็นรึเปล่า ฉะนั้นวางใจได้เลยว่าฉันไม่มีทางจะมาทักพวกเธออีกต่อไปแน่นอน ต่อให้ต้องเดินสวนกันก็ตาม แล้วที่เมื่อก่อนฉันต้องคอยมาดุด่าไอ้ลูกชายของเธอน่ะ ก็เพราะว่าคนอื่นๆ เขายังเข้าใจว่ามันเป็นลูกชายฉัน ฉันก็ต้องคอยมากำราบ ให้มันทำตัวดีๆ บ้าง แต่ถ้าต่อไป มันไม่ได้เป็นคนของตระกูลฉันแล้ว มันจะไปมีผัว เป็นตุ๊ดเป็นแต๋ว เป็นเกย์อะไรก็เรื่องของมันไม่เกี่ยวกับฉันแล้ว”
ผู้ชายคนนี้ทำไมใจร้ายได้ขนาดนี้นะ ผมกอดไอ้พายแน่นลูบหัวมันเบาๆ สลับกับปาดเช็ดน้ำตาบนหน้าของมันที่ไหลออกมาไม่ขาดสาย หากแต่ไม่มีแม้เสียงสะอื้นของมันสักแอะเดียว มันร้องไห้เงียบๆ แต่หนักมาก ตัวสั่นไม่หยุด จะด้วยความโกรธ โมโห หรือเสียใจก็ตาม แต่ผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลยครับ ใจผมเองก็ปวดไม่แพ้มันเหมือนกัน ที่เห็นคนที่ตัวเองรักต้องมาเจ็บปวด เจอเรื่องที่แม่งโคตรบัดซบที่สุดของการมีชีวิตอยู่บนโลกนี้เรื่องหนึ่งเลยก็ว่าได้
“ผมว่า ผมให้ทนายของบริษัทเราร่างสัญญาขึ้นมาเหมือนกันเลยดีกว่าครับ ถ้าหากทางคุณรุจน์เกิดผิดสัญญา ขึ้นมา หรือเกิดเหตุการณ์ซ้ำเดิมเกิดขึ้นกับพาย หรือคุณน้าพลอยอีก ผมจะได้ให้ทนายเขายื่นฟ้องได้ และจะดำเนินการตามกฏหมายทุกประการเลยครับ” พี่คิวที่เงียบฟังปัญหาครอบครัวอยู่นาน ก็คงจะอดไม่ได้ที่จะยื่นมือเข้ามาช่วยเช่นกัน นี่แหละครับพี่คิว เป็นฮีโร่ของพวกเราเสมอ
“หึ เรื่องนี้มันเป็นเรื่องของครอบครัวนะคุณ แล้วอีกอย่างคุณเองก็เพิ่งจะมาบริหารแทนคุณพ่อ คุณคิดจะมาเสี่ยงสู้กับผมรึไงกัน แล้วผมก็เคยรู้จักคุณพ่อคุณ คุณจะพูดจาอะไรก็ควรจะให้เกียรติผมบ้าง”
“พ่อผมสอนมาอย่างดีเสมอแหละครับ ว่าควรจะให้เกียรติกับบุคคลที่พึงจะได้รับเกียรติ และรักษาเกียรติที่เราหยิบยื่นให้ไว้อย่างดี แต่กับบุคคลที่ไม่ได้รู้ค่าของเกียรติ แต่พึงจะได้รับหรือเรียกร้องจะเอาเกียรติ คุณพ่อท่านก็บอกว่ามันก็ไม่ต่างอะไรกับ กิ้งก่าได้พลอย หรือหัวล้านได้หวีหรอกฮะ เพราะมันจะไม่รู้คุณกับสิ่งที่ได้ไป…อ่อ แล้วพ่อกับผม เรารักกันดี เพราะคุณพ่อเลี้ยงผมมาด้วยความรัก และความรู้ เพราะฉะนั้น พ่อก็ค่อนข้างเชื่อคำพูดของผมมากกว่าคนอื่นอยู่แล้ว คุณอยากจะลองดูก็ได้นะครับ ผมไม่ได้อยากจะสู้กับคุณหรอกนะฮะ แต่ถ้าอยากจะลองผมก็พร้อมเสมอ…แต่คุณก็คงจะรู้นะครับ ว่าในทางธุรกิจ เครือของบริษัทเรานั้นครอบคลุม และมีอำนาจพอที่จะกดบริษัทระดับกลางให้จมหายไปได้ง่ายๆ เหมือนกัน อ่อ…ถึงจะเป็นระดับสูง ก็น่าลองเหมือนกันนะครับ ท้าทายดีเหมือนกัน”
ศึกครั้งนี้ ผมให้พี่คิวชนะเลิศครับ อยากจะตะโกนโห่ร้องจริงๆ ฮะ ผมอยากให้ทุกคนได้เห็นหน้าพ่อของไอ้พายตอนนี้ จะพูดจะเถียงก็ทำไม่ได้ ได้แต่เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน จ้องหน้าพี่คิวอย่างโมโห แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ไปมากกว่านี้ หึหึ คนเราการมีอำนาจ และน่าเกรงขาม ไม่ได้อยู่ที่อายุจริงๆ นะครับ มันอยู่ที่ว่าเราวางตัวยังไงมากกว่า และอีกอย่าง ผมว่าคนที่จะมีอำนาจมากๆ ได้ จะต้องเป็นคนที่มีเมตตามากเช่นกันครับ อย่างพี่คิวเนี่ยสุดยอดไปเลยฮะ จะว่ากันตามจริงบริษัทและตระกูลพ่อไอ้พายมันก็ร่ำรวย และก็มีชื่อเสียงมากนะครับ เป็นตระกูลเก่าแก่สืบเชื้อสายขุนน้ำขุนนาง แต่ถ้าเทียบกับตระกูลของพี่คิว ที่มีธุรกิจสื่อสารมวลชนครบวงจร เรียกได้ว่าเป็นยักษ์ใหญ่ในวงการสื่อฯ ของประเทศไทยเลยก็ว่าได้ นอกจากนี้ยังมีธุรกิจอื่นๆ ยิบย่อยอีกมาก ผมว่ามวยมันคนละรุ่นกันชัดๆ พ่อไอ้พายมันก็รู้แหละครับ เลยไม่กล้าเสี่ยง
“หึ ตามสบายเถอะ อยากจะทำอะไรก็ทำ เพียงแต่ทำให้มันตามสัญญาที่บอกเอาไว้ด้วยก็แล้วกัน และก็รบกวนช่วยจัดแถลงข่าวให้เร็วที่สุดด้วยนะ ภายในอาทิตย์นี้ได้ยิ่งดี ถ้าหากเตรียมทุกอย่างพร้อมแล้ว ก็โทรนัดกับเลขาผมได้เลย ผมขอตัวก่อนแล้วกัน” พูดจบพ่อมันก็เดินออกไปเลยครับ พอพ่อมันก้าวขาพ้นห้องไปได้ ไอ้พายก็ปล่อยเสียงโฮออกมาเต็มที่เลยฮะ
“ฮืออออออ ฮึก ฮืออออออ แม่ครับ แม่ ฮือออ พ่อเขา ฮึก ฮืออออ พ่อเขาจะไม่รักพายอีกต่อไป ฮือออ แล้วใช่ไหม ฮืออออ ฮืออออ พายเป็นตัวซวยใช่ไหมแม่ ฮือออออ พายมันเลวมากใช่ไหม ฮืออออออ พ่อถึงไม่รักพาย ฮือออออออ พายทำให้ ฮึกกก พ่อมาด่าแม่ ฮือออออ แม่…ฮืออออ พายขอโทษ ฮืออออ” แม่มันเข้ามารับไอ้พายจากอ้อมกอดผม ไปกอดต่อ
“พาย พายครับ พายคนดีของแม่ นิ่งซะลูก หนูไม่ใช่คนเลว และหนูก็ไม่ใช่ตัวซวยนะลูก ทุกคนที่ยืนอยู่ในห้องนี้ ทุกคนรักหนูหมด หนูเป็นเด็กดีของทุกคน ต่อไปนี้จะมีแค่แม่คนเดียว จะมีแค่ความรักจากแม่เท่านั้น หนูเพียงพอไหมลูก แม่ให้หนูได้ทุกอย่าง แม่ให้ความรักหนูเต็มที่ มากที่สุดเท่าที่ผู้หญิงที่เป็นแม่คนหนึ่งจะให้กับลูกที่ตัวเองรักสุดดวงใจได้ หนูเพียงพอไหมลูก แค่ความรักของแม่เท่านั้น ได้ไหมลูก”
ผมร้องไห้ไปกับคำพูดของแม่ไอ้พาย ผู้หญิงคนนี้รักลูกมากจริงๆ นะครับ มากยิ่งกว่าอะไรในโลกก็ว่าได้ ผมเข้าใจความรู้สึกของไอ้พายมันนะครับ ลึกๆ แล้วมันก็อยากให้พ่อมารักมันเหมือนกัน ที่มันทำตัวประชดพ่อมัน ก็เพราะอยากจะเอาชนะ และให้เขาหันมาสนใจมันบ้างก็เท่านั้น
“ฮือออ พอครับ ฮืออออ พอแล้วฮะแม่ ฮึก พายพอแล้ว…พายรักแม่นะ พายรักแม่ พายรักแม่มากๆ ฮือออออ ขอแค่แม่รักพาย ฮึกกก พายก็พอแล้ว ฮึก”
“งั้นก็หยุดร้องไห้ได้แล้วลูก แม่เห็นหนูร้องไห้แล้วแม่จะขาดใจนะ” แม่มันประคองหน้าไอ้พายมาปาดน้ำตาออกจากหน้ามัน ตอนนี้มันเหมือนเป็นเด็กเล็กๆ เลยฮะ ไม่ดื้อไม่ซน นั่งนิ่งอ้อนแม่อย่างเดียว แม่มันปาดน้ำตาให้เสร็จ มันก็โผเข้ากอดแม่มันอีกรอบ
“นิ่งซะคนเก่งของแม่ ไม่ได้มีแค่แม่คนเดียวหรอกนะที่เห็นหนูร้องไห้แล้วจะขาดใจน่ะ นู่นแฟนหนูน่ะ ทำหน้าเหมือนขาดอากาศหายใจ ยิ่งกว่าแม่ซะอีกนะเนี่ยลูก” อ้าว หมายถึงผมเหรอ ผมทำหน้าแบบนั้นจริงๆ เหรอครับ รู้เพียงแต่ว่า ตอนนี้คิ้วตัวเองขมวดเขม็งมากๆ มองที่ไอ้พายแล้วเจ็บแปลบๆ ที่หัวใจ เห็นมันร้องไห้แล้วผมก็ไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรแล้วครับ
“แม่ฮะ…พายขอไปกอดริวหน่อยได้ไหมฮะ” หือออ อะไรนะ ไอ้พายมันผละจากอกแม่มัน ก่อนจะขออนุญาตว่าอะไรนะ ผมจะหันไปหาพี่คิวเพื่อช่วยคอนเฟิร์มสิ่งที่ผมได้ยิน พี่คิวก็เดินไปคุยโทรศัพท์ที่มุมห้องซะแล้ว และยังไม่ทันที่ผมจะได้ตั้งตัวอะไร ไอ้ตัวเล็กๆ ขาวๆ ที่อ้อนแม่อยู่เมื่อกี้ ก็โผเข้าหาผมอย่างเร็ว ผมเกือบจะอ้าแขนรับไม่ทันเลยครับ
“กอดกูแน่นๆ หน่อยดิ” อ้อนครับ มันอ้อน
“อืม” ผมทำตามบัญชาทันทีครับ ทั้งกอดทั้งหอม ทั้งแก้ม และหัวยุ่งๆ ของมันเลย วินาทีนี้ กูไม่อายใครแล้วเว้ย
“ริว!!” ไอ้พายมันเรียกผมทั้งๆ ที่ยังคงหลับตาซบผมในอ้อมกอดอยู่
“หืมม์?”
“รักกูมากไหม” มันถามคำถามนี้บ่อยๆ ครับ ผมเข้าใจมันนะ ไม่ใช่่ว่ามันไม่เชื่อในความรักของผม แต่เพราะมันขาดความรักมาก่อน พอมันได้รับความรัก มันก็กลัวที่จะเสียความรักไปอีก มันเลยต้องคอยเช็คสถานะอยู่ตลอดเวลา น่าสงสารจริงๆ เมียผม
“ที่สุดในชีิวิตของกูตอนนี้คือมึง…กูรักมึงมากนะพาย” ผมบอกรักมันอีกครั้ง ไม่รู้ว่าครั้งที่เท่าไหร่แล้ว แต่ผมไม่เบื่อ แล้วก็ก้มลงหอมมันอีกฟอดใหญ่
“งั้น อย่าหยุดรักกูนะ รักกูมากขึ้นทุกๆ วันเลย ได้ไหม นะริวนะ” โอ๊ยยย อ้อนอีกแล้ว มึงจะเอาอะไรมึงบอกมาเลย กูให้มึงหมดทุกอย่างให้ชีวิตกูและตอนนี้ กูแพ้มึงอ้อนโว้ยยย
“ครับ…กูจะรักมึงมากขึ้นๆ ทุกๆ วินาทีเลยดีไหม” ผมลูบหัวมันเบาๆ ไปด้วย บอกรักมันไปด้วย ซักพัก…มันก็ผงกหัวขึ้นมาจากบ่าผม แต่ยังคงอยู่ในอ้อมกอดซึ่งกันและกัน มันก็นั่งจ้องหน้าผม และส่งยิ้มให้ เป็นยิ้มที่หวานที่สุด เท่าที่มันเคยยิ้มให้ผมเลยครับ เพราะมันยิ้มทั้งปากและตา
“สัญญานะ” พอผมพยักหน้าตอบมัน มันก็ยื่นหน้ามาจุ๊บปากผมเบาๆ แบบไม่อายแม่มันเลย ผมเหล่ตาไปมองแม่ยายนิดนึง ก็เห็นแม่มันนั่งอมยิ้มมองเราสองคนอยู่ ก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ ให้ผม เป็นเชิงบอกว่า ไม่ต้องอายแม่ แม่ไม่ถือ ผมเลยกลับมาสนใจไอ้คนตรงหน้าต่อ เพราะตอนนี้มันเล่นฟัดแก้มผม เหมือนที่ผมทำกับมันแล้วครับ กอดคอผมแน่นแล้วก็หอมแก้มซ้าย สลับขวาไปมา ฟอดโต
แม้เหตุการณ์วันนี้จะทำให้เราเจ็บก็ตาม แต่ฟ้าหลังฝนมักจะมีสิ่งเล็กๆ ที่อบอุ่นและงดงามเสมอ ที่ผมสัญญากับมันว่าจะไม่หยุดรักมัน ผมไม่ได้สัญญาไปพล่อยๆ ผมเป็นคนรู้ตัวเองดี ว่าผมรักใครแล้วรักจริง ผมจริงจังเสมอกับทุกๆ เรื่อง โดยเฉพาะความรัก บางคนบอกว่า เรื่องแบบนี้จะสัญญาว่าตลอดไปคงไม่ได้หรอก เพราะไม่มีใครรู้ว่าอนาคต อะไรจะเกิดขึ้น ทำวันนี้ให้ดีที่สุดดีกว่า…ก็ถูกแล้วครับ เราควรจะทำวันนี้ให้ดีที่สุด ผมถึงเลือกจะให้สิ่งที่ดีที่สุดกับมันด้วยคำสัญญาที่เกิดจากพื้นฐานของความจริง ผมไม่รู้หรอกว่าอนาคตเราสองคนจะเป็นยังไง แต่อย่างน้อย ถ้าหากว่าเราจะต้องเลิกกัน ผมก็ไม่เสียใจ ที่ครั้งหนึ่ง เคยได้ให้สัญญาว่า จะไม่หยุดรักมัน
แต่ผมเชื่อว่า คำสัญญา จะเป็นตัวช่วยเสริมประคองความรักของผมกับมันให้ยาวนานที่สุด
สิ่งที่ผมมี ก็จะช่วยเติมเต็มให้กับสิ่งที่มันขาด เพียงแค่มันเลือกที่จะให้ผมเป็นคนเติม อีกไม่นาน มันก็จะเต็ม…ไปด้วยความรักของเราสองคนแน่นอนครับ
TBC.
-
^
^
^
จิ้มด้วยร้ากกกกกกกกกกกก
ควีนบีน่ารักเนอะคุณไนท์เนอะ คริคริ
....................................................
มีแม่กับพี่ริวก็พอแล้วนะคะน้องพาย
(ได้ไอ้อ่อนริวมาแถมพกทั้งพ่อกะแม่แล้วยังหลานสาวอีกหนึ่ง ครอบครัวใหญ่มิใช่น้อยนิ คริคริ)
ปล.คุณไนท์คำผิดเยอะจริงอะไรจริง แต่ที่ชัดสุดก็ตรงนี้ค่ะ .........“พายเพิ่งจะมาถึงเมื่อเช้าค่ะ พายคิดถึงลูก อยากมาหาลูก (แบบว่าคุณแม่พลอยเปลี่ยนมาใช้ชื่อเดียวกะน้องพายเฉยเลย)
-
น้องพายน่ารัก อยากกินพายยยยยยยยยยยย อ๊างงงงงงงงงงงงงงง :impress2: :impress2:
พ่อคนนี่ก้อเลวจิงๆ ลูกตัวเองแท้ๆ จะเพศไหนขอให้เป็นคนดีก้อพอแล้วไม่ใช่หรอ :m16: :m16:
หัดเข้าวัดบ้างนะลุง อยากจะกระทืบไลค์พี่ริวล้านรอบ ทำไมดูอบอุ่นจังวะ โอ๊ยย ชอบคู่นี้ กริ้วววววววววว :z3: :z3:
สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๔ ค่ะ :L1: :L1: :L1: ตอนหน้าขอแบบยาวๆๆเลยนะ ซักสามคอมเม้นยิ่งดี เอาให้ละเอียด กร๊ากก :z1: :z1:
-
โฮะ ๆ สุดยอดจริง ๆ เจ้าค่ะ คิดถูกแล้วที่รอคอย โฮะ ๆ
-
เศร้านิดๆ แต่ซึ้งใจพี่คิวจริงๆ
-
น้ำตาท่วมคอม
-
บางทีเราก็ควรหันกลับมามองขนมชิ้นอร่อยที่เหลืออยู่ มากกว่าไปเสียดายชิ้นที่ตกดิน เปื้อนขี้ผงไร้ค่านั้น
ยังไงพายก็ยังมีแม่ และริวที่รักพายมากเนอะ ยังมีพี่คิวที่เป็นเจ้านายที่ดีอีก ตอนหน้าขอ สวีทๆนะจ๊ะ :o8:
-
หุหุ มา Happy New Year คุณ Mercy ด้วย อิอิ
ตอนนี้อยากตบพ่อน้องพายมากๆ ดีแล้วหล่ะ ที่แม่ตัดขาดกะมันไป
แอบสะใจลุ้นให้พี่คิวทำตามนะ กดให้มันหายไปเลย แม่งลูกตัวเอง
ยังไม่รัก ดีแล้วหล่ะ ที่แม่หย่ากะมันมาได้ สันดานจริงๆเหอะ
รอ NC ดีกว่า :laugh: :laugh:
-
คุณแม่พลอยสุดยอดมากอ่ะแถมน่ารักเป็นที่สุด
เข้าใจพายทุกอย่างเลย
พายมีแค่แม่กะริวก็พอแล้ว.
.
.
.
.
ปล.พี่คิว o13
-
คุณไนท์อ่ะฉลองต้นปีด้วยน้ำตา(ของความดีใจ ฮิ้วววววว)อยากจะปิดซอยเลี้ยง
ควายกลายเป็นคนถาวรแล้วโว้ยยยยยยยยยยย :mc4:
พ่อค่ะพ่อทำตัวเหมือนสกุลดังที่กำลังเป็นข่าวอยู่ตอนนี้เลยอ่ะคะ เลวไม่แคร์สื่อจริงๆ
-
คุณแม่น่ารักมากคร้าบบ อ่านแล้วคิดถึงแม่เราเลย แม่เราก็ทำให้เราได้ทุกอย่างแบบนี้เลย ซึ้งใจ
ขอให้น้องพายภูมิใจเอาไว้มากๆนะครับ
+1ให้ความรักที่แสดงออกมาของคุณแม่ครับ
สักวันคุณพ่อก็คงจะตกนรกห่าเหวไปเองแหละครับ
มึงไอ้คุณพ่อ ผมอยากอยากบอกเมิงคุณพ่อว่ากรูไม่ชอบสันดานคุณพ่อแบบมึงเลยว่ะครับ
-
:fire: อ๊ากกกกกก แค้นนนนนนน
ไม่อยากจะเชื่อว่าจะมีพ่อแบบนี้ในโลก :เฮ้อ:
สุดๆอ่ะค่ะ ไร้ซึ่งคำบรรยายจริงๆ
แต่หม่ามี๊น้องพายก็สุดยอดเหมือนกันค่ะ o13
:กอด1:มันต้องอย่างนี้ค่ะ ตอกกลับให้เจ็บแสบไปเลย
ในเมื่อเลวใส่เราก่อน ก็เอาคืนกลับไปเป็นเท่าตัวเลย ชิชิ
แต่ที่สุดคือพี่คิวก้าบบบบบ :3123:
ชนะเลิศอย่างที่ริวมัยบอกน่ะแหละ สะใจจริงๆ
สุดท้ายก็หวานกันซะไม่แคร์สื่อเหมือนเดิมเลยเนาะ อิอิอิ :-[
-
พ่อแบบนี้ ไม่มีจะดีกว่า
สงสารน้องพาย
+1
-
o13 o13 o13 พี่คิว วันนี้เป็น man of the match จริงๆนะ
:-[ :-[ :-[ น้องริววันนี้ น่ารักเอาโล่ห์ ไปเลยจ๊ะ เห็นด้วยเลยว่าไม่มีใครรู้อนาคตแต่วันนี้ก็รักกันและทำให้ดีที่สุดนะ
:monkeysad: :monkeysad: หนูพายก็ ผ่านเรื่องร้ายไปแล้ว มีความสุขกับเคาซะทีนะ
:m31: :m31: พ่อ ก็ ขอให้มีแค่ในนิยาพอนะพ่อแบบนี้
-
คนแบบนี้ก็ไม่สมควรเป็นพ่อคนเหมือนกัน :z6:
ดีที่พายมีคนที่รักทั้งแม่ ทั้งพี่คิว เพื่อนๆ และคนสำคัญอย่างริว (เราก็รักพายนะ แอร๊ยย :o8:)
อย่าไปสนคนที่ไม่เคยทำหหน้าที่พ่ออย่างนั้นเลย ชิส์
+1 ขอบคุณค่า อยากอ่านตอนหวานๆของริวกะพายอีกแล้ว :-[
-
แค่ผู้ชายคนหนึ่ง ที่เคยรู้จักกับแม่ ก็พอ ชิ ไม่มีสำนึก
-
พ่อเนี่ย
ไม่น่าจะเกิดมาเลย
:seng2ped:
พายเข้มแข็งไว้นะ
ยังไงริวก็อยู่ตรงนี้เสมอ
-
น่ารักมากกคุ้มค่ากับการรอคอยเลยอ่ะ
-
:เฮ้อ:มีพ่อแบบนี้.... พูดไม่ออกว่ะ น่าเป็นเพื่อนเน๊อะจะได้ทุบให้อ่วม
-
นำ้ตาซึมกับคำพูดคุณแม่ค่ะ :sad11: แค่ความรักของแม่ก็พอแล้ว คนแบบนั้นอย่าไปยุ่งเลยน้องพาย
วันนี้น้องพายขี้อ้อนจัง น่ารักกกกกก :-[
ริวแกต้องดูแลน้องพายดีๆนะ
ปล.สปอยล์ตอนหน้าขนาดนี้ รออ่านแทบไม่ไหวแล้วค่ะ :impress2:
-
น้องพาย น่าร๊ากกกก :-[
-
น้อยพายอ้อนๆน่ารักชะมัดเลย :-[
คนแบบนั้นไม่น่าเป็นพ่อน้องพายเล้ย :m16:
-
ฮิ้ว.......ดีใจด้วยนะพี่ริวที่น้องพายยอมรับแล้วว่าต้องการความรักจากพี่ริว
Ps.ฝากเอา่พ่อน้องพายเก็บเข้ากรุไปเลยนะ
-
:sad4: :sad4: :sad4: :o12:
สงสารพายอ๊าาา
-
พ่อพายทำไมเห็นแก่ตัวได้ขนาดนี้
นี่เค้าไม่เรียกว่าคนแล้ววว
ไอ้เลวววว :z6: :z6: :z6:
-
ดิฉันเป็นคนอ่อนไหวมากกับเรื่องครอบครัว
ดังนั้นกรณีน้องพายจึงทำให้ดิฉันเป็นอะไรที่น้ำหูน้ำตาไหลหลั่งลงพรั่งพรู
คุณMercyคะ คาบต่อไปดิฉันจะต้องตาแดงจมูกแดงไปยืนหน้าห้องเหรอ อืม..บอกว่าเป็นหวัดก็คงได้
คุณรุจน์ อย่าให้มีวันนั้นนะ วันที่จะต้องมาขอความช่วยเหลือจากคุณพลอยและน้องพายน่ะ
คุณMercyคะ ดิฉันอยากให้ครอบครัวของริว มีโอกาสได้รู้จักและใกล้ชิดกับคุณแม่ของน้องพายจัง
สองครอบครัวที่ต่างก็รักน้องพายและริวเหมือนกัน และได้แสดงออกให้น้องพายกับริวได้รับรู้
น้องพายคงมีความสุขมากๆ คงทดแทนส่วนน้องพายที่ขาดหายไปได้
-
:เฮ้อ:ถ้าเรามีพ่อแบบน้องพายนะก็ไม่รู้จะทำอย่างไรเหมือนกัน
เพราะพ่อก็คือพ่อถึงจะไม่ยอมรับน้องพายก็ตาม :o12:
แม่น้องพายเป็นแม่ที่ดีจัง o13
-
ซาบซึ้งกับคุณแม่แบบไม่มีอะไรจะเทียบได้
เป็นสุดยอดคุณแม่ หญิงแกร่งแห่งปี
ช่างตรงข้ามกับคนที่ให้ดีเอ็นเออีกครึ่งของพายจริงๆ
ไม่รู้สมองและจิตใจทำด้วยอะไร
บางทีสายเลือดก็ไม่ดีเท่าจิตใจ
คิดซะว่าตัดเนื้อร้ายทิ้งไปจากชีวิตแล้วกัน
-
โกรธ โกรธ ๆๆๆๆ พ่อพายมากมายอ่ะ.... ลุงเป็นไรมากป่ะ... :angry2:หูยด่าไฟแลบเลยอ่ะ แต่ละคำช่างสร้างสรร สรรหามาด่า ลูกกับเมียตัวเอง...เฮ้อ.... :z3:
ตอนนี้น้องพายก็อ้อนได้อ้อนดี...อิอิ ทั้งแม่ทั้งริว. น่ารักจังเลย..
ฟ้าหลังฝนมักจะสวยงามเสมอ จริงๆด้วย ^^
-
คุณแมุ่สุดยอดจริง ๆ
-
พ่อพายไม่ไหวจะเคลียร์จริงๆ
ใจร้าย เห็นแก่ตัวมาก
กดไลค์คุณแม่ค่ะ
รอตอนหน้านะอิอิเอ็นซีๆ ฮ่าๆ
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
น้องพายยยยยยยยยยยยยยยยย :sad4:
-
พ่อเป็นคนเห็นแก่ตัวสุดๆเลยอ่ะ ขอต่อยหน้าที :m16:
แต่สุดท้ายตอนนี้ก็จบhappy ending สุดๆเลยนะเนี่ย
แต่เรื่องก็ยังไม่จบ รอน้องพายหวานต่อ ฮ่าๆๆๆ
-
ทำไมพ่อมันเลวจังวะ เชี่ยอ่ะ
น้องพายอย่าไปเสียใจมากเลยนะคะยังไงก็ยังมีคุณแม่ แล้วก้ไอ้ริวอีกตัวที่ยังอยู่ข้างๆเสมอรวมไปถึงพ่อแม่ของไอ้ริวด้วยนะ
-
แม่พลอยน่ารักที่สุด
ขอให้พายกับริวรักตลอดไป
ส่วนพ่อก็ปล่อยเขาไปเถอะ แยกกันอยู่ก็ดีแล้ว
-
และแล้วก็จบ(ตอน)ลงด้วยความแฮปปี้
อิอิ
แต่แม่พายนี่เด็ดได้ใจจริงๆ ได้ใจไปเลยเต็มๆ ^^!
-
พ่อพายนี่เกินคำบรรยายจริงๆ
ป่วยการที่จะพูด ส่วนคุณแม่ใจเด็ดมากอ่ะ
และพี่คิว o13 แน่จริงๆ
พาย รอบตัวพาย มีแต่คนที่รักพายนะ ไม่เป็นไรแล้ว :กอด1:
น่าอัดเสียงเก็บไว้เป็นหลักฐานด้วยยิ่งดีนะเนี่ย
วันดีคืนดีทำเป็นคลิปเสียงหลุดซะเลย
อยากรู้นัก หน้าตาที่อยากจะรักษาจะเอาไปเก็บไว้ไหนดี หึหึ
:m31:
-
โห นั่นพ่อเหรอนั่น
ตอนนี้พายน่ารักกกก :กอด1:
-
:กอด1:
ขอบคุณคร่า
ตอนนี้หวานปะแล่มๆแหะ
เหอๆ ยิ้มทั้งน้ำตา ครุครุ
แต่ว่าทำไมพ่พายเปนคนแบบนี้อ่ะ
นิสัยไม่ดี :angry2:
-
:a1: :a1: :a1:
-
น้องพายน่าร้าก ก ก กก ก
อย่างนี้สินายริวถึงได้ทั้งรักทั้งหลงง
ฮุฮุ
^^
-
พระเอกตัวจริงมาแล้ว
ส่วนพายตอนนี้เหมือนนางเอกแหระ
-
ในชีวิตนี่ไม่เคยมีใครรักเราได้เท่ากับแม่ของเราหรอก
แม่คือผู้หญิงที่รักเรามากที่สุดและดีที่สุดกับเรา
รับได้ทุกสิ่งทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นยังไง
คุณแม่เริ่ดมาก อ่านตอนนี้แล้วรักผู้หญิงที่เรียกว่าแม่จัง
พี่คิว นายแน่มากก
ส่วนพ่อ พาย :เฮ้อ: ผู้ชายแบบนี้ไม่สมควรจะเป็นพ่อคนด้วยซ้ำ
ริวพระเอ๊กกกพระเอก 555
พายนางเอ๊กนางเอก 5555
ป.ล. ญ่ารอNC ตอนหน้าจร้า :z1:
-
โหยยย...ซึ้งอ่ะค่ะ
พ่อพายนี่...ไม่รู้จะมอบคำไหนให้เลย
ไม่มีความเป็นพ่อก็แล้ว
ความเป็นคนยังมีอยู่รึป่าว!!!
-
อบอุ่นๆ :o8:
-
โถๆๆๆๆ น้องพายหมดทุกข์ซะทีเน้อ
ในที่สุดก็จะถึงช่วงสวีทหวานของริวกะพายแล้วสิเน้อ :impress2:
รอ ร้อ รอ ให้น้องพายน่ารักแบบนี้มานานแล้ว สมหวังแล้วค่าาาาาา
ปลล.(อดีต)คุณพ่อน้องพายคะ
:beat: :z6: ขอจัดหนักสักทีจะผิดมั้ย??
-
แม่พาย:สุดยอดดดดดดดด o13
พาย-ริว:น่าร๊ากกกกกกกก
พ่อพาย:-*- ไม่ไหวจะเคลียร์จิงๆ :z3:
-
คนอย่างพ่อน้องพายนี่
คำว่าพ่อช่างไม่คู่ควร
:fire:
-
พ่อพายใจร้ายมาก
มีแม่คนเดียวก็พอแลวพาย
-
ตอนนี้ซึ้งง่ะ! :monkeysad:
จิ้มจึกๆ ='[
-
:เฮ้อ:ในที่สุดทุกอย่างก้อเคลียร์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ดีใจจจจจจจจจจจจจจจจจ o13
-
ริว อย่าผิดคำสันยานะ
-
:fire:
พ่อใจร้ายมาก
ไม่มีความเป็นพ่ออยู่เเล้วหรอไง
มีเเม่กับริวที่รักพายก็ดีเเล้วน่ะ o13 o13
-
เดี๋ยวเรื่องร้ายๆก็ผ่านไปแล้วล่ะนะ น้องพายย
น่ารักจัง แอบชอบบทสวีทเล็กๆ อิอิ
เรื่องนี้น่ารักอ่ะ อ่านเเล้วยิ้มตาม ขอบคุณนะคะ
o13
-
ริว !!!!!!!
แกโคดแมนอะ ไม่รุ้จะพูดอะไร พูดไม่ออก ฮือออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
พายโชคดีแค่ไหนที่จะได้ริวเปนคุ่ชีวิต !!!
-
แบบนี้ต้อง :z6: ขนาดแม่เค้าพูดประชดขนาดนี้แล้ว ยังหน้าด้านรับข้อเสนอ :เฮ้อ: คนเราเนาะ :z6:
-
น้อง พาย นะ น้อง พาย
โชว์ สวีท ตอน หน้า แม่
งี้ ริว อด ใจ ได้ แค่ ไหน เนี่ย!!
-
รอNCตอนหน้าค่ะ
มีพ่อแบบนี้ก็ไม่เอานะ
ยังไงพายก็มีแม่มีริวและคนอื่นๆอีกมากมาย
ที่แคร์และสนใจ ไม่ต้องไปยุ่งกับผู้ชายเลวๆคนนั้นหรอก
อ่านไปอินไป สนุกมากมายเลยค่ะ
-
ทำไมคุณพ่อเป็นคนยังงี้เนี่ยลูกตัวเองแท้ๆ ไม่รักเลยเหรอ :เฮ้อ:
ดีที่น้องพายมีคุณแม่พลอย ริว ที่รัก และอยู่เคียงข้าง
ตอนท้ายมีหวีดกันต่อหน้าแม่ด้วย :-[
-
พายริว จง เจริญ กรี๊ดๆๆๆ จะมีเรื่องรัยมากวน อีกไหมน๊
-
น้ำตาแอบไหล กาซิกๆ พี่ริวฉึกๆอะ
-
ดีแล้วล่ะพาย ที่ไม่ต้องรอความรักจากคนเห็นแก่ตัวคนนี้
ที่พายมีอยู่รอบตัว ก็มีค่าเหลือเกินแล้วจ๊ะ
ดีใจกับริว ที่พายมั่นใจและเชื่อใจริวอย่างมาก
อยากให้พ่อแม่ริว ได้เจอกับแม่ของพายบ้างจัง
น่าจะมีความสุขทั้งสองฝ่ายเลยล่ะ
ขอบคุณ Mercy และสวัสดีปีใหม่ด้วยจ๊ะ
มีความสุขมากๆ นะจ๊ะ
-
พายริว ร๊ากกกกกกกกกก กันนานๆน๊า
-
ปรบมือให้เเม่ของริวเลย
ยอมได้ทุกอย่างเพื่อลูก ปลาบปลื้มๆ o13
-
พ่อคนจริงๆหรอ ใจร้ายมาก
-
:z6:ขาคู่สำหรับพ่อน้องพาย
-
ซึ้งได้อีก :sad11:
-
คุณพ่อน้องพายนี่สุดยอดด นับถือความเห็นแก่ตัวพ่อแกจริง ๆ :m16:
ไอ่ริวว ! แกต้องดูแลน้องพายดี ๆ นะโว้ยย ไม่งั้นแฟนคลับ :z6: แกแน่ ! :laugh: :laugh:
-
ชอบน้องพายแบบอ้อนๆอะ
น่ารักดี
+1 นะคะ
-
ตามอ่านทันแล้วคร่า
ขอบอกว่าริวนายเท่ห์สุดใจเลย
ชอบมากๆ เป็นคนดีจริง
พายอะไรที่เสียไปแล้วอย่าไปเสียใจ
รับอะไรใหม่ๆ ที่ดีๆ เข้ามาดีกว่า
หันมองรอบตัวจะเจอคนที่รักและเป็นห่วงอยู่เพียบเลย
-
กรี๊สสสสสๆๆ
คุณไนท์(?) มาตามอ่านอีกเรื่องแล้วนะครับ แบบว่า.... ตอนแรกก็หมั่นไส้อีกพาย (จะแรด จะร่านไปไหน) แต่คิดไว้ละเชียวว่าต้องโดนไรมาแน่ แล้วก็ถูก (แม่มมม... ทำไมเวลากรูซื้อหวย แม่มม ไม่ถูกอย่างนี้บ้างวะ =..=) แต่ก็นะ.... คอยเป็นกำลังใจให้น้องริวเอาชนะน้องพายโดยเร็วนะ
จากที่ได้ลิ้งค์เรื่องนี้มาจากคุณ ก็มาตามอ่านๆๆๆ ตั้งแต่ เที่ยงคืน ถึงตอนนี้ตีสองกว่าๆ ตามไปได้ 10ตอน ก็ครึ่งนึงและนะ... พรุ่งนี้จะมาตามต่อละกัน ตอนนี้ต้องเบรกไว้ก่อนเพราะพรุ่งนี้ประชุมเช้าคร่าาา (หวังว่าจะไม่สายอีกนะ) อิอิ แล้วจะมาตามอ่านต่อนะเจ้าคระๆๆๆ
ปล. อ่านตอนที่น้องเพลิน พูดถึงคุณพ่อ คุณแม่แล้วซึ้งตามไปเลย เด็กอายุ5ขวบ มีความคิดความอ่านขนาดนี้ โตขึ้นมาจะขนาดไหน สังคมไทยจะได้ดีขึ้น ถ้าเด็กไทยโตขึ้นมาโดยมีความคิด ไม่ยึดติดกับวัตถุนิยมนะ :call:
-
ในที่สุด.... ก็ทนไม่ไหว ต่อไปจนถึง ตอนที่14 เฮ่ออออออ... มะไหวๆๆๆ ไปนอนละกันนะ
ไว้จะมาต่อใหม่นะๆๆๆ แต่.....ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :sad4:
-
อืม !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
o13 o13 o13 o13 o13ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
ในที่สุดก็ตามมาอ่านจนจบ เย่ส! o13
ชอบตอนสุดท้าย มากๆนะครับคู๊ณ แบบว่า.... คงจะ..เอ๊ะ.. ไม่สิ.. ต้อง..ไม่มีความรักไหนยิ่งใหญ่ไปกว่าความรักที่แม่มีให้ลูก สินะ การที่เรามีหน้า มีตาในสังคม ความวิปริตผิดเพศทำให้ชื่อเสียงหายไป (จริงหรอ) แล้วถ้าเกย์คนนั้นเป็นคนดี ทำประโยชน์ให้กับสังคมก็น่าจะดีกว่า พวกหูเบา หลงเชื่อคารม และรูปลักษณ์ภายนอกของผุ้อื่นไปนะ อย่าเงช่น.. ไอ้ เอ้ยยย...คุณรุจน์ (ยังไงเค้าก็เป็นพ่อน้องพาย เป็นผู้ใหญ่นะ)หลงเชื่อวาจาคารมรูปลักษณ์ของหญิงไร้หัวนอนปลายเท้า หวังจะเป็นหนูตกข้าวสารนะ..
เอาเหอะ... เอาเป็นว่า รีบๆ มาต่อนะคระ คุณขา อยากฟังมากๆๆๆๆๆ แล้วเอ่อออ...อยากให้มาต่อ เรื่องคุณ T และคุณN ค่ะ ตามมาจากเรื่องเก่าของคุณนะคระ อิอิ :z1:
-
หุหุ ชอบลูกอ้อนของน้องพายอะดิริว
-
ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย
เฮ้อ...ไม่อยากดราม่ากับตัวเอง 555+
พ่อแบบนี้ไม่ต้องไปสนใจไม่ต้องไปแคร์หรอกเนอะพาย เขาไม่เห็นเราเป็นลูก
รักชาติตระกูลมากกว่าลูกตัวเอง ไม่สนว่าลูกจะรู้สึกยังไง
มีคุณแม่พลอยคนเดียวก็พอเนอะ :กอด1: โอ๋ๆ
แต่ว่า...พูดว่าคนเดียวไม่ได้อ่ะจิ
เพราะว่ายังมีพ่อตาแม่ยายและหลานอีกเป็นขโยง 555+ :m20:
อุ้๊ย ลืมไอ้อ่อนริว
(แต่ตอนหน้าคงไม่อ่อนไปแล้วเนอะพาย :z1:)
พายอ้อนได้น่ารักมากกกกกกกกก อร๊า่ยยยยยย หลงพายยย :-[
ปอลิง.ตอนหน้าเค้าจะได้กันแย้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m25:
ปอลิงลิง.กอดพี่ไนท์ :กอด1:
-
มีพ่อแบบนี้ ไม่มีจะดีกว่าเนอะ
^^
น้องพายน่ารักมากกกกกกกกกกก
>/////<
ชอบน้องพายเวลาออดอ้อนทำตัวน่ารักกับริวจริงๆเลยเชียว
-
ดีใจกับน้องพายจริงๆ ...คุณแม่น่ารักและรักลูกมาก...
มีแฟนน่ารักและรักน้องพายมาก....มีพี่ ๆ คอยให้กำลังใจ...
และถ้าคนเป็นพ่อคิดได้แค่นั้น...ตัดกันแบบนี้ก็ดีแล้วนะน้องพาย...
รักและสงสารเด็กน่ารักคนนี้จริง ๆ... :กอด1:
:pig4: น้อง Mercy มาก ๆ ค่ะ :L2:
-
พ่อพายนี่เห็นแก่ตัวโคตรๆ :m16:
+1 ให้กับคุณแม่พลอย o13ความรักของแม่สุดยอดจริงๆ
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :really2:
-
หวานมากมายค๊าาาาาาาาาาาาาา อ๊ายยยยยยย ชอบบบ
ว่าแต่พ่อเลวได้ใจมาก เหอๆๆๆๆ
-
ถึงกับน้ำตาไหลไปอ่านไป
-
ผมว่า พ่อของพาย ยังรักพายอยู่แน่ ๆ
เพราะถ้าไม่รัก คงไม่มาหา และที่ด่า แม่พาย
เพราะตัวเองมีความผิด เลยพยายามเบี่ยงประเด็น
น่าสงสารเนอะ
:m15:
-
ฮึ้บๆๆๆๆๆ
:z2:
เค้ารออยู่น้าาาาา
-
สวัสดีค่่า คราวนี้ Mercy มาเร็วนะคะเนี่ย
จากตอนที่แล้ว คุณพ่อน้องพายก็เลยได้รับการเยินยอมาอย่างมากล้นเลยนะคะเนี่ย
หลายคนอาจจะคิดว่า ทำไมคนเป็นพ่อถึงไม่มีเยื่อใยอะไรกับลูกเลย...
อย่าลืมนะคะ ว่าเขาไม่ได้เลี้ยงมา แถมพายยังเกิดจากผู้หญิงที่เขาไม่ได้รัก ผู้หญิงที่เขาถูกคลุมถุงชนให้แต่งกันเพราะความเหมาะสม
Mercy คิดว่า ความรักต้องเกิดจากความผูกพันเป็นตัวประกอบด้วยค่ะ นี่เขาไม่มีความผูกพันกันเลย มีแค่สายเลือดเท่านั้น
บางทีมันก็ไม่เพียงพอที่จะทำให้เกิดเป็นความรัก และเห็นใจได้หรอกค่ะ
ไม่ได้อยากให้พายเชิดใส่พ่อหรอกนะคะ แต่บางทีชีวิตเราก็ต้องเลือกที่จะเดินค่ะ
ทุกคนเลือกทางเดินชีวิตของตัวเอง พ่อก็เลือกทางเดินของเขา พายเองก็ต้องเลือกทางเดินของพายเช่นกันค่ะ
จากกันแบบนี้ ยังถือว่าดีกว่า ชีวิตจริงของอีกหลายๆ คนนะคะ
เอาล่ะค่ะ เครียดมาเยอะและ มาตอนนี้แบบสบายๆ กันบ้างนะคะ อย่างที่บอกไว้ครั้งที่แล้วค่ะ ตอนนี้เขาจะ NC กันนิดหน่อยนะคะ NC กันเบาๆ ค่ะ
ขอบคุณทุกๆ คนและทุกๆ เม้นท์มากๆ เลยนะคะ ที่ยังคงเข้ามาเป็นกำลังใจกันอย่างต่อเนื่อง ขอบคุณจากใจเลยค่ะ
ปล.คำผิดเดี๋ยวกลับมาแก้ค่ะ พรุ่งนี้มีประชุมขอไปงีบก่อนเน้อ... (รู้สึกว่าเดี๋ยวนี้คำผิดเยอะจนหงุดหงิดตัวเอง) :z3:
ปปล. ไม่ค่อยได้เขียน nc มาเขียนตอนนี้แล้วเขินโพดๆ >< อาจจะติดๆ ขัดๆ ไปบ้างนะคะ ขออภัยค่า :-[
+++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 21
“พรุ่งนี้ไปเที่ยวบ้านกูกันไหม” ผมถามมันระหว่างที่มันกำลังจัดการอาหารตรงหน้าที่แม่มันทำมาให้ ตอนนี้แม่มันไปพักที่บ้านอากง อาม่ามันครับ มันอยากไปนอนกับแม่มันนะ แต่ว่ามันบอกว่าไม่อยากกลับไปเหยียบบ้านนั้นอีก…
หลังจากวันที่เคลียร์กับพ่อมัน รุ่งขึ้นอีกวันพี่คิวก็จัดงานแถลงข่าวตามอย่างที่พ่อมันต้องการ ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี แต่พ่อมันนี่สมควรจะได้รับออสก้าสุดๆ ตีหน้าเศร้า ออกสื่อ บอกว่าตอนนั้นสงสารรุ่นน้องที่ท้องไม่มีพ่อ ประกอบกับสงสารเด็กที่จะเกิดมาแบบไม่มีพ่อเหมือนกัน ก็เลยยอมรับภาระนี้เอง ตอนที่พ่อมันพูดประโยคนี้ออกมานะ ผมอยากจะยืนขึ้นปรบมือให้สักสิบที กับความเนียน ทั้งสีหน้าและแววตา ถ้าหากใครไม่ได้รู้เบื้องลึก เบื้องหลัง ก็คงจะคิดว่าผู้ชายคนนี้โคตรจะประเสริฐหาที่เปรียบมิได้ แต่ผมแอบเห็นไอ้พายมันนั่งเบะปากด้วยครับ หึหึ
“ไป!!!!!!! คิดถึงน้องเพลินมากกกกกกก ชวนแม่ไปด้วยนะๆ”
“อืม… ถึงมึงไม่บอกกูก็กะจะชวนอยู่แล้วล่ะ โทรไปบอกแม่มาแล้ว แม่ก็บอกให้ชวนแม่มึงไปด้วย ยัยน้องเพลินพอได้ยินคุณย่าคุยโทรศัพท์ แล้วได้ยินว่าพี่พายจะมา ก็ตะโกนลั่นเลยล่ะ คราวนี้มึงโดนยัยลูกหมูฟัดยับแน่ๆ” จริงครับ ผมได้ยินเสียงยัยหลานสาวตะโกนเรียกพี่พายยยยยยยย ดังลั่นโทรศัพท์ จนแม่ผมต้องหันไปปราม บอกว่าถ้าทำเสียงดังขณะที่คุณย่าคุยโทรศัพท์อีก จะไม่ยอมให้พี่พายมาแล้ว ยัยหลานสาวถึงได้เงียบกริบได้ครับ
“โหยยยย มาเลยๆ อยากให้ฟัดจะแย่อยู่แล้ว อยากฟัดคืนด้วย… อืม เอาอะไรไปฝากน้องเพลินดีน้า น้องเพลินชอบคุกกี้ไหมมึง”
“ยัยลูกหมูมันชอบขนมทุกอย่างนั่นแหละ แต่มึงไม่ต้องซื้อไปหรอก ตอนนี้แม่กำลังจำกัดอาหารน้องเพลินอยู่ แม่บอกว่า เทอมนี้ต้องซื้อกระโปรงใหม่ เพราะตัวเก่าคับปึ่งเลย” ตอนนี้กลมกำลังได้ที่เลยครับหลานสาวผม ดีนะที่ยัยตัวเล็กเป็นเด็กสูง ก็เลยดูไม่อ้วนเท่าไหร่ พออวบๆ กำลังกอด แต่ด้วยความที่แม่ผมเป็นหมอไงครับ เรื่องสุขภาพ พลานามัยก็เลยต้องเข้มงวดอยู่บ้าง ยัยน้องเพลินเนี่ยต้องกินอาหารครบทุกหมู่นะครับ ผักก็ต้องทานเยอะๆ กินขนมได้ แต่ต้องจำกัดจำนวน แล้วถ้าอยากกินอะไรหวานๆ แม่ก็จะเลือกให้ทานผลไม้แทนขนมครับ
“เฮ้ย เดี๋ยวกูทำเอง รับรองไม่หวาน ไขมันต่ำ กินได้ๆ ไม่อ้วน” หาาาา!!! หูฝาดไหมเนี่ยผม ไอ้พายมันบอกว่ามันจะทำอะไรนะ คุกกี้เหรอ น้ำหน้าอย่างมันเนี่ยนะจะทำขนม กูไม่อยากจะเชื่อ
“หืออออ อย่างมึงเนี่ยนะจะทำขนม ฮ่าๆๆๆๆ กูขอขำหน่อย”
“ไอ้เหี้ย กูทำเสร็จแล้วห้ามแดกนะ” อ๊ะ!! งอนๆ เดี๋ยวนี้มีงอน
“โอ๊ๆๆ เมียกูงอนเก่งนะเดี๋ยวนี้… ก็ใครจะไปนึกภาพออก ว่าอย่างมึงเนี่ย นอกจากแรดแล้วจะยังทำอาหารได้…โอ๊ยยยยย เจ็บนะไอ้ห่าาาา โอ๊ยยยยย กูขอโทษคร๊าบบบ ไม่ด่าแล้ววว โอ๊ยยย” ไอ้ห่าพายครับ มันบิดท้องผมแรงมากกกก โทษฐานที่ปากหมาใส่มันไปหน่อยเดียวเอง
“เดี๋ยวมึงจะโดนหนักกว่านี้แน่ ถ้ายังไม่เลิกปากหมา ไปเลย ขับรถไปซื้อของให้กูเลย เดี๋ยวกูจดให้ แล้วช่วยใช้สมองควายๆ ของมึงเนี่ยพิจารณาของให้มันตรงกับสิ่งที่กูเขียนด้วยนะ ไม่ใช่ซื้อผิดมา กูจะให้มึงกลับไปซื้อใหม่” เป็นไงครับ ดุดีไหมเมียผม แบบนี้ทิ้งไว้ให้เฝ้าบ้านก็ไม่ต้องเป็นห่วงครับ
แล้วผมมีทางเลือกอื่นไหม นอกจากต้องออกไปซื้อวัตถุดิบให้มัน แต่ของก็ไม่ได้เยอะอะไรมาก ไอ้พายมันบอกว่า ดีที่ห้องผมมีเตาอบด้วย ส่วนใหญ่ผมไม่ค่อยได้ใช้หรอกฮะเตาอบเนี่ย นอกจากถ้าแม่ผมมาก็จะใช้บ้าง ตอนนี้ก็เลยกลายเป็นไอ้พายมันครอบครองไปแล้วครับ
‘When I see your face There's not a thing that I would change
Cause you're amazing
Just the way you are’
ใครแม่งโทรมาตอนกำลังยุ่งๆ วะเนี่ย ผมกำลังลำเลียงของลงท้ายรถอยู่พอดีครับ ช่างแม่ง ปล่อยให้มันรอไปก่อน อย่างมากถ้าเป็นไอ้พาย มันก็แค่ด่าเอา เรื่องแบบนี้ชินซะแล้วฮะ เมียด่าเขาว่าเมียรัก ผมยอม
‘And when you smile,
The whole world stops and stares for awhile
Cause girl you're amazing
Just the way you are’
หมดคอรัสไปสองรอบแล้วครับ ไอ้คนโทรมาก็ยังไม่ยอมวางสาย ประกอบกับผมเก็บของเสร็จแล้ว เลยรีบควักโทรศัพท์ออกมาดู
“ไอ้เชี้ยยยยยย กว่าจะรับสายได้นะมึง โดนตุ๊ดเอาตูดอยู่รึไง” กวนตีนแบบนี้ ไม่ต้องเดาให้ยาก ไอ้เพื่อนเวรของผมเองครับ ไอ้เหี้ยแจ็ค
“กูขอให้มึงได้เมียเป็นกระเทยควายไม่ได้แปลงเพศ ไอ้สัด โทรมามีอะไร”
“มึง พรุ่งนี้ไปไหนรึเปล่า ไปเที่ยวกันเหอะ กูเหงาาาาาาา เปล่าเปลี่ยวใจ นะ นะ น้าาา ไหนๆ ก็ได้ว่างตั้งอาทิตย์นึง” อ้อนตีนโคตรไอ้เชี้ยนี่
“ไม่ว่าง กูจะกลับบ้านไปหาแม่ แค่นี้นะกูรีบ” ตัดบทก่อนที่มันจะทำในสิ่งที่ผมไม่อยากให้เกิดขึ้น
“กูไปด้วยยยยยยยยยยยยย” ไอ้เชี้ยเอ๊ย กูว่ากูรีบพูดจะรีบวางแล้วนะ ยังไม่ทันที่จะเอาโทรศัพท์ออกจากหู ไอ้ห่าแจ็คก็ตะโกนลั่นสะเทือนไปถึงไส้ติงเลย แม่งเอ๊ยยย กะแล้วว่าแม่งต้องขอตามติดไปเป็นเห็บหมา มันยังไม่รู้เรื่องไอ้พายกับผมหรอกนะฮะ แต่ผมว่ามันก็อาจจะพอระแคะระคายบ้าง ตามประสาคนขี้เสือกอย่างมัน
“ไม่ได้ กูมีแขกไปด้วย มึงเสือกไม่ได้งานนี้”
“จะแขก ไทย จีน ฝรั่ง อาบัง อาหมวย คนสวย หรือคนแก่ กูก็บ่ยั่น ยังไงกูก็จะไป ไม่งั้นกูจะโทรไปออดอ้อนแม่มึงเองนะ มึงก็รู้ว่ากูน่ะ ลูกรักแม่นวล โหะๆๆ” กูเริ่มเครียดจริงๆ และ ไอ้เชี้ยนี่แม่งงงงงงเอ๊ยยยย
“เออๆ ไอ้เหี้ย อยากไปก็ไปเลย แล้วก็ไม่ต้องเสือกปากมาก ถามห่าเหี้ยอะไรมากนะพรุ่งนี้ เดี๋ยวกูจะเล่าทุกอย่างให้มึงฟังเอง ไม่ต้องเสือกปากดี เข้าใจไหม”
“เรื่องเหี้ยอะไรวะ มึงเอาเมียเก็บไปกราบแม่หรือไง” เกือบถูกและไอ้เหี้ย แต่ไม่ใช่เมียเก็บเว้ย เมียกูเนี่ยแหละ
“กู… ไปกับไอ้พาย แล้วก็แม่มัน ตอนนี้กูกับมัน คบกันอยู่… พอๆ ไอ้เหี้ยกูรู้ว่าต่อมเสือกมึงกำลังกระดิก เดี๋ยวเอาไว้กูไปเล่าให้ฟังเอง ไม่ต้องเสือกปากดีล่ะพรุ่งนี้ ในเมื่อถ้ามึงอยากไปด้วย ก็ทำตัวให้เป็นประโยชน์ โดยการเอา อัลพาร์ดบ้านมึงมาเป็นพาหนะด้วยเข้าใจไหม งั้นพรุ่งนี้เจ็ดโมงเจอกันที่คอนโดกู อย่าลืมรถ โอเคนะ ถ้าเสือกโผล่มาแต่ตัว กูจะจับมึงขังห้องน้ำ แล้วล่ามโซ่ไม่ให้ออกมาจนกว่ากูจะกลับ แค่นี้นะ”
ผมสั่งเสียมันจบก็รีบวางเลยครับ ไม่สนใจเสียงโวยวายของมันที่เล็ดลอดออกมาตามสาย ผมกับไอ้แจ็คน่ะ เราไม่เคยมีความลับต่อกันอยู่แล้วครับ มันเป็นเพื่อนกับผมมาตั้งแต่สมัยประถม ผมยังไม่เคยเล่าเรื่องของมันให้ฟังสินะครับ… บ้านไอ้เหี้ยแจ็คน่ะรวยมากนะครับ มีโชว์รูมรถนำเข้าขนาดใหญ่ในกรุงเทพฯ ตั้งห้าที่ และเต้นท์รถมือสองที่ต่างจังหวัดกว่าสิบจังหวัด แต่ไอ้ห่าแจ็คชอบทำตัวซกมก เถื่อนไพร่ครับ มันจะเรื้อนๆ รั่วๆ บางทีก็ดูสติสตังค์ไม่ค่อยจะดี ปากหมา หน้าด้าน แถมความกวนตีน และขี้แกล้งนี่เป็นหนึ่งเลยครับ
ตอนสมัยเรียนด้วยกัน เวลาคุณครูประจำชั้นคนใหม่ถามว่าคุณพ่อคุณแม่ทำงานอะไร มันชอบบอกครูว่าแม่ไม่ได้ทำอะไรเป็นแม่บ้าน แล้วก็ช่วยพ่อนับกระดาษที่พ่อไปหามาได้จากของมือสองบ้าง มือหนึ่งบ้าง ครูก็คิดว่าบ้านมันเก็บของเก่าขาย ครูก็งงๆ นะครับ ว่าบ้านเก็บของเก่าขายทำไมได้มาเรียนโรงเรียนคุณหนู หรูหราขนาดนี้ มันบอกว่าเผอิญมันได้โควต้าเด็กดีครับ ไอ้ห่ามีซะที่ไหนโควต้านี้ แต่ครูก็แอบมึนๆ เหมือนจะเชื่อมัน พอครูออกไป พวกผมรุมด่ามันซะ ที่ดันไปโกหกครู มันเสือกบอกว่า มันไม่ได้โกหก ก็ไอ้กระดาษที่แม่มันนั่งนับน่ะ ก็หมายถึงเงิน ส่วนของเก่าที่พอหามาขายก็รถมือสองไง มือหนึ่งก็มี ส่วนโควต้าเด็กดีก็ไอ้รับความอนุเคราะห์จากแม่มันนี่แหละ ที่มันทำตัวดี ไม่ดื้อสามวัน เค้าเลยยอมไม่ส่งมันไปเรียนเมืองนอกคนเดียว แต่มาเรียนที่นี่แทน…เป็นไงฮะ ความกวนส้นตีนของมัน
……………………..
……………………..
ผมขับรถสบายๆ ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็กลับเข้ามาถึงห้อง กะว่าวันนี้จะได้นั่งดูไอ้พายมันทำคุกกี้แบบสบายๆ ก็ดันเจอบุคคลที่ไม่คาดคิดเข้าครับ บุคคลที่ผมเองก็เกือบลืมไปแล้วว่ายังคงมีมันอยู่ ไอ้บุคคลที่ยังคงทิ้งปริศนาความข้องใจในความสัมพันธ์ของมันกับไอ้พายไว้กับผม ‘ไอ้ฟี่’ ที่ไอ้พายบอกว่าเป็นเพื่อนซี้ของมันครับ
“มาเร็วกว่าที่คิดแหะมึง แสดงว่าเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยแดกหญ้าและ ไหนๆ มาดูซิซื้อถูกรึเปล่า” ไอ้พายที่มันนั่งหัวเราะต่อกระซิกกับไอ้ห่าฟี่ พอหันมาเห็นผม ก็ลุกขึ้นมารับของจากในมือผมไปเปิดๆ คุ้ยๆ ดูทันที ทำเหมือนไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น
“มึงไม่คิดจะแนะนำชู้ให้ผัวรู้จักเลยใช่ไหม” ผมพูดเบาๆ ให้ได้ยินกันสองคน เลยโดนไอ้ห่าแรดมันบ้องหูเข้าให้สองทีซ้อน เจ็บสัด!!!
“ปากดีตลอด ชู้เหี้ยอะไร กูบอกแล้วว่าฟี่น่ะเพื่อนซี้กู ตอนนั้นกูจะแนะนำดีๆ ก็เสือกทำตุ๊ดงอนหนีไปซะ ไปๆ ไม่ต้องทำหน้าหงิกใส่กูเลยไอ้สัด ไม่ได้น่ารักขึ้นเลย” มันดันหลังผมให้เดินเข้าไปหาไอ้ห่าฟี่ที่นั่งยิ้มหล่ออยู่บนโซฟารับแขก
“ฟี่ แฟนพายเขาอยากรู้จักฟี่ นี่อัลฟี่เพื่อนซี้กู เรียนคณะเดียวกัน ฟี่ไอ้เหี้ยนี่ริวแฟนพายเอง” ไอ้ฟี่ส่งยิ้มกว้างแบบสไตล์ผู้ชายหล่ออบอุ่นมาให้ โถ่ ไอ้เชี้ย อย่ามาทำเป็นมารยายิ้มเป็นมิตรกับกูนะเว้ย เรื่องรอยสักมึงกูยังไม่เคลียร์ แล้วเหมือนมันจะอ่านความคิดผมออกครับ เพราะผมก้มลงไปมองเท้ามันที่มีรอยสักรูปพายอยู่
“ยินดีที่ได้รู้จักครับริว ว่าแต่สงสัยรอยสักนี่ใช่ไหม ผมเห็นมองผมเหมือนอยากกระทืบสักสิบที ฮ่าๆๆ ผมไม่ได้เป็นเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อหรอกครับ ไม่ต้องห่วงมันเป็นเรื่องบังเอิญ แฟนผมก็ชื่อพายเหมือนกันครับ แต่เป็นผู้หญิงนะ คบกันมาสามปีแล้วครับ ถ้าไม่เชื่อเดี๋ยววันหลังจะพามาให้รู้จักก็ได้ฮะ… หายกังวลได้รึยังครับ เลิกทำหน้าเหมือนจะกระทืบผมด้วยครับ” อ้าวววว ไอ้เชี้ยยยย กูปล่อยไก่เลย ก็ใครแม่งจะไปรู้ล่ะวะ ว่าเมียชะนีมึงจะชื่อเหมือนเมียกู เป็นใครก็ต้องคิดสงสัยแบบกูนี่แหละ คราวนี้ก็เลยต้องส่งยิ้มแหยๆ ไปให้มัน ขอลุแก่โทษที่เคยเกือบจะชกมันไปแล้ว
“พายบอกฟี่แล้วไง ว่าไอ้เหี้ยนี่มันบ้า อย่าไปถือสามันเลยนะ” อ้าวไอ้ห่านี่ด่ากูตลอด ทั้งต่อหน้าและลับหลังนะ
“ไม่หรอกๆ เป็นฟี่ ฟี่ก็คงจะคิดมากเหมือนกันแหละ หึงมากก็แสดงว่ารักมากใช่ไหมล่ะ” โอ้ววว เพื่อนฟี่!!!! กูนับญาติทันทีเลย มึงพูดถูกใจกูมากกกก ชงมาได้ดีจริงๆ
“ถูกกกกกกก เอ๊ยฟี่ เราขอโทษด้วยนะ เอาเป็นว่าต่อไปก็ถือซะว่าเราเป็นเพื่อนฟี่อีกคนหนึ่งแล้วกัน เออ… กูว่า เราคุยกูมึงกันก็ได้นะฟี่ จะได้ดูสนิทกัน” ไอ้ฟี่พยักหน้ารับแบบยิ้มๆ ไอ้นี่มาดแม่งดีฉิบหาย มันดูนิ่งๆ เท่ๆ เวลายิ้มก็แบบโคตรจะคุณชายกระชากใจสาว แต่ดูๆ แล้วก็แบบน่าจะเป็นคนที่เข้าใจยากๆ หน่อย แต่พวกติสท์ๆ เขาก็เป็นแบบนี้กันแหละครับ เลือดจะไปลมจะมาแบบไม่รู้ตัว
“เออมึง พรุ่งนี้อะขอฟี่ไปด้วยได้เปล่า ไอ้ฟี่มันกำลังหาเรฟเฟอร์เร้นท์รีสอร์ทมาออกแบบงานส่งอาจารย์น่ะ”
“อ๋อ เออ เอาดิไปกันหลายๆ คนสนุกดี เดี๋ยวกูโทรบอกแม่ให้เตรียมห้องเพิ่ม รีสอร์ทกูก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไรหรอกนะฟี่ ก็จ้างเขาออกแบบตามที่แม่กับพ่อกูเขาชอบน่ะ แต่ลองไปดูก็ได้… แล้วมึงไม่ต้องทำหรือไงแรด” เดี๋ยวนี้ก็เรียกมันแรด บ่อยๆ จนมันชินเลิกด่ากลับแล้วล่ะครับ
“ก็งานกลุ่มน่ะ กูอยู่กลุ่มฟี่ ก็รอฟี่ไปดูโลเคชั่นพร้อมกันนี่ไง”
“แหมมม ตีเนียนสบายเลยนะมึง กูก็นึกว่าหวังดีกับเพื่อน ช่วยหาโลเคชั่นให้ ที่แท้แม่งมีผลประโยชน์นี่เอง…โอ๊ยยยยย เชี้ยยยย เจ็บนะเว้ย มึงหยิกกูจนเขียวรอบตัวแล้วเนี่ย กูว่าถ้าเขียวครบรอบนี่กูคงตาย เหมือนงูสวัดแน่ๆ”
“ก็ปากมึงดีนี่… ไปๆ ยกของไปเก็บดิ ยืนไร้ประโยชน์อยู่ได้…” ไร้ประโยชน์เหี้ยอะไรครับ แล้วที่กูถ่อสังขาลไปซื้อของให้นี่ ไม่ได้เรียกว่าทำประโยชน์เหรอไง ไอ้ห่าาาาาา
“งั้นเดี๋ยวฟี่กลับก่อนแล้วกันพาย เดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกัน เจ็ดโมงใช่ไหม”
“อ้าวไม่อยู่กินข้าวเหรอฟี่” จริงๆ ผมก็กะชวนมันกินข้าวด้วยนะ ไถ่โทษครับ
“ไม่อะ นัดน้องพายไว้ว่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้มะรืนนี้ก็จะไม่อยู่สองวัน เดี๋ยวคิดถึง” อ่อไปหาแฟนนั่นเอง
“เออๆ งั้นก็ขับรถดีๆ นะ แล้วเจอกัน”
“เจอกันเว้ยมึง” ผมก็ลาไอ้ฟี่แบบแมนๆ ด้วยการเดินไปตบบ่ามันเบาๆ ฟี่ก็ส่งยิ้มเท่กลับมาให้เหมือนเดิม สัดเอ๊ย กูขอถ่ายรูปยิ้มมึงเอาไปหัดยิ้มหน้ากระจกบ้างได้ไหมเนี่ย
………………..
………………..
หลังจากไอ้ฟี่กลับไปแล้ว ผมกับไอ้พายก็ช่วยกันทำคุกกี้ครับ ไอ้พายมันคล่องกว่าที่ผมคิดไว้เลยนะเนี่ย มันบอกว่าสมัยมันอยู่ที่ออสเตรเลีย มันทำงานที่ร้านเบเกอรี่ที่นั่น ทำทั้งร้านเบเกอรี่ ร้านอาหาร ร้านกาแฟ มันเลยทำได้ทั้งขนมอบ อาหาร และแถมยังเป็นบาริสต้าด้วย ไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อแหละครับ สรุป กูได้เมียเป็นแม่บ้านแม่เรือนเกินคาดนะเนี่ย สบายไปทั้งชาติและกู
“อร่อยว่ะมึง วันหลังทำอีกนะ” หลังจากรอคุกกี้อบอยู่ เราก็จัดการมื้อเย็นรอคุกกี้อบเสร็จ พอกินมื้อเย็นกันเสร็จ คุกกี้ก็ได้ที่พอดี ไอ้พายมันทิ้งไว้ให้เย็นก่อน แล้วค่อยจัดใส่ขวดโหลที่มันสั่งให้ผมซื้อมาห้าใบ มันทำซอฟต์คุกกี้ช็อคชิพ ที่ใช้ดาร์คช็อคโกแลต และส่วนผสมที่เป็น Low Fat ทั้งหมด ไม่หวานมาก ไม่เลี่ยนด้วย…
“อืม นี่กูก็เก็บเอาไว้บ้านเราด้วยขวดนึง เอาไว้ให้มึงกินกับกาแฟตอนเช้าไง เดี๋ยวอีกสองขวดเอาไปให้น้องเพลินกับแม่นวลและก็คุณพ่อมึง ส่วนอีกสองขวดก็เอาไปให้พวกพี่ๆ ป้าๆ แม่บ้านคนงานแล้วกัน” ผมชอบคำว่า ‘บ้านเรา’ ที่หลุดออกมาจากปากมันมากๆ ครับ ให้ความรู้สึกถึงคำว่าครอบครัวจริงๆ เลย
ฟอดดดดดด
“แฟนใครเนี่ย เก่งจัง ทำขนมก็อร่อย ร้องเพลงก็เพราะ” หอมแก้มให้รางวัลมันฟอดใหญ่ เอาใจมันซะหน่อยครับ
“แฟนเหี้ยไง… จำไม่ได้เหรอ ฮ่าๆๆ” จ้าาาา เมียเหี้ยยยย
………………….
…………………..
“เออ พายกูลืมบอกมึงว่ะ ว่าพรุ่งนี้ ไอ้แจ็คมันจะไปด้วยนะเว้ย เดี๋ยวเอารถใหญ่บ้านมันไป มึงโอเคใช่ปะ… กูบอกเรื่องของเรากับมันไปแล้ว แต่ยังไม่ได้อธิบายอะไรมาก ไอ้เหี้ยแจ็คมันก็เป็นเพื่อนซี้กูเหมือนกัน มันไว้ใจได้ มันนิสัยดีนะ” ผมอาบน้ำเสร็จเดินออกมาก็เห็นไอ้พายมันนั่งจัดของใส่กระเป๋าอยู่ มานึกขึ้นได้ว่าลืมบอกไอ้พายว่าพรุ่งนี้จะมีตัวเหี้ยอีกหนึ่งตัวเดินทางไปด้วย
“อืม บ้านมึงนี่ มึงจะพาใครไปด้วยกูจะไปว่าอะไรได้ล่ะ ส่วนเรื่องของมึงกับกูน่ะ กูก็ไม่ได้กะปิดใครอยู่แล้ว กูมันไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว อยู่ที่มึงแล้วล่ะ กูเองก็ไม่อยากเป็นภาระ หรือเป็นตัวถ่วงทำให้มึงเสียไปด้วยหรอกนะ ถ้าหากเพื่อนมึงไว้ใจได้ก็ดี ยังไงซะ อนาคตทางด้านดนตรีของมึงก็ยังไปอีกไกล แถมกำลังดังด้วย อย่าเพิ่งให้มีข่าวคาวอะไรออกมาเลย”
เห็นมุมน่ารักของมันไหมครับ มันน่ะเป็นคนที่แข็งนอกอ่อนในจริงๆ นะครับ มันชอบแคร์คนรอบข้าง ยิ่งอยู่ด้วยกัน มันก็ยิ่งเผยความน่ารักของมันออกมาให้ผมได้สัมผัส ยิ่งนับวันๆ ผมก็ยิ่งรักมันมากขึ้นเรื่อยๆ เลยครับ
“อืมมมมม กูรักมึงจัง” ผมเข้าไปทรุดตัวนั่งซ้อนหลังกอดมันบนเตียงที่มันกำลังจัดเสื้อผ้าอยู่ ก้มสูดกลิ่นหอมอ่อนๆ จากซอกคอขาวๆ ของมันเบาๆ
“อือ…กูรู้แล้ว ปล่อยเลยมึงกูจะจัดของ ยังไม่ได้อาบน้ำเลย อ่อ ถ้าจะใช้ห้องน้ำ โปรดไปใช้ด้านนอกนะ เดี๋ยวกูจะอาบน้ำ แล้วก็เช็ดคราบให้หมดด้วยล่ะมึง” ไอ้่ห่าาาา กะให้กูชักว่าวไปจนวันตายเลยหรือไง มันพูดจบก็หันมาย้ิมและ สบัดตูดหยิบกระเป๋าที่จัดของเสร็จไปวางไว้ ก่อนที่จะหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าไปอาบน้ำ ทิ้งกูค้างตลอด ยังดีนะที่วันนี้มันเป็นแม่ศรีเรือน ทำขนม ทำกับข้าวให้กิน แถมยังจัดเสื้อผ้าใส่กระเป๋าให้ด้วย ถือว่าเจ๊ากันไปแล้วกัน เฮ้ออออ
ผมไม่ได้ออกไปจัดการตัวเองอย่างที่ไอ้พายมันแนะหรอกฮะ ใครมันจะไปชักเองกันทุกวี่วัน เหนื่อยตายห่า บางทีมันก็อยากได้ของจริงอะไรจริงบ้าง แต่ก็ช่างมันเถอะครับ ผมบอกมันเองนี่ว่าผมรอมันได้ ก็รอต่อไปละกันกู ผมก็เลยใส่เสื้อผ้า แล้วก็ไปนอนรอมันบนเตียงครับ ซักพักก็ได้ยินเสียงมันออกมาจากห้องน้ำ ทำอะไรกอกๆ แกกๆ อยู่ตรงโต๊ะเครื่องแป้งที่กลายเป็นของมันไปแล้ว ไม่นานมันก็เดินไปปิดไฟ และก็ค่อยๆ สอดตัวเข้ามาอยู่ในผ้าห่มผืนเดียวกับผม และซุกตัวเองเข้าหาผมโดยอัตโนมัติ
“นี่ หลับยัง” นอนกอดกันไปซักห้านาที ไอ้พายก็ทำลายความเงียบขึ้นมา
“หึ มีไรเหรอ”
“มึง… อยากมากไหม” ยังอุตส่าห์มาถามนะมึง
“กูโอเค มึงไม่ต้องเป็นห่วงหรอก” ผมโอเคแล้วจริงๆ นะ
“งอนกูเหรอ… อย่างอนเลยนะ คืนนี้ยังไม่ได้หอมแก้มกันเลยนะ” เดี๋ยวนี้ก่อนนอน เราต้องผลัดกันหอมแก้มคนละทีสองทีครับ
“ไม่ได้งอนคร๊าบบบบ มาๆ หอมแก้มกัน” แล้วมันก็ยืนจมูกมาหอมผมสองฟอดใหญ่ ผมก็จัดการกลับไปเหมือนกัน
“นอนได้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไม่ไหวนะมึง” หอมแก้มกันเสร็จก็ชวนมันนอนครับ ไอ้ห่านี่ยิ่งปลุกยากๆ อยู่ด้วย
“มึง……” มันเรียกผมเบาๆ จากหน้าอกผมที่มันซุกหน้าอยู่
“หืมมม์” ผมตอบกลับมันเบาๆ เช่นกัน จากเรือนผมนุ่มของมันที่ผมสูดกลิ่นหอมๆ ทุกคืน
“ทำกันไหม…” หาาาาาาาา ‘ทำ กัน ไหม’ คำสามคำนี้ กูจะต้องแปลความหมายว่าอะไร ทำอะไร กันไหม คืออะไร ชวนกูทำอะไร ตอนนี้นี่กูคิดได้เรื่องเดียวเท่านั้นนะมึง ถ้าหากมึงไม่ได้คิดเหมือนกู มึงควรแถลงไขด่วนๆ ก่อนที่กูจะคิดไปไกล
“หืออออ ทำอะไร เอาให้เคลียร์ดิ๊” ตอนนี้ผมผงกหัวขึ้นมามองมันแล้วครับ มันก็แหงนหน้าจากอกผมขึ้นมามองหน้าผมเหมือนกัน
“…………………”
ผมไม่ได้รับคำตอบเป็นคำพูด แต่ผมได้รับรอยจูบอุ่นๆ จากปากนุ่มๆ ของมันแทน จากจูบช้าๆ เรื่อยๆ ก็เปลี่ยนเป็นหนักหน่วงและลึกล้ำมากขึ้น… ไม่ใช่ว่าไม่เคยจูบกันแบบนี้ นะครับ แต่ผมว่าครั้งนี้ ไอ้พายมันดูรุกเล้ามากกว่าปกติ
“อะ อืมม…ดะ เดี๋ยวก่อนพาย…อืมม สรุปคืออะไร… ทำแบบนี้ รู้ใช่ไหมว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น… กูก็แค่ผู้ชายอ่อนๆ คนนึงนะ กูหยุดตัวเองไม่ได้หรอก” ยอมรับกันแมนๆ ไปเลยว่าอ่อนจริง หึหึ
“อือออ… ก็ไม่ต้องหยุดสิ… แต่ คืนนี้ แบบซอฟต์ๆ ก่อนได้ไหม ภายนอกก่อนนะ เดี๋ยวไปบ้านมึงแล้ว กูจัดเต็มให้” โอ๊ยยยยย แค่นี้ก็ดีมากกกก แล้วครับ ตอนนี้จะอะไรยังไง ก็มาเหอะครับ ผมหน้ามืดไม่ไหวแล้วฮะ
ไอ้พายมันจูบกับผมอยู่อีกซักพัก ก่อนจะยันตัวเองขึ้นมานั่ง และถอดเสื้อออก ผมเองก็ถอดของตัวเองออกเหมือนกัน มันเอื้อมมือไปกดเปิดโคมไฟบนหัวเตียง แล้วส่งยิ้มมาให้ผม ก่อนจะก้มลงมาแลกลิ้นกันอีกครั้ง จูบไอ้พายยังคงสร้างความหฤหรรษ์ได้เสมอครับ บางครั้งก็อ่อนหวานน่าทะนุถนอม บางครั้งก็ลึกลับน่าค้นหา บางครั้งก็ร้อนแรงรุกเล้าจนยากจะถอนตัว เหมือนครั้งนี้ครับ
“อะ อืมมม” เสียงจ๊วบจ๊าบ สลับเสียงครางอื้ออึงในลำคอของผมและมันดังท่ามกลางความเงียบ ไม่นานนัก มันก็ผละจากปากผมจูบไล่ลงมาที่ลำคอและตุ่มไตที่แข็งรอการสัมผัสจากลิ้นร้อนๆ ของมัน ไอ้พายใช้ปลายลิ้นละเลงรัวเร็วๆ ที่ยอดอกผม
“อืออ อ๊ะ…อ่าาา พะ พาายยย ซีดดด พะ พายยย” ผมครางเรียกชื่อมันไม่หยุดปาก พอมันลิ้มชิมด้านบนจนเป็นที่พอใจแล้ว มันก็เริ่มเลื้อยลงด้านล่าง ค่อยๆ ใช้มือลูบก้อนเนื้อนูนของผม ที่แข็งขึงขึ้นตามอารมณ์ร้อนที่ถูกมันปลุก มันค่อยๆ ลูบมือผ่านเนื้อผ้าฝ้ายของกางเกงนอนที่ผมสวมอยู่ ซึ่งด้านในปราศจากสิ่งใดห่อหุ้ม
ไอ้พายมันค่อยๆ เปลี่ยนจากมือ ก้มหน้าลงไปจูบประทับลงบนก้อนเนื้อแน่นของผม สลับกับเลียผ่านเนื้อผ้า ก่อนที่จะค่อยๆ รั้งกางเกงของผมลงมา ให้ลิ้นอุ่นของมันได้สัมผัสกับเนื้อจริงที่ค่อยๆ ผงาดขึ้นต้อนรับโพลงปากนุ่มของไอ้พาย… มันใช้สองมือค่อยๆ กอบกุมของผมเอาไว้ ลูบเล่นกับสองลูกด้านล่าง ก่อนจะครอบครองลำแท่งแข็งของผมเอาไว้เต็มปากเต็มคำ
มันรูดปากขึ้นลงอย่างชำนาญ เหลือบตาหวานๆ ขึ้นมามองผมอย่างสิเน่หา ยิ่งผมจ้องกลับ มันก็ยิ่งมองยั่ว จนผมจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว ไอ้พายมันรูดปากเข้าออกสลับกับเลียลิ้มส่วนปลาย และแผ่ลิ้นเลียจากโคนตลอดปลายอย่างเน้นๆ… มันดูดกลืนของผมอยู่อีกไม่นาน น้ำรักจากตัวผมก็พุ่งเข้าปากมันอย่างห้ามไม่อยู่
“อ๊ะ อ้าาาาาา พายยยยย โอ๊ะ อืมมม พายยยย อ้าาาาาา”
มันผงกหัวขึ้นรูดรีดน้ำให้ผมจนหมดอีกสักแป๊บ มันก็ยกมือขึ้นปาดริมฝีปาก การกระทำของมันดูเซ็กซี่มากเลยครับ มันไม่ได้ยั่วยวนแบบตั้งใจ แต่ทุกการกระทำที่มันแสดงออก มันกลายเป็นดูเซ็กซี่ไปตามธรรมชาติ… แต่ อย่าคิดว่ามันจะเป็นเหมือนนางเอกหนังโป๋นะครับจะได้กลืนกินน้ำรักของคู่ขา มันปาดปากมันเสร็จก็วิ่งไปบ้วนในห้องน้ำ ถึงได้ว่า ไม่ยอมพูดอะไรเลย มันคงอมน้ำของผมเอาไว้อยู่
พอมันจัดการบ้วนปากเสร็จก็เดินเปลือยอกกลับมาหาผมที่เตียง ไอ้พายมันใส่บ็อกเซอร์ขาสั้นนอนครับ ผมชอบลูบขามันเล่นบ่อยๆ ขามันเนียนมาก
“สบายตัวไหม” มันถามครับ
“อืม ขอบใจนะ…ไหน มานี่ซิ๊” ผมหันไปยกตัวมันที่ยืนอยู่ข้างเตียง ขึ้นมานั่งซ้อนผมตรงหว่างขาด้านหน้า แล้วกอดมันจากด้านหลังแน่น จูบซับ สลับเลียซอกคอมัน
“อะ อืออ มะ ไม่ต้อง ทำให้กูหรอก” หยิ่งอีกนะมึงเนี่ย ก็เห็นๆ อยู่ว่านูนเด่นซะขนาดนั้น
ผมไม่ฟังเสียงมันครับ เอื้อมมือไปรั้งน้องพายน้อยของมันออกมาจากบ็อกเซอร์ จัดการรูดชักเบาๆ สลับกับมืออีกข้างที่เขี่ยวนอยู่บนยอดตุ่มไตแข็งสีแดงสด ปากและลิ้นก็ชอนไชซอกหูสลับกับเม้มใบหูนิ่มๆ เลียลากลิ้นผ่านมาดูดซอกคอของมัน…. ทั้งสามแห่งที่ผมปลุกเร้ากระตุ้น ทำหน้าที่ได้สอดคล้องกันเป็นอย่างดี มือที่กอบกุมอยู่เบื้องร่าง เร่งจังหวะมากเร็วขึ้น เมื่อเสียงครางกระเส่าของมันดังขึ้นตามอัตราความเร็วของมือผม
“อ๊ะ ริว อึ๊…ซีดดด อ่าาาาา ริววว เร็วอีก อะ!!! อืมม อ่ะ พะ พาย ไม่ไหวแล้ว อืมมมมมมมมม อ้าาาาาาาาา”
ไอ้พายครางยาว กระตุกตัว พร้อมๆ กับน้ำรักของมันที่พุ่งล้นออกมา ผมยังคงชักมือต่อไปอีกซักพัก จนมันหายหอบ ก่อนจะค่อยๆ รั้งหน้ามันให้หันมารับจูบจากผม จูบที่ผมถ่ายทอดทุกอย่างลงไป ทั้งความรัก ความหวงแหน และทะนุถนอม
“กูรักมึงนะพาย” ผมกระซิบบอกมันชิดริมฝีปาก มันย้ิมตอบก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาจูบตอบรับคำพูดของผม
ถึงแม้มันจะไม่ได้ตอบผมเป็นคำพูด ว่ามันรักผม แต่จูบของมันก็บอกทุกอย่างหมดแล้วล่ะครับ ผมรู้และสัมผัสได้ สำหรับมันผมไม่ต้องการคำพูดหรอกครับ แค่การกระทำที่มันเป็นอยู่ มันก็พิสูจน์ได้แล้วว่า มันเปิดใจ และไว้ใจผมเต็มร้อยแล้ว
ไม่ต้องมีคำว่ารัก ขอแค่ให้มันเป็นแบบนี้กับผมเพียงคนเดียว แค่นี้ผมก็พอใจแล้วครับ
-
^
^
^ จิ้มพรุนนนนน :z13:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ถ้าจัดหนักจะขนาดไหนอ่ะจ๊ะพาย >////<
แค่คิดก็... :m25:
(อีนี่เอาแต่คิดเรื่องหื่นๆ = =)
ฟี่...แจ็ค ใช่อีกคู่หรือเปล่าน้า
แจ็คฮาอ่ะ ชอบๆๆๆ :m20: คิดได้ไงฟะ
ส่วนฟี่..แหม่ ไอ้เรานึกว่าเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ ทำให้ริวมันปล่อยไก่ตัวเบ้อเริ่มเลย 555555+
ปอลิง.คู่นี้เค้าหวานแบบนี้ดีแล้วล่ะ ชอบๆๆๆ :-[ ไม่เหมือนใครดี
-
กกรี๊ดดอ่นจบแล้ว น่าร๊ากกกกกก
แอบอยากรู้สึกให้ฟี่กับริว ............ จัง :-[
-
:o8: น้องพายน่ารักขึ้นเรื่อยๆๆๆๆ
แม่บ้านแม่เรือนอีกตะหาก อิจฉาริว ><
ขอบคุณมากค่าาา :L2:
-
หวานๆ สยิวๆ
-
คู่นี้รักกันแบบนี้ก็ดีแล้วนะ
เพราะถ้าจะเป็นแบบอื่นก็นึกไม่ออก
หวานกันแบบนี้แหละ ดีแล้ว
-
ฮิ้ววววววว อ่านสองตอนรวด
แม่เจ้า พ่อพายนี้สุดๆเลย แต่ก็เข้าใจอารมณ์ Mercy นะ
เรื่องพ่อๆลูกๆ หรือเรื่องสายเลือดเป็นอะไรที่เข้าใจยากมาก
แต่พ่อพายไม่ไหวเลย แรงส์ไป
แม่เข้มแข็งมากอ่ะ รู้สึกรักแม่มากมาย
เดี๋ยวนี้พายขี้อ้อนจัง คนอ่านอยากจับตัวมาฟัดจริงๆ น่ารักได้ใจ
ส่วนริว ก็อบอุ่นจัง ชอบๆๆ
ตอน 21
ฮ่าๆ คู่นี้เขารักกันแบบโหดๆ ฮาๆดี
พายจ้า หนูจะน่ารักไปไหน
ไม่ได้มีแต่ริวนะที่หลง คนอ่านก็หัวปรำเหมือนกัน
เก่งงานบ้านงานเรือน ขี้อ้อน เอาใจ โห ไม่น่าริวไปไหนไม่รอด 555
Ps. รีบมาต่อนะ อยากอ่านไปทริปแล้ว ท่าจะมันน่าดู
-
โอ๊ย....น่ารักมากมายอ่ะ
แล้วยิ่งเดี๋ยวนี้พายอ่อนลงมาก ขี้อ้อนขึ้นด้วย :-[ ริวยิ่งรักยิ่งหลงอ่ะ
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยย
น่ารักอ่าาาาาาาาาา
nc ใสๆ ฮ่าๆๆๆๆ
แต่เค้ายังเคื่องพ่อพายอยู่นะ ฮึ่ม
-
ทำไมกลายเป็นหวานฉ่ำตอนท้ายไปได้ แต่ถูกใจจัง 555
-
พายโคตรน่ารักกกกกกก :jul1:
เรื่องฟี่เคลียร์ละ ดันบังเอิญชื่อพายเหมือนกันอีก ฮ่า ๆๆ
เกือบได้รับประทานฝ่าเท้าริวซะแล้ว ~
-
หวานจังเลยน๊าาาาา
อยากรอดูว่าพายจะจัดเต็มขนาดไหน :oo1: :oo1:
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
:-[
-
อยาก ไป บ้าน เร็ว ๆ
จัด หนัก สัก ที พายย
-
ฟูล คอส
รีสอร์ตหรรษา
ว่าแต่แอบมีซัมติงแจุ๊คกะฟี่ป่าวเนี่ย
อุอิ แอบลุ้น
-
หวานแล้วค่า เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คู่นี้นานๆจะหวานทีน๊าาาาา
-
พายน่ารักจังเลยค่า
ขอกอดแน่นๆ :กอด1:
ไว้ถึงบ้านอย่าลืมจัดหนักนะคะ :z1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อยากให้ไปถึงบ้านเร็วๆจัง รอดูพายจัดหนัก
-
หวาน โหดตลอดคู่นี้
ลุ้นช่วยนายริว :m25:
+1
-
หวานเยิ้มมมมมม หยด แหมะ แหมะ
-
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
โอย น้องพายของพี่ >//////////<
เดี๋ยวนี้น้องริวก็นะ พระเอกโก้ดๆเลย คริคริ
ชอบตรง.......จ้าาา เมียเหี้ย ฮี่ๆๆๆๆ
น่ารักเนอะคุณไนท์เนอะ ^o^
ปล.แล้วพ่อแจ๊คนี่แกจะเกิดไปปิ๊งปั๊งไรกะใครป้ะคะ? แบบว่าน้องพายของน้องฟี่เกิดไปเจอใครที่ดีกว่า
น้องฟี่คนมาดดีตลอดกาลนานเลยถูกทิ้ง ได้น้องแจ๊คปลอบใจโดยไม่ตั้งใจ แล้วก่อเกิดความรู้สึกดีดี เอร๊ยยยยยยยยยยยยยย
อิคนอ่านคนนี้ก็จินตนาซะ กร๊ากกกกกกกกก
แบบว่าแอบปลื้มน้องแจ๊คมานาน ชอบแคแร๊คเตอร์แก คริคริ
-
:L1:
-
เลือดหมดตัวฮ่าๆๆ
-
จะมีคู่รองโผล่มาแจมหรือเปล่าจ๊ะ
อยากให้เป็นคู่แจ็คกับฟี่จัง
-
:impress2:น่ารักจริงๆคู่นี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อยากไห้แจ๊คคู่กะฟี่ๆๆๆๆ ฟี่เป็นรับนะๆๆๆ 55 o13
-
:m25: นี่แค่เบา ๆ นะนู๋พาย ถ้าจัดหนักจะขนาดไหน
-
แบบซอฟนะนี่แล้วจะรอตอนจัดแบบเต็มน๊าน้องพาย หุหุ
-
NC น้อย ๆ แต่ เฮือก!! เลือดทะัลัก
-
พายน่ารักอ่ะ มีมุมน่ารักๆให้ได้ยิ้มตลอดเลย ^^
-
อ๊ายยย
สลบเหมือด คาที่ :jul1:
-
:o8: :o8:กรี๊ดดดดดด
นั่งรอนุ้งพายจัดให้พี่ริวแบบเต็มๆ
-
แบบซอล์ฟๆก่อนออนทัวร์ :m3:นุ้งฟี่สนใจคู่แจ๊คมั้ย55อยากจิ้น
-
น้องพายโหมดแม่บ้านตัวน้อย
>.<
น่ารักเนาะ
-
นี่ขนาด nc แบบมินินะเนี่ย ถ้ามาแบบฟูลคอร์ส มันจะขนาดไหนเนี่ย :z1:
น้องพายในมุมน่ารัก ๆ แอร๊ยยย แม่ยกปลื้มม :man1:
-
ชอบพายมากๆๆ
ตอนหน้าขอ nc หนักๆเต็มๆอย่างที่พายบอกกับริวนะ
+1 นะคะ
-
:jul1: ขนาดยังน้อยนะ นี่ถ้าเต็มที่ขนาดไหน
สงสัยต้องเตรียมทิชชู่รอเป็นลังเลย
ชีวิตพายน่าสงสาร แต่ต่อนี้ไปจะมีแต่ความสุขแน่ๆ
คู่นี้หวานแบบเหี้ยๆได้อีก :laugh: พูดเถื่อนดี ชอบ
-
นับวันน้องพายก็ยิ่งน่ารักมากขึ้นๆๆๆ
มิเสียแรงที่ริวรักและดูแลเป็นอย่างดี
มารอ NC จัดหนักๆของพายนะจ๊ะ Mercy
-
ริวพายน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
แอบยกมือร่วมจิ้นฟี่แจ๊คด้วยคน 555+
-
กี๊ดดด รอจัดหนักอยู่นะค๊าาาาา น่ารักจิงๆเลยคู่นี้ อิอิ
-
มานั่งรอจัดหนักด้วยเจ้าค่ะ! :mc4:
-
นี่ขนาดยังไม่จัดเต็ม มินิ nc นะนี่ :pighaun:
จัดเต็มจะขนาดไหน :haun4:
รอฉบับจัดเต็มแบบใจจดใจจ่อ :jul1:
ขอบคุณไรท์เตอร์ค่ะ :pig4:
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
น้องพายน่ารักจัง
-
แวะมาทักทายบ่ายๆ เย็นๆ ค่ะ :z2:
ชะโงกหน้าไปดูข้างนอก รถติดโพดๆ กลับมามองดูหน้าจออีกครั้ง งานเยอะโพดๆ เช่นกัน (โพดๆ นี่มันเป็นศัพท์อะไรกันฟ้ะ ฮ่า)
แวะเข้ามาทักทายเฉยๆ ค่ะ เรื่องนี้เอามาลงแบบไม่ค่อยได้คุยกับเพื่อนๆ กันเลย ตอนเรื่องน้องเลิฟยังได้ตอบเม้นท์ยังได้คุยกันบ้างเนอะๆ
กลับบ้านดีๆ นะคะทุกคน
แล้วจะแวะมาใหม่ค๊าบบบ
Mercy (โคตรจะขี้เกียจโหมด)
-
:jul1:
รอแบบจัดหนัก 555
-
เยี่ยมมากริว o13ต้องยอมรับสิ่งที่ตัวเองเป็น
ของแบบนี้ให้นู๋พายฝึกได้จ๊ะอิอิ
ปล.มาคอยรอบจัดหนักเน้นๆอิอิ
-
น่ารักง่ะ หวานกันแบบ :m25:
ว่าแต่ แจ็คไปทำไมง่ะ - -"
-
ขอจัดหนักค่ะ :m25:
-
พายน่ารักอ่ะ
ไม่ให้ริวรักยังไงไหวเนอะริวเนอะ ^^
-
นี่คือมินิเอ็นซีใช่ม๊ายยยยยยย ถ้าแบบเต็มจะขนาดไหนเนี่ย กร๊ากกกกกกก
น่ารักจัง สองคนนี้ดูรักกันจังเลย ชอบๆ^^
-
อ๊ากกกกก :z1: :haun4: พายน่ารักโพดๆ
-
อยากรู้จัง จัดเต็ม จาเป็นอย่างไร
:oo1:
:laugh:
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:เบา เบา
-
สามีภรรยาคู่นี้น่าร้ากกก :กอด1:
-
:z2: จะมีคู่ใหม่เกิดอีกรึเปล่าเนี่ยไปเที่ยวครั้งนี้ :z2:
:pig4: :pig4:
-
ขนาดแบบ soft ยัง :pighaun: ขนาดนี้
โอ๊ย ถ้าแบบฟลู จะ............. เดี๋ยวไปเตรียมผ้าห่มมาซับเลือดก่อน :haun4:
-
ว๊ายๆๆๆๆ
รอตอนหน้า
หนูพายจัดเต็ม ริวคุงจะไหวมั้ยคะ^^???
-
:m25: เฮียริวเคลิ้มจัด
นี่ขนาดเบาๆนะคะเนี่ย o13
เกิดน้องพายจัดเต็ม+ชุดใหญ่ให้เฮียริวจริง :z1:
เฮียไม่*สุข*จนหัวใจวายตายไปก่อนหรือคะ โฮะๆๆๆๆ :laugh:
-
พายน่ารักอ่ะ เป็นแม่ศรีเรือนด้วย
-
อูยยยย...อยากอ่านจัดเต็มมมมม
ถึงบ้านเร็วๆ เต๊อะ
-
พายน่ารักไปใหนจ๊ะ ฮ่าๆ
-
พายน่ารักจัง :haun4:
-
เค้าสวีทหวานกันน่าร้ากกกกก
รอน้องพายจัดเต็ม กร๊ากกกก
-
+1 จัดไปก่อน เดี๋ยวพายจะได้จัดเต็มมาให้บ้าง กร๊ากก :haun4:
-
เอิ้กส์ๆ หวานมากๆคร๊าบบ
สงสัยจะมีเรื่องก็ตอนไปบ้านนายริวนี่แหละ ฮึๆ
-
เอิ๊กกกกกๆๆๆๆๆๆ
รอจัดเต็มชุดใหญ่ได้มั้ยเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
พายน่ารักมากกกกกกกกกกกกกก :-[
-
พอรักกัน ก็หวานชื่อ ยิ้มทั้งเรื่อง
ผัวเหี้ยกับเมียเหี้ยคู่นี้ ทำไมดูน่ารัก ฮ่าๆๆ :impress2:
-
:mc4:ฮูเร่ย์ ฮูเรย์ :mc4:
:L2:ไรเตอร์สู้ สู้ :L2:
โย่วๆ เย้ย์ๆ เฮ้ๆ ฮ้าๆ ฮู่ๆ
-
เข้ามารอน้องพายจัดเต็มคร๊า
-
สองคนนี้เค้าบอกรักกันได้หยิวกิ๊วมากเหอะ เขินนนน :-[
แล้วนี่อารายยย ไปบ้านพ่อบ้านแม่จะจัดเต็ม
ระวังไอ่น้องเพลินจะฟัดพี่พายจน เจ้าริวอดฟัด เหอๆๆ
-
พายยยยยยยยย ทำไมน่ารักอย่างนี้เนี่ย ฮ่าๆ
มีทวงหอมด้วย ว๊ากกๆๆ ;]
-
น้องพาย
ทำไมทำตัวอย่างนี้ล่ะลูก
มันน่ารักเกินไปแล้วน่ะ
:sad4:
เขินแทนริวจริงๆเลยนะเนี่ย
-
ยั่วยวน เซ็กซี่ โว้ววววววว
-
เย้ เปิดเจอตอนหวานๆจากนิยายในเล้าสองเรื่องซ้อน เป็นนิมิตหมายอันดีที่ไม่ต้องเปิดรับเช้าวันใหม่ด้วยมาม่าชามโต ฮ่าๆ มีความสุข เอิ้วๆๆ ^^
-
รอจัดเต็มค่ะ :z1:
-
รอเหมือนรีบนค่ะ
-
พาย น่ารักมากลูกกกกกก
อิอิ
รอจัดเต็ม
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :really2:
-
คิดถึงน้องพายยยย
คุณMercy ใจร้าย หายไปไหนไม่ส่งใบลาเลยนะ เดี๋ยวหักเงินเดือนเล้ยยยยยยยยย :m16:
-
:call: รอพี่ริวต่อ
-
มารอน้องพายกะน้องริว
-
พายน่ารักจริงๆเลยนะเนี่ย ><
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :really2:
-
:pig4:
-
ชอบมาดคุณชายของฟี่...ช่างตรงกับผู้ชายในชีวิตจริงยิ่งนัก ...เอิ๊กๆ
-
ตอนพิเศษ Flash back พาย : อดีตที่ฝังจำ 1
ว่าแล้วว่าชีวิตน้องพายต้องมีปม T^ T
สงสารๆๆๆๆๆๆๆๆ
เจอเรื่องแรงๆมาเยอะมากมายเลย
มาขอตามอ่านต่อไปนะ
ชอบๆๆๆ เรื่องนี้แรงดี :D ช่วยริวลุ้นๆๆๆ
-
ตอนพิเศษ Flash back พาย : อดีตที่ฝังจำ (2)
เรื่องเศร้ามันเยอะจริงๆเลยหนูพาย
แล้วจุดหักเกให้เกิดอาการแรดรุนแรงนั่นมันมาจากไหน?
ตามลุ้น ตามอ่าน!!!!
เปิดใจให้ริวเข้ามาดามใจซะสิลูกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
รอพายมาจัดเต็มครับ ฮ่ะๆๆๆๆ
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :really2:
-
พายน่ารัก :-[
รอมาจัดเต็มค่ะ
:bye2:
-
ตอนพิเศษ Flash Back พาย : อดีตที่ฝังจำ (3)
ทำไปทั้งหมดเพื่อประชดชีวิตสินะน้องพาย
ใครๆก็หลงรักเซย์จริงๆเลย
รักริวซะเถอะลูก แล้วจะได้หายเจ็บกัน :D
ไปเจอชีวิตดีดี คนที่รักเรา!
-
ตอนที่ 5
ความใสซื่อและความอ่อน! มันยังคงคู่อยู่กับริวมันต่อไป!!!
แลดูจะได้เป็นเมียไอ่แจ็คแบบที่พูดไว้แทนนะนั่น!
น้องพายเลิศเกิน!55555
-
:really2: :really2: :really2: :really2: :really2:
-
ตอนที่ 6
แรงเสมอต้นเสมอปลายมากน้องพาย!!!
พสมาไหว็แม่แล้วซะงั้นเลยริว
ไปเร็วดีจริงๆเลย 55555
รอน้องพายเปิดใจ รอไอ่ริวมันเลิกอ่อน =___=
-
ตอนที่ 8
น้องเพลินน่ารักมาก!!!
อยากเห็นริวมัน "เอา" คืนจะตายแล้ว!!!
แอบหวานกันแล้วๆๆๆๆ 55555
ใช้ครอบครัวปูทางๆ เริ่มฉลาดแล้วริว!
-
ตอนที่ 9
น้องเพลินพาน้ำตาไหล... เข้มแข็งจริงๆเลยเด็กคนนี้ :sad4:
ให้น้องพายเปิดรับริวมันสักที สงสารน่องพายจังเลย เศร้าๆๆ
บ้านริวเป็นอะไรที่น่าอยู่มาก! บ้านนี้น่ารักจริงๆ
-
ตอนที่ 11
คนเลวๆนี่ ยังไงมันก็เลวจริงๆด้วย!!!
อดีตแย่ๆของน้อง มีเรื่องอีกแล้วๆๆๆ
พายสู้ๆนะ ให้ริวมันอยู่ข้างนั่นแหละ ถูกแล้วๆๆๆ
-
ตอนที่ 12
จบตอนได้หวานมากกกกกกกกกกกกกกกกกก
สงสารน้องพายไม่ไหวแล้ว!!!
เอาคนปล่อยรูปมาฆ่าทีดิ๊!!!!
-
ตอนที่ 13
:sad4: เสียน้ำตา ร้องไห้ไปแล้วเหมือนกัน
เพลงมันอินมาก!!!!!!!!!!
น้องพายเจอคนดีที่จะอยู่ข้างๆแล้วล่ะ
ป.ล. พี่คิวแถลงข่าวได้เท่ห์มากๆเลย > <
-
ตอนที่ 14
ไหนบอกจะไม่หวาน????
มดไต่จอกันเลยทีเดียว!!!! น่ารักเว่อๆๆๆๆๆ
ให้พายผ่านเรื่องแย่ๆไปได้เร็วๆ สู้!
-
ตอนที่ 15
ชอบเพลงนี้มาก!!! มาอยู่ในเรื่องนี้แล้วเขินเลย!
ริวมันฉลาดแล้วจริงๆด้วย
ร้องเพลงจีบไปเรื่อยๆมันทุกวันเลย! 555555555555
-
ตอนที่ 16
หวานกันขึ้นเรื่อยๆแล้วจริงๆนะ
น้องพายน่ารักมากๆเลย!!!
อ่านแล้วติดเรื่องนี้ 555555
เดี๋ยวพรุ่งนี้มาอ่านต่อนะ วันนี้หนีไปนอนก่อน ราตรีสวัสดิ์ค่ะๆ
-
ฮิ้วววววว
คิดถึงพาย แล้วจ๊าาา
-
ยิ่งอ่าน
พายยิ่งขี้อ้อน+น่ารักขึ้นเรื่อยๆๆๆเลย :o8: :o8:
-
อยากอ่าน NC แบบเต็มๆอะ
-
:pighaun:โอ้
พายน่ารักมาก
รอแบบเต็มๆ
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :really2:
-
ตอนที่ 17
น่ารักๆๆๆๆๆ เขาจะย้ายไปอยู่ด้วยกันแล้วววววววว~
น้องพายลาออกจากวงการแล้ว แอบเศร้าๆๆๆ
ให้น้องมีชีวิตที่ดีขึ้นนะๆ
-
เค้ามารอ :call:
-
ตอนที่ 18
รู้สึกว่าใกล้จะกลายเป็นมิวสิกคอลแล้ว
แต่ชอบนะ
ชอบฟังเพลง ชอบเพลงนี้มากด้วย
i swear หวานเว่อ!!!
ปัญหามาอีกแล้ว
เบื่อพ่อน้องพายจังเลย ! =__=+
-
ตอนพิเศษ MERRY CHRISTMAS & Love U so much
หึงแรงๆแบบนี้ล่ะเริ่ด!!!!!!!
แล้วลายสัก... พายมันก็จะออกมาแบบแมนกว่าริวอีกแล้ว 55555
เป็นคริสมาสต์ที่น่ารักมากๆเลย > <
-
ตอนที่ 20
ถึงคุณพ่อน้องพาย...
มึงจะเลวไปไหมวะคะ!!!!!! (ขออภัยในความไม่สุภาพ)
ชีวิตน้องเจอแต่เรื่องแย่ๆ
รักกันดีดีนะริวพาย :D
คุณแม่น้องพาย+พี่คิว ฮี่โร่สุดยอด! ชอบๆๆๆ
-
มาทวงตอนใหม่
อยากอ่านแล้วจ้าาา
:call: :call: :call:
-
ตอนที่ 21
ตามทันแล้วๆๆๆๆๆๆ
เอ็นซีแบบเบาๆ!!!
รอแบบน้องพายจัดเต็มอยู่นะ!!!!!!
รักกันๆๆๆๆๆๆๆ
รักเรื่องนี้~ :กอด1:
-
เข้ามารอรับริว :o8:
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :really2:
-
มาให้กำลังใจครับ วางโครงเรื่องได้ดีมากเลย รออยู่นะครับ จะลงแดงแล้ว
:serius2:
-
เอ็นซีเเบบเบาๆ :haun4:
น้องพายจะน่ารักไปไหนเนี้ย
รอตอนต่อไปค่ะ o13
:pig4: :pig4:
-
อยากกินพาย :monkeysad: :monkeysad:
หลายวันแล้วอ่ะ คิดถึงน้องพายและคุณริวนะคะ :z3: :z3: :z3:
-
:call:
-
:call:น้องพายจ๋า
-
รอน้องพายกลับมา~ :z3:
-
จะลงแดง
T_______________________T
-
:give2:น้องพายน่ารักจริงๆ
รอตอนต่อปายยย :t3:
-
จะตายแล้ว ววว :z3:
-
สงสัยว่าเราจะต้องจองศาลาก่อนได้อ่านตอนต่อไปเป็นแน่แท้ เพราะเห็นคนรอใจจะขาดกับลงแดงสุดๆ ท่าทางคุณไนท์ท่าจะยุ่งๆกระมังคะ
-
จองให้เฟินด้วยนะคะ ป้าพีนัท T__________________________T
เค้าจิลงแดงแย้ววววววว อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก o9
-
^
^
^
^
จิ้มๆๆๆๆ :z13: น้อง firrytail ทะลุป้า ทะลุคุณนุ่น ทะลุทั่วทุกคนเลยค่ะ
เค้าขอโทษจริงๆ นะคะที่หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย (เหมือนโดนอุ้มไป)
งานยุ่งจริงๆ ค่ะ ไม่มีคำแก้ตัวอื่นๆ ใดเลยจริงๆ นอกจากเรื่องงาน
พองานยุ่งในหัวก็คิดแต่เรื่องงานอย่างเดียววนไปวนมา เวลาคิดจะเริ่มลงมือต่อนิยาย ก็ไม่มีสมาธิ
มันอึนๆ ตันๆ จริงๆ ค่ะ พิมพ์ไปไม่เท่าไหร่ก็ต้องจอด เพราะฝืนไปก็จะฝืดเปล่าๆ
แถมชั่วนี้พักผ่อนน้อย ปวดตาและมึนหัวบ่อยๆ ค่ะ
Mercy ก็เลยหาโอกาสอู้และหนีไปงีบบ่อยๆ โดยที่ไม่ได้มาต่อ และก็ไม่ได้มาส่งข่าวด้วย
แต่เห็นหลายๆ คนเข้ามาทวงถาม Mercy ก็ดีใจ และก็ร้อนใจ (ได้อ่านทุกๆ เม้นท์นะคะ ขอบคุณมากๆ)
วันนี้ก็เลยมาส่งข่าวกันก่อนว่า คนเขียนยังมีชีวิตอยู่นะคะทุกท่าน
คืนนี้ก็เลยฮึดเขียนอีกครั้งค่ะ
แต่...
อาจจะไม่ได้ลงคืนนี้นะคะ น่าจะลงให้ได้พรุ่งนี้ค่ะ (ไม่อยากสัญญาเลยค่ะ แต่จะพยายามให้ถึงที่สุด)
พรุ่งนี้เช้า Mercy มีงานแต่เช้า คืนนี้อาจจะต่อได้ไม่เยอะน่ะค่ะ
ยังไง Mercy ก็ขอบคุณทุกๆ คนมากๆ เลยนะคะที่คอยแวะเวียนกันเข้ามาถามไถ่ ให้กำลังใจกันเสมอๆ
ถึงจะยุ่งยังไง Mercy ก็ยังได้แว๊บมาอ่านเม้นท์ของทุกคนนะคะ
แล้วเจอกันนะคะ
รอน้องพายหน่อยเน้ออออ... :pig4:
-
:z13: ไม่ได้จิ้มพี่mercyนานแค่ไหนแล้วเนี่ย? :laugh:
เป็นกำลังใจให้นะคะ งานหนัก อากาศเย็น ดูแลสุขภาพด้วย
รออ่านได้เสมอค่ะ
:กอด1:
-
เย้ พี่ไนท์มาส่งข่าวแล้ว :z2:
สู้ๆจ้า งานหนัก พักบ้างจ้า รอได้เสมอเลยยยยย :กอด1:
-
โอ๋ๆๆๆๆๆ คุณไนท์
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เหนื่อยนักก็ไม่ต้องฝืนหรอกค่ะ นอนนะคร้าาาาาาาาา
เอ่เอ๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปล.เฟินน้อย แบร่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
รักษาสุขภาพนะคะ
ดื่มวีต้า แล้วไปนอนซะดีๆ
-
รับทราบจร้า ยังรออยู่ไม่ไปไหน
-
จ้า
รอได้เสมอนะตะเอง :กอด1:
-
ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงเราก็จะรอ
สู้ๆๆๆน่ะค่ะ :กอด1:
-
สู้สู้คร๊าบ พักผ่อนมั้งกะด้าย หักโหมมากเดะจะไม่สบาย
-
:กอด1:จะรอนะ
-
เข้ามาตีตั๋วแถวหน้า รอจ้า :z2:
-
ไม่เป็นไรค่ะ รอได้อยู่แล้ว
ถ้ายังไงก็พักผ่อนบ้างนะคะ
ยังไงสุขภาพก็ต้องมาก่อน :กอด1:
-
รอแน่นอนค่า สู้ๆเนะ
-
o13สู้ๆครับ ยังไงก็รออ่านอยู่ครับ +1 เป็นกำลังใจ
-
สู้ๆๆ นะคับเป็นกำลังใจให้
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
รอจ้า
สู้ๆ นะ
-
โทรไปยกเลิกศาลาที่จองไว้ก่อนเน้อ 555 จะว่าไปอากาศช่วงนี้มันน่านอนจริงๆ นะ 555
-
รับทราบค่ะ
จะรอนะคะ
-
มาอ่านเรื่องนี้ด้วยอีกคนคร้าบบบ
-
คับผมมม จะรอนะคับ ^^
-
รอได้จ้า Mercy
พักผ่อนด้วยเน้อ
เป็นห่วงนะจ๊ะ
-
จ้า รับทราบค่า
รักษาสุขภาพน้า ช่วงนี้อากาศเย็นๆ อาจปวดหัวได้ง่ายกว่าปกติ เหอๆ
สู้ๆจ้า :mc4: :z13:
-
อย่าทำงานหนักจนลืมดูแลตัวเองนร๊า
-
ไม่เป็นไรคะยังไงก็รอได้อยู่แล้ว :3123:
-
ส่งกำลังใจมาช่วยค่ะคุณMercy สู้ๆค่ะ
งานยุ่งก็จัดการเรื่องงานก่อนนะคะ รอน้องพายได้เสมอค่ะ
โหมงานกันก็อย่าลืมดูแลสุขภาพล่ะกัน
อ้าว..คุณนายนัทยกเลิกจองศาลาแระ
กะลังว่าจะไปช่วยงานพอดี คริ คริ
-
พักผ่อนเยอะๆ ดูแลสุขภาพด้วยนะ
-
ขอให้งานยุ่งๆผ่านไปไวๆนะคะ
อย่าลืมพักผ่อนเยอะๆด้วยนะคะ
-
สู้ ๆ นะ พักผ่อนเยอะๆ ล่ะ
-
ไม่เป็นไรคะคุณ Mercy
เบนรอได้คะ เอาตามสะดวกเลยยย
สู้ๆคะ
-
ตั้งใจทำงานนะคะ
งานสำคัญกว่าๆๆๆๆ
อยากอ่านต่อก็จริง
อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุข
แต่ถ้าคนอ่านมีความสุข แล้วคนเขียนต้องทุกข์เกินกำลัง
ก็พักก่อนนะคะ รอได้ๆๆๆ :D
สู้ๆ :mc4:
-
สู้ๆ
:mc4:
-
รักษาสุขภาพด้วยนะ :L2: :กอด1:
-
รักษาเนื้อ รักษาตัวด้วยนะคะพี่ Mercy เป็นห่วงค่ะ :กอด1:
-
ไม่เป็นไรค่ะ รอค่ะ
รักษาสุขภาพด้วยนะ :L1:
-
แวะมาส่งกำลังใจ จุ๊บๆ :L2:
-
รอฮะๆๆ
อิอิ
-
มีงานเข้าๆๆๆๆ
เข้าใจค่ะ
สู้ๆนะคะ
-
มาแล้วค่ะทุกคน
Mercy ขอโทษด้วยนะคะที่มาต่อช้าจริงๆ ตามที่ได้แจ้งข่าวไว้นั่นแหละค่ะ
แถมวันนี้ยังเกิดอุปสรรค Mercy ดันโดนคัตเตอร์บาดนิ้วลึกเลยค่ะ ทำให้พิมพ์ลำบากมากๆ เพราะติดปราสเตอร์ :monkeysad:
ส่วนใครรอจัดหนักนะคะ ก็รอไปก่อนเน้อ :laugh: น้องพายมันก็คงอยากจัดหนักนั่นแหละ แต่อิคนแต่งมันจัดไม่ไหว
เอาเป็นว่าตอนนี้ไปแบบชิลล์ๆ ก่อนนะคะ เดี๋ยวตอนหน้าค่อยว่ากัน
แต่เหมือนมีแวว งานหนักจะเข้า ไม่รู้ว่าตอนต่อไปจะมาได้เร็วแค่ไหนนะคะ แต่จะพยายามให้ไวที่สุดนะคะ
ขอบคุณทุกๆ กำลังใจ และทุกคนมากๆ เลยค่ะ อ่านเม้นท์ของทุกคนแล้วก็ทำให้ฮึดสู้ รีบต่อจนเสร็จค่ะ ^^
ปล.คำผิดไม่ได้ตรวจทานเลยค่ะ มาเร็ว และมึน เพราะต้องรีบไปนอนแล้วค่ะ มีงานเช้าอีกแล้ว เดี๋ยวค่อยตามมาแก้นะคะ
ปลล.ใครไปมีทติ้งเล้าบ้างคะ เจอกันเน้อ...
++++++++++++++++++++
ตอนที่ 22
“แม่คร๊าบบบบ พายอยากกินทูน่าเยอะๆ แม่ใส่ทูน่าเยอะๆ นะฮะ” ไอ้พายมันไปยืนเกาะแพนทรี่ในห้องครัวของผม ที่ตอนนี้แม่พลอยของมันกำลังทำแซนวิชหลากไส้ใส่กล่องเตรียมเป็นอาหารเช้าไว้ให้พวกเรากินในรถ
“จ้า!! แม่รู้แล้วว่าหนูชอบทูน่า แม่ใส่ให้เยอะพิเศษเลย แล้วหนูเตรียมของเสร็จแล้วเหรอลูก แล้วเพื่อนหนูล่ะใกล้จะมาถึงรึยัง ออกสายเดี๋ยวรถจะติดนะ”
“ใกล้ถึงแล้วฮะแม่ อีกไม่เกินสิบนาทีก็ถึงแล้ว…อ๊ะ แม่ฮะ ไม่ต้องใส่หอมใหญ่สักสี่ห้าชิ้นได้ไหม ไอ้ริวมันไม่กินหอมหัวใหญ่น่ะแม่ เรื่องเยอะเนอะแม่เนอะ” ไม่รู้จะอมยิ้มหรือจะเดินไปตบกะโหลกมันดีนะครับ แต่แอบดีใจที่มันจำได้ด้วยว่าผมไม่ชอบกินอะไร ผมไม่เคยบอกมันนะครับ แต่มันคงจะสังเกตเวลากินข้่าวด้วยกันผมจะเขี่ยพวกผักที่มีกลิ่นฉุนออกหมด
ไม่เกินสิบนาทีอย่างที่ไอ้พายมันบอก ไอ้อัลฟี่ (กูว่าชื่อมันเหมือนหมาหวะ) ซี้ไอ้พายก็มาถึงห้องผม วันนี้ไอ้ฟี่เลิกแนวชั่วคราว เปลี่ยนจากกางเกงขาเดปขาดๆ มาเป็นกางเกงผ้าขาสั้นสีน้ำเงินที่ดูยังไงๆ ก็เหมือนกางเกงนักเรียนชายสมัยมัธยม ผมก็ใส่สีนี้นะสมัยนั้น ส่วนท่อนบนเป็นเสื้อยืดตัวโคร่งที่ดูจากลักษณะลายแล้ว คาดว่าคงจะเพ้นท์เองแน่นอน
“ฟี่ๆ นี่แม่พลอย แม่พาย…แม่ฮะนี่อัลฟี่ เพื่อนซี้พายเอง เรียนคณะเดียวกัน เอกเดียวกัน แฟนมันดันชื่อพายด้วยนะแม่ ฮ่าๆ” ไอ้พายพาไอ้อัลฟี่ไปแนะนำตัวกับแม่มันเสร็จสรรพ ก็ลากเพื่อนมันมานั่งที่โซฟาที่มีผมนั่งปรับสายอูกูเลเล่อยู่ ผมพยักหน้าทักทายไอ้ฟี่มันไป มันก็พยักหน้าตอบพร้อมรอยยิ้มสุดเท่ประจำตัวมัน
“ฟี่ ฟี่เอาหมวกมาให้พายด้วยรึเปล่า” สงสัยจะเป็นหมวกสานสีขาวคาดผ้าสีน้ำตาลที่ไอ้พายมันบ่นๆ ว่าอยากได้ เพราะมันเห็นของไอ้ฟี่เคยใส่ไปเรียน (มึงใส่หมวกแบบนี้ไปเรียนเลยเหรอวะ กูไม่เข้าจายยยยย พวกติสท์แตกจริงๆ วุ้ย) แล้วมันฝากไอ้ฟี่ซื้อครับ
“เอามาดิ อะ…ใส่ซะเลย” ไอ้ฟี่มันหยิบหมวกออกมาจากกระเป๋าย่ามๆ เซอร์ๆ ของมัน แล้วก็ใส่แหมะลงบนหัวไอ้พายมันทันทีครับ… ไม่อยากจะชม… แต่แม่งโคตรน่ารักเลยอะ ไอ้ห่าเอ๊ยยยยย วันนี้มันก็แต่งตัวน่ารักด้วยครับ ใส่กางเกงผ้าขาสั้นเหนือเข่ามาหน่อยสีฟ้าพาสเทล กับเสื้อเชิ้ตแขนสั้นลายสก๊อตสีชมพูอ่อนพาสเทลเหมือนกัน (ไอ้นี่มันชอบพวกสีพาสเทล สีไม้ๆ ไม่ก็สีวินเทจๆ น่ะครับ) มันพับแขนขึ้นสองข้าง พร้อมห้อยเคสกล้องไดอาน่า เป็นหนังสีน้ำตาลสุดคลาสสิคไว้ที่คอ กับรองเท้าผ้าใบคอนเวิร์สสีครีมที่มันละเลงเพ้นท์ลายวุ่นวายไว้อย่างสุดแนว… แล้วยิ่งมันใส่หมวกเข้าไปด้วยตอนนี้ โคตรจะน่ารักอะครับ แถมตอนนี้บนใบหน้ามันก็มีแต่รอยยิ้ม และแววตาที่ฉายแววแต่ความสุข เห็นมันสุข ผมก็โคตรจะสุข อดนั่งมองมันแล้วก็ยิ้มตามไม่ได้
“มองไร กูน่ารักอะดิ” โด่!!! ไอ้ขี้หลงตัวเอง
“เออ… มึงน่ารัก…กูมองแฟนตัวเองน่ารักไม่ได้เหรอไง” หึหึ คิดเหรอว่ากูจะปฏิเสธ ระดับกูน่ะ ปากตรงกับใจโว้ย
“ไอ้เหี้ย!!” ตามสไตล์ความเขินของมันนั่นแหละฮะ อึกอักก็เหี้ยไว้ก่อน หึหึ
“ดูรักกันดีนะสองคนนี้” แหม เพื่อนฟี่ มึงอยากแดกอะไรบอกกูเลยครับ จะเรด จะแบล็ค หรือบลู กูสู้ไม่ถอย โทษฐานที่มึงพูดจาถูกหูกูมากๆ สมแล้วที่กูนับมึงเป็นเพื่อนด้วย
“รักดิฟี่ กูรักเพื่อนมึงจะตาย แต่เพื่อนมึงน่ะ มันฤทธิ์เยอะ แถมกูไม่รู้ว่ามันรักกูเหมือนที่กูรักมันรึเปล่า” อาศัยช่วงชุลมุนเนียนๆ พูดไป หึหึ
“นี่ ถ้าพวกมึงจะนั่งคุยกันก็ไม่ต้องไปแม่งและทะเล ตั้งวงมันซะที่นี่เลยไหม… แล้วเมื่อไหร่เพื่อนมึงจะมาวะ จะเก้าโมงแล้วนะ จะได้ไปกันชาติไหน กูจะไปชาตินี้นะไอ้เหี้ย ชาติหน้ากูไม่ว่างแล้ว” ฮ่าๆๆๆ เพิ่งจะเคยเห็นมันเหวี่ยงแบบฮาๆ แถมค้อนให้ผมวงเบ้อเร่อเลยล่ะ
“เดี๋ยวมันจะถึงแล้ว อ๊ะ…ตายยากฉิบหาย มันโทรมาและ…ฮัลโหล ไอ้เหี้ยครับ กูนัดมึงกี่โมงครับ…เลทนิดเดียวเหี้ยอะไรครับ…จะสองชั่วโมงแล้วสัด…เออๆ มีให้แดก…เออๆ เดี๋ยวรีบลงไปเดี๋ยวนี้แหละ เออ” ไอ้เหี้ยแจ็คครับ วันนี้มันควบอัลพาร์ดมาเป็นสารถีให้พวกเราครับ ผมนัดมันเจ็ดโมง แม่งมาเกือบเก้าโมง ไอ้ห่านี่ไม่เคยตรงเวลา มาสายเสือกถามหาของแดกอีกต่างหาก
“ปะ สารถีเรามาและ ลงไปกันได้เลย” ผมกดวางสายจากไอ้แจ็คเสร็จ ก็บอกให้ทุกคนเตรียมตัวขนสัมภาระลงไปข้างล่างได้ ของแม่พลอยผมอาสาเป็นลูกเขยที่ดีถือให้ ผมถือของเยอะสุด ไอ้พายก็เลยรับหน้าทีเดินตรวจเช็คน้ำไฟในห้อง แล้วก็เป็นคนล็อคห้อง เรื่องแบบนี้ไอ้พายมันรอบคอบกว่าผมอีกนะครับ สมเป็นแม่บ้านแม่เรือนเนอะมันน่ะ
ผมและชาวคณะ (ออกแนวตลก) ก็พากันลงมาจนถึงลานจอดรถ โดยมีผมเดินนำ คุณแม่พลอยเดินตาม และไอ้พายกับไอ้ฟี่ปิดท้าย…ไอ้แจ็คมันจะรู้ครับว่าที่จอดรถประจำของผมอยู่ตรงไหน ไอ้แจ็คมันก็มาจอดซ้อนอยู่ เพราะที่คอนโดผมมักจะไม่ค่อยมีที่จอดรถว่างครับ
“ไอ้ห่าาาาา กูนัดเจ็ดโมงนะมึง ต้องมาให้ผู้ใหญ่นั่งรอ… แม่ครับนี่เพื่อนริวชื่อแจ็คครับ เป็นเพื่อนตั้งแต่สมัยประถมแถมตอนนี้ก็เป็นเพื่อนคณะแล้วก็เพื่อนในวงด้วยครับ สลัดมันไม่เคยหลุดซักที… แล้วนี่แม่พลอย แม่ของพาย” ผมก็จัดการแนะนำไอ้แจ็คให้แม่พลอยรู้จักครับ
“สวัสดีครับแม่ แหะๆ แจ็คขอโทษครับ แจ็คผิดไปแล้ว นาฬิกาแจ็คมันชอบขี้เกียจฮะแม่ มันชอบไม่ยอมปลุก ไม่รู้เป็นอะไร” มึงแถได้เหี้ยมากแจ็ค มึงน่ะสิขี้เกียจเอง
“เออ…แล้วนี่ฟี่ เพื่อนไอ้พายมัน” สองคนเพื่อนซี้เขาเดินทอดน่องกว่าจะมาถึง แต่สงสัยจะคุยเรื่องรายงาน เพราะไอ้พายมันเดินทำหน้าครุ่นคิด โดยมีไอ้ฟี่คอยพูดเหมือนอธิบาย มาตลอดทาง จนเดินมาถึงรถ มันเกือบจะเดินเลยกันด้วยซ้ำ ก็เล่นเครียดกันสองคนไม่สนใจชาวโลก
“เฮ้ยยยยมึง” “เฮ้ยยยยย ไอ้สัด” อ้าว เฮ้ยยยยยย (กูเลยเฮ้ยบ้าง) มันสองตัวดันทำท่าเหมือนรู้จักกันมาก่อน เฮ้ยขึ้นมาพร้อมกัน แต่ว่าไอ้ฟี่ มันดันด่าไอ้แจ็คว่าไอ้สัด … นี่กูงง สรุปพวกมึงมีเรื่องบาดหมางอะไรกันรึเปล่า เพราะผมเห็นหน้าไอ้แจ็คมันงงๆ แต่หน้าไอ้ฟี่มันแบบมองไอ้แจ็คแบบแค้นๆ ปนรังเกียจ… เกิดอะไรขึ้นวะ กูอยากรู้ว้อยยยย ใครช่วยตอบกูที… หันไปหาไอ้พาย เมียผมก็ทำหน้างงไม่ต่างไปจากผม มันเองยังหันมาสบตาผมเชิงถามซะด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น ผมเองก็ได้แต่ส่ายหน้าน้อยๆ ตอบไป
“พาย ฟี่ไม่ไปแล้วได้ไหม เดี๋ยวฟี่รีบกลับไปแก้แบบก่อนดีกว่า เดี๋ยวค่อยว่ากัน” อยู่ดีๆ ไอ้ฟี่ก็ทำสีหน้าร้อนรน เหมือนคนอยากจะรีบหนีไปให้พ้นๆ จากตรงนี้ ผมว่าเรื่องมันคงจะใหญ่พอดูทีเดียว
“เฮ้ยฟี่ ได้ไงอะ รับปากกันไว้แล้วว่าจะไปร่างแบบด้วยกันไง ไม่เอาดิ นะๆ ฟี่นะ ไปด้วยกันเหอะ พายอยากให้ฟี่ไปจริงๆ นะๆ น้าาาา ถ้าฟี่ไม่ไป พายก็ไม่ไปอะ ยังไงงานนี้ก็เป็นงานกลุ่ม ถ้าฟี่อยู่ทำ พายก็ควรจะอยู่ด้วย ไปเถอะนะน้าาาา”
บทไอ้พายมันจะอ้อนใครล่ะก็ คนที่โดนอ้อน ยอมมันทุกคนนั่นแหละ แล้วไอ้ฟี่จะรอดไปได้ไง สุดท้าย มันก็เลยต้องยอมพยักหน้าจำใจ เดินขึ้นรถไปซุกตัวนั่งท้ายสุดริมขวา แล้วก็เงียบไป ส่วนไอ้แจ็คปากหมา มันก็เงียบไปเลยเหมือนกัน ผมไม่ค่อยได้เห็นโหมดนี้ของมันเท่าไหร่นัก คิ้วมันขมวด หน้าเครียด แถมมันยังไล่ให้ผมไปนั่งข้างหลังกับพาย มันบอกว่ามันอยากใช้สมาธิขับรถเงียบๆ คนเดียว…
-----------------------
-----------------------
อีกไม่เกินยี่สิบนาทีผมก็จะถึงบ้านแล้วครับ ผมก็เลยจัดการโทรบอกแม่เอาไว้ก่อนว่าใกล้จะถึงแล้ว ให้แม่เตรียมอาหารกลางวันเอาไว้ได้เลย เพราะผมกับไอ้พายหิวมากกกก…
ตลอดทางไอ้หายมันก็นอนพิง ซบไหล่ผมมาตลอด ผมก็โอบไหล่มัน ลูบแขนมันเบาๆ จนไม่ทันจะออกพ้นจากกรุงเทพฯ ไอ้พายก็หลับสนิทกรนนิดๆ จนเมื่อสิบนาทีก่อนหน้านี้ ไอ้ตัวดีที่นั่งซบไหล่ผมก็ลืมตาตื่นเพราะความหิว เพราะตอนบนรถที่เขากินแซนวิชกัน ไอ้พายก็งอแง บอกจะนอนไม่ยอมกิน ผมเองก็กินไปนิดหน่อย เพราะไม่อยากสะเทือนตัวมาก เดี๋ยวมันจะนอนไม่สะบาย
“ริววววว จาาาาถึงยางงงงงง” เสียงไอ้พายครับ ยานคางด้วยความง่วงบวกหิว
“ใกล้แล้ว ไม่เกินสิบนาทีแล้วเนี่ย ลุกขึ้นมานั่งดีๆ ก่อนมึง อย่าเลื้อย” ผมจัดท่าทางไอ้พายให้นั่งดีๆ เพราะมันโอนไปเอนมา สลึมสลือ เหวี่ยงหัวเหวี่ยงตัวตามแรงโน้มถ่วงของรถ
แล้วไม่เกินสิบนาที รถก็แล่นเข้ามาถึงรีสอร์ทของบ้านผม ก่อนที่ไอ้แจ็คจะวนเข้าไปด้านหลังที่เป็นส่วนของบ้านของผมอย่างคุ้นเคย… มองเห็นไกลๆ จากในรถ ก็เห็นยัยหลานสาวตัวแสบออกมายืนชะเง้อชะแง้อยู่ตรงหน้าบ้าน วันนี้แม่สาวน้อยของผมใส่ชุดกระโปรงพริ้วสีฟ้าเดียวกับไอ้พายเลยครับ เหมือนจะนัดกันมาเลยนะเนี่ย
“พี่พายยยยยยยยยยย พี่พายสวัสดีค่าาาาา พี่พายขา น้องเพลินคิดถึงพี่พายที่สุดในโลกเลยค่ะ” เสียงหวานดีใจของแม่หลานสาว ดังลั่นพร้อมกับร่างป้อมๆ น้อยๆ ที่รีบวิ่งโผเข้ามาหาไอ้พายที่ย่อตัวอ้าแขนรอรับยัยน้องเพลินอยู่แล้ว ตอนนี้ก็เลยโดนสาวน้อยเขาฟัดแก้มไม่ยั้งเลยครับ
“อ้าว… มากันแล้วเหรอ ยัยเพลินเสียงดังลั่นเชียวลูก… สวัสดีนะคะคุณแม่น้องพายใช่ไหมคะ นวลค่ะเป็นแม่ตาริว” แม่ผมคงได้ยินเสียงรถผสมกับเสียงหลานสาวดังลั่น เลยรีบเดินออกมาดู แล้วก็ทักทายกับแม่ไอ้พายมันครับ ผมว่าแม่่ผมคงจะแก่กว่าแม่มันสักห้าปีได้
“สวัสดีค่ะคุณพี่นวล เรียกพลอยก็ได้ค่ะ บ้านน่าอยู่มากๆ เลยค่ะ รีสอร์ทก็สวย ขอบคุณมากๆ เลยนะคะที่ยินดีให้เรามาพัก”
“เรียกว่าทั้งยินดีแล้วเต็มใจเลยล่ะค่ะคุณน้อง ยังไงซะเราสองคนก็เหมือนดองกันแล้วนะคะ” เป็นไงฮะแม่ผม เปิดเผยตรงจุดมากๆ
“อ้าว…ยัยน้องเพลิน ปล่อยพี่พายก่อนลูก พี่พายเมื่อยแย่แล้ว มานี่ มาสวัสดีคุณย่าพลอยก่อน คุณย่าพลอยเป็นแม่ของพี่พายค่ะ… หลานสาวค่ะ ลูกของลูกชายคนโต พี่ชายเจ้าริวมันน่ะค่ะ” น้องเพลินเป็นเด็กที่พูดรู้เรื่องครับ ถ้าอันไหนเป็นคำสั่งคุณย่า น้องเพลินมักจะไม่ค่อยดื้อ และจะรีบทำตาม ตอนนี้ก็เลยได้เห็นไอ้พายรอดชีวิตจากการโดนฟัดแก้ม ส่วนเด็กหญิงเพลิน ก็มายืนตัวตรงยิ้มหวาน ก่อนจะก้มลงไหว้งามๆ ต่อหน้าแม่พลอยของไอ้พายครับ
“คุณย่าพลอยสวัสดีค่าาาา น้องเพลิน ชื่อน้องเพลินค่ะ เป็นหลานอาริวแล้วก็เป็นน้องสาวพี่พายค่ะ…คุณย่าพลอยขา ขอน้องเพลินหอมแก้มหนึ่งทีได้ไหมคะ” เป็นไงล่ะหลานสาวผม สรุปว่าผันตัวเองไปเป็นน้องสาวพี่พายเต็มสตรีมแล้ว แถมยังบอกว่าตัวเองเป็นน้องสาวเขาต่อหน้าแม่เขาอีก หึหึ
“จ้าลูก…ไหนๆ มาให้คุณย่าพลอยหอมหนูบ้างสิลูก… พี่พายเล่าเรื่องน้องเพลินให้คุณย่าฟังตลอดเลยนะ บอกว่าน้องเพลินเป็นเด็กน่ารัก ช่างพูด แถมยังวาดรูปสวยด้วยใช่ไหมลูก แก้มก็หอมด้วยเนอะ” เอาล่ะครับ ผมว่าคราวนี้ทั้งแม่ทั้งลูก เสร็จยัยน้องเพลินแล้วล่ะครับ
“แก้มคุณย่าก็ห๊อมหอมค่ะ เหมือนแก้มพี่พายเลย…” ดีมากลูกประจบเข้าไว้ เขาจะได้ยกลูกชายเขาให้อาตลอดไป
“น้องเพลิน… น้องเพลินลืมอาแจ็คไปแล้วเหรอ ไม่เห็นทักกันเลย” ไอ้แจ็คครับ ซี้ยัยน้องเพลินอีกหนึ่งคน เวลาไอ้แจ็คมาบ้านทีไร น้องเพลินก็มักจะมาขลุกอยู่กับมัน เล่นกับมันตลอด ไอ้นี่มันชอบเล่นกับเด็ก เพราะสมองและสติปัญญามันเท่ากันกับเด็กไงครับ ฮ่าๆ
“โอ๊ๆ อาแจ็ค ไม่งอนน้องเพลินนะคะ น้องเพลินเห็นอาแจ็คแล้วค่ะ แต่ว่าน้องเพลินก็ต้องมาทักผู้ใหญ่ก่อน ตามที่คุณครูกับคุณย่านวลสอนมา เดี๋ยวทักคุณย่าพลอยเสร็จแล้ว น้องเพลินก็จะไปทักอาแจ็คตามลำดับค่ะ” แถได้อีกหลานผม ตามลำดับอายุอะไร เห็นคนแรกที่ทักเป็นไอ้พายชัดๆ เรียงตามอำเภอใจมากกว่าฮะ
ไอ้แจ็คก็เลยได้ฟัดแก้มยัยน้องเพลินไปสามทีตามระเบียบ ก่อนที่ยัยหลานสาวจะเปลี่ยนเป้าหมายมาที่คนแปลกหน้าคนสุดท้าย
“สวัสดีค่ะน้องเพลินชื่อน้องเพลินค่ะ พี่ชื่ออะไรคะ” เออดี ทีผมกับเพื่อนผม ยัยน้องเพลินเรียกอานะครับ แต่พอเป็นไอ้พายและเพื่อน ยัยหลานสาวก็ดันทรยศเรียกพวกมันว่าพี่ซะงั้น
“พี่ชื่ออัลฟี่ครับ เรียกพี่ฟี่ก็ได้ครับคนสวย” นั่นไง ยัยหลานสาวผมบ้ายอน้อยซะเมื่อไหร่ พอไอ้ฟี่มันชมว่าสวยก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ พร้อมให้รางวัลไอ้ฟี่ไปสองฟอด
“น้องเพลินรู้จักอัลฟี่ เป็นช็อคโกแลตอร่อยมากๆ แต่คุณย่าให้กินแค่นิดเดียว คุณย่ากลัวน้องเพลินอ้วน น้องเพลินไม่อ้วนซะหน่อยเนอะๆ พี่ฟี่เนอะ” จ้าาาาา แม่ลูกหมู หนูไม่อ้วนเลยลูก
หลังจากทักทายกันพอหอมปากหอมคอ แม่ก็พาพวกเราไปทานอาหารกลางวันกันก่อนที่จะแยกย้ายกันเอาของไปเก็บตามห้อง ซึ่งตอนนี้ก็ทำให้ผมกับไอ้พายได้งง กันอีกรอบ
“พาย ฟี่นอนกับพายนะ” ไอ้ฟี่มันเหมือนจะรู้ว่ามันจะต้องนอนห้องเดียวกับไอ้แจ็คครับ มันก็เลยรีบมาอ้อนวอนไอ้พาย
“เอ่อ…แต่ พายนอนกับไอ้เหี้ยนี่นะ” ไอ้เหี้ยนี่ นี่หมายถึงผมนะครับ คิดว่าทุกท่านคงเข้าใจ
“ก็ให้ฟี่นอนด้วยไง” เฮ้ยยยยยยย ไอ้เชรี้ยยยยฟี่ กูจะฟิทเชอร์ริ่งกับเมียกู มึงจะมาร่วมด้วยช่วยเป็นพยานหรือไง ไม่อ๊าวววว กูไม่ชอบแบบโชว์
“เอ่อออ…” ไอ้พายมันหันมามองหน้าผมเหมือนขอตัวช่วยครับ
“ฟี่ มึงมีเรื่องอะไรกับไอ้แจ็ครึเปล่า” ผมตัดสินใจถามออกไปตรงๆ ไอ้แจ็คที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่ ก็เหมือนจะอยากพูดอะไรซักอย่าง
“เฮ้ย เปล่าๆ กูแค่ไม่คุ้นกับการนอนกับคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักกัน” ไม่รู้จักกันเหรอ มึงโกหกไม่เนียนและฟี่
“แต่…” ยังไม่ทันที่ผมจะได้พูดอะไร ไอ้แจ็คก็เดินมาดึงกระเป๋าไอ้ฟี่ออกจากมือมันมาถือเอาไว้เองก่อนจะพูดว่า
“จะไปหรือไม่ไป หรือจะต้องให้กระผมเป็นคนแถลงการณ์ครับคุณฟี่” แค่ประโยคเดียว ผมเห็นดวงตาไอ้ฟี่เบิกโพล่งอย่างตกใจ ก่อนจะหลี่ลงมองหน้าไอ้แจ็คอย่างอาฆาต แต่สุดท้ายก็ยอมจนได้
“เออ กูนอนกับเพื่อนมึงก็ได้… ไปสิ จะได้รีบเก็บของ แล้วออกไปให้พ้นๆ ซะที” แล้วไอ้ฟี่ก็เดินนำไอ้แจ็คไป ส่วนไอ้แจ็คผมก็เลิกคิ้วถามมันไปว่าเกิดอะไรขึ้น แต่มันก็เสือกส่ายหน้าตอบ แล้วก็บอกเบาๆ ว่า
“กูยังไม่เล่า ไม่ต้องถาม” จบข่าว แล้วก็ทิ้งให้กูกับเมียกู ยืนงง มองพวกมึงลับหลังกันอยู่สองคน
“มึงว่ามันสองคนแปลกๆ ไหมวะ” แล้วก็เป็นเมียผมที่เอ่ยปากออกมาตามที่ใจผมนึก หลังจากที่เราสองคนก็เข้ามาเก็บของในห้องผมกัน
“กูว่ามันต้องรู้จักกันมาก่อน เผลอๆ มีเรื่องบาดหมางอะไรกันมาแน่เลยหวะ ดูหน้ามันสองตัวดิ เหมือนอมขี้อะ” ผมออกความเห็นบ้าง
“เดี๋ยวกูจะลองแอบถามไอ้ฟี่แล้วกัน มึงก็ลองแอบถามเพื่อนมึงดูด้วยล่ะ แต่กูว่าแก็งค์มึงนี่สันดานน่าจะพอๆ กันนะ คนเลยเกลียดพวกมึงได้ไม่ยาก ฮ่าๆๆๆ” ไอ้ห่าาาาานี่ กวนส้นตีน
“เหรอออ…” ผมตะครุบตัวมันที่นั่งรื้อข้าวของออกจากกระเป๋า ก่อนที่จะช้อนไอ้พายที่ดิ้นๆ ไม่จริงจังนักขึ้นมาไว้ในวงแขน แล้วก็จัดการโยนมันลงบนเตียง ตามด้วยตัวผมที่ตามไปคร่อมไว้ไม่ให้มันหนี
ฟอดดดดดดดดดด
“คนเกลียดกู กูไม่สน ขอแค่มึงรักกูก็พอแล้ว…” ผมกระซิบคุยกับมันแบบแนบชิด แกล้งเอาจมูกปัดผ่านจมูกมันไปมา ก่อนจะประทับจูบลงบนริมฝีปากนวลที่คุ้นเคย
“อือ…อืมมม ริว อืมม พะ พอ อืมม พอก่อน… เอาไว้คืนนี้ก่อนนะ” ไอ้พายมันประคองหน้าผมไว้ แล้วดันให้หลุดจากปากมัน เพราะตอนนี้นอกจากปากแล้ว มือไม้ผมก็เริ่มจะเลื้อยไปเรื่อยแล้วเช่นกัน
“สัญญาแล้วนะ” ผมย้ำกับคนตรงหน้าอีกครั้ง
“อืมม” ไอ้พายมันรับคำเบาๆ ก่อนจะยิ้มหวานตอบผม แล้วก็ยกหัวขึ้นจุ๊บเบาๆ ที่ปลายจมูกผม
โอ๊ยยยยยย มึงอย่าเพิ่งมาออดอ้อน น่ารักตอนนี้ได้ไหม บอกให้กูรอคืนนี้ แต่ขืนมึงทำตัวน่ารักแบบนี้ กูต้องตายแน่ๆ กว่าจะถึงตอนกลางคืน
TBC.
-
^
^
^
จิ้มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เจอกันนะคะคุณไนท์ นุ่นจะไปขอลายเซ็น โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
...............................
ซัมธิงวรองๆ วรองมากๆด้วยระหว่างพี่ฟี่กะอาแจ๊ค
กี๊ดดดดดดดดด เมื่อไหร่จะถึงกลางคืนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!
-
กรี๊ดดดดด ฟี่กับริววว
อยากรู้ว่ามีอะไรกันน
ฟีฟี่ เคยโดนริวปล้ำอะปล่าววววววว
-
:-[ :m1: o3
:กอด1:
-
น้องพายน่ารักขึ้นทุกวัน....สดชื่นตามไปด้วย
มีเปิดประเด็นใหม่....ฟีฟี่กะแจ๊ค...คิดว่าฟีฟี่แมน ๆ เท่ ๆยังโดน????
งานนี้มีนัวเนียกันแน่นอน.....รอต่อไปจ้า....
:L2: เป็นกำลังใจให้น้อง Mercy นะคะ :L2:
-
ฟี่กับแจ๊คมีซัมติงแน่ๆ
หึหึหึ
อยากรุ้จัง :z1:
-
ลุ้นอีกคู่แล้ว
อยากไปทะเล :serius2:
+1
-
เอๆๆๆ แจ๊คมันไปจีบน้องพายแฟนฟี่หรือเปล่า เดาๆๆๆ มีอะไรกันน๊าอยากรู้จัง
-
:-[
-
ฟี่กะแจ๊คอยากรู้จังงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง o13
-
คุณไนท์ขาาาาาา.. ฆ่ากันเลยดีกว่าไม่เนี่ย... มาทิ้งระเบิดไว้ให้ค้างอีกแล้ว :serius2:
เกิดไรขึ้นกะฟี่กับแจ๊ค อย่าบอกว่าได้กันแล้วนะ กรี๊สๆๆๆ หรือว่า แจ๊คแย่งแฟนฟี่ หรือแฟนฟี่ได้กะแจ๊ค โอ๊ยยยยยยยย... อยากรู้ๆๆๆๆๆๆ :z3:
ยังไงก็ขอให้นิ้วหายเร็วๆ! (อวยพร แกมสั่ง) แล้วมาต่อนะคร้าฟ :impress2:
-
มาแล้วๆ
ฟี่กับแจ็คมีซัมธิงรองกันแน่ๆเลย55+
รอตอนต่อไปค่า :-[
-
ดูท่าเราจะได้คู่รักคู่แค้นเพิ่มขึ้นอีก 1 คู่แล้วนะเนี่ย อิอิ
-
ท่าทางพายหญิงแฟนคุณเพื่อนฟี่ คงได้ฤกษ์หาแฟนใหม่แล้วล่ะค่ะ :laugh:
เพราะสงสัยอัลฟี่อาจจะเจอไอ้คุณแจ็คสามีแต่ชาติปางก่อน(?) มาทวงคืนสิทธิ์แล้วค่ะ :m20:
-
ลุ้นอย่างแรง
ค้างงงงง
โดยเฉพาะคู่แจ็คกับฟี่
-
มีอยู่คู่แล้ว
แต่อยากให้ถึงกลางคืนเร็วๆจังเลยอ่ะ
-
ฉึกๆๆๆๆ
จิ้มทะลุทะลวงงงง
แว๊กก!!! ตัดฉึบเลยอ้ะ
กำลังสนุกเลยนะคะ ขอบคุณพี่เมอร์ซี่มากกก อิอิ
คู่ใหม่ที่บังเกิด แจ๊คกะฟี่ ชิมิ?อิอิ
แล้วน้องเพลินจะเป็นกามเทพตัวน้อยอีกป่าวน๊าคะ 555
-
พายน่ารักจริงๆนะตอนนี้ เอิ๊กส์ๆๆ
-
อ๊ายยยย น่ารักอ่ะ ทุกคนเลยยย
ชอบบทสวีท ? ของพายกับริวมาก 5555
ไม่ค่อยหวานเท่าไหร่ แต่ก็บอกได้ว่าเรารักกัน กรี๊ดดดด
มาต่อเร็วๆนะคะ สู้ๆนะคะ
-
:sad4:
ไม่ไหวที่จะเคลียร์
คู่นั้นเค้าเป็นอะไรกันเนอะ
อยากรู้ๆๆๆ
-
ริว-พาย มาแล้วๆ!!หุๆ
มาถึงก้อเปิดประเด็นแจ๊ค-ฟี่เรยนะ รู้อะดิว่าเค้าเล็งฟี่อยู่>///<...แต่...
อย่าบอกนะคะว่าจะจัดจำหน่ายกูลิโกะอัลฟี่ไปให้แจ๊คกี้คุงสุดเพี๊ยน!?
ม่ายยยยน้า....อัลฟี่ของเค้าน้าาาาาาาาาาาา~!!!
ปล.คุณMercyรักษาสุขภาพนะคะ แข็งแรงๆเน้อ
-
:L1:
-
พายxริว ฮู๊..... ในที่สุดที่รอคอย
-
กร๊า่กกกกกกกกกกก
ชอบๆ
ตอน จะฟิทเจอริ่งกับเมีย
555+
:m20:
-
ฟี่กับแจ๊ค?? หรือว่าเค้าจะเคยฟีเจอริ่งกันนนนนน o18
อยากฟัดน้องพายบ้างงงง :กอด1: รอคืนนี้(คืนไหน?? 555)
-
สงสัยราตรีนี้อีกยาวนาน
ทั้งรอนาน (แซวเล่นจ้า ไม่เป็นไรรอได้)
และลุ้นนาน (หรือไม่ต้องลุ้นแล้วเนอะริว)
สู้สู้นะ Mercy
-
ฟี่กับแจ๊ค น่าจะมีซัมธิงกันมาก่อนนะนั่น
แต่ว่า รอน้องพายจัดหนักให้พี่ริวดีกว่า อิอิ :z1:
ปล.สู้ๆ นะ ถ้างานเยอะมาช้าไม่เป็นไรแต่อย่าหายไปก็ล่ะกัน
-
น้องเพลิน น่ารักที่สุดด :กอด1:
ฟี่ มีแฟนแล้วไม่ใช่เหรอ ? แต่ฟี่แจ๊ค ก็ดูน่าลุ้นนะ คงจะกัดกันก่อนอีกแน่ๆ 555
ฮาริว ตรง ไอ้เหี้ย นี่หมายถึงใคร ทุกท่านคงทราบ :m20: โห เป็นคำคำเรียก ที่ฟังแล้วมัยรู้สึกว่ามันน่ารักอ่ะ 555
-
นุ้งพายอ่ะ บทจะเชื่องก็เชื่องได้ใจมากมาย :-[รอลุ้นอีกคู่นึงดีกว่า
-
แจ๊ค กับ อัลฟี่ น่าสงสัย :z10:
-
กรี๊ดดดดด ฟี่กับริววว
อยากรู้ว่ามีอะไรกันน
ฟีฟี่ เคยโดนริวปล้ำอะปล่าววววววว
อิฉันคิดเหมือนกันเลยค่ะ
แล้วที่บอกว่าฟี่มีแฟนชื่อพายนี่
ดูเหมือนว่าพายเป็นหญิงนะ(ถ้าจำไม่ผิด) คงคบแบบเพื่อนสนิทมากกว่ามั้ง
มาคราวนี้คงมีคูรักคู่กัดคู่ใหม่กระมัง
โอย..โอ๊ย..โอย..อยากกอดอยากฟัดน้องหมูเพลิน เอาให้แก้มแดงทั้งสองข้างเลย
เด็กอะไรทั้งน่ารัก ฉลาด ช่างพูด
-
จะได้ลุ้นอีกคู่นึงมั้ย
รอน้องพายจัดให้ริวคืนนี้ :impress2:
-
เราจะรอน้องพายคืนนี้ :z1:
-
น้องพายยังเรียกริวแต่ละคำด้วยความรักล้วนๆๆ มันอย่างนั้น ไอ้เหี้ยอย่างนี้ 55555
ตอนนี้มีคู่ใหม่ให้ลุ้นเพิ่มอีกแล้ว....
-
โอ๊ยยยย อยากรู้เรื่องแจ๊คฟี่ก็อยาก
อยากให้ถึงกลางคืนก็ด้วย
แต่กว่าจะกลางคืนยังเหลืออีกครึ่งวันเนอะ
แจงคู่โน้นก่อนดีกว่าเนอะคุณไนท์ (ออกแนวบังคับ) 55+
-
หวังว่าสัมติ้งของแจ็คกะฟี่จะไม่เหมือนริวกะพายนะ
หึหึ
ถ้าเปนยังไงน้องพาย(แฟนฟี่)คงอกหักกก
-
:-[ :-[ :-[
+1
ให้พาย
-
รอถึงตอนกลางคืนไม่ไหวแล้ว
อยากรู้ว่าแจ๊คกับฟี่มีเรื่องอะไรกัน
+1นะคะ
-
โอ๊ะ... "รอคืนนี้" อันนี้คำพูดนุ้งพายนะคะ Mercy เปล่าพูดน้าาาาา :laugh:
เห็นทุกคนเข้ามารอคืนนี้กัน... โหะๆๆๆ :m20:
-
รอด้วย อิอิ o22 ฟี่+แจ๊ค :z2:น่าสน
-
ฟี่แจ็ค แจ็คฟี่ น่าลุ้นนนนน
-
ตอนต่อไปคงเปนตอนของ อัลฟี่กับนายแจ๊คแน่ๆเลย 555+
ว่าแต่ตอนหน้า NC ป่ะ จ๊ากกก
-
โอยเหนื่อย...ตามทันแล้ว 22ตอน 70หน้ารวด
ฟี่กับแจ็คต้องกิ๊กกันมาก่อนแหงๆเลยอะ
-
มีอีกคู่ใช่มั้ยเนี่ย
ฟี้กับแจ๊คมีซัมติงกันแน่ๆเลยใช่มั้ย??
ลุ้นๆๆๆ ตอนหน้ามี NC ริวกับพายรึเปล่าคะ
รออ่านตอนต่อไปค่ะ
-
ฟี่กับแจ็คมีไรกันป่าวเนี่ย :-[
น้องเพลินน่ารักมากๆ เลยค่ะ นู๋แถไปเรื่อยนะ
เรียงตามลำดับความพอใจจริงๆ :m20:
พายน่ารักอ่ะ อ้อนด้วย เห็นใจริวนะ
จะทนได้ถึงตอนกลางคืนอ่ะป่าวเนี่ย o18
-
อยากให้ถึงคืนนี้ไวไวจัง
แล้วอีกสองคนเกิดไรขึ้นเหรอ
หรือว่าบ๊ะกันแล้ว
-
แจ็คกะฟี่มีsomethingอ่ะ
มันคืออะไรหนอ
รึว่าจะมีเพิ่มอีกคู่เนี่ย
ตื่นเต้นๆๆๆ ^^
-
หึหึ รอตอนกลางคืน อย่างใจจดใจจ่อ :z1:
-
:impress2:
พายน่ารักน่าเลิฟฟฟมากกกมายยย
555
ตอนหน้าอยากรู้เรื่องของอัลฟี่และแจ็คอ่ะ
แล้วก็มาพร้อม :haun4: 555 ได้ไหมมมมม
-
ประมาณว่า
ฟี่...
โดน.......
แจ๊ค.......
เปิดซิง!! OR พรากเวอร์จิ้น!!
:z1:
-
ฟี่กับแจ๊ค :z1:
เดี๋ยวกลับไปจิ้นก่อน ท่าจะดุเดือดไม่แพ้คู่ริวพาย :haun4:
-
อ่ะกิ๊วๆ พี่แจ๊คกับพี่ฟี่อ่ะไรอ่ะ :impress2:
มานอนรอตอนต่อไปค่ะ NCป่าวๆ หึๆ :z1:
-
ฟี่กับแจ็คน่าสงสัย :pig4:
-
ฟี่-แจ็ค อีกคู่ป่าวเนี่ย ฮ่าๆๆๆ ว่าแต่รอเรื่องคืนนี้ด้วยอีกคน กร๊ากก
-
แหมๆๆน่าสงสัยนะเนี่ยยยย...
สงสัยรูปพายที่สักไว้จะไม่ขลังซะแล้วมั้งฟี่...ไปสลักชื่อแจ๊คแทนดีไหมน้อง555
-
คืนนี้ริวคงได้ฟิชเชอริ่งกับพายสมใจอยากเเล้ว ว 255.
-
(>///<)~oO (มารอ....คืนนี้~)
-
:impress2: ก็คิดอยู่นะเนี่ยว่าจะมีคู่รักใหม่เกิดขึ้นอ่ะ :-[
:pig4: :pig4:
-
มันต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลัง :z1:
รอ 'คืนนี้' ของพายกับริว ฮ่าๆ ๆ ๆ
-
อ๊ายยยย กลับมาก็น่ารักเลยอ่ะ พายน้อยยยย
ว่าแต่ว่า อัลฟี่กับแจ็คนี่มีอะไรๆกันน้อออ
อยากรู้ตื้นลึกหนาบาง555+
-
ตอนนี้น้องเพลินน่ารักมากเลยค่า ขอ:กอด1:แรงๆทีนึงน้า
เราก็จะรอตอนกลางคืนนะคะ :z1:
-
ในที่สุดก็อ่านทัน หุหุ ดีใจๆๆ
โหยยย ตอนอ่านแรกๆนะ สะใจมาก ไปๆมาๆเริ่มดราม่า
เริ่มร้องไห้ แงง แต่บางตอนก็เรียกรอยยิ้มได้เยอะเหมือนกัน ชอบๆๆๆๆๆๆๆ
แต่ว่าตอนนี้ เค้าลุ้นคู่วายคู่ใหม่ล่ะ 5555
ส่วนริวพาย ก็..งุงิ ครุิิคริ เครซี่กันต่อไป :กอด1:
-
ฮ่าๆ ฟี่กับแจ็ค แอบไปหลังไมค์กันมาแน่ๆ
แล้วน้องพายของฟี่ละ ห้าๆๆๆ
-
รอคืนนี้ของพาย รอฟังข่าวร้ายของไอ้แจ๊คกะฟี่ อิอิ
-
แลเห็นได้ว่าริวมันจะลงแดงก่อนจะถึงกลางคืนนะนั่น!!
ฟี่กับแจ็ค อดีตของพวกเขาคือ...????
อยากรู้จริงจัง!!!
รอน้องพายจัดเต็มๆๆ > <
-
ฟี่-แจ๊ค มีอะไรกันจริงๆ ใช่มั้ย
โอ้ยๆ อยากรู้
แต่ว่าตอนหน้า NC ใช่มั้ยคะ >.<
-
เอ่อ คู่นี้เค้ามีซัมติง อะไรกันหรือเปล่าคะ เอ๊ะ แต่อัลฟี่ของเบน เค้ามีเบน(พาย)อยู่แล้วนะค่ะ จะนอกใจไปเป็นอื่นก็คง
ไม่ดีมั้ง เอ๊ะยังไง ช่วยชี้แจงแถลงไข้ด้วยนะคะ จ๊วฟๆ
-
รอตอนกลางคืนอย่างใจจดใจจ่อ :m10:
และลุ้นคู่ แจ๊ค-ฟี่ อ๊างงงงงงง :o8:
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะค่ะ :กอด1:
:pig4:
-
ชุ่มชื่นหัวใจ o13
รอลุ้นตอนกลางคืน ริวจะได้กินพายไหม ฮ่าๆ
แจ๊คกะฟี่ น่ารักๆๆ หนับหนุน
mercy สู้ๆ อย่าลืมพักผ่อนนะ
-
รอลุ้นตอนต่อไป
ติดตามและตามติด
กำลังใจให้ไรเตอร์ พี่กาล
:L2: :L2: :L2:
-
คุณพี่ ช้อนลงชื่อไม่ทันแล้วหงะ งานเล้า แง่ม ๆ
ปาร์ตี้เบา ๆ ท่าทางจะลำบากอยู่ ๕๕๕
เสียดายเล็กน้อย แง่ม ๆ ไม่ได้เข้าเน็ตเลย ชีวิตชีช้ำมาก แง่ม ๆ
ว่าแต่ สั้นมาก ((แต่เข้าใจและรอคอยเสมอเจ้าค่ะ อิอิ))
จัดหนักไม่หนักไม่ว่ากันอยู่แล้ว ขอแค่คุณพี่มาต่อ น้องช้อนรอคอยเสมอ อิอิ
แต่เสียดายที่ลงชื่อไม่ทันมาก ๆ ๕๐ คนนี่ ช้อนไม่รู้จริง ๆ ว่าเขาจำกัดคน เศร้า
๕๕๕ แจ๊คแบบว่าเท่ห์ แบบ เชี่ย ๆ ขึ้นมาทันที จากที่เป็นคนฮามาตั้งแต่ต้นเรื่อง โฮะ ๆ
รอต่อไป ทั้งคู่หลัก คู่รอง ลุ้นทุกรูขุมสิว อิอิ
ขอบคุณเจ้าค่ะ โฮะ ๆ
-
หรือว่า .. แจ็คกับฟี่ก็ติ๊ดฉึ่งกันแล้ว !? :-[
5555555555555
อยากรู้จริงๆนะเนี่ย ทำไมฟี่ถึงไม่ชอบแจ็คสักเท่าไหร่ ? ฮาๆ
พายน่ารักก ~ รักพาย ฮาา
ขอบคุณนะคะ ติดตามๆ :pig4:
-
น่ารักเนอะ
o13
-
แอบรอ อย่างเงียบๆสงบเสงี่ยมเจียมตัว ^3^
-
ตามอ่านทันเเล้วว อิอิ
อ่านตอนเเรก ตกใจกับนิสัยพายมากๆ ทำไมมันเป็นเเบบนี้วะ 5555
อ่านไปอ่านมา ตกหลุมรักพายเข้าซะงั้น เอิ้กส์ :laugh:
เป็นกำลังใจให้ไร์เตอร์นะฮะ ลงต่อไวๆน๊า :กอด1:
ปล.ฟี่กับเเจ๊ค มันต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับสองคนนี้เเหงมๆ
ไม่อยากจิ้นล้ะ รอมาต่อดีกว่า อิอิ
-
เข้ามารออ่านตอนต่อไปคับ
+1เป็นกำลังใจให้คับ :กอด1:
ปล.อยากอ่านตอนของฟี่กับเเจ็คอ่ะคับๆๆว่าเป็นมายังไง :call: :m21:
-
น้องพายเยี่ยมมากค่ะ o13
น่ารักไม่บันยะบันยัง อิอิ
ส่วนแจ๊คกะฟี่ เราว่าสองคนนี้ต้องมีซัมติงรอง ชัวร์ๆ :laugh:
-
โอ๊ะโอ ฟี่กับแจ็ค :m28:
รอลุ้นๆๆ
-
มัน ต้อง มี something สัก อย่าง
หึ หึ
แจ็ค...ฟี่
-
รอจ้า :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
แอ๊ะๆๆๆ
Something Wrong!
-
แจ็คสามีอัลฟี่ใช่ม๊าาา ?? ?
-
o13 สุดยอด
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :really2:
-
พายน่ารักๆ ><
แจ๊คกับฟี่มีเรื่องอะไรกันเนี่ย
อยากรู้จัง
แต่ว่าจะจัดหนักจริงๆหรอพาย ?
55555555
-
อยากรู้ว่าแจ๊คกะฟี่เคยมีอะไรกันยังไงอ่ะ แล้วมันไม่มีอะไรกันตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไม อะไร???
-
เเจ็คกับฟี่ :-[
มันต้องมีซัมติงบางอย่างเเน่ๆเลย
:pig4: :pig4:
-
แวะมาตามหา เข้ามารอ~ :really2:
-
:o12: แง่ๆๆๆๆๆ ขอโทษนะคะ ยังมาต่อไม่ได้เลย
มาส่งใบลาค่ะ นอนออฟฟิศมาสามวันแล้ว ปิดงานหัวหมุนเลยค่ะ :really2:
สักวันเสาร์นี้คงเสร็จแล้วค่ะ แล้วคงมาต่อได้แล้ว ยังไงขอส่งใบลาชั่วคราวก่อนนะคะ
ฝากน้องพายด้วยนะคะ ไม่ได้อยากให้ค้างเรื่องฟี่แจ็คนะคะ ถึงมาต่อก็อาจจะค้างอยู่ (ฮ่าๆๆๆๆ)
แล้วเจอกันนะคะ
คิดถึงทุกคนมากๆ ค่ะ :bye2: :pig4:
-
:z13:
รอได้ค่า นานแค่ไหนก็รอ
-
:sad4: :sad4: :sad4:
คิดถึงพายย
แต่จะรอนะคับบบบบ
:L2: :L2: :L2:
-
รอคั๊บ^^
-
รอค่ะ
ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
-
จะร๊อ จะรอ เจ้าค่ะ
-
รออ่านค่ะ
แต่อยากเคลียเรื่องฟี่กับแจ็คมากกกกกกกกกค่ะ
-
สู้ๆ จ้า
:man1: :man1: :man1: :man1:
-
สู้ๆๆๆๆๆๆๆค้า
-
รอค่ะ นานแค่ไหนก็รอได้ YY
-
รับทราบ รักษาสุขภาพด้วย
-
:L2: :กอด1:
-
ในที่สุดก็ตามอ่านทันแล้ว เย้ ^^ รอตอนต่อไปค่ะ แล้วงี้ริวจะทนรอไหวมั้ยเนี่ย อิอิ แล้วฟี่กับแจ็คนี่ยังไง หุหุ สงสัยต้องมีอะไรแน่ๆ เลย รอๆ อยากรู้จะเป็นไง มาต่อเร็วๆ นะค่ะ แล้วก็พี่mercy อย่าลืมไปต่อตอนพิเศษพี่เซฟกับเลิฟนะ :) รอๆ
หลงรักตัวละครทุกตัวของเรื่องนี้เลย ^^
TAKE CARE ตัวโตๆ เลยน้าาาาา :D
-
รอค่ะ :z2:
-
ขอให้เคลียร์งานเสร็จไวๆนะคะ
พักผ่อนเยอะๆด้วยนะคะ
-
แง๊.... รอก็ได้
พยายามเข้า
-
อนุมัติใบลาจ้า สู้ ๆ ล่ะ
รอน้องพายเหมือนเดิม
-
Fighting fighting na ka :L1:
-
แง่ม ๆ ช่วงนี้ช้อนก็ไม่ได้สาระคอมเลยเจ้าค่ะคุณพี่
สองวีคที่กลับมา เย็นก็หลับเป็นตาย
เช้าก็ตื่นแต่เช้า ออกไปสาระเรื่องทำมาหากิน แง่ม ๆ
อิอิ รอคอยคุณพี่เสมอเจ้าค่ะ
-
แจ็ค...ฟี่
อย่าปล่อยให้สองผัวเมียเค้างงกันนานล่ะ
เค้ารอแกเล่าอยู่ 55555+ :laugh:
เฟินว่าแจ็คกับฟี่ต้องเคย...กันแล้วแน่เลย
ซึ่งมันมีเหตุทำให้เขา 2 คนได้กัน :m20:
พายน่า้ร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
จิ้นออกเลยอ่ะ ว่าพายใส่ชุดยังไง เอิ้กๆๆๆๆๆ อิจฉาไอริว :z1: :m31:
ปอลิง.รอพี่ไนท์ได้เสมอจ้า เหนื่อยก็พักนะจ๊า เดี๋ยวไม่สบายเอา
-
เป็นกำลังใจให้จ้า
เดี๋ยวก็เสร็จเนอะ
-
สู้ๆๆ น๊า :L2:
-
ได้แต่เฝ้ารอออออ
-
สู้ๆ แล้วก็พักผ่อนบ้างนะคะพี่เมอร์ รอไจ้ :L2: :L2: :L2: :L2:
-
มารับทรายใบลอ แล้วก็เข้ามารอ~
วันอาทิตย์แล้ววว รออยู่นะๆ
เรื่องงานก็สู้ๆนะคะ :D :z2:
-
:กอด1: คิดถึงทุกคนมากมายค่ะ
คราวนี้ Mercy หายไปนานมาก... ขออภัยอย่างใหญ่หลวงเลยนะคะ :m23:
ต้องบอกก่อนว่า งานของ Mercy จะมีชั่วพีคและยุ่งสุดๆ ช่วงอาทิตย์ปลายๆ เดือนค่ะ ต้องค้างออฟฟิศ ทุกเดือนเลย
เลยจะหายๆ ไปนานน่ะค่ะ แต่คาดว่าจะสบายขึ้นหน่อย (รึเปล่า) เพราะกำลังจะมีผู้ช่วยค่ะ น่าจะโอเคขึ้น (มั้ง) :o11:
ขอบคุณทุกๆ คนที่ยังรอกันอยู่ แถมแวะเวียนมาทักทาย และให้กำลังใจนะคะ
ขอบคุณมากจริงๆ ทำได้เพียงแค่เข้ามาอ่านรีฯ ของเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทุกคน แล้วก็อมยิ้มอย่างสุขใจค่ะ:pig4:
ตอนนี้ NC ตามที่สัญญา แต่ไม่รู้ว่าจะจัดหนักอย่างถูกใจไหม
ไม่ได้เขียน NC บ่อยๆ แถมนานๆ ที ฟืดเคืองไปบ้างก็ขออภัยนะคะ...
ปล. ฟี่&แจ็ค ใครที่เดาว่าเขาคู่กัน คุณเข้าใจถูกแล้วค่ะ ส่วนเรื่องของทั้งคู่กำลังคิดอยู่ค่ะว่าจะมาเป็นตอนพิเศษ หรือว่าเป็นอีกเรื่องหนึ่งดี
ปลล. ตอนนี้ยาวมากๆๆๆๆ ชดเชยค่ะ
ปลลล. คำผิด เดี๋ยวกลับมาแก้นะจ๊ะ :จุ๊บๆ:
++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 23
“เฮ้ยแจ็ค ออกไปซื้อเค้กกับกูหน่อยดิ ยัยน้องเพลินเธออยากกินน่ะ” อันนี้คือหนึ่งในแผนการล่อหมาออกจากคอก เพื่อเอามาล้วง ลับ ตับ เหี้ยกันล่ะครับ
“เฮ้ยเค้กร้าน XX ใช่ปะ เออๆ กูอยากแดกๆ ไปซื้อกันๆ มึงขับรถนะ กูขี้เกียจแล้ว” เออ กูยอมก็ได้ เพราะความเสือกนะเนี่ย
“เออได้ เดี๋ยวเอารถแม่กูไป… พายมึงอยากแดกอะไรอีกเปล่า เดี๋ยวกูแวะซื้อให้” ไอ้พายมันก็สั่นหน้าน้อยๆ ทำหน้าง่วงๆ เหมือนมันยังค้างจากที่งีบมาบนรถ
“อ้าวพายไม่ไปด้วยกันเหรอ น้องเพลินล่ะไปไหมคะ” ไอ้แจ็คมันหันไปชักชวนไอ้พายที่มียัยหลานสาวผมนั่งซ้อนตักอยู่ แล้วทั้งพี่พายและน้องเพลินก็พร้อมใจกันส่ายหน้าพร้อมกัน
“ไม่เอาอะค่ะ น้องเพลินอยากอยู่คุยกับพี่พาย พี่พายสัญญาว่าจะสอนน้องเพลินวาดรูปอีก”
“ไปเหอะมึง รีบไปจะได้รีบกลับ” ผมหันไปเร่งไอ้แจ็ค ที่ตอนนี้มันหันไปสอดส่ายสายตา เหมือนกำลังหาอะไรซักอย่าง
“เออๆ พาย…เอ่อ…แล้ว…ไม่เอาอะไรแน่นะ” ไอ้แจ็คมันหันไปถามไอ้พายเหมือนที่ผมถาม แต่ผมว่ามันคงอยากถามอย่างอื่นมากกว่า แต่มันคงไม่กล้า
“ซื้อมาเหอะ พายกินได้หมดนั่นแหละแจ็ค ฟี่มันก็กินได้หมดเหมือนกัน” โอ้!! ตรงจุด ตรงประเด็น หึหึ เป็นไงล่ะฮะ ไอ้พายจัดเต็มเข้าไปหนึ่งดอก
“เอ่อ…เหรอๆ เออๆ ได้ๆ เออๆๆ ไปเว้ยไอ้ริว” เหมือนมันจะร้อนตัวยังไงบอกไม่ถูก รีบฉุดกระชากลากผมไปใหญ่
พอขึ้นรถได้ ผมก็ไม่ลีลาครับ เปิดประเด็นคาใจทันที
“แจ็ค… มึงเป็นเพื่อนกูมากี่ปีแล้ว”
“ถามทำเหี้ยอะไร จะขอกูแต่งงานหรือไงคะพี่ริวขา หนูไม่ใช่พี่พายนะคะพี่ริว หนูมันไม่ตัวเล็กปากแดง ร้อนแรงเหมือนเมียมึงนะคะพี่ริวขา…โอ๊ยยยย เชี้ย ตบหัวกูทำไม” ผมจัดหนักไปหนึ่งที่เต็มๆ โทษฐานที่ลามปามเมียชาวบ้านเขา แล้วเสือกมารู้ได้ไงว่าเมียกูร้อนแรง ไอ้ห่าาาาา
“เสือกล้อเลียนเมียกู เมียกูกูด่าได้คนเดียวว้อย อย่าเสือก”
“ไอ้ขี้หวงงงง ไอ้คนได้หลังแล้วลืมเพื่อน ชิส์” ทำเป็นค้อน แกล้งงอน เดี๋ยวกูตบอีกซักป้าบเลยสัด
“อย่ามาเบี่ยงเบนประเด็น ไม่ตอบก็ได้ งั้นกูถามต่อ มึงมีเรื่องอะไรกับไอ้ฟี่ เพื่อนไอ้พายมัน มึงกับมันรู้จักกันมาก่อนใช่ไหม”
“อ๋อ… กูกับมันเป็นพี่น้องฝาแฝดที่พลัดพลากจากกันมานานถึงยี่สิบปี เจอกันคราวนี้ก็เลยดีใจน่ะ” ดูความกวนส้นตีนของมันนะครับไอ้เหี้ยนี่
“สัดแจ็ค มึงอย่ามากวนส้นตีนกู มึงไม่เห็นกูเป็นเพื่อนแล้วใช่ไหม มึงมีเหี้ยอะไรมึงถึงไม่บอกกู ทั้งๆ ที่กูมีเหี้ยอะไรก็บอกมึงทุกอย่าง มึงทำอย่างงี้ กูเสียใจนะ” ผมได้เชื้อดราม่ามาจากไอ้พายเต็มๆ ครับ ตีหน้าเศร้า เล่าระลึกย้อนความหลังกันไป เอาให้มันละอายใจ แต่อย่าเพิ่งไปคาดหวังอะไรมากนัก เพราะไอ้เหี้ยแจ็คน่ะ สมอง และสติสตังค์มันไม่ได้เหมือนชาวบ้านชาวช่องเขาสักเท่าไหร่
“หึงกูเหรอที่รัก หรือมึงเพิ่งจะรู้ตัวว่าเป็น เพื่อนกูรักตูดมึงหวะ เอาตอนนี้ กรี๊ดดดดดด พี่ริวขา หนูแจ็คไม่ยอมแหกตูดให้มึงเอาหรอกนะคะพี่ริว ถ้าจะซี่กัน น้องแจ็คขอเป็นผู้กระทำดีกว่านะคะพี่ริวขา น้องแจ็ครับไม่ได้จริงๆ อ่อ!! อย่าลืมล้างไส้ให้สะอาดนะคะ ของน้องแจ็คยาวมากกกกก อาจทะลุไปถึงลำไส้ใหญ่ของพี่ริวได้ ฮ่าๆๆๆ” เห็นไหมฮะ ไอ้เหี้ยนี่คุยกับมันนะ เหนื่อยยิ่งกว่าไปวิ่งรอบสวนลุมสักสิบรอบอีก ประสาทกูจะแดก นี่กูคบมึงเป็นเพื่อนมากว่าสิบปีได้ยังไง โดยที่กูไม่ต้องไปอยู่ศรีธัญญา แค่คิดกูก็อยากจะบ้าซะให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย แม่งเอ๊ย!!!
“………………………” ผมเลือกที่จะเงียบ ไม่ตอบ คงต้องวิธีนี้เท่านั้น ที่จะทำให้ไอ้เพี้ยนนี่ยอมเปิดปาก
“อ้าว… เป็นเหี้ยไรคะพี่ริว” ยังไม่หยุดทำเสียงสะดีดสะดิ้น สัดนี่ เดี๋ยวกูก็จิ้นเองเลยนิ ว่ามึงตกเป็นเมียไอ้ฟี่แล้ว เลยสาวแตกซะเนียนขนาดนี้
แต่เอาจริงๆ ผมก็จิ้นไม่ลงนะครับ ก็แม่งแมนๆ ทั้งคู่ คือยังไงล่ะ ถ้าเป็นแบบคู่ผมกับไอ้พายน่ะ มันก็ยังโอเค เพราะไอ้พายมันตัวเล็กๆ น่ารัก น่าทะนุถนอม หรือจะเป็นเซย์กับพี่แชมป์ก็เหมือนกัน เซย์ถึงมันจะดูห้าวๆ แต่มันก็ออกแนวห้าวแบบทอม ยังคงแฝงความน่ารักเอาไว้อยู่… แต่ไอ้เหี้ยแจ็ค กับไอ้ฟี่นี่มันต่างกันครับ ฟี่มันก็ดูเป็นผู้ชายปกติเลยครับ ออกจะหล่อเท่มากซะด้วยซ้ำ เซอร์ๆ ลอยๆ ดูติสท์ๆ แต่งตัวก็ไม่ได้สาว บางทีก็เซอร์แบบหลุดโลก จากที่ผมเคยเห็นในรูปในคอมฯ ไอ้พายนะครับ บางรูปไอ้ฟี่ก็ไว้หนวดไว้เคราซะแมนโคตร แต่มันดูเงียบๆ แบบเข้าถึงยาก ไม่ได้รู้สึกว่ามันจะสาวแตก หรือจะมีเมียเป็นผู้ชายได้เลย ลักษณะอย่างไอ้ฟี่นี่เป็นประเภท เดินผ่านสาว สาวเหลียวหลังมอง เผลอๆ แอบกรี๊ดให้อีกต่างหาก
ส่วนไอ้เหี้ยเพื่อนผมยิ่งแล้วใหญ่ ถึงความหล่อไอ้แจ็คจะสู้ไอ้ฟี่ไม่ได้ แต่ไอ้แจ็คก็ไม่ได้ออกแนวน่ารัก ตัวเล็กเลย มันสูงพอๆ กับผม แต่เตี้ยกว่าไอ้ฟี่นิดหน่อย เพราะฟี่แม่งสูงโคตรอะ แต่ตัวไอ้แจ็คมันจะหนาๆ แน่นๆ กว่า คือไม่ได้เล่นเวทหรืออะไรหรอกนะ ไขมันล้วนๆ เลยล่ะ แถมนิสัยเหี้ยแจ็คตั้งแต่ที่ผมคบกับมันมาตั้งแต่ประถม มันก็ไม่เคยมีท่าทีเบี่ยงเบนเลยสักน้อย เจอตุ๊ดก็แซวตุ๊ด เจอกระเทยก็แซวกระเทย ตามปกติวิสัยปากหมา เจอผู้ชายหล่อก็แค่ด่าเขาว่าหล่อน้อยกว่าตัวเอง เจอผู้ชายน่ารักก็ชมปกติว่าน่ารักนะ ไม่ได้มีท่าทางเพ้อถึงหรืออะไร แล้วบวกกับนิสัยเพี้ยนๆ รั่วๆ ซึนๆ มึนๆ บ้าๆ ของมัน ยิ่งแล้วกันใหญ่ คิดไม่ออกจริงๆ ว่ามันสองคนจะอะไร อะไร กันได้ หรือว่ามันมีเรื่องอื่นๆ กันวะ หรือว่ามันแย่งแฟนกัน หรือยังไง กูอยากรู้ว้อยยยย
“เฮ้ย… นี่มึงงอนกูเหรอวะ ตุ๊ดแตกนะเดี๋ยวนี้เพื่อนกู” ไงฮะ ขนาดแกล้งเงียบ แทนที่มันจะสำนึก เสือกยังคงปากดีใส่
“…………………….” ผมก็เงียบต่อไป หึหึ
“เฮ้ย!!! โกรธจริงเหรอว้า!!” เอาล่ะ เริ่มใจเสียแล้วสิมึง
“เปล่า” ตอบแค่นั้น แล้วผมก็ยังคงมุ่งมั่นกับการขับรถต่อไป
“เปล่าแล้วเงียบทำเหี้ยอะไร…….เออๆๆๆ ไอ้ห่าาาา กูเล่าก็ได้วะสัด”
“ก็แล้วแต่มึงแล้วกัน ถ้ามึงไว้ใจกูอยากจะเล่าก็เล่า แต่ถ้าไม่ ก็ไม่ต้องเล่าก็ได้ กูเข้าใจ มึงอยากจะวางกูไว้โพสิชั่นไหน ก็แล้วแต่มึงเถอะ เดี๋ยวนี้เราอาจจะไม่ใช่เพื่อนสนิทกันแล้วก็ได้มั้ง” กรี๊ดดดด ปีหน้าตุ๊กตาทองต้องเป็นของกู ดารานำฝ่ายชายในภาพยนตร์ดราม่าเรื่องเยี่ยม เรื่อง ง้างปากไอ้เพื่อนเหี้ย หึหึ
“โหยยย ไอ้เหี้ย มึงอย่ามาน้อยใจดิวะ กูกับมึงก็ยังเป็นเหมือนเดิม กูกำลังจะเล่าแล้วนี่ไง ไอ้ห่ามึงพูดแบบนี้ เดี๋ยวกูก็น้อยใจใส่บ้างเลยนิไอ้สัด มึงก็รู้ว่าในชีวิตกู คนที่รู้เรื่องกูทุกอย่างน่ะก็มีมึงเท่านั้นแหละ” อร๊ายยยย ประโยคแม่งชวนจิ้นสัด เธอจะมีใจรึเปล่าาาาาา แสรดดดด พูดซะเหมือนจะสารภาพรักเชียวไอ้ห่า
“เออ… สรุปมีอะไรจะเล่าก็เล่ามา” เอาเนื้อๆ เลิกน้ำเน่าใส่กันได้แล้วครับสัด
“มึงจำไอ้ฟี่ไม่ได้เหรอวะ ไอ้พี่อัลฟี่ รุ่นพี่เราปีนึง มันเพิ่งจะย้ายเข้ามาเรียนตอน ม.5 ตอนนั้นเราอยู่ ม.4 น่ะ” อืมมม คุ้นๆ แต่กูปลาทองหวะ จำใครไม่ค่อยได้
“อืมม จำไม่ได้หวะ มันเรียนที่เดียวกับเราด้วยเหรอวะเนี่ย”
“เออ แต่จำไม่ได้ก็ไม่แปลก เพราะมันเป็นคนเงียบๆ นิ่งๆ ไม่ค่อยสุงสิงกับใครอยู่แล้ว วันๆ ก็เอาแต่นั่งวาดรูป” แล้วยังไง กูยังงง
“แล้วมันไปเกี่ยวข้องกับมึงตอนไหน กูยังคิดไม่ออก”
“…..เฮ้อออ….เรื่องแม่ง น้ำเน่าสัดๆ หวะ”
“ยังไงอย่าลีลานะไอ้เหี้ยนี่ เล่ามา เร็วๆ”
“ขี้เสือกนะครับไอ้เหี้ย…เออๆ เล่าก็ได้…ก็ ไอ้ฟี่น่ะมันคบกับผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ แล้วแฟนมันเป็นผู้หญิงที่ทำงานแล้ว แก่กว่ามันหกปีได้ รู้สึกจะเป็นเพื่อนพี่สาว อยู่บ้านใกล้กัน แล้วพอแฟนมันเรียนจบ ก็ย้ายมาทำงานที่กรุงเทพฯ มันเองตอนนั้นก็อยู่ม.4 เทอมสอง อยากจะย้ายมาเรียนในกรุงเทพฯ ตามแฟน ก็ย้ายตอนกลางเทอมไม่ได้ มันเลยรอขึ้นม.5 แล้วก็อ้อนแม่ขอย้ายมาเรียนกรุงเทพฯ”
“โหหหห เจ๋งว่ะไอ้ห่า มีแฟนเป็นรุ่นใหญ่ ท่าทางประสบการณ์ต้องโชคโชนนะเนี่ย” กูรู้ว่าไม่ใช่เวลาจะมาชื่นชม แต่ก็อดไม่ได้ ก็สาวแก่เขาว่าร้อนแรงใช่ย่อยนะครับ น่าลองๆ หุหุ
“เออ โคตรเจ๋งอะ กูยังนับถืออยากได้แบบมันบ้าง” นั่นไง เห็นไหมฮะ ไม่ใช่ผมคนเดียวที่ไม่รู้จักกาลเทศะ ไอ้เชี้ยที่กำลังนั่งเล่าอยู่ก็โคตรจะเป็นตัวนอกประเด็นเลยฮะ
“ต่อๆ ไอ้เชี้ย ไม่ใช่เวลาจะมาชื่นชมมัน มันมีแฟนแก่แล้วไงต่อ กูยังไม่เห็นวี่แวว ว่ามันจะมายุ่งกับมึงได้เลย”
“เออๆ ใจเย็นดิวะ…ก็งี้ พอมันย้ายมากรุงเทพฯ ตอนแรกมันก็ย้ายไปนอนที่ห้องแฟนมัน ก็คบกันไม่มีปัญหา แต่พอมันเริ่มขึ้นม.6 มันก็เรียนหนักขึ้น ประกอบกับแฟนมันชอบบอกว่าทำโอทีต้องค้างออฟฟิศบ้าง ค้างบ้านเพื่อนใกล้ๆ ออฟฟิศบ้าง อาทิตย์นึงกลับบ้านแค่ วันสองวันเอง มันก็เริ่มไม่สบายใจ จนมีอยู่วันหนึ่งมันเลยตัดสินใจ ตามไปแอบดูแฟนมันที่ออฟฟิศ มันก็ไปแอบนั่งเฝ้าตั้งแต่บ่ายๆ พอตกเย็นก็เจอแฟนมันเดินออกมากับผู้ชายคนหนึ่ง น่าจะทำงานที่เดียวกัน แล้วก็กลับไปพร้อมกัน มันก็เลยนั่งรถตาม จนมาถึงคอนโดที่หนึ่ง ใกล้ๆ ออฟฟิศนั่นแหละ แล้วแฟนมันกับผู้ชายคนนั้นก็เข้าไปด้วยกัน ด้วยความที่คอนโดมันไม่ให้คนนอกเข้า มันก็เลยเข้าไปตีซี้กับยาม แล้วก็แกล้งถามว่า ผู้หญิงคนที่เพิ่งจะเดินเข้าไป มาที่นี่บ่อยไหม ตอนแรกยามก็ไม่ยอมบอก แต่มันก็ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จว่า เป็นพี่สาวมัน พ่อกับแม่ให้มาตามดู เพราะกลัวว่าจะแอบมาอยู่กับผู้ชายที่กรุงเทพฯ ยามก็เลยยอมเล่าให้ฟัง”
เล่ามาจนถึงร้านเค้ก กูยังไม่เห็นจะมีวี่แววว่ามันจะมาเจอกัน หรือรู้จักกันตอนไหนเลยวะ??
“ไม่ต้องเสือกทำหน้าเหี้ยใส่กู ใจเย็นสิวะกูก็ต้องเกริ่นนำก่อนไง”
“ควาย!! ห้ามเรียกกูว่าเหี้ยเว้ย คำนี้เมียกูเรียกได้คนเดียว” คำนี้สงวนสิทธิ์สำหรับที่รักของผมคนเดียวครับ เป็นคำบอกรักหวานซึ้ง กินใจของเราสองคน หึหึ
“คร๊าบ คร๊าบบบ ไอ้วรนุช สัดนี่จะฟังต่อไหม”
“เออๆๆ เล่าเร็วๆ พี่ยามเขาว่าไง แต่ถ้ามารูปนี้กูก็พอเดาได้ล่ะวะ ว่าเมียเก่าไอ้ฟี่มันคงมีชู้ เรื่องราวช่างน้ำเน่าฉิบหาย”
“เออ… ถูก!! มึงอ่านนิยายบ่อยใช่ไหมเนี่ย นั่นแหละพี่ยามแกก็เล่าให้ฟังว่า ผู้หญิงคนนี้ กับผู้ชายคนนี้้ มาเช่าห้องในคอนโดนี้อยู่ซักเกือบสองเดือนแล้ว ตอนเช้าก็ไปทำงานด้วยกัน ตกเย็นก็กลับมาพร้อมกัน แถมเขายังเคยคุยๆ กับคนอื่นในคอนโดว่ากำลังจะแต่งงานกัน…หึหึ”
“เฮ้ยยย ใจร้ายเนอะ แล้วไอ้เหี้ยฟี่ทำไงอะ”
“ทำไงได้ล่ะ ตอนแรกมันก็ไม่อยากจะเชื่อ มันเลยมาดักรอแฟนเก่ามัน พอเจอหน้ามันก็รีบเข้าไปถาม ตอนแรกมันก็คิดว่าแฟนมันคงจะต้องปฏิเสธแน่ๆ แต่กลับกลายเป็นว่า แฟนมันดันบอกว่าที่มันเห็นที่คอนโดน่ะ มันเข้าใจถูกแล้ว เพราะเธอกับผู้ชายคนนั้นกำลังจะแต่งงานกัน เรื่องของเธอกับมันน่ะ ยังไงก็ไปด้วยกันไม่ได้เพราะมันยังเด็ก และเธอเป็นผู้หญิง ก็ต้องการความมั่นคงในชีวิต ผู้ชายคนนั้นให้สิ่งนี้กับเธอได้ แถมเขายังรักเธอมากอีกด้วย เธอก็เลยบอกเลิกกับไอ้ฟี่ตอนนั้นเลย โคตรใจร้ายเลยเนอะ” เออ เห็นด้วยหวะ
“เออ จริง กูไม่อยากโทษว่าเป็นนิสัยของผู้หญิงหรอกนะ แต่พวกผู้หญิงน่ะ ชอบเก็บเราไว้เป็นตัวเลือก นี่กูโชคดีนะที่มีแฟนเป็นผู้ชาย ฮ่าๆๆๆ” ก็คนมันกำลังเห่อแฟนอะครับ ใครจะทำไมอะ
“ถุยยยย!!! ตอนแรกกูเห็นเกลียดกันจะเป็นจะตาย สุดท้ายมาสยบแทบตูดพายมันได้ยังไงวะมึงเนี่ย”
“หึหึ ก็กูรักของกูอะ ไม่รู้ดิวะ แรกๆ ก็เกลียดมันนะ หมั่นไส้มันมากอะ มันกวนส้นตีน ปากมันก็ดี ด่ากูตลอด ไม่เคยคิดจะยอมกู แต่จริงๆ แล้ว มันเป็นคนเปราะบางมาก เปราะบางจนบางครั้ง กูเคยคิดว่า ถ้าแตะมันเพียงแค่นิดเดียว มันอาจจะแตกได้ มันขาดความรัก และน่าสงสารมากนะ แถมลึกๆ แล้ว มันเป็นคนนิสัยดีมากๆ เหมือนกัน”
“หรือมึงจะแค่สงสารมัน มึงแยกออกเหรอวะ ความรักกับความสงสารน่ะ มันห่างกันแค่นิดเดียวเองนะเว้ย”
“กูยอมรับนะว่ากูสงสารมัน แต่กูก็รู้ใจตัวเองดีที่สุด กูปฏิเสธตัวเองมาตลอดว่ากูแค่สงสาร กูไม่ได้รักมัน สุดท้ายกูก็ต้องยอมแพ้หวะ กูรักมันจริงๆ หวะแจ็ค ถ้าแค่สงสาร กูคงไม่เจ็บปวดจะเป็นจะตายตอนที่เห็นมันเจ็บปวดหรอกหวะแจ็ค กูเห็นมันร้องไห้ แล้วใจกูจะขาดตาม กูไม่ได้เวอร์ ไม่ได้น้ำเน่านะ แต่ถ้ามึงลองได้รักใครซักคน มึงจะเข้าใจกู…ว่าแต่ ไอ้เหี้ยแจ็ค มึงอย่ามาทำให้กูหลงประเด็น สรุปยังไงกันแน่ เรื่องของมึงกับไอ้ฟี่น่ะ เท่าที่มึงเล่ามา กูไม่เห็นจะมีเหตุการณ์ไหนเกี่ยวโยงถึงมึงได้เลยหะ”
“อ่อ…แหม กูนึกว่าลืมไปแล้ว… ก็ไม่มีอะร๊ายยย ก็หลังจากที่ไอ้พี่ฟี่มันอกหักจะเป็นจะตาย ข้าวปลาไม่แดก แดกห่าแต่เหล้า ทีนี้กูไปเจอมันที่ร้านXX น่ะที่อยู่แถวบ้านกูน่ะแหละ กูไปเจอตอนมันกำลังจะโดนพวกแก็งค์ขาใหญ่ในผับกระทืบเอาอะดิ เดชะบุญของมันที่เจ้าของผับนั้นอะเป็นเพื่อนกับเฮียจิว แถมเฮียจิวอยู่ที่นั่นพอดี ก็เลยชวยเคลียร์กันได้ มันก็เสือกเมาไม่ได้สติ กูเลยต้องลากกลับบ้านมาด้วยน่ะ ก็…เออ แค่นี้แหละ ที่มันกับกูรู้จักกัน”
“แค่นี้? จริงเหรอ? แล้วทำไม มึงกับมันเหมือนมีเรื่องบาดหมางอะไรกันซักอย่าง เหมือนมันไม่อยากจะเจอมึงมากกว่านะ มึงเล่ามาให้หมดดิ๊”
“ก็ มันคงอายมั้ง เพราะมันเมาแล้วมันก็เพ้อถึงแฟนมัน เล่านู่นนี่นั่นให้กูฟังจนหมด แล้วพอมันส่างเมา มันก็คงอายกูนั่นแหละที่กูดันเห็นตอนมันเมาเละ แล้วก็ดันมารู้เรื่องราวชีวิตรักของมันเข้าน่ะ เพราะหลังจากนั้นมันเองก็ยังเฮิร์ตไม่หาย โรงเรียนก็ไม่ไปเรียน จนที่บ้านต้องมาดร็อปให้มันมั้ง แล้วเห็นว่ามันก็หยุดเรียนไปปีนึง แล้วก็เรียนต่อที่โรงเรียนแถวบ้าน ก่อนจะเอนท์ฯ ติดคณะเดียวกับแฟนมึงนี่แหละ มันคงไม่อยากให้ใครมารู้เรื่องราวชีวิตของมันแหละ มันเลยตกใจที่เห็นกูแล้วก็คงไม่อยากให้กูเล่าให้คนอื่นฟังมั้ง…นั่นแหละ…แค่นั้นแหละ”
“เหรอ…อืม…งั้น กูจะทำเป็นไม่รู้เรื่องของมันแล้วกันนะ แต่กูคงจะเล่าให้พายมันฟังด้วย แต่จะสั่งมันเหมือนกัน ไม่ให้ไปถามเรื่องนี้กับไอ้ฟี่มันอีก” จริงๆ ผมรู้สึกว่า เรื่องมันไม่ได้จบแค่นี้ อย่าลืมนะครับ ว่าผมเป็นเพื่อนกับไอ้แจ็คมากี่ปีแล้ว อันไหนมันพูดจริง อันไหนที่กำลังปิดบัง ทำไมผมจะเดาไม่ได้ แต่เอาเถอะ ถ้ามันอยากจะบอก มันก็จะบอกเองแหละครับ คนอย่างไอ้แจ็คถ้ามันยังไม่อยากพูด ต่อให้เอาตีนง้างปากมัน มันก็ไม่พูดหรอกฮะ
……………..
……………..
(ต่อข้างล่างนะจ๊ะ)
-
“อืม…เรื่องก็เป็นแบบนี้แหละ” หลังจากที่ผ่านพ้นมินิปาร์ตี้มือค่ำกันอย่างอิ่มหนำ และสนุกสนานเรียบร้อย เราทุกคนก็ตกลงใจกันว่าจะแยกย้ายกันไปนอน เพราะว่าวันนี้ยังคงเหนื่อยจากการเดินทางอยู่ แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยจัดบาร์บีคิวริมหาดกันอีกครั้ง ผมกับไอ้พายเลยมานั่งกอดกันแก้หนาวบนอาร์มแชร์ตัวใหญ่ ในห้องนอนของผม
“กูว่ามันต้องเป็นอย่างที่มึงเดานั่นแหละ มันต้องมีเรื่องมากกว่านี้ เพราะไอ้เรื่องแฟนเก่า ที่แก่กว่าของฟี่น่ะ กูรู้เรื่องนะ ฟี่มันเคยเล่าให้กูฟัง ไม่เห็นจะเป็นเรื่องน่าปิดบัง หรือเรื่องน่าอายตรงไหนเลย กูว่าต้องมีอะไรแน่ๆ…” นั่นๆ เมียผมเริ่มสวมวิญญาณ เชอร์ล็อคโฮมและ เรื่องชาวบ้านเป็นงานของเราจริงจริ๊ง
“เออ ช่างมันเหอะ เราก็คอยๆ สังเกตดูมันสองคนแล้วกัน ถ้าเกิดมีพิรุธอะไรให้เห็น เราก็ค่อยๆ เก็บรายละเอียดแล้วก็ค่อยๆ สืบไป” ผมในฐานะหมอวัตสัน ก็คงทำอะไรไม่ได้ไปมากกว่า เป็นผู้ช่วยโฮมคนเก่งเขาล่ะ
“อืมๆ ดีๆ…ห๊าววววว!!! ง่วงแล้วอ่าาาา แต่ขี้เกียจอาบน้ำจัง” ไอ้ตัวดีมันบิดขี้เกียจอยู่บนตักผม ก่อนจะหันมากอดคอแล้วซุกหน้าลงกับบ่าผมอย่างอ้อนๆ เดี๋ยวนี้เวลาอยู่กันสองคน ไอ้นี่มันขี้อ้อนขึ้นเยอะเลยครับ น่ารักน่าฟัดมากๆ
“ไปอาบเถอะ ตัวเหม็นกลิ่นเค็มทะเลแล้วเนี่ย ถ้านอนทั้งเหม็นๆ แบบนี้ คืนนี้ไม่กอดนะเว้ย” ผมก้มลงไปสูดกลิ่นจากซอกคอขาวของไอ้พายมันฟอดใหญ่ ไม่ได้เหม็นอย่างที่บอกมันหรอกครับ ยังคงหอมอ่อนๆ เหมือนเดิม แต่ตัวมันจะเหนียวๆ ลมทะเล เลยอยากให้มันอาบน้ำจะได้นอนสบายๆ
“เออ เรื่องของมึง ถ้าไม่กอด กูไปให้แม่กอดก็ได้ ดีจะได้นอนกับแม่ซะเลย”
“เฮ้ยยยยย!!! ไม่เอาดิค๊าบบบบ มึงอะ แล้วกูจะกอดใครล่ะ ไปๆๆ อาบน้ำแป๊บเดียว จะได้นอนสบายๆ ตัวไง ตัวเหนียวๆ แบบนี้นอนหลับไม่สนิทหรอก” มันพยักหน้าหงึกหงัก อย่างเห็นด้วย แต่ตัวยังไม่ยอมขยับ ผมก็เลยต้องทั้งฉุดกระชากลากถู ไอ้แรดมันเข้าไปอาบน้ำจนได้ ส่วนตัวผมเองก็ออกไปอาบอีกห้องหนึ่งในบ้านครับ จะได้เสร็จเร็วๆ
เอาจริงๆ นะครับ ผมสารภาพเลย ตอนนี้ ผมโคตรตื่นเต้นอะครับ… แหะๆ อย่าหาว่าผมอ่อนเลยนะ ก็ผมน่ะอ่อนมาตั้งแต่ต้นเรื่องอยู่แล้วนี่… ผมน่ะ กำลังตื่นเต้นกับเรื่องที่ไอ้พายมันทำผมค้างเอาไว้เมื่อตอนบ่าย แล้วมันสัญญาว่าคืนนี้จะต่อให้ผม จริงๆ ก็ไม่ได้คาดหวังอะไรมากหรอกครับ ผมกับมันก็อยู่ด้วยกันมาหลายเดือนแล้ว โดยที่ไม่มีอะไรเกินเลยไปกว่านอนกอดกัน… แต่แหมม มันก็อดตื่นเต้นไม่ได้นี่ครับ ตั้งแต่ตอนนั้น ก็ไม่ได้มีอะไรกับมันมานานแล้วนะ แล้วผมก็ไม่ได้มีอะไรกับใครด้วย ฝีมือก็ไม่ไ้ดพัฒนาไปถึงไหนเลย ก็อาศัยมือตัวเองมาตลอด
“อ้าว… เอ่อ… มึงหาอะไรอะ” ผมเปิดประตูเข้ามาแล้วก็ต้องกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่ ให้ตายเหอะ ไอ้แรดของผมมันกำลังก้มๆ เงยๆ คุ้ยหาอะไรซักอย่างในกระเป๋ามันอยู่ โดยที่มันอยู่ในผ้าเช็ดตัวพื้นไม่ใหญ่นัก พันรอบเอว เกาะสะโพกกลึงไว้อย่างหมิ่นเหม่ เนื้อตัวมีหยดน้ำเกาะพราว กระจายตามผิวขาวๆ อมชมพู ยิ่งดูเซ็กซี่เข้าไปใหญ่
“โลชั่นกูน่ะดิ กูจำได้ว่ากูใส่กระเป๋ามาแล้วนะ ทำไมหาไม่เจอไม่รู้อะ…ไปไหนวะ กูลืมเหรอวะเนี่ย ฮึ๊ย!! แล้วจะเอาอะไรทาวะกู” มันเป็นคนติดโลชั่นเอามากๆ นะครับ ถ้าไม่ได้ทากลังอาบน้ำ มันจะหงุดหงิดงุ่นง่านเอามากๆ มันบอกว่า ถ้าไม่ได้ทาโลชั่น มันจะรู้สึกเหมือนตัวเองอาบน้ำไม่สะอาด ประหลาดไหมล่ะไอ้นี่
“มึงปลาทองเนอะพาย ก็มึงเป็นคนเอามาบังคับยัดใส่กระเป๋ากูเอง บอกว่ากระเป๋ามึงเต็มไงจำไม่ได้เหรอวะ” ผมส่ายหน้าให้กับความปลาทองของมัน ก่อนจะเดินไปเปิดกระเป๋าตัวเองแล้วก็หยิบขวดโลชั่นสีสวยกลิ่นหอม มาส่งให้มัน
“เอออออ !!! ไอ้เหี้ย!! กูลืมเลย แหะๆ โถ่ ลืมนิดหน่อยทำมาเป็นบ่นกูนะ” มันดึงขวดโลชั่นจากมือผมไป แล้วก็ลุกขึ้นไปนั่งลงปลายเตียง หันหน้าเข้าหากระจกบานใหญ่ แล้วก็เริ่มลงมือเทโลชั่นเนื้อนวลใส่มือ แล้วค่อยๆ ลูบไล้ไปทั่วแขนเรียว… ภาพนี้ ทำให้ผม กลืนน้ำลายอีกหลายเอื๊อก… โอ๊ยยย ของกูมันกึ่มๆ แล้วนะมึง มานั่งยั่วแบบนี้ กูตายแน่
“เอ่อ!! โลชั่นมึงหอมดีเนอะ ขนาดแค่ใส่มาในกระเป๋ากู กระเป๋ากูยังหอมเลย” อึกอักเลยกู ไม่รู้จะขยับตัวไปไหนดี ได้แต่ยืนมองมันนิ่งๆ อยู่ใกล้ๆ
“ทาไหมล่ะ แบมือมาดิ” ไอ้พายหยุดมือที่กำลังไล้ตัวเอง ก่อนจะหันมายื่นมือเพื่อขอมือผม… พอผมแบมือยื่นออกไปตรงหน้า ไอ้พายก็ดึงมือผม ออกแรงให้เดินเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะบีบครีมเนื้อเบา กลิ่นคุ้นเคยใส่มือผมพอประมาณ
“………………” ผมได้แต่ยืนมองครีมขาวในมือ จนไอ้พายมันต้องเอามือมาป้ายครีมจากมือผมไป แล้วมันก็ทำในสิ่งที่หัวใจผมแทบจะหยุดเต้น มันลูบครีมจากมือมันบนต้นแขนของผม ขึ้นลงเบาๆ ก่อนจะไล้มือมาตามแนวไหปลาร้า และมาหยุดลูบช้าๆ ที่หน้าอกแน่นของผม
“เนี่ย ต้องทาให้ทั่วๆ ผิวจะได้เนียนทั่วๆ ไง” มันลูบไปก็เจื้อยแจ้วไป ผมเหมือนตกอยู่ในภวังค์ สติหลุดลอย สายตาพล่าเลือน มองเห็นแต่ริมฝีปากอิ่มที่ขยับขึ้นลงเปล่งเป็นเสียงหวานๆ ออกมาเท่านั้น… มือนุ่มก็ยังคงไม่หยุดลูบไล้ไปทั่วผิวผม ตอนนี้มันไล่ลงมาจนถึงหน้าท้องราบ จนผมต้องแขม่วเกร็งท้อง ด้วยความรู้สึกซ่านไปถ้วนทั่ว… จนในที่สุด ผมต้องดึงสติตัวเองกลับมาอีกครั้ง และต้องทำอะไรบางอย่างบ้างแล้ว
“มะ…มา กูทาให้มึงบ้าง” ผมไม่รอให้มันตอบรับ หรือปฏิเสธ ก็หยิบขวดครีมที่มันวางไว้ข้างตัว เทครีมหอมลงบนมือ แล้วก้าวขึ้นไปนั่งซ้อนหลังมันบนที่นอนกว้าง
ผมลูบเนื้อครีมลงบนหลังเนียน ไล่ตามแนวสันกระดูกหลังจนมาถึงคอขาว ค่อยๆ ใช้สองมือกำแล้วลูบเบาๆ รอบคอ… จนเจ้าของคอคงจั๊กจี๊ ต้องก้มแล้วย่นคอหนีผมอย่างอัตโนมัติ ผมเลยเลิกใช้มือลูบ แต่นาบปากร้อนๆ ลงไปแทน สูดกลิ่นหอมจากลำคอขาวเบาๆ จนควบคุมตัวเองไม่ได้ เผลอฟัดแรงขึ้น พร้อมกับส่งลิ้นออกมาไล้เลีย สลับกับดูดเม้ม จนเจ้าตัวเผลอครางออกมาเบาๆ
“อืม…อือ!!”
ในเมื่อมือไม่ต้องปฏิบัติหน้าที่กับลำคอขาว เพราะใช้ปากสำรวจแทน ผมก็เลยมอบหมายหน้าที่ใหม่ให้มือทั้งสองข้าง โดยการโอบรอบเอวบาง ลูบไล้เบาๆ ทั่วเอว ก่อนจะลูบวนจนถึงหน้าอกขาวๆ ที่มีตุ่มไตสีหวานอ่อน กำลังเกร็งเด่น รอรับสัมผัสจากนิ้วอุ่นๆ ของผมอยู่ แค่สกิดเบาๆ คนในอ้อมกอด ก็สะดุ้งพร้อมเสียงครางที่ดังขึ้นกว่าเดิม
“อิ๊…อ่าาา…ซี๊ดดด โอ๊ะ…!!!” ยิ่งผมเร่งมือปัดผ่าน เขี่ยคลึง บีบบี้เม็ดไตสีสวยก็ยิ่งแข็งสู้ พร้อมกับเสียงครางหวานๆ ที่เปล่งออกมาอย่างไม่ขาดปาก
ผมละ เลื่อนมือข้างหนึ่งลงไปที่หน้าท้องแบนราบ ไล้วนเบาๆ เจ้าตัวก็มีอาการไม่ต่างจากผมเมื่อกี้ ทั้งแขม่ว และเกร็ง แถมเสียงครางยังคงเพิ่มดีกรีมากขึ้นไปอีก
“ริวดึงออกนะครับ…” ผมกระซิบหวาน เบาๆ ที่ข้างหู คนตัวขาวที่ตอนนี้แดงเถือกไปทั้งหน้าและตัว เอนหัวพาดบ่าผมไว้ แหงนหน้าปริ่มตา เผยอปากอย่างเชิญชวน พยักหน้าน้อยๆ เป็นเชิงอนุญาต ผมจึงปลดปมผ้าขนหนูที่เกาะอยู่อย่างหมิ่นเหม่นั้นออกไปให้พ้นทาง เปิดเผยแก่นกายแข็งขึงสีอ่อนสะอาดสะอ้าน น่าสัมผัส ผมไม่รอช้าที่จะได้หยอกล้อกับพายน้อยๆ ของมัน ทักทายด้วยมือหนาของผม ที่ค่อยๆ กอบกุมแก่นกายไอ้พาย ที่แข็งรอรับสัมผัสของผม ผมรูดมือตัวเองอย่างช้าๆ สลับกับแวะเวียนหยอกเย้าส่วนหัวตรงปลายยอด ที่ผมใช้นิ้วหัวแม่มือวนไล้รอบๆ เน้นๆ จนเจ้าตัวแหงนหน้าซู๊ดปากอย่างเสียวส่าน
ผมมองเห็นหน้ามันในกระจก…โคตรจะเซ็กซี่เลยครับ ปากแดงๆ นั้นเผยอเชิญชวนให้ผมได้ลิ้มรส แม้จะลิ้มชิมมาแล้วบ่อยๆ แต่ไม่เคยที่จะอิ่มและเบื่อ ผมส่งลิ้นอุ่นเข้าไปทักทายลิ้นหวานๆ ของมัน เกี่ยวเกาะ ดูดดึง ไปพร้อมๆ กับจังหวะมือที่เร่งเร็วขึ้น
“อึ อืมม…อ๊ะ ดะ เดี๋ยว ก่อน!!” ไอ้พายมันหันหน้าหนีจูบผม ก่อนจะเปล่งเสียงห้ามอย่างสั่นๆ จนผมอดเผลอครางฮือ อย่างขัดใจออกมา
“พะ พอก่อน…ให้พายทำให้ริวบ้างนะ” ไอ้พายเวอร์ชั่นเชื่อง และอ้อนเป็นลูกแมวเลยครับ โอ๊ยยย ต่อให้ตายก็ตาหลับแล้วครับ ไม่คิดว่าจะมีบทสนทนาอ่อนหวานระหว่างเราเกิดขึ้นเลยฮะ
ไอ้พายไม่รอช้าครับ ยันกายลุกขึ้นจากที่นอน ก่อนจะหันมาคุกเข่าต่อหน้าผม ปลดผ้าขนหนูของผมออกอย่างเร็ว แล้วก็จับไอ้ริวน้อยที่แข็งรอท่าอยู่นานแล้ว รูดชักเบาๆ อยู่สองสามที ก็ส่งเข้าสู่โพรงปากอุ่นของมัน ปากแดงๆ กำลังรูดขึ้นลงเร็วๆ อยู่ตรงแก่นกายผม มันช้อนตาขึ้นมองผมอย่างเชิญชวน โอ๊ยยยยย กูจะแตกแล้วไอ้ห่าเอ๊ยยยย มึงโคตรจะยั่ว มันรูด ดูด ดึง สลับกับ ส่งลิ้นเล็กๆ สีแดงออกมาเลียวนรอบๆ ปลายที่เยิ้มได้ที่ แล้วก็ไล่ลิ้นลงไปหยอกล้อกับสองลูกกลม เลีย อม สลับกันไป
“ซีดดดดดด อ่าาาาา พะ พายยย อ้าาา!!! พายยย โอ๊ะ พะ พอก่อน อืมมม ริวจะไม่ไหวแล้ว” ไอ้พายลดจังหวะช้าลง ผมเลยดึงตัวมันขึ้นมานั่งคร่อมอยู่บนตัก แล้วรั้งคอมันมาจูบอย่างกระหาย จูบที่ผมเรียกว่ามันเร่าร้อนที่สุด เท่าที่ผมเคยมีมา… ไอ้ห่าพายมันไม่ได้จูบเปล่าๆ นะครับ มันกลับขยับโยกตัว บดคลึงบั้นท้ายของมันให้เสียดสีกับไอ้หนูของผมที่แข็งจนปวด รอรับการปลดปล่อยอยู่ไม่ช้า
ผมถอนจูบออกจากปากไอ้ตัวดี สองมือสอดใต้รักแร้ รั้งตัวมันออกห่างจากผมนิดหน่อย ก่อนจะลงมือฟัดมันตั้งแต่ลำคอ หน้าอก และยอดตุ่มทั้งสองข้าง… มันครางไม่หยุดปาก แต่ก็ยังคงถูไถร่องหลืบของมันกับแก่นกายของผม
“อ้า!!!! ระ ริว อิ๊!!! สะ ใส่ เถอะนะ…โอ๊ะ!!! พะ พาย จะ ไม่ไหวแล้ว!!!”
“ตะ แต่ ไม่มีเจล กับถุงยางนะ” ผมก็ยังคงแสดงความอ่อน และไม่เตรียมพร้อมอยู่เหมือนเคย อย่าด่าผมเลยนะ ก็คนมันลืมอะ แถมใครจะคิดวะ ว่าอาจจะได้มาเอาเมียที่ทะเล
“มะ ไม่เป็นไร อ่า!!!! สะ ใส่เลย กู กู โอเค” แล้วจะรอช้าอยู่ใยครับ ผมยกสะโพกมันขึ้น ใช้นิ้วค่อยๆ แหย่ไปที่ละน้อยเป็นการเบิกช่องทาง เมื่อพร้อมแล้วก็ค่อยๆ จับของตัวเองจ่อรอแทนที่นิ้ว แต่ผมก็ยังเงอะๆ งะๆ ชักช้าอยู่ คงจะไม่ทันใจไอ้พายมัน มันเลยจัดการ จับของผมจ่อที่ช่องทางของมันเอง แล้วก็ค่อยๆ ทิ้งตัวลงมาครอบครองผมไว้จนมิด… แช่ทิ้งเอาไว้ซักครู่ จนสีหน้าที่แสดงออกว่าเจ็บ เปลี่ยนเป็นเคลิ้ม มันก็เริ่มขยับตัวขึ้นลง จากช้าๆ ก็เร็วขึ้นๆ ผมเองก็อดไม่ได้ที่จะเด้งสะโพกสวนมันไป
“อ้ะ อ่ะ อ่า!!!” เสียงครางทั้งผมและมัน สอดประสานกันอย่างต่อเนื่อง ไม่ต้องกลัวว่าใครจะมาได้ยินครับ ห้องนักดนตรีอย่างผมดีอย่างตรงที่ชอบทำห้องเก็บเสียง
ผมค่อยๆ จับไอ้พายหมุนตัวหันหลัง ก่อนที่มันจะหย่อนกายลงมาที่เดิม และเริ่มขยับ ขับเคลื่อนผมต่อไป ท่านี้ทำให้ผมสามารถ เอื้อมมือออกไปให้ความสุขมันได้ด้วย ผมเองก็เร่งมือที่รูดดึงของมันให้ประสานกับจังหวะของทั้งสองเรา เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังแข่งกับเสียงคราง ที่ยิ่งเสียงเนื้อดังรัวมากเท่าไหร่ เสียงครางของพวกเราก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน
จนกระทั่ง ไอ้พายมันเกร็งตัว เร่งเร็วขึ้น และในที่สุดมันก็ปล่อยน้ำสีขุ่นเหมือนครีมพุ่งออกมาเปรอะเปื้อนเต็มมือของผม มันเองก็พอจะรู้ว่าผมก็ใกล้เต็มทนแล้ว มันก็เร่งจังหวะขึ้นลงเพิ่มขึ้น จนสุดทางผมปลดปล่อยเต็มเอ่อร่องของไอ้พายมันจนล้น
ตอนนี้เสียงทุกอย่างเบาลง แต่ถูกแทนที่ด้วยเสียงหอบแฮกของเราถี่ๆ ของเราสองคน ผมยกตัวไอ้พายออกจากของผม ก่อนจะหมุนมันหันกลับมา แล้วรั้งตัวมาลงนอนราบทับบนตัวผม และผมก็จูบให้รางวัลคนเก่งอย่างอ้อยอิ่ง จูบครั้งนี้ไม่ได้เร่งเร้า ร้อนรุ่มเหมือนเมื่อสักครู่ แต่เป็นจูบที่ค่อยๆ เอื้อนเอ่ย เชื่องช้า แต่แนบแน่น และอ่อนหวาน
“มีความสุขไหม” พอเลิกหอบ ไอ้พายก็เป็นคนแรกที่เปล่งเสียงออกมา
“ที่สุด… ที่สุดในโลก…” จุ๊บ “กูรักมึงนะพาย” ไอ้พายยิ้มหวานให้ผมจนตาหยี มันประคองหน้าผมไว้ด้วยสองมือ ก่อนจะก้มลงจูบผมคืน แล้วมันก็ซุกหน้าลงบนอกผมนิ่ง เรานอนฟังเสียงหัวใจของกันและกันอยู่พักใหญ่ เป็นโมเม้นท์ที่ผมมีความสุขที่สุด เป็นช่วงเวลาที่ต่อให้เอาอะไรมาแลกผมก็ไม่ยอม
เสร็จแล้วผมก็ชวนมันไปอาบน้ำอีกครั้ง ก่อนจะกลับเข้าสู้วัฏจักรเดิมของเราสองคน คือทาครีมและนอนกอดกัน ผมลูบแขนคนในอ้อมกอดที่ซุกตัวซบอกผมเบาๆ เชิงกล่อมเราทั้งคู่
“เสียใจไหม มึง ไม่ได้เป็นคนแรกของกู” อยู่ดีๆ มันก็ถามขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ
“แล้วมึงล่ะ เสียใจไหมที่มีอะไรกับกู” ผมย้อนถามแทนที่จะตอบคำถามของมัน
“ตอนแรกๆ ครั้งก่อนนู้นอะ ก็ไม่เชิงเสียใจหรอก แค่รู้สึกแย่ๆ กับมึง แล้วก็โมโหน่ะ รู้สึกว่าไม่น่าจะไปเอากับคนอย่างมึงเลย… แต่วันนี้ ตอนนี้ ไม่เลยหวะ ไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลย… มัน มัน…มีความสุขมากๆ อะ ฮึก ฮืออ… มัน ฮืออ… มันสุขแบบที่กูไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน ฮึก… มันแตกต่างจากเซ็กซ์ ครั้งก่อนๆ แตกต่างจากเซ็กซ์กับคนอื่นๆ ฮือออ กูไม่คิดว่า ฮึก ฮืออ เซ็กซ์ มันจะอ่อนหวานขนาดนี้…ฮืออ ขอบคุณนะ ขอบคุณมากๆ… ฮึก ขอบคุณที่รักกู… ขอบคุณที่ดีกับกูมากเหลือเกิน ขอบคุณจริงๆ”
อ้าว ขี้แยซะแล้วไอ้แรดตัวน้อยของผม… จะพูดยังไงดีล่ะ มันอธิบายไม่ถูก รู้แต่ว่าตอนนี้ผมเองก็มีความสุขที่สุด หัวใจมันพองฟู คับแน่น เต็มล้น จนบรรยายออกมาไม่ถูก ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใคร แม้แต่เซย์เองที่ผมเคยบอกว่า ผมรักมาก ผมก็ไม่เคยรู้สึกขนาดนี้
ตอนนี้ ผู้ชายคนนี้ เป็นของผมแล้ว ทั้งตัวและหัวใจ เป็นแบบเต็มใจ ไม่ใช่บังเอิญ หรือบังคับ
“กูไม่เคยเสียใจที่มีมึง และกูก็ดีใจที่เป็นมึงนะ กูเคยบอกไปแล้วไง ไม่ว่าเธอจะเคยเป็นใคร จะผ่านอะไรมา ขอจงอย่าเป็นกังวล… นี่คือคนของเธอ…กูรักมึงนะ”
TBC
-
^
^
^
:z13:ขออนุญาตจิ้มคุณ Mercy จึกๆๆ ก่อนไปอ่าน อิอิ
--------------------------------
edit
คิดเหมือนกันเลยว่าระหว่างฟี่กับแจ็คมันต้องมันซัมติงรอง มากกว่านั้น...หุหุ ต้องให้นักสืบทั้งสองคอยจับตาดู :laugh:
ในที่สุดเค้าก็เป็นของกันและกันแล้ว...แอร๊ยยยยย เขิลลลล :-[
+1 o13
-
^
^
^
^
จิ้มคืน อย่างรวดเร็ว :z13: :z13:
-
:mc4: มาแล้ว ๆ
-
พาร์ทบนนี่ขำก๊าก แหมๆๆๆๆๆ แจ็คเอ๊ยยยยย ..
พี่ท่านลีลาเยอะได้อีก กว่าจะเล่าแถมยังเล่าไม่หมดอีกนะ :m31: :m20:
แต่พาร์ทล่างนี่ :m25: :-[
สู้ๆค่ะพี่Mercy เป็นกำลังใจให้
เรื่องของฟี่กับแจ็ค..เป็นตอนพิเศษมาเหมือนตอนแชมป์กับเซย์ก็ได้ค่ะ
หรือถ้าพี่Mercyมีพล็อตยาวก็ต่ออีกเรื่องโลดเลยก็ได้ โฮะๆๆ ยังไงก็มาอ่านตลอดดดด..ด
ว่าแต่..พูดถึงเซย์แชมป์ นึกได้ แล้วตอนพิเศษเรื่องโน้นล่ะคะ? :m26:
-
:m1: ริวทำซึ้ง ...
น้องพายน่ารักจังเลยยยย นับวันยิ่งขี้อ้อน ริวยิ่งรักยิ่งหลงเลยสิเนี่ย ><"
ว่าแต่ ก็แอบอยากรู้เรื่องของฟี่กะแจ๊คเหมือนกันนะคะเนี่ย มันอะไรยังไงกันแน่น้อ :confuse:
ขอบคุณนะคะพี่ไนท์ สิ้นเดือนคงเหนื่อยมากมาย ยังไงก็พักผ่อนด้วยนะคะ : ) :กอด1:
-
มา NC ตอน ดึก ๆ
จะ เสร็จ ไหม เนี่ย เรา
ฮ่า ๆ
-
โอ้วววว จบตอนซึ้งมากๆเลยอ่ะค่ะ
พายเริ่มหวานละเนอะ^^
คู่ฟี่แจ็กก็ยังคงมีเงื่อนงำ
แจ็คไปอะไร ยังไงเข้าคะเนี้ย
-
น่ารักพูดได้คำเดี่ยวว่าน่ารักมาก
:call:
-
ชอบประโยคนี้..."ปีหน้าตุ๊กตาทองต้องเป็นของกู ดารานำฝ่ายชายในภาพยนตร์ดราม่าเรื่องเยี่ยม เรื่อง ง้างปากไอ้เพื่อนเหี้ย หึหึ ...."
ตามกลิ่นต่อไปสองนักสืบ
+1
-
พระเอกมากค่ะน้องริว
น้องพายโหมดขี้แยน่าร้ากกกกก มันน่ารังแกอีกซักรอบ :laugh:
-
+1 ข้อหาเขียนถูกใจ :m20:
-
เรื่องฟี่ต้องมีอะไรแน่ๆ
-
+1 หวานกันแล้วชอบใจ
เอาอะไรมาง้างปากอิแจ็คหน่อย ทำไรฟี่ไว้เหอะ
-
ทั้ง :m25: :m25: :m25:
ทั้ง :-[ :-[ :-[
แอร๊ยยยยยยยยยย :o8:
-
โถพาย make love กับคนที่รักมันก็ต้องต่างจากเมื่อก่อนอยู่แล้ว
อย่าร้องนะโอ๋ๆๆๆ ริวมันรักพายไม่ว่าพายจะเป็นยังไงอยู่แล้ว
ส่วนฟี่กับแจ๊คนี่เดี๋ยวก็ต้องมีอาการหลุดกันบ้างล่ะ 55+
-
กด+ให้ก่อนเลย ตอนนี้คู่พาย-ริวหวานมากๆ
หวานจนน่าอิจฉาเลย
แต่อีกคู่นี่สิ อยากรู้ว่าเป็นไงกันแน่
-
โอ้วววว แม่เจ้า :jul1:
เลือดท่วมๆ
จะเป็นลมล้มพับ หวานไปไหนจ๊ะ ริวพาย คนอ่านทึ้งหัวตัวเองอยู่หน้าคอม กรี๊ดดดดดด
ว่าแต่ ประเด็นของแจ๊คไม่เคลียร์ๆ หรือว่าคืนนั้นที่แจ๊คพาฟี่ไปนอน เอิ๊กกกกกกก
-
งุงิงุงิ และแล้วก็ถูกริวกินจนได้ หรือถูกพายกินกันแน่ หุหุ
-
:monkeysad: ซึ้งใจอ่ะค่ะ ในความรักที่ริวมีต่อพาย :man1: หวานมากมายเลยอ่ะ มีความสุขที่ได้อ่านค่ะ
:angry2:ส่วนแจ๊คโกหกเห็นๆเลยเรื่องฟี่อ่ะมันมีอะไรมากกว่านั้นใช่ไหม
-
พายเอ้ยยยยย เรื่องเลวร้ายมันจบไปแล้ว
เตรียมตัวต้อนรับเรื่องดีดีเข้ามาในชีวิตได้เลยยยย
ปล.แอบลุ้นนะเนี่ย ฟี่กะแจ็ค ใครจะกดใคร คึคึ
-
หวานเกิน :L1:
-
ริวมันเด็ดตรงรักน้องแบบโง่ ๆ ของมันนี่แหละ น้องเลยต้องยอมมันตลอด ๕๕๕
คุณพี่ คิดถึงมากมายเจ้าค่ะ อิอิ
-
:impress2:ริว พาย น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อยากอ่านฟี่ แจ๊คคคคคคคคคคคคคคคคคค ฟี่รับแน่เลยย ชอบบบ o13
-
แรดน้อย น่ารักจริงๆ แต่ว่า ฟี่กะแจ๊คมันมีอะไรในร่มผ้ากันอ่ะเปล่า
-
หนูพายเอ้ย เล่นอ้อนกันแบบนี้
ริวคงไปไหนไม่ได้แล้วหล่ะ ตายรัง หึหึ
-
น้องพายจ๋าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
อรั๊ย ยั่วมากนะคร้า น่ารักน่าใคร่น่ากอดเอาไว้ให้แนบแน่น
อิจฉาทั้งน้องพายทั้งน้องริวเลยตอนนี้
หวานกันจริงจัง >/////<
ส่วนอัลฟี่ของพี่ หงิงๆ โถววววววว พ่อคุณ :กอด1:
-
ม่ายหวายแร้วววววววววววววว
พายน่ารักเกินไปแล้วนะ เพลาๆ ลงมามั่งก็ได้
-
มิเสียแรงที่รอนานเลยจ๊ะ Mercy
คุ้มค่าจริงๆ เป็น NC ที่หวานและอบอุ่นมากเลยจ๊ะ
ส่วนแจ็คกับฟี่ คงต้องมีอะไรในกอไผ่แน่เลย
-
หวานซะ
-
น้องพายขา ร้อนแรงอยู่ดีๆ มาจบที่ซึ้งซะได้
นำ้าตาซึมเรยอ่าาาา :sad11:
น้องพายเวอร์ชั่นอ้อน น่ารักสุดๆๆ อิจฉาเจ้าริวววว :กอด1:
เพิ่งจะกด+ ได้ ต่อไปจะกดให้นะคะ :L2:
-
เป็นNCที่หอมหวานอบอุ่นกรุ่นไอรัก อิ อิ
รอคู่ฟี่กับแจ็ค และอยากรู้ว่าใครรุก ใครรับจ้ะ
-
อ่านแล้วหวานชื่นรื่นรมย์จริงๆ ริวพายเนี่ย
กว่าจะหวานได้ขนาดนี้ ลุ้นมาตั้งนานแนะ
-
:m25:
ฮิ้ววววววววววววววว
น้องพายจ๋า อะไรจะน่ารักได้ขนาดนี้จ้ะ
พาร์ทนี้แบบว่าหวานกันสุดๆ :impress2:
ดีใจแทนทั้ง 2 คน ในที่สุดก็ถึงเวลาหวานแหววกันซะที
ฮี่ๆๆๆๆ โอ้ย รักน้องริว หลงน้องพายมากมายก่ายกอง
:กอด1: เมอร์ซี่เจ้าค่ะ
-
มีความสุขซะทีเนาะพาย
-
:L2:ชอบนุ้งพายเวอร์เซ็ะซี่ ยั่วยวน(เฮียริว)แบบนี้ที่สุดค่าาาา :กอด1:
ฮ่าๆๆๆๆ เฺีฮียริวสุดท้ายก็เกือบไม่รอดนะนั่นน่ะ :impress2:
ดีที่นุ้งพายเค้าช่วย :o8:(หรืออาจจะไม่ทันใจ)นะคะนั่น :z1:
-
ไม่แจ๊คเป็นผัวฟี่ ก็ฟี่เป็นผัวแจ๊ค ผมว่านะ....
-
อยากอ่านคู่ฟี่กับเเจ็คบ้างอ่ะ
:call:
-
หวานวุ๊ยยย
อ๊ายยยย
เอ็นซีที่ยิ้มแก้มแตก อิอิ
-
ดูสิ
มาถึงขนาดนี้แล้วพ่อริวยังอ่อนหัดอีก
เฮ้อ! :เฮ้อ:
อย่างนี้ Mercy ต้องให้ริวฝึกบ่อยๆนะ จะได้ชำนาญ :laugh:
-
พายริว น่ารักจังเลยยยยยยยยย
ชอบมากมาก ขอบคุณนะคะ
สู้ๆนะคะ พายริวแฟนคลับ ฮี่ๆๆ :m1:
-
พายน่าร๊ากกกกก~
-
ครั้งแรก ที่เสียไปช่างมัน
ปัจจุบัน ใครคือคนนั้นตั้งหาก
ทำให้เค้าเป็นคนสุดท้ายซึ่งกันและกันดีกว่านะ o13
สาระจริงๆ :laugh:
-
กลับมาพร้อมกับตอนซึ้งๆ :o8:
เรื่องของพี่แจ๊คค้างค่ะ!
รีบมาไขข้อข้องใจต่อด่วนเลยนะคะ :call:
-
หวานมากกกกกก คุ้มค่ากับการรอคอยเรยยยอร๊ายยยยยยยยยยยย
อ่านไปยิ้มแก้มแทบแตกอ่ะค่ะ
พี่เมอร์ซี่สู้ๆนะคะอิอิ
ปล.ตกลงคู่ ฟี่กะแจ็คใครกดใครกันนะ - -
-
ฟี่ & แจ็ค
เขาเคยแอบได้เสียกันมาก่อนแล้วใช่ไหม? หึหึหึหึ
น้องพายน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกก
อย่าไปสนใจอดีตอีกเลยลูก คนของน้องพายอยู่ข้างๆแล้ว!
ฉากเรียกเลือดดดดด~ :jul1:
-
NC แบบซึ้งๆ พายน่ารักอ่ะ
แต่แจ็คนี่ยังปากแข็งอยู่เลย ฮ่าๆๆ
รอดูคู่นี้ต่อไป
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆ
วาบหวามหวานๆกำลังดี แต่ อยากรู้เรื่องอีกคู่นะจะบอกให้
-
โอ๊ยยย...สุดท้าย ก็จบลงด้วยคราบน้ำตา T^T (แห่งความสุข :) )
เฮ้ออ...ตอนต่อไปก็ลุ้นคู่แจ๊คกับฟี่น่ะสิ ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :pig4:
-
:z13: :z13: :z13:
+1
หวานมาากกกชอบๆ
-
PartI :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
partII :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:pighaun:
:-[ :-[ :-[
-
ตอนนี้ฮามากกกก หัวเราะจนปวดท้อง :m20:
ถ้าไม่นับตอนหลังน่ะนะ :haun4:
-
ชอบมากอ่ะมาแบบใสๆๆอ่อนหวานที่สุด
น่ารักเกินคำบรรยายจริงๆๆคู่นี้อ่ะ
"ริว & พาย IS REAL"
-
รอน้องพายอยู่นะ
อย่าให้รอนานนะ
:call: :call:
-
:L1:เพิ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ ครบทุกรสจริงๆ ยิ้มร่าน้ำตารินไปกับพาย-ริวไม่รู้ตัวเลย :pig4: ชอบมากค่ะ สนุกมากเลย o13 o13 o13
รอลุ้นคู่แจ๊คกับฟี่ ว่าจะเปิดเผยยังไง :z1: :z1:
-
งวดนี้ ตาริวทำคะแนนโดนจายน้องพายไปเต็มๆ :man1:
คู่ฟี่ แจ็ค น่าฉงฉัย คุณ mercy จัดด่วนมาเลยค่ะ :z2:
:กอด1: :L2: คุณ Mercy
-
น้องพาย กะน้องริว จะหวานเกินไปแล้วนะ พวกป้าๆ อิจฉานะๆๆๆ อิอิ
ปล. อยากอ่านคู่อัลฟี่ กะแจ็คแล้ว
ปลล. มาต่อเร็วๆ นะ ส่งใบลามาเกิน 10 วันแล้วนะ คุณคนเขียน เดี๋ยว ผจก. ไม่อนุมัติ ครั้งต่อไปแล้วนะ ค้าฟฟฟฟ
-
สวีทกันหวานแหววมาก
รักน้องพายโหมดขี้อ้อนเป็นที่สุดดดดด
>.<
ส่วนฟี่แจ็ค เรื่องคืนนั้นมันมีแค่นั้นจริงๆน่ะเหรอ หึหึหึ
-
รอมานาน มากกกก
แต่ก็เต็มใจที่จะรอครับ
คราวหข้าช่วยไขข้อข้องใจ
ของฟี่กับแจ๊กให้ทีนะครับ
รอต่อเจียนจะไม่ไหวแล้ว
อย่าหายไปนานเลยนะครับ
สงสารคนรออ่านบ้าง
-
ทะเลหวานมากกกกกกกกกกกกกกก :m25:
:กอด1:กอดคุณไนท์แน่นๆด้วยความคิดถึง
-
หวานจัง ซึ้งด้วยอะ
-
:jul1:
นอนตายจมกองเลือด 555
ฟี่กะแจ็คต้องมีอะไรมากกว่าที่คิดแน่
อยากให้ฟี่รุกอะ แจ็ครับน่ะเหมาะที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:อ๊าก!!!ไม่ไหวแล่ว :pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
ซึ้งอ่า :m15:
-
เรื่องฟี่ แจ็คต้องเล่าไม่หมดแน่ๆ :m16:
ซึ้งตอนพายพูดอ่ะ :sad11:
-
น่าร๊ากกกก :z1:
-
หวานมากๆ
ขอบมากๆๆเลย
+1 นะคะ
-
อิแจ็คแกปากแข็งมาก แถมยังแถได้โล่
+1 ให้ริวกับพาย รักกันหวานซึ้งมากๆ
-
:pighaun: ริวกะพาย สีชมพูจริงๆนะจ๊ะ ตัว :-[
:pig4: :pig4:
-
หวานกันเชียว :o8:
-
:-[ หนูพายน่ารักที่สุดเลยยยยยยยยยยยยยยยยยย จุ๊บๆๆ
ลุ้นฟี่กับแจ๊ค มันส์แน่ๆ
-
โอ้ว...หวานไม่มีใครเกิน
น่ารักสุดๆ
ปล.อยากรู้เรื่องแจ๊็คกับอัลฟี่มากๆ
-
คู่นี้ก็หวานได้อ่ะ หวานแบบถึกๆปนเลี่ยนนิดๆ
แต่น่ารักและลงตัวกับคู่นี้ดีจริงๆ
-
:jul1: :jul1: :jul1:
:pig4:
-
เอ่ออออ เข้ามานอนจมกองเลือด......
นุ้งพายแรงดีมะมีตก เฮียริวต้องเร่งพัฒนาฝีมือได้แล้วนะ เนี่ย นุ้งพายนำตลอด เจริญจริงๆพ่อคู้ณ~!!!
สู้ๆนะคะคุณ mercy ช่วงนี้เป็นช่วงยุ่งของหลายๆคน(รวมทั้งข้าพเจ้าด้วยTT^TT) รักษาสุขภาพด้วยเน้อ^^
-
หวานเกินไปแล้วนะพายกับริว ไม่ไหวๆ หวานเกิ๊นน พายโหมดนี้น่ารักมากมาย ตอนนี้หวานมากกก แจ๊คก็สุดยอดเลยปากแข็ง
โคตรๆ อ่ะ ฟี่แจ็คๆๆ อยากรู้มันเกิดไรขึ้น หุหุ รอดูกันต่อไป
สู้ๆ นะค่ะ P'Mercy :D
-
แวะมาดันค่ะ
-
^
^
^
แวะมาดันด้วยคนค่ะ
-
ดั่งเหมือนใจจวนขาดลงทุกที เมื่อรู้เวลาที่มีใกล้หมดลงไป
เหลือแค่ชั่วราตรี
วันพรุ่งนี้ต้องห่างกันไกลร้างห่างไปไม่คืนมา
อยากขอเวลาให้นานแสนนาน
อยากซบอิงพิงกายกัน จดจำตรึงตรา
ใช้ทุกๆนาที ก่อนที่สองเราจะร่ำลา ใช้เวลาที่ยังเหลืออยู่
รอมานานแสนนาน ก็รอแต่เธอเท่านั้น
เพราะว่าเธอยืนยันว่าเธอต้องมา
ถึงแม้เวลาทุกๆนาทีจะผ่านไปอย่างเชื่องช้า ฉันไม่ท้อฉันไม่เคยหมดหวัง
555 รอต่อไป รอได้อีก แต่ก็แค่มาดัน
เพราะความคิดถึง
-
เค้าเห็นคุณไนท์ล่ะ
คุณไนท์ขราาาาาาาาาาาาาาาาา วู้ววววววววววววววววว
วู้วววววว โว้เย
นุ่นจะหาพี่น้องพายอะค่ะพี่ไนท์ (แอ๊บเสียงเด็กเป็นเพื่อนน้องเพลินสุดฤทธิ์ แถมส่งตาวิ้งๆด้วย)
-
เด็กๆทำคงน่ารักน่าเอ็นดูดี แต่ถ้าไม่ใช่เด็กเล็กๆ พี่ว่าน่า... นะนุ่น 555
-
เออะ... เค้าแอบย่องเข้ามา ทำไมโดนจับได้ซะงั้น... TT_TT
พี่นัท และคุณนุ่น เค้าแค่ละเมอเข้ามานะ เข้ามากอดปุณณ์โน่ Love sick ฮ่าๆๆๆ
:laugh:
-
เค้าเรียกว่าคาหนังคาเขาคะไนท์ 555
-
เข้ามานั่งรอนอนรอ :man1:
-
นุ้งพาย กะริวน่ารักมากเลย อิอิ มาต่ออีกนะค๊า จะรอจ้า
-
เข้ามารอ คิดถึงน้องพายแล้วเน้อ~
แต่คงเป็นช่วงงานยุ่งของคุณMercy งั้นไม่เป็นไรค่ะ
ไว้ว่างเมื่อไหร่ ค่อยเสิร์ฟน้องพายร้อนๆมาก็ได้ หุหุ^^
-
มาแล้วค่ะ...คราวนี้ไม่หายไปนานเนอะ (รึเปล่า)
ช่วงนี้เป็นช่วงยังไม่ค่อยยุ่งมากค่ะ แถมตอนนี้มีผู้ช่วยแล้วด้วย สบายขึ้นนิดหน่อย (นิดหน่อยนะ)
เรื่องแจ็คกับฟี่ Mercy กะว่า คงจะต่อเป็นตอนพิเศษๆ ไปนะคะ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้นะ
แต่คิดไว้ว่าในเร็ววันนี้แหละค่ะ อดทนรอค้างกันไปก่อนนะคะ
อนุญาตให้จิ้น และเดากันไปได้ต่างๆ นานา เลยค่ะ อิอิ
ขอบคุณทุกๆ คน ทุกๆ เม้นท์เสมอค่ะ ที่ยังคงอยู่รอน้องพายนะคะ
ขอบคุณน้องๆ พี่ๆ เพื่อนๆ ที่มาช่วยกันดัน และมาถามไถ่ค่ะ :กอด1:
ปล. ตอนนี้ NC ไปจิ้นกันเอาเองนะคะ คนเขียนไม่ไหวจะจิ้นให้ จริงๆ หุหุ
ปลล. คำผิดเดี๋ยวมาจัดการแก้ให้นะคะ ขอแว๊บไปนอนก่อนนะ ฝันดีทุกคนค่ะ :bye2:
++++++++++++++++
ตอนที่ 24
แล้วทริปทะเลหรรษาของเราก็ อิ่ม อร่อย มันส์ ฮา และที่สำคัญผมกับไอ้พาย ก็ได้ลิ้มชิมบรรยากาศที่พิเศษกว่าคนอื่น ถึงแม้ทะเลยังคงเค็มเหมือนเดิม แต่ระหว่างผมกับไอ้พาย มันมีบางอย่างที่พิเศษเกิดขึ้น ผมก้าวข้ามผ่านกำแพงสูงที่กั้นใจของมันไปได้แล้ว เราเป็นของกันและกันอย่างสมบูรณ์ ทั้งกายและใจ ผมรักษาแผลฉกรรจ์ในหัวใจของมันจนเกือบจะหายสนิทแล้วครับ เดี๋ยวนี้ตอนดึกก็ไม่มีอาการผวาตื่นขึ้นมาร้องไห้โฮอีกแล้ว หลับสนิทสบายอยู่ในอ้อมกอดผมเลยครับ
แต่บางสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างทริป และยังคงไม่ได้รับความกระจ่างเลยก็คืเรื่องของไอ้ฟี่และไอ้แจ็คครับ ผมกับไอ้พายก็พยายามจับสังเกตพิรุธไอ้สองคนนี้นะครับ แต่มันโคตรจะเนียน หลังจากที่มันกระโตกกระตากคราวแรกที่เจอกันก่อนขึ้นรถ หลังจากนั้นมันสองคนก็ไม่หลุดอาการอะไรออกมาอีกเลย ไอ้ฟี่เองก็ไม่ได้บ่นอยากจะย้ายห้องแล้ว ผมก็เห็นมันเข้าห้องนอนพร้อมกัน ตื่นออกมาในเวลาไล่เลี่ยกัน ด้วยสีหน้าธรรมดาๆ เพียงแต่ไม่ได้คุยเล่นกันเหมือนคนเป็นเพื่อน หรือคนไม่ได้ทำหน้าเขม่นใส่กันเหมือนคนโกรธแค้นกันแล้ว มีเพียงความห่างเหิน และเฉยชา เฉกเช่นคนที่เพิ่งจะได้รู้จักกัน
“แม่ง!!! หงุดหงิดอะมึง กูหงุดหงิดดดดดดด!!!” ระหว่างนั่งดูซีรีย์เรื่องโปรดด้วยกันอยู่ อยู่ดีๆ ไอ้คนที่นั่งเบียด พิง อิงแอบ แนบหัวกับไหล่ผม ก็ผลุดลุกผลุดนั่งขึ้นมาอย่างเร็ว และตะโกนออกมาอย่างหัวเสีย
“เป็นเหี้ยอะไรครับ เมนส์ไม่มา หรือว่าแดกยาคุมย้อนศร หงุดหงิด จิ๊กจั๊ก ตั้งแต่นั่งรถกลับมาแล้วนะ” วันนี้ผมกับมันเลิกเรียนแล้วกลับบ้านด้วยกันครับ บังเอิญว่าเราทั้งคู่มีเหตุจะต้องเข้าไปที่วิทยาเขตที่นครปฐมพร้อมๆ กัน ผมก็เลยบอกให้ไอ้พายมันรอผม จะได้กลับด้วยกัน แล้วมันก็หงุดหงิดๆ อะไรของมันมาตามเรื่องตามราว ตั้งแต่เย็นจนถึงตอนนี้ล่ะครับ
“มึงสิไอ้สัดเมนส์ไม่มาน่ะ… กูหงุดหงิดเรื่องไอ้เหี้ยเพื่อนมึงกับไอ้ฟี่ แม่งวันนี้นะกูอุตส่าห์ลองเรียบๆ เคียงๆ ถามฟี่ดูเรื่องมันกับเพื่อนมึง แต่ก็ไม่ได้ความ ฟี่มันก็บอกเหมือนอย่างที่เหี้ยเพื่อนมึงบอกมึงนั่นแหละ” แล้วทำไมเพื่อนกูต้องเป็นไอ้เหี้ยเหมือนกูด้วยวะ กูไม่เข้าใจ ทีเพื่อนตัวเองเรียกซะดีเชียว ความยุติธรรมอยู่ที่ไหน ตอบกูหน่อยซิ๊
“ช่างพวกแม่งเหอะว่ะ กูเองก็ขี้เกียจซักไอ้เหี้ยแจ็คและ มึงก็รู้ว่าคนอย่างไอ้เหี้ยแจ็คน่ะ ถ้ามันจะไม่บอกต่อให้เอาตีนง้างปาก มันก็ไม่หลุดเหี้ยอะไรออกมาหรอก แถมคุยกับมันนะเปลืองพลังงานสิ้นดี เหนื่อยฉิบหาย คุยกับหมากับแมวยังรู้เรื่องกว่าคุยกับมันอีก” จริงๆ นะครับ ให้คุยกับหมาแมวยังดีกว่าคุยกับไอ้แจ็ค แม่งโคตรจะเบี่ยงเบนประเด็นเก่งตัวพ่อเลยมันเนี่ย ประสาทจะแดกตายห่า
“ก็กูอยากรู้อะ ก็เพื่อนกูอะ มึงอะๆๆๆๆ” อ้าว งอแงใส่กูซะงั้น
ฟอดดดด
“พอแล้ว หยุดดิ้น แล้วดูซีรีย์ไป ถ้ามึงไม่ดูซีรีย์ งั้นก็แก้ผ้าให้กูดูดีมะ หึหึ”
“ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยย!!” เต็มสองรูหู ตะโกนใส่ผมเสร็จก็เดินสะบัดตูดไปโทรศัพท์ คาดว่าคงจะโทรไปเลียบๆ เคียงๆ ไอ้ฟี่เหมือนเคย ความพยายามเป็นเลิศมากเมียกู
…………….
…………….
“ฮัลโหลที่รัก” ผมรับสายไอ้พายที่ผมเพิ่งจะเห็นว่ามันโทรจิกผมเป็นสิบๆ สายแล้วครับ ก็เมื่อกี้เปิดสั่นเรียนอยู่นี่หว่า ขอโทษนะเมียจ๋า
“ไอ้เหี้ย กว่าจะรับสายนะ มึงอยู่ไหนเนี่ยไม่รับโทรศัพท์กู อยู่กับสาวใช่ไหมไอ้สัด อย่าให้กูจับได้นะมึงกระทืบแม่งทั้งมึงทั้งอีผู้หญิงคนนั้นเลย” เป็นตุเป็นตะอีกแล้วเมียกู ไปเรื่อยจริงๆ
“กูเรียนครับไอ้ห่า!!! อึกอักจะกระทืบกูตลอด แล้วนี่อย่าบอกว่าที่โทรจิกกูเป็นสิบสาย เพราะคิดว่ากูอยู่กับสาวหรือไง โหยยย กูจะดีใจดีไหมเนี่ยมึงหึงกูเนี่ย”
“เออ!! กูหึง แต่ไม่ใช่เรื่องนี้ ตอนนี้มึงรีบมาหากูที่คณะกูด่วนๆ เลยนะ เพื่อนมึงกับเพื่อนกูจะฉิบหายแล้ว เร็วๆ เลยนะเว้ย” อ้าว เพื่อนกูฉิบหาย คืออะไร พูดแค่นี้แล้วก็เสือกวางสาย เพื่อนกู…เอ๊ะ อย่าบอกนะว่าหมายถึงไอ้เหี้ยแจ็ค วันนี้ไอ้เหี้ยนี่โดดเรียนไม่บอกไม่กล่าวด้วย ฉิบหายอะไรวะ…
โชคดีที่ระหว่างคณะผม ขับรถไปคณะมัน ไม่ไกลนัก และบ่ายแก่ๆ ที่ยังไม่ถึงเวลาเลิกงานก็ทำให้การจราจรไม่เกินเยียวยาซักเท่าไหร่
“ฮัลโหล อยู่ไหนๆ” ถึงแม้การจราจรไม่ติดขัดนัก แต่ว่าจะวนหาที่จอดในมหาฯลัยเพื่อนบ้านได้ ก็แทบแย่เหมือนกันครับ
“หลังตึก….ด่วนๆ”
ผมรีบวิ่งไปหามันตามที่บอก แล้วก็เห็นไอ้พายยืนแอบๆ หลบๆ มุมกำลังชะเง้อๆ ดูอะไรอยู่ พอเดินเข้าไปใกล้ๆ ก็ได้ยินเสียงคนตะโกนด่า แล้วก็เสียงเหมือนคนชกกันอยู่… แล้วที่ช็อคไปกว่านั้น ก็ตอนได้เห็นหน้าไอ้สองคนที่กำลังวางมวยกันอยู่ครับ… ไอ้ฟี่ กับไอ้แจ็ค
“เฮ้ยยยย เกิดเหี้ยอะไรขึ้น แล้วมึงทำไมไม่เข้าไปห้ามพวกมัน” ผมเข้าไปถึงก็รีบจะพุ่งตัวเข้าไปห้ามมันทั้งสองคน แต่โดนไอ้ห่าพายมันดึงเอาไว้ครับ
“สัด อย่าเพิ่งออกไป เดี๋ยวก่อน… มึงไม่อยากรู้หรือไงว่ามันสองตัวทะเลาะเรื่องเหี้ยอะไรกัน เนี่ยกูแอบยืนฟังอยู่นานแล้ว ตั้งแต่มันแค่เริ่มเถียงๆ กัน จนมันต่อยกันเนี่ย ชั่วโมงกว่าได้แล้ว กูยังจับต้นชนปลายเหี้ยไรไม่ถูกเลย มึงมาช่วยกันสอดแนมเลย” สาบานได้ครับ ว่าผมมองเห็นแววตาแห่งความสนุกแฝงอยู่ในแววตาแห่งความขี้เสือกที่ส่งออกมาจากตาไอ้แรดของผมครับ แม่ง เพื่อนจะฆ่ากันอยู่แล้ว เสือกทำน้ำเสียงเหมือนเจอของเล่นสนุกๆ… เอาวะ สนุกก็สนุก จะให้กูทำไงได้อะ ผมเคยขัดใจมันได้ไหมล่ะ
ตอนนี้เท่าที่เห็น อย่าเรียกว่าคนต่อยกันเลยครับ เรียกว่าไอ้เหี้ยแจ็คโดนต่อยคนเดียวจะดีกว่า มือเบสผม หน้าเยินขนาดนี้ มีหวังพรุ่งนี้พี่นุชเป็นลมแน่นอนครับ
“พาย กูจะเข้าไปห้ามแล้วนะ มึงเห็นหน้าไอ้แจ็คไหมเนี่ย พรุ่งนี้มีงานด้วย พี่นุชโวยยับแน่เลย…” ไอ้พายทำหน้าครุ่นคิดนิดนึง ก่อนจะพยักหน้าเป็นเชิงตกลง ผมกับมันเลยหันไปตั้งท่าจะลุยเข้าไปเป็นกรรมการห้ามมวยยกนี้ แต่ก็ยังช้ากว่าฟี่ ศิษย์ไอ้พาย นักมวยที่เกือบชนะน็อคในยกนี้ มันซัดมัดสุดท้ายเข้าไปที่หน้าไอ้แจ็คพร้อมกับประโยคที่ยังคงเป็นปริศนาสำหรับผมกับไอ้พายเหมือนเดิม
“กูจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย จบก็คือจบ เรื่องนี้มันถูกฝังมานานแล้ว มึงจะขุดมันขึ้นมาให้ได้ส้นตีนอะไร เจอกัน ก็แค่คนรู้จักกันพอ ไม่ต้องเสือกจะมารื้อฟี้นอะไรอีก เพราะมันไม่มีอะไรมาตั้งแต่ต้นแล้ว และไม่ต้องเสือกมาหากูอีกนะไอ้สัด ไม่งั้นมึงโดนกูหนักกว่านี้แน่ แล้วไม่ต้องเสือกทำมาเป็นคนดี ไม่สู้ ไม่ตอบโต้ กูรู้มึงไม่กล้า อย่ามาตุ๊ดกับกู ไอ้เหี้ย!!!”
และแล้ว แชมป์ศึกวันธงชัยครั้งนี้ก็เดินจากไป ทิ้งไอ้ขี้แพ้หน้าเยิน ที่โดนด่าว่าตุ๊ด นั่งกุมหัวอยู่กับพื้น… ท่าทางมันจะลุกไม่ขึ้น ผมว่าผมเข้าไปช่วยมันก่อนจะขาดใจตายไปซะก่อนดีกว่า
“เฮ้ย เดี๋ยว… กูว่าปล่อยมันเอาไว้งี้เหอะว่ะ” สรุปผมโดนไอ้พายดึงไว้อีกแล้วฮะ
“อะไรของมึงเนี่ย มึงเห็นไหมว่าไอ้แจ็คมันนั่งนิ่งไม่ขยับเลย กูกลัวมันตายซะก่อน”
“มึงคิดว่าถ้ามึงเข้าไปตอนนี้ เพื่อนมึงจะรู้สึกยังไง บางทีเรื่องนี้มันอาจจะยังไม่อยากให้ใครรู้ก็ได้ แล้วถ้ามันมารู้ว่าเราสองคนแอบฟังอยู่ มันจะไม่ยิ่งรู้สึกแย่ไปมากกว่านี้เหรอวะ” เอาล่ะ กูเริ่มสับสนในตัวเมียกูและ ตอนแรกมาแอบฟัง แอบดูเพราะความเสือกอยากจะรู้เรื่องของพวกมัน แต่พอมีโอกาสจะได้เข้าไปรู้ เสือกบอกว่าอย่าเพิ่งรู้ดีกว่า แล้วจะให้กูทำยังไงนอกจาก
“เออๆ ตามใจมึง”
ผมกับไอ้พายก็ไม่ได้เข้าไปช่วยอะไรไอ้แจ็คมันนะครับ แต่แอบยืนมองมันซักพัก จนมันลุกขึ้นยืน แล้วก็เหมือนจะเดินออกไปนั่นแหละ ผมกับไอ้พายถึงได้กลับออกมา…
และบทสรุปก็คือ ไอ้แจ็คโทรไปลาพี่นุช บอกว่าไม่สบายหนัก แล้วก็ตกบันได ขอลางาน… ซึ่งมันก็โทรมาบอกผมแบบนี้เหมือนกัน หึหึ สงสัยจะกลัวไม่เชื่อว่าไม่สบาย เลยบอกว่าตกบันไดอีกต่างหาก มึงช่วยเลือกเป็นซักอย่างได้ไหม แต่ก็เอาเถอะ รอให้มันสบายใจสักพัก ผมว่าพอความคิดมันเริ่มตกตะกอน มันก็คงจะจัดการปัญหานี้ได้เองในเร็ววัน และหวังว่า มันคงจะเลือกที่จะระบายให้ผมฟัง
…………………
…………………
“ริว”
เสียไอ้แรดตัวเล็กของผม ที่เรียกผมดังมาจากมุมใดมุมหนึ่งในห้องนอนครับ ตอนนี้ผมกำลังง่วนปั่นเพลงใหม่ สำหรับอัลบั้มใหม่อยู่ หลังจากสอบและการบ้านอีกมากมาย ก็เพิ่งจะได้มาเริ่มแต่งเพลงสำหรับอัลบั้มใหม่อย่างจริงๆ จังๆ นี่แหละฮะ
“หืมม์” ผมขานรับ แต่มือยังคงจิ้มๆ อยู่บนคีย์บอร์ดใบ้ที่ต่อกับ iMac ที่กำลังเปิดโปรแกรม โปรทูล์สำหรับตัด ต่อ แต่งเมโลดี้ดนตรีอยู่ครับ
“ริว” อ้าว เรียกอีกและ เรียกแล้วเสือกไม่พูดต่อ
“ฮื๊อ ว่าไง” ยังคงอยู่ในท่าเดิมครับ ตายังคงจดจ่ออยู่กับคีย์บอร์ดและจอคอมฯ
“ไอ้เหี้ยยยยย ริวววววว” เสียงดังขึ้น ยาว และยานคางมาเลยครับ
“ว่ายังไงล่ะคร๊าบบบ ไอ้แรดดดดดดด เรียกแล้วไม่ยอมพูด มีอะไร” ผมยังคงโต้ตอบกับมันโดนการหันหลังให้อยู่
“โอ๊ยยยย มึงจะเลิกสนใจเพลงของมึงแล้วหันมาคุยกับกูบ้างได้ไหมเนี่ย” สะดุ้งเลยครับผม เลยต้องรีบละจากงานตัวเอง หันไปมองไอ้คนขี้หงุดหงิดก่อนฮะ
“จ้าๆ ว่ายังไงล่ะมึง” หันไปก็เจอมันนั่งหน้ามุ่ยอยู่ตรงมุมห้องหลังโต๊ะเขียนแบบของมัน ตั้งแต่มันย้ายเข้ามาอยู่กับผม เราก็ช่วยกันจัดห้องนอนกันใหม่ และแบ่งอาณาเขตโต๊ะทำงาของใครของมัน อยู่กันคนละมุมห้อง แต่เรามีบุ๊ควอลล์ร่วมกัน
“เปล่า คิดงานไม่ออก เครียดอะ หันมาคุยเป็นเพื่อนหน่อย” อ้าวเฮ้ย แม่งมีอย่างงี้ด้วยเว้ย ตัวเองคิดไม่ออกเอง เสือกดึงให้คนอื่นหันไปคิดไม่ออกเป็นเพื่อนซะงั้น
“อ๊าววววววว ไอ้ห่านี่ กูกำลังคิดเมโลดี้ได้เลย… คิดไม่ออกก็ไปนอนซะไป๊ มานั่งทำหน้าขี้ไม่ออกอยู่ได้ ไปนอนไป นอนซักพักก็ได้ เดี๋ยวค่อยตื่นมาทำต่อ ปกติก็ทำงานดึกๆ ดื่นๆ อยู่แล้วนี่มึง นอนก่อนซักชั่วโมงนึงไหม เดี๋ยวกูปลุก กูยังไม่นอน” ปกติมันชอบตื่นขึ้นมาทำงานดึกๆ ดื่นๆ อยู่แล้วครับ พวกอาร์ทๆ นี่แปลกนะฮะ ชอบทำงานตอนกลางคืน คิดงานกลางวันไม่เป็นกันหรือไง ตีสองตีสามลุกขึ้นมานั่งทำงาน ผมเคยถาม มันบอกว่าไม่รู้สิ แต่ตอนกลางคืนสมองแล่นมากกว่า ไอเดียมักมาช่วงนี้ เพื่อนมันเกือบทุกคนก็คิดงานกลางคืนกันทั้งนั้น เออเจริญ… ผมไล่มันไปนอน แล้วก็หันกลับไปสนใจงานที่ค้างไว้ต่อ โดยไม่ได้อยู่ดูผลว่าไอ้คนที่ผมไล่ให้ไปนอนนั้น มันไปนอนรึเปล่า
“พรุ่งนี้ไปเล่นเชียงใหม่… เล่นแล้วกลับเลยไม่ได้เหรอ” อ้าวเปลี่ยนประเด็นเร็วจริงวุ้ย กูตามไม่ทัน… เผอิญว่าพรุ่งนี้ผมมีงานเข้ามา ต้องไปเล่นที่ศูนย์การค้าแห่งหนึ่งที่เชียงใหม่ เล่นตอนหกโมงครึ่ง ถึงทุ่มครึ่ง ซึ่ง กะว่าจะอยู่ค้างที่เชียงใหม่หนึ่งคืน เพราะคืนถัดไป พวกผมมีเล่นที่เลยต่อ แถมเราทุกคนก็ไม่ติดเรียนด้วย ก็ค้างซักวันนึง จะได้ไม่ต้องบินไปๆ มาๆ ไม่เปลืองเงินและเวลา
“ก็บอกแล้วไง ว่าถัดไปอีกวันนึงต้องไปเล่นที่เลยต่อ จะบินไปๆ มาๆ ทำไมล่ะ”
“……………………….” เงียบ ไร้การตอบรับ สงสัยมันจะไปนอนแล้วครับ
“แล้วกูจะอยู่ยังไง” เออลืมคิดเลยครับ นี่ก็ถือว่าเป็นครั้งแรกที่ผมกับมันจะนอนแยกกันนะครับ เพราะตอนช่วงที่มันมาอยู่กับผม เป็นช่วงที่วงผมหมดช่วงทัวร์คอนเสิร์ตต่างจังหวัดพอดี แต่ครั้งนี้ที่มีงานที่เชียงใหม่เข้ามา มันเป็นงานพิเศษของลูกค้าที่เป็นสปอนเซอร์น่ะครับ ก็เลยต้องไปทั้งเชียงใหม่และเลย
“มานี่มา” ผมละจากงานตรงหน้าอีกครั้ง หมุนตัวเองและเก้าอี้หันกลับไปหาไอ้พาย ซึ่งมันก็ยังคงนั่งหน้ามุ่ยอยู่หลังโต๊ะเขียนแบบที่เดิม ผมพยักหน้าเรียกมันพร้อมทั้งตบมือทั้งสองข้างลงบนตัก เป็นเชิงให้มันมานั่ง… มันเองก็ไม่รีรอให้ผมเรียกซ้ำ รีบลุกและเดินเข้ามาหา ก่อนจะนั่งคร่อมซ้อนตักผม ยกสองแขนขึ้นโอบรอบคอผมไว้ แล้วซุกหน้าลงกับบ่าผมอย่างอ้อนๆ ผมเลยตวัดมือโอบรอบเอวบาง ดึงกระชับเข้ามากอดไว้แน่น
“ไปด้วยกันไหมล่ะ” เรื่องของผมกับมัน ตอนนี้เพื่อนในวงก็รู้กันหมดทุกคนแล้ว พี่นุชก็รู้ ซึ่งถ้าจะพกมันไปด้วยก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร แต่ก็คงจะต้องให้มันหลบๆ นักข่าว หรือแฟนเพลงให้ดี
“ได้ซะที่ไหนล่ะ มะรืนต้องส่งงาน แล้วก็มีเทสท์ด้วย” มันตอบเสียงสะบัดๆ แต่ยังคงซุกหน้าอยู่กับบ่าผม
“งั้น… สัญญาว่าจะโทรมาหา คุยเป็นเพื่อนจนกว่ามึงจะหลับ… โอเคไหม” ผมเอียงหน้าไปสูดความหอมที่คุ้นเคยจากซอกคอขาว และจัดการแก้มนุ่มนิ่มไปอีกฟอดใหญ่
“สัญญานะ…” ไอ้คนขี้งอแง ผงกหัวขึ้นมา จ้องหน้าเอาคำตอบและคำสัญญาจากผม
จุ๊บ!!!
“สัญญาครับ” ผมก็เลยจุ๊บปากสัญญามันไปเบาๆ หนึ่งที มันก็ยิ้มให้ ก่อนจะจุ๊บผมคืนที่ปลายคาง และหอมแก้มผมคืนเป็นรางวัล
“ไป… งั้นก็ไปนอนได้แล้ว เดี๋ยวจะได้ตื่นมาทำงานต่อ” แล้วผมก็ไล่ไอ้ขี้อ้อนที่ยังคงเกาะผมเป็นลูกแรด เอ๊ย ลูกลิง ให้ไปงีบได้แล้ว
“หืออ ไม่เอาอะ กูยังไม่ง่วงอะ…” อ้าวไอ้นี่ พูดไม่รู้เรื่อง บทจะงอแง ก็เป็นเด็กเลยนะ
“แล้วจะทำไง งานก็คิดไม่ออก พอคิดไม่ออกก็หงุดหงิด พอหงุดหงิดก็ไม่ยอมนอน”
“ก็… ทำอย่างอื่นดิ” ทำไรวะอย่างอื่น กูต้องทำงานนะเว้ย แล้วนี่อะไรครับคุณหนูพาย อยู่ดีๆ ก็ยกมือมาประคองข้างแก้มผมสองข้าง แล้วก็เอาหน้าผากตัวเองมาแตะหน้าผากผม พร้อมกับเอาจมูกตัวเองมาถูจมูกผมเบาๆ
“ทำอะไรวะ” อย่าหาว่ากูโง่เลยนะ กูคิดไม่ออก ตอนนี้สมองกูแม่งมีแต่เมโลดี้ที่กำลังแต่งค้างไว้วนไปเวียนมาอยู่อย่างเดียว
“โอ๊ยยยยยย… ช่างแม่งและ ไอ้เหี้ยยย สรุปกูมีแฟนเป็นเหี้ย หรือเป็นควายวะเนี่ย” อ๊าววววววว โวยวายใส่ผมเสร็จ ก็ลุกขึ้นแล้วเดินสะบัดตูดหนีไปกระโดดขึ้นนอนบนเตียงอย่างกระแทกกระทั้น แล้วสรุป กูต้องเป็นเหี้ย หรือเป็นควายล่ะเนี่ย
“งอนอะไรกูล่ะเนี่ยมึง…หะ ไม่บอกกูจะรู้ไหม” ผมตะโกนถามไอ้คนที่นอนตะแคงหันหลังใส่ผมอยู่ ช่วงสงเคราะห์ไขความกระจ่างให้กูทีเถอะ
“ไอ้เหี้ยยยย… กูอุตส่าห์ ทั้งยั่วทั้งเชิญชวนแล้วก็ยังเสือกไม่เข้าใจอีก หรือต้องให้กูพูดตรงๆ หะ… ก็ได้… คืนนี้ถ้าไม่เอากู ก็ไม่ต้องเสือกมาเอากูอีกสามเดือนนะไอ้เหี้ย เหี้ย เหี้ย เหี้ยยยยย”
เอาล่ะ เพื่อไม่ให้เป็นการเหี้ยไปมากกว่านี้ ผมเก็ทและ พูดซะตรงขนาดนี้ ไม่ต้องให้จบเหี้ยตัวที่ห้า ผมก็พุ่งตัวไปรั้งไอ้คนที่ทำฟาร์มเหี้ยอยู่ให้หยุดปล่อยสัตว์เลี้ยงชัวร์คราว ด้วยการปิดปากมันด้วยปากผม… และ ไม่ต้องให้บอกใช่ไหมครับ ว่าอะไรจะอะไร ผมกับมันไม่ถึงสิบวินาทีเสื้อผ้าเราสองคนก็หลุดกระจายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ หลังจากนั้นก็นั่นแหละฮะ ผมก็ช่วยไอ้พายมันหาจินตนาการ สร้างไอเดียในการออกแบบไปสองรอบหนักๆ หึหึ เล่นเอาผมกับมันเพลียหลับกันไปทั้งๆ ที่ไม่ได้ไปล้างตัวเลยทีเดียว ได้แต่เอาทิชชู่มาเช็ดๆ แล้วก็นอนกอดกันหลับไป แต่ดีนะที่ก่อนสติจะลาลับ ผมตั้งนาฬิกาปลุกเอาไว้ด้วย งีบซักสองชั่วโมงค่อยตื่นขึ้นมาทำงานต่อ
แล้วพอครบเวลาที่ตั้งปลุกไว้ เสียงปลุกดัง ก็เป็นผมที่สะดุ้งตื่นขึ้นมาปิด ส่วนไอ้คนในอ้อมกอดก็ยังคงหลับตาพริ้มสบาย ไม่ได้รู้สึกสะดุ้งสะเทือน ระคายเคืองหูแต่อย่างใด ผมเลยต้องค่อยๆ ดึงตัวเองออกมาจากมัน ไปจัดการอาบน้ำล้างตัว และไล่ความง่วงงุนอีกสักรอบ กะว่าอาบเสร็จค่อยไปปลุกไอ้พายมัน
พออาบน้ำเสร็จ ออกมาเช็ดตัว ดันเสือกเดินไปชนโต๊ะข้างโต๊ะเขียนแบบมันที่มันวางโน้ตบุ๊คไว้ จนเม้าท์มันเลื่อนเกือบตก ดีนะที่ไปรับไว้ทัน ก็เลยทำให้ หน้าจอโน้ตบุ๊คมันที่อยู่ในโหมด sleep อยู่ กลับสว่างขึ้นมาอีกครั้ง และด้วยความเสือกที่ติดมาจากไอ้พาย ผมเห็นมันเปิดหน้า Facebook ค้างไว้ ก็เลยลองไปไล่ๆ ดูหน้าวอลล์มันซะหน่อยว่ามีใครมาเม้นท์จีบมันรึเปล่า…
ส่วนใหญ่ก็จะมีแต่ภาษาอังกฤษ ซึ่งผมดันลืมถือวีซ่าภาษานี้ซะด้วย หึหึ ก็เลยเสือกไม่เป็นผล อ่านๆ ไปก็แปลไม่ได้อยู่ดี แต่เหมือนข้อความล่าสุดที่มาเม้นท์ประมาณครึ่งชั่วโมงที่แล้ว จะเป็นชายหนุ่มผมทองรูปหล่อคนหนึ่ง มาบอกประมาณว่า see you, miss you อะไรซะอย่าง เหมือนว่าจะมาหา หรือไงนี่แหละ ใครวะ หรือว่าจะเป็นนายแบบที่เคยเป็นคู่ขาเก่ามัน แต่มันเคยบอกว่า มันลบทิ้ง แล้วก็บล็อคไปหมดแล้วนี่หว่า แล้วนี่ใครวะ ชื่อจัสติน… เออ ช่างแม่งเหอะ สงสัยไปก็เท่านั้น เดี๋ยวไว้ค่อยถามมันก็ได้ เพราะคนอย่างไอ้พายมันเป็นพวกตรงๆ อยู่แล้วครับ มีอะไรมันก็พูดหมดนั่นแหละ ผมก็เลยค่อนข้างจะเชื่อใจมันนะ
“พายๆๆ ไอ้พาย พายตื่นมาทำงานไหมเนี่ย…” ผมแต่งตัวเสร็จก็เดินไปปลุกไอ้พายครับ
“หืออออ… จะนอนนนน” ปัดมือผมเสร็จ ก็ซุกหน้าลงกับหมอนและหลับต่อ เออดี
“ไอ้พาย ตื่นมาทำงาน พายยย แรด ไอ้แรดเฮ้ย ตื่นดิวะ งานเนี่ยจะต้องส่งเมื่อไหร่ พรุ่งนี้รึเปล่าเนี่ย ตื่นๆๆๆ” คราวนี้ผมเลยเขย่าหนักเลยฮะ แล้วก็ได้ผล ไอ้พายมันงัวเงียลุกขึ้น แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ…
ซักพัก มันก็เดินออกมาทั้งๆ ที่ยังคงเปลือยอยู่ แต่แทนที่จะเดินไปแต่งตัวแล้วมาทำงานต่อ เสือกเดินไปทิ้งตัวลงบนเตียงแล้วบอกผมด้วยเสียงอู้อี้ว่า…
“งานส่งมะรืน พรุ่งนี้ค่อยทำ จะนอน” จบข่าว… ผมก็เลยต้องเดินไปหยิบเสื้อผ้ามาสวมให้มัน แล้วก็ห่มผ้าให้ ก่อนที่จะพาตัวเองกลับมาจมอยู่กับงานอีกครั้ง… เรื่องที่ว่าจะถามเลยไม่ได้ถาม เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยถามมันก็ได้ ว่าฝรั่งรูปหล่อที่มาเม้นท์น่ะเป็นใคร… ผมไม่ได้หึงไม่เข้าเรื่องนะครับ แต่ผมเป็นคนแบบนี้แหละ ถ้าสงสัยก็จะถาม ไม่ใช่ว่าระแวง ไม่เชื่อใจ แต่อะไรที่อยากรู้ก็ถาม ไอ้พายก็เหมือนกันครับ มันมีอะไรมันก็พูดก็บอก หรือมันอยากรู้อะไรมันก็ถาม เราตกลงกันแล้วว่าจะอยู่กันอย่างไม่มีความลับอะไรกัน เพราะความสงสัยเพียงน้อยนิด ถ้าเราไม่รีบหาความกระจ่าง มันอาจจะเป็นบ่อเกิดแห่งความไม่ไว้เนื้อเชื่อใจกันในภายภาคหน้าได้นะครับ
TBC
-
จึ้ก :z13:
น้องพายเริ่มรั่วเยอะขึ้น เยอะขึ้นละค่ะ :laugh: :laugh:
แบบนี้ดีละ น่าร๊ากกกกกกก :o8:
อย่าให้มีมารผจญมาขัดความหวานเชียวนะยะ :z4:
-
ใช่แล้วครับ มีอะไรไม่เข้าใจก็ต้องถาม ไม่งั้นมันจะไม่จบ เหมือนใครหลายๆ คน
-
แล้วเรื่องของอัลฟี่กับแจ็คกี้ก็ยังคงเป็นปริศนาต่อไป :m20: :m31:
อิหนูพายน่ารักเวอร์
แต่เข้าใจริวแจ่มแจ้งนะ ช่วงงานแล่นสมองเบลอ อะไรที่เข้าใจง่ายแค่ไหนกูก็เบลอ..ตลอด :laugh:
:กอด1:
-
:onion_asleep: แปะก่อนนะคะ ง่วงตาจะปิดแย้ววว
ก็ว่าทำไมเจ็บก้น โดนพี่นุ่นจิ้มนี่เอง งุงิ >////<
v
v
v
-
^
^
^
จิ้มมมมมมมม จึกๆนุ้งพาร์ คริคริ
อ้อๆ อิตาเพื่อนน้องพายที่ออสจะมาหางั้นสิ งุงิ
อย่ามาทำหื้อสามีภรรยาเขาแตกแยกนะเฟร้ยอิน้องจัสติน :m14:
-
ใช่ค่ะเอาให้เคลียร์ทุกเรื่อง
ต่อไปจะได้ไม่เป็นปัญหา
แต่จะน่ารักไปไหนเนี่ยคู่นี้
อิจฉา อิจฉา อิจฉา
-
นิดนึงคะที่รักตรงสำนวน
อึกอักก็จะซ้อมตลอด ต้องเป็นเอะอะ รึเปล่าคะ
แต่ตอนนี้เค้าอยากรู้เรื่องราวที่ถูกฝังของเพื่อนเหี้ยกับฟิเข้าแล้วสิ
และขอบคุณที่ไม่ปล่อยให้รอจนนมยานถึงเข่าค่ะ 555
-
:impress2:ตอนนี้หวานแหววกันอีกแล้วถึงพายจะงอแงเอาแต่ใจแต่ริวก็จัดหนักไปซะสองรอบ
ส่วนคู่ฟี่กับแจ็คก็ยังคงเป็นปริศนาต่อไป :really2:
-
พี่ไนท์~
*กอดๆจุ๊บๆ*
คิดถึงๆ >.<
พวกติสๆบทจะติสก็ไม่เลือกเวลาหรอกค่ะหนูว่า เพียงแต่กลางคืนบางทีมันเงียบสงบกว่ากลางวันนิ ^^
-
สงสัยได้เคลียร์หลังจากริวกลับจากคอนเสิร์ตแหงๆ...
คู่นี้จะหวานกันทีพกแรดกับตั่วเฮียมาทั้งฝูง :laugh:
-
+1
-
แจ็คกับฟี่ก็ยังเป็นอึมครึมต่อไปปปป
เพื่อนฝรั่งนี่ใช่ จัสตินรักแรกรึเปล่า จะทำให้แรดน้อยกับเหี้ยของเราเกิดปัญหารึเปล่านี่ ไม่นะ :z3: :z3: :m15:
-
ใช่ๆๆ มีไรก็ถามกันไปตรงๆ ยิ่งเฉพาะอิ FB เนี่ย มีประเด็นกันหลายรายแล้ว
แต่เดี๋ยวนี้พายขี้อ้อนจังเลยน้า น่าร๊ากกกกกก :o8:
-
:impress2:นู๋พายขี้อ้อนจังงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง น่ารักกกกก
น้องริวก้อตามใจ น่ารักกกกกกทั้งคู่เลยยยยยยยยยยย o13
-
:L2:
-
justin bieber รึป่าวววว 555
-
เป็นข้อตกลงที่นารักมาก
ไว้ใจ o13
:call:
-
จัสตินคนเดียวกับเพื่อนพายที่พายชอบหลังจากที่โดนไอ้พี่เดฟกับเพื่อนรุมโทรม
คนที่พายบอกรักแต่เพื่อนบอกว่าตัวเองจะย้ายไปอยู่กับแฟนพอดีใช่ป่ะ
ริวจะหึงโหดมั้ยเนี่ย :z3: :z3: :z3:
-
อยากรู้ความลับของฟี่กับแจ็ค เร็วๆจังเลยยยยยยย
-
จัสติน เนี่ยตัวปัญหาแน่ ๆ เลย
-
พายน่ารักตลอด ^^
สงสัยริวจะเป็นลูกครึ่งอ่ะ:laugh:
-
คุณหนูพายขี้อ้อนนน น่ารักกกกก
จัสตินจ้ะ ถ้ามาจริงก็อย่าให้มีเรื่องนะ ไม่งั้น ฮึ่มมมมม
-
อยู่ๆก็นึกถึงเพลงนี้ขึ้นมา “เปรี้ยวใจ” (เก่ามากบ่งบอกอายุ ฮ่าๆ)
-
OMG อย่าบอกนะว่าแจ็คเคยขืนใจฟี่
เรื่องนี้จะมีสองคู่ชิมิ
-
น้องพายน่ารักอะ พี่ริวออกจะบื้อไปป่ะ แต่กะน่ารัก กิกิ
-
เฟสเนี้ยถือเป็นของต้องห้ามพอๆกะโทรศัพท์แฟนเลยน้าส์ :เฮ้อ:
-
ได้กลิ่นมาม่าว่ะ
:เฮ้อ:
-
ฮิ้ววววววววววววว
น้องพายเดี๋ยวนี้หนูเชิญชวนริวแบบโต้งๆเลยนะ
:o8:
แต่ดีแล้ว เอาแบบตรงๆแบบนี้ริวมันจะได้ไม่โง่อีกไงจ้ะ
55555555555555+
รักน้องพาย (แต่ลำเอียงรักริวมากกว่า)
ปลล. อิตาจัสตินจะแสลนโผล่มาทำไม??? จะมาทำให้ครอบครัวเค้าร้าวฉานรึเปล่ายะ o18
-
น้องร้อนแรงอย่างนี้ ท่าทางริวจะเก่งขึ้นในเร็ววันนะ ๕๕๕
แต่เรื่องเก่งน่าจะแค่กิจกรรมส่วนสมองของริวนี่ท่าทางจะเท่าเดิม ๕๕๕๕
-
พายเริ่มน่ารัก ขี้อ้อนขึ้นเยอะเลยอะ
ประเด็นในเฟสเนี่ยยยยย
ต้องรีบถามมม
-
น่ารัก เร่าร้อน ขี้อ้อน ซะขนาดนี้ ริวขาดพายไม่ได้แน่
ขณะเดียวกัน ริวรัก เข้าใจ ตามใจพายขนาดนี้ พายก็ขาดริวไม่ได้เช่นกัน
แล้วมีอะไรสงสัยก็ถามกันตรงๆแบบนี้ดีแล้วจ้ะ
รอตอนพิเศษฟี่-แจ็คเช่นกัน
-
:man1: อยากอ่านคู่ฟี่อ่า
-
555 พายอ้อนแบบนี้ ไอ้ริวมึนๆ ไม่รู้เรื่องหรอก ต้องตรง ๆ ไปเลย กูเงี่ยน
-
**
พายน่ารักอ่ะ... :o8: :o8
อยากรู้เรื่อง แจ็คกะฟี่อ่ะ... :serius2:
^^"
-
o13
:pig4:
-
อยากรู้เรื่องฟี่กับแจ๊ค
ส่วนจัสตินไม่ได้ชอบพายนิ
ไม่น่าเกิดปัญหามั้ง
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
จัสติน แกอย่ากลับมาเป็นมือที่สามนะ
ทิ้งเค้าไปแล้ว อย่ามาทำให้ครอบครัวเค้าแตกแยกหล่ะ
แล้วหนูพาย ห้ามนอกใจริวนะ
มีสามีเป็นตัวเป็นตนแล้วนะเธอ
-
:z1:
อยากอ่านเรื่องของฟี่บ้างอ่ะค่ะ
-
อ่อยยยยยยยยย นุ้งพายขี้อ้อนน่ารักเชียว ><~
ชอบตอนมายั่วอ่ะ ฮ่ะ ๆๆ
แต่น้องจัสตินนี่ยังไง ??
แต่เชื่อว่าน้องพายคงไม่คิดไรหรอกเน๊อะ ๆๆ
-
พายน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ขี้อ้อนและยั่วได้อีก ฮา
ปล. จัสตินนี่ รู้เพราะเมนท์คนก่อนๆ เลยนะเนี่ย จำไม่ได้อะ ฮ่าๆ
-
จัสตินจะมาหาน้องพายแน่เลยค่ะ
อย่ามาทำลายความสุขเค้าน้า
-
อร๊ายยยยยยยย ตอนนี้น่ารักอ่ะ :กอด1:
น้องพายอ้อนแบบนี้ไปนานๆนะคะ ฮิๆ -.-
พี่ริวจะติดขึ้น หลงขึ้น ฮุๆ -.-
-
คิดถึงพาย~~~ >_<
-
กร๊ากกก ริวนี่ได้เป็นสัตว์สองตัวอยู่ในคนๆเดียวกันเลยเหรอ ฮ่าๆๆ
-
น่ารักขึ้นทุกวันนะคู่นี้
อยากรู้เรื่องของเพื่อนฟี่กับเพื่อนแจ๊คด้วย
พายไปสืบมานะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:haun4: :haun4: :haun4:
-
ชอบพายในโหมดนี้จังเลย
+1 นะคะ
-
ตามทันแล้วววว :DD
ชอบคู่นี้จัง ไม่เหมือนใครดี
บอกรักกันด้วยคำว่า "ไอ้เหี้ย" 555555555
จัสติน... :a5: :a5: :a5:
ชัวร์ๆเลยคนนั้น แต่คงไม่มีอะไรหรอกจัสตินมีแฟนแล้ว = =''
-
แปะจอง :L2:
-
พี่ริวต้องไปเพิ่มสกิลความหื่นขึ้นอีกนิดน่ะค่ะ
เวลาที่พายยั่วจะได้รู้เร็วๆ
ไม่ต้องวแจกสัตว์เลี้ยงหลายตัว :really2:
-
น้องพายโหมดอ้อน น่ารักสุดๆ :-[
ริวก็นะพายทำขนาดนั้นยังไม่รู้เรื่องอีก กินหญ้าเป็นอาหารหรือเปล่าเนี่ย :เฮ้อ:
ส่วนอีกคู่ก็ยังคลุมเครือกันต่อไป :m28:
-
ตัวละครลับ มาเพิ่มแล้ว
น้องพาย อย่าทำให้ พี่ริว เสียใจนะคะ
-
แล้วก็อย่าลืมถามล่ะริว
เค้ายังไม่อยากให้ตาคนนั้นมามีบทบาทสำคัญใดๆในเรื่องนะ
-
ถ้ามีลูกด้วยกันคงมีลักษณะแบบนี้...
ตัวเป็นเหี้ย มีนอเหมือนแรด มีเขาเหมือนควาย ดูละม้ายคล้ายคน อิอิ
จัสตินทะแม่งๆนะ อย่ามากวนละกัน
ไงก็ยังอยากรู้เรื่องฟี่กะแจ๊คอยู่ดี
-
พายรั่ว
ริวเอ๋อ
-
กรี๊ด นุ้งพายน่ารักมั่กคร่า :impress2:
-
:m31: :m31: แล้วตกลงเรื่องฟี้กับแจ๊คเป็นไงเนี้ย...เรื่องพายกับหนุ่มฝรั่งอีก กำๆๆๆๆ งานนี้ได้มีการเคลียร์ยาวๆแน่ๆเลยอ่ะ รีบมาเคลียร์ด่วนเลยนะคับไรท์เตอร์ :m16: :m16:
-
แหม่ะ...จัดหนักเลยหรอริว 555
แต่ริวนี่ก็โง่ไปรึป่าว ยั่วซะขนาดนั้น หรือแกล้งโง่หว่า เอิ้กส์ๆ
-
ฮ่าๆๆๆ ไม่ได้ยินชื่อริวนานไปหน่อย ยังงงว่าใครคือริว
ลืมไปว่าริวกะเหี้ย คนเดี๋ยวกัน 555
ริวแกก็เซ่อจริงๆ เขายั่วแล้วยังไม่รู้อีก
พายน่ารัก ตรง แรงส์ได้อีก ชอบๆๆๆๆ
ต่อมอยากรู้เรื่องแจ๊คกะฟี่มันทำงานอีกแล้ว
ไม่อยากจะคิดใครจะรุกจะรับดี จิ้นไม่ออกเลย
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :really2:
-
หนุ่มไหนอีกอ่าส์
-
น้องพายมาแล้ว กรี๊ดๆๆๆ
หวานจัง รู้สึกหวานมาติดๆกันซักพักแระ เริ่มกลัวคุณMercyจะหยอดมาม่าทางสายยางให้กินจังTT^TT ขอหวานแบบด่าไปรักไปแบบนี้นานๆหน่อยน้าาาา~~
-
ตอบคนที่หนูพายเคยปิิ้งแต่ตอนนีเค้ามีน้องริวคนเดวนา
-
จัสตินนี่.....
ที่เคยหักอกพาย???
ไม่ใช่ว่าจะมาทวงคืนนะ! แม่จะฆ่าให้!!!
ปัญหาใหม่มาแล้ววววววววว
-
รัก...กันหวานได้อีก
รอลุ้นคู่รอง
-
นายริวต้องไปฝึกวิชาหื่นด่วนๆนะจ๊ะ
จัสตินจะมาป่วนรึเปล่า :m28:
-
ง่ะ ไม่เฉลยซักที
อยากรู้เรื่องฟี่กับจ็คอ่ะ
นานแล้วนะครับ
คาใจจัง รีบๆมาเฉลยนะครับ
Please>>>>>>>>>
-
+1 ให้ไรเตอร์จ้ะ :L1:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ อ่านวันเดียวครบเลบ
ชอบพายโหมดอ้อนมาก น่ารักดี
ริวก็ดูซื่อ(บื้อ)ได้ใจมากๆ
-
จัสตินคือคนรักเก่าของพายไช่ไหม ?
ขออย่าให้มาป่วนพายกับริวเลยนะ สาธุ !
-
ว่าแล้วมันต้องมีอะไรมากกว่านั้น
ระหว่างฟี่กับแจ็ค
งานนี้ใครอยู่บน(?)ใครอยู่ล่าง(?)น้า :laugh:
หรือสลับกัน เผื่อเบื่อ :m20:
ช่วงนี้พายกับริวหวานมากกกกกก :o8:
กลัวว่าจะมีดราม่านี่สิ :z3:
เพราะจัสติน(คนที่พายเคยชอบ แล้วปฏิเสธพาย?)จะกลับม๊าาาาาาาาาาาาา :serius2:
ปอลิง.นังริว แกต้องฝึกวิชากับพายบ่อยๆรู้ไหม :laugh:
-
จัสตินจะใช่จัสตินคนที่พายเคยชอบรึเปล่านะ หวังว่าตอนหน้าคงไม่มีอะไรนะ รีบๆ ถามนะริว พายน่ารักเกิ๊นอ่ะ ขี้อ้อนไม่ไหวแล้วนะ ฟี่แจ๊คอยากรู้ที่ไปที่มา อ๊ากกก อยากรู้มากมายค่ะ รีบๆ มาอัพนะค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :D
-
ริวนี่ซื่อดีจริงๆ พายก็น่ารักขึ้นทุกวัน :impress2:
-
หวังว่าคงไม่มีอะไรนะ
จัสติน เพื่อนพายใช่มั๊ย ? YY
อย่ามานะ ๆ
-
ตามน้องพายกะริวมานานแต่ไม่ค่อยได้เม้น นิสัยไม่ค่อยดี อิอิ
ตอนนี้+ให้ได้แล้ว ดีใจๆได้ตอบแทนคุณmercyแว้ว
-
อ่านเรื่องนี้มาได้ 4วันแล้วคับ เรื่องสนุกมากคับ ชอบเลยแหละ
ตอนนี้กำลังเริ่มอ่าน ตอนที่19 หน้า54
ด้วยความที่ชอบมาก ทำให้ชักไม่ค่อยอยากต่อละ
กลัวค้าง เหอๆ
-
ในที่สุดที่อ่านจะทันตอนสุดท้าย
ค้างเลยยยยยยยย
มาต่อไวๆนะค้าบบบ คิดถึง
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :really2:
-
ริวรู้สึกตัวช้าไปไหม???
พายแสดงออกอย่างชัดเจนทั้งคำพูด+ท่าทาง :m13:
อย่าให้ใครมาเป็นมือที่ 3 เลย สาธุ~ :m5:
-
แวะมาดันกระทู้เจ้าค่ากำลังมันส์เลย อบากหั้ยมีความสุขอ่ะ อย่ามาม่านะ อุตส่าผ่านมาได้แย้ววว
-
จัสตินนี่
เพื่อนพายที่ออสป่าวหว่า
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :really2:
-
นุ้งพายน่าร๊ากอ๊าาาาาา อ้อนได้น่าฟัดมากเลยลูก :o8: แต่อิพี่ริวนี่เมิงแกล้งไม่รู้หรือไม่รู้จริงๆแน่ฟร่ะ :angry2:
เค้ายังจำได้ไม่เคยลืมว่าจัสตินผู้นั้นเค้าเคยเป็นใครมาก่อน... กลับมาคราวนี้หวังว่านุ้งพายคงจะไม่หวั่นไหวนะเคอะ :m15:
ขอบคุณคนแต่งที่มาต่อนะค๊า :กอด1:
:pig4:
-
คิดถึงน้องพาย :impress3:
-
คิดถึงน้องพาย กะริว ค่า
ริวจะไม่อยู่หลายวัน และจะมีหนุ่มนอกมาหา
จะเป็นไงมั่งน้า
ริวยิ่งขี้หึงอยู่อ๊ะเปล่า
-
(http://i3.squidoocdn.com/resize/squidoo_images/-1/lens16395261_1294252667HeartShapedBakingPan.jpg)
happy valentien's day
-
Happy Valentine's day ka
Love is all around :D
-
ไหนวันมีทติ้งคุณMercyว่าจะมาอัพให้เมื่อวานไง? อิอิ เปล่ากดดัน แค่รออยู่55+
อย่าลืมมาอัพนะจ๊ะ เพราะเค้าคิดถึงนู๋พายแล้ววววว~
-
^
^
^
จิ้ม
ยังอุตส่าห์จำได้ด้วย แหะแหะ TT^TT
กำลังปั่นอยู่เลยค่ะ กะว่าจะอัพเรื่องน้องเลิฟด้วย เป็นตอนพิเศษ เนื่องในโอกาสวาเลนไทน์ ตามชื่อเรื่อง และชื่อนายเอง
แถมในวันที่ 16 นี้จะครบ 1 ปี ที่ลงเรื่องน้องเลิฟแล้วด้วยค่ะ
... ไม่รู้จะได้ทั้งสองเรื่องไหม คนเขียนอาจตายก่อน (ตายในหน้าที่ขอทำธงเล้าคลุมด้วยนะ)
แต่ช้าเร็วยังไง จะอัพสองเรื่องเลยค่ะ สัญญา (จริงๆ นะ)
-
มารอคะ o13
-
สวัสดีค่าาา
ได้โปรดอย่าเพิ่งฆ่าแกงกันเลยค่ะ ที่มาช้าแหะๆ แถมมาแบบครึ่งๆ กลางๆ ด้วยค่ะคราวนี้
ตอนแรกพิมพ์ๆ ไปกะว่าจะจบ ดันวูบหลับไปเมื่อกี๊นิดนึง เลยขอตัดฉึบ เป็น 25.1 ก่อนนะคะ
แล้วพรุ่งนี้สัญญาจริงๆ ค่ะ ว่าจะเอาที่เหลือมาลง... วันนี้ไม่ไหวจริงๆ ค่ะ
ดีใจได้เจอเพื่อนๆ และนักอ่านที่งานมีทติ่งเล้าค่ะ (มีการทวงนิยายกันสดๆ เกิดขึ้น ฮ่าๆ)
ขอบคุณทุกๆ คนเช่นกันค่ะ ที่ยังคงอยู่เป็นเพื่อนกันเสมอมา ขอบคุณทุกกำลังใจ และทุกเม้นท์เลยค่ะ
ปล. คำผิดเดี๋ยวกลับมาแก้นะคะ
ปลล. เดี๋ยววันที่ 16 ว่าจะลงตอนพิเศษที่เรื่องน้องเลิฟนะคะ ฉลองครบ 1 ปี
ปลลล. น้องปันปัน น่ารักมากกกกก :-[ (ไม่เกี่ยวกับนิยาย แต่แอบมากรี๊ดเฉยๆ ฮ่าๆๆ)
++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 25
สรุปว่าเรื่องที่ผมจะถามมันเรื่องจัสติน ผมก็ไม่ได้เคลียร์ ไม่ได้ถาม เพราะว่าไอ้พายมันโดนไอ้ฟี่โทรมาปลุกแต่เช้า บอกว่าอาจารย์เลื่อนวันส่งงานเป็นวันนี้ก่อนหกโมง มันเลยต้องตาลีตาเหลือก รีบหอบงาน หอบข้าวของ ไปหาไอ้ฟี่ที่คณะ เพราะไอ้ฟี่รับปากว่าจะช่วยมันปั่น เพราะของไอ้ฟี่มันเสร็จแล้ว แถมก่อนไป ยังหันมาเหวี่ยงใส่ผม หาว่าผมไม่ยอมปลุกมัน… ไอ้ห่า!!! กูสาบานได้เหอะ ว่ากูเรียกมึงเป็นสิบรอบแล้ว มึงอิดออดเอง เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยว!!!
บ่ายสามโมง ผมกับพวกเพื่อนในวงก็เดินทางไปสุวรรณภูมิกันโดยรถตู้ของบริษัท เพื่อจะขึ้นเครื่องไปเล่นงานที่เชียงใหม่… ที่แอร์พอร์ท ก็มีบรรดาแฟนคลับหลายคนที่เห็นพวกเราแล้วก็เข้ามาขอถ่ายรูป ขอลายเซ็นต์ ก็ตามปกติแหละครับ วงผมน่ะอย่าให้คุยเลยฮะ ถ้าไม่ใช่วงร็อค ก็เป็นบอยแบนด์ชัดๆ หล่อสัดๆ กันทุกคน (ยกเว้นเหี้ยแจ็ค) ฉะนั้น ไปไหนนี่สาวกรี๊ดตรึมฮะ
“สวัสดีค่ะ น้องๆ วงXXX พี่จากนิตยสาร gossip world นะคะ ขอสัมภาษณ์แป๊บนึงนะคะ” พวกผมก็หันไปมองพี่นุชว่าเอาไง ก่อนที่พี่เขาจะพยักหน้าน้อยๆ เป็นเชิงว่าให้สัมภาษณ์ได้ เพราะก็มีบ่อยๆ ครับที่ออกมาตามงาน หรือมาข้างนอกแบบนี้แล้วจะเจอพวกพี่ๆ สื่อมวลชนเข้ามาทักทายหรือขอสัมภาษณ์ย่อยๆ ถ้าไม่ได้จริงจังเป็นเรื่องเป็นราวก็พอจะให้สัมภาษณ์ได้นิดๆ หน่อยๆ แต่ถ้าเป็นคอลัมน์จริงจัง ก็ต้องนัดผ่าน AR มาก่อนครับ
“งั้นพี่ขอถามน้องริวหน่อยนะคะ ช่วงนี้ไม่ค่อยมีข่าวกับสาวๆ เลย ช่วงนี้ไม่ได้คบใครอยู่เป็นพิเศษเหรอคะ” หึหึ ผมเนี่ยอย่าให้คุยเลยฮะ น้องๆ พี่โดมก็ว่าได้ เมื่อก่อนตอนดังใหม่ๆ ผมมีข่าวกับดารา นักร้อง นางแบบสาวๆ เป็นประจำ ทั้งที่ผมไปจีบจริง และที่พี่ๆ นักข่าวเขานั่งเทียนเต้าข่าวกันเองบ้าง แต่ช่วงหลังๆ ที่ผมเริ่มจีบเซย์ และเรื่อยมาจนถึงไอ้พาย ผมก็ไม่มีข่าวกับผู้หญิงอีกแล้วครับ แต่ก็มีบ้างประปรายจากข่าวเต้า
“ไม่มีครับ… ตอนนี้เรียนแล้วก็ทำงานอย่างเดียวเลยฮะ แค่นี้ก็แทบแย่แล้วครับพี่” ผมก็ตอบยิ้มๆ จริงๆ ในใจมีต่อนะครับ แค่เรียน ทำงาน และดูแลเมียอีกคนก็แย่แล้วครับพี่
“เหรอคะ… เหมือนมีคนเห็นวันก่อนไปนั่งดินเนอร์หวานกับน้องยาหยี นางเอกมิวสิควิดีโอคนล่าสุดไม่ใช่เหรอคะ”
เต้ามาอีกและ มั่วแล้วครับพี่ครับ น้องยาหยีเนี่ยเธอมีแฟนแล้วครับ เป็นชะนีด้วยกัน… ถูกแล้วครับ น้องเป็นดี้ครับ แล้ววันนั้นที่ไปนั่งกินข้าวกัน ก็กินกันทั้งวงครับ แต่เรื่องน้องเป็นดี้นี่ น้องบอกว่าต้องปิดเป็นความลับ เพราะผู้ใหญ่สั่งห้ามเด็ดขาด แต่ไปๆ มาๆ ผมว่าตอนนี้ผมว่าผู้ใหญ่ทางน้องอาจจะพยายามสร้างกระแสกับผมอยู่ก็ได้ จะได้ปิดเรื่องดี้ของน้องให้แนบเนียน แต่ผมไม่ค่อยเห็นด้วย ถึงผมจะตกที่นั่งเดียวกับเธอ คือมีแฟนแต่ไม่สามารถเปิดเผยได้ แต่ผมก็ไม่คิดที่จะเลือกดึงใครเข้ามาเป็นแพะร่วมชะตากรรมด้วยกันหรอกฮะ
“ไปกันทั้งวงแหละครับพี่ ถามไอ้พวกนี้ได้เลย พี่นุชยังไปด้วยเลยครับ ทำไมเห็นแต่ผมกับน้องอยู่กันสองคนได้ล่ะเนี่ย คนอื่นก็เสียใจแย่เลยดิครับที่พี่ๆ ไม่เห็นอะ” ผมก็ตอบไป ทำหน้าตาตอแหลไป
“อ้าวเหรอคะ พี่ก็ไม่ทราบสิคะ เห็นเล่มอื่นๆ เขาเม้าท์ๆ กันมา พี่ก็มีหน้าที่มาหาความจริง ไขข้อกระจ่างเฉยๆ ค่ะ… อ่อ งั้นอีกสักคำถามนะคะ อันนี้อาจจะไม่ค่อยเกี่ยว หรืออาจจะเกี่ยว คือมีคนเห็นเพื่อนร่วมค่ายที่เพิ่งจะตกเป็นข่าวใหญ่ไปเร็วๆ นี้ น้องพายน่ะค่ะ เห็นเดินเข้าออกคอนโดเดียวกันกับน้องริว ไม่ทราบว่าน้องริวได้เจอกับน้องพายบ้างไหมคะ แล้วน้องเขาย้ายไปอยู่คอนโดนั้นหรือว่าแวะไปหาแฟนรึเปล่าคะ” แหม ผมอยากจะรู้จริงๆ ว่าพวกนักข่าวเนี่ย เขาไปหัดดมกลิ่นกับสุนัขตำรวจรึเปล่า แม่งตามกลิ่นมาเกือบถูกทางตลอด ผมหันไปมองพี่นุชนิดหนึ่ง พี่นุชคิ้วขมวดเครียดเลยครับ แต่ถ้าหากพี่นุชรีบเข้ามาตอบเอง หรือแทรกตอนนี้มันจะดูน่าสงสัย ผมเลยต้องจัดการเองครับ
“ไม่ทราบนะครับ พี่ได้ข่าวมายังไงล่ะ คือคอนโดที่ผมอยู่น่ะ มีดารา นักร้องอยู่กันเยอะมาก เพราะซีเคียวริตี้ดี แล้วก็ปลอดภัย ก็ไม่แปลกถ้าหากพายเขาจะย้ายมาอยู่ที่นี่ ส่วนเรื่องเขาจะย้ายทำไม หรืออะไร ผมว่าตอนนี้เขาคงไม่ตอบหรอกฮะ เพราะว่าเขาก็เพิ่งจะผ่านเรื่องร้ายๆ มา และอีกอย่างตอนนี้เขาก็พักงานในวงการแล้วด้วย พี่คิวเองก็อยากให้พายได้พักผ่อน ถึงได้กันพายออกจากสื่อฯ และไม่ให้สัมภาษณ์เพิ่มเติม ผมก็รู้เท่านี้แหละครับ…อ่อ ได้เวลาขึ้นเครื่องแล้วครับพี่ พวกผมขอตัวก่อนนะครับ ขอบคุณมากๆ นะครับที่มาสัมภาษณ์วงพวกผม ถ้าอัลบั้มใหม่ออกแล้วจะเรียนเชิญมางานเปิดตัวนะครับ สวัสดีครับ”
ผมรีบตอบตัดบทและร่ำลาพอเป็นพิธี ให้ดูไม่น่าเกลียดจนเกินไป พี่นุชยกมือทาบอกเบาๆ เป็นเชิงโล่งใจ ก่อนจะหันมายิ้มและยกนิ้วโป้งให้ผม แสดงว่าคำตอบคงเป็นที่น่าพอใจของพี่นุช
………………..
………………..
ผมมาถึงเชียงใหม่ ก็ BB ไปบอกไอ้พายมันซะหน่อยว่าถึงแล้ว เป็นการรายงานตัวประจำวันที่ทำอยู่บ่อยครั้ง มันก็ตอบมาแค่ “เออ เล่นดีๆ ล่ะ” เป็นการตอบรับและอวยพรที่สั้นที่สุดในโลก
งานอีเว้นท์ที่เชิญพวกผมไปเล่นก็ไม่มีอะไรมากเล่นแค่ห้าเพลงฮิตของพวกเรา เล่นเสร็จพวกเราก็เลยชวนพี่นุชให้ออกไปหาอะไรกินกัน เพราะอยากกินอาหารเหนือ ก็เลยมาจบที่ร้านอาหารสไตล์ล้านนาขึ้นชื่อร้านหนึ่ง… พอถึงร้าน ระหว่างรออาหารผมก็ขอตัวออกมาด้านนอก เพื่อมาโทรหาไอ้พายมันครับ
รอสายอยู่พักใหญ่ จนเกือบจะตัดสายอยู่แล้ว มันก็รับครับ
“ฮัลโหลๆ เออ ว่าไง เล่นเสร็จแล้วเหรอ” ไอ้พายทักผ่านมาตามสาย ผมได้ยินเสียงอึกทึก เหมือนอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย รอดออกมาตามสายจากมัน
“อืมเสร็จแล้ว กำลังจะกินข้าวน่ะ อาหารเหนือแท้ๆ เลยนะมึง สนป๊ะล่ะ” ไอ้พายมันชอบกินไส้อั่วครับ มันเพิ่งจะบ่นๆ ไปเมื่อวันก่อนว่าอยากกิน แต่ผมก็จนปัญญาไม่รู้จะไปหาซื้อที่ไหนมาในมันดี
“โหยยย อิจฉาหวะ ซื้อไส้อั่วกลับมาให้กูด้วยนะ ห้ามลืมเด็ดขาด ห้ามลืม!!! เข้าใจไหม ถ้ามึงลืมนะ กูจะให้มึงนั่งเครื่องบินกลับไปซื้อใหม่เลยคอยดู” สงสัยจะอยากมากจริงๆ กำชับซะขนาดนี้
“เออ ไม่ลืมหรอกน่า อยากกินซะขนาดนี้ ท้องหรือไงมึง อยากกินนู่นนี่” ไม่วายต้องแซวมันแบบหมาๆ ไปซักที
“เออ ท้องกับเหี้ย” หึหึ เสียงเหวี่ยงๆ ที่ตอบกลับมาไม่ได้ทำให้ผมโมโห แต่กลับเรียกรอยยิ้มที่กว้างขึ้นๆ อย่างหยุดไม่อยู่
“โหหห แสดงว่าเชื้อกูแรงข้ามสายพันธุ์นะเนี่ย ทำแรดท้องด้วยได้น่ะ ฮ่าๆๆๆๆ”
“ไอ้เหี้ยยยยย… เฮ้ย เออ แค่นี้ก่อนนะ…” อ้าวอยู่ดีๆ ก็ทำน้ำเสียงรีบร้อนจะวางซะงั้น
“เฮ้ยเดี๋ยว แล้วนี่อยู่ไหน”
“อยู่สุวรรณภูมิ มารับเพื่อน แค่นี้ก่อนนะเพื่อนมาแล้ว….” แล้วมันก็วางสายไปเลย… อยู่สุวรรณภูมิ มารับเพื่อน ไม่ต้องให้กูเดาเลยว่าใคร แม่งกูคิดได้คนเดียวเลยตอนนี้ ไอ้ห่าจัสตินที่มันโพสอยู่บน wall แน่ๆ แล้วสรุป ไอ้ห่านี่เป็นใครวะ เพื่อนจริง เพื่อนนอน หรือว่าคู่ขาเก่า โอ๊ยยยย กูเครียดเลยนะเนี่ย… ผมพยายามโทรกลับไปมันก็ไม่รับสาย ผมเลยส่ง BB ไปว่า ถ้าถึงบ้านแล้วโทรหาด้วย
……………….
……………….
แล้วอาหารมื้อนั้น แทนที่จะอร่อยสุดๆ กลายเป็นมื้อที่ผมไม่ค่อยได้รับรสมากนัก เพราะกินไปก็ใจลอยไป คิดถึงแต่เรื่องไอ้พาย จนหลายครั้งไอ้แจ็คต้องยื่นตีนมาสะกิดบ่อยๆ ขอบคุณมากที่ยื่นตีนมาสะกิดกู สะกิดที่หัวเลยไหมไอ้สัด
เสร็จจากอาหาร ผมก็รีบขอตัวกลับโรงแรมก่อน เพราะเพื่อนๆ จะไปเดินไนท์บาร์ซากัน มีแต่ผมกับไอ้แจ็คที่ขอตัวกลับมาก่อน พอกลับมาถึงห้องปุ๊บ ผมก็รีบจัดการโทรหาไอ้พายทันที ขณะนั้นเป็นเวลา เที่ยงคืนกว่าได้แล้ว ผมพยายามกดโทรอยู่ห้าครั้ง ก็ยังไม่มีคนรับสาย ผมเลยตัดสินใจโทรเข้าห้องตัวเองที่คอนโด เที่ยงคืนกว่าไอ้พายมันคงกลับบ้านแล้ว มันคงยังไม่หลับ ถึงหลับก็คงต้องสะดุ้งตื่นมารับบ้างแหละ เพราะโทรศัพท์บ้านผมเสียงดัง และที่สำคัญมันอยู่หัวเตียง
ผมรอสายอยู่นานจนสายตัดเข้ารับฝากข้อความ ก็ยังคงไม่มีคนรับอยู่ดี ผมไม่ได้ฝากข้อความใดๆ ลงไป เพียงแค่วางสายลงเงียบๆ และปล่อยตัวเองในนั่งนิ่งๆ คนเดียว… คงไม่มีอะไรมั้ง เราต้องเชื่อใจไอ้พายมันสิวะ มันอาจจะพาเพื่อนไปเที่ยวก็ได้ ไม่มีอะไรหรอก
TBC.
-
ใจเย็นน้องริว :ped149:
+1
-
ภาวนานะ อย่ามีอะไรเลย
ไม่อยากเห็นริวเสียใจ :call:
-
ไม่มีอะไรใช่ไหม
ริวคิดมากไปเองช่ายปะ
-
อ่ะ! มา สั้น ๆ
ขาด ช่วง ๆ
แอ๊ะ จะ ลง แดง ตายย
รัก ริวววว
-
พายรักริวแล้วนี่ คงไม่มีไรใช่ไหม(เพี้ยง ขอให้เป็นอย่างนั้น)
จัสตินมันของเก่าแล้ว พายมันทิ้งแล้วหล่ะ(เพี้ยง ขอให้เป็นอย่างนั้น)
ลุ้นตัวเกร็ง
มาต่อไวๆนะค้า.....
:call: :L2: :call:
-
ขออย่าให้มีอะไรเกินขึ้นเลยน่ะ
สาธุๆๆๆๆๆ :call: :call: :call:
-
ริวอย่าพึ่งฟุ้งซ่าน เดี๋ยวพายก็คงโทรมาเองแหละ
อย่าลืมไส้อั่วล่ะ เดี๋ยวพายงอนนะเออ
-
:serius2:อ่าววววววววววว ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
พายอย่าหักหลังน้องริวน้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :serius2:
-
ต่อด้วยค่ะ ริวใจเย็นนะ มันไม่มีอะไรหรอก แล้วพายจะไม่บอกริวหรอ
สู้ๆ ค่ะ รอๆๆๆๆ
:D
-
ย๊าาาาาาส์ ค้างงงงงงงงงงงงงง
ริวเชื่อใจพายนะ
ส่วนพายอย่าไปนอกใจริวหล่ะ
เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย
-
หวังว่าคงไม่มีเรื่องอะไรอีกนะคะ
ให้ริวคิดมากไปเอง
-
หุหุ กำลังจะปิดคอม ดีนะที่แอบแว๊บเข้ามาดู ^^
มารอลุ้นตอนต่อไป ^___^
-
เอ๊ะ รึน้องพายเป็นอะไรรึป่าวหว่า
ปล.น้องปันปันน่ารักมากเลยค่า แอบกรี๊ดเหมือนกันค่ะ :-[
-
เฮ้ออ ใจเย็นๆนะริว พายไม่มีอะไรหรอก :กอด1:
-
ต่อ ต่อ อยากรู้เรื่องพอ ๆ กับน้องริวเลย :z3:
:call:
-
พายอยู่ไหนน่ะ ทำไมไม่รับโทรศัพท์ จำได้ว่าก่อนริวไปยังบอกกันไว้ว่าจะโทรจนหลับเลยไม่ใช่เหรอ พาย :z3: :z3: :z3:
ริว ใจเย็นนะ อย่าลืมไส้อั่ว :L2: :L2:
แล้วก็นั่งรอตอนต่อไปด้วยใจระทึก ลุ้นๆ อย่าได้มีมาม่าเลยนะคะ :m15: :m15: :m15:
-
หนูพายจ๋าาาาาาาาาาาาา
มารับโทรศัพท์เร๊ววววววววววววววววววววววววววววววว
คงไม่มีไรนะะะ :call: :call:
-
พาใครมาอีกละหนูพาย
-
:serius2:ไม่นะหนูพายอย่าทำกับริวแบบนี้นะ ไม่ :z3:
-
ต้องเชื่อใจกันนะ อย่าใจร้อน
ที่พายอยากให้ริวกลับมาต้องเป็นเพราะอันนี้แน่ๆ
-
:a5:
เอิ่ม......
อ่านจบแล้วแบบว่า
หัวคิ้วข้างขวากระตุกงิดๆยังไงไม่รู้นะคะ
ได้แต่ฝากบอกน้องพายว่า
ถึงน้องพายจะน่ารักขนาดไหนนะคะ
แต่ถ้าทำให้น้องริวของพี่เสียใจนี่มีเคืองค่ะ
ไม่อยากบอกว่าชอบริวมากกว่า :jul3:
นอนรอตอนต่อไปด้วยความกระสับกระส่ายน่าดูชมเลยค่ะ
:z3:
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
ริวอย่าคิดมากอย่าวู่วามนะ
-
ไม่มีอะไรหรอกริว เชื่อใจพายสิ
-
ไม่มีอะไรหรอก อย่าร้อนเด็ดขาดเลยนะ -*-
-
เพิ่งได้มาตามอ่านพายริวเมื่อวาน อ่านติดมากมาย รวดเดียวถึงตอนล่าสุดเลยยยยย
ครบรสจริงๆเรื่องนี้ ยิ่งอ่านๆยิ่งรักพายกับริวมากๆ พายนี่ทั้งรักทั้งสงสารเลย โชคดีมากมาย
ที่ได้รักกับริว ผู้ชายคนนี้ดีที่สุดแล้วววว ชอบเวลาที่คนเขียน เขียนถึงครอบครัวของริวมากๆเลย
ไม่แปลกใจเลยจริงๆที่ริวเป็นผู้ชายที่ดีได้ขนาดนี้เพราะมีครอบครัวที่อบอุ่นและเลี้ยงลูกด้วยความเข้าใจ
รออ่านตอนต่ไปอยู่นะคะ ตอนนี้ค้างมากมายยยยยย เพิ่งหวานได้ไม่เท่าไหร่ อย่าเพิ่งทะเลาะกันเลยน๊า
หวังว่าจัสตินเนี่ยยย ที่มาหาพายไม่ใช่ว่าเพิ่งจะรู้ตัวว่าชอบพายเหมือนกันหรอกนะ :serius2:
-
เชรอะไหนคุณพี่ว่าไม่มีม่ามาไง
แง่ม ๆ ช้อนยังคิดเลย หงะ
สงสารริว งุงิ ๆ
-
น่านนนน
เริ่มแล้วๆ แล้ววาเลนไทน์จะได้หวานกันไหมเนี่ยยย
-
ใจเย็นๆไว้นะริว(คง)ไม่มีอะไรหรอก
เนาะพายเนาะ
อย่าออกนอกลู่นอกทางล่ะ!!!
เดี๋ยวริวเอาตาย ยิ่งคิดเยอะๆอยู่ด้วย^^
-
คร้างงงงงงงงงงงงงงงงง :m31:
ริวเอ๊ยใจเย็นๆนะลูก :m15:
-
สวัสดีค่าาา
ได้โปรดอย่าเพิ่งฆ่าแกงกันเลยค่ะ ที่มาช้าแหะๆ แถมมาแบบครึ่งๆ กลางๆ ด้วยค่ะคราวนี้
ตอนแรกพิมพ์ๆ ไปกะว่าจะจบ ดันวูบหลับไปเมื่อกี๊นิดนึง เลยขอตัดฉึบ เป็น 25.1 ก่อนนะคะ
แล้วพรุ่งนี้สัญญาจริงๆ ค่ะ ว่าจะเอาที่เหลือมาลง... วันนี้ไม่ไหวจริงๆ ค่ะ
ปลลล. น้องปันปัน น่ารักมากกกกก :-[ (ไม่เกี่ยวกับนิยาย แต่แอบมากรี๊ดเฉยๆ ฮ่าๆๆ)
อะฮ่า~!! มัวแต่ดูรูปปันปันแล้วตีลังกากรี๊ดกร๊าดอยู่คนเดียวแน่เลย เผลอๆไม่หลับไม่นอน เลยวูบชิมิ555+ ล้อเล่นจ้ะ มาต่อให้จะมาทีละครึ่งรึมาหมดก็ได้ทั้งนั้นแหละ พอให้หายคิดฮอดน้องพายหน่อย^^
ว่าแต่พี่ริวจิตตกไปเลย ใครจะหล่อกว่ากันน้า พี่ริวมุมแดง รึจัสตินมุมน้ำเงิน เริ่มอยากรู้อยากเห็นซะงั้น
ปล.พักผ่อนให้เต็มที่ เติมพลังด้วยรูปปันปันให้เต็มสูบ แล้วค่อยมาอัพส่วนที่เหลือ(พร้อมดอกเบี้ยทบต้น)ก็ได้จ้า ไว้จะรออ่าน^o^v
-
:m20:
ริวเอ๊ยยย ใจเย็นนิด
ไม่มีอะไรหรอกน่ะ พายเลือกริวแล้วนิ เชื่อมั่นนิดนึงเน้อ :กอด1:
ชอบใจจริงๆริวแอบจิตตกเบาๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
:L2: :กอด1:
รอที่เหลือนะคะ
-
แหม่ะ....ริวก็คิดมากไปได้ เพื่อนน่ะเพื่อน
หรือว่ามันมีอะไรที่มากกว่านั้น ??
-
ไม่ได้เกี่ยวกับนิยายตัวเอง...
แต่เมื่อกี๊เจอ ซิงกูล่า ที่ออฟฟิศตัวเอง กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :-[ :z3:
ให้ตายเถอะ น่ารักมาก
-
:z13:
ค้างค่าาาาาาาา
ขออีก .5 ที่เหลือด่วน!
น้องริวอาจจะคิดมาก(เกิน)ไปเองรึเปล่า ?
-
ตัดฉับได้ค้างมากค่าาาาาาาาาาาา
-
มีวี่แววจะมาม่าส่งท้ายวันวาเลนไทน์อีกแล้วมั้ง
ค่อย ๆ ทำความเข้าใจกันดี ๆ นะ ผ่านเรื่องราวร้าย ๆ
และอุปสรรคมาด้วยกัน ต้องไว้วางใจกันสิจ๊ะน้องริว
จะมีใครเข้าใจน้องพายได้เท่าริวล่ะ รอลุ้นตอนต่อไป
:pig4:
-
ฮ่วย :serius2: กลับมาทำไมจัสตีน :z3: :z3: พายกะ ริวกำลังสวีด ๆ :z2:
-
น้องพายตอบกลับพี่ริวด่วน
-
ต่อด่วนๆๆ
-
ค้าง
:serius2:
-
รออ่านนะค่ะ
-
ก๊ากกก เชื้อริวแรงค่อดด :oo1:
รักกันหวานหยด
แหมะมันส์จริงๆ
-
ลุ้นนนนนนนนนนนน
หายไปนานมากเลยค่ะ
-
พายจ๋าไปไหนเนี่ย
งานเข้าแล้วนะ ^^
-
เจ๊อยากบอกให้ริวใจเย็น แต่เจ๊ก็เครียดแทน :z3:
-
ใจเย็นๆๆจ้า
-
โย่ รออ่านตอนที่เหลือนะค้าบบ
-
หวังว่าคงไม่มีไรนะครับ
คุณMErcy อยู่ไหนๆๆๆๆ มาต่อเร้วววววๆๆ ค้างงงงงงง
-
มาแล้วจ้าตอนที่เหลือ (จริงๆ แอบยาวจนเกือบเป็นตอนใหม่ได้)
หลายคนจิตตกตามๆ กัน กลัวว่าจะได้ซดมาม่าร้อนๆ ชามโตให้คล่องคอ... แต่เสียใจด้วย
ใครอกินมาม่า ไวไว ยำยำ ไม่มีค่ะ... โหะๆ
ปล. คำผิดเพียบแน่ๆ เพราะปั่นยับเลยค่ะ เดี๋ยวมาแก้นะ
ปลล. สรุปวันนี้ก็ได้เห็นแค่น้องนัท Singular คนเดียว ไม่ได้เห็นคนสวยของเราเลย น้องอยู่ในสตูฯ แถมทีมงานของเล่มนี้ก็ไม่ได้สนิทกันเลยไม่กล้าขอเข้าไป เสียใจ
+++++++++++++++++
ตอนที่ 25.2
คืนนี้ผมนอนไม่หลับทั้งคืนนะครับ มันไม่ได้โทรกลับมาหาผมเลย และผมก็ไม่ได้โทรไปหามันอีก ไม่ได้งอน ไม่ได้โกรธ แต่กลัว แค่กลัวครับ กลัวจะได้รับคำตอบที่ทำให้ต้องกลัวหนักขึ้นไปอีก และถ้าคิดในแง่ดี ผมว่าถ้าผมได้เจอเพื่อนเก่า ผมก็อยากจะใช้เวลาอยู่ด้วย ได้พูดคุยถึงเรื่องราวที่ผ่านมา เรื่องราวในอดีต และเรื่องอัพเดทของปัจจุบัน ผมควรจะเข้าใจและให้เวลา แต่ขอเถอะนะ ผมหลับไม่ได้จริงๆ
รุ่งขึ้นอีกวัน ผมเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ คิดว่าน่าจะประมาณรุ่งสาง เพราะครั้งสุดท้ายที่ผมเดินไปเข้าห้องน้ำ คือประมาณตีหน้าครึ่ง ตอนนี้สิบโมงกว่าแล้ว วันนี้เป็นฟรีเดย์ของพวกเรา พรุ่งนี้เราถึงจะเดินทางไปเลยกันต่อ
สิ่งแรกที่ผมทำหลังจากลืมตาตื่นขึ้นมาก็คือ คว้าโทรศัพท์ที่วางไว้ข้างเตียงขึ้นมาดู แอบหลับตาลุ้นก่อนจะค่อยๆ ลืมตามองว่ามีสายไม่ได้รับจากใครบ้างรึเปล่า อย่างน้อยแมสเสจ หรือว่า BB ก็ยังดี… ปรากฏว่า…
มีทุกอย่างที่ผมบอกมานั่นแหละครับ มีสายเรียกเข้าไม่ได้รับ สิบสาย จากคนๆ เดียวกัน… ใจผมเริ่มชื้นขึ้นมานิดหน่อย… เปิดดู BB มีแมสเสจจากคนๆ เดิมส่งมาอีกยาวเป็นพรืด มุมปากผมเริ่มยกยิ้มขึ้นมาได้บ้าง… และสุดท้าย sms ห้าข้อความ จากคนที่ผมคิดถึงมากที่สุดในโลก คนๆ เดียวกับเจ้าของมิสคอล และข้อความ BB ที่ผมบอกไว้ข้างต้นนั่นแหละครับ
ข้อความจาก BB ที่อธิบายเรื่องราวยาวเหยียด ที่ผมอ่านทวนแล้วทวนอีกด้วยความโล่งใจ และโมโหในความงี่เง่าของตัวเอง ที่คิดกังวลอะไรมากมายเกินไป
‘ขอโทษจริงๆ แต่กูไปรับเพื่อน แล้วก็ต้องพาไปกินข้าวและไปส่งมันที่โรงแรม กูพาหลงด้วย แล้วกูไม่ค่อยชินทาง แถมเพื่อนกูดันลืมกระเป๋าอีกใบไว้ที่สุวรรณภูมิ ต้องนั่งรถกลับไปเอา ต้องไปทำเรื่อง นู่นนี่นั่นมากมาย มันยุ่งๆ ไปหมด เลยไม่ได้รับโทรศัพท์ กว่าจะพามันกลับไปส่งอีกรอบ และกูกลับมาถึงบ้านเราได้ ก็ตีสามเกือบตีสี่แล้ว เพิ่งจะได้โทรกลับมา มึงก็เสือกงอนไม่รับสายอีก’
และข้อความจาก SMS ที่ท่าทางจะส่งหลังจากที่พยายามกระหน่ำโทรหาผมแล้วผมไม่รับสาย ไม่ได้งอน ไม่ได้โกรธ แต่ง่วงจนเผลอหลับไป อาจเพราะเหนื่อยจากงาน และไม่ได้นอนเลยทั้งคืน เลยทำให้ผมหลับลึก จนไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์
‘ขอโทษที่ไม่ได้รับสาย งอนเหรอ’
‘รับสายหน่อยดิวะ มึงเป็นเหี้ยไรเนี่ย งอนกูเหรอ’
‘รับโทรศัพท์หน่อยเถอะ กูขอร้องนะ อย่าทำแบบนี้ดิริว กูจะร้องไห้อยู่แล้วนะ’
‘ไหนสัญญาว่าจะคุยจนกว่ากูจะหลับไง กูนอนไม่ได้แล้ว ทำไมมึงไม่รักษาสัญญา’
และข้อความสุดท้าย
‘ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย’ เหี้ยยาวประมาณหนึ่งหน้า sms
เฮ้อออ รู้สึกผิดเลยกู อยากกลับบ้านแล้วอะ ไม่อยากไปทำงานต่อเลย… แต่ตอนนี้โทรไปง้อมันก่อนดีกว่า
ผมรอสายอยู่ไม่นานนัก ไอ้พายมันก็รับ เกินคาดแฮะ นึกว่าจะงอนจนไม่ยอมรับสายซะอีก
“ฮัลโหล ที่…” ยังไม่ทันพูดจบประโยคดีก็โดนมันสวนขึ้นมาเลยครับ
“ไอ้เหี้ยยยยย มึงเป็นเหี้ยอะไรนักหนาหะ ทำไม่ไม่ยอมรับโทรศัพท์กู จะเอาคืนที่กูไม่รับสายใช่ไหม ก็กู BB ไปบอกมึงแล้วไง ว่าเกิดเหี้ยไรขึ้นบ้าง มึงก็ทำเป็นงอนไม่เข้าเรื่อง ทำมาเป็นไม่รับสายกู แล้วเหี้ยตัวไหนสัญญาว่าจะคุยกับกูจนกว่ากูจะหลับหะ เป็นห่าเหวอะไรอีก เมื่อตอนหัวค่ำก็ยังคุยกันอยู่ดีๆ แล้วกูโทรไปเป็นสิบๆ รอบ ฮึก…ฮืออ ไม่ยอมรับสาย ฮึก…กูกลัวไปหมด ฮือ… กลัวมึงจะโกรธกู กลัวมึงจะเป็นอะไรไปรึเปล่า ถึงไม่ยอมรับสาย ฮือออ ไอ้เหี้ยยยยย” มาเป็นชุดครับ พร้อมซาวด์เอฟเฟคเสียงสะอื้นอีกยกใหญ่ ผมไม่อยากปลอบมันผ่านโทรศัพท์เลยครับ ตอนนี้อยากกอดมันที่สุดแล้ว
“พาย… กูไม่ได้โกรธมึงเลยนะ กูแค่ไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์… พายนิ่งก่อน มึงร้องไห้แบบนี้ เดี๋ยวก็ปวดหัวหรอกพาย… กูไม่ได้โกรธจริงๆ…พาย…ฟังกูอยู่รึเปล่า… พาย เฮ้ย งั้นแค่นี้ก่อนนะ” พอผมยิ่งปลอบยิ่งพูด มันก็ยิ่งร้องไห้ ใจผมไม่ดีเลย อยากกอดมันมากๆ ยิ่งพูดมันก็ยิ่งร้อง เรียกยังไงก็ไม่ฟัง ไม่หยุด… แล้วผมก็คิดอะไรดีๆ ออก… ผมเลยต้องรีบวางสายก่อนตอนนี้
“ฮัลโหล พี่นุชนี่ริวเองนะ พี่นุชครับ ริวขอบินกลับกรุงเทพฯ ตอนนี้นะพี่ เดี๋ยวพรุ่งนี้ริวสัญญาว่าจะไปให้ทันงานที่เลย เดี๋ยวริวออกค่าเครื่องบินเองพี่ นะครับพี่นุช ริวมีเรื่องด่วนจริงๆ ให้ริวไปเหอะนะ นะ น้าาาาาา” วินาทีนี้ อ้อนไว้ก่อนแหละครับ
“เฮ้ย จะบ้าเหรอ บินไปๆ มาๆ เหนื่อยตายชัก แล้วพรุ่งนี้งานก็เสร็จหัวค่ำเอง เดี๋ยวก็บินกลับแล้ว ธุระอะไรรอพรุ่งนี้ไม่ได้เลยหรือไง” ว่าแล้วว่าพี่นุชต้องปฏิเสธไว้ก่อน แต่มีหรือผมจะยอม
“สำคัญมากครับ ต้องตอนนี้เท่านั้น เดี๋ยวกลับมาแล้วริวเล่าให้ฟัง ตอนนี้ริวไปก่อนนะพี่ ริวโทรไปจองตั๋วเครื่องบินมาแล้ว เครื่องออกตอนเที่ยงสิบ เดี๋ยวริวต้องรีบไปสนามบินแล้ว แล้วเจอกันพรุ่งนี้ครับพี่นุช สวัสดีครับ” ไม่ให้ก็ต้องให้แหละครับ ก็ผมเล่นตัดโอกาสในการห้ามของพี่นุชไปแล้วนี่ แต่ไม่ต้องสงสัยเลยครับพี่นุชฟ้องพี่คิวแน่นอน และผมก็โดนพี่คิวจัดหนักชุดใหญ่แน่ แต่เอาเถอะ ยอมครับ เพื่อเมีย…
และประมาณบ่ายสามโมงนิดๆ ผมก็มายืนอยู่หน้าห้องตัวเอง ไม่รู้ว่าไอ้พายมันออกไปไหนรึเปล่า แต่ผมกะว่ามาตั้งต้นที่ห้องก่อน ถ้าไม่เจอมันค่อยว่ากัน… ผมก็จัดการเสียบคีย์การ์ด และรีบเปิดประตูเข้าห้อง เข้าไป ไฟในห้องรับแขก และแอร์ยังคงเปิดอยู่ หรือไอ้พายลืมปิดก่อนออกไป ผมรีบเข้าห้องนอน… ปรากฏว่า ไอ้ตัวดีมันนั่งซุกตัวกอดเข่าหลับอยู่บนอาร์มแชร์ตัวใหญ่ในห้องนอน มุมโปรดที่มันชอบมานั่งอ่านหนังสือ และผมชอบมานั่งกระแซะเบียดมันอยู่บนเก้าอี้ตัวเดียวกัน
ผมถอนหายใจด้วยความโล่งอก รีบสาวเท้าตัวเองเข้าไปใกล้ๆ มัน ก้มลงไปมองเสี้ยวหน้าด้านข้างของไอ้คนตัวเล็กแต่ฤทธิ์เยอะ คราบน้ำตายังคงเกรอะกรัง แก้มบางใสยังคงชื้นไปด้วยหยาดน้ำที่ไหลลงมาจากหัวตา เป็นภาพที่น่าสงสารมาก… ผมไม่รอช้า คุกเข่าตรงหน้าไอ้ตัวเล็กและโผตัวเองเข้าไปรั้งร่างบางให้เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดแบบเต็มๆ … ไอ้พายสะดุ้งดิ้นสุดตัว พยายามขืนตัวเองออกอย่างตกใจ
“ชู่ๆๆ กูเอง นิ่งก่อนๆ ไม่มีอะไรนะ กูเอง ริวไงครับ นิ่งซะๆ” ผมลูบหลัง ลูบหัวและโยนตัวไอ้คนขี้แยเบาๆ พร้อมกับกระซิบข้างๆ หูให้มันรับรู้ว่าเป็นผม ไม่ใช่คนอื่น หรือคนร้ายที่ไหน
“ฮึก…ฮือ!!!!” อ้าวคราวนี้เลยกลายเป็นสะอื้นหนักกว่าเดิมเลยครับ แต่ที่ทำให้ผมต้องยิ้มทั้งน้ำตาของมันก็คืออ้อมกอดของไอ้พายครับ พอมันรู้ว่าเป็นผม มันก็โผกระชับรัดตัว รัดรอบคอผมซะแน่น เหมือนจะกลัวผมหายไปอย่างงั้นเลยฮะ
“โอ๋ๆๆๆ ที่รัก มึงฟังกูก่อนนะ กูไม่ได้งอนมึง ไม่ได้โกรธอะไรเลย กูแค่ไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ กูเหน่ือยจากงาน และง่วงเลยหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เลยไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์มึง เปล่างอนนะ นิ่งก่อนๆ โอ๋ๆๆ” ในขณะที่มันยังคงร้องไห้สะอึกสะอื้น ผมก็ชิงโอกาส อธิบายให้มันเข้าใจ ถึงแม้ความจริงจะแอบงอน แอบนอยด์บ้าง แต่เอาเถอะ ผมเสือกบ้าไปเองนี่น่า… ไอ้พายพอมันได้ยินผมกระซิบบอกอธิบาย สลับกับหอมแก้มมัน มันก็พยักหน้าตอบรับว่าเข้าใจในสิ่งที่ผมพูด และเสียงสะอื้นก็ค่อยๆ เบาบาง จนจางหายไป เหลือแต่ไอ้คนขี้อ้อน ที่ยังคงกอดแหมะอยู่กับผม ซึ่งตอนนี้ผมอุ้มมันขึ้นมานั่งบนอาร์มแชร์ด้วยกัน โดยจับมันนั่งตักซ้อนซบอยู่บนตัวผม
“มาได้ไงอะ” คำแรกหลังจากที่ ผลัดกันกอดหอมให้หายคิดถึง ฟังไม่ผิดหรอกฮะ ผลัดกันจริงๆ เพราะพอผมหอมแก้มมัน มันก็ประคองหน้าผมรั้งให้หันมารับหอมจากมันคืน ปากนิ่มๆ ของเราก็สัมผัสกันนับครั้งไม่ถ้วน ชื่นใจ โล่งใจ และสบายใจที่สุดในโลกเลยครับ
“บินมาดิ… โอ๊ยยย ทุบกูทำไมเนี่ย”
“ก็กูรู้แล้วว่าบินมา กวนตีนกูทำไม กูหมายถึงว่าพี่นุชปล่อยมึงมาได้ยังไง”
“เปล่า พี่นุชไม่ได้ปล่อยให้มา กูหนีมาเอง ก็คนแถวนี้มันนั่งร้องไห้ขี้มูกโป่งคิดถึงกูอะดิ กูเลยต้องรีบมาโอ๋ หึหึ โอ๊ยยยย มึงจะหยิกหรือจะทุบเอาให้แน่ กูเจ็บนะโว้ย!!!” แม่งรักกันด้วยกำลังจริงๆ คู่ผม
“ก็กูคิดว่ามึงโกรธที่กูไม่ยอมรับสายนี่ โทรไปก็ไม่รับ กูก็คิดไปต่างๆ นานา ว่ามึงจะโกรธบ้างล่ะ คิดว่ามึงจะป่วยบ้างล่ะ หรือเกิดอุบัติเหตุอะไรรึเปล่า แถมตอนโทรมาล่าสุด ยังคุยไม่รู้เรื่องก็บอกว่าจะวางแล้วก็ตัดสายไปเลย” เจริญจริงๆ คิดแต่ละอย่างนะมึงเนี่ย
“ขอโทษครับ” ผมยิ้มให้มันก่อนจะเอ่ยปากขอโทษมันอีกที และรั้งคอมันเข้ามารับสัมผัสที่โหยหาซึ่งกันและกัน ผ่านทางรสจูบที่ทั้งอ่อนหวาน และนุ่มนวลของไอ้พาย ผสมกับความร้อนแรงและเรียกร้องจากผม… จนสุดท้าย เราก็เลยได้ไปโอ๋กันต่อบนเตียง…
“นี่ เพื่อนมึงเนี่ย ใครเหรอ… ใช่คนที่ชื่อจัสตินรึเปล่า” หลังจากเสร็จกิจ ผมกับมันก็ยังคงนอนกอดกันอยู่บนเตียง โดยไอ้พายนอนซบอยู่ และเกลี่ยน้ิวเล่นไปมาบนอกผม
“ไอ้ขี้เสือก… แอบดูเฟสบุคกูล่ะสิ” หึหึ โดนจับความเสือกได้ซะงั้นกู
“เออ!!” ตอบแบบแมนๆ กันไป ก็แอบดูจริงนี่หว่า แล้วผมกับมันก็เงียบกันไปซักพักใหญ่ ก่อนที่ไอ้พายจะเป็นเอ่ยขึ้นมาก่อน
“นี่… มึงมีอะไรจะพูดก็พูดมาเลย อย่ามาทำเป็นอ้ำอึ้ง แล้วเงียบได้ไหม” แม่งฉลาดตลอดไอ้ห่าพาย
“เออออ…คือ… จัสตินนี่ใครเหรอ” ถามไปแล้วววว กูถามไปแล้ววววว
“หึหึ กูกะแล้ว … จัสเป็นเพื่อนกูสมัยตอนที่กูอยู่ออสฯ น่ะ… มึงคงจะจำได้ ที่กูเคยเล่า”
แม่นเลยล่ะทีนี้ จัสติน เพื่อนสนิทที่มันดันคิดไม่ซื่อกับเขา แล้วเขาเสือกหักอกไม่เล่นด้วยกับมัน… นี่ผมนอยด์แดกล่วงหน้าไปแล้วนะ ก็มันเคยเล่าให้ผมฟังว่าเพื่อนมันคนนี้ดีกับมันมากแค่ไหน ปกป้องดูและมันมาตลอด แล้วมันก็เคยหลงรักจนหมดใจ… ไอ้คำว่าเคยน่ะ ก็เป็นคำที่ดีอยู่หรอกนะ เพราะเคย แสดงว่าเมื่อก่อนใช่ แต่ตอนนี้ไม่แล้ว แต่ผมก็ไม่รู้อีกนั่นแหละ ว่าไอ้ความรู้สึกเดิมๆ มันจะกลับมาอีกไหม ถ้าหากมันสองคนได้เจอกันอีก ไม่ใช่ว่าผมไม่ไว้ใจ แต่ถ้าเป็นคุณ เชื่อสิก็คงต้องแอบระแวงเหมือนผมนั่นแหละ เพราะไอ้พายมันยิ่งเป็นคนอ่อนไหวอยู่ด้วย ไม่รู้ว่ารักของมันครั้งนั้นจะฝังใจมาจนถึงตอนนี้รึเปล่า… ทำไมกูรู้สึกไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองเท่าไหร่เลยวะ
“อืม… จำได้… เขา… มาหามึงเหรอ” ไม่ได้ทำตัวขี้หึง แต่แค่อยากรู้
“เออ ก็มาเที่ยวด้วยนั่นแหละ… นี่ไม่ต้องทำหน้าตาอย่างนี้ได้ไหมเล่า… ทำหน้าเหมือนกูกำลังจะมีชู้งั้นแหละ” อ้าว กูทำหน้าปกตินะ มึงใส่ความเห็นๆ
“บ้า กูก็ทำหน้าปกติ ยังไม่ได้ว่าอะไรมึงซะหน่อย” ผมปฏิเสธ พร้อมทำสีหน้าให้ดีขึ้นเล็กน้อย
“ก็เนี่ยๆๆๆๆ แล้วเหี้ยตัวไหนขมวดคิ้ว ทำหน้าย่น จมูกยื่น ตาดุใส่กูล่ะหะ” มันเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม ก่อนจะยกมือแล้วชูนิ้วชี้ขึ้นมาจิ้มๆๆๆ ที่กลางหน้าผากผมแรงๆ ติดต่อกันหลายๆ ทีจนผมทนไม่ไหว ต้องตีมือมันเพี้ยะ หนึ่งทีเป็นการทำโทษ แล้วก็หอมแก้มมันอีกสองที… แม่งสงสัยคู่กูจะ SM ขึ้นทุกวันแล้วนะเนี่ย ตบจูบ ตบจูบ
“อืม… ก็ไม่ได้อยากจะปฏิเสธหรอก ที่พูดมาก็มีส่วนถูก แต่ไม่ได้คิดว่าเมียจะไปมีชู้ แค่กังวลใจนิดหน่อยเท่านั้นเอง ถ้ามึงเป็นกูก็ต้องคิดล่ะว้า… ก็คนที่แฟนตัวเองเคยหลงรักหัวปักหัวปำ มาหา กูก็ต้องมีหวั่นใจเป็นธรรมดา ก็กูรักของกูมาก กูก็กลัวมาก กูกลัวไปหมดนั่นแหละ กว่ากูจะได้ตัวแรดๆ นิ่มๆ นี่มาอยู่ในอ้อมกอดของกูจริงๆ เป็นของกูจริงๆ ก็เล่นซะเกือบแย่เหมือนกัน… กูรักมึงมาก มึงรู้ใช่ไหม อย่างอนกูเลยนะ ถ้ากูขี้หึง ขี้ระแวงน่ะ”
ไอ้คนบนอกนอนนิ่งซักพัก ก่อนจะพยักหน้ารับว่าเข้าใจ แล้วอยู่ดีๆ ก็เงยหน้าตัวเองมาจุ๊บปากผมเบาๆ สองที ปิดท้ายด้วยหอมแก้มฟอดใหญ่…
“ตอนนั้นกูรักจัสมากจริงๆ กูยอมรับ แต่เพราะความอ่อนโยน บวกกับการดูแลเอาใจใส่ กูโหยหาความอ่อนโยน และความรักมาตลอด พอกูเจอ กูก็เลยรีบคว้าเอาไว้ และเข้าใจว่าสิ่งนี้เรียกว่าความรัก แต่กับมึง มันไม่ใช่ มึงไม่ได้เข้ามาหากูด้วยความอ่อนโยน ไม่ได้ทำดีกับกูด้วยซ้ำ มึงเข้ามาหากูแบบที่ตัวมึงเป็น และสิ่งหนึ่งที่มึงให้กูจริงๆ ก็คือความรัก ความรักที่กูรับรู้ได้ว่ามันเป็นรักจริงๆ เพราะมันแตกต่างจากครั้งไหนๆ ที่กูเคยสัมผัสมา ถึงมึงจะไม่อ่อนโยน แต่มึงก็คอยอยู่ข้างๆ กูตลอด ถึงมึงจะไม่ได้พูดเพราะๆ กับกู แต่มึงไม่เคยโกหก ถึงมึงจะซื่อไปบ้าง โง่ไปบ้าง แต่มึงเป็นคนที่ช่วยเยียวยาให้กูกลับมาเป็นคนอีกครั้ง มึงรัก มึงก็บอกว่ารัก และกูก็รู้สึกถึงมันได้…ขอบคุณนะ ขอบคุณที่ทำให้ทุกๆ วันของกูมีคุณค่า และกูได้รู้จักความรักจริงๆ กูรักมึงนะ”
โอ๊ยยยยย แค่นี้ แค่นี้เท่านั้น จัสตง จัสตินที่ไหนก็ช่างแม่งแล้ว ผมเชื่อว่ามันไม่มีทางได้รับสิ่งที่ผมกำลังได้จากไอ้คนตรงหน้านี้แน่นอน ต่อให้ผู้ชายคนไหนก็ตามในโลกนี้ที่เคยรู้จักไอ้พาย… พวกมันก็ไม่เคยได้รับในสิ่งที่ผมได้รับ ผมได้หัวใจของมัน และผมแลกมันมาด้วยหัวใจของผมเอง…
“อ่อ… ลืมบอกว่า จัสไม่ได้มาคนเดียวนะ เขาพาคู่หมั้นมาเที่ยวน่ะ เป็นพรีฮันนีมูน กะว่าเรียนจบแล้วก็คงจะแต่งงานกัน เขาฝากเชิญมึงด้วยนะ กูเล่าเรื่องของมึงให้เขาฟังน่ะ…” อ้าววว กู แม่งหึงไม่เข้าเรื่องจริงๆ
“แต่งที่ออสฯ เหรอ” มันพยักหน้าตอบ
“เออ แล้วนี่มึงต้องบินกลับไปเชียงใหม่อีกเหรอ”
“เปล่า เดี๋ยวพรุ่งนี้บินไปเลย ไม่ต้องกลับไปเชียงใหม่อีก”
“อ้าววววว แล้วไส้อั่วกูล่ะ…. กูอดแดกแล้วใช่ไหมเนี่ย… ไอ้เหี้ยยยยย กูอุตส่าห์กำชับ… ไปเลย มึงแต่งตัวแล้วบินกลับไปเชียงใหม่วันนี้เลย แล้วซื้อไส้อั่วเจ้าที่กูบอกมาให้กูให้ได้นะ ไม่งั้นกูจะงอนมึง แล้วหนีไปมีชู้…เชอะ”
ฉิบหายยยย ก็กูลืมนี่หว่า อะไรวะเนี่ย เห็นไส้อั่วสำคัญกว่ากูใช่ไหม ไอ้เมียบังเกิดเกล้า ชิส์!!!
-
:z13:
ไอ้น้องริวนี่มันลงทุนจริงทั้งออกค่าตั๋วเอง ทั้งพร้อมโดนพี่คิวด่า
แต่จะเป็นคนดีมากถ้าแกยอมนั่งเครื่องกลับไปซื้อไส้อั่วให้เมีย กร้ากกก!
ปล.เกือบลืมไปแล้วว่าน้องพายเคยแอบชอบเพื่อนที่ชื่อ จัสติน ;'))
-
กิน ไส้ กรอก ริว ไป แล้ว
ยัง จะ เอา ไส้ อั่ว อีก เหรอ พาย ห๊ะ
ไม่ พอ เร๊อะ!!
-
555 ซวยเพราะไส้อั่ว ริวเอ๊ย
-
555 ไส้อั่วทำพิษ ดันลืมซะได้
สั่งทางไปรษณีย์เอาก็ได้มั้งพาย
สงสารริว เดี๋ยวเหนื่อยเกิน
-
:beat: :m20: o13
:L1:
หลายอารมณ์ ฮ๋าๆๆชอบๆๆๆ ลืมใส้อั่ว
-
รักแท้แพ้ไส้อั่ว กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
กรี๊ดดดดดดดดดด หวานนะคะเนี่ยยยย :3123:
แต่อะไร สุดท้ายจะทะเลาะกันเพราะไส้อั่ว ฮ่าๆๆๆๆ
-
เย้ๆๆ บวกได้แล้ว มา+1 ให้นะคะ
รักเลิฟ รักพาย รักคนแต่ง :กอด1:
อ่านไปอ่านมาจนเดี๋ยวนี้เวลาได้ยิน"เหี้ย"ในบทสนทนา
รู้สึกว่าริวกับพายกำลังบอกรักกันอย่างดูดดื่ม :m20:
-
พายน่ารัก
-
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไม่ไหวจิทน ฮาอ่ะ!!!
สรุปได้ว่า...พายรักริวนะ แต่ ณ เวลานี้พายอยากกินไส้อั่วมากกว่า คึคึ
-
ไส้อั่วมีค่ามากกว่าริว 5555555+++
:jul3: :jul3: :jul3: :jul3:
-
สงสารนายริว แพ้ไส้อั่ว :laugh:
+1
-
:jul3: :jul3: :jul3:
ไปเลยริว ไปซื้อไส้อั่วมาเมียเลย :jul3: :jul3:
เหมือนจะหวานดันมาฮาอีตรงไส้อั่วเนี่ยแระ
-
รักแท้แพ้ไส้อั่ว :o12:
-
ก๊ากก ก ก ก ! ! !
สุดท้ายริวก็บินกลับไปเชียงใหม่
เพื่อซื้อไส้อั่วให้ภรรเมียใช่ม่ะ
5 5 55
พายน่ารักที่สุดเลย :')))
-
เมียจะไม่รักก็งานนี้แหละริว ต้องหาไส้อั่วมาง้อด่วนๆๆๆๆ :m20:
-
กำ ซวยเเล้วริว ดันลืมของสำคัญ๕๕
-
ริว บอกแล้วว่าอย่าลืม ไส้อั่ว :m20: :o8:
ขอบคุณ :L2: ที่ไม่มีมาม่า :pig4: :pig4: :3123: :3123:
-
กรรม รู้งี้อยู่ซื้อไส้อั่วดีกว่า รึเปล่า !!!
-
:เฮ้อ:หวานนะริว ตามใจทุกอย่างไม่รักก็บ้าแล้วพาย
-
กร๊ากกกกก ริวเอ้ยยยยยย
เมียจะมีชู้ก็เพราะแกลืมซื้อไส้อั่วนี่แหล่ะ 555+
-
:m20:
นิยายรักหวานแหวว
มนต์รักไส้อั่ว
งานนี้งอนก็คุ้มนะริว รู้ใจพายเพิ่มขึ้น
-
:m20:
นิยายรักหวานแหวว
มนต์รักไส้อั่ว
งานนี้งอนก็คุ้มนะริว รู้ใจพายเพิ่มขึ้น
:m20: :m20: :m20:
ตั้งชื่อให้ซะเพราะเชียวมนต์รักไส้อั่ว
:m20: :m20: :m20: :m20:
-
+1 ให้ความน่ารักของน้อง :L2:
-
ฮาตอนจบ
แต่เราว่าไส้อั่วมันก็อร่อยจริง ๆ นะ 555 เนอะพายเนอะ
-
พายเห็นแก่ไส้อั่ว :laugh:
ดีๆกันแล้วเนอะ คนอ่านก็สบายใจค่า
-
555+
ฉากนี้ขอขำ
-
รักแท้แพ้ไส้อั่ว :m20:
-
555 พายจ๋า ไส้อั่วอ่ะพี่ริวก็มีนะ ลืมหรือไง
-
เมื่อคืนนอนไม่หลับ วันนี้จะได้นอนหลับซะที
555 อินจัด วิตกแทนนู๋ริว
หายกังวลแล้วน้อนู๋ริว รักกันรักกัน
-
สุดท้ายริวก็ลืมซื้อไส้อั่วจนได้ :laugh:
-
โถๆๆๆ น้องริวสุดที่รักของเจ๊
ทำดีไม่ได้ดี มาตกม้าตายเพราะไส้อั่วเหรอเนี่ย
:jul3:
ไม่อยากจะฮา
น้องพายนี่อารมณ์ครึ่งๆลงๆจริงๆแฮะ
เลิฟๆกันอยู่ดี ดี๊ดันอยากกินไส้อั่วซะได้
เอาไส้กรอกไปแก้ขัดก่อนได้มั้ย?? :laugh:
หลงรักน้องริวสุดใจขาดดิ้น :กอด1:
-
หุ หุ...เมียจะมีชู้เพราะลืมซื้อไส้อั่ว ....
เป็นเหตุผลที่หนักแน่นและสมควรมากกกกก..... o13
:pig4: น้อง Mercy :L2:
กด + ให้น้องพายคนน่ารัก
-
:z2: :z2:โล่ง อกมาก ๆ เลย ตอนนี้ :กอด1: :กอด1:บวกหนึ่งปลอดใจด้วย คน :L2: :L2:
-
ริว รีบกลับไปซื้อไส้อั่วเลยนะ
เด๋วพายงอล
-
:m20: พายจะมีชู้เพราะไส้อั่ว 55555+
พายจ๋า...กินไส้อั่วริวแทนไปก่อนได้ไหม :z1:
ไม่เสียตังเพิ่ม แถมเต็มใจให้กินด้วย :o8:
ปอลิง.ตอนมาไม่เต็มทำเอาใจหายไปเลยค่ะ :serius2: (แต่ก็คิดนะว่ามันคงไม่มีอะไร)
-
เอาไส้อั่วส่วนตัวให้กินแทนไมไ่ด้หรือพาย อิอิ :haun4:
-
ริวเอ้ย ก็เตือนแล้วเชียวว่าอย่าลืมไส้อั่ว :laugh:
ตอนนี้น่ารักอีกแล้ว พายน่ารักมาก
-
พายนะพาย
เห็นแก่กินมากกว่าริวนะ
:m16:
-
กิน ไส้ กรอก ริว ไป แล้ว
ยัง จะ เอา ไส้ อั่ว อีก เหรอ พาย ห๊ะ
ไม่ พอ เร๊อะ!!
555
+ชอบเม้นท์นี้จ้ะ หนับหนุนๆเม้นท์นี้
-
กิน ไส้ กรอก ริว ไป แล้ว
ยัง จะ เอา ไส้ อั่ว อีก เหรอ พาย ห๊ะ
ไม่ พอ เร๊อะ!!
555
ชอบคอมเม้นท์นี้ +1 ให้เลย
-
^
^
^
คุณสุกี้หมูอ้ะ บร้าๆๆๆๆๆๆๆ ทะลึ่งตึงตัง
น้องพายแค่อยากกินไส้อั่วเอ๊งงงงงง คิดไรเนี่ย (อรั๊ยยยยยย แปลว่าคิดด้วยคน กร๊ากกกกก)
น้องพายน่ารักมากมาย น่ารักขี้อ้อน ไว้ถ้าไอ้น้องริวมันมัวยุ่งทำงานแล้วหนีนอนหลับมาให้พี่นุ่นปลอบโอ๋นะคะ
-
:laugh:
บังอาจลืมไส้อั่วของสำคัญซะด้วย
5555
-
ก๊ากกกกกกกกก
ชอบอ่ะตอนนี้
ครบรส ฮ่าๆๆ
ริวน่ารักอ่ะ อั๊งงงงงงงงงง
-
ตกม้าตายเพราะไส้อั่วนี่และไอ้ริว
5555
-
รออ่านนะค่ะ
:z1: :z1:
-
o18ริวน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกอะ ลงทุนมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ชอบบบบบบบบบบบบ
น้องริวเท่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แอบขี้หึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
น้องพายรักน้องริวมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆน้าาาาาาาา o13
-
อ๊ายๆๆๆๆ
ตอนนี้ซึ้ง หวาน น่ารัก :กอด1:
สุโค่ยค่า~ o13
-
ริวเอ้ยยยยย แกรีบกลับไปซื้อไส้อั่วมาง้อแรดของแกด่วนๆเลย :laugh:
-
หนูพายน่ารักอะชอบๆๆๆ
+1 นะคะ
-
ริวโคตรลงทุนอ่ะ 555'
ส่วนพายก็น่ารักก อิอิ :กอด1:
-
คุ้มค่ากับการรอคอย
ริว กะ พาย น่ารักทั้งคู่เลย
มาต่อไวๆนะคับ พุ่งนี้เลยก็ได้ ^_^
-
555+
ริวจ๋า เคยได้ยินมั้ย
รักแท้แพ้ไส้อั่ว อ่ะ^^
-
น่ารักจังเลย
แต่บทสรุปของตอน
ไส้อั่วทำพิษซะแล้วริวเอ้ย ^^
-
ดีนะเนี่ย ที่ไม่มีมาม่า มีแต่ไส้อั่ว :laugh:
-
ไส้อั่วนั้นสำคัญไฉน ฮ่าๆๆๆ ริวน่ารักอ่ะ พายเอ้ย นี่จะมีชู้เพราะไส้อั่วจริงๆเหรอ :jul3:
-
ตอนนี้หวานอ่ะ
ไส้อั่วจะดีกว่าไส้กรอกริวได้ยังไง
น่าสงสารริวต้องบินกลับเชียงใหม่เพื่อไปซื้อไส้อั่ว
แต่ก็นะ ยังไงก็ยอมอ่ะนะ ก็เค้ารักของเค้าอ่ะ
-
โหย ริว เกียมัวต้องหาไส้อั่วมาประเคนด่วน
แต่ว่า ปิดปากพายด้วยไส้อั่วส่วนตัวก็ได้นะ---อ่า อยากอ่านต่อ
-
น้องพายน่ารักมากอ่ะ อ่านไปยิ้มแก้มแทบแตกอ่ะ แหงะะ
หวานมากกชอบบบบบบบบบบบบ
ขอบคุณค่ะ
อยากกดไลค์มากมายกดไม่ได้
งั้น +1 ค่าา
-
เอิ่ม เพราะไส้อั่วอ่ะนะ หึหึ
-
ก็ไปซื้อไส้อั่วกันทั้งคู่เลยสิ อิอิ
-
หนูพายอยากกินขนาดนั้นเลยเหรอ :o8:
:call:
-
ไส้อั่วติดตัวริวไม่พอหรอกจ๊ะพาย อิอิ
-
หลังๆ มานี่ หวานซ้าาาาา ^_______^"
-
รีบ ๆ บินกลับไปซื้อไส้อั่วมาเดี๋ยวนี้นะตาริว ไม่งั้นเมียมีชู้ไม่รู้ด้วยนะ :laugh:
-
Lord of The Ryu ตอน มหันตภัยแห่งไส้อั่ว!!! (o[]O")
-
ศึกครานี้ต้องยกให้ ไส้อั่ว
-
โอ้ ไส้อั่วทำพิษริวซะเเล้ว
:pig4: :pig4:
-
คำบอกรักของพายซึ้งมากๆๆ :m3:
แต่.....
อดกินไส้อั่วจะไปมีชู้เลย....>>คู่แข่ง(ไส้อั่ว)ของริวปรากฎตัวแล้ว555+
-
ไส้อั่ว ไส้อั่ว และไส้อั่ว
:jul3: :m20:
:กอด1:
-
ใส้อั่ววววววววววววววววววว
:laugh:
-
ไส้อั่วเป็นเหตุ ฮ่าๆๆๆ
หวานมากกกกกกกกกก :L1:
-
555 เอาฮาตอนสุดท้ายด้วย :laugh: :laugh:
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :impress:
-
ก็พายน่ารักขนาดนี้ ริวไม่รักไม่หลงก็ให้มันรู้ไป แต่เจอประโยคท้ายเข้าไป ฮ่าา พายยังจะกินอีกหรอเนี่ย อิอิ พายน่ารักเกิ๊นน พี่mercy มาอัพต่อเร็วๆ นะ ^^
-
ที่ไล่ริวไปนี่ ม่ายใช่อยากกินไส้อั่ว อย่างเดียวละสิ แต่กลัว ว่าริวจะเสียงานช่ายไหม
พาย นี่น่ารักจริง ๆ
o13
-
ริว พาย น่าร๊ากกกก ตลกเรื่องไส้อั่ว :laugh:
เชียร์ แจ็ค ฟี่ ด้วย :L2:
-
^
^
^
เข้ามาเจาะไข่ รีฯบนค่ะ :z2:
-
^
^
^
เข้ามาจิ้มคุณไนท์
พร้อมดีดดิ้นไปมา
น้องพายยยยยยยยยยยยยยย หนูเพลินนนนนนนนนนนนนนนน
กี๊ดเติงงงงงง
-
กำลังรอน้องพายอยู่เลยคะ จะได้กินมั๊ยเนี่ยะไส้อั่ว ^^
รักแท้ แพ้ไส้อั่ว 555+
-
ง่า.....ลืมไส้กรอกได้ไง
ทำแบบนี้ต้องเอาคืน อิอิ
-
รอๆๆๆ
-
เอาใจพี่ไปเลยน้องริว เล่นบินกลับมาหาสุดที่รักอย่างนี้เนี่ย วี๊ดวี๊ววววววว แต่ดันลืมซื้อของโปรดภรรยามาได้ โดนงอนไปซ้าาา สมน้ำนหน้า ฮ่าๆๆๆๆ :m20:
-
ริวได้ใจไปเต็ม ๆ เลยคุณพี่ น่ารักน่ากอดมาก พอ ๆ กับน้องเลย
อ้อนซะ อยากไปกอดด้วยคน โฮะ ๆ
ทริป ช้อนเรียบร้อยแล้ววันนี้ ถึก แอนด์ บึกบึนมาก คุณพี่
รถเสียตอนกลับ หนังหน้าน้องช้อนเยินจนเกินจะรับได้
ขาน้องช้อนขึ้นเป็นลูกด้วยต้องเดินในดรีมเวิลล์นานนับครึ่งวัน
โอ้วววววววววววว อยากจะกรีด ว้าก ๆ
ขอบคุณเรื่องที่ทานมื้อเที่ยง อร่อยสมราคาเจ้าค่ะ
ขอบคุณมาก ๆ
-
555+ ริว กลับมาอ้อนเมีย
แต่ลืมของกำนันได้ไงเนี่ย
อุตส่ารีบบินกลับมาหาแต่โดนเมีนงอน
เพราะใส้อั่วซะงั้น :m20:
:L2: :3123: :L2:
-
เห็นพายบ่นแล้วอยากกินมั่งเลย
ไส้อั่ว -,.-
-
อยากกินบ้างอ่าไส้อั่ว
ถ้าพายได้กินแล้วก็แบ่งมาด่วนๆๆๆๆ
-
:laugh: หมดซึ้ง เพราะไส้อั่ว..... -**-
แล้วเฮียริวจะทำไงหว่า :z1:
:L2: ง้อน้องไปก่อนละกันเฮีย แบบไหนก็ตามใจ
จัดเต็มอีกซัก 2-3 รอบ ก็ไม่ว่ากัน :-[ โฮะๆๆๆๆๆ
-
ขำ ไส้อั่ว 55555+
แสบจริงๆพายยย
มาลงทะเบียนรออ่านต่อ นะเค๊อะ > <
:o8: :o8:
-
๕๕๕๕๕๕๕
พายอยากกินไส้อั่วขนาดนั้นเลยหรอ ? อิอิ
พายน่ารักจริง ๆ อ้อนด้วย :D
-
ไส้อั่วมันอันเล็กเกินไป เปลี่ยนใหม่เป็นหมูยอดีกว่ามั้ย 555+
-
แอบมายื่นใบลาประมาณสองอาทิตย์ เดี๋ยวสอบเสร็จจะรีบมาตามเก็บนะคร้า Mercyก็สู้ๆเน้อ หวังว่ากลับมาจะได้เจอนุ้งพายตอนใหม่น้าาาาา~555+ ว่าแล้วก็แอบวิ่งไปยื่นใบลาที่เรื่องอื่นๆต่อ โฮ่ๆๆๆ (^o^)/
-
ขุดค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
8วันแล้ว คิดถึงริวกะพาย
มาต่อไวๆนะคับ เมอซี่
-
หวานๆ ซึ้งๆ อยู่ดีๆ
ตอนท้ายฮาซะงั้นอะ!!!
น้องพายแม่งน่ารักโคตรๆ
-
ไนท์จ๋า +1 ให้ แบบว่าไส้อั่วชนะเลิศ :laugh:
ปล.สงสารริวที่นาทีนี้ ยังมีค่าน้อยกว่าไส้อั่ว
-
กรรม,,,
ตกม้าตาย เพราะ ไส้อั่วเจ้า
-
นึกว่าจะได้ต้มมาม่ากัน
มาหวานหยดซะงั้นน่ะะะะะะะะะะ
แต่น้องพายมันน่ารักจริงๆเลย > <
รักกันนานๆๆๆๆ
กลับไปเอาไส้อั่วๆ 5555
-
อภัยให้ข้าน้อยด้วยเถอะค่ะ :call:
หายตัวไปอย่างลึกลับ... ด้วยเหตุผลเดิมๆ งานเพิ่งจะเสร็จเมื่อวาน อยู่ออฟฟิศสามวัน สามคืนเต็มๆ
ตอนนี้พักเรื่องน้องพาย มาที่คู่นี้กันบ้างนะคะ หลายคนก็แอบสงสัยกันอยู่นะว่าอะไรยังไง
เลยเอาคู่นี้มาเบรคให้หายสงสัย (รึเปล่า) กันบ้าง นะคะ
ขอบคุณทุกคนที่ยังคงมารอน้องพายนะคะ...
จริงๆ พิมพ์ค้างเอาไว้ทุกเรื่องเลย
ตอนพิเศษของเรื่องนู้น ก็พิมพ์ค้างไว้แต่ยังไม่เสร็จ TT_TT
แถมมีพล๊อตบางอย่างอยากเขียนอีก... ก็มีค้างไว้ยังไม่เสร็จ แหะๆ
เลยมาต่อเรื่องหลักก่อนดีกว่าค่ะ
ปล. คำผิดเดี๋ยวมาแก้ค่ะ
ปลล. วันเกิดปีนี้มีความสุขมาก ขอเผื่อแผ่ไปยังทุกคนด้วยนะคะ...
++++++++++++++++++
ตอนพิเศษ… อัลฟี่ VS. แจ็ค 1
“เหี้ยแจ็ค… มึงไปฟัดกับหมาที่ไหนมาวะเนี่ย โห… คิ้วแตกนี่แอนตาซินจ่ายมึงเท่าไหร่วะ ฮ่าๆๆๆ” เออ เจริญครับ ไอ้เพื่อนเวรทั้งหลาย ความเจ็บปวดของกูกลายเป็นเรื่องบันเทิงของพวกมึงไปซะงั้น…
“อ๋อ กูไปฟัดกับเมียมึงมาหวะ เผอิญเอากันรุนแรง แดงเดือดไปหน่อยน่ะ SM ไงมึงเข้าใจปะ”
“ไอ้สัดแจ็ค… ลามปามนะมึงสาดดดด เมียกูเป็นของต้องห้ามมีไว้เทิดทูน มึงห้ามเอ่ยนามหรือเอามาล้อเล่นเด็ดขาด” จ้าาาาา ไอ้คนเทิดทูนเมีย รักและเคารพเมีย กูเห็นแม่งขอพินสาวทุกครั้งเวลาไปเที่ยว
“เออๆ ไอ้ห่า แล้วไอ้เหี้ยริวล่ะ… ยังไม่มาเหรอวะ” สงสัยไปส่งเมียที่คณะก่อน ไอ้นี่ก็ทำตัวเป็นคนดีจริงจริ๊ง ตั้งแต่คบกับพาย มันก็เอาใจใส่ดูแล ไปรับไปส่งตลอดถ้าไม่ติดงาน
“มาแล้วไปเอาของที่รถ… แล้วสรุปมึงเป็นอะไรของมึง หน้าช้ำ ปากแตก คิ้วแตก แก้มบวม ตาโปนซะขนาดนี้ หรือว่ามึงเสือกไปกวนตีนไม่ดูถิ่นเลยเจอของจริงจัดหนักเข้าให้” ไอ้ซ้งเพื่อนเอกเดียวกับผม ไอ้ห่านี่แม่งเป็นพวกขี้เสือกพอๆ กับผมแหละครับ ถ้าเกิดอยากเสือกเรื่องอะไรแล้ว แม่งต้องหาคำตอบให้จงได้
สรุปว่าทุกคนรู้จักผมกันแล้วใช่ไหมเนี่ย จะได้ไม่ต้องมาแนะนำตัวให้มากความ เอาเป็นว่าสั้นๆ ง่ายๆ ผม โดม ปกรณ์ ลัม ครับ… แต่เพื่อนๆ ชอบเรียกแจ็คมากกว่า… อย่ามาถุยใส่ผมครับ ผมหล่อ ผมก็บอกว่าผมหล่อ ผมไม่ต้องมากระมิดกระเมี้ยน ทำเป็นเหนียมอายถ่อมตัวเวลาคนชม ก็ผมหล่ออะ ผมภูมิใจในหน้าตาของผมใครจะทำไม
โอเค ชื่นชมกับความหล่อของผมมามากพอและ มาเข้าเรื่องกันบ้างดีกว่า… จริงๆ แล้วไอ้หน้าตาหล่อๆ ของผม ที่ตอนนี้เหมือนโดนตีนขยี้มา มันไม่ได้เกิดจากไปล้ำเส้น ล้ำแดนหรือเหยียบตีนช่างกล พ่อสถาบันไหนมาหรอกครับ แต่ผมรนหาที่ไปโดนมาเอง… ไม่ใช่ตีนหรอกครับ แต่เป็นหมัดหนักๆ ของไอ้อัลฟี่เพื่อนซี้ไอ้พายเขาแหละครับ…
ผมรู้ว่าคุณๆ ก็คงอยากรู้เรื่องของผมกับมันมากพอดู แต่ที่ผมไม่เล่าให้ใครฟังเลย ก็เพราะผมเล่นตัว ฮ่าๆๆ ล้อเล่นครับ จริงๆ ก็ไม่รู้จะเล่ายังไง แถมเป็นเรื่องที่ เอ่อ… เอ่อ… โคตรจะท็อปซีเคร็ทเลยครับ…
ผมว่าหลายคนคงเดาว่า ผมไปทำเมียมันท้อง หรือเคยไปแย่งแฟนมัน หรือแฟนมันเคยทิ้งมันมาหาผม หรือเรามีเรื่องแย่งผู้หญิงกัน… จริงๆ มันไม่ได้ดราม่าขนาดนั้นหรอกครับ…
แต่เรื่องจริงแม่งโคตรจะบิดามารดา ดราม่ากว่านี้อีกครับ….
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
วันหนึ่งวันนั้น เหตุการณ์ที่ผมเล่าให้ไอ้ริวฟังนั่นแหละครับ… ผมเจอไอ้อัลฟี่ ที่มันเมาเป็นหมา เพราะโดนผู้หญิงทิ้งมาแบบไม่ทันตั้งตัว… ไปแดกเหล้า แล้วเสือกไปกวนตีนขาใหญ่ในร้านเข้าให้อีก โดนรุมกระทืบมาซะ ผมเป็นพระเอกและคนดี ดันผ่านไปและช่วยไว้ทัน สรุปก็ต้องลากไอ้หล่อ (ที่น้อยกว่าผมหน่อย) ขี้เมามาที่บ้านด้วย
แต่แล้วเหตุการณ์วิปริต จนผมแทบเสียจริตก็เกิดขึ้นครับ เพราะไอ้ห่าพี่อัลฟี่ที่แม่งเมาเหมือนคนสิ้นสติ จนเหมือนมันหลับไปแล้ว แต่เสือกลุกขึ้นมาแล้วเขย่าตัวผมที่เพิ่งจะเคลิ้มไปข้างๆ มันไม่นานให้ตื่น…
“พี่จะเอาอะไรรึเปล่า” ตอนนั้นผมเรียกมันว่าพี่นะครับ ก็มันเป็นรุ่นพี่นี่หว่า
“…………………….” อ้าว ไม่เสือกพูด นั่งจ้องหน้ากูทำไมวะเนี่ย จะอ้วกใส่หน้ากูเปล่าวะ
“จะเอาอะไร…” ผมถามย้ำอีกครั้ง
“…เอากูหน่อย…” เอา กู หน่อย …. คือ เหี้ย อะไรครับ ผมขมวดค้ิวงุน มองหน้ามันอย่างงงๆ คืออะไร เอาอะไร อยากได้อะไร พูดไม่เคลียร์ กูงง กูง่วง กูแรมต่ำ
“พี่จะเอาอะไร เดี๋ยวผมไปเอาให้ หิวน้ำ หรือว่าหิวข้าว หรืออยากอ้วก” เมาแล้วลิ้นไก่สั้นหรือไงวะ พูดจาไม่รู้เรื่อง
“มึง… เอา….กับ… กู หน่อย เอากูอะ เข้าใจไหม เอากัน มีเซ็กส์กันน่ะ มึงเข้าใจไหม” เชร๊ดดดด เด้!!! พ่องมึงเถอะ ไอ้ห่าาาาาาาาา ตัวแมนแขนล่ำอย่างกูเนี่ยนะ มึงพิศวาสเชรี้ยอะไรขึ้นม๊าาาาา กูอยากจะกรี๊ดดดดดดดดด เป็นชะนีตุรกี
“แดกวีต้า แล้วไปนอนไหมมึงไอ้พี่ฟี่… เดี๋ยวกูไปเอาน้ำมาให้ดื่มแล้วกัน เผื่อจะหายเพี้ยน” แม่งไม่ผง ไม่ผมแม่งและ ไอ้ห่านี่แม่งเมาแล้วเพี้ยนสัดๆ
“ฮะ…เฮ้ยยยย เชรี้ยอะไรของมึงเนี่ย!!! เฮ้ยยยย ไอ้พี่ฟี่ ปล่อยกู กะ…อุ๊บ อือ อืม!!” ผมกำลังหันหลังไถลตัวลงจากเตียง กะจะลงไปหาน้ำเย็นๆ และวีต้ามาให้มันกินเผื่อจะสร่างลงไปบ้าง… แต่แม่งก็เสือกดึงแขนล่ำๆ ของผมไว้ แล้วออกแรงกระชากแบบไม่ทันตั้งตัว หนุ่มน้อยตัวเล็กร่างบอบบางอย่างผม ก็เลยปลิวลอยตามแรงหงายหลังกระแทกลงบนเตียง…
อร๊ายยย นี่มันฉากในหนังโรมานซ์ชัดๆ ไม่นะฮ๊าาาา พี่ฟี่ อย่าทำน้องแจ็คนะฮ๊าาาา น้องแจ๊คยอมแล้ววววว… อ่ะๆ พอๆ ก่อน เดี๋ยวจะไม่จบ… พอผมหงายหลังลงไปนอนราบกับพื้น ไอ้พี่ฟี่มันก็ไม่รอช้า พลิกตัวเองขึ้นมาคร่อมผมทันที… แล้วมัน… แล้วมัน… แล้วมัน…ก็… ก็… ก็… ไซร้ซอกคอผม ระดมจูบ คลุกวงนอก วงในผม… ผมพยายามทั้งปัดทั้งป้อง ทั้งดิ้น ทั้งผลัก… แต่ขอยอมรับแบบแมนๆ เลยนะฮะ ผมสู้แรงมันไม่ไหวจริงๆ ให้ตายเถอะ อยากจะร้องไห้กระซิกๆ แบบนางเอกหนังไทย แม่งกูโดนกระทำอยู่ฝ่ายเดียว คนเมานี่แม่งแรงเยอะจริงๆ ฮะ
ถึงผมจะ…เออ ค่อนข้างอวบกว่าไอ้พี่ฟี่ แต่ไอ้ห่านี่มันสูงกว่าผมเล็กน้อย แถมแม่งเหมือนแข็งแรงกว่าผมอีก…
“อ๊ะ… ไอ้พี่…ฟี่… ปะ… อืมม…ปล่อย…กู๊!!!!” แม่งกูพูดได้แต่ประโยคนี้ แต่ไอ้คนหล่อที่ไร้สติอยู่บนร่างผมก็ยังไม่หยุดซุก คลุก ดูด กัด ซอกคอ ปาก ของผม แถมตอนนี้มันยังเลื่อยลงมาจนถึงหน้าอก สอดมือเข้าไปในเสื้อกร้ามสีขาวตัวย้วยเก่าๆ ของผม… สมองเผลอแว๊บคิดไปถึงฉากหนังไทยที่พระเอกฉุดนางเอกมาย่ำยี ขึ้นคร่อมก่อนจะฉีกเสื้อออก…กรี๊ดดดดดด กูไม่อยากเป็นนางเองน๊าาาาาาา
แคว้กกกกกก !!!!
ฉิบหายยยยย!!! มันฉีกเสื้อกูจริงๆ ด้วย แล้วมันก็เริ่มรุกล้ำอาณาเขตที่ไม่เคยมีใครได้สัมผัสมาก่อน… ให้ตายเหอะ…หัวนมกู๊!!!! แม่งกำลังดูดเลียอย่างเมามัน แถมบีบเฟ้นแบบไม่บรรยะบรรยัง กะจะบีบให้นมกูตู้มขึ้นมาเท่าเมียมึงเลยหรือไง…
มาถึงตอนนี้หลายคนคงคิดเหมือนๆ กันใช่ไหม ว่าทำไมผมถึงสู้แรงมันไม่ได้ ท่าทางจะไม่ค่อยมีคนเชื่อ คิดว่าผมแรดจนอยากมีผัวเป็นตัวเป็นตนตั้งแต่เล็กแต่น้อยสินะ… คือต้องเข้าใจนะครับ ตอนนั้นเด็กชายหน้าตาหล่อเหล่าอยู่ชั้น ม.4 คนหนึ่ง อายุ 15 ย่าง 16 เพิ่งจะมีบัตรประชาชนไม่เกินสองปี ถ้าเป็นเด็กสาวบางคนอาจจะเพิ่งมีประจำเดือนก็ได้ แล้วแก๊งผมเนี่ย ถึงจะไม่ใช่พวกเด็กเรียน แต่ก็เป็นพวกเล่นแต่ดนตรี ไม่หลีสาว (เพราะกูเรียนชายล้วน) หนุ่มก็ไม่หลีฮะ (ผมรู้ว่าแอบจิ้นกันอยู่) แล้วประสบการณ์เรื่องเพศเนี่ย ก็ศึกษาได้จากอินเตอร์เนท และคำบอกเล่าจากเพื่อนฝูงที่รู้จริงบ้าง ไม่รู้จริงบ้างเท่านั้น
แถม…เอ่อ… น้องแจ็คยังคง บริสุทธิ์ผุดผ่อง ไม่เคยผ่านทั้งมือหญิงหรือชายมาก่อน ผ่านก็แต่มือตัวเองอย่างเดียว… แล้วการที่อยู่ดีๆ ก็มีผู้ชายที่โตกว่าหนึ่งปี แต่ท่าทาง และประสบการณ์ดูช่ำชองเหมือนแก่กว่าซักห้าปีสิบปีได้ มาเชิญชวน แกมเสนอตัวรุกบุกเล้าถึงเตียงซะขนาดนี้ ผมจะไปทำอะไรได้ครับ ตอบหน่อยเถอะ
เอาตามความจริงเลยนะ… ผมเองก็เคลิ้มด้วยแหละ (แม่งกูมีแววจะได้ผัวตั้งแต่เด็กเลยเหรอวะเนี่ย) ผมที่พยายามห้ามมันแล้ว ปัดป้องแล้ว ดิ้นแล้ว แต่ไม่สำเร็จ แรงต้านเริ่มอ่อนลงทุกทีๆ เหลือเพียงร่างที่สมยอม… ถามว่าตอนนั้นกลัวไหม… ตอบแบบแมนๆ เลย… โคตรกลัว!!!
ก็กำลังจะโดนผู้ชายซั่มตูดอยู่นะครับ แล้วประกอบกับ เมื่อวันก่อน พวกแก๊งสาวงามประจำห้อง (จริงๆ เป็นตุ๊ดเกรียนประมาณสี่ห้าคน) ยังเที่ยวมาป่าวประกาศเรื่องที่โดนรุ่นพี่ม.6 ที่คบกันซัดตูดมา มันเสือกบอกว่าเลือดไหล และเจ็บมาก เป็นไข้อยู่สองสามวัน แต่ก็มีความสุข… แต่กูฟังแล้วสยองว่ะ แม่งงงงง กูจะขี้ไม่ออกไปกี่วันวะเนี่ย…
และในระหว่างที่ผมแน่นิ่งปล่อยกาย และใจลอยคิดกลัวถึงเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นกับตูดผม… ไอ้ห่าพี่ฟี่มันก็เริ่มบุกช่วงล่างผมแล้วครับ มันลูบไล้อย่างจาบจ้วง ล้วงเอาถูเอา กะจะให้กูแตกในกางเกงนอนกันเลย… พอมันลูบให้ผมได้เสียวไม่นาน มันก็ดึงรูดกางเกงเอวยางยืดของผมลง แล้วตอนนอนผมไม่ใส่กางเกงในด้วยครับ คราวนี้ไม่เหลือห่าอะไรให้ปกปิดอีกแล้ว…
พอมาถึงตอนนี้… ผมนึกว่าไอ้ฟี่จะจับขาผมพาดบ่า ให้ตูดลอยแล้วลงมือยัดเยียดความเป็นสามีให้ผมให้ทันที… แต่เปล่าครับ แม่งเสือกนั่งนิ่ง มองน้องแจ็คน้อยสลับกับหน้าผม ทำไมวะ น้องกูมันตัวน้อยไปหน่อย เพราะมันยังไม่โตเต็มไวหรอกโว้ยยยยย สาดดดดดด… มันนั่งมองอยู่อึดใจ ผมเองก็เหมือนโดนสตาฟไว้ด้วยสายตาของมัน… บอกไม่ถูก ในแววตามันมีความลังเล ผสมความเจ็บปวด… จนในที่สุด มันก็พูดกับผมว่า…
“เอากูหน่อย” คำนี้อีกแล้วไอ้ห่าาาาาา เอาเชรี้ยอะไรของมึง ก็ตอนนี้มึงทำท่าทางเหมือนจะเอากูอยู่แล้ว และจะให้กูเอาอะไรกับมึงหะ!!!
แล้วไม่ต้องรอให้ผมโง่ งง นาน มันลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าตัวเองเสร็จสรรพ แล้วก้าวขึ้นมาปลุกเล้าน้องแจ็คน้อยๆ (ที่ตอนนี้ใหญ่มากกกกก) ให้ลุกตามมือมัน พร้อมกับก้มลงมาจูบผม… แม้จะไม่ได้เป็นจูบแรก เพราะเมื่อปีที่แล้วผมมีแฟน แต่ครั้งนั้นต่างจากครั้งนี้ ตอนนั้นมันเป็นเพียงการจูบกันแบบเด็กๆ แต่นี่ไม่ใช่ มันเป็นดีพคิส ที่ช่างยั่วเย้า และวาบหวาม จนผมเผลอยกสองมือขึ้นมาประคองหน้าไอ้พี่ฟี่แบบไม่รู้ตัว…
ละจากปากของผมได้ มันก็ลงมาครอบครองแจ็คน้อยของผมด้วยปากแทนทีมือของมัน… โอ้โหหห ให้ตายเหอะ แม่งไม่เคยรู้สึกเสียวอะไรแบบนี้มาก่อน มันช่างแตกต่างจากมือสากๆ ของตัวเอง มันอุ่น นุ่ม และ ซี๊ดดดดดด… บรรยายไม่ถูกเลยฮะ… ไอ้ฟี่เองก็ดูเงอะๆ งะๆ พอควร… ก็นะ ผมว่าผมก็คงจะเป็นผู้ชายคนแรกของมันเหมือนกัน แต่ขนาดเงอะงะ ยังทำเอาผมครางไม่หยุดเลย…
ซักพัก มันก็หยุดปาก คงจะเห็นว่าผมแข็งพอควรแล้ว… แล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิด ไอ้ฟี่มันขึ้นไปนั่งยองๆ คร่อมตรงกึ่งกลางตัวผม แล้วก้มลงมาจับแจ็คน้อยถูๆ ไถๆ ลงตรงรูด้านหลังของมันอยู่สองสามที… ใจผมงี้เต้นจนแทบจะทะลุออกมานอกอก ลุ้นจนเหงื่อไหลซึมเต็มใบหน้า แม้นจะอยู่ในห้องแอร์เย็นฉ่ำก็ตาม… และแล้ว มันก็ค่อยๆ หย่อนก้น และรูของมันลงมาหวังจะครองน้องแจ็คของผม… หน้าไอ้พี่ฟี่ บิดเบี้ยวเหยเก กัดริมฝีปากร่างแน่นจนจนซีดเพราะเลือดไม่ไหลเวียน… แต่แล้ว ด้วยความตื่นเต้น ผสมกับความซ่านเสียอย่างที่ไม่เคยได้รับมาก่อนในชีวิต….
ผมดันแตกพ่นน้ำใส่รูไอ้พี่ฟี่ ทั้งๆ ที่เพิ่งจะแหย่เข้าไปได้ไม่พ้นหัว… แหะๆ ก็คนมันยังเด็กอะ ไม่ได้อ่อนนะไม่ต้องมาหาว่าผมอ่อนเหมือนไอ้ริว… สาบานได้ว่าหลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น ผมไม่เคยเป็นแบบนี้อีกเลย สาวๆ พากันระทวยกับรสรักของผมกันทั้งนั้น…
ผมไม่รู้ว่า หลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นอีก แต่ผมรู้เพียงแค่ว่า ผมรู้สึกดีโคตรๆ รู้สึกดีมากๆ ดีจนเคลิ้มและหลับไป… ผมไม่รู้ว่าไอ้พี่ฟี่ ทำยังไงต่อ ไม่ได้เห็นแม้แต่สีหน้าของมัน… พอผมตื่นมาตอนเช้า ไอ้พี่ฟี่มันก็หายตัวไปแล้ว… ผมรีบไปถามลุงยามหน้าบ้าน แกก็บอกว่า ไอ้พี่อัลฟี่มันกลับไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว… สรุป ผมกับมันก็ยังไม่ได้เป็นผัวเมียกัน ผมยังไม่ได้มีเมีย หรือยังไม่ได้เป็นเมียใคร… เหมือนจะโล่งใจ แต่ก็รู้สึกแปลกๆ บอกไม่ถูก
ผมก็เลยรีบอาบน้ำแต่งตัว ไปเรียน จริงๆ ผมสองจิตสองใจนะใจนึงก็อยากเจอมัน อีกใจก็ไม่กล้าเจอ… ก็คิดเพียงแต่ว่า มันเองคงไม่อยากเจอหน้าผมด้วยเหมือนกัน… แต่แล้ว… เสือกผิดคาด หลังเลิกเรียนวันนั้น มันมาดักรอผมหน้าห้องเรียน ก่อนจะลากผมไปคุยด้วย… ดีนะที่วันนั้นพวกตัวเหี้ยเพื่อนผมทั้งหลายมันรีบไปชมรมกันหมดแล้ว ไม่งั้นต้องมานั่งตอบคำถามจากพวกแม่งอีก
“เรื่องเมื่อคืนน่ะ… กูขอ… ลืมมันซะ… แล้วไม่ต้องเสือกเอาไปบอกใครนะ ไม่งั้น กูกระทืบมึงตายแน่” โอ้โห เมียจ๋า… เอ๊ยยย พี่ครับ มึงมาเสนอตัวให้กูแท้ๆ ทีตอนนี้มาขู่จะฆ่ากูซะงั้น หล่อๆ แบบกูตายยากนะมึงกูจะบอกให้
“เออ… ผมไม่พูดหรอก เรื่องแบบนี้ใครอยากจะไปป่าวประกาศกันวะ… พี่เองเหอะ ก็อย่าเอาไปพูดแล้วกัน เห็นผมเป็นแบบนี้ ผมก็ขี้อายนะครับ แถมแฟนคลับผมเยอะด้วย” ยังอุตส่าห์มีกะใจพูดเล่นอีกนะกู หึหึ
“เออๆ กูรู้แล้ว งั้นถือว่าเราสัญญาตกลงกันแล้ว ต่อไปนี้มึงกับกู ถือว่าไม่รู้จักกัน เจอหน้าก็ไม่ต้องเสือกทัก ไม่ว่าจะที่ไหนก็ตาม ตกลงตามนี้นะ” ผมไม่ได้ตอบ แต่แค่พยักหน้า… อีกฝ่ายก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก และรีบเดินหนีไป…
แล้วหลังจากวันนั้น ผมก็ได้ข่าวว่าไอ้ฟี่ให้ที่บ้านมาดร็อปเรียน แล้วมันก็หายไปจากชีวิตผม… ผมพอจะรู้ข่าวมันคร่าวๆ จากรุ่นพี่ที่เคยเรียนห้องเดียวกับมัน ว่ามันย้ายไปเรียนโรงเรียนแถวบ้านที่ต่างจังหวัด แล้วผมก็ไม่เคยได้ข่าวมันอีกเลย จนมาเห็นมันแว๊บๆ ตามงานของมหาฯลัยผม เพราะคณะมันกับคณะผม เรียนกันคนละที่ ตอนแรกก็ไม่คิดว่าจะใช่… แต่ผมเคยถามเพื่อนผมที่เรียนคณะเดียวกับมัน มันบอกว่ามีคนชื่ออัลฟี่เรียนคณะเดียว ปีเดียวกับมันนี่แหละ แต่คนละเอก ผมก็เลยคิดว่าต้องเป็นมันแน่ๆ เพราะชื่อแบบนี้ หน้าแบบนี้ ในโลกนี้มันจะมีซักกี่คนกันวะ…
แต่ผมกับมันก็ยังคงทำเหมือนเดิม คือต่อให้เจอกัน ก็ทำเป็นไม่รู้จักกัน… ใจผมเคยคิดอยากจะเข้าไปทักมันนะ… ไม่รู้สิ ก็แค่อยากทักอะ… แต่แล้ว สุดท้าย ผมกับมันก็ได้มาคุยกันจริงๆ อีกครั้ง… ตอนไปเที่ยวบ้านไอ้ริวนี่แหละ…
แล้วเรื่องราวต่างๆ ที่คิดว่ามันถูกปิดตายไปแล้ว กลับถูกฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง…
TBC.
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยย
>/////<
น้องฟี่ชั่งใจกล้า
ครั้งแรกก็ขอออนท๊อปซะแล้ว
อิอิ
ว่าแต่น้องฟี่คิดอะไรอยู่น้อ
อกหักจากสาว เลยอยากลองเป็นสาวดูบ้างเหรอ?
555+
-
บ๊ะ!!
แจ๊ค เกือบไปแล้วมั้ยหล่ะ
เกือบได้เป็นเมียและผัว อัลฟี่แล้ว :m20:
-
ฟี่ ฟี่ ฟี่
ล่ม ปาก อ่าว อ่ะ ไม่ ไหว ๆ
อิ อิ
-
ตอนแรกก็นึกว่าแจ๊คจะตกเป็นเมียของฟี่ซะแล้ว :laugh:
o18แต่แจ๊คแน่ใจนะว่าไม่ได้อ่อนอ่ะ
-
อยากอ่านค่นี้ต่อ 5555555555555555555 ริว พายพับเก็บไปก่อนได้มั้งคะ อิอิ
เซียร์ๆให้ค่พี่ผลัดกันค่ะ คงจะน่ารักดี คริคริ
-
:m20:
+1
-
ตอนแรกแจ๊คเกือบเป็นเมีย แต่แล้วไหงจะกลายเป็นผัวซะแล้วล่ะ :laugh:
พี่ฟี่ก็นะ ร้อนแรงเนอะ :haun4:
แหม แต่เรื่องน่าติ่นเต้นขนาดนี้ จะใก้ลืมกันง่ายๆ ก็ใช่ทีนะคะพี่ฟี่ :z1:
-
ไนท์จ๊ะ มาแบบนี้เอามืดมาจิ้มพุงกันดีกว่ามา
555
-
เหอะ เหอะ เอากูหน่อย
เอาไป 1 แต้มดีกว่ามั้ง
-
:m20: :m20:แตกซะงั้น
-
อ๊ากกกกกก
พอรู้แล้ว เราก็อยากรู้ต่อไปอีก
555+
รอความจริงที่จะมาสานต่อค่ะ^^
-
พี่ฟี่ต้องเป็นรับแน่ๆ ฟันเฟิร์ม :laugh:
มีปมของพี่ฟี่ให้ติดตามอีกตั้งเยอะ
อยากรู้เร็วๆๆๆ
-
หายไปหลายวันเลยอะ
ขออีกตอนนะ
:call:
-
ฟี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:serius2:
-
แจ็คฟี่ แจ็คฟี่ น่าสนใจนะเนี่ย หุหุหุ
-
นั่นปะไร ว่าแล้วว่าต้องเคยได้-ได้กันมาก่อน
แต่ไม่ค่อยชอบบุคลิก การพูดของอิตาแจ็คเลย ดูไม่นิ่ง
ริวก็ทะเล้น ทะลึ่งนะ แต่ทำไมดูเป็นผู้ใหญ่กว่าแจ็คมากก็ไม่รู้
-
:z1: ฟี่เมาแล้วหื่นจะจับน้องแจ๊คทำสามีนี่เอง
-
เอาอีกๆ
ชอบคู่นี้อ่า
ชอบๆ
-
อ๊ายยยยยยยยยยยย ปลาบปลื้มค่ะ:-[
ชอบคู่นี้ มาต่อเร็วๆนะค่ะ พลีสสสสสสสสสสสส :impress2:
-
:serius2:อยากอ่านอีกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก o13
-
ว่าแล้วแจ๊คกับฟี่ต้องเคยมีSomethingกันมาก่อน
แต่ก็เป็นSomething ที่เป็นFirst Impression ในทางไม่พึงประสงค์(รึเปล่าหว่า)นัก
-
แจ๊คกับฟี่ รีบฟื้นคืนความหลังกันนะ ให้แจ๊คได้มีโอกาสแก้ตัว แสดงฝีมือหน่อย :z1: :z1: :z1:
-
ว้ากกกกกกกกกกกกกกกก :m20:
กรีดร้องพร้อมขำยาวๆแบบนันสต๊อปค่ะพี่Mercy
คราวที่แล้วมัน mission almost complete ใช่มั้ย
แต่เดี๋ยวๆๆๆๆๆๆ เดี๋ยวปัจจุบันได้ complete ซ้ำแล้วซ้ำแล้วแน่
:m20: อีกซักที
:L2: :กอด1:
-
jack อ่อนอ่ะ 555 :m20:
-
แตกก่อนซะงั้น :m20:
รอต่อค่ะ~
-
ตอนนี้เสมือนเป็นเรื่องราวในอดีตของทั้งคู่ ..
ปูเสื่อรอตอนหน้าดีกั่ววววววว :z2:
ขอบคุณที่มาต่อนะค๊าบ :กอด1:
:pig4:
-
เยี่ยมค่ะ แต่ใจมันเรียกร้องว่าขอให้แจ็คโดนเยี่ยงนั้นบ้าง 5555+
:call: :call:
-
แจ๊คล่มปากอ่าวซะงั้น 5555 :jul3: :jul3:
-
โหยยยย ฟี่รุกเองบุกเองทำเอง งี้แจ็คกี้ก็ไม่เหนื่อยเลยดิ หึหึ อยากรู้ว่าจะรื้อฟื้นกันยังไง
-
กรีดร้องงงงงงงงงงง
เกือบไปแล้วแจ็ค 5555
แต่ทำไมไม่รู้แอบค้าง อยากรู้ต่อ คิๆๆๆ
> <
ปล.เพื่อนพาย ก็เลยแนวเดียวกะพายเลยจิ รุกซะ
เขิลลล เลยยย :-[
-
มาเชียร์คู่นี้ ขอให้ได้ ขอให้โดน :impress2:
-
อัลฟี่...เรื่องมันเป็นอย่างนี้นี่เอง กร๊ากกกกกกกกกกกกก
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
:sad11: :sad11: การอกหักจากผู้หญิง...ทำให้ผู้ชายบางคนเป็นเกย์มามากต่อมากแล้ว พวกผู้หญิงทั้งหลายครับ ถ้าไม่คิดจะจริงจังกับผู้ชายเหล่าก็ควรจะบอกแรกๆเลย ไม่ควรจะทำให้พวกเขาต้องเบี่ยงเบน อิอิ ขอบอกว่าพวกผู้ชายมีน้อยๆอยู่นะ อย่างไงก็รักษาไว้บาอะไรบ้าง อิอิ :z3: :z3:
-
แจ๊คอ่อน :m20:
-
แล้วทำไม ฟี่ถึงอยากเปนเมียอ่า
อกหักมามะช่ายหรออออ
เงออออออ
แต่แจ๊ค ล้มปากอ่าวอะ อ่อนเหมือนริวเลย
มิน่า ถึงเปนเพื่อนกัน
-
:m20: น้องแจ๊ค แน่ใจนะว่า ไม่เหมือนเฮียริวเขาน่ะ
ปกติเขาว่าเพื่อนกัน อะไรๆๆมันก็จะคล้ายๆๆกันนา
อ่านตอนแรกก็นึกว่าจะโดนพี่ฟี่จับทำภรรยาเสียแล้ว
แต่โชคดีพี่เขาอกหักเลยอยากลองถูกกระทำบ้างมั้ง
น้องแจ๊คเลยรอดตัวไป แต่คราวหน้านี่ไม่แน่
-
เขื่อนแตก 5555
-
เขื่อนแตก หุหุ
ติดตามตอนต่อไป
-
มาเชียร์ แจ๊ค กับ พี่อัลฟี่ ในวันเกิดตัวเอง ฮ่าาาาาาาาาาาาา :z10:
ส่วนสูงมันไม่ใช่ปัญหาหรอกมั้ง ความหนาต่างหาก กร๊ากกกกกกกก :z2: :z2:
-
ว้าววววว แจ๊คฟี่น่าสนุกนะคะ
เคะซึนๆอย่างฟี่ก็น่ารักน้า :-[
-
อ่อมะนเป็นอย่างนี้นี่เองงงง
-
:m20: โธ่แจ็คเอ๊ย รีบแก้ตัวเร็วๆล่ะ
เอาใจช่วยทั้งแจ็คและ Mercy นะจ๊ะ
-
สมแล้วที่แจ็คกับริวเป็นเพื่อนกัน
อ่อนทั้งคู่ 555
-
สมแล้วที่แจ็คกับริวเป็นเพื่อนกัน
อ่อนทั้งคู่ 555
o13 เห็นด้วย
แต่ต่อไปคงไม่อ่อนแล้วแหละ
-
อยากให้ฟี่มาเล่าเรื่องของตัวเองบ้างจัง
+ 1 นะคะ
-
หุหุสมกับที่เป็นเพื่อนกันจิงจิง ฮา
-
สรุปแล้วใครได้ใครล่ะเนี่ย
-
เป็นครั้งหนึ่งในชีวิตที่ยากจะลืมใช่ไหม....
แต่ถ้าไม่มีใครมาจูนให้ ก็คงไม่สานต่อ แบบนี้เรียกบุพเพก็ว่าได้
มันเหมือนแมน ๆ ด้วยกันทั้งคู่นิ...รักโชกเลือดชัวร์คู่นี้ o22
รอต่อไปค่ะ....
:L2: น้อง Mercy :pig4:
กด + ให้กำลังใจค่ะ
-
อ๊ากก ค้างค่ะ ต่อๆๆ แล้วหลังจากนั้นเป็นยังไงอ่ะ แล้วทำไมแจ๊คถึงโดนฟี่ต่อยยับขนาดนั้นอ่ะ พับคู่หลักไปก่อนก็ได้นะ อยากอ่านคู่นี้อ่ะ รอค่ะรอ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^^
-
เพื่อนกัน...เชื้อไม่ทิ้งแถวว่ะ!! กร๊ากกกกก :laugh:
อ่อนเหมือนกัน?? 555 :laugh:
น้องแจ๊คจริตเยอะกว่าที่คิดว่ะ!! 555 o18
-
รออ่านนะค่ะ :L1:
-
แวะมากรี๊ดกร๊าดค่ะพี่ไนท์
จุ๊บๆกอดๆ คิดถึงนะคะ
ต่ายยังสอบไม่เสร็จเลยค่ะ (อันที่จริงเริ่มพรุ่งนี้55+)
คู่นี้ก็คงจะดุดเดือดไม่แพ้คู่ริวเลยสินะคะ ฮุๆ
ปล.หนูดูโฆษณาโดนัทบนรถไฟฟ้าทีไรนึกถึงลีมินโฮเป็นเซย์ทุกทีเลยค่ะ คิดถึงจัง~ (ข้ามเรื่อง 555+)
-
:z2: คืนชีพ อันเป็นนิรันดร์ รึเปล่าอ่ะแจ๊ค :z2:
:pig4: :pig4:
-
น้องฟีฟี่ อย่าเพิ่งแรงสิจ้ะ พี่กลัวววววว
กลัวน้องจะติดใจนะจ๊ะ คิคิ :haun4:
-
๕๕๕ ล่มปากอ่าวไปอีกคนเหรอเนี้ย ฮุ ๆ
เป็นอย่างนี้ทั้งวงเปล่าเนี้ย อิอิ
ช้อนก็ตามมาอย่างช้า ๆ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เข้าเท่าไหร่ อิอิ
รอทุกคู่ ทุกเรื่องนั่นแหละคุณพี่ จัดมาโลดดดดดดดดดดดด
-
หลงรักแจ็ค'
ชอบตั้งแต่ที่ตอบคำถามครูแล้ว o13
มารอลุ้นค่ะ ;D
-
ุ้ลุ้นนนนนนนอ่ะ
ตอนแรกนึกว่าฟี่จะกดนะ ฮ่าาา
แต่จิงๆก้ออยกเหนแจ็คโดนกด หุหุ
คู่นี้จาจบไงเนีี่ย เหอๆ
กล.คิดถึงพายกะริวมากกก อยากอ่านในมุมพายบ้างจัง หึหึ
แลัวกะHBD*ย้อนหลังน๊าคะ
-
แล้วตอนนั้นฟี่นึกยังไง ถึงได้ขึ้นไปขย่มแจ๊คมันได้ล่ะเนี่ย
-
สวดยอด
ในที่สุดก้อตามมาทัน
เหมือนเจอตัวเองในนั้นยังไงไม่รู้
แฟนผมมันก้อมีคนใหม่อ่า
เห้อ
:seng2ped:
แต่ยังไงผมก้อรักมัน
เข้าใจริวขึ้นมาเลย
ฮ่า ๆ
เป็นกำลังใจให้นะคร้าฟ
เขียนได้ถูกใจมากคร้าฟ
:L2:
-
ผลัดกัน จะได้ไม่เสียเปรียบ หุหุ
คู่นี้น่าลุ้นมาก มาต่ออีกนะ
-
เอาใจช่วย....
มาเล่าต่อนะแจ็ค..
-
หึหึ สมกับเป็นเพื่อนกัน
-
จัดเต็ม ฮึๆๆ
มาใหม่ ฝากตัวด้วยคร๊าบบบ
-
:3123: :3123:
-
แจ็คขรา เกือบไปแล้วนะคะ
เกือบได้เป็นเมียพี่พี่ กร๊ากกก
-
ฟี่มึนจริงๆๆเเหละ55
-
ล่มปากอ่าว ของแท้ :m20: :m20: :m20:
-
ว้าวๆๆๆๆ
แอบชอบคู่นี้แล้วคะ
-
:serius2: นั่นไงล่ะ
ว่าแล้วววว ว่าสองคนนี้ต้องมีซัมติงริงงง :laugh:
-
เอาไปเลยทั้งใจ :z1:
o13 o13 o13
-
0.0
แจ๊คกับฟี่ อิอิ
ดูไม่น่าเชื่อยังไงก็ไม่รู้
แต่สนุกค่ะ ! :D
-
มารอตอนต่อไปค่ะ^^
:z13:
-
:z1:jacky :m20:
-
รออยู่นะ
ทั้ง แจ๊คฟี่
กับ เหี้ยแรด
ฮ่า ๆ
สู้ ๆ ครับ
o13
-
ฟี่"รุก" ONLY
-
:laugh: เข้ามารอด้วยคน
ใคร "รุก" ยกมือขึ้น 555++
-
รอ ร๊อ รอออ !! อยากอ่านต่อแล้วค่ะ :)
-
รอคร้าฟ
รอ
:L2:
-
o22
-
ว่าเเล้วสองคนนี้ต้องมีซัมติ้งอะไรกัน
รอๆๆตอนต่อไปน่ะค่ะ
:pig4: :pig4:
-
o11 รอตอนต่อไปอยู่นะจ๊ะ
-
คิดถึงแรดน้อยตัวนิ่มกับเหี้ยที่ดีที่สุด :กอด1: :กอด1:
:call: :call:
-
นานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน~
คิดถึงค่าา
-
สวัสดีค่ะ...
ช่วงนี้สปีดในการอัพช้ามากๆ เลย ขออภัยจริงๆ นะคะ
อยากให้อ่านกันไวๆ เหมือนกัน พยายามมาพิมพ์วันละนิดวันละหน่อย แต่ก็ช้าอยู่ดี...
จากตอนที่แล้ว มาตอนนี้ก็ยังคงเป็น ฟี่ กับ แจ็คอยู่นะคะ และคาดว่าจะเป็นคู่นี้ไปอีกหลายตอนค่ะ
ใครที่คิดถึงน้องพายรอหน่อยนะคะ... แต่ก็เห็นหลายคนอยากรู้เรื่องคู่นี้อยู่น้า
งั้นก็จัดคู่นี้ไปแบบเต็มๆ แล้วกันค่ะ
สองสามตอนนี้อาจจะเป็นช่วงรื้อฟื้นความหลัง พร่ำพรรณากันซักหน่อยนะคะ อย่าเพิ่งเบื่อนะคะ
วันนี้เอาความคิดพี่ฟี่มาให้อ่านบ้างค่ะ
มีคนบอกว่านิสัยแจ็คดูเด็กๆ ดูไม่ค่อยจริงจังเหมือนริว...
ถูกค่ะ แจ็คมันเหมือนเด็ก แต่จริงๆ มันไม่เด็กหรอก มันแค่เป็นคนที่กวนตีนแบบว่าชอบเรื่องสนุก
เห็นอะไรก็เป็นสนุกไปหมด เป็นพวกเรื้อนๆ เกรียนๆ หน่อยน่ะค่ะ ฮ่าๆๆ แต่บ้านรวยเป็นคุณหนูนะ
ส่วนใครที่รอลุ้นว่า สองคนนี้อะไรยังไง ก็นะคะรอต่อไปนะ ^^
ขอบคุณเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทุกคนมากๆ เลยค่ะ หลายคนช่วยมาดันๆ กระทู้ด้วย น่ารักมาก จุ๊บๆ
ปล. คำผิดค่อยมาแก้นะคะ ฝันดีค่ะ
++++++++++++++++++
ตอนพิเศษ Alfie & Jack 2
ทุกคนย่อมมีความลับที่ไม่อยากให้ใครได้ล่วงรู้…
เราต่างมีโลกใบเล็กๆ ของเรา โลกที่เราจำกัดคนที่จะเข้ามาอาศัยอยู่ด้วย โลกที่บางที เราก็ต้องการที่จะมีเราเพียงคนเดียว…
ตอนนี้ผมมีทั้งสองอย่าง “ความลับ” และ “โลกส่วนตัว” และทั้งสองอย่าง เป็นสิ่งที่ผมไม่ต้องการให้ใครก็ตาม เข้ามาล่วงล้ำ และมีบทบาทด้วย ไม่เว้นแม้แต่… ผู้ที่กุมความลับร่วมกับผมก็ตาม
กว่า 5 ปีที่ผ่านมา ผมใช้ชีวิตอย่างเป็นสุข ผมกลับไปอยู่กับครอบครัว ผมได้เรียนในคณะที่ตัวเองต้องการ มีเพื่อนที่ดี และมีความรักครั้งใหม่ที่สดใส… ผมพยายามลืมเรื่องราวความเจ็บช้ำครั้งเก่า ซึ่งครอบครัว การเรียน เพื่อน และความรักครั้งใหม่ เป็นยาขนานเอกที่ช่วยผมให้หลุดรอดความเจ็บปวดครั้งนั้นมาได้… แต่ ความลับที่เกิดขึ้นจากการกระทำของผมเองล้วนๆ การกระทำที่ขาดความยั้งคิด การกระทำที่ผมโทษความผิดเหล่านี้ให้กับความเจ็บปวดที่ผมได้รับจากคนรักเก่า ความเจ็บที่ผลักดันให้ผมทำอะไรก็ตามเพื่อประชดตัวเอง ประชดความรักของตัวเอง ผมไม่ได้อยากจะประชดคนรักเก่าของผม เพราะเขาก็คงจะไม่มารับรู้หรอกว่าผมเจ็บปวดแค่ไหน แต่เพียงแค่ประชดตัวเองให้รู้สึกเจ็บจนสะใจก็พอแล้ว
และผมก็ดันเลือกที่จะพาผู้ชายอีกคนหนึ่งมาร่วมรับประสบการณ์แย่ๆ ที่ยากจะลืมนี้ด้วย… ผมไม่ได้รู้จักเด็กผู้ชายคนนี้มาก่อน อาจจะเคยเห็นหน้าบ้างแว๊บๆ ที่โรงเรียน เพราะมันเป็นนักดนตรีวงโยฯ ที่ต้องออกมาเป่าทรอมโบนทุกเช้า แถมยังเป็นพวกชมรมดนตรีที่มักจะมีคอนเสิร์ตในเทศกาลต่างๆ เสมอๆ ก็เลยพอจะเห็นไอ้เด็กตัวตันๆ ตาตี่ หน้าตาเหมือนลูกคุณหนูแต่ออกกวนๆ ยืนเล่นดนตรีในตำแหน่งเบสอยู่บ่อยๆ แต่ผมไม่รู้ว่ามันชื่ออะไร
แล้วก็เป็นมันอีกนั่นแหละ ที่เสือกหวังดีมาช่วยผมให้พ้นจากเงื้อตีนพวกจิ๊กโก๋ ซึ่งผมก็ไม่รู้ตัวว่าพูดจาห่าเหวอะไรออกไปบ้าง พวกมันถึงจะรุมกระทืบผม… ไอ้เด็กตี๋ก็เลยลากผมกลับมาพักด้วยที่บ้าน ดูแลเช็ดเนื้อตัวให้อย่างดี ตอนนั้นผมก็เริ่มสร่างเมาบ้างแล้ว พอหมดฤทธิ์แอลกอฮอลล์ ฤทธิ์ของบาดแผลก็กลับเข้ามาแทนที่ ความเจ็บไม่ได้ลดน้อยลงไปจากเดิม เวลาและสุรา ไม่ได้ช่วยเยียวยาให้มันดีขึ้นแม้แต่น้อย ผมเป็นคนที่รักใครแล้วรักจริง ทุ่มเท และคาดหวังสูง
และแล้วผมก็เลือกที่จะทำอะไรประชดตัวเอง มันอาจจะเป็นการตัดสินใจโง่ๆ และเป็นแค่วูบหนึ่งของอารมณ์ ผมลองเลือกที่จะให้เซ็กส์เป็นเครื่องมือในการประชดครั้งนี้ บางทีนอกจากได้ความสะใจแล้ว อาจจะทำให้ลืมความทรมานเจียนตายนี้ไปบ้างก็ได้
และที่ร้ายไปกว่านั้น ผมดันเลือกที่จะดึงผู้มีพระคุณของผม ลงมาร่วมรับความผิดบาปในครั้งนี้ด้วย… เด็กน้อยที่ดูก็รู้ว่าไม่เคยผ่านเรื่องอย่างว่ามาเลย มากสุดก็คงจะดูหนังโป๊ ฝันเปียก ช่วยตัวเอง… ตอนแรกที่ผมเริ่มรุกมัน ผมก็กะว่าผมจะเป็นฝ่ายกระทำนั่นแหละครับ แต่แวบหนึ่งก็ดันมาคิดว่า ถ้ากูเป็นฝ่ายรุก แล้วมันจะต่างอะไรกับเอาผู้หญิงวะ แค่นี้มันไม่สะใจหรอก… ผมก็เลยจะเป็นผู้ถูกกระทำซะเอง… แต่แล้วชะตาผมคงไม่ถึงคาด เพราะไอ้เด็กน้อยมันดันถึงที่ซะก่อนที่จะเข้ามาหาจนสุด พอสบายตัวมันก็สิ้นสติไปเลย
ผมเองยังไม่เสร็จก็เลยต้องเข้าไปจัดการตัวเองในห้องน้ำ… จัดการธุระส่วนตัวเสร็จ ผมออกมาก็ยังเห็นไอ้เด็กตี๋หลับปุ๋ยเปลือยเปล่า กรนฟี่ๆ สบายตัวไปเลยนะมึง แอบไปเห็นคราบร่องรอยของมันที่เปื้อนหน้าท้อง หึหึ เอาวะสงเคราะห์มันซะหน่อย ก็เลยจัดการเช็ดรอยเปื้อนให้มัน ถือว่าตอบแทนที่ช่วยให้ผมรอดตีนมาได้… พอจัดการกับไอ้เด็กบนที่นอนเสร็จ ผมก็รีบหลบออกมาจากบ้านนี้ ตอนแรกคุณพี่ยามหน้าบ้านก็มองงงๆ ว่าทำไมผมกลับกลางดึกขนาดนี้ จะให้บอกได้ยังไงว่า เกือบจะได้เป็นสะไภ้ของบ้านแต่ดันเสือกไม่เสร็จ ก็เลยต้องรีบหลบออกมาซะก่อน
คืนนั้นผมกลับไปนอนคิดถึงเรื่องราวการกระทำของตัวเอง ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกอดสู จนเริ่มละอาย ผมไม่อยากเจอหน้าไอ้เด็กคนนั้นอีก และผมก็ไม่อยากจมอยู่กับสิ่งแวดล้อมและบรรยากาศเดิมๆ ที่มองไปทางไหนก็เห็นแต่เงาของชมพู่ ผู้หญิงที่ผมรักมาก และเจ็บกับเธอมากด้วยเช่นกัน… ผมจึงตัดสินใจบอกที่บ้านว่าขอย้ายกลับไปอยู่ด้วย ซึ่งผมก็ดร็อปเรียนไปปีนึง เพราะใจผมมันไม่พร้อมจะทำอะไรแล้วจริงๆ ผมอ่อนแอ ผมเหนื่อย ขอบคุณที่พ่อแม่ผมเข้าใจ ถึงแม้ญาติๆ หลายคนจะประณามถึงความโง่เง่า สิ้นคิดของผม ที่ยอมหยุดเรียนเพราะผู้หญิงคนเดียวก็ตาม แต่ความเข้มแข็งทางจิตใจของคนเรามันต่างกัน ผมเซนส์ซิทีฟเรื่องนี้ค่อนข้างมาก
รุ่งขึ้นอีกวัน ผมไปโรงเรียนตามปกติ เพื่อนๆ หลายคนก็มองมาด้วยสายตาเป็นห่วง อยากจะเข้ามาถาม แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้ามา เพราะผมก็ถือว่าเป็นเด็กใหม่ที่นี่ ยังไม่มีเพื่อนสนิท และผมก็เป็นคนค่อนข้างเงียบและเก็บตัว เลยไม่ค่อยมีใครกล้ายุ่ง… ผมตามหาห้องที่ไอ้เด็กตี๋นั่นที่เรียนคาบสุดท้ายจนเจอ เลยตัดสินใจโดดวิชาสุดท้ายของตัวเองเพราะเราเรียนคนละตึก กลัวว่าถ้ารอจนเลิกเรียนแล้วรีบวิ่งมาจะไม่ทันมันซะก่อน
ไอ้เด็กตี๋มันไม่ได้มีทีท่าตกใจที่เจอหน้าผม เพียงแค่เบิกตากว้างขึ้นแล้วยักไหล่เหมือนจะถามว่ามีอะไร แต่หน้ามันงี้แดงเถือกเลย หึหึ คิดถึงเรื่องเมื่อคืนสินะมึง แทนที่จะเป็นกูไหมที่อายน่ะ ผมลากมันไปที่หลังหอประชุมของโรงเรียนที่ปกติแล้วจะมีคนก็เฉพาะวันที่จัดงานหรือมีงานชุมนุมอะไรเท่านั้น แต่วันนี้ไม่มีกิจกรรมอะไร ที่ตรงนี้ก็เลยไม่มีคนและเงียบเป็นพิเศษ
“เรื่องเมื่อคืนน่ะ… กูขอ… ลืมมันซะ… แล้วไม่ต้องเสือกเอาไปบอกใครนะ ไม่งั้น กูกระทืบมึงตายแน่” แทนที่ผมจะขอร้องมันดีๆ แต่ไม่รู้เป็นยังไง เห็นไอ้เด็กตี๋หน้ากวนตีนนี่แล้วมันพูดดีด้วยไม่ลงจริงๆ คืออยากให้มาเห็นหน้ามันนะครับ มันเป็นเด็กผู้ชายหน้าตาทะเล้น และชอบขมวดคิ้วแบบเจ้าเล่ห์ๆ แล้วแสยะยิ้มได้กวนสุดๆ ปากมันก็ดีแต่ละคำพูดมันงี้ อยากจะเอาตีนไปประเคนมากๆ ขนาดผมเพิ่งจะได้คุยกับมันไม่เท่าไหร่นะ แต่คือคุณๆ เข้าใจไหม คนไหนที่มันกวนตีนเราจะรู้สึกได้ว่าไอ้ห่านี่แม่งกวนตีน ทั้งคำพูด สีหน้า ท่าทาง มันโคตรจะกวน
“เออ… ผมไม่พูดหรอก เรื่องแบบนี้ใครอยากจะไปป่าวประกาศกันวะ… พี่เองเหอะ ก็อย่าเอาไปพูดแล้วกัน เห็นผมเป็นแบบนี้ ผมก็ขี้อายนะครับ แถมแฟนคลับผมเยอะด้วย” เนี่ย!!! เห็นไหมล่ะ ผมบอกแล้วว่าคำพูดคำจามันเนี่ย เหมือนคนสติสตังค์ไม่ค่อยดี แต่จริงๆ มันกวนตีนใส่เรา คุยกับมันแล้วเหนื่อยบอกไม่ถูก ผมจะเชื่อใจมันได้ไหมเนี่ยว่าจะไม่เอาเรื่องนี้ไปพูดกับใคร
“เออๆ กูรู้แล้ว งั้นถือว่าเราสัญญาตกลงกันแล้ว ต่อไปนี้มึงกับกู ถือว่าไม่รู้จักกัน เจอหน้าก็ไม่ต้องเสือกทัก ไม่ว่าจะที่ไหนก็ตาม ตกลงตามนี้นะ” มันเลิกคิ้วส่งยิ้มกวนๆ ให้และพยักหน้าหงึกหงักว่าเข้าใจ ผมเองก็ขี้เกียจต่อความยาว ยิ่งพูดกับมันยิ่งเหนื่อย และก็ถือว่าได้พูดไปแล้ว และมันก็ได้รับปากตกลงไปแล้ว ถ้าหากผิดสัญญามันก็โดนผมกระทืบแน่ๆ ไม่ต้องกลัว ผมเลยรีบหันหลังเดินจากมันออกมา
แล้วหลังจากวันนั้นผมก็มาทำเรื่องลาออกจากโรงเรียน ผมลาออกกลางเทอม ผมตั้งใจไว้แล้วว่ายังไงซะ ปีนี้ผมคงเรียนไม่จบแน่ ซ้ำชั้นซักปีก็คงไม่ตายหรอก แต่ถ้าให้ฝืนเรียนตอนนี้อาจจะตายได้…
ผมเองก็กลับบ้านที่ต่างจังหวัด กลับไปก็ไม่ได้ทำอะไรนั่งๆ นอนๆ เศร้าอยู่ประมาณสองเดือน ข้าวปลาไม่ค่อยจะกิน ประกอบกับกินเหล้าทุกวัน จากปกติผมเป็นคนตัวสูงใหญ่ กลายเป็นผอมแห้งไร้แรงไปเลย พ่อกับแม่ผมก็ไม่ได้พูดอะไร บ้านผมเป็นพวกไม่ค่อยชอบพูด หรือบ่นอะไร อยากทำอะไรก็ทำ แต่จะสอนทุกอย่างที่ควรจะสอนไว้อยู่แล้ว และถือว่าได้บอก ได้สอนไปแล้ว หลังจากนี้ถ้าทำอะไรก็ถือว่าได้ตัดสินใจแล้วด้วยตัวเอง พ่อกับแม่ก็จะแค่คอยเฝ้าดู ซมซานกลับมาก็แค่ปลอบใจ แต่จะไม่มีการดุด่าว่ากล่าวกัน ถือว่านี่คือประสบการณ์ที่เราเลือกที่จะเรียนรู้มันเอง เจ็บเองก็เพียงพอแล้ว ไม่ต้องมาเจ็บช้ำกับคำพูดของคนในครอบครัวกันอีก
แต่แล้วสิ่งที่ทำให้ผมหยุดพฤติกรรมต่างๆ ที่เป็นการบั่นทอนชีวิตลงก็คือ… สภาพ และสุขภาพของแม่ ผู้หญิงที่ผมรักที่สุดในชีวิต กำลังปวดร้าว ที่เห็นลูกชายที่เป็นดั่งแก้วตา ใช้ชีวิตอย่างไม่แคร์โลก กินเหล้า อดข้าว วันๆ ไม่ยอมพูดยอมจากับใคร สภาพร่างกายทรุดโทรม จนแม่เองก็พลอยกินไม่ได้นอนไม่หลับตาม จนสุดท้ายแม่ก็เป็นไมเกรน ปวดหัวทรมานจนถึงขนาดต้องเข้าโรงพยาบาล ถึงแม้แม่จะบอกว่า แม่เหนื่อยจากงาน เพราะแม่คงไม่อยากให้ผมโทษตัวเอง แต่ผมก็รู้ว่าเหตุผลที่ทำให้แม่เป็นแบบนี้ มันมาจากผม… ผมเลยเลือกที่จะหยุด หยุดพฤติกรรมที่ทำร้ายตัวเองและคนรอบข้าง ผมเลิกเหล้า พยายามเลิกซึมเศร้า และไปลงเรียนดรออิ้ง และวาดสีน้ำ ศิลปะคงเป็นสิ่งเดียวที่ช่วยบำบัดผมให้เลิกฟุ้งซ่านได้
พอถึงเวลาเริ่มปีการศึกษาใหม่ ผมก็ไปสมัครเรียนโรงเรียนมัธยมในตัวจังหวัดใกล้ๆ บ้าน ผมทุ่มเทกับการเรียน เรียนหนักและเริ่มรับงานพวกวาดภาพประกอบเล็กๆ น้อยๆ ในหนังสือนิทานเด็ก ชีวิตผมสงบขึ้น ความเจ็บเริ่มเบาบาง ความทรงจำเก่าๆ ที่เลวร้ายเริ่มเลือนหาย คนรอบข้างที่รักผมก็มีความสุขที่เห็นผมกลับมายิ้มได้อีกครั้ง… จนในที่สุดผมจบ ม.6 ผมตัดสินใจว่า ผมจะเอนทรานซ์เข้าคณะมัณฑณะศิลป์ และผมจะกลับเข้าไปที่กรุงเทพฯ อีกครั้งหนึ่ง ด้วยร่างกาย และหัวใจที่พร้อมเต็มร้อย ผมจะเป็นคนใหม่ ผมจะมีชีวิตใหม่
ในที่สุดผมก็ได้เข้ามาเรียนที่คณะมัณฑณะฯ อย่างที่หวังเอาไว้ ผมได้เพื่อนสนิทที่มีนิสัยคล้ายๆ กับผม นั่นก็คือพาย… พายเป็นเด็กผู้ชายหน้าตาดี ถึงดีมาก ผิวขาว ตัวเล็ก หน้าตาน่าเอ็นดูเกินกว่าจะชมว่าหล่อ แต่แววตาที่ทอดมองออกไปของเขา กลับเศร้าอย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้ว่ามีอะไรดลใจให้ผมต้องเดินเข้าไปทักพาย อาจจะเพราะเราสองคนดูเงียบๆ เหมือนกันก็ได้ เพราะในห้องเรียนวันแรกๆ ใครๆ ก็ต่างพากันผูกมิตร หาเพื่อนใหม่ ทักทายกันไปมา ก็คงจะมีแต่ผมและพายนี่แหละ ที่นั่งเฉยๆ มองดูคนนู้นคนนี้ไปเรื่อย…
ผมตัดสินใจเดินเข้าไปทักพาย ส่งยิ้มให้ และขอนั่งด้วย เราสองคนนั่งอยู่ข้างๆ กัน เรียนด้วยกัน ไปกินข้าวด้วยกัน แต่วันๆ หนึ่ง แทบจะไม่มีใครเอ่ยปากอะไรออกมามากเท่าไหร่ เราพอใจจะเป็นเพื่อนกันเงียบๆ เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ จริงๆ ผมก็เพิ่งจะมารู้ว่าพายมันเป็นนักร้องก็ประมาณ สองเดือนให้หลังได้แล้ว ก็ผมไม่ค่อยสนใจพวกเพลงป๊อบวัยรุ่นเท่าไหร่ ก็เลยไม่รู้ว่ามันเป็นใคร ถึงได้ว่าทำไมมีแต่คนมองมัน (จริงๆ อาจเพราะมันน่ารักด้วยแหละ)
และหลังจากที่เราอยู่เป็นเพื่อนกันเงียบๆ ผ่านไปหนึ่งเทอม พายก็เริ่มที่จะพูดคุยกับผมมากขึ้น อาจจะเพราะเขาเริ่มไว้ใจ และวางใจผมแล้วก็ได้ ไม่รู้สิ แต่ผมค่อนข้างรับรู้ได้ว่า ผู้ชายตัวน้อยคนนี้มีปมอะไรในใจแน่ๆ และที่เขาไม่ยอมคุยกับใคร เพราะเขากลัว และไม่ไว้ใจ… สุดท้าย ทั้งผมและพายก็กลายเป็นเพื่อนซี้กันไปโดยปริยาย พายค่อนข้างไว้ใจผมมาก มากถึงขั้นยอมเล่าเรื่องต่างๆ ในอดีตให้ฟัง… ผมสงสารมันมากนะ เด็กผู้ชายตัวเล็กๆ คนเดียว บ้านแตกไม่พอ ยังต้องผ่านความเหี้ยๆ ของมนุษย์ตัวผู้อีกหลายคน
ไอ้พายเห็นมันเงียบๆ แบบนี้ มันเที่ยวจัดมากๆ ทุกครั้งหลังเลิกคอนเสิร์ต เลิกงานถ่ายแบบ มันก็จะไปเที่ยวต่อ และจบด้วยการไปค้างกับผู้ชายสักคนที่มันหมายตาไว้… มันใช้เซ็กส์เป็นเครื่องบำบัดความเจ็บปวด จะว่าไปมันกับผมก็คล้ายๆ กัน แต่เรื่องของมันหนักกว่าผมเยอะ เห็นมันเป็นแบบนี้ ผมยังรู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากๆ กับอีแค่ความรักเล็กๆ ผมก็จะเป็นจะตายซะให้ได้ นี่ไอ้พายมันเจออะไรมามากขนาดนั้น มันทำตัวแบบนี้ผมก็ไม่แปลกใจหรอก
แต่ผมไม่ค่อยเห็นด้วยที่มันจะประชดชีวิตตัวเองขนาดนี้ เพราะผมเคยทำมาแล้ว มันมีแต่เจ็บกับเจ็บ คนรักมันก็จะเจ็บ ผมเคยคุยเรื่องนี้กับมันนะ มันบอกว่าไม่ต้องห่วงหรอกไม่มีใครรักมัน ถึงขั้นเจ็บกับการกระทำของมันหรอก… แต่ผมก็บอกว่า ผมรักมันนะ และเป็นห่วงมันมาก ไอ้พายมันก็ร้องไห้ มันขอโทษผมที่มันทำตัวแบบนี้ แต่มันหยุดไม่ได้ มันหยุดตัวเองไม่ได้… ผมก็เลยให้มันสัญญาว่า จะทำอะไรก็แล้วแต่ ถ้ารู้สึกว่ามันจะไม่ปลอดภัยให้หยุดทันที อย่าเอาแต่อารมณ์เป็นใหญ่ หรือถ้าไปเที่ยวกลางคืนดึกดื่นแค่ไหน ถ้ากลับเองไม่ได้ หรือคิดว่ากำลังไม่ปลอดภัย ให้รีบโทรหาผม ผมจะรีบไปหาทันที ไม่ว่าจะกี่โมงกี่ยามก็ตาม และถ้าไปต่อกับใคร สุดท้ายแล้วเมื่อเสร็จสิ้นทุกอย่าง ให้แมสเสจมาบอกหน่อยจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง
มันก็รับปาก และก็ปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดมาตลอด… ผมเองก็ได้แต่หวังว่าสักวันจะมีใครสักคนมาฉุดมันออกจากวังวน ที่เลวร้ายนี้ซักที
กลับมาเรื่องของผมต่อนะครับ… ผมเองพอขึ้นปี 2 ผมก็เริ่มรับงานสอนติวดรออิ้ง… และนี่ก็เป็นจุดกำเนิดที่ทำให้ผมได้ตกหลุมรัก และพบรักครั้งใหม่กับเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เด็กผู้หญิงน่ารัก ที่มักจะมีคำติดปากว่า ‘ทำไมล่ะคะ’ อยู่เสมอเวลาที่เราติวกัน เด็กผู้หญิงขี้สงสัยที่ส่งเสียงเจื้อยแจ้วอยู่ตลอดเวลา เด็กผู้หญิงที่แค่อยู่ใกล้ๆ ก็ทำให้ผมยิ้มได้อย่างไม่รู้ตัว เด็กผู้หญิงที่มองโลกในแง่ดี มีแต่ความสดใส ชอบทำแก้มป่องตาโต เวลาที่ผมวาดอะไรน่ารักๆ ให้ดูเสมอ และเด็กผู้หญิงคนนี้มีชื่อเล่นเดียวกับเพื่อนซี้ผม… เธอชื่อน้องพายครับ
น้องพายมาเรียนติวกับผมโดยบังเอิญ จริงๆ จะว่าบังเอิญก็ไม่ถูก จะบอกยังไงดีล่ะ เรียกว่าพรหมลิขิตดีกว่านะ บังเอิญมีอยู่วันหนึ่ง ผมออกไปยืนรอไอ้พายหน้ามหาฯลัย เพราะมันจะแวะมาเอางานที่อาจารย์สั่ง แล้วต้องรีบไปร้องเพลงต่อ วันนั้นผมดันถือกระดานดรออิ้งติดมือมาด้วย จนเป็นที่สังเกตของเด็กหญิงคนหนึ่ง ตอนแรกผมก็ยืนของผมอยู่ดีๆ ซักพักก็รู้สึกเหมือนตัวเองถูกแอบมอง หันไปหันมาก็ดันไปเห็นเด็กผู้หญิงชุดนักเรียนโรงเรียนคุณหนูแห่งหนึ่ง ยืนส่งยิ้มให้
ตอนแรกผมก็มองซ้ายมองขวา ว่าน้องเธอยิ้มให้ใคร แล้วน้องเขาก็ชี้มาที่ผม ผมก็เลิกคิ้วตอบไปประมาณว่า มีอะไรรึเปล่า เธอยังไม่หยุดยิ้ม และเดินเข้ามาหาครับ…
‘พี่คะ พี่เรียนที่นี่ใช่ไหมคะ’ น้องตัวขาวอมชมพูถามไปยิ้มไปเสียงสดใส
‘เอ่อ…ครับ’ ผมก็ตอบไปตามคำถาม
‘รับสอนวาดรูปไหมคะ ดรออิ้งน่ะค่ะ… เอ่อ ไม่สิ พี่สอนน้องพายหน่อยนะคะ น้องพายอยากเรียนถาปัดฯ ค่ะ นะคะพี่ นะค้าาาา นะๆๆๆ สอนหน่อยนะ’
ตอนแรกผมไม่รับปากเธอนะครับ เพราะผมบอกว่า อยากเรียนถาปัดฯ ก็ไปหาพี่ถาปัดฯ มาติว เพราะผมเรียนเด็คฯ แถมอีกอย่างคือ เธอเพิ่งจะม. 4 เองจะรีบไปไหน… แล้วบังเอิญรถไอ้พายมาพอดี ผมก็เลยเดินหนีเธอไป… แต่แล้วหลังจากวันนั้น เธอก็มาดักรอผมที่หน้าคณะทุกวัน มาตื๊อแบบนี้อยู่อาทิตย์กว่า… จนไอ้พายเองยังอดสงสารไม่ได้บอกให้ผมรับน้องพายคนนี้เป็นศิษย์เถอะ ผมก็เลยได้เด็กติวโดยไม่ต้องประกาศรับสมัคร หรือไปหาตามโรงเรียน
หลังจากที่น้องพายเรียนติวกับผมผ่านไปสามเดือน ผมก็เริ่มรู้สึกดีๆ กับน้องมากขึ้นเรื่อยๆ เราคุยกันทุกวัน เจอกันทุกวัน จากที่ผมเป็นคนไม่ชอบเทคโนโลยี แต่กลับต้องมาซื้อบีบีใช้เพราะจะได้เอาไว้แชทกับน้อง ตกกลางคืนก็นอนคุยโทรศัพท์กันทุกคืน ตื่นเช้าก็จะมีแมสเสจมอนิ่งจากน้อง ชีวิตผมกลับไปอยู่ในโลกสีชมพูอีกครั้ง จนในที่สุดเราสองคนก็ตกลงเป็นแฟนกัน
น้องพายเป็นเด็กผู้หญิงที่ใครๆ อยู่ใกล้ก็มีความสุข ผมรักน้องมาก และผมก็รู้ว่าน้องรักผมมากเช่นกัน… วันครบรอบที่เราคบกัน 1 ปี ผมเลยตัดสินใจไปสักรูปพายเป็นลายเส้นที่ผมออกแบบเอง สักไว้บนหลังเท้าด้านขวา เพราะด้านซ้ายผมสักลายกราฟิกอื่นไปแล้ว
ผมกับน้องพายเรารักกันดีมาตลอด มีงอนกันบ้านนิดๆ หน่อยๆ แต่น้องพายเป็นเด็กผู้หญิงที่ไม่เหมือนลูกคุณหนูทั่วไป น้องไม่ง๊องแง๊ง ไม่งี่เง่า ไม่งอแง ไม่เรียกร้องนู่นนี่นั่น น้องมีเหตุผลและมีความคิดที่โตมากๆ เราเลยไม่ค่อยจะทะเลาะกันครับ…
ผมเลือกที่จะลืมอดีต และฝังทุกอย่างไว้ให้อยู่ลึกที่สุดของหัวใจและความคิด… แต่แล้วแม่งเหมือนเป็นตลกร้าย… ผมดันเจอไอ้เด็กตี๋ที่ผมคิดว่าชาตินี้เราคงจะไม่ได้พบกันอีก ผมน่าจะเชื่อที่เขาพูดๆ กัน ว่ากรุงเทพฯ มันแคบกว่าที่เราคิด… มันมาเล่นคอนเสิร์ตที่งานประจำปีของคณะผม และเท่าที่ลองถามๆ เพื่อน ไอ้เด็กตี๋มันเรียนคณะดุริยางค์ฯ มหาฯลัยเดียวกันกับผมนี่แหละ
แต่ มันก็ทำให้ผมเบาใจไปได้ระดับหนึ่ง เพราะตอนที่เราดันบังเอิญเจอกันในห้องน้ำ มันสะดุ้งตกใจนิดหน่อยที่เห็นหน้าผม ก่อนจะพยักหน้าให้นิดๆ ตามสไตล์กวนๆ แล้วมันก็เลือกที่จะเดินออกไปจากห้องน้ำ โดยไม่ได้พูดอะไรออกมา และหลังจากนั้นถ้าเราบังเอิญเจอกันที่มหาฯลัยอีก เราก็จะทำเป็นเหมือนคนไม่รู้จักกัน…
เรื่องมันดำเนินไปในทิศทางที่ถูกที่ควรแล้วแท้ๆ แต่ แม่งต้องมีแต่ทุกครั้งไปสิชีวิตผมเนี่ย ผมเสือกต้องมาร่วมทริปทะเลกับมันโดยไม่มีใครได้รู้ตัว มันก็ตกใจ ผมเองก็ตกใจ มันเสือกเป็นเพื่อนสนิทแฟนไอ้พาย จริงๆ ผมเสือกเก็บอาการไม่อยู่จนพายมันสงสัย แต่พายก็เลือกที่จะไม่ถามอะไรผม เพราะพายมันก็รู้ว่าผมเองก็เหมือนมันนั่นแหละ ถ้าอยากจะบอกผมจะบอกเอง ไม่ต้องถาม…
แล้วสิ่งที่ทำให้ผมกระอักกระอ่วนใจมากที่สุดก็ตรงที่ ผมกับมันต้องมานอนห้องเดียวกันนี่แหละ…
‘สบายดีใช่ไหมครับ’ เป็นคำถามแรกหลังจากที่ได้เข้ามาอยู่ในห้องนอนกันสองคน
‘อืม’ ผมไม่เลือกจะพูดอะไรมากนัก
‘พี่ลืมผมไปรึยัง’ ไอ้สัดนี่ถามเพื่อเหี้ยอะไรวะ
‘มึงจะฟื้นฝอยทำเหี้ยอะไรหะ’ ผมพูดเสียงเครียดใส่มัน
‘ผมเปล่าฟื้นฝอย แค่ทักทายเองพี่ ทำเป็นซีเรียสไปได้ รึว่ากลัวหวั่นไหวเพราะตอนนี้ผมหล่อกว่าเดิมล่ะครับ ฮ่าๆๆ… โอเคๆ ไม่พูดแล้วก็ได้ ไม่เห็นต้องทำหน้าเหมือนจะกินตับผมเลย ก็แค่ล้อเล่นหน่อยเดียวเองน่า’ ดูความกวนส้นตีนของมันนะครับ ไอ้เด็กนี่
‘มึงกับกูต่างคนต่างอยู่เหมือนเดิม แล้วถ้าเพื่อนมึงถาม หรือไอ้พายถามมึงก็บอกไปว่ามึงกับกูบังเอิญเคยเจอกันตอนกูเมา เล่าแค่นั้นพอ เอาแค่ที่มึงช่วยกูไว้ เพราะเรื่องของเรามีแค่นี้ นอกเหนือจากนั้นกูลบมันทิ้งไปแล้ว’
‘ขู่จังเล๊ยยย ตั้งแต่ตอนนั้นผ่านมา 5 ปีและ ผมเคยได้แพร่งพรายให้ใครรึก็เปล่า พี่เองนั่นแหละจะกระโตกกระตากจนคนอื่นจับได้ แต่จะว่าไป ทำไมเราเป็นเพื่อนกันไม่ได้วะพี่ ก็แค่เป็นเพื่อนกันเอง’
‘กูไม่อยากเป็นเพื่อนกับมึง’ ผมพูดแค่นั้นก็เดินหนีมันออกมาจากห้องเลย ไอ้เด็กห่านี่คุยด้วยแล้วเหนื่อย
ตอนอยู่ที่ทะเลด้วยกัน ผมพยายามคุยกับมันน้อยมาก และผมก็อึดอัดมากๆ ด้วย แต่มันเสือกทำหน้าตาสบาย สีหน้าระรื่น แถมพยายามชวนผมคุยตลอด มันพยายามชวนให้ผมเป็นเพื่อนกับมันให้ได้ เป็นห่าอะไรของมันก็ไม่รู้ มันเป็นเด็กดื้อตาใสอะผมว่า ยิ่งปฏิเสธ ยิ่งหนี แม่งยิ่งทำ ยิ่งตาม ผมก็อดทนเอา กะว่าจบจากทริปนี้ยังไงซะก็คงไม่ต้องบังเอิญมาเจอกันบ่อยๆ อีก
แต่แล้วแม่งเสือกไม่เป็นอย่างที่คิด ไอ้เด็กเหี้ยนี่แม่งทำในสิ่งที่ผมก็ไม่รู้ว่ามันต้องการอะไร… มันมาดักรอผม และขอคุยด้วย เรื่องที่ผมเอาตีนกลบดิน ฝังทิ้งไปแล้ว มันก็เสือกตามมาขุดมาคุ้ยอีกทำเหี้ยอะไรก็ไม่รู้… ผมไม่ชอบคนแบบมัน คนที่พูดไม่รู้เรื่อง พูดจาทีเล่นทีจริงไปเรื่อย คนแบบนี้ให้ตายก็ไม่ขอเป็นเพื่อนด้วยหรอกครับ
มันจะเอาอะไรของมันกันแน่วะ…
-
เท่าที่อ่านมา ชั้นว่าแกน่ะผิดเต็มๆเลยนะฟี่เอ๊ย
แจ็คมันก็พูดดีๆอะไรดีๆด้วยแล้ว ยังจะไปเหวี่ยงมันอีกน้อ :เฮ้อ:
-
ฟี่ค๊ะ....สายซึนเดเระ หรอคะ b- -"
สู้ต่อไปน่ออออออ...พี่เมอร์ซี่(จะมีการกลับสมการมั้ยเนี่ย?)
-
แจ็คจักฟี่กดเหอะ เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆ :z1:
-
มันจะเอาแกลับมาเป็นเมียนั้นหละ อิอิ
-
มันจะเอาแกลับมาเป็นเมียนั้นหละ อิอิ
เห็นด้วยอย่าแรงค่ะ :laugh:
-
คิดถึงน้องพายกับน้องริวแล้วอะ
:call:
-
แล้วฟี่กับแจ๊คเขาจะลงเอยกันได้มั๊ยนี่ ในเมื่อฟี่มีน้องพายอยู่แล้ว :a5: :a5:
-
:L1:
-
พี่ฟี่ดูอารมณ์แปรปรวน :laugh:
แต่ไม่เห้นต้องทำเมินกันขนาดนั้นเลย สงสัยจะกลัวหลงแจ๊คจริงๆ คริๆๆ :z1:
-
ก็ลืมๆ มันไปเหอะ แจ็คก็คงคิดบ้างไม่คิดบ้าง
บอกว่าจะลืม แต่หนี แบบนี้ยิ่งกระตุ้นให้ไล่ตามใหญ่เลย
-
รึฟี่จะกลัวใจตัวเองซะล่ะมั้ง
แต่น้องพายน่ารักขนาดนี้ ฟี่จะทิ้งได้ลงคอเชียวเหรอ
-
ก็ลืมๆ มันไปเหอะ แจ็คก็คงคิดบ้างไม่คิดบ้าง
บอกว่าจะลืม แต่หนี แบบนี้ยิ่งกระตุ้นให้ไล่ตามใหญ่เลย
เออจริง เพราะแจ็คมันกวนตีน ยิ่งทำท่ารังเกียจมันก็จะยิ่งตามอ่ะดิ
-
ใจเย็นๆ
-
สงสัยจะสถานะการณ์พลิก ฟี่ีหวั่นไหว
-
ฟี่หนีแจ็คไม่รอดหรอก หึหึ :impress2:
-
สงสัยคราวนี้ฟี่จะเสร็จแจ๊คแบบจริงๆ ใช่ป่าว
-
แจ็ค=แมลงสาบ ยิ่งหนียิ่งตามกร๊ากกกกก
-
น้องพายจะทำให้เจ็บอีกรอบไหมเนี่ยยยย
-
ดิฉันว่าทั้งแจ็ค ทั้งฟี่ ต่างก็ยังไม่ลืมเหตุการณ์ในครั้งนั้น
และอาจมีความรู้สึกแอบพึงใจเล็กๆให้กันและกัน แม้จะภายในเวลาอันสั้นนิ้ดเดียว
แต่ตอนนั้นต่างก็ยังรับสิ่งนั้นไม่ได้ จึงคิดว่าต้องลืมมันซะ
แล้วต่างคนต่างก็พยายามหลอกตัวเองว่าลืม
ดังนั้นพอมาเจอกัน ไอ้เจ้าความรู้สึกที่กดไว้ลึกๆในใจ มันก็เลยพยายามโผล่ออกมา
ยิ่งทริปมาทะเลครั้งนี้ ได้ใกล้ชิดกันแบบนี้
ทั้งสองคนนั่นแหล จะทนต่อแรงดันในใจได้เร้อ
-
:m15:+:really2:-:oo1:x:z6:
=
:L1:
-
มันจะเอาแกลับมาเป็นเมียนั้นหละ อิอิ
เห็นด้วย
-
:impress2:รักกันๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเร็วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อยากอ่านตอนหวานนนนนนนนนนนนนนนน o13
-
:beat: :beat:เรื่องแบบนี้มันลืมกันได้เหรอคะ เพราะถ้ามาเจอคนที่เคยเอ่ออออ......เอากันนะค่ะมันก็ต้องนึกถึงคืนวันเก่าๆแน่ๆอาจจะไม่มันส์ ไม่คันน ไม่เสียว แต่ก็ยังนับไม้อยู่นะคะ
-
ฟีฟี่อย่าทะเลาะกับแจ๊คนักเลย
สงสารแจ๊คมั่งเหอะน่ะ :เฮ้อ:
-
:L1: :L1:
-
รักกันไว้เถิด..... 555
น้องพายแฟนฟี่ก็เป็นคนดีนี่นา
ไม่อยากให้น้องเค้าเสียใจเลยค่ะ :m15:
-
ตอนนี้เครียดเนอะ
แถมฟี่ยังมีแฟนแล้วอีก
เป็นเรา เราก็ไม่ชอบคนนิสัยแบบนี้
ดูทะเล้น กวนไปเรื่อย ชอบคนที่เป็นผู้ใหญ่อย่างริวมากกว่า
-
รักกันเร็วๆนะฮะ :กอด1:
-
:serius2:
ม่ายยอมมมมมมมมมมม
ฟี่"รุก" เท่านั้นนนน
แต่ดูจากท่าทางแล้ว คงได้เป็น"เมีย"แจ็คแน่ 555
เนื้อเรื่องจะไปทางไหนอ่ะ ฟี่มีแฟนยุแร้วรักกันมาด้วย
ไมอยากให้พาย(ญ)เสียใจอ่ะ
แล้วไม่ค่อยชอบคาแรกเตอร์แจ็คเลยอ่ะ ดูแบบไม่จริงจังอ่ะ บ้าๆบอๆ
แถมพี่เมอร์ซี่บรรยายซะเกือนหาความหล่อไม่เจอ
ดังนั้นอยากให้แจ็ค"รับ"มากกว่า มีสามีหล่อดีกว่าเยอะ
-
จะเป็นรักสามเศร้าเราสามคนหรือเปล่าเนี่ย
แจ็คอกหักแน่ๆ
-
เหอะๆ เกรงว่าสุดท้ายจะเป็นอัลฟี่ที่สติแตกซะเองน่ะสิ (เรื่องทั้งหมดจะเริ่มอีกครั้งที่ฟี่ ไม่ใช่แจ็ค)
อิตาแจ็คออกจะเริงร่าขนาดนั้น
รอเวลาสองคนนี้รักกันเร็วๆ ดีกว่า
:กอด1:
-
แล้วใครจะรุก ใครจะรับละ
หรือว่าแจ๊คจะอกหัก
ไม่เอาแบบข้อสุดท้ายยน้าาา
-
อัลฟี่....เหวี่ยงเวอร์ๆเลยอ่ะ
แถมยังอารมณ์ร้ายอีกเนาะ
รอตอนต่อไปค่ะ
-
แจ็คต้องการอะไร :m28:
-
ช้อนเก็บความลับไม่ค่อยได้เจ้าค่ะ คุณพี่ อิอิ
คิดถึงเด้อ ช้อนได้งานแล้วนะคุณพี่ ใกล้บ้านมาก
แต่ตอนนี้ต้องเข้าไปเรียนงานที่ มหาชัย (ไกลเอาโล่)
ถ้าผ่านเดือนนี้ไป ช้อนจะรอดตาย เจ้าค่ะ อิอิ
แล้วจะแว๊บมาส่งข่าวระหว่าง เรื่องของ พี่ฟี่ กับ น้องแจ๊ค เจ้าค่ะ
น้องแจ๊ก แลดูเป็นคนดีเกินความคาดหมาย ไม่ต่างจกบักริวเลย อิอิ
ขอบคุณสำหรับเรื่อง สนุก ๆ เจ้าค่ะ อิอิ
-
ขอดูความเคลื่อนไหวห่าง ๆ :m32:
-
ฟี่เอ้ยได้ข่าวว่าแกผิดไม่ใช่เหรอนั่น ยังจะไปตืบเค้าอีก แต่ก็นะ แต่ละคนย่อมมีเหตุผลเป็นของตัวเองนี่เนอะ
-
ฟี่เริ่มหวั่นๆแระ แจ็คตามอีกนิด ให้ฟี่กระทืบอีกหน่อย เดี่ยวก็ใจอ่อน เอิ๊กๆๆๆ
-
ต้องอย่างนี้สิน้องฟี่... เล่นตัวเข้าไว้จ่ะลูก อิอิ
-
เจ๋งโว้ย ..
สู้ต่อไป..
o13
-
iรอฟี่กับแจ็ค มาทุกวันครับ
มาๆ แจ้งให้แถลงไขที
เอาแบบหวานๆ เหมือนพายกับริวนะครับ อิอิ
-
เอาอีก เอาอีก เอาอีก แจ๊คฝากมาบอกว่า จะเอาอีก เอาอีก
-
:m15: แล้วตกลงคู่นี้จะลงเอยอย่างไงอ่ะ....คิดแล้วเศร้าสงสารน้องพายอ่ะ เขาไม่รู้เรื่องด้วย อย่างไงก็เอาใจช่วยนะ o22 o22
-
เรื่องมันเป็นแบบนี้นี่เอง
น้องแจ๊คอยากรื้อฟื้นสินะ ก๊ากกก
เอาใจช่วยทั้งสองคนนะ
คิดแล้วสงสารน้องพายหญิงล่วงหน้า ฮ่าๆๆๆ
-
คือ..
คิดว่า ถ้าได้กัน..
ฟี่คงรุก..
เพราะ..
ในสายตาฟี่
แจ๊คเปนเด็กที่แอ๊บมาก..
55
-
อีนู๋อัลฟี่ เหวี่ยงได้อีกนะลูก 555
สู้เค้าแจ๊ค o13
-
o13
-
เเจ็คจับกดเลย ง่ายดีๆ๕๕
-
ยังไงก็มีความรู้สึกความเป็นรุก ในตัวฟี่ แรงกว่าอยู่ดีอ่ะ
ง่ะ
รอต่อไป
-
ค้างง่ะ T^T
งื้ดๆ T3T
มานั่งรอค่า =3
-
ฟี่นะฟี่ ยอมรับตัวเองยากขนาดนั้นเลยเหรอ
แจ็คสู้เขา
ไอ้เหี้ยสู้เขานะ
แรดน้อยด้วย
ทานที่ดีที่สุดคือการให้อภัย
และการให้อภัยที่ดีที่สุดคือให้อภัยตัวเอง
...ตั้งใจ ตั้งต้นใหม่ให้ดีนะครับ...
:L2:
-
เข้ามา :monkeysad: น้องพาย ถ้าพี่ฟี่เปลี่ยนใจ
ไอ้แจ็คอยากรุกต่อแน่เลย เพราะครั้งแรกทำไม่สำเร็จ สงสัยจะอยากลองอีกรอบ
ส่วนพี่ฟี่ก็เหวี่ยง วีน ได้น่าจับกดมาก
-
แจ๊คกวนได้อีกอ่ะ สงสัยจะกลับมารื้อฟื้นความหลัง อิอิ แล้วฟี่จะเหวี่ยงแจ๊คทำไมอ่ะ หรือว่าฟี่กลัวใจตัวเองกันแน่อ่ะ รอนะค่ะ ^^
-
แวะมาทักทาย ^^
Have a nice day :D
-
แจ๊คกวนตีนสวด ๆ อิอิ ๆ
อยากอ่านแรดน้อยอ่ะ อิอิ
สู้ ๆ ค่ะ :impress2:
-
โอ้ รักสามเศร้าหรอเนี่ย
สงสาร พายแฟนฟี่เหมือนกันนั
ฟี่ยังไม่รู้ตัวหรือเปล่า เอาใจช่วย
คิดถึงพายจังเลย
-
มารอคร้าฟ
o18
-
สอบเสร็จแล้ว เฮฮาลัลล้า โย่ๆ(ใครสอบยังไม่เสร็จก็สู้ๆเด้อ)
แจ๊คกะฟี่เหรอ? ฟี่นิสัยออกสาวกว่าที่คิดแฮะ เหมาะแระท่าจะเป็นรับ55
แต่น้องพายแฟนฟี่ล่ะ แลดูน่ารักนิสัยดี (อย่าพลิกบทให้น้องกลายเป็นคนแอ๊บรึหลายใจเลยนะ เหลือชะนีดีๆให้เชิดหน้าชูตาสายพันธุ์เดียวกันบ้างเถอะ ถึงแม้สุดท้ายแจ็คจะได้คู่กับฟี่(รึเปล่า?)ก็เหอะนะ)
งั้นเก็บความคิดถึงคู่น้องพายกะเชี่ยริวไว้ก่อน แล้วมาลุ้นคู่นี้บ้างดีกว่า แจ๊คปากหนักดีนัก
ให้Mercyมาเฉลยให้ปรุไปเล้ยยยย^~^
-
เพิ่งตามอ่านจนจบ
รอลุ้นต่อไป สงสารและตลกแจ๊คในทีเดียวเลยค่ะ
อ่อนกว่าเพื่อนมันอีก (ให้อภัยเพราะเด็กอยู่)
คนแต่งสู้ๆนะค่ะ : )
-
ตอนพิเศษ… อัลฟี่ VS. แจ็ค 1
อดีตมันโผล่มาแล้วววววววววว
จุดดราม่ามันอยู่ตรงไหนคะๆๆ
แล้วใครเมียใครผัว งงๆๆๆๆ
ตามอ่านต่อๆๆ
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :impress:
-
ค้างมากๆ รีบมาต่อด้วยครับ
-
:fox2: อ่ะแหน่...หวั่นไหวก็บอกมเถอะค่ะ พี่ฟี่ขาาาาา :m12:
-
ปูเสื่อรอต่อไป
-
ตอนพิเศษ Alfie & Jack 2
ฮี่ๆๆๆๆ ดีกันเถอะค่ะ
แล้วอย่าเป็นเพื่อนกันเลย! 555
เป็นอย่างอื่นดีกว่าๆๆๆๆ
ตามลุ้นคู่นี้ต่อๆ :D
-
ไหนๆก๊จะดีกันอยู่แล้วอ่ะ ช่วยพูดกานเพราะๆกว่านี้หน่อยมะด้ายเหรอคับ จะได้น่ารักๆบ้าง :impress3:
-
คิดถึงพายตัวแสบ~~~
-
แจ็คอยากรื้อฟื้นอะดิฟี่
-
รอตอนพิเศษฟี่+แจ๊คตอนที่3คร่า~
-
แวะมาดันกระทู้ อิอิ
-
ขอโทษด้วยนะคะที่ครั้งนี้เข้ามาแล้วก็ไม่ได้อัพ...
แถมมาส่งใบลาด้วยค่ะ...
ขอโทษจริงๆ นะคะ ไม่ได้อยากทำให้ทุกคนค้างกันเลย ช่วงนี้ยอมรับผิดแต่โดยดี
มาอัพช้ามากจริงๆ งานเยอะมากๆ ขนาดได้คนมาช่วยแล้ว ก็ยังคงเหนื่อย (เหนื่อยคูณสองเพราะต้องสอนงานน้องที่มาช่วยด้วย)
แถมใกล้งานสัปดาห์หนังสือยิ่งวุ่นวายมากค่ะ (งานของ Mercy เป็นงานหนังสือค่ะ ถ้าใครแวะไปงานสัปดาห์ฯ คงได้เจอกัน)
และที่มาส่งใบลาเพราะว่า พรุ่งนี้ต้องไปตจว. แต่เช้า ไปติดเกาะสี่วัน ไปทำงานค่ะ เศร้าใจจริงๆ
กลับมาวันเสาร์ วันอาทิตย์ Mercy จะพยายามอัพให้ได้นะคะ เพราะหลังจากวันอาทิตย์ไปก็เป็นสัปดาห์แห่งหายนะอาจจะหายตัวไปอีก
คราวนี้จะพยายามอัพเยอะๆ เลยค่ะ หลังสัปดาห์หนังสือ จะพยายามจัดสรรเวลาให้ดีค่ะ แล้วจะมาอัพบ่อยขึ้นนะคะ
หลายคนบ่นคิดถึงน้องพาย อดใจรอหน่อยนะคะ
ส่วนใครที่ค้างๆ คาๆ กับคู่นี้ ก็รออีกนิดนะคะ จิ้นกันไปก่อนนะคะว่าใครจะกระทำ ใครจะเป็นผู้ถูกกระทำ หรือจะผลัดกันกระทำดีน้า
ยังไงฝากบ้านด้วยนะคะทุกคน ฝากน้องพาย และผองเพื่อนไว้ด้วยนะคะ เดี๋ยว Mercy กลับมาแล้วเจอกันค่ะ
คิดถึง และขอบคุณทุกๆ คนนะคะ :กอด1: :bye2:
-
+1 เป็นกำลังใจนะคะ
ไม่เป็นไร สบายๆน้า รอน้องพายได้เสมอค่ะ
:กอด1:
-
รับทราบ ดูแลสุขภาพด้วย
-
อย่า หัก โหม มาก นะ ค้าบบ
p.s. ของ ฝาก ขอ ชุด ใหญ่ ๆ นะ ครับ ^^
-
รับทราบค่ะ รักษาสุขภาพตัวเองด้วยนะคะ :L2: :กอด1:
-
อนุมัติใบลาค่ะ จะรอนะคะ เรื่องงานก็สู้ๆเน้อ^^
-
รับทราบค่ะ ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ :กอด1:
-
รอๆๆๆๆๆๆๆ รีบมานะค่าา แล้วก็รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ ^^
-
รับทราบแล้ว แต่กลับมาต้องจัดหนักชุดใหญ่ ๆ นะ
-
รับทราบค่าพี่เมอร์ ดูแลตัวเองด้วยเน่อ :กอด1: :กอด1:
-
รับทราบค่ะ เป็นกำลังใจให้ สู้ๆ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:L1:
:กอด1:
-
มาเร็ว ๆ นะคร้าฟ
มีคนต่อคิวรอเยอะเลยคร้าฟ
:L2:
-
หายไปไหนละครับ อยากอ่านต่ออ่ะ :impress2:
-
อ่า ไม่เปนไรค่าาา
รอได้ แต่ขอของแถมเยอะๆ 5++
-
รับทราบจ้า
-
รับทราบจ้า คิดถึงน้องพายจัง T^T o13
-
คู่นี้หวานอีกแล้ว แต่แจ็คกับฟี่อ่ะ ปัญหาแก้ยากนะ
สงสารแจ็ค ยับคาหมัดเลย อยากรื้อฟื้นมากสินะนั่น
คิดถึงพายยยยยยย จะรอนะคะ
-
รับทราบค่ะ
ดูแลสุขภาพด้วยนะคะช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย ^^
-
ติดเกาะก็ระวังตัวด้วยเน้อ
-
รับมราบค่ะ^^
ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ :กอด1:
-
รอคร้าฟ
รอ
อิอิ
-
รอด้วยคน
รอทั้ง เหิ้ย-แรด
แล้วก็ ฟี่-แจ็ค
รอทั้งสองคู่เลย
-
:L2: ตามอ่านจนทันแล้ว น้องพายในอดีตน่าสงสารมาก ไม่รุ้่ว่าผ่านเรื่องร้ายๆอย่างนี้มาตัวคนเดียวได้ยังไง :เฮ้อ: :o12:
แต่ตอนนี้มีริวมาช่วยดูแลแล้วน่ารักขึ้นเยอะ ชอบคู่รักเอสเอ็มคู่นี้จิงเลย o13
ส่วนคู่ฟี่แจ้คนี่ก้อน่าติดตาม มาอัพไวๆนะค่ะ :L2: :L2: :L2:
-
กลับมาแล้วค่า มิตรรักแฟนๆ น้องพาย...
หายไปติดเกาะหลายวันเลยค่ะ เหนื่อยมากกกกกกกก
วันนี้ใครได้ดูพระจันทร์บ้างคะ สวยเนอะๆๆ
ดูพระจันทร์เสร็จก็รีบมาปั่นนิยายต่อเลยค่ะ นี่ขนาดรีบแล้วยังลงซะเกือบเช้า แหะๆ
ปั่นไปปั่นมา ชักจะยืดเยื้อแฮะคู่นี้... บางทีอาจจะตัดสลับกลับไปคู่น้องพายบ้างนะคะ แต่ยังไงคู่นี้ก็คู่กันค่ะ ฮ่าๆๆ
ตอนนี้กำลังปั่นเรื่องใหม่อยู่ (ยังมีหน้าจะมาเปิดเรื่องใหม่เนอะ)
อยู่ดีๆ ก็คิดพล๊อตเรื่องนี้ได้หลังจากดูละครช่องหลากสี แต่ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขาหรอกนะ แค่เป็นจุดประกายเฉยๆ
เดี๋ยวถ้าฟิตก็จะลงคืนนี้ แต่ถ้าไม่ (สงสัยจะไม่) ก็จะลงพรุ่งนี้ค่ะ ยังไงก็แวะเวียนไปลองอ่านกันดูเน้อ
ขอบคุณทุกคนนะคะที่คอยมาถามไถ่ เฝ้าบ้านให้ คิดถึงทุกคนมากๆๆๆ กอดทุกรีฯ กอดทุกนักอ่าน :กอด1:
ปล.คำผิดเดี๋ยวกลับมาแก้ค่ะ
ปลล. ตอนนี้ติด Cooking mama ใน เฟสฯ มากกกกกกก :z3:
++++++++++++++++++++++
ตอนพิเศษ Alfie & Jack 3
หลังจากที่ผม เสือกสาระแนขอไปญาติดีกับไอ้พี่ฟี่มันถึงที่คณะแล้ว ผลตอบรับไปได้สวยเลยครับ ผมได้แดกหมัดเพียวๆ จากมันซะจนอิ่มแปล้… จริงๆ ก็ไม่ค่อยจะเข้าใจตัวเองซักเท่าไหร่ ว่าจะอยากไปยุ่งกับมันทำไม แต่ผมมันเป็นคนประเภทยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ยิ่งหนีผมก็ยิ่งตาม ยิ่งปิดผมก็ย่ิงค้นหา แล้วไอ้พี่ฟี่เนี่ย มันชอบทำตัวลุกลี้ลุกลนเวลาเจอผม และที่สำคัญมันชอบหนีผมครับ…
คือกับอีแค่คนเคยจะจึกๆ กันแค่เนี้ย ถึงกับตัดความเป็นเพื่อนมนุษย์กันเลยเหรอ ผมว่ามันเกินไปหน่อยนะ ได้ก็ยังไม่ทันจะได้กัน แถมเรื่องยังเกิดเมื่อชาติที่แล้วอีกต่างหาก ผมแม่งเกือบจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำให้ตายเหอะ…
ผมก็เลยเสนอหน้าหล่อๆ มาสานมิตรกับมัน แต่ผลตอบรับก็อย่างที่บอกไป ‘เละ’ ครับ ถามว่าผมเข็ดไหม ตอบแบบแมนๆ ได้เลยว่าเข็ด… แต่คิดเหรอว่าคนอย่างผมจะเลิกล้มความตั้งใจที่จะผูกมิตรกับมัน… ไม่ มี ทาง… หนีดีนักใช่ไหม ได้เลย… ต่อไปนี้ ได้เจอหน้าไอ้แจ็คทุกวี่ทุกวันแน่ๆ
“แจ็ค…”
“………………”
“สัดแจ็ค….”
“……………..”
“เหี้ยยยยยยยย แจ็ค!!!!” เต็มหูเลยสัด
“ห่าอะไรของมึงครับคุณริว เรียกเพื่อนเนี่ย ช่วยเรียกให้มันเบาๆ หน่อย กูขวัญอ่อน แล้วก็ช่วยสุภาพกับกูบ้าง กูไม่ใช่เมียมึงนะครับ จะได้มาไอ้ห่าไอ้เหี้ยใส่กันเนี่ย” ผมยังไม่เคยเห็นไอ้ริวกับเมียมันคุยกันเพราะๆ เลยสักครั้ง แม่งรักกันแรงๆ จริงๆ
“ขวัญอ่อนเหี้ยอะไรครับ กูเรียกมึงตั้งนานแล้ว แม่งนั่งเพ้อเชี้ยอะไรอยู่” อ้าวเหรอ แหะๆ ก็คิดไรเพลินๆ ไม่ได้ยินนี่หว่า
“กูนั่งสมาธิอยู่ มึงน่ะรบกวน” แถไป!!
“Kวยยยยยย” ขอบคุณ กูก็มีไม่ต้องแจก
“สรุปมึงจะปิดให้ได้โล่ใช่ไหม เรื่องแผลที่หน้ามึงเนี่ย” ขี้เสือกจริงๆ เพื่อนกู
“เออ ทำโล่มาให้กูด้วยนะ”
“มึงนี่มันจริงๆ เลยว่ะ เวลาคนอื่นเขามีเรื่องปิดบัง มึงก็ขุดคุ้ยขี้เสือกซะจนรู้เรื่องชาวบ้าน แต่พอมาเป็นเรื่องตัวเองบ้าง ดันไม่ยอมให้ใครมาขุดคุ้ยนะ”
“อ้าว… กูผิดตรงไหน คนส่วนใหญ่เขาก็เป็นแบบนี้กันไม่ใช่หรือไง”
“สัด ยอมรับแล้วใช่ไหมว่ามีความลับกับกู”
“เอ๊ะ ไอ้นี่ กูสมมติโว้ย เขาใจปะ ขี้เสือกนะเราน่ะ… กูไปล่ะนะ มีธุระนิดหน่อย” หนีไอ้เชี้ยริวก่อนดีกว่าครับ ผมลืมไปว่า มันกับผมโตมาด้วยกัน เรื่องที่จะปิดบังอะไรมันเนี่ย ค่อนข้างยากนิดนึง…
จริงๆ เรื่องนี้ก็ไม่ได้กะจะปิดอะไรใครหรอก แต่ไม่รู้สิ แค่ยังไม่อยากบอกใครก็เท่านั้นเอง (เอ๊ะ ยังไงของมึง) ก็ไม่รู้จะบอกอะไรยังไงด้วย จะบอกว่าโดนเพื่อนเมียมันต่อยมา แล้วสาเหตุก็มาจากที่ผมไปวอแวเพื่อนเมียมัน อืม… ผมอาจจะโดนเมียมันตะกายหน้าแหกเอาก็ได้
ได้ยินเสียงไอ้เพื่อนซี้ขี้เสือกตะโกนไล่หลังมาแว่วๆ แต่ช่างแม่งมัน ผมเผ่นก่อนล่ะ รู้หลบเป็นปีก รู้หลีกเป็นกูนี่แหละ
………………….
………………….
“เอ๊ะ…มึง ไอ้… มึงมาทำเหี้ยอะไรอีก อยากโดนกูต่อยอีกรอบใช่ไหม” นี่แหละธุระของผม ตามมาสร้างสัมพันธ์กับไอ้คุณพี่ฟี่ให้จงได้…
“พี่จะตะโกนทำไมวะ… พี่เจอหน้าผม ทำอย่างกับเจอเจ้าหนี้ ไอ้ที่จะไม่มีใครสงสัย พี่ก็กลับทำให้คนอื่นมาสนใจเรานะเนี่ย” ก็ผมมาดักรอไอ้พี่ฟี่มันหน้าคณะ พอมันเดินลงมาเจอผม มันก็รีบปรี่เข้ามาตะคอกใส่ทันที จากที่จะไม่มีใครสนใจ ผมเห็นพวกเพื่อนๆ มันก็มองมากันเพียบ รวมทั้งเมียไอ้ริวด้วย… ซวยเลยกู ลืมไปว่ามันเรียนคณะเดียวกัน… เอาเหอะช่างแม่งมัน นี่ไม่ใช่ปัญหาของผมแล้ว ปัญหาของผมอยู่ตรงหน้านี่ต่างหาก
“มึงมานี่เลย… ไอ้เหี้ยเอ๊ย!!!” แล้วผมก็โดนมันลากไปแบบงงๆ กรี๊ดดดด กูเจ็บนะกำข้อมือซะแน่นเชียว ยิ่งบอบบางอยู่นะโว้ย
“โหย เจ็บนะเบาๆ หน่อยไม่ได้หรือไงคร๊าบบบ… แล้วนี่ลากมาที่เดิม จะกระทืบผมอีกใช่ไหมเนี่ย เอาวะ จะทำไรก็ทำ คราวนี้เอาให้ตายไปเลยนะ” จริงๆ แอบกลัวมันชักคัตเตอร์ออกมาปาดคอผมเหมือนกันนะเนี่ย ตาแม่งขวางโคตรๆ
“คนอย่างมึงกระทืบก็ตายเปล่า… เป็นเหี้ยอะไรนักหนา มึงทำไมพูดไม่รู้เรื่องวะ บอกให้เลิกยุ่งกับกูสักทีมึงก็ไม่เลิก มึงจะเอายังไงของมึงกันแน่”
“แล้วพี่ล่ะ พี่เป็นอะไรนักหนา กับอีแค่จะคุยกันดีๆ ไม่ได้เลยหรือไงวะ ผมก็แค่อยากให้เราลืมเรื่องที่แล้วมา แล้วก็คุยกันดีๆ ไม่ว่าเมื่อก่อนจะเกิดห่าเหวอะไรขึ้นกับเราสองคนก็ตาม แต่ตอนนี้มันผ่านมาตั้งกี่ปีแล้ว ผมก็แค่อยากเป็นเพื่อนกับพี่เอง… ไม่ได้หรือไงหะ”
“………………………” ไอ้พี่ฟี่ยืนจ้องหน้าผมนิ่ง เหมือนกำลังชั่งใจ และนิ่งคิดอะไรซักอย่าง ผมก็แค่พูดในสิ่งที่ผมตั้งใจเอาไว้ โอเคมันอาจจะเป็นเหมือนการเอาแต่ใจ และอยากเอาชนะของผม แต่จริงๆ ผมก็อยากคุยกับมันดีๆ บ้าง ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ทำไมถึงอยากจะญาติดีกับมันนักก็ไม่รู้
“ผมขอโทษ ที่ผมกวนตีนพี่ไปบ้าง แต่มันเป็นการแสดงความจริงใจของผมนะ ปกติผมก็กวนตีนแต่กับคนที่ผมสนิทๆ ด้วยเท่านั้นแหละ ถ้าทำให้พี่ไม่สบายใจผมก็ขอโทษแล้วกัน แต่อย่างน้อย เรามาเป็นเพื่อนกันเถอะนะ นะ น้าาา นะพี่ฟี่นะ นะครับนะ” อ้อนเข้าไว้ๆ สาวๆ ยังระทวยลูกอ้อนของผม ถึงนี่จะเป็นหนุ่มก็เถอะ มันก็ต้องมีหวั่นไหวกันบ้างล่ะวะ
“………………………” ยังคงเงียบอยู่เหมือนเดิม
“ก็ได้…” หืมมมมมม อะไรนะ ฟังไม่ผิดใช่ไหมเนี่ย สรุปคำว่าก็ได้ นี่คือตกลงใช่ไหม
“ก็ได้… คือตกลง เป็นเพื่อนกันใช่มะ” ขอย้ำหน่อยวะ
“เออ… กูตกลง แล้วมึงก็เลิกทำหน้ากวนส้นตีนใส่กูซักที เห็นแล้วคันตีน… ถึงแม้ต่อไปนี้กูจะยอมนับมึงเป็นเพื่อนก็ตาม แต่เพื่อนกูก็แบ่งระดับความสนิท มึงเป็นแค่เพื่อนเฉยๆ พอ ไม่ต้องเสือกมาสนิทกันไปมากกว่านี้ ถ้าไม่ตกลงก็ไม่ต้องเสือกมาให้กูเห็นหน้าอีก แค่นี้พอใจมึงรึยังหะ” แหม ทำเหมือนโดนบังคับเลยนะ (ก็มึงบังคับเขาไม่ใช่เหรอวะ) เล่นตัวจริงจริ๊ง
“คร๊าบบบบครับ เป็นเพื่อนชนชั้นล่างก็ได้ เดี๋ยวอีกหน่อยคงได้เรื่องเรเวลเนอะ”
“มึงฝันเหรอ… ไปๆ กลับไปได้แล้ว จบเรื่องของมึงแล้ว กูมีงานมีการต้องทำแยกย้ายไปได้แล้ว” อ้าว อะไรวะ นี่สรุปกูได้เป็นเพื่อนมันแล้วไม่ใช่เหรอ แล้วแค่เนี้ย… มันต่างอะไรจากเดิมวะ กูงง
“เฮ้ย… ไปกินข้าวกันก่อนดิครับพี่ ไหนๆ เราก็ได้เลื่อนขั้นความสัมพันธ์มาเป็นเพื่อนกันแล้วนะครับ ไปๆๆ ผมเลี้ยงเองนะ” อย่าได้รอช้าครับ ผมจัดการลากเพื่อนใหม่ติดมือไปขึ้นรถทันที
………………..
………………..
แล้วหลังจากวันนั้น ผมกับไอ้พี่ฟี่ก็เริ่มกลายเป็นเพื่อนกันจริงๆ ไปโดยปริยายครับ เราไปกินข้าวกันบ้าง ไปกินเหล้ากันบ้าง บางทีก็มีแฟนไอ้ฟี่ไปด้วย น้องพายเป็นคนน่ารักครับ นิสัยดี ยิ้มเก่ง สดใส และมองโลกในแง่ดี ก็ดูเหมาะสมกับไอ้พี่ฟี่มันดีนะครับ
ส่วนไอ้พวกเพื่อนๆ ขี้เสือกที่รอคอยคำตอบว่าผมกับไอ้พี่ฟี่มีเรื่องอะไรกัน ผมก็เลยตกลงกับไอ้พี่ฟี่ว่าให้บอกพวกมันว่าตอนแรกพี่ฟี่มันไม่ถูกชะตาที่ผมดันเอาเรื่องที่มันเคยโดนผู้หญิงทิ้งมาพูดอีกรอบ ก็เลยเข้าใจผิดคิดว่าผมกวนตีน ก็เลยชกต่อยกันนิดหน่อย แต่ตอนนี้เข้าใจกันแล้ว… ไอ้พวกตัวเห้ทั้งหลายตอนแรกก็เหมือนจะไม่เชื่อหรอกครับ แต่พอเห็นผมกับไอ้พี่ฟี่ไม่มีปัญหาอะไรกันแล้ว ก็เลยไม่มีใครพูดอะไรอีก…
ส่วนเรื่องเก่าๆ ของผมกับไอ้พี่ฟี่ มันก็เหมือนถูกลบ และลืมหายไป… แต่ผมว่าจริงๆ แล้วเราสองคนต่างก็รู้ว่า มันไม่ได้หายไปจากใจเราจริงๆ เพียงแต่เราเลือกที่จะหยุดคิดมันเท่านั้น…
แต่แล้ว มันก็เกิดเหตุให้ความหลังครั้งเก่า ถูกคุ้ยออกมาจากความทรงจำของเราทั้งคู่จนได้…
“แจ็ค มึงอยู่ไหน… มึงมาหากูที่ห้องหน่อย… ได้ไหม” อยู่ดีๆ ไอ้พี่ฟี่ก็โทรมาหาผม เสียงแปลกๆ เหมือนมันร้องไห้ยังไงไม่รู้
“ได้ๆ เดี๋ยวกูไปหา”
ไม่นานนัก ผมก็ถึงห้องไอ้พี่ฟี่มัน… ห้องมันไม่ได้ล็อค และผมก็ไม่ได้เคาะ เพราะกลัวว่าคนในห้องจะเป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่า เลยรีบวิสาสะเปิดเข้าไป… ผมก็แค่เป็นห่วงมันในฐานะเพื่อน พี่น้องคนหนึ่งเท่านั้นน่ะแหละครับ อย่าคิดมาก
“ฟี่ เป็นอะไร” หลังๆ มา ผมก็ไม่ได้เรียกมันว่าพี่อีกแล้ว ตามลำดับความสนิทของเราที่เพิ่มมากขึ้น
“แจ็ค… กู กู ฮึก…กูกำลังจะจะเสียพายไปแล้ว… กูกำลังจะเสียเขาไปแล้ว ฮือออ กูทำถูกแล้วใช่ไหม ที่ปล่อยน้องไป ฮึกกก แต่กูกำลังจะตายแล้้ว กูไม่ไหว ฮืออออ” ไอ้ฟี่นั่งเอามือกุมหัวแล้วร้องไห้อย่างบ้าคลั่ง ยิ่มพอเห็นผมเดินเข้าไปมันก็ยิ่งร้อง… ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับมัน และน้องพาย น้องพายจะหนีมันไปไหน หรือน้องพายมีคนอื่น แต่ก็ไม่น่าจะใช่ เพราะน้องพายกับมันก็รักกันดี น้องก็เป็นเด็กดีและรักไอ้ฟี่มากๆ น้องไม่น่าจะนอกใจไอ้ฟี่ได้
“ฟี่เกิดอะไรขึ้น… นิ่งก่อนๆ เล่าให้กูฟังได้ไหม ว่าเกิดเรื่องอะไรกับน้องกับมึง” ผมเข้าไปนั่งข้างๆ มันบนโซฟาตัวเดียวกัน ก่อนจะวาดแขนไปโอบไหล่ไอ้คนที่ร้องไห้โฮเข้ามาแล้วโยกปลอบ
แล้วไอ้ฟี่ก็เล่าให้ผมฟังทั้งน้ำตาว่าบ้านน้องพายเธอโดนโกง น้องพายเองก็เพิ่งจะรู้ว่าที่บ้านตัวเองมีปัญหาแบบนี้เกิดขึ้น เท่าที่รู้ เหมือนบ้านน้องพายจะมีกิจการร้านอาหารจำพวกคาเฟ่ใหญ่โต แล้วเหมือนจะโดนหุ้นส่วนโกงจนร้านกลายเป็นของหุ้นส่วนไป แถมยังต้องมารับภาระหนี้สินที่ไม่ได้ก่ออีกหลายล้าน ซึ่งล้วนแต่เป็นหนี้นอกระบบ บ้านน้องจึงตัดสินใจจะหนีทุกอย่างไปอยู่ที่อเมริกา เพราะว่ามีญาติอยู่ที่นั่น และยังพอมีเงินเก็บเหลืออยู่ก้อนหนึ่ง พอจะเอาไปทำทุนอะไรได้บ้าง
แต่ตัวน้องพายไม่อยากย้ายไป เพราะการไปครั้งนี้ นั่นหมายความว่าอาจจะไม่ได้กลับมาเหยียบเมืองไทยอีก น้องพายก็เลยขอพ่อกับแม่ว่าจะอยู่ที่นี่ และก็ขอมาอยู่กับไอ้ฟี่ ซึ่งฟี่เองมันก็ไม่ค่อยเห็นด้วยที่พายจะมาอยู่กับมัน มันไม่อยากให้คนอื่นมาครหาน้องพายได้ แต่จะช่วยเป็นธุระหาที่อยู่ให้ และดูแลพายให้เอง
พอพ่อกับแม่น้องพายรู้ว่าน้องพายจะไม่ยอมไปด้วย ก็ทุกข์ใจ มาขอร้องไอ้ฟี่ให้เกลี้ยกล่อมน้องพายหน่อยเพราะอยู่ที่นี่คนเดียวก็อันตราย กลัวเจ้าหนี้จะรู้ว่าพายอยู่นี่แล้วจะมาขู่เอาเงิน ขอร้องให้ทำยังไงก็ได้ให้พายไปอยู่อเมริกา ไอ้ฟี่มันก็เลยตัดสินใจแบบพระเอกละคร ว่ามันจะขอเลิกกับน้องพาย แล้วให้น้องพายไปอยู่อเมริกาซะ
ผมนั่งปลอบเป็นเพื่อนมันอยู่นาน หลังจากที่มันเล่าทุกอย่างพร้อมน้ำตาให้ฟัง มันก็ร้องไห้ต่ออีกสักพัก กว่าจะนิ่งสงบลงมาได้
“แล้วทำไมมึงต้องเลิกกับน้อง แค่อเมริกาเอง อีกหน่อยมึงก็ไปหาเขาได้นี่หว่า มึงถึงขั้นต้องเลิกเลยเหรอวะ” เดี๋ยวนี้อินเตอร์เนทก็มี บีบีก็ใช่กันทั่ว เฟสทงเฟสไทม์ก็ใช้ได้ มันจะกลัวห่าอะไรกับแค่ระยะทางวะ
“จากกันทั้งๆ ที่ยังคงรักกันอย่างนี้ดีกว่า ห่างกันแล้วเขาเกิดเปลี่ยนไป ถึงเวลานั้นกูคงจะขาดใจตายยิ่งกว่านี้อีก” เฮ้ย มึงพระเอกน้ำเน่าจริงๆ ว่ะฟี่
“มึงน่าจะเป็นคนที่รู้จักน้องพายดีที่สุด มึงก็น่าจะรู้ว่าน้องเขารักมึงมากแค่ไหน แค่ห่างกันแค่นี้ เขาไม่เปลี่ยนใจไปมีคนใหม่หรอกวะ มึงไม่เชื่อใจน้องเขาเหรอวะ”
“มันไม่ใช่เรื่องเชื่อหรือไม่เชื่อใจหรอก มันคงเป็นเพราะกูเคยเจ็บมาก่อน กูเคยต้องเสียใจเพราะความห่างไกล กูรู้ว่าน้องพายรักกู และน้องไม่เหมือนพี่ชมพู แต่… อะไรจะมาเป็นหลักประกันได้ล่ะ… กูกลัว ฮึก กูกลัว มึงรู้ไหม กูไม่กล้าแม้แต่จะคิดถึงอนาคตด้วยซ้ำ ฮือออ… กูมันเป็นคนเห็นแก่ตัว ถ้ากูคบใคร กูรักใคร กูก็ไม่อยากให้เขาต้องไกลจากกู กูอยากเห็นเขาอยู่ใกล้ๆ ตลอดเวลา ฮึก…เลิกกันซะตั้งแต่ตอนนี้ ฮืออ ดีกว่า ถ้าสุดท้าย…เราทั้งคู่จะเป็นคู่กัน ก็คงจะได้กลับมารักกันอีกครั้ง”
เฮ้ออออออ ความคิดมันก็สุดโต่งเกินกว่าจะต้านทานจริงๆ ถ้าเป็นผม ผมคงจะไม่เลิก โลกเดี๋ยวนี้เล็กจะตาย การสื่อสารสมัยใหม่มันย่อโลกให้เหลือแค่นิดเดียว ทำไมต้องบอกเลิกด้วยวะไม่เข้าใจ…
“ถ้ามึงคิดดีแล้ว มึงก็ต้องอยู่กับผลที่มึงเลือกให้ได้ มึงมาร้องไห้จะขาดใจขนาดนี้ ถ้าน้องมันรู้เข้า น้องมันจะจากไปอย่างไม่สบายใจนะ ไหนๆ ก็จะจากกันด้วยดี มึงก็ต้องส่งเขาด้วยรอยยิ้มสิวะ อย่าให้น้องต้องเป็นกังวลเรื่องมึงเลย เพราะแค่จากกันน้องพายก็คงเจ็บพอๆ กับมึงนั่นแหละ”
“อือ… กูรู้ ขอแค่วันนี้เถอะนะ ฮืออ ขอกูร้องวันนี้นะ ฮึก ฮืออ แล้วกูสัญญา กูสัญญาว่าจะยิ้มส่งเขา…ฮือออ…แจ็ค… มึง มึงมาอยู่เป็นเพื่อนกูหน่อยได้ไหม… ฮือออ กู กูอยู่คนเดียวไม่ได้ กูอยู่ไม่ได้จริงๆ ฮืออออ” ดูท่าแล้ว มันจะร้องแค่วันนี้วันเดียวพอหรือวะ ปริ่มจะขาดใจซะขนาดนี้… แล้วยังมาขอให้ผมมาอยู่เป็นเพื่อนอีก จริงๆ ก็กะว่าจะมาอยู่เป็นเพื่อนมันนั่นแหละ ไม่ไว้ใจอารมณ์มันเลย กลัวแม่งคิดอะไรเพี้ยนๆ ขึ้นมา แล้วทำร้ายตัวเอง อย่างน้อยมีเพื่อนอยู่ด้วย ก็ยังไม่ต้องจมอยู่กับความคิดตัวเองคนเดียว
ผมกลัวใจมัน ว่ามันจะทำร้ายตัวเอง… แต่ที่มากไปกว่านั้น ผมเองก็กลัวใจตัวเองด้วย… ครั้งหนึ่ง… เหตุการณ์คล้ายคลึงแบบนี้ มันเคยเกิดเรื่องบางอย่างระหว่างเรา แล้วครั้งนี้ล่ะ… มันจะมีอะไร หรืออาจจะไม่มีอะไรก็ได้
แต่ผม…
กลัวตัวเองหวั่นไหว…
….ไปมากกว่านี้….
-
ให้แจ็คช่วยทำให้ฟี่หายเศร้าหน่อยจิค่ะ....
คิดเถิงริวกับพายด้วยค่ะ
-
งานเข้าน้องแจ๊คแน้เลยงานนี้
:call:
-
มา ดึ๊ก ดึก
สง สาร ฟี่ แต่ ก็ สง สาร น้อง พาย ด้วย
เฮ้อ! แจ็ค ปลอบ ฟี่ ดี ๆ นะ
-
นี่รึป่าว คือจุดเปลี่ยนสำคัญของคู่นี้
>.<
แจ็คไม่ต้องกลัวหรอก หวั่นไหวต่อไปเถอะนะ
อิอิ
-
แจ๊คจับฟีฟี่กดเลยๆๆๆ
555++ มารเข้าสิงอีกแล้วเรา
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
ถ้าคู่กันแล้ว ก็ไม่แคล้วกันหรอกค่ะ
หมายถึงกับแจ็คนะเว้ยฟี่ ส่วนพายหญิงนั่นปล่อยน้องเค้าโกอินเตอร์ไปเหอะเนอะ :laugh:
-
แอร๊ย!! แจ๊ค หวั่นไหวต่อไปนี่แหล่ะดีแล้ว
จะได้มาอยู่เป็นกำลังใจ+ดูแลฟี่
ให้ฟี่มาหวั่นไหวกับแจ็คบ้างไง :-[
-
:กอด1: :กอด1:เพื่อนรัก
-
ยิ่งใกล้กันยิ่งหวั่นไหว แจ๊คสู้ๆ :กอด1: :กอด1:
คิดถึงพาย-ริว :3123: :3123:
-
ห้ามใจไม่ให้รัก
กับตัดใจจากรักอันไหนจะทรมานกว่ากันคะ
-
แจ๊คปลอบฟี่ด้วยนะ
อยากอ่านเรื่องใหม่เหมือนกันคะ
ถ้าเอาเรื่องใหม่มาลงแล้วมาบอกด้วยนะคะ
+ 1 นะคะ
-
แจ็คปลอบฟี่หน่อยนะ
สงสารฟี่จริง ๆ
-
หวั่นไหวแล้วเหรอน้องแจค
คราวนี้หากประวัติศาสตร์ซ้ำรอย น้องแจ็คก็คงไม่เหลวเหมือนคราวก่อนแน่ๆ
:z1:
-
ก็นะแจ๊ค ก็อยู่กับเค้าตลอดเดี๋ยวฟี่มันก็ขาดแจ๊คไม่ได้เองแหละ
รักแท้แพ้ใกล้ชิด แต่รู้ใจตัวเองแล้วกล้าแย่งเร็วๆ ก็ดีเหมือนกัน
ส่วนฟี่ ถ้าเป็นตรูมีความหลังแบบนี้ตรูก็นอย์แดรกเหมียนกัน ดีแล้วล่ะที่เลือกบอกเลิกตัดๆ กันไป (จะได้หันมากอดิอแจ๊ค อิอิ)
-
เรื่องความรักนี่พูดยากจริงๆจะจากเพราะรักหรือจากเพราะเลิกก็เศร้าไม่ต่างกัน..
แล้วแบบนี้แจ็คจะแข็งใจไม่ให้หวั่นไหวได้มั้ยเนี่ย
-
เเจ็คปลอบฟี่ด้วยน่ะ สงสารฟี่จังเลย
-
กลับมาแล้วเหรอจ๊ะ Mercy
มาพร้อมพระจันทร์ดวงโต
พร้อมความร๊ากกกก ของคู่กัด
แต่คราวนี้ มันเริ่มจากความเป็นเพื่อน
ความเห็นใจ ความเป็นห่วง
คงทำให้เข้าใจกันมากกว่าเดิมนะ
เดี๋ยวไปรอส่องเรื่องใหม่ด้วยคน
-
ทำไมชีวิตพายทั้ง 2 คนถึงดราม่าอย่างกับบ้านทรายทอง+คู่กรรมอย่างงี้ล่ะ
แต่ก็อย่างว่า ถ้าไม่มีเรื่องนี้ 2คู่รนี้ก็คงไม่ได้ลงเอยกันซะทีเนอะ
-
ดวงฟี่มันจะคู่กะผู้ชายอ่ะนะ อืม
-
.. :monkeysad:
-
อ่านเรื่องนี้ทันจนได้ ( เล่นเอาตาแฉะ ) ซาบซึ้งกับความรักของ พาย-ริว มาก~ :monkeysad:
ตื้นตันกับความพยายามในการเปิดใจพาย อ่านตอนนั้นลุ้นน้องริวจะแย่ สุดท้ายก็ไม่ผิดหวัง
เป็นความรักที่อบอุ่น อ่อนโยนมาก :กอด1:
ส่วนคู่นี้ ฟี่-แจ๊ค เดาทางไม่ถูก แต่ที่รู้ ๆ ผู้อ่านแถว ๆ นี้ อยากให้น้องพาย Go Inter
เหลือแค่แจ๊คไว้ปลอบใจฟี่ก็พอ... :laugh:
-
เสียวสันหลังแทนแจ็คยังไงมิทราบได้
o22
ถ้าแกขืนยังอยู่ใกล้ฟี่อีกนะ
รับรองงานนี้มีเฮแน่นอน
ปลล.คิดถึงน้องริวจริงจัง
:pig4:
-
จะซ้ำรอยเดิมหรือเปล่านะ
-
ง่า สงสารน้องพายแหะ ฟี่ก็ไม่หนักแน่นเอาซะเลย เพราะฉนั้นก็ปล่อยน้องพายไปแล้วให้แจ็คมันดูแลไปเหอะ
-
:o12:
:impress2:
-
:m15: :m15: :m15:
-
โอ้แจ็คท่าทางจะต้องออกโรงแล้วหละ
ดูแลฟี่ดีดีนะ อย่าให้ฟุ้งซ่าน
ปลอบกันดีๆนะคะ^^...ฮี่ๆ
-
:z1:รวบหัวรวบหางกินกลางตลอดตัวซะแจ็ค โอกาสมาถึงแล้วน้าาาาา
-
หวั่นไหวอ่ะดีแล้วแจ็คเอ้ย
แม่ยกรอดู ฉากสวีท อยู่ ๕๕๕
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
ปลอบกันไปปลอบกันมา เดี๋ยวก็รักกันจนได้
-
เหตุการณ์เดิมอาจจะซ้ำรอยได้นะคะ :laugh:
เชียร์ให้แจ็คหวั่นไหวค่า ฮ่าๆๆๆ
-
ฟี่กับแจ็ค คนเรา เค้าจะคู่กันอ่ะนะคะ ^^
เรื่องความไกลห่างกับการคบกัน เราก็คิดแบบฟี่นะ เราทนไมไ่ด้เหมือนกัน เราไม่อยากอยู่ไกลกับคนรักขนาดนั้น มันทรมานชะมัด
ถ้าจะเป็นคู่กัน เรา้คงได้กลับมาคบกันอีกครั้ง
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เริ่มเห็นรางของคู่นี้ก็ตอนนี้ละ :impress2: :impress2:
ชีวิตฟี่น่าสงสารจริงๆ :monkeysad: :monkeysad: รักก็รักแต่ทำใจไม่ได้ที่ต้องแยกกัน เศร้าจริงๆ
-
อ่าว เเจ็คเริ่มหวั่นไหวเเล้ว วว
ฟี่เเจ็ครออยู่นะ :z1:
-
รอทั้งคู่หวั่นไหว :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ง่าส์ อยากอ่านต่อๆๆๆ รอเน้ออออ~
:L1: :L1: :L1:
-
แอบค้าง :เฮ้อ:
แต่มิเปนไร รอได้ และจะรอต่อไปค่า~ :กอด1:
-
ค้าง แจ็คคิดอะไรอยู่ :serius2:
-
นี่แหละคือตัวแปร (ดีดนิ้วดังเป๊าะ)
น้องพาย คนอ่านอวยพรให้น้องพายมีชีวิตที่ดีนะคะ
จริงๆสงสารนะ แต่..ด้วยเหตุที่ ที่นี่เล้าเป็ด ฉะนั้น
ปล่อยอัลฟี่กับคู่กับแจ็คกี้ซะเถอะ :m20:
:กอด1:
-
จริง ๆ แล้วฟี่เห็นแก่ตัวมากเลย :o12:
พอไม่มีใครแล้วก็มาคิดถึงคนที่ตัวเองผลักไส
ไม่คิดเลยว่าเค้าจะรู้สึกยังไง ทั้ง ๆ ที่เรื่องนี้มันก็เคยเกิดมาแล้ว :seng2ped:
-
แจ็ครุกเลยดีมั้ย โอกาสมาถึงแล้ว :ped149:
-
อยากอ่านต่ออีกอ่ะ
-
โอ้ยยย โดนแน่แจ๊คคคค
-
นั่นไงโอกาสเหมาะสำหรับแจ๊กมาแล้ว หุหุ สบโอกาสแล้วนะ กร๊ากก รวบหัวรวบหางเลย อ่ะไม่ใช่แล้ว ตอนนี้ฟี่กำลังเสียใจแจ็ฏก็ต้องปลอบจริงมั้ย แล้วแจ็คจะห้ามใจตัวเองไหวมั้ยนะ ลุ้นจริงๆ คิดถึงพายริวแล้วเหมือนกัน ^^ เรื่องใหม่ก็รออยู่นะ
อยากไปงานหนังสือเหมือนกันค่ะP'Mercy
Take Care ค่ะ
-
:m12: อิอิอิ กลัวใจตัวเองก็ว่ามาเหอะเฮียแจ๊ค
เอาน่า..ยอมรับซะเถอะ ว่าที่ไปวอแวกะเค้าเนี่ย
++หวังผล-ไม่ใช่หราาาา อิอิอิ++ :haun5:
:m13: แต่ยังไงก็แล้วแต่ ปลอบกันดีๆล่ะ ดูแลพี่ฟี่ดีๆด้วยนะเฮียแจ๊ค
-
:monkeysad: สงสารฟี่ เปงคนดีซะจิงๆ
แต่แอบดีใจ ชะนีจากไป น้องแจ๊คก้อรอเสียบอยู่ อิอิอิ o18
-
คิดถึงน้องพายจังเลยยยยยยอ่ะ
มาเร็วๆนะ น้องพายยย <3
-
จุดเปลี่ยนสินะ หุหุ
-
คนนึงก็อารมณ์อ่อนไหวส่วนอีกคนนึงก็เกิดอาการหวั่นไหว แล้วเรื่องจะเป็นไงต่อคะเนี่ย เหตุการณ์จะซ้ำรอยเดิมรึเปล่าน้า ลุ้นๆ
:z2:
-
เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ หึหึ
-
แจ็คดูแลพี่ฟี่ดีๆนะ
:o12:
-
หงุ่ สงสารสาวน้อยพายอ่ะ ฟี่จะพระเอกไปไหนเนียแหงะ
ปล.อยากเ็ห็นแจ็คโดนกดอ่ะ
-
ฟี่พระเอกโคดดอะ น้องแจ็คปลอบใจพี่ฟี่ดีๆนะ
เอาเหมือนครั้งที่แล้วก็ได้ :z1:
-
มีแววว่าอาจจะเป็นเดจาวู แต่คราวนี้น่าจะไม่ "อ่อน" แบบคราวที่แล้วนะนู๋แจ๊ค ^^
-
สงสารฟี่อ่ะ :monkeysad:
แต่ไม่เป็นไรแจ็คเสียบเลย :z1:
-
โอกาสมาถึงแล้วแจ็ค โฮะ ๆ
-
แอบสงสารฟี่นิดหน่อย
แต่ได้เวลาทำคะแนนแล้วแจ็ค อิอิ
-
สถานการณ์สร้างวีรบุรุษได้ฉันใด สถานการณ์ก็สร้างโอกาสให้กับแจ๊คได้ฉันนั้น 555
-
สงสารน้องพี่ฟี่จัง
น้องแจ๊ค ปลอบ เยอะ ๆ จัดหนัก ค่าหน้าแหก ตอนก่อนนี้
จัดแต้มไปสำหรับค่าปลอบ 1 แต้มเลยค่ะ
-
แจ็ค ถึงเวลาของเธอแล้ววว
เข้าไปปลอบฟีฟี่เค้าซะ
:L2: :pig4: :L2:
-
แจ็ค นาทีทองมาถึงแล้ว
จัดไป!!!!
จะว่าไปคู่นี้ก็เหมาะกันดีนะ
ไม่คิดว่าฟี่จะออกแนวอ้อนๆนะเนี่ย
เห็นลงไม้ลงมือตลอด
เชียร์แจ็คเต็มที่
-
ชายหนุ่มสองคน ในห้องเดียวกัน กับคืนเหงาๆ
หุหุ ไม่อยากจะคิด
-
ไม่ได้อยากให้ใช้โอกาสนี้เพื่อทำให้เป็นของเรา
เพราะรักไม่ได้เป็นของใคร
แต่เป็นของทุก ๆ คนเหมือน ๆ กัน
ควรให้สิทธิเขาได้เลือก พอ ๆ กับที่เราอยากจะเลือก
ถึงแม้สภาพแวดล้อมจะบีบคั้น
แต่อยากให้เริ่มที่ความเข้าใจ และเชื่อใจกันมากกว่านะครับ
รออยู่ครับ
:L2:
-
สงสารพี่ฟี่ :sad4:
-
แจ็คช่วยปลอบใจพี่ฟี่เลย :กอด1: โอกาสมาถึงล่ะ แก้ตัวคราวที่แล้ว เที่ยวนี้เอาให้สำเร็จนะ :oo1:
-
ฟี่คิดมากสุดโต้งจริง ๆ .....สงสารน้องพายโดนบอกเลิกทั้งที่ยังไม่มีอะไรในก่อไผ่....
แต่ลึก ๆ แล้ว....แจ๊คก็คงเป็นคนสำคัญของฟี่...ที่เมื่อทุกข์ก็เป็นคนแรกให้ฟี่ร่ำร้องให้มาหา
ให้มาอยู่เป็นเพื่อน....ความรู้สึกแน่นแฟ้นมันร้อยรัดโดยไม่รู้ตัวซินะ...
เศร้า.....แต่ก็ลุ้นกับเพื่อน....ที่กำลังขยับเลื่อนฐานะต่อไป....
:L2: น้อง Mercy :pig4:
กด + ให้กำลังใจค่ะ
-
กลัวได้กันอีกอยู่ :laugh:
-
แจ็คหวั่นไหวแล้ววววววววววววว
เย้...
รอนายฟี่หวั่นไหวบ้าง
-
หวั่นไหวไปเล้ยยยย
ไม่ต้องกลัวแจ็ค
ช่วยปลอบฟี่หน่อยนะ สงสารฟี่อ่ะ
ทำไมต้องเจอกับรักไม่สมหวังอยู่เรื่อย :monkeysad:
อาจเป็นเพราะว่าแจ็คเกิดมาคู่กับฟี่ก็ได้
ชะตาเลยลิขิตไว้แล้ว(ชักจะอินเกินละ 555 อินจากเรื่องอื่นมา)
จะปลอบวิธีไหนดีน้า?
หรือเอาวิธีเดิมก็ดีนะ :z1:
-
ดีนะ
เอาคู่นี้มาขัดตาทัพคู่หลักไปได้
หลังจากเห็นและเข้าใจคู่นี้แล้ว
หวังว่าคู่หลักจะมาสร้างความชุ่มฉ่ำด้วยนะครับ
สู้ต่อไปไอ้มดแดง
:L2:
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :impress:
-
มารอนะคร้าฟ
:L2:
-
อ๊ากเข้ามารอค่า เพิ่งไปอ่านอีกเรื่องมา(มาไม่ทันดราม่า - -+)
ไม่รู้ทำไมคนอื่นเห็นแจ็คเมะหื่นๆๆๆ ทำไมเราเห็นว่าฟี่มันโคตรเท่เลยอ่ะค่ะ สมองเบลอป่าว *0*
เราคิดว่ามันต้องกดแจ็คได้ชัวร์ๆ(เเต่สลับบ้างก้อได้เร้าใจ 55+)
เราเห็นรังสีแจ็คมันต้องรับอ่ะ ทามม๊ายยยยยยย?
เมื่อไหร่จาลงน๊อออ ขอยาวๆนะคะ อิอิ
ปล.เลิฟล่ะ? คิดถึงค่าาาาาา
ปล2.ฟี่ต้องเมะนะลูกเชียร์งุงิ >o<
-
แจ็คยอมรับแล้วว่าหวั่นไหว แล้วฟี่อ่ะเมื่อไหร่?
-
มารออัลฟี่กับแจ๊คงับ
สาธุ ขอให้ไอแจ๊คเป็นรับ อิอิ
:haun4: :haun4:
-
:haun4:มันจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปน้า
-
หวั่นไหวเข้าแล้วสิแจ็คน้อย!!!!!
ลุ้นกับตอนต่อไปมากๆเลย
เขาเลิกกันน่ะดีแล้วลูก
เขาจะได้มาเป็นของลูกไง หึหึหึหึ
ป.ล. ลุ้นให้แจ็คเป็นเคะน้อยนะลูก อยากได้ลูกสาวเพิ่ม! 555
-
มารอเหมือนเดิมครับ
:L2:
-
สงสัยจะได้คู่ใหม่มาอีกคู่ก็งานนี้แหละคับ อิอิ
-
แวะมาดันให้ค่าาา
-
:z2:รอริวพาย อยากอ่านฉากหวานๆบ้างอ่ะ
-
ยัวรอคอยเสมอมาครับ
-
ดูกันไปดูกันมา สงสัยจะได้กันเร็วๆนี่แหละ กร๊ากกกกกกก :mc4: :mc4:
-
:3123: รออยู่เหมือนเดิมค่ะ
-
:sad11:
-
รอพี่mercyว่าเมื่อไหร่จะมาอัพ หายไปไหนค่ะ รอจ้า ^^
-
ความรักอ่ะ
มีบ่อยๆ
อกหักหลายๆครั้ง
แล้วจะรู้จักความรักดี...
บ่อย..ไม่ได้ระบุจำนวน...สองครั้งสำหรับบางคนก็ถือว่าบ่อยแล้ว...
หลายๆครั้ง..ไมได้หมายความว่าหลายๆคนซะหน่อย
.
.
.
เราสามารถรักคนคนเดิมได้เป็นสิบครั้ง..และอกหักกับเขาได้นับร้อยครั้ง...คุณเชื่อไหม...
ถามผมว่า ทำไมถึงคิดแบบนี้...
ผมก็จะตอบว่า...แล้วให้ผมคิดแบบไหนล่ะครับ
ร่ายมาซะนาน แค่อยากจะบอกว่า...เราคิด เราทำ..ล้วนเกิดจากเราอย่าได้เที่ยวไปถามคนอื่น
ใครจะมารู้จักเราดีเท่าเรา..
-
หล่อแต่โชคร้าย ตลอดดดดด ตลอดดดดดดด
-
สวัสดีค่า... มาดึกเช่นเคยตามสไตล์ Mercy ฮ่าๆ
ยังคงอยู่กับพี่ฟี่และแจ๊คนะคะ ตอนนี้อาจจะสั้นสักหน่อย แต่จะเป็นตอนที่เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่เชียวล่ะ...
สำหรับคู่นี้... มันคงจะไม่ได้หวานแหวว สักเท่าไหร่ อาจจะดูมึนๆ สับสนๆ อยู่บ้างนะคะ
เราแค่รู้สึกว่า มันเป็นแบบนี้ สำหรับคู่นี้ ดีแล้ว... บางอย่างหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้ ก็เลิกหามันไปซะ แล้วอยู่กับสิ่งตรงหน้าต่อไปถ้ามันทำให้เรามีความสุข
เดี๋ยวขอ Talk ท้ายเรื่องนะคะ เดี๋ยว talk ก่อนจะเป็นการสปอยล์ไปซะ...
ปล. คำผิดเดี๋ยวมาแก้เช่นเคยค่า...
+++++++++++++++++++++++++++++
ตอนพิเศษ Alfie&Jack 4
ตอนนี้กลายเป็นว่า… ผมกับไอ้ฟี่เป็นปาท่องโก๋กันไปแล้ว เพราะถ้าวันไหนผมว่างจากงาน ไม่มีคอนเสิร์ต ไอ้ฟี่มันก็จะอัญเชิญตัวเองมาสถิตอยู่ที่บ้านผม ไม่ก็ลากกันออกไปนั่งตามร้านกาแฟ ผมก็นั่งอ่านหนังสือบ้าง หลับบ้าง ไม่ก็เล่นเนท อัพเฟสบุ๊คคุยกับแฟนๆ เพลงบ้าง… ส่วนไอ้ฟี่ก็หอบงานมานั่งออกแบบ บางทีนั่งกันอยู่แบบนี้ทั้งวัน ไม่ค่อยได้คุยกันหรอกครับ ต่างคนก็ต่างสนใจสิ่งตรงหน้าของตัวเองไป แต่มันก็รู้สึกดีไปอีกแบบ ตรงที่ เรารู้ว่ายังมีใครอีกคนอยู่ใกล้ๆ
“พรุ่งนี้ไปไหนวะ” ไอ้พี่ฟี่เอ่ยถามขณะนั่งชันเข่ากินข้าวโพดคลุก น้ำตาล มะพร้าว ที่ผมลงทุนต้มเองกับมือ อยู่บนโซฟาส่วนห้องนั่งเล่นในห้องนอนที่บ้านผม… งงไหมฮะ คืองี้ อย่าหาว่าอวดรวย แต่บ้านผมรวย ฮ่าๆ… คือห้องนอนผมเนี่ย เรียกว่าเป็นห้องคอนโดย่อมๆ ได้เลย เปิดเข้ามาก็จะเจออาร์มแชร์ตัวโต และโซฟารับแขก ซึ่งเอาไว้ให้พวกเหล่าตัวเห้ เพื่อนๆ ผมมันมานั่งมานอนเล่นเกมกัน เพราะตรงหน้าโซฟา มี LCD จอมินิเธียเตอร์ตั้งอยู่ ส่วนโซนด้านในที่ถูกกั้นแบ่งไว้เป็นสัดส่วนก็จะเป็นส่วนของเตียงนอน และก็แบ่งย่อยไปอีกเป็นห้องเก็บพวกเครื่องดนตรี พวกเบส ดับเบิ้ลเบส คีย์บอร์ด เอฟเฟค ตู้แอมป์ ฯลฯ เป็นไงฮะ… เรียกผมคุณชายแจ็คได้รึยัง ก๊ากกกกก
“พรุ่งนี้มีคอนเสิร์ตที่… น่ะ แต่ช่วงเช้าก็มีเรียนทั้งวัน คอนเสิร์ตมีทุ่มครึ่งถึงสองทุ่ม แล้วก็สามทุ่มครึ่งไปเล่นที่ร้าน….ถึงห้าทุ่มน่ะ” ผมเองก็กำลังจ้วงข้าวโพดคลุกในชามเดียวกับมัน เคี้ยวตุ้ยๆ ปากก็ตอบมันไป ตาก็จ้องหนังดังในจอยักษ์ที่ผมเพิ่งซื้อแผ่นบลูเรย์มาดู เรื่องนี้จริงๆ กะว่าจะดูตั้งแต่มันเข้าโรงแล้ว แต่ก็ไม่มีเวลา งี้แหละฮะ คนมันดังจะกิน จะขี้ยังไม่มีเวลาเล๊ยยยย
“เหรอ… งั้นกูไปด้วยนะ กูเลิกตั้งแต่สี่โมงเย็นแล้ว เดี๋ยวไปหา” นี่ถือเป็นคำพูดติดปากของมันแล้วครัับ ไอ้คำว่า ‘กูไปด้วยนะ’ น่ะ ถ้าผมไปเล่นคอนเสิร์ตในกรุงเทพฯ ไม่ว่าจะผับไหน ร้านไหน หรือที่ไหน มันก็จะขอตามไปด้วยเสมอ ไปก็แอบๆ ไปหลบมุมๆ อยู่นะครับ เพราะเดี๋ยวไอ้ริวเห็นแล้วจะสงสัยว่าเพื่อนแฟนมันทำไมตามมาดูบ่อยจัง พอเสร็จแล้วมันก็จะแว๊บมารอผมที่รถ แล้วก็กลับมาที่บ้านผมพร้อมกัน นี่เลยเป็นสาเหตุที่ผมต้องขับรถ จริงๆ ผมเป็นคนไม่ค่อยชอบขับรถเท่าไหร่ เวลาเลิกงานส่วนมากก็จะติดรถไปกับคนนู้นที่คนนี้ที อย่างไอ้ริวนี่จะเป็นโชเฟอร์ประจำตัวผม เพราะบ้านใกล้คอนโดมัน หรือไม่บางทีผมก็ให้รถตู้ของบริษัทไปส่ง จะได้นั่งหลับได้ แต่พอมีคุณชายฟี่เข้ามาในชีวิต ผมเลยต้องเอารถออกมาใช้
“เฮ้ย ไม่ได้ ร้าน…. มันเล็ก มึงไปเดี๋ยวไอ้ริวเห็น” ร้านนี้ไม่ใหญ่มากแถมยังเป็นแบบโล่งๆ ไม่มีมุมมีหลืบให้หลบ ไอ้ริวมันเป็นนักร้องนำนะครับ ยืนข้างหน้ายังไงมันก็ต้องเห็น
“เห็นก็เห็น ช่างแม่งดิ” อ้าว ไอ้นี่เอาแต่ใจและ
“ช่างแม่งห่าอะไร ก็มึงไม่ใช่หรือไง ตัวตั้งตัวตีเรื่องหลบๆ ซ่อนๆ เนี่ย” แม่งเหมือนคนแอบคบกัน หรือพวกเล่นชู้กันยังไงไม่รู้ครับ ต้องเจอกันแบบหลบๆ ซ่อนๆ
“ก็กูขี้เกียจหลบแม่งแล้วอะ ก็แค่ตามมึงไปดูคอนเสิร์ตเอง มันไม่อะไรหรอก” เออ กูก็คิดงั้นแหละ แล้วไอ้ที่ต้องมาหลบๆ ซ่อนๆ นี่กูยังงงๆ เลยว่า ทำเพื่ออะไร แล้วเราทำอะไรผิดหรือไงวะต้องมาหลบกันขนาดนี้
“งั้นก็ตามใจมึงแล้วกัน แล้วคืนนี้มึงจะกลับไปนอนห้องมึงหรือยังไง” ผมน่ะยังไงก็ได้อยู่แล้ว ถ้าใครถามก็แค่บอกว่าเพิ่งจะมาสนิทกัน เป็นเพื่อนกัน มันจะมีอะไรยากนักหนา
“ขี้เกียจให้กูนอนด้วยแล้วใช่มะ” แหมไอ้ห่า ทำน้ำเสียงซะน้อยใจเชียวนะ
“เปล่า… ในประโยคคำถามกูมีคำไหนบอกหรือไงว่าไล่มึงเนี่ย” เดี๋ยวนี้ไอ้พี่ฟี่แม่งกลายเป็นคนขี้เหงา ขี้น้อยใจ และก็ขี้งอนไปแล้วครับ ไอ้พี่ฟี่คนเดิมที่เงียบขรึม พูดน้อย และดุ หายไปไหนแล้ววะ
“กูรู้ว่ามึงคิด” เอ๊ะ ไอ้นี่ หาเรื่องชวนตีแท้ๆ
“มึงเป็นหมอฟี่ฟันธงหรือไง แต่กูว่าอย่างมึงนี่น่าจะไปเป็นเด็กช่างกลดีกว่านะ หาเรื่องเก่งเหลือเกิน…โอ๊ยยย ตบหัวน้องแจ็คทำไมเนี่ย น้องแจ็คก็เป็นลูกมีพ่อมีแม่นะ ตบกันขนาดนี้ ปล้ำกันเลยดีกว่า ชิ!!!” ตบมาซะแรงเลยสาดดดด เดี๋ยวกูก็จับขึงกับโซฟาซะเลยนี่
“……เอากันไหมล่ะ” หืมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!! อะไรนะ อะร๊ายยยยย อย่ามาล้อเล่นกับกูแบบนี้นะเว้ย กูไม่ใช่เด็กชายแจ็คเหมือนเมื่อก่อนนะเว้ย
“แค๊ก…แค๊กกก… เล่นเหี้ยอะไรครับ กูสำลักข้าวโพดขึ้นสมองแล้วเนี่ย แค๊กๆ โอ๊ยย แสบคอเลยไอ้ห่า” ผมไอโครกแบบไม่มุกเลยครับ สำลักจริง ไอจริง ไม่มีดราม่าและสแตนด์อิน แม่งเล่นพูดไม่คิดอีกแล้ว
“ไม่ได้เล่น… เอาจริงๆ … เอาป๊ะล่ะ… เอากัน… มีอะไรกัน…” ผมว่าถ้าส่องกระจกดู ตอนนี้หน้าผมคงเหมือนโดนผีหลอก มือที่ตักข้าวโพดคลุกค้างอยู่แค่อก ก่อนจะเหมือนทำมิวสิควิดีโอโดยการ ปล่อยช้อนให้ตกกระทบจาน แต่ตัวเองยังคงเบิกตากว้างจ้องมองคนตรงหน้าไม่กะพริบ
“มะ มึง มึง มะ มึง เมาข้าวโพดหรือไง มะ มึง…” ไม่รู้จะพูดอะไร ก็หน้าตาไอ้เหี้ยพี่ฟี่ตอนนี้แม่งจริงจังมากอะ แล้วมันก็ไม่ได้เมา พูดออกมาจากสติล้วนๆ กลายเป็นผมเนี่ยแหละจะสิ้นสติ เสียจริตแทนมัน
“ทำหน้าเหมือนเห็นผีนะมึง… ทำไม เอากับกูนี่มันฝืนใจจนทำหน้าพะอืดพะอมขนาดนี้เลยเหรอ… กูไม่ได้เมา กูพูดจริงๆ นะ เอามะ ลองดู ไหนๆ มึงกับกูก็เกือบจะเคยๆ กันมาก่อนแล้ว แถมตอนนี้กูก็ฟรี มึงก็แทบจะไม่เคยมีใครจริงจัง ตกลงนะ” ตกลงนะเชรี้ยอะไรครับ กูยังไม่ได้ตอบโต้ห่าอะไรออกไปเลย… แล้วมือมึงเนี่ย จะยกขึ้นมาลูบแก้มกูเพื่อ???? กูเสียว เอ๊ยยย สยองนะเว้ย…
“ตะ ตัวร้อนเหรอฟี่ ดะ เดี๋ยวกูไปหยิบยาให้นะ” ผมยกมือขึ้นอังหน้าผากมันวัดอุณหภูมิ ช่วงนี้อากาศยิ่งเปลี่ยนแปลงแปรปรวนอยู่ด้วย…
“ฮะ เฮ้ยยยยย มึงเล่นอะไรของมึงเนี่ย” จากที่ผมยกมือขึ้นอังหน้าผากมัน กำลังลังจะชักมือหนีแล้วลี้ภัยความเพี้ยนของมันไปหยิบยาแก้บ้าให้มันกินซะหน่อย มันเสือกยกมือขึ้นมาจับมือผมไว้อย่างไว แถม แถม มัน มัน มันยังดึงมือผมไปดมๆ ด้วย (เขาเรียกว่าดึงไปหอมไหมไอ้น้องแจ็ค - -“)
“ครั้งที่แล้วกูให้มึงเป็นฝ่ายเริ่ม แต่ครั้งนี้กูเริ่มบ้างแล้วกันนะ เดี๋ยวครั้งต่อๆ ไป เราค่อยผลัดๆ กัน” ไอ้เชรี้ยยยยย พูดเหมือนผลัดกันนั่งริมหน้าต่างเวลานั่งรถทัวร์ไปทัศนศึกษากับเพื่อนสมัยวัยเยาว์… ผลัดกันเอาเนี่ยนะ มึงเอาสมองส่วนไหนคิดวะไอ้ฟี่!!!!!!
“ไอ้เหี้ยยยย กูไม่อยากเป็นเมียมึงนะ มึงเล่นเหี้ยไรเนี่ย ปะ ปล่อยมือกูเลย ไอ้ฟี่ ไอ้เชรี้ยยยยย ปล๊อยยยย” ร้องเสียงหลงเสียจริตไปแล้วกู แม่งไอ้ฟี่ส่งสายตาชวนขนลุกมาให้อะ ตาแม่งหวานเยิ้มเลย คะ คือ ไม่ปฏิเสธหรอกนะ ว่ามันหล่อ ยิ่งทำหน้าตาชวนฟัน เอ๊ย ชวนฝันแบบนี้ แม่งยิ่งหน้าเคลิ้ม แต่… ถ้ากูเป็นเด็กสาว กูจะยอมพลีกาย แก้ผ้าต่อหน้ามึงตอนนี้เลย แต่ไอ้ฟี๊!!!!! กูไม่อยากเป็นเมียมึ๊งงงงง
“งั้นกูยอมให้มึงทำก่อนก็ได้ ดีมะ ปะ” เฮ้ยยยยย ไรของมันวะเนี่ย หน้าตาแม่งจริงจังมาก กูหวั่นใจแล้วนะ
“อะ ไอ้…อืมมมมม” นี่มึงยังไม่ได้คำตอบตกลงหรือปฏิเสธจากกูเลยนะ เสือกเอื้อมมือมารั้งคอกูไปจูบเฉยเลย แล้วแม่งยกชามข้าวโพดในมือผมออกไปวางไว้บนโต๊ะข้างๆ ในขณะที่ปากก็ยังไม่ยอมลดละที่จะลุกล้ำผม
“ฟะ…อืมมม ฟี่ อืม… ฟี่ อืมมม พะ พอ อืมม” แม่งกูจะขาดอากาศหายใจตายแล้ว แม่งเล่นไม่ปล่อยให้ผมพักเลย ยิ่งจูบก็ยิ่งลึกซึ้ง ทั้งลิ้นมันที่ส่งเข้ามาหยอกเย้า และลิ้นผมที่ทรยศกลับยื่นไปยั่วแหย่กับมันอีก…
“อืมมม… ไปที่เตียงกันนะ” ไอ้ฟี่ละออกจากปากผม ถามคำถามที่ไม่คิดจะหาคำตอบเหมือนเคย เพราะพูดจบมันก็ก้มมาปิดปากผมอีกครั้ง แต่คราวนี้มันฉุดผมให้ลุกขึ้น รั้งตัวให้เดินตามมันไปที่จุดหมาย… แล้วผมก็เสือกเชื่องซะอย่างงั้น คล้อยตามมันไปจนถึงที่
“หยุด… ไม่ต้องพูด ไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น ช่างแม่งมัน… มึงไม่ต้องหาคำตอบว่าเพราะอะไร… เพราะกูก็ไม่รู้เหมือนกัน…แต่กูขอแค่ตอนนี้เวลานี้ อยู่กับกู เป็นของกู แล้วกูจะเป็นของมึง นะ”
ไม่รู้เป็นเพราะผมเห็นด้วยกับคำพูดของไอ้พี่ฟี่ หรือเพราะผมเองก็ขี้เกียจจะหาคำตอบอะไรแล้วก็ตาม… ผมถึงได้ยอมคล้อยตามการกระทำของมัน... ถามว่าความรู้สึกระหว่างผมกับมันตอนนี้มันคืออะไร… ผมก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน….
ช่วงระยะเวลาหลายเดือนที่ผ่านมา ที่ผมตกลงเป็นเพื่อนกับมัน ผมก็เป็นเพื่อนด้วยความบริสุทธิ์ใจ… อาจจะเป็นเพราะเดี๋ยวนี้ไอ้ริวมันมีแฟน มันก็เลยไม่ค่อยได้ไปนู่นนี่นั่นกับผมเท่าไหร่ ประกอบกับมีไอ้พี่ฟี่เข้ามาอยู่ด้วยก็เลยทำให้เราสนิทกันไปโดยปริยาย…
เดือนกว่าที่ผ่านมา หลังจากที่มันเลิกกับน้องพายแล้วกลายมาเป็นเงาตามตัวผม ผมยอมรับว่าดีใจที่หันไปเมื่อไหร่ ก็เจอมันอยู่ข้างๆ เสมอ มันเป็นเพื่อนที่ดี และผมก็เริ่มชินที่จะมีมันอยู่ใกล้ๆ… ผมเองก็รู้สึกว่าไอ้โรคซึมเศร้าเคล้าน้ำตาของมันเบาบางไปบ้าง… ผมรู้ว่าไอ้ฟี่เป็นคนชอบประชดตัวเอง มีห่ามีเหวอะไรก็ทำร้ายตัวเอง ทั้งความคิดและร่างกาย ผมถึงไม่ค่อยอยากให้มันอยู่คนเดียว…
ผมไม่รู้ว่าครั้งนี้ของเรา ที่กำลังจะเกิดขึ้น มันเป็นเรื่องประชด หรือมันอยากลอง หรือมันเต็มใจ จะเหตุผลห่าเหวอะไรก็ตามแต่ ผมไม่รู้ทั้งนั้น เพราะไอ้ฟี่มันเข้าใจยากขนาดตัวมันเองมันยังไม่เข้าใจตัวเองเลย ผมก็จนปัญญาที่จะขุดคุ้ยเอาจากมัน… แต่ที่ผมยอมที่จะปล่อยเลยตามเลยก็อาจเป็นเพราะมันเป็นคนตัดสินใจทำเรื่องนี้เองโดยสติยังครบถ้วน และที่สำคัญ ผมเองรู้สึกดีกับมัน...
ถ้าหากมันมีสติไม่ได้ถูกน้ำเมาชักจูง ฟี่มันจะเป็นคนที่คิดก่อนทำเสมอ… เพราะฉะนั้น แสดงว่าการกระทำครั้งนี้นั้น ผ่านการตัดสินใจและการกลั่นกรองทางความคิดของมันแล้ว…
สุดท้าย… ผมไม่รู้ว่าเราจะเรียกความสัมพันธ์ของเราหลังจากนี้ว่ายังไง หรือจะเกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรกับเราสองคนบ้าง มันอาจจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น หรือมีอะไรมากมายก็ตาม
…แต่ผม ก็จะไม่เสียใจที่ ‘เลือก’ ทางนี้
+++++++++++++++++++++++++++
- จริงๆ ตอนแรกคิดเรื่องไว้อีกแบบนึงนะคะ แต่แล้วมาลงเอยที่แบบนี้... เพราะเราแค่รู้สึกว่า ฟี่เป็นเด็กที่เข้าใจยากๆ นิดนึงค่ะ แล้วเป็นพวกอีโมชั่นสูง อยากทำอะไรก็ทำ คิดอะไรแปลกๆ บางคนอาจคิดว่า เรื่องแค่นี้ไม่เห็นต้องทำแบบนี้เลย เหมือนเรื่องแฟนสาวที่ยอมเลิกแล้วปล่อยเธอไป บางคนบอกว่า ไม่เป็นต้องเลิกเลย... ก็จริงค่ะ แต่จิตใจคนเราไม่เหมือนกันค่ะ ภูมิต้านทาง และนิสัยก็ต่างกัน... เราเขียนฟี่ออกมาเป็นคนที่ค่อนข้างไม่อ่อนไหว ถึงรูปร่างหน้าตาจะดูเพอร์เฟค แต่นิสัยใจคอไม่เลย ฟี่ไม่มั่นคงทางอารมณ์ และหวาดกลัว ตรงข้ามกับแจ็คที่ดูเหมือนเป็นคนเหลาะแหละ พูดจาไม่อยู่กับร่องกับรอย แต่จริงๆ แล้วเป็นคนที่ชัดเจนทางความคิดนะคะ เป็นคนที่ไม่หนีปัญหา อีกคนวิ่งหนี อีกคนวิ่งตาม สองคนนี้น่าจะอยู่กันได้ค่ะ (แต่ตอนนี้น้องแจ็คดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นนะ)
- ตอนต่อไป Mercy อาจจะกลับไปเรื่องน้องพายแล้วนะคะ ส่วนเรื่องฟี่แจ็ค จะกลับมาอีกครั้งแน่นอนค่ะ... ปล่อยให้เขาสองคนตกตะกอนกันไปก่อนนะคะ (แต่แอบใบ้ให้คนที่ลุ้นว่าใครจะกดใครว่า... ก็อย่างที่น้องฟี่แกเสนอแหละค่ะ 'ผลัดกัน' มันคงจะเหมาะกับทั้งคู่แล้วล่ะนะ"
- เป็นครั้งแรกที่เขียนเรื่องความสัมพันธ์ที่ดูขมุกขมัว ปกติ Mercy จะเป็นคนชอบ เมะ เคะ ก็ชัดเจนกันไป แต่คู่นี้ลองดูค่ะ จริงๆ ก็แอบรู้สึกอึดอัดตามตัวละครเหมือนกันนะ แต่ก็รู้สึกชอบแล้วที่จะเป็นแบบนี้ ^^
- - แอบโฆษณา... ฝากเรื่องใหม่ด้วยค่ะ (หลายคนคงอยากกระโดดถีบขาคู่ใส่ Mercy เรื่องนี้ยังมาช้าเลยดันไปต่อเรื่องใหม่)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=23404.0 ชื่อเรื่อง น้อง 'เมีย' ค่ะ เรื่องนี้ไม่มาม่า นะคะ เอาฮาตามความหื่นของพี่เขย ฮ่าๆๆ ลองกดเข้าไปอ่านกันได้ค่า ฝากด้วยค่า -/\- กราบงามๆ เลยค่ะ
ส่วนใครที่อ่านเรื่องนู้น และเรื่องนี้ด้วย ครั้งต่อไป Mercy จะอัพเรื่องนู้นนะคะ อัพสลับกันไปค่ะ...
ฝันดีค่ะทุกคน
-
ถึงจะสลับบทกัน
แต่ก็นึกภาพฟี่รุก ไม่ค่อยออก เพราะเป็นคนที่อารมณ์ล้วนๆ
ไม่ค่อยเหมือนผู้ชายเลย
-
อ่าาา
สั้นจริงอะไรจริง มากกกกกกกค่ะ :a5:
-
สุดท้ายก็ได้กัน....เฮ่อ คนอ่านชื่นนนใจ เอานะผลัดกันรับ-รุกก็พอไหว อิอิ
-
ผลัดกันจิงๆด้วย ฮ่าาาาา
-
ผลัดกันก็ดีนะ เท่าเทียม 5555+
หวังว่าจะเข้าใจความรู้สึกของตัวเองเร็วๆนะ
คิดถึงน้องพายกะเจ้าริววววว ตอนหน้าจะเจอกันแล้วววว
ปล.ติดตามอ่านทั้ง2เรื่อง เป็นกำลังใจให้นะคะ ^^
-
555+ ฟี่กับแจ๊ค **จนได้ อิอิ
แปลกหน่อยแต่ก็โอ อารมณ์ติ๊สกันทั้งคู่ ^^!
-
จะมี NC ไม๊น๊า
-
ผลัดกัน ๆ 5555+
-
แล้วเขาก็ได้กัน :z2: ลั๊ลลา
ผลัดกันบ้างไรบ้างก็ได้เนาะ :haun4:
แต่มีแววว่าระยะยาวพี่ฟี่จะกลายเป็นเมียถาวร เพราะนิสัยอ่อนไหวเกิ๊น
น้องแจ็คก็คอยเป็นหลักให้พี่เค้าไปละกันเนาะ ในฐานะสามีที่ดีต้องตามใจภรรยา :z1:
-
นึกถึงฟี่ นึกถึงหนุ่มหน้าสวยอ่ะ
นึกภาพไม่ออกเลยถ้าฟี่จะกดแจ็ค ฮาาาาาาา
-
ผลัดๆ กัน จะได้เสมอภาค แต่ดูแล้วฟี่น่าจะรับมากกว่านะ เพราะคุณพี่ฟี่ดูจะอารมณ์อ่อนไหวง่าย คิดเอง เออเอง
แจ็คไม่อยากเป็นเมีย ก็เป็นสามีที่ดีให้พี่ฟี่ละกัน :oo1:
ตอนหน้าจะได้เจอน้องพายแล้ว :-[
-
^^ คู่นี้จงเจริญ คิดถึงน้องพายอ่ะ
-
ติดตามผลงานทุกเรื่องค่ะ
น่ารักดีชอบบบบบ
:call:
-
คู่นี้ก็มึนๆ สมกับที่ได้คบกันจริงๆ
น่ารักดีนะ ไม่ต้องคิดมากให้ปวดหัว
แต่ท่าทาง ฟี่จะไม่ได้สลับไปมาหรอก
ก็น้องแจ็ค ออกจะชัดเจนขนาดน้านนน
แต่ไม่เป็นไร แบบไหน เราก็อ่านได้จ้า
-
แล้วคู่นี้จะเป็นงัยต่อเนี่ย....
ลุ้นๆ เอาใจช่วยนะคะ...
ทั้ง 2 เรื่องเลยจ้า...
-
อึบๆ
แอบคิดถึงพายเล็กๆ :laugh:
-
อึบๆ
แอบคิดถึงพายเล็กๆ :laugh:
คิคิ...เหมือนกันคะ :3123: :3123: :3123:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกก
:jul3:
ซื้อหวยไม่เคยถูกแบบนี้เล้ย
ว่าแล้วว่าไอ้สองคนนี้ถ้าได้คู่กัน
คงไม่แคล้วผลัดกันชัวร์
:laugh:
แต่แบบนี้ก็ดีนะ
เพราะทั้งคู่มันแบบว่าไม่มีบุคลิกของเมะหรือเคะชัดเจน
สลับกันบ้างชีวิตจะได้มีสีสันเนอะ
ปลล.คิดถึงน้องริววววววววว
-
เค้าชอบตรง "ผลัดกัน" เนียแหละ แต่แจ็คจะยอมง่าย ๆ เหรอ?
หรือถึงเวลานั้นแล้วค่อยว่ากันอีกที เวลานี้ให้ฟี่รับไปก่อน
คู่นี้ดีจังนะ ไม่ต้องคิดอะไรให้มันมากมาย ปล่อยไปตามธรรมชาติและอารมณ์
อ่านแล้วสบายใจกว่าที่คิด ...
-
แอร๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ผลัดกัน ผลัดกัน
-
ฟี่รุกหนักเลยคราวนี้ แจ๊คก็เออออห่อหมกไป ฮ่าๆ :laugh: :laugh: :laugh:
แล้วจะยังไงละเนี่ยย แต่ดูฟี่ติดแจ๊คเอามากๆ นี่เริ่มออกอาการหวงป่าว เอิ๊กกก
รอตอนต่อไปค่ะ :impress2:
-
อยากจะบอกว่าชอบอะไรแบบนี้มากกกกกกก :-[
เพราะว่ามันเหมือนในชีวีตจริงๆอ่ะค่ะ
แบบว่าเกย์จริงๆก็คงไม่มีใครรุกตลอด รับตลอดหรอก ยังเงี้ยแหละดีแล้ววว :laugh:
-
:z1: :z1: :z1:
-
o13 o13 น่าติดตาม :laugh: แต่แอบอึดอัดเหมือนกันนะเนี่ย
ตอนนี้เปบน้องพายก็ดีเหมือนกกันเพราะเราไม่ได้เหน
ผัวเมียคู่โหดมานานแระ อิอิ
ปล เรื่องน้องเมียอ่านแล้วหนุกมาก :L2:
-
พี่ฟี่เหมือนเมาข้าวโพดจริงๆ ฮ่าๆๆ
เอาวะ ผลัดกันไป เนาะแจ๊ค
น้องพายยยยยยย ไอ มิส ยูวววววว
-
555 ผลัดกัน ผลัดกัน จะได้ต่างคนต่างได้เท่ากัน 555
-
คิดถึงพายแล้ว
-
พออ่านคู่นี้ ก็แอบคิดถึงอีกคู่ เฮ้อออออออออ
-
ถึงจะสลับบทกัน
แต่ก็นึกภาพฟี่รุก ไม่ค่อยออก เพราะเป็นคนที่อารมณ์ล้วนๆ
ไม่ค่อยเหมือนผู้ชายเลย
เห็นด้วยกับรีนี้
รู้สึกมาตลอดว่าพี่ฟี่นี่เคะน้อยๆดีดีนี่เอง 555
-
คู่กันแล้วไม่แคล้วกันจริงๆสำหรับฟี่กับแจ๊ค
แต่อยากรู้ว่าครั้งนี้แจ๊คจะโดนกดก่อนหรอ?? :impress2:
-
สั้นงิ ใครกดใครล่ะเนี่ย? :m28: :try2:
-
รออ่านค่ะ
:L1:
-
แจ๊คจัดไปอย่าให้เสีย
พี่ฟี่เค้าขอมาแล้ว
แล้วก็จัดเต็มเลย :z1:
-
:impress2:กดกันซะแระ
-
แหม่ คู่นี้จะมีมาม่าอีกมั้ยเนี่ย
-
ฟี่นี่ บทจะรุกก็รุกรวดเร็ว ไม่มีปี่มีขลุ่ยเลย
-
ได้กันแล้วเว้ย :m11:
เอ๊ยยยยย ลืมตัว! ไม่ใช่ๆ ต้องบอกว่า
"คู่นี้เขาเริ่มต้นจริงจังแล้วเว้ยยยยย!" ต่างหาก
แต่ชอบที่สุดตรงคำว่า 'ผลัดกัน' ถ้าเป็นเฟซบุ๊คนี่จะรีบกดไลค์ให้เลยค่ะ
ดูลักษณะแล้ว อยากให้อัลฟีถูกผลัดน้อยกว่าแจ็คแหะ
:กอด1:
-
อ๊ากกกกกก
ผลัดกัน มะแนวๆๆ
แต่รับได้ ฮี่ฮี่ฮี่^^
รอน้องพายมาหวานกับริวต่อค่ะ
-
เอ๊อะ ฟี่จะรุกน้องแจ็คเป็นบางโอกาสหรอค๊า เหอๆๆ :z1:
ลงเอยแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะคะ
ไม่ต้องไปหาคำตอบหรอก ปล่อยให้มันเป็นอย่างงี้ต่อไป~~~
โอย รู้สึกดีจังค่า :-[
-
มาจัดแต้มให้คุณ mercy ค่ะ
ว่าจะให้ครึ่งแต้ม ก็ ไม่ได้เนาะ (หักค่าค้างคา)
อ่ะนะงั้นก็จัดไปเต็ม 1 แต้มจ้ะ คิคิ อิอิ
-
ผลัดกัน ว่าแต่ครั้งนี่ฟี่รุกใช่มั๊ย :z1: :z1:
เรื่องนี้ก็จะรอริวกับพายต่อไปค่ะ แล้วก็จะตามน้องเมียด้วย :3123: o13
-
แซ่บที่สุด
-
:pighaun: :pighaun: แล้วแบบนี้ใครจะเสร็จใครเนี้ย...รีบมาต่อนะครับผม o13 o13
+2 เลยครับ งานนี้ อิอิ o13 o13
-
คู่นี้ 2 way หรอเนี่ยยยยยย :a5:
:impress2: :impress2: :impress2:
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
ความรักอ่ะ
มีบ่อยๆ
อกหักหลายๆครั้ง
แล้วจะรู้จักความรักดี...
บ่อย..ไม่ได้ระบุจำนวน...สองครั้งสำหรับบางคนก็ถือว่าบ่อยแล้ว...
หลายๆครั้ง..ไมได้หมายความว่าหลายๆคนซะหน่อย
.
.
.
เราสามารถรักคนคนเดิมได้เป็นสิบครั้ง..และอกหักกับเขาได้นับร้อยครั้ง...คุณเชื่อไหม...
ถามผมว่า ทำไมถึงคิดแบบนี้...
ผมก็จะตอบว่า...แล้วให้ผมคิดแบบไหนล่ะครับ
ร่ายมาซะนาน แค่อยากจะบอกว่า...เราคิด เราทำ..ล้วนเกิดจากเราอย่าได้เที่ยวไปถามคนอื่น
ใครจะมารู้จักเราดีเท่าเรา..
ถูกใจรีบนี้จัง
ฟีฟี่+แจ็ค โฮ๊ะๆ
รอตอนต่อไปค่า
:L2: :pig4: :L2:
-
มา แบบ กระ ชับ ดี จัง ครับ
"ป่ะ ที่ เตียง เอา กัน"
ฮ่า ๆ
-
อ่านแจ็คฟี่ แล้วอยากอ่านต่ออะค้าบบบ
ชอบอ่ะะะะะะะะ
ยังไงก็รอตอน 5 ของคู่นี้นะครับ
แหะๆ
แอบนอกใจน้องพายกับริวชั่วคราว ฮ่าๆ
ปล. เรื่องใหม่ไปอ่านมาแล้วครับ อิอิ
ปล.2
"มุก"ตลก " กับ "กะพริบ" ครับ
ที่เห็นผ่านๆ ตาสองคำอะครับ แหะๆ
-
มาอ่านเรื่องนี้ แล้วอ่านเรื่องใหม่ด้วย เฮ้อ อ่านสองเรื่องถ้าอัพช้าเคืองนะเออ อิอิ
-
o13 ได้กันจิงจิงซะที
:a5: ว่าแต่นู๋ฟี่ขอผลัดกะแจ๊คเนี่ยนะ :a5:
-
:really2: อ่อย...เฮียแจ๊คงานเข้าแล้วววววว
แต่ท่าทางจะชอบนะนั่นน่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ :laugh:
แอบลุ้นคู่นี้อยู่เหมือนกันนะคะ :L2:
ไม่อยากบอกเลย :m23: ว่าเรานิสัยคล้ายๆกับพี่ฟี่ล่ะ :m17:
เคยมีคนบอกว่าเราบางทีก็เข้าใจยากเหมือนกันนะ :undecided:
:m28:ไม่รู้เหมือนกันว่าไอ้*เข้าใจยาก*เนี่ย..มันยังไงน้ออ อิอิอิ :haun5:
-
เวลาร่วมเดือนที่ใกล้ชิดกัน ความผูกพันธ์ก็เกิดขึ้นอย่างช้าๆเนอะ..
คู่นี้ไม่ว่าใครจะกดใคร หรือจะผลัดกัน ก็ดูลงตัวดี อิอิ
+1 จ้า o13
-
:serius2:Oh nooooooooo.............ได้โปรดอย่าตัดฉับ ให้ค้างคาใจอย่างนี้
แต่จะว่าไปก้อคิดถึงริวพายเหมือนกันแฮะ :เฮ้อ:
-
o13 ตามอ่านจนทันแล้ว
-
คู่นี้ในที่สุดก็ :oo1:อีกครั้ง
+1 นะคะ
-
โห่~พวกนี้ จะเอาก็เอาเลย ไม่ปรึกษาคนรอบข้างก่อนรึ??(ถึงปรึกษาก็บอกให้เอาเลยนั่นแหละวะ 555)
แหมๆๆๆ คราวหน้าขอน้องฟี่มาเล่าบ้างเน้อ~ ไอ้แจ็คเล่าแล้วแม่งเหมือนสาวน้อยรักแรกแย้ม 555 :laugh:
-
ผลัดกันๆๆๆ เดาว่าคราวนี้แจ็คโดนแหงมๆ :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
รอพายริวจ้า
-
ฮาฟี่ตอนท้ายเนี่ยแระ
ชวนผลัดกันเฉยเลย :laugh:
-
อุกรี๊ดดดดด ฟี่แจ๊ค จะผลัดกันหรอ ต๊ายๆๆๆ เตรียมใจ เตรียมเลือดก่อนค่ะ แต่ยังไงก้อขอให้ฟี่รับมากกว่าแจ๊ครับ ฮ่าๆๆๆ :z1: :z1:
เห็นเรื่องใหม่ตามไปค่ะ มันรันขึ้นมาบ่อยมาก :impress3: :impress3:
ปล. แอบคิดถึงน้องพาย กับ ไอ้เหี้ยริวค่ะ กร๊ากก :-[
-
ฟี่นายแน่มาก เสร็จแน่ๆเลยแจ็คน้อย ฮ๋าๆๆๆ
อ่า กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลยอ่ะ ค้างๆๆๆ
คิดถึงทั้งสองคู่เลย มาต่อเร็วๆนะ
-
โห น้องพายโดนแย่งซีนไปซะง้าน
ยังไงก็เอาใจช่วยทั้งสองคู่นะครับ
บางครั้งถ้าเป็นความรักจริง ๆ
จะรุกจะรับหรืออะไรก็ไม่ได้มีความสำคัญไปกว่าความรู้สึกจากใจที่มีให้กันหรอกครับ
:L2:
แต่ผมเป็นรุก ยังไม่เคยรับนะครับ ฮ่า ๆ :mc4:
-
ติดตามค่ะ ฟี่แจ๊คผลัดกันก็ดีนะ ฮ่าา ดูเป็นคนเข้าใจยากทั้งคู่อ่ะจริงๆแล่ว ฟี่เข้าใจยากจริงๆๆๆ รออ่านต่อค่ะ !!
-
ผลัดกันแหละดีแล้ว
รออ่านต่อครับ ^_^
-
5555 เมาข้าวโพดคลุกน้ำตาลแน่ๆเลยฟี่ ของขึ้นซะงั้น
อิน้องแจ๊ค งานเข้า เอ๊ะ หรือป่าวหว่า เริ่ม งงๆ แต่ได้ข่าวว่าเค้าผลัดกัน 5555
-
รออ่านต่อค่ะ ^_^ :impress2:
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :impress:
-
ฟี่กับแจ๊คนี่ให้อารมณ์ประมาณนี้ก็ดีนะ
แบบว่าไม่ต้องหาเหตุผลวุ่นวายอยากทำไรทำเลย
แค่รู้สึกชอบหรืออยากทำ ไม่ต้องคิดมากเข้ากับแจ๊คฟี่ดี
-
แบบว่าสุดท้ายก็รักกัน ถึงแม้ว่าตอนนี้จะคิดแบบนี้ก็เถอะเด๋วก็พัฒนาความสัมพันธ์ขึ้นไปเรื่อยๆน๊า แบบว่า
ขาดเธอช๊านอยู่ม่ายด้ายยยยย จะรอนะค๊า มาต่อไวๆ :o8:
-
ลุ้นคู่นี้มานาน
ในที่สุดก็
้ :m25:
เริ่มจะคิดถึงน้องพายแล้วล่ะ
-
มารอนุ้งพาย ผู้น่ารักกกกกกกกกกกกกอ่ะเมอร์ซี่
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ ขอบอกว่าชอบริวกับพายมากกกกกก
เป็นไอดอลในดวงใจ ห้าๆๆ เลี้ยงกันด้วยลำแข้งของจริงอะ o13
กว่าจะรู้ตัวว่ารู้สึกดี กว่าจะเปิดใจ กว่าจะรักกัน คนอ่านก็หัวเราะแหกปาก
น้ำตาซึมไปหลายช๊อตอยู่ ยิ่งอ่านยิ้งชอบพายอ่ะ
เป็นเด็กที่น่ารักมากๆๆๆๆ ปากร้ายแต่ใจดี นิสัยน่ารักสุดๆ
ริวได้ไปนี่โคตรรรรรรมีความสุข (อิจฉา) เวลาด่ากันยังน่ารักเลยอ่ะ 555
ไอเหี้ยกับไอแรด โอ้ยยย ชอบมากๆๆๆๆ !!! เวลาบอกรักกัน
ไม่ต้องใช้คำหวานอะไรมาก แต่อ่านแล้วเป้นสไตล์และบอกตัวตน
ของตัวละครมากๆ :sad4: อินท์สุดๆเลยอ่ะ ชอบหลายๆฉาก
เอาขึ้นมาเขียนคงไม่หมด แต่อยากบอกว่าสนุกมากๆ ชอบมากๆ
อ่านแล้วอารมณ์ดี 55555 :laugh:
-
รอคอยคุณพี่ที่รักอยู่ค่ะ ><
-
รอค่ะ สงสัยพี่mercy จะงานเยอะแหะยังไม่มาต่อ รออ่านอยู่นะ ^^
-
สรุปว่า featuring กันแบบงงซะงั้น
-
ฺฮิ ฮิ้วววววว นุ้งพายกลับมาแล้วค่าาาาาา....
แม่ยกน้องพายจ๋า อย่าเพิ่งตื้บ Mercy เลยน้า ที่พานุ้งพายมาช้าอะค่ะ...
แถมแอบกระซิบบอกเสียงอ่อยว่า... มาสั้นอีกต่างหาก แหะๆ
แต่เขาขอไถ่โทษด้วยมินิๆ NC (ที่มินิจริงๆ แหะๆ) ให้แล้วกันเนอะๆ
สำหรับเรื่องนี้ก็คงอีกไม่นานจะจบแล้วล่ะค่ะ ช่วงหลังๆ Mercy จะพาไปให้เห็นชีวิตคู่ของทั้งสองคนน่ะค่ะ
ว่าหลังจากกินอยู่ด้วยกัน ไอ้คู่นี้มันใช้ชีวิตกันยังไงบ้าง มีเรื่อง มีเหตุการณ์อะไรผ่านเข้ามา แล้วมีปัญหาที่ต้องเจอจะตั้งรับกับมันยังไง
ส่วนคู่ฟี่แจ็ค เดี๋ยวเขาจะกลับมาค่ะ รอหน่อยๆ นะคะ ^^
จริงๆ อยากเขียนยาวๆ ให้ชดเชยกับที่หายไป แต่ด้วยว่านี่ก็ล่วงเลยวันใหม่มานานแล้ว แถมพรุ่งนี้ Mercy ต้องไปตจว.อีกต่างหาก
กลับอีกทีก็วันอาทิตย์เลย... ฉะนั้น ทั้งน้องพาย และน้องรัน (เรื่องนู้น) ก็คงจะมาต่อให้อาทิตย์หน้าเลยค่ะ
ขอบคุณทุกๆ คนที่ยังคงรักและเอ็นดูน้องพายอยู่นะคะ... :กอด1:
ปล. คำผิดเดี๋ยวค่อยทยอยกลับมาแก้ค่าาาา
ฝันดีนะคะทุกคน....
++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 26
“อืออออ… ไอ้เหี้ยปิดไฟสักทีจะได้ไหมเนี่ย กูจะนอน” เมนส์มาแน่ๆ ไอ้เมียบังเกิดเกล้า สองสามวันมานี่งอนอะไรของมันก็ไม่รู้ เหวี่ยงใส่ผมทุกวัน หรือเพราะว่าช่วงนี้ผมติดงานต้องไปเล่นกลางคืนเกือบทุกวัน แถมเสาร์อาทิตย์ก็ไม่มีเวลาอยู่ด้วยกัน ผมกลับมาดึกดื่นก็ต้องมาทำรายงาน ไม่ก็ต้องแต่เพลงต่ออีก ก็เลยไม่ค่อยมีเวลาเอาใจใส่มันเท่าไหร่ สงสัยจะงอน
“เออๆๆ ได้ๆ เดี๋ยวกูออกไปทำข้างนอก เดี๋ยวปิดไฟให้” ผมเตรียมรวบข้าวของ เพื่อย้ายถิ่นฐาน อัปเปหิตัวเองไปนั่งทำในห้องรับแขก
“เมื่อไหร่มึงจะนอนซักทีเนี่ยหะ… สองสามคืนมาเนี่ย มึงได้มานอนบนเตียงบ้างรึเปล่า ทำแต่งานๆๆ บางงานเขาไม่ได้บังคับ มึงจะรับทำไมวะ รุ่งขึ้นอีกวันมึงก็ต้องไปเรียน กลับมาก็ต้องมาปั่นรายงาน แล้วไหนจะต้องเตรียมเพลงสำหรับอัลบั้มใหม่อีก… แล้วไหนจะกูอีกล่ะ มึงก็ปล่อยกูกินข้าวคนเดียว ดูหนังคนเดียว นอนคนเดียว นั่งนอยด์แดกอยู่คนเดียว… กูเป็นเมียมึงนะ มึงปล่อยกูนอนคนเดียวมากี่คืนแล้วเนี่ย กูเซ็งมึงเข้าใจไหมเนี่ย” อ้าว!!! งอแงซะแล้ว โวยแหลกเลยเว้ย
“แล้วมึงจะให้กูทำยังไงล่ะ เรื่องงานกูก็บอกมึงแล้วว่าช่วงนี้มีเล่นดึกหลายวัน แล้วกูเป็นคนตัดสินใจคนเดียวซะเมื่อไหร่ กูเล่นกันเป็นวงนะเว้ย มันก็ต้องแล้วแต่ส่วนรวม แล้วก็แล้วแต่ผู้ใหญ่ด้วย ส่วนเรื่องเรียนกูก็ยังพอไหวงานก็ไม่ได้กระทบอะไรมาก แล้วก็เรื่องมึง กูทราบครับว่ามึงเป็นเมียกู กูขอโทษนะที่ปล่อยปละละเลยมึง แต่กูก็ยังรักมึงเท่าเดิมน้า ไอ้แรดของกู” รีบเอาใจมันหน่อยครับ ผมวางงานที่หอบลงกับโต๊ะตัวเดิม แล้วรีบเดินไปโอบมันเอาไว้รั้งเข้ามาซุกซบอก ก่อนจะก้มลงไปสูดแก้มเนียนที่ผมได้ดอมดมทุกเช้าก่อนออกไปเรียน… ท่าทางจะโมโหจริง เพราะเมื่อกี้ที่ลุกขึ้นมาด่างี้ ตัวสั่นหน้าแดงเลยครับ จริงๆ ก็แอบดีใจนิดๆ นะ แบบนี้เหมือนมันเป็นห่วงผมมากๆ เลยนะเนี่ย
“ปึก ปึก…โอ๊ยยยย ทุบกูทำไมครับ” มือนึงก็ทุบหลังผมไป อีกมือก็ยังโอบแน่นรอบคอ หึหึ จะเอายังไงกันแน่ครับคุณเมีย จะกอดหรือจะตบ!!!
“ก็มึงมันเหี้ยอะ… กูเหงานี่… แล้ว… แล้ว… เรา ก็ไม่ได้มีอะไรกันมาสามสี่วันแล้วนะ” แหมมๆๆๆๆๆ นี่คือประเด็นสำคัญสินะ… งี้แหละครับ คู่ผมน่ะ มีอะไรก็พูดกันตรงๆ ครับ ไม่ชอบอะไรก็พูดตรงๆ หรืออยากมีอะไรกันก็บอกว่าอยาก ไม่มีมาเหนียมอาย…
“อยากเหรอจ๊ะ มาๆ เดี๋ยวพี่ริวจัดให้หนักๆ” จบคำผม มีเสียงตุ้บจากกำปั้นอีกหนึ่งทีถ้วน แต่อย่าได้แคร์ฮะ ผมคลุกวงในอย่างเร็ว โถมตัวเองทับตัวมันลงไปบนเตียงนุ่มของเรา… เอาวะคืนนี้จัดการเมียก่อนค่อยไปจัดการรายงานแล้วกัน
“ไหน ตรงไหนเหงาบ้างบอกริวซิ๊” เปลี่ยนโหมดครับ ถ้าตอนกำลังฟิทเชอริ่งกัน ก็จะพูดจาภาษาดอกไม้กันแหละครับ เพื่อให้ได้อรรถรสนิดนึง
“ตรงนี้” ไอ้พายชี้ที่ปากตัวเอง พร้อมส่งสายตาวาบวับเชิญชวนให้ลองสัมผัส ผมจะรอช้าอยู่ใยครับ ก้มลงไปลิ้มชิมความเหงาบนปากไอ้พายทันที
“อืมมม… ตรงไหนอีกครับ” ละออกจากปากหวานๆ นุ่มนิ่ม ขึ้นมาสบตาที่ไร้แววของคนโกรธที่เหวี่ยงผมแว้ดๆ เมื่อสักครู่นี้
“ตรงนี้… ตรงนี้ด้วย… ตรงนี้ก็ด้วย…หมดตัวเลย พายเหงาทั้งตัวเลยรู้เปล่า” ไอ้ขี้อ้อนเอ๊ยยยยยย ว่าแล้วก็ฟัดมันทั้งตัวนี่แหละวะ… ผมเลยจัดการลิ้มชิมความเหงาที่อบอวลอยู่ตามเนื้อตัวไอ้พายมัน… แต่แปลกแฮะ ความเหงานี่ทำไมมันช่างหอมหวานละมุนลิ้นจังเลย…
“อ๊ะ…อืม… ระ…ริว…อ๊ะ…ตะ ตรงนั้น… ยะ อย่าหยุด” เมื่อผมได้ชิมรสหวานของแก่นกลางของไอ้พาย ไล่เลื่อยเลยลงมาจนถึงช่องทางที่อ่อนไหว ลิ้นเปลี่ยนหน้าที่จากรับรสสัมผัสมาเป็นสำรวจ ค้นหา ชอนไช ไล้เลีย ลากยาวขึ้นลง พร้อมบดขยี้และหยอดแหย่เข้าออก… เจ้าของช่องทางสีระเรื่อก็ร่อนตามลิ้นที่ผมเป็นผู้นำทาง บั้นท้ายงอนงามลอยแอ่นไม่ติดพื้นนุ่มของที่นอน ช่องทางที่ตอนนี้เริ่มเปียกชื้น ตอดกระตุกถี่เหมือนเชิญชวนให้หาสิ่งสำรวจใหม่เข้ามาแทนที่ลิ้น ผมเลยเพิ่มผู้สำรวจมาเป็นดรรชนีนิ้วชี้ค่อยๆ ชอนเข้าไปทีละนิด ควานหารอบผนังอ่อนนุ่ม จนเจ้าตัวซี๊ดปากแรงขึ้น พร้อมกับลมหายใจที่หอบถี่…
สายตาหยาดเยิ้มแสดงความต้องการมากกว่านี้อย่างเห็นได้ชัด ถูกส่งมาอ้อนวอนผม ไม่ต้องแปลความหมายให้มากความ เพราะผมก็เตรียมพร้อมตัวเองด้วยมือจนแข็งแรงพอที่จะมุดเข้าไปทำหน้าที่แทนลิ้นและนิ้ว… ไม่รอช้าผมก็เข้าไปหาไอ้พายทั้งตัว ยกสองขาขึ้นพาดพักบนบ่า ก่อนที่จะสอดลึกเข้าไปจนสุด ด้วยความที่เรามีอะไรกันบ่อย และพายเองก็ไม่ใช่หนุ่มน้อยเวอร์จิ้น เลยทำให้ความเจ็บปวดพอหลงเหลือบ้างอย่างเบาบาง อาจจะผิวเผนจนแทบลืมนึกถึงไปเลยด้วยซ้ำ เพราะหน้าตาเหยเกแต่เปี่ยมสุขนั้นแสดงออกได้ชัดว่าเจ้าตัวพอใจแค่ไหน แถมอาการ ‘เด้งรับ สวนกลับ’ ของไอ้พาย ก็เป็นเครื่องยืนยันว่ามันเสียวซ่านจนสุข มากกว่าเจ็บปวด
“อะ… โอ๊ะ อ้าาาๆๆๆ ริว อ๊ะ ริวววว!!! เร็วๆ อ่ะ จะ จะไม่ไหวแล้ว อ๊ะ!!!” เสียงท้วงติงถึงสปีดของผม ให้เร่งอัพเพิ่มขึ้น เป็นสัญญาว่า ไอ้คนที่ร้องครางไม่หยุดปาก กำลังใกล้แตะขอบประตูสวรรค์ในไม่ช้า ซึ่งผมเองก็เร่งไล่ตามมาติดๆ
“อึ อือออ พะ พายย ซีดดดด เก่งมากคนดี อ่ะ อ้าาา….อ๊ะ อืมมมมม!!!!” แล้วผมก็ส่งพายขึ้นสู่สรวงสวรรค์ชั้นฟ้า และผมเองก็ก้าวตามติดประชิดอย่างทนไม่ไหว ก็ใครจะไปทนได้ หากช่องทางที่รองรับแก่นกายของผมอยู่ ตอดรัด บีบรัว จดแน่นไปทั้งลำ ยิ่งเสียดสี ยิ่งรัด ยิ่งเร็วก็ยิ่งบีบแน่น ในไม่ช้า ผมก็มอบความฉ่ำเยิ้มเข้าสู่ร่างกายไอ้พาย
ผมพาไอ้แรดตัวเล็กไปอาบน้ำด้วยกันอีกรอบ ล้างทำความสะอาดคราบคาวออกจากตัวจนหอมฟุ้ง พอเช็ดตัวใส่เสื้อผ้าเสร็จ ผมก็ยอมตัดใจจากรายงานอีกรอบมานอนกอดเมียบนเตียงจะดีกว่า เดี๋ยวซักตีสี่ค่อยตื่นมาทำก็ยังไม่สาย…
“นี่…มึง” ไอ้พายที่นอนซบลงกับอกผมเอ่ยถามเสียงอู้อี้หลังจากนอนนิ่งเงียบไปนาน จนผมคิดว่ามันหลับไปแล้วซะอีก
“ว่า?” ถามสั้นตอบสั้นเช่นกัน
“เรื่องข่าวมึงกับน้องครีมนี่สรุปยังไง” กะแล้วว่าต้องถามเรื่องนี้ เพราะปกติถ้าหากผมเป็นข่าว ผมก็จะมาบอกมันตลอด แล้วก็เล่าเรื่องจริงให้มันฟังทุกอย่าง ถ้าหากผมไม่ได้เล่าแล้วมันอ่านเจอ มันก็จะมาถาม ครั้งก่อนก็น้องยาหยี แต่อันนั้นไอ้พายมันรู้จักกับแฟนน้องยาหยีมันเลยไม่ได้ถามอะไรมากนัก มาครั้งนี้ข่าวใหม่ ก็งี้แหละคนมันฮอตอะครับ ฮ่าๆๆๆ
“ก็เหมือนเดิม รักโปรโมท น้องเขากำลังจะมีละครด้วยไง ก็เลยถ้าเป็นข่าวกับนักร้องหนุ่มรูปหล่อที่กำลังดังและฮอตที่สุดในประเทศตอนนี้ก็ถือว่าเป็นการโปรโมทที่ดีไง ส่วนไอ้ที่บอกว่าไปกินข้าวกัน ก็ไปมาจริงๆ ตอนนั้นก็แอบงงๆ นะ น้องเขามาดูคอนเสิร์ตที่ร้านที่ไปเล่น พอเสร็จแล้วเขาก็ชวนไปกินข้าวต่อก็ไปไม่มีอะไรเลย”
“แล้วไปกันกี่คนตอนไปกินข้าวน่ะ” มันขี้หึงครับไอ้พายเนี่ย ซักจนกว่าจะขาวนั่นแหละ
“หลายคน พวกไอ้แจ็คก็ไป” ไม่อยากจะเม้าท์ นอกจากไอ้แจ็คจะไปแล้ว เพื่อนมันก็ไปครับ ไอ้ห่าฟี่นั่นแหละ ไอ้คู่นี้ก็ประหลาด จะคบกันหรืออะไรก็ไม่บอก แต่ตัวแม่งติดกันยิ่งกว่าคู่ผมซะอีก
“เหรอ!!! แต่ทำไมเมื่อตอนที่มึงไปอาบน้ำหลังจากกลับมา น้องเขาส่งแมสเสจมาว่า ‘ขอบคุณพี่ริวสำหรับดินเนอร์แบบเอ็กคลูซีฟเมื่อวันก่อนนะคะ’ ล่ะ เนื้อความในแมสเสจมันดูเหมือนมึงไปแดกกันสองคนมากกว่านะ…”
“เฮ้ยยยยยย คิดมากนะมึงเนี่ย เดี๋ยวก็เครียดลงตับ ตับ ตับ ตับ ตับ ตับหรอก ฮ่าๆๆ ไม่มีอะไรจริงๆ ไปกันเยอะจริงๆ เว้ย” เอาฮาเข้าลูบก่อนกู น้องครีมเล่นกูแล้วไหมล่ะ แม่งไม่มีอะไรก็พยายามจะมีจริงจริ๊ง คือผมก็พอรู้นะ ว่าน้องอะเขาชอบผม เพราะเธอเล่นตามมาดูคอนเสิร์ตหลายครั้งแล้ว แล้วก็ชวนไปนู่นไปนี่หลายรอบมาก แต่ผมก็ปฏิเสธตลอด จะมีก็วันที่ไปกินข้าวกันนั่นแหละที่ปฏิเสธไม่ได้ เพราะผู้จัดการของน้องเขา เป็นรุ่นพี่ของพี่นุช เขาก็เลยเหมือนจะแบบชวนๆ กันไปหมดอะไรงี้ ก็เลยต้องไป แล้วหลังจากนั้นไม่รู้น้องไปได้เบอร์ผมมาจากไหน ดันเลือกส่งมาถูกเวลาซะด้วย กูจะโดนแรดเอานอขวิดไหมเนี่ย
“ไม่ตลกนะไอ้เหี้ย… โอเคกูเชื่อมึง แต่ถ้านังน้องครีมอะไรนี่ไม่เลิกพยายามล่วงล้ำความเป็นส่วนตัวของมึงอีก… อย่าหาว่ากูไม่เตือน”
เฮ้อออออ ชะนีนี่สร้างความวุ่นวายใจได้ดีจริงๆ เลยเว้ย…
ผมรับปากว่าจะรีบจัดการซะให้จบ จริงๆ ผมเองก็ไม่ชอบเป็นข่าวอะไรทำนองนี้อยู่แล้ว เพราะมันไม่ใช่เรื่องจริง แล้วผมไม่ชอบที่จะพยายามเอาตัวมาเป็นข่าวกับผมเพื่อที่จะโปรโมทตัวเอง แบบนี้เหมือนอาศัยคนอื่นดังชัดๆ
พอผมรับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ ไอ้พายก็ไม่ต่อความยาวอีก มันซุกตัวเข้ากับอกกว้างผมเหมือนเดิม ในท่าเตรียมหลับประจำของมัน ไอ้พายมันเป็นแบบนี้แหละ ถ้าถามแล้วพูดแล้ว จะไม่มีการมาพูดวกวน ยืดเยื้อ ซ้ำซากอีก ถือว่าได้พูดไปแล้ว ผมชอบนิสัยมันแบบนี้แหละครับ อยู่ด้วยแล้วสบายๆ นะ…
ผมก้มลงไปหอมหัวไอ้ตัวดีอีกครั้ง ก่อนจะกระซิบเบาๆ ว่า
“กูรักมึงนะ”
แล้วไม่ต้องให้รอ ก็มีเสียงอู้อี้พอให้จับใจความได้ตอบกลับมาว่า
“กูก็รักมึงนะไอ้เหี้ย”
TBC
-
กลับมาพรอมกับ
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
น้องพายจัดชุดใหญ่เลย :beat:
นายริวพางานเข้าบ้านนะ :m16:
-
ฮูเร่
น้องริวมาแล้ว
:mc4:
:z10:(โดนตบข้อหาลำเอียง รักน้องริวมากกว่า)
มาตอนนี้ก็เรียกเลือดให้คนอ่าน
พอกระชุ่มกระชวยไปได้นิดนึง
รอตอนต่อไปนะคะ
ปลล.รักน้องริวกับน้องพายมากค่า
:กอด1:
-
ของๆพายก็ต้องเป็นของน้องพาย :laugh:
รอรอรอรอรอ
:call:
-
รักกันจริง คู่เหี้ย ผัวเมีย อิอิ อ่านทีไร ขอตรงเหี้ยทุกทีเลยอ่ะ
-
น้องพายเหงาทั้งตัว เอิ๊กๆๆๆ :pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
:L1:มาซะทีแถมมาพร้อมความหื่นซะด้วย
:oo1: :oo1: :haun4:
-
มาต่อเเล้ววว ว พายน่ารัก เลือดพุ่งอีกเช่นเคย :pighaun:
-
น่ารักดีอ่ะ :L2:
-
ถึงจะมาสั้นๆแต่น้องพายก็แรงได้ใจเหมือนเดิม :z1: :L1:
-
น้องพายน่ารัก
ชอบเวลาที่ริว+พาย หวานกันจริงๆ
+ 1 นะคะ
-
กรี๊ดดดด ขนาดมินิ NC ยังทำเอาเขินนน :-[
พายเหงาทั้งตัว...แอร๊ยยย :jul1: ริวทนได้ก็ไม่ใช่คนแล้วเนอะ 55
+1 ขอบคุณค่า รออ่านชีวิตคู่ผัวเมียสองคนนี้น้า
-
เย่ กลับมาล๊าน้องพายคิดถึงจังเลยค่า หุหุ
รอตอนต่อไป ฮี่ๆ
-
กว่าจะมาอ่าน้องพาย~
-
พายยยย กลับมาแล้ว
-
น้องพายมาแป๊ปเดียวเองอ่ะ
-
ที่แท้น้องพายน้อยใจริวไม่ยอมทำการบ้าน :laugh: :laugh:
แต่หวานง่าาาดูเข้าใจกันดีมากๆ ริวก็รักเดียวใจเดียว >_<
รอตอนต่อไปค่า :-[
-
มินิ NC ยังขนาดนี้ ถ้าริวกะพายจัดเต็ม เค้าคงต้องสติเป็นชั่วโมงก่อนทำงานแน่เลย 5555+
-
หุหุ มันต้องมีน้อยใจกันเป็นธรรมดา สามีไม่สนใจ
-
ชะนีแบบนี้ต้องตีให้ตาย
-
โอ้วววว ตับๆๆ เรียกเลือดเล็กๆ ฮ่าๆ
คิดถึงริวกะพายจะแย่ อยากอ่านอีก มาต่อเร็วๆน้าาาาาาาา
-
:pighaun: :haun4: พายเหงาทั้งตัว ริวเลยจัดเต็มที่
ริว-พาย จะน่ารักไปไหนกันจ้ะ น้องพายน่ารัก ขี้อ้อน
ชอบคู่นี้ที่มีอะไรก็พูดกันตรงๆ พอพูดเคลียร์กันแล้ว ก็จบ ไม่มารื้อฟื้นเรื่องเดิมๆ อีก
-
กลับมาก็เรียกเลือดพอหอมปากหอมคอ~
น้องน่ารักง่ะ~ :กอด1:
หวาน(กันตอนจบ)ซะ~
-
อิอิอิ คิดถึงน้องพายหับหนุ่มริวเหมือนกันจ้า น้องพายน่ารักอย่างงี้นี่เนอะ ริวถึงหลงขนาดนี้
ปล. คำลงท้ายการบอกรักแบบนี้เด่ะ พายของแท้ กร๊ากกกกก :laugh:
-
อืม..น้องพายก็ยังง๊องแง๊ง น่ารักและปาก...เหมือนเดิมเนอะ
ริว..ใส่ใจทั้งงานทั้งเรียนน่ะดีแล้ว แต่"เมีย"ก็ต้องใส่ใจด้วยดิ ทำแต่งาน แต่การบ้านห่างๆนี่ไม่ไหวน้า
เดี๋ยวคนเค้าจะว่านายหมดน้ำยานะ หุ หุ
ขอบคุณ คุณMercyนะคะ ที่พาน้องพายมาให้หายคิดถึง ทั้งๆที่งานเยอะงานยุ่งน่ะค่ะ
โธ่..ดูพูดเข้า ใครจะไปตื้บคุณMercyคะ ก็คุณเป็นผู้นำความบันเทิงใจมาให้
ถือว่าเป็นมิตรที่ดีคนนึงเลยล่ะ
-
ไว้น้องพายก็เหงาบ่อยๆอีกนะคะ :z1:
นังน้องครีมนี่น่าต่อยจริงๆ - -
-
เหงาทั้งตัวเลย หึหึ :haun4:
-
รอบเดียวเอง แสดงว่า เหงาไม่มาก
-
ขี้หึง ขี้อ้อน อร๊ายยยยย
น้องพายน่ารักขนาดนี้ ไอ้ริวจะไปไหนรอด 555+
-
จะมีชะนีเป็นเหตุมั้ยนี่ หวั่นๆอยู่น๊าาาาา ยังไง พายก็น่ารัก :กอด1:
-
หายเหงายังจ๊ะน้องพาย :impress2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด แต่ สั้นไดใจมากกกกกกกกกกก
-
กลับมาพร้อมความน่ารัก^^
-
รักนะไอ้เหี้ยยยยย :กอด1:
ชอบบบบ
พายน่ารักมากก ขี้เหงาขี้วีนขี้อ้อน อรั๊ยย
-
หื่นปนหวาน อ๊ากกกกกก
เป็นคู่ที่น่าจะเข้าใจซึ้งกันและกันดีนะ
มีอะไรก็คุยกันตลอด ถ้าคู่อื่นทำแบบนี้บ้าง
ก็คงจะไม่มีข่าวเลิกรากันหรอกเนอะ
รอตอนต่อไปค่ะ :กอด1:
-
พายน่ารักอ่ะ ขี้อ้อนดี ฮาๆ
รออ่านนะคะ :L2:
-
พายอ้อนขนาดนี้ ถ้าริวทนไหว ก็น่าจะไปบวช 555
-
ชะนีตัวนั้นมันเป็นใครเนี่ย??
หวังว่าคงไม่เอาเรื่องไม่ดีเข้ามาใส่พายกับริวอีกนะ :serius2:
-
สนุกค่ะตามอ่านหลายวนเลย
ตาแดงหมดแล้ว
พี่พายน่ารัก
พี่ริวก็น่ารัก
ตกลงน่ารักทั้งคู่
-
หื่นทั้งคู่ ๕๕๕๕
-
คิดถึงน้องพายยยยยยยยยยย
:กอด1:
-
เป็นมินิเอ็นซีที่เรียกเลือดมาก :pighaun: เอาซะเห็นภาพเลย :laugh:
ถึงจะงอน รักกัน หรือโกรธกันก็ยังไม่ทิ้งคอนเซ็ป เหี้ยกับแรด อยู่ดี
รักกันรุนแรงแบบนี้รับรองลูกหัวปีท้ายปีแหงมๆ
-
ที่แท้ก็เหงาแบบนี้นี่เอง 5555+
-
แรดน้อยน่ารักที่สุดอ่ะ อิอิ
-
น้องพายน่ารักมาก ขี้เหงา ขี้อ้อน :z1:
-
พายน่าร๊ากกก :impress2:
-
โอ้วน้องพายหึงก็ยังน่ารัก :-[
-
สั้นได้อีกอ่ะพี่mercy รอต่อไป พายน่ารักแบบนี้ไม่ให้ริวรักริวหลงก็ให้มันรู้ไป ชะนีนี่ช่างสร้างความวุ่นวายอย่างที่ริวบอกจริงๆ เลย หุหุ พายเหงาทั้งตัว ว่ะฮะฮ่าาา สามีไม่สนก็งี้แหละ อิอิ มาต่อเร็วๆ นะรออ่านอยู่จ้าาาา ^^
-
คู่นี้มันน่ารักจริงๆ
-
มาแบบสั้นๆแบบติดตราตรึงใจ :laugh:
เอ็นซี น่ารักมากกกกกกกกก กรี๊ดดดดดด :sad4:
ชอบมุขตรงไหนเหงาอ่ะ ชอบมว๊ากกก
โฮฮฮฮฮฮ ไอคุ่นี่มันน่ารักจริ๊งจริงให้ตาย :serius2:
อารมณ์หึงแบบนิดๆไม่มากมายแ่ต่เอาให้ริวตาย
คนอ่านก้ตายด้วยเหอะ :m25:
รออ่านตอนต่อไปค่า o13
-
สั้นไปอ่า
เอาอีกกกกกกกกกก
-
อย่า ให้ น้อง พาย ต้อง องค์ ลง นะ ริว
-
กระทืบ Like ให้กับคำนี้เลยชอบมาก “กูก็รักมึงนะไอ้เหี้ย”
555+ น่ารักเหมือนเดิม อิอิ
-
เอาน้องพายมาอีก ยังไม่หายคิดถึงเลย
น้องพาย น้องพาย น้องพาย น้องพาย
มาเร็วๆน้า คิดถึงมากกกกกก
:m5:
-
เบาๆ1ตัว :m25:
พายน่ารักเวอร์ :-[
-
พายหึงไปอ้อนไป
น่ารักมากมาย
-
อิอิ
แต่ชะนีน่านอย่ามาวุ่นวายน๊า
ชิส์
-
จะเอาไปพูดกะแฟนผมได้มะเนี่ย
ฮ่า ๆ โดนตบแน่
คนไทยว่า ลางเนื้อชอบลางยา
คนเหนือว่า ของกิ๋นลำอยู่ตี้คนมัก
มันก็แล้วแต่คนชอบอ่ะนะครับ
แต่ยังไงผมก็เชียร์คู่นี้สุดใจครับ
อิอิ
:L2:
-
มันน่ารักกันดีจังเนอะ
-
ริวสู้ๆ มาต่อเร็วๆเน้อครับ
-
สุดท้ายก็ลงเอยด้วยการ "ผลัด" กันเป็นเมีย
แล้ว "ฟี่&แจ็ค" จะเป็นยังไงต่อ :impress2: :impress2:
-
ริว+พาย คู่รักใจอุดมคติ :L2:
รักกกกกกกกกคู่นี้มากๆๆๆๆๆ :m1:
-
:pigha2: น่ารักเป็นบ้า
กดบวก คะ o13
-
ว้ายๆ พายสุดยอดเลยค่ะ มีเหงาทั้งตัวด้วย คิดได้ไง555
อ่านแล้วรู้สึกดีจังที่พายได้เจอริว ดูทั้งคู่เข้าใจกันจริงนะ^^
ส่วนน้องครีม ยุ่งกับคนมีเ้าของ ระวังโดนพายจัดเต็มนะเคอะ
-
น้องพายน่ารักอ่า ชัดเจนกับตัวเองดี รู้สึกอะๆรคิดอะไรก็พูดกันตรงๆ อิอิ
ส่วนริวเองก็ยังน่ารักไม่เปลี่ยน แต่บางทีก็ให้เวลากับพายบ้างไรบ้างเน้อ
ปล.น้องครีมนี่จะมาป่วนอะไรมั้ยเนี่ย
+1ให้จ้า
-
NC แบบมินิ 555
-
งื้ดด รออยู่นะค่ะ
สู้ๆค่ะ !
-
น่ารักๆๆๆ น้องพายน่ารักมาก!!
ให้ริวมันเหงาแล้วพายเป็นคนเริ่มได้ไหม?
อยากเห็นน้องพายกลับมาแรงงงงงงงงง 5555
รออ่านต่ออยู่นะ สู้ๆๆๆ :z2:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยย
เหงาทั้งตัวเลยหรอจ๊ะพาย :-[ อ้ากกกกกก :m25:
อิจฉาริวมันโว๊ยยย อ้ากกก :m31:
คราวหน้าพายไม่พูดพร่ำทำเพลง
ใส่หูแมวหางแมวเสื้อเชิ้ตตัวเดียวแล้วกระโดดขึ้นออนท็อปเลย :haun4:
(หื่นไปป่ะนี่ตู 55)
ส่วนเรื่องยัยชะนีคีม คงไม่มีอะไรมากนะ - -
ปอลิง.พายจะจบแล้วหรอคะ แงๆๆๆๆ อยากอ่านต่อจังค่ะ :monkeysad:
-
พายน่ารักนะ ห่วงริวตลอดเลย อิอิ
-
รอค่ะรอ รอทั้งสองเรื่องเลย ^^
-
คู่นี้เค้าบอกรักกันได้สะใจจริงๆๆๆ
-
Happy Songkran day ka เปียกปอนๆ ^^
-
ตามอ่านทันแล้วววววว
เรื่องนี้ตอนแรกเล่นเอาลุ้นอยู่นานเลยค่ะ
เพราะมีปมชวนให้ดราม่าเยอะมาก
เรื่องราวชีวิตของน้องพายนี่อ่านแล้วไม่รู้จะพูดยังไงดี
เหมือนเคราะห์ซ้ำกรรมซัดจริงๆ เจอมาแต่ละอย่าง.. แรงๆทั้งนั้น
ยังดีที่น้องพายได้มาเจอผู้ชายดีๆ(?)อย่างริว
แอบฮาริวตอนแรก เหมือนพวกไม่ประสีประสา
นึกว่าจะต้องตกเป็นเบี้ยล่างน้องพายไปตลอดซะแล้ว 55555
สุดท้าย ริวก็มีความเป็นผู้ใหญ่พอ ทำให้น้องพายหายจากอาการแบบนั้นได้
แถมยังลงเอยกันได้ด้วยดีแบบนี้คนอ่านก็แฮปปี้ค่ะ :impress2:
ยังมีเรื่องของฟี่กะแจ็คอีก...
กะแล้วว่ามันต้องมีอะไรกันแน่ๆสองคนนี้
แถมยังชวนให้ลุ้นอีกตะหากว่าใครอยู่ฝ่ายไหน
สุดท้าย โอเค .. ผลัดกัน - วินวินกันทั้งสองฝ่าย :laugh:
ถึงตอนนี้จะยังไม่แน่นอน ยังแอบคลุมเครือกันอยู่ก็ตาม -*-
รอติดตามอยู่ทั้งสองคู่เลยนะคะ :กอด1:คนเขียนค่ะ
-
ขอมาตามติดคู่ ริวพาย อีกคนนะ
น่ารักมากเลยอ่ะ
ขอบคุณคนแต่งมากนะที่นำเรื่องน่ารักๆมาให้อ่าน
-
สุขสันต์วันปีใหม่ไทยนะครับ
เล่นน้ำ ระวังตาแดงด้วยนะครับ
o13
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :impress:
-
เมื่อไหร่จามาลงๆๆๆคะ
เอ่อ สงกรานต์ขอแบบยาวๆนะคะคุณพี่ไนท์ไย้ไย้ไย้ไย้ไย้.............................................................
สาด//////(น้ำนะเออ)
ปล.แอบฉลองคอมเม้น 100 หน้าแล้วเย่!!! :impress2:
-
คืนนี้!!!!
มั้ง!!! :laugh:
เข้ามาสาดน้ำคืนทุกคนที่เข้ามาสาดเรา อิอิ
-
อ่านได้แค่ 3 ตอน ก็อดไม่ได้ต้องขอเม้นต์ก่อนค่ะ
น้องพาย กดLike รัวๆๆๆๆๆ
แรงมาก ร้ายมาก เลยรักมากกกกก
ริว อดทนไปก่อนนะ ของดีได้มาง่าย
แต่รักษาไว้ได้นี่ไม่ง่ายเลยนะจะบอก
อีกอย่างคนอ่านยังสนุกอยู่ ฮ่าๆๆๆๆ
-
จะรอ จริงๆนะ
:impress2:
-
สวัสดีปีใหม่ไทยย้อนหลังนะคะ...
ช่วงนี้ฟิตค่ะลงสองเรื่อง สองวันติด อิอิ
เข้ามาลงฉลองร้อยหน้าของตัวเองค่ะ ฮ่าๆๆๆ
ขอบคุณทุกๆ คนที่เข้ามาคิดถึงน้องพายนะคะ ขนาดเอาน้องพายไปโผล่ที่เรื่องนู้น ก็ยังมีคนตามไปโอ๋น้องพายเลย แม่ยกเธอเยอะจริงๆ นะน้องพายเนี่ย
สงกรานต์นี้ไม่ได้ไปไหนเลยค่ะ อยู่โยงเฝ้าบ้าน ที่บ้านให้คนงานกลับบ้าน เลยต้องเป็นแจ๋วเองเลยเศร้า T^T
ใครที่กำลังเดินทางกลับจากตจว. ก็ขอให้ปลอดภัยกันทุกคนนะคะ...
ขอบคุณทุกๆ คอมเม้นท์ และทุกๆ กำลังใจเลยนะคะ ขอบคุณจริงๆ ค่ะ
ปล. คำผิดเดี๋ยวมาแก้นะคะ :กอด1:
+++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 27
“มึงนั่งรอกูที่ร้านกาแฟก็ได้ วันนี้เล่นสองเพลงเองว่ะ แป๊บเดียวเดี๊ยวก็เสร็จ” วันนี้ผมมีงานที่งานอีเว้นท์เปิดตัวน้ำหอมแบรนด์ดังในห้างฯ ใหญ่ใจกลางเมือง เลยพาไอ้พายออกมาด้วย เพราะวันนี้มันไม่มีเรียน แล้วเราสองคนก็เกิดอยากกินทงคัสสึเจ้าอร่อยเหมือนกัน… ผมให้ไอ้พายมานั่งรอที่ร้านกาแฟ นั่งเล่น ipad รอไปก่อน ไม่เกินยี่สิบนาทีก็เสร็จงานแล้วครับ
“เออได้ๆ มึงไปเหอะ” ไอ้พายหันมาไล่ผม ก่อนจะเดินไปสั่งเครื่องดื่ม ผมรีบเดินไปหาพวกเพื่อนๆ ในวงที่นัดเจอกันตรงบริเวณงานเลย
………………..
………………..
สิบห้านาทีกับสองเพลง หนึ่งเพลงของวง และอีกหนึ่งเพลงฝรั่งคัฟเวอร์จบลงท่ามกลางเสียงปรบมือ เสร็จแล้วผมก็รีบขอตัวจากเพื่อนๆ รีบมาหาไอ้พาย ดีหน่อยที่งานนี้แฟนเพลงของพวกเราเป็นสาวๆ ไฮโซ ที่ค่อนข้างมีมาด ไม่เข้ามากรี๊ดกร๊าด ขอลายเซ็นต์ขอถ่ายรูปมากนัก ผมก็เลยรีบปลีกตัวออกไปได้…
เดินไปใกล้ร้านกาแฟ ก็เห็นไอ้พายนั่งอยู่ริมกระจก สองขากำลังจะรีบเดินเข้าไปหา ก็ต้องชะงักเพราะเห็นผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาทักแฟนตัวเอง ไอ้พายยกมือไหว้ทักทาย ผมเลยหันไปเพ่งพิจารณาผู้ชายคนนั้นว่าเป็นใคร… ‘คุณสามภพ’ เพลย์บอยหนุ่มเจ้าของสำนักพิมพ์ใหญ่ และบรรณาธิการนิตยสารไลฟ์สไตล์ผู้ชายที่ขายดีที่สุดในประเทศ… ไม่ต้องคิดให้ซับซ้อน ผมว่าสองคนนี้ต้องเคยอะไร อะไรกันมาก่อนแน่นอน
ไม่รู้ว่าผมคิดอะไรอยู่ ผมถึงไม่รีบเดินเข้าไปทำลายบทสนทนาของทั้งสองคนนั้นซะ แต่กลายเป็นว่าผมยังคงยืนมองอยู่ห่างๆ จากที่เดิม… ตอนนี้ไอ้พายมันเหมือนจะลา และลุกขึ้นหนี แต่คุณสามภพยังคงดึงมือเอาไว้ หน้าไอ้พายนี่เครียดแล้วครับ…
ถามว่าผมหึงไหม…
ตอบได้เลยครับว่า ‘แม่งโคตรจะหึง’ เลย ใครมาเห็นเมียตัวเองโดนจับมือถือแขนแบบนี้แล้วไม่หึงก็ไม่ใช่คนแล้วฮะ… แต่ ผมเชื่อใจไอ้พาย ผมเป็นอีกคนหนึ่งที่รับรู้เรื่องราวในอดีตของมันนะครับ ผมรู้ว่าเมื่อก่อนชีวิตมันผ่านอะไรมาบ้าง แต่ตอนนี้มันเลือกที่จะก้าวออกมาแล้ว ผมเองถ้ามัวแต่หึงหวงไม่ได้สติ เข้าไปยื้อแย่งมีเรื่องราว มันก็รังแต่จะทำให้เรื่องมันแย่ลง แล้วถ้าทำแบบนั้น ผมก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำไปอีกนานแค่ไหน เพราะไอ้พายมันเคยถามผมว่า ผมทนได้ไหมถ้าอยู่ดีๆ ก็มีผู้ชายมากหน้าหลายตา เดินเข้ามาหามัน แล้วก็มาขอมีอะไรด้วย ซึ่งมันเองก็ตอบผมไม่ได้ว่าจะมีกี่คนที่จะทำแบบนั้น… ตอนนั้นผมจำได้ว่า ผมตอบมันไปว่า ทนได้… แต่ไม่ใช่ไม่หึง!!!
ครั้งนี้ ถือเป็นครั้งแรกตั้งแต่คบกันมา ที่มีผู้ชายเข้ามาหามัน… ผมก็ยังยืนยันว่าหึงเหมือนอย่างที่บอกไป แต่ผมจะให้โอกาสมันได้พิสูจน์ตัวเองครับ ว่าถ้าหากมีคู่ขาเก่าๆ เข้ามาหาแบบนี้ มันจะถอยหลังกลับไปเป็นเหมือนเดิมอีกไหม ไม่ใช่ว่าผมจะลองใจมัน แต่ผมอยากให้มันลองใจตัวเอง ถ้ามันผ่านปมตรงนี้ไปได้ มันจะไม่หวนเอาเรื่องเก่าๆ มาเป็นเสี้ยนในหัวใจตัวเองได้อีกแล้วครับ… เพื่อครอบครัวที่อบอุ่นของเราในอนาคต… กูทนได้ครับ (พระเอกไหมล่ะผม)
“อะ อ้าว… มะ มึง มานานแล้วเหรอ” สุดท้ายไอ้พายมันพูดอะไรกับคุณภพก็ไม่รู้หน้าเครียดเชียว แล้วคุณภพก็หน้าเหวอไป ไอ้พายก็ยกมือลาแล้วรีบเดินออกมา จนเจอหน้าผมเนี่ยแหละ ท่าทางตกใจ และก็คงคิดไปต่างๆ นานา แล้วล่ะว่าผมจะเห็นมันกับคุณภพเมื่อกี๊รึเปล่า
“อืม… นานแล้ว” ผมตอบสั้นๆ แต่ก็ส่งยิ้มให้มันไปนะครับ เดี๊ยวมันจะเครียดลงตับซะก่อน แต่รอยยิ้มผมคงไม่ช่วยผ่อนคลายความเครียดให้มันซักเท่าไหร่ เพราะหน้ามันยังไม่คลายความกังวลลง
“ละ…แล้ว มึง… มึงเห็น…?” อ้าวติดอ่างไปแล้วไอ้แรดของผม
“เห็น!!!... แต่กูจะไม่ถามว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง เพราะกูเชื่อใจมึง… เอ้า…เลิกทำหน้าเครียดได้แล้ว… เครียดอะไรเนี่ยครับมึง… เฮ้ย!!! อย่าร้องไห้นะไอ้ห่าพาย ขี้แยนะมึงเดี๊ยวนี้” จากที่มันทำหน้าตกใจที่รู้ว่าผมเห็น กลายเป็นผมตกใจซะเองที่มันเสือกทำหน้าเครียดแล้วเบะปากจะร้องไห้ ผมเลยต้องรีบลากมันไปที่ลานจอดรถ ตอนแรกกะว่าจะเดิน sky walk ไปกินทงคัสสึกัน แต่ลักษณะนี้เอารถไปดีกว่า เผื่อไอ้ตัวดีเสือกเป่าปี่ขึ้นมา จะได้ปลอบมันในรถลับตาคนได้
“อ้าว… ไหลซะแล้วเว้ย… เป็นอะไรครับมึง แรดคนเดิมที่ชอบแว๊ดๆ ใส่กูหายไปไหนซะแล้วเนี่ย เหลือแต่แรดขี้แยเว้ย… โอ๊ย โอ๊ย ทุบกูทำไมครับ ไอ้ห่านี่ กูพูดความจริงนี่หว่า” พอเข้ามานั่งในรถได้ ไอ้พายก็เปิดก๊อกน้ำจากตา ไหลหล่นแหมะๆ พร้อมเสียงสะอื้นเบาๆ ผมเลยดึงตัวเข้ามากอด เพราะมองแล้วว่าชั้นนี้ตอนนี้ที่เราจอดรถอยู่ไม่มีใคร แถมฟิมล์รถผมก็มืดมากด้วย แต่กอดไป ปลอบไปไอ้ตัวดีดันทุบไหล่ผมสองอักใหญ่ เจ็บจริงนะครับ ไม่ได้ร้องเวอร์ ไอ้นี่มันมือตีนหนัก
“ไม่โกรธกูเหรอ อึก!!” ยังคงสะอื้นเบาๆ แม้น้ำตาจะหยุดไปแล้ว
“โกรธทำไม มึงทำอะไรผิด กูถึงต้องโกรธ หืม…” ผมยกมือขึ้นลูบแก้ม ปาดน้ำตาออกจากหน้ามัน พร้อมทั้งก้มไปหอมเบาๆ ทั้งสองข้าง… เอาใจเขาซะหน่อย
“กะ ก็…อึก…ก็ ที่คุณภพเข้ามาทักกูอ่ะ” ตอนนี้มันยังคงเอนมาซบไหล่ในอ้อมแขนผมอยู่ แต่ก็ยังไม่วายเงยหน้าขึ้นมาถาม เห็นแล้วหมั่นเขี้ยว ก็เลยก้มไปงับจมูกมันหนึ่งที แล้วจุ๊บเบาๆ ที่ปากเชิดที่ช่างจำนรรจ์ซะเหลือเกิน
“งื่อออ!!! ไอ้เหี้ย… จะจูบก็จูบมากัดจมูกกูทำไมเนี่ย” ไอ้ตัวดีส่งสายตางอนๆ ย่นจมูกรั้นๆ ก่อนจะยกมือขึ้นถูตรงที่ผมงับไป
“กูบอกมึงแล้วไง ว่ากูเชื่อใจมึง… แล้วกูก็เห็นทุกเหตุการณ์ตั้งแต่ต้น มันก็ไม่มีอะไรเลยนี่หว่า จะให้กูโกรธเมียตัวเองเรื่องอะไรวะหืม”
“แล้ว… ไม่หึงกูเหรอ”
“หึง!!! ดิ”
“อ้าว!!!” ไอ้พายหน้าเหวอ ดันตัวเองออกจากผมทันที ฮ่าๆๆ หน้าตาตลกชะมัด
“อ้าวไรของมึง… เป็นมึง มึงจะไม่หึงหรือไง แต่กูน่ะแยกแยะได้หรอก ถามว่าหึงไหม กูก็ต้องตอบว่าหึง เพราะกูรักของกู กูก็ไม่อยากให้ใครมายุ่งกับคนที่กูรัก แต่หึงแล้วกูจะต้องโกรธมึงหรือไง หรือจะต้องอาละวาดใส่มึงเหรอ… มึงไม่ได้ทำอะไรผิด ที่กูรู้สึกหึงก็เพราะกูรักมึง กูไม่มีทางหึงแล้ว มาทำร้ายคนที่กูรักหรอก…อะ อืมมม” พูดยังไม่ทันขาดคำ ไอ้พายก็เอื้อมมือมาโน้มคอผมไปรับจูบนุ่มๆ หวานๆ จากมันทันที… แถมหอมแก้มให้อีกสองฟอดใหญ่ๆ …บทมันจะอ้อน จะน่ารัก ก็เล่นเอาซะผมแทบไม่อยากไปไหนเลยครับ
นั่งกอดกัน ซบกันอยู่สักพัก ท้องไอ้พายก็ร้องทะลุความเงียบออกมา มองหน้ากันไปก็หัวเราะกันไป เราเลยต้องเลิกสวีทกันชั่วคราว รีบไปโซ้ยทงคัสสึที่เรารอคอยด้วยกัน
มาถึงร้านทงคัสสึที่หมายจะฝากท้องไว้…โชคดีวันนี้คนไม่เยอะไม่ต้องรอคิวนาน… เราได้โต๊ะริมหน้าต่าง ตอนแรกไอ้พายจะนั่งตรงข้ามผม แต่ผมดึงแขนมันเอาไว้ให้มานั่งข้างๆ กัน… แหม ก็แอบอยากนั่งแบบแฟนบ้าง ถามว่าไม่กลัวคนอื่นสงสัยเหรอ ก็กลัวแหละครับ แต่ช่างแม่งเหอะ ขอมีความสุขกันบ้างเถอะครับ…
“พี่ริวสวัสดีค่ะ… ดีใจจังที่ได้เจอ ตอนแรกครีมเดินผ่านไปแล้วนะคะเนี่ย แต่ว่าคุ้นๆ เลยเดินถอยหลังกลับมาดู ก็ใช่พี่ริวจริงๆ ด้วย ดีเลยค่ะ ครีมกับตาเค้กกำลังหาร้านทานข้าวอยู่พอดี งั้นขอครีมนั่งด้วยคนนะคะ” อ้าวเฮ๊ยยยยยย แม่งมาได้ไงวะเนี่ย…
“อะ…เออ…” ผมก็ไม่รู้จะพูดยังไงดี คุณเธอกับเด็กผู้ชายอีกคนก็ลงนั่งตรงข้ามผมกันซะแล้ว
“เมื่อกี้ที่งานน้ำหอมน่ะค่ะ ครีมก็ไปเหมือนกัน เห็นพี่ริวร้องเพลงอยู่ ว่าจะเดินเข้าไปทัก แว๊บเดียวก็หายตัวไปซะแล้ว… ดีนะที่ครีมเข้าไปทักพวกพี่ๆ ในวง แล้วพี่เขาก็บอกว่าพี่ริวมาทานข้าวที่ห้างนี้” อย่าให้กูจับได้นะว่าตัวไหนเป็นคนแพร่งพราย กูจะกระทืบให้แดกข้าวไม่ได้เลย… หันไปมองไอ้คนข้างๆ มันก็ยังก้มหน้าก้มตากินข้าวอยู่อย่างปกติ
“อ้าว พี่พายสวัสดีค่ะลืมทักทายไปเลย” น้องเธอช่างพูดจริงๆ เลย ตั้งแต่มานี่ยังพูดไม่หยุดเลยนะ
“ครับ สวัสดีครับ…” ไอ้พายเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้นิดหน่อย รับคำทักทาย
“อ่อ ลืมไปเลย นี่น้องเค้กค่ะ น้องชายครีมเอง พี่ริวจำน้องเค้กได้ไหมคะ ที่วันนั้นที่เราไปทานข้าวกัน น้องเค้กก็ไปด้วยน่ะค่ะ” อย่าพูดว่าเราเลยครับน้อง ไปกันเป็นโขลงซะขนาดนั้น ไม่ได้มีแค่เราสองคน
“อืม…จำได้ครับ สวัสดีครับน้องเค้ก” น้องเค้กเป็นเด็กผู้ชายตัวเล็กพอๆ กับไอ้พาย น่าจะอยู่ซักม. 5 ตัวขาว แก้มแดง และดัดฟัน กริยาท่าทางบ่งบอกเลยครับว่าน้องคงเป็นเก้งน้อยแน่นอน
“สะ…สวัสดีครับพี่ริว… วันนั้นไม่ค่อยได้คุยกันเลยนะฮะ… เค้กชอบเพลงพี่ริวมากเลยนะครับ เดี๋ยวทานเสร็จแล้ว เค้กขอถ่ายรูปคู่กับพี่ริวได้ไหมฮะ” น้องเค้กพูดไปย้ิมไป แก้มแดงไป ไม่รู้จะเขินอะไรผมนักหนา
“จะสั่งอาหารไหมครับ พนักงานเขามายืนรอนานแล้ว” แล้วก็เป็นไอ้คนข้างๆ ผมที่เป็นคนยุติบทสนทนาชวนอึดอัดนี้ซักที
“อุ๊ย ลืมเลยค่ะ ขอบคุณที่เตือนนะคะพี่พาย… น้องเค้กทานแบบพี่ริวไหม ชอบแบบพี่ริวใช่รึเปล่า” ชอบอะไรครับ ชอบอาหารแบบพี่ใช่ไหมที่พูดถึงเนี่ย
“อร่อยไหมฮะพี่ริว” สองพี่น้องก็ยังไม่สั่งอาหารสักที เปิดเมนูไปมาแล้วก็เงยหน้ามาถามผม… คือน้องเค้กเขานั่งตรงข้ามผมน่ะครับ
“ก็อร่อยดีครับ เลือกอย่างที่อยากทานเถอะฮะ” ผมรีบตัดบทจะได้สั่งๆ กินๆ แล้วจะได้แยกย้ายซะที… ตอนนี้ผมเริ่มงงพฤติกรรมของสองพี่น้องนี่แล้ว ตอนแรกก็เหมือนคนพี่จะเข้ามาทำความรู้จัก มาสนใจผม แต่ตอนนี้ทำไมดูเหมือนยัยคนพี่ผลักดันให้น้องชายเข้าหาผมซะมากกว่า
“เค้กชอบแบบที่พี่ริวทานน่ะครับ… งั้นเค้กเอาแบบนี้แหละฮะพี่ครีม” แล้วสองพี่น้องเขาก็ตกลงกันได้ซักทีว่าจะแดก เอ๊ย จะกินอะไรกัน… จริงๆ ผมกับไอ้พายก็กินกันใกล้จะเสร็จแล้วล่ะฮะ แต่จะขอตัวลุกก่อนก็ยังไงอยู่ ไอ้พายเองก็ยังนั่งก้มหน้ากินไม่พูดอะไร
“เนี่ยตาเค้กนะคะสะสมผลงานของพี่ริวทุกอย่างเลยนะ บอกพี่ริวไปสิว่ามีอะไรบ้าง” คู่นี้ทำงานกันเป็นทีมจริงๆ พี่ชง น้องตาม กูล่ะเซ็ง
“ล่าสุดเค้กเพิ่งจะซื้อหนังสือเล่มที่พี่ริวไปถ่ายแฟชั่นที่เชียงใหม่น่ะครับ ตอนแรกเค้กว่าจะตามไปดูที่เชียงใหม่เลยนะ แต่ดันติดเรียนซะก่อน แต่รูปที่ออกมาก็ไม่ผิดหวังเลยนะฮะ รูปที่ถอดเสื้อเท่มากๆ เลยครับ หุ่นพี่ริวดี๊ดีจังเลย เดี๋ยวงานหน้าไปถ่ายให้ Men World ใช่ไหมฮะคราวนี้เค้กไม่พลาดไปเชียร์แน่ๆ ครับ” โหหหหห นี่แฟนคลับตัวจริงเลยใช่ไหมเนี่ย คือปกติเวลาศิลปินไปถ่ายแฟชั่นที่ไหน แฟนคลับก็จะทราบจากตารางงาน ในเว็บน่ะครับ แล้วก็จะรวมตัวกันเอาของมาให้ มาเฝ้าอะไรแบบนี้ สงสัยน้องเค้กก็คงเป็นหนึ่งในแฟนคลับ
“ตาเค้กน่ะตามไปเกือบทุกงานเลยนะคะ แต่ไม่กล้าเข้าไปทักพี่ริวค่ะ ตอนนี้ก็รู้จักกันแล้ว เจอกันครั้งหน้าครีมฝากตาเค้กด้วยนะคะพี่ริวถ้าเกิดงานไหนดึกๆ ต้องรบกวนฝากกลับกับพี่ริวด้วยนะคะ น้องยังเด็กน่ะค่ะ แถมน่ารักๆ แบบนี้ด้วยจริงไหมคะ เวลาปล่อยไปไหนมาไหนคนเดียวก็เป็นห่วงค่ะ”
“ถ้าหวง ห่วง และลำบากขนาดนี้ จะปล่อยให้ไปทำไมล่ะครับ” ไม่ใช่เสียงผมนะฮะ… ไอ้คนข้างๆ ผมเนี่ยแหละครับ มันคงเริ่มจะเหลืออดกับสองพี่น้องนี่แล้วล่ะมั้ง จริงๆ ผมก็รำคาญนะครับ แต่ไม่รู้จะไล่ยังไง แอบสะใจเล็กๆ จริงๆ
“แหม พี่พายคะ ทำอย่างกับพี่พายไม่เคยมีแฟนคลับอย่างงั้นแหละค่ะ เวลาเรารักใครชอบใคร เราก็อยากเจอเขา อยู่ใกล้เขาเป็นธรรมดาไม่ใช่เหรอคะ ถึงจะยากลำบากก็ต้องพยายามค่ะ ครีมเป็นห่วงน้องจริง แต่ก็สนับสนุนน้องเต็มที่ อะไรที่น้องรัก ครีมก็อยากให้น้องได้สมหวังค่ะ” คำพูดกำกวมนะครับน้องครีม แต่พี่ว่าใจเย็นดีกว่า พี่กลัวน้องโดนแรดเอานอกระซวกไส้ไหลนะครับ
“เคยมีครับแฟนคลับน่ะ แต่ทุกคนเขาก็รักและชื่นชอบเราอย่างมีขอบเขต ไม่มีใครถึงขั้นสร้างความเดือดร้อน หรือเป็นภาระให้ศิลปินหรอกครับ ถ้าขนาดนั้นมันก็ดูจะโรคจิตเกินไปซะหน่อยนะ ส่วนใหญ่แฟนคลับพี่เขาก็จะมีการศึกษา รู้ว่าอะไรควรไม่ควร อันไหนคือโลกแห่งความฝัน อันไหนคือโลกแห่งความเป็นจริง” ไอ้พายวางตะเกียบแล้วก็เงยหน้าขึ้นมาโต้อย่างจริงจังแล้วครับ ผมเอื้อมมือไปจับมือมันที่ใต้โต๊ะ กำมือให้มันใจเย็นๆ ก่อน เพราะฟังจากน้ำเสียงนี่ มันเริ่มเดือดแล้วครับ… ผมกำมือมันและบีบเบาๆ ไอ้พายก็บีบตอบเหมือนจะรับรู้กลายๆ ว่าผมอยากให้มันใจเย็น
“อ๋อเหรอคะ ขอบคุณนะคะ แหมแฟนเพลงที่มีการศึกษาของพี่พายก็เลยเอาคลิปลับออกมาแฉซินะคะ รักกันจริงเลยนะคะแบบนี้… ว่าแต่ ตั้งแต่เห็นข่าวครีมก็ยังเม้าท์ๆ กับเพื่อนอยู่เลยนะคะว่า เรื่องเท็จจริงมันเป็นยังไงกันน้า…นี่ถือว่าวันนี้เป็นโชคดีของครีมนะคะที่ได้เจอตัวเป็นๆ ของพี่พาย เผื่อครีมจะได้ข้อเท็จ เอ๊ยข้อเท็จจริงไปเม้าท์กับเพื่อนได้บ้าง เพื่อนต้องกรี๊ดกันใหญ่แน่ๆ เลยที่ครีมได้สัมภาษณ์สดพี่พายคนดังแห่งปี…” เฮ้ย จะมากเกินไปแล้วมั้ง ทำไมน้องพูดจาแบบนี้ล่ะ
“เธอมีปัญหาทางจิตเหรอ ที่เห็นความทุกข์ของคนอื่นเป็นเรื่องสนุกน่ะ น้องกลับไปบ้านก็ไปบอกพ่อแม่นะ ว่าให้พาพี่สาวน้องไปเช็คประสาทซะหน่อย ดูละครมากไปรึเปล่า ถึงอยากทำตัวเป็นนางอิจฉาเที่ยวมาจิกกัดชาวบ้านเขาน่ะ… หนังสือหนังหาน่ะเรียนบ้างนะ จะได้มีสมอง ไม่ใช่นึกอยากจะพูดอะไรก็พูด ไม่รู้จักให้เกียรติชาวบ้านเขาแบบนี้ เธออย่าคิดว่าเธอแน่มาจากไหน… เธอยังมีงานในวงการ เธอยังต้องอาศัยชื่อเสียงทำมาหากิน ฉันไม่ได้อยู่ในวงการนี้แล้ว ถ้าจะเป็นข่าวกับเธอ ฉันก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้วล่ะ จะลองดูซักหน่อยไหม อยากได้ข่าวยังไงบอกมาได้เลย… เอาเป็นนางเอกหน้าใหม่ เที่ยวเอาเรื่องราวความทุกข์ของอดีตนักร้องดังไปเม้าท์เล่นสนุกปาก แถมยังไม่แคร์ว่าจะโดนฟ้องกลับ ดีไหม…!!!”
“อ่อ… กูอิ่มแล้ว กูไปขี้ก่อนนะ ฝากมึงจ่ายด้วยแล้วกัน ขืนอยู่นานกว่านี้กูจะเปลี่ยนจากขี้เป็นอ้วกรดหน้าบางคนแถวนี้ไปซะก่อน” ไอ้พายเถียงกลับยาวเหยียดแบบที่ไม่เว้นช่องว่างให้น้องครีมได้โต้ เสร็จแล้วก็ลุกเดินออกไปเลย ทิ้งให้ผมเช็ดล้างทำความสะอาดส่งท้ายตามหลัง
“พี่ไม่คิดว่าน้องจะเป็นคนพูดจาได้แย่แบบนี้นะครับ ถ้าชื่นชมผลงานพี่ พี่ก็ขอบคุณนะ แต่ต่อไปนี้เจอพี่ก็ไม่ต้องมาทักนะครับ ถ้าไม่พอใจก็ไม่ต้องมาดูพี่ มาติดตามผลงานพี่อีกเลยก็ได้นะ พี่เองก็ไม่อยากให้คนนิสัยแย่ๆ มาชื่นชมพี่สักเท่าไหร่หรอก… จะโกรธเกลียดกันไปเลยก็ไม่ว่านะครับ เพราะพี่ก็ไม่พอใจที่น้องทำกริยาในวันนี้ ไอ้พายมันเป็นเพื่อนพี่นะครับ ถ้าเป็นเพื่อนน้อง โดนคนอื่นมาพูดจาแบบนี้ใส่บ้างน้องจะรู้สึกยังไง โตๆ แล้วก็ลองหัดคิดซะบ้างนะครับ… เช็คบิลล์ด้วยครับ”
ผมไม่แคร์หรอกครับ ผมแคร์คนที่ผมรักพอแล้ว ผมอยากด่ามากกว่านี้ด้วยซ้ำ แต่น้องเขาเป็นผู้หญิง ขืนด่าเสียหายมากกว่านี้จะกลายเป็นหน้าตัวเมียรังแกผู้หญิงไป ผมโกรธมากนะ ที่น้องเอาเรื่องไอ้พายมาพูด ผมรักของผม ผมดูแล รักษาของผมมาตั้งนานกว่าแผลในใจจะหาย แล้วอยู่ดีๆ ก็มีผู้หญิงปากเปราะคนหนึ่งมาใช้คำพูดเขี่ยคุ้ยแผลของไอ้พายขึ้นมาอีก ผมยอมไม่ได้จริงๆ ต่อไปนี้อย่าได้มาญาติดีกันอีกเลย
ผมรีบเรียกเช็คบิลล์และเดินตามพนักงานไปจ่ายที่แคชเชียร์เลยครับ ไม่อยากอยู่รอที่โต๊ะ เดี๊ยวได้ลุกขึ้นบีบคอสองพี่น้องนั่นตายคามือซะก่อน…
“อ้าวเฮ้ย…ตกใจหมด ไหนบอกไปขี้ไง แล้วทำไมยังอยู่ตรงนี้” ผมจ่ายเงินตรงแคชเชียร์เสร็จก็หันซ้ายกำลังจะเดินออกนอกร้าน ก็เห็นไอ้พายมันยืนพิงกำแพงอยู่ตรงประตู ส่งยิ้มมาให้ผมอยู่ ผมเลยรีบเดินไปลากมันออกไปจากร้านก่อนที่ยัยสองพี่น้องจะลุกขึ้นมาราวีเราอีก เพราะโต๊ะที่นั่งติดกับประตูทางออกครับ
“ก็ถ้าไม่ยืนแอบอยู่ตรงนี้ก็อดฟังช๊อตเด็ดอะดิ… ฝีปากหมานี่ไม่ตกเลยนะมึงเนี่ย” นี่ชมใช่ไหมครับคุณแมีย… ผมเลยหันไปให้รางวัลด้วยการขยี้หัวมันจนยุ่งก่อนจะโยกเล่นไปมา
“เฮ้ยไอ้เหี้ยยยย ฮ่าๆๆ เดี๋ยวผมกูยุ่งหมดไอ้ห่า คนมองแล้ว อายเขาบ้างเถอะพ่อศิลปินใหญ่” ไอ้พายมันก็ด่าไปขำไปไม่จริงจังนักครับ เห็นมันหัวเราะออกแบบนี้ผมก็โล่งใจ
“มึง… โอเคนะ” ผมเอ่ยถามไอ้คนข้างๆ ในระหว่างที่่กำลังเข็นรถในซูเปอร์ฯ เพราะมันชวนผมให้ไปซื้อขนมเข้าบ้านกัน
“ถ้าเมื่อกี้กูอยู่ตัวคนเดียว โดยไม่มีมึง กูคงไม่โอเคว่ะ อาจจะกลับไปซึมเศร้า ร้องไห้คร่ำครวญ นอนผวาถึงเรื่องเดิมๆ อีกก็ได้… แต่ตอนนี้กูมีมึง กูมีภูมิคุ้มกันขนานดี คอยปกป้องกูอยู่ กูเข้มแข็งแล้ว เพราะกูรู้ว่า กูมีมึงอยู่ข้างๆ กูเสมอ กูเลิกเจ็บ เลิกเศร้าแล้วล่ะ ก็อย่างที่มึงเคยบอก กูเลือกแคร์เฉพาะคนที่รักกูก็พอ คำพูดหมาๆ ของชะนีนั่น กูไม่เก็บเอามาใส่ใจหรอก มันก็แค่ทำให้กูโมโหนิดๆ หน่อยๆ แต่มันทำอะไรกูไม่ได้แล้วล่ะ แค่ฟังมึงด่ามันกูก็แทบจะหลุดขำออกมาแล้ว… ขอบใจนะ ขอบใจมึงมากๆ ที่ทำเพื่อกูขนาดนี้”
“กูรักมึงนะ” ผมพูดเบาๆ แบบไม่มีเสียง แต่ให้อ่านปากได้ว่า กูรักมึง เพราะตอนนี้เราอยู่ในที่สาธารณะ เกิดใครผ่านมาได้ยินจะมีข่าวเม้าท์เกิดขึ้นอีก
“เออ… ไอ้เหี้ย กูก็รักมึง” ไอ้พายก็ตอบกลับมาทันทีเช่นกัน แต่คำว่า เออไอ้เหี้ย เนี่ย เสียงดังฟังชัดเลยครับ แล้วค่อยมาไซเร้นท์โหมดเอาตอนคำว่ากูก็รักมึง
ผมยิ้มให้กับคำบอกรักเบาๆ ของเราสองคน ก่อนจะเดินเลือกซื้อขนม และอาหารกลับห้องกันต่อ… พอตอนซื้อของเสร็จ กำลังเก็บของใส่ท้ายรถกันไอ้พายก็กระซิบข้างหูผมเบาๆ อีกครั้งว่า…
“เดี๋ยวคืนนี้จะให้รางวัลคนเก่งนะ ไอ้เหี้ย” แล้วมันก็จุ๊บแก้มผมแบบเร็วๆ ก่อนจะหนีเดินขึ้นไปนั่งรอบนรถ… ผมก็ได้แต่อมยิ้มอยู่คนเดียว พร้อมกับจัดของลงหลังรถไป…
เออ… คืนนี้กูจะเอารางวัลใหญ่แน่นอน หึหึ
+++++++++++++++++++++++++++++
+ ตอนนี้เลยให้มัน รีเลทกับเรื่องนู้นนิดหน่อยค่ะ ส่วนใครที่ไม่เคยไปอ่านเรื่องนู้นก็ไม่มีปัญหานะคะ เอาเป็นว่าคุณภพ คือคู่ขาเก่าของน้องพายค่ะ สมัยที่เธอยังแรดๆ อยู่น่ะค่ะ สองคนนี้เขาเจอกันตอนน้องพายไปถ่ายแบบให้กับหนังสือของคุณภพ คุณภพถูกใจน้องพาย ก็เลยชวนกันมาเล่นจ้ำจี้กันซะเลย
+ แต่ถ้าใครอยากรู้ว่ามาจากเรื่องไหน ก็แอบโฆษณาอีกแล้วค่ะ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=23404.0 น้อง 'เมีย' ค่ะ
+ คราวนี้ก็ได้รู้แล้วนะคะว่าสรุปชะนีครีม เธอเข้ามาตีซี้กับน้องริว เพราะจะจีบหนุ่มริวให้กับน้องชายตัวเอง (แต่ดูจิตๆ ทั้งพี่และน้องนะ)
+ ครั้งหน้าอัพเรื่องน้องรันนะคะ สลับกันไปค่ะ...
+ ขอบคุณทุกกำลังใจอีกครั้งค่ะ ^^ ฝันดีค่าทุกคน
-
ว๊าวววว น้องพายมาต่อแว้วๆๆๆ :impress2:
ขอบคุณนะคะ :L2:
-
ยังไงก็อย่าลืมเรื่องนี้น้า
ติดไอ้แรด จนจะแรดตามแล้วเนี่ย
-
:กอด1: น้องพาย ต้องมาเสียน้ำตาเพราะอิพี่ภพ (ว่าแล้วก็ตีๆๆๆพี่ภพ)
ส่วนสองพี่น้องนั้นคงช็อคแน่เลย ฮาาาาา
-
อีครีมชะนีตายซะ พี่ไนท์ไม่เอาดราม่านะ ขอแบบ HAPPY
อย่าทำให้เราเสียใจเลยค่ะ หึหึหึ
แต่อ่านตอนนี้ขอบอกว่า"พี่ริวเท่โฮกอ่าพระเอก ปล.เรื่องนู๊นอ่าตตอนล่าสุดอยากตบพระเอก 55+
ด่าสุภาพได้เจ็บปวดจริงๆ อ๊ะๆๆๆ
ปล.น้องเค้กนี่ไม่ค่อยจะหมันไส้นะเพราะส่วนใหญ่ดูเหมือนครีมชะนีจะแนะนำ - -+
ถ้าสมมุติ สมมุตินะเพ่ มีเรื่องของเค้ก.....จะได้บุคคลิกตัดฟัน+เอ๋อ+แอ๊บ
ก็จะเป็นแอบชอบดารา> ผิดหวัง>ตอนแรกยังเชื่อพี่สาวตอนนี้กูมะสน> เปลี่ยนแปลงตน อัพเวลเกรียน>ทำตัวเชี่ย+เกียน-แรด(ไม่แรดนั่นเอง)=ไอ้เกรียนดัดฟัน อ่าาาาาา......... ช่างคิดไปได้อ่ะ 555+
ขอบคุณค่าคุณพี่ไนท์ >3< จุ๊บบบ
-
ร้อยแล้วจ้า
-
+1 คิดถึงคู่เ ี้ยมากกกกค่ะ
พี่ริวอย่างแมน เท่ห์ซะไม่มีอ่ะ จากไอ้อ่อนตอนเริ่มต้น
พี่มีพัฒนาการสูงมากกกกกก แม่ยกปลื้มนะเนี่ยยยย
นู๋พาย o13 ผู้ไม่พ่ายชะนี กรี๊ดดดด สุดยอดดดดดดด
:กอด1: ลวนลามคนแต่ง
-
เฮ้อ พาย ยังมีมารไม่เลิก
เมื่อไรคู่นี้จะปกติสุขกันซะที :กอด1:
แต่นายริว ได้ใจว่ะ มันต้องงี้สิ รุ่นรักเมีย o18
-
โหย น้องคนนั้นน่าจะโดนให้หนักกว่านี้เหอะ เชอะ ๆ ทำตัวร้ายกาจเกินไปแล้ว
พายสู้ ๆ ส่วนริวมันสุ้ขาดใจเพื่อพายอยุ่แล่ว ๕๕๕ ชิมิ ๆ
-
ถ้าขนาดนั้นมันก็ดูจะโรคจิตเกินไปซะหน่อยนะ ส่วนใหญ่แฟนครับพี่เขาก็จะมีการศึกษา
ผมรีบเรียกเช็คบิลล์และดินตามพนักงานไปจ่ายที่แคชเชียร์เลยครับ ไม่อยากอยู่รอที่โต๊ะ เดี๊ยวได้ลุกขึ้นบีบคอสองพี่น้องนั่นตายคามือซะก่อน…
“เฮ้ยไอ้เหี้ยยยย ฮ่าๆๆ เดี๊ยวผมกูยุ่งหมดไอ้ห่า
“ถ้าเมื่อกี้กูอยู่ตัวคนเดียว โดยไม่มีมึง กูคงไม่โอเคว่ะ อาจจะกลับไปซึ่มเศร้า
“เดี๊ยวคืนนี้จะให้รางวัลคนเก่งนะ ไอ้เหี้ย”
-------------------------------
กรี๊ด ภพสมัยยังแรด ตบมันเลยค่ะรัน! (อ้าวผิดคิว ไม่ใช่ละ 555+)
คิดถึงพวกเซย์เลิฟเหมือนกันนะคะเนี่ย *ทำตาปิ๊งๆ*
-
เคยมีครับแฟนคลับน่ะ แต่ทุกคนเขาก็รักและชื่นชอบเราอย่างมีขอบเขต ไม่มีใครถึงขั้นสร้างความเดือดร้อน หรือเป็นภาระให้ศิลปินหรอกครับ ถ้าขนาดนั้นมันก็ดูจะโรคจิตเกินไปซะหน่อยนะ ส่วนใหญ่แฟนครับพี่เขาก็จะมีการศึกษา รู้ว่าอะไรควรไม่ควร อันไหนคือโลกแห่งความฝัน อันไหนคือโลกแห่งความเป็นจริง
ชอบประโยคนี้จิงจังเลยยยยยยย
อะไรมันจะโดนขนาดนี้ ชอบก้ต้องชอบอย่างมีขอบเขตตต
ใช่เลยพายยยยยย
ริวน่ารักไม่มีเปลี่ยนจิงๆ
รักกัันยืดดดดดด เพราะ2คนเชื่อใจกัน อิอิ
-
ชอบริว กะ พายมากกกกก น่ารักจริงๆเลย :-[
-
สะจายยยยยยยยยยยยย :laugh:
-
+1 น้อง Mercy นานๆ เมนท์ทีนะคะ แต่พายริวช่างเป็นคู่รักที่ตอบโต้ได้ถูกใจจริงๆ
-
ค่อยๆรักกันเบา เบา าา .. อิ ๆ :m1:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยเริ่ด น่าจะตบมันไปเลยนะคะ ปากวอนหาตีนดีนัก
-
ราง วัล ๆ ๆ ๆ
ริว รอ ราง วัล
-
เกลียดชะนี :o211:
มารอริวรับรางวัล :z1:
-
:L2: :L2:
ร่วมฉลองหน้าที่ 100 ค่ะ
-
บอกรักกันเบาๆ หวานๆ ซึ้งๆ :-[
คนรักกัน ความเชื่อใจมันเป็นสิ่งสำคัญที่สุดเนอะ ดีใจที่ริวไม่หวั่นไหวกับสิ่งที่เห็นมากกว่าสิ่งที่เป็น
อย่างนี้ต่อให้มีอีกกี่ร้อยกิ๊กเก่าของพาย (ไม่เยอะขนาดนี้มั้ง :m29:) เข้ามา ก็ไม่มีปัญหาแน่นอน ^_^
เรื่องแฟนคลับ หนูคิดว่ามันคงเป็นไปตามวัยมั้งคะ หนูชอบพี่ตูน บอดี้ฯ มาตั้งแต่อัลบั้มแรก (ม.2)
จากที่คลั่งไคล้แบบไม่มีเหตุผลก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นชอบเวลาที่เขาอยู่บนเวทีมากๆเลย >///< (ความจริงคือ เริ่มแก่แล้วเลยไม่มีเวลาตาม :laugh:)
แต่อย่างครีมนี่ไม่ไหว การศึกษาคงไม่ช่วยอะไรกับคนแบบนี้ พูดโดยไม่ผ่านการคิดของสมอง ต้องโดน :beat: อย่างเดียวถึงจะคุยกันรู้เรื่อง 555+
+1 ขอบคุณค่า ไม่ด่าอิพี่ภพที่นี่ เพราะด่าไปแล้วที่นู่น :jul3:
-
พายเข้มแข็งขึ้นแล้ว
-
อยากเห็นรางวัลที่พายจะให้ริวจังเลย :z1:
น่า :beat:อีนางครีมมากๆเลยเกลียดมันมากๆ
+ 1 นะคะ
-
เข้มแข็งขึ้นแล้วจริงๆเนอะ
น่าร้ากกกกก
รอรางวัลใหญ่ อิอิ
-
ดีใจกับทั้งพายทั้งริวเลยค่ะ
มั่นคงในความรู้สึกกันทั้งคู่เลย^^
แอบสะใจที่ริวตัดครีมออกจากวงโคจรได้อย่างปลอดภัย555+
-
ริว น่ารักเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ
-
หึๆๆๆน้องพายเจอชะนีผสมแรดน้อย
ร้ายน่าดู แต่มาเจอพี่ริวของน้องพายร้ายกว่าเพราะเจอหมาในปากพี่ริวคาบใบมีดอาบยาพิษเชือดเข้าให้ :m20: :m20:สะใจ
-
แมนมากพี่ริว รักกันมากดีแล้วค่ะ
เป้นกำลังใจให้น้องพาย
พี่มีสามภพโผล่มาด้วย โดนปฏิเสธงี้
พี่สามภพไปตามจีบน้องรันต่อได้แล้วซิ
สวัสดีวันสงกรานต์ย้อนหลังด้วยนะคะทุกคน :bye2:
-
ไม่แคร์สื่อจริงๆคู่นี้
-
พี่ริวแมนมาก ชอบๆ
แต่สื่อยางไม่รู้หรอว่าสองคนนี้คบกาน
รู้ได้แร้วๆ
เพราะว่าจำได้ว่าทุกคนยอมราบดีด้วย
-
ริว นายสุดยอดมากกก อย่างงี้แหละพระเอกที่ต้องการ
-
คู่นี้เค้ามั่นคงในรักกันแล้ว....อะไรก็ไม่สามารถทำให้คลอนแคลนไปได้
ดีใจกับน้องพาย....เด็กน่ารักจะได้ลืมสิ่งเลวร้ายในชีวิตได้ซะที....
รักน้องพาย....รักน้องริว....มากค่ะ...อ่านแล้วมีความสุข :L1:
:pig4: น้อง Mercy สำหรับความสุข
-
:L1: :กอด1: :L2:
-
o13 +1 ให้ริวนายแมนได้ใจมากกกกกกก o13
ชอบคู่นี้นับวันยิ่งรัก ยิ่งเข้าใจกันมากขึ้น แล้วความมีเหตุผลเชื่อใจของคู่นี้ชนะเลิศค่ะ :mc4:
-
:L2: :L2: :L2:
-
+1 ปากร้ายกันทั้งคู่เลย 555 แต่ก็ดีนะเพราะถ้าไม่ร้ายนังชะนีก็ไม่หยุดซะที :L2:
-
โคตรสะใจอะคะ :m20:
พี่ริวโดนใจมาก o13
:z2:
-
สะใจกับคำด่าและคำสั่งสอนของพายและริวที่มีกับครีมมากเลย
ดีใจกับพายด้วยที่มีริวอยู่เคียงข้างและไม่เก็บเรื่องเก่า ๆ มีทำให้
เกิดปัญหากับชีวิต เรื่องเก่าเราย้อนกลับแก้ไขอะไรไม่ได้ แต่สามารถ
ที่จะนำมาเป็นข้อเตือนใจและทำให้เรื่องใหม่ ๆ ดีและเกิดความสุขได้
ชอบริวที่ปกป้องและเชื่อใจพาย เป็นคู่ที่น่ารักและอบอุ่นจนร้อนมั้ง
+1 แทนคำขอบคุณ ..... :pig4:
-
ฉลองหน้า 100 ด้วยคนเจ้าค่ะ :mc4:
ชะนีเดียวนี้ไม่ไหวจริงๆ ปากคอเราะร้าย กัดจิกไปทั่ว เฮ้อๆ (น้องพายด่าได้สะใจมาก 555)
แต่คู่นี้เค้าเหนียวแน่นรักกันดีจริงๆ เป็นปลื้มมมมม :m3:
รอจัดหนัก หุๆ :haun4:
-
+1(483+1=484)
สวดยอดมากๆเลย
น่าจะตบยัยครีมให้หน้าแหกไปเลย
เหอะๆ
-
ดีแล้วครับ
ทั้งคู่มั่นคงงี้
จะได้สบายใจ
ไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นยังไงก็สู้ต่อไปนะครับ
เป็นกำลังใจครับ
สำหรับคนแต่ง
ยินดีด้วยนะครับ
ที่ครบร้อยหน้าละ
แต่ก็ยังรอหน้าต่อ ๆ ไปอยู่นะครับ
ขอบคุณครับ
:L2:
-
น้องชายยัยครีมนี่ เฉยๆ เพราะดูแล้วน้องยังไม่แสดงอภิหารอะไรออกมา ดูน่ารักแบ๊วๆ ไปตามประสา
แต่ยัยครีมตัวพี่มันนี่แหละค่ะ มันน่าเล่นงานนัก
จะเชียร์น้องตัวเอง ยัดเยียดใส่ริวยังพอทน
แต่หล่อนมาแว้งกัดพายหาพระแสงซากอะไร จับโยนทะเลให้ฉลามกินเลยนิ! :angry2:
ริวเอ๊ยยยยยยยยย สิ่งหนึ่งที่เกิดมาเพื่อเป็นคู่พายนี่คือวาจาของเธอด้วยใช่ปะ :laugh:
(แต่อันนี้คิดว่าริวยังไม่จัดเต็มนะ ยังดูสุภาพเรียบร้อยไว้หน้ายัยครีมขึ้นราอยู่บ้าง)
:กอด1: (ดีใจกับ100หน้าด้วยนะคะ)
-
น้องพายร้องไห้แล้วน่ารักอ่ะ ช๊อบบบบ ร้องอีกๆ //ฝ่าตรีนแม่ยกพาย :jul3:
มั่นคงกันงี้แหละ ดีแล้ว จะได้ไม่มีปัญหาวุ่นวายกันในภายหน้า
น้องยัยครีมนี่แลดูน่ารัก แต่พี่มันน่าฆ่าสักหมักมาก :fire:
-
ดีใจจังอาการบาดเจ็บของน้องพายหายสนิท เพราะมีคุณหมอและคุณพบาบาลดีแบบริว
(ให้ริวเป็นทั้งหมอ+พยาบาล) ชื่นชมในความรักของริวกับพายจ้า
-
น่ารักอ่ะ :L1:
-
ชอบคู่น้องพายแรงได้ใจ
แต่แอบปลิ้มคู่น้องฟี่ ใครจะได้รุกใครกันเนี่ย เชียร์ไม่ถูกแฮะ
เอาไปนึกดูก่อน อิอิ
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยเริ่ด น่าจะตบมันไปเลยนะคะ ปากวอนหาตีนดีนัก
ช่ายแล้วๆ
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
ริวด่าได้ซะใจมากๆ ฮ่าๆๆๆ o18 ริวดีอ่าคอยปกป้องแล้วก็เข้าใจพายทุกอย่าง
ยอมรับพายได้ พายโชคดีมากๆๆๆ ที่เจอริว อิอิ
รอตอนต่อไปค่าาา อยากอ่านรักลับๆของแจคฟี่ด้วย กรั่กกก :impress2:
สองคนนี้ไปถึงไหนแว้วววว :o8:
-
นังชะนีแกกล้ามากกกกก :fire: :fire: :fire:
พายโชคดีนะที่เจอกับคนอย่างริว
-
เยส!!!!!
น้องริวที่รักของพี่(โดนน้องพาย :beat:)
แมน แรง รักเมีย ได้ใจพี่ตลอดเวเลยน้า
อ่านแล้วยิ่งหลงรักน้องริวมากขึ้นทุกวันๆ
ใครมีแบบนี้ขอซื้อต่อด่วน
ปลล.อิชะนีครีมบูด
มันต้องโดน :z6:
อย่ามาเดินแถวพีพีนะแก๊
แม่จะจับลอยอังคารให้ปลากินซะ
:angry2:
-
ริว ปากคอเฉียบคมเช่นเดิม สมน้ำหน้าครีม พูดอะไรไม่รู้จักใช้สมองขี้เลื่อยคิด สมควรละ
นุ้งพายก็นะ แร๊งงง ชอบคร๊าาา :3123:
-
คุณน้องเค้กนี่สโต๊กเกอรืป่ะเนี่ยยย น่ากลัวนะฮ้าาาาา
แอบซะใจอยู่ไม่น้อยยย (มากเลยล่ะะะ :beat:)
คืนนี้ก็ หุหุ มีความสุขมากๆ นะฮ้าคุณริววววววววว :haun4:
-
คู่นี้มีพัฒนาการที่ดีขึ้นเรื่อยๆ
รู้สึกได้ถึงความหวานเบาๆ
และเรื่องนี้อ่านแล้วทำให้คิดว่า
เหี้ย กับ แรด แลดูเป็นสัตว์ที่น่ารัก 555+
-
สุขสันต์วันสงกรานต์ :mc4:
น่ารักมาก อยากอ่านอีก :-[
+1
-
เจอพายเอาเท้าละเลงครีมจนเน่าไม่พอ เอาเท้าเหยียบหน้าเค้กต่อด้วย 55555 :mc4:
-
น่ารักอะอยากอ่านอีก :-[
:call:
-
ตอนแรกนึกว่าจะมาม่ามากเกินจะกินไหว เลยเลี่ยงไม่อ่านมาตลอด สุดท้ายก็อดใจไม่ไหว
เข้ามาตามอ่าน ฮาไม่หวาดไม่ไหว สู้ๆ นะครับ แล้วจะมารอตอนต่อไป
-
ริวเท่โคตร :กอด1:
-
ปากแบบนี้สินะ ถึงต้องอาศัยเป็นข่าวกับริวเพื่อที่จะดันตัวเอง
เพราะดันตัวเองยังไงก็ไม่ขึ้น เพราะปากมันนี่แหละ
โดนริวสวดกลับไปอย่างสะจายยยยยยยย
-
:m19:เข้ามา + ให้เธอเหมือนเดิม 3 วันนี้ ให้เธอทุกวัน จบผลงานที่ได้อ่านมาเรื่องสุดท้ายแล้วง่ะ ติดหนึบหนับ บอกอีกทีว่า mercy แต่งเก่งมาก สามารถเชื่อมโยงเรื่องสามเรื่องได้โดยไม่สะดุด มันผูกกันดีจัง อ่านมาทุกเรื่องประทับใจทุกเรื่อง คิคิ เรื่องนี้ชอบน้องพาย น้องพายแร๊งส์สส ทุกคำพูดและการกระทำ ถ้าไม่มีเบื้องหลังจะไม่รู้เลยน่ะเนี่ยว่าสาเหตุที่น้องแรดเนี่ย แมร่งโคตรเหี้ยเลยเหอะ ว่าจะไ่ม่ร่ำน้ำตาละ เจอเข้าไปหลายช๊อต ชีวิตน้องแมร่งรันทดเนอะ โชคดีที่มาเจอน้องริวคนซื่อ รักเดียวใจเดียว ครอบครัวอบอุ่น เลยทำให้ริวเป็นคนอบอุ่น มีทัศนคติที่ดี ชอบจริง ๆ ผัวเหี้ย เมียแรดเนี่ย มันเรียกกันน่ารักน่ะ ไม่ดูหยาบคายเลย o7 อ่านมาข้ามวันข้ามคืนล่ะ จบเสร็จปุ๊บนอนก่อน แล้วค่อยมาเม้น หูย ตอนสุดท้ายเนี่ย สะใจที่สุดล่ะ ริวออกโรงปกป้องน้องเต็มที่ แต่สมควรด่าเยี่ยงนัก มาตอกย้ำน้องทำไม เนี่ย น้องต้องชีช้ำให้ริวปลอบทั้งคืนแน่เลยเนอะ
พีเอสซึ.อยากตรวจคำผิดให้ทุกตอนเลยน่ะ แต่ เหอะๆ เธอเยอะจัง ตั้งแต่ตอนแรก ยันตอนสุดท้ายที่ได้อ่าน พยายามเข้าน่ะค่ะ แต่อ่านมาคำผิดก็พัฒนามาเรื่อย ๆ เหมือนรู้ตัวด้วยง่ะ ทุกครั้งที่ลงก็จะบอกว่าเดี๋ยวมาแก้คำผิด :จุ๊บๆ:เป็นกำลังใจให้สำหรับทุกเรื่องค่ะ แล้วก็อย่าทิ้งไปนานน่ะ เค้าอ่านหมดทุกเรื่องที่แต่งล่ะ งานนี้ติด แล้วต้องทวงเลยเหอะ...ขอบคุณอีกครั้งสำหรับความสุขที่ให้ในการอ่านค่ะ
-
เป็นกำลังใจให้น้องแรดนะคะ
-
เริ่ดทั้งริวทั้งพาย ตอกหน้าครีมซะหงายเก๋ง 555แอบสะใจ^^
-
กรีสสสสสส น้องพายแรดได้ใจมากคะ ชอบๆๆ
มาอัพต่อเร็วๆนะ เป็นกำลังใจให้ๆ
:call:
-
หุหุ จัดไปแรง ๆ เลยน้องพาย
พวกนิสัยเสียแบบนั้นอ่ะ
-
จัดรางวัลให้หนักๆๆเลยนะ พาย!!
-
คราวที่แล้วอ่านในมุมมองพี่ภพมาแล้ว
ก็ลองมาอ่านมุมน้องพายบ้าง (ให้รู้ไปว่าติดทั้งสองเรื่อง 55555)
ริวแมนมากๆ เลือกที่จะรักแล้วก็เชื่อใจพาย
คิดอยู่เหมือนกันว่าถ้าเกิดริวโมโหหึงแล้วไปทำอะไรพี่ภพ คงเกิดเรื่องวุ่นวายน่าดู
สองพี่น้องนั่นน่ารำคาญมากๆ มาขัดขวางความสุขของคนกินทงคัตสึ :laugh:
คิดว่าคนพี่จะมาจีบริวซะอีก ที่ไหนได้ส่งเก้งน้อยมาให้ซะงั้น
ถ้ามาจีบธรรมดาคงไม่เท่าไหร่ แต่มาพูดจาแบบนี้กะพายก็อย่าหวังเลยว่าจะได้กลับไปดีๆ -*-
เจอทั้งน้องพาย ทั้งริว ฝีปากพอกันทั้งคู่ หึหึ
จะรอรางวัลที่จะจัดให้นะคะ ... ดูซิ น้องพายจะจัดหนักมั้ย ? :z1:
-
ชะนีครีมโดนด่าแค่นี้ยังน้อยไปค่า นี่แน่ะๆๆๆ :z6:
ชอบคำว่า"คำบอกรักเบาๆ "จังเลยค่า ><
-
สะใจจริงๆ คู่พี่น้องนั่นโดนทั้งพี่ริว กะน้องพายว้ากซะ
แอร๊ยยย :-[ น้องพายจะให้รางวัลไอ้ริวแบบไม่ต้องนอนเลยชิมิ :oo1:
-
ริวกะพาย o13
-
พี่ภพคะ น้องเมียมาตามกลับบ้านเเล้วค่ะ 555.
พาย-ริว เเรงทั้งคู่
-
+1ให้ทั้งริวและพาย เข้มแข็งขึ้นเยอะเลย เพราะได้ริวคอยดูแลดีแบบนี้น่ะเอง
ส่วนอิสองศรีพี่น้องเนี่ย จะเรยามากไปป่ะ...น่าจะโดนตบปากซักสองที!
-
นังครีม :m31: :angry2: :z6: :beat:
สมน้ำหน้า โดนริวกับพายตอกกลับ :laugh:
โอ๋ เหลือแต่แรดขี้แยเนอะ :กอด1:
พายมีริวเป็นแฟนโชคดีมาก เพราะว่าเป็นคนที่มีสติอยู่กับตัว
รู้ว่าหึง แต่ก็ควบคุมตัวเองได้ o13
(เป็นพระเอกที่ไม่งี่เง่าดี 555555)
มั่นใจในกันและกันแบบนี้ จัดชุดใหญ่เลย หุหุ :z1: :haun4:
-
สนุกมากค่ะ อาจจะมีดราม่ามั้งแต่ก็ยังสนุกอยู่ดี
รอตอนต่อไป :กอด1:
-
น่ารักเกิ๊นพายอ่า สองพี่น้องไม่ไหวนะ จิตไปจริงๆ อ่า คุณภพมาอยู่เรื่องนี้ด้วย ว้าววววๆ O_O ตามไปอ่านรันต่อ :D
-
เก่งจังเลยอะ โยงเรื่องสองเรื่องได้เนียนมาก ชมด้วยใจจริงเปิดหมวกให้เลย แต่งต่อนะครับ ขอเป็นแฟนคลับ mercy ตลอดไป แล้วผมจะลองเขียนนิยายตัวเองดูบ้าง ขอพี่เป็น Idal ให้ผมหน่อยนะ
-
ดีนะที่เราอ่านทั้งสองเรื่อง เลยเก็ต หุหุหุ
-
โอ้ย ฮา...
ชะนีนั่นแรงมาก
น้องพายน่ารักสุดๆ
-
:o8: โอ๊ย บอกรักกันทั้งเรื่อง อิจฉาจริงอะไรจริง
อ่านไปเขิลไป 555 เอาอีกๆ
-
ฝีปากคู่นี้ เหมาะสมกันมากจริงๆ :m20:
-
เข้ามาติดตามคู่ ไอ้เหี้ยกับไอ้แรด นะ
รอของขวัญอยู่น้าาาาาาา
:กอด1:
ขอกอดคนแต่งทีนึงนะ
-
สะใจมากมายค่า 555
คนเรานี่น้าจิตใจทำด้วยอะไร ถึงได้ทำแต่เรื่องร้ายๆ
-
ความรัก ความเชื่อใจของริว เป็นสิ่งที่วิเศษสุดในชีวิตของพายจริง ๆ ยิ่งอ่านยิ่งซึ้ง :m1:
ดีใจที่พายมีริวเข้ามาในชีวิต คิดถึงเพลง "เธอทั้งนั้น" ของ Groove Rider ขึ้นมาเลยค่ะ~
-
โห น้องพายจ๋า ต่อไปไม่ต้องกลัวแล้ว มือที่ 3 มือ ที่ 4 ริวรักซะขนาดนี้
ริวเค๊ารักเมียไอ้แรดน้อยซะขนาดนี้ :กอด1: แล้วก็จัดไปซะ คู่พี่น้อง :angry2:หวังว่าคงจะเข็ดนะจ๊ะ หุหุ
ว่าแต่ :z1: เค๊าจะแจกรางวัลไรกันเหรอ ต้องการพยานรับรู้ป่าวอ่ะ จะเหนอหน้าไปคนแรกเลย อิอิ
ปล. ฝากบอกพี่สามภพ น้องเมียโทร.มาตาม กลับบ้านด่วน !!!
-
ชะนีครีนนั่นน่าจะโดนตบให้กะโหลกแยกจริงๆ :m31: :m31: :m31:
พี่ริวแมนมากกกค่ะ น้องพายจัดรางวัลให้ชุดใหญ่ๆๆๆๆๆเลยเนอะ :haun4: :haun4:
-
o13 ริว อย่างเท่อ่ะ สะใจเป็นบ้าเลย
น่าเอาแรงกว่านี้หน่อย บังอาจมาทำหนูพาย
พายเองก็น่ารักซะจริง ขี้อ้อนเป็นบ้า รักตายเลย
ชอบๆๆๆๆ o13
-
พี่น้องสองแรด มาเจอของแรงกว่า สะใจ :laugh3:
ว่าแต่ รางวัลอะไรน้อ :z1:
-
รอทั้งสองเรื่อง ^^
-
มารอรับรางวัลเป็นเพื่อนพี่ริวค่ะ
ปล.คิดถึงพี่อัลฟี่กันพี่แจ๊คค่ะ
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :impress:
-
ตามทันสักที โอยยาวมากถึงมากที่สุด
เค้ก ชื่อแต๋วมาก ไอ้น้อง ฮ่าๆๆ
-
รออยู่นะคร้าฟ
:L2:
-
คู่นี่ยังรักกันดี ถ้อยทีถ้อยอาศัยแบบแรด+เหี้ย เหมือนเดิม
อยากอ่านอีกคู่นึงค่ะ
-
ยังไม่มาแฮะ
-
รอแล้วรอเล่าพี่เมอร์ซี่ก็ยังไม่มา เฮ้อ
-
"ไม่ใช่ว่าผมจะลองใจมัน แต่ผมอยากให้มันลองใจตัวเอง"
ฟังแล้วรู้สึกดีจังเลยครับ ให้ความรู้สึกว่า ถ้าเรารักใครแล้วไม่จำเป็นต้องตามใจไปซะทุกอย่าง
ต้องให้เค้าได้คิด ได้ทำอะไรเพื่อตัวเองบ้าง เหมือนที่เค้าว่ารักลูกให้ถูกทางไงครับ
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :impress:
-
ดุน ดัน กระทู้ 55+
-
อัพรันแล้ว ทำไมยังไม่มาอัพพายริวอ่าพี่เมอร์ซี่ รอนะเรื่องนี้ ^^
-
หายไปไหนแล้ว คิว กะ พาย รออยู่นะครับ
-
ก่อนอื่นเลย หวัดดีครับ พี่ Mercy พี่แต่งเก่งมากๆๆเลย ทั้งด้านอารมณ์และความรู้สึกนึกคิดของตัวละคร
ชอบเรื่องนี้มากๆๆเลยอ่า ตามมาอ่านตั้งแต่ เซิฟ เลิฟ และ เซย์ กับ แชมป์ แล้ว
ชอบน้องพายมากๆๆเลย ทั้งแรง น่ารัก น่าฟัดมากๆๆ แถมตอนแรกยังน่าสงสาร โดนทำร้ายจิตใจตั้งแต่เด็ก อีก น้องแรดของพี่ริว
ส่วนริว ก้อ หื่น หึงโหด พี่เหี้ยของน้องพาย
โอยยย เหมาะมากๆๆ พี่เหี้ย น้องเเรด
ชอบริวกับพายมากๆๆเลยนะเนี่ย
ตามมาเป็นแฟนคลับเรื่องนี้โดยเฉพาะ
แล้วอีกอย่างหนึ่งเนี่ย ถ้า ครีม เค้กเนี่ย จะโรคจิตทั้งพี่ทั้งน้อง
บังอาจมาพูดจากระทบกระทั้งน้องพาย ให้อภัยไม่ได้ๆๆๆ(อินจัด)
พี่ริวตอนนี้พี่เป็นพระเอกมากๆๆเลย
ที่เหลือรอตอน อัลพี่กับแจ็คว่าจะลงเอยกันยังไง
ขอบคุนครับ
-
พี่ไน้ รีบๆลงสิคะ คิดถึงน้องพายยย
ว่าแต่ลงของฟี่ก้อดีน๊า อยากเห็นฟี่กดบ้างอ่ะ 555+
-
มาแล้วค่า....
_/\_ กราบงามๆ... ขออภัยนะคะ ที่มาช้า คราวนี้ช้ามากจริงๆ...
ติดภารกิจหลายอย่างมากเลยค่ะ... แต่ยังไงไม่ทิ้งไปเลยแน่นอนค่ะ
ขอบคุณหลายๆ คนที่เข้ามาทวงถาม น้องพายกันนะคะ
ขอบคุณทุกๆ เม้นท์ คนอ่านทุกๆ คนเลยค่า ขอบคุณจริงๆ
คอมเม้นท์ของทุกคน เป็นกำลังใจสำหรับคนเขียนมากๆ เลยนะคะ เพียงแค่ทักทายนิดๆ หน่อยๆ ก็เป็นกำลังใจสุดๆ แล้วค่ะ
ปล. คำผิดเดี๋ยวมาแก้นะคะทุกคน ขอบคุณค่า
++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 28
“มึง… พรุ่งนี้ไปหาน้องเพลินกัน”
เช้าวันหยุดอากาศดีๆ ผมกับไอ้พายมักที่จะชอบกลิ้งเกลือกบนที่นอนเล่นกันไปมาอย่างไม่รีบร้อน การได้ตื่นมาแล้วนอนคุยกันยามเช้า กอดกันบ้าง ด่ากันบ้าง หอมแก้มกัน จูบกัน หัวเราะด้วยกัน แค่นี้ก็มีความสุขมากแล้วครับ สำหรับผมและมัน…
“อืม… เอาสิ น้องเพลินเพิ่งจะโทรมาเมื่อวันก่อน บ่นคิดถึงพี่พาย… แม่กูก็เหมือนกัน คิดถึงมึงจะแย่แล้ว บ่นหาว่ากูไม่ยอมพามึงไปหา…”
“กูก็คิดถึงน้องเพลินเหมือนกัน… งั้นขอหอมแก้มคุณอาน้องเพลินก่อนแก้คิดถึงแล้วกันนะ”
ฟอดดดดดดดด….
“หึหึ… อ้อนจะเอาอะไรล่ะมึง” ไอ้พายครับ ตื่นมาวันนี้มันก็คลอเคลีย กอดซบผมไม่หยุด เมื่อกี้ก็หอมผมเอาฟอดใหญ่ แถมส่งยิ้มหวานให้อีกต่างหาก
“เปล่าอะ… ก็แค่อยากหอมมึง… ไม่ได้หรือไงเล่า” ไอ้พายทำปากยู่ ย่น แถมด้วยเสียงงอนๆ ใส่ผม ฮ่าๆๆ ไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้เลยนะครับ น่ารักดี…
ฟอดดดดดดดดดด…
“ทำไมจะไม่ได้ล่ะครับคุณเมียที่รัก… กูไม่ให้มึงหอมแล้วจะให้ใครมาหอมกันล่ะ…” ผมก็เลยจัดการฟัดแก้มมันคืนฟอดใหญ่… มันก็ยิ้มแป้นตอบรับ…. แล้วทีนี้ เราก็เลยเริ่มสงครามหอมกันไป หอมกันมาอีกยกใหญ่… ก่อนจะหัวเราะกันเสียงดังกับพฤติกรรมเลี่ยนๆ ของเราทั้งคู่
“วันนี้มึงแปลกๆ นะเนี่ย… ตื่นมากูยังไม่ได้ยินคำว่าเหี้ยจากปากมึงเลย…” จุ๊บ!!! … ก้มลงไปจุ๊บปากบางๆ ที่วันนี้มีรอยยิ้มให้ผมเยอะกว่าคำว่า ‘เหี้ย’ ซะอีก
“มึงก็โรคจิตนะ ชอบฟังคนอื่นด่าว่าเหี้ยมากเลยรึไง” ไอ้พายยังคงนอนหนุนไหล่ผมไป คุยกันไป ผมก็นอนให้มันหนุน โดยที่ตัวเองโอบตัวมันเข้ามาใกล้แล้วลูบแขนเปลือยเปล่า ที่ลูบกี่ทีก็นุ่มเนียนมือ เล่นไปมา
“กูไม่ได้ชอบฟังคนอื่นด่า แต่กูชอบฟังเมียกูด่า เมียแรดๆ ของกูเนี่ยแหละ ด่าเก่งดีนัก ฟังกี่ทีก็ไม่เบื่อ” หวานใส่มันซะหน่อย นานๆ ทีจะเลี่ยนๆ กันซะที (นี่มึงหวานใส่กันแล้วเหรอ?)
“มึงไม่เบื่อกูจริงเหรอ… กูไม่น่ารัก นิสัยก็แย่ พูดกับมึงก็หยาบๆ อ้อนก็ไม่เป็น นอกจากให้มึงเอาเป็นอย่างเดียว แล้วกูก็ทำเหี้ยอะไรไม่เป็นซักอย่างเลยนะ” ก๊ากกกกกก ผมหลุดฮาออกมาดังลั่นเลยครับ จนไอ้พายมันทุบเอาอักใหญ่
“ไอ้เหี้ยริว ขำเหี้ยอะไรเนี่ย…ไอ้เหี้ยยยย พอเลย เอ๊!!! ไอ้เหี้ยนี่กูบอกให้พ๊ออออ” ฮ่าๆๆๆ ตวาดเสียงหลงเลย… ขอขำหน่อยเหอะครับ ก็บ่อยซะที่ไหนที่จะได้เห็นคุณหนูพายเขาทำสีหน้าไม่มั่นใจในตัวเองได้น่ารักน่าชังขนาดนี้ แถมประโยคที่พูดมาแต่ละอย่างนี่นะ ฮ่าๆๆๆ โอ๊ยยยย กูอยากฟัดเมีย… ผมได้ทีก็เลยจับไอ้คนที่ลุกขึ้นมาเขย่าผม พร้อมทุบหนักๆ ให้ผมหยุดขำ จับมันขึ้นมานั่งซ้อนคล่อมบนหน้าท้องผม ก่อนจะรั้งตัวมันให้นอนราบลงมาทับบนตัวผมไว้
หน้าเราอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ ผมเลยยกหัวขึ้นไปจุ๊บปากมันเบาๆ สองทีติด มันยิ้มตอบแล้วก้มหน้ามาจุ๊บผมบ้าง แต่มันแกล้งจุ๊บแบบแรงๆ แล้วกัดปากผมอีกต่างหาก…
“โอ๊ยยยย ไอ้ห่า มึงเป็นหมาเหรอวะ เจ็บนะเนี่ย” มันยิ้มให้คำพูดผม แล้วก้มลงมากัดอีกแต่ครั้งนี้ไม่แรงนัก ก่อนที่จะนาบริมฝีปากมาเป็นจูบแบบแนบแน่น ผมก็รอรับสัมผัสจากมันอย่างตื่นใจ เพราะปกติไอ้พายถ้ามันไม่ร้อนแรงไปเลย มันก็จะนิ่งไปเลย มันไม่ค่อยได้อ้อน ได้เล่น ได้หยอกล้อแบบนี้กับผมซักเท่าไหร่ คือมันก็มีบ้างแหละครับ คนรักกัน คบกันอยู่ด้วยกัน ไอ้อารมณ์หวานๆ มันก็ต้องมีบ้าง แต่ว่ามันไม่ได้เยอะขนาดตอนนี้ จนผมแอบแปลกใจเลยครับ
“เป็นหมาที่ไหน… ก็กูเป็นแรดไง เป็นแรดของมึง… มึงก็เป็นไอ้เหี้ยของกู” มันเลือนมือทั้งสองข้างขึ้นมาจับแก้มประคองใบหน้าผมไว้ ลูบเบาๆ แล้วก้มมาจูบที่หน้าผากผม ก่อนที่มันจะทิ้งทั้งตัวแนบลงมาซุกซบบนอก… ผมเลยยกมือขึ้นโอบรอบเอวและลูบหลังมันเล่นไปมา งงๆ กับการกระทำของมันนิดหน่อย แต่แบบนี้ก็รู้สึกดีชะมัดเลย
“พาย… !!!”
“หืมม”
“เราคบกัน เป็นแฟนกัน เป็นคนรักกัน… เพราะฉะนั้น มีอะไรอยากพูดก็พูดได้ ไม่ว่าจะเรื่องทุกข์ เรื่องสุข เรื่องปัญหา กูเป็นคนของมึง มึงจำได้ใช่ไหม…” ไม่รู้เพราะอะไร ผมถึงพูดกับมันแบบนี้ ไม่รู้สิ… คือเห็นมันอ้อนๆ ออเซาะแบบนี้มันก็ดีอยู่หรอก แต่… อยู่ดีๆ ก็รู้สึกว่า มันน่าจะมีอะไรสักอย่างไม่สบายใจ เพราะผมอยู่กับมันทุกวันนะครับ พฤติกรรม การกระทำของมันน่ะ ทำไมผมจะไม่รู้ คนเราเวลารักใคร เราจะสนใจในทุกอย่างที่เป็นเขา ถ้าเขาเปลี่ยนไปสักนิด มันจะรู้สึกได้อะ
“………………..” ยังคงนอนซบผมเงียบๆ แต่ผมรู้ว่ามันกำลังชั่งใจและเรียบเรียงคำพูดอยู่… อยู่กับไอ้พายต้องใจเย็นๆ ครับ
“…………………” ผมก็เงียบ รอมัน… นอนให้มันซบและลูบหลัง ลูบหัวมันไปเรื่อยๆ
“มึง… มึงชอบแบบอีพี่น้องคู่นั้นไหม” อีพี่น้องคู่นั้น คือคู่ไหนวะ…. อ๋อออออออ ฮ่าๆๆๆ คู่พี่น้องเบเกอรี่นั่นเอง
“น้องเค้ก กับน้องครีมน่ะเหรอ” ผมถาม
“มึงเรียกมันซะดีเชียวนะ… ชอบมันใช่ไหมเนี่ย คนไหน!!! มึงชอบคนไหน” โอ้!!! ไอ้พายเวอร์ชั่นหึงครับ ไม่เคยเห็นมันแสดงออกขนาดนี้นะเนี่ย… จากที่นอนซบอยู่ตอนนี้มันดันตัวเองขึ้นมา จับหน้าผมให้จ้องหน้ามัน แล้วมันก็จ้องหน้าผมเหวี่ยงๆ งอนๆ แล้วก็กัดปากตัวเองแบบขัดใจ น่ารักครับ
“อ๊าววว ก็เรียกปกตินะเว้ย กูไม่ได้ชอบน้องเขา…มึงอะใส่ร้ายกู” ผมยกมือขึ้นมาลูบแก้มมันช้าๆ เลยไปถึงหัวแล้วก็วนกลับมาไล้เบาๆ ที่ท้ายทอยให้มันผ่อนคลาย
“แล้วไปทำอีท่าไหนพวกมันถึงตามกลิ่นมึงมาซะขนาดนี้หะ!!!”
“เฮ้ย น้องเขาไม่ใช่หมานะ… โอ๊ยยยย ทุบกูอีกแล้ว เจ็บนะเว้ย” ไอ้พายมันทุบเข้าที่ไหล่ขวาผมก่อนจะทำหน้าบึ้งใส่
“กูก็ทุบให้เจ็บสิ มึงเข้าข้างมันเหรอหะ!! ไอ้เหี้ยนี่” ไอ้นี่อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ เหมือนจะเป็นเมนส์นะ
“เปล่าคร๊าบบบ กูเปล่าเข้าข้างน้องเขา กูไม่ได้ทำอะไรเลย น้องมันตามมาเอง มึงจะให้กูทำไง คนมันหล่ออะมึงต้องทำใจนะ มีผัวหล่อเนี่ยฮ่าๆๆ โอ๊ยยยยย เดี๋ยวทุบเดี๋ยวหยิกนะ เจ็บนะเว้ย” คราวนี้เปลี่ยนจากทุบมาเป็นหยิกครับ หยิกเอวแบบเน้นๆ เลย
“เดี๋ยวกูก็จับกรีดหน้าให้เยินเลยดีไหม แล้วขังแม่งไว้ในห้องนี่แหละ เสน่ห์แรงดีนักนะ… แล้วยิ้มเหี้ยอะไร ด่าแล้วมีความสุขเหรอไงมึงน่ะ” โอ๊ยยยยย ทำไงดีหุบยิ้มไม่ได้แล้วครับ… ผมชอบอาการมันแบบนี้ ชอบการแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของตัวผมแบบนี้ของไอ้พายมันจัง ปกติไม่ค่อยจะได้หึงใส่กันแบบนี้หรอกครับ เพราะผมก็อยู่ของผมไปเรียบๆ มันเองถึงเคยมีกิ๊กเก่ามากมาย แต่ตอนนี้มันไม่แยแสใครสักคน ขนาดคุณภพนักธุรกิจหนุ่มหล่อนั่น มันยังไม่สนใจเขาเลย…
“ก็ยิ้มดีใจที่มึงหึง… ชอบมึงที่เป็นแบบนี้จังเลยพาย จะทำให้กูหลงไปถึงไหนเนี่ย…” ไอ้พายไม่ทันจะได้อ้าปากตอบ ผมก็รั้งท้ายทอยมนให้ลงมารับจูบรางวัลจากผมไปหนึ่งทีถ้วน
“เออ กูหึง จำไว้เลยกูขี้หึงๆๆๆๆๆ กูไม่ชอบให้ใครมาตามมึง ไม่ชอบให้ไอ้อีหน้าไหนก็ตามมาพยายามเข้าใกล้มึงแบบนี้… กูอยากจะวีน อยากจะด่ามันต่อหน้า แต่กูก็ไม่อยากทำตัวร้ายๆ กูรู้ว่ากูเป็นคนนิสัยไม่ดี ขี้โมโห เอาแต่ใจ ขี้หงุดหงิด พูดจาไม่ดี กูขี้อิจฉา กูแก้ไม่ได้ กูเป็นของกูแบบนี้มาตั้งนานแล้ว แต่กูก็ไม่อยากให้มึงเบื่อกู ฮึก… อึก…ไม่อยากให้ ฮึก…มึงรำคาญกู… ฮึก… ไม่อยากให้มึงแค่หลงกู… ฮึก ไม่อยากให้มึงอยู่กับกูเพราะสงสาร ฮืออ… กูอยากให้มึงรักกู อึก… รักกูคนเดียว… ฮึก… กูเห็นแก่ตัวนะริว ฮือออ… กูอยากให้มึงมอง… ฮึก มองแต่กูคนเดียว”
อ๊าววว ร้องไห้ซะแล้วไอ้คนเก่ง… ผมเข้าใจมันนะครับ มันเองพยายามปรับตัวแค่ไหนทำไมผมจะไม่รู้ ถ้าเมื่อก่อนเหตุการณ์เมื่อวาน ไอ้พายคงวีนแตก ด่าแบบไม่สนใจหน้าใครแล้ว แต่นี่มันอดทน และเก็บมาได้ขนาดนี้ ถือว่ามันโตขึ้นมากนะครับ…
“พาย… ตอนนี้ มึงมองใครอยู่… คนที่มึงอยากมองเขามากที่สุด… คนที่มึงรักที่สุด และอยากอยู่ด้วยไปตลอดชีวิตของมึงตอนนี้คือใคร” ผมยกสองมือประคองหน้ามัน สบตาที่ยังคงวาววับไปด้วยหยาดน้ำ และค่อยๆ ใช้นิ้วโป้งเกลี่ยลูบแก้มปาดคราบน้ำตาไอ้พายที่ยังคงเปรอะเปื้อนมาถึงแก้มใสเนียนออก
“มึง…” ไอ้พายตอบเสียงเบาแต่หนักแน่น พร้อมกระพริบตาขับไล่น้ำที่ยังคงคั่งค้างให้ไหลออกมา
“กู… ก็เหมือนกัน… มึงนะ… มีแค่มึงเท่านั้นที่กูมอง มีแค่มึงเท่านั้นที่กูอยากมองมากที่สุด มีแค่มึงเท่านั้นที่กูรัก และอยากจะใช้ชีวิตด้วยกันไปตลอดไป… มึงนะแค่มึงเท่านั้น…”
“ฮือออ… ริว ริว… ฮึก ฮืืออออ… กูรักมึงนะ กูรักมึง ฮือออ” ผมพูดจบไอ้พายก็ปล่อยโฮอีกรอบ คราวนี้มันโถมทั้งตัวกอดรัดผมไว้แน่น ปากก็พร่ำบอกรักผมไม่หยุด… ปกติไอ้พายมันไม่ได้เป็นคนที่ขยันบอกรักผมซักเท่าไหร่หรอกนะฮะ จะมีผมนี่แหละที่พูดกับมันบ่อยๆ นานๆ มันก็จะตอบกลับสักที หรือไม่ก็ตอนที่เรามีอะไรกัน มันก็จะบอกรักผมบ้าง (ถึงจะมีกันทุกวันก็เถอะ แต่มันไม่ได้บอกทุกครั้งครับ)
“โอ๋ๆ กูก็รักมึงนะ” ผมโยกโยนตัวปลอบมันไปมา จนเสียงสะอื้นหายไป…
สักพัก ผมก็เริ่มรู้สึกว่า คอผมกำลังโดนรุกราน… ไอ้พายครับ มันกำลังแลบลิ้นเล็กๆ ของมันออกมาเลียคอผมเบาๆ สลับกับเม้มเน้นๆ ย้ำๆ เล่นเอาเจ้าของคออย่างผมต้องสะดุ้งย่นด้วยความซ่าน…
ผมเลยค่อยๆ ดึงตัวไอ้คนที่กำลังเล่นลิ้น กับคอผมอยู่ขึ้นมาให้เล่นลิ้นกับลิ้นของผมบ้าง… ไอ้พายส่งลิ้นเข้ามาหยอกเย้า แหย่ยื่น และล่อให้ผมต้องเข้าไปดูดดุนลิ้นหวานๆ ที่ส่งออกมาเสนอถึงที่… เราเล่นและแลกจูบกันไปมาสักพักใหญ่ ผมก็พลิกตัวไอ้พายลงมาอยู่ใต้ร่าง ก่อนจะลงมือ เล่นลิ้นไปตามร่างกายของมันบ้าง
“อ๊ะ… ริว…อ๊าาา” ผมไล้ลิ้นไปจนเจอตุ่มไตสีหวานสองข้าง ไม่ต้องช่างใจก็เลือกได้ว่าจะครอบครองเม็ดแข็งสีเข้มนี้ข้างไหนก่อน… ผมเลือกข้างซ้าย แต่ก็ไม่ปล่อยให้ยอดแข็งด้านขวาน้อยใจ ส่งนิ้วชี้และนิ้วโป้งขึ้นไปบีบบี้ สลับกับเขี่ยเกา แรงสลับเบาตามจังหวะของเสียงครางหวานๆ
ส่วนด้านที่ครอบครองด้วยปาก ก็ไม่น้อยหน้า ลิ้นร้อนๆ แลบเลีย ตวัดขึ้นลงรัวเร็ว สลับกับดูดดึง และกัดเบาๆ จนเจ้าของร่างที่กำลังโดนผมละเลงอยู่นั้นดิ้นพล่าน แอ่นตัวกดหัวให้ผมไม่ห่างไปไหน
“อือ ริว… มากกว่านี้…อ๊ะ…อีก” ไอ้พายเอ่ยปากร้องขอ เมื่อเห็นผมทำท่าเหมือนจะผละออกไปจากสิ่งที่ดูดดึงอยู่
“ใจเย็นที่รัก… เดี๋ยวริวกลับมาแน่ๆ” สัญญากับมันเสร็จ ก็ไม่ต้องปล่อยให้มันสงสัยนาน ว่าผมจะผละไปไหน… ผมเลื่อนตัวลงไปที่ไอ้พายน้อยที่มันกำลังตั้งท่ารอผมอยู่ในกางเกงในสีครีมตัวน้อยที่ไอ้พายใส่ปกปิดร่างกายเอาไว้หลังเราเสร็จกิจก่อนนอนเมื่อคืนนี้
ผมค่อยๆ ส่งลิ้นเลียไล้ไอ้พายน้อยจากด้านนอกกางเกงในตัวบาง ลากลิ้นลงน้ำหนักเน้นย้ำช้าๆ จนไอ้พายน้อยเริ่มคับแน่นกางเกงชั้นใน… ผมเลยค่อยๆ ปลดปล่อยให้ไอ้พายมันสบายขึ้น ค่อยๆ ลากกางเกงในตั้วจ้อยลงมา เผยให้เห็นแก่นกลางขนาดย่อมที่ดีดตัวรอรับสัมผัสโดยตรงแบบไม่มีอะไรขวางกั้น
ผมถอดกางเกงในไอ้พายออกไปจนเหลือแต่ร่างเปลือยเปล่าที่คุ้นเคย ผมรั้งขาไอ้พายให้ชันเข่าขึ้นทั้งสองข้าง เอื้อมไปหยิบหมอนใบหนามาหนุนเอว ปล่อยให้ช่องทางท้ายสีสดเด่นล่อสายตา จนผมต้องรีบส่งลิ้นลงไปทักทาย ขยี้ แหย่ สลับเลีย ยิ่งผมห่อลิ้นจนแข็งและแหย่เย้าแทงเข้าออกถี่ๆ ช่องทางแคบก็ขมิบรัดรอรับสิ่งที่มากกว่านี้…
“อึ๊…ริว ริว… ริว อ๊ะ ริว!!!” ไอ้พายครางตอบรับลิ้นที่ผมส่งเข้าไปอย่างไปหยุดหย่อน ผมก็ย่ามใจทั้งเลีย ทั้งขยี้จนปากทางชุ่มไปด้วยน้ำลายจากผม
“เลียหน่อย…” ผมยื่นนิ้วชี้และนิ้วกลางด้านขวา ไปจ่อที่ริมฝีปากบางแต่บวมเจ่อของไอ้พาย บอกให้มันจัดการเลียให้ชุ่ม มันก็ส่งลิ้นเล็กๆ ของมาออกมาเลียตั้งแต่โคนนิ้วยันปลาย พร้อมๆ กับดูดเม้มเบาๆ เล่นเอาผมเกือบจะทนไม่ไหว ก็มันเล่นเลียไป ก็ส่งสายตาเว้าวอน ยวนยั่วไป ผมชอบมองตาวาวๆ ของมันตอนกำลังมีอะไรกันจริงๆ เลยครับ มันจะหวานแบบยั่วยุให้เราอยากจะครอบครองมันอย่างบอกไม่ถูก
พอไอ้พายเลียจนนิ้วผมพร้อมที่จะทำหน้าที่ ผมก็จัดการส่งนิ้วชี้นำหน้าก่อนเป็นนิ้วแรก ลูบๆ ช่องทาง ก่อนจะค่อยๆ กดๆ ดันๆ นิ้วเข้าไป ไอ้พายซีดปากแหงนหน้า เมื่อเห็นว่าเจ้าของร่างค่อนข้างพอใจกับนิ้วแรก ผมก็ค่อยๆ ส่งอีกนิ้วเข้าไปทักทาย ทั้งเขี่ย ทั้งควาน เพื่อเตรียมพร้อมช่องทางให้พร้อมสำหรับอะไรที่ใหญ่กว่านี้ (หึหึ)
“ระ…ริว…ซีด…อ๊ะ พะ…พอแล้ว…มะ มาหาพาย นะ… อ๊ะ เข้ามา…หา…ซีด…. พายนะ” หลังๆ นี่เวลามีอะไรกัน เราค่อนข้างจะหวานใส่กันแล้วนะฮะ เมื่อก่อนนี่…ดุเดือดมาก…แบบ ‘เอากูสักทีสิ’…ไม่ก็ ‘เร็วๆ ไอ้เหี้ยกูจะไม่ไหวแล้วนะ’
ไม่รอให้ไอ้พายได้ทวงอีกรอบ ผมก็รีบยันตัวเองขึ้นจากที่นั่งคุกเข่าอยู่กับพื้น ผมดึงหมอนรองออกจากหลังไอ้พาย แล้วยกขาทั้งสองข้างที่ชันอยู่ขึ้นมาพาดบนบ่าผมแทน… ผมเตรียมความพร้อมของตัวเองด้วยมือ และทาบทับถูกับร่องรูของไอ้พาย จนพร้อมที่จะมุดเข้าไปหามันเต็มตัว…
“อ่า!!! พาย…อืมมมม” ผมค่อยๆ ส่งลูกชายเข้าไปหาไอ้พายอย่างช้าๆ แต่ไอ้ห่าพายสิฮะ แม่งดันแอ่นตัวสวนขึ้นมา ผมเลยพรวดเข้าไปแบบหยุดไม่อยู่ ไอ้พายเองก็ซีดปากครางลั่นห้องเลยครับ
“ขยับนะ…” ไอ้พายพยักหน้า ผมเลยเริ่มที่จะขยับตัว ถอนออกอย่างช้าๆ ก่อนจะกดกลับเข้าไปใหม่ ทำซ้ำอย่างเดิมแต่เร่งสปีดให้เร็วขึ้น…”
“อ๊ะๆๆ… ได้อีกริว… แรงๆ อีก…”
“อืมม… พาย…อ่ะ… พาย ขึ้นไหม” ไอ้พายพยักหน้า…ผมเลยถอนตัวเองออก ก่อนจะอุ้มยกตัวไอ้พายให้ขึ้นมาทาบทับของผมแทน… ไอ้พาย จับของผมจ่อที่ช่องทางของตัวเองก่อนจะค่อยๆ หย่อนกลืนกินของผมเข้าไปจนมิด แช่ทิ้งไว้ไม่นาน มันก็เริ่มขยับโยกตัว ขับ ขี่ ควบผมอย่างคุ้นเคย… ปากก็ครางเรียกชื่อผมอย่างไม่หยุด
“ริว…อ๊ะ อ้าาา… ริว ริว อ่ะ…”
ไอ้พายขับเคลื่อนอยู่บนตัวผมอย่างเร็วและแรง… ไม่นานไอ้พายก็ปลดปล่อยตัวเองออกมาจนเปื้อนหน้าท้องผม และไม่ช้าผมก็ตามติดมันไป ปล่อยของเหลวชุ่มชื้น ฉีดเข้าเต็มๆ ตัวไอ้พาย…
ผมดึงมันลงมานอนทาบตัวผม…เกลี่ยหน้าผากชื้นเหงือเบาๆ ไอ้พายมันก็ยกมือขึ้นลูบหน้าอกผมเล่นไปมา สลับกับแหงนหน้าขึ้นมาจุ๊บคางผม ทนความน่ารักของมันวันนี้ไม่ได้จริงๆ ครับ… เลยต้องก้มลงไปชิมความหวานที่หวานเป็นพิเศษจากปากของมันอีกครั้ง…
“กูรักมึงนะ” วันนี้เป็นไอ้พายที่พูดขึ้นก่อน ปกติหลังจากเสร็จสิ้นแบบนี้ ผมจะเป็นคนบอกรักมันก่อนทุกครัั้ง
“คนนี้… กูก็รักคนนี้ที่สุดแล้ว… รักมึงเหมือนกันนะ… ปะอาบน้ำกัน…” ผมค่อยๆ ลุกขึ้นก่อนจะอุ้มไอ้พายพาดบ่า
“เอ๊ยยยยยยยย ไอ้ห่าาาาาาาาริ๊วววววว เดี๋ยวตก ปล่อยก๊อนนนน ฮ่าๆๆๆๆ ปล๊อยยยย” ไอ้พายแหกปากตกใจที่ผมยกตัวมันพาดบ่า มันเลยทุบผมไปขำผมไปอย่างไม่จริงจังนัก…
“เอาน่าไม่ตกหรอก… ว่าแต่ว่า… เราไม่ได้ในห้องน้ำกันมานานแล้วนะ…ไหนๆ วันนี้ก็ไม่ไปไหน นะมึงนะ อีกสักที” ไอ้พายทุบผมอีกอักใหญ่ (ไอ้นี่ชอบทุบครับ) ก่อนที่มันจะพูดประโยครักหวานหูสำหรับผม…
“ไอ้เหี้ยยยยยยยยย”
วันนี้ผมมีความสุขจังเลยครับ…
+++++++++++++++++++++++
+ ตอนนี้ขอหวานๆ เบาๆ กันหน่อยนะคะ คู่นี้ไม่ค่อยหวานกันเท่าไหร่เลย เลยมาเบาๆ บ้าง อาจจะไม่มีอะไรมากนะคะ
+ ตอนหน้าอาจจะมีอะไรนิดๆ หน่อยๆ นะคะ แบบว่า ไม่ถึงมาม่าชามโต แต่เป็น ยำยำ ช้างน้อยไรงี้ ฮ่าๆๆ ไม่ต้องเครียดไปนะคะ
+ ขอบคุณอีกครั้งสำหรับทุกเม้นท์ค่ะ ช่วงนี้ Mercy เบลอๆ นะคะ มีอะไรตกหล่น ไม่ราบรื่น ก็บอกกันได้นะคะ งานเยอะจริงๆ
+ กอดดดดดด ทุกคนเลยค่าาาาา
++++++++++++++++++++
ขอ edit เพิ่มค่ะ แปะรูป แฟนอาร์ตที่นุ้งเฟิน คนน่ารักวาดให้ เป็นแฟนอาร์ตรูปแรกในชีวิตของการเขียนนิยายเลยค่ะ
ขอบคุณนุ้งเฟินมาก _/\_ ชอบๆ ค่า... น้องพายดูน่ารักน่าทะนุถนอมมาก แถมมีรอยที่คอด้วย >< อิน้องริวก็ดูอบอุ่น ไม่เหลือแววความโง่ๆ เอ๋อๆ เลย อิอิ
(http://i1222.photobucket.com/albums/dd482/Mercynovel/216033_1714278132216_1096072505_31510602_2890485_n.jpg)
-
^
^
^
^
^
จิ้มม พี่ไน้!!!!!!!! (ฉึก//)
เย่ในที่สุดก้ออัพแว้ววว ดีจายยย!!
รอจี้"คู่อื่นๆต่อ" หึหึ
พายน่าร๊ากกกมากอ่านไปยิ้มไปเลยค่ะ พายหึงได้แบบน่าร๊ากกกกมากกก อ๊ากกคลั่งงเลยที่เดียว เหอะๆๆ
ตอนหน้ามาม่าหรอ มาม่าแห้งได้มะ 55+ รสอะไรดีคะ หมูสับ ต้มยำ เย็นตาโฟ สุกี้ ฯลฯ
// ขอบคุณค่าา สู้ๆน๊าคะ >3<
:impress2:
-
จิ้มๆๆค่า :z13: มาเจอตอนอัพพอดีเลย
คิดถึงน้องพายมากกกกกก
-
หวานๆเบาๆก่อนนอน
คืนนี้ฝันดีแน่นอนค่ะ^^
-
น่ารัก^^
ตอนนี้เค้าแข่งกันหวานใช่มั้ยคะ คู่นี้
-
เข้ามากอดริวกับพาย คิดถึงงงงงงง :L1:
นานๆน้องพายจะหวานบ้าง แต่ชอบนะคะ ขอหวานๆแบบนี้อีก แต่ถ้าจะมาม่าก็ขอแบบน้ำใสนะ :pig4:
-
กะ ลัง ซึ้ง ๆ
เจอ NC ไป เปลี่ยน โหมด เลย เรา
555ๆ
ขอ ตัว ก่อน หละ ครับ
ไม่ ไหว แล้วววว
-
+1 :กอด1:
คิดถึงพาย
-
:fire: อิจฉา อ่ะหวานเกิ๊น
-
เข้ามาเม้นท์ ก่อนอ่าน
เห็นมีลง reply แล้วดีใจ
เป็นหนึ่งในนิยาย ที่ชอบมากๆๆเรื่องนึงเลยคะ
ติดตามอ่านอยู่ตั้งแต่น้องเลิฟแล้ว ชอบมากๆๆ
ตอนนี้ก็ชอบน้องพายกะริวมากๆๆเลย
ขอบคุณที่เขียนเรื่องน่ารักๆๆมาให้อ่านนะคะ ^^
-
ตอนนี้น่ารักมากกกกกกกกก ชอบน้องพายเวอร์ชั่นนี้จริงจังอลังการ :z3:
ไม่ใช่เอากันไปด่ากันไปอีกแล้วนะ 555 :laugh:
แถมมีเอ็นซีแบบ +18 555 ชอบจายสุดติ่งงง ง o13
-
NC เบาๆ ก่อนมาม่านิดๆ หึหึ
-
ก่อนที่มันจะพูดประโยครักหวานหูสำหรับผม…
“ไอ้เหี้ยยยยยยยยย”
โอ้ว เค้าหวานกันได้รุนแรงดีจริงๆ น่ารักที่สุด
เดี๋ยวนี้น้องพายเริ่มจะง่องแง๋งแล้วว น่ารักที่สุด :-[ :-[
-
กลับมาน่ารักน่าหยิก ตอนหน้ามียำยำเหรอ เพราะเค้กครีมหรือมีตัวร้ายคนอื่น
หวังว่าจะไม่เจ็บตัว เจ็บหัวใจกันมากเนอะ
-
“ขยับนะ…” ไอ้พายพยักหน้า ผมเลยเริ่มที่จะขยับตัว ถอนออกอย่างช้าๆ ก่อนจะกดกลับเข้าไปไหม ทำซ้ำอย่างเดิมแต่เร่งสปีดให้เร็วขึ้น…”
--------------------------
หวานแล้วค่า 555+
ก็ตามประสาคู่นี้เค้าเนอะคะ ยังน่ารักเหมือนเดิม~
พี่ไนท์สู้ๆ แต่งคู่นี้ไปเรื่อยๆก่อนนะคะอย่าเพิ่งตัดจบน้า~
-
:-[ บางทีก็หวานเกินไป
อ๋าๆ ตอนนี้เสียเลือดตรึมเลยยยยยยยยยยยย :m25:
-
ร้องพายร้องไห้งอแงได้น่าเอ็นดูมากเลย
>////<
-
งืดดดดดดดดดด คิดถึงพาย คิดถึงริว :กอด1:
ตอนหน้าต้องต้มน้ำรอซินะ :a5:
+ และ :กอด1: คุณ Mercy
-
หนูก็มีความสุขค่า :z1:
พายอ้อนๆ ร้องไห้ด้วย น่ารักมากๆเลยค่า
-
มากันให้สมความคิดถึงน้องพายที่หายไปนานจริงค่าาา
:impress2:
คราวนี้น้องพายน่ารักมากๆ ไม่ให้ริวรักยังไงไหวล่ะคะเนี่ยยยยย
กอดทั้งน้องพายย น้องริว เเล้วก็ Mercy ด้วยเลยยย :กอด1:
-
อย่งนี้เรียกไม่เบานะพี่ mercy
น่ารักที่สุดเลยหนูพายยยยยย อ้อนอย่างนี้น่ารักมาก
-
หวานแบบโหด ๆ คู่นี้
-
:impress2: :impress2: :impress2: o13
-
เบา ๆ แบบน่ารักกกกก :impress2:
:call:
-
:z13:
อ๊ายยยยยยย ขออีกได้ไหมมม 5555
-
มาหื่นกันเลยทีเดียว ตอนนี้หวาน
ตอนหน้าขอหวานกว่านี้ ก่อนจะมีเรื่องวุ่นวายตามมา
รอตอนต่อไปค่ะ :pighaun: :haun4:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: mercy พายริว
ตอนนี้ :haun4: :haun4: :haun4:
-
หวานมากกกก :oo1:
พายคิดมากไปได้ ริวจะไปไหนรอด :กอด1:
-
ขี้อ้อนสุดๆ น่าร้ากกกกก
ตอนหน้าก็เอาพอมีรสมีชาติพอนะคะ ><
-
:กอด1:น้องพาย พี่ริว
-
น่ารักอะ หวานนน ...รออ่านค่ะ
-
แฟนอาร์ทน่ารักเจ้าค่ะ ชอบตาหนูพายที่สุด
คุณพี่ เราไม่ได้คุยกันเลย งานช้อนเครียดมาก ๕๕๕
คิดถึงมากมาย รอตอนหน้าเจ้าค่ะ อยากอ่านยำ ๆ บ้าง อิอิ
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุก ๆ รออ่านเรื่องนี้เลยนะเนี้ย ฮุ ๆ
-
วันหวานๆเบาๆของพายและริว แต่ชาวเรา :haun4:
รักกันอย่างมีสไตล์นะคู่นี้ บางทีก็หวานเจี๊ยบ บางทีก็ด่ากันไฟแล๊บเลย
แต่ก็ดีแล้ว คบกันแบบนี้จะได้ไม่เบื่อกันไปซะก่อน
รอตอนหน้าจ้า คิดถึงน้องพายและคุณแม่น้องริวจัง
-
+1 :z2:
-
เซอร์ไพร้ส์
ได้เห็นมุมพายไม่มั่นใจ หึง ริวแล้ว
แบบว่านุงพายไปไหนไม่รอดแล้ว
ตอนนี้รู้สึกว่าริวค่อยสมกับเป็นพระเอกหน่อย
-
:m25: :pig4:
-
รักเราหวานซ๊ะ..................... :-[ :-[
-
ตลกว่ะ เหี้ออกมาวิ่งเล่นเต็มเลย :jul3:
-
คู่รักสวนสัตว์ เค้าก็หวานกันจนมดตอมทั้งรังแล้ว :o8:
พายน่ารักอย่างนี้ ริวไม่นอกใจ หรือเปลี่ยนใจไปชอบคนอื่นหรอกจ้ะ :กอด1:
คิดถึงน้องเพลินด้วยคน แต่ขอหอมแก้มพายแทนได้มั้ยอ่า :z1:
-
ชอบเวลาหวานแบบนี้แล้วตบท้ายด้วยประโยคคุ้นหูจังเลยคู่นี้อ่ะ
รอตอนหน้า อิอิ
-
มาแบบนี้ ค่อยหาย คิดถึงหน่อย
มีไรจะสารภาพ เดี๋ยวนี้ เวลาดู คู่ Dooseob ทีไร นึกถึง ริว-พาย ทุกที
(http://media.tumblr.com/tumblr_ljfbugMSGE1qbkqea.gif)
-
ตอนนี้เสริฟของหวาน ตอนหน้าแจกของเผ็ดซะงั้น แต่ว่าอย่าเยอะนะ
ปล.นาน ๆ น้องพายอ้อนทีน่ารักเนอะ
-
เดี๋ยวนี้พอมีริวคอยเข้าใจ ดูแล น้องพายก็เหมือนเด็กน้อยๆคนนึงอ่ะ น่ารักดี ไม่ต้องคอยเก็บซ่อนอาการทำตัวให้เข้มแข็งเหมือนเมื่อก่อน... :กอด1:
+1จ้า
-
หวาน บวก ร้อนแรง แต่ตอนท้าย
ริวก็หื่นแตกใส่น้องพายเช่นเคย
มาม่า ยำยำ ไวไว ก็ว่ากันมาค่ะ
เตรียมพร้อมที่จะอ่านค่ะ :pig4:
-
พี่เมอร์ซี่แอบเอาขนมมาล่อเด็กก่อนพาไปฉีดยานะ o18
น่ารักมาก เลือดลมวิ่งเบาๆ
:-[ :m25:
-
ร้อนแรง แรงดีไม่มีตกเลยคู่นี้ :o8:
-
หวานกันได้ใจจ้ะ :o8: โดยเนื้อแท้แล้ว น้องพายเค้าน่ารักออกเนอะ
-
พายน่ารักอ่ะหวานซะ :z1:
แต่ว่ายังไม่อยากกินยำยำเลยอ่า
-
ยำยำช้างน้อย ขอน้อยจริงๆนะ ฮ่าๆ อยากหวาน กร๊ากกก :laugh:
-
พายน่ารักง่ะ
คู่นี้น่ารักแบบเหี้ยๆจริงๆ :-[
ส่วนฉากนั้น เอ่อ... มันทำให้เรารู้ว่าเดี๋ยวนี้หน้าบางมาก อ่านไม่ค่อยได้ เขิน -///-
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
มี ค สุขเหมือนกั้นนนน น่ารักอ้ะ อิอิ :L2:
-
หวานซ๊าาาา เตรียมใจรอกับยำยำ ช้างน้อย ตอนหน้า :กอด1:
-
จริงๆ คำว่า'ไอ้เหี้ย'ของหนูพาย แปลว่า 'รักนะตะเอง'ใช่มะ??? 555 :mc4:
-
เพิ่งมาตามอ่านเมื่อวานนี้เอง ในที่สุดก็ตามทันซะทีนะเรา :a2:
อ่านแล้วชอบคู่ริวกับพายมากกก
คู่นี้ทำให้คำว่าเหี้ยกับแรดดูน่ารักขึ้นมาหลายส่วนเลยทีเดียว 555
เวลาริวเรียกพายว่าแรดน้อย มันน่ารักดีจัง
-
:impress2:
:-[
ริวพายพายริว บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น่ารักอะ แต่เขินงิ
-
น่ารักได้อีกอ่าาา
♥ พายได้ใจไปเลยเต็มๆ
:jul1: ตายอย่างสงบ ฮ่าาา
-
น่ารักแบบเบาๆ รอต่อไป แล้วอย่าลืมไปอัพน้องรันด้วยนะ รอทั้งสองเรื่อง แล้วตอนหน้าจะเป็นยังไงล่ะเนี่ย??
-
แอร๊ยยย ชอบคู่นี้จริงๆ น้องพายก็น่ารัก หึงแรง อ้อนก็น่ารัก ร้องไห้ก็น่าสงสาร แต่ร้อนแรงได้ใจไอ้ริวและแม่ยกไปเพียบ
วันนี้ไอ้ริวจัดหนักไปป่าวนิ :oo1: :pighaun: :haun4: :z1:
เอาแค่ยำยำแบบน้ำคลุกคลิกก็พอนะ ไม่ต้องรสจัดมาก กลัวจะกลายเป็นมาม่าไปซะก่อน
-
:-[ น่ารักจริงๆ
ปล.รูปก็น่าร๊ากกกก :L1:
-
แรกๆ แอบน้ำตาซึมมมม
หลังๆ นี่ โอ้ว...ฮ่าๆ
ไร้คำบรรยาย
-
น้องพายหึงได้น่ารักน่ะจับกดมาก ฮ่าๆ
-
ชอบตัวละครทั้งพายและริวเลยค่ะ
แบบดูแลใส่ใจคนรักกันดีมากไม่มีแอ๊บ
หวานแบบเฮรี้ยๆ ก็กินใจได้เหมือนกันนะคะ อิิอ
ขอบคุณค่ะ
-
:impress2:หวานกันเบาๆ น้องหนูพายน่ารักอีกแล้ว
รอยำ ยำ ช้างน้อยค่ะ
-
คุณไน้ททททททททท นึกว่าหายไปไหนแล้ววว ว เค้าคิดถึงน้องริวมากมาย คิคิ
ดีใจจัง... มาแล้วก็ไม่ทำให้พวกเราผิดหวัง...แบบว่า.... "เต็มอิ่ม" กันทุกคน...
เชียร์น้องพายต่อไป สู้ๆค่ะๆ
-
เพิ่งจะได้ตามมาอ่านเรื่องนี้ค่า สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อ่านจบแล้วต้องตามไปอ่าน เลิฟ กับโรสต่อเลยอ่ะ
แต่ชอบเรื่องนี้มากกว่านะเพราะน้องพายแรงดีไม่มีตก อิอิ ริวก็มั่นคงในรัก เจ๋งมากๆเลย รออ่านตอนต่อไปเป็นกำลังใจให้ไรต์เตอร์นะคะ
-
ชอบคู่นี้จริงๆ
-
มาตามเรื่องนี้ด้วยคน น้องพายน่ารักมากกกกกก :-[
ก็ว่าทำไมน้องพายดูอ้อนๆ
หึงได้น่ารักมากกกกกก อิจฉาเจ้าริว ฮ่าฮ่าฮ่า
สุดท้ายก็จบลงที่ .. :z1:
แล้วน้องพายก็กลับมาเป็นแรดเหมือนเดิมด้วยคำพูด :laugh:
ตอนหน้ายำยำเหรอคะ .. ยังพอไหวๆ ฮึฮึฮึ
รอตอนต่อไปนะคะ :กอด1:
-
หวานซ้า~ :m3:
ปล.กลัวยำยำช้างน้อย 555 :laugh:
-
มาได้ใจอีกแล้ว
มันก็ขึ้นอยู่กับทั้งคู่อะแหละ
มั่นคงกันไว้นะครับ
:L2:
-
หวานๆ ตามสไตล์ ริว พาย 555+
-
หวานกันจริงๆเลย :o8: :haun4:
+ 1 นะคะ
-
ได้อ่านที่เดียว2ตอนรวดเลย (แอบพลาด)
ริวกะพาย หวานกันน่ารักมากเลย
พายหึงน่ารักอ่ะ รักพายจริงๆ
-
อ่านเรื่องน้องเลิฟก่ะพี่เซฟเสร็จก็มาตามอ่านนู๋พายจนทันจนได้
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
ตามไปอ่านอีกเรื่องต่อฮะ ฮี่ๆ
ยำๆช้างน้อย นิดๆหน่อยๆพอน้ะค้ะ :กอด1:
-
โห้ย!!!
หวานซ้าาาาาาาาาาาาาาาา :haun4:
อีแรดนี่ยังน่ารักไม่เปลี่ยนเลยอ่ะ
ไอ้เหี้ยก็ยังรักอีแรดสุดๆ
-
ยังไม่มาอีกหรอ? รอนะ ^^
-
คิดถึงน้องพาย ย้อนไปอ่านอีกรอบดีกว่า :)
-
มารอนะครับ
:L2:
-
พี่ริวหื่นได้ใจจริงๆเลย
พายก็น่ารักตลอดอ่ะ :sad4:
-
ตอนนี้...แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย :m25: :haun4:
หวานและร้อนแรงจริงๆคู่นี้ หุหุ
ตอนนี้รู้สึกว่าหวานใส่กันแล้วน่ารักขึ้นเป็นกองเลย แอร๊ยยยย :o8:
(แค่ปกติ ด่าๆกันก็น่ารักแล้วนะ :-[ )
พายเดี๋ยวนี้นิดหน่อยร้องไห้ซะแล้ว
โอ๋ๆๆ มาๆกอดดด :กอด1:
กลายเป็นแรดขี้แย(ของริว)ไปจริงๆแล้วใช่ไหม :m20:
ริวคงได้ยินคำว่า 'ไอ้เหี้ยยยยย'
เป็นคำว่า 'รักริววววว' ใช่ไหม :m20: :laugh:
ปอลิง.ว่างๆจะวาดตอน...มาฝากนะคะ อิอิ(ตอนนี้วุ่นๆอยู่กับเข้ามหาลัย 555) เป็นครั้งแรกที่ตัดเส้นในคอม ไอเพื่อนเฟินบอกว่าให้ใช้ pen แต่มันไม่มีในโปรแกรมอ่ะ งงมากๆ T T ใช้ brush แทนซะเลย 555
ปอลิงลิง.ตอนหน้าแค่ยำยำจ๊างน้อยใช่ไหมคะ >< รสอะไรเอ่ยย (ไม่ได้กินนานละ 555)
ปอลิงลิงลิง.อู้เม้นมากมายเค้า 555
-
บ้านนี้มีสัตว์ย้วยเยี้ยเต็มบัาน๕๕
น่ารักปนหวานซึ้้ง น้ำตาซึมกันเลยทีเดียว
อยากอ่านคู่เเจ็ค-ฟี่จัง คถ.
-
รอดูอยู่ตอนต่อปาย
-
สวัสดีค่า...
ครั้งนี้มาเร็วนะ (เหรออออ?) ฮ่าๆๆๆ
อย่างที่บอกค่ะ คราวนี้มียำยำนิดหน่อยเอง กำลังพอซดคล่องคอ...
แต่มีเรื่องมาแจ้งค่า.... มาส่งจดหมายลาค่า
Mercy จะไม่อยู่ 10 วันนะคะ 9-18 นี้ค่ะ ไปสองจังหวัดกับหนึ่งประเทศ แถมไม่ได้เอาคอมฯ ไปด้วย
คงจะลายาวเลยนะคะ กลับมาอีกทีจะรีบอัพนะคะ ไม่ได้กะให้ค้างกันนานๆ นะคะ :กอด1:
ขอบคุณทุกคนจริงๆ ค่ะที่ชอบเรื่องนี้ เข้ามาอ่านมาเม้นท์กันอยู่เสมอ แถมมีมาช่วยดัน อีกต่างหาก
งั้นช่วง Mercy ไม่อยู่ ขอฝากน้องพาย กับน้องรันด้วยนะคะ :กอด1:
ปล. คำผิดเดี๋ยวกลับมาแก้ค่า
+++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 29
‘หากเธอพบว่ารักครั้งนี้สำคัญกว่าสิ่งไหน
แต่เธอเองยังคงลังเลที่จะทุ่มเทลงไป’
“ริว!!! รับหน่อย ของมึงนั่นแหละ” เสียงงัวเงียของไอ้คนที่นอนเอาหลังแนบอกผม ให้ได้สวมกอดหลับนอนกันมาทั้งคืน ดังขึ้นอย่างหงุดหงิด คงจะเพลีย เพราะเมื่อวานเราทั้งคู่ไม่ได้ออกไปไหนกันเลย นัวเนีย คลอเคลียกันไปมาอยู่ทั้งวัน ตกเย็นก็ออกไปหาซื้อของมาทำกินกันในห้อง แล้วก็นอนดูหนังและนัวเนียกันต่อ ก็เลยหมดแรงกันไปตามๆ กันแบบนี้แหละฮะ…
ว่าแต่โทรศัพท์ของใครก็ไม่รู้ เสือกตั้งริงโทนเสียงเดียวกันอีก…
‘หากว่าเธอยังมีความกลัวว่าอาจต้องเสียใจ
ปล่อยมันไปเพราะถึงอย่างไรรักนั้นก็สวยงาม’
“ไอ้เหี้ย!!! จะรับได้รึยัง ถ้าไม่รับก็ปิดๆ ไปสักที กูจะนอน รำคาญ!!!” ดีกรีความงอแง และงี่เง่าของไอ้ห่าพายจะเพิ่งขึ้นสามร้อยเท่าทันทีเมื่อมันอยู่ในอาการง่วงงุนแบบนี้
เออ…กูรับก็ได้วะไอ้เมียบังเกิดเกล้า!!!
“ครับ…ริวพูด” สรุปก็เป็นโทรศัพท์ผมจริงๆ ด้วย เป็นเบอร์พี่นุชครับ… เห็นแล้วไม่ค่อยอยากจะรับเลย พี่นุชโทรมาทีไร ไม่มีงาน ก็ต้องมีเรื่อง… จริงๆ ขอไม่มีทั้งสองอย่างเลยแล้วกันนะตอนนี้ เพราะวันนี้ผมกับไอ้พายจะไปหาน้องเพลินกัน
“อยู่ห้องกันทั้งคู่ใช่ไหม รออยู่ที่นั่นนะเดี๋ยวพี่ไปหา” หาาาาาา!!! ไอ้น้ำเสียงแบบนี้ คำพูดแบบนี้ เล่นเอาผมตาสว่างเลยครับ ก็พี่นุชน่ะ ถ้ามาด้วยประโยคแบบนี้ มันมีเรื่องธรรมดาสามัญซะที่ไหนกัน จะเกิดอะไรกับกูอีกวะเนี่ย
“เฮ้ยพาย… พาย ไอ้พาย ตื่นก่อนเร็ว พี่นุชกำลังจะมาหา” ผมลุกขึ้นนั่งหลังจากวางสายจากพี่นุชแล้ว ก็รีบหันไปเขย่าตัวไอ้คนขี้เซาข้างๆ ทันที
“ไม่อาวววว… บอกพี่นุชไปว่าไม่ต้องมาาาาาา มาทำไม… ผัวเมียเขาจะใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ไม่เอาเว้ยจะนอน” ฮ่าๆๆๆ ผมปล่อยก๊ากกกก เลยครับ ก็ไอ้ห่าแรดนี่อะดิ งอแงได้โล่จริงๆ ผมลากมันให้ลุกขึ้นนั่งยกมือขึ้นลูบหน้าลูบตา มันก็ปัดๆ มือผมออก แล้วก็บ่นๆ ไม่ให้พี่นุชมา แต่ขำที่มันบอกว่า ผัวเมียเขาจะใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ฮ่าๆๆๆ ใช้เวลาอยู่ด้วยกันอะไรล่ะ มันจะนอนซะมากกว่าน่ะสิ พูดจบมันก็ทิ้งตัวลงคุดคู้ท่าเดิม…
“พาย พายครับ ตื่นเถอะนะมึง พี่นุชทำน้ำเสียงเหมือนมีเรื่องอีกแล้ว ตื่นก่อนนะเดี๋ยวคุยกับพี่นุชเสร็จเราก็ต้องไปหาน้องเพลินกัน แล้วค่อยนอนบนรถก็ได้นะ” ผมหันไปทาบทับไอ้พายไว้ทั้งตัว หอมแก้มมันเบาๆ ก่อนจะเลื้อยไปที่ซอกคออย่างอดไม่ไหว แล้วค่อยปลุกย้ำมันอีกทีที่ข้างหู ไอ้พายก็ยุกยิกๆ เหมือนรำคาญ แต่ก็พยักหน้างึกงักอย่างจำนน… คุณๆ คงไม่งงกับบทสนทนาของพวกผมกันใช่ไหมฮะ เดี๋ยวครับเดี๋ยวมึง!!!
“อืมมมมม… มึงก็หยุดไซ้กูสักทีได้ไหม กูจะได้ลุก… จะเอากันโชว์พี่นุชหรือไง เจ๊แกยิ่งขับรถเร็วๆ ด้วย เดี๊ยวก็มาถึงแล้ว!!!” ไอ้พายดันหน้าผมออกจากซอกคอมัน ผมเลยหมั่นเขี้ยวกัดคอมันไปทีนึงไม่แรงนัก กลัวมันทุบเอา แหะๆ ไอ้พายเสือกไม่โวยวายแต่กลับหัวเราะและย่นคอหนี ก่อนที่ผมจะปล่อยมันเป็นอิสระ มันเลยลุกขึ้นทั้งตัวเปลือยๆ แบบไม่แคร์ (เพราะปกติก็เปลือยใส่กันบ่อยๆ) เดินเข้าห้องน้ำไป… ผมเลยลุกเก็บที่หลับที่นอน (ซึ่งเป็นหน้าที่ประจำ เพราะไอ้คุณเมียเค้านอนเสร็จก็สะบัดตูดลุกหนีตลอด) เสร็จแล้วก็ไปต้มกาแฟ คุ้ยหาวัตถุดิบสำหรับอาหารเช้า เผื่อจะเผื่อพี่นุชด้วย
“ริว!!! ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวกูปิ้งขนมปังให้” หืมมมมมม ตกใจหมด… ก็ไอ้พายน่ะสิครับอยู่ดีๆ ก็โผล่เข้ามากระโดดกอดคอผมจากข้างหลังอย่างร่าเริง แถมแม่งเสือกอาสาจะปิ้งขนมปังให้อีก โอ้!!! ร้อยวันพันปี ไอ้เมียสุดที่รักน่ะเคยอาสาทำอะไรซะที่ไหน ปกติตื่นมาก็นั่งกระดิกขารอกินอย่างเดียว… ท่าทางไอ้พิษรักแรงหึงนี่มันจะกระตุ้นต่อมให้คนเราลุกขึ้นมาปรับปรุง เปลี่ยนตัวเองได้ดีเหมือนกันนะเนี่ย สงสัยต้องยั่วให้หึงบ่อยๆ ซะแล้ว หึหึ
“ทำเป็นเหรอมึงน่ะ” หันไปคว้าตัวมันที่เกาะคอผมเป็นลูกแรด เอ๊ย ลูกลิงเข้ามากอดไว้แน่น แล้วก็ฟัดแก้มนิ่มไปสองที
“ดูถูกกูนะมึงเนี่ย… เมื่อก่อนตอนกูอยู่ออสฯ กูก็เคยทำงานร้านอาหารนะเว้ย แถมยังทำอาหารกินเองอยู่บ่อยๆ จัสยังชอบกินอาหารไทยที่กูทำเลย” อ้าว กลายเป็นกูหึงแทนแล้วเนี่ย อะไรวะ ถึงจะรู้ว่าไอ้จัส ไอ้แจ๊ดอะไรเนี่ยเป็นเพื่อนของไอ้พายก็ตาม แต่เคยเป็นไหมครับ ไอ้อาการหวงของ และขี้อิจฉาเนี่ย ก็ไม่อยากให้มันเห็นใครดีกว่าผม ไม่อยากให้มันยิ้มให้ใครนอกจากผม ไม่อยากให้มันพูดถึงใครอยากให้คิดถึงแต่ผมคนเดียว แค่รู้ว่าไอ้คนนั้นเคยได้กินฝีมือมัน ผมก็อดอิจฉาไม่ได้แล้ว แม่งงอนเว้ย!!!
“………. กูไปอาบน้ำนะฝากด้วยแล้วกัน…….” งอน!!!
“เดี๋ยว… เป็นเหี้ยไรเนี่ย…” ไอ้ห่านี่ความรู้สึกเร็วชะมัด ผมกำลังหันหลังเดินออกไปจากแพนทรี่ ไอ้พายก็คว้ามือผมแน่น ก่อนจะออกแรงดึงให้ผมหันไปหา
“เปล่า… ก็จะไปอาบน้ำไง…” ผมก็ตอบด้วยสีหน้าปกติ แต่น้ำเสียงติดจะเรียบไปซะหน่อย… เอาจริงๆ ไม่ได้งอนไรมากมายหรอก ก็แค่อยากงอแงนิดหน่อย แกล้งมันเล่นแหละครับ
“……… ถึงจัสจะเคยกิน หรือชอบกินอาหารฝีมือกู… แต่ตอนนี้กูชอบกินอาหารฝีมืือมึงที่สุด… ต้องเป็นมึงเท่านั้น… เข้าใจไหมไอ้เหี้ยขี้งอน!!!” ง้อได้น่ากระทืบ พร้อมๆ กับน่ากอดมากเมียกู… มันเขย่งตัวขึ้นจุ๊บปากผม หลังจากพูดประโยคง้อของมัน พร้อมๆ กับบีบจมูกผมบิดไปมาอย่างหมั่นเขี้ยวแถม หึหึ เจ็บนะเว้ย… แต่มีความสุขเป็นบ้าเลย !!!
ในที่สุดหลังจากจูบง้อผ่านพ้นไปผมก็ไปอาบน้ำจริงๆ สักที มื้อเช้านี้ก็เลยยกหน้าที่ให้ศรีภรรยาได้จัดการโชว์ฝีมืออย่างฟูลคอร์ส ไม่นานผมก็ออกมาหามันที่แพนทรี่อีกที… แล้วไอ้ที่มันคุยๆ ว่ามันทำกับข้าวเป็นเนี่ย ไม่ใช่แค่โม้อย่างเดียวนะ มันทำเป็นจริงๆ ครับ เช้านี้ผมได้กินออมเล็ทใส่แฮม ที่หน้าตาดีมากๆ พร้อมขนมปังปิ้งร้อนๆ และแพนเค้กใส่สตรอเบอร์รี่และลูกเกด ราดด้วยเมเปิ้ลไซรับ พร้อมกับกาแฟสดกลิ่นกรุ่น ทุกอย่างล้วนดูเป็นอาหารเช้าจากโรงแรมหรูเชียวนะครับ แพนเค้กก็ได้รูปกลมเท่าๆ กัน แป้งหนานุ่ม แซมสีแดงสดจากสตรอเบอร์รี่สลับสีดำจากลูกเกด ว่าหน้าตาของอาหารดีแล้ว รสชาติก็ไม่แพ้กันเลยครับ
ระหว่างที่เริ่มทานกันไปได้ไม่นาน พี่นุชก็มาถึงครับ ผมรับอาสาเดินไปเปิดประตูรับพี่นุชเอง… เปิดประตูออกมากลายเป็นว่า เช้านี้ไม่ได้มีแค่พี่นุชเท่านั้นที่มาเยี่ยมเยือน แต่พี่เขามาพร้อมกับพี่คิวครับ… ผมเองค่อนข้างตกใจนะ ถึงขนาดพี่คิวมาด้วยตัวเอง แสดงว่าต้องมีเรื่องที่ค่อนข้างใหญ่พอสมควร
“เอ่อ…พี่คิว พี่นุช สวัสดีครับ ผมกับพายกำลังทานอาหารเช้าอยู่น่ะครับ เชิญพี่ทั้งสองทานด้วยกันเลยนะครับ”
“ไม่ดีกว่าริว พี่สองคนเรียบร้อยมาแล้ว เราสองคนตามสบายเถอะ แต่พี่ขอเข้าไปคุยด้วยแล้วกันนะ” พี่คิวขมวดคิ้วนิดๆ แต่ก็ยังคงส่งยิ้มมาให้ แต่ผมดูก็รู้ว่าพี่เค้ามีเรื่องกังวลอยู่… ผมเดินนำพี่คิวและพี่นุชเข้ามาที่โต๊ะทานข้าวตรงแพนทรี่ ที่มีไอ้พายนั่งอยู่
“พี่นุช… อ้าว พี่คิว…เออะ สวัสดีครับ” ไอ้พายเองก็คงเหมือนผมล่ะครับ คงตกใจไม่น้อยที่เห็นพี่คิวเดินเข้ามาด้วย
พอทั้งหมดทั้งมวลนั่งประจำที่บนโต๊ะอาหารสี่เหลี่ยมจัตุรัสของพวกเราแล้ว… พี่คิวที่ยังคงแสดงสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด ก็เริ่มเรื่องที่มาในวันนี้ทันที
“พี่ไม่อ้อมค้อมล่ะนะ… ตอนนี้เรื่องของเราทั้งคู่น่ะ… กำลังโดนคุ้ยนะ ไม่รู้ว่าใครไปปล่อยข่าว น่าจะเริ่มจากในอินเทอร์เน็ตก่อน มีคนเอารูปคู่ที่เราเดินเข็นรถเข็นชอปปิงในซูเปอร์มาร์เก็ตกลางห้างดังมาลง รูปเยอะมาก เหมือนเดินตามแอบถ่าย แล้วก็เลือกเฉพาะอริยาบทที่มันดูเหมือนจะมีอะไร…” พี่คิวพูดพลางเปิดไอแพด และเข้าไปที่กระทู้ที่พูดคุยและโพสต์รูปผมกับไอ้พายให้เราดู
“แล้วที่หนักไปกว่านั้น… ยังมีคนที่อ้างว่าเป็นแฟนคลับริว มาบอกว่าเคยเจอริวกับพาย แล้วขอเข้าไปถ่ายรูปด้วย แต่พายไม่ให้ถ่าย แถมวีนกลับมาบอกว่าอย่ามายุ่งกับแฟนฉัน แล้วก็มีอีกหลายคนเลยที่เข้ามาบอกว่าพายขี้หึงและวีนใส่แฟนคลับริว อันนี้พี่เช็คไอดีแล้วน่าจะมาจากคนๆ เดียวกันแค่เปลี่ยนชื่อมา…”
“พี่เชื่อพวกเขาไหม” เป็นไอ้พายครับที่มันเอ่ยถามออกไปเสียงสั่นๆ
ผมค่อนข้างช็อคกับเรื่องที่เกิดขึ้น โอเค…ถึงแม้ผมจะเตรียมใจไว้ตั้งแต่เริ่มคบกับไอ้พายแล้วว่าสักวันเรื่องของมันกับผมก็คงจะต้องมีคนรู้ แต่ไม่คิดว่าจะเร็ว และมาด้วยข่าวที่ไม่ดี แถมคนที่โดนโจมตีหนักคือไอ้พายอีกแล้ว ผมกลัวไอ้พายจะคิดมาก และกลับไปซึมเศร้า อาการเดิมๆ จะวนกลับมาถามหามันอีก
“พี่เชื่อในคนของพี่นะพาย เพราะพนักงาน นักร้อง ทุกๆ คนที่พี่ดูแล พี่ถือว่าเป็นคนของพี่ที่พี่จะต้องดูแล และเชื่อมั่นในตัวพวกเขา รวมถึงพายเองด้วยนะ” พี่คิวพูดเรียกรอยยิ้มอ่อนๆ ของไอ้พายได้หน่อย ผมไม่แปลกใจที่พนักงานทุกคนรักพี่คิว เพราะพี่คิวซื้อพวกเขาด้วยใจ และเราก็พร้อมที่จะให้ใจเช่นกัน
“ภาพที่พี่ให้ดูเนี่ย เราไม่ปฏิเสธ คือเราไปด้วยกันสองคนมาจริงๆ ครับ รูปนี้เพิ่งจะเมื่อวานซืนเอง แต่ริวก็ไม่รู้ว่าใครมาแอบถ่ายนะพี่…พี่คิวครับ ผมขอโทษ” ผมค่อนข้างรู้สึกผิดที่สร้างปัญหาให้พี่เขานะครับ ผมกับไอ้พายก็ค่อนข้างระวังตัวกันมาก นานๆ ทีจะออกไปไหนมาไหนด้วยกัน จะมีบ้างก็นิดๆ หน่อยๆ ไม่ได้ประเจิดประเจ้ออะไรเลย ถามว่าจริงๆ แล้ววันนั้นที่ไปซื้อของด้วยกัน เราสองคนก็ไม่ได้มีโมเม้นท์ที่จะสวีทหวานอะไรกันเลยด้วยซ้ำ แต่เหมือนคนถ่ายคอยตามดู และเลือกเอาเฉพาะจังหวะที่มันชวนคิดจริงๆ มาโพสต์
“ขอโทษพี่ทำไม เราไม่ได้ทำอะไรผิด แม้กระทั่งการที่เราสองคนคบกันก็ไม่ใช่เรื่องผิด ไม่ต้องขอโทษพี่หรอก พี่ยอมรับว่าเครียดเหมือนกัน เพราะกระทู้นี้มันเพิ่งจะโพสต์เมื่อคืน แต่หลังจากวันนี้เชื่อสิบรรดาหนังสือพิมพ์ รายการ นิตยสาร นักข่าวบันเทิงต่างๆ ต้องตามล่าเราสองคนอย่างบ้างคลั่งแน่ๆ พี่เป็นห่วงก็แต่พายนั่นแหละ เพิ่งจะเจอข่าวใหญ่มาไม่นาน มีมากวนใจเพิ่มอีกแล้ว” ผมก็เป็นห่วงมันครับ
“พี่คิวไม่ต้องห่วงพายครับ… พายมีริวอยู่ด้วยทั้งคน พายไม่กลับไปเป็นเหมือนเดิมแล้วแน่นอน” ไอ้พายยิ้มให้พี่คิว ก่อนจะหันมาจับมือผมกุมไว้… หัวใจผมพองฟูเบิกบานผิดเวลามากๆ ครับ ท่ามกลางสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานขนาดนี้ แต่ผมกลับไม่รู้สึกกังวลใดๆ เลย เพียงเพราะคำพูดของไอ้พายว่ามันมีผมอยู่ด้วย… แค่นี้เอง แค่ประโยคนี้ก็ทำให้ผมเต็มตื้นชื่นใจอย่างบอกไม่ถูก จนต้องกระชับมือไอ้พายตอบไปอย่างยืนยันคำพูดของมัน
“ริวเป็นคุณหมอที่ดีนะ ไม่น่าเรียนดนตรีเลย… พายเข้มแข็งขึ้นมากจริงๆ พี่ดีใจนะ… แล้วริวเองล่ะจะเอายังไงกับเรื่องนี้ จะปิดต่อไปไหมพี่จะเตรียมแถลงข่าวปฏิเสธ แต่คงต้องให้พายออกมาแถลงข่าวด้วยทั้งคู่ จะได้มีน้ำหนัก พายโอเคไหม”
“พายโอเคฮะ”
“แต่ผมไม่โอเค…พี่คิว ผมไม่อยากปิดบังเรื่องคบกับไอ้พายอีกแล้วครับ มันอาจจะเป็นเรื่องเห็นแก่ตัว แต่… พอจะเป็นไปได้ไหมครับ ถ้าผม… อยากพูดความจริง”
ผมตัดสินใจพูดเรื่องนี้ออกไปในที่สุด… ผมคิดเรื่องนี้มาสักพักแล้วครับ ผมไม่อยากอยู่กันอย่างหลบๆ ซ่อนๆ แบบนี้อีกแล้ว ผมรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องง่าย สังคมบ้านเราไม่ได้เปิดกว้าง และใจกว้างขนาดนั้น แม้เราจะมีแฟนคลับมากมาย แต่ก็ใช่ว่าคนที่รักเราจะไม่รังเกียจพฤติกรรมรักร่วมเพศแบบนี้
ผมแค่อยากออกไปไหนต่อไหนกับมันได้โดยไม่ต้องระวังตัวแจ อยากจับมือก็จับ อยากกอดคอก็กอด ผมอยากบอกคนทั้งโลกว่ามันคือคนที่ผมรัก ผมเบื่อที่จะต้องคอยระวังสายตาตัวเอง ที่คอยมองมันอย่างหวง และห่วง ผมคิดว่าไอ้พายเองก็คงคิดเหมือนกัน แต่มันคงไม่อยากให้ผมต้องมาทิ้งทุกสิ่ง หรือผมจะโดนสังคมตัดสินว่าผมเป็นพวกผิดเพศ เหมือนมัน ผมรู้ว่ามันเองก็คงอดทน และอึดอัดพอสมควรครับ แต่แค่มันทนเพื่อผม ผมก็พร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อมันแล้วครับ… ผมจริงจังกับรักครั้งนี้มากนะ ผมจะทำทุกวิถีทางที่จะประคับประคองความสัมพันธ์ครั้งนี้ไปให้ได้นานที่สุด
“ริวมึงไม่ต้อง…” ไอ้พายมันรีบเขย่ามือผมอย่างตกใจในสิ่งที่ผมพูดออกมา
“ริวคิดดีแล้วใช่ไหม? พอจะรู้ใช่ไหมว่าผลลัพธ์ของเรื่องนี้มันจะออกมายังไงบ้าง? ริวอาจจะต้องสูญเสียสิ่งที่มีอยู่ตอนนี้ไปหมด ทั้งชื่อเสียง เงินทอง แล้วไหนจะที่วงอีกล่ะ พี่ว่าริวควรจะถามความเห็นจากเพื่อนๆ ในวงก่อนด้วยนะ…”
“พี่ไม่ขัดขวาง ไม่รังเกียจ และไม่ห้ามปรามนะ เพียงแต่พี่อยากให้ริวคิดให้ดีๆ เพราะสิ่งที่ตัดสินใจทำไปแล้ว มันเรียกกลับคืนมาไม่ได้อีก ถ้าริวเข้มแข็งพอ ริวพร้อมที่จะเสียสละ เพื่อนๆ คนอื่นๆ ในวงไม่มีปัญหา และริวคิดว่าริวสามารถปกป้องพายได้ พี่ก็โอเค พี่พร้อมจะจัดแถลงข่าวให้ได้ทุกเมื่อ… คิดให้ดีๆ นะริว พี่ว่าพี่ให้เวลาริวคิด และเคลียร์กับเพื่อนในวงก่อนดีกว่า แต่เรื่องนี้พี่คงต้องขอเร็วหน่อย พรุ่งนี้พี่มาขอคำตอบนะริว… งั้นตอนนี้พี่จะไม่ให้ข่าวใดๆ กับนักข่าวทั้งสิ้น พี่จะบอกว่าขอตรวจสอบก่อน อ่อ!! อย่าเพิ่งออกไปข้างนอกตอนนี้นะริว นักข่าวดักอยู่เต็มไปหมดแน่ๆ ทางที่ดี ให้ไอ้เจ้าพวกในวงมันค่อยๆ หลบๆ มาหาที่นี่แล้วกันนะ เดี๋ยวพี่ให้พี่นุชจัดการนัดให้… งั้นวันนี้พี่ไปก่อนนะ ดูสิเลยมาทำให้มื้อเช้าหมดอร่อยไปเลย ทานต่อเถอะ… คุยกันดีๆ นะพี่ไปล่ะ… ไปครับคุณนุช”
ผมกับไอ้พายเดินไปส่งพี่คิวและพี่นุชหน้าประตู อย่างเงียบๆ ก่อนที่เราทั้งคู่ จะมานั่งข้างๆ กันบนโซฟาตัวยาวหน้าโทรทัศน์ ปล่อยอาหารเช้าให้เป็นหมันไป… เรานั่งเงียบๆ กว่าสิบนาทีโดยที่ไม่มีใครพูดอะไรออกมา… ไอ้พายมันก็คงอยากให้ผมได้ใช้ความคิดเงียบๆ ผมเองก็เป็นห่วงความรู้สึกของมันมากที่สุด… พี่คิวบอกให้ผมคิดใหม่ให้ดีๆ ผมคิดดีแล้วครับ ไม่ใช่อารมณ์ชั่ววูบแน่ๆ ทุกอย่างผ่านการกลั่นกรองทางความคิดมาเป็นอย่างดี ให้กลับมาคิดอีกกี่ครั้ง ผมก็ยังคงยืนยันคำตอบเดิม
แต่… เรื่องที่ผมกังวลก็คือพวกเพื่อนๆ ในวงเนี่ยแหละฮะ ถ้าอยู่ดีๆ ผมจะออกมาบอกว่าผมคบไอ้พาย ผมมีแฟนเป็นผู้ชาย ถ้าแฟนคลับ สื่อมวลชน หรือประชาชนทั้งประเทศ เขายังคงรับได้กับพฤติกรรมเพศทางเลือกของผม มันก็ไม่มีปัญหา แต่ถ้าหากเขารับไม่ได้ แล้วผมต้องยุติบทบาทของนักร้องขึ้นมา วงผมจะทำยังไงครับ ความฝันของทุกคนที่เราร่วมสร้าง และร่วมแบกรับมันมาด้วยกันตั้งแต่ต้น จะต้องมาสลายไปเพราะผมคนเดียว ถ้าเป็นแบบนั้น ผมก็เลวเกินคนแล้วครับ…
“ริว… ณ ตอนนี้ ปัจจุบันนี้ กูมีความสุขที่สุดอยู่แล้ว กูโอเคที่สุดแล้ว… มึงไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้นะ แค่เรารักกันก็พอแล้วริว” ไอ้พายมันเอนหัวมาซบไหล่ผม ค่อยๆ สอดมือเข้ามาคล้องแขนและกอดผมไว้แน่น ก่อนที่จะพูดด้วยน้ำเสียงหงอยๆ จนอดที่จะหันไปสูดกลิ่นหอมจากหัวกลมๆ ที่อยู่ใกล้ๆ ไม่ได้
“กูก็มีความสุข… แต่กูอยากให้เรามีความสุขมากกว่านี้ สุดท้ายแล้วไม่ช้าก็เร็ว ก็ต้องมีคนรู้เรื่องเราอยู่ดี กูอยากออกไปเที่ยวกับมึงสองคนแบบเปิดเผยบ้าง หอมแก้มกันบ้าง กอดกันบ้าง โดนไม่ต้องแคร์สายตาใคร กูอยากให้เราใช้ชีวิตเหมือนคู่รักปกติบ้าง” ผมยกมือขึ้นโอบไหล่กระชับตัวไอ้พายเข้ามาได้ซบผมในอ้อมกอดมากขึ้น ไอ้พายก็ซุกหน้าเข้าหาอกผม แหงนหน้าขึ้นจูบปลายคางผมบ้าง ซอกคอผมบ้าง เหมือนมันกำลังจะอ้อนให้ผมเลิกล้มความคิดที่จะเปิดเผยเรื่องของเรา
“ไม่เป็นไรหรอกนะ เชื่อกูเถอะนะริว… มึงจะทิ้งอนาคตตัวเองเพื่อเรื่องนี้ไม่ได้นะ ไหนจะเพื่อนๆ มึงในวงอีกล่ะ มึงทำแบบนี้มันเหมือนเห็นแก่ตัวนะริว… อย่าทำเลยนะ เราช่วยกันปิด คอยระวังตัวเอาซะ มันไม่ยากเกินไปหรอกนะริวนะ” ไอ้พายแหงนหน้าขึ้นมอง สงสายตาอ้อนวอนอย่างน่ารักปนน่าสงสาร แม้จะกำลังเครียดอยู่ก็ตาม แต่เห็นแบบนี้ก็อดใจที่จะก้มไปจุ๊บหน้าผากมันแรงๆ ไม่ได้
“กูถามมึงอีกทีนะพาย… มึงรักกูมากไหม?” คราวนี้ผมจับไอ้พายนั่งซ้อนตัก โดยหันหน้าเข้าหาผม ไอ้พายก็ยกมือขึ้นโอบรอบคอผมเอาไว้ มันสบตาผมตอบอย่างจริงจัง แค่มันไม่ต้องเอ่ยอะไร แววตามันก็บอกรักผมจนเอ่อเต็มล้นออกมาแล้วครับ ระยะหลังสายตาได้พายเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เรามองหน้ากัน แล้วแบบนี้จะปิดใครไปได้อีกนานสักแค่ไหนกันเชียว ทั้งผมและมัน มองกันด้วยสายตาแสนรักแสนหวงขนาดนี้…
“รักสิ… รักมาก!!!” ยื่นหน้าไปให้รางวัลคนรักผมมากหนึ่งจูบ…
“งั้น… มึงเชื่อใจกูไหม มึงเชื่อไหมว่ากูจะดูแลมึงได้”
“เชื่อสิ…” ไอ้พายก็ยื่นหน้ามาจูบคืนผม ตอนนี้กลายร่างเป็นโหมดแรดน่ารัก ขี้อ้อนไปแล้วครับ
“งั้นไม่ต้องห่วงเรื่องนี้นะ… กูจัดการเอง กูตัดสินใจแล้ว เดี๋ยวกูจะคุยกับไอ้พวกในวงก่อนแล้วกัน กูจะหาทางทำให้ทุกฝ่ายสบายใจที่สุด มึงไม่ต้องกลัวนะ… ขอแค่มึงยังรักกู อยู่กับกูแบบนี้ กอดกูแบบนี้ คอยอยู่ข้างๆ กูแบบนี้ในวันที่กูอาจจะต้องอ่อนแอกว่านี้ ถ้ามึงอยู่เป็นกำลังใจให้กูและรักกู กูไม่กลัวอะไรทั้งนั้น…”
“อืม… กูรักมึงจริงๆ นะ”
แค่นี้ก็พอแล้วครับ สำหรับกำลังใจที่จะสู้ปัญหา แค่มีคนที่รักอยู่ข้างๆ พร้อมที่จะฟังและเข้าใจเรา แค่นี้ก็พอแล้วจริงๆ เพื่อมัน และเพื่อเรา ผมทำได้…
+++++++++++++++++++++++++++++++
+ ตอนนี้อิริวเป็นพระเอ๊กกกกกก พระเอกเนอะ... เป็นไงล่ะ จากพระเอกง่อยเปลี้ยเรี่ยดินตั้งแต่แรก ตอนนี้เติบใหญ่กลายเป็นพระเอกเต็มตัวแล้ว อิอิ...
+ น้องพาย ยังคงอ้อนอยู่เหมือนเดิมนะตอนนี้ ช่วงนี้พายน่ารักอะอย่างบอกไม่ถูก >////<
+ พี่คิว พระเอกตัวจริง แต่ครั้งนี้มาพร้อมกับปัญหาใหญ่ อิอิ ใครไม่เคยอ่านเรื่องนี้ ไปคุ้ยอ่านได้ที่ทู้จบแล้วนะคะ
+ ไม่ต้องเดาก็พอจะรู้ใช่ไหมคะว่าใครเป็นคนปล่อยภาพหลุด หุหุ ตอนนี้มันแอบน้ำเน่านิดหน่อยเนอะ ฮ่าๆๆ
+ ฝากน้องพายกะอีริวด้วยนะคะ พาลูกๆ มาให้อ่านกันครบสองคนแล้วค่ะ เดี๋ยวอิแม่หนีไปทำงานแดนไกลก่อนค่ะ เดี๋ยวกลับมา
+ ตอนนี้เค้ามี Facebook แล้วน้า แอดมาคุยกันได้ที่ www.facebook.com/mercy.novel
-
เม้นท์ก่อนอ่าน ไม่อยู่หลายวันเลย
ขอให้เดินทางปลอดภัยนะคะ
ขอไปอ่านพระเอกริวก่อนนะคะ ^^
-
ริว สู้ ๆ +1เป็นกำลังใจ
ปล.หลังจากกลับมาขอของฝากเป็นตอนต่อไปยาว ๆ หวาน ๆ แล้วกัน
-
ตามกันมาติด ๆ
รักน้องพายน้องริวจัง เข้มแข็งไวนะจ๊ะ
โบ๊ะแต้มเนียน ๆให้น้องด้วย
อิอิ เลขก็พอจะน่าแทงหวย แต้ม 519 กะโพส 915 โต๊ด เต็ง จ้า
-
ริวสู้ๆ พายสู้ๆ
-
:กอด1: :กอด1:
ริว นายเท่มากอะ ตอนนี้อะ
-
พี่น้องสองคนนั่นแน่ที่ปล่อยข่าว :beat: :beat:
ริวเป็นพระเอกมาก พระเอกในใจเลย พายก็น่ารักอ้อนขึ้นทุกวัน สู้ๆนะ :L2:
เดินทางให้สนุกปลอดภัยค่ะคุณMercy :L1:
-
รอค่ะ ...ไว้ว่างจะเเอดเฟสไปนะ
-
สองพี่น้องโผล่มาอีกทีต้องตีให้ยับ ทำตัวแย่นิสัยก็เลวมากๆ :z6: :z6:
แบบนี้ใครเขาจะเอา
สงสารน้องพายของพี่ริว :กอด1: :กอด1:
-
ขอเป็นกำลังใจให้ทั้งคู่เลย
-
เป็นกำลังใจให้พาย :L2:
-
ไอ้พี่ริวพระเอ๊กกกกกกกกกกกพระเอกจริงๆด้วยค่ะ (ปลื้มใจ โตแล้วนะ เป็นพระเอกเต็มตัวแล้วนะเรา 555) :monkeysad:
โหมดน้องพายอ้อนน่าร้ากกก เอิ๊กๆ งอนกันไปงอนกันมาก็โอ้ยยยหวานซร้า~ :-[
รอมาต่อนะคะ~ :mc4:
-
จบตอนแล้ว
อยากบอกว่า ค้างมากพี่ไนท์!!!!!
อิหนูพายน่ารักสุดๆ อ้อนเป็นอ้อนเว้ยเด๋วนี้
ไอ้เจ้าริวก็พระเอกสุดๆ กร๊ากๆ
รอตอนต่อไป อีกนานแหง T^T
ปล. อินเทอร์เน็ต
ไอแพด ฮะ
-
ง่าาา คุณMercy จะไม่อยู่ ทำพวกเราในบอร์ดค้างไปอีกนานอะ
เพื่อนๆ ในวงคงยอมละมั้ง ดูนิสัยแต่ละคนน่าจะนะ ส่วนคนปล่อยข่าว
คงเป็นพี่น้องเบเกอรี่ปะ แย่อะ นิสัยเสีย ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีนะ
น้องพายน่ารักน่ากอดมากๆ
-
ริวพระเอกมากกกกก เท่ห์สุดๆ
พายก็กลายเป็นน้องแรดโหมดอ้อน จนกำเดาจะไหล
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนค่ะ :กอด1:
-
o18สองพี่น้องนี่ไม่เลิกจริงๆ
:กอด1:หนูพายไม่ต้องกังวลนะจ๊ะตอนนี้ให้พระเอกริวเค้าจัดการไป
+1และขอให้ Mercy เดินทางปลอดภัยนะคะ
-
สวัสดีค่า...
ครั้งนี้มาเร็วนะ (เหรออออ?) ฮ่าๆๆๆ
กร๊ากกก แอบขำอ่ะ ตะเอง นี่แหน่ะ จิ้มๆๆ :z13:
เค้ารอน้องพายเหงือกแห้งแตกระแหง แล้วไงเนี่ยคนสวยใจร้าย จะหายไปตั้งหลายๆวัน
แต่แอบมาหย่อนระเบิดไว้ อย่างงี้แม่ยกน้องพายอย่างเค้ามิอกแตกตายเหรอ :z3:
กลับมาต้องมาจัดหนักชะนีครีมให้เค้าด้วย :m16:
+ ตอนนี้อิริวเป็นพระเอ๊กกกกกก พระเอกเนอะ... เป็นไงล่ะ จากพระเอกง่อยเปลี้ยเรี่ยดินตั้งแต่แรก ตอนนี้เติบใหญ่กลายเป็นพระเอกเต็มตัวแล้ว อิอิ...
อู๊ยยยย จริงจ้า ไอ้อ่อนของเค้า เติบโตเป็นต้นไม้ใหญ่แผ่กิ่งก้านให้ความร่มเย็นได้แย้ววววว
+1 :กอด1: เดินทางปลอดภัย กลับมาไวไวน้า
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
ถึงจะมีเรื่องไร แต่ถ้าสองคนยังรักและเข้าใจกัน
อุปสรรคก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย
คิดถึงพี่คิวเหมือนกัน(แอบคิดถึงเลิฟกับพี่เซฟด้วย)
ริวเท่ห์จริงปกป้องน้องพายได้อยู่และ :pig4:
-
เดินทางปลอดภัย เต็มใจดูแลน้องรันกะน้องพายให้จ้ะ
-
น่ารักมากกกกก
ขอให้ผ่านอุปสรรคนี้ไปให้ได้นะ!!!
-
ดี มาก อิ ริววว
ยืน หยัด เพื่อ คน ที่ เรา รักก
-
สู้ๆนะริว
ไม่ใช่แค่พาย แต่เราเป็นกำลังใจให้อยู่
-
พี่ริว พระเอกเหี้ยๆเลยว่ะ :laugh:
-
แอบตื่นเต้นนะเนี่ย อยากรู้เพื่อนในวงจะว่าไง
คุณ Mercy เดินทางปลดภัยนะคะ ^^
-
โอ้วววว ดราม่าเล็กๆ
อีก10วัน นับถอยหลังรอเลยค่ะ^^
อยากให้พายมีความสุข ริวพระเอกมั่กๆ
แอบคิดถึงแจ็คฟี่อยู่นะคะเนี้ย หุหุหุ
-
ตอนนี้ริวพระเอกมากกกกกกค่า o13
อยากให้ทั้งสองคนอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขนะคะ
-
ไอแรดน่ารักมาก :-[
ปัญหาใหญ่เลยทีนี้ อีน้องครีม !!! //ใช่เปล่า มันใช่ชื่อนี้รึเปล่า กลัวหน้าแตก :z3:
ชอบคุณ Mercy มากเค่อะ เป็นคนเขียนที่แต่ง NC แลดูสวยงาม (เอ๊ะ เหตุผลมัน -''- ? )
แล้วก็มีความรับผิดชอบ หายไปนานก็จะบอกไว้ก่อน มีจำนวนวันด้วยเช๊ดดดด !! :กอด1:
:กอด1: ริว พาย Mercy เค่อะ :L2:
-
เครียดนะ แต่เชื่อว่า ริวและพายจะผ่านไปได้
แบบที่ผ่านเรื่องหนักๆมาได้หลายๆครั้ง
หวังว่า Writerผู้น่ารักจะไม่ต้มมาม่าไวไวยำยำ มากไปน้า
ช่วงนี้ไม่อยากกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปมากไปกลัวท้องอือง่ะ :sad4: :serius2: :เฮ้อ: :call:
-
อีสองพี่น้องนรกแตกนั้นใช่มะคะ :fire: :fire:
ตายซะเถอะะะะ ย๊ากกกกกกก :z6:
พี่ริวเราพระเอกมักมากกกกก :กอด1:
แต่ถ้าเราเป็นแฟนคลับนะ เราจะรับทุกอย่างที่เค้าเป็นได้ เเละสนับสนุนด้วย 5555 :z1:
-
ตามไปตบ อีสองผีพี่น้องนั้นได้มั้ยคะ
-
ริวว พูดได้หล่อมากกกกกกก
-
เฮ้อออ มีเรื่องมาไม่หยุดหย่อน สู้ๆนะ ริว พาย!!
-
น่ารักได้อีกจริง ๆ เจ้าค่ะ สำหรับหนูพาย อิอิ
-
เชียร์ให้เปิดเผยไปเลยค่ะ
จะได้สบายใจไร้กังวล
แต่เพื่อนร่วมวงจะเข้าใจริวรึเปล่าหว่า
ขอบคุณค่ะ
-
ริวเท่มาก o13
น้องพายก็น่ารักเชียว อ้อนบ่อยๆนะตัว เค้าชอบจัง :man1:
-
น่ารักจังเลยอะคู่นี้ :-[
:call:
-
ดราม่า๊าาาาาาาา :m15:
-
ตอนนี้เครียดจัง ริวจะแก้ปัญหายังไงนะ
ไอ2ตัวพี่น้องนรกนี่ก็น่าจะโดนพายสั่งสอนซะหน่อย :z6: :beat:
รอตอนต่อไปค่ะ
-
ที่ริวเป็นพระเอกได้แบบนี้เพราะอยากปกป้องพายสินะ
พัฒนาการความเป็นพระเอกช่างน่าทึ่ง
เดาได้ว่าใครปล่อยรูปปล่อยข่าว อ่านแล้วเอิ่มมมมมมได้อารมณ์ก๊อซซิปไทยจริงๆ
เรื่องงานความสามารถไม่ค่อยเอามาทำข่าว
แต่เรื่องคาวๆ ล่ะชอบนัก
-
:-[ :-[ :-[ พายขี้อ้อนซะงั้น
ขอให้เดินทางปลอดภัยนะคะ
-
ไม่ต้องเดาก็รู้เลยใครปล่อยข่าว ริวเข้มแข็งมากมาย
ปล.เดินทางปลอดภ้ยนะคะ
-
นังชะนีน้อยนั่น ยกพวกดักตรบคร่าาาา!!!!!! :m31:
-
เหตุการณ์ครั้งนี้คงไม่ได้เลวร้ายไปมากกว่าอกรณีของพายและมั่นใจว่าทั้งสองคนต้องผ่านมันไปได้ด้วยดี
-
น้องพาย ยังน่ารักต่อเนื่อง วู้ววว
ริว ตอนนี้หล่อสุดๆไปเลย จริงๆแล้วก็หล่อมาทุกตอนล่ะนะ 55
เดินทางปลอดภัยนะคะ ยังไงก็ผ่านไปได้ด้วยดีอยู่เเล้ว
:กอด1:
-
:กอด1: ไรเตอร์รีบๆกลับมาต่อนะครับ...จะรอๆๆๆๆ รออ่านน้องพาย o13
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยย
น้องริวของพี่
พระเอกตัวจริงมากเลย
ตอนแรกๆก็หลงรักน้องริวซะเยอะแยะ
ตอนนี้ยิ่งพุ่งทะลุเพดานยิ่งกว่าดัชนีหุ้น
:jul3:
ชอบน้องริวจริงๆ แต่ก็รักน้องพายด้วยนะจ้ะ
เดินทางปลอดภัยนะคะ mercy
:bye2:
ปลล. :z6:อิคนปล่อยข่าว อิสองพี่น้องขนม
-
ริวพระเอกมากๆๆ
+ 1 นะคะ
เดินทางปลอดภัยนะคะ
-
+1ให้ไรเตอร์ น้องพายยังน่ารักเหมือนเดิม :-[
-
มีเเต่ปัญหา สงสารพาย
รีบมาต่อนะคะ
-
นัง2สีพี่น้องนั่นแน่ๆ :angry2:
ริวเท่มากๆ พายก็เข้มแข็งไว้นะ
คุณmercy เดินทางปลอดภัยนะจ๊ะ
-
เดินทางโดยสวัสดิภาพ กลับมาปลอดภัยเน้อ คุณMercy
ทำไม ริวมันหล่อจังวะ(ก็แค่ตอนนี้อ่ะนะ) แต่พี่คิวก็เท่โฮก
-
:m16:พวกพี่น้องเบเกอรี่คู่นี้ มันน่าโดดถีบขาคู่จริงๆ กัดไม่ปล่อยเลย น้องพายเจอเมื่อไหร่ตบเลยนะ แล้วเดี๋ยวแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นให้ :bye2:
-
ต้องปรึกษากันกับเพื่อนร่วมวงก่อนน๊า
ยังไงก็ขอให้เพื่อนร่วมวงไฟเขียวน๊า :call:
อิอิอิอิ
-
:-[
-
ริวของช้านนนน พระเอกมากลูก
สู้ๆนะ ทั้งพายและริว
-
ริวได้ใจมาก มันต้องอย่างนี้ซิคนรักกันต้องเปิดเผย
-
คนปล่อยภาพ..
สองศรีพี่น้องที่ผสมยีสต์เน่าๆไว้เต็มเปี่ยมใช่มั้ยพี่เมอร์
เอามันทั้งคู่ขึ้นเครื่องประหารหัวสุนัขไปเลยไป๊!
:angry2:
(แต่..ถ้าเค้กไม่รู้เรื่องละเว้นไว้ได้นะ ส่วนยัยครีมบูดนั่น เครื่องประหาร ฉลาม จระเข้ ..อะไรก็ได้ จัดหนักและจัดเต็ม!)
เป็นกำลังใจให้ริวกับพายดีกว่า :กอด1:
แฟนคลับต้อนรับล้นหลามแน่ถ้าเปิดตัว เอาให้คนที่คิดไม่ดีมันหงายเงิบไปเล้ยยยยย
-
รัก พาย เชื่อ พาย
พายสู้ๆๆ
o13 o13 o13
-
กินใจสุดๆ
-
o18
ริวพระเอ๊กกกกกกกพระเอก
อิอิ
-
มาให้กำลังใจ :L2:
สนุกกับการทำงานนะครับ
-
อ๊าย ยยย ยย น้องพายน่ารักที่สุด
สองพี่น้องเบเกอรี่ :z6:
รอตอนต่อไปค่ะ
เดินทางปลอดภัยนะคะ :กอด1:
-
จำชื่อสองพี่น้องนั่นไม่ได้แต่เป็นคู่นั้นแหงๆ
ริวพระเอ๊กกกกพระเอกอ่ะ เลิฟฟฟฟฟฟฟ
ตราบใดที่ทั้งสองยังรักและเชื่อใจกัน เราว่ายังไงเรื่องราวก็จะผ่านไปได้ด้วยดี
-
ริวนายยอดมาก o13 o13
อีพี่น้องเค้กครีบน่าโดบ :beat: :beat: :beat: :z6: :z6: :z6: :3125: :3125:
-
โคตรแมนนนนนนนนนนนน !!!!! :call: :call: :call:
และไอสองผีน้องเส็งเคร็งนั่น......
มันจะให้เค้าอยู่เป็นสุขๆมีความสุขกรึบๆไม่ได้เลยช่ายหม๊ายยยยยย :serius2:
-
ริวพายสู้ๆ พวกเรามาเชียร์อัพ
ต้องงี้สิริว นายแมนมาก :-[ แฟนใครว้า
-
หวังให้เรื่องจบลงด้วยดีนะคะ
เดินทางปลอดภัยนะจ๊ะ Mercy
-
ทำไมตอนนี้อ่านแล้ว รู้สึกละค๊รละครจังค่ะ
เราคิดว่าชีวิตจริงคงยากที่จะมาแถลงข่าวอะไรแบบนี้นะ แล้วด้วยความที่ริวก็เป็นนักร้องวงร๊อคชื่อดัง (ประมาณบอดี้แสลม) การจะมาแถลงข่าวว่าคบกันกับผู้ชายดูแล้วเกินจริงไปหน่อยอ่ะ
แต่ยังไงก็ตามรักน้องพายที่สุด คุณไนท์ก็เที่ยวให้สนุกนะคะ
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกก อีนั่นต้องเป็นอีน่าเกลียดแน่เลย 55+
-
อยากให้ริว พูดและคิดว่า ที่อยากเิืปิดเผยเป็นเพราะไม่อยากโกหกแฟนคลับ มากกว่าที่จะอยากเปิดเผยเพราะอยากกอดอยากจับมือต่อหน้าคนอื่น นี่ มันไม่ใช่ มันไม่ใช่
-
ขอบคุณ สำหรับคำแนะนำค่ะ :pig4:
ทีนี้มาฟังในส่วนคำอธิบายจากเราบ้างนะคะ
นิยาย คือฟิกชั่น ฟิกชั่นคือเรื่องแต่ง ไม่ใช่เรื่องจริง เราไม่เคยบอกว่าเรื่องที่เราแต่งเป็นเรื่องจริง ความไม่สมเหตุสมผลสามารถเกิดขึ้นได้เสมอในโลกแห่งนิยาย จินตนาการคือสิ่งที่พาคนเราโลดแล่นไปไกลเกินกว่าเรื่องจริง
ขออภัยด้วยนะคะถ้าเรื่องที่เราแต่งมันดูเกินจริง เอาจริงๆ ถ้าจะให้สมจริง มันคงจะไม่เกิดนิยายเรื่องนี้ขึ้นเลยตั้งแต่ต้น เพราะดูแล้วไม่ว่าเหตุการณ์ไหนในเรื่องมันก็ดูไม่น่าเป็นไปได้ทั้งนั้น
เราคิดแค่ว่าถ้าดารานักร้องชายชายมันมีรักกันจริงๆ เราก็อยากให้สังคมยอมรับ อยากให้ค่ายเพลงเข้าใจ อยากให้สื่อมวลชนเปิดกว้าง แต่ทั้งหมดทั้งมวลนี่้มันคือความอยากส่วนตัวของเรา มันเกิดขึ้นจริงไม่ได้ด้วยซำ้ เราเลยหยิบเรื่องนี้มาเล่าให้เกิดขึ้นในนิยาย เป็นแค่จินตนาการที่เป็นไปไม่ได้
ส่วนเรื่องที่ริวบอกว่าจะออกมาบอกเพราะอยากเดินจับมือกันนี่คือ เขาคุยกันอยู่สองคนไงคะเลยระบายความต้องการจริงๆ
(ไม่ได้ออกมาเหวี่ยงแต่อย่าใด โปรดอย่าเข้าใจผิดนะคะ แค่อยากอธิบายในส่วนของเรา ขอบคุณที่ติดตามและชอบและแนะนำค่ะ เรายังคงน้อมรับและรอฟังคำติชมอยู่เสมอ และเราก็จะได้มาอธิบายในส่วนของเราเพื่อแลกเปลี่ยนให้ฟังนะคะ :L2:)
ปล. พิมพ์ในโทรศัพท์ยากมากกกกกกกก
ปลล. ขอบคุณที่อวยพรเรื่องเที่ยวค่า จริงๆ ไม่ได้เที่ยวแบบทำงานค่ะแอบเครียดและเหนื่อย
-
นังเสล็ดเป็ดครีมแน่ๆเลยใข่หม๊ายย !
กรี๊ดดดดด นังชนะบ้าเอ้ย ! T T
ขอให้แรดกับเหี้ยผ่านอุปสรรคนี้ไปได้นะฮร๊า ติดตามๆ :)
-
ยัยคู่พี่น้องเบเกอรี่ แหงๆ มันน่าโดนน้องพาย กะไอ้ริว :beat: :beat: :z6:
ริว พระเอกตัวจริง แมนมั๊กๆๆๆ น้องพายขี้อ้อนน่ารัก เป็นแม่ศรีเรือนจริงๆ ทำอาหารซะคนอ่านอยากกินไปด้วยเลย
-
กรี๊ดกร๊าดดดดด
ตามอ่านนจนถึงหน้านี้จนได้
ชอบมากกกกกกกก พายน่ารักอะ ><
พี่ริวได้ใจไปเลยอะ พี่ริวสู้ๆปัญหามีทางแก้ อิอิ
รออ่านต่อค่ะ :-[
-
อืม เห็นด้วยนะ ถ้าเป็นเรื่องจริง คงไม่มีผู้บริหารใจดีอย่างพี่คิวแน่ๆ
แต่นิยายก็คือนิยาย อ่านเพื่อความบันเทิงและคลายเครียด
ชีวิตจริงก็เหนื่อยพอละ ถ้าต้องเจอกับตัวร้ายเป็นโขยงในนิยายอีกคงไม่ไหว
-
พี่คิวมาแต่ละทีเรื่องไม่ธรรมดามากๆ อ่า พออ่านแล้วอยากอ่านตอนพิเศษพี่คิวกับโรสเลยอ่า อิอิ ริวโคตรพระเอกอ่า คนที่ปล่อยก็ต้องเป็นสองพี่น้องคู่นั้นแน่เลยอ่า อิจฉาล่ะซิที่เค้าไม่เล่นด้วย หึ่ย เกลียดอ่า รอว่าริวจะทำไงต่อไป เดินทางปลอดภัยนะพี่เมอร์ซี่ :D
-
:pig4: ก่อนอื่นต้องมาขอบคุณก่อนที่น้องผู้เขียนอุตสาห์เข้ามาอธิบาย
จริงๆป้านางเองก็ไม่ได้ซีเรียดอะไรมากแต่ที่เขียนแบบนั้นก็แค่คิดในฐานะ ของคนเคยชื่นชอบและชื่นชมศิลปินจริงๆ
เลยอยากให้ศิลปินคิดถึงแฟนคลับบ้าง :เฮ้อ: คือมันส่วนตัวล้วนๆนะน่ะว่า ถ้าคนที่เรารักนึกถึงใจเราบ้างคงจะดี
อินจัดไปนิด อย่าคิดมากเลยนะ :L2: :กอด1:
-
จิ้ม คุณ panang ค่ะ :z13:
Mercy เปล่าเครียดค่า แต่แค่อยากมาอธิบายเพิ่มเติมน่ะค่ะ ว่าในส่วนตัวศิลปินเองเขาก็คงอยากทำอะไรตามใจตัวเองบ้าง อยู่กันสองคนก็เลยระบายความในใจน่ะค่ะ เข้าใจในส่วนของคุณ panang นะคะ ^^ และขอบคุณจริงๆ ที่อินกับตัวละครหรือนิยายของ Mercy
คุณ num-nueng เหมือนกันนะคะขอบคุณสำหรับความเห็นจริงๆ ส่วนที่ Mercy ออกมาอธิบาย ก็เพราะอยากให้รู้ถึงความตั้งใจของ Mercy ต่อนิยายเรื่องนี้น่ะค่ะ เปล่ามาต้มหม้อมาม่าแต่อย่างใดเน้อ
ขอบคุณทั้งสองคนเลยค่ะ ^^
-
ริวโคตรพระเอกเลย พายขี้อ้อนสุดๆ อ่านตอนนี้แล้วน่าเห็นใจทั้งคู่เลย
เป็นกำลังให้ไรเตอร์นะคับ เดินทางโดนสวัสดิภาพนะคับ ^^
-
บททดสอลมาอีกแล้ว
ลุ้นตอนต่อไป
-
ริว พาย สู้ๆ คนแต่ง สู้ๆ ^___^
เปนกำลังใจให้ค่ะ
รักแท้ไม่แพ้อุปสรรค แน่ๆ !! :กอด1:
-
พี่ริว พระเอกมากกกกกกกกกกกกก
เพื่อนๆในวงจะยอมรับได้ไหมเนี๊ยะ
สู้สู้นะทุกคน o13
-
ริว+พาย สู้ๆๆๆๆ
เป็นกำลังใจให้ :L2: :L2:
ฟ้าหลังฝนต้องสวยอยู่แล้ว :กอด1: :กอด1:
-
น้องเค้ก ถ้าอยากนักมาหาพี่ก็ได้
ริวพายเขาจะได้มีความสุข
ฮ่า ๆ
ขอบคุณคนเขียนมากคร้าฟ
ขอให้เดินทางปลอดภัยนะคร้าฟ
:L2:
-
รอค่า :call:
ปล.อ่านรวดเดียวจบ
-
มาดันให้ค่า พี่กลับมาแล้วใช่มั้ยคะ??????
รออ่านอยู่น๊าาาาาา
รอฟี่กดแจ๊ค และริวกับพายอยู่ค่ะ
-
ริวเป็นพระเอกมากเลยตอนนี้ แมนได้ใจ
คู่นี้ทำให้เรามองเห็น สัมผัสได้ถึงความรักเลยอ่ะ
เราชอบนะ ไม่จำเป็นต้องพูดเพราะ
ทุบตีบ้าง ด่ากันบ้าง แต่แสดงออกซึ่งความรักกันอย่างเต็มที่
อ่านแล้วเหมือนจับต้องได้ ชอบจริงๆ
-
โว้ววววว ตามอ่านทันแล้ว
ดีใจๆๆๆ
ชอบเรื่องนี้มากๆๆๆเลยค่ะ
ตอนแรกไปเจอเรื่องน้องเมียก่อน แล้วก็เชื่อมๆมาอ่านเรื่องนี้
สนุกมาก แรงสะใจดีทั้งน้องพายและริว
คู่แจ๊คกะฟี่เราก็ชอบนะเออ
แปลกใจตรงที่ผลัดกันเนี่ย
ปกติที่อ่านๆ จะเป็นเคะกะเมะแบบตายตัว
อยากอ่านแบบนี้มั่ง
5555
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ >3<
-
สวัสดีค่า.... พ่อแม่พี่น้อง ชาวประชาทั้งหลาย
Mercy กลับมาแล้วค่า... หลังจากหายไปสิบกว่าวัน จริงๆ ควรจะอัพตั้งแต่สองวันที่แล้ว แต่ก็ยาวนานมาจนถึงวันนี้ แหะๆ ขอโทษค่า_/\_
ดีใจที่ทุกคนมาช่วยกันดูแลน้องพายนะคะ ^^ คิดถึงทุกคนมากๆๆๆๆๆ ไปฝ่าลมฝ่าฝน พายุคลื่น คิดว่าจะไม่รอดกลับมาซะแล้วค่ะ
ตอนนี้ยังคงอยู่ในช่วงยำยำช้างน้อย แต่เส้นไม่อืดนะคะ พอซดน้ำได้คล่องๆ คอ รับลองไม่ม่ามาบิ๊กแพ็คแน่นอนค่ะ
ยังไงก็ไปโซ้ยยำๆ กันเลยดีกว่าเนอะ
ปล. คำผิดเดี๊ยวกลับมาแก้ค่า
+++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 30
ไม่เกินหนึ่งชั่วโมงหลังจากที่พี่คิวกลับไปแล้ว ไอ้พวกเพื่อนในวงก็ทยอยกันมานั่งหน้าเครียดอยู่ในห้องผม… ทุกคนยังไม่มีใครเริ่มพูดอะไร จนรอครบองค์ประชุม ผมก็เริ่มเรื่อง…
“พวกมึงคงรู้เรื่องกูสองคนแล้วใช่ไหม” ผมเริ่มเปิดประเด็น
“เออ… ขอโทษนะ เราขอเข้าห้องไปก่อนดีกว่า พวกนายจะได้คุยกันสะดวกๆ” ไอ้พายที่มันนั่งอยู่ข้างๆ ผมลุกขึ้นยืน และเอ่ยขัดขึ้นมา สีหน้าที่ส่งไปยังพวกในวงผมดูลำบากใจ ผมว่ามันคงรู้สึกผิด แล้วกำลังคิดว่าตัวเองเป็นต้นเหตุแน่ๆ
“ไม่ต้องหรอก มึงอยู่กับกูนี่แหละ เรื่องนี้เป็นเรื่องของเราสองคน มึงอยู่ด้วยจะได้รับรู้ทุกเรื่อง” ผมดึงมือไอ้พายไว้แล้วฉุดให้นั่งลงมาที่เดิม ไอ้พายหันไปมองหน้าทุกคน ก่อนจะหันมามองหน้าผมอย่างลังเล ผมเลยกระชับมือมัน แล้วดึงมากุมไว้บนตัก พร้อมพยักหน้าส่งยิ้มให้กำลังใจ มันก็ทำหน้าจำยอมยิ้มตอบมานิดๆ ถือว่าเป็นกำลังใจเล็กๆ ส่งถึงกันและกัน
“เอาล่ะ… สรุปนะ ตอนนี้พวกกูรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว… เรื่องที่สองคนคบกันน่ะกูรู้มาตั้งนานแล้ว กูไม่ได้ติดใจ ไม่ได้ว่าอะไร มึงเพื่อนกู พายก็คนคุ้นหน้าคุ้นตากันอยู่ แล้วไอ้เรื่องรสนิยมทางเพศน่ะ มันไม่ใช่เรื่องที่จะเอามารังเกียจกัน เอาเป็นว่าพวกกูรับได้” ไอ้บีมมือกลอง เป็นคนเริ่มประเด็นแรก ผมแอบได้ยินเสียงถอนหายใจจากไอ้พายเบาๆ มันก็คงกลัวพวกเพื่อนผมรับไม่ได้เรื่องเราสองคนแหละครับ
“ส่วนเรื่องข่าว พวกกูก็เข้าใจ ตัวกูเองก็โดนข่าวกับเรนนี่อยู่บ่อยๆ มันเป็นเรื่องธรรมดา เราอยู่ในที่แจ้งคนก็มองเห็นเราได้ชัดเจนรอบด้าน แต่… กูไม่เห็นด้วยที่มึงจะออกมายอมรับว่ามึงกับพายคบกัน!!” ไอ้บีมยังคงพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง มันกับพี่เรนนี่ ที่เป็นนางแบบดัง ก็หลบๆ ซ่อนๆ คบกันมานานแล้วครับ
“เหตุผลล่ะ?” ผมถาม ไม่ได้โมโห ไม่ได้โกรธที่มันไม่เห็นด้วย แต่แค่อยากฟังความคิดของพวกมัน
“มึงคิดว่ามันจะเป็นเรื่องง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ กับการที่มึงจะออกไปบอกทุกคนว่ามึงมีแฟนเป็นผู้ชาย แถมผู้ชายคนนั้นก็ยังเป็นนักร้องดังอีกคน ถึงพี่คิวจะยอม แต่แฟนคลับล่ะ มึงคิดว่าเขาจะยอมทุกคนหรือไง? มันก็ต้องมีพวกที่รักมึงมาก แล้วผิดหวังที่นักร้องหนุ่มในดวงใจตัวเองเป็นเกย์!!! กูไม่ได้พูดเพราะจะด่านะ กูยังยืนยันคำเดิมว่ากูรับได้ แต่ที่พูดมาเนี่ย มันเป็นความจริง ที่มึงกับพายจะต้องเจอ”
“อืม… กูเข้าใจ ไม่ใช่กูไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้ ไม่ใช่อยู่ดีๆ กูก็บ้าดีเดือดแล้วก็ออกไปพูดแบบไร้สติ แต่กูคิดเรื่องนี้มาสักพักแล้วบีม กูก็เป็นแค่เด็กผู้ชายวัยรุ่นคนหนึ่งเองนะ กูก็มีความรู้สึกอยากทำ อยากได้ อยากเป็นอย่างที่คนอื่นๆ เป็นเหมือนกัน แล้วเพราะกูคิดไตร่ตรองมาบ้างแล้วนี่ไง กูถึงไม่ทำอะไรไปโดยพลการ กูเลยรอพวกมึงมารับฟังและช่วยตัดสินใจนี่แหละ”
“งั้น… กูถามมึงหน่อย มึงยอมทิ้งความฝันของมึงเหรอ ถ้าผลของการตัดสินใจของมึง มันทำให้มึงต้องสูญเสียทุกอย่างที่มึงและพวกเราช่วยกันสร้างมันขึ้นมา มึงยินยอมรับมันได้ใช่ไหม…” ทุกคนยังคงนั่งนิ่ง ปล่อยให้หน้าที่การเจรจาเป็นของไอ้บีม จะว่าไปไอ้บีมก็เหมือนเป็นหัวหน้าวง มันเป็นคนที่ใจเย็นที่สุด เป็นผู้ใหญ่ที่สุด และรักเพื่อนที่สุด ผมว่าสิ่งที่ไอ้บีมมันพูดออกมา คือทุกสิ่งที่พวกมันได้คุยกันแล้วนั่นแหละ
“กู… กูจะลาออกจากวงเอง พวกมึงไม่จำเป็นต้องหยุด กูจะหยุดเอง พวกมึงก็สานต่อเผื่อกูด้วยแล้วกันนะ…” ไม่ทันที่ผมจะพูดจบ ไอ้บีมก็โผเข้ามากระชากคอเสื้อผมอย่างแรง ผมเองก็ตกใจไม่น้อย เพราะปกติไอ้บีมเป็นคนใจเย็นมากๆ มันแทบไม่เคยตวาดใครเลยด้วยซ้ำ
“มึงอย่ามาทำตัวพระเอกไอ้เหี้ย!!! มึงคิดว่ามึงทำแบบนี้แล้วพายจะสบายใจหรือไง มึงคิดว่าการที่มึงทิ้งอนาคตของตัวเองมาเพื่อเขามันทำให้เขาอยู่อย่างมีความสุข และภูมิใจในตัวมึงเหรอ เปล่าเลย เขาจะอยู่อย่างรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต ที่ทำให้มึงต้องยอมทิ้งทุกอย่าง กูเชื่อว่าพายไม่เห็นแก่ตัวพอที่จะยอมและดีใจที่มึงจะทำแบบนี้หรอก…”
ไอ้บีมพูดจบมันก็พลักผมกระแทกลงที่เดิม… ก่อนที่ผมจะค่อยๆ ได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆ ดังมาจากคนข้างๆ
ไอ้พายกำลังนั่งก้มหน้าลงบนฝ่ามือ สะอื้นจนตัวโยน แต่ก็คงพยายามกลั้นไม่ให้เสียงร้องดังออกมา…
“พาย… มึง…!!!” ผมไม่รู้จะพูดอะไรออกมาดี ผมไม่รู้ว่าตอนนี้มันร้องไห้จากความรู้สึกแบบไหน เสียใจที่ไอ้บีมพูดค้าน คิดแทนความรู้สึกมัน หรือจริงๆ แล้วร้องไห้เพราะสิ่งที่ไอ้บีมพูดออกมามันคือสิ่งที่ตรงใจของมันกันแน่…
ผมทำได้ดีที่สุดตอนนี้ก็คือหันไปดึงตัวมันเข้ามากอด ตัวมันยังคงสั่นโยน แต่เสียงสะอื้นที่พยายามเก็บกดไว้กลับเริ่มปล่อยดังขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งเสียงสะอื้นดังเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งกระชับอ้อมแขนกอดมันแน่นขึ้นเท่านั้น
“ฮึก ฮือ!!! พอ… ฮึก… พอเถอะนะ… มึง… มึงไม่ต้องเสียสละอะไร…ฮึก…เพื่อกูแล้ว…ฮือออ…แค่นี้ ฮือออ แค่นี้ก็พอแล้ว…!!!” ไอ้พายซุกหน้าลงบนบ่าผม ยกสองมือขึ้นโอบรอบคอ ก่อนจะพูดทั้งน้ำตา ผมไม่ชอบเห็นมันร้องไห้เลย เมื่อก่อนตอนที่ยังด่ากัน ทะเลาะกัน ก็อยากจะแกล้งมัน อยากจะเห็นน้ำตาจากไอ้คนแรดร่านที่ปากคอเราะร้ายคนนี้ แต่เดี๋ยวนี้มันไม่ใช่ แค่น้ำตามันคลอๆ ผมก็ใจหายวาบแล้ว แล้วยิ่งช่วงนี้มันยิ่งร้องไห้เก่งๆ ผมก็ยิ่งไม่ค่อยสบายใจ
“พาย… มึงเงียบก่อนนะ ชู่!!! ไม่ร้องนะๆ” ผมพยายามปลอบให้ไอ้พายหยุด แต่ยิ่งลูบหัวลูบหลัง โยนตัวไปมามากเท่าไหร่ เสียงสะอื้นและความชื้นที่ผมสัมผัสได้ที่หัวไหล่ ก็ไม่ได้ลดน้อยลงไปเลยสักนิด เผลอๆ กลับยิ่งเพิ่มมากขึ้นด้วยซ้ำ
“ฮืออออออ….”
“… พายฟังกูนะ กูรักมึงมากมึงก็รู้ใช่ไหม… ความฝันของกูมันมีหลายอย่าง ดนตรีเป็นความฝันของกู การที่จะพาวงให้พัฒนาขึ้นไปอีกก็เป็นความฝันของกู การที่จะทำเพลงดีๆ ออกมาให้คนฟังได้ฟังแล้วมีความสุขก็เป็นความฝันของกู…”
“แต่มึง มึงก็เป็นความฝันของกูเหมือนกัน กูฝันที่จะเห็นมึงมีความสุข กูอยากเห็นมึงมีความรักที่สมบูรณ์แบบ และกูอยากเป็นคนที่ทำให้มึงมีความสุขที่สุด ไม่ใช่กูจะมาโชว์พระเอก คนดีอะไร แต่เพราะกูเป็นแค่ผู้ชายเหี้ยๆ ที่รักมึงเข้าใจไหม!!”
อยู่ดีๆ น้ำตาผมก็ไหลออกมาซะอย่างนั้น… ผมเหลือบไปเห็นพวกไอ้บีม ที่นั่งนิ่งมองเราสองคนด้วยแววตาเห็นใจ ผมรู้ว่าพวกมันเองก็ไม่ได้อยากให้ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้… ถ้าเลือกได้ ผมก็ไม่อยากจะเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง แต่ผมอยากทำทุกๆ อย่างให้ดีเท่าๆ กัน แต่กฏเกณฑ์ของสังคมมันบีบบังคับให้เราต้องเลือกบางอย่าง และสละทิ้งบางอย่าง…
“ริว… เชื่อกู…ฮึก…สักครั้งนะ… ฮึก… ออกไปปฏิเสธซะ… ฮือออ เราอยู่กันแบบนี้ ฮึก… ก็ได้นี่… กูมีความสุขที่สุดแล้ว ฮือออ พอนะ… ฮึก อย่าทำอะไร ฮือออ เพื่อกูอีกเลย… ฮึก ฮือออ ขอกู ทำเพื่อมึง ฮึก…บ้างนะ”
“แล้วมึงจะให้กูทำยังไง ความลับมันไม่มีในโลกหรอกนะพาย ถ้าเราปฏิเสธตอนนี้ แล้วอีกหน่อยเราโดนจับได้ ก็ไม่เท่ากับว่าเราโกหกทุกคนหรอกหรือไง ถึงตอนนั้นมันจะยิ่งแย่กว่านี้ด้วยซ้ำ มันเหมือนเราไม่ไว้ใจแฟนคลับเรา เหมือนกำลังย่ำยีความไว้เนื้อเชื่อใจของพวกเขา ถ้ากูเป็นพวกเขาถึงตอนนั้น กูจะเสียใจมากกว่านี้ซะอีก…”
ผมชั่งน้ำหนักของเรื่องนี้มาดีแล้ว ทางเลือกของผมเดินยากทุกทาง ไม่มีทางไหนที่เลือกทำแล้วจะไม่เสียอะไร ไม่มีคำว่าได้กับได้ แต่ทุกอย่างมันคือการยอมรับ และ ‘แลก’ ถ้าผมเลือกที่จะปฏิเสธ และบอกกับทุกคนว่าไอ้พายเป็นแค่เพื่อนร่วมค่าย เป็นแค่คนรู้จัก โอเคครับทุกคนจะเชื่อแน่นอน เพราะลำพังหลักฐานแค่รูปถ่ายไม่กี่ใบ กับข้อความลอยๆ ในอินเตอร์เนต มันไม่ได้ทำให้ความชื่นชมชื่นชอบที่สั่งสมมานานจากแฟนคลับกับพวกผมได้บั่นทอนลงไป เขาเลือกที่จะเชื่อคนที่เขารักอยู่แล้ว…
แล้วยังไงล่ะ… ในเมื่อเรารู้ว่าพวกเขาพร้อมที่จะเชื่อใจศิลปินที่เขาชื่นชม ศิลปินที่เขารัก คนที่เขาคอยเฝ้าติดตาม ในเมื่อผมรู้อย่างนี้แล้ว จะให้ผมหยิบยื่นความโกหกให้พวกเขาหรือไง… โกหกเพื่อให้เขาสบายใจ หรือจริงๆ เพื่อให้เราสบายแทนกันแน่… ส่วนหนึ่งผมทำเพื่อตัวเอง เพื่อไอ้พาย แต่อีกส่วนหนึ่งผมเองก็แคร์แฟนๆ คลับของผมเหมือนกัน
คุณคิดว่าเรื่องโกหกหนึ่งเรื่อง มันมีอายุยาวนานได้สักเท่าไหร่ 10 วัน 1 เดือน 2 ปี หรือ 10 ปี แต่ที่แน่ๆ ผมไม่เคยเชื่อว่า เรื่องโกหกจะมีอายุยืนยาวตลอดไป… แล้วถ้าถึงวันที่เราสองคนโดนจับได้แบบไร้ข้อปฏิเสธ ถึงตอนนั้น แฟนคลับที่เคยเชื่อในคำโกหกของพวกเรา เขาจะเจ็บใจ และผิดหวังมากแค่ไหนที่โดนคนที่ตัวเองรักหลอก!!! ผมเลือกที่จะเปิดเผยแล้วยอมโดนสังคมประนามว่าผิดเพศ ดีกว่าจะมาทำหน้าชื่นตาบาน โกหกเพื่อจะรอดตัวไปวันๆ ดีกว่าครับ
“เอาล่ะ!!! ไม่ต้องมีใครโกหก แล้วก็ไม่ต้องมีใครออกจากวงทั้งนั้น… มึงพูดความจริง ก็ใช่ว่ามึงจะต้องออกจากวง กูว่าแฟนคลับเขารักพวกเราที่เราเป็นตัวเราเอง โอเคคงจะมีส่วนหนึ่งที่ต่อต้าน แต่กูเชื่อว่าส่วนใหญ่จะเข้าใจมึง และรักที่มึงเลือกพูดความจริงออกมา มึงพูดถูกริว… ความลับไม่มีในโลกนี้… กูเองเลือกที่จะโกหกไปแล้ว กูรู้ว่าการใช้ชีวิตอยู่บนความหวาดระแวงน่ะมันทรมานแค่ไหน… พาย กับมึงไม่ต้องกลัวนะ เราจะสู้ไปด้วยกัน”
แล้วก็เป็นไอ้บีมที่เป็นคนสรุปและตัดสินใจเรื่องนี้ มันลุกขึ้นมาตบไหล่ผมแรงๆ แล้วหันไปยิ้มให้ไอ้พาย ไอ้พายก็ยิ้มตอบไอ้บีมทั้งคราบน้ำตา… ผมลุกขึ้นกอดไอ้บีมอย่างขอบคุณ แล้วไอ้แจ็ค ไอ้วินก็เดินเข้ามากอดผม กลายเป็นว่าตอนนี้เราทุกคนกอดกันทั้งวง… ผมโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก มิตรภาพ ช่วยแก้ปัญหาได้ทุกอย่าง และช่วยประคับประคองความเข้มแข็งในชีวิตของเราได้จริงๆ ผมดีใจที่มีพวกมันเป็นเพื่อน…
“มะ ไม่เป็นอะไรจริงๆ เหรอ… เรา เรากลัว… เรากลัวว่าเราจะทำให้พวกนายลำบาก ลำพังเราคนเดียว เราโดนมาจนชินแล้ว…แต่ทุกคนล่ะ…” ไอ้พายยังคงพูดด้วยเสียงสั่นๆ แม้จะหยุดสะอื้นไปแล้ว ผมไม่อยากให้มันโทษตัวเองแบบนี้เลย เพราะคนที่เลือกจะให้มันเกิดขึ้นคือผมเอง
“พาย… ไม่เป็นไรจริงๆ พวกเราไม่เป็นไรหรอก วินว่าแฟนคลับไอ้ริวมันจะดีใจซะอีกที่คนซึนๆ โง่ๆ อย่างไอ้ริวได้แฟนโคตรจะน่ารักอย่างพาย” ไอ้ห่าวินมือกีตาร์ของวงครับ หันไปตอบพาย… ว่าแต่มึงปลอบไอ้พาย หรือหลอกด่ากูวะเนี่ย!!!
“นั่นสิพาย เดี๋ยวนี้สาววายเยอะแยะ เผลอๆ จะกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่กว่าเดิมสิไม่ว่า… ไม่ต้องกังวลนะพาย” เออะ!! กูก็ขอบใจนะที่มึงช่วยพูดให้แฟนกูสบายใจ แต่ไม่ต้องเดินไปนั่งใกล้แล้วโอบไหล่ก็ได้มั้งไอ้ห่าแจ็ค ลามปามใหญ่นะมึงน่ะ… ว่าแต่ ไอ้สาววายนี่มันคืออะไรวะกูล่ะงง
“แต่… เราประวัติไม่ดีนะ ทุกคนก็รู้ไม่ใช่เหรอ ถ้าสมมุติเราเป็นแฟนคลับริว เราก็อยากให้ศิลปินที่เราชอบมีแฟนเป็นคนดี คนที่ไม่มีประวัติเรื่องคาวๆ ยาวเป็นหางว่าวอย่างเรา…” แม่งผมนึกย้อนด่าไปถึงไอ้พวกเหี้ยที่ทำให้พายมีรอยแผลในใจ ถึงไอ้พายมันจะดีขึ้นมากแล้วก็ตาม แต่ลึกๆ แล้วไอ้เรื่องพวกนี้มันก็ยังฝังรากคอยผุดขึ้นมาอยู่ แม้จะไม่ได้ทำร้ายให้มันช้ำเหมือนเดิม แต่มันก็เป็นเสี้ยนเล็กๆ ที่นึกถึงทีไรก็เจ็บแปลบๆ อยู่ตลอดทุกที
“………….กูรักมึง” ผมก้มไปดึงตัวไอ้พายมากอด ผมไม่รู้จะพูดอะไรดีไปมากกว่าคำว่า กูรักมึง… มันอาจดูพร่ำเพรื่อ แต่ผมเป็นคนที่ถ้ารักแล้วผมก็อยากบอกเขาบ่อยๆ ให้เขาได้รู้อยู่ตลอดเวลา และผมเชื่อในพลังแห่งการกอดครับ คนเราบางทีก็ต้องการแค่กอดเท่านั้นก็พอแล้ว
“อืม… กูเข้าใจแล้ว กูเข้าใจแล้ว” ไอ้พายพยักหน้ากับอกผม… มันคงจะเข้าใจสิ่งที่ผมสื่อออกไปผ่านอ้อมกอดนะว่า ‘มันมีค่า และสำคัญที่สุดสำหรับผมเสมอ’
“งั้นกูว่าเรื่องนี้ เราเคลียร์แล้วนะ เดี๋ยวกูจะเข้าบริษัท แล้วไปบอกพี่คิวให้ ส่วนเรื่องขั้นตอนต่างๆ พี่คิวคงจะโทรมาคุยกับมึงเอง… งั้นพวกกูไปนะ ไปนะครับพาย อย่าคิดมากล่ะตอนนี้เราก็ลงเรือลำเดียวกัน เป็นพวกเดียวกันแล้ว พายเองก็มีไอ้ริวอยู่ข้างๆ มันปกป้องพายได้อยู่แล้ว” ไอ้บีมลุกขึ้นยืนเตรียมตัวกลับ ก่อนจะส่งยิ้มและคำพูดให้กำลังใจไอ้พาย
“ขอบใจทุกคนมากๆ นะ ขอบใจจริงๆ” ไอ้พายยิ้มตอบไอ้บีม และเผื่อแผ่ไปยังไอ้วิน และไอ้แจ็ค ก่อนจะหันมายิ้มให้ผมที่ตอนนี้คลายอ้อมกอดจากไอ้พายมาเป็นนั่งจับมือมันหลวมๆ ข้างๆ กัน
……………………..
……………………..
ผ่านไปแค่หนึ่งวัน ข่าวของผมกับไอ้พายก็ยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ ทั้งตามอินเตอร์เนต และข่าวซุบซิบบันเทิง แต่ก็ยังไม่มีใครออกมาฟันธง เพราะผมกับไอ้พายยังคงเงียบอยู่ ไอ้แจ็คโทรมาหลังจากกลับจากออฟฟิศ มันบอกว่านักข่าวอยู่เต็มไปหมด และโอเปอร์เรเตอร์สายจะใหม่แล้ว เพราะมีแต่คนโทรเข้ามาถามเรื่องผมกับไอ้พาย… อิทธิพลของข่าวลือนี่มันช่างเป็นไฟลามทุ่งซะจริงๆ
พี่คิวได้โทรมาคุยกับผมแล้วครับ ตอนแรกพี่เขาก็ยังคงถามย้ำ และขอเหตุผลอีกครั้ง ผมก็บอกไปอย่างที่ผมคิด และที่ผมบอกพวกเพื่อนในวงไปนั่นแหละฮะ ผมไม่อยากโกหก… พี่คิวก็เลยบอกว่า อีกสามวันจะจัดแถลงข่าวเรื่องนี้ให้ เขาขอเช็ค และดูแนวโน้มทิศทางของข่าว ผมกับไอ้พายก็ถูกสั่งห้ามไม่ให้ออกไปไหน เราก็เลยต้องมาจับเจ่าอยู่กันในห้อง แม้ปากผมจะบอกให้ไอ้พายไม่ต้องกังวล แต่กลับกลายเป็นผมเองที่รู้สึกกังวล ไม่ใช่กลัวจะต้องหยุดร้องเพลง แต่ผมกลัวไอ้คนข้างๆ ผมเนี่ยสิ จะเกิดอาการกำเริบ ผมไม่อยากให้มีอะไรไปทำให้มันเจ็บอีกแล้วครับ มันเกินพอแล้วจริงๆ
ผมกับไอ้พายเช็คข่าวในอินเตอร์เนตตลอดเวลา และก็มีเรื่องให้น่าแปลกใจครับ… เพราะในเว็บไซต์ เว็บแฟนคลับ เฟสบุค ทวิสเตอร์ ของวงผม และของไอ้พาย ล้วนแต่มีข้อความเข้ามาในเชิงให้กำลังใจ และเชียร์เราสองคน อย่างมากมาย…
‘สู้ๆ นะคะพี่ริว ถึงพี่พายจะดูหยิ่งๆ แต่ก็น่ารักมากเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่’
‘กรี๊ดดดดดดดดดด แอบกรี๊ดบ้านแตกไปแล้วค่ะ พี่สองคนสมกันมากกกกก หนูจิ้นไปไกลแล้วค่ะ’
‘อร๊ายยยย หนูอยากแอบบอกว่าเมื่อก่อนจิ้นคู่พี่แจ็คกับพี่ริว แต่หนูว่าพี่พายกับพี่ริวจิ้นขึ้นกว่ากันเยอะเลยค่ะ’
‘พี่พายเป็นเคะที่น่ารักมากเลยค่ะ หนูก็กะแล้วว่าพี่ต้องเคะแน่ๆ แล้วยิ่งได้เมะอย่างพี่ริวกรี๊ดดดดด สมกันมากค่ะ’
‘ขอให้เป็นเรื่องจริงนะคะ เชียร์ทั้งคู่เลยค่ะ’
และอื่นๆ อีกมากมายในทำนองนี้ เล่นเอาผมกับไอ้พายงง กันไปเลยครับ ไม่คิดว่าจะมีคนที่นอกจากจะไม่ต่อต้านแล้ว ยังยุยงส่งเสริม ให้กำลังใจซะอีก… แต่ไอ้ที่ต่อต้าน ด่าทอก็มีพอสมควรนะครับ บางคนก็ยกมาว่าเรื่องการเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีต่อเยาวชน ไม่สมควรทำตัวแบบนี้ บ้างก็บอกรับไม่ได้จริงๆ ที่ศิลปินที่ชอบมีพฤติกรรมเบี่ยงเบน แต่ถ้ามาเทียบวัดกันจริงๆ ฝ่ายที่รับได้และให้กำลังใจเรามีเยอะมากกว่าอย่างเหลือเชื่อ
“อะไรคือเคะกับเมะวะไอ้พาย เห็นพูดกันหลายกระทู้แล้วเนี่ย” มันคือภาษาจากดาวนาเม็กหรือไงกันวะ ไม่เห็นจะเข้าใจ
“กูจะไปรู้หรือไง ก็ดูอยู่ด้วยกันเนี่ย แต่ก็พอจะเดาได้ว่าน่าจะเป็นภาษาญี่ปุ่น หรืออะไรสักอย่าง คงจะหมายถึงประมาณเกย์รุก รับ คิง ควีนอะไรอย่างนี้แหละมั้ง” เออเนอะ เมียกูฉลาดจริง
“อ่อ นี่ไงกระทู้นี้มีบอกด้วย… เออ แฟนคลับเราก็เก่งนะ แยกออกด้วยว่าใครรุกใครรับ” ผมเจอกระทู้ที่มีน้องแฟนคลับมาโพสต์บอกไว้ ว่าไอ้เมะๆ เคะๆ และสาววายนี่คืออะไร ก็พอจะเข้าใจมากขึ้นแล้วครับ
“แหมมม ไอ้ห่าคนตาบอดยังรู้เลย กูแรดซะขนาดนี้ มึงคิดว่ากูจะเป็นคนขึ้นขี่มึงหรือไง”
“อ๊าว!!! ปกติมึงก็ชอบขึ้นขี่กูอยู่แล้วนี่ไม่ใช่เรื่องแปลก เห็นขอออนท็อปตลอด…โอ๊ยยยย เชี้ยเจ็บนะเว้ย” ดีจัง ไอ้พายคนเดิมกลับมาแล้ว ไอ้พายมือหนัก ชอบทุบ ชอบด่า ชอบแว๊ดๆ ใส่เวลาเถียงกัน ผมชอบไอ้พายที่เป็นแบบนี้สุดๆ เลยครับ
“ไอ้เหี้ยนี่ ทะลึ่งตลอดนะมึงน่ะ” ผมยิ้มให้มันอย่างอดไม่อยู่ ก่อนจะขอฟัดแก้มสักสองทีเถอะ
“ก็เรื่องจริงนี่หว่า… แล้วเนี่ยก็ชอบแต่งตัวยั่วกูแบบเนี้ย จะไม่ให้กูทะลึ่งกับมึงได้ไงวะ” ก็ไอ้ห่าพายน่ะมันชอบใส่เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ๆ แล้วไม่ใส่กางเกง ใส่แค่กางเกงในตัวเดียวกับเสื้อเชิ้ต บางทีก็เป็นเสื้อเชิ้ตผมบ้าง แม่งแล้วจิตนาการผู้ชายนะครับ แค่เห็นแฟนตัวเองอยู่ในเสื้อผ้าของตัวเอง แค่นี้ก็โคตรของโคตรจะเซ็กซี่แล้วอะ แล้วไอ้พายยิ่งขาวๆ ขาเรียวๆ ที่โผล่พ้นปลายเสื้อเชิ้ตออกมา เนียนนุ่ม มีไรขนอ่อนๆ บางๆ ให้น่าสัมผัส
“ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นเลยนะไอ้เหี้ย เมื่อเช้าก็ทำไปแล้วรอบนึง ไม่ต้องมามีตอนพิเศษต่อ กูเหนื่อย” ผมก็แกล้งมองมันตาเยิ้มไปงั้นเองแหละครับ อยากยั่วมันให้ด่าเล่นๆ อยากเห็นมันคิดเรื่องอื่นซะบ้างนอกจากเรื่องข่าว
“กูรู้แล้วน่า ไม่ได้จะชวนออนท็อปซะหน่อย ก็แค่มองอย่างภูมิใจที่มีเมียขาสวย… ไหนมานี่ดิ๊ มา นั่งตักกูมา” ไอ้พายก็สบถเหี้ยใส่ผมเบาๆ ตามเคย แต่ผมเห็นนะว่ามันแอบยิ้มแบบเขินๆ แต่ก็เดินมานั่งแหมะลงบนตักผม พอมันนั่งลงผมก็สอดมือโอบรอบเอวกระชับตัวมันทันที ก่อนจะซุกหน้าลงกับซอกคอสูดกลิ่นหอมคุ้นเคยอย่างอ้อยอิ่ง
“เลิกกังวลรึยังหืม!!”
“ก็ยังกังวลอยู่นั่นแหละ แต่ไม่มากแล้ว” ไอ้พายตอบพร้อมทิ้งตัวพิงผมอย่างสบายบนตัก
“มึงจำไว้นะพาย ไม่ว่าผลลัพธ์จะออกมาแบบไหน… กูไม่เคยเสียใจที่เลือกมึง”
“กูก็เหมือนกัน…” อีกสองวัน ก็จะเป็นงานแถลงข่าวแล้ว ถึงตอนนั้นอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด ผมโทรไปบอกแม่ แม่ก็บอกว่าจะขึ้นมาวันแถลงข่าวกับพ่อ แม่ไอ้พายก็จะบินมาหาเช่นกัน เราสองคนโชคดีที่มีคนรอบข้างอย่างครอบครัว และเพื่อนที่รักเรา เข้าใจเรา และอยู่เคียงข้างเราเสมอ
และลึกๆ แล้วผมเชื่อว่า งานนี้จะจบลงด้วยดีครับ…
++++++++++++++++++++++++
+ ทุกอย่างมีทางออกเสมอนะคะ ตอนนี้รู้สึก น้องบีมเท๊เท่ แต่เสียใจอย่าจิ้นนะคะ น้องบีมมีแฟนเป็นชะนีนางแบบ
+ มันอาจจะน้ำเน่าๆ ซักหน่อยนะคะ แต่ก็ Mercy แค่อยากให้เรื่องที่เกิดในนิยายกลายเป็นเรื่องจริง อยากให้คนทั่วไปยอมรับได้หากศิลปิน ดาราที่เราชอบต้องกลายเป็นพวกรักร่วมเพศขึ้นมา อยากให้สังคมรับได้ อยากให้เขาสามารถมีพื้นที่ยืนอยู่บนสังคมนี้ได้ อยากให้ทุกคนมองแต่ผลงาน แม้เรื่องจริงจะทำแบบนั้นไม่ได้ก็ตาม งั้นขอให้มันเกิดขึ้นในนิยายของ Mercy แล้วกันนะคะ
+ เดี๋ยวรอบต่อไปเป็นน้องเมียนะคะที่จะอัพ แล้วเราค่อยกลับมาเคลียร์เรื่องสองคนนี้กัน... แล้วเดี๋ยวจะมีตอนพิเศษของฟี่แจ็คให้อ่านกันตามคำเรียกร้องค่ะ
+ ขอบคุณทุกๆ คนมากนะคะ ขอบคุณทุกๆ กำลังใจเลยจริงๆ ขอบคุณทุกๆ เม้นท์มากๆ ทั้งติ ชม ขอบคุณจริงๆ ค่ะ แค่เม้นท์ว่าสนุก ชอบ สั้นๆ ก็ดีใจแล้ว
+ ใครมีเฟสบุค แอดมาพูดคุยกันได้นะคะ ที่ www.facebook.com/mercy.novel นะคะ (แอดมาแล้วก็ทักทายกันบ้างนะคะ)
* มีเรื่องประกาศพิเศษค่ะ Mercy ตกลงใจว่าจะรวมเล่มน้องเลิฟกับพี่เซฟแล้วนะคะ (Valentine Love เมื่อไหร่จะรักผมซักที)
ตอนนี้อยากจะขอซาวน์เสียงอย่างจริงจังค่ะว่ามีใครสนใจไหม (ซึ่งคนที่มาลงชื่อสนใจ หากถึงวันลงชื่อจริงเกิดเปลี่ยนใจก็ไม่ว่ากันค่ะ) แค่อยากรู้ความต้องการคร่าวๆ ก่อนน่ะค่ะ ว่าเยอะพอที่จะพิมพ์ได้ไหม ถ้ามีพอจะพิมพ์แน่ๆ ค่ะ ซึ่ง คลิกไปบอกกล่าวกันได้ที่เรื่อง http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=13582.2850 หรือที่เฟสบุคก็ได้นะคะ แล้วความคืบหน้าต่อๆ ไป Mercy จะมาทยอยแจ้งให้ทราบค่ะ
-
โห้ตอนนี้เหมือนจะขมขืนแ่ต่ก็ยังคงความหวานแบบเถื่อนๆไว้อยู่นะค่ะ o13
อ่านไปยิ้มไป โฮกกก ตาริวนี่หวานจริ๊งงงง ทุกอย่างมีทางออกเสมอ
จริงๆถ้ามีดาราสักคนออกมายอมรับว่าเป็นเกย์ ก็คิดว่าตัวเองรับได้นะ 5555
ถึงทุกวันนี้เค้าจะไ่ม่ได้ประกาศกันโต้งๆ แต่เราก็รู้ๆกันอยู่แล้วป่ะ :laugh:
เรามันก็วายตัวจริง ชอบหมดละ น่ารักจะตายเนอะ :impress2:
รออ่าน น้องรัน อยู่นะค่าาาา อะหิหิ :mc4:
-
โชคดีนะที่เป็นมาม่าห่อเล็ก ขืนเป็นมาม่าต้มยำน้ำข้น 2 ห่อ สงสัยอืดแน่ทอ้งแน่ๆ รอบหน้าขอแบบผ่อนคลายๆได้แล้วนะจ๊ะ Mercy :L2:
-
ขอแค่ยำยำช้างน้อยน่ะค่ะ
ไม่ขอเป็นมาม่าบิ๊กแพ็ค ขอให้เรื่องที่เกิดขึ้นนี่จบลงด้วยดีน่ะค่ะ :L2:
-
อยากได้รวมเล่มน้องพายมากกว่าอ่ะค่ะ
มีแพลนจะรวมมั๊ยเอ่ย? :กอด1:
-
น่ารักกกกกก
เป็นกำลังใจให้น้องพายน้องริว :L2:
:call:
-
ริวกับหนูพาย สู้ๆ :กอด1:เชื่อค่ะว่าทุกอย่างจะต้องผ่านไปด้วยดีแน่นอน
รออ่านน้องรัน กับตอนพิเศษของฟี่แจ็คค่ะ
-
เหนด้วยกะMercy อย่างแรงนิ :laugh:
ไม่ใช่เพราะว่าเราเปนสาววายหรอกนะแต่ที่เห็นด้วย
เพราะเราคิดว่า ดารา มันก็คือ คนธรรมดา เพราะฉะนั้น
เขาก็ควรมีสิทธิ์ที่จะรักหรือไม่รักใครก็ได้
แล้วความรักมันก็ไม่ได้ขึ้นยุกับเพศด้วย แค่รักก็น่าจะพอแล้ว
:เฮ้อ: เมื่อไหร่กันน๊าที่สังคมจะยอมรับเรื่องนี้ซะที
ปล ริวพายสู้ๆนะจ๊ะ ๕๕๕ เข้านิยายซะหน่อยเด๋วจะโดนเตะโด่ง อิอิ
-
ขอบคุณคุณ Mercy ที่เขียนเรื่องนี้ออกมานะคะ
เราคิดเหมือนกัน อยากจะให้ทุกคนยอมรับความรักที่มันจำกัดรูปแบบไม่ได้ค่ะ
(อินมากกกก 555+)
รอลุ้นวันแถลงข่าว แต่ดูแนวโน้มแล้วสาววายจะชนะนะเนี่ยยยย ^^
-
สู้ๆ อยากให้ความจริงเป็นแบบนี้เหมือนกัน
ก็แค่ความรัก ทำไมต้องบังคับด้วยก็ไม่รู้
ถ้าคนที่เราเป็นแฟนคลับมีแฟนเป็นเพศเดียวกัน เราก็จะอวยแหละ
-
o13 o13 นายแน่มาก...นายริว แบบนี้น้องพายรักตายเลย 555+ เป็นกำลังใจให้กับไรท์เตอร์ด้วยนะครับผม o13 o13
-
ลุ้นวันแถลงข่าวค่ะ :pig4:
-
ประทับใจกับมิตรภาพของเพื่อนๆ ในวงทุกคน
-
ริว+พายสู้ๆนะ
+1 นะคะ
-
เปิดหน้านี้ทันทีที่ตื่นเจ้าค่ะ อิอิ
น่ารักน่ากินมาก (ยำ ยำ) งุงิ ๆ
-
น้องพายน่ารักว่ะ
ถ้าน้องพายเป็นผู้หญิง หุ่นก็น่าจะประมาณพี่เลยอ่ะ 5555
มาบวกให้น้องพายด้วย อิอิ
-
วันแถลงข่าว จะไปถือป้ายไฟเชียร์เลยนะนี่ ริว-พายสู้ๆ :3123:
ดีใจที่คนรอบข้างทั้งสองเข้าใจทั้งครอบครัว ทั้งเพื่อน ทั้งที่ทำงาน :กอด1: :กอด1:
-
:L2: o13
-
รัก ริว ....
รัก พาย ...
รัก ทุก คน ที่ ให้ กำ ลัง ใจ
-
มีความรักที่มั่นคงมากๆเลยอ่ะ พาย+ริว เลิฟๆค่ะ
เชื่อว่ามันจะผ่านไปได้ o13
-
ทุกๆ อย่างจะผ่านไปด้วยดีแน่นอนนนนน ฟันธง!!!!! :a1:
รักน้องพาย รักน้องริว มากมายยยย :กอด1:
รัก Mercy ด้วยจ้าาาา :กอด1:
-
:L2:
-
เฮียริวดูแลน้องพายดีๆนะฮ่ะะะ
ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดี :-[
-
ไม่ได้เครียดอะไรเลยย เหมือนรู้อยู่แล้วว่ายังไงก็จะผ่านไปได้ด้วยดี อิอิ
ชอบคู่นี้มากที่สุดอ่ะ น่าีรักจริงๆ
รอตอนต่อไปค่าา
:กอด1:
-
ความรักชนะทุกสิ่ง ...
ทุกปัญหามีทางออก ... เพื่อนๆริวน่ารักเนอะ
แต่น่ารักที่สุดก็น้องพาย นู่แต่งตัวได้ยั่วมากกกกก :z1:
-
พายกับริวสู้
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
o18
ทุกอย่างต้องดีขึ้นจร้า
-
เป็นกำลังใจให้ พวย-ริว นะจ๊ะ
มีเพื่อนที่ดี และครอบครัวที่น่ารัก สู้สู้จ้า
-
:-[
-
คู่แท้
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อย่างที่ประโยคท้ายๆ ของริวบอกไว้เลยค่ะ
ดีที่พวกเขามีครอบครัว คนใกล้ชิด เพื่อน พี่ เจ้านายที่เข้าใจ
เป็นกำลังใจให้พวกเขา
ไม่รู้ว่าในชีวิตจริงจะมีแบบนี้หรือเปล่า ถึงมี แต่คงจะน้อย
สู้ๆ ค่ะน้องริว พาย และน้อง Mercy
-
ยังเป็นกำลังใจให้ริว+พายเสมอ ไม่ว่าผลที่ตามมาหลังจากการแถลงข่าวจะเป็นอย่างไรก็ตาม
ดิฉันก็หวังเช่นกันว่า คงอีกไม่นานหรอกค่ะ ในชีวิตจริงๆของคนเรา คนในสังคมจะมอง
คุณค่าของคนที่ความดี+ความสามารถของของบุคคลนั้นๆ
มากกว่านการดำเนินชีวิตและรสนิยมของเขา
-
โชคดีนะพายกับริว เป็นกำลังใจให้ :กอด1:
พายกับริวโชคดีมากนะเพื่อนดีเจ้านายดีครอบครัวดีแวดล้อมดี
มีมารผจญนิดหน่อยถือว่าเป็นบททดสอบชีวิตนะ
:กอด1:พี่เมอร์(คำผิดประมาณหนึ่งค่ะ แต่ขี้เกียจบอกแหละ แหะๆ)
-
นี่แหล่ะ พลังแห่งมิตรภาพที่พร้อมจะยู่ข้างเพื่อนและก้าวข้ามอุปสรรคไปด้วยกัน...พี่บีมแมนมาก o13
มันก็มีสองด้านทั้งคนรักและคนเกลียด แต่เชื่อว่า ไม่เป็นปัญหาในการเปิดเผยของทั้งริวและพายแน่ๆ
+1 จ้า :กอด1:
-
ต้องบอกว่า ริวกะพาย โชคดีที่มีแต่คนรักและเข้าใจ
รอดูปฏิกริยาของแฟนๆดีกว่า หุหุ
-
พี่ริวแมนมากกกกกกกกกกกกก
เปนกำลังใจให้ทั้งคู่นะคะ :L2:
รอตอนต่อไปคะ ^^"
-
ยังไงเราก็รักริวและพายเสมอ :กอด1:
และแน่นอนรักพี่ Mercy ด้วยค่ะ :man1:
-
o13 รักก็คือรัก ถ้าเป็นคนที่เรารักยังไงก็ยอมรับได้ไม่ว่าจะสาขาอาชีพไหน
-
:pig4:
-
รอเชียร์น้องแถลงข่าว สู้ ๆ จ้า +1
-
อ่า ใช่คะ
เป็นเรื่องที่คิดๆมานานแล้ว
งานแต่งงานหญิงหญิง ดาราเป็นทอมเป็นดี้ ทำไมยอมรับได้
แต่เกย์ กระเทย ทำไมยอมรับไม่ได้ แบ่งแยกกันชัดๆ *เดือด*
ขอให้ผ่านพ้นไปด้วยดีเคอะ.. คนที่รักกันก็ควรจะได้อยู่ด้วยกัน ไม่ใช่อนลี่ชายหญิงเท่านั้น o13
-
ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่าทั้งริวทั้งพายโชคดีที่มีแต่กัลยาณมิตรดีๆอยู่รายรอบตัว ไม่ว่าจะเป็นพี่คิว หรือเพื่อนร่วมวงของริว โชคดีจังๆ^^
-
พายน่ารักมากๆๆ
-
ดีใจที่ได้เห็นสองคนนี้รักกัน
โดยเฉพาะริว รักน้องพายมากๆจริงๆ
พาร์ทนี้ถึงจะมีมาม่าแบบกรุ่นๆแต่ก็ได้เห็นความรักระหว่างพายกะริว
แบบว่า... ซึ้งมากๆๆๆค่ะ :monkeysad:
-
ในที่สุดก้อมาแล้ววววก กดไลท์เลย 5555+ รอนานมากกกกกกกกกกกกกก
ขอบคุณค่าาา จิ้นวินกะบีมด้วยนะเนี่ย 55+
-
อั้ยย่ะ!!! พี่ริวโคตรแมนอ่ะ และ ซึ้งในมิตรภาพสุดๆเลยนะค่ะ(แอบน้ำตาคลอTT")
เห็นไหมค่ะว่ามีทางออก เพราะตอนนี้สาววายล้นเมืองค่ะพี่น้อง :o8:
เอาเป็นว่าจะรออ่านและติดตาม ฟี่กำลังจะมาชิมิๆ*0*
-
:o8: :-[ :กอด1: o13
-
ขอให้จบด้วยดีนะคะ
พายร้องไห้น่าร้ากกกกกกกก โอ๋ๆๆๆ :กอด1:
-
ริวน่ารัก เพื่อนริวก็น่ารักนะ
น้องพายก็น่ารัก(แบบโหดๆ555)
สรุปน่ารักทุกคน :กอด1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
น่ารัก :กอด1:
-
o13 o13 o13
-
มันต้องผ่านพ้นไปด้วยดีซิน่า
สู้ๆริว สู้ๆพาย
-
กรี๊ดดดด
หนูก็จิ๊นพี่2คนอยู่ค่ะ :P
:laugh: :laugh:
-
เราว่า เรายอมรับที่คนในวงการเป็นเกย์ แล้วออกมายอมรับ ดีกว่าโกหกหน้าด้านๆว่าไม่ได้เป็น แต่สาวแตกกว่ากูอี๊กกก เฮ่อออออ
เชียร์น้องพาย ต่อจ้าาาา :impress2:
-
:กอด1: ริว กะ พาย แล้วทุกอย่างก็จะผ่านไปได้ด้วยดี
-
ริวจังเป็นพระเอกในอุดมคติเลยนะนี่
กอดน้องพายของป้าแนบแน่น สู้ๆค่ะ :กอด1:
-
ยังไงซ่ะริวกับพายผ่านไปได้ด้วยดี
ถ้าเราเป็นแฟนคลับริว..
คงเป็นส่วนเชียร์และส่งเสริม
เพราะเรา เป็น... สาว .. วาย 55555555
-
รักของเขายังหวานไม่จืดจาง :กอด1:
-
ริวสู้ๆ ไม่โกหกน่ะดีแล้ว
พายไม่ต้องกลัวนะ
-
ริวพายรักกันมากอะ ชอบอย่างแรง
อดีตก็ปล่อยผ่านทำปัจจุบันให้ดีที่สุด แล้วก็เลือกที่จะยอมรับและเปิดเผยต่อสิ่งที่ทำสิ่งที่เป็น
เท่มาก อ๊ายยยยยยยย
ผ่านไปได้แน่นอน สู้ๆ :L2: :L2:
:pig4:
-
อ่านตอนนี้แล้วแอบซึ้ง พายริว :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อ่านแล้วประทับใจ...ซึ้งใจ....
ริวของน้องพายน่ารักมาก....
ครอบครัวของทั้งสองอบอุ่นและเป็นกำลังใจที่ดี...
เห็นด้วยกับน้อง Mercy อยากให้สังคมเปิดใจ...
ความรักคือสิ่งสวยงาม...สามารถเกิดได้ทุกที่ทุกเวลาและทุกคน o13
:L1: น้อง Mercy :L2:
กด + ให้กำลังใจค่ะ
-
สุดยอดเลยริว นายเยี่ยมมาก!!
-
:L2: :L2: รักกันจริงๆคู้เน้.... น่ารักเกินไปแล้ววววววว
สองคนสู้ๆนะคะ :mc4:
-
ถ้าศิลปินที่เราชอบคบกันจริงๆ
..
..
ก็ดีนะสิ 55555 เข้าทางที่เชียร์ๆไว้เป๊ะ 555
เป็นกำลังใจให้พาย ริว และคนเขียน สู้ๆๆๆๆๆนะค้า
-
ความรักชนะทุกอย่าง...
สู้ๆ นะ ไอ้ริว น้องพาย (เห็นความแตกต่างไหม ฮ่า)
-
ชอบตอนนี้ ถ้าในชีวิตจริงมีแบบนี้ก็คงจะดีเนอะ เราชื่นชอบเขาที่ผลงาน ทางเดินชีวิตตัวเราเองต่างหากที่เป็นตัวกำหนด แล้ววันแถลงข่าวจะเป็นยังไงเนี่ย ลุ้นต่อไป
-
:call:
รองานแถลงข่าวของริวกะพายอยู่น้าาาาาาาาาาาาา
-
ปรบมือให้กับพลังสาววาย
แค่เสียงตอบรับของสาววายก็เกินคาดแล้ว :laugh:
-
เพราะพลังของสาววาย หุหุหุ
มารอต่อน่ะค่ะ :กอด1:
-
สู้ ๆ ทั้งริวพาย
และคนเขียนด้วยนะครับ
:L2:
-
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ค่ะ พาย+ริว :กอด1:
-
Mercy เมื่อไหร่ จะมา
คิดถึง นังนู๋พาย ก่ะ ไอ้ฟายริว จะแย่
:call: :call: :call:
จงมา จงมา จงมา
-
มานอนรอต่อไปค่าา
-
ยังไม่มาอัพอีกหรอค่ะ รออยู่นะ :)
-
สวัสดีค่าาาาา... แม่ยกน้องพายทั้งหลาย
มาแล้วจ้ามาแล้ว หายไปสิบกว่าวันเองน้า อิอิ (สาวๆ แม่ยกน้องพายเข้ามาขู่อาฆาต Mercy ในเฟสกันทุกวัน โหะๆ)
ครั้งนี้มาพร้อมกับงานแถลงข่าวของทั้งคู่ค่ะ อาจจะยาวๆ สักหน่อยนะคะ อย่าเพิ่งเบื่อนะจ๊ะ
เดี๋ยวตอนหน้า ค่อยกลับมาหวานๆ เปรี้ยวๆ กัน หุหุ
อ่อ ใกล้จะจบเต็มแก่แล้วค่ะ เดี๋ยวจะมีตอนฟี่มาให้อ่านกันนะคะ
ขอบคุณทุกๆ กำลังใจ ทุกๆ เม้นท์ ทุกๆ รีไพล์ในเฟสบุคนะคะ ขอบคุณมากๆ จริงๆ ที่ทำให้ Mercy มีแรงฮึดเข็นน้องพายออกมาจงได้
ปล. คำผิดเยอะแยะ ขอกลับมาแก้อีกครั้งพรุ่งนี้ค่ะ
++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 31
สองวันผ่านไป ผมกับไอ้พายก็ไม่ได้ทำอะไรมากนั่งๆ นอนๆ คุยกัน พ่อกับแม่ผมมาถึงกรุงเทพฯ ตั้งแต่เมื่อวานเย็นแล้ว ส่วนแม่ไอ้พายเพิ่งจะลงเครื่องมาเมื่อสักครู่ โดยที่พ่อกับแม่ผมอาสาเป็นธุระจัดการไปรับแม่ไอ้พายมาพักที่โรงแรมเดียวกัน
เช้านี้เป็นเช้าที่ผมกับไอ้พายตื่นเร็วด้วยกันทั้งคู่ อาจจะเพราะด้วยความกังวลกับงานแถลงข่าวที่จะจัดขึ้นในช่วงบ่าย เราตื่นขึ้นมาก็ยังคงทำกิจวัตรประจำวันเหมือนๆ เคย… ผมลุกจากเตียงก่อน ออกไปเตรียมอาหารเช้า ไอ้พายลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ มันก็ออกมาชงกาแฟให้ผมและโกโก้สำหรับตัวเอง ก่อนจะนั่งรอผมเข้าไปอาบน้ำและออกมาทานอาหารเช้าด้วยกัน
“มึงจะช่วยวางไอแพดก่อน แล้วหันมาแดกๆ ข้าวให้มันหมดได้ไหม ข้าวต้มดูดน้ำจนแห้งอืดจะเป็นข้าวสวยอยู่แล้ว” ผมต้องหันไปเอ็ดมันจริงๆ จังๆ เพราะทนไม่ได้กับไอ้อาการมือซ้ายถือช้อนค้างแต่มือขวาก็จิ้มๆ บนไอแพด มันจะอะไรกันหนักหนา เข้าใจว่ากังวล แต่ช่วยแดกข้าวซะหน่อยได้ไหม สามวันที่ผ่านมาไอ้พายน้ำหนักลดไป 4 กิโลฯ ถ้าไม่บังคับก็ไม่กิน นี่ขนาดปากมันบอกว่ามันไม่ค่อยกังวลแล้วนะ ยังเช็คกระทู้ทุกๆ ครึ่งชั่วโมงเลย
“อิ่มแล้วอะ…” เตรียมงอแงจะไม่กินข้าวอีกแล้วครับ นับวันแม่งยิ่งขี้งอแง
“กิน ให้ หมด” ผมเน้นทีละคำ บางทีต้องดุกันบ้างฮะ …ไอ้พายไม่ได้เถียง แต่ทำปากยื่นปากยาวแบบงอนๆ ใส่ผม ก่อนจะสะบัดหน้าแล้วละมือจากไอแพด ก้มลงจ้วงข้าวต้มคำโต กินเข้าไปสามสี่คำก็วางช้อนแล้วหยิบไอแพด เดินหนีผมไปนั่งเล่นต่อบนโซฟา ผมจะทำอะไรได้นอกจากส่ายหน้าระอากับความดื้อของมัน… เก็บโต๊ะล้างถ้วยชามเสร็จ ไอ้พายก็ยังคงนั่งซุกตัวเล่นไอแพดอยู่ที่เดิม ผมเลยตามไปนั่งกระแซะมันซะหน่อย
“เช็คอะไรนักหนาหะมึง ไหนสัญญากับกูว่าจะไม่เครียดไง” ผมรั้งไอ้แรดที่ตอนนี้กลายเป็นไอ้ดื้อเข้ามาใกล้ตัว แล้วซบหัวตัวเองบนไหล่มัน ชะโงกหน้าเข้าไปดูหน้าจอไอแพดที่มันกำลังคร่ำเคร่งอ่านอย่างเอาเป็นเอาตาย
“ก็ไม่ได้เครียดแล้วไง นี่อ่านแล้วอารมณ์ดีจะตาย… มึงอ่านดูดิ มีแต่คนมาให้กำลังใจเราเต็มไปหมด โดยเฉพาะสาวๆ นะทุกรีไพล์ต้องเปิดประโยคด้วยกรี๊ดดดดด ฮ่าๆ ขำดี” จริงครับ ก็อย่างที่ผมบอกนั่นแหละ มีคนมาเชียร์เราสองคนมากกว่าเข้ามาด่า กระทู้ในเว็บแฟนคลับเราวิ่งเยอะและเร็วมาก ในเฟสบุคแฟนเพจคนเข้ามากดไลค์เพิ่มขึ้นสามสี่เท่าตัว
“… งั้นบ่ายนี้ก็สบายใจได้แล้วเนอะ”
“อืม… สบายใจตั้งแต่มีมึงแล้วแหละ” โหยยยย เดี๋ยวนี้หัดปากหวาน งั้นต้องตบรางวัลซะหน่อย เลยก้มไปจุ๊บปากไอ้คนปากหวานเบาๆ แต่ทิ้งเวลาอ้อยอิ่งอยู่กับปากนุ่มอย่างไม่รีบร้อน ไอ้เจ้าของปากก็ให้ความร่วมมือดีจริงๆ เผยอรอรับ แถมจูบกลับอย่างไม่เขิน ไปๆ มาๆ ดันปล่อยไอแพดทิ้งไว้ข้างตัว แล้วยกมือขึ้นมาโอบรอบคอผม พร้อมลูบท้ายทอยผมจนเกือบเคลิ้ม… ลีลาการรุกไล้ของไอ้พายไม่เป็นลองใครจริงๆ ครับ ไม่เสียชื่อน้องพายออนท็อป
“นี่ ถ้าจบเรื่องนี้แล้วเราไปเที่ยวที่ไหนไกลๆ กันสองคนดีไหม” ผมยังคงนั่งอยู่ที่เดิม มีเพียงไอ้พายที่ขยับตัวขึ้นมานั่งคร่อมหันหน้าเข้ามาหา แล้วก็ซุกตัวเองลงบนบ่าผม เป็นท่าอ้อนประจำของมันล่ะครับ
“ไป ไป… ไปเมลเบิร์นกันนะ เอางี้ ไปเที่ยวเมลเบิร์นสัก 5 วัน แล้วเราค่อยไปซิดนีย์เยี่ยมจัสตินแล้วก็อยู่เที่ยวซิดนีย์อีกสัก 3 วัน ดีไหมๆ” แหมวางแผนซะอย่างกับบริษัททัวร์ขนาดนี้ กูจะตอบว่าไม่ดีมึงคงจะลุกขึ้นมาตบบ้องหูกูแน่ๆ
“เอาสิๆ กูไม่เคยไปเมลเบิร์นเลย ไอ้บีีมมันไปมาเมื่อสองเดือนก่อนตามพี่เรนนี่ไป พี่เขาไปถ่ายแบบน่ะ แต่มันกลับมาบ่นๆ ว่าไม่ค่อยมีอะไรเท่าไหร่ มีแต่ตึกๆ น่ะ”
“โหยยยยย ไปเชื่อบีมมันเมลเบิร์นออกจะทั้งอาร์ต และโมเดิร์น เต็มไปด้วยตึกสวยๆ แปลกตา พิพิธภัณฑ์ศิลปะเจ๋งๆ อาร์ตแกลอรีดีๆ แถมผนังต่างๆ ทั่วเมืองยังเต็มไปด้วยกราฟิตี้แบบคูลๆ เพียบ ซิตี้ออฟอาร์ตมากๆ เลยนะมึง” เวลาที่ได้เล่าถึงของที่ตัวเองชอบแววตามันจะมีประกาย แล้วยิ่งถ้าเป็นพวกเรื่องศิลปะ อาร์ตๆ ด้วยนะ ไอ้พายเหมือนกลับกลายเป็นน้องพายตัวน้อยๆ ที่อยากจะแบ่งปันสิ่งที่ตัวเองรักให้คนอื่นได้ชื่นชมด้วย
“ตามใจมึงเลย เมลเบิร์นก็ได้ แต่บอกไว้ก่อนนะกูโง่ภาษาอังกฤษนะมึง เมียเช่ายังพูดได้ดีกว่ากูเลย แถมพวกเรื่องอาร์ตๆ นี่กูก็ไม่ค่อยกระดิกเท่าไหร่ มึงก็ช่วยสงเคราะห์กูด้วยแล้วกันนะ” ไอ้พายยิ้มแป้นเลยครับ พอผมบอกตามใจมัน ผมน่ะยังไงก็ได้อยู่แล้ว ขอแค่ได้เห็นมันยิ้ม หัวเราะ มีความสุข ผมก็สุขใจแล้วครับ (พระเอกปะล่ะ)
เรานั่งคุยเล่นกันถึงแผนการเที่ยวของเราสองคนอยู่นาน จนเกือบลืมเวลาไปเลยว่าบ่ายสองเรามีงานใหญ่รออยู่ 11 โมงครึ่งกว่าๆ พี่นุชมารับเราที่คอนโด ซึ่งด้านล่างมีนักข่าวที่มาดักอยู่ประปราย แต่ด้วยคอนโดนี้มีซีเคียวริตี้สูง และมีทางออกหลายทาง ผมกับไอ้พายก็เลยไม่ต้องฝ่าด่านนักข่าว แล้วพอรถไปถึงที่ออฟฟิศ เราก็เข้าจากทางเดิม นั่นก็คือตรงบ้านสีขาว แล้วค่อยมาทะลุเข้าตึกออฟฟิศด้านในกันอีกที
พอไปถึงพี่นุชก็พาผมขึ้นไปหาพี่คิวที่ห้องผู้บริหาร ในนั้นมีพี่คิว พี่โรสและพี่ๆ ทีมงานที่เกี่ยวข้องอีกห้าคน ทั้งหมดช่วยกันแนะนำสิ่งที่ผมจะควรจะต้องพูด และสิ่งไหนที่ไม่ควรจะพูด หรือว่าอะไรที่ต้องหลีกเลี่ยงบ้าง แล้วพี่ๆ เขาก็รวบรวมคำถามที่คาดว่าพี่ๆ สื่อมวลชนจะต้องถามพวกผมแน่ๆ มาให้ผมอ่าน แล้วก็ลองตอบดู มีทั้งคำถามที่ผมพอจะคิดๆ ไว้ และก็คำถามตรงๆ แรงๆ พี่เขาบอกว่านักข่าวน่ะ ได้ชื่อว่านักข่าวแล้วจิกไม่ปล่อย ถามตรง ถามเกิน และล้วงลึกจนกว่าเราจะจนมุมนั่นแหละ
พอพวกพี่ๆ เขาบรีฟกับผมเสร็จ ก็พาผมกับไอ้พายไอ้ทานข้าว ซึ่งตอนนี้เราก็เลยได้เจอหน้าพวกพ่อแม่ของเรากันครับ…
“แม่...!!!” เสียงไอ้พายเรียกแม่ดังลั่น ก่อนที่มันจะวิ่งโผเข้าไปกอดแม่ไว้ทั้งตัว ปล่อยให้แม่ลูกเขาได้ลูบหัวลูบหลัง หอมกอดกันให้หายคิดถึง ผมก็หันไปหาพ่อกับแม่ตัวเองบ้าง
“พ่อ แม่ สวัสดีครับ… คิดถึงแม่จัง” ผมยกมือขึ้นไหว้พ่อกับแม่ ก่อนจะเข้าไปกอดพ่อ และผละไปหอมแก้มแม่ เห็นไอ้พายกอดแม่แล้วก็อยากอ้อนแม่ตัวเองบ้าง
“พ่อฮะ แม่ฮะสวัสดีครับ” ไอ้พาย หันมาทักทายพ่อกับแม่ผม ผมก็เลยหันไปสวัสดีแม่ไอ้พายบ้าง
“ไปลูก ไปนั่งทานข้าวกัน” ทางบริษัทจัดห้องรับรองพร้อมอาหารไว้ให้พวกเรา สักพักพี่คิวกับพี่โรสก็ตามมาร่วมโต๊ะด้วย พี่คิวอยากให้เราผ่อนคลาย และไม่ต้องกังวลตอบทุกอย่างตามที่ได้เห็นว่าสมควร และให้มันออกมาจากใจ
“พร้อมนะ” พี่คิวหันมาถามผมกับไอ้พาย ที่ยืนรอคิวอยู่ในห้องรับรองหลังห้องออดิทอเรียมที่ใช้ในการแถลงข่าววันนี้
“ครับ” ผมกับไอ้พายเอ่ยปากตอบพร้อมกัน ผมหันไปจับมือไอ้พายไว้ บีบเบาๆ ให้กำลังใจ พร้อมส่งยิ้มให้พี่คิวเช่นกัน พี่คิวยิ้มตอบเราสองคน ก่อนจะก้าวออกไปยังห้องแถลงข่าว
พี่คิวจะเป็นคนออกไปพูดก่อนในฐานะประธานบริษัท และจะตามด้วยผมและไอ้พายที่จะออกไปพูดถึงเรื่องรูปในข่าว และเปิดโอกาศให้สื่อมวลชวนได้ซักถาม
“ไม่ออกไปแล้วได้ไหมอะ” ไอ้คนที่ผมยืนกุมมืออยู่หันมาทำหน้าแหย แถมเริ่มเบะเหมือนจะร้องไห้แล้วครับ อาการหนักแล้วเว้ยเมียกู
“ไม่ไว้ใจกูเหรอ”
“ไว้ใจ… แต่กู… กูแอบกลัว” มึงไม่แอบแล้วมั้ง หน้ามึงกลัวชัดซะขนาดนี้
“ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นหลังจากนี้ มึงจะยังรักกูอยู่ไหม” ผมรั้งแขนไอ้พายให้หันมาเผชิญหน้ากันตรงๆ
“รักสิ” ไอ้พายพยักหน้ายืนยันพร้อมคำพูด
“เหมือนกันพาย หลังจากนี้ไม่ว่าจะมีส้นตีนห่าเหวอะไรเกิดขึ้นมาทำให้ชีวิตกูเปลี่ยนไป กูจะได้ร้องเพลงต่อหรือไม่ หรือกูจะโดนสังคมตัดสินว่าเป็นพวกวิปริตผิดเพศอะไรก็ตาม แต่สิ่งหนึ่งที่กูยังคงเหมือนเดิม… คือกูรักมึง กูจะยังอยู่กับมึง เป็นคนของมึง เหมือนที่กูเคยสัญญากับมึงไว้ตั้งแต่แรก กูยังคงเหมือนเดิมพาย เชื่อใจกูนะ” ผมพูดจบก็ก้มไปหอมหน้าผากมันหนึ่งที เพื่อเรียกขวัญและกำลังใจทั้งของตัวเองและตัวมัน ส่วนไอ้คนขี้กลัว ก็สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เหมือนเตรียมพร้อมจะลุย แล้วมันก็โน้มคอผมมาจูบหน้าผากคืนบ้าง ฮ่าๆ น่ารักจริงวุ้ย พักหลังๆ มันมีมุมแบบนี้เยอะครับไอ้พายเนี่ย
“ไปยืนฟังพี่คิวพูดกัน” ผมชวนไอ้พายเดินไปตรงจอที่ถ่ายทอดเข้ามาที่ทีวีในห้องรับรองนี้ครับ โหยยยยย กองทัพนักข่าว เรียกว่าเป็นกองทัพเลยครับ มากันเยอะมากจริงๆ เพิ่งจะรู้สึกว่าตัวเองเป็นซุปตาก็วันนี้แหละวะ
“สวัสดีครับ พี่ๆ น้องๆ สื่อมวลชนทุกท่าน ผมขอขอบคุณที่ทุกท่านให้การต้อนรับเมโลดี้มิวสิคเป็นอย่างดีมาโดยตลอด และในงานครั้งนี้ก็เช่นกัน พี่ๆ ก็ยังคงให้ความกรุณามาฟังข้อเท็จจริงที่เราจะเปิดแถลงประเด็นที่เป็นข้อข้องใจต่อศิลปินในค่ายอยู่ในขณะนี้”
“ผมในฐานะประธานบริษัทเมโลดี้ เอนเตอร์เทนเมนท์ จำกัด (มหาชน) และดูแลค่ายเพลงเมโลดี้มิวสิค ผมได้แจ้งเจตนา และภารกิจหลักของทางค่ายเอาไว้ตั้งแต่ผมก้าวเข้ามารับช่วงต่อจากคุณพ่อใหม่ๆ แล้ว และด้วยเจตนารมณ์เดิมของทางค่ายเอง ตั้งแต่สมัยของคุณพ่อผม ที่ยึดหลักการผลิตผลงานคุณภาพ สงเสริม และผลักดันศิลปินที่มีความสามารถ ให้ได้รับโอกาสในการสร้างสรรค์ผลงานดีๆ ออกสู่คนฟังทั่วทั้งประเทศ และผมก็ยังคงยึดถือเจตนารมณ์หลักนี้ของทางค่ายเอาไว้อย่างดี”
“แต่ผมเองก็ได้เพิ่มเติมบางอย่างสำหรับค่ายเมโลดี้มิวสิคให้เหมาะสม และสอดคล้องกับการผันแปรของสังคมและโลกนี้ ผมไม่ใช่ผู้บริหารที่สักแต่นั่งอยู่บนที่สูง คอยแต่จะผลักดันให้ค่ายได้มีกำไรและผลประกอบการที่ทะลุเป้าอยู่ตลอดเวลา โดยไม่สนใจว่าศิลปินในค่ายจะต้องปรับเปลี่ยนความเป็นตัวของตัวเอง เพื่อให้ได้มาซึ่งผลประโยชน์ของค่ายเพียงอย่างเดียวเท่านั้น… ผมแคร์ผู้บริโภคหรือแฟนๆ ของค่าย แต่ในทางกลับกัน ผมก็ค่อนข้างแคร์ศิลปินในสังกัดผมด้วยเช่นกัน”
“ผมลงไปคลุกคลี และพูดคุยกับศิลปินรวมไปถึงพนักงานทุกคนทุกระดับชั้นอยู่เสมอ ผมไม่อยากให้ใครจะต้องทิ้งความเป็นตัวตน เพื่อทำในสิ่งที่ตัวเองรู้สึกอึดอัด ผมเขาใจว่าการที่ต่อหน้าสวยหรู มันทำให้คนที่มองเห็นรู้สึกดี มีความสุข แต่เบื้องหลังเขาเหล่านั้นกลับต้องมาทุกข์ระทม แล้วแบบนี้จะเอาฉากหน้าที่แสนงดงามมาปิดบังเพื่ออะไร…”
“ผมเป็นคนคัดเลือกศิลปินเกือบทุกคนด้วยตัวของผมเอง และผมก็เลือกที่จะหยิบยื่นอิสระให้กับพวกเขา ข้อตกลงแรกๆ เลยที่ผมหยิบยื่นให้ศิลปินก็คือ การที่พวกเขาสามารถเป็นตัวของตัวเองได้ทั้งต่อหน้าและลับหลัง อาจจะมีบ้าง ที่บางอย่างไม่สามารถเอามาเปิดเผยให้รับรู้กันต่อหน้าได้ ด้วยความเหมาะสมหลายๆ ประการ แต่เบื้องหลัง เขาสามารถเป็นตัวของตัวเองได้อย่างเต็มที่ แต่จะต้องไม่กระทบกับผลงาน หรือสร้างความเดือดร้อนให้แก่ใคร ซึ่งผมรับรู้ว่าศิลปินของผมทุกคน มีเบื้องหลังเป็นอย่างไร”
“ผมเชื่อว่า ผลงานที่ดี ย่อมมาจากเบื้องหลังที่ไม่โกหก ผมเชื่ออย่างนั้น… เอาล่ะครับ เกริ่นมาเสียยืดยาว ขอเข้าเรื่องสำหรับงานแถลงข่าวในวันนี้เลยนะครับ ที่ผมเชิญพี่น้องสื่อมวลชนทุกท่านมาในวันนี้ ก็เพราะสืบเนื่องมาจากข่าวที่แพร่สะพัดในอินเตอร์เนท รูปของศิลปินดังของค่ายสองคนกลางซูเปอร์มาร์เก็ตในห้างสรรพสินค้าชั้นนำแห่งหนึ่ง ซึ่งสองคนนี้ก็คือ พาย พชรพล และริว รับชัย นักร้องนำวง Terminal”
“ซึ่งนอกจากรูปแล้ว ยังมีผู้บรรยายภาพว่า สองคนนี้จู๋จี๋กันกลางห้าง ไม่แคร์สื่อฯ สองคนนี้แอบคบกัน สองคนนี้อยู่ด้วยกัน ทั้งคู่เป็นคู่เกย์กัน และกระแสก็โหมแรง และมีคำพูดแรงๆ จากผู้ปล่อยข่าวออกมาอีกว่า พายเป็นคนที่ทำให้ริวเป็นเกย์ เพราะตัวเองเป็นพวกผิดเพศ…”
“ตอนที่ผมเห็นรูปและข้อความใหม่ๆ ผมก็ได้ติดต่อไปยังทั้งคู่ และได้พูดคุยกับทั้งสองคนแล้ว ซึ่งผมจะไม่ขอพูดอะไร แต่จะเชิญทั้งสองคนมาพูดถึงเรื่องนี้ด้วยตัวเอง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น สิ่งที่ทั้งสองจะแจ้งแก่พี่ๆ สื่อมวลชน เป็นสิ่งที่ผมได้รับรู้แล้วทั้งสิ้น และผมก็จะมาสรุปปิดท้ายอีกที ตอนนี้ขอเชิญทั้งสองออกมาก่อนดีกว่าครับ”
และนั่นก็เป็นการเริ่มต้นงานแถลงข่าวโดยพี่คิว และต่อไปก็เป็นผมกับไอ้พายแล้วครับที่จะออกไปเผชิญกับเรื่องราวทั้งหมดสักที… พี่นุชเดินเข้ามารับพวกเราทั้งคู่ ผมหันไปลูบหัวไอ้พายให้กำลังใจ ก่อนจะเป็นคนเดินนำหน้ามันออกไปยังโต๊ะแถลงข่าวในห้องออดิทอเรียม แสงแฟลชวาบวับ และเสียงชัตเตอร์ดังรัวขึ้นทันทีที่ผมและไอ้พายปรากฏตัว
“สวัสดีครับพี่ๆ สื่อมวลชนทุกคน ก่อนอื่นผมต้องขอบคุณมากๆ ครับที่พี่ๆ ให้การต้อนรับพวกเราอย่างอบอุ่นมาโดยเสมอ… เอานะครับเข้าเรื่องเลยดีกว่า อย่างที่ท่านประธานได้กล่าวไว้เบื่องต้นนะครับ ผมกับพายจะมาไขข้อเท็จจริงให้ทุกท่านได้ทราบกัน เริ่มจากรูปนะครับ รูปนี้เป็นรูปของเราทั้งคู่จริงๆ ครับ ไม่ได้มีการตัดต่อแต่อย่างใด”
“รูปนี้น่าจะเป็นเมื่อต้นสัปดาห์ที่แล้ว ผมกับพายไปทานข้าวด้วยกันและก็ได้ไปเดินซื้อของในซูเปอร์มาร์เก็ตด้วยกันจริงๆ ส่วนข่าวที่บอกว่าผมกับพายคบกันอยู่… ผม ขอบอกว่า… มันคือเรื่องจริงครับ ตอนนี้ผมคบกับพายอยู่ คบกันแบบคนรัก คบกันแบบแฟน และเรา… อยู่ด้วยกันตอนนี้ โดยที่พ่อกับแม่ผม แม่พาย และท่านประธานรับทราบเรื่องราวทั้งหมด” เสียงฮือฮา เสียงชัตเตอร์ แฟลช และคำถามมากมายที่ฟังได้ศัพท์บ้างไม่ได้ศัพท์บ้าง ดังขึ้นจากกลุ่มนักข่าวทันที
“ผมกับพาย และทุกคนที่รู้เรื่องของพวกเราไม่ได้มีเจตนาที่จะปิดบัง แต่พวกเราคิดถึงผลที่จะตามมา และความเหมาะสมแล้ว พวกเราก็เลือกที่จะไม่ป่าวประกาศจะดีกว่า และเราก็ถือว่าเรื่องแบบนี้ค่อนข้างเป็นเรื่องส่วนตัว แต่ในเมื่อมีคนอยากรู้ และนำออกมาเปิดเผยในที่สาธารณะ ผมก็จำเป็นต้องออกมาพูดความจริง…”
“ผมกับพาย เรารักกันนะครับ รักกันจริงๆ ไม่ใช่แค่ความหลงใหล หรือความอยากลองชั่ววูบ แต่มันเกิดจากการที่เราเห็นใจซึ่งกันและกัน ช่วยเหลือและดูแลกัน จนเกิดเป็นความรัก หลายคนอาจจะงงว่าไปรักกันได้ยังไง เพราะเมื่อก่อนยังเคยมีข่าวว่าผมกับพายไม่ค่อยจะลงรอยกันสักเท่าไหร่ มันก็คงเหมือนนิยายล่ะมั้งครับ จากคนที่ไม่ชอบหน้า กลับกลายมาเป็นคนที่เรารัก ผมกับพายผ่านเหตุการณ์ทั้งดีและเลวร้ายมาด้วยกันหลายอย่าง จนทั้งหมดทั้งมวลมันหล่อหลอมจนกลายเป็นเรารักกัน”
“พายไม่ได้เป็นคนชักชวนให้ผมมาเป็นเกย์ ผมไม่รู้หรอกว่าไอ้การเป็นเกย์น่ะ ต้องทำแบบไหนถึงจะเรียกตัวเองว่าเกย์ได้ ผมเคยมีแฟนเป็นผู้หญิง ผมชอบผู้หญิง แต่ผมก็เคยชอบผู้ชายเหมือนกัน แต่จะมีก็พายนี่แหละครับที่ผมคบด้วยจริงจัง เพราะฉะนั้นพายไม่ได้ชักจูงผมครับ ผมมาเป็นของผมเอง เพราะผมรักมันนี่แหละ”
“อืม ผมว่าผมเปิดโอกาสให้พี่ๆ ได้ถามแล้วกันครับ เพราะตัวผมเอง ผมก็บอกไปหมดแล้วว่าเรื่องทั้งหมดมันเป็นมายังไง ซึ่งผมก็ไม่รู้หรอกว่าคนที่เอาเรื่องของเราออกมาเปิดเผย เขาหวังอะไร แต่ผมก็ต้องของคุณเขาที่ทำให้ผมออกมาพูดความจริงกับทุกคนในวันนี้ครับ”
“น้องริวคะ ออกมาประกาศแบบนี้ไม่กลัวแฟนเพลงรับไม่ได้เหรอคะ” พี่นักข่าวคนแรกตะโกนถามขึ้นมาก่อน
“ถามว่ากลัวไหม ใจจริงๆ ก็แอบกลัวเหมือนกันครับ แต่ผมรู้จักแฟนเพลงของผมดี พวกเขาชื่นชมผมที่ผลงาน และเชื่อมั่นในตัวพวกผมทุกคนในวง ทุกคนเป็นแฟนเพลง แฟนคลับที่ดี ในเว็บของวง แฟนๆ ทุกคนก็เข้ามาให้กำลังใจเสมอ กับเรื่องที่เกิดขึ้นก็เหมือนกัน เกือบทุกคนเข้ามาให้กำลังใจ และบอกว่าเข้าใจ และรับได้ บางคนเข้ามาเชียร์ด้วยซ้ำครับ น่ารักมากๆ แล้วทุกคนให้ใจผมขนาดนี้ แล้วผมจะมัวมาโกหกทำไมครับ ผมจะทรยศแฟนเพลงของผมด้วยการออกมาปฏิเสธ แล้วบอกว่านั่นเป็นรูปตัดต่อ หรือเรื่องเข้าใจผิดเหรอครับ… ผมเลือกที่จะบอกความจริง และให้พวกเขาตัดสินใจกันเองดีกว่าครับ”
“แล้วถ้านอกเหนือจากแฟนคลับล่ะคะ สังคมทั่วไปถ้าหากเกิดกระแสต่อต้านและไม่ยอมรับจะทำยังไง”
“ผมเชื่อว่าเรื่องรสนิยมทางเพศ ไม่ได้เป็นตัวกำหนดคุณค่าของผลงานของผมนะครับ ถ้าหากสังคมจะไม่ยอมรับ สังคมก็ต้องชี้แจงเหตุผลที่มีน้ำหนักพอนะครับ ว่าไม่ยอมรับเพราะอะไร ไม่ใช่แค่บอกว่า เพราะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี ผมคิดว่าแฟนเพลง และเด็กไทย ไม่ได้โง่นะครับ พวกเขามีวิจารณะญาณพอที่จะเข้าใจว่าอะไรถูกอะไรผิด อะไรควรและไม่ควร บางอย่างการปิดบังก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมาหรอกนะครับ”
“แล้วเรื่องน้องพายล่ะคะ ตอนนี้เลิกร้องเพลงไปแล้วก็จริง แต่เรื่องเดิมๆ ที่เรารับรู้กัน น้องพายเคยควงคนนู้นคนนี้ หรือเรื่องประวัติเก่าๆ ของน้องพาย ริวคิดว่าเรื่องนี้จะไม่เป็นที่ยอมรับต่อแฟนเพลงของริวเหรอคะ”
“พี่ครับ ค่าของคนมันอยู่ที่อะไรครับ ไม่ได้อยู่ที่ผลของปัจจุบันหรอกหรือครับ ผมกล้าพูดว่าผมเป็นคนที่รู้จักพายดีที่สุดในโลกก็ว่าได้ และพายเป็นคนที่ดีพร้อมสำหรับผม ผมเองบางทียังเคยคิดเลยว่า ผมดีพอสำหรับพายแล้วหรือยัง อย่าเอาอดีตมาตัดสินคนครับ พายไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิด” มาถึงตอนนี้ ผมได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆ จากไอ้พายที่นั่งข้างๆ ผม หากเป็นไปได้ ผมก็ไม่อยากให้ไอ้พายได้พูดอะไรเลย ผมรู้ว่ามันเจ็บปวดกับการต้องมาเจอเหตุการณ์ และคำถามแบบนี้อีกแล้ว ผมเอื้อมมือไปกุมมือมันแล้วดึงมาวางบนตักผม ลูบหลังมือมันเบาๆ อย่างปลอบโยน
“พาย… พายอยากจะขอโทษแฟนเพลงของริว ที่พายเหมือนจะเป็นตัวปัญหาสำหรับริว แต่… พายรักริวจริงๆ พายไม่ได้มาคบกับริวเพื่อแค่สนุกไปวันๆ แต่ริวเป็นคนสำคัญ ริวเป็นคนที่ทำให้พายเป็นคนได้อีกครั้ง ริวคอยอยู่ข้างๆ พายเสมอ และดูแลให้พายผ่านพ้นช่วงเวลาเลวร้ายมาได้ ฮึก…ฮือ พายขอโทษแฟนคลับของพายด้วย ฮือ ที่พายไม่สามารถร้องเพลงให้พวกเขาฟังได้อีกแล้ว ฮืออ พายขอบคุณทุกคน และทุกๆ กำลังใจมากๆ ในเว็บไซต์ ในเฟสบุค พายอ่านทุกๆ รีไพล์ มันเป็นกำลังใจสำหรับพายมากๆ พายขอบคุณนะครับ”
ยังคงมีอีกหลากหลายคนที่ตะโกนยิงคำถามออกมามากมาย จนจับใจความแทบไม่ได้ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจนัก ตอนนี้ผมสนคนข้างๆ มากกว่า ผมอยากจะขว้ามันเข้ามากอด แต่มันก็ไม่เหมาะนัก ได้แต่กุมมือมันแน่นๆ ปล่อยให้มันก้มหน้าร้องไห้เงียบๆ โดยที่ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรอีกเหมือนกัน เพราะผม และไอ้พายก็ได้พูดไปหมดแล้ว
“เอาล่ะครับ ผมจะขอสรุปส่งท้ายงานแถลงข่าวครั้งนี้นะครับ ผมยังคงที่จะสนับสนุนศิลปินที่สร้างสรรค์ผลงานคุณภาพอยู่ และสำหรับในกรณีของริว ผมไม่ถือว่าเรื่องรสนิยมส่วนตัวของเขาจะเป็นปัญหากับเรื่องงาน และมันไม่ใช่เรื่องผิดที่จะต้องมาทำโทษ หรือแบนอะไร ผมจะถือว่าเรื่องนี้ ผมจะให้แฟนๆ ของเขาเป็นผู้ตัดสิน หากใครไม่ชอบ รับไม่ได้และจะเลิกติดตามวง Terminal เพราะเรื่องนี้ ก็สุดแล้วแต่ แต่ถ้าหากใครยังคงรอ และชื่นชอบในผลงานของริว และ Terminal ผมขอขอบคุณจากใจ
“และผมขอแจ้งว่า คอนเสิร์ตใหญ่ของวง Terminal ที่กำลังจะเปิดขายบัตรนั้น ไม่มีการชะงัก ยังคงจะมีคอนเสิร์ตต่อไปอย่างเต็มรูปแบบแน่นอน และอีกหนึ่งเซอร์ไพร์ซก็คือ หลังจากงานคอนเสิร์ตของ Terminal ผมจะจัด Thank you คอนเสิร์ตของพายขึ้นมาเพื่อแทนคำขอบคุณแฟนๆ เพลงของพาย และแน่นอนครับ แขกรับเชิญก็ต้องเป็นริวแน่ๆ ในชื่อคอนเสิร์ต My Love Song for you and him วันนี้ขอขอบคุณสำหรับทุกท่านที่มาร่วมงานแถลงข่าวในครั้งนี้ ขอบคุณที่ให้เกียรติและให้โอกาสกับค่ายเพลงของเราเสมอมา ผมขอบคุณทุกคน สวัสดีครับ”
และพี่คิวก็ปิดท้ายด้วยเซอร์ไพร์ซอย่างที่บอก ไอ้พายหยุดร้องไห้ แล้วหันไปเบิกตาตกใจใส่พี่คิวอย่างอัตโนมัติเลยครับ พี่คิวแกเป็นทั้งพี่ที่ดี เจ้านายที่ดี และนักธุรกิจที่ยอดเยี่ยมจริงๆ ครับ เปลี่ยนวิกฤตให้กลายเป็นโอกาส และผมเชื่อว่า คอนเสิร์ตไอ้พายครั้งนี้ บัตรต้องขายหมดภายในไม่กี่วันแน่นอน
หลังจากแถลงข่าวจบ พี่ๆ นักข่าวก็ขอถ่ายภาพผมกับไอ้พายอยู่พักใหญ่ แต่พี่คิวได้แจ้งไปว่าไม่เปิดให้สัมภาษณ์ใดๆ ทั้งสิ้นแล้ว ให้เพียงถ่ายภาพเท่านั้น… เรายืนให้ถ่ายภาพกันอยู่ราวๆ ครึ่งชั่วโมงกว่า พี่นุชก็มาขอตัวเราทั้งสองคนไปพัก เป็นอันสิ้นสุดวันอันยุ่งเหยิงของเราสองคนสักที
ผมเดินเข้ามาในห้องรับรองได้ สิ่งแรกที่ผมทำคือหันไปดึงไอ้พายเข้ามากอดแน่นๆ ไอ้พายก็ยกมือขึ้นมากอดผมตอบ ซุกหน้าลงตรงไหล่ผม ปล่อยสะอื้น และน้ำตาออกมาอย่างโล่งใจ ผมเองก็อดไม่ได้ที่จะน้ำตาซึมเหมือนกัน… เรายืนกอดกันเงียบๆ นานเท่าไหร่ไม่รู้ รอบๆ ตัวเรายังคงมีพี่ๆ ทีมงานเดินกันไปมาอย่างขวักไขว่ แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้ามาเรียกเราสองคนในตอนนี้ เหมือนทุกคนก็อยากจะปล่อยให้เราได้ถ่ายเทความปลอดโปร่งโล่งใจซึ่งกันและกัน
“เรา… เรา ฮืออ เรารักกันได้แล้วใช่ไหม ฮึก ฮือ กูรักมึงได้ใช่ไหม” ไอ้พายส่งเสียงอู้อี้อยู่บนบ่าผม
“อ้าว… เราก็รักกันมาตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ หรือมึงปล่อยให้กูรักมึงข้างเดียวมาตลอดล่ะเนี่ย” ผมแกล้งแหย่มันเล่น ให้มันผ่อนคลาย
พลัก!!! “โอ๊ย” ผ่อนคลายจริงๆ ครับ มันทุบหลังผมตุบใหญ่ ไอ้พายมือตีนหนักกลับมาแล้วครับ… แต่แปลก โดนมันทุบทีไร ผมกลับยิ้มกว้างได้เสมอ
“ไอ้เหี้ย!!! กูก็รักมึงมาตลอดนั่นแหละ ก็แค่หมายถึง ตอนนี้เรารักกันแบบเปิดเผยได้แล้วใช่ไหมต่างหาก” ไอ้พายหยุดร้องไห้แล้วครับ ผงกหัวจากไหล่ผม ขึ้นมาแว้ดใส่ทันที นี่สิไอ้แรดพายตัวจริง
“แหม มึงก็ทั้งเปิด ทั้งเผยให้กูดูอยู่ทุกวัน ยังไม่พออีกเหรอจ๊ะ” พลัก!!! “โอ๊ยยยย ไอ้พายวันนี้มึงหมดโควต้าในการทำร้ายร่างกายกูแล้วนะ คืนนี้มึงโดนตามจำนวนที่มึงทุบกูแน่ๆ”
“หึ…กูเคยกลัวเหรอ ปกติคนที่ยอมแพ้ ขอนอนก่อนกูเห็นเป็นมึงตลอดนั่นแหละไอ้เหี้ย” ไอ้ห่าาาาา พูดความจริง ก็ให้มันเบาๆ หน่อยเหอะกูอายเขาเป็นเหมือนกันนะเว้ย
“ไอ้ห่านี่ ไปๆ กลับบ้านไปจัดกระเป๋ากัน อาทิตย์หน้าเราจะได้ไปตะลุยเมลเบิร์นกันสักที” คราวนี้ไม่มีกำปั้นหนักๆ ลอยมากระแทกหลังผมแล้วครับ แต่กลายเป็นรอยยิ้มหวานๆ พร้อมริมฝีปากนิ่มๆ ที่กดลงมาย้ำๆ ข้างแก้มผมข้างละสองที…
วันนี้… เป็นวันที่ผมเครียดที่สุด เหนื่อยที่สุด แต่สุดท้ายก็เป็นวันที่ผมมีความสุขที่สุดในชีวิตเลยครับ
++++++++++++++++++++++++
+ เอาล่ะค่ะ จบแล้วงานแถลงข่าวของทั้งคู่ มันก็อาจจะไม่สมจริงสักเท่าไหร่ (ก็มันนิยายนี่เนอะ) เผอิญ Mercy ไม่ได้อยู่สายบันเทิงซะด้วย เลยไม่รู้ว่าบรรยากาศเวลาแถลงเรื่องข่าวฉาวเขาจะประมาณไหนเนอะ นี่ก็หยิบๆ ผสมมาจากงานแถลงข่าวอื่นๆ ค่ะ มีติดขัดตรงไหนแจ้งได้นะคะ
+ อย่างที่บอกว่าอีกไม่นานก็จะจบแล้วค่ะ เดี๋ยวจะเอาคู่ฟี่ กับ แจ็คมาให้อ่านกันนะคะ (คิดๆ ไว้บ้างแต่ยังไม่ได้เขียนนะฮ่าๆ)
+ ส่วนเรื่องหนังสือ Valentine Love Mercy กำลังทยอยรีไรท์อยู่นะคะ ไม่ได้รีไรท์เนื้อหาค่ะ แต่รีไรท์คำผิด คำซ้ำ คำเยิ่นเย้อออกไป ด้วยภาระหน้าที่การงาน และลูกๆ ทั้งสองคน เลยทำให้น้องเลิฟช้าขึ้น อาจจะต้องมีวันที่มาลาไปจัดการน้องเลิฟอย่างจริงจังนะคะ แต่แอบเห็นคนที่เข้ามาจองแล้วก็ดีใจค่ะ เดี๋ยว Mercy จะเปิดจองอย่างเป็นทางการอีกครั้งนะคะ รอฟังข่าวจากทางนี้ และทาง Facebook ของ Mercy ค่ะ
+ ใครยังไม่ได้แอด Facebook ก็แอดกันเข้ามาได้ค่ะที่ www.facebook.com/mercy.novel แอดมาก็ทักทายกันบ้างนะคะ
+ คืนนี้ ฝันดีค่าาาาาา จ๊วบบบบ :กอด1:
-
อิอิอิ ชอบๆ ทีนี้ก็รอเสียเลือดกับคู่ฟี่ กับ แจ็ค555+
-
:L2: เปนกำลังใจให้ ริว พาย :L1:
-
+1 :กอด1: ชื่นใจ
หลังจากลุ้นเอาใจช่วยน้องพายกับไอ้อ่อนอยู่หลายวัน
คืนนี้นอนหลับฝันดีได้ซักที
ไอ้อ่อน ไม่ใช่ๆ พี่ริว o13 สุดยอดดดดดด
-
น้องพายมาแว้ววววววววววว ดีใจจัง
ผ่านอุปสรรคไปอีกหนึ่งด่านเนอะ สู้ๆนะค๊าพาย-ริว
-
มาให้กำลังใจทั้งสองคน + Mercy
อยากอ่านต่อ....
-
:กอด1:
-
แต่งได้ขนาดนี้ก็ดีมากแล้ว
เป็นกำลังใจให้คนแต่ง
:call:
-
มากระทืบ บวก แต้มให้แม่น้องพายค่ะ
น่ารัก ดีจริง เลยจ้่า
-
น้องพาย น้องริว :กอด1: :กอด1:
-
:m15:ซึ้งอ่ะ จากฟายกลายเป็นคนตอนนี้แอดวานซ์มาเป็นพระเอกซะแล้ว o13
-
เย้!!! ผ่านไปได้ด้วยดีแล้วเนอะ~
ริวนี่มันพระเอกจิงๆๆ 555+
น้องพายขี้อ้อน น่ารักกกก
-
:L1:
-
ริวน่ารักอ่ะตอนนี้
ได้ใจมากมากค่ะ....
-
คุณ Mercy มาทำให้เรา ซึ้งแต่เช้าเลย :monkeysad: อ่านแล้วอยากไปดูคอนเสริต์ Thank you ของพายจริงๆ เลยนะนี่ เป็นตอนที่ครบทุกรส ดูแล้วอบอุ่น ซึ้งใจ ไปกับคู่นี้จังที่คนในครอบครัวและคนรอบข้างมาเป็นกำลังใจให้ทั้งคู่
งานนี้พี่คิวเป็นฮีโร่จริงๆ อิจฉาสุดที่รักของพี่คิวจังเลย :o8:
และแล้วอุปสรรคก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ต่อไปจะมีตอนพิเศษภาค เมลเบิร์น - ซิดนีย์ ไหมคะ :-[ :impress2:
อยากให้มีฉากที่ทั้งคู่กลับไปบ้านพ่อ-แม่ ริว ไปหาหลานพลอย (ใช่ป่าวหว่า) อ่ะ
รออ่านคู่ฟี่ - แจ๊คด้วย
:3123: :กอด1: :L2: คุณ Mercy มากๆ คะ รอรวมเล่มน้องเลิฟ
-
ฟ้าหลังฝนสดใสเสมอ
-
หมดปัญหาซะทีนะ
-
อืมๆ หวังว่าจะผ่านไปได้ด้วยดี แล้วคอนเสิร์ตทั้งสอง สองหนุ่มจะไม่ซ้อม
หนีไปฮันนีมูนกันก่อนเหรอ
-
คนที่อยากโดดกอดมากๆในตอนนี้คือพี่คิว :กอด1:
รู้สึกดีใจที่สองคนนี้ได้ทำงานกับพี่คิว คนรอบๆตัวริวกับพายมีแต่คนดีๆทั้งนั้น
รวมทั้งแฟนคลับอย่างเราๆก็ขอสนับสนุนและให้กำลังใจต่อไป :o8:
เก็บเงินซื้อบัตรคอนเสิร์ตกับค่าตั๋วเครื่องบินไปเมลเบิร์นก่อนนะคะ :z1:
-
เย้ๆ ไม่ต้องกังวลแล้วพายริว :กอด1: :กอด1:
-
:impress3: :impress3: :impress3:
-
:mc4: มีความสุขแต่เช้าวววันนี้ :pig4:
-
โล่งใจไปกับน้องพาย-น้องริว ตอนต่อไปคงได้ทราบว่าผลต่อไปหลังการแถลงข่าวของน้อง จะเป็นอ่งไร
คงเป็นเรื่องที่happyนะคะ
-
ผ่านไปได้ด้วยดี
-
แอร๊ยยยยยยยยส์ แบบนี้ก็รักกันได้แบบเปิดเผยแว้ว ดีใจด้วย^^
ปล.แหม อยากให้ค่ายเพลงแบบนี้มีอยู่จังT^T
-
ในที่สุดก็ผ่านมันไปได้สักที
อิอิอิ
รอตอนทัวร์เมลเบิร์นๆๆๆๆๆๆๆ
-
ยิ้มแก้มปริ
ริวสุดยอดเลยยย
-
ในที่สุดก็ผ่านพ้นไปด้วยดีเนอะ ดีใจที่พายมีความสุข ไม่ต้องหลบๆซ่อนๆแล้ว
+ และ :กอด1:
-
อั้ยย่ะ!!! และแล้วมันก็เปิดตัวได้ด้วยดี เป็นกำลังใจค่ะ o13
(แอบมารอแจ็ค&ฟี่ด้วยยคนนะค่ะ :o8:)
-
อ่านคู่นี้แล้ว ทำไมเค้านึกไปถึงหน้าน้องซิน กีสสสสสสสสสสส เขิลอ่ะ
-
ฮุๆๆ...รักกันเปิดเผยไปเล้ยยยย
ต่อไปก็ทริปฮันนีมูน สินะคะ^^
แอบลุ้นคู่แจ็คฟี่^^
-
อ่านคู่นี้แล้ว ทำไมเค้านึกไปถึงหน้าน้องซิน กีสสสสสสสสสสส เขิลอ่ะ
^
^
กรี๊ดดดดดดดด มีคนคิดเหมือนกันด้วย จับมือๆค่า ><
ริวชื่อ"รับชัย"หรอคะ แอร๊ยยยยยยยย
งานแถลงข่าวประทับใจมากค่ะ o13
-
ดีใจจัง ต่อไปก็หวานเปรี้ยวกันได้เต็มที่ละ :z1:
-
ผ่านวันระทึกไปได้อีกวัน
ตอนหน้าไปสวีทหวานฮันนีมูนใช่ป่าวค๊า
-
ตอนนี้ก็น่ารัก อบอุ่นเหมือนเดิม
:-[
ชอบน้องริวมากเลย
คอนเสิร์ตขายบัตรเมื่อไหร่จ้ะ
จะตามไปอุดหนุนกะเค้ามั่ง
:laugh:
รักน้องริวที่สุด ชอบน้องพายม๊ากมาก
(ลำเอียงกันเห็นๆ)
:jul3:
:กอด1: mercy จ้ะ
-
แหม๋ ลุ้นแทบตาย นึกว่าจะได้ออกจากวงการทั้งคู่แล้ว
แต่ที่สุดยอดคงเป็นท่านประธานนะคะ แทบกดไลท์ให้
นักธุรกิจ พลิกสถาณการณ์บริษัทได้ผลประโยชน์+ได้ใจแฟนๆ
:L2:ยืนส่ง ทั้งคู่ไปฮันนิมูน
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
โล่งซะทีพายริว
จะแอบตามไปเที่ยวออสเตรเลียด้วยคน ^^
-
:m1:ถูกใจเป็นอย่างยิ่ง ในที่สุด Mercy ก็ พาน้องพายกับพ่อริว มาส่งซะที ปล่อย ให้ คิดถึง ตั้งนาน
Mercy จะมีตอน พิเศษ พาย-ริว ตะลุยเมลเบิร์นมั้ย อ่ะ หึหึ :m13:
ใจหายเล็กๆ จะจบแล้วเหรอแต่จะมีน้องฟี่มาเสียบแทนน้องพาย :m2: ใช่ป่ะ
-
:กอด1: :กอด1: กอด คนเขียนแรงๆ ดีใจที่พายกับริวผ่านเรื่องร้ายๆไปด้วยกันได้ดีจัง อ่านแล้วดีใจไปกับ พายและริวด้วย
-
ขอเป็นแม่ยกน้องพายด้วยคนนะคะ
อ่านมาตั้งกะหมั่นไส้ความแรง จนรักเลยอ่ะ คนอาร๊ายยยยยย น่าเอ็นดู อิอิ :L2:
-
o13 พี่คิวสุดยอดผู้บริหารยุคใหม่..ยกรางวัลสุดยอดประจำปีให้เลย...
และคู่รักแห่งปีก็....ริวกะน้องพาย แน่นอนจ้า...
และที่ลืมไม่ได้ คุณพ่อคุณแม่ ๆ ดึเด่นแห่งปีด้วยยยย.... o13
:L2: น้อง Mercy :L1:
กด + ความสุขที่มี
-
พายุใหญ่ผ่านพ้นไปแล้ว หนูพายกะริวก็ไปเที่ยวได้แล้ว555
รอคู่ฟี่กะแจ๊คค่ะ :call:
-
น่ารักตลอดเลยนะ :pig4:
-
ผ่านมันมาได้แล้วก็ถึงเวลามีความสุขสุดๆสักที เฮ้อออออ คนอ่านโล่งจายยยย :กอด1:
รออ่านเมลเบิรน์ หวังว่าจะสวีทหวานแหววให้มดไต่นะค่ะ o18
-
ได้มีความสุขซะที :กอด1:
-
สำ เร็จ ไป 1 คู่ แล้ว
ดี ใจ กับ พาย และ ริว ด้วย นะ ครับ
อิ อิ
-
ทีนี้ก็คงไม่มีอุปสรรคอะไรแล้วนะ
อยากอ่านแจ๊คกับฟี่แล้วอะ
-
:L1: :L1:
-
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
-
รักพี่คิวสุดๆๆๆๆๆๆๆ พี่คิวเป็นฮีโร่มากค่ะ หาคนที่เป็นทั้งพี่ ทั้งพ่อ ทั้งเพื่อน ทั้งเจ้านาย อย่างพี่คิวไม่ได้แล้ว พี่คิวพูดได้ดีมากค่ะ เรารักศิลปินที่ผลงานไม่ใช่หน้าตา ฐานะทางสังคม แต่เรารักศิลปินจากความสามารถของเค้า นิสัยตัวตนจริงๆของเค้ามากกว่า การที่มาเสแสร้งแกล้งทำ มันอาจจะทำให้ได้แฟนคลับเยอะมากก็จริง แต่จะหาคนที่จริงใจและสู้ไปกับเราเมื่อเราเจอปัญหาได้ซักกี่คน ในเมื่อเราไม่เคยจริงใจกับเค้า แล้วเค้าจะมาจริงใจกับเราไปเพื่ออะไร?
พายกับริวก็ขอให้รักกันมากๆน่ะ ในเมื่อผ่านเรื่องเลวร้ายขนาดนี้มาได้แล้ว ต่อไปก็จะแข็งแกร่งขึ้น
แล้วจะไม่มีอะไรที่จะมาทำลายความรักของสองคนนี้ได้อีกต่อไป สู้ๆๆๆๆน๊าาา :กอด1: :กอด1:
-
เฮ้อ ผ่านไปให้ได้นะพายริว!!
เครียดทำไมไปฮันนีมูนที่เมลเบิร์นดีกั่ว อิอิ สวีทให้เต็มที่ไม่ต้องแคร์สื่อไปเล้ย!!
-
อ๊ายยยยยยย เตรียมเก็บกระเป๋าตามริวพายไปเมลเบิร์นนะค่า :-[
-
แถลงข่าวแล้ว เย้ๆๆ
ชอบตอนนี้จัง ใครว่าไม่สมจริงไม่รู้..
แต่ประทับใจมากกับการแถลงข่าวครั้งนี้ โดยเฉพาะพี่คิว กรี๊ดมาก สุดเสียงเลย
:กอด1: พาย พี่เมอร์ ฟี่ แจ็ค เลิฟ เซฟ แชมป์ เซย์ พี่คิว โรส ...
เอาว่ารวบทุกคนยกเว้นริว ก๊ากกกกกกกก :jul3:
-
เก๋มากๆ ชอบที่ให้พายกะริวไหว้คุณพ่อคุณแม่ตัวเองก่อน มันเป็นสิ่งที่เรียกว่า "ความดีงาม"
-
ชื่นใจกับริวพายจริงๆ
แถมต้องยกนิ้วให้พี่คิวเลย o13
พลิกวิกฤตให้เป็นดฮกาสได้สวยงามมาก
-
จบลงด้วยดี ยินดีกับน้องพายด้วย
การไม่ต้องโกหก มีอิสระที่จะรักได้อย่างเปิดเผย ดีที่สุดแล้วน้อง
-
อยากไปดูคอนน้องพายอ่ะ :กอด1:
ไปฮันนี่มูนเมลเบริน อย่าลืมมาเล่าให้ฟังน๊า นุ้งพาย นุ้งริว
-
หนูพายแรงจริง อิอิ
-
อร๊ายๆน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
น้องพายๆๆๆๆๆ :กอด1:
-
:L2: เป็นกำลังใจให้นะฮ๊าฟฟฟฟ
-
น่ารักอ้ะ อิย๊าา!!
-
แล้วมันจะดีเอง
:L1: :L1:
-
ดีใจจังได้อ่านพายกับริว
ชอบตอนนี้จัง รออ่านตอนไปเที่ยวเมลเบิร์น กับ คอนเสิร์ตนะคะ
: )
-
ผ่านไปแล้วสินะ กับเรื่องเครียดๆทั้งหลาย :เฮ้อ:
-
ผ่านไปได้ด้วยดี เย้
อิอิ
ฮันนีมูนละ
ปล. พี่ไนท์ คำผิดเจออยู่นะ แก้ยังหว่า
-
เมลเบิร์นๆๆๆ ว่าแต่บัตรคอนเสิร์ตมีขายที่ไหนค่ะจะไปหาซื้อซะหน่อย ถ้าในสังคมเป็นแบบนี้ก็คงจะดีเนอะพี่ ชื่นชมที่ผลงานมากกว่าจะเอาเรื่องส่วนตัวมาตัดสิน รอตอนต่อไปค่ะ :)
-
ในที่สุดก็ผ่านไปด้วยดี
-
โอ้ววว...ผ่านไปด้วยดี ต่อไปก็ตอนฮันนี่มูนสินะ เอิ้กส์ๆ
-
คิดถึงน้องพายแล้วอ่ะ
-
แพคกระเป๋าเตรียมตัวพร้อมแล้ว ขอตามไปด้วยคนนะ
-
ย่องมาเงียบๆเขามาเป็นแฟนคลับ
จะไปฮันนิมูนกันแล้ววว
..มือซ้านถือกลองถ่ายรูป มือขวาถือวิดีโอ..
เตรียมตัวไปแอบถ่ายย*.*
-
ริวสุดยอดเลยอ่ะ มันเป็นการตัดสินใจที่เท่ห์มากๆ
เหมือนริวจะทำเพื่อพาย เหมือนจะทำเพื่อความรักของตัวเอง แต่ชอบอ่ะ ริวใส่ใจกับคำว่า "ซื่อสัตย์" อย่าเห็นได้ชัด เค้าซื่อสัตย์กะแฟนเพลง ซื่อสัตย์ต่อหัวใจตัวเอง ซื่อสัตย์ต่อคนที่เค้ารัก
เท่ห์มากกกก ชอบๆ ถ้าเรา้เป็นแฟนคลับ เราก็ต้องการให้ศิลปินทำแบบนี้นะ มันจริงใจกว่าเยอะ^^
-
ผ่านเรื่องวุ่นๆไปได้ซักที :impress3:
-
ดีจังผ่านมาได้
-
น้องพายน่ารักที่สุดเล้ยยยยยยยยย
-
เข้ามาอ่านตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนปัจจุบันแล้ว
ตอนแรกไม่ชอบพายเท่าไหร่เพราะด้วยนิสัยที่แรงเกินไป
แต่พอรู้ความเป็นมาของพายก็รู้สึกสงสารและรักพายมากขึ้น
ยิ่งอ่านตอนหลังๆ เห็นริวกับพายรักและเป็นห่วงกันขนาดนี้ปลื้มมากค่ะ
ตอนนี้เรื่องราวก็ผ่านไปด้วยดีแล้วรออ่านความหวานของริวและพายในตอนต่อไปค่ะ
-
เข้ามารอๆๆๆๆ :z13: :z13: :z13:
-
คิดถึงน้องพายจัง จุบุ จุบุ
-
เรียน ผู้แต่งทุกท่าน
ทางเล้าฯ มีความจำเป็นในการแก้ไขชื่อตอน-ชื่อเรื่อง นิยาย ทุกเรื่อง ที่มีการใช้คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้า ซึ่งอาจทำให้เล้าฯ เป็นที่เพ่งเล่งของทางราชการ เนื่องจากขณะนี้ได้มีกฏหมายเกี่ยวกับการดูแลและให้บริการเวปไซต์ออกมาใหม่ และมีความเข้มงวดมากขึ้น และมีบทลงโทษที่ไม่ต้องรอลงอาญา (อ่านเพิ่มเติมได้จากกระทู้กฏหมาย)
ดังนั้นทางเราจึงต้องรีบแก้ไขอย่างเร่งด่วน เพื่อเป็นการป้องกันในเบื้องต้น
ทั้งนี้ หากชื่อเรื่อง-ชื่อตอนที่เราแก้ไขให้ไม่ถูกใจของเจ้าของเรื่อง ท่านสามารถแก้ไขเป็นชื่ออื่นได้ แต่ก็ต้องขอความร่วมมือจากทุกท่านในการลดการใช้คำดังกล่าวด้วย
จึงแจ้งมาเพื่อทราบ และขอบคุณล่วงหน้าสำหรับการให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี
เจ้สอง โมดุฯ ห้องนิยาย
-
คิดถึงริวพายแล้วนร๊า :o12:
-
คิดถึงริวพาย อย่ามัวแต่จ่ายค่าลากกระเป๋ากัน
-
น่ารักๆๆๆๆๆ เรื่องดีๆเข้ามาแล้ว
ใกล้จบแล้วจริงๆเหรอเนี่ย TT
แจ็คฟี่ๆๆๆ อยากอ่านนนน
-
:call: :call:
-
แหะๆ เพิ่งสังเกตว่าเปลี่ยนชื่อเรื่อง ฮ่าา รอต่อนะพี่ อยากอ่านแล้วอ่า :D
-
สวัสดีค่าาาาา พ่อแม่พี่น้องที่รัก วันนี้ได้ฤกษ์จองตั๋วให้เจ้าสองตัวนี้ไปเมลเบิร์นสักทีค่ะ
ขอบคุณทุกๆ เม้นท์จริงๆ ค่ะ Mercy บอกอยู่เสมอ และคิดว่านักเขียนทุกคนก็คงเป็นเหมือนกัน
นั่นคือคอมเม้นท์เป็นกำลังใจของพวกเรานักเขียนทุกคนค่ะ ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ
ปล. คำผิดเดี๋ยวกลับมาแก้นะคะตัวเอง จ๊วบๆ
+++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 32
“นะพี่นุชน้าาาาาาาา ริวกับพายไปแค่ 10 วันเองนะพี่นุช สัญญาว่ากลับมาจะซ้อมให้หนักเป็นสิบเท่าเลย และถ้ามีเวลาว่างเมื่อไหร่จะซ้อมร้องเพลงด้วยกัน ใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์แน่ๆ น้าาาาาาาาาาา ให้พวกเราไปเหอะน้าคร๊าบบบบบ” หลังจากงานแถลงข่าวผ่านพ้นไปได้แค่วันเดียว ผมก็รีบมาออดอ้อนพี่นุชขอลาไปเที่ยวกับไอ้พายตามที่สัญญากับมันไว้ จริงๆ แล้วก็ไม่ควรจะลาหรอกฮะ เพราะอีกสองเดือนจะถึงคอนเสิร์ตใหญ่ของวงผมแล้ว ไหนจะคอนเสิร์ตไอ้พายอีก แต่แหม ถ้าไม่ไปตอนนี้ต้องรอไปอีกสามเดือนเป็นอย่างต่ำเลยนะครับ
“เฮ้อ!!! ถ้าพี่ไม่อนุญาต ก็ต้องหนีไปกันจนได้ใช่ไหมล่ะ แล้วจะไปกันเมื่อไหร่” พี่นุชถอนหายใจ ละอากับเราสองคนอย่างไม่จริงจังนัก
“มะรืนฮะ จองตั๋วแล้ว แหะๆ” แอบจองเมื่อคืนน่ะฮะ เป็นแผนไอ้พายมัน มันบอกว่าจองไปเลย ถ้าพี่นุชไม่ไปก็บอกไปว่าจองตั๋วไปแล้ว เสียดายค่าตั๋ว
“โอ๊ย วันหลังไม่ต้องมาขออนุญาตแล้วไหมเนี่ย จองตั๋วกันไปแล้วนี่ย” พี่นุชค้อนให้สองที แถมเหวี่ยงนิดๆ ตามสไตล์
“ไอ้พายมันบอกให้ริวทำนะ ริวเปล่านะฮะ…โอ๊ย!!! เจ็บๆ… เออๆ ผมทำเองทั้งหมดแหละฮะ นะครับพี่นุช เดี๋ยวผมซื้อของมาฝากนะ พี่นุชคนดี๊คนดี” ไอ้พายที่ยืนอยู่ข้างๆ ปล่อยให้ผมเป็นหนังหน้าไฟเจรจากับพี่นุชอยู่คนเดียว แม่งก็เสือกหยิกเอวผม ก็แค่พูดเรื่องจริงแค่นี้ก็ต้องมาหยิกด้วย เชอะ
“งั้นก็สิบวันตามที่ขอนะ ห้ามเที่ยวเพลินเกินเวลาล่ะ… ไปๆ ไปกันได้แล้ว เดี๋ยวพี่ต้องประชุมต่อ” พี่นุชกำชับก่อนที่จะขอตัวไปประชุม ผมกับไอ้พายแทบจะตะโกน เย้!! ออกมาพร้อมกัน แต่ก็ต้องเก็บอาการไว้ก่อน เดี๋ยวพี่นุชจะหาว่าออกนอกหน้าเกินไป
“กลับบ้านเลยเหอะเนอะ กูจะกลับไปเก็บกระเป๋าต่อ” ไอ้พายหันมาชวนกลับบ้าน
“ไอ้ห่า!!! มึงยังจะเก็บต่ออีกเหรอ ไป 10 วันนะมึง ไม่ใช่ไปชาตินึง”
“มึงจะบ่นทำไม ยังไงซะมึงก็ต้องลากอยู่แล้ว…” มันพูดจบก็สบัดตูดเดินนำไปขึ้นรถกลับห้องกัน
จริงๆ ก็อยากไปกินข้าวข้างนอกด้วยกันต่อนะครับ แต่ว่าตอนนี้เรื่องของเราสองคนมันเพิ่งจะประทุขึ้นมา พึ่งจะผ่านวันแถลงข่าวไปวันเดียวเอง หลังจากเมื่อวานนี้พวกพี่ๆ นักข่าวก็ยังคงพยายามที่จะขอสัมภาษณ์พวกเราเพิ่มอีก ทั้งที่ติดต่อเข้ามาที่ค่าย และก็มีที่คอยไปดักรอเราที่คอนโดก็มี แต่พวกเราหลบกันจนชินครับ ก็เลยมีทางหนีทีไล่ซิกแซกเข้าออกได้ แต่ถ้าจะให้ไปเดินตามห้างฯ คงเสี่ยงน่าดู เพราะนอกจากกองทัพนักข่าวแล้ว ก็คงจะมีกองทัพแฟนคลับอีก
ผลตอบรับของวันแรกที่พวกเราออกมาแถลงข่าว ก็ค่อนข้างดีครับ หลายๆ ที่ก็ลงข่าวอย่างเป็นกลาง ไม่ได้เชียร์ และไม่ได้ต่อว่า เพียงแค่บอกว่าให้ใช้วิจารณญาณตัดสินกันเอง บางที่ก็ชมเชยที่พวกเรากล้าออกมายอมรับ แต่บางที่ก็มีเชิงตำหนิว่าเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี… ของแบบนี้มันนานา จิตตังครับผมไม่ว่าใครทั้งนั้น มีคนรัก ก็ต้องมีคนชัง เป็นเรื่องธรรมดาสากลโลก
ส่วนกระแสของแฟนคลับ ต้องยอมรับว่า… ดีมากๆ ดีมากเกินกว่าที่คิดไว้เยอะ ทั้งกลุ่มแฟนคลับของผม และของไอ้พาย ที่ออกมารวมตัวกันหน้าบริษัท ยืนร้องเพลงของผม ยืนร้องเพลงของไอ้พาย ส่งกำลังใจให้พวกเรา มีทั้งป้ายไฟ ป้ายผ้า เสื้อยืดน่ารักๆ ที่สกรีน Ryu&Pie Forever เห็นแบบนี้แล้วซึ้งมากๆ ครับ ซึ้งขนาดไอ้พายยังน้ำตาไหลเลย… แถมในอินเตอร์เนตตอนนี้ก็มีคนเปิดเว็บไซต์ บ้านริวพาย คนรักริวพาย ฯลฯ เต็มไปหมดครับ ก็มีทั้งรวมรูปพวกผม รูปเดี่ยวๆ แล้วก็มีรูปที่เอาผมกับไอ้พายมาโฟโต้ช็อปรวมกันบ้าง มีคนวาดการ์ตูนให้น่ารักๆ ทั้งนั้นเลยครับ
อ่อ แต่ผมอดทึ่งไม่ได้ในความช่างสังเกตของแฟนคลับจริงๆ ครับ ยังจำวันที่ผมร้องเพลง “คนของเธอ” ให้ไอ้พาย ในรายการถ่ายทอดสดได้ไหมครับ นั่นแหละ มีแฟนๆ เอาคลิปวันนั้นมาตัดต่อใส่รูปไอ้พายสลับกับผมร้องเพลง แล้วก็มีหลายๆ คนมาคอมเมนท์กันใหญ่ว่า ต้องร้องให้พี่พายชัวร์ๆ เพราะเหตุการณ์มันใช่ หึหึ เก่งจริงๆ ครับแฟนคลับผมเนี่ย
“นี่ ไปเมลเบิร์นเนี่ย ไม่ต้องพกไอ้ ipad นี่ไปนะ วันๆ ไม่ทำห่าอะไร เล่นแต่ ipad อยู่นั่นแหละ” ผมเดินออกมาจากแพนทรี่ที่เข้าไปทำกับข้าวมื้อเย็น ไปชะโงกหน้าด่าไอ้พายในห้องนอนสักนิดนึง เพราะตั้งแต่นั่งรถกลับมาจากข้างนอก ไอ้พายก็ไม่หยุดเล่นไอ้กระดานชนวนดิจิตอลนี่สักที
“เสือกตลอด… ไปทำกับข้าวให้เสร็จๆ สักทีดิวะ กูหิวจะแย่แล้ว!!” ไม่สะทกสะท้านตามสไตล์ ดูมันนะ ขนาดด่าผมมันยังไม่ยอมเงยหน้าขึ้นจากจอเลย ให้ตายเหอะ กูว่าวันหลังเอากันผ่าน face time เลยดีไหม แม่ง!!!
“ทำเสร็จชาตินึงแล้วครับ ไอ้ห่า มึงจะช่วยกรุณาวางไอ้แผ่นที่อยู่ในมือมึงก่อน แล้วเดินออกมาแดกข้าวจะได้ไหมครับแรด… ถ้าไม่งั้นก็แดก ipad ไปไม่ต้องแดกข้าว” จะมีวันไหนไหมที่ผมกับมันจะไม่เถียงกันเนี่ย
“เหี้ยนี่!!! เออๆๆๆ ไปก็ได้” ทำสะบัดสะบิ้ง แต่ก็ยอมเงยหน้าขึ้นมาค้อนใส่ผม หึหึ แสดงว่าหิวจริงถึงยอมหยุดเล่น
“อ๊ะๆ อย่าแม้แต่จะคิดนะ วางก็คือวางไว้ในห้องนี้ ไม่ได้ให้หยุดเล่นตรงนี้แล้วหอบไปเล่นบนโต๊ะกินข้าว อย่าต้องให้กูเอาไปขายทิ้งนะไอ้พาย กูทำจริงแน่” เรื่องบางเรื่องไอ้พายมันก็รู้ครับว่าผมพูดจริงทำจริง แล้วมันก็ค่อนข้างเกรงๆ อยู่บ้างเหมือนกัน เห็นผมแบบนี้ ก็ใช่ว่าจะปล่อยให้เมียข่มแต่เพียงฝ่ายเดียวนี่ฮะ
“หึ้ย!!! จิ๊!! แม่ง วุ้ย!!! ขู่จังนะ เป็นเหี้ยหรือเป็นหมากันแน่เนี่ยมึงน่ะ เห่าเอาๆ ชิส์… ถ้าเอาของกูไปขายนะ กูจะให้มึงซื้อใช้ให้อีกห้าอัน” มันวางอย่างหงุดหงิดที่โดนผมขู่ แต่ก็ยอมวาง แล้วจิ๊จ๊ะปากอย่างขัดใจ ก่อนจะขู่ผมคืนแล้วเดินกระแทกเท้า ชนไหล่ผมออกไปอย่างงอนๆ ผมก็ได้แต่หัวเราะอย่างสะใจตามหลังมันไป กูท่าจะโรคจิตเว้ย ได้ด่ากับเมียก่อนกินข้าว แล้วมันเจริญอาหารดีจริงๆ
………………
………………
แล้ววันที่เราสองคนจะได้ไปลัลล้ากันก็มาถึง ผมเลือกบินด้วยสายการบินแห่งชาติของเรา ไฟล์ทกรุงเทพฯ - เมลเบิร์น ออกตอน เที่ยงคืนสิบห้านาที เราสองคนไปกันเองอย่างเงียบๆ ครับ ตอนแรกพ่อกับแม่ผม และแม่ไอ้พายจะมาส่ง ผมบอกว่าไม่ต้องลำบาก อยากไปกันสองคนเงียบๆ ดีกว่า ไปไม่กี่วันเอง อีกอย่างพ่อจะได้ไม่ต้องขับรถไกลๆ มาด้วย ตอนนี้แม่ไอ้พายยังไม่ได้กลับอังกฤษ แม่ผมเลยถือโอกาสชวนไปพักด้วยกันที่รีสอร์ทซะอาทิตย์หนึ่ง ไปเล่นกับยัยน้องเพลินด้วย ยัยเพลินก็ดีใจใหญ่ เพราะจะได้มีคุณย่าแม่พี่พายที่ใจดี๊ใจดีมาคอยเอาใจอยู่ใกล้ๆ อีกหนึ่งคน
พูดถึงยัยน้องเพลิน เมื่อตอนหัวค่ำก่อนที่เราจะมาที่สนามบิน ผมก็โทรไปหาหลานมาครับ ช่วงนี้ยุ่งๆ ไม่ค่อยได้โทรคุยกันเลย แล้วก็จะได้ให้คุณหลานเค้าคุยกับพี่พายสุดที่รักของเขาด้วย
‘น้องเพลิน คิดถึงพี่พายม๊ากมากค่ะ’ นี่คือคำแรกที่ยัยน้องเพลินทักผม วุ้ย!! มันหลานใครกันแน่วะเนี่ยได้ยินเสียงผม แต่ดันบอกคิดถึงไอ้พาย มันน่าน้อยใจไหมเนี่ย
‘อาริวงอนแล้วนะ น้องเพลินคิดถึงแต่พี่พาย’ ผมแกล้งทำเสียงงอนๆ ใส่ แอบได้ยินเสียงยัยน้องเพลินถอนหายใจน้อยๆ แล้วพูดอย่างน่าเอ็นดู
‘อาริวเป็นผู้ชาย ขี้น้อยใจไม่ดีนะคะ อาริวก็รู้อยู่แล้วว่าน้องเพลินไม่มีทางไม่คิดถึงอาริว อย่าน้อยใจนะ อาริวคนเก่งของน้องเพลิน’ แม่หนูน้อยปลอบผม เหมือนปลอบเด็กๆ หึหึ หลานใครวะเนี่ย ช่างเจรจาจริงๆ
‘ก็ได้ๆ อาริวไม่งอนก็ได้ ถ้าน้องเพลินคิดถึงอาริวมากกว่าพี่พายนิดนึง อาริวจะไม่งอน’ ยัยน้องเพลินเงียบไปพักนึง จนผมต้องแอบเรียก น้องเพลินถึงถอนหายใจออกมาซะยกใหญ่ เหมือนคนกำลังลำบากใจ
‘เฮ้อออออ!!! น้องเพลินทำไม่ได้หรอกค่ะอาริว น้องเพลินคิดถึงเท่าๆ กันนี่นา แต่ก็คิดถึงม๊ากกกกก มากเท่าๆ กันเลยนะคะ อย่าโกรธ อย่างอนน้องเพลินเลยนะ อาริวคนเก่ง’ ดู๊ดู พูดเข้า น่าจับมาฟัดจริงๆ
‘จ้า จ้าอาริวไม่งอนก็ได้ อาริวเก่งเนอะๆ’
‘ค่าาาา… ว่าแต่ น้องเพลินจะขอคุยกะพี่พายได้ยังค้าอาริว’ อ้าว ไม่ได้อยากคุยกะคุณอาริวรูปหล่อหรอกเหรอ ถามถึงแต่พี่พาย งอนจริงๆ แล้วน้าาาาา
‘ก็ได้ค่ะ ก็ได้ แป๊บนึงนะคะ…พายๆ น้องเพลินจะคุยด้วย’
แล้วสองพี่น้องเค้าก็ไปคุยกันงุ๊งงิ๊ง จุ๊งจิ๊งอยู่เกือบครึ่งชั่วโมง ได้ยินเสียงไอ้พายหัวเราะเอิ๊กอ๊าก อยู่หลายที ผมก็ได้แต่นั่งมองมันหัวเราะ แล้วก็ได้แต่ยิ้มตาม… ทำไมนะ รู้สึกว่าวันนี้ไอ้พายมันหัวเราะได้ทั้งปาก ทั้งตา และหัวใจ คนเราเมื่อความทุกข์เหือดหาย ความกังวลจืดจาง ก็เหลือแต่ความสุขและสดใสสินะ
‘ได้ครับ เดี๋ยวพี่พายซื้อน้องจิงโจ้ตัวโตๆ น้องโคอาร่าตัวนิ่มๆ แล้วก็ช็อคโกแลตอร่อยๆ ไปฝากถึงที่เลยนะ… ได้ครับผม ครับ… ฝันดี แล้วก็ตั้งใจเรียนนะครับ คนเก่งของพี่พาย…คร๊าบบบ… พี่พายก็คิดถึงน้องเพลินครับ จุ๊บๆ ครับ’ ประโยคสุดท้ายก่อนสองพี่น้องเค้าจะวางสาย โดยที่ไม่มีแม้แต่จะมาลาคุณอาริวสุดหล่อด้วย กระซิก!!! คุณอาโดนทิ้งซะแล้ว… แต่แอบฮาไอ้พายตอนที่จุ๊บๆ ยัยน้องเพลินส่งท้ายนะครับ สงสัยจะโดนยัยหลานสาวบังคับให้ส่งจูบผ่านโทรศัพท์ ฮ่าๆๆ น่ารักดีครับ มันทำปากจู๋ๆ แล้วก็เสียงจุ๊บๆ ซะน่ารักเชียว อิอิ อยากเดินไปจุ๊บๆ ปากมันจริงๆ บ้างเลยครับ
“วันนี้กูได้รู้สึกว่าตัวเองเป็นซูเปอร์สตาร์อีกครั้งก็ตรงต้องใส่หมวกใส่แว่นตาดำนี่แหละ” ผมเป็นคนคิดเองครับ ว่าให้เราสองคนใส่หมวกแก๊ป และแว่นดำมา ถึงแม้ว่าตอนนี้จะเป็นเวลาสามทุ่มก็ตาม
“ก็เดี๋ยวคนอื่นรู้ว่าเราจะหนีเที่ยวกัน”
“แหม!!! ไอ้เหี้ยริวครับ คนไม่รู้เลยมั้ง กูเห็นเดินผ่านไปๆ เนี่ย จ้องเรากันทุกคน แล้วไอ้ที่ยกมือถือขึ้นถ่ายเนี่ย เค้าคิดว่าเราเป็นซูเปอร์จูเนียร์มั้ง ไอ้ห่า มึงก็คิดได้นะ กูว่าเค้าก็รู้กันทั้งประเทศแล้วล่ะว่าเป็นมึงกับกู”
“ชู่วววววววว เบาๆ สิไอ้ห่านี่ เสียงดังให้เขาแห่มารุมรึไงมึง” ผมรีบตะครุบปากไอ้พาย ไอ้นี่เสียงแม่งเซอร์ราวนด์จริงๆ
“กรี๊ดดดดดดแก!!! ฉันว่าใช่พี่พายกับพี่ริวแน่ๆ เลย น่ารักเนอะแกดูดิๆๆ” ในที่สุดก็มีคนจับได้ เป็นน้องๆ ผู้หญิงสามคนครับ หันไปกรี๊ดใส่กันเบาๆ แต่ด้วยความยืนใกล้ๆ เลยได้ยิน ผมเลยหันไปส่งยิ้มแหย่ๆ ให้ ก่อนจะรีบลากไอ้พายให้ไปบอร์ดดิ้ง อย่างน้อยๆ เข้าไปในเกทซะก่อนดีกว่า
“เพราะมึงนั่นแหละเสียงดังเห็นไหม…โอ๊ย เจ็บนะ!!!” ผมหันไปดุไอ้พาย เลยโดนมันบิดแขนเข้าให้พอแสบๆ คันๆ
“มึงนั่นแหละ ทำท่าทางลอกแลกไม่เหมือนผู้เหมือนคน แล้วไอ้ชู่ววววว ของมึงเนี่ย ดังลั่นไปยันรันเวย์ คนเขารู้เพราะมึงนี่แหละ” ผมก็ด่ากันไป เถียงกันไป จนผ่านตม. เข้าไปในเกท ก็เดินชอปปิ้งกันนิดหน่อย จริงๆ เกือบจะไม่นิด เพราะไอ้ห่าพายแม่งตั้งท่าจะโกยทุกอย่างที่อยากได้ ผมเลยต้องเบรกว่า จะซื้อตรงนี้แล้วกลับบ้าน หรือว่าจะไปซื้อที่เมลเบิร์น คุณชายเขาเลยได้มาแค่น้ำหอมขวดนึง เขาให้เหตุผลว่า ลืมหยิบน้ำหอมมาด้วย… โอ้โห มึงแบกมาซะใบโตขนาดนี้มึงยังบอกว่าลืมของอีกเหรอ กูนึกว่าย้ายบ้านหนีซะอีก… ว่าแต่จะฉีดทำม๊ายน้ำหอมเนี่ย ปกติตัวมันก็หอมจะแย่อยู่แล้ว ><
……………….
……………….
ที่ไม่พอ ตัดไปต่อข้างล่างนะจ๊ะ
V
V
V
-
เก้าชั่วโมงผ่านไป เราก็มาถึงเมลเบิร์นสักที ผมนั่งๆ นอนๆ หลับบ้างตื่นบ้าง ปกติเป็นคนไม่ชอบนั่งเฉยๆ อยู่แล้วครับ ชอบลุก ชอบเดิน ชอบวิ่งเล่น ไม่ชอบอยู่กับที่ ถึงแม้ครั้งนี้จะไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมมาเมืองนอกก็ตาม แต่ทุกครั้งที่ต้องนั่งเครื่องบินนานๆ ก็พานหงุดหงิดทุกที ผิดกับไอ้คนข้างๆ ผม ตั้งแต่ขึ้นเครื่องมามันก็นั่งอ่านหนังสือบ้าง วาดรูปบ้างสลับกันไป นานๆ ทีก็จะหลับพักสายตาสักครู่ ก่อนที่จะลืมตาขึ้นมาวาดรูปต่อ ไอ้พายมันจะมีสมุดสเก็ตเล่มประมาณ A5 แต่ค่อนข้างหนา เป็นสมุดที่เปลืือยๆ ปกน้ำตาลกระดาษขาว พกติดตัวตลอดเวลา
“พาย มึงไม่ง่วงบ้างเหรอ ไม่เห็นมึงหลับบ้างเลย” ผมกระซิบถามมันขณะที่กำลังรอทยอยเดินผ่านงวงเข้าเกทของสนามบิน Tullamarine สนามบินนานาชาติ ประจำเมลเบิร์น
“กูจะไปหลับได้ยังไงล่ะ ก็มึงยุกยิกๆ อยู่ตลอด เป็นเหี้ยอะไรนักหนาทำเป็นบ้านนอกเพิ่งเคยขึ้นเครื่องบินไปได้ กูว่าจะหันไปตบให้มึงหยุดขยับตัวหลายทีแล้ว แต่เกรงใจคุณป้าคนข้างๆ มึง” งะ อะไรอะเขาถามเพราะเป็นห่วง กลัวมันง่วง แต่กลับโดนเหวี่ยงกลับมาชุดใหญ่ ใจร้ายยยยยยย เมียกูใจร้ายยยยยยย
“ก็กูเมื่อยอะ คนมันไฮเปอร์ มึงเข้าใจเปล่าเนี่ย มันอยากเดินไปไหนมาไหน อยากเหยียดแข่งเหยียดขาบ้างอะ”
“แล้วทำไมไม่จองบิสสิเนทล่ะไอ้งก” แหม ไอ้ไม่งก ค่าตั๋วเครื่องบินกูก็จ่าย ค่าที่พัก ค่ากินค่าอยู่ กูก็จ่าย เรียกว่า มันไปแต่ตัวทัวร์ฟรีตลอดๆๆๆ แล้วดูมัน มันด่าผมเสร็จก็สะบัดตูดใส่เดินนำไป เอ๊ยยยยย รอกูก๊อนนน อย่าทิ้งกูนะเว้ย กูคุยกับใครไม่รู้เรื่อง!!!!
หลังจากผ่านตม. รอกระเป๋าอะไรต่อมิอะไรเสร็จสิ้น เราสองคนก็ขึ้น Sky bus ไปลงในตัวเมืองเพื่อจะเข้าที่พักกันครับ เราสองคนเลือกพักกันแบบ Backpacker ราคาไม่แพงมากนัก เราจองห้องแบบแชร์ 4 เตียง เป็นเตียงแบบสองชั้น นอนได้ 4 คน เป็นแบคแพคที่ดูสะอาดและปลอดภัย แม้เตียงจะเล็กไปหน่อย แต่มันสะดวกตรงที่ตั้งอยู่ใน Flinders Street เป็นถนนสายหลัก ที่มีอาคารสวยๆ เต็มไปหมด แถมอยู่ใกล้สถานีรถไฟที่มีหน้าตาคล้ายหัวลำโพงบ้านเราด้วยครับ ไอ้พายบอกว่าสถานนีนี้เป็นสถานีที่เป็นศูนย์กลาง ใครจะไปเมืองไหนก็ต้องมาขึ้นกันที่นี่ แล้วที่หน้าตาเหมือนหัวลำโพง ก็เพราะว่า เป็นสถาปัตยกรรมแบบวิคตอเรียนเหมือนกันนั่นเอง แหมมีเมียเป็นอาร์ตติสก็ดีตรงนี้แหละนะ
“กูนอนเตียงล่างนะ มึงนอนบนแล้วกัน กูดิ้น กูกลัวตก” จ้าๆ กูเคยไม่ยอมมึงเรอะ ตามสบายเลยที่รัก
“เตียงข้างๆ มีคนนอนคนนึง ไม่รู้ว่าผู้หญิงหรือผู้ชายเนอะ” ห้องที่ผมเลือกเป็นแบบไม่ได้แยกหญิงชายครับ เพราะจะถูกกว่าเดิมไปอีก ห้องนี้สี่เตียงแต่ไม่เต็ม ตอนนี้มีคนพักอยู่ก่อนเราเตียงเดียว
“ทำไม ถ้าเป็นสาวฝรั่งนมโต มึงจะแอบชะโงกมาดูทั้งคืนหรือไง” ไอ้พายที่กำลังรื้อเสื้อหนาวในกระเป๋ามาใส่เพิ่ม ก็เงยหน้าขึ้นมาค้อนผมที่กำลังจัดที่จัดทางอยู่บนเตียงข้างบน ผมเลยชะโงกหน้าลงมาคุยกับมัน
“ก็ชะโงกดูว่าเค้าหลับรึยัง ถ้าหลับแล้วกูจะได้ลงไปลวนลามเมียตัวเองได้ถนัดๆ ไง กร๊ากกกก” โป๊ก!!! “โอ๊ยยยย ไอ้พ๊ายยยย เขวี้ยงมาได้ ขวดโรออนไม่ได้เบาๆ นะมึง ทำไมมึงปาแม่นจังวะไอ้ห่านี่” เดี๋ยวนี้ไอ้พายเวลามันเขินทีไร มือไม้ออกสเต็บเหวี่ยงทุกที ผมก็ได้เจ็บตัวตลอด แต่ยอมครับ ได้กวนตีนเมียวันละนิดจิตแจ่มใส
“อ้าว ไฮ… ผู้ร่วมห้องสินะ ผมราฟาเอลมาจากโรม เรียกราฟก็ได้ครับ แล้วคุณสองคนล่ะ” ไอ้หนุ่มตาหวาน ผมสีน้ำตาล เดินเปิดประตูเข้ามาในห้อง ในมือมีกระดานวาดรูป บนคอก็แขวนกล้องตัวยักษ์แบบของที่ผมเคยเห็นไอ้พายมี ท่าทางจะเป็นศิลปิน แต่เป็นอะไรก็ช่าง มึงเลิกยิ้มหวานให้เมียกูได้และ ทักสองคนแต่หน้ากูไม่เสือกมอง มองแต่เมียกูเนี่ยนะ
“ไฮ ผมพชรพล เรียกพายก็ได้ ส่วนข้างบนนี่รับชัย เรียกริวก็ได้ครับ พวกผมมาจากประเทศไทยน่ะ ยินดีที่ได้รู้จักครับ” ไอ้เมียแรดของผมแนะนำตัวเสร็จสรรพก็ลุกขึ้นไปจับมือเซย์ไฮทักทายยิ้มแย้ม ชิส์ เห็นหนุ่มๆ เป็นไม่ได้นะมึง กูหล่อกว่าไอ้นี่หลายล้านเท่า
“อะ ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก” ก็ยังดีที่เสือกเดินมายืนมือจับกับกูด้วย นึกว่าจะสนใจแต่เมียชาวบ้านเขาอย่างเดียว
แล้วหลังจากนั้น มันสองคนก็ส่งภาษาคุยกัน โช้งเช้ง หัวเราะต่อกระซิกกันสนุกสนาน แรกๆ ไอ้พายก็มีเงยหน้าขึ้นมาแปลให้ผมฟังบ้าง แต่ไปๆ มาๆ กลับคุยกันออกรสชาติ ลืมผมไปเลย… ชิส์ งอนว่ะ ช่วงแรกๆ ที่มันแปลๆ ให้ฟัง มันบอกว่าไอ้ราฟเนี่ย เป็นศิลปินอิสระ บินไปวาดรูปตามเมืองต่างๆ ไปมาทั่วโลก ไม่ต่ำกว่ายี่สิบประเทศแล้ว โซนเอเชียมันก็ไปมา แต่ยังไม่ได้ไปเมืองไทย มันสนใจประเทศไทยเหมือนกัน แล้วคิดว่าคงต้องหาเวลาไปอยู่นานๆ สักหน่อย เพราะมีหลายๆ ที่ที่อยากเก็บภาพ
ทีนี้พอเจอคอเดียวกันไอ้พายของผมก็เลยเม้าท์ไม่หยุด ผมก็หงุดหงิดเล็กน้อยตอนแรกกะว่าจะชวนมันออกไปเดินๆ เล่นแถวนี้ แต่เห็นสองเพื่อนใหม่เค้าคุยกันสนุกสนานซะขนาดนี้ก็ไม่อยากไปขัด เลยทิ้งตัวนอนหลับเอาแรงดีกว่า จริงๆ ก็แอบงอนนิดหน่อย แต่พอเห็นสีหน้าและแววตาไอ้พายที่ได้คุยเรื่องที่ตัวเองชอบแล้ว ผมก็แอบขัดมันไม่ลง แววตาใสๆ วาววับ เหมือนได้เจอของเล่นถูกใจแบบนี้ไม่ได้มีบ่อยนักนะครับ อะไรที่เป็นความสุขของมัน ผมยอม
ผมงีบหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ ตื่นขึ้นมาอีกทีเสียงพูดคุยในห้องก็เงียบไปแล้ว ลุกขึ้นมาในห้องก็ว่างเปล่า อ้าว!! ไอ้พายหายไปไหนวะ… หันไปเห็นข้างๆ หมอนผมมีกระดาษวางอยู่ หยิบขึ้นมาดูก็เป็นลายมือไอ้พาย
‘กูออกไปวาดรูปใกล้ๆ นี้กับราฟนะ ไม่ต้องเป็นห่วง เดี๋ยวกลับมาแล้วไปกินข้าวกัน มึงพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวกูกลับไปถึงกูปลุกเอง…พาย’
ไอ้ห่าาาาาา บอกให้กูไม่เป็นห่วง กูจะทำได้ไหม… เมียตัวเองออกไปไหนก็ไม่รู้กับผู้ชายที่เพิ่งเจอกันวันแรก กูไม่เป็นห่วงก็ไม่ใช่คนแล้วไอ้พาย… แต่จะทำอะไรได้ครับ ออกไปไหนก็ไม่ถูก ภาษาอังกฤษก็งูๆ ปลาๆ ทำได้ก็เพียงแค่นั่งรอมันเท่านั้น
ผมออกไปเข้าห้องน้ำแล้วเดินกลับมายืนรอมันหน้าห้อง ให้เข้าไปนั่งในห้องก็ไม่ไหว มันหงุดหงิด ก็อย่างที่บอกผมเป็นพวกไฮเปอร์ แล้วถ้ายิ่งหยุดหงิดๆ แล้วล่ะก็ ให้นั่งอยู่เฉยๆ ไม่ได้แน่ๆ … ออกมาเดินๆ วนไปวนมาหน้าห้องตัวเองอยู่เกือบยี่สิบนาที ก็ได้ยินเสียงคุ้นเคยพูดคุยเป็นภาษาอังกฤษดังแว่วมา แล้วไอ้พายกับไอ้ราฟก็เดินมาด้วยกัน ในมือไอ้พายมีกล้องตัวใหญ่ของมันพร้อมสมุดสเก็ตประจำตัว เดินคุยจ้อมากับไอ้ฝรั่งตัวโตท่าทางของไอ้พายมีความสุขมากๆ
ผมเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่าตัวเองเป็นคนขี้อิจฉาขนาดไหน… ผมไม่อยากให้ใครมาทำให้ไอ้พายมันหัวเราะด้วย นอกจากผม ผมไม่อยากเห็นมันคุยกับใครแล้วมีความสุขกว่าคุยกับผม ผมอิจฉาผู้ชายคนอื่นๆ ที่ไอ้พายอยู่ด้วยแล้วมันมีความสุข ผมแม่งโคตรนิสัยไม่ดีเลยว่ะ เหี้ยจริงๆ อย่างที่ไอ้พายมันด่านั่นแหละ
“อ้าวมึง หิวเหรอออกมายืนรอเลย แป๊บนะ เดี๋ยวกูกับราฟเก็บของก่อน แล้วเดี๋ยวเราออกไปหาอะไรอร่อยๆ กินกัน มื้อนี้ราฟเป็นเจ้ามือ…” ทำไมต้องมีมันออกไปแดกข้าวกับเราด้วยวะ ผมยิ่งเซ็งหนักเข้าไปใหญ่ มาเที่ยวกันทั้งที ก็อยากจะอยู่กันสองต่อสองบ้าง รู้อย่างงี้ยอมจ่ายแพงนอนโรงแรมดีๆ ไปเลยดีกว่า จะได้ไม่ต้องมาเจอไอ้ฝรั่งติสต์แตกนี่
“เป็นอะไรอะ ทำหน้ามุ่ยเลยมึง หนาวเหรอ ปวดหัวรึเปล่า หรือหิวมากจนมึน เดี๋ยวเดินอีกนิดเดียวก็ถึงแล้วนะ” สุดท้ายผมไอ้พาย และไอ้ราฟก็เดินออกไปหาอะไรกินด้วยกันข้างนอก อากาศช่วงหัวค่ำเย็นลงอีกเยอะ ตอนนี้น่าจะซัก 6 องศา แต่ที่ผมหน้างอไม่ได้มาจากอากาศ แต่เห็นไอ้พายหันมาเป็นห่วงเป็นใย ลูบหัว ลูบหน้าขนาดนี้ จะไปพาลหงุดหงิดใส่มันก็จะดูงี่เง่าเกินไปหน่อย ก็เลยได้แต่ส่ายหน้าให้มันไป
“ไม่ได้เป็นอะไร คงจะหิวๆ น่ะแหละ” แม่งช่างตอบได้พระเอกจริงๆ เลยกู ไอ้พายก็ไม่ได้สงสัยหรือซักต่อ แถมเดินถึงร้านอาหารที่จะทานกันแล้วด้วยก็เลยมุ่งความสนใจไปที่ร้านมากกว่า
ร้านอาหารที่ไอ้พายพามานี่สวยจริงๆ ครับเป็นร้านที่เป็นทั้งบาร์ และคาเฟ่ ตัวของร้านอาหารยื่นไปกลางแม่น้ำยาร์ร่า เหมือนได้อยู่บนเกาะ หรือบนเรือเลย คาเฟ่เก๋ๆ แบบนี้อยากมากับมันแค่สองคนจังเลย
ระหว่างทานอาหาร ไอ้พายก็เอาแต่คุยเหมือนเดิมครับ ก็คุยกับไอ้ราฟนั่นแหละ นานๆ ทีจะหันมาคุยกับผมบ้าง ไอ้ราฟก็หันมาคุยกับผมเหมือนกัน มันก็พยายามพูดช้าๆ ให้ผมเข้าใจ สงสัยไอ้พายจะบอกให้พูดกับผมช้าๆ หน่อย บางคำยากๆ ไอ้พายก็เหมือนรู้ มันก็หันมาแปลให้ฟัง แต่ผมก็ไม่ค่อยได้คุยอะไรเท่าไหร่
ทานอาหารเสร็จ เราก็ออกไปเดินเล่นถ่ายรูปวิวกันที่ริมแม่น้ำยาร์ร่า บรรยากาศยามค่ำคืนสวยแบบหนาวๆ ถ้ามาคนเดียวคงจะเหงาๆ เหมือนกันนะครับ ถึงแม้ตอนนี้ผมโชคดีที่ไม่ต้องมาคนเดียวก็ตาม แต่มันก็กลับเหงาอย่างบอกไม่ถูก…เฮ้อออออ นี่กูจะทำตัวเป็นพระเอกมิวสิคไปอีกนานแค่ไหนวะเนี่ย หงุดหงิดตัวเองเหมือนกันนะครับ
เดินกันอยู่สักพักใหญ่ๆ ไอ้พายก็ชวนเรากลับห้องกัน มันบอกราฟว่ารู้สึกเพลียๆ อยากนอกเพราะเพิ่งมาถึงยังไม่ได้พักเลย… แหมเพิ่งจะมารู้สึกเพลียหรือไงกันมึง ทีออกไปตะลอนๆ กับไอ้หนุ่มนี่ ไปได้นะ
พอกลับถึงห้องก็แยกย้ายกันไปล้างหน้าแปรงฟัน คืนนี้ขอซักแห้งกันทั้งคู่ครับ หนาวเหลือเกิน เสร็จแล้วผมก็ปีนขึ้นเตียงนอนหลับหูหลับตาไปซะ ไอ้พายกับไอ้ราฟก็ยังคงนั่งคุยกันอยู่ ไหนมึงบอกว่ามึงง่วงไงวะ แล้วมึงเป็นญาติที่พลัดพรากจากกันมาตั้งแต่ชาติปางไหนหรือไง คุยอะไรกันนักหนา มึงจะสรรหา ห่าเหวอะไรมาคุยกันจัง ผมขี้เกียจนอนฟังมันส่งภาษาที่ฟังไปก็ไม่เข้าใจใส่กัน ก็เลยควักไอพอดขึ้นมาเปิดเพลงฟัง…
นอนฟังเพลงแล้วคิดอะไรเพลินๆ ไปนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ มารู้ตัวอีกที ก็ตอนที่สะดุ้งตกใจเพราะมีใครปีนขึ้นมาบนเตียง ก่อนจะเบียดตัวซุกลงบนอกผม ผมไม่ได้โวยวายอะไรหลังจากตกใจ เพราะรับรู้ได้จากสัมผัสและกลิ่นกายว่าเป็นของคนคุ้นเคย เป็นไอ้แรดตัวเดิมของผมนั่นเอง
“เป็นอะไรหึ… งอนอะไรกูเหรอ วันนี้เงียบจัง” จริงๆ ผมควรจะต้องงอนมันต่อ แต่แม่งเสือกเผลอแอบยิ้มในความมืดได้ยังไงวะกู นานๆ ทีจะมีแบบนี้นะครับ ที่ไอ้พายเข้ามาอ้อนผมก่อนเนี่ย นอกจากปีนขึ้นมานอนซบอกแล้ว มันก็ยกมือขึ้นมาดึงหูฟังออกจากสองหูของผม แล้วก็เลื่อนมือลงมาโอบรอบกอดรัดผมไว้แน่นๆ อีก ก่อนจะค่อยๆ ยกคอเผยอหน้าตัวเองขึ้นมาจูบเบาๆ ที่ปลายคางผม แล้วกระซิบถามไถ่
“เปล่า ไม่ได้งอนอะไร กูจะไปงอนมึงเรื่องอะไรล่ะ” ก็ปฏิเสธไปตามสไตล์พระเอกรูปหล่อ แต่ยังคงนอนนิ่งให้มันกอดอยู่เฉยๆ โดยที่ยังไม่ได้กอดมันตอบแต่อย่างไร
“แบบนี้งอนชัวร์!!! ไม่เอาดิน้าาาาา นะ ไม่งอนนะเหี้ยคนดี๊คนดี ไม่งอนกูนะ” หึหึ มันอ้อนจนผมอยากจะฟัดมันแล้วครับ แต่ใจเย็นไว้ก่อนไอ้ริว นานๆ จะได้ดูมันอ้อนนะเว้ยมึง ของดีแบบนี้มีน้อยรอดูให้คุ้มก่อน
“ก็บอกว่าไม่ได้งอนไง ทำไมถึงคิดว่ากูงอนล่ะ”
“ก็มึงเงียบอะ แถมยังเสือกทำหน้ามุ่ยเหมือนคนปวดขี้อยู่ตลอดเวลา ไอ้เหี้ยริวตัวจริงต้องคุยกับกูตลอดอะ ไม่ยอมปล่อยให้กูพูดอยู่คนเดียว ต้องแหย่ให้กูด่า ให้กูขำดิ แต่นี่มึงเปล่าอะมึงเงียบ แถม…แถมตอนนี้ ปกติเวลากูกอด กูไม่ต้องพูดอะไร มึงก็กอดตอบทันทีเลยด้วยซ้ำ นี่มึงยังไม่แม้แต่จะยกมือขึ้นมาแตะกูเลย…” อ้าว น้ำตาจะซึมซะแล้วครับมัน อ้อนๆ อยู่ดีๆ มาขี้แยซะแล้ว ซวยเลยกู ผมรีบยกมือกอดมันแทบไม่ทันเลย
“โอ๋ๆ ไม่ต้องร้องๆ ไม่ได้งอนจริงๆ นะ” ผมยกมือขึ้นลูบแก้มมันเบาๆ แสงไฟจากหน้าต่างลอดเข้ามาให้เห็นวงหน้ามันแค่เสี้ยวเดียว แต่ก็พอเดาได้ว่าไอ้คนตัวเล็กที่ซุกอยู่บนตัวผมตอนนี้ คงกำลังพร้อมเป่าปี่เต็มแก่แล้ว แกล้งมันต่อคงไม่ดีแน่ เดี๋ยวถ้าร้องไห้โฮขึ้นมาคนที่ซวยจะเป็นผม
“ก็แล้วทำไมต้องนิ่งๆ เหมือนไม่สนใจกูด้วยล่ะ” ไม่ร้องไห้แล้วครับ แต่น้ำเสียงกลับมาเหมือนเหวี่ยงๆ งอนๆ ใส่ผมแทน อ้าวกลายเป็นกูโดนงอนซะงั้น
“เปล่าคร๊าบบบ เปล่าไม่สนใจ ก็มองมึงอยู่ตลอดเวลานั่นแหละ จะให้ไปสนใจมองใครล่ะ แต่ก็เห็นมึงมีเพื่อนใหม่ไง คุยกันถูกคอ ก็เลยปล่อยให้มึงคุยกัน” ตอนนี้อดใจไม่ไหว ขอหอมแก้มมันสักทีนึงเถอะครับ
“อ๋อออออ แสดงว่าหึงล่ะสิ… หึหึ ไอ้เหี้ยขี้หึง” คราวนี้ไอ้พายฟัดแก้มผมคืนสองที ผมเลยยกสองมือขึ้นประคองสองแก้มนิ่มของมัน ลูบเบาๆ ก่อนจะกระซิบชิดริมฝีปาก
“อืม… หึงน่ะสิ หึงมากๆ กูหึงจนรู้สึกเกลียดตัวเองเลยล่ะ ไม่เคยคิดว่ากูจะหึงใครได้มากขนาดนี้มาก่อน กูหงุดหงิดไปหมด กูอยากไปกระชากตัวมึงแล้วเดินหนีกลับมาด้วยซ้ำ ตอนที่เห็นมึงเดินคุยกับไอ้ฝรั่งนั่นตอนไปกินข้าว กูไม่อยากเห็นมึงหัวเราะกับใครนอกจากกู กูอิจฉามันที่คุยในเรื่องที่มึงชอบ แล้วมีความสุข ไม่ใช่ไม่อยากเห็นมึงมีความสุข แต่กูอยากเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้มึงมีความสุขมากกว่าใคร… กูเหี้ยเนอะ”
ผมพูดจบ ก็รั้งคอไอ้พายลงมาจูบ ปากเราสัมผัสกันเบาๆ ก่อนที่ไอ้พายจะค่อยๆ กดน้ำหนักลงมา แล้วค่อยๆ ส่งลิ้นเข้ามาทักทายหยิบยื่นให้ผมต้องรีบเปิดรับก่อนที่จะส่งของตัวเองออกไปหยอกเย้า เราจูบกันหนักเบาสลับกันไป เสียงจ๊วบจ๊าบ ดังสลับกับเสียงหอบหายใจ เนิ่นนานแค่ไหนไม่มีใครจะสนใจนัก จนไอ้พายค่อยๆ ถอนจูบออกจากปากผม แต่ผมก็ผงกหัวขึ้นไปตามจูบแถมอีกสองสามจ๊วบ
“อือ อืม… มึงเหี้ยจริงๆ นั่นแหละ… แต่กูก็ดีใจจังที่ได้ฟังมึงพูดแบบนี้ กูรู้สึกดี รู้สึกว่าตัวเอง มีค่า และเป็นที่รักสำหรับมึงมากๆ กูกับราฟไม่ได้มีอะไรพิเศษต่อกันเลย เราแค่แลกเปลี่ยนทัศนคติเรื่องศิลปะ เรื่องผลงาน เขาก็วิจารณ์งานของกูให้ฟัง ก็แค่คุยกันเรื่องศิลปะเอง เขาไม่ได้พิเศษไปกว่ามึงเลย ไม่มีผู้ชายคนไหนในโลกนี้พิเศษไปกว่ามึงหรอก… ถ้ามึงเหี้ยที่มึงหึงกูแบบนี้ กูก็คงจะเหี้ยด้วยมั้ง ที่รักคนเหี้ยๆ แบบมึงมากน่ะ ไอ้เหี้ยของกู” จุ๊บ!!! ไอ้พายพูดจบก็ก้มมาจุ๊บปากผม
“มึงไม่เหี้ยหรอกพาย มึงมันแรดไง ทำเป็นจำไม่ได้นะว่าตัวเองแรด… โอ๊ย!!! เดี๋ยวนี้เขินแล้วลงไม้ลงมือนะมึง อย่าเอานอมาขวิดกูนะเว้ย ฮ่าๆๆๆ โอ๊ยยย เจ็บๆ ปล่อยก๊อนนนน” ไอ้พายมันเอามือมาจิกหัวผมกลับ กูไม่ได้ทำมาเพื่อมึงจิกนะเว้ยผมทรงนี้เนี่ยไอ้ห่าาาาา
“ปากมึงนี่น่าถีบจริงๆ”
“น่าถีบเหรอ แต่ทำไมกูเห็นมึงจูบเอาๆ ตลอดล่ะจ๊ะน้องแรด เอ๊ย น้องพาย” มันเตรียมง้างมือจะทุบอีกแล้วครับ ดีนะผมจับไว้ได้ก่อน
“นอนๆ ไปเลย พรุ่งนี้ตื่นแต่เช้านะมึงจะได้เริ่มเที่ยวกันสักที”
“แล้วมึงจะนอนกับกูบนนี้เหรอ… ไม่กลัวตกแล้วเหรอ”
“อืม จะนอนด้วย มีปัญหารึไง… ก็มีมึงนอนกอดอยู่แบบนี้ จะกลัวทำไมเล่า หลับเถอะ” แล้วมันก็ขยับตัวยุกยิกอยู่สองสามที ก่อนที่จะซบตัว ซุกอกผมหลับไป หนาวๆ แบบนี้ ได้นอนกอดกันก็อุ่นกาย สบายใจดีนะครับ
ก่อนที่สติเราทั้งคู่จะลาลับไปในคืนนี้ ผมกระซิบบอกรักไอ้พายมันเบาๆ มันพยักหน้ารับรู้ แล้วผมก็บอกมันอีกประโยคนึง แล้วก็ได้รับกำปั้นจากไอ้พายเบาๆ ก่อนนอนไปหนึ่งที
“รักมึงนะ… งั้นพรุ่งนี้ เราไปหาโรงแรมดีๆ อยู่กัน เราจะได้ทำอะไรได้มากกว่านอนกอด…ดีไหม” ไอ้พายทุบ แต่มันดันตอบผมว่า
“อืม…ดีเหมือนกัน” นี่แหละครับ ไอ้พายของผม ผมรักมันจัง
++++++++++++++++++++
+ ขอบคุณอีกครั้งสำหรับแฟนๆ น้องพายที่เข้าไปถามไถ่ในเฟสฯ กันตลอด ครั้งนี้มาช้ามาก แต่ก็มีตอนสั้นๆ ตามประสาผัวเหี้ยเมียแรดให้อ่านกันในเฟนพอให้หายคิดถึงนะคะ
+ เหมือนเดิมจ้า แวะมาคุยกันได้ที่เฟสฯ นะคะ www.facebook.com/mercy.novel จ้า
-
:haun4: :haun4: รอตอนหน้าา ในฉากโรงแรมอะ 555
ตอนนี้น่ารักกเนอะ หวานๆๆ
หลังพายุฝนก้มักจะมีเรื่องดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอะ
อยากไปเจอน้องริวกน้องพายมั่ง น่ารักมากๆๆเลย
อ่านแล้วอิจฉาาาาาาา
-
น่ารัก :o8:
:pig4:
-
:z1:
:-[
:pig4:
-
อยากแปลงร่างเป็นปาปารัซซี่
จะได้ตามไปแอบถ่ายคู่นี้ถึงโน่นจัง :-[
-
ว้าวววววววว
มาแว้วววววววววว
คิดถึงจริงงงงง
,,, :]
-
ชอบคู่นี้ที่เขาพูดกันตรงๆทุกเรื่อง มีงอนมีทะเลาะแต่ไม่แรงพอเป็นน้ำจิ้มให้ชีวิตดี รอตอนต่อไปจ้า :กอด1: :L2:
-
อะหืมมมมมม :impress2: ตอนแรกเหมือนจะเป็นหวานปนขมรสชาติแปลกๆฟาดลิ้นหน่อยๆ
แต่พอตอนจบนี่ล่อนะ มดไต่ขึ้นเตียงทำรังกันเรียบร้อยโรงเรียนริวพายแล้วอ่ะ o13
สรุปแล้วก็ออนท๊อปทั้งสองคนนี่เนอะ ฮ่าาาาาาา ไม่มีไคนอนข้างล่างเลย
เมอร์ซี่เจ๋งๆ เก่งที่สู๊ดดดดดดดดดดดดดดด :mc4: :laugh:
-
อยากไปเช่าเตียงว่างอีกเตียงจริงๆ
จะแอบดูพายปีนเตียงไปง้อริวให้หนำใจเลย :z1:
-
กว่าจะมาต่อ แต่ก็ยาวสะใจดี อิอิ
-
พายจะน่ารักไปหนายยยยยยยยยยยยยยย
เฮือก!!! รอตอนหน้า
-
น่ารักอ่ะตอนนี้ ริวหึง พายยั่ว 555
o18
-
กริ๊ดดดดดดดดด ตอนนี้ไอ้พี่ริวพระเอ๊กพระเอกมากมากเลยฮ่ะ!!
น้องพายก็น่าร้ากกกกกกกเหมือนเดิม!!
ทัศนคติตรงกันเลยน้า ไปหาโรงแรมนอน จะได้ทำมากกว่ากอด อิๆ >.<~♥
รอตอน(น่ารักๆ)ต่อไปค่า!
-
ยาวได้จัยไปเลยค่ะ...
น้องพายน่ารัก
ง้อเอง นอยท์เองด้วย อิอิ
กด like ให้ค่ะ...
-
งอนกัดนิด กัดกันหน่อย
สมเป็นคู่เหี้ยแรดจริงๆ
น่ารักเอาใจใส่ความรู้สึกกันตลอด ถึงเผลอไปบ้าง ^^
-
:L2:
-
ชอบน้องพายตรงที่ประโยคสุดท้ายเนี่ยแหละ
-
น่ารักเหมือนเดิม ^^*
รอไปเที่ยวพร้อมริว-พายค่ะ
-
พายรู้ทางริวหมดแล้วววววว อ้อนนิดอ้อนหน่อย
ริวก็หายโกรธหายงอนแล้วล่ะ :m1:
+1 :n1:
-
รีบย้ายโรงแรมไปเลยนุ้งริว
แบ่บว่า เตียงนี้มันแคบ กลัวนอนไม่สบาย :z1:
-
มาแล้วววว
น่ารักอ่ะคู่นี้
อยากอ่านอีกคู่ด้วยเหมือนกันน่ะเนี่ย อิอิ
-
ในที่สุดก็ได้ฤกษ์ออกเดินทางแล้ว อยากตามไปมั่งจัง
-
น่าอิจฉามากมาย
-
:-[ เราขอไปนอนเตียงล่างแทนพายละกัน แบบว่าอยากฟังทั้งคู่หวานใส่กันอ่ะ
ไอ้ริวคงอยากงอนบ่อยๆ แน่ ถ้ารู้ว่าน้องพายจะอ้อนได้น่ารัก น่าฟัดแบบนี้
:L2: คนเขียน ที่เขียนตอนนี้ยาวได้ใจ ถูกใจคนอ่าน
-
ริวนี่ความอดทนดีเลิศเลยน้า เป็นคนอื่นอาจหึงน่ามืดทะเลาะกันบ้านแตกไปนานแล้ว
แต่เพราะผ่านเรื่องราวมาด้วยกันตั้งเยอะ เลยเข้าใจกันใช่ม้า :กอด1:
งอนกัน ง้อกันแบบน่ารักอย่างนี้ ยิ่งรักกันนานแหงๆ :o8:
-
:-[ หวานๆ
ขออย่าให้มีเรื่องร้ายๆอีกเลยนะ
-
เขินนนนนน :impress2:
น่ารักกกกกกกกก :o8:
:call:
-
หวานส่งท้ายตอนค่อยดีหน่อย
เหี้ยกับแรดมันช่างเหมาะเจาะกันจริง ๆ คู่นี้
ตอนหน้าย้ายโรงแรม มาหวานกันต่ออีกนะ
เค้าอยากแอบดูมากกกกกกกกกกกกก :z2:
-
:o8: ชอบตอนที่พายอ้อนจัง
-
มีทุกอารมณืจริงๆคู่นี้
ริวก็ดีมากๆ ที่เข้าใจมีอะไรก็คุยกัน
พายก็ดีมากๆ ที่ถามให้เคลียร์
แบบนี้แหละความรักถึงจะยืนยาว
-
น่ารักดีจัง :o8: :o8:
-
อยากให้ย้ายโรงแรมกันเร็วๆจังค่ะ :z1:
-
ย้าย โรง แรม ด่วนนนน
ไม่ มี NC ยอม ม่าย ด้ายย
-
อยากตามไปเที่ยวด้วยจริงๆ :o12:
-
ไม่มีคำไหนเหมาะกับคำนี้อีกแล้ว "จะน่ารักไปไหนเนี่ย"
+ 1 นะคะ
-
ฉากโรงแรมๆๆๆๆๆ แฮ่ :haun4:
มีคุณฝรั่งโผล่มานึกว่าจะมาม่าซะแล้ว
ที่ไหนได้พายกับริวเค้าหวานชื่น น~ :o8:
-
:z1:
โรงแรมๆๆๆ
-
ว๊ากกกกกกกกกกกกก ตอนหน้าจะมีมั้ย :haun4: :haun4: :haun4:
-
รอย้ายโรงเเรมใจจดใจจ่อ 555
-
อิจฉาริวกะพายจังเลย >____<
หลังจากผ่านมรสุมร้ายๆไปแล้วก็ได้เวลาสวีท
แถมยังได้ไปไกลๆตั้งสิบวัน
งานนี้จัดเต็มกันแน่ๆ อิอิ
ตอนแรกนึกว่าจะดราม่ากันซะแล้ว
ขัดใจกะอิตาราฟมากๆๆๆๆๆๆ
ไม่รู้หรือไงว่าสองคนนี้เค้าเป็นอะไรกัน -*-
ยังดีนะที่ตอนหลังน้องพายรู้จักมาอ้อนสามี
งานนี้เลยจบแบบวินๆ ...
ตอนหน้าย้ายโรงแรมแล้วจะรอดูนะคะว่าตกลงใครวิน ?? หึหึหึ
-
ซึ้งจังT^T
-
อ่านไปยิ้มไป แอบเขินเหมือนกันวุ้ย ท่าจะเป็นเอามาก ขอบคุณเจ้าแม่เมอร์ซี่ สำหรับนิยายดี ๆ ครับ :L1:
-
รอความหวานของคู่นี้ต่อไป....
น้องพายน่ารัก...ง้อแบบนี้คนอ่านก็ชอบ... :o8:
:L1: น้องMercy :pig4:
กด + ให้กำลังใจค่ะ
-
:L1: :L1:
-
เพิ่งจะถูกใจดิฉันก็ช่วงท้ายของตอนนี้แหละ อาไร้..ริวกับพายเพิ่งจะมานึกได้เหรอ
ว่าควรจะหาห้องพักแบบเป็นส่วนตั๊วส่วนตัวน่ะ มาตั้งไกลมา มาอีกตั้งทวีป
มาอยู่ห้องพักที่มีบุคคลที่สามและอาจจะมีที่สี่อยู่ด้วยแบบนี้ ขัดใจดิฉันมากกก ขอบอก
ดังนั้น ตอนต่อไป ขอแบบจัดหนัก
-
มาฮันนีมูนแต่ไม่ได้อยู่สองต่อสอง ก็เหมือนไม่ได้ไปนะ ย่ิงพายมีเพื่อนมีนักศิลป์ให้เจอด้วย
คงได้เห็นริวหึงเป็นระยะๆ แน่ แต่คืนนี้สงสัยหนุ่มอิตาลีคงค้างแน่ เพราะมีเสียงหนังสดอยู่
เตียงใกล้ๆ แบบนี้ ถึงจะไม่ได้ถึงขั้นนั้นก็เถอะ
-
:-[ :-[ :-[
-
:o8: :-[ :L2: :pig4: :pig4:
-
:-[ น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
เขิลๆๆๆๆๆ
รักน้องพายกะริวจัง อิอิ :กอด1:
-
ชอบน้องพายร้องไห้ค่ะ เหอๆๆ
ตอนหน้ามีเฮแน่ๆเลย แอร๊ยยยยย >~<
-
ชีวิตคู่ มีอะไรก็ต้องพูดต้องเคลียร์กันนะจ๊ะ
สองคนนี้..น่ารักอ๊ะ :จุ๊บๆ:
-
:L2: มาน่ารักสุดๆก็ตอนท้ายนี่แหละค่ะ โฮะๆๆๆ :z2:
-
บรรยากาศแบบนี้
ย้ายโรงแรมด่วนเลยค่ะ
พอย้ายโรงแรมแล้วจะเป็นเช่นไรต่อไปหนอ
อย่าลืมเอามาเล่าสู่กันฟังบ้างน๊าา
รออยู๋เสมอออออๆๆๆๆ
-
น้องพายออนท๊อปของแท้ .... 555
-
น้องริวหึงเมียน่าเอ็นดู๊
:impress2:
หึงเมียไม่ใช่เรื่องแปลกหรอกจ้ะน้องริว
เพราะพระเอกในเล้า
เค้าก็เป็นแบบนี้กันทุกคนแหละจ๊ะ
อย่างหนูเนี่ยธรรมดาจ้า
:jul3:
อ่านแล้วก็รักน้องริว น้องพายเหมือนเดิม
:กอด1:
รออ่านตอนหวานแหววอีกนะจ้ะ
-
ริวววววววววววว..ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ
ไม่ได้เข้าข้างพาย ไม่เลย
แต่ริวต้องเข้าใจนะ พายมาเที่ยว เจอคนที่คุยในเรื่องที่ชอบเหมือนกัน ใกล้เคียงกัน
ได้เพื่อนใหม่อะ หัวข้อที่คุยย่อมมีมากมายเป็นธรรมดานะริว
แล้วราฟดูดีไม่มีพิษมีภัย(โดยเฉพาะหน้าตามั่นใจว่าต้องดีแน่ๆ) ริวต้องเข้าใจนะ
:laugh:
คนอ่านไม่ได้ลำเอียงเลยจริงๆนะ
:กอด1:
-
คนรักกันมีอะไรก็คุยกันคุยให้เคลียร์ๆ ดีกว่าเนอะ
คนเราถ้าไม่พูด บางทีการกระทำมันก็ไม่เพียงพอ เนอะพายเนอะะ :กอด1:
รักริวพายยย :กอด1: :กอด1:
รัก Mercy ด้วย อิอิ ~\(≧▽≦)/~
-
คุณไนท์!!! ในที่สุด น้องพายก็ได้คลอด.. ดีใจมว๊ากกกกกก!! แต่อย่าไปอีกน้าาา
-
แอบรอตอนย้ายโรงแรมด้วยคน อิอิ
-
อุ๊ย ของเค้าแรงจริงๆๆๆ
อิอิ รอตอนต่อไป >.<
-
มารอตอนไปนอนโรงแรม อิอิ
-
พาย ปฏิเสธบ้างอะไรบ้างก็ดีนะ
เออ ออ ตามกันเล้ย
แต่ก็น่ารักอะ
กร๊ากกกกกกกกกก
-
มีเพื่อนถามว่านิยามในเล้าเรื่องไหนตอนนี้สนุกบ้าง ก็เลยแนะนำเรื่องนี้ไป ปรากฏว่ามันติดมากอ่านรวดเดียวจบเลย ^^
-
น้องพายน่ารักขึ้นทุกวันๆๆ อิอิ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
น่ารักทั้งคู่เลย
ริว+พาย
-
ริวกับพายเปลี่ยนโรงแรมแหละดีแล้ว อิอิ =,.=
-
มาให้น้องริวดัน เอ๊ย มาดันน้องริวจ้าาาา
-
ฮ่าฮ่า สนุกดีจังๆ ต่อจากพี่เลิฟน้องโรสเลย อิอิ
-
แอบอ่าน....และ...อ่านแบบแอบๆ ตั้งแต่ตอนแรก 2 วันแล้ว เพิ่งตามทัน
ตอนนี้....ตาเริ่มเป็นหมีแพนด้าแล้ว
ริว ... เป็นเหี้ยที่อ่อนได้น่ารักม้าก.........มาก...... :L2:
-
เตรียมอุปกรณ์ วิดีโอพร้อมขาตั้งกล้องงง
-
:z2: :z13: :z2:
-
ชอบเรื่องนี้คับสนุกมากๆๆ
รอตอนต่อไปฮะ
:call: :call: :call: :call:
-
โอ๊ะ มาต่อแล้ว พลาดไปได้ยังไงน่ะพี่
คู่นี้เวลาหวานก็น่ารักน่ะ ซึ้งดี เขารักกันมากๆ
แต่แหม่ น้องพาย พูดเพราะๆ กับพี่ริวเขาหน่อยจะดีไม่น้อย
ชอบพายตัวอาร์ตอ่ะ
-
หอบดอกไม้ช่อโตๆมาให้คุณMercy :L2:ขอฝากตัวเป็นแฟนเรื่องนี้ด้วยคน
อ่านตอนแรกไม่ค่อยชอบพายเท่าไหร่ แต่ตอนนี้รักพายมาก พายน่ารัก โชคดีแล้วที่เจอริว รักกันไปอย่างนี้นานๆนะ :-[
ปล อยากอ่านฟี่กะแจคอีกอ่ะค่ะ :z1:
:pig4:Mercy
-
:m12: :m12: หลานพายมัวแต่เที่ยวใช่ป่าว....ไม่มารายงานตัวเลยนะ
-
โอ้ว!!!
เหี้ยกะแรดคู่นี้ จะน่ารักกันไปถึงไหนเนี๊ยะ
รอฉาก NC อยู่น้าาาาาาาาา
-
มา จิ้ม ๆ รอ ตอน ต่อ ปไป ครับ
อิ อิ
-
ยังย้ายโรงแรมกันไม่เสร็จรึคู่นี้ :o12:
-
น่ารักที่สุดๆๆๆ น่ารักทั้งคู่เลย :-[
อยากได้ผู้ชายแบบน้องริว มาเป็นของตัวเองสักคน
:o8:
-
หูยยย ริวหึง พายง้อน่ารักมาก>//<
ไปกันทั้งที เปิดโรงแรมที่นั่นเปลี่ยนบรรยากาศเลย 55555555
-
คิดถึงหนูพายนะค๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
มาได้แล้วน๊า
คิดถึงงงง
:3123::pig4: :L1:
-
เข้ามาวิ่งเล่นค่ะ :m7:
:กอด1:
-
เมื่อไหร่จะมาน๊าาา :call: :call:
-
คิดถึงริวพาย :sad4:
-
:3129: เกาะเตียงรออย่างใกล้ชิด
-
นานแล้วน๊า
มีคนคิดถึง
เมื่อไหร่จะมา
:call: :z13: :L2:
-
มาลงชื่อรอด้วยอีกคนหนึ่งค่าาา
มาเถอะๆๆ
:call: :call:
-
รออยู่นะคะ :call:
-
:undecided: รอ กลับมาขอยาววววววววววว ๆ นะคะ
-
มารอน้องพายด้วยคนน่ะ :D
-
สวัสดีค่ะ ทุกคน...
รอบนี้หายไปเป็นเดือนๆ อีกแล้ว เริ่มรู้สึกว่าตัวเองอัพนิยายสองเรื่องเดือนละครั้ง
เหนื่อยไหมคะที่รอ Mercy ?
Mercy ก็อยากจะมาอัพทุกๆ วันให้ได้อ่านกันทุกๆ คืน นะคะ แต่ Mercy ก็มีงานประจำที่ต้องทำทุกวัน
(บางทีเสาร์อาทิตย์ก็ต้องทำ) งานของ Mercy จะมีช่วงยุ่งทุกๆ เดือน Mercy ก็พยายามที่จะมาต่อให้ได้เร็วที่สุดนะคะ
แต่มันก็ยังกินเวลาเกือบเดือนอยู่ดี ขอโทษด้วยนะคะ ไม่ได้ตั้งใจจะดองเลยค่ะ :sad11:
แต่ก็ขอบคุณหลายๆ คนที่แวะเวียนไปถามไถ่ที่เฟสบุคกันนะคะ :กอด1:
มีเวลาว่างนิดหน่อยก็เลยเขียนบทสนทนาสั้นๆ ให้ได้อ่านกันขำๆ พอให้หายคิดถึงกันไปบ้างเนอะ
เอาล่ะเข้าเรื่องกันดีกว่าค่ะ... ตอนนี้ไอ้เจ้าสองตัวนี้ยังอยู่ที่เมลเบิร์นนะคะ แม่มันยังไม่มีเวลาซื้อตั๋วกลับให้มันสักทีฮ่าๆ
ขอบคุณทุกๆ เม้นท์ ทุกๆ คน ทุกๆ กำลังใจ ทั้งในนี้ และในเฟสฯ นะคะ ขอบคุณจริงๆ ค่ะ
ปล. คำผิดเดี๋ยวกลับมาแก้นะจ๊ะ
++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 33
รุ่งเช้ากว่าเราสองคนจะลุกขึ้นจากเตียงได้ก็กินเวลาไปสิบโมงกว่า ผมตื่นก่อนไอ้พายเพราะโดนมันทับซะจนชาไปเป็นแถบๆ ยิ่งอากาศหนาวๆ แบบนี้ถ้าเลือดลมไม่ไหลเวียนอีกสักสองสามชั่วโมงสงสัยจะเป็นอัมพาตเอาง่ายๆ
“สรุปเราจะย้ายไปพักกันที่ไหนเนี่ยมึง อย่าให้มันแพงมากนะเว้ย กลับไปนี่กูทำงานร้องเพลงหน้ามืดแน่” ตอนนี้กำลังรอไอ้พายมันเก็บของอยู่ครับ ไอ้ห่านี่ของมันเยอะมาแค่วันเดียวก็รื้อนู่นนี่ออกมาและ พอจะย้ายเลยเก็บกันหน้ามืด นี่ยังดีนะที่มันยังไม่เริ่มช้อปฯ ยังไม่รู้เลยว่าจะโดนค่าน้ำหนักเกินไปเท่าไหร่
“มึงนี่ขี้บ่นนะ เมื่อเช้าตอนมึงลุกไปขี้น่ะกูโทรไปจองโรงแรมเรียบร้อยแล้ว มึงไม่ต้องห่วงหรอกว่าแพงหรือถูก เพราะยังไงมึงก็ต้องจ่ายอยู่ดี” กูไม่ได้ไปขี้โว้ย กูไปล้างหน้าแปรงฟันเฉยๆ ไอ้ห่า
“อ้าว พวกยูจะไปไหนกันเหรอ เพิ่งจะมาพักแค่คืนเดียวเอง หรือว่าจะไปเที่ยวเมืองอื่นต่อ” ไอ้ห่าราฟฝรั่งขี้นกที่มันตีซี้ไอ้พายเมื่อวานครับ โผล่มาได้จังหวะเลยนะมึง กูคิดว่าชาตินี้จะไม่ต้องเจอหน้ามึงอีกแล้วนะ ก็เมื่อเช้าตื่นมาผมไม่เห็นมันนอนที่เตียงแล้ว ในใจยังคิดดีใจอยู่เลยว่าจะได้ไม่ต้องเจอมันอีก ซวยจริงๆ เลยกู
“ไม่ได้ย้ายเมืองหรอกราฟ จะย้ายโรงแรมน่ะแฟนเราเขาอยากนอนด้วยกัน แบบนี้มันลำบากไปหน่อย” ไอ้พายมันพูดเร็วผมฟังไม่ออก แต่จับใจความตรงคำว่า My boyfriend แล้วมันชี้มาที่ผมนี่แหละ ยิ้มแก้มแตกเลยกู ดีใจอะครับที่มันบอกไอ้ฝรั่งนี่ไปว่าผมเป็นแฟนมัน
“อ่อ ผมเข้าใจ โชคดีนะแล้วถ้าผมไปเมืองไทยผมจะส่งอีเมลไปบอก Have a good Trip นะทั้งคู่” ไอ้ราฟเดินมาจับไม้จับมือกับผมแล้วก็ไอ้พาย ยิ้มให้อย่างเป็นมิตร เออจะว่าไปไอ้นี่มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรหรอกนะ จริงๆ แล้วมันคงจะไม่ได้จีบไอ้พายล่ะมั้ง ก็แหม แค่หึงไปก่อนเองครับ อาการปกติของคนมีแฟนน่ารักๆ นี่หว่า
“นี่มึง มึงไม่กลัวเขางงเหรอว่าทำไมมึงมีแฟนเป็นผู้ชายน่ะ ไปบอกเขาว่ากูเป็นบอยเฟรนด์เนี่ย” ผมกระซิบถามไอ้พายที่ตอนนี้กำลังล็อคกระเป๋าเดินทางใบโตของมันอยู่ ส่วนราฟมันก็กลับมาหยิบกล้องแล้วก็ออกไปแล้ว
“กระซิบทำเหี้ยอะไรไม่มีใครอยู่แล้วไอ้ควาย เขารู้ว่าเราเป็นแฟนกันตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เขาถามกูก็เลยบอกเขาเองแหละ ก็สายตาท่าทางมึงน่ะมันหวงก้างกูซะออกนอกหน้าขนาดนั้น ต่อให้เป็นหมาก็ดูออก แล้วฝรั่งน่ะเรื่องแบบนี้เขาไม่ตกใจกันหรอก เขาข้ามผ่านเรื่องเพศที่สามที่สี่กันมานานแล้วล่ะมึง”
จุ๊บ!!!
“มึงน่ารักเนอะ” ผมชะโงกตัวข้ามกระเป๋าไปจุ๊บแก้มมันไปแรงๆ หนึ่งที ให้รางวัลกับความน่ารักของมันซะหน่อย ดีใจอะครับที่มันบอกคนอื่นว่าผมเป็นแฟนมัน มันพองฟูในอกอย่างบอกไม่ถูกฮะ น้ำเน่าเนอะกูเนี่ย
“มากไหม” ไอ้พายปิดกระเป๋าเสร็จก็นั่งเท้าคางเท้าแขนบนกระเป๋าใบโตของมัน ส่งยิ้มทะเล้นๆ ที่ไม่ค่อยได้เห็นเท่าไหร่นักมาให้ผม
“มากกกกกกก” ผมก็เลยทำท่าเดียวกับมันบ้าง เลยทำให้ตอนนี้หน้าเราอยู่ห่างกันไม่เกินสามนิ้ว
จุ๊บ!!!
“งั้นรักกูมากๆ นะ” แล้วช่องห่างระหว่างสามนิ้วก็หายไป เพราะไอ้พายมันยื่นหน้า เข้ามาจุ๊บปากผมเบาๆ เหมือนหยอกล้อ แต่หน้าตาท่าทางมันตอนนี้น่ารักมากๆ ครับ ยิ้มหวาน ตาใสแวววาวมีความสุข แล้วยิ่งประโยคน่ารักๆ ที่มันพูดออกมา จะให้ผมไม่รักมันไหวเหรอครับแบบนี้
“งั้นคืนนี้จะรักจนกว่าจะสลบกันไปเลยดีไหม? โอ๊ยๆๆ ไอ้พายยยย โอ๊ยยยย กูล้อเล่น ปล่อยหูกูก่อน เจ็บนะเว้ย โอ๊ยยยย” ล้อเล่นหน่อยเดียวเองไอ้ห่านี่ดึงหูผมสองข้างบิดไปมา ไม่ได้บิดเล่นๆ น่าเอ็นดูนะครับ มันบิดจริงเจ็บจริง
“จะหวานๆ ดีๆ สักหน่อย มึงก็หื่นไม่เลือกเวลาเลยนะไอ้เหี้ยนี่ ไปๆ เช็คเอ้าท์กันได้และ เดี๋ยวจะได้ออกไปหาไรกิน” โอ๋ๆ สงสัยจะงอน
“รักมึงที่สุดนะ” ผมรีบลุกขึ้นเดินไปกอดมันแล้วฟัดแก้มไปที ถ้าไม่รีบเดินไปง้อ พ่องอนกว่านี้ผมจะซวยหนัก แต่นี่มันคงไม่ได้งอนอะไรมากหรอกครับ เพราะแค่ผมไปบอกรักมันที่สุดมันก็ยิ้มออกแล้ว
ผมบอกรักมันบ่อยๆ ทุกๆ โอกาส และทุกๆ เวลาที่จะทำได้ ตื่นนอน ก่อนนอน หรือแม้แต่บางทีนั่งดูหนัง หรือฟังเพลงรักๆ ด้วยกัน ผมก็จะหันไปบอกรักมันตลอด ผมไม่ได้โรแมนติกหรือพระเอกอะไรหรอกนะครับ แต่ผมคิดว่า คนที่โหยหาความรัก และมีบาดแผลลึกมาก่อนอย่างไอ้พาย นอกจากการดูแลเอาใจใส่ และให้ความรักที่แท้จริงแล้ว การพูดว่ารักให้ได้ยินอยู่เสมอๆ ก็ช่วยย้ำเตือนและเติมเต็มร่องลึกของบาดแผลให้มันได้บ้าง ไม่ใช่ว่ากลัวมันจะไม่มั่นใจในการกระทำ แต่บางที การพูดย้ำ พูดคำหวานๆ ให้แก่กันบ้าง มันก็เหมือนน้ำหล่อเลี้ยงที่ช่วยรดให้หัวใจชุ่มฉ่ำสม่ำเสมอนะ
แล้วผมกับไอ้พายก็เดินไปโรงแรมใหม่กันครับ ถูกต้องฮะเดิน เดินเท้านี่แหละ เพราะไอ้พายบอกว่าโรงแรมใหม่อยู่ห่างจากที่เดิมไปแค่สามบล็อคถนน มันก็ไม่ไกลหรอกนะฮะ ถ้าคนที่เดินตัวปลิวมีแค่กระเป๋าหนังสะพายใส่ของกระจุ๊กกระจิ๊กใบเดียวแบบมัน แต่กับคนที่ต้องแบกเป้แบคแพคใบโต กับลากกระเป๋าเดินทางจัมโบ้ใบใหญ่ สามบล็อคก็เล่นเอาลิ้นห้อยอยู่เหมือนกัน ดีที่อากาศหนาวนะ ถ้าร้อนๆ อย่างบ้านเรา ผมคงเป็นลมไปตั้งแต่บล็อคแรกแล้ว
โรงแรมใหม่เป็นโรงแรมขนาดใหญ่ สี่ดาวครึ่งคืนละ 6,700 บาท แพงเหี้ยๆ ครับ มันโทรมาจองห้องดีลักซ์ซึ่งราคาถูกที่สุดแล้วนะ ห้องก็ไม่ได้กว้างขวางมากนัก แต่ก็มีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน พร้อมเตียงคิงไซส์สีขาวที่นิ่มน่่านอน เออ กูยอมก็ได้วะ คืนนี้จะได้มีที่นอนสบายๆ แต่แม่งที่พักเมื่อคืนแค่คืนละ 1,000 เดียวเองนะ แอบงกเล็กๆ
พอเก็บของกันเสร็จผมกับมันก็ออกไปหาฟาสฟู้ดง่ายๆ กิน แล้วไอ้พายก็พาผมไปทัวร์ศิลปะ วันนี้มันบอกว่าจะเป็นวันทัวร์อาร์ตแกลอรี พรุ่งนี้จะเป็นคิวของมิวเซียม วันถัดไปก็จะยกให้เป็นวันของผม ที่จะไปร้านขายเครื่องดนตรี และไปนั่งฟังเทศกาลดนตรีแจ๊สในพาร์คกัน ส่วนสองวันสุดท้ายก่อนย้ายไปซิดนีย์ ก็จะเป็นวันช้อปปิ้งของมัน มันขอแบ่งเป็นช้อปฯ ที่ตลาดนัดศิลปะ มีของเก่ามือสองแนวๆ ที่อยู่ชานเมือง แล้วอีกวันค่อยกลับมาช้อปฯ ของแบรนด์ในเมืองกัน… ทำไมกูรู้สึกเหมือนโดนเอาเปรียบเลยวะ ของกูทำไมมีวันเดียวเองเนี่ย T^T
แต่ไปทัวร์แกลอรี่กับไอ้พายไม่ได้น่าเบื่ออย่างที่คิดนะครับ ไอ้พายเป็นไกด์ที่ดี มันคอยอธิบายขยายความนู่นนี่ให้ฟัง จนผมสนุกและมีอารมณ์ร่วมตามมันไปได้อย่างไม่น่าเชื่อ สรุปว่าวันนี้เรากินดื่มผลงานศิลปะไปได้สามแห่ง เย็นวันนี้ผมงอแงไม่อยากกินฟาสฟู้ดอีก ก็เลยจูงมือกันเข้าร้านอาหารไทยใกล้ๆ โรงแรม
ร้านนี้เป็นร้านค่อนข้างใหญ่ และมีดนตรีเล่นสด หน้าร้านมีโปสเตอร์โฆษณาวงดนตรีของไทยที่จะมาเล่นด้วยครับ มีหลายวงดังๆ เลยที่จะมาเยือนที่นี่
“สวัสดีค่ะ… สองท่านนะคะ… เอ๊ย!!! นี่พี่พาย กับพี่ริวใช่ไหมคะเนี่ย พี่พิมคะ พี่พิมมีนักร้องดังมาร้านเราค่ะพี่” น้องพนักงานเสิร์ฟ ที่ตอนแรกย้ิมทักทายเราเป็นภาษาอังกฤษ พอเธอเริ่มพินิจหน้าเราชัดๆ เธอก็คงคุ้นตาหลุดถามเป็นภาษาไทยออกมาเสียงดัง ก่อนจะรีบวิ่งกลับไปที่หน้าเค้าท์เตอร์คิดเงิน เรียกพี่ผู้หญิงที่อายุประมาณสักสี่สิบ ท่าทางจะเป็นผู้จัดการหรือเจ้าของร้าน ให้หันมาดูผมกับไอ้พาย เราสองคนก็ได้แต่มองหน้ากันแบบงงๆ เออนะ หนีมาถึงนี่แล้วยังเจอคนรู้จักอีกเว้ย
“สวัสดีค่ะ น้องริวกับน้องพาย ดีใจมากๆ เลยค่ะที่น้องสองคนมาทานข้าวที่ร้านเรา พี่ชื่อพี่พิมนะคะ เป็นเจ้าของร้านพิมนิยมนี้เองค่ะ โอ๊ย ไม่รู้จะพูดอะไรดี ตื่นเต้นมากค่ะ คือ… ยังไงล่ะ อย่าหาว่าพี่ฟื้นฝอยนะคะ คือเรื่องข่าวของน้องทั้งคู่น่ะค่ะ มันก็ดังมาถึงกลุ่มคนไทยที่นี่นะคะ พี่เองเป็นแฟนเพลงของน้องๆ จริงๆ ถ้าไม่เกิดเรื่องซะก่อนพี่ยังกะจะเชิญน้องมาเล่นคอนเสิร์ตที่ร้านเลยค่ะ แต่พี่ไม่แคร์เรื่องข่าวนะคะ พี่เห็นใจ และเอาใจช่วยน้องๆ ทั้งคู่ด้วยซ้ำ พี่ชอบมากๆ ที่น้องออกมาพูดตรงๆ แบบนี้ พี่นับถือและชื่นชมค่ะ”
“ขอบคุณพี่พิมมากเลยครับ พวกเราก็ดีใจที่มีคนเข้าใจเราสองคนครับ” ผมกับไอ้พายยกมือขึ้นไหว้ขอบคุณพี่พิมด้วยใจจริง ผมเอ่ยขอบคุณเธอด้วยความดีใจที่เจอคนที่เข้าใจเราอีกคน ขนาดแดนไกลขนาดนี้ ยังส่งใจเอาใจช่วยเราเลยครับ ดีจัง
“โอ๊ยคุณน้องขา เดี๋ยวนี้โลกมันหมุนไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว พี่ว่าหลายคนก็เปิดใจกว้างขึ้นนะคะ ส่วนไอ้พวกที่รับไม่ได้ รังเกียจอะไรแบบนี้ ก็ปล่อยเขาไปเถอะค่ะ พวกนี้มันมีปมมันถึงเกลียดพวกเพศที่สามมั้งคะ ฮ่าๆ… อุ๊ย ตายแล้วลืมไปเลยชวนคุยซะนาน มาค่ะๆ นั่งก่อนค่ะ โต๊ะนี้แล้วกันนะ วันนี้อยากทานอะไรสั่งเลยนะคะพี่เลี้ยงเอง”
“โอ๊ย ไม่ได้ครับพี่ พวกผมมาอุดหนุน อย่าให้ผมลำบากใจเลยครับ นะครับไม่ต้องเลี้ยงหรอก” ผมรีบปฏิเสธอย่างตกใจ พี่เขาดูอยากเลี้ยงข้าวเรามากๆ แต่ผมเกรงใจครับ อีกอย่างผมก็ไม่อยากให้ใครคิดว่า เอาความเป็นศิลปินมาใช้ทำนู่น ทำนั่นฟรี
“ไม่ได้เหมือนกันค่ะ พี่เป็นเจ้าบ้าน พี่ก็อยากเลี้ยงต้อนรับคนไทยกันเองแถมยังเป็นศิลปินด้วย ให้พี่เลี้ยงเถอะนะคะๆ … อืมเอาแบบนี้ดีกว่า น้องริวกับน้องพายเปิดมินิคอนเสิร์ตร้องเพลงในร้านพี่แทนได้ไหมคะ คืนนี้เลยก็ได้นะถ้าน้องๆ เตรียมตัวทัน” พี่พิมเธอยังคงไม่ลดละความพยายามที่จะเลี้ยงข้าวพวกผม
“ถ้าเป็นมินิคอนเสิร์ตเลยเกรงว่าจะไม่ได้นะครับพี่ เดี๋ยวทางค่ายว่าเอาครับ เพราะมันเป็นเรื่องสัญญาและก็ลิขสิทธิ์ด้วย แต่เอาเป็นว่า เดี๋ยวผมกับไอ้พายจะร้องเพลงด้วยกันเพลงนึงแล้วกันนะฮะ ได้ไหมครับ เออ แต่ผมรบกวนว่าอย่าถ่ายวิดีโอ หรือภาพเก็บไว้นะครับ พวกผมมาครั้งนี้มาเที่ยวกันเอง ไม่อยากเป็นข่าวเพิ่มอีก ขอร้องพี่พิมด้วยนะครับ”
“ยินดีเลยค่า พี่เข้าใจน้องๆ ค่ะ ดีใจจังเลย งั้นเดี๋ยวทานข้าวกันก่อนเลยนะคะ แล้วเดี๋ยวพร้อมเมื่อไหร่บอกพี่ได้เลยค่ะ จะใช้เครื่องดนตรีอะไรพี่มีหมดนะคะเลือกได้เลย เดี๋ยวพี่ขอตัวไปดูหลังร้านก่อนนะคะ” พี่พิมตาโตดีใจที่ผมตกลง ไอ้พายก็ตาโตตกใจเหมือนกันครับ แต่มันคงตกใจที่ผมบอกว่าจะร้องเพลงกับมัน
“ไอ้เหี้ย มึงตกปากรับคำพี่เขาไปไม่ถามกูก่อนเลยนะ กูไม่อยากร้องเพลงตอนนี้ มึงรับปากพี่เขาไปมึงก็ร้องเองแล้วกัน” อ้าวไอ้นี่งอแงและ
“มึงจะอะไรนักหนา นี่อาชีพมึงนะเว้ยร้องเพลงเนี่ย ได้ร้องเพลงที่ไม่ใช่เรื่องงานบ้างก็สนุกดีนะ แค่เพลงเดียวเอง ไม่อยากร้องคู่กับกูเหรอหะ” อ้อนๆ มันหน่อยครับไอ้พายมันเป็นคนปากร้ายแต่ใจดีนะ
“โว้ย แม่ง เออๆ ก็ได้ แต่กูขอเลือกเพลงเองนะ” มันหงุดหงิดเล็กน้อยแต่ก็ยอมผมครับ
“เรื่องเยอะนะมึงเนี่ย อ๊ะๆ อย่าตีกูนะ ถ้ามึงไม่อายกล้าตีกู กูจะจับมึงจูบปากโชว์คนเมลเบิร์นเนี่ยแหละ กูด้านนะมึง” ไอ้นี่บางทีต้องขู่กันบ้าง
“แล้วมึงคิดว่ากูอายเหรอ อย่าลืมนะเมื่อก่อนใครเก่งแต่ปาก” สาดดดด อย่ามารื้อฟื้นสิวะ กูอายเป็นนะเว้ย!!!
“เออๆ ยอมแล้วครับคุณเมีย กูมันเป็นผัวในเรือนเบี้ย เมียว่าอะไรก็ต้องยอม…โอ๊ย!!! จนได้นะมึง มึงนี่มันมือไวจริงๆ เลยว่ะ วันไหนไม่ได้ทำร้ายร่างกายกูเนี่ย มึงจะแดกข้าวไม่ลงใช่ไหม” สุดท้ายมันก็หยิกหมับเข้าที่เอว (หนาๆ) ของผมจนได้
“เออ มีผัวโรคจิตอย่างมึงก็ต้องใช้กำลังแบบนี้แหละ… ว่าแต่กูว่ามึงอ้วนขึ้นนะ หยิกไปนี่เนื้อเต็มๆ มือเลย ไอ้เหี้ยอ้วนเอ๊ย!!!!” โอ๊ยยยยย ปวดใจ อย่ามาเรียกกูอ้วนนะ ช่วงนี้มีแต่คนทัก ตอนก่อนมาเที่ยวก็อ่านกระทู้ในเว็บฯ วงตัวเอง มีน้องๆ หลายคนเข้ามาทักว่า ‘พี่ริวจ้ำม่ำขึ้นนะคะ’ ‘พี่ริวดูอวบอิ่มขึ้นนะ’ ‘พี่พายเลี้ยงดีแน่เลยพี่ริวถึงสมบูรณ์ขนาดนี้’ และอื่นๆ อีกมากมายในทำนองเดียวกัน ส่วนไอ้พวกปากมอมในวงผมอย่างไอ้เหี้ยแจ็ค มันพูดกับผมว่า ‘สรุปมึงโดนน้องพายเอาใช่ไหมเนี่ย ดูซิ๊ท้องแล้ว สามเดือนได้รึยังนะหลานอา’ ไอ้จัญไร!!!!! กูขอให้มึงโดนเอาบ้าง
“เมียกูเลี้ยงดีไง อ้วนๆ เต็มไม้เต็มมือมึงดี ไม่ชอบเหรอ”
“ดี อีกหน่อยกูจะแล่เนื้อมึงไปขาย สั่งอาหารสักทีสิกูหิวแล้ว” หึหึ เห็นไหมครับ มันด่าไปงั้นแหละ แต่ปากแม่งยิ้มไม่หุบเลย อยากหยิกแก้มมันจัง
ผมกับมันก็สั่งอาหารสามอย่างเป็นกับข้าวและก็ข้าวสวยคนละจาน รสชาติอาหารของร้านพี่พิมก็อร่อยดีครับ แต่ติดจะเป็นรสแบบฝรั่งกินซะหน่อย ไม่ค่อยเผ็ด ถูกใจไอ้พายมันแหละครับ เพราะมันไม่ทานเผ็ด ผมสั่งแกงเขียวหวานเนื้อ ไข่เจียว และผัดกะเพราไก่ แกงเขียวหวานเขาก็ใช้ถั่วลันเตาแทนมะเขือพวง ก็อร่อยไปอีกแบบครับ ไข่เจียวฟูนุ่มดี ส่วนผัดกะเพราก็ใส่ผักอื่นๆ ลงไปด้วย ทานกับข้าวหอมมะลิไทยร้อนๆ คิดถึงบ้านเลยครับ (เวอร์เนอะเพิ่งจะมาถึงสองวันเองกู)
ผมกับไอ้พายกินข้าวกันจนอิ่ม พี่เขาก็ยกบัวลอยไข่หวานมาให้ตบท้ายอีก แน่นเลยครับคราวนี้… ร้านอาหารพี่พิมคนเยอะพอสมควร ทั้งฝรั่งทั้งไทย ปะปนกันไป ตอนนี้สองทุ่มนิดๆ ผมหันไปถามไอ้พายว่าพร้อมไหม เพราะเห็นพี่พิมเดินออกมาส่งยิ้มให้ พี่เขาคงอยากให้เราร้องช่วงคนเยอะๆ นี่แหละครับ แต่แหม ก็เขินๆ เหมือนกันนะจะร้องเพลงไทยให้ฝรั่งฟังเนี่ย… พอไอ้พายบอกว่าพร้อม ผมก็เลยเดินไปหาพี่พิม บอกขอใช้แค่กีตาร์โปร่งตัวเดียว พี่พิมก็ชี้ไปที่มุมที่มีพื้นยกเป็นเวทีขนาดค่อนข้างกว้าง บนเวทีมีเครื่องดนตรีวางอยู่เกือบทุกอย่าง ทั้งกีตาร์โปร่ง กีตาร์ไฟฟ้า คาฮอง และเปียโนอัพไลท์ที่ตั้งติดชิดริมกำแพง
ผมเดินไปจูนๆ สายกีตาร์นิดหน่อย ลองดีดๆ ดูก็ใช้ได้ ผมเลยพยักหน้าให้ไอ้พายมาที่เวที ไอ้พายเดินมากระซิบบอกว่าจะร้องเพลงอะไร แล้วผมก็อดยิ้มออกมาไม่ได้กับเพลงที่มันเลือก ไม่รู้นะครับว่าหมายถึงใคร แต่ผมติ๊ต่างเอาแล้วกันว่ามันร้องให้ผม
“สวัสดีครับ พวกผมเป็นนักดนตรีจากเมืองไทยนะครับ พวกเรามาเที่ยวเมลเบิร์นเลยถือโอกาส มาเยี่ยมร้านพิมนิยม และก็มีเพลงเพราะๆ มาฝากกันเล็กน้อยครับ” ผมทักทายทุกคนเป็นภาษาไทย ก่อนที่ไอ้พายจะแปลเป็นภาษาอังกฤษตาม
“สวัสดีครับ ผมชื่อพายนะครับ แล้วมือกีตาร์นี่ชื่อริวฮะ วันนี้มีเพลงมาฝากครับ เพลงนี้ฮิตมากในประเทศไทย ใครเป็นคนไทยคงจะพอคุ้นหูอยู่บ้าง ผมอยากมอบเพลงนี้ให้ทุกคน สำหรับคนที่เจอใครสักคน ที่เข้ามาเปลี่ยนแปลงชีวิตเศร้าๆ ของคุณให้มีความสุข คนที่รักคุณจริง และทำทุกๆ อย่างแค่เพียงเพื่อจะได้เห็นรอยยิ้มของคุณ ยอมทุกอย่างเพื่อคุณ แล้วเขาเกิดมาเพื่อรอเจอคุณ แล้วคุณก็ได้เจอเขาแล้ว… ผมเองก็เจอเขาแล้วเหมือนกันครับ คนคนนั้นของผม”
สิ้นเสียงไอ้พาย ที่ทั้งพูดและแปล ผมแทบอยากจะวางกีตาร์แล้วเดินไปกอดมัน นี่เป็นครั้งแรกที่มันพูดถึงผมต่อหน้าคนเยอะๆ แบบนี้ ถึงมันจะไม่ได้เอ่ยชื่อ หรือบอกว่าเป็นใคร ผมก็รู้ว่ามันหมายถึงผม ก็แอบเขินๆ เหมือนกันนะครับ แต่มันมีความสุขมากกว่า นี่แหละครับหวานสุดในแบบของไอ้พายมันแล้วล่ะ
http://www.youtube.com/v/0APufZ6JCZQ
รู้ไหมว่ามันดียังไง และรู้ไหมว่าสุขใจเพียงใด
รู้ไหมว่าชีวิตเก่าๆ ของฉันนั้นเปลี่ยนไปเท่าไหร่
รู้ไหมว่าก่อนจะเจอเธอ รู้ไหมฉันเคยเป็นยังไง
รู้ไหมการที่ได้เจอเธอ นั้นช่างยิ่งใหญ่สักเท่าไหร่
เธอ เธอทั้งนั้นที่ทำ ให้ช่วงชีวิตของฉันน่าจดจำ ตั้งแต่ได้เจอเธอ
ไอ้พายมันร้องไป ก็ยิ้มไป ผมเองนั่งเล่นกีตาร์ไปก็ยิ้มไปเหมือนกันครับ
โลกที่เคยมองดูซึมเซา โลกที่มีแต่ความว่างเปล่า
ฟ้าทึมๆ และวันเศร้าๆ ไม่คิดว่าจะมีวันนี้ได้
เธอ เธอทั้งนั้นที่ทำ ให้ช่วงชีวิตของฉันน่าจดจำ ตั้งแต่ได้เจอเธอ
ขอบคุณสรวงสวรรค์ ให้เราได้เจอะกัน
ขอบคุณคนบนนั้น ที่ทำให้ฉันได้พบเธอ
ขอบคุณทุกเรื่องราว
ต้นเหตุที่ในวันนี้ฉันนั้นได้เจอ เธอ (สุดที่รัก)
แล้วไอ้พายก็หันมาหาผม พยักหน้าเหมือนให้ผมร้องต่อ ผมก็ร้องซ้ำอีกครั้งนึง
รู้ไหมว่ามันดียังไง และรู้ไหมว่าสุขใจเพียงใด
รู้ไหมว่าชีวิตเก่าๆ ของฉันนั้นเปลี่ยนไปเท่าไหร่
รู้ไหมว่าก่อนจะเจอเธอ รู้ไหมฉันเคยเป็นยังไง
รู้ไหมการที่ได้เจอเธอ นั้นช่างยิ่งใหญ่สักเท่าไหร่
เธอ เธอทั้งนั้นที่ทำ ให้ช่วงชีวิตของฉันน่าจดจำ ตั้งแต่ได้เจอเธอ
ขอบคุณสรวงสวรรค์ ให้เราได้เจอะกัน
ขอบคุณคนบนนั้น ที่ทำให้ฉันได้พบเธอ
ขอบคุณทุกเรื่องราว
ต้นเหตุที่ในวันนี้ฉันนั้นได้เจอ เธอ (สุดที่รัก)
เสียงผมขาดๆ หายๆ ในช่วงสุดท้าย ไม่ใช่เพราะอ่อนซ้อม แต่น้ำตาผมดันไหล ไอ้พายเห็นผมร้องไห้ ก็เดินเข้ามายืนใกล้ๆ ก่อนจะยกมือขึ้นโยกหัวผมเบาๆ แล้วก็ยืนกอดคอผมเอาไว้ พร้อมทั้งร้องท่อนสุดท้ายด้วยกัน
ขอบคุณสรวงสวรรค์ ให้เราได้เจอะกัน
ขอบคุณคนบนนั้น ที่ทำให้ฉันได้พบเธอ
ขอบคุณทุกเรื่องราว
ต้นเหตุที่ในวันนี้ฉันนั้นได้เจอ เธอ (สุดที่รัก)
หูผมได้ยินเสียงปรบมือเป่าปากเชียร์และร้องเรียกชื่อเราสองคนดังมาจากกลุ่มคนไทย แต่ผมมองอะไรไม่ค่อยเห็นเพราะม่านน้ำตาที่มันยังไหลออกมาไม่หยุด ไม่รู้ทำไมวันนี้ผมถึงขี้แย แทนที่จะเป็นขาประจำอย่างไอ้พาย ผมเอ่ยขอบคุณออกมาไม่ได้ด้วยซ้ำ เพราะเสียงผมสั่นจนพูดอะไรแทบไม่รู้เรื่อง ผมได้แต่ลุกขึ้นยืนโค้งตามเสียงขอบคุณของไอ้พาย ได้ยินเสียงคนร้องขอให้เราเล่นอีกเพลง ไอ้พายก็บอกขอบคุณ แต่เอาไว้โอกาสหน้าจะมาเล่นให้ฟังอีก
ไอ้พายจูงมือผมเดินลงมาจากเวที เราเดินไปลาและขอบคุณพี่พิมกันเล็กน้อย น้ำตาผมหยุดไหลแล้วตอนนี้ พี่พิมยิ้มให้พวกผมก่อนจะขอบคุณเช่นกัน เราสองคนออกจากร้านพี่พิมโดยที่ไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมา มือเรายังคงกุมกัน เดินจูงมือกันไปเงียบๆ ท่ามกลางอากาศหนาวๆ แต่หัวใจเรากลับอุ่นอย่างประหลาด เพลงเมื่อกี้ เหมือนแทนคำขอบคุณจากปากไอ้พายที่มอบให้ผม มันเต็มตื้นจนอดที่จะร้องไห้ออกมาไม่ได้
เราเดินจูงมือกันมาไม่แคร์สายตาใคร แต่ท่ามกลางเมืองใหญ่แบบนี้ก็ไม่มีใครใคร่จะสนใจผู้ชายสองคนที่เดินแนบชิดกันสักเท่าไหร่ เราเดินกันจนถึงโรงแรมที่พัก พอก้าวเข้าห้องได้ ผมก็ดึงตัวไอ้พายเข้ามากอดแน่น ก่อนจะร้องไห้ออกมาอีกครั้ง ครั้งนี้ไม่ใช่แค่ผมคนเดียวแล้วที่ขี้แย ไอ้ขาประจำในอ้อมกอดผมก็ปล่อยโฮออกมาเช่นกัน
“ขอบคุณนะ ขอบคุณมึงที่ทำทุกอย่างเพื่อกู ขอบคุณมากจริงๆ กูรักมึงมากนะ” ไอ้แรดที่กลับมาสวมบทขี้แยอีกครั้งเอ่ยบอกรักผมเสียงสั่นซ้ำๆ ไปมาอย่างน่ารัก
“ขอบคุณที่ร้องเพลงให้กูนะ ขอบคุณจริงๆ กูดีใจที่ได้เป็นคนนั้นของมึง ดีใจมากๆ นะ รักมึงเหมือนกัน” ผมก้มไปยืนยันคำพูดของตัวเองด้วยริมฝีปากผมที่ยื่นไปแตะปากไอ้พาย เรายืนจูบกันอยู่นาน ไม่มีใครสนใจว่านานเท่าไหร่ ไม่มีใครใส่ใจว่าต่อไปเราจะต้องทำอะไร ผมแค่อยากอยู่ในบรรยากาศแบบนี้ไปนานๆ มันอบอุ่น และมีความสุข
“ขี้ตู่นะมึง ใครบอกว่าร้องให้มึง” ประโยคแรกหลังจากที่ปากเราหลุดออกจากกัน ไอ้นี่ก็กวนตีนทันที แต่นี่แหละครับ ไอ้พายของผม
“เหรออออออ!!! งั้นกูทำให้มึงร้องให้กูฟังทั้งคืนเลยแล้วกันนะ…”
“เฮ้ยยยยย เดี๋ยวตก ไอ้…อืม อือออ” ผมพูดจบก็ช้อนตัวไอ้พายไปที่เตียง ไม่ทันปล่อยให้มันด่า ก็จัดการปากดีๆ ของมันอีกครั้ง และอีกครั้ง
“อ๊ะ… อ้าาาา ระ ริว อืมมม แรงๆ อีก อืมม” แล้วหลังจากนั้น ก็มีแต่เสียงนี้ที่ไอ้พายมันร้องให้ผมฟังทั้งคืน
“อะ อืมม คนเก่ง รอบนี้อยู่ข้างล่างนะ เดี๋ยวรอบต่อไปกูให้มึงขย่มเต็มที่เลย”
แล้วเราก็ผลัดกันขึ้นลงตามสเต็ป ฉลองโรงแรมใหม่ ประกอบเสียงครวญ (คราง) จากไอ้พาย ผมกับมันก็ไปสวรรค์กันไม่รู้กี่รอบ สุดท้ายรุ่งขึ้นอีกวัน เราก็ต้องตัดโปรแกรมทัวร์ช่วงเช้าออกไป เพราะกว่าจะลุกขึ้นมาได้ก็เกือบบ่ายโมง… แถมมีรอบพิเศษในห้องน้ำ เป็นแอพเพอร์ไทซ์ก่อนอาหารมื้อกลางวันอีกด้วย
สรุปว่าเรามาเปลี่ยนที่… กันใช่ไหมเนี่ย
แต่รู้สึกว่า คืนละ 6,000 กว่าบาทที่จ่ายไป มันช่างคุ้มจริงๆ ครับ…
“รักมึงนะ” ประโยคบอกรักเดิมๆ กับคนเดิม ที่ผมต้องพูดเหมือนเดิมทุกๆ วัน ไม่มีเบื่อ
“รักมึงเหมือนกันนะไอ้เหี้ย” หึหึ นี่แหละครับไอ้พาย หวานสุดๆ แล้วล่ะ
Credit : เธอทั้งนั้น - Groove Riders (ถ้ากดฟังไม่ได้ ก็กดลิงค์เอานะคะ เวอร์ชั่นนี้เป็นพี่ตู่ ภพธร ค่ะ http://www.youtube.com/watch?v=0APufZ6JCZQ&feature=related (http://www.youtube.com/watch?v=0APufZ6JCZQ&feature=related)
++++++++++++++++++++++
+ ตอนนี้เขาก็หวานๆ กันนะคะ ใสๆ ไม่มีอะไรมาก
+ เริ่มเบื่อคู่นี้กันรึยังคะ Mercy จะตัดใจจบอยู่หลายครั้งแล้วค่ะ เพราะเรื่องมันเหมือนจะไม่มีอะไรแล้วนะ ทุกคนว่ายังไงคะ คือตอนหน้า Mercy คงเอาคู่ฟี่ แจ็คมาลงนะคะ แล้วหลังจากนี้ จะวนกลับมาคู่หลักอีกที จริงๆ อยากเขียนต่อไปเรื่อยๆ แต่ก็กลัวจะเบื่อกัน เพราะมันก็จะเป็นชีวิตประจำวันของคู่นี้กันไปน่ะค่ะ หรือทุกคนว่ายังไงคะ
+ มีหลายคนที่เป็นนักอ่านเงา และก็แอดเฟสบุค Mercy ไป ถ้าไม่เม้นท์ในนี้ อย่างน้อยก็ไปทิ้งข้อความไว้ในเฟสก็ยังดีนะคะ คือ Mercy ก็อยากจะรู้ฟีดแบคของแต่ละตอน ตอนนี้ชอบไหม รู้สึกยังไงกันบ้าง Mercy แต่งนิยายทุกเรื่อง แต่งสดทุกตอนนะคะไปตามอารมณ์มากๆ ก็อยากรู้ความคิดเห็นของทุกคนกันบ้าง อย่างน้อยก็เป็นกำลังใจนะคะ
+ เข้าไปพูดคุยถามไถ่กันได้ที่เฟสบุคนะคะ Mercy Facebook (http://facebook.com/mercy.novel) เหมือนเดิมค่ะ แอดเข้าไปรบกวนแนะนำตัว หรือมาทักทายกันบ้างนะคะ บางคนแอดมาเรายังไม่เคยคุยกันเลยนะคะ
+ สุดท้ายขอบคุณทุกคนมากๆ ค่ะ[/color][/b]
-
จิ้มหนึ่งที :z13:
หวานมากกกก !!! เลือกเพลงได้เข้ากับริวพายสุดๆ อ่านแล้วยิ่งช่วยซึบซับความน่ารักเพิ่มเข้าไปอีก
เวลาพายด่าริวนี่มันตลกจริงๆนะ ริวนี่กลัวพายจริงๆเลยอ่ะ มันเหมือนจะเกรงใจเมียและกลัวผสมกัน
อ่านแล้วก็ฮาาาาา ทำไมมันถึงหงอได้ขนาดนี้ เป็นสามีที่เชื่อฟังภรรยาขนาดนี้ ครอบครัวจะไม่มีความสุขได้ยังไง
-
:o8: :monkeysad: :monkeysad: น้ำตาไหลเลย ซึ้งๆกับคู่นี้
-
คุ้มสุดๆๆสำหรับค่าโรงแรมอะริว :o8:
น่ารักกกกกกอะ
หวานกันมากกกกกกกกกก ชอบๆๆ
ก็ยังไม่อยากให้จบนะ ถึงจะนานๆมาต่อ อันนี้เข้าใจๆ
เราก็อยากอ่านหวานๆๆมั่ง 555 แรกๆๆ มันทะเลาะกะดราม่ากันเยอะอะ
แต่ก็แล้วแต่mercy นะจ๊ะ
ยังไงๆๆเราก็รักน้องพายกะน้องริวอยู่แล้ว
ปล ยิ่งอ่านยิ่งอยากให้มีคู่นี้จิงๆๆอะ เราจะตามกรี๊ดดทุกทีสิ 55
-
อย่าเพิ่งจบนะคะ.....
อยากดูคอนเสิร์ต น้องพาย ค่ะ o13
-
อ่านแล้วแอบน้ำตาซึมด้วยความซึ้งใจค่ะ :impress3:
-
น่ารักกันเสมอต้นเสมอปลายเลย
อ่านแล้ว แอบซึ้งไปด้วยนะเนี๊ยะ
-
ไม่เบื่อเลยค่ะน่ารักดีชอบบบบบ :o8:
:call:
-
หวานอะไรแบบนี้ สัตว์วิ่งกันให้วุ่น :jul3: :jul3:
-
:กอด1: น่ารักที่สุดเล๊ยยยยยยยยยยย
ยังไม่อยากให้จบอะคะ อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ อิ อิ
-
เพลงซึ้งง่ะ ขอบคุณสวรรค์ด้วยคนที่ส่งทั้งสองคนให้มารักกัน
พวกเราเลยมีความสุขม๊ากมาก :กอด1:
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย โรแมนติกมากกกกก ให้ตายเถอะโรบิน น่ารักมากๆค่ะ
แต่งไปเรื่อยๆเถอะค่ะ ถึงเป็นชีวิตประจำวันของทั้งคู่เราก็ยังอยากอ่าน ตราบใดที่เมอร์ซ๊่ยังมีแรงแต่ง เราก็มีแรงอ่าน555
-
ตามมาอ่านแล้วพี่ Mercy
ตอนนี้เบาๆ หวานๆ น่ารักมากเลยครับ
เคลิ้มเลย 555+
-
ซึ้งสุด ๆ แต่ว่ากลับมาเมื่อไหร่อย่าลืมของฝากนะ 555 :กอด1:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
งวดนี้รอนานมากเลยนะไนท์จ๋า
555++
-
ไม่ต้องจบหรอกค่ะ...
ไม่เบื่อค่ะอ่านได้ตลอดดด
ทำเป็น เรียลริตี้ไปเลยค่ะ เกาะติดพายก่ะริว ข้างขอบเตียง 555 :laugh: :laugh:
-
+ ให้นะคะ เพิ่งจะกดได้เมื่อไม่นานมานี้ 55+
ตอนนี้เหรอค่ะ ตอนนี้หวานมากค่ะ มีแอบหื่นเล็กน้อย
แต่ซึ้งจังเลยกับสองคนนี้
Mercy มาต่อบ่อยๆ นะคะ พี่รอเสมอ
-
ไม่เบื่อค่า อยากอ่านไปเรื่อยๆ ถึงนานๆจะมาอัพที
ก็ยังดีกว่าให้เรื่องมันจบไปเลย รักคู่นี้ ชอบค่ะ ชอบ
ปล.ที่จริงคุณ Mercy น่าจะทำแฟนเพจมากกว่านะ ^^
+1 :กอด1:
-
เป็นการแสดงออกถึงความรักและความหวาน ที่ทำให้คนอ่านพลอยเต็มตื้นไปด้วยจริงๆค่ะ
ดีค่ะ ที่จะแทรกคู่ของฟี่กับแจ็คมาให้ได้รับทราบความเป็นไปของทั้งสอง จะรออ่านนะคะ
เรื่องมาอัพช้าน่ะ ไม่เป็นปัญหาหรอกค่ะMercy ไม่ว่ากันอยู่แล้ว
และคิดว่าผู้อ่านทุกคนต่างก็ทราบดีว่า คนเขียนนิยายลงในนี้ล้วนแต่มีหน้าที่ประจำ
ที่ต้องรับผิดชอบอยู่แล้ว หลายๆคนยังเรียนอยู่ หลายๆคนก็ทำงาน
โดยส่วนตัวของดิฉันแล้วกลับชื่นชมMercyและนักเขียนทุกท่านในนี้ด้วยซ้ำ
ที่มามอบความบันเทิงโดยผ่านทางเรื่องราวเหล่านี้ให้ได้อ่านกัน มะมา :กอด1:ทีจ้ะ
-
ซึ้ง ๆ
รัก พาย + ริว มาก ขึ้น ๆ
เที่ยว ให้ สนุก นะ ๆ
-
ซึ้งมากๆเลยค่ะ :monkeysad:
ยิ่งฟังเพลงยิ่งอินค่ะ ฮือออออ
-
:impress3:
ซึ้งที่สุดๆ
อยากมีความสุขแบบนี้ๆ
-
ริว-พาย มาแล้ว คิดถึงมาก :กอด1: ไม่อยากให้จบเลยค่ะ แต่ถ้าคุณMercy จะเขียนคู่ฟี่ก็ดีค่ะแต่ขอให้มีคู่นี้ไปแจมบ้างนะคะ
แบบว่าชอบความรักของคู่นี้มากเลย ริวพอได้รักก็เต็มที่ พายก็เหมือนกัน จริงใจตรงไปตรงมากชอบมาก
-
หวานจ๊ะ
-
น่ารักจังเลยค่ะ
-
หวานกันจริงๆ ทั้งพายทั้งริว
รักกันมากๆนะคะ
-
ตอนนี้ซึ้งจัง
:sad4:
น้ำตาคลอเบ้าตามน้องริวไปติดๆ
แบบว่ามันน่ารักเนอะ
เรามันแม่ยกน้องริวอยู่แล้ว
ส่วนที่ mercy ว่า
:o8:
เราในฐานะคนอ่านก็ต้องบอกว่าอยากอ่านต่อไปเรื่อยๆค่ะ
แต่ในฐานะคนเขียนของ mercy
เราคิดว่าถ้าถึงจังหวะที่ mercy คิดว่ามันใช่แล้วจบ
เราก็จะยอมรับตามค่ะ
แต่ตอนนี้
เรายังมีความสุขกับการที่ได้อ่านคู่นี้
เค้ารักกันไป ด่ากันไป
มีความสุขกับน้องริวทุกๆตอน
รักเรื่องนี้ค่ะ
:กอด1: mercy
-
ตัวลอยแทนเจ้าริวมัน น้องพายที่รัก มาเวอร์ชั่นหวานเวอร์ๆ กรี๊ดดดดด สุขสุดติ่ง
คิดถึง เมอร์ซี่ด้วยน้า
-
ซึ้งจังเลยตอนนี้ รักพายริวเพิ่มขึ้นอีกเยอะเลย
ขอคู่แจ็คฟี่บ้างก็ดีค่ะอยากรู้ว่าคู่นี้เค้าจะหวานกันยังไง
ปล.เขียนต่อไปเรื่อยๆก็ดีค่ะ อยากอ่านอยู่ยังไม่อยากให้หายไปอ่ะ
:L2:
-
และแล้วในที่สุดเธอก็มา ริวและพาย
ตอนนี้น่ารักหวานๆ
-
คุ้มไหมละริวว วันละ6พัน ไม่มีคนรบกวนเลย
55555555
น่ารักกันจังงงง
:-[ :-[
-
น้ำตาคลอตามเลย กว่าจะมีวันนี้ก็ต้องสู้ จากนี้ก็รักดูแลกันไปนานๆ เนอะ ถามว่าเบื่อไม่ถ้าจะเขียนชีวิตเรื่อยๆ ของคู่นี้
ก็ต้องบอกว่าไม่ ออกจะน่ารัก ฮาดี แต่ก็อยากอ่านคู่ฟี่แจ็คเหมือนกัน คือว่าโลภมากอะ อยากได้ทั้งคู่
-
ทักทายพี่Mercyนะค่ะ ขอโทษด้วยนะค่ะหลังจากที่ซุ่มอ่านกว่าจะตามทันเลยไม่ได้มาเม้นให้
วันนี้เลยมาเม้นเป็นกำลังใจให้นะค่ะ :กอด1:
กว่าพี่พายจะเปิดใจรับพี่ริวได้นั่งอ่านไปลุ้นไปด้วยเเทบตาย
เเต่สุดท้ายก็ลงตัวจนได้ซึ้งมากกก :L1:
ต้องขอบคุณพี่Mercyด้วยนะค่ะที่เเต่งนิยายเรื่องนี้ให้อ่านอยากบอกว่าสนุกมากกกเลยยยยย :pig4:
-
หวานกันเบาเบาแค่นี้ก็สุขใจ
ยังไม่เบื่อจ้ามาได้เรื่อยๆ
คู่ไหนมาเราก็อ่าน
แค่อย่าลืมก็พอ
:L2: :กอด1: :L1:
-
ตามทันแล้วววว พายริวน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หวานซึ้งกันได้ตลอดเวลา
ขอบคุณคนเขียนมากๆ จ้า :pig4:
-
หวานแบบโหดนะคู่นี้ 555
-
:-[ อ่านแล้วเขินเลยอ่ะ น่ารักทั้งคู่เลย
-
เป็นทริปฮันนีมูนที่หวานและมีความสุขมากๆเลยค่ะ
อ่านแล้วมีกำลังใจดีนะ ถ้ามีคนที่รักอยู่เคียงข้าง ยังไงก็ฝ่าฟันอุปสรรคไปได้แน่นอน
ยังไงอย่าเพิ่งจบเลยค่ะ ยังอยากเห็นความน่ารักของน้องพายไปอีกนานๆง่ะ :impress:
-
ซึ้งมากๆๆ :monkeysad:
อยากอ่านคู่แจ๊ค+ฟี่แล้ว
+ 1 นะคะ
-
เป็นทริปเที่ยวที่น่ารัก หวาน ซึ้ง โหด ฮา หื่นมาก ชอบเวลาที่ทั้งคู่บอกรักกัน ริวจะชอบบอกรักแบบหวาน ซึ้ง ปนหื่น แต่พายจะชอบบอกรักแนวเขิน ปนโหด :o8: :sad11: :pighaun:
ที่พักคืนละ 6,700 แต่คุ้มมากนะริว ยอมจ่ายๆ ไปเหอะ แต่กลับไปนี่ ริวได้ทำงานหน้ามืดแน่ :laugh: :laugh:
ชอบคำบอกรักผ่านเพลงของพายจัง อ่านแล้วอยากเข้าไปกอดพายด้วยคน เพลงที่เอามาใช้ตอนนี้เหมาะกับคู่นี้มากๆๆๆๆๆ เพราะคนอ่านก็ชอบฟังเพลงนี้เหมือนกัน นี่ถ้าถึงตอนที่เป็นคอนเสิร์ตของพายที่มีริวเป็น แขกรับเชิญคงหวานกว่านี้แน่ๆ “my love song for you and him”
ถ้าถามว่าอ่านคู่นี้เต็มอิ่มหรือยัง ก็ต้องบอกว่าเต็มอิ่ม แต่ก็ยังอยากทานไปเรื่อยๆ ค่ะ
ถ้าจะมีคู่ ฟี่-แจ็คมาแทรกขั้นบ้างก็ดีนะ เพราะคู่นี้ยังคลุมเคลือมาก
:กอด1: :L2: :pig4: คุณ Mercy มากนะคะที่เขียนตอนนี้มาให้อ่าน เป็นตอนที่เรียกรอยยิ้ม และมีความสุขไปกับความรักของคู่นี้มากๆ
-
555...สุดท้ายก็...รักมึงเหมือนกันไอ้เหี้ย...555
-
น่ารักจังนะ :pig4:
-
มาถึงจุดนี้ ริว-พาย Honeymoon สวีทหวานไม่ต้องแคร์สื่อ
ความรักที่พายได้รับมาจากริวเหมาะกับเพลง "เธอทั้งนั้น" จริง ๆ เนอะ ~ :m1:
-
ไม่เคยมีคำว่าเบื่อสำหรับคู่นี้เลยแม้แต่น้อย คู่ที่อบอวลไปด้วยความรัก
ความมั่นคงและจริงใจระหว่างกัน แม้ไม่หวานในการพูดจาแต่กลับหวาน
ยิ่งนักในการกระทำ อ่านแล้วมีความสุขค่ะ +1 แทนคำขอบคุณ :pig4:
-
:o8: หวานกันจริงๆ
-
ซึ้งมากเลยค่ะ
ตอนแรกๆออกแนวขำๆกัน อ่านบทสนทนาของพายกะริวแล้วฮาเลย
จิกกัดกันได้น่ารักมาก 5555555
ชอบเพลงนี้มากเหมือนกันค่ะ เป็นเพลงที่มีความหมาย
อ่านแล้วนึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมาของสองคนนี้ทำให้อินตามไปด้วยเลย
ชอบตอนที่ร้องไห้แล้วกอดกันมากๆ ได้เห็นว่าพายกะริวรักกันมากจริงๆ ...ซึ้งค่ะ~
-
ยังซึ้งประทับใจคู่นี้
มีอะไรน่ารักๆ ออกมาให้เห็นตลอด
ถ้าจะให้จบมันก็ได้นะคะ พอคิดถึงหรือมีอะไรที่จะเขียนค่อยเป็นตอนพิเศษเป็นครั้งๆก็ได้
ว่าแต่อีกเรื่อง ตอนพิเศษค้างอยู่หรือเปล่าเอ่ย
-
ได้ย้ายโรงแรมกันสมใจ รักกันแบบโหด ๆ แต่ก็รักกัน
โดยเฉพาะตอนท้ายของตอน หวานซึ้งเกินไปแล้ว
ถึงจะไม่ใช่คู่หวาน ที่หวานกันตลอดเวลา
แต่การกระทำ และคำบอกกล่าวว่ารัก ก็ทำให้ทั้งสองคน
ฝ่าฟันกันไปได้ :L1:
-
พายน่ารักมัก มากเลย
อยากตามติดสถานการจัง
ขณะนี้ที่โรงแรม...เสียไปกี่น้ำ
โอะหมดไปกี่ยก
อะไม่ใช่
สรุปว่าเขานอนกันตอนไหน
555555+
-
อ่านตอนนี้แล้วซึ้งอะ ร้องไห้ตามไปด้วยเลย+เพลงก็เข้ากับตอนนี้ดีมากเลยค่ะ รักน้องริว+น้องพายน้า
-
เอาจริงๆก็ไม่อยากให้จบ แต่ว่าจบก็ได้แล้วเขียนเป้นตอนพิเศษมาเรื่อยๆ ให้รู้สึกว่าเราได้เดินตามเขาไปในทุกๆก้าว
สวยว่ามันเป็นความสุขมากเลยนะคะ แบบว่าหลายๆเรื่องตัดจบไปแต่สวยรู้สึกว่ายังไม่อยากให้จบ พอเข้าไปอ่านถึงมันสนุกมากแค่ไหน
แต่มันก็มีความเสียดายว่า อยากอ่านต่อจัง และสวยคิดว่าถ้าเรื่องนี้ตัดจบไปเลย สวยก็ต้องมีความรู้สึกนั้นแน่ๆ
อยากให้มีตอนพิเศษเรื่อยๆให้ได้หายคิดถึง และรุ้ว่าเขาสองคนยังรักและแสดงให้เห็นถึงความสำคัญของกันและกันอยู่
มันต้องมีความสุขมากแน่ๆ ^ ^ อย่าตัดจบแบบที่ไม่กลับมาต่อเลยนะคะ มันเศร้า TOT เศร้าว่าจะเปิดมาแล้วไม่ได้เหนความเป็นไปของคนในเรื่องอีก
แค่คิดก็เจ็บแล้วน้า
-
เค้าย้ายโรงแรมกันก็เพื่อการนี้สินะ :z1:
น้องพายน่ารักอ้ะ ~
หวานๆใสๆนะคู้นี้(แต่ก็ไม่ค่อยใสเนอะ อิอิ:o8:)
อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆค่ะ o13
โดยส่วนตัว ชอบริวกับพาย มากๆๆๆๆค่ะ :กอด1:
-
ซึ้งงะ ริวอบอุ่นดีจัง กด like กดlike.
ไม่เบื่อนะคะแต่หว่ามันเรียบๆไป นิดนึงคะ
แต่เค้าก็ชอบนะ555 คนอ่านหลายอารมจิงๆ
-
น้องพายกับริว ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะคะ
ขอเป็นกำลังใจให้คนแต่งค่ะ :pig4:
-
อ้ากกกกกกกก :-[
ถ้าจะมาหวานนอกประเทศกันอย่างนี้ น่ารักอ่ะ !!
-
คุณไนท์... เพิ่งกลับมาจากอีเวนท์ที่ต่างจังหวัดเหนื่อยมากๆ แต่พออ่านน้องพาย ทำให้หายเลยแหละ หวานกันจริงๆ นะ
มาต่อ เร็วๆล่ะ
ปล. อยากมีแฟนบ้างงง :sad4:
-
พระเอกเราขี้แยซะแล้ว
แต่ตอนท้ายน้องพายก้ขี้แย(กว่า)เหมือนเดิม
(น้องพายกลัวร้องไห้ออกสื่อใช่ไหม? เลยปล่อยให้ตาริวของเราร้องไห้แทน)
ตอนนี้หวานมากๆๆ :o8: :o8:
-
น่ารักอ่ะ อิอิ ใสๆๆแบบนี้ชอบ
แต่ถ้าหมดแล้ว ไปคู่หลักย่อมได้
รักหมดทุกคู่ อิอิ
-
พายก้อแอบหวานนเนี่ย อิอิ
-
หวานนนนนนนนนนนนนนน
-
ซึ้งอะ..กว่าสองคนนี้จะฟันฝ่าอุปสรรคมาได้ก็แทบแย่แล้ว
รักกันมากขนาดนี้ก็ไม่แปลกอะ
ริว..แอบซึ้งนะเนี๊ย
น่ารักทั้งสองคนเลยยย
-
ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก น่ารักอ๊ะ!! ><'
เพี๊ยะ!! โอ้ยมดกัด!!
หวานกันจริ๊งเลยคู่เนี้ย~~ แต่ไม่ยักกะเลี่ยนแฮะ - -;; 555
-
ไม่เบื่อเลยค่ะ อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ เป็นชีวิตประจำวันก็ได้ ชอบอ่ะ
อ่านตอนที่ร้องเพลงเเล้วเเอบน้ำตาซึมเหมือนกันนะ น่ารักมากอะ่ ซึ้งจัง
ขอบคุณนะคะ
-
ซึ้งมากๆๆๆ หวานมากๆๆ ชอบจังเลยคู่นี้ ^^
-
ทำเป็นตอนพิเศษ 1 ตอนพิเศษ2 ไปเรื่อยๆไงคะ เป็นเรื่องจุกจิก ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องหลักๆแล้ว มีปัญหาเล็กๆน้อยเข้ามาบ้าง หวานบ้าง ปนๆกันไป :impress2:
-
:เฮ้อ: หื่นกันได้ตลอดแหละค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ แถมยังหวานกันไม่แคร์สื่ออีก
-
ตอนนี้ทั้งน่ารัก ทั้งซึ้งเลย
เกือบร้องไห้ตามริวแล้ว :monkeysad:
ต้องหยุดอ่านไปแปปนึงแล้วกลับมาอ่านต่อ
(ไม่ใช่ไรหรอกเดี๋ยวร้องไห้คนอื่นจะหาว่าบ้า) :laugh:
-
ชอบจังเลย o13
-
ซึ้งอะ เปิดเพลงคลอไปด้วยยิ่งได้อารมณ์
-
หลังจากที่คิดว่าจะรอสอบเสร็จก่อน ค่อยมาอ่าน สุดท้ายก็ทนไม่ไหว
ต้องมาอ่าน ฮ่าๆ และก็ไม่ผิดหวัง ตอนนี้ทั้งหวาน ทั้งซึ้ง ทั้งน่ารักมากมาย ><
-
น้ำตาคลอแล้วววว :sad4:
ซึ้งแทน 5555 เม้นไม่ออก แค่อยากกอด mercy และริวพาย หลายๆ ที
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
สองคนนี้หวานกันสุดๆ
ตอนร้องเพลงด้วยกันซึ้งมาก
น้ำตาคลอตามเลยอ่า
-
:-[ :-[ :jul1:
-
น้องพายน่ารักขึ้นทุกวัน :o8:
-
ตามอ่านค้าบพี่ไนท์ ไม่ได้อ่านนานมาก
ตอนล่าสุดนี่ทำเอาน้ำตารื้น ฮ่าๆ
-
หวานๆกันต่างแดน เหมือนไปฮันนีมูนเลย :o8:
+1 จ้า
-
แหมมม เปลี่ยนที่กันเพื่อการนี้เลยน่ะ55555
ชอบเรื่องนี้มากค่ะ เข้ามาตามดูตลอด
ชอบพลอตแนววนี้ ไม่ต้องหวานกัน ออกเปรี้ยวๆดี5555
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
คู่นี้ก้อตล๊อด อ๊ากกกกกกก
ปล.คิดถึงพี่ภพและน้องรันด้วยนะ มาไวๆ
-
น้ำตาแตกอ่ะ :sad4: :sad4:
-
เยี่ยมมากๆๆๆๆๆ o13 o13 o13:pig4: :pig4: :pig4:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเีื่รื่องนี้
แต่เคยอ่านเีรื่องอื่นของนัีกเขียนมาก่อนแล้ว
ชอบมากเลยๆ
o13
-
คิดถึงคู่ผัวเหี้ยเมียแรดมากมาย
-
พายกับริวตอนนี้หวานมากพี่เมอร์ซี่ :-[
แต่แอบหลุดขำคั่นความซาบซึ้งตามเรื่อง
ริวร้องไห้ คือปกติมันต้องพายร้องไม่ใช่เหรอคะ?
:กอด1:
-
หวานหยดกันดีนะคู่นี้
ก็ชอบทุกคู่เลยนั้นแหละค่ะ อ่านไปได้เรื่อยๆ
-
หลงรักน้องพายเข้าเต็มๆ คนอะไรจะแรด ปากจัดได้น่ารักขนาดนี้
น้องริว ก้อไม่น่าเชื่อว่าจะพระเอ๊กพระเอกขนาดนี้ ตอนแรกๆ อ่านแล้ว เชี่ยนี่ปากดีเกิ๊น
เป็นคู่ที่น่ารักมาก เหมาะสมที่สุดเลยค่ะ o13
-
มารอน้องริวน้องพายต่อ :o8:
-
หวานนนนมากกกกก น่ารักทั้งคู่เลย
-
ตามอ่านทันแล้ว!
อ่านคู่นี้แล้วซึ้งมากเลยอะ
ตามอ่านตั้งแต่เรื่องของเลิฟเซฟ เซย์แชมป์แล้ว
ตอนแรกๆ พายกับริวกัดกันมากมาย
ไปๆ มาๆ หวานกัน ถึงจะหวานแบบโหดๆ ก็เหอะ 55.
ยังไม่เบื่อคู่นี้นะคะ ยังไม่อยากให้จบเลยอะ แต่งตอนพิเศษต่อๆ ไปก็ได้นะ
:-[
-
สวัสดีค่า ช่วงนี้ไม่ได้หายไปนานนะคะ มาต่อเร็วกว่าเดิมทั้งสองเรื่องเลยนะ
คราวนี้ก็ตามที่ได้สัญญาไว้ค่ะ มาต่อตอนพิเศษของฟี่กับแจ็ค ตอนแรกกะว่าจะตอนเดียวจบ แต่สงสัยจะไม่จบ
เอาเป็นว่าถ้าใครรอน้องพายกับไอ้เหี้ยริว ก็รอไปก่อนนะคะ มาอ่านสองคนนี้กันก่อน
ส่วนใครรอน้องรันกับพี่สาม ก็ครั้งหน้าจะไปต่อให้ค่ะ รอหน่อยนะคะ
เหมือนเดิมค่ะ ขอบคุณจริงๆ ที่ทุกๆ คนชอบเรื่องนี้ เข้ามาให้กำลังใจ เข้ามาเม้นท์ เข้ามาพูดคุยกันตลอด
ดีใจและขอบคุณจากใจค่ะ :กอด1:
ปล. คำผิดเดี๋ยวกลับมาแก้นะจ๊ะ ไปอ่านกันเลยค่า
+++++++++++++++++++++
ตอนพิเศษ Alfie & Jack 1
ผมฟี่นะครับ ยังพอจะจำกันได้ใช่ไหม ชีวิตผมตอนนี้ก็ไม่มีอะไรมากหรอกฮะ เรียนกับรับงานฟรีแลนซ์ ทำอยู่สองอย่างนี่แหละ อ่อ… ผมคงยังไม่ได้บอกใช่ไหมว่าตอนนี้ผมย้ายมาอยู่กับไอ้แจ็คมันแล้ว ไม่ได้หอบผ้าหอบผ่อนหนีตามมันมาหรอก ก็แค่มันขอแม่มันซื้อคอนโดใกล้ๆ ตึกค่ายเพลงของมัน เพราะมันวางแผนไว้ว่า ถ้ามันเรียนจบมันจะหน้าด้านขอเขาทำงานประจำที่นั่นเลย แล้วแม่มันก็เป็นประเภทกลัวลูกลำบาก เลยซื้อห้องขนาดใหญ่ให้มัน มีสองห้องนอน มีแพนทรี่ ระเบียงกว้าง มีเฟอร์นิเจอร์ครบครัน ระบบความปลอดภัยดีเลิศ ส่วนกลางก็มีทั้งฟิตเนท สระว่ายน้ำ ร้านสะดวกซื้อ แถมอยู่ใจกลางเมืองที่มีทั้งรถไฟบนฟ้า รถไฟใต้ดินตัดผ่าน พร้อมห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ ที่ถัดไปไม่กี่ป้ายรถอีกต่างหาก
ไอ้แจ็คมันก็ชวนๆ ให้ผมคืนห้องเช่าเดิมไปซะแล้วย้ายไปอยู่กับมันสะดวกกว่า เพราะช่วงหลังๆ ผมไปค้างบ้านมันบ่อย เรื่องที่จะให้ย้ายไปอยู่กับมันที่คอนโดก็เลยไม่ใช่เรื่องที่ต้องมาคิดมากให้เสียเวลา บ้านไม่ต้องเช่า แค่คอยหาข้าวหาปลาให้มันแดก กับทำงานบ้านเล็กๆ น้อยๆ แลกที่อยู่ก็พอ ประหยัดไปได้เดือนละหลายพันบาททีเดียว ผมไม่ใช่ลูกคุณหนูไฮโซแบบมันนี่ครับ ชนชั้นระดับกลางอย่างผมอะไรที่ประหยัดได้ก็ต้องทำ
จากคอนโดมันผมสามารถนั่งรถเมล์สายเดียวก็ถึงมหาฯลัย หรือวันดีคืนดีถ้ามีเรียนเวลาไล่เลี่ยกันผมก็ติดรถไอ้แจ็คไปได้ เดี๋ยวนี้มันขับรถไปเรียนแล้ว เพราะผมด่ามันเอง ปกติตอนอยู่บ้าน บ้านมันจะใกล้คอนโดของไอ้ริว มันก็จะให้ไอ้ริวแวะไปรับมัน ตอนนี้ย้ายมาอยู่นี่ มันก็ดันเสือกบอกให้ไอ้ริววนรถมารับมันด้วย ผมก็เลยด่าแล้วก็บังคับให้มันขับรถไป เป็นปรากฏการณ์ที่แม่มันขอบอกขอบใจผมยกใหญ่ เพราะบังคับให้มันขับรถมานานแล้ว มันไม่ยอมสักที (ก็บอกแล้วครับ บ้านนี้เขากลัวลูกลำบาก) ผมก็เลยกลายเป็นตุ๊กตาเอ๊ย กลายมานั่งเป็นเพื่อนคู่กับมันบนแคปติวาสีดำ อยู่บ่อยๆ
ผมว่าสิ่งหนึ่งที่ทุกคนคงอยากจะถาม แม้แต่เพื่อนสนิทอย่างพายก็ยังอยากรู้ นั่นก็คือ… ความสัมพันธ์ของผมกับไอ้แจ็ค
ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ ผมกับมันก็เป็นเพื่อนกัน สนิทกัน แต่… เราก็มีเซ็กส์กัน อย่าตกใจฮะ มันก็แค่เซ็กส์เฟรนด์เอง ผมกับมันเราตกลงกันแล้วว่าเราจะเป็นเพื่อนกันแม้จะมีความสัมพันธ์ทางกาย แต่เราก็มีสิทธิ์ที่จะคบใครก็ได้ เพราะเราไม่ใช่แฟนกัน ไม่ก้าวก่ายเรื่องความรักซึ่งกันและกัน ส่วนใครยังสงสัยเพิ่มว่าผมกับมัน ใครเป็นผู้กระทำ และใครเป็นผู้ถูกกระทำ ก็แล้วแต่ว่าวันไหนใครอยากเป็นอะไร มันก็ผลัดๆ กันแหละฮะ จริงๆ ก็อยากเป็นผู้กระทำฝ่ายเดียว แต่ไอ้แจ็คก็ไม่ยอมเหมือนกัน บางทีตกลงกันแล้วว่าวันนี้ผมจะทำ พอถึงหน้างานกำลังเข้าได้เข้าเข็ม ไอ้เหี้ยแจ็คก็ดันเข้าใส่ผมซะอย่างงั้น
ก็ไม่ได้จะมีอะไรกันบ่อยหรอกครับ อาทิตย์ละสองวันโดยเฉลี่ย หรือตามความอยากถ้ามันอยาก หรือผมต้องการ เราก็นอนด้วยกันตื่นเช้าเราก็ปกติ คุยกันเหมือนเดิม…
แต่ช่วงนี้ ผมรู้สึกว่า มันมีบางสิ่งไม่เหมือนเดิมเกิดขึ้น ไม่ใช่ที่ตัวไอ้แจ็ค แต่กลายเป็นความรู้สึกผมต่างหาก…
ไม่รู้เป็นอะไร ช่วงนี้ผมดันรู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งที่เห็นไอ้แจ็คนั่งคุยโทรศัพท์หรือแชทบีบีแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ผมไม่พอใจที่มันเป็นคนเฟรนด์ลี่ ก็เข้าใจว่ามันเป็นศิลปิน แต่ว่าออกไปไหนกันทีไรมันก็จะต้องมีแฟนเพลงสาวๆ เพื่อน หรือรุ่นน้องผู้หญิงเข้ามาทัก มาคุยเล่นตลอด แล้วไอ้ห่านี่ก็เป็นผู้ชายประเภทร่าเริงตลอดเวลา ยิ้มทักทายทุกๆ คน
ล่าสุดเมื่อวานนี้ผมกับมันไปกินข้าวด้วยกันแถวๆ คณะผม ก็มีผู้หญิงคณะการโรงแรมหน้าตาสวยคมเข้ามาทัก คุยอะไรกันอยู่สักพัก ไอ้แจ็คก็หันมาบอกผมว่าคงไปดูหนังด้วยไม่ได้แล้ว มีธุระนิดหน่อยกับผู้หญิงคนนี้ที่ไอ้แจ็คแนะนำว่าชื่อมด ผมก็ยังไงก็ได้อยู่แล้ว แม้มันจะแดกข้าวไม่หมด แต่มันก็วางเงินส่วนของมันเอาไว้ ก่อนไปก็ขอโทษขอโพยซะยกใหญ่ ผมก็รีบไล่ๆ มันไปซะ คนมีธุระนี่ครับ แล้วมันก็เป็นเพื่อนจะให้ผมงอนเป็นผู้หญิงหรือไง ก็ได้แต่พยักหน้าเข้าใจแล้วก้มหน้ากินข้าวของตัวเองให้หมด (มีแอบเอื้อมมือไปคุ้ยๆ เนื้อสัตว์ในจานไอ้แจ็คกินด้วยความเสียดายด้วย)
พอกินข้าวเสร็จมันก็ไม่มีอะไรทำครับ เพราะตอนแรกวางแผนไว้แล้วว่าจะไปดูหนัง พอโดนแคนเซิลก็ไม่รู้จะไปทำอะไร แต่ในใจก็คิดว่าเอาวะ ไหนๆ ตอนแรกก็กะว่าจะดูหนังแล้ว ก็ไปดูเองคนเดียวก็ได้ ปกติผมก็ทำออกบ่อยๆ เลยตัดสินใจนั่งรถไปห้างสรรพสินค้าใหญ่ที่มักจะไปใช้บริการโรงภาพยนตร์อยู่เป็นประจำ
แล้วมันก็มีเหตุให้ผมได้หงุดหงิดใจ และไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงรู้สึกแบบนี้… ผมเจอไอ้แจ็คกับผู้หญิงที่ชื่อมดยืนต่อแถวซื้อตั๋วหนังด้วยกัน แม้ไม่ได้ยืนเกาะแขนจับมือแต่ทั้งคู่ก็หัวเราะต่อกระซิกกันสนุกสนาน ไอ้แจ็คมันเป็นพวกคารมดี เป็นผู้ชายฮาๆ ที่ชอบพูดยั่วแหย่กับประโยคกวนๆ ของมัน ใครอยู่ใกล้ๆ มันก็สนุก เพื่อนมันเลยเยอะเพราะมันเป็นคนเฮฮากวนๆ แบบนี้แหละครับ ส่วนเรื่องผู้หญิงก็ไม่ต้องพูดถึง สาวๆ ชอบคนฮาๆ กันทั้งนั้น
ผมไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมยืนมองภาพนี้ด้วยความรู้สึกหงุดหงิด หงุดหงิดไม่พอ มันยังรู้สึกน้อยใจ เสียใจ พานจะทำให้น้ำตาไหลขึ้นมาซะอย่างงั้น ผมน้อยใจที่มันไม่มาดูหนังกับผม แต่เสือกมากับผู้หญิงคนนี้แทน ผมเสียใจที่มันโกหกว่ามันมีธุระ แต่ธุระของมันกลับเป็นการมาดูหนังกับผู้หญิง แต่ที่มันน่าโมโหมากที่สุดคือตัวเอง ทำไมผมถึงแคร์มันขนาดนี้ ทำไมต้องปล่อยให้มันมามีอิทธิพลเหนือความรู้สึกของผมด้วยก็ไม่รู้ ในเมื่อเราตกลงกันแล้วว่าจะอยู่กันอย่างแฟร์ๆ แต่เสือกเป็นผมเองที่กำลังจะก้าวข้ามเส้นที่เราสองคนเคยขีดเอาไว้
“เฮ้ยฟี่ เสร็จยังวันนี้กูรีบ” เมื่อคืนเราสองคนต่างจมอยู่กับพื้นที่ของตัวเอง ห้องใครห้องมัน ผมไม่รู้ว่ามันกลับห้องมาเมื่อไหร่ รู้แค่มันมีซ้อมดนตรีกลับดึกเพราะมันส่งแมสเสจมาบอก ตื่นมาตอนเช้าปกติวันจันทร์ผมจะออกจากบ้านพร้อมมัน เพราะผมมีเรียนเก้าโมง ส่วนมันมีเรียนสิบโมง มันแวะไปส่งผมก่อนแล้วก็เลยไปคณะตัวเองได้
“มึงไปก่อนเถอะ กูยังไม่เสร็จ” ผมจงใจที่จะตื่นสาย และอาบน้ำแต่งตัวช้าๆ ให้ไอ้แจ็คมันออกไปก่อน ผมยังไม่พร้อมจะเจอมัน หรือคุยกับมันในเวลานี้
“มึงอาบน้ำไวอยู่แล้ว เดี๋ยวกูรอก็ได้ เร็วๆ กูให้อีกสิบห้านาที เดี๋ยวกูต้องแวะไปรับมดด้วย” ไอ้ประโยคแรกที่บอกจะรอ ก็เกือบจะใจอ่อนอยู่หรอก แต่พอบอกว่าที่เร่งเนี่ยเพราะต้องไปรับผู้หญิง แม่งอยากจะหันไปด่า
“มึงไม่ต้องมารอกู กูไปของกูเองได้ มึงจะไปรับใครมึงก็ไปเลย” ผมเผลอใส่อารมณ์ไล่มันออกไป พอรู้ตัวก็ต้องรีบหันหลังกลับเข้าห้องตัวเอง
“ตามใจมึงแล้วกัน งั้นกูไปก่อนนะ” หึ ผมหวังอะไรอยู่เหรอ หวังว่ามันจะเดินตามมา มาง้อให้ผมไปด้วยงั้นเหรอ หึหึ แค่เพื่อนคนหนึ่งเอง มันจะไปสำคัญกว่าผู้หญิงได้ยังไง
วันนั้นทั้งวัน ผมดันคิดแต่เรื่องไอ้แจ็คกับผู้หญิงคนนั้น เหม่อจนพายต้องถามว่าผมป่วยรึเปล่า ผมเลยต้องโกหกว่าปวดหัวเพราะเมื่อวานโดนฝน พายก็บ่นงุ้งงิ้งนิดหน่อยว่าผมไม่ดูแลตัวเองปล่อยให้ป่วยได้ยังไง
‘เดี๋ยวเย็นนี้กูไปรับนะ รอที่คณะล่ะ พายบอกว่ามึงป่วย เป็นอะไรมากรึเปล่า’ ไอ้แจ็คมันส่งแมสเสจมาหาผม หลังจากที่ผมบอกพายว่าป่วยไปไม่เกินครึ่งชั่วโมง ข่าวถึงหูไอ้แจ็คแล้ว
‘ไม่ต้องมารับ กูไม่ได้เป็นอะไรมาก กูมีธุระต่อเดี๋ยวกลับเอง’ ผมส่งแมสเสจกลับไป และไม่สนใจสายเรียกเข้าที่ไอ้แจ็คโทรเข้ามาหลังจากที่ผมส่งแมสเสจไป คนขี้เสือกแบบมันน่ะ ต้องโทรมาถามจนกระจ่างนั่นแหละว่าจะไปไหนอะไร ยังไง แต่ช่างแม่งเหอะครับ
เลิกเรียนผมก็เดินลงมาจากตึกพร้อมพายและเพื่อนคนอื่น เดชะบุญที่ผมดันตาไวมองเห็นไอ้แจ็คนั่งคอยอยู่ที่โต๊ะม้าหินหน้าคณะ ผมเลยบอกพายว่าผมจะแวะไปหาอาจารย์เรื่องโปรเจคก่อน แล้วเดี๋ยวจะกลับเลย พายก็บ่นๆ ผมตามประสาว่าให้รีบกลับบ้าน เรื่องโปรเจคไว้พรุ่งนี้ค่อยมาถามก็ได้ แต่ผมแค่ยิ้มๆ แล้วรีบเดินกลับขึ้นตึกไป
ไม่นานก็มีสายเข้าจากพาย สลับกับไอ้แจ็ค สงสัยสองคนนี้จะเจอกันแล้ว แต่ผมเลือกที่จะไม่รับสายใครทั้งนั้น ตอนนี้ ผมเลือกที่จะลงอีกฝั่งของตึก เข้าไปที่ห้องเรียนชั้นล่างก่อนจะปีนหน้าต่างหนีออกไปทางด้านหลัง แม่งกูเหมือนพวกเด็กมัธยมหนีเรียนเลยห่าเอ๊ย… สุดท้ายผมเลยเลือกปิดโทรศัพท์ดีกว่า เพราะว่ามันสั่นตลอดเวลาจนรำคาญ
“เฮ้ยจอมคืนนี้กูไปค้างด้วยได้เปล่าวะ” ผมเดินออกมาจากมหาฯลัยแล้วเดินไปที่ร้านประจำที่พวกเพื่อนผมคนอื่นมันต้องชอบมานั่งกันก่อนกลับ แล้วก็ไม่ผิดหวังเจอไอ้จอมอยู่ที่นี่ด้วย ไอ้จอมเป็นซี้ผมอีกคนนึงครับอยู่กลุ่มเดียวกัน คนนี้ไอ้พายก็ซี้ฮะ ไอ้จอมมันอยู่บ้านกับน้องชายอีกสองคน พ่อแม่มันอยู่ต่างจังหวัดแต่ซื้อบ้านให้มันกับน้องๆ มันไว้อยู่เพื่อมาเรียนในกทม. เมื่อก่อนผมก็เคยไปค้างบ้านมันบ่อยๆ ตอนไปทำโปรเจคกัน เพราะบ้านมันสะดวกสุด ใกล้มหาฯลัยสุด
“อ้าว มีไรเปล่าวะ” มันคงงงนิดหน่อย เพราะไม่ใช่ช่วงงานยุ่ง และผมก็ไม่ได้มาค้างบ้านมันนานแล้ว
“อ๋อ ไม่มีไรพรุ่งนี้กูมีธุระคุยกับลูกค้าตอนเช้าแถวๆ บ้านมึงก่อนมาเรียนน่ะ กูขี้เกียจกลับไปนอนคอนโดเดี๋ยวตื่นมาไม่ทันนัด” แถไปก่อน ไอ้จอมมันไม่สงสัยหรอกฮะ เพราะปกติผมรับงานฟรีแลนซ์ประจำอยู่แล้ว และก็ต้องมีนัดคุยกับลูกค้าเสมอๆ
“อ๋อ… เออได้ๆ ดีเลยๆ ซื้อเหล้ากลับไปแดกบ้านกูกันดีกว่า ไปไหมพวกมึง” ไอ้ห่า กลายเป็นปาร์ตี้ตั้งวงเหล้ากันไปซะ เออ ก็ดีเหมือนกันเว้ย ไม่ได้กินนานแล้ว
แล้ววงเหล้าขนาดย่อมอันประกอบไปด้วย ผม ไอ้จอม ไอ้เบล ไอ้เขม และไอ้จุลน้องชายคนกลางของไอ้จอมที่เรียนปีหนึ่งอยู่มหาฯลัยแถวๆ สยามก็ร่ำสุรากันตั้งแต่เย็นจนตอนนี้ก็สามทุ่มกว่าแล้ว ยังไม่มีทีท่าว่าจะเลิกลา
“เฮ้ยเหี้ยฟี่ไอ้พายโทรหามึงไม่ติด มึงมารับสายมันหน่อย” ไอ้จอมที่เดินไปเอาน้ำแข็งที่ห้องครัว เดินกลับมาหาผมพร้อมยื่นโทรศัพท์ในมือให้
“ฮัลโหลพายว่า…”
“ฟี่ ทำไมไม่กลับบ้าน ฟี่ป่วยอยู่ไม่ใช่เหรอ แล้วไปกินเหล้าบ้านไอ้จอมทำไม แล้วโทรศัพท์ทำไมโทรไม่ติดเลย ฟี่ทำให้พายเป็นห่วงจะเป็นบ้าตายอยู่แล้วนะเนี่ย มีอะไร ฟี่มีปัญหาอะไรรึเปล่า ทำไมฟี่ไม่บอกเรา แจ็คมันก็ติดต่อฟี่ไม่ได้เลย มันก็เป็นห่วงฟี่เหมือนกัน ห้องก็ไม่กลับ มารอรับก็ไม่เจอ ฟี่กลับไปตอนไหนเนี่ยแจ็คมันนั่งรออยู่จนเกือบทุ่มนะ” ยังไม่ทันจะพูดจบเลยครับผม เจอพายใส่มาเป็นชุดเลย รู้สึกผิดเลยทีนี้… แต่พอได้ยินพายพูดว่าแจ็คมันนั่งรอผมอยู่จนมืด ในอกกลับพองฟูอย่างประหลาด เดาไม่ได้เหมือนกันว่าไอ้อาการแบบนี้มันคืออะไร แต่อยู่ดีๆ เสือกเผลอยิ้มออกมาซะอย่างงั้น
“พายยยยยย ฟังฟี่ก่อน ฟี่แค่ปวดหัวนิดหน่อยเองไม่มีอะไร แล้วก็พรุ่งนี้ฟี่ต้องไปคุยงานกับลูกค้าที่รับงานไว้ตอนเช้า เขานัดแถวๆ บ้านไอ้จอม ฟี่กลัวตื่นมาไม่ทันเลยขอมาค้างบ้านจอมมันน่ะ”
“แล้วทำไมไม่โทรบอกไอ้แจ็คมันล่ะ หรือว่าทะเลาะอะไรกันรึเปล่า” จริงๆ ไม่ได้ทะเลาะอะไรกันเลยด้วยซ้ำ มีแต่ผมคนเดียวมั้งที่เสือกรู้สึกไม่มั่นคงทางอารมณ์พอจะเผชิญหน้ากับมัน
“เปล่าหรอกพาย เราลืมว่ะ คือตอนเดินออกมาเรามัวแต่คิดเรื่องงานของลูกค้าน่ะ แล้วเจอไอ้จอมพอดีเลยดีใจว่ามีที่นอนแล้ว แล้วพวกมันก็ชวนตั้งวงเลยลืมไปเลย โทษทีนะ”
“ไม่ต้องขอโทษเรา เราว่าฟี่โทรไปขอโทษแจ็คเถอะ มันโทรหาพายหลายรอบแล้วเนี่ย ถามว่าฟี่ติดต่อกลับมาบ้างรึเปล่า โทรไปหามันหน่อยนะ”
“เออได้ๆ เดี๋ยวโทรไปเดี๋ยวนี้เลยครับ แค่นี้ก่อนนะพาย เดี๋ยวฟี่จะได้โทรหาแจ็คมัน”
“ได้ๆ อย่าดื่มหนักนะฟี่ พรุ่งนี้ตื่นเช้าเดี๋ยวจะปวดหัวหนักกว่าเก่า”
“คร๊าบบบบ”
เฮ้ออออ เกือบไปแล้วไหมกู ดีนะที่พายยอมเชื่อ ไม่งั้นโดนคุ้ยเละแน่ๆ ผมเปิดเครื่องโทรศัพท์มือถือของตัวเอง เสียงแมสเสจก็ดังติดต่อกันอยู่หลายครั้ง มีแต่แมสเสจเตือนว่ามีสายเข้า เปิดอ่านแล้วมีสายจากพายเยอะสุด ลองลงมาก็เป็นจากไอ้แจ็ค แล้วก็มีคนอื่นอีกประปราย… สุดท้ายผมก็ไม่ได้โทรไปหาไอ้แจ็คนะครับ ผมเลือกที่จะส่งแมสเสจไปบอกมันแทน
‘กูค้างบ้านไอ้จอมนะ พรุ่งนี้มีธุระแถวนี้แต่เช้า’ แมสเสจสั้นๆ ถูกส่งออกไป รอไม่เกินหนึ่งนาที ปลายทางก็ส่งกลับมา
‘เออ’ คำเดียวสั้นๆ แต่คนอ่านอย่างผมกลับห่อเหี่ยวอย่างประหลาด แล้วก็จากที่กะว่าจะขอตัวไปนอน กลายเป็นผมกลับไปกระดกเหล้าอย่างหนัก กว่าจะเลิกลาก็ปาไปเกือบตีหนึ่ง
รุ่งเช้าผมแฮงค์จนตื่นแทบไม่ไหว ไอ้จอมตื่นมาเห็นผมยังนอนอยู่ก็ตกใจกลัวผมไปไม่ทันนัด เขย่าปลุกผมใหญ่ จนผมต้องโกหกซ้ำไปอีกว่าลูกค้าโทรมาแคนเซิล แล้วผมก็บอกไอ้จอมไปว่าผมไม่ไปเรียนวันนี้ผมปวดหัวขอนอนต่อ เดี๋ยวตอนเย็นผมรอมันกลับมาแล้วค่อยกลับห้อง ให้มันล็อคบ้านได้เลย
ตกเย็นพอไอ้จอมกลับมาบ้านผมก็ขอตัวมันกลับบ้าง จริงๆ ก็อยากอยู่ต่อแต่ไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรดี แถมเสื้อผ้าก็ไม่เอาติดตัวมาสักชิ้น นี่ก็อาศัยชุดไอ้จอมมันใส่นอน และใส่กลับ… กลับถึงคอนโด หวังในใจลึกๆ ว่าไอ้แจ็คจะออกไปซ้อม ไม่อยู่ห้อง แต่แล้วก็ไม่เป็นดังหวัง เพราะมันนั่งอ่านหนังสืออยู่หน้าทีวีบนโซฟารับแขก
“มึงจะไม่ทักกูหน่อยรึไง” ไอ้แจ็คโพล่งเสียงถามขึ้นขณะที่ผมกำลังจะเดินผ่านมันเข้าห้องตัวเอง
“เออ…ไม่ไปซ้อมหรือมึง”
“มึงโกรธอะไรกูวะฟี่ เป็นอะไรของมึง” กูโกรธตัวเองมากกว่าที่กูตอบตัวเองไม่ได้ว่าเกิดเหี้ยอะไรขึ้นกับกู
“กูไม่ได้เป็นอะไร และกูก็ไม่ได้โกรธมึงด้วย” ตอนนี้ไอ้แจ็คมันเดินมาดักหน้าผมแล้วครับ คงเห็นว่าผมกำลังจะเดินหนีมันเข้าห้อง
“มึงทำตัวแปลกๆ นะ มึงทำเหมือนมึงจะหลบหน้ากู กูทำอะไรผิดรึเปล่า ถ้ามึงไม่บอกกู กูจะไปนั่งเทียนคิดเองได้ไงวะ” ไอ้เหี้ยนี่มันแสนรู้จังวะ ว่าผมหลบหน้ามัน
“กูบอกว่ากูเปล่าเป็นอะไร มึงน่ะสิเป็นห่าอะไรมาคาดคั้นกูเนี่ยหะ ถอยกูจะไปอาบน้ำ” ผมผลักมันให้หลบทางแล้วเดินหนี แต่ไอ้ห่านี่มันเหมือนตุ๊กแก สลัดหลุดยาก มันเสือกเข้ามากอดล็อคตัวผมไว้จากด้านหลัง ไอ้เหี้ยทำแบบนี้ทำไมวะ แล้วทำไมกูต้องใจสั่นขนาดนี้ด้วยเนี่ย ไม่ใช่ไม่เคยกอดกันสักหน่อย
“กูไม่รู้หรอกนะว่ามึงเป็นอะไร คนอย่างกูน่ะบางทีก็กวนตีนเกินไป ปากเสียเกินไป ไม่ก็ทำเป็นเล่นมากเกินไปหน่อย แต่ยกโทษให้กูเถอะนะ ถ้ากูทำอะไรให้มึงไม่พอใจ กูขอโทษ” ไอ้เหี้ย มึงจะกอดกูทำไม มึงจะมากระซิบข้างหูขอโทษกูแบบนี้ทำไม มึงจะมาอ่อนโยนใส่กูทำไม แค่นี้กูก็หวั่นไหวเกินจะควบคุมหัวใจตัวเองได้อยู่แล้ว
“ปล่อยเถอะ กูไม่ได้โกรธมึงจริงๆ นะ กูจะไปอาบน้ำ” ผมตอบมันเสียงแผ่ว หน้าผมเริ่มเห่อร้อนมากขึ้นเรื่อยๆ จากสัมผัสของไอ้คนที่ยืนกอดผมอยู่ มันซุกจมูกลงกับซอกคอผม คลอเคลียจากซอกคอด้านขวาไล่ไปด้านซ้าย ความซ่านแผ่กระจายอยู่รอบๆ ตัวของเรา
“จะรีบไปอาบทำไม ยังหอมอยู่เลย” ผมรู้ว่ามันกำลังง้อผมอยู่ ถึงแม้มันจะงงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับผม แต่ไอ้แจ็คมันก็เป็นแบบนี้แหละครับ มันเป็นคนที่เอ่ยคำขอโทษง่าย พอๆ กับคำว่าขอบคุณ เป็นคนที่ไม่คิดว่าการเอ่ยปากขอโทษใครก่อนจะเป็นการเสียศักดิ์ศรี ตั้งแต่ผมรู้จักมันมา ผมยังไม่เคยเห็นมันโกรธใครเลยสักครั้ง มันมองโลกในแง่ดี และมองโลกให้สดใสเสมอ ถึงมันจะบ้าๆ บอๆ ปากหมา ขี้แกล้ง พูดจากวนๆ แต่มันเป็นคนจิตใจดีมากคนหนึ่งทีเดียว
“ปล่อยก่อนแจ็ค กูจะไปอาบน้ำจริงๆ กูเหนียวตัว” น้ำเสียงผมไม่เข้มแข็งพอๆ กับหัวใจ จริงๆ ถ้าผมจะขืนตัวออกก็ไม่ใช่เรื่องยากเพราะตัวเราพอๆ กัน แม้ผมจะผอมกว่ามันก็ตาม แต่ผมเลือกที่จะรอให้มันปล่อย หรือจริงๆ แล้วผมไม่ได้อยากให้มันปล่อยกันแน่
“ปล่อยก็ได้… แต่คืนนี้กอดมึงได้ไหม นะๆ เราไม่ได้ จึ๊ก จึ๊ก กันนานแล้วนะ จึ๊กกันเหอะคืนนี้” มันก็เป็นซะแบบนี้แหละ เหมือนจะหวาน แต่ก็ดันมีคำประหลาดๆ ออกมาให้ได้ระอาอยู่เสมอ
“ไม่เอากูจะนอน” เล่นตัวแต่ปาก แต่ใจกับร่างกายแม่งเสือกลิงโลดอย่างห้ามไม่อยู่ สัดเอ๊ยกูแม่งหน้าไม่อายจริงๆ
“นะ น้า สะมี แอนด์เมียที่รักของแจ็ค คืนนี้จะเป็นบทบาทไหนก่อนกูให้เลือกเลยเอ้า” ที่รักของมึงจริงๆ เหรอ หรือว่าแค่ประโยคพาไป นี่กูหวังอะไรวะเนี่ย…
“เออๆ เดี๋ยวกูไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน ห้องกูหรือห้องมึงว่ามา” ผมทำน้ำเสียงเหมือนตัดรำคาญ แต่ในใจกลับตรงกันข้าม
“ไม่อยากเหรอ… ทำน้ำเสียงรำคาญเชียว ไม่อยากก็ไม่ทำก็ได้นะ เดี๋ยวกูชักเอาเมื่อยมือหน่อยแต่ก็พอไหว” ไอ้หน้าด้าน ยังมีหน้ามาบอกอีก แล้วดูมันนะ ทำมาตีหน้าเศร้า น่าสงสารตายห่าล่ะ
“เปล่า ถ้าไม่ทำกูจะถามทำไมว่าห้องใคร อย่าเล่นตัวเร็วๆ ตอบมา” จากหน้าเศร้าแม่งเสือกระรื่นทันที นี่ถ้ามีหางมันคงกระดิกไปแล้ว
“ห้องมึงก็ได้ เดี๋ยวกูเข้าไปนั่งรอ ไปๆ อาบน้ำให้ตัวหอมนะจ๊ะ เดี๋ยวพี่แจ็คนอนรอ” เพลียกับท่าทางกวนตีนของมันซะจริง แต่ผมก็ดันเผลอยิ้มออกมาจนได้
ผมเดินนำมันเข้าห้องนอนผมมา ไอ้แจ็คจัดการเปิดไฟเปิดแอร์ ส่วนผมก็เดินไปวางกระเป๋าบนโต๊ะหนังสือข้างโต๊ะเขียนแบบ และหยิบผ้าขนหนูเตรียมเดินเข้าห้องน้ำ แต่ไอ้แจ็คเดินมาฉุดมือเอาไว้ ก่อนที่จะ…
ฟอดดดดดดด!!!!
“มัดจำไว้ก่อน เดี๋ยวที่เหลือเก็บรวบยอดหลังจากอาบน้ำ” ไอ้แจ็คมันหอมแก้มผมครับ ฟอดใหญ่ทีเดียว ก่อนที่จะปล่อยแขนผมแล้วดุนหลังให้เดินเข้าห้องน้ำไป ผมก้าวเข้าห้องน้ำปิดประตูอย่างลอยๆ แค่มันหอมแก้ม ใช่ว่าจะไม่เคย จูบกันฟัดกันนัวเนียกว่านี้ก็ทำมาแล้ว แต่วันนี้ผมดันเขินมัน เขินจนรู้สึกว่าหน้าตัวเองผะผ่าวจนต้องยกมือขึ้นมากุมส่วนที่โดนรุกรานไปเมื่อกี้
ผมใช้เวลาไม่นานก็อาบน้ำออกมา ผมนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียว และมีผ้าผืนเล็กอีกผืนพาดบ่าออกมายืนเช็ดตัวหน้ากระจก แล้วไอ้คนที่นอนกระดิกตีนอยู่บนเตียงผมก็เริ่มเคลื่อนไหว มันเดินเข้ามาหา ก่อนจะฝังจมูกลงที่ซอกคอผมจากด้านหลัง ไอ้นี่ชอบซอกคอผมครับมันเคยบอกว่า คอผมหอม และเรียวน่าลูบ
มือไม้ของมันก็เริ่มยกขึ้นมาปะป่ายไปทั่ว จากหน้าท้องวนลูบเลื่อนไล่ไปจนถึงยอดอก ปัดนิ้วหยาบจากการเล่นเบสวนผ่าน กี่ทีๆ ก็ทำให้รู้สึกซ่านจนต้องหลุดเสียงครางแผ่วในลำคอ ลิ้นอุ่นๆ บางทีก็ยื่นออกมาลิ้มชิ้มผิวเนื้อบริเวรคอของผมสลับกับแรงดูด
“อ๊ะ…แจ๊ค”
“หืมม… คืนนี้กูขอนะ” แล้วไหนมึงบอกจะให้กูเลือกไงไอ้สัด
“อืม!!” แต่ผมก็ดันเสือกใจง่าย เผยอปากและพยักหน้าตอบรับมัน
คืนนี้ไม่มีการสลับตำแหน่ง มันขอเป็นคนกระทำ มันก็กระทำอยู่ฝ่ายเดียว ร่างกายอุ่นจนร้อนระอุของเราสองคนแนบนาบกันแทบทุกส่วน เสียงเอี๊ยดอ๊าดผสานเสียงครวญที่แข่งกันดังสลับกับเสียงเนื้อกระทบกัน เสียงจ๊วบจ๊าบจากที่เราจูบกันดังเป็นระยะอย่างไม่รู้จักเบื่อ มือกระด้างของมันปรนเปรอผมจนหลุดลอยไปถึงฝั่งฝันด้วยกันหลายต่อหลายครั้ง ขึ้นลง เข้าออกสอดประสานกันแรงขึ้นตามลำดับอารมณ์ที่ต้องการปลดเปลื้อง
และเราก็ได้ปลดปล่อยด้วยกันไปอยู่หลายรอบ ผมไม่รู้ว่ามันเสร็จไปกี่ครั้ง ของผมเองไม่ต่ำกว่าสาม จนผมฟุบลงกับอกมัน เอ่ยปากหอบๆ บอกว่าพอแล้ว นอนนิ่งให้มันลูบหลังลูบไหล่อยู่สักพัก ถึงได้ลุกไปอาบน้ำอีกหน เดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นไอ้แจ็คยังคงนอนอยู่ ปกติถ้าเสร็จกิจเราก็จะแยกย้ายกันไปอาบน้ำห้องใครห้องมัน แล้วก็แยกกันนอน แม้จะมีบางครั้งที่นอนห้องเดียวกัน เพราะเราเข้าไปต่อกันในห้องน้ำก่อนจะออกมาฟุบสลบไปด้วยกันบนเตียง
“ไม่กลับห้องหรือไง” ผมเอ่ยปากถามขณะกำลังคุ้ยเสื้อยืดกับกางเกงผ้าเนื้อนิ่มที่ใส่นอนประจำมาสวม
“รอมึง” หืมมม ผมหันกลับไปมองหน้ามันอย่างสงสัย
“รอกู? รอทำไม มีอะไรรึเปล่า”
“ก็รอมึงไปนอนพร้อมกันห้องกู เตียงมึงเลอะแล้วไปนอนห้องกูเถอะนะ” แล้วมันก็ไม่รอให้ผมปฏฺิเสธพอเห็นผมสวมเสื้อเสร็จมันก็เดินโทงๆ มาจูงมือผมให้เดินตามมันไปที่ห้อง พอเข้าห้องมันได้ มันก็เข้าไปจัดการชำระล้างตัวเอง ส่วนผมก็ได้แต่นั่งงงๆ อยู่บนเตียงนอนของมัน ไม่ใช่ไม่เคยมานอนห้องนี้ แต่แค่แปลกใจที่มันชวนมา เพราะปกติถ้าเตียงเลอะอย่างมาก มันก็ช่วยผมเปลี่ยนผ้าปูที่นอนแล้วก็แยกย้าย…
มันคงจะไม่มีอะไรหรอกมั้ง มันคงชวนเพราะขี้เกียจเปลี่ยนผ้าปูกับผม จะอะไรก็แล้วแต่ แต่มันคงไม่รู้หรอก ว่าผมคิดไปไกลขนาดไหนแล้ว กูไม่รู้เลยว่ามึงจะคิดเหมือนกูรึเปล่า หรือมึงยังคงยืนอยู่แค่เส้นของความเป็นเพื่อนที่เราช่วยกันขีดเอาไว้ แต่มึงรู้ไหมว่าตอนนี้ กูกำลังก้าวขาข้างนึงล้ำมันออกมาแล้ว… กูจะทำยังไงดี
+++++++++++++++++++++++++
+ ไม่รู้ว่าใครเชียร์ให้ใครกดใครกันบ้างนะคะ แต่ตอนนี้มีแนวโน้มว่าแจ็คจะเป็นผู้กระทำนะเนี่ย คือจริงๆ ต้องขออภัยว่า ไม่เคยเขียนแนวสลับกันมาก่อนค่ะ มันจิ้นไม่ค่อยจะขึ้นจริงๆ มามีไอ้คู่นี้แหละ แต่ก็กลับตัดสินใจว่าพี่ฟี่จะโดนกระทำมากกว่า
+ เหมือนพี่ฟี่จะเริ่มมีบางสิ่งเกินกว่าเพื่อนแล้วนะเนี่ย ส่วนไอ้แจ็คของเราว่ายังไงดีล่ะเนี่ยเหอะๆ
+ คู่นี้ก็ไม่อยากเขียนซับซ้อนมากค่ะ เพราะเหนื่อยกับน้องรันพี่ภพมากพอแล้ว มีอึนซึนอีกคู่คงตายแน่เลย
+ ขอบคุณทุกคนมากเลยนะคะที่ยังไม่อยากให้เรื่องนี้จบ เอาเป็นว่าตอนนี้คนเขียนยังคงสนุกกับไอ้คู่นี้อยู่ ยังจะต่อต่อไปนะคะ
+ ใครคิดถึงน้องพายกับอิริว แวะไปที่เฟสฯ ได้ค่ะ เมอร์ซี่จะอัพบทสนทนาคู่ผัวเหี้ยเมียแรดให้อ่านสั้นๆ กันพอให้หายคิดถึงกันบ้างค่ะ
+ ส่วนเรื่องรวมเล่มน้องเลิฟ Mercy ยังทำอยู่นะคะ มันแค่ช้าไปหน่อยนะค่ะ แหะๆ แต่พยายามเร่งมืออยู่ค่ะ ยังไงจะมาแจ้งข่าวอีกรอบนะคะถ้าหากใกล้เสร็จแล้ว หรือตามข่าวได้ที่เฟสบุคเลยค่ะ
+ แวะไปทักทาย เซย์ไฮ คุยเล่น ทวงนิยาย ชวนดูหนุ่ม เม้าท์นู่นนี่กันได้ที่เฟสฯ เลยนะคะ ใครที่แอดไปเมอร์ซี่รบกวนเข้ามาทักกันบ้างเถอะนะคะ อย่างน้อยมาแนะนำตัวกันบ้างก็ยังดีค่ะ
+ คืนนี้ฝันดีค่ะ...
-
ฟี่แอบน่ารักอ่ะ
ชอบๆ
ขอบคุณพี่ mercy ครับ
:กอด1:ให้กำลังใจ ฝันดีฮับ
-
กูให้อีสิบห้านาที
---------------------------------------------------
เกือบลืมฟี่แจ๊คไปแล้วนะเนี่ย o22 ถ้าคนแต่งไม่มาอัพตอนนี้ ฮฮ่าๆๆๆๆ
ใครรับ รุก สลับยังไงไม่รู้ รู้แต่ต่อไปแจ๊คน่าจะได้กดฟี่อย่างเดียว :laugh:
ดูอารมณือ่อนไหวมาก ฮ่าๆๆๆ ว่าแต่ ผญ เป็นใคร o18
รอตอนต่อไปคร๊าบบ
-
5555 วู้ววววว ชอบอ่ะ!
มีสลับกันด้วย มีงอลๆ ง้อๆ
แต่พี่แจ๊ครีบมาเคลียร์ดีกว่าค่ะ ค้างคากับนังมดจริง
ไม่คิดว่าฟี่จะเป็นฝ่ายสับสนกับความรู้สึกก่อนนายแจ๊ค อึ้งง่ะ!
พาทหน้าของคู่นี้ อย่าลืมให้นายแจ๊คมาไขความกระจ่างนะคะ
รักและคิดถึงพี่เมอร์ซี่ค่ะ! จุ๊บๆ >3<~♥
ปล.รวมเล่ม...มันจะมาแล้ว...อยากได้...อีกแล้ว...เงินไม่มี....อีกแล้ว...ฮือๆ TT
-
ชอบคู่นี้เหมือนกัน
อยากให้ฟี่เป็นผู้ถูกกระทำตลอดไป
รอตอนต่อไปนะคะ
+ 1 นะคะ
-
นึกว่าจะไม่ได้อ่านคู่นี้ซะแล้ว
เพราะแอบลุ้นว่าคู่นี้จะลงเอยกันหรือไม่อย่างไร
รออ่านคู่นี้+คู่พายริวต่อไปคะ
-
:m16: :m16: คราวนี้หายไปนานเลยนะครับผม รู้ไหมว่าคนอ่านจะขาดใจวันละหลายๆรอบแล้วเนี้ย รีบมาต่อเร็วๆนะครับ พรีสสสสสสสสสสสสสสสสส :pig4: :pig4: :pig4:
-
แจ็คใจร้ายอ่ะ ไม่สนใจฟี่ (หรือว่าสนแต่แกล้งอ่ะ)
:กอด1: mercy
-
คู่นี้ก็น่ารัก แต่แจ๊คน่ะมีแววว่าชอบฟี่มาก่อนแล้วนี่ รีบปรับความเข้าใจกันซะนะ :กอด1:
-
สนุกมากเลยค่ะ
-
น้องฟี่ไปเล่นเอ็มวีเพลงหน่วงได้เลยอ่ะ :z3:
-
โอ๊ะ ฟี่ท่าทางจะถอนตัวไม่ขึ้นแล้วหละ
แจ๊คเองก็ดูยากนะ เพราะดี๊ด๊าเป็นปกติอยู่แล้วด้วยสิ
-
:oo1:ขี่กันทุกวันไม่ก้าวข้ามขั้นให้มันรู้ไป
-
น้องฟี่ ไม่รอดพ้นชะตากรรมเป็นเมียแจ๊คแน่เลย
อยากรู้มุมของฟี่บ้างจังว่าคิดอะไรอยู่
-
ร้อนแรงอ่ะค่ะ :z1:
พี่ฟี่ของเราเค้าใจเอนเอียงหาไอ้แจ๊คแถมแอบหึงอีกต่างหาก
เสียฟี่ให้แจ๊คซะแล้ววววว หวงอ่ะ 55555
แจ๊คคงคิดเอนเอียงหาฟี่บ้างแล้วล่ะจากท้ายตอนนี้ที่ชวนไปนอนห้อง
อ๊ากกก ลุ้นค่ะอยากอ่านต่อจังเลย :pig4:
-
ขอบคุณ สำหรับความสนุก ค่ะ
-
รอลุ้นๆ แจ๊คฟี่ๆ
:z2: :z2: :z2:
-
ฟี่แกยอมรับมาเหอะว่ารักแจ๊คมันแล้ว +1
-
แวะมาบอกว่า เชียร์ให้ฟี่ เป็นรับดีกว่า อิอิ
-
:sad4: อยากอ่านต่อออออออ
ช่วยหน่อยช่วยมาต่อด่วนนน
:call:
-
เป็นแฟนกันเลยเุหอะ ไม่ต้องเป็นเพื่อนแล้ว
-
ตอนแรกๆ นี่เหมือนฟี่จะ เย็นชา ด้านชา ซึนเดเระนะ
มาตอนนี้ อ่อนไหวซะงั้น
-
เอาคู่ ฟี่ - แจ๊ค อีกๆๆๆๆๆ อิอิ
-
ลุ้นคู่นี้เช่นกันจ้า ฟี่เริ่มหึงแล้วนะออกอาการ'sแหล้ะ ส่วนแจ็คก็กระวนกระวายแต่ยังไม่ชัดเจนเท่าไหร่เนอะ โหย อยากอ่านอีก !!! คนเขียนสู้ๆๆจ้า o13
-
ฟี่แจ็คน่ารักมากค่า >~<
อยากให้ฟี่โดนกระทำตลอดไปค่ะ 5555
แล้วก็ยังไม่อยากให้จบเลยค่า ยืดต่อไปอีกนานๆเลยนะคะ^^
-
Mercy เขียนดีครับ ภาษาลื่นไหลดี ตอนแรกก็มีคำที่สะกดผิดบ้าง ใช้ผิดวรรณยุกต์บ้าง
แต่หลัง ๆ น้อยลง ส่วนบทอัศจรรย์ แรก ๆ ก็ดุเดือดเลือดพล่าน เล่นเอาเลือดกำเดาพุ่ง
แต่ตอนหลังก็ลดลง สนองนโยบายเล้า ซึ่งดีครับ
ส่วนตัวผม เห็นว่า ไอ้บทอย่างว่า อาจจะมีบ้าง พอหอมปากหอมคอ
ตามโครงเรื่องที่พาไป แต่ก็ไม่จำเป็นต้องบรรยายละเอียดลึกซึ้งถึงไส้ติ่งก็ได้
ปล่อยให้คนอ่านเขาจิ้นเองดีกว่าครับ มันได้สุนทรียภาพอารมณ์มากกว่าเยอะเลย
นิยายดี ๆ ไม่จำเป็นต้องขายบทอย่างว่าหรอกครับ ขายโครงเรื่องและภาษาที่ใช้ดีกว่า
ไม่งั้น ทมยันตี หรือ กฤษณา อโศกสิน คงไม่อยู่ยั้งยืนยงมาจนทุกวันนี้หรอกครับ
ผมก็ติดตามอ่านมาเรื่อย ๆ แต่ที่ไม่ได้คอมเม้นท์อะไร
เพราะเห็นคนอื่นให้ความเห็นคล้าย ๆ กันอยู่แล้ว
อีกอย่าง โดยส่วนตัว ผมไม่ค่อยแสดงความคิดเห็นในนิยายอยู่แล้ว
จะทำก็ต่อเมื่อนิยายจบแล้วครับ เพื่อแสดงความขอบคุณที่กรุณาเขียนมาให้อ่านฟรี ๆ
ขอบคุณครับ
:pig4: :3123:
-
ฟีฟี่ น่ารักที่สุดเลย แจ็คอย่าปล่อยฟี่เข้าใจผิดนะ
มาเคลียร์เร็วๆนะ.
หายไปนานจังเลย. อย่าหายอีกนะคิดถึง
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด ชอบคู่นี้ค่ะ ติดตามคู่นี้
แต่ยังไม่ลืมริวพายนะคะ ฮ่าๆ
ขอบคุณค่า : )
-
ฟีฟี่น่ารัก
:-[
ซื้อหวยไม่เคยถูกแบบนี้เลยเน้อ
เรานี่เชียร์ให้ฟีฟี่โดน :oo1: อยู่แล้น
เพราะรู้สึกว่าอิแจ็คมันถึกเกิ้น
:jul3:
ปล.เราคนนึงที่ยังรอน้องเลิฟเหมือนกันจ้ะ
:bye2:
-
แหมม มันอยู่ด้วยกัน แถม :oo1: จิ๊กๆ กันบ่อย
ก็ต้องมีหวั่นไหวกันบางงงอะเนอะ
สงสารฟีฟี่อะ
แล้วแจ๊คจะรู้ใจตัวเองหรือป่าวว
ฟี่ต้องทนกับความปวดใจอีกนานเท่าไรเนี่ย
ลุ้นๆๆๆคู่นี้ค่ะ
-
หื่น!!
แต่ก็น่ารัก เอิ้กส์ๆ รักของสองคนนี้จะเป็นยังไงน้อออ
-
ฟี่ดูท่าจะไม่ก้าวขาไปข้างเดียวแล้วแหละ มันน่าจะเป็นกระโดดข้ามเส้นไปเลย
ตอนนี้ก็อยู่ที่แจ็คว่ารู้สึกยังไงกับฟี่กันแน่???? เพราะดูแจ็คจะลั้นลาอยู่มาก
ยังคงรอหนังสือน้อง love อยู่นะคะ
-
ฟี่ น่า รักกก
แต่ สุด ท้าย ก็ โดน ซั่ม ฝ่าย เดียว
คิ คิ
-
:pig4:เอาใจช่วยฟี่นะ
-
o18ชอบคู่นี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฟี่โดนกดอะเหมาะสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
:o8:
รีบๆรู้ใจตัวเองกันสิ
-
:pig4:
-
อีกคู่ที่ มึน อึน ซึน :z3:
แอบผิดคาดเล็กน้อยแฮะ ที่ออกมาเป็นนายฟี่ถุกกระทำ 5555
เป็นกำลังใจให้นายฟี่แล้วกันเนอะะะ :กอด1:
-
แจ๊ค ฟี่ น่ารักน่าลุ้นจริงๆๆ คู่นี้ ^^
-
อื้มมมมมม ต้องรอดูว่าแจ็คคิดอะไรบ้างสินะ
คู่นี้เค้ามีผลัดกันอ้ะ แอร๊ยยยยยยย :impress2:
ถูกใจกดไลค์ค่ะ :laugh:
:กอด1:
-
เย้!! เมอร์ซี่ มาพร้อม อัลฟี่+แจ็ค
อยากแจ็ค รู้ตัวเหมือนฟี่จัง รีบๆปรับความเข้าใจกันซะ ฟี่เป็นรับตลอดไปก็ดีนะ 555 จะรอ ร๊อ รอ
-
แจ๊คว่าไง ฟี่เขารู้ความรู้สึกตัวเองแล้ว
รีบเคลียร์เลยแจ๊ค
-
ยังไม่เคลียร์เรื่องมดเลยนะ แจ๊ค
-
น้้องฟี่เค้าเหมาะเป็นผู้ถูกกดจริงๆนะเอ๊อ
แต่้เค้าเป็นแฟนคลับแจ๊คได้มั้ยตะเองง~
น่าฮักขนาดดดดด :-[
ถ้าไม่ซับซ้อนอย่างที่เมอร์ซี่ว่าแสดงว่าอีตาแจ๊คมันก็ต้องมีใจบ้างล่ะว่ะ
แต่สงสัยจะดราม่าไปอีกสักพัก :เฮ้อ:
รอตอนต่อไป แล้วก็น้องรันด้วยฮ้า า :impress2:
:กอด1: เมอร์ซี่
-
โอ้ววววววววววว ในที่สุดคู่นี้ก็มา มาทีก็ไม่เสียแรงที่มา ฟี่เริ่มหวั่นไหว :o8:
แต่มีนจะบอกว่า ค้างมากกกกกกกกกกกกกกกกกก :a5:
พี่เมอร์ซี่รีบมาต่อนะ :give2:
-
เห่ย ไม่เคยคิดมาก่อนว่าฟี่จะรุกแจ๊ค คือก็รู้ว่าฟี่แมน แต่ฟิลเราว่าแจ๊คแมนกว่าฟี่อ่ะ ฮ่าาาา
พออ่านแล้วก็จิ้นออกนะ....น่ารัก กรุบกริบ กริ้บกริ้วพอตัวทีเดียว ดูแมนๆหวานๆแบบสไตล์เค้าละ : )
ดูท่าอ่านไปอ่านมาแจ็คแมนนนนนอ่ะ !! ประเด็นมันเริ่มตั้งกะมีสาวมาิติดนี่ละ เลยอ่านแล้วแลดูแมนกว่า
แล้วฟี่ก้ยังมีหลบหน้า หนีไปนอนบ้านเพื่อน โกหก หลบหน้า น่ารักกกกกและแลดูสาว ฮ่าาาาา
อ่านตอนท้ายๆก็ดุเหมือนแจ็คจะเริ่มเผยใจตัวเองออกมาตรงๆแล้ว ก็หวังว่าจะไม่ซึนนะค่ะคู่นี้
เอาใจช่วยให้ใจตรงกันไวๆ จะเอาใจช่วยให้ได้กันไวๆก็ดูเหมือนสองคนนี้ข้ามขั้นนั้นมานานมากละ :P
-
สงสารฟี่
+1
-
อ๊ออยยยยยย อัลฟี่ที่รัก (หันซ้ายขวาแจ็คไม่อยุ่ชิมิ? ยุ่งกะเมีย(?)มันอาจโดนตบได้)
:กอด1:อัลฟี่
o13
-
จะหวานกันเกินไปละนะ คุณไนท์อ่ะ เค้าอิจฉานะ
-
ว๊ายๆๆ ฟี่หวั่นไหวแล้ว :m3:
+1 ให้กับความน่ารักของฟี่
-
:o8: :o8: :o8:
-
ตกหลุมรักน้องพายกับน้องริวอย่างจังและเริ่มหวั่นไหวกับแจ็คและฟี่ซะแล้ว น่ารักอ่ะ >//<
-
ชอบคู่นี้จังเลย
น่ารักมากอ่ะฟี่ :กอด1:
จิตใจเริ่มอ่อนไหวไปกับแจ๊ค
+1ให้ค๊า
-
น้องฟี่น่ารัก
-
แบบนี้ดีแล้วค่ะ ^^
รู้ความในใจฟี่แล้ว ก็อยากจะรู้ว่าแจ๊คคิดอย่างไงกับฟี่เหมือนกัน :z2:
-
Mercy ต่อสั้นไปหรือเปล่าค่ะ อยากอ่านคู่นี้ยาวๆๆๆ
ฟี่หวั่นไหว อยากให้คู่นี้รักกันจริงจัง ไม่ใช่เซ็กซ์เฟรนด์
ฟี่ก็เริ่มแล้ว แต่ไม่รู้แจ็คจะคิดยังไง
พี่ว่า แจ็คคิดตั้งนานแล้วล่ะ
+ให้น้อง Mercy
-
+1 ให้ฟี่ ชอบฟี่อ่ะ อยากอ่านเรื่องของฟี่อีก :pig4:
-
รู้สึกแปลกๆนิดหน่อยที่สลับบทบาทกันแล้วแต่ชอบ
ตอนแรกนึกว่าจะแจ็คจะได้กดฟี่ฝ่ายเดียวซะอีก
-
สงสารฟี่
กระซิกกก
-
ฟี่น่ารักอ่ะ
อยากรู้ความคิดของแจ็คบ้าง
-
o13
-
ฟี่เริ่มหลงรักแจ็คแล้วใช่มั๊ย ถึงจะยังไม่รู้ตัว(เต็มที)
แจ็คก็รู้ตัวเร็วๆนะ
-
แจ๊ครีบเคลียร์กับฟี่ด่วน ก่อนที่ผัวและเมียจะนอยด์ไปกว่านี้
เอาใจช่วยทั้งคู่นะคะ
ปล. คิดถึงพายและริวค่ะ (พายช่วงนี้เป็นพายมะม่วงเนอะ เพราะมีทั้งหวานและเปรี้ยว) :กอด1:
-
พี่แจ๊คของน้งโม กร๊ากกกกกกกกกกกกกก
กอดๆๆ เค้าเชียร์พี่แจ๊ค ><
-
:m25: คู่นีร้อนแรงงงง
เราว่าแจ๊คก้อเริ่มมีใจแล้วนะ แต่ยังไม่รุตัว
รอตอนต่อไป ><
-
ขอเดาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ตอนหน้าของคู่นี้ต้องแจ๊คเล่าแหงๆ
แล้วแบบว่าๆ ไม่ใช่แค่พี่ฟี่หรอก ที่รู้สึกแปลก
แจ๊คเอง ...ก็ค้นพบบางสิ่งในหัวใจแล้วเหมือนกัน
>///////////////////<
แจ๊คจ๋า จุ๊บุๆ พี่ฟี่ กอดแน่นนนนนนนนน
ปล.เป็นโรคประหลาด มักชอบตัวละครรองและตัวประกอบมีคุณค่า เรื่องนุ้งเลิฟก็ปลื๊มปลื้มพี่คิวกะนุ้งโรส หงุงหงิง
-
สงสารฟี่ ต้องแอบเก็บซ่อนความรักไว้คนเดียว :เฮ้อ:
-
:กอด1:
-
:z1:รอตอนต่อไป แจ็คคิดไรกะฟี่มั่งแร้วใช่อ่อ :o8:
-
สมัครเข้ามาเป็นแฟนคุณ mercy ด้วยคนค่ะ ชอบบบ ริวกับพายมากอ่ะ :o8:
-
ตอนแรกเห็นชื่อเรื่อง เออ..ก็คนมันแรด ตอนนั้นยังไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ครับ
แต่พอมาเจอคำว่า "ผัวเหี้ย VS เมียแรด" รู้สึกว่า มันต้องคลิกมาดูำบทนำของเรื่องซะหน่อย (ฮ่า ๆ )
เพราะแค่ชื่อเรื่องอ่านแล้วมันจี๊ดด
..
...
.... หลังจากนั้นก็ลองเข้ามาอ่านจนถึงตอนนี้ เลยขอ ment เป็นกำลังใจให้นะครับ
และจะตามอ่านเรื่องที่โฆษณาไว้แน่นอน คุณสามภพ อิอิ
-
ตอนแรกงงๆว่าคู่นี้มาจากไหน? 5555
แต่พอปรากฏตัวแล้วกรี๊ดดดดดดดดด ดูเรียบง่าย ไม่ซับซ้อน แต่ลุ้นมว๊าก
ฟี่น่ารัก><!!
ค้นพบสิ่งที่แท้จริงแล้ว จากนี้คงไม่ต้องมีการสลับหน้าที่กันอีกต่อไป โฮะๆๆ (เถอะนะ)ฟี้โดนกดน่ารักกว่าเยอะ
-
มาแปะไว้ค่ะตอนนี้อ่านถึงแค่หน้า42แต่ต้องไปเรียนแล้ว
-
อ่านทันแล้วอ่ะ
รออ่าน ฟี่กะแจ็คนะ
รีบมาต่อนะจ้าาา
-
ข้าพเจ้าชอบคู่แจ๊คฟี่ อร๊ายย ไม่รู้เป็นไร อ่านเรื่องไหนก็ชอบคู่รอง
-
อยากจะเห็นแจ็คโดนกดบ้างจริงๆนะคะ55
-
เข้ามารอดูว่าฟี่จะจัดการกับความรู้สึกยังไง :z2:
-
ในที่สุดก็อ่านเรื่องนี้ทันแล้ว ริวกับพายยอมจ่ายค่าโรงแรมแพงเพื่อ... ฮ่า หวานจริงไรจริงคู่นี้ น่ารักอ่า ส่วนแจ็คกับฟี่อยากรู้จะเป็นไงต่อไป ฟี่หวั่นไหวอ่าดิ แล้วแจ็คล่ะคิดไง อยากรู้ๆ เป็นกำลังใจให้พี่เมอร์ซี่นะ ^^
-
สวัสดีค่า...
หายไปนานตามสไตล์ แหะๆ :-[
งวดนี้ป่วยค่ะ อากาศแย่ สภาพร่างกายก็เลยแย่ตาม...
ขอบคุณทุกๆ คอมเม้นท์เลยค่ะ ทุกเม้นท์เป็นกำลังใจดีเยี่ยมสำหรับคนแต่งจริงๆ ค่ะ :กอด1:
ปล. คำผิดเดี๋ยวกลับมาแก้นะคะ
+++++++++++++++++++++
ตอนพิเศษ Alfie & Jack 2
“แจ็ควันนี้ซี้มึงไปไหนวะ” เสียงไอ้เหี้ยริวที่นั่งกระดกเหล้าอยู่ใกล้ๆ ตีนผม เอ่ยปากถามโดยที่เมียมันนั่งกินกับอยู่ข้างๆ กูเบื่อคู่พวกมันจริงๆ เชอะ ว่าแต่ใครซี้กูวะเนี่ย
“ใครซี้กู ไม่ใช่มึงหรอกหรือคะพี่ริวขา เดี๋ยวนี้พอได้ใหม่แล้วลืมเมียเก่าอย่างแจ็คเลยนะคะพี่ริว น้องแจ็คยอมเป็นน้อยก็ได้ค่ะ เข้าใจว่าของเก่ามันสู้ของใหม่สดใสซาบซ่านไม่ได้อยู่ละ โอ๊ยยยยยยยยยย เจ็บนะ… ใจร้ายทั้งผัวทั้งเมียเลย น้องแจ็คไม่คุยด้วยและงอนชิ” นั่งจีบปากจีบคอตอแหลใส่ไอ้ริวอยู่ดีๆ ก็มีอันต้องลอยวูบตกเก้าอี้ไป เพราะคุณเมียคนสวยของอิเพื่อนเหี้ยนี่แหละครับ ดันถีบเก้าอี้ไม้ทรงกลมที่ผมนั่งอยู่อย่างแรง มัวแต่ฉอเลาะอยู่ไม่ทันได้ทรงตัวเลยตกตุบ ตีลังการาวดอฟหลังสองรอบลงมากระแทกพื้นดังแอ๊กใหญ่… แง่ใจร้าย!!!! ใจร้ายนักทั้งเพื่อนและเพื่อนสะใภ้เลย
“กร๊ากกกก ฮ่าๆๆๆ สมน้ำหน้าเป็นไงล่ะ เจอฤทธิ์ตีนเมียกูเข้าไปอย่างมึงต้องเจ็บตัวซะบ้างถึงจะพูดกันรู้เรื่อง” เออ แม่งพอกันไอ้ผัวเมียคู่นี้
“กูตอบให้ ฟี่มันกลับไปแล้ว เห็นบอกว่านัดคุยงานกับลูกค้าน่ะ” เป็นพายที่ไขข้อกระจ่างให้ผัวขี้เสือกของมัน
“มึงทะเลาะกันเหรอวะ” แล้วไอ้เพื่อนขี้เสือกก็ยังซักไม่จบไม่สิ้น
“อืม นั่นสิเราว่าช่วงนี้ฟี่ดูมีเรื่องไม่สบายใจแปลกๆ ปกติก็เป็นคนเงียบๆ อยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งเหม่อและเงียบหนักไปอีก มันมีเรื่องอะไรไม่สบายใจรู้บ้างไหม หรือแจ็คทำอะไรเพื่อนเรารึเปล่า”
“แค๊กๆๆ หะ… ใครจะไปกล้าทำอะไรเพื่อนพายล่ะจ๊ะ เราเองก็สงสัยอยู่เหมือนกันแหละว่ามันเป็นอะไร ช่วงนี้ทำตัวแปลกๆ ไม่ค่อยกลับห้องด้วย ถามอะไรก็ไม่ยอมตอบ” ผมก็มึนงงกับพฤติกรรมมันพอสมควร เลือดจะไปลมจะมา นึกจะเหวี่ยงกูก็เหวี่ยง นึกจะเงียบกูก็เงียบซะงั้น น้องแจ็คทำตัวไม่ถูกอารมณ์ติสต์ๆ แบบนี้น้องแจ็คไม่เข้าใจ
“หรือเพื่อนมึงอาจจะแค่อยู่ในภาวะติสต์แตกเฉยๆ ไม่มีอะไรหรอกมั้ง ใช่ว่ามึงไม่เป็นนี่ไอ้อาการเดี๋ยวดีเดี๋ยวแรดเนี่ย โอ๊ยยยยย สัดนี่ เจ็บนะเว้ย เนี่ยเห็นมะพูดกันอยู่ดีๆ มึงก็ง้างมือมาบ้องหูกูซะงั้น” สองคนผัวเมียนี่เค้าเป็นเรื่องปกติแหละครับ มีโมเม้นท์ในการเบาะแว้งอยู่อย่างสม่ำเสมอ แต่เห็นแบบนี้แม่งรักกันปานจะแหกตูดดม (จริงๆ ก็คงแหกตูดมาดมกันนานแล้วมั้งผมว่า)
“เฮ้ย กูกลับก่อนดีกว่า ยังไม่ได้ทำเพลงส่งเลยว่ะ ได้แต่เมโลดี้มาท่อนเดียวเอง ไอ้ห่าริวเสร็จแล้วเหรอมึง” กลับดีกว่าฮะ ยังไม่ทันเมาหรอก แต่ไม่รู้ทำไมขี้เกียจกินแล้ว อยากกลับห้อง
“เสร็จแล้ว กูไม่ดองงานเหมือนมึงนี่ จะจบพร้อมพวกกูรึเปล่าหะไอ้แจ็ค” ก็น้องแจ็คลืมทำนี่ T^T
“เชอะ… กูไปดีกว่า พูดกับเหี้ย เหี้ยเลียปาก”
สวัสดีกันอย่างเป็นทางการอีกครั้งแล้วกันนะครับ เพื่อนพ้องน้องพี่ทั้งหลายที่เป็นแฟนคลับผม ตอนนี้ผมย้ายออกมาอยู่คอนโดแล้วครับ ไม่ได้อยู่บ้านแล้ว ผมหอบผ้าหอบผ่อนหนีตามผู้ชายมาครับ… อะ ล้อเล่น!!! จริงๆ ไม่รู้ว่าใครหนีตามใคร คือแม่ผมเขาก็ซื้อคอนโดหรูขนาดใหญ่สุดไฮโซให้ผมอยู่ ซึ่งไอ้ตัวผมเองน่ะมันไม่ค่อยชินกับการอยู่คนเดียวสักเท่าไหร่ ปกติดอยู่บ้านก็จะมีป๊า แม่ แล้วบ้านถัดๆ ไปก็จะเป็นของญาติพี่น้อง บ้านเราเป็นครอบครัวใหญ่ ถึงแม้เวลาผมกลับบ้านมาผมจะคลุกตัวอยู่แต่ในห้องก็ตาม แต่อย่างน้อยมันก็ยังรู้ว่า ด้านนอกห้องเรามีคนอยู่ด้วย
แถมช่วงหลังๆ มานี้ผมมีไอ้ฟี่มาคลุกคลีอยู่ใกล้ๆ ด้วยตลอด มานอนด้วย คุยด้วย ไปนู่นมานี่กัน ผมก็เออ… เรียกว่ายังไงดีล่ะ มันเหมือนติดไอ้ฟี่น่ะครับ มันดันเสือกก้าวลุกล้ำเข้ามาในชีวิตผมแล้วก็เสือกมาทำให้ผมรู้สึกชินกับการมีมันอยู่ตลอด ผมก็เลยชวนมันมาอยู่ด้วยกันซะที่คอนโด ไหนๆ ก็กว้างใหญ่ไพศาลเกินกว่าคนคนเดียวจะอยู่
ผมกับไอ้ฟี่ เราทำสนธิสัญญาตกลงใจในการอยู่ด้วยกันหนึ่งฉบับครับ ผมให้ที่อยู่ฟรี ไอ้ฟี่หาข้าวหาปลา ทำความสะอาดห้องให้ผม และอีกข้อสำคัญคือ… การมีเซ็กส์กันของเราสองคน ถูกต้องครับ!!! เราสองคนมีเซ็กส์กัน แต่เราไม่ได้เป็นแฟนกัน งงไหมฮะ… ผมเองก็งง ตอนที่มันบอกมาแบบนี้ บอกว่า
‘ขอให้เซ็กส์ของเราทั้งที่ผ่านมา หรือครั้งต่อๆ ไปมันเป็นแบบเซ็กส์เฟรนด์แล้วกันนะ มีเซ็กส์เพื่อสนองความต้องการ ลงจากเตียงมา เราก็คือเพื่อนกันเหมือนเดิม’ พูดง่ายนะมึง แต่กูไม่เข้าใจอยู่ดี
‘แล้วทำไมเราไม่คบกันซะเลยวะ’ เอากันไม่คบกันแล้วจะยังไงล่ะเนี่ย ผมเชื่อว่าเซ็กส์คือการทำให้คนสองคนแชร์บางอย่างร่วมกัน และมันจะเกิดความผูกพัน การเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ สุดท้ายแล้ว มันก็จะเกิดเป็นความรัก ผมไม่เห็นเหตุผลของสิ่งที่มันเสนอมาจะเข้าท่าเลยสักนิด
‘เป็นแฟนเดี๋ยวก็ต้องเลิก เป็นเพื่อนน่ะดีแล้ว ไม่ต้องมานั่งปวดหัว ตามง้อ ตามงอน ตามหึง ให้เหนื่อยกันเปล่าๆ สัมพันธ์กันเป็นบางโอกาสก็พอแล้ว คบกันเป็นเพื่อนน่ะอยู่กันยาวนาน ต่อให้กูกับมึงไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว มันก็ยังเป็นเพื่อนกันต่อไปได้จริงไหม’ ก็ไม่เข้าใจตรรกะมันสักเท่าไหร่หรอกครับ แต่ผมเป็นพวกไม่ชอบเอาชนะใครอยู่แล้ว (คือชอบเสือกอย่างเดียวน่ะฮะ) ผมคิดว่าจริงๆ เพราะฟี่มันกลัวการเริ่มต้นใหม่ และการจากลามากกว่า
‘ตามใจมึงแล้วกัน’ ผมไม่รู้จะหาข้ออะไรมาโต้แย้งมัน ก็ในเมื่อมันตัดสินใจแบบนี้ไปแล้ว และอีกอย่างผมอยากพูดอย่างแมนๆ ว่า ผมอยากให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์และให้คำตอบที่แท้จริงกับมันเอง
คุณคิดว่าผมจะไม่รู้สึกอะไรเลยหรือไงกับความสัมพันธ์แบบนี้ คุณคิดว่าคนสองคนเจอหน้ากันทุกวัน มีอะไรกัน ทุกอาทิตย์ คุณจะไม่ล้ำเส้นของความเป็นเพื่อนบ้างเลยเหรอ? มันคงจะมีคนทำได้ แต่ไม่ใช่แจ็คสุดหล่อแน่นอน… ผู้ชายเพี้ยนๆ อย่างไอ้แจ็คเป็นคนอ่อนโยนต่อความรู้สึกมากนะครับ… ผมน่ะ คิดกับมันเกินเลยคำว่าเพื่อนมานานแล้ว ตั้งแต่ก่อนที่เราจะมาอยู่คอนโดด้วยกันด้วยซ้ำ มันคงจะค่อยๆ เริ่มตั้งแต่ช่วงไอ้ฟี่อกหัก ช่วงที่มันก้าวเข้ามาในชีวิตผมมากขึ้น มันตัวติดผมเป็นตังเม ไปไหนไปด้วย แถมมานอนค้างกับผมบ่อยๆ จนผมเริ่มรู้สึกดีๆ กับมัน แล้วพอเราเริ่มต้นการมีสัมพันธ์ทางกายด้วยกันอีกครั้ง ผมก็เริ่มเกิดอาการ ‘หวง หึง ห่วง’ มันมากขึ้น ผมไม่ได้แสดงออกอะไรมากนัก เพราะด้วยความที่บุคลิกเป็นคนติดจะทีเล่นทีจริง ร่าเริง ไร้สาระไปวันๆ เลยทำให้ทั้งมันและใครๆ ก็คงดูไม่ออกหรอกว่าผมคิดอะไรอยู่
ผมรักมันครับ!!! ตุ๊ดเนอะกู ยอมรับโคตรง่าย… เพื่อนผมคนหนึ่ง (ที่ไม่ใช่ไอ้ริว) เคยบอกว่า ใครที่ตกหลุมรักก่อนคนนั้นแพ้… เออกูยอมแพ้ก็ได้ กูยอมตกอยู่ในห่วงแห่งความรักและความลับนี้ก็ได้ (เสี่ยวไหม?) ถามว่าทำไมผมไม่คิดที่จะบอกมัน ก็ถ้าเป็นคุณ คุณจะทำยังไงล่ะ มันเล่นพูดกับผมวันเว้นวัน หรือเกือบทุกครั้งที่เรามีเซ็กส์กันว่า ‘เรายังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะ’ มันเล่นย้ำหนักแน่นซะขนาดนี้ จะให้ผมทำอะไรได้ นอกจากก้มหน้าขำๆ ยอมรับมันไป ก็ผมรักมันนี่ครับ ผมไม่อยากขัดใจมัน ผมอยากตามใจมัน อะไรที่มันต้องการ อะไรที่มันมีความสุข อยากทำก็ทำไป ผมยังไงก็ได้อยู่แล้ว อย่างน้อยก็ยังได้อยู่ด้วยกัน (แมนเหี้ยๆ เลยเว้ยกู)
‘ถ้าหากมึงมีใคร หรือชอบใคร หรือมึงจะคบใครเป็นแฟนก็ตามสบายเลยนะ อย่าลืมว่าความสัมพันธ์ของเรามันยังคงเป็นเพื่อนเหมือนเดิม’ วันก่อนหลังจากที่เรามีอะไรด้วยกันเสร็จ ผมเรียกให้มันมานอนด้วยกันที่ห้อง ก่อนที่เราจะหลับ มันก็ดันเสือกพูดประโยคนี้ขึ้นมา… ผมแม่งโคตรจะน้อยใจเลยครับ มันพูดเหมือนมันไม่แคร์ผมเลยด้วยซ้ำ แถมก่อนหน้านี้สองสามวันไอ้นี่ก็ดันทำตัวเหมือนหลบหน้าผม ไปค้างบ้านไอ้จอมชู้รักบ้าง (อันนี้คิดเอาเองว่ามันเป็นชู้กัน) ไม่ก็กลับเร็วแล้วก็เข้าห้องล็อคประตูไม่ออกมาเจอหน้าผมบ้าง ตอนเช้าก็อ้างว่าจะไปเองบ้าง ยิ่งเอามารวมกับประโยคนี้ตอนนี้ ผมแม่งโคตรจะน้อยใจหนักเข้าไปอีก
เห็นผมดูร่าเริง ลัลล้ายิ้มง่าย คุยสนุกไปกับทุกคน แต่ผมก็ไม่ใช่คนเจ้าชู้นะครับ ใครมาทัก มาคุย ผมก็คุยด้วยได้หมด ผมมันคนเพื่อนเยอะ เฮฮา ไหนจะแฟนเพลง แฟนคลับอีก แต่ตั้งแต่ผมมีมัน ผมก็ไม่เคยมองหาใครอีกเลย แต่มันก็ดันมาผลักไสผม… หรือผมจะหาใครสักคนมาคบให้สมใจมันดี
“มดเย็นนี้ว่างรึเปล่า ไปดูแจ็คเล่นที่ร้านXXX ไหม” มดเป็นแฟนเก่าสมัยผมเรียนมัธยม เธออยู่หญิงล้วนแถวชิดลม ผมอยู่ชายล้วนกางเกงดำแถวสุรศักดิ์ เราเจอกันที่สยาม ไม่ใช่โรงเรียนติวหรอกฮะ หน้าอย่างน้องแจ็คน่ะเหรอจะไปเรียนพิเศษ เรียนธรรมดาก็ขี้เกียจจะแย่อยู่แล้ว ที่ผมไปสยามบ่อยๆ ก็เพราะไอ้ริวมันชอบลากไปลองกีตาร์ ลองแอมป์ ลองเอฟเฟค ไปแม่งเกือบทุกวัน ผมก็เลยได้เจอมดที่สยาม แล้วด้วยความที่มดชอบของแปลกหรือยังไงไม่ทราบ มดถึงได้ส่งยิ้มให้ผม แทนที่จะเป็นไอ้ริว ปกติไปไหนด้วยกัน สาวๆ มักมองมันมากกว่าผมเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว สุดท้ายพอผมเข้าไปทัก แลก MSN กัน ก็คุยกันแล้วไม่นานก็ตกลงเป็นแฟนกัน
เรามาเลิกกันตอนม.6 เทอม 2 เพราะแฟนทอมเธอตามง้ออยู่นาน แล้วเธอเผลอใจอ่อน มาขอโทษขอโพย ขอเลิกกับผม แล้วจะให้ผมทำยังไง ผมเป็นคนไม่ค่อยตีโพยตีพายอะไรมาก เลิกก็เลิกไม่ได้อะไร ในเมื่อผู้หญิงเขาไม่อยากคบต่อ เขามีคนใหม่ต่อให้ยื้อกลับมาก็ใช่ว่าจะไม่เลิกกันในอนาคต แถมยังมาอึดอัดทนอยู่กันไปเปล่าๆ ผมก็ยิ้มๆ แล้วก็บอกลาเธอแมนๆ แบบพระเอกๆ เขาทำกัน แถมยังใจกว้างสัดๆ บอกว่ายังไงก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่นะ ไม่ต้องลบเฟสบุคผม ไม่ต้องลบอีเมล เบอร์โทรอะไรให้วุ่นวาย เพราะถ้าเลิกแล้วผมก็ไม่เซ้าซี้โทรตามไปให้ยุ่งยากใจหรอก… เฮ้ยยย หล่อสัดอะไอ้แจ็ค!!! ได้แต่ชมตัวเองในใจเรื่อยมา
“นึกยังไงมาชวนมดเนี่ย” มดถามอย่างแปลกใจ เพราะปกติเมื่อก่อนตอนคบกัน เวลาผมมีงานโรงเรียนต้องเล่นดนตรี หรือไปซ้อมดนตรีอะไรแบบนี้ ผมมักไม่ค่อยชวนเธอไปด้วย กลัวเธอจะเบื่อๆ น่ะ แต่วันนี้นึกเฮี้ยอยากลองชวนสาวสักคนควงไปให้เป็นข่าวเล่น เผื่อไอ้คนที่มันอยากให้ผมมีแฟนนักมันจะได้สมใจสักที เชอะ
“บัตรหายากมากนะมด เอ็กซ์ครูซีฟคอนเสิร์ตเลยนะ มดจะไม่ไปดูแฟนเก่ารูปหล่อเล่นดนตรีซะหน่อยเหรอจ๊ะ” ผมก็ปากหวานไปตามเรื่อง จริงๆ ไม่ได้คิดอะไรกับมดหรอกฮะ ก็อย่างที่บอกนั่นแหละแค่อยากชวนใครสักคนมาดูตามแรงยุยงของไอ้คนที่ยุยงอยากให้ผมมีแฟนจัง แล้วมดเองก็มีแฟนอยู่แล้ว แฟนมดก็รู้จักกับผมต่อให้มีข่าว แต่ยังไงก็ไม่มีทางเป็นความจริง
“แหวะ เขาเสียเงินไปดูคอนเสิร์ตวงแจ็คตั้งหลายรอบแล้วเหอะ เพิ่งจะมาให้บัตรฟรี แถมเป็นบัตรฟรีในงานคอนเสิร์ตเล็กๆ อีก แน่จริงคอนเสิร์ตใหญ่เดือนหน้าให้บัตรฟรีมดด้วยสิ” แหมๆ ได้คืบจะเอาศอกนะคนสวย
“ฮ่าๆๆ ได้สิจ๊ะ สำหรับมดฟรีกี่ใบก็ได้” ทำเป็นพูดดี กูได้โควต้ามาแค่ 5 ใบเท่านั้นแหละ
“แล้วไม่ชวนแฟนไปล่ะ” ยอกย้อนนะมดนะ
“มีที่ไหน ไม่มี๊ฟงแฟนอะไร คนหล่อมักจะไร้คู่เสมอๆ ไม่งั้นมดจะทิ้งแจ็คไปเหรอจ๊ะ เพราะทนความหล่อเกินไปของแจ็คไม่ไหวใช่ไหมล่ะ” หึหึ แฟนไม่มี มีแต่ผัวและเมีย แถมแม่งยังเชิดใส่อีกตอนนี้ กูเซ็ง ไอ้แจ็คเซ็งโว้ยยยยยย
“ฮ่าๆๆ จ้าๆ จะเชื่อก็ได้ แต่เราขอเอาพิมไปด้วยได้ไหม” พิมคือแฟนมด แฟนทอมที่เธอทิ้งผมกลับไปหานั่นแหละครับ
“ว้าาาาา พกแฟนมาด้วยเหรอ แจ็คอุตส่าห์จะยืมควงสักหน่อยคืนนี้”
“ไม่กลัวพิมมันก้านคอให้เหรอไง” กะ กลัวที่ไหน…. จริงๆ กลัวเหมือนกันว่ะ
“เราบริสุทธิ์ใจจะกลัวทำไม สรุปว่ามาใช่ไหม เราจะได้กั๊กที่ไว้ให้ สองที่นะ” ไม่ต้องกลัวว่าพิมแฟนมดเขาจะมาหึงผมหรอกฮะ ผมกับพิมเคยเจอและเคยคุยกันหลายครั้งแล้ว ระหว่างผมกับมด เราก็กลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันแม้ช่วงหลังๆ จะไม่ค่อยเจอกันก็ตามเพราะผมก็งานยุ่ง เรียนหนัก แต่ล่าสุดมดจะเซอร์ไพรส์พิมด้วยการซื้อกีตาร์โปร่งให้ เพราะพิมชอบเล่นกีตาร์เหมือนกัน มดก็ไม่รู้จะเลือกยังไง แล้วก็คงคิดถึงผมขึ้นมา วันนั้นก็เลยเดินมาหาผมที่ร้านข้าวแถวคณะ มาชวนให้ผมไปเลือกกีตาร์ให้หน่อย เพราะวันถัดไปเป็นวันเกิดของพิมแล้ว ผมก็เลยต้องยกเลิกนัดไอ้ฟี่แล้วก็ไปธุระด่วนกับมดแทน พอเลือกกีตาร์กันเสร็จ รุ่นที่จะซื้อที่สาขาในห้างที่มาดูกลับของหมด พรุ่งนี้เช้าก็เลยต้องไปรับของกันอีกที่นึง มดก็เลยขอเลี้ยงหนังผมเป็นการตอบแทน เสร็จแล้วรุ่งขึ้นอีกวันผมก็ต้องรีบออกไปรับมดเพื่อไปเอากีตาร์ด้วยกัน แล้วพาเธอกับกีตาร์ไปเซอร์ไพรส์พิมถึงหน้าบ้าน พิมก็ขอบอกขอบใจที่ช่วยมดเลือกกีตาร์ให้
สรุปแล้วมดก็มาคนเดียวครับ เพราะพิมเกิดท้องเสีย พิมเลยฝากฝังให้ผมช่วยมาส่งมดด้วย ผมก็ตกปากรับคำให้หายห่วง แถมแอบกระแซะไปว่าขอยืมควงหน่อยแล้วกันนะวันนี้ พิมก็หัวเราะบอกว่า ตามสบายเลย แต่ถ้าเป็นข่าวขึ้นมาแล้วแฟนคลับสาวๆ งอนเธอไม่รับรู้ด้วยนะ หึหึ โอ๊ย เรื่องเป็นข่าวกับสาวๆ น่ะ มันเป็นของคู่กับศิลปิน หรือดาราหนุ่มๆ อยู่แล้วครับ ผมโดนประจำ ไม่ใช่เรื่องวิตกอะไร แฟนคลับก็เข้าใจว่าบางข่าวก็เต้ากันขึ้นมาเอง ดีซะอีกเป็นข่าวซะจะได้เป็นไปตามที่หวัง
ผมพามดมาถึงก่อนคอนเสิร์ตจะเริ่ม เลยพามดเข้ามานั่งโต๊ะที่จองไว้ให้ แล้วก็นั่งคุยเล่นกับมดอยู่สักพัก มดเอารูปที่เธอกับพิมไปเที่ยวลอนดอนด้วยกันมาโชว์ ผมก็ดูไปอิจฉาไป แต่คุณเคยเป็นไหมครับ เราจะรู้สึกว่ามีใครมองเราอยู่แม้เราไม่เห็นก็ตามแต่มันจะรู้สึกได้ คือในฐานะศิลปินมันก็เป็นเรื่องปกติแหละนะ ต้องมีคนแอบมองอยู่แล้ว แต่ด้วยอะไรก็ไม่ทราบทำให้ผมเงยหน้าเงยหัวที่เกือบจะชนกับมดที่นำเสนอรูปในโทรศัพท์ให้ผมดูขึ้นมามองไปรอบๆ
โป๊ะเชะ… ไอ้ฟี่ครับ มันยืนนิ่งมองผมอยู่ ไม่รู้ทำไมผมต้องสะดุ้ง แล้วก็ขยับตัวให้ออกห่างจากมดด้วยก็ไม่รู้ มันเป็นอัตโนมัติซะจนผมก็ไม่ทันคิดเหมือนกัน… ผมเลิกคิ้วให้มันอย่างแปลกใจว่าทำไมมันถึงมา เพราะปกติถ้ามันจะมาดูผมเล่น มันจะบอกผมก่อนเสมอ แต่ไอ้ฟี่ไม่ได้เดินมาหา มันกลับหันหน้าหนีแล้วเดินไปหาไอ้ริวที่ยืนงุ้งงิ้งอยู่กับพาย สงสัยจะมากับพาย แต่… มันจะมาเชิดใส่ผมทำไมวะ กูงง… ผมก็เลยเดินไปหามัน เพราะยังไงซะก็ต้องเดินไปหาไอ้ริวอยู่แล้ว
“มาทำไมไม่บอกกูล่ะ” ผมเดินไปนั่งเก้าอี้ข้างๆ มัน มันก็เหมือนจะเบี่ยงตัว เบี่ยงหน้าหนีผม อะไรวะเมื่อคืนยังดีๆ อยู่เลย กูเริ่มงงแล้ว จริงๆ กูต้องเป็นคนงอนไม่ใช่เหรอที่มึงพูดจาหักหาญน้ำใจกูขนาดนั้นน่ะ
“มึงสนใจหรือไงว่ากูจะไปไหนมาไหน” เว้ยเฮ้ย มึงงอนจริงใช่ไหมเนี่ยฟี่
“งอนอะไรกู หืม… เป็นอะไร กูทำอะไรให้มึงโกรธรึเปล่า” คงไม่รู้ล่ะสิ ว่าผมเป็นพวกชอบง้อคนนะครับ
“ทำไมกูต้องงอนมึงด้วย เพื่อนกันเข้าไม่งอนกันหรอก” เออ ย้ำเข้าไปไอ้เพื่อนกันเนี่ย แม่งอยากจะตะโกนใส่หน้าแม่งนักว่า เพื่อนกันน่ะ เขาไม่เอากันหรอก
“เออ ก็เพราะกูเป็นเพื่อนมึงนี่แหละกูถึงสนใจว่ามึงงอนกูทำไม เพื่อนกันทำไมมีอะไรไม่พูดล่ะ” ผมก็เริ่มขึ้นนิดๆ แล้วนะ ปกติไม่ค่อยจะโมโหอะไรง่ายๆ หรอกครับผมน่ะ แต่ไอ้คำว่าเพื่อนที่หลุดจากปากไอ้ฟี่เนี่ย แม่งเร้าอารมณ์โกรธาได้ดีแท้ๆ
“เฮ้ยแจ็ค ไปเตรียมตัวกันเหอะ จะเล่นแล้ว” ผมลืมไปเลยว่าไอ้ที่นั่งๆ กันอยู่ มันมีไอ้ริวกับเมียมันด้วย ไอ้ริวคงเห็นท่าทางไม่ดี เลยตัดบทลากผมออกไปจากวงสนทนาก่อนที่จะวางมวยกันไปมากกว่านี้
“กูไม่รู้นะว่ามึงโกรธอะไรกู เดี๋ยวเล่นเสร็จแล้วกูจะลงมาเคลียร์อย่าหนีกลับก่อน และอย่าหนีไปนอนไหนนะฟี่ ครั้งนี้กูเอาจริง พายแจ็คฝากเฝ้าด้วยนะ” ทั้งพายและไอ้ฟี่คงตกใจกับท่าทาง อารมณ์และคำพูดของผม เบิกตาโตจ้องมาอย่างประหลาดใจ พายก็พยักหน้าช้าๆ รับคำพูดผม หึหึ สงสัยต้องเล่นบทโหดบ้างแล้วมั้งกู
ระหว่างที่เล่นอยู่บนเวที ผมก็มองไปที่ไอ้ฟี่ตลอด ผมกลัวมันหนีครับไอ้นี่เดาใจยาก ถ้าบทพ่อจะติสต์แตกขึ้นมาล่ะก็ มันอยากจะทำอะไรมันก็ไม่สนใจใครเหมือนกัน… พอเล่นเสร็จผมรีบเก็บเบส และสายแจ็คแล้วก็รีบลงเวทีมาหาไอ้ฟี่ มีเสียงไอ้ริวด่าตามหลังนิดหน่อย โทษฐานที่ไม่ยอมเช็ดสายเบส กับบอดี้ ไอ้ริวเป็นพวกรักษาเครื่องดนตรีดีเวอร์เกินครับ แต่ผมรึจะใส่ใจ วิ่งปรู๊ดลงไปหาไอ้คนที่นั่งหน้าเบื่อโลกข้างพายแล้วครับ
“ปะ… กลับบ้านกัน” ผมเดินไปดึงแขนไอ้ฟี่ให้ลุก มันก็อิดออดนิดหน่อย ก่อนจะหันไปลาพาย แล้วเดินตามผมมาตามแรงลาก
“ไปไหน” ผมเดินไปหามดก่อนครับ มันคงสงสัยว่าทำไมไม่ออกนอกร้าน
“ไปหามดก่อน เดี๋ยวต้องไปส่งมดที่บ้านน่ะ… อ่าว อะไรของมึงเนี่ย” ไอ้ฟี่ดึงแขนมันออกจากมือผมอย่างแรง อะไรวะเดินตามมาดีๆ แท้ๆ เกิดเฮี้ยนอะไรอีก
“งั้นมึงก็ไปส่งเด็กมึงเหอะ เดี๋ยวกูกลับเอง”
“มึงจะกลับเองทำไม บ้านมดไม่ไกลจากนี่วนไปส่งแป๊บเดียวเอง”
“กูจะกลับเอง มึงไปเหอะ กู กู เวียนหัวอยากรีบกลับ” อ้าว ป่วยเหรอวะ ถึงว่าดูเพี้ยนๆ นะ
“มึงก็นอนหลับไปในรถก็ได้ เดี๋ยวถึงแล้วกูปลุก” ผมหันกลับไปดึงมือมันอีกครั้ง มันดันดึงมือหลบมือผม เอ๊ะ… อะไรของมึงวะเนี่ยฟี่ กูเริ่มหงุดหงิดแล้วนะ
“ไม่!! กูจะกลับเอง มึงไปเหอะ” เว้ยยยย บทจะดื้อมันก็ดื้อจังวะ
“เดี๋ยวมึงก็หนีไปนอนบ้านไอ้จอม มึงเป็นอะไรวะช่วงนี้ หลบหน้ากูจัง” คนก็เยอะ เบียดไปเบียดมา คุยกันก็ไม่ค่อยจะได้ยิน เหนื่อยที่จะตะโกนจริงๆ มันจะเล่นตัวอะไรนักหนาวะเนี่ย
“กูสัญญาว่าจะกลับบ้าน มึงจะไปส่งใครมึงก็ไปเหอะ กูเริ่มปวดหัวหนักแล้ว ไปนะ” แล้วมันก็รีบเดินเบียดคนออกไป เฮ้ยยยยยยยย อะไรของมันวะ… ผมเลยรีบเดินไปหามด แล้วรีบพามดตามไอ้ฟี่มาข้างนอก
“ฟี่ ไอ้ฟี่ เดี๋ยวก่อนรอกูด้วย!!” ผมจูงมือมดเดินกึ่งวิ่งตามไอ้ฟี่ทันก่อนที่มันจะโบกรถแท็กซี่พอดี
“มด นี่ฟี่ ฟี่นี่มด” ผมแนะนำทั้งสองคนให้รู้จัก มดยิ้มหวานส่งให้ฟี่ ฟี่ก็พยักหน้ายิ้มน้อยๆ ให้มด
“อะไรของมึงอีก กูจะรีบกลับ” ไอ้ฟี่กำลังจะยกมือขึ้นโบกรถ แต่ผมไวกว่าคว้ามือมันไว้ได้ก่อน
“มด เดี๋ยวมดกลับกับริวได้ไหม เดี๋ยวเราให้ริวไปส่ง เผอิญฟี่มันไม่สบายน่ะ เดี๋ยวเราต้องรีบพามันกลับก่อน” ผมบอกมดเสร็จก็ควักโทรศัพท์ออกมากดโทรหาริว ไอ้ฟี่ยังคงพยายามขืนมือออกจากมือผมให้ได้
“แจ็คเดี๋ยวมดกลับเองก็ได้นะ บ้านมดไม่ไกล”
“เฮ้ยไม่ได้ เดี๋ยวพิมแหกอกแจ็คตายเลย… ฮัลโหลไอ้ริว กูฝากมดกลับด้วยได้เปล่าวะ เออๆ เดี๋ยวกูเล่าให้ฟัง เออๆ แต็งค์ๆ เว้ย” มดกับริวรู้จักกันอยู่แล้วตั้งแต่สมัยมดคบกับผม ฝากมดไปด้วยไม่มีปัญหา
“มดรอแป๊บนึงนะเดี๋ยวไอ้ริวกำลังออกมา เดี๋ยวแจ็คไปก่อนนะ ถึงบ้านแล้วโทรหาแจ็คด้วยล่ะ วันนี้ขอบคุณมากครับ” ผมยิ้มหวานส่งมด มดก็ยิ้มเก๋ตอบตามเคย น่ารักเสมอแหละครับมดเนี่ย
“จ้า วันนี้สนุกมากเลย ได้ออกมาฟังเพลงแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ อย่าลืมคอนเสิร์ตใหญ่ล่ะ สัญญาแล้วนะ” มดเอื้อมมือมาหยิกแก้ม (ยุ้ย) ของผม เป็นกริยาที่เธอทำเป็นประจำตั้งแต่สมัยยังคบกัน มดบอกแก้มผมยุ้ยเห็นกี่ที กี่ทีก็อยากหยิก
“จ้าๆ ไม่ลืมครับ ไปนะ” แล้วผมก็ลากไอ้ฟี่ไปที่รถ ก่อนจะพากันกลับห้อง… ในรถไอ้ฟี่ไม่พูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว ผมเองก็ไม่ได้เอ่ยอะไร เพราะคิดว่ามันคงจะปวดหัวมากอยากพักผ่อน… พอถึงคอนโด ผมจอดรถเสร็จไอ้ฟี่ก็เปิดประตูรีบเดินลงจากรถไปกดลิฟต์โดยไม่แม้แต่รอผมหยิบของ ปกติถ้ากลับมาด้วยกันมันจะยืนรอจนกว่าผมจะหยิบของเสร็จ ไม่ก็ช่วยผมถือของแล้วก็เดินขึ้นห้องพร้อมกัน
-
“ปวดหัวมากเหรอ” ผมรีบมาถึงห้องทันก่อนที่มันจะหนีเข้าห้อง รีบวางของกองๆ ไว้บนโซฟา ก็รีบเดินตามแทรกตัวเข้าไปในห้องนอนมัน
“เออ มาก!!! มึงจะเข้ามาทำไม กูจะนอนแล้ว”
“ไปหาหมอไหม” ผมยกมือขึ้นอังๆ หน้าผากไอ้ฟี่ ไอ้นี่ทำหน้าเครียดขมวดคิ้วหนัก สงสัยจะแย่จริง
“ไม่ต้อง กูจะนอน” ไอ้นี่บทจะดื้อก็ดื้อ ดูมันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ แสดงว่าปวดหัวมากจริงๆ แล้วจะปล่อยให้นอนทั้งที่ไม่สบายแบบนี้ได้ยังไง
“ถ้าไม่ไปก็ต้องกินยาก่อน จะเช็ดตัวหรืออาบน้ำ เช็ดตัวไหมเดี๋ยวกูเช็ดให้นะ มึงไปนอนรอไป เดี๋ยวกูออกไปหยิบยากับกะละมังก่อน”
“ฮึก…ฮือ…ฮืก” เฮ้ย อยู่ดีๆ ไอ้ห่าฟี่ก็เสือกร้องไห้โฮออกมา ผมเห็นมันพยายามเอามือปิดปากตัวเองไม่ให้สะอื้น แต่คนที่ร้องไห้โฮ ร้องไห้หนักๆ น่ะครับมันปิดปากยังไงก็มีเสียงเล็ดลอดออกมาอยู่ดี
“เฮ้ยฟี่ปวดหัวมากเลยเหรอ ไปหาหมอเถอะนะ กูไม่อยากเห็นมึงเป็นแบบนี้เลย กูใจไม่ดีนะฟี่ อย่าดื้อกับกูเลยนะ นะ” ผมรีบเดินพยุงไอ้ฟี่ให้นั่งลงบนที่นอน กอดมัน รั้งมันเข้าโอบไว้ในอ้อมกอด ลูบหัวมันเบาๆ มันร้องไห้สะอึกสะอื้นเหมือนเด็กเล็กๆ แล้วเอาแต่ส่ายหน้าอย่างเดียวเลย
“ฮึก ฮือออ ไม่ไป!!... ฮือ… มึง… ฮึก…มึง ฮือออ มาทำดีกับกูทำไม ฮึก ฮืออออ… มึงมาทำ ฮึก…มาทำให้กู…ฮืออ ควบคุมตัวเองไม่ได้…ฮืออออ กูพยายามแล้วแจ็ค…ฮึก ฮือออ กูพยายามแล้ว… ฮืออ… กูพยายามให้เราเป็นแค่เพื่อนกัน…ฮึก… แต่กูทำไม่ได้แจ็ค ฮือออ กูทำไม่ได้… มึงทำให้กู ‘รักมึง’ ฮือออ…กูรักมึงขึ้นทุกวัน ทุกวัน…ฮืออ กูพยายามปฏิเสธตัวเอง กูพยายามหลอกตัวเอง ฮือออ… หลอกว่ามึงเป็นแค่เพื่อน…ฮึกกก แต่กูไม่อยากเสียมึงไปแบบพาย ฮึกกก กูกลัว…แจ็ค ฮึก กูกลัวที่จะรักมึง ฮือออ”
ผมรู้ว่ามันไม่เหมาะนัก แต่ผมแม่งเสือกหุบยิ้มไม่ได้ ในใจเต้นรัว อยากจะกระโดดตะโกนร้องเย้ๆๆๆๆ ไปรอบห้องด้วยซ้ำ ไอ้ฟี่รักผม ได้ยินไม่ฮะ นอกจากเสียงสะอื้นอย่างบ้างคลั่งของมันแล้ว มันยังมีเสียงบอกรักผมด้วย…โอ๊ยยยยยยยยย กูดีใจโว้ยยยยยย
“กลัวทำไม? กลัวกูทิ้งเหรอ หรือว่ากลัวกูไม่รัก… สัญญาว่าจะไม่ทิ้ง และจะรักมึงคนเดียวเลยเอ้า…” จุ๊บ!!... ผมยิ้มกับท่าทางขี้แยของไอ้ฟี่ ผมบอกแล้วว่ามันติสต์ เก็บกักกดตัวเองไว้ตั้งนาน บทจะสารภาพก็ปล่อยโฮออกมาซะงั้น… แล้วผมจะมัวเล่นองค์ทำดาบอะไรล่ะฮะ ก็รักมันไปแล้วเหมือนกันนี่นา ไหนๆ มันก็บอกว่ารักผม ผมก็เลยบอกรักมันสักหน่อย แถมจุ๊บเบาๆ ที่หน้าผาก… โอ้โหหหหห โดมเรียกกูพี่ได้เลย ณ โมเม้นท์นี้ ไม่มีใครโรแมนติกเกินไอ้แจ็คอีกแล้วล่ะ
“หาาาาา… อะไรนะ มะ มึง… มึงพูดว่าอะไรนะ” อ้าวหยุดร้องไห้ซะงั้น บอกแล้วว่ามันติสต์เกินจะเข้าใจ แหม ไม่ต้องมาทำเบิกตา หน้าหล่อใส่กูก็ได้ กูรู้ว่ามึงหล่อกว่ากูสาดดดดดด แม่งมีเมียหล่อกว่าตัวเองเซ็งไหมล่ะ
“น้องแจ็ครักพี่ฟี่ม๊ากกกก มากกกก ไงฮะ พี่ฟี่ก็ ทำเป็นไม่ได้ยิน ให้น้องแจ็คพูดบ่อยๆ น้องแจ็คเขินนะ…อ๊ากกกกกกกก ไอ้สาดดดดดด ถีบทำไมครับเนี่ย มึงถีบซุปตาสุดหล่ออย่างกูทำม๊ายยยย” แม่งถึงว่าขายาวกว่าถีบซะเต็มเหยียดเลยนะมึง
“มึงแม่งก็เป็นแบบเนี้ย เรื่องไหนเล่น เรื่องไหนจริงบ้างกูจะเชื่อมึงได้สักเรื่องไหมเนี่ยแจ็ค”
“กูรักมึงนะ… อันนี้ไม่ได้อำ ไม่ได้หลอก ไม่ได้เล่นๆ ด้วย รักจริงๆ รักมานานแล้ว ที่กูไม่บอก ไม่พูด ไม่แสดงอาการ ไม่ใช่ว่ากูไม่รัก แต่เพราะมึงนั่นแหละ เสือกย้ำอยู่ได้ว่าให้เราเป็นเพื่อนกันๆ กูก็คิดว่ามึงไม่อยากเป็นอะไรกับกู คิดกับกูแค่เพื่อน กูก็เลยปล่อยเลยตามเลยตามใจมึงไปซะ… ถ้ากูไม่รักมึง กูจะชวนมาอยู่ด้วยกันทำไม คนอย่างกูถึงจะดูเพี้ยนๆ แต่ผู้ชายแมนๆ แบบที่เกิดมาเคยแต่เอาผู้หญิง จะมายอมโดนผู้ชายหล่อๆ อย่างมึงเอาทำไม แล้วกูจะยอมได้เมียเป็นผู้ชายแมนๆ แบบมึงทำไม… ถ้ากูไม่รักมึงน่ะหะ… จริงจังพอไหม”
พูดจบไอ้ฟี่แม่งกระโดดลงมากอดผมที่นั่งจุ้มปุ๊กอยู่กับพื้นตามแรงถีบของมันเมื่อกี๊อย่างเต็มแรง ผมยกมือกอดมันตอบ เราสองคนกอดกันโยกตัวไปมา โดยไม่มีใครพูดอะไรอีก…
ผมค่อยๆ ยกมือขึ้นลูบหลังมันเบาๆ ก่อนจะไล้มือไต่ต่ำลองไปสอดใต้เสื้อยืดตัวนิ่มของไอ้ฟี่ เสียงครางอืออาตอบรับผม แถมด้วยปากอุ่นๆ ที่ซุกไซร้อยู่ตรงซอกคอผม… ผมดึงตัวไอ้คนที่กำลังเลียซอกคอผมอย่างเมามันออกมาก่อนจะประกบสองมือเข้ากับสองแก้มของมัน และประกบปากตัวเองตามลงไปบนปากเนียตรงหน้าที่มีสีคล้ำนิดๆ เพราะเจ้าตัวสูบบุหรี่… กลิ่นมาโบโร่ แบล็ค เมนทอลคละคลุ้งผสมถ่ายเทมายังปากและลิ้นของผม กลิ่นที่คุ้นเคย ผสมกับกลิ่นตัวกรุ่นๆ ของมัน เล้าอารมณ์ผมตลอดเวลา…
“วันนี้กูเป็นผัวนะ” ขอกันง่ายๆ แบบนี้แหละ
“อือ… ก็ได้ ถือว่าวันนี้มึงพูดจาเป็นผู้เป็นคน เข้าหูกูที่สุด กูยอมมึงก็ได้” เสร็จกูล่ะ
“งั้น… เป็นเมียแจ็คต่อไปเรื่อยๆ ได้ไหมครับฟี่เมียรัก” อุก!!! โดนกระแทกศอกไปหนึ่งที (แรงๆ)
“ก็ถ้ารักกูคนเดียว ไม่ดื้อ ไม่เจ้าชู้ ไม่กวนตีนนัก… กูอาจจะยอมก็ได้” มันพูดไปก็หน้าแดงไป ฮ่าๆๆๆ หล่อเหี้ยๆ เมียกู
“เย้!!!!!!!!! ติดใจลีลาทีเด็ดของพี่แจ็คใช่ไหมล่าฮ่าๆๆๆ”
“กูว่ากูเปลี่ยนใจและไอ้สัด กูจับมึงกดแล้วกันวันนี้”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ไม่น้าาาาาา น้องแจ็คจะขัดขืน น้องแจ็คไม่ยอม…” ดีดดิ้นพอเป็นพิธี
หึหึ คุณคิดว่าใครจะได้กดใคร…
ผมบอกให้ก็ได้… ว่าผมได้เรียกมันเมียทั้งคืนนั่นแหละครับ อ่อ จริงๆ มีรอบนึงที่ผมต้องเรียกมันผัว T^T มันเสือกอาศัยช่วงชุลมุนที่ผมกำลังเคลิ้ม รุกรานผมซะงั้น แต่ย้ำว่าครั้งเดียวเองครับ ยอมๆ มันไปยังไงก็รักมันเข้าแล้วนี่… แต่ผมว่า รัศมีความเป็นเมียมันเจิดจรัสอยู่ในตัวไอ้ฟี่มากๆ หึหึ มันไม่รอดผมหรอกครับ แล้ววันหลังผมจะมาเล่าให้ฟังแล้วกันนะว่าเมียผม ทั้งหล่อและน่ารัก (และหึงโหด) ขนาดไหน
วันนี้ขอไปทำหน้าที่สามีที่ดีก่อนนะคร๊าบบบบ แล้วเจอกัน!!!
++++++++++++++++++++++++
+ ตอนนี้ มีทั้งหึง ทั้งงอน นะคะเนี่ย แต่สุดท้ายก็แฮปปี้ พี่ฟี่มันเรื่องเยอะเองค่ะ นู่นนี่นั่น สร้างข้อแม้ให้ตัวเองเยอะไป รักก็บอกว่ารัก ก็จบ อิแจ็คตอนนี้ดูดีขึ้นบ้างไหมคะ... มันน่ารักนะ แม้มันจะล้นๆ ไปบ้างก็เหอะ
+ ตอนหน้าไปต่อน้องรันค่ะ ถัดไปเป็นคิวสองคู่ผัวเหี้ยเมียแรดนะคะ
+ ใครคิดถึง ก็แวะเข้าไปที่เฟสได้ค่ะ คนที่เป็นเฟรนดในเฟสฯ จะรู้ว่าเมอร์ซี่จะอัพบทสนทนาสั่นๆ ชีวิตประจำวันของไอ้คู่ผัวเหี้ยเมียแรดเขาให้อ่านแก้คิดถึงกันค่ะ (แต่ไม่ได้อัพทุกวันเน้อ)
+ ครั้งหน้าคงช้ามากนะคะ ขออภัย Mercy อยากขอไปลุยเล่ม Valentine love ให้เป็นรูปเป็นร่างสักทีค่ะ ยังไงถ้าหายไปนานก็แวะๆ มาทวงถามกันได้นะคะ
+ เหมือนเดิมค่ะ ใครแอดเฟสฯ Mercy เข้าไป รบกวนมาทักทายกันบ้างเถอะค่ะ Mercy คุยกับทุกคนนะคะ มาทักเลยค่ะ
+ ขอบคุณเสมอมา จ๊วบบบบบบ!!!
-
^
^
^
กี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่ฟี่ ><
-
:z13: :z13: :z13:
-
น่ารักมากฟีฟี่ แต่ไม่รู้ทำไมอยากให้แจ๊คเป็นภรรยามากกว่า
-
ตกลงกันได้ซักทีนะจ๊ะน้องแจ็คพี่ฟี่
ตอนหน้าจะได้อ่าน น้องพายน้องริวแล้ว คิดถึงค่อดๆค่ะ :กอด1:
-
คู่นี้ แฮปปี้เอนดิ้งมากๆ อ่านแล้วฟินค่าาาาา o13
-
ในที่สุดดดดดด :-[ :-[
ก็เข้าใจกันซะทีอะเนอะ
ฟี่จะได้ไม่ต้องเสียใจอีกแล้ววว
ดีใจๆๆแทนอะ ลุ้นๆคู่นี้มานาน
ปลื้มมากอะ ฟี่แจ๊ค :impress2:
-
มี๊!! ถ้ามี๊จะมึนใส่พี่แจ็คของนู๋แบบเน้น๊า!! ว๊ากกกกกกกกกกกกกกก
ปั๊ด! นั่นไง ว่าแล้ว...ฟี่เอ้ยยย คว้างงูไม่พ้นคอเหมือนถีบพี่แจ็คแต่ไม่สูดตีนนั่นแหละ ไงล่ะ... มันยิ่งบ้าๆอยู่ อูววววววววววววส์
นั่นไง ไม่เสียงแรงที่เข้าใจอิพี่แจ็ค ฮี่ๆ เค้ารักตัวพี่แจ็ค วะว๊าวววว
.
.
.
.
ทำไมพี่แจ็คแม่งโคตรสาว!!!
มี๊ทำร้ายพี่แจ็คนู๋เรอะ!!!
-
คงจะเพิ่งฟื้นไข้ใช่ไหมคะเนี่ย วันนี้ดูเขียนมึนๆ เล็กน้อยนะ แต่โอเคจ่ะ หายคิดถึงน้องริวเลยๆๆ อิอิ
-
ฟี่น่ารักอ่ะ....
-
นึกว่าจะนอยด์นานซะแล้ว ดีใจจังที่ลงเอยและรู้ใจกันและกันซะที
ขอบคุณมากๆ ค่า :pig4:
-
อิแจ็คตอนนี้ดูดีขึ้นบ้างไหมคะ... มันน่ารักนะ แม้มันจะล้นๆ ไปบ้างก็เหอะ
เอาจริงๆชอบคาแร็คเตอร์แบบแจ๊คนะเออ แลดูทะเล้น ทะลึ่งไปวันๆ
แต่บทจะแมนก็ แฮนซั่มปรับโหมดไม่ทันกันเลยทีเดียว
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ตอนนี้ยาวสะใจมากค่ะหลังหายไปนาน
ลุ้นแทบแย่ว่าคู่นี้เค้าจะเคลียร์กันไม้มั้นสุดท้าย
ฟี่น่าจะเป็นเมียตลอดไปซะงั้น แต่ชอบ :L2:555
-
น่ารักม๊ากกกกกกกกกกคู่นี้ ชอบๆๆๆ ^^
-
:กอด1:
-
ในที่สุดก็เข้าใจกันแล้ว ตอนแรกนึกว่าแจ๊คเห็นฟี่เป็นแค่ทางเซ็กเฟรนด์ซะอีก :m16: ที่ไหนได้ ฟี่ซึนเดเระเองอ่ะ o18 ในที่สุดก็ลงเอย :mc4:
-
ไม่ค่อยจะแน่ใจว่าใครรักใครมากกว่า
แต่เค้าสองคนรักกันแน่ๆ
ทั้งที่ซึนฯแบบไม่น่าให้อภัยเอาซะเลย ดีนะแจ๊ค(หัวใจ)หล่อมาก
เลยลงเอยได้
กร๊ากกกกกกกกกกกก
-
แจ็คแมร่งแรดอ่ะ
ไม่รู้จะพูดอะไรเลย หลงตัวเองก็ที่หนึ่ง
แต่แรดเป็นที่สองนะ โมเมนต์(เคย)แรดต้องให้ตัวเอกของเรื่องเขาไป
แต่กระแดะนี่ที่หนึ่งได้อยู่นะ
(อยากจะใช้คำสุภาพกว่านี้ แต่โมเมนต์นี้ไม่ไหวแล้ว แจ็คแรดเกิน = =!!!)
-
:impress2: :กอด1: :haun4: :z1:
-
ในที่สุดก็ยอมรับแล้วลงเอยกันซักที ว่าแต่ฟี่นี่ติสส์มากว่าพายเยอะเลยนะ จะรอตอนฟี่หึงนะคะ แล้วก็รอน้องริว-พายด้วย :L2:
-
แจ็คใจหล่อมากค่ะ o13
แอบฮาทุกระยะ ชอบบบบบบค่า
-
+1 ให้ความรักของน้องแจ็คกับพี่ฟี่ :กอด1:
-
อยากกดปุ่ม like ชอบมากตอนนี้
-
หุหุ สมหวังกับคู่นี่ซะที +1
-
แจ็ค..มันกวนดีจิงๆ
จะเอาฮาอย่างเดียวเล้ยยยยยยยยยย
ปล.ฟี่น่ารักเนอะ..
-
เย้ๆๆๆๆ ในที่สุดก็เข้าใจกันซะที...
ดูท่าแล้วพี่ฟี่เราคงต้องเป็นเมียน้องแจ็คไปอีกนานแน่เลย..555
o13
:pig4:
-
รักกันได้สักทีนะ
+ 1 นะคะ
-
สนุกจังเลยยย
มาต่อสะทีเนอะ
รอตอนต่อไปอยู่จ้าาา
-
Mercy น่ารักตลอดอ่ะ
-
อร๊ายยยยยยยยยย น้องแจ็คกี้ผู้น่ารัก มันต้องแบบนั้น
ไม่ผิดหวังจริงๆ ที่รอฟังระบบความคิดฝั่งแกเนี่ย
o7
ฟี่กับแจ็คความรู้สึกเค้ารับรู้ตรงกันแล้วเนอะ :impress2:
โฮ่ๆๆๆๆ ดีใจจริงๆ
พี่เมอร์ซี :กอด1: ทีนึง
ปล. “เฮ้ยฟี่ ไปเตรียมตัวกันเหอะ จะเล่นแล้ว” ผมลืมไปเลยว่าไอ้ที่นั่งๆ กันอยู่ มันมีไอ้ริวกับเมียมันด้วย..
อีตาริวมันต้องเรียกไอ้เจ้าแจ็คหรือเปล่าคะพี่เมอร์ซี ^^
-
:laugh:
กว่าจะรักกันได้เนอะ
แจ้คนี่ดูล้นๆจิงๆ 55 แต่ก็น่ารักดี
-
อร๊ายยยยยย น่ารักมากๆค่ะ :-[
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ในที่สุดฟี่ก็สารภาพแว้ววววววววว
-
เข้าใจกันได้ซักที แจ็คล้นนะเราอ่ะ :laugh:
-
อิ อิ สมใจจัง สองคนนี้สารภาพรักกันแล้ว
แจ๊คมันก็น่ารักในแบบฉบับของตัวเองแหละเนอะ
-
ในที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ก้เปนแฟนกันแล้ววววว
เย้ๆๆๆๆๆ
สรุปว่าโรงเรียนกางเกงดำ โรงเรียนเก่าแจ๊คก่าริว
ผลิตแต่ผช ไม่แท้ซินะ
เห้ออออ
-
o13 :L2:
-
ในที่สุดก็เป็นฝั่งเป็นฝาไปอีกคู่
-
ดีจังที่ใจตรงกัน
-
555555555 ฮาได้ตลอดสิน่า..อีพี่แจ๊คเนี่ย :laugh:
-
:mc4: ฉลอง
น่ารักเป็นบ้า
-
โอ๊ะโอ แล้วแล้วก็ลงเอยกันอย่านนั้นสินะค่ะ :impress2:
แต่เหมือนอยากให้มันอึมครึมต่ออีกสักกะหน่อยจัง 5555(แลดูโรคจิต)
เอาเหอะรอริวพายต่อแล้วกันนะ :really2:
-
กร๊าสสสสส น่ารักกันดีแท้เน่อคะ!!
ตอนนี้อิแจ็คเปิดอกซะ.....แกมันพระเอกกกกก =[]=!!
หมั่นไส้ๆ ไม่นึกไม่ฝันว่าไอ้บ้านี่จะอารมณ์ นิยามพระเอกน้ำเน่าขนาดเน้~
นี่สินะ พระเอกสมัยใหม่ น้ำเน่าคงเดิม แต่หวานขึ้น หล่อขึ้น บ้ามาก เพี้ยนชิหาย (ควรดีใจมั้ย? 555)
แต่ชอบแบบเน้~~~รอพี่ริวกับน้องพาย~♥
-
:z1:สุดท้ากับแก้รักกัน เห็นด้วยกับแจ๊คตอนนี้เอ็งพระเอกมากกกก
ท้ายสุด :กอด1:ริว+พาย &mercy จ้า
-
น่าร๊ากจังเลยง่ะ แง้วววววว ฟี่คือพี่คะ ติสแตกมากค่ะ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
แจ็คพระเอกมากเลยค่ะ อิอิ
ปล.อยากห็นแจ็คโดนกดจังเลยว๊อยยย
-
ดีใจจังในที่สุดก็ดีกันแล้ว เฮ้อเหตุเกิดจากปากแข็งไม่คุยกันให้รู้เรื่องนี่เอง :L1:
-
:o8: น้องแจ็คแรดอ่ะ
กรี๊ด น่ารักมาก
-
อ๊ากกกกกกกกกก ฟี่แจ๊คค่อดน่ารักเลยอ่ะ :impress2:
-
น่ารักได้อีกกก
ชอบแจ็คจริงๆ เพี้ยนๆ บ้าๆ บอๆ อยู่ใกล้คงมีความสุข
-
อร๊ายยย ยยย ย น่ารัก
-
:o8: น่ารักมากๆเลยจร้า ในที่สุดก็ยอมรับซักทีว่ารักกัน ขอให้ฟี่กับแจ๊ครักกันตลอดไป
คู่พายกับริวก็สนุกมากๆเลยจร้า สมชื่อเรื่อง ผมแรด แต่ผมชอบ จริงๆเลย น่ารักทุกคู่เลย
-
ตอนนี้น่ารักมากอ่ะทั้งฟีทั้งแจ๊คเลย
ฟี่เก็บกดมากเลยซินะ ถึงขั้นปล่อยโฮกันเลยทีเดียว
ดีแล้วที่ได้คุยกันไม่งั้นอึดอัดแย่
-
น่ารักมากคู่นี้
-
อ่าน part ของแจ๊คแล้วได้ใจสุด ๆ เรื่องเครียด ๆ ยังฮาได้
คนอารมณ์อ่อนไหวอย่างฟี่ เหมาะจะอยู่กับคนเฮฮาแต่ซื่อตรงต่อความรู้สึกของตัวเองอย่างแจ๊คที่สุดแล้ว
ผลัดกันเป็นสามีบ้าง ภรรยาบ้าง ดีออกจะตาย ชีวิตมีหลายรสชาติ :m1:
-
o13 กว่าจะอ่านจบเล่นเอาหัวเราะท้องคัดท้องแข็ง
น้องแจ็ครั่วได้โล่ ฮาที่สุดในสามโลก กะล่อน เอ๊ยลั้นลาอย่างนี้
ระวังจะโดนฟี่หึงโหด o18
-
อยากอ่านตอน ฟี่หึงโหดหงะ ๕๕๕
ช่วงที่ผ่านมาวุ่นวายเล็กน้อย เพิ่งได้เข้ามา
ถูกใจแรง ๆ จร้า ตอนนี้ อิอิ
-
:เฮ้อ: หลังจากปากแข็ง คิดเอง เออเอง กันมาตั้งนาน นึกว่าจะ :m15: ในที่สุดก็ยอมเปิดปาก เปิดใจ เปิดตัว และก็เปิด...... กันซะที เล่นเอาคนอ่าน :pighaun: พี่ฟี่ก็ยอมเป็นเมียแจ็คแบบถาวรแล้วชิมิ
มีริว กะ พายมาเป็นแขกรับเชิญด้วย แต่งานนี้น้องพายเล่นเพื่อนแจ็คแรงเหมือนกัน แต่สะใจคนอ่าน :m20:
-
มาตามอ่านต่อแล้วววววว หลังจากที่ปล่อยผ่านมา 2 ตอน >_<
แจ็คฮาน่าีรักมากกกกกกก รักกันๆๆ >_<
-
รักคู่เเจ็คกับฟี่สุดหัวใจ :กอด1:
-
แจ็คเอ๊ย เน่าแบบรั่วๆนะแกเนี่ย แต่ชอบแกว่ะ :m20:
-
:haun4: :haun4: น่ารักมากมายเลยนะครับผม...ขอให้มีความสุขแบบนี้ไปเรื่อยๆเลยนะ อย่าได้มีมือที่สามอีกล่ะ หรือว่าจะมีดี 5555 เพื่อรสชาติในการดำรงชีวิต o13 o13
-
ที่จริงก็รักกันแต่เข้าใจกันไปคนละอย่าง
แต่ตอนนี้เขาลงเอยกันแล้วอ่ะ :impress2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
:z3:
ฟีฟี่น่ารักสุโก้ยยยยยยยยยยยยยยย
อิแจ็คก็แมนซ้า
แต่แมนก็กลายเป็นเมียได้เหมือนกันแฮะ
:laugh:
ปลล.เราคนนึงที่รอน้องเลิฟอยู่จ้า
:pig4:
-
ลงเอยด้วยดี :o8:
-
อ่านะ สุขสมหวังกันถ้วนหน้า อิอิ
ชอบแจ๊คอ่ะ ฮาดี
-
ในที่สุดก็ลงเอยกัน :-[
-
เย่ๆ ตามมาทันแล้วค่ะ^^
ชดอบคู่ฟี่กับแจ๊คมากกกก
ขอคู่นี้ต่ออีกนะคะ
ฮี่ๆๆ
-
แจ๊คน่ารักมากอ้ะะ รั่วๆ หื่นๆ 5555
(แต่ก็ได้เป็นเมียพี่ฟี่เค้าไปยกนึงล่ะนะ)
รอตอนต่อไปค๊า
:กอด1: เมอร์ซี่
-
อยากบอกว่า ชอบคู่นี้มากกกกกกกกกก
ปล.เป็นกำลังใจ ให้คนเขียนครับ
-
อ๊าก!!!!
ฟี่ & แจ็ค น่ารักเกิยบรรยาย
-
แล้วเราก็ได้รักกันนนนน :กอด1: :กอด1:
จริงๆ ก็คิดเหมือนกันอยู่เเล้วว แค่ไม่มีใครยอมพูดกับใครก่อนก็แค่นั้น
พูดกันแต่แรกก็สิ้นเรื่องแล้ววเน้ออออออ :L2: :L2:
-
จะว่าไป คู่ แจ็ค-อัลฟี่ ก็แซ่บ ไม่แพ้ริวพาย นะเนี่ย
-
ยาวซะใจมากค่ะตอนนี้
น่ารักทั้งคู่เลย :กอด1:
-
ตามอ่านแบบมาราธอน ทั้งวันเลยวันนี้
ในที่สุดก็ตามทันนน
^^ เข้าใจแล้วว่าทำไมเพื่อนติดเรื่องนี้จัง
งื้ออออ น้องพายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
น่ารักที่สุดเลยอ่ะ ชอบที่สุดมาก
ริวต้องดูแลน้องพายดีดีนะ น้องพายเค้าเปราะบาง
แล้วคู่ฟี่ ,, คู่นี้อั้ยย่ะ มากนะ ,, เขินอ่ะ
ในที่สุดก็ได้กัน ฮ่าๆๆ ทุกคนมาแนวแบบ ทะเลาะก่อน
แล้วได้กัน ก็เลยดีกัน สงสารพี่คิวเบาๆนะ ฮ่าๆๆ
ต้องแถลงข่าวบ่อยๆเลยล่ะมั้ง ว่าศิลปินในสังกัด รักกันนน
กรี๊ดดดดดด
-
1 อาทิตย์ กับการอ่าน 2 เรื่อง
ผลสุดท้ายก็ตามทัน :mc4: :mc4:
บอกได้คำเดียว สวดยอด o13 o13
ไงก็รอครับ รอเหี้ยกะแรด
:กอด1: :L2: :3123: :L1:
-
ไม่ว่าจะคู่น้องริวน้องพาย และน้องแจ็กพี่ฟี่ ก็น่ารักทุกคู่จ้ะ
-
ตาลายมาก อ่านที่สามเรื่อง โฮกสุดๆ
แต่บอกได้คำเดียวสนุกมากครับบบ
-
สวัสดีค่า... ในที่สุดก็มาต่อแล้ว
ตอนนี้เป็นการตัดสินใจที่จะโกงโดยการเลือกที่จะเขียนน้องพายก่อนทั้งๆ ที่เป็นคิวน้องรัน แหะๆ
ก็แหม มันดันมีพล๊อตเข้ามาในหัวซะก่อนน่ะค่ะ เลยอยากเขียนให้อ่านกัน
แถมตอนนี้ ยังอาจหาญเขียน NC ระดับเด็กน้อยที่ห่างหายไปนานมาให้อ่านกันอีก
หากฝืดๆ ยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ พยายามอย่างสุดๆ แล้ว
ขอบคุณทุกๆ คนอ่าน ทุกๆ คอมเม้นท์ ทุกๆ กำลังใจ ทุกๆ บวกเลยนะคะ :กอด1:
ปล. เหมือนเดิมจ้า คำผิดเดี๋ยวกลับมาแก้ค่ะ
+++++++++++++++++
ตอนที่ 34
ตอนนี้ผมกับไอ้พายกลับมาจากออสเตรเลียได้สามอาทิตย์แล้วครับ ช่วงนี้ชีวิตก็มีแต่ซ้อมๆๆๆ เพราะเดือนหน้าจะเป็นคอนเสิร์ตใหญ่ของวงผม แล้วถัดไปอีกสองอาทิตย์ก็เป็นคอนเสิร์ตใหญ่ของไอ้พายมัน ตอนนี้ก็เลยทั้งซ้อมดนตรี ซ้อมวง แล้วก็เรียนร้องเพลงเพิ่ม ผมกับไอ้พายได้เรียนกับคุณครูพี่เลิฟ คุณครูพี่เลิฟเป็นคุณครูสอนร้องเพลงและเทรนนักร้องของค่ายเรา ครูพี่เลิฟเก่งมากๆ ส่วนใหญ่ศิลปินที่ดังๆ ของค่ายเราตอนนี้ก็ผ่านการสอนของคุณครูพี่เลิฟมาแล้วทั้งนั้น
“ริวววววว!!!! นอนกานนนนเห่อออออ…” เสียงไอ้พายยานคางดังมาจากเตียงนอนที่มันกำลังเกลือกกลิ้งไปมาอย่างเกียจคร้าน ตอนนี้เกือบห้าทุ่มแล้ว เพิ่งจะกลับมาถึงบ้าน หลังจากที่ซ้อมดนตรีกันอย่างขะมักเขม้น ไอ้พายเข้ามาถึงห้องก็ตรงดิ่งไปทิ้งตัวลงบนเตียงทันที น้ำท่าก็ไม่ยอมอาบ
“ไปอาบน้ำก่อนไปมึง เดี๋ยวค่อยมานอน เร็ว…ลุกเลย อย่ามากลิ้งไปกลิ้งมา” จัดการเดินไปแซะร่างเล็กๆ ที่ทำท่าจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่อยู่บนเตียง
“ม่ายอาววววว นอนเลยเหอะ นะๆ มึงอยากอาบก็ไปอาบซิ๊ เอ๊!! อย่ามาดึง ไม่ลุกๆๆๆ” งอแง งอแงได้โล่จริงๆ เมียกู ง่วงนอนแล้วเป็นแบบนี้ทุกที
“ตามใจ… กูไม่นอนกอดคนตัวเหม็นหรอกนะบอกไว้ก่อน”
“ไอ้รักสะอาด ไอ้ใจร้าย ไอ้ขี้บังคับ ไอ้ไม่รักเมีย ไอ้เหี้ยยยยยย” ฮ่าๆๆๆ ฮามันครับ เมื่อกี้ง่วงจะเป็นจะตาย เสียงเอื่อยอ่อยยานคาง พอบทจะด่าผมขึ้นมา ชัดเจน แจ่มแจ๋ว ฉะฉานทีเดียว แต่ที่ฮาไปกว่านั้น คือมันด่าผมทั้งๆ ที่ยังหลับตาอยู่นะ เก่งจริงๆ ฮ่าๆๆ
“เอ๊!!! ทำไมยังไม่มาอุ้มอีกล่ะ อยากให้ไปอาบนักไม่ใช่เหรอน้ำเนี่ย” นี่แหละครับไอ้พาย ปากร้ายแต่ใจอ่อน และขี้อ้อนเป็นที่หนึ่ง จริงๆ ที่ผมเงียบไปไม่ใช่อะไรหรอก รีบหันไปขำมันครับ กลัวมันได้ยินว่าขำมันเดี๋ยวพ่อลุกขึ้นมากระทืบ
“อ้อนตีนนักนะมึงเนี่ย หืมมม!!! สระบ้างปะเนี่ยผมเนี่ย” หันไปช้อนตัวมันขึ้นมาอุ้มไปห้องน้ำด้วยกัน ระหว่างเดินก็ก้มไปหอมหัวเน่าๆ ของมันสักฟอด จริงๆ ก็ไม่ได้เหม็นอะไรหรอกฮะ ออกจะหอมกลิ่นประจำของมันด้วยซ้ำ แต่อยากแกล้งมัน เรื่องผมนี่ไอ้พายมันเซนส์ซิทีฟมาก ถ้าใครทักว่าผมมันมัน ผมฟีบ ผมแตกปลาย ผมหงอก หนักศรีษะลอก หรือแม้แต่ผมเหม็น มันจะเครียดทันที ไอ้ฟี่เคยเล่าว่า มีอยู่ครั้งนึงไอ้พายมันเปลี่ยนแว็กซ์ใส่ผมใหม่ แล้วยี่ห้อนี้มันออกมันๆ หน่อย แล้วดันเสือกมีเพื่อนมาทักว่ามันไม่สระผมมาเหรอหัวมันมาเชียว เท่านั้นแหละ ไอ้พายโดดเรียนคาบนึงไปร้านสระผมเลย เวอร์ไหมเมียกู
“เฮ้ย ไอ้บ้า จริงอะ เหม็นเหรอ… สงสัยเพราะซ้อมเต้นเหงื่อออกเยอะอ่ะ โอ๊ยยย รู้งี้อาบน้ำสระผมมาจากที่ห้องซ้อมเลยก็ดี” ที่ห้องซ้อมเต้นจะมีห้องอาบน้ำเหมือนฟิตเนทครับ
“ว้ายๆ น้องพายหัวเหม็น ว้ายยยยย…. อะ โอ๊ยยยยยย อย่าจิกหัวกู๊!!! กูเจ็บแล้วววว พอแล้วววค้าบบบบบปล่อยมือก๊อนนนนน” แม่งกะจะจิกให้หลุดติดมือมึงเลยใช่ไหมเนี่ย
“สมน้ำหน้าเสือกมาว่าหัวกูเหม็น… สระผมให้เลยด้วย เอาให้สะอาดนะมึง” นี่แหละฮะวิธีการอ้อนของไอ้พาย ไม่ได้งุ้งงิ้ง หวานแหววเหมือนใคร แม้จะด่าบ้าง ขู่บ้าง (หรือทำร้ายร่างกายนิดหน่อยบ้าง) แต่นี่เป็นวิธีเรียกร้องความสนใจของมัน ทุกวันนี้อยู่ด้วยกัน ด่าๆ กันนี่ไม่ได้รู้สึกรำคาญเลยนะ มันเหมือนเป็นกิจวัตร บางทีมันก็ด่าเพราะเขิน ด่าเพราะอยากอ้อน ก็อาจจะมีที่ด่าจริงๆ บ้าง เพราะมันเป็นคนขี้หงุดหงิด ขี้รำคาญ แต่มันน่ารักครับ (ชมเมียเยอะไปหน่อยนะ ก็คนมันรักอะ)
“งั้นให้ทิปค่าสระผมด้วยนะ ขอเก็บตอนอาบน้ำเลยแล้วกัน”
ไม่ต้องรอพูดพร่ำทำเพลงอะไรกันให้มากความ เพราะไอ้ตัวดีที่ตอนแรกเหมือนจะง่วง ดันส่งยิ้มยั่วตาปรือมาให้ผมใจสั่นเล่น ให้ตายเหอะ ผมกับมันอยู่กินกันมาเกือบจะปีแล้วด้วยซ้ำ มีอะไรกันมานับครั้งไม่ถ้วน แต่ใจผมก็ยังสั่นทุกครั้งที่เจอไอ้พายโหมดอ้อนปนยั่ว… ผมใช้สองมือช้อนใต้รักแร้ไอ้พายทั้งสองข้างยกตัวมันขึ้นไปนั่งบนที่ว่างข้างอ่างล้างหน้า ไม่ต้องกลัวว่าจะชนหรือทับของจนหล่น เพราะท่านี้ตรงนี้เป็นสุดฮิตที่ประจำของเรา ผมจะมีตู้บิ้วอินที่ซ่อนอยู่หลังกระจกหน้าอ่างล้างหน้าไว้สำหรับเก็บแปรงสีฝัน อาฟเตอร์เซฟ และสารพัดสิ่งที่จำเป็นในห้องน้ำเอาไว้อยู่แล้ว เพราะฉะนั้นบนนี้จะมีแค่อ่างล้างหน้า กับที่ว่างข้างๆ เท่านั้น
ผมรั้งกางเกงยีนส์สกินนี่ตัวโปรดของไอ้พายออก เจ้าตัวก็ให้ความร่วมมือช่วยเหลือเป็นอย่างดี เมื่อเห็นว่าผมพอจะจัดการกับกางเกงยีนส์ให้มันได้ ตัวมันเองก็ละมือขึ้นไปปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองออกตลอดแนวแต่ไม่ยอมดึงเสื้อออกจากตัว แหวกสาบเสื้อออกกว้างเผยให้เห็นผิวเนื้อขาวเนียนเรียบที่มีลอนกล้ามเนื้อเล็กน้อยจากการฟิตออกกำลังกายช่วงนี้ ไรขนอ่อนๆ เรียบกลืนไปกับเนื้อเนียน
ผมยกมือขึ้นประคองสองแก้มของไอ้พายให้แหงนรับจูบหนักหน่วงจากผม ซึ่งมันจะต่างจากจูบกิจวัตรของเราถ้าไม่มีเรื่องเซ็กส์เข้ามาเกี่ยว มันจะเป็นแบบแผ่วเบา อบอุ่น เป็นจูบที่ใช้แทนคำบอกรัก คำคิดถึง คำทักทาย บางทีไอ้พายอยากจะอ้อนก็จูบผม จูบปาก จูบแก้ม หรือผมอยากจะอ้อนมันบ้างก็ทำเหมือนๆ กัน ผมชอบความคลอเคลีย ไอ้พายเองก็ชอบมาคลอเคลียเวลาเราอยู่กันสองต่อสอง
ปากนุ่ม ก็ยังคงความนุ่มอยู่เหมือนเคย ปากไอ้พายมันจะบางๆ เล็กๆ แต่ริมฝีปากบนติดจะเชิดเผยอขึ้นน้อยๆ อย่างคนเชิญชวนแบบไม่ได้ตั้งใจ ผมและมันต่างก็ตะกรุมตะกรามที่จะจูบกัน ไม่มีใครผ่อน ไม่มีใครยอมถอน ผมบดเบียด ไอ้พายก็เผยอตอบ เรามอมเมากันและกันด้วยรสจูบอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย เสียงจ๊วบจ๊าบ สลับเสียงสูดอากาศหายใจเพียงสั้นๆ ช่วงที่เราผละออกเล็กน้อยเพื่อจะปรับองศาของกันและกันก่อนจะประกบแนบทับจูบลงไปเหมือนริมฝีปากของเราฝังแม่เหล็กต่างขั้วเอาไว้ เวลาใกล้กันเป็นต้องดูดติด
ลิ้นยั่วเย้าของไอ้พายแหย่ยื่นเข้ามาหยอกล้อกับลิ้นร้อนของผม ปลายลิ้นเล็กตวัดเกี่ยวลิ้นผมให้ยื่นตามไปหาความหวานซ่านของโพรงปากกลิ่นคาราเมลอ่อนๆ กลิ่นและรสเดียวกับลูกอมที่มันชอบอมเป็นประจำ… และผมก็ติดกลิ่นนี้!!!
เป็นผมเองที่ยอมปล่อยคาราเมลตรงหน้าออกก่อน เพื่อที่จะได้ชิมความหอมส่วนอื่นที่ส่งกลิ่นอวลไม่แพ้ตรงที่ได้ชิมอยู่นี้ ผมเริ่มจากซอกคอขาวเนียนที่ชอบลูบเล่นเป็นประจำเวลานั่งกอดกันดูหนังเพลินๆ สูดกลิ่นหอมจนชุ่มปอด ก่อนจะค่อยๆ ดูดเม้มอย่างมันเขี้ยว ไอ้พายก็ใช่ย่อย เมื่อเห็นผมกำลังจะกลืนกินคอของมัน มันก็เลยลิ้มรสคอผมด้วยการส่งลิ้นเล็กออกมาแลบเลีย เทคนิคการใช้ลิ้นของไอ้พายไม่เป็นลองใครผมมั่นใจ เพราะตอนนี้จากที่ผมกำลังเม้มดูดซอกคอมันอย่างเมามัน กลับต้องชะงักปล่อยเพื่อมาซู้ดปากจากความเสียวที่ไอ้พายกำลังเล่นงานผมอยู่ตอนนี้
“อ๊ะ…พะ พาย อืมมม อ้าาา ที่รัก พะ พอก่อน อืมม” ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ แต่ผมก็ยอมให้มันได้สนุกต่อไปอีกสักพัก ไอ้พายมันจะมีความสุขมากหากได้เป็นผู้คุมเกม นี่ไม่ใช่เพราะผมยังเป็นไอ้อ่อนอยู่หรอกนะ แต่เพื่อความสุขของเมีย ผมยอมครับ
ผมวกกลับมาจูบปากมันเบาๆ อีกครั้ง ก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายลงไปที่ตุ่มไตสีสด ที่เริ่มจะแข็งเกร็งรอรับสัมผัสจากผม ผมเป็นคนยุติธรรมเสมอครับเมื่อข้างหนึ่งผมสำรวจด้วยลิ้น อีกข้างผมเลยใช้นิ้วโป้งกับนิ้วชี้ปัดผ่าน สลับกับใช้ปลายเล็บสกิดเกาเบาๆ จนกระทั้งลิ้นที่ทำหน้าที่อีกฝั่งเริ่มตวัดเลียดูดดึงแรงขึ้น สองนิ้วที่ปัดป่ายก็เริ่มบี้คลึงแรงตาม… ความเสียวซ่านผมคงบอกไม่ได้ว่าข้างไหนรับมากกว่ากัน แต่ที่แน่ๆ มันมากพอที่ทำให้เจ้าของยอดเม็ดแฝดบนอกเนียนซี้ดปากสลับครางเสียงหวานยั่ว พร้อมกับเอ่ยขอการสัมผัสที่มากขึ้นกว่าเดิม
“ซี้ดดด อ๊ะ ระ ริว อ้าาาา ดูดแรงๆ อ๊ะ อ้าาาา เลียอีก อิ๊ ซี้ด โอ๊ะ ดีจัง โอ้ ริววว พายอยากได้อีก เลียพายอีก โอ๊ะ อ่าาาาห์”
เมื่อกลืนกินเม็ดหวานจนอิ่ม ผมก็ไล้ปากและลิ้นไปตามหน้าอก มาจนถึงท้อง จูบเบาๆ ที่พุงแบนๆ ที่มีขนอ่อนๆ รำไร ผมแกล้งแลบลิ้นออกมาขยี้เลียเบาๆ สลับกับแหย่ปลายลิ้นเรียวไปที่แอ่งสะดือ จนไอ้พายจักจี้ ทั้งขำทั้งดิ้น ทั้งด่า ฮ่าๆๆ แต่น่ารักนะครับ
“อ๊ะ อะ ไอ้ ไอ้ ไม่ ฮ่าๆๆๆ พะ พอก่อน อ๊ะ ฮ่าาๆๆๆๆๆ ไอ้เหี้ยริวววววว กูบอกให้พอก๊อนนนน!!!” โดนเมียด่าแล้วคึกครับชอบ
“งั้นต้องหาที่ใหม่นะ เอาตรงไหนดีน้า ตรงไหนอร่อยที่สุด ไหนเสนอมาหน่อยดิ๊” จริงๆ ก็เล็งเอาไว้แล้วล่ะ ว่าตรงไหนจะชิมเป็นที่ต่อไป แต่อยากรู้ว่ามันจะเลือกตรงไหน
“ก็แดกมาหมดทั้งตัวแล้ว ไม่รู้หรือไงตรงไหนอร่อยสุด หรือเบื่อแล้ว” แหนะ มีการตีหน้างอน ทำเสียงอ่อน เสียงอ้อนกระเง้ากระงอดใส่ซะด้วยนะ
“เคยเบื่อซะที่ไหนล่ะ ปกติก็ดำรงชีวิตด้วยพายแทนข้าวอยู่แล้ว” เน่าซะหน่อยจะเป็นไรไป
“ถุยยยย พรุ่งนี้ไม่ต้องแดกข้าวนะ” ฮ่าๆๆ เห็นฤทธิ์มันไหมครับ ถ้าเป็นคนอื่นเขินอายเขาก็คงจะแหวะ หรืออ้วก แต่มันถุยครับ!!!
อดหมั่นเขี้ยวไม่ได้เลยต้อนยืดตัวขึ้นไปบดปากกับมันอีกครั้ง แต่คราวนี้มือสากของผมกลับทำหน้าที่ใหม่ ลูบไล้ก้อนเนื้อเล็กๆ ที่กำลังโป่งนูนอยู่ด้านล่างของตัวของมัน เสียงครางอื้อ อ้า ในลำคอไอ้พายรอดออกมาให้พอได้ยิน และได้รู้ว่าเจ้าตัวกำลังอยู่ในความต้องการขนาดไหน ผมเร่งมือลูบขึ้นลงตามแนวแท่งภายใต้กางเกงในเนื้อเบาบางเร็วขึ้น
“อ๊ะ อ้าาา ริว อ๊ะ ระ ริว อืมม มะ ไม่เอามือ โอ๊ะ ซี้ดดดด” หึหึ ไอ้พายก็งี้แหละครับ อยากได้อะไรมากกว่าเดิมมันก็บอกเสมอ ไม่มีการมาเหนียมๆ หรอกฮะ
“จะเอาอะไร หืมม์ บอกสิครับ พายอยากได้อะไรแทนมือ ริวจะได้ใช้ถูก” ผมตาวาวจ้องคนตาปรือปากเจ่อ ที่แลบลิ้นออกมาเลียลิ้มฝีปากตัวเองช้าๆ ไม่ได้รู้เลยว่าไอ้การกระทำแบบนี้มันทำให้ผมแทบคลั่งตาย เผลอแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากตัวเองตามมัน
“ลิ้น… ไม่สิ อ้าาา พาย อ๊ะ พายอยากได้ทั้งปาก อ้าาา อ๊ะ ชิมพายนะคนดี๊คนดี อืมม” หึหึ ขนาดอารมณ์ต้องการพุ่งสูงขนาดนี้ มันยังอ้อนด้วยได้เลย โว้ยยยย เมียกูน่ารักเว้ย
“ได้เลยครับคนเก่ง” ผมลูบแก้มมัน ก่อนจะก้มไปหอมฟอดใหญ่ ให้รางวัลคนเก่งซะหนึ่งที ก่อนที่จะลงไปชิมของหวาน ‘แท่ง’ โปรด
ผมเลือกที่จะชิมผ่านเปลือกก่อน ลิ้นเปียกชื้นเลียไปตามแนวทางของแก่นกลางที่แข็งขึงเบียดนูนขึ้นหาทางออกจากสิ่งห่อหุ้ม ปกติผมมักจะเป็นคนชอบละเลียด ค่อยๆ ชิมทีละนิดที่ละหน่อย ผิดกับคนใจร้อนอย่างไอ้พาย ที่ชอบสัมผัสจาบจ้วงรวดเร็วมากกว่า แต่วันนี้ผมตามใจเมียครับ… ผมค่อยๆ รั้งกางเกงในตัวน้อยออกจากร่างขาวผ่อง เนื้อนอกที่โผล่พ้นเสื้อผ้าว่าขาวแล้ว เนื้อในภายใต้ร่มผ้ายิ่งกว่า บางครั้งผมเคยแปลบปลาบใจด้วยอารมณ์หึงหวงน้อยๆ เวลาคิดว่ามีไอ้เหี้ยหน้าไหนบ้างเคยได้เชยชมร่างขาวเนียนน่าถนอมตรงหน้านี้มาบ้าง แล้วยิ่งไอ้จัญไรเดนมนุษย์ที่มันเคยทำระยำกับพาย มันคงจะไม่ถนอมร่างแบบบางนี้แน่ๆ มันคงจะทั้งขย้ำขย่ำ จนพายบอกช้ำ เหี้ยเอ๊ยยย เฮ้อ ช่างแม่งเหอะครับ ตอนนี้ขอทำให้คนตรงนี้มีความสุขที่สุดก่อนดีกว่า
ผมเริ่มชิมของหวานที่กำลังตั้งขึ้นทำมุมรับกับปากผมพอดี ค่อยๆ ฮุบปากครอบครองไอ้พายทีละนิดสลับกับดูดเน้นๆ พอกลืนกินจนมิดก็ค่อยขยับปากขึ้นลง เร็วขึ้นตามแรงอารมณ์และเสียงครางกระเส้าของเจ้าของร่าง ผมถอนปากออกมาสลับกับชักมือขึ้นลงแล้วเลียสองลูกกลม ไล่ขึ้นลงอยู่พักใหญ่ ผมที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงกลางลำตัวไอ้พาย จับขาขวามันพาดบ่า และจับขาซ้ายมันชันขึ้นบนอ่างล้างหน้าที่นั่งอยู่ ค่อยๆ ขยับตัวไอ้พายให้ร่นลงมาอีกนิด จนช่องทางส่วนท้ายลอยเด่นอยู่ตรงหน้า
ผมเงยหน้าขึ้นมองไอ้พาย ไอ้พายก้มหน้าตาปรือสบตาผมตอบ พร้อมรอยยิ้มยั่วๆ มันก็ดึงมือซ้ายผมขึ้นไป กำรอบนิ้วชี้และนิ้วกลางของผมแล้วจ่อไปที่ปากเล็กๆ ของมัน และมันก็ส่งลิ้นอุ่นๆ ออกมาทักทายกับนิ้วทั้งสองของผม จากเลียแบบหยอกเย้า ก็เปลี่ยนเป็นดูดกลืน สลับกับแลบลิ้นเลียตั้งแต่ง่ามนิ้วจนปลาย ผมเสียวปล๊าบจนถึงแกนกลาง… จะมายอมเสียวอยู่ฝ่ายเดียวได้ยังไงกัน ผมเลยจัดการส่งลิ้นสากของตัวเองตวัดรอบรอยหยักของช่องทางสีแดงสด ยิ่งลงลิ้นละเลงหนักหน่วงเท่าไหร่ ไอ้พายก็ยิ่งดูดดุนนิ้วผมแรงขึ้นเท่านั้น ผมค่อยๆ ห่อลิ้นแหย่ยื่นเข้าไปตามช่องคุ้นเคย แล้วมันก็เปิดรับเป็นอย่างดี ก่อนที่จะตอดรัดเป็นจังหวะ ผมยิ่งย่ามใจทั้งแหย่ ทั้งเลีย จ่อปลายลิ้นตวัดถี่จนเจ้าของช่องแคบบิดเร้าเด่งรับ และปล่อยมือจากนิ้วผมมาเป็นกดหัวผมให้แนบแน่นกับช่องทางของตัวเองมากขึ้น
“อ๊ะ ระ ริว… ซี้ด อ้าาา แรงๆ โอ๊ะ แรงอีก อืมมมม” ผมทนไม่ไหวจนต้องรีบปลดเปลื้องตัวเองออกจากพันธนาการอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะกลับมาที่ช่องทางเดิม คราวนี้เปลี่ยนจากลิ้นร้อนเป็นนิ้วที่ชุ่มฉ่ำจากปากไอ้พาย ค่อยๆ แหย่สองนิ้วเข้าไปควานสำรวจ เจ้าตัวเด้งรับอย่างคุ้นเคย อีกมือผมก็ลงไปเตรียมพร้อมให้กับไอ้หนูของตัวเอง ชักไม่นานก็พร้อมที่จะทำหน้าที่แทนน้ิว
อย่ากระนั้นเลยครับ ผมรีบลุกขึ้นอุ้มไอ้พายมาวางในอ่างอาบน้ำที่ยังไม่ได้เปิดน้ำใส่ วางปุ๊บ ไอ้พายก็จัดการชันขาขึ้นจัดท่าทางตัวเองพร้อมอย่างรู้งาน ผมก้มลงไปจูบไอ้คนที่ส่งยิ้มมาให้ แล้วชักของตัวเองอยู่สามสี่ที ก่อนจะค่อยๆ ดันตัวเองเข้าไปหามัน ไอ้พายครางยาวในลำคออย่างคนพอใจที่ได้รับของคุ้นเคย ผมค่อยๆ ขยับทีละนิดๆ จนไอ้พายทนความเนิบนาบของผมไม่ไหว ร้องขอให้เร็วขึ้น
“อ๊ะ ริวจ๋า อ้าาา ริวคนดี อ๊ะ แรงอีกนะ เข้ามาหาพาย อ้าาา แรงอีก เร็วๆ สิ” ไอ้ขี้อ้อนเอ๊ย รู้ว่ายิ่งอ้อนยิ่งไม่เคยขัดใจได้ แม่งจับจุดกูถูกตลอด แล้วจะไม่ให้ผมสนองตอบเมียได้ยังไงครับ จัดเต็มไปเลย
เสียงครางลั่นสลับเสียงกระทบกันของผิวเนื้อจากสองคนดังก้องไปทั่วห้องน้ำ ไอ้พายเริ่มตอดรัดแรงขึ้นเรื่อยๆ ผมเองก็เร่งมือที่ช่วยไอ้พายให้มีความสุขไปพร้อมๆ กัน แต่ก่อนที่เราสองคนจะไปถึงฝั่ง ผมก็หยุด แล้วค่อยๆ ถอนมันออก ไอ้พายจิ๊จ๊ะอย่างขัดใจ แต่ผมไม่รอให้มันได้ด่า ก็จัดการอุ้มไอ้คนเก่งไปหน้ากระจกตรงอ่างล้างหน้า จัดการหันหน้ามันเข้าหากระจกยกขาขวามันขึ้นพาดวางบนอ่างล้างหน้าแล้วก็จัดการเสยใส่ของตัวเองเข้าไปหาไอ้พายอย่างเร็วทีเดียวหมดและมิด ไอ้พายถึงกับซี้ดปากลั่น เพราะท่านี้มันเข้าลึกกว่าเดิม ผมเริ่มขยับ แต่คราวนี้ไม่เนิบเนือยเหมือนเดิมแล้ว มาถึงก็เร่งสปีดกันเลยทีเดียว
มือผมโอบรอบตัวมันไปช่วยกอบกุมชักจูงไอ้พายน้อยให้ไปสวรรค์พร้อมๆ กัน จังหวะการขยับมือสอดประสานกับจังหวะที่ผมเข้าออกในตัวมัน มืออีกข้างรั้งหน้านวลให้หงายแหงนมารับจูบจากผม เหมือนว่าร่างกายของเราเป็นหนึ่งเดียวกัน ไม่นานนักไอ้พายก็กรีดร้องด้วยเสียงแห่งความสุขสม ตามติดมาด้วยเสียงครางยาวจากผมพร้อมทั้งน้ำอุ่นข้นที่เต็มทั้งมือผมและช่องทางไอ้พาย
จากนั้น ผมก็อาบน้ำให้มัน เพราะมันอ้อนอีก แล้วก็พากันมาเช็ดตัวข้างนอก แต่ก็นะ ครั้งเดียวพอซะที่ไหน น้องพายยังไม่ได้ออนท็อปเลย มันจะยอมได้ไง ไอ้พายก็เลยจ่ายทิปให้ผมไปอีกรอบบนเตียง คราวนี้มันควบคุมเองตามความต้องการ เห็นบ่นง่วงๆ เหนื่อยๆ แต่เสือกขย่มไม่มียั้ง หึหึ
“รักมึงนะ” มันบอกรักผมตอนที่เราเสร็จสิ้นภารกิจและพร้อมเข้านอนในอ้อมกอดของกันและกัน
“อืม รักมึงที่สุดเหมือนกันนะแรด โอ๊ะ หมดแรงเหรอจ๊ะ วันนี้หยิกเบาเชียว โอ๊ยยยยยยย แรงแล้ว พ๊ออออออ เจ็บว้อยยย…” แล้วเราก็ขำขึ้นมาพร้อมกัน ผมเลยหันไปฟัดแก้มมันอีกสองสามฟอดใหญ่
“ถ้าหากกูไม่ได้นอนกอดมึงสักคืนสองคืน กูคงนอนไม่ได้แน่เลยว่ะพาย ห่ามึงเล่นของกับกูเปล่าเนี่ย”
“เล่นเหี้ยอะไร อย่างกูน่ะ เพราะความน่ารักถึงใจล้วนๆ หรือจะเถียง” แหมใครจะกล้าเถียงว่าเมียไม่น่ารักล่ะครับ
“จ้าๆ มึงน่ะมันน่ารักที่สุดในสามชาติแล้ว… ทำไงก่อนก่อนนอน” ทวงหอมจากมัน ผลัดกันคนละฟอดสองฟอดก่อนหลับ เสริมความหวานให้กับชีวิตคู่ซะหน่อย แบบนี้มันอุ่นใจดีนะครับ
…………………….
……………………
รุ่งขึ้นอีกวันผมไม่มีเรียน แต่ต้องตื่นเช้ามาเป็นสารถีประจำให้คุณชายพายท่านเสด็จไปเรียน เสร็จแล้วผมก็เลยเลยไปออกกำลังกายซะหน่อยช่วงนี้ต้องฟิตครับ เพราะเดี๋ยวถ้าขึ้นคอนเสิร์ต มันทั้งร้องทั้งกระโดด ทั้งเล่นดนตรี ใช้พลังเยอะมากถ้าไม่ฟิตร่างกายดีๆ มีสิทธิ์น็อคคาเวที… ออกกำลังกายเสร็จก็ได้เวลานัดประชุมเรื่องคอนเสิร์ต แล้วก็มีเรียนร้องเพลงพร้อมไอ้พายตอนเย็น ไอ้พายบอกว่าไม่ต้องไปรับมัน เดี๋ยวมันนั่งแท็กซี่มาเอง
“กินไรมายัง” ผมลงมารับไอ้พายที่หน้าตึกของค่าย กะว่าจะชวนมันหาขนมกินเล็กๆ น้อยๆ ก่อนไปเรียนร้องเพลง
“ก็นิดหน่อยน่ะ มึงยังไม่ได้กินเหรอ” หน้าตามันดูเหนื่อยๆ นะ สงสัยอาจารย์จะสั่งงานเยอะ
“อืม รอมึงน่ะ กินอะไรอีกรึเปล่าล่ะ ชาเขียวไหม?” ไอ้พายพยักหน้าส่งยิ้มล้าๆ ให้ผม ผมเอื้อมมือไปโยกหัวมันเบาๆ แล้วส่งยิ้มกว้างให้ ก่อนจะเดินกอดคอมันเข้าไปในร้านกาแฟแบรนด์ดังที่อยู่ในตึกของค่าย สั่งเครื่องดื่มของไอ้พายและมัฟฟิ่นของผมเสร็จก็พากันขึ้นไปชั้น 18 ซึ่งเป็นห้องเรียนร้องเพลง
“เออ มึง มึงเข้าไปในห้องก่อนนะ เดี๋ยวกูไปหาพี่นุชก่อน” หืม ไปหาพี่นุชทำไมวะ มีข่าวหรือมีปัญหาอะไรรึเปล่า
“มีอะไรรึเปล่าวะ”
“เปล่า… เออ ก็มีนั่นแหละ แต่เดี๋ยวกูกลับมาเล่าให้ฟังนะ” ผมก็อยากรู้แหละฮะ แต่ก็พยักหน้ารับไป เพราะถ้ามันบอกแบบนี้แสดงว่าเดี๋ยวกลับมามันก็ต้องเล่าให้ผมฟังอยู่แล้ว ฉะนั้นตอนนี้ก็ไม่ต้องไปตีโพยตีพายอยากรู้ซะให้ได้
ผมเข้าไปวอมเสียงกับครูพี่เลิฟก่อน จนผ่านไปครึ่งชั่วโมง ไอ้พายก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะมา ครูพี่เลิฟเลยบอกว่าเริ่มเรียนกันเลยก็ได้ เผื่อพายมีธุระติดพันจะได้ไม่เสียเวลา แล้วเดี๋ยวครูพี่เลิฟจะนัดพายเพิ่มเอง
ผ่านไปสองชั่วโมงจนผมเรียนร้องเพลงเสร็จ ไอ้พายก็ยังไม่มาสักที จนผมตัดสินใจโทรไปหามัน…
“ฮัลโหล มึงอยู่ไหนอะ ทำไมไม่มาเรียนร้องเพลงวะ”
“เออ กูยังคุยธุระไม่เสร็จน่ะ เดี๋ยวกูไปหาที่ห้องซ้อม” ผมก็เลยได้แต่รับคำไปอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย แล้วก็ไปซ้อมดนตรีกับพวกที่วง
ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงไอ้พายก็โผล่หน้าเข้ามาในห้องซ้อม สีหน้าเหนื่อยๆ กึ่งลำบากใจเดินเข้ามายิ้มแหยๆ ให้พวกผมที่ยังเล่นไม่จบเพลง มันนั่งรออยู่ตรงมุมห้อง สายตาก็ยังจ้องมาที่ผม ผมก็จ้องมันกลับ ยักคิ้วให้บ้าง ยิ้มให้บ้าง ทำหน้าตาตลกๆ แลบลิ้นปลิ้นตาส่งไปบ้าง ไอ้คนหน้าเหนื่อย (แต่ยังน่ารัก) ก็เผลอหลุดขำออกมา แล้วส่งคำรักหวานหูแบบไม่มีเสียง (แต่ผมอ่านปากออก) ลอยลมมากระแทกกลางใจว่า ‘ไอ้เหี้ย’ อย่างน้อยก็กระชากวิญญาณไอ้พายคนเดิมกลับมาได้บ้างแหละวะ
“พักวงยี่สิบนาที กูจะไปคุยกับเมียก่อน” โจ่งแจ้งตลอดแหละผมน่ะ
“ไอ้สัดนี่ มึงหน้าด้านจังเลยวะ” ไอ้พายที่คงด่าเพราะความเขิน (หรืออาจจะด่าจริงๆ) เดินเข้ามาโบกเกรียนผมเบาๆ (จริงๆ หนักนะ)
“ทำมาเป็นอายนะมึง ทั่วประเทศนี้ไม่มีใครเค้าไม่รู้แล้วว่ามึงเป็นเมียกูเนี่ย อ๊ะ พอครับพอ กูเจ็บนะเว้ย ปะๆ ไปคุยกันอย่าเพิ่งตบกู” ดีนะที่คว้ามือมันไว้ทันเลยรีบลากมันออกมาจากห้องซ้อม ไปนั่งคุยกันตรงมุมโซฟาริมหน้าต่างที่ถูกจัดไว้เป็นที่นั่งเล่นของวงที่มาใช้ห้องซ้อมได้คุยเรื่องเพลงกัน หรือมานั่งรอใช้ห้องซ้อม
“เอาล่ะ ตอนนี้มึงจะเล่าได้รึยัง ไอ้ที่ทำหน้าเหมือนลืมแดกยาคุมเนี่ย เป็นห่าอะไร”
“มึงสิลืมแดกยาคุม…หึ้ย กูว่าจะไม่ด่ามึงแล้วนะ ยั่วตีนกูจริง”
“อะๆ ขอโทษค้าบบบบที่รัก เล่ามาๆ”
-
“ริว… คือ… กู คือ… เออ… มึงจำงานออกแบบร้านเสื้อผ้าแบรนด์XXX ที่กูส่งเข้าประกวดได้ปะ” มันคือการประกวดระดับอุดมศึกษาที่เป็นความร่วมมือระหว่างแบรนด์เสื้อผ้าดังจากฝรั่งเศสกับทางมหาวิทยาลัยของประเทศไทย และมหาวิทยาลัยศิลปะที่ปารีสจัดประกวดขึ้น ไอ้พายมันก็ส่งเข้าประกวดด้วยครับ
“จำได้ ทำไมประกาศผลแล้วเหรอ อย่าบอกนะว่าที่นั่งเครียดอยู่นี่คือไม่ได้รางวัล… เฮ้ย ไม่เป็นไรนะพาย มึงเก่งอยู่แล้ว กูว่าบางทีสไตล์ของคนตัดสินอาจจะไม่ได้ชอบแบบมึง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ามึงไม่เก่งนี่ ขนาดกูไม่ค่อยมีความรู้ด้านศิลปะกูดูงานมึงแล้วกูยังชอบเลย มันสื่อให้คนทั่วไปเข้าใจได้ง่าย แล้วก็สวยเก๋ เรียบหรูดีออก อย่าเสียใจเลยนะ โอ๋ๆๆ” จากที่นั่งโซฟาคนละตัว ผมก็ขยับเข้าไปนั่งเบียดมันที่โซฟาตัวเดียวกัน แล้วโอบไอ้คนเก่งเข้ามาไว้ในอ้อมแขน ลูบหัวลูบไหล่ปลอบคนที่พลาดรางวัลสักหน่อย หน้าเครียดเชียวสงสัยจะหวังไว้มาก
“เออ… ริว… คือ… คือ… เออ… กู… กูชนะน่ะ ดะ ได้ ที่หนึ่งด้วยนะ แหะๆ”
“อ๊าวววว แล้วมึงทำหน้าเครียดทำห่าอะไรครับ หรือจะแกล้งกูเล่นเนี่ยหะ กูเครียดตามจริงๆ นะเว้ย ไหนมาทำโทษทีดิ๊ มาหอมทีเร็ว เอ๊ จะดิ้นขัดขืนเป็นสาวน้อยไปทำไมล่ะจ๊ะ มาให้พี่ริวเชยชมซะดีๆ”
โถ่ ไอ้เราก็นึกว่าอะไร สงสัยมันจะแกล้งทำเครียดให้ผมเครียดตาม แต่ยอมรับว่าตอนแรกเห็นมันเครียดก็เครียดจริงแหละ เพราะไอ้พายมันตั้งใจทำงานนี้ส่งประกวดมาก ผมเห็นมันนั่งออกแบบดึกๆ อยู่ทุกคืน บางทีเข้านอนกันแล้ว แต่มันก็ยังไม่หลับนอนคิดงานถ้าคิดอะไรออกกลางดึก มันก็จะรีบลุกพรวดพราดออกไปขีดๆ เขียนๆ ต่อ เป็นแบบนี้มาเป็นเดือนๆ ก่อนไอ้งานประกวดนี่จะเสร็จ ช่วงไปเมลเบิร์นกันมันยังนั่งคิดงานบนเครื่องบินตลอดเลยครับ
“เอ๊ มึงนี่ประเจิดประเจ้อว่ะ แล้วก็ช่วงฟังกูให้จบก่อนจะได้ไหม”
“อ้าว ยังไม่จบอีกเหรอเนี่ย อะๆ ว่ามาๆ มีอะไรอีกครับคุณพาย”
“ก็… คนที่ได้รางวัลชนะเลิศน่ะ นอกจากจะได้เงินรางวัลแล้ว… เขาก็… เออมีทุน แบบว่า ทุนแลกเปลี่ยนให้นักศึกษาที่ชนะเลิศ ไปดูงานที่ปารีส…สามเดือนน่ะ”
“อะไรนะ!!!!!!! มึงล้อกูเล่นใช่ไหมพาย หะ!!!”
“โอ๊ยจะเสียงดังทำไมเนี่ย แล้วจะมาเขย่าตัวกูแรงทำไม กูเจ็บนะ… กูไม่ได้ล้อเล่น ไม่ได้โกหก กูถึงเครียดอยู่นี่ไง เครียดที่จะต้องมาบอกพี่คิว พี่นุช แล้วก็เครียดที่จะต้องมาบอกมึงเนี่ย แล้วมึงจะช่วงฟังกูด้วยเหตุผลสักหน่อยจะได้ไหมไอ้เหี้ยเอ๊ย!!! ฮึก ฮือออ”
“พาย… พาย กู กูขอโทษนะ… โอ๋ๆ นิ่งก่อนคนเก่ง นิ่งซะนะ ไม่ดุแล้วครับ ไม่เขย่าแล้วนะ เจ็บไหมหืมม์… โอ๋ๆ ตีกูคืนเร็วนะๆ นี่แหนะๆ ตีเลยๆ” ผมรวบไอ้ตัวเล็กตรงหน้าเข้ามากอดปลอบ โอ๋กันอยู่พักใหญ่ ทั้งโยกตัว ทั้งยกมือมันมาตีมือผม จนในที่สุดมันถึงได้หยุดร้องแล้วกอดผมแน่นซุกหน้าลงกับอก
“มึงอยากไปใช่ไหมล่ะ?” ผมก้มหน้าไปถามไอ้คนที่ยังนั่งตักซุกตัวอยู่กับอกผม
“……………….” มันไม่ตอบแต่พยักหน้าน้อยๆ เหมือนลังเล
“กะ ก็อยากไป… แต่ มึงจะอยู่ยังไง กูไม่อยากห่างจากมึง กูเป็นห่วงมึง ฮึก ฮือออ ทำไงดีอะ ฮือออ ทำไงดีริว นี่ก็เป็นความฝัน เป็นอนาคตกูเหมือนกัน ฮือออ แต่มึงก็เป็นเหมือนชิีวิตกู ฮึก เราไม่เคยห่างกันเลยนะ ฮือออ ทำไงดี ฮึก ฮืออ ฮืออ พายจะทำยังไงดีริว”
“แล้วถ้ามึงไป คอนเสิร์ตมึงจะว่ายังไง” ผมถาม เพราะคอนเสิร์ตใหญ่ของมันจะเล่นหลังจากคอนเสิร์ตผมไม่นาน
“กะ ก็ พี่คิวบอกว่า ฮึก ถ้าจะต้องไป ฮืออ แล้วอยากไปจริงๆ ฮึก ก็ไปเถอะ ฮึก คอนเสิร์ตเลื่อนได้อยู่แล้วเพราะมันเป็นเรื่องจำเป็น ฮึกก แล้วพี่เขาก็อยากให้เราเลือกสิ่งที่เป็นประโยชน์กับตัวเองน่ะ ฮือออ ทำไมทุกคนดีกับกูจัง ฮือออ กูเป็นเด็กไม่ดี ฮึก กูทำให้คนอื่นเดือดร้อนตลอด ฮือออ ตะ แต่ ฮืออ แต่ทำไม ทุกคนถึงดีกับกู ฮือออ”
“เพราะทุกคนรักมึงไง ทุกคนหวังดีกับมึง แล้วมึงไม่เคยทำให้ใครเดือดร้อนเลยพาย มึงเลิกคิด เลิกพูดแบบนี้สักที กูไม่ชอบที่มึงพูดแบบนี้เลย มึงก็รู้ว่ากูอยู่กับมึงทุกวันนี้ ก็เพราะว่ากูรักมึง ไม่ใช่เพราะกูสงสาร หรือเวทนามึง แต่ไอ้เหี้ยตัวนี้เนี่ย มันรักมึงเพราะมึงเป็นมึงแบบนี้ เป็นไอ้พายที่แรดๆ ด่าเก่ง เถียงไฟแลบ รักไอ้พายที่วาดรูปเก่ง รักไอ้พายที่เรียนเก่ง ออกแบบนู่นนี่นั่นสวยๆ มาอวดกูเสมอ แม้กูจะดูรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างก็ตาม กูมีความสุขที่ได้มีมึง เพราะฉะนั้นเลิกคิดว่าตัวเองเป็นตัวซวยสักทีกูขอร้องล่ะ”
“ฮือออ ฮือออ อืมๆ ไม่พูดแล้ว ฮืออ ไม่พูดแล้วนะ รักริวนะ ฮือออ” ไอ้พายกอดผมแน่นกว่าเดิม แม้จะบอกว่าจะไม่พูดแล้ว แต่ก็ยังไม่ยอมหยุดร้องได้ ผมเลยได้แต่นั่งกอดมันไว้และลูบหัวลูกหลังมันไป เราต่างคนต่างจมอยู่กับความเงียบ มีเพียงเสียงสะอื้นน้อยๆ ของไอ้พายดังมาเป็นพักๆ
“พาย… มึงไปเถอะปารีสเนี่ย ไปเรียนรู้ ไปหาประสบการณ์ ไปทำในสิ่งที่มึงฝัน กูรู้ว่ามึงดีใจแค่ไหนที่ชนะการประกวด ไปเถอะแค่สามเดือนเองปารีสมันก็แค่อยู่อีกครึ่งโลก แต่มึงจะกลัวห่าอะไรอินเตอร์เนทก็มี แชทกันได้ คุยกันได้ทุกวัน ได้ยินทั้งเสียงทั้งภาพ จะชักว่าวโชว์มึงยังได้เลย ฮ่าๆๆ” หลังจากที่เงียบมาพักใหญ่ ผมเลยตัดสินใจพูดออกมา
“ไอ้เหี้ย!!! ใครจะไปอยากดูมึงชักว่าว ชิ”
“อยากชักให้อะดิ”
“ก็รู้อยู่แล้วนิ” ไม่เคยจะมีการเขินอายสำหรับไอ้พาย
“ฮ่าๆๆๆ เฮ้อออ หยุดร้องสักทีนะมึง… สรุปว่าไง ไปไหม” ในที่สุดก็กล่อมมันหยุดสะอื้นได้สำเร็จ
“อืม… งั้น ไปนะ… แต่ว่า… กูคงไม่ได้อยู่ดูมึงเล่นคอนเสิร์ตน่ะสิ” จริงๆ ก็แอบเศร้าเหมือนกันครับที่จะไม่มีมันอยู่ดูผมเล่นคอนเสิร์ตครั้งนี้
“ไม่เบื่อหรือไง มึงดูกูเล่นดนตรีบ่อยจะตาย แถมตอนกลางคืนยังบรรเลงกันสดๆ ออกบ่อย ฮ่าๆๆๆ โอ๊ยยยย หยิกอีกและ”
“จะเบื่อได้ไง มึงไม่รู้เหรอว่ากูชอบดูตอนมึงร้องเพลง เล่นดนตรีที่สุด” ไอ้พายยิ้มเขิน ไอ้เรื่องที่ควรจะเขินดันไม่เขิน แต่ไอ้ประโยคแค่นี้ดันกลับทำมันเขินได้
“เดี๋ยวจะเล่นให้ดูสดๆ ตรงหน้าบนเวทีคอนเสิร์ตมึงเลยไง ไม่ต้องกลัวหรอก”
“สัญญานะ” ไอ้พายยกนิ้วก้อยขึ้นมาตรงหน้าผม
“สัญญาครับ” ผมยื่นนิ้วก้อยตัวเองเข้าไปเกี่ยวเอาไว้
“กูเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลกเลยที่มีมึง…” กูต่างหากที่โชคดีที่ได้รักมึง…
แล้วคนโชคดีทั้งคู่ก็กอดกันกลม จนเพื่อนๆ ในวงต้องเดินออกมาตามให้ไปซ้อม ผมถึงจูงมือไอ้พาย เข้าไปในห้องซ้อมด้วยกัน…
บางทีคนเราจะโตได้ ก็ต้องรู้จักเรียนรู้ที่จะรัก จะเลือก จะก้าว จะตัดสินใจ… และที่สำคัญมีสติและอยู่บนเหตุผลของความเหมาะสมและความเป็นจริง… ครั้งนี้ผมว่าผมตัดสินใจอย่างมีสติ และเลือกสิ่งที่ถูกต้อง เพื่อที่เราจะก้าวขึ้นไปเป็นผู้ใหญ่และโตขึ้นเพื่อที่จะดูแลปกป้องคนที่เรารักให้มีความสุข… ผมทำถูกใช่ไหมครับ?
+++++++++++++++++++
+ เอาล่ะอิริวของเรา จะโดนเมียทิ้งไปสามเดือนซะแล้ว ทำเป็นพระเอกเนอะมันเนี่ย ปล่อยให้พายไป แต่ในใจคงร้องไห้ตุ๊ดแตกอยู่ เอิ๊กกกก
+ เป็นไงคะ NC ที่ห่างหายกันไปนาน เหอะๆ คือพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะเขียนให้เร้าอารมณ์ไม่สะดุด และเรียบรื่น ประกอบกับต้องไปอนาจารและจาบจ้วงจนโจ่งแจ้งจนเกินไปอีก อย่างที่เคยบอกค่ะ เขียน NC ตอนนึง เหมือนไปวิ่งรอบสนามหลวงสามสิบรอบ ปาดเหงื่อกันทุกบรรทัด ได้มาเท่านี้ ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยเน้อ
+ ตอนหน้าคงจะต่อน้องรัน (หากไม่ขี้โกงอีก ฮ่าๆ)
+ น้องเลิฟกำลังทำอยู่ค่ะ พยายามเร่งตัวเองไม่ให้เอื่อยอยู่ รอหน่อยนะคะ
+ ขอบคุณเพื่อนๆ พี่ น้อง ที่ตามไปให้กำลังใจกันที่เฟสนะคะ อย่าลืมนะ แอดไปแล้วกรุณาทักและแนะนำตัวกันด้วยค่ะ จะได้รู้ว่าใครเป็นใครนะ เพราะว่าหลังๆ มามีแอดมาแล้วไม่ได้เป็นคนอ่าน เป็นใครไม่รู้ แอดมาส่งเกมให้ตลอดเลย เค้าไม่เล่นเกมเน้อ เผลอกดไปเพราะไม่รู้ก็มี ฉะนั้นช่วงหลังมานี่จะลบๆ เฟรนด์ออกไปบ้าง สำหรับคนที่ไม่เคยคุยกันเลยนะคะขออภัยด้วย
+ ติดตามข่าวสารของ Mercy และนิยายของ Mercy ได้ที่เฟสบุคนะคะ พร้อมทั้งอ่านบทสนทนาสั้นๆ ของสองผัวเหี้ยเมียแรดนี่กันได้ที่เฟสค่ะ Mercy จะอัพแก้คิดถึงกันตามสะดวกสองวันสามวันบ้าง ตามแต่จะมีพล๊อตอำนวยค่ะ
+ ขอบคุณจากใจอีกครั้งค่ะ
-
คิดถึงริวกับพายเป็นที่สุดดดด ฮ่าๆๆๆ :กอด1:
-
อ่านทันแล้ว ... จากบทแรกจนบทปัจจุบัน
แรกๆแอบช๊อค คือแบบพายเค้าแรงจริง!
ยิ่งอ่านยิ่งแรง แต่แบบนี้ยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่ ><
ไม่แปลกที่ริวจะหลงซะขนาดนี้
กับพี่ฟี่แอนเดอร์แจ็ค คงตกลงหน้าบทบาทได้ลงตัวว่าใครเมียใคร ฮ่า ๆ ๆ
แจ็คเอาฮาเข้าว่าตลอด พี่ฟี่ก็เอาจริงๆเข้าใส่ตลอด
แต่ก็โอเคที่ลงเอ่ยสักที หุหุหุ
:pig4:
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ :o8:
-
สามเดือน(เอง) ถ้าคอนฯออกมาดี ขอโบนัสเป็นตั๋วไปปารีสพร้อมวันหยุดหนึ่งสัปดาห์ได้ป่ะ
เค้าล่ะชอบคู่นี้เพราะความตรงไปตรงมาเนี่ยล่ะ
-
คนรักจากกัน
3เดือน
เหมือน 3ปี :sad4:
-
น้องพายลูกแม่เก่งจริงๆ เก่งเสมอต้นเสมอปลายแต้ๆ
ต้องออนท็อปตบท้ายเสมอ เิิอิ๊กกกก :haun4:
ต้องห่างกันตั้งสามเดือน ไม่อยากให้ห่างกันเลยง่ะ
ไม่มีมาม่าแอบแฝงใช่มะคะ คุณเมอร์ซี่ :z13: จิ้มๆๆ
+1 :กอด1: รักนะ
-
น่ารักจังเลยอ่ะ
อิจฉาๆๆๆๆๆๆ
:oo1: :oo1: :oo1:
-
ริวอดไม่ไหวก็ไปหาพายเองก็ได้นิ
ถือว่าเปลี่ยนบรรยากาศ(มั๊ย)
-
:z2:เอาน่าสามเดือนเอง
ไม่ใช่สามปีซะหน่อย
-
หวานได้ใจจริงๆคู่นี้ห่างกันแค่3เดือนเอง(เหรอ)เอาเหอะยังไงถ้าเชื่อใจกันซะอย่าง
-
มันไม่อนุบาลเลยนะคะพี่ Mercy :jul1:
ความฝันกับความรักไม่จำเป็นต้องเลือกนี่เนอะ เราก็ทำมันให้ดีไปพร้อมๆกันก็ได้นี่นา
ถ้าไว้ใจ เชื่อใจกัน รักกัน ห่างกันก็แค่ตัวแหละ ใจยังเป็นของกันและกันเสมอ :กอด1:
แต่พาย ของฝากขอน้ำหอมซักขวดนะ :laugh:
-
ทั้งริวและพายคงคิดถึงกันมากแน่ๆ
+ 1 นะคะ
-
หอมกันก่อนนอนด้วยน่ารักมว๊ากกกก :-[
สามเดือนไม่(ค่อย)นานหรอกริว เดี๋ยวน้องพายก็กลับมาแล้ว
หนูชอบให้น้องพายร้องไห้จริงๆนะคะ น่ารักน่าโอ๋ ><
-
ต้องห่างกันแล้วหรอ ฮือๆๆๆ
-
สามเดือนเอ๊งงง
ต่างคนต่างก็ต้องเติบโตน้อ :กอด1:
-
ต้องคิดถึงกันมากแน่ๆเลยอ่ะ
:o12: :o12: :o12:
-
เป็น NC ที่หวาน ฮา หื่น มาก
3 เดือนเอง แต่ริวจะนอนหลับไหมนี่? แถมไม่ได้กอด ไม่ได้อ้อน ไม่ได้โดนด่า ไมได้...จากพายอ่ะ 555
ชอบคำพูดริวตอนท้ายอ่ะ แบบนี้ซิถึงจะปกป้อง ดูแลคนที่เรารักได้ ขอแค่ไว้ใจ เชื่อใจ ซึ่งกันและกัน แค่นี้ 3 เดือน ก็เหมือน 3 วันแล้ว
คอนฯ จบ ริวก็บอกพี่คิวขอลาพักร้อนไปหาพายดิ
:กอด1: :pig4: คุณ Mercy กด + พร้อมโหวต ให้ค่ะ
-
พายกับริวกลับมาแล้ว
ยังคงน่ารัก หวานๆ โหดๆกันเหมือนเดิม
-
เข้มแข็งและเติบโตกันไปอีกก้าวหนึ่ง ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะอยู่ในวัยระดับปริญญาตรี
ก็คงอาจเป็นเพราะผ่านมรสุมชีวิตด้วยกันมามากมาย เลยทำให้ใช้สติและเหตุผลในการกระทำในการตัดสินใจเรื่องต่างๆ ในชีวิต
ขอบคุณคนเขียนมากๆ ค่า ยังรอเลิฟเซฟเสมอนะค้า :pig4:
-
อ่านตอนนี้แรกๆคิดอยู่พอดีว่าทำไมดูสงบสุขจังฟระ...ลมสงบก่อนพายุจะมาหรือเปล่า
พออ่านจบก็ตอบเข่า บ๊ะ ว่าแล้วเชียว555
-
สามเดือน นานจัง
แล้วอย่างงี้ริวกะพายจะนอนหลับมั้ย
-
:laugh5::laugh5: ถัวต้มนะคราบบบ เรื่องแบบนี้ต้องถืออนาคตเป็นสิ่งที่สุด ริวตัดสินใจถูกต้องแล้วละ :laugh5::laugh5:
-
3 เดือน!!! ตายๆๆๆ พายต้องหงอยแน่ๆเลย สงสารพาย >_<
-
คิดไม่ผิดหรอกจ้าริว คิดซะว่ามันเป็นอีกหนึ่งบททดสอบ
เชื่อว่าทั้งคู่จะผ่านมันไปได้ด้วยดี เอาใจช่วยทั้งคู่จ้า
อ้อ เอาใจช่วยคนเขียนด้วยค่ะ :กอด1:
ป.ล. คู่นี้นี่ แม้แต่ทะเลาะกันก็ยังหวานเลย :o8:
-
:jul1: :jul1: :haun4: :haun4:
-
so cute :m25: :z1:
-
รักกันไปด่ากันไปไม่เหมือนคู่ไหน ๆ แต่ต้องมาห่างกันนี่ ใครจะออกอาการมากกว่ากัน เดาว่าริวแน่ ๆ
-
หายคิดถึง อยากอ่านอีก
3 เดิอน จิ๊บๆ น้องพาย..แล้วกลับมาออกแบบเสื้อผ้าศิลปินค่ายตัวเองไง
+1 +เป็ด
-
รักเด็กสองคนนี้ขึ้นทุกวั้นทุกวันเลยจริงๆ
พายเก่งมากจ้ะ เอาล่ะ ทั้งสองคนต้องอดทนนะ แค่3เดือนเอง
การห่างกันสักพักก็ดีเหมือนกันนะ จะได้รักกันอีกในรสชาติหนึ่งไงริว-พาย
ป.ล. ฝรั่งเศสค่ะ ผู้เขียนเผลอไปเป็น ฝรั่งเศษซะนี่
-
รักกัน แต่ไม่ต้องตัวติดกันตลอดก็ได้
เหมือน เพลง ช่องว่างของพอส ไง
ริวทำถูกแล้ว สู้ๆ o13
-
o13
นายริวน้ำตาตกแน่ๆห้ามแอบมีใครนอกจากพายเชียว
ปล.+1กับ+เป็ดแล้วนะคะ
-
ห่างหายจากการอ่านเรื่องนี้ไปพักใหญ่ มาตามอ่านคู่แรดน้อยนี่น่ารักที่สุดจริงๆ
มันไม่เฟคดีอ่ะชอบมากเลย ตุ๊ดแตกอย่างที่คุณ mercy บอกแหงๆริวเอ้ยยย
-
ริวอ่ะพอไหว แต่หนูพายจะห่างสามีได้จิงๆเหยอ หึหึ :laugh:
-
อิอิ
ไม่อยากให้ห่างกันเลยยยยยยยยยยย
-
เอาน่ะ ความรักก็สำคัญ ความฝันก็จำเป็น
สามเดือนไม่นานหรอก
-
หายไปนานเลย
หายไปเติมน้ำตาลมาแน้เลยหวานซะ
น่ารักชอบบบบบบ :impress2:
:call:
-
ไปน่ะ ไปได้ นะน้องพาย
แต่....
คนเขียนคะ ห้ามให้มีดราม่านะคะ
สงสาร ริว สงสารพาย ผ่านเรื่องร้ายมาเยอะละ :เฮ้อ:
-
พายขี้อ้อนจังเลยนะ ^ ^
-
:กอด1:
-
พี่ริว สามเดือนแป๊บเดียวเอง แต่แอบเสียดายเรื่องคอนเสิร์ต
-
โหๆๆ 3 เดือน พายน่าจะมีปั๋วไหม่หั้ย อิริวมันเสียจัยเล่นๆเนอะ
-
สามเดือนนนนนนน แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
คิดถึงน้องพายเเทนอิริวอ่ะ :o8:
ห่างกันงี้ อย่ามีมาม่านะเอ้ย
-
น่ารักขึ้นทุกวันเลยวุ้ยคู่นี้ ชอบๆๆๆๆ ^^
-
โถ ห่างกันตั้งสามเดือน คิดถึงแย่เลย
-
คิดถึงจัง น้องพายที่รัก
มาปุ๊บก้อจะไปเลย ตั้งสามเดือน สงสารริวจัง แล้วใครจะกอดน้องพายนอน
น้องพายรีบไปรีบมานะ
-
เป็นห่วงจัง จะห่างกันตั้ง 3 เดือน ไม่ใช่ห่วงเรื่องมือที่สามนะ แต่ห่วงว่าทั้งคู่จะทนไหวเหรอ รักกันมากขนาดนั้น
เป็นกำลังใจให้ริวและพายผ่านบททดสอบอีกบทหนึ่งนะ
:pig4: ขอบคุณ mercy ค่ะ
-
ในที่สุดก็มา หลังจากเทียวเข้าเฟส ไปชะเง้อดูว่าอัพหรือยัง
ถือว่าผ่านนะฮ่ะที่ไปวิ่งรอบสนามหลวงมาเอ้ย ที่เขียนบท :pighaun:
เอาเป็นว่าจะมาคอยดูว่าต่อไปจะเปนอบ่างไรคร้าบบบ
-
ไม่อยากให้มี มาม่า แต่แอบหวังว่า จะมีมาม่าให้เสียน้ำตาสักนิด อิอิ
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
เลือดสาดดดกระจายยย 55555
เห็นด้วยกับที่เมอร์ซี่บอกว่าถ้าอีริวมันไม่เป็นพระเอก
ป่านนี้มันร้องไห้ขี้มูกโป่งแล้ว
(ก็แฟนเค้ายั่วแสนยั่วอ่ะนะ :impress2:)
น้องพายร้อนแรงมากนะฮ่ะ
ส่วนเฮียริวถึงจะไม่ไก่อ่อนเหมือนตอนแรก แต่น้องพายของเจ้ก็ชนะเลิศอยู่ดี
5555 ของอย่างงี้ :oo1:
:กอด1: เมอร์ซี่ ~~
-
โอ๊ยยยยยยยย
อิริ๊วววววววววว
:z3:
อิพระเอกช่อง 7
เพราะแกเป็นแบบนี้ชั้นถึงรักแกไง
น่ารัก พระเอกตลอกศก
:-[
ขอให้อีก 3 เดือนที่ปารีสของน้องพาย
ผ่านไปอย่างราบรื่น
ไม่มีมาม่า ไวไวมาให้อึดอัดใจด้วยเถ๊อะ
:sad4:
-
รักกันเข้าในกันแบบนี้แหละดีแล้ว
สามเดือนไม่นานอย่างที่คิดหรอก
-
น่ารักจิงๆคู่นี้ รักกันๆ คิดมากไปได้นะพาย
-
พี่เมอร์ซี่ทิ้งท้ายไว้ว่าในใจริวร้องไห้ตุ๊ดแตก เผอิญแวะเฟสก่อนเลยไปฮาตุ๊ดแตกมาแล้วนี่แหละ :laugh:
พายเอ๊ยพาย (โอ๋ๆๆๆๆ กอดพายแน่นแบบไม่หวั่นตีนริวซักที)
ห่างกันสามเดือนเองไม่เป็นไรหรอก
คิดไปแล้วว่าไอ้คนที่เป็นหนักน่ะริว ไม่ใช่พาย
แล้วตูก็วกกลับไปนึกเรื่องร้องไห้ตุ๊ดแตกอีก เอิ๊กกกๆๆๆๆๆ :jul3:
พายเก่งวุ้ย ได้รางวัลไม่พอค่ะ ที่1ด้วย! ดีใจแทนพายและอีตาริว ><
:กอด1:
-
สามวันจากนารีเป็นอื่นนะ แล้วนี่ตั้งสามเดือน ! (เสี้ยมให้ริวไปมีคนอื่น)
จะแย่งพายมาเป็นของตัวเอง ฮาาาาาาาา แต่อาจจะไม่ทันได้แย่ง....
โดนพายตบตีสะก่อนเพราะว่าไปพรากเค้าออกจากกันสินะ ฮ่าๆๆๆ
สองคนนี้เค้ารักกันปานจะกลืนกิน น่ารักที่สุดละ จะสามปีก็ไม่มีวันเปลี่ยนใจเนอะ : D
(ไม่ใช่ว่ามาบอกอีกทีพายไปสามปีจริงๆ... ฮาาาาาาาาาาา)
ปล อ่านหน้าเพจเฟซบุ๊คทุกวันจนรู้สึกว่ามันเป็นส่วนนึงของการอัพนิยายของคุณไนซ์ไปละ
จะว่าไม่คิดถึงก็ไม่ใช่ แต่ก็เพลิดเพลินได้ทุกวัน อิอิ
-
บุกบั่นมาถึงหน้าร้อยนิดๆแล้ว.... ชอบ แจ๊กฟี่ แฮะ ....
บุกบั่นอ่านต่อไป ......
:กอด1: ริวพาย
:กอด1: คนเขียนจ้า
-
อ่านวันเดียว 2 เรื่องรวด
อ่านตั้งแต่เช้า อ่านจบตอน บ่าย 2 T___T (ตาแฉะกันเลยทีเดียว)
น้องแรดน่ารักมากจิงๆ >____<
ปล. อ่านเรื่องนี้แล้วแอบคิดถึงเซย์ กับ เลิฟ ><
-
บ๊ะ!!! กลับมาปุ๊บก็โดนน้องพายทิ้งไปอีกสามเดือน
คราวหน้าสงสัยโดนทิ้งเป็นปีเป็นแน่แท้แช่แป้ง
ไม่ใช่พอพายไป แม่งนั่งรอไห้เผาเต่าเป่าแตกนะเฟ้ย
แต่ฉาก NC นี้แบบ so hot อ่ะ so hot
วิ่งรอบทู้รอต่อไป ลัลล้า ลัลล้า (บ้าไปแล้ว ดีใจที่ได้อ่านจัด!!)
-
เข้มแข็งนะจ๊ะ....ฝ่าพันอะไรมาเยอะแค่นี้ชิว ๆ เนอะ
น้องพายน่ารักเสมอเลยล่ะ.... :กอด1:
:L1: & :pig4:
กด + ให้กำลังใจค่ะ
-
และแล้วก็ได้กลับมาอ่าน หลังจากไม่เข้ามานาน
ตอนนี้ริวกำลังจะโดนพายทิ้ง :m15:
และน่าจะมีเรื่องวุ่นวายตามมาใช่ปะ :z1:
-
อร๊ากกกกกกกกกกก คิดถึง!!♥
มาแบบหวานแอบแรงนิดๆ เหอะๆ ><
วร้า งี้พี่ริวก็เหงาแย่อ่ะดิ T.T
ไม่เป็นไร เดี๋ยวไปอยู่เป็นเพื่อน กร๊ากๆ (พายง้างมือ)
รอตอนต่อไป!!
ปล.กลัวระยะเวลาและระยะทางว่ะ - -*
-
ระยะทางไม่สำคัญ เท่าความรู้สึกก
ต่อให้ไกลกันมากกว่านี้ ยังไงก็เชื่อว่าความรักของ ริว - พาย จะไม่เปลี่ยนแปลง
ฮับป๋มมมมม
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
สามเดือน!!! โหยยย ห่างกันนานเหมือกันนะเนี่ย...
แต่ให้เดาคนที่จะทนคิดถึงไม่ไหว...คาดว่าน่าจะเป็นริวมากกว่า :laugh:
:รออ่านต่อนะจ๊ะ
+1+เป็ด
-
:jul1: จมกองเลือดอยู่หน้าจอละเนี่ย สุดๆ จัดหนักเลย
อ่านๆไปรู้สึกเหมือนริวโรคจิต ชอบให้เมียตบตี แล้วมีความสุข
คุ่นี้หวานจริงๆ ไม่รู้จะบรรยายยังไงดี ถือเป็นรางวัลชีวิตของกันและกันนะจ๊ะ
อยากเห็นอาการคนห่างเมียจริงๆ ฮ่าๆๆ
-
ชอบจังเลย
NC ระดับเด็กน้อยเนี่ย :m25:
ชอบพายโหมดยั่วอะ อิอิ :z1:
จะต้องแยกจากกันนานสามเดือนหรือเี่นี่ย :oo1:
-
แวะมาลงทะเบียน
-
อ๊ากกกกกกกกกกก :z3:
น่ารักมากเลยอ่ะ
มาต่อไวๆนะคร้า :bye2:
-
พี่อย่ามาทำหนูเสียเลือดแล้วมาป้อนมาม่าให้กินน๊า ม่ายอ๊าววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
-
ยังน่ารักเสมอเลยคู่นี้ :กอด1:
-
มาต่อไวๆนะคร้า
จะรอๆ :L1:
-
สวัสดีค่า...
มาแบบขี้โกงอีกแล้ว แอบดองน้องรัน มาต่อน้องพายซะงั้น
เอาน่า นะๆๆ เดี๋ยวรอบหน้าเป็นน้องรันแน่ๆ จ้า!!!
ขอบคุณทุกๆ โพสต์ ทุกบวก หรือทุกเป็ด ก็ตาม ทุกอย่างเป็นกำลังใจเสมอๆ มานะคะ
รวมถึงทุกๆ คนในเฟสบุคด้วยค่ะ คุยกับทุกคนสนุกมากๆ ขอบคุณนะคะ ^^
ปล. คำผิดเดี๋ยวกลับมาแก้นะคะ
++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 35
ตอนนี้ผมกำลังนั่งมองเมียตัวเองจัดกระเป๋าอย่างกระดี๊กระด๊า แม่งเอ๊ย น้อยใจที่มันไม่ซึมเศร้าเหมือนผม หรือว่ามันดีใจที่โผบินไปบนโลกกว้างโดยไม่มีกูตามติดวะเนี่ย เซ็งโว้ยยยย เมียก็จะไม่อยู่ งานก็ต้องทำ เรียนก็ต้องเรียน กูเบื่อออออออ!!!!
“เป็นเหี้ยอะไรนอนฮึดฮัดพึมพำห่าเหวอะไรอยู่คนเดียว ปวดขี้ก็ไปขี้ไม่ต้องมานอนอมขี้อยู่แบบนี้” เจ็บแสบมาก วาจาไอ้ห่าพาย แน่สิ กูนอนอมขี้นิ พรุ่งนี้มึงก็ได้ไปนอนอมหอไอเฟลแล้ว ชิส์!!
“นี่สรุปมึงคิดดีแล้วใช่ไหมที่จะทิ้งกูไปเนี่ย” ถามเป็นรอบที่ห้าร้อยของวันนี้
“มึงถามคำถามนี้อีกรอบ กูจะไปแล้วไม่กลับ หาผัวฝรั่งหล่อๆ อยู่แม่งที่นู่นไปเลย” สรุปว่าการได้ไปแรดหาผัวใหม่คือเป้าหมายใช่ไหมเนี่ย
“ถ้ามึงพูดแบบนี้อีกคำเดียวนะ กูจะจับมึงมัดแล้วขังอยู่ในห้องไม่ต้องออกไปไหนเลยสัด”
“แล้วเหี้ยหน้าไหนมันเห่าหอนทำตัวเป็นพระเอกบอกให้กูไปตามหาความฝันวะสัด… กูถามจริง มึงเป็นเหี้ยไรมากไหมริว” ฮึ้ยๆๆๆๆ เหี้ยไหนละ ก็เหี้ยกูนี่แหละ เออ กูมันพระเอก กูมันหล่อก กูมันเท่ กูมันแสนดี ที่ยุยงให้มันไป แต่ในใจแม่งอยากจะกรี้ดๆๆๆ ออกมา กูไม่อยากให้มึงไปโว้ยยยยยยยยย
“…………….. กะ ก็ ฮึ้ย ก็ไม่ได้อะไรหรอก วันนี้อากาศร้อนกูเลยหงุดหงิด”
“ร้อนบ้านป้ามึงเหรอ นี่เราอยู่ในห้องแอร์ เปิด 21 องศา มึงยังบ่นร้อนอีกเหรอไง บ้านเกิดมึงอยู่ขั้วโลกเหนือเหรอ… ทำไม เกิดอาการนอยด์แดก กลัวเหงา กลัวคิดถึงกูทนไม่ไหว เลยไม่อยากให้กูไปล่ะสิ” ชิส์โดนจับได้…
“อะไร… ใครไม่อยากให้ไป ก็บอกแล้วสามเดือนเอง ยังไม่ทันเหงาเลย ยังไม่ทันคิดถึงด้วย แค่ 93 วันที่จะไม่ได้นอนกอดมึง แค่ข้าวเช้า 93 มื้อที่จะไม่ได้ทำให้มึงกิน คะ แค่…”
“พอแล้วๆ จะให้กูร้องไห้อีกใช่ไหมเนี่ยหะไอ้ตุ๊ด… ไหนเราตกลงกันแล้วไง ว่าเราจะไม่ร้องไห้อีกแล้ว หืมม์!!” ยังไม่ทันจะพูดจบ ไอ้พายก็ทิ้งของที่กำลังจัดในมือ แล้วก็เดินเข้ามาโถมตัวกอดผมที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง
“ฮึก…เปล่าเว้ย ไม่ได้ร้องสักหน่อย… เออๆๆๆ ฮืออ ร้องก็ได้ ก็ทำไงอะ น้ำตามันไหลเองนี่ กูจะไปบังคับยังไงล่ะ ฮือออ… โทรมาทุกวันเลยนะ เดี๋ยวกูจ่ายค่าโทรศัพท์ให้เอง ตอนกลางคืนก็สไกป์มานะ ห้ามไปเที่ยวกับผู้ชายหล่อกว่ากู ห้ามคุยกับมันเกินสามประโยค ตอนนอนอย่าลืมห่มผ้าห่มหนาๆ ถ้าคัดจมูกอย่าลืมเอาวิกขึ้นมาทาหน้าอก ถึงจะไม่มีกูเป็นคนคอยทาให้ แต่มึงก็ต้องทาเองนะ ถึงอาหารไม่อร่อยก็ต้องกินห้ามอดข้าวนะพาย ช้อปปิ้งก็ไม่ต้องเยอะมากนะไม่มีกูช่วยถือแล้ว เดี๋ยวปวดแขน อ่อ ห้ามให้คนอื่นไปช่วยถือด้วย แล้วๆ อะไรอีกวะ…”
“พอแล้ว!!! น้ำตาเนี่ยหยุดไหลด้วย เห็นไหมกูไหลตามมึงแล้วเนี่ย… สั่งเสียเหมือนจะไม่ได้เจอกันอีกสิบชาติ กูไปสามเดือนเองนะริว โอ๋ๆๆๆ โอเคสัญญาครับสัญญาทุกข้อเลย หยุดร้องได้แล้ว ฮึบๆ หยุด ฮึบ… ปกติกูต้องเป็นคนร้องไม่ใช่หรือวะฮ่าๆๆ” ไอ้พายยกมือขึ้นมาปิดปาก แล้วก็ลูบหน้าลูบตาผม ยิ่งมันกอด มันหอมแก้ม มันลูบหลังลูบไหล่น้ำตาก็ยิ่งไหล โอ๊ยยยยย กูจะมาตุ๊ดแตกต่อหน้าเมียทำไมเนี่ย
“ฮึบ อืม หยุดแล้ว… แม่งงงงง ก็มึงอะยิ่งโอ๋ กูยิ่งร้อง มึงก็เป็นเหอะไอ้ห่าพาย เวลาร้องไห้กูกอดแล้วโอ๋ มึงยิ่งแหกปากร้อง… ก็คนมันคิดถึงนี่หว่า ไม่ใช่ไม่อยากให้ไป ก็อยากให้ไปนั่นแหละ แต่ก็ใจหายที่จะไม่ได้เจอมึงสามเดือน สามเดือน 93 วันเกือบ 100 วันเลยนะ”
“พ้ออออ!!! เดี๋ยวก็ปี่แตกอีก… กูสัญญาว่าจะโทรหาทุกวัน ถ้าไม่ว่างจริงๆ ก็จะส่งแมสเสจมาบอก สไกป์ไม่แน่ใจว่าจะทุกวันได้ไหม แต่ถ้ามีโอกาสจะออนทันที แล้วถ้าออนมามึงเสือกออนไม่ได้ล่ะน่าดู แล้วก็กูไม่ชอบหนุ่มฝรั่งเศส ชาติอื่นก็ไม่ เพราะกูมีไอ้เหี้ยหนุ่มไทยหน้าเถื่อนอยู่หนึ่งตัวแล้ว สัญญาว่าจะคุยกับผู้ชายแปลกหน้าเฉพาะเรื่องงาน และเรื่องจำเป็นเท่านั้น ส่วนช้อปปิ้ง แหะๆ ขอหน่อยนะๆ แต่ว่ากูออกกำลังกายมาเยอะ ถือของแค่นี้สบายมาก” ผมยิ้มกว้างขึ้นเรื่อยๆ กับคำสัญญาที่ไอ้พายกำลังค่อยๆ ไล่มาทีละข้อ
“สุดท้าย… ดูแลตัวเองด้วยนะมึง คิดถึงกูทุกวันนะ ก่อนนอนก็ต้องคิดถึง ตื่นเช้าก็ต้องคิดถึง กูรู้ว่ามึงไม่ใช่คนเจ้าชู้ และมึงไม่เคยมองใคร มึงไม่เคยมองใครจนมึงไม่เคยรู้ว่าคนที่มองมึงน่ะเยอะแค่ไหน ไม่ใช่แค่แฟนเพลง พวกสาวๆ ที่คณะมึง หนุ่มๆ คณะกู แม้แต่เพื่อนร่วมค่ายบางคนก็แอบมองมึงอย่างเปิดเผย… มึงไม่รู้หรอก ที่กูรู้น่ะ เพราะกูขี้หึง แล้วเวลาเรารักใครหวงใคร เราก็จะคอยสอดส่องมองรอบๆ ว่าใครที่มองคนของเราบ้าง บางคนมองแบบไม่เกรงใจกูเลยด้วยซ้ำก็มี กูอยากจะเดินเข้าไปด่าแต่ก็กลัวจะมีเรื่องให้มึงลำบากอีก เพราะฉะนั้น พอไม่มีกูเป็นไม้กันหมา กันชะนี กันเก้งกวางที่ไหนแล้ว หากใครเข้ามาชวนไปไหน มาทัก มาคุย ให้มึงมองโลกในแง่ร้ายไปก่อนเลยว่ามันเข้ามาจีบมึง เข้าใจไหม? แล้วห้ามใจอ่อนไปไหนกับใครทั้งสิ้น โอเคนะ?”
“โอเคครับผม!!! สัญญาด้วยเกียรติของนายรับชัย สามีนายพชรพลเลยครับ” ผมรับคำเสียงดังฟังชัด ยิ้มแป้นกับคำสั่งของท่านผู้บังคับบัญชา ไอ้พายก็ส่งยิ้มตอบ ชะโงกหน้ามาจุ๊บเบาๆ ที่ปาก และจมูกผม
“ดีมากรับชัย ถ้ารับชัยไม่ดื้อไม่ซนคุณเมียจะตบรางวัลทั้งก่อนไปและหลังกลับมาดีมะ” ก่อนไปแสดงว่าคืนนี้ก็จะได้รับรางวัลอย่างเต็มที่สินะ หึหึ
“คืนนี้… มึงแจกรางวัลที่หนึ่งได้เลยจ้ะที่รัก” ยื่นปากไปจูบไอ้พายแรงๆ อีกที ไอ้พายเปิดปากรอรับอย่างรู้มุม บดเบียดปากตัวเองสอดรับกับปากผมอย่างหยอกเย้า จูบไอ้พายให้ความรู้สึกดีเสมอ มันจูบเก่งและมันรู้จักผมดี มันรู้วิธีที่จะทำให้ผมพอใจ รู้ว่าตรงไหนที่ผมชอบ สัมผัสแบบไหนที่ทำให้ผมแทบคลั่ง จังหวะหนักเบา เร็วแรง ตรงไหนต้องผ่อน ตรงไหนต้องย้ำ เหมือนมันเข้ามานั่งอยู่กลางใจผม มันรู้ทุกจุดทุกมุมที่จะทำให้ผมมีความสุข
รุ่งขึ้นอีกวันเราสองคนตื่นกันตั้งแต่เช้า ไม่รู้ทำไมทั้งๆ ที่เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็เลยวันใหม่มาสามชั่วโมงแล้ว แต่ผมกับไอ้พายก็เสือกตื่นมาพร้อมๆ กันตอนท้องฟ้าเริ่มจะสว่าง เราสองคนไม่มีใครลุกขึ้นไปไหน ไม่มีใครพูดอะไร ไอ้พายขยับตัวเข้าหาผมมากขึ้น เบียดตัวเองซุกลงกับอกกว้าง นอนฟังเสียงหัวใจผมเต้นรัว ยิ่งใกล้เวลาที่ไอ้พายจะต้องไป หัวใจผมยิ่งเต้นแรง ผมโอบแขนกระชับไหล่ไอ้พายไว้แน่น ลูบมือเบาๆ ไปทั่วต้นแขนกลมกลึง…
3 เดือน ระยะเวลาที่เหมือนจะน้อยก็ไม่น้อย จะนานก็ไม่นาน แต่มันก็ทำให้ทรมานได้อยู่ ผมกับไอ้พาย ตั้งแต่เราคบกัน เราก็ไม่เคยห่างกันนานๆ เลยสักครั้ง มีบ้างที่ไอ้พายต้องไปค้างที่คณะ หรือไปสุมหัวกันทำงานโปรเจคที่ห้องเพื่อน แต่อย่างมากก็สองสามคืน ซึ่งผมก็แวะเวีียนไปหามันเอาข้าวเอาน้ำไปส่งตามประสาสามีแสนประเสริฐ หรือผมจะต้องไปทัวร์คอนเสิร์ตต่างจังหวัด อย่างมากก็ไม่เกินอาทิตย์ก็กลับมาที
แต่นี่… ไม่ได้ห่างกันแค่บ้านกับคณะ แต่มันห่างกันข้ามทวีป ผมมืดมันเช้า ผมตื่นมันนอน เคยกินข้าวเช้าด้วยกัน ตกเย็นไปหาหนังดู ไปช้อปปิ้งก็จะมีเสียงอ้อนๆ ขอซื้อนั่นซื้อนี่ นั่งอยู่บ้านดูซีรีย์ก็มีคนตัวหอมๆ เข้ามาเกาะแขนซบไหล่ คลอเคลียอยู่ใกล้ๆ วันไหนมันอารมณ์ดีก็ทำตัวอ้อนๆ น่ารักๆ เข้ามากอดมาหอม วันหยุดก็ขับรถไปเที่ยวทะเล นอนร้องเพลงกัน ตื่นมาก็มีมันนอนเกยกอดอยู่บนตัว ไม่ใช่ว่าผมทนไม่ได้ที่จะไม่มีเซ็กส์สามเดือน ไอ้พายไม่ใช่เครื่องระบายอารมณ์ของผม แต่ผมกลัวจะทนไม่ได้ที่จะดำเนินชีวิตทุกวันโดยไม่มีมันอยู่ข้างๆ
“คิดอะไรอยู่… ยังไม่เลิกนอยด์อีกหรือไง หืมม์?” ไอ้พายทำลายความเงียบด้วยคำถาม ก่อนที่มันจะเงยหน้าขึ้นขยับตัวมาจูบปลายคางสากๆ ของผมเบาๆ ผมเลยดึงตัวมันขึ้นมา แล้วถดตัวเองลงสอดมืดเข้าไปกอดเอวไอ้พายแล้วซุกหน้าลงกับอกเล็กๆ ของมันบ้าง ผมแค่อยากฝังเสียงหัวใจของมันว่าจะเต้นแรงเหมือนผมหรือไม่… แล้วผมก็ได้คำตอบว่า ‘หัวใจของเราเต้นไปพร้อมๆ กันจริงๆ’
“ทำไมมึงถึงชื่อพายวะ ใครตั้ง แม่เหรอ” ผมเลือกที่จะถามเรื่องอื่น กลบความนอยด์ที่ยังคงฉายแววชัด ผมกลัวไอ้พายมันกังวลกับท่าทางซึมๆ ของผม เลยชวนเปลี่ยนเรื่องดีกว่า
“อืม… ตอนท้องแม่บอกว่า แม่กินแต่พาย กินแทนข้าวเลยนะ กินทุกวันเลย แม่ก็เลยคิดไว้แล้วว่าไม่ว่าจะออกมาเป็นเพศไหนก็จะต้องชื่อพาย… แล้วมึงล่ะทำไมชื่อซะญี่ปุ่นเชียว หน้ามึงออกจะเขมรแดงขนาดนี้” หึหึ ปากดีจริงนะมึง เขมรก็ผัวมึงล่ะวะ… เลยก้มไปฟัดพุงมันจนหัวเราะเอิ้กอ้ากหยิกผมใหญ่
“แม่ไม่ได้ชอบกินขนมโตเกียวหรอกถึงชื่อญี่ปุ่นขนาดนี้ ฮ่าๆ แต่ตอนท้องกู แม่บอกว่าแม่ฝันเห็นมังกรตัวใหญ่ มาวนเวียนใกล้ๆ แม่ แล้วฝันหลายครั้ง แม่ก็เลยคิดว่าเด็กในท้องคงมีอะไรเกี่ยวกับมังกร แล้วจะให้ชื่อมังกรก็แปลกๆ แม่ก็เลยลองหาคำว่ามังกรในภาษาต่างๆ แล้วภาษาญี่ปุ่นมันก็เพราะดีน่ะ”
“มึงน่าจะชื่องูเขียว มะโรง มะเส็ง ไรงี้มากกว่านะ ฮ่าๆๆ มึงว่าชื่อมังกรมันแปลก แล้วไอ้รับชัยนี่ไม่แปลกเลยนะ”
“งูเขียวบ้านมึงดิใหญ่ขนาดนี้ มันต้องมังกรเท่านั้น ทำยังกับมึงไม่รู้ว่ากู ‘ใหญ่’ ฮ่าๆๆ ส่วนชื่อจริงเนี่ย พ่อเป็นคนตั้ง พ่อบอกว่าชื่อรับชัย ทำอะไรจะได้รับแต่ชัยชนะน่ะ อ่อ… น้องเพลินชื่อรับพร รับเหมือนกัน สองอาหลาน”
“น้องเพลินชื่อน่ารักเชียวขอให้รับแต่พรดีๆ ทุกประการเถอะนะคนสวยของพี่พาย… ส่วนมึงแน่ใจเร้อออ ว่าใหญ่จริง กูไม่เห็นจะระคายเคืองเลย…อ๊ะ ไอ้เหี้ยยยย ทะลึ่งว่ะ” ไม่ทันจะจบคำไอ้พาย ผมก็ดึงมือมันไปกำแก่นของผมที่มันยังไม่โตเต็มที่ แต่ก็กึ่มๆ บ้างเพราะเพิ่งจะตื่นนอนกัน
“แหมๆ ด่ากูทะลึ่ง แต่ไม่ยอมดึงมือออกนะ แถมลูบอีก…ซี้ด ไอ้ห่าพาย ยั่วกูใช่ไหมเนี่ย” ไอ้พายไม่ตอบแต่ยักคิ้วพร้อมส่งยิ้มหวานแบบที่มันก็รู้ว่า ผมยอมตายเพราะรอยยิ้มแบบนี้ของมัน สุดท้ายผมก็เลยต้องยอมให้ไอ้พายได้สำรวจ ‘มังกร’ น้อย เอ๊ย มังกรยักษ์ของผมไปสองรอบ ก่อนที่จะพากันไปอาบน้ำ แล้วออกมากินมื้อบรั้นช์สายๆ ด้วยกัน เรากินกันไปคุยกันไป ด่ากันไป หัวเราะกันไป ผมพยายามตักตวงความอิ่มเอมที่เราใช้เวลาร่วมกันเอาไว้ ช่วง 90 กว่าวันต่อจากนี้ไป ผมต้องทยอยใช้ความรู้สึกที่เก็บตุนในตอนนี้ทดแทนความคิดถึง ที่มันคงจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ในทุกๆ วัน แต่อีกไม่นาน ช่วงเวลาแบบนี้มันจะกลับมาอีกครั้งในสามเดือนข้างหน้า ผมจะรอ…
หนึ่งทุ่ม ผมกับไอ้พายก็ถึงสนามบิน บรรดาแฟนคลับไอ้พายที่รู้ข่าวจากงานแถลงข่าวเลื่อนคอนเสิร์ตของมัน ว่ามันจะไปปารีสวันนี้ กว่าห้าสิบคนที่มารอส่งไอ้พาย ไอ้พายก็ให้เวลากับแฟนคลับเป็นอย่างดี ทั้งถ่ายรูปด้วย พูดคุย กอด ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ยังไงก็จะรอไอ้พายกลับมาร้องเพลงในฟังในคอนเสิร์ต บางคนถึงกับน้ำตาไหล และส่วนใหญ่บอกไอ้พายว่า ‘พวกเราจะช่วยกันดูแลพี่ริวให้นะคะ’ แหมม มันช่างให้ความรู้สึกเหมือนผมเป็นเมียมันมาส่งผัวไปออกรบ แล้วบรรดาเพื่อนพ้องก็บอกว่าจะช่วยกันดูแลผมให้ = = จะดีใจดีไหมกู
“อย่าร้องไห้นะ กูขอร้อง เราไม่ได้จากกันไปเลย ท่องไว้ กูไปสามเดือน แค่สามเดือนเองนะ อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ ไม่สมกับเป็นไอ้เหี้ยของกูเลย ไม่ร้องนะครับ เดี๋ยวพายก็มานะ สัญญาว่าไปถึงเหยียบเท้าลงบนแผ่นดินฝรั่งเศสเมื่อไหร่ จะโทรหาทันที” ยังไม่ร้องสักหน่อย แต่มึงอย่ามาทำตัวเป็นไอ้พายเวอร์ชั่นอ่อนโยนได้ไหมเนี่ย บ่อน้ำตากูจะทะลักแล้วโว้ย!!
“อืมๆ กูจะรอนะ ทั้งโทรศัพท์และมึง… อีกสามเดือนเจอกันนะครับ” ผมดึงตัวมันเข้ามากอดแน่น สูดกลิ่นหอมจางๆ ที่คุ้นเคยเข้าปอดอีกครั้ง ก่อนที่ผมจะส่งไอ้พายเข้าตม. (ตรวจคนเข้าเมือง) ไป
………………..
………………..
“พายเป็นไงบ้างริว คุยกันทุกวันเลยรึเปล่า” ฟี่ที่ตามมาเฝ้าเอ๊ย ตามมาดูไอ้แจ็คซ้อมถามถึงไอ้พาย นี่ก็ผ่านไป เกือบสิบวันแล้วครับที่ไอ้พายมันไปอยู่ที่ปารีส ถามว่าอาการของผมเป็นอย่างไรบ้าง ตอบตามตรงแบบแมนๆ ว่าแม่งโคตรจะคิดถึงเลยฮะ แต่มันก็ไม่ถึงกับทุรนทุรายจะเป็นจะตาย เพราะสิบวันที่ผ่านมา ก็ห่างกันแค่ตัว เรายังคงได้คุยกันทางโทรศัพท์ตลอด วันละสองสามครั้ง บางทีไอ้พายก็แมสเสจมาบ่นๆ ว่าหนาว ว่าเมื่อยบ้างตามประสามันไป ไม่ผมก็ส่งไปบอกรายงานตัวว่าตื่นแล้ว กำลังจะไปไหน ทำอะไรอยู่ กลายเป็นกิจวัตรประจำของเราสองคนไป ส่วนตกกลางคืน ผมกับมันก็นัดเวลามา Skype ผ่านกล้องกัน อ๊ะๆ อย่าคิดว่าเราจะทำเรื่องพิเรนทร์ผ่านโลกออนไลน์กันนะครับ ไม่มีหรอกฮะเรื่องวาบหวิวแบบนั้น แค่ได้คุยกันถึงเรื่องราวประจำวัน สลับกันบอกคำว่าคิดถึงแค่ไหน ก็ผ่านไปเป็นชั่วโมงๆ แบบไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ
“คุยทุกวันเลยฟี่ พายมันก็บอกว่าสนุกดีได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ ได้เจอเรื่องท้าทายๆ เยอะแยะ ดีที่มันเคยเรียนที่ต่างประเทศมาก่อน เรื่องปรับตัวกับภาษาก็ไม่ค่อยมีปัญหามาก จะมีก็ตอนที่ออกไปข้างนอก คนส่วนใหญ่เค้าพูดฝรั่งเศสกันน่ะ” มันค่อนข้างรู้ว่าระบบการเรียนรู้ การศึกษาของต่างประเทศค่อนข้างจริงจังที่จะเปิดโอกาสให้เด็กได้คิด และปฏิบัติ ไม่ใช่เรียนๆ แต่ในตำราเลิกเรียนก็เฮฮาไปกินเหล้าเหมือนเด็กไทย อืม…นะ กูรู้สึกว่าเหมือนโดนด่าทางอ้อม ก็กูเด็กไทยนี่หว่าชิส์
“แต่ภาษาฝรั่งเศสไม่ใช่ปัญหาในการช้อปฯ ของพายใช่ไหมล่ะฮ่าๆ” นับว่าเป็นเพื่อนรักกันจริง ถูกต้องครับ!!! ตอนที่ผม skype กับมัน ผมแอบเห็นด้านหลังมันบนเตียง แม่งมีถุงใหม่ๆ ไม่ซ้ำกันสักวัน มันไปฝึกอบรมหรือว่าไปช้อปปิ้งกันแน่วะเนี่ย กูเริ่มเครียด
“จริงว่ะฟี่ เงินที่แลกไปแม่งจะใช้พอรึเปล่าก็ไม่รู้ ดีที่ให้บัตรเสริมมันไป สงสัยกูคงต้องร้องเพลงจนคอหอยพอกแน่ๆ กว่าจะใช้หนี้บัตรที่มันรูดๆ ไปหมดเนี่ย เหอะๆ” เอาเถอะ เห็นเมียมีความสุขผมก็สุขใจ โคตรจะพระเอกเลยกู!!
“กูว่าป่านนี้… เมียพี่มีชู้!!!! คนรู้กันแซดดดดด… โอ๊ยยยย สัดริวถีบแรงเลยนะมึง” สมน้ำหน้า ไอ้ห่าแจ็คครับ ปากดีแบบนี้ เห่าหอนเก่งแบบนี้ มีไอ้เหี้ยนี่คนเดียวเท่านั้นแหละ ผมนั่งคุยกับไอ้ฟี่ดีๆ ไอ้ห่านี่ก็โผล่มาเลื้อนกลางวง
“เมียมึงสิมีชู้ไอ้เหี้ยแจ็ค”
“แค๊กๆๆๆ” อ้าวอยู่ดีๆ ไอ้ฟี่สำลักแป๊บซี่ซะงั้น
“ไหวไหมดาลิ้ง” ไอ้แจ็คมันเข้าไปลูบหลัง เช็ดปากให้ไอ้ฟี่ ไอ้สองตัวนี้เนี่ยนะ แม่งเกินกว่าเพื่อนมานานและ ทำไมผมกับไอ้พายจะไม่รู้ แต่มันไม่เคยยอมรับกันตรงๆ สักที ไอ้แจ็คน่ะชอบพูดทีเล่นทีจริง แต่พอถามตรงๆ ก็ตอบเลี่ยงๆ ส่วนฟี่นี่ไม่พูดเลยดีกว่า ผมกับไอ้พายก็เลยแกล้งเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ซะ มึงอยากจะเป็นแบบนี้ก็เรื่องของมึง แต่กูอยากรู้จริงๆ ว่าสรุปใครผัวใครเมีย
“ไอ้เหี้ยนี่ ไปไกลๆ ตีนกูเลยไป… เมียมันไม่มีชู้หรอกริว ตัวมันนั่นแหละจะมีชู้ซะเอง” โอ๊ะ โอ ส่วนตัวสุดๆ กูว่า กูไม่ยุ่งเรื่องครอบครัวชาวบ้านดีกว่านะ ผมเลยเลือกส่งยิ้มแหยๆ ไปให้ฟี่มันแล้วก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำแล้วค่อยกลับมาซ้อมต่อจะดีกว่า
…………………….
…………………….
“คิดถึงมึงโคตร!!! เป็นไงบ้างวันนี้” ผมโทรหาไอ้พาย ขี้เกียจรอเวลา skype เลยโทรหามันหลังจากซ้อมดนตรีเสร็จ
“หนาวอะ วันนี้ต้องตื่นเช้าไปดูการตกแต่งร้านสาขาแรกที่อยู่ปารีสรอบนอก ไกลและหนาวได้อีก แต่คลาสสิคมากเลย เดี๋ยวรอดูรูปในเฟสบุคนะ… แล้วมึงเป็นไงบ้าง พร้อมไหม อีกสี่วันก็ถึงคอนเสิร์ตแล้ว”
“อืม ก็หนักหน่อยช่วงนี้ ดีนะที่ไม่ใช่ช่วงสอบ ไม่งั้นกูตายแน่… ว่าแต่ไม่มีหมาแมวต่างชาติมาเกาะแกะใช่ไหมมึง”
“มึงไม่เหนื่อยรึไงถามทุกวันเนี่ย หมาแมวมันมาดมกลิ่นกู เจอกลิ่นเยี่ยวที่เหี้ยมันเยี่ยวจองไว้มันก็ไม่สนใจกูแล้ว… กูว่ามึงมากกว่านะ ที่จะมีเก้งกวาง บ่างชะนีมาตามตอดนิดตอดหน่อยตอนกูไม่อยู่เนี่ย อย่าลืมนะกูมีสาย สายกูเยอะด้วย” สายมันนี่คือแฟนเพลงทั้งประเทศใช่ไหมเนี่ย ในแฟนเพจมัน แฟนเพจผมตอนนี้มีแต่ข้อความประมาณว่า ‘เฝ้าระวังพี่ริวให้นะคะพี่พาย’ ‘พี่ริวทำตัวดีค่ะพี่พายสบายใจได้’ อะไรประมาณนี้ กูเจ้าชู้ตรงหนายยยย ถามหน่อยเถอะ… แต่ก็ไม่ได้อะไรมากหรอกฮะ ขำๆ ดี เอาจริงๆ มันก็มีไอ้ที่อยู่ดีๆ ก็โทรมาคุยเหมือนกัน มีทั้งหญิงและชายนั่นแหละ เหมือนรอเวลาไอ้พายไม่อยู่ปุ๊บ แม่งก็โทรมาปั๊บ ใครโทรมาไม่คุยเรื่องงาน ผมเมมฯ เบอร์เอาไว้ว่าห้ามรับหมด แล้วพอไอ้ห้ามรับโชว์สายขึ้นมา ผมก็ตัดทิ้ง ทำบ่อยๆ เข้า ก็เลิกโทรกันไปเอง
“แหม ทำอย่างกับแรดไม่เยี่ยวจองกูไว้นี่ ใครจะมากล้าครับ ถึงมีกูก็ไม่สนสบายใจได้จ้ะน้องแรด” พูดจาภาษาดอกไม้กันตลอดหึหึ แต่แบบนี้แหละ ถึงค่อยสัมผัสถึงบรรยากาศเดิมๆ เหมือนเราได้อยู่ใกล้ๆ กัน
“ดีมาก อย่าให้รู้ว่าเที่ยวไปแรดๆ กับใครนะมึง…”
“ครับผม!!! กูรอแรดเต็มที่กับเมียแรดกูนี่แหละ อีกตั้งเดือนกว่าแหนะ คิดถึงโว้ยยยย คิดถึงๆๆๆๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆ ไอ้บ้า เออๆๆ รู้แล้ว ไม่ต้องตะโกน กูคิดถึงน้อยกว่ามึงซะที่ไหนล่ะ”
“อยากเอาเมียอะ” หน้าด้านเหี้ยๆ เลยกู
“ไอ้สัด ฮ่าๆๆๆ ชักว่าวไป อย่าได้มาชวนเล่นพิเรนทร์นะมึง อ่อ แล้วห้ามไปให้ไอ้อีตัวไหนทำให้นะ กูจับได้ กูกระทืบให้แบน แล้วตัดทิ้งแม่งเลย” แรงงงงงงง!!!!
“เออๆๆๆ กูชักจนมือจะด้านแล้ว” ล้อเล่นนะฮะ ใครแม่งจะไปทำทุกวัน
“หน้ามึงด้านกว่ามือชัวร์… เออมึง พรุ่งนี้เป็นต้นไปจนกว่าจะจบคอนเสิร์ต ไม่ต้องสไกป์หากูนะ กลับมาจากซ้อมก็รีบนอนพักผ่อน ตั้งใจซ้อม จะได้มีสมาธิ ส่งแมสเสจไม่ก็โทรหากันสั้นๆ ก็พอนะ”
“โหยยยยย ไรอะ กูก็ต้องการกำลังใจนะ” งอแง อะ งอแง เมียไม่ยอมคุยด้วย
“ไอ้ห่านี่ กูไม่ได้จะหายไปเลย ก็ยังส่งแมสเสจหากัน โทรหาบ้างนิดหน่อยไง แต่ไม่ต้องมานั่งรอออนไลน์คุยกันนานๆ แบบนี้ เอาเวลาไปพักผ่อน ให้มันรู้จักหน้าที่บ้างสิมึง อย่าทำให้กูเป็นห่วงนะ มึงนอนน้อย ไหนจะซ้อม ไหนจะเรียนอีก นะมึง เชื่อกูเหอะ”
“เออๆ ก็ได้ๆ แต่เช้าวันคอนเสิร์ตกูขอโทรหาเรียกกำลังใจหน่อยนะ”
“อืม... ได้สิ ตั้งใจซ้อมนะ กินข้าวให้ตรงเวลา นอนห่มผ้าหนาๆ จิบน้ำอุ่นบ่อยๆ วอมเสียงเยอะๆ นะ… กูไปก่อนล่ะ เขาเรียกแล้ว แล้วจะส่งแมสเสจหา… รักมึงนะ”
“ครับ รักมึงเหมือนกัน”
จริงๆ แค่นี้ก็เป็นกำลังใจเต็มเปี่ยมแล้วล่ะครับสำหรับผม เดี๋ยววันคอนเสิร์ต ผมอยากร้องเพลงให้มันฟัง ผมเตี๊ยมกับพวกพี่ๆ ทีมงานเอาไว้แล้ว อย่างน้อยไม่ได้มาดูด้วยตัวเอง แต่ได้ฟังแบบสดๆ ก็พอจะส่งความคิดถึงไปได้บ้างล่ะนะ
………………………
………………………
เช้านี้เป็นเช้าวันงานคอนเสิร์ต ผมตื่นมาแต่เช้ารีบโทรไปอ้อนขอพลังกาย กำลังใจจากไอ้พาย ไอ้พายก็อวยพรให้คอนเสิร์ตราบรื่น ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี แล้วมันจะรอดูเทปบันทึกภาพ…
คนกว่าสามพัน เต็มฮอลล์ขนาดใหญ่ที่ใช้จัดงานคอนเสิร์ตระดับประเทศอยู่บ่อยๆ ทั้งแฟนเพลงเก่า แฟนเพลงใหม่ ทุกคนมาร่วมสนุกด้วยกันอย่างเต็มที่ พวกเราเตรียมมาทั้งเพลงเก่า เพลงฮิต เพลงแต่งใหม่ เพลงคัพเวอร์ของศิลปินคนอื่น พร้อมแขกรับเชิญเป็นศิลปินในค่ายอีกสามคน หนึ่งในนั้นก็มีเซย์ด้วยครับ เซย์มาร้องเพลงของไอ้พาย บอกว่าพายฝากเอาไว้ให้มาร้องเป็นตัวแทนให้หน่อย แหมมม แอบไปงุบงิบทำเซอร์ไพร์ซกันตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนซ้อมก็เห็นมีแค่เพลงของตัวเอง
คอนเสิร์ตสองชั่วโมงกว่า ทั้งเหนื่อย ทั้งสนุก และมันส์แบบสุดๆ จนทุกอย่างดำเนินมาจนถึงช่วงท้ายของคอนเสิร์ต…
“ขอบคุณทุกคนมากนะครับ ที่มาสนุกกับพวกเราในวันนี้… ก่อนจะปิดท้ายคอนเสิร์ต ผมขอเอาแต่ใจเล็กน้อยนะฮะ… ทุกคนคงรู้ใช่ไหมครับ ว่าแฟนผมไม่อยู่” ถึงตรงนี้เสียงกรี๊ดดดดดดจากสาวๆ ดังลั่นเลยฮะ
“จริงๆ แล้วคอนเสิร์ตนี้ ผมอยากให้เขามาดูผมเล่น เขาเคยบอกว่าเวลาที่ผมเท่ที่สุด คือเวลาที่ผมอยู่บนเวที แต่จริงๆ ผมเท่ตลอดเวลาจริงไหมฮะ” กรี๊ดดดดดดกันอีกละลอก พร้อมคำตอบว่าจริงดังลั่น เห็นไหมครับ ใครๆ ก็รู้ว่าผมเท่ มีแต่ไอ้เมียผมนี่แหละ ที่เห็นผมเท่เป็นพักๆ
“ก่อนที่จะรู้ว่าเขาจะต้องไปเมืองนอกสามเดือน ผมเคยคุยกับทีมงานว่า ผมจะเอาเขามาเป็นหนึ่งในแขกรับเชิญของผม แต่สุดท้ายก็ไม่ได้เห็นเขาบนเวที แต่เอาเป็นว่างานคอนเสิร์ตของเขา ทุกคนจะเห็นเราร้องเพลงด้วยกันแน่นอนครับ” กรี๊ดกันไม่หยุดหย่อน ปกติคอนเสิร์ตวงร็อคๆ อย่างพวกผมน่ะ ไม่ค่อยจะมีพวกป้ายฟงป้ายไฟหรอกครับ ทุกคนก็กะมาโดดมามันส์กันเต็มเหนี่ยว แถมผู้ชายก็เยอะพอๆ กับผู้หญิงด้วยซ้ำ แต่หลังๆ มาหลังจากผมกับไอ้พายเปิดตัวกัน ผมรู้สึกว่าสาวๆ มาดูคอนเสิร์ตผมกันเยอะขึ้น แถมมีป้าย ริว&พาย แฟนคลับมาด้วย บางกลุ่มถึงกับใส่เสื้อยืดสกรีน RyuPie มากันเป็นแก็งค์อีกต่างหาก
“วันนี้ผมก็เลย อยากร้องเพลงให้เขาฟังสดๆ สักหน่อยฮะ ใครที่เคยห่างกับแฟนนานๆ คงจะเข้าใจความรู้สึกผมดีใช่ไหมครับ… โอเค ทีมงานครับช่วยต่อสายให้ผมด้วยครับ” ผมอยากให้ไอ้พายมันฟังผมร้องเพลงในคอนเสิร์ต แม้ไม่ได้เห็นตัวเป็นๆ ให้มันฟังเสียงก็ยังดี
“พาย ได้ยินเสียงริวไหม” ออกสื่อของดคำหยาบสักนิดแล้วกันนะฮะ… พี่ทีมงานส่งสัญญาณว่า ไอ้พายมันได้ยินเสียงผมแล้ว
“คิดถึงนะ” กรี๊ด กันดังหนักกว่าเดิมอีกฮะ ฮอลล์จะแตกไหมเนี่ย
“ก็อยากร้องเพลงให้ฟัง ริวรู้ว่าพายอาจจะฟังริวร้องเพลงจนเบื่อแล้วก็ได้ แต่ก็อย่างที่พายบอกนั่นแหละ เราดูดีที่สุดตอนที่เราร้องเพลง และอยู่บนเวที ริวอยากร้องเพลงนี้ให้พายฟัง… แทนทุกอย่างในใจเราตอนนี้เลยไปฟังกันนะ”
-
http://www.youtube.com/v/4FrEnhUHjeY
ไกล ไกลสุดสายตา ขอบฟ้า ยังกั้นเราไว้
เนิ่นนานแค่ไหน ที่ฉันไม่เคยได้เจอ กับเธอคนดี คนนี้ที่รักที่สุด
เดือนกว่าแล้วสินะ ที่ผมกับมันไม่ได้เจอกัน ไม่ได้สัมผัส ไม่ได้กอดมันแน่นๆ เวลาอยากอ้อน
รอ ฉันยังรอเพียงเธอ ยังเหมือนเดิมเสมอ ตั้งแต่วันนั้น
กลิ่นรักของฉัน ยังหอมเหมือมเดิมรึเปล่า อยากให้รู้ว่าเหงา เมื่อสองเราห่างกัน
ผมยังคงเป็นผมเหมือนเดิม มันก็จริงอย่างที่ไอ้พายบอก มีหลายคนที่ชอบผม และพยายามจะเข้ามาคุย มาตีสนิทกับผม แต่ผมไม่สนใจใคร ผมยังเหมือนเดิม ผมยังมีคนที่ผมรัก และผมก็รอเขาอยู่ที่เดิม กลิ่นหอมๆ ของไอ้พาย แม้จะเบาบางลงไปจากหมอน ที่นอน หรือเสื้อผ้า แต่ผมว่ามันยังคงชัดเจนอยู่ในใจผมเสมอ
* เธอจะคิดถึงฉันไหม อยากกลับมาบ้างไหม
อยากจะกอดฉันไหม อยากนอนร้องเพลงด้วยกันเหมือนเคย
แล้วเธอจะเหงาบ้างไหม เมื่อไม่มีใครตรงนั้น
ก็รีบกลับมาหาฉัน กลับมาที่เดิม ที่เดิมของเรา
ผมอยากกอดมันที่สุด เราสองคนติดสัมผัสซึ่งกันและกันมาก และไอ้พายเป็นคนที่ชอบให้กอด… ผมชินกับการที่มีมันอยู่ในสายตา ผมอยากเห็นมันนั่งวาดรูปอยู่ในห้องของเราเหมือนเดิม อยากนอนคุยกัน ร้องเพลงด้วยกัน กอดกันในพื้นที่ ที่มีแต่เรา ไอ้ความโคตรเหงามันเป็นแบบนี้นี่เอง
คิด คิดถึงแต่เพียงเธอ อยู่ใกล้กันเสมอ สองเราต่างเคยหยอกเย้า
เธอเมื่อยตรงนั้น ตรงนี้เหมือนเดิมรึเปล่า จูบกันทุกเช้า เธอนอนอยู่บนตัวฉัน
น้อยมากที่ผมลืมตาตื่นแล้วจะไม่เห็นไอ้พายอยู่ข้างๆ เตียง มันก็มีบ้างเวลาต้องไปทัวร์คอนเสิร์ต หรือไอ้พายต้องไปนอนคณะ แต่อย่างมากเราห่างกันไม่เคยเกินหนึ่งอาทิตย์ กิจกรรมก่อนหลับตาคือต้องจูบกัน ตื่นขึ้นมาก็ต้องมีมันมาคลอเคลียอยู่ใกล้ๆ ผมมักจะตื่นก่อนมัน ก่อนลุกจากเตียงก็หันไปจุ๊บไอ้คนข้างๆ ทั้งๆ ที่มันยังไม่ลืมตา ไม่ใช่โรแมนติก หรือหวานอะไรหรอกนะฮะ แต่มันติดไปแล้ว ทุกอย่างเริ่มต้นจากการที่ผมบำบัดมันให้เลิกผวา เลิกสะดุ้งตื่นเวลานอน การโอบกอด จูบเบาๆ เป็นการย้ำเตือนว่าเขาปลอดภัย และเขาเป็นคนสำคัญ ทำทุกๆ วัน บ่อยๆ เข้าก็กลายเป็นผมติดที่จะสัมผัสมันซะแล้ว ไอ้แจ็คเคยล้อว่าผมเป็นคนติดเมีย… เออ กูไม่เถียง!!!
* เธอจะคิดถึงฉันไหม อยากกลับมาบ้างไหม
อยากจะกอดฉันไหม อยากนอนร้องเพลงด้วยกันเหมือนเคย
แล้วเธอจะเหงาบ้างไหม เมื่อไม่มีใครตรงนั้น
ก็รีบกลับมาหาฉัน เพราะฉันนั้นรักเพียงเธอ เพียงเธอ เพียงเธอ
รักเธอผู้เดียว เธอคนเดียวเท่านั้น ที่ฉันต้องการ ก็มันคิดถึงแต่เธอจนสุดหัวใจ
จูบผม ดมแล้วซบไหล่ เธอเมื่อยฉันจะนวดให้ จะนวดเธอ ให้หายคิดถึง คิดถึงอีกครั้ง
* เธอจะคิดถึงฉันไหม อยากกลับมาบ้างไหม
อยากจะกอดฉันไหม อยากนอนร้องเพลงด้วยกันเหมือนเคย
แล้วเธอจะเหงาบ้างไหม เมื่อไม่มีใครตรงนั้น
ก็รีบกลับมาหาฉัน เพราะฉันนั้นรักเพียงเธอ เพียงเธอ เพียงเธอ
รักเธอผู้เดียว เธอคนเดียวเท่านั้น ที่ฉันต้องการ
“รีบกลับมานะ… คิดถึงจะแย่อยู่แล้ว” ผมบอกไอ้คนที่อยู่อีกฝากโลกผ่านทางโทรศัพท์ทางไกลท่ามกลางแฟนเพลงมากมายที่ยืนฟังผมอย่างเงียบๆ ผมรู้ว่าพวกเขาอยากจะเบาที่สุด เพื่อที่จะให้ไอ้คนแดนไกลมันได้ยินผมชัดที่สุด ทุกคนน่ารักมากครับ ผมขอบคุณพวกคุณจริงๆ
“อืม… คิดถึงเหมือนกัน” เฮ้ยยยยย เสียไอ้พาย เสียงไอ้พายนี่ครับ ดังก้องได้ยินกันทั่วทั้งฮอลล์ แล้วเสียงกรี๊ดลั่นก็ดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมทั้งแฟนเพลงที่ทำไม้ทำมือแล้วตะโกนชี้บอกให้ผมหันไปมองข้างหลัง… ผมหันกลับไป….
ไอ้พาย!!! เปล่าครับมันไม่ได้กลับมาเซอร์ไพร์สหรอก แต่ผมคิดว่าทีมงานเขาแค่ต่อโทรศัพท์ไปซะอีก ผมไม่คิดว่าเขาจะต่อ Skype ออกกล้องขนาดนี้ ภาพไอ้พายนั่งอมยิ้มโบกไม้โบกมือ อยู่ในมุมเดิมของห้องพักที่นู่นโชว์หลาเต็มจอโปรเจคเตอร์ยักษ์ด้านหลังเวที…
ผมน้ำตาไหลอีกแล้ว!!! ให้ตายเหอะ สามวันที่ผมกับมันไม่ได้ออนไลน์เห็นหน้ากัน เพราะผมยุ่งมาก และมันก็ยุ่งไม่แพ้กัน แถมไอ้ตัวดีก็ไม่ยอมออนไลน์คุยด้วย มันบังคับให้ผมนอนพัก จะได้มีแรง… นี่แสดงว่า มันก็คงเห็นผมผ่านกล้อง เล่นสดแบบออนไลน์ข้ามประเทศเลยซิ โคตรจะดีใจเลยครับ
“ร้องไห้ทำไม… ร็อคเกอร์เขาไม่ร้องไห้กันหรอก จริงไหมครับทุกคน” โอเคฮะ ทุกคนตอนนี้กลายเป็นพวกไอ้พายไปแล้ว เสียงจริงงงงง!!! ลั่นฮอลล์กันเลยทีเดียว… ผมยกมือขึ้นปาดน้ำตาแบบลวกๆ ส่งยิ้มไปที่กล้องที่จะออนไลน์ให้ไอ้พายได้เห็น
“เท่ไหม?” ไม่รู้จะพูดอะไรดี คิดออกแต่คำว่าคิดถึง แต่ถ้าพูดบ่อยไป เดี๋ยวคนอื่นจะเอือมซะก่อน
“ที่สุด…” ไอ้พายก็ตอบกลับมาสั้นๆ พร้อมยิ้มหวานๆ ภาพออนไลน์ขยายใหญ่ขนาดนี้มันก็ไม่ได้ชัดอะไรมากมายสักเท่าไหร่ แต่ผมรู้สึกได้ว่าตอนนี้ตาไอ้พายก็คงพราวไปด้วยหยาดน้ำเหมือนกัน
“รีบกลับมานะ แล้วเรามาร้องเพลงด้วยกัน”
“อืม… เดี๋ยวกลับไปอีกไม่นานหรอก รอนะ” เสียงเราสั่นพอกันทั้งคู่ เหมือนรอบข้างหยุดหมุนเพื่อให้เราสองคนได้ถ่ายเทความคิดถึงซึ่งกันและกัน ไม่ได้มีคำพูดหวานๆ ไม่ได้พูดอะไรกันมากมาย แค่เห็นหน้า แค่ยิ้มให้ แค่ได้ยินเสียง มันก็บอกเล่าทุกๆ อย่างสำหรับเราสองคนได้แล้วครับ
“ฝากริวด้วยนะครับทุกคน”
“… รักนะ” ประโยคสุดท้าย ผมไม่ได้พูดออกเสียง บอกตามตรงว่าไม่กล้าขนาดนั้น มันก็เขินๆ อายๆ กันบ้างนะครับ… จริงๆ ผมก็ไม่รู้ว่าไอ้พายจะอ่านปากผมออกไหม แต่…
“อืม… เหมือนกัน” ‘เหมือนกัน’ คือ… รักเหมือนกันใช่ไหมที่มึงตอบมา เฮ้อออ แค่นี้ก็มีความสุขแก้มปริแล้วครับ
+++++++++++++++++++++++++++
+ พยายามอย่างยิ่งแล้วที่จะให้มันอยู่ในโพสต์เดียว แต่ต้องแบ่ง จริงๆ ชอบให้มันอยู่โพสต์เดียวมากกว่า อารมณ์มันต่อเนื่องกว่า (คิดเอาเอง)
+ ขอบคุณเพลง...บ้างไหม ของ เดอะมูส ค่ะ อย่างที่เคยบอกในเฟสฯ ว่า น้องแอร์ มันตรงคาแร็คเตอร์อิริวมากๆๆๆๆๆๆๆ สุดๆ เหมือนหลุดออกมาจากนิยาย
+ ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรมากค่ะ มันเกิดขึ้นมาจากที่รู้สึกว่าน้องแอร์ช่างเหมือนอิริว แล้วเพลงนี้เนี่ย มันช่างตรงกับเรื่องราวของอิคู่นี้มาก อย่างนอนร้องเพลงด้วยกัน จูบกันทุกเช้า ตื่นมาเจอไอ้พายนอนอยู่บนตัว ยิ่งฟังยิ่งอินค่ะ เลยเกิดตอนนี้ขึ้นมา เลยเกิดการจับแยกเจ้าสองตัวนี้น่ะค่ะ แหะๆๆ เป็นแม่ใจร้ายอยากให้ลูกห่างกัน อิอิ
+ อิริวขี้แยเนอะๆๆ มันตุ๊ดแตกจริงๆ ด้วย ฮ่าๆ
+ ตอนหน้า เป็นน้องรันชัวร์ๆ ค่าาาา _/\_
+ ขอบคุณอีกครั้ง สำหรับกำลังใจ และหลายคนที่เข้าไปคุยกันในเฟสบุคนะคะ อย่าลืมว่าแอดไปก็มาทักทายแนะนำตัวกันสักหน่อยเน้อ แล้วเค้าไม่เล่นเกม ไม่ต้องแอดมาส่งเกมนะคะได้โปรด
+ ใครคิดถึงอิคู่นี้ ก็ในเฟสบุคเลยค่ะ Mercy จะอัพบทสนทนาสั้นๆ ประจำ สอง สาม วันให้อ่านเล่นๆ กันแก้คิดถึง
+ กอดดดดดดดดด ทุกคนจ้า
-
:L2: :L2: :L2:
-
ความจริงก็คือ ผัวเมียคู่นี้มันน่ารักเนอะ
-
ชอบจัง :pig4: พี่ริวน่ารักที่สุด
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด >< เขินอ่ะ !!!!
ชอบมากกกกกกก รักพี่ริวกะพี่พายที่สุดเลยยย !!! >o<
น่าร้ากอ๊ะ !! ^__________^ :-[ :-[
-
พาย กลับมาเร็วๆนะ ริว จะใจจะขาดอยู่แล้วเนี๊ย
คู่นี้ช่างหวานกันซะจิ๊ง
-
ตุ๊ดแตกจริงๆ อิริวของเรา :sad4:
แต่ก็ซึ้งนะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
แบบว่าอิจฉา ><
พาย ริวน่ารักกกกโครตๆๆๆ
บอกรกกันผ่านคอนเสิร์ต เขินแทนนนนน ><
-
แอ๊กกกกกกก...อยู่ดีๆก็น้ำตาคลอตอนที่ริวเล่นคอน :sad11: :sad11: :sad11:
ท่องไว้ๆแค่3เดือนเองนะ ริวพาย :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:-[ น่ารักอ่ะ
-
โอ๊ย เธอจะคิดถึงฉันไหมมม เพลงอินสุดๆ :pig4:
-
แอมน้ำตาซึม ด้วยความสุข
อิ่มเอมมากๆๆๆ ขอบคุณมากนะคะ ^^
-
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าอ่านตอนนี้แล้วน้ำตาซึม! ปกติจะร้องไห้น้ำตาซึมกับบทโศก แต่กับครั้งนี้ ความรักความคิดถึงทำให้อินสุด ๆ o7
-
เราร้องไห้ตามริวซะงั้น
-
แกน่ารักว่ะริว ทำเอาเขิลลล์ไปตามๆกันเลย
น้องพายกลับมาเร็วๆนะ ริวมันคิดถึง เค้าก้อคิดถึง :จุ๊บๆ:
-
หวานข้ามโลกมากๆ
-
:กอด1: :impress2:
-
:-[โอ๊ยน่ารักจริงๆ
แค่สามเดียวเอง
ริวต้องทนให้ได้นะ
-
กด like สักพันครั้งเลย ริวพาย น่าร้ากกก :L2:
-
ซึ้งง่ะ โรแมนติกสุดๆ
ชอบริวจัง เป็นคนซื่อสัตย์และให้เกียรติแฟนมากเลยอ่ะ ดูจากวิธีบล็อคเบอร์ก็รู้ อ๊ายยยยยยยยย น่าอิจฉาจัง
-
< `∀´> แอร๊คคค :z13: :z13: :z13:
ตายคาที่เลย :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
น่ารักอ่ะ คึคึ
เหวยๆๆๆๆ
รอคอย รอยคอ 5555 :n1:
คิดถึงแจ๊คฟี่จัง < `∀´>
-
กริ๊ดดดด เพลงเดอะมูสสสสสส
ชอบบบบบบบ เราก้ชอบวงนี้เหมือนกัน
บ้างไหม เปนเพลงที่ตรงก่าพายก่าริวจิงๆ
55555
ถ้าพี่แอร์เหมือนริว
งั้นพี่จ๊ะ ก้เปนแจ๊คอะดิ
หึหึ
ปล ความชอบส่วนตัววว
น้องพายกลับมาเร็วๆนะ
คิดถึงงงงงงงงงงงงงง
เด๋วริวหงอยตายก่อนนนนนน
-
โห้ย โคตรน่ารักอะ TT อ่านไปก็ลงไปนอนแดดิ้นเป็นพักๆ เป็นช่วงเวลาที่มีหลายความรู้สึกผ่านเข้ามาจริงๆ
ตั้งกะตอนก่อนไป ตอนไปถึงแรกๆ และตอนวันคอนเสริต์ น่ารักทุกตอน TT หวานกันจริงๆ รักกันจังๆ
อ่านไปกรีดร้องไป แล้วยังต้องกรีดร้องเพราะความหื่นด้วยอีก หื่นทั้งคู่ ทั้งไอเอี้ยและไอแรด ฮ่าๆๆๆ
ตอนคอนเสริต์น่ารักจริงจัง น่ารักมากกกกก แล้วเพลงนี่อะไรมันจะใช่ได้อีก อ่านไปก็คิดถึงหน้าแอร์ไป
เด๋วต้องหาพายส่วนตัวละ ไม่ไหวจะจิ้น ออกนอกดาวอังคารทะลุจักรวาลทางช้างเผือกไปละ
-
สุขใจกับความรักของทั้งสอง ทนอีกแป๊ปนะริว เดี๋ยวพายก็กลับมา
-
ขอบคุณที่มาต่อออออ :pig4:
น่ารักมากกกกกกกก
:call:
-
น้ำตาริว แมนมากกกกกอ่ะ เห็นแล้วแม่ยกพายชื่นใจแต้ๆ
รับรู้ถึงความรักความผูกผันของพายกับริว
อ่านจบยิ้มหน้าบาน มีความสุขมากกกกค่ะ o13
+1 :กอด1:
+1 (http://i1142.photobucket.com/albums/n611/aorpp/_resize_less70.jpg)
-
ริวแต๋วแตกอ๊ะ ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :o8:
สองคนนี้เค้าคู่ชีวิตกันไปแล้วเนาะ ขาดใครไปก็คงอยู่ไม่ได้
ดีใจที่พายมีวันนี้ ได้เจอกับคนที่รักจริงอ่ะค่ะ :กอด1:
-
น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
จบตอนแบบน้ำตาซึมด้วยความปลื้มใจ :กอด1:
-
คุณเหี้ยริว และ คุณแรดพายคะ
คนอ่านอยากบอกว่า.......
กุเขิลลลลแทนค่ะ :-[ :-[ :-[
-
ซึ้งน้ามตาไหลเลยอ่ะ เค้าอินเลิฟ เราเพิ่งโดนทิ้ง >< :o12:
-
ทำไมอ่านตอนนี้แล้วร้องไห้ฟระ o7
-
นิยายเรื่องนี้ทำเอาเขินนน มากกอ่ะ :o8: .......รอ
-
ไม่รู้ใครเป็นเหมือนเรามั้ย
แต่เราอ่านตอนนี้แล้วน้ำตาซึมกับยิ้มไม่หุบ
-
โอยยยยยย หวานมากกกกกกกกกกกกก
ก็รู้นะว่าคู่นี้รักกันมาก แต่อ่านตอนนี้แล้วมันยิ่งเห็นชัดเจนเข้าไปอีก
รักกันนานๆ อย่างนี้ตลอดไปนะ พายริว :L2:
-
น่ารักอะคู่นี้ :-[
คู่นี้เขารักกันมากๆๆเลย :กอด1:
+1 นะคะ
-
หวานข้ามประเทศ หวานทะลุจอ :m3:
-
พายเข็มแข็งมากลูกก อีริวขี้แยแทนนแ้ล้วนั้น
ริวก้บอกว่า ก็คนมันคิดถึงนิ
โอ๊ยย น่ารักกกกกกกกกกกกกกก :impress2: :impress2: จะมีคอนเสิตแบบนี้ในชีวิตจิงป่าววอะ
รับรอง สาววายเต็มคอน 5555555555
-
อร้ากกกน่ารักที่สุด><
อิจฉาพายที่สุดเลยอ่าาาา
-
:L2:
-
o13 น่ารักทั้งริวและพายเลย
ริวรออีกเดือนครึ่งน้า
-
โอ้ยยยยยย น่าร้ากกกกกกกกกกกกอ่ะ o13
ดีใจจริงๆที่มันไม่ดราม่าตอนอยู่ไกลกัน
กระโดดกอดเมอร์เซ่หนึ่งที หมับ :กอด1:
-
ตอนนี้น่ารักมากๆเลยคะ o13
ริวน่ารัก พายก็น่ารัก รักริวพาย :กอด1:
:pig4:
-
ภาพไอ้ภายนั่งอมยิ้มโบกไม้โบกมือ อยู่ในมุมเดิมของห้องพักที่นู่นโชว์หลาเต็มจอโปรเจคเตอร์ยักษ์ด้านหลังเวที
----------------------------
คิดว่าเห็นผิดตัวเดียวค่ะ
กรีี๊๊ดหน้าคอม หวาน ๆ ๆ ๆ ๆ เอาอีกค่ะ - -+ ช่วงสอบต้องการสารอาหารเยอะ ๆ ซิกๆ
โดยส่วนตัวหนูเฉย ๆ นะคะจะกี่โพสก็ได้ตราบใดที่มันยาว 555+
-
ระยะทางไม่เป็นปัญหาสำหรับผัวเมียคู่นี้เลย :o8:
เหตุการณ์นี้ทำให้คิดถึงคอนเสิร์ตของขวัญใจเด็กไทยวงนึงเลยอ่ะ ตอนนั้นเขาก็ต่อโทรศัพท์หาแฟนที่เมืองนอกแล้วก็ร้องเพลงให้ฟังอย่างนี้แหละ แต่เขาบอกเลิกกันซะงั้น :monkeysad:
แต่ริวกะพายทำเค้าซึ้งเลยอ่า บอกรักกันเบาๆ แต่ดังข้ามทวีป :-[
กดบวกพร้อมกอดพี่เมอร์ซี่แรงๆ ตอนหน้าพายกลับมาได้แล้วนะ อย่าไปนานหลายตอน มันคิดถึง :กอด1:
-
ทั้งหวาน ทั้งซึ้งเลย
รอายกลับมาด้วยคน
-
เป็นตอนที่ใช้เวลาอ่านนานมาก ค่อย ๆ ละเลียดชิมความรักของทั้งคู่ ซึ้งมาก ๆ
ขอบคุณ mercy นะคะ
-
ยังสนุกเหมือนเดิมนะคะ ชอบมากๆค่ะ
-
น่ารักที่สุดคู่นี้
-
โอ้วเบาหวานพุ่งแต่เช้า >//<
-
น้องริวของพี่ (โดนน้องพาย :z6: )
น่ารักเสมอต้นเสมอปลาย
ยิ่งมีเมียก็ยิ่งน่ารัก
:-[
แบบนี้คนอ่านแบบพี่
กับศรีภรรเมียแบบน้องพาย
จะเปลี่ยนใจไปหาคนอื่นได้ยังไงกัน
แหมอ่านตอนนี้แล้วอยากไปดูคอนเสิร์ตน้องริวมั่ง
จะได้ไปแสดงตัวว่าเราก็เป็นแม่ยกน้องริวตัวจริง
:z2:
รักน้องริว เลิฟน้องพาย
กอดก่ายเมอร์ซี่จ้ะ
:กอด1:
-
โอยยยยยยย อ่านตอนนี้ถึงกับน้ำตาซึม >_<
-
อือออ ซึ้งไปกับความรักของคู่นี้
เค้ารักกันดีจริงๆ ตัวไกล แต่ใจใกล้กัน
อดทนอีกนิด เดี๋ยวก็ไม่ได้เจอกันแล้วล่ะ
ป.ล.แอบเห็นด้วยที่ว่า ริวตุ๊ดแตก :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
-
รู้สึกอย่างเดียวเลยว่าคู่นี้น่ารักมาก :กอด1:
-
จูบกันทุกเช้า เธอนอนอยู่บนตัวฉัน... :o8:
หวานเลือดพุ่ง 5555
น่ารัก กลับมาเร็วๆนะ เดียวอิริวมันจะลงแดงตาย 5555
:pig4: :L2: :pig4:
-
งานนี้ อิริวกลายเป็นนางเอก บ่อน้ำตาแตกตลอด (คนอ่านก็น้ำตาซึมเหมือนกันแหละ) :m15:
เป็น live คอนเสิร์ตที่ไฮเทคมากๆ เล่นไกลถึงฝรั่งเศสโน่น
น้องพายฝากให้เซย์ร้องเพลงอะไรให้ริวอ่ะ
แอบเสียดายว่า ไหนๆ on line เห็นหน้ากันแล้ว อยากให้พายร้องเพลงให้ริวฟังบ้างจัง จะได้ surprise ริวบ้าง
แต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวพายกลับมา ทั้งคู่ก็ร้องเพลงคู่กันในงานคอนฯ ของพายแล้วเนอะ
กลับมาเที่ยวนี้ น้องพายจะช้อปปิ้งหมดไปเท่าไรละนี่ สงสัยอิริวต้องร้องเพลงอีกหลายงานกว่าจะพอจ่ายเงินค่าบัตรเสริมที่ให้พายไปรูด :m20:
ขอบคุณ :pig4: :กอด1: :L2: คุณ Mercy พร้อมกด + และโหวตให้ค่ะ
-
ซึ้งค่ะ น้ำตาซึมเลย อิอิ รัก รัก รัก นะคะ
-
ริวเอ้ยยยย ชั้นรักแกว่ะ
-
น่ารักที่สุดเลยอ่ะ
อิจฉาจัง อยากมีแบบนี้มั่ง อิอิ
-
รัก ริว พาย ว่ะ 555+ :L2:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
มี๊!! เอาพี่แอร์มาออกอีกแล้ววววววววว กรี๊ดดดดดดดดด ว่าจะไม่จิ้นพี่แอร์แล้วน่ะ
มันออกมาจนได้น่ะ! อั๊ยย่ะ!!
-
ซึ้งจริงๆ :กอด1: :กอด1: กลับมาเร็วๆนะพาย
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
ถ้าจะน่ารักกันขนาดนี้้้
อร๊ายๆๆๆๆๆ กรีดร้อง กัดหมอน เลยทีเดียว
-
น่ารักตลอด :กอด1:
-
น่ารักที่สุดอ่า :o8: :o8: :o8:
พายกลับมาเร็วๆๆๆน้า
:call: :call:
-
โอ้ย!! มด! ฮะๆ -0-
น่ารักอ๊ะ!! หวานกันซะ~ ซึ้ง...
พายกลับมาเร็วๆนะ ริวคิดถึง พวกเราก็คิดถึงเวลาพวกนายอยู่ด้วยกันเหมือนกัน!!
แฟนเพลงน่ารักกันมากๆเลยค่ะ ^^')b
ทีมงานนี่ เซอไพรท์อ่ะ! เล่นงี้เลย น้ำตาไหลเลยเห็นมั้ย ฮือๆ
รอตอนต่อไป!!
-
ซาบซึ้งไม่ไหวแล้วค่ะ
ยิ่งฟังเพลงยิ่งอิน น้ำตาคลอเลยค่ะ :monkeysad:
รักกันนานๆตลอดไปเลยนะคะ o13
-
อิริวร้องไห้ตุ๊ดแตกได้น่ารักมากกกกกกกกก
มันน่ารักมากอ่ะ ยิ่งตอนประโยคสั่งเสีย(?)ยิ่งแบบ
มันโคตรรักเมียอ่ะ มันน่ารัก มันอบอุ่น >.<
ช่วงก่อนน้องพายไปนี่แบบ หวานกันน่าร๊ากน่ารักอ่ะ
แอบน้ำตาซึมตอนร้องเพลงให้ในคอนด้วยอ่ะ
หวานอร๊ายยยยยย มากๆตอนนี้ ช๊อบ !!!!
-
ให้ 2+ เลย
คิดถึง ริว พาย คิดถึง คิดถึง ๆ ๆ ๆ ๆ :monkeysad:
-
อ่านเเล้วซึ้งมากก อินสุดๆ เกือบน้ำตาไหลเเหนะ
ชอบเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ คิดถึงเหมือนกัน ทั้งพายและริวเลยนะคะ
: )
-
:sad4: :o12: :sad4:
อ่านตอนนี้แล้วซึ้ง
ตอนริวตุ๊ดแตกอะ น่าสงสาร~!
เสียดาย Skype คุยกันอย่างเดียวเองอ่อ อิอิ
เพลงนี้ของวงเดอะมูสเพราะเนอะ ถ้ัาแอร์ไม่ทำผมทรงนี้จะหล่อกว่านี้อีก55.
:impress2:
-
ซึ่งมากๆค่ะตอนนี้
ระยะเวลาไม่เป็นอุปสรรคของความรักเลย
น่ารักมากๆ
หวานได้อีก
-
คลับคล้ายประหนึ่งว่าได้ยืนอยู่ในคอนเสิร์ตหน้าเวที :laugh:
ผัวเมียคู่นี้ :o8:
:กอด1:
-
ซึ้งงงงงงงง T^T
-
ตามอ่านทันแล้วค้าบ
พายกลับมาไวๆนะ
ตาริวรอกอดอยู่
-
ตอนนี้ซึ้งน้ำตาซึมเลยทีเดียว :กอด1:
กลับมาหาริวไวไวนะน้องพาย
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
ไม่มีคำอธิบายใดๆจะเท่าเทียม
-
รักกันจริง อะไรจริง
-
ริว & พาย สุดโค่ยยยยยยยย!!!! :กอด1: :กอด1: :กอด1:
อ่านแล้วจะร้องไห้ไปพร้อมพี่ริวจริงๆ
กลับมาเร็วๆ นะหนูพายยยย :mc4:
-
เขินอ่ะ !!!!
น่าร้ากอ๊ะ !! >o<
-
น่ารักเนอะ ><
-
ว๊ายยยยยยยยย น่ารั๊กอ่ะ
-
คิดถึงพายแทนริว พายรีบกลับมาไวๆนะ คนรอเขาคิดถึง
-
:impress2:น่ารักจริงๆคู่นี้
-
:L2: :กอด1:
-
มาต่อไวๆนะค้าบ รออ่านจนเมื่อยแว้วววววววว
-
สวัสดีค่ะ... ตอนนี้เอามาลงอีกรอบเพราะหายไปนะคะ
ใครอ่านแล้วก็ไม่เป็นไรค่ะ ใครเม้นท์แล้วแล้วหายไป อยากเม้นท์ใหม่ ก็ยินดีนะจ๊ะ
ขอบคุณทุกๆ คนที่แวะเวียนเข้ามาอ่านค่ะ ทั้งที่เม้นท์และไม่เม้นท์ แค่มาอ่านแล้วชอบ ก็ดีใจแล้วค่ะ ^^ :กอด1:
++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 35.1
“ก่อนที่พายจะออฟไลน์ไปนะครับ พายก็มีบางอย่างมามอบให้ทุกๆ คน และโดยเฉพาะ…นักร้องนำวงนี้...” ผมเบิกตากว้างใส่กล้องที่กำลังถ่ายผมออนไลน์ไปถึงไอ้พาย นี่มึงยังมีเซอร์ไพร์ซอีกเหรอเนี่ย ในใจลึกๆ แอบคิดเล็กๆ ว่าเซอร์ไพร์ซครั้งนี้คือการปรากฏตัวของมันบนเวทีนี้ แล้วออกมาร้องเพลงด้วยกันกับผม
“พายรู้ว่า คอนเสิร์ตครั้งนี้ริวกับเพื่อนๆ ในวงตั้งใจทำขนาดไหน ซ้อมหนัก เหนื่อยทุกๆ วัน บางวันพายก็เห็นริวฟุบหลับไปทั้งๆ ที่มือยังกอดกีตาร์อยู่เลย… ริวบอกพายว่า ริวอยากให้พายได้ฟัง ได้เห็น และได้ร้องเพลงไปพร้อมๆ กับริวในคอนเสิร์ตนี้ ตอนแรกพายสัญญาว่า พายจะเป็นแขกรับเชิญพิเศษขึ้นมาร้องเพลงกับริว แต่ก็ต้องผิดสัญญา… พายขอโทษนะ พายรู้ว่าริวเสียดายแค่ไหน แต่ริวก็น่ารักมากเหมือนกันที่ยอมให้พายไป เพราะริวก็รู้ใช่ไหมว่าสำหรับพาย ถ้าริวบอกมาคำเดียวว่าไม่ให้ไป พายก็จะไม่ไป…”
“งั้น… เรามาร้องเพลงด้วยกันนะ… แม้มันจะไม่ใช่การร้องสดจากพาย แต่พายก็จะร้องคลอตามไปแล้วกัน… ทีมงานครับขอคุยกับริวทางโทรศัพท์ส่วนตัวหน่อยฮะ”
เฮ้ยยยย ยังไงวะเนี่ย ตื่นเต้นใจเต้นรัวไปหมดเลยครับ ไอ้พายมันจะร้องเพลงกับผม แล้วยังไงล่ะเนี่ย ไม่ใช่ร้องสดคืออะไร แล้วร้องคลอตามไปด้วยคืออะไร ยังไง กูงงกับเมียกูจริง
“ฮัลโหล พาย…” ผมเดินเข้ามาด้านหลังเวที ซึ่งตอนนี้ด้านหน้าปล่อยเป็นหน้าที่ไอ้แจ็คเอนเตอร์เทนคนดูไปก่อน
“ฟังกูก่อน อย่าเพิ่งซัก ริวจำเพลงล่าสุดที่ครูเลิฟให้เราร้องคู่ประสานกันได้ไหม”
“จำได้ ทำไมเหรอ”
“ร้องเพลงนี้กันนะ… กูแอบอัดไว้ก่อนไปน่ะ ให้พวกพี่แชมป์ เซย์แล้วก็แจ็คช่วย กูอัดเป็นวิดีโอ กูร้องท่อนของกู แล้วเว้นดนตรีว่างๆ เอาไว้ให้มึงร้องท่อนของมึงนะ…”
“อะ เออ ก็ได้… ว่าแต่ทำไมต้องอัดไว้อะ ทำไมไม่ร้องสด” แอบงงๆ แต่ก็ดีใจที่จะได้ร้องเพลงกับมัน
“ไอ้โง่!!!! โทรศัพท์น่ะ ปกติอยู่ประเทศเดียวกันมันก็มีดีเลย์อยู่แล้ว แล้วยิ่งอยู่ข้ามโลกอย่างนี้ ดีเลย์กันตายห่า ร้องยังไงก็คร่อมดนตรี แบบนี้แหละกูเตรียมการไว้หมดแล้วไปๆ ไปแสตนด์บายได้แล้ว ส่งโทรศัพท์ให้พี่ทีมงานด้วย”
ผมก็เอ๋อๆ งงๆ เดินออกมาหน้าเวที แล้วก็ได้ยินเสียงไอ้แจ็คที่ตอนนี้ผันตัวเองไปเป็นพิธีกรเรียบร้อย
“เอาล่ะครับพระเอกของเราเดินกลับมาแล้ว ขอเสียงปรบมือหน่อยฮะ… อ้าวพอฮะๆ ผมให้ปรบมือไม่ได้ให้กรี๊ดกันซะขนาดนี้ เข้าใจครับว่าคนมันหล่อ แต่มันมีแฟนแล้วครับ อย่าไปกรี๊ดให้มันมาก…ทีมงานครับวิดีโอพร้อมไหมครับ… พร้อมใช่ไหมฮะ งั้นเดี๋ยวขอเสียงน้องพายกลับมาพูดอะไรซะหน่อยก่อนนะครับ น้องพายคร๊าบบบ เชิญครับ” ไอ้ห่านี่คล่องจริง แถมยังเสือกงุ๊บงิ๊บกับเมียกูเตรียมเซอร์ไพร์ซอีก
“สวัสดีอีกครั้งนะครับทุกคน” เสียงกรี๊ดลั่นอีกระลอกเมื่อไอ้พายปรากฏภาพและเสียงบนจอ
“อย่างที่บอกไปนะครับ พายมีเพลงพิเศษมอบให้คนพิเศษของพายทุกคน โดยเฉพาะคนนี้” ไอ้พายชี้มือมาที่ผม
“เพลงนี้พายเตรียมเอาไว้ตั้งแต่ก่อนไปแล้ว พายรู้ว่าอยู่ห่างกัน ยังไงซะก็หนีไม่พ้นคำว่าคิดถึง… เมื่อกี้ริวร้องเพลงบอกพายไปแล้วว่าริวคิดถึงพาย พายก็อยากจะบอกริวเหมือนกันว่า… พายก็คิดถึงไม่ได้น้อยไปกว่าริวเลย มาร้องเพลงนี้ถ่ายเทความคิดถึงด้วยกันนะ… ไปฟังกันเลยครับ”
แล้วภาพไอ้พายก็หายไป เปลี่ยนมาเป็นภาพไอ้พายที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวคุ้นเคย ภายในห้องที่คุ้นตาของเราสองคน โซฟาตัวนี้เป็นโซฟาตัวยาวที่เราชอบมานั่งดูหนังด้วยกัน ไอ้พายนั่งด้านซ้าย ผมนั่งด้านขวา และตอนนี้มันก็เป็นแบบนั้น ไอ้พายนั่งอยู่ด้านซ้าย และเว้นที่ด้านขวาว่างๆ เอาไว้… ภาพในจอ ไอ้พายเริ่มขยับตัวเล็กน้อย ส่งยิ้มมาให้ ก่อนจะกวักมือ และตบมือลงที่ว่างข้างๆ เหมือนกำลังจะชวนให้ไปนั่งด้วยกัน ผมอดที่จะยิ้มตามมันไม่ได้ ปกติไอ้พายไม่ใช่คนชอบทำอะไรแบบนี้ โอ๊ย ไม่ใช่แค่ยิ้มธรรมดา ตอนนี้ยิ้มปากจะฉีก แก้มจะแตกอยู่แล้วครับ… แล้วอินโทรของเพลงก็ขึ้นมาเป็นกีตาร์โปร่งใสๆ และก็เป็นผมที่เริ่มต้นร้องเพลงนี้ก่อน…
http://www.youtube.com/v/CcalMEd_tpM
อยู่ตรงนี้ ฉันคิดถึงเธอ
อยู่ตรงนั้น ไม่รู้ว่าเป็นยังไง
อยู่ตรงนี้ ฉันเหงาเหลือเกิน
ได้แต่คิด ถึงวันที่มีเธอใกล้ (ไอ้พายก็ร้องตอบ)
ในวันนี้ ที่เธอนั้นไม่อยู่
อยากให้รู้ ว่าคิดถึงเธอเท่าไหร่
ในวันนี้ ที่เราสองคนต้องไกล
ในใจฉันยังมีแต่เธอ
(ผมร้องไปก็ส่งยิ้มให้กล้องที่ทีมงานเดินเข้ามากระซิบบอกว่า พายจะเห็นผมจากกล้องนี้)
แค่เพียงได้รู้ ว่าคิดถึงกัน
แค่เพียงเท่านั้น ที่ฉันต้องการ
แค่เพียงได้รู้ ว่าคืนและวันที่ฉันนั้นต้องพ้นผ่าน
ยังมีหนึ่งคนที่รอฉันอยู่
อากาศหนาว ฉันคิดถึงเธอ
(ที่นั่นคงจะหนาวมากๆ เพราะไอ้พายโทรมาบ่นประจำว่าปีนี้หนาวสุดๆ อากาศหนาวๆ ยิ่งทำให้เราเหงาและคิดถึงคนที่อยู่ไกล)
อากาศร้อนๆ ฉันคิดถึงเธอเช่นกัน
(บ้านเราก็ยังคงอบอุ่นจนร้อนเหมือนเดิม และแม้อากาศจะร้อน หรือมีเรื่องมากมายที่ต้องทำ ผมก็ยังคงคิดถึงมันเสมอเหมือนกัน)
ตื่นเช้า ฉันคิดถึงเธอ
(ไปอยู่นู่นไอ้พายมันต้องตื่นเช้าไปดูงานทุกๆ วัน)
ก่อนนอน ฉันคิดถึงเธอ ทุกวัน
(ผมเองก็ต้องไปซ้อมกลับมาบ้านดึกดื่น กว่าจะได้นอนก็ล่วงเลยวันใหม่ไปหลายชั่วโมง แต่ก็ยังต้องโทรไปคุยกับคนไกลอยู่เสมอ)
ในวันนี้ ที่เธอนั้นไม่อยู่
อยากให้รู้ ว่าคิดถึงเธอเท่าไหร่
ในวันนี้ ที่เราสองคนต้องไกล
ในใจฉันยังมีแต่เธอ
แค่เพียงได้รู้ ว่าคิดถึงกัน
แค่เพียงเท่านั้น ที่ฉันต้องการ
แค่เพียงได้รู้ ว่าคืนและวันที่ฉันนั้นต้องพ้นผ่าน
ยังมีหนึ่งคนที่รอฉันอยู่
(ผมนั่งนับทุกๆ วันทุกๆ คืนที่มันค่อยๆ ผ่านไปอย่างช้าๆ ความคิดถึงมันทรมาน แต่มันไม่ได้ทุรนทุรายจะเป็นจะตาย เพราะเรารู้ว่า ยังไงซะ เราก็ไม่ได้คิดถึงฝ่ายเดียว ยังคงมีอีกคนที่คิดถึงเราเหมือนกัน แล้วก็รอวันที่จะได้กอดมันอีกครั้ง การรอแบบมีจุดหมาย บางทีก็ทำให้ตื่นเต้น และเพิ่มประสบการณ์ชีวิตดีๆ ให้กับเราเหมือนกัน เพราะเรารู้ว่า… จุดจบปลายทางแห่งการรอคอย คือคนที่เรารัก แค่นี้ก็ทำให้ทุกๆ วันของคุณมีคุณค่า แม้จะค่อยๆ ผ่านไปช้าๆ ก็ตามครับ)
ทำให้ฉันรู้และเข้าใจ
ในวันนี้ที่สองเรานั้นต้อง ห่างกันไกล
แต่มันไม่ใช่ตลอดไป
แค่เพียงได้รู้ ว่าคิดถึงกัน
แค่เพียงเท่านั้น ที่ฉันต้องการ
แค่เพียงได้รู้ ว่าคืนและวันที่ฉันนั้นต้องพ้นผ่าน
ยังมีหนึ่งคนที่รอฉันอยู่
แค่เพียงได้รู้ ว่าคิดถึงกัน
แค่เพียงเท่านั้น ที่ฉันต้องการ
แค่เพียงได้รู้ ว่าคืนและวันที่ฉันนั้นต้องพ้นผ่าน
ยังมีหนึ่งคนที่รอฉันอยู่
ไม่ว่าจะนานแสนนานเท่าไหร่
“ขอบคุณทุกคนมากครับที่รอ และฟังเราสองคนร้องเพลง แม้จะไม่ได้ร้องด้วยกันสดๆ ก็ตาม… สัญญาว่าคอนเสิร์ตของพาย ทุกคนได้ฟังสดๆ แน่ๆ ฮะ… ก่อนจะจากกัน พายขอขอบคุณพี่แชมป์ เซย์ ฟี่ แจ็ค ทุกคนเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ ครับ ถ้าไม่มีทุกคนพายก็คงทำวิดีโอนี้ขึ้นมาไม่ได้ ขอบคุณครับ”
“สุดท้าย ริว... ขอบคุณที่ร้องเพลงด้วยกันนะ… ชอบเซอร์ไพร์ซนี้ไหม” ผมยืนยิ้มแบบอื้อๆ หาเสียงหาปากตัวเองไม่เจอ รู้แต่ยืนมองภาพไอ้พายผ่านจอแล้วก็ยิ้มอย่างเดียว มันดีใจจนไม่รู้จะพูดอะไรดี ร้องเพลงได้จนจบ โดยไม่ร้องไห้ออกมาอีกรอบก็บุญนักหนาแล้ว
“อืม!! ชอบมากที่สุด… กลับมาแล้ว เรามาร้องเพลงนี้ด้วยกันอีกนะ… สัญญาว่าครั้งนี้ ที่นั่งข้างๆ จะไม่ว่างแบบนี้แน่นอน”
“อืม คิดถึงนะ… พายไปก่อนล่ะ แล้วเจอกัน… ไปก่อนนะครับทุกคน แล้วเจอกันครับ บาย!!!”
วันนี้ผมมีความสุขมากที่สุด… นี่สินะที่เรียกว่า ตัวห่างแต่ใจใกล้ชิด
รักมันจัง…
++++++++++++++++++++++
+ ตอนนี้เป็นตอนที่ตั้งใจจะให้สั้นนะคะ เพราะฟังเพลงนี้แล้วคิดว่าน่าจะเหมาะกับไอ้สองตัวนี้อะค่ะ มันก็มีพล๊อตขึ้นมาซะงั้น
+ ไปทะเลมาค่ะ กลับมาก็ป่วยนิดหน่อย แล้วก็มีปัญหาเรื่องงานถาโถมหลายอย่าง บางที อาจจะหายๆ ไปบ้างนะคะ แต่ในเฟสยังคงอยู่ค่ะ ใครคิดถึงก็แวะไปที่เฟสนะคะ เผื่อจะมีบทสนทนาสั้นๆ ของไอ้สองผัวเมียนี่ให้อ่านกันค่ะ
+ ขอบคุณเพลง แค่เพียงได้รู้ ของลุลา ค่ะ
+ แล้วเจอกันที่บ้านน้องรันค่ะ ^^
-
บอกได้คำเดียว "ซึ้ง"
-
หวานมากกกกกกกก เป็นนิยายไม่กี่เรื่องที่เปิดเผยความสัมพันธ์ได้แมสขนาดนี้ :กอด1:
-
:sad4:
ซึ้งในความรักของริวกับพายอะ
-
ว๊ายๆๆๆ ชอบค่ะชอบ
เป็นเพลงที่เหมาะมาก
ตรงคอนเซ็ปสุดๆ^^
-
น่ารักมากมายเลยอ่ะ
อิจฉาๆๆ อิอิ
-
น้องพายกลับมาเร็วๆนะ คิดถึง :กอด1:
-
มาเมนต์ซ่อมซะหน่อย ขอบคุณมากนะค้า :กอด1:
-
หวานได้อีกกกกกกกกรักพายรักริว
-
:L2: :L1: :L2: :L1: หวานๆได้ทุกโอกาสเลยนะครับคู่นี้....มาต่อเร็วๆนะครับผม คุณคือคนที่พวกเราต้องการ o13 o13
-
น่ารักที่สุด อิอิ
-
กำลังอิน คิดว่าตัวเองดูอยู่ในคอนเสิร์ตด้วย
-
ซึ้งงงมากกกกกก :กอด1:น่ารักที่สุด
-
พายน่ารักมากๆๆๆ :-[
-
บรรยากาศมันอบอวลไปด้วยความรักเนอะ :o8:
ลงใหม่ก็เม้นท์ใหม่ :laugh: ชอบบบบบ
ขอบคุณที่มาลงให้ใหม่ค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
รักริว+พาย จัง
-
ตามมาเก็บย้อนแล้วพี่เมอร์ซี่ เย้เย :a1:
พายริวน่ารักเนอะ น่ารักจนบางทีอยากเอาพายไปเก็บ ให้ริวนอยด์แดกชั่วขณะจริงๆ :laugh:
เพราะเอ็นดูริวหรอกนะจ๊ะ :jul3:
:กอด1:
-
ซาบซึ้งมากค่ะ ไม่ทราบว่าจะรวมเล่มพร้อมน้องเลิฟมั๊ยค่ะ
-
น่ารักนะเนี่ย >,,,<
แต่ยังไงก็น้อยใจน้องพายอยู่ดี TOT เข้าใจนะ พี่เข้าใจน้องพายแต่ก็ยังทำใจไม่ได้
น้องพายอะ ไม่น่าไปเลย ทั้งที่สัญญากันไว้แล้วเชียว ทิ้งริวของพี่ได้ยังไง ถึงริวจะเต็มใจแต่มันก็ต้องมีบ้างที่น้อยใจแหละ (แกคิดไปเองอีกและ) ก็งอนอะ สุดท้ายน้องพายก็เลือกความฝัน(อีก)ความฝันของตัวเองมากกว่าอยู่กับน้องริวของพี่ โฮ!!~ (*กระโดดถีบตัวเอง*)
ฮือๆ น้อยใจน้องพายจริงๆ น้องริวมามะ มาอยู่กับพี่ พี่จะไม่ทิ้งน้องริวเด็ดขาด น้องริวเป็นหัวใจของพี่น้า (เป็นเอามาก - -")
คนแต่งอย่าสนใจเม้นนี้นะคะ เราเวิ่นบ้าบอ อย่าได้ใส่ใจ น้อยใจตามประสาคนรักเมะ 5555555 เข้าใจเมะทุกคนบนโลกกกกกกกกกก 555
-
บอกได้คำเดียวว่าซึ้งสุดๆ
ริว&พาย หวานหยดย้อยเลยง่ะ
แอบอิจฉานะเนี๊ยะ ><
-
สนุกสุดยอดเลย รอต่ออยู่นะคะ
-
เย้ อ่านทันแล้ว :)
ชอบคู่แจ๊คกับฟี่มากกกกเลยค่ะ
ส่วนริววกะพาย ก้รักกันมากจนอิจฉา 555
สนุกมากๆค่ะ รอตอนต่อไปนะคะ
-
น่ารัก น่ารัก
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
มาต่อเร็วๆๆ นะคร้า :L2:
-
หวานนนน....ซึ้งงงง...น้องพายน่ารัก
สมกับเป็นคู่รักที่ฝ่าฟันอะไรกันมาเยอะ...
เป็นสุขใจทุกครั้งที่ได้อ่าน...รักน้องพายกะริวจริงๆ
:กอด1:& :L1:
กด + ให้ความสุขค่ะ
-
ความหวานยกให้ คู่พายกะริว
ความเพี้ยนยกให้ คู่ฟี่กะแจ็ค
เปิดมาได้อ่านยาวเลย
มาไวไวน่ะ อิอิ
-
มาต่อเร็ว ๆ นะรออยู่ :z3:
-
กลับมาไวๆค้าบ รออ่านกันครับ
-
น่ารักที่สุด
ริวกลายเป็นผู้ชายอ่อนไหวไปเลย ตอนอยู่ห่างเมีย
ส่วนพายก็ขี้แยอยู่แล้ว ก็นะ ซึ้งมาก
สองคนผัวเมีย ทำเอาน้ำตาไหลเลย น่ารักที่สุด ><
-
:laugh: :laugh:
อ่านทันจนได้ มีความสุขมากกก อิอิ
จะติดตามค่าาาาา o13
:pig4: :pig4:
-
น่ารักจังคู่นี้
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบที่สุด
-
น่ารักอ่ะ อร๊ายยยยยย
ถ้าพายไม่ได้ไปนอกก็จะไม่มีฉากนี้นะคะ มันคือซีนประทับใจครั้งยิ่งใหญ่ซีนนึง บอกคิดถึงกันกลางเวทีคอนเสิร์ตเนี่ย ><!! สุดๆ
ได้มีฉากน่ารักๆให้จดจำขึ้นมามันก็คุ้มค่ะ 5555
เนอะ
(ชอบเวลาอยู่ด้วยกัน น่ารักอ่ะ >< เขินนน)
-
คิดถึง, ริวกับพาย~
:z2:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ
สารภาพเลยว่าก่อนหน้านี้ไม่เคยคิดจะอ่านเลย ชื่อเรื่องแรงเกิ๊น555
วันนี้ไม่รู้นึกไงกดเข้ามา กะว่าถ้าอ่านตอนแรกไม่สนุกจะปิดเลยไม่อ่านต่อละ
ผลเป็นยังไงน่ะเหรอ...ก็ตั้งแต่เช้ายันเย็นนั่งอ่านน้องพายไม่ลุกไปไหนเลยน่ะสิ(เว้นขี้กับฉี่ กินข้าวก็เอามากินหน้าคอม55)
สนุกมากเลยค่า ครบทุกรสจริงๆ เศร้า ซึ้ง หวาน ฮา หื่น บู๊ด้วย ฮะๆๆ น่ารักมาก
แต่ยังเกลียดอิคุณพ่อ ไม่ไหวนะคนแบบนี้ เชี่ยได้อีก พ่อแบบนี้ไม่มีซะยังดีกว่า
แต่ยังไม่เคลียร์เรื่องพี่น้องเบเกอรี่นะคะ อยากเห็นมันรับกรรมบ้างอ่ะ
ติดตามนะคะ ขอบคุณค่ะ
-
ดัน
:z2: :z2: :z2:
-
ช่วยดัน รอน้องพายค่ะ
-
คิดถึงจังเลยยยยย
:catrun:
-
เข้ามาช่วยดันน้องพายหนีน้ำ ^^
-
เข้ามาขุดพายริวจ้า คิดถึงๆ~
:z10:
-
ตามอ่านจนครบทุกตอนแล้วเย้ๆ ^^ ตอนคอนเสิร์ตน่ารักมากๆ อ่ะ ชอบเพลงของเดอะมูสเหมือนกันเลยค่ะ รออ่านตอนต่อไปนะพี่เมอร์ซี่ ^^
-
รออ่านตอนต่อไปอยู่คร่า
-
เพลงทำให้อินมากค่ะ น้ำตาซึมเลยค่า :monkeysad:
-
สวัสดีค่า....
วันนี้วันดีนะคะ 11.11.11 มาอัพไอ้คู่นี้ให้อ่านกันค่ะ จริงๆ จะอัพตอน 11:11 แต่เกรงว่าจะไม่ทัน
จริงๆ ตอนนี้มันมาจาก บทสนทนาสั้น ผัวเหี้ยเมียแรดที่ Mercy อัพในเฟสนะคะ เห็นหลายคนถามถึงก็เลยเอามาขยายให้อ่านกันค่ะ
ขอบคุณมากมายนะคะสำหรับทุกๆ คอมเม้นท์ ทั้งในนี้และในเฟสฯ ทุกคนที่มาช่วยกันดัน มาถามไถ่ ขอบคุณจริงๆ ค่ะ
กอดดดดดด :กอด1:
ปล. คำผิดเดี๋ยวกลับมาแก้นะคะ
++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 36
ระยะเวลากว่าสามเดือนที่ตัวห่างจากไอ้พาย แต่ไม่เคยมีวันไหนที่รู้สึกอ้างว้างเลยสักวันเดียว… หลังจากคอนเสิร์ตรักบรรลือโลกของผมผ่านไป กระแสข่าวมีทั้งดีและร้าย แฟนคลับพวกเราก็กรี๊ดกร๊าดตัดคลิปช่วงที่โฟนอินไอ้พาย แล้วโพสต์ลง youtube วิวดูกันอย่างแพร่หลาย กลุ่มสาววายที่ชมชอบให้ชายรักกันแต่ไม่ใช่แฟนเพลงพวกเรา ก็หันมาติดตามไปโดยปริยาย ไม่รู้ว่าติดตามเพราะเพลง หรือเพราะความวายของพวกเรา แต่ก็เอาเถอะครับ ผมก็น้อมรับมิตรภาพด้วยใจขอบคุณ
ส่วนพวกที่ตั้งแง่ต่อต้านก็ใช่ว่าจะไม่มี สังคมที่อยู่กันร้อยพ่อพันแม่แบบนี้ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีแต่คนรัก คนเกลียดก็หนักเอาการ มีทั้งตั้งกระทู้ด่าในเว็บไซต์สาธารณะที่มีห้องเกี่ยวกับดนตรี ศิลปะ อยู่หลายกระทู้ หาว่าเราสองคำเป็นรักโปรโมทบ้าง ไม่ก็ว่าไม่เหมาะสมเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีต่อเยาวชน หรือพวกเว็บกีตาร์ เครื่องดนตรี ก็มีพวกร็อคจัดหนัก หัวรุนแรงที่เข้ามาประนามวงพวกผมว่าเป็นวงตุ๊ด ทำให้ร็อคเสื่อมเสีย…
ไม่เข้าใจว่าเกย์เนี่ย เป็นคนดีไม่ได้เหรอครับ เป็นเกย์มันเลวทรามต่ำช้าถึงขนาดเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีต่อสังคมเชียวหรือ… ผมกับไอ้พายคบกัน ผมแทบจะไม่เคยจูงมือมันในที่สาธารณะด้วยซ้ำ ยกเว้นตอนอยู่ต่างประเทศ ถ้าวันไหนผมดูดปากกันกลางเวที หรือถ่ายคลิปตอนเอากันโพสต์ลงอินเตอร์เนท ค่อยมาด่าว่าผมเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีแล้วกันนะ…
ส่วนไอ้พวกที่หาว่าทำให้ภาพพจน์ร็อคเสื่อมเสีย กูอยากจะถามพวกมึงสักหน่อยว่า เป็นเหี้ยอะไรกันมากไหม กูเห็นไอ้พวกร็อคเสพยา พวกมึงเทิดทูนบูชากันฉิบหาย แล้วกูแค่มีเมียเป็นผู้ชายด้วยกัน ฟิชเชอร์ริ่งระหว่างร็อคกับป๊อบแค่เนี้ย พวกมึงด่ากูกันทั้งวง ด่าพวกกูไม่ว่า แต่อย่ามาด่าเพลงของพวกกู งานกู กูตั้งใจทำ ทุกๆ ตัวโน้ต ทุกๆ เสียงที่ร้อง ที่เล่น พวกกูไม่ได้สักแต่ว่าทำๆ ไปให้เสร็จๆ เพราะพวกกูไม่ได้มาขายหน้าตา กูรู้ว่ากูไม่ได้หล่อเลิศ แต่ที่พวกกูอยู่ได้ทุกวันนี้เพราะดนตรี ฉะนั้น อย่ามาดูถูกดนตรีของกู… เซ็งพวกแม่งจริงๆ
ช่วงนี้ผมยังคงปิดเทอมอยู่ และท่าทางจะปิดยาวซะด้วย ตอนแรกคิดว่าน้ำจะท่วมไม่ถึงคอนโด ก็ตุนของอะไรไปตามเรื่อง ไปๆ มาๆ กลายเป็นคนหล่อติดเกาะซะแล้ว ช่วงแรกๆ ก็ยังท่วมแบบออกไปไหนมาไหนได้ ผมกับเพื่อนในวง และเพื่อนร่วมค่ายก็ออกไปแจกของบริจาคช่วยน้ำท่วมกัน ไปๆ มาๆ ถุงยังชีพที่เอาไปบริจาคคนอื่น กลายเป็นต้องเก็บมาเผื่อตัวเองด้วยซะงั้น… น้ำมันท่วมเป็นเมตรจนคอนโดต้องตัดไฟแม้อยู่ชั้น 25 ก็ไม่สามารถดำรงชีพต่อไปได้… แม่ก็โทรมาชวนให้กลับบ้าน แต่ผมมีแผนไปเซอร์ไพร์ซคนไกลครับ
จริงๆ คิดว่าจะไปหามันตั้งแต่ก่อนน้ำท่วมแล้ว ไปแอบทำวีซ่าอะไรไว้เสร็จสรรพ พอได้ฤกษ์งามยามน้องน้ำมาถามหา ก็เลยชิ่งหนีไปซะเลย… อย่าคิดว่าผมจะเก่งกล้าขนาดเดินทางมาฝรั่งเศสได้คนเดียวนะ… แหะๆ มันเป็นโชคดีของคนหล่อที่บังเอิญเซย์กับพี่แชมป์ เค้าก็จะไปเที่ยวยุโรปกันอยู่แล้ว แต่คู่นี้เค้ากะไป อังกฤษ ฝรั่งเศส และเยอรมนี ผมไปอ้อนวอนอยู่นานขอให้เดสติเนชั่นแรกของทั้งคู่เป็นฝรั่งเศสแทนอังกฤษ เพราะผมจะขอเป็นเห็บเกาะติดไปด้วย
“แล้วมึงแน่ใจได้ยังไง ว่าโพสต์ในเฟสบุคไปอย่างนั้นแล้วพายมันจะบ้าจี้ออกมาหามึงที่นี่” ที่นี่ก็คือริมแม่น้ำแซน หน้าหอไอเฟล… คือเรื่องมันเริ่มจากก่อนผมบินมาที่นี่ผมทำตัวให้ไอ้พายติดต่อไม่ได้ รวมระยะเวลาของการบินมานี่ด้วย ไอ้พายมันติดต่อผมไม่ได้ไปประมาณสามวัน ไอ้พายโทรหาผมไม่ติดเลยไปโวยวายหน้าวอลล์เฟสบุค ผมสั่งพวกเพื่อนเห้ในวงไว้แล้วว่า ถ้าไอ้พายโทรไปถามหาอย่าบอกว่าผมไปไหน ให้บอกว่าคอนโดน้ำท่วม อาจจะโดนตัดน้ำตัดไฟ ไอ้พายเลยแทบกรี๊ดด้วยความเป็นห่วงผมจัด ผมทำนายไว้ได้เลยว่าถ้ามันเจอหน้าผม นอกจากบอกว่าคิดถึงแล้ว มือตีนก็คงถึงเช่นกัน โทษฐานที่ทำให้มันกังวลจนปรี๊ดแตก
“ออกมาอยู่แล้ว เชื่อริวเหอะ เดี๋ยวสักพักริวเปิดโทรศัพท์ปุ๊บมันต้องโทรมาปั๊บแน่นอน” ยังไงไอ้พายก็มา เชื่อผมเถอะ ผมไม่ได้หลงตัวเอง แต่ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับผม ไอ้พายมันไม่เคยปล่อยผ่าน แล้วยิ่งตามตัวผมไม่ได้มาหลายวัน อยู่ดีๆ โผล่มาก็ทิ้งปริศนาให้แบบนี้ ยังไงไอ้พายมันก็ต้องมา เชื่อขนมกินได้เลย
“งั้นก็ฝากสวัสดีพายด้วยนะ กูกับพี่แชมป์ไปหาอะไรกินก่อน แล้วไว้เจอกันที่โรงแรม” หลังจากที่เราไปเช็คอินที่โรงแรมกันแล้ว เซย์กับพี่แชมป์ก็พาผมมาส่งตรงนี้ แล้วก็จากไปสวีทหวานกันสองคน… เท่าที่กะเวลาเอาไว้ ไอ้พายเคยบอกว่าจากที่พักที่มันอยู่เดินเรื่อยๆ ก็มาถึงหอไอเฟลภายใน 15 นาที แต่ผมคิดว่ามันต้องวิ่งมา ฉะนั้นขาสั้นๆ อย่างมัน ผมให้ 12 นาที เดี๋ยวมันต้องมาถึง…
เหลือเวลาอีก 5 นาที ตามที่ผมนับถอยหลังเอาไว้ ผมก็เปิดโทรศัพท์…
นั่นไง!!! ซื้อหวยถูกแดกเรียบ ไม่เหมือนเดาใจไอ้พายถูกตลอด เสียงสายเรียกเข้าเบอร์คุ้นเคย ตั้งไว้เฉพาะมันเป็นพิเศษก็ดังลั่นกลางกรุงปารีสทันที…
“โหล!! ชักช้าขาสั้นนะมึง ถึงยัง” รับโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงร่าเริง ไม่ได้สนใจว่าพายุกำลังจะมา น้ำป่ากำลังจะไหลเข้าท่วมหอไอเฟล
“มึงเล่นเหี้ยอะไรของมึงหะ!!! มึงอยู่ไหนกันแน่บอกกูมาเดี๋ยวนี้” น้ำเสียงเกรี้ยวกราดผสานเสียงหอบเหนื่อย ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเจ้าตัวดีวิ่งมาตลอดทางแน่ๆ ทำไมกูดูโรคจิตจังวะ เห็นเมียเหนื่อยแล้วเสือกย้ิมแย้ม
“ก็บอกว่าอยู่หน้าหอไอเฟล ตรงริมแม่น้ำเนี่ย แค่นี้นะจ๊ะที่รัก แล้วเจอกัน” ผมรู้สึกสนุกกับเซอร์ไพร์ซ และการเล่นเกมซ่อนหานี้จริงๆ ผมรู้ว่าไอ้พายมันก็คงจะโมโหมากตามประสาคนขี้หงุดหงิดอย่างมันนั่นแหละ แต่แหม สักครั้งในชีวิตขอทำอะไรเวอร์ๆ แบบในหนังบ้างเถอะ…อ่อ แล้วอีกอย่างที่ผมเกิดนึกเพี้ยนอยากใช้เซนส์ของคนรักลองดูก็คือ ผมไม่ได้บอกพิกัดที่แน่นอนให้ไอ้พายรู้ แต่ผมอยากลองดูว่ามันจะหาผมเจอไหม… ผมเชื่ออย่างหนึ่งว่า ต่อให้มีคนเป็นร้อยเป็นพัน แต่เราจะสามารถมองเห็นคนที่เรารักยืนโดดเด่นอยู่ท่ามกลางฝูงชนเหล่านี้แน่นอน
“ไอ้เหี้ยยยยยยยยย…นี่แหนะ!!! มึง…ทำกูตกใจแทบแย่ หัวใจกูจะวายตายห่าอยู่แล้ว มึงเล่นเหี้ยอะไรของมึงเนี่ย ฮึก ฮือออ กูดูข่าว ฮึก ในเนท เห็นบ้านเราน้ำท่วม ต้องตัดไฟ ฮึก แล้วมึงจะอยู่ยังไง ฮึกก โง่ๆ อย่างมึง จะหนีน้ำได้ไหม ฮึก กูแทบคลั่งตาย ฮึกกก เป็นห่วงมึงฉิบหาย… แล้วดูมึงสิ ฮึก… ยิ้มเหี้ยอะไร หะ!!! กูด่า กูทุบ กูหยิกมึงอยู่นะ ฮึกกก ฮืออออ ไอ้บ้าาาา ไอ้เหี้ยยยย ไอ้ริว ไอ้ ฮืออออ”
เชื่อผมหรือยัง ว่ามันต้องจัดเต็มจัดหนัก!!! ทั้งมือทั้งตีนทั้งเห่า เอ๊ย…ทั้งด่ามาหมด แต่ผมไม่ยักร้องโอดโอยเหมือนเคย กลับยิ้มกว้างขึ้นๆ เหมือนคนเป็นบ้า หรือว่ากูมาโซคิสวะเนี่ย… จะไม่ให้ผมยิ้มแก้มแทบระเบิดได้ยังไง ก็ไอ้แรดอินเตอร์ของผมน่ะสิ มันวิ่งมาจากทิศทางไหนไม่ทราบ วิ่งมาถึงก็กระโจนเข้าใส่ กระโดดเกาะหลังกอดผมแน่น แต่ไม่ทันได้หันไปกอดตอบ มันก็ทั้งจิก ทั้งทุบหลัง ทุบไหล่ ยกเข่าขึ้นกระแทกใส่ผม… แล้วดูมัน ทั้งด่าทั้งร้องไห้ สะอึกสะอื้นยกใหญ่ไม่อายฝรั่งมังค่าที่เดินผ่านไปผ่านมา บางคนก็หยุดมองว่าเกิดอะไรขึ้น บางคนเดินผ่านไปแต่ก็มองจนเหลียวหลัง ผมเลยอดหัวเราะออกมาเสียดังไม่ได้
“เป็นเหี้ยอะไรอีก ไอ้บ้า!!!!! หัวเราะเหี้ยอะไร ฮึก… หยุดดดด… กูบอกให้หยุดขำ ฮึก…เอ๊ะ!!! ไอ้ ไอ้เหี้ยนี่” ฮ่าๆๆๆๆๆ โอ๊ยยยย อยากจะลงไปดิ้นๆๆๆ กับพื้น ขำมันอะ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แค่เห็นสีหน้ามันแล้วขำสุดๆ หน้าตาน่ารัก เปรอะเกรอะกรังไปด้วยคราบน้ำตา แต่ปากก็ยังขยับด่าไม่หยุด เข็ดเขี้ยวเคี้ยวฟัน ตั้งหน้าตั้งตาทุบผมแบบไม่ยั้ง แต่แววตาที่เห็นดูก็รู้ว่าอยากให้ผมกอดแทบแย่แล้ว
“คิดถึงนะ” ปล่อยให้มันทุบ มันด่าจนมันเริ่มเหนื่อย และค่อยๆ หมดแรง ผมก็จัดการรวบตัวมันเขามากอดแน่นๆ พูดเสียงไม่เบา แต่ชิดริมหูว่า ‘คิดถึง’ …ไอ้พายหยุดมือที่ทุบ คลายกำปั้นออกมาเป็นสองมือที่กอดตอบผมแน่นไม่แพ้กัน… แต่สิ่งหนึ่งที่ยังไม่หยุด คือเสียงสะอื้น และน้ำตา
“เสียใจหรือไงที่กูมา ร้องไห้ซะอย่างกับควายตาย…อุก!!! โอ๊ยยย!! ไอ้พายยยยย มึงทุบซะกูช้ำหมดแล้วเนี่ย” ไอ้นี่มันยังไม่สิ้นฤทธิ์ กอดๆ อยู่ก็ยกมือขึ้นมาทุบกลางหลัง บึกใหญ่…
“ควายที่ไหนตาย ผัวกูนี่แหละจะตายคาตีนกู ถ้าไม่หยุดกวนตีนซะที… ไอ้บ้า คนเค้าเป็นห่วงจะตายห่าอยู่แล้ว มึงอย่าเล่นอย่างนี้อีกนะริว จะมาก็บอกว่ามามันจะยากเหี้ยอะไร ต้องมาวางแผนมีลับลมคมใน…” งอนๆ น้ำตาหยุดไหลแล้ว แต่คำด่านี่ยังคงไฟแลบอยู่
“ก็อยากให้เซอร์ไพร์ซเฉยๆ ขอโทษค้าบๆ ต่อไปไม่ทำแล้ว โอ๋ๆๆๆๆ ไม่ดีใจเหรอที่กูมาน่ะ” อ้อนมันซะหน่อย ไม่งั้นเดี๋ยวได้อิ่มตีนมันแน่
“ดีใจสิ… แต่วิธีมึงเนี่ย กูอยากจะเอาไม้ตีให้กบาลแยกเลย…”
“ยังไม่ได้บอกเลย ว่าคิดถึงกูไหม หืมมม!!”
“คิดถึงสิ… คิดถึงมากๆ เลย คิดถึงนะ” ผมยิ้มให้ไอ้พาย ที่ตอนนี้สงบศึกแล้วส่งยิ้มกว้างให้ผม พร้อมคำคิดถึง และปากนุ่มๆ ที่ยื่นขึ้นมาจุ๊บผมถี่ๆ หลายที… ผมยกสองมือขึ้นประคองหน้าเล็กๆ แก้มแดงๆ ที่เกิดจากอากาศเย็นตรงหน้า แล้วก้มลงจูบตอบอย่างจริงจัง แนบแน่น และเนิ่นนาน… ผมชอบต่างประเทศก็ตรงนี้นี่แหละ ไม่มีใครสนใจเรา ไม่มีใครสนใจว่าคนสองคนที่ยืนจูบกันอยู่จะเป็นคนต่างเพศ หรือเพศเดียวกัน…
นี่เป็นอ้อมกอดแรก และจูบแรกในรอบ 3 เดือน ทุกอย่างยังเหมือนเดิม รสสัมผัส และกลิ่นสัมผัสไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง มีก็แต่ความอุ่นใจ และอิ่มเอมที่มันเพิ่มจนเต็มล้น ไอ้อาการโหวงๆ ในอก มันหายไปจนหมด ไม่เหลือแม้แต่นิดเดียว…
………………………
………………………
“แล้วนี่มึงพักที่ไหน” หลังจากที่ถ่ายทอดความคิดถึงกันเรียบร้อย ไอ้พายก็พาผมมาหาอะไรกินมื้อบ่ายๆ ในละแวกนั้น
“พักที่โนโวเทล เดินไกลฉิบหาย เดินมาตั้งเกือบยี่สิบนาที ดีที่อากาศเย็น” เซย์กับพี่แชมป์มันก็เดินกันชิลล์มาก ชมนกชมไม้มาเรื่อย
“เขาเรียกโนโวแตล โนโวแตล ปารีส เลส์ ซาลล์ (Novotel Paris Les Halles) ใช่ไหมล่ะ อยู่ตรงลูฟร์ แชทเตอเล่ต์” เอิ่ม อยากจะกรี๊ดออกมาดังๆ ภาษาอังกฤษกูก็โง่พอตัวอยู่แล้ว มาที่นี่แม่งอังกฤษก็ไม่ค่อยพูดกัน ฝรั่งเศสกูแทบไม่รู้จัก พูดช้งเช้ง ชองแชง อะไรกันก็ไม่รู้
“เออ นั่นล่ะมั้ง กูก็เรียกไม่ถูก” ผมตอบอย่างไม่ใส่ใจนัก แล้วก้มหน้าก้มตาซัดแซนด์วิชตรงหน้าต่อ
“เดี๋ยวนะ… โง่ๆ ภาษาอย่างมึงเนี่ย เอาตัวรอดมาถึงที่นี่ได้ยังไง” แหมมม ดูถูก… แต่เสือกสงสัยถูกเรื่อง - -
“แหะๆ บังเอิญเซย์กะพี่แชมป์เค้าจะมาเที่ยวยุโรปกันอยู่แล้ว ตอนแรกเขาจะไปอังกฤษก่อน แต่กูอ้อนวอนขอให้เค้ามาปารีสก่อน กูจะได้เกาะมาด้วย”
“กูว่าแล้ว แล้วสองคนนั้นล่ะ”
“เขาก็ไปสวีทกันสองคนสิ เราก็มาสวีทกันสองคนนะจ๊ะดาร์ลิ้ง”
“ประสาท” ด่าแล้วแลบลิ้นแก้เขิน ผมเลยอดที่จะยื่นมือไปบีบจมูกมันไปมาอย่างหมั่นเขี้ยวไม่ได้
“คืนนี้มาค้างกับกูได้เปล่า คิดถึง ไม่ได้กอดมึงมาสามเดือนแล้วนะ” ทำน้ำเสียงออดอ้อนซะหน่อย
“คืนนี้ไม่ได้อะ เค้ามีงานเลี้ยงส่งสำหรับนักเรียนทุนแลกเปลี่ยนดูงาน แต่หลังจากคืนนี้ก็ฟรีไทม์แล้ว” ก็ยังดีวะ รออีกแค่คืนเดียว
“แต่ตอนนี้… ว่างนะ ให้เดินไปส่งที่โรงแรมรึเปล่าล่ะ” หึหึหึหึ… นี่แหละไอ้พายของผม ไอ้จะมาเหนียมอาย เคอะเขินไม่เคยมีอยู่ในพจนานุกรมของคุณพายเขาล่ะ
“ปะ กูอิ่มและ” ณ เวลานี้ คือบ่ายสองโมงครึ่ง กว่าจะเดินถึงโรงแรมก็บ่ายสามพอดี ต้องรีบทำเวลา
“แหม เรื่องแบบนี้เร็วเชียวนะมึงน่ะ…” เรื่องแบบนี้เรียกว่าไม่เคยพลาดดีกว่า เรียกว่าเร็วเดี๋ยวชาวบ้านจะหาว่าผมเป็นพวก เสร็จเร็ว หลั่งเร็ว ลบความคิดที่ผมอ่อนไปได้แล้วล่ะครับทุกคน
แล้วไอ้พายก็พาผมเดินกลับที่พัก ขามาโคตรจะเหนื่อยและเมื่อย ขากลับมันก็ยังเหนื่อยอยู่นั่นแหละ แต่มันรู้สึกดีกว่าขามาลิบลับ แค่มีไอ้พายเดินอยู่ข้างๆ อธิบายนู่น ชี้นั่นให้ดู เป็นไกด์พิเศษคอยบรรยายให้ฟังแบบใกล้ชิด แค่นี้ก็ลืมเหนื่อยแล้วล่ะฮะ
เหมือนไม่ต้องมีคำพูดใดๆ ออกมา พอประตูห้องพักของผมปิดลง เราทั้งคู่ก็กระโจนใส่กันแทบจะทันที เนื้อตัวของไอ้พายยังคงนุ่มนิ่มเสมอ ผิวเนียนแม้จะแห้งเล็กน้อยด้วยอากาศที่เย็นและแห้ง ไม่ได้ทำให้ความอยากสัมผัสลดลง…
“อ๊ะ…ริว… อืมมม เข้ามาอีก อ๊ะ… มาเถอะ” ผมที่ค่อยๆ แทรกตัวผ่านไอ้พายอย่างช้าๆ ถูกเร่งเร้าให้เข้าหาเร็วและลึกยิ่งขึ้น
“อะ อืออออ… พาย พาย อืมมมม… คิดถึงมึงที่สุดเลย อะ อ้าาาา” ผมพร่ำบอก ถ่ายทอดทุกความคิดถึงในระหว่างที่เราสองคนสอดประสานจังหวะเป็นหนึ่งเดียว
“ระ ริว อ๊ะ อือออ ริว อ้าาา ริว… คิด อะ!! คิดถึงมึง เหมือนกัน… อ้าาาาาา ริว!!!!!!!!!!!!”
บทรักครั้งแรกในรอบสามเดือน… ยังคงร้อนแรง แฝงความอ่อนหวานอยู่เหมือนเดิม แต่ความโหยหามันมีมากกว่าหลายเท่า ผมกับไอ้พายถ่ายทอดความรู้สึกซึ่งกันและกันซ้ำไปซ้ำมาอย่างไม่รู้จักเหน็ดหนื่อย… เราอยากจะบอกรักกันทั้งคำพูดและร่างกายแบบนี้ไปเรื่อยๆ แต่ก็จำต้องพักไว้ก่อน เพราะไอ้พายมันต้องกลับไปงานเลี้ยง เราก็เลยนัดออกไปเที่ยวกันพรุ่งนี้แทน
-
“วันนี้จะพาทัวร์พิพิธภัณฑ์ กับสถานที่สำคัญๆ ของที่นี่ก่อนแล้วกันนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เป็นวันช้อปปิ้งของกู” ยุติธรรมตรงไหน บอกผมหน่อยเถอะพี่น้อง ไปต่างประเทศกับไอ้พาย ไม่พ้น พิพิธภัณฑ์ หอศิลป์ แล้วก็ช้อปปิ้ง (ซึ่งเป็นเงินกู)
“กูอยากไปดูกีตาร์สักหน่อยอะ พาไปหน่อยดินะๆ”
“เออ… ก็ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก่อนช้อปฯ กูพาไปร้านเครื่องดนตรี”
สรุปเป็นอันว่าวันนี้เราไปทัวร์ประวัติศาสตร์พร้อมกับถ่ายรูปสวยๆ ไปอัพฯ เฟสฯ ฝากแฟนคลับเราสองคนกัน แล้วไอ้พายก็ไปเก็บของที่ห้องพัก ร่ำลารูมเมทชาวญี่ปุ่นของมัน ก่อนที่เราจะพากันมาเก็บของที่ห้องผม… คืนนี้เราออกไปดินเนอร์พร้อมกับคู่พี่แชมป์และเซย์ที่ร้านอาหารฝรั่งเศสสุดหรูแห่งหนึ่ง ซึ่งพี่แชมป์เอ่ยปากขอเลี้ยงพวกเรา เป็นการต้อนรับพายด้วย
“แล้วพรุ่งนี้จะไปไหนกันล่ะ” เซย์เอ่ยปากถาม หลังจากที่งุ้งงิ้งๆ คุยกันกับไอ้พายอยู่สองคนบนโต๊ะอาหาร
“ไปช้อปปี้งน่ะเซย์ แต่ตอนเช้าไอ้ห่านี่เขาจะไปร้านเครื่องดนตรีก่อน เซย์ล่ะจะไปไหนกัน”
“พรุ่งนี้เรากับพี่แชมป์จะไปอีกเมืองนึงน่ะ แล้วนี่พายยังช้อปฯ ไม่จุใจอีกเหรอมาอยู่นี่ตั้งสามเดือนแล้วนะ” พูดถูกใจมากเซย์ กดไลค์ในใจเบาๆ
“โหยยย อยู่นี่ไม่ค่อยได้ช้อปฯ หรอก ต้องออกไปดูงาน อบรม เวิร์คช็อปตั้งแต่เช้าถึงค่ำ ทุกวันเลย มันก็มีได้ซื้อบ้างนิดๆ หน่อยๆ แต่ว่ายังมีอีกหลายอย่างยังไม่ได้ดูน่ะ”
“อย่าให้ริวมันหมดตัวซะก่อนล่ะ” เยี่ยมมากครับเซย์… เอาจริงๆ ไอ้พายมันก็ไม่ได้ใช้เงินผมช้อปปิ้งทั้งหมดหรอกครับ บางอย่างไอ้พายก็จ่ายของมันเอง หรืออย่างพวกเครื่องอุปโภค สบู่ ยาสีฟัน คงครีมทาผิวอะไรของมัน มันก็ซื้อของมันเอง แถมยังมีเผื่อแผ่มาให้ผมด้วย พวกค่าส่วนกลางคอนโด หรือพวกอาหารแห้งบางทีไอ้พายก็เป็นคนจ่าย หรือออกไปหาซื้อมา มันน่ารักนะครับ
“แหมมม ไม่หรอกน่ะ พรุ่งนี้ก็แบ่งครึ่งช้อปไง ตอนเช้าไอ้นี่ไปร้านเครื่องดนตรี บ่ายพายก็ไปช้อปฯ แฟร์ๆ เสมอกัน” จ้าาาา เสมอมากกกกกกกกนะมึงเนี่ย
“ริวมึงโชคดีนะเนี่ย พายมันอุตส่าห์แบ่งวันช้อปฯ ให้ด้วย”
“โอ๊ยยยย เราต้องแบ่งเวลาให้อยู่แล้วล่ะ เราน่ะมันเมียน้อย เมียหลวงเขาน่ะชื่อมาร์ติน เฟนเดอร์ ทาคามิเนะ” มันคือยี่ห้อกีตาร์ที่ผมชอบและสะสมครับ ช่างกระแนะกระแหนจริงนะมึง…
“ผัวหลวงมันก็ชื่อมาร์ค จาค็อบ หลุยส์ วิกตอง D&G และแบรนด์ชั้นนำอีกมากมาย” บ้านเราก็มีอิพวกแบรนด์แบบนี้ แต่เห็นแม่งไปประเทศไหนแม่งก็ต้องแวะทุกช็อป กูไม่เข้าใจ
“เฮ้ยยย เอาล่ะใจเย็น อย่าเพิ่งตีกันปารีสแตกนะเว้ย ฮ่าๆๆๆ แล้วก็เที่ยวให้สนุกแล้วกัน เจอกันอีกทีที่เมืองไทยนะ” คืนนี้เป็นอีกคืนที่เราได้คุย ได้หัวเราะ ทั้งกับคนที่เรารัก และเพื่อนที่เราสนิท บางทีการได้ออกไปเที่ยวข้างนอก ก็เหมือนการได้ชาจแบทพลังงานชีวิตในตัว ก่อนจะกลับไปลุยงานหนักต่อที่บ้าน
……………………..
…………………….
เช้านี้เราตื่นกันสายๆ เพราะเมื่อคืนมีกิจกรรมเข้าจังหวะ สานต่อความคิดถึงกันอีกหลายยกใหญ่… กินอาหารเช้ากันที่โรงแรมเสร็จ ไอ้พายก็พาไปร้านขายเครื่องดนตรีร้านใหญ่ในปารีส มีกีตาร์ที่ผมชอบหลายตัว แต่ราคาบางรุ่นก็แพงกว่าบ้านเรา เวลาผมเข้าร้านเครื่องดนตรี ผมมักจะค่อยๆ ละเลียดลองชิมทุกตัวที่สนใจ ของแบบนี้ต้องลองเล่นถึงจะรู้ครับ ทั้งเสียง ทั้งสัมผัส ก่อนที่จะตัดสินใจซื้อ ของไม่ใช่ตัวละร้อยสองร้อย บางตัวเป็นแสนก็มี
จริงๆ ผมกะไม่ซื้อเพราะมันแพงกว่าบ้านเรา แต่มีอยู่รุ่นหนึ่งที่ไม่มีขายในบ้านเรา แล้วผมกำลังตามหาอยู่พอดี ตอนแรกกะจะซื้อต่อจากเพื่อนที่คณะคนนึง แต่ในเมื่อได้มาเจอมือหนึ่งแบบนี้ แล้วราคาพอรับไหว ก็ตัดสินใจซื้อดีกว่า
“นี่!!! ไหนบอกว่าแป๊บเดียวไง… มึงลองจนจะหมดร้านแล้วนะ จะซื้อหรือไม่ซื้อเนี่ย กูเบื่ออออออ เมื่อไหร่เราจะไปกันซะที” มึงเบื่อหรือมึงอยากช้อปฯ ทำหน้าเป็นตูดลิงเลย
“ใจเย็นดิวะ จะซื้อแล้วเนี่ย… มึงพูดกับเค้าหน่อย ว่ากูจะเอาตัวนี้ ถามพวกใบรับประกันอะไรงี้ด้วยนะ” ผมก็สั่งให้ไอ้พายเป็นล่ามให้ จริงๆ มันก็เป็นล่ามให้ตั้งแต่ต้นแหละครับ ผมจะลองตัวไหนจะถามอะไร ไอ้พายก็คอยแปลให้ทุกประโยค
“เสร็จแล้วไปต่อแถวซื้อขนมมากาฮรองร้านปิแอร์ เออร์เม่ กับลาดูเร่กัน กูจะซื้อมากินเปรียบเทียบกันซะหน่อย” หะ… คือเหี้ยอะไรครับฟังไม่ทัน
“ขนมเหี้ยอะไรชื่อลอยกระทง แล้วชื่อร้านเหี้ยอะไรนะ ปิแอร์กาแดง หรืออะไร”
“ช่างชื่อมันเหอะ กูพูดให้ฟังอีกสิบรอบมือก็จำไม่ได้ ไป ไปกันได้แล้วซื้อเสร็จแล้วนี่” แล้วผมก็ต้องแบกกีตาร์มาต่อคิวซื้อขนมกลมๆ สีสดๆ แถมยังหวานเจี๊ยบ แล้วกล่องนึงนี่มีสิบชิ้นราคาเป็นพันเลยนะครับ สุดยอด กูกลับไปกินทองหยอดดีกว่าหวานพอกัน แต่ถูกกว่าเยอะ
สรุปผมกับไอ้พายก็ช้อปฯ กันจนบ่ายกว่าๆ เราก็เลยเดินไปเก็บของกัน แล้วเดี๋ยวค่อยออกมาเดินเล่นก่อนมื้อเย็น…
“คนที่นี่ดีเนอะ มาเปิดหมวกเล่นดนตรี มาแสดงความสามารถ ศิลปะอะไรก็ได้กันริมทาง… เออ… เราไปร้องเพลงกันบ้างไหม เปิดหมวกร้องเพลง น่าหนุกดี นะๆๆๆๆ” ระหว่างทางแถวสวนสาธารณะ มีคนมายืนเล่นดนตรี กีตาร์บ้าง ไวโอลีนบ้าง แซกโซโฟนบ้าง กันเต็มไปหมด บางคนก็มาเล่นมายากลมีคนยืนดูกันอย่างสนุกสนาน เห็นแล้วอยากทำบ้าง เพราะอยู่บ้านเราไม่น่าจะมีที่ทางให้ทำแบบนี้ครับ
“ไอ้หน้าด้าน… ไม่อายเหรอ”
“ไม่อาย อายทำไม ทีร้องเพลงข้ามประเทศ ต่อหน้าคนเป็นพันมึงยังทำมาแล้วเลย อายอะไร เล่นเถอะนะๆๆ ถือว่าให้กูลองกีตาร์ใหม่ก็ได้นะๆๆๆๆ น้าาาาาาาาาเมียจ๋า คนดี๊คนดี”
“เออๆๆๆ ก็ได้ๆๆ เล่นเพลงสองเพลงพอนะ”
“เย้!!!!! ไปกันๆ”
แล้วผมกับไอ้พายก็เดินแบกกีตาร์กันไปที่สวนสาธารณะใกล้ๆ โรงแรม ตอนบ่ายคล้อยขนาดนี้ ผู้คนต่างมาหย่อนใจกันที่สวนมากมาย ผมกับไอ้พาย เดินๆ ไปหามุมที่พอจะห่างจากเครื่องดนตรีชนิดอื่นสักหน่อย เพื่อป้องกันเสียงตีกัน… ผมเริ่มหยิบกีตาร์ออกมาตั้งสาย แล้วเปิดกระเป๋ากีตาร์วางไว้ข้างหน้าเราสองคน เพลงสองเพลงแรก ไอ้พายก็ให้ผมเล่นเองร้องเอง ผมก็ร้องเพลงไทยบ้าง เพลงฝรั่งบ้าง เริ่มมีคนมายืนดู แล้วปรบมือให้ มีเข้ามาพูดคุยถามไอ้พายว่าเพลงภาษาอะไรด้วยครับ
“พายๆ ร้องเพลงคู่กันนะ เพลงสุดท้ายและ นะๆ” ผมชวนไอ้พายร้องเพลงด้วยกัน อยากร้องเพลงกับมันครับ ถือเป็นการ ร้องคู่แบบใกล้ๆ ตัวเป็นๆ กันอีกสักครั้ง
“เพลงอะไร”
“Lucky” ผมชอบเพลงนี้ ความหมายน่ารักดี เหมาะกับเราสองคนตอนนี้มากๆ
“อืม… ก็ได้” ไอ้พายยิ้มเขินๆ นิดหน่อย แต่ก็ตกลงร้องเพลงด้วยกัน
ผมให้ไอ้พายพูดกับคนที่ยืนรอฟังอยู่ว่านี่เป็นเพลงสุดท้ายของพวกเรา แล้วก็ขอให้ทุกคน Lucky in love ตามเพลง… แล้วผมก็ค่อยๆ ขึ้นอินโทรเพลงนี้ แล้วก็เป็นคนร้องท่อนแรกก่อน
http://www.youtube.com/v/fsQF7ags9Vg
Do you hear me,
I'm talking to you
Across the water across the deep blue ocean
Under the open sky, oh my, baby I'm trying
เธอได้ยินฉันไหม
ฉันกำลังพูดกับเธออยู่
ส่งเสียงหาเธอข้ามน่านน้ำ ข้ามมหาสมุทรสีน้ำเงินแสนไพศาล
ใต้ผืนฟ้ากว้างใหญ่นี้ ที่รัก ฉันกำลังพยายามอยู่
ครั้งที่ผ่านมา ผมทำได้แค่เพียงส่งเสียงข้ามทวีป ข้ามน่านฟ้ามาหาไอ้พายถึงที่นี้ เพียงแค่ให้เสียงของผมคอยอยู่เป็นเพื่อนมัน ยามที่มันต้องอยู่ที่นี่คนเดียวโดยไม่มีผม
Boy I hear you in my dreams
I feel your whisper across the sea
I keep you with me in my heart
You make it easier when life gets hard
ที่รัก ฉันได้ยินเสียงของเธอในความฝัน
ได้ยินเสียงกระซิบของเธอข้ามผ่านท้องทะเลห่างไกล
ฉันเก็บเธอไว้ในใจของฉันนี้
เธอช่วยเยียวยาจิตใจ ในยามที่ชีวิตยากลำบากขึ้นมา
แล้วมันก็รับรู้เสมอ ว่าผมยังคงอยู่ใกล้ๆ มัน แม้ยามหลับหรือยามตื่น เรายังคงคิดถึงกันและกัน… ไอ้พายมันมาส่งยิ้มให้ผม ยามร้องประโยค You make it easier when life gets hard เหมือนมันจะขอบคุณที่ผมช่วยทำให้ชีวิตของมันกลับมายิ้มได้อีกครั้ง…
I'm lucky I'm in love with my best friend
Lucky to have been where I have been
Lucky to be coming home again
ฉันโชคดีที่ได้รักกับเธอที่เป็นเหมือนเพื่อนที่ดีที่สุด
โชคดีที่ได้ไปในที่ที่ฉันเคยไป
โชคดีที่จะได้กลับบ้านอีกครั้ง
ผมและมันต่างก็เป็นคนที่โชคดีไม่ต่างกัน ที่เราสองคนมีกันและกันในวันนี้
They don't know how long it takes
Waiting for a love like this
Every time we say goodbye
I wish we had one more kiss
I'll wait for you I promise you, I will
พวกเขาไม่รู้หรอกว่ามันนานแค่ไหน
กับการรอคอยความรักเช่นนี้
ไม่ว่าคราใดที่ฉันต้องบอกลากับเธอ
ฉันก็ได้แต่อยากจะจูบเธอมากขึ้นไป
ฉันจะรอคอยเธอ ฉันสัญญา ฉันจะรอเธอ
จริงอย่างที่เนื้อเพลงบอก Every time we say goodbye I wish we had one more kiss ผมไม่ชอบการลาจาก แต่เมื่อต้องไกล ผมก็อยากจะจูบมันให้นานที่สุด…
I'm lucky I'm in love with my best friend
Lucky to have been where I have been
Lucky to be coming home again
Lucky we're in love every way
Lucky to have stayed where we have stayed
Lucky to be coming home someday
ฉันโชคดีที่ได้รักกับเธอที่เป็นเหมือนเพื่อนที่ดีที่สุด
โชคดีที่ได้ไปในที่ที่ฉันเคยไป
โชคดีที่จะได้กลับบ้านอีกครั้ง
โชคดีที่สองเราต่างรักกันอย่างสุดแสน
โชคดีที่ได้ใช้ชีวิตในที่ที่เราเคยใช้ชีวิตร่วมกัน
โชคดีที่จะได้กลับบ้านในสักวันหนึ่ง
And so I'm sailing through the sea
To an island where we'll meet
You'll hear the music fill the air
I'll put a flower in your hair
และฉันก็นั่งเรือข้ามผ่านท้องทะเล
มายังเกาะแห่งที่เราจะได้พบกัน
เธอจะได้ยินเสียงเพลงของฉันอยู่ในสายลม
และฉันจะวางดอกไม้ลงบนเรือนผมของเธอ
ในที่สุดผมก็ข้ามฟ้า ข้ามน้ำ ข้ามทะเลมาหามันที่นี่ การเดินทางมาต่างประเทศ มีต้นทุนที่ค่อนข้างสูง แต่ผมไม่สน ผมถือว่าทุกบาททุกสตางค์ที่ผมทำงานหาเงินมาได้ ผมจะใช้มันเพื่อนคนที่ผมรัก และเพื่อความสุขของตัวเอง และมันเป็นทั้งสองสิ่งที่ผมพร้อมจ่าย
Though the breezes through trees
Move so pretty you're all I see
As the world keeps spinning round
You hold me right here right now
แม้สายลมเย็นยะเยือกที่พัดผ่านแมกไม้นี้
จะงดงามเหลือเกิน ฉันก็ยังมองเห็นแต่ภาพของเธอ
และในขณะที่โลกใบนี้ยังคงหมุนรอบตนเองต่อไป
เธอก็โอบกอดฉันทันทีที่นี่
เรากอดกันทันทีที่ได้เจอ อ้อมกอดของมันเป็นสิ่งที่ผมโหยหามาตลอดสามเดือน และผมเชื่อว่ามันก็คิดเหมือนผมเช่นกัน
I'm lucky I'm in love with my best friend
Lucky to have been where I have been
Lucky to be coming home again
I'm lucky we're in love every way
Lucky to have stayed where we have stayed
Lucky to be coming home someday
ฉันโชคดีที่ได้รักกับเธอที่เป็นเหมือนเพื่อนที่ดีที่สุด
โชคดีที่ได้ไปในที่ที่ฉันเคยไป
โชคดีที่จะได้กลับบ้านอีกครั้ง
โชคดีที่สองเราต่างรักกันอย่างสุดแสน
โชคดีที่ได้ใช้ชีวิตในที่ที่เราเคยใช้ชีวิตร่วมกัน
โชคดีที่จะได้กลับบ้านในสักวันหนึ่ง
ผมร้องเพลงนี้จบท่ามกลางเสียบปรบมือจากคนที่ยืนดูพวกเราอยู่ไม่เกินสิบห้าคน แม้มันจะน้อยกว่าตอนที่ร้องเพลงอยู่เมืองไทย แต่ผมถือว่า พวกเขาทุกคน เป็นสักขีพยานสำหรับการบอกรักซึ่งกันและกันของผม ณ ที่แห่งนี้ ในตอนนี้
ผมใช้มือข้างที่ว่างจากถือกีตาร์ ดึงไอ้พายเข้ามากอด และจูบแก้มมันเบาๆ เรียกเสียงเป่าปาก วี้ดวิ้วได้พอสมควร… และด้วยการกระทำนี้ เลยทำให้ผมได้รับคำอวยพรจากแฟนเพลงขาจรชาวฝรั่งเศส ผมไม่รู้ว่าเขาอวยพรอะไรกันบ้าง รู้แต่เขาอวยพรให้รักกันประมาณนี้ เพราะไอ้พายมันบอกแค่นี้ ผมก็ได้แต่บอก Thank you แล้วค้อมหัวยิ้มรับด้วยหน้าชื่นตาบาน
“ริว… อีกสองวันอย่าเพิ่งกลับกรุงเทพฯ ได้ไหม เราบินไปบ้านกูที่อังกฤษกัน” หลังจากมินิคอนเสิร์ตกลางสวนของเราสองคน ผมกับไอ้พายก็เดินไปหาร้านอาหารกินมื้อค่ำกัน…ผมแอบประหลาดใจนิดๆ ที่ไอ้พายมันชวนไปบ้านที่อังกฤษ เพราะมันเคยบอกว่า ตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อสิบปีก่อน มันไม่เคยกลับไปเหยียบที่นั่นอีกเลย มันทำใจไม่ได้
“เอาสิ…แต่มึงโอเคนะที่จะไป” มันไปไหน ผมก็ไปด้วยทั้งนั้นแหละ แต่ผมเป็นห่วงมัน
“กูโอเค… มีมึงไปด้วยจะต้องกลัวอะไรอีกล่ะ…” ผมยิ้มกว้างกับคำตอบของมัน…
“อืม…”
ดีเหมือนกันครับ การกลับไปครั้งนี้ อาจจะเป็นการไปผสานรอยแผลเป็นให้เลือนหายจากใจไอ้พายก็เป็นได้ ผมรู้ว่าตอนนี้ถึงแม้มันจะหายขาดจากอาการต่างๆ หมดแล้ว แต่นี่ถือเป็นบททดสอบสุดท้าย นั่นคือการ ‘เผชิญหน้า’ …ไม่ว่าการไปครั้งนี้จะมีผลดี หรือร้าย หรือจะต้องมานับหนึ่งกันใหม่ ผมก็จะไม่ทิ้งมัน ผมยอมที่จะนับทุกๆ ก้าวไปพร้อมกัน และจะทำทุกอย่างเพื่อความสุขของมัน ผมสัญญา…
+++++++++++++++++++++++
+ ตอนนี้เหมือนจะเรื่อยๆ เอื่อยๆ นะคะ เดี๋ยวตอนหน้าค่อยว่ากัน แต่ไม่มาม่าแน่นอนค่ะ ไว้ค่อยไปม่ากันเรื่องพี่ภพน้องรัน ฮ่าๆๆๆๆ
+ ตอนนี้ถือว่า ยกมาจากบทสนทนาสั้นๆ ในเฟสฯ นะคะ เผื่อใครไม่ได้เข้าเฟสเมอร์ซี่ ก็เอามาขยายให้อ่านกัน
+ ส่วนใครที่ตามติดไปที่เฟสฯ เราก็จะมีบทสนทนาสั้น ผัวเหี้ยเมียแรดให้อ่านกันประจำ สองสามสี่วัน ตามแต่อิแม่มันจะสะดวกหรือว่ามีพล๊อต...
+ ส่วนใครที่แอดไปก็อย่าลืมแนะนำตัวกันด้วยนะคะ แล้วต้องขออภัยจริงๆ ที่ใครแอดมาแล้วส่งแต่เกม และไม่เคยมาทักทายกันเลย เมอร์ซี่เลยต้องขออนุญาตลบนะคะ
+ น้องเลิฟ ใกล้เป็นรูปเป็นร่างแล้วค่ะพี่น้อง.... ปกใกล้เสร็จแล้ว เนื้อในเลย์เอ้าท์เสร็จแล้ว (เหลือตอนพิเศษยังเขียนไม่เสร็จ แหะๆ) รออีกอึดใจนะคะ แล้วจะมาแจ้งข่าวค่ะ
+ บ้านใครน้ำท่วมก็ขอให้ยุบไวๆ ใครยังไม่ท่วมก็ขอให้ไม่มานะคะ
+ แล้วตอนหน้าเจอกันที่บ้านพี่ภพค่ะ จ๊วบบบบบบบบ
+ ขอบคุณเพลง Lucky Jason mraz ขอบคุณคำแปลจาก http://www.obm16.com/index.php?topic=836.0
-
ดีใจจังน้องพายมาแล้ว
คิดถึงทั้งคู่เลย
-
เย้ ในที่สุดก็เจอกันแล้ว
ตอนหน้าเป็นกำลังใจให้พายผ่านบททดสอบสำคัญนะคะ
-
น่ารักได้อีกคู่นี้ ชอบๆๆ
มีน้องเซย์ พี่แชมป์ ด้วย คิดถึงจังเลย
-
พายมาแล้ววววว :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
คู่นี้น่ารักได้ตลอดอ่ะ
เป็นคู่ที่ลงตัวมาก ชอบๆ
ขอให้การกลับไปอังกฤษของพาย กับ ริว
มีแต่เรื่องดีๆเนอะ
-
หวาน...
พายน่ารัก
:กอด1:
-
o13
ค่อยหายอาการคิดถึงพายริวได้หน่อย น่ารักมากๆเลยค่ะ
+1และเป็ดให้จ้า
-
น่ารักจังเลยยยยย
เพลงก้อเพราะอ่ะ ชอบๆๆๆๆๆ
:o8: :o8: :o8:
-
น่ารักจังเลยยยยย
เพลงก้อเพราะอ่ะ ชอบๆๆๆๆๆ
:o8: :o8: :o8:
-
เพลงเพราะมาก o13 o13
ชอบตอนบ่นเรื่องขนม :laugh:
+1
-
น่ารักมากกกกกก >//////< มันเหมือนอารมณ์ค้างมาจากในเฟซบุ๊คอะ พอมาอ่านตอนนี้แล้วกรี๊ดดมากก
ริวก็น่ารักพายก็น่ารักกกกก ยิ่งมาเจอร้องเพลงคุ่กันตอนหลังอีก โฮกกกกกกก ฟินค่า ฟิน ฟิน ฟิน!!!
เป็นตอนและบทที่เหมาะกับเพลงนี้มาก สรุปว่าเพลงนี้แต่งให้สองคนนี้ป่าวเนี๊ย ฮ่าๆๆๆๆ ยิ่งกว่าใช่
อ่านไปก็นั่งขำริวไป เกรี๊ยนเกรียน คนบ้าอะไร
-
น้องพายกลับมาแล้ว
คิดถึงมากๆๆ
-
น้องริวสุดที่เลิฟของเรามาแล้ววววววว
:z2:
คิดถึงคู่นี้สุดชีวิตคนไทย
แบบว่าแอบส่องในเฟสทุกวัน
มาตอนใหม่ก็ไม่เคยผิดหวัง
น้องริวของแม่(ยก)ก็ยังหวานแหววกับเมียเหมือนเดิม
:impress2:
นอนรอสองคนเค้าไปอังกฤษกันต่อค่า
:กอด1:
-
พี่ริวน่ารักจริงๆ เซอร์ไพร์สน้องพายแถมยังรู้จักนิสัยน้องพายเป็นอย่างดี...
อ่านแล้วอยากจะไปเที่ยวปารีสบ้างจังเลยยยยยย
ป.ล.ขอให้บ้านพี่ริวน้ำลงไวๆ :call:
-
อ๊ากกก กรี๊ดดดด
คิดถึงพายกับริวมากกกกก
หวานช่ำชื่นใจโดยแท้
ยิ้มแก้มแตกด้วยความสุขใจ
-
รักคู่นี้จัง :-[ :กอด1:
-
สุดยอดอ่ะค่ะ
เพิ่งอ่านเรื่องนี้ วันเดียวอ่ะค่ะ ติดมาก หยุดไม่ได้เลยทีเดียว
อยากบอกว่าแอบรักพาย 555 น่ารัก น่าชัง กิ๊บกิ๊ววว :กอด1:
ที่ติดเรื่องนี้ อาจจะเพราะเนื่องจากเป็นภาษาที่ใช้ในปัจจุบันค่ะ
เข้าใจง่ายดี(เกี่ยว?)
จากนี้ถ้าไม่ติดอะไรก็คงเจอกันบ่อยขึ้นนะคะ
ปล. แอดเฟซไปด้วยอ่ะค่ะ แต่ไม่รู้จะทักอะไรดี :laugh:
-
แอร๊ยยยย
อ่านไปนั่งดู ริวของเราในทีวีด้วยยย
วันนี้the mousses ไปออก 5live นั่งดูไปอ่านไป แบบว่า
ใช่เลยยย
พี่แอร์เคยเล่นกีตาร์มาก่อนด้วยยยย
ชอบบบบบบบ
-
มีทั้งรุนแรงและอ่อนหวาน แต่ที่แน่ ๆ ทั้งคู่รักกันมาก
-
รักกัน รักกัน รักกัน รักกัน :กอด1:
:call:
-
พายนี่น่ารักจริงๆ
-
:กอด1:
-
ตอนนี้ก็น่ารักดี
แต่ทำไมอยากเห็นพายใส่ใจริวกกว่านี้ก็ไม่รู้
บางครั้งอ่านแล้วทำไมรับรู้ได้แต่รักที่ริวส่งให้พายเท่านั้น
เห้อ ~ อยากเห็นพายพยายามเพื่อริวบ้าง TOT (เริ่มจะบ้าเข้าไปทุกวัน) - -" 55555555
ชอบเห็นพายร้องไห้เพื่อริวไม่รู้เป็นโรคอะไร แหะๆ
-
อ่านตอนนี้แล้วมีความสุขจัง
ชอบตอนที่เจอกันกับตอนร้องเพลงคู่
น่ารักดี ซึ้งด้วย มีความสุข
ชอบวิธีเขียนฉากร้องเพลงคู่
ที่ร้องเพลงไปแล้วริวก็บรรยายไปด้วย
อ่านที่ริวเล่าแล้วนึกตาม
ซึ้ง อิน รู้สึกดี มีความสุขมากกก
(ยิ้มแก้มปริเลย)
:L2: :pig4: :L2:
-
คู่นี้ทั้งน่ารักทั้งหวานกันไม่หยุดหย่อนเลย :-[
-
สนุกมากไนซ์ แต่อ่านไม่ไหว น้ำตาท่วมจอ อ่านตอนอกหักมันเจ็บว่ะ ยิ่งพอได้ฟังเพลงนะ พี่แทบตายแล้ว เพลงมันโดนอย่างว่าแหละ คนมันคิดมาก จังหวะนี้เพลงไหนมาก็โดนทั้งนั้น :o12:
-
เหมือนได้อ่านบทสนทนาประสาผัวเหี้ยเมียแรด ฉบับขยาย ที่ให้อารมณ์ในการอ่านน้องพายแบบจัดเต็ม
หวังว่าการไปอังกฤษเที่ยวนี้จะลบรอยแผลในใจพายได้หมด :กอด1: เพราะตอนนี้พายมีริวคอยจับมือเป็นกำลังใจอยู่ใกล้ๆ :n1:
-
อร๊ายยยย...ริว...แกมาทำซึ้งเชียวน้าาาา
-
มดเต็มฝรั่งเศสแล้วม๊าง หวานกันไม่หยุดไม่หย่อนเลย o13
-
คิดถึงริวกัีบพาย~ :กอด1:
เจอกันครั้งแรกในเวลา 3 เดือน
-
น่ารักน่าอิจฉาอีกแล้ว
-
คู่รักร้อนแรง
-
น่ารักมากค่า :-[
ฟิน~~~
-
ตอนนี้ก็หวานซะน่าอิจฉาเลยอ่ะ :กอด1:
แต่ยังดีนะที่พายแค่เข้ามากอดแล้วทุบๆๆตีๆๆ ไม่โมโหมาแบบถีบสองขาคู่กลางกรุง โทษฐานที่ทำให้ห่วง 555555555
ยังรออ่านความหวานร้อนแรง จากหมัด ฝ่ามือ และลำแข้งของคู่นี้ต่อจ้า...
บวก , บวก
-
หวานน่ารักอบอุ่น :กอด1:
-
น้องริว น้องพายมาแล้ว มาพร้อมความหวานปนฮา ไปอังกฤษจะเจออะไรบ้างนะแต่ยังไงริวก็อยู่ข้างพายอยู่แล้วอุ่นใจได้ :กอด1:
-
ริวกับพายยังน่ารักเหมือนเดิม :really2:
-
ดีใจที่ได้เจอกันอ่ะค่ะ แต่ถ้าน้องพายห่วงจัดจนแอบบินกลับไปหาแล้วสวนทางกัน...คงเซอร์ไพรส์หนักว่านี้... ฮ่าาาา o18
สองคนนี้ so LUCKY จริงๆ :กอด1:
-
ถ้าน้องพายเซอร์ไพรส์กลับ บินไปหาที่เมืองไทยแบบสวนทางกันนี่ฮาเลยนะ o18
ยังไงสองคนนี้ก็ LUCKY จริงๆค่ะ :กอด1:
-
แอร๊ยยยย ยังคงความหวานแบบนู๋พายของเราไว้อย่างเหนียวแน่น
หวานแบบโหดๆ :laugh: :laugh:
-
ถึงตอนนี้จะเรื่อยๆเอื่อยๆ แต่ก็อยู่ท่ามกลางบรรยากาศ
ที่อบอวลไปด้วยความรักของน้องพายกับนายริวนะจ๊ะเมอร์ซี่ แค่นี้ก็สุดๆแล้วล่ะ
เพราะทำให้หายคิดถึงน้องพายนาย-ริวทันทีเลยจ้ะ
-
เย้ ในที่สุดก็ตามอ่านทันจนได้ :mc4:
ชอบเรื่องนี้ม๊ากมากเลยค่ะ o13 (+1 คร่า)
ปล.ทักเฟสไปเมื่อวานแร้วนะคะ
-
:กอด1:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ชอบเพลงนี้จัง ฟังแล้วอบอุ่นมากมาย
-
จะไปบ้านของพาย
แล้วจะเกิดเรื่องร้ายไหมหนอ
รอติดตามต่อไปคะ :กอด1:
:กอด1:
-
หนามยอกต้องเอาหนามบ่งสิเนอะ ตอนหน้าเจอกัน สู้ๆนะพาย!
-
:impress3: น่ารักที่สุด
-
คิคิคิ ~ ตอนนี้เหมือนที่อ่านในหน้าเฟสเลย แต่เป็นเวอร์ชั่นขยายความ
แต่หนูว่าพี่เมอร์ซี่น่าจะเอาที่ลงในเฟสมาแปะด้วย เผื่อใครไม่ได้เล่นเฟสอ่ะ
หนูว่าบทสนทนาสั้นๆ ตอนเหี้ยบุกหอไอเฟลอ่ะ มันน่ารักมากมากกกกกกกก ><
ชอบตอนน้องพายเจอพี่ริวอ่ะ เป็นห่วงได้น่ารักมากมาย ฮ่ะ ๆๆ
แต่น้องพายจะไปห่วงทำม๊ายยยย อิพี่ริวมันเป็นเห้มันว่ายน้ำเป็นอยู่แระ q:
เนื้อเรื่องที่เหลือหนูไม่ตื่นเต้นเท่าไหร่ เพราะอ่านๆมาจากเฟสแล้ว ฮ่ะๆๆ
แต่ที่ทำเอาใจเต้นก็ตอนร้องเพลง Lucky นี่แหละ ชอบเพลงนี้มากกกกกกก
เพลงนี้เหมือนเป็นเพลงรัก สำหรับชาว 89 แบบหนู ฮ่ะ ๆๆ
พอพี่ริวกับน้องพายเอามาร้องก็เลยนะ อินอ่ะ ชอบบบบบ กดไลค์รัวๆๆ ^^
-
น่าร้ากกกก ก ก
แอบหนีไปสวีทกันสองคน
>///<
-
ยังน่ารักกันเหมือนเดิม อิอิ
-
คิดถึงริวพาย ริวพายก็มา :กอด1: คนเขียนหนักๆ
ตื้นตันใจกับทั้งสองคน ไม่มีอะไรเป็นอุปสรรคจริงๆ
ขอบคุณคนเขียนมากๆๆๆค่ะ :L1:
ป.ล.เพลงนี้มันใช่เลย อะไรจะเหมาะเจาะขนาดนี้
-
แหม๋~อ่านจากเฟสมันไม่จุใจเท่าจริงๆ 5555
เพราะงั้นต้องมาต่อบ่อยๆนะคะ
รอตอนต่อไปค่ะ (รอน้องรันด้วยนะ 555)
-
o13 o13 น่ารักกันมากเลย
ริวทำให้พายยิ้มได้เสมอเลย
-
o13 o13 o13
-
รออ่านนะคะ o13
-
อิริวแอบหนีน้ำท่วม ว่าแต่ทบต้นทบดอกครบยังจ๊ะ
-
คู่นี้น่ารักจริง ๆ
-
ใครบอกเรื่อยๆ มีความสุขม๊ากมากก :m3:
คนรักกัน ได้เจอกัน ใช้เวลาร่วมกัน ไม่มีอะไรแฮปปี้ดี๊ด๊าไปกว่านี้แล้วค่ะ :o8:
ต่อให้พายต้องไปเจอกับอดีตที่ไม่น่าจดจำยังไง แต่ถ้ามีริวอยู่ข้างๆสบายบรื๋ออยุ่แล้วเนอะ :กอด1:
-
:- :-[หวานนนนนนนนนน
ขอให้บาดแผลในใจของพายหายไป สู้ๆ
-
ตอนแรกกัดกันบ๊อยบ่อย
กัดกันมาก เลยรักกันมากด้วยรึเปล่าไป
อ่านไปยิ้มไป ฮาไป สนุกค้าบ ชอบบบ
มาต่ออีกไวไวนะค้าบ
-
นักอ่านใหม่ >< ขอให้พายผ่านบททดสอบนี้ไปให้ได้นะ
-
เย้ๆๆ หนูพายมาแร้ววว :-[ :-[ :-[ :-[
-
น่ารักไม่เปลี่ยนแปลงเลยคู่นี้ :L1:
เพลงเพราะ เนื้อหาซึ้ง o13
-
อยากไปยืนซึ้งอยู่ในคอนเสิร์ตนี้บ้างจัง
ริวพายรักกันอบอุ่นมากๆ ;----;
-
ยังน่ารัก และซึ้งเหมือนเดิม
และยังโรแมนติกไม่เปลี่ยน o13 o13
-
รักคู่นี้ พอมีเซย์กับแชมป์มาแจมอยากอ่านตอนพิเศษคู่นี้จังเลยอ่ะพี่ รอตอนต่อไป อ่านตอนนี้จบแล้วอยากไปเที่ยวยุโรปบ้าง คิคิ ^^
-
:กอด1: กอดให้กำลังใจ 1 ทีนะคะเมอร์ซี่ จวฟๆๆ
รอตอนต่อไปน้าา
-
ขอบอกอีกทีว่าเริ่ดมาก คุณ
-
คิดถึงพายมากกกกก
ตอนนี้น่ารักสุดๆเลย
ริวก็โรแมนติกตล๊อด
-
:call: :call: :call:
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน...เจ๋งอ่ะ นายเอกแรงมว๊ากกกกกกกกก
ตามทันแล้วขะมาเม้นยาวๆอีกทีน้า :กอด1:
----------------------------------------
ปล.เม้นเพิ่มในนี้ละกัน
-----------------------------
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
ตามทันแล้ว ในที่สุด แอร๊ยยย :-[
ริว-พาย
น่ารักอ่ะ น่ารักมาก มากกกกกกกกกกกกกกกกก....ก
จากคู่กัด กลายเป็น คนรัก นี่เมจังว่ามันคลาสสิกดีนะ...อ่านแล้ว ยิ้ม ขำ หัวเราะไปด้วย(เหมือนคนบ้า 555+)
ฟี่-แจ๊ค
คู่นี้คุ้นๆเหมือนเคยผ่านตา(หล่อนก็คุ้นตลอดแหละ!!)
เมจังชอบคู่นี้ ...จะมี ตอนพิเศษน่ารักๆมากให้กรี๊ดอีกมั้ยหนอ?
:L2:
-
รออ่านตอนต่อไปนะ อยากอ่านๆ ค่ะ
-
รอตอนต่อไปนะคร้าบบ
-
รอตอนต่อไปอยู่นะ
:call: :call: :call:
-
คิดถึงริวพาย !
อยากอ่านๆ
:z10:
-
กลับมาก็เจอหนูพายแล้วดีใจจัง
คงต้อวแอดเฟสบ้างแล้วทีนี้
ทนรอไม่ไหว อิอิ
-
แอบหนีไปสวีทกันสองคนนนนน หวานอ่ะ
แต่น้องพายนี่ใจดีเนอะ จะไปส่งริวถึงห้องเลย คิคิ
-
น่ารักมาก ๆ เลย
-
อยากอ่านแล้วอ่ะ เมื่อไหร่พี่เมอร์ซี่จะมาอัพอ่ะ รอนะๆ ^^
-
คิดถึงพายกะริวจัง :กอด1:
-
ขอสารภาพว่า ตามอ่านมาตั้งแต่คู่พี่เซฟกับเลิฟเลิฟ อ่านแล้วมันติดพันกะว่าเด๋วรอเม้นทีเดียวตอนอ่านจบ พออ่านไปเรื่อยๆ ถึงคู่พี่แชมป์กะน้องเซย์มันก้อจี๊ดๆๆๆ ในหัวใจแล้วนะ ช็อตที่ไอพี่แชมป์มาส่งน้องที่บ้าน แต่อดทนอีกนิดจะจบละ เด๋วมาเม้นทีเดียว (ยังยืนยันคำเดิม) จนกระทั่งอ่านมาเจอคอมเม้นนึงที่พูดถึงคู่ริวพาย จากไอที่จะเม้นๆๆ จะจบๆๆ กลายเปนหนักกว่าเดิมไม่จบไม่ว่า อ่านเรื่องใหม่ต่ออีก มาจนถึงตอนนี้ ไปๆ มาๆ เรารักริวพายสุดๆ เลยอ่ะะะ ไม่ต้องหวาน ไม่ต้องซึ้งมาก แต่อ่านแล้วรุ้สึกเลยว่า มันรักกันมาจริงๆ ตอนที่พายจะไปปารีสเราก้อน้ำตาซึม ตอนบนเวทีเราอ่านแล้วน้ำตาก้อไหล :o12: :o12: :o12: :o12: มันสะเทือนลงไปถึงใจเลยอ่ะ ฮือออออออออออออออออออออออออออออออ
มาต่อเร็วๆ นะคะ จะติดตามผลงานต่อไปเรื่อยๆเลยค่ะ ^^
-
ตามอ่านทันแล้ว บอกได้เลยว่าสนุกและมีครบทุกอารมณ์จริง ๆ
ริวเป็นพระเอกที่คนส่วนมากอยากได้ และพายก็เป็นนายเอกผู้โชคดีคนนั้นที่ได้ไป
-
คิดถึงน้องพาย....คนเขียนอยู่ไหนจ๊ะ???
กลับมาต่อไวๆ น้า :impress2:
-
:call: :call:
-
ว้ายอ่านทันแล้วค่า55555555+ กำลังมัน :mc4: :mc4:
-
คิดถึงน้องพายจ้า.....คนเขียนรีบกลับมาเร็วๆ นะ :กอด1:
-
ตกไปหน้า 3 แล้วนา
-
มา :z2:
เต้นรอค่ะ
:z2:
-
มา :z2:
เต้นรอค่ะ
:z2:
มารอด้วยค่ะะะะะ
คิดถึงน้องพายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
ใจจะขาดแล้วเอย~~~~~~
-
คิดถึงริว+พายจังเลย :monkeysad:
-
เย่ แล้วก้อรออีกนานนนน
-
อยากอ่านพายริว ฟี่แจ๊กจะแย่แล้วอ่ะพี่เมอร์ซี่ รออ่านนะ
-
กรี๊ดดดด อ่านทันแล้วเจ้าค่าเอ้ย :mc4:
ขอรอริวกับพายด้วยอีกคน เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ :L2:
-
สวัสดีค่า ก่อนอื่นต้องขอ Merry Christmas ย้อนหลังนะคะทุกคน...
ห่างหายกันไปนาน ตามสไตล์อิเมอร์ซี่ อัพกันเดือนละครั้ง (หรือสองเดือนครั้ง) แฮ่
แต่ก็ขอบคุณมากๆ นะคะที่ยังคงมีคนรอน้องพายกับอิริวอยู่ อิแม่มันก็หายหัวไปนานซะเหลือเกิน
ส่วนตอนนี้ที่มาอัพ ไม่ใช่ตอนพิเศษที่สัญญาว่าจะมีแต่อย่างใด เป็นตอนต่อ จากตอนที่แล้วแหละค่ะ แหะๆ
แถมยังรู้สึกว่าตัวเองยืดๆ ยังไงไม่รู้ ตอนนี้มันก็เรื่อยๆ นะคะ
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ ทุกกำลังจ ทุกๆคนที่คอยทวงถาม ทุกๆ คนที่เข้ามาช่วยดัน ขอบคุณจริงๆ ค่ะ :pig4:
ปล. คำผิดเดี๋ยวกลับมาแก้นะคะ
++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 37
วันนี้เป็นวันที่เรางดช้อปปิ้ง แต่จะเป็นวันทัวร์กินกัน ไอ้พายเขียนลายแท่งร้านเด็ดที่จะต้องแวะชิม มีทั้งร้านอาหาร ร้านขนม ร้านกาแฟ สิริรวมแล้ว เกือบสิบร้าน เรื่องกินนี่ผมสู้ไม่ถอยอยู่แล้ว แล้วไอ้พายมันก็เป็นประเภทชอบเสพของอร่อย ฉะนั้นรับรองได้ว่าร้านที่มันเลือกรสเด็ดทุกร้าน
“เฮ้ออออ… โคตรอิ่มอะ กูว่าเราไปเดินย่อยกันดีกว่าไหม” ไอ้พายนั่งเอนหลังลูบท้อง หลังจากฟาดเค้ก ก้อนสี่เหลี่ยมผืนผ้าที่มันเรียกว่าโอเปร่า ไปหนึ่งก้อนและเหล่าบรรดาคานาเป้ถาดโต พร้อมคาปูชิโน่แก้วใหญ่ ไม่อิ่มกูก็เลี้ยงไม่ไหวแล้วล่ะ ร้านนี้ร้านที่สี่แล้วด้วย
“อืม เอาดิ กูก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกันถ้าไปต่ออีกร้านเลยนี่ได้อ้วกใส่หน้าคนขายแน่ๆ แต่ร้านนี้อร่อยดีชื่อร้านอะไรนะ โรนันดิลโญ่ เอลนินโญ่ ว้อทซัพโย่ ห่าอะไรวะเรียกยากฉิบหาย” ด้วยความควายของตัวเอง กูไม่สามารถจำชื่อห่าเหวส้นตีนอะไรได้เลยในประเทศนี้
“ฮ่าๆๆ กูไม่รู้จะขำ หรือจะเพลียกับมึงดีเนี่ย ชื่อร้านดาลัวโญ่ (Dalloyau) ว้อทซัพโย่เหี้ยอะไรครับไอ้ห่า ฮ่าๆๆๆ” แล้วมันก็ปล่อยก๊ากออกมาอย่างหยุดไม่อยู่ ผมเห็นมันขำตายิบหยีขนาดนี้ ก็อดที่จะยิ้มกว้างตามมันไปด้วยไม่ได้
ผมรู้สึกอุ่นใจเสมอ ที่ทุกวันนี้ผมก็ยังคงได้เป็นเจ้าของรอยยิ้ม และเสียงหัวเราะของได้พาย จากผู้ชายที่ดูนิ่งๆ ชอบทำหน้าหยิ่งๆ ยิ้มแค่มุมปาก พร้อมด้วยแววตาเศร้าๆ กลับกลายเป็นผู้ชายที่ยิ้มง่ายขึ้น หัวเราะไปกับสิ่งรอบข้างได้ และมีแววตาที่สดใส แอบแฝงแววเจ้าเล่ห์บ้างเป็นบางครั้ง… ผมรักที่มันเป็นแบบนี้จังเลย
“กูว่าช่วงนี้มึงแอบแก้มยุ้ยขึ้นนะพาย…ไหนมาหอมทีดิ๊” ไอ้พายก็ยื่นแก้มให้หอมอย่างว่าง่าย พร้อมโน้มคอผมลงไปทำเช่นเดียวกัน ก่อนที่มันจะย่นจมูกทำแก้มป่องใส่… โคตรจะน่ารักเลยเว้ยเมียกู!!!
“กูว่าพุงมึงไปหนักกว่าแก้มกูอีกนะ” มันยื่นมือมาหยิกพุง (ซิกแพค) ของผมเบาๆ ให้พอได้ร้องโอดโอยแบบสำออย
“โอ๊ย ไอ้ผอม มึงไม่มีเลยนะพุงเนี่ย… กูคิดว่าเมียกูท้องซะอีก…อ๊ะ โอ๊ยยยยย ไอ้พาย ไอ้ห่าพายยยย โอ๊ยยยยเจ็บบบบบ กูเจ็บว้อยยยยย อย่าบิด!!!” แม่งบิดท้องผมซะแรงเลยเจ็บโคตร
“ไอ้สัดนี่!!!... ว่าแต่ กูอ้วนขึ้นเหรอ” ไอ้พายรีบยกสองมือมากุมแก้มตัวเอง เช็กสภาพความยุ้ย ก่อนจะก้มลงมองดูพุงกะทิน้อยๆ ของมัน
“ไม่หรอก กำลังน่ารักน่า เมื่อก่อนกูว่ามึงผอมไป ตอนนี้กอดกำลังอุ่นเลย” ว่าแล้วก็ดึงมันมากอดแน่นๆ พร้อมฟัดแก้มอีกซักสองสามที
“ขี้เกียจเดินกลับอะ อุ้มไปหน่อยได้ปะ” อ้าวไอ้นี่ ชมเข้าหน่อยเอาใหญ่เลยนะ
“ห่า… ตัวมึงไม่ใช่หมาพุดเดิ้ลนะ จะได้อุ้มไปได้ง่ายๆ กูว่าหลินปิงยังเบากว่ามึงเลยมั้ง…อ๊ะ อย่าเพิ่งตีกู กูล้อเล่นค้าบบบ… ไปๆ เราก็ค่อยๆ เดินกันไปนะที่รักนะ ใจเย็นจ้ะๆ” แล้วเราสองคนก็เดินเอื่อยกลับโรงแรมกัน โดยที่ตกลงกันว่ามื้อเย็นจะไม่สรรหาสิ่งใดใส่ท้องอีกแล้ว ไม่งั้นมันจะระเบิดเป็นทุ่งข้าวสาลีแน่ๆ
…………………..
…………………..
“เดี๋ยวกูเก็บของให้นะ” พอมาถึงห้อง ไอ้พายก็ค่อยๆ เริ่มเก็บกระเป๋า แยกของฝากที่จะเอาให้แม่มันออกมา เพราะพรุ่งนี้เราจะไปลอนดอนกัน
“ทำไมวันนี้ใจดีจัง” ผมนอนตะแคงเอามือเท้าหัวมองเมียตัวเองนั่งอยู่ท่ามกลางของ เสื้อผ้า รองเท้ามากมาย กูว่างานนี้โดนค่าน้ำหนักเกินหลายหมื่นแน่ๆ
“ก็อยากทำให้อะ… มึงเป็นป๋าจ่ายเงินค่าชอปปิ้งให้กูตั้งเยอะ แค่เก็บกระเป๋าเอง ยังไงก็ควรเป็นหน้าที่เมียที่ดีไม่ใช่เหรอ” โอ้วววววววววววววว นางฟ้าเข้าสิงเมียกู แม่งน่ารักเกินไปแล้วนะมึง ^^
“ขอบคุณครับ” ผมลุกขึ้นแล้วเดินไปหอมแก้ม และหน้าผากมันแรงๆ ก่อนจะเอ่ยคำขอบคุณจากใจที่ไพเราะสุดๆ ไอ้พายแหงนหน้าขึ้น ยื่นปากมาจุ๊บปากผมเบาๆ ก่อนจะบอก…
“ยินดีครับ” พร้อมยิ้มหวานๆ …โอ๊ยยยย ไอ้เหี้ยริวเอ๊ย!!! มึงช่างโชคดีจริงๆ ที่มีเมียน่ารักขนาดนี้ นานๆ จะพูดจากันดีๆ ก็เขินๆ เหมือนกันนะเนี่ย ><
……………………..
……………………..
“นอนแล้วเหรอ?” ไอ้พายที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จหลังจากจัดของลงกระเป๋า กระโดดขึ้นมานอนทับบนตัวผม ที่นอนแผ่ตาปรือเคลิ้มๆ รอมันอยู่บนเตียง
“อืม… ยังไม่ง่วงเหรอ” ผมยกสองมือขึ้นลูบแก้มไอ้พายเบาๆ ก่อนจะประคองหน้ามันให้โน้มลงมารับจูบ…ไอ้พายสอดมือโอบรอบท้ายทอยผมไว้ ก่อนจะรั้งให้เผยอขึ้นรับปากนุ่มของมันให้แนบชิดขึ้น… ผมชอบที่จะไล้ลิ้นวนเลียรอบๆ โพรงปากของไอ้พาย แล้วมาจบลงที่ลิ้นนุ่มๆ ที่รอยื่นให้ผมได้เกี่ยวพัน ดูดดุน จนได้ยินเสียงครางต่ำในลำคอเบาๆ จากปากของคนลิ้นนุ่ม เป็นอันรู้กันว่าเจ้าตัวกำลังพอใจ และมีความสุขมาก
“Good night นะครับ” ผมยังคงหยอดคำหวานให้คนตาปรือที่ยังทาบทับอยู่บนตัวผม หลังจากที่เราแลกจูบกันจนเป็นที่พอใจ
“อะไร…จะนอนแล้วเหรอ” ไอ้พายท้วงขึ้นมาทันทีที่ผม Good Night มันจบคำ
“ตาปรือจะแย่แล้วมึงน่ะ เมื่อกี้ก็ Good Night Kiss ไปแล้วไง”
“มึงโง่ของจริงนะริว กูไม่ได้ตาปรือเพราะง่วงสักหน่อย แล้วจะทำแค่ Good Night Kiss หรือไงเล่า” เปล่าโง่หรอก ก็เห็นว่ามันเหนื่อยๆ ก็อยากให้มันได้นอนพัก เดี๋ยวพรุ่งนี้เดินทางอีก แต่ไอ้พายก็ยังคงเป็นไอ้พาย อยากได้อะไรก็บอกกันแบบนี้แหละ
“แล้วอยากได้อะไรเพิ่มล่ะ เมื่อกี้ก็แทบจะกลืนลิ้นกันไปอยู่แล้ว” ไอ้พายทำหน้าหงิกใส่ แต่เสือกแอบยิ้มมุมปากแบบเจ้าเล่ห์ เอาไงกันแน่วะเมียกู… โอ๊ะ!! ผมรู้แล้วว่ามันยิ้มแบบนี้ทำไม ตอนนี้มือเล็กๆ แสนซุกซนของมันเลื่อนลงไปลูบน้องริว(ยักษ์) น้อยที่กำลังหลับใหลอยู่ในกางเกงผ้าฝ้ายเนื้อหนา… มันลูบสลับกับใช้เล็บข่วนเบาๆ พอให้เสียงครางหลุดรอดจากปากผม
“อ๊ะ…อืมมม!!!”
“ดูดลิ้นไปแล้ว ไม่คิดจะให้ดูดอย่างอื่นบ้างเหรอ” ตาย… กูตายกับเวลาที่มึงทำตาวาว แพรวพราวแบบนี้ แถมด้วยเสียงกระซิบเบาๆ แผ่วๆ มันเหมือนจะไม่ได้ยั่ว แต่แม่งโคตรยั่ว อยากจะจับมันพลิกตัวแล้วฟัดซะให้หายหมั่นเขี้ยว แต่เดี๋ยวเย็นไว้ก่อน ขอเล่นกับมันซะหน่อย
“อ่ะ…อือ…แล้วอยากดูดอะไรเพิ่มล่ะ” แหมประโยคกูสองคนก็ส่อได้อีก… มือน้อยๆ ของมันก็ยังคงทำหน้าที่ซุกซนกับส่วนล่างของผมต่อไปอย่างชำนาญ
“ตรงนี้ได้ปะล่ะ!!” มือไอ้พายหายวับไปกับตา พลุบเข้าไปด้านในกางเกงตั้งแต่เมื่อไหร่… แล้วไอ้พายก็ส่งยิ้มยั่วพร้อมยักคิ้วให้อย่างท้าทาย… เอาเลยจ้ะ มึงอยากได้อะไรมึงเอาไปเลยนะ กูยอมหมด
“อะ…อืมมมมมม…พะ พาย… ให้เร็ว!!!” ผมเร่ง เพราะมือไอ้พายมันค่อยๆ เอื่อยลง… ไม่ช้า จากมือ มันก็ค่อยๆ ถดถอยตัวต่ำลงไป แล้วลากกางเกงผมออกจากปลายขาช้าๆ ตาวาวๆ ของมันก็ยังเหลือบขึ้นมามองผมอยู่ ตลอดเวลา… จนในที่สุด ไอ้พายก็ได้ในสิ่งที่ต้องการ มันครอบครองผมเต็มปากเต็มคำอย่างเชี่ยวชาญ มันรู้ว่าตรงไหนเป็นจุดที่จะทำให้ผมยอมแพ้มันอย่างราบคาบ จังหวะเน้นหนัก เร็ว แรง ประกอบกับปลายลิ้นเล็กที่ทรงอานุภาพ ตวัดเลียจนผมปล่อยเสียงครางดังอย่างไม่อาย
“อยากได้มากกว่าปากรึยัง?” เสียงหวานเอ่ยถาม ผมพยักหน้าอย่างว่าง่าย แต่คราวนี้ไม่ปล่อยให้ไอ้ตัวดีคุมเกมอยู่ฝ่ายเดียว ผมรีบลุกขึ้นฉุดไอ้พายให้ยืน ก่อนจะแบกมันพาดบ่า เดินไปริมหน้าต่างที่มองออกไปเห็นทิวทัศน์ยามค่ำคืนของปารีส… ผมยืนซ้อนหลังไอ้พาย ทำการลอกคราบมันออก ทั้งส่วนบนและส่วนล่าง อ่อ ไม่ต้องกลัวว่าคนฝั่งนู้นจะมองเห็นครับ เพราะจากหน้าต่างจะมองเห็นเราแค่เอวขึ้นไป ด้านล่างไม่ต้องกลัว
“ทำตรงนี้นะ” ผมกระซิบชิดริมหูไอ้พาย ก่อนจะส่งลิ้นเข้าไปทักทายดูด เม้มใบหูบาง ไอ้พายพยักหน้ารับ ก่อนจะเปิดคอให้ผมได้ไล่เลื่อยลงมาสูดความหอมอ่อนๆ จากกลิ่นกายของมัน… ผมสอดมือซ้ายโอบเอวไอ้พายให้แนบพิงมาที่ลำตัวผม ส่วนมือขวาก็ทำหน้าที่สำรวจเช่นเคย จากยอดตุ่มไตสีระเรื่อ ที่เป็นจุดอ่อน และเซนซิทีฟที่สุดของมัน ผมปัดป่ายนิ้วโป้งขึ้นลงรัวเร็ว ไอ้พายก็ครางเสียงกระเส่าไม่หยุดปาก จนผมอดใจไม่ไหว จับมันพลิกตัวกลับมาเผชิญหน้า แล้วเริ่มละเลงลิ้นตัวเองลงไปที่สองจุดบนหน้าอกเนียน… จากสองตุ่มไตด้านบนก็เรื่อยลงมาที่สะดือ จากแอ่งสะดือก็ลงมาจนถึงส่วนอ่อนไหวด้านล่าง ครอบครองแก่นกายที่คุ้นเคย เคลื่อนไหวเข้าออกจนเจ้าของร่างสะท้านไปทั้งกาย
“อ๊ะ อะ ระ ริว… อ้าาาา ริวววว อืมมมม” ผมจับไอ้พายหันหลังอีกครั้ง ก่อนจะหันไปลากเก้าอี้มาไว้ข้างๆ เพื่อจะยกขาข้างขวาของไอ้พายขึ้นไปวางบนเก้าอี้ จับบั่นท้ายมันให้แอ่นขึ้นรอรับความเปียกชื้นจากลิ้นของผม เวลาจับมันยืนแบบนี้แล้วยิ่งเผยช่องทางอ่อนไหวให้ผมได้สัมผัสอย่างถนัดมากขึ้น
“ริว อ๊ะ ริว… อืมมม… ขะ เข้ามาเลย ได้ไหม อืออออ” หลังจากทำให้ช่องทางไอ้พายชุ่มฉ่ำอยู่พักใหญ่ ผมก็จัดการทาบทับ ผลักดันตัวเองเข้าไปหาทางที่คุ้นชิน ไอ้พายครางยาวเสียงดัง เพราะว่าผมค่อนข้างเข้าไปหามันลึกและรวดเดียวสุด ผมขยับตัว ตามจังหวะมือที่กอบกุมช่วยเหลือไอ้พายอยู่ด้านหน้า สอดประสานกับเสียงครางดังแผ่วสลับความซ่านที่ได้รับ
“ระ แรงๆ ระ ริว เร็วกว่านี้ อือ อืมมมม” ผมทำตามคำขอของไอ้พายอย่างเคร่งครัด มันแหงนหน้าขึ้นมารอรับจูบจากผม เราจูบกันเหมือนไม่ได้จูบกันมานาน สัมผัสที่โหยหา วาบหวาม หวานล้ำ อ่อนโยน และอุ่นใจ ผสมปนเปจนผมไม่อยากจะไปไหน ไม่อยากจะทำอะไรอีก อยากอยู่แบบนี้ มีความสุขแบบนี้ มีมันแบบนี้ไปเรื่อยๆ
“หมดแรงล่ะสิ มาเดี๋ยวกูแบกไปอาบน้ำ” หลังจากที่ผมและไอ้พายเสร็จสิ้นภารกิจ ไอ้พายก็เข่าอ่อนขึ้นมาซะดื้อๆ ปกติแค่รอบเดียวคุณพายเธอไม่หวั่นอยู่แล้ว แต่วันนี้กินเยอะ เดินเยอะ แถมยังต้องเก็บของนู่นนี่อีก แล้วก็เหนื่อยสะสมจากการชอปปิ้งมาราธอน มันเลยทรุดอย่างที่เห็น… ผมเลยจัดการแบกมันท่าเดิม พาดบ่าไปห้องน้ำ… อย่าคิดว่าคู่ผมจะอุ้มกันแบบเจ้าสาวครับ แบบนั้นมันหนักเกิ๊น!!!
.........................
………………..
“เรากลับไทยกันเลยไหมพรุ่งนี้” อยู่ดีๆ ไอ้คนที่นอนซุกจุ๊กกะแร้ผมอยู่ก็ถามขึ้นมา
“หืม!!! เป็นอะไร…” ผมยกมือขึ้นมาลูบหัวมันเบาๆ
“กู… กู… กูกลัว” มันยกมือขึ้นมาโอบเอวผมซุกตัวกอดกระชับแน่นขึ้น หัวใจไอ้พายเต้นแรงอย่างรู้สึกได้
“กูตามใจมึงอยู่แล้ว ถ้าจะกลับก็กลับ แต่ถ้าถามความเห็นจากกู กูอยากให้มึงไป ถ้ามึงผ่านความกลัวครั้งนี้ไปได้ ต่อไปนี้ทุกอย่างในชีวิตมึงจะเคลียร์ อดีตจะทำอะไรมึงไม่ได้อีกแล้ว และมึงก็รู้ใช่ไหม ว่ากูไม่มีทางปล่อยให้มึงเจ็บอยู่คนเดียว กูไม่ได้เก่งขนาดจะต่อสู้กับทุกคนแล้วชนะ แต่กูจะทำทุกวิถีทางให้ได้เห็นรอยยิ้มของมึงตลอดไป… ไว้ใจกูไหม”
“…..อืม”
“แล้ว…? สรุป? กลับ หรือไป”
“ก็ยังกลัวอยู่ แต่กูจะไปเพราะมีมึง… รู้ใช่ไหมว่ามึงเป็นคนเดียวที่กูไว้ใจที่สุดในชีวิต… อย่าทิ้งกูนะริว”
“ไม่เคยแม้แต่จะคิด… มึงเองก็ห้ามทิ้งกูนะ… ไม่งั้นกูจะ กูจะ จะ…”
“จะอะไรของมึง”
“จะไปมีผัวใหม่…กร๊ากกกกกกกกกกกกกก!!!” แล้วผมกับมันก็ขำขึ้นพร้อมกัน ผมขำที่เห็นไอ้พายขำ แต่ไอ้พายคงขำเพราะระอาในความเพี้ยนของผัวตัวเอง
“ฮ่าๆๆๆๆ ไอ้บ้า กูว่ากูกลัวมึงไปมีผัวใหม่มากกว่าไปอังกฤษแล้วนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ”
………………………
………………………
รุ่งขึ้นอีกวันเราตื่นแต่เช้า ลงไปทานอาหารรองท้องกันเล็กน้อย ก่อนจะเก็บกระเป๋าแล้วเรียกแท็กซี่ไปสถานี การ์ด เดอ นอร์ เราจะนั่งรถไฟสาย Eurostar ไปลงที่สถานี St. Pancras International ที่ลอนดอนครับ อย่าคิดว่าผมฉลาดที่รู้ เปล่า… ไอ้พายบอกมาเมื่อกี้ต่างหาก แฮ่!!
แหมไอ้รถไฟแบบนี้ อยากให้มีที่บ้านเราจริงๆ เร็วมากกกก จากปารีสมาลอนดอน สองชั่วโมงนิดๆ เท่านั้น… ไอ้พายบอกว่าบ้านมันอยู่แถว Knights bridge ย่านนี้ถือว่าเป็นย่านผู้ดีมีอันจะกิน เพราะพ่อเลี้ยงมันรวยมาก เป็นตระกูลเก่าแก่ มีธุรกิจโรงแรม และอพาร์ตเมนต์มากมาย… มึงดูไฮโซมากอะพาย แล้วดูกูซิ๊ - -
“ถึงแล้ว… นี่แหละอดีตของกู” เราลงจากแท็กซี่ที่พาเรามาจอดอยู่หน้าบ้านเก่าหลังใหญ่หลังหนึ่ง ไอ้พายยืนนิ่งแหงนมองไปด้านบนของตัวบ้าน ผมว่าตรงนั้นอาจจะเป็นห้องนอนเก่าของมัน และที่นี่สินะ คือจุดเริ่มต้นของทุกอย่าง…
ผมเชื่อว่าตอนนี้ ใจผมคงเต้นแรงไม่แพ้ไอ้พายแน่นอน… ผมเอื้อมมือไปจับมือไอ้พายมากุมไว้แน่น ไอ้พายหันมาสบตาผม แววตาไม่มั่นใจฉายออกมาอย่างสัมผัสได้… ผมชโงกหน้าไปจุ๊บปาก และหน้าผากมันเบาๆ เหมือนจะเรียกกำลังใจให้เราทั้งคู่… ไอ้พายยิ้มกว้างส่งมา พร้อมสูดลมหายใจเข้าแรงๆ ก่อนจะพยักหน้าเหมื่อนจะส่งสัญญาณว่าพร้อม!!
‘เมื่อเธอพร้อม ฉันก็พร้อมไปด้วยกัน’ อยู่ดีๆ ผมก็คิดถึงเพลงนี้ขึ้นมา… ตอนนี้ผมรู้สึกแบบนี้จริงๆ
เธอถามฉัน…ฉันนั้น…ก็กลัว
และยังไม่รู้พรุ่งนี้…จะเป็นอย่างไร
แต่ที่รู้วันนี้…รักหมดหัวใจ
และมันคือเรื่องเดียว…ที่เรารู้
* ถ้าเธอพร้อม...ฉันก็พร้อมไปด้วยกัน
เดินบนทางที่สองเรา...เลือกไป
ไม่ว่าจะดี...จะร้าย จะพร้อมใจ
บทสุดท้ายจบอย่างไร ก็หาคำตอบไป...ด้วยกัน
+++++++++++++++++++++++++++
+ ตอนนี้เหมือนจะสั้นเนอะ แถมเพิ่งจะไปถึงลอนดอนด้วย ยืดเป็นละครช่องเจ็ดเลยฉัน
+ เอาล่ะ สำหรับผู้ที่โหยหา NC จากอิคู่นี้ อิเมอร์ซี่สามารถแค่นี้จริงๆ คุณผู้ชมคะ โปรดอภัยให้ดิฉันด้วย
+ สำหรับผู้ที่โหยหาดราม่า ขอบอกว่า... ไม่มีหรอกค่ะ ไม่ต้องกลัวนะ ไม่ม่า มีอิริวอยู่ซะอย่างไม่ต้องกล้ว
+ จริงๆ มีเรื่องคุยมากมาย แต่ลืม ฮ่าๆๆๆ
+ จริงๆ มีกิจกรรมให้ร่วมสนุกในเฟสนะคะ แต่เหมือนหลายคนจะงงๆ และไม่อยากได้ของรางวัลจากดิฉัน เอาเป็นว่าขอลบไปก่อน แล้วเดี๋ยวตั้งกติกาใหม่จะมาโพสต์ใหม่แล้วกันนะ
+ ขอบคุณมากๆ จริงๆ ที่ยังรอกันอยู่ เพราะรู้ว่าตัวเองดองเหลือเกิน แต่ก็อยากให้เข้าใจเมอร์ซี่ด้วยนะ เมอร์ซี่ต้องทำงาน แล้วงานก็ยุ่งจริงๆ ที่เห็นออนๆ อยู่ตลอด เพราะว่าออฟฟิศมันให้เล่นได้ ก็เปิดออนไว้ ถึงได้บอกว่าใครมีอะไรให้มาทักมาคุยกันในเฟสได้ เพราะออนอยู่เห็นทุกคนค่ะ...
+ ส่วนใครที่ทนไม่ไหว อินี่ดองนานจัดเกิน รู้สึกแย่ เบื่อ เซ็ง กับอิคนเขียนและนิยายเรื่องนี้ เมอร์ซี่ก็ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้คุณๆ รู้สึกแบบนั้น แต่มีอะไรก็อยากให้มาบอกกันตรงๆ ดีกว่านะ เราเองก็จะได้รู้ว่า เออไม่ชอบตรงไหน ผิดอะไร ยังไงนะคะ
+ สุดท้าย ขอให้ทุกคนมีสุขภาพแข็งแรง สวย รวย หล่อ นารัก เรียนเก่ง ได้เลื่อนตำแหน่ง ได้โบนัส เงินเดือนขึ้น มีความสุขกับชีวิตในทุกๆ วันค่ะ... ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันมาตลอดปี อยู่ด้วยกันไปอีกนานๆ นะคะ จ๊วบบบบบบบ
-
กรี๊ดน้องริววววววววววว
:oni2:
ขอจิ้มก้น mercy เบาๆหนึ่งที
:z13:
กลับจากทำงานมาเหนื่อยๆเจอน้องริวเข้าไปตาสว่างเลย
ตอนนี้ก็น่ารักกุ๊กกิ๊กกันหมือนเดิม
ส่วนฉากเข้าพระเข้านายก็พอเหมาะ
เรียกเลือดให้สูบฉีดกำลังดีเลยค่า
:z1:
ตอนนี้คนอ่านไม่กลัวมาม่าแล้ว
เพราะน้องริวกับน้องพายมีกันและกันแล้ว
ส่วนเรื่องที่ mercy บอกว่านานๆมาอัพที
ไม่เป็นปัญหาเลยค่า
แค่สัญญาว่าจะพาน้องริวมาเจอเราอีกก็ดีใจแล้วน้า
จุ๊บๆ mercy แต่รักน้องริวที่ซู้ดดดดดดดดดดด
:m1:
-
:haun4:
ก่อนนอน หึหึ
:z13:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
(โหยหวนไปสามบ้านแปดบ้าน)
ผัวเมียคู่นี้กลับมาแล้ววววววววววว คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกกกก :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
กอดดดดดดดดดดดดดดดดด :กอด1:
คิดถึงคนเขียน..คิดถึงพาย..คิดถึงริว...เหมือนไท่ได้เจอกัน น๊านนนนน..นาน เลย
ถือโอกาสอวยพรปีใหม่ล่วงหน้าเลยละกันนะจ๊ะ...ขอให้ปีใหม่นี้มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตนะคะ เพี้ยงงงงง o13
-
กร๊ากกกกกกกกกก อ่านตอนนี้แล้วขำ =///////= อิริวตลกเกิน จริงๆอีนี่ก็ตลกแดกทุกตอน
เลิกเป็นนักร้องก็ตั้งคณะเองได้เลย จะเชิญยิ้มไปไหนอิมังกรน้อย กร๊ากกกกกกกกกกกก
โรนันดิลโญ่ เอลนินโญ่ ว้อทซัพโย่ ห่าอะไรวะเรียกยากฉิบหาย โคตรตลกกกกก 555555
ด้วยความโง่ส่วนตัวไม่สามารถจำห่าเหวส้นตีนอะไรได้เลย ตลกมากกกกกกกกกกกก TTTTTTT
แล้วยังเล่นมุกจะไปมีผัวใหม่ โอ้ยยยยยยยยย คุณพระคุณเจ้า ผู้ชายคนนี้จะน่ารักไปไหน ฮาๆๆๆ
-
สุดยอดค่ะ คิดถึงอีริวมากกกก ขอบคุณนะคะ..
ปล. ขอแอบแก้สักนิด...EuroStar จะไปเทียบที่สถานี St.Pancras International นะคระ (ไม่ใช่ Waterloo) ลืมบอกไป ชั้นเป็น ลันดั๊นเน่อ มาก่อนเคอะ คิคิ
-
คู่นี้ยังคงความร้อนแรง :haun4: ความหวาน :-[ และความบ้า :laugh:เหมือนเดิม
-
ถ้าพี่ริวไปมีผัวใหม่จริง
คิดไม่ออกเลยว่าจะฮาขนาดไหน :m20: :m20:
-
สั้นเวอร์
-
มั่นใจว่าทั้งคู่จะผ่านครั้งนี้ไปได้
Merry Christmas and Happy New Year ค่ะ :L2:
-
ความร้อนแรงมีตลอดดดดด
น่ารักกกกกกก :impress2:
:call:
-
มาครั้งนี้ถือว่าคุ้มเลยนะ ถ้าพายจะผ่านอดีตได้ สู้สู้จ้า :กอด1:
-
ขำตอนพี่ริวบอกว่าจะไปมีผัว อย่างฮา :a5:
เป็นกำลังใจให้พายที่จะไปเผชิญอดีตที่ลอนดอนนะ
-
:กอด1:
-
สู้ ๆ น้องไนซ์ ขยันพาน้องพาย อิตุ๊ดริว มาหากันบ้าง เทคแคร์ค้าบ o13
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ค้างเบาๆ 555
ขอบคุณที่มาต่อนะคะ
คิดถึงพี่ริว หนูพายมากก
เจอแค่ทอกค์สั้นๆในเฟซไม่สะใจ
มาใส่มุขตุ๊ดริวในเรื่องอย่างฮา!! 555
รอตอนต่อไปค่ะ
สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้
-
อร๊ายยยย เมอร์ซี่จ๋าาาา จัดให้อิริวซักดอกเถอะ จะได้สมใจ 5555
-
กลับมาแล้วๆๆๆพี่ริวกับพี่พาย
ดีจังที่ไม่มีมาม่า
-
ถ้าเธอพร้อม ฉันก็พร้อมไปด้วยกัน!!
น่ารักทั้งคู่เลยอ่ะ อิอิอิ
-
:m20: ขนาดพายยังแอบผวากลัวไอ้ริวจะไปหาผัวใหม่เลย NC ตอนนี้กำลังอร่อยเลย
มาถึงจุดเริ่มต้นแห่งความเลวร้าย แต่ถ้าพายผ่านมันไปได้ มันจะเป็นจุดสุดท้ายที่จะทำให้พายต่อสู้กับสิ่งรอบข้างที่ร้ายกว่าได้ดียิ่งขึ้น เพราะยังไงซะความรักของริว และการให้อภัยของพายจะทำให้พายได้รับความสุขกลับมา
:pig4: :3123: ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ มีความสุขและรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
-
:o8: :o8: :o8:
-
คิดถึงมากๆ
กลับมาแล้ว
ตอนนี้มันก็หวานแบบพาย+ริวน่ารัก
-
เข้ามาเพราะคิดถึง ทั้งริว พาย และคนเขียน
ไม่ว่าจะเจออะไร ทั้งคู่ก็พร้อมจะเผชิญด้วยกัน
สุขใจไปกับทั้งคู่ และเป็นกำลังใจให้เสมอ
ยินดีรอค่ะ แค่คนเขียนไม่ทิ้งกันไปก็พอ ^^
ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ :L2:
บวกเป็ดค่ะ
ป.ล. ขอให้คำอวยพรนั้น คืนกลับไปหาคนเขียนเช่นกันค่ะ
งานเยอะ พักผ่อนและรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
-
:กอด1: คิดถึงริวพายมากกกก
ดีใจที่อัพแล้ว หนูพายนี่ไม่ทิ้งลายเลยนะยั่วแล้วน่ารัก
กดเป็ด+1
-
^-^ ถ้าเธอพร้อม ฉันก็พร้อมไปด้วยกัน
คนอ่านก็พร้อมรอ Mercy จ้า :n1:
-
อิ อิ ดีจังได้อ่านน้องพายให้หายคิดถึงแหละ
แถมได้วาบหวิว :haun4:กับNCพาย-ริวหลังฉลองChristmasอีกด้วย
:yeb:สู้ สู้นะหนูพาย
-
มาให้กำลังใจริว-พาย ค่ะ
-
น่ารักๆ >< คู่นี้หวานตลอดๆๆๆ >///<
:-[
ติดตามต่อไปน้า :L2:
-
อดยิ้มกว้างๆให้กับความรักของทั้งคู่ไม่ได้ื มันอบอุ่น(แม้บางครั้งร้อนแรงไปนิด)จนรู้สึกได้
-
กร๊ากกกกกกกกกก ว่าแล้ว
"มีผัวใหม่"...คุณค่าที่อิริวคู่ควร
พายอยู่กะริว ไม่มีทางได้หงอยนานแน่นอนอ่ะ^^
-
อ๊ายย~ >///<
ชอบพายอะยั่วน่ารัก NC นิดๆ พอให้หายคิดถึง :o8:
-
อัพแล้วๆๆ o13
ตอนนี้ถึงจะดูเรื่อยๆแต่ก็อบอุ่นดีนะคะ บรรยากาศแบบว่ามองดูคู่รักคู่หนึ่งประมาณนั้น
บางที คนที่ขาด 2 คนพอมาอยู่ด้วยกัน ได้เติมเต็มในส่วนที่ขาดมันก็กลายเป็นว่าขาดอีกคนนึงไม่ได้แล้ว
ตอนหน้าขอเร็วกว่านี้นะคะ คนอ่านจะขาดใจแล้ว ไม่ได้อัพเป็นเดือนเลย :sad4:
-
หายคิดถึงไปนิดนึง
+1
-
อ๊าย ^////^ มาแล้วคิดถึงพายกับริวมากมาย // :pig4: :กอด1:
-
อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ
:really2: :really2:
คู่นี้ต้องผ่านไปได้อยู่แล้ว
-
พระเอกมากค่าพี่ริวขา
NCเต็มอิ่มมากค่า :m25:
กอดๆๆน้องพายนะคะ :กอด1:
-
:z1: :z1:
-
พายสู้ๆ ยังไงริวมันก็ไม่ปล่อยพายไปง่าย ๆ อยู่แล้วล่ะ
5555
-
:L2: :L2: และแล้วก็มาเสียที...คราวนี้รอนานมาก กว่าจะมา เป็นเพราะทั้งน้ำท่วมและอะไรอีกต่อมิอะไรนะครับ เมอร์ซี แต่สนุกมากๆครับ ฉาก NC ก็สวยงามดีครับ แบบนี้แหล่ะครับ ที่ดีไม่ต้องสาธยายให้มากมาย รู้ๆกันอยู่ ว่าต้องทำอะไรกันบ้าง (ใครที่ยังไม่รู้แนะนำ ไปลองปฏิบัติ เองนะครับ 555+ ) สุดท้าย ตอนต่อไปขอให้มาก่อนวันสิ้นปี 2011 นะครับ :L1: :L1: :L1:
-
* ˛. *。 Merry Christmas & Happy New Year 2012 * ˛. *。
˛ °_██_*。*./ \ .˛* .˛.*.★* *★ 。*
˛. (´• ̮•)*˛°*/.♫.♫\*˛.* ˛_Π_____. * ˛*
.°( . • . ) ˛°./• '♫ ' •\.˛*./______/~\ *. ˛*.。˛* ˛. *。
*(...'•'.. ) *˛╬╬╬╬╬˛°.|田田 |門|╬╬╬╬ .
¯˜"*°•♥•°*"˜¯`´¯˜"*°•♥•°*"˜¯` ´¯˜"*°´¯˜"*°•♥•°*"˜¯`´¯˜"*°•☆。★。☆。★
-
มาแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววว
-
โอ่ยยยน่ารักหลังวันคริสมาสต์จริงๆๆๆ
รอตอนต่อไปอ่ะค่าาาา
-
:กอด1: :L2:
Happy New Year ล่วงหน้านะคะ
-
ไม่ได้เจอกันนานน๊านนาน
กลับมาต่ออีกไวๆน้า
ริวยังโง่เหมือนเดิม :laugh:
-
ทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี
ริวซะอย่าง พายไม่ต้องกลัววว
-
:haun4: :haun4: :haun4:
-
รออ่านจ้า
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
ตะลุยอ่านจนจบ บอกได้คำเดียวว่า.. ริวแม่งโคตรคนดีอ่ะ
เนื้อเรื่องสนุก หวาน น่ารักมากค่ะ เป็นกำลังใจให้คนแต่ง สู้ๆ
-
โอ้ยยยย ยิ่งอ่านก็ยิ่งรักตาริวกับหนูพายหมดใจละตอนนี้
-
รักพาย :-[ :-[ :-[
-
โฮยยยยยยยยย :o8: :o8: :o8:
คู่นี้ จะน่ารักไปไหนค่าาาาาาาาาาาาา
ขอให้พายผ่านเรื่อร้ายๆไปได้นะ ถ้าเป็นไปได้ก็อย่าร้ายกว่าที่คิดเล้ยย เพี้ยงงงงงง
-
P'Ryu kab P'Pie na rak talord loei...suu suu na kha!! ^^
-
นานๆมาทีน้องพายจัดเต็ม เลือดแทบหมดตัวอ่ะ :m25:
ตอนนี้หื่นๆปนหวานๆยังไงก็ไม่รู้ อิอิ
น้องพายก็น่าร๊ากกกกกกกกก ส่วนอิริวก็โคตรพระเอก
ถึงมันจะซื่อ(บื้อ) ถึงมันจะอ่อน ถึงมันจะตุ๊ดแตกยังไง
แต่มันก็ช่างเป็นแฟนที่แสนดีเหลือเกิน ตอนนี้ริวหล่อมากๆๆ
สวัสดีปีใหม่พี่เมอร์ซี่ด้วยนะคะ :L2:
-
รอนานมว๊ากกกก
จนต้องกลับไปอ่านตอนก่อนหน้าอีกรอบนึงก่อนอ่านตอนใหม่ อิอิ
แต่ก็ดีใจนะค๊า...ที่มาต่อ อิอิ
ฮามากอีตาริวจะไปมีปั๋วใหม่ คิดได้งายยยยย :laugh:
-
คิดถึงจังเลยยยยยยยยย :กอด1: :กอด1:
แต่สั้นจังเลยง่ะ :serius2:
:z2: รอต่อปายยย
-
:z1: น่ารักที่สุดอ่า
-
รักกันจนอิจฉาเลยคู่นี้
สงสัยว่านายเอกเราจะน้ำหนักขึ้นใช่ใหม
-
แซ่บเวอร์เลยน้องริว น้องพาย
-
ทั้งคู่ต้องผ่านไปได้ o13
Happy New Year
ขอให้คนแต่ง + ริว พาย มีความสุขมากๆนะ :กอด1:
-
คู่นี้หายไปนาน และแล้วก็กลับมาพร้อมกับ.........NC!! :z1:
แบบนี้ก็พอจะให้อภัยกันได้อยู่ค่ะเมอร์ซี่ อิอิ
ชอบเพลงๆ นี้เหมือนกันชอบมากมาย (แอบร้องตาม ฮ่าๆๆๆๆ)
นายริวเหมือนฮีไร่เลยอ่ะ แต่...ริวไม่ใช่ฮีโร่หรอกเนอะ (อ้าววว)
เพราะว่าริวเป็นสามีเหี้ยๆ ที่จะไม่มีวันทิ้งนิ่มๆ ของหนูพายไปไหนต่างหาก :กอด1:
ปล. Happy New year 2012 to Mercy & Rew Pie :mc4: :mc4:
-
สวัสดีปีใหม่สากลนะคะคนแต่ง แล้วก็สวัสดีปีใหม่พายกับริวด้วย :L2: :L2:
-
พาย สู้ๆๆ
-
คิดถึงจังเลย :catrun:
-
วิวขอบหน้าต่างสวยป่าวอะ
-
ฮาโหลลลลลลลลล ที่ร๊ากกกก สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังนะคะ
จริงๆ ตอนแรกตั้งใจว่าจะเอาตอนพิเศษลงตอนปีใหม่ แต่เขียนแล้วลบ แล้วเขียนอยู่หลายพล๊อตมาก
ตอนแรกเขียนตอนพิเศษของน้องรันไว้ก่อน เขียนๆ ไป เกิดคิดตอนพิเศษของไอ้คู่นี้ได้ก่อน ก็เลยเอามาให้อ่านกันนะคะ
แม่ยกน้องรันกับลุงอย่าเพิ่งน้อยใจนะ เดี๋ยวมาจ้า...
ขอบคุณสำหรับปีที่ผ่านมานะคะ ปีนี้ขอฝากตัวฝากใจไว้ด้วยอีกนะ :กอด1:
ปล. คำผิดเดี๋ยวกลับมาแก้ค่า
++++++++++++++++++++++++++++
ตอนพิเศษ… วันเกิด
“มึง/มึง” เสียผมกับไอ้พายประสานเรียกกันดังขึ้น หลังจากที่เราล้มตัวลงนอนกอดกันบนเตียงตามกิจวัตรประจำวัน
“มึงพูดก่อนก็ได้” ผมเสียสละ จริงๆ คือความเสือกเข้าครอบงำ อยากรู้เฉยๆ ว่ามันจะพูดอะไร
“เออ… คือกูจะบอกว่ามะรืนกูต้องไปสิงคโปร์นะ เพื่อนสมัยเรียนที่ออสฯ มันบินมาหมั้นกับสาวสิงคโปร์น่ะ”
“แล้วจะกลับวันไหน ให้กูไปด้วยไหม”
“ก็คงไปสามวัน มึงไม่ต้องไปด้วยหรอก กูเห็นตารางงานมึงแล้วแน่นเอียดเชียว แล้วไหนจะเอ็กครูซีฟปาร์ตี้วันเกิดมึงอีกล่ะ แฟนคลับผู้โชคดี 20 คน และเพื่อนๆ มึงอีกเพียบที่มางาน มึงจะแคนเซิลได้ยังไง”
“ทำไมจะแคนเซิลไม่ได้ ก็เมียกูไม่อยู่ กูจะอยู่ทำไม…” แม่งอะไรวะ วันเกิดกูแท้ๆ แม่งก็รู้ ดันจะไปงานหมั้นเพื่อนอีก กูมันไม่สำคัญใช่ไหม
“มึงอย่ามางอแงไร้เหตุผลน่าริว กูกลับมาเราค่อยฉลองกันก็ได้”
“แต่กูอยากให้มึงอยู่ด้วยในวันเกิดกู ทำไมวะ แค่นี้กูมันไม่มีเหตุผลตรงไหน” เริ่มขึ้นแล้วผม โคตรจะน้อยใจมันเลยให้ตายเหอะ
“กูก็อยู่กับมึงทุกวันอยู่แล้ว แค่วันนั้นวันเดียวเอง เดี๋ยวรุ่งขึ้นอีกวันกูก็กลับ กูต้องไปจริงๆ เพื่อนคนนี้เป็นอีกคนที่กูสนิทด้วยรองจากจัส…”
“มึงบอกแค่วันเดียวเหรอ แต่มันเป็นวันเกิดกู วันเกิดคนที่มึงรักไม่ใช่เหรอพาย… งั้นมึงก็รีบไปแล้วรีบบินกลับมาเลย ไปอยู่ทำไมตั้งสามวัน” สิงคโปร์ไปเช้ากลับเย็นยังได้เลย ไปทำห่าอะไรตั้งสามวันวะ
“ก็วันที่กูบินไปถึงน่ะเป็นวันเตรียมงาน วันที่สองเป็นวันหมั้น วันที่สามมันจัดปาร์ตี้รวมเพื่อนๆ มึงจะให้กูทำยังไง กูเคยรับปากมันไว้นานแล้วว่าจะไปช่วยงานมัน จะให้กูผิดสัญญาได้ยังไง”
“ตามใจมึงแล้วกัน ถ้ามึงอยากไปมึงก็ไป…” ผมพลิกตัวหันหลังให้ไอ้พาย งอนโว้ย กูงอน เข้าใจกูบ้างไหมเนี่ย อีกสี่วันจะถึงวันเกิดผม แล้วผมก็จะจัดปาร์ตี้ชวนเพื่อนๆ มากินดื่มด้วยกัน มีแต่เพื่อนๆ สนิทๆ และแฟนคลับผู้โชคดี 20 คน เพราะผมอยากเลี้ยงตอบแทนแฟนคลับบ้าง เราสองคนอยู่ด้วยกันมาได้จนทุกวันนี้ก็เพราะพวกเขาเข้าใจและให้กำลังใจเรา
“ฝันดีนะ” ไอ้ห่าาาาาาาาาาาาาา ยังมีหน้ามาชะโงกหอมแก้มผมแล้วบอกฝันดีอีก นี่มึงไม่รู้เลยใช่ไหมว่ากูงอน แล้วแม่งก็นอนหงายห่มผ้าหลับตาฝันดี ปล่อยให้ผมนอนหงุดหงิดเป็นไอ้บ้าอยู่คนเดียว แม่งเซ็งงงงง
………………….
………………….
“เดี๋ยวกูติดรถออกไปด้วยนะ เดี๋ยวจะไปแลกเงินแถวเซ็นทรัลเวิลด์” สายๆ ของอีกวัน ผมมีนัดซ้อมกับวงที่ค่าย ตอนแรกผมคิดว่าวันนี้ไอ้พายจะอยู่ห้อง เพราะมันไม่มีเรียน ตั้งแต่ตื่นมาผมก็ทำงอนๆ มึนๆ ตึงๆ ใส่มันตลอด ถามคำตอบคำ แต่แปลก…ปกติถ้างอนกัน ทะเลาะกันกระจุกกระจิก แล้วต่างคนต่างเงียบใส่กัน ไอ้พายมักจะเป็นคนแรกเสมอที่ทนไม่ได้ แล้วต้องเข้ามาคุย มาด่า มาโวยวายนู่นนี่ตามประสามัน… แต่ครั้งนี้มันกลับทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตื่นมาก็เดินมาหอมแก้มผมในครัวเหมือนทุกวัน ถามว่ามีอะไรกิน อยากกินไข่เจียวจังทำให้หน่อย รีดผ้ารึยังเดี๋ยวรีดให้นะ สบู่หมดวันนี้อย่าลืมซื้อ จิปาถะเรื่อยไป แม่งทำตัวธรรมดามากกกกกกกกกกกกกกกก มีแต่กูสินะที่โกรธมึงอยู่ฝ่ายเดียวเชี้ยยยย
“ทำไมไม่ไปแลกสนามบิน” พลั้งปากถามไปแต่ยังคงคอนเซ็ปต์ความนิ่งของน้ำเสียง เอาให้มันรู้จนได้ว่ากูงอน
“ก็แลกเยอะอ่ะ แลกร้านนี้ได้เรทดีกว่าแลกธนาคาร” โหยยยยยยย นี่มึงกะขนเงินไปช้อปปิ้งอีกแล้วใช่ไหมเนี่ย
“จะซื้ออะไรกันนักหนาวะ ไปแค่สามวันเอง ถ้ามันมีเวลาซื้อเยอะขนาดนั้นเนี่ย ก็ช่วยหาเวลากลับมาให้ทันงานวันเกิดผัวตัวเองไม่ดีกว่าหรือไง” ไม่ได้ตั้งใจจะขึ้นเสียง แต่มันเผลอไปตามอารมณ์จริงๆ …ไอ้พายเม้มปากแน่น จ้องตาผมนิ่ง เอาล่ะวะ ท่าทางองค์จะลงแล้ว แม่งวีนกลับแน่ๆ
“……….เอาน่าเดี๋ยวกูซื้อสายกีตาร์ดาแดริโอ้ (d'addario) สุดโปรดมาฝากมึงโหลนึงนะ” สายกีตาร์ยี่ห้อนี้เป็นยี่ห้อที่ผมใช้ประจำ แล้วมักจะฝากเพื่อนฝูงคนรู้จักหิ้วมาจากต่างประเทศเสมอ ไม่ใช่ว่าบ้านเราไม่มี แต่บ้านอื่นเขาถูกกว่าบ้านเรา… เคยไปสิงคโปร์ด้วยกันครั้งนึง ผมโกยกลับมา 20 ชุดได้ ฝากเพื่อนด้วยใช้เองด้วย
“มึงไม่ต้องมาตบหัวแล้วลูบหลังกูหรอก อยากจะซื้อจะช้อปฯ อะไรก็ตามสบาย ไม่ต้องลำบากซื้อให้กู ไม่ต้องให้ของๆ กูไปเปลืองเนื้อที่ขนของช้อปปิ้งมึงหรอก…” แม่งไรวะ ผมนึกว่ามันจะด่าผมกลับ แม่งเสือกยิ้มแล้วเดินมากอดเอวหอมแก้ม แล้วยิ้มให้… ไอ้พาย มึงบ้าไปแล้วเหรอวะ หึ้ย!!! อึดอัดเว้ย เป็นแบบนี้สู้ให้มันด่ากลับมา หรือโมโหใส่ยังจะดีซะกว่า มันทำแบบนี้เหมือนผมตีโพยตีพายไปคนเดียวเลย
“ลูบหัว แล้วตบหลังที่ไหน ตอนนี้กำลังลูบหน้าแล้วหอมแก้มอยู่ต่างหาก เอ!!! หรืออยากให้ลูบอะไรดีน้า” โว้ยยยยยยยยยยย กูหงุดหงิด มึงจะมาทำร่าเริง ยั่วยวนใส่กูทำไมเนี่ย มึงไม่เห็นหน้ากูเหรอไง ส้นตีนยังดีกว่าเลยตอนนี้ แม่งเอ๊ย!!!
“ถ้าจะติดรถไปด้วยก็รีบไปเตรียมตัว กูจะไปแล้ว” ผมดึงตัวเองออกจากมันแล้วก็เดินหนีไปนั่งหน้าโทรทัศน์
“รับทราบ…ครับผม!!!” วุ้ย!!! มึงไปแดกกัญชา ยาคึกที่ไหนมาวะร่าเริงเกินเหตุจนกูจะบ้าตายอยู่แล้ว
……………………
……………………
รุ่งขึ้นอีกวันไอ้พายก็บินไปสิงคโปร์ โดยมีผมผัวดีเด่น ที่ถึงแม้จะยังโมโห ตึงๆ ใส่มันอยู่ ก็ยังอุตส่าห์ขับรถพามันไปเกยถึงสนามบิน ดีกูไม่อุ้มพาขึ้นไปนั่งบนเครื่องด้วยเลย โมโหตัวเองเหมือนกันที่โกรธมันแต่ก็ยังเป็นห่วงมัน อยากให้มันสนใจผมบ้าง อยากให้มันรู้ว่าผมงอน อยากให้มันมาง้อ อยากให้มันมาโอ๋ อยากให้มันมาขอโทษ… และ อยากให้มันอยู่กับผมไม่ไปไหน
วันแต่ละวันผ่านไปผมก็นอยด์แดก ไปทำงานก็ไปแบบแกนๆ ต้องแอบขอโทษแฟนๆ เพลงหลายคนด้วยนะครับถ้าพี่ริวดูเนือยๆ ไม่ alert เหมือนเดิม มีน้องๆ จับได้ด้วยนะว่าผมนอยด์ ก็เข้ามาให้กำลังใจ มาถามไถ่ว่าผมป่วยรึเปล่า เป็นอะไรรึเปล่า แต่ก็มีน้องบางคนรู้ว่าไอ้พายไปสิงคโปร์ เลยเข้ามาเดาว่าผมนอยด์เพราะพี่พายไม่อยู่… เอิ่ม น้องเดาถูกแล้วครับ
สองวันผ่านไปไอ้พายก็โทรศัพท์กลับมาแค่วันแรกที่ไปถึงเท่านั้น โทรมารายงานตัวว่าถึงแล้ว นอกนั้นก็มีแค่ Whatsapp มาว่ากำลังจะทำอะไร ก่อนนอนก็ส่งมา Good Night แล้วบอกรักมึงนะ… ก็ยังดีที่ยังส่งมาบอกรักกันเหมือนทุกๆ วันก่อนนอน แต่ผมแอบนิสัยเสีย ผมแค่ส่งไปว่า ‘อืมเหมือนกัน’ ปกติจะต้องบอกรักมึงนะ รักมึงมากนะ อะไรก็ว่ากันไป… ก็แหมมมม คนมันนอยด์นี่หว่า จะให้ทำไงล่ะ
แล้ววันเกิดผมก็มาถึง… แต่ไอ้พายหายเงียบไป ตั้งแต่เที่ยงคืนของเมื่อคืนแล้ว ผมคิดว่ามันจะเป็นคนแรกที่โทรมาหรือส่งแมสเสจมา Happy Birthday ผมซะอีก แต่ก็เปล่า มีแต่บรรดาเพื่อนๆ พี่น้องคนสนิทอื่นๆ เท่านั้น… ขอแอบบอกแบบตุ๊ดๆ เลยนะ เมื่อคืนผมนอนร้องไห้ทั้งคืนเลย T^T น้อยใจมันโคตรๆ ได้แต่นอนร้องไห้เงียบๆ คนเดียว ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ปกติผมไม่เคยโดนมันไม่ไยดี ไม่แยแสขนาดนี้ อย่าว่าแต่ไม่ไยดีเลย ห่างกันแค่เชียงใหม่กรุงเทพฯ มันยังโทรมาแทบจะทุกๆ ครึ่งชั่วโมง โทรมาอ้อนให้ผมกลับไปหาด้วยซ้ำ แล้วเดี๋ยวนี้ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ไปแล้ววะ หรือมันเบื่อผมแล้ว โว้ยยยยยย ยิ่งคิดยิ่งจิตตก ผมกลัวมันไม่รักผมแล้ว ทำยังไงดี
“ที่ร๊ากกกกกกกกกกกจ๋าาาาาาาาาาาาาาาเค้ามารับตัวเองแล้วจ้าาาาาาาาาา” ไม่ใช่เสียงไอ้พายหรอกครับ ไม่ต้องดีใจแทนผม… น้ำเสียงกวนส้นตีนแบบนี้ มีไอ้เหี้ยแจ็คตัวเดียวเท่านั้นแหละ
“เป็นเหี้ยอะไรคะที่รัก อย่าทำหน้าแบบถูกเมียทิ้งแบบนี้สิ อุ๊ย!! น้องแจ็คลืม พี่ริวถูกเมียทิ้งจริงๆ นี่นาจุ๊บุ คนดี คืนนี้พี่แจ็คเป็นตัวแทนน้องพายให้ไหมฮ้าาาาาาาาาา”
“ไปไกลๆ ตีนกูเลยไปไอ้เหี้ย… กูยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่” ผมเหยียดเท้าไปสัมผัสกลางลำตัวไอ้เพื่อนรักเบาๆ ให้พ้นทาง ก่อนจะเดินไปหยิบของ หยิบกีตาร์ และของใช้จำเป็นสำหรับไปปาร์ตี้คืนนี้
“โอ๋ๆๆๆ อารมณ์ไม่ดีเพราะไม่ได้ปลดปล่อยมาหลายคืนเหรอจ๊ะที่รัก” ไอ้เหี้ยแจ็คแม่งเหมือนขี้ลอยน้ำ ยิ่งว่ายหนียิ่งตามติด
“…………………………..” เงียบซะดีที่สุด ถ้ายิ่งต่อปากต่อคำ เราเองจะยิ่งประสาทแดก
แล้วมันก็ล้อนู่น เล่นนี่ไปตลอดทาง วันนี้ไอ้เหี้ยนี่เขาแวะมาหาผมที่บ้าน เพราะขี้เกียจขับรถไป เดี๋ยวเลิกงานแล้วคงจะกลับกับฟี่ ผมก็ปล่อยให้มันแพล่มไปตลอดทาง มันก็ช่างมีความอดทนนะครับ ผมเงียบ ไม่ตอบโต้ มันก็พูดของมันไปคนเดียวไม่แยแสสนใจใดๆ ทั้งสิ้น เฮ้ออออ เกิดเป็นไอ้เหี้ยแจ็คก็ดีเหมือนกันนะ ไม่ต้องคิดเหี้ยอะไรมาก
ผมมาถึงก่อนจะเริ่มงานเพียงเล็กน้อย จริงๆ ไม่ใช่งานใหญ่โตอะไรนัก มีเพื่อนๆ ที่สนิทไม่เกิน 30 คน รวมกับแฟนเพลงผู้โชคดี 20 คน งานนี้ไม่มีสื่อมวลชนนะครับ ผมอยากให้เป็นปาร์ตี้ปิด แบบเพื่อนสนิทกันมากกว่า กินร้องเล่นดนตรีกันฮาๆ ง่ายๆ สนุกๆ
“สวัสดีครับทุกคน ขอบคุณมากนะฮะที่มาอวยพรผมในวันนี้…รวมถึงพวกมึงด้วยนะ” ผมขึ้นไปบนเวทีเล็กๆ ของร้านที่จัดงาน กล่าวเปิดงานพอเป็นพิธี หันไปสวัสดีทักทายแฟนๆ และเหล่าเพื่อนนฝูง
“คืนนี้กิน ดื่ม เฮฮากันอย่างเต็มที่นะฮะ ใครอยากจะร้องเพลง หรืออะไรก็ขึ้นมาได้เลยครับ เวทีนี้เปิดฟรี ตามสบายเลยครับ” ก็ไม่ได้มีพิธีรีตรองอะไรมาก งานเริ่มตอนทุ่มครึ่งกว่าๆ เพื่อนฝูงก็ทะยอยมา เหล่าบรรดาแฟนคลับก็มาขอถ่ายรูป เอาของขวัญมาให้กันเต็มไปหมด แม้ผมจะยังหดหู่ เศร้าเหงาอยู่ก็ตาม แต่เห็นน้ำใจเพื่อนๆ พี่น้องแล้วผมก็อดยิ้มตามไปด้วยไม่ได้
“วันนี้เรามีการแสดงพิเศษจากเพื่อนซี้ที่มันเหมือนเป็นแฝดนรกไอ้ริวนะครับ ผมว่าไม่ต้องเดาทุกคนก็น่าจะรู้ว่าใคร ไปพบกับ….มันได้เลยครับ” ไอ้วินเพื่อนในวงผมขึ้นไปเป็นพิธีกรจำเป็นแทนไอ้เหี้ยแจ็ค ที่หายหัวไปสักพักแล้ว แล้วผมก็รู้แล้วล่ะ ว่ามันหายตัวไปไหน ฮ่าๆๆๆๆ ไอ้เหี้ยแจ็คมันออกมาเต้นร้องลิปซิงค์เพลง Born this way พร้อมแต่งตัวแต่งหน้าเป็น Lady Gaga โอ๊ยยยยยย กูทั้งฮาทั้งเพลียไม่ไหวแล้ว ไอ้เหี้ยยยยยยย ทำไปด๊ายยยยยยย
“แฮกๆๆๆ โอ๊ยยย กาก้าเหนื่อยมากค่ะ แฮกๆๆๆ ปกติเล่นแต่เบส ขยับแต่นิ้ว แฮกๆๆ วันนี้ขยับทุกอวัยวะ กูจะตายครับ แฮกๆๆๆ นี่เพื่อมึงเลยนะไอ้เพื่อนรัก เพลงนี้เพื่อมึง มึงมัน Born this way จริงๆ ว่ะ อยู่เหี้ยไปกับกูนานๆ นะเว้ย รักมึงมากกกกกกกกกนะฮ้าาาาาาาาาาาาพี่ริวขาาาาาาาาาาาา จ๊วบบบบบ” เอิ่ม แรกๆ กูฮา กลางๆ กูซึ้ง พอมาตอนหลังกูอยากจะถีบ
“เอาล่ะครับ ทุกคน การแสดงเซอร์ไพรซ์ยังไม่จบเพียงเท่านี้ คุณว่าคืนนี้อะไรมันขาดไปครับ… อะไรนะฮะ เค้กเหรอกครับ คุณพี่จะดื่มวอดก้ากับเค้ก มันจะไม่ฮาร์ดคอร์ไปหน่อยเหรอครับ” ไอ้แจ็คมันยังไม่ลงจากเวที ยังคงพูดไปเรื่อย แซวไปทั่ว สงสัยจะมีพวกเพื่อนๆ ในวงออกมาแสดงอะไรอีก แต่ไอ้พวกที่เหลือมันก็เป็นพวกขี้อายไม่บ้าเท่าไอ้เหี้ยแจ็คนะ หรือมันจะกล้าเป็นของขวัญให้ผม ต้องมาลุ้น
“เอาเป็นว่า การแสดงนี้เตรียมตัวกันมาอย่างแยบยล เอ๊ย เตรียมตัวกันมาอย่างดีเป็นแรมเดือน เราไปรับชมเซอร์ไพร์ซสุดท้ายนี้กันได้เลย ถือเป็นของขวัญจากพวกเราทุกคนและ……” และอะไรวะ พูดทิ้งไว้แค่นี้ก็เสือกเดินลงเวทีไปเลย
แล้วไฟในร้านก็ดำพรึบลง เสียงทุกอย่างรอบตัวพร้อมใจกันเงียบ… ผมแอบตกใจเล็กๆ และแอบแปลกใจที่ทำไมทุกคนถึงได้เงียบพร้อมกันเหมือนนัดกันมาแล้ว เพราะถ้าอยู่ดีๆ ไฟดำลงแบบนี้ก็น่าจะมีเสียงพูดคุยเซ็งแซ่กันบ้าง แต่นี่เงียบจริงๆ ครับ แถมยังมืดแบบมองไม่เห็นอะไรเลย
แล้วเหมือนผมได้ยินเสียงบางอย่างกำลังเคลื่อนไหวบนเวที ผมพยายามเพ่งมอง และตั้งใจฟัง…เริ่มได้ยิ้นเสียงกีตาร์ เหมือนคนกำลังจัดแจงท่าทางเพื่อเล่นกีตาร์อยู่บนเวที… ‘ตรึ่ง’ เสียงดีดสายเปล่าเบาๆ ก็ดังขึ้นหนึ่งที สองที แต่ทำให้ผมเดาได้เล็กๆ ว่า คนที่อยู่บนนั้นไม่น่าจะใช่มือกีตาร์ เพราะถ้าเช็คสายเพี้ยนมันคงไม่ดีดแบบนี้…
แล้วผมก็ได้รู้ครับ……...ว่าใคร
“ขอโทษ ที่เมื่อคืนไม่ได้โทรมาอวยพรเป็นคนแรก ขอโทษ ที่สามสี่วันที่ผ่านมาแกล้งทำเป็นไม่สนใจ ไม่ใส่ใจความรู้สึกของมึง ขอโทษ ที่ทำให้รู้สึกแย่ รู้สึกไม่พอใจ ขอโทษ ที่ไม่ได้โทรมาบอกรักด้วยปากตัวเอง และขอโทษ ที่แอบปิดเซอร์ไพร์ซของขวัญชิ้นนี้เอาไว้นาน… แต่อย่าลืมว่ากูเคยบอกว่ามึงเป็นคนสำคัญที่สุดในชีวิตกู มันจะยังคงเป็นอย่างนั้นตลอดไป… รักมึงมากๆ ที่สุด และคนเดียว มึงสำคัญที่สุด เป็นที่หนึ่งสำหรับกูเสมอ… สุขสันต์วันเกิดนะ” ผมน้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวอีกแล้ว ผมแทบจะวิ่งขึ้นไปคว้ามันมากอดซะเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่ติดว่า ตอนนี้ไอ้พายนั่งอยู่บนเก้าอี้สตู ในมือมีกีตาร์โปร่งตัวหนึ่งอยู่…เฮ้ย กีตาร์ตัวนี้ นี่มัน Taylor 712ce เฮ้ยยยยยยย เชรดดดดดดดดดดดดดด เป็นตัวที่ผมพร่ำเพ้ออยู่นานแล้ว แต่ด้วยราคาที่แพงเหยีบแสน ต้องคอยเก็บเงินอยู่นาน และช่วงที่เก็บเงินได้ทีไร ไปตามหาของก็ขาด…ตอนนี้ ตอนนี้มันอยู่ในมือไอ้พายได้ไง
“ไม่ต้องทำหน้าอยากรู้… ไอ้ตัวนี้ กับไอ้ตัวเนี้ย ก็ของมึงทั้งคู่แหละ แต่กูขอเล่นก่อนมึงนะ” ผมยิ้มหน้าบานแก้มแตกไปแล้วครับ ไอ้พายมันชี้ที่ตัวเองแล้วบอกว่าไอ้ตัวนี้ แล้วชูกีตาร์ขึ้นแล้วพูดว่าไอ้ตัวเนี้ย สองตัวนี้เป็นของผม คือมันและกีตาร์ >< มึงจะน่ารักไปถึงไหนวะพาย โอ๊ยยยยย กูรักมึงที่สุดในโลกเลย… ว่าแต่ ไอ้กูขอเล่นก่อนมึงเนี่ย หมายถึงมันจะเล่นกีตาร์เหรอวะ โอ้!!! จริงอะ แสดงว่ามันแอบไปหัดเพิ่มใช่ไหม เพราะผมเคยสอนมัน มันก็เล่นอยู่พักนึกก๊องๆ แก๊งๆ แล้วก็เลิก บอกเจ็บมือ ตื๊อให้เล่นอีกก็ไม่ยอม ไหนดูซิ๊ จะเล่นจะร้องอะไรเป็นของขวัญให้ผม
http://www.youtube.com/v/7S4KpJ63vRI
สิ่งที่ฉันไม่เคยรู้สึก สิ่งที่ฉันไม่เคยจะนึกว่ามี
แต่แล้วฉันก็พบจาก ได้พบจากเธอ เธอคนนี้
แค่เธอก็พอ ฉันจะไม่ขอมากกว่านี้
แค่เธอก็พอ ฉันจะไม่ขออะไรอีก
แค่เธอก็พอ ชีวิตฉันเพียงพอแล้วแค่คนนี้
จะไม่มีวันรักใคร และไม่มีวันไปไหนสักที
ฉันสัญญาว่าฉันจะ จะรักกับเธอ เธอคนนี้ คนนี้คนเดียว
แค่เธอก็พอ ฉันจะไม่ขอมากกว่านี้
แค่เธอก็พอ แล้วฉันจะไม่ขออะไรอีก
แค่เธอก็พอ ชีวิตฉันเพียงพอแล้วแค่คนนี้
แค่เธอก็พอ ฉันไม่ขอมากกว่านี้
แค่เธอก็พอ แล้วจะไม่ขออะไรอีก
แค่เธอก็พอ
ชีวิตฉันเพียงพอแล้ว ชีวิตฉันเพียงพอแล้ว
ฉันจะไม่ขออะไรอีก ชีวิตฉันเพียงพอแล้ว แค่คนนี้
ไอ้พายเล่นหลุดบ้างผิดบ้างอยู่หลายท่อน แต่มันไม่ได้ทำให้เพลงนี้เพราะน้อยลงเลยสักนิด ผมยืนส่งยิ้มไปให้มันบนเวที พร้อมร้องคลอตามไปด้วยตลอด อยากจะบอกมันว่า แค่มึงก็พอเช่นกัน ไม่ต้องมีกีตาร์ตัวละเป็นแสนมาให้ก็ได้ แค่มันคนเดียว แค่มีมันคนเดียวมาอยู่กับผมตอนนี้ ตรงนี้ เวลานี้ ผมพอแล้วครับ พอแล้วจริงๆ
………………………..
………………………..
บรรยากาศตอนเริ่มงาน กับตอนนี้ต่างกันลิบลับ ตอนนี้ผมยิ้มได้ทั้งปากและใจ ผมสนุกได้แบบสุด ไม่อั้นไม่นอยด์ ไม่เหงา ไม่หงอย เจ้าของผมมาแล้วนี่ครับ…
“นี่อย่าบอกนะว่าที่ไปสิงคโปร์น่ะ บินไปซื้อไอ้ตัวนี้มา แล้วงานหมั้นเพื่อนนี่มีจริงไหมเนี่ย” งานเลี้ยงเลิกเกือบตีสอง หลายคนก็แยกย้ายกันกลับ ผมกับไอ้พายกว่าจะกลับมาถึงคอนโดก็เกือบตีสาม กว่าจะอาบน้ำอาบท่าเรียบร้อยก็ตีสามกว่าๆ พอไอ้พายทาครีมแต่งตัวเสร็จ มันก็เดินมาอ้อนนั่งตกผมทันที
“แหะๆ งานหมั้นน่ะไม่มีหรอก แต่เพื่อนคนนี้มันบินมาเที่ยวกับแฟนน่ะ จริงๆ มันจะมาตั้งแต่เดือนที่แล้ว แล้วกูไปขอร้องให้มันมาช่วงนี้ จะให้มันช่วยไปเลือกกีตาร์ด้วย เพราะมันก็เป็นนักดนตรีเหมือนกัน” ไอ้พายเอนหลังซบหัวลงบนบ่าผม มันพูดจบก็หันมาหอมแก้มผมที ผมหมั้นเขี้ยวก็เลยจับหน้ามันหันมาจูบแรงๆ อยู่พักใหญ่
“อืมมม…” เสียงประท้วงจากคนที่กำลังจะขาดอากาศหายใจดังขึ้น จนผมต้องยอมปล่อยอย่างเสียดาย แต่ไอ้คนช่างยั่วตัวเล็กมันก็ช่างน่าจับฟัดซะจริงๆ เพราะพอผมปล่อยให้ปากมันเป็นอิสระ มันก็ดันหันมาจุ๊บผมถี่ๆ สามทีติด
“แล้วใครสอนเล่นเพลงนี้เนี่ย อย่าบอกนะว่าไอ้เหี้ยแจ็ค”
“หึ พี่แชมป์สอน ตอนแรกกะจะให้แจ็คสอนเหมือนกัน แต่ดูท่าแล้วจะไม่รอด” ไม่ใช่ว่าไอ้แจ็คไม่เก่งนะ มันน่ะเซียนเลย แต่ด้วยบุคลิกมัน มันสอนใครได้ซะที่ไหน
“สรุปว่าทุกคนที่มาร่วมงานวันนี้รู้เรื่องนี้หมดเลยใช่ไหมเนี่ย” ไอ้พายพยักหน้ายิ้มๆ อย่างประจบ มันคงกลัวผมงอน
“แหะๆ ก็กูเป็นคนต้นคิดเองแหละ ก็อยากเซอร์ไพร์สนี่นา ขอโทษนะ ที่แอบปิดซะเยอะเลย” เออมันก็เก่งนะ ไม่มีกระโตกกระตากให้ระแคะระคายเลยสักนิด
“ไม่เป็นไรหรอก แต่ตอนช่วงที่มึงทำเหมือนไม่สนใจว่ากูงอนน่ะ กูโคตรจะน้อยใจเลยนะ เมื่อคืนนอนร้องไห้เลยด้วย” ได้ทีรีบอ้อนซะหน่อย
“ไอ้เวอร์!! ตุ๊ดไม่หายนะมึงเนี่ย… อย่าว่าแต่มึงร้องเลย ตอนที่มึงขึ้นเสียงใส่กู กูก็จะร้องไห้อยู่แล้ว สายตามึงเย็นชา เงียบเฉยมาก แล้วตอนที่นอนหันหลังให้กู น้ำตากูแอบไหลด้วยเหอะ” อ้าว โดนอ้อนคืนซะงั้น
“โอ๋ๆๆ หายกันนะๆ…มา เดี๋ยวกูร้องเพลงนี้ให้ฟังอีกที ขอลองกีตาร์ใหม่ที่ป๋าพายซื้อมาให้น้องริวซะหน่อย”
“ชริ… ซื้อตัวนี้ไป กูงดช้อปปิ้งไปอีกสามเดือน” แหม ปกติก็ช้อปฯ เงินกูเหอะนะ ได้ข่าว
“อยากได้อะไรเดี๋ยวพรุ่งนี้พาไปซื้อโอเคปะ”
“โอเค!!!!!!!!!!!!!! รักมึงที่สุดเลย มาๆๆๆ ร้องเพลงกัน” แหมมมม เร็วเชียวนะ เรื่องซื้อของเนี่ย
แล้วผมก็เดินไปหยิบ Taylor ลูกรักตัวใหม่ ที่แม่มันเพิ่งคลอดมาให้ มานั่งข้างๆ ไอ้พายบนเตียง ก่อนจะเริ่มเล่น ‘แค่เธอก็พอ' อีกครั้ง ไอ้พายนั่งซบหัวกับไหล่ผม ร้องคลอตามกันไป… ผมชอบช่วงเวลาแบบนี้ ชอบที่จะมีมันอยู่ใกล้ๆ ในสายตาตลอดเวลา…. จะไม่มีวันรักใคร และไม่มีวันไปไหนสักที
ฉันสัญญาว่าฉันจะ จะรักกับเธอ เธอคนนี้ คนนี้คนเดียว
++++++++++++++++++++++++++
+ ถ้าใครได้ตามอ่านในเฟสฯ คงจะเห็นว่ามีอยู่วันนึงอิเมอร์ซี่ก็สถาปนาเป็นวันเกิดอิริว อันนี้ถือว่าเอามาขยายความแล้วกันนะคะ ขอบคุณแทนอิริวที่มีหลายๆ คนเข้าไปอวยพรวันเกิดมัน ^^
+ ตอนต่อไปจะเป็นตอนพิเศษคู่อิลุงกะน้อรันนะคะ (ทำไมอิเมอร์ซี่ชอบเรียกพระเอกว่าอิ ฮ่าๆๆ)
+ ขอบคุณจากใจอีกครั้งในทุกๆ คอมเม้นท์ ทั้งในนี้ และในเฟสฯ นะจ๊ะ
+ ใครมีอะไรชอบไม่ชอบ พอใจไม่พอใจ ก็ส่งแมสเสจมาบอกกันได้ หรือจะไปโพสในเฟสก็ไม่ว่ากันค่ะ
+ ตามติดชีวิตอิสองคนผัวเมียนี้ และชีวิตอิแม่มันได้ที่ เฟสบุค เมอร์ซี่นะคะ
+ หนังสือน้องเลิฟ ใกล้แล้วไม่รู้จะทันวาเลนไทน์ไหมแต่อยากให้ทัน จะได้เข้ากับชื่อ
+ คืนนี้ฝันดีนะคะ จ๊วบบบบ
-
อิริวก้อตุ๊ดจิงๆๆ
-
เซอร์ไพรส์ เซอร์ไพรส์ เหอๆๆ
ในชีวิตจริงคนอ่านคนนี้ไม่ค่อยชอบเซอร์ไพรส์ทำนองนี้เท่าไหร่ (หมายถึงการให้อีกฝ่ายรู้สึกแย่ๆ ก่อนวันหรือเวลาที่จะเซอร์ไพรส์อะค่ะ)
ฉะนั้น งานนี้เจ๊ไม่ปลื้มนะจ๊ะน้องพาย เจ๊ซีเรียสสสสสสสสสส :เฮ้อ:
-
เชดดดดดดดดดดด
พี่พายช่างลงทุนเพื่อน้องริวจิงๆ
ปล่อยให้น้องริวนอนตุ๊ดอยู่ตั้งนาน
น่าร๊ากกกกกกกกกกกก
-
ว่าแล้ววววววววว
มันตงิดๆ
ถ้าริวจะสังเกตให้ลึกกว่านี้ ก็จะรู้ว่ามันผิดปกติ
เหอๆ
แต่ก็นะ คนมันน้อยใจอ่ะ 5555555555
-
หวานเว่ออ่ะ. คนอ่านยิ้มไม่หุบเลย :o8:
-
นึกแล้วต้องเป็น surprise จากน้องพาย
HBD นะจ๊ะพี่ริว ขอให้เมียรัก เมียหลง เพี้ยง
-
นึกว่าจะมี NC ปลอบใจพระเอกซะหน่อย 55555
แต่งานนี้น้องพายลงทุนมากนะ นอกจากเงินแล้วยังยอมหั้ยอิริวงอน/ขึ้นเสียงใส่อีกต่างหาก แถมยังอดนอนกอดพี่ริวตั้งหลายคืน
-
(^____^) pen surprise thii waan jon naa itchaa maak maak khaa...
-
ว่าแล้วต้องมีทำเซอร์ไพร์ส ....
แล้วก็จริงๆด้วย แต่ยินดีด้วยนะคะพี่ริวได้กีตาร์ตัวใหม่เอี่ยมอ่อง ไม่ได้มาแค่สายกีตาร์ด้วยยย
แต่ถ้าน้องพายไม่ทำเซอร์ไพร์สให้ริว เราก็จะงอนคุณเมอร์ซี่ด้วยเหมือนกัน ฮ่าๆๆๆ
-
ถึงแจ็คจะโผล่มานิดเดียว แต่ความฮาและความบ้าทะลุจอจริงๆ :m20:
ริวพายหวานๆกันเหมือนเดิม น่ารัก :กอด1:
-
น้องพายยยยยยย!!!!!!
:a5:
นี่แน่ะๆๆๆๆ จับมาตีให้ก้นลายเลยเชียว
ทำเซอร์ไพรซ์แบบนี้ไม่ดีนะคะลูกขา
น้องริวของพี่เสียใจซะนอนร้องไห้ตุ๊ดแตกเลยทีเดียว
:sad2:
คราวหน้าคราวหลังอย่าเล่นแบบนี้นะคะ
จุ๊บๆ เมอร์ซี่
รักน้องริวกับน้องพายเจ้าค่า
:กอด1:
-
:-[อิพี่ริวกะหนูพายโผล่มาทีทำซึ้งน้ำหูน้ำตาไหลตาลอดดดดดดดด~ :-[
ซึ้งอ่ะ :o8: รักอ่ะ :กอด1: อิจฉาอ่ะ :monkeysad: งี้ดๆๆ :serius2:
-
นึกว่ามาม่าจะลงซะแล้ว
-
เขินนนนนนนนนนนน
น้องพายน่ารักกกก
:call:
-
คิดถึงผัวเมียคู่นี้ที่ซู้ดดดด :impress2:
พายจะน่ารักไปไหมเนี๊ยะ...แบบว่าชอบตอนพายอ้อนๆมากเลย ใจจะละลาย
ตอนนี้มาแบบ ค่อยๆรักกันเบาๆ...
-
พายมันก็แอบมีเซอร์ไพรส์นะเนี่ย
น่ารักมากๆๆ
-
:กอด1:
-
surprise ! ริวตุ๊ดแตกได้น่ารักมาก
-
รักกัน
-
:เฮ้อ: นึกว่าจะได้กินมาม่าตอนวันเกิดอิริวซะแล้ว น้องพายหนูลงทุนจริงๆ ทำเอาอิริวนอยด์ คิดว่าเมียไม่รัก
เป็นวันเกิดที่ surprise มากๆ ซึ้ง เศร้า ฮา แต่เสียดายไม่มีหื่นอ่ะ :z3:
อิแจ็คแกจะเป็นนักดนตรี หรือแกจะแสดงตลกกันแน่ เฮ้อเริ่มสงสารฟี่แล้วดิมีสามีติ๊งต๋อง
รออ่านตอนต่อไปนะคะ :pig4: :3123: คนเขียนด้วยจ้ะ
-
น่ารักอ่ะ :-[
-
น้องรันทำเอาพี่ริวน้อยใจใหญ่โตเลยอ่ะ
แต่แอบหวานกันเบาๆเนอะ
+1และเป็ด
-
ีริวว นิขี้งอนได้ใจ 5555
แต่ก็ยังหล่อเหมือนเดิมม รักพายมากมายเหมือนเดิมด้วยอะ
-
แล้วจะไม่ให้เรียกว่าอิริวได้ไง
ดราม่ากว่าพายอีกอ่ะ มีร้องไห้ด้วย
ชื่นชมความรักของทั้งสองคนจัง
จะเป็นของกันและกันไปตลอด
รักกันไปนานๆนะคะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
มอบเป็ดให้พาย
-
ขอแอบบอกแบบตุ๊ดๆ เลยนะ เมื่อคืนผมนอนร้องไห้ทั้งคืนเลย T^T น้อยใจมันโคตรๆ
::: ท่าทางอิริวหัวมันจะเหม่งนะ 5555+
ไอ้เหี้ยแจ็คแม่งเหมือนขี้ลอยน้ำ ยิ่งว่ายหนียิ่งตามติด
::: โอยยยยยย ขำก๊ากกับประโยคนี้เลยค่ะ 555555555+
ไอ้ตัวนี้ กับไอ้ตัวเนี้ย ก็ของมึงทั้งคู่แหละ
::: หืออ พายเอ้ยยยย น่ารักว่ะ >_<
-
ริวยิ้มออกจนได้ คืนนั้นคงง้อกันนานนนนน
-
ยินดีด้วยนะจ๊ะหนูริว
-
:impress3: :-[ :impress2: :o8: :z1:
-
ก่อนจะเซอร์ไพรส์ น้องริวก็ปี่แตกก่อนแล้ว
น้อยใจซะขนาดนั้น พอได้ลูกคนใหม่มา
ความน้อยใจหายเลยหละซิ หมั่นไส้นะเนี่ย :laugh:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
สุดท้ายก็แอบเซอไพรส์ให้นี่เอง...อิอิ
น่ารักที่สุดเลยยยย อิจฉาจัง อ่าๆๆ
o13 o13 o13
-
ซึ้งเกินไปนะคู๊ณ
-
สุขสันต์วันเกิดริวเน้อ
เซอร์ไพรส์มันก็ดีอะเนาะ แต่ไม่ต้องทำให้เสียใจได้ไหมอ่ะ
-
น่ารักจริงๆ
-
ป๋าำพายทำได้เนียนมากขะ
เพราะคนอ่านก็ตกใจไปกับนู๋ริว
-
เซอร์ไพรส์สุด ๆ
-
ตอนนี้น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกก :o8:
-
กอดพี่ริว น้องพาย ชอบอ่ะ :กอด1:
-
o13 o13 o13 พายมาแผนเหนือเมฆจริงๆเลย งานนี้ ข้าน้อยขอคารวะ o13 o13 o13
-
อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ ตอนที่นุ้งพายออกมาเล่นกีตาร์
ตื้นตันแทนพี่ริวซะงั้น ฮ่าๆๆ
รักคู่นี้จังเลยค่า :กอด1:
ตอนพิเศษอิลุงกับน้องรัน กรี๊ดดดดดดดดดดดดด :-[
-
มา HBD ให้ริวด้วยคนนะ :L2:
พายเซอไพรส์แบบจัดหนัก ริวเลยตุ๊ดแตกจนได้ :laugh:
ผัวเมียรักกันแบบนี้ คนอ่านชื่นใจมากมาย กอดๆพี่เมอร์ซี่คนสวยที่ทำให้เรามีความสุขด้วย :กอด1:
-
HBD ให้ริวด้วยนะคะ
ตอนนอนร้องไห้น้อยใจนี่น่าสงสารชะมัด
แต่ก็นะ...ว่าแล้ว น้องพายมาแปลกขนาดนี้ ต้องเซอร์ไพรส์แน่นอน เค้ารักสามีเค้าจะตาย :กอด1:
-
อิริวนี่ไม่ค่อยหงอกับเมียเลยเนอะ ฮ่าๆ
เกรงใจเมียยังไง ก็ยังงั้นเหมือนเดิม กร๊ากกกกกกกกก :laugh: :laugh:
-
เซอร์ไพรส์ของพาย
ริวท่าจะปลื้มน่าดูเลยนะ :m1:
-
หวานไม่สร่างซาสำหรับคู่นี้
-
โอ้ยยยยยย ตอนแรกอิริวนอยด์แตก งี่เง่าไปเลย
นุ้งพายก็เนาะ เซอร์ไพรซ์เชียว น่ารักอ้ะ o18
ขอบคุณที่มีมาให้อ่านเรื่อยๆนะคะเมอร์ซี่
-
:-[น่ารักที่สุดเลยสองคนนี้
-
แผนสูงนะน้องพายเนี่ย เล่นเอาอิริวจิตตก
happy birthday จ้าน้องริว
-
พายแอบหวาน อิอิ สุดท้ายก็ได้เข้าใจกัน 555
-
เฮ้ยยย แปลกๆตอนนี้ไม่มีซั่มเเหะ ผิดคาด เเฮะๆ(คนอ่านหื่นอ่ะ :z1: )
เเต่หวานๆก็น่ารักดีค่ะ ชอบๆ รออ่านนะคะ
-
คิดอยู่แล้ว
ว่าพายคงไม่ทิ้งริวไปช้อปปิ้งนานๆ หรอกเนอะ~
พายน่ารักน่าฟัดมากอ่ะ :o8:
-
ทั้งซึ้ง ทั้งเศร้าเลย ฮืออออออออออออออออ T^T
เมื่อเช้านั่งอ่านบนรถเมล์ น้ำตาไหลป๊อกๆให้ได้อายเลยทีเดียว
แอบเศร้าตอนน้องพายแกล้งเมินอ่ะ อึดอัดนะอยากวีนแทนอิริว
น้อยใจไปกับอิริวด้วยเฉยเลย แต่พอมาเฉลย ก็ร้องไห้อีก ซึ้งอ่ะ เง้อออ
แล้วก็มายิ้มแก้มแตกตอนเค้ามาทะเลาะตบตี แย่งกันอ้อนอ่ะ น่ารักดี เหอๆๆ
็HBD ย้อนหลังตามจำนวนวันที่คุณแม่เค้าเลทนะ ฮ่ะ ๆๆ
ปีนี้เป็นปีของริวน๊าาาา ขอให้ทำแต้มได้เยอะๆๆ คิคิ
-
เซอร์ไพร์กันซะหวานซึ้ง หยดย้อย :-[
ริวนี่ตุ๊ดแตกกันเลยทีเดียว :laugh:
-
ริวนี่นับวันตุ๊ดนะนี่ แต่ก็รักที่สุด :กอด1:
-
ตอนนี้น่ารัก :-[ :-[
:pig4: :pig4:
-
อ๊าย ๆ >,< ใจหายหมดเลยนึกว่าพายจะไม่ได้อยู่ในวันเกิดริวด้วย อึ๊ย ๆ พายแบบแยบยลมาก 555
-
น่ารักอ่ะ :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
เฮ้อ~อ่านอยู่หลายวัน กว่าจะตามจนทัน
เรื่องนี้น่ารักมว๊ากกกขอบอก ^ ^
จะติดตามต่อไปเรื่อย ๆ นะจ๊ะ
-
"ลูกรักตัวใหม่ ที่แม่มันพึ่งคลอดมาให้" ชอบประโยคนี้ อิอิ
ลงทุนมากบินไปซื้อกีต้าตัวเป็นแสน ซึ้งสุด ปลื้มสุดๆ น่ารักอ่ะคู่นี้
-
น่ารักอ่ะ :กอด1:
+1จ๊า
-
ตามทันแล้ว
เย้ๆ
กว่าจะมาถึงตอนนี้ ก็เล่นเอาน้ำตาไหลพรากตามริวกับพาย ฮ่าๆ
โดยเฉพาะตอนคอนเิสิร์ต เอิ๊กส์
-
หวานกันจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
รักกันรักกัน :กอด1: :L2:
หวานๆบ้างความรักจะได้สดชื่นหัวใจ
-
รอคอยเมื่อไหร่จะมาอัฟต่อ อยากอ่านแล้วอ่ะค่ะ :m5:
-
คู่นี้มันน่ารักไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ
หายหัวไปนานเหมือนกัน เนื่องจากภาวะงานล้นมือ :z3:
กลับมาไล่ตามอ่านก็ยังคงน่ารักอยู่เสมอ
เดี๋ยวต้องไปไล่ตามน้องรันกับพี่ภพต่ออีก :serius2:
-
น้องพายแรงส์ถูกใจ :bye2:
-
เอร๊ยยย น่ารักอ่ะ♥
แอบงอลพายเหมือนกันนะเนี่ย
เศร้าเป็นเพื่อนอิริว 555
ถึงพอจะเดาได้ลางๆบ้าง
แต่ก็อดตื้นตันใจน้ำซึมไปด้วยไม่ได้แฮะ
รอตอนต่อไปค่า~~
-
เม้นต์ก่อนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
จะได้เด้งไปหน้าแรก ๕๕๕
ช้อนกลับมาอ่านรอบสอง น้ำตาแตก แง้ ๆ
อ่านมาสองวันละ หายากหงะ กว่าจะหาเจอ
รวมเล่มเหอะ คุณพี่!!!! ((วกเข้าเรื่องนี้เฉย =''=))
-
:impress2:
น้องพายแรงอะ ชอบบบบบ
-
ถ้าจะหวานขนาดนี้!!! :-[
-
ปูเสื่อรอครับผม :)
-
น้ำตาลขึ้น
โอ๊ยๆ ><
-
ชอบเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ ^^ แม้ว่าตอนแรกชีวิตรักของพายกับริวจะลุ่มๆดอนๆ เสียน้ำตาเป็นถัง เจอมรสุมมาสามสี่ลูกใหญ่ๆ แต่เหตุการณ์เหล่านั้นก็ผ่านมาได้ ทั้งคู่น่ารักมาก แม้จะใช้คำพูดไม่เพราะไม่หวาน แต่รู้มั้ยว่าที่ mercy บรรยายมาทุกตัวอักษร การกระทำของทั้งสองคนที่มีให้กัน มันโคตรหวาน และก็น่าอิจฉามาก ><!!!! อยากจะอ่านเรื่องนี้ต่อไปเรื่อยๆนะคะ ถ้าว่างๆก็มาอัพเถอะค่ะ ไม่เบื่อจริงๆ ต่อให้ยาวอีกสักร้อยตอนก็ยังอ่านได้ ยังไม่เบื่อพลอต ยังไม่เบื่อความรักของคู่นี้ อ่านแล้วอิจฉา อยากมีคนรักแบบริวบ้าง อะไรจะแมนจะเท่จะรักเมียขนาดนี้ ดีได้อีกอ้ะ!!!!!! อยากจะบอกว่า.. mercy ถ่ายทอดอารมณ์แล้วก็ความรู้สึกของตัวละครในทุกๆสถานการณ์ดีมากเลยค่ะ ยังไงก็จะเป็นกำลังใจให้นะคะ ^^ ไม่ได้เข้ามาเม้นทุกตอน เพราะมาอ่านย้อนทีเดียว ต้องขออภัยจริงๆ ฮ๋าๆ (พอดีเพิ่งเข้ามาอ่านเล้าได้ไม่นานน่ะค่ะ)
ปล. อยากจะแอดแฟนเพจ แต่โง่เกิน ไม่รู้กดตรงไหน บอกด้วยนะคะ ^^ สู้ๆค่ะ
-
คิดถึงพี่ริว คิดถึงพี่พาย คิดถึงคนเขียนค่ะ
:กอด1:
-
ปลื้มมมม น่ารักจัง
-
สวัสดีวันแห่งความรัก ครับบบบบ
ไม่ได้เข้ามาทักทายนาน ^ ^ เดี๊ยวน้องริว น้อยใจเอิ๊ก ๆๆ
-
เพิ่งอ่านตามมาทัน
เรื่ิองนี้หวานอบอุ่นมากๆ
อ่านแล้วมีความสุ๊ขความสุข
ยังไงก้อมาต่ออีกนะคะ จะรอค่ะ
-
ฮ่า ชอบทั้งสองคนมากอ่ะ ไม่ได้เข้ามานานจัด เอิ๊กกก แล้วมาอัพต่อเร็วๆ นะพี่ ^^
-
รักกันดีนะ
-
โอยยยยย คิดถึงนักเขียน คิดถึงพายริวมาต่อเร็วนะ
-
:impress2
ตามอ่านทันแล้ว
ชอบความอ่อน !! ความซื่อ ความจริงใจ ของริวมากเลย
จนพายใจอ่อน
พายก็น่ารักมากกกกกกกกกกเลย
มาต่อเร็วๆๆนะคะ
คิดถึงริวพายแล้ววววววววว
-
แอบคิดไว้ว่ามีเซอร์ไพส์แน่ๆเลย แต่ทำเอาพี่ริวนอนร้องไห้ แอบนอยด์ตาม ฮ่าๆๆ
แต่มีความสุขทั้งคู่ก็ดีแล้ว สุขสันต์วันเกิดริวด้วย วันรุ่งขึ้น กระเป๋าแบนแน่ ฮ่าๆๆๆ :L2:
-
o13 o13
:กอด1:
-
เย้!! อ่านทันแล้วว
มาต่อเร็วๆน้าาาา
:mc4: :mc4: o13 :จุ๊บๆ:จุ้บพี่ไนท์ล้านที
-
หลังจากใช้เวลาอ่านหนึ่งวันเต็มๆในที่สุดเราก็ตามทัน :a5:
ชอบริวกับน้องพายมากกกกกกกกริวพระเอกโคตรอ่ะ :impress2:
แจ็คกับฟี่ก็น่ารัก ต่อไปให้ฟี่เป็นเมียแจ็คตลอดเลยนะค่ะนักเขียน :o8: :o8:
มาต่อไวๆนะคร้าาา :call:
-
โอ๊ยๆ ริวพายน่ารักเกินไปแล้ววว :m25:
ชอบตอนวันเกิดริว (ชอบเห็นพระเอกนอยด์ :-[)
-
:catrun:
-
แอบตามอ่านมาจากเรื่อง เลิฟ-เซฟ จนมาถึงเรื่องนี้
อยากบอกว่าริว-พายน่ารักมากก ชอบอ่ะผัวเหี้ย-เมียแรด
รอติดตามค่ะ:)
-
โธ่เอ๊ย..ริว เราก็นึกว่าจะปล้ำพายที่ไหนได้ :m20:
เจ็บใจมากไหมนั่น
-
กรีดร้องอีกแล้วพ่อแม่พี่น้องขา... น้องพายกับอิริวมาแล้วเจ้าข้าเอ๊ย!!!
สวัสดีนะคะพี่น้อง คิดถึงเค้าไหม แหะๆ หายหัวไปเลยเนอะ เมื่องสามสี่วันก่อนไปต่อน้องรันมา ตอนนี้ก็ได้ฤกษ์ของอิคู่นี้ซะที
พวกมันยังคงอยู่ที่ต่างประเทศอยู่เลย ฮ่าๆๆๆๆๆ เรื่องไม่ไปถึงไหน
เขาขอโทษที่มาช้านะคะ แต่หลังจากนี้จะพยายามให้มากยิ่งขึ้น หุหุ o22
ต้องขอบคุณหลายๆ คนที่ยังคงแวะเวียนเข้ามาทักทาย มาดันมาถามไถ่ในเฟสฯ ดีใจที่ทุกคนยังไม่ลืมอีคู่นี้นะคะ
ขอบคุณทุกๆ เม้นท์ ทุกๆ คนที่ยังรอค่ะ ยินดีต้อนรับคนอ่านหน้าใหม่ และคิดถึงคนอ่านเก่าๆ นะคะ :กอด1:
ไปอ่านกันเลยแล้วกันเนอะ....
++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 38
“แม่!!!! พายคิดถึงแม่ที่สุดเลย” หลังจากแม่บ้านชาวฟิลิปปินเดินออกมาเปิดประตูบ้านรับเราสองคนเข้าไป พร้อมเชื้อเชิญให้เดินเข้าไปหาคุณผู้หญิงของบ้านที่ห้องรับแขก... แม่พลอยของไอ้พายก็ยืนคอยเราสองคนด้วยรอยยิ้มกว้าง พร้อมอ้อมแขนที่อ้ารับลูกชายคนเดียวเข้ามาแนบอกอุ่น
“แม่ก็คิดถึงน้องพายมากเหมือนกันลูก… ริวด้วยนะลูก” คุณแม่พลอยที่ตอนนี้กำลังโดนลูกชายฟัดแก้มซ้ายขวาสองฟอดใหญ่ ลูบหัวลูบหลังลูกชายอย่าเอ็นดู พร้อมรอยยิ้มและคำคิดถึงที่เผื่อแผ่มายังลูกเขยอย่างผมด้วยเช่นกัน
“แม่พลอยสวัสดีครับ” ผมยกมือขึ้นไหว้อย่างอ่อนน้อมตามประสาคนมารยาทงามตามหน้าตา (อย่าแหวะขอร้อง)
“จ้าลูก… เอ้าน้องพายปล่อยแม่ก่อน แม่จะให้แม่บ้านเขาหาน้ำหาขนมมาให้กินรองท้องกัน หรือจะเอาแซนด์วิชดีลูก หิวกันไหม” เห็นแม่พลอยแล้วก็พานให้คิดถึงแม่นวลของตัวเอง…
“เอาแซนด์วิชดีกว่าฮะแม่ ริวมันงอแงบ่นหิวมาตลอดทาง ขนมไม่น่าจะเอามันอยู่นะฮะ” เป็นเมียที่รู้ใจมากๆ แหม กูอยากจะดึงมาหอมสักสองสามฟอด
“กูเปล่างอแงนะ แม่ครับริวไม่ได้งอแงนะ ลูกชายแม่ปรักปรำริว” ได้ทีฟ้องแม่มันเลย หลังจากที่โดนเมียรังแกมาหลายเพลา
“ไอ้หะ… ไอ้บ้า ไอ้ขี้ฟ้อง” แหมๆ กูรู้นะว่าจะหลุดคำว่าไอ้เหี้ยออกมา ขืนหลุดมาแม่มันหยิกเนื้อเขียวแน่ๆ ครั้งก่อนๆ ที่แม่พลอยไปเยี่ยมเยียนพวกเราที่กทม. ด้วยความเคยชินไอ้พายก็เรียกผมไอ้เหี้ยแสดงความรักตามปกติของเรา แต่แม่พลอยคงไม่ชิน ตกใจใหญ่ที่ลูกชายตัวเองปากร้ายขนาดนี้ เลยจัดการอบรมสั่งสอนไปตามระเบียบ ไอ้ผมมันเป็นคนตอแหลเก่งฮะ (จริงๆ เคยโดนแม่ตัวเองด่ามาแล้วหลายยก) ก็เลยไม่หลุดหยาบคายกับมัน ฮ่าๆ
“เอาไปๆ อย่ามัวมายืนเถียงกันเป็นเด็ก ไปพักผ่อนกันก่อน เอากระเป๋าไปเก็บจะอาบน้ำอาบท่ากันซะหน่อยก็ได้นะลูก เดี๋ยวแม่ให้แม่บ้านเขาขึ้นไปตามมาทานของว่าง… พาย สรุปว่าหนูจะนอนห้องเดิมใช่ไหมลูก… โอเคนะ” เมื่อวานนี้ไอ้พายมันโทรมาบอกแม่มันว่า มันจะนอนห้องเดิม ให้แม่เตรียมห้องเดิมไว้ให้มัน มันนอนได้ แม่จะได้ไม่ต้องจัดห้องใหม่ เพราะห้องของมันแม้จะไม่ได้รับการมาเยือนจากเจ้าของมานานเป็นสิบปีแล้วก็ตาม แต่ของใช้ทุกอย่างยังคงอยู่ครบ แม่มันคงยังเก็บเอาไว้เผื่อเวลาคิดถึงลูกชายก็จะได้เดินเข้ามาซึมซับบรรยากาศเก่าๆ
“โอเคฮะแม่ พายโอเคแล้วจริงๆ อีกอย่าง พายมีไอ้นี่นอนด้วย แม่ไม่ต้องห่วง” ผมส่งยิ้มยืนยันว่าจะดูแลลูกชายคุณแม่ให้เป็นอย่างดี คุณแม่ก็ยิ้มตอบ ก่อนจะเดินนำพวกเราสองคนขึ้นไปบนห้อง
เราเดินผ่านโถงบ้านสีเอิร์ธโทนที่มีของตกแต่งสไตล์วิคตอเรีย พร้อมด้วยเตาผิงขนาดใหญ่ และแชนเดอเลียร์คริสตัลระย้า ผมอดมองสิ่งต่างๆ อย่างตื่นตาไม่ได้ อย่าหาว่าบ้านนอกเลยนะ ปกติอยู่กรุงเทพฯ จะได้เห็นบ้านสไตล์นี้กันสักเท่าไหร่เชียว ไอ้เราก็ไม่ได้ร่ำรวยมากมาย บ้านช่องใหญ่โตก็จริง แต่ก็ไม่ได้ตกแต่งด้วยเฟอนิเจอร์ฟู่ฟ่าขนาดนี้ พ่อผมไม่ใช่คนชอบอะไรหรูหรา แต่ชอบอะไรที่เรียบง่าย เลยติดมาที่ผม ห้องที่คอนโดสมัยที่ยังไม่มีไอ้พาย เรียบ และโล่งมากๆ เพราะผมไม่ค่อยได้ซื้ออะไรมาตกแต่ง เพิ่มเติมนัก มีโต๊ะ มีเตียง มีโซฟา ของใช้อะไรที่ต้องใช้ก็จบ พวกกรอบรูปตกแต่งแทบจะไม่มีด้วยซ้ำ นอกจากของที่แฟนคลับให้ๆ มาอันไหนสวยๆ ก็เอามาวางๆ โชว์บ้างเท่านั้น… แต่พอมีไอ้พายเข้ามาในชีวิต บ้านที่เฉยๆ เรียบๆ ก็กลายเป็นมีสีสัน ไอ้พายเรียนอินทีเรีย มันก็ค่อยๆ หานู่นหานี่มาแต่ง บางทีก็ย้ายโต๊ะตู้ทำมุมใหม่ วันว่างๆ มันก็เพ้นท์ผนังห้องเป็นลายคลาสิค ลายแพทเทิร์นน่ามอง กลายเป็นตอนนี้ ใครๆ ที่แวะมาห้องผม ต่างชมกันเป็นเสียงเดียวว่าห้องน่าอยู่… ความหมายของบ้านมันจะสมบูรณ์ก็ต่อเมื่อมีคนที่เรารักอยู่ด้วยสินะ
แม่พลอยเดินมาส่งเราหน้าห้อง ก่อนที่แม่จะขอตัวไปดูแลเรื่องอาหารให้กับพวกเรา ผมหันไปมองหน้าไอ้พาย หัวคิ้วมันย่นชนกันน้อยๆ เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ ผมเลยเอื้อมมือไปดึงมือมันมากุมไว้และส่งยิ้มกว้างออกไปให้กำลังใจมันซะหน่อย ไอ้พายยิ้มตอบก่อนจะพยักหน้าให้
“เข้าห้องกัน” ไอ้พายเอ่ยชวน ก่อนจะบิดลูกบิดประตูไม้บานใหญ่เข้าไป ในห้องโทนสีฟ้าพาสเทล สีที่ไอ้พายมันชอบ เตียงนอนหลังใหญ่ตั้งอยู่กลางห้อง คลุมทับด้วยผ้าฝ้ายสีขาวสะอาดตา หน้าต่างที่กรุกระจกใสถูกบังไว้ด้วยผ้าม่านลูกไม้สีขาว เฟอร์นิเจอร์ในห้องไม่ได้มีอะไรมากนัก มุมห้องมีโต๊ะเขียนหนังสือที่ทำจากไม้พร้อมเก้าอี้อยู่หนึ่งตัว และมุมด้านขวาเป็นตู้เสื้อผ้าดูโบราณๆ อยู่ติดกับประตูห้องน้ำ ขอแอบสารภาพได้ไหม ว่าผมกลัวตู้เสื้อผ้ายังไงก็ไม่รู้ มันเหมือนเฟอร์นิเจอร์ในหนังผี แบบตู้ซ่อนผีอะไรแบบเนี้ยะ บรื๊อ!!!
“มึงกลัวตู้เสื้อผ้าใช่ไหมไอ้ตาขาว” แหม กูว่ากูแอบกลัวแล้วนะ มึงจับได้ได้ยังไงวะ
“เปล๊า กูเห็นมันสวยดี กลัวซะที่ไหน” ปฏิเสธแบบแมนๆ
“เหรอ!!!! คืนนี้ลุกขึ้นมาฉี่ระวังได้ยินเสียงกุกกักในตู้นะ” ไอ้สาดดดดดดดด ไอ้เมียบ้า ไอ้ห่าพาย กูอยากจะกรี๊ด หลอกกูทำไมเนี่ย โอเค คืนนี้กูจะเยี่ยวรดที่นอนแม่งเลยสัดเอ๊ย
“สัดนี่ขู่กูนะ… ว่าแต่มึงจะยืนอยู่กลางห้องอีกนานไหม…” ตั้งแต่เดินเข้ามา ไอ้พายก็ไม่ขยับไปไหน ได้แต่มองไปรอบๆ แล้วก็หยุดสายตาอยู่ที่เตียง
“………เตียงนี้ ยังตั้งอยู่เหมือนเดิมเลยนะ” ไอ้พายพูดขึ้นลอยๆ เห็นมันไม่ขยับไปไหน ผมเลยก้มลงหยิบสัมภาระทั้งของผมและของมัน ไปไว้ตรงมุมห้องคนล่ะฝั่งกับตู้ซ่อนผีของไอ้พาย ก็กูกลัวอะ!!!
“ไหวแน่นะ” ผมเดินเข้ามากอดไอ้พายหลวมๆ จากด้านหลัง วางคางลงบนไหล่มน เอ่ยถามย้ำให้แน่ใจ
“ไหวสิ… แค่พอเข้ามาอยู่ในบรรยากาศเก่าๆ ภาพความทรงจำที่คิดว่ามันเลือนรางไปแล้ว ดันกลับย้อนชัดขึ้นมาอีกจนน่าตกใจ…” สงสารมันจัง แต่ก็ทำได้เพียงกระชับแขนที่กอดมันเอาไว้ให้แน่นขึ้น
“เตียงนี้ เป็นที่ที่ไอ้เหี้ยนั่นมันเข้ามาเอากู… จริงๆ จะเรียกว่าข่มขืนไม่ได้หรอก สมัยนั้นกูมันแรดเอง แค่มันบอกรักกู กูก็ยอมอ้าขาให้มันเอาแล้ว…” น้ำเสียงขมขื่น แต่ไม่ได้แฝงแววสะอื้นออกมา แต่ฟังก็รู้ว่ามันค่อนข้างเจ็บปวดขนาดไหน ตัวมันสั่นเล็กๆ สะท้านกับบรรยากาศเก่าๆ ที่กำลังโจมตีมันทั้งสายตาและความคิด
“อย่าว่าตัวเองอีกพาย!!!… กูขอมึงได้ไหม ถึงมึงจะยังไม่หายเจ็บ แต่อย่าเอาความเจ็บมาลงที่ตัวเอง กูไม่ได้จะมาพระเอกใส่หรอกนะ แต่กูไม่ชอบเลยที่มึงเอาแต่คิดว่าตัวเองโง่ ตัวเองสกปรก ตัวเองไม่ดี… มึงด่าตัวเองก็เหมือนด่ากู เพราะกูแม่งโคตรรักตัวมึงที่เป็นแบบนี้เลย” ผมเผลอขึ้นเสียงใส่มันเล็กน้อย โมโหมันนะที่มันเอาแต่ว่าตัวเองแบบนี้ แรกๆ ผมก็ไม่ได้พูดอะไร เพราะเห็นว่ามันยังเจ็บอยู่ แต่นี่ทุกครั้งที่มีเหตุการณ์ หรือเจอคู่ขาเก่า หรือเวลาที่มันย้อนกลับไปนึกถึงเรื่องต่างๆ ที่ผ่านมา มันก็มักจะชอบด่าตัวเองแบบนี้เสมอ ผมไม่ชอบให้มันด่าตัวเองเลย ผมรักของผม ผมก็ไม่อยากให้ใครมาด่าคนที่ผมรัก แม้แต่ตัวมันเองก็ตาม
“ขอโทษนะ…” เสียงอ่อยๆ พร้อมกับมือน้อยๆ ยกขึ้นมาลูบแขนผมเบาๆ เชิงขอโทษ
“อืม… กูรักมึงนะ” ไอ้พายหันหน้ามายิ้มให้พร้อมจุ๊บปากผมเบาๆ ก่อนจะบอกว่ารักผมเหมือนกัน
เหมือนคำบอกรักครั้งที่ล้านของเราจะยังทรงพลานุภาพอยู่ เพราะไอ้พายเริ่มขยับตัว จับมือผมออกจากการเกาะกุมมันอยู่ แล้วจูงให้ไปนั่งด้วยกันบนเตียงนุ่มแห่งความหลังของมัน
“เฮ้อ!!!!! เอาล่ะ… เอนหลังพักเมื่อยกันดีกว่า” แล้วมันก็ฉุดแขนผมให้ล้มตัวลงนอนไปบนเตียงข้างๆ มัน แต่ไอ้เจ้าตัวกลับพลิกหันมาซุกซบ กอดผมแน่น ไถหน้าไปมากับอก ออดอ้อนเป็นลูกแรดเอ๊ย ลูกแมวน้อยๆ แบบที่นานๆ ทีจะได้เห็น ชอบเวลามันเชื่องๆ เหมือนกันนะ เจอแบบนี้เข้าไปก็อ่อนระทวยยอมมันทุกอย่างตามแต่จะบัญชาเลยครับคุณพาย
“สบายใจขึ้นบ้างไหม” นอนกอดกันอยู่สักพัก ผมก็ถามไอ้คนที่เงียบไป แต่ก็รู้ว่ามันยังไม่หลับ เพราะมันยังยุกๆ ยิกๆ อยู่
“อืม…ร้องเพลงให้ฟังหน่อยดิ” เวลาอ้อนๆ มันชอบให้ผมร้องเพลงให้ฟัง ถ้าอยู่ที่ห้อง มันก็จะเดินไปหยิบกีตาร์ให้เสร็จสรรพ แต่ตอนนี้อยู่กันสองคนแบบนี้ คงต้องร้องปากเปล่าล่ะนะ… ร้องเพลงอะไรดีหว่า
“หากคืนนี้มีดาวอยู่ล้านดวง… ฉันขอได้ไหมสักดวงหนึ่งช่วยฟังฉันที”
“คืนนี้ตรงไหน นี่ยังบ่ายอยู่เลย ไอ้มั่ว…” อ้าวไอ้นี่กวนตีนและ
“เอ๊ะ มึงนี่ยังไง บอกให้กูร้องเพลงให้ฟัง อย่าเพิ่งขัดสิวะ” ไอ้พายย่นจมูกใส่อย่างล้อเลียน ผมเลยจัดการบี้จมูกมันอย่างมันเขี้ยว ก่อนจะเริ่มร้องเพลงต่อ…
“เพราะว่าตอนนี้ ฉันมีเรื่องร้อนใจ…อยากอธิษฐานและขอดวงดาวให้ ช่วยฉันสักที
เนื่องจากตอนนี้ ฉันรู้สึก จิตใจมันอ่อนไหว อยากจะรู้ว่าเขาเป็นยังไง กับคำพูดวันนี้
เพราะฉันเพิ่งบอก รักไป และเขาก็รับฟังทุกอย่าง ทุกถ้อยคำ เหมือนความฝัน
แต่ฉันเองก็ไม่อาจ แน่ใจพรุ่งนี้ เรื่องของเราจะสุข หรือแสนเศร้าจึงวอนขอดาวให้ช่วยบอก…ที”
“กลุ้มใจเรื่องอะไรเหรอ” ตอนนี้มันขยับตัวขึ้นมาเกยก่ายทับผมเกือบทั้งตัว เสร็จแล้วมันก็พยุงตัวยันอกผมไว้ ก่อนจะผงกหัวขึ้นมาจ้องหน้าผมคิ้วขมวด
“กลุ้มใจ บอกรักเมีย แล้วเมียไม่บอกรักตอบ แถมเมียยังทำหน้ายุ่งอีก… โอ๊ะ โอ๊ยยยย ไอ้พาย เจ็บนะเว้ย เล่นหยิกทีเผลออีกแล้ว”
“ไม่รักเหี้ยอะไร ก็หันไปจูบตอบแล้วไง ไอ้บ้า…” เขินด้วยโมโหด้วยด่าด้วยและทำร้ายร่างกายผัวไปด้วย นี่คือความสามารถพิเศษของเมียผมครับ
“รู้แล้วน่า… เค้าล้อเล่น… ก็เห็นมึงชอบเพลงนี้ ก็เลยร้องให้ฟัง จะได้สบายใจขึ้น… หรือจะให้ร้อง แจ่ม จา แดม แจ่ม ว๊าววววว ณ บัดนาว!!!!” ผมยกมือขึ้นมาจี้เอวมัน ไอ้พายเลยดิ้นพล่านหัวเราะร่วนใหญ่เลย
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ถ้าร้องเพลงนี้ ฮ่าๆๆๆๆ ต้องเต้นด้วยนะ ฮ่าๆๆๆ พอแล้ว โอ๊ยยยย เหนื่อย ไอ้เหี้ย ฮ่าๆๆๆๆ พอ!!!” พอก็ได้วะ เล่นพอหอมปากหอมคอ (ซึ่งก็เลยได้หอมปากหอมคอกันจริงๆ)
นัวกันไปเนียกันมาอยู่ไม่นาน แม่บ้านก็ขึ้นมาเคาะห้องให้เราลงไปดื่มน้ำชา ทานแซนด์วิชกันได้แล้ว… แม่ไอ้พายสั่งให้จัดชุด High tea เอาไว้ในสวนสวยด้านหลัง ไม่คิดว่าบ้านนี้จะมีสวนน่ารักๆ ซ่อนอยู่ด้านหลังด้วย ในเซ็ท High tea เต็มไปด้วยแซนด์วิชหลากหลายไส้ คานาเป้ ทาร์ตหน้าต่างๆ สโคนอบใหม่ๆ ร้อนๆ แล้วก็มากาฮรอง ของโปรดของไอ้พาย
คุณหนูพายเธอก็ค่อยๆ ละเลียดจิบชากลิ่นเบอร์รี่ พร้อมกับกัดมากาฮรองคำน้อยๆ สลับกันไปมาอย่างน่ารื่นรมณ์ แต่คนหิวโซ และยาจกอย่างผม ซัดของคาวก่อนเลยครับ แซนด์วิชห้าชิ้นผมกินคนเดียว โดยลืมห่วงเมียไปเลย แหะๆ จนคุณแม่บ้านเดินมามองยิ้มๆ แล้วก็หายไปหยิบแซนด์วิชมาเพิ่มให้ ผมส่งยิ้มแล้วยกมือไหว้ขอบคุณตามสไตล์หนุ่มไทยมารยาทงาม หันไปเห็นไอ้พาย กลั่นหัวเราะ พร้อมส่ายหน้าปนระอาใส่ผม
“นี่มึงเป็นพี่ริวสุดหล่อของสาวๆ หรือว่าเป็นเด็กชายรับชัยตัวน้อยของคุณแม่นวลกันเนี่ย ก้มหน้าก้มตากินมูมมามไปได้ เดี๋ยวคนที่นี่เค้าจะหาว่ากูมีผัวกับเค้าคนนึงก็ดูแลไม่ดี ปล่อยให้อดๆ อยากๆ”
“ไอ้บ้า ก็คนมันหิวนี่หว่า แบกกระเป๋า กับของมึงมาเนี่ยใช่น้อยๆ ซะที่ไหน”
“จ้าๆ หิวก็แดกๆ เข้าไปซะ นั่นชาดื่มซะบ้าง เดี๋ยวจะติดคอตายห่า เดี๋ยวกินเสร็จแล้ว ไปเดินเล่นกันไหม” แหมกูเกือบจะถอนหายใจแล้ว แม่งจะเดินอีกแล้วเหรอวะ ขากูจะขาดอยู่แล้วนะเนี่ย เชื่อขนมกินได้เลยว่าแม่งไม่ได้เดินเล่นๆ แน่ๆ กูว่าได้ของติดมือกลับมาชัวร์!!! แต่ก็เอาวะ ขืนให้มันอยู่แต่ในบ้าน เดี๋ยวก็พานจะเศร้าซะเปล่าๆ เดินไปดูรอบๆ เมืองซะหน่อยก็ดี
“อืม ได้ๆ ว่าแต่กูขอน้ำแข็งใส่น้ำชาหน่อยได้ไหมวะ กูขี้เกียจเป่า มึงบอกป้าเค้าทีดิ” ก็เรามันเมืองร้อน แล้วผมก็ติดน้ำแข็งมาก ไม่ชอบกินน้ำร้อน (เป็นหมา) ชา กาแฟ แม้แต่น้ำเปล่าก็ต้องเย็นจัด จะให้มาเป่าและจิบ ผมทำได้แค่แกงจืดกับซุปเท่านั้นแหละ
………………………………
………………………………
หลังจากที่เราอิ่มหนำสำราญใจกันแล้ว ไอ้พายก็พาผมตะลุยลอนดอน จากบ้านก็พากันเดินไปเรื่อยๆ ตึกรามบ้านช่องแม่งอย่างกับดูหนังอยู่ (ขอโทษ ผมบอกแล้วว่าผมบ้านนอกมาครั้งนี้คือไกลที่สุดในชีวิตแล้ว) สวยคลาสสิค ผมว่าที่นี่เป็นเมืองสีเอิร์ธโทน วินเทจ แต่ผู้คนแม่งแต่งตัวกันเด็ดจริง โชคดีที่มีเมียบ้าช้อปปิ้ง มาครั้งนี้นอกจากมันช้อปให้ตัวเองแล้ว ก็ยังช้อปเผื่อผมด้วย ก็เลยได้แต่งตัวจัดเต็มแปลงร่างจากหนุ่มอเมริกันร็อคเกอร์ เป็นบริทร็อค จริงๆ พวกผมไม่ค่อยสนใจประเทศแถบยุโรปกันเท่าไหร่ ส่วนใหญ่ประเทศที่รู้จักก็จะมาจากดนตรีที่ได้ฟัง วงผมจะค่อนข้างได้รับอิทธิพลมาจากร็อคฝั่งอเมริกัน มีกลิ่นเฮฟวี่ ฟังค์เล็กๆ เราโตมากับ Mr.Big, Red Hot Chili Peppers, Green day แนวบริทที่ฟังก็มีแต่ Oasis นอกนั้นไม่ค่อยแนวๆ เราเท่าไหร่
“เฮ้ย ไอ้บ้านนอก… อย่าหันไปหันมา ทำท่าตื่นเต้นขนาดนี้ได้ไหมเนี่ย อายเขา” แหม ก็คนมันตื่นเต้นจริงๆ นี่หว่า ไอ้พายบอกว่า วันนี้เราเดินกันระแวกนี้ก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้จะพาไปทัวร์ให้ทั่ว มันก็ไม่ได้เชี่ยวมากนักหรอก เพราะว่าไม่ได้มาเป็นสิบๆ ปีแล้ว แต่มันบอกไม่ยาก มีปากก็ถามๆ เอา ใช่ซิ มึงพูดภาษาต่างด้าวนี้ได้นี่ กูภาษาคนยังไม่รอดเลย!!!
“ชิ… แล้วนี่เราจะเดินกันไปถึงไหน”
“ไปถึงแฮร็อดส์” เอ๊ะ กูว่าไอ้ชื่อแฮร็อดส์นี่มันคุ้นๆ นะ มันคืออะไร… เอาล่ะ กูไม่แปลกใจและ เพราะตอนนี้เดินมาจนถึงไอ้ที่ชื่อแฮร็อดส์นี้แล้ว แม่งเป็นห้าง ห้างอีกแล้ว สัดเอ๊ย ไม่พ้นเรื่องช้อปใช่ไหมเนี่ย ไม่ต้องหันมามองด้วยสายตาวิงวอนเลย ต่อให้กูไม่ให้เข้าไป มึงก็จะทิ้งกูไว้แล้วหนีเข้าไปเองชัวร์
“อย่าซื้อเยอะนะมึง กูแบกไม่ไหวแล้ว แค่นี้น้ำหนักก็เกินไปอื้อแล้วเนี่ย” ขู่ด้วยคำพูดนี้ทุกครั้งที่มันแวะซื้ออะไร แล้วเคยเชื่อไหม เชอะ!!!
“ไม่เยอะๆ เดินๆ ดูก็พอ นะ น้า” ไม่ต้องอ้อนก็ได้มั้งไอ้ห่า ขาก้าวเข้ามาซะเต็มตัวขนาดนี้แล้ว ยังจะมาอ้อนขออีกเหรอ
………………………….
………………………….
จบการทัวร์แฮร็อดส์ ซึ่งไม่ได้ซื้ออะไร เพราะมันบอกว่าเดี๋ยวค่อยมาใหม่ เพราะผมบอกมันว่าปวดขา อยากกลับไปพักแล้ว ไอ้พายที่ห่วงผัวเป็นเลิศ ก็จิ๊จ๊ะใส่ผมเล็กน้อย หาว่าผมสำออย แต่ก็ยอมพากันเดินกลับ
“Hey!!! You…..” เสียงหมาที่ไหนเห่า หันไปเจอผู้ชายฝรั่ง แต่หน้าตาดูไม่น่าจะใช่ฝรั่งร้อยเปอร์เซ็นต์ หน้ามันมีแววเอเซียๆ ปนด้วย สงสัยเป็นพวกกะเหรี่ยงดอย (ด่าเขาไม่ดูตัวเอง) ว่าแต่มันเรียกใครวะ แล้วทำไมมองมาที่เมียกู อย่ามาตีเนียนทำเป็นรู้จักนะเว้ย
“พาย พายใช่ไหม” มันพูดอะไรสักอย่างเป็นภาษาอังกฤษ แต่ได้ยินว่าเรียกชื่อเมียกูชัดเจน ไอ้พายพยักหน้าน้อยๆ ขมวดคิ้วเล็กๆ เป็นเชิงสงสัย
แล้วหลังจากนั้นมันก็พูดอะไรสักอย่างที่ทำให้ไอ้พายชะงัก เดินถอยมาแอบด้านหลังผม มือมันจิกมือผมไว้แน่น ตัวมันสั่นจนน่าตกใจ
“เฮ้ยพายเป็นอะไร แล้วไอ้เหี้ยนี่เป็นใคร พาย พาย พาย” ผมหันไปดึงตัวไอ้พายมากอด ตัวมันสั่นไม่หยุด และเหมือนไม่ได้สติ ไอ้พายกำลังช็อคกับอะไรบางอย่าง บางอย่างที่ผมรู้สึกว่ามาจากไอ้เหี้ยลูกครึ่งที่เดินเข้ามาทักเรา
“ผม คือ ผมเป็นหนึ่งในคนที่ทำร้ายพาย เมื่อสิบปีที่แล้วครับ” ภาษาไทยสำเนียงฝรั่ง ไม่ได้ชัดมาก และก็ไม่ได้ทำให้ผมตกใจที่มันพูดภาษาไทยได้ แต่ความหมายของประโยคแม่งชัดเจน จนผมอดไม่ได้ที่จะ…
“ริว!!!! ริว พอก่อน ริว ฮือออ ริว” ผมกระโจนเข้าใส่ไอ้เหี้ยนี่ทันทีโดยไม่ต้องรอให้มันอธิบายอะไรเพิ่ม ไอ้เดนนรก ไอ้สัดหมาตัวนี้ เป็นหนึ่งในกลุ่มคนที่เคยข่มขืนไอ้พาย มึงยังมีหน้าเข้ามาทักอีกเหรอ… ไอ้พายก็คงตกใจไม่น้อยเหมือนกันที่ผมกระโจนเข้าไปต่อยมันไม่ยั้ง มันเองก็ไม่ได้ตอบโต้อะไร เพียงแค่ยกมือขึ้นมาปัดป้อง จนไอ้พายที่หลุดจากภวัง รีบเข้ามาดึงห้ามผม
“พายถอยไป ถ้าวันนี้กูไม่ได้เอาเลือดชั่วของไอ้เหี้ยนี่ออกมาล้างตีนมึง กูไม่ปล่อยให้มันกลับไปดีๆ แน่” ตอนนี้ผมหน้ามืดไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น
“ไอ้เหี้ย เดี๋ยวตำรวจมา ริว พอก่อนๆ อย่าไปแลกกับมัน ฮือๆๆ ริว ริว พอเถอะนะ” ไอ้พายฟูมฟาย ดึงผมไปก็ร้องไห้ไป จนสติผมเริ่มกลับมา หยุดมือที่ต่อยไอ้จัญไรตัวนี้ เช็ดมือกับขากางเกง ก่อนจะหันไปรับตัวไอ้พายเข้ามากอดไว้ ไอ้พายร้องไห้สะอื้นหนักกว่าเดิม มันคงทั้งช็อค ทั้งตกใจ
“นิ่งซะนะ กูอยู่นี่แล้ว กลับบ้านแม่กันนะ” ผมกำลังจะพาไอ้พายเดินไป โดยเลือกที่จะทิ้งไอ้เหี้ยนี่ไว้ ไม่ใส่ใจว่ามันจะเจ็บหนักแค่ไหน คนบาปหนามันไม่เป็นอะไรง่ายๆ หรอก
“ดะ เดี๋ยวครับ… คะ คือ ผมมาดี… ผมอยากขอโทษ” มันลุกขึ้นและวิ่งตามมาดักหน้า
“ถุย ไปตายซะไอ้เหี้ย” ผมไม่สนใจ จะมาขอโทษทำเหี้ยอะไร เรื่องที่มึงทำ มึงคิดว่าแค่คำขอโทษมันจะพอหรือไง แต่แม่งไม่หยุด แม่งยังเดินตาม
“ผมได้ยินแม่บ้าน บ้านคุณนายสจ๊วต คุยกับแม่บ้านบ้านผมว่าลูกชายคุณนายสจ๊วตกลับมาเยี่ยม ผมก็รู้เลยว่าเป็นพาย” คุณนายสจ๊วตคือแม่ของไอ้พาย งั้นแสดงว่าบ้านไอ้เหี้ยนี่อยู่ใกล้บ้านไอ้พายเหรอวะ
“ผม ผมไม่กล้าไปบอกคุณนายสจ๊วต ว่าผมเป็นหนึ่งในคนกลุ่มนั้นที่ทำร้ายพาย สิบปีที่ผ่านมา ไม่มีวันไหนที่ผมไม่รู้สึกแย่กับเรื่องนี้ ผมขอโทษนะพาย ผมขอโทษจริงๆ” ไอ้พายไม่เงยหน้าขึ้นมองไอ้คนพูด มันก็ยังคงสะอื้นซุกหน้ากับอกผมแน่น มีแต่ผมที่ต้องตั้งใจฟังประโยคคำพูดภาษาไทยสำเนียงอังกฤษของมัน
“งั้นมึงก็ไปซะ มึงอยากขอโทษ มึงก็ทำแล้ว แต่พวกกูไม่รับ แค่นี้ก็พอ มึงไม่ต้องมาให้พวกกูเห็นหน้าอีก ไป!!! ไอ้เหี้ย” ผมไล่เสียงดัง ไม่กลัวอาย แม้บริเวณที่เรายืนอยู่คนจะไม่ค่อยมากเท่าไหร่แล้วก็ตาม แต่ก็ยังคงมีคนผ่านไปผ่านมาที่มองการกระทำของพวกเราสามคนอยู่
“แต่ แต่ผมอยากรับผิดชอบ”
“รับผิดชอบ? รับผิดชอบเหี้ยอะไรของมึง” ถ้าจะจ่ายเงิน ก็เอามา กูหน้าเงินพอๆ กับเมียกูนี่แหละ
“พายกับผม ก็เคย เคยได้…”
“หยุด ไอ้สัด อย่าพูดออกมานะ พายไม่ได้เป็นอะไรกับมึงทั้งนั้น ที่ผ่านมาถือว่าทำทานให้หมามัน มึงไม่ต้องมาทำเป็นคนดีรับผิดชอบเหี้ยอะไรทั้งนั้น มันผ่านมาเป็นสิบๆ ปี มึงจะมาฟื้นฝอยให้ได้เหี้ยอะไรขึ้นมา ไอ้พายมีกูอยู่แล้วมึงไม่ต้องเสือกหวังดี ถอยไปไอ้สัด” แล้วผมก็ยกตีนขึ้นมายันไอ้เหี้ยนี่แรงๆ จนมันล้มลงไปอีกรอบ ผมเลยรีบพาไอ้พายเดินหนีไปจากตรงนั้น
“จะเดินไปไหน” เสียงเบาๆ ของไอ้พายที่หยุดสะอื้นแล้วดังขึ้น หลังจากที่ผมจูงมือมันเดินหนีไอ้สัดนั่นมาสักพักใหญ่ๆ
“เออ… ก็จะกลับบ้านมึงไง” ผมดีใจที่ตอนนี้ไอ้พายหยุดร้องไห้แล้ว เหลือเพียงแววตาเศร้าๆ กับคราบน้ำตาน้อยๆ ที่หางตา
“มันใช่ทางนี้ซะที่ไหนล่ะไอ้มั่ว” อ้าว กูหลง แหะๆ ก็คนมันยังโมโหไม่หาย ก็พาเดินๆ มาไม่ทันได้มองป้ายมองอะไร แถมเพิ่งเคยมาครั้งแรก ใครจะไปจำทางได้วะ
“มึงโอเคไหม” ผมหยุดเดิน ดึงไอ้พายเข้ามากอดอีกครั้ง มันก็ว่าง่าย ยอมให้ผมกอดอย่างไม่อายใคร
“อืม… โอเคอย่างเหลือเชื่อเลยล่ะ แต่ตอนที่ไอ้เหี้ยนั่นเดินมาบอก กูยอมรับว่าช็อคมาก สติไม่อยู่กับตัว เหมือนภาพมันย้อนกลับมาอีกครั้ง แล้วก็พยายามคิดว่ามันเป็นคนไหนในกลุ่มนั้น ทุกอย่างมันประดังเข้ามาเร็ว จนกูทำอะไรไม่ถูก กูกลัวจับใจ แต่พอกูเห็นมึงกระโจนเข้าไปชกมัน สติกูก็กลับมาทันที ตอนนั้นลืมกลัวไอ้เหี้ยนั่นไปเลยนะ แต่กลับกลัวตำรวจมาจับผัวตัวเอง กลัวเป็นหม้ายผัวติดคุกอยู่ลอนดอน ฮ่าๆๆ” เห็นมันยิ้มออก แม้จะเป็นยิ้มเศร้าๆ ก็ตาม แค่นี้ผมก็ดีใจแล้ว แผลเก่าทำอะไรมันไม่ได้มาก อาจจะเจ็บแปลบๆ แต่ไม่ถึงกับทำร้ายจนเลือดไหลเหมือนสมัยก่อนอีก มันเข้มแข็งขึ้นมากจริงๆ
“เพราะมึง เพราะกูมีมึง พอกูรู้สึกกลัว แต่กูก็หันไปเจอมึงอยู่ข้างๆ กูอุ่นใจ อดีตทำให้กูนึกถึง ทำให้กูเศร้า แต่มันจะไม่กลับมาทำร้ายกูเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ไม่ต้องห่วงนะ กูโอเคมากๆ เลย… ขอบคุณที่อยู่ข้างๆ กูนะ”
ผมยกมือขึ้นประคองสองแก้มของไอ้พายให้แหงนขึ้นก่อนจะจูบมันอย่างคุ้นเคย… เรายืนจูบกันอยู่ท่ามกลางเมืองที่วุ่นวาย คนเดินผ่านไปผ่านมา มองเราบ้าง ไม่มองเราบ้าง แต่ผมไม่สนใจใคร นอกจากไอ้คนตรงหน้านี้เท่านั้น…
มาอังกฤษคราวนี้ ถือว่าเป็นบททดสอบของไอ้พายมันจริงๆ ไม่ต้องกลัวนะ กูไม่ปล่อยมือนี้แน่ๆ สัญญา
++++++++++++++++++++++++++++++
+ อ่านจบตอนนี้ หลายคนหวั่นใจในมาม่า เพราะเห็นอิเมอร์ซี่เคยตั้งเตตัสในเฟสใช่มะ... อย่าไปกลัวค่ะอย่าไปกลัว ไอ้ที่ม่ากว่านี้ ไอ้คู่นี้มันก็ผ่านกันมาได้ แค่นี้จิ๊บจ๋อย... ไม่ดราม่าหรอกค่ะเชื่ออิเมอร์เถอะ
+ ตอนหน้าอาจจะเป็นเรื่องของอิคู่นี้อยู่ อาจจะได้พามันสองตัวกลับเมืองไทยสักที แต่ยังไม่จบนะ อิเมอร์จะยืดเป็นละครช่อง 7 ฮ่าๆๆๆๆ เดี๋ยวจะเขียนตอนพิเศษของอิแจ็ค กับฟี่ให้อ่านกันนะคะ เผื่อใครคิดถึงอิคู่นี้
+ แต่ตามคิว รอบหน้าเป็นรอบของน้องรัน เดี๋ยวแฟนๆ น้องรันจะกินตับเมอร์ซี่เอา เพราะคู่นั้นโดนดองบ่อยเกิ๊น
+ ผู้ใดที่ตามไปแอดข้าพเจ้าในเฟส โปรดเถอะพี่น้อง แสดงตัวกันหน่อยนะคะ (เหมือนเราจะพูดประโยคนี้บ่อยๆ นะ) คือไม่งั้นเราจะไม่รู้เลยว่าคุณเป็นคนอ่านของเรา หรือว่าคุณเป็นคนขายของ หรือว่า แอดมาเพื่อจะลากเข้ากลุ่มขายตรง หรือพวกเล่นเกมมาส่งเกม ขอร้องนะคะ ขอร้อง แอดไปก็ช่วยทักทายกันหน่อยนะ ประโยคสั้นๆ ให้รู้ว่ามีตัวตนก็พอค่ะ ขอบคุณไว้ล่วงหน้าเลย
+ น้องเลิฟยังทำเล่มอยู่นะคะ ไม่ได้หายไปเลย ฮ่าๆๆๆๆ คือแต่งตอนพิเศษยังไม่เสร็จเลยอะค่ะ
+ สุดท้ายขอบคุณที่ทุกคนยังอยู่นะคะ จริงๆ เรื่องนี้จะจบ ก็จบได้แหละ แต่ยังไม่อยากจบ ฮ่าๆๆๆๆๆ แต่คิดว่าอีกไม่นานมันคงจะอิ่มตัว หลายคนก็คงเริ่มเบื่อๆ กัน เพราะมันไม่มีอะไรมาก แต่ก็ดูก่อนตามอารมณ์ของอิคนเขียนมัน ตอนหน้ารอหน่อยนะ ใครคิดถึงก็แวะไปอ่านผัวเหี้ยเมียแรดในเฟสฯ ได้จ้า :กอด1:
+ ติดตามข่าวสารความเคลื่อนไหวของนิยายเมอร์ซี่ได้ที่เฟสฯ บุคนะคะ
รักมาก... อิเมอร์ซี่ อิแม่ดีเด่น
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด เค้าตาฝาดรึเปล่าาาาา
จิ้มก่อน เดี๋ยวตามอ่าน อิอิอิ
------------------------------------------------------
อร๊ายยย คุณไนซ์ มันสั้นอ้าาาาา
แต่แบบว่าตอนนี้ อิริวหล่อมากกก เท่มากลูก แม่ปลื้มมมม
เชื่อว่า คงมีบททดสอบน้องพายอีกเป็นระลอกๆ เชื่อยังไงก็ต้องผ่านไปได้ อยู่แล้วว เนาะ
ปล. กรี๊ด เบาๆ เมื่อเห็นความคืบหน้าของน้องเลิฟ อิอิ
ปล. เค้าขอตอนพิเศษแชมป์-เซย์ เยอะได้ๆม้ายย
-
อ่านแล้วสงสารพายจัง
แต่ก็นะ คู่กับริวได้น่าจะดี
-
:L2: :L2: :L2:
-
สงสารน้องพาย
ส่วนอิริว นี่ตุ๊ดจริงๆ
กลัวกระทั่งตู้เสื้อผ้า
-
มาแว้ววววว >.<!
ริวกลายเป็นหมาที่ดูดีไปเลย 5555
พวกระยำนั่นน่าจะรวบตัวมาให้อิริวกระทืบซะหน่อยนะ หึๆ
รอตอนต่อไปค่าาาา
-
ผ่านแบบทดสอบมะละฮั่กมาแล้ววว :-[
เดินไปด้วยกัน :n1: อุแว้
-
สงสารน้องพายแสนน่ารักของป้าจริงจริ๊งงงงงงงงงงง...
ดีน้าที่น้องพายยังมีอิริวพระเอ๊กพระเอกของป้าอยู่ด้วย
นุ้งพายของป้าเลยยังไปช๊อปแฮรอดได้อยู่ 5555555
ปล...แม่น้องพายเอ๊ย...ลูกๆหนูคนไหนมาก็น่าร๊ากกกกกกกกกกกกทั้งนั้นจ้า
-
อิอิ แสดงตัวในเฟสมาตลอด แต่ไม่เคยแสดงในนี้ เลยโผล่หน้ามาทักทายซะหน่อยนึง >.<~*
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
คะ...คะ...เค้า...คิดถึง อิผัวเมีย คู่นี้จังเลยอ้าาาาาาาาา
ไงก้อขอหั้นก้าวพ้นอุปสรรคทั้งหลายไปได้ด้วยดีด้วยเถ้ออออ :call:
นั่งรอตอนต่อไป คร่า
ปอลิง รักพี่เมอร์ซี่ที่สู้ดดดดดดด :L1:
-
ริวสวดยอดดูแลน้องพายสุดฤทธิ์ ต่อยไอ่นั่นซะหมอบ
แต่ยังรู้สึกสงสารน้องพายอยู่ดี
บวกเป็ด และรอตอนต่อไปค่ะ
-
กลับมาซะทีนะ 2 คนนี้ หายไปนานมากๆ
-
สงสารพาย T^T
แต่ไม่เป็นไรเนอะ มีอิริวอยู่ด้วย
พายก็ไม่ต้องกลัวอะไรแล้ว
-
พอเห็นว่าอัพแอบตกใจกระพริบตาถี่ๆนึกว่ามองผิด ดูวันที่อัพว่ามันวันไหนกันแน่ 555 :laugh:
พายสู้ๆ พายต้องผ่านมันไปได้ เพราะพายมีริวอยู่ข้างๆ สู้ๆเนาะ
-
หายไปซะนานคิดถึงมากๆๆ
สงสารน้องพายมากๆๆ
-
สู้ ๆ นะริว-พาย o13
-
กรีดร้องเบาๆอะเห้ย! แบบว่าคุณริวนี่รักศรีภรรยามาก! ยกโล่ให้เลยจริงๆ แม้จะมีแววดราม่า แต่เราก็เชื่อว่าพายริวจะผ่านมันไปได้ และอดีตที่เคยฝังใจทำร้ายพายในห้องนั้น เตียงนั้น.. พี่ริวคงจะลบอดีตอันโหดร้ายด้วยสัมผัสแสนหวานแทน หุหุ (บ่งบอกมากอ่ะ =,.=) ฮ่าๆๆ
ดีใจที่กลับมานะคะคุณเมอร์ซี่ ^^ ยังติดตามอยู่เสมอค่ะ และเชื่อมั่นว่า พายริวนี่คงมีอีกหลายแง่มุมของความรักให้ได้เห็นกันอีกแน่ๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ ^^
-
ดีใจกับน้องพาย ที่เรื่องร้ายๆในอดีต ทำร้ายพายไม่ได้อีกแล้ว
จะรอตอนต่อไปจ้ะ รอน้องรันด้วย(แอบเอาเรื่องนั้นมาพูดถึงในเรื่องนี้ อิ อิ)
-
พายโชคดีที่มีริว ริวก็โชคดีที่มีพาย
สรุปคือทั้งสองคนมีกันและกันเสมอ
อ่านแล้วก็สะท้อนใจไปกับพายเค้า
จริงอย่างที่ริวว่า มันไม่ถึงขั้นเลือดออก
แต่ก็ยังรู้สึกอยู่บ้างยามพบเจอผู้คน
หรือได้ยินเรื่องที่เกี่ยวกับอดีตตอนนั้น
ยิ่งอ่านก็ยิ่งรักคู่นี้มากขึ้นกว่าเดิม :กอด1:
ซึ้งกับความรักที่ทั้งสองมีให้กัน
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ หายคิดถึงเลย :L2:
-
ริว&พายมาแว้วว><
นั้นสินะทั้งคู่ผ่านมาม่ามามากกว่านี้อีกแค่นี้สบาย
ปล.ขอเฟสพี่ไนท์หน่อยได้มั้ยคะ แบบว่าพึ่งเข้ามาอ่ะ'_'
-
ดีจังเลยที่มีริวคอยยืนเคียงข้าง ปกป้องและเข้าใจเสมอ
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกรักริวขึ้นร้อยเท่าเลยอะ
-
พายแข้มแข้งขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย สู๋ๆต่อไปนะ อิอิ!1
o13 o13 o13
-
ในที่สุดคุณเมอร์ซี่ก้อมาต่อแล้ววววววววววววววววววววววว
ดีใจมากๆๆๆ เลยอ่ะะะะ คืดถึงคู่นี้มากๆๆ
น้องพายเข้มแข็งขึ้นแล้วเนอะ เพราะมีริวอยู่ด้วย สู้ๆ น้าาา พายกะริว ยังงัยก้อผ่านไปได้แน่นอน
-
น้องริวของคุณแม่(ยก)เริ่ดที่สุด หล่อที่สุด
น่ารักที่สุดในสามโลกเลยค่ะคุณลูก
:m1:
อ่านตอนนี้แล้วของจะขึ้น
ไอ้หน้าส้นเท้าเอ๊ย!!!!
:z6: :angry2:
จะมาฟื้นฝอยหาตะเข็บชายแดนแถวบ้านป้าเมิงเหรอ(วะ)คะ
เมิงจะมาทำเป็นคนดีทำเอี้ยอารายตอนนี้
ทีอิตอนที่เมิงทำสารเลวชั่วช้าทำไมเมิงไม่คิด
แล้วปากบอกว่าจะมารับผิดชอบ
เมิงจะมารับผิดชอบอะไร มีใครขอไม่ทราบ
อย่างที่น้องริวของคุณแม่(ยก)ว่า
เมิงจะไปตามห่_ ตายเหวที่นรกขุมไหนก็ไป
อย่าได้มารังควานน้องพายของคุณลูกริวอีกนะยะ
o18 :z4: :pigangry2:
ขอบคุณเมอร์ซี่นะคะ เดี๋ยวจะไปอ่านน้องรันต่อ
มัวแต่ไปตามหาลูกชายตัวจริงหลายวันยังไม่ได้อ่านเลยแหะๆๆ
:m23:
-
มาต่อแล้ววววววววววววว
คิดถึงริว-พายมากกกกกกกกกกกกกก
ตอนนี้ถึงจะดราม่า
แต่ก็อบอุ่นนะ
ริวเป็นผู้ชายที่อยู่ด้วยแล้วรู้สึกดีจริงๆ
อิจฉาพาย
-
อัียย่ะ มาแล้ววว จิ้มๆๆ :z13: :z13: :z13:
-
:กอด1:
-
ตามมาอ่านคร้าบพี่ไนท์
-
สงสารพายจริงๆ เหมือนหนีไม่พ้นอดีตที่เลวร้าย
-
อดีตเป็นเรื่องที่เจ็บปวดนะหนูพาย แต่ถ้าเราหันไปเผชิญหน้ากับมันเเล้วข้ามผ่านมาได้
มันจะเป็นความสุขที่อิหนูหามาโดยตลอดอย่างแท้จริง
แล้วก็ไม่ต้องห่วง เพราะคราวนี้อิหนูมีคุณริว (ต้องเรียกเค้าเพราะๆ หน่อย) พระเอกดีเด่นจริงๆ
รู้สึกเหมือนริวเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์อะไรสักอย่าง เพียงแค่มีริวถึงวันมาม่าก็ไม่มีหวั่น (เอ๊ะ คุ้นๆ) :laugh:
-
:oo1:ดีแล้วครับอย่าเพิ่งจบเลยกำลังสนุก
ตอนหน้าขอเป็นฉากหวานๆในคอนเสิร์ตน้องพายนะคนอ่านยังไม่ลืมน๊าาว่าคอนเสิร์ตน้องพายยังไม่จัด :z2:
ขอบคุณคร้าบบบบบบ :call:
-
ริวหล่อมากกกกกกกกกกก o13
กอดน้องพาย กอดคนเขียน คิดถึงมากๆๆคะ :L1:
-
:L1: คิดถึงน้องพายที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดด
-
ฮามากตอนที่ริวบอกให้สั่งแม่บ้านให้เอาน้ำแข็งมาใส่ชาให้หน่อยจะได้เย็นๆ
กร๊ากกกกกกกกกก ฮาาาาาาา มากกกกกกกกกกก
-
:z2:ฝากต่อยและกระทืบด้วยนะริว
-
ริวโคตรเท่เลยจ้าาาา
-
:L2: :L2: :L2:
-
เจ๋ง!!!!
อิอิ
สงสารนุ้งพาย แต่นุ้งพายก็มีไอ้ริวอยู่แล้ว
หายห่วง...
เอ๊ะ หรือจะห่วงเพิ่มว่ามันจะไปชกใครเค้าตายดี 555555
-
คิดถึงเสมอนะค้า ยังไม่ลืมๆ :กอด1:
-
ฮรึก!!!
น่ารัก>.<!!!
เดี๋ยวเราจะกลับมาอ่านนะ คริคริ
-
ใครบอกว่าอิริวตุ๊ด เพิ่งประจักษ์ ณ ตอนนี้เองว่ามันแมนเต็มร้อย
มันแค่ตุ๊ดต่อหน้าเมียเท่านั้นแหละเนอะ
-
ริวเท่มากอีกแล้วรอบนี้ ว้าวววววววววววววววววววว มาอ่าน ๆ
ตามอ่าน ๆ จร้า
-
น้องพายหายไปไหนนานนนนนนนนนนนน
คิดถึงงงงงงงงงงงง :กอด1:
:call:
-
พายไปหาแม่ครั้งนี้คงเข้มแข็งขึ้นอีกเยอะเลย สู้ๆ
แต่ยังอยากรู้เรื่องอิตาคนนั้นต่ออีก ว่าทำไมถึงคิดจะรับผิดชอบ แอบรู้สึกว่าตัดตอนอิตาคนนั้นเร็วไปนิดนึง
ปล. ไม่ต้องจบค่ะ แต่งต่อไปเรื่อยๆนะ ตามอ่านได้ รออ่านได้ ฮี่ๆๆ
-
เย้ๆ :z2: :z2: คุณเมอร์ซี่มาต่อคู่นี้แล้ว ขยี้ตาหลายรอบ หยิกแขนอีกหลายที ไม่ได้ไปฝัน?
คิดถึงหนูพายกะอิตาริวสุดหล่อ คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :กอด1: :กอด1:
ฮากะความคิดพาย ที่ลืมกลัวไอ้ฝรั่งบ้านั่น แต่กลัวเป็นหม้ายผัวติดคุกอยู่ลอนดอน 555+ คิดได้น่ารักจริงๆเลย
ขอบคุณค่ะ คุณเมอร์ซี่ :กอด1: ดีใจจริงๆ
จะรอคู่พิเศษของแจ็คฟี่นะคะ คิดถึงคู่นี้เหมือนกัน
-
โถ่ ลูกสาวอย่าร้องไห้เลย เดี๋ยวให้อิริวพาไปช็อปฮาร์รอทแก้เครียด
อะไรที่ผ่านไปแล้วก็ผ่านไป มีพระเอกอยู่ปกป้องอย่างงี้ไม่มีอะไรต้องกลัวอีกต่อไป ฮิ้ววว :n1:
+ให้แม่น้องพาย (คนเขียน) +ให้อิพระเอกริวด้วยได้ม่ะ (แมนเหลือเกิน) 55 :pig4:
-
เอ่อมมมม.. ขอเริ่มด้วย "กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส!!!!" ในที่สุด!!!! อีพายก็ได้เกิดสักทีคร่าาา
พอมาอ่านนะ ได้ซึมซับถึงบรรยากาศ ตอนที่ชั้นเรียนอยู่อังกฤษ จิบชา กินมาการอง ของลาดูเว่ เดินตามสวนเซนต์เจมส์พาร์ค แอร๊ยยยยยยย คิดถึงช่วงเวลา!!!
เอาเป็นว่า ตอนนี้ไม่ได้สนใจเนื้อเรื่องเลย มัวแต่คิดถึง ฮ่าๆๆๆๆ
คิดถึงเธอนะไอ้ริววววววว
-
สงสารน้องพาย กลับมาสถานที่เก่าๆ ยังมาเจอไอ้เฮ้หนึ่งตัวอีก :z6:
จะมารับผิดชอบอะไรป่านนี้ ควายเอ๊ย น้องพายเค้ามีอิริวแล้วโว๊ย ไปไกลๆเลยป่ะ
น้องริวหล่อ เท่กระชากใจมากตอนนี้ แม้จะกลัวตู้ซ่อนผีก็เหอะ :เฮ้อ:
คุณแม่เมอร์ซี่ต้องรับผิดชอบนะ ทำให้เขารักน้องพายกับอิริวขนาดนี้ ต้องมาต่อเร็วๆด้วย
ห้ามหายไปนานๆอีกนะ
-
มาอัพแล้ว อย่าใจร้ายรีบจบ :serius2:
ชีวิตคู่นี้ยังน่าติดตาม
อยากให้มีแขกรับเชิญคู่เลิฟ คู่นายแชมป์
+1
-
555 เห็นไส้อั่วดีกว่า ริว แต่ตบจูบเนี่ย ริวจ้า ริวจัดคนเดียวมิใช่หรือ
-
:sad4: สงสารพาย แต่ดีที่มีริวอ่ะ สู้ๆนะ
-
เดาว่าเป็นฝีมือ นังพี่น้องเบเกอรี่ แง่งมารจริงๆ
-
อารมณ์สงสารพายอยู่ดีๆ มาฮาแตกตรงพายกลัวเป็นม่ายตำรวจจะมาจับผัวนี่แหละ :m20:
-
ริวนาย o13
บวกเป็ด
-
สงสารพายมากแต่ก็น่าดีใจกับพายนะที่มี่คนรักอย่างริวที่่คอยอยู่ข้างๆไม่ว่าจะทุกข์ สุข คอยแบ่งปันสิ่งต่างๆร่วมกัน
น่ารักมากค่ะรอคู่พี่ฟี่อยู้นะค่ะ
-
ในที่สุดก็ตามทัน เฮ้อ... :เฮ้อ:
รออ่านอยู่นะคะ ท่านเมอร์ซี่ (เอเขียนแบบนี้ถูกไหมนี่)
-
โอ๋ๆๆน้องพาย ขวัญเอ๊ยขวัญมานะลูก (น้องพายก็สวนกลับ ใครเป็นลูกคุณครับ 5555)
ตอนหน้าผัวดีเด่นเรียกขวัญน้องพายด้วยนะคะ :z1:
-
โอ้วววววววว ,, คุณพระ !!!
ตอนนี้อิริวหล่อม๊ากกกกกกกกกกกกก
อ่านมาตั้งหลายตอนเพิ่งรู้สึกว่าแกเป็นพระเอกอ่ะริว
(กิ๊วๆ เค้าล้อเล่นน๊า)จริงๆก็หล่อมานานแระ
แต่โดนความต๊องไม่เต็มเต็งของแกสับขาหลอกมานานอ่ะ
เลยไม่เคยมั่นใจสักทีว่าแกเป็นพระเอกจริงๆ กร๊ากกกกกกกกกก~
-
:กอด1: :L2:
:pig4:
-
ชอบอิริวตอนนี้จัง แมนสุดๆรักตายเลยแบบนี้
อยากได้อิริวเป็นแฟนแล้ว
-
ฮิ้วววว พี่ริวอย่างแมนค่าาาาา ปกป้องดูแลเมียตัวเองดีจริง น้องพายก็อย่าเศร้ามากนะคะ มันเป็นเรื่องในอดีต อย่าไปยึดติดกับมันเลยค่าาา
-
ริว
นาย
เท่ห์มว๊ากกกกกกกกกกก
เป็นกำลังใจให้พายเข้มแข็งสู้ๆ
เป็นกำลังใจให้คุณเมอร์ซี่ สู้นะคะ
-
อิริวแกเป็น Man of the match ในตอนนี้มากกก :เฮ้อ: ตอนแรกนึกว่าจะได้กินมาม่าจัมโบ้ซะแล้ว ดีนะแค่มาม่าซองธรรมดา
อดีตแย่ๆ มันจะเป็นบททดสอบให้ใจเราแกร่งขึ้น
:L2: :pig4: ยังรอรวมเล่ม น้องเลิฟอยู่นะคะ ขอตอนพิเศษแบบ :z1: :pighaun: :haun4: ด้วยนะคะ 555
กด + ให้กับความแมนของอิริว และความน่ารักของน้องพาย
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
ในที่สุดก็มาต่อแล้ว
ยังหวานกันดีเหมือนเดิม :o8:
ส่งแรงใจให้พายผ่านพ้นเรื่องร้ายไปให้ได้นะ :กอด1:
-
คิดดึงมากกกกกกกกกกกกกกก
-
:catrun:
-
ริวเพอร์เฟคแมนมาก ๆ
คอยเอาใจใส่ อยู่ข้าง ๆ พายตลอดเลย
น่ารัก ๆ พายก็ขี้อ้อนนนเหมือนเด็ก
ชอบอิมเมจอ้อน ๆ ^^
รอจ้าาาาาาาาาาาาาาาา
-
ติดตามตลอด ชอบมากกกกกกกก
-
คือว่าอ่านไปพร้อมกับฟังเพลง ใจกลางความรู้สึกดีๆแล้วมันแบบ
โหยยย อะไรจะเข้ากันขนาดนี้ 555555
มาต่อซะทีรอมานานมาก T3T
-
ว้าวๆ คู่นี่มาแล้ว อร๊ายยย คิดถึงฟี่กับแจ๊กเหมือนกันอ่พี่ไนท์ มาต่อเร็วๆ นะ ^^
-
:-[ :-[ :-[
อ่านแล้วเขิน น่ารักมากเลย
เพิ่งเข้ามาอ่าน ไม่ถึงวันจบแล้ว o22
สนุกมาก รีบมาต่อไวๆนะงับ o13 o13
-
มัวแต่ไปเข้าค่ายกับเด็กๆ เลยเพิ่งเห็นคุณแม่ดีเด่นส่งลูกพายกะลูกริวมาเจอแฟนๆ :impress2:
ตอนนี้มันหวานปนขมจังเลย สงสารพาย :monkeysad:
ไม่รู้ว่าพายจะต้องเจอกับเรื่องแย่ๆแบบนี้อีกนานแค่ไหน ถึงจะมีริวอยู่ข้างๆแต่เชื่อเถอะว่าบางทีพายก็ยังเจ็บมากอยู่ดี :sad11:
สู้ๆนะพาย นอกจากมีริวแล้วก็ยังมีเค้าและแฟนๆอีกนับแสนเป็นกำลังใจให้อยู่ :กอด1:
-
น่ารักอ่ะ ชอบจัง
-
พาวกับริวน่ารักอะ
-
ริว!! นายเท่มาก o13
-
ยิ่งนานยิ่งน่ารักนะคู่นี้
-
พี่ริวแม่งอย่างเท่ห์อ่ะ
ไอ้ห่านั่นแม่งจะมาเนียน ฝันเปียกอยู่รึไงวะ
น้องพายสู้ๆจ้า
-
:catrun:
-
:mc4:สู้ๆๆๆๆๆๆ พายมีริวอยู่นะสู้ๆๆ
-
:call: :call:
-
o13สุดยอดมาก นี่แหละความรักความเข้าใจทำให้ชนะทุกสิ่ง
-
เิิริ่มอ่านตั้งแต่ 3 ทุ่ม อ่านมันทั้งคืน ไม่ได้นอนเลย ตามมาทันเมื่อเวลา 06.23 น.
ชอบ พาย ชอบ ริว
ชอบความรักที่มีให้กัน
ชีวิตผ่านอะรัยมาเยอะมากเลยนะ หวังว่าจะไม่มีสิ่งใดมาพรากและทำลายความรักของคนทั้งสองอีก
และหวังว่าผู้แต่งจะไม่ใจร้ายที่จะขีดเส้นชีวิตของคนทั้งสองให้ต้องพบกับความเลวร้ายของสังคมอีก
หากผู้แต่งกล้าที่จะทำแบบนั้น...มันก็เหมือนฆ่าคนอ่านทั้งเป็นเลยที่เดียวเชียว...
ปล.กรูอินมากไปป่าวเนี้ย เหอะๆๆ
-
สวัสดีวันสงกรานต์ย้อนหลังนะคะ...
วันนี้ฟิตอีกแล้วพี่น้องขา... ตอนแรกกะว่าจะต่อคู่นี้ตอนธรรมดา แต่ว่าอยู่ดีๆ ก็นึกฮาๆ ขึ้นมาได้
เลยมาต่อตอนพิเศษวันสงกรานต์แบบรั่วๆ เรื้อนๆ ตามสไตล์แม่ลูกคู่นี้นะคะ
อย่าได้คาดหวังได้ๆ กับตอนนี้นะคะ แต่งเอามันส์จริงๆ
โปรดอย่าถามถึงความหมายของเพลงด้วย เพราะมันไม่มีความหมายใดๆ เอาฮาจริงๆ ฮ่าๆๆๆ
เอาเป็นว่าไปอ่านกันเลยดีกว่าค่า...
ปล. เดี๋ยวคำผิดกลับมาแก้นะจ๊ะ รีบลงเพราะตีห้าแล้วยังไม่ได้นอนเลย ปั่นติดพันมากๆ :กอด1:
++++++++++++++++++++
ตอนพิเศษ : วันนี้เป็นวันสงกรานต์
“เฮ้ยมึง เราเอาเพลง ‘วันนี้เป็นวันสงกรานต์ หนุ่มสาวชาวบ้านเบิกบานจิตใจจริงเอย’ มาทำเป็นเวอร์ชั่นร็อคๆ เอามะ” คุณคิดว่าความคิดเพี้ยนๆ เกรียนๆ แบบนี้มันจะเป็นใครไปได้ นอกจากไอ้เหี้ยแจ็ค
“ไอ้ห่า เพลงนี้เพลงชั้นครู มึงจะเอามาปู้ยี่ปู้ยำ กูว่าเราได้โดนพี่คิวยำตีนก่อนแน่ๆ” ดีมากไอ้บีม มึงด่ามันบ้าง กูเหนื่อยที่จะด่ามันแล้ว
“เค้าก็แค่อยากให้สงกรานต์หนุกๆ นี่นา งั้นตอนร้องเพลงนี้ริวมึงต้องบีบเสียงให้เหมือนออริจินัลด้วยนะ”
“กูให้มึงร้องเองแล้วกันไอ้สัด”
พรุ่งนี้ที่ค่ายเราจะจัดงานสงกรานต์เฟสติวัลกันครับ เป็นเหมือนการคืนกำไรให้กับแฟนคลับโดยการมีคอนเสิร์ตของศิลปินทั้งค่ายสลับกันขึ้นไปให้ความสุขแฟนๆ ตั้งเที่ยงวันยันเที่ยงคืน และที่พิเศษมากๆ คือศิลปินทุกคนในค่ายจะลงมาร่วมเล่นสงกรานต์กับแฟนๆ ได้ฉีดน้ำใส่ศิลปินที่ชื่นชอบกันอย่างหนำใจไปเลย งานนี้พี่คิวแกเลือกใช้ลานด้านหลังตึกของค่าย เป็นลานโล่งๆ กลางแจ้งที่ปกติก็จะเอาไว้จัดมินิคอนเสิร์ต หรืองานแถลงข่าวอะไรบ้างอยู่แล้ว แต่ถ้าไม่มีงานอะไร ลานตรงนี้ก็จะกลายเป็นลานจอดรถขนาดใหญ่มากๆ
ภายในงานจะแบ่งเวทีออกเป็นสองเวที เป็นเวทีฝั่งร็อค กับฝั่งป๊อป แล้วก็มีโซนที่เอาไว้เล่นน้ำ มีเครื่องเล่นแบบงานวัด อย่างสาวน้อยตกน้ำ ที่ให้ศิลปินผลัดกันมานั่งเป็นสาวน้อยให้แฟนๆ ได้ปากัน งานนี้ไม่ฟรีแต่เสียบัตรเข้างานไม่แพง เพราะพี่คิวจะเรารายได้หลังจากหักค่าใช้จ่ายไปบริจาคให้กับบ้านเด็กกำพร้าทุกแห่งในประเทศ งานนี้เลยสนุกด้วยได้บุญด้วย
“แล้วเพลงพิเศษเราจะร้องเพลงอะไรวะ โจทย์ยากอะคิดไม่ออกวุ้ย” ไอ้วินมือกีตาร์บ่นขึ้นมาอย่างหงุดหงิดในขณะที่เรานั่งงมหาเพลงพิเศษกันอยู่ในห้องซ้อม… คืออย่างนี้ครับ พรุ่งนี้ศิลปินทุกคน และทุกวงจะได้รับโจทย์เดียวกันคือ ต้องมีเพลงพิเศษหนึ่งเพลง เป็นเพลงที่ไม่ใช่เพลงของตัวเอง เป็นเพลงที่ต้องมาจากเพลงที่ไม่ใช่แนวเพลงของตัวเองนำมาทำให้เป็นแนวของตัวเองแล้วร้องให้แฟนๆ ฟังในมินิคอนเสิร์ตพรุ่งนี้ ถ้าหากลักไก่เลือกเพลงที่คุ้นเคย จะโดนลงโทษด้วยการไปนั่งเป็นสาวน้อยตกน้ำนาน 1 ชั่วโมง ฝั่งพวกบอยด์แบนด์เพลงป๊อบ เขาก็ต้องคิดท่าเต้นอะไรแบบนี้กันด้วยนะฮะ ศิลปินคนไหนที่เดี่ยวไม่มีวงก็สามารถให้โปรดิวเซอร์ หรือแบคอัพของตัวเองช่วยทำเพลงให้ได้ งานนี้ไอ้พายเองก็ได้รับเชิญมาร้องเพลงด้วย มันก็ต้องหาเพลงพิเศษเหมือนกัน ถามมันว่าเพลงอะไร มันดันไม่ยอมบอก โหยยย เดี๋ยวนี้หัดมีความลับนะมึง
แล้ววงผมก็เสือกลืม จนวันนี้มาซ้อมเพลงที่จะเล่นพรุ่งนี้สามเพลง ไอ้แจ็คก็ดันนึกขึ้นมาได้ว่า มันต้องสี่เพลงนี่หว่า เราลืมเพลงอะไรกันไป และแล้วก็แทบจะกระทืบตัวเองให้ตาย ที่ดันลืมเพลงพิเศษไปได้
“ร้องเพลงของพายไหมริว กูว่าแฟนคลับอาจกรี๊ด” ไอ้วินเสนอ
“กูว่าไม่ได้ว่ะ เดี๋ยวจะหาว่าเพลงของพายก็เหมือนเพลงของริว เป็นเพลงของคนๆ เดียวกัน แล้วจะกลายเป็นว่าผิดกติกา” ไอ้ห่าแจ็คเป็นคนค้าน แหมพวกมึงก็ช่างโรแมนติก และคิดมากนะเนี่ย
“กูว่าต้องลูกทุ่งว่ะมึง แต่เอามันส์ๆ หน่อยดีมะ” ไอ้บีมเสนอ
“เออ กูว่าลูกทุ่งก็ดี เอาโจ๊ะๆ หน่อย… กูรู้และเราจะร้องเพลงอะไรกันดี…” แล้วพอผมบอกชื่อเพลง ทุกคนก็เฮฮากันใหญ่ ไม่ต้องแกะให้วุ่นวาย ใครๆ มันก็ร้องเพลงนี้กันได้ เอาเป็นว่าไปรอฟังด้วยกันพรุ่งนี้แล้วกันนะฮะ
หลังจากซ้อมวงกันเสร็จ พี่คิวก็เรียกประชุมใหญ่ในห้องออดิทอเรี่ยมของค่าย เพื่อมาแจกแจงงานของวันพรุ่งนี้รวมกันทุกคน จ้อกแจ้กจอแจกันพอสมควร เพราะนานๆ ทีพี่ๆ น้องๆ ศิลปินในค่ายจะได้มาพบปะกันพร้อมหน้าแบบนี้ ผมดีใจนะที่เราได้ทำงานกับค่ายนี้ นอกจากจะมีเจ้านายที่ดีเยี่ยม ทีมงานที่เก่งๆ แล้ววัฒนธรรมขององค์กรยังหล่อหลอมให้เราทุกคนรักกันอีกด้วย ฉะนั้นทุกคนที่นี่ก็เหมือนพี่น้อง ที่อยู่ในบ้านหลังเดียวกันนั่นแหละฮะ
“ไอ้พายๆ ทางนี้” ผมตะโกนเรียกไอ้พายที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องประชุมให้มานั่งข้างๆ กัน เพราะมันมาสายเกือบสุดแล้ว และพี่คิวก็เข้ามาแล้วด้วย ที่นั่งฝั่งป๊อปก็ไม่น่าจะเหลือ คือพี่คิวแกให้นั่งแบ่งฝั่งจะได้แจกพวกเอกสารตารางคิวต่างๆ ได้ถูก ดีนะที่ผมรอบคอบจองที่นั่งไว้ให้เมีย โหะๆ
“อะ แฮ่ม… คุณริวครับ ที่นั่งฝั่งคุณริวเนี่ย เป็นฝั่งร็อคฝั่งแบนด์ไม่ใช่เหรอฮะ แฟนคุณริวร้องเพลงร็อคด้วยเหรอฮะ” พี่คิวดักคอขึ้นทันทีที่ผมชูไม้ชูมือกวักมือเรียกไอ้พายมานั่ง แล้วห้องทั้งห้องก็ฮากันดังลั่นกับเสียงแซวของพี่คิว
“แหะๆ โทษคร้าบพี่ ก็แค่กลัวแฟนไม่มีที่นั่ง” ไอ้พายยืนกึ่งยิ้มกึ่งบึ้งส่งสายตาอาฆาตมาให้ผม พร้อมแก้มแดงๆ ที่ดูก็รู้ว่ามันเขินด้วย แต่ไม่รู้จะทำยังไงดี เลยหันไปยกมือไหว้พี่คิว แล้วเดินไปนั่งข้างๆ เซย์… อ่อ เซย์มันก็กั๊กที่ไว้ให้ไอ้พายนี่หว่า… อ๊าว ก็กูห่วงแฟนกู กูผิดตรงหนายยยยยย
การประชุมหลักๆ ก็มีพี่คิวมาพูดขอบคุณสำหรับศิลปินทุกคนที่สละเวลาวันหยุดยาวมาทำงานพรุ่งนี้ ปีนี้พี่คิวสัญญาว่าจะมีโบนัสพิเศษให้กับเราทุกคนด้วย หลังจากนั้นพี่โรสก็มาคุยเรื่องซาวด์ของวันพรุ่งนี้ว่าแต่ละวงต้องเตรียมตัวอะไรบ้าง บนเวทีมีอะไรให้บ้าง เครื่องเสียงมีอะไร แผงซาวด์เอนด์ใช้อะไร ต่อจากนั้นก็เป็นเรื่องกิจกรรมอีเวนท์ก็จะมีพี่ๆ ฝ่ายจัดงานมาอธิบายต่างๆ ก็คุยกันไม่ได้ซีเรียสอะไรมาก คุยไปก็ฮากันไป
จบจากประชุมพวกเราก็ยังยืนคุยกันต่อสักพัก ไอ้พายก็โดนดึงไปทักทายคนนู้นทีคนนี้ที เพราะมันไม่ค่อยได้เข้ามาที่ค่ายเท่าไหร่นัก แล้วก็เห็นมันกับเซย์เดินเข้าไปทักคุณครูพี่เลิฟ ผมก็เลยเดินเข้าไปแจมด้วย
“ครูพี่เลิฟ สวัสดีครับ!!!”
“อ้าวริวเป็นไงบ้าง หลังๆ ไม่ค่อยได้เจอกันเลยนะเรา”
“อัลบั้มใหม่เพิ่งจะออกน่ะครับครู ช่วงนี้งานเลยหนักหน่อย แต่เห็นครูก็งานหนักเหมือนกันนี่ฮะปีนี้ต้องเทรนด์เด็กใหม่หลายสิบคนเลย แถมยังจะมีรายการเรียลลิตี้โชว์ซีซั่นใหม่ที่ต้องเข้าไปสอนด้วยใช่ไหมครับ” ครูพี่เลิฟเป็นหนึ่งในหัวหน้าครูสอนร้องเพลงฝีมือดีของค่าย ส่วนมากเด็กใหม่ๆ ที่เข้ามาจะต้องผ่านมือครูเลิฟกันก่อนทั้งนั้น แถมปีนี้ครูเลิฟยังต้องไปสอนเด็กๆ ในรายการเรียลลิตี้ประกวดร้องเพลงของค่ายที่จัดมาเป็นปีที่สามแล้วด้วย
“ใช่ๆ ปีนี้เด็กมากๆ เล็กสุดก็ 14 ซนอย่างกับลิง กลับบ้านหมดแรงทุกวัน จนครูเลิกรับสอนพิเศษตัวต่อตัวไปแล้วนะ ตอนนี้มาเป็นพนักงานให้ค่ายเต็มตัวแล้ว ถ้าขืนไม่เลิกรับสอนพิเศษ แฟนครูต้องบังคับให้ลาออกเลิกสอนทุกที่แน่ๆ” แฟนครูพี่เลิฟแกเป็นวิศวกร ผมเห็นมารอรับครูพี่เลิฟที่ค่ายอยู่บ่อยๆ
“พี่เลิฟลาออกเลยสิฮะ ให้แฟนเลี้ยง เหมือนพายไงตอนนี้ก็ให้แฟนเลี้ยง ไม่ต้องทำงานฮ่าๆๆ” เจริญไหมล่ะเมียกู
“นี่แสดงว่ามีเซย์คนเดียวสินะที่เค้าช่วยกันทำมาหากินเนี่ย” ครูเลิฟหันไปแซวเซย์ที่ยืนหัวเราะพวกเราทุกคนอยู่
“เขาเรียกว่าขยันทั้งผัวทั้งเมีย…” พี่แชมป์โผล่มาจากไหนไม่รู้เดินเข้ามาโยกหัวเซย์ก่อนจะยืนโอบไหล่เอาไว้หลวมๆ กลายเป็นตอนนี้วงสนทนาเราใหญ่ขึ้น ไม่นานพี่โรสก็เดินเข้ามาแจมด้วย
“พี่โรส!!!!!! คร้าบบบบบบบ Fender Telecaster ที่ผมไปจองไว้ที่ร้านพี่ ลดให้ผมด้วยนะคร้าบบบบ น้าๆๆๆ” พอเห็นพี่โรสเดินมาผมก็รีบเข้าไปอ้อนเรื่องกีตาร์ก่อนเลย ปกติเวลาจะซื้อพวกเครื่องดนตรี พวกผมไปซื้อร้านพี่โรสเป็นประจำอยู่แล้ว เพราะไว้ใจได้และราคาไม่โดนฟันหัวแบะแน่นอน
“นี่ก็ราคาลดแล้วนะเว้ย ถ้าจะให้ลดมากกว่านี้เอาเมียมาแลกดิ” โหยยยยพี่เล่นจุดอ่อนกันเลยเหรอเนี่ย ใครจะยอมวะ…
“อะ พี่เอาไปเลย แล้วพี่ยกกีตาร์ให้ผมฟรีนะ…โอ๊ะ โอ๊ยยยยยย เตะเลยเหรอไอ้พาย เจ็บนะโว้ย โอ๊ย เตะอย่างเดียวพอไม่ต้องบิดเอวดิว้าาาา” ผมดันไอ้พายไปให้พี่โรส เลยโดนมันหันมาเตะขาเข้าให้อย่างจัง พร้อมทั้งบิดเอวตามสไตล์การทำร้ายร่างกายผัวของไอ้พายมัน T^T
“เดี๋ยวมึงจะโดนไม่ใช่น้อย แล้วนี่แอบไปจองกีตาร์มาอีกแล้วไม่ยอมบอกนะมึง กูบอกให้เลิกซื้อสักที ตัวที่แล้วมึงซื้อมามึงใช้ไปกี่งานเองวะ” ก็คนมันชอบนี่หว่า
“มึงก็เลิกช้อปปิ้งก่อนดิวะ” เออ เอาดิๆ แลกกันเอาปะล่ะ
“เอ้าพอไปๆ แยกย้ายกันกลับบ้านได้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องมาลุยงานหนักแต่เช้า” แล้วพี่โรสท่านประธานตัวจริง ก็สลายวงพวกเรา เสร็จแล้วก็เดินไปที่ไมโครโฟน สลายวงเม้าท์วงอื่นๆ ที่ยังจับกลุ่มคุยกันไม่ยอมเลิกลาอีกด้วย
…………………………
…………………………
ก่อนจะกลับมาถึงบ้านผมกับไอ้พายแล้วก็พวกในวงก็แวะหาอะไรกินกันก่อน เสร็จแล้วก็แยกย้าย กลับมาถึงปุ๊บ ผมก็อาบน้ำคนแรกเพราะไอ้พายยังติดสายคุยกับเซย์ไม่จบ ไม่รู้จะคุยอะไรกันนักหนา เมื่อกี้ก็คุยกัน สงสัยจะคุยกันเรื่องเพลงวันพรุ่งนี้…
พอผมอาบน้ำเสร็จออกมา ก็ไล่ไอ้พายเข้าไปอาบบ้าง มันก็จิ๊จ๊ะยอมวางสาย แล้วก็เข้าไปอาบน้ำ วันนี้ไอ้พายอาบน้ำนานกว่าปกติ คือปกติมันก็อาบน้ำนานอยู่แล้วนะ วันนี้ครึ่งชั่วโมงกว่าเข้าไปแล้วยังไม่ออกมา จนผมต้องเดินไปเคาะประตูเรียก
“เฮ้ย… ไอ้พายเป็นอะไรรึเปล่า เป็นลมเป็นแร้งแท้งลูกในห้องน้ำหรือไงวะ เข้าไปซะนานเลย” ผมเดินไปเคาะประตูห้องน้ำพร้อมตะโกนเรียกเมียตัวเองดังๆ ใจนึงก็นึกกลัวว่ามันจะเป็นลมไปจริงๆ นั่นแหละ เพราะมันไม่ค่อยได้ไปซ้อมเต้นนานแล้ว มาครั้งนี้ไปซ้อมหลายวันติดๆ กันคงจะเหนื่อยน่าดู
“แท้งลูกมึงสิไอ้ห่า… กูไม่ได้เป็นอะไร… แค่ แค่ซ้อมเต้น” กร๊ากกกกกกกกกกกกก เมียกูซ้อมเต้นในห้องน้ำ นี่มันกะว่าจะปิดให้ได้เลยใช่ไหมว่าร้องเพลงอะไร
สักพักไอ้พายก็ออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพปกติที่ผมเห็นทุกวัน แต่เห็นกี่ทีกี่ที ก็อดรู้สึกว่ามันเซ็กซี่มากๆ ไม่ได้ ตัวเนียนๆ ขาวๆ ที่มีกล้ามเนื้อน้อยๆ เปลือยท่อนบนหยดน้ำเกาะพราวต้องแสงไฟสะท้อนเล่นกับผิววิบวับ ท่อนล่างนุ่งผ้าเช็ดตัวสีขาวเนื้อนุ่มที่มันชอบนุ่งแบบหมิ่นเหม่เอวต่ำจะหลุดแหล่ไม่หลุดแหล่เสมอ มันก็เห็นกันจนชินแล้วล่ะนะ แต่วันนี้เกิดอยากฟัดมันขึ้นมาซะงั้น ก็เลยรีบพุ่งตัวเข้าไปคว้ามันเข้ามาฟัด เริ่มจากซอกคอเนียนก่อนเลยแล้วกัน
“อ๊ะ เฮ้ย อะ ไอ้เหี้ย ปล่อยก่อน…เอ๊ ไอ้ริว อ๊ะ กูจะแต่งตัว อืมม เอ๊ยปล่อยเซ่!!!” ไอ้พายดิ้นไปดิ้นมายกขาถีบมาข้างหลังให้โดนผมที่เข้าไปโอบมันไว้ แต่กูรู้ทางมึงหรอกไอ้พาย ปล้ำกันมากี่ร้อยรอบแล้ว คิดเหรอว่ากูจะเสียท่ามึงง่ายๆ
ผมโก่งตัวหลบอย่างรู้ทัน ก่อนจะจับมันหันมาเผชิญหน้า แล้วก็ดันท้ายทอยมันเข้ามารับจูบคุ้นเคย ไอ้พายแม้จะดิ้นๆ อยู่แต่ก็เผยอปากออกอย่างรู้งาน ร่างกายของเราสองคนมันเหมือนเป็นอัตโนมัติซึ่งกันและกัน ไม่ว่าจะจับจะจูบตรงไหน มันก็ลื่นไหลไม่มีอะไรติดขัด... มือไม้ผมปะป่ายไปตามทุกสัดส่วน จุดไหนไวต่อสัมผัสผมก็วนเวียนอยู่ตรงนั้นนานพอสมควร จนเสียงครางอือ อา ของไอ้พายดังไม่ขาดปาก
“ยอมเป็นของพี่รึยังจ๊ะน้อง” ผมแซวมันขำๆ ไอ้พายยกกำปั้นขึ้นมาทุบหลังผมอ้ักใหญ่ พร้อมด่าไอ้เหี้ยลั่นหู แต่ก็ยอมหยุดดิ้นแล้วยกสองมือขึ้นโอบรอบคอผม เพื่อจูบกันต่อ
ไม่รู้ว่าผ้าขนหนูที่หมิ่นเหม่เกาะสะโพกของมันร่วงหลุดไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ที่รู้ๆ ตอนนี้เสื้อผ้าของผมก็ปลิวหายไปด้วยฝีมือไอ้พายแล้วเช่นกัน
“อะ อืม ระ ริว… อือ… พะ พรุ่งนี้ อ๊ะ พรุ่งนี้ ตื่นเช้านะ…” ไอ้พายท้วงขึ้นเสียงสั่นพร่า พรุ่งนี้เราสองคนมีงานใหญ่รออยู่ แต่งานตรงหน้าตอนนี้ก็ไม่ได้เล็กไปกว่ากันเลย
“จะให้หยุดไหมล่ะ หืมมม” ผมถามในขณะที่มือยังคงทำหน้าที่ผู้สำรวจหลืบหลุมมุมลึก แหล่งอุ่นซ่านที่กำลังรอบีบรัดสิ่งสำรวจของผมอยู่
“อ้ะ อ้าาา มะ มึง…มึง อ๊ะ อะ ไอ้ เหี้ย… อืมมมมมมม เอ๊ะ จิ๊!!!… ใครให้หยุดกันล่ะ” ผมแกล้งดึงนิ้วที่กำลังเป็นใบเบิกทางออกจากแหล่งสำรวจ ไอ้พายจิ๊จ๊ะใส่ทันทีที่ผมล่าถอย
“ก็เห็นกังวลงานพรุ่งนี้ อ้ะ อืมมม พายยยยยย อ้าาาาา พะ พาย” ไอ้พายมันเล่นเอาคืนแบบไม่ทันตั้งตัว จังหวะที่ผมยังไม่ได้สอดนิ้วกลับเข้าไปยังจุดหมายเดิม มันก็ทรุดตัวคุกเข่าลงกับพื้น ก่อนจะละเลงลิ้นเลียชิมนักสำรวจของผมอย่างอิ่มเอม
“อือออ อืมมม… จะให้หยุดไหมล่ะ หืมมม” แม่งงงงง เอ๊ย!!! มันเสือกเอาคำพูดผมมาย้อนอย่างถือไพ่เหนือกว่า สัดเอ๊ย แล้วใครแม่งจะไม่ยอมมันวะ
“เอาดิ หยุดดิ” ผมแกล้งบอกให้หยุด ไอ้พายมันก็คงจะแปลกใจนิดๆ ที่ผมท้าให้หยุดทำ เพราะปกติถ้าเป็นสถานการณ์แบบนี้ ผมมักจะยอมมันและตามน้ำไป ไอ้พายหยุดปากและมือจริงๆ ก่อนที่จะกระฟัดกระเฟียด ลุกขึ้นหันหลังเดินไปที่เตียง ระหว่างที่มันกำลังคลานขึ้นเตียง ผมก็ไม่รอช้า รีบกระโดดเข้าไปคว้าตัวมันเอาไว้อีกครั้ง คราวนี้คลุกวงในได้เต็มไม้เต็มมือ
“ยังพูดไม่จบเลย… จะบอกว่า หยุดดิ…ถ้ามึงหยุด กูต่อเอง” แล้วเราก็ได้ต่อกันไปแบบชุดใหญ่จัดเต็ม แต่ครั้งนี้เราพร้อมใจกันจัดหนักแค่รอบเดียวพอ เพราะยังไงซะ พรุ่งนี้ความเป็นจริงที่ว่า เราต้องทำงานตั้งแต่เช้ายันดึกยังคงมีอยู่
………………………
……………………...
รุ่งขึ้นอีกวัน ทั้งผมและไอ้พายไม่มีใครตื่นสาย เราตื่นพร้อมเสียงนาฬิกาปลุกด้วยกันทั้งคู่ ไอ้พายอาสาออกไปต้มกาแฟ และทำแซนด์วิช ส่วนผมก็เข้าไปอาบน้ำก่อน เสร็จแล้วก็ออกมาเรียกให้ไอ้พายไปอาบบ้าง ไอ้พายพยักหน้าบอกอีกแป๊บนึง เพราะแซนด์วิชใกล้เสร็จแล้ว… สักพักไม่เกินสิบนาทีไอ้พายก็เดินเข้าห้องนอนมาอาบน้ำ ผมที่แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เช็คกีตาร์ เตรียมสายกีตาร์ สายแจ็คกีตาร์ เอฟเฟคต่างๆ ใส่กล่องให้เรียบร้อย พร้อมเสร็จก็เดินไปชงกาแฟรอไอ้พาย
วันนี้เราทั้งคู่ตกลงว่าจะใส่เสื้อยืดคู่กันโดยที่ไอ้พายใส่เสื้อยืดสีเหลืองสกรีนคำว่า Ryu สีฟ้า ส่วนของผมเป็นเสื้อยืดสีเหลืองเหมือนของมันแต่สกรีนคำว่า Pie สีฟ้าเช่นกัน ไอ้พายเลือกใส่คู่กับกางเกงผ้าขาสั้นสีฟ้าลายตารางสีขาว ส่วนผมเป็นยีนส์ขาสั้นรุ่ยๆ ดิบๆ ตามสไตล์ เราตกลงกันว่าตอนไปเราจะใส่ผ้าใบกันไปก่อน แต่จะหิ้วแตะหนีบไปเปลี่ยนด้วยตอนเล่นน้ำ
เรื่องเสื้อคู่เนี่ย จริงๆ แล้วมันเริ่มมาจากวงผมทำเสื้อยืดวงกัน โดยแต่ละคนจะมีเสื้อยืดชื่อตัวเอง แล้วผมก็เลยไปขอทำเผื่อไอ้พายด้วยตัวนึงเป็นชื่อพาย แต่ทีนี้ผมเลือกทำชื่อมันสองไซส์คือไซส์ผมด้วย ส่วนชื่อผมก็ทำสองไซส์ไว้เผื่อมันเช่นกัน เราเลยได้โอกาสเอามาสลับกันใช้นี่แหละ ผมว่ามันก็น่ารักดีนะ ตอนเอามาให้ไอ้พาย ไอ้พายก็บ่นปนเขินหาว่าผมน้ำเน่า แต่ก็เห็นมันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กลับบ้านมาก็ถอดเสื้อลองหมุนซ้ายหมุนขวา พร้อมถ่ายรูปอัพเฟสฯ อัพทวิตเตอร์ให้แฟนๆ เข้ามากรี๊ดกร๊าดเล่นกันไป วันนี้คงจะได้กรี๊ดสนั่นอีกครั้ง ถือว่าเป็นแผนมาร์เก็ตติ้งเรียกเรตติ้งเหมือนกันนะเนี่ย
“โหยยยยยยยยยยยยยย สงกรานต์หวานฉ่ำเชียวน้า!!!!!” เสียงหอนมาแต่ไกลแบบนี้ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าหมาตัวไหน
“แจ็คไม่ใส่เสื้อชื่อฟี่บ้างล่ะ” เยส!!! เมียกูชนะเลิศ ไอ้แจ็คหุบปากไป ณ บัดดล
“ชิส์ ร้ายทั้งผัวทั้งเมีย น้องแจ็คไปดีกว่า” แล้วมันก็สะบัดตูดไป ทิ้งไว้แต่ความระอาให้พวกเราส่ายหน้าเล่น
ศิลปินในค่ายก็ทยอยกันมาเรื่อยๆ เรามีห้องที่ถูกเตรียมไว้เป็นที่พักศิลปินอยู่ชั้นล่างของตึก แต่ละคนมาถึงก็แต่งหน้าทำผมบ้าง ซ้อมเพลงกันบ้าง พวกวงก็ตั้งสายกีตาร์ คุยกัน ไม่ก็หันมาคุยข้ามวง ส่วนมากไอ้พวกเราเหล่านักดนตรีก็หนีไม่พ้นคุยเรื่องเครื่องดนตรี เครื่องเสียง ซาวด์ดนตรีไปเรื่อย ผมเองปล่อยให้ไอ้พายไปเตรียมตัวเช่นกัน
“โห รูปหล่อ… วันนี้ใส่เสื้อชื่อแฟนเอาไว้เป็นยันต์กันน้ำเหรอวะ” ไอ้เฟิร์สนักร้องนำอีกวงร็อควงหนึ่งของค่ายเดินเข้ามาทัก… กูกะแล้วว่ามึงต้องล้อ เพราะวันนี้โดนไปแล้วไม่ต่ำกว่าสิบคน
“เออดิ ของเขาดีจริงนะเว้ย กันน้ำ กันผี กันได้หมด ฮ่าๆๆๆๆ” จริงๆ จะบอกว่า กันน้ำ กันผี กันชะนีได้ด้วย กร๊ากกกกก
“มึงเล่นกีโมงวะ” ไอ้เฟิร์สถาม
“เนี่ย กำลังจะไปรอซาวด์เช็คแล้ว ถัดจากพวกพี่นนท์ ก็เป็นวงกูแล้ว” ผมบอกไอ้เฟิร์สพร้อมขอตัวไปเตรียมตัว แต่ก่อนที่จะเดินไปหลังเวที ก็มองหาไอ้พาย มองไปก็เห็นมันยืนมองมาทางผมอยู่เหมือนกัน ผมเลยพยักหน้าเรียกให้มันมาหา มันก็เดินมาอย่างว่าง่าย กูบอกแล้วกูฝึกมาดี เมียกูอยู่ในโอวาท กร๊ากกกกก
“เรียก’ไม” เดินมาถึงก็กวนตีนกูเลยทันที ไอ้ห่า!!!
“เรียกมาเป็นขวัญและกำลังใจ” เน่าไปอย่าได้แคร์
“หึหึ มาดิ” นึกว่ามันจะอ้วก หรือถุยใส่ซะอีก กลายเป็นว่ามันอ้าแขนออกกว้าง แล้วก็บอกว่า มาดิ
“กอดนะ” ผมย้ำอีกที ก็กลัวมันอายคนอื่นเลยต้องถามให้แน่ใจ แต่ลืมไปว่า เมียกูเนี่ย คำว่าอายมันลบออกไปจากพจนานุกรมฉบับไอ้พายนานแล้ว…
“เร็วเซ่!!” มันพยักหน้าพร้อมเร่งให้กอด ผมก็เลยโผเข้าไปสู่อ้อมกอดไอ้พาย เรายืนกอดกันกลม โยกตัวไปมาสักพักใหญ่ๆ พี่แบคสเตจก็เดินมาเรียกให้ขึ้นไปเตรียมตัว ส่วนไอ้พวกเพื่อนๆ ผมมันเห็นผมสองคนแบบนี้จนชินแล้ว มันล้อจนเลิกล้อไปแล้ว เลยไม่มีใครสนใจ ส่วนคนอื่นๆ เขาก็เดินไปเดินมาวุ่นๆ ทำงานกันอยู่ ก็เลยไม่ได้อะไรกับเราสองคนนัก อีกอย่างก็แค่ผู้ชายสองคนกอดกันมันไม่ได้มีอะไรผิดนี่นา
อ่อ… ผมลืมบอกไปครับ ว่างานนี้เวทีแต่ละฝั่งเขาจะมีพิธีกร โดยฝั่งร็อคของผมเป็นใครรู้ไหมครับ… แด่ แด แด๊!!! ไอ้เหี้ยแจ็คครับ… พี่ๆ ทีมงานลงความเห็นว่าพิธีกรฝั่งเราควรจะเป็นคนที่พูดได้ไม่หยุด ไม่เหนื่อย ไม่ตาย ฮาไปเรื่อย แซวได้ตลอดเวลา หน้ามึนไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น แล้วทั้งค่าย คุณสมบัติดีเด่นนี้ ก็คงมีแค่ไอ้แจ็คตัวเดียวเท่านั้นแหละครับ… ส่วนฝั่งป๊อบเป็นเซย์ครับที่เป็นพิธีกรงานนี้ เพราะเซย์คุมเวทีอยู่ครับ เคยเป็นพิธีกรมาหลายงานเหมือนกัน
“เอาล่ะฮะ วงต่อไปนี้นะครับ ถือว่าเป็นวงที่หล่อที่สุด เก่งที่สุดในค่ายเราแล้วครับ จริงๆ พวเราเน้นหน้าตานะฮะ ใครไม่หล่อเราไม่คัดเข้าวง เสียดายนักร้องนำหล่อน้อยสุดนะฮะ… โอ๊ยยยย ขึ้นมาไม่ให้สุ่มให้เสียงกันเลย เจ็บนะเว้ย” ด้วยความหมั่นไส้ พวกผมที่ทะยอยขึ้นเวทีมาแล้ว แต่ไอ้แจ็คคงจะไม่ทันสังเกต ผมเลยยกมือขึ้นทำท่า จุ๊ๆ กับแฟนๆ แล้วค่อยๆ เดินเข้าไปตบกะบาลไอ้แจ็คเบาๆ แต่มันโอเวอร์แอคติ้งครับไอ้นี่ ร้องซะอย่างกับถูกเชือด
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด พี่ริว
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด เสื้อพี่พาย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด พี่พาย
และอีกหลายๆ กรี๊ดที่ดังสนั่นลั่นเวที เมื่อแฟนเพลงเห็นเสื้อผมชัดเจน และพวกเราก็มายืนประจำที่เตรียมพร้อมมอบความสนุกให้กับแฟนๆ
“สวัสดีคร้าบบบบบบ พวกเราเทอมินอลคร้าบ!!!” ผมทักทายทุกคน พร้อมให้สัญญาณไอ้บีมนับจังหวะขึ้นเพลงแรกกัน วันนี้เลือกเพลงเร็ว เพลงโดดๆ กันล้วนเลยครับ ทุกคนก็สนุกไปด้วยกัน พวกพี่น้องศิลปินคนอื่นระหว่างรอคิวก็ร่วมโดดร่วมมันไปกับแฟนๆ ผมมองเห็นไอ้พายจากเวทีฝั่งตรงข้าม ก็โดดชูมือเหยงๆ อยู่บนเวทีกับเซย์ สงสัยมันจะร้องเพลงต่อจากผม… คือสองเวทีนี่ไม่ได้เล่นประชันกันนะครับ เล่นสลับกันไป ร็อคเสร็จก็ป๊อบ เพื่อที่จะได้ให้อีกฝ่ายได้มีเวลาเตรียมตัว คนดูเองก็ไม่ต้องรอพวกวงที่ต้องเซ็ทเครื่องดนตรี
“มันส์ไหมคร้าบบบบบบบ” ผมตะโกนถามแฟนๆ ทุกคนก็ตะโกนเอาอีกๆ กันใหญ่
“เอาล่ะ มาถึงเพลงพิเศษของพวกเรากันแล้วครับ เพลงนี้ขอมอบให้กับทุกคนที่ขาดธาตุเหล็กนะฮะ” พอถึงตอนนี้หลายคนคงเดาได้แล้ว ว่าไอ้พวกวงเรื้อนนี้มันจะร้องเพลงอะไร ‘กินตับ’ กันดีกว่าครับ กร๊ากกกกกกกก
http://www.youtube.com/v/t7qJVs9tTqI
กรี๊ดกันไม่หยุดหย่อนจริงๆ แต่ส่วนใหญ่หลายคนทั้งกรี๊ด ทั้งขำ เพราะพอเพลงนี้พวกผมก็ปล่อยบ้ากันเต็มที่โดยเฉพาะไอ้แจ็คที่เต้นรั่วไม่กลัวฟ้าดิน จนหลายคนอยากจะหาน้ำมาสาดมันซะให้รู้แล้วรู้รอด
“เอาล่ะครับ แฮกๆ โอ๊ยเหนื่อย… เอาล่ะ จบกันไปแล้วกับวงเทอมินอลลลลลลลล ขอเสียปรบมือให้พวกเราอีกครั้งครับ” ไอ้แจ็คยังคงต้องอยู่เป็นพิธีกรต่อไป ผมลงจากเวทีเสร็จก็เดินไปเปลี่ยนรองเท้าแตะพร้อมหิ้วมาเผื่อไอ้พาย แล้วไปยืนรอมันข้างเวที ตอนนี้ไอ้พายกำลังยืนร้องเพลงแรกอยู่ แฟนๆ หลายคนดีใจและรอที่จะมาดูมัน เพราะไม่ใช่บ่อยนักที่พายจะมาร้องเพลงให้ฟังกันสดๆ แบบนี้ คงจะตั้งแต่งานคอนเสิร์ตใหญ่ครั้งนั้น มันก็ไม่ได้ร้องเพลงอีกเลย
ไอ้พายทั้งร้องทั้งเต้นเพลงฮิตของตัวเองผ่านไปเพลงแล้วเพลงเล่า เห็นแล้วก็อดคิดถึงยัยน้องเพลินไม่ได้ นี่ถ้าไม่ติดสอบคงต้องขึ้นมาเชียร์พี่พายแล้วแน่ๆ
“ก็มาถึงเพลงพิเศษของพายแล้วนะฮะ… จริงๆ ตัดสินใจอยู่นานว่าจะร้องเพลงนี้ดีไหม แต่ด้วยความที่เพื่อนซี้พายมันคะยั้นคะยอให้ร้องกันเอามันส์ เอาฮา ก็… เอาก็เอาฮะ งั้นมาสนุกกับเพลงนี้ด้วยกันดีกว่า…ผมขอเอาตัวต้นคิดขึ้นมาร้องเต้นด้วยกันเลยดีกว่า ขอเสียงปรบมือให้เซย์ด้วยครับ” เออ กูอดลุ้นไปด้วยไม่ได้ว่ามึงจะร้องเพลงอะไรเอาฮา…. แล้วพออินโทรเพลงขึ้น ผมก็ฮาจริงๆ … มันร้องเพลงนี้กันครับ ‘ชิมิชิมิ’ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
http://www.youtube.com/v/e_rSsPVck0E
“โอ๊ยยยย ไอ้ห่า ฮาว่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ” ตั้งแต่ไอ้พายลงจากเวทีมา จนผมเดินเอารองเท้าไปให้มันเปลี่ยน ผมยังไม่หยุดฮา
“ไอ้เหี้ย พอ!!!! ถ้ามึงไม่หยุดขำ กูจะตีด้วยปืนฉีดน้ำนี่เลยนะ” ไอ้พายที่ถือปืนฉีดน้ำอยู่ในมือเตรียมตัวไปลุยกับแฟนเพลงในลานสงกรานต์ เดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงตามแรงจูงของผม เพราะผมไม่หยุดขำที่มันร้องและเต้นเพลงชิมิชิมิ สักที
“ฮ่าๆๆๆๆๆ โอ๋ๆๆๆ ใจเย็นครับมึง ฮ่าๆๆๆ กูว่าพี่แชมป์ป่านนี้ก็หัวเราะขาดใจตายไปแล้วมั้ง ฮ่าๆๆๆ โอ๋ๆๆๆ ถึงขำแต่ก็น่ารักจะตาย โอเคๆ หยุดขำแล้ว ชิมิชิมิ ฮ่าๆ โอ๊ยยยย หยุดจริงๆ แล้วไม่ต้องง้างมือเลย” จริงๆ มันก็น่ารักนั่นแหละ ไม่เคยเห็นมันทำอะไรแบบนี้มาก่อน ก็ทั้งขำทั้งฮาดีฮะ
เราสองคนก็ออกไปเล่นน้ำกับพวกๆ แฟนคลับ และก็พวกพี่น้องศิลปินด้วยกัน ก็มีมาขอประแป้ง ฉีดน้ำกันอย่างสนุกสนาน ผมกับไอ้พายเปียก เปรอะ เลอะแป้งกันไปทั้งตัว แต่ก็เป็นช่วงเวลาที่สนุกสุดๆ เราได้ขำ ได้หัวเราะ ได้เห็นรอยยิ้มซึ่งกันและกัน ได้เห็นรอยยิ้มของคนรอบข้าง วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่น่าจดจำจริงๆ ครับ
V
V (ต่อข้างล่างค่ะ)
-
สุดท้ายของงานคอนเสิร์ต ช่วงดึกสุดๆ ก็จะเริ่มเป็นเพลงอครูสติกกันแล้วครับ พอวงหลักๆ เล่นไปจนหมดก็จะมีวงแจมๆ ขึ้นไปเล่นเอามันส์กัน… ส่วนผมกับไอ้พายตอนนี้ตัวแห้งแล้ว เพราะผมเตรียมผ้าขนหนูกับเสื้อผ้ามาเปลี่ยนกันอีกคนละชุด ไม่งั้นเปียกๆ กลับบ้าน คงได้จับไข้กันทั้งคู่
“มีวงไหนอยากขึ้นมาแจมกันอีกไหมครับ หรือใครอยากเป็นพิธีกรบอกผมนะ น้องแจ็คคอจะแตกแล้วครับพี่น้อง” จะโอดครวญทำไม กูเห็นมึงอะเลิร์ทมาก แหกปากตลอดเวลา แล้วนี่งานก็ใกล้เลิกแล้วเพิ่งจะมาบ่นนะ
“อะ ผมเห็นเหยื่อแล้วครับ… พี่ริวคร้าบบบบบ พี่พายคร้าบบบบบ ขึ้นมาร้องเพลงด้วยกันหน่อยเร็ววววววว มาเร้วมาเร็ว แฟนๆ อยากฟังกันไหมครับขอเสียงหน่อย” ผมว่าเราคงหนีไม่ได้แล้วล่ะ ทุกเสียงกรี๊ด และทุกสายตาจับจ้องกันมาซะขนาดนี้
ผมเลยเดินจูงมือไอ้พายขึ้นมาบนเวที ก่อนจะหันไปขอกีตาร์จากพี่แบคสเตจ ปรับๆ ตั้งจูนสายกับจูนเนอร์เล็กน้อย ปล่อยให้ไอ้แจ็คคุยเล่นสัมภาษณ์ไร้สาระกับไอ้พายและแฟนคลับไปสักพัก กีตาร์ก็พร้อม ผมเลยไล่ไอ้แจ็คลงเวทีไป
“ขอบคุณสำหรับคุณแจ็คนะครับ ใครเห็นด้วยว่าพี่แจ็คกวน ตีน มาก ขอเสียงหน่อย” เอาคืนกันแบบเล็กๆ น้อยๆ ถือเป็นความสนุกส่วนตัวของพวกผม
“เอาล่ะ…. ร้องเพลงอะไรกันดีพาย” ผมยิ้มแล้วหันไปหาไอ้พายที่นั่งบนเก้าอี้ข้างๆ กัน
“อ้าว… เห็นหายเงียบไปพักนึงนึกว่าเตรียมแล้ว กะจะนั่งปรบมืออย่างเดียวนะ” ไอ้พายหันมาตอบ คนฟังหัวเราะกันครืน
“โปรดอย่าจีบกันบนเวทีครับ มันเสียเวลาการฟังเพลง” ไอ้ห่าแจ็ค แม่งตะโกนขึ้นมาจากข้างเวที นี่ถ้าไม่ติดว่าคนดูเยอะจะเดินลงไปกระทืบสักทีสองทีให้หายคันตีน
“อะแฮ่ม… อย่าให้กูแซวบ้างนะครับแจ็ค ไม่งั้นมึงจะหนาว” จบประโยคเป็นอันรู้กัน ไอ้แจ็คก็เงียบหายไปอย่างไร้ร่องรอย หึหึหึ
“มา เข้าเรื่องกันดีกว่า เอางี้… ผมจะขอร้องเพลงๆ นึง เพลงนี้เป็นเพลงที่ผมชอบมาตั้งแต่สมัยที่ผมยังโสดๆ อยู่ ผมฟังเพลงนี้แล้วอินสุดๆ เลย เนื้อหามันน่าจะตรงใจคนที่กำลังรอใครสักคนหนึ่ง คนเดียวที่ใช่ คนเดียวที่คุณจะไม่ต้องการใครอีกเลย… ผมไม่รู้ว่ามีใครเจอคนคนนั้นของคุณรึยัง… แต่ผมเจอแล้ว… ผมขอส่งต่อเพลงนี้ให้ทุกคนครับ สำหรับใครที่รออยู่… ขอให้ได้เจอนะครับ” ผมหันไปยิ้มให้ไอ้พาย ไอ้พายก็พยักหน้าน้อยๆ ให้ ว่ามันรู้ว่าผมจะร้องเพลงอะไร เพราะเพลงนี้มันเองก็ชอบเหมือนกัน แล้วเราร้องเล่นกันบ่อยๆ วันนี้ถือเป็นโอกาสดีได้เอามาออกงานร้องโชว์ด้วยกันสักที
http://www.youtube.com/v/2mNJFXWyUb8
อยากมีใครสักคนหนึ่งคนที่แสนดี
ที่ชีวิตคนหนึ่งควรต้องมี
คนที่ฉันเฝ้ารอ เฝ้าคอย
คอยวันคืนที่ได้เจอกันสักที
โอ้เธอ... คนที่ฉันต้องการอยากพบเจอ
อยู่ที่ตรงไหน
เธอคือคนหนึ่งคนที่ฉันนั้นหาอยู่
ช่วยออกมาปรากฏกายสักที
ให้ฉันไม่ต้องงมงาย ฝังใจอยู่กับความเหงา
หรือเศร้าอย่างในตอนนี้
โอ้เธอคนที่ฉันต้องการอยากพบเจอ
อยู่ที่ตรงไหน
จะมีใครสักคนหนึ่ง คนเดียวที่ฉันต้องการจะยอมทำทุกๆสิ่ง
และทำทุกทางเพื่อเจอกับความรักที่แท้จริง
ยอมได้ทุกสิ่ง เพียงเพื่อได้เจอกับเธอนั้น
จะมีใครบ้างหรือเปล่า
จะช่วยบรรเทาความเหนื่อยจากใจที่แสนไหวหวั่น
ขอเพียงได้เจอ แม้ช่วงเวลานั้นจะสั้นๆ ที่ได้พบกัน
โอ้เธอ.....ได้ยินไหม
“ขอบคุณครับ…ขอให้ทุกคนเจอคนที่รออยู่ เหมือนที่พายกับริวเจอแล้วนะครับ สุขสันต์วันสงกรานต์ครับทุกคน”
+++++++++++++++++++++
+ เราเตือนคุณแล้วว่าตอนนี้มันหาสาระใดๆ มิได้ นอกจากเพลงสุดท้ายที่ซึ้ง สองเพลงข้างต้นอย่าได้ถามเลยว่าทำไมถึงเลือก ไม่ได้อยากจะเห็นน้องพายเป็นสาว แต่กะว่าเป็นเทศกาลพิเศษของค่ายเลยเอาฮาๆ ไรงี้ค่ะ
+ อิริวก็เลยกินตับไป (จริงๆ อยากให้ไปดูเวอร์ชั่นลูกชายเมอร์ซี่มากๆ นั่นแหละๆ ใครที่อยู่ในเฟสคงรู้ว่าลูกชายเมอร์ซี่หมายถึงใคร)
+ ขอบคุณทุกๆ กำลังใจ ทุกเม้นท์ทุกคน ที่ยังอยู่ด้วยกัน ขอบคุณนะคะ
+ เหมือนเดิมติดตามข่าวสารได้ที่เฟสฯ จ้า ตอนหน้าเจอน้องรัน และกลับเข้าโหมดปกติของไอ้คู่นี้จ้า
รักมาก... อิเมอร์ซี่คุณแม่ดีเด่นเวอร์ชั่นฟิตโคตร
ปล. ขอบคุณเพลงกินตับ Version : The mousses /เพลงชิมิชิมิ : วงบลูเบอร์รี่ / เพลงคนที่รออยู่ : Flure
edit...
เอาเสื้อยืดริว&มาให้ดู ลองทำเล่นๆ ค่ะ ^^
(http://novelmercy.files.wordpress.com/2012/04/tshirtryupie.jpg?w=490)
-
:laugh:เตรียมตัวจะกลับไปทำงานเหมือนกันเลยเม้นท์ซะ ยังไงก็ยังชอบคู่นี้เหมือนเดิม มากกว่าเดิมด้วย :impress3:
-
ถ้าไม่มีน้ำตาลหกเรี่ยราดก็คงผิดวิสัยน้องพายกะอิริวของป้าสินะ...รักอิริวน้องพายแล้วก็แม่น้องพายด้วยจ้ะ
-
ฮ่าๆๆๆๆๆ น่ารักกันจริงๆเลยเว้ย!!
แวบๆมากันหลายคู่เลยนิ แต่พี่ฟี่มาแต่นาม 5555
รักกันนานๆเลยนะทุกๆคู่ 5555
รอตอนต่อไปค่าาา
-
ฮามากค่ะ
ผัวเหี้ย เมียแรด ยังน่ารักเหมือนเดิมเลย :กอด1:
-
:กอด1:
-
คู่นี้สาดน้ำ หรือน้ำตาลกันแน่
-
น่ารักและฮาอ่ะ
คู่นี้เค้ารักกันได้ฮาปนหวานเหมือนเดิมเลย
อยากอ่านคู่แจ็คฟี่ด้วยค่ะ
-
หวานปนฮา ไม่มีใครน่ารักได้เกินหน้าคู่นี้แล้ว :impress2:
-
ไม่มีอะไรเป็นอุปสรรคสำหรับคู่นี้เลย
หวานได้ทุกเทศกาลอย่าได้แคร์ :laugh:
ทั้งสุขสันต์และชุ่มฉ่ำกันถ้วนหน้า
ที่ชอบมากๆคือเสื้อคู่นี่แหละ :-[
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
ป.ล. บวกเป็ด และสุขสันต์วันสงกรานต์นะคะ
-
ฮาอะ หนุกดี หวานแต่ก้อไม่หวานมาก อิอิ
-
สงกรานต์หวานกระจ๊ายยยยยย
คิดถึงแจ็คฟี่เหมือนกันนะคะ :กอด1:
-
คู่นี้เค้าหวานกันตลอด
อิจฉานะเนี่ย :L1:
บวกเป็ด
-
นึกว่า ริว จะร้อง คันหู ซะอีก 555+ :z1:
-
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษครับ...คุณแม่ดีเด่น
สุขสันต์วันสงกรานต์ครับ :mc4:
+1
-
อ่านแล้วอยากไปเที่ยวงานนี้ด้วยจริงๆเลย :laugh:
-
เพลงน่ารักมากพาย :laugh:
-
อ๊ายยยยย ริวพายน่ารักอ่ะ :oni2:
ปล.แจ็คอย่าไปแซวเค้ามากเดี๋ยวโดนแซวคืน :m12:
-
น่ารักอ่ะ ฮา
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
หวานนมากกกกกกกกกกกกกก
หวานไปแล้ววววววววว
-
ม๊วบบบ มอบจูบนี้แด่เมอร์ซี่
อ่านตอนนี้แล้วมีความสุขสุดๆไปเลย
ขอบคุณมากค่ะ
รัก พาย+ริว
+1 :กอด1:
-
หวานมากมายอะ ชอบบบบบ
-
น้องริวจ๋า
:m1:
ขอคุณแม่(ยก)สาดน้ำประแป้งหน่อยนะจ้ะ
มากี่ทีก็เป็นสามีดีเด่นทุกทีไม่มีขาด
งวดนี้ถึงไม่หวานมากจนน้ำตาลเรี่ยราด
แต่น้องริวของคุณแม่(ยก)ก็น่ารักเหมือนเดิมค่า
:กอด1:
รักน้องพายด้วยนะแต่น้อยกว่าน้องริวนิดนึง
-
5555 ฮาจริงๆ
-
ฮาๆๆๆ หวานๆๆ น่ารักอะ :o8:
คิดถึงพี่แชมป์ น้องเซย์ แจ๊ค ฟี่ คิดถึงๆๆๆๆ
-
เหมือนริวจะกล้าหือ (ลับหลัง) หนูพายมากขึ้น 55555 :laugh: :laugh:
ปล. ยังไม่เจอเลยว่ะริวคนๆ นั้นอ่ะ o18
-
ยังน่ารักกันเหมือนเดิมนะคะ
อยากเห็นน้องพายเต้นด้วยค่า ><
-
:L2: :L2:
-
สรุปพี่แจ๊คฮาสุด กวนสุด นะคะเนี่ยยยย ฮ่าๆๆๆๆ // พี่ริวพี่พายก็หวานกันแบบเจ็บตัวอยู่บ่อยไปเนาะ เอะอะตี เอะอะฟาดไรงี้ ฮ่าๆๆๆ
-
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่าาาาาา
หวานกันตล๊อดดด น่ารักอ่า ฮาด้วยยย ใส่เสื้อคู่แบบนี้แฟนคลับยิ่งกรี๊ดดดสิค๊าา
การตลาดดีมากๆๆๆ ฮ่าๆ แจ๊คฮาได้ตลอดเวลาเหมือนกันนะคนนี้
ตอนหลักก็รออ่านอยู่น๊าาา สู้ๆจ้า
:กอด1:
-
อยากให้อิคุณแจ๊คเป็นหนุ่มน้อยตกน้ำ ท่าจะเรียนแขกได้เยอะ
-
:-[
ริวพายคู่นี้หวานตลอดดดดดดดดดดดดดดด
ถึงจะด่า 3 คำหวานใส่กัน 1 คำ ก็เหอะ
น่ารักดี
-
หวานกันจังคู่นี้ :-[
-
ยิ่งนานยิ่งน่ารัก หวานมากกกกกก
-
เป็นคู่ที่หวานได้ไม่เลี่ยนจริง ๆ สุด ๆเลยคู่นี้ รักมากมาย...
แฮปปี้สงกรานต์ย้อนหลังสำหรับท่านนักเขียนและนักอ่านในเล้าทุกคน :bye2:นะเจ้าคะ
-
คิดถึงริวกับพาย >///<
สองคนนี้เข้ากันจริงๆ55. กินกันไม่ลง
-
ฮาทั้งคู่เลย แต่น้องพายขี้อายเนอะ(หรอๆๆๆ)
:L2: :L2: :L2:
-
น่ารักมากกกกกกกก
:-[
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
ชอบเพลงมากจ้าาาาาฮามากตอนนี้้้ :m20:
-
หวาน...น่ารักเหมือนเดิม...
น้องพายมีความสุข...คนอ่านก็มีความสุขด้วย
:pig4: ค่ะ
-
:z1: :z1:
-
กล้าเอาพายแลกกับกีต้าจริงๆหรอ :z10:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด เพลงเพราะมาก ริวแกกล้ามากที่บอกพี่โรสของแลกพายกับกีตาร์นะ
สุขสันต์วันสงกรานต์จริงๆ มาครบเกือบทุกคน ชอบทุกคู่เลย
-
สวีทมากและบ้ามาก ยังขำเทอมินัลทุกครั้งที่ขึ้นเวที กร๊ากกกกกกกก แจ็คนี่แม่งเกรียนได้ใจอ่ะ 555
เพลงที่เอามาลงชอบทุกเพลง คิดภาพตามทุกเพลง และขำ 55555 ส่วนเพลงสุดท้ายนี่มันกรึบบบ
แบบ อร๊ายยยยยย เขินอ่ะ เขินๆๆๆ =///= เค้าชอบเพลงนี้แล้วแบบคิดถึงภาพริว(แอร์)เป็นคนร้อง
และน้องพายนั่งข้างๆ โอ้แม่ อีชั้นฟินนาเล่ไปจนถึงโลกหน้า สวัสดี !
-
หวานๆ ปนฮา ตลอดคู่นี้~
น่ารักอ่ะ :-[
ชักอยากไปเล่นน้ำกะริวกะพายด้วยเลย
เสื้อคู่ อยากทำบ้าง อยากใส่คู่กันบ้างไรบ้าง ฮ่าๆๆๆ
-
หวานโพดดดดดดดดดดดด
น้ำสงกรานต์หวานไปเลย
-
ฮาาาาาาา + หวานนิดนี้ดดดด
:กอด1: ริวพายยยย
-
อร๊ายยยยยยยยยยยย อ่านแล้วอยากไปคอนด้วยจังอ่ะ
อยากไปกินตับ ชิมิชิมิ กร๊ากกกกกกกก
น้องพายน่ารักอ่ะ น่ารักเสมออออ อั๊ย !! ><
ส่วนน้องริว อ่ะนะ ตุ๊ด เกรียน รักนะ จุ๊บจุ๊บ
-
ยังน่ารักไม่เคยเปลี่ยนเลยจริงๆ :-[
เสื้อสวยอ่ะ o13
-
น่ารักอะ ชอบบบบ มากมาย
-
กินตับเวอร์เดอะมูสคงมันมากใช่ป่ะพี่ อิอิ พี่แอร์หล่อ >< เป็นตอนพิเศษที่น่ารักมากอ่ะ
-
"พี่แจ็คกวน ตีน มาก ขอเสียงหน่อย" ฮิ้ววววววววววววววววววววววว
แต่แจ๊คก็ยังแพ้พายอยู่ดีอ่ะ ฮ่าๆๆๆ รออ่านต่ออยู่น๊า
-
:z3:
กร๊ากก ขำกระจาย
-
เสื้อสวย อยากได้บ้างอ่ะ ริวกะพายไม่ถอดมาประมูลเหรอจ๊ะ :z1:
-
หายไปนานกลับมาด้วยความน่ารัก :-[
:call:
-
:really2: เย! ตามทันแล้วว>< รอตอนใหม่อยู่น้าา :z2:
-
สงกรานต์ทั้งฮา ทั้งหวาน เสื้อคู่ด้วยน่ารักดีครับ :impress2:
-
อยากเห็นพายกับเซย์เต้น ชิมิ จัง ^_____^
-
ได้ข่าวว่าแม่น้องพายหนีเที่ยว...มาดันน้องพายกะอิริวไว้กลัวตกหน้าไปไกล เดี๋ยวแม่น้องพายกลับมาจะหาลูกๆไม่เจอ :L1:
-
สนุกจัง
-
:z2: :t3:
-
สวัสดีค่า... :กอด1:
หลังจากสงกรานต์ก็กลับมาเจอกันกับตอนปกติของน้องพายกะอิริวกันต่อนะคะ...
(บางคนอาจจะลืมตอนเก่าๆ ไปแล้ว แนะนำให้ย้อนกลับไปอ่านก่อนก็ได้นะคะ ฮ่าๆๆ)
ปล. คำผิดเดี๋ยวกลับมาแก้นะจ๊ะ....
+++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 39
หลังจากที่ผมพาไอ้พายกลับถึงบ้าน (จริงๆ ต้องพูดว่าไอ้พายพาผมกลับน่าจะถูกต้องกว่า) ไอ้พายก็ทำตัวเป็นปกติ เข้าไปออเซาะ ฉอเลาะกับแม่มัน คุยกันกอดกันไปตามประสาแม่ลูกที่นานๆ จะได้เจอกันสักที ถึงจะเห็นว่ามันยังคงยิ้มได้อยู่อย่างนี้ แต่ใช่ว่าผมจะวางใจได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ กลายเป็นว่าคนที่ทำหน้าเครียด และนั่งนิ่งจมอยู่กับความคิดตัวเองคือผมแทนไอ้พาย
“เป็นอะไรหืม? เงียบเชียว ตอนกินข้าวก็กินไม่เยอะ แดกอาหารฝรั่งไม่เป็นหรือไง?” หลังจากอาหารมื้อค่ำผ่านไป แม่ไอ้พายก็ไล่ให้ผมกับมันขึ้นไปอาบน้ำพักผ่อน มื้อนี้พ่อเลี้ยงไอ้พายไม่ได้มาร่วมโต๊ะด้วย เพราะติดธุระอยู่อีกเมืองหนึ่ง แต่พรุ่งนี้เขาจะรีบกลับมา ไอ้พายเล่าให้ผมฟังว่า หลังจากที่พ่อเลี้ยงกับแม่มันรู้เรื่องของมันแล้ว แม่มันก็แยกห้องกับพ่อเลี้ยงมันเป็นการถาวร ถึงแม้จะยังพูดคุยกันตามปกติ แต่ก็เฉพาะเรื่องงานเท่านั้น ตัวพ่อเลี้ยงมันก็ไม่ขออะไรมากกว่านี้ ขอแค่แม่ไอ้พายไม่หนีเค้าไปก็พอ จะให้อยู่กันแบบไหนเขาก็ยอม ผมก็สงสารเขานะครับ เค้ารักแม่ไอ้พายจริงๆ ยอมทุกๆ อย่าง โอนทุกอย่างให้แม่ไอ้พาย เพียงแค่ลูกชั่วๆ คนเดียวเท่านั้นเองที่ทำให้พ่อต้องมารับผลกรรมนี้ไปด้วย คิดแล้วก็อดโมโหไม่ได้
“หึ เปล่าไม่ได้เป็นอะไร อาหารก็แดกได้หมดทุกอย่างมึงก็เห็น ปกติกูลิ้นจระเข้ แดกห่าอะไรก็อร่อยทั้งนั้นแหละ ใครจะไปแดกยากเหมือนมึงล่ะคุณหนู” หลังจากที่อาบน้ำเช็ดผมเสร็จ ไอ้พายที่อยู่ในชุด เสื้อผ้าฝ้ายแขนยาวสีฟ้ากับกางเกงผ้ายืดขายาวสีเทา ก็เดินเข้ามานั่งตักผม พร้อมเอี้ยวตัวหันมาโอบรอบคอผมไว้ เป็นท่าอ้อนประจำตัวของมันนั่นแหละ
“ไม่ต้องคิดมากเรื่องกูหรอกนะ… กูโอเคแล้วจริงๆ” ไอ้พายจุ๊บเบาๆ ลงบนปากแห้งๆ ของผม ปากนิ่มเย็นๆ กลิ่นมิ้นท์จากลิปบาล์มที่มันทาเป็นประจำ กลิ่นที่ทำให้ผมสบายใจทุกครั้งที่ได้สูดดม หรือโลมเลีย
“อะ อืมมมมม” ไหนๆ ก็มีปากนิ่มๆ แนบชิดมาเสนอให้ซะขนาดนี้ มีหรือผมจะปล่อยไปง่ายๆ เลยจัดการโอบรั้งคอคนตัวหอมบนตักเข้ามารับจูบสากๆ จากปากผม จูบเอื่อยๆ ที่เรื่อยๆ แล้วค่อยๆ เพิ่มแรงเร้ามากขึ้นจนผลัดกันส่งเสียงอืออาตามมาติดๆ
“รักมึงนะ” ไอ้พายบอกเบาๆ หลังจากที่ปากเราทั้งคู่เป็นอิสระ
“อืม… รัก จนไม่อยากจะปล่อยไปไหนเลย” ผมบอกมัน… ไอ้พายยิ้ม ประคองหน้าผมไปรับจูบจากมันอีกที ก่อนที่เราทั้งคู่จะเลื่อนตัวขึ้นไปนอนกอดกันบนเตียง… คืนนี้ถึงแม้จะมีอารมณ์แค่ไหน แต่แรงของเราทั้งคู่ไม่อำนวย เลยเลือกที่จะนอนกอดกันคุยกันสบายๆ บนเตียงจนกว่าจะหลับดีกว่า
“ร้องเพลงให้ฟังเอาไหม” ไอ้พายเอ่ยปากขึ้นหลังจากที่ผมกลับเข้าโหมดเงียบอีกครั้ง ทำยังไงได้ครับ ผมรักมันมาก ก็ห่วงมันมาก แล้วก็อดที่จะคิดมากไม่ได้ ทั้งเรื่องความรู้สึกของมันตอนนี้ และเรื่องไอ้เหี้ยเมื่อตอนบ่าย ผมกลัวมันจะกลับมาอีก ผมกลัวแม่ไอ้พายรู้แล้วเค้าจะกลับมาทุกข์หนักอีกครั้ง ที่ลูกชายเพื่อนบ้านนี่เองที่เป็นคนทำให้ลูกชายตัวเองต้องเจ็บปวดขนาดนี้… แต่นี่เป็นหนึ่งในไม่กี่ครั้งที่ไอ้พายเอ่ยปากจะร้องเพลงให้ผมฟัง เพราะปกติเวลามันอ้อน มันจะชอบให้ผมร้องเพลงให้มันฟังมากกว่า แต่ตอนนี้มันคงเห็นว่าผมผิดปกติ เลยจะร้องเพลงให้ผมฟังบ้าง
“อืม… เอาสิ” ผมก้มไปหอมหน้าผากมันฟอดใหญ่ ให้รางวัลนักร้องก่อนที่จะร้องจริง แล้วไอ้พายก็เริ่มร้องเพลงๆ หนึ่งขึ้นมา…
http://www.youtube.com/v/Vbg7YoXiKn0
“When the night has come, And the land is dark And the moon is the only light we see” (เมื่อค่ำคืนคลืบคลานเข้ามา และความมืดปกคลุมทุกหนแห่ง มีแค่แสงจากดวงจันทร์เท่านั้นที่เรามองเห็น)
“No I won’t be afraid. No I won’t be afraid. Just as long as you stand, stand by me” (ไม่ ฉันไม่กลัว ไม่ ฉันไม่กลัว, ตราบใดที่เธอยังยืนอยู่เคียงข้างฉัน)
“And darling, darling stand by me. Oh, now, now, stand by me Stand by me, stand by me” (และที่รัก ที่รักอยู่เคียงข้างฉันนะ ณ ตอนนี้เธออยู่เคียงข้างฉัน อยู่กับฉัน ยืนอยู่เคียงข้างฉันนะ)
เพลงเก่าเพลงนี้ ผมคุ้นเคยดี เพราะเป็นเพลงแรกๆ ที่เล่นสมัยหัดเล่นกีตาร์ใหม่ๆ เป็นเพลงที่ผมชอบมาก ชอบขนาดหัดเล่นไป ก็เปิดดิกฯ แปลความหมายไป พอมาเป็นศิลปิน หลายๆ ครั้งที่ผมชอบเอาเพลงนี้มาคัพเวอร์เล่นเวลาขึ้นคอนเสิร์ตในที่ต่างๆ และผมชอบเล่นให้มันฟังเวลาเรานั่งร้องเพลงด้วยกัน หรือซ้อมดนตรีด้วยกัน…
เรานอนกอดกันด้วยความเชื่อที่ว่า เราจะอยู่เพื่อดูแลกันและกัน และเราทั้งคู่ต่างก็อุ่นใจที่ต่างฝ่ายพร้อมที่จะยืนเคียงข้างกันเสมอ…
“หลับนะ…” ผมกระซิบเบาๆ ข้างหูมัน มันไม่ได้ตอบอะไร
เรานอนกอดกันจนหลับไปตอนไหนไม่รู้… แต่ผมสะดุ้งตื่นอีกทีกลางดึก เพราะคนในอ้อมกอดดิ้นสุดตัว ไอ้พายที่ยังคงหลับตาอยู่ แต่กระสับกระส่ายไปมา พยายามดิ้นรนออกจากอ้อมกอดของผม เสียงครางอืออา เหมือนกำลังทรมานดังลอดออกมาจากลำคอของไอ้คนที่เริ่มดิ้นแรงขึ้นเรื่อยๆ จากเสียงอือ อา ก็กลายเป็นเสียงกรีดร้อง ฟังไม่ได้ศัพท์ แต่รู้ว่าเจ้าของเสียงกำลังเผชิญหน้ากับบางอย่าง บางอย่างที่แม้จะอยู่ในความฝัน แต่คงทำให้มันทรมานพอดู… ไม่ต้องเดาให้ยากก็รู้ว่ามันกำลังฝันถึงเรื่องอะไร
“ไม่ ม่ายยยยยยย ยอมแล้ว พลีสสสสสส อะ โอ๊ยยยยย ม่ายยยยย ไม่เอา ไม่เอา ไม่นะ ช่วยด้วย ช่วยด้วยยยยยยยยยย แม่จ๋า แม่จ๋า แม่ช่วยพายด้วย!!!!!!!!” ไอ้พายดิ้นพล่านบนเตียง ผมที่ถูกมันสลัดออกจากอ้อมกอด ก็รีบเข้าไปตะครุบตัวมันอีกครั้ง
“พายๆ กูเอง พาย พาย ตื่นสิพาย พาย อย่าเป็นแบบนี้เลยกูใจไม่ดีนะ พาย พาย ริวอยู่นี้นะ พาย ตื่นสิพาย!!!!” ผมกอดมันไป ก็เขย่าตัวมันไป พยายามดึงตัวมันให้หลุดออกมาจากพวังแห่งความเจ็บปวดนี้
“แม่จ๋า แม่จ๋า ช่วยพายด้วย กรีดดดดดดดดดด ไม่ เอา ไม่เอา มันเจ็บ หยุดเถอะ อย่าทำเลย กลัวแล้ว พายกลัวแล้ว ปล่อย ปล่อย ปล่อยนะ พอแล้ว พายเจ็บ โอ๊ยยยยยยย ช่วยด้วย ริว ริว ช่วยพายด้วย ริววววววว ช่วยด้วยยยยยยยยย!!!!” แม้จะไม่ใช่ช่วงเวลาที่จะมารู้สึกดี แต่ลึกๆ แล้วก็อดดีใจไม่ได้ที่ภายในจิตใต้สำนึกของมัน นอกจากแม่ที่มันร้องเรียก ก็ยังคงมีผมอยู่ด้วย ถึงเหตุการณ์ตอนนั้นผมจะยังไม่ได้รู้จักมัน แต่ตอนนี้มันคงรู้ว่าผมเองจะไม่มีทางปล่อยให้มันเจ็บปวดแบบครั้งก่อนอีก
“พาย พาย ตื่นสิ พาย พาย กูอยู่นี่แล้วพาย ไม่ต้องกลัวนะ พาย พาย” ผมพยายามเขย่าตัวมันแรงขึ้น แต่ก็กลัวมันจะเจ็บ หันไปเห็นผ้าขนหนูที่วางพาดเก้าอี้ข้างเตียง เลยผละจากตัวมัน รีบเดินไปหยิบผ้าขนหนูเข้าไปในห้องน้ำ จัดการชุบน้ำหมาดๆ แล้วรีบเดินกลับมาหาไอ้พายที่ยังร้องไห้ ดิ้นไปมาบนเตียง…
ผมค่อยๆ ใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดหน้าไอ้พาย บีบนิดๆ ให้น้ำหยดใส่หน้าผากมัน พร้อมโอบตัวมันเอาไว้ แล้วเขย่าตัวไป ปากก็ตะโกนเรียกมันไป… สักพักไอ้พายก็สะดุ้งสุดตัว เบิกตากว้าง ร้องไห้โฮโผเข้ากอดผมไว้แน่น
“ริวๆ ฮือออออออ ริว ฮึก ฮืออออ ริวใช่ไหม ฮือออออ อย่าทิ้งกูนะ ช่วยกูด้วยนะ มันจะข่มขืนกู ฮึกก ฮืออออ กูเจ็บ กูเจ็บ ฮืออออ” ไอ้พายที่ถึงแม้จะตื่นขึ้นมาแล้ว แต่ท่าทางมันยังไม่มีสติ จับต้นชนปลายไม่ถูกว่าเมื่อกี้ตัวเองแค่ฝันไป
“ชู่ว!!! นิ่งซะๆ กูอยู่นี้แล้ว ไม่มีใครทำอะไรมึงนะพาย มึงแค่ฝันไปนะ นิ่งซะคนเก่งนะ มันผ่านมาแล้ว กูอยู่นี่แล้วนะ” ผมเช็ดน้ำตาที่ยังคงไม่มีทีท่าว่าจะหยุด สลับกับโอ๋มันเบาๆ กอดกระชับแขนให้มันรู้สึกว่าผมอยู่ตรงนี้กับมันจริงๆ และเมื่อกี้มันแค่ฝันไปเท่านั้น…
“ริว ฮืออออ กูฝัน… ฮืออออ ฮึก กูเห็นพวกมันอีกแล้ว ฮึก กูกลัว ฮืออออ กลัวมากเลย ริว… ฮือออ พวกมัน ฮึก พวกมันกำลังจะข่ม…”
“ชู่ววววว!!!! พอแล้วๆ มันผ่านไปแล้วพาย มึงผ่านมันมาได้แล้ว มึงเคยชนะมันแล้ว อย่าให้พวกมันตามมาหลอกหลอนมึงได้อีก พาย พาย!! มองกูสิ มองหน้ากูนะ… กูอยู่ตรงนี้ กูอยู่ข้างๆ มึงตรงนี้ ตอนนี้… ไม่มีใครทำอะไรมึงได้อีกแล้ว แม้แต่ไอ้เหี้ยนั่นที่เราเจอวันนี้ก็ตาม มันจะไม่มีทางมาทำเหี้ยๆ อะไรกับมึงได้อีก ถึงกูจะไม่ใช่คนเก่งกาจอะไร แต่กูก็จะสู้ กูจะสู้แม่งหมดทุกคนที่เข้ามาทำร้ายมึง อย่างน้อยก็ข้ามศพกูไปก่อนเถอะ” ก็ไม่ใช่ว่าจะทำตัวเป็นพระเอก แต่ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆ ผมว่าทุกคนก็ต้องเป็น ถ้าคุณได้ลองรักใครสักคน ไม่ว่าคุณจะเป็นหญิงหรือชาย คุณก็พร้อมที่จะปกป้องคนที่คุณรักจนถึงที่สุด!!!
“ไม่เอา ไม่พูดถึงเรื่องศพ ฮึก ฮือออ มึงต้องไม่ตายนะ ฮึกกก อย่าพูดแบบนี้อีก ฮึก ฮืออออ” เปลี่ยนเรื่องงอแงซะอย่างงั้น
“ใครมันจะอยู่ค้ำฟ้าวะพาย… ได้ตายเพราะคนที่เรารัก แม่งเท่จะตายห่า” เปลี่ยนเรื่องก็ดีเหมือนกัน มันจะได้ลืมๆ เรื่องที่ฝันไปซะ
“ไอ้เหี้ย!!!!!! กูบอกอย่าพูดไง… มึงอ่ะ…” ทุบผมสามทีติดกัน เป็นทริปเปิ้ลทุบเสร็จ น้ำตาก็หยุดไหลไปโดยเจ้าตัวก็คงลืมไปแล้ว ปล่อยให้มันทุบๆ งอนๆ แบบนี้ ยังดีกว่าเห็นมันร้องไห้
“โอ๊ยๆๆ โอ๋ๆๆ โอเคๆ ไม่พูดแล้วๆ มือตีนมึงเนี่ยนะอัพเลเวล พัฒนาความหนักขึ้นทุกครั้งเลย กูว่ากูได้ช้ำในตายเพราะมึงทุบนี่แหละ…โอ๊ย!!! พอแล้ว…” มันทุบผมทิ้งท้ายเสร็จ ก็ซุกตัวกลับมากอดผมต่อ นี่แหละไอ้พาย ขี้อ้อนและดุร้ายไปพร้อมๆ กัน
“ร้องเพลงให้ฟังหน่อย” เข้าโหมดอ้อนให้กล่อมซะแล้ว
“อ้าว… นึกว่ามึงจะร้องให้กูฟังต่อจากก่อนนอน”
“ก็อยากฟังมึงร้องนี่… มีปัญหาหรือไง…” จ้า… ใครจะไปมีปัญหากับมึงครับ เห็นตัวเล็กแบบนี้เนี่ยมันบ้าพลังฉิบหาย ทุกคนคงเห็นฤทธิ์มันมาไม่มากก็น้อยแล้วล่ะนะ
“ใครจะกล้ามีปัญหากับเมียบังเกิดเกล้า สุดที่รักล่ะจ๊ะเมียจ๋า… ไม่เบื่อหรือไง ฟังกูร้องเพลงเกือบทุกคืน” ไอ้พายส่ายหน้ากับอกผม ก่อนจะแหงนหน้าขึ้นมาหอมแก้มผมแรงๆ หนึ่งที เป็นขวัญและกำลังใจก่อนร้องเพลง
“ไม่เบื่อหรอก… ฟังมึงร้องเพลงแล้วนอนหลับฝันดี” ผมอมยิ้มให้กับคำพูดง่ายๆ ที่ออกมาจากปากมัน ผมรู้ว่าไอ้พายไม่ได้พูดเพราะจะเอาใจ ผมยิ้มให้ไอ้คนขี้อ่อนที่เตรียมตัวจะนอนหลับฝันดี…
และบทเพลง Stand by me ที่มันร้องเอาไว้ก่อนนอน ก็ถูกผมหยิบขึ้นมาร้องซ้ำอีกครั้ง… ไอ้พายหลับตาลง พอเพลงเกือบจะจบท่อนสอง ลมหายใจของมันก็สม่ำเสมอ… ผมยังคงร้องต่อไปจนจบ แล้วก้มลงไปหอมมันที่หน้าผาก ก่อนจะกระซิบบอกให้มันฝันดีอีกครั้ง… ผมหวังใจและหมายความตามนั้นจริงๆ ผมขอให้มันฝันดี ขอให้คืนนี้มีแต่ฝันที่เต็มไปด้วยความสุข จนกว่าจะเช้า อย่าให้มีอะไรมาแผ้วพานไอ้พายของผมอีกเลย
……………………….
……………………….
ตื่นเช้ามาจัดการกับธุระส่วนตัวเรียบร้อย (โดยที่ผมงอแงไม่อยากอาบน้ำอยู่พักใหญ่ จนไอ้พายทั้งขู่ทั้งบังคับถึงได้ยอมเข็นตัวเองไปอาบน้ำ… ก็มันหนาวนี่นา ถึงน้ำจะอุ่นสบายก็ตาม แต่เย็นๆ แบบนี้ซักแห้งน่าจะดีกว่า) ไอ้พายก็พาผมลงมารับอิงลิชเบรคฟาสต์ด้วยกัน…
เช้านี้ไม่ได้มีแค่แม่ไอ้พาย แต่โรเจอร์พ่อเลี้ยงของไอ้พายก็มาร่วมโต๊ะกับเราด้วย
“พาย… ไม่ได้เจอกันซะนานเลยนะ สบายดีใช่ไหม” พ่อเลี้ยงไอ้พายพูดไทยได้ แม้ไม่ชัดนัก แต่ก็พอฟังง่าย
“สวัสดีครับโรเจอร์ ผมสบายดี คุณล่ะครับ” ไอ้พายยกมือขึ้นไหว้แบบไทยทักทายพ่อเลี้ยงมัน ระหว่างสองคนนี้ เรียกว่าแทบจะไม่มีความผูกพันใดๆ เกิดขึ้น เพราะไอ้พายมาอยู่ที่นี่ได้ไม่เท่าไหร่ ก็เกิดเรื่องจนย้ายไปอยู่ออสเตรเลีย ท่าทีของการพบเจอกันในรอบเกือบสิบปีจึงอยู่ในบรรยากาศสุภาพ แต่ค่อนข้างเหินห่าง
“สบายดี…เออ พายฉันอยากจะขอโทษพาย เรื่อง…”
“ผมว่า เราทานอาหารกันเถอะครับทุกคนคงหิวแล้ว… อ่อ… โรเจอร์ครับนี่มิสเตอร์รับชัย เรียกริวก็ได้ครับ ริวเป็นแฟนของผม” ไอ้พายตัดบทเร็ว พร้อมทั้งแนะนำตัวผมให้พ่อเลี้ยงมันรู้จัก ผมก็มีศักดิ์เป็นลูกเขยเลี้ยงใช่ไหม (ชื่อตำแหน่งแปลกๆ นะกูว่า)
“ฮะ ไฮ อะ เออ มายเนมอิสริวครับ เอ๊ย เออ… ฮาว อาร์ ยู ไนซ์ ทู มีท ยู ยัว เวล คั่ม ครับ” กูจะทักทายยังไงดีวะ เนี่ย แม่งเอ๊ยรู้งี้สมัยเรียนไม่โดดวิชาภาษาอังกฤษไปเล่นกีตาร์หรอก พอเจอของจริง กูไปไม่เป็นเลย…
“ไอ้เหี้ย… เค้าพูดภาษาไทยได้ เมื่อกี้เค้าก็พูดเป็นภาษาไทย กูก็พูดภาษาไทย มึงไหวไหมเนี่ยริว” ไอ้พายหันมากระซิบอย่างระอาในความโง่ของผัวมัน… ก็กูตื่นเต้นที่จะต้องคุยกับฝรั่งนี่หว่า ขนาดตอนออกนอกประเทศแรกๆ ผ่านตม.ต่างประเทศ กูยังเกือบตาย กระเหรี่ยง พม่าแม่งยังพูดภาษาอังกฤษดีกว่ากูอีก
“เออว่ะ กูลืม!!! กูตื่นเต้น… แหะๆ สวัสดีครับคุณโรเจอร์ ยินดีที่ได้รู้จักครับ” นอบน้อมไว้ก่อน ผมยกมือไหว้ทักทายงามๆ ใส่พ่อเลี้ยงไอ้พาย คนรับไหว้หัวเราะเบาๆ ให้กับท่าทางบ้านนอกของผม
“ฮ่าๆ แฟนเราตลกดีนะพาย คนนี้สินะที่พลอยชมตลอดตั้งแต่กลับมาจากประเทศไทย” เอาล่ะ รู้สึกว่าตัวเองลอยได้ยังไงก็ไม่รู้
“เอาล่ะจ้ะ ไปทานอาหารกันดีกว่านะ อย่าเพิ่งคุยอะไรกันตอนนี้เลย” แม่ลูกเค้าเก่งเรื่องตัดบทจริงๆ
เดินไปที่โต๊ะอาหารก็ละลานตาละลานใจ อาหารเช้าแบบอังกฤษมองเผินๆ ไม่ต่างจากอเมริกันเบรคฟาสต์ที่เราคุ้นเคยกัน แต่ก็มีบางอย่างที่ดูแล้วก็ไม่รู้จัก… พอนั่งประจำที สิ่งแรกที่ผมทำก็คือก้มลงไปมองจานอาหารยักษ์ของตัวเอง ที่มีทั้งไข่แบบกวน และแบบที่ไอ้พายเคยบอกผมว่ามันคือไข่แบบ poached egg นอกจากนั้นก็มีไส้กรอกสีเข้มๆ แฮม มะเขือเทศลูกโตผ่าครึ่งหน้ามันดูเกรียมๆ นิดๆ เหมือนไปผ่านการอบ หรือย่างอะไรมาสักอย่าง แล้วถั่วที่น่าตาไม่ค่อยน่ากิน กระซิบถามไอ้พาย มันบอกว่าเขาเรียก baked bean เป็นถั่วอบในซอสมะเขือเทศ ฟังแล้วหยีๆ พิกล… ไม่หมดเพียงเท่านั้น กลางโต๊ะยังมีตะกร้าที่วางขนมปังสารพัดชนิดเอาไว้ให้เลือก ตอนแรกผมคิดว่าเป็นพวกของโชว์ซะอีก แต่เห็นไอ้พายมันเอื้อมมือไปหยิบมากิน ก็เลยถึงบางอ้อว่ากินได้ กูบ้านนอกอีกรอบ!!!
“อิ่มไหมลูกพาย… ริวล่ะจ๊ะเอาอะไรเพิ่มอีกไหม พุดดิ้งไหม” บนโต๊ะอาหารคนที่ผูกขาดบทสนทนาคือแม่ไอ้พาย ไอ้พาย และผม เหมือนแม่มันจะไม่อยากให้พ่อเลี้ยงได้พูดถึงเรื่องเดิมๆ แม้แต่จะขอโทษก็คงไม่อยากให้รื้อฟื้น
“อิ่มฮะแม่” ไอ้พายตอบแม่มันด้วยรอยยิ้มจนตาหยี
“ตื้อไปยันเย็นเลยครับ” ผมตอบบ้าง…
“อย่าให้เห็นว่ากลางวันกินอะไรนะมึง” ไอ้พายหันมาแซวขำๆ พลอยให้แม่มันขำตามไปด้วย
“งั้นก็ดื่มน้ำส้มให้หมดแก้วนะลูก หรือจะเอาเกรปฟรุ๊ต” ผมหันไปหยิบแก้วน้ำส้มตามไอ้พาย เป็นอันตอบว่าเราไม่เอาเกรปฟรุ๊ต…ส่วนคุณโรเจอร์พ่อเลี้ยงไอ้พายขอตัวขึ้นไปเคลียร์งานบนห้อง
ระหว่างที่กำลังจัดการกับน้ำส้มแก้วโต คุณป้าแม่บ้านฟิลิปิน ก็เดินมารายงานอะไรแม่ไอ้พายเบาๆ ผมเองก็ไม่ได้ยินว่าป้าแกมาบอกอะไร เพราะถึงจะได้ยินก็แปลไม่ออกอยู่ดี แฮ่!!!
“พาย… ลูกรู้จักไมค์ด้วยเหรอ” หลังจากที่คุณแม่บ้านรายงานจบ แม่ไอ้พายก็หันมาถามไอ้พายทันทีด้วยความสงสัย… ไมค์ไหนวะ?
“ไมค์? ไมค์ไหนฮะ ที่อังกฤษพายไม่รู้จักใครสักคนแม่ก็รู้” ผมว่าผมพอจะเดาได้แล้วนะว่าเหี้ยไมค์นี่เป็นใคร…
“ไมค์ลูกบ้านเบอร์ดัน ลูกคุณเพ็ญที่สมัยก่อนเป็นเพื่อนกับ…เอ่อ… ลูกชายของโรเจอร์” นั่นไงไอ้เหี้ยนั่นจริงๆ แน่ๆ ไอ้เหี้ยลูกครึ่งเมื่อวานที่มันเดินเข้ามาทัก อ๋อ แม่เป็นคนไทยนี่เอง มันถึงได้พูดไทยได้ แต่ไม่ว่าจะชาติไหน ผมก็มองว่ามันเป็นชาติหมามากกว่า…
“เขาเจอพายเมื่อวาน… แต่พาย… ไม่รู้จักเขา” ไอ้พายก็คงจะรู้แล้วว่าเป็นใคร หน้ามันเครียดลง มันคงไม่อยากให้แม่มันรู้
“อ้าวเหรอ… งั้นเดี๋ยวแม่ออกไปถามดีกว่าว่ามีธุระอะไรรึเปล่า”
“เออ!!! แม่ฮะ… เดี๋ยวพายออกไปเองดีกว่า… แม่บอกว่าเค้ามาหาพายไม่ใช่เหรอฮะ” ไอ้พายรีบห้ามแม่มัน
“เอางั้นเหรอ… อืมก็ได้จ้ะ เขานั่งรออยู่ที่สวนหลังบ้านนะลูก เดี๋ยวจะให้จูด้ายกน้ำชากับขนมออกไปให้” จูด้าน่าจะเป็นชื่อของแม่บ้านฟิลิปปิน มาอยู่สองวันแล้วเพิ่งจะรู้ชื่อเว้ยกู
“ไม่ต้องหรอกฮะ พายกับริวยังอิ่มอยู่ ส่วนคุณ…คนนั้นก็น่าจะเพิ่งจบเบรคฟาสต์มาเหมือนกัน” แม่มันขมวดคิ้วมองอย่างสงสัยเล็กๆ แต่ไอ้พายก็ส่งยิ้มหน้านิ่งๆ ไปให้ แม่มันเลยไม่ติดใจอะไร
“งั้นแม่ขึ้นไปเคลียร์เรื่องงานกับโรเจอร์ก่อนนะ ถ้าเสร็จแล้ว หรือมีอะไรก็ขึ้นไปหาแม่ที่ห้องทำงานได้ตลอด”
แล้วแม่มันก็เดินขึ้นด้านบนไป… ไอ้พายหันมามองหน้าผมเหมือจะเรียกขวัญและกำลังใจ ผมดึงตัวมันเข้าไปกอดแน่น ลูบหัวลูบหลังเบาๆ
“กูอยู่นี่ ไม่ต้องกลัวนะ” ไอ้พายพยักหน้า ก่อนจะพากันเดินจูงมือไปที่สวนหลังบ้าน
“พาย!!! ผมดีใจที่พายยอมออกมาเจอ” ไอ้ไมค์เหี้ยนั่นลุกขึ้นยืน ส่งยิ้มมาให้ เมื่อเห็นไอ้พายกับผมเดินเข้ามาในสวน ไอ้พายมือสั่นน้อยๆ แต่หน้ามันยังนิ่งอยู่ ผมกระชับมือมันแน่นขึ้นไอ้พายขยับมือกระชับตอบ เป็นการส่งผ่านกำลังใจซึ่งกันและกัน
“คุณไม่ควรมาที่นี่… ผมไม่อยากให้แม่ผมรู้” ไอ้พายเดินไปหยุดยืนอยู่ตรงโต๊ะเหล็กดัดสีขาวที่ตั้งรับแขกอยู่กลางสวน
“แต่ผมอยากจะเคลียร์ ผมอยากจะขอโทษ ผมอยากจะรับผิดเรื่องที่เกิดขึ้น ได้โปรดเถอะพาย ฟังผมก่อน อย่าเพิ่งไล่ผมเลย” ผมตั้งท่าจะเข้าไปทำร้ายไอ้ลูกครึ่งเหี้ยนี่อีกรอบ แต่ไอ้พายดึงมือไว้ ก่อนจะพยักหน้าและนั่งลงตรงข้ามมัน ไอ้เหี้ยนั่นบอกขอบคุณเบาๆ ก่อนจะนั่งลงบ้าง
“… ผมเพิ่งรู้ว่ามาร์คเอารูปถ่ายตอนนั้นไปขายให้นักข่าว ยิ่งผมได้เห็นข่าว ผมก็ยิ่งรู้สึกแย่ ผมละอายใจจริงๆ ที่ผมทำเรื่องต่ำช้าแบบนั้นกับพาย เพราะความอยากรู้อยากลอง และไอ้ยาเหี้ยๆ นั่นมันทำให้ผมทำเรื่องเลวร้ายลงไป ตั้งแต่เรื่องราวครั้งนั้น แม่จับได้ว่าผมติดยา ผมถูกส่งไปบำบัด ถูกแยกกับเพื่อนๆ กลุ่มนั้น จนผมหายดีกลับมาใช้ชีวิตปกติ เรียนต่อจนจบ แต่งงานและมีลูก…”
“ผมอธิษฐานเผื่อคุณเสมอ ผมขอให้คุณมีชีวิตที่ดี เพราะนอกจากที่ผมจะรู้สึกผิดแล้ว ผมยังรู้สึกกลัว ผมกลัวผลของการกระทำของตัวเอง เพราะเพื่อนๆ ในกลุ่มนั้น ต่างก็มีจุดจบและชีวิตที่เรียกว่าตายทั้งเป็นเกือบทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นเดฟ มาร์ค แม้แต่อีกสามคนที่เหลือ ก็ยังคงวนเวียนอยู่กับยานรกนั่น ตอนแรกผมคิดว่า การที่ผมเลิกยุ่งกับยา และพยายามคิดดีทำดีจะทำให้ผมหลุดพ้นจากความผิดในครั้งนั้น แต่เปล่า!! ความผิดมันยังหลอกหลอนผมอยู่ทุกวัน จนในที่สุด… ภรรยาผม… วันหนึ่งเมื่อสองปีที่แล้วภรรยาผมโดนขี้ยาจรจัดปล้นและแทงจนตาย ในขณะที่ลูกผมยังไม่ถึงขวบ ผมรู้ทันทีว่านี่คือกรรมตามสนอง…”
“พาย…ผมอยากจะชดใช้ ให้ผมทำอะไรก็ได้ สงเสียคุณ รับเลี้ยงคุณ ให้ผมทำอะไรเพื่อคุณบ้าง ได้โปรดเถอะพาย ผมไม่อยากติดอยู่กับความผิด ความรู้สึกเจ็บปวดแบบนี้ไปตลอดชีวิต ได้โปรดให้ผมได้ชดใช้เถอะ”
เฮ้อ!!!!! บอกตามตรงว่าเวทนาปนสมเพช แต่ก็รู้สึกว่ามันก็เป็นคนเห็นแก่ตัวอยู่ดี มันเจ็บปวด มันรู้สึกแย่ มันเลยพยายามหาหนทางเพื่อที่จะทำให้มันหลุดพ้นจากความรู้สึกนี้… แล้วมันไม่คิดบ้างว่าไอ้พายเอง ก็ต้องติดอยู่กับความทรมานแสนสาหัสมาตลอดทั้งชีวิต แล้วก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่บาดแผลนี้จะปิดสนิทจนไม่เหลือร่องรอย
“คุณไม่ต้องมาทำอะไรให้ผม ไม่ต้องมาเลี้ยงดูผม ผมมีคนรักของผมแล้ว… ผมขอแค่ให้คุณเลี้ยงลูกของคุณให้เป็นคนดี สอนเขาให้อยู่ในทางที่ถูกต้อง ไม่ต้องเป็นเด็กที่เก่ง ไม่ต้องเป็นคนที่รวย แต่ต้องเป็นคนที่คิดดี ทำดี แค่นี้ก็พอ… ผมไม่อยากให้ใครต้องมามีชะตากรรมอย่างผมอีก… ตอนนี้ถ้าจะบอกให้อโหสิกรรมให้คุณ ผมคงพูดได้ แต่ใจคงทำไม่ได้ ผมก็เป็นมนุษย์ มีเลือดมีเนื้อ มีความเจ็บปวด แต่มันก็ค่อยๆ ทุเลาลงบ้างแล้ว ผมเองไม่อยากจะรื้อฟื้นอะไรอีก เพราะในอนาคตผมก็มีเรื่องต้องคิดต้องทำอีกมากมาย ผมมีแม่ที่รัก ผมมีคนที่รัก ผมกำลังสร้างครอบครัวของผม ผมไม่ได้หวังว่าผมจะมีชีวิตที่เลิศเลอ แต่ผมก็อยากจะมีความสุขเพิ่มมากขึ้นในทุกๆ วัน…”
“เพราะฉะนั้น เพียงแค่คุณสำนึกได้นั่นก็ดีสำหรับตัวคุณแล้ว แต่ถ้าคุณยังรู้สึกเจ็บปวด ทรมาน และอยากหลุดพ้น ผมก็ไม่รู้จะช่วยคุณยังไง เพราะผมเองก็พยายามจะพ้นจากมันวันละนิดวันละหน่อย… ความเจ็บปวดที่ยังติดอยู่ในใจ ใครๆ ก็ช่วยให้มันหายไม่ได้นอกจากใจตัวเองหรอกครับ นี่คือสิ่งที่คุณต้องเผชิญเหมือนที่ผมกำลังเผชิญ ต่อไปนี้…ก็ขอให้โชคดี ผมจะถือว่าเราไม่มีอะไรติดค้างกันอีก ขอบคุณที่มาวันนี้ครับ อ่อ อีกอย่างที่ผมจะขอร้อง คุณอย่าบอกเรื่องนี้กับแม่ผม อย่าให้เรื่องนี้มารบกวนจิตใจแม่ผมอีก ผมเองจะบอกว่าที่คุณมาหาผมวันนี้เพราะได้เห็นข่าวเรื่องผม และในฐานะที่เคยเป็นเพื่อนกับเดฟ เลยจะแวะมาแสดงความเสียใจ ผมขอร้องคุณแค่นี้ หวังว่าคุณจะทำให้ผมได้…เชิญครับ”
ผมภูมิใจในตัวมันเสมอ… ไอ้พายของผม ที่เคยเป็นไอ้พายที่อ่อนแอ ค่อยๆ เข้มแข็งขึ้นทีละน้อย ไม่ได้หายขาดจากความเจ็บปวด แต่มันก็พยายามที่จะต่อสู้… วันนี้ผมได้เห็นอีกก้าวของความเข้มแข็งของมัน ประโยคยาวๆ ที่พูดออกไปเมื่อกี้ ผมสัมผัสได้ถึงความเจ็บ แต่ก็แฝงไปด้วยสันติสุข น้ำตาผมไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว มือไอ้พายและมือผมยังคงเกาะกุมกันอยู่… ผู้ชายคนนั้นก้มหน้าน้ำตาไหลเช่นกัน มันเงยหน้าขึ้นมองไอ้พายกับผมด้วยแววตาขอโทษอีกครั้ง ก่อนจะพยักหน้าช้าๆ และลุกขึ้นเดินจากไป… พ้นจากบุคคลที่สาม ไอ้พายก็หันมากอดผมแน่น พร้อมกับปล่อยโฮออกมาอย่างอัดอั้น…
“ฮึก ฮือออออ… ขอบคุณ ขอบคุณนะ… ฮึก ขอบคุณที่อยู่ข้างๆ กัน”
“ไม่เป็นไรๆ ร้องออกมาซะ กูรู้ว่ามึงเครียด แต่มึงเก่งมากพาย กูภูมิใจในตัวมึงนะ…” ผมปล่อยให้มันร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดพักใหญ่ อากาศข้างนอกยังคงหนาวเหน็บแม้จะมีแสงแดดลอดรำไรผ่านใบไม้ แต่เราสองคนก็ยังคงรู้สึกอบอุ่น บทเรียนครั้งนี้ ไอ้พายผ่านพ้นมาได้อย่างงดงามแม้จะไม่ได้คะแนนเต็มร้อย แต่ก็ถือว่า เป็นชัยชนะเล็กๆ อีกครั้งของไอ้พาย…
“ไปช้อปปิ้งแก้เครียดกันไหม? เสียเงินอีกสักครั้งก่อนกลับไทยเป็นไง” ผมยื่นข้อเสนออย่างเอาใจ
“ไม่ต้องเอาใจกูหรอกน่า… กูไม่เป็นไรแล้วล่ะ แค่เห็นมึงตั้งท่าจะกระทืบเขาตลอดเวลากูก็ไม่กลัวเหี้ยอะไรแล้ว… กลัวอย่างเดียว กลัวผัวตัวเองจะโดนเขากระทืบกลับตายคาตีนฝรั่งอยู่ลอนดอนนี่แหละ ฮ่าๆๆๆ” ห่าาาาาาาา เมียกู เจริญพรดีเหลือเกิน ถึงกูจะโง่ แต่เรื่องชกต่อยกูไม่เป็นรองใครนะเว้ย
“อ๋อเหรอจ๊ะ!!! งั้นน้องพายก็ไม่ต้องไปช้อปปิ้งแล้วเนอะ พี่ริวจะได้เอาเงินที่เหลือไปซื้อกีตาร์ให้หมด”
“คำไหนที่กูพูดว่าไม่ต้องไปช้อปฯ กูบอกไม่ต้องเอาใจ แต่ไม่ได้บอกว่าจะไม่ออกไปช้อปฯ นี่ หึหึหึ… ไปๆ รีบขึ้นไปแต่งตัว แล้วออกไปตะลุยลอนดอนกัน!!!!!” ไอ้พายฉุดผมให้ลุกขึ้นก่อนที่ตัวเองจะหัวเราะร่า กระโดดขึ้นมาขี่คอพร้อมเตะขาเร่งให้ผมแบกมันเดินขึ้นบ้าน… ห่าาาาา ผัวนะ ไม่ใช่ควายเอาขาเตะๆ แล้วจะได้เดิน…
เอาเถอะ จะเป็นควาย เป็นเหี้ย เป็นห่า เป็นอะไรก็ได้ ขอแค่ทำให้มันยิ้มได้ผมก็พอใจแล้วครับ…
++++++++++++++++++++++++++
+ เห็นไหมบอกแล้วว่าไม่ดราม่า ไม่ต้องกลัวนะฮะ ออกจะน้ำเน่าเล็กๆ เพราะอิริว... พี่ไมค์ก็คงจะไปตามทางของแก กลับไปเลี้ยงลูกให้ดีนะพ่อคุณ แต่ก็ดีแล้วที่ไม่ติดยาตามเพื่อนๆ นะ
+ ตอนหน้าเดี๋ยวคิดก่อน ว่าจะต่อตอนพิเศษฟี่แจ็ค หรืออย่างไรดี เป็นนิยายที่ไปเรื่อยๆ จริงๆ เบื่อกันรึยังเนี่ย? หรือจะตัดจบดี? + แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นคงต้องไปอัพพี่สามก่อนเน้อ ตอนนี้กำลังเล่นตัวได้ที่เชียวล่ะ หึหึ
+ น้องเลิฟ ยังไม่ล้มเลิกโครงการนะคะ ฮ่าๆๆๆๆๆ เหมือนหลายคนถอดใจกับอิคนเขียนไปแล้ว ว่ามันเลิกทำไปแล้วรึเปล่า เปล่าน้า... มันยุ่งจริงๆ ค่ะ พยายามอย่างเต็มที่อยู่เน้อ มีอะไรจะแจ้งในเฟสฯ นะคะ
+ ติดตามข่าวสาร และตอนพิเศษเล็กๆ จากเมอร์ซี่ได้ที่เฟสบุค (เหมือนเดิมแอดไปไม่ทัก อิฉันจะรอเวลาลบนะคะ เพราะหลายคนตอนนี้เริ่มีแปลกๆ กลับมาส่งเกม ลากเข้ากรุ๊ปขายของกันอีกแล้ว - -"
+ แล้วเจอกันค่ะ...
รักทุกคน...
คุณหญิงเมอร์ซี่...
-
หุหุ ยังไง เฮียริวก็โคตรๆๆๆ จะรักพี่พายเลยยย
น่ารักเนอะ 55
หมดเรื่องเครียดๆของพี่พายแล้วใช่ไหมนี้ :m4:
-
:L2: :L2:
-
ไปเรื่อยๆแบบนี้แหละค่า ไม่ต้องตัดจบหรอกกกก ชอบเรื่องนี้^^
-
อ่านไปน้ำตาไหลไป สงสารพาย
ความรักของริวจะเยียวยาพายได้ในที่สุด
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: เพิ่มพลังให้น้องพายพี่ริว
-
ไมค์ หรือ มาร์ค คะ = ='
พายเก่งมากกกก มีริวอยู่ข้างๆ ก็อย่าไปกลัวอะไรมันเลยย
สู้ๆ อะไรที่มันไม่น่าจดจำ เราก็ไม่ควรจะไปจำมันเนอะ
อยู่กับปัจจุบันดีกว่า เพราะปัจจุบันของพายออกจะมีความสุข
o13
-
ไมค์ หรือ มาร์ค คะ = ='
พายเก่งมากกกก มีริวอยู่ข้างๆ ก็อย่าไปกลัวอะไรมันเลยย
สู้ๆ อะไรที่มันไม่น่าจดจำ เราก็ไม่ควรจะไปจำมันเนอะ
อยู่กับปัจจุบันดีกว่า เพราะปัจจุบันของพายออกจะมีความสุข
o13
เออ ค่ะ เค้าพลาด เดี๋ยวไปแก้นะคะ มาร์ค คืออิคนที่เอารูปพายไปขาย... ไมค์คือตาคนลูกครึ่งไทย - -
-
หวานกันเบาๆ สายใยระหว่างกันที่ไม่เปลี่ยนแปลง ^^ พายก็ต้องผ่านไปได้ เพราะมีริวเสมอ ><
-
น้องพายสุดยอดสามารถก้าวข้ามความกลัวของตัวเองได้
ริวก็น่ารักที่แมนได้ใจปกป้องคนรักได้ดีมาก
บวกเป็ดและรอตอนต่อไปค่ะ
-
ดีใจที่พายผ่านเรื่องร้ายๆได้ซักที :กอด1:
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: สงสารพายยยย
-
รอมานานมากอ่ะ อยากให้รีบมาต่อบ่อยๆ เค้ายังไม่รู้สึกฟินเลยอ่ะ เค้าชอบตอนพิเศษสงกรานต์มากเลย อ่านแล้วปลื้ม รักริวกับพายมาก เป็นคู่ที่น่ารักไม่แพ้ใครเลย อยากให้เค้าแต่งงานกันเลยอ่ะ เพราะเป็นข่าวแล้ว ถ้าแต่งนะกระแสจะดีกว่าเดิมอีก รอลุ้นว่าจะได้แต่งไม๊
-
น้องพายเข้มแข็งขึ้นมากค่า เก่งมากๆๆ *ตบมืออออ*
คิดถึงฟี่แจ็คด้วยค่า ><
-
ภูมิใจในตัวพายเหมือนกับริวจ้ะ
ความรักความเข้าใจของริว และกาลเวลาจะช่วยเยียวยาให้อาการของพายดีขิ้นๆไปเรื่อยๆจ้ะ
รอตอนต่อไปจะเป็นตอนพิเศษของใครก็ได้จ้ะ ตามความสะดวกของคุณหญิงเมอร์ซี่ ก็แล้วกันนะจ๊ะ รอได้และไม่เบื่อเลย
-
ยังไม่เบื่อออ เอาอีกกก
น่ารักกกกกกกกกก
สู้ๆนะพายยย
ริวด้วย สู้ๆ หาตังเยอะๆมาให้เมียช๊อปปิ้ง
-
สุดท้ายมันก็จบด้วยการไปช็อปปิ้งอีกแล้ว 5555
-
อ่านแล้วก็ยิ่งรู้สึกว่าอิริวของป้านี่มันพระเอกตัวจริงกระทิงแดงมากๆน้องพายถึงจะโชคร้ายในช่วงแรกๆของชีวิตแต่ก็เหมือนถูกลอตโต้รางวัลแจ๊คพอทที่ได้อิริวของป้าเป็นซะมี o13 o13
ปล.1เขียนไปเรื่อยๆนะคะคุณหญิงขา ตราบใดที่คุณหญิงยังเขียนอิแพงก็ยังคงตามไปอ่านทุกตอนไป :L1:
ปล.2คิดถึงอัลฟี่เหมือนกันนะแต่ว่าอยากคุณแม่พาน้องพายกับอิริวของป้ากลับจากอังกฤษก่อนน้า :L2:
-
:กอด1: เป็นกำลังใจให้พาย งานนี้อิริวเกือบได้เป็น จาพนมแล้ว :m20: ดีว่าน้องพายห้ามไว้นะ แค่มีริวอยู่เคียงข้าง น้องพายก็ love love มากมายแล้ว
กด + ให้กับน้องพาย-อิริว และคนเขียนนะคะ
-
สงสารพาย :sad11: :sad11: :sad11:
-
ยังไม่เบื่อคะ รักคู่นี้ คู่ฟี่แจ็คก็รักคะ ส่งมาเลย เค้ารออยู่ o13 o13 o13
-
อ่านแล้วน้ำตาจะไหล
สงสารนู๋พายมาก :m15:
ความรักของพี่ริวคงจะช่วยให้หายได้ในที่สุดนะ :กอด1:
-
ยังซึ้งเหมือนเดิม :m15:
-
กอดน้องพาย :กอด1:
ริวอบอุ่นจัง
น่ารักเสมอคู่นี้ :L1:
-
:กอด1:
-
โว้ว...ไปชอปปิ้งให้หายเครียดเลยน๊า
-
กระซิกๆ
:o7:
อ่านแล้วอยากร้องไห้ตามน้องพายของคุณแม่(ยก)
ยิ่งตอนที่หนูหลับฝันร้ายแล้วร้องไห้น้องริวช่วย
คุณแม่แทบจะชักดิ้นชักงอตามหนูไปด้วยอยู่แล้วเนี่ย
o9
แต่พอเห็นน้องพายสามารถก้าวข้ามอดีตที่เจ็บปวดมาได้อย่างสวยงามแบบนี้
คุณแม่(ยก)ก็ดีใจ ภูมิใจแทนน้องริว
ทั้งนี้ทั้งนั้นต้องยกความดีความชอบให้น้องริวสุดที่รักของคุณแม่(ยก)ใช่มั้ยคะ?
:m13:
ขอบคุณคุณแม่เมอร์ซี่ตัวจริงของหนูๆนะคะ
:กอด1: :pig4:
-
รักกันไป
ตีกันไป
แต่ความรักคู่นี้มันอบอุ่นมาก
อยู่เคียงข้างดูแลกันตลอด
ส่วนไมค์เวรกรรมมันตามทันเร็วจริงๆเลยนะ
-
อ่านแล้วซึ่งใจแทนความรักของคู่นี้เค้าน่ารักกันจริงๆ
:call:
-
แอร๊ยยยยยสสส รางวัลนางเอกยอดนิยม แก่คุณพายค่าาาา
-
รักคู่นี้จริง ๆ...นี่แหละความรัก..ไม่ว่าจะมีเรื่องร้ายแค่ไหนขอแค่มีคนที่จริงใจอยู่เคียงข้างก็สามารถผ่านไปได้...
ถึงจะยากไปซักหน่อยแต่สุดท้ายก็ต้องผ่านไปด้วยดีเนอะ......
ต่ออีกนะท่านนักแต่ง...คู่นี้สุดยอดจริง ๆ .... :กอด1:
-
อย่าเพิ่งตัดจบค่าา เค้ายังอ่านแล้วสนุกอยู่เลยน้า~ นุ้งพายเข้มแข็งแร้วดีจริงๆ
-
ดีใจที่น้องพายโตขึ้นแล้ววววว โตขึ้นอีกสเตปแล้วนะ
ยังไงๆๆก็มีริว ริวจะเป็นคนช่วยพยุงขึ้นมาเอง
ซึ้งใจในความรักของสองคนนี้มากกกกกกกกกกกก :impress2: :impress2:
-
แอร๊ย จิ้มคุณเมอร์ซี่มาอัพแล้ว :กอด1:
คิดถึงพายกับริวมากมาย ตอนนี้หวานกันมากอ่ะ
ตอนนี้พายก็เข้มแข็งขึ้นอีกนิดแล้ว แ่ยังไงก็มีริวอยู่แล้วพายไม่ต้องกลัว :กอด1:
-
ซึ้งน้ำตาไหลพราก....สู้ๆนะพาย
งานนี้อิริวมดตัวแน่ๆ
-
อ่านตอนอิไมค์มาแล้วเครียดตามเลยอ่ะ ไปที่ชอบๆเถอะหนา -*-
สงสารน้องพายจังตอนฝันร้าย T^T อ่านแล้วอยากไปช่วยอิริวกระทืบอิไมค์
แต่น้องพายก็เข้มแข็งนะ เก่งมากๆ ไม่อยากจะยกความดีความชอบให้ริวเท่าไหร่
เพราะไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากให้กำลังใจ แต่นั่นก็คือเรื่องยิ่งใหญ่สำหรับคนรักกันแล้วล่ะ
เพราะงั้นก็ต้องขอบคุณริวที่ทำให้น้องพายเข้มแข็งได้ แต่ตอนนี้แกอดโชว์แมนว่ะ น้องพายแมนกว่า กร๊ากกก
-
หวานชื่นเคล้าน้ำตา แต่น่ารักเหมือนเดิม
พายเข้มแข็งขึ้นจริงๆคงเพราะได้กำลังใจดี
แล้วก็ผ่านไปได้ด้วยดีอีกหนึ่งเปลาะ :เฮ้อ:
อวยพรให้ไมค์และลูกพบเจอสิ่งที่ดีเช่นกัน
ชอบริว ซื่อดี ชอบพาย เจ้าเล่ห์ :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
บวกเป็ดจ้า
-
อยากอ่านฟี่แจ็คเหมือนกันค่ะ
-
ยังไม่เบื่อจ้า
มาได้เรื่อยๆ
อย่าเพิ่งตัดจบเลย
รออ่านคู่เจฟฟี่ :L1:
บวกบวก
-
:impress2:ชอบบบบบมากๆ รักคู่นี้นะเป็นกำลังใจให้กันดี
-
ไปเรื่อยๆอย่างนี้ก็ดีค่ะยังไม่เบื่อ :กอด1:
พายในโชคร้ายก็มีโชคดีนะจ๊ะมีริวอยู่ข้างๆ
เหมือนในเพลงเลยฟังแล้วอินจัด ซึ้งค่ะ
:L1: คนแต่งมาบ่อยๆนะค่ะ
-
ชอบๆๆเรื่องนี้ที่สุดค่ะ
มีหลายรสชาติดีค่ะ
อยากให้ต่อเรื่องนี้ไปเรื่อยๆๆ นะคะ :กอด1:
-
คิดถึงฟี่แจ็คอ่า :กอด1:
-
ดีใจที่พายผ่านมันไปได้อย่างเข้มแข็ง ดีนะที่มีริวอยู่ข้างๆ
-
พายริวตอนนี้น่ารักกกกกกกกกกก :กอด1:
คุณหญิงนักอ่านอย่างน้องเป็นปลื้มมากเลยค่ะพี่ขา 55555555555555555 *ยังไม่เลิกเล่นเรื่องคุณหญิง กร๊ากกกก*
-
ริวรักพายให้มากๆนะ พายเข้มแข็งมาก
แล้วเวลาจะรักษาทุกอย่างให้พายหายสนิท สู้ๆ!
ส่วนนายคนนั้น มันคงเป็นกรมจริงๆอ่ะนะ ต่อไปก็เลี้ยงลูกให้ดีล่ะกัน
อย่าให้ลูกเป็นเหมือนตัวเอง
-
เป็นกำลังใจให้น้องพาย :กอด1:
+1
-
ผัวดีเด่นจริงๆ วะริว!!!!!
-
ร้องไห้แล้วก็ยิ้มเหมือนคนบ้าเข้าไปทุกที :monkeysad: :laugh:
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แค่มีกันและกันอยู่ข้างๆ ก็พากันเดินผ่านไปได้ละเนอะ :กอด1:
แต่อิริวมันผัวทาสชัดๆ :jul3:
-
ดีใจที่พายสามารถผ่านเรื่องร้ายๆได้ด้วยตัวเองนะคะ พี่ริวก็ดูแลน้องพายดีๆล่่ะ เข้าใจนะคะ
-
คิดถึงน้องพายค่ะ
ก้าวผ่านเรื่องร้ายๆไปได้อีกสเตปแล้วเนาะ o13
-
:sad4: อีริวเลิกตุ๊ดแล้ว ดีใจกับน้องพายด้วยนะค้าบ :กอด1: รักน้องพายนะหลานรัก
-
ชอบนิยายเรื่องนี้ทุกตอนเลย
ริวกับพายน่ารักมากกกก
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่านนะคะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ตอนนี้ยังอ่านไม่ถึงตอนล่าสุดอ่านถึง20กว่าๆ
แต่แบบไม่ไหวล่ะ
น่ารักมากกกก ปลื้มสุดขีด แบบนั่งอ่านไปยิ้มไปมีความสุข
คือไม่ได้โรคจิตอ่านหนูพายดราม่าแล้วสะใจนะ จุดนั้นนี่เศร้าจนซึมล่ะ
นั่งอ่านติดกันประมาณ6-7ช.ม.ปลื้มมาก นั้นแหละถึงมานั่งเม้นต์อยู่ตรงนี้
อยากบอกคนเขียนว่า เราอ่านแล้วเรามีความสุขประหนึ่งเป็นริวซะเอง(เอ๊ะ ยังไงว่ะ)
-
o13 o13 สุดยอดสามีแห่งปี...ต้องให้โล่รางวัลนี้ให้กับเฮียริวของแล้วมั่งครับ อิอิ o13 o13
-
ริวพาย น่ารักตลอด ๆ :impress2:
อยากได้ผช. แบบริวอะ โคตรจะรักแฟนเลย =[]=
-
สงสารพาย แต่ก็ชื่นชมในความเข้มแข็ง
ชอบตอนริวกล่อมนอนมากอ่ะ
ติดตามเรื่องราวต่อไปอย่างใจจดจ่อ
-
พายสู้ๆ
-
ซึ้งอ่ะ :monkeysad:
รักกันนานๆนะ :กอด1: :L2:
-
ตามทันแล่ววววว~ พายแรดๆหายไปไหนว้า~ แต่น่ารักแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ
-
สงสารน้องพายอะ
-
ผลของความคึกคะนอง + ยาเสพติด เพียงเสี้ยวนาทีที่ลงมือทำผิด
ส่งผลระยะยาวต่อทั้งผู้ถูกกระทำ และผู้ลงมือกระทำเอง
เหมือนตกนรกทั้งเป็น ต้องใช้ความพยายาม ความเข้มแข็ง และกำลังใจแค่ไหนจึงจะผ่านมันไปได้
พายเองก็เข้มแข็ง และริวก็เป็นกำลังใจที่ดี สู้ ๆ นะ
-
โครตคิดถึงน้องพายในที่สุดก้อมาต่อแล้ว
ตอนนี้เท่ห์ทั้งริวและพายเลย
พายเข้มแข็งขึ้นแล้ว ดีจังๆๆ ขอหั้ยผ่านไปได้ทุกบททดสอบนะนู๋พาย
-
ว๊ากกกกก อ่านถึงตอนสามสิบเก้าสักที o2
สนุก ฮา บวกดราม่านิดหน่อย ฮ่าๆ ได้ทุกรสเลยวุ้ย :m18:
รอนะฮะ :a12:
-
กว่าจะทัน โดดงานอ่านเลย
-
ช้อปตลอดขานี้ ฮ่าาาาา อยากอ่านตอนฟี่แจ็กอ่ะ
-
อัพไปเรื่อยๆเลยคะ :). ชอบเรื่องนี่มากๆเลย ไม่ต้องรีบจบนะคะ
ริวพายน่ารักมากเลย แต่งเปนชีวิตประจำว่นน้่องก่ได้คะ .. อ่านได้ไมเบื่เลย
เพิ่งได้อ่านผลงานของคุณเมอร์ซี่เรื่่องนี้เป็นเรื่องแรกคะ
เด๋วจะตามอ่านเรื่องอื่นๆด้วยนะคะ
เปนกำล่งใจให่นะคะ
-
เรื่องนี้น่ารักมาก ๆ เลยครับ ตามอ่านมาตั้งแต่ปิดเทอมจนถึงตอนนี้ ชอบตัวละครทุกตัวทุกคู่ >,,<"
แต่ชอบฟี่กับแจ็คที่สุด อิอิ มาต่อเรื่อย ๆ ไว ๆ นะครับ จะติดตาม (:
-
อ่านทันซะที
สนุกมากกกกกกกกกกก ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆ :-[ :-[ :-[
-
มารออ่านและรอลุ้นตอนต่อไปครับ
-
ในที่สุดก็ตามทันจนได้ เฮ้อออออออออออ สนุกสนานมากมาย
ทั้งคละเคล้าน้ำตา สดใสในความน่ารักของน้องพาย
-
กลับได้ละ
เงินหมดแล้วเปล่า ริว คิดถึงน้องพาย :กอด1:
-
:t3: :z2:
-
:t4: :catrun:
-
อร๊าย ย ยย ย ย
ริวโกรธขนาดนั้นเลยหรอ?
ชอบๆๆ คู่แบบกัดๆๆ
-
อ่านอีกรอบ
ด้วยความคิดถึง :L1:
-
อ่านทันซะที :เฮ้อ:
รักกันจริงจังดีจังเลยค่ะ รอตอนใหม่นะคะ :L2:
-
น้องพาย กลับได้ละ ตอนนี้บ้านเราจัด sale เยอะแยะเลย
** รอ ** :เฮ้อ:
-
กลับกันได้แล้วจ๊ะ รออยู่ จะตามไปก็เกรงใจ หุหุ o18
-
กราบสวัสดีมิตรรักแฟนน้องพายทั้งหลายค่ะ!!! :กอด1:
ในที่สุดก็มีวันนี้... วันที่ไอ้สองคนนี้กลับบ้านสักที ฮ่าๆๆๆๆ...
เป็นนิยายที่ยืดเยื้อมากๆ ยืดกันยิ่งกว่าละครช่องเจ็ด ให้ตายเถอะ ฮ่าๆๆๆ หวังว่าคงจะยังไม่เบื่อกันไปซะก่อนนะคะ
ตอนแรกตอนนี้กะว่าจะเป็นคู่ฟี่แจ็ค แต่อารมณ์มันยังไม่นำพา ขอมาเป็นอิสองคนนี้ต่อไปก่อนแล้วกันนะ
ขอบคุณที่ยังคงอยู่ด้วยกันนะคะ แม้เราจะดองโคตรๆ ก็ตาม... หลายคนยังแวะเวียนไปทักทายเสมอ
ปล.คำผิดเดี๊ยวกลับมาแก้นะจ๊ะ
++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 40
“นอนเลยได้ม้ายยยยย!!!” เสียงยานคางของไอ้พายดังขึ้น หลังจากเราลอยอยู่บ่นน่านฟ้าอากาศมานานกว่า 12 ชั่วโมง แล้วต้องมารอกระเป๋านั่นนี่อีกชั่วโมง กว่าจะได้ออกจากสนามบินก็ปาเข้าไปตีสามกว่าๆ ไอ้คนหน้าง่วงข้างๆ ผมก็เริ่มงอแงหงุดหงิดเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ โชคดีที่ผมมีอภิชาตเพื่อนนามว่า ‘ไอ้แจ็ค’ มารอรับ…
จริงๆ จะเรียกว่ารอรับก็ไม่ถูก เพราะผมเป็นคนโทรข้ามทวีปมาจิกให้มันมารับ ตอนแรกๆ มันก็ลื่นไหลหาเรื่องไม่มา แต่ไอ้พายโทรไปหาฟี่ พูดอีท่าไหนก็ไม่รู้ วันนี้เราก็เลยมีสารถีชื่อนายแจ็คนั่งหน้าง่วงคอยรอรับผมอยู่ที่สนามบิน… ข้างๆ ไอ้แจ็คก็คาดเอาไว้ไม่ผิด ว่าคงจะมีหนุ่มเซอร์สุดหล่อยืนรออยู่ด้วย… ถึงตอนนี้ ผมก็ยังไม่รู้นะว่าระหว่างมันสองคน ‘มีอะไร’ หรือ ‘เป็นอะไร’ ผมไม่ใช่คนขี้เสือกอย่างไอ้แจ็ค แล้วผมเคยบอกแล้วว่าคนอย่างไอ้เหี้ยแจ็ค ถ้ามันจะไม่บอก ต่อให้เอาตีนลูบหน้ามันก็ไม่มีทางอ้าปากแน่นอน… แต่ผมกับไอ้พายก็พอจะเดาๆ ทางได้และนะว่ามันสองคนคงจะมีความสัมพันธ์พิเศษอะไรสักอย่างแน่ๆ เอาเถอะ อย่าให้มันชัดเจนเหมือนคู่ผมเลย ไม่งั้นพี่คิวคงต้องมานั่งปวดกะบาลกับข่าวคาวกันอีกรอบ
“ไม่ได้!!! ไปอาบน้ำก่อน แล้วค่อยมานอน จะได้นอนยาวๆ สบายตัว…” จริงๆ ผมเองก็ตาจะปิดเหมือนมันนั่นแหละ แต่ด้วยนิสัยส่วนตัวที่จะนอนหลับไม่สนิทถ้าไม่ได้อาบน้ำก่อนนอน แล้วก็อยากให้ไอ้คนข้างๆ มันได้สดชื่นนอนสบายๆ เลยต้องบังคับกันซะหน่อย
“ใจร้าย!!! อาบให้ด้วยดินะ… อาบให้หน่อย ขี้เกียจ!!!” เจริญจริงเมียกู เออๆ แล้วผัวทาสอย่างผมจะทำอะไรได้นอกจากไปงัดตัวไอ้เมียสุดที่รักขึ้นมาจากเตียง จัดการแบก (แบกจริงๆ อุ้มไม่ไหว) เข้าห้องน้ำ… อย่าคิดว่าจะมีฉากวาบหวามในนี้ ลืมไปได้เลยครับ เพราะต่างคนต่างง่วงและเหนื่อยจากการเดินทาง รีบอาบกันลวกๆ พากันไปยืนใต้เรนชาวเวอร์ ปล่อยให้สายน้ำชำระคราบไคล และพลอยให้สดชื่นตาตื่นขึ้นมาเล็กน้อย… จากนั้นผมก็ถูสบู่ตัวเองเสร็จแล้วก็หันไปถูให้ไอ้พาย ก่อนจะเปิดน้ำอีกครั้งให้ล้างคราบสบู่ออก… ลูบหน้าลูบตัวกันอยู่สักครู่ให้พอไม่ลื่นมือ ก็ปิดน้ำ ก่อนจะหันไปหยิบผ้าขนหนูเนื้อนุ่มมาซับหน้าซับตัวไอ้พายที่ยังคงยืนนิ่งเป็นตุ๊กตาให้ผมอาบน้ำให้ จะมีก็ยกแขนถ่างขา ให้ลูบล้างเช็ดตามซอกมุมหลืบซ่อนเร้น นอกนั้นมันก็ยืนทำหน้าง่วงตาปลือนิ่งตลอดเวลา
“เอาล่ะ เสร็จแล้ว นั่งรอแป๊บนึงเดี๊ยวไปบีบยาสีฟันให้” จัดการเช็ดและห่อตัวไอ้พายไว้ด้วยผ้าขนหนูเสร็จ ก็พาพ่อคุณเค้าไปนั่งสัปหงกบนฝาชักโครก แล้วผมก็รีบหันไปบีบยาสีฟันใส่แปรง เปิดน้ำจากก๊อกใส่แก้ว ก่อนจะหันมายัดแปรงและแก้วน้ำใส่มือไอ้คนนั่งหลับบนโถส้วม
“ไอ้พาย แปรงฟันก่อนจะเสร็จแล้ว” ผมเขย่าหัวเรียกมันเบาๆ ไอ้พายก็สะดุ้งเล็กๆ ก่อนจะรับแปรงสีฟัน กับแก้วน้ำไปจัดการภารกิจในช่องปากของตนเอง
“อะ…เสร็จแล้ว ไปนอนแล้วนะ” มันเดินมายื่นแก้วน้ำกับแปรงให้ผมที่ยืนแปรงฟันอยู่หน้าอ่างล้างหน้าในห้องน้ำ แล้วคุณชายเขาก็เดินลากๆ อย่างขี้เกียจออกไป ผมมองตามเพราะไม่ได้ปิดประตูห้องน้ำ ไอ้พายสลัดผ้าขนหนูออกจากตัวเสร็จ ก็พุ่งตัวลงบนเตียง แลนดิ้งลงฝั่งคุ้นเคย… การนอนเปลื่อยของเราทั้งคู่ ไม่ถือเป็นเรื่องแปลก แต่ส่วนมากจะเป็นไอ้พายที่เปลือย ส่วนผมถ้าไม่ได้ติดพันมาจากการเสร็จกินก่อนนอนจนเหนื่อยอ่อน ผมก็จะใส่เสื้อยืดกางเกงผ้าฝ้ายขายาวนอน คือผมเป็นคนขี้หนาว แต่ไอ้พายมันชอบอากาศหนาว และขี้ร้อน
จากการสลบไสลเหมือนคนตายของเราทั้งคู่ นำพาให้เราตื่นขึ้นมาอีกทีก็ช่วงเย็นย่ำของวันรุ่งขึ้น… ผมมีอาการเจ็ทแม่ เอ๊ย เจ็ทแล็คตกค้าง หลังจากที่เราตื่นกัน ผมก็นอนไม่หลับอีกเลยทั้งคืน ส่วนไอ้พายปรับตัวได้ดีกว่าผม อาจเพราะมันอยู่มาแล้วหลายทวีป (เกี่ยวไหมวะ) ก็เลยตื่น และนอนได้ตามเวลาไม่มีปัญหาอะไร… จนล่วงเข้าวันที่สอง ไอ้พายตื่นก่อนแต่ผมที่เพิ่งจะได้งีบหลับไปตอนตีห้า ก็แอบหงุดหงิดงัวเงียเล็กน้อยที่ไอ้พายมาปลุกตอนเก้าโมงเช้า…
“ตื่นได้แล้วไอ้ขี้เซา… เหี้ยริว ตื่นเร็ว!!! เช้าแล้ว ถ้ามึงไม่ตื่นมึงจะเจ็ทแล็กไปอีกหลายวันเลยนะ เร็วตื่น!!! กูทำอาหารเช้าไว้แล้ว ไปกินข้าวกัน” ตอนนี้กลายเป็นการสลับหน้าที่ โดยไอ้พายเป็นคนมางัดผมลุกจากเตียงแทน แม้แรงจะไม่เยอะ และตัวเล็กกว่า แต่มันก็สามารถกึ่งลากกึ่งจูง (กึ่งถีบ) ผมเข้าไปในห้องน้ำได้สำเร็จ… และเหมือนเดจาวูเล็กๆ ผมเดินไปนั่งแหมะบนโถส้วม ปล่อยให้ไอ้พายไปบีบยาสีฟัน และรองน้ำใส่แก้วมายื่นส่งให้… ผมรับมาแบบงงๆ มึนๆ กับอาการนอนไม่พอ แต่ก็แปรงฟันตัวเองจนเสร็จ… ยังครับ ยังไม่จบ พอผมแปรงฟันเสร็จ ไอ้พาย ก็ลากผมไปยืนหน้าอ่างล้างหน้า ก่อนจะเปิดน้ำและลงมือล้างหน้าให้ผม… มือขวาขว้าหลังคอ ออกแรงโน้มให้หน้าผมก้มมาตรงอ่าง…ส่วนมือซ้ายก็จัดการวักน้ำลูบหน้าผมให้พอเปียก แล้วก็บีบโฟมล้างหน้ามาถูวนเบาๆ จนทั่วหน้าผม สักพักก็ล้างน้ำออกจนสะอาด เสร็จแล้วมันก็หันไปหยิบผ้าขนหนูที่แขวนไว้ตรงราวข้างๆ ห้องฝักบัว มาซับหน้าให้ผมอย่างเบามือ…
ไม่ต้องตกใจ และผมก็ไม่ได้แปลกใจอะไร เพราะนี่คือกิจวัตรที่เราผลัดกันทำมาแล้วหลายหน วันไหนใครเหนื่อย ใครงอแง ใครเมื่อย หรือไม่สบาย อีกคนก็จะคอยดูแลไม่ห่าง…
ฟอด!!!
“หอมแล้ว!!! ไปกินข้าวได้” ผมหันไปยิ้มกว้างกับกริยาน่ารักของไอ้พาย… มันซับหน้าให้ผมจนแห้ง เสร็จแล้วก็หอมแก้มผมฟอดใหญ่ พอมันคอนเฟิร์มด้วยปากและจมูกว่าหอมแล้ว ก็จัดการดึงมือผมออกไปนั่งที่โต๊ะอาหารของเราในแพนทรี่ด้านนอก
เช้านี้มีข้าวต้มหมู กับข้าวเหนียวหมูปิ้ง… ข้าวต้มหมูผมคาดว่ามันคงทำเอง ส่วนข้าวเหนียวหมูปิ้งคงได้มาจากตอนออกไปซื้อของมาทำข้าวต้มหมู
“กินสองอย่างเลยได้ไหม” ผมเอ่ยถาม เพราะไม่แน่ใจว่ามันต้มข้าวต้มให้ผม แล้วตัวเองกะกินหมูปิ้งรึเปล่า แต่ก็เห็นซื้อมากว่า 10 ไม้ เลยจะขอมันแบ่งกินบ้าง อยากกินทั้งสองอย่างเลย โคตรจะเบื่อขนมปัง แฮม ไส้กรอก ชีส ออมเล็ท สารพัดฝรั่งมื้อเช้า และอีกหลายๆ มื้อที่ผ่านมา อยากกินข้าวต้ม ข้าวเหนียวหมูปิ้ง น้ำเต้าหู้ใจจะขาด
“ได้อยู่แล้ว ก็ซื้อมาเผื่อมึงนี่แหละ กูรู้ว่ามึงคิดถึงอาหารเช้าแบบนี้ของเราล่ะสิ… อ่อ… มีน้ำเต้าหู้ด้วยนะ เอาเลยไหม” นี่แหละ… นอกจากแม่แล้ว ก็มีเมียนี่แหละที่รู้ใจผมที่สุดแล้ว รักมึงจัง
“เอาเลยๆ เช้านี้จะกินให้หมดทุกอย่าง…” ไอ้พายลุกขึ้นเดินไปหยิบแก้วใบโตที่มันซื้อมาไว้เฉพาะใส่น้ำเต้าหู้… ฟังไม่ผิดครับ มันเจาะจงซื้อแก้วใบนี้มาใส่น้ำเต้าหู้ เพราะไปยืนคาดคะเนอยู่นานมาก ว่าจะพอดีกับน้ำเต้าหู้เจ้าประจำที่เราชอบกินหรือไม่ จริงๆ มันมีเวอร์ชั่นแรกที่ซื้อมาแล้วไม่พอดี คือใส่เต็มแก้วแล้ว ยังคงเหลือเครื่องและน้ำก้นถุงอยู่นิดหน่อย ในขณะที่แก้วปริ่มมาก มันเลยอัปเปหิแก้วสองใบนั้นไปปักดอกไม้เป็นแจกันแทน เพราะมันบอกว่าแก้วบ้านเราเยอะแล้ว สองใบนี้จะซื้อไว้สำหรับน้ำเต้าหู้ ถ้าหากใส่น้ำเต้าหู้ไม่ได้ ก็ไม่ต้องใส่น้ำอย่างอื่น… อินดี้ไหมเมียผม!!!
“อ่ะ… เสียดายเม็ดแมงลักหมด ก็เลยให้เค้าดับเบ้ิลลูกเดือยมาให้” ไอ้พายวางแก้วน้ำเต้าหู้งาดำใส่ลูกเดือยที่ผมชอบไว้ตรงหน้า ส่วนของมันเป็นน้ำเต้าหู้เปล่าๆ ที่ไอ้พายมันมีวิธีการกินประหลาดๆ คือมันจะตักโอวัลตินสองช้อน และกาแฟหนึ่งช้อนผสมลงไปในน้ำเต้าหู้ที่ไม่ใส่น้ำตาล ตอนที่มาอยู่ด้วยกันแรกๆ ผมก็แอบตกใจกับพฤติกรรมการกินของมันนะ แต่มันบอกว่ามันติดวิธีแบบนี้มาจากอาม่าของมัน ช่วงที่มันมาอยู่กับอาม่าอากง อาม่าจะให้แม่บ้านซื้อน้ำเต้าหู้มาให้กินทุกเช้า แรกๆ มันไม่ชอบ มันเหม็นกลิ่นเต้าหู้ แต่อาม่ามันบอกว่าถั่วเหลืองดีต่อสุขภาพต้องพยายามกิน อาม่ามันก็เลยไปตักผงโอวัลตินมาผสมให้กลิ่นน้ำเต้าหู้มันเจือจาง จากนั้นมันก็ดื่มแบบนี้มาตลอด ส่วนกาแฟมันก็บอกว่าลองใส่เองแล้วอร่อยก็เลยเพิ่มสูตรเข้ามา
เราสองคนนั่งกินข้าวเช้ากันสบายๆ ไม่มีใครรีบร้อนอะไร กินกันไป คุยเรื่องที่เพิ่งไปเที่ยวกันไป มีขำ มีด่า มีแซว มีกัดกันตามสไตล์พวกผม… คิดว่าวันนี้คงเป็นอีกวันที่ได้พักผ่อนกันจริงๆ ก่อนที่พรุ่งนี้จะไปลุยงาน เพราะโดดหนีเที่ยวซะหลายวัน
ติ๊ง ต่อง!!!!!
“เดี๊ยวกูไปดูเองว่าใคร” ข้าวต้มกับหมูปิ้งหมดไปแล้ว เหลือน้ำเต้าหู้ครึ่งแก้วที่ผมค่อยๆ ระเลียดกินทีละนิด แต่ยังไม่ทันหมด ก็มีคนมากดออดหน้าห้องซะก่อน… หวังว่าคงจะไม่ใช่งานด่วนนะ…
แกร๊ก!!!
“มิสทีนมาแล้วค่า!!!!!!!!!!”
สัด…ตกใจหมด!!!... คุณคิดว่ามิสทีนจะมากดออดขายเครื่องสำอางหน้าห้องผมจริงๆ เหรอ… ผมว่าอ่านมาถึงตรงนี้คุณคงรู้แล้วล่ะ ว่าหมาตัวไหนมันมาขายมิสทีนหน้าห้อง… ถูกแล้วครับ ‘เหี้ยแจ็ค’ นั่นแหละ…
“มิสทีนมารับของฝากค่า!!!!!!!” กูเพลียใจจริงๆ เมื่อคืนก่อนที่มันมารับก็ไม่เห็นมันจะบอกว่าวันนี้จะมา… แต่จะว่าไปคืนนั้นแม้สติจะเหลือน้อยเพราะความง่วงและเหนื่อยก็ตาม ผมก็พอจะมานึกๆ ได้ว่า ไอ้แจ็ค กับไอ้ฟี่มันดูเงียบๆ ชอบกล ผมเห็นฟี่คุยกับพาย ทักทายเล็กน้อย แล้วก็ช่วยพายหิ้วของเดินขึ้นรถไปอย่างเงียบๆ ส่วนไอ้แจ็คเองปกติ ความเห่อห่ามของมันจะมากล้นเหลือเฟืออยู่แล้ว แต่มันก็ทำแค่กระโดดกอดผม พร้อมแกล้งร้องกรีดกร๊าดเบาๆ ต้อนรับการกลับมา แล้วพอทั้งหมดอยู่บนรถกลับไม่มีใครเอื้อนเอ่ยอะไรออกมาเลย… หรือพวกมันอาจจะอยากให้ผมพักผ่อนเงียบๆ ก็ได้ เพราะเช้าวันนี้ก็มาเสนอหน้าอยู่หน้าห้องแล้วนี่…
“เอาตีนกูไปก่อนไหม” ผมเสนอของฝากจากร่างกายไปให้แทน… วันนี้มันไม่ได้มาคนเดียวบุกกันมาทั้งวงเลยฮะ ไอ้บีม ไอ้วินก็มาด้วย… เอ๊ะ!! ว่าแต่ไม่ยักเห็นเงาไอ้ฟี่วะ?
“ใจร้าย!!! คนเขาอุตส่าห์คิดถึง มาจุ๊บๆ กันหน่อย” ถ้าใครเพลียพฤติกรรมไอ้แจ็คก็ข้ามๆ ไปแล้วกันนะ
“มาแต่เช้าเชียวนะพวกมึง” ผมปิดประตูห้องลงหลังจากที่ไอ้พวกตัวเห้ในวงเดินเข้าห้องกันครบ
“เช้าเหี้ยอะไรครับ 10 โมงกว่าแล้ว” ไอ้วินแย้งขึ้นมาก่อนจะเดินเข้าไปทักทายไอ้พาย
“พายเป็นไงบ้าง”
“อ้าววิน บีม แจ็ค กินข้าวมารึยัง เดี๊ยวเราต้มข้าวต้มให้กินไหม ยังมีเครื่องปรุงเหลืออยู่” โอบอ้อมอารีเป็นที่สุดเลยเมียกู แต่พวกเหี้ยนี่แดกตีนก็อิ่มแล้ว มึงไม่ต้องไปปราณีพวกมัน
“เฮ้ย ไม่ต้องๆ พวกเราเรียบร้อยกันมาจากที่บ้านไอ้แจ็คแล้ว…” ไอ้วินรีบห้ามไอ้พายที่ตั้งท่าจะไปหาอะไรมาให้พวกมันกิน
“เหรอ… งั้นริวมึงพาเพื่อนไปนั่งคุยกันที่โซฟาก็ได้ เดี๊ยวกูไปเก็บข้าวต้มที่เหลือเข้าตู้ก่อน แล้วจะชงชา กับขนมไปให้” ไอ้พายเดินไปเก็บโต๊ะ พร้อมยกหม้อข้าวต้มที่เหลือไปเก็บที่ตู้กับข้าว… ไม่ต้องแปลกใจที่ในคอนโดสุดโมเดิร์นของผมจะมีตู้กับข้าว… ตู้กับข้าวไม้ทาสีขาวลวดลายวินเทจที่ดูไม่เข้าพวกกับแพนทรี่แบบโมเดิร์น มาจากการที่ไอ้พายมันไปจ้างรุ่นพี่ที่บ้านเป็นโรงไม้ ขายไม้แปรรูป และมีร้านเฟอร์นิเจอร์ไม้ให้ประกอบให้ โดยมันออกแบบเอง มันบอกว่าห้องผมโมเดิร์นเกินไป ดูแข็ง ไม่อบอุ่นไม่มีชีวิตชีวา มันเลยพยายามค่อยๆ แทรกความวินเทจ ลายฉลุ ไม้ หรือแม้แต่ลูกไม้เข้ามาในห้อง เอาจริงๆ ผมก็ไม่เข้าใจหรอกว่ามันต่างกันตรงไหน แต่พอเห็นมันใส่ใจห้องของเรา เห็นมันจัดนู่น ขยับนี่ หรือไปเดินเลือกซื้อของเข้าบ้าน ผมว่านี่แหละคือความอบอุ่นและมีชีวิตชีวาของผม…
“พวกมึงก็ลาภปากนะ ขนมไอ้พายที่แม่งหอบหิ้วมาอย่างกับลูกน้อยเนี่ย แพงเหี้ย!!! ชิ้นละ 100 อันกลมๆ นิดเดียว” ผมกับไอ้พวกเพื่อนก็พากันเดินมานั่ง นอน เอกเขนกอยู่บนโซฟาใหญ่ในโซนรับแขก ปกติเวลาพวกมันมาเมา มันก็จับจองนอนกันเกลื่อนกราดแถวนี้อยู่แล้ว ถือเป็นที่คุ้นเคย…
“มากาฮรองน่ะเหรอ” ไอ้บีมเอ่ยเรียบๆ
“เออ ใช่!!! ทำไมมึงรู้วะ” กูยังไม่เห็นเคยรู้จักมาก่อน เคยเห็นผ่านๆ ตามร้านขนม แต่คิดว่าเป็นของปลอม ใครจะไปคิดว่าก้อนสีๆ นี่มันแดกได้วะ
“เรนนี่เคยซื้อมาให้กินบ่อยๆ” เออลืมไปว่าแฟนไอ้บีมมันไฮโซ
“กูว่ามีแต่มึงแหละที่โง่ ฮ่าๆๆๆ” เสียงหัวเราะไอ้เหี้ยวิน กับไอ้เหี้ยแจ็คเนี่ยน่าตบที่สุดในโลก
“สัด…เออกูมันโง่เอง…งั้นของฝากก็ไม่ต้องเอาสินะ” ไม้ตายของกู หึหึ
“อร๊ายยยยย ไม่นะค้าาาาา พี่ริวขา… พี่ริวหล้อหล่อ แสนดี จุ๊บุๆ อย่างอนนะที่รักของน้องแจ็ค” -_-
“ไปไกลๆ ตีนกูไป อย่ามาเกาะแข้งเกาะขา เดี๊ยวตีนกระตุกเข้าต้นคอแล้วจะหาว่ากูไม่เตือน…” ผมใช้เท้าถีบๆ เขี่ยๆ ไอ้เหี้ยแจ็คที่พยายามถลาเข้ามากอดให้มันออกไปไกลๆ เหี้ยนี่ปากว่ามือถึงตลอด… เอาเท้าเขี่ยมันเสร็จ ก็เดินเข้าห้องไปหยิบของฝากให้พวกมัน
“อ่ะของพวกมึงทั้งหลาย… ไอ้แจ็ค ของมึงเป็นสายสะพายเบสหนังแท้นะเว้ย กูเคยเห็นที่ร้านพี่โรส แพงเชียวล่ะ แต่ที่นี่ถูกกว่าเยอะเหมือนกัน… แล้วก็ไอ้วิน สายกีตาร์กับปิ๊กกีตาร์อย่างล่ะโหล แล้วก็จูนเนอร์ตัวนี้ใช้ดีนะเว้ยกูซื้อมาใช้เหมือนกัน … ไอ้บีมไม้กลองสองคู่ แล้วก็บุหรี่ไฟฟ้า… แล้วก็มีเสื้อยืดโคตรพ่อวินเทจ อันนี้ของฝากจากไอ้พายให้พวกมึงคนละ 2 ตัว ตัวนึงเป็นมือสองจากร้านแชริตี้ อีกตัว Topman นะ” ไอ้ร้านแชริตี้เนี่ยเป็นร้านขายของมือสอง คือร้านเขาจะรับบริจากของจากคนทั่วๆ ไป ทั้งเสื้อผ้า เครื่องประดับ ของแต่งบ้าน ตุ๊กตา ฯลฯ จิปาถะมากครับ แล้วก็เอามาขายถูกๆ ในร้าน เพื่อนำเงินไปใช้กับมูลนิธิต่างๆ ก็ถือเป็นการเรี่ยไรที่ดี แล้วของเนี่ยตาดีได้ของดีมีเยอะนะครับ บางทีแบรนด์เนมเก่าๆ แต่สภาพโอเคก็มี ซื้อมาในราคาถูกมาก ไอ้พายขนมาเพียบ ด้วยเหตุผลที่ว่า ‘ทำบุญน่ะมึง อย่าคิดมาก’
“ชอบเสื้อกันไหม เราว่าเรากะขนาดไม่ผิดนะ… มาๆ กินขนมกัน อันนี้มากาฮรองเจ้าดัง แล้วก็มีพวกซอฟท์เบคเจ้าอร่อย…” ไอ้พายยกถาดขนมเข้ามาเสิร์ฟ ผมเลยเดินเข้าไปช่วยมันถือถาดกาน้ำชาและแก้ว
“ขอบใจนะพาย / ขอบใจจ้าพาย / น้องแจ็คชอบมากกกกกฮะพี่พาย” สามเสียงประสานขึ้นพร้อมกัน เรียงตามความเกรียน
“…แจ็ค ฟี่ไม่มาด้วยเหรอ” ไอ้พายถามขึ้นกลางวง ขณะที่ทุกคนกำลังอร่อยเปรมปรีดิ์กับขนมและน้ำชา
“เออ… กูก็ว่าจะถามว่าทำไมอาทิตย์นี้มึงกลับไปนอนบ้าน แล้วฟี่มันหายไปไหน ปกติเห็นตัวติดกันจะตายห่า” ดีมากไอ้วิน ซักมันเข้าไป กูก็อยากรู้… ผมว่ากลิ่นมันทะแม่งๆ หวังว่าคงไม่ทะเลาะกันนะ
“ถามเยอะนะเนี่ย ซุปตาอย่างน้องแจ็คตอบไม่ทันเลย…” โคตรจะลื่นไหลตัวพ่อ
“มึงอย่ามาเปลี่ยนเรื่อง… มึงเข้าใจทุกคำถามนั่นแหละ ก็แค่ตอบให้ตรง…ความจริง!!” สมน้ำหน้า ให้ไอ้บีมออกโรงซะบ้าง ปกติเรื่องหยุมหยิม ไอ้บีมมันมักจะไม่ค่อยพูด และมันจะไม่ค่อยก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของใคร… แต่ถ้ามันได้ออกโรงพูดถึงเรื่องไหน แสดงว่ามันเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาแล้ว และเห็นเงียบๆ อย่างไอ้บีม เอาจริงๆ แม่งดุ และก็กวนตีนเป็นนะ
“มันไม่อยู่ ไปค้างกับเพื่อน เห็นบอกว่าทำงาน นอกนั้นไม่รู้เหมือนกัน มันไม่ได้บอกไว้… แค่นั้น!!! เฮ้ยไอ้ลูกสีๆ นี่อร่อยว่ะพาย… สีชมพูนี่รสอะไรอะ กูลิโกะป๊อกกี้รึเปล่า” มาเร็ว แถเร็ว หนีเร็วตามสไตล์ไอ้แจ็ค…
“แล้วมึงกลับไปนอนบ้านทำไม? เมื่อคืนก่อนที่มึงไปรับไอ้ริวน่ะ พอตอนเช้ากูโทรหามึงที่คอนโดฟี่บอกว่ามึงอยู่บ้าน” ดีมากวิน ซักต่อไป กูกำลังมันส์
“ก็… หม่าม้าโทรมาบอกให้ไปค้างที่บ้าน คิดถึง… แล้วฟี่มันมีงานค้างก็เลยไม่ได้ไปด้วย จริงๆ เกือบลืมไปรับไอ้ริวด้วยนะ แต่ฟี่มันโทรมาเตือน แล้วก็บอกว่าจะไปด้วย ก็เลยออกมารับด้วยกัน แค่นั้น!!!”
“แล้วพอรับไอ้ริวเสร็จทำไมมึงต้องแยกย้ายกันไปนอนคนละที่วะ กูงง?” ไอ้วินยังเค้นต่อไป
“ก็มันจะกลับไปทำงานต่อ… แต่กูจะกลับบ้าน…แค่นั้น” กูว่าไม่แค่นั้นมั้ง… ไอ้แยกย้ายกันไปต่างคนต่างนอนนี่น่าสงสัยมาก เพราะว่าถ้าฟี่มันจะกลับห้องไปทำงานต่อจริงๆ ไอ้แจ็คก็น่าจะกลับไปด้วย ถึงจะอ้างว่าหม่าม้าอยากให้นอนบ้าน แต่หม่าม้ามันไม่ใช่คนเรื่องมาก ติดจะใจดีขี้ตามใจมันด้วยซ้ำ แค่โทรไปบอกว่าจะกลับไปนอนที่ห้องกับฟี่ แค่นี้ม้ามันไม่น่าจะว่าอะไร
“หรือทะเลาะกันอยู่!!!” ไม่ใช่ไอ้วินที่ถาม แต่เมียกูนี่แหละที่นั่งเงียบฟังมานาน เล่นซะตรงประเด็น…มันเองก็คงอยากรู้แทบจะทนไม่ไหวเหมือนกัน เพราะไอ้ฟี่ก็เพื่อนรักมัน
“เปล๊า!!!!... เฮ้ยพายคุ้กกี้นี่มันทำไมนิ่มๆ ล่ะ…บูดเปล่าเนี่ย…เฮ้ย แต่อร่อยดีว่ะ” สมกับที่เป็นเพื่อนกูจริง ครั้งแรกที่กินซอฟท์เบค หรือไอ้คุ้กกี้นิ่มเนี่ย ผมก็คิดว่ามันเสียแล้ว โวยวายใส่ไอ้พายใหญ่ว่าเอาอะไรมาให้กิน แต่เปล่า โดนไอ้พายด่าว่าโง่ซะยกใหญ่ มันเป็นชนิดหนึ่งของคุ้กกี้ ซึ่งบ้านเราน่ะชอบกินคริสปี้คุ้กกี้ คือแบบกรอบๆ แข็งๆ เราเลยชิน พอเจอแบบนิ่มๆ ก็นึกว่าเป็นคุ้กกี้ที่เปิดทิ้งเอาไว้นานจนมันนิ่ม… แต่กินไปกินมาผมชอบแบบนิ่มมากกว่าแข็งซะอีก…เฮ้ย ผมพาหลงประเด็นตามไอ้เหี้ยแจ็คแล้วเนี่ย!!!!
“สรุปทะเลาะกันสินะ… ถ้าแจ็คไม่พูด เราไปถามฟี่ก็ได้…” ไม้ตายของไอ้พาย… เล่นเอาไอ้แจ็คสำลักคุ้กกี้ ไอหน้าดำหน้าแดงเลย
“แค้ก แค้ก!!!” ไอ้แจ็คแค่ไอ แต่ไม่พูดอะไรออกมาอีก ไอ้พายเองก็ไม่ได้ถามต่อ ทุกคนก็เหมือนกัน คงจะพอเดาได้ว่า ไอ้แจ็คเข้าโหมดป้องกันตัวเองแล้ว และต่อให้คาดคั้นยังไงมันคงจะไม่พูดอะไรออกมาอีกแน่
“เออ… เหี้ยริว พรุ่งนี้มีงานนะได้เมลจากพี่นุชรึเปล่า” ไอ้วินเปลี่ยนเรื่อง เพราะบรรยากาศแอบมาคุเล็กๆ
“ได้แล้ว… งั้นเย็นนี้ไปซ้อมกันไหม ลิสต์เพลงที่ไอ้บีมส่งมาก็โอเคหมดนะ” พรุ่งนี้มีงานที่ห้างสรรพสินค้าใหญ่ใจกลางเมือง เป็นงานแกรนด์โอเพนนิ่งร้านเสื้อผ้าวัยรุ่นแบรนด์ดังจากเมืองนอก ซึ่งสาขานี้ไม่ใช่สาขาแรกในประเทศ สาขาแรกอยู่ที่ห้างฯ ใหญ่อีกห้างหนึ่ง แต่สาขานี้เขาเปิดใหญ่กว่าเดิม มีการเดินแฟชั่นโชว์ แล้ววงพวกผมก็ไปเล่นสดควบคู่ไปกับแฟชั่นโชว์
“ไหวเปล่าล่ะ หรือจะซ้อมพรุ่งนี้เช้า เพราะช่วงเช้าไม่มีงานที่ไหนอยู่แล้ว” ไอ้บีมเสนอทางเลือก แต่ผมไม่อยากรีบๆ ซ้อมตอนเช้า แถมนอนมาแล้วเต็มอิ่ม ขืนกลับไปนอนอีก เดี๊ยวก็ไม่หายจากอาการเจ็ทแลคนี่แน่ๆ
“ไหวดิ… ไปวันนี้แหละ มึงจองห้องซ้อมทันรึเปล่า”
“น่าจะยังพอมีว่างอยู่นะ เดี๊ยวกูโทรไปจองเอง” ไอ้บีมลุกขึ้นเดินออกไปนอกระเบียงเพื่อโทรศัพท์จองห้องซ้อมที่ค่าย
“กูไม่ไปด้วยนะวันนี้… เดี๊ยวจะแวะไปหาฟี่” ไอ้พายพูดให้ได้ยินทั่วถึงกัน ผมทันเห็นไอ้แจ็คสะดุ้งเล็กๆ
“เออ ได้สิ… เอางี้ไปตัดผมกันก่อนไหม พวกกูคงมีซ้อมกันประมาณหกโมง ทุ่มนึง เดี๊ยวตัดผมเสร็จกูขับรถไปส่งมึงหาไอ้ฟี่ แล้วค่อยไปซ้อม”
“อืมได้ ตามนั้น… งั้นเดี๊ยวกูโทรไปจองคิวกับพี่กรีนก่อน สักบ่ายสองแล้วกันเนอะ” ผมพยักหน้าให้ ไอ้พายก็ลุกเดินเข้าห้องไปจัดการจองคิวกับพี่ช่างตัดผมประจำของพวกเรา
“เงียบๆ นะมึง” ผมใช้เท้าเขี่ยไอ้แจ็ค ก่อนจะทักมันไปตรงๆ ก็ปกติคนที่มักจะผูกขาดบทสนทนามักจะเป็นไอ้แจ็ค
“เปล๊า!!!”
“เค้าว่าพวกเสียงสูง มักกำลังโกหกอยู่” ไอ้วินแย้ง…
“เปล๊า!!!” เหี้ย เสียงมึงจะสูงไปได้อีกไหม
“เหรอออออออออออ” ผมกับไอ้วินประสานเสียงกันโดยมิได้นัดหมาย…หมั่นไส้มันจริงๆ
“เฮ้ย กูกลับก่อนนะ สัญญากับหม่าม้าว่าจะกลับไปกินข้าวเที่ยงด้วย ไปล่ะ ฝากลาพายด้วย แต้งค์กิ้วนะของฝากเนี่ย… เฮ้ยบีมกูไปนะ ได้เวลาแล้วแมสเสจมาบอกด้วย เจอกันที่ห้องซ้อม ไปแล้วนะพวกมึง” อยู่ดีๆ มันก็ลุกขึ้นร่ำลา ทำท่าลุกลี้ลุกลน ขนาดไอ้บีมที่เพิ่งเปิดประตูระเบียงเข้ามายังทำหน้าเหวอ ว่าไอ้แจ็คมันจะรีบไปไหน…เออ หนีได้หนีไปนะมึง ยังไงซะ เดี๊ยวเมียกูก็ต้องไปเป็นเชอล็อคโฮมอยู่แล้ว มึงไม่รอดแน่ไอ้ผู้ร้ายปากแข็ง
หลังจากนั้น สักพักใหญ่ๆ ไอ้บีมกับไอ้วินก็ขอตัวแยกย้ายกลับบ้านบ้าง เรานัดเจอกันอีกทีตอนหกโมงครึ่งที่ห้องซ้อมในค่าย ผมกับไอ้พายเลยอาบน้ำแต่งตัวเตรียมออกไปตัดผมกัน
V
V
V
(ต่อข้างล่างค่ะ)
-
ตั้งแต่ไอ้พายไปอยู่ฝรั่งเศส มันก็ยังไม่ได้ตัดผมอีกเลย ตอนนี้ยาวปิดหน้าปิดตาไปหมดแล้ว ยิ่งผมมันหนาด้วยเลยดูหัวโตๆ พิลึก… ส่วนผมเองไอ้หัวที่ฟูๆ อยู่แล้ว มันก็ฟูหนักกว่าเดิมเล็กน้อยถึงไม่ตัดก็ไม่ได้ดูแย่ (ไปกว่าเดิม) สักเท่าไหร่ แต่ไหนๆ ไอ้พายมันจะไปตัดแล้ว ก็ตัดด้วยกันซะเลย…
“พี่กรีน เอาเหมือนเดิม แต่ว่าไถข้างตรงนี้นะฮะพี่” ไอ้พายสั่งพี่กรีนช่างตัดผมประจำของพวกเรา… เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องบังเอิญแบบน่าแปลกใจ คือผมเนี่ยตัดผมกับพี่กรีนมานานแล้วนะ สักสามปีกว่าได้ ถือเป็นช่างประจำคนเดียวที่ผมไว้ใจเลยล่ะ… แล้วพอผมมาคบกับไอ้พาย มีอยู่วันนึงก็ชวนกันไปตัดผม ไอ้พายบอกว่ามันมีช่างประจำคนนึงอยู่ร้านที่ร้านนี้ ชื่อพี่กรีน… ผมก็เลย เฮ้ย!!! ช่างคนเดียวกับกูเลย แปลกเนอะ เราไม่เคยเจอกันที่ร้านเลยด้วยซ้ำ… ไอ้พายบอกว่าตัดกับพี่กรีนมาตั้งแต่มันกลับมาอยู่เมืองไทยเลย นานกว่าผมซะอีก
“ไปอยู่ฝรั่งเศส นึกว่าจะลองช่างที่นั่นซะอีก ไหนกลับมาตายรังที่พี่ล่ะเนี่ยน้องพาย” พี่กรีนแซวไอ้พายระหว่างกำลังคลุมผ้าให้มัน… ผมที่ต้องรอคิวต่อจากไอ้พาย แต่สระผมเสร็จแล้วก็นั่งอยู่ที่เก้าอี้ตัวข้างๆ
“โหยพี่ ไม่ไหวฮะ… ค่าตัดผมเมืองนอกนี่แม่งปล้นกันชัดๆ เลย แพงมหาโหด แถมพูดฝรั่งเศสไม่ได้ เกิดไปสั่งผิดๆ ถูกๆ ออกมาแย่ ไม่ต้องสกินเฮดสถานเดียวเหรอพี่” ผมก็เพิ่งรู้ว่าเมืองนอกตัดผมแพง แต่ผมว่าเรื่องแพงไม่น่าจะเป็นปัญหาของมัน น่าจะเป็นเพราะกลัวไม่ถูกใจมากกว่า เพราะไอ้ของที่มันช้อปปิ้งมาแพงกว่าค่าตัดผมแน่นอน อย่างกระเป๋าใบใหม่ที่สะพายออกมาวันนี้ เป็นหนังสีดำใบโตๆ มันก็สวยดีนะ แต่ผมว่ามันดูกึ่งๆ แบบผู้หญิงก็หิ้วได้ ยี่ห้ออะไรสักอย่างที่ผมอ่านไม่ออก แต่ว่าสัญลักษณ์เป็นรูปตัว Y ซึ่งใบนี้มันบอกว่ามันเก็บตังค์ซื้อเอง เพราะอยากได้มาก และแพงมาก แต่มันไม่ยอมบอกราคาผมนะ ก็ดีเหมือนกัน สงสัยรู้ราคา หัวใจกูจะวายตายซะก่อน
“ริวล่ะคราวนี้จะเปลี่ยนลุคตัดสั้นเลยไหม หรือสกินเฮดดี” พี่กรีนหันมาถาม ขณะที่กำลังลงมือเล็มผมไอ้พายอย่างคล่องแคล่ว
“ไม่ล่ะพี่ ขอแบบเดิมดีกว่า สกินเฮดไม่ไหว ช่วงนี้หน้ากลมมาก ยิ่งกลับมาจากอังกฤษยิ่งอ้วนขึ้นเยอะเลยพี่” เมื่อเช้าชั่งน้ำหนัก ถึงกับผงะกันเลยทีเดียว ขึ้นมาสามกิโลฯ ถ้วน
“แสดงว่าน้องพายเลี้ยงดี ฮ่าๆ” พี่กรีนแอบแซว
“มันต่างหากที่เลี้ยงพายดี… นี่พายก็อ้วนขึ้นเหมือนกันนะพี่” อาจจะเป็นประโยคบอกเล่าธรรมดา แต่ไอ้คำว่า ‘มันต่างหากที่เลี้ยงพายดี’ ทำให้ผมแอบอมยิ้มอยู่คนเดียวไม่หยุด มันรู้สึกภูมิใจเล็กๆ อย่างบอกไม่ถูกจริงๆ
สักพักไอ้พายตัดผมเสร็จ ก็เป็นคิวผม… ไอ้พายตัดทรงเดิมแต่คราวนี้มันขอไถด้านข้างสองข้างเกรียนๆ แล้วเซ็ทผมข้างบนยุ่งๆ เล็กน้อย ดูเท่ๆ เปรี้ยวๆ แต่แอบหล่อมากกกกกกก พอผมสั้นหน้าตาก็ยิ่งสดใสกว่าเดิมด้วย เฮ้ออออภูมิใจจัง มีเมียหล่อ!!!
“จริงๆ ทรงนี้ของริวขายดีมากนะ พวกเด็กๆ วัยรุ่นมาตัดตามกันเพียบเลย… มาถึงก็ เอาทรงพี่ริว เทอมินอลครับ กันทั้งนั้น” เห็นไหม บอกแล้วว่าผมดัง ฮ่าๆ
“งั้นต้องยกความดีความชอบให้พี่เลย… ถ้าไม่ใช่พี่เป็นคนคิดทรงให้ คงไม่ออกมาหล่อขนาดนี้นะเนี่ย”
“โอ๊ย…ไม่หรอก เพราะเราดังด้วยนั่นแหละ พี่สิต้องขอบใจริว ที่ทำให้ลูกค้าร้านพี่เยอะขึ้นหลายเท่าตัวเลย…”
“เพราะพี่กรีนเก่งต่างหาก ที่ทำให้หน้าเกรียนๆ แย่ๆ อย่างมันออกมาเท่ได้ ฮ่าๆๆ” นี่ชมหรือด่ากูเนี่ยไอ้พาย
“แหมมมม…ใครจะไปหล่อสู้มึงได้ล่ะ” ไอ้พายทำหน้าแบบเหนือกว่า
“เออ… แต่ดูไปๆ ก็จริงนะ พายหล่อกว่าจริงๆ ว่ะริว” ขอบคุณครับพี่กรีน ที่ช่วยย้ำจุดยืนของผม!!!
หลังจากตัดผมเสร็จ… ผมกับไอ้พายก็ออกมาหาอะไรกิน ไอ้พายอยากกินอาหารไทย-จีน เราก็เลยไปจบกันที่ร้านอาหารจีนเก่าแก่ร้านหนึ่งในระแวกนี้ ร้านนี้ผมกับไอ้พายชอบมาก ราดหน้าเนื้อสับอร่อยสุดยอด แต่ไฮไลท์ของเค้าคือขนมปังกลม ที่อบร้อนๆ กินกับเนย และแยมแบบบ้านๆ แต่มันอร่อยมาก มาทีไรก็ต้องสั่ง… แต่วันนี้เราของดขนมปัง เพราะเบื่อเหลือเกิน
ร้านนี้บรรยากาศค่อนข้างมืดๆ แบบกึ่งๆ ภัตตาคารจีนเก่าๆ แต่อาหารอร่อยทุกอย่าง ผมกับไอ้พายสั่งไก่ผัดเม็ดมะม่วงหิมพานต์ ปลากะพงผัดเปรี้ยวหวาน ออส่วนกระทะร้อน แล้วก็ราดหน้าเนื้อสับมาแบ่งกันกิน… จริงๆ ปกติผมกับไอ้พายจะชอบมากินข้าวต้มตอนดึกๆ กัน เพราะเขาปิดห้าทุ่ม กับข้าวจีนแท้ อร่อยมากๆ เลยครับ
“อะ เออ… สวัสดีครับพี่ริว พี่พาย” ผมกับไอ้พายที่ก้มหน้าก้มตาจ้วงอาหารเข้าปากกันอยู่ เงยหน้าขึ้นตามเสียงที่ทักมาพร้อมๆ กัน… สิ่งที่เห็นตรงหน้า ทำเอาผมแทบสำลัก… ‘น้องเค้ก’ น้องชาย ยัยน้องครีม ที่ผมเคยเดาว่าสองพี่น้องนี่แหละ เป็นบ่อเกิดของข่าวและภาพของผมกับไอ้พายที่แอบคบกัน… หลังจากข่าววันนั้น น้องครีมนั่นก็เงียบๆ หายไป เห็นช่วงหลังๆ ไปถ่ายพวกชุดว่ายน้ำ ไม่ค่อยมีงานแสดงเท่าไหร่ แล้วก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย เพิ่งจะมีวันนี้แหละ ที่น้องชายน้องครีมเดินเข้ามาทักพวกเราถึงโต๊ะอาหาร…
“เอ่อ… สวัสดีครับ…” ผมเป็นคนเอ่ยทักตอบ โดยที่ไอ้พายก้มหน้ากินข้าวต่อ… น้องเค้กไม่ได้มาคนเดียว แต่มากับเพื่อนผู้ชายอีกสองคน ที่หน้าตาและรูปร่างกระเดียดไปในทางเดียวกัน
“จำเค้กได้ไหมครับ” จำได้แม่นเลยล่ะครับ
“ครับ” ผมตอบสั้นๆ
“อะ เออ… พี่เพิ่งกลับจากต่างประเทศเหรอฮะ เค้กเพิ่งเห็นข่าวในบอร์ดฯ เมื่อคืนนี้” ข่าวไวมากครับ แสดงว่ายังคงสโตกเกอร์ผมอยู่
“ครับ”
“มาทานข้าวเหรอครับ พี่ริวสบายดีไหม ช่วงนี้เค้กสอบ แล้วก็เรียนหนักมาก เลยไม่ค่อยได้ตามไปดูพี่ริวร้องเพลง” น้องเค้กยังคงยืนพูดต่อ… คือเอาจริงๆ น้องเค้าก็ไม่ได้ดูมีพิษมีภัยอะไรหรอกนะ ออกจะดูเหมือนแฟนคลับทั่วๆ ไปด้วยซ้ำ แต่ผมแค่รู้สึกแย่กับพฤติกรรมของพี่สาวเขา แล้วด้วยสันดารส่วนตัวของผม ผมเลยเหมารวมว่าพี่น้องคง ‘แย่’ พอกัน…
“น้องเห็นพวกพี่เล่นไพ่กันอยู่เหรอครับ ถามมาได้… ส่วนริวมันสบายดี และน้องมีหน้าที่เรียน ก็ควรเรียนนั่นคือสิ่งที่ควรทำ ถูกต้องแล้ว… ไม่ใช่ต้องโดดเรียนมาตามนักร้องแบบนั้นสงสารพ่อแม่ที่หาเงินมาให้เรียน… แล้วเข้ามาในร้านอาหารแบบนี้ คงจะเข้ามาทานอาหารถูกไหม เพราะฉะนั้น… เชิญครับ” ไอ้พายมันคงทนไม่ไหว เลยเอ่ยขึ้นมาดักคอ มันพูดเสียงนิ่งๆ เรียบๆ ไม่ดัง แต่ชัดเจนทุกคำพูด หน้าไอ้น้องเค้กกับเพื่อนเหวอไปตามๆ กัน คงช็อคพอดู… ดีที่เพื่อนคนหนึ่งของน้องเค้กคงได้สติก่อน เลยรีบดึงกันไปนั่งโต๊ะด้านหลังผม
“กูต้องยืนขึ้นปรบมือให้มึงไหมเนี่ย… เด็ดมาก!!!” ผมกึ่งยิ้มกึ่งขำให้ไอ้พาย ที่ตอนนี้กลับมาโหมดจ้วงข้าวอีกครั้ง
“อย่ามากวนตีน…กูยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่” หมาแม่ลูกอ่อนสู้เมียกูไม่ได้หรอก ไอ้ตัวนี้ดุกว่ากันเยอะ
“เปล่าน้า!!! กูชมจากใจจริงเลย” ไอ้พายเงยหน้าขึ้นมาค้อนใส่ แล้วก็ก้มไปกินต่อ… ยิ่งโมโหยิ่งกินหนักเลยนะนั่น
“นิสัยแย่ว่ะแฟนพี่ริวของแกอะ ไม่รู้ทนคบไปได้ยังไง… หยิ่งก็หยิ่ง แถมยังปากเสียอีก” เสียงดังลอดมาจากด้านหลัง ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าใคร… น้องจะไม่จบใช่ไหมเนี่ย เข้าใจเลือกคบเพื่อนจริงๆ นะ ปากดีเหลือเกิน… ผมหันมามองหน้าไอ้พาย ผมรู้ว่ามันได้ยิน แต่มันยังคงนั่งกินข้าวไปนิ่งๆ
“เห็นเขาว่ามั่วไม่เลือกด้วยไม่ใช่เหรอ ระวังพี่ริวของแกติดเอดส์นะเว้ยเค้ก” พอกันที ถึงไอ้พายนิ่ง แต่ผมนิ่งไม่ได้แล้ว ถ้าไม่ได้ทำอะไรสักอย่างกับไอ้เด็กพวกนี้
“น้องจะให้พี่แจ้งตำรวจข้อหา กล่าวหาผู้อื่นให้เขาเสียหายไหม… หรืออยากจะมีข่าวว่าโดนนักร้องดังชกหน้าในร้านอาหารใจกลางเมือง เลือกเอา!!!” ผมรู้ว่าผมเป็นคนใจร้อน แต่ทุกครั้งผมจะควบคุมตัวเองได้ดีเสมอ แต่ถ้าเป็นเรื่องไอ้พายทีไร ผมอดทนไม่ไหวจริงๆ
“พะ พี่ริว… พวกเราไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย… ก็แฟนพี่เป็นแบบนั้นจริงๆ นี่” เพื่อนไอ้น้องเค้กคนหนึ่งเอ่ยแก้ตัวขึ้นมา โดยที่ตอนนี้น้องเค้กทำหน้าเหมือนจะเป็นลมซะให้ได้ แต่ผมไม่สนหรอก ใครแม่งจะเป็นจะตายก็ช่างหัวมัน แต่อย่ามาแตะต้องคนของกูเป็นพอ
“ไอ้เด็กนี่!!!...”
“ริว!!!” ผมตั้งท่าจะเข้าไปลากตัวไอ้คนพูดให้ลุกขึ้น แต่ไอ้พายมาดึงห้ามไว้ก่อน
“มึงก็ได้ยินไม่ใช่เหรอ ว่าไอ้เด็กนี่มันด่ามึงก่อน” ผมหันไปพูดกับไอ้พายที่ยังคงดึงผมไว้อยู่ โชคดีของเราที่วันนี้คนในร้านแทบจะไม่มีใคร มีแต่ฝรั่งที่นั่งอยู่อีกฝากหนึ่ง และคงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเรา
“น้องเขาก็พูดถูกทุกอย่างนั่นแหละ… ใช่… พี่เคยมั่ว แต่พี่เรียนหนังสือ พี่มีการศึกษานะน้อง เพศศึกษาก็เคยเรียน เรื่องวิธีการป้องกันก็ทำเป็น เรื่องโรคน่ะไม่ต้องกลัว พี่ไม่เป็น และพี่ริวของน้องก็ไม่เป็นด้วย… แต่น้องน่ะระวังกันไว้บ้างนะ เพราะแค่การจะว่ากล่าวใครในที่สาธารณะชนเนี่ย ยังไม่รู้เลยว่าควรทำหรือไม่ควรทำ กาลเทศะน่ะรู้จักไหม โรงเรียนสอนแล้วไม่จำรึเปล่า… แล้วการที่พี่จะหยิ่ง หรือนิสัยไม่ดีมันเกี่ยวอะไรกับน้อง… ถ้าการที่พี่พูดเมื่อกี้แสดงออกว่าพี่นิสัยไม่ดี แล้วสิ่งที่น้องพูดเมื่อกี้ นิสัยดีมากๆ เลยใช่ไหม!!! อ่อ… พี่ว่าลองไปเรียนการเป็นคนนิสัยดีกับพี่สาวของเค้กดูแล้วกัน เผื่อจะได้นิสัยดีกันทุกคน… ขอให้อร่อยกับอาหารนะ”
พูดจบ ไอ้พายก็เดินไปหยิบกระเป๋า แล้วลากแขนผมไปที่เค้าท์เตอร์ พร้อมจ่ายตังค์… แล้วก็เดินออกจากร้านมาด้วยอาการที่นิ่งมาก
“โอเคไหม” ผมถามขณะที่เดินออกมาสักพัก
“โคตรจะโอเค… แม่งมันส์มากอะ ไม่ได้ด่าใครตรงๆ แบบนี้มานานแล้ว” อ้าว!! ซะงั้น
“เอาจริงๆ โอเคไหมเนี่ย” ผมไม่กล้าดึงมันมากอด เพราะตอนนี้เราอยู่เมืองไทย อยู่ใจกลางเมือง คนเยอะ วัยรุ่นแยะ เดี๊ยวจะมีคนไปตั้งกระทู้ด่าเอาซะเปล่าๆ
“โอเคจริงๆ เชื่อกูเถอะ ต่อไปนี้ไม่มีอะไรจะทำร้ายกูได้อีกแล้วล่ะ ช่างพวกแม่ง… ว่าแต่มึงเหอะ อารมณ์เย็นบ้างรึยัง วันหลังไม่ทำแบบนี้แล้วนะ กูล่ะกลัวมึงไปต่อยเขาเข้าจริงๆ คราวนี้ได้เป็นข่าวใหญ่อีกรอบ แถมเรื่องจะถึงตำรวจอีกต่างหาก… อย่าเสี่ยงแบบนี้เพื่อกูอีก… ถ้าอยากทำเพื่อกูจริงๆ มึงต้องดูแลตัวเองให้ดีนะริว… เราจะได้อยู่กันอย่างสงบสุข… แต่เอาเหอะกูว่าหลังจากวันนี้คงมีกระทู้ด่ากูอีกเละ เพราะไอ้เด็กนั่นมันคงไปฟ้องพี่มัน แล้วพี่มันก็ต้องออกมาเต้าข่าวอีก เฮ้ออออ ดีนะที่กูไม่มีห่าอะไรจะเสียแล้ว อยากด่าอะไรกูอีกก็เชิญ… กูเลือกแคร์เฉพาะคนที่กูรักก็พอแล้ว สบายใจ”
ผมหันไปยิ้มกว้างให้ไอ้พายที่ส่งยิ้มมาให้ผมเช่นกัน… นี่แหละที่ผมอยากเห็น รอยยิ้มของไอ้พาย… แค่นี้ผมก็พอใจแล้ว
“เวลายังเหลือ… ไปกินไอ้ติมกันนะ”
ขอตบรางวัลคนเก่งด้วยไอศครีมของโปรดของมันแล้วกัน… เขาว่าความหวานและความเย็น จะยิ่งทำให้เราสบายใจมากขึ้น…
+++++++++++++++++++
+ ตอนนี้เรื่อยๆ เอื่อยๆ นะคะ ไม่ค่อยได้เขียนความเรื่อยเปื่อยของคู่นี้สักเท่าไหร่ แต่ก็แอบเกือบดราม่าตอนท้ายเล็กน้อยเนอะ หวังว่าคงจำน้องเค้กได้นะคะ
+ คิดว่าทุกคนคงอยากรู้ว่าเกิดอะไรกับฟี่แจ็ค.... ไม่บอก กร๊ากกกกกกกกก เอาน่าเดี๊ยวค่อยมาบอก
+ ขอโทษจริงๆ นะ ที่หายไปนาน ด้วยปัญหาเดิมๆ คืองานหนักจริงๆ ค่ะ แต่ที่เห็นยังโพสต์นั่นนี่ความงาม ลัลล้าไปเที่ยว ก็แหมนะ มันก็ต้องมีกันบ้าง แต่ว่างเมื่อไหร่เราก็ปั่นนิยายต่อทุกครั้ง แม้จะได้ครั้งละไม่กี่บรรทัดก็ตาม
+ ขอบคุณที่ยังรอกันอยู่... หลายคนเบื่อ ไม่รอแล้ว เราเข้าใจนะ เพราะมันดอง ยืด นาน และเนื้อหาหลักๆ เหมือนไม่มีอะไรแล้วจริงๆ ถ้ามันจืดๆ ก็ขออภัยค่ะ ใครพอแล้วเลิกแล้วก็ไม่ว่ากัน จะเข้ามาอ่านอีกทีตอนจบเลยก็ได้นะ (เหมือนดูละครไทยอ่านตอนต้น ตอนกลาง และตอนจบรู้เรื่อง ฮ่าๆ
+ ขอบคุณทุกเม้นท์ และก็ทุกๆ ข้อความทั้งในเล้าฯ และที่เฟสบุคนะคะ ทุกคนเป็นกำลังใจจริงๆ
+ ปล. ใครอยากเห็นทรงผมน้องพาย กับอิริว คนที่อยู่ในเฟสฯ คงรู้ว่าทรงไหนเนอะ ตามนั้น
+ เจอกันอีกทีที่น้องรัน...
เมอร์ซี่... คุณแม่คนสวย!!!
-
จิ้ม ๆ #ตีสี่กว่า 55555555555555
-
เอื่อยๆแต่มันแสดงถึงความรักใช่มั้ยพี่เมอร์ซี่ 5555555555
ขอบคุณที่ยังมาต่อนะคะ นิยายรายสองเดือน(เวอร์)แต่เราก็รอ55555
ง่วงแท้ง่วงแท้ (บ่นส่วนตัว) ฟี่แจ๊คเกิดไรขึ้นนนนนนนนนนนนนนนนนน!
ไปทำการบ้านต่อก่อนนะ5555555 ฝันดีค่ะีพี่เมอร์ซี่จิิบิ
-
หายไปไหนมา
คิดถึงงงงงง :กอด1:
:call:
-
น้องพายเข้มแข็งแล้วเย้ๆๆๆ อย่าไปใส่ใจคนนิสัยเสียเลย พายพูดถูกทุกอย่าง ชนะเลิศ o13
แจ็คกับฟี่ มีบรรยากาศมาคุเพราะอะไรนี่ อยากรู้ๆๆๆๆๆ
-
ปากพายแม่งงงงงงงงง ยอดเยี่ยม!
-
:L2:
-
:man1:
คู่นี้ก็ยังรักกันเหมือนเดิม รอติดตามต่อไปค่ะ
บวกเป็ด
-
เย้ๆๆๆ
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
พายด่าได้โดนใจมากกกกกกกก
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ดีใจน้ำตาไหล :impress3: :impress3: คิดถึงริวกับพายมากก.... นึกว่าจะไม่ได้กลับเมืองไทยกันซะแล้ว
อ่านคู่นี้ทีไร อดอมยิ้มไม่ได้เลยจริงกับความรักแบบอินดี้ๆของริวกับพาย รักเค้ายิ่งใหญ่มาก.....
อยากรู้เรื่องของแจ็คฟี่...ใจจะขาด ทะเลาะ อะไร ยังไง กันค๊าาา...? รอ..ร๊อ...รอ นะคะ
+1ขอบคุณ คุณเมอร์ซี่มากค่ะ :กอด1: :กอด1:
มาทีแบบว่า ยาวววววววว สะใจมากเลยค่ะ
รอเรื่องนี้ได้เสมอ.... :L2: :L2:
-
พาย นายแน่มากกกกกก o13
-
แหม่ะะะ กระเทยน้อยพวกนี้นี่ พายเล่นให้หนักเลยลูก :z6:
พายกะริวน่ารัก :impress3:
-
ต้อนรับการกลับบ้านจ๊ะ ยังรักกันน่ารักเหมือนเดิมและมากกว่าเดิมด้วย ฮาพี่ริวอาบน้ำให้เมีย และ พายสุดยอดที่สั่งสอนคนไม่รู้จักกาลเทศะ ติดตามต่อไป
-
่ความลับไม่มีในโลก เดี๋ยวพายก็ไปงัดมาจากฟี่ ทุกอย่างก็จะสว่าง :m20:
ส่วน พาย ไม่ว่ายังไง ก็ยังคงแรงได้ตามกาละ เทสะ เสมอ ๆ น่ารักอ่ะ :จุ๊บๆ:
+1 ให้เป็นกำลังใจ นาน ๆ มาที ก็ดีกว่าหายไปเลย จริงเปล่า มามะ มากอดแน่น ๆ :กอด1:
-
เอ๊า!... ริวแมร่งฮา มีให้เลือกด้วย.5555+ ต้องจัดสักดอกนะ!
-
นี่พึ่งกลับจากอังกฤษกันเองเหรออออ เที่ยวกันนานมากกกก (แซวคุณแม่ไนท์ กร๊ากกก)
ริวและพาย ยังคงแรงแบบต่อเนื่อง ส่วนน้องเค็กนี่ อยู่ดีไม่ว่าดีจริงๆ
-
ริวพายยังน่ารักเหมือนเดิม
:กอด1:
-
:m4: ขอตบมือให้พาย ด่าได้สุภาพและนิ่งมากๆ ทำเอาเพื่อนน้องเค้กเหวอไปเลย พายแน่มาก o13
:m20: กับอิแจ๊ค ทำตัวคิคุได้น่าตืบแบบที่ริวบอกจริงๆ ว่าแต่มันมีปัญหาอะไรกับฟี่อ่ะ อยากรู้
คนเขียนอย่าลืมมาเล่าสู่กันฟังนะ นานแค่ไหนก็จะรอ :L2: :pig4:
-
อ่ะ ทั้งพายทั้งริว ดูแลกันและกัน หวานนนมากกกกๆๆๆ
พี่กับแจ๊คก็ ไม่ชัดเจสักที นิสัยแจ๊คนี่มันน่าจับมารีดเค้นความจริงที่อยู่ในปากมันจังน้า
หุบปากได้เงียบ แถเนียนเปลี่ยนเรื่องได้โคตรจะเนียนอ่ะ ฮ่าๆๆๆ
น้องพายคนเก่ง สะใจมากเลยยยย อย่าไปแคร์คนที่ไม่ควรแคร์เลยเน๊อะ
อยู่กับคนที่รัก ทำอะไรเพื่อคนที่เรารักดีกว่า รักกันๆๆ >////<
คิดถึงคนเขียน คิดถึงน้องพายกับริวด้วยยยย จะรออ่านตอนต่อไปน้าาาา สู้ๆ
:กอด1:
-
น้องริวมาแล้วแอ้วๆๆๆๆๆ
จับฟัดแก้มด้วยความไวแสง
:จุ๊บๆ:
เออ คนอ่านว่าน้องพายด่าไม่สะใจเลย
อิคนปาก...แบบนี้มันน่าจะโดนของจริงเข้าไปสักที
แต่แบบนี้ก็ดีแล้วเนอะ
แค่นี้ก็หางจุกตูดแล้วพวกเก่งแต่ปาก
o18
จะว่าไปน้องเค๊กนี่ก็น่ารักนะเคอะเมอร์ซี่
แต่เวลาน้องเค้าออกมาทีไรมีแต่พวกลูกคู่แรงๆทั้งนั้น
เลยทำให้ความน่ารักของน้องดร็อปลงแบบไม่ได้ผุดได้เกิดเลยทีเดียว
ถ้าน้องเค๊กอยากมีคนรักต้องเลิกคบอิพวกนี้ซะนะลูก
o3
ถึงจะรอนานไปนิด แต่คนอ่านก็ใจจดใจจ่อรอน้องริวเสมอนะค้า
:กอด1: น้องริวส่งท้ายด้วยความรัก
ขอบคุณเมอร์ซี่คนสวยค่า
:pig4:
-
ไม่เอื่อยเท่าไรหรอกพี่ ชอบซะอีก หวานๆบ่อยๆแบบนี้ อ่านแล้วมีความสุข อิอิ รอดราม่าน้องเค้กต่อ 555+ ชอบเวลาพายหึง อยากให้หึงจริงๆ
-
พาย ยังคงความแรงงงงส์ ไว้เช่นเดิม o13
ส่วนอิริวก็ยัง ปากหมา อยู่เช่นเดิมมมมม :laugh: :laugh: :laugh:
-
เมอร์ซี่... คุณแม่คนสวย!!! พาลูกๆกลับมาแล้วววววววว
-
สำหรับคู่นี้ แรงดี ไม่เคยเปลี่ยน :laugh:
อย่าหายนานๆ นะ
+1
-
เลิฟ เลิฟ น้องพายที่สุด
ตราบเท่าที่สองคนเข้าใจกัน
คนอื่นจะว่ายังไงก็ช่างเขาเถอะ
-
THUMB UP น้องพาย ฮ่าๆๆ สะใจมากอ่ะ
รอบหน้าขอเด็ดๆ อีกยก
ว่าแต่คุณเค้กนี่เค้ายังงัยเนี่ย ชอบมาหาเรื่องชาวบ้านเนอะ ไม่เข้าใจ
-
กระโดดกอดน้องพายและคนเขียน :man1:
ส่วนริว แจ๊คเค้ากอดเผื่อเราไปแล้วล่ะ :laugh:
มันน่าปลื้มจริงๆ อารมณ์ร้อนเฉพาะเรื่องของพาย :-[
แต่พายดูจะใจเย็นขึ้นเย้อออ ด่าแบบผู้ดี
น้องเค้กจริงๆก็คงไม่มีอะไร แต่เพื่อนๆนี่สิ ไม่ไหวๆ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ หายไปนานคิดถึงจัง :กอด1:
-
ได้อ่านแล้ว เกือบลืมน้องพายไปเลยอะ คือแบบว่าคิดนานไปไหม กว่าจะจำได้
พอทาเริ่ใอ่นอีกที อ้าวเรื่องนี้อ่านไปแล้ว แต่ขอบคุณมากนร้าครับที่มาต่อให้อ่าน
ขอให้มีความสุขนะครับ :L1:
-
หนูเชื่อว่าคนที่เข้ามาอ่านตอนนี้จบแล้ว 99% อยากรู้เรื่องแจ๊คฟี่มากกกก กร๊ากกกกกกก
จากที่ล้ออิริวในเฟสอยู่ทุกวันๆว่ามันเป็นตุ๊ด วันนี้มันได้โชว์แมนให้พวกเราเห็นแล้ว
ถึงแม้ว่าฝ่ายตรงข้ามจะเป็นเกย์เด็กตัวเล็กๆก็ตาม -*- แกแมนมากนะริว สู้สู้ 555555
สงสารน้องเค้กจริงๆเลยถ้าน้องแค่ปลื้มตามประสาวัยรุ่น แล้วซวยมีเพื่อนมีพี่แย่ๆ แบบนี้ เฮ้ออ
แต่ที่เจ๋งที่สุดก็คงไม่พ้นน้องพายคนเก่งของพี่ กร๊ากกกกกกกกก แรงดีไม่มีถอยจริงๆ ^^
-
จะสวีตหวานกันหน่อย
ตัวมารมาขวางซะได้ :m16:
-
คิดถึง!!!!
-
น้องพายเข้มแข็งขึ้นมากค่า สุดยอดดด o13
ฟี่กะแจ๊คมีเรื่องไรกันหว่า ไว้จะตามไปสืบกะน้องพายนะคะ ^^
-
คิดถึงจังผัวเมียคู่นี่
-
ใครว่าจะทิ้งไป...รอมาตลอดจริง ๆ นะ....
นี่แหละความรัก...ไม่ว่าจะมีอะไรเข้ามาก็ช่วยกันฝ่าฟันไปให้ได้...
ส่วนหนูแจ๊คกะน้องฟี่...ท่านแน่ใจนะว่าจะไม่บอก..หึหึ..หน่อยนึงน่า... :pig4:
-
รอจ้ารอ :z2:
-
:sad4:
:sad4:
:sad4:
ดีใจน้ำตาไหลพรากๆๆ
มาอัพแล้วววววววววววววววว
คู่นี้ดูแลกันน่ารักดี
ชอบตอนพายล้างหน้าให้ริว
มีหอมแก้มปิดท้ายด้วย แบบนี้ตื่นเต็มตาเลย ^ ^
แจ็คฟี่ มันอะไรกันจ๊ะ
ริวเอาอีกแล้ว
เวลาใครมาว่าพาย ของขึ้นทุกที
ชอบอ่ะ ความรู้สึกที่พายดดนปกป้องแบบนี้
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
แจ๊คก่าฟี่ทะเลาะอารายกานนนน
-
น้องพายเข้มแข็งมากลูก
-
พายสุดยอด
-
เห็นน้องพายเปรี้ยวแล้วฟินอ่ะค่ะ :กอด1:
-
ชอบพายมากครับด่าได้เจ็บทรวงมาก
น่ารักทั้งคู่ครับ
:mc4:
-
น้องพายสุดยอดดดด o13
-
แอร๊ยยยส์ รอตอนต่อไปจ้า
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เฮ้อ อยู่เฉยๆเรื่องก็วิ่งเข้ามาหาเองเลยเนาะพาย
แต่พายก็เข้มแข็งขึ้นมากจริงๆ o13
กลายเป็นอิริวเองซะอีกที่ใจร้อนแทนเมรีย :laugh:
-
คิดถึงงงงงริวกะพายจังเลยยยยยยยยย
น่ารักกกกกกกกกเนอะ
ฟี่ทะเลาะอะไรกับแจ๊คอะ อยากรุ้ 5555
-
อ๊ายยยยยยยยยย น่ารักอ่ะ น่ารักอ่ะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
คนเรามีปากก็พากันพูดไปเรื่อย นี่แหละสัจธรรม จริงๆไม่จริงก็ขอให้ได้พูดสนุกปากไว้ก่อน :เฮ้อ:
พายเข้มแข็งแบบนี้ก็ไม่ค่อยห่วงแล้ว แต่ที่ริวเดือดก็เข้าใจ น่าจะตบปากเด็กน้อยซักทีสองที :beat:
แล้วก็ยินดีรอเสมอนะคะ ไม่ทิ้งกันไปแน่นอน :กอด1:
-
เด็กพวกนี้ ปากสุนัขกันจริงๆ :angry2:
ริวพายยังน่ารักเหมือนเดิม :L1:
-
ตามอ่านมา 2วัน สนุกมากกกกกก จร๊า
จะรอคอยและติดตามต่อไป
รักพาย&ริว 5555++
-
โว้วววๆ
พายโคตรเจ๋งอ่ะ
เด็ดมาก
o13
คนเขียนสู้ๆ เป็นกำลังใจให้
-
ดัน อิอิ
-
อยากรู้ฟี่แจ๊กจะแย่แล้ววว !!
-
o13มาเร็วๆน่ะค่ะรออยู่ :impress3:
-
ไม่ได้มาเร่ง...แต่เกรงจะไม่ทราบว่าคิดถึงค่ะ :L2:
-
เรื่องนี้ กว่าจะตามทัน เล่นเอาตามอ่านตาแฉะเลย!
คู่นี้เค้าหวานเค้าน่ารักกันแบบแปลกๆ (แปลกแต่ชอบนะเออ)
น่ารักดีตอนที่ริวเรียกพายว่าน้องแรดด 55555
น้องแรดกับพี่เหี้ย โอยย หลงรักกก
รออ่านต่อนะะะะ o13
-
สวัสดีค่า...
มาแล้วฮะ... วันนี้ เป็นตอนพิเศษคู่ฟี่ กับแจ็คนะคะ... เห็นหลายคนรอคู่นี้อยู่...
ส่วนน้องพายกับริว ยังไม่จบนะคะ (ยืดฉิบ!!!)
ปล. คำผิดเดี๊ยวกลับมาแก้ค่ะ...
+++++++++++++++++++++++++
ตอนพิเศษ แจ็ค & ฟี่…: อดีตที่หวนคืน
“ฮัลโหลฟี่ อยู่ห้องรึเปล่า” เสียงใสๆ จากเพื่อนซี้ของผมดังอย่างร่าเริงมาตามสาย
“ปะ เปล่า… มีอะไรเหรอพาย” ผมกำลังโกหกเพื่อนซี้ตัวเองอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน ไม่รู้ทำไมต้องโกหก แต่ปากมันไวกว่าความยับยั้งชั่งใจซะแล้ว
“เหรอ… พายว่าจะไปหาที่ห้องน่ะ เอาของฝากไปให้ แล้วก็จะไปคุยด้วย” พายคงอยากมาอัพเดทเรื่องเรียนหรือ เรื่องที่มหา’ลัย แต่ผมยังเจอพายตอนนี้ไม่ได้จริงๆ พายมันช่างสังเกต และฉลาด ผมกลัวมันถามคำถามบางอย่างที่ทำให้ผมต้องเลือกโกหกใส่มันอีกครั้ง… แถมตอนนี้… ผมกำลังอยู่กับบางคน ที่ผมจะให้มันมาเจอไม่ได้เด็ดขาด
“เอาไว้พรุ่งนี้ได้ไหมพาย เดี๋ยวเราไปหาพายที่ห้องก็ได้นะ”
“เอางั้นเหรอ… แต่เรากำลังจะถึงที่คอนโดแจ็คแล้วนะ ให้เราเอาของไปฝากไว้ที่ยามไหม แล้วเดี๊ยวคืนนี้ฟี่กลับมา ค่อยแวะมาเอา หรือว่าจะให้เรานั่งรอ รอได้นะ วันนี้เราฟรี ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว”
“เออ… เราไม่แน่ใจเลยว่าจะกลับห้องรึเปล่าคืนนี้… คือ เรา… เรามีงานกับพี่ตุลน่ะ พี่ตุลแกหาคนอีดิทรูปถ่ายเป็นร้อยรูป งานด่วนต้องเสร็จคืนนี้ สงสัยต้องค้างว่ะพาย” เฮ้อ… ตั้งแต่คุยโทรศัพท์กับพายมา ยังไม่ถึงห้านาที ผมก็โกหกพายไปหลายเรื่องแล้ว รู้สึกแย่จริงๆ แต่ผมก็ยังไม่อยากให้พายรู้เรื่องนี้…
“เหรอ… อืมงั้นก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยนัดกันใหม่ก็ได้ เราเองก็ดันลืมโทรมาก่อนเองด้วยล่ะ… แต่พรุ่งนี้ห้ามรับนัดใครนะ แล้วเจอกัน”
พายวางสายไปแล้ว… แต่ผมยังคงยืนอยู่ที่เดิม… เก็บโทรศัพท์รุ่นสมัยนิยมที่ไอ้เจ้าของห้องนี้มันเอามาให้ เพราะได้มาจากงานโฆษณาที่วงมันไปร่วมงานอีเว้นท์ของเขา ไว้ในกระเป๋ากางเกงยีนส์ แล้วก็เผลอหยิบซองบุหรี่ในกระเป๋าอีกข้างขึ้นมา เคาะๆ ให้บุหรี่ที่ยังอัดแน่นอยู่เต็มซองโผล่หน้าออกมา… กะว่าจะลด ละ เลิก ให้เหลือวันละสองมวน วันนี้เช้าดูดไปแล้วสอง… ขออีกสักตัวแล้วกันนะ แก้เครียด!!
ควันบุหรี่สีขาวขุ่น ลอยฟุ้งตัดกับแสงของพระอาทิตย์ที่กำลังจะหลับใหล ลับขอบฟ้า… เมื่อก่อนช่วงหลังจากที่ผมอกหัก ผมก็เริ่มเกลียดช่วงเวลาแบบนี้ มันเหงา อึดอัด และอ้างว้าง… น้ำเน่าชะมัด อย่างกับนิยายที่ผู้หญิงเขาชอบอ่านกัน แต่มันก็เสือกเกิดขึ้นกับผม…
คงเพราะเมื่อก่อน ผมมักจะเปรียบเปรยผู้หญิงของผมทุกคนว่าพวกเธอเป็นเหมือนพระจันทร์ ผมเป็นพวกชอบเปรียบเทียบสิ่งมีชีวิต กับสิ่งไม่มีชีวิตเสมอ เออ… ก็กูอาร์ตทำไงได้… ที่ผมรู้สึกว่าผู้หญิงของผมเหมือนพระจันทร์ ก็เพราะพวกเธอสวย สง่า เย็นตา และงดงาม สีเงินยวงมักดึงดูดความต้องการครอบครองของคนที่กำลังแหงนหน้ามองได้เสมอ ผมเคยอยากได้พระจันทร์เก็บไว้เป็นของตัวเอง แต่สุดท้ายแสงของพระจันทร์ที่ทอให้ผืนกำมะหยี่สีดำดูมีชีวิตชีวา กลับไม่เคยสาดแสงส่งมาถึงผมได้… ผมจึงต้องปล่อยให้พระจันทร์ไปอยู่ในที่ที่ควรจะอยู่ และพยายามรับรู้และทำใจ ว่าพระจันทร์ไม่ใช่ของเราอีกต่อไป…
พอผู้หญิงของผมทุกคนจากไปพร้อมกับความรัก ผมก็เริ่มเกลียดช่วงเวลาแบบนี้ เพราะเมื่อไหร่ที่เห็นพระอาทิตย์กำลังจะโบกมือลา เมื่อนั้นผมก็จะต้องมองเห็นพระจันทร์ที่กำลังส่องแสงให้กับท้องฟ้า
และย้ำเตือนถึงการไม่มีอยู่ของความรักอีกต่อไป
แต่ตั้งแต่มี ‘มัน’ เข้ามาอยู่ในชีวิต มันก็ไม่เคยปล่อยให้ผมได้รู้สึกแบบเดิมอีกเลย…
หากชีวิตผมเหมือนจมอยู่กับช่วงเวลาโพล้เพล้ยามพลบค่ำแบบนี้ ชีวิตของมันก็คงเหมือนช่วงเวลาเที่ยง ที่แสงแดดจัดจ้านร้อนแรง ส่องแสงอ้อล้อหยอกเย้ากับทุกสิ่งที่ผ่านเข้าไปในรัศมีของมัน… มันสดใส สว่าง และอบอุ่น จนบางครั้งก็ร้อนจนเกินไปด้วยซ้ำ… ความเจิดจ้าแบบนี้มีเสน่ห์ในตัวเสมอ มันมักเป็นคนแรกๆ ที่เพื่อนๆ จะนึกถึง มันมักจะอยู่ในกลุ่มคนหมู่มากได้อย่างกลมกลืน ทุกๆ ที่ที่มีมันอยู่ มักจะมีเสียงหัวเราะอยู่รอบๆ ตัวมันเสมอ มันเป็นที่รักของเพื่อน แฟนเพลง พี่ๆ ทีมงาน เป็นลูกชายที่พ่อแม่ภูมิใจ…และเป็นคนรักที่ดีอย่างเสมอต้นเสมอปลาย
แล้วสุดท้ายแสงแดดก็ส่องถึงผม ให้ความอบอุ่นผม แสงของมันไม่ทำให้ผมกลัวช่วงเวลาเย็นอีกต่อไป มองพระจันทร์ทีไร ก็ไม่ได้กลับไปหนาว เหงา เศร้าเหมือนเดิม… ก็ผมมีพระอาทิตย์อยู่ใกล้ๆ ผมจะมัวอาลัยถึงพระจันทร์อยู่ทำไม
ก็คงเพราะว่าผมดันตกหลุมรักแสงแดดจัดๆ อย่างถอนตัวไม่ขึ้นอีกแล้วน่ะสิ…
แต่… ถ้าอยู่ดีๆ พระจันทร์ก็หันกลับมาหาคุณล่ะ? คุณจะทำอย่างไร?
“พี่ฟี่… ยังสูบบุหรี่อยู่เหรอคะ ไหนเคยบอกกับพายว่าจะเลิกแล้วไง” ไม่ต้องตกใจนะครับ พายคนนี้ ไม่ใช่พายคนที่เพิ่งวางสายไป… คิดว่าทุกคนคงจะจำเธอได้ ‘น้องพาย’ ผู้หญิงที่เป็นเจ้าของรูปรอยสักรูปพายบนหลังเท้าขวาของผม…
“ก็พยายามลดแล้วล่ะจ้ะ ปกติดูดวันละเจ็ดตัว เดี๋ยวนี้เหลือสอง สามตัวเอง นี่ยังอยู่ในโควต้าน่ะ พายออกมาทำไมคะเดี๋ยวกลิ่นบุหรี่ติดผม” ผมรีบขยี้บุหรี่ในมือลงในที่เขี่ยบุหรี่ของผมที่เอามาวางไว้บนโต๊ะริมระเบียง โต๊ะประจำที่ผมมักจะมายืน หรือนั่งสูบบุหรี่แก้เครียด เวลาคิดงานไม่ออก แล้วส่งยิ้มให้กับสาวน้อยที่ยืนอยู่ตรงประตูระเบียง
“แล้ว…พี่แจ็คเขาจะไม่ว่าอะไรแน่นะคะที่พายมาอยู่ที่ห้องด้วยแบบนี้ พายไม่เห็นเขากลับมาเลย…”
“มันคงติดงานน่ะพาย… มันไม่ว่าอะไรหรอก ช่วงนี้ไอ้ริวเพิ่งกลับมาด้วย งานมันก็เลยเข้าเยอะ ช่วงงานเยอะๆ แจ็คมันก็ไม่ค่อยกลับห้องสักเท่าไหร่”
“พายอยากเจอพี่แจ็คจัง ตอนที่อยู่ไทยยังเคยไปกรี๊ดพี่ริว กรี๊ดวงเทอร์มินอลกับพวกยัยแจนเลย… เคยเห็นแต่ตัวจริงบนเวที อยากเจอแบบตัวเป็นๆ ใกล้ๆ ยัยแจนคงอิจฉาพายน่าดูท่าได้รู้ว่าพายได้มานอนห้องพี่แจ็ค ท่าทางพี่เขาจะเป็นคนใจดีนะคะ บนคอนเสิร์ตก็ฮาตลอด ดีจังเลยนะคะที่พี่ฟี่สนิทกับพี่แจ็คด้วย ไม่น่าเชื่อเลยเนอะ เมื่อก่อนเห็นพี่ฟี่คบแต่พวกที่คณะกับพวกเพื่อนที่ถา’ปัด”
“เดี๋ยวถ้าไม่มีงานมันก็คงกลับมาเองแหละจ้ะ…”
ผมปิดพายไม่ได้ว่าเจ้าของห้องนี้คือใคร เพราะรูปกับข้าวของต่างๆ ในห้องนี้ส่วนหนึ่งมันก็เป็นของไอ้แจ็ค แต่ผมไม่ได้บอกพาย… เรื่องระหว่างผมกับแจ็ค เพียงแต่บอกว่าสนิทกันผ่านทางพาย เพราะพายเป็นแฟนริว และริวเป็นเพื่อนสนิทแจ็ค พอได้เที่ยวกัน คุยกัน ก็รู้สึกว่ามันเป็นคนดีคบได้ ก็เลยสนิทกันมาเรื่อย แล้วก็บังเอิญได้มาแชร์ห้องกับมัน…
ส่วนเรื่องที่น้องพายเธอโผล่มาได้อย่างไร…เรื่องของเรื่องมันมีอยู่ว่า เมื่อสี่วันก่อน… ก็มีเบอร์ที่ไม่คุ้นเบอร์หนึ่งโทรเข้ามา ปกติผมมักรับทุกสายอยู่แล้ว เพราะผมรับงานฟรีแลนซ์ เผื่อลูกค้าคนอื่นๆ จะโทรเข้ามาสั่งงาน ผมจะได้ไม่ผลาด… แต่พอผมรับสายเสียงปลายสายที่คุ้นเคยก็ทำเอาผมแทบช็อค… ‘น้องพาย’ ผู้หญิงที่ผมเคยรักสุดหัวใจ ผู้หญิงที่เคยดึงชีวิตผมให้ออกมาจากความมืดมนของรักครั้งเก่า ผู้หญิงที่ผมเสียสละความรักของตัวเอง เพื่อให้เธอได้ไปใช้ชีวิตอย่างมีความสุขที่อเมริกา… แต่วันนี้เธอกลับมา…
พายโทรมาบอกให้ช่วยมารับเธอที่สถานีรถไฟฟ้าพญาไท เพราะเธอนั่งแอร์พอร์ทลิงค์ มาลงที่นั่น และเธออยากเจอผมที่สุด… ด้วยอารามตกใจ แปลกใจ และช็อคเล็กๆ ผมเลยบอกไอ้แจ็คแค่ ‘น้องพาย แฟนเก่ากูมา เดี๊ยวกูออกไปหาเค้าก่อนนะ’ แล้วก็หุนหันออกไป… โดยที่ผมไม่ได้คิดว่า แจ็คมันจะรู้สึกอะไรรึเปล่า!!
พอไปถึง ผมก็เจอน้องพายยืนรออยู่ตรงทางเชื่อมระหว่างแอร์พอร์ทลิงค์กับสถานีรถไฟฟ้า… เหมือนภาพในหนัง เธอทิ้งกระเป๋าลากขนาดกลางในมือ แล้วรีบวิ่งเข้ามา อ้าแขนโผกอดผมเต็มแรง… ผมยกมือขึ้นโอบตอบ พร้อมลูบหัวเธอเบาๆ ด้วยความคิดถึง…
พายเล่าให้ผมฟังว่า ตอนนี้เป็นช่วงปิดภาคเรียนของที่อเมริกา เธอก็ขอพ่อกับแม่บินไปเที่ยวอีกรัฐหนึ่งกับเพื่อนๆ แต่จริงๆ แล้วเธอโกหก เธอกลับมาที่เมืองไทย เพราะวีซ่าของน้องเป็นแบบนักเรียน และยังไม่หมดอายุ น้องก็เลยใช้โอกาสนี้ พยายามทำงานพิเศษเก็บเงิน แล้วบินกลับมาหาผม
‘แล้วพายจะนอนที่ไหนล่ะคืนนี้ แล้วนี่คุณพ่อคุณแม่รู้รึยังว่าพายมาเมืองไทย’ นั่นคือประโยคที่ผมถามเธอ หลังมื้ออาหารเย็นในร้านแถวๆ นั้นจบลง
‘คุณพ่อคุณแม่ยังไม่ทราบค่ะ ท่านก็คงคิดว่าพายไปเที่ยวกับเพื่อนนั่นแหละ พายแค่อยากมาเจอพี่ฟี่ พายคิดถึงพี่ฟี่นะ พี่ฟี่ไม่เคยตอบเมลพายเลย โทรมาก็ไม่รับสาย พายคิดถึงพี่มากรู้ไหม…’ น้องพายเอื้อมมือมากุมมือผมไว้ บีบกระชับเบาๆ ถ่ายเทความคิดถึง และความรัก ส่งผ่านทางความอบอุ่นในอุ้งมือ
‘พี่ไม่ชอบเลยที่พายทำแบบนี้ มันอันตรายมากนะเดินทางคนเดียวโดยที่ไม่มีใครรู้… แล้วเจ้าหนี้เก่าของพ่อพายอีกล่ะ ถ้าเขารู้ว่าพายกลับมา เกิดเขามาจับตัวไปเรียกค่าไถ่จะทำยังไง มันเสี่ยงมากเลยนะพาย…’
‘พายมาแค่อาทิตย์เดียวเท่าเอง ไม่ได้กะจะหนีตามพี่ฟี่ซะหน่อย… ถ้าพี่ฟี่เป็นห่วงพาย พี่ฟี่ให้พายไปค้างด้วยนะ นะคะ นะ… พายไว้ใจพี่ฟี่ที่สุดในโลกแล้ว นะคะพี่ฟี่ น้า!...’
‘แต่… เออ… แต่ตอนนี้พี่อยู่กับเพื่อนที่คอนโดน่ะ… ไม่ใช่ของพี่เอง คือ… พี่ขอแบ่งครึ่ง แล้วเช่าห้องอยู่กับมัน’ ผมเลือกจะโกหกพายออกไป แต่ในใจ ก็ไม่อยากให้พายไปค้างที่ไหน… เพราะผมเป็นห่วงเธอจริงๆ
‘ว้า!!! แล้วอย่างนี้ทำยังไงดีล่ะ… เอาแบบนี้ไหมคะ เดี๋ยวพายนอนโรงแรม พี่ฟี่มาอยู่เป็นเพื่อนพายที่โรงแรมได้ไหม นะคะ นะ’
‘เออ… ไม่ได้หรอกพาย… พี่ว่าแบบนั้นมันดูไม่เหมาะนะ… เอางี้ เดี๋ยวพี่ขอโทรถามเพื่อนก่อน ว่าถ้าจะให้พายไปค้างด้วย มันติดขัดอะไรไหม… อย่างน้อยที่คอนโดนั้นก็ปลอดภัย พายเองก็จะได้ไม่เปลืองเงิน’ ด้วยความบริสุทธิ์ใจและเป็นห่วงเธอ ผมเลยรีบโทรไปถามไอ้คนเจ้าของห้องทันที
‘เออ…มึง… ถ้าเกิดกูจะขอให้พายเขาไปอยู่กับเราสักอาทิตย์นึงได้ไหมวะ’ ปลายสายเงียบไปสักพัก ใจผมเองก็เกือบแป้ว ไม่รู้ว่ากลัวอะไรมากกว่ากัน ระหว่ากลัวมันไม่ให้น้องพายมาอยู่ หรือกลัวมันเข้าใจผิด…
“ก็… ตามใจมึงแล้วกัน’ เสียงมันตอบออกมาเรียบๆ ไม่ค่อยสมกับเป็นมันเท่าไหร่
‘ตามใจกูได้ยังไง… ก็ห้องนั้นเป็นห้องมึง’
‘แต่ตอนนี้มันก็เป็นห้องมึงด้วยเหมือนกัน… จะพาใครมาก็พามาเถอะ… เดีี๋ยวอาทิตย์นี้กูจะกลับไปนอนบ้านนะ หม่าม้าบ่นถึง มึงก็ตามสบาย’
‘มึงโกรธกูเหรอแจ็ค… มึงมีเหี้ยอะไรก็พูดออกมาตรงๆ ดิวะ ไม่พอใจก็พูดออกมา มึงไม่ต้องประชดกูแล้วก็ออกไปนอนบ้านแม่หรอก’ ผมเริ่มโมโห รีบลุกเดินออกมานอกร้านอาหาร เพราะกลัวน้องพายจะตกใจกับบทสนทนาของผมกับปลายสาย
‘กู ไม่ ได้ โม โห… แต่ม้าให้กูกลับบ้านจริงๆ เพราะกู๋กูกลับมาจากจีน เขาอยากให้กูไปอยู่บ้านคุยกับกู๋บ้าง นานๆ เค้าจะกลับมา มึงนั่นแหละ จะมาโมโห คาดคั้นใส่กูทำไม… กูยังไม่ได้ว่าอะไรสักคำ ขอให้แฟนเก่ามานอนที่ห้อง กูก็อนุญาตแล้ว แล้วมึงจะเอาอะไรจากกูอีก…’ วินาทีนั้นผมรู้เลยว่ามันโมโห เพราะคนอย่างไอ้แจ็ค ต่อให้มีเรื่องคอขาดบาดตาย มันก็ยังคงพูดจากวนตีน เล่นได้ตลอดเวลา แต่นี่ทุกๆ ประโยค ทุกๆ คำพูด มันเรียบเฉยซะจนผมกลัว!
‘…….............................’
‘เฮ้อ… เอาเถอะ พาเค้ามานอนนี่แหละ จะได้ปลอดภัย ส่วนกูก็ไปนอนบ้าน น้องเค้าก็จะยิ่งปลอดภัยกว่าเดิม ฮ่าๆ… ก็ถ้าหากมึงบริสุทธิ์ใจ แถมยังโทรมาบอกแบบนี้ กูจะทำตัวสะดีดสะดิ้งเป็นนางเอกชะนีทำไม ไร้สาระเปล่าๆ ถึงปกติกูจะเป็นคนไร้สาระก็ตามเหอะ ฮ่าๆ’ แล้วอยู่ดีๆ มันก็กลับมาใช้น้ำเสียงและประโยคแบบคุ้นเคย ผมไม่รู้ว่ามันแกล้งทำรึเปล่า ในใจก็ยังลังเล ว่ามันจะโกรธไหม… แต่ถ้าไม่พาน้องพายไปนอนที่ห้อง แล้วผมไปนอนกับน้องพายที่โรงแรม มันจะต่างอะไรกัน ยังไงผมก็ปล่อยให้พายอยู่คนเดียวไม่ได้
‘โกรธรึเปล่า?’
‘เปล่า… มึงนี่ทำตัวเหมือนเมียกำลังจะมีชู้’
‘ไอ้สัด… เออ ไม่โกรธก็ไม่โกรธ แต่กูจะบอกว่า กูไม่ได้มีเจตนาไม่บริสุทธิ์ กูแค่เป็นห่วงน้องเค้า มึงเข้าใจกูนะ’
‘จ้าๆ พี่แจ็คเข้าใจจ้าน้องฟี่…แค่นี้ก่อนนะ มีสายซ้อน’ แล้วมันก็วางสายไป พร้อมกับใจผมชื้นขึ้นมาอีกหน่อย อย่างน้อยมันก็รับรู้แล้ว และก็ ‘เหมือนจะ’ ไม่ได้โกรธ หรือว่าอะไร
หลังจากนั้นผมก็พาน้องพายมาที่คอนโด… แต่แทนที่ผมจะเจอไอ้เจ้าของห้องมันอยู่ที่นี่ มันกลับทิ้งเอาไว้แค่โพสต์อิทที่เขียนแค่ว่า ‘กลับบ้านนะ’ มันจะรีบอะไรของมันวะ กลับบ้านตอนสี่ทุ่มเนี่ยนะ… ก่อนหน้านี้ก็ไม่เห็นจะบอกไว้ก่อนเลยว่าจะไปค้างที่บ้าน ถ้าคิดในแง่ร้าย ก็คือ มันไม่อยากเจอหน้าน้องพาย และกำลังไม่พอใจผมอยู่ แต่… มันก็ไม่เห็นว่าอะไรเลยนี่ หรือกูคิดมากเกินไป เอาเถอะ ไหนๆ ก็พาพายมาแล้ว…
ผมให้พายนอนในห้องผม ส่วนตัวผมเองไปนอนห้องไอ้แจ็ค ยังไงซะในช่วงหลังมานี่…ห้องนี้ก็เป็นห้องนอนเกือบประจำของผมเหมือนกัน…
รุ่งขึ้นอีกวัน ผมกะจะเข้าไปหาไอ้แจ็คที่บ้าน แต่ก็ลืม… เพราะมัวแต่ยุ่งๆ พาน้องพายไปหาเพื่อนเก่าๆ แวะไปไหว้พระ แล้วก็กินนู่นกินนี่ที่เธอชอบ และคิดถึง… ผมลืมไอ้แจ็คไปชั่วขณะ!
จนหมดวัน… ผมก็ได้รับโทรศัพท์ข้ามประเทศจากพายเพื่อนผมให้โทรไปบังคับไอ้แจ็คให้ไปรอรับที่สนามบิน ในคืนวันพรุ่งนี้ ผมเลยได้โอกาสโทรหามันด้วย…
‘เมื่อกี้พายโทรมา บอกให้มึงช่วยขับรถไปรับที่สนามบินหน่อย’ เสียงหัวเราะของหม่าม้าที่ผมจำได้ พร้อมเสียง พูดคุยที่เหมือนจะแย่งกันพูดมากกว่าจะมีผู้ฟัง ดังรอดออกมาจากปลายสาย ทำให้รู้ได้ว่า ไอ้แจ็คมันอยู่บ้าน… ไม่รู้ทำไม พอรู้ว่ามันอยู่บ้าน แล้วผมก็โล่งใจ… ก็แค่เป็นห่วง ไม่อยากให้มันออกไปเที่ยวดึกๆ ช่วงนี้ต้องเก็บตัวทำเพลงกันด้วย
‘อะไรว้า!!! ไอ้เหี้ยริวบังอาจใช้ให้เมียมันโทรมาบังคับเมียกูเชียวเหรอ’ ผมหน้าแดงกับประโยคของมันอย่างไม่รู้ตัว ไม่ใช่ว่ามันไม่เคยพูดอะไรทำนองนี้ ก็ไอ้แจ็คน่ะมันปากพล่อยจะตาย… แต่ ได้ยินทีไร มันก็ยังอดเขินไม่ได้อยู่ดี!
‘ไอ้สัดนี่… สรุปว่ายังไง… ไปเหอะมันดึกมากถ้าให้พวกมันกลับแท็กซี่เองก็ลำบาก’
‘มันไม่ลำบากหร้อก!… ถ้ากูไม่ไปรับ เดี๋ยวมันก็หาคนอื่นไปรับเองได้ ตีสองตีสามเป็นเวลาหลับลึกของน้องแจ็คนะ น้องแจ็คไม่ไปไหนทั้งนั้น’
‘ถ้ามึงไม่ไปกูไปเองก็ได้… เดี๋ยวกูหายืมรถเพื่อนกูไปรับมันเอง มึงนี่มันใจดำจริงๆ นี่เพื่อนซี้มึงแท้ๆ นะ’
‘เออๆ กูไปก็ได้… ไม่ต้องทำเสียงเหวี่ยงขนาดนั้นหรอก… ถ้ากูใจดำจริงๆ กูคงไม่ต้องเสียสละอะไรหลายๆ อย่างหรอกฟี่ แค่นี้นะ พรุ่งนี้ตีหนึ่งกูแวะไปรับ’ แล้วมันก็วางสายไป… อะไรของมันวะ เลือดจะไปลมจะมา คุยฮาๆ อยู่ดีๆ แม่งก็เม้งใส่ซะงั้น พูดจาไม่รู้เรื่องจริงๆ
ตีหนึ่งของอีกวัน มันก็มารับผม แต่ไม่ยอมขึ้นมาบนห้อง… มันบอกว่าขี้เกียจ… ผมสั่งน้องพายเอาไว้แล้วว่าคืนนี้จะออกไปรับเพื่อนที่สนามบิน ถ้ามีใครมาเคาะประตูอย่าเปิด เพราะว่าผมมีกุญแจ ถ้ากลับมาจะไขเข้ามาเอง…
‘เป็นอะไรของมึง ทำไมไม่ขึ้นไปบนห้อง’ คำแรกที่ผมทักมันเมื่อเข้าไปนั่งในรถเรียบร้อย
‘ก็บอกแล้วว่าขี้เกียจ ง่วงด้วย…’ มันตอบเสียงห้วน เป็นห่าอะไรอีกวะ
‘งั้นลงมา เดี๋ยวกูขับให้…’ มันไม่ตอบ แต่กระชากรถออกไป
‘เป็นเหี้ยอะไรของมึงอีกเนี่ย… เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ไม่พอใจอะไรกูรึเปล่า มีเหี้ยอะไรทำไมไม่พูดออกมา’ หลังจากนั่งเงียบกันมาสักพัก ผมอึดอัดอดไม่ได้ที่จะถามออกไป
‘เปล่า… กูง่วง… ก็เลยหงุดหงิด’ โกหก… ปกติคนอย่างมัน ไม่ใช่คนขี้หงุดหงิด ผมเลยเลือกที่จะเงียบดีกว่า จริงๆ แล้วโดยพื้นฐาน ผมเป็นคนเงียบๆ ติดจะใจเย็น นิ่งๆ ซะด้วยซ้ำ แต่ตั้งแต่มาคบกับมันนี่แหละ ผมกลายเป็นคนแหย่ขึ้น หงุดหงิดง่าย มีอารมณ์ร่วมกับสภาพแวดล้อมได้มากกว่าเดิม
หลังจากที่รับพายกับไอ้ริวไปส่งที่คอนโดพวกมันเสร็จแล้ว… ไอ้แจ็คก็ขับรถกลับมาที่คอนโดของเรา มันจอดรถให้ผมลงที่หน้าประตูทางเข้าตัวตึก ผมก็แปลกใจว่าทำไมไม่ไปจอดที่ลานจอดรถประจำ แล้วคำตอบของมันก็ทำเอาผมปรี๊ดแตก ลงจากรถกระแทกปิดประตูดังปั้งใหญ่
‘กูจะกลับไปนอนบ้านนะ เชิญมึงขึ้นไปฝันหวานต่อเลยจ้ะ กู้ดไนท์’ เหี้ยเอ๊ย มึงจะเอาไงกันแน่ ทุกครั้งเวลาที่ผมเปิดประเด็นเรื่องการมาอยู่ของน้องพาย ไอ้แจ็คก็มักจะพูดว่าไม่มีอะไร ไม่ได้ว่าอะไร ไม่ได้คิดอะไร แต่แล้วดูคำพูดมันสิ สิ่งที่มันกระแนะกระแหนผมเป็นระลอกๆ นี่ล่ะคืออะไร ไม่พอใจทำไมไม่เสือกพูดตรงๆ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย แม่งเอ๊ย!
หลังจากวันนั้น ผมก็ไม่ติดต่อมันอีก ไม่โทร ไปไปหา ไม่ใดๆ ทั้งสิ้น เพราะ ‘กูกำลังโกรธ’ เหมือนกัน ผมโมโหที่มันทำตัวกลับไปกลับมา จะดีหรือจะด่า จะไม่ว่าหรือไม่พอใจ ก็ไม่เสือกพูดออกมาตรงๆ มันน่าจะรู้ว่าผมแคร์มันมาก… ทำแบบนี้ผมก็น้อยใจเป็นเหมือนกัน
จนมาวันนี้ที่พายโทรมาหา ผมที่กำลังนั่งดูรูปในไอแพด พร้อมฟังน้องพายเล่าเรื่องราวชีวิตประจำวันให้ฟังอย่างสนุกสนาน ก็ต้องขอตัวออกไปรับโทรศัพท์เพื่อนซี้ที่ระเบียง… ผมไม่รู้ว่าแจ็คบอกพายไปรึยังว่าน้องพายบินกลับมาหาผม แต่ผมยังไม่อยากให้พายรู้ เพราะพายมันเป็นพวกเซนต์ซิทีฟกับเรื่องความรักมาก ผมรู้ว่าลึกๆ แล้วพายรู้ว่าระหว่างผมกับแจ็คมันมีอะไรเกินกว่าเพื่อน แต่เมื่อผมไม่พูด แจ็คไม่พูดอะไรออกมา พายมันก็เคารพในการตัดสินใจของผมเลือกที่จะไม่ถามเซ้าซี้อีก… แล้วถ้ามันรู้ว่าน้องพายกลับมา ไอ้พายเองจะต้องคิดไปไกลแล้วว่าน้องจะกลับมาอยู่กับผมหรือเปล่า ผมจะกลับไปคืนดีกับน้องหรือไม่ เพราะในสภาวะช่วงที่ผมเศร้า ร้องไห้ ตัดใจ และทำใจเรื่องน้องพาย นอกจากไอ้แจ็คแล้ว ก็มีพายนี่แหละที่ช่วยให้ผมผ่านช่วงเวลาโหดร้ายนั้นมาได้ ฉะนั้นผมไม่อยากให้พายมาเป็นทุกข์ มาห่วงเรื่องของผมอีก เดี๊ยวอีกไม่กี่วัน น้องพายก็จะกลับแล้ว ทุกอย่างจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น มันจะกลับมาเป็นปกติ…
(ต่อข้างล่างจ้า)
-
“พี่ฟี่โทรไปนัดพี่แจ็คมาทานมื้อเย็นกับเราพรุ่งนี้สิคะ นะคะ พายอยากเจอพี่แจ็ค อยากขอบคุณที่เค้าให้พายมาพักที่นี่ด้วย นะคะ น้า นะ…” น้องพายเดินเข้ามากอดแขนผมเขย่าน้อยๆ ทำตาปริบๆ เป็นกริยาน่ารักที่เธอมักชอบทำเวลาอยากอ้อนผม
“ก็ได้จ้ะ… เดี๋ยวพี่โทรไปถามมันก่อนนะว่าว่างหรือเปล่า” และผมก็มักใจอ่อนกับเธอเสมอ น้องพายไม่ใช่เด็กเอาแต่ใจ เธอไม่ได้ออดอ้อนเอานู่นเอานี่ตลอดเวลา ส่วนใหญ่มักจะเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ หรือเวลาที่ผมเครียดๆ เรื่องเรียน เรื่องงาน น้องก็มักจะเข้ามากอดแขน ทำเสียงเล็กเสียงน้อยคอยอ้อนให้ผมอารมณ์ดี
“เย้!! พี่ฟี่ใจดีที่สุดในโลกเลย…พี่ฟี่รู้ไหม ว่าตอนนี้พี่ฟี่ดูดีขึ้นกว่าก่อนเยอะเลย… อืม ไม่ใช่ว่าเมื่อก่อนไม่หล่อนะ พี่ฟี่หล่อเสมอสำหรับพาย อิอิ… แต่ตอนนี้พายว่าพี่ฟี่ดูยิ้มง่ายขึ้น ตาก็ไม่เศร้าแล้ว ไม่รู้สิ ดูน่ารักมากเลยล่ะ…” ไม่ใช่น้องพายคนแรกที่ทักผมแบบนี้… คงต้องขอบคุณไอ้พระอาทิตย์ของผมนั่นแหละ ที่มันทำให้ผมบ้าตามมัน!!!
“แก่ขึ้นมั้ง…” ผมตอบยิ้มๆ อย่างเขินๆ
“ไม่เลย… น่ารักขึ้นสุดๆ… พี่ฟี่… พี่ฟี่รู้ไหม ว่าตั้งแต่เราแยกกัน พายก็ไม่เคยหยุดรักพี่ฟี่เลยแม้แต่น้อย… แล้วยิ่งได้กลับมาเจอพี่แบบนี้ พายยิ่งรักพี่ คิดถึงพี่ คิดถึงมากๆ เลย… พายกลัวที่จะต้องกลับไปห่างจากพี่อีกครั้งจังเลยค่ะ… พายอยากให้เรากลับไปเป็นเหมือนเดิม… มัน… มัน ยังเป็นไปได้ไหมคะ…”
แล้วสิ่งที่ผมกลัวที่สุดก็เกิดขึ้น… ตั้งแต่น้องพายกลับมา ผมพยายามหลีกเลี่ยงประเด็นความสัมพันธ์มากที่สุด แม้แต่การจะถามว่าน้องมีแฟนใหม่ หรือคบใครรึยััง ผมก็ไม่กล้า… เพราะเพียงแค่ครั้งแรกที่สบตาน้องตอนที่ผมไปรับที่สถานีรถไฟฟ้า ผมก็รู้แล้วว่า…น้องพายยังไม่เคยที่จะลืมผมเลย
“…………………………” ผมไม่รู้จะพูดอะไรออกไปดี… เหมือนเรื่องราวมันกลับวนมาที่เก่า และกำลังจะเริ่มต้นความเจ็บปวดอีกครั้ง…
“พี่ฟี่ไปอยู่กับพายไหมคะ… ถ้าพี่เรียนจบแล้วไปเรียนต่อที่อเมริกาเถอะค่ะ ที่นั่นมหาวิทยาลัยศิลปะดีๆ เยอะมากนะ นะคะพี่ฟี่ เราจะได้ไม่ห่างกันอีก… พายจะกลับไปรอพี่ฟี่ก่อน แล้วพี่ฟี่ก็ตามไป…”
“พี่ไม่มีเงินมากพอที่จะไปเรียนต่อต่างประเทศหรอกพาย… พี่เรียนจบก็คงต้องหางานทำ… ถ้าจะเรียนต่อก็คงจะเป็นแค่ในเมืองไทยนั่นแหละ” ผมพูดจริง… บ้านผมไม่ได้ร่ำรวยขนาดจะส่งเสียผมไปเรียนต่อต่างประเทศได้ แม้ไม่ได้ยากจนข้นแค้นก็ตาม แต่ผมก็ไม่อยากให้ทางบ้านต้องเป็นภาระเพิ่ม ทุกวันนี้ผมก็พยายามหางานพิเศษ เก็บเงินเป็นค่าใช้จ่ายส่วนตัว บางเทอมที่มีงานเยอะๆ ผมก็จ่ายค่าเทอมเองด้วยซ้ำ
“แต่ที่นั่นมีทุนเยอะแยะมากมายเลยนะคะ… พายเองก็สอบทุนเรียน พี่ฟี่ฝีมืออย่างพี่ ใครๆ ก็อยากให้ทุน อย่างน้อยก็เพื่อนอนาคตของพี่เองนะคะ… ไปอยู่อเมริกากับพายเถอะนะ… พายรักพี่นะพี่ฟี่…ฮึก…พาย พายรักพี่มาก…ฮือ… พายไม่เคยหยุดรักพี่ได้เลย พายไม่เคย ฮือ ไม่เคยจะลืมเรื่องของเรา…ฮึก ฮือ…พายรอพี่เสมอ… พายมาครั้งนี้… พายก็กะมาเกลี่ยกล่อมให้พี่…ฮืออ ให้พี่ไปอยู่กับพายที่อเมริกา นะคะ…ฮืออออ นะคะพี่… ฮืออ!!”
“เราคุยเรื่องนี้กันไปแล้วไม่ใช่เหรอพาย… เรื่องของเรา… มันจบไปแล้ว… พายลืมพี่เถอะ ไปอยู่ในโลกใหม่ ไปเริ่มต้นใหม่ ไปใช้ชีวิตที่ดีกว่านี้นะพาย… ยังไงซะ พี่ก็ไปอยู่อเมริกาไม่ได้หรอกพาย… มันไม่ใช้อนาคตของพี่ พี่ยังมีอีกหลายสิ่งที่ต้องทำที่นี่… อย่าร้องไห้นะคะคนดี… ยังไงพายก็ยังเป็นคนที่พี่เป็นห่วงและหวังดีเสมอ ถ้าวันไหนพายทุกข์ ไม่มีใคร พี่ก็ยังอยู่ที่เดิม พี่จะคอยปลอบพายเอง… แต่พี่คงจะเป็นคนที่ยืน หรือเดินเคียงข้างพายไม่ได้อีกแล้ว… พายต้องก้าวต่อไป ท้ิงพี่เอาไว้ตรงนี้ ทิ้งเอาไว้กับความทรงจำของเราทั้งสองคน… แล้วไปพบสิ่งที่ดีกว่า โตขึ้น เพื่อพบเจอคนที่จะอยู่เคียงข้างพายได้ นะคะ… อย่ารอพี่เลย”
ผมดึงน้องเข้ามากอดไว้แนบอก… น้องพายสะอื้นหนัก เสียงสะอึกเบาๆ ในคราแรก กลายเป็นเสียโฮลั่น ตัวสั่นเทา… ผมลูบหัวลูบหลังอย่างปลอบโยน... ผมสงสารน้องมาก แต่ผมก็ไม่สามารถตอบสนองความต้องการของน้องได้เหมือนกัน… แม้เหตุการณ์ครั้งนี้มันจะเหมือนที่ผ่านมา แต่หัวใจผมกลับไม่เจ็บเจียนตายแบบเก่าอีกแล้ว… หลงเหลือเพียงแต่ความสงสารคนในอ้อมกอดจับใจ แล้วก็ได้แต่ด่าตัวเอง กับความเห็นแก่ตัว ทั้งๆ ที่น้องยังคงรักผมอยู่ ทั้งๆ ที่น้องยังรอคอยผม… แต่เป็นผมเองที่ตัดใจได้ก่อน แถมยังรักคนอื่นไปแล้ว…
“…ฮึก…ฮืออ… ฮือออ… พี่ฟี่… ฮือออ…พี่ฟี่มีคนอื่นแล้วใช่ไหม…. ฮึก… พี่ฟี่รักคนอื่นแล้วใช่ไหมคะ… ฮือออ!!”
“………………………” ทำยังไงดี… ผมควรจะพูดออกไปดีไหม… ผมไม่อยากตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้เลย
“ฮืออ… บอก ฮึก…บอกพายมาเถอะค่ะ… ฮึก… อย่างน้อย… อย่างน้อยพายก็จะได้รู้ว่า…ฮืออ…พายไม่มีหวังแล้ว” แม้จะไม่ได้เจ็บเจียนตายอย่างเก่า… แต่มันก็ปวดร้าวชะมัด ที่เห็นคนที่เคยรักสุดหัวใจ ต้องมาเจ็บปวดเพราะตัวเอง…
“ครับ… พี่มีคนที่พี่รักแล้ว… พี่ขอโทษจริงๆ ที่พี่เห็นแก่ตัว… พี่รักคนอื่นไปแล้ว พายจ๋า พี่ขอโทษ พี่ขอโทษนะคนดี…พี่ขอโทษ… พี่มันเหี้ยเอง…ฮึก…พี่ไม่สมควรที่พายจะรักพี่เลย…ฮือ พายพี่ขอโทษ พี่ขอโทษ ฮือ…!!” ในที่สุด…ผมก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ตาม… ผมเจ็บใจ เจ็บใจตัวเองที่ผมแม่งเหี้ยเหลือเกิน… ครั้งนึงเคยผลักไสน้องไป บังคับให้น้องตัดใจ… แล้วตัวเองก็ไปมีรักใหม่… ทำไมผมเป็นคนแบบนี้…ผมโคตรเกลียดตัวเองตอนนี้เลย!
“…พี่ฟี่!!! ฮึก… ไม่เอาค่ะ… ไม่ร้องนะ พี่ฟี่ของพายไม่เคยเหี้ย พี่ฟี่ของพายเป็นคนน่ารักเสมอ…ฮือออ ไม่เอาสิคะอย่าร้องแข่งกับพายนะ… พี่ฟี่ไม่ผิด พี่ฟี่ไม่ต้องขอโทษ ฮึก…พี่ฟี่ขา พี่ฟี่อย่าร้องเลยนะ ฮือออ…” ยิ่งน้องปลอบ ผมก็ยิ่งร้องไห้หนัก… ผมรู้ว่าพายกำลังพยายามห้ามน้ำตาตัวเอง และฝืนยิ้มให้ผมคลายเศร้า… แต่ยิ่งน้องทำแบบนี้ ผมก็ยิ่งอาการหนัก!
สุดท้ายเราสองคนก็ยืนกอดกันร้องไห้อยู่พักใหญ่… โดยที่ไม่มีใครพูดอะไรออกมา… เสียงสะอื้นดังๆ ค่อยๆ แผ่วหาย เหลือเพียงหยาดน้ำตาที่ยังคงไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้… แต่ก็เป็นพาย ที่สามารถควบคุมตัวเองได้ก่อน
“ไม่เอานะคะ… ยิ้มเร็ว… ยิ้มหน่อยนะ… มีแฟนแล้วก็เก็บเงียบไม่บอกน้องเลยนะ ร้ายจริงๆ อิอิ” แม้ประโยคและน้ำเสียงที่ร่าเริงจะกลับมาเป็นเหมือนน้องพายคนเดิม… แต่แววตาที่เศร้านั้น กลบยังไงก็ไม่มิด…
“พี่… พี่ขอ…”
“พอแล้วค่ะ… พี่ฟี่ไม่ต้องขอโทษแล้ว… พายอิ่มคำขอโทษจากพี่ฟี่แล้วนะเนี่ย… ขอโทษทำไมคะ… ความรักเป็นสิ่งที่ดี พี่ฟี่เคยบอกพายไม่ใช่เหรอ… ตอนนี้เราก็ยังรักกันอยู่นี่นา เพียงแค่มันเปลี่ยนสถานะเท่านั้นเอง… ยิ้มหน่อยนะคะ… พี่ฟี่อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ ถ้าพี่ฟี่ร้องไห้ พายก็ยิ่งอยากร้องตามนะ… อยากให้พายร้องไห้เหรอ… ไม่รักน้องสาวคนนี้แล้วเหรอคะ…” น้องพายก็ยังคงมีวิธีหลอกล่อให้ผมยิ้มตามเธอได้เสมอ… พายมีเอกลักษณ์พิเศษที่มักทำให้คนรอบๆ ตัวเธอมีความสุข… มันคล้ายๆ กับไอ้คนนั้นของผม… คนที่ผม ‘รัก’ ตอนนี้
“เธอน่ารักไหมคะ… หรือสวย?” น้องพายถาม ระหว่างที่จูงมือกันเข้าไปนั่งบนโซฟารับแขกตัวใหญ่
“ก็… น่ารักดี” นึกถึงหน้าไอ้คนที่พูดถึงแล้วก็อดที่จะยิ้มออกมานิดๆ ไม่ได้… อย่างมันหรือ? น่ารัก! จริงๆ จะเรียกว่าหล่อก็คงไม่ผิด แต่เจ้าตัวมันเสือกชอบทำหน้าทำตา ประหลาด บวกกับความกวนตีน แบบเกรียนๆ เพี้ยนๆ ของมัน เอาเป็นว่า… น่ารักก็ได้วะ!!
“เธอเป็นคนยังไงเหรอคะ… เล่าให้พายฟังหน่อยสิ”
“อืม… ก็… เป็นคนใจดี ขี้เล่น เป็นกันเอง (เกิน) กวนๆ แต่ก็จริงใจ… ใครๆ อยู่ด้วยก็ต้องหัวเราะตามมัน เอ๊ยตาม เอ่อ…เธอ” ไม่รู้จะอธิบายยังไง ถ้าพูดมากไปกว่านี้น้องคงรู้ว่ามันเป็นผู้ชาย… ผมยังไม่อยากให้พายช็อคหนักไปมากกว่านี้…
“… ฮ่าๆ ต้องเป็นผู้หญิงที่สุดยอดมากๆ แน่เลยค่ะ… อยากเจอจังเลย… พาพายไปเจอเธอหน่อยสิคะ นะคะ พายอยากเจอพี่สาวอีกคน” เอ่อ…พี่สาวอีกคน… อืมม… ทำยังไงดีวะ
“เออ… เธอไม่อยู่น่ะจ้ะ ไป…เออ… ไปต่างประเทศ กว่าจะกลับมาพายก็คงกลับไปแล้ว…” ช่วงนี้กูโกหกเก่งเหลือเกิน
“ว้า…เสียดายจัง… มีรูปเธอไหมคะ… ขอพายดูรูปก็ได้…” ฉิบหายแล้วกู
ตริ๊ง ตริ๊ง ตริ๊ง…
เฮ้ยโทรศัพท์ชวยชีวิตกูแล้ว
“เดี๋ยวพี่ขอรับโทรศัพท์ก่อนนะจ๊ะ น่าจะเป็นเรื่องงาน” ผมขอตัวไปรับโทรศัพท์ แล้วเดินหายเข้าไปในห้องนอนไอ้แจ็ค…
แล้วก็เป็นไอ้เจ้าของห้องนั่นแหละที่โทรมา…
“พรุ่งนี้นัดกับพายใช่ไหม… เอาเสื้อยืดของวงตัวสีฟ้า กับสีขาว แล้วก็กางเกงยีนส์นู้ดดี้สีดำตัวที่ขาดตรงเข่าขวาน่ะ ฝากมากับพายหน่อย กูต้องใช้” แสดงว่ามันเจอกับพายแล้ว ถึงได้รู้ว่าพายนัดกับผม… มันจะพูดอะไรรึเปล่าวะ
“แล้วทำไมไม่กลับมาเอาเอง…” ผมตอบเสียงห้วนกลับไปด้วยความไม่พอใจ…
“ไม่ว่าง… ต้องทำงาน… ก็แค่ฝากมา มึงก็รู้ว่าตัวไหนบ้าง… แค่หยิบใส่ถุงแค่เนี้ยไม่ได้หรือไง” อ่อ…วันนี้จะแข่งกันเหวี่ยงใช่ไหม?
“มึงบอกอะไรพายรึเปล่า?”
“พายไหนล่ะ…ตอนนี้มีหลายพายเหลือเกินในชีวิตกูเนี่ย” สัด…
“อย่ามากวนตีน… มึงก็รู้ว่ากูหมายถึงพายไหน…”
“กูไม่ใช่คนปากโป้ง ถึงเป็นคนขี้เสือกก็ตาม… แค่นี้นะฝากเสื้อผ้ามาด้วย”
“เดี๋ยว!!!... กลับมาห้องบ้างไม่ได้เหรอ” ผมลดพลังความเหวี่ยงลง แล้วเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงเชิงขอร้อง
“คิดถึงหรือไงจ๊ะ…” ผมบอกแล้วว่ามันเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย!!
“อืม…คิดถึง…” บางที… คนเราก็ควรลดทิฐิเพื่อความรักซะบ้าง
“…………….อืม… เหมือนกัน” ผมรู้ว่ามันเขิน เพราะปกติผมไม่ค่อยได้พูดจาอะไรแบบนี้กับมันนัก
“กลับมา… ได้ไหม… กูอยากให้มึงเจอใครคนหนึ่ง…”
“…และกูก็อยากให้เค้า… ได้รู้จักแฟนกู! พรุ่งนี้… กลับมานะ จะรอ”
ผมกดวางสายโดยไม่ฟังคำตอบ… ผมคิดว่าคนฉลาดๆ อย่างมันน่าจะรู้ว่าผมกำลังจะทำอะไร… สุดท้ายผมก็ตัดสินใจหลังจากได้ฟังเสียงมันผ่านทางโทรศัพท์… ผมคิดถึงมัน… คิดถึงมันเหลือเกิน… และหลังจากที่ผมโกหกมาหลายวัน… ผมควรจะพูดความจริงสักที… ผมจะบอกน้องพายว่า…
‘เธอคนนั้น’ ของผมเป็นใคร…
++++++++++++++++++++++
+ บอกแล้วใช่ไหมว่าไม่ดราม่าาาาาาา... หุหุ ไม่ม่าไม่มากกว่านี้หรอกค่ะ จริงๆ
+ หลายคนแอบก่นด่าอิเมอร์ซี่ในใจ ตั้งแต่ตอนเอาไปยั่ว... กว่าจะมาได้ ข้าน้อยขออภัยนะแม่นางทั้งหลาย
+ คู่นี้มันก็ยังคงมากันแบบมึนๆ อึนๆ ซึนๆ งงๆ เบลอๆ อยู่เช่นเคย... เหอะๆ แต่รู้สึกว่าตอนนี้อิแจ็คมันสะดิ้งน้อยกว่าเดิม และเข้มขึ้น... ไม่เคยเจอโหมดนี้ของมันล่ะเซ่!!!
+ ขอบคุณสำหรับทุกๆ คอมเม้นท์ ทั้งในเล้า และในเฟสฯ นะคะ ขอบคุณที่แวะเวียนเข้าไปทักทายกันเสมอๆ
+ ใครแอดเฟสไปถ้าไม่ได้ขายของ โปรดแสดงตัวด้วยจ้า
+ ตอนนี้มีหลายสิ่งต้องทำมาก ยังไงต้องพิมพ์น้องเลิฟให้ได้ภายในปีนี้ สู้เว้ย
+ กอดรวบ :กอด1: ตอนหน้าเป็นน้องรันนะคะที่รัก
อิเมอร์ซี่...คุณแม่ คนสวย กับลูกๆ สุดแสบ ฮ่าๆ
-
จิ้มพี่เมอร์ซี่
-
อร๊ายยยยยยยยยยย ,, อ่านตอนแรกๆแอบงอนอัลฟี่นะเีนี่ย ชิร์ ๆๆๆ
แต่ตอนจบให้อภัยอ่ะ เธอน่ารักเกินไป 5555555555555555
-
อ๊ายยย มันมาหวานกันตอนสุดท้าย
-
จะบอกว่าแฟนกูคือใคร กรี๊ดดดดดดดดดดดด ฟิน
-
ฟี่น่ารักอ่ะ
เป็นกำลังใจให้กับความรัก
:call:
-
ชอบคู่นี้อ่ะ>< มันมีอะไรๆให้น่าติดตามมากๆอ่ะ~~
ขอคู่นี้อีก5-6ตอนเลยนะ อย่าตัดฉึบๆนะ
มาต่อเร็วเลยน๊าาา~~~~~~~ :-[
-
ต๊าย อิแจ็ค!!!!
เดี๋ยวนี้ทำตัวเป็นชะนีผัวหนีเที่ยวเลยนะยะ
:laugh: :jul3:
ก็เข้าใจว่าหึงเมีย(หรือผัว?)
แต่ก็ต้องทำอะไรให้มันชัดเจนกว่านี้หน่อยนะหล่อน
เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย
เดี๋ยวชายเดี๋ยวตุ๊ดอะไรไม่รู้แกนี่
:laugh3:
อีกหน่อยน้องฟี่เค้าก็ไมเกรนกินพอดี
ตอนหน้าอย่าลืมเคลียร์กันดีๆนะลูกนะ
อย่าให้ผีกระเทยเข้าสิงมาวีนเมียนะอิแจ็ค
:laugh: :m20:
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย คิดถึงคู่นี้จริงๆเลย >_<
เมอร์ซี่จ๋า คำเดียวที่ทำเราสะดุดกึกๆ
คำว่า เดี๊ยว ค่ะ ที่ถูกต้องเป็น เดี๋ยว ค่ะ
รอบนี้มี เดี๊ยว อยู่ 27 คำแน่ะ >_<"
:กอด1:
-
ยังไม่จุใจคู่นี้เลยค่ะ
อยากรู้จังพอน้องพายได้เห็นแฟนพี่ฟี่แล้ว
จะเซอร์ไพรส์ขนาดไหน
-
อ่านตอนแรกนึกว่าจะดราม่า
แต่ตอนจบ หวานมากกกกกกกกกก
:-[ :-[ :-[ :-[
-
:o8: :o8: จะบอกความจริงงง กรี๊ดดพี่แจ๊คค่าาต้องดีใจสุดๆๆไปเลย
555555555
ตอนแรกนึกว่าจะมาม่านะเนี่ยยยแต่ไม่อะดีแล้วค่ะ
กินมาม่าเบื่อหละ 555
รออ่านๆๆๆตอนหน้านนะค่ะ :impress2:
-
หมยงอนกันได้แล้วนะ บอกไปเลยว่าคนนี้แฟนพี่ฟี่เอง อิอิ!!
-
ดีแล้วค่ะที่ริวกับพายยังไม่จบ ยังอยากอ่านอยู่อีกนะคะ แต่คู่แจ็คกับฟี่ก็ชอบ คนอ่านหลายใจอ่ะ อิอิ ขอบคุณสำหรับตอนใหม่นะคะ
-
ฟี่สู้ๆๆๆ
-
อั๊ยยะ จริงๆแบบนี้ก็เรียกดราม่าเบาๆอยู่นะคะ o22
เรื่องนี้เราเข้าข้างแจ๊คนะ แจ๊คก็ทำดีที่สุดแล้วอ่ะ คนเรามีความรู้สึก ถึงจะเข้าใจแต่จะให้แอ๊บยิ้มแย้มอยู่รอต้อนรับก็ไม่ไหวหรอกนะ :z3:
เดี๋ยวนี้ฟี่ชัดเจนเรื่องความรู้สึกกับแจ๊คขึ้นเยอะเลย คู่นี้อีกหน่อยจะหวานซะละมั้ง :กอด1:
-
คิดจะทำดีไถ่โทษเหรอน้องฟี่
แต่แค่นี้ยังไม่พอมั้ง ต้องโดนพี่แจ๊คจัดหนักซักคืนนึงถึงจะสาสม
-
ฟี่หนักแน่นดีนะ เป็นคนอื่นอาจใจอ่อน เพราะยังไงกับน้องพายก็เคยรักกันมาก :กอด1:
แต่เพราะตอนนี้รักแจ๊คมากกว่าล่ะซี้ :m12:
รีบเปิดตัวเร็วๆ จะได้ต้อนรับน้องพายสู่สมาคมนิยมชายรักชายด้วยอีกคน :m20:
-
ว้ายยยยยยย ไม่ดราม่าค่ะ ไม่ดราม่า
เค้าแค่ง้องแง้งใส่กันนิดหน่อยเองเนอะ~
ตอนสุดท้าย ฟี่หล่อสุด!!! 5555555
-
อ่านแล้วเจ็บแปลบๆ แต่พอจบกับยิ้มค้างไปเลย
:กอด1: รักกันดีที่สุดเนอะ แจ็ค&ฟี่
บวกเป็ด
-
ไม่ว่าคู่ไหน ๆ ท่านก็ทำให้ข้าพเจ้ายิ้มได้ตลอดเวลาจริง ๆ เลยนะ.....
เพราะไม่ว่าจะมามาม่าเล็ก ๆ น้อย ๆ ถึงมากมาย ก็ต้องมีตอนที่สอดแทรก
ให้ได้ยิ้มอยู่ดี.....5 คู่ 5 รูปแบบ 5 ความฮา และความน่ารัก....... o13.....
-
บรรยากาศอึมครึมผ่านพ้นไปซะที
ดีกันง่ายดีจัง
เพราะความไม่เต็ม บ้าๆบอๆ ของแจ๊คแท้ๆเลย
^ ^
น้องพายเปึนคนน่ารักมากเลย
ตอนกอดกันร้อง
อ่านแล้วน้ำตาจะซึม
สงสารทั้งคู่เลย
-
ถ้าอิแจ็คคิดไม่ได้นะ จะตามไปบีบคอมัน
-
บอกคิดถึงกันเบาเบา :L1:
-
เลือกแล้วก็ตาม
นั้นเลย o13
-
จิ้มๆๆๆ
แจ็คตอนนี้ไม่สะดิ้งเท่าไหร่แฮะ กะลังดีๆ :laugh:
ฟี่ดีแล้วที่ตัดสินใจทำอะไรให้เด็ดขาด o13
-
ตอนนี้ฟี่น่ารักอ่ะ คิคิ
แจ็คมันคงหายงอนซะทีเนอะ
-
:m20: :m20: งานนี้น้องพายจะมีการถามต่อไหมนะ ว่าตกลงพี่ฟี่เป็นภรรยาหรือสามีพี่แจ็ค อิอิ สงสัยรายการนี้มีฮาเต็มๆๆ o13 o13
-
ขออีกๆๆ ชอบอ่ะ
-
พี่ฟี่จะบอกความจริงเลยหรอคะ ใจเด็ดมาก
น้องพายจะช็อกมั้ยน้า
-
o13 o13 o13
-
ฟี่ตัดสินใจเด็ดขาดมาก เยี่ยม o13
-
แอบมีหวานเล็กน้อย. แจ็คโกรธแล้วน่ากลัวอ่ะ
-
มันอึนและหน่วงตั้งกะเริ่มอ่าน แต่มาฟินอีตอนท้ายนี่แหละ
อารมณ์ประมาณแบบรักแต่ปากแข็งไม่พูดกันสักที
แต่สุดท้ายก็พูด น่ารักเหมือนกันนะเนี่ยคู่นี้ :-[
ขอบคุณคนเขียนมากๆค่ะ :L2:
-
หมั่นไส้ชะนีพายนั่นอ่ะ กลับมาหาข้ออ้างต่างๆนาๆ อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่แล้ว
คิดจะกลับมาเหมือนเดิม เหอะๆ แอบกังวลว่าฟี่จะใจอ่อนหรือป่าว กลัวเสียรู้ใจอ่อนให้ชะนีพายนั่น หึ
แต่ตอนท้ายก็ทำดีแล้วนะฟี่ คิดถึงใจแจ๊คมันบ้าง ดีๆเปิดตัวไปเลย
เคลียร์ตัวเอง แล้วก็ทำให้แจ๊คเข้าใจมั่นใจไปพร้อมๆกัน
แล้วเมื่อไหร่แจ๊คจะเปิดตัวกับพวกเพื่อนๆตัวเองบ้างละเนี่ย งี้ต้องให้น้องพายแฉ ฮ่าๆ
แหมเรียกลำบากจังดันชื่อพายเหมือนกันอีก ฮ่าๆ
รออ่านตอนต่อไปจ้าา คนเขียนสู้ๆน้า รออ่านน้องเมียอยู่เหมือนกัน อิอิ
:กอด1:
-
แค่คำว่า "คิดถึง" ของทั้งคู่ :o8: ก็ทำให้คนอ่านมีความสุขแล้วค่ะ
ฟี่กล้าบอกน้องพายแล้วว่าใครคือคนนั้น แล้วแจ็คจะกล้าบอกเพื่อนๆ ในวงบ้างไหม
กด + ให้กับคนเขียนและความรักของฟี่-แจ็ค
-
อึดอัดตอนเริ่มต้น แต่สุดท้ายก็ฟินค่ะ
น่ารักจริงๆเลยคู่นี้ :o8:
ฟี่พูดไปแบบนี้หวังว่าแจ็คจะหายงอนนะ
อยากอ่านตอนง้อกันอีกนิดนึงได้มั้ยค่ะ
คุณ เมอร์ซี่คนสวย :กอด1:
-
เอิ๊กสนุกอะ มาสมัคเป็นแฟนคลับอีกคนนะคะ
-
กรี๊ดดด พี่ฟี่อ่ะ ตอนนี้น่ารัก ฮ่า พี่แจ็คกวนไปป่ะ กวนมากอ่ะ เย้ๆ ดีใจที่ไม่มาม่ามากไปกว่านี้ คิคิ :))
-
น้องแจ็ค กลับมาเร้วววว
ฟี่ลงให้ก่อนขนาดนี้
ไม่ต้องหลบหน้าหลบตาแล้ว^^
-
ชอบตอนบอกคิดถึงกัน รู้สึกดีจริง ๆ
-
ว๊าวววว
นึกว่าจะดราม่ามากว่านี้ซะอีก
ดีล้ะ
ที่แค่นี้พอ
อยากเจอฉากหวานๆฟี่แจ๊คบ้าง
o13 o13
-
โถ ๆ ๆ ไอ้ตัวป่วน แอบมีงอน สงสัยอยากเปลี่ยนสถานนะ เป็นคุณภรรยา :z2:
+1 ให้เป็นกำลังใจนะจ๊ะ Mercy เวิ่นเว้อ..... ตลอด :z1:
-
รอมานาน ได้แค่ตอนพิเศษก็ยังดี น่าร๊ากอ่ะ...
-
ดราม่าจริงจัง.. แต่นู๋ช๊อบชอบบบบบบ
-
พี่ฟี่จะเปิดตัวแฟนล่ะหรออออ :m1:
รอนะฮะ ^^
-
พี่ฟี่สุดยอดเลย
-
ชอบๆ มาต่อเร็วๆนะคาบ
-
เย้!!! ในทีุ่สุดก็ตามอ่านทันแล้ว อิอิ
ไปแอดใน FB แล้วนะค่ะ อิอิ
เดี๋ยวจะตามไปอ่าน เรื่อง น้อง"เมีย" ต่อค่ะ 555
-
:impress2: :impress2: :impress2: :-[ :o8:
-
เย้ๆๆอ่านทันแล้ว ฟี่ชัดเจนไปเลย เอาใจช่วย
:กอด1: เมอร์ซี่
-
สวัสดีค่า...
กลับมาแล้วจ้า... หายไปเดือนกว่าตามสไตล์ เหอะๆ :กอด1:
สปีดในการอัพยังคงไม่มีการเพิ่มขึ้น... ก็ได้แต่ขออภัยจริงๆ ค่ะ...
แต่ขอบคุณที่ยังคงมีคนรออ่านอยู่นะคะ :pig4: เอาล่ะ ยาวมากตอนนี้ขอตัดเป็นสองนะ
ปล.คำผิดเดี๋ยวกลับมาแก้จ้า...
+++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนพิเศษ อัลฟี่ & แจ็ค : อดีตและปัจจุบัน
7 โมงเช้าของวันใหม่… ผมยังคงนั่งอยู่หน้าคอมเหมือนเมื่อคืน เพราะงานที่ผมรับมาทำมีการแก้ไขรายละเอียด และทางลูกค้าค่อนข้างเร่ง ผมเลยต้องโหมงานทั้งคืน… แต่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร เพราะชีวิตผมก็เป็นแบบนี้อยู่เสมอ แต่ถ้าเมื่อคืนไม่มีงานที่ต้องสะสาง ก็ใช่ว่าผมจะหลับลง… ให้ตายเถอะ! กับอีแค่ไม่ได้เจอหน้าไอ้บ้านั่นไม่กี่วัน แล้วพอรู้ว่าพรุ่งนี้จะได้เจอมัน ก็เล่นเอาใจเต้นตุบ ตับ เหมือนสาวน้อยวัยริรักไปได้ หน้าไม่อายจริงๆ ไอ้ฟี่…
เก้าโมงเช้าไม่ขาดไม่เกิน เสียงออดหน้าห้องทำให้ผมเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว แต่ก็ต้องผิดหวังน้อยๆ เพราะคงไม่ใช่ ‘มัน’ มันมีคีย์การ์ดอยู่แล้วถ้าจะเข้าห้องก็ไม่ต้องกดออดหรอก แต่ก็นะ ว่าไม่ได้ คนอย่างไอ้เหี้ยแจ็ค ทำห่าอะไรเหมือนชาวบ้านเค้าซะที่ไหน เรื่องพิเรนน่ะชอบนัก…
“พี่ฟี่อารมณ์ดีเชียวค่ะ ยิ้มแต่เช้าเชียว มีเรื่องดีๆ อะไรรึเปล่า”
“อ๋อ คิดอะไรเพลินๆ ไปหน่อยน่ะจ้ะ ไม่มีอะไรหรอก เดี๋ยวพี่ไปเปิดประตูก่อนนะ” เสียงออดหน้าห้องดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้ผมหาเรื่องแก้เขินที่โดนจับได้ว่าแอบยิ้มพอดี…
“ฟี่!! กินข้าวยัง… พายซื้อข้าวเช้ามาฝากเพียบเลย มีทั้งหมูปิ้ง น้ำเต้าหู่ ปาท่องโก๋ โจ๊ก ข้าวหมูแดง ก๊วยเตี๋ยวหลอด ขนมจีบด้วย” เสียงเพื่อนสนิทผมเจื้อยแจ้วทันทีที่เปิดประตูไปเจอ ปากก็สาธยาย ข้าวของที่ซื้อมาฝากอย่างเต็มไม้เต็มมือ ซึ่งไม่ใช่มือเพื่อนผมแน่นอน มันก็ต้องอยู่ในมือไอ้ผัวทาสอย่างไอ้ริวอยู่แล้ว ว่าแต่… แล้วเพื่อนมันไม่มาหรือไงวะ ปกติมันไม่ใช่คนตื่นสาย แม้จะนอนดึกแค่ไหนไอ้แจ็คก็จะต้องตื่นเช้าขึ้นมาซ้อมเบสทุกวัน มันเป็นกิจวัตรของมันที่ผมค่อนข้างชื่นชม… มันเคยบอกผมว่า ดนตรีไม่ใช่นึกจะเก่งก็เก่งเอง ถ้าไม่ซ้อมต่อให้ดื่มแบรนด์สักสิบลัง ก็ไม่ได้ช่วยให้เล่นเก่งขึ้นมา แถมไก่ดำเป็นร้อยๆ ตัวที่นอนตายในท้องอาจจะมาเข้าฝันหลอกหลอนมันก็ได้…อืม นี่แหละความคิดของคนอย่างไอ้เหี้ยแจ็ค…
“เข้าไปทักทายกันในห้องสิครับ…ข้อนิ้วกูจะหลุดอยู่แล้วโว้ย” ถ้าไม่เห็นแก่อาหารที่มันหิ้วอยู่ กูจะถีบปากมึง
“อ่อนแอ!!” เสียงพายหันไปด่าแฟนมันอย่างชัดถ้อยชัดคำ… ไอ้คู่นี้ก็นะ มันจะคุยกันดีๆ แบบคนรักพึงปฏิบัติกันไม่ได้หรือไง แต่เห็นแบบนี้ มันก็รักกันดี ไม่มีทะเลาะกันแบบจริงๆ จังๆ เลย
ผมเปิดประตูออกกว้าง และเบี่ยงตัวหลบให้แขกผู้มาเยือนทั้งสองเดินเข้าห้องไปอย่างสะดวก… ในใจก็พยายามหายใจเข้าลึกๆ และผ่อนลมออกช้าๆ ผมไม่รู้ว่าพายจะงอนไหม ที่ผมไม่ยอมบอกเรื่องน้องพาย เพราะพายมันไม่ชอบคนโกหก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องดีเรื่องไม่ดี พูดแล้วจะทำให้คนฟังรู้สึกดีหรือแย่ พายก็ไม่เคยโกหก มันพูดทุกๆ คำที่ควรจะพูด และเป็นความจริง… แม่งกูลุ้นซะยิ่งกว่าดูมวยโอลิมปิกอีก
“สวัสดีค่ะพี่พาย… อ๊ะ… พี่ริว!!! สวัสดีค่ะ ดีใจจังเลยได้เจอพี่ริว เทอมินัลตัวจริงด้วย” น้องพายแสดงสีหน้าดีใจสุดชีวิต ต่างกับเพื่อนซี้และแฟนเพื่อนซี้ ไอ้สองคนนี้เบิกตากว้างและหันควับมาจ้องผมด้วยสายตาคาดคั้นแบบพร้อมๆ กันโดยมิได้นัดหมาย ให้ตายเหอะ พวกมึงนี่มันอุปทานหมู่คู่กรรมชัดๆ
“ฟี่!!!!!!!” เสียงพายที่ดังรอดตามไรฟัน พร้อมกับตาวาวๆ ที่ส่งมาถึงผม ดูแล้วขนลุกขนชันพิลึก
“เอ่อ…”
“…กูว่าไปกินข้าวกันก่อนดีกว่านะ เมื่อกี้บ่นหิวไม่ใช่เหรอมึง กินอิ่มแล้วค่อยคุยกันเถอะนะดาร์ลิ้ง สูดลมหายใจลึกๆ เข้าไว้ และแดกให้หายโมโห เอ๊ย หายหิว ไปๆ” วันนี้กูรักมึงมากริว ไอ้ริวคงเห็นสถานการณ์เริ่มไม่ค่อยน่าไว้วางใจ จะพูดให้ถูกก็คือ มันคงรู้จักแฟนมันดีว่าท่าทางแบบนี้หมายความว่าพร้อมจะเหวี่ยงทุกสิ่งที่ขวางหน้า แล้วคนที่จะโดนก่อนเพื่อนคือผมแน่ๆ
“พี่พายไม่สบายเหรอคะ หรือว่าเป็นโรคกระเพาะ งั้นพี่ริวส่งถุงอาหารมาให้น้อยพายเลยค่ะ น้องพายจะจัดใส่จานให้ จะได้เริ่มทานกันเร็วๆ เดี๋ยวพี่พายปวดท้อง…” น้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใยส่งออกมาพร้อมสีหน้ากระตือรือร้นของน้องพาย นี่ล่ะน้าน้องพายก็ยังคงเป็นน้องพายอยู่เสมอ มองโลกในแง่ดี ร่าเริง และเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง…
“พี่ช่วยแล้วกันครับจะได้เสร็จเร็วๆ” อ้าวฉิบหาย มึงทิ้งกูเลยนะเหี้ยริว… ไอ้ริวอาสาไปช่วยน้องพายจัดโต๊ะอาหารในแพนทรี่ ก่อนไปมันหันไปยักคิ้วให้พายทีนึง ส่วนไอ้เพื่อนซี้ผมก็พยักหน้าตอบแฟนมัน… นี่พวกมึงกะจะวางแผนรุมอะไรกูรึเปล่าวะเนี่ย
“ไม่คิดจะบอกเราสักนิดใช่ไหมเรื่องน้องพายมาเนี่ย” ลับหลังคนทั้งคู่ที่เข้าครัวไป พายก็เปิดฉากด้วยน้ำเสียงตัดพ้อทันที
“คือ…”
“หรือเดี๋ยวนี้เรามันไม่ใช่เพื่อนสนิทกันแล้ว… การที่พายมีแฟน ไม่ได้หมายความว่าพายจะต้องเลิกสนิทกับฟี่นะ หรือฟี่ไม่ได้คิดแบบนั้น… ใช่สินะ ฟี่มีแจ็คเป็น ‘เพื่อนสนิท’ คนใหม่แล้วนี่ พายก็คงหมดความหมายแล้วล่ะ” เรื่องเกทับบลัฟคนให้รู้สึกผิดเนี่ย พายมันเก่งโคตร!
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะพาย! พายก็ยังเป็นเพื่อนสนิทฟี่อยู่เสมอ… แต่เรื่องนี้ คือ…ยังไงดีล่ะ ก็เราไม่อยากให้พายกังวลไปกับเรา พายเพิ่งจะมาเหนื่อยๆ ไหนจะเรื่องเตรียมงานคอนเสิร์ตอีกล่ะ แล้วน้องพายก็มาแค่อาทิตย์เดียว เดี๋ยวเค้าก็กลับอเมริกาแล้ว”
“แจ็ครู้เรื่องนี้ไหม?”
“ก็… ก็ต้องรู้สิ เพราะมันเป็นเจ้าของห้องนี้ เราต้องขออนุญาตมันก่อนจะพาน้องพายมาพัก”
“แล้วแจ็คว่ายังไงบ้าง”
“ก็ไม่ได้ว่าอะไร… มันอนุญาต”
“แล้วแจ็คไปไหน ทำไมต้องกลับไปนอนบ้าน แล้วทำไมต้องฝากไอ้ริวให้มาเอาเสื้อผ้าด้วย ทะเลาะอะไรกันรึเปล่า” เฮือก! รู้สึกเหมือนกำลังโดนรีดความลับทุกๆ อย่างเลย ให้ตาย หายใจไม่ทันเลยจริงๆ บทพายมันจะโหด มันก็เล่นเอาซะผมไปไม่เป็น
“แม่มันให้กลับบ้าน มันไม่ได้กลับนานแล้ว… แต่เห็นมันบอกว่ามันจะเข้ามาเอาเองไม่ใช่เหรอเสื้อผ้าน่ะ” ก็ไหนตอนคุยในโทรศัพท์เหมือนจะรู้เรื่องกันดีแล้วไงวะ หรือว่ามันจะลืมบอกพาย
“แจ็คมันมาไม่ได้หรอก วันนี้มันมีถ่ายแบบกับ ‘กิ๊กเก่า’ มันไม่ได้บอกเหรอ” เรื่องที่มันถ่ายแบบไม่ได้ตกใจไปกว่าคำว่า กิ๊กเก่า… ขอบใจมากพาย ที่มาหย่อนระเบิดไว้ให้… เหี้ยอะไรของมันวะ เมื่อวานทำไมไม่เสือกพูดว่าจะไม่มา แล้วเรื่องถ่ายแบบมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกหรอกที่ศิลปินดังๆ อย่างพวกมันจะมีลูกค้าอยากได้ไปถ่ายแบบลงนิตยสาร แต่ไอ้กิ๊กเก่านี่แม่งใครวะ… ก็ไม่ได้จะหึงอะไรหรอก เก่าก็คือเก่า แต่มันก็อดหงุดหงิด ยุบยิบในใจไม่ได้
“เปล่านี่! ช่างมันเหอะ… หายโกรธเรารึยัง ดีกันเถอะนะ น้า! พายนะ” ค่อยๆ แก้ไปทีละเรื่องตอนนี้ง้อเพื่อนก่อนเว้ย
“เราไม่ได้โกรธเราน้อยใจ… สรุปว่า น้องพายมาขอคืนดีใช่ไหม” นี่เพื่อนผมเป็นหมอดูหรือว่าแอบติดกล้องเอาไว้รึเปล่า เดาแม่นซะ
“ไม่ต้องทำหน้าเหมือนว่าเรารู้ได้ยังไงหรอก… ของแบบนี้ใครๆ ก็เดาได้ทั้งนั้น แจ็คเองมันก็คงเดาได้เหมือนกัน คนสองคนเคยรักกัน จากกันทั้งๆ ที่ยังรัก ไม่ได้เกลียด ไม่ได้ทะเลาะกัน ทำไมจะไม่อยากกลับมาคืนดีกันล่ะ” โอ๊ย พาย จะต้อนให้เราอกแตกตายเลยใช่ไหม อืม ไอ้แจ็คมันก็คงรู้ล่ะมั้งว่าน้องพายมาขอคืนดี แต่มันก็น่าจะรู้ว่าตอนนี้ผมรักใคร!
“แล้วพายคิดว่าเราตัดสินใจยังไงล่ะ”
“เรื่องนี้เราไม่กล้าเดาจริงๆ เพราะเราไม่รู้อะไรเลย… บางทีฟี่อาจจะกลับไปคบกับน้องอีกครั้งก็ได้ เพราะอีกไม่นานเราก็จะเรียนจบกันแล้ว ฟี่ก็บินไปอยู่กับน้องที่อเมริกา… ตอนนี้นอกจากครอบครัวแล้ว ฟี่ก็ยังไม่มีใครในใจไม่ใช่เหรอ? หรือมีแล้ว? หรือเรากำลังเข้าใจอะไรผิดอยู่?” บีบให้มั่นคั้นให้ตายไปเลยพาย เอาหนักๆ เลย…
ผมถอนหายใจหนักหนึ่งครั้ง ก่อนจะตอบพายออกไปว่า…
“….เรามี ‘ใครคนนั้น’ แล้วล่ะพาย ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหมดแล้ว”
“ขอถามอีกคำ… ‘ใครคนนั้น’ คือใคร” หมัดฮุกสุดท้ายเสยเข้ามาที่หน้าผมอย่างจัง…
“เราว่าพายรู้อยู่แล้วนะว่าใคร…” ผมเลือกตอบแบบนี้ดีกว่า เพราะผมเองก็ยังไม่รู้ว่าไอ้แจ็คมันอยากให้ผมพูดอะไรกับใครมากน้อยแค่ไหน เอาเป็นว่านี่เป็นคำตอบที่เป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้วกัน…
“ทานข้าวกันได้แล้วค่ะพี่ๆ” เสียงน้องพายเจื้อแจ้วออกมาตามเราสองคน
บนโต๊ะอาหารไม่ได้มาคุอย่างที่คิด เพราะความร่าเริงช่างพูดของน้องพาย ประกอบกับคนง่ายๆ อย่างไอ้ริวที่คุยได้ทุกเรื่อง เลยทำให้บรรยากาศครื้นเครง… ส่วนเพื่อนซี้ผม ปกติจริงๆ แล้วพายเป็นคนเงียบๆ มันไม่ได้เป็นคนช่างพูด ถ้ากับคนที่ไม่สนิทมันจะยิ่งเงียบ แม้พายกับน้องพายจะเคยเจอกันบ่อยๆ ก็มาก่อนตาม แต่ก็ไม่ได้คุยกันมากนัก เพราะช่วงนั้นไอ้พายเองก็งานเยอะ แค่เจอหน้าก็ทักทายกันธรรมดา พายมันไม่ค่อยคุ้นกับการทำความรู้จักใครก่อน ยิ่งถ้าไม่รู้จักกันอย่าหวังว่ามันจะเอ่ยปากชวนคุย ไม่น่าเชื่อว่ามันเป็นศิลปินได้ยังไง สมัยก่อนข่าวเรื่องไอ้พายหยิ่งน่ะลงกันทุกฉบับ ทุกเว็บบอร์ด ผมว่าตั้งแต่มันคบกับไอ้ริวมันดีขึ้นเยอะมากแล้วนะ
“แล้วน้องพายกลับวันไหนเหรอครับ” ไอ้พายถามน้องพายขึ้นมาตอนที่ผ่านพ้นของคาวไปแล้ว และกำลังเริ่มต้นจิ้มปาท่องโก๋กับนมข้นกันอยู่
“อีกสองวันค่ะ…” น้องพายตอบไอ้พาย และหันมามองหน้าผมเศร้าๆ ผมทำได้ดีที่สุดก็แค่ส่งยิ้มกลับไป
“คิดถึงเมืองไทยไหม” ไอ้พายถามต่อ ก่อนจะหันไปบอกให้แฟนมันฉีกปาท่องโก๋ใส่แก้วโอวัลตินให้หน่อยเพราะขี้เกียจมือเลอะ
“คิดถึงค่ะ… คิดถึงบ้าน คิดถึงเพื่อน… และก็… คิดถึงพี่ฟี่” สองพายหันมามองหน้าผมพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย พายคนน้องส่งยิ้มเศร้าให้ผมอีกครั้ง ส่วนพายคนพี่มันหลี่ตามองหน้าผมแบบจับผิด ประหนึ่งมันเป็นเมียหลวงที่กำลังมองดูพิรุธจากสามี สุดท้ายผมก็เลยมองไปที่ไอ้ริว มันก็เสือกยักคิ้วกวนตีนส่งมาให้ เหี้ย!
“งานนี้มีรีเทิร์นไหม” ตรงประเด็นเสมอเพื่อนกู เล่นเอาผมสำลักกาแฟ ส่วนไอ้ริวก็หลุดอุทานใส่เมียมันเบาๆ
“ตอนแรกก็หวังค่ะพี่พาย… แต่มันสายไปแล้วล่ะ… ตอนนี้พายก็เป็นน้องสาวของพี่ฟี่ แล้วพี่ฟี่ก็กำลังจะมีพี่สะใภ้ให้น้องพายใช่ไหมคะ” คราวนี้ไอ้สองคนผัวเมียสำลักโอวัลตินออกมาพร้อมๆ กัน ผมเองที่นั่งเท้าคางอยู่ก็เกิดอาการ ‘วืด’ แบบไม่รู้ตัวตามไป
“สะใภ้? ใครนะ? ไอ้แจ… อือ อะไอ ไอ้ อาย อิด อาก อู อำ ไอ” ผมไม่ได้ตกใจอะไรถ้าหากไอ้ริวมันจะหลุดปากชื่อไอ้แจ็คออกมา แต่อดขำพายไม่ได้ มันรีบยกมือไปอุดปากแฟนมันก่อนจะโพล่งชื่อเพื่อนซี้มือเบส
“พี่ริวก็รู้จักแฟนพี่ฟี่เหรอคะ เธอน่ารักไหมคะ”
“เอ่อ… ก็… เกรียน เอ๊ย กวน เอ๊ย ก็น่ารักดีมั้งครับ” ฮ่าๆๆ ไอ้บ้าเอ๊ย อยากให้แฟนเพลงมันมาเห็นหน้าพ่อนักร้องดังตอนนี้จริงๆ ไอ้หน้าตากลืนไม่เข้า คายไม่ออก พะอืดพะอมแบบนี้ สงสัยคงคิดภาพตามความน่ารักของเพื่อนมันอยู่
“เออ… กลับกันไหมมึง เดี๋ยวเราต้องไปแวะหาเซย์ด้วยไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวจะสายไปกว่านี้…” พายรีบตัดบท ท่าทางมันก็คงกลัวน้องพายถามถึงแฟนผมขึ้นมาอีก ผมรู้ว่าพวกมันรู้อยู่แก่ใจว่าผมคบกับไอ้แจ็คอยู่ แต่ในเมื่อผมไม่ได้พูดตรงๆ ออกมา พวกมันเองก็คงไม่อยากพูดอะไร
“ได้ๆ งั้นไปกันเลยดีกว่า อ่อ… เสื้อผ้าของไอ้แจ็คด้วยฟี่…” ผมแอบหงุดหงิดอีกครั้งที่ไอ้ริวทวงเอาของของไอ้แจ็คจากผม นี่สรุปไอ้เจ้าตัวมันจะไม่มาใช่ไหม เป็นเหี้ยอะไรอีกวะ
“เดี๋ยวไปหยิบให้”
วันนี้ทั้งวันผมไม่เป็นอันทำอะไรทั้งสิ้น หงุดหงิดจนแทบไม่อยากจะพบเจอใคร แม้แต่น้องพายเอง ผมก็ปล่อยให้เธอนัดเพื่อนมาเจอที่ร้านกาแฟใต้คอนโด เพียงแค่กำชับว่าอย่าบอกใครเรื่องที่มาพักกับผม และเรื่องที่ห้องนี้เป็นห้องของแจ็ควงเทอมินัล เดี๋ยวจะเป็นข่าวใหญ่โต แล้วตัวพายเองจะเสียชื่อเสียงที่มานอนค้างกับผู้ชาย
ตกเย็นเพื่อนน้องคงกลับไปแล้ว น้องพายเลยโทรขึ้นมาชวนผมไปทานข้าวด้วยกันที่ร้านอาหารใกล้ๆ ถึงได้รู้สึกตัวว่านั่งจมอยู่กับกระดาษและดินสอมานานมากขนาดนี้… แอบตกใจตัวเองที่วาดรูปไอ้แจ็คออกมาเป็นสิบๆ อิริยาบถ นี่ผมท่าจะบ้าจริงๆ แล้วนะเนี่ย…
“พี่ฟี่คะ สรุปว่าพายจะได้เจอพี่สาวคนใหม่ไหมเนี่ย” น้องพายถามขึ้นระหว่างที่ผมกับเธอกำลังกินราดหน้าเจ้าอร่อยกันอยู่สองคน
“หะ…อ๋อ… ก็ เห็นเขายังยุ่งๆ อยู่น่ะ พี่ก็ไม่รู้ว่าเค้าจะว่างมาไหม” ยังไงซะวันนี้มันคงจะไม่โผล่มาแล้ว ไหนมึงบอกคิดถึงกูไง สัดเอ๊ย!
“ทะเลาะกันรึเปล่าคะ… ขอโทษนะคะที่พายถาม คือพายกลัวว่าจะทะเลาะกันเพราะพาย”
“…ไม่หรอก อย่าคิดมากเลย เค้าเข้าใจ แต่นี่คงติดงานจริงๆ” ท่าทีผมดูออกเหมือนคนทะเลาะกับแฟนขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย น้องพายถึงได้ทัก
“แฟนพี่ฟี่ยังเรียนอยู่ หรือทำงานแล้วคะ”
“…เรียนด้วยทำงานไปด้วยน่ะ”
“ว้าว… เป็นผู้หญิงเก่งจังเลยนะคะ ต้องทั้งเรียนทั้งทำงาน คงจะเหนื่อยน่าดู ถ้าพี่เค้าไม่ว่างมาเจอก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แล้วก็ ถ้าไม่ทะเลาะกัน พายก็ดีใจแล้ว… พายอยากเห็นพี่ฟี่ยิ้มเยอะๆ นะ” ถ้าผมไม่มีมัน ผมคงต้องกลับไปหลงรักเธออีกครั้งแน่ๆ ก็ได้แต่ภาวนาให้เธอได้พบเจอคนดีๆ ที่รักเธอจริง ดูแลเธอได้ และอยู่กับเธอไปนานๆ
“ยิ้มพอไหม” ผมแกล้งฉีกยิ้มกว้างให้น้องพาย
“เย้! แบบนี้แหละค่ะ พี่ฟี่ยิ้มน่ารักที่สุดในโลกเลย” น้องพายก็ยิ้มน่ารักที่สุดในโลกเหมือนกันจ้ะ สาวน้อยของพี่ฟี่
……………………….
……………………….
“ฮัลโหลที่รัก ว่าไงจ๊ะ” ล่วงเข้าวันใหม่ไปกว่าหนึ่งช่วงโมง ผมก็ยังนอนไม่หลับ สุดท้ายแพ้ใจตัวเองต้องกดโทรศัพท์ไปหาไอ้ตัวต้นเหตุ แล้วดูมันรับและพูดนะ ทำเหมือนไม่มีห่าอะไรเกิดขึ้นเลย
“ทำไมมึงไม่มาวันนี้” ผมลุกขึ้นเดินไปเปิดระเบียงห้องมัน จัดการหนีบโทรศัพท์ไว้แนบหู แล้วลงมือจุดบุหรี่ขึ้นมาสูบแก้เซ็ง
“อ้าว กูบอกเหรอว่าจะไป… ที่รักฟังผิดเองม้างงงง…” แค่เสียงของมันก็ทำให้นึกถึงหน้าคนพูดที่ลอยหน้าลอยตากวนบาทาได้เป็นอย่างดี เออ… กูมันคงโง่เอง ที่คิดเข้าข้างตัวเองว่ามันจะมา
“………………………..” ผมเลือกที่จะเงียบ จริงๆ ก็ไม่รู้จะโต้ตอบอะไรมันดี คนอย่างไอ้แจ็คยิ่งถ้าเราเต้นไปตามความกวนส้นตีนของมัน มันจะยิ่งไม่หยุด แล้วคนที่มีความสุขที่สุดก็จะเป็นมัน
“โถๆๆๆๆ งอนเลยเหรอคนดีของพี่… พี่แจ็คบอกแล้วว่าพี่แจ็คติดงานนี่นา เดี๋ยวอีกสองสามวันพี่แจ็คจะกลับไปให้กอดนะจ๊ะ” นอกจากจะชอบเรียกตัวเองว่าน้องแจ็คเวลาอ้อนแล้ว เวลากวนตีนมันก็ชอบเรียกตัวเองว่าพี่แจ็คเช่นเดียวกัน
“…………………………..” ผมยังคงพ่นควันต่อไปอย่างไม่ใส่ใจน้ำเสียงกวนๆ ที่ลอยลอดออกมาจากโทรศัพท์ ท้องฟ้าคืนนี้แดงก่ำ จนเดาได้ว่าอีกไม่นานพระพิรุณคงประทานพรลงมาเป็นแน่แท้
“นี่นาย… สูบบุหรี่อยู่ใช่ไหม… อย่าสูบในห้องนอนกูนะเว้ย” สรรพนามเรียกขานเปลี่ยนไปตามความต้องการของคนพูด ถ้าใครไม่รู้จักมัน ก็คงมึนๆ กันบ้าง แต่กับผมที่ใช้ชีวิตอยู่กับมันมาพักใหญ่ เลยไม่ค่อยใส่ใจว่ามันจะเรียก หรือแทนตัวเองว่าอะไร บางเรื่องของไอ้แจ็คถ้าเก็บมาใส่ใจมากๆ จะประสาทกินเข้าสักวัน…
“…………………………..” บุหรี่ที่คาบไว้เผาไหม้ใกล้หมดมวน อาจเพราะลมที่ค่อนข้างแรง ประกอบกับผมอัดแรงๆ อยู่สองสามรอบ ควันบุหรี่สีเทาคลุ้งอยู่ไม่นานก็จางหายไป ผิดกับคนทางปลายสายที่ควันของอามรณ์เริ่มขุ่นมัวเพิ่มขึ้น… คืออย่างนี้ครับ ไอ้แจ็คมันไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ ไม่ใช่ว่ามันไม่เคยสูบ หรือแพ้ แต่มันโรคจิต มันไม่ชอบให้ห้องนอนหรือเสื้อผ้า เครื่องใช้มีกลิ่นบุหรี่ติด มันบอกว่าตอนที่สูบออกมาใหม่ๆ มันไม่เหม็น แต่พอควันมันไปจับตัวกับเนื้อผ้า หรือผสมกับอากาศจากเครื่องปรับอากาศ นั่นแหละคือกลิ่นที่มันทนไม่ได้ ผมเองเลยมีโซนดูดบุหรี่ของตัวเองในระเบียงห้องกลาง และดูดเสร็จใหม่ๆ ผมจะไม่เดินเข้าห้องนอนของมัน ไม่งั้นไอ้คนย้ำคิดย้ำทำอย่างไอ้แจ็คมันจะบ่นอยู่นั่น บ่นจนอยากจะเอาแอลกอลฮอลมาล้างปากตัวเองซะให้รู้แล้วรู้รอด
“เฮ้ย… นี่อย่าบอกนะว่าดูดอยู่ที่ระเบียงห้องนอนกู” แหม… แม่นเหมือนตาเห็น… เห็นมันหงุดหงิดแล้วก็พาลให้อารมณ์เดือดๆ ของตัวเองลดลงเกือบหมด…
“เออ! กูว่าจะไม่บอกแล้วเชียวว่าดูดในห้องมึง…”
“อย่ากวนตีนฟี่ ดับบุหรี่ซะ” หึ ไอ้สัด ที่ตัวเองกวนตีนคนอื่นเขา ยังไม่เคยคิดจะเพลาๆ ลงบ้างเลย ทีอย่างนี้มาทำเสียงเข้มใส่ กูกลัวตายห่า
“กูไม่ดูดในห้องมึงก็ได้ แต่กูจะอมควันไปพ่นใส่ตู้เสื้อผ้า เตียงนอน หมอน ผ้าเช็ดตัว ผ้าเช็ดเบส แอร์ พ่นแม่งให้คลุ้งทั้งห้องเลยสัด! ขอบใจที่อยู่คุยเป็นเพื่อนตอนดูดบุหรี่ ฝันดี!” แล้วผมก็กดตัดสาย และเพื่อป้องกันความกวนส้นตีนของมัน ผมรีบปิดเครื่อง พร้อมวิ่งไปยกหูโทรศัพท์บ้านออกทันที ดี… อยากกวนตีนกูนัก มึงเจอกูบ้าง… ไม่อยากกลับห้องใช่ไหม กูจะดูดบุหรี่ให้หมดคอต อัดแม่งให้อยู่ในห้องนอนมึงนี่แหละ!
………………………..
……………………….
วันนี้เป็นวันที่น้องพายต้องเดินทางกลับอเมริกา ความรู้สึกของครั้งนี้ไม่หนักหน่วงเท่าครั้งแรกที่ต้องจากกัน ผมเศร้าที่ผมดูแลเธอไม่ได้ แต่ผมไม่เคยเสียใจที่ได้รักเด็กผู้หญิงคนนี้ ผมอยากเก็บรอยยิ้มนี้ไว้ให้นานที่สุด ผู้หญิงอย่างพายไม่เหมาะกับน้ำตา…
“พาย พี่ขอโทษ พี่…”
“พอแล้วค่ะ พายบอกแล้วว่าไม่ต้องขอโทษ พี่ฟี่ไม่ผิดสักหน่อย…” ผมดึงผู้หญิงตัวเล็กตรงหน้าเข้ามากอดแน่น ผมรู้ว่าพายเจ็บไม่ต่างจากครั้งแรกที่เราจากกัน นี่เป็นการจากแบบเจ็บอีกครั้ง พายพยายามทุกอย่างที่จะมาเจอผม แต่ก็กลับไปพร้อมความเจ็บปวดและผิดหวัง แทนที่จะเป็นรอยยิ้มแห่งความสุข แต่ผู้หญิงคนนี้ก็ยังยิ้มตาหยีให้ผมเหมือนวันวาน ถ้าจะมีสักครั้งในชีวิตที่ผมจะตอบแทนอะไรเธอได้ ผมสัญญาว่าผมจะทำอย่างไม่รีรอเด็ดขาด…
“พี่ฟี่สัญญากับพายนะ ว่าจะไม่โทษตัวเอง… พี่ฟี่ต้องใช้ชีวิตอย่างมีความสุขนะ” เสียงน้องพายยังคงอู้อี้อยู่ตรงอกผม
“พี่สัญญา… พายก็เหมือนกัน ต่อไปนี้ต้องยิ้มทุกวัน ไม่ร้องไห้อีกแล้วนะ” ผมยกมือขึ้นมาลูบหัวน้องน้อยในอ้อมกอดเบาๆ ถ่ายเทน้ำหนักแห่งคำสัญญาซึ่งกันและกัน
“ยิ้มพอมะ!” เธอผละตัวออกจากอกผม ก่อนจะส่งยิ้มตาหยีอย่างเคย แต่ครั้งนี้กว้างขึ้นอย่างจงใจ แล้วผมจะอดไม่ยิ้มตามเธอได้อย่างไร ต่อให้ยิ้มนี้จะไม่ได้ยิ้มทั้งปากและตาเหมือนวันวาน แต่อย่างน้อยครั้งนี้ เราก็จากกันด้วยรอยยิ้ม…
“พอจ้า!! ได้เวลาต้องเข้าเกทแล้วล่ะ… พี่ส่งตรงนี้นะ เดินทางโดยสวัสดิภาพนะครับ… ” คงอย่างที่เนื้อเพลงได้บอกไว้… ‘ส่งไกลแค่ไหน เราก็ต้องลาอยู่ดี’
“ขอบคุณสำหรับทุกๆ อย่างที่พี่ฟี่ทำเพื่อพาย ขอบคุณที่รักพาย ดูแลตัวเองนะคะ ถึงแล้วจะส่งเมลมาบอกนะคะพี่ชาย… สวัสดีค่ะ” ตั้งแต่เจอกัน คบกันเป็นแฟน จนตอนนี้เลิกกัน ทุกครั้งที่เราต้องลา น้องพายมักจะยกมือขึ้นไหว้ผมเสมอ ครั้งนี้ก็เช่นกัน… ผมเสียคนรักเก่าไป แต่ผมเพิ่งได้น้องสาวเพิ่มขึ้นมาแทน… แค่นี้ก็คุ้มแล้ว!
‘ดูแลตัวเธอเองให้ดี จากนี้ไม่มีฉัน
เจอใครยังไงไม่สำคัญ อย่าลืมกันก็พอ
จากนี้ไปคงไม่ต้องรอ แค่สิ่งเดียวที่จะขอ ครั้งสุดท้าย
ไม่อยากเป็นคนต้องบอกลา แค่คิดฉันก็ยิ่งปวดใจ
เก็บเอาความรู้สึกดีๆ ส่งเธอเลยตรงนี้จะได้มั้ย
ส่งไกลแค่ไหนเราก็ต้องลาอยู่ดี
ก่อนเราจากกันฉันควรจะหยุดเท่านี้
น้ำตาที่มี ให้เธอโชคดี ให้เธอปลอดภัย ทุกอย่าง
จะส่งที่ไหน ฉันคิดว่าคงไม่ต่าง ยังไงก็เจ็บเหมือนกัน’
สามทุ่มกว่าๆ ผมนั่งรถไฟฟ้าสายด่วนจากสนามบินแห่งชาติมาลง ณ จุดเดิมของตอนขาไป และด้วยความที่ยังไม่อยากกลับไปอยู่คนเดียวที่ห้องตอนนี้ ผมเลยโทรหาไอ้จอมว่ามันตั้งวงกันที่ไหนรึเปล่า จะได้ไปแจม… แล้วก็ไม่ผิดหวัง พวกเหี้ยจอมมันแดกเหล้าเป็นงานหลัก เรียนหนังสือเป็นงานอดิเรกอยู่แล้ว สถานที่ก็เดิมๆ บ้านไอ้จอม ผมก็เลยแวะตลาดโต้รุ่งใกล้บ้านมันก่อนเพื่อซื้อพวกสะเบียงกับแกล้มเพิ่ม อย่างน้อยแดกเหล้าฟรีก็ควรจะมีกับไปเส้นเจ้าของบ้านสักหน่อย…
“ไปไงมาไงถึงโผล่มาแดกเหล้า เมายาดองกับพวกกูได้วะ” ไม่มีหรอกยาดองน่ะ มีแต่ฮันเดรด กับหงส์ แต่ไอ้จอมมันคงพูดให้คล้องจองกันไปอย่างงั้น วันนี้วงเหล้าประกอบไปด้วยไอ้จอม ไอ้เพิ่ม ไอ้เสก และไอ้มิ่ง ไอ้สี่คนนี้เป็นแก็งค์เฮไหนเฮนั่นของผม จริงๆ ถ้าอยู่ที่มหาลัยก็มีพายเพิ่มมาอีกคน… พวกมันนั่งล้อมวงกันหน้าโทรทัศน์จอแบนขนาดใหญ่ที่กำลังถ่ายทอดฟุตบอลยุโรปอยู่ตอนนี้
“ก็ไม่ไง ปกติกูก็มาแดกกับพวกมึงบ่อยๆ เป็นเหี้ยอะไรขึ้นมาเสือกถามเอาวันนี้” ผมรับแก้วเหล้าผสมน้ำอย่างที่กินประจำจากมือไอ้เพิ่ม มือชงเหล้าประจำกลุ่มที่มันจำได้หมดว่าใครกินผสมอะไรบ้าง ผมไม่ชอบโซดา กินได้บ้าง แต่กินมากแล้วท้องอืดทำให้ประสิทธิภาพในการเสพเหล้าลดลงอย่างน่าใจหาย… ยกขึ้นจิบนิดๆ ก่อนจะเอื้อมไปหยิบถั่วลิสงคั่วเข้าปาก
“เมื่อก่อนน่ะปกติ แต่เดี๋ยวนี้มึงไม่ค่อยมาแดกเหล้ากับพวกกูเลย แล้ววันนี้อยู่ดีๆ ก็เสือกโทรมาบอกว่าจะแดกเหล้าด้วย กูก็เลยแปลกใจ” จริงสินะ… ตั้งแต่คบกับไอ้เหี้ยนักดนตรีนั่น ผมก็ไม่ค่อยได้มาค้างอ้างแรมร่ำสุรากับพวกเพื่อนในกลุ่มสักเท่าไหร่ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน มันแค่เคยพูดเฉยๆ ว่าไม่อยากให้ผมไปเมาข้างนอกบ่อยๆ จริงๆ ก็เคยเถียงมันนะ แต่มันก็เสือกกวนตีนตอบว่า
‘เดี๋ยวเมียพี่แจ็คเกิดไปจับใครปล้ำตอนเมาขึ้นมา พี่แจ็คก็ต้องเสียเมียให้ไปเป็นผัวชาวบ้านเค้าน่ะสิ พี่แจ็คก็เป็นหม้ายพอดี’ ผมเลยเลิกต่อล้อต่อเถียงกับมัน แล้วก็พยายามไปค้างที่อื่นน้อยลง ถ้าจะกินเหล้าก็พยายามไม่ให้เมามาก และกลับมานอนห้องเสมอ…
“ไม่ทำไมหรอก… ช่วงก่อนๆ เบื่อๆ เหล้าว่ะ วันนี้เปรี้ยวปากอยากแดก” ตอบเลี่ยงๆ ไป ก่อนจะกระดกเหล้าหมดแก้ว แล้วส่งกลับไปให้ไอ้เพิ่มช่งต่อ
“มึงมีเมียใหม่เหรอวะ…” ดีนะที่แก้วเหล้ายังอยู่ในมือไอ้เพิ่ม ถ้ากำลังจ่ออยู่ที่ริมฝีปาก งานนี้คงมีพุ่งกันบ้าง
(ต่อด้านล่างค่ะ)
-
“เออใช่… พวกกูสงสัยกันมานานและ ถามพาย พายมันก็บอกไม่รู้ มันให้มาถามมึงเอาเอง… อะไรมันจะลึกลับขนาดนั้นวะ” ไอ้เสกที่นั่งข้างๆ เอ่ยถามสมทบไอ้จอม… กูคงคิดผิดที่มาแดกเหล้ากับพวกมึงวันนี้สินะ เกิดอยากทำตัวเป็น CSI กันทุกคน ไม่เว้นแม่แต่ไอ้มิ่งที่เป็นคนเงียบๆ ยังทำหน้าตาอยากรู้อยากเสือกเลย…
“หรือมึงมีเมียเป็นผู้ชาย!” เช็ดเข้! พวกเหี้ยนี่ไปเข้าโปรแกรมฝึกดมกลิ่นจากสุนัขตำรวจมาหรือไงวะ
“กูว่าพายมันรู้แต่มันไม่บอกมากกว่า มีเหรอเรื่องไอ้ฟี่ที่พายมันจะไม่รู้” ไอ้เพิ่มที่ชงเหล้าเสร็จ เริ่มออกความเห็นบ้าง
“พายมันไม่รู้อะไรทั้งนั้นแหละ… แล้วกูก็ไม่ได้มีเมียใหม่ พอแล้วไอ้เหี้ยเลิกซัก แล้วก็แดกๆ เข้าไป” ผมพยายามอีกครั้งที่จะตัดบท โดยการยกเหล้าขึ้นดืมอักๆ ทันทีที่พูดจบ
“กูว่าทะเลาะกับเมียใหม่มาชัวร์ๆ เลยมาเศร้าแดกเหล้าวันนี้” พวกมึงไปเขียนนิยายขายท่าจะดีกว่าทำงานออกแบบนะสัด คิดกันได้เป็นเรื่องเป็นราว
“เออกูก็ว่าอย่างนั้น… เอางี้เราโทรตามไอ้พายมาด้วยอีกคนดีไหม ถ้ามันบอกไอ้พายไม่รู้ คราวนี้จะได้ให้พายมันมาช่วยกันล้วง ลับ ตับ ม้ามไอ้เหี้ยฟี่กัน…” ไอ้เพิ่มพูดไม่ทันขาดคำ ไอ้จอมก็กดโทรศัพท์หาพายทันที เหี้ยพวกมึงทำงานกันเป็นทีมจนกูเริ่มกลัวและ
“พายจ๋า จอมเองนะ พายว่างเปล่าอะ มาล้วงตับไอ้เหี้ยฟี่ที่บ้านจอมไหมจ๊ะ เนี่ยพวกเรากำลังเค้นความลับที่สันนิฐานว่ามันแอบไปมีเมียใหม่อยู่เลย อัญเชิญพายมาเป็นสักขีพยานร่วมกันหน่อยไหม” เหี้ยเอ๊ย! ความหวังอยู่ที่พายแล้วล่ะตอนนี้ ถ้าพายมันเกิดเล่นด้วยกับไอ้พวกเหี้ยนี่ มีหวังกูตายแน่ๆ
“ไอ้เหี้ย พวกมึงแม่งจัญไร กูบอกแล้วว่าไม่มีเหี้ยอะไร กูแค่อยากแดกเหล้ามึงก็จะบีบให้กูพูดว่ามีให้ได้” ผมโวยวายอย่างหงุดหงิด จนพวกมันมองหน้ากันเลิกลัก แต่ไอ้เหี้ยจอมก็ยังไม่ยอมวางสายจากพาย… ไม่รู้ว่าปลายสายตอบอะไรกลับมา ไอ้เหี้ยจอมถึงกับเบิกตาตกใจใส่ผม…
“เฮ้ย…เหรอ เราไม่รู้ เออๆ โทษทีๆ จ้าๆ แค่นี้แหละ จ้า… รับรองว่าจะดูแลมันเป็นอย่างดี แหะๆ จ้าๆ ไม่ถามแล้วจ้า… งั้นแค่นี้นะ แล้วเจอกันอย่าลืมของฝากเรานะ…”
“มึง… เออ… น้องพายมาเหรอวะ” สงสัยพายมันคงยกเรื่องน้องพายขึ้นมา ไอ้จอมถึงได้ทำหน้ารู้สึกผิดใส่ผมขนาดนี้ คราวนี้ทุกตัวในวงเหล้าเลยจ๋อยแดกกันไปตามๆ กัน พวกมันรู้ว่าตอนที่ผมเลิกกับน้องพาย ผมเจียนตายขนาดไหน…
“อืม… เป็นอาทิตย์แล้วล่ะ เมื่อกี้เพิ่งไปส่งที่สนามบินมา” ผมพูดเพียงเท่านั้น ไอ้พวกเหี้ยทั้งหลายก็เลิกถามใดๆ ต่อทั้งสิ้น ปล่อยให้พวกมันคิดว่าที่ผมอยากกินเหล้า และดูเซ็งๆ ในวันนี้ เป็นเหตุมาจากการมาและจากไปของน้องพายอีกครั้งดีกว่าให้มันมาขุดคุ้ยผมต่อ… ถึงแม้เรื่องจริงที่ทำให้ผมอยากมากินเหล้าคือการไม่อยากกลับไปอยู่ห้องคนเดียว แล้วฟุ้งซ่านถึงไอ้เจ้าของห้องก็ตาม แต่อย่างน้อยเรื่องของน้องพายก็มีส่วนเล็กๆ ในการอยากเมาวันนี้เหมือนกัน ถือว่าผมและพายไม่ได้โกหกล่ะนะ
กรำสุราอยู่กว่าสองชั่วโมง โทรศัพท์มือถือผมก็แผดเสียงดังมาจากกางเกงยีนส์ที่ถอดกองไว้บนโซฟาถัดจากวงเหล้าไปไม่ไกล ผมค่อยๆ พยุงตัวเองที่เริ่มมึนเล็กๆ ไปล้วงโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกง ไม่ทันได้มองหน้าจอก่อนว่าใครก็กดรับสายเลยทันที
“ครับ…” ผมส่งเสียงทักออกไป
“ส่งน้องพายเสร็จรึยัง…” เสียงคนปลายสายคล้ายกับไอ้คนที่ทำให้ผมต้องมานั่งเมาอยู่ตอนนี้
“ใครน่ะ” ถามไปอย่างนั้น จริงๆ ก็รู้ว่าเป็นมันนั่นแหละ
“จำสามีสุดหล่อไม่ได้เหรอจ๊ะพี่ฟี่ นี่แหละน้าที่เค้าว่า สามวันจากสามี ไปเจอนารี เลยทำให้สามีกลายเป็นอื่น” เสียงพูดเจื้อยแจ้วของมันดังลอยออกมาโดยที่ผมไม่ได้ใส่ใจ อยากกวน อยากพูด อยากเหี้ยอะไรก็เอา กูเหนื่อย!
“แค่นี้นะ จะแดกเหล้าต่อ”
“อ้าว… ส่งเสร็จแล้วทำไมไม่กลับบ้าน ไฟล์ทสามทุ่มไม่ใช่เหรอ นี่ตีหนึ่งเข้าไปแล้วนะ กูนึกว่าบินไปส่งที่อเมริกาซะอีก”
“แจ็ค… เลิกกวนตีนกูสักที” ผมพูดด้วยความกึ่มบวกอารมณ์โกรธาเล็กๆ โชคดีที่เดินออกมาคุยหน้าบ้าน ไม่อย่างนั้นไอ้พวกเห้วงเหล้าต้องสงสัยขึ้นมาอีก
“อ๊าว! น้องแจ็คก็กวนของน้องแจ็คเป็นปกติอยู่แล้ว เพิ่งจะมาเหวี่ยงอะไรเอาตอนนี้…” กูผิดเองสินะที่เพิ่งมาเหวี่ยงใส่มึงทางโทรศัพท์ แทนที่จะเหวี่ยงตีนใส่หน้ามึงซะตั้งนานแล้ว
“แจ็ค แค่นี้นะ กูจะแดกเหล้า…” ขี้เกียจคุยกับแม่งแล้ว
“เมื่อไหร่จะกลับห้องล่ะ…” แหม สัด ถามมาได้เมื่อไหร่จะกลับ ที่มึงหายไปเป็นชาติ เคยคิดถึงใจกูบ้างไหม
“คืนนี้ไม่กลับ พรุ่งนี้ก็อาจจะไม่กลับ ถ้าอยากกลับกูก็กลับของกูเอง…”
“…… โกรธอะไร” ไอ้แจ็คถามเสียงอ่อย เหมือนเวลามันทำตอนช่วงง้อ
“…………… แค่นี้นะกูจะไปกินเหล้าต่อ” ขี้เกียจจะมาทะเลาะกันผ่านระบบโทรคมนาคม ก็เลยรีบๆ จบบทสนทนาซะ
“งั้นก็… กินให้เมานะ เมาแล้วจะได้เลิกกิน… ฝันดี” ไอ้สัด ไม่คิดจะง้ออะไรให้มันดีกว่านี้เลยใช่ไหม… แล้วนี่กูเป็นเหี้ยอะไร หวังอะไรอยู่ หวังว่าคนอย่างไอ้แจ็คจะพูดจาดีๆ หรือขอโทษดีๆ น่ะเหรอ แดกขี้ยังง่ายกว่า!
สุดท้ายผมก็คลุกอยู่ที่บ้านไอ้จอมอยู่สองคืนสองวันโดยที่ไม่มีแม้แต่โทรศัพท์ หรือแมสเสจจากหมาแมวห่าเหี้ยตัวไหนทั้งนั้น… ก็ดี ต่างคนต่างอยู่ซะบ้าง สรุปกูผิดอะไรวะเนี่ย กูไม่ใช่เหรอที่ต้องโมโหมัน แล้วทำไมกลายเป็นมันที่หายไปด้วยคำพูดทิ้งท้ายที่เหมือนจะน้อยใจ เออ น้อยใจไปเลย กูก็น้อยใจเป็นเหมือนกันโว้ย!
บ่ายของวันที่สองที่ผมยังอยู่บ้านไอ้จอม ก็มีแขกรับเชิญพิเศษมาเยือนถึงที่…
“เอ้า แดกข้าวกันได้แล้ว กูซื้ออาหารมาให้เสวยกันถึงที่ ลุกขึ้นมาแดกเร็ว!” เสียงพายโหวกเหวกมาแต่ไกล ผมนอนอยู่บนโซฟา ได้ยินก็รีบลุกขึ้นมาขยี้หน้าขยี้ตา มองลงไปที่พื้น ก็เจอซากศพวงเหล้าทั้งหลายที่ตอนนี้เพิ่มจำนวนมาอีกสาม เป็นรุ่นน้องที่คณะ จะมาเอาของจากไอ้จอม ทำไปทำมาก็กลายเป็นร่วมวงไพบูรณ์ด้วยกันซะงั้น วงเหล้าเลยตีตั๋วยาวสองวันสองคืน
จริงๆ แล้วก็ไม่ได้กินมันทั้งวันทั้งคืนหรอกครับ ก็มีแยกย้ายกันไปอาบน้ำบ้าง ออกไปซื้อกับข้าวบ้าง ไปรับแฟนบ้าง ไปรับงานบ้าง เล่นเกมบ้าง แต่สุดท้ายพอทุกคนเสร็จภาระกิจอย่างอื่นก็กลับมาต่อวงเหล้า ส่วนผมกิจกรรมยามว่างน้อยที่สุด ก็เลยได้แต่กินๆ นอนๆ ช่วยไอ้จอมทำงานบ้าง แล้วก็กลับมากินเหล้าต่อ แล้วก็นอน วนเวียนจนครบสองวัน…
“หืม!! ฟี่ กลิ่นเหล้าหึ่งเลย ทำไมกินเยอะขนาดนี้เนี่ย…”
“โอ๊ย ไม่เยอะหรอกพาย แก้วเหล้าหกใส่มันน่ะ” เป็นไอ้จอมที่หวังดีช่วยตอบแทนผม แต่หารู้ไม่ว่ามึงเงียบไว้จะดีกว่า ระวังไอ้พายเหยียบอกมึงตาย กูจะไม่ช่วยสักนิด
“หกเข้าปากน่ะสิ… กูมีเขาหรือไงจอม แค่นี้กูดูก็รู้ว่าแดกไม่ใช่อาบ” พายหันไปแง่งใส่ไอ้จอมทันที สมน้ำหน้ามึงนัก… จริงๆ มีผมคนเดียวที่พายมันไม่พูดกูมึงด้วย นอกนั้นมันก็กูมึงกับพวกไอ้จอมทุกคน แต่ทุกคนกลับไม่มีใครกูมึงกับมัน ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ก็เห็นจะมีแต่ไอ้ริวล่ะมั้งที่ใช้สรรพนามพ่อขุนรามกับพาย
“ก็แดกเหมือนอาบไงจ๊ะพายจ๋าาาาา” ยังคงไม่เข็บหลาบ ยังคงต่อปากต่อคำต่อไป…
“งั้นก็เชิญอาบเหล้ากันต่อไป กับข้าวนี่ก็โยนให้หมาแดก ของฝากก็โยนให้หมามันใช้ดีไหม”
“ดีจ้า!!! โยนมาทางนี้เลย พวกเราเป็นหมา… โฮ้งๆๆ บู้ววววววว!!” ขอให้มึงหางโผล่… ไอ้สัดทำไปได้… คราวนี้พายมันส่ายหน้าอย่างระอาใจ ผมแอบคิดว่าตัวเองคงจะรอดแล้ว แต่เปล่า!
“ทำไมไม่กลับห้องล่ะฟี่… แจ็คมันเป็นห่วงนะ” พอหันเอากับข้าวไปให้ไอ้พวกวงเหล้าจัดการเอาไปจัดใส่จานเสร็จ คราวนี้ก็เหลือแต่ผมกับพายที่หย่อนตัวนั่งลงข้างๆ ผมบนโซฟาตัวยาว
“มันกลับห้องด้วยเหรอ… ใครจะไปรู้ ก็เห็นไม่กลับมาหลายวันแล้ว เราก็ขี้เกียจอยู่ห้องคนเดียว” ไม่ได้โกหกนะ ความตั้งใจดั้งเดิมที่มากินเหล้าบ้านไอ้จอมเมื่อวันก่อนก็คือขี้เกียจกลับไปอยู่ห้องคนเดียวเฉาๆ
“มันโทรมาหาแล้วไม่ใช่หรือไง” ทีอย่างนี้มันเสือกเล่าให้พายฟังซะหมดเลยนะ สรุปว่าเรื่องของเรามันยังเป็นความลับรึเปล่าวะเนี่ย…
“ขอโทษ ที่ละลาบละล้วงนะ เพราะเราเป็นห่วงฟี่จริงๆ แล้วบังเอิญแจ็คมันมาหาริวที่ห้องเลยได้คุยกันนิดหน่อย” ใครจะไปโกรธพายลงล่ะครับ
“ขอโทษทำไม…พายไม่ได้ทำอะไรผิด ฟี่เองต่างหากที่ทำตัวให้เป็นห่วง” บ่อยครั้งที่ชอบทำอะไรตามใจตัวเอง เพราะหลังจากที่เสียน้องพายไปครั้งนั้น ผมก็แทบจะไม่รู้สึกว่ามีคนกำลังห่วงเราอยู่ เลยทำอะไรก็ได้ไม่คิดหน้าคิดหลัง หรือคิดว่าใครจะกำลังทุกข์ใจเพราะความเป็นห่วง
“ถ้ารู้ว่ามีคนห่วง ก็กลับห้องเถอะ”
“เรารู้ว่าพายห่วง แต่ทำไมเราต้องกลับห้องด้วยล่ะ” พายค่อยๆ ถอนหายใจเบาๆ อย่างข่มอารมณ์ คงอยากจะเหวี่ยงใส่ผมเต็มที่เหมือนกัน ทำไมผมจะไม่รู้ว่าคนอย่างพาย มันขี้หงุดหงิดและใจร้อนขนาดไหน
“ก็แจ็คมันกลับห้องแล้ว”
“มันกลับแล้วก็ดีจะได้มีคนเฝ้าห้อง…”
“โถ่! ฟี่ อย่าเพิ่งรวนได้ไหมเนี่ย… เราไม่รู้ว่าสองคนทะเลาะอะไรกัน แต่กลับไปคุยกันดีๆ เถอะนะ ถ้าต่างคนต่างไม่พูด แล้วมันจะรู้เรื่องกันได้ยังไงวะ” เริ่มขึ้นวะโว้ย สงสัยจะเริ่มมีน้ำโหจริงๆ ซะแล้ว
“เดี๋ยวพรุ่งนี้เรากลับ” ผมตอบอย่างตัดปัญหา แต่จริงๆ ก็คิดไว้อยู่แล้วว่าพรุ่งนี้คงต้องกลับห้องสักที เพราะยืมเสื้อผ้าไอ้จอมมาใส่สองวันแล้ว จะยืมต่ออีกก็กะไรอยู่
“ทำไมไม่กลับวันนี้ล่ะ เดี๋ยวเราขับรถไปส่ง” ข้อเสนอลดแลกแจกแถมจริงๆ ไม่รู้ว่าไอ้แจ็คมันไปพูดอีท่าไหน พายถึงได้มาโน้มน้าวผมซะสุดโต่งขนาดนี้…
“เราช่วยงานจอมติดค้างอยู่ เดี๋ยวช่วยมันให้เสร็จๆ ก่อน แล้วพรุ่งนี้ค่อยกลับ” จริงๆ ไม่ต้องอยู่ช่วยก็ได้ เพราะงานมันเหลืออีกแค่จิิ๊บจ้อยเท่านั้น แต่ขอยืมมาอ้างหน่อยเถอะวะ
“มีอะไรให้ช่วยทำไหม เดี๋ยวเราช่วยก็ได้ เผื่อเสร็จวันนี้จะได้กลับเลย” โหย พาย ไปรับจ้างทวงหนี้ดีไหมเนี่ย ตื๊อซะขนาดนี้
“นี่ได้ค่าจ้างตื๊อมาเท่าไหร่เนี่ย แบ่งเราครึ่งนึงดิเดี๋ยวเรากลับให้เลยวันนี้” แกล้งแหย่ซะหน่อย เห็นทุ่มสุดตัวเหมือนกับจะตื๊อชิงแชมป์โลก แต่เจ้าตัวคงไม่สนุกด้วยเลยเขวี้ยงค้อนกลับมาวงเบ้อเร่อ…
“ชิ… ตามใจ จะกลับพรุ่งนี้ก็พรุ่งนี้ แต่คืนนี้ห้ามกินเหล้าแล้วนะฟี่” นอกจากแม่ผมแล้ว พายก็เริ่มจะปวารณาตนเป็นแม่คนที่สองของผม…
“คร้าบบบบบ คุณแม่ เดี๋ยวผมจะดื่มแต่น้ำเปล่าเท่านั้นครับ สัญญาด้วยเกียรติของนายอัลฟี่เพื่อนซี้คุณพายเลยครับ” ผมยกสามนิ้วชูขึ้นแบบลูกเสื้อสามัญรุ่นใหญ่เพื่อประกอบคำสัญญา พายมันเลยกรอกตาแบบระอาส่งมาให้ทิ้งท้าย ก่อนที่พวกไอ้จอมจะมาตามไปกินข้าว
รุ่งขึ้นอีกวันผมก็กลับห้องตามสัญญา กะเวลาออกจากบ้านไอ้จอมตอน สิบโมงเช้าประมาณสิบโมงครึ่งกว่าๆ ก็ถึงคอนโด ที่ออกสายๆ แบบนี้เพราะหนึ่งหลีกเลี่ยงการจราจรใจกลางเมืองหลวง และสองหลีกเลี่ยงไอ้เจ้าของห้อง อย่างน้อยก็ยังไม่อยากกลับไปเจอทันทีที่ไปถึง…
แต่ผมคงทำกรรมมาเยอะ เพราะภาวนาสิ่งใดไม่เคยจะเป็นผล ไขประตูห้องเปิดเข้าไปปุ๊บ เสียงโทรทัศน์รายการเพลงก็ดังกระทบโสตประสาท รู้เลยทันทีว่ามีส่ิงมีชีวิตกำลังนั่งหายใจอยู่หน้าทีวีแน่ๆ แล้วมันคงจะเป็นใครไม่ได้นอกจาก…
“ไม่มีเซย์ฮาโหลตอนกลับเข้าบ้านสักหน่อยเหรอ” เสียงกวนอันคุ้นเคยรอดผ่านทะลุเสียงเพลงจากโทรทัศน์มาดักให้ผมชะงักเท้าที่กำลังสาวเดินหนีเข้าห้องตัวเอง เลยจำในต้องหันไปมองหน้าไอ้คนพูด
“ดี!” ผมเอ่ยทักสั้นๆ (มาก) ก่อนจะตั้งท่าเดินหนีอีกรอบ แต่ไม่ทันเสียงนรกที่ดังขึ้นเบรคเอาไว้อีกครั้ง
“เดี๋ยวววววววววว! ยู้ดดดดดดดดดด ก่อนพ่อหนุ่ม… ถ้าจะทักกันสั้นขนาดนี้ เดินมาจูบปากโดยไม่พูดเลยยังจะดีซะกว่า…” ผมหันกลับไปมองหน้ามันเพลียๆ ไอ้เจ้าตัวก็รีบลุกเดินเข้ามายืนประจันหน้ากับผม
“คุยกันก่อนไม่ได้เหรอ” ประโยคเหมือนจะอ้อนวอน แต่น้ำเสียงมันอ้อนตีนมากกว่า
“มีอะไร” ไหนๆ ก็ไหนๆ มันก็คงต้องเผชิญหน้ากันแล้วล่ะมั้ง
“โกรธกูเรื่องอะไร” นี่ไม่รู้จริงหรือแกล้งโง่ หรือโง่อยู่แล้วแต่อยากกวนตีนเลยถามประโยคนี้ขึ้นมา
“แจ็ค มึงเลิกหาคำตอบในสิ่งที่มึงก็รู้อยู่แล้วว่าทำไมเหอะว่ะ”
“รู้ห่าอะไรวะ… ถ้าจะกรุณาคนหล่อๆ อย่างน้องแจ็ค มึงช่วยพูดออกมาให้หมดได้ไหมพี่ฟี่ ว่ามึงไม่พอใจอะไรกูบ้าง เพราะกูคิดว่า ทุกสิ่งที่กูทำ กูทำดีที่สุดแล้ว และมันก็ดีกับทุกฝ่าย” โอเค กูอดทนเล่นลิ้นกับมึงมานานและ ถ้าอยากรู้กูก็จะแถลงไขให้ฟังจนหมด ว่ากูโกรธเหี้ยอะไรมึงบ้าง…
“ทำไมมึงต้องหนีไปนอนบ้านแม่มึงด้วย มึงอย่าอ้างว่าแม่มึงตาม วันนั้นไปรับพายมึงก็หนีกลับไปนอนบ้าน เป็นเหี้ยอะไรนักหนา มึงไม่คิดว่ากูจะเสียใจบ้างเลยเหรอที่มึงทำแบบนี้ แล้วมึงก็หายไปเลยไม่ยอมกลับห้อง แม้แต่เสื้อผ้าก็ไม่กลับมาเอาเอง ต้องวานให้คนอื่นมาเอาให้ พอกูขอร้องให้มึงมา เพราะกูจะแนะนำมึงให้น้องพายรู้จัก กูกะจะบอกเค้าว่ามึงเป็นใคร เป็นอะไรกับกู มึงก็เสือกไม่โผล่มา หลบหน้ากูทุกทาง มึงเป็นเหี้ยอะไรนักหนาวะแจ็ค!” ในตอนแรกกะว่าจะแค่พูดให้มันฟังอย่างนิ่งๆ แล้วจะเดินหนีมันเข้าห้อง ปล่อยให้มันสำนึกผิดเอาเอง แต่ไปๆ มาๆ น้ำเสียงผมก็แสดงอารมณ์โกรธออกมาอย่างเต็มที่
“แล้วถ้ามึงเป็นกู มึงคิดว่าจะต้องทำยังไงล่ะ… แฟนเก่าของแฟนตัวเองมาหา แถมทั้งสองคนยังเลิกกันทั้งๆ ที่ยังรักกันอยู่ แล้วการกลับมาครั้งนี้ กูก็ไม่รู้อะไรเลย มึงเองก็ไม่ได้บอกว่าน้องเขามาเพราะอะไร มึงเงียบ เงียบซะจนกูกลัว กูกลัวว่าสุดท้ายแล้วมึงจะเพิ่งรู้ใจตัวเองว่ายังรักน้องเค้าอยู่ แล้วก็กลับไปคบกัน กูน้อยใจไม่เป็นเหรอฟี่ ถึงกูจะบ้าๆ บอๆ พูดจาทีเล่นทีจริง แต่กูก็มีความรู้สึกนะ ที่มึงโทรมาบอกแค่ขอให้น้องเขามานอนด้วย ถ้ามึงเป็นกูมึงจะหึงไหม มึงจะน้อยใจไหม มึงจะเสียใจไหม และสุดท้ายมึงจะทำอะไรได้ มึงเองก็น่าจะรู้ว่ากูเป็นคนยังไง กูไม่พูด กูเล่น กูกวนตีน ไม่ใช่ว่ากูไม่หึง ไม่โกรธ ไม่น้อยใจ แต่กูก็ยอมเพราะมึง…”
“สุดท้ายกูก็ต้องมานั่งบอกกับตัวเองว่า ถ้ามึงจะเลือกกลับไปรักกับแฟนเก่า กูก็คงได้แต่ทำใจและยอมรับ กูรู้ว่ามึงยังคงรู้สึกมีตะกอนเล็กๆ กวนอยู่ในใจกับเหตุการณ์ของมึงกับน้องเค้า กูเลยเลือกที่จะถอยออกมาก่อน เปิดโอกาสให้มึงได้อยู่กับน้องพาย และหัวใจตัวเอง ปล่อยให้มึงได้ลองทบทวนดีๆ อีกครั้ง มึงจะได้ผ่านปมทุกอย่างไปโดยไม่มีอะไรติดค้างอีก… และถ้าหากมึงกับกูจะต้องเลิกกัน ก็ยังดีที่มึงได้กลับไปรักกับคนที่มึงรักจริงๆ”
“แล้วกูก็ดีใจมากที่มึงโทรมาหากู บอกว่าคิดถึงกู กูแอบคิดเข้าข้างตัวเองว่ามึงคงเลือกกู แต่ที่กูไม่โผล่มาหามึงหรือมาเจอน้องพาย เพราะกูไม่อยากให้น้องเค้ารู้สึกแย่ที่ผู้ชายที่เคยเป็นแฟนเก่า ผู้ชายที่เคยดูแลปกป้อง ผู้ชายที่เคยเป็นฮีโร่เสมอ และผู้ชายที่รักมากจะต้องมามีแฟนเป็นผู้ชายด้วยกันเอง มึงคิดว่าน้องเค้าจะยินดีดี๊ด๊าหรือไง คนที่เข้าใจมันก็มี ไอ้คนที่รับไม่ได้มันก็เยอะ และกูยังอยากให้มึงเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดในสายตาของน้องเค้า หรือแม้แต่กับคนอื่นเองก็ตาม กูถึงเลือกไม่พูดเรื่องของเรากับใคร แม้แต่พายมันก็คงจับพฤติกรรมเราได้เอง แต่กูไม่เคยพูดตรงๆ เลยว่ากูกับมึงคบกัน เพรากูถือว่าถ้าเรานิ่งซะ ต่อให้คนอื่นเค้าคิด เค้าก็ไม่กล้าเอาไปพูด”
“แล้ว….”
“พอแล้ว พอแล้ว กูรู้แล้ว….กูรักมึงนะ รักมึงที่สุด… ขอโทษ ขอโทษนะ” ผมโผเข้ากอดผู้ชายตรงหน้าอย่างเต็มแรง เจ้าตัวเองก็เหมือนจะงงกับการกระทำของผม เหมือนมันอยากจะพูดอะไรต่อ แต่ผมพอแล้วครับ ผมหยุดคำพูดมันด้วยริมฝีปากของตัวเอง สลับกับคำบอกรักและคำขอโทษ… แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาเงียบๆ อย่างไม่รู้ตัว ผมเสียใจที่ทำมันเจ็บ ผมเสียใจที่ตัวเองดื้อด้าน ผมเสียใจที่เอาแต่ใจตัวเอง
เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว กับสิ่งที่ผู้ชายคนนี้คิดเพื่อผม ทำเพื่อผม ผมมันบ้าไปเอง คิดเอาแต่ตัวเองเป็นที่ตั้ง ไม่เคยคิดหรือห่วงความรู้สึกของใครเลย แต่ไอ้บ้านี่มันรักผม มันคิดทุกอย่างเผื่อผมเสมอ แม้ตรรกะบางอย่างของมันจะแปลกคนก็ตามเถอะ แต่ผมก็รักมัน ผมรักมันจังเลยครับ…
“อืม… อืมม” เสียงบอกรักของผมสลับกับเสียงหอบหายใจของเราทั้งคู่ จากจูบแห่งการขอโทษ ก็ค่อยๆ ทวีความรุนแรงขึ้นตามอารมณ์ที่พุ่งพล่าน
“อือ… จะ แจ็ค…” ผมต้องทุบหลังไอ้คนที่กำลังสูบพลังชีวิตผมอย่างเอาเป็นเอาตายให้ถอนปากออกบ้าง เพราะเหมือนตัวเองจะเริ่มหน้ามืดจากการขาดอากาศหายใจ
“ปากเจ่อเลย… เซ็กซี่จัง…” ไอ้บ้า! พูดอะไรที่มันชวนให้เขินน้อยกว่านี้หน่อยไม่ได้หรือไงวะ แล้วดูสายตาที่มันส่งออกมา แววตาวาวที่แฝงแววแห่งความต้องการเต็มเปี่ยม… ถ้าจะมองกันซะขนาดนี้ ไม่ปล้ำกูไปเลยล่ะ…
“ต่อได้ยัง… น้องแจ็คจะปล้ำล่ะนะ” ผมสะดุ้งน้อยๆ กับการโผเข้าหาอีกครั้งโดยไม่รอคำอนุญาต พร้อมคำพูดที่เหมือนรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่… ไอ้บ้าแจ็คก็โหมกระหน่ำทั้งปากและมือที่วนเวียนตะโบมลูบไล้ ทั่วแผ่นหลัง ก่อนจะเลื่อนสำรวจลงมาที่บั้นท้ายปอดของผม
“อ่ะ อือ… อ๊ะ ยะ อย่าเพิ่ง…” ไม่รู้ว่ากางเกงยีนส์ตัวเก่าของตัวเองหลุดไปกองที่พื้นตั้งแต่เมื่อไหร่ มาสะดุ้งตัวอีกทีก็ตอนที่นิ้วมือสากจากการเล่นเบสกำลังชำแรกเข้ามาที่เนื้อตัวด้านหลัง… ความสากกระด้างที่ครูดแหวกไปกับเนื้ออ่อนของผิว ยิ่งทำให้ทั้งแสบและสุขไปพร้อมๆ กัน
“นางเอกอีกและ… อย่าปฏิเสธพี่ให้ยากเลยน้องฟี่ เป็นของพี่ซะอย่าให้ต้องข่มขืน หึหึ…อึก อู๊ย!!! ตีเข่าใส่น้องแจ็คทำไม อู๊ยดีนะไม่โดนสุดหล่อตรงกลาง…” แม่งชอบเป็นแบบนี้ ขนาดอยู่ท่ามกลางระหว่างอารมณ์ใคร่ มันก็ยังทำตัวเล่นๆ หลุดความบ้าออกมาได้อยู่ดี…
“พอเลย… กูไม่มีอารมณ์แล้ว” ผมผลักมันออกห่าง แต่ไม่รู้เพราะว่าผลักเบาไปหรือมันแข็งแรง เลยไม่ทำให้ไอ้คนโดนผลักกระทบกระเทือนเลื่อนตัวหนีแม้แต่น้อย
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวน้องแจ็คสร้างอารมณ์ให้ใหม่ได้ไม่มีปัญหา” แล้วมันก็จัดการทรุดตัวลงคุกเข่าและเริ่ม ‘สร้างอารมณ์’ ให้ผมอีกครั้งด้วย ‘ปาก’ ไอ้แจ็คเป็นคน ‘ปากเก่ง’ มากทั้งคำพูดและการใช้งาน จนผมต้องยึดมือไว้กับพนักโซฟาเพื่อช่วยพยุงตัวเองไม่ให้ลงไปกองกับพื้น เพราะแข้งขาเริ่มไม่มีแรง
“จะ แจ็ค… มะ ไม่ไหวแล้ว” นอกจากปากที่ทำงานได้ดีเยี่ยม มือของมันก็ไม่หยุดรุกรานด้านหลัง สอดประสานจังหวะเข้าออกทั้งนิ้วและปากได้อย่าง ‘ลึก’ ซึ้ง จนประสิทธิภาพในการยืนหยัดของผมหมดลง ทรุดหวบลงไปกองกับพื้น… ได้ทีไอ้แจ็ครีบจับผมนั่งพิงเอนกับด้านหลังโซฟา แล้วจัดการแยกขาทั้งสองข้างออกจากกันและจับชันเข่าขึ้น ทำให้ตอนนี้ทั้งเนื้อทั้งตัวผมเปิดเผยกว้างขวางให้ไอ้มือเบสได้ทำการ ‘เล่นลิ้น’ ได้ถนัด
เขาว่าลิ้นมีพลังทำให้คนเราอ่อนเหลวเป็นขี้ผึ้งรนไฟได้แล้ว… ความแข็งขึงของบุรุษเพศยิ่งกว่าลิ้นเป็นสิบเท่าตัว… ตอนนี้ผมกำลังจะละลายหายไปท่ามกลางแรงกระแทกกระทั้นกระชั้นชิด ที่ไอ้แจ็คกำลังโหมกระหน่ำตัวลงมาในตัวผม… ไม่รู้เพราะว่าห่างหายไปหลายวัน หรือเพราะเพิ่งผ่านเรื่องราวทะเลาะกันมา เลยทำให้เซ็กส์ครั้งนี้ดูดิบ ห่าม เกินสิ่งที่ไอ้แจ็คเคยเป็น แต่ไม่รู้สิ… ผมกลับชอบแบบนี้นะ!
แม้จะเป็นช่วงเวลาเที่ยงเข้าไปแล้วแต่ยังคงไม่มีใครสนใจจะไปหาอาหารประทังความหิวของท้อง เพราะเราต่างยังไม่มีใครอิ่มซึ่งกันและกัน… บทรักที่รุนแรงแต่เต็มไปด้วยความห่วงหายังคงดำเนินต่อไป มีบ้างที่มันให้ผมได้ลิ้มลองสอดใส่ แต่ส่วนใหญ่ผมก็เต็มใจที่จะเป็นผู้รับ เซ็กส์ของแจ็คไม่ใช่เซ็กส์ที่เอาแต่ได้ ไม่ใช่มัวแต่จ้วงเอา ตักตวงเอา แต่มันแบ่งปันทุกความสุข เติมเต็มให้ผมอิ่ม… ขอบคุณทุกสิ่งในโลกนี้ที่ทำให้ผมได้เจอมัน ขอบคุณที่มันเป็นมัน และขอบคุณที่มันรักผม
“นี่… กิ๊กเก่ามึงน่ะใคร” หลังจากมื้ออาหารใหญ่ที่เราผลัดกันป้อน ผลัดกันกินซึ่งกันและกันผ่านพ้นไป ผมก็เดินออกมาสูบบุหรี่ที่ระเบียง โดยมีมันเดินตามมาออเซาะข้างๆ เลยนึกถึงที่พายพูดขึ้นมาได้ว่ามันไปถ่ายแบบกับกิ๊กเก่า
“หืมมมม กิ๊กเก่ากู? ใครวะ? หมายถึงไอ้เหี้ยริวน่ะเหรอ” สัด! นี่มึงเคยกิ๊กกันจริงๆ ใช่ไหมเนี่ย
“มึงก็เล่นตลอด… พายบอกกูว่ามึงไปถ่ายแฟชั่นกับกิ๊กเก่ามึง” ด้วยความหมั่นไส้เลยหันไปพ่นควันใส่หน้ามันหนึ่งที
“แค่กๆ ๆ เฮ้ย… เล่นไรเนี่ย!! กิ๊กเก่าห่าเหวอะไรไปเชื่อพายมัน… กูไปถ่ายคอลัมน์แนะนำเบสคู่กับพี่พลมือเบสวงเฮลต่างหาก มึงโดนพายหรอกแล้ว…” อ้าว!! กู โดนเพื่อนเล่นงานซะแล้ว ก็ใครจะไปรู้วะ ว่ามันจะแค่ไปถ่ายคอลัมน์กับนักดนตรีด้วยกัน เล่นหึงไปซะแล้วกู
“หึงอะดิ” เหมือนมันรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่ เลยหันไปพ่นควันใส่อีกทีด้วยความเขิน…
“เออ หึง! พอใจมะ” ไม่รู้จะเล่นตัวไปทำไม… ก็เลยตอบไปตรงๆ
“พอใจมากกกกก… หึงขนาดนี้แสดงว่ารักน้องแจ็คมากเลยใช่ม้า!!! เพราะน้องแจ็คน่ารักล่ะซิ งี้แหละน้องแจ็คเข้าใจ” ถุย! ได้ทีเอาใหญ่นะมึง…
“หึ… นี่มึงไม่รู้ตัวเหรอว่ากูรักมึง”
“ก็รู้ แต่น้องแจ็คก็พูดไปให้บรรยากาศมันโรแมนติก” โรแมนติกตรงไหนวะ บ่ายสองโมงแดดเปรี้ยง ลมไม่โชยสักแอะแบบนี้เนี่ยนะ แถมคำพูดมึงนี่มีประโยคไหนแสดงความโรแมนติกบ้างวะ
“ต่อไปนี้เลิกคิดสักทีว่ากูจะกลับไปคืนดีกับน้องพายนะ… ถ้าเป็นหนัง เรื่องระหว่างกูกับพายมันถึงตอนอวสานไปนานแล้ว ไม่มีการทำหนังภาคต่อเด็ดขาด… ส่วนเรื่องของมึงกับกู กูจะถือว่ามันเป็นซีรีย์แล้วกัน เราจะมี Season 1 2 3 4 5 ไปเรื่อยๆ จนกว่าจะจบ ซึ่งก็ไม่รู้ว่ามันจะจบตรงไหนเมื่อไหร่ แต่ตอนนี้ ปัจจุบันนี้… คือมึงกับกู… เข้าใจนะ”
“จ๊วบบบ!!! น้องแจ็ครักพี่ฟี่ที่สุดในโลกเลย!!!” เฮ้อ! นี่คือช่วงเวลาโรแมนติกที่สุดในชีวิตผมแล้วล่ะ มันคงได้แค่นี้… แต่ก็หุบยิ้มไม่ได้สักที… รักมึงเหมือนกัน!
+++++++++++++++++++++++++++
+ ตอนแรกจะตัดแบ่งสองตอน แต่เอาก็เอา โพสต์มันไปเลยทีเดียวเอาให้จบครบกระบวนความ ยาวจุใจกันไปเลย
+ ตอนนี้เหมือนแจ็คจะหล่อ (รึเปล่า) พี่ฟี่มันก็อารมณ์ติสแตกเหมือนเคย เลือดจะไปลมจะมา ห่าเหวก็ไปแดกเหล้า ปล่อยให้น้องแจ็คน้อยใจ T^T
+ ตอนพิเศษคู่นี้ยังไม่รู้จะมีอีกเมื่อไหร่ ถ้าคิดพล๊อตได้ก็จะมาต่อ แต่อาจจะหลังตอนจบน้องพายเลยมั้ง ยังไม่รู้และยังไม่รับปากค่ะ
+ ยังคงมีคนอ่านกันอยู่ใช่ไหมอะ หรือเริ่มเบื่อๆ บ้างแล้ว คืออย่าเพิ่งรำคาญนะ ที่ถามบ่อยๆ ว่าเบื่อรึยัง อะไรรึยัง เพราะเราก็ไม่รู้ว่าทุกคนอยากอ่านเรื่องใหม่บ้างแล้ว หรือว่ายังโอเค ยังยังไงอยู่ และหลังๆ เริ่มรู้สึกว่าตัวเองเขียนน่าเบื่อไปไหมวะ! (คิดเอาเองนะ ฮ่าๆ) ยังไงมีอะไร อยากบอก อยากแนะ อยากติ อยากเสริม ชอบไม่ชอบก็ช่วยเม้นท์บอกกันสักหน่อยนะคะ จะขอบพระคุณเป็นอย่างสูงเลยจริงๆ
+ ส่วนคนที่แอดเฟสไป... เหมือนเดิม มาทักมาแนะนำตัวกันสักหน่อยนะคะ เราไม่รู้เลยว่าคุณเป็นคนอ่านเราหรือเป็นใคร ปัญหานี้พูดบ่อยมากจริงๆ มากจนมีบางครั้งก็ขี้เกียจจะพูด เพราะมันมีพวกขายของกับเล่นเกมแอดไปเยอะ เราก็ต้องมานั่งลบทิ้ง หรือบางคนที่เลิกอ่านแล้ว ไม่ชอบ ขี้เกียจ อินี่พูดแต่เรื่องความสวยความงามนิยายอัพช้า เบื่อ ก็รบกวนช่วยลบดิฉันทิ้งออกจาเฟรนด์ไปเลยก็ได้ไม่ว่ากันนะคะ ขอบคุณมากจริงๆ...
เมอร์ซี่... คุณแม่คนสวยมากๆ และยังคงรักคนอ่านทุกคนค่ะ จ๊วบ!
-
ขอนิดนึง,,, อิแจ๊นึกว่าจะพระเอกได้นาน โอ๊ยยย ไอ้บ้า!
กลับเข้าสู่โหมดเดิมม พี่แจ๊คอ่ะ พระเอ๊ก พระเอก โอยย เหนื่อยไหมพี่ ที่ต้องเก็บอะไรไว้เยอะแยะขนาดนั้น โอ๋ๆนะพี่แจ็ค >___<
-
บอกได้คำเดียว น่ารักอ่ะ ^^
-
น่ารัก พอๆกันเลย
ทั้งสองคู่
-
ในที่สุด ก้เข้าใจกันซักที
-
หายไปนานนนนนนนนนนนนนนน
ยังรออยู่นะน่ารักกกกกกกกอ่ะ :impress2:
:call:
-
ตอนนี้น้องแจ๊คหล่อมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก :-[ :-[
ดีใจที่สุดท้ายก็พูดความรุ้สึกตัวเองออกมาทั้งคู่
จะได้เข้าใจๆๆกันซะที ไม่อึมครึม เพิ่งจะเคยเห็นบอกรักกันแบบบนี้
น้องแจีคคงจะดีใจมากแน่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยอะ
-
หวายยยยยยย ฟินฮับ ^_____^
-
มาแสดงตัวว่า กลับมาอ่านเรื่องนี้แล้วนะ
หลังจากหยุดอ่านไปนานนนนมาก ฮ้าๆๆ
ตอนนี้แจ๊คมีมาดพระเอก เท่มากมาย ฮิ้ววว
ฟี่ตอนบอกรักกับขอโทษน่ารักดีนะ ดูอ้อนๆดี
:L2: :pig4: :L2:
-
โอ๊ย แจ็คเอ๊ย เป็นพระเอกได้แป๊บเดียวจริงๆ แล้วแกก็กลับไปรั่วเหมือนเดิม :m20:
แต่ในที่สุดก็พูดความในใจกันซะทีนะ หลังจากที่อึมครึมกันมานาน o13
-
ตอนนี้นอกจากอิแจคจะพระเอ๊กพระเอกแล้ว...อัลฟี่ของป้าก็งอนเป็นนางเอ๊กนางเอกช่องเจ๊ดสีด้วยเหอะขอบอก :L1:
ปล.นิยายสนุกขนาดนี้..นานแค่ไหนพี่ก็จะรอนะจ้ะเมอรชี่ จุบุ จุบุ :กอด1: :กอด1:
-
แจ๊คมันรู้จักคิดกว่าที่คิดนะเนี่ย :z1:
แต่ทะเลาะกันบ่อยๆก็ดีนะ เวลาปรับความเข้าใจกันแล้วทำเอาคนแถวๆนี้เลือดลมสูบฉีดจนไหลออกมาทางจมูก :haun4:
แล้วก็ยังไม่เบื่อผัวเมียคู่นี้ค่า อยากอ่านไปเรื่อยๆเลย :กอด1:
-
ดีกันแล้ววววววววววว :mc4:
-
โอ๊ยยย หวานปนร้อนแรงที่สุด ชอบบบบ
คืนดีกันได้สักที คนอ่านโล่งอก
แถมดุเดือดซะจนเลือดท่วม
รออ่านตอนต่อๆไปค่ะ ไม่เบื่อเลย
+1และเป็ด
-
การได้พูดคุย ดีกว่าปล่อยให้ต่างคนต่างคิด :z2:
+1 ให้คุณแม่เมอร์ซี่คนสวย :กอด1:
-
ไม่เบื่อเลยค่ะ แล้วก็ดีใจมากๆที่คู่่ปากแข็งเค้าเปิดใจกันซะที
แฮปปี้ ฮิ้ววววว :กอด1:
-
โรแมนติกของแจ็คนี่มันปาฮานะนี่
คิดถึงจ้าทั้งริวพาย แจ็คฟี่เลย กอดแน่นๆ :กอด1:
-
ไม่เบื่อเลยคะ สำหรับนิยายสนุกๆเรื่องนี้รอได้เสมอ
กว่าจะบอกรักกันได้นะคู่นี้ โรแมนติก ปน ฮา สมกับเป็น
น้องแจ็คจริงๆ :กอด1:
-
เพิ่งจะรู้ว่าแจ็คก็มีมุมเป็นสุภาพบุรุษเหมือนกัน นึกว่าจะมีแต่ รั่ว ฮา มึน กลายเป็นฟี่ที่คิดเอง เออเอง แต่แล้วทั้งคู่ก็กลับมา happy หื่น ฮา ได้เหมือนเดิม
กด + และ + เป็ด ให้คุณ Mercy ค่ะ
-
แง่งอนกันเหรอเกิน
แต่ก็น่ารักดี o13
-
งอนกันไปงอนกันมาสุดท้ายก็เคลียร์กันได้บนเตียงนะ
-
ทะเลาะกันกี่คู่กี่คู่
เคลียร์กันบนเตียง
เป็นอันจบเรื่อง :laugh:
-
รอจ้่า :z2:
-
ก็เพราะว่าน่ารักเยี่ยงนี้แหละ น้องช้อนถึงไม่อยากพลาดสักตอน
แต่รู้สึกว่าจะหลุดวงโคจรไปนานสักหน่อย ไว้เดี๋ยวมาตามอ่านคู่หลัก โฮะ ๆ
งานคือ เงิน
เงินคือ งาน
เหนื่อยสุด ๆ วู้.... ต้องคอยท่องเอาไว้ ว้าววววววววววววววววววววววว
อุดรน้อนมาก ((ท่าทางจะแค่วันนี้)) ฝนตกวันเว้นวัน ว้ายยยยยยยยย ไข้จะจับ วุ้ย
คิดถึงคุณพี่ มาก ๆ
-
ยอดเยี่ยมเลยนะครับ
-
แจ็ค มีสาระกว่าที่คิด...อีกนะ
ตอนนี้ พระเอ๊กกกก.....พระเอกล่ะแจ็ค นายหล่อมาก
คู่ควรให้ฟี่รักจริงๆ ณ จุดนี้
ขอบคุณค่ะ คุณเมอร์ซี่
สนุกมากกกกกกกกกกก
รักคู่นี้ไม่แพ้คู่อื่นๆเลย
-
ทั้งหวาน ทั้งหา ทั้งหื่น
มีครบรสจริงๆ
-
หวานนนน น่ารักกก :impress2:
-
แจ็คก็เป็นในแบบของแจ็คไม่เหมือนใคร แต่จริงใจที่ซู้ด
-
พี่ไนท์กลับมาแล้ววว วู้วว~ ตอนยาวจุใจมากก ไม่เบื่อหรอกพี่ไนท์ หนุกจะตาย ยิ่งอ่านยิ่งติดครับพี่ เป็นกำลังใจตอนต่อไปนะครับ ว่าแต่พาทพี่พายจะจบแล้วหรอครับ?
-
เกือบตาย
-
ไม่เบื่อค่ะไม่เบื่อ ยังรอคุณเมอร์ซี่อัพอยู่นะค่ะ -3-
-
:impress2: :impress2: จุกๆๆ ๕๕๕ แต่ก็จบอย่างมีความสุขเนอะ ตกลงคู่นี้เขาเป็นโบ๊ทกันใช่ไหม อ่านมาตั้งนาน ยังไม่ไม่แน่ใจว่าตกลง แจ็คกับฟี่ ใครเป็น สามี และ ใครเป็นภรรยา กันแน่ แต่ก็น่ารักไปอรกแบบนะ อิอิอิ o13 o13 o13
-
เย่ในที่สุดก็มาต่อแล้ว
ตอนที่ปรับความเข้าใจกัน( ? )เรานี่แบบว่าลุ้นตามเลย
-
แจ็คก็แหมๆ
ทำเป็นเล่นตลอด
แต่ก็แอบน้อยใจ มีอะไรก็บอกตรงๆ
ใครเค้าจะไปเข้าใจ
ชอบคู่นี้จัง
เวลารักกันฮาดี
-
น้องแจ็คนายหล่อมากกกกกกก o13
ขนาดตอน :haun4: ยังจะเกรียนไม่เลิก :m20:
-
แล้วก็เข้าใจกันสักทีนะครับแจ๊คฟี่ คนรักกันมีเรื่องไม่เข้าใจกัน
แล้วยังไม่คุยกันอีก ต่างคนต่างคิดกันไปคนละทาง บางทีเรื่อง
เล็กก็กลายเป็นเรื่องใหญ่ได้เลย
ง้อกันแบบดิบ เถื่อนแบบนี้บ่อยๆ ก็ได้นะครับชอบ :m10:
-
ตอนนี้พี่แจ็ค "หล่อ" จริงๆ :-[
-
น้องแจ๊ค ความคิดดีนะเนี่ย...นึกว่าบ้าเป็นอย่างเดียว 5555+++
-
มาต่ออีกนะ หายบ่อยจัง รออยู่จ้า
-
อยากอ่านฟี่ แจ๊กอีก ตอนนี้แจ๊คหล่อมากอ่า ฟี่โคตรติสอ่า สุดๆ แล้ว คู่นี้น่ารัก ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ^^
-
น่ารักแบบกวนๆดีแท้เนาะ :z2:
รอตอนต่อไป อย่านานนักน๊า :z3:
-
อ่าาา ง้อกันเอิ่ม ข้างโซฟาใช่ไหมตอนแรก
แล้วไปต่อกันบนเตียง อั๊ยยะ
แจ๊ครุกกี่รอบอะ 55555 พี่ฟี่ก็ติสต์ได้ใจมากค้าบบ
รออ่านตอนต่อไป
-
ลงเอยด้วยดี สรุปคือต่างคนก็ต่างรักกันมาก
ดูได้จากการแสดงความรักต่อกัน :o8:
แล้วก็ขึ้หึง ขี้งอนพอๆกันเลยคู่นี้
งานนี้เหมือนพี่แจ๊คจะเป็นพระเอก
ด้วยเหตุผลที่หล่อมากกกกก :laugh:
ไม่เคยเบื่อเรื่องนี้เลยและจะติดตามต่อไปค่ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
แอร๊ยยยยยยยยย ,, อิพี่แจ๊คมันพระเอกเกินหน้าตาและนิสัย
ไม่อยากจะเชื่อว่าจะเป็นคนมีความคิดเยี่ยงนี้ (อ้าววว !!) หึหึ
แต่หนูคิดอยู่ละว่าที่มัีนไม่ยอมมาเปิดตัวเนี่ย เพราะมันไม่อยากให้ฟี่ดูไม่ดี
แล้วก็จริงอย่างที่คิดด้วย พูดออกมาทีออร่าพระเอกเรืองรองเลยอ่ะ ><~
อัลฟี่ซะอีกงอแงไม่ได้ดั่งใจเลย ชิชิ งอนตั้งแต่ตอนน้องพายมาแล้วนะ คนน่ารักมักใจร้ายย ~
แต่ตอนสุดท้ายผลัดกันอัศจรรย์ใจ อ๋อยยย ~ เขินเลยอ่ะ >///<
-
อ่านทันแล้วววววว >.<
แต่งได้สนุกมาก ๆ เลยค่ะ
ยังไงก็จะรออ่านต่อไป เป็นกำลังใจนะคะ ^^
-
หายไปนานมากๆๆเลย เมื่อได้อ่านแล้ว ทำให้หายคิดถึงฟี่และแจ๊ค
มาต่ออีกนร้าครับ ว่างๆจะไปทักที่เฟสนะครับ
-
แจ็คเอ๊ยพระเอกตล๊อดดดดดดดดด
:m20:
ทำตัวดีๆมันก้ดีอยู่หรอกนะน้องแจ็ค
แต่ไอ้นิสัยชอบชักใบให้เรือเสียนี่น่าถีบจริง
กำลังหวานแหววอยู่ดีดี๊
มันจะต้องเกรียนโชว์จนเสียบรรยากาศหมด
แต่ไม่ใช่ไม่ชอบนะ ถือว่าเปลี่ยนบรรยากาศ
:laugh: :z1:
-
ในที่สุดก็ตามอ่านสนทัน ชอบม๊ากๆ :pighaun: :pighaun:
-
แจ็คนี่ตล๊อดตลอด
รอตอนต่อไปค่ะ
-
พ่อพระ(เอก)แจ๊ค
-
ลุ้นตั้งนาน><!!
-
น่าสงสารพาย
พ่อแท้ๆเลวมาก
แต่เค้าก็ได้รับกรรมไปแล้ว
แถมแม่พายก็มีคนที่ดีดูแล
-
คู่ฟี่กับแจ๊คนี้ก็นะ
ทำให้ลุ้นจนตัวจะโก่งหมดแล้ว
รักกันแต่ไม่พูดกันซะที
ประชดกันมาอยู่ได้
กว่าจะคุยกันได้ก็เสียใจนานพอดู
รอตอนต่อไปครับ
-
เมอร์ซี่ รู้นะว่ายุ่ง
เค้าแค่คิดถึงฟี่(อิ)เเจ๊ค ไม่มีอะไร
:man1:
-
ฟี่ฟี่น่ารักมาก แสดงอารมณ์หึง หวง น้อยใจด้วย
เชียร์ให้มีตอนพิเศษอีก อิอิ
-
มาอัพหน่อยน้าาา รออ่านอยู่จ้า
-
คิดถึง :o12:
-
:กอด1: :L1:
-
คิดถึง :กอด1:
-
:3059: :z2:
-
คิอฮอดหลายยยย :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
รีบมาต่อนะก๊ะ :sad4:
จะบ้าตายแล้ว :serius2:
ใจจะขาด :sad2:
:z13:
-
สวัสดีค่าพ่อแม่พี่น้อง... เราพาน้องพายออกจากไหดองแล้วจ้าาาาาา...
นิยายรายเดือน แต่เรื่องนี้ปาเข้าไปสองเดือน เอิ่มมมม ไม่มีข้อแก้ตัวจริงๆ... ขออภัยนะคะ
เอาเป็นว่าไปอ่านกันเลยแล้วกันเนอะ... ยังคงมีคนรออยู่ไหมเอ่ย แหะๆ :กอด1:
ปล. คำผิดเดี๋ยวกลับมาแก้นะจ๊ะ
+++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 41
ช่วงนี้เราสองคนกลับคืนสู่ชีวิตนักศึกษากันอีกครั้ง จริงๆ แล้วผมกับพวกเพื่อนในวงควรจะเรียนจบกันตั้งแต่เทอมที่แล้วที่สิ้นสุดความเป็นซีเนียร์ ปี 4 ของเรา แต่พวกผมติดแค่โปรเจคจบ ซึ่งก็คืองาน Recital หรือการแสดงโซโล่เดี่ยวของตัวเองเป็นโปรเจคจบสำหรับนักศึกษาปี 4 คณะดนตรีทุกคน ก็เลยทำให้พวกผมต้องล่วงเลยเวลากันมาอีกหนึ่งเทอม ส่วนไอ้พายคณะมันเรียน 5 ปี ปีนี้ก็ถือเป็นปี 5 เทอมหนึ่งของมัน วิชาเรียนก็เหลือไม่มาก แต่ก็ต้องมาคร่ำเคร่งกับโปรเจคจบเหมือนกัน
“วันนี้มีคุยโปรเจคจบกับอาจารย์ แล้วก็ช่วงบ่ายๆ มีรับน้อง ตอนเย็นก็คงต้องพาพวกรุ่นน้องสายรหัสไปเลี้ยงที่ร้าน…แถวท่าพระอาทิตย์” ไอ้พายอัพเดทชีวิตประจำวันให้ผมฟัง เป็นกิจวัตรยามเช้าระหว่างกินข้าวที่เราสองคนต้องมาแลกเปลี่ยนตารางงานซึ่งกันและกันเสมอ วันนี้ไอ้พายใส่เสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีส้มจุดขาว คงเพราะมีเฟรชชี่รับน้องมันเลยใส่เสื้อสีประจำคณะมันไป
“ของกูวันนี้ไม่มีงาน มีแต่เรื่อง Recital ที่ต้องเข้าไปซ้อม แล้วก็นัดวันกับอาจารย์ บ่ายๆ เดี๋ยวแวะไปหาที่คณะ แล้วตอนเย็นกูนัดไอ้วีพาสายรหัสกูไปกินข้าวเหมือนกัน ตอนแรกยังไม่รู้ว่าจะแดกร้านไหนดี งั้นพาไปร้านเดียวกับมึงด้วยดีกว่าขี้เกียจคิด กูขอลอกข้อสอบมึงนะ” ไอ้วีคือน้องรหัสผม ซึ่งโดยธรรมเนียมแล้วซีเนียร์สุดอย่างมัน ควรจะเป็นเจ้ามือครั้งนี้ แต่เนื่องด้วยผมเสือกยังไม่หลุดออกจากมหา’ลัยสักที ก็เลยกลายเป็นผมที่ต้องเลี้ยงน้องอีกปี และเพื่อไม่ให้เป็นการน้อยหน้าไอ้พาย ผมก็เลยใส่เสื้อสีชมพูช็อคกิ้งพิงค์ สีประจำคณะตัวเองไปประชันกับเด็กมัณฑณะเขาสักหน่อย
“อืม ตามสบาย ดีเลยมึงมาเลี้ยงกูด้วยนะ” ไอ้พายพูดขำๆ แต่ผมว่ามันเอาจริง!
“ห่า… สายใครสายมันดิว้า กูเอี่ยวอะไรด้วย” ผมแย้งแบบไม่จริงจังนัก
“ใครบอกไม่เกี่ยว… มึงเป็นเขยคณะกูนะ ไม่เกี่ยวได้ไง ถือว่าเป็นพี่เขยรหัสไง…” พูดจบมันก็ชะโงกหน้ามาหอมแก้มผมหนึ่งที… อ้อนขนาดนี้ ดวงเสียตังค์กูลอยมาเห็นๆ
“ไม่ต้องมาอ้อนเลยห่านี่…” ผมด่ามันไปแต่ปากดันอดหุบยิ้มกับคำว่า ‘เขยคณะ’ ไม่ได้ หุหุ หรือกูควรไปเปลี่ยนเสื้อเป็นสีส้มเหมือนไอ้พายดี จะได้สมกับที่เป็นเขยมัณฑนะ
“ล้อเล่นน่า… แค่เลี้ยงน้องแค่นี้กูจ่ายเองก็ได้… งั้นก่อนเที่ยงโทรมาบอกกูหน่อยแล้วกันว่าจะไปกันทั้งหมดกี่คน จะได้โทรไปจองโต๊ะทีเดียวเลย” ร้านนี้ผมเคยไปเล่นดนตรีสมัยปี 1 ตอนนั้นยังไม่เป็นศิลปินโด่งดังอย่างทุกวันนี้ เล่นอคูสติกกีตาร์สองตัวไอ้วิน กับไอ้แจ็ค ส่วนไอ้บีมตีคาฮอง ผมก็ร้องนำ
“เดี๋ยวกูโทรจองให้ก็ได้ สมัยปี 1 พวกกูเคยไปเล่นดนตรีที่ร้านนี้ กูซี้กับเจ๊เจ้าของร้าน”
“เฮ้ยเหรอ! ดีเลย บอกให้เขาลดให้เยอะๆ ด้วยนะ ช่วงนี้กูจน” หราาาาาาาา จนเหี้ยอะไรครับ ช้อปกระหน่ำซัมเมอร์เซลล์ตลอดเวลา หลังจากที่เลิกร้องเพลงไอ้พายมันรับงานออกแบบ กราฟิกด้วย งานส่วนใหญ่ก็ได้มาจากลูกค้าของไอ้ฟี่มัน ไอ้ฟี่รับมาแล้วก็มาแบ่งกับไอ้พาย แต่ก็รับไม่เยอะมาก มีช่วงที่มันไปเมืองนอกก็ห่างๆ ไป พอกลับมาก็เริ่มมารับต่อ
“อย่างมากก็ลดให้ 15% ล่ะวะ เฮ้ย! แต่พูดแล้วห้ามคืนคำนะเว้ย เงินใครเงินมันนะงวดนี้”
“เออ! รู้แล้วน่า ไอ้ขี้งก… เลี้ยงน้องรหัสเอาเงินผัวตัวเองออกก็เกินไปและ” แหม ถ้ากูไม่พูดดักคอก่อน สาบานสิว่ามึงไม่ได้คิดจริงๆ ว่าจะให้กูช่วยออก
สิบโมงเช้าผมขับรถไปส่งไอ้พายที่คณะ ซึ่งรถไม่สามารถบุกรุกเข้าไปจนถึงด้านในได้อีกตามเคย เลยได้แต่จอดไฟกระพริบริมฟุตบาทล่อตาคุณตำรวจไว้ชั่วขณะ รอให้คุณชายเขาหยิบข้าวของหอบฟางลงจากรถเสร็จ ผมก็ขับไปที่คณะของตัวเอง
ถึงคณะ ผมก็เจอไอ้แจ็คมาถึงก่อนแล้ว ที่มันมาเร็วก็คงเหตุผลเดียวกับผมคือต้องทำหน้าที่เป็นสารถีไปส่ง ‘แฟน’ ที่คณะก่อน และเดาได้ว่า ‘แฟน’ ไอ้แจ็ค ก็คงมีนัดกับแฟนผมช่วงสิบโมงเช้าเช่นกัน ผมจึงได้เห็นหน้ามันก่อนใครเพื่อน เพราะปกติ ถ้าไม่ใช่คนสุดท้ายคุณชายแจ็คไม่มีทางโผล่หัวมาแน่ๆ
“แดกห่าอะไรมารึยังครับคุณแจ็ค” เอ่ยทักกันอย่างสุภาพเรียบร้อยตามแบบฉบับพวกผม
“แดกห่ามาแล้วครับคุณริว” แฟนคงคลุกข้าวให้รับประทานสินะ
“แล้วนี่จะไปซ้อมรึยัง ไอ้บีมบอกกูว่าของมันซ้อมพรุ่งนี้ เพราะไอ้น้องเดี่ยวมือเปียโนมันว่างพรุ่งนี้” งานนี้ไม่ใช่งานรวมวงแล้วครับ แต่แต่ละคนต้องแยกไปจัดคอนเสิร์ตเดี่ยวของตัวเองตามเครื่องดนตรีเอกที่เรียนมา มีทั้งการโซโล่เดี่ยวเพลงที่คัพเวอร์ เพลงที่แต่งเอง และสามารถให้เพื่อน พี่ น้อง นักดนตรีชิ้นอื่นมาร่วมแจมแสดงในเรซิทอลของตัวเองได้เพื่อให้เกิดความสมบูรณ์ของโชว์มากที่สุด ของไอ้บีมมันให้ไอ้น้องเดี่ยวเด็กเอกเปียโนแจ๊สมาช่วยเล่นให้ ส่วนผมใช้บริการมือกลองจากไอ้ปุ้ยน้องรหัสไอ้บีม พวกผมไม่มีใครไปแจมในเรซิทอลของใครเลย เพราะเราอยากให้ตัวเอกคือพวกเราทั้งสี่คน จดจ่ออยู่กับงานของตัวเอง งานนี้ก็เลยต้องหยิบยืมรุ่นน้องมาช่วย
“ไอ้วินก็ซ้อมพรุ่งนี้ นี่กูรอน้องฝนมือไวโอลีน กับน้องแอมมือเปียโนอยู่” ของไอ้แจ็คมันเป็นสายคลาสสิคก็เลยมีพวกเครื่องสายเข้ามาแจมด้วย หนังหน้าอย่างไอ้แจ็คนี่เรียนเครื่องดนตรีเอกดับเบิ้ลเบสนะครับ และด้วยความที่ไอ้แจ็คเป็นสายคลาสสิค เรื่องโน้ตนี่ไม่ต้องพูดถึง มันเป๊ะมาก! ช่วงแรกๆ ที่เขียนเพลงกัน ต้องคอยกำชับให้มันเขียนคอร์ด หรือแท็บให้ด้วย ไม่งั้นพ่อคุณเขาตีบรรทัดห้าเส้นมาเลย เล่นเอาพวกสายแจ๊สอย่างผมหงายเงิบกันไปทีเดียว ไม่ใช่ว่าพวกผมอ่านโน้ตไม่ได้ อ่านได้แหละครับ เพราะยังไงก็ต้องเรียนพวกทฤษฏีดนตรีอยู่แล้ว แต่พวกสายแจ๊สมันจะไม่เล่นโดยใช้โน้ตกำกับแบบพวกคลาสสิค พวกเราก็เลยอ่านได้แบบช้าๆ
“กูรอไอ้ปุ้ยอยู่เมื่อกี้มันโทรมาบอกว่าจะถึงแล้ว คงกำลังจอดรถอยู่น่ะ เออ มึงอย่าลืมทำสูจิบัตรงานนะเว้ย” คือคนที่ทำเรซิทอลต้องจัดทำสูจิบัตรโชว์ของตัวเองด้วยว่ามีเพลงอะไร คัพเวอร์ของใครมา มีประวัติตัวเองย่อๆ แล้วก็มีรายชื่อนักดนตรีที่ร่วมเล่น จะเป็นแผ่นพับ A5 หรือขนาดไหนก็ได้ตามใจชอบ ออกแบบกันได้ตามสบาย
“เสร็จแล้วโว้ย! ของกูอย่างเท่อะ…” อ่อ ลืมไปสินะ ว่าแฟนมันเป็นใคร
“อ๋อ เหรอ… คิดว่าของมึงเจ๋งคนเดียวงั้นดิ คิดว่ามีเด็กมัณฑนศิลป์ไว้ในครอบครองคนเดียวเหรอ กูก็มีเว้ย! เมียกูก็เจ๋งไม่แพ้ของมึงแน่” บางทีเราก็ชอบข่มกันเป็นเด็กๆ แต่ที่แน่ๆ ผมไม่กล้าพูดว่า เมียกูก็เจ๋งไม่แพ้เมียมึง เพราะผมก็ไม่รู้ว่าใครเป็นเมียใคร หรือใครเป็นผัวใคร แต่ที่รู้ๆ คือมันสองคนคบกัน!
“ทำอวดเป็นเด็กๆ ไปได้นะครับคุณริว โตเป็นควายแล้วครับ… นั่น ไอ้เหี้ยปุ้ยเดินแบกกลองชุดมานั่นแล้ว” คนเหี้ยอะไรจะแบกกลองชุดมาได้คนเดียววะสัด เหี้ยปุ้ยมันแบกแค่กลองสแนร์ กับกระเดื่องมาเท่านั้นครับ เพราะส่วนใหญ่พวกมือกลองก็มักจะมีกระเดื่องกับสแนร์เป็นของตัวเอง อ่อ ไม้กลองด้วยครับ ของแบบนี้ ไม่สุดวิสัย เขาไม่ยืมกันหรอกมันถือว่าอาวุธใครอาวุธมัน ผิดมือแล้วมันจะแปลกๆ
เมื่อนักดนตรีของผมมา ก็ได้เวลาแยกย้ายกันไปซ้อม ซึ่งก่อนไปผมก็ถามไอ้แจ็คว่าจะไปเลี้ยงสายรหัสที่ไหน ของผมไปเลี้ยงรวมกับไอ้พาย มันก็เลยบอกว่า ของมันจะเลี้ยงแถวนี้ ดูแล้วคงไม่ได้ไปรวมกับฟี่ เพราะพายบอกว่าฟี่พาน้องไปเลี้ยงแถวอุดมสุข (ไปไกลทำเหี้ยอะไร แต่ช่างแม่งเหอะ)
ผมซ้อมเสร็จก็ปาเข้าไปสี่โมงครึ่ง นัดพวกน้องๆ สายรหัสเอาไว้หน้าคณะ ขับรถวนมาก็เจอนั่งหน้าสลอนกันอยู่ 4 ตัว นำทีมโดยไอ้วีน้องรหัสผม เนื่องจากเป็นช่วงเปิดเทอมแรกๆ ไอ้ปี 1 ปี 2 ก็ยังใส่ชุดนักศึกษามาเรียนกัน โดยปีหนึ่งดูง่ายมาก เพราะมันต้องผูกไทค์ ส่วนไอ้พี่ปี 3 ปี 4 ก็เสื้อยืด ชุดไปรเวทกันไปตามถนัด
“เอ้าขึ้นรถๆ อัดๆ กันหน่อยนะเว้ย นักดนตรีมันไส้แห้ง มีปัญญาขับแค่รถญี่ปุ่นคันเล็กๆ” ยังไม่ทันที่พวกน้องๆ ผมจะขึนรถครบ ก็มีรถ SUV สัญชาติอเมริกันคันใหญ่บีบแตรไล่จากข้างหลัง ไม่ต้องให้ลงไปด่าก็รู้ว่าเป็นไอ้เหี้ยแจ็ค
“เฮ้ยไอ้รถกระป๋องคันหน้าน่ะ เมื่อไหร่จะขึ้นกันเสร็จวะ” ไอ้แจ็คเปิดกระจกชะโงกหน้าตะโกนด่ามาลอยๆ นักเลงนัก เดี๋ยวพ่อก็ลงไปกระทืบปากเลยนิ ไอ้สัด…
“ไอ้ควายคันหลังนั่นน่ะ เมียตายเหรอวะ จะรีบไปไหน” ผมเปิดกระจกชะโงกหน้าหันไปด่ากลับ พร้อมยักคิ้วใส่ ก่อนจะชูนิ้วกลางอวยพรกันไปมาอยู่พักใหญ่ ตอนแรกน้องๆ ก็เหวอๆ คิดว่าผมด่ากันจริง แต่ได้ยินเสียงไอ้วีแว่วๆ ว่า พี่เขาด่ากันด้วยความรัก แล้วไล่ให้น้องๆ ขึ้นรถ เลยเป็นอันยุติสงครามนิ้วกลางของผมกับไอ้แจ็ค
“สวัสดีครับ / สวัสดีค่า พี่ริว” พอรถออกไม่ทันพ้นรั้วคณะ ไอ้เด็กๆ ในรถต่างก็ยกมือขึ้นไหว้พร้อมส่งเสียงทักทายผมกันอย่างพร้อมเพรียง
“น้องปีหนึ่งชื่ออะไรนะครับ” ที่ต้องพูดจาไพเราะก็เพราะน้องเป็นผู้หญิงน่ะสิ แต่เรียนเอกกีตาร์แจ๊ส แมนดีจริงๆ น้องเอ๊ย
“ชื่อลูกแก้วค่ะ เรียกแก้วก็ได้ค่ะพี่” น้องแก้วเป็นเด็กสาวตัวเล็กหน้าตาออกแนวเกาหลีตาโต ไม่น่าหลงมาอยู่สายผมได้เลย เพราะตั้งแต่ไอ้วี ไอ้มีน ไอ้โจ ลงไปเนี่ย เถื่อน โหด หน้าเหี้ยมกันทุกตัว มีน้องลูกแก้วโผล่มาเป็นนางฟ้าประจำสายซะงั้น
“ฮิ้ว!!!!” ไอ้พวกในรถก็โห่รับกันลั่น น้องแก้วที่ได้รับอภิสิทธิ์ได้นั่งเบาะหน้าเพราะเป็นหญิงเดี่ยวก็พยายามเอี้ยวตัวหันไปแลบลิ้นใส่อย่างน่ารักน่าชัง ที่ผมเห็นเหตุการณ์ก็เพราะรถมันติดไฟแดงอยู่ครับ ไม่ใช่ไม่ตั้งใจขับรถ
“พี่ริวมีแฟนแล้ว จีบไม่ได้นะน้องแก้ว แฟนเฮียแกดุยิ่งกว่าเสืออีก” ไอ้วีรีบเบียดตัวยื่นหน้ามาเสนอทันที จริงๆ ผมว่าไอ้วีนี่อาจเป็นสายไอ้พาย เพราะเวลาผมพาไอ้พายมาที่คณะทีไร ไอ้วีจะเป็นคนกุลีกุจอมาหาน้ำหาท่าให้ไอ้พายกินตลอด
“แก้วไม่ได้จะจีบพี่ริวสักหน่อย พี่วีใส่ร้ายแก้ว แก้วรู้หรอกน่า ว่าคู่พี่ริวพี่พายน่ารักกันขนาดไหน แก้วเป็นแฟนคลับทั้งคู่ตั้งแต่ก่อนจะคบกันอีก แล้วพอตอนมีข่าวแก้วกับเพื่อนนี่กรี้ดกันกระจาย ตามไปไลค์ทุกแฟนเพจเลยด้วย” แฟนเกิร์ลอีกหนึ่งคนของคู่ผมแล้วสินะเนี่ย ที่แท้น้องแก้วก็เป็นสาววายสินะ
“ผมว่าโลกนี้มันงงๆ นะพี่ สาวๆ สมัยนี้ดีใจที่ผู้ชายรักกันซะแล้ว” ไอ้มีนหลานรหัสเสนอหน้ามาแทนไอ้วี ออกความเห็นบ้าง
“พี่มีนไม่เข้าใจหัวอกสาววายหรอก มันไม่ใช่แค่ผู้ชายรักกัน มันไม่ใช่แค่เกย์ แต่มันคือความรักที่น่ารักมากๆๆๆ พวกเขาต้องฟันฝ่าอุปสรรคต่างๆ จนกว่าจะได้มารักกัน โอ๊ย โรแมนติก!!!” น้องลูกแก้วท่าทางจะเป็นวายขั้นเทพครับ แม้ผมจะไม่ได้หันไปเห็นสีหน้าตอนน้องบรรยายความรู้สึกเรื่องชายรักชาย แต่น้ำเสียงน้องบ่งบอกได้เลยว่าน้องเคลิ้มมากกกกกก
“โหยยยยยยย สงสัยพี่มีนต้องจีบน้องโจ เผื่อน้องลูกแก้วจะหันมาสนใจพี่มีนบ้าง” ไอ้มีนตรรกะการจีบสาวมึงเกรียนมาก อย่าได้ลองนะมึงของแบบนี้ได้ลองแล้วมึงกู่ไม่กลับแน่ๆ
“ลูกแก้วมีหนุ่มในสเป็คแล้วค่ะ ไม่ใช่แบบพี่มีนหรอก” ดับฝันกันกลางอากาศเลยทีเดียว
“ฮ่าๆๆๆ สมน้ำหน้ามึงเลยไอ้มีน โดนสาวปฏิเสธตั้งแต่ยังไม่ทันเริ่มจีบ” ไอ้วีซ้ำเติมน้องรหัสตัวเองทันที
“โหยยย น้องลูกแก้ว… พี่มีนไม่ดีตรงไหน สู้หนุ่มของน้องแก้วไม่ได้ยังไงครับเนี่ย”
“พี่มีนก็หล่อค่ะ แต่ลูกแก้วชอบคนที่ฮาๆ กวนๆ น่ารักๆ มากกว่า”
“นี่พี่ยังไม่ฮา และกวนพออีกเหรอครับเนี่ย… ว่าแต่หนุ่มของน้องแก้วนี่อยู่คณะเรารึเปล่า”
“คณะเราค่ะ… อิอิ… ถ้าแก้วบอกไป พี่ริวห้ามไปแพร่งพรายนะคะ แก้วเขิน” อ้าว แล้วทำไมผมถึงต้องเอาไปบอกใคร หรือห้ามไปบอกใคร เอ๊ะยังไง…
“เออ… ครับ พี่สัญญาว่าจะเหยียบกันอยู่แค่ในรถคันนี้แหละ… ใช่ไหมพวกมึง”
“ช่ายยยยยยย!!” ขานรับกันเป็นทอดๆ ขอให้เหยียบกันเงียบจริงๆ เหอะนะพวกมึงน่ะ
“คือ… อิอิ ลูกแก้วแอบชอบพี่แจ็ค พี่แจ็คเทอมินอล เพื่อนพี่ริวน่ะค่ะ… เมื่อกี้ตอนพี่แจ็คบีบแตรไล่รถพี่ริว แล้วชะโงกหน้ามาตะโกนด่า โหยยย ลูกแก้วใจเต้นตึกตักเลย แอบชอบมานานแล้วค่ะ ตั้งแต่เป็นแฟนเทอมินอลเลยนะ วันนี้เพิ่งได้เจอตัวจริงแบบใกล้ๆ ไม่ใช่แบบในคอนเสิร์ตด้วย ปลื้มมากกกกกก” ตายโหงงงงง น้องลูกแก้วจ๋า… พี่ว่าน้องเตรียมตัวเป็นสาววายถาวรเถอะหนา ปกติแค่หลงรักไอ้แจ็คก็ผิดมากแล้วนะ แถมตอนนี้ไอ้แจ็คมันยัง… เออ… เข้าสู่วงการเดียวกับพี่อีกต่างหาก น้องลูกแก้วท่าจะไม่มีแฟนแล้วล่ะชาตินี้
“เหอะๆ คิดยังไงชอบไอ้แจ็ค”
“นั่นดิ… เฮียแจ็คแกก็หล่ออยู่หรอกนะ แต่เฮียแกแม่งโคตรจะกวนตีนเลย แถมขี้แกล้งโคตรๆ คุยกับแกแล้วปวดหัว ขนาดพี่เป็นคนกวนๆ แล้วนะ มาเจอเฮียแจ็คเข้าไป พี่ยกมือไหว้สามที แล้วหนีก่อนเลย” รุ่นน้องรักมันมากครับไอ้แจ็คเนี่ย ไม่มีใครไม่เคยโดนไอ้แจ็คแกล้ง หรืออำ ผมยังงงๆ อยู่เลยว่าเป็นเพื่อนมันเข้าไปได้ยังไง
“แบบนี้แหละที่แก้วชอบ น่ารัก มีเสน่ห์ เป็นตัวของตัวเองจะตาย” อยากจะเอาตีนก่ายหน้าผาก คนอย่างไอ้เหี้ยแจ็คมันเสน่ห์แรงใช่เล่น อย่าได้ประมาททีเดียว
“เหอะๆ เหรอ…” ผมก็ไม่รู้จะพูดยังไง ก็ได้แต่ขำๆ ออกไป
“แก้วแอบถามได้ไหมคะ พี่แจ็คมีแฟนรึยังคะพี่ริว” ยังไงดี กูจะต้องตอบยังไงดีวะ
“ก็… มีที่มันชอบๆ อยู่แหละ” ตอบแบบดาราไปก่อนแล้วกันกู
“โหยยยยยย อกหักเลยทันที… แต่ถ้ายังไม่มีเป็นตัวเป็นตนก็น่าลุ้นนะคะ”
“อย่าลุ้นเลยน้องแก้ว… เอาเป็นว่า น้องแก้วไม่ใช่สเป็คไอ้แจ็คมันหรอกนะ เชื่อพี่เถอะ ปลื้มมันน่ะได้ แต่ถ้าจะเอาเป็นแฟนพี่ว่า คิดใหม่ทำใหม่คนใหม่เถอะน้อง” ควรตัดไฟซะแต่ต้นลม เพื่อทั้งสองฝ่าย เฮ้อออ เป็นกูนี่ก็ลำบากเหมือนกันนะ ไหนจะเพื่อน ไหนจะรุ่นน้อง…
“… เศร้าเลยอะ… กลับบ้านร้องไห้แน่เลย… แต่ก็นะ… แก้วจะพยายามแค่ปลื้มแล้วกันนะคะ… เปลี่ยนเรื่องกันดีกว่า เนอะๆ” อืม จริงๆ แล้วก็ดูเป็นเด็กอะเลิ้ทแบบประหลาดๆ ไม่แพ้ไอ้แจ็คเหมือนกันนะ เอาเถอะครับน้อง หาผู้ชายอื่นดีๆ ที่ไม่มีผู้ชายเคียงข้างแล้วกัน
ตลอดทางเสียงไอ้พวกรุ่นน้องผมก็ไม่เงียบเลยแม้แต่วินาที ดังแข่งกับเสียงเพลงในรถ กูอุตส่าห์เปิดเพื่อให้พวกมึงเงียบ แต่หาได้สำเหนียกไม่ เออกูยอมแพ้ ฟังพวกมึงบ่นเรื่องซ้อมบ้าง เรื่องเรียน เรื่องสาว เรื่องหนุ่ม (อันนี้น้องแก้วบ่น) เรื่องเพื่อน เรื่องคณะนั่นนี่ไปเรื่อย จนถึงร้าน… ผมวนมาส่งไอ้พวกนี้ลงที่ร้านก่อนเพื่อเอาโต๊ะ เพราะถึงแม้จากถนนบรมราชชนนี มาถึงแถวท่าพระอาทิตย์ จะไม่ใช่ระยะทางที่ไกลนัก แต่ช่วงเวลามนุษย์เงินเดือนเลิกงานแบบนี้ รถติดเอาการ กว่าผมจะถึงร้านก็ห้าโมงครึ่งเข้าไปแล้ว
ผมส่งพวกน้องรหัสตัวเองเสร็จก็วนไปรับศรีภรรเมียที่คณะ จากท่าพระอาทิตย์ ไปท่าช้าง ก็ใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมง ทั้งๆ ที่ปกติควรจะไม่เกิน 10 นาทีด้วยซ้ำ แต่คนกรุงเทพฯ มันรวยครับ รถจะเยอะไปไหน…
“ฮัลโหล เสร็จยังพาย” รอดใต้สะพานพระปิ่นเกล้ามาแล้วเลยหยิบโทรศัพท์กดโทรหาเมียที่รัก เสียงที่รอดมาก่อนเสียงไอ้พาย คือเสียงเพลง เสียงกลองสันฯ เสียงตะโกนโหวกเหวกดังลั่น ไม่ต้องให้มันตอบก็รู้ว่ายังไม่เลิก
“ยังเลย มาถึงแล้วเหรอ”
“อืม จะถึงแล้วล่ะ งั้นเดี๋ยวกูไปหาที่จอดก่อนแล้วกันนะ เดี๋ยวเดินไปหา”
“มึง… ซื้อหนมมาให้กินหน่อยดิ หิวอ่ะ…” หึ เสียงอ้อนมาเชียวนะ
“เดี๋ยวก็กินข้าวแล้ว จะกินขนมก่อนทำไม” ผมแย้งไป แต่ในใจก็รู้แหละว่าต้องซื้อไปประเคนคุณท่านเค้าแน่นอน
“ก็มันหิวขนม ไม่ได้หิวข้าว นะๆๆ ซื้อโตเกียวตรงท่าพระจันทร์มาให้หน่อย เอาไส้ไข่ กับไส้ครีมอย่างละ 5 ชิ้นนะ อ่อๆ เอาลูกชิ้นปลาทอดด้วย 30 ราดน้ำจิ้มมาเลย แล้วก็โค้กซีโร่เย็นเจี๊ยบในเซเว่นด้วยนะ แทงค์กิ้วที่รัก…” สั่งเสร็จแล้วมันก็กดวางสายไปเลย ห่าาาาา ลูกชิ้นปลานี่มึงเรียกว่าขนมเหรอ แล้วจะแดกโค้กซีโร่ทำไม ในเมื่อโตเกียว 10 ชิ้น กับลูกชิ้นปลาถุงใหญ่มันไม่ได้ศูนย์แคลลอรี่อยู่แล้ว… แต่อย่าไปเถียงนะครับ เพราะมันจะเถียงสู้เราขาดใจ ถ้าเถียงสู้ไม่ได้ พ่อโมโห ก็สู้ด้วยกำลัง ชีวิตกูหนอชีวิต!
ผมจอดรถในมหาวิทยาลัยเพื่อนบ้าน วนอยู่สามรอบกว่าจะได้ที่จอด แอบแอ๊บทำตัวเป็นนักศึกษาป.โท (ซึ่งหน้ากูคงให้) พอลงจากรถ ก็ตามสไตล์ศิลปินดัง สาวๆ มองกันตรึม (หรือกูเหยียบขี้หมา) แต่ด้วยความดังนี่แหละ ทำให้ความจริงเปิดเผยว่า… กูแอบมาจอดรถในมหา’ลัยเค้า ซึ่งกูเรียนมหา’ลัยใกล้เคียงก็จริง แต่คณะกูไม่ได้อยู่แถวนี้… แต่ช่างเหอะ ผมหน้าด้านจะตายห่า กลัวอะไร เดินเท่ๆ เข้าไว้
พอเดินพ้นรั้วมหา’ลัย (ขอคนอื่น) โผล่ออกมาฝั่งทางท่าพระจันทร์ ผมก็มองหาร้านโตเกียว แล้วก็เจอจอดอยู่ไม่ไกล มีคนยืนรอคิวอยู่สามคน
“ลุงครับเอาโตเกียวไส้ไข่ 10 ชิ้น แล้วก็ไส้ครีม 10 ชิ้นครับ” ผมดับเบิ้ลของตัวเองเข้าไปด้วย ตอนแรกว่าจะไม่กิน แต่พอมาได้กลิ่นแป้งโตเกียวหอมๆ ก็อดใจไม่อยู่ ถ้าไม่เพิ่มเข้าไป แล้วขืนไปแย่งมันกิน จะเกิดศึกกลางมหา’ลัยซะเปล่าๆ
“พี่ริว!! พี่ริวจริงๆ ด้วย… ขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมคะ” น้องหนึ่งในสามคนที่ยืนรอคิวอยู่ หันมาเจอผมก็เลยเกิดอาการแฟนคลับขึ้นมา ขอถ่ายรูปกันไปตามระเบียบ ซึ่งผมก็ไม่เกี่ยงอยู่แล้ว ยิ้มรอเลยครับ
“ได้เลยครับ…” ผมก็ยิ้ม น้องสามคนก็ผลัดกันมาถ่าย ผลัดกันไปถ่ายจนเป็นที่พอใจ และโตเกียวน้องเสร็จพอดี
“พี่ริววันนี้มีเรียนที่วิทยาเขตนี้เหรอคะ” น้องทั้งสามเป็นสาวมหา’ลัยเพื่อนบ้าน เธอคงไม่รู้ว่าคณะผมไม่มีเรียนที่นี่
“อ๋อ เปล่าครับ… มารับเด็กมัณฑนะน่ะ” เพียงเท่านี้ก็ได้รับเสียงกรี๊ดเบาๆ แบบพยายามกลั้นเอาไว้ จากสามสาว คงจะเข้าใจความหมายของผมน่ะครับ ว่าเด็กมัณฑนะ หมายถึงใคร…
“มารับพี่พายแน่ๆ เลย กรี๊ดดด แกฟินมากกก น่ารักอะแก ถ้าได้เจอพร้อมๆ กันฉันจองตั๋วบินไปฟินแลนด์เลย” สาวๆ หันไปเม้าท์ใส่กัน ทิ้งผมเลยทันที
“อุ๊ย ขอโทษค่ะพี่ริว แอบเม้าท์นิดนึง… งั้นพวกเราไปก่อนนะคะ ขออนุญาตโพสต์รูปนี้ในเฟสฯ แฟนคลับริวพายนะคะพี่”
“ได้ครับ… โชคดีนะครับ” ผมส่งยิ้มหล่อส่งท้าย แล้วน้องๆ ก็จากไปกับความฟิน
“หนุ่ม หนุ่มเป็นดาราเหรอ… ลุงขอถ่ายรูปเก็บไว้บ้างสิ เดี๋ยวจะไปให้ลูกสาวมันเอาไปอัดมาแปะหน้ารถโตเกียว จะได้เรียกแขก” เฮ้ยลุง ผมไม่ใช่นางกวักนะ
“เออ เป็นนักร้องน่ะครับลุง ไม่ใช่ดาราหรอก… จะถ่ายก็ได้ครับ แต่ผมไม่ได้ดังขนาดนั้นนะลุง” ถ่อมตัวไว้ก่อน จริงๆ ผมก็ไม่ได้ดังขนาดทุกคนทั้งประเทศรู้จักหรอกครับ ส่วนมากก็จะวัยรุ่นนั่นแหละที่รู้ แล้วมาช่วงหลังที่เพิ่มจำนวนคนรู้จัก ก็เพราะข่าวกับไอ้พายนี่แหละ
“เฮ้ย… นักร้องมันก็ดารานี่แหละ ไม่ดังได้ยังไง อีหนูสามคนนั้นเห็นกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่”
“อ่า… ครับๆ ถ่ายได้เลยครับลุง เอามุมไหนดี…” ลุงแกก็ควักโทรศัพท์มือถือที่ไม่ใช่ยี่ห้อดัง แต่ก็มีกล้องถ่ายรูปและจอสีเหมือนกันออกมาถ่ายรูปผมยืนคู่กับรถโตเกียวของแก ผมก็เลยแถมบริการแอคท่า ชี้นั่นนี่ไปที่โตเกียวแกด้วย ประหนึ่งว่าโฆษณาให้อะไรแบบนี้
ต่อข้างล่างนะคะ
V
V
V
-
สุดท้ายผมได้โตเกียวมา 25 ชิ้น ลุงแกแถมให้อีก 5 ชิ้น เป็นค่าตัวโฆษณาของผม ถือว่าคุ้มครับงานนี้…
จบจากโตเกียวก็เดินไปซื้อลูกชิ้นปลาทอด และเข้าเซเว่นไปซื้อโค้กสองขวด แล้วก็รีบตรงดิ่งไปหาเด็กน้อยผู้หิวโหยที่คณะทันที… เดี๋ยวจะกลายเป็นโตเกียวน้อยฆ่าผัว เหมือนกล่องข้าวน้อยฆ่าแม่ซะก่อน
“เอ้าพวกเรา… โห่รับเขยคณะกันหน่อย… เขยอิมพอร์ตมาจากดุริฯ เอ้าสามสี่… ฮิ้ววววววววว” ขอบคุณสำหรับการต้อนรับที่โคตรจะเป็นจุดเด่น กูแค่เดินเข้ามาเงียบๆ พวกมึงปลายตามาเห็นกู ก็โห่ฮิ้วกันให้ลั่นมหา’ลัย แล้วไอ้ห่าพาย ก็ทำเพียงแค่ เดินไปตบกะบาลเพื่อนมันหนึ่งทีแก้เขิน ซึ่งคิดว่านิสัยอย่างพวกคณะมันเนี่ย จะหยุดอ้อล้อง่ายๆ เพียงเท่านี้เหรอครับ… เพราะพอไอ้พายเดินมารับน้ำ รับขนมจากมือผม เสียงโห่ฮิ้ว ก็ดังขึ้นอีกรอบ
“ฮิ้วววววว มาส่งข้าวส่งน้ำกันด้วย… นี่สิเขยเซเลปตัวจริงของพวกเรา หล่อด้วย เสียงดีด้วย ใจดีด้วย จริงม้ายยยยย”
“จริงงงงงงงงงง” ขอบคุณสำหรับคำเยินยอ… แต่กูเขิน พอเถอะ…
“ไอ้เหี้ยกาน ถ้าไม่หยุดแซวแฟนกู กูด่าครบทุกตัวที่โห่แน่ๆ” ดุไหมครับ ผมฝึกมาดีครับ ตัวนี้เลี้ยงไม่ยาก ไม่ต้องเพ็ดดีกรี เพียงโตเกียว 10 ชิ้น กับลูกชิ้น และโค้กเท่านั้น
“โหหหห ขี้หวงว่ะไอ้อบ แซวนิดแซวหน่อยเอง… โอเคๆ หนูยอมแล้วจ้า หนูจะไม่แซวพี่อบกับแฟนอีกแล้วจ้า ไม่ต้องเบิกตาแยกเขี้ยวใส่น้องกานขนาดนั้นก็ได้ แหะๆ… งั้นขอเสียงปรบมือส่งท้ายให้คู่รักซุปตาหน่อยคร้าบบบบบบบ… โอ้ยยยย เหี้ย ปาแม่นฉิบหาย” ในมือไอ้พายนอกจากจะมีถุงโตเกียวที่เดินมารับจากผมไปแล้ว มันยังถือขวดน้ำเปล่าที่เหลือน้ำอยู่ค่อนขวด ตอนนี้เลยกลายเป็นอาวุธเหมาะมือของมันสำหรับปาหัวหมา เอ๊ยปาหัวเพื่อนปากหมาไปซะ… แล้วขอบอกว่า ฝีมือการปาของไอ้พายนี่แม่นอย่างกับจับวาง ผมโดนมาแล้วนับไม่ถ้วน แม่นทุกจุด
“สัดกานนนน….”
เอาล่ะ อย่าเพิ่งงง ผมจะขยายความให้ฟัง… คงงงกันว่าไอ้อบคือใคร? ไอ้อบคืออีกหนึ่งชื่อของไอ้พาย ที่พวกเพื่อนๆ หรือรุ่นพี่มันเรียก คณะมันชอบมีฉายาที่ใช้เรียกกัน ไอ้พายเล่าว่า ของไอ้พาย ช่วงที่เข้าปีหนึ่งใหม่ๆ ช่วงนั้นมันออกเทปแล้ว กำลังเริ่มดัง รุ่นพี่มันก็เลยบอกว่า ต้องพรางชื่อ คนจะได้ไม่แตกตื่นว่ามีศิลปินอยู่คณะเรา (อันนี้กูไม่ค่อยเข้าใจตรรกะว่ะ มึงจะลับ ลวง พราง ชื่อเมียกูเพื่อ?) รุ่นพี่มันก็เลยตั้งชื่อใหม่ให้มันว่าขนมอบ ซึ่งมาจากพาย เพราะพายเป็นขนมอบ (อืม… กูค่อนข้างเพลียกับพวกมันเล็กน้อย) หลังจากนั้นทุกคนก็เลยเรียกไอ้พายว่า ‘อบ’ แต่ก็มีไม่น้อยที่เรียกพาย เพราะความที่มันเป็นนักร้องแหละ ทุกคนก็อยากเรียกชื่อมัน มีแต่รุ่นพี่ หรือเพื่อนบางคนเท่านั้นที่เรียกอบบ้าง พายบ้าง บางทีไอ้ฟี่ยังเคยเรียกไอ้พายว่าอบเลยครับ ตอนผมได้ยินแรกๆ ก็งงๆ ว่าอบนี่คือใคร ผัวใหม่มันหรือไง?
หลังจากนั้นพวกมันก็ร้องรำทำโทษแกล้งน้องกันไปเรื่อย ไอ้พายกับผมก็มานั่งเบียดกันกินขนมตรงม้าหินใกล้ๆ ลานที่รุ่นน้องนั่งร้องเพลงคณะกันอยู่
“ทำไมโตเกียวเยอะจังวะ”
“ก็กูกินด้วยไง แล้วลุงคนขายเขาเห็นกูหล่อ เลยแถมให้อีก 5 ชิ้น” ไอ้พายหันมาทำหน้าแบบ ‘ไอ้เหี้ย น้ำหน้าอย่างมึงเนี่ยนะ’ ใส่ผม แต่ก็รู้ว่ามันแกล้งเล่น ใจจริงมันออกจะภูมิใจในหน้าตาผัวมันจะตาย
“แล้วพวกรุ่นน้องมึงล่ะ” ระหว่างกินโตเกียวคำนึง สลับกับลูกชิ้นลูกนึง (มันกินสลับกันไปมา) มันก็ถามถึงพวกน้องรหัสผม
“เอาไปดร็อปไว้ที่ร้านแล้วล่ะ ให้ไปเอาโต๊ะก่อนด้วย ไอ้วีมันจัดการแล้ว กูเลยให้มันสั่งอาหารกันได้เลย แต่ไม่ได้สั่งเผื่อพวกมึงนะ เดี๋ยวไปถึงค่อยดูว่าจะแดกอะไรกันแล้วค่อยสั่งใหม่” ผมอ้าปากรับลูกชิ้นปลาที่ไอ้พายจิ้มออกจากถุงแล้วยื่นมาจ่อที่ปาก
“รุ่นน้องมึงจะว่ากูไหมเนี่ย ที่กูช้าอะ… แต่เดี๋ยวก็เสร็จแล้วล่ะไม่เกินสิบนาที ถ้านานกว่านี้ เดี๋ยวกูเดินไปกระทืบไอ้กานให้รีบปล่อยๆ น้อง” นอกจากแรดเป็นแล้ว เมียผมยังนักเลงอีกด้วยครับ
“ไม่หรอกน่า พวกมันไม่ว่าอะไรหรอก… อะ นั่นไงน้องเลิกแล้ว ไหนเด็กมึงบ้าง” พอวงรับน้องเริ่มสลาย โตเกียวกับลูกชิ้นก็หมดพอดี
“เดี๋ยวเหมยลี่มันก็ต้อนน้องมาหาเอง รอตรงนี้แหละ” เหมยลี่คือกระเทยน้อยหอยสังข์น้องรหัสไอ้พายมันครับ จริงๆ นางไม่ได้ชื่อเหมยลี่หรอกฮะ นางชื่อพุฒิ ไอ้พายเล่าให้ฟังว่าที่ทุกคนเรียกนางว่าเหมยลี่ เพราะวันแรกที่เปิดเรียนมาตอนนางปีหนึ่ง นางก็เปรี้ยวใส่วิกผมทรงคริส หอวังที่เล่นในเรื่องรถไฟฟ้ามาหานะเธอมาเลย ประกอบกับนางหน้าหมวย (ตี๋) ตาตี่ขีดเดียว แล้วเปรี้ยวหนักคือแต่งหน้าติดขนตาปลอมมาซะเหมือนคริส หอวังเป๊ะ รุ่นพี่ก็เลยพร้อมใจกันเรียกอีเหมยลี่
“กรี้ดดดดด นี่มันซุปตานี่คะ…” ยังไม่ทันจุดธูป เหมยลี่ก็มาปรากฏกาย
“สวัสดีค่าาาาาา คุณพี่เขยรหัสรูปหล่อ… เอ้าเด็กๆ ไหว้พี่เขยรหัสของสายเราซะสิจ๊ะ” แล้วไอ้เด็กในสังกัดไอ้พายที่ยืนล้อมผมไว้ก็พากันยกมือไหว้ เปร่งเสียงสวัสดีค่ะ สวัสดีครับกันพร้อมเพรียง
“มากไปๆ เหมยลี่…” ไอ้พายหันไปทำหน้าละเหี่ยใส่น้องรหัสตัวเอง
“แหมพี่พายคะ ก็หนูตื่นเต้นตื้นตันที่วันนี้จะได้ร่วมโต๊ะอาหารกับนักร้องหนุ่มรูปหล่อสุดฮอตแห่งวงการนี่คะ เอาไปคุยได้อีกเป็นชาติเลยค่ะ บุญกระเทยแท้ๆ … อ้าวๆ ชะนีนั่นน่ะค่ะอย่ามองเยอะค่ะ คนเขามีเจ้าของนะคะ ถ้าจะมองเจ้จะเก็บตังค์ค่ามองค่ะ” แหม รู้สึกดีใจที่ตัวเองก็เป็นแหล่งรายได้ให้น้องเหมยลี่เธอได้เหมือนกัน! นี่แหละนะคนหล่อ…
“มะ มะ มะ แหมมมม อีลี่ เหวี่ยงซะอย่างกับเป็นผัวตัวเองเลยนะมึง ถ้ากูเป็นพี่พาย กูจะตบมึงคนแรกโทษฐานระริกระรี้เกินเหตุ” น้องกระเทยหน้าหวานอีกคนเดินเข้ามาจิกกัดใส่เพื่อนตัวเอง ท่าทางจะรุ่นเดียวกับน้องเหมยลี่
“อะๆ พอแล้ว แยกย้าย… เจนสุดาถ้ามึงไม่รีบตามไอ้เชนพี่รหัสมึงไป มึงก็รู้ไม่ใช่เหรอว่ามันทิ้งมึงแน่ๆ” ไอ้พายทำหน้าระอา แล้วก็ห้ามทัพก่อนที่จะเกิดศึกน้ำลายระหว่างแม่นางเหมยลี่ กับแม่นางที่ไอ้พายเรียกเจนสุดา
“กรี๊ดดดดดดด จริงด้วย… ไปแล้วค่าพี่พายขา พี่ริวขา สวัสดีค่ะ… อีลี่ต่อให้คืนนี้เมาปลิ้นดิ้นกับผู้ชาย ตะกายกันบนเตียง พรุ่งนี้ก็ห้ามขาดนะคะอี_อก ไม่งั้นกูจะตัดมึงออกจากกลุ่มรายงาน” สรุปที่มันจิกกันนี่มันเกลียดกัน ทะเลาะกัน หรือปกติของมันวะเนี่ย… ช่างเหอะ เพราะปกติของผมกับไอ้พายก็ใช่ว่าจะเหมือนคนปกติคุยกัน
ในที่สุดผมก็ขนเหล่าบรรดาสายรหัสของไอ้พายมาถึงร้านจนได้ ในรถก็เอะอะมะเทิ่งกันไปตลอดทาง ส่วนใหญ่จะเป็นเสียงดัดแหลมๆ ของน้องเหมยลี่ที่จิกกัดตีกับไอ้มิ่งหลานรหัสไอ้พาย ซึ่งมีศักดิ์เป็นน้องรหัสน้องลี่ ไอ้มิ่งเป็นผู้ชายมาดเซอร์ลุคประมาณไอ้ฟี่ แต่หนวดเครารุงรังกว่า ถัดจากไอ้มิ่งก็เป็นน้องหยาง น้องหยางเป็นสาวห้าวๆ ลุยๆ ประหนึ่งว่าสามารถแบกเป้ไปเดินป่าได้ ตอนขึ้นรถมาน้องหยางเป็นคนแรกที่รีบชิงพูดว่า
‘หนูไม่ใช่ทอมนะคะพี่ริว ถ้าน้องรหัส หลานรหัสพี่มีหล่อๆ ขอหนูบ้าง’ ก๋ากั่นเกินหน้าและลุคจนมาม่าซัง เอ๊ย ป้ารหัสอย่างน้องลี่ต้องปราม
‘แหมๆๆๆ อีหยินหยางคะ ดูสารรูปด้วยค่ะ ท่าทางเป็นชะนีตะเข็บชายแดนขนาดนี้ ผู้ชายรักดนตรีเขาคงเอามึงไปบรรเลงหรอกนะคะ ต้องอย่างเจ๊นี่ งามงด หมดจด ตดยังหอม จะหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่คณะไหนๆ ก็อยากเอาไปบรรเลงเพลงรักร่วมด้วยกันทั้งนั้น โหะๆๆ’
‘เฮีย ผมจำได้ว่าเดือนก่อน เฮียโดนพวกเด็กช่างชกเบ้าตาแหกมาไม่ใช่เหรอ หรือจะบรรเลงกันหนักถึงขั้นลงมือลงตีนกันเลยทีเดียว ฮ่าๆๆ’
‘อร้ายยย อีมิ่ง อีเหี้ย กูบอกกี่ล้านรอบแล้วว่าอย่าเรียกกูเฮีย บอกให้เรียกเจ๊ แล้วใครคาบข่าวไปบอกมึงมิทราบว่ากูโดนชกหะ! อีเจนสุดา ตีนโตเมียมึงสินะ กูแค่เมารักแล้วหกล้มหน้ากระแทกต่างหากย่ะ’ นะจุดนี้เสียงน้องลี่แหลมปรี๊ดมากกกก ถึงขั้นไอ้พายต้องหันไปด่า
‘หน้ากระแทกตีนน่ะสิอีลี่ เสียงมึงนี่นะดังทะลุกระจกไปจนถึงป้อมยามข้างหน้าแล้วมั้ง เลิกทะเลาะกันแล้วนั่งเงียบๆ เป็นไหมพวกมึง เดี๋ยวไอ้ริวมันไม่มีสมาธิขับรถขึ้นมาพากันดับอนาถ คราวนี้ได้ไปทัวร์นรกกันยกแก๊งค์แน่’
นั่นล่ะถึงได้เงียบกันไป แต่ก่อนเงียบผมก็แอบได้ยินน้องลี่หันไปกระซิบกับใครสักคนว่า ‘ที่แท้พี่พายแกคงห่วงผัวแกนั่นแหละ’ เดชะบุญที่ไอ้พายไม่ได้ยินเพราะไอ้น้องลี่มันนั่งด้านหลังฝั่งผมพอดี ไม่งั้นคงได้มีการฆาตกรรมกระเทยในรถผมเป็นแน่ เพราะถึงแม้ไอ้พายกับผมจะเรียกผัวๆ เมียๆ กันบ่อยๆ แต่ต่อหน้าคนอื่น เราจะพูดแค่ว่าแฟนเท่านั้นครับ
“โหยยยยย เฮียยยยยยยย… กว่าจะมา เล่นเอาพวกผมใจตุ๊มๆ ต่อมๆ คิดว่าเฮียจะชิ่งซะแล้ว นี่เกือบให้ไอ้มีนไปกดตังค์มาเพิ่มแล้วนะ” ไอ้วีที่เห็นหน้าผมเดินข้ามถนนมาจนถึงโต๊ะยาวหน้าร้านที่พวกมันนั่งกันอยู่ริมฟุตบาท ก็ยืนขึ้นโบกไม้โบกมือส่งเสียงโอดครวญมาเลย
“มึงโทษแก๊งค์พี่สะใภ้มึงนี่ที่ทำกูช้า…โอ๊ย!” ผมโยนให้ไอ้พายรับผิดไปซะ แล้วก็โดนฝ่ามืออรหันต์สะท้อนกลับมาที่ต้นแขนดังเพี้ยะใหญ่ทันที
“แหะๆ ผมล้อเล่นครับพี่พาย… เอ้าเฮ้ยพวกเรา นี่พี่พาย พี่สะใภ้รหัสยกมือไหว้กันให้พร้อมเพรียง หนึ่ง สอง ซั่ม….”
“สวัสดีครับ / สวัสดีค่า” นี่พวกมึงซ้อมกันมาเป็นอย่างดีใช่ไหม เมียกูไม่ใช่โอบาม่า พวกมึงไม่ต้องพิธีการขนาดนี้ก็ได้
“เอ่อ… ครับๆ สวัสดีครับน้องๆ วันนี้พี่ขอพาสายรหัสมาแจมด้วยนะครับ ยังไงก็แนะนำตัวคุยกันเอาเองแล้วกันนะ… อ่อ น้องผู้ชายระวังอีเหมยลี่นะครับ อีนี่น่ากลัว” ผมนึกว่าไอ้พายจะเหวอๆ ตึงๆ เหวี่ยงๆ แบบว่าทำหน้าไม่ถูกที่โดนไอ้พวกน้องๆ ผมพร้อมเพรียงกันทำความเคารพเสียงดังขนาดเล่นเอาคนที่เดินผ่านไปมาทั้งไทยและฝรั่งมังค่าหันมามองกันทุกคน แต่ไอ้พายก็แค่ยิ้มๆ อึ้งๆ เล็กๆ ก่อนจะรับไหว้แล้วก็หันไปกัดน้องรหัสคนสวยของตัวเอง
“โหยยยยย พี่พายขาาาาา พูดอย่างนี้น้องหมดราคา มีแต่ราคีขายไม่ออกกันพอดี… อย่าไปเชื่อพี่พายนะคะทุกคน สวัสดีนะคะ ชื่อเหมยลี่เป็นน้องรหัสสุดสวยของพี่พายค่ะ เหมยลี่เป็นมิตร รักเด็กผู้ชายทุกคนค่า!” เหมยลี่พูดไปก็ทำตาหวานใส่ไอ้มีนไป ผมเห็นไอ้มีนรีบยกแก้วน้ำขึ้นจิบ แล้วเสหันไปคุยกับน้องแก้วแทน
“เอาๆ นั่งเลยๆ สั่งอาหารเพิ่มได้เลยนะ เพราะฝั่งพี่คงสั่งไปแค่เฉพาะพวกมัน เต็มที่เลย ยังไงมื้อนี้พี่กับพี่พายของน้องก็หารกันอยู่แล้ว... ใช่ไหมจ๊ะ” ผมหันไปยักคิ้วให้ไอ้พาย
“เอ๊ะ… อันนี้ไม่ได้อยู่ในดีลนี่ ถ้าจำไม่ผิดมึงจะออกให้ไม่ใช่เหรอ… เอ้าพวกเรายกมือไหว้ขอบคุณพี่ริวพร้อมกันเร็ว พี่เขาจะเป็นเจ้ามือมื้อนี้ให้ หนึ่ง สอง ซ่ำ”
“ขอบคุณค่าาาา / ขอบคุณคร้าบบบ พี่ริว” เสร็จมันแล้วไหมกู…
“ไม่เป็นไรครับ เพราะเดี๋ยวพี่พายเขาก็ไปจ่ายส่วนตัวกับพี่อยู่แล้ว…” คำพูดกรุ้มกริ่มกำกวมของผม เรียกเสียงกรี้ดกร้าดโห่ฮาจากทั้งโต๊ะได้อย่างพร้อมเพรียง… แหม ไอ้เรื่องคิดลึกเนี่ยไม่ต้องสอนกันเลยเชียว
“หึหึ… ยอมก็ด้ายยยย” โห! ผิดคาด ผมคิดว่าจะโดนบาทา หรือฝ่ามือพิฆาตฟาดกะบาลซะแล้ว ทีไหนได้ แม่งเสือกยอมซะงั้น เล่นเอากูไปไม่ถูกเลย
งานนี้ตอนแรกผมตกลงกับพวกน้องๆ ว่าจะกินแต่ข้าว เมาค่อยเอาไว้วันหลัง ที่เป็นช่วงวันสุดสัปดาห์ จะได้ไม่ต้องกังวลว่าจะตื่นมาเรียนต่อไหวหรือไม่ แต่ไอ้พวกเด็กผู้ชายโอดครวญเล็กน้อย ผมก็เลยให้โควต้า เบียร์คนละขวดให้พอล้างปากพอ ส่วนน้องผู้หญิงก็แล้วแต่จะดื่มก็ได้ไม่ดื่มก็ดี แต่ฝั่งไอ้พายดื่มทุกคน ฝั่งผมน้องแก้วเธอขอบาย
พอแอลกอฮอลล์เข้าปาก มิตรภาพก็ไร้พรหมแดน ไม่ว่าจะเด็กเด็คฯ เด็กดุริฯ ก็เฮฮาห่าเหวกันได้เสมือนพวกมันไปรู้จักกันมาตั้งแต่ชาติปางไหน น้องเหมยลี่เธอก็ลวนลามครบถ้วนทุกคนที่เป็นผู้ชาย แต่จะเน้นหนักไปที่ไอ้มีนเป็นพิเศษ สงสัยจะเป็นเสป็คเธอ
“น้องพาย… น้องพายจริงๆ ด้วย ตอนแรกพี่เดินเลยไปแล้ว แต่เห็นแวบๆ คิดว่าใช้เลยหันกลับมาดู แล้วก็ใช่จริงๆ” อยู่ดีๆ ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินมาทักไอ้พาย และไอ้พายเองก็ดูจะแปลกใจ และดีใจไม่น้อยที่ได้เจอ
“พี่เก่ง! สวัสดีครับ… ไม่คิดว่าจะเจอพี่เก่งมาเดินริมถนนแบบนี้นะเนี่ย” เมียผมลุกขึ้นยกมือไหว้ทักทายด้วยความสนิทสนมไม่น้อย อดที่จะแปลกใจไม่ได้ที่ไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน
“พี่พาลูกค้าต่างชาติมาทานข้าวที่ถนนข้าวสาร แล้วเพิ่งแยกกันเมื่อกี้ พี่เลยวนรถมาแวะซื้อโรตีมะตะบะไปฝากคุณแม่น่ะ… แล้วพายล่ะ มาทานข้าวกับเพื่อนๆ เหรอ”
“พายพาสายรหัสมาเลี้ยงน่ะครับ”
“งั้นพี่ไม่รบกวนแล้วครับ… อ่อ เดี๋ยวอีกสักสองสามวันพี่โทรหานะ มีจ็อบเข้ามา ฝากบอกฟี่ด้วยล่ะ งานนี้ด่วนหน่อยแต่เงินโอเคนะ”
“ได้เลยฮะ ไม่มีปัญหา… พายกำลังจะถามเชียวว่าพี่เก่งลืมพายไปแล้วเหรอ ไม่เห็นเรียกใช้งาน”
“โหย เก่งๆ อย่างน้อยพายใครจะกล้าลืมครับ ช่วงก่อนหน้านี้มีแต่งานที่ลูกค้าค่อนข้างเรื่องมากและก็เก็บเป็นความลับ พี่เลยต้องทำกันแต่คนในออฟฟิศ เหนื่อยมากเพราะงานใหญ่ชนกันสามงาน แต่จะจ้างฟรีแลนซ์ก็ไม่ได้… พายรีบๆ เรียนจบสิครับ แล้วมาทำงานกับพี่สักที”
“ถึงเวลานั้นพี่เก่งห้ามลืมคำพูดนะ… ถ้าพายจบแล้วไปสมัครจริงๆ กลัวแต่พี่จะไม่รับน่ะสิ”
“ขอให้มาจริงเถอะ รับอยู่แล้ว… อ้าว เลยชวนคุยซะยาวเลย ไปก่อนนะครับ”
“ได้ครับ สวัสดีครับพี่เก่ง”
“นี่… ไม่ต้องทำหน้าตาอยากรู้จริงจังขนาดนั้นก็ได้ เดี๋ยวคืนนี้เล่าให้ฟัง” หลังจากไอ้พายไหว้ลาพี่เก่งอะไรนั่นเสร็จ มันก็นั่งลงเหมือนเดิม ก่อนจะหันมามองหน้าผมแล้วเอานิ้วชี้จิ้มหว่างคิ้วที่กำลังขมวดเพราะความสงสัยปนอยากรู้ของผม
“แล้วทำไมบอกตอนนี้ไม่ได้” ไม่รู้ทำไมถึงส่งเสียงแข็งๆ แสดงความไม่พอใจเล็กๆ ออกไป แต่ผมว่าใครเป็นผู้ชายคงจะเข้าใจอาการนี้ดีนะครับ อาการ ‘หึงเมีย’
“ก็ตอนนี้มันเวลากินข้าว แล้วน้องๆ ก็อยู่เยอะแยะ จะมานั่งคุยกันสองคนได้ไงวะ… งอแงเป็นเด็กไปได้นะมึงเนี่ย”
“……………………..” ทำไมก็ไมรู้ แต่ผมเลือกที่จะเงียบ คงเพราะอยากจะงอแงอย่างที่ไอ้พายมันว่า เอาจริงๆ มันก็ไร้สาระนะ ทำตัวเหมือนไม่เชื่อใจไอ้พาย และบางทีผู้ชายคนนั้นก็อาจจะไม่มีอะไรเลยก็ได้ แต่มันคงเป็นสัญชาตญาณของความเป็นผู้ชาย บวกกับอีโก้โง่ๆ เวลาที่เห็นผู้ชายที่ดูจะเหนือกว่าเราเข้ามาสนิทสนมกับแฟนเรา มันเกิดสัญชาตญาณของความเป็นเจ้าของขึ้นมา สัญชาตญาณหรูไป… เอางี้ เรียกง่ายๆ ‘หมาหวงก้าง’ นั่นแหละ
“เป็นอะไร!!” ไอ้พายหันมาจับมือผมเขย่าเบาๆ พร้อมทำหน้ายุ่งๆ ใส่
“เปล่า!” ผมตอบนิ่งๆ
“เปล่าเหี้ยอะไร ก็เห็นๆ อยู่ว่าเป็น… จะงอนทำไมเนี่ย ก็บอกแล้วว่าเดี๋ยวกลับบ้านจะเล่าให้ฟัง… แล้วไม่ต้องหึงเลย มันไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ พี่เขาเป็นเจ้าของบริษัทโฆษณาที่ฟี่มันไปรับงานเขามาทำบ่อยๆ แล้วก็แบ่งงานมาให้กูทำ ก็เลยรู้จักเขา แค่นั้นแหละ”
“ก็แค่นี้แหละ… ทำไมไม่พูด”
“เอ๊ะ มึงนี่… ก็เดี๋ยวถ้ากูบอกสั้นๆ ว่าพี่เขาเป็นคนรู้จักจากเรื่องงาน คนขี้สงสัยอย่างมึงก็จะต่อความยาวไม่จบไม่สิ้นสักที… ทำไมหึงหรือไง” ไอ้พายหันมาแว้กใส่ผมเบาๆ คงกลัวน้องๆ จะตกใจในบทสนทนาทะเลาะเล็กๆ ของพวกเรา
“เออ…หึงดิ… เมียกูทั้งคนนะ” ผมทำท่าเบะปากแบบดื้อๆ ใส่มัน ไอ้พายเลยยกมือขึ้นมาหยิกแก้มผมแรงๆ ทั้งสองข้าง
“เฮ้ออออ มึงนี่น้า! กูจะดีใจ หรือเพลียใจกับมึงดี… แค่พี่เก่งเขาหล่อกว่ามึง ก็เลยหึงหรือไง… กูจะบอกให้ว่า หล่อกว่านี้ก็เคยมาแล้ว แล้วสุดท้ายเป็นไง… ก็มาจบที่ไอ้หล่อ ‘เหี้ย’ ๆ แบบมึงนี่แหละ กูจะไปสนหล่อที่ไหนได้อีกหืม!” แม้จะเจ็บแก้มที่ไอ้พายบิดอยู่ แต่ผมก็หลุดยิ้มออกมาอย่างหยุดไม่อยู่
“กรี๊ดดดดดดด สวีทกันเกินไปแล้วนะคะคุณพี่ขา… น้องอิจฉาตาร้อน น้องมีนจ๋า มาช่วยดับความอิจฉาให้พี่ทีสิจ๊ะ” น้องเหมยลี่กรี๊ดขึ้นมากลางวง เลยทำให้ไอ้พายตกใจ ปล่อยมือจากแก้มผม แต่ผมก็เอื้อมไปคว้ามือมันมากุมไว้บนตักตัวเองแทน ไอ้พายเลยหันมายิ้มเขินๆ ให้
“ผมมีพระนะพี่ลี่ พี่ไปหาหนุ่มดับกระหายเอาป้ายหน้าเหอะครับ…” ไอ้มีนตอกกลับได้อย่างเจ็บแสบ…
“โอ๊ยจะเป็นลม เด็กคณะดนตรี แต่ไม่มีความอ่อนโยนต่อเด็ก สตรี และชะนีมีงูเอาซะเลย” แสดงว่าน้องลี่เธอคงยังไม่ได้แปลงร่าง เอ๊ย แปลงเพศสินะ
“อีลี่หยุดแหกปากแล้วรีบๆ แดกไปซะ น้องแฟนกูขนลุกเกรียวกลัวมึงกันจนกินไม่ลงแล้ว” ผมหันไปยิ้มกับคำว่า ‘น้องแฟนกู’ ของไอ้พาย… นี่คือเสน่ห์ของมันอย่างหนึ่ง อะไรที่เปิดเผยได้ มันมักจะเปิดเผยตลอด และอะไรที่ทำให้ผมยิ้มได้ มันจะรู้ แล้วมันจะทำตลอดเช่นกัน
“เดี๋ยวมื้อนี้กูออกให้… ส่วนมื้อดึก มึงจ่ายนะ… คืนนี้กูคงหิวจัด ขอหนักๆ ต่อกันสักสามสี่ชามนะที่รัก” ผมขยับไปกระซิบให้ได้ยินกันแค่สองคนกับไอ้พาย… มันเหล่ตาหันมาเบะปากใส่ แต่ก็ตอบรับผม…
“ถ้ากูยังป้อนมึงไม่หมดชาม แล้วเกิดอิ่มก่อน กูจะยุให้อีเหมยลี่มาข่มขืนมึงนะ” หืมมมมมม ไอ้เหี้ยยยยย ขู่ซะกูกลัวจริงเลยนะเนี่ย…
“รับรองพี่ริวเสร็จเร็ว แต่ได้หลายรอบ แถมยังแรงม้าอีกต่างหาก มึงควบกูให้หนำใจได้เลยน้องพายจ๋า!!!”
ไอ้พายไม่ได้พูดอะไรตอบ แต่หันมาทำตาโตเหมือนเหลือเชื่อกับสิ่งที่ผมพูด แต่ผมรู้ว่ามันเชื่อ… เพราะผมพิสูจน์ให้มันเห็นว่าผมน่ะ ‘ของจริง’ มานักต่อนักแล้ว!
++++++++++++++++++++++++
+ ตอนนี้แอบดูเรื่อยๆ นะคะ เหมือนจะเป็นชีวิตประจำวันของทั้งคู่เขา อย่าเพิ่งเบื่อกันนะ ตอนแรกเขียนอีกพล๊อตนึงด้วย แอบมีดราม่าเล็กๆ แต่ไม่เอาดีกว่า เอาพอแค่หึงกันน่ารักๆ หอมปากหอมคอเนอะ...
+ หายไปนานทีเดียวเชียว แอบต่อไม่ติด ต้องกลับไปย้อนๆ อ่านตอนก่อนๆ เหมือนกันแฮะ ถ้าใครอ่านแล้วแปลกๆ ก็บอกกันได้นะจ๊ะ ขออภัยอีกทีที่หายไปเลย... แต่ถ้าใครอยู่ในเฟสฯ เมอร์ซี่ก็แก้ตัวด้วยตอนสั้นๆ กันแล้วเนอะ ช่วงหลังๆ มาถี่ซะด้วยแหละ อ่านกันแก้ขัดไปก่อนนะคะตัวเอง...
+ เมอร์ซี่ไม่ทิ้งเรื่องนี้นะคะ ยังไงก็มาต่ออยู่แล้วค่ะ ไม่เคยคิดว่าจะหยุดต่อนะคะ แต่ขอให้เข้าใจกันนิดนึงว่าเมอร์ซี่ต้องทำงานค่ะ แล้วงานมันก็เพิ่มขึ้นๆๆๆ เรื่อยๆ ตามอายุงาน บางครั้งอดนอนสองสามวันยังมีเลยค่ะ พอช่วงนี้งานซาๆ ก็มารีบต่อน้องรัน น้องพาย แล้วก็พยายามปั่นตอนพิเศษน้องเลิฟสำหรับในเล่มให้เสร็จ อยากแยกร่างได้จริงอะไรจริง
+ ขอบคุณที่ยังไม่ทิ้งกัน อยู่รออยู่ ยังเข้าไปคุย ไปถามไถ่ในเฟสฯ นะคะ บางทีเมอร์ซี่ก็ไม่ได้คุยเรื่องนิยาย มีเรื่องสวยๆ งามๆ นั่นนี่ มาแบ่งปัน มากรี๊ดกร๊าดกันอยู่เรื่อยๆ พยายามจะไม่หายไปเลยทุกทาง บางคนคิดว่า เธอไม่มาต่อนิยายแต่ไหงในเฟสมาอัพเดทนั่นนี่ตลอดเวลา ก็เพราะเราทำงานหน้าคอมค่ะ แล้วมันออนไลน์ได้ตลอด ก็เลยแวะมาโพสต์นั่นนี่บ้างจะได้ไม่หายไปเลย
+ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ บวกคะแนน และบวกเป็ดนะคะ ยิ่งตั้งแต่ตอนที่แล้วของเรื่องน้องรันที่เมอร์ซี่โพสต์ฝากด่าไปยังโรคจิตที่ไม่ได้อ่านนิยายเราแล้วมากดลบคะแนนเรารายวัน เพื่อนๆ นักอ่านหลายคนก็ใจดีมาบวกเพิ่มให้หลายคะแนนเลย ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ แล้วก็ยังคงเกรงใจอยู่เสมอสำหรับคะแนน เพราะอิคนโรคจิตก็ยังคงมากดลบเราตลอดเหมือนกัน อย่างไม่เหน็ดเหนื่อย อืมมม ทำแล้วสบายใจก็ทำไปเถอะนะคะ...
+ ตอนหน้าพยายามจะรีบปั่นน้องรันมานะจ๊ะ แล้วแวะไปคุยกันในเฟสนะ ใครแอดไปก็มาแนะนำตัว คุยทักทายกันหน่อยนะคะ ขอร้องและรบกวนว่า ถ้าเป็นนักอ่านเราจริงๆ ก็มาทักเถอะค่ะ หลังไมค์ก็ยังดี เพราะเดี๋ยวนี้มีพวกแปลกๆ แอดมาแล้วส่งเกม ขายของ ลากเข้ากรุ๊ปแปลกๆ แม้กระทั่งใครก็ไม่รู้ที่ไม่รู้ว่าเป็นคนอ่านเราหรือไม่ ไม่รู้แอดมาส่องอะไร ไม่มีอะไรให้ดูหรอจ้ะ มีแต่เรื่องเม้าท์มอยหอยกาบทั่วไป กับเรื่องนิยายจ้ะ
+ ยาวเชียว Talk ฉัน คืนนี้ฝันดีนะคะ จ๊วบบบบแรงๆ :จุ๊บๆ:
-
ขยี้ตาแป๊บนึง .. นึกว่าตาฝาดนะคะเนี่ยะ อิอิ >.<
พออ่านหัวกระทู้เห็นว่าอัพแล้วนี่!!! ก็รีบวิ่งเข้ามาเลย
ริว-พายน่ารักเหมือนเดิม ... แอบฮาเหมยลี่ :D
++++++++++++++++++++
ขอบคุณนะคะ รออ่านเสมอ
:L2:
-
แง้งง หายไปซะ2เดือน คิดถึงจะแย่
กลับมาครั้งนี้ น่ารักเหมือนเดิมมม♥
-
นุ้งพายของป้าาาาาาาาาาาาาา....น่ารักขึ้นทุกวัน
อิริวก็ยังคงเกรงใจเมียได้คงเส้นคงวาต่อปายยยย
เมอร์ชี่จ๋า...แค่รู้ว่ายังมาต่อรอนานแค่ไหนก็รอได้
งานคือเงิน...จ้าเราต้องหาทรัพย์ก่อนมันจำเป็นเนอะ
แฟนๆเข้าจายยยย :m16: :L2:
-
ชื่นใจทุกครั้งที่อ่าน o13
+1 :กอด1:
-
ก็เข้ามาแอบดูคู่รักแห่งปีเช่นกัน
+1 ให้เป็นกำลังใจนะครับ :กอด1: แน่น ๆ
ปล. รักแล้วทำไงได้ นานแค่ไหนก็ยังรอ :z2:
-
งอนกันแค่กรุบกริบก็พออย่าถึงกับต้มน้ำเลย :z2:
อิพายยังเจ้าเล่ห์ตลอดดดดดดด :laugh:
-
ในที่สุดก็มาต่อแล้ว
ชอบคู่นี้อ่ะ แบบว่าเปิดเผยดี ^^
-
วิ่งมาจากเฟส สดุดหินหัวทิ่มเลย 5555 ยังคิดถึงพาย-ริว เสมอน๊า :กอด1: :กอด1:
-
มาต่อแล้ววววววววววววววว :กอด1:
ยังน่ารักเหมือนเดิมเลย :really2:
-
ยังรักกันหวานชื่นไม่เสื่อมคลาย คุณพี่ริวเกรงใจเมียยังไงยังงั้น ชอบคู่นี้มากกกกก o13
ดีใจที่ได้อ่านอีก ไม่เบื่อ ต่อเยอะเลยๆ :กอด1:
-
นานๆ มาที แต่มาแบบอมยิ้มไปกับความหวานของคู่นี้ก็รอได้ค่ะ
เป็นความหื่น ฮาที่น่ารัก อิริวแอบหึงเล็กๆ ไม่ต้องห่วงยังไงน้องพายก็ไม่เปลี่ยนใจอยู่แล้ว
-
พายน่้ารัีกอ่ะ ...รอตอนต่อไปจ้า อิๆ... o13
-
หวานจริงๆคะน้องอบ
จะแต่หวานมากแค่ไหนต้องส่งนายริวไปชิม :z1:
บุ้ยๆๆๆ
-
มาแบบยาวๆแล้ว :mc4: หลังจากที่อ่านแบบสั้นๆพอให้หายคิดถึงในเฟส คู่นี้ก็ยังน่ารักไม่เปลี่ยน :กอด1:
-
สายรหัสอย่างฮา
ริว-พายยังหวานปนหื่นไม่เปลี่ยน
-
กรีสสส :pig4: ขอบคุณที่มาต่อค่ะ o22
-
ตอนนี้เหมยลี่แย่งซีนอ่ะค่ะ แต่ริวพายก็ยังอยู่ในใจน้า :กอด1:
คิดถึงเมอร์ซี่ที่สุด :L1: และรอฟี่แจ็คอยู่ด้วยน้า
บวกเป็ดค่ะ
-
:m25: :m25: :m25:
-
กอดคนเขียน พี่พายและริว :กอด1: ยาวจนคลายคิดถึงได้เลย
แม้ไม่ได้เจอกันบ่อยก็ไม่ได้ทำให้ความน่ารักลดลงแต่อย่างใด
ตอนนี้ต่างฝ่ายต่างก็พ่วงน้องๆสายรหัสกันมาเต็มอัตราศึกเลย
ทุกคนน่ารักสมกับเป็นน้องรหัสทั้งคู่ ตัวพี่ๆเองก็น่ารักใช่ย่อย :-[
ต่างเปิดเผยและชัดเจนอย่างนี้เอารางวัลคู่รักตัวอย่างไปเลย :L1:
ขอบคุณคนเขียนมากๆค่ะ เป็นอีกตอนที่อ่านแล้วยิ้มตลอด :L2:
-
"....เราพาน้องพายออกจากไหดองแล้วจ้าาาาาา....."
อิ อิ สองเดือนดองได้ที่พอดี รสชาติถึงได้ดีเหมือนเดิม เนาะน้องพาย
-
หายไปนานจริงครับ
แต่พอกลับมาก็เล่นฮาซะ...ผมหายคิดถึงริวกับพายเลย
ไม่มีดรามาอะดีแล้วครับ ผมมันคนอ่อนไหว :a3:
-
หายไป 2 เดือนเชียว :กอด1:
ดีนะมีตอนเล็กๆลงใน FB ไม่งั้นคิดถึงตายเลย
รอตอนต่อไปจ้า :pig4:
-
ขนมอบ น่ารักอ่ะ
น่ารักทั้ง 2 สายรหัสเลย
-
มาต่อแล้วววว
พายน่าร๊ากกเกินนน
-
:กอด1:
-
555 ชอบลุงที่ขายโตเกียว น่ารัก
-
อ๊ายยยยยยยย น่ารักๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
น่ารักเวอร์อ่ะ อยากเป็นสายรหัสพายริว ><~ คงลัคกี้มากๆ
-
อ่านไปยิ้มไป น่ารักมากเหมือนเคย
รุ่นน้องสองคณะร้ายพอกัน อยากอ่านบรรยากาศแบบนี้อีก mercy
รักษาสุขภาพด้วยนะ
+1
-
ชอบบบบบบบๆๆๆๆๆๆ :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
อ๊ากกกกก !!!! พายกับริวนี่น่ารักจริงจังมากกกกกกกกก :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
กรี๊ดดดดดดดดดดดค่าาาาาาาาาาา~~~~ :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
-
คิดถึงจังเลยยย :กอด1:
-
:กอด1:
อ่านนิยายคุณ เมอร์ซี่ แล้วเหมือนคนบ้า คือไม่ได้หัวเราะตลอดนะ
แต่อ่านเพลินๆ ก็ก๊าก ออกมาทีแต่แบบเสียงดัง จนแม่มองหน้า 5555
สนุกและเพลิน ภาษาที่ใช้ เก๋แต่อ่านเนียนเพลินสนุกมาก
ไม่กดดัน ไม่ทวงเพราะรู้ว่า คุณเมอร์ซี่จะไม่ทิ้งเราไป :pig4: :pig4:
-
ริว-พาย น่ารักอ่ะ
อ่านกี่ทีก็หลงรักคู่นี้
ชอบพายตรงที่เปิดเผยสุด
แหมๆ เรียก แฟนกู งี้อ่านแล้วรุ้สึกดีแทนริว
-
หายไปนานเลย แต่กลับมาต่อให้ยาวจุใจ ขอบคุณค่ะ
หายคิดถึงคู่นี้ไปได้หน่อย พาย+ริว ยังน่ารักเหมือนเดิม
บวก1ให้ค่ะ :กอด1:
-
อิริวก็หื่นจริงๆ คู่นี้น่ารักมากอ่ะ
แต่ก็แอบรู้สึกชอบเหมยลี่นะ นางฮาดีอ่ะ
-
พี่ริวแฟนคลับเยอะนะเนี่ย
-
แอร๊ยยยยยยย
อยากอ่านตอนกลับห้องเลยยยย
-
หายไปนานนน
:sad4: :sad4:
-
คู่่ผัวบ้าเมียบอ กลับมาให้ฮาเฮกันอีกแล้ว ที่จริงก็อยากอ่านดราม่านิดๆบ้าง
แต่คุณ Mercy ต้องเอาให้เคลียร์จบในตอน ไม่เอาแบบค้างคานะคะ
-
น่าร้ากกกกกก
:o8:
ปอลอ.. คณะเราสีฟ้าแหละ :z1: (ไม่เกี่ยวอะไร แต่อยากบอก 555555)
-
เหมยลี่ แย่งซีน
:m20: :m20: :m20:
-
คึคึ ก็ยังน่ารักเหมือนเดิม หมายถึงน้องพายอ่ะนะ กร๊ากกกกกก
ส่วนอิริวมันก็ยังคงเป็นอิริวเหมือนเดิม งอนแล้วตุ๊ดแตก แบร่ ~
แต่่ช่วงนี้รู้สึกหวั่นไหวกับน้องแจ๊คแปลกๆง่ะ น้องแจ๊คน่ารักดี อิอิ
อีกเรื่องฮาชื่อน้องอบมากกกกกก หัวเราะจนไส้เลื่อนอ่ะ :jul3:
ปล.เจอคู่นี้บ่อยๆในเฟสนะ เลยไม่รู้สึกว่ารอนานอะไรเบยยยย กร๊ากกกก
-
ชอบ ริว หึง ... น่ารักดี :o8: o13
รอตอนต่อไปค่ะ .. :pig4: :L2:
-
กอดคุณแม่หนุ่มๆ :กอด1:
คิดถึงพายจังเลย ดีใจที่พี่เมอร์ซี่ไม่แจกมาม่านะคะ :impress2:
น่ารัก มีความสุขไปวันๆก็ดีแล้วล่ะ เหมือนชีวิตพายเจอมรสุมมาเยอะแล้ว ถึงเวลามีความสุขกับสามีบ้างเนอะ :laugh:
หนูกดบวกไม่ได้ ไม่รู้ทำไม แต่เดี๋ยวแวะมาจิ้มให้ทีหลังนะคะ :กอด1:
-
น้องเหมยลี่แย่งซีนมากอ่ะ 555+
ส่วนริวพาย ก็ยังคงน่ารักเหมือนเดิม :กอด1:
-
เหมยลี่ :jul3:
-
อิหนูพายกะอิหนูริวจะน่ารักน่าชัง น่าฟัดน่ากอดกันไปถึงไหน :-[
หวานกันจนมดจะทำรังกันแล้วววววววว
-
อั้ยหย่ะ... มาพอหอมปากหอมคอนะ
-
รักทั้ง 2 คู่เลย แต่แจ๊ค
ยังฮาเหมือนเดิม :really2:
-
:mc4: อร๊ายยยยดีใจ ที่ได้อ่านนนนค่อๆๆ
เลิฟริวพายนะคะ
ฮษเหมยลี่ 5555 :L2:
-
อ่านทันแล้วจ้า ตามอ่านมาตั้งแต่เมื่อคืน เรื่องนี้น่ารักมากๆเลย แต่กว่าจะได้อ่านตอนต่อไปก็อีกเดือนสองเดือนใช่มั้ยอ่า T^T
-
ยังน่ารักกันเหมือนเดิม...
วันธรรมดาของเค้า...คือความสุขของคนอ่าน :กอด1:
:pig4: น้อง Mercy :L1:
-
ชอบวันธรรมดาของสองคนนี้จริงๆ
-
แอบสงสารน้องแก้ว กินแห้วตั้งแต่ยังไม่ออกตัว ก็เฮียแจ๊คแกเล่นนิยมปลูกป่าลดโลกร้อนไปซะแล้วนี่
-
แอ๊ๆ หวานกันซะ :m1:
รอตอนต่อไปนะฮะ :')
-
คุณพี่ คุณน้อง อยากอ่านแบบ ดราม่าเล็ก ๆ ((เล็ก ๆ พอนะเจ้าคะ)) เดี่ยวช้อนเครียด ๕๕๕ ((แบบหลุดเข้าไปในโลกของคนทั้งคู่ ตลอดเวลา โฮะ ๆ))
รออ่านพล็อต ดราม่าเล็ก ๆ ว้าก ๆ
-
ตามอ่านหลายตอนเลยพี่ไนท์ ฮ่าๆ
เมนท์คร่าวๆ เนอะ
คู่ฟี่กับแจ็คนี่ ตอนฟี่กลับห้อง แล้วเคลียร์กันนี่ น้ำตาคลอเลย แต่ในที่สุดก็โอเค
ริวกับพาย นี่โอย...หวานเกิ้นนนน นั่งอ่านไปยิ้มไป น่ารักมาก เขินๆ
-
ขอบคุณมากเลยครับ
มานั่งรวดเดี่ยว 2 วันเลย ครับ
เมื่อวานอ่านจบหลับก่อน
ชอบมาก อินมาก น้ำตาไหล ตลอดครับ
รอติดตามตลอดไปน่ะครับ
-
น้องอบน่ารัก พี่ริวก็หล่อได้ใจอีกอะ ฮ่าๆๆๆๆ
-
กรี๊ดๆๆๆๆ ริวพายๆๆๆ เอฟซีคู่นี้ >_< !!!
ชอบ อ่านทั้งในเด็กดีทั้งในไทยบอย มาอัพต่อเร็วๆนะคะ ติดตามๆๆๆๆๆๆ
-
สวัสดีค่ะ... มาแล้วตามสัญญาที่บอกว่าจะอัพตอนลอยกระทง ซึ่งได้ล่วงเลยมาเกือบอาทิตย์แล้ว ฮ่าๆๆ
จริงๆ มันก็ไม่ค่อยเกี่ยวกับลอยกระทงเท่าไหร่ เอาเป็นว่าไปอ่านกันนะคะ...
ปล.คำผิดเดี๋ยวกลับมาแก้จ้า
++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 42
“อดลอยกระทงด้วยกันเลย… ตั้งแต่คบกันกูกับมึงยังไม่เคยลอยกระทงร่วมกันเลยเนอะ” วันนี้เป็นวันสงกรานต์หนุ่มสาวชาวบ้านเบิกบานจริงเอย! ไม่ใช่และ…
วันนี้วันลอยกระทงครับ แต่เป็นวันลอยกระทงที่ผมกับมันคงจะไม่ได้ลอยด้วยกันแน่ๆ เพราะผมติดงาน แล้วความซวยมันอยู่ที่งานจ้างงานนี้ ดันเลือกที่จะจ้างแค่ผม ไม่จ้างทั้งวง ก็คือให้ผมไปร้องกับแบคกิ้งแทร็คนั่นแหละครับ ปกติถ้าเป็นงานจ้างเดี่ยวที่เกี่ยวกับดนตรีผมจะไม่รับ นอกจากพวกถ่ายแบบ ถ่ายหนังสือ พรีเซนเตอร์โฆษณาอะไรแบบนี้ ถึงจะรับ เพราะยังไงวงเราก็ขายโชว์ทั้งวงครับ ต่อให้เพื่อนในวงไม่มีปัญหา แต่ผมไม่อยากทำตัวเหมือนดังแล้วจะแยกวง มันมีหลายๆ วงดังๆ ที่ต้องแยกกันก็เพราะนักร้องดันรับงานคนเดียวได้ตังค์คนเดียวนี่แหละครับ ผมไม่อยากให้วงผมมีวันนั้น
ตอนแรกปีนี้ลอยกระทงพวกเรากะว่าจะไม่รับงานกัน เพราะต่างคนต่างมีธุระ จริงๆ แล้วช่วงเทศกาลนี่ห้ามหยุด ห้ามป่วย ห้ามหาย ห้ามตายนะ เพราะงานจะชุกมากจริงๆ แต่ลอยกระทงเราของด เพราะกะอั้นเอาไว้รับคริสต์มาส ปีใหม่ทีเดียวดีกว่า
แต่ทีนี้ ผมดันไปเป็นพรีเซนเตอร์เครื่องดื่มน้ำดำยี่ห้อหนึ่ง แล้วเขาจัดงานลอยกระทงใหญ่ ผมเลยต้องไปงานนี้ด้วยในฐานะพรีเซนเตอร์ ตอนแรกผมก็พยายามแย็บๆ ถามลูกค้าว่า อยากให้ผมไปเล่นกันทั้งวงไหม ลูกค้าดันบอกว่า อยากได้ผมคนเดียว เพราะว่าพื้นที่น้อย คงจะตั้งเครื่องดนตรีลำบาก ให้ร้องกับแบคกิ้งแทร็คเอา โดยผมจะร้องทั้งหมด 3 เพลงเท่านั้น ช่วง 4 ทุ่ม… พี่นุชย้ำว่า ยังไงก็ต้องไป ส่วนพวกในวงก็บอกผมว่าเรื่องแค่นี้เอง ไม่เป็นไร ค่าตัวที่ได้มาก็เอามาเลี้ยงเหล้าพวกมันแทนก็แล้วกัน ผมก็เลยจำต้องไปงานนี้
“งานคือเงิน เงินคืองาน ไปทำเถอะ จะได้มีเงินเลี้ยงกูเยอะๆ ฮ่าๆ” ไอ้พายยืนทอดแพนเค้กอยู่ในครัวหัวเราะออกมา ตอนแรกผมก็แอบกลัวว่ามันจะงอน หรืองอแงนะ ที่วันนี้ผมไม่อยู่ด้วย แต่คงเพราะที่คณะมันเองก็มีงานมั้ง มันต้องไปช่วยด้วย เลยถือซะว่าต่างคนต่างแยกย้ายกันไปปฏิบัติภาระกิจ
“ใจดีจริงจริ๊ง เมียใครเนี่ย” ผมเดินเข้าไปโอบเอวพ่อครัวตัวเล็กที่ยืนรอกลับด้านแผนเค้กอย่างอ้อนๆ พร้อมชะโงกหน้าไปหอมแก้มนุ่มอีกฟอดใหญ่ ถือเป็นรางวัลที่ไม่งอแง… ไอ้พายยกตะหลิวขึ้นมาเคาะหัวผมเบาๆ สองที
“เมียมึงนั่นแหละ! ใจดีที่สุดในโลกแล้ว” แหม… ไม่ค่อยจะถ่อมตัวเลยนะสัด ผมจัดการหอมแก้มนุ่มมันอีกที ก่อนจะไปอาบน้ำ
หลังจากอาบน้ำกินมื้อเช้ากันเสร็จ ผมก็ขับรถไปส่งไอ้พายที่คณะเหมือนเดิม ส่วนตัวเองมีนัดซ้อมคอนเสิร์ตจบก็กลับไปซ้อมที่คณะ พอหกโมงเย็นก็ไปแสตนด์บายที่งาน ตอนแรกผมบอกไอ้พายว่าเลิกงานแล้วจะไปรับ แต่ไอ้พายบอกไม่ต้อง เดี๋ยวมันนั่งแท็กซี่กลับกับฟี่ได้… วันนี้คุณชายฟี่ไม่มีสารถี เพราะคนขับรถมันไปแรดกับที่บ้าน คุณฟี่ก็เลยต้องอาศัยขนส่งสาธารณะมาเองกลับเอง
“ฮัลโหล… ทำไรอยู่” ผมโทรหาเมียสุดที่รักในขณะที่นั่งรอคิวแสดง
“ทำกระทงขายอยู่… มึงล่ะ… ถึงงานรึยัง” เสียงโหวกเหวกที่ลอยแทรกเสียงไอ้พายเข้ามาในโทรศัพท์ ก็ทำให้พอเดาได้ว่ารอบตัวมันคงกำลังวุ่นวายน่าดู มีทั้งเสียงรุ่นน้องเรียกพี่พาย เสียงเพื่อนเรียกไอ้อบ นั่นนี่แว่วมาให้ได้ยินตลอด บางทีไอ้พายก็หันไปตอบบ้าง ด่าบ้าง ตามสไตล์มัน
“ถึงแล้ว รอคิวแสดงอยู่… คนเพียบเลยว่ะ… ตกลงมึงไม่เปลี่ยนใจแน่นะที่จะให้กูไปรับ”
“ไม่ต้อง… กลับไปเจอกันที่บ้านแหละ ทำงานมาเหนื่อยๆ จะวนมารับอีกทำไม รถติดจะตายห่า แถมไกลกันอีกต่างหาก” งานที่ผมมาร้องเพลง อยู่อีกจังหวัดนึงครับ แต่ก็เป็นจังหวัดในเขตปริมณฑลนี่แหละ
“งั้นกลับบ้านดีๆ นะ ถ้าจะกลับแล้วก็ส่งแมสเสจมาบอกด้วย ถ้าถึงห้องแล้วกูยังไม่กลับก็ส่งมาบอกอีกรอบนะว่าถึงแล้ว จะได้ไม่เป็นห่วง”
“คร้าบบบบบผม… เดี๋ยวกระผมจะรายงานคุณรับชัยทุกฝีก้าวเลยครับ… โชคดีนะ… รักมึงนะ”
“หึหึ… รักมึงเหมือนกัน แล้วเจอกัน”
อีกหนึ่งชั่วโมงก่อนจะถึงคิวผมแสดง ผมก็เจอกับพี่กรรุ่นพี่ที่คณะผมครับ พี่กรห่างจากผมสองปี ตอนนี้พี่กรเองก็เป็นศิลปินกำลังดังอยู่ในค่ายอินดี้ค่ายหนึ่ง แกโดนจ้างมาเล่นงานนี้เหมือนกัน ตอนแรกผมคิดว่าแกเล่นเสร็จแล้วกลับไปแล้ว เพราะในตารางโชว์ ผมเห็นชื่อแกขึ้นโชว์ตั้งแต่ช่วงห้าโมงเย็น แต่แกบอกว่าโดนสลับคิวกับศิลปินอีกคนนึง คนนั้นเขารีบไปงานอื่นต่อเลยขอเล่นเร็ว ส่วนพี่กรแกไม่มีงานที่ไหนต่อแล้ว และแกก็เป็นคนง่ายๆ ก็เลยให้แลกคิวโชว์ กลายเป็นแกโชว์ก่อนผม…
“เฮ้ยเลิกงานแล้วไปดื่มกันหน่อยไหมวะ ไม่ได้เจอกันนานเลย” งานสุดท้ายที่ได้เจอพี่กรก็เมื่อสักสี่เดือนที่แล้วได้ เพราะช่วงนั้นเป็นช่วงหมดฤดูทัวร์ของพี่แกพอดี
“อยากไปนะพี่ เดี๋ยวขอโทรบอกคนที่บ้านก่อน” ผมเป็นสามีที่ดีนะครับ ไปไหนมาไหนก็ขออนุญาตตลอด
“เฮ้ย กลัวเมียนี่หว่าเรา” แหมพี่ เล่นพูดซะตรงเชียว… เออสิครับ ถ้าพี่มีเมียดุๆ แบบผม พี่ไม่กลัวก็บ้าแล้วครับ
“ฮ่าๆ กลัวดิพี่… แต่เป็นห่วงมันมากกว่า เดี๋ยวผมก็โทรไปหามันก่อนแล้วกันนะ” พี่กรยิ้มล้อๆ ให้ ก่อนจะบอกว่าตามสบาย ผมเลยจัดการโทรไปขออนุญาตเมียรัก โทรศัพท์ดังอยู่นานกว่ามันจะรับสาย คงเพราะไม่ได้ยินเสียง
“อืม… ว่าไง โชว์เสร็จแล้วเหรอ” ไอ้พายมันยังคงอยู่ที่คณะเหมือนเดิมแน่นอน เพราะเสียงโหวกเหวกรอบตัวยังคงไม่หายไปไหน
“ยังไม่ได้ขึ้นเลย อีกแป๊บนึงน่ะ… คือ กูจะโทรมาขออนุญาตไปดื่มต่อน่ะ กูเจอพี่กรค่ายบิ๊กรูม แกเป็นรุ่นพี่ที่คณะกู ไม่ได้เจอกันนานแล้ว แกเลยชวนไปดื่มต่อ กูเลยโทรมาขอมึงก่อน” ไอ้พายคงรู้จักพี่กร เพราะเมื่อก่อนคงเคยเจอกันตามงาน แต่มันคงไม่รู้ว่าพี่กรเป็นรุ่นพี่ผม
“หึหึ… ทำอย่างกับกูเป็นเมียใจร้ายไปได้ ต้องมาขออนุญาตกันด้วย แค่โทรมาบอกก็พอว่าจะไปไหน กลับเมื่อไหร่ จะได้ไม่เป็นห่วง” น่ารักไหมล่ะเมียผม
“งั้นให้ฟี่เดินขึ้นมาส่งหน้าห้องเลยนะ ถ้าเข้าห้องแล้วอย่าลืมโทรมาบอกนะว่าถึงแล้ว แต่ถ้าเหนื่อยก็แมสเสจมาบอกก็ได้ แล้วรีบอาบน้ำนอนเลยนะไม่ต้องรอกู จะได้พักผ่อน”
“เวอร์ไปๆ แค่เดินขึ้นห้องมันจะมีคนดักรอบทำร้ายหรือไง กูไม่ใช่คนดังระดับโลกนะเว้ย เดี๋ยวถึงแล้วจะโทรบอก มึงก็อย่าดื่มเยอะนะ ต้องขับรถกลับด้วย เบียร์ไม่เกินสองขวดเล็กพอนะ ไม่ได้เจอกันนาน ก็นั่งคุยกัน ไม่ใช่มัวแต่ดื่มจนเมา บอกพี่กรไปว่าต้องขับรถ เอาไว้วันหลังนัดกันเมา เดี๋ยวกูจะขับไปรับไปส่ง”
“คร้าบบบบ คุณแม่ รับชัยจะดื่มไม่เกินวันละสองขวด และสังเกตคำเตือนข้างขวดก่อนดื่มทุกครั้ง”
“กวนตีนและ… ไปเตรียมตัวได้แล้ว แค่นี้นะ”
“คร้าบบบบ”
หลังจากวางสายจากไอ้พาย ผมก็เดินไปบอกพี่กรแกว่าตกลง แต่เมียห้ามดื่มเบียร์เกินสองขวด พี่กรฮาลั่น แล้วบอกว่าไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างผมจะกลัวเมียจริงๆ เหอะๆๆ ไม่ได้กลัวมากหรอก แต่ผมรักเมียมากต่างหากล่ะพี่กร เลยเชื่อฟัง
………………………
………………………
ผมร้องเพลงเสร็จก็เป็นเวลาเกือบๆ ห้าทุ่ม พี่กรเสนอร้านนั่งชิลล์ของเพื่อนเขาร้านหนึ่งไกลจากสถานที่จัดงานที่เราอยู่ แต่ไม่ไกลจากคอนโดผมนัก ผมตกลงทันที เพราะแม้เบียร์จะแค่สองขวด แต่ถ้าผสมกับความเหนื่อยและง่วงเข้าไปด้วย ผมก็ไม่อยากเสี่ยงขับรถไกลๆ ตอนกลางค่ำกลางคืนเหมือนกัน
ที่ร้านเพื่อนพี่กรเป็นผับแอนด์เรสเตอรองที่บรรยากาศค่อนข้างดี และอาหารอร่อย ผมบุคมาร์คเอาไว้ในใจแล้วว่าจะต้องพาไอ้พายมาให้ได้ มันน่าจะชอบ…
ผมสั่งข้าวมากินให้ท้องอิ่มก่อนดื่มเบียร์ เพื่อลดอาการมึนเมาอีกหนึ่งระดับ หลังจากสั่งอาหารและเครื่องดื่มเสร็จ ผมกับพี่กรก็ไม่ต่างจากพวกสาวๆ ที่เม้าท์แตกสักเท่าไหร่ ตามประสาคนสนิทที่ไม่ได้เจอกันนาน นอกจากสารทุกข์สุขดิบแล้ว ก็คุยยาวไปถึงเรื่องงาน เรื่องดนตรี เรื่องเพลง เรื่องชีวิต…
พี่กรแกกำลังจะแต่งงานปีหน้า กับพี่หยกมือเปียโนสาวที่เป็นรุ่นพี่ผมอีกหนึ่งคน สองคนนี้คบกันมาตั้งแต่เรียนปี 2 เป็นคู่ที่ใครๆ ก็อิจฉา เพราะพี่กรแกเป็นคนนิสัยดี รูปหล่อ แม้จะไม่ร่ำรวย แต่พี่กรเป็นคนขยัน แกร้องเพลงกลางคืนหาเลี้ยงตัวเองมาตลอด ตรงข้ามกับพี่หยกที่เป็นลูกคุณหนู บ้านรวย แต่พี่หยกเป็นคนน่ารัก และไม่ใช่คุณหนูแบบทำอะไรไม่เป็น พี่หยกอ่อนหวาน แต่ในทางกลับกันก็ลุยพอตัว และที่บอกว่าใครๆ ก็อิจฉา เพราะว่าบ้านพี่หยกรักพี่กรมาก ไม่น้ำเน่าเหมือนละครที่บ้านคนรวยต้องอยากให้ลูกสาวได้กับคนรวยเหมือนกัน พ่อแม่พี่หยกก็คงเห็นว่าพี่กรเป็นคนดี ดูแลลูกสาวเขาได้ แถมเป็นคนขยัน ผมว่าแค่เป็นคนดีและขยัน มันก็หล่อกว่าเป็นคนรวย แต่เหี้ยเป็นไหนๆ
“พายสบายดีใช่ไหมวะ ตั้งแต่น้องมันเลิกร้องเพลงก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย” พี่กรถามไถ่ถึงไอ้พาย ตามประสาคนอยู่วงการเดียวกัน
“สบายดีพี่ ช่วงนี้มันก็เรียนอย่างเดียว แล้วก็รับงานกราฟิกแบบฟรีแลนซ์บ้าง”
“เออ ก็ดีแล้วล่ะ ช่วงเกิดเรื่องก็ไม่ได้คุยกันเรื่องนี้เลย แต่ทั้งคู่ผ่านมันมาได้ก็ถือว่าเก่งมากแล้ว ใครโดนอย่างพายเข้าไป ถ้าไม่มีกำลังใจที่ดี ป่านนี้ฆ่าตัวตายไปแล้วล่ะ” ผมก็เคยแอบคิดแบบนี้นะ ถ้าตอนนั้นผมไม่เข้าไปเสือกเรื่องของมัน ไม่ไปตื๊อมัน ไม่ไปยุ่งกับมัน ป่านนี้ไอ้พายจะเป็นยังไง
“ช่วงนั้นก็หนักหนาเอาการอยู่แหละพี่ กว่าจะผ่านกันมาได้”
“มันก็ผ่านมา แล้วก็ผ่านไปแล้วล่ะนะ เก็บไว้เป็นบทเรียนได้ แต่อย่าเอามันมากำหนดชีวิต… แล้วหลังจากนั้นมีข่าวลบ หรือพวกแอนตี้บ้างรึเปล่าวะ”
“ก็มีบ้างนะพี่ จริงๆ มันมีอยู่ตลอด มีอยู่เรื่อยๆ แหละ โพสต์ด่าบ้างอะไรบ้าง แต่ไม่ได้หนักหนาอะไรเท่าไหร่ ก็ต้องขอบคุณพวกแฟนคลับนะ เขารักเราจริงๆ ว่ะพี่ ให้กำลังใจเสมอ โพสต์แก้แทนให้ บางทีไปเถียงแทนให้ก็มี ส่วนใหญ่ก็จะมีแต่เรื่องราวดีๆ ที่โพสต์ให้พวกผมในโซเชียลเนทเวิร์คแหละ”
“ศิลปินอย่างเราๆ นอกจากเงินที่ทำให้เราอยู่ได้แล้ว ก็มีแฟนคลับนี่แหละว่ะ มึงก็เลือกทางที่ถูกแล้ว เลือกที่จะพูดความจริง ถึงพวกสื่อบางรายจะเขียนถึงเราไม่ดี แต่อย่าดูถูกพลังแฟนคลับและโซลเชียลเนทเวิร์คเชียวนะ อะไรก็ต้านไม่อยู่จริงๆ” ผมเห็นด้วยครับ เพราะช่วงแรกๆ เรื่องผมกับไอ้พาย โดนนักข่าวบางสำนัก เขียนด่าเขียนแขวะทุกวัน ก็ได้แฟนคลับนี่แหละที่ออกมาโพสต์ให้กำลังใจ โพสต์แก้ให้ต่างๆ นานา จนกระแสสังคมเริ่มคิดบวกกับพวกผม สื่อเองก็ต้านไม่ไหว เลิกเขียนไปเอง
คุยกันจนเกือบตีหนึ่งครึ่ง ผมก็ขอตัวกลับ แล้วบอกแกไปว่าครั้งหน้าเดี๋ยวมีนัดล้างตา ให้เมียขับรถมารับ จะได้เมาได้แบบเต็มที่…
ผมขับรถไม่ถึงสิบนาทีก็ถึงคอนโด… เปิดประตูเข้าห้องไป ไฟปิดเงียบสนิท แต่ได้ยินเสียงแอร์ดังลอดออกมาจากห้องนอน แสดงว่าไอ้พายหลับไปแล้ว ดีมาก ไม่ดื้อ ไม่ซน เชื่อฟังแบบนี้ ควรตบรางวัลให้อย่างงาม…
เดินเข้ามาในห้องนอนก็เป็นไปตามคาด ไอ้พายหลับปุ๋ยซุกตัวอยู่บนเตียง ผมพยายามเคลื่อนไหวให้เบาที่สุด จะได้ไม่รบกวนคนหลับสบาย ด้วยความที่คุ้นชิน ทำให้ไม่ต้องใช้แสงไฟสว่าง ก็พอรู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหน… หลังจากที่อาบน้ำ แต่งตัวเสร็จ ก็ค่อยๆ คลานขึ้นเตียง สอดตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกัน ไอ้พายสะดุ้งตัวนิดหน่อย งัวเงียขึ้นมามอง พอเห็นเป็นผม ก็เบียดตัวเข้าหา อ้อนให้นอนกอดเหมือนเคย…
……………………
……………………
ต่อข้างล่างจ้ะ
V
V
V
-
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด…
“ริววววว รับหน่อย… โทรศัพท์มึงนั่นแหละ” เป็นแบบนี้ประจำ ถ้าเช้าๆ มีใครโทรเข้ามา ไม่ว่าจะเป็นโทรศัพท์ใคร เครื่องไหนก็ตาม ไอ้พายจะโบ้ยว่าเป็นของผมเสมอ เพราะมันขี้เกียจตื่นมารับ…
“อืม…” ผมตื่นก่อนเสียงโทรศัพท์ดังเพียงแป๊บเดียว แต่ก็ยังรับไม่ทันก่อนไอ้พายจะงัวเงียขึ้นมา
“ครับพี่นุช” เวลามีสายเข้าจากพี่นุชยามเช้าตรู่แบบนี้ ผมมักใจไม่ดีเสมอ
“ริว… เปิดอินเตอร์เนทบ้างรึยัง” ผมเหลือบตาขึ้นไปมองนาฬิกาที่หัวเตียง มันบอกเวลา 7.35 เวลาแบบนี้ ผมควรจะได้เปิดอินเตอร์เนทแล้วหรือ?
“เอ่อ… เพิ่งจะตื่นเลยครับพี่ ยังไม่ได้ลุกจากเตียงเลย” มีเรื่องอะไรอีกรึเปล่าวะเนี่ย… เอ แต่ถ้าคิดในแง่ดี วงผมอาจจะติดโผชิงรางวัลอะไรก็ได้ ช่วงนี้ใกล้จะมีการคัดเลือกรางวัลจากสำนักต่างๆ อยู่สองสามรางวัล อาจะมีลุ้น
“ตื่นแล้วก็ดี… เดินไปเปิดคอมฯ ด่วนๆ เลย…” น้ำเสียงแบบนี้ ท่าทางจะไม่ใช่เรื่องรางวัลแน่ๆ
“มีเรื่องอะไรร้ายแรงหรือเปล่าครับพี่” ระหว่างที่ถามพี่นุชไป ผมก็รีบลุกไปหยิบโน้ตบุคแล้วเดินออกไปนอกห้องนอน นั่งลงบนโต๊ะอาหาร เพราะถ้าเกิดมีเรื่องอะไรขึ้นมา ผมยังไม่อยากให้ไอ้คนที่ยังหลับอยู่มันต้องตื่นมาตกใจด้วย
“ก็ไม่รู้จะร้าย หรือไม่ร้าย เปิดดูก่อนเถอะ เข้าไปที่เว็บบอร์ดของวงเรานะ ไม่งั้นก็เข้าพวกเว็บบอร์ดวัยรุ่นฮิตๆ ก็ได้ เดี๋ยวก็รู้เอง”
ผมรีบเปิดทั้งเว็บบอร์ดตัวเอง และพวกบอร์ดวัยรุ่นทั้งหลาย รวมไปถึงแฟนเพจ… ไม่ต้องหาก็เจอ เพราะกระทู้ต้นเหตุขึ้นเป็นกระทู้ฮอตสุด ชื่อกระทู้ว่า ‘ภาพหลุดพายแฟนริวนักร้องนำเทอมินอล แอบกิ๊กกับมือกลองวงเดียวกับแฟนตัวเอง’
เหี้ย!!!! อะไรวะเนี่ย ข่าวเหี้ยอะไร ใครแม่งเต้าข่าวนี้ขึ้นมาวะ… ตอนนี้ใจผมเต้นรัวแรง และเร็วมาก ขณะที่กำลังรอให้หน้าโฮมเพจปรากฏรูปและข้อความต่างๆ ในกระทู้นี้…
รูป 3 รูป ที่ปรากฏ เป็นรูปถ่ายของบุคคลสองคนที่ผมรู้จัก… ใช่ครับ เป็นไอ้พาย กับไอ้บีมจริงๆ คนในรูปอยู่ในอากับกิริยาที่กำลังประคองกันอยู่ เป็นรูปที่เห็นจากมุมเฉียง ถึงหน้าจะไม่ชัดมาก แต่ผมรู้ว่าใช่ไอ้พาย เพราะผมจำเสื้อมันได้ ในรูปไอ้รูปไอ้บีมกำลังโอบพายเอาไว้ เหมือนกำลังประคองไอ้พายอยู่…
แว้บแรกที่เห็นบอกตามตรงว่าผม ‘หึง’ มาก… หัวใจคนเรามักทำงานเร็วกว่าสมองเสมอ…
“ริว… ริว ฮัลโหล… ริว เจอกระทู้รึยัง…” เสียงพี่นุชรอดมาตามสาย เรียกสติผมกลับคืนมา
“ฮะ เห็นแล้ว” ผมตอบพี่นุชไป แต่ตา ยังคงเลือนดูภาพทั้งสามที่คล้ายคลึงกัน ซ้ำไปซ้ำมา
“อ่านข้อความดูนะ พี่ไม่รู้ว่าเรื่องราวจริงๆ มันคืออะไร แต่พี่เชื่อใจพวกเธอได้ใช่ไหม… ลองอ่านดูนะ พี่ว่าคนโพสต์ เจตนาไม่ดีหรอก เหมือนจะโจมตีพาย อยากให้พายดูไม่ดีในสายตาคนอื่น ลองอ่าน และลองคุยกับพายดู แล้วได้เรื่องยังไงโทรมาบอกพี่ด้วย… เช้านี้พี่คงต้องเข้าไปคุยกับคุณคิว เดี๋ยวนักข่าวต้องกระหน่ำโทรกันมาแน่ๆ”
“ได้ครับพี่นุช ขอบคุณมากนะครับ… สวัสดีครับ” ผมวางสายจากพี่นุช และเริ่มต้นอ่านเนื้อหาที่อยู่ในกระทู้ ใจความมีอยู่ว่า
‘ขอออกตัวก่อนว่าเป็นแฟนคลับทั้งพี่พายและพี่ริวนะคะ แต่ว่าการกระทำนี้มันคืออะไรคะ? ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมพี่พายทำตัวแบบนี้? บังเอิญเมื่อวานไปงานลอยกระทงที่มหาวิทยาลัยที่พี่พายเรียนอยู่ แล้วก็รู้มาว่าคิวงานพี่ริววันนี้ต้องไปร้องเพลงที่อื่นคนเดียว ก็เลยไม่ได้เจอพี่คิวกับพี่พายอยู่ด้วยกัน… แต่ช็อคค่ะ… เราดันไปเจอคู่นี้เข้า… เราเห็นพี่บีมมือกลองวงเทอมินอล กำลังโอบกอดกับพี่พายแฟนพี่ริวอยู่… นี่คืออะไรคะ? ไม่คิดว่าพี่พายจะทำตัวแบบนี้ นึกว่าจะเลิกนิสัยเจ้าชู้ กิ๊กไปทั่วแล้วซะอีก ทำไมทำกับพี่ริวของเราได้คะ แล้วจะกิ๊กใคร ทำไมไม่ไปกิ๊กไกลๆ มาทำให้เพื่อนเขาแตกคอกันแบบนี้นิสัยแย่มากเลยนะคะ พอกันทีกับเกย์ที่ชื่อพาย แย่มาก!’
ผมอ่านจบ ตัวชาไปเลยทันที… ไม่ใช่เพราะผมหึงจนเข้าใจผิดตามรูปไปกันใหญ่ แม้แว้บแรกที่เห็นรูปจะรู้สึกหึงมากก็ตาม แต่ผมมีเหตุผลพอ พอลองได้ใช้สมองคิด… ผมย้อนกลับมาถามตัวเองว่า เราไม่ใช่หรือ ที่รู้จักไอ้พายดีที่สุด และสำหรับไอ้บีม ผมเองก็รู้จักมันดีที่สุดเหมือนกัน ทั้งสองคนไม่มีวันทำแบบนี้แน่ๆ ผมมั่นใจล้านเปอร์เซ็นต์…
แต่ที่ทำให้ผมตัวชา และอึ้งอยู่ตอนนี้คือคนที่มันแอบถ่ายรูปนี้ แล้วเอามาโพสต์ด้วยถ้อยคำหยาบช้า กล่าวหา ใส่ร้ายทั้งเพื่อนและคนที่ผมรัก ผมไม่รู้ว่าทำไมไอ้บีมต้องประคองพาย แต่ผมเชื่อว่ามันต้องมีอุบัติเหตุ หรือเหตุจำเป็นอะไรสักอย่างที่ทำให้ไอ้บีมทำแบบนี้ แล้วไอ้คนที่แอบถ่ายก็คงคอยจับตามองและรอจังหวะอยู่ พูดได้คำเดียวว่ามันโคตรเหี้ย!!!
หลายๆ ความเห็นส่วนใหญ่จะเข้ามาแก้ต่างให้ และด่ากลับเจ้าของกระทู้ เรียกว่าเป็นกระทู้ดราม่ายอดฮิตได้เลย… พวกน้องแฟนคลับส่วนใหญ่ก็จะเม้นท์ไปในทิศทางเดียวกัน…เช่น
‘โรคจิตเหรอคะที่เอามาโพสต์ เอามาด่าพี่พาย พี่พายไม่ใช่คนแบบที่เธอพูดแน่ๆ’
‘ดูละครมากไปหรือไง บ้า! โอบกอดตรงไหน นี่พี่บีมประคองพี่พายอยู่ชัดๆ พี่พายอาจจะป่วยหรือเป็นอะไรก็ได้ แต่คุณไม่มีสิทธิ์มากล่าวหาพี่พายแบบนี้ ลบไปซะ’
‘อีบ้า อีโรคจิต มาว่าพี่พายแบบนี้ได้ยังไง พี่พายน่ารัก นิสัยดีจะตาย แล้วพี่ริวกับพี่พายรักกันมาก ไม่มีทางทำแบบที่แกว่าได้หรอก อิจฉาเขาหรือไง อีทุเรศ’
‘พี่บีมเป็นคนดี ไม่มีทางตีท้ายครัวเพื่อนแน่ๆ หัดใช้สมองก่อนที่จะมาโพสต์อะไรแบบนี้หน่อยนะ แดกข้าวหรือหญ้าคะวันๆ เนี่ย’
แต่ก็มีเหมือนกันที่เข้ามาโพสต์เหมือนว่าจะเชื่อกับเหตุการณ์นี้ ซึ่งผมคิดว่า น่าจะมาจากพวกๆ เดียวกับคนตั้งกระทู้ เผลอๆ คงอวตารร่างกันเข้ามาตอบ
‘ก็สมัยก่อนอีพายนี่แหละที่มั่วซะจนไม่รู้กี่ผัว โชคดีของมันแค่ไหนที่คนอย่างพี่ริวมาเอา’
‘พายมั่วจริงค่ะ เมื่อก่อนได้กับนายแบบฝรั่งตลอด ไปเที่ยวผับเจอใครถูกใจ นางก็ลากกลับห้องทุกครั้ง เค้ารู้ถึงความเน่ากันทั้งวงการ’
‘ต่ำมากค่ะอีพาย มึงร่านนักทำไมไม่หาคนอื่นคะ มายั่วเพื่อนแฟนตัวเอง ทำให้ผู้ชายเขาแตกคอกัน มึงนี่มันแรดจริงๆ’
‘ช็อค… คิดว่าเขาหายจากอาการว้อนท์ผู้ชายแล้วซะอีก หลงคิดว่ากลับตัวกลับใจเป็นคนดีแล้ว อุตส่าห์มีแฟนดีๆ’
ผมไม่อยากจะคิดว่าถ้าไอ้พายมันเห็นข้อความเหล่านี้ขึ้นมา มันจะเป็นยังไง เพราะถึงแม้เรื่องของเราสองคน จะยังมีคนตั้งกระทู้ด่า แต่ส่วนมากมักจะเป็นประเด็นเรื่องเกย์ และเพศที่สาม กับความไม่เหมาะสม หรือการเป็นตัวอย่างไม่ดีต่อเยาวชนอะไรแบบนี้มากกว่า แต่นี่ทั้งหยาบคาย และขุดเอาเรื่องเก่าๆ ของพายมาด่าแบบแย่ๆ ผมโคตรจะโมโหเลยครับ… แม่งเหี้ยเอ๊ย!!! พวกมึงเป็นใครวะ…
“ริว… ริว!!!...” ไอ้พายเดินออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ผมรู้ตัวอีกที มันก็โผเข้ามากอดคอผมจากด้านหลัง… น้ำเสียร้อนรน บวกกับเสียงสะอื้น ไม่ต้องเดาก็รู้ว่ามันคงเห็นกระทู้นี้แล้ว เพราะตื่นมาตอนเช้า กิจวัตรประจำวันที่ไม่รีบของไอ้พายทำก่อนไปอาบน้ำ คือเปิดไอแพดเช็คเมล ดูนั่นดูนี่
“มันไม่ใช่นะ… ฮึก… มันไม่ใช่ ฮึก!!! มันไม่ใช่อย่างในรูป…ฮืออ มันไม่ใช่นะ” ไอ้พายร้องไห้โฮ สะอื้นหนัก พร้อมกับพูดว่ามันไม่ใช่อย่างในรูปซ้ำไปซ้ำมา แล้วโผเข้ากอดคอผมจากด้านหลังเอาไว้แน่น… ผมพยายามแกะมือไอ้พายออกจากคอ เพื่อที่จะหันไปกอดมัน แต่ไอ้พายไม่ยอม มันคงคิดว่าผมโกรธมัน คงคิดว่าผมกำลังเข้าใจผิด…
“ไม่เอา ไม่ปล่อย… ฮือออ ไม่เอานะ… มันไม่ใช่แบบนี้ ฮือ อย่าเกลียดกูนะ อย่าเกลียดกู กูไม่ได้มั่ว กูเปล่า กูไม่ได้ทำนะ ฮึก ฮืออออ ไม่ปล่อยนะ ไม่ปล่อย”
“ปล่อยก่อนนะพาย… กูไม่ได้โกรธ ปล่อยก่อนนะ กูแค่จะให้มึงปล่อย เพราะกูอยากกอดมึง หยุดร้องไห้ก่อนนะ มานี่มา…” ผมดึงแขนไอ้พายออกจากรอบคอได้สำเร็จ ก่อนจะเอี้ยวตัวไปรั้งมันมานั่งบนตัก แล้วกอดมันเอาไว้แน่น… ไอ้พายยังสะอื้นอยู่ พร้อมพึมพำคำว่า ‘มันไม่ใช่นะ’ ซ้ำไปซ้ำมา… ผมว่าไอ้พายกำลังช็อค และเสียขวัญ และมันคงกลัวว่าผมจะเข้าใจผิด เรื่องนี้เป็นเรื่องละเอียดอ่อนสำหรับมันมาก ถึงมันจะเข้มแข็งและหายดีแล้ว แต่ถ้ามีเรื่องราวที่พร้อมสะกิดหรือสั่นคลอนความมั่นใจของมันขึ้นมา มันก็พร้อมจะกลับมาอ่อนแออีกครั้ง
“ไม่ใช่นะ ไม่ใช่…ฮึก… ไม่ใช่นะ” ผมต้องยกตัวไอ้พายที่นั่งบนตักให้หันกลับมานั่งคร่อมเข้าหาผม เพื่อจะได้มองหน้ากันชัดๆ เวลาคุย… ไอ้พายที่เพิ่งตื่นนอน น้ำตาเปรอะเปื้อน จมูกแดงก่ำ… เฮ้ออออ ผมไม่อยากเห็นภาพแบบนี้อีกแล้ว ยิ่งเห็นมันร้องไห้ ผมก็ย่ิงอยากจะร้องตาม…
“เงียบก่อน… ไม่เอา ชู่ๆๆ ไม่ร้องไห้นะ… กูยังไม่ได้บอกเลยว่ากูเชื่อกระทู้เหี้ยๆ นี่ กูยังไม่ได้โกรธมึงสักนิดเลยด้วยซ้ำ… มึงคิดว่ากูจะไม่เชื่อใจมึงเหรอ… นี่คนที่กูรักที่สุดนะ เมียกูทั้งคนทำไมกูจะไม่เชื่อ ทำไมกูจะไม่รู้ว่ามึงเป็นคนยังไง… แล้วไอ้บีมก็เหมือนกัน… นั่นก็เพื่อนสนิทกู กูคบกับมันมากี่ปีทำไมกูจะไม่รู้นิสัยมัน มันไม่มีทางตีท้ายครัวใครแน่ๆ”
“ฮึก… มันไม่ใช่นะ… ฮึก… กู กูแค่ลื่นล้ม ฮึก… หน้าคว่ำด้วย… ฮึก แล้วบีม ฮึก บีมไปลอยกระทง ฮึก… กับน้องสาว แล้ว… แล้วเดินมาเจอ ตอน ฮึก… ตอนกูนั่งดูแผลที่หัวเข่า… บีมก็เลยมาทัก ฮึก… แล้วอาสามาส่งบ้าน… ไอ้ฟี่ก็มานะ ฮึก… แล้วตอนที่บีมประคอง… เพราะ ฮือ… เพราะกูเดินไม่ไหวจริงๆ … ตอนนั้นปวดหัวเข่ามากเลย… ฮือ… บีมก็เลย ฮึก… พากูไปนั่งที่รถก่อน… เพราะฟี่มันต้องเก็บของ… ฮึก… มันไม่มีอะไรจริงๆ นะ” เฮ้อ… ผมไม่อยากให้มันอธิบายอะไรทั้งนั้น เพราะผมเชื่อพวกมัน เวลาที่ไอ้พายร้องไห้ไปด้วยพูดไปด้วย เหมือนตัวมันจะขาดใจตาย ทั้งร้องทั้งสะอื้น… ผมต้องยกมือขึ้นมาลูบหน้าลูบตา เช็ดน้ำหูน้ำตาน้ำมูกที่ไหลมารวมๆ กันไปหมด
“เข้าใจแล้วครับ… บอกแล้วว่าเชื่อมึงไง… ไหนดูเข่าซิ๊… ขอแกะผ้าพันแผลก่อนนะ” ผมมองดูที่หัวเข่าไอ้พายก็เห็นผ้าพันแผลแปะอยู่ทั้งสองข้าง มาสังเกตเห็นที่ฝ่ามือทั้งสองก็มีแผลเช่นกัน… ผมค่อยๆ แกะผ้าก๊อซแปะแผลมันออกเบาๆ ได้ยินเสียงไอ้พายซูดปากด้วยความเจ็บเล็กๆ แผลสดค่อนข้างลึก คงจะล้มแรงพอควร ผมเลยถามว่าใครทำแผลให้ มันก็บอกว่าทำเอง แค่แผลมันทำได้ มันอยู่ตัวคนเดียวมาตั้งนานแล้ว เรื่องเจ็บไข้ได้ป่วยมันก็ต้องดูแลตัวเอง
“ไปหาหมอกันเถอะนะ ไปให้หมอดูแผลอีกรอบ แล้วเผื่อจะฉีดยากันบาดทะยักด้วย” ไอ้พายพยักหน้า ก่อนจะกอดคอซบหน้าลงบนบ่าผม ผมละมือจากแผลมันขึ้นมาโอบตอบ… ในใจกำลังคิดว่าจะจัดการกับไอ้ชั่วที่ปล่อยข่าวนี้ยังไงดี…
“คงมีคนเกลียดกูเยอะเลยสินะ… คงคิดว่ากูไม่เหมาะที่จะมาเป็นแฟนมึง… กูขอโทษนะ” ไอ้พายหยุดร้องไห้แล้ว แต่ยังมีเสียงฟืดๆ ของน้ำมูกให้ได้ยินอยู่
“ขอโทษทำไมมึงไม่ได้ทำอะไรผิดเลยสักนิด… แล้วก็ไม่มีใครเกลียดมึงหรอก ไอ้เหี้ยคนตั้งกระทู้ที่แม่งทำแบบนี้ ก็เพราะมันโรคจิต มันไม่อยากเห็นคนมีความสุข มึงอย่าเอาจุดดำๆ เล็กๆ จุดเดียวมาตัดสินชีวิตทั้งหมดสิ… ต่อให้คนทั้งโลกนี้เกลียดมึง มีแค่กูคนเดียวที่รักมึงก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ หืม!”
“อืม… พอแล้ว แค่มึงคนเดียว… ขอบคุณนะ…” ผมต้องเรียกขวัญและกำลังใจของไอ้พายกลับคืนมาอีกครั้ง… ไอ้สัดหมานั่นแม่ง อย่าให้กูจับได้นะ กูไม่เลี้ยงไว้ทำซากแน่ๆ ผมว่าผมคงต้องให้กฏหมายเข้ามาช่วยแล้วล่ะครับ ผมจะแจ้งความข้อหาหมิ่นประมาท ไม่รู้ว่าเป็นไปได้แค่ไหน แต่คงต้องปรึกษาพี่คิวดู ผมจะเอาเรื่องนี้ให้ถึงที่สุด
“วันนี้บอกรักกันรึยัง… ไหนขอดูหน้าคนขี้แยอีกทีซิ๊” ผมรั้งไอ้พายที่กำลังซุกบ่าผมให้ออกมาเผชิญหน้ากันอีกครั้ง เสียงฟุดฟิด กับเสียงสูดน้ำมูกยังคงมีอยู่เป็นระยะ ไอ้พายเป็นภูมิแพ้อากาศด้วย แต่เป็นไม่หนัก เพียงแต่ช่วงเช้าๆ หลังตื่นนอนมันจะต้องจาม และมีน้ำมูกทุกวัน แต่พออาบน้ำเสร็จเช็ดตัวแห้ง อาการเหล่านี้ก็ค่อยๆ หายไป
“รักมึงนะ” ไอ้พายส่งยิ้มพร้อมบอกรักผม แล้วมันก็โน้มหน้ามาจุ๊บปากผมเบาๆ สองทีซ้อน หึหึ นี่แหละเสน่ห์ของไอ้น้องอบที่ผมคงจะหนีไปไหนไม่รอด
“แหวะ… น้ำมูกยืดติดหน้ากูเลย…” ผมแกล้งล้อมัน จริงๆ ไม่มีอะไรติดมา เพียงแค่รู้สึกถึงความชื้นนิดๆ ตอนที่จมูกไอ้พายสัมผัสกับจมูกผม ช่วงที่มันเข้ามาจุ๊บปาก
“ไอ้เหี้ย!!! บ้า!! ไม่มีซะหน่อย” ไอ้พายรีบยกมือขึ้นมาปาดจมูกผมไปมา พร้อมกับเอาอีกมือ ถูๆ จมูกตัวเองแล้วรีบสูดน้ำมูกแรงๆ
“ไหน สั่งออกมาซิ๊น้ำมูกเนี่ย สูดอยู่ได้ เดี๋ยวก็แสบจมูกหรอก” ผมยื่นมือไปจ่อที่จมูกมัน พร้อมบังคับให้สั่งน้ำมูกออกมา
“เฮ้ย! ไม่เอา สกปรก เดี๋ยวเปื้อนมือมึง เดินไปหยิบทิชชู่เอาก็ได้” ไอ้พายรีบเบี่ยงหน้าออกจากมือผม แต่ผมไม่ยอม ใช้มืออีกข้างจับหน้ามันหันกลับมา และใช้นิ้วชี้กับนิ้วโป้งของมืออีกข้างคีบจมูกมันเอาไว้
“สั่งออกมาเลย ไม่ต้องลุก… เร็วๆ แค่น้ำมูกเมียแค่นี้ไม่สกปรกหรอกน่า กูไม่รังเกียจ” ไอ้พายย่นจมูกใส่ทั้งๆ ที่มีมือผมคีบไว้อยู่ แต่มันก็ยอมสั่งออกมา ตอนแรกสั่งแค่นิดเดียว คงจะกลัวผมเลอะมาก แต่ผมก็บังคับให้มันสั่งออกมาให้หมด
“ป้ายหน้าซะเลยดีไหม” ผมแกล้งจะเอาน้ำมูกของมันที่เลอะมือผมอยู่ตอนนี้ไปใกล้ๆ หน้าไอ้พาย มันรีบหลบใหญ่ แหมมมม ไอ้ห่า นี่ขี้มูกมึงนะ กูยังไม่รังเกียจ มึงเสือกรังเกียจขี้มูกตัวเอง…
“ยี้!!!! สกปรก…”
“ป้ายปากซะดีไหม” ผมแกล้งพูดอีก แต่คราวนี้ผมเอามือเช็ดเสื้อตัวเองแทน เดี๋ยวก็ต้องซักอยู่ดี แลกกับรอยยิ้มไอ้พาย ถือว่าคุ้ม!
ไอ้พายโน้มตัวมากอดผม ซุกหน้าลงกับซอกคอที่เดิม และผมก็ตวัดมือโอบกระชับมันอย่างอัตโนมัติ… เรานั่งเงียบกันอยู่สักพัก ไอ้พายก็ถามขึ้นมา
“แล้วเราจะเอายังไงกับกระทู้นี้ดี… มันมีคนแชร์เยอะแยะไปหมดเลยนะ คนเข้ามาขุดเรื่องอดีตกูกันเยอะเลย… แต่เท่าที่อ่าน แฟนคลับเราก็เข้าไปช่วยกันด่าเพียบเหมือนกัน”
“เห็นไหมล่ะ… มีแต่คนรักพวกเราจะตาย ไม่ต้องกลัวหรอก ใครที่มันทำอะไรไว้ มันต้องได้รับผลที่มันทำแน่ๆ เดี๋ยวกูคงเข้าไปคุยกับพี่คิว จะแจ้งความเอาเรื่องหาคนโพสต์ให้ได้ ที่บริษัทมีพี่ๆ ฝ่ายไอทีเก่งๆ หลายคน กูว่าน่าจะพอหาเบาะแสได้บ้าง… แล้วถ้าจะต้องแถลงข่าวก็แถลง ไม่มีอะไรต้องกลัวนะพาย”
“แล้วบีมจะเกลียดเราไหม… อุตส่าห์มาช่วย แต่ตัวเองดันต้องติดร่างแหไปด้วยเลย ทำคุณบูชาโทษแท้ๆ” ผมเองยังไม่ได้คุยกับไอ้บีม แต่ผมคิดว่าคนอย่างไอ้บีม มีเหตุผลพอ มันไม่มีทางโทษพายแน่ๆ
“บีมมันไม่โกรธมึงหรอก เชื่อกูเถอะ… เรื่องใหญ่กว่านี้เราก็เจอกันมาแล้วนี่หว่า… เรื่องแค่นี้มันจิ๊บๆ เอง เดี๋ยวมันก็จบ แล้วมันก็จะผ่านไป… ขอแค่อย่างเดียว… มึงห้ามลืม ว่ากู รักมึงมากแค่ไหน… อย่าคิดเองเออเองอีกนะ กูไม่อยากเห็นมึงร้องไห้อีก… เห็นมึงร้องครางดีกว่า…โอ๊ยย!!!! เจ็บนะ… ทุบทีเผลออีกแล้ว เดี๋ยวคราวนี้สั่งน้ำมูกกูเองมายีหัวเลยนี่” ไอ้พายทุบหลังผมอักใหญ่ เห็นแบบนี้ก็ยิ้มได้ แสดงว่าพายคนเดิมกลับมาแล้ว
“ไอ้เหี้ยนี่!! กำลังซึ้งๆ อยู่ดีๆ ทำเสียเรื่องหมด… จะเลิกคิดเรื่องใต้สะดือสักนาทีจะตายด้านไหมไอ้ห่า!!”
“ก็กูพูดจริงนี่นา ฟังมึงครางดีกว่าเห็นมึงร้องไห้นะ… ใครใช้ให้เมียกูน่าฟัดซะขนาดนี้ล่ะ ใครไม่หื่นทนไหววะ… ปะ เช้านี้ขอกูฟังมึงครางอีกสักรอบดีกว่านะ ทิ้งเรื่องเหี้ยห่า ส้นตีนทั้งหลายเอาไว้ก่อน ช่างแม่งมัน…ไปกัน”
“เฮ้ย!!!! ฮ่าๆๆ ไอ้บ้า เดินดีๆ เดี๋ยวหล่น ทำเบาๆ ด้วยนะ กูเจ็บขา” ผมยกไอ้พายมาแบกบนบ่า แล้วพาวิ่งเข้าห้องนอน ไอ้พายทุบผมไปด่าผมไป แต่มันก็หัวเราะไปด้วย… เท่านี้จริงๆ ขอแค่เห็นมันยิ้มเท่านั้น!!
+++++++++++++++++++++++
+ มาแล้วจ้า ลัดคิวน้องรันมา (หลายคนแอบด่าฮ่าๆ) สัญญาว่าตอนหน้าคิวนุ้งรันชัวร์!
+ ตอนนี้ไม่ยาวมากนะคะ เห็นมีคนอยากได้ดราม่าเล็กๆ เล็กเท่านี้พอแล้วเนอะ สำหรับสองคนนี้เราไม่อยากให้เกิดดราม่าทะเลาะกัน หรือไม่เข้าใจกัน เพราะเราว่ามันสองคนก้าวผ่านจุดๆ นั้นกันมาแล้ว มันฝ่าฟันกันจนไว้ใจกันมาก... ก็คงจะมีแต่ดราม่าที่คนอื่นก่อมากระทบสองคนนี้เท่านั้นแหละค่ะ จะเป็นใครนั้น.... ยังไม่ได้คิด!!! ล้อเล่น ไว้ตอนหน้าแล้วกัน รับรองว่าไม่ม่าเยอะไปกว่านี้แน่ๆ
+ ขอบคุณสำหรับทุกเม้นท์ ทุกบวก ทุกเป็ด นะจ๊ะ... ขอบคุณที่ยังไม่ลืม ไม่ทิ้งกันเน้อ! กอด
-
:z13: :z13:
-
อ๊ายยย หลอกให้อยากแล้วจากไปอีกแล้ว
ตอนหน้าขอจัดหนักคนที่เอาไปโพสหน่อยนะคะ เคืองค่ะ เคืองมากกกกกก
คนเค้ารักกันหวานชื่นอยู่ดีๆ แต่ก็เป็นบทพิสูจน์ความรักของริวกับพายอีกบทที่ซึ้งใจแม่ยกอ่ะ
+1 :กอด1:
-
คนที่ไม่โดนนินทาว่าร้าย ไม่มีอยู่ในโลกค่ะ
เพราะฉะนั้น จงทำใจเสียเถอะ และอย่าให้ขี้ปากคนอื่น มามีอิทธิพลต่อชีวิตเราได้นะจ๊ะพาย :กอด1:
-
ดีใจที่ริวพายมาแล้ว คิดถึง :กอด1: อย่าดราม่ากว่านี้เลยค่ะ ที่ผ่านมาเยอะแล้ว :กอด1:
-
คนแบบนี้ยังมีอยู่ในโลกอีกเยอะ มีคนรักก็ต้องมีคนเกลียด อิจฉา ริษยา
ขอให้น้องพายเข้มแข็งไว้ลูก ถ้าหนูเข้มแข็ง เชื่อมั่น ตั้งสติ มั่นใจในตัวพี่ริวเยอะๆ อย่าไปกลัว อะไรก็มาทำร้ายนู๋ไม่ได้ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
น่ารักอ่ะ รักย่อมชนะทุกอย่าง
บวกเป็ด
-
รสชาติของชีวิต กับสิ่งที่มากระตุ้นให้หัวใจเต้นเร็วผิดจังหวะ :z2:
พายยังคงเป็นพาย ทั้งปากร้าย ทั้งยียวน ทั้งน่ารัก และขี้แยแบบเด็ก ๆ
+1 ให้กับมาม่าชามเล็ก เป็นกำลังใจให้นะครับ Mercy :กอด1:
-
อีพวกชอบทำให้ผัวเมียเค้าตีกันเนี่ยนะมันน่าโดน :beat:
-
พวกโรคขี้อิจฉา เขารักกันชอบยุแหย่ต้องโดนตีนพี่ริว :z6: :beat:
ดีนะที่ริวและพายผ่านอะไรมาด้วยกันทำให้เข้าใจซึ่งกันและกันได้ดี :กอด1:
-
น่ารักจริงๆเลยคู่นี้ อิอิ
-
ริวจัดการให้หนักเลยไอ้พวกนั้น บังอาจทำให้พายเสียน้ำตาและขวัญเสีย
-
ดราม่าเล็ก ๆ โฮะ ๆๆๆๆๆๆ
-
นิดๆ หน่อยๆ พอเป็นสีสัน ก็พอนะคะ
-
ดีจังที่ริวเชื่อใจพาย อย่างว่า .. สองคนนี้ผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะ
เรื่องแค่นี้ จิ๊บ ๆ >.<
ขอบคุณค่ะ +1
:L2:
-
ไอ้คนถ่ายรูปมันก็น่ะ ช่างหามุมกล้องได้ดีจริง เดาว่าน่าจะเป็นไอ้ 2 พี่น้องที่เคยแอบชอบริว
สื่อในโลกโซเชียลมันน่ากลัวจริงๆ ดีนะที่ทั้งริว-พายต่างผ่านเหตุการณ์ร้ายๆ มาด้วยกัน เลยมีภูมิคุ้มกันที่หนาแน่น นั่นก็คือความรัก ความเข้าใจ ความเชื่อใจและไว้ใจกันและกัน และรู้ว่าคนรักของตัวเองเป็นคนแบบไหน
:pig4: คนเขียน กด + ให้กับมาม่าชามเล็กน้ำขลุกขลิก
-
"....แม้แต่องค์พระปฏิมายังราคิน มนุษย์เดินดินหรือจะสิ้นคนนินทา...."
อยากให้ริว-พาย เอาเรื่องพวกกัดลับหลังพวกนี้ให้ถึงที่สุด
-
มาม่าต้มยำกุ้ง...ไม่เผ็ดมากกำลังดี แต่ใครวะมาทำน้องพายป้าร้องไห้
หวังเฉาหม่าฮั่น.............เอามันไปตัดหัววววววววววววววววววว
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
-
พายน่ารักมากกกก :กอด1:
ริว .. คนดีที่ ๑ เลย o13
-
คนทุกคนเกิดมาล้วนถูกนินทา เพราะการมีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่นคือปัจจัยสำคัญของคนบางที่มีสันดานแบบนี้
ยิ่งดาราเรื่องพวกนี้สนุกปากนักแล ข่าวยังงี้มีให้เห็นบ่อยๆในหน้าหนังสือพิมพ์ พายกับริวก็เข้มแข็งไว้นะ
เพราะถ้าลองได้เจอแล้ว สิ่งที่สำคัญไม่ใช่การที่ทำให้คนทั้งโลกหันมาเชื่อเรา แต่เป็นการที่ทำให้คนที่เรารักที่สุดในโลก
เชื่อเราต่างหาก ความเชื่อใจที่ริวมีให้พายนั่นคือสิ่งสำคัญนะ พายเองก็ต้องเชื่อใจริวให้มากๆด้วยล่ะ :กอด1:
ส่วนคนที่ทำยังงี้ก็ทำให้รู็สึกบ้าง ไม่ใช่ว่าทำตัวเป็นนักเลงคีย์บอร์ดอยากพิมพ์อะไรก็พิมพ์ เรื่องตัวเองก็ไม่ใช่ สาระเเนไปทั่ว
คำว่าสิทธิส่วนบุคคลกับสาระแน ห่างแค่เส้นด้ายบางๆคั่นเอาไว้เองนะ คิดว่าไม่เห็นหน้า ไม่รู้ชื่อ แล้วใครจะทำอะไรไม่ได้ ระวังเหอะ.....จะเจอตอเข้าซักวัน
เจอมันตอนนี้เลยดีมั๊ย? :z6:
เป็นกำลังใจให้คุณเมอร์ซี่นะคะ :L2:
-
“...๒๒๘. น จาหุ น จ ภวิสฺสติ
น เจตรหิ วิชฺชติ
เอกนฺตํ นินฺทิโต โปโส
เอกนฺตํ วา ปสํสิโต ฯ ๒๒๘ ฯ
ไม่ว่าในอดีต ปัจจุบัน อนาคต
คนที่ถูกสรรเสริญโดยส่วนเดียว
หรือถูกนินทาโดยส่วนเดียว ไม่มี...”
(พุทธวจนะในธรรมบท, เสถียรพงษ์ ธรรมบท, หมวดความโกรธ)
คนเราล้วนต้องมีคนนินทา ขอแค่ทำใจยอมรับได้ชีวิตก็จะเป็นสุข
รีบมาต่อตอนต่อไปนะจ๊ะ
-
กอดปลอบใจน้องพาย :กอด1: คนอื่นยังไงไม่รู้ แค่มีริวก็พอเนาะ
อยากรู้จริงๆว่าใครเป็นคนทำ มาทำให้ครอบครัวเค้าแตกแยก
ริวเอาให้หนักเลยนะ มาทำให้ภรรยาสุดที่รักร้องไห้อย่างนี้ได้ยังไง
อยู่กับริวไม่เคยแม้แต่จะทำให้พายขุ่นเคืองใจ ไม่ได้กลัวนะเออ :laugh:
ดราม่าเล็กน้อยพอเป็นสีสัน :เฮ้อ:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
ริวน่ารักอ่ะ แต่พายน่ารักกว่า 555+++
-
ทำไมถึงรังแกคนน่ารักอย่างพายได้ลงคอ อิจฉาละสิ
พี่ริวช่างเป็นสามีที่ดีเลิศประเสริฐศรีจริง ๆ แต่ก็ไม่วายหื่น
-
สนุกมากๆๆสงสารน้องพายจัง ริวอย่าทิ้งพายไปไหนนะครับ :pig4:
-
แรงอ่ะคนโพสต์กระทู้นั้น ในสมัยนี้ก็มีให้เห็นเยอะนะแบบนี้ เฮ้อ สะท้อนสังคมกิงๆ
รอตอนค่อไปจ๊ะ
-
เดี๋ยวกรรมตามสนองแน่ๆพวกที่คิดร้ายกับคนอื่น
-
เกลียดพวกแบบนี้! ยิ่งเป็นสื่อที่ชอบเต้าข่าวอยากรู้ว่าเอาจรรยาบรรณไปทิ้งไว้ไหน
:กอด1: ไม่เป็นไรนะพาย ให้ริวจัดการให้หนักๆเลย
เป็นกำลังใจให้คุณเมอร์ซี่ :L2: +1
(ลบได้ก็บวกใหม่ได้ :a14:)
-
ถ้ารักแล้วต้องเชื่อใจกันนะ :กอด1:
ได้ยินแว่วๆว่ามีสงครามกดลบแต้มอะไรไม่ยู้ววว
บวกคืนให้นะคะ :L2:
-
สู้ ๆ นะ พายริว
ริวจัดการมันเลย :z6:
-
กระทู้นี้อยู่ที่ไหนจะเข้าไปเม้นท์บ้าง
-
กอดโอ๋ๆพายน้อย :กอด1:
คนไม่ดี จิตใจมันก็ไม่ดี อย่าไปใส่ใจเลยนะ ดีใจที่บอกว่าแคร์ริวที่สุด :o8:
แล้วก็ดีใจที่ริวมีเหตุผล ไม่งี่เง่า o13
แล้วดีใจที่พี่ Mercy มาต่อนิยายด้วย :impress2:
-
ลอยกระทงโปรดลอยดราม่าไปด้วย -0-
น่าจะมีฉากปะฉะดะพวกคนโรคจิตเนาะ หมั่นไส้! (เราก็แอบโรคจิตอยากอ่านคิวบู๊ 55555) ^^~ รออ่านเรื่อยๆค่ะ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อ่านแล้วจี๊ดดดด...ตอนหน้าขอแบบสะใจคนอ่านหน่อยนะคะ
:L2: น้องรกร :กอด1:
-
กอดน้องพาย :กอด1: พี่ริวอย่างเท่ห์อ่ะ
คิดถึงน้องเลิฟ พี่เซฟ น้องเซย์ พี่แชมป์ มากๆๆด้วยคะ
-
น่ารักสมกับที่รอคอย :-[
แล้วไปจู๋จี๋ไม่พาเราไปด้วยนะ เราก็อยากส่องข้างเตียง :laugh:
-
คนโพสมันก็ว่างมากเลยอ่ะ เต้าข่าวกันไปได้
-
ริวทำไมทำตัวน่ารักขนาดนี้
อยู่ในโอวาสตลอดอ่ะ
เรื่องโดนแอนตี้แฟนทำร้ายน้องพาย
อ่านแล้วสงสารน้อง
โดนอีกแล้ว
ถ้าไม่มีริวน้องจะเป้นยังไงเนี่ย
-
แอบน้พตาไหล สงสาพายอ่ะ
ใครมันเป็นคนเต้าข่าว ฮึ้ยยย
-
ตีไข่ใส่ความกันใหญ่
สู้ ๆ พายยย
-
โว๊ะ น่ารักแท้เหลาคู่นี้น่ะ อยากมีแฟนดีๆอย่างพี่ริวบ้างจังน้อออ หาได้จากตรงไหนของโลกนะ ยากแค่ไหนก็จะดั้นด้นไปขอแค่ได้เจอ :o8:
-
เมื่อไรจะหมดทุกข์หมดโศกซะทีเนี่ยน้องพายของเรา
-
คนแบบนี้มีในชีวิตจริง แล้วยังมีในนิยายอีกเหรอเนี่ยะ
-
อ่านแล้วน้ำตาซึมม มมม ม สงสารพายยยย ย
อย่าให้รู้นะว่าใครมันกุเรื่อง :z6: :z6: :beat: :beat:
-
พายจ้า อย่าได้แคร์ ยังไงริวก็รักกกกนะ แฟนคลับมากมายคอยให้กำลังใจ
คนที่เอามารูปมาลงนั้นจงใจชัดๆๆอะ ก็กอสซิบทั่วไป
เอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่า :impress2:
-
สองคนนี้เค้าผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะจนเลิกคิดเรื่องเล็กเรื่องน้อยไปแล้วแหละ ดีซะอีกดราม่าเล็กน้อยแค่นี้ กลับทำให้ทั้งคู่รักและเชื่อใจกันมากกว่าเดิม
แต่พี่ริวกลัวเมียนี่ฮานะ บอกพายให้รู้ทุกอย่างทุกช่วงเวลาของชีวิต เรามองเป็นเรื่องน่ารักไปเลย ยิ่งเวลาอ้อนกันยิ่งน่ารัก ริวนี่ผู้ชายในฝันเลย รักพายมากก ฉากสั่งน้ำมูกนี่ทำเอายิ้มไม่หุบ
ริวเอาไอตัวต้นตอข่าวออกมาจัดการให้ได้เลยนะ
-
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนจ้ะ มั่นคงซะอย่างใครหน้าไหนก็ทำอะไรไม่ได้หรอก
-
่ทิ้งระเบิดเล็กๆ ไว้ซะงั้น สงสัยแม่เมอร์เก็บกด เลยออกมาเป็นคำด่าซะไฟแลบขนาดนี้
รอลุ้นกับการแก้สถานการณ์ของอีริว เอาคนที่ทำให้เจ็บแสบเลยนะ แฟนคลับริวพายเชียร์อยู่
-
จบลงที่เตียง :z1:
น่ารักจริงๆๆๆๆๆๆ
:call:
-
ขอตามไปดูเค้าปลอบกันในห้องนอนได้มั้ยอ่า
-
จัดการนังคนโพสนั่นหนักๆให้มันหลาบจำเลยนะริว
ตอนพายร้องไห้สงสารพายมากเลย T~T
-
คนโรคจิตมันเยอะนะเห็นคนเค้ารักกันไม่ได้
ต้องทำให้แตกแยก จับได้จัดให้หนักเลยนะริว
ชอบคู่นี้เค้าฝ่าฟันอะไรมาด้วยกันเยอะ
ปล.รอคู่น้องรันอยู่นะ :กอด1:
-
จัดการมัน
ฮ่าๆๆๆ
-
เฮ้อ!! :เฮ้อ:
เป็นคนของประชาชนก็งี้ ทำไรนิดหน่อยก็เป็นข่าว
ข่าวที่ดีก็ดีไป ข่าวแย่ๆก็ทำเอาเสียสุขภาพจิต
น่าเบื่อกะอิพวกนั่งเทียนเขียนข่าว ชอบทำลายชีวิตคนอื่นรึไง :angry2:
-
พี่ริวนี่นะ...สามีดีเด่นจริงๆ
เอาโล่ไปเล้ยย o13
มีให้สั่งน้ำมูกใส่มือด้วอ๊าา เขิลเป็นบ้า! อยากได้แบบนี้มั่ง
:z3: :z3: :z3:
-
ความรัก มีรากฐานมาจากความเชื่อใจ และเชื่อมั่นนะ
-
:-[ :-[ :-[
ทั้งเขิน ทั้งน้ำตาไหล
มีหลายตอนทีึ่ร้องไปพร้อมกับ พายและริว
แบบซึ่งนะ ไม่รู้จะอธิบายอะไรให้มากความ แต่ซึ้งกับความรักของทั้ง2คนมาก
แอบคิดเหมือนกัน หลังตอนจีบกัน กันรักกันนี้ หลายเป็น นิยายมิคสิเคลเลย
แต่ก้ชอบ มาก คนเขียน หาเพลงได้ตรงกับ อารมณ์ความรู้สึกตัวละครและเนื้อเรื่องมาก
แอบชอบเพลง "I Swear" :m3: ลองไปหาๆฟัง เวอร์ชั่นของ John Michael" Montgomery" เพราะกว่าของ all4 one นะ :teach:
แล้วก็ Lucky -เทอทั้งนั้น-คนของเทอ-แค่เทอก็พอ-คิดถึงบ้างไหม
แล้วเพลงแรกที่ริวร้องให้พาย เป้นเพลงโปรด ประจำเครื่องเราเหมือนกัน
Just The Way You Are
:m1: :m1: :m1:
เป้นกำลังใจให้เสมอนะค่ะ :give2: เข้ามาครั้งแรก แต่อ่านยาก42ตอนเลย จาก ตี5กว่า ตอนนี้ 5ดมงเย็น จะครึ่งละ
รอตอนต่อไปค่ะ+1 & บวกเป็ดทุกตอน :bye2:
by Siva
-
งานเข้าอีกแล้วว อย่าให้รู้นะว่าเป็นใครคน ฮึ่ม :m16:
รอตอนต่อไปนะฮะ :')
-
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกก :-[
:L2: :pig4:
-
มาแอบ ส่อง คนเขียนยังไม่มาเลยยย
แก้เม้นที่แล้วด้วย เพราะเราเพิ่งนึกได้ตอนมาอ่านไล่ชื่อเพลงใหม่
เพลงแรกที่ริวร้องให้ พาย เพลง คนของเทอ อ่านไปฝังไป น้ำตาไหลออกมาเลย
แบบว่า ไม่รู้สิ ถ้านะตอนนั้น เวลานั้น ถ้าเราเจอเหตุการแบบพาย เราคงคิดเหมือนกันว่าตัวเองสกปรก
แต่ผู้ชายคนนี้ เข้ามาในชีวิตเรา บอกรักเรา จะปกป้องเรา ทั้งที่ไม่เคยรู้จักต้วตนจริงๆของกันละกันเลย
เป็นเราถ้าไ้ฟังเพลงนี้จากคนๆนั้น เราก็ คงอยากลองที่จะ รัก และ เริ่ม ไปกับเขาเหมือนกัน
-
รู้สึกว่าน้องพายแอบบ่อน้ำตาตื้นนะเนี่ย ริวไม่ไหวจะโอ๋ :try2: :try2: :try2:
รอค่ะะะ ขอบคุณมากค่าาาาาาาาาาา :impress2: :-[ :o8: :impress2: :-[ :o8:
-
เบาๆน่ะริว พายเจ็บขาอยู่ อรั๊ยยยๆๆ :m25: :m25: :haun4: :haun4:
อยากจะลากอิคนโพสต์มาตบๆๆๆ กระทืบๆๆ แล้วก็เอาน้ำเกลือสาดแผลจริงๆ!!!! :m16: :m16: :m31: :m31: :beat: :beat: :z6: :z6:
-
อ๊ากกก คนเขียนหายไปหนายยยย :m31:
อย่าลืมผัวเอี้ยๆกับเมียแรดๆน้า
-
เย้ ตามอ่านจนถึงต่อล่าสุดแล้ว :mc4: :mc4: :mc4:
ชอบน้องพายมากกกกก
ริวต้องดูแลพายดีๆนะ
ขออย่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นให้สองคนนี้ต้องทะเลาะกะนเลยนะ
คุณเมอร์ซี่แต่นิยายสนุกมากค่ะ o13 นี่ขนาดแค่เรื่องแรกที่เพิ่งได้อ่าน
แต่จะตามไปอ่านเรื่องๆด้วยอย่างแน่นอนค่ะ
:bye2: :bye2: :bye2:
-
รอ..ร๊อ...รอ หายไปไหนค่ะ นานเชียว!!!!!!!!!
-
อ่านมาราธอนสองวัน !! หน้าดำคร่ำเครียดดดดดด
บอกคำเดียวว่าชอบ !! o13
ตอนแรกอ่านแล้วอยากจะบอกว่าไม่ค่อยชอบริวเลย
อ่อน! ฟีลล์เดียวกับที่รู้สึกแบบเดียวกับพายว่าไม่ชอบริว
รู้อยู่แล้วว่าเซย์มีแฟนแต่ก็ยังพยายามจีบคนมีแฟนแล้ว :m16:
พายพูดถูกถึงตัวเองจะมั่วแต่ก็เลือกไม่ได้ไปแย่งของ ๆ ใคร
แอบไม่ชอบพายที่ประชดชีวิตตัวเอง มั่วไม่เลือกแบบเดียว
กับที่ริวรู้สึก... พอมาอ่าน Flashback ชีวิตของพายแล้ว
รู้สึกอยากกอด :กอด1: เด็กปู้ชาย แก้มยุ้ย ปากแดง ๆ
ผ่านเหตุร้าย ๆ มาได้ ทำตัวเข้มแข็ง แต่จริง ๆ เปราะบางมาก
รู้สึกอยากตบกระบาลริวหลายทีมากเวลาที่พูดกระทบพาย
แดกดันบ่อย ๆ โมโหอ่ะ :m31:
แต่พอริวดูแลพายดี ๆ ด้วยความรักที่ไม่ใช่ความสงสารแล้ว
ชอบมาก รู้สึกว่าหวานจนเขิน ยิ่งตอนรักกันแล้ว อยากจะบอกว่า
มันฟินมาก !! :z3: ได้ใจสุด ๆ บอกรักทุกวัน ตอกย้ำว่ารัก
ให้รู้ว่าแผลในอดีตที่มันเป็นสะเก็ดแผลจะได้หาย ด้วยความรักที่เยียวยา
คู่นี้ด่ากันบ่อยมาก แต่ดูเป็นด่าด้วยความรัก ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่า
Soul mate ชัด ๆ คนมันคู่กันแล้วไม่แคล้วกัน ชอบในการแสดงออก
ดูแลกันและกัน คนนึงง่วง คนนึงลากให้ตื่น อาบน้ำ แต่งตัวให้
ทำอาหาร ดูแลกันและกัน ดีเว่อร์มาก จนน่าอิจฉาาาาาาาาาา
อ่านแล้วฟินสุด ๆ ค่ะมาต่อไว ๆ นะคะ
อยากจิบอกว่าแฮปปี้กับฉากหวาน ๆ มากกกกกก
ส่วนคู่แจ็คกับฟี่นี่ อยากจิบอกว่าอ่านไปแล้วไม่มีความคิดว่าฟี่จะเป็นฝ่ายรุกเลย
ออร่ามันไม่ให้เลยจริง ๆ เป็นเมียพี่แจ็ค น้องแจ็ค เฮียแจ็คดีกว่าเนอะ!!~~
อยากอ่านคู่แจ็คเยอะ ๆ จริง ๆ นะ เรื่องนี้ถือว่าน้องแจ็คเป็นตัวขโมยซีนโดยแท้จริง
เวลาเงียบไม่ตอบอะไรนี่อ่านแล้วรู้สึกเป๋ ๆ เข้าโหมดป้องกันตัวเองแจ็คดูเป็น
เด็กน้อยน่าแกล้งมากอ่ะ 5555+
ปล. พายไม่อายกับเรื่องขอมีอย่างว่ากับริวเลย แบบด้านเป็นปกติมาก
แต่รู้สึกว่าพายแรดแบบน่าร๊าากกกกกกก 555
-
:t3: :z2:
-
ตอนที่ 43
ผมวางสายจากไอ้บีม ที่โทรมาหาในเวลาเที่ยงกว่า จริงๆ มันโทรมาตั้งแต่ช่วงเช้าแล้วล่ะ แต่ผมมัวแต่ปลอบใจไอ้พายบนเตียงกันจนลืมสนใจสิ่งรอบข้าง ก็เลยไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์…
ไอ้บีมโทรมาอธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นในภาพ ซึ่งทุกคำพูดของไอ้บีมก็ตรงกับคำพูดของไอ้พายนั่นแหละครับ ผมบอกไอ้บีมไปว่า ไม่ต้องเป็นห่วง เพราะผมไม่สนใจข่าวอยู่แล้ว แล้วก็เชื่อใจไอ้พายกับมัน… ไอ้บีมก็ย้ำว่า ไม่ทะเลาะกันจริงๆ นะ… ผมก็บอกว่าไม่เลย รักกันดีอยู่ มันก็บอกว่าดีแล้วโล่งอกไป แล้วก็ถามผมว่าจะเอายังไงกับข่าว ผมก็เลยบอกว่า เดี๋ยวช่วงบ่ายจะเข้าไปที่ค่าย แล้วคงคุยเรื่องตามหาตัวต้นตอจากไอพีแอดเดรสให้เจอ ก็ไม่รู้ว่าจะตามได้แค่ไหน แต่ผมคงไม่อยู่เฉยๆ แน่ๆ …ไอ้บีมมันก็เลยบอกว่าจะไปเจอผมกับพายที่ค่ายด้วยกันตอนบ่าย
“อืม! ใครโทรมาเหรอ” ไอ้พายงัวเงียเดินตัวเปล่าเข้ามากอดคอผมที่นั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น
“ไอ้บีมน่ะ… เดี๋ยวมันจะไปเจอเราที่ค่ายตอนบ่าย” ผมดึงไอ้ชีเปลือยที่เกาะคอผมอยู่ให้ปีนข้ามมานั่งด้วยกัน เออ… ทำไมกูไม่ให้มันเดินอ้อมมาดีๆ วะ
“แล้วบีมว่าอะไรรึเปล่า…” น้ำเสียงแหยงๆ กลัวๆ ของไอ้พายแอบทำให้คนเหวี่ยงๆ ที่ดูเหมือนไม่แคร์อะไรอย่างมัน กลายเป็นคนน่ารักไปเลยล่ะ
“ด่าใหญ่เลยล่ะ…”
“เฮ้ย!!! จริงอ่ะ… งั้นรีบลุกไปแต่งตัวกันเลย แล้วเราไปดักบีมที่หน้าบ้านดีกว่า ต้องรีบไปขอโทษบีม แล้วเคลียร์ให้รู้เรื่อง เดี๋ยวบีมมันพลอยมาโกรธมึงด้วย… ไปเร็ว ลุกเร็ว!” ผมบาปไหมเนี่ย แกล้งอำเมียตัวเอง… ไอ้คนที่กลัวว่าไอ้บีมจะโกรธผมรีบลุกขึ้นฉุดมือผมใหญ่ แต่ผมก็ขืนไว้ได้ทัน ก่อนจะรวบตัวไอ้ขี้กลัวมากดลงบนโซฟา แล้วฟัดพุงมันไม่ยั้ง…
“ฮ่าๆๆ ไอ้บ้า… ฮ่าๆๆๆ ไอ้เหี้ย… โอ๊ย ฮ่าๆๆๆ เป็น ฮ่าๆๆ เป็นเหี้ยอะไรเนี่ย อ๊ะ ฮ่าๆๆ พอแล้ววววว ไอ้เหี้ยยยริว พ๊อ!!!”
“ก็ฟัดให้หายกลัวสักที… บอกแล้วว่ามันไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงหรอกน่า ส่วนไอ้บีมมันก็ไม่ได้ว่าอะไรเลย แถมมันยังกังวล กลัวว่ามึงจะทะเลาะกับกูด้วย…” ผมซบลงบนอกขาวๆ ของไอ้พายก่อนจะสารภาพความจริงให้ไอ้คนหน้านิ่วคิ้วขมวดได้เลิกกังวลซะที
ตุ๊บ ตุ๊บ!!
“โอ๊ย!!! ทุบหลังกูทำไมเนี่ย!” ทำร้ายร่างกายผัวได้แบบนี้ แสดงว่าไม่น่าเป็นห่วงเท่าไหร่แล้ว
“ไอ้เหี้ยนี่! กูเครียดแทบตาย กลัวว่าบีมมันจะโกรธมึง แต่ก็เสือกมาหลอกกูว่ามันด่า ไอ้เหี้ย ไอ้เหี้ย ไอ้เหี้ย ไอ้เหี้ย นี่แหนะๆ ไม่ต้องร้อง กูจะทุบให้ตายคามือมึงนี่แหละ” เอาวะ… ตายคามือเมีย ผมก็ได้ขึ้นสวรรค์ แลกกับความสะบายใจของมันก็พอ
หลังจากที่ปล้ำกอดฟัดรัดเล่นกันจนหนำใจ ผมก็ฉุดไอ้พายให้ลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว ส่วนผมก็จัดการอุ่นอาหารสำเร็จรูปที่มีติดตู้เอาไว้ แล้วตัวเองก็ไปอาบน้ำอีกห้อง จะได้เสร็จทันไอ้พาย ออกมาจะได้กินข้าวพร้อมๆ กัน มื้อนี้ผมบอกไอ้พายว่ากินอาหารพวกนี้ไปก่อน เพราะยังไม่อยากเสี่ยงไปกินข้างนอก เผื่อเจอนักข่าว ขี้เกียจวุ่นวาย ไอ้พายตกลงอย่างว่าง่าย เราสองคนเลยรีบกิน แล้วก็รีบออกจากห้อง…
ช่วงบ่ายแบบนี้บนท้องถนนกรุงเทพฯ ยังไม่หนาแน่นเท่าไหร่นัก ทำให้ผมกับไอ้พายใช้เวลาไม่เกินครึ่งชั่วโมงก็ถึงตึกออฟฟิศของค่ายเมโลดี้ พี่นุชโทรมาบอกแล้วว่า มีพวกนักข่าวมากันเยอะ แต่ว่าพี่คิวให้ไปต้อนเข้าห้องออดิทอเรียมแล้ว เดี๋ยวคงมีแถลงข่าวข้อเท็จจริงเรื่องรูปกันไปก่อน ส่วนเรื่องคนที่มาโพสต์ เดี๋ยวทางค่ายจะเป็นคนจัดการเอง
“พาย ริว… ทางนี้ พี่คิวกับบีมรออยู่แล้ว เดี๋ยวเปิดแถลงข่าวเลย” พี่นุชเดินมารอรับพวกผมที่ลิฟต์อยู่แล้ว และพาพวกเราไปยังหลังเวทีในห้องออดิทอเรี่ยม พอจัดการนัดแนะเรื่องราวทุกอย่าง แล้วก็พร้อมขึ้นเขียง เอ๊ย ขึ้นเวทีให้พวกพี่ๆ สื่อมวลชนได้ซักถาม
บนเวทีลำดับการนั่งก็มีพี่คิว ไอ้บีม พาย และผมครับ เปิดฉากด้วยพี่คิวเช่นเคย
“สวัสดีนะครับพี่ๆ น้องๆ สื่อมวลชนที่รัก ขอบคุณที่ให้เกียรติมาในวันนี้… พบกันเพราะเรื่องราวของสองคนนี้อีกแล้วนะครับ หวังว่าจะไม่เบื่อกันไปซะก่อน… เอาล่ะครับผมขอเข้าเรื่องเลยแล้วกัน ตามภาพที่ได้ปรากฎในเว็บไซต์… พร้อมกับข้อความที่บอกว่า บีมวงเทอมินัล กับพาย พชรพล ทั้งสองแอบไปคบกัน หรือพายแอบมาคบกับบีม นอกใจริว นอกจากนี้ ยังมีการหยิบยกเอาพฤติกรรมที่อ้างว่าเป็นพฤติกรรมเก่าๆ ของพายขึ้นมาโพสต์ในเชิงเสียหาย เรื่องราวทั้งหมดนี้ ทางผมได้พูดคุยกับน้องๆ ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับภาพนี้แล้วครับ ทั้งคู่บอกกับผมว่า ภาพนี้เป็นภาพจริง ไม่ได้มีการตัดต่อ แต่เหตุการณ์มันไม่ใช่อย่างข้อความที่โพสต์กัน ซึ่งพอผมได้ฟังเหตุการณ์แล้ว ผมก็เชื่อว่าที่น้องๆ เล่าเป็นเรื่องจริง ผมจะให้พายเป็นคนเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ฟังนะครับ” ไอ้พายหันมาส่งยิ้มให้ผมนิดนึง เหมือนจะขอกำลังใจ ผมไม่รอช้า ส่งยิ้มกว้างเป็นกำลังใจให้มันทันที ก่อนจะพยักหน้าน้อยๆ ให้มันเริ่มพูด
“สวัสดีครับพี่ๆ สื่อมวลชน… เราเจอกันอีกแล้วนะครับกับห้องนี้และเวทีนี้… เข้าเรื่องนะครับ ก็อย่างที่พี่ๆ ได้เห็นในเว็บไซต์ พายเองก็เพิ่งเห็นเมื่อเช้านี้… รูปนี้เป็นรูปของพายกับบีมจริงๆ ครับ รูปนี้เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน คืนลอยกระทงนี่แหละครับ… แต่พายจะขอเล่าเหตุการณ์ที่แท้จริงให้ฟัง… เรื่องก็คือ พายไปงานลอยกระทงของคณะที่มหาวิทยาลัยของพาย คณะพายก็มีซุ้มขายพวกกระทงพายก็ช่วยขายด้วย แล้วพายก็เดินไปเดินมา ทำกิจกรรมในงาน แล้วด้วยความที่พื้นมันเปียกครับ ทำให้พายลื่น ลื่นแบบล้มเอาหัวเข่าลง เอามือลง แถมหน้าก็ลงด้วยครับ เรียกว่าด้านหน้านี่ไปทั้งแถบ…”
“พวกเพื่อนๆ กับรุ่นน้องก็มาช่วยกันงัดพายขึ้นจากพื้น แล้วก็หาน้ำมาให้ล้างมือ ล้างหน้า ล้างขา พายก็นั่งล้างอยู่ริมถนนหน้าคณะ แล้วบังเอิญ บีมมาลอยกระทงกับน้องสาวครับ น้องสาวบีมเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกับพาย อยู่ปี 1 บีมมาเจอพายนั่งล้างแผลอยู่ ก็เลยเดินเข้ามาถามว่าเป็นอะไร ก็เลยเล่าให้บีมฟัง บีมก็ถามว่าจะกลับยังไง พายก็บอกว่ากลับกับเพื่อนเดี๋ยวเพื่อนชื่อฟี่จะเป็นคนพานั่งแท็กซี่กลับ บีมก็เลยอาสาขับรถมาส่งพายกับฟี่ให้ พายก็ตกลง ทีนี้ฟี่ต้องไปเก็บของแล้วถือของด้วย ก็เลยให้พายเดินนำไปที่รถเลย เพราะรถจอดอีกที่นึง แล้วน้องสาวบีม ก็ต้องเป็นคนไปวนรถมารับพวกเราที่หน้าประตูมหา’ลัยครับ เพราะพายคงเดินไกลไม่ไหวแน่ๆ บีมก็เลยอาสาช่วยพยุง แล้วก็ตามรูปเลยครับ…”
“พายไม่รู้ว่าคนที่เขารอถ่ายเพิ่งเห็นช็อตนั้นแล้วรีบถ่าย เลยไม่รู้ว่าเหตุการณ์คืออะไร หรือว่าเขาจงใจจะถ่ายรูปนี้มาเพื่อที่จะให้ทุกคนเห็นแล้วเข้าใจผิด เพราะพายคิดว่า คนที่จะถ่ายรูปนี้ได้ ต้องยืนมองเราอยู่นานแล้วแน่ๆ เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่รู้ว่าเหตุการณ์มันประมาณไหน… แต่พายเสียใจมากกับข้อความที่เขาโพสต์ ไม่ใช่แค่พายคนเดียวที่เสีย แต่นี่บีมที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ อุตส่าห์ทำคุณกลับบูชาโทษซะอีก มาโดนไปด้วยแบบนี้พายก็ไม่สบายใจ แล้วไหนจะริวอีก สองคนนี้ก็เป็นเพื่อนสนิทกัน พายรู้สึกแย่กับการกระทำนี้ของคนที่เอามาโพสต์มากๆ ไม่เข้าใจว่าต้องการอะไรครับ”
“ส่วนผมเอง… ผมไม่โกรธพายนะครับที่เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น เพราะต้นเหตุมันไม่ใช่พายนี่ครับแต่ผมก็อดเป็นห่วงริวไม่ได้เหมือนกัน ไม่รู้ว่าริวมันจะเข้าใจเรื่องราวรึเปล่า ผมก็กลัวว่าทั้งคู่จะมีปัญหา… แต่ผมได้คุยกับริวทางโทรศัพท์ก่อนหน้าที่จะมาถึงที่ค่าย ริวบอกว่าทั้งคู่เข้าใจกันดี ผมเองก็โล่งใจ ผมไม่ใช่คนชอบพูดมาก เวลามีข่าว ผมก็ไม่ชอบออกมาพูดอะไร แต่เรื่องนี้ผมต้องพูด เพราะมันเกี่ยวกับเพื่อนรักของผมทั้งคู่ ผมเห็นคู่นี้มาตั้งแต่ทะเลาะกันค่ายแทบแตก จนรักกันขนาดนี้ มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ทั้งคู่ผ่านทุกอย่างมาด้วยกันมาก… ผมไม่เข้าใจว่าคนที่คิดจะทำให้เขาแตกแยกกันต้องการอะไร แต่ผมขอประนามว่าคุณมีจิตใจที่ต่ำทรามมากๆ ครับ… หยุดการกระทำของคุณซะเถอะ ผมไม่ได้ขอร้อง แต่ผมเตือน เพราะผมเชื่อว่า โลกออนไลน์ไม่มีทางจะเป็นความลับได้ตลอดไป ระวังคนจะขุดคุ้ยเรื่องของคุณบ้างนะครับ… ขอบคุณ”
นี่คือการให้สัมภาษณ์ที่ยาวที่สุดของไอ้บีมแล้วมั้ง ไอ้บีมเป็นคนไม่ค่อยพูด มันจะเงียบๆ และดูดุๆ ขนาดตอนที่มันมีข่าวกับพี่เรนนี่แฟนนางแบบของมัน มันก็บอกพี่คิวว่ามันจะไม่แถลงข่าว มันจะไม่พูดอะไรทั้งนั้น เพราะมันถือว่าเป็นเรื่องส่วนตัวของมัน แต่ครั้งนี้ถือว่ามันยอมเพราะพวกผมจริงๆ รักมึงว่ะบีม!
“ส่วนผมเอง ในฐานะที่เป็นแฟนพาย และเป็นเพื่อนสนิทบีม… ผมขอบอกว่า คนที่โพสต์รูปนี้ไร้สาระมากครับ ผมรักพายกับบีมมากพอๆ กับการที่ผมเลือกจะเชื่อใจเขาทั้งคู่ ผมกับพายเราผ่านทุกอย่างกันมาเยอะเกินกว่าจะมานั่งไร้สาระกับเรื่องแบบนี้แล้วครับ ส่วนไอ้บีมก็เช่นกัน ผมกับมันต่อสู้้ฟันฝ่าเพื่อความฝันทางดนตรีด้วยกันมาหลายปี เรากินอยู่ ผ่านการทะเลาะกัน ถกเถียงกัน ผ่านความทุกข์ความสุขมาด้วยกัน และสิ่งนั้นผมเรียกว่าเพื่อนตายครับ… ผมจะบอกว่า ผมเชื่อคนของผมมากกว่าใครก็ไม่รู้ที่ผมไม่รู้จัก แล้วผมขอเถอะครับอย่ามาขุดคุ้ยเอาเรื่องในอดีตของพายออกมาด่าอีกเลย คนเราเคยผ่าน ผิด พลาดกันมาทั้งนั้น แต่ทุกคนก็พยายามแก้ไขและเดินก้าวต่อไป อย่าเอาอดีตมาตัดสินปัจจุบันเลยครับผมขอร้อง และผมกับพายเราไม่เลิกกันด้วยเรื่องปัญญาอ่อนแน่ๆ เรายังรักกันครับ”
“ครับ… ส่วนเรื่องทางกฏหมาย ผมกำลังปรึกษากับทีมทนายว่าจะสามารถเอาผิดกับมือมืด ที่นำภาพนี้มาโพสต์ประกอบข้อความดูหมิ่นพายกับบีม ถ้าเอาผิดได้ผมก็จะดำเนินคดีให้ถึงที่สุดครับ ส่วนฝ่ายไอทีของผมก็กำลังทำหน้าที่ตามหาตัวต้นตอกันอยู่ หวังว่าเราจะเจอกับคนผิดตัวจริงครับ… วันนี้ผมขอบคุณพี่ๆ ทุกคนมากครับที่ให้เกียรติมาฟังข้อเท็จจริงครั้งนี้ หวังว่าครั้งหน้าเราจะเจอกันในห้องนี้ด้วยข่าวดีนะครับ สวัสดีครับ”
หลังจากที่พี่คิวพูดทิ้งท้าย ก็จบการแถลงข่าวแต่เพียงเท่านั้นครับ ไม่ได้มีให้สื่อมวลชนซักถามต่อ พวกผมก็กลับเข้าหลังเวทีกัน
“เอาล่ะ หนุ่มๆ ไม่ต้องคิดมากนะ ข่าวแค่นี้จิ๊บๆ เดี๋ยวพี่จัดการเอง… จะปีใหม่แล้ว คิดแต่เรื่องสนุกๆ กันดีกว่า อย่าลืมการแสดงพิเศษปาร์ตี้คริสต์มาสของค่ายนะ ใครไม่จัดเต็มอดลุ้นโบนัสพิเศษนะเว้ย”
แล้วพี่คิวก็เดินเข้ามาตบบ่าผม ก่อนจะชวนพวกเราคุยเรื่องปาร์ตี้คริสต์มาสที่จัดรวมปีใหม่เข้าไปด้วย ถือเป็นธรรมเนียมของค่ายเราเลยครับ ปาร์ตี้นี้เป็นปาร์ตี้ปิดสำหรับพนักงานทุกคนของค่าย ตั้งแต่พี่ยามยันผู้บริหาร รวมถึงศิลปินทุกๆ คน แต่ละปีก็จะมีธีมไม่ซ้ำกัน ธีมก็จะมันส์ๆ ฮาๆ มีอะไรสนุกๆ ทำกันตลอด และที่สำคัญ รางวัลความคิดโชว์สร้างสรรแต่ละปีเด็ดมาก ปีที่แล้วพี่คิวแจกตั๋วเครื่องบินไปกลับพร้อมที่พักให้ไปเที่ยวสวิสเซอร์แลนด์ เรียกว่าไปแต่ตัวทัวร์ยกแก๊งค์ที่ได้รางวัลเลยครับ
“เออใช่ลืมไปเลย… พายยังไม่ได้คิดเลยเนี่ย ตายล่ะ! ปีนี้ต้องคว้ารางวัลใหญ่ให้ได้” ไอ้พายเหมือนจะลืมเรื่องข่าวทุกข์ใจไปชั่วขณะ ท่าทางจริงจัง กับน้ำเสียงตื่นเต้นของมันทำเอาผมแอบลอบถอนหายใจเบาๆ เห็นแบบนี้ก็โล่งอกครับ
“อะไรกันพาย ปีที่แล้วได้รางวัลที่ 1 จากจับฉลากไปแล้วไม่ใช่เหรอ ปีนี้จะมาชิงรางวัลโชว์อีก” ปีที่แล้วคนที่ได้รางวัลที่ 1 จากคุณพ่อพี่คิว เป็นรางวัลเช็คเงินสด 99,999 บาท คือไอ้พายครับ ดวงดีฉิบหาย!
“ไม่ได้หรอกพี่คิว ปีนี้อุตส่าห์ได้ธีมซุปเปอร์สตาร์ต่างแดนทั้งที พายจัดเต็มแน่ๆ”
“โอเค งั้นพี่จะเตรียมรางวัลเอาไว้รอนะ หวังว่าคู่นี้จะมีโชว์หนุกๆ ให้ดู… พี่ขอตัวก่อน ไม่ต้องเครียด ไม่ต้องกังวลนะเรื่องข่าว พี่เชื่อใจพวกเรา และพี่ก็จะพยายามคลี่คลายทุกอย่างให้เรียบร้อยและเร็วที่สุด…” พี่คิวทิ้งท้ายเอาไว้ให้พวกเราอุ่นใจ แต่จริงๆ แล้วผมไม่ค่อยเครียดกับข่าวนี้นะ ที่เครียดก็เพราะเห็นไอ้พายเครียดนี่แหละ ถ้าถามว่ารู้สึกยังไงกับข่าว ผมโมโหมากกว่า ผมโมโหคนที่แม่งโพสต์ข้อความด่าไอ้พายในเรื่องเก่าๆ หรือแม้แต่คนที่ขุดคุ้ยเอาเรื่องอดีตของมันมาด่าอีกครั้ง บางโพสต์เรียกไอ้พายหยาบๆ คายๆ ผมโมโหมากจริงๆ เมียผม ผมด่าได้คนเดียวใครก็อย่ามาแตะนะเว้ย!
“ไปกินข้าวกันไหม จะได้คุยกัน” ไอ้บีมเอ่ยชวน หลังจากที่พี่คิวขอตัวไปแล้ว… ผมเห็นสีหน้า และแววตาไอ้บีมแล้ว ผมก็เป็นห่วง ไอ้บีมดูเครียด และกังวลกับข่าวนี้มากๆ
“เอาดิวะ… กินอะไรดีล่ะ” ผมตอบตกลง ในใจก็กำลังคิดว่า จะกินที่ไหนที่นักข่าวไม่ตามมารุมล้อมเราได้
“ไปกินที่บ้านกูเอาไหม กูสั่งให้แม่บ้านเตรียมกับข้าวไว้แล้วล่ะ” ไอ้บีมเตรียมการเอาไว้แล้วอย่างเสร็จสรรพ แบบนี้ก็ไม่มีอะไรต้องกังวล แค่ไปบุกบ้านไอ้บีมเท่านั้น…
ปกติไอ้บีมจะอยู่คอนโดครับ ไม่คอนโดมันก็คอนโดพี่เรนนี่ เพราะบ้านไอ้บีมอยู่แถวชานเมืองค่อนไปทางเกือบนครปฐมแล้ว อยู่คอนโดก็สะดวกเวลามาทำงานในเมือง แต่ก็มีบ้างที่มันกลับไปนอนบ้าน ช่วงที่มีเรียนเช้าๆ เพราะจากบ้านมันมาคณะถือว่าไม่ไกลนัก พวกผมไปสุมหัวบ้านมันกันบ่อยๆ เพราะหนึ่งบ้านมันหลังใหญ่มาก มีสระว่ายน้ำ มีสนามที่เตะฟุตซอลได้ทีเดียว สอง พ่อกับแม่มันอยู่เชียงราย ปลอดผู้ใหญ่แบบนี้ ร้องรำทำเมากันได้อย่างเต็มที่ มาปีที่ผ่านมานี่แหละที่เราไม่ค่อยไปบุกบ้านไอ้บีมกัน เพราะน้องบี น้องสาวไอ้บีมเอนทรานซ์ติดที่คณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยเดียวกับพวกผม น้องบีก็เลยย้ายจากเชียงรายลงมาอยู่บ้านหลังนี้
“เอาสิ… เรายังไม่เคยไปบ้านบีมเลย ไอ้นี่มันเคยบอกว่าบ้านบีมสวยมาก ใหญ่ด้วย” ไอ้พายตอบตกลงแทนผม ซึ่งผมก็โอเคอยู่แล้ว เราทั้งสามก็เลยตรงดิ่งกันไปกินข้าวบ้านไอ้บีมกัน
……………………
……………………
“กูว่าบีมดูเครียดๆ นะ เป็นอะไรรึเปล่าวะ” ไอ้พายถามผมในขณะที่เรายังอยู่บนท้องถนน เพื่อมุ่งหน้าไปบ้านไอ้บีม
“มันก็คงเครียดเรื่องข่าวนี่แหละ ไอ้บีมมันเป็นคนที่แคร์เพื่อนมาก แต่เดี๋ยวได้คุยกันคงดีขึ้นแหละ”
“อืม… เฮ้อ! รู้สึกไม่ค่อยดีเลยที่ตัวเองต้องมาพลอยให้คนรอบข้างเกิดเรื่องไปด้วย” เอาอีกแล้ว เข้าโหมดดราม่าอีกแล้วเมียกู…
“ไม่มีใครโทษมึงหรอกพาย หยุดคิด และหยุดเครียดได้แล้ว คนเหี้ยพวกนั้นต่างหากที่ทำให้พวกเราเกิดเรื่อง ไม่ใช่มึง เข้าใจไหม!” ผมเอื้อมมือไปโยกหัวไอ้พายที่นั่งหงอยๆ อยู่ข้างๆ ไอ้พายพยักหน้ารับเบาๆ
“เปลี่ยนเรื่อง เลิกเครียดได้แล้ว… สรุปงานปาร์ตี้ค่าย เราจะแต่งตัวเป็นอะไรดี คอนเซ็ปต์คู่ไหม โชว์คู่ด้วย…” ผมรีบเปลี่ยนเป็นเรื่องสนุกๆ ให้ไอ้พายมันเลิกจมอยู่กับเรื่องข่าวสักที
“ไม่เป็นบียองเซ่ กับเจย์ซีนะ อ่อ… หนุ่มบาวสาวปานกูก็ไม่เอา” ไอ้พายรีบบอก… ฮ่าๆๆ คู่รักนักร้องผิวสีไม่เอา แถมคู่เพื่อชีวิตก็ไม่เอา เล่นดักคอซะแบบนี้เซ็งเลย
“เฮ้ยไม่ดีเหรอ กูไม่เคยแต่งตัวฮิปฮอปเลยนะ เอาซะหน่อยไหม เพื่อชีวิตก็เจ๋งดีนะเว้ย” ผมมันพวกร็อคขาเดป มาใส่เสื้อตัวใหญ่กางเกงตัวใหญ่บ้างก็น่าสนุกดีนะ หรือจะโผกหัวเป็นแนวคาราบาวก็เท่ไม่หยอก
“กูไม่เป็นบียองเซ่แน่ๆ” ไอ้พายรีบปฏิเสธ
“นมใหญ่ไม่เท่าเขาล่ะสิ... โอ๊ยยยยย สัด!” ผมแซวพร้อมเอื้อมมือไปบีบนมไอ้พายเล่นๆ ผลก็คือมันจับมือผมไว้แล้วกัดเต็มเขี้ยว
“ทะลึ่งนัก… สมน้ำหน้า”
“แหม นมแฟบๆ แบบนี้พี่ก็รักนะจ๊ะ” ผมยังไม่เลิกล้อ
“เหี้ย!... เออ… กูรู้แล้วเราจะแต่งเป็นอะไรกันดี…” เอาล่ะ ไอ้น้ำเสียงตื่นเต้น เหมือนเจอของเล่นถูกใจแบบนี้ มันมักจะมีเรื่องปวดหัวให้ผมแน่ๆ
“เป็นอะไร เกิลด์เจนเนอเรชั่นอะไรแบบนี้ไม่เอานะเว้ย”
“ไม่สิ… คู่เราต้องอินเตอร์… เราไม่ต้องแต่งเป็นคู่รักก็ได้ แต่เป็นคู่ที่ดังๆ ไง เราจะแต่งเป็นอดัม maroon 5 กับคริสติน่า อากีเลรา แล้วร้อง move like jagger ด้วยกัน ดีมะ!”
“ถ้ากูแต่งเป็นอดัม มันก็ไม่ต่างอะไรจากนักร้องนำวงร็อคที่เป็นอยู่ตอนนี้หรอก ไม่ค่อยน่าตื่นเต้นเลย” ผมว่าเจย์ซี ยังจะดีซะกว่าอีก จะได้ไม่เหมือนลุคเดิม
“ใครบอกว่าจะให้มึงเป็นอดัม… กูสิเป็นอดัม ส่วนมึงน่ะ… คริสติน่า” ฉิบหาย!!!!! ไม่น้าาาาาาาาาา น้องริวไม่ยอม (กูจะดีดดิ้นทำไม)
“ไอ้เหี้ย!!! ไม่เอา ไม่แต่งหญิงนะเว้ย!!” ผมโอดครวญทันที บ้าเหรอ แต่งหญิงไม่พอ ยังต้องเป็นหญิงนมโต หัวทองด้วยนะ ไม่ยอมโว้ย!!!
“ไม่เอาไม่ได้ กูตัดสินใจแล้ว กูจะเป็นอดัม เดี๋ยวให้ฟี่มาช่วยเพ้นท์ตัวเป็นลายสักแบบอดัม ส่วนมึง เดี๋ยวกูให้อีเหมยลี่มาแต่งหน้าแต่งนมให้มึง” ลองได้เสียงแข็งแบบนี้ มีหรือกูจะรอด
เถียงกันไปเถียงกันมาจนถึงบ้านไอ้บีม เลยต้องสงบศึกชั่วคราว… บ้านไอ้บีมก็ยังคงสวยหรู ดูไฮโซเหมือนเดิม ผมเลี้ยวรถเข้ามาจอดในโรงรถข้างๆ รถของเจ้าของบ้าน
“บีไม่อยู่เหรอวะ…” ผมพาไอ้พายเดินเข้าบ้านไป เจอไอ้บีมนั่งรออยู่ในห้องรับแขก
“มีเรียนน่ะวันนี้… เดี๋ยวนั่งรอแป๊บนึงนะ แม่บ้านเขากำลังอุ่นอาหารให้อยู่” เดินไปนั่งบนโซฟาตัวยาว โดยมีไอ้พายเดินมานั่งข้างๆ กัน
“บีม… เลิกเครียดเถอะนะ ยิ่งเห็นบีมเครียดแบบนี้ เราก็ยิ่งรู้สึกผิด” ไอ้พายเปิดฉากขึ้นทันที อย่างตรงไปตรงมา
“ขอโทษนะพาย ขอโทษมึงด้วยนะเว้ย…” ไอ้บีมขอโทษไอ้พาย และหันมาขอโทษผมต่อ
“มันไม่ใช่ความผิดของมึง และไม่ใช้ความผิดของไอ้พาย มันเป็นความผิดของไอ้คนที่หาเรื่องต่างหาก บีม มึงเลิกเครียดเถอะ พอมึงเครียด เมียกูก็เครียด กูก็พลอยเครียดตามไปด้วย มึงเป็นเพื่อนรักกูนะเว้ย เรื่องเหี้ยห่าแค่นี้ไม่มีทางมาทำให้กูโกรธ หรือเลิกคบมึงหรอก มึงไม่ต้องกลัว แล้วกูกับเมียกูก็ไม่มีวันเอาเรื่องปัญญาอ่อนแบบนี้มาทะเลาะกันแน่ๆ เชื่อกูเหอะนะ”
“… ขอบใจมึงว่ะ… ขอโทษอีกครั้งนะพาย เลยกลายมาเป็นข่าวด้วยกันไปเลย”
“ไม่เป็นไรหรอกบีม… ว่าแต่บีมเถอะ เคลียร์กับพี่เรนนี่รึยัง หวังว่าพี่เขาจะไม่เข้าใจผิดอะไรใช่ไหม” เออจริง… ผมเองก็ลืมไปเลย ถ้าไอ้พายไม่ถามขึ้นมา ผมก็ลืมถามเรื่องพี่เรนนี่แฟนไอ้บีมไปเลยนะ
“ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรหรอกมั้ง นี่เขาก็ยังไม่รู้หรอก ตอนนี้อยู่อิตาลีน่ะ” ถ้าไม่เป็นอะไรอย่างที่ไอ้บีมว่าก็เบาใจครับ เพราะเท่าที่รู้มาจากไอ้บีม พี่เรนนี่ขี้หึงเอาการ และสองคนนี้หลังๆ มามักทะเลาะกันด้วยเรื่องหึงหวงบ่อยๆ
“อืม… ดีแล้ว ถ้ามีอะไรให้ช่วย หรือจะให้ไปยืนยันให้ก็บอกได้นะ” เมียผมนี่ก็นางเอกเหมือนกันนะทำเป็นเล่นไป
“ได้เลย ขอบใจมากนะพาย… ว่าแต่… สงสัยใครบ้างไหม คิดว่าเป็นฝีมือใครรึเปล่า” เอาจริงๆ ผมก็มีอยู่ในใจเหมือนกันนะ
“กูสงสัยอยู่คนนึง… น้องชายของครีมน่ะ ครีมที่เคยมาเล่นมิวสิควีดีโอให้เรา จำได้ใช่ไหม…”
“เออ… จำได้ๆ อ๋อ… พี่น้องคู่นี้ที่มึงเคยเล่าให้กูฟังตั้งแต่เกิดเรื่องครั้งก่อนว่าสงสัยจะเป็นคนทำใช่ไหม… นี่มันยังไม่เลิกจองล้างจองผลาญอีกเหรอวะ มันจะเอามึงให้ได้ใช่ไหมเนี่ย” นั่นแหละครับที่ผมสงสัย พี่น้องเบเกอรี่ ครีม เค้ก…
“อาจจะไม่ใช่ก็ได้มั้งมึง น้องตุ๊ดนั่นก็ไม่ค่อยได้ตามมึงแล้วไม่ใช่เหรอ กูว่าอาจจะเป็นสาวๆ โรคจิตคนอื่นที่คงไม่ชอบกูมาตั้งแต่ที่คบกับมึงแล้วล่ะ พอสบโอกาส ไปเจอตอนวันลอยกระทงก็เลยหาเรื่องเล่นงาน”
“มันก็อาจจะเป็นไปได้ แต่ตอนนี้ผู้ต้องสงสัยอันดับ 1 ในใจกูเลย คือไอ้น้องเค้กนี่แหละ มึงจำไม่ได้หรือไง ครั้งก่อน ที่เราไปกินข้าวกันมันยังตั้งวงนินทามึงกับเพื่อนซึ่งๆ หน้าเลย กูไม่ต่อยปากแตกก็ดีเท่าไหร่แล้ว” พูดแล้วขึ้นเลย แม่งถ้าจับได้ว่าเป็นไอ้น้องเค้กนี่จริงๆ นะ จะด่าว่าผมรังแกตุ๊ดเด็ก ผมก็ยอมแหละ ขอซัดปากแม่งสักทีเหอะ
“โห ถ้าขนาดแม่งกล้านินทาซึ่งๆ หน้าแบบนี้ กูว่าใช่มันแล้วล่ะ… ไอ้เด็กเหี้ยนี่ อย่าให้กูเจอนะ แม่งทำให้คนอื่นเขาเดือดร้อนไปทั่ว แม่งทำเหี้ยอะไรไม่คิด นี่มันคงรักมึงมากนะไอ้ริว ถึงได้เกลียดพายขนาดนี้น่ะ ระวังมันดักฉุดมึงไปมัดเก็บไว้ที่บ้านแล้วกัน” เออ… ไอ้เหี้ย ยังอุตส่าห์มีอารมณ์ขันนะ ดักฉุกกูไปได้ กูจะเผาบ้านแม่งให้วอดวายเลยสัด
“ถ้ามันอยากได้ขนาดนั้น เราว่าเราเปิดประมูลเลยดีไหมบีม…ฮ่าๆๆ” แหมมม กะหารายได้จากร่างกายกูสินะ
“เออ ดี ท่าทางไอ้น้องตุ๊ดโรคจิตนั่นมันคงทุ่มสุดตัว” ยังไม่ทันที่ผมจะอ้าปากด่าพวกมันทั้งคู่ ก็ได้ยินเสียงรถดังมาจากหน้าบ้าน หรือน้องสาวไอ้บีมจะกลับมาแล้ว
“บีกลับมาแล้วเหรอ”
“เปล่าหรอก… กูชวนไอ้พวกเหี้ยที่เหลือมาด้วย” ไอ้พวกเหี้ยที่เหลือนั้นเป็นใครไม่ต้องงงครับ มันคือไอ้เหี้ยแจ็ค กับไอ้เหี้ยวิน
“เซอร์ไพร์ซซซซซซ!!!!” พ่อง! เซอร์ไพร์ซเหี้ยอะไรครับ… หึหึ คงรู้ใช่ไหมว่าใครแหกปากเข้ามาแบบนี้
“เป็นเหี้ยอะไรต้องตะโกน…” ไอ้บีมถามไอ้เหี้ยแจ็คที่เดินหน้าระรื่นนำหน้าไอ้วินเข้ามา
“อ้าว… ไหนข้าวปลา อาหารล่ะครับท่านบีม โทรชวนกูมาแดกข้าว ไหนข้าวครับ” ไอ้เหี้ยนี่ไม่เคยคำนึงเลยว่าใครเขาจะคุยเรื่องเครียดซีเรียสกันอยู่
“อยู่ในบ้านหมาน่ะมึง เขาคลุกข้าวเตรียมไว้ให้แดกแล้ว” ผมเลยช่วยเจ้าของบ้านนำเสนอเมนูให้ไอ้เหี้ยแจ็คไปซะหน่อย
“ดีๆ ไป งั้นเราก็ไปแดกด้วยกันนี่แหละ ข้าวหมามันช่างเหมาะกับพวกเรานัก” นี่ถ้าไม่เห็นว่าเมียกูนั่งขำกับพฤติกรรมมึงอยู่นะ กูจะกระทืบให้แดกข้าวไม่ได้เลย
“แจ็ค นั่งบ้างเหอะ เราปวดหัว… วินมากับแจ็คเหรอ…” ไอ้พายเอ่ยทักผู้มาเยือนทั้งคู่
“รถเข้าอู่น่ะพาย จริงๆ ก็อยากมาแท็กซี่นะ แต่ไอ้เหี้ยนี่เขาขับมาดักรอซะก่อน ขับรถคนเดียวมันเหงาปาก ต้องหาคนมานั่งฟังมันเห่าในรถด้วย” หากไม่จำเป็นแล้ว ก็ไม่มีใครอยากนั่งรถไอ้เหี้ยแจ็คหรอกครับ ยิ่งถ้าใครที่ง่วงๆ กะว่าจะขึ้นไปหลับบนรถ ผมแนะนำว่าอย่าไปกับไอ้แจ็ค เพราะมันจะไม่เปิดโอกาสให้คุณได้มีเวลาเป็นส่วนตัวเลยสักวินาทีเดียว
“วิน มึงก็ชมกูเกินไปแล้ว… เอาล่ะทุกท่าน รับประทานอาหารเถอะ เดี๋ยวน้องแจ็คปวดท้อง น้องแจ็คเป็นเด็กอนามัย ต้องแดกข้าวให้ตรงเวลา” สัดนี่!
จากประโยคงอแงน่าถีบของไอ้เหี้ยแจ็ค เราก็เลยต้องย้ายกันมากดดันแม่บ้านของไอ้บีมกันที่โต๊ะอาหาร… แต่ก็รอไม่นาน กับข้าวน่ากินหลายอย่างก็ทะยอยกันออกมาเสิร์ฟ จริงๆ มากินข้าวบ้านเพื่อนแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ได้กินกับข้าวอร่อย สะอาด แถมไม่ต้องไปแออัดกับฝูงชนในร้านอีกต่างหาก
“เออ… สรุปว่างานปาร์ตี้ค่ายพวกเราจะทำอะไร แล้วแต่งเป็นอะไรกัน” ไอ้บีมพูดขึ้นระหว่างกินข้าว
“เรากับริวจะแต่งเป็นอดัม Maroon 5 กับ คริสติน่า อากีเลรา เราเป็นอดัม ส่วนไอ้นี่เป็นคริสติน่านะ” ไอ้เหี้ย!! มติยังไม่ได้ถูกตกลงอย่างเป็นเอกฉันท์ มึงก็เอามาสรุปให้ทุกคนฟังได้ไงว้า
“เฮ้ย ฮ่าๆๆๆๆ จริงดิ ฮ่าๆๆๆๆ เจ๋งว่ะ… เราเอากันบ้างดีกว่า กูว่าวงเราก็แต่งเป็นนักร้องหญิงที่ดังๆ กันให้หมดเลยดีมะ… กูจองเทย์เลอร์ สวิฟต์” เรื่องพิเรนแบบนี้ไอ้แจ็คไม่มีทางพลาด แถมยังเสือกอยากแต่งเป็นเทย์เลอร์ สวิฟต์อีกนะ
“เหี้ย กูอาย… แต่ก็น่าหนุกดีว่ะ เป็นใครดีวะ… กูรู้และ งั้นกูเป็นเคที่ เพอร์รี่ ดีกว่ามาสวยแข่งกับมึง” ไหนปากมึงบอกอายไงเหี้ยวิน
“เหี้ย! กูไม่แต่งหญิงนะ” ไอ้บีมรีบออกตัวทันที คนอย่างไอ้วินนี่ยากมากที่จะให้ทำอะไรฮาๆ หลุดโลก
“เอาเหอะ นานทีปีหน กูว่ามีฮาแน่ๆ อย่างมึงเป็นใครดีล่ะ กูว่าเป็นอะเดลแล้วกัน นี่กูเลือกแบบไม่เยอะให้มึงแล้วนะ หรือมึงจะเป็นนิกกี้ มินาจ” ถ้าไอ้เหี้ยบีมเป็นนิกกี้ มินาจตามไอ้เหี้ยแจ็คเสนอจริงๆ กูขอถ่ายวิดีโอเก็บไว้เลยนะ
“สัด! ไม่เอา… ขอเป็นผู้ชายเหอะ กูไม่แต่งหญิง” ไอ้บีมค้านหัวชนฝาครับ
“เหี้ยนี่เรื่องเยอะจริง! พวกกูนมโตกันหมด มึงจะยอมน้อยหน้าพวกกูเหรอ” ไอ้วินท้าทาย แต่ท่าทางไอ้บีมคงไม่เล่นด้วยแน่ๆ
“กูไม่อิจฉาหรอก ปล่อยกูไปเหอะ”
“เอางี้ๆ ขั้นเมตตาเลยนะ เป็นจัสติน บีเบอร์แล้วกัน…หยุด ห้ามอ้าปากปฏิเสธแล้วนะเว้ย” สุดท้ายไอ้เหี้ยแจ็คก็จัดการให้ไอ้บีมเป็นจัสติน บีเบอร์จนได้
หลังจากวันที่ไปกินข้าวบ้านไอ้บีมกัน ชีวิตพวกผมก็กลับมาสู่สภาวะปกติ ข่าวไอ้พายก็ยังคงมีมาเรื่อยๆ แต่ส่วนใหญ่ตอนนี้จะเป็นในแง่ มีแต่คนออกมาเห็นใจมันทั้งนั้น… ในด้านไอ้มือมืดที่โพสต์ หลังจากวันที่แถลงข่าวมันก็มาลบกระทู้ทิ้ง ใจหมาฉิบหายเลย! แน่จริงแม่งตัวตัวดิวะ
ผ่านไปอาทิตย์กว่า เรื่องคนที่โพสต์รูปด่าไอ้พายก็ได้ความว่า คนโพสต์มันไปใช้ร้านอินเตอร์เนทโพสต์ และพวกข้อความที่เข้ามาสนับสนุนและด่า ก็ล้วนมาจากร้านอินเตอร์เนททั้งนั้น และทั้งหมดอยู่ในจังหวัดเชียงใหม่ กับลำพูน แต่พี่คิวก็ยังไม่หยุดยังคงตามหาตัวต้นตอกันต่อไป… ไอ้พายเองก็บอกพี่คิวว่า มันไม่อยากเอาผิดอะไรแล้ว เพราะเท่านี้ก็เหมือนเป็นการเขียนเสือให้วัวกลัว ไอ้พวกคนที่คิดไม่ดีกับมันก็คงไม่กล้าอีก เพราะว่าทางเราเอาจริง สรุปเมียผมตอนนี้กลายร่างเป็นแม่พระไปซะแล้ว
V
V
V
อ่านต่อข้างล่างนะจ๊ะ
-
และก็มาถึงวันงานปาร์ตี้คริสต์มาสบวกปีใหม่ของค่าย งานนี้ถูกจัดขึ้นในอาทิตย์แรกของเดือนธันวาคม ที่เลือกจัดกันตอนนี้เพราะว่าช่วงคริสต์มาสและปีใหม่ เหล่าบรรดาศิลปินต่างก็มีคิวงานแน่นเอียดจนแทบขยับไปไหนไม่ได้ ช่วงเวลานี้ถือเป็นเวลาดีที่ทุกคนจะได้รวมตัวกัน
วันนี้ไอ้พายตื่นขึ้นมาเตรียมตัวแต่เช้า มันนัดไอ้ฟี่มาตั้งแต่สิบโมงเพื่อมาช่วยเพ้นท์ตัวมันให้เหมือนลายสักของอดัม ชุดของไอ้พายคือเสื้อกล้ามสีเทากับกางเกงยีนส์ขาเดปสีดำ เหมือนชุดที่อดัมใส่ในงานแฟชั่นโชว์ของวิคตอเรีย ซีเคร็ท ส่วนผมน่ะเหรอ เสื้อผ้า หน้า ผม นมปลอมมาพร้อมกับน้องเหมยลี่ คราวนี้ไอ้พายจ้างเหมยลี่พิเศษ เพราะต้องใช้บริการน้องแต่งหน้า แต่งตัว เป็นสไตลิสต์ให้กับไอ้แจ็ค ไอ้วิน และไอ้บีมด้วย งานหนักใช่เล่น
“สวรรค์ของเหมยลี่แท้ๆ ที่ได้มาอยู่ท่ามกลางหนุ่มหล่อสุดฮอตแห่งปี นี่ถ้าพี่ๆ รุมข่มขืนน้อง น้องจะยอมพลีกายถวายชีพเลยเชียวค่ะ” เหมยลี่มาถึงห้องผมพร้อมๆ กับไอ้ฟี่และไอ้แจ็ค ส่วนไอ้บีมกับไอ้วินมาถึงก่อนหน้านั้นสักสิบห้านาที
“มากไปเหมยลี่… เอาล่ะเริ่มแต่งตัวเลยเถอะ เดี๋ยวจะไม่ทัน” ไอ้พายก็จัดการสั่งให้เหมยลี่สงบปากสงบคำแล้วเริ่มปฏิบัติหน้าที่ ตอนนี้ห้องรับแขกผมเปลี่ยนเป็นห้องแต่งตัวสำหรับสาวๆ เอ่อ สาวๆ นี่หมายถึงพวกผมนะครับ ส่วนไอ้พายก็เข้าไปถอดเสื้อให้ไอ้ฟี่เพ้นท์ตัวในห้องนอน… ผมไม่หึงหรอกครับ เพราะผมรู้ว่าไอ้ฟี่มันมีหมามาเฝ้าด้วยเช่นกัน หึหึ หมาไอ้ฟี่วันนี้เป็นเทย์เลอร์ สวิฟต์เชียวนะ
“ลุคของพี่ริวนะคะ ลุคนี้เป็นลุคคริสติน่าในมิวสิควิดีโอ move like jagger ถือว่าเบาๆ แล้วนะคะเนี่ย ส่วนของพี่แจ็คเป็นชุดเทย์เลอร์ในลุคออกงานนะคะ ชุดแดงเพลิงทาปากสีแดงแปร๊ด พี่วินเป็นเคที่ ในชุดกระโปรงบานสีเหลืองลุคนี้ที่เคที่แต่งในงานแฟชั่นโชว์ของวิคตอเรีย ซีเคร็ทนะคะ ส่วนพี่บีมรูปหล่อ เป็นจัสตินในชุดขาวนะคะ เอาล่ะค่ะเริ่มกันที่แต่งหน้าเลยแล้วกันนะคะ เริ่มที่พี่แจ็คก่อนก็ได้ค่ะ” แล้วไอ้แจ็คก็เป็นคนแรกที่ผ่านมือน้องเหมยลี่ เห็นมันกระดี๊กระด๊าออกหน้าออกตามากๆ กับการที่จะได้เป็นเทย์เลอร์ สวิฟต์
ระหว่างที่รอคิวแต่งหน้า โดยผมเป็นคิวที่ 3 ผมหันไปเจอไอ้บีมที่ออกไปนั่งอยู่ที่ระเบียง ผมเลยเลือกเดินไปนั่งกับมัน
“เฮ้ยเป็นไรเปล่าวะ นั่งหน้าเครียดเลยมึง” ผมเลือนประตูกระจกที่กั้นระหว่างในห้องกับระเบียงออก แล้วก้าวเข้าไปนั่งที่เก้าอี้ตัวประจำของตัวเอง มุมที่ระเบียงนี้ผมกับไอ้พายเป็นคนจัดเอาไว้ มีสวนเล็กๆ กับชุดโต๊ะเก้าอี้ไม้สำหรับเรานั่งรับลม ไม่ก็มาอ้อยอิ่งกินมื้อเช้าด้วยกันตรงนี้
“มีเรื่องนิดหน่อยว่ะ” ถ้าคนอย่างไอ้บีมพูดว่ามีเรื่องนิดหน่อย แสดงว่ามีเรื่องเยอะมาก เพราะปกติถ้ามีเรื่องนิดหน่อยจริงๆ ไอ้บีมมักจะไม่พูดออกมา
“อยากเล่าเปล่าวะ” ผมถาม… คือผมกับไอ้บีมสนิทกันมากก็จริง แต่ธรรมชาติของไอ้บีมเป็นพวกไม่ค่อยชอบให้ใครมารับรู้ หรือร่วมเครียดกับปัญหาของตัวเอง แต่มันพร้อมที่จะเป็นผู้แก้ และผู้รับฟังปัญหาหากเพื่อนๆ ขอความช่วยเหลือจากมัน
“กูทะเลาะกับเรนนี่… คราวนี้หนักว่ะ…”
“เฮ้ย เพราะข่าวรึเปล่าวะ ให้ไอ้พายโทรไปคุยไหม” ผมร้อนใจทันที เพราะกลัวว่าไอ้บีมจะทะเลาะกับแฟนเพราะเรื่องข่าวที่เกิดขึ้น
“ไม่ต้องหรอก… เรื่องข่าวน่ะ มันเป็นแค่ประเด็นย่อยเล็กๆ กูกับเรนนี่มีปัญหาง้องแง้งกันมาสักพักใหญ่แล้วล่ะ… บางทีนะ บางทีกูก็คิดว่า อีกไม่นาน เราคงไปด้วยกันไม่รอด… กูเริ่มเหนื่อยยังไงก็ไม่รู้”
นี่เป็นครั้งแรกที่ไอ้บีมพูดถึงปัญหาชีวิตคู่กับผม เท่าที่รับรู้มาตลอดก็คือ พี่เรนนี่แฟนไอ้บีม แก่กว่ามัน 6 ปี เป็นนางแบบลูกครึ่งไทยอิตาเลี่ยน มันคบกับพี่เรนนี่มา 3 ปีแล้ว ที่เจอกันเพราะสองคนอยู่คอนโดเดียวกัน ชั้นเดียวกัน และห้องไม่ห่างกันนัก ตอนแรกผมก็เคยคิดว่าคู่นี้มันจะมีปัญหาเรื่องอายุรึเปล่า เพราะผู้หญิงเขาค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่แล้ว ตอนเริ่มคบกัน ไอ้บีมแค่ 19 – 20 เองมั้ง แต่คนอย่างไอ้บีมมันดูเป็นผู้ใหญ่กว่าวัยอยู่แล้ว ไม่ใช่ว่ามันหน้าแก่นะครับ แต่ผมหมายถึงความคิดอ่าน และการวางตัว ไอ้บีมดูเหมือนคนหนุ่มอายุ 30 ได้เลย
“ใจเย็นๆ ก่อนเว้ย แล้วนี่ตอนนี้พี่เรนนี่อยู่เมืองไทยหรืออยู่อิตาลี”
“อยู่ไทย… แต่อีกสองวันจะไปมิลาน… กูว่านะ… เขากำลังมีคนใหม่ว่ะ”
“เฮ้ย!!! ทำไมมึงคิดอย่างนั้นวะ หรือมีอะไรที่ทำให้มึงเชื่อว่าเขามีคนใหม่ เอาให้แน่นะเว้ย ไม่ใช่แค่หึงหวงนิดๆ หน่อยๆ แล้วมึงจะมาพาลคิดว่าเขามีคนใหม่ เรื่องราวมันอาจจะไม่ใช่อย่างที่มึงคิดเอาเองก็ได้นะ”
“กูไม่ได้คิดเอาเองหรอก… เชื่อกูเถอะว่าสัญชาตญาณกูไม่เคยพลาด” ผมไม่ได้เซ้าซี้ถามรายละเอียดของสัญชาตญาณที่มันว่า แต่หลายครั้งที่ไอ้บีมสันนิษฐานอะไรไว้ น้อยมากที่จะไม่ตรง
“กูว่าตอนนี้มึงอย่าเพิ่งด่วนตัดสินอะไรเลยว่ะ คนทะเลาะกัน มันก็กำลังใจร้อนด้วยกันทั้งคู่ ปล่อยให้อารมณ์มันตกผลึกสักพัก แล้วค่อยกลับมาคุยกัน อะไรอะไรมันอาจจะดีขึ้นก็ได้นะ” ผมไม่รู้ว่าแต่ละคู่มีวิธีการในการง้อกันยังไง เพราะบางวิธีมันก็อาจไม่เวิร์คสำหรับบางคู่ อย่างของผมกับไอ้พายถ้าทะเลาะกันต้องรีบเคลียร์ และเราสองคนไม่เคยเงียบ และไม่เคยเก็บ มีอะไรก็พูด พูดมันตรงๆ นั่นแหละ ไม่พอใจ หรือพอใจอะไรก็พูด อย่างน้อยมันคือการแสดงความสื่อสัตย์ ทั้งกับตัวเองและคนที่เรารัก แต่สำหรับบางคู่ ความจริงอาจไม่ใช่ทางออกก็ได้
“กูรักเขามากนะ… กูไม่เคยมีภาพที่เราจะต้องเลิกกันเลย กูคิดไม่ออกเลยว่ะ คิดไม่ออกจริงๆ” และก็เป็นอีกครั้งแรกที่ผมได้เห็นไอ้บีมอ่อนแอ มันเหมือนเป็นพี่ใหญ่ของพวกเรา บางครั้งก็เหมือนเป็นพ่อ ครั้งแรกและครั้งเดียวที่ผมเห็นมันร้องไห้ ก็คือตอนที่เราได้เซ็นต์สัญญากับค่ายเมโลดี้มิวสิค แต่นั่นเป็นน้ำตาแห่งความปิติ ที่เราทุกคนกอดคอกันร้องมันออกมา แต่ครั้งนี้ แม้มันยังไม่มีน้ำตา แต่ผมรู้สึกได้ว่า ข้างในของไอ้บีมมันกำลังร้องไห้ ผมไม่รู้เลยว่าเขาสองคนทะเลาะกันหนักแค่ไหน บางทีมันอาจจะเป็นจุดเปลี่ยนจริงๆ
ผมได้แต่นั่งเงียบๆ เป็นเพื่อนมัน จนไอ้วินที่แต่งหน้าเสร็จแล้วมาเคาะกระจกเรียกให้ผมไปแต่งต่อ ผมลุกขึ้นตบบ่าไอ้บีมไปสองที ก่อนจะเดินเข้าไปข้างใน ทิ้งมันเอาไว้สักพัก ให้มันได้จมกับตัวเองต่อ ก็ได้แต่ภาวนาว่า สัญชาตญาณของไอ้บีมครั้งนี้มันอาจจะพลาด
“กรี๊ดดดดด กูสวยมาก!” ยังไม่ทันที่หย่อนก้นลงนั่งให้น้องเหมยลี่ละเลงหน้า ไอ้เหี้ยแจ็คที่หายเข้าไปเปลี่ยนชุดก็เดินออกมาอย่างเต็มยศ หน้าแน่น ปากแดง ผมบลอนด์ยาว มีหน้าม้าตามสไตล์เทย์เลอร์ ชุดกระโปรงบานสีแดงสั้น ช่วงบนรัดอกตู้ม ที่มันยัดดูมดูมเข้าไปเต็มพิกัด เหี้ย!!! กูเริ่มสยองแล้วนะเนี่ย เปลี่ยนใจทันไหมวะ
“เดี๋ยวก่อนอีเทย์เลอร์ รอกูเปลี่ยนชุดก่อน แล้วมึงค่อยพูดว่าใครสวยมาก” ไอ้เหี้ยวินเดินถือชุดไปชี้หน้าอีเทย์เลอร์ เอ๊ย ผมหมายถึงไอ้เหี้ยแจ็ค ก่อนจะเชือดเฉือนกันด้วยวาจาเล็กน้อย แล้วมันก็เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องนอนแขก
“นี่ดีนะคะเหมยลี่เลือกลุคที่ซอร์ฟๆ สุดแล้ว ไม่งั้นนี่คุณพี่ต้องสวยเซ็กส์ เอ็กซ์ระเบิดเลยนะคะ” ขอบคุณมากครับเหมยลี่ บุญคุณนี้พี่จะไม่มีวันลืมเลือน
“หลับตาค่ะคุณพี่ เดี๋ยวน้องจะติดขนตาแผงที่หนาที่สุดในโลกให้” ผมเพิ่งรู้ว่าไอ้การแต่งหน้าแบบผู้หญิงนี่มันช่างยากเย็นแสนเข็นขนาดนี้ อะไรก็ไม่รู้มาแปะๆ ป้ายๆ เต็มหน้าไปหมด แถมไอ้ขนตาปลอมนี่ก็ทำเอาวิสัยทัศน์ในการมองแย่ลงอย่างเห็นได้ชัด เหี้ย! เหมือนมีกันสาดอยู่บนเปลือกตา
“เสร็จเรียบร้อยแล้ว อุ๊ย คุณพี่สวยใช่เล่นนะคะเนี่ย ยิ่งโกนหนวดดโกนเคราออกหน้ายิ่งเนี๊ยนเนียน งามมากค่ะ… เอาล่ะค่ะ อันนี้เป็นชุดคุณพี่นะคะ เดี๋ยวต้องใส่ถุงน่องดำคู่นี้ด้วย แล้วก็มีหมวกดำปีกกว้างใบนี้อีกหนึ่งใบ” ชุดผมเป็นชุดกระโปรงสั้นสีขาว มีลายจุดเล็กๆ สีดำ แขกยาวแค่ศอก ชุดนี้ไม่ได้มีปัญหาอะไรไม่ได้โป๊มาก แม้จะผ่าร่องอกลงมาลึกหน่อยก็ตาม แต่ไอ้ถุงน่องนี่สิ ฉิบหายใส่ยากชะมัด เอาเข้! อึดอัดโคตรพ่อ…
ผมเข้าไปเปลี่ยนชุดก็ปลุกปล้ำกับถุงน่องอยู่นานจนสำเร็จ ดีที่เป็นถุงน่องแบบเนื้อหนา เลยไม่ขาดคามือผมไปซะก่อน ถึงแม้ปกติผมจะใส่ยีนส์ขาเดปเป็นกิจวัตร แต่สัมผัสมันต่างกันครับ อันนี้มันแบบ บอกไม่ถูกจริงๆ รู้สึกวูบไหวแปลกๆ
“โอ้โห!!!! สวยจริงๆ แฟนใครเนี่ย… จีบได้ไหมจ๊ะน้องสาว” คนที่แซวผมไม่ใช่ไอ้แจ็คอย่างที่ทุกคนคาด แต่เป็นเมียผมนี่แหละแซว! ไอ้พายที่เพ้นท์ตัวและแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วออกมายืนนั่งรออยู่ในห้องรับแขกพร้อมทุกคน พอเห็นผมเดินออกมาจากห้องนอนอีกห้องนึงก็รีบลุกขึ้นมาเล้าโลมทันที… อร้ายยย บ้าจริงพี่ชาย ฉันเขินนะ!
“อือหืม… เล่นซะโหดเลยนะ เหี้ย ปกติก็หล่อกว่ากูอยู่แล้ว… คราวนี้สงสัยกูต้องตบตีกับชะนีที่เข้ามาจีบมึงซะแล้วมั้ง” ผมก็เลยแซวไอ้พายกลับ… มันหล่อมากจริงๆ ครับ ปกติไอ้พายจะหล่อแบบขาวสะอาด ตากลม หน้าเหวี่ยง แต่ตอนนี้ไอ้พายที่มีรอยเคราครึ้ม บวกกับรอยสักเต็มแขนและหลัง ยิ่งทำให้มันดูหล่อดิบซะจน ถ้าผมเป็นผู้หญิงคงได้เป็นลมต่อหน้ามันแน่ๆ
พอไอ้บีมแต่งตัวเสร็จก็เกือบหกโมงเย็นพอดี ตอนแรกพวกเราก็ชวนเหมยลี่กับไอ้ฟี่ไปด้วย แต่เหมยลี่มีนัดกับผู้ชายแล้ว ส่วนไอ้ฟี่ก็บอกว่ามีงาน แม้ผมจะแอบเห็นไอ้แจ็คเดินไปอ้อนเงียบๆ อยู่พักใหญ่ก็ตาม สุดท้ายไอ้ฟี่ก็ไม่ยอม แต่เห็นไอ้แจ็คยัดกุญแจรถใส่มือมันไป ส่วนตัวเองก็ติดรถไปกับไอ้บีม
วันนี้ผมมีสารถี เพราะคุณเมียรักเธอบอกว่า วันนี้ผมเป็นเลดี้ ให้ผมนั่งเฉยๆ เป็นตุ๊กตาหน้ารถ เดี๋ยวเขาจะขับเอง… หึหึ ก็ดีเหมือนกันเว้ย วันนี้ทำตัวอ่อนแอให้เมียเทคแคร์ อิอิอิ
“นี่… วันนี้เราทำกิจกรรมบนเตียงกันพร้อมชุดนี้เลยดีไหม แบบว่า เปลี่ยนบรรยากาศ” ผมเสนอในขณะที่เรายังอยู่ในรถ
“อ๋อ ได้สิ แต่ตามเครื่องแต่งกายแล้ว กูควรจะเป็นฝ่ายรุกนะ โอเคไหมล่ะ หึหึ” เสียงมันน่ากลัวมาก กรี๊ดดดด อย่านะ หนูยังไม่อยากเป็นเมียใคร! เอ่อ ขอโทษครับที่สะดีดสะดิ้ง บังเอิญชุดมันพาไป เลยอินเนอร์นิดหน่อย
“ทำเป็นหรือไงเรา”
“จะลองไหมล่ะ”
“ไม่โว้ย!! ต่อให้นุ่งกระโปรง กูก็จะเป็นสาวเสียบ ฮ่าๆๆๆ” ชะนีมีงูน่ะรู้จักไหม
“สัด!”
งานนี้จัดขึ้นที่ห้องออดิทอเรี่ยมใหญ่ของค่าย ห้องเดียวกับที่ใช้แถลงข่าวงานใหญ่ๆ แหละครับ แต่ครั้งนี้มันใหญ่ขึ้นกว่าเดิม เพราะออดิทอเรี่ยมนี้มีทั้งหมด 3 ห้อง มันสามารถเปิดกำแพงออกแล้วกลายร่างเป็นห้องขนาดใหญ่ที่จุคนได้เป็นพัน
ใช้เวลาไม่เกินชั่วโมงพวกเราก็มาถึงงาน ตอนจอดรถก็เจอพวกพี่น้อง เพื่อนฝูงศิลปินร่วมค่ายคนอื่นๆ ทุกคนก็ต่างพากันจัดเต็มมาทั้งนั้น… และที่ทำให้เรารู้สึกว่าคิดถูกที่ไม่แต่งเป็นบียองเซ่กับเจย์ซี ก็เพราะว่า… พี่คิว กับพี่โรส สองคนนี้จองไปแล้วครับ! ให้ตายเหอะ พี่โรสที่ทำผิวตัวเองให้แทน โคตรสวยเลย! เซ็กส์ซี่มากๆๆๆๆ ผมไม่รู้ว่าพี่คิวแกไปกล่อมมาอีท่าไหน พี่โรสของพวกเราถึงยอมแต่งหญิงซะขนาดนี้ ข้าน้อยขอคาราวะเลยท่านพี่!
ผมกับไอ้พายเดินเข้าไปในงานสมทบพวกเพื่อนๆ คนอื่นๆ เดินผ่านใครต่างคนก็ต่างแซวซึ่งกันและกันอย่างสนุกสนาน พวกผู้ชายแต่งหญิงมาก็เยอะครับ มีวงเพื่อนๆ ผมสองวง มันคงขี้เกียจคิด เลยรวมตัวกันแต่งเป็นเกิล์ดเจนเนอร์เรชั่น ใส่บิ๊กอายตาโตมากันทุกตัว โคตรจะฮา คิดสภาพวงนึงแม่งร็อคหนักกว่าผมอีก อีกวงแม่งเป็นกึ่งอีโม แล้วมาเป็นเกิล์ดเจนนี่นะ ผมยืนขำอยู่เกือบสิบนาที
ส่วนคู่เซย์กับพี่แชมป์ คู่นี้เขาก็คงคอนเซ็ปต์รักกันแบบไม่มีใครรู้ ทั้งคู่เลยไม่ได้แต่งตัวเป็นคู่รักนักร้องอะไร แต่แอบเหมือนจะเป็นธีมเดียวกันเล็กๆ เพราะพี่แชมป์แต่งเป็นเจสซี่ เจย์ ส่วนเซย์แปลงร่างเป็นนักร้องแร็ปเปอร์ผิวดำ วิล ไอ แอม และทั้งคู่เป็นโค้ช The Voice UK
พวกเราถ่ายรูปกันอย่างสนุกสนาน เดินไปทางไหนก็มีแต่เสียงหัวเราะและความสุข มีพวกพี่ๆ ทีมงาน หรือพวกพี่พนักงานมาขอถ่ายรูปกันเต็มไปหมด งานนี้เขาเลี้ยงแบบบุฟเฟ่ต์ อาหารและของมึนเมามีให้กินอย่างไม่อั้น ส่วนการแสดงก็ค่อยๆ ทยอยขึ้นไปโชว์ตามคิวที่จับฉลากได้ ของผมเป็นคิวที่ 20 อีกนานครับ
“พี่ริวฮะ… เค้กเอง จำเค้กได้ไหมฮะ” ผมยืนอยู่กับไอ้พาย และพวกเพื่อนในวง ก็ได้ยินเสียงผู้ชายเรียกชื่อผมจากด้านหลัง พอหันไปก็เจอน้องเค้ก ที่แนะนำตัวกันผมลืมอย่างเสร็จสรรพ เข้ามาทัก… ผมแปลกใจนิดหน่อยที่น้องมางานนี้ได้ยังไง แต่คิดไปคิดมา คงเพราะพี่สาวพาเข้ามาอีกแน่ๆ เพราะยัยน้องครีมก็ถูกเชิญมางานเช่นกัน ในฐานะที่เคยมาเล่นทั้งภาพยนตร์และมิวสิควิดีโอให้กับค่ายเมโลดี้
“จำได้… ใครจะไปลืมคนที่เคยนินทาแฟนพี่กับเพื่อนในระยะเผาขนได้ล่ะ” ผมไม่เกรงใจ และไม่จำเป็นต้องมีมารยาทให้กันอยู่แล้ว สำหรับคนที่ไร้มารยาทกับคนที่ผมรักก่อน แค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ
“เค้ก… คือ เค้ก ปะ เปล่า เค้ก… เค้กไม่ได้ตั้งใจ… เค้ก เค้กขอโทษฮะ” ตอนนี้ทุกคนในวงผม แม้แต่ไอ้พายต่างก็หันมายืนมองและให้ความสนใจกับเด็กเค้กที่ยืนใส่ชุดขาวคล้ายๆ ไอ้บีมตรงหน้า คาดว่าน้องคงแต่งมาเป็นจัสติน บีเบอร์เช่นกัน
“หึ! นี่ขนาดไม่ได้ตั้งใจ ยังกล้าขนาดนี้เลยนะ แล้วที่ตั้งใจล่ะ ทำอะไรไว้บ้าง ตามไปถ่ายรูปคนอื่น แล้วเอามาโพสต์ด่าเขาเสียๆ หายๆ รึเปล่า” อันนี้ผมไม่ได้พูด แต่เป็นไอ้บีมที่เดินเข้ามาประจันหน้าไอ้น้องเค้ก แล้วเปิดฉากซัดแบบพวกผมไม่ทันตั้งตัว ไอ้น้องเค้กเองก็คงตกใจไม่แพ้กัน
“หะ อะ อะไร… รูปอะไร พี่บีมหมายถึงรูปอะไร เค้กไม่ได้ทำอะไร” น้องเค้กละล่ำละลักตอบ ยิ่งเหมือนคนส่อพิรุธว่ากำลังร้อนตัว
“ก็รูปที่มึงไปตามถ่ายพายกับกูในจังหวะเผลอตอนงานลอยกระทงไง แล้วก็เที่ยวเอามาโพสต์ทำเป็นแบล็คเมล์ แถมยังข้อความต่ำๆ ที่ด่าพายอย่างเสียๆ หายๆ นั่นอีก ถ้าไม่ใช่เพราะมึงอยากได้ไอ้ริวมากถึงขั้นโรคจิตเลยทำแบบนี้ แล้วจะเป็นใคร มึงไม่รู้หรือไงว่าคนอื่นเขาเดือดร้อนกันแค่ไหนหะ! มึงอยากให้เขาสองคนเลิกกันใช่ไหม มึงถึงไม่คิดว่ากูกับแฟนจะต้องมาทะเลาะกันด้วยเรื่องปัญญาอ่อนที่มึงสร้างมาด้วย หะ!” ผมแอบตกใจที่ไอ้บีมอารมณ์ขึ้นจนเผลอจัดเต็มขนาดนี้ ปกติถ้ากับคนที่ไม่คุ้นเคย บีมจะไม่ขึ้นกูมึงด้วยเด็ดขาด นอกจากคนที่สนิท และคนที่เกลียดมาก ในกรณีนี้คงเป็นอย่างหลัง ไม่บ่อยที่จะเห็นมันฟิวขาดขนาดนี้ อาจเป็นเพราะมันกำลังเครียดเรื่องพี่เรนนี่ด้วย เลยทำให้เป็นแรงผลักดันในการหาคนรับผิดชอบกับเรื่องที่เกิดขึ้น
“ทำไมต้องกล่าวหาเค้กด้วย… เค้กไม่ได้ทำ ฮึก… เค้กเปล่านะ พะ พี่ ริว… เค้กไม่ได้ทำนะฮะ ฮือ… ครั้งนี้ เค้กไม่ได้ทำจริงๆ ฮึก…” ครั้งนี้น้องไม่ได้ทำ แสดงว่าครั้งที่ผ่านๆ มาก็คือฝีมือน้องกับพี่สาวจริงๆ สินะ หึ! เสียดายจริงๆ ที่แว้บนึงเมื่อกี้แอบสงสาร
“ไม่ใช่มึงแล้วจะเป็นใครที่โรคจิตขนาดนี้อีกหะ! อย่าสำออย ทีทำให้คนอื่นเขาเจ็บ มึงยังหน้าชื่นตาบานอยู่ ทีตัวเองโดนจับได้ และโดนด่าแค่นี้ ทำเป็นร้องไห้… กูจะบอกพี่คิวว่ามึงเป็นคนทำ กูจะให้ค่ายเอาเรื่องกับมึงให้ถึงที่สุด”
“ไอ้บ้า! เค้กเปล่าทำ ไม่ได้ทำนะ ฮึก ฮืออ เค้กไม่ได้ทำ ไม่ได้ทำ อย่ามาว่าเค้กนะ ฮือออ พี่ครีมอยู่ไหน ช่วยเค้กด้วย ฮืออ เค้กเปล่า” น้องเค้กเริ่มร้องไห้หนัก และคนเริ่มหันมาสนใจพวกเราเยอะขึ้น จนผมต้องดึงแขนไอ้บีมไว้ไม่ให้มันโผลเข้าไปกระชากตัวไอ้น้องเค้ก
“บีม พอก่อน คนมองกันหมดแล้ว” ผมเตือนสติไอ้บีม เพราะเสียงไอ้บีมที่ด่าไอ้น้องเค้กเมื่อกี้ มันก็ใช่จะเบา
“บีม… ช่างเถอะนะ ถ้าเขาบอกว่าไม่ได้ทำ ก็ปล่อยเขาไปเถอะนะ พายไม่ได้รู้สึกอะไรแล้วล่ะ” ไอ้พายช่วยเกลี่ยกล่อมอีกคน
“ไม่ได้พาย… มันนั่นแหละเป็นคนทำ มันต้องรับผิดชอบ มันต้องขอโทษพายกับเรา ขอโทษไอ้ริว และต้องสัญญาว่าจะเลิกมาวุ่นวายกับชีวิตคนอื่นสักที”
“เค้กไม่ได้ทำ!!!” ไอ้น้องเค้กยังยืนยันคำเดิม
“มึงออกไปเคลียร์กับกูให้รู้เรื่องเลย มึงมานี่!” เฮ้ย ไอ้เหี้ย… ไอ้บีมกระชากแขนแล้วลากน้องเค้กออกไปแล้วครับ
“ริวตามไปเร็ว! เดี๋ยวทางนี้เราจัดการเองพี่คิวเดินมาแล้ว” ไอ้พายรีบไล่ให้ผมตามไป ผมหันไปพยักหน้าก่อนจะวิ่งตามสองคนนั้นออกไป
อ้าว ฉิบหาย หายไปไหนกันวะ… ผมกดโทรศัพท์โทรหาไอ้บีม แต่มันก็ไม่รับสาย เสียงโทรศัพท์ก็ไม่ได้ดังใกล้ๆ แถวนี้ แล้วมันออกไปไหนแล้ววะ… บนชั้นนี้จะมีดาดฟ้าที่ทำเป็นสวนหย่อมขนาดใหญ่ให้พนักงานออกมารับลมได้อยู่ หรือมันจะพากันไปคุยที่นั่น เพราะตอนนี้คงไม่มีคนอยู่… คิดได้ดังนั้นผมก็รีบวิ่งไปตรงสวนดาดฟ้า วิ่งเข้าไปตามหา แต่ก็ไม่่มีวี่แววว่าจะเจอ
ครืด ครืด ครืด…
โทรศัพท์ผมสั่น หยิบขึ้นมาดูก็เห็นเป็นเบอร์ไอ้บีมโทรมา ผมรีบรับอย่างเร็ว…
“ไอ้บีม! เฮ้ยมึงอยู่ไหนเนี่ย อย่าทำอะไรวู่วามนะเว้ย ยังไงซะเราก็ยังไม่รู้ว่าน้องเค้าทำจริงหรือไม่จริง ถ้ามึงทำร้ายร่างกายเค้า เค้าฟ้องกลับได้นะเว้ย” ผมล่ะกลัวใจ ว่าไอ้บีมจะต่อยไอ้น้องเค้กจริงๆ แล้วท่าทางแบบนั้นคงจะสู่คนได้แค่ปากเท่านั้นแหละ ถ้าโดนไอ้บีมต้อยคงมีสลบกันบ้าง
“ที่เรายังไม่รู้เพราะมันไม่ยอมพูดความจริงไง กูจะทำให้มันยอมรับออกมาให้ได้ กูจะให้มันไปขอโทษพายกับมึง ทำผิดก็ต้องรับผิด จะเป็นผู้ชาย ผู้หญิง หรือเป็นตุ๊ด ทำเหี้ยอะไรก็ต้องรับผิดชอบ” ผมได้ยิมเหมือนเสียงรถ และเสียงตะโกนโวยวายของน้องเค้กอยู่ไม่ไกล ผมคิดว่ามันคงพาน้องเค้กออกไปข้างนอกแล้ว ฉิบหายจริงๆ แล้วทีนี้
“บีม… มึงฟังกูนะ กูกับพายไม่ติดใจเหี้ยอะไรแล้ว มึงไม่จำเป็นต้องแลกกับคนแบบนั้น มึงปล่อยน้องมันไปเหอะ แล้วมึงก็ไปสงบสติอารมณ์ซะ กูอยากให้มึงใจเย็นๆ กลับมาเป็นไอ้บีมคนเดิมสิวะ คนที่เงียบ และควบคุมอารมณ์ได้ทุกสถานการณ์ กูไม่ได้เป็นห่วงไอ้เด็กนั่นแต่กูห่วงมึง ไอ้เหี้ยจอดรถดเหอะนะ” ผมพยายามเกลี่ยกล่อมไอ้บีมให้เย็นลงอีกครั้ง ก็เหมือนจะได้ผลบ้าง
“โอเค กูจะใจเย็น… กูสัญญาว่ากูจะไม่ทำอะไรวู่วาม กูจะไม่ทำร้ายร่างกายใคร แต่กูจะยังไม่ปล่อยไอ้เด็กนี่ไปไหน กูจะต้องคุยกับมันให้รู้เรื่อง กูจะพยายามคุยด้วยเหตุผล… ไม่ต้องห่วง แค่นี้ก่อนนะ กูจะขับรถ”
ไอ้เหี้ย แล้ววางไปแบบนี้เนี่ยนะจะไม่ให้กูเป็นห่วงได้ยังไงวะ? ผมเองก็ไม่รู้หรอกครับว่าไอ้น้องเค้กมันทำจริง หรือไม่จริง แต่น้องมันก็ปฏิเสธหัวชนฝาว่าครั้งนี้ไม่ใช่ฝีมือมัน ผมกับไอ้พายเองจริงๆ แล้วเราก็ไม่อยากเอาเรื่องใครแล้ว อะไรที่ผ่านมาก็ให้มันผ่านไป จบก็คือจบ… แต่ไอ้บีมมันคงกำลังเครียดเรื่องแฟนที่กำลังทะเลาะกันอยู่ ผมไม่รู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันไปกระทบกับความสัมพันธ์ของมันกับพี่เรนนี่หรือเปล่า คนเรามันกำลังโมโห และเสียใจ มันก็พาลกันได้ทุกอย่างแหละครับ ไม่เว้นแม้แต่ไอ้บีม… ผมก็หวังว่ามันจะไม่ทำอะไรไอ้น้องเค้กนั่น ผมไม่ได้สงสาร แต่ผมกลัวว่าเพื่อนผมจะต้องติดคุกโทษฐานทำร้ายร่ายกายซะก่อน… ไม่คืนนี้ก็พรุ่งนี้คงได้รู้กัน!
++++++++++++++++++++++
โปรดอ่านท้ายบทเล็กน้อยนะจ๊ะ
+ สวัสดีค่า... หายไปชาติเศษ กลับมาสักที ตามสไตล์นิยายรายเดือน สองเดือน สามเดือน (คราวนี้สองเดือนเองนะ) นั่นแหละตามนั้น ไม่มีอะไรแก้ตัวและ ฮ่าๆๆๆ แต่ช่วงนี้ก็พยายามเก็บทุกเรื่องให้ครบนะคะ
+ ตอนนี้ รวมมิตรมากมาย เหมือนจะฮา แล้วก็มาดราม่า ซะงั้น เอาน่าไม่ดราม่าไปกว่านี้หรอกค่ะ... ทุกคนแอบได้กลิ่นว่ามันจะมีคู่ใหม่หรือไม่ใช่ไหมคะ... จริงๆ เมอร์ซี่เคยบอกไปนะว่าพี่บีมนี่จะขอเว้นไว้สักคน... แต่ขอคิดดูก่อนนะว่าจะรอดไหม ฮ่าๆๆๆ แต่ถ้าจะให้เป็นคู่ใหม่... คงตบจูบน่าดูมั้ง ซึ่ง... อย่าทวง อย่าถาม เพราะคิดว่าถ้าจะเป็นคู่ใหม่อาจจะไม่ใส่ไว้เรื่องนี้แล้ว ไม่งั้นมันจะยืดยาว เป็นมหากาพย์เกินไปแล้วล่ะ แต่ แต่ แต่ แต่... ก็ต้องดูความขยันของอีคนเขียนอีกทีว่าจะให้มีคู่ไหมหรือยังไง หรือไม่อะไร ที่ต้องมาดักคอไว้ก่อนเพราะเชื่อว่าต้องมีคนอ่านเสร็จแล้วแอบจิ้นแน่นอน... แต่ (แต่อีกและ) ทั้งนี้ทั้งนั้นไม่มีอะไรแน่นอน เราเปลี่ยนได้เสมอ เพราะว่าเรื่องนี้เมอร์ซี่แต่งสดตลอดๆ ค่ะ
+ น้องพายแมนนะลูกนะตอนนี้ เป็นพ่ออดัม เลยเชียว... ส่วนอิริวได้แต่งหญิง ฮ่าๆๆ อีแจ็คอยากแรดก็ได้แรดสมใจ วินนี่บทบาทน้อยสุด แต่ก็ไม่หายไปไหนนะ...
+ มีคนถามหาแจ็คฟี่ โผล่มากระจึ๊ดนึง... ถ้ายังไงซะ คิดพล๊อตได้ ตอนหน้าจะเอามาให้อ่าน แต่ไม่สัญญานะคะ แต่สัญญาว่าตอนหน้าจะมาให้เร็วกว่าเดิม...
+ ขอบคุณที่ยังคงอยู่กันมายาวนานขนาดนี้นะคะ ยินดีต้อนรับนักอ่านคนใหม่ๆ ด้วยนะคะ ขอบคุณมากๆ เลย เราอ่านทุกเม้นท์เลยจ้า อ่านหลายรอบด้วย ดีใจมากค่ะ ที่ยังมีคนสนใจเรื่องนี้อยู่ ขอบคุณจากใจจริงค่ะ
+ ตามไปเสพข่าวสารต่างๆ หรือตอนสั้นๆ กันได้ที่เฟสบุคนะคะ แอดไปแล้วช่วยกรุณาแนะนำตัวกันสักนิดนะคะ เพราะตอนนี้กำลังโดนเหมือนสแปม หรืออะไรไม่รู้แบบว่า มาโพสต์ขายของหน้าวออล์เราเฉยเลย ฉะนั้นแสดงตัวนิดนึงว่าเป็นนักอ่านนะคะ ใครเขินอายก็หลังไมค์ในเฟสไดจ้า...
+ อ่อมีคนถามในเรื่องน้องรันว่า ที่เมอร์ฯ พูดว่า ตอนหน้าเจอกับน้องพาย หมายความว่าไง... คือหมายความว่า ต่อจากที่อัพน้องรันไป ก็จะมาอัพน้องพายค่ะ ตามนั้น เพราะฉะนั้นครั้งหน้าในการอัพ ก็จะเป็นน้องรันนะจ๊ะ
+ คำผิดเดี๋ยวกลับมาแก้นะคะ
+ กอดทุกคน และจ๊วบบบบบ คนละสองที!!!
-
:laugh: และแล้วบีมก็ไม่รอด. ว่าแต่ใครเป็นคนทำเรื่องละเนี่ย
-
กริ๊าดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ในที่สุดก็มาซักที :เฮ้อ:
นึกว่าหายไปซะแระ :sad4:
ยังไงก็รอน้าาาาาาาาา :impress2:
รีบๆมาตอนใหม่นะ :-[
ยังรอ และติดตามต่อไป สู้ๆจร้าาาา :a2:
-
บีมจะเสร็จนังเด็กเค้กหรอนี่ เอ๊ะ! หรือใครเสร็จใครกันแน่ 555+ :laugh:
-
อร๊างงงงง...บีมเค้ก
:m13:
+1 ขอบคุณค่ะ
-
ได้คู่จิันอีกคู่นึงแล้วว ตบจูบๆๆ ซะด้วย ชอบๆๆ :z2:
พายเอ้ยยไหนๆก็แต่งซะเท่แล้วจับริวกดซะเลย :z10:
-
ยินดีต้อนรับบีมเข้าสู่เส้นทางสายสีม่วง
แต่จะเข้ามาทั้งทีไม่น่าเสร็จคู่พี่น้องเบเกอรี่นี่เลย
รู้สึกไม่ค่อยดีกับสองคนนี้ ชอบเอาเรื่องมาให้พาย-ริวอยู่เรื่อย
-
คิดถึงคนแต่งจังเลยค่ะ
น้องพายอดัมแม๊นแมน กับพี่ริวนมตูม แค่คิดก็ :impress2:
อย่าๆๆๆ ไม่เอา บีม-เค้ก นะคะ
ไม่ชอบเค้กอ่ะ นิสัยไม่ดี เอาไปลอยแพปล่อยไปไกลดีกว่าค่ะ
มีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านเรื่องนี้ อย่าเพิ่งจบนะคะ
+ :กอด1:
-
ยาวสะใจมากค่ะ แต่ไม่หายคิดถึง น้องพายกับริว :z3:
ภรรเมียฟันธงว่าริวต้องเป็นเจ๊ติ๊ สาวสวย เอ็กซ์ ! 555+
ขัดไม่ได้สินะริว
ความอยากสวยไม่เข้าใครออกใครของวงนี้เลยสักนิด
น้องแจ็คไม่ยอมน้อยหน้าเด็ดขาด ไม่แปลกใจเลยจริง ๆ
ว่าแต่ฟี่ไม่อยู่รอดูผลงานเหรอ 555
อ่านแล้วมีแววมีคู่ใหม่จริง ๆ ค่ะ :laugh:
ถ้าใช่จริงต้องเป็นแววตบจูบแน่นอน อารมณ์บีมแบบโหด เลว ดี
มากเลยตอนนี้ คงเพราะเครียดด้วยแหล่ะ o22
ท่าคู่ใหม่จริง ท่าทางน้องเค้กจะอ่วมกว่าพาย 555+
รอน้องพายกับพี่ริวตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อนะคะ >.<
รออัพน้องรันด้วย
-
จิ้นไปแล้วกับคู่บีมเค้ก ^^
-
อยากไปร่วมงานปาร์ตี้ครั้งนี้จริงๆ นึกภาพนักร้องวงร็อค แต่มาแต่งเป็นวงเกิร์ลเจนฯ ริวมาแต่งเป็นเลดี้ กาก้า อิแจ็คแต่งเป็นเทเลอร์ สวิฟท์ 555
ถ้าเค้กไม่ได้ทำ แล้วใครมันทำเรื่องแย่ๆ นี่อ่ะ :z3: ว่าแต่บีมอย่าโมโหหุนจับกดน้องเค้กนะ
กด + ให้คนเขียนค่ะ นานเท่าไรก็รอได้ :L2:
-
ฮาเทเลอร์มากอ่ะ น้องแจ๊คแรดมาก
อ่านแล้วนี่คิดตามเลย จะบังเกิดคู่ใหม่มั้ยน้อ
-
เค้ก...บีม...คู่ใหม่...? แอร๊ยยยยยยยยยส์
-
ถ้าอิน้องเค้กไม่
ได้ทำก็ซวยไป
เลยนะเนี่ย :m16:
-
ขอบคุณมากนะ Mercy รักษาสุขภาพด้วย
+1
-
หรือว่าเค้กจะคู่กับบีม :z1:
-
กำลังตามติดปาร์ตี้แปลงร่างอยู่ดี ๆ อิน้องเค้กโผล่มาแย่งซีนซะงั้น
บีมเวอร์ชั่นนี้อย่างโหด
-
ไม่ใช่เค้กแล้วใครทำล่ะเนี่ย
หรือว่าจะเป็นยัยครีม :m16:
แต่ดูท่าแล้วบีมคงไม่ได้กับเค้กหรอกนะ :laugh:
-
เย้ ในที่สุดก็มาแล้ว
เอ๊ะ บีมกับเค้กนี่มีกลิ่นนะ คิกคิก :-[
-
ได้กลิ่นคู่ใหม่จริง ๆ ด้วย แต่ไม่ชอบเลยอ่ะ เค้กนิสัยไม่ดีอย่างมาก เกลียดอ่ะ ถ้าจะเกิดขึ้นจริงคงต้องดัดนิสัยกันยาว
พี่บีมกำลังขึ้นหลายเรื่องจัดหนักจัดเต็มเลยจ๊ะ อีน้องเค้กมาทักได้หวะ ฉะมันซะเลย พายริวกลายเป็นตัวประกอบเลยแฮะ
หนุ่ม ๆ เค้าแต่งตัวกันหลุดโลกมากนะ ฮาดี น้องพายก็หล่อซ้า
ขอบคุณค่ะ
-
:กอด1: เป็นห่วงน้องพายที่รักของลุงจริง ๆ
:m31: อีน้องเค้ก แกทำเรื่องแบบนั้นจริง ๆ ใช่ไหม :m16:
:angry2: ตุ๊ดริว ดูแลน้องพายดี ๆ ด้วยนะ ไม่งั้น ไม่ซื้อหนมให้กินอีกแล้วนะ
-
เอาแล้ววววว
:z1:
ปล.แจ๊คกับวินแรดมากอะ แข่งกันสวย :laugh:
-
o13
ชื่นใจได้อ่านริวพาย แต่ไม่คิดมาก่อนว่าบีมกะเค้กจะมาเป็นคู่กันได้ o22
แต่ถ้ามีคู่ใหม่ก็จะตามอ่านต่อๆไปนะคะ
บวกเป็ด :กอด1:
-
บีมไม่น่ารอดนะ :z2:
-
มีความรู้สึกว่า บีมกับเค้กจะได้กัน 5555555
-
+1 เพิ่งตามมาอ่านสนุกมากๆ ชอบพายกะริวน่ารักสุดๆ หลากหลายอารมณ์ รอติดตามตอนต่อไปค่าาา
-
รักเมอร์ซี่ที่สุดเลย เพราะ (เท่าที่คิดออกนะ)
1. พิมพ์เรียบร้อยอ่านง่าย การย่อหน้าดีมาก
2. การโยงตัวละครทุกตัว เขียนโยงได้ดีมาก ทำให้เห็นภาพถึงความสัมพันธ์แต่ละคน
3. ตลก ใช้ภาษาที่อ่านแล้ว โครตตลก หัวเราะตลอดเลย ทำให้คิดว่าตัวจริงของเมอร์ซี่
ต้องตลก ปากทันคนแน่ ๆ
4. มีอีกเยอะอ่ะ คิดไม่ออก เอาไว้อ่านอีกจะค่อย ๆ จดไว้เป็นข้อ ๆ เลยนะ
-
ทั้งดราม่าทั้งฮา แยกอารมณ์ไม่ถูกเลย ริวพายก็น่ารักเหมือนเดิม :กอด1:
ถ้าจะมีคู่ใหม่เพิ่มก็จะดีใจมาก :impress2: รอตอนต่อไปค่ะ
-
:mc4: :mc4:
มาต่อแล้วๆ
ตอนนี้พี่ริวเราสะดิ้งมาก :m20:
อ่านเสร็จก็แอบจิ้นบีมเค้กทันที
ออกแนวลากไปขังกระท่อมกลางป่า แล้วตบจูบๆ :beat:
-
บีมใจเย็นค่าาาาาาา
แต่เรายังแอบเคืองน้องเค้กอยู่นะ ชิชิ
-
ฮ่า จะบอกว่าเค้าลืมว่าไม่ได้เข้ามาอ่านนาน จนเห็นว่าอัพตอนใหม่ อิอิ ดีใจอ่านสามตอนรวด คิคิ
รอฟี่แจ๊กนะพี่ ..
-
มาแล้วๆก๊วนฮา
คราวนี้เป็นฝีมือของพี่สาวละมั้ง ลุ้น บีมเค้ก
รอได้เสมอค่ะ :L2:
-
ขอเชียรคู่ใหม่ :z1:
-
บีมเค้กไปถึงไหนแล้วววว
ฮ่าาาาา
-
บีมเค้กอะป่าวน้าาา
อิอิ
-
พายเสียบริวมันเลย!!!!
-
:-[ พี่ริว จะเป้นสาวเสียบ :o8:
สงสารพี่บีมวะ ไม่รุ้ไรต้องมาโดนแบบนี้ คนทำแม่งก้โรคจิต :angry2:
ถ้าอิเค้กทำจิง ให้พี่ จับมันไปข่มขืน แบบsm เลย :oo1:
-
ไม่ชอบเค้ก แอ๊บอะ *-*
-
อ่านไป นึกภาพตามไป :jul3:
ยิ่งมีเหตุการณ์เข้ามายิ่งเป็นการทดสอบความหนักแน่นของทั้งสอง
ส่วนใครจะเสียบใคร คงลุ้นยากอ่ะ คงเป็นไปตามนั้น นอกเสียจาก Mercy จัดให้ คงได้ :pighaun: เป็นแน่
+1 ให้กับนิยายรายเดือนหรือสองเดือนก็ตาม เพราะยังไงก็ยังตามไม่เลิก
ปล. ลุ้นไปกับคู่ใหม่ ว่าจะลงเอยกันอย่างไร :z2:
-
ปัญหาหนักหนาแค่ไหนพายริวก็ไม่กลัวแล้วหล่ะ
จะมีเพิ่มอีกคู่มั้ยแต่ต่อมจิ้นมันกำลังทำงานล่วงเวลาไปไกลเลย
รอความเมตตาจากเมอซี่จ้า
-
พายริวน่ารักตลอด อิริวมันโคตรรักเมียหลงเมีย :กอด1:
-
ริวพายน่ารักตลอดดดดด ริวหลงพาย ฮ่าๆๆๆๆ
มีลางสังหรณ์ว่าจะได้คู่ใหม่(หรือเปล่า) คิคิ ขอให้มี
คิดถึงเรื่องนี้มากเลยค่ะ ^^
-
นี่มัน! วง สาว สาว สาว ชัดๆ 5555
ไม่น่าเว้นพี่บีมเลย อยากเห็นฮีแต่งหญิง :impress2:
บีม เค้กกกก โอ้วว วไม่นะพี่ชาย
:oo1: :oo1: :oo1: งานนี้ต้องเป็นคู่นรกแตกแน่ๆ
ผู้ชายโคตรดุ กับตุ๊ดโรคจิต 555
อยากอ่านนะ ติดตามค่ะ :z2:
-
จิ้นด้วยคน บีมvsเค้ก o3
-
ต่อให้มีเรื่องร้ายแรงกว่านี้ก็ทำอะไรคู่นี้เค้าไม่ได้หรอก
ผ่านมาเยอะ เจ็บมาเยอะ แค่นี้ไม่สะเทือนริวพายแน่ๆ
ห่วงก็แต่ว่าที่คู่ใหม่(หรือเปล่า)ฉุดกระชากลากถูขนาดนั้น
ถ้าเป็นจริงคงได้อ่านจำเลยรักเวอร์ชั่นเมอร์ซี่สินะ :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
บีม+เค้ก เป็นคู่ต่อไปรึป่าว
-
โอ๊ยยยย
พี่บีมเรื่องเข้าเยอะจริงๆ
น่าปวดหัวแทน
แต่พี่บีมกับน้องเค้ก เปิดตัวแรงมากกกกก
น่าลุ้นสุดๆ
ปล.อ่านตอนนี้แล้วอิจฉาพายสุดๆ
น่ารักๆแสนดีๆ แบบริว ยังมีเหลือมั๊ยคะ
-
น้องพายพี่ริวยังมั่นคงไม่หวั่นไหวไปกับอะไรง่ายๆ
ก็เจอเรื่องราวมากมายมาด้วยกัน ผ่านอะไรๆ มาด้วยกันเยอะ
เหมือนเป็นกำแพงป้องกันอย่างดีเลย ความไว้ใจ เชื่อใจกันมันสำคัญกับชีวิตคู่จริงๆ
สงสมบีมมากกว่า เห็นรักกับพี่เรนนี่อยู่ดีๆ ก็มาอกหักซะแบบนั้น
-
ริวพายนี่ผ่านอะไรมาด้วยกันจนเชื่อใจกันแล้ว เชื่อแล้วว่าหลังเรื่องร้าย มักมีเรื่องดีดีมาเสมอ พายโชคดีมาก
ส่วนบีมนี่ก็น่าสงสาร แต่มีแววว่าจะเปลี่ยนเส้นทางเป็นสีม่วง มีชงมีฉุด อะไรจะเกิดขึ้นกับสองคนนี้ น่าจะเป็นไม่เบื่อไม้เมากันชัวร์
-
เป็นครั้งแรกที่เม้นในเล้า ตื่นเต้นนะเนี้ย
ขอบคุณเมอร์ซี่สำหรับฟิคสนุกๆนะคะ
ชอบคู่แจ็คฟี่อะ จะรออ่านคู่นี้นะคะ :pig4:
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย คึกถึงขน๊าดดดดดดดดดดดดดดดดดด o7
ชอบเวลาที่ริวพายเค้าเเสดงความรักกันจังเลยอ่ะ มันดูน่ารักๆอบอุ่นมากๆเลยยยยยย
เรื่องที่เกิดขึ้นถ้าไม่ใช่เค้ก เค้าก็คิดอย่างนั้นนะ ไม่ได้เข้าข้างเพราะน้อง(อาจจะ)กำลังเป็นนายเอกหรอกนะ
เราว่านังครีมสดแน่ๆเลย ก็คอยดูตอนต่อๆไปดีกว่า เดี๋ยวก็รู้...
แต่เรื่องบีมเค้ก จริงๆเราอยากให้เป็นคู่ใหม่ก้ดี :interest: ไม่ใช่ก็แค่เสียดาย :o12:
แต่ไม่บังคับพี่เมอร์หรอกน๊าาาาาาาาาา :o11:
ยังไงก้ได้ ให้เรื่องลงเอยด้วยดีก็พอ :teach:
ปล.อยากเห็นพวกเค้าเเต่งหญิงจริงๆเลยอ่ะ นี่ขนาดไม่เห็นอิฉันล่ะหมั่นไส้นังคุณแจ็คมากเลยนะ
เเรดเว่อรรรรรรรรรรรรรร :a14:
รักพี่เมอร์จ้าาาาาาาา :กอด1:
-
ห๊ะ คู่ใหม่สินะ บีมเค้ก คืนนี้คงหนีไม่รอดพ้น น้องเอ๋ยยยยย
-
ที่ว่าตบจูบนี่ นังน้องเค้กอาจจะเป็นฝ่ายทั้งตบทั้งจูบก็ได้นะเออ ดูแรดเงียบแบบนั้น บีมยิ่งไม่เคยต้องมือชายอยู่ นังน้องเค้กอาจจับขึงพืดแล้วเฆี่ยนพร้อมเอาเทียนหยด กร๊ากกก :laugh:
-
บีม+เค้ก บีม+เค้ก บีม+เค้ก บีม+เค้ก บีม+เค้ก บีม+เค้ก ????????????????
-
o22
ใครจะเสร็จใครกันแน่น๊า
-
ตามมาอ่านจนครบแล้ว ^^!! เรื่องวุ่นวายมากมาย เล่นเอาน้ำตาไหลไปเยอะเหมือนกานนะนี่
แล้วมันจะเปงยังไงนะเรื่องบีม คงไม่เบี่ยงมาอีกคนหรอกนะ คิคิ
แต่ถ้าจะมาก้อยินดีต้อนรับ แต่ต้องดัดสันดารไอเด็กนั้นให้ได้นะ
รอรออ่านตอนต่อไปนะค๊าฟฟ
-
ตอนพิเศษ แจ็ค & ฟี่ : หนีเที่ยว
อีก 3 อาทิตย์หลังปีใหม่ เป็นช่วงเวลาที่ทั้งผมและไอ้มือเบสซูเปอร์สตาร์ว่างตรงกัน เราเลยตัดสินใจว่าจะหาที่ไปเที่ยวไกลๆ กันสักครั้ง เพราะทั้งผมและมันไม่เคยมีโอกาสได้ไปเที่ยวไหนด้วยกันสองคนเลย
“ไปรัสเซียดีกว่า… กูอยากไปดูพวกโบสถ์ วิหาร ใน ST. Petersburg ทางที่ดีเรานั่งรถไฟสายทรานไซบีเรียไปเที่ยวมองโกเลีย แล้วค่อยต่อไปรัสเซียกัน…” ผมเสนอสถานที่เที่ยวต่างแดนของเรา รัสเซียเป็นประเทศกึ่งเอเซียกึ่งยุโรปที่ผมอยากไป มีโบสถ์คริสต์เก่าๆ ที่คงสถาปัตยกรรมงดงามเอาไว้ให้ดูมากมาย ผมว่านักเรียนศิลปะทุกคนต้องห้ามพลาดประเทศนี้ แล้วถ้าหากได้นั่งรถไฟสายทรานไซบีเรียค่อยๆ ลัดเลาะชิมไปทีละประเทศ มองทัศนียภาพสองข้างทางเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ใช้ชีวิตช้าๆ บนรถไฟ กับคนที่เรา…รัก… ผมว่าคงมีความสุขที่สุด
“ม้ายยยยย!!! น้องแจ็คเป็นคุณหนูนะพี่ฟี่ น้องแจ็คไม่ไปลำบากตรากตรำแน่ๆ ถ้าจะไปต่างแดนก็ต้องนั่งเครื่องบิน มิเช่นนั้น… น้องแจ็คจะร้องไห้จริงๆ ด้วย” มึงอย่าดีดดิ้นให้มันมากไปได้ไหม แค่คุยกันเรื่องเที่ยวแค่นี้ มึงก็โอเวอร์แอคติ้งซะอย่างกับเล่นหนังรางวัลออสก้า!
“มึงนี่ตุ๊ดจริงๆ หัดลำบากซะบ้างดิวะ…” มีแฟนหรือมีลูกวะกู
“ไอ้ลำบากน่ะ มันก็พอได้ ไปออกทัวร์คอนเสิร์ตต่างจังหวัดก็ใช่จะอยู่ที่สบายๆ ทุกครั้ง นั่งรถตู้กันตูดเปื่อยก็มี… แต่ไปต่างแดน ไปเที่ยว ไปพักผ่อน ก็อยากไปในที่ที่มันสบายๆ บ้าง ทำงานหนักเหนื่อยมาทั้งปีแล้วนะ ขอน้องแจ็คเป็นราชาในต่างประเทศบ้างเหอะ” จะว่าไปไอ้เหตุผลร้อยแปดที่มันยกขึ้นมาอ้าง ก็พอจะฟังขึ้นบ้างนะ เอาเหอะ เพราะเหตุผลที่ดีหรอกนะถึงยอม ไม่ใช่เพราะกูใจอ่อนกับมึงหรอก
“งั้นขึ้นเครื่องบินไปก็ได้…” กลับมาสู่การเดินทางแบบสามัญชนทั่วไป
“แต่ไม่ไปรัสเซียได้ไหม… นะ น้า! ที่รัก คนดี๊คนดีของน้องแจ็ค… ไปประเทศอื่นที่มันพอพูดภาษาอังกฤษได้ไม่ได้เหรอ ไปเดาๆ สุ่มๆ มั่วๆ เอา เดี๋ยวก็หลงตายอยู่ที่นั่น น้องแจ็คกำลังโด่งดัง แฟนๆ ต้องร้องไห้คิดถึงแน่ๆ” กูเริ่มเพลียกับความเรื่องมากของมึงแล้วนะ!
“นั่นก็ไม่เอา นี่ก็ไม่ได้… ไม่ต้องไปแม่งแล้วกัน อยู่มันที่นี่แหละ งั้นกูจะกลับบ้านต่างจังหวัด เชิญมึงอยู่ในที่ปลอดภัย สบายตัว สบายกายพูดภาษาอังกฤษได้ของมึงต่อไปเถอะ”
“อย่าเพิ่งเหวี่ยงน้องแจ็คสิจ๊ะ… โอ๋ๆ นะ… น้องแจ็คก็แค่อยากให้เราได้เที่ยวกันอย่างสบายๆ ได้กินอาหารอร่อยๆ ได้ไปดูสถานที่สวยๆ ได้อยู่ในบรรยากาศดีๆ ไม่มีอะไรมากวนใจ ไม่ต้องมารีบเที่ยว รีบกิน รีบเดินทาง… น้องแจ็คก็แค่อยากใช้เวลากับพี่ฟี่อย่างมีความสุข… ไม่ได้เหรอ!” เหี้ยเอ๊ย มามุกอ้อนแบบนี้อีกแล้ว ไอ้เกาะแขน ซบไหล่ แล้วแหงนหน้ามาทำตาแป๋วใส่เนี่ย อยากจะเอานิ้วจิ้มตาให้บอดนัก!!! แต่ทำไมกูไม่จิ้มตามัน เสือกไปยอมใจอ่อนให้มันทำไมวะ…
“แล้วอยากจะไปไหนล่ะ ที่ไหนที่สบายไม่ต้องดิ้นรนของมึงน่ะ บอกมาซิ๊”
“ไปออสเตรียกัน”
“ออสเตรเลียเหรอ… เงินจะพอรึเปล่าวะกู… คงพอไหวล่ะมั้ง” ผมกำลังนึกถึงเงินเก็บในบัญชี และด้วยความที่ไม่เคยไปเมืองนอกเมืองนากับเขาเลย ก็เลยไม่รู้ว่าออสเตรเลียกับรัสเซียจะราคาค่าใช้จ่ายพอๆ กันไหม แต่พายเคยบอกว่าไปออสเตรเลียไม่แพงเท่าไหร่ถ้ากินอยู่อย่างประหยัดและไม่ช้อปปิ้ง เพราะอย่างน้องก็ไม่โหดเท่ายุโรป และอเมริกา
“ไม่ใช่ออสเตรเลีย… ออสเตรีย ออสเตรีย ยุโรปน่ะที่รัก ยังไม่ทันแก่หูก็ตึงแล้วเหรอจ๊ะ เมียพี่แจ็คเนี่ย” หะ! เหี้ยแล้วไหมล่ะ
“เฮ้ย… ไม่เอา เงินไม่พอหรอก เก็บอีกสองสามปีแหละมั้ง ถึงจะมีพอไปยุโรป”
“เดี๋ยวกูออกให้” ไอ้นี่มันชอบเป็นแบบนี้ เวลาไปไหนด้วยกัน ไปกินข้าวหรือซื้อของ มันชอบแย่งผมจ่าย และออกให้ผมเสมอ… ผมทั้งด่าก็แล้ว ดุก็แล้วมันก็ทำหน้าเป็น พร้อมท่าออดอ้อนประจำตัว แล้วอ้างว่าก็น้องแจ็คอยากซื้อให้คนที่น้องแจ็ครักไม่ได้เหรอ!.. เฮ้อ! ผมเคยซีเรียสถึงขั้นต้องนั่งจับเข่าคุยกันถึงเรื่องเงินๆ ทองๆ ถึงแม้จะไม่มีใครรู้ว่าเราคบกันก็ตาม (ยกเว้นพาย กับไอ้ริว และพวกเพื่อนในวงมัน) แต่ผมก็ไม่อยากให้ใครมาคิดว่าผมมาเกาะมันกิน แค่มาอยู่คอนโดมันฟรีๆ แค่นี้ก็รู้สึกเอาเปรียบมันมากแล้ว จริงๆ มันจะไม่ยอมให้ผมจ่ายค่าน้ำค่าไฟด้วยซ้ำ แต่ผมไม่ยอม และยื่นคำขาดว่าถ้าไม่ให้จ่ายค่าน้ำค่าไฟ ผมจะไม่อยู่ด้วย มันถึงได้ยอม
“สัตว์! ไม่เอา… ถ้ายุ่งยากนักก็ไม่ต้องไป”
“งั้นให้ยืมก่อน ผ่อนที่หลัง ไม่คิดดอก ไม่กำหนดระยะเวลา จะผ่อนกันไปเลยทั้งชีวิต น้องแจ็คก็ไม่ว่า” เฮ้อ! ไม่เคยมีใครเถียงไอ้แจ็คชนะหรอกนะครับ ไม่ใช่ว่ายอมแพ้เพราะมันมีเหตุผลที่ดีกว่า แต่ทุกคนมักรำคาญในความกวนประสาทของมัน เลยต้องยอมๆ ไปซะ
“ไม่เอา! กูไม่ชอบเป็นหนี้ใคร” ผมยังยืนยันหัวชนฝา
“หากเป็นหนี้แล้ว ขอให้เป็นหนี้รักเถิด!!! เป็นหนี้รักกับน้องแจ็ค คนที่พี่ฟี่รักนะ พี่ฟี่จะเล่นตัวไปทำไมกัน น้องแจ็คเลิฟยูวววววว” สาบานว่ามันกำลังบอกรักกูอยู่!
“แจ็ค... กูจริงจังนะ อย่าทำเป็นเล่นได้เปล่าวะ!”
“กูก็ซีเรียสนะเว้ย เห็นกูเล่นอยู่เหรอ นี่พูดจริงทุกคำเลยนะ... ไปเหอะ... กูอยากไปออสเตรียจริงๆ มึงก็รู้ว่ากูเรียนดนตรีคลาสสิค กูก็อยากไปอยู่ท่ามกลางเมืองที่เต็มไปด้วยดนตรีคลาสสิค แล้วออสเตรียก็มีงานศิลปะอย่างอื่นเต็มไปหมดเลยนะ เห็นไหม กูวางแผนมาดี ยิงปืนนัดเดียวได้นกฮูกสองตัว... กูได้เสพดนตรี มึงได้เสพงานศิลป์ วินวินทั้งสองฝ่าย เวียนนา ออสเตรียนี่แหละ เปรียบเสมือนตัวแทนรักของเราสองนะจ๊ะ เพราะมันเป็นเมืองแห่งดนตรีและศิลปะอยู่ร่วมกันอย่างสันติเหมือนเราไง” ผมไม่ได้สนใจว่าทำไมต้องนกฮูกสองตัว แต่กับสิ่งที่มันพูดมาก็น่าสนใจอยู่ไม่น้อย ที่ผมพยายามปฏิเสธมันอยู่ ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากไปออสเตรียนะ ใครๆ ก็อยากไปประเทศสวยๆ เต็มไปด้วยความงดงามทางศิลปะอยู่แล้ว แต่เพราะผมเกรงใจมัน... โว้ย!!! เอาไงดีวะกู
“ไปเห้อะ! นะ ไม่ต้องคิดเยอะ ไม่ต้องเกรงใจ อย่าคิดว่ามันเป็นการเอาเปรียบกู... กูมีงานทำ หาเงินใช้เอง ไม่ได้แบมือขอเงินพ่อแม่ ฉะนั้น นี่เงินกู กูก็อยากใช้กับคนที่กูรัก ก็เหมือนมึงนั่นแหละ ที่เกรงใจไม่ยอมใช้เงินกู เพราะรักกู... ชิมิล่ะ พี่ฟี่รักน้องแจ็คม้าก มากชิมิ”
“เอาแบบนี้! กูจะขอยืมค่าตั๋วเครื่องบินกับค่าที่พักมึงก่อน... ส่วนค่ากิน ค่าเดินทางในประเทศ หารสองโอเคไหม ถ้าไม่โอเคก็ไม่ต้องไป” ผมยื่นคำขาดสุดท้าย กะไว้แล้วว่าถ้ามันยังงอแงใส่อีก ผมจะยกเลิก และหนีมันกลับบ้านที่ต่างจังหวัดแทน
“ก็ได้ๆๆๆๆ น้องแจ็คไม่ใช่คนเรื่องมากอยู่แล้ว”
“งั้นมึงก็หาว่ากูเรื่องมากสินะ”
“กูพูดตรงไหน... ชอบเข้าใจเจตนาน้องแจ็คผิด” เออ เรื่องของมึงเหอะ กูขี้เกียจเถียงด้วยแล้ว
“แล้ววีซ่าต้องทำยังไงล่ะ...” ผมมีแต่พาสปอร์ท ที่เคยไปทำทิ้งไว้เมื่อปีที่แล้ว ส่วนวีซ่านี่ไม่เคยรู้เรื่องว่าเขาต้องดำเนินการกันยังไง
“เดี๋ยวกูจัดการให้ มึงแค่ไปขอหนังสือรับรองจากทางมหา’ลัยมา แล้วก็ขอสเตจเม้นท์ของมึงเองก็ได้ เพราะว่างานฟรีแลนซ์ที่ทำก็ได้เดือนละหลายหมื่น มีเงินหมุนเวียนตลอด แต่เดี๋ยวกูไปเติมเงินก้อนไว้อีกสักก้อนดีกว่า ในบัญชีจะได้ตัวเลขสวยหรู แล้วก็พรุ่งนี้ไปถ่ายรูปไว้ด้วย ไปร้านแถวสยามก็ได้ บอกเขาว่าทำวีซ่ายุโรปนะ เขารู้ว่าต้องถ่ายยังไง ส่วนพวกเอกสารที่เหลือเดี๋ยวกูเอามาให้กรอก จบ!” ผมอดแปลกใจความคล่องตัวของมันไม่ได้ คือ… ผมไม่คิดว่าคนอย่างไอ้แจ็คจะทำอะไรแบบนี้เป็น
“มึงดูเป็นการเป็นงานมากนะ”
“แหม น้องแจ็คก็ต้องมีโหมดจริงจังบ้างสิ น้องแจ็คไม่ใช่คนบ้านะจะได้ฮาตลอดเวลา…” อย่างน้อยก็สบายใจได้ ว่าการไปครั้งนี้ผมจะไม่ต้องเอาชีวิตไปทิ้งที่เวียนนา
…………………..
…………………...
วันรุ่งขึ้น… ผมโทรชวนพายออกมาเป็นเพื่อนถ่ายรูปเพื่อนำไปขอวีซ่า เพราะสปอร์นเซอร์การท่องเที่ยวของผมมันต้องไปเยี่ยมอาม่าอากงกับที่บ้าน พายตอบตกลง แต่บอกว่าจะมีสารถีคุณสามีของมันไปด้วย จริงๆ ไม่ต้องบอกผมก็รู้ว่าถ้าไอ้ริวไม่มีงาน เมียไปไหนมันก็ไปด้วยทุกที่ ไอ้คู่นี้มันตัวติดกันเวอร์!
“ร้านนี้เรามาถ่ายบ่อย รูปออกมาโอเค แล้วเขารู้เลยว่าไปประเทศไหนต้องให้มีรายละเอียดอะไรบ้าง สบายใจได้” หลังจากที่พายพาผมมาถ่ายรูปที่ร้านประจำใจกลางสยามสแควร์เสร็จแล้ว เราก็ตกลงใจว่าจะกินเนื้อย่างกันเป็นมื้อบ่ายควบเย็น
“อืม… เราไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรพวกนี้หรอก นี่ก็ดีนะที่แจ็คมันจัดการพวกเรื่องเอกสารให้ด้วย ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างมันจะทำอะไรแบบนี้เป็น”
“หึหึ มันน่ะอย่างเชี่ยวชาญเลยแหละ เพราะบ้านมันเที่ยวต่างประเทศกันบ่อย ปีนึงไปสามสี่ครั้ง เดี๋ยวทัวร์ยุโรป อเมริกา ออสเตรเลีย ญี่ปุ่น เกาหลี ลาว เวียดนาม ไปกันตลอด ไอ้แจ็คก็เลยมีหน้าที่จัดเตรียมพวกเอกสาร ส่วนคนอื่นๆ ในบ้านก็จัดการเรื่องเที่ยว เรื่องที่พักอะไรกันไป อ่อ! แล้วหน้าอย่างไอ้เหี้ยแจ็คเนี่ยนะ อย่าได้ดูถูกไปเชียว… มันฟัง พูด อ่านเขียนภาษาอังกฤษได้ในระดับยอดเยี่ยม ภาษาจีนกลาง กวางตุ้ง ผักบุ้งไฟแดงห่าอะไรมันก็พูดได้ ตอนมันเรียนประถม มัธยม บ้านมันส่งไปซัมเมอร์ต่างประเทศเกือบทุกปี” หะ!!! นี่เป็นความรู้ใหม่เกี่ยวกับตัวมันที่ผมไม่รู้มาก่อน ถ้าไม่ได้ยินจากปากเพื่อนสนิทของมันอย่างไอ้ริว ผมก็คงหัวเราะแล้วก็คิดว่าเรื่องนี้อำกันเล่นแน่ๆ
“ก็มีแต่มึงนี่แหละที่โง่ภาษาที่สุดแล้ว” ไอ้พายหันไปบีบแก้มแฟนมันดึงเล่นไปมาประกอบการด่า
“เออ! ไอ้คนเก่ง…”
“อ๊ะ แน่นอน… ว่าแต่ก็น่าอิจฉานะเนี่ยได้ไปเที่ยวเวียนนาด้วย… พวกพระราชวัง กับโบสถ์แบบบาโรกสวยมากเลย”
“ไปด้วยกันไหมพาย ยังไงก็มีนายทุนอยู่แล้วนี่” ผมหันไปยักคิ้วให้นายทุนไอ้พาย… ไอ้ห่าริวเลยมอบนิ้วกลางให้ผมเป็นรางวัล
“มันไม่ไปหรอก ประเทศสวยงาม ถึงมีศิลปะที่มันชอบให้ดู แต่ไม่มีแหล่งช้อปปิ้งหรูให้มันผลาญเงินผัว คุณพายเขาไม่ถ่อไปให้เสียเวลา” ผัวไอ้พายตอบแทนเจ้าตัว
“อืม… นับว่ารักกันจริง ตอบคำถามได้ตรงใจมากๆ” ไอ้พายยกมือขึ้นลูบหัวไอ้นักร้องดัง
“สัตว์!” แหม พวกมึงนี่หวานกันตลอดเลยนะ
“แล้วหยุดยาวไปไหนกันวะ” ผมถามไอ้คู่ปาท่องโก๋ตรงหน้า
“กูกับไอ้พายจะพาพ่อกับแม่แล้วก็น้องเพลินไปเที่ยวญี่ปุ่นกันน่ะ” ไอ้ริวตอบก่อนจะคีบเนื้อวัวที่สุกกำลังดีจากเต่าขึ้นมาเป่า จิ้มน้ำจิ้มแล้วส่งเข้าปากไอ้คนข้างๆ ที่นั่งอ้าปากรอรับ! มันก็กินกันไปป้อนกันไปตีกันไปตามเรื่อง
“อืมดีเลยไว้จะฝากซื้อพวกปากกาหมึกสีหน่อยนะ เดี๋ยวจดรุ่น กับสีไปให้”
“ได้เลย ส่งมาทางแชทหรือเมลก็ได้ เราก็กะซื้ออยู่เหมือนกัน”
ผมกินข้าวกับพวกมันสองคนเสร็จ ก็ขอตัวแยกกลับบ้าน ไอ้สองคนเขาจะไปกินขนมกันต่อ แต่ผมเป็นพวกไม่ชอบของหวานเลยขอบายดีกว่า
“ทำไมกลับเร็วจัง” ผมทักอย่างแปลกใจ เมื่อเปิดประตูห้องเข้าไปแล้วเจอไอ้เจ้าของห้องนั่งดีดดับเบิ้ลเบสอยู่ตรงมุมเครื่องดนตรีของมัน ทั้งห้องไอ้แจ็ค และห้องไอ้ริวมีความเหมือนกันก็คือมันบุห้องด้วยวัสดุเก็บเสียงเพื่อเอาไว้ซ้อมดนตรีได้
“เบื่อๆ น่ะ” ไม่ใช่ไอ้แจ็คภาคปกติแน่ๆ ถ้าตอบคำถามคุณด้วยประโยคแบบธรรมดาสามัญและแสดงอารมณ์แบบมนุษย์ปกติทั่วไป แสดงว่ามันต้องเกิดอะไรขึ้นสักอย่าง
“มีอะไร…” ผมเดินไปนั่งบนเก้าอี้สตูตัวสูงที่ตั้งอยู่ข้างๆ มัน
“…………” ไอ้แจ็คหยุดดีดเครื่องสายในมือ ก่อนจะมองหน้าผมแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ
“โอกาสสุดท้าย จะพูดหรือไม่พูด ถ้าไม่พูดกูจะไปอาบน้ำแล้วนะ” คนอยากไอ้แจ็คต้องขู่บ้าง ปลอบบ้าง แต่ที่แน่ๆ เราต้องไม่ประสากับสิ่งที่มันกวนส้นตีนมา
“… อาโกวพอรู้ว่ากูกำลังจะไปเวียนนา เขาก็ฝากให้กูพาไอ้เจ๋งลูกเลี้ยงของอาโกว มันเป็นลูกติดของโกวเตี๋ย หมายถึงอาเขยน่ะ ไอ้เด็กนี่เด็กกว่าเราสักสองสามปีได้ กูไม่ค่อยสนิท นานๆ จะเจอกันทีเวลารวมญาติ จริงๆ มันจะไปหาแม่มันที่เยอรมัน แต่พอมันได้ยินกูพูดกับโกว ว่ากูจะไปออสเตรีย มันก็พูดว่าอยากไปออสเตรียบ้าง มันยังไม่เคยไปเลย… แล้วโกวก็เลยเสนอว่า ให้มันไปกับพวกเราก่อน ฝากพวกเราพามันไปเที่ยวด้วยสัก 3 วัน ค่อยปล่อยมันไปหาแม่ที่เยอรมัน… กูขอโทษนะ… เหี้ยเอ๊ย กูอุตส่าห์วางแผนว่าจะเที่ยวด้วยกันสองคน ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยวะ”
ผมไม่เคยเห็นมันหงุดหงิดขนาดนี้มาก่อน ผมรู้ว่ามันรู้สึกแย่แค่ไหน แต่มันก็คงจะปฏิเสธอาโกวของมันไม่ได้จริงๆ
“ไม่เป็นไรนี่หว่า แค่ 3 วันเอง เราไปกันเป็นอาทิตย์นะ ยังไงก็ยังมีเวลาเหลืออยู่ด้วยกันตั้งเยอะ” ผมยกมือขึ้นไปลูบที่บ่าของมันแล้วตบเบาๆ เป็นเชิงปลอบใจ คนหน้ายู่ยี่ ก็หันมามองผมด้วยแววตาสำนึกผิด
“ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ กูปฏิเสธไม่ได้เลย ป๊ากูก็เห็นดีเห็นงามไปด้วย มีแต่แม่เท่านั้นที่รู้ว่ากูอึดอัด”
“ขอโทษทำไม… มึงไม่ได้ทำอะไรผิดเลย จะมีใครไปด้วยสักกี่คนมันก็ไม่สำคัญเท่ากับว่า เราได้ไปด้วยกันหรอกนะ” นานๆ ครั้งผมจะพูดอะไรหวานๆ แบบนี้ออกมาบ้าง เล่นเอาเขินเองเหมือนกันนะ
จุ๊บ!
ไอ้บ้าแจ็คมันโน้มหน้ามาจูบ แล้วแช่ปากนิ่งเอาไว้อยู่เกือบ 10 วินาที แล้วมันก็เปลี่ยนเป้าหมายไปเป็นหอมแก้มผมสองฟอดใหญ่ๆ ติดกัน
“ไม่มีใครจะใจกว้าง ใจดี มีเมตตา หน้าตาหล่อเหลา เท่าเมียน้องแจ็คอีกแล้ว… รักฟี่ที่สุดในโลกเลย!!!” แม้จะดูเป็นคำบอกรักที่ไม่ค่อยจริงจังนัก แต่ผมเชื่อว่ามันหมายความตามนั้นจริงทุกคำพูด!
ต่อด้านล่างนะคะ
V
V
V
-
หลังจากวันที่ไปทำวีซ่า ผ่านไปสองอาทิตย์ผมก็ได้รับ และพอได้วีซ่า กำหนดการเดินทางของเราก็คืออีกสามวันข้างหน้า โชคดีที่กำหนกการเที่ยวของพาย อยู่ก่อนหน้าของผมแค่วันเดียว พายก็เลยจัดการพาผมไปช้อปพวกเสื้อกันหนาว กับลองจอน ผมต้องรีบกำชับว่าไม่เอาของแบรนด์และของแพง ไอ้พายก็เลยพาไปพวกร้านเอ้าท์เล็ท และมาบุญครอง
พอวันเดินทางมาถึง พวกผมเลือกที่จะใช้บริการของสายการบินเมืองแขก ต้องไปเปลี่ยนเครื่องที่ดูไบ ตอนแรกไอ้แจ็คจะเลือกสายการบินที่บินตรงจากกรุงเทพฯ ไปเวียนนา จะได้ใช้ระยะเวลาแค่ 11 ชั่วโมง แต่พอผมได้ดูราคาเปรียบเทียบแล้ว ผมยอมใช้เวลานานกว่านั้นอีกสัก 7 – 8 ชั่วโมง เพื่อที่จะลดราคาตั๋วมาอีกหมื่นกว่าบาท เถียงกันไปมาอยู่พักใหญ่จนผมต้องแกล้งทำเป็นนิ่งและโกรธ ไอ้แจ็คเลยยอม แต่ก็บ่นอุบอิบเล็กน้อยตามประสามันนั่นแหละ
เที่ยวบินของพวกเราจะออกจากกรุงเทพฯ ตอนตีหนึ่งครึ่ง ผมกับไอ้แจ็คก็เลยตกลงกันว่าจะไปถึงกันสักสามทุ่ม
“เฮียแจ็ค…” ผมหันกับไอ้แจ็คหันไปตามเสียงเรียก ก็ได้เห็นเด็กผู้ชายตัวสูงประมาณไอ้แจ็ค ตาตี่ยิบหยี บ่งบอกสัญชาติ ในชุดกางเกงยีนส์ขาเดปสีเข้ม รองเท้าผ้าใบหุ้มข้อยี่ห้อดัง เสื้อยืดแขนยาวลายทางสีน้ำเงิน ในมือขวาพาดเสื้อแจ็คเก็ตยีนส์ตัวหนา และมือซ้ายลากกระเป๋าเดินทางใบโต เดินเข้ามาหาเราสองคน
“เออ… หวัดดีๆ ฟี่ นี่เจ๋งญาติกู… ส่วนนี้ฟี่ เพื่อนเฮีย” เท่าที่รู้ประวัติโดยคร่าวๆ จากไอ้แจ็คก็คือ เจ๋งเรียนอยู่ปี 2 คณะนิเทศศาสตร์ เอกภาพยนตร์ มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง เจ๋งเป็นลูกเลี้ยงของอาโกวไอ้แจ็ค แต่ก็เป็นลูกเลี้ยงที่อาโกวมันรักมาก เพราะเลี้ยงมาตั้งแต่เด็กๆ และอาโกวไม่มีลูกเป็นของตัวเอง
“หวัดดีครับพี่ฟี่…” ไอ้น้องเจ๋งหันมาส่งยิ้มให้ผมและยกมือไหว้
“ดีครับ” ผมยกมือขึ้นรับไหว้ เสร็จแล้วไอ้แจ็คก็เลยจัดการให้พวกเราไปเช็คอินโหลดกระเป๋า แล้วเข้าไปหาร้านนั่งดื่มกาแฟกันด้านใน
“พี่ฟี่เรียนคณะเดียวกับเฮียแจ็คเหรอฮะ” หลังจากที่พวกเราได้เครื่องดื่มและที่นั่งในร้านกาแฟแบรนด์ดัง วงสนทนาย่อมๆ ก็เกิดขึ้น
“เปล่าหรอก… พี่เรียนมัณฑนศิลป์น่ะ แต่มหาวิทยาลัยเดียวกัน”
“โอโห เก่งจัง… ตอนเอนท์ฯ เจ๋งเลือกเป็นอันดับหนึ่งเลยคณะพี่ฟี่เนี่ย แต่ไม่ติด” ผมยิ้มรับคำชม… แต่ไม่ได้ตอบอะไรต่อ ปกติผมเป็นคนไม่ช่างพูดอยู่แล้ว ก็เลยเลือกที่จะตอบเฉพาะที่เป็นคำถามมากกว่า… แต่ที่หน้าแปลกใจก็คือ ไอ้คนข้างๆ ผมเนี่ย กลับเงียบผิดปกติ หรือมันจะง่วงนอน ก็ไม่น่าใช่ ปกตินอนดึกจะตาย… หรือว่ายังแอบไม่พอใจที่เจ๋งมาด้วยกับพวกเรา
“แล้วพี่สองคนไปสนิทกันได้ยังไงล่ะ” ผมหันไปมองหน้าไอ้แจ็ค แต่ไอ้แจ็คกำลังมองหน้าไอ้น้องเจ๋งอยู่
“เฮ้ยเจ๋ง แม่เฮียยังไม่ถามเยอะขนาดนี้เลยนะเว้ย” ไอ้แจ็คพูดด้วยน้ำเสียงขำๆ เหมือนทีเล่นทีจริง แต่ผมรู้ว่ามันไม่ได้เล่นกับประโยคนี้
“แหม เฮียก็ ก็แค่ชวนคุยน่า… อะๆ คุยเรื่องทั่วๆ ไปก็ได้… พี่ฟี่แบกกล้องไปสองตัวเลยเหรอฮะ ใช้รุ่นไหนบ้างเนี่ย” แล้วมันก็เปลี่ยนเรื่องไปเป็นเรื่องกล้องของผม
“ใช้ Canon 5D น่ะ ตัวมาร์คทรี… ส่วนอีกตัวเป็นกล้องฟิลม์ทวิน เลนส์”
“โอโห ใช้มาร์คทรีด้วยสุดยอดอีกแล้ว... ปีที่แล้วเจ๋งก็ขอป๊าแต่ป๊าไม่ยอมซื้อให้บอกว่ามันแพงเกินไป แต่มันก็สมราคาแหละเนอะพี่… ตัวทวิน เลนส์นี่ก็โคตรเท่เลย แสดงว่าพี่ฟี่ต้องถ่ายรูปเก่งแน่ๆ” ใช่ครับมาร์คทรีของผมมันแพงหลักแสน แต่ผมซื้อตัวนี้ด้วยเงินเก็บที่ผมทำงานหามาเอง แม้ตอนซื้อ ส่วนต่างที่ขาดเหลือจากเงินเก็บ ผมจะยืมเงินพายก่อน แต่ผมก็ค่อยๆ ทยอยผ่อนจนครบแล้ว แม้พายมันจะบอกว่าไม่ต้องรีบก็ตาม
“ฟี่มันรับงานด้วย ก็ซื้อมาใช้ประโยชน์ แล้วมันก็เก็บเงินซื้อเอง ไม่เหมือนเรานี่หว่า โกวเตี๋ยไม่ซื้อให้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก” สังเกตอะไรกันไหม… ตั้งแต่ไอ้น้องเจ๋งนี่มา ไอ้แจ็คก็ไม่มีบทสนทนาแบบกวนๆ ตามประสามันเลยสักนิดเดียว ทุกประโยคแฝงความไม่พอใจอย่างที่ถ้าคนไม่สนิทก็คงจับไม่ได้ แต่ผมดันรู้สึก
“โหเฮียก็… ป๊ารวยจะตาย ให้ลูกแค่นี้ขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก… เออ พี่ฟี่รับสอนถ่ายภาพไหม เจ๋งจะมาสมัครเป็นลูกศิษย์” มึงจะมาเรียนทำไมวะ ได้ข่าวว่ามึงเรียนเอกภาพยนตร์ ซึ่งมันก็ต้องเรียนถ่ายภาพนิ่งอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ
“ไม่รับหรอก… พี่ติดงานโปรเจคจบกับงานฟรีแลนซ์ที่รับทำน่ะ ไม่มีเวลา แล้วก็พี่ไม่ได้เก่งทฤษฏีขนาดสอนใครได้ เจ๋งเรียนภาพยนตร์น่าจะได้ทฤษฎีมากกว่าพี่อีกนะ”
“ก็เรียนที่มหา’ลัยเหมือนกันแหละพี่ แต่อยากเก่งกว่าเพื่อนไง” ไอ้เด็กนี่มันมีทัศนคติแปลกๆ อยากเก่งกว่าเพื่อน แต่หาที่เรียนเพิ่ม ทำไมไม่ขยันพยายามด้วยตัวเองก่อนวะ
“งานศิลปะทุกอย่างถ้าไม่ฝึกซ้อมมันก็ไม่มีทางเก่งขึ้นมาได้หรอก… อย่างเฮียของเจ๋งเนี่ย ซ้อมดนตรีวันละ 4 ชั่วโมงเชียวนะ ไม่งั้นจะเป็นศิลปินดังขนาดนี้ได้ยังไงถ้าไม่ขยันจนเก่ง”
“พี่ฟี่เจ๋งโคตรไปเลย! ทั้งเรื่องเรียน เรื่องสไตล์ แถมคำสอนก็ยังเจ๋งอีก… เจ๋งโคตรชอบคนแบบพี่เลย คิดถูกจริงๆ ที่มาทริปนี้ ชักไม่อยากอยู่ด้วยแค่สามวันแล้วสิ” อะไรของมันวะไอ้เด็กนี่ ทำท่าทางเหมือนเห่อของเล่นใหม่
“สามวันก็คือสามวันนะเจ๋ง… เพราะว่าอาโกวฝากไว้แค่นั้น” เสียงไอ้แจ็คเรียบมาก ทำเอาผมนึกถึงตอนที่เราเคยทะเลาะกันเรื่องน้องพาย ตอนนั้นมันก็ใช้น้ำเสียงแบบนี้แหละที่พูดตอนโมโห
“โอเคๆ เจ๋งก็แค่พูดเฉยๆ น่า เฮียก็ทำเป็นซีเรียสไปได้… อะไรกันปกติเฮียแจ็คไม่ใช่คนซีเรียสสักหน่อย ออกจะเฮฮา พูดเก่งจะตาย ใครอยู่ใกล้ๆ ก็รักเฮียกันทั้งนั้น… พี่ฟี่รู้ไหมว่าเฮียน่ะ เขาเป็นที่ภาคภูมิใจของวงตระกูลเลยนะ ทั้งโด่งดัง แฟนคลับก็ชื่นชม น่าอิจฉาจริงๆ” ประโยคที่เหมือนจะชื่นชมเหล่านี้ ทำไมถึงทำให้ผมรู้สึกว่าคนพูดกำลังพูดเพราะหมั่นไส้และอิจฉาไอ้แจ็คอยู่… หรือผมจะคิดมากไปเอง!
“ไปห้องน้ำไหมมึง” ผมหันไปสะกิดคนข้างๆ แล้วชวนไปเข้าห้องน้ำด้วยกัน ผมว่าไอ้แจ็คกำลังอึดอัด และมันคงอยากคุยอะไรกับผมเป็นการส่วนตัว
“เจ๋งไปด้วยสิพี่ กำลังปวดฉี่อยู่พอดี” เฮ้ย ไอ้เด็กนี่ยังไงวะเนี่ย
“งั้นเจ๋งก็ไปก่อนเลย เดี๋ยวพี่สองคนเฝ้าโต๊ะให้ แล้วกลับมาค่อยผลัดกันไป” ไอ้เจ๋งทำหน้าผิดคาดไปแว้บนึง ก่อนที่จะพยักหน้าแล้วส่งยิ้มให้ผม และมันก็ลุกเดินออกไป
“เป็นอะไรรึเปล่า” ผมเอ่ยถามคนข้างๆ ทันทีที่ไอ้น้องเจ๋งลับสายตาไป
“กูรำคาญมัน” ไอ้แจ็คพูดขึ้นมาอย่างหงุดหงิด
“ไม่สมกับเป็นมึงเลยนะ… ปกติน้องแจ็คเคยรำคาญอะไรซะทีไหน มีแต่คนรำคาญน้องแจ็คสิถึงจะถูก” ผมพยายามพูดให้มันได้ขำ แต่มันก็ยังทำหน้าเซ็งอยู่ดี
“ไม่เอาน่ายิ้มหน่อยนะ… เดี๋ยวสามวันมันก็ไปแล้ว ไม่เป็นไรหรอก”
“กูไม่ชอบที่มันมาฉอเลาะมึง ไม่ชอบที่มันมาทำเป็นชื่นชมมึง ไม่ชอบที่มันชอบชวนมึงคุย กูไม่ชอบให้ใครมาลั้ลลากับแฟนกูยกเว้นกู…” ไอ้คนเอาแต่ใจ… หึหึ อาการหมาแจ็คหวงก้างสินะ
“ก็มันเด็ก… มันก็แค่เห่ออะไรที่มันรู้สึกว่าโคตรเจ๋ง โคตรเก่ง โคตรแนวอะไรแบบนี้ มันไม่ได้อะไรกับกูหรอก” ผมก็หวังว่ามันจะแค่นั้นนะ
“เหี้ยเจ๋งมันเป็นเกย์นะ…”
“เฮ้ย! ถามจริง… แล้วมึงรู้ได้ยังไง” ผมตกใจนะเนี่ย ก็ดูจากภายนอกแล้ว มันก็เหมือนเด็กตี๋ที่แต่งตัวแนวๆ คนหนึ่ง แม้หน้าตามันจะขาวเนียนก็ตามเถอะ มันก็เป็นไปตามสัญชาติเฉยๆ ไม่ได้คิดว่าคนหน้าขาว ปากอมชมพูจะต้องเป็นเกย์ทุกคนหรอกนะ
“กูเคยเจอมันในผับ วันนั้นวงกูไปเล่นตอนหัวค่ำ เล่นเสร็จก็อยู่กินเหล้ากันต่อ แล้วตอนกูเดินไปเข้าห้องน้ำ กูเจอไอ้เจ๋งยืนดูดปากกับผู้ชายอยู่ในห้องน้ำ มันก็ตกใจที่เจอกู แล้วรีบมาขอร้องให้กูอย่าบอกเรื่องนี้กับป๊าและหม่าม้ามัน ถึงกูจะเป็นพวกขี้เสือก แต่กูก็ไม่ได้สนิทกับมันไง ก็เลยรับปากแล้วก็ไม่เคยบอกเรื่องนี้กับใคร มีมึงเป็นคนแรกนี่แหละที่รู้”
“ก็เลยกลัวว่ามันจะจีบกูงั้นสิ”
“กลัวดิ… ก็บอกแล้วว่าเมียพี่แจ็คยิ่งหล่อๆ อยู่ด้วย พี่แจ็คก็ต้องหวงเป็นธรรมดา” ไอ้แจ็คกระซิบเบาๆ คงเพราะกลัวใครจะได้ยินแล้วจะเป็นข่าว ปกติประโยคแบบนี้ของมันจะได้รับประโยคคำด่าจากผมเป็นการตอบแทน แต่ครั้งนี้ผมกลับยิ้ม เพราะไอ้แจ็คคนเดิมของผมกลับมาแล้ว!
“ตั้งแต่ที่มึงกับกูเป็นอะไรกัน… กูก็ยังไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองชอบผู้ชาย หรือมองผู้ชายคนอื่นอยู่ดี… ก็เห็นจะมีก็แต่พ่อศิลปินใหญ่แถวนี้เท่านั้นแหละนะที่กูมอง!”
“รักน้องแจ็คสินะ”
“เออสิ… ก็รักมาตั้งนาน รักอยู่คนเดียวนี่แหละตอนนี้” หวานเอาใจเค้าสักหน่อย
“พูดจาน่ารักแบบนี้… พอถึงเวียนนาปุ๊บ ต้องให้้น้องแจ็คจ้ำจี้มะเขือเปาะกระเทาะหน้าแว่นเป็นรางวัลซะหน่อยนะ” จริงๆ กูควรปล่อยให้มันนั่งอึดอัด และเงียบต่อไปจะดีกว่า ไอ้ห่านี่กลับเข้าสู่โหมดปัญญาอ่อนอีกแล้ว
“กระเทาะหน้ามึงสิ… สัตว์! ไปเที่ยวไม่ได้ไปเปลี่ยนที่เอากัน…”
“ก็เค้าอยากเอากันต่างประเทศบ้าง… น้องแจ็คอยากมีประสบการณ์ในต่างแดน” เหี้ยนี่พูดเหมือนมาทัศนศึกษา แต่ใจความคือชวนเอากัน… เวียนหัวกับมันจริงๆ
“พอแล้วไอ้เหี้ย น้องมึงมาแล้ว!” โชคดีที่ผมเหลือบไปเห็นไอ้น้องเจ๋งกำลังเดินเข้ามาในร้านกาแฟพอดี เราเลยต้องหยุดบทสนทนาตามประสาผัวๆ เมียๆ ลง
หลังจากที่เจ๋งกลับมาผมกับไอ้แจ็คก็เดินไปเข้าห้องน้ำด้วยกัน ไอ้นี่ก็ปรับโหมดกลับมาร่าเริงห่าเหวได้อีกครั้ง… ถึงแม้ปากผมจะด่าความเลื้อนของมันออกไป แต่ใจผมก็แอบยิ้มที่เห็นมันกลับมาเป็น ‘น้องแจ็ค’ คนเดิม
พวกเรานั่งคุยกันต่ออีกพักใหญ่ พอใกล้เวลาที่จะบอร์ดดิ้ง ก็พากันเดินไปที่เกต… ช่วงที่นั่งคุยกันต่อ ส่วนใหญ่ก็ไม่มีประเด็นอะไร ไอ้เจ๋งก็พยายามจะชวนผมคุยเรื่องกล้อง เรื่องโปรแกรมออกแบบ แต่ใช่ว่าจะมีแค่ไอ้เจ๋งที่ผูกขาดการสนทนา เพราะไอ้ห่าตัวข้างๆ ผมก็กลับมาสู่โหมดกวนส้นตีนอีกครั้ง มันก็พยายามหาเรื่องที่จะคุยกับผมแบบที่กันไอ้เจ๋งออกไปจากบทสนทนา เช่น เรื่องน้องเพลินหลานสาวไอ้ริว ที่ขึ้นมากรุงเทพฯ เพื่อจะเตรียมตัวไปเที่ยวญี่ปุ่นกับครอบครัว คุยเรื่องเพื่อนในวงมันบ้าง คุยเรื่องเพื่อนในกลุ่มผมบ้าง ไอ้เจ๋งก็ถูกผลักออกไปเป็นคนนอกโดยปริยาย ซึ่งผมรู้ว่าไอ้แจ็คตั้งใจแน่นอนครับ!
พอขึ้นเครื่อง… เราได้ที่นั่งทางด้านปีกขวาเรียงสาม ไอ้เจ๋งก็กำลังจะเข้าไปนั่งด้านในตามที่นั่งตั๋วของมัน แต่ไอ้แจ็คร้องห้ามเอาไว้ก่อน…
“เดี๋ยวก่อนเจ๋ง… ขอให้ฟี่มันนั่งริมหน้าต่างได้ไหม แกขึ้นเครื่องบินมาหลายครั้งแล้ว ฟี่มันเพิ่งขึ้นครั้งแรก เฮียอยากให้มันได้นั่งริม…” ผมมองหน้าไอ้แจ็คอย่างแปลกใจ แต่ก็รู้สึกปลื้มใจชะมัดที่มันอุตส่าห์จำได้… ผมเคยคุยกับมันก่อนมาว่าอยากถ่ายรูปท้องฟ้าจากบนเครื่องบินจัง จริงๆ ผมแค่บ่นลอยๆ และมันก็เหมือนจะไม่ได้สนใจอะไรด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้มันทำให้ผมรู้แล้วว่า… แม้เรื่องเล็กๆ น้อยๆ คนบ้าๆ บอๆ อย่างมันก็สนใจเป็นเหมือนกัน
“อ้าวเหรอ… อืมๆ ได้สิเฮีย เจ๋งไม่มีปัญหา พี่ฟี่เข้าไปเลย เดี๋ยวเจ๋งนั่งกลางก็ได้” ผมหันไปมองหน้าไอ้แจ็คแว้บนึง… อดเสียดายถ้าจะไม่ได้นั่งกับมัน และผมก็แอบเริ่มรำคาญไอ้น้องเจ๋งเล็กๆ ผมคิดว่าถ้ามันนั่งข้างผม คงชวนผมคุยไม่หยุดแน่ๆ
“แกนั่งริมทางเดินไปนั่นแหละ เดี๋ยวเฮียนั่งกลาง เฮียจะคุยเรื่องโปรแกรมเที่ยววันอื่นๆ กับฟี่มันด้วย” แล้วมันก็ทำให้ผมยิ้มออกมาอีกครั้ง! ไอ้แจ็คของผม… มันน่ารักเนอะ!
“เฮียแม่งโคตรดูแลพี่ฟี่อย่างดีเลยอ่ะ… นี่ถ้าไม่บอกว่าเป็นเพื่อนกัน เจ๋งคิดว่าเป็นแฟนกันซะอีกนะ” ไอ้เจ๋งที่ตอนนี้นั่งลงในเบาะริมทางเดิน พูดขึ้นมาในขณะที่กำลังรัดเข็มขัด… มันเหมือนจะเป็นประโยคบอกเล่าธรรมดาๆ แต่ก็เล่นเอาผมตกใจไม่น้อย… หรือว่าน้องมันจะรู้ ก็เห็นไอ้แจ็คบอกว่าน้องมันเป็นเกย์ หรือว่ามันจะดูออก… ตัวผมน่ะไม่กลัวหรอก ถ้าใครจะรู้ว่าคบผู้ชายด้วยกันเป็นแฟน เพราะผมมันโนเนม เป็นแค่ไอ้ฟี่ธรรมดาๆ แต่ไอ้แจ็คมันไม่ใช่ มันเป็นมือเบสวงเทอมินัล เป็นนักดนตรีโด่งดัง มีแฟนคลับทั่วทั้งประเทศ ถ้าหากเกิดเรื่องขึ้นมาอีก คราวนี้ทั้งวงคงโดนหาว่าเป็นวงร็อคเกย์แน่ๆ
“ไม่หรอก แจ็คมันก็ดูแลเพื่อนดีแบบนี้ทุกคนแหละ… มันเป็นคนชอบเทคแคร์คนอยู่แล้ว แล้วพี่ก็เพิ่งเคยไปเมืองนอกครั้งแรก ยิ่งเงอะๆ งะๆ ภาสงภาษาอะไรก็ไม่ได้ พี่ก็ย้ำไอ้แจ็คก่อนมาว่าอย่าทิ้งกูนะเดี๋ยวกูหลงตายอยู่ต่างประเทศ มันก็เลยต้องคอยเป็นไกด์จำเป็นนั่นแหละ” ผมที่ร้อนตัวก่อนไอ้แจ็ครีบหาเรื่องมาอธิบายยาวเหยียด แอบเห็นไอ้แจ็คนั่งยิ้มมุมปาก ทำหน้าเป็นทองไม่รู้ร้อนแล้วอยากจะลุกขึ้นกระทืบจริงๆ ไอ้ห่านี่ ไม่รู้จักช่วยกันแก้ตัวเลย!
“ฮ่าๆ เจ๋งรู้ เฮียแจ็คแกดูแลคนอื่นดีจะตาย ที่บ้านอาม่าอากงถามหาเฮียตลอด เวลาเฮียอยู่ด้วยเฮียแกก็จะเอาใจคนนู้นทีคนนี้ที… เจ๋งหมายถึงเอาใจใส่น่ะ… ใครๆ ต่างก็เอ็นดูเฮียกันทั้งนั้น” น้ำเสียงขำๆ แต่ประโยคเหมือนกัดไอ้แจ็คเล็กๆ อีกแล้ว ทำให้ผมอดหงุดหงิดใจไม่ได้… แต่ก็มีส่วนถูกที่ไอ้น้องเจ๋งมันพูด… ใครๆ อยู่ใกล้ก็รักไอ้บ้านี่ทั้งนั้น มันเป็นคนคุยสนุก อารมณ์ดี เฟรนด์ลี่เรี่ยราด น้อยครั้งมากที่มันจะอารมณ์เสีย
“ไม่ต้องเยินยอเฮียมากหรอกเจ๋ง เฮียรู้ตัวว่าเฮียหล่อ เฮียเก่ง เฮียเป็นที่รักของเด็ก และสตรีมีครรภ์ ไม่เว้นแม้แต่วัยชรา หมาแมว ใครๆ ก็รักเฮียกันทั้งนั้น เฮียได้ยินจนชินแล้วล่ะ ของแบบนี้เลียนแบบกันยากหน่อยนะ คนมันมีเสน่ห์ติดตัวมาตั้งแต่เกิด” หึหึ กวนตีนได้สมกับที่เป็นมันจริงๆ ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกเหมือนกำลังแอบเชียร์แฟนตัวเองในใจ ให้จัดการไอ้เด็กเจ๋งนี่ให้อยู่หมัดซะที และในที่สุดไอ้แจ็คก็ออกโรงจนได้ หลังจากที่นั่งหน้าอึน อึดอัดมาหลายชั่วโมง
“ฮ่าๆ… นอกจากเป็นที่รักแล้วนะพี่ฟี่ เฮียแกยังหลงตัวเองเก๊งเก่งแหละ” ไอ้เจ๋งพูดขำๆ อีกครั้ง
“คนเราพูดเรื่องจริง เขาไม่เรียกหลงตัวเองหรอกเจ๋ง… เขาเรียกรู้ตัวเอง ไม่ใช่คิดเอาเอง เอาเถอะ แกยังไม่รู้หรอกว่าการที่มีคนมาชื่นชมตัวเองเพราะตัวเองมีดีใช้ชื่นชมน่ะมันเป็นยังไง ถึงได้คิดเอาเองว่ามันคือการหลงตัวเอง เอาไว้รอแกมีดีก่อนนะไอ้หนุ่ม เดี๋ยวเฮียแจ็คจะเป็นคนชื่นชมแกคนแรกเลย” ไอ้แจ็คยักคิ้ว พร้อมยิ้มทะเล้นตบท้ายประโยคตามสไตล์ของมัน และผมก็ต้องรีบหันหน้าซ่อนรอยยิ้มไปทางริมหน้าต่าง… ไม่มีอะไรหรอกครับ ก็แค่ยิ้มชื่นชมแฟนตัวเองเท่านั้นแหละ!
“…เออ ว่าจะถามก็ลืมพี่ฟี่สักหรือเปล่าฮะ เจ๋งกำลังหาร้านสักอยู่เลย พี่ฟี่มีแนะนำไหม” แล้วไอ้น้องเจ๋งก็เปลี่ยนเรื่องไปซะอย่างนั้น มันชะโงกหน้าข้ามไอ้แจ็คมาคุยกับผมแทน
“ก็มีที่แนะนำให้ได้ เป็นของรุ่นพี่ที่รู้จักกัน…” ผมเลือกที่จะไม่ตอบคำถามเรื่องตัวเองสักรึเปล่า เพราะผมว่ามันค่อนข้างเป็นเรื่องส่วนตัว นอกจากจะเห็นเองแล้วทักขึ้นมา
“ดีเลย… ไว้เจ๋งจะให้พี่ฟี่พาไปนะ”
“จะสักน่ะขออาโกวแล้วเหรอ…” ไอ้แจ็คถามขัดขึ้นมา
“ขอแล้วสิเฮีย ไม่มีปัญหาหรอก… เฮียไม่สักบ้างเหรอ วงร็อคนะเฮีย สักแล้วเท่”
“ไม่เอาหรอก ผิวเฮียดีอยู่แล้ว จะไปสักทำไม… ”
“เจ๋งชอบจะตายคนที่มีรอยสัก… ว่าแต่พี่ฟี่มีรอยสักตรงไหนบ้างฮะ” แล้วมันก็วกเข้าเรื่องนี้อีกจนได้
“หลังเท้า ต้นแขนซ้าย แล้วก็ไหล่ขวา” ผมจำใจต้องบอกออกไป
“โห!!! เท่ไปเลย… เอาไว้ตอนที่เราไปรอเปลี่ยนเครื่องที่ดูไบ พี่ฟี่เปิดให้เจ๋งดูหน่อยนะ”
“ไม่ใช่รอยเท่ๆ ที่น่าอวดหรอกเจ๋ง อย่าดูเลย…” ผมตัดปัญหาด้วยการปฏิเสธอย่างสุภาพ ปกติผมไม่ใช่คนช่างเถียงอยู่แล้ว ถ้าไม่อยากทำอะไรก็จะพูดไปตรงๆ
“ไม่เป็นไรฮะ แค่รู้ว่าพี่ฟี่สักก็โคตรเท่แล้ว เจ๋งชอบ…” ชอบอะไรวะ รอยสักหรือชอบกู!
“เฮ้ยฟี่… เอาแผนที่มาดูกัน”
หลังจากนั้นไอ้แจ็คก็ตัดบทมาเรื่องเที่ยว แล้วก็เลิกสนใจไอ้เจ๋ง แต่ไม่นานไอ้เจ๋งก็พยายามจะมีส่วนร่วมในบทสนทนาตลอด จนผมต้องตัดบทอีกครั้งโดยการนอนหลับ… แม้จะไม่หลับจริงๆ แต่อย่างน้อยก็จะได้ยุติเสียงของไอ้เด็กนั่นไปได้สักที ผมว่าไอ้แจ็คเองก็คงรำคาญมันไม่ใช่น้อย…
แปลกดีนะ… ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้วไอ้น้องเจ๋งมีบุคลิกหลายๆ อย่างที่เหมือนไอ้คนข้างๆ ผม ไม่ว่าจะเป็นเรื่องพูดมาก ตื่นตัวตลอดเวลา เข้ากับคนอื่นง่าย ร่าเริง ยิ้มเก่ง เป็นกันเอง และมีความกวนจนน่าเวียนหัวอยู่ไม่น้อย แต่ทำไมผมถึงได้รู้สึกรำคาญไอ้น้องเจ๋งมากกว่าไอ้แจ็คหลายสิบเท่า หรือว่าจะจริงอย่างที่เขาว่า คนรักกัน อะไรๆ มันก็ดีไปหมด…
ไม่หรอก… แอบสารภาพเลยว่า ทุกวันนี้ ยังคงมีบางครั้งที่ผมรำคาญความพูดจาไม่อยู่กับร่องกับรอย และความกวนส้นตีนของไอ้คนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนผมอยู่นะ… แต่ ไม่รู้สิ! ผมรู้สึกชินกับไอ้แจ็คแบบนี้ซะแล้วมั้ง หรือผมจะไม่รู้ตัว ว่าตัวเองรักในความทะเล้นของมันเข้าให้แล้ว… ถ้ามันกลายเป็นคนเงียบๆ เรียบร้อย ก็คงไม่ใช่น้องแจ็คน่ะสิ!
to be continue
++++++++++++++++++++++++++
Mercy Talk :
+ บ้าจริงพี่ชาย! ฉันทำสำเร็จแล้ว ฉันลงนิยายก่อนครบสองเดือนได้แล้ว... ฮ่าๆๆๆ คราวนี้มาเร็วนะคะเนี่ย ปรบมือให้ตัวเอง ^^ กะว่าจะลงเป็นของขวัญวาเลนไทน์ แล้วก็อยากลงก่อนวันเกิดตัวเองหนึ่งวัน ^^ :-[ (แอร้ยยยยย ไม่ใช่นิยายรายสองเดือนแล้วนะตัวเธอว์)
+ อย่่างที่บอกไป ตอนนี้พาฟี่แจ็คมาให้หายคิดถึงกันค่ะ ตอนนี้คู่นี้เค้าหนีเที่ยวแหละ
+ เอาจริงๆ อยากจะบอกว่าตอนนี้ก็แอบดูเรื่อยๆ เหมือนเป็นชีวิตของทั้งคู่นะคะ ไม่ได้มีอะไรหวือหวามากนัก จะมีก็ไอ้น้องเจ๋งนี่แหละ ที่โผล่มาสร้างสีสันบ้างเล็กน้อย...
+ เอาเป็นว่าตอนหน้าไปดูสองคนนี้เที่่ยว แล้วลุ้นว่าไอ้น้องเจ๋งจะทำให้เฮียแจ็คแกของขึ้นได้อีกไหม
+ แต่เราว่าตอนนี้พี่ฟี่น่ารักเนอะ!!!
+ ขอบคุณทุกๆ คอมเม้นท์มากๆ เลยนะคะ ดีใจมากๆ เลยที่มีคนใหม่ๆ เข้ามาอ่านด้วย... ขอบคุณที่ยังคงตามเรื่องนี้กันอยู่แม้ว่าอีคนเขียนมันจะดองเปรี้ยว ดองเค็มขนาดไหนก็ตาม
+ คำผิดเดี๋ยวกลับมาแก้ค่า
+ ติดตามข่าวสาร หรือตอนสั้นๆ กันได้ในเฟสฯ ของเมอร์ซี่นะคะ
-
ชอบพี่ฟี...พี่ฟี่หล่อน่ารัก อิน้องแจคถึงจะดูกวนตรีนแต่ที่จริงเป็นคนละเอียดอ่อน ไม่ใช่กับฟี่คนเดียวนะกับคนอื่นๆด้วยเลยช่วยกลบความกวนของมันไปได้
แต่หลักๆรอบนี้เรารู้สึกว่าอิตัวส่วนเกินเจ๋งนี่จะสร้างความวุ่นวายนะ เพราะเราคิดว่ามันหลงรักอิน้องแจ็ค ที่มาพัวพันฟี่ก็เพราะชอบอิแจคแน่ๆเลย
รอตอนต่อไปนะค้า... อย่าปล่อยให้ค้างอยู่เวียนนานานนะค้า...มันหนาววววว
-
:n1: แจ็กจัดให้มันซักดอพดิ ทอดสะพานให้ฟี่จริงๆเลย ชิชิ
+1 จ้า
-
อั้ยย่ะ พี่ฟี่รักน้องแจ็คม๊ากมากเนาะ ^^ รอตอนต่อไป จะสวีท อิน ต่างแดนแล้วสินะ(รึเปล่า?)
-
รู้สึกว่าสั้น งี๊ดดดดดดดดด.... :z3:
ฟิน ณ เวลาเช้า :o8: ตื่นมาก็ฟิน ดีใจที่ได้อ่านเร็วกว่าสองเดือน อิอิ
ตอนนี้ออร่าหึงของน้องแจ็คแผ่กระจายโคตร
ว่าแล้วอีน้องเจ๋งนี่มันจะต้องสร้างอุปสรรคทริปหวาน น้องแจ็คพี่ฟี่แน่ ๆ
เล่นหยอดจีบตลอดเวลา น้องแจ็คก็ขัดได้ทุกดอก เยี่ยม! o13
สามวันแรกน้องแจ็คก็คงไม่มีประสบการณ์ในต่างแดนแน่เลย
เลยเกาะเป็นปลิงซะขนาดนี้.... อีน้องเจ๋งไปเกาะติดคนอื่นไป๊
พี่ฟี่เป็นของนุ้งแจ็คคนเดียวววววววว....
ปล. อิริวรู้ใจนุ้งพายเป็นที่สุดเมืองศิลปะที่ไม่มีที่ช็อปปิ้งไม่ใช่สไตล์เมียตัวเอง :laugh:
-
คู่นี้เค้าบอกรักกันแบบกวนๆ อิน้องเจ๋งแค่นั่งเครื่องไปด้วยกันมันยังสร้างความปวดหัวให้ฟี่-แจ็ค แล้ว 3 วันที่ต้องมีมันอยู่ด้วย สงสัย 2 คนนี้คงต้องกินพาราฯ เป็นกระปุก เพิ่งจะเห็นแจ็คหึงแล้วออกอาการแบบนี้ ทำเอาเขินแทนฟี่ :o8:
กด + ให้กับคนเขียนที่มาก่อน 2 เดือน :L2:
-
ฮาพี่ฟี่จริงๆเลย
55555 พี่ฟี่กับน้องแจ็คเนี้ย อ่านกี่ีรอบๆก็ฮาาา
รักกันแบบตลกๆๆๆ
แต่น้องเจ๋งเนี้ยมาทำใ้ห้พี่แจ็คเซ็ง ไม่ชอบใจอะำำไรกันป่าวหนอออ
-
รักกันแบบน่ารักกกกกกก :impress2:
3 นี้คงอยากฆ่าคน :laugh:
:call:
-
ฟี่น่ารักจริง ๆ
น้องแจ๊คพยายามขัดน้องเจ๋งตลอดเลย อิอิ
+1 ขอบคุณนะคะ
:L2:
-
ทริปหรรษา ??
+1
-
รักกันดีจริงคู่นี้555
-
น้องเจ็งต้องชอบพี่แจ็คแน่เลย แค่เอาพี่ฟี่เป็นตัวหลอก
ยากรู้เรื่องพี่บีมแล้วตกลงเป็นงั๊ย
-
น้องเจ๋งนี่ย่ารำคาญมากๆเลยค่ะ เหน็บไปเหน็บมา ท่าทางแจ๊คจะเจอบทหนักซะแล้ว สู้ๆน้า
-
เจ๋งคิดอะไรกับฟี่รึป่าวเนี่ย รู้สึกจะเรียกร้องความสนใจตลอดเลย
แจ๊คจัดการเจ๋งไปเลย กีดกันเข้าไว้อย่าให้มายุ่งกับฟี่
-
ชอบตอนแจ๊ค เรียก
ตัวเองว่าน้องแจ๊ค เรา
ว่าน่ารักดีอ่ะ แต่ไอ้เจ๋ง
ก็น่ารำคาญมากนะเนี่ย
:beat:
-
น่ารักมากๆๆเลยครับน้องแจ๊คน้องฟี่
-
ทริปนี้ 3 วันแรกคงจะ...น่าดู เพราะดันมีเจ๋ง
มาเปนแขกร่วมทาง (ที่ไม่ได้รับเชิญ) เหอๆ
-
o13
น้องแจ็คกับพี่ฟี่ก็ยังน่ารักเหมือนเดิม?!
รอที่เวียนน่านะคะ รอคู่นี้พาเที่ยวอ่ะ
บวกเป็ด
-
นึกว่าจะได้ไปสวีทหวานกันสองคน อาจกลายเป็นทริปหรรษาฆาตกรรมบุคคลที่สาม
-
หวานจังเลยนะคู่เนี้ย :o8:
จะได้อ่านประสบการณ์ในต่างแดนของแจ็คกับฟี่หรือเปล่าเนี่ย :haun4:
รอตอนต่อไปนะคะ :impress2:
-
ชอบฟี่แจ๊คอ่า >< ~ ~ ฟี่ดูหล่อๆเทห์ๆแต่แอบน่ารัก ส่วนแจ๊คก็ออกแนว เฮ ฮา รั่วๆ อยู่ด้วยแล้วมีความสุข :impress2: :impress2: :impress2:
-
น้องแจ็คของพี่ฟี่น่ารักเสมอ o13
:z6: เจ๋ง รำคาญเบาๆ
-
ไปถึงเวียนนา เร็วๆน๊า!!!! รอคอยตอนต่อไปจร๊า
-
อิน้องเจ๋งพูดเป็นต่อยหอยเชียว :laugh:
-
เจ๋งชอบฟี่ หรือชอบแจ๊ควะ
5555
-
ทริปนี้มีตัวป่วนซะแล้ว
ดูซิว่า 3 วันในเวียนนาน้องแจ็คกะพี่ฟี่จะจัดการกะเจ๋งยังไง :laugh:
แต่ตอนนี้ฟี่น่ารักจังเลย :กอด1:
-
เจ๋งก็คงแค่อยากเป็นเหมือนแจ๊คหรือเปล่า ไม่น่าจะเป็นเด็กไม่ดีอะไรมากมายนักหรอก
ตอนนี้แจ๊คฟี่น่ารักดี :o8:
-
คือจริงๆคู่นี้เค้ารักกันมากไม่น้อยหน้าริวพายเลยนะ
ติดก็อีตรงน้องแจ็คที่บางครั้งก็น่าเวียนหัวไปหน่อย
แต่ไม่เป็นอุปสรรคสำหรับพี่ฟี่หรอก เค้าชินซะแล้วล่ะ :laugh:
เดี๋ยวนี้บอกรักกันหน้าตาเฉย ไม่น่ารักยังไงไหว :-[
น้องเจ๋งนี่ท่าจะเจ๋งสมชื่อ หรือดูออกว่าอะไรเป็นอะไร
ถ้าขืนยังเป็นอย่างนี้เดี๋ยวเจ๋งจะเจอแจ็คนะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้จักว่าฟี่น่ารักมาก ฮ่าๆ
น้องแจ็คก็ฮาเหมือนกัน
ปล. ท่าทางเจ๋งจะจีบพี่ฟี่จริงๆ นะนี่
-
ให้ตายเถอะ น่ารักเปงบ้า กวนได้อีกแถมมีสาระชอบอะ
-
เรื่องนี้ของเขาดีจริงๆ
-
น้องเจ๋งนี่กวนประสาทชะมัด น้องแจ็คใจเย็นๆนะจ๊ะ พี่ฟี่น่ารักที่สุด อิอิ
-
โอ้ว พี่ฟี่กับน้องแจ๊คจะไปฟีชเชอริ่งกันที่ต่างแดนหรือนี่
-
เค้กกับบีมได้คู่กันแน่ๆ !!!
-
:z13:
-
หึงแรงฮ๊าาาา
-
เป็นกำลังให้นะคะ มาต่อเร็วๆ 55 :กอด1:
-
อ่านตอนนี้ไป เกิดอาการคันยุบๆยิบๆในใจไปด้วย
อีน้องเจ๋งนะอีน้องเจ๋ง มาเป็นตัวแมงกะแท้กลิ่นแรงแทรกในทริปของสองคนเผียมัวนี่ซะ
ทำเอาทริปนี้ออกจะกร่อยๆไปเลยเด้อ ว่าแต่ว่าหลังจากสามวันนี่คงสลัดอีแมงนี่ออกได้เนอะ
เพราะคนอ่านคาดว่าจะได้อ่านตอนหวานๆ ปน :haun4::haun4:ของคู่นี้มั่งเหอะ
สนับสนุนให้แจ๊กได้เก็บเกี่ยวประสบการณ์ :oo1::oo1:กับฟี่ในต่างแดน อิ อิ
-
ตกลงฟี่เป็นเมียหรือเป็นผัวแจ็คกันเนี้ยะ
สนุกสมกันที่รอคอย
เดี๋ยวจะไปรออ่าน น้องเมีย นะจ๊ะ
-
น้องแจ็คจะฮาไปถึงไหนเนี๊ยะ :m20:
ฟี่น่ารักมากเลย แอบหวานตลอดๆ o13
ชักรำคาญไอ้น้องเจ๋งอ่ะ หวังเคลมพี่ฟี่สินะ :z6:
-
คิดถึงงงงงงงงงงงงงง :กอด1:
-
เรื่องนี้ถูกใจคนแก่มากกกกกกกกกกก
o13 o13 o13
:bye2: :bye2: :bye2:
-
มาต่อเร้ววววววววววววววววววววววววววววววว :z3:
-
พี่เมอร์คะ........
หนูคิดถึงริวกับพาย แถมเรื่องของบีมกับน้องเค้กก็ยังไม่เคลียร์
กลับมาไวๆนะคะ แถมสงกรานต์ปีนี้ก็ไม่ได้เล่นน้ำ
ก็กะว่าพี่เมอร์จะชดเชยให้ชาวไทยเชื้อสายวายได้อ่านตอนใหม่ๆๆกันจนหมดสงกรานต์นะคะ อิอิ :heaven :hao7:
แต่ที่แน่ๆๆๆๆๆๆๆ เค้าอยากรู้ววววววววววววววเรื่องพี่บีมกะน้องเค้กกกกกกกกกกกกกก
อยากให้เป็นคู่ใหม่ สัญชาตญาณบอกว่า...น้องเค้กไม่ได้ทำ แต่คนที่ทำคือยัยครีมแน่ๆ :beat:
รอตอนใหม่ค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :mew3: :hao5:
-
แจ็คฟี่อีกสักตอนได้ไหมค่ะ ชอบบบบบบบบบบบบ :mew3:
-
ยังไม่ครบสองเดือนอีกหรือนี่
รอต่อไป :laugh:
-
อ่านรวดเดียวจบ น่ารักมากเลยค่ะ พาย-ริว มาสมัครเป็นFCด้วยคน รอมาต่อนะค่ะ :L2: :L2: :L2:
-
ร้อ รอ :ling1: :ling1: :ling1:
-
รออ่านต่ออยู่นะครับ
-
ไม่อยากให้เค้กกะบีมคู่กันเลย รู้สึกว่าเค้กไม่คู่ควร *เบ้ปากหนึ่งที*
เลิฟๆแจ็คฟี่นะ แอบชอบแจ็คโหมดหึงอ่ะ ดูเป็นคนปกติขึ้นมานิดนึง 555
:really2:
-
หนุกอ่าาาาาาา :katai2-1:
ตอนพิเศษมีต่ออีกมั้ยอ่าาาาา :mew1:
:กอด1: :pig4:
-
:katai5:
เข้ามารอ
แงๆๆๆ
:hao5:
-
:hao5: :hao5:
ประกาศคร่า!!!!
คุณ Mercy หายสาบสูญ
แจ้งตำรวจจับกลับมาแต่งนิยายต่อโดยทันที
ข้อหา : ทำใหค้างมากมาย
:ling1: :ling1:
-
แอร๊ยยยย ตามอ่านอยู่ค่ะ แต่ยังไม่เป็นปัจจุบัน
ชอบมากกกก แค่ตอนแรกก็แซ่บแล้ว แรดพายน่ารักที่สุดอ่า
แต่ว่าคุณเมอร์ซี่หายตัวไปไหนอ่า
-
โว้ววว อ่านจบแล้ว
อยากอ่านบีมเค้กต่อแล้วอ่า ไม่รู้ป่านนี้ไปถึงไหนต่อไปแล้ว
-
:katai5: :katai5:
คุณเมอซี่ หายยยยยยยย รอค่ะรอออออออ :katai2-1:
-
ดันๆๆๆๆๆๆๆๆ
คนแต่งหายค่า
-
เมื่อนิยายรายเดือน
กลายเป็นนิยายรายหลายเดือนซะแล้ว
:sad4:
คิดถึงริวพายยยยย :hao5:
-
มาต่อเถอะค่ะ คนอ่านรอนานจนกระวนกระวาย
จิ้นไปเองตั้งมากมาย จนทนไม่ได้แล้วววววว
-
หายไปนานจนเกือบจะลืมเลยนะเนี่ย
ต้องย้อนอดีตอยู่ตั้งนาน 555555
พี่ฟี่กับน้องแจ็คก็ยังรักกันดีเนาะ แต่รู้สึกรำคาญไอ้เจ๋งอะไรนั่นชะมัด
พูดมากอยู่ได้...อย่าให้น้องแจ็คองค์ลงนะเออ มีเฮแน่ อิอิ
-
คุณเมอร์ซี่หายป่วยแล้วยังคะเนี่ย
คิดถึงริวกับหนูพายแล้วอ่ะ
เมื่อไรจะมาต่อ รอจนแก่แล้วนะ 55555
-
เข้ามาตามอ่านจนทันแล้ววว ดีใจจจจจ TT/\TT
ช่วงแรกบอกตรงๆว่าสงสารพายจับใจที่สุด
คือพายต้องผ่านอะไรมาเยอะมากกกกกกกกก
และก็นับถือริวที่สุดเหมือนกัน พระเอกโค่ดๆ!!!
อีกอย่างคือ ก็แบบมีแบบว่า จี๊ดๆในอกเหมือนกันนะ เวลาที่ริวกับพายง้องแง้งกันอ้ะ
แต่โชคดีที่เรื่องนี้ไม่ดราม่าแบบจัดหนัก ฮู่ววววว~
ที่ตกใจมากๆเลยก็คือแจ็คฟี่จ้าาาาา
มาถึงก็ปุ๊บปั๊บรับโชคกันเลยทีเดียว
คือยังไงดีอ่ะ...แบบเดาไม่ผิดอ้ะ
แต่เกือบตกหลุมแล้วเหมือนกันที่แอบงงว่าใครรุกใครรับวะ 5555555555
แล้วก็ตอนล่าสุดเลยก็คือ บีมเค้ก แหน่ะๆๆๆๆ
=.,= แต่งมาขนาดนี้แล้วก็อย่าให้ความหวังเราสูญเปล่านะ
พลีสสสสส
:pig4: คนแต่งค่ะ และก็ + เป็ดให้ทุกตอนเบยยยยย
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
ปล. รอตอนต่อไปอยู่นะคะะะะ~
-
คิดถึงคนแต่งมากมาย หายป่วยแล้วก็กลับมาต่อนะคะ แฟนคลับรออยู่ค่ะ :angellaugh2: :angellaugh2: :angellaugh2:
-
คือแบบว่าคิดถึงมากกกกกอ่ะค่ะ แวะมาดันๆๆกระทู้
คนแต่งเป็นยังไงบ้างค่ะ สุขภาพดีขึ้นแล้วหรือยัง
ยังรออ่านน้องพายกับริว แล้วก็แจ็คกับอัลฟี่อยู่นะคะ
คิดถึงงงงงงง
-
แวะมาดัน รู้ว่าคนเเต่งป่วย....เลยมาเป็นกำลังใจค่ะ
ไม่ได้เร่ง แต่ไม่อยากให้นิยายตกหน้าไปอ่ะค่ะ ไม่อยากให้ถูกย้ายห้อง
รักษาตัวด้วยนะคะ ขอให้สุขภาพแข็งเเรงและหายไวๆนะคะ :กอด1: :L2:
ปล.มาดันเรื่องนี้ก็ต้องอีกเรื่องด้วยสินะๆๆๆๆๆๆๆๆ อิอิ
-
หายไปนานเลย
รออยู่น๊า ~
:o12:
-
พี่เมอร์หายไวๆน้าาาาาาาา :3123:
-
ขอให้หายป่วยเร็วๆนะคะ
เรื่องสุขภาพเป็นเรื่องสำคัญ
ยังไงก็รอได้เสมอค่ะ :bye2:
-
หายเร็วๆนะยังไงก็รอ
:L2:
-
หายไวๆ นะครับ
สุขภาพมาก่อนเรื่องอื่นๆ
-
เป็นกำลังใจให้ ขอให้สุขภาพแข็งแรงขึ้น และหายไวไวนะครับ
-
ขอให้รักษาตัวให้หายไวๆ นะคะคนเขียน รอเสมอค่ะ :mew1:
-
หายและฟื้นตัวได้ไวๆ นะคะ :L2:
-
:L2: ดอกไม้ช่อนี้เยื่ยมไข้ Mercy หายป่วยไว ๆ นะครับ กอดแน่น ๆ :กอด1:
-
หายป่วยไวไวนะคะพี่ไนท์ :))
ขอให้สุขภาพพี่แข็งแรงๆค่าา
-
หายป่วยเร็วๆนะค้า แฟนๆรออยู่
-
หายไวไวน่ะ สุ้ๆๆๆ ^^
-
ขอให้หายเร็ว ๆ นะจ๊ะ สงสารจัง
-
ตอนพิเศษ แจ็ค & ฟี่ : เวียนนาลัลล้า
หลังจากที่ผ่านการเปลี่ยนเครื่องที่ดูไบ และหลับๆ ตื่นๆ บนเครื่องบินต่อไปอีกเกือบ 7 ชั่วโมง เราก็เดินทางมาถึงกรุงเวียนนา ประเทศออสเตรียกันในที่สุด... กว่าพวกเราจะผ่านตรวจคนเข้าเมือง และรอรับกระเป๋ากันเสร็จเรียบร้อยก็เกือบจะบ่ายโมงในเวลาท้องถิ่น ตามที่ไอ้แจ็คได้บอกไว้ว่ามันนัดให้รุ่นพี่มันมารับที่สนามบิน เราเลยเดินออกไปเจอพี่ต๊อดรุ่นพี่ไอ้แจ็คที่ได้ทุ่นมาเรียนดนตรีต่อที่เวียนนาตามจุดที่ไอ้แจ็คนัดแนะพี่ต๊อดเอาไว้
พี่ต๊อดมารอรับเราและใจดีให้เราไปพักด้วย 3 คืน ถือเป็นการประหยัดไปในตัว ไอ้แจ็คเล่าให้ฟังว่า พี่ต๊อดเป็นอัจฉริยะของคณะ กวาดมาเรียบทุกรางวัล จบไปด้วยเกรดเฉลี่ย 4.00 พร้อมเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง พี่ต๊อดแกเรียนเอกเชลโล่ฝั่งดนตรีคลาสิคเครื่องสายเลยสนิทกับไอ้แจ็ค
“เฮียต๊อดดดดดด ฮาโหล ฮาวอาร์ ยูววววว” ไอ้เหี้ยแจ็คมันเจอหน้ารุ่นพี่มันก็เข้าไปทักทายโอเวอร์ตามประสามันทันที
“เหี้ยแจ็คไม่ต้องกอดกูแน่นขนาดนี้ สัตว์นี่ล้นไม่มีเปลี่ยน” รุ่นพี่มันก็คงรู้จักนิสัยมันเป็นอย่างดีเลยทำได้แค่พยายามสลัดตัวออกจากอ้อมกอดไอ้แจ็ค... พี่ต๊อดเป็นผู้ชายตัวโตหน้าเข้มดูดุๆ ออกแนวคนใต้ แต่เห็นจากที่คุยเล่นหัวกับไอ้แจ็คแล้วดูท่าพี่แกจะเป็นคนใจดี
“เฮีย นี่เพื่อนสนิทน้องแจ็คชื่อฟี่ แล้วนั่นลูกพี่ลูกน้องชื่อไอ้เจ๋ง นี่รุ่นพี่สุดที่เลิฟแสนใจดีมีเมตตาจิต เอื้อเฟื้อที่พักแก่เด็กน้อยตาดำๆ อย่างพวกเรา เอ้าพวกเรา กราบไหว้ขอบพระคุณเฮียแกซะ”
“สวัสดีครับเฮียต๊อด” ผมกับไอ้น้องเจ๋งยกมือขึ้นไหว้ เฮียต๊อดพร้อมประสานเสียงกันอย่างพร้อมเพรียง
“ไหว้คนหล่อเถอะน้องๆ ยินดีต้อนรับสู่เวียนนานะ... ว่าแต่มึงเปลี่ยนเพื่อนซี้แล้วเหรอวะไอ้แจ็ค เหี้ยริวผัวมึงไปไหนซะล่ะ หรือตั้งแต่มีเมียตัวจริงแล้วมันก็ทิ้งมึงไปแล้ว” เฮ้ย สรุปไอ้สองตัวนี้มันมีซัมติงจริงปะเนี่ย
“แหมเฮีย ก็เหี้ยริวมันได้เมียน่ารักแล้วลืมเมียรูปหล่ออย่างผมไปแล้วน่ะสิ...วุ้ย!!! เฮียก็อำเล่นอยู่ได้ ไม่ได้เปลี่ยนซี้เว้ย แต่ว่าเพิ่มซี้ขึ้นมาอีกคนก็เท่านั้นเอง ส่วนไอ้ซี้เก่าน่ะมันไปญี่ปุ่นกับเมีย แต่ผมอยากมาหาเฮียไง คิดถึ้ง คิดถึง”
“มึงไม่ต้องมาอ้อล้อ ไปๆ ไปกันได้แล้วกูยืมรถเพื่อนมาแค่สามชั่วโมงเดี๋ยวต้องรีบเอากลับไปคืนมัน” สิ้นเสียงเร่งๆ ของเฮียต๊อด พวกเราสามคนก็เลยได้แต่เดินตามเฮียแกไปต้อยๆ
“โมสาร์ท บีโธเฟน โยฮันน์ จ๋าาาา น้องแจ็คมาเยือนแล้วนะ รอน้องแจ็คนานไหม” ทันทีที่เราก้าวออกจากสนามบินแห่งชาติเวียนนา ไอ้คนข้างๆ ผมก็เอ่ยทักญาติฝ่ายดนตรีของมันออกมาเสียงดังอย่างไม่อายใคร ผมส่ายหน้าน้อยๆ กับอาการร่าเริ่งของมัน เห็นมันยิ้มออก ไม่ทำหน้าเหม็นเบื่อรำคาญไอ้เจ๋งอีก ผมก็ดีใจ ไหนๆ มาเที่ยวกันแล้ว ก็อยากให้มันมีความสุข ส่วนไอ้น้องเจ๋งคงจะมึนๆ ง่วงๆ อยู่เลยไม่แผลงฤทธิ์อะไรออกมามากนัก
“แล้วพี่ฟี่ไม่เรียกศิลปินฝั่งศิลปะในดวงใจบ้างเหรอฮะ” กูอุตส่าห์คิดว่ามึงจะสงบ ไปแล้วนะไอ้น้องเจ๋ง ยังมีแรงหันมาถามผมอีก
“จำใครไม่ได้หรอก ตอนเรียนพี่ตกวิชาประวัติศาสตร์ศิลป์” ไม่ตกหรอกฮะ แต่ก็ได้หมามาเลี้ยงดูที่บ้าน 1 ตัว ชื่อแม่งยากๆ ทั้งนั้นใครมันจะไปจำได้ และส่วนใหญ่คณะผมมักเสพแต่งานโมเดิร์น เราเลยเพ่งเล็งและสนใจไปที่ศิลปินยุคใหม่มากกว่า
อากาศด้านนอกสนามบินวันนี้อยู่ที่ศูนย์องศา ท้องฟ้าโปร่งใส มีแสงแดดรำไรแต่ก็ไม่ได้ช่วยสร้างความอบอุ่นให้นัก พอขนสัมภาระขึ้นรถของเฮียต๊อดเสร็จแล้ว พวกเราก็รีบขึ้นรถทันทีเพราะอาการแต่ละคนอยู่ในสภาพที่ไม่พร้อมตะลุยอากาศศูนย์องศาเท่าไหร่ แม้ผมกับไอ้แจ็คจะมีแจ็คเก็ตหนังคนละตัวก็ตาม แต่ข้างในของผมกับมันมีแค่เสื้อยืดตัวเดียว และแม้กางเกงยีนส์คุณจะหนาขนาดไหน ก็เอาไม่อยู่หรอกครับ คนเมืองร้อนอย่างเราจะไปทนความเย็นขนาดนี้ได้นานแค่ไหนกัน
“โทษทีนะเว้ยที่ให้พักได้แค่ 3 วัน”
“ไม่เป็นไรหรอกเฮีย ผมเข้าใจว่าเฮียเห็นหญิงสำคัญกว่าน้องอยู่แล้ว”
“เออ! กูเห็นหญิงสำคัญกว่ามึงอยู่แล้วล่ะ”
เห็นไอ้แจ็คบอกว่าเฮียแกพักอยู่กับแฟนสาวชาวเกาหลีที่ได้ทุนด้านศิลปะมาเรียนที่มหาวิทยาลัยเดียวกับเฮีย เฮียกับแฟนแกมาเจอกันที่มหา’ลัย หนุ่มเชลโล่ก็เลยเกิดปิ๊งสาวจิตกรรมเข้าให้ตามจีบไม่นาน อาศัยเอาฮาเข้าสู้ ก็เลยได้แฟนแดนกิมจิมาครอบครอง เลยตกลงใจมาเช่าอพาร์ตเม้นท์อยู่ด้วยกัน
“ใจร้ายที่สุด ไหนบอกว่าน้องแจ็คเป็นน้องรักไง” ไอ้แจ็คที่นั่งหน้าคู่กับเฮียต๊อดส่งเสียงกวนตีนและผูกขาดการสนทนาไปตลอดเส้นทาง
“ส้นตีนกูนี่ที่รักมึงมาก เป็นศิลปินโด่งดังแล้วยังไม่เลิกกวนตีนอีกนะมึง น้องที่เป็นเพื่อนมันนี่คิดดีแล้วเหรอที่มาสนิทกับไอ้เหี้ยแจ็ค พี่แค่เป็นรุ่นพี่มัน เจอกันแค่ที่มหา’ลัยก็ปวดกะบาลจะแย่แล้ว นี่ยังคิดเลยนะว่าพวกไอ้ริว ไอ้บีม ไอ้วินมันทนให้ไอ้แจ็คร่วมวงได้ยังไง”
“โหหหห เฮี้ยยยยย!!! ขายน้องแบบนี้ก็เขินแย่ดิ”
“สัตว์นี่! เรียกเฮียน่ะไม่ต้องผันวรรณยุกต์ขึ้นเสียงสูงสิวะ ฟังไม่ดีมันจะเพี้ยนเป็นเหี้ย หรือมึงจงใจ”
“ต๊าย! ใครจะไปกล้าด่าเฮียสุดที่รักของน้อง” ผมขำเบาๆ กับความเป็นไอ้แจ็ค ท่าทางทั้งคณะมันจะรู้กิตติศัพท์ความเพี้ยนของไอ้แจ็คเป็นอย่างดี
ผมหันไปมองข้างๆ ก็เห็นไอ้น้องเจ๋งมันนั่งหลับไปแล้ว เออก็ดีเหมือนกัน มึงจะได้ไม่ต้องวุ่นวายกับกูนัก
“อ้าวแล้วไอ้น้องคนนี้มันอยู่คณะเดียวกับเราด้วยเหรอวะ พวกฝั่งแจ๊สเหรอ กูไม่เคยเห็นหน้า” เฮียต๊อดถามถึงผมขึ้นมา
“มันชื่อฟี่เฮีย ไม่ได้อยู่คณะเรา อยู่มัณฑนะมหา’ลัยเรานี่แหละ เป็นเพื่อนแฟนไอ้ริวมัน”
“เป็นเพื่อนแฟนไอ้ริว แล้วมึงเอามาเป็นเพื่อนมึงได้ไง หรือว่ามึงจะดำเนินตามรอยไอ้ริวมัน” ผมสะดุ้งในใจกับประโยคสันนิษฐานเล่นๆ ของเฮีย
“แหมๆๆๆๆ เฮีย คนอย่างน้องแจ็คอยู่ใกล้ใครก็ต้องเป็นเมียคนนั้นหมดหรือไงล่ะ น้องแจ็คไม่ได้แรดขนาดนั้นนะ” อืม ถ้ามึงแรดขนาดนั้นได้โดนกูกระทืบตายคาตีนแน่ๆ
“หรือมึงเป็นผัวมันล่ะ... แต่เท่าที่ดูท่าทางแล้วไม่น่าใช่ว่ะ ไอ้น้องฟี่มันออกแนวจะเป็นผัวมึงมากกว่า” ถูกครับผมก็เคยเป็นผัวมันนั่นแหละ แต่หลังๆ เสือกตกเป็นเมียมันซะมากกว่า
“ดูถูกน้องแจ็คตลอด เห็นแบบนี้ สาวๆ กรี๊ดตรึมนะคร้าบ ใครๆ ก็อยากพลีกายให้น้องแจ็คกันทั้งนั้น” หึ ลองมึงไปคว้าใครมาพลีกายดูสิ เจอกูแน่!
“เออๆ กูเชื่อมึง... ฟี่มึงรู้ไหมว่าคนเพี้ยนๆ อย่างไอ้เหี้ยแจ็คเนี่ย สาวๆ คณะอื่นตามมานั่งเฝ้าที่คณะไม่ซ้ำหน้าเลยนะเว้ย” เป็นข้อมูลที่ไม่ทำให้ผมแปลกใจเท่าไหร่นัก เพราะด้วยความที่มันเป็นคนดัง เป็นศิลปิน ยังไงซะเรื่องผู้หญิงมันหนีไม่พ้นอยู่แล้ว ถ้าไม่ประกาศตัวไปแบบไอ้ริวเลย ก็คงหนีไม่พ้นเรื่องสาวๆ แต่เท่าๆ ที่ผ่านมา ไอ้แจ็คถึงแม้จะดูเป็นคนกะล่อนก็ตาม แต่มันไม่เคยมีเรื่องเจ้าชู้มาให้ผมต้องปวดหัวปวดใจ มันค่อนข้างเปิดเผย และตรงๆ ซะด้วยซ้ำ
“จริงครับ ผมยังแปลกใจเลยว่าหน้าอย่างมันทำไมสาวๆ ถึงได้กรี๊ดกร๊าดกันนัก” ไอ้แจ็ครีบหันควับมาเบิกตาเลิกคิ้วใส่ผม ผมอยากจะขำหน้ามันจริงๆ ทำหน้าเหมือนกลัวว่าผมจะงอน
“กูเปล่าเจ้าชู้นะ แม้สาวจะตรึมแต่น้องแจ็คไม่กินเรี่ยราดนะเฮีย” ประโยคแรกมันพูดกับผม เสร็จแล้วก็หันไปแก้ตัวกับเฮียมันต่อ
“แก้ตัวทำเหี้ยอะไรวะ กูกับไอ้ฟี่เป็นผัวมึงซะที่ไหน” เฮียต๊อดหัวเราะลั่นรถ ผมเลยผสมโรงหัวเราะตามเฮียไปด้วย เนียนๆ ไปซะเฮียจะได้ไม่สงสัย
“ไม่เอาและ เปลี่ยนเรื่องดีกว่า ว่าแต่เย็นนี้เฮียจะเลี้ยงอะไรพวกผม”
“แดกกับข้าวฝีมือกูไปแล้วกัน กูมันนักศึกษาทุนจนๆ ไม่ใช่คุณหนูศิลปินใหญ่อย่างมึง มึงนั่นแหละต้องเลี้ยงกู”
“อะไรว้าเฮีย กับน้องกับนุ่ง มาถึงเรือนชานต้องต้อนรับขับสู้อย่างดีสิ”
“ต้อนรับขับไล่น่ะสิ เออๆ กูรู้แล้ว เดี๋ยวคืนนี้พาไปแดกของอร่อยแล้วกัน แต่คืนพรุ่งนี้กับมะรืนกูไม่ว่างนะ ต้องทำงาน” ค่าครองชีพที่นี่แพงถึงขั้นแพงมาก นักเรียนทุนเองก็ต้องหารำไพ่พิเศษเหมือนกัน เวลาปิดเทอมที เฮียต๊อดเล่าว่า เก็บเงินบินกลับไปอยู่ไทยยังถูกกว่าใช้ชีวิตอยู่ที่นี่เลย
ไม่เกินครึ่งชั่วโมงเราก็มาถึงที่พักของเฮียต๊อด เป็นอพาร์ตเม้นท์ในตึกโบราณที่ปรับปรุงใหม่ เฮียบอกว่าตรงนี้ใกล้กับมหา’ลัยเดินไปยี่สิบนาทีก็ถึง ถ้าอยู่กรุงเทพฯ ระยะทางเดิน 20 นาที คงไม่มีใครเดินกันแน่ ไม่โบกมอเตอร์ไซค์ก็ต้องรอรถเมล์ แต่ที่นี่อะไรๆ ก็เป็นเงินเป็นทอง กะเหรี่ยงจากต่างแดนอย่างเราๆ ถ้าไม่ไกลหลายกิโลฯ ก็ใช้สองขานี่แหละพาไปได้ทุกที่อย่างประหยัด
“เดี๋ยวนอนรวมๆ กันตรงหน้าทีวีนี่พอไหวไหม เดี๋ยวกูไปเอาฟูกกับผ้าห่มมาให้” ห้องเฮียต๊อดอยู่ชั้น 4 เป็นห้องสี่เหลี่ยมไม่ใหญ่มากนัก แต่จัดสรรปันส่วนพื้นที่ใช้สอยไว้ได้อย่างลงตัว
“ไม่มีปัญหาเฮีย สบ๊าย!” ไอ้แจ็คตอบพร้อมขยับกระเป๋าเดินทางไปวางที่มุมห้องให้พ้นทางเดินจะได้ไม่เกะกะ
“ออกไปเที่ยวกันเถอะฮะพี่ฟี่ เจ๋งอยากถ่ายรูปแล้ว” ไอ้น้องเจ๋ง ยังไม่ทันได้หย่อนก้นนั่งในห้องเฮีย ก็เริ่มส่งเสียงเจื้อยแจ้วร้องขอออกไปเที่ยวทันที
“ไม่เหนื่อยบ้างหรือไงวะเจ๋ง นอนพักสักตื่นเหอะ วันนี้ยังไม่อยากออกว่ะ เดี๋ยวคืนนี้ค่อยออกไปกินข้าวข้างนอก” เป็นไอ้แจ็คที่ตอบแทนผม
“เฮียเหนื่อยก็นอนสิฮะ เดี๋ยวเจ๋งออกไปกับพี่ฟี่ก็ได้ อย่าลืมสิเจ๋งอยู่แค่ 3 วันเองนะ ไม่ได้อยู่เป็นอาทิตย์เหมือนพี่ทั้งสองคนสักหน่อย” พูดจาน่าสงสาร แต่ผมไม่อยากทำให้ไอ้คนข้างๆ มันหงุดหงิด แถมนาทีนี้ผมก็อยากนอนพักสักงีบอยู่เหมือนกัน
“พี่ก็ไม่ไหวเหมือนกันนะเจ๋ง เหนื่อยว่ะ สงสัยต้องของีบเหมือนกัน” ไอ้น้องเจ๋งหน้าเสียไปเลยทันที แต่ผมแอบเห็นไอ้คนข้างๆ มันลอบยิ้มอย่างพอใจ
“เอางี้สิ เราก็ออกไปเดินเล่นคนเดียวก็ได้ถ้าไม่เหนื่อยไม่ง่วง เห็นไอ้แจ็คบอกว่าแม่อยู่เยอรมันไม่ใช่เหรอ น่าจะพอพูดเยอรมันได้บ้างมั้ง ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ที่นี่ภาษาอังกฤษก็พอใช้กันอยู่ แถวนี้มีพาร์ค กับพวกร้านรวงให้พอเดินบ้าง ไม่อันตรายหรอก เป็นผู้ชายด้วยไปแค่นี้สบาย” เฮียต๊อดเป็นคนสรุปให้เสร็จสรรพ ไอ้น้องเจ๋งเลยต้องจำยอมออกไปเดินเล่นคนเดียว เพราะมันออกตัวแรงมาก่อนว่ามีเวลาอยู่ที่นี่น้อย ตอนแรกมันก็อิดออดว่าจะไม่ออกไป ค่อยรอไปพร้อมพวกผม แต่เฮียต๊อดแกบอกว่า เวลาน้อยจะมัวมานอนอยู่ทำไม ไอ้เจ๋งเลยต้องออกไปเองตามระเบียบ ขอบคุณครับเฮีย
“เฮ้ยมึงสองตัวตามสบายเลยนะ จะล้างหน้าอาบน้ำก็ได้มีน้ำอุ่น แล้วก็นี่ฟูกกับผ้าห่ม ปูนอนกันซะ ถ้าหนาวขึ้นก็ปรับฮีตเตอร์เอานะอยู่ตรงนี้ เดี๋ยวกูกลับมารับตอนมื้อเย็น กูต้องเอาโน้ตเพลงไปให้เพื่อนก่อนแล้วจะแวะซื้อของแห้งเข้าห้องด้วย” เฮียต๊อดสั่งเสียเสร็จก็ทิ้งพวกเราไว้ที่ห้อง ผมเดินไปรื้อกระเป๋าหาผ้าขนหนูกับแปรงสีฟัน กะว่าจะไปล้างหน้าแปรงฟันก่อนนอนเอาแรงสักหน่อย ปล่อยหน้าที่ปูที่นอนให้ไอ้มือเบสเขาทำไป
“อ้าว! ไอ้เหี้ยนี่ ลุกไปล้างหน้าก่อนดิวะ มึงหมักหมมมาเป็นสิบๆ ชั่วโมงแล้วนะ ไอ้สกปรกเอ๊ย” ผมเดินไปเอาตีนเขี่ยๆ ไอ้เหี้ยแจ็คที่ล้มตัวลงนอนหลับตาพริ้มบนฟูกอย่างสบายใจเฉิบ
“ฮ้าววววว!!!! น้องแจ็คขี้เกียจลุก น้องแจ็คเมื่อย พี่ฟี่นวดให้หน่อยดิ” อ้อนตีนอีกและไอ้นี่
“กูเอาตีนนาบหน้าให้ไหมล่ะ ลุกไปล้างหน้าก่อนไปแจ็ค กูว่ากูสกปรกแล้วนะ มึงยิ่งกว่ากูซะอีก” ผมเอาตีนเขี่ยขามันอีกที ไอ้แจ็คก็ยื่นมือขึ้นมาทำท่าว่าให้ฉุดขึ้นหน่อย ไอ้ห่าไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะเว้ย
สุดท้ายผมก็ลากไอ้แจ็คไปล้างหน้าแปรงฟันจนได้ ส่วนตัวเองก็นอนก่อน อย่าหวังว่าผมจะรอมันเลย จริงๆ อยากลงไปดูดบุหรี่สักตัว แต่หนาวขนาดนี้ขี้เกียจประโคมเสื้อผ้า อดไว้ก่อนตอนเย็นค่อยดูดก็ได้
“อะไรอ่ะที่รัก นอนไม่รอน้องแจ็คเลย” ผมกำลังเคลิ้มๆ ก็ได้ยินเสียงงอแงมาจากไอ้คนที่เดินมาทรุดนั่งข้างๆ
“จะนอนก็นอนแจ็คมึงไม่ต้องพิรี้พิไร” ขี้เกียจจะต่อความยาวสาวความยืดกับมัน เลยต้องลืมตาขึ้นมาแล้วบอกให้มันนอนซะ เพื่อตัดรำคาญ
“เมียพี่แจ็คนี่ไม่โรแมนติกเลย เราอุตส่าห์อยู่ในเมืองสุดแสนจะโรแมนติกขนาดนี้” มันพูดจบปุ๊บก็โน้มหน้ามาจูบปากผม แต่ผมดันมันออกเพราะกลัวเรื่องบังเอิญแบบคาดไม่ถึง เช่นไอ้เจ๋ง หรือเฮียต๊อดโผล่เข้ามา
“อืม!! มึงนี่ ทำเหี้ยอะไรรุ่มร่าม ถ้าไอ้น้องเจ๋งหรือเฮียต๊อดโผล่เข้ามาจะว่ายังไง”
“โหยยยย ไอ้เจ๋งมันก็เพิ่งออกไป เฮียต๊อดก็เหมือนกัน ไม่มีใครกลับมาตอนนี้หรอกน่า แค่จูบเอง ไม่ได้เหรอ” ไม่ต้องทำหน้าเป็นหมาหงอยขนาดนั้นเลย ไม่ได้โว้ย มันชอบตั้งตนอยู่ในความประมาทอยู่เรื่อย
“มึงอย่ามางอแงเป็นเด็กแจ็ค ของแบบนี้ใครจะไปรู้ กันไว้ดีกว่าแก้ เอาไว้อีกสามวันเราออกไปอยู่กันสองคน ถึงตอนนั้นจะทำอะไรก็ค่อยว่ากัน” ผมพูดเองก็ยังเขินๆ เอง แต่คนอย่างไอ้แจ็คถ้าไม่อธิบายให้ชัดเจนมันก็จะตื๊อคุณอยู่นั่นล่ะ
“ก็ได้ ก็ได้ น้องแจ็คอดเปรี้ยวไว้กินพี่ฟี่หวานๆ อีกสามวันข้างหน้าก็ได้นะจ๊ะ” ผมกรอกตาเบาๆ ก่อนจะหลับตาลง แต่ยังไม่วายที่ไอ้คนข้างๆ มันจะโฉบเข้ามาหอมแก้มผมเร็วๆ หนึ่งที แล้วมันก็หันไปนอนหลับตาอย่างมีความสุข ปล่อยให้ผมหน้าร้อนเห่อทั้งเขินทั้งกลัว ทั้งโมโหมัน ไอ้บ้านี่ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุตลอด
ผมตื่นขึ้นมาราวๆ เกือบหกโมงเจอเฮียต๊อดกำลังนั่งเช็ดสายเชลโล่คุยกับไอ้แจ็คอยู่ มองเลยไปจากที่นอนไอ้แจ็คก็เห็นไอ้น้องเจ๋งนอนหลับสนิทอยู่ไม่ไกล ไม่รู้ว่ามันกลับมาเมื่อไหร่เหมือนกัน แต่เหมือนไอ้แจ็คจะวางผังที่นอนไว้แล้ว ไอ้น้องเจ๋งเลยได้นอนห่างจากผมโดยมีไอ้แจ็คขั้นกลาง
“อ้าวตื่นแล้วเหรอ เดี๋ยวสักทุ่มนึงค่อยออกไปกินข้าวกันนะ หิวรึยังวะ” เฮียต๊อดเอ่ยทักเมื่อเห็นผมลุกขึ้นนั่ง
“ยังเลยครับเฮีย ทุ่มนึงกำลังดี” จริงๆ ก็หิวๆ อยู่บ้างเพราะตั้งแต่ลงจากเครื่องมาก็ยังไม่ได้กินอะไรเลย มัวแต่ตื่นตาตื่นใจกับสถานที่สวยงามข้างทาง บวกกับง่วงๆ เหนื่อยๆ จากการเดินทางเลยทำให้ลืมเรื่องกินไปซะสนิท แถมตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าเป็นเวลากี่โมงในไทย ไม่แปลกที่จะเริ่มหิว แต่ขนาดคนอย่างไอ้แจ็คยังไม่บ่น ผมก็ต้องทนได้อยู่แล้ว
ผมเข้าไปล้างหน้าบ้วนปากอีกครั้งให้สดชื่น แล้วกลับมาเตรียมแพ็คตัวเองในเสื้อผ้าที่อุ่นหนากว่าเดิม เพื่อพร้อมจะออกไปลุยอากาศข้างนอกที่อาจติดลบเข้าไปแล้ว ณ ตอนนี้
พอแต่งตัวเสร็จก็เดินมานั่งกับสองหนุ่มนักดนตรีที่ยังคุยกันภาษาตัวโน้ตอยู่ ไอ้แจ็คเองก็แต่งตัวเต็มยศแล้วเช่นกันผมเลยถามมันว่าจะให้ปลุกไอ้น้องเจ๋งเลยไหม ไอ้แจ็คบอกว่าเดี๋ยวมันปลุกเอง เฮ้อ... กูปลุกก็ได้ มึงไม่ต้องหวงกูขนาดนั้น แต่ก็นั่นแหละ เพราะมันเป็นซะแบบนี้แหละ ผมถึงได้ ‘รักมัน’
ไอ้แจ็คเดินไปปลุกไอ้เจ๋งอยู่ครู่ใหญ่ กว่ามันจะงัวเงียตื่นขึ้นมาได้ ไอ้เจ๋งขอตัวไปล้างหน้าแต่งตัวบ้าง ผมเลยบอกทุกคนว่าจะลงไปรอข้างล่าง เพราะจะขอดูดบุหรี่สักตัว ไอ้แจ็คแอบสะบัดหน้าใส่ผมแบบงอนๆ ที่ผมจะลงไปแบบไม่รอมัน แต่ตัวเองก็ไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ ขืนสูบใกล้ๆ ก็ต้องมาทนดมอีก ผมไม่อยากให้มันต้องมาอึดอัด เดี๋ยวค่อยง้อมันทีหลังก็ได้ แต่คนอย่างไอ้แจ็ค ถึงผมไม่ง้อปล่อยให้มันงอนไปเรื่อยๆ ไม่เกินหนึ่งชั่วโมง มันก็เขามาคลอเคลียออดอ้อนผมเองนั่นแหละ
“พี่ฟี่ ขอเจ๋งตัวนึงดิ” ผมยืนดูดบุหรี่อยู่หน้าอพาร์ตเม้นท์เฮียต๊อด ใกล้จะหมดมวนก็ได้ยินเสียงเรียกจากด้านหลัง หันไปก็เห็นไอ้น้องเจ๋งมันลงมาคนเดียว ไม่รู้มันทำอีท่าไหนถึงหนีจากการควบคุมของไอ้แจ็คลงมาหาผมได้
“อืม เอาสิ” ผมยื่นซองบุหรี่กับซิปโป้ให้ไอ้เจ๋ง
“นึกว่าจะได้ต่อบุหรี่จากบุหรี่ของพี่ฟี่ซะอีก” ไอ้นี่ก็ขยันตอดกูจริง
“จุดเอาจากซิปโป้นั่นแหละเจ๋ง ของพี่จะหมดมวนแล้ว”
“นึกว่าซิปโป้พี่ฟี่จะลายแนวๆ กว่านี้ซะอีก” เรียนศิลปะก็ไม่จำเป็นต้องทำตัวเท่ หรือแนวตลอดเวลานี่หว่า
“อันนี้รุ่นพี่ซื้อให้น่ะ แกซื้อแจกหลายคน พี่ไม่ค่อยเรื่องมากหรอกของใช้ได้ก็ใช้ไป” ไอ้เด็กนี่มันบ้าของแนวๆ หรือไงวะ
“ปกติเจ๋งชอบดูดเมนทอลมากกว่า เจ๋งว่ามันโล่งคอดี” ก็เรื่องของมึงเถอะไอ้น้อง กูไม่ชอบอะไรเย็นๆ
“อืม พี่ไม่ชอบน่ะ” ผมตอบสั้นๆ เหมือนจะตัดบท ก่อนจะเดินไปบี้บุหรี่ลงกับที่ทิ้ง
“พรุ่งนี้เราจะไปไหนกันเหรอฮะ เจ๋งอยากไปถ่ายรูปกับพี่ฟี่ เผื่อจะได้เรียนรู้มุมมอง หรือเทคนิคอะไรบ้าง” ผมอยากจะกรอกตาขึ้นฟ้าแล้วถอนหายใจออกมาแรงๆ กับความพยายามเข้าหาผมของมันจริงๆ
“เทคนิคน่ะมหา’ลัยเจ๋งคงสอนมาดีกว่าพี่แน่ๆ ส่วนมุมมอง เรื่องนี้มันสอนกันไม่ได้หรอกเจ๋ง มันอยู่ที่ใครจะเห็นอะไรและถ่ายทอดมันออกมาแบบไหน”
“โห แค่นี้ก็ถือเป็นเทคนิคชั้นเยี่ยมแล้วฮะ คำพูดพี่ฟี่นี่มีแต่เจ๋งๆ ทั้งนั้นเลย เจ๋งชอบ” เฮ้อ! กูก็พูดไปตามเนื้อผ้า มึงยังจะอุตส่าห์ชื่นชมกูอีก
“เอ้า ไปกันได้แล้ว หิวแล้วเนี่ย” เสียงสบัดๆ ดังออกมาจากไอ้คนที่ผมคุ้นเคย สงสัยจะไม่พอใจที่ไอ้เจ๋งลงมาดูดบุหรี่กับผม หันไปดูก็เป็นไปตามคาด ตีหน้านิ่งลงมาเชียวนะมึง
“เดี๋ยวเราเดินกันไปนะ ไกลหน่อยแต่พอเดินไหว ร้านนี้เป็นร้านบ้านๆ แต่อร่อยและไม่แพง อาหารเวียนนาแท้ๆ รับรองจะติดใจ” เฮียต๊อดเล่าคล่าวๆ ถึงร้านอาหารที่จะพาเอาไปกินคืนนี้ เสร็จแล้วก็เดินนำหน้าพวกเราไป เฮียเห็นไอ้เจ๋งดูดบุหรี่อยู่เลยควักออกมาสูบบ้าง เท่าที่สังเกตดู คนที่นี่ชอบสูบบุหรี่กัน เดินไปทางไหนก็เจอ
“เจ๋ง เจ๋งเดินไปสูบบุหรี่ใกล้ๆ เฮียต๊อดดิ เฮียแกเดินนำไปนู่นแล้ว เฮียแจ็คของเจ๋งมันไม่ชอบกลิ่นบุหรี่” ผมจัดการไล่ไอ้เจ๋งทางอ้อม เพราะไอ้คนข้างๆ ยังคงเดินหน้านิ่ง ไอ้เจ๋งมองหน้าผมสลับกับไอ้แจ็คแว้บนึง ก่อนจะทำตามอย่างว่าง่าย จนผมต้องแอบลอบถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
“นี่งอนเหรอมึง กูบอกไว้ก่อนนะ งานนี้กูไม่ผิด มันลงมาหาของมันเอง มึงก็เสือกปล่อยให้มันลงมาเอง กูไม่ง้อด้วย” ผมรีบดักทางไอ้นักดนตรีข้างตัวทันที
“เฮ้อ! รู้แล้ว น้องแจ็คไม่กล้างอนพี่ฟี่หรอก แต่รำคาญไอ้เหี้ยเจ๋ง โว้ย! เมื่อไหร่มันจะเลิกมายุ่งกับเมียน้องแจ็คสักทีวะเนี่ย เมื่อกี้แค่เข้าห้องน้ำแป๊บเดียว แม่งดอดลงมาอย่างเร็ว”
“ไอ้สัตว์ เบาๆ มึงจะให้มันหันมาได้ยินใช่ไหม” โชคดีที่ไอ้เจ๋งกับเฮียต๊อดเดินทิ้งช่วงห่างเราไปค่อนข้างไกล แถมมีฝรั่งคนอื่นมาขั้นกลางอีกสองคน ทำให้เบาใจได้ว่าเสียงจะไม่ลอยไปถึงแน่ๆ
“กลัวคนอื่นจะรู้เหรอว่าน้องแจ็คกับพี่ฟี่เรารักกัน” อย่ามาหาเรื่องงอแงกับกูนะ
“กูน่ะไม่กลัวหรอก มึงก็รู้ จะให้กูเดินไปบอกสองคนนั้นตอนนี้กูก็ทำได้ แต่ตัวมึงเองนั่นแหละ หัดคิดซะบ้างสิว่าถ้าเรื่องเรามันแดงขึ้นมาคนที่เสียหายและต้องลำบากก็คือมึง ไหนจะค่ายมึงอีก เดี๋ยวก็ต้องได้แถลงข่าวเรื่องเดิมๆ แถมวงเดิมด้วย เพราะกูเป็นห่วงมึงนี่แหละถึงต้องคอยเตือนไม่ให้มึงหลุด” ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากบอกใครว่ามันเป็นแฟน แต่ถึงไม่บอกใครผมก็ไม่ได้อะไรอยู่แล้ว คนอย่างผมอะไรก็ได้ง่ายๆ ขอแค่ได้อยู่ด้วยกัน ยังรักกันอยู่ก็เพียงพอ
“น้องแจ็คขอโทษนะ อย่าโกรธน้องแจ็คนะ น้องแจ็คก็แค่หงุดหงิดไอ้เจ๋งนิดหน่อยเองนะ คนดี๊คนดีของน้องแจ็ค” นี่ที่กูพูดไปตกลงมึงรู้เรื่องไหมเนี่ยไอ้เหี้ยน้องแจ็ค กูบอกว่าอย่ามาแสดงตัวให้มันมากนัก ไอ้นี่ก็ยังอ้อนตีนอยู่ได้
“เออๆ กูไม่ได้โกรธมึง แค่เตือนให้มึงระวังๆ ตัวบ้าง กูบอกแล้วไงว่าอดทนหน่อย อีกสามวันเอง เดี๋ยวมันก็ไปแล้ว”
“คร้าบๆ” เฮ้อ! กูทำบาปทำกรรมอะไรกับตระกูลนี้ไว้วะ ถึงต้องมาเจอทั้งไอ้แจ็คและไอ้เจ๋ง เหนื่อยฉิบหายคุยกับพวกมัน
เฮียต๊อดพาเรามาถึงร้านอาหารร้านหนึ่ง ร้านตั้งอยู่ชั้นใต้ดิน เป็นร้านเรียบๆ ง่ายๆ ดูโบราณๆ แต่อาหารจานใหญ่ทุกจานและที่สำคัญไม่แพงอย่างที่คิด เฮียแกสั่งพวกไก่ย่างตามแบบฉบับเวียนนา แล้วก็ไส้กรอกเวียนนาขนานแท้มาให้ชิม อร่อยสมคำอวดของเฮียแกจริงๆ
“แล้วพรุ่งนี้จะไปเที่ยวที่ไหนกันวะ” เฮียต๊อดถามระหว่างนั่งรออาหารย่อยกันก่อนเรียกเช็คบิล
“คงไปพวกพระราชวัง แล้วก็โบสถ์ต่างๆ น่ะเฮีย เดี๋ยวดูอากาศกับเวลาด้วย” เอาจริงๆ ช่วงสามวันแรกผมกับไอ้แจ็คแอบตกลงกันไว้แล้วว่าจะไปพวกสถานที่ท่องเที่ยวขึ้นชื่อตามไกด์ทัวร์กันก่อน ไอ้เจ๋งจะได้ไม่บ่นว่าพวกเราไม่พาเที่ยว เดี๋ยวพอสลัดมันทิ้งได้แล้วค่อยไปเจาะลึกตามที่ต่างๆ พวกพิพิธภัณฑ์ หรือไปดูการแสดงดนตรีอะไรพวกนี้
“มีแผนที่แล้วใช่ไหม ถ้ามีแผนที่ก็สบายไปไม่ยากหรอก รถไฟใต้ดิน หรือพวกแทรมไปก็ถึง... อ่อ พรุ่งนี้เช้ากูมีเรียนนะ มื้อเช้าในห้องมีพวกขนมปัง เนย แยม กาแฟ กินได้นะเว้ย หรือถ้าอยากกินอย่างอื่นก็ออกไปหาเอา พวกร้านริมทาง คาเฟ่ดีๆ เยอะแยะ ตลาดก็มี มีพวกของสดกับอาหารขายเหมือนกัน แล้วช่วงบ่ายกูกับเพื่อนไปเล่นดนตรีเปิดหมวกกันที่ถนนแถวๆ Albertina Museum แวะไปดูหรือจะไปแจมก็ได้นะเว้ย เพื่อนกูเล่นดับเบิ้ลเบสเหมือนมึงขอมันเล่นได้”
“โห เยี่ยมไปเลยเฮีย ความฝันน้องแจ็คจะเป็นจริงแล้ว เปิดคอนเสิร์ตที่อิมแพคอารีน่าก็ยังไม่สุดยอดเท่าได้เล่นดนตรีข้างถนนที่เวียนนา ฟี่พรุ่งนี้เตรียมกล้องเตรียมเมมฯ เอาไว้เยอะๆ เลยนะเว้ย ถ่ายตอนกูเล่นให้ด้วย” สีหน้าเหมือนเด็กกำลังจะได้ของเล่น ทำให้ผมอดยิ้มตามมันไปด้วยไม่ได้ บางทีก็อิจฉามันนะครับ ไอ้แจ็คมันเป็นคนที่เหมือนโลกนี้ไม่มีอะไรเครียดเลยสักอย่าง หงุดหงิดงอนๆ อยู่ดีๆ สักพักเดี๋ยวมันก็ลืม และกลับมาหัวเราะได้เหมือนเดิม
“เออ เดี๋ยวกูถ่ายทั้งกล้องดิจิตอล กล้องฟิล์ม แถมอัดวีดีโอให้ด้วย” เอาใจเขาสักหน่อย นี่ถ้าตอนนี้อยู่กันสองคน ผมทายได้เลยว่าไอ้แจ็คต้องโผเข้ามากอดผมแล้วพูดว่า ‘พี่ฟี่น่ารักที่สุด น้องแจ็ครักพี่ฟี่ที่สุดเลย’ แน่นอน หึหึ ไอ้บ้าเอ๊ย!
+++++++++++++++++++++++
+ สวัสดีค่า เมอร์ซี่กลับมาแล้วค่า... ที่หายไปหลายเดือน ใครที่เป็นเฟรนด์ในเฟสคงทราบข่าวว่าเมอร์ซี่ป่วยหนัก นอนโรงพยาบาลมา 4 เดือนแล้ว ตอนนี้อาการดีขึ้นกลับมาพักฟื้นที่บ้านแล้วค่ะ แต่ก็ยังไม่หายขาดนะคะ ยังอยู่ในช่วงรักษาตัว แต่ดีขึ้นมากแล้วค่ะ มีแรงมาปั่นลูกๆ ให้ได้อ่านกันแล้ว
+ ไม่รู้ว่าจะอ่านติดๆ ขัดๆ กันบ้างไหม ไม่ได้แตะนิยายมานานหลายเดือนเลย นั่งย้อนอ่านใหม่ แล้วมาแต่งต่อ ถ้าติดขัดตรงไหนก็ขออภัยด้วยนะคะ
+ ยังมีคนรอคู่นี้อยู่ใช่ไหมเอ่ยยย ขอเสียงหน่อยนะคะ ตอนแรกกะว่าจะให้จบภายในสองตอน ตอนนี้ก็ไม่ยาวมากนะคะ แต่ขอเพิ่มไปตอนหน้าอีกตอน ตอนหน้าเจออิน้องแจ็คกับพี่ีฟี่อีกนะคะ อย่าเพิ่งเบื่อกันนะ
+ ขอบคุณสำหรับกำลังใจมากๆ ค่ะ นักอ่านทุกคนในเฟส เป็นกำลังใจสำหรับเมอร์ซี่เสมอ ขอบคุณที่ยังรอกันอยู่ ขอบคุณจริงๆ นะคะ
+ กอดทุกๆ คนเลยค่ะ :กอด1:
+ ติดตามข่าวสารเมอร์ซี่ได้ที่เฟสบุคนะคะ https://www.facebook.com/mercy.novel
-
อ่านเเล้วหายคิดถึงน้องแจ๊คกับพี่ฟี่เลยคะ
สำนวนไม่แปลกคะ เหมือนเดิมเลย
น้องแจ๊คยังคงสติลกวนตีนเหมือนเดิม 5555
ชอบพี่ฟี่ที่แคร์ความรู้สึกน้องแจ๊คตลอด
แล้วก็ชัดเจนในความรู้สึกตัวเองดี ปลื้มมมมมมมม
พี่ไนท์ดีขึ้นแล้วหนูก็ดีใจน๊าาาา :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
-
น้องแจ็คอ้อนนนนนนนตาหลอดดด
อดเปรี้ยวไว้กินหวานนะ สู้ สู้
-
ฮือๆๆๆๆๆๆดีจายยยยยยแจ็คฟี่มาแล้ว. อิน้องแจ้คของปร้านังกวนตรีนเหมือนเดิม คงมีแต่ฟีฟี่เท่านั้นสินะที่ทนมนได้
-
ถ้ายาวกว่านี้จะดี อิอิ คิดถึงคู่นี้สุดพลังเลยอ่า อ่านแล้วนึกว่าฟี่แจ็กเป็นใครก็ฟินละ ฮ่า ชอบๆ แจ็กนี่กวนประสาทตลอดเว รอตอนต่อไปนะ :)
-
ขอบคุณนะครับ ขอให้หายป่วยไวๆ นะ ยังไงก็จะรออ่านนะ เป็นห่วงนะ
-
น้องแจ๊คยังอ้อล้อล่อทีนเหมือนเดิม 5555
พี่ฟี่ช่วยเอ็นดูน้องแจ๊คเยอะๆหน่อยน้า
+1 :กอด1: บวกเป็ดค่ะ
สุขภาพแข็งแรง หายป่วยไวไวนะคะ คุณเมอซี่
-
แหม พี่ฟี่รู้ใจน้องแจ๊คขนาดเดาได้ด้วยว่าตอนจบน้องแจ๊คจะเข้าออดอ้อนแบบไหน
อ่านแล้วก็อยากไปมั่ง....เวียนนา แต่ตอนนี้ยังไปไม่ได้ก็กินไส้กรอกเวียนนาแทนไปก่อนละกัน
-
น้องแจ็คน่ารักอ้อนพี่ฟี่ตลอดเลย :-[ ชอบบบ
ปล.ขอให้สุขภาพกลับมาแข็งแรงไวๆนะจ๊ะ o13
-
:เหอะ1: ตาฝาด ตกจายที่มาแต่งต่อ ฮิ ฮิ ... :sad11:
-
น่ารัก
ฮืออออออ
-
โอ้ย อ่านแล้วอยากไปบ้างเลย
55555
ฟี่น่ารักเน้ออออออ
-
แจ๊คนี่อ้อนตลอด
ปล.หายไวๆและกลับมาแข็งแรงเร็วๆนะค่ะ
-
เย้ๆมาแล้ววววว คนเขียนหายป่วยเร็วๆ นะคร่า o13
-
น้องแจ๊คยังนิสัยอ้อนบาทาเหมือนเดิม แม้กระทั่งรุ่นพี่น้องแจ๊คก็ปีนเกลียวได้แบบรุ่นพี่ไม่โมโหไปกับความกวน
น้องแจ๊ครอหน่อยแล้วกันอีก 3 วัน โลกนี้ก็จะมีแต่แจ็ค กะ พี่ฟี่สุดเลิฟเท่านั้น
:กอด1: คนเขียน อย่าลืมดูแลรักษาสุขภาพเยอะๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
รออ่านตอนต่อไป
-
อยากไปเวียนนาบ้างจัง. ตามรอยฟี่แจ็ค o18
รอเสมอนะคะ. หายป่วยเร็วๆน้า
บวกเป็ด
-
กรี๊ดดดดดด
คนแต่งกลับมาแล้ว น่ารักเป็นที่สุด
รอคู่หลัก ริวพาย นะคะ อิอิ
-
ขอให้คุณเมอร์ซี่ สุขภาพแข็งแรงน๊ะค่ะ รอติดตามผลงานและเปนกำลังใจให้ค่ะ :mew1:
-
ขอให้ฟื้นตัวไวๆ นะครับ
-
คิดถึงทุกคู่เลยค่ะ
ขอให้คนเขียนหายเร็ว ๆ นะคะ พักผ่อนมาก ๆ
-
ติดตามนิยายกันมาเป็นปี คุยกันบ้างประปรายใน FB รู้ข่าวว่าเธอป่วย เป็นห่วงอยู่เสมอนะ ขอให้เธอหายและแข็งแรงโดยเร็วไว เธอรู้ว่าเรารักเธอเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง รักเธอนะ ยัยไนซ์ น้องสาวคนเก่ง :mew1:
-
จ้า คนแก่ขอให้หลานรักษาสุขภาพตัวเองให้ดี ๆ นะ
ช่วงนี้ ฝนและลมกำลังกระหน่ำมาไม่เว้นแต่ละวัน
กลัวจะเป็นหนักกว่าเดิมนะซิ :กอด1:
:bye2: :bye2:
-
ยังคงอ่านสนุกเหมือนเดิม
หายไวๆนะคะ เอาใจช่วย :mew1:
-
เจ๋งเริ่มเยอะเกินไปแล้ว
ฟี่แจ็คคงรำคาญ อยากตืบ :z6:
คนอย่างเจ๋งต้องจ้ดการให้อยู่มัด จะงาบพี่ฟี่ของน้องแจ็ค
-
ดีวันดีคืนนะคับ
-
เป็นกำลังใจให้คนแต่ง
หายไวๆ สุขภาพแข็งแรงนะคะ
-
น้องเจ็กเป็นเมีย . . . อยากดูตอนนั้นจัง!!
:katai1: :katai1:
-
แค่นี้ก็หายคิดถึงแหละค่ะ
รักษาตัวด้วยนะค่ะ
-
:กอด1: :mew1:
-
แจ็คก็ยังคงความฮาแบบล้นๆเหมือนเดิม
แอบรำคาญไอ้น้องเจ๋งนิดหน่อย แต่เดี๋ยวมันก็ไปแล้ว อดทนๆ
ขอให้ดีวันดีคืน จนหายเป็นปกติเร็วๆนะคะ
-
:กอด1: :กอด1:
ต่อเนื่อง ลื่นไหล จุใจ ไม่สะดุดเลยคับ
เหมือนไม่เคยหายไป คิดถึงริว-พายด้วย
o13 o13
#อย่าลืมน้องเมียนะคับ รอลุ้นอยู่เลย
##แอบทวงเบาเบา##
:o8: :o8:
-
ตอนพิเศษ แจ็ค & ฟี่ 11 : มีเพียงเรา
รุ่งขึ้นอีกวันผมตื่นตั้งแต่ตี 5 หันไปมองคณะทัวร์ของตัวเองทั้งสองคนก็เห็นยังหลับปุ๋ยอยู่ เลยกะว่าจะทำใจกล้าฝ่าความหนาวไปอาบน้ำแล้วจะลงไปเดินเล่น ดูดบุหรี่ ถ่ายรูปแถวๆ นี้สักชั่วโมงค่อยกลับมาปลุกสองหนุ่มตามเวลาที่นัดกันว่าจะตื่นประมาณ 6 โมงครึ่ง
“อ้าวฟี่ ตื่นแต่เช้าเลย แปลกที่นอนไม่หลับเหรอวะ” ผมว่าผมตื่นเช้าแล้ว แต่ก็ยังสายกว่าเฮียต๊อดอยู่ดี
“นิดหน่อยครับเฮีย ว่าแต่เฮียตื่นเช้าเชียวที่นี่เขาเรียนกันตั้งแต่เช้าตรู่เลยเหรอเฮีย” ผมเห็นเฮียต๊อดแกยืนทำแซนวิชใส่ถุงซิปล็อคท่าทางจะเอาไปกินเป็นอาหารกลางวัน อะไรประหยัดได้ นักศึกษาทุนก็ต้องประหยัดกันอยู่แล้วล่ะครับ
“เรียน 10 โมง แต่ต้องไปซ้อมก่อนว่ะ เรามันเด็กทุนต้องขยันหน่อย ฝรั่งมันไม่เหมือนเด็กไทยนะเว้ย เรียนๆ เล่นๆ ซ้อมบ้าง เที่ยวบ้างเดี๋ยวก็จบ แต่ที่นี่ทุกคนรักดนตรี และก็จริงจังมาก อยากจะเก่ง อยากจะเป็นที่หนึ่ง อยากเอาชนะตัวเองให้ได้ก็ต้องซ้อม ไม่มีอะไรที่ได้มาง่ายๆ หรอก ต่อให้มีพรสวรรค์ ถ้าไม่ซ้อมก็ตาย” โห เฮียขยันจริงๆ ว่ะ แต่จะว่าไปไอ้แจ็คของผมก็ไม่ต่างกัน ถึงแม้มันจะไม่ได้ขยันแบบเฮีย แต่ว่างเมื่อไหร่ภาพที่เห็นจนคุ้นตาก็คือไอ้แจ็คนั่งซ้อมดับเบิ้ลเบสอยู่ที่ห้อง ทั้งเรียน ทั้งทำงาน ไหนจะทัวร์คอนเสิร์ต มันก็ไม่เคยขี้เกียจที่จะซ้อม แม้มันจะดูบ้าๆ บอๆ ไม่ค่อยเต็มเต็ง แต่เรื่องดนตรี ไอ้แจ็คก็จริงจังไม่แพ้ใคร... นี่ผมเปล่าชมแฟนตัวเองนะ ผมพูดจากเรื่องจริงที่เห็นต่างหาก
“ไอ้แจ็คมันก็ชอบตื่นมาซ้อมตอนเช้าเหมือนกันถ้าวันไหนไม่มีงาน”
“อ้าวนี่มึงพักกับมันเหรอวะ” อ้าว ฉิบหาย! เฮียแกจะสงสัยอะไรรึเปล่าวะ ผมก็แอบสะดุ้งในใจตามประสาคนสันหลังหวะ
“อ๋อ ครับ... คือห้องเก่าของผมไกลจากบริษัทที่ผมไปรับงานฟรีแลนซ์ประจำอยู่น่ะเฮีย ผมเลยหาห้องเช่าใหม่ บังเอิญไอ้แจ็ครู้เข้ามันก็เลยบอกว่าจะแบ่งห้องให้ผมเช่า เพราะมันเองถ้าช่วงทัวร์คอนเสิร์ตก็ไม่ค่อยจะได้อยู่ห้อง อย่างน้อยมีคนเฝ้าห้องให้ก็ยังดี ผมก็เลยได้มาอาศัยใบบุญพ่อศิลปินใหญ่เขาน่ะครับ” เฮ้อ! กูก็กุเรื่องเร็วเหมือนกันนะเนี่ย หวังว่าเฮียแกจะเชื่อนะ
“เออ มึงก็เก่งนะ อยู่กับไอ้เหี้ยน้องแจ็คมันได้ มันน่ะอะไรๆ ก็ดูเป็นเรื่องเล่นๆ ไปหมด ขี้แกล้งขี้อำก็เป็นที่หนึ่ง มันไม่สนว่าหน้าไหน ตั้งแต่รุ่นพี่ยันรุ่นน้อง อาจารย์บางคนมันก็ไม่เว้น คุยกับมันแล้วปวดหัวไปตามๆ กัน” ผมเข้าใจที่เฮียพูดทุกประการเลยครับ
“เป็นมันก็สบายนะเฮีย ไม่ต้องคิดอะไรมาก ยิ้ม หัวเราะ อารมณ์ดีเล่นดนตรีไปเรื่อย” บางทีผมก็อิจฉาชีวิตมันนะ
“แต่ไอ้คนแบบนี้แหละ มีปัญหาอะไรก็ชอบซ่อนไว้ เก็บไว้เครียดคนเดียว แล้วก็แสดงออกว่ายังยิ้ม ยังหัวเราะได้ ไอ้แจ็คเองเห็นมันยิ้มง่าย หัวเราะได้ แกล้งคนอื่นประจำ แต่มันก็จริงจังกับดนตรีมากๆ รุ่นน้องที่คณะ ถ้าคนไหนไม่ค่อยซ้อม เรียนๆ เล่นๆ ไอ้แจ็คมันก็ด่านะเว้ย ด่าแบบซีเรียสด้วย พวกไอ้แจ็ค ไอ้ริวน่ะมันรักดนตรีมาก พวกมันไม่ได้คิดว่าดนตรีเป็นงานอดิเรกหรือของเล่นๆ แต่ดนตรีคือชีวิตพวกมัน นี่พี่ยังเชียร์มันให้ขอทุนมาเรียนต่อที่นี่เลย ฝีมืออย่างไอ้แจ็คน่ะได้สบายอยู่แล้ว แต่ก็นะ มันกำลังดัง จะให้ทิ้งโอกาสตรงนั้นมันก็ทำใจลำบากเหมือนกันเว้ย”
นี่เป็นความจริงอีกอย่างที่ผมไม่เคยคิดถึง ผมรู้ว่าไอ้แจ็ครักดนตรีและจริงจังขนาดไหน อยู่กับมันมานานพอสมควร นานพอจะรู้ว่ากิจวัตรประจำวันของไอ้คนบ้าๆ บอๆ คนนี้ไม่มีวันไหนที่ไม่มีดนตรีมาเกี่ยวข้อง แต่ผมไม่เคยคิดมาก่อนว่ามันอาจจะอยากมาเรียนต่อในที่ที่จะสามารถพัฒนาฝีมือทางด้านดนตรีของมันได้อีก เทอมหน้านี้มันก็จะจบแล้ว มันจะมาเรียนต่อรึเปล่าวะ
“เอาล่ะ พี่ไปก่อนนะ ถ้าหิวก็กินขนมปังรองท้องไปก่อน ถ้าออกไปกันหมดแล้วอย่าลืมล็อคห้องให้ด้วยนะว้ย แล้วเจอกันบ่ายนี้” ผมเผลอเหม่อคิดเรื่องไอ้คนรักดนตรีที่ยังนอนหลับอุตุอยู่ครู่ใหญ่ จนเฮียต๊อดแกขอตัวออกไปซ้อม ผมเลยเดินไปหยิบเสื้อผ้าและผ้าเช็ดตัว แล้วกลั้นใจฝ่าความเย็นไปอาบน้ำ เพราะตั้งแต่ออกจากเมืองไทยก็ยังไม่มีการชำระล้างร่างกายเกิดขึ้นเลย
ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็หันไปหยิบกระเป๋ากล้อง DSLR และกล้องฟิล์มขึ้นมาสะพาย หันไปมองไอ้พวกที่หลับอยู่ ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะมีใครฟื้นคืนชีพเลยหันไปหยิบโพสอิทที่มีติดในกระเป๋ากล้องออกมาเขียน
‘กูอาบน้ำเสร็จแล้วลงไปดูดบุหรี่ แล้วว่าจะเดินเล่นถ่ายรูปแถวนี้ เดี๋ยว 6 โมงครึ่งกลับมา’ เขียนเสร็จก็แปะแม่งกลางหน้าผากไอ้นักดนตรีนั่นแหละ ขนาดมีอะไรแปะลงบนหน้ามันยังไม่ขยับเขยื่อนเลยให้ตายเหอะ
ผมลงมายืนดูดบุหรี่หมดไปหนึ่งตัว แล้วก็ค่อยๆ เดินเลาะไปตามถนนเจอตึกเก่าๆ สวยๆ หรือพวกป้ายโฆษณาอะไรน่าสนใจผมก็หยิบกล้องขึ้นมาถ่ายเก็บภาพเอาไว้ ช่วงเช้าวันนี้เวียนนาอากาศลบ 3 องศา หนาวจับใจ พระอาทิตย์ยังทอแสงได้ไม่เต็มที่ ตามถนนหนทางยังคงเงียบสงบ ผมชอบบรรยากาศแบบนี้นะ เหมือนผมหลุดเข้าไปอยู่ในฟิล์มขาวดำ หรือซีเปีย ความโรแมนติกผสานความเหงา อดทำให้ตื่นเต้นไม่ได้ว่าสถานที่ท่องเที่ยวอย่างปราสาท หรือโบสถ์เก่าๆ จะงดงามขนาดไหน
เดินมาเกือบครึ่งชั่วโมง ก้มมองนาฬิกาก็เห็นว่าหกโมงแล้ว เลยตัดสินใจข้ามถนนไปอีกฝั่งแล้วเดินกลับ เพราะขามาผมเดินเป็นเส้นตรงเลาะฝั่งเดียวกับอพาร์ตเม้นท์เฮียต๊อดมาเรื่อยๆ ขากลับก็เลยคิดว่าจะข้ามไปเดินอีกฝั่งจะได้มองเห็นบรรยากาศตรงข้าม
พอข้ามมาก็เจอร้านขายไส้กรอกเวียนนาย่าง เลยตัดสินใจซื้อมา 3 ชิ้นเป็นสะเบียงเช้านี้ เผื่อไอ้สองตัวนั้นด้วย ไส้กรอกร้อนๆ แต่ไม่รู้ว่ากว่าจะเดินถึงห้องจะเย็นชืดซะก่อนรึเปล่า แต่ก็เอาวะ แอบเห็นห้องเฮียมีไมโครเวฟ เอาไปอุ่นก็น่าจะพอไหว หรือกินกับขนมปังปิ้งใหม่ๆ ก็น่าจะพอเอาอยู่
ขากลับใช้เวลาเร็วกว่าขามาเพราะไม่ค่อยได้หยุดแวะถ่ายรูปสักเท่าไหร่ เลยทำให้ผมมาถึงหน้าอพาร์ตเม้นท์ตอนหกโมงยี่สิบนาที เหลือเวลาอีกสิบนาทีเลยยืนดูดบุหรี่แก้หนาวอีกสักตัว แล้วค่อยเดินขึ้นห้องไป
ผมเคาะห้องอยู่สองสามทีไอ้แจ็คก็เดินมาเปิด มันส่งหน้ายุ่งปากยื่นมาให้ทันที แบบนี้รู้เลยว่างอนกูชัวร์ที่ออกไปคนเดียวแล้วไม่ปลุกมัน
“หนีน้องแจ็คไปคนเดียวอีกแล้วนะ” นั่นไง ถ้าซื้อหวยถูกเหมือนเดาใจไอ้แจ็ค ป่านนี้กูรวยเละเลิกรับงานออกแบบไปนอนนับเงินที่บ้านแล้ว
“พวกมึงหลับเป็นตาย ขนาดกูตื่นมาคุยกับเฮียต๊อดก่อนสักพักใหญ่ยังไม่มีใครสะดุ้งสะเทือน เอ้า เลิกเบะปากทำหน้ามุ่ยได้แล้วไอ้ห่า กูซื้อไส้กรอกมาฝาก แต่แม่งเย็นแล้วล่ะ เดี๋ยวอุ่นสักหน่อยก็แดกได้” ผมเดินเข้าไปตรงส่วนแพนทรี่ของห้อง ไม่เห็นไอ้เจ๋งที่ที่นอน สงสัยมันจะเข้าไปอาบน้ำ หันไปมองไอ้ตัวดีข้างๆ ก็เห็นมันอยู่ในชุดใหม่ เดาว่าคงจะตื่นได้สักพักใหญ่แล้ว
“ก็ถ้ามึงปลุก กูก็ตื่นเหอะ” ยังคงงอแงต่อ ปล่อยแม่งไปเดี๋ยวมันก็เลิกของมันเอง
“จะแดกขนมปังด้วยไหมหรือจะเอาไส้กรอกอย่างเดียว” ผมเลือกจะไม่คุยเรื่องเดิม เพราะขี้เกียจไปต่อล้อต่อเถียงกับมัน
“พี่ฟี่แม่งชอบเปลี่ยนเรื่อง เชอะ!”
“อย่าเยอะ จะแดกไหมขนมปังเนี่ย ถ้าไม่แดกก็ไปไกลๆ ตีนกูเลย” บางทีก็ต้องเล่นบทโหดกันบ้าง
“ใจร้าย… เออๆๆ แดกก็ได้ เอาแม่งหมดทุกอย่างเลย” สบัดเสียงใส่ผมเสร็จ มันก็สบัดตูดเดินไปนั่งที่โต๊ะกินข้าวขนาดเล็กสีขาวที่ตั้งอยู่ในส่วนแพนทรี่ ผมส่ายหน้าน้อยๆ กับอาการคุ้นตาที่เห็นกันเป็นประจำ เรื่องงอน เรื่องอ้อนต้องยกให้มันเลยล่ะ
“พี่ฟี่ออกไปถ่ายรูปมาเหรอฮะ ไม่ยอมปลุกเจ๋ง เจ๋งจะได้ไปด้วย” ไอ้นี่ก็อีกตัว แหมใครๆ ก็อยากไปกับกูจังเลยนะ
“พี่อยากออกไปเดินคนเดียวน่ะ” ตรงไปไหม ไม่หรอก บางเรื่องก็ไม่อยากอ้อมค้อม เพราะขี้เกียจต้องมาอธิบายวกวนไปมารักษาน้ำใจ
“อ๋อ… ครับ” ไอ้เจ๋งมันคงไม่คิดว่าผมจะตอบแบบนี้ เพราะทุกทีผมก็จะตอบเลี่ยงๆ แบบสุภาพตลอด เจอตรงๆ เลยไปไม่เป็นเลยนะมึง… พอหันไปมองพี่ชายไอ้เจ๋งก็เห็นมันนั่งกินขนมปังไปอมยิ้มไป กูง้อแค่นี้พอใจรึยังล่ะ!
พอกินมื้อเช้ากันเสร็จเราก็เริ่มต้นทัวร์ของวันนี้ สถานที่แรกที่เราจะไปคือพระราชวังเชินบรุนน์ (Schönbrunn Palace) ถือเป็นสถานที่บังคับที่ใครมาเวียนนาก็ต้องมาถ่ายรูปความงามของพระราชวังนี้ จากในโลนลี่แพลเนทที่ไอ้แจ็คอ่านและแปลให้ฟังบอกว่า พระราชวังนี้สร้างตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 18 นู่น ภายในตกแต่งด้วยผลงานศิลปะชั้นยอดมากมาย พอไปถึงผมก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง ถ่ายรูปก่อนเลยครับ โชคดีที่แบกเลนส์มาหลายตัว
“พี่ฟี่... ขอเจ๋งลองถ่ายกล้องโรลีเฟล็กหน่อยได้ไหมฮะ” มาแล้วครับไอ้น้องเจ๋ง ผมอุตส่าห์ยืนถ่ายรูปเงียบๆ มันก็เดินมาขอลองใช้กล้องฟิล์มโบราณของผม
“เออ... ก็ได้ แต่พี่เอาฟิล์มมาไม่ค่อยเยอะนะ” ผมไม่ใช่คนหวงของ แต่กล้องตัวนี้ผมก็แอบหวงหน่อยๆ เพราะตามหาซื้อมานานกว่าจะได้มา แต่ครั้นจะไม่ให้ก็ไม่รู้จะพูดยังไงดี อย่างน้อยมันก็ญาติไอ้แจ็คล่ะวะ
“สอนเจ๋งใช้หน่อยได้ไหมฮะ เจ๋งอยากใช้เป็น เนี่ยเพื่อนเจ๋งมันมีแหล่งซื้อพวกกล้องโบราณ เจ๋งว่าจะหันไปลองเล่นดูบ้าง พอได้เห็นโรลีเฟล็กของพี่ฟี่สวยดีก็เลยกะว่าจะเล่นรุ่นนี้เหมือนกัน” ไม่ต้องทำอะไรตามกูก็ได้นะเว้ย เข้าใจความอึดอัดของไอ้แจ็คเลย
“วิธีจับก็แบบนี้นะ ตรงนี้ชัตเตอร์ เวลาจะขึ้นฟิล์มง้างแล้วกดตรงนี้ ชัตเตอร์เสร็จหมุนตรงนี้ เวลาดูภาพส่องจากช่องนี้นะ อะลองดู” ผมอธิบายวิธีการใช้ให้ไอ้เจ๋งได้รู้อย่างคร่าวๆ และไม่พยายามชวนมันคุยเรื่องกล้องโบราณ เดี๋ยวมันจะยาว เพราะผมอยากกลับไปถ่ายรูปของตัวเองแล้ว
“นี่ฟิล์มสีหรือขาวดำฮะ”
“ขาวดำ พี่ไม่ได้เอาฟิล์มสีมาเลย” ผมว่ากล้องโบราณแบบนี้รูปที่ได้มันเหมาะกับฟิล์มขาวดำมากกว่า ส่วนภาพสีผมใช้กล้อง DSLR ถ่ายเอาอยู่แล้ว
“ฟี่!! มึงมาถ่ายรูปให้กูดิ๊ กูอยากได้รูปมุมนี้บ้าง” นึกว่าจะไม่เข้ามาขัดจังหวะซะแล้ว เห็นยืนหน้าเหวี่ยงอยู่ตั้งนาน และแล้วไอ้แจ็คก็ออกโรง
“อืมเอาดิ! ตรงไหนดีล่ะ” เอาใจเขาสักหน่อย แล้วก็อยากปลีกตัวออกมาจากไอ้น้องเจ๋งด้วย
“เจ๋งรักษากล้องให้ดีๆ นะเว้ยของไม่ใช่ของตัวเองใช้ให้มันระวังๆ ด้วย เดี๋ยวแยกย้ายกันไปถ่ายรูปแล้วกัน อีก 20 นาทีมาเจอกันตรงนี้นะ ปะฟี่” แล้วไอ้แจ็คก็จัดการลากผมไปโดยที่ไอ้เจ๋งยังไม่ทันตั้งตัวหรือเอื้อนเอ่ยอะไรออกมา
“จะลากไปอีกนานไหม” ผมถามไอ้คนที่ยังคงจับแขนผมลากเอาๆ ไม่เห็นใจกูบ้างเลยนะ ตั้งขาตั้งกล้อง ทั้งกล้อง ทั้งเลนส์ ดีที่กล้องอีกตัวอยู่ที่ไอ้เจ๋ง
“นานนนนนนน นานจนกว่าไอ้เจ๋งจะตามเราสองคนไม่ทัน”
“มันไม่ตามมาแล้ว พอเถอะมึง เรามาเที่ยวนะอย่าเอามันมาเป็นอารมณ์เลย เราก็เที่ยวของเราไป ส่วนมันจะน่ารำคาญบ้างก็ทนๆ เอา ถ้ามัวแต่หาทางหนีมัน เราก็หมดอารมณ์เที่ยวพอดี”
“เฮ้อ!!! กูหมดอารมณ์เที่ยวจริงๆ นั่นแหละ... โว้ย! น้องแจ็คอยากมีอารมณ์ทั้งเที่ยวทั้งอารมณ์สวีทกับเมีย...โอ๊ย! ตบหัวน้องแจ็คทำไมเนี่ย”
“มึงจะเสียงดังหาโมสาร์ทญาติมึงเหรอ จะถ่ายรูปไหมเนี่ยหะ!” ตอนนี้เหมือนกำลังเลี้ยงเด็กสองคน อีกคนก็ถามไม่หยุด อีกคนก็กวนตีนไม่หยุด เหนื่อยฉิบหาย
“ถ่ายจ้าถ่าย...เอาหล่อๆ เท่ๆ เลยนะ เอามุมนี้ๆ ให้เห็นพระราชวังแบบพานอราม่าอย่างในโปสการ์ดเลยนะ” สั่งจริงนะมึง กูไม่ใช่ช่างภาพส่วนตัวศิลปินนะเว้ย แต่ถ้าเถียงออกไปเกรงว่าจะไม่จบไม่สิ้น ผมก็เลยได้แต่ถ่ายภาพไอ้ศิลปินใหญ่ สลับกับถ่ายพวกสถาปัตยกรรมที่ชอบไปด้วย
พระราชวังแห่งนี้เท่าที่เปิดดูข้อมูลมาในอินเตอร์เนท เขาบอกว่าเป็นศิลปะยุคร็อคโคโค เป็นยุคหลังจากเรเนสซองส์ ซึ่งผมชอบยุคเรเนสซองส์มากกว่า เพราะยุคนั้นจะมีความพอดีที่ไม่โอเวอร์ ไม่เยอะ ไม่จับนู่นผสมนี่มากเกินไปแบบร็อคโคโค ผมก็อธิบายให้ไอ้แจ็คฟังเรื่องศิลปะบ้าง ไอ้แจ็คก็ตั้งใจฟังอย่างสนใจ มีซักถามเป็นระยะ อันไหนตอบได้ผมก็จะตอบ ไอ้แจ็คมันบอกว่า มันแยกไม่ออกหรอกว่าอันไหนสวยไม่สวย หรืออันไหนมาจากยุคไหนผสมยุคไหน มองภาพรวมๆ แล้วทำให้ตกตะลึงลืมหายใจได้ขนาดนี้ก็พอแล้ว... ก็ถูกของมันนะ คุณค่าของศิลปะมันอยู่ที่มุมมองของแต่ละคน ได้ดูได้ชมแล้วสบายใจก็พอ แต่ผมเรียนมาด้านนี้มันก็มีบ้างที่ดูแล้วอดจะจดจำรายละเอียด คิด วิเคราะห์ ต่อผลงานชิ้นนั้นๆ ไม่ได้ ก็คงเหมือนพวกนักดนตรีนั่นแหละ ไอ้แจ็คเคยบอกว่า ไอ้พวกที่เรียนดนตรีมา ฟังเพลงไม่มีความสุขแบบมนุษย์ทั่วไปเขาสักคน เพราะฟังไปก็อดจะวิเคราะห์ตามซาวนด์ดนตรีไปไม่ได้
ผ่านไปยี่สิบกว่านาที ผมกับไอ้แจ็คก็เดินกลับไปที่จุดเดิมที่แยกจากไอ้เจ๋งมา เดินไปถึงก็เจอไอ้เจ๋งยืนคุยกับผู้ชายฝรั่งอยู่ พอมันเห็นพวกผมเดินมามันก็จัดการล่ำลาฝรั่งคนนั้น แล้วหันมาทำหน้างอนๆ ใส่ กูไม่ง้อนะขอบอก แค่ง้อพี่ชายมึงก็เกินพอแล้ว
“อยู่ดีๆ ก็หนีเจ๋งไปเลยนะ ปล่อยให้เจ๋งเที่ยวเหงาๆ อยู่คนเดียว”
“ฝรั่งมาจีบมึงเหรอเจ๋ง” ไอ้นี่ก็พูดซะตรงเชียว แถมยังลอยหน้าลอยตากวนส้นตีนอีก
“จีบเจิบอะไรกันเฮียแจ็ค เขาเข้ามาถามทางเฉยๆ”
“หรา!!! มึงหัวดำหน้าตี๋ โซนเอเชียตะวันออกขนาดนี้ ฝรั่งมันโง่หรือบ้าที่มาถามทางในเวียนนากับคนเอเชีย” ฉลาดจริงๆ แฟนกู! เรื่องกวนส้นตีนชาวบ้านนี่แหละฉลาดนัก
“เจ๋งจะไปรู้เขาเหรอ เฮียเดินไปถามเขาเองไหมล่ะ” ไอ้เจ๋งเริ่มหงุดหงิดเล็กๆ พอโดนจี้ใจดำ
“เอาล่ะ เลิกเถียงกันแล้วไปเที่ยวที่ต่อไปเหอะ เดี๋ยวจะไม่ทันเวลา” วันนี้กะว่าจะเที่ยวกัน 3 ที่ แล้วบ่ายๆ ไอ้แจ็คจะไปเล่นดนตรีกับเฮียต๊อด ส่วนไอ้เจ๋ง ไอ้แจ็คบอกว่าตอนบ่ายถ้าขี้เกียจไปดูมันเล่นดนตรีก็ให้ไปเที่ยวเอาเอง โตแล้วดูแผนที่เป็นก็เที่ยวได้ แต่ไอ้เจ๋งบอกว่าจะไปด้วย ไอ้นี่ก็ตุ๊กแกจริงๆ เกาะติดตลอดเวลา
หลังจากนั้นเราก็ไปเที่ยวโบสถ์คริสต์โบราณอีกสองแห่ง ไอ้แจ็คบอกว่าตามโบสถ์คริสต์แบบนี้มักจะมีดนตรีคลาสสิค พวกวงออร์เคสตรามาเปิดแสดงให้ชมกันฟรีอยู่บ่อยๆ เดี๋ยวไว้มันจะพาผมมา ผมเองก็ไม่เคยดูคอนเสิร์ตแบบนี้เหมือนกัน ไหนๆ ก็มีแฟนเป็นนักดนตรีคลาสสิคก็ขอมาฟังกันแบบสดๆ สักหน่อย
จริงๆ แค่เดินตามถนนหนทางดูตึกรามบ้านช่องสิ่งปลูกสร้างต่างๆ ก็มีความสุขแล้วครับ ที่นี่เขารวมวัฒนธรรมและศิลปะสมัยก่อนเข้ากับความเป็นอยู่สมัยใหม่ได้อย่างลงตัว ทุกหนแห่งทุกที่มองไปทางไหนก็ต้องเจอศิลปะ กับดนตรีผมว่าผมชักหลงรักเวียนนาเข้าให้แล้ว
โบสถ์แห่งที่สองที่เราไปคือ เซนต์ สตีเฟน (St.stephen’s Cathedral) เป็นมหาวิหารที่ขึ้นชื่อของเวียนนา ผมชอบโบสถ์เซนต์ สตีเฟนมาก เพราะโดยส่วนตัวผมชอบพวกงานกอธิคอยู่แล้ว แล้วโบสถ์นี้ก็ถูกสร้างขึ้นแบบกอธิค ในข้อมูลที่ผมอ่านมา เขาบอกว่าบรรยากาศกลางวัน และกลางคืนของโบสถ์นี้ต่างกันโดยสิ้นเชิง กลางวันก็จะดูสวย อลังการและดูขลัง แต่ตกกลางคืนจะงดงาม ลึกลับมากกว่านี้อีกเท่าตัว แถมกลางคืนยังถ่ายรูปออกมาสวยกว่าอีกด้วย
“มึงเดี๋ยวสักคืนหนึ่งเรากลับมาที่นี่กันอีกครั้งได้ไหมวะ” ผมละสายตาออกจากกล้องฟิล์มของตัวเอง มาพูดกับไอ้คนใกล้ตัวที่ยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูปศิลปกรรมตรงหน้าเช่นกัน
“เอาสิ อยากมาเดี๋ยวพามาอีก... กลางคืนมันจะสวยกว่านี้เหรอ” ฉลาดเหมือนกันนะเราน่ะ
“อืม กูอยากถ่ายรูปตอนกลางคืน”
“เดี๋ยวป๋าน้องแจ็คจัดให้ พี่ฟี่อยากได้อะไรบอกมาเลย” ผมขำกับน้ำเสียงและหน้าตารั่วๆ ของมัน ก่อนจะหันไปสนใจกับกล้องตรงหน้าอีกครั้ง
“พี่ฟี่จะไปไหนเหรอฮะ” สงสัยไอ้เจ๋งจะได้ยินคร่าวๆ ว่าผมชวนไอ้แจ็คมาที่นี่ตอนกลางคืน
“พี่กะว่าจะมาที่นี่ตอนกลางคืนอีกครั้งน่ะ อยากมาถ่ายรูปตอนกลางคืน” ผมตอบไปตามตรงเพราะคิดเอาไว้แล้วว่าผมอาจจะจัดการเรื่องไอ้เจ๋งอย่างจริงจังสักที เหล่ไปมองไอ้แจ็คนี่หน้าหงิกไปแล้ว อย่าเพิ่งงอนกูสิ เดี๋ยวกูจะจัดการเรื่องนี้ให้
“เจ๋งมาด้วย! เจ๋งอยากถ่ายรูปตอนกลางคืนเหมือนกัน” เป็นไปตามคาดอยู่แล้วว่าไอ้น้องเจ๋งมันต้องขอมาด้วยแน่ๆ
“พี่คงไม่มาคืนนี้ หรือคืนพรุ่งนี้หรอก อาจจะอีกสักสามสี่วันน่ะ เพราะกะว่าจะมาดูคอนเสิร์ตออร์เคสตรากับไอ้แจ็คด้วย ถึงตอนนั้นเจ๋งคงไปเยอมันแล้วล่ะ” อีกประโยคแบบตรงๆ ที่ทำให้ไอ้น้องเจ๋งอึ้งไป
“เจ๋งอยากมากับพี่ฟี่บ้างจัง พี่ฟี่เปลี่ยนโปรแกรมไม่ได้เหรอฮะ” ยังไม่จบ!
“คงเปลี่ยนไม่ได้หรอกเจ๋ง เพราะพี่วางโปรแกรมเที่ยวกันมาแล้วตั้งแต่ก่อนมานี่” ผมจงใจจะพูดอ้อมๆ ถ้ามันไม่โง่ก็น่าจะรู้ว่าผมหมายถึงว่ามันน่ะเป็นตัวแถม เพราะโปรแกรมเที่ยวครั้งนี้มีแค่ผมกับไอ้แจ็คมาตั้งแต่แรกแล้ว
“แล้วคืนนี้พี่ฟี่จะไปไหนฮะ เจ๋งว่าทานข้าวกันเสร็จเราหาที่ไปเที่ยวกันต่อตอนกลางคืนดีกว่า” ผมอยากกรอกตาขึ้นฟ้าให้กับความพยายามของไอ้น้องเจ๋งจริงๆ
“ถ้าเจ๋งอยากถ่ายรูปตอนกลางคืน เดี๋ยวคืนนี้พี่จะพาไปแล้วกัน” ผมพูดประโยคนี้จบก็ต้องรีบหันไปขึงตาใส่ไอ้แจ็ค เพราะมันเตรียมตัวจะอ้าปากห้ามแน่นอน แต่ผมมีเหตุผลที่ต้องชวนไอ้เจ๋งออกมาถ่ายรูปด้วยกัน จริงๆ ไม่ได้อยากจะถ่ายรูปกับมัน แต่ผมมีเรื่องจะต้องเคลียร์และคุยกับมัน ไม่อย่างนั้นพรุ่งนี้ไอ้คนที่ยืนทำหน้าเครียดคิ้วขมวดอยู่ข้างๆ ผมคงไม่เป็นอันเที่ยวสนุกแน่ๆ
“วู้ว!! ดีใจจัง คืนนี้ต้องสนุกแน่ๆ เลย”
“แจ็คไปเข้าห้องน้ำตรงนั้นเป็นเพื่อนกูหน่อย... เจ๋งเฝ้าของอยู่ตรงนี้นะเดี๋ยวพี่ไปเข้าห้องน้ำก่อน” แล้วผมก็จัดการลากไอ้แจ็คไปเคลียร์ก่อนที่มันจะอกแตกตาย
“มึงอย่าทำหน้าอย่างนี้ดิว้า! ที่กูชวนมันคืนนี้เนี่ย กูทำเพื่อเราสองคนนะเว้ย อ่อคืนนี้มึงไม่ต้องตามออกมาก็ได้เดี๋ยวกูจัดการเอง” ผมเปิดฉากอธิบายอย่างเร็ว
“ทำอะไรวะ... ทำไมต้องชวนมันออกมาด้วย แล้วทำไมต้องไม่ให้กูตามออกไป มึงก็รู้ว่ากูหวงมึง แล้วก็ห่วงมึงมากขนาดไหน กลางค่ำกลางคืน แถมภาษาอังกฤษมึงก็ไม่ได้ ถ้ามึงหลงจะทำยังไง โว้ย! ทำเหี้ยอะไรไม่ปรึกษากูก่อนอีกแล้ว” ของขึ้นแล้วครับไอ้แจ็ค ไม่มีน้องแจ็คอย่างนั้น น้องแจ็คอย่างนี้ มีขึ้นมึงกูนี่แสดงว่าเข้าโหมดโมโหแบบจริงจังแล้ว
“ใจเย็น แล้วฟังกูก่อน กูเข้าใจว่ามึงเป็นห่วง กูไม่ไปไกลหรอกน่า เมื่อเช้ากูเดินไปสำรวจมาแล้ว เลยอพาร์ตเม้นท์เราไปไม่กี่บล็อคจะมีโบสถ์เก่าๆ อยู่โบสถ์นึง กูกะพาไอ้เจ๋งไปแถวนั้นแหละ... แล้วที่กูจะต้องไปกับมันสองคน เพราะกูกะจะเคลียร์กับมัน คุยกับมันตรงๆ ไปเลย เรื่องที่มันคอยตามกูอยู่เนี่ย กูจะบอกมันว่ากูอึดอัดที่มันทำแบบนี้ แล้วจะถามมันตรงๆ ไปเลยว่าชอบกูเหรอ ถ้ามันบอกว่ามันชอบกู กูก็จะบอกมันตรงๆ เหมือนกันว่ากูมีแฟนแล้ว เลิกตามติดกูเถอะ... ที่ต้องพูดกับมันตรงๆ เพราะกูเองก็อึดอัด แล้วอีกอย่างพรุ่งนี้ไอ้เหี้ยแฟนกูมันจะได้ยิ้มออกสักที คราวนี้เข้าใจกูรึยังล่ะ!”
“น้องแจ็ครักพี่ฟี่ที่สุดในโลกเลย!!!!” นั่นไง ไอ้แจ็คโหมดเดิมกลับมาแล้ว หึหึ กูเพลียจริงๆ ขอไปอัดบุหรี่สักตัวเถอะ
-
หลังจากที่ผมเคลียร์กับไอ้มือเบสเสร็จแล้ว เราก็กลับไปรวมกับไอ้น้องเจ๋งอีกครั้ง เดินถ่ายรูปทั้งข้างนอกและข้างในโบสถ์เซนต์ สตีเฟนกันอีกพักใหญ่ ก่อนจะถึงเวลาที่ไอ้แจ็คนัดกับเฮียต๊อดเอาไว้ เราเลยพากันนั่งรถไฟใต้ดินไปถนนคนเดินที่เต็มไปด้วยร้านรวงที่ขายทั้งอาหาร ของฝาก เสื้อผ้า เครื่องประดับ นักท่องเที่ยวเดินเลือกชม ถ่ายภาพกันอย่างขวักไขว่ และศิลปินริมถนนที่ต่างออกมาโชว์ฝีมือ ทั้งวาดภาพ เพ้นท์ตัว เล่นดนตรี กันมากมาย แต่ทุกอย่างนี้ไม่ได้ทำให้ทัศนียภาพของเมืองดูเลอะเทอะเลยแม้แต่น้อย มันกลับกลมกลืนกันอย่างลงตัว เดินผ่านไปก็ได้ยินเสียงดนตรี สลับกับชมงานศิลปะของศิลปินข้างถนนที่บางคนฝีไม้ลายมือดีกว่านักเรียนศิลปะอย่างผมซะอีก เห็นแล้วก็คันไม้คันมืออยากวาดภาพบ้างเลย
“นั่นๆ เฮียต๊อดอยู่นู่น” มองไปตามมือที่ไอ้แจ็คชี้ ก็เห็นเฮียต๊อดนั่งเล่นเชลโล่อยู่กับเพื่อนฝรั่งอีกสองคน คนนึงเล่นเชลโล่เหมือนกับเฮียต๊อด อีกคนเล่นดับเบิ้ลเบส จริงๆ เมื่อก่อนผมก็แยกไม่ออกหรอกครับว่าไอ้ตัวไหนมันเรียกอะไร เห็นหน้าตาเหมือนไวโอลีนหมดซะทุกอย่าง ต่างกันแค่ขนาดเท่านั้น แต่ตั้งแต่คบกับไอ้แจ็คก็ค่อยๆ รู้ไปเรื่อยๆ จากที่มันอธิบายบ้าง และจากที่เคยไปหามันที่คณะบ้าง ก็พอรู้ไป
พวกเราเดินเข้าไปยืนอยู่ในกลุ่มคนดูที่ยืนมุงรอบๆ คนเยอะพอสมควร เสียงดนตรีคลาสสิคไพเราะดังออกมาจากวงที่กำลังเล่น ผมไม่รู้จักว่าเพลงนี้คือเพลงอะไร แต่มันก็เพราะดีเหมือนกัน... เพลงถัดไปวงเฮียต๊อดแกหยิบเพลง Daylight เพลงฮิตจาก Maroon 5 มาคัฟเวอร์ เป็นเวอร์ชั่นเครื่องสายแบบนี้ก็เพราะดีเหมือนกันนะ ผมยิ่งชอบเพลงนี้อยู่ด้วย มาฟังเวอร์ชั่นนี้ยิ่งชอบ
เฮียต๊อดแกเล่นต่ออีกสองเพลง แล้วก็เรียกไอ้แจ็คเข้าไปแจมด้วย ไอ้แจ็คหันมากำชับผมว่าอย่าลืมถ่ายรูปให้มันด้วย พอไอ้แจ็คเดินไปคุยเรื่องเพลงที่จะเล่นกับเฮียต๊อด ผมเลยหันไปหาไอ้น้องเจ๋งที่ยืนเซ็งๆ อยู่ใกล้ๆ แล้วยื่นโทรศัพท์มือถือของไอ้แจ็คให้มันช่วยถ่ายวีดิโอให้หน่อย ผมรู้ว่าไอ้เจ๋งมันคงอยากไปเดินเที่ยว แต่ก็อยากตามติดผมเลยไม่ไปไหน
ตอนนี้เพื่อนเฮียต๊อดสองคนหยุดพักปล่อยให้เฮียต๊อดดูโอเชลโล่คู่กับดับเบิ้ลเบสของไอ้แจ็ค เฮียต๊อดพูดแนะนำเพลงต่อไปเป็นภาษาเยอรมัน และไอ้แจ็คแปลเป็นภาษาอังกฤษอีกรอบ ผมฟังไม่รู้เรื่องทั้งสองภาษานั่นแหละ เอาไว้รอฟังเพลงดีกว่า ภาษาดนตรีมันภาษาสากลอยู่แล้ว
เพลงไทยเดิมคุ้นหูก็ค่อยๆ ดังขึ้นจากสองเครื่องดนตรีสากล... นี่มัน เพลงลาวดวงเดือน นี่หว่า มองไปที่ไอ้แจ็คสีหน้ามันตอนนี้ดูมีความสุขมาก มันดูสุนทรีต่างจากเวลามันเล่นเบสกับวง ตอนมันเล่นเบสเพลงร็อคมันก็มีความสุข มันสนุก และมันส์ไปกับเพลง แต่ตอนนี้สีหน้ามันดูมีเสน่ห์ เคลิบเคลิ้ม จนผมอดไม่ได้ที่จะรัวชัตเตอร์ไม่ยั้ง ถ่ายทั้งกล้อง DSLR สลับกับกล้องฟิล์ม
เพลงนี้เรียกความสนใจให้กับคนที่ผ่านไปผ่านมาได้มากขึ้นกว่าเดิม คนเริ่มเดินเข้ามามุงดูเยอะขึ้น พลอยให้ผมอดจะยิ้มภูมิใจในตัวไอ้มือดับเบิ้ลเบสไม่ได้ ผมว่าความสุขของนักดนตรี นอกจากการได้เล่นดนตรีแล้ว ก็คือการที่มีคนฟังเพลงที่เราเล่นแล้วมีความสุขตามไปด้วยนี่แหละ
เพลงลาวดวงเดือนถ้าฟังจากดนตรีไทยผมรู้สึกว่ามันงดงามและหวานมาก แต่พอฟังจากเชลโล่และดับเบิ้ลเบส มันกลับทำให้เพลงนี้งดงามแบบเหงาๆ ได้อย่างประหลาด ผมชอบเวลาไอ้แจ็คเล่นดนตรี มันดูอินและเข้าถึงไปกับเพลง และถ่ายถอดออกมาจากฝีมือ อารมณ์ และหัวใจของมัน... นี่ไม่ได้ยอแฟนตัวเองหรอกนะ แต่ผมก็สัมผัสเสียงดนตรีของมันได้ด้วยใจเหมือนกัน
จบจากเพลงไทยเดิม เสียงปรบมือดังขึ้นอยู่นานจากคนฟัง สองหนุ่มนักดนตรีก็ยืนขึ้นโค้งให้ผู้ชม เสร็จแล้วก็เริ่มเล่นเพลงถัดไป เพลงนี้เปลี่ยนฟิลทันที เสียงเชลโล่โซโล่ท่อนแรกขึ้นมาก็เรียกเสียงปรบมือขึ้นอีกครั้ง ท่วงทำนองคุ้นหูที่ผมก็รู้จัก และเชื่อว่าชาวโลกทั่วไปก็รู้จักเช่นกัน เพลงดังจากราชาเพลงป๊อบ ไมเคิ้ล แจ็คสัน ‘Smooth Criminal’ เวอร์ชั่นนี้คัฟเวอร์อีกทีมาจากเวอร์ชั่นคัฟเวอร์ของสองนักเชลโล่หนุ่มวง 2 Cellos ผมรู้จักวงนี้ก็จากไอ้แจ็คมันนั่นแหละครับ มันเปิดให้ผมดูใน youtube ตั้งแต่ช่วงคบกันแรกๆ มันบอกอยากให้ผมลองฟังพวกดนตรีคลาสสิคดู แต่ให้ลองเริ่มฟังจากวงที่หยิบเอาดนตรีป๊อบ ร็อค แจ๊ส ทั่วไปมาเล่นกับเครื่องดนตรีคลาสสิค แล้ววงนี้ก็เล่น Live ได้มันส์มากๆ
แล้วก็มาถึงเพลงสุดท้ายที่ไอ้แจ็คจะร่วมแจม แค่อินโทรขึ้นผมก็ต้องรีบละมือจากชัตเตอร์มาปรบมือให้มันดังๆ ก็มันดันเล่นเพลงจากวงที่ผมชอบมาก และเพลงนี้ก็เป็นเพลงที่ผมฟังบ่อยที่สุด ‘Dog days are over’ ของวง ‘Florence and the Machine’ วงนี้เป็นวงจากฝั่งอังกฤษที่ทำ MV ไอ้อาร์ตมากๆ ตัววงเองก็แปลกแบบเก๋ๆ เล่นสดก็เพราะสุดยอด จริงๆ ไอ้แจ็คไม่ค่อยชอบหรอกครับ มันไม่ค่อยชอบเพลงจากฝั่งอังกฤษสักเท่าไหร่ เพราะวงมันส่วนใหญ่จะฟังแต่อเมริกันร็อค แต่ผมฟังเพลงของวงนี้มาตั้งแต่ยังไม่ดัง เวลาอยู่ห้องหรือเวลาผมนั่งทำงานก็ชอบเปิดฟัง ไอ้แจ็คมันก็เลยรู้ว่าผมชอบวงนี้มาก แต่ไม่คิดว่ามันจะเอามาเล่นให้ฟังนะเนี่ย ดีใจว่ะ!
“ไม่คิดว่าจะเล่นเพลงนี้ด้วย” ผมที่ยังยิ้มไม่หุบกับเพลงโปรดของตัวเองในเวอร์ชั่นดนตรีคลาสสิคสดๆ เอ่ยทักไอ้มือดับเบิ้ลเบสทันทีที่มันเล่นเสร็จแล้วร่ำลาเฮียต๊อด ขอบคุณคนดู และเดินกลับมาหาผม
“ก็บางคนเขาชอบ น้องแจ็คก็ต้องจัดให้เอาใจสักหน่อย ชอบไหมล่ะ”
“ชอบสิ ชอบมาก!!!” กะว่ากลับไปจะเอาวิดีโอเพลงนี้มาใส่ในไอพอดทัชแล้วดูมันทุกวันเลย
“น้องแจ็คเท่รึเปล่าพี่ฟี่” ไม่ค่อยเลยนะมึง
“เออ” ผมตอบสั้นๆ
“ภูมิใจในตัวน้องแจ็คล่ะสิ” ไอ้หลงตัวเองเอ๊ย!
“เออ”
“งี้ตลอด เวลาพี่ฟี่เขินก็พูดน้อยตลอดแหละ แต่น้องแจ็ครู้ว่าพี่ฟี่ทั้งภูมิใจ ทั้งรัก ทั้งหลงน้องแจ็คเลยใช่ม้า เมื่อกี้เนี้ย” ผมรีบหันไปมองรอบๆ ก่อนเลยไม่รู้ว่าไอ้น้องเจ๋งอยู่แถวนี้รึเปล่า เดี๋ยวถ้าเกิดมันได้ยินจะซวยเอา
“มันไม่อยู่แถวนี้หรอก น้องแจ็คเห็นมันเดินเข้าไปในร้านไอติมตรงนู้น” ไอ้แจ็คชี้มือไปในทิศทางที่ไอ้เจ๋งไป เป็นร้านไอศครีมโฮมเมดเล็กๆ ร้านหนึ่ง
“สรุปจะให้กูรัก และหลงมึงแค่เมื่อกี้นี้ใช่ไหม!”
“แหม! เรื่องนี้พี่ฟี่เองก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจ ว่าพี่ฟี่รักน้องแจ็คมากมายแค่ไหน เหมือนที่น้องแจ็ครักพี่ฟี่ม้ากมากนั่นแหละ” ไอ้นี่! เรื่องตีขลุมเอาเองล่ะเก่งนัก อืม... แต่มันก็พูดถูกแหละนะ!
“ไปๆ เลิกเพ้อเจ้อ เดินไปตามไอ้เจ๋งกัน หนาวขนาดนี้ยังจะแดกไอติมอีกนะน้องมึงเนี่ย”
แล้วผมกับไอ้แจ็คก็เดินไปหาไอ้เจ๋งที่ร้านไอศครีม โชคดีที่เดินไปเร็ว เพราะมันกำลังจะสั่งไอศครีมเผื่อผมด้วย เฮ้อ! มึงไม่ต้องมีน้ำใจก็ได้ไอ้น้องเจ๋ง หนาวติดลบแบบนี้ใครจะแดกลงวะ
“พี่ฟี่ไม่เอาไอติมแน่เหรอ ร้านนี้อร่อยมากๆ เลยนะ แบ่งกับเจ๋งไหม” ไอ้เจ๋งที่เดินกินไอศครีมจากโคนที่มันเพิ่งซื้อมา ออกปากชักชวนผมอีกรอบ
“เจ๋งกินเหอะ พี่ไม่ไหวว่ะ หนาวจะตายห่าอยู่แล้ว... แจ็คหากาแฟแดกกัน” ผมตัดบทด้วยการหาของร้อนมาดื่มดีกว่า
“เออ เอาดิ จำได้ว่าตอนเดินมาเมื่อกี้เห็นร้านกาแฟอยู่แถวๆ ด้านหน้าตรงนู้น... อะ นั่นไง ไปซื้อกาแฟแก้หนาวกันเหอะ” ร้านกาแฟขนาดสองห้องที่มีลูกค้าอยู่เกือบเต็มร้าน ส่งกลิ่นหอมยั่วจมูกตั้งแต่ยังไม่ทันได้ก้าวเข้าไป ผมกับไอ้แจ็คเข้าไปสั่งกาแฟเสร็จก็มองหาที่นั่ง กะว่าจะนั่งชิลล์ๆ พักขากันสักหน่อย แต่ที่นั่งในร้านก็ไม่เหลือ เราเลยต้องไปนั่งโต๊ะหน้าร้านแทน แม้จะหนาวกว่าด้านใน แต่ก็ยังดี ผมจะได้สูบบุหรี่ได้
“อ้า!! ไม่มีอะไรสุขใจเท่ากับหนาวๆ ง่วงๆ แล้วได้จิบลาเต้ร้อนๆ หอมๆ แบบนี้อีกแล้ว” ไอ้แจ็คซดกาแฟเข้าไปอึกแรกก็ทำหน้าฟินอย่างเต็มที่ ผมเห็นมันทำหน้าตามีความสุขขนาดนี้เลยต้องรีบยกช็อคโกแลตผสมคาปูชิโนของตัวเองขึ้นมาจิบบ้าง จริงๆ ปกติผมจะกินกาแฟดำ แต่ไอ้แจ็คบอกว่าให้ลองเมนูนี้ดู ผมก็ใจง่ายเชื่อมัน นอกจากกาแฟแล้วเราก็สั่ง Sacher Torte เค้กช็อคโกแลตผสมแอพปริคอทเลื่องชื่อของออสเตรีย กับ Apfelstrudel ที่เป็นเหมือนพายแอปเปิ้ล ผสมแอพปริคอท กับพวกถั่วต่างๆ และเขาจะอบร้อนๆ แล้วราดด้วยซอสวานิลลาอุ่นๆ อันนี้ก็ของขึ้นชื่อของประเทศนี้อีกเหมือนกัน มากินคู่กับกาแฟ ทั้งหมดนี่ไอ้แจ็คมันเป็นคนแนะนำครับ ผมไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ว่าอะไรอร่อยหรือขึ้นชื่อ ปกติก็ไม่ชอบของหวานอยู่แล้ว แต่ต้องยอมรับว่าขนมสองชิ้นนี้ อร่อยเข้ากับกาแฟสุดๆ
“เจ๋งกินเค้กไหม” ผมหันไปชวนไอ้น้องเจ๋งที่ยังละเลียดไอศครีมของตัวเองอยู่ ก็หนาวซะขนาดนี้ขืนกินเร็วคงขึ้นสมองตาย
“พี่ฟี่ชอบทานเค้กเหรอฮะ” กูชวนมึงกินเค้ก ไม่ได้ให้มึงย้อนถามกูกลับ อยากรู้จริงจริ๊ง ไอ้เรื่องของกูเนี่ย
“ไม่หรอก ปกติไม่ชอบของหวาน แต่ไหนๆ ก็มาเที่ยวแล้ว ก็ต้องลองของขึ้นชื่อของประเทศเขาสักหน่อย ก็อร่อยดีนะ เข้ากับกาแฟดี”
“เจ๋งก็กินไม่ค่อยบ่อยหรอกฮะ พวกของหวานน่ะ” เหรอ!!! กูเห็นมึงปรี่เข้าร้านไอศครีมคนแรกเลย แถมเมื่อเช้ายังแวะซื้อช็อคโกแลตแท่งมาเดินกินอีกต่างหาก นี่ขนาดมึงบอกว่าไม่กินบ่อยนะ
“ไหว้พระจันทร์ปีที่แล้ว มึงไม่ใช่เหรอที่กินขนมไหว้พระจันทร์คนเดียว 3 ชิ้นน่ะ นั่นไม่เรียกของหวานเลยเนอะ” ผมกะแล้วว่าไอ้แจ็คต้องอดไม่ได้ที่จะแขวะน้องมัน
“ก็นานๆ กินทีไงเฮีย ใครจะไปเหมือนเฮียล่ะ ชอบกินแต่ของหวาน”
“ชอบก็แดก ผิดตรงไหนวะ ขนาดแฟนคลับยังรู้เลยว่ากูชอบกินขนมหวาน” ใช่ครับไอ้แจ็คนี่ติดพวกขนมเค้ก คุ้กกี้ แต่มันจะไม่กินพวกขนมขบเคี้ยวนะ
“ไม่ผิดหรอกคร้าบ!!! คนอย่างเฮีย ทำอะไรก็ไม่ผิดอยู่แล้ว”
“เฮ้ยแจ็ค กูขอดูดบุหรี่นะ” ผมรีบเปลี่ยนเรื่องทะลุกลางบทสนทนาที่มีทีท่าว่าจะเกิดศึกทันที
“อืม” พอไอ้แจ็คอนุญาต ผมก็ขยับเก้าอี้หันไปอีกทาง เพื่อเวลาสูบ ควันมันจะได้ไม่ค่อยลอยไปทางไอ้แจ็คมากนัก
“พี่ฟี่เป็นคนดีจัง คอยดูแลเฮียตลอดเลย เจ๋งอยากมีคนอย่างพี่ฟี่มาดูแลแบบนี้บ้าง” กูดูแลอะไรมันที่ไหนกันวะ กับอีแค่หันเก้าอี้หนี เพราะคนที่นั่งด้วยไม่ชอบควันบุหรี่นี่ถึงกับคิดว่ากูเป็นคนดีเลยเหรอ
“ดูแลตรงไหนวะเจ๋ง ถ้าพี่ดูแลจริง หรือเป็นคนดีจริง พี่คงไม่หยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบแล้ว” ผมเลือกที่จะไม่สนใจประโยคที่มันบอกว่าอยากได้คนอย่างผมมาดูแลมันบ้าง แล้วหันไปสูบบูหรี่ และจิบกาแฟต่อ
จบมื้อกาแฟก็เป็นเวลาเกือบห้าโมงเย็น เราเลยตกลงกันว่าจะกลับห้องก่อนแล้วค่อยออกมากินมื้อค่ำกันตอนทุ่มกว่าๆ จะได้รอเฮียต๊อดด้วย เพราะเมื่อตอนบ่ายไอ้แจ็คกำชับเฮียว่าให้กลับมากินมื้อค่ำด้วยกัน มันจะเลี้ยงขอบคุณเฮีย
ทุ่มนึงเฮียต๊อดแกก็กลับห้อง แกบอกว่าจะพาไปกินร้านอาหารไม่ไกลจากร้านเดิมเท่าไหร่นัก ร้านนี้ก็อร่อยไม่แพ้กัน พวกเราก็เลยใช้วิธีการเดินทางแบบเดิมก็คือเดินไป ผมบอกเจ๋งว่าให้พกกล้องออกไปด้วยเลย เพราะที่ที่จะพาไปถ่ายรูปอยู่ไม่ไกลจากร้านอาหารที่จะไปกินนัก
มื้อนี้ผมบอกไอ้แจ็คว่าจะขอหุ้นด้วย อยากจะมีส่วนร่วมเลี้ยงขอบคุณเฮียต๊อดแกเหมือนกันที่อุตส่าห์ให้ที่พักตั้งสองคืน แถมยังมารับที่สนามบินอีกต่างหาก แต่ไอ้แจ็คบอกว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวมันจ่ายเอง เงินมันก็เหมือนเงินผม ผมขี้เกียจจะเถียงกับมันเรื่องเงินแล้ว เดี๋ยวกลับไปค่อยเคลียร์ก็ได้ เลยเออๆ ออๆ ตามมันไปก่อน
“เฮีย เดี๋ยวผมกับไอ้น้องเจ๋งจะออกไปถ่ายรูปแถวนี้กันก่อนนะครับ เดี๋ยวเฮียกลับกับไอ้แจ็คไปก่อนเลย” ผมบอกเฮียหลังจากที่เราจัดการมื้อค่ำกันเสร็จแล้ว
“อ้าวเหรอ... เออ เอางี้ไหมไอ้แจ็ค ถัดไปอีกบล็อคนึงมีผับเล็กๆ นั่งชิลล์ๆ อยู่ ไปหาอะไรดื่มกันก่อนกลับดีกว่า ไม่ได้คุยกับมึงนานแล้ว ยังไงกลับไปตอนนี้ก็ไม่มีเหี้ยอะไรทำนอกจากซ้อมดนตรี”
“เอาดิเฮีย ดีเหมือนกัน” สรุปผมกับไอ้น้องเจ๋งก็แยกกันไปถ่ายรูป ส่วนไอ้แจ็คก็ไปดื่มกับเฮียต๊อด
ผมก็พาไอ้น้องเจ๋งมันเดินไปที่โบสถ์เก่าๆ ที่ผมเจอเมื่อเช้า แม้โบสถ์นี้จะไม่อลังการเท่าเซนต์ สตีเฟน แต่ก็ดูผ่านร้อนผ่านหนาวมานาน ลวดลายทางสถาปัตยกรรมที่น่าสนใจ ประกอบกับโชคดีที่คืนนี้ที่โบสถ์เหมือนจะมีงานอะไรสักอย่าง มีไฟสว่างออกมาจากข้างในทำให้มองไกลๆ แล้วเหมือนโบสถ์เรืองแสง
“พี่ฟี่ ทำไมวันนี้พี่ฟี่ถึงใจดีมากับเจ๋งได้ล่ะฮะ” ดีมากที่มึงเปิดประเด็น กูจะได้โซโล่ต่อเลย
“พี่มีเรื่องอยากคุยกับเจ๋งน่ะ เดินไปนั่งคุยกันตรงนั้นแล้วกัน” ผมล่ะมือจากกล้องของตัวเอง หันมาชวนไอ้เจ๋งไปนั่งตรงม้านั่งสาธารณะริมทาง ก่อนจะเริ่มเปิดเรื่อง
“เรื่องอะไรเหรอฮะ” พอเราสองคนนั่งลง ไอ้น้องเจ๋งก็เริ่มถามตามประสาเด็กอยากรู้อยากเห็น
“เจ๋ง พี่ว่าเจ๋งน่าจะพอรู้ว่าพี่จะคุยเรื่องอะไร แต่เอาเป็นว่าพี่จะถามเจ๋งตรงๆ แล้วกันนะ ว่าที่เจ๋งพยายามชวนพี่คุย ถามนู่นถามนี่ตลอด ตามติดพี่ เอาใจพี่ พูดจาชื่นชมพี่ เจ๋งกำลังคิดอะไรกับพี่กันแน่ เจ๋งแค่ชื่นชอบตามประสาคนเรียนสายเดียวกัน หรือเจ๋งคิดมากกว่านั้น”
“เจ๋งว่าพี่ฟี่เองก็น่าจะรู้ ว่าที่เจ๋งทำไปทั้งหมด มันหมายความว่ายังไง... ใช่ฮะเจ๋งชอบพี่ เจ๋งพยายามจีบพี่อยู่ พี่ฟี่เหมือนหลุดออกมาจากสเป็คที่เจ๋งตั้งเอาไว้เลย ตั้งแต่เจอหน้าพี่ฟี่ครั้งแรก เจ๋งก็ชอบทั้งลุคพี่ ชอบบุคลิกพี่ แล้วยิ่งได้คุยกัน พี่ฟี่เท่มาก มากจนเจ๋งอดใจไม่อยู่ เจ๋งเลยพยายามเอาตัวมาใกล้ชิดพี่ จีบพี่ แต่พี่ก็ทำเหมือนสนใจเฮียแจ็คมากกว่าเจ๋ง เจ๋งอิจฉาเฮียแจ็ค อิจฉาที่ได้สนิทกับพี่ เจ๋งอยากมีพี่บ้าง ไม่ได้เหรอฮะ”
“เราเจอกันไม่เกิน 48 ชั่วโมงเองนะเจ๋ง เจ๋งคิดว่าพี่ตรงสเป็คเจ๋งขนาดนั้นเลยเหรอ เจ๋งยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพี่เลย เราแค่คนร่วมทางร่วมทริปกันเท่านั้น รู้จักกันก็ผิวเผิน เจ๋งจะบอกชอบพี่แล้วเหรอ”
“ชอบก็บอกว่าชอบ เจ๋งไม่สนหรอกว่าจะเจอกันนานเป็นปีๆ หรือแค่ไม่กี่นาที เจ๋งชอบ เจ๋งก็ต้องพยายาม เจ๋งผิดเหรอ”
“ไม่ได้ผิดหรอก แต่พี่ไม่ได้ชอบเจ๋ง ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับเจ๋ง เห็นเจ๋งเป็นน้อง แล้วพี่ขอบอกตามตรงเลยแล้วกันนะเจ๋ง พี่อึดอัดกับสิ่งที่เจ๋งพยายามทำกับพี่ มันมากเกินไป พี่รู้ว่าเจ๋งชอบ เจ๋งอยากเข้าใกล้ แต่บางครั้งมันก็ทำให้พี่อึดอัด แล้วอีกอย่างนะเจ๋ง พี่คงคบกับใครไม่ได้หรอก พี่มีแฟนแล้ว เจ๋งเลิกชอบเลิกตามพี่เถอะ” อย่างที่บอกไอ้แจ็คไป ผมคงต้องพูดตรงๆ กับน้องมัน อาจจะดูเหมือนใจร้าย แต่คนอย่างไอ้น้องเจ๋ง บางทีมันก็ต้องแจ่มชัดไปดีกว่าพูดอ้อมๆ
“เฮียแจ็คเหรอ” เฮือก! กูเกือบสะดุ้งสุดตัว ไอ้เหี้ยนี่เดาเก่งฉิบหาย
“เปล่า แฟนพี่ชื่อพาย ไม่ใช่พายนักร้องแฟนริวนะ พายคนนี้เป็นผู้หญิง” น้องพายจ๋า พี่ขอยืมชื่อน้องพายหน่อยเถอะนะ ไม่งั้นพวกพี่ซวยแน่ๆ
“จริงเหรอ เจ๋งคิดว่าเฮียแจ็คกับพี่ฟี่ชอบกันซะอีก เจ๋งเห็นเฮียหวงพี่ฟี่จัง พี่ฟี่ก็ดูตามใจเฮียตลอด” นี่มึงนั่งส่องกูทั้งวันทั้งคืนเลยหรือไงวะ ถึงได้รู้ลึกขนาดนี้
“ก็เพื่อนกัน สนิทกัน ใครมันจะคิดเกินเลยกับคนอย่างไอ้แจ็คได้วะ ฮ่าๆ” ผมหัวเราะกลบเกลื่อน
“คนอย่างเฮียแจ็คน่ะดีจะตาย ชีวิตเฮียน่าอิจฉาที่สุด อยู่ที่ไหนใครๆ ก็รัก ที่บ้าน ทั้งตระกูล ทุกคนรักเฮียแจ็คกันหมด ขนาดไม่ค่อยได้กลับบ้านอาม่ายังบ่นถึงทุกวัน เฮียแจ็คเป็นความภูมิใจของตระกูล มีหน้ามีตา มีชื่อเสียง หาเงินเลี้ยงตัวเองได้ตั้งแต่ยังวัยรุ่น เล่นดนตรีก็เก่ง แฟนคลับก็เยอะแยะ ใครๆ ก็อยากเข้าใกล้เฮียกันทั้งนั้น เจ๋งโคตรอิจฉาเฮียเลยรู้ไหม ถึงคนทั้งตระกูลจะรักเจ๋งมากแค่ไหน แต่เจ๋งก็รู้ว่าเจ๋งเองไม่ใช่หลานแท้ๆ ของพวกเขา เจ๋งเรียนไม่เก่ง ไม่โดดเด่นเหมือนเฮียแจ็ค เจ๋งอยากเป็นเหมือนเฮียบ้าง” ก็น่าสงสารมันเหมือนกันนะ แต่มันจะเอาปมด้อยของตัวเองมากำหนดชีวิตไม่ได้หรอก
“หรือเพราะเห็นว่าแจ็คสนิทกับพี่ เจ๋งเลยชอบพี่บ้าง จริงๆ แล้วเจ๋งอาจจะไม่ได้ชอบพี่จริงๆ ก็ได้ คนเรานะเจ๋งมันไม่มีทางที่จะทำอะไรเหมือนกันไปหมดได้ทุกอย่างหรอก เราก็ต้องเป็นตัวของตัวเอง เลือกทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ ไม่ใช่คอยทำตามอย่างคนอื่นแล้วคิดว่าเราจะได้ดีเหมือนเขา เจ๋งไม่เหนื่อยเหรอวะ ที่ทำตัวเลียนแบบไอ้แจ็คแบบนี้ หาตัวเองให้เจอและเป็นตัวของตัวเองเหอะเจ๋ง ส่วนเรื่องพี่ ขอโทษจริงๆ ว่ะ พี่ชอบเราไม่ได้หรอก พี่มีแฟนแล้ว” ไอ้เจ๋งถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะเสไปมองถนนตรงหน้าอย่างเหม่อลอย ผมเลือกจะหยุดพูดต่อ และปล่อยให้มันได้จมอยู่กับความคิดตัวเอง
“เจ๋งขอโทษนะฮะ ขอโทษที่ทำให้พี่ฟี่อึดอัด เจ๋งไม่ได้ตั้งใจ แต่เจ๋งชอบพี่จริงๆ แรกๆ ก็แค่อยากเอาชนะ อยากเลียนแบบเฮียแจ็ค แต่พอได้คุยกันบ้าง เจ๋งก็ชอบพี่ฟี่... งั้นพรุ่งนี้ เดี๋ยวเจ๋งแยกไปเที่ยวเองก็ได้ฮะ พี่ๆ จะได้ไม่อึดอัด” มาโหมดดราม่าอีกแล้ว เฮ้อ!
“ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้เจ๋ง เพียงแค่เจ๋งไม่ต้องตามติดพี่ตลอดเวลาก็พอ เราก็เที่ยวด้วยกันได้ตามปกติ” ไอ้เจ๋งหันมายิ้มกว้างให้ ผมไม่รู้ที่พูดไปทั้งหมดเข้าหูมันมากน้อยแค่ไหน แต่ผมก็ถือว่า ผมพูดออกไปตรงๆ แล้ว ถ้าพรุ่งนี้ยังทำให้ผมหรือไอ้คนนั้นมันอึดอัดอีก ผมก็คงต้องด่ากันบ้างล่ะ
“ขอบคุณฮะ... ว่าแต่ เจ๋งถามอะไรอย่างนึงได้ไหม”
“ว่ามาสิ”
“พี่ฟี่ไม่รู้สึกว่า เฮียแจ็คเขาชอบพี่เหรอ ทำไมเจ๋งรู้สึกว่าเฮียแกชอบพี่” วกเข้ามาเรื่องนี้อีกจนได้ เรื่องมันจะแตกก็เพราะไอ้เหี้ยน้องแจ็คซะล่ะมั้ง
“ไม่หรอกว่ะ ไอ้แจ็คก็เป็นแบบนี้กับทุกคนนั่นแหละ กับไอ้ริวยิ่งกว่านี้อีก”
“แล้วพี่ฟี่ล่ะ ไม่เคยชอบเฮียแกเกินกว่าเพื่อนบ้างเหรอ” สรุป ไอ้นิสัยถามซอกแซกนี่เป็นสันดานมึงเองใช่ไหมไอ้น้องเจ๋ง เออ กูชอบเฮียมึง กูรักเฮียมึง เฮียมึงกับกูรักกัน ได้กัน อยู่ด้วยกัน เหี้ยเอ๊ย ใครมันจะพูดออกไปได้วะสัด!
“พี่จะให้ดูอะไร...” ผมถอดรองเท้าผ้าใบ และค่อยๆ ถอดถุงเท้าออก เผยให้เห็นรอยสักพายที่ผมสักเอาไว้ตั้งแต่สมัยคบกับน้องพายให้ไอ้น้องเจ๋งมันดู
“นี่รอยสัก พี่สักให้แฟนพี่ เห็นแบบนี้แล้วเจ๋งคิดว่าพี่จะหลงรักใครได้อีก” ไอ้น้องเจ๋งทำตาโตมองรอยสักผมอย่างทึ่งๆ จริงๆ ผมเลยคิดจะไปสักลายอื่นทับ ไม่ก็กะจะไปเลเซอร์ลบออก แต่ไอ้แจ็คบอกว่าไม่ต้องหรอก แบบนี้ทำให้เท้าผมดูเซ็กซี่ดี แล้วกูก็เชื่อมัน!
“เฮ้อ!!! อิจฉาแฟนพี่จัง” เฮ้อ!!! ไอ้เด็กขี้อิจฉา
หลังจากนั้นผมกับมันก็ไม่คุยเรื่องเดิมกันอีก ไอ้เจ๋งดูเงียบๆ และซึมลงอย่างเห็นได้ชัด ผมก็ไม่ได้พูดจาปลอบอะไรมัน อย่างที่บอก คือผมพูดไปหมดแล้ว และผมก็ไม่ใช่พวกช่างง้อ ช่างพูด ช่างปลอบใจ ผมไม่ใช่คนใจดีอะไร ผมเลยชวนมันเดินกลับ และเลือกจะเดินเงียบๆ ไปตลอดทาง
กลับถึงห้องก็เจอเฮียต๊อดกับไอ้แจ็คเพิ่งกลับมาเหมือนกัน ตอนแรกคิดว่าจะอยู่กรึ๊บกันนานกว่านี้ซะอีก แต่ผมคิดว่า ต้องเป็นไอ้เหี้ยแจ็คที่รบเร้าให้เฮียพากลับมาด้วยความเสือก และอยากรู้ว่าผมจะคุยอะไรกับไอ้เจ๋งบ้าง
“ไม่ต้องทำหน้าขี้เสือกขนาดนั้น เอาไว้ให้ไอ้เจ๋งมันไปเยอรมันก่อน เดี๋ยวกูเล่าให้ฟังทั้งหมด แต่กูคิดว่าน่าจะโอเคแล้วล่ะ” ผมพูดเบาๆ บอกสั้นๆ ตอนที่ไอ้น้องเจ๋งเข้าห้องน้ำ และเฮียกำลังคุยโทรศัพท์กับแฟน
“ถ้ามันรู้เรื่องก็ดีไป พรุ่งนี้จะได้เที่ยวสบายๆ ซะที มะรืนนี้มันก็ไม่อยู่แล้ว เย้!” แหม ไม่ต้องทำหน้าตาระรื่นขนาดนั้นก็ได้
-
สรุปว่า วันรุ่งขึ้นไอ้แจ็คก็กลับมาทำตัวร่าเริง ส่วนไอ้เจ๋งแม้จะเงียบๆ ไปบ้าง แต่ก็ยังคงไปเที่ยวด้วยกัน ผมเองก็โล่งใจที่อย่างน้อยไอ้เจ๋งก็ไม่สร้างปัญหาอะไรขึ้นมาอีก และวันรุ่งขึ้นไอ้เจ๋งก็เดินทางไปเยอรมันแต่เช้า ตอนแรกเห็นมันว่าจะไปช่วงเย็น แต่ผมกับไอ้แจ็คก็ไม่มีใครคัดค้านหรือทักท้วงอะไรขึ้นมา มันอยากไปก็ไป ผมบอกแล้วว่าผมไม่ใช่คนใจดีอะไร ผมถือว่าผมเก็บตังค์กันมาเพื่อที่จะมาเที่ยวกันสองคน ไอ้เจ๋งถือเป็นตัวแถมของงาน ถ้ามันจะไปก็ไป ผมไม่ห้าม!
“เฮียต๊อดจ๋า น้องแจ็คกราบขอบพระคุณงามๆ ที่เฮียมอบที่พักอาศัยให้น้องแจ็คกับเพื่อนได้พักกันอย่างสุขสบายเป็นเวลาสองคืนสามวัน น้ำใจนี้น้องแจ็คจะไม่ลืมเลยจ้ะ” และนอกจากวันนี้จะเป็นวันที่ไอ้น้องเจ๋งต้องจากไป ก็เป็นวันที่ผมกับไอ้แจ็คจะต้องย้ายไปนอนที่อื่นกันแล้ว เพราะแฟนเฮียต๊อดกำลังจะกลับมา
“ไม่ต้องเวอร์ไอ้เหี้ยแจ็ค เดี๋ยววันกลับกูขับรถไปส่งที่สนามบินนะ จะฝากของไปให้พ่อแม่กูด้วย” ไอ้แจ็คพยักหน้ายิ้มแป้นรับคำ
“ขอบคุณนะครับเฮียสำหรับที่พัก กับอาหาร ไว้ถ้าเฮียกลับเมืองไทย ให้ผมพาไปเลี้ยงเหล้านะ” ผมขอบคุณเฮียต่อจากไอ้แจ็ค แล้วเราก็ล่ำลาเฮียต๊อดไป
ไอ้แจ็คจองโฮสเทลเล็กๆ เอาไว้ เป็นโฮสเทลที่ยังดูใหม่ ไม่ใหญ่โต ราคาพอรับได้ และมีห้องเตียงคู่ ที่แม้ห้องจะเล็ก และแพงกว่าห้องรวมสักหน่อย แต่ก็ยังถูกกว่าโรงแรมทั่วๆ ไป
“วู้ว!!! ในที่สุดน้องแจ็คก็จะได้อยู่ตามลำพังกับพี่ฟี่ที่รักแล้ว เย้!!!!” ยังไม่ทันได้หย่อนก้นนั่งบนที่นอน ไอ้ตัวดีมันก็กระโดดเข้ามากอดผมแน่น
“อือ! ปล่อยก่อนไอ้เหี้ย กระป๋งกระเป๋ายังไม่ทันวางเลยไอ้ห่า” ด่าไปอย่างนั้น แต่ก็ดีใจที่มันกอด
“ก็เราไม่ได้กอดกันมาสามวันแล้วนะพี่ฟี่ พี่ฟี่ไม่คิดถึงอ้อมกอดอันอบอุ่นของน้องแจ็คเหรอ” อ้อนตีนเป็นเรื่องปกติของไอ้แจ็ค
“เออ รู้แล้ว แต่ขอปลดกระเป๋าออกจากหลังก่อนได้ไหม”
“ได้สิจ๊ะ พี่ฟี่อยากทำอะไรน้องแจ็คตามใจอยู่แล้ว” ผมปลดเป้ออกจากหลัง แล้วถือไปวางเอาไว้ตรงมุมห้องจะได้ไม่เกะกะ เดินกลับมานั่งลงบนเตียง ไอ้แจ็คก็เริ่มเข้ามาคลอเคลียอีกครั้ง
ฟอด!!!
“คิดถึงพี่ฟี่จัง” ไอ้แจ็คเข้ามาโอบจากด้านหลัง แล้วชะโงกหน้าเข้ามาหอมแก้มผมฟอดใหญ่ แรกๆ ที่มันทำแบบนี้ ยอมรับว่าเขินแล้วรับตัวเองไม่ค่อยได้หรอกครับ มันให้ความรู้สึกว่าตัวเองเป็นสาวน้อยยังไงก็ไม่รู้ เคยด่าให้มันเลิกทำด้วย แต่มันก็เอาหูทวนลมตามสไตล์ไอ้แจ็ค หลังๆ ก็เลยต้องปล่อยเลยตามเลย ก็ถึงแม้จะเขิน แต่มันก็ทำให้ใจเต้นแรง จนต้องเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว
“อยู่ด้วยกันตลอด มาคิดถึงบ้าอะไรอีกวะ” ผมก็พูดแก้เขินไปตามเรื่อง ปล่อยให้ไอ้แจ็คมันนัวเนีย หอมนั่นนิด จูบนี่หน่อยต่อไป
“คนปากแข็ง ไหนมาให้น้องแจ็คทำให้ปากหายแข็งหน่อยดิ๊” ไอ้แจ็คขยับมานั่งข้างๆ ผม ก่อนจะชะโงกหน้าเข้ามาจูบ ผมเผยอปากน้อยๆ รอรับรสสัมผัส เราค่อยๆ จูบกันช้าๆ ไม่มีใครรีบร้อน รสสัมผัสและจูบของเรายังคงเหมือนเดิม แบบนี้สิ ไอ้แจ็คของผม
“อือ.. พอก่อนแจ็ค เรามาเที่ยวนะเว้ย ไม่ได้มาเปลี่ยนที่เอากัน นี่เพิ่งจะสี่โมงเย็น ออกไปเที่ยวกันก่อนเหอะ แล้วคืนนี้จะทำอะไรก็ค่อยว่ากัน” ผมต้องเบรคไอ้คนมือไว ก่อนที่มันจะเลยเถิดไปมากกว่าจูบ ยังไงซะผมก็ยังอยากเที่ยวเยอะๆ อยู่ดี
และหลังจากนั้นพวกเราก็ตะลอนเที่ยวกันตั้งแต่เช้าจรดค่ำ ตกดึกกลับมาแทนที่จะเหนื่อยอ่อนจากการตะลอนทัวร์ แต่เรากลับเริ่มต้นบทรักระหว่างสองเราอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย ไอ้แจ็คปรนเปรอผมอย่างเต็มที่ มันอ่อนหวาน แต่ก็เร่าร้อน เนิบช้า แต่ก็เร่งเร้า ผมชักจะเริ่มเห็นด้วยกับมัน ว่าการเปลี่ยนที่เอากัน มันก็เป็นเรื่องดีไม่ใช่น้อย ถือว่าเป็นการเสริมสร้างความสัมพันธ์ของชีวิตคู่แล้วกัน!
“อืมแจ็ค…” ผมครางประท้วงอย่างขัดใจเมื่อไอ้คนที่กำลังปรนเปรอผมอยู่ กลับหยุดสปีดที่กำลังเร่งแรง
“พี่ฟี่รักน้องแจ็คไหม” จะถามเอาโล่เหรอไงวะ กำลังจะถึงที่ก็เสือกหยุดถามในสิ่งที่รู้อยู่แกใจว่ากูรักมึงมากแค่ไหน
“ไม่รักแล้วไอ้สัด ถ้ามึงไม่ต่อให้เร็วกว่านี้ จะหยุดช้าลงทำเหี้ยอะไรเนี่ย” ร่างเปลือยเปล่าของเราทั้งคู่เสียดสีกัน ผสานกับเสียงหอบ และกลิ่นกาย ปลุกอารมณ์ดิบให้ผมต้องการมันมากยิ่งขึ้น
“ก็น้องแจ็คโรแมนติก เราอยู่ในเมืองสุดแสนจะโรแมนติก การเอากันของเราก็ต้องเป็นไปอย่างโรแมนติกสิ” ถ้าไม่ติดว่ามันยังคงอยู่ในตัวผม ผมจะถีบแม่งให้ติดข้างฝา
“ไอ้สัตว์แจ็ค จะเอากูต่อหรือไม่เอา ถ้าไม่เอาก็ออกไปเลยไป…” เหี้ยเอ๊ย กูพลิกขึ้นมาเสียบมันแทนดีไหมเนี่ย
“ใจร้าย!!”
“กูรักมึงนะ!” จบคำผมก็ได้รับจูบมาเป็นรางวัล ก่อนที่ไอ้แจ็คจะเดินหน้าเร่งสปีดใส่ผมต่อไม่ยั้ง ผมรักสัมผัสของไอ้แจ็ค รักทุกอย่างที่เป็นมัน
“อะ อืม แจ็ค!!!”
“ฟี่... อืม แจ็ครักฟี่นะ” สิ้นเสียงบอกรักจากไอ้ฟี่ มันก็พาผมไปจนถึงฝั่ง... ไอ้แจ็คก้มลงมาจูบผมครั้งแล้วครั้งเล่า เราจูบกันอย่างไม่รู้จักเบื่อ ไอ้แจ็คเฝ้าจูบคลอเคลีย สลับกับบอกรัก ผมชอบเวลาแบบนี้ มันรู้สึกอุ่นซ่านในหัวใจอย่างบอกไม่ถูก มันทำให้รู้สึกว่าคนตรงหน้าเป็นของเราจริงๆ
“แจ็ค...” หลังจากเสร็จกิจ ผมลุกเดินไปฉี่แล้วกลับมานั่งพิงอยู่บนเตียง โดยมีไอ้คนที่เพิ่งทำผมเหนื่อยเมื่อกี้นอนฟุบหน้าลงข้างๆ
“หืม!” เสียงอู้อี้รับคำ
“มึงว่าเราจะยังรักกันไปอีกนานแค่ไหนวะ” ไอ้คนที่นอนคว่ำอยู่รีบเด้งตัวขึ้นมานั่งจ้องหน้าผมทันที
“ถามอะไรแบบนั้นวะพี่ฟี่ จะเลิกรักกันแล้วเหรอไง” ไอ้นี่ทำหน้าตาจริงจัง แต่ดูก็รู้ว่าตกใจกับสิ่งที่ผมถามออกมา
“คนเรา อะไรๆ มันก็ไม่แน่นอนนี่หว่า ไม่ใช่ว่ากูจะเลิกรักมึง แต่กูก็กลัวว่ามึงจะเลิกรักกู”
“อะไรทำให้คิดแบบนั้น มีใครหรืออะไรมาทำให้พี่ฟี่คิดว่าแจ็คจะไม่รักพี่ฟี่หะ”
“กูคิดของกูเองนั่นแหละ ไม่รู้ว่ะแจ็ค บางทีกูก็กลัว กูกลัวอนาคต” ผมเคยเจ็บเพราะรักมาก่อน และเรื่องครั้งนั้นมันก็เป็นประสบการณ์ที่ทำให้ผมต้องระวังตัวเรื่องความรักครั้งต่อไป
“อนาคตกูก็ไม่รู้อะไรทั้งนั้น กูตอบอะไรไม่ได้หรอกเพราะกูก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้กูรักมึง ไม่พอเหรอพี่ฟี่ ตั้งแต่กูมีมึง กูไม่เคยมองใคร ถึงกูจะเป็นคนขี้เล่นเป็นกันเองกับทุกคน แต่กูก็ไม่ใช่คนเจ้าชู้ กูรักมึงคนเดียว กูรักเดียวใจเดียว และกูอยากอยู่กับมึงแค่คนเดียวเท่านั้น ถ้าหากอนาคตมันจะมีอะไรทำให้เราต้องเลิกกัน แต่อะไรนั่นมันต้องไม่ใช่เพราะกูหมดรักมึงแน่ๆ”
ไอ้แจ็คประคองหน้าผมด้วยสองมือ แล้วพูดกับผมด้วยน้ำเสียงจริงจัง ผมเชื่อใจมัน และผมเชื่อว่าทุกคำพูดที่มันพูด มันคือเรื่องจริง
“มึงจะขอทุนมาเรียนต่อไหม เฮียต๊อดบอกว่า ถ้าเป็นมึงต้องได้ทุนนี้แน่ๆ” ในที่สุด ผมก็ถามในสิ่งที่ยังติดค้างอยู่ในใจออกมา ผมยอมรับว่าถ้าเราห่างกัน อะไรๆ มันจะเปลี่ยนไป
“เรื่องนี้สินะที่ทำให้พี่ฟี่เครียด... พี่ฟี่กูถามมึงคำนึง เรื่องทุนเรียนต่อเนี่ยใครเป็นคนพูด”
“ก็ ก็เฮียต๊อดไง”
“นั่นไง เฮียต๊อดพูด แล้วมันใช่ออกมาจากปากกูเหรอ มันใช่สิ่งที่กูพูดรึเปล่า... ถ้าไม่ใช่ ไม่ได้ออกมาจากปากกู แสดงว่ามันไม่ใช่สิ่งที่กูจะเลือก หรือกูจะต้องทำ ต่อให้สิ่งนั้นเป็นสิ่งที่ดีที่สุด เป็นทางที่เหมาะสมที่สุด แต่ถ้ากูไม่เลือก ก็คือไม่เลือก ถึงมันจะออกมาจากปากใครก็ตาม แต่ขอให้มึงเชื่อเฉพาะสิ่งที่ออกมาจากปากกูก็พอ”
“แต่นี่เป็นอนาคตของมึงนะ มึงรักดนตรีคลาสสิคมากไม่ใช่เหรอ มึงก็บอกเองว่ามหาวิทยาลัยนี้ เป็นมหาวิทยาลัยที่สุดยอดทางด้านดนตรีคลาสสิค มึงไม่เสียดายหรือไง” ไม่ใช่ว่าผมจะโชว์แมนเสียสละปล่อยให้มันไปหรอกนะ แต่บางทีคนเราก็ต้องแบ่งที่ว่างเพื่อเดินไปทำตามความฝันของตัวเองบ้าง ถ้ามันต้องการที่ว่างตรงนั้น ผมก็ไม่ควรจะไปเป็นตัวถ่วง
“พี่ฟี่รู้ได้ยังไงว่าการมาเรียนต่อที่นี่คืออนาคตของกู กูรักดนตรีคลาสสิคก็จริง แต่กูก็รักงานที่ทำอยู่ทุกวันนี้เหมือนกัน เรื่องเรียนต่อต่างประเทศไม่ใช่ความคิดที่อยู่ในหัวกูเลยด้วยซ้ำ ต่อให้กูไม่ทำวงกับพวกไอ้เหี้ยริว กูก็ยังอยากทำงานเบื้องหลังที่บ้านเรามากกว่า แล้วไม่ต้องคิดว่าพี่ฟี่เป็นตัวถ่วงนะ พี่ฟี่ไม่ใช่ตัวถ่วง แต่พี่ฟี่เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของกู พี่ฟี่เป็นคนรักนะ ไม่ใช่คนอื่น น้องแจ็ครักพี่ฟี่นะ”
ไม่น่าเชื่อว่าคำพูดไม่กี่ประโยคของไอ้แจ็คจะเรียกความเชื่อมั่นจากผมได้ขนาดนี้ ผมเชื่อมัน ผมไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไง แต่ถ้าเรายังคงรักกันแบบนี้ อยู่ด้วยกันแบบนี้ ต่อไป สิ่งที่จะทำให้เราเลิกกันต้องไม่ใช่เพราะว่าเราหมดรักกันแน่ๆ
“กูก็รักมึงนะ กูไม่รู้ว่าอนาคตของกูจะเป็นยังไง แต่กูอยากให้อนาคตของกูมีมึงอยู่” ผมยื่นหน้าเข้าไปจูบมัน จูบที่หวานที่สุดเท่าที่เราเคยจูบกันมา หวาน อบอุ่น และมั่นคง
“พี่ฟี่ของน้องแจ็คก็โรแมนติกเหมือนกันน้า... น้องแจ็คร้าก รักพี่ฟี่เวอร์ชั่นนี้จังเลย หวานๆ ใส่น้องแจ็คบ่อยๆ นะ น้องแจ็คขาดความหวาน ปกติพี่ฟี่ชอบเลี้ยงน้องแจ็คด้วยลำแข้ง น้องแจ็คอ่อนแอ น้องแจ็คบอบบาง น้องแจ็คต้องการความรักความเมตตาจากพี่ฟี่มาหล่อเลี้ยง” หึ ไอ้บ้าเอ๊ย! ไอ้แจ็คก็ยังคงเป็นไอ้แจ็คจริงๆ แต่แบบนี้แหละที่ผมชอบ! ไอ้แจ็คของผม
“เพ้อเจ้อ!...” ผมส่ายหน้าให้กับไอ้แจ็คคนเวอร์ชั่นดั่งเดิม ก่อนที่ผมจะเป็นคนเริ่มต้นบทรักของเราอีกครั้ง!
เวียนนา เมืองแห่งดนตรี ศิลปะ อบอวลไปด้วยความโรแมนติก นอกจากเวียนนาจะทำให้ผมตกหลุมรักเมืองนี้แล้ว เวียนนายังทำให้ผมตกหลุมรักคนรักของผมอีกครั้ง ซ้ำแล้วซ้ำอีก ไม่รู้จะขอบคุณบรรยากาศ อากาศ ดนตรี สถาปัตยกรรม ศิลปะ วัฒนธรรม อาหาร หรืออะไรก็แล้วแต่ที่ทำให้ผมมีความสุขได้ขนาดนี้ อ่อ! แต่ผมรู้แล้วล่ะว่าสิ่งสำคัญที่สุดที่ผมต้องขอบคุณก็คือ... ขอบคุณมึงมากๆ ไอ้น้องแจ็คคนรักของผม คนรักบ้าๆ บอๆ ที่รักผมที่สุด ไอ้น้องแจ็คของพี่ฟี่
++++++++++++++++++++++++
+ สวัสดีค่า มาแล้วจ้า ตอนนี้ยาวที่สุดเท่าที่เคยเขียนมาแล้วมั้งเนี่ย แบ่งได้สามโพสต์เลยทีเดียว อ่านกันให้จุใจไปเลยนะคะ
+ คิดว่าตอนนี้จะเป็นตอนพิเศษแจ็คฟี่สุดท้ายแล้วนะคะ ต่อไปจะเขียนริวพายจนกว่าจะจบแล้วค่ะ คิดว่าอีกไม่นานน่าจะจบนะ ส่วนตอนพิเศษแจ็คฟี่ คงพิเศษให้ในเล่มนะคะ เรื่องนี้คิดไว้ว่าจะรวมเล่มต่อจากน้องเลิฟค่ะ
+ หลายคนอาจอยากเห็นพี่ฟี่กับอิน้องแจ็คสวีทกันเยอะๆ ใช่มะ แต่มาได้เท่านี้แหละ ฮ่าๆ ตามสไตล์พี่ฟี่ แต่เราว่าหลังๆ พี่ฟี่ก็มุ้งมิ้งออกจะบ่อยน้า เราว่าพี่ฟี่น่ารักขึ้นเยอะเลย
+ ขอบคุณที่ยังตามอ่านกันนะคะ ใครยังอยู่ออกมาแสดงตัวกันหน่อยเร็ว คนเขียนจะได้ใจชื้นว่ายังมีคนอ่านอยู่นะ
+ คำผิดเดี๋ยวกลับมาแก้นะคะ รีบลงให้ก่อนจะดึกดื่น ช่วงนี้เมอร์ซี่เลิกนอนดึกแล้วค่ะ หลังจากเจ็บป่วย
+ ติดตามข่าวสารนิยายได้ที่เฟส www.facebook.com/mercy.novel และเมอร์ซี่เพิ่งเปิดเพจสำหรับเอาไว้สั่งจองซื้อขายนิยายของเมอร์ซี่นะคะ เพราะน้องเลิฟกำลังเร่งทำอยู่ค่ะ ถ้าใครสนใจรวมเล่มของเมอร์ซี่เข้าไปไลค์ได้ที่ www.facebook.com/mercynovelbook เพจนี้จะเอาไว้แจ้งสั่งจองเรื่องรวมเล่มนะคะ ส่วนปกติจะสิงพูดคุยอยู่ในเฟสเดิมอยุ่แล้วค่ะ
+ แล้วเจอกันตอนต่อไปค่ะ :กอด1:
-
คู่นี้มันก็มีมุมหวานหวานโรแมนติก
แต่ได้พักเดียว แจ็คมันกลับมารั่วๆ ฮาๆ เหมือนเดิม
รอ ริวกะพาย ในตอนต่อไปจ้า
-
o13 :o8: :mew1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:hao7: :hao7:
หวานมดกัดตาหมดแล้วง่าพี่ฟี่
:mew1:
แต่แหมเวลาอิแจ็คมันเรียกพี่ฟี่นี่ขากระตุกยังไงไม่ทราบได้ค่ะ
55555555555555555555
อาจจะเป็นเพราะน้องแจ็คน่ารักมากก็เป็นได้นะคะ
:katai3: :katai3:
-
หวานซึ้งมากกกกตอนนี้
ฟินเลยย
-
อ๊ายยยย อยากไปเวียนนาเมืองที่โรแมนติกแย่างพี่ฟี่กะน้องแจ็คบ้างจัง :hao7:
ต้องหาโอกาสไปเยือนเมืองนี้บ้างแล้ว เพ้ออออ
ชอบคู่นี้จังเลย ตอนนี้พี่ฟี่โรแมนติกที่สุดอย่างแจ็คว่าจริงๆ
บวกเป็ด และรอตอนต่อไปนะคะ
:pig4:
-
ยาวมากกกกกกกกกกกกกกกก อิ่มเว่อคะพี่ไนท์ :katai2-1:
ยังคงหลงรักตัวละครอย่างน้องเเจ๊คกับพี่ฟี่เสมอ
ชอบโมเม้นเวลาเขาอยู่ด้วยกัน เถียงกัน
น้องเเจ๊คปัญญาอ่อน น้องเเจ๊คอย่างโน๊น น้องเเจ๊คอย่างนี้
แต่เวลามีเรื่องน้องเเจ๊คดูหล่อเลยคะ 555555
พี่ไนท์สุขภาพเป็นยังไงบ้างคะ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะคุณแม่น้องพาย
-
ยาวสุดยอดดดดดดดดดดด ขอบคุณค่า ชอบๆๆๆๆๆๆๆ
-
:-[ อ่านไปยิ้มไป น่ารักนะเนี่ย ไอ้น้องแจ๊ค
แฟนถามว่า ป๊าอ่านแล้วยิ้มเนี่ย สนุกเหรอ เลยให้เขาลองอ่านบ้าง พออ่านจบเขาบอกว่า หวานเกิ๊น
เอ่อ คนเขียนจ๊ะ เธอทำฉันเสียตังค์พาแฟนไปเวียนนานะจ๊ะ เขาอยากตามรอย พี่ฟี่ น้องแจ๊ค แอร๊ยยย :katai1:
-
:m3: พี่ฟี่ของคิสน่ารักมากมาย เสียดายพี่ฟี่ :ling1:
-
กรี๊ดดดดด พี่ฟี่
-
พี่ฟี่นี่กลายเป็นเคะในดวงใจเราไปและ :hao7:
-
โรแมนติกแบบรั่วๆ แต่น่ารักอ่ะ :laugh:
-
ฟี่น่ารัก >/////<
-
แล้วพี่ฟี่ก็ต้องเป็นคนออกโรงไล่ไอ้น้องเจ๋งออกไปวงจรชีวิต 555 ดูๆ ไปน้องเจ๋งก็น่าสงสารนะ แต่ถ้าให้มาทำตัวติดเป็นแฝดสยามอินจันก็ไม่ไหวเหมือนกัน แล้วตอนนี้ก็เป็นพรีฮันนีมูนของฟี่-แจ็คของจริง หวานไม่แพ้คู่ริว-พาย ถึงอิแจ็คจะรั่ว บ้า และทำให้ปวดหัวบ้าง แต่ก็เป็นคนที่พูดจาได้มีสาระเหมือนกัน
รออ่านคู่ริวพาย และรอรวมเล่มน้องเลิฟ
กด + ให้กับคนเขียน ยาวสะใจมากๆ เขียนให้คนอ่านแล้ว ก็อย่าลืมดูแลรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
-
อิ่ม เต็มอิ่มจริงๆกับคู่นี้ :impress2: :impress2:
-
น้องแจ๊คหวานปนหื่นนะ
-
ยอมรับว่าไม่ได้อ่านตอนพิเศษ แจ็ค&ฟี่
เพราะจำเนื้อหาก่อนหน้านั่นไม่ค่อยได้แล้ว 55555
แต่เข้ามาเม้นท์เป็นกำลังใจให้ว่ายังอ่านนิยายคุณเมอร์ซี่อยู่
รอตอนหน้านะคะ ริว&พาย
คิดถึงน้องพายเด็กแร่ดจะแย่อยู่แล้ว
-
สุดท้ายแล้วก้อกินไส้กรอกกานไป 555++
-
อ่านช่วงท้ายจบแล้วนึกถึงเพลงที่ว่างเลยค่ะ อิน~~
-
หวานมดเป็นลังอ่ะ 5555555555+++
-
แอบปันใจไปกะคู่พี่ฟี่น้องแจ๊ค 555 :hao7:
-
อ่านจุใจเลย อิอิ :กอด1:
พี่ฟี่รักน้องแจ็ค เราก็รักน้องแจ็ค รักพี่ฟี่ รักคนเขียนด้วย สู้ๆ นะค้า
อย่าลืมรักษาสุขภาพด้วยน่อ เทคแคร์ค่ะ
:pig4:
-
น้องแจ็คน่ารักอ่ะ พี่ฟี่ดีที่ตัดสินใจพูดตรงๆกับน้องเจ๋งล่ะ
-
ยาวจริงๆอ่ะตอนนี้
นายแจ๊คก็หวานเวอร์ :-[
-
น้องแจ็คนี่มันรั่วได้ใจจริงๆ
ขนาดตอน...ยังจะมีอารมณ์รั่วอีกนะ
ดีที่พี่ฟี่ไม่ถีบเข้าให้ :m20:
พี่ฟี่ก็ทำตัวน่ารักขึ้นตั้งเยอะ :-[
-
อ่านแล้ว คนแ่ก่อยากไปประเทศนี้บ้างจัง
แต่ เป็นโรคกลัวความสูงอ่ะ
อิจฉาหลาน ๆ จังเลย
:bye2: :bye2:
-
ยาวจุใจมากจริง ๆ ค่ะ
น่ารักปนหวานกันเลยทีเดียว
ตามสไตล์น้องแจ๊คกับพี่ฟี่
ขอบคุณมากนะคะ ^^
-
ช๊อบชอบพี่ฟี่ พี่ฟี่แม๊นแมนอ่ะ เท่ห์ระเบิดเถิดเทิงจริงๆ มิน่าไอ้น้องเจ๋งถึงได้หลงรัก
ส่วนน้องแจ๊คก็ นะ บ้างทีก็อย่าเอ็นดูน้องแจ๊คด้วยหลังมือบ้างอะไรบ้าง 5555 แบบว่าน้องแจ๊คช่างฉอเลาะอ้อล้อมากๆ
แต่น้องแจ๊คตอนเล่นคอนเสิร์ต อย่างเท่ห์เลย (ไม่น่าเชื่อว่าจะมีมุมนี้ด้วย)
ขนาดแค่อ่าน ไม่ได้ยินเสียงใดใด จินตนาการล้วนๆ
คุณเมอซี่ยังบรรยายให้เคลิ้มไปกับเสียงเพลงของน้องแจ๊คได้ สุดยอด o13
+1 :กอด1: บวกๆๆค่ะ จัดไปด้วยรักและชื่นชม
-
พี่ฟี่ตบท้ายจนทำให้เราอยากไปเที่ยวเวียนนา
ถึงน้องแจ็คจะมุ้งมิ้งไปบ้าง แต่บางเวลาก็เท่ขาดใจเหมือนกัน
-
ฟี่น่ารักมุ้งมิ้งกว่าแต่ก่อนเยอะเลย
ชอบตอนที่ฟี่พูดกับเจ๋ง
พี่ฟี่ตามใจน้องแจ็คตลอด
บอกเลยว่าทั้งเอ็นดูทั้งอยากเขกหัวแจ็คว่ะ หมั่นไส้มัน :laugh:
-
ดีแล้วที่ฟี่พูดตรงๆกับเจ๋ง น้องแจ๊คจะได้สบายซักที :mew1:
-
น่ารัก สวีท หวาน แหววได้อีก
-
หวานนนนนนนน
-
อิน้องแจ็คมันขี้อ้อน
จริง ๆ แต่มันก็อ้อน
ได้น่ารักมาก ๆ :mew3:
-
ก่อนอื่นก็ต้อง :กอด1: รับขวัญ น้อง Mercy ก่อน ขวัญเอ้ย ขวัญมา ความเจ็บอย่างได้ใกล้ ความไข้ อย่าได้มีนะครับ
อ่านยาวรวดเดียว มีความสุขกับคู่รักคู่โหดคู่นี้ หรือเพราะความโรแมนติกของเวียนนาก็ไม่รู้ :mew1:
+1 ให้เป็นกำลังใจนะครับ :L2:
ปล. ระวัง รักษาสุขภาพด้วย อากาศเปลี่ยนแปลงรวดเร็วมาก
-
คิดถึงน้องแจ๊คคิดถึงพี่ฟี่ :กอด1:
คิดถึงเมียแรดของพี่ริวด้วย :laugh:
-
อ่านทันแล้ว!! :sad4:
ชอบพี่ริวเหี้ยๆกับพี่พายมากเลยค่ะ >_<~
ชอบฟี่ฟี่กับเด็กแจ๊คด้วย แต่เอาเรื่องน้องพายมาอ้างนี่จะทำให้มีเฮรึเปล่านะ(?)
พี่บีม-เด็กครีมนี่ยังไง? แต่อย่าเลยนะคะคุณ Mercy น้องครีมแบบไม่หวายยย สงสารเรนนี่ด้วย ขอให้มีซักคนในวงที่ยังเป็นชายแท้เถอะค่ะ 5555
แนะนำ ครีม-เจ๋ง 55 คนขี้อิจฉามาเจอกันนน :hao6:
มาต่อไวๆนะคะะ :)
-
อ่านไปเขินไป >.<
เป็นกำลังใจให้นักเขียนนะคะ
-
ตอนที่ 44
“อ้าว... ไอ้บีม แล้วน้องเค้กหายไปไหนวะ” ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง อยู่ดีๆ ผมก็เห็นไอ้บีมเดินหน้านิ่งกลับเข้ามาในงาน แต่เห็นมันเดินเข้ามาคนเดียวไม่มีวี่แววของคนที่มันลากออกไปด้วยเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน
“บีม! บีมทำอะไรน้องมันรึเปล่า” ไอ้พายเอ่ยถามเสียงร้อนรนต่อจากผมทันที
“เปล่า ไม่ได้ทำอะไร แค่พามันขับรถออกไปยังไม่พ้นแยกไฟแดงหน้าตึกเลย แล้วเรนนี่ก็โทรมา เราเลยแวะปั๊มแถวนี้ จอดรถคุยกับเรนนี่... ก็เคลียร์กันไปได้ระดับหนึ่ง เราก็ใจเย็นขึ้นก็เลยขับรถพามันกลับมานี่แหละ ส่วนมันหายไปไหนอันนี้เราก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะพอจอดรถมันก็รีบวิ่งร้องไห้ลงจากรถเราไปเลย เราก็ไม่ได้อยากจะสนใจมันอยู่แล้ว ก็เลยช่างแม่ง!” ไอ้บีมตอบหน้านิ่งตามสไตล์ ผมเห็นไอ้พายแอบถอนหายใจเบาๆ อย่างโล่งอก
“ดีแล้วที่บีมไม่ได้ทำอะไรน้องมัน...”
“พายคิดว่าเราจะทำอะไรมันล่ะ ต่อย ซ้อม หรือข่มขืนดี” ไอ้เหี้ยบีมพูดจาซะเหี้ยมเชียวมึง
“คิดทุกอย่างแหละบีม คนเราเวลาขาดสติ หน้ามืดมันก็ทำอะไรได้ทั้งนั้น เราเคยเป็นคนถูกกระทำจากคนขาดสติมาก่อน เรารู้ว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน ถ้าเป็นไปได้ เราก็ไม่อยากให้ใครต้องมามีชะตากรรมเดียวกับเราหรอก เพราะคนอื่นอาจจะไม่โชคดีแบบเราที่สุดท้ายได้มาเจอคนดีๆ คอยดูแล เราไม่ใช่คนดี หรือใจดีอะไรหรอกนะ แต่อย่างน้อยคนผิดก็ควรจะได้รับผิดตามกฎหมาย ไม่ใช่กฎหมู่ เราก็ไม่รู้ว่าน้องมันได้ทำรึเปล่า เราก็อย่าเพิ่งไปตัดสินอะไรตอนนี้เลย” เมียกู แม่พระมาโปรดแท้ๆ ผมเข้าใจไอ้พายนะ ใครไม่เจอแบบมันไม่รู้หรอกว่าตายทั้งเป็นมันเป็นแบบไหน ต่อให้เป็นผู้ชายก็เถอะ เรื่องระยำแบบนี้ก็ไม่ควรจะเกิดขึ้นกับใครทั้งสิ้น และผมก็ไม่อยากให้เพื่อนผมต้องกลายเป็นคนบาปที่ก่อกรรมทำชั่วกับคนอื่น อย่างน้อยคนอย่างไอ้น้องเค้กก็ไม่มีค่าพอที่ไอ้บีมจะไปแลกหรอก
“อืม... ขอโทษทีนะพาย เมื่อกี้เราโมโหจริงๆ เลยขาดสติไปหน่อย โชคดีที่เรนนี่โทรมา ไม่งั้นเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำอะไรลงไปบ้าง”
“เอาเถอะมึง มันผ่านไปแล้ว วันนี้วันสนุกก็สนุกกันดีกว่า ปะเตรียมตัวเหอะเดี๋ยววงนี้เล่นเสร็จต่อไปก็วงเราแล้ว” ไหนๆ เรื่องมันก็จบลงแบบไม่มีใครเป็นอะไรก็ปล่อยๆ มันไปเถอะครับ มาสนุกกันต่อดีกว่า
“อืม...” ไอ้บีมยิ้มออกมาได้ในที่สุด ผมเดินไปตบบ่ากอดคอมันเดินไปตามไอ้แจ็คและไอ้วิน เพื่อจะได้ไปเตรียมตัวโชว์หลังเวที
โชว์ที่วงผมจะเอามาเรียกคะแนนและเรียกเสียงฮาในปาร์ตี้คริสต์มาสบวกปีใหม่ปีนี้ก็ไม่มีอะไรมากฮะ พวกเราเมดเล่ย์เพลงฮิตของศิลปินที่พวกเราแต่งเลียนแบบสี่เพลง และตบท้ายด้วยเพลงเซอร์ไพร์ซอีกหนึ่งเพลง ไปรอลุ้นกันฮะว่าพวกผมจะร้องเพลงอะไร...
“สวัสดีคร้าบบบบบ พี่น้องเมโลดี้มิวสิคทุกคน เอ๊ย! เอาใหม่ ไฮ! เอฟวี่บอเด้!!! สวัสดีค่า คริสติน่า อากีร่าเองค่า... พวกเราทีมรวมดีว่า เดี๋ยวติ๊นาจะขอแนะนำเพื่อนๆ สมาชิกในวงนะคะ... อีมือกีตาร์สุดสวยเคที่ เพอร์รี่ วินนี่ค่า ต่อไปอีนี่แรดสุดในวงค่า... อีซูซูกิ สวิฟต์ เอ๊ยเทย์เลอร์ สวิฟต์ ค่า...”
“ขอเสียงกรี๊ดให้น้องเทย์เลอร์ด้วยสิคะทุกคน วันนี้น้องเทย์อุตส่าห์มาเปิดฟรีคอนเสิร์ตที่ไทยให้ทุกคนได้ชื่นชมนะค้า!!!” ไอ้เหี้ยแจ็คเดินเข้ามาแย่งไมค์จากผมเพื่อขอเสียงกรี๊ดจากทุกคน แล้วก็ได้ผลครับ เสียงกรี๊ดดังสนั่นลั่นห้องกว่าเดิมอีก
“เอ้า พอแล้วมึง... อะต่อไปนะค้า คราวนี้เป็นศิลปินหนุ่มหล่อกันบ้างค่า หนึ่งเดียวในวง หล่อที่สุดในโลก จัสติน บีเบอร์ บีมค่า... ต่อไปเป็นมินิคอนเสิร์ตสุดพิเศษจากพวกเราค่ะขอเสียงให้พวกเราอีกทีสิค้า!!!”
แล้วผมก็เริ่มต้นกันด้วยเพลง Genie in a bottle ของคริสติน่า ตามด้วย Last Friday night ของเคที่ เพอร์รี่ You belong with me ของเทย์เลอร์ สวิฟต์ และ Baby ของจัสติน บีเบอร์ พอโน้ตสุดท้ายของเพลง Baby จบลง ไอ้วินก็เริ่มอินโทรเพลงลูกทุ่งสุดฮิตที่เรียกเสียงกรี๊ดสนั่นหวั่นไหว ‘ขอใจแลกเบอร์โทร’ ครับ
เพลงนี้มีทีเด็ดอยู่ที่ท่าเต้นฮะ เราเต้นท่าฮิตของเพลงนี้พร้อมกันทุกคนไม่เว้นแม้แต่ไอ้บีมที่นั่งตีกลอง ยังโยกตัวให้เข้ากับท่าเลยครับ... มองลงไปจากเวทีก็เห็นไอ้พายยืนเต้นร้องตามอยู่หน้าสุด ไม่ค่อยจะหน้าม้าเลยเมียกู แต่มันน่ารักนะครับยิ่งยิ้มตาหยีโยกตัวไปมาแบบนี้ ไอ้พายของผมดูมีชีวิตชีวาที่สุด ดีใจจังที่มันปล่อยวางได้เร็ว ไม่เก็บเอาเรื่องข่าวหรือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาทำให้ตัวเองต้องจมอยู่กับความทุกข์เหมือนอย่างเคย
“ท่านกำลังรับสู่บริการรับฝาก หัวใจ... ลงทะเบียนฝากไว้ตัวเอากลับไปใจให้เก็บรักษา ยอมจำนนเธอแล้ววันนี้แค่แรก เห็นหน้า... ฝากไว้กับฉันนะหัวในของเธอ แลกเบอร์โทร โอ๊ะ โอ โอยยยย” เสียงกรี๊ด สลับกับเสียงโฮ่ฮาดังพร้อมกับเสียงตะโกนจากไอ้พวกเพื่อนนักร้องวงร็อควงอื่นว่า...
“แน่นอก แน่นอก แน่นอก เล่นเลย เล่นเลย แน่นอก แน่นอก เต้นด้วย เต้นด้วย”
“พอครับ เอ๊ย พอค่ะทุกคน แค่นี้ก็งามไส้กันหมดแล้วค่ะ ถึงแม้วันนี้เราทุกคนจะอกแน่นกันสุดฤทธิ์ก็ตาม เดี๋ยววงอื่น หรือศิลปินท่านอื่นจะลำบากใจเปล่าๆ ที่มีโชว์ไม่เด็ดเท่าวงเรานะฮ้า!!!” เรื่องโชว์น่ะไม่เท่าไหร่ แต่เรื่องปากดีนี่พวกผมที่หนึ่งนักแหละ
“จบไปแล้วนะครับสำหรับไอ้พวกวงหลงตัวเอง... เอ๊ย วงเทอมินอลนะครับ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาเรามารับชมการแสดงต่อไปกันเลย คราวนี้เขามากันเป็นคู่ครับเป็นคู่รักนักร้องบรรลือโลกกระฉ่อนวงการ...” พอวงผมแสดงจบพิธีกรคู่ฮอตแห่งงานก็ขึ้นมาทันที... พี่คิวกับพี่โรสครับ
“กระฉ่อนมากกกกกก... เรียกว่าปีที่ผ่านมาคู่นี้โด่งดังแบบสุดๆ วันนี้เขาจะมาฟิชเชอร์ริ่งกัน ซึ่งจริงๆ ปกติพวกมันก็ฟิชเชอร์ริ่งกันอยู่ เอ๊ะ อุ๊ย! นี่ฉันพูดอะไรออกไปนะ ฮ่าๆๆ ...เอาเป็นว่าเรามาพบกับ อดัม มารูนไฟว์ ฟิชเชอร์ริงกับคริสติน่า อากีร่า ในเพลง Move Like Jagger…” เออ… พี่โรสครับ ผมก็อายเป็นนะครับ แม้เรื่องจริงจะฟิชเชอร์ริ่งกันเกือบทุกวันก็ตามเถอะ นั่นแหละครับ โชว์ต่อไปเป็นผมกับไอ้พาย โดยเพลงนี้เล่นสดโดยเทอมินอล และมีผมเป็นเจ๊ติ๊!
“สวัสดีครับ... วันนี้ขอเป็นอดัมกับคริสติน่าสักวันนะครับ วันนี้แฟนผมสวยไหมฮะทุกคน!!!” ไอ้ห่าพายมันเดินขึ้นเวทีมาด้วยความมาดแมน แค่มันขึ้นมาก็เรียกเสียงกรี๊ดจากศิลปินสาวๆ ได้อย่างท่วมท้น ก็อย่างที่บอกไปแหละครับ วันนี้มันหล่อจริงๆ มันเดินขึ้นมาใกล้ผมเสร็จแล้วมันก็กอดคอผมทันที ทำตัวเหมือนเสี่ยกำลังจะออฟเด็กอย่างงั้นแหละ กรี๊ดดดด พี่พายขาคืนนี้จะออฟหนูไปไหนคะพี่!
แล้วไอ้พายก็ร้องเพลงนี้ได้อย่างมันส์สุดๆ ไปเลยครับ ปกติจะเห็นแต่มันร้องเพลงป๊อบ แดนซ์ พอมาร้องป๊อบร็อคแบบหนักขึ้นมาหน่อยแบบนี้เท่สุดไปเลยเมียผม อยากจะกรี๊ดให้เมียตัวเองจริงๆ …ถึงช่วงท่อนบริดจ์ที่คริสติน่าร้อง ผมก็พยายามกระแดะให้ถึงที่สุดตามที่คุณพายท่านบัญชาเอาไว้ ว่าแต่ไอ้วิกผมทองนี่มันคันหัวพิลึกจริงๆ เว้ย
จบจากการแสดง พวกผมก็ลงไปกิน ดื่ม เม้าท์ เฮฮา กับพวกเพื่อนๆ ศิลปินคนอื่นๆ กันต่อ ผมไม่เห็นแววไอ้น้องเค้ก หรือแม้แต่พี่สาวของน้องในงานเลย ดีแล้วล่ะครับ อย่ามาอยู่ให้อารมณ์ขุ่นมัว เดี๋ยวพี่บีมแกจะเกิดควบคุมสติไม่ได้ ซัดทั้งพี่ทั้งน้องสลบคางานไปซะก่อน
สรุปแล้วงานเลี้ยงคืนนี้พวกเราทุกคนไม่มีใครจับฉลากได้รางวัลใหญ่จากท่านประธาน แต่ไอ้ห่าแจ็คเสือกได้รางวัลโหวตศิลปินที่สวยที่สุดในงาน ใครโหวตมันไม่ทราบครับ เอาอะไรคิดเนี่ย อีน้องแจ็คเทย์เลอร์ สวิฟต์ ก็เลยได้รางวัลสร้อยคอทองคำหนัก 1 บาทไปครอบครอง
ตีหนึ่งกว่าๆ ผมกับไอ้พายก็ลาเพื่อนพ้องพี่น้องที่ยังสนุกกันอยู่กลับบ้าน เพราะเมื่อตอนห้าทุ่ม แม่ผมโทรศัพท์มาบอกว่าจะต้องบินไปงานศพเพื่อนพ่อที่เชียงรายด่วน ในวันพรุ่งนี้ พ่อกับแม่จะไปกัน 3 วันอยู่รอจนเผา แต่ไม่อยากพายัยน้องเพลินไปด้วย ก็เลยกะจะฝากยัยลูกหมูไว้กับผม เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าพ่อกับแม่จะขับรถมาส่งหมูเพลินที่คอนโดของผม และจะจอดรถทิ้งเอาไว้ด้วย ส่วนท่านทั้งสองจะนั่งเครื่องบินไปเชียงรายกัน ผมกับไอ้พายเลยต้องรีบกลับจะได้รีบเข้านอนเพื่อตื่นเช้ามารอรับหลาน
ดึกๆ แบบนี้ขับรถไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ถึงคอนโด แต่กว่าพวกเราจะได้นอนกันจริงๆ ก็เกือบตีสามเข้าไปแล้ว เพราะไอ้เครื่องสำอางที่ประโคมลงบนหน้านี่แหละครับเป็นเหตุ ไอ้พายเองก็เช่นกัน มันเล่นเพ้นท์ตัวด้วยกว่าจะลบออกหมดเล่นเอาเหนื่อยไปตามๆ กัน ไอ้กิจกรรมเข้าจังหวะทั้งชุดนี้ที่ได้เกริ่นแซวไอ้พายไปเมื่อตอนเย็น ไม่มีนะครับ แค่ผลัดกันลบเครื่องสำอาง ลบสีเพ้นท์ตัวออกให้กันก็หมดแรงแล้ว ตอนเข้าไปอาบน้ำด้วยกันก็มีจูบกันเฉยๆ แล้วก็มาจูบกันก่อนนอนอีกที แล้วต่างคนก็ต่างหลับสนิทไปทั้งคู่
“ตื่นเร็วจัง...” ผมเดินเข้าไปกอดเอวไอ้พายที่ยืนคนหม้อข้าวต้มอยู่ในครัว ไอ้พายหันมายื่นแก้มให้ผมก้มลงไปหอม... นี่คือความน่ารักของมันครับ ตื่นเช้ามาต้องมีวิธีอ้อนกันแบบนิดๆ หน่อยๆ ให้ได้ชื่นใจ
“ก็ตื่นมาทำมื้อเช้า เผื่อน้องเพลินยังไม่ได้ทานอะไรมา ไม่ก็ถ้ามาถึงแล้วหิวอีกจะได้ทานอีกรอบ” คราวนี้ยัยน้องเพลินเป็นหมูหนักกว่าเดิมแน่ๆ ไอ้พายจับขุนเต็มที่
“ไม่ปลุกล่ะ กูจะได้ตื่นมาช่วย” ผลหลับยาวแบบไม่รู้สึกตัว ขนาดดื่มไปไม่เยอะนะเมื่อคืน ไอ้พายลุกขึ้นไปอาบน้ำเมื่อไหร่ผมยังไม่รู้เลย ปกติถ้าไอ้พายขยับตัวไปมาตอนเช้า ผมจะรู้สึกตัวเสมอ และจริงๆ มักจะเป็นผมด้วยซ้ำที่ตื่นก่อนมัน
“ก็เล่นนอนหลับน้ำลายไหลย้อย กรนครอกๆ เสียงดังลั่นขนาดนั้น ใครจะกล้าไปขัดขวางความสุขล่ะ... ไปอาบน้ำไปมึง เมื่อกี้คุณแม่โทรมาบอกว่าใกล้จะถึงแล้ว เดี๋ยวจะได้ออกมากินข้าวกับหลาน” ไอ้พายไล่ผมให้ไปอาบน้ำ ผมเลยก้มไปหอมแก้มมันอีกฟอดใหญ่ ก่อนจะกลับเข้าไปจัดการตัวเองในห้อง
“อาริว!!! คิดถึงน้องเพลินไหมค้า!!” มาแล้วครับ… แค่ผมเปิดประตูก้าวออกมาจากห้องนอน เสียงใสก็ดั่งลั่นมาพร้อมกับตัวกลมๆ ที่วิ่งดุ๊กๆ มาทันที
“คิดถึงสิคะ… ไหนมาให้อาริวฟัดแก้มซะดีๆ” ผมย่อตัวลง แล้วอ้าแขนรอรับเด็กหญิงเพลินเข้ามากอดรัดฟัดเหวี่ยงให้หายคิดถึง
“คิกๆ น้องเพลินก็คิดถึงอาริว คิดถึงพี่พาย ที่สุดในโลกเลยค่า”
“เอ้า พอเจออาริวกับพี่พาย ก็ลืมคุณย่ากับคุณปู่ทันทีเลยนะ… ไหนมาให้คุณย่าหอมส่งท้ายก่อน เดี๋ยวจะไม่ได้เจอกันตั้งสามวันแหนะ…” ผมปล่อยยัยน้องเพลินให้เป็นอิสระ ร่างเล็กก็หันหลังวิ่งกลับไปหาคุณย่า ผมยืนขึ้นเดินเข้าไปไหว้พ่อกับแม่ตามหลังยัยน้องเพลิน
“ฝากหลานด้วยนะริว พาย ถ้าดื้อก็ดุนะอย่าตามใจ ขนมก็อย่าให้กินเยอะนะลูกกระโปรงคับอีกแล้ว พวกอุปกรณ์ของใช้ส่วนตัวของน้องเพลินอยู่ในกระเป๋าใบนี้ น้องอาบน้ำ แต่งตัว แปรงฟันเองได้ พวกลูกไม่ต้องช่วยนะ ให้หลานหัดทำเอง… น้องเพลิน น้องเพลินต้องเป็นเด็กดีนะคะ อยู่กับพี่พายกับอาริวต้องไม่ดื้อ ไม่งอแงนะลูก ทานข้าวให้ครบทุกมื้ออย่ามัวแต่ทานขนมจนอิ่ม กลางคืนให้พี่พายอุ่นนมให้ดื่ม ดื่มเสร็จแล้วไปแปรงฟันก่อนที่จะนอนนะคะ อีกสามวันเจอกันจ้า” แม่ผมยังไม่วายเป็นห่วง ปกติเคยห่างกันซะที่ไหน ยัยน้องเพลินอยู่กับคุณปู่คุณย่าตลอดเวลา
“แม่ไม่ต้องห่วงครับ สามวันนี้ผมไม่มีงาน ไอ้พายก็ไม่มีเรียน อยู่กับหลานได้ตลอดวางใจได้”
“เรื่องอาหารการกินเดี๋ยวพายดูแลเองครับแม่ รับรองว่ามีแต่ของดีมีประโยชน์แน่ๆ ครับ” เมื่อคืนไอ้พายบอกผมไว้แล้วว่าช่วงที่น้องเพลินมาอยู่ด้วยมันจะเป็นคนทำกับข่าวเอง
“จ้า ได้ยินแบบนี้แม่ก็วางใจ ถ้ามีอะไรก็โทรหาแม่กับพ่อได้ตลอดเวลานะลูก เดี๋ยวแม่ไปก่อนนะ ฝากหลานด้วย อ่อ ริวมาใกล้ๆ แม่หน่อย…” แม่เรียกผมให้เดินเข้าไปหาใกล้ๆ ก่อนจะกระซิบบอก
“ช่วงที่หลานอยู่ด้วย แม่ต้องขอร้องริวกับพายเรื่องคำพูดคำจาซะหน่อยนะลูก อย่าเพิ่งพูดคำหยาบกันนัก หลานอยู่ในวัยกำลังจำซะด้วยซิ…” อ๋อ นึกว่าเรื่องอะไร
“แม่ไม่ต้องเป็นห่วง ผมคุยกับไอ้พายแล้วเรื่องนี้ ไม่มีปล่อยให้หลุดแน่ครับ” ผมคอนเฟิร์มกับแม่อีกที แต่จริงๆ ก็แอบกังวลเหมือนกันนะ เพราะปกติผมกับไอ้พายก็กูมึงกันตลอด แถมมีสบถคำหยาบกันบ้างเป็นระยะ
ผมลงไปส่งพ่อกับแม่ขึ้นรถแท็กซี่ที่หน้าคอนโด ตอนแรกผมจะขับรถไปส่งพวกท่านที่สนามบิน แต่แม่บอกไม่ต้องนั่งแท็กซี่ไปสะดวกกว่า ให้ผมอยู่กับหลาน ส่งพ่อกับแม่เสร็จเดินขึ้นห้องมาก็เจอสองคนพี่น้องต่างวัยนั่งรอผมอยู่บนโต๊ะอาหารเรียบร้อยแล้ว
“อาริวขารีบมาค่ะ เดี๋ยวข้าวต้มเย็น พี่พายบอกว่าถ้าทานข้าวต้มเสร็จแล้ว พี่พายจะพาออกไปซื้อวัตถุดิบมาทำขนมกันค่ะ เร็วๆ สิคะอาริวน้องเพลินอยากทำขนมแล้ว” แหม ไอ้ห่าพายก็เก่งเรื่องล่อลวงเด็กซะจริงๆ วันนี้นายรับชัยก็คงต้องเป็นเบ๊ให้สองคนพี่น้องเขาไปจับจ่ายใช้สอย แล้วก็กลับมาระเบิดครัวให้ผมได้เก็บล้างแน่ๆ กรรมของกูจริงๆ
“จ้าๆ แล้ววันนี้จะทำขนมอะไรกันล่ะคะ…” ผมเดินไปนั่งประจำที่ ก่อนจะลงมือกินข้าวต้มหมูในชามตรงหน้าที่ไอ้พายมันตักเอาไว้ให้
“ทำคัพเค้กค่า พี่พายจะสอนน้องเพลินทำ แล้วให้น้องเพลินแต่งหน้าคัพเค้กสวยๆ ด้วย พอน้องเพลินกลับบ้าน น้องเพลินก็จะทำให้คุณปู่คุณย่าทาน ทำให้เดย์กับมะปรางด้วย”
“ริว เดี๋ยวกลางวันเราหาอะไรกินกันข้างนอกเลยแล้วกันนะเอาเป็นอาหารญี่ปุ่นแล้วกัน แล้วมื้อเย็นอยากกินอะไร… น้องเพลินล่ะคะเย็นนี้ทานอะไรดี” นี่คือประโยคบอกเล่าหรือประโยคคำถามวะ? กลางวันมันก็ตัดสินใจไปแล้วว่าจะกินอาหารญี่ปุ่น ส่วนมื้อเย็นเหมือนจะถามผม แต่ก็ไปจบที่น้องเพลินอยู่ดี
“น้องเพลินอยากทานบร็อคโคลี่ผัดกุ้งตัวโตๆ ค่ะพี่พาย...” ยัยน้องเพลินไม่มีปัญหาเรื่องกินผักครับ แม่ผมฝึกมาเป็นอย่างดี
“โอเคคุณหลานอยากทานบร็อคโคลี่ คุณอาล่ะอยากทานอะไร” แหม นึกว่าจะไม่ถามซะอีก ว่าแต่คุยกันเรียบร้อยแบบนี้ก็เขินๆ เหมือนกันแหะ
“รวมมิตรผัดผงกะหรี่ดีกว่า อยากกินปลาหมึกกับปู ได้มะ” ผมจำได้ว่าไอ้พายเคยทำให้กินครั้งนึง อร่อยเข้มข้นมาก ที่สำคัญมันไม่เผ็ดเกินไปน้องเพลินก็ทานได้
“ได้ครับคุณริว ผมเคยปฏิเสธเหรอครับ”
“บ่อยไปครับ ไอ้ที่จะตกลงน่ะมีน้อยกว่าที่งอแงแล้วปฏิเสธนะครับคุณพาย”
“อะ... เอ๊ยริวครับ รีบทานครับจะได้รีบไป ที่จอดรถในห้างไม่ใช่จะหากันง่ายๆ นะครับ” แหม กูรู้นะว่าเกือบหลุดด่ากูว่าไอ้เหี้ยริว... นี่ถ้าเป็นประโยคสนทนาปกติก็คงจะเป็น ไอ้เหี้ยริว มึงรีบแดกให้หมดเร็วๆ จะได้รีบไป!
พอผ่านพ้นมือเช้าค่อนสายไปเสร็จผม ไอ้พาย และน้องเพลินก็เคลื่อนขบวนไปซื้อของกันที่ห้างสรรพสินค้าใหญ่ใจกลางเมือง ตอนนี้ได้อารมณ์เหมือนพ่อแม่ลูกมากๆ เลยครับ อันนี้ผมแอบคิดเองในใจนะ ไม่รู้ไอ้พายจะคิดเหมือนกันรึเปล่า เพราะลงจากรถมาได้ ไอ้พายกับผมก็จูงมือน้องเพลินกันคนละข้าง ยัยน้องเพลินก็เจื้อยแจ้วไม่หยุดปาก พี่พายคะพี่พายขา อาริวคะอาริวขาไปตลอดทาง เจออะไรแปลกตาก็ถามไถ่ด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น แถมหลานผมยังบ้ากล้องครับ ผ่านโซนไหนที่มีรูปดอกไม้รูปการ์ตูนสวยๆ เป็นต้องขอหยุดให้ถ่ายรูปให้
“อาริวขาทำไมคนมองน้องเพลินกันเย้อเยอะล่ะคะ… มีคนแอบถ่ายรูปด้วยนะน้องเพลินเห็น” ผมก็เห็นครับ ก็คงจะเป็นพวกแฟนคลับนั่นแหละ ภาพสามคนพ่อแม่ลูกแบบนี้ใช่ว่าจะหาดูกันได้ง่ายๆ หวังว่าคงไม่มีใครเขียนข่าวประหลาดว่าน้องเพลินเป็นลูกลับๆ ของผมกับเมียเก่านอกวงการ หรือผมกับไอ้พายรับเด็กมาเลี้ยงเป็นลูกอะไรแบบนี้หรอกนะ จริงๆ ถ้าเป็นน้องๆ แฟนคลับจะรู้นะครับว่าผมมีหลานชื่อน้องเพลิน แต่ถ้าเป็นคนทั่วๆ ไปอาจจะไม่ทราบ
“ก็อาริวเป็นศิลปินดัง พี่พายก็เป็นศิลปินดัง น้องเพลินก็น่ารักมากแถมเป็นหลานของศิลปินดังทั้งคู่เขาก็ต้องแอบถ่ายรูปไปชื่นชมสิคะ” ไม่ค่อยจะหลงตัวเองเลยผม แต่มันก็เรื่องจริงนี่หว่า
“น้องเพลินจะได้ออกทีวีไหมคะ…” หลานผมนี่มีแววการแสดงสูงนะเนี่ย
“น้องเพลินอยากออกทีวีเหรอคะ” เป็นไอ้พายที่ก้มตัวลงไปถามแม่สาวน้อย
“เปล่าค่ะ น้องเพลินแค่ถามเฉยๆ เพราะปกติก็เห็นแต่อาริวกับพี่พายในทีวี ในยูทูป น้องเพลินก็เลยถามดูว่า ถ้าน้องเพลินอยู่กับอาริว กับพี่พาย น้องเพลินจะต้องออกทีวีด้วยรึเปล่า ถ้าออกน้องเพลินจะได้โทรไปบอกให้เดย์กับมะปรางคอยดู” เอ๊ะ สรุปว่าอยากออกหรือไม่อยากออกกันนะ ตอนแรกปฏิเสธ แต่ตอนท้ายมีการบอกว่าถ้าได้ออกจะได้โทรไปบอกเพื่อนให้คอยดูซะงั้น
“เอาไว้ถ้าน้องเพลินโตเป็นสาวกว่านี้ เดี๋ยวพี่พายจะพามาออกทีวีนะคะ” ยัยน้องเพลินนี่มีแววโตขึ้นแล้วสวยสูงมากครับ เพราะแม่ของแกเป็นผู้หญิงสวย สวยแบบหมดจด ส่วนพี่ชายผมที่หน้าเหมือนผม ก็หล่อมากครับ!
เราตกลงกันว่าจะไปซื้อของกันก่อนให้เสร็จ แล้วค่อยมากินข้าวกลางวัน ระหว่างเดินซื้อของโดยผมมีหน้าที่เข็นรถตามก้นคุณพายกับคุณเพลินเธอ ยัยน้องเพลินก็เกือบจะงอแงไปกับโซนขนมและช็อคโกแลต แต่ดีที่ได้พายโน้มน้าวความสนใจด้วยการบอกว่าจะทำคุกกี้รูปดอกไม้ และรูปการ์ตูนให้พรุ่งนี้ แถมด้วยเย็นนี้จะมีกิจกรรมปั้นดินน้ำมันญี่ปุ่น ซึ่งไอ้ดินน้ำมันญี่ปุ่นอะไรนี่เพื่อนไอ้พายมันซื้อมาฝากจากญี่ปุ่น ไอ้พายชอบมาก จนเป็นจุดเริ่มต้นว่าวันหยุดหลังปีใหม่บ้านเราจะไปทัวร์ญี่ปุ่นกันตามความอยากของคุณพายเขาแหละครับ
-
“พี่ริว พี่พาย... มาซื้อของเข้าบ้านเหรอคะ อุ๊ย... น่ารักจังเลย สาวน้อยคนนี้ใช่หลานสาวพี่ริวรึเปล่าคะ” ไอ้พายกำลังยืนเลือกกุ้งอยู่โดยมีผมยืนจูงมือน้องเพลินอยู่ข้างๆ สักพักก็มีกลุ่มสาวๆ สี่คนเดินเข้ามาทัก ท่าทางจะเป็นแฟนคลับพวกผมเข้ามาส่งยิ้มตาเป็นประกาย น้ำเสียงตื่นเต้นดีใจกันใหญ่
“ใช่ครับ... น้องเพลินสวัสดีพวกพี่ๆ เขาก่อนค่ะ...” ถึงแม้เราจะไม่รู้จักกันเป็นการส่วนตัว แต่น้องๆ เหล่านี้ก็เป็นแฟนเพลงผม เป็นผู้ใหญ่กว่าน้องเพลิน น้องเพลินต้องยกมือไหว้สวัสดีครับ บ้านผมจะสอนเรื่องมารยาทกับกาลเทศะกันอย่างเคร่งครัด
“สวัสดีค่า... น้องเพลินชื่อน้องเพลินค่า” ตามสไตล์ยัยลูกหมูแกแหละครับ เวลายกมือไหว้สวัสดีคนที่เพิ่งรู้จัก เธอจะแนะนำตัวเองเสร็จสรรพว่าชื่ออะไร
“น่ารักจังเลยค่ะ... เห็นแบบนี้ดูอบอุ่นมากๆ เลย ขอให้พี่ๆ รักกันตลอดไปนะคะ พวกเราเอาใจช่วย เรื่องข่าวเรื่องต่างๆ อย่าไปสนใจนะคะ พวกเราเชื่อพี่พาย เชื่อในความรักของพวกพี่ค่ะ สู้ๆ นะคะพี่ริวพี่พาย... พวกเราขอตัวนะคะ พวกพี่ไปนะคะน้องเพลิน”
“ขอบคุณมากนะครับน้องๆ โชคดีนะครับ...” ไอ้พายยิ้มกว้างให้กับสี่สาวแฟนคลับ ผมว่าวันนี้ไอ้พายคงยิ้มกว้างสบายใจไปทั้งวัน... โชคดีของพวกผมจริงๆ ครับ ที่มีแฟนคลับน่ารักๆ แบบนี้
“สวัสดีค่ะพี่ๆ บ๊ายบายค่า” ยัยน้องเพลินยกมือขึ้นไหว้ลาอีกครั้งโดยไม่ต้องบอกเตือน
“ดีจังเลยเนอะ...” ไอ้พายหันมาส่งยิ้มให้ผม
“สบายใจแล้วสิ... เห็นไหม บอกแล้วว่าทุกคนเข้าใจเรา มีแต่คนรักเรากันทั้งนั้น”
“อืม... พายรักริวนะ!” ไอ้พายบอกผมเบาๆ
“แล้วพี่พายรักน้องเพลินไหมคะ...” ยังไม่ทันที่ผมจะชื่นชมกับประโยคบอกรักแบบสุภาพ ของไอ้พาย ยัยน้องเพลินก็รีบชิงขอความรักขึ้นมาทันที
“รักสิคะน้องเพลิน... พี่พายรักทั้งอาทั้งหลาน รักทั้งคู่เลยค่ะ” ไอ้ประโยคบอกรักแบบน่ารักๆ แบบนี้ ทำให้ผมอยากหอมแก้มมันตอนนี้จังเลยครับ
“เย้! น้องเพลินก็รักพี่พายกับอาริวค่า... แต่ตอนนี้น้องเพลินเริ่มหิวแล้วค่ะพี่พาย” รักพี่พายกับอาริว แต่ว่าน้องเพลินรักของกินมากกว่าแล้วล่ะตอนนี้ ยัยลูกหมูยกมือขึ้นมาลูบท้องปอยๆ ประกอบประโยคเรียกร้องความน่าสงสาร โถ ลูกหมูของอา เพิ่งจะกินข้าวต้มมาเมื่อชั่วโมงกว่าๆ เองนะลูก หิวแล้วเหรอ!
“งั้นเดี๋ยวขอพี่พายเลือกอาหารทะเลเสร็จแล้วให้อาริวไปจ่ายเงินกับเก็บของในรถ ส่วนเราสองคนก็ไปที่ร้านอาหารกันก่อนเลยเนอะ” เอิ่ม... ความยุติธรรมมีอยู่จริงใช่ไหม?
พอเลือกวัตถุดิบต่างๆ เสร็จ สองคนพี่น้องก็จูงมือลั้ลลากันไปที่ร้านอาหารญี่ปุ่นเจ้าประจำ ผมก็ต้องไปรอคิวชำระเงิน เสร็จแล้วก็ต้องเข็นเหล่าบรรดาของสดของแห้งเหล่านี้ไปเก็บในรถ... ระหว่างเก็บของเกือบเสร็จก็มีสายเรียกเข้าจากพี่นุช ผมแอบถอนหายใจเบาๆ ถ้าพี่นุชโทรมาในวันหยุดแบบนี้ ไม่เรื่องงาน ก็เรื่องข่าว!
“ครับพี่นุช...”
“ริว... พี่จะโทรมาแจ้งเรื่องข่าวของพายกับบีม เมื่อกี้พี่โทรไปคุยกับบีมมาแล้ว แต่โทรหาพายไม่ติด คิดว่าน่าจะอยู่ด้วยกัน พี่เลยโทรมาหาเราแทน...” นั่นไงเรื่องข่าวจริงๆ ด้วย
“ครับพี่ สงสัยไอ้พายลืมโทรศัพท์ไว้ที่ห้องน่ะครับ ผมกับมันออกมาซื้อของที่ห้างกัน บังเอิญหลานสาวผมมาอยู่ด้วยสามวันน่ะครับ... แต่ตอนนี้ไอ้พายอยู่ที่ร้านอาหาร ผมเดินมาเก็บของที่รถ พี่นุชจะคุยกับพายไหมครับ เดี๋ยวผมกำลังจะเดินกลับไปหามันแล้ว อีกสัก 15 นาทีพี่นุชค่อยโทรกลับมาใหม่ก็ได้ครับ”
“ไม่เป็นไร พี่คุยกับริวก็ได้ แค่จะมาแจ้งข่าวความคืบหน้าของคดี ตอนนี้คุณคิวเหมือนจะได้เบาะแสของตัวต้นเหตุแล้วนะ ตอนนี้กำลังรวบรวมหลักฐานอยู่คาดว่าไม่เกินวันพุธคงได้ตัวแล้วล่ะ...”
“เป็นใครหรือครับพี่...”
“ถ้าเป็นคนนี้จริงๆ น่ะนะ ก็เป็นอดีตนักข่าวสายบันเทิง ตอนนี้ไม่ได้เป็นนักข่าวแล้ว เพราะเธอเคยนั่งเทียนเขียนข่าวลูกสาวไฮโซคนใหญ่คนโตคนหนึ่งของประเทศว่ามั่วแล้วท้อง ตอนนั้นเป็นข่าวดังอยู่พักนึง สักสองปีที่แล้วเห็นจะได้ แล้วตระกูลนี้เขาอิทธิพลเยอะด้วย เขาไม่ยอม เลยฟ้องกลับสำนักพิมพ์ และนักข่าวคนนี้ก็โดนเด้งออกจากงาน... เห็นว่ากลับไปอยู่บ้านที่เชียงใหม่ ไปขายของแฮนด์เมดที่ถนนคนเดิน พี่ว่าเธอกะจะกุข่าวหาข่าวมาขายให้สำนักพิมพ์ต่างๆ เพื่อหาเงิน ประจวบเหมาะกับเราสองคนก็เพิ่งเป็นกระแสไปหมาดๆ แล้วยัยนักข่าวนี่ก็มีน้องชายเรียนอยู่มหาลัยเดียวกับเราสองคน พี่ว่าเธอใช้ให้น้องชายนี่แหละคอยสอดส่องหาข่าวจากพวกเธอ คิดว่าคงส่องอยู่นานแล้ว แล้วโชคดันเข้าข้าง วันนั้นมีตัวละครเด็ดเป็นบีมโผล่เข้ามา ก็เลยจับมั่วไปปลุกกระแสในอินเตอร์เนท กะว่าถ้ากระแสมันฮอตมาก เธอคงจะขายรูปที่เหลือให้สำนักพิมพ์ต่างๆ แน่ๆ”
“โอโห... นี่ขนาดเรื่องของพวกผมซาไปแล้วนะ ยังจะมาอะไรกันอีก แล้วถ้าวันนั้นไอ้บีมไม่มามันจะหาข่าวอะไรมาป้ายสีใส่พวกผมเนี่ย...”
“ก็คงมีนั่นแหละ... อย่าลืมสิ เรื่องบางเรื่องมันไม่เป็นเรื่อง แต่มันเกิดเรื่องขึ้นมาได้ก็เพราะนักข่าวน่ะมีถมเถไปนะ ถ้าวันนั้นไม่ใช่บีม มันก็ต้องหาประเด็นอื่นมาเล่นจนได้ อย่างที่พี่บอก เรื่องของริวกับพายมันยังเป็นเรื่องสดใหม่อยู่ ต่อให้ผ่านมาแล้ว เคลียร์ทุกอย่างจบไปแล้วก็เถอะ แต่ประเด็นแบบนี้สังคมยังให้ความสนใจไง... นั่นแหละ เอาเป็นว่าบอกพายด้วยนะว่าไม่ต้องกังวล ไม่มีอะไรแล้วล่ะ ถ้าเราคิดดีทำทีซะอย่างต่อให้เกิดอะไรขึ้น ความจริงก็จะช่วยเราเอง... ไปกินข้าวกันต่อเถอะ พี่ไม่กวนแล้ว”
“ขอบคุณครับพี่นุช สวัสดีครับ” เฮ้อ! ผ่านไปอีกหนึ่งเรื่อง ขอให้คนผิดได้รับโทษจริงๆ เถอะ ขนาดเคยทำผิดมาแล้ว โดนจับได้ ได้รับผลกรรมไปแล้วรอบหนึ่งก็ยังไม่วายที่จะทำผิดซ้ำๆ ในเรื่องเดิมๆ อีก ทำไมไม่กลับใจแล้วตั้งหน้าตั้งตาทำมาหากินแบบที่ไม่ต้องเดือดร้อนชาวบ้านเขานะ ไม่เข้าใจเลยจริงๆ
นี่โชคดีของไอ้บีมนะครับ ที่มันยับยั้งชั่งใจทัน ไม่ลงไม้ลงมือทำอะไรน้องเค้กไปซะก่อน ไม่งั้นไอ้บีมได้มีบาปติดตัวไปชั่วชีวิตแน่ๆ เฮ้อ!
ผมเดินกลับมาที่ร้านอาหารญี่ปุ่น เดินเข้าไปในร้านก็เจอไอ้พายกับน้องเพลินนั่งคุยกันกระจุ๊งกระจิ๊ง ท่าทางจะสั่งอาหารเรียบร้อยแล้ว...
“สั่งอาหารแล้วเหรอ...” ผมเดินไปนั่งเก้าอี้ตรงข้ามไอ้พาย
“สั่งแล้ว เราสั่งซาชิมิรวมพิเศษ เทมปุระพิเศษ เห็ดรวมกระทะร้อน ข้าวปั้นหน้าปลาไหล นิกิริเซ็ท หมูย่างเทริยากิ แคริฟอเนียมากิ ทงคัตซึ ปลาอาจิย่างเกลือ ปลาหมึกย่างงาดำ เต้าหู้เย็น สลัดมันฝรั่ง ซุปกา ไข่ตุ๋น... เอาอะไรเพิ่มอีกไหม” โอโห มีแต่ของโปรด เห็นเยอะขนาดนี้ไม่ต้องห่วงว่าจะไม่หมดนะครับ ผมกับไอ้พายกินจุด้วยกันทั้งคู่ ตอนที่อยู่ด้วยกันแรกๆ ก็ไม่คิดนะว่าไอ้พายมันจะกินจุ เผลอคิดว่าตัวเล็กๆ อย่างมันจะกินอะไรนิดๆ หน่อยๆ แต่มันบอกว่า อย่าลืมสิ มันก็ผู้ชายคนหนึ่งเหมือนกัน กินเยอะไม่แพ้ผู้ชายทั่วไปหรอก
“อือหือ ถ้าสั่งเพิ่มพนักงานคงคิดว่าเราคงตามเพื่อนมากินอีกสิบคนแน่ๆ แค่นี้ก็พอแล้วล่ะ... เอ่อ เมื่อกี้พี่นุชโทรมาเรื่องข่าว แล้วก็ความคืบหน้าของคดี...” ผมก็เล่าคร่าวๆ ให้ไอ้พายฟัง ไอ้พายมันก็พูดไม่ต่างจากผมเลยครับ โชคดีที่บีมมันยั้งคิด!
“ว้าว! ปลาหมึกตัวโตมาแล้วค่า...” เสียงดีใจจากยัยน้องเพลินทำให้พวกผมหยุดคุยเรื่องข่าวกัน แล้วหันมาสนใจอาหารตรงหน้าที่ทยอยมาเสิร์ฟ
“ปลาก็มาแล้วค่ะ น้องเพลินทานปลาย่างไหมเดี๋ยวพี่พายแกะก้างให้นะคะ แต่น้องเพลินต้องเคี้ยวให้ละเอียดก่อนกลืนนะ” ไอ้พายมันคอยแกะปลา หั่นปลาหมึก หั่นหมูให้เป็นชิ้นเล็กๆ ก่อนที่จะคีบให้ยัยน้องเพลินทาน หลายคนที่รู้จักมันอย่างผิวเผินอาจจะมองว่าไอ้พายเป็นคนหยิ่ง หน้าเหวี่ยง หรือดูไม่ค่อยสนใจโลก แต่จริงๆ แล้วไอ้พายเป็นคนที่แคร์และเอาใจใส่คนอื่นมากนะครับ ไม่เพียงแค่กับน้องเพลิน เพราะปกติแล้วกับผมเอง เวลาเรามากินข้าวกันข้างนอกหรืออยู่ที่ห้องกันสองคนก็ตาม ไอ้พายก็จะคอยตักนู่นตักนี่ให้ผมเสมอ มันรู้ว่าผมชอบทานอะไรหรือไม่ทานอะไร ถ้าในอาหารจานไหนมีส่วนผสมที่ผมไม่ชอบ ไอ้พายก็จะคอยนั่งเขี่ยออกให้... มันน่ารักแบบนี้นี่แหละ ถึงทำให้ผมไปไหนไม่รอด และคงไม่ไปไหนอีกแล้วล่ะครับ
พออิ่มหนำสำราญ พวกเราก็พากันรีบตรงดิ่งกลับคอนโดทันที เพราะยัยลูกหมูของผมรีบรบเร้าจะกลับไปทำคัพเค้ก... กลับถึงห้องไอ้พายกับผมก็ช่วยกันเก็บของเข้าที่ เสร็จแล้วไอ้พายก็พายัยน้องเพลินไปล้างมือ ก่อนจะลงมือทำคัพเค้กกัน ไอ้พายบอกว่าสูตรนี้มันลดน้ำตาลลงครึ่งนึงจะได้ไม่หวานมาก และดีต่อสุขภาพฟันของเด็ก
ไอ้พายทำช็อคโกแลตคัพเค้ก วานิลลาคัพเค้กให้น้องเพลิน และทำเรดเวลเว็ทที่ผมชอบมากให้ผม ผมจัดแจงหาเก้าอี้มาต่อขาให้ยัยน้องเพลินยืนจะได้สูงเท่าโต๊ะ ไอ้พายก็ให้น้องเพลินช่วยตอกไข่ เทส่วนผสม ช่วยคนนั่นนิดนี่หน่อย เลอะบ้างเละบ้างก็ไม่เป็นไร ถือว่ายิ่งเลอะยิ่งเยอะประสบการณ์ หลานจะได้เรียนรู้ ผมเองก็เป็นลูกมือคอยช่วยหยิบจับบ้าง...
พอไอ้พายกับน้องเพลินช่วยกันหยอดตัวเค้กลงถ้วยเสร็จก็จัดการอบเค้กทั้งหมด 15 ถ้วย เก็บไว้กินพรุ่งนี้ได้อีก เห็นไอ้พายบอกว่าพรุ่งนี้ให้ชวนพวกเพื่อนๆ ในวงผมมากินข้าวเย็นด้วยกัน ส่วนมันจะชวนไอ้ฟี่มา เพราะนอกจากมีคัพเค้กแล้ว พรุ่งนี้ยังมีคุกกี้ด้วย เดี๋ยวไอ้พายจะทำกับข้าวมื้อใหญ่ไว้รอ
ช่วงเวลาที่สนุกที่สุดที่ยัยน้องเพลงรอคอยคือการแต่งหน้าคัพเค้กครับ... ไอ้พายผสมครีมแต่งหน้าเป็นสีสันต่างๆ เอาไว้หลายสี แถมมีเม็ดๆ น้ำตาล รูปต่างๆ และเม็ดช็อคโกแลตชิพเอาไว้แต่งด้วย เพลินยัยหนูเพลินเขาแหละครับ...
“โอ้โห ของพี่พายสวยจังเลยค่า... อันนี้น้องเพลินทำให้พี่พาย อันนี้ของอาริว ส่วนอันนี้ที่พี่พายทำสวยสุดเป็นของน้องเพลิน เย้!”
“สวยไม่แพ้ของพี่พายเลย... เดี๋ยวเราแช่เย็นไว้ก่อนนะคะ เดี๋ยวทานข้าวเย็นเสร็จแล้วเราค่อยมาทานขนมกัน โอเคไหม?”
“โอเคค่า!!”
กว่ามหกรรมทำขนมจะเสร็จสิ้นก็ปาเข้าไปบ่ายสาม ไอ้พายก็เลยให้ผมจัดการมาล้างมือให้น้องเพลิน แต่ดูแล้วท่าจะเลอะเทอะหนัก ผมเลยให้ยัยน้องเพลินไปอาบน้ำดีกว่า ส่วนไอ้พายเก็บอุปกรณ์ พอน้องเพลินเข้าไปอาบน้ำผมก็เข้ามาช่วยไอ้พายเก็บล้าง ไอ้พายตัดสินใจเตรียมวัตถุดิบสำหรับมื้อเย็นเอาไว้เลย พอสักห้าโมงค่อยมาจัดการปรุงจะได้ไม่ใช้เวลานาน
ล้างครัวเตรียมของเสร็จ ไอ้พายก็ชวนน้องเพลินไปปั่นดินน้ำมันเล่น อีกหนึ่งกิจกรรมที่ยัยหนูชอบมาก ไอ้พายบอกว่าน้องเพลินมีพรสวรรค์ด้านศิลปะ วาดรูปมีจินตนาการที่ดี การลงสีต่างๆ ก็ปราณีตสวยไม่เละเทะเลอะเทอะเหมือนเด็กทั่วไป...
ศิลปินน้อยกับศิลปินใหญ่ปั้นดินน้ำมันเล่นกันจนห้าโมงกว่า ผมหลับไปแล้วตื่นหนึ่ง ตื่นขึ้นมาสองคนพี่น้องยังคงสนุกกับงานปั้น... ไอ้พายเงยหน้าขึ้นมามองนาฬิกาแล้วก็จัดการให้ผมพาน้องเพลินไปล้างมือที่เปรอะดินน้ำมันอีกรอบ ส่วนตัวมันก็ไปจัดการกับมื้อเย็น...
มื้อนี้ก็ตามบัญชาครับ มีบรอคโคลี่ผัดกุ้งของน้องเพลิน ทะเลรวมมิตรผัดผงกะหรี่ของผม ไอ้พายทำแกงจืดเต้าหู้หมูสับเพิ่มอีกหนึ่งอย่าง... ยัยน้องเพลินเอ็นจอยกับอาหารมากๆ เกือบจะเติมข้าวอีกชามแต่โดนไอ้พายเบรคเอาไว้ว่ายังมีคัพเค้กรออยู่ เด็กหญิงเพลินเลยต้องเก็บท้องไว้รอคัพเค้ก...
“อาริวขา... น้องเพลินมีเรื่องจะถามค่ะ” ระหว่างนั่งกินคัพเค้กกันอยู่ยัยลูกหมูก็ยกมือขึ้นเหมือนถามคุณครูในห้องเรียน
“ค่ะ มีเรื่องอะไรถามมาได้เลยอาริวรอฟังอยู่”
“คือ จุ๊บแจงน่ะค่ะ จุ๊บแจงเรียนห้องเดียวกับน้องเพลิน จุ๊บแจงมาถามน้องเพลินว่าอาริวของน้องเพลินเป็นแฟนกับพี่พายเหรอ... น้องเพลินก็ตอบว่าใช่แล้วพี่พายเป็นแฟนของอาริว แล้วจุ๊บแจงก็มาบอกว่ามันผิดนะ ผู้ชายกับผู้ชายเป็นแฟนกันไม่ได้ ต้องผู้ชายกับผู้หญิงสิ เหมือนพ่อกับแม่ ปู่กับย่า แต่อาริวกับพี่พายเป็นแฟนกันไม่ได้... ทำไมล่ะคะ สรุปว่าพี่พายกับอาริวเป็นแฟนกันรึเปล่า แล้วทำไมถึงเป็นแฟนกันไม่ได้ด้วย น้องเพลินงง” เอาแล้วไง... ผมเคยคิดว่าสักวันยัยน้องเพลินจะมีคำถามแบบนี้ขึ้นมารึเปล่า แต่ก็คิดว่าแม่ผมคงมีคำตอบที่ดีให้กับหลานเอง ไม่คิดว่าหลานเลือกจะมาถามเอากับตัวต้นเหตุอย่างผมแทนคุณย่าซะอย่างงั้น
น้องเพลินแกรู้นะครับว่าผมกับไอ้พายเป็นแฟนกัน ผมเคยบอกแกเอง ตอนนั้นแกไม่ได้ถามอะไร แถมยิ้มแป้นดีใจด้วยซ้ำที่พี่พายสุดที่รักเป็นแฟนผม...
“น้องเพลินคะ ที่จุ๊บแจงพูดมาก็ไม่ผิดค่ะผู้ชายก็ต้องคู่กับผู้หญิง แต่อาริวกับพี่พายรักกันค่ะ ความรักมีหลายรูปแบบนะคะน้องเพลิน ทั้งรักแบบครอบครัว รักแบบคนรัก พี่พายกับอาริวรักกันแบบคนรักค่ะ เราสองคนรักกันเป็นครอบครัวเดียวกัน ความรักไม่มีผิดไม่มีถูก เอาไว้โตขึ้นกว่านี้น้องเพลินจะเข้าใจนะคะ...”
“ค่ะอาริว... ตอนนี้น้องเพลินก็ยังไม่ค่อยเข้าใจที่อาริวพูดหรอกค่ะ แต่ถ้าอาริวบอกว่าโตขึ้นจะเข้าใจเอง น้องเพลินรอเข้าใจตอนโตก็ได้ค่ะ น้องเพลินรอได้”
“น้องเพลินรักพี่พายไหมคะ...” ไอ้พายยกมือขึ้นมาลูบหัวยัยน้องเพลินอย่างเอ็นดู
“รักค่ะ...” ยัยหนูตอบทั้งๆ ที่ช้อนยังคาปาก แต่ก็ยิ้มหวานตายิบหยีให้ไอ้พาย
“แล้วถ้าพี่พายเป็นแฟนอาริว เป็นคนรักของอาริวมันผิดตามอย่างที่จุ๊บแจงบอก น้องเพลินจะยังรักพี่พายกับอาริวน้อยลงไหมคะ” น้องเพลินกระพริบตาปริบๆ ก่อนจะสั่นหน้าหวือแล้วตอบว่า...
“ไม่ค่ะ... น้องเพลินก็ยังรักพี่พายกับอาริวเหมือนเดิม น้องเพลินดีใจจะตายที่พี่พายมาเป็นแฟนอาริว”
“ถ้าอย่างนั้น... น้องเพลินก็เชื่อในความรักของตัวเองนะคะคนดี พี่พายกับอาริวก็รักน้องเพลินมากเหมือนกัน” ผมไม่รู้ว่าน้องเพลินจะเข้าใจที่ไอ้พายพูดมากน้อยแค่ไหน แต่ยัยหนูก็พยักหน้ารับพร้อมรอยยิ้มกว้าง บางทีผ้าขาวเราก็ต้องค่อยๆ แต้มสีทีพอเหมาะไปเรื่อยๆ ระวังอย่าให้มากจนเกินไป จนกว่าผ้าผืนนี้จะเติบใหญ่อย่างสวยงาม...
หลังจากมื้อค่ำผ่านไป เราสามคนก็พากันมาดูการ์ตูนจบไปหนึ่งเรื่อง จนสองทุ่มไอ้พายก็ให้ยัยน้องเพลินไปอาบน้ำ ส่วนมันก็มาอุ่นนมไว้รอ... พอน้องเพลินอาบน้ำเสร็จออกมาดื่มนมแล้ว ไอ้พายก็พายัยน้องเพลินไปแปรงฟันแล้วออกมานอน ส่วนไอ้พายก็เข้าไปอาบน้ำ แล้วผมก็อาบต่อ... ออกมาจากห้องน้ำก็เห็นยัยน้องเพลินนอนหลับปุ๋ยไปแล้วบนเตียง สงสัยจะเหนื่อยมาทั้งวันสิ้นฤทธิ์ซะแล้วหลานผม
“วันนี้มึงนอนข้างเตียงแล้วกันนะ กูกับน้องเพลินจะเสียสละนอนบนเตียงเอง กูปูฟูกเอาไว้ให้แล้ว” ห่า!! เสียสละมากเลยนะมึง
“อะไรว้า... คืนนี้ไม่ได้นอนกอดกันมึงจะนอนหลับเหรอ”
“หลับ!!! เพราะกูมีน้องเพลินให้กอด ฮ่าๆ ทำไมนอนไม่หลับเหรอจ๊ะถ้าไม่ได้กอดกู”
“เออดิ...” ยอมรับแบบตรงๆ ว่าติดเมียอะ ใครจะทำไมวะ
“นอนไปเลยปะ เสียงดังเดียวหลานตื่น...”
“ใจร้าย... เออ ก็ได้วะ” ผมจะทำอะไรได้ ก็ได้แต่เดินไปปิดไฟ แล้วกลับมาล้มตัวลงนอนบนฟูกข้างเตียง
ในห้องนอนเงียบกริบ ได้ยินแค่เสียงลมหายใจสม่ำเสมอของยัยลูกหมูเบาๆ ส่วนไอ้พายก็เงียบไป สงสัยมันจะเหนื่อยหลับไปแล้ว เชอะหลับไม่สนใจกูเลย กูนอนไม่หลับโว้ย!!! …ผ่านไปเกือบยี่สิบนาที ขณะที่ผมกำลังเคลิ้มๆ ก็มีวัตถุทรง (เกือบ) กลมลงมาทับบนตัว... ไอ้พายครับ
“เห็นคนแถวนี้นอนพลิกไปพลิกมาไม่หลับสักทีเลยต้องลงมากล่อม...” แหม! ปากดีจริงๆ ไหนขอชิมปากคนเก่งหน่อยซิ๊
“อืม!” ผมรั้งท้ายทอยไอ้พายลงมาจูบ
“นอนไม่หลับเหมือนกันล่ะสิ เลยต้องลงมาให้กูกอด...” ผมกับมันนอนกอดกันท่ามกลางความมืด เราต่างกระซิบชิดริมฝีปากกันเบาๆ เพราะกลัวเด็กน้อยบนเตียงจะตื่น
“ก็เออน่ะสิ... แล้วจะให้นอนด้วยไหมล่ะ” ไอ้พายถามก่อนจะก้มลงมาจูบผม แล้วมันก็พลิกตัวเองลงมานอนข้างๆ ก่อนจะซุกตัวกอดผมไว้เหมือนเคย
“ลงมาซะขนาดนี้ใครจะใจร้ายกับเมียรักได้ว้า... หลับซะวันนี้เหนื่อยมามากแล้ว ขอบใจนะมึงที่ดูแลหลานกูอย่างดี” ผมก้มไปหอมหัวไอ้พาย แอบสวีทกันหลังหลานหลับก็ตื่นเต้นดีแหะ
“กูบอกแล้วว่าหลานมึงก็เหมือนหลานกู กูรักไม่แพ้มึงเหมือนกัน... อีกหน่อยถ้าน้องเพลินโตขึ้น ให้แกมาเรียนในกรุงเทพฯ แล้วมาอยู่กับพวกเราสิ”
“อืม... เอาไว้เดี๋ยวกูบอกพ่อกับแม่เอง กูก็เคยคิดๆ ไว้เหมือนกัน...”
“ถ้าน้องเพลินอยากเรียนด้านศิลปะ กูจะติวให้ติดมหาลัยเดียวกับพวกเราเลย” ได้ฟิลเหมือนพ่อแม่กำลังวางอนาคตให้ลูกเลยเว้ย
“กูเชื่อว่ามึงทำได้... กูรักมึงนะพาย”
“รักมึงเหมือนกัน... ฝันดีนะ” ไอ้พายเงยหน้าขึ้นมาจูบผมอีกครั้ง ก่อนจะกลับไปซุกตัวที่เดิม แล้วคืนนี้เราก็หลับไปในอ้อมกอดของกันและกันเหมือนทุกวันที่ผ่านมา และผมสัญญาว่า มันจะเป็นแบบนี้อีกตลอดไป!
++++++++++++++++++++++
+ สวัสดีค่ะ... ตอนนี้ก็กลับเข้าสู่ตอนปกติกันแล้วนะคะ ใครที่คิดถึงอีคู่นี้ก็เอามาหาให้หายคิดถึงแล้วเนอะ... แต่ตอนนี้จะเรื่อยๆ เฉื่อยๆ เป็นเรื่องทั่วๆ ไปนะคะ
+ ใครที่เป็นเฟรนด์ในเฟสคงรู้ว่าเมอร์ซี่บอกแล้วว่า เค้กบีม ไม่คู่กันนะคะ เป็นอันว่าจบรีเควสคู่นี้นะตัวเอง...
+ มีข่าวมาแจ้งค่า ประมาณสิ้นเดือนนี้เมอร์ซี่จะเปิดจอง Valentine Love เมื่อไหร่จะรักผมสักที แบบรูปเล่มแล้วนะคะ รายละเอียดต่างๆ หากใครสนใจนะคะเมอร์ซี่รบกวนเข้าไปไลค์ในเพจ https://www.facebook.com/mercynovelbook (https://www.facebook.com/mercynovelbook) นี้นะคะ เพจนี้เมอร์ซี่ทำมาเพื่อจอง สอบถาม และเปิดขายนิยายที่รวมเล่มของเมอร์ซี่ค่ะ ส่วนเรื่องทั่วๆ ไปนั่นนี่นู่น เมอร์ซี่ก็ยังอัพในเฟสเมอร์ซี่เป็นหลักค่ะ แต่เฉพาะนิยายรวมเล่มจะมาแยกในนี้เพื่อจะได้ไม่รวมกันสับสนค่ะ...ขออภัยที่ช้ามากเลยค่ะ ด้วยปัญหาหลายๆ อย่าง
+ ขอบคุณทุกคนที่ยังคงตามอ่านกันอยู่นะคะ เมอร์ซี่คิดว่าอีกไม่กี่ตอนเรื่องนี้คงจะจบลงแล้วค่ะ มันคงจะถึงจุดอิ่มตัวสักทีเนอะ แต่ตอนสั้นๆ ยังคงตามอ่านได้ในเฟสเมอร์ซี่ค่ะ เมอร์ซี่ก็ลงไว้บ่อยๆ ส่วนเรื่องนี้ถ้าจบก็คงจะรวมเล่มต่อจากน้องเลิฟนะคะ ตอนนี้เมอร์ซี่ยังมีแรง อยากทำอะไรต้องรีบทำค่ะ... ถ้ากลับไปป่วยอีกกลัวว่าจะไม่มีแรงและเวลามาทำ
+ ปล. คำผิดเดี๋ยวกลับมาแก้นะคะ กอดทุกคนค่า
-
:z13:
จิ้มไว้ก่อรน้าาาาพี่เมอร์ ขอไปชื่นชมความน่ารักน่าเอ็นดูไอ้วันแป๊บ เด๋วกลับมาค่ะ :mew1:
-
:mew1: :กอด1:
-
พ่อ แม่ ลูก เลย ฟินนนนนนมากกกกก
-
o13
ตอนนี้อบอุ่นน่ารัก สัมผัสได้ถึงความรักของคนรักและครอบครัว
ชอบจังค่ะ
บวกเป็ด รอรวมเล่มนะคะ
:L2:
-
ทั้งคู่เป็นพ่อแม่ที่ดีได้เลยนะ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
อ่านเเล้วอิ่มจัง
อิ่มในความรักของคนทั้งคู่
ดูแลน้องเพลินได้น่ารักเหมือนพ่อแม่ดูแลลูกเลยคะ
ส่วนเรื่องพี่บีมไม่ซีเรียสนะคะพี่ไนท์
ดีเเล้วที่ไม่ได้คู่กัน 5555555555 แอบอิจฉาถ้าได้กับน้องเขา
จะรอรวมเล่มนะคะ
เป็นห่วงเหมือนเดิม รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
-
หวาน ๆๆๆๆ #ไล่มดๆๆ จะหวานจะน่ารักไปแล้วค่ะ T^T :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
ขอยอมรับว่าต้องกลับไปอ่านตอนเก่าด้วย ลืมไปนาน.... :mew6: :mew6: :mew6:
ขอให้คนแต่งมาลงเรื่อยๆ และ พยายามเข้านะค่ะ สำหรับนิยายเรื่องนี้ :mew1: :mew1: :mew1:
-
สองคนนี้รักและเข้าใจกันดีมากค่ะ รู้สึกดีใจเหมือนพ่อแม่ที่ติดตามลูกมาตั้งแต่เริ่มคบกัน (ขนาดนั้นเลย :laugh:)
-
ขอบคุณนะ Mercy ... ชอบคู่นี้มากๆ น่ารักเหมือนเดิม
พามาเยี่ยมอีกนะ
+1
-
ตอนนี้มันน่ารักจริงๆ :-[
ไม่หวังให้บีมคู่กับเค้กเหตุ เพราะเกลียดพี่สาว 5555 :hao7:
-
ยัยน้องเพลินทำไมน่ารักน่ากอดอย่างเน้
นี่ขนาดแค่อ่านนะเนี่ย เรายังรู้สึกเอ็นดูน้องเพลินมากๆเลย
ในความคิดเราเด็กๆ ก็ควรน่ารักแบบสมวัยอ่ัะ
ไม่ค่อยชอบเด็กที่แบบแก่แดดเกินไป
น่ารักสมวัย ใสๆ แบบยัยน้องเพลินอ่ะดีแล้ว
มีลูกมีหลานแบบนี้ อยากได้อะไรเราคงประเคนให้ทุกอย่างเลยอ่ะ
น่ารัก :กอด1:
-
:mew1:
รักคุณ นะคะ หายไวไวนะคะ
-
น่ารักจริงเชียว 3 คน พ่อ แม่ ลูก อิอิ
-
อบอุ่นไปกับความรักของริวกับพาย น่ารักจริงอะไรจริง
เป็นกำลังใจให้คุณเมอซี่อดทนต่อสู้กับอาการป่วยนะคะ
+1 :กอด1: ส่งกำลังใจ
-
หวานซะ มดกัดมือเราเลย คันนนนนน :ling1:
-
กรี๊ดดดดดดด ริว-พาย มาแล้ว
-
ริวพายน่ารัก แอบรู้สึกน้องเพลินคล้ายน้องวันใหม่ของเฮียบอยอ่ะ5555 รักพี่เมอร์ซี่ จะจบแล้วเหรอ ขอบคุณนะคะจุ๊บ1000ครั้ง
-
ความสุขไม่ต้องหาจากที่อื่นนอกจากใจตัวเอง :z2:
ตอนนี้มีน้องเพลินมาเป็นตัวชูรสให้กับทั้งคู่ เลยไม่มีสวิทให้เห็นนัก :mew3:
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ Mercy กอดแน่น ๆ :กอด1: :กอด1:
-
ครอบครัวสุขสันต์ :mew1:
-
วันนี้ได้น้องเพลินมาทำให้คนอ่านเพลินสมชื่อ ทำให้ได้อารมณ์พ่อก็หล่อ แม่ยิ่งหล่อกว่า ลูกก็น่ารัก นานๆ จะได้เห็นพายบอกรักริวแบบหวานๆ และดีใจแทนบีมที่ไม่หุนหัน ทำอะไรรุนแรงไป
:L2: คนเขียน และดูแลสุขภาพด้วยนะคะ รออ่านตอนต่อไป
------------------------------------
สิ้นเดือนจะเข้าไปจองน้องเลิฟค่ะ
-
ให้บรรยากาศครอบครัวมาก ๆ เลยค่ะ
น่ารักจริงเชียว^^
-
ริวกับพายจะน่ารัก
ไปถึงไหนเนี่ย
:mew3:
-
น่ารักอ่ะ อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆ อิๆ :mew2:
-
แหม ๆ ๆ ๆ ๆ ๆๆ
เหมือนกำลัง ลักกินขโมยกินเลย เนี้ยยยยย
ได้ฟิลจริง ๆ น่ารักหงะ คู่นี้ ชอบมากกกกกกกกกกกกกกก
แบบมากจนบรรยายไม่ถูก ๕๕๕
-
:o8: :-[ :impress2:
น่ารักมากเลยค่ะ พี่ริวพี่พาย
รอติดตามตอนต่อไนนะค่ะ
:pig4:
-
ครอบครัวอบอุ่น พ่อ-แม่-ลูก บรรยากาศดีจริงๆ
-
อิ่มใจไปกับครอบครัวนี้จริงๆ :L1:
+1และเป็ด
-
:กอด1: :กอด1:
คิดถึงที่สุด....รอรวมเล่มเน้อ...
:L2: :L2:
-
อร๊ายยยยยย>< หวานและอบอุ่นจัง
-
อ่านตอนแรกอารมณ์ประมาณว่าริวกลายพันธุ์เป็นอิน้องแจ็คเลย
สกิลความแรดเหมือนอิน้องแจ็คมาก :laugh:
ริว-พาย-น้องเพลิน พ่อแม่ลูกน่ารักจริงๆ :กอด1:
บอกตรงๆว่าถ้าเป็นเราโดนน้องเพลินถามแบบนั้นก็ไม่รู้จะตอบยังไงเหมือนกัน
-
โอย น่ารักอะไรแบบนี้
ให้ฟีลครอบครัวจริงๆอ่ะ พ่อ แม่ ลูก
หนูพาย(อดีตเคยแรด) ก็ผ่านเรื่องร้ายๆไปแล้ว
หลังจากนี้ก็ขอให้มีแต่ความสุขนะ
ริวรักและดูแลพายตลอดไปนะ น่ารักกันที่ซู๊ดดดดดดด~
-
น้องเพลินน่ารัก เวลาที่อยู่กับริวพายเหมือนพ่อแม่ลูก
ครอบครัวสุขสันต์
แอบเขินริวพายนอนไม่หลับถ้าไม่ได้นอนกอดกัน
-
:o8: คนแก่ปลื้มใจกับภาพครอบครัวสุขสันต์จังเลย
:bye2: :bye2:
-
บรรยากาศครอบครัวสุด ๆ พอบอกไม่กี่ตอนจะจบ...
ความรู้สึกมันบรรยายไม่ถูก เพราะใจมันรอว่าจะมา
ต่อให้อ่านตอนไหน....มาลงเมื่อไหร่....มันแบบมี
ความรู้สึกว่าต้องได้รับรู้เรื่องราวของคู่นี้แน่นอน..
พอจะจบเรื่องมันตื้อขั้นมาเฉย ๆ ไม่อยากให้จบ
แต่ก็เนอะ...ต้องทำใจ...เพราะยังไงก็มีความสุข
ที่ได้อ่านเรื่องดี ๆ ... o13 o13 o13 o13
-
:mew1: :mew1:
-
พายกับริวน่ารักจังเลย ตอนนี้ดูอบอุ่นมาก ยิ่งมีน้องเพลินมาด้วยยิ่งดูน่ารักสดใสมาก อิอิ
-
อ่านตอนนี้แล้วหลงรักน้องเพลิน :m1:
-
:mew1: :z2:
-
น้องพายน่ารักฉ่ำเหมอออออออออ.
-
มาอ่านอีกรอบ
คิดถึงริว <3 หาย
ผัวเหี้ยเมียแรด >///<
-
ต้วมเตี้ยมอ่านจนทัน ยาวมากๆ เขินกับคู่พี่ฟี่น้องแจ๊ค แล้วก็มายิ้มกับริวพายอีก
ไม่คิดว่าจะเห็นพี่ฟี่กับน้องแจ๊คเค้าสวีทกันได้ขนาดนี้ สงสัยบรรยากาศพาไป :laugh:
ก็น่ารักมุ้งมิ้งดี อย่างที่คนเขียนว่านี่ก็ถือว่าหวานที่สุดของคู่นี้เขาแล้วล่ะ
ใครเลยจะสู้คู่รักแห่งปีได้ คู่นั้นเขาไม่ต้องมีตัวช่วยแต่อย่างใด หวานได้ทุกเวลา
ยิ่งมีหลานสาวตัวน้อยมาอยู่ด้วยยิ่งดูเป็นครอบครัวสุขสันต์ไปเลย :-[
ขอบคุณคนเขียนมากๆค่ะ อย่าลืมรักษาสุขภาพด้วยนะคะ อากาศเปลี่ยนจนตามไม่ทัน :กอด1:
-
อิจฉาพายเน้ออออ ริวนี่พระเอกในนิยายจริงๆ อิอิ
แจ๊คก็จะเกรียนไปไหนเนี่ยยย! เจอแบบนี้ฮาดีน่ะ แต่คงปวดหัวแน่ๆ ฟี่รับไปเต็มๆ อิอิ
ชอบทั้งสองคู่เลยยยย รอริวพายเสมอน๊า คิดถึงๆ
:katai5:
-
ตอนนี้น่ารัก อบอุ่น มุ้งมิ้ง ลมุลละไม มากๆค่ะ
ชอบบบ :กอด1:
-
ตอนพิเศษ : All I want for Christmas is you
แคก แคก แคก!!
“อย่าต้องให้พูดเป็นรอบที่สิบนะริว... ลุกขึ้นแต่งตัวไปหาหมอเดี๋ยวนี้เลย”
“แค่ไอเอง จิบน้ำอุ่นๆ ไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็หาย”
“แต่นี่มึงไอมาสามวันแล้วนะ ยังไม่มีทีท่าว่าจะเบาลงเลย... แล้วมึงต้องใช้เสียงอยู่ตลอดเวลา เกิดเป็นอะไรหนักขึ้นมาจะทำยังไง”
“วันนี้รู้สึกดีขึ้นแล้วล่ะ ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหรอกน่า”
“มึงจะบ้าเหรอ... ผัวทั้งคนไม่ให้กูเป็นห่วงมึง แล้วจะให้ห่วงหมาที่ไหน... ถ้างั้นพรุ่งนี้งานออกร้านคริสต์มาสที่ค่าย มึงไม่ต้องไปเลย นอนพักอยู่บ้านนี่แหละ โดนลมแรงๆ เข้าอีกคราวนี้จะเป็นหนักกว่าเดิม”
“เอาน่า กูบอกว่าไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไรสิ ไม่ต้องห่วงหรอกนะ กูไปได้ เชื่อกูเหอะ”
“ทำไมมึงดื้อจังเลยวะ”
“ติดนิสัยมึงมามั้ง”
เสียงบทสนทนากึ่งเถียงระหว่างผมกับไอ้พายจำต้องยุติลงชั่วขณะเพราะไอ้พายมีสายเรียกเข้า... ไอ้ที่เราเถียงๆ กันอยู่เมื่อสักครู่นี้ ประเด็นของเรื่องก็คือ... ผมป่วยครับ! จริงๆ ก็ไม่ได้เป็นอะไรมากสักเท่าไหร่ แค่ช่วงนี้อากาศเปลี่ยน แล้วผมมีงานเล่นกลางแจ้งติดต่อกันทุกวัน เลยทำให้อยู่ดีๆ ไอ้อาการระคายคอจนกลายเป็นไอเกิดขึ้น ผมก็พยายามหายาอมและจิบน้ำอุ่นตลอด ก็พอช่วยได้บ้าง แต่ไอ้พายมันเวอร์ เห็นผมไอคอกๆ แคกๆ อยู่สองสามรอบ มันก็แทบจะอุ้มผมไปโรงพยาบาลให้ได้ ผมก็เข้าใจแหละว่ามันเป็นห่วง แต่ผมว่าผมยังไหว
ส่วนงานออกร้านคริสต์มาสที่ไอ้พายพูดถึง คืองานการกุศลที่ทางค่ายเมโลดี้มิวสิกจัดขึ้นเพื่อนำรายได้ไปช่วยเหลือทหารสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ โดยภายในงานจะจัดเป็นเหมือนเป็นตลาดคนเดิน มีการออกร้านของเหล่าศิลปินในค่าย มีดนตรีเล่นสด มีซุ้มของกินของใช้เสื้อผ้าทั้งของเก่าของใหม่ของดารา มีการประมูลของหายาก กิจกรรมต่างๆ มากมาย โดยงานนี้วงผมเลยดึงตัวเชฟพายมาทำขนมขายด้วยกัน ก็จะมีพวกคัพเค้ก พาย คุกกี้ ขนมอบต่างๆ ซึ่งไอ้พวกเพื่อนในวงมันติดใจฝีมือของไอ้พายมาตั้งนานแล้ว แล้วอีกอย่าง เหล่าบรรดาแฟนคลับคงคาดไม่ถึงว่าอย่างไอ้พายจะทำขนมเป็นกับเขาด้วย แถมอร่อยมากอีกต่างหาก... นี่ที่พูดไม่ได้เยินยอเมียตัวเองแต่อย่างไรนะ!
“ถ้าไม่ไปหาหมอ ก็ไปนอนซะ ไม่ต้องมาช่วย เดี๋ยวพวกบีม แจ็ค วินก็มาแล้วล่ะ ถ้าพรุ่งนี้ยังอยากจะไปงานด้วยกัน ก็ทำตัวว่าง่ายๆ จิบน้ำอุ่นแล้วไปนอน” หลังจากที่มันวางสาย ก็หันมาชี้นิ้วสั่งผมต่อ... ตอนแรกก็กะนั่งช่วยมันเตรียมทำขนมไปออกร้านพรุ่งนี้นั่นแหละ แต่ท่าทางคงจะขัดคำสั่งคุณพายเธอไม่ได้แล้ว ยังดีที่ไอ้พวกในวงมันจะมาช่วย ยังไงซะผมก็ไม่ยอมปล่อยให้เมียเหนื่อยคนเดียวหรอกนะ
“คร้าบๆ กูไปก็ได้คร้าบ! งั้นถ้ามีอะไรก็ไปปลุกแล้วกันนะ”
“เออ… ไปเลย เดี๋ยวกลางวันจะเข้าไปตามมากินข้าวแล้วก็นอนต่อ”
“ครับคุณแม่”
“สัด!” เมียอวยพรเสร็จ ผมก็เดินยิ้มแป้น พร้อมไอคอกแคกอีกนิดหน่อยเข้าไปนอนในห้องตามบัญชา
“ที่รักคะ... ฮันหนี! เบบี๋! คนดี๊คนดี... ตื่นมาแดกข้าวได้แล้วค่า” ผมว่าผมฝัน ผมฝันว่าไอ้พายเมียรักเข้ามาปลุกให้ไปกินข้าวด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน น้ำเสียงอ้อนๆ กับถ้อยคำน่ารักๆ แต่! เดี๋ยวนะ! ไอ้พายน่ะเหรอจะเรียกผมว่า ฮันนี เบบี๋ คนดี... ไอ้ที่รักนี่ยังพอมีบ้าง... แต่! เอ๊ะ เสียงอ้อนเหรอ? ผมว่ามันแปลกๆ นะ มันคุ้นๆ ยังไงพิกล...
“เบบี๋ขาาาาา... ตื่นสักทีสิคะ ถ้าไม่ตื่นก็ไม่ต้องแดกแม่งแล้วนะคะข้าวเนี่ย” สัด! ชัดเลย... ไอ้เหี้ยแจ็ค!
“ไอ้เหี้ย! เข้ามาทำเหี้ยอะไรเนี่ย” ผมลืมตาขึ้นมาก็เจอหน้าไอ้เหี้ยแจ็คที่กำลังยกเท้าขึ้นเขี่ยผมยิกๆ ผมเลยยกเท้าขึ้นถีบสวนมันไปอย่างไม่ให้ทันตั้งตัว ผลคือไอ้เหี้ยน้องแจ็คล้มไม่เป็นท่าอยู่ข้างเตียงผม
“ไอ้เหี้ยริว ไอ้ใจร้าย ไอ้นิสัยไม่ดี ไอ้คนไม่รักเพื่อน... น้องแจ็คอุตส่าห์ทำดี รับอาสาจากเมียรักของมึงเข้ามาปลุกให้ลุกไปแดกข้าวกลางวัน เชอะ! ทำดีเสมอตัว ทำไมคนน่ารักอย่างน้องแจ็คจะต้องมาตกอยู่ในชะตากรรมแบบนี้ด้วยนะ” แล้วมันก็โอดครวญไปตามเรื่อง! ตามสไตล์ไอ้น้องแจ็ค...
“พอๆ ไอ้สัตว์ อย่าลีลา... ไป ออกไป กูหิวแล้ว”
“จ้าๆ ทุกคนก็หิวกันทั้งนั้นแหละจ้า รอมึงอยู่ตัวเดียวนี่แหละจ้า” ผมถอนหายใจแบบไม่ใส่ใจนัก ก่อนจะลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ จัดการถ่ายเทของเสียออกจากร่างกาย แล้วก็ล้างหน้าแปรงฟัน เสร็จแล้วถึงเดินตามไอ้น้องแจ็คออกไปนอกห้องนอน
“เป็นยังไงบ้าง ยังไออยู่ไหม” ไอ้พายรีบละมือจากถาดขนมเดินเข้ามาหาผม มันเช็ดมือกับผ้ากันเปื้อนเร็วๆ ก่อนจะยกหลังมือขึ้นแตะหน้าผากผมเบาๆ เป็นการวัดอุณหภูมิแบบบ้านๆ
“ก็... ไม่ค่อยไอมากแล้วล่ะ” จริงๆ ก็ยังไออยู่นิดหน่อย เมื่อกี้ในห้องน้ำก็ไอ แต่ถ้าบอกว่ายังไอเยอะอยู่เหมือนเดิม คราวนี้ไอ้พายต้องลากผมไปหาหมอแน่ๆ แถมพรุ่งนี้คงอดไปนั่งเฝ้ามันด้วย
“จริงนะ! กูว่าตัวมึงรุมๆ รึเปล่าวะ” ไอ้นี่ยิ่งจับสังเกตเก่งๆ อยู่ ชาติที่แล้วคงเป็นเมียเชอล็อคโฮม
“ไม่หรอก เมื่อกี้กูล้างหน้าด้วยน้ำอุ่นด้วยมั้ง มันเลยร้อนๆ”
“งั้นเหรอ... ถ้างั้นก็ไปนั่งรอที่โต๊ะอาหารกับพวกเพื่อนมึงนู่น เดี๋ยวกูยกข้าวต้มไปให้” ไอ้พายหรี่ตามองผมอย่างพินิจครู่หนึ่ง ก่อนจะปล่อยให้ผมไปนั่งรออาหารกลางวันรวมกับไอ้พวกในวงที่กำลังตั้งท่าจะกินข้าวกันอย่างเต็มที่
“พาย กูอยากแดกกับข้าวบนโต๊ะนี้มากกว่าอะ” บนโต๊ะอาหารตอนนี้มีกับข้าวฝีมือไอ้พายอยู่ห้าหกอย่าง ซึ่งน่ากินทุกอย่าง!
“ไม่ได้! มึงต้องแดกข้าวต้ม ยิ่งไอต้องยิ่งกินอะไรอ่อนๆ อุ่นๆ”
“แต่อยากแดกกับข้าวฝีมือมึงนี่!”
“ข้าวต้มนี่ก็ฝีมือกู... เงียบ แล้วแดกซะ!” ไอ้พายยกข้าวต้มหมูมาวางตรงหน้าผม กลิ่นหอมฉุยของข้าวต้มร้อนๆ ทำให้ต้องยอมจำนนละสายตาจากกับข้าวบนโต๊ะ มาจ้วงข้าวต้มในชามแทน
“ป่วยแล้วอ้อนเชียวนะมึง” ไอ้วินแซว ไอ้พวกตัวอื่นๆ ก็พลอยขำไปด้วย
“มึงแซวมากจะอดแดกกับข้าวฝีมือเมียกู”
“ทำมาเป็นขู่ มึงสิอดแดก...” เออ... ฝากไว้ก่อนเถอะพวกมึง
“ไอ้เหี้ยน้องแจ็คแดกห่าไม่สนใจโลกเลยนะ กินเงียบเลยนะมึง” ไอ้วินหันไปแขวะไอ้แจ็คต่อ
“หม่อมหม่ามี้สอนน้องแจ็คมาว่า เวลาแดกข้าวห้ามพูด มันเสียมารยาท”
“จ้า... ไอ้สัตว์” ไอ้วินหันไปสรรเสริญความมีมารยาทของไอ้แจ็ค
“เออ... พวกคุ้กกี้ก็เหลือแต่รอให้เย็นแล้วก็ใส่ถุงใช่ไหมพาย” ไอ้บีมเปลี่ยนเรื่องมาเป็นเรื่องการเรื่องงานแทน ตัดบทไร้สาระของไอ้เหี้ยแจ็คกับไอ้เหี้ยวินซะ
“อืม... เดี๋ยวเราใส่ให้ดูเป็นตัวอย่างนะ แล้วก็ทำตามแบบเรา คุกกี้ทั้งหมดที่อบน่าจะได้ถุงเล็ก 50 ถุง ถุงใหญ่ 30 ถุง...” ไอ้พายตอบ
“แล้วเหลือขนมอะไรอีกนะ”
“ก็เหลือคัพเค้กที่ต้องอบแล้วก็ค่อยแต่งหน้าพรุ่งนี้ ส่วนพายเราทำไส้กับเตรียมแป้งเอาไว้แล้ว กะว่าจะอบพรุ่งนี้เช้า” อือหือ ทำเยอะเหมือนกันนะเนี่ย รู้งี้ไม่น่าออกไอเดียให้ไอ้พายทำขนมเลย นี่เมียกูต้องมาใช้แรงงานทาสชัดๆ
“ไม่เป็นไรพายพวกเราทุกคนเตรียมตัวมาใช้แรงงานอยู่แล้ว มีอะไรใช้ได้เลยเต็มที่”
“ขอบใจมากทุกคน ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่ใช้นะ เตรียมตัวรับงานหนักได้เลย” ไอ้พายพูดขำๆ แต่ผมว่าท่าจะงานหนักจริง เพราะหลังจากจบมื้อกลางวัน ไอ้พายก็จัดการแบ่งสรรปันหน้าที่ ไอ้บีมเป็นตัววิ่งซื้อของที่ขาดเหลือ ไอ้แจ็คเป็นมือแพ็คของ ส่วนไอ้วินช่วยพายทำขนม เพราะพี่สาวไอ้วินเปิดร้านเบเกอรี่ ฉะนั้นสกิลในการทำขนมของไอ้วินจึงสูงกว่าทุกคน... ส่วนผม ได้รับอภิสิทธิ์ในการเข้าไปนอนอีกรอบ ทั้งๆ ที่ผมบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก แต่พอเผลอไอออกมาสองสามที ไอ้พายก็จัดแจงจูงมือผมไปส่งที่เตียงเรียบร้อย พร้อมกำชับให้นอนมากๆ เป็นอันว่าผมดูไร้ประโยชน์ที่สุดงานนี้
ผมหลับไปยาวมาก มาตื่นอีกทีตอนตีสองกว่าๆ เพราะปวดท้องฉี่... ไอ้พายยังไม่เข้ามานอน และไฟด้านนอกยังสว่างอยู่ ผมฉี่เสร็จเลยเดินออกไปหามัน...
“ยังไม่เสร็จอีกเหรอมึง... พอก่อนเถอะ ได้เท่าไหนก็เท่านั้น”
“เสร็จแล้ว นี่เก็บของตรงนี้เสร็จก็จะไปนอนแล้วล่ะ... มึงล่ะลุกออกมาทำไม หรือหิว? เอานมไหม เดี๋ยวกูอุ่นให้” ผมไม่ได้ตอบอะไร แต่เดินเข้าไปกอดไอ้พายที่กำลังยืนเก็บของอยู่จากด้านหลัง...
“เหนื่อยไหม?” ไม่รู้คิดถูกหรือคิดผิด ที่ตกลงเออออไปกับไอ้พวกในวง ให้ไอ้พายมาทำขนมไปออกร้าน เห็นมันเต็มที่จนเหนื่อยขนาดนี้ก็อดสงสารไม่ได้
“เหนื่อย! แต่หนุกดี...” ไอ้พายเอี้ยวตัวหันมายิ้มให้ ก่อนจะหันไปเก็บของต่อ
“ขอบใจมึงมากนะที่ช่วยทำขนมให้ แต่ถ้าเห็นมึงต้องเหนื่อยขนาดนี้ กูไม่เอาด้วยตั้งแต่แรกดีกว่า”
“ไอ้บ้า คิดอะไรยังงั้น งานมึงก็เหมือนงานกู ยังไงก็ต้องช่วยๆ กัน ไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายอะไรเลย... มึงเหนื่อยเพื่อกูมามากแล้ว กูเหนื่อยแค่นี้จิ๊บจ๊อย” ผมอดไม่ได้ที่ต้องรั้งไอ้พายหันมาจูบ ก็มันน่ารักแบบนี้นี่ไง ผมจะไปไหนรอด!
“Merry Christmas นะ” ล่วงเข้าวันคริสต์มาสแล้ว ก็ไม่ลืมที่จะอวยพรมันเป็นคนแรก คริสต์มาสปีนี้ผมกับไอ้พายไม่มีของขวัญมาแลกกัน เพราะผมมัวแต่ยุ่งๆ กับงาน และไอ้พายก็ยุ่งเรื่องเรียน แต่เมื่ออาทิตย์ที่แล้วผมก็ชวนมันไปเลือกซื้อนาฬิกาคู่มาใส่ นาฬิการุ่นนี้ไอ้พายอยากได้ ผมเองก็ชอบ เลยตัดสินใจซื้อมาคู่กัน โดยที่เราหารเงินคนละครึ่ง
“อืม... Merry Christmas เหมือนกัน” ไอ้พายจูบตอบผมอีกครั้ง เรายืนจูบกันในครัวที่มีแสงไฟระยิบส่องมาจากต้นคริสต์มาสในห้องของเรา เป็นคริสต์มาสอีกปีที่มีมันอยู่ข้างๆ มีความสุขที่สุดเลย!
รุ่งขึ้นอีกวันผมตื่นขึ้นมาตอนหกโมงเช้า ได้ยินเสียงฝักบัวจากห้องน้ำ และการหายไปของคนข้างๆ เลยทำให้เดาได้ว่าต้องเป็นไอ้พายที่ตื่นก่อนผมและกำลังอาบน้ำอยู่
“อ้าวตื่นแล้วเหรอ... เป็นยังไงบ้าง ถ้าไม่ไหวก็ไม่ต้องไปนอนพักซะ” ไอ้พายที่อาบน้ำเสร็จแล้วเดินนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาจากห้องน้ำ
“ไหวสิ หลับเต็มอิ่มแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนขนาดนี้ ไม่ไหวก็บ้าแล้ว... มึงนั่นแหละจะไหวเหรอวะ ปล่อยให้ไอ้พวกนั้นไปขายแล้วมึงพักดีกว่าไหม” เห็นสีหน้าอ่อนล้า กับใต้ตาคล้ำๆ ของมันแล้วอดเป็นห่วงไม่ได้เหมือนกัน
“ไอ้เวอร์ แค่นี้เองทำไมจะไม่ไหว นี่ก็นัดพวกเพื่อนมึงมากันอีกทีเจ็ดโมงเช้า มาช่วยกันอบพาย กับแต่งหน้าคัพเค้ก แล้วเดี๋ยวแจ็คเอารถใหญ่มาขนขนม ส่วนตู้แช่โชว์เค้กร้านที่เช่าเขาจะเอาไปส่งที่งานตอนช่วงบ่าย... ถ้ามึงไหวก็ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวซะ กูต้มข้าวต้มเอาไว้ตั้งแต่ก่อนเข้ามางีบ เดี๋ยวกูออกไปอุ่นให้” ผมยิ้มให้กับความน่ารักและความเอาใจใส่ของไอ้พาย ก่อนจะลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำ ผมก็อดไม่ได้ที่จะแวะหอมแก้มมันฟอดใหญ่ ไอ้พายยิ้มตอบแล้วไล่ให้ผมเข้าห้องน้ำไปจัดการตัวเอง
ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เดินออกจากห้องไปก็เจอไอ้บีมกับไอ้วินที่มาถึงแล้ว และกำลังลำเลียงขนมแห้งใส่ลังเพื่อสะดวกในการขนย้าย... ไอ้บีมบอกว่า ไอ้แจ็คกำลังจอดรถอยู่ ไม่เกินสิบนาที ไอ้น้องแจ็คก็โผล่มาพร้อมผู้ช่วยส่วนตัว ‘ไอ้ฟี่’
ไอ้พายบอกว่ามันเป็นคนชวนไอ้ฟี่มาช่วยแต่งหน้าคัพเค้ก เพราะส่วนของหน้าไอ้พายจะเตรียมพวกครีมกับของแต่งเอาไว้ และจะเอาไปแต่งที่งาน ขืนแต่งเอาไว้ก่อนกลัวว่าจะเละตอนขนย้าย ซึ่งก็คงจะมีแต่ไอ้ฟี่เท่านั้นที่จะใช้ความอาร์ตมาช่วยในการแต่งหน้าเค้กได้ ส่วนไอ้พวกผมทั้งหมดขอบาย ทำได้แค่ขายกับใช้แรงงานเท่านั้นแหละ
“มีอะไรให้น้องแจ็คกินรองท้องก่อนทำงานไหม น้องแจ็คต้องกินอาหารครบทุกมื้อ เดี๋ยวปวดท้อง” ยังไม่ทันได้ออกแรงก็ถามหาของแดกก่อนเลยนะ เมียมึงไม่คลุกข้าวให้กินสินะ!
“มีแซนวิชอยู่ในกล่องน่ะแจ็ค” ไอ้พายทำหน้าระอา แต่ก็ยังอุตส่าห์ชี้ทางสว่างให้ไอ้แจ็ค
“กินไปด้วยก็ทำงานไปด้วยนะมึง จะได้ไม่เสียเวลา” ไม่ใช่ไอ้แจ็คหรอกครับที่ตอบ แต่เป็นผู้ช่วยไอ้แจ็คเป็นคนตัดสินใจให้
“แต่น้องแจ็คต้องกินให้เป็นที่เป็นทาง น้องแจ็คเป็นคนเรียบร้อย” ไอ้นี่ก็งอแงอีก กูว่ามึงวอนโดนตีนนะเนี่ยไอ้น้องแจ็ค
“แจ็ค!!! อย่าเยอะ” เป็นอันจบพิธีการอ้อนของอิน้องแจ็ค เจอประโยคพิฆาตแบบนิ่งๆ จากไอ้ฟี่เข้าไป ไอ้แจ็คก็ได้แต่ยิ้มประจบและไปคุ้ยแซนวิชมากินไปแพคขนมไป
งานจะเริ่มตั้งแต่บ่ายสามโมงเป็นต้นไปจนถึงค่ำๆ ซึ่งคาดว่ายิ่งเย็นคนก็จะยิ่งเยอะ เพราะหลายคนยังไม่หยุดงาน และพอเลิกงานแล้วถึงจะมาได้ บริเวณจัดงานครั้งนี้ก็ที่เดิม ลานกลางแจ้งที่เคยใช้เป็นที่จัดงานสงกรานต์ครั้งที่แล้ว วันนี้อากาศค่อนข้างเย็นทั้งวัน ก่อนออกจากห้อง ไอ้พายกำชับให้ผมพกผ้าพันคอกับแมสปิดปากไปด้วย เพื่อป้องกันเชื้อโรค... พวกเราขนของไปถึงงานกันตั้งแต่บ่ายโมงครึ่ง ภายในงานก็เจอพวกพี่น้องศิลปินทยอยมาจัดร้านกันบ้างแล้ว ส่วนบูธของพวกเราได้ทำเลดีตรงข้ามกับเวทีคอนเสิร์ต
ไอ้พายจัดแจงแจกจ่ายหน้าที่อีกครั้ง พวกไอ้บีม ไอ้วิน ไอ้แจ็คจัดการรื้อของออกมาเรียงใส่ตู้แช่ พวกคุกกี้ก็วางบนโต๊ะ แล้วก็จัดแจงเอาป้ายราคามาตั้ง โดยป้ายราคาก็ได้รับความอนุเคราะห์จากไอ้ฟี่เป็นคนออกแบบและปริ้นท์มาให้อย่างสวยงาม โดยมีป้ายชื่อร้านว่า ‘Pie & Terminal Cupcake’ วงร็อคขายคัพเค้กน่ารักเป็นบ้า!
ส่วนไอ้พายกับไอ้ฟี่ก็ง่วนอยู่กับการแต่งหน้าคัพเค้ก ซึ่งมันทำกันเร็วมากและสวยมาก ขนาดผมเป็นผู้ชายเห็นแล้วยังอดชอบไม่ได้เลย นี่ไม่ได้อวยเมียอีกแล้วนะ แต่พูดจริงๆ
เกือบบ่ายสามงานจัดร้านเตรียมของทุกอย่างก็เสร็จสิ้น ไอ้ฟี่ขอตัวกลับก่อน เพราะมันมีนัดคุยงานกับลูกค้า ตอนแรกไอ้แจ็คก็งอแง แต่ไอ้ฟี่ไม่สนใจ ไอ้น้องแจ็คเลยทำได้แค่เบะปากทำหน้าเศร้า เอาเถอะ ผมว่าเดี๋ยวพวกมันก็กลับไปง้อกันเองที่ห้อง…
บ่ายสามโมงกว่าๆ คนก็เริ่มทยอยมาเดิน คัพเค้กของไอ้พายขายดีใช้ได้ พวกสาวๆ กรี๊ดกร๊าดกันใหญ่พอรู้ว่าเป็นฝีมือไอ้พายทั้งหมด… หกโมงเย็นคนก็เริ่มแน่นได้ที่ บนเวทีก็เริ่มมีวงต่างๆ ผลัดกันขึ้นไปเล่นอะครูสติก ซึ่งวงผมจะมีคิวตอนทุ่มนึง…
แคก แคก แคก
“ไหวไหมเนี่ย... เดี๋ยวกูเดินไปซื้อชาร้อนที่บูธพี่แพมมาให้” พี่แพมเป็นนักร้องสาวคนสวยของค่าย ที่วันนี้มาออกร้านขายชากาแฟ... และยังไม่ทันที่ผมจะตอบรับว่าเอาหรือไม่เอา ไอ้พายก็เดินลิ่วๆ ไปที่บูธพี่แพมแล้ว และไม่นานมันก็กลับมาพร้อมกับถ้วยชาร้อนควันฉุย
“เอ้าจิบซะ... นี่ กูว่านะมึงไม่ต้องร้องเพลงหรอกว่ะ ให้พวกในวงมึงขึ้นไปเล่นเป็นเพลงบรรเลงไปก็พอแล้ว มึงไม่ไหวหรอกแบบนี้”
“แคก... ไหวสิ... แคก แคก... ไม่เป็นไรหรอก ร้องเพลงเดียวเอง”
“กูว่า... อย่างที่พายบอกก็ดีเหมือนกันนะ มึงดูไม่โอเคว่ะริว เสียงมึงแหบมาก แถมยังไอด้วย” ไอ้บีมรีบเสริมไอ้พาย
“แต่...”
“เอางี้... ไม่ต้องแต่แล้ว เดี๋ยวกูขึ้นไปร้องแทนมึงเอง... กูว่าแฟนคลับมึงคงไม่ว่าอะไรหรอก เหตุสุดวิสัยจริงๆ นี่หว่า” ไอ้พายตัดสินใจให้ทันที... อืม ผมว่าก็ดีเหมือนกัน ไอ้พายเองก็ไม่ได้ร้องเพลงต่อหน้าแฟนๆ มานานแล้ว และกว่าจะถึงคอนเสิร์ตใหญ่ของมันก็อีกหลายเดือน ถือว่าครั้งนี้เป็นของขวัญคริสต์มาสให้แฟนๆ แล้วกัน
“ก็ได้... เดี๋ยวกูขึ้นไปเล่นกีตาร์ให้”
“ไม่ต้อง... มึงเฝ้าร้านและรอฟังอยู่นี่แหละ” อ้าว! เออ ก็ได้วะ... กลายเป็นเด็กเฝ้าร้านไปเลยกู
“งั้นเดี๋ยวพวกกูไปหาอะไรกิน มึงกับพายเฝ้าร้านไปก่อนนะ” ไอ้บีมก้มดูนาฬิกา ก่อนที่จะตัดสินใจชวนไอ้วินกับไอ้แจ็คไปหาอะไรกิน เพราะเกือบหกโมงครึ่งแแล้ว ส่วนผมโดนไอ้พายลากไปกินตั้งแต่ตอนห้าโมงครึ่ง
“ได้เลยบีม ส่วนเพลงที่จะร้องก็ตามเดิมที่เตรียมไว้นั่นแหละ เราร้องได้”
“โอเค”
ผมกับไอ้พายเฝ้าร้านก็ขายของกันมือเป็นระวิง ไอ้พายให้ผมเป็นคนทอนตังค์ส่วนมันเป็นคนหยิบใส่กล่อง ใส่ถุง นอกจากคนที่มาซื้อขนมแล้ว ก็ยังมีขอของแถมเป็นลายเซ็นต์บ้าง ถ่ายรูปคู่กับพวกเราบ้าง บางคนไม่ซื้อแต่มาขอถ่ายก็มี แต่ไม่เป็นไรครับ งานนี้การกุศล จะซื้อบูธไหนร้านไหน รายได้ก็ไปช่วยเหลือทหารอยู่แล้ว!
“พาย... ไม่ได้เจอกันซะนานเลยนะ” ผมเงยหน้าจากกล่องตังค์ทอน เพราะได้ยินเสียงผู้ชายคนหนึ่งเรียกชื่อเมียตัวเอง... และไม่คิดว่าจะเจอมันที่นี่ ‘ไอ้เหี้ยแมค’ นายแบบคู่ขาเก่าไอ้พาย
“สวัสดี... ครับ” ไอ้พายเอ่ยทักนิ่งๆ ก่อนจะหันมามองหน้าผมด้วยซีหน้าเจื่อนๆ ซึ่งผมน่ะไม่ได้อะไรอยู่แล้ว เลยส่งยิ้มให้กำลังใจตอบมันไป
“ไม่เห็นไปปาร์ตี้ที่ห้องพี่อีกเลย” ผมยังคงนั่งใจเย็นทนฟังไอ้เหี้ยนี่แพล่มต่อไป แต่ถ้าขืนมึงล้ำเส้นฟื้นฝอยเรื่องราวเก่าๆ ให้เมียกูไม่สบายใจ มึงเจอกูแน่!
“ผมเลิกปาร์ตี้แล้ว... ผมมีแฟนแล้ว” ไอ้พายเปลี่ยนสรรพนามตัวเองมาเป็นผม พร้อมส่งสายตาเหวี่ยงๆ ไปให้ไอ้นายแบบตรงหน้า
“พี่รู้แล้วว่าพายมีแฟนแล้ว... แต่เผื่อพายจะเบื่อๆ อยากกลับมาลองแบบเก่าดูบ้าง จำไม่ได้แล้วเหรอ ว่าเราสนุกกันสุดเหวี่ยงแค่ไหน พี่ยังจำได้อยู่เลยนะ” ไอ้สัตว์! นี่ถ้าไม่ติดว่าคนเยอะ กูลุกขึ้นต่อยมึงแล้วนะ
“ผมจำได้ว่าผมเคยเป็นใคร เคยทำอะไรมาก่อน... แต่ผมทิ้งมันไปหมดแล้ว และจะไม่กลับไปทำตัวอย่างเก่าอีก ผมจะไม่ขอพูดซ้ำ ผมมีแฟนแล้ว ผมมีคนผมรักแล้วเค้าก็รักผม ผมแคร์เค้ามาก และผมก็มีความสุขมากที่สุดที่ได้อยู่กับเค้า มันเทียบกับอะไรไม่ได้หรอก เพราะเค้าคือที่สุดของผม... ผมคงไม่มีอะไรจะพูดกับคุณอีก ถ้าอยากจะซื้อขนม เชิญร้านอื่น มีให้เลือกอีกเยอะ ร้านนี้ผมไม่ขายให้อดีต เชิญ!” ถ้าผมปรบมือตอนนี้จะถือว่าผิดกาลเทศะไหม? แต่ยอดเยี่ยมไปเลยไอ้พายของผม นอกจากมันจะเข้มแข็ง กล้าเผชิญหน้ากับอดีต แถมยังเหวี่ยงกลับไปซะไอ้นายแบบหน้าหงายรีบเดินหนีไปแบบไร้ร่องรอย เฮ้อ! อยากกอดมันเป็นรางวัลจังเลย แต่ตอนนี้ทำได้แค่กอดคอมัน แล้วดึงเข้ามาใกล้ๆ
“เก่งจัง! เมียใครเนี่ย” ผมกระซิบเบาๆ ให้เราได้ยินกันสองคน…
“หึงไหม?” ไอ้พายหันมามองหน้าผมยิ้มๆ
“หึงสิ... เกือบลุกขึ้นต่อยไอ้เหี้ยนั่นไปแล้ว” ผมยิ้มตอบ ไม่สนใจแสงแฟลชจากแฟนคลับ และเสียงกรี๊ดกร๊าดเบาๆ ที่ดังขึ้นหน้าร้าน โมเม้นท์นี้ขอโลกส่วนตัวสักหน่อยเถอะครับ
“ก็เพราะเห็นว่ามึงทำหน้านิ่งขรึมพร้อมกระโจนใส่ไอ้พี่แมค กูถึงต้องรีบเหวี่ยงมันไปไกลๆ ไง ไม่งั้นมึงกับกูได้แถลงข่าวส่งท้ายปีเก่าแน่ๆ... อ่อ แล้วก็ไม่ต้องหึงจนคิดมากว่ากูจะกลับไปหามันนะ กูบอกแล้วว่ากูแคร์ไอ้เหี้นคนนี้คนเดียวเท่านั้น ไม่มีใครทำให้กูมีความสุขได้เท่ามึงอีกแล้ว จงภูมิใจและจำไว้!”
“ไม่คิดอยู่แล้วว่ามึงจะกลับไปหามัน หรือใครทั้งสิ้น เพราะกูมั่นใจในตัวเอง และมั่นใจว่ามึงรักกูที่สุด”
“ไอ้หลงตัวเอง”
“เปล่า ไม่ได้หลงตัวเอง... หลงมึงต่างหาก”
“น้ำเน่าอีกและ... พอเลย ขายของได้แล้ว คนมายืนออกันเต็มหน้าร้านแล้วเนี่ย... ครับ! รับอะไรดีครับ” แล้วไอ้พายก็หนีเขินไปขายของ ผมก็ได้แต่ส่งยิ้มให้แฟนคลับ แล้วก็เดินไปช่วยไอ้พายขาย
หกโมงห้าสิบ ไอ้พายกับพวกในวงผมก็เดินไปแสตนด์บายกันที่หลังเวที ตอนนี้คนซื้อของซาลง เพราะหลายคนไปจับจองนั่งดูคอนเสิร์ต จากตรงที่ร้านผมมองเห็นเวทีได้ชัดเจน ผมเลยเตรีมรอฟังเพลงคริสต์มาสเพราะๆ จากไอ้พาย และนี่ก็จะเป็นครั้งแรกที่ได้ดูเมียตัวเองร้องเพลงโดยที่มีเพื่อนในวงตัวเองเป็นแบคอัพ...
“สวัสดีครับ แฟนคลับเทอมินอลทุกคน... ก่อนอื่นต้องขอ Merry Christmas ทุกคนกันก่อนเลยนะฮะ... ทุกคนอาจจะงงๆ ว่านักร้องนำเทอมินอลหายไปไหน... ไม่ต้องตกใจครับ เทอมินอลยังไม่เปลี่ยนนักร้องนำนะฮะ แต่ช่วงนี้อากาศเปลี่ยน นักร้องนำของเราก็เลยเสียงเปลี่ยนแถมยังไอไม่หยุด พายก็เลยขอเป็นตัวแทนริวมาร้องเพลงคริสต์มาสให้แฟนๆ เทอมินอลได้ฟังจะได้ไหมครับ” เสียงตอบรับว่าได้ ดังลั่น พร้อมเสียงกรี๊ด...
“เอาล่ะครับ วันนี้เราเตรียมเพลงน่ารักๆ เพลงนี้มาฝากทุกคน ไม่รู้ว่าใครกำลังรอของขวัญคริสต์มาสอะไรกันอยู่ แต่สำหรับพาย All I want for Christmas is you ครับ” อย่าหาว่าผมน้ำเน่านะ ตอนที่ผมเตรียมเพลงนี้เพื่อมาร้องในงาน ผมก็กะจะพูดประโยคนี้เหมือนกับที่ไอ้พายเพิ่งพูดไปเหมือนกัน...
นั่นแหละครับ ผมไม่ต้องการของขวัญอะไรในวันคริสต์มาสนี้ สิ่งเดียวที่ผมต้องการสำหรับคริสต์มาส ก็คือไอ้พาย แค่มีมันก็เพียงพอแล้วครับ!
I don't want a lot for Christmas
ฉันไม่ต้องการสิ่งใดมากมายสำหรับวันคริสต์มาส
There is just one thing I need
มีแค่สิ่งเดียวที่ฉันต้องการ
I don't care about the presents
ฉันไม่สนใจที่จะได้กล่องของขวัญ
Underneath the Christmas tree
...ใต้ต้นคริสต์มาส
I just want you for my own
ฉันแค่ต้องการเธอมาอยู่ด้วยกัน
More than you could ever know
ต้องการเธอ มากเกินกว่าที่เธอจะรู้
Make my wish come true
เธอเป็นผู้ที่ทำให้คำอธิษฐานของฉันเป็นจริง
All I want for Christmas is you
สิ่งที่ฉันต้องการในวันคริสต์มาส...นั่นคือเธอ
I don't need to hang my stocking
ฉันไม่จำเป็นต้องแขวนถุงเท้า
There upon the fireplace
แล้วเอาไปไว้เหนือเตาผิง
Santa Claus won't make me happy
ซานตาคลอสคงไม่สามารถทำให้ฉันมีความสุขได้...
With a toy on Christmas day
...ด้วยของเล่นในวันคริสต์มาส
I won't ask for much this Christmas
ฉันไม่ขออะไรมากในวันคริสต์มาสนี้
I won't even wish for snow
ฉันไม่ขอแม้กระทั่งให้มีหิมะตกลงมา
And I, I just wanna keep on waiting
และฉันก็จะยังรอแบบนี้ต่อไป
Underneath the mistletoe
ภายใต้ช่อมิส'เซิลโท
I won't make a list and send it
ฉันจะไม่เขียนคำขอและส่งไป...
To the North Pole for St. Nick
...ไปให้ เซนต์ นิค ที่ ขั้วโลกเหนือ
I won't even stay awake
ฉันคงไม่อยู่รอข้ามคืน
To hear those magic reindeer click
เพื่อรอฟังเสียงฝีเท้าของกวางเรนเดียร์
Cause I just want you here tonight
เพราะฉันแค่ต้องการเธออยู่ตรงนี้ด้วยกันในคืนนี้
Holding onto me so tight
และกอดฉันเอาไว้ให้แน่นๆ
What more can I do
และอะไรอีกที่ฉันจะทำได้?
Oh baby, all I want for Christmas is you
โอที่รัก สิ่งที่ฉันต้องการในวันคริสต์มาส..นั่นคือเธอ
More than you could ever know
ต้องการเธอมากเกินกว่าที่เธอจะรู้
Make my wish come true
เธอเป็นผู้ที่ทำให้คำอธิษฐานของฉันเป็นจริง
All I want for Christmas is you
สิ่งที่ฉันต้องการในวันคริสต์มาส..นั่นคือเธอ
++++++++++++++++++++++
+ สวัสดีค่ะ มาตามสัญญาว่าจะมีของขวัญคริสต์มาสมาเสิร์ฟ แต่ช้าไปวันนึงนะคะ Merry Christmas ย้อนหลังค่ะทุกคน ขอให้นักอ่านทุกคนของเมอร์ซี่มีความสุขมากๆ นะคะ
+ ตอนนี้สั้นๆ นะคะ หวานๆ เย็นๆ ไม่หวือหวามาก แต่เมอร์ซี่ว่ามันน่ารักดี ตอนนี้น้องพายน่ารักมาก เทคแคร์ดูแลอีริวดีเวอร์ๆ โมเม้นท์มุ้งมิ้งแบบนี้ของน้องพายเธอมีให้ดูไม่เยอะนะคะ (ปกติมีแต่ผัวคอยเอาอกเอาใจตลอดๆ)
+ แล้วก็ขอบคุณย้อนหลังสำหรับนักอ่านที่อุดหนุนน้องเลิฟกันเข้ามานะคะ หลังปีใหม่จะเข้าโรงพิมพ์แล้วค่ะ รอกันอีกอึดใจนะคะ ส่วนใครพลาด เมอร์ซี่คงไม่พิมพ์ซ้ำแล้วนะคะสำหรับน้องเลิฟ รออิริวกับน้องพายต่อไปเลยค่ะ อีกไม่นานเช่นกัน...
+ ทุกคนยังคงอ่านกันอยู่เนอะ แวะมาทักทาย เม้นท์ แสดงตัวกันบ้างนะคะที่รัก
+ ตอนต่อไปคงรอปีหน้านะคะ
ปล. คำผิดเดี๋ยวกลับมาแก้ค่ะ
-
ริวพายหวานปะล้ำปะเหลือ หวานคักขนาด หวานไม่แคร์สื่อกันละ
รักริวพาย รักแม่ริวพาย ....สุขสันต์วันคริสต์มาสนะจ้ะMercy
-
:-[
-
พายห่วงปั้ว ริวหวงเมีย
รักกันจริงหวานกันจัง
สุขสันต์วันคริสต์มาสย้นหลังจ้า
-
:mc1: :mc1: :mc1:
:mc3: :mc3: :mc3:
-
จุ๊บๆ น่ารักจังเลย ทำขนม เป็นห่วงแฟน คุณเธอสุดยอดดด รักนะๆ
-
สุดยอดเมียแห่งปีต้องยกให้น้องพาย จัดการได้เสร็จสรรพทั้งงานในบ้านงานนอกบ้าน
-
คิดถึงคู่นี้ มีความสุขมากที่ได้อ่าน
เหมาะกับเทศกาลมากเลย
ชอบพายริวมากกก :L1:
บวกเป็ด
-
น่ารักที่สุดในสามโลก!!!!!!!!!!
-
น่ารัก น่ารัก
+1
.......................
:mc4: HAPPP NEW YEAR 2014 :mc4:
-
น้องพาย-อิริวหวานเวอร์ ชอบเวลาที่ทั้งคู่อยู่ด้วยกัน รัก หวง ห่วงใย ดูแลกันและกันเป็นอย่างดี น้องแจ็คมันก็ยังทำตัวได้ปัญญาอ่อนเหมือนเดิม 555 เลยไม่รู้ว่าเป็นโชคดีหรือโชคร้ายที่ฟี่ได้แจ็คเป็นแฟน
--------------------------------
:mc3: :mc2: :mc1: Merry Christmas & Happy New Year 2014 ย้อนหลังและล่วงหน้า
ขอให้คนเขียนมีความสุข และสุขภาพแข็งแรงขึ้น หายป่วย หายไข้เร็วๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ :กอด1:
-
พายริวน่ารักเหมือนเดิม :m1:
-
เก็บตังค์รอริวพาย
ต่อค่ะ :mew1:
-
เรื่อยๆ แต่น่ารัก
ริวแกได้เมียโคตรน่ารักเลย
ดูแล ห่วงใย ใส่ใจกันจริงๆ
-
ยังเกาะติดคู่นี้อยู่จ้า น่ารักมุ้งมิ้งมากๆ :-[
ท่าทางริวจะอยากป่วยไปอีกสักพัก จะหาภรรยาดีขนาดนี้ได้จากที่ไหนอีก
เป็นคริสมาสต์ที่น่ารักมากจ้า
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะ :กอด1:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
น่ารักกันอีกแบ้ววว
โอ้ยยย
ขอฟี่แจ๊คบ้างได้มะเนี่ยย อิอิ
-
ถึงจะนานๆ มาที แต่มาทีไรก็น่ารักทุกทีสิน้า ริวพาย :mew1:
-
พายน่ารัก+ใจเย็นเยอะเลย
ขอโดดถีบอิแมคแทนริวได้ป่ะ
คนอะไรเนี่ย :z6:
-
น่ารักจังคู่นี้
พายดูและสามีดีจริง ๆ อิอิ
ขอบคุณมากนะคะ^^
-
มาหยอดคำหวานให้ หายคิดถึง คู่รักแห่งปี :katai5:
ความห่วงใย การแคร์ความรู้สึก เป็นสายใยที่ไม่มีอะไรจะตัดขาดได้
+1 ให้ Mercy สุขภาพแข็งแรง มีคนรักอยู่ทุกที เงินทองอย่างได้ขาดจากกระเป๋า นะครับ
Merry Christmas and Happy New Year :L1:
ปล. เจอกันอีกที ปีหน้าแน่ ๆ :z2:
-
พายน่ารักเนอะ
ริวขี้หึงเป็นปกติ 5555
-
สุดยอดคู่รักแห่งปีริว-พาย :L1:
-
สวัสดีค่าาา
ไม่เคยเม้นในนี้เลย ปกติสิงอยู่ในเฟสค่ะ
ตอนนี้น่ารักมากกก พายดูแลริวดีสุดๆ เขินเลย
:o8:
สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๗ ค่ะ ขอให้พี่เมอร์ซี่สุขภาพแข็งแรงขึ้นไวๆนะคะ :mew1:
-
ริวเอ้ยยย มีพายดูแลเป็นอย่างดีเลยน้า อิจฉา55555 รักเธอนะรักแม่เมอร์ของพวกเธอที่สุด
-
แหม แหม แหม ริว&พาย ยังคงซึ่งความหวานแบบไม่แคร์สื่อเหมือนเดิมเลยนะคะเนี่ยยย น่าอิจฉาจริงๆ
-
พาย อดีตเด็กแร่ด เดี๋ยวนี้น่ารักขึ้นมากๆๆๆๆ
รู้สึกถึงการเป็นครอบครัวของสองคนนี้ ริว-พาย
-
All I want for Christmas is YOUUUUUU
เอาจริงๆนะ อย่าโกรธหนูนะ หลังๆมานี่คู่ริวพายจะกลายเป็นคู่รองละ
ถ้าเมื่อไหร่ก็ตามที่มีอิน้องแจ็ค มันโผล่มาร่วมเฟรมด้วย กรี๊ดดดดดด !!
มันชอบแย่งซีนอ่ะ กวนตีน น่าตบ หมั่นไส้ แรด 5555+
เห็นอิน้องแจ็คแล้วหมั่นเขี้ยว อยากจิกหัวมันเขย่าๆด้วยความรัก ฮ่ะๆๆ
ปล.ถึงพี่นุ้งลิงจะลงไม้ลงมือ แต่พี่ก็ทำด้วยฟามรักนะแจ๊ะ นุ้งแจ็ค จุฟๆๆ
-
น่ารักมุ้งมุ้งอะไรอย่างนี้///อิจฉา
:-[
อยากมอบถ้วยรางวัลภรรยาดีเด่นให้น้องพายจัง
ดูแลสามีดีที่หนึ่ง หุหุ
:กอด1:
-
หวานกันได้ตลอดเวลาเลยคู่นี้
ชอบตอนพิเศษนี้จัง
โมเมนต์นู๋พายคอยเอาอกเอาใจอิพี่ริว :-[
-
:กอด1: :L1:
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกที่สุดอ่ะ!
-
หวานนนนนนนนนนนนน
-
พายน่ารักสุดๆเลยอ่ะ เทคแคร์ริวดีสุดๆ
รอตอนต่อไปจ้า
-
กรีสสสสสสสคิดถึงงง
-
ตอนพิเศษ Valentine : เมียหาย!!
"พาย... ไอ้พาย!... พายยยยย!!! เฮ้ย... ไปไหนแต่เช้าวะ? ไอ้พายยยยยย!!!!" เช้านี้ผมตื่นตามเวลาปกติด้วยเสียงนาฬิกาปลุก และด้วยความเคยชิน ก่อนลุกจากเตียงผมต้องหันไปขว้าไอ้คนข้างๆ เข้ามากอดรัดฟัดเหวี่ยงเพื่อปลุกมันให้ตื่นเช่นกัน... แต่เช้านี้ข้างๆ ผมกลับว่างเปล่า น้อยครั้งที่ไอ้พายจะตื่นก่อนผม และก็ไม่เวลาที่มันจะลุกไปฉี่ แต่ก็ไม่แน่!
ผมลุกขึ้นนั่งบนเตียง ปากก็ตะโกนเรียกไอ้พายไปทางนห้องน้ำ คิดเอาเองว่าเช้านี้เมียกูอาจปวดขี้กะทันหัน... แต่ก็เงียบ! ไร้เสียงตอบรับ แสดงว่ามันไม่ได้อยู่ในห้องน้ำ ผมลุกขึ้นไปผลักประตูห้องน้ำดูให้แน่ใจอีกที เผื่อมันจะขี้แตกท้องเสียจนเป็นลมเป็นแล้งในห้องน้ำ... สรุปคือว่างเปล่า!
ผมเลยตัดสินใจเดินออกจากห้องนอนไป ปากก็ตะโกนเรียกชื่อเมียรักไม่หยุด!! แต่ปรากฎว่าไร้วี่แววของสิ่งมีชีวิตใดๆ ไอ้เหี้ย!!! เมียกูหายไปไหนวะ???
หรือว่ามันจะออกไปซื้อของมาเตรียมดินเนอร์วาเลนไทน์? แต่วันนี้เราตกลงกันว่าจะไปดินเนอร์กันที่ร้านอาหาร เพราะช่วงบ่ายผมดันติดงานเล่นแทนพี่ศิลปินคนหนึ่งที่เมียแกคาดว่าจะคลอดในวันวาเลนไทน์นี้ งานนี้เป็นอีเว้นท์เปิดตัวน้ำหอมผู้ชาย สถานที่จัดงานในห้างใหญ่ใจกลางเมือง ผมเลยกะจะหนีบไอ้พายไปงานด้วยกันเลย แล้วค่ำๆ ค่อยไปดินเนอร์กันต่อ... แล้วสรุปเมียผมหายไปไหนวะเนี่ย?
ผมหันหลังเดินกลับเข้าห้องนอนเพื่อไปหยิบโทรศัพท์มือถือมากดโทรหาไอ้พาย แต่ดันมีสายเรียกเข้ามาซะก่อน! ไม่ใช่ไอ้พายหรอกครับ แต่เป็นไอ้เหี้ยนี่แทน!!!
"ดาลิ้ง!! แฮปปี้วาเลนไทน์นะจ๊ะ!!!" ผมกรอกตาขึ้นฟ้าอย่างระอา กับความไร้สาระเสมอต้นเสมอปลายของไอ้เหี้ยแจ็คเพื่อนรัก
"มีเหี้ยอะไรรีบพูดเร็ว กูติดธุระด่วน!"
"ด่วนระดับไหนวะ นี่กูน้องแจ็คเพื่อนสุดเลิฟของมึงโทรมานะ จะมีอะไรสำคัญไปกว่านี้อีก" ใครจะทนคบมันได้นานเท่าผมอีกไหม?
"แจ็ค!!! เอาสาระ เร็วๆ ไอ้สัตว์" ต้องให้ตะคอก แต่อย่าคิดว่ามันจะสลด
"ใจร้าย!! เออๆ พูดแล้วๆ ไม่ต้องทำเสียงฮึ่มฮั่มฮึดฮัดกระฟัดกระเฟียดใส่น้องแจ็คขนาดนั้นก็ได้... น้องแจ็คแค่จะโทรมาบอกว่า งานบ่ายนี้เดี๋ยวน้องแจ็คติดรถไปด้วยนะ รถน้องแจ็คเข้าศูนย์"
"เออ... แค่นี้ใช่ไหม แค่นี้นะ"
"เฮ้ย เดี๋ยวก่อน!!! น้องแจ็คยังไม่ได้เสือกเลย... สรุปมึงมีธุระด่วนอะไรครับพี่ริว?" ถ้าไม่ได้เสือกเรื่องชาวบ้านนี่จะตายให้ได้เลยใช่ไหม?
"เรื่องของกู!!! แค่นี้นะ"
"อะไรวะหัดมีความลับกับน้องแจ็คเหรอ" ผมกดตัดสายโดยไม่สนใจเสียงโอดครวญของไอ้เหี้ยแจ็ค
ตัดไอ้เหี้ยแจ็คออกไปจากวงจรชีวิตได้ ผมก็รีบกดสายหาเมียรักทันที!!!
'หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ฯ' ผมกดโทรออกอยู่ 5 ครั้ง ผลตอบรับก็ยังเหมือนเดิม... อะไรวะ? ปกติไอ้พายไม่เคยปิดเครื่องโทรศัพท์... ผมเลยเลือกส่งข้อความไปแทน ส่งแม่งทั้ง sms line whatsapp แมสเสจเฟสบุค... แต่เงียบ ไม่มีช่องทางใดที่ขึ้นว่าเจ้าตัวได้เปิดอ่าน
หรือมันมีงานแก้ที่ต้องส่งอาจารย์ด่วนวะ ช่วงนี้เป็นช่วงเครียดทำโปรเจคจบของมันด้วย แต่ถึงให้ด่วนยังไง มันก็ต้องปลุกผมอยู่ดี แล้วคนอย่างไอ้พายถ้ารีบๆ ยิ่งทำเสียงโครมคราม มีหรือที่ผมจะไม่ได้ยิน!! เออจริงสิ! ซี้ไอ้พายน่าจะรู้ ถ้ามันมีปัญหาเรื่องโปรเจค
"ฮัลโหล!! รู้สึกผิดที่วางหูใส่น้องแจ็คสินะ เลยโทรมาง้อ" เออ ถ้าไม่อยากคุยกับเมียมึงกูไม่โทรมาง้อมึงหรอกไอ้สัตว์
"แจ็ค ขอกูคุยกับฟี่หน่อย!!!" ผมไม่สนใจประโยคทักทายของมัน รีบเข้าเรื่องจะดีกว่า
"แหนะ! คิดจะเล่นชู้เหรอมึง เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดเหรอจ๊ะ"
"ไอ้เหี้ย!!! กูมีเรื่องด่วนจะคุยกับฟี่มันหน่อย เร็ว!!!"
"บอกมาก่อนว่าเรื่องเหี้ยอะไร คำก็ด่วนสองคำก็ด่วน ไหนชี้แจงน้องแจ็คมาซิ" เหี้ยเอ๊ย!!! บอกก็ได้วะ จะได้จบๆ
"เมียกูหาย!"
"หะ!!! เมียหาย!!! ต้องล้อมคอกไหม??"
"ไอ้เหี้ย!!!!!!!!!!!!" ผมไม่รู้จะด่ามันยังไงดี อยากให้ไอ้พายมาได้ยินแล้วด่ามันเองจริงๆ
"อ่อๆ ลืมไป เมีย ไม่ใช่วัว ไม่ต้องล้อมคอกเนอะ!... อะๆๆๆ อย่าเพิ่งโกรธาน้องแจ็คนะ.... ฟี่!!! มาคุยกะคนเมียหายหน่อยเร้ว!!" ขอบคุณพระเจ้า ในที่สุดผมก็ได้คุยกับไอ้ฟี่สักที
"ฮัลโหล"
"ฟี่ กูเอง... กูถามหน่อย เช้านี้ไอ้พายมันมีงานด่วนที่มหาลัยรึเปล่าวะ"
"ไม่นี่! วันนี้ไม่มีเรียน วันหยุดราชการด้วย ทำไมวะ?"
"ก็ไอ้พายดิ มันหายไปไหนไม่รู้ตั้งแต่เช้าแล้วเนี่ย โทรเข้าเครื่องก็ไม่ติด"
"ไปซื้อของแถวๆ นี้รึเปล่า หรือลงไปมินิมาร์ท ลองไปดูกระเป๋าตังค์รึยัง อย่าเพิ่งตีตนไปก่อนไข้ดิวะ" เออ ก็จริงของมัน หรือไอ้พายจะลงไปมาร์ทข้างล่าง...
"เออว่ะ งั้นเดี๋ยวเราไปดูดีกว่า ขอบใจมากฟี่" ผมรีบวางสายจากฟี่ แล้วเดินไปดูในลิ้นชักของโต๊ะข้างหัวเตียงฝั่งไอ้พายที่เป็นที่เก็บกระเป๋าตังค์ นาฬิกา และบรรดาเครื่องประดับของมัน...
ฉิบหายและ!!! ทั้งกระเป๋าตังค์ นาฬิกา แว่นกันแดด ไม่อยู่เลยสักชิ้น... ผมเริ่มใจไม่ดี พร้อมคิดย้อนไปถึงเมื่อคืนว่าได้ทำอะไรขัดใจมันไปบ้างรึเปล่า? ก็ไม่มีนี่หว่า! เมื่อคืนก็ยังนอนกอดกันดีอยู่เลย! อะไรวะ? ใครมาลักพาตัวเมียกูไปเนี่ย???
แวบนึงในความคิด สั่งให้ผมลองไปเปิดตู้เสื้อผ้า!!!... กระเป๋าเดินทางใบเล็กหายไป พร้อมเสื้อผ้าไอ้พายเล็กน้อย... แสดงว่ามันต้องไปไหนสักแห่ง!! คราวนี้จากเมียหาย กลายเป็นเมียหนี!!! หนักกว่าเดิมอีกกู!!! มันไปไหนของมัน โกรธเหี้ยอะไรกูวะ?
ยืนคิดอยู่แบบนี้ก็ไร้ประโยชน์ ไอ้พายคงไม่โผล่ออกมาจากตู้เสื้อผ้า หรือลิ้นชัก ผมเลยตัดสินใจสวมบทเชอร์ล็อคโฮมเดินหาร่องรอยรอบห้อง เพื่อจะได้เบาะแสอะไรบ้าง... ที่ไหนที่ไอ้พายชอบอยู่ นอกจากโซฟาหน้าทีวีแล้วก็คงเป็นส่วนครัว... จริงสิ!!! ปกติแล้วเวลาเราสองคนยุ่งๆ ไอ้พายออกจากบ้านก่อนผม หรือผมกลับดึก มันมักจะเขียนโน้ตต่างๆ ติดเอาไว้ที่ตู้เย็น หวังว่าคราวนี้จะมี!
มีจริงๆ ด้วย... กูก็แสนรู้เหมือนกันนะเนี่ย! ผมรีบดึงกระดาษที่ถูกแมกเนทติดไว้กับตู้เย็นมาอ่าน... ใจความดังนี้!
‘ปีนี้เราไม่ต้องฉลองวาเลนไทน์กันหรอกเนอะ ไหนๆ มึงก็ติดงานแล้ว ทำงานมาเหนื่อยๆ ยังต้องฝ่ารถติดไปกินข้าวอีก เราค่อยมาฉลองกันย้อนหลังก็ได้... งั้นไหนๆ กูก็ว่างแล้ว ขอแว้บไปช้อปปิ้งฉลองโสดชั่วคราวที่ฮ่องกงก่อนนะ ไปสามวันเอง สัญญาว่ากลับมาจะฉลองด้วยนะจ๊ะที่รัก... ปล.เค้าว่าหนุ่มฮ่องกงแซบมาก!!!!!!’
ไอ้พายยยยยยยยยยยยยยยยย ไอ้ห่าาาาาาาาาาาาาาาาาาา จะยั่วให้กูอกแตกตายใช่ไหมเนี่ย? นึกเพี้ยนเฮี้ยนเหี้ยอะไรขึ้นมาถึงได้บินไปฮ่องกงคนเดียวในวันวาเลนไทน์เนี่ยนะ แล้วผัวมึงล่ะ มึงจะทิ้งๆ ขว้างๆ ให้อยู่หงอยๆ นอนกอดหมอนร้องไห้คนเดียวในคืนวาเลนไทน์หรือไง... แบบนี้คือประชดที่กูไม่แคนเซิลงานวันวาเลนไทน์ใช่ไหมเนี่ย โว้ยยยยยยยยยยยย!!!! เจริญจริงๆ เมียกู!
แล้วคุณคิดว่าผมจะทนนอนร้องไห้ตุ๊ดแตกคนเดียวในคืนนี้จริงๆ เหรอ... หนีกูได้ กูก็ตามได้ ปารีสกูยังตามไปหามาแล้วเลย นี่แค่ฮ่องกงสบาย!... ผมรีบเดินไปเปิดคอมพิวเตอร์จัดการเปิดเว็บไซต์สายการบินขึ้นมาสามสี่ยี่ห้อ เลือกไฟร์ทที่เวลาเหมาะสมที่สุด... ผมมีเล่นตอนบ่าย 2 เล่นเสร็จผมคงจะขอตัวออกมาเลย น่าจะสักบ่ายสาม จากห้างสรรพสินค้าใหญ่ใจกลางเมือง ผมควรจะใช้บริการแอร์พอร์ทลิงค์น่าจะประหยัดเวลามากกว่านั่งแท็กซี่ไป คงใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมง เพราะฉะนั้นผมจะถึงสนามบินประมาณบ่าย 4 โมงกว่าๆ ผมควรจะจองไฟล์ท 6 โมงเย็น น่าจะเซฟสุด
กรุงเทพฯ ถึงฮ่องกงใช่เวลาประมาณ 3 ชั่วโมง เบ็ดเสร็จรวมทดเวลาที่ฮ่องกงเดินเร็วกว่าบ้านเรา 1 ชั่วโมง ผมควรจะถึงฮ่องกงตอน 4 ทุ่ม ตามเวลาท้องถิ่น เอาวะ 4 ทุ่ม กว่าจะเข้าตัวเมืองไปตามหาไอ้พายก็คงประมาณ 5 ทุ่ม ซึ่งตอนนี้ผมก็ยังไม่รู้ว่ามันพักอยู่ที่ไหน แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาเพราะผมมีพาสเวิร์ดอีเมลไอ้พาย ลองไล่หาดูก็น่าจะเจออีเมลในการจองห้องพัก 5 ทุ่มก็ยังทันที่จะฉลองด้วยกันวะ เอาเว้ยไอ้ริวสู้!!!
ผมจัดการจองตั๋วเครื่องบิน สุดท้ายก็ได้สายการบินแห่งชาติที่ราคาตั๋วพอๆ กับการบินไปญี่ปุ่นได้เลยทีเดียว แต่ก็เอาวะมันเป็นช่วงเทศกาล คนบินกันเยอะ แถมกระชั้นชิดซะขนาดนี้คงต้องยอมจ่าย... หลังจากนั้นก็ทำการคุ้ยหาโรงแรมที่ไอ้พายจองเอาไว้ในอีเมล แต่โชคดีคงเป็นของผม เพราะยังไม่ทันที่จะคุ้ยอีเมลไอ้พาย เฟสบุคก็เด้งขึ้นมาว่าไอ้พายเช็คอินที่ไหน... ผมจัดการเซฟชื่อโรงแรมลงโทรศัพท์ทันที หึหึหึ คิดว่าจะหนีกูพ้นเหรอไอ้พาย!!!
ผมจัดการเรื่องไอ้พายแล้วเก็บเสื้อผ้าของใช้ใส่เป้ใบเขื่องของตัวเองเสร็จก็เกือบสิบเอ็ดโมง เลยจัดการอาบน้ำแต่งตัวแล้วเดินไปเปิดตู้เย็น กะว่าจะหานมกับขนมปังกินง่ายๆ แต่ก็เจอกับจานที่บรรจุแซนวิชห่อไว้ด้วยฟิล์มถนอมอาหารพร้อมโพสต์อิทสีส้มสะท้อนแสงที่มีลายมืออันคุ้นเคยพร้อมตัวการ์ตูนที่ผมชินตาเขียนไว้ว่า ‘กลัวผัวอดตาย’ ผมอดยิ้มให้ไอ้คนที่หนีผมไปฮ่องกงไม่ได้ น่ารักแบบนี้กูจะโกรธมึงลงไหมเนี่ย!
ผมอุ่นแซนวิชไอ้พายยังไม่ทันเสร็จ ก็ได้ยินเสียงออดหน้าประตูห้อง ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นไอ้เหี้ยแจ็คแน่นอน... ผมเดินไปเปิดประตูให้มันเข้ามา แกล้งตีสีหน้าเครียดๆ เผื่อว่ามันจะสำนึกว่าผมกำลังมีปัญหา มันจะได้ไม่ต้องกวนตีนและพูดมาก... แต่คุณคิดว่าคนอย่างไอ้แจ็คจะแคร์ไหม?
“น้องแจ็คลืมหาของมาทำคอกกันเมียหายให้เลย”ผมทำเป็นนิ่งไว้ไม่สนใจ แล้วเดินไปจัดการแซนวิชที่อุ่นเสร็จพอดี
“มีเหลือให้น้องแจ็คสักชิ้นไหมเนี่ย”
“ไม่มี!” ผมตอบนิ่งๆ ไม่หันไปมองหน้ามัน
“ใจร้าย... น้องแจ็คก็ถามไปงั้นแหละ... นี่สรุปมึงเจอพายรึยัง” ถามดีๆ ก็เป็นนะมึง
“เจอแล้ว... มันหนีไปช้อปปิ้งที่ฮ่องกง เดี๋ยวเล่นเสร็จแล้วกูจะบินตามไป อ่อ... กูฝากมึงขับรถกลับให้กูด้วยนะ เล่นเสร็จกูไปแอร์พอร์ทเลย”
“สงสัยจะงอนที่มึงรับงานวันนี้” ไอ้แจ็ควิเคราะห์ได้ถูกทาง
“ก็คงจะอย่างงั้นมั้ง แต่ปีที่แล้วมันก็ไม่งอนนะเว้ย เมื่อคืนก็ยังนอนคุยกันดีๆ ไม่มีทีท่าอะไรอยู่เลย แล้วตื่นขึ้นมามันก็หนีไป”
“สิ่งมีชีวิตที่ชื่อว่าเมียเนี่ยนะ อารมณ์แม่งแปรปรวนตลอดเวลา จนกูคิดว่ามันมีมดลูกและฮอร์โมนชะนีซะอีก” อือหือ กูอยากให้ไอ้ฟี่มาได้ยินจริงๆ ให้มันพูดอีกรอบแล้วรีบอัดไว้จะทันไหมวะ... แต่จริงๆ ลึกๆ ก็แอบเห็นด้วยกับมันนะ
“ไปกันเหอะเดี๋ยวรถติด...” ผมไม่ได้แสดงความคิดเห็นอะไรออกไป ยังคงตีหน้านิ่งใส่ไอ้แจ็คต่อ
รถไม่ได้ติดอย่างที่ผมคาดคิด ถือว่าโชคดีของผมที่ไม่ต้องทนนั่งฟังไอ้แจ็คแพล่มในรถต่อ... ผมกับไอ้แจ็คช่วยกันขนอุปกรณ์ดนตรีของพวกเราลงจากรถ แล้วรีบตรงไปที่งานเพื่อที่จะซาวนด์เช็ค ระหว่างทางก็เจอแฟนคลับขอถ่ายรูปบ้าง และส่วนใหญ่จะถามถึงไอ้พาย พร้อมถามว่าวันนี้ผมจะไปฉลองกันที่ไหน ผมก็ได้แต่ตอบว่าความลับ จริงๆ ก็ไม่ลับ แต่ไม่รู้จะพูดยังไงว่าพี่ต้องรีบบินตามเมียที่หนีไปฮ่องกงให้ทันวาเลนไทน์
ผมร้องเพลงเสร็จก็รีบเดินไปลาผู้จัดงานพร้อมทั้งขอโทษที่อยู่จนจบงานไม่ได้ ผมก็อ้างไปว่าติดธุระด่วนต้องบินไปต่างประเทศ ทางผู้จัดงานก็น่ารักและเข้าใจ... จากนั้นผมก็เดินเอากุญแจรถพร้อมกีตาร์ไปให้ไอ้แจ็ค ฝากฝังให้มันขับลูกผมกลับคอนโดมันไปด้วย แล้วอีกสามวันให้มันขับไปรับผมกับไอ้พายที่สนามบิน ตอนแรกไอ้แจ็คก็อิดออดบ่นนั่นบ่นนี่ ผมก็เลยต้องปิดปากมันด้วยสายเบสยี่ห้อที่มันชอบหนึ่งโหล ซึ่งที่ฮ่องกงมีร้านขายเครื่องดนตรีร้านใหญ่และราคาสินค้าหลายๆ อย่างถูกกว่าบ้านเราค่อนข้างเยอะ
ผมแบกเป้ที่หยิบออกมาตั้งแต่ต้นเพื่อไม่ให้เสียเวลาเดินไปเอาที่รถ แล้วรีบเดินออกไปขึ้นรถไฟฟ้าเพื่อเดินทางไปยังสถานีที่เป็นจุดเชื่อมไปยังแอร์พอร์ตลิงค์... ช่วงเวลาบ่ายสามโมงคนบนรถไฟฟ้าเริ่มหนาแน่น แต่ยังไม่เท่าช่วงเวลาเลิกงาน มีแฟนคลับยิ้มทักทายขอถ่ายรูปบ้าง มีน้องๆ สาวน้อยมัธยมเอาหัวใจสติกเกอร์มาแปะให้ด้วย น้องคนนึงแปะให้สองดวง บอกว่าอีกดวงนึงฝากให้พี่พาย ผมยิ้มแล้วบอกว่า เดี๋ยวจะเอาไปแปะให้ถึงหัวใจพี่พายเลย สาวๆ ทำหน้าฟินกันใหญ่!
ใช้เวลาเกือบหนึ่งชั่วโมง ผมก็เดินทางมาถึงสนามบิน จัดการเช็คอินเสร็จสรรพก็เดินผ่านตรวจคนเข้าเมืองไปนั่งรอที่เกต... จริงๆ ตอนแรกกะว่าจะเดินดูของในดิวตี้ฟรีเพื่อเป็นของขวัญวาเลนไทน์ แต่มาคิดไปคิดมา ก็ไม่รู้จะซื้ออะไรให้มัน และไม่แน่เผลอๆ สิ่งที่ซื้อให้มันอาจจะช้อปไปแล้วก็ได้ เอาวะปีนี้จับตัวเองผูกโบว์ให้เมียแล้วกัน!!!
3 ชั่วโมงกว่าๆ ผมก็เดินทางมาถึงสนามบินเช็กแล็บก็อก ท่าอากาศยานนานาชาติฮ่องกง ไฟล์ทนี้ไม่มีดีเลย์ ออกตรงตามเวลาเป๊ะ ทำให้ผมรักษาเวลาได้ค่อนข้างดี... ผมมองหาป้ายบอกทางที่จะไปขึ้นแท็กซี่ โชคดีของผมที่ก่อนมาถามวิธีการเดินทางจากไอ้บีมมาอย่างละเอียด เพราะพี่เรนนี่มาเดินแบบที่ฮ่องกงบ่อยๆ และไอ้บีมก็ตามมาเกือบทุกครั้ง มันเลยค่อนข้างเชี่ยวชาญ ผมให้มันเขียนใส่สมุดให้ทุกอย่าง ทั้งประโยคภาษาอังกฤษ และบังคับให้ไอ้แจ็คเขียนคาราโอเกะภาษาจีนให้ด้วย ผมเลยรอดตายในการเดินทางเข้าเมืองไปได้อย่างสบายๆ
ราคาแท็กซี่ค่อนข้างโหดพอสมควร แต่ถ้ามากันเป็นกลุ่ม 4-5 คน หารกันก็น่าจะถูกกว่าแอร์พอร์ทเอ็กซ์เพรส แต่นี่ผมคนเดียวก็ต้องจ่ายราคาเต็มเกือบๆ พันสามคนเดียว!!!
ใช้เวลาไม่นานผมก็ถึงโรงแรมอินเตอร์คอนฯ สถานที่ที่ไอ้พายเลือกพัก... ไอ้บีมบอกว่าโรงแรมนี้วิวดีที่สุด เพราะจะมองออกไปเห็นวิวจากอ่าววิกตอเรีย นอกจากวิวจะดีแล้วราคายังดีอีกด้วย ไม่ใช่ถูกดีนะ แม่งคืนละสองหมื่นกว่า แต่งานนี้ไอ้พายจ่ายไปแล้ว ครั้งนี้ก็ถือว่าเมียเลี้ยงวาเลนไทน์แล้วกัน หึหึ
ผมกดโทรศัพท์หาไอ้พายอีกครั้งเมื่อตัวเองเข้ามายืนอยู่ที่ล็อบบี้!... คราวนี้สัญญาณสายว่างตามปกติ... รอสายอยู่นานจนเกือบตัด ในที่สุดมันก็รับสาย!
“ว่าไงจ๊ะที่รัก... ถึงไหนแล้ว?” หืม???? ถึงไหนแล้วนี่คือหมายถึงว่า กลับบ้านถึงไหนแล้วหรือว่าอะไร? หรือมันจะรู้ว่าผมตามมันมาที่นี่!!! แต่มันจะรู้ได้ยังไงวะ?
“ลงมารับหน่อย... อยู่ที่ล็อบบี้แล้ว” ประโยคนี้มันต้องเซอร์ไพร์ซ ตกใจตาโตแน่ๆ
“ในที่สุดก็มาถึงซะทีนะ แต่ก็มาเร็วกว่าที่คิดไว้ แถมรอดมาจนถึงโรงแรมได้ เก่งเหมือนกันแฮะผัวกู” เฮ้ย!!!!!!!!!!! เหี้ย!!!!!!! กลายเป็นผมซะเองที่ตกใจ เซอร์ไพร์ซตาแหกแทนมัน
“เฮ้ย!!! มึงรู้ได้ยังไงว่ากูจะมา” เล่นของหรือเลี้ยงกุมารทองวะเมียกู
“ก็กูวางแผนล่อมึงมา!!... เอ้า ขึ้นมาได้แล้วชั้นXXX ห้องXXX กูโทรบอกที่ฟร้อนท์แล้ว...” หะ!!! วางแผนล่อผมมา คืออะไร ยังไงนะ ผมคิดตามไม่ทันจริง สรุปมันไม่ได้โกรธอะไรผมใช่ไหมที่หนีมานี่ เริ่มงงแล้วกู!
“อย่าเพิ่งงงรีบๆ ขึ้นมาสิ มีอะไรค่อยมาถาม เดี๋ยวจะบอก” ไอ้พายคงเห็นผมเงียบไปพักใหญ่ และคงรู้ว่าผัวมันกำลังมึนและมีคำถามมากมายในหัว เลยเร่งให้รีบขึ้นไปเจอกัน
“เออๆ รอแป๊บนึงนะ” ผมมองซ้ายมองขวา มองหาลิฟต์ เผอิญเจอพนักงานโรงแรมคนหนึ่งที่คงเห็นแล้วว่าผมดูต้องการความช่วยเหลือ เลยผายมือไปทางด้านที่มีลิฟต์อยู่... ขอบคุณมากที่เดาถูกว่ากูต้องการอะไร และไม่เดินเข้ามาถาม ไม่งั้นก็ไม่รู้จะสนทนากันยังไงเหมือนกัน ภาษาอังกฤษระดับเด็กประถมของผมเนี่ย สมัยเรียนก็รอดมาได้เพราะไอ้แจ็ค พอมามีเมียก็อาศัยเมียตลอด...
ผมขึ้นไปถึงชั้นที่ไอ้พายอยู่ เดินไปตามหาห้องที่มันบอกเอาไว้ ไม่นานก็เจอ... ผมเคาะห้องอยู่สองสามที ยืนรอไม่ถึงครึ่งนาที ไอ้พายก็เดินมาเปิดประตู!!!
“นึกว่ารูมเซอร์วิส” นี่คือคำทักทายแรกของวันวาเลนไทน์ หวานฉิบหายจริงๆ
“หนีมาทำไมเนี่ย” ผมเดินตามไอ้พายเข้าไปในห้องก่อนจะวางกระเป๋าลงบนเตียงขนาดคิงไซส์ ห้องนี้เป็นห้อง Delux Suite กว้าง ใหญ่ วิวสวย และแพงหูฉี่... สำรวจห้องแบบคร่าวๆ เสร็จก็หันมาสำรวจเมียตัวเอง ตอนนี้ผมกับมันยืนประจันหน้ากันอยู่กลางห้อง ไอ้พายใส่แค่เสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวเนื้อหนาของทางโรงแรม มองเห็นแผงอกขาวนวลรำไร และขาอ่อนขาวๆ ที่โผล่วับๆ แวมๆ ออกมาทางสาบเสื้อ... ไม่ใช่ครั้งแรกที่เห็นเมียตัวเองแต่งตัวแบบนี้ ไอ้ที่เปลื่อยหมดตัวก็เห็นกันเกือบทุกวัน แต่ทำไมก็ไม่รู้ ตอนนี้ผมรู้สึกว่าคนตรงหน้า เซ็กซี่เป็นบ้า!!!
“ถ้าไม่หนีมานี่ ปีนี้กูจะได้ฉลองวาเลนไทน์กับผัวตัวเองแบบส่วนตัวไหม?” ไอ้พายลอยหน้าลอยตาตอบตามสไตล์มัน ปากเชิดรั้นขยับขึ้นลงเปร่งเสียงใสกวนประสาท
“เรื่องนี้เอง! ก็บอกกูตรงๆ ก็ได้นี่นา ยังไงกูก็เลือกมึงอยู่แล้ว มึงสำคัญที่สุดมึงก็รู้” โถ่ เรื่องแค่นี้เอง จริงๆ แล้วผมก็อยากพามันมาเที่ยวฉลองวาเลนไทน์กันที่อื่นนอกจากร้านอาหารเหมือนกัน แต่เห็นปีที่แล้วมันก็ไม่เคยบ่นว่าอะไร แถมยังเคยบอกผมว่า ช่วงเทศกาลเป็นช่วงกอบโกยเงิน ฉะนั้นเลือกงานไปก่อนก็ได้ เดี๋ยวค่อยมาฉลองกันทีหลัง ปีนี้ผมก็เลยไม่ได้คิดอะไร รับงานมาตามปกติ
“รู้ไง ว่าบอกไปมึงก็ต้องยอมทิ้งงานมาเพื่อกูอยู่แล้ว กูไม่อยากให้มึงเสียงาน แต่กูเองก็อยากฉลองกับมึงในสถานที่ที่พิเศษ ในโอกาสที่พิเศษบ้าง... กูเลยคิดแผนหนีมึงมาที่นี่โดยให้มึงรู้ในวันนี้เลย มึงจะได้แคนเซิ้ลงานไม่ทัน แต่ก็ยังทันที่จะบินตามมาหากู...” เจ้าแผนการจริงๆ เมียกู แต่นี่แหละไอ้พายของผม ไม่ใช่ไอ้พายที่ไม่แคร์โลก ไม่แคร์ใคร ตอนนี้กลายเป็นไอ้พายที่แคร์ และใส่ใจรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ อยู่เสมอ
“มาหาแล้วนะครับ!” ผมพูดด้วยประโยคที่เพราะที่สุดพร้อมส่งยิ้มกว้างให้มัน ก่อนที่จะดึงตัวไอ้คนเจ้าแผนการเข้ามาจูบ จูบแบบโหยหาเหมือนเราไม่ได้จูบกันมานาน ทั้งที่จูบสุดท้ายของเรายังไม่ทันครบยี่สิบสี่ชั่วโมงเลยด้วยซ้ำ…
“อืมมมม!!! พอก่อน... กูว่าได้ยินเสียงเหมือนรูมเซอร์วิส... กูสั่งเซ็ทอาหารสำหรับดินเนอร์พิเศษของเรา และคาดว่ามึงคงกินอาหารบนเครื่องมาไม่อิ่มแน่นอน” ไอ้พายผลักผมออกมา ก่อนจะบอกว่าเราจะมีดินเนอร์กัน แล้วมันก็เดินไปเปิดประตู ปรากฏว่าเป็นรูมเซอร์วิสจริงๆ หูเมียกูนี่ดียิ่งกว่าหูหมาซะอีก!
รูมเซอร์วิสเข็นรถอาหารเข้ามาในห้อง พร้อมจัดการจัดอาหารลงบนโต๊ะริมกระจกที่มองออกไปเห็นวิวของอ่าววิกตอเรียยามค่ำคืน... ไอ้พายเดินไปหยิบสตางค์ในกระเป๋ามาส่งให้รูมเซอร์วิสเมื่อเสร็จสิ้นภารกิจ... ตอนนี้เหลือเราอยู่สองต่อสองกันอีกครั้ง พร้อมกลิ่นอาหารหอมฉุยที่ลอยมาเตะจมูก ผมเห็นไอ้พายเดินไปนั่งก่อนที่มันจะหันมาถาม...
“จุดเทียนไหม”
“เอาสิ” ผมรอให้ไอ้พายจุดเทียนสวยกลางโต๊ะเสร็จ จึงเดินไปหรี่ไฟดิมในห้องให้มืดขึ้น ปล่อยให้แสงเทียนได้ทำหน้าที่เป็นพระเอก ฉาดฉายแสดงอย่างโรแมนติก...
“วาเลนไทน์มันก็ควรจะเป็นไวน์ แต่กูรู้ว่ามึงคงอยากดื่มเบียร์มากกว่า เลยสั่งมาให้ ไม่รู้ว่ายี่ห้อนี้ถูกใจไหม เห็นทางร้านในโรงแรมเขาแนะนำว่าเป็นเบียร์สัญชาติเบลเยี่ยม รสเข้ม ดีกรีแรง เลยคิดว่ามึงน่าจะชอบมากกว่าเบียร์นุ่มๆ อ่อนๆ” รู้ใจไม่มีใครเกินจริงๆ ผมนั่งลงตรงข้ามไอ้พาย ไอ้พายหยิบขวดเบียร์มารินแล้วส่งให้ผม ก่อนจะหันไปรินไวน์แดงของตัวเอง ผมจิบเบียร์ขึ้นดื่ม ก่อนจะยกนิ้วโป้งให้มันเป็นสัญญาณบอกว่าเบียร์รสชาติเยี่ยมถูกคอ...
เราค่อยๆ ลงมือทานอาหารมื้อพิเศษของเรากันอย่างไม่รีบร้อน แม้ตอนนี้จะเป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้วก็ตาม... อาหารมันจะอร่อยที่สุดก็ต่อเมื่อเราได้ทานกับคนที่เรารัก... ไอ้พายยิ้มหวาน ร่าเริง พูดคุยอย่างสนุกสนาน เสียงใสๆ เล่าอย่างเจื้อยแจ้วว่าวันนี้ไปทำอะไรมาบ้าง ผมฟังมันสลับกับแซวมันไปตามปกติ มันก็ด่ามาบ้าง หัวเราะกลับมาบ้าง ไปๆ มาๆ อาหารตรงหน้าหมดไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ไม่เว้นแม้แต่เค้กช็อคโกแลตมูสก้อนโตที่ถึงแม้ไอ้พายจะบอกว่าแบ่งกัน แต่สุดท้ายผมกลับกินไปแค่คำเดียว นอกนั้นไอ้พายจัดการเรียบ
(อ่านต่อด้านล่าง)
-
“อาบน้ำกันไหม” หลังจากจัดการช็อคโกแลตมูสเสร็จ ไอ้พายก็เอ่ยปากชวนผมอาบน้ำ
“มึงยังไม่ได้อาบเหรอ เห็นใส่ชุดคลุม”
“ยัง... กูไปสปามา เสร็จแล้วก็ขึ้นมาเปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะมันเหนอะน้ำมัน แล้วก็กะว่าจะรออาบน้ำพร้อมมึงนี่แหละ”
“อืม... งั้นก็ไปอาบน้ำกัน”
“มึงเข้าไปก่อน เดี๋ยวกูรอรูมเซอร์วิสมาเก็บโต๊ะ” ผมพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
ในห้องน้ำค่อนข้างกว้าง มีอ้างล้างหน้าคู่ พร้อมกระจกบานใหญ่ ถัดไปเป็นห้องกระจกที่มีฝักบัวแบบเรน ชาวเวอร์ และไฮไลท์ของห้องน้ำห้องนี้อยู่ที่อ่างอาบน้ำขนาดกลางที่อยู่ติดริมกระจกใส มองออกไปเห็นวิวของอ่าววิกตอเรีย แช่น้ำไปมองวิวไปสบายทั้งกายสบายทั้งตา... ในอ่างอาบน้ำตอนนี้มีน้ำอยู่เต็มพร้อมฟองสบู่กลิ่นหอมผ่อนคลาย ไอ้พายคงเข้ามาเปิดทิ้งไว้ก่อนผมจะมา
เอาจริงๆ เลยนะ แค่เห็นบรรยากาศในห้องน้ำ ผมก็จินตนาการไปแล้วว่า การฉลองวาเลนไทน์ยกแรกของเรา มันต้องเริ่มต้นขึ้นที่นี่แน่นอน ไม่ในอ่างอาบน้ำ ก็ใต้ฝักบัวฉ่ำ หรือไม่ก็ทั้งสองแห่ง...
ผมยืนอยู่หน้าอ่างล้างหน้า มองตัวเองในกระจกก็เห็นความล้าบนใบหน้า วันนี้ผมเหนื่องมาทั้งวัน ตั้งแต่เช้าตื่นมาก็ต้องหาเมียตัวเองที่หายไป ตกบ่ายก็ต้องทำงาน ตกเย็นก็ต้องขึ้นเครื่องมาฮ่องกง จนลืมไปเลยว่าเมื่อเช้าผมลืมโกนหนวดหน้าถึงทั้งล้าทั้งโทรมขนาดนี้.... กำลังจะเดินออกไปหยิบที่โกนหนวดในกระเป๋า ก็นึกขึ้นได้ว่าไม่ได้หยิบมา พวกสบู่ยาสีฟันแปรงสีฟัน เชฟ และอาฟเตอร์เชฟ ทุกสิ่งอย่างอยู่ที่คอนโดหมด... ขี้ลืมจริงๆ เลยกู จริงๆ อาจเป็นเพราะผมเสียนิสัยจากการที่ไอ้พายมักเป็นคนเตรียมของทุกอย่างให้เสมอ เวลาเราจะไปข้างอ้างแรมที่อื่นกัน คราวนี้ไม่มีเมียเตรียมให้ เลยลืมแม่งซะเกือบทุกอย่าง ดีนะที่เสื้อผ้าและกางเกงในยังเอามา
ผมเลยต้องหยิบของไอ้พายออกมาใช้แทน จริงๆ ของทางโรงแรมก็มี แต่อยากใช้ของเมียใครจะทำไม ไม่ต้องสงสัยว่าไอ้พายโกนหนวดด้วยเหรอ? ไอ้พายก็ผู้ชายนะครับ มันมีหนวด และมันก็ต้องโกนเหมือนกัน...
ผมยืนโกนหนวดและแปรงฟันจนเสร็จ ไอ้พายก็เดินเข้ามาในห้องน้ำ มันเดินเข้ามายืนข้างๆ ผม เราส่งยิ้มให้กันผ่านกระจก แล้วไอ้พายก็หยิบแปรงสีฟันขึ้นมาจัดการกับตัวเองบ้าง ผมยังยืนอยู่ที่เดิม ยืนมองมันแปรงฟัน มันก็มองผมบ้างมองฟันตัวเองบ้าง จนมันแปรงฟันบ้วนปากเสร็จ เราสองคนก็ยังคงยืนอยู่ข้างๆ กัน ส่งยิ้มให้กันผ่านกระจก ไม่มีคำพูดอะไร มีแต่ความเงียบ และกลิ่นหอมอ่อนๆ จากตัวไอ้พาย... ผมเริ่มขยับตัว เดินไปยืนซ้อนหลังมัน ก่อนจะก้มลงไปจูบซอกคอขาว
ผมค่อยๆ เอื้อมมือไปปลดสายรัดชุดคลุมของไอ้พายออก ไล้มือผ่านหน้าท้องแบนราบที่เรียบลื่นขึ้นมาจนถึงยอดอกเล็กที่กำลังชูชันแข็งขืนเป็นตุ่มไตเตรียมสู้กับนิ้วมือของผมที่กำลังปัดป่าย และบี้คลึง... ปากที่ยังคงซุกไซ้ซอกคอก็ทำหน้าที่ต่อไปอย่างไม่ลดละ สองสายตาก็ยังคงประสานกันผ่านกระจก สายตาไอ้พายวาวแววอ้อนวอนและเคลิบเคลิ้ม สายตาของผมก็ส่งแววปรารถนาออกไปอย่างไม่ปิดบัง
ผมหยอกเอินกับยอดออกไอ้พายหนักหน่วงขึ้น จนไอ้พายต้องพิงผมไว้ทั้งตัว มันแหงนหน้าขึ้นพร้อมปากที่เผยอและเสียงครางแผ่วเบา ความซ่านที่กำลังก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งทำให้ไอ้พายของผมเซ็กซี่เป็นบ้า!!!
ผมละมือจากยอดอกของไอ้พายมาปลดเสื้อคลุมออกจากตัวมัน ภายใต้ชุดคลุมสีขาวมีเพียงร่างบางเนื้อเนียนที่ไร้ซึ่งอาภรณ์ใดๆ แค่นี้ก็ทำให้ผมยิ่งคลั่งเข้าไปใหญ่… ผมเคลื่อนปากจากซอกคอขาวมายังต้นคอด้านหลังแล้วค่อยๆ ลากลิ้นลงไปตามแนวสันกระดูก ยาวเรื่องลงมาจนถึงซอกลับที่คุ้นเคย สองมือประคองฟ่อนเฟ้นเนื้อแน่นที่สะโพกและก้น ก่อนจะแหวกร่องหลืบให้ลิ้นร้อนได้เข้าไปชอนไช… ไอ้พายครางหนักและดังขึ้นเมื่อลิ้นผมลากเลียและแหย่ลึกเข้าไป แต่… มันยังไม่ถึงจุดที่จะทำให้เจ้าตัวแดดิ้นมากกว่านี้ ผมเลยจัดการยกขาขวาของไอ้พายขึ้นเพื่อเปิดเผยช่องทางให้กว้างและชัดเจนพอให้ลิ้นของผมได้เข้าไปสำรวจลึกมากกว่านี้...
“อ๊ะ... ริว ริว!” ไอ้พายครางดังขึ้นอย่างสมใจ เมื่อผมแหย่ลิ้นแทงลึกเข้าไป พร้อมบดขยี้ลากไถไปมา จนไอ้พายต้องจิกมือกับขอบอ้างล้างหน้าไว้แน่น... เมื่อช่องทางฉ่ำชื้นได้ที่ ผมก็จัดการเปลี่ยนอุปกรณ์สำรวจเป็นนิ้วหยาบของผม... เริ่มจากหนึ่งค่อยๆ แทรกเข้าไปควานหาจุดที่จะทำให้เมียผมได้สุขสม เมื่อได้ยินเสียงหวีดด้วยความเสียวสุดผมก็เพิ่มอีกนิ้วเข้าไปช่วยกันทำหน้าที่ทรมาน ผมว่ามันช่างเป็นความทรมานที่แสนหอมหวาน และไอ้พายก็ชอบที่จะผมทรมานมันแบบนี้เสมอ
“อืออออ ริวววว ริวววว ริวจ๋า ริว!! เข้ามาเถอะ” ปกติผมจะไม่รอช้าและตามใจมันเสมอ แต่ไม่ใช่วันนี้ ผมอยากทรมานมันอีก ซึ่งนั่นก็หมายถึงว่าผมก็ต้องทรมานตัวเองเช่นกัน แต่ผมอยากให้การปรนเปรอในครั้งนี้มันยาวนาน แนบแน่น และเต็มที่ จนกว่าทุกอย่างจะพร่างพรายออกมา
“อย่าเพิ่งสิที่รัก... ไปที่อ่างกันนะ” ไอ้พายส่งเสียงอื้ออ้าอย่างขัดใจที่ผมปล่อยขามันลง และดึงนิ้วออกจากช่องทางของมัน ผมยืดตัวขึ้นยืนซ้อนมันอีกครั้ง และกำลังจะจับจูงมันไปที่อ่าง... แต่ก็ไม่ทันไอ้พาย มันหันมาเขย่งตัวและโน้มคอผมเข้ามาจูบอย่างหนักหน่วงและโหยหา จูบหวานๆ ที่เผ็ดร้อนขึ้นเรื่องๆ เสียงจ๊วบจ๊าบสลับเสียงหอบเล็กๆ ดังก้อง ลิ้นนุ่มๆ ของไอ้พายเข้ามาทักทายและหยอกเย้าลิ้นอุ่นของผมอย่างยั่วยวน... มือไอ้พายก็ทำหน้าที่แกะกระดุมเสื้อเชิ้ตของผมออกอย่างรวดเร็ว เมื่อเสื้อเชิ้ตหลุดออกจากตัว ไอ้พายก็ลากมือไปตามแผงอกของผม เรื่อยลงมาตามหน้าท้องลูบวนเบาๆ ที่แอ่งสะดือ ก่อนจะจัดการกับกางเกงยีนส์ของผมให้พ้นทาง
“อืมมมม พาย” คราวนี้ถึงตาที่ผมจะทรมานบ้างแล้ว... ไอ้พายลูบไล้มือบนแก่นกลางลำตัวผมที่แข็งขึงตั้งแต่สำรวจช่องทางไอ้พายแล้ว มือนิ่มๆ ของมันให้ความรู้สึกดีเสมอเวลาสัมผัสผม มันค่อยๆ ลูบและลากมืออย่างช้าๆ ก่อนที่มือเล็กจะสอดหายเข้าไปด้านใน เพื่อสัมผัสกับเนื้อแท้ของจริง....
“อ้าาาาาาาาา” ผมครางยาวอย่างเสียวซ่าน เมื่อไอ้ตัวดีทรุดตัวลงคุกเข่ากับพื้น แล้วดึงชั้นในผมลงเพื่อที่จะได้ครอบครองแก่นกลางได้อย่างเต็มที่... มันจัดการครอบปากลงไปแล้วดูดเลียอย่างมีความสุข แถมมีการช้อนสายตาขึ้นมามองผมอย่างยั่วๆ แหม... มันน่าจับซัดซะตรงนี้เลยจริงๆ แต่เดี๋ยวก่อน ปล่อยให้มันได้ทำหน้าที่ที่คุ้นเคยอย่างเต็มที่ซะก่อน ถือเป็นการฝึกความอดทนทั้งสองฝ่าย
ไอ้พายครอบงำ ดูดดึง และไล้เลียวน ตั้งแต่ส่วนปลายยันโคน ปากบางสีชมพูสดขยับเข้าออกเร็วขึ้น... จนในที่สุดความอดทนผมก็ถึงขีดจำกัด ผมก้มลงดันตัวไอ้พายออกจากแก่นกลางของผม ไอ้พายเงยหน้าขึ้นมองอย่างสงสัย แต่ไม่ทันที่จะให้มันเอ่ยปากถามอะไร ผมก็จัดการช้อนตัวมันอุ้มขึ้นแนบอก และเดินไปที่อ่างอาบน้ำอย่างรวดเร็ว... น้ำในอ่างยังคงอุ่นกำลังดี ผมค่อยๆ วางไอ้พายลงในอ่างก่อน แล้วตัวเองก็ค่อยๆ ก้าวลงไปนั่งซ้อนมันอีกที เราสองคนหันหน้าออกไปยังวิวแสงไฟยามค่ำคืนของฮ่องกง...
ผมรั้งหน้าไอ้พายให้หันมาจูบกันอีกครั้ง มืออีกข้างก็จัดการกับไอ้พายน้อยที่แข็งไม่แพ้กับของผม ไอ้พายเองก็ไม่ยอมแพ้ มันถูไถช่องทางตัวเองกับแก่นกายของผม ยิ่งมันขยับบิดไปมา ยิ่งยั่วยุให้มังกรด้านล่างมีกำลังที่แข็งแรง ผมก็ยิ่งเร่งมือชักรูดของไอ้พายเร็วขึ้น เราสองคนต่างสงเสียงครางสลับกันไปมา แต่ก่อนที่ทุกอย่างจะผ่านพ้นไปซะก่อน ไอ้พายก็ค่อยๆ ลุกขึ้นหันหน้ามาทางผม แล้วมันก็ค่อยๆ จับมังกรผงาดจ่อเข้าที่ช่องทางของมัน แล้วไอ้พายก็ค่อยๆ ทิ้งตัวลงมาครอบครองความใหญ่โตจนหมดสิ้น...
“อืมมมมมมมมมม” ผมครางยาวอย่างอดไม่อยู่ ไอ้พายเองก็เช่นกัน มันก้มลงมาจูบผมอีกครั้ง ก่อนที่มันจะเริ่มขยับตัวขึ้นลง ไอ้พายก็ยังคงเป็นไอ้พาย หากมันต้องการจะคุมเกม ก็ต้องปล่อยให้มันได้ทำอย่างเต็มที่ และมันก็ไม่เคยทำให้ผมผิดหวังเลยแม้แต่น้อย...
ไอ้พายควบผมเร็วขึ้น แรงขึ้น ผมเองก็เด้งตัวสวนสอดรับประสานกับจังหวะของมัน ไอ้พายสะบัดหัวไปมาอย่างเสียวซ่าน ปากก็ครางเรียกชื่อผมไม่หยุดหย่อน ผมเองก็ไม่ต่างจากมันเช่นกัน...
“ริว... อ๊ะ... ริวววววว ริว”
“อ้าาาาาาา พาย....”
ผมอยากให้มันได้เห็นวิวของอ่าวยามค่ำคืนไปด้วย เลยจัดการ ยกตัวมันขึ้นและจับมันหันหน้าออกไปทางด้านกระจก แล้วก็ค่อยๆ จับมันกดลงมาครอบความแข็งขืนอีกครั้ง... เมื่อได้ที่แล้วไอ้พายก็จัดการขยับขย่มตัวต่อ ผมเองก็เอื้อมมือไปปรนเปรอมันเช่นกัน...
แล้วทุกอย่างก็ถึงที่หมาย ความระยับของแสงไฟด้านนอก ไม่อาจเทียบกับความระยิบของสิ่งที่แตกซ่านออกมาของสองเรา มันงดงาม เต็มอิ่ม และมีความสุข... ไอ้พายค่อยๆ ถอนตัวออก แล้วทิ้งตัวลงนอนพิงมาที่อกผม ผมกอดมันเอาไว้อย่างแนบแน่น ปากก็พร่ำบอกรักกันอย่างไม่หยุดหย่อน...
“กูรักมึงนะพายสุขสันต์วันวาเลนไทน์นะ”
“กูก็รักมึงเหมือนกันนะ รักที่สุดในโลกเลย... แฮปปี้วาเลนไทน์” ไอ้พายหันมาจุ๊บผมอย่างอ้อนๆ อีกครั้ง
“ขอโทษนะปีนี้ไม่มีของขวัญให้มึงเลย” ผมไม่รู้จะซื้ออะไรให้มันดี แต่ก็กะว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยพามันออกไปชอปปิ้งแทน
“ไม่มีที่ไหน แค่มึงบินตามกูมาถึงที่นี่ มาใช้เวลาอยู่ด้วยกันในช่วงวันที่พิเศษแบบนี้ก็เป็นของขวัญที่ดีที่สุดแล้วล่ะ...” น่ารักจริงๆ เมียใครวะเนี่ย
“ขอโทษมึงด้วยนะที่กูต้องไปทำงาน แทนที่จะพามึงไปเที่ยวไกลๆ”
“ขอโทษอีกและ... พอแล้ว มึงไม่ได้ผิดอะไรเลย จริงๆ กูก็เอาแต่ใจไปด้วยซ้ำที่ทำแบบนี้ แต่ก็พยายามทำให้มึงไม่เสียงานมากที่สุดแล้ว... ขอโทษมึงเหมือนกันนะที่ต้องทำให้เหนื่อยขนาดนี้”
“กูยอมรับว่าเหนื่อย แต่ต่อให้กูเหนื่อยกว่านี้แล้วมึงยิ้มได้ตลอดไป กูก็ทนได้... เมื่อเช้ากูแทบบ้า ตื่นมาเมียหาย”
“กูนึกหน้ามึงออกเลยแหละ ฮ่าๆๆๆ” ในที่สุด เสียงหัวเราะนี้ก็ยังคงอยู่กับผม... ผมโยกหัวมันอย่างมันเขี้ยว มันก็อ้อนเอาหัวมาซุกๆ ที่อกผม
“อยากได้อะไรเป็นพิเศษไหม” ผมถาม
“ก็บอกแล้วว่าได้มึงมานี่ก็พิเศษแล้วไง” น่ารักมาก
“พรุ่งนี้กะว่าจะพาไปชอปปิ้งซะหน่อย งั้นก็คงไม่ต้องแล้วสินะ เห็นวันนี้ก็ชอปมาเยอะแล้วนี่”
“อะไร? ของขวัญพิเศษ กับชอปปิ้งมันคนละเรื่องกันเว้ย... พูดแล้วห้ามคืนคำ พรุ่งนี้ไปตะลุยชอปกันให้ทั่วเกาะฮ่องกงเลย เย้!!!”
“กูพูดตอนไหนวะ กูแค่บอกว่ากะว่า กะว่าไม่ได้หมายความว่าจะต้องไปนี่หว่า... โอ๊ย!!! ไอ้ห่าพายทุบมาได้” มันหันมาทุบไหล่ผม ดีนะที่ไม่แรงมาก
“ไม่รู้แหละ กูถือว่ามึงพูดแล้ว... อะไรกันเพิ่งจะพ้นวันแห่งความรักมาชั่วโมงกว่าๆ จะขัดใจเมียแล้วเหรอ!!!” เรื่องข่มขู่ ข่มเหงผัวขอให้บอกเถอะครับ คุณพายเธอถนัดที่สุด!
“จ้าๆๆๆ ชอปก็ชอป กูเคยขัดมึงได้เหรอไง...”
“ดีมาก... รักมึงที่สุดเลย” แหม!!!
“จ้า!!!! รักมึงเหมือนกัน”
+++++++++++++++++++++++
+ Talk ตอนนี้ขอยกประโยคที่ลงในเฟสมาลงในนี้นะคะ...
คือ… เมอร์ซี่ดีใจนะคะที่ยังมีหลายๆ คนรออ่านนิยายของเมอร์ซี่กันอยู่ แต่ ตั้งแต่ที่เมอร์ซี่มีบล็อค เมอร์ซี่รู้สึกว่ามีแต่คนอ่าน ไม่มีคนคอมเม้นท์เลย ยอดวิวมีตลอด คนที่ตามมาจากเด็กดีเข้ามาขอพาสเวิร์ดมีทุกวัน คนเข้าไปอ่านในบล็อคก็มียอดวิว แต่ไม่มีคนเม้นท์เลย... คือเมอร์ซี่ไม่ได้จะมาเอานิยายเป็นตัวประกัน เพราะถ้าเป็นคนอ่านเมอร์ซี่จริงๆ จะรู้ว่าเราไม่เคยเรียกยอดเม้นท์จากการเอานิยายมาเป็นข้ออ้าง และไม่ค่อยพูดถึงเรื่องเม้นท์เลยด้วยซ้ำ...
แต่… อยากให้เข้าใจและเห็นใจกันสักนิดนะคะ วรรณกรรมออนไลน์มันจะอยู่ได้ก็เพราะมีคนอ่านและมีฟีดแบคถูกไหมคะ? บางคนอาจบอกว่า ก็ถ้าอยากจะเขียนก็เขียนไปสิ ไม่ต้องสนใจว่าจะมีคนอ่านหรือไม่อ่าน... สนสิคะ คนอ่านก็คือกำลังใจนะคะ ถ้าคนเขียนได้รับรู้ว่ามีคนมาเม้นท์มาพูดคุยถึงนิยายตัวเองบ้าง ไม่ต้องเป็นเม้นท์ชื่นชมก็ได้ค่ะ เป็นเม้นท์ให้ปรับปรุงก็ได้ นั่นก็ยิ่งดีเลย เพราะคนเขียนเองจะได้รับรู้ คือมีหลายคนที่เลิกอ่านนิยายเมอร์ซี่ไปแล้ว เมอร์ซี่ก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะนิยายเมอร์ซี่เองมาต่อช้าเหลือเกิน จะรอไปอ่านตอนจบเลยก็ไม่ว่ากัน แต่ถ้าไปอ่านแล้วอย่างน้อยก็คอมเม้นท์กันด้วยเถอะค่ะ ชอบหรือไม่ชอบตอนนี้อะไรยังไงก็เม้นท์บอกกัน เมอร์ซี่เคยเจอในทวิตเตอร์ที่มาทวิตด่านิยายของเมอร์ซี่ ซึ่ง! ถ้าไม่ชอบไม่ถูกใจตอนไหนก็คอมเม้นท์กันแบบสุภาพชนสิคะ ไม่ใช้ไปด่าลับหลังในทวิต อย่าลืมว่าอะไรที่มันออนไลน์มันก็ไม่เป็นความลับนะคะ!!!
ตั้งแต่เมอร์ซี่ป่วยมานี่ เวลาลงนิยายเมอร์ซี่ยิ่งอยากอ่านคอมเม้นท์ เพราะเมอร์ซี่ไม่รู้ว่าเมอร์ซี่จะได้อ่านคอมเม้นท์คุณไปได้อีกนานแค่ไหน ปุ๊บปั๊บเกิดอะไรขึ้นมาเราก็ไม่มีวันรู้ได้ ทุกคอมเม้นท์เหมือนเป็นกำลังใจและแรงผลักดันให้เมอร์ซี่ยังฮึดเขียนนิยายต่อจนจบ ซึ่งจริงๆ แล้วถ้าเมอร์ซี่มาบอกว่า เมอร์ซี่เป็นมะเร็ง แล้วจะขอเลิกเขียนนิยายแล้ว เมอร์ซี่จะทำแบบนั้นก็ได้ แต่เมอร์ซี่อยากจะต่อนิยายของเมอร์ซี่ให้จบ เมอร์ซี่รู้ว่ามันคนที่ยังรออ่านอยู่ คนที่เม้นท์กันสม่ำเสมอ ก็ของคุณมากเลยจริงๆ ค่ะ ตอนอยู่รพ. เมอร์ซี่เปิดอ่านคอมเม้นท์ของทุกคนตั้งแต่ตอนแรกจนตอนล่าสุด และอ่านทุกๆ เรื่องเลย ยิ่งอ่านยิ่งอยากเขียนต่อ มันเป็นแรงฮึดจริงๆ นะคะ....
ถือว่าเป็นการขอร้องแล้วกันนะคะ แต่คุณจะทำหรือไม่ทำเมอร์ซี่ก็ไม่มีสิทธิ์ไปบังคับอะไร เพราะยังไงซะเมอร์ซี่ก็จะลงนิยายจนจบ ถ้ายังไหวและยังอยู่นะคะ... ขอบคุณคนอ่านทุกๆ คนไว้ ณ ที่นี้ค่ะ
ปล. เมอร์ซี่จะลงตอนพิเศษริวพายตอนนี้เป็นตอนสุดท้ายแล้วนะคะ แล้วกะว่าอีกไม่น่าจะเกิน 3-4 ตอน เรื่องนี้จะจบแล้วค่ะ แล้วตอนพิเศษคงจะเป็นในเล่มเลย ไม่ได้จะหน้าเงินจะเอาแต่ขายหนังสืออย่างเดียวนะคะ แต่ตอนพิเศษในหนังสือจะไม่ลงในเนทแน่นอนค่ะ (นอกจากจะมีคนซื้อไปแล้วสแกนแจกซึ่งคิดว่าทำแบบนี้มันถูกต้องแล้วเหรอคะ) เมอร์ซี่ถือว่าคนที่ซื้อความแลกมาด้วยเงินเพราะเขาอยากอ่านจริงๆ แล้วการที่เอามาลงในเนท จะมีใครแลกด้วยอะไรคะ? เพราะเม้นท์ก็ไม่เม้นท์กันอยู่ดี!
ปล. 2 คำผิดเดี๋ยวกลับมาแก้นะคะขอไปพักก่อน :katai5:
-
^
^
^
จิ้มๆๆ แล้ววาเลนไทน์เวอร์ชั่นแจ๊ค-ฟี่ล่ะ คิดถึงคู่นี้อ่ะ :ling1:
-
จิ้มมมมมมม เป็นกำลังใจขั้นต้นก่อนเน่ออออ
-
อิริววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว เมื่อไหร่แกก็ไม่เคยทันเมียซักทีนะแก...
ส่วนน้องพายของป้าน่ารัก แสนดีและฉลาดที่สวดดดดดดดจ้า 555555
ขอบคุณเมอร์ชี่นะคะที่พาอิริวกับน้องพายมาเยี่ยมป้าๆแก้คิดถึง
รักนะจุ๊บๆ
-
รอริว-พายเสมอ แจ็ค-ฟี่ ด้วย :o8:
-
วาเลนไทน์ยังหวานเหมือนเดิม
จอมวางแผนเหมือนกันนะพาย
ทำเอาริวตกใจนึกว่าเมียหาย
-
คิดถึงริวพายม้ากมาก พอคุณแม่เมอร์ซี่พามาโชว์ตัวทีนึง
เล่นเอาคนอ่านแทบจมกองเลือดกันเลยทีเดียว
:hao6: :pighaun:
อีกไม่กี่ตอนเด็กๆจะร่ำลาคนอ่านแล้ว
เราก็เตรียมเก็บเงินค่าสินสอดไปขอน้องริวดีกว่า
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:hao7: :hao7:
-
HVD ย้อนหลังให้คู่นี้และเมอร์ซี่ด้วยนะคะ
ยังหวานนนนกันเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน :mew1:
-
:3123: :3123: :3123:
เป็นกำลังใจให้พี่ค่ะ เค้าเม้นท์ตลอดนะ
แผนล่อผัวออกนอกประเทศสุดยอด
-
:sad4: ก่อนวาเลนไทน์ โดนแฟนบอกเลิก มาอ่านเจอ อิจฉาไอ้เด็กสองคนนี้จริง ๆ :o12:
-
:L2: ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่า :L2:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก น่ารักจริงๆ สองคนนี้ อ๊ากกกกกกกกกกกก สู้ๆนะค่ะ พี่เมอร์ซี่ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ตัวเองอย่าไปคิดมากเลย เก็บแต่กำลังใจเป็นพลังดีกว่า อยากบอกให้รู้ไว้ว่า รักและเป็นกำลังใจให้เสมอ ติดตามข่าวคราวทางเพจบอกเลยว่าไม่ได้คิดว่าจะทวงนิยายหรือนิยายจะมาตอนไหน แต่ติดตามอัพเดทเมอร์ซี่มากกว่า ยังไงก็สู้ๆๆ นะ :กอด1:
แล้วคนที่อ่าน สละเวลาซักสองสามนาทีมาเม้นท์ มาอะไรก็ได้ ให้คนเขียนเค้าได้รับรู้ว่าเฮ้ เป็นไงมั่ง แค่คุณพิมพ์คำว่า "ชอบ" คำเดียวก็เป็นพลังให้คนเขียนไม่รู้เท่าไหร่แล้ว
ตอนนี้ฟินนนนนนนนนน สุดๆๆ อ่านคู่นี้แล้วก็อื่มอกอิ่มใจ คือเค้าสองคนคือคู่ชีวิตกันแล้ว
-
เพื่อให้กำลังใจซึ่งกันและกันเนอะ.....
ไม่มีคนแต่งก็ไม่มีนิยายให้อ่าน..
ไม่มีคนเม้นคนแต่งก็หมดกำลังใจจริง ๆ นั่นแหละ....
รอต่อไป..แต่คิดถึงน้องเลิฟเหมือนกันนะ..ไปอ่านอีกรอบกันละกัน... :mew1: :mew1:
-
ผัวเมียคู่นี้ช่างรู้ใจกันจริง ๆ หวานสมใจเขาล่ะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนสู้กับอาการป่วยนะคะ :L2:
-
คู่นี้ขาดกันไม่ได้จริงๆ ชอบบทรักเหนืออ่าววิคตอเรียจังเลย :-[
รักริวพายและคุณเมอร์ซี่นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
:pig4:
บวกเป็ด
-
อิน้องแจ๊คนี่พูดมากตลอดดดด
แต่พายนี่เจ้าแผนการจริงๆเลย
-
อยากอ่านวาเลนไทน์เวอร์ชั่นแจ็ก ฟี่บ้างอ่า
คู่นี้ก็น่ารักเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ เลย
ปล..อยากให้พี่ไนท์มาลงในนี้ตลอดๆ เลยได้เปล่าอ่ะ?
-
พายอ้อนๆแบบนี้ น่าร๊ากกกกกกกมากเลย :-[
ริวก็ยังติดเมียไม่เปลี่ยนแปลง o13
ใกล้จบแล้วหรอเนี๊ยะ :mew6:
เรื่องนี้ไม่พลาดหนังสือแน่ๆ
จะนับวันรอพายริวมาอยู่ในอ้อมกอดเลย :กอด1:
-
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษ .. น่ารักมาก ครอบครัวหรรษา
สงสารนายริว ...lol.. ชาติไหนจะตามน้องพายทัน
รักษาสุขภาพนะ Mercy ... เป็นกำลังใจให้เสมอ :L2: :กอด1:
-
คุณพี่ งุงิ งิงุ
ช้อนจะส่องตั้งแต่ลงละ แต่เล่นผ่านมือถือ และคล้ายว่าเครื่องจะรวน เซ็งเล็ก ๆ
ถึงห้องก็ซัดเลยเจ้าค่ะ น่ารักเหมือนเดิม สำหรับหนูพาย
ส่วนพ่อริวก็ โง่ เสมอต้น เสมอปลายเจ้าค่ะ ชอบมากกกกกกกก
อยากได้ยิก ๆ ๕๕๕
ชอบ คู่นี้ อ่านหลายรอบก็ อ่านอยู่นั่น ๕๕๕
ละก็ อร้ายยยยยยยยย ริวนับวันยิ่ง โง่เท่ห์ ๆ รักเมียไม่สนใจใคร ชอบมากตรงนี้แหละ เอิ๊ก ๆ
ขอบคุณเจ้าค่ะ สำหรับเรื่องนี้ เป็นแบที่ชอบและน้อยคนจะแต่งให้อ่าน หาอ่านลำบากหงะแนวนี้
อยากอ่านเรื่อย ๆ เลย แต่ก็อยากให้รวมเล่มด้วย แบบ สับสนในตัวเองเล็ก ๆ เอิ๊ก ๆ
แต่งให้อ่านเรื่อย ๆ ก็ดีค่ะ แต่รวมเล่มเลย ก็ดีอีกกกกกก ดีทุ๊กกกกก อย่างงงงงง อะไรก็ได้ ฮุ ๆ
-
คู่นี้น่ารักมาก อิจฉาจริงๆ
ส่วนน้องแจ๊คฮาเหมือนเดิม
-
ผัวเมียคู่นี่เขาน่ารักกันจริงๆ
คนเขียนสู้ๆนะค่ะ. รักษาสุขภาพด้วยค่ะ
-
คู่นี้น่ารักตลอด :m25: อยากอ่านวาเลนไทน์ แจ๊คฟี่ด้วยอ่ะ
-
อ่านกี่ครั้งก็น่ารัก
สนุกเหมือนเคยเลยค่า ไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลย
รอตอนต่อไปค่า
-
ต้องรู้จักรู้ใจกันดีมากเลยนะถึงจะวางแผนแบบนี้ได้
๕๕๕๕
:L1:
-
ริวเอ้ยริว แพ้เมียตลอดดดดด
-
แอบฮาริว ตื่นมาเมียหาย หึๆ
น่ารักดีคู่นี้
น้องแจ็คยังคงป่วนเหมือนเดิม
อยากอ่านวาเลนไทน์เวอร์ชั่นแจ็คฟี่บ้างค่ะ
อยากให้ฟี่ทำอะไรให้น้องแจ็คเธอหน้าตาตื่นแบบริวบ้าง 555
+1 + เป็ดเป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆนะคะคุณเมอร์ซี่
:pig4:
-
ขอให้มีความสุข รักกันนาน ๆ นะ
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ฟินมากกกกกกกกกกกกกกกกกก
น้องพายยังน่ารักน่ากินเหมือนเดิมเลย กรุบกริบ 5555
อุตส่าห์ทำเวอร์ไพรส์หนีอิริว
เเต่ต้ิิองยอมรับว่าอิริวแลาดขึ้นนะเนี่ยยยย
รู้ เห็น ตาม ถึงที่ แค่ฮ่องกงเองเน๊าะๆน้อง
น้องเเจ๊คยังคงสติลสาระ....ไม่มีเหมือนเดิม
ฟี่คงเอือมจนไม่รู้จะพูดยังไงเเล้วใช่มั้ยคะคุณแม่น้องพาย :mew5:
อ่านจบแล้วอิ่มคะ
หวานนนนนนนนนย้อนหลังวาเลนไทน์จริงๆ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะคุณแม่น้องพาย #กอดดดดดดดดดดดด
-
:-[ ดีดดิ้นอยู่คนเดียววว55
-
ริว-พาย น่ารักกันจริงๆเล๊ยยย
-
อิริวโดนเมียหลอกอีกแล้ว อยู่กันมาตั้งนานอิริวไม่เคยทันพายซะที แต่ทั้งรู้ว่าหลอกก็เต็มใจให้หลอกเนอะ
เป็นการฉลองวาเลนไทน์ที่เร่าร้อนมาก แต่แผนของพายนี่สุดยอดจริงๆ ยิงปืนนัดเดียว ได้ของช้อปปิ้งอีกเพียบ เข้าใจเลือกสถานที่เป็นฮ่องกง เพราะสินค้าน่าช้อปไปทุกอย่าง อิริวหมดตัวแน่ 5555
------------------------------
:กอด1: :L2: เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ดูแลสุขภาพให้มากๆ
-
ริวพาย ยังคงน่ารักอยู่เสมอ
แผนการร้ายกาจมากนะพาย วางแผนไปสวีทหวานต่างแดน
-
อร๊ายยยย น้องพายแผนสูงมากกกกก
ช่วงวาเลนไทน์ที่ผ่านมา เค้าก็ไปฮ่องกงนะ ทำไมเค้าไม่เจอพวกเธอละ ไปอบทำอะไรกันที่ไหน 555555
-
เราเองก็นึกหน้าของริวออกเลย ตอนที่รู้ว่าเมียหาย :m20:
ริวคงจำวาเลนไทน์นี้ไปตลอด เป็นการฉลองที่ตื่นเต้นสุดๆ
แต่เรื่องน่ารักของเมียอันนี้เป็นอยู่ทุกวัน ไม่ต้องรอโอกาสพิเศษ
ขยันเติมความหวานอย่างนี้ ริวมันจะไปไหนรอด :hao3:
รอข่าวรวมเล่มนะคะ แล้วก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ :L2:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
ริว~ คนตามใจเมีย อิอิ >.<
-
หวานกันจริงจิ้งงงงง อิจฉานะเนี่ยยยยยยย
แล้วน้องแจ๊คกับพี่ฟี่ล่ะคะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
:mew1: :z2:
-
:impress2: ชอบๆๆๆๆๆ
-
เพิ่งเริ่มอ่านครับ เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะครับ ขอให้สิ่งศักสิทธิ์ดลบันดาลให้คนเขียนหายจากโรคร้ายโดยเร็ว อย่าหมดกำลังใจนะครับ แฟนนิยายทุกคนเป็นกำลังใจให้เสมอครับ สู้ๆครับ รอได้นะครับอย่าเครียด สู้สู้
-
อิจฉา ><
-
เลิฟพี่ริวสุดๆ
-
ไม่ได้ติดตามนิยายเรื่องนี้มาก่อน ว่าจะอ่านก็ไม่ได้อ่านสักที เห็นเป็นเรื่องยาว ถ้าอ่านแล้วไม่ได้หลับไม่ได้นอนกันแน่เรา
แต่วันนี้นึกครึ้มอะไรขึ้นมาไม่รู้ เปิดตอนพิเศษขึ้นมาอ่าน ริวพายน่ารักมากค่ะ ถ้ามีโอกาสจะอ่านตั้งแต่ต้นจนจบแน่นอนค่ะ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะคนเขียน อยู่สร้างสรรค์ผลงานดีๆ แบบนี้ไปนานๆ ค่ะ
-
เคยเข้ามาส่องหลายรอบแต่ทำใจกับนายเอกแรดไม่ได้ เลยมองข้ามเรื่องนี้ทุกที
ตอนนี้ภูมิต้านทานสูงแระ....เลยมานั่งอ่านดูซักตั้ง
ไม่ผิดหวังจริงๆที่ได้อ่านเรื่องนี้ได้ยิ้ม ได้ฮาและมีความสุขไปกับเรื่องนี้
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
ปล.เป็นกำลังใจให้ต่อสู้กับโรคร้ายนะคะ :L2:
-
ริวไม่เคยตามพายทันซักที :3
-
อ่านถึงตอน 36 อ้าวว สารบัญหายย 55 :jul1:
ขอทำสารบัญต่อให้น๊าา :mc4:
ตอนที่ 37 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18847.3960
ตอนพิเศษ… วันเกิด http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18847.4020
ตอนที่ 38 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18847.4110
ตอนพิเศษ : วันนี้เป็นวันสงกรานต์ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18847.4200
ตอนที่ 39 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18847.4260
ตอนที่ 40 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18847.4350
ตอนพิเศษ แจ็ค & ฟี่…: อดีตที่หวนคืน http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18847.4410
ตอนพิเศษ อัลฟี่ & แจ็ค : อดีตและปัจจุบัน http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18847.4440
ตอนที่ 41 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18847.4500
ตอนที่ 42 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18847.4590
ตอนที่ 43 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18847.4650
ตอนพิเศษ แจ็ค & ฟี่ : หนีเที่ยว http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18847.4710
ตอนพิเศษ แจ็ค & ฟี่ : เวียนนาลัลล้า http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18847.4770
ตอนพิเศษ แจ็ค & ฟี่ 11 : มีเพียงเรา http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18847.4800
ตอนที่ 44 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18847.4860
ตอนพิเศษ : All I want for Christmas is you http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18847.4890
ตอนพิเศษ Valentine : เมียหาย!! http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18847.4920
:hao6: :hao6:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านจนจบหลังจากที่เคยอ่านเมื่อนานมาแล้ว
สนุกมากค่ะ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆอีกเรื่องนะคะ :impress2:
-
พายริวน่ารักมากๆ
ขอให้คุณเมอซี่หายไวๆเข้มแข็งและก็สู้ๆๆนะค่ะ
จเป็นกำลังใจให้นะค่ะ
-
พายน่ารักเวอร์ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จะรอเล่มหนังสือน๊า!!!!
-
และแล้วเราก็พบกันอีกครั้ง :z2:
นิยายเรื่องนี้เป็นความผูกพันมากกว่า คนเขียนนิยายกับคนอ่าน
กำลังใจที่มีให้เป็นเพียงความรู้สึกที่อยากจะบอก ให้รู้ว่า อ่านนิยายคู่นี้แล้วมีความสุขได้อมยิ้มกับคำพูด
มุกขำ ๆ ที่สอดแทรกมาให้บทสนทนา :n1:
ชีวิตของแต่ละคน ไม่ได้มีบล็อคที่ออกแบบมาให้เหมือนกัน อย่างเอาคำพูดของคนที่มี อคติมาเป็นอารมณ์
ทำชีวิตให้สดชื่น มีความสุขกับคนที่รักและรักเราดีกว่า
เป็นกำลังใจให้ น้อง Mercy สู้ ๆ นะครับ
-
o13 พาย หลานยอดมาก ๆ เลย
:bye2: :bye2:
-
คิดถึงพายอีกแล้ว >_<
-
รอนักเขียนค่ะ :mew1:
-
2เดือนแล้วจ้าเมอร์ซี่... //มากระแซะไหล่ให้ลงนิยายต่อ
นี้รอจนวนกลับไปอ่านอีกรอบแล้วนะ
-
ขอคู่ บีม + เค้ก บ้างงงงงงน้า :hao7:
-
มาจิ้มๆไว้ก่อนเน้อ :z13: :z13: :z13: :z13:
-
หนูพายแรงตลอด
-
ในที่สุดก็อ่านเรื่องนี้มาทันถึงตอนล่าสุดเสียที สามวันแน่ะ !! :katai2-1: ได้เวลาเม้นซะที
รักริวพายอ่ะ ชอบคนที่รักกันมากๆแบบนี้ เชื่อใจกันแบบนี้ มีเหตุผลแบบนี้ :-[
ชอบยำยำช้างน้อยของคนเขียนด้วย คือแบบไม่มาม่ามากมายอะไร
ชอบที่พายดูอ่อนไหว ร้องไห้ง่ายมากๆเพราะแคร์ริว กลัวริวไม่รัก...
แล้วก็ๆ ติดตามนะคะ จะเข้ามาดูเรื่อยๆ ขอบคุณไรท์เตอร์คะ :oo1:
ไม่ได้เบื่ออะไรกับคู่นี้ ด่ากันมันส์ดีเอิ้กๆ หลงรักพายเลยเพราะมันแรด...แต่ริวมันดันชอบ o18 กร้ากกกก
สู้ๆค่ะคุณ mercy o13 :bye2:
-
เฮ้ออออ ในที่สุดก็ตามอ่านทัน
ใช้เวลา 1 วันเต็มๆ
หวานเฟ่อร์ๆอ่ะ
รอติดตามตอนต่อไปน้าาาาา
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
พี่ mer คะ น้องขอเป็นกำลังใจให้พี่ต่อเรื่องนี้และให้พี่รักษาตัวให้หายดีนะคะ น้องยอมรับค่ะว่าน้องก็เป็นอีกคนทีอ่านแล้วไม่ค่อยเม้นท์ แต่น้องก็ยังเป็นกำลังใจให้พี่ นะคะ โรคมะเร็งถึงจะไม่หายขาดแต่กำลังใจก็สำคัญที่สุดไม่ใช่หรอคะ
ขอเป็นกำลังใจให้ พี่ต่อไปค่ะ
หายไวๆนะคะ พี่เมอร์
-
:dad4:ได้เวลาพักจริงจังซะทีนะคะ
อยู่บนนั้น มองลงมาดูลูก ๆ ด้วยนะคะ น้องพาย อิริว สามภพ น้องรัน น้องเลิฟ พี่เซฟ น้องเซย์ พี่แชมป์ ...คงคิดถึงกันมาก ๆ
แม่น้องพาย อยู่ในใจคนอ่านตลอดไปนะคะ <3 missyouforever
-
ถึงคุณเมอร์ซี่ที่น่ารักของคนอ่านทุกคน ผักผ่อนให้สบายนะคะ เราจะไม่มีวันลืมคุณเมอร์ซี่ผู้ที่ให้กำเนิดตัวละครที่น่ารักทุกตัว คุณเมอร์ซี่จะอยู่ในใจของคนอ่านตลอดไปค่ะ
รักมากๆ
:กอด1: :L2:
-
งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลา แต่งานเลี้ยงนี้มันช่างจบลงเร็วจริงๆ
หลับให้สบายนะคะคุณไนซ์ คุณจะเป็นนักเขียนในใจเราตลอดไปค่ะ
-
RIP คุณได้สู้ถึงที่สุดแล้ว ไม่ต้องทรมานอีกต่อไป หลับให้สบายนะคะคุณ Mercy
ขอบคุณที่แต่งนิยายและมีลูกๆ ที่น่ารักมาให้พวกเราได้อ่าน ดีใจที่ได้ซื้อหนังสือ Valentine ของคุณ Mercy เก็บไว้
-
ขอบคุณพี่มากๆที่เขียนเรื่องราว สื่อความรู้สึกผ่านตัวหนังสือดีๆให้ได้อ่าน พี่น่ารักมาก ดีใจที่ได้รู้จักพี่ รักนะเจ้เมอร์ซี่ รักนะพี่ไนท์ จะยังไงก็รัก พี่ไปสบายแล้วน้องรู้
-
และแล้วก็ถึงวันที่่จะต้องลาจากกัน ขอให้เมอร์ซี่หลับให้สบายอยู่บนโน้นขอให้มีแต่ความสุข ไม่ต้องทรมานอีกต่อไป ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆที่จะอยู่ในความทรงจำตลอดไป :pig4: :L1:
-
ขอบคุณสำหรับความสุขที่คุณ Mercy มอบให้เราตลอดมานะคะ
เราอาจจะไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัว แต่แค่เพียงตัวหนังสือก็ทำให้เกิดความผูกพันได้นะ
พักผ่อนให้สบาย ไม่ต้องเจ็บปวดอีกต่อไปนะคะ
RIP :กอด1:
-
ขอบคุณ คุณMercy หลับให้สบายนะคะ คุณยังอยู่ในใจของพวกเราเสมอ
-
ถึงคุณเมอร์ซี่ ที่ผ่านมาขอบคุณมากๆนะคะ สำหรับนิยายดีๆที่ให้เราได้อ่าน
แม้จะรู้สึกเสียดายที่ไม่มีโอกาสได้อ่านผลงานดีๆนี้อีกเเล้ว เเต่ยังไงคุณเมอร์ซี่ เเละตัวละครทุกๆตัว
ก็จะอยู่ในความทรงจำของเราไม่ไปไหนเเน่นอนค่ะ สำหรับนิยายที่คุณเมอร์ซี่ยังเเต่งไม่จบและฝันอยากจะรวมเล่มริวพาย
ก็ขอให้สบายใจได้ว่า คนอ่านคนนี้ไม่มีอะไรค้างคาใจ หรือติดใจอะไรให้คุณเมอร์ซี่ต้องมีห่วงนะคะ :n1:
เเม้จะรู้จักกันเพียงเเค่ผ่านตัวอักษรแต่ก็ดีใจที่ได้รู้จักกันนะคะ หลับให้สบายและไปสู่ภพภูมิที่ดีนะคะ
:กอด1: :L2:
-
ขอให้คุณ Mercyหลับให้สบายนะคะ ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆทุกเรื่องที่คุณmercyแต่ง
-
หลับให้สบายนะคะคุณเมอร์
ขอบคุณจากใจสำหรับงานเขียนทุกชิ้นค่ะ
-
ขอบคุณสำหรับความสุขที่มอบให้ หลับให้สบายในอ้อมกอดของพระเจ้านะคะ
-
เราเศร้ามากค่ะ เราผูกพันธ์กับคุณผ่านตัวอักษรมาตั้งแต่นิยายเรื่องแรก
เรามีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านนิยายของคุณ
ขอให้คุณมีความสุขในโลกใหม่นะคะ
ด้วยรักค่ะ...
-
ใจหายยย มาก เห็นเรื่องนี้หลายรอบแต่ยังไม่ได้อ่าน
เพราะทราบว่าคนเขียนเรื่องไม่สบายอยู่ แต่วันนี้ตั้งใจจะเริ่มอ่าน
หลับให้สบายนะคะ คุณMercy :L2:
-
หลับให้สบายนะคะพี่ไนท์ ขอบคุณสำหรับความทรงจำดีๆ ไม่รู้จะอธิบายเป็นคำพูดยังไง
:L1:
-
หลับให้สบายนะคะ ขอบคุณสำหรับทุกตัวอักษรที่ถ่ายทอดให้เราทุกคน :L1:
-
RIP ค่ะ พี่ไนท์ หลับให้สบายนะค่ะ ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆให้อ่าน ขอบคุณจริงๆค่ะ
-
หลับให้สบายนะคะ ขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆที่คุณเมอร์ซี่แต่งมาให้เราได้อ่านกัน
-
RIP Mercy
-
RIP MERCY
ขอบคุณคุณเมอร์ซี่สำหรับนิยายดีๆนะคะ
คุณเมอร์ซี่และนิยายของคุณจะอยู่ในความทรงจำของเราตลอดไป...
-
เราก็รู้สึกใจหายมากตอนที่ทราบข่าว
คุณเป็นนักเขียนคนนึงที่เราชื่นชอบและติดตามนิยายมาเสมอ
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆ มอบความสุขให้กับผู้อ่านตลอดมานะคะ
คุณ Mercy จะอยู่ในความทรงจำของพวกเราตลอดไป
หลับให้สบายนะคะ ไม่ต้องทุกข์ทรมานอีกแล้ว
ขอให้ไปสู่ภพภูมิที่ดี RIP
-
เราชอบนิยายพี่มากเลยน่ะ พี่เป็นคนที่อดทนมากอ่ะ ที่สู้ได้มาถึงขนาดนี้
ขอให้พี่หลับให้สบายน่ะ
:mew2: :mew2: :mew2:
-
เราสมัครไอดีเล้าเพราะเรื่องนี้เลยค่ะ
หลับให้สบายนะคะ
ขอให้ไปสู่ภพภูมิที่ดี
-
น้ำตาไหลเลยย เมื่อวานอยู่ๆเราก็นึกถึงคุณ Mercy ยังไปเม้นท์หาให้กำลังใจในเฟสอยู่เลย
ไม่นึกว่าจะ....
หลับให้สบายนะคะ หมดสิ้นความทรมานซักที ขอบคุณสำหรับความสุขที่มอบให้จากการอ่านนิยาย คุณจะอยู่ในใจของเราตลอดไปค่ะ
-
R.I.P. คุณ Mercy ค่ะ ขอให้พักผ่อนอย่างสงบนะคะ
-
ขอบคุณสำหรับทุกเรื่องราวที่ถ่ายทอดออกมาให้พวกเราได้อ่านกัน
ขอให้คุณ Mercy ได้ไปสู่ภพภูมิที่ดีงามนะคะ
(http://gentlelivingonline.com/wp-content/uploads/2012/01/white-flower.jpg)
-
Rest in ParadiseนะคะคุณMercy
ขอให้พระเจ้ารับคุณไปสู่ความเมตตานะคะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆทุกเรื่องค่ะ
ใจหายจัง : (
-
ขอบคุณพี่มากค่ะสำหรับนิยายดีๆที่ให้พวกเราได้อ่านกัน ตอนนี้พี่จากไปแล้ว เหลือทิ้งไว้แค่ความทรงจำที่ไม่อาจลืม ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ R.I.P
-
มาส่งคุณเมอร์ซี่ด้วยความรักและอาลัยค่ะ
ใจหายและร้องไห้เมื่อทราบข่าว
ขอบคุณมากค่ะสำหรับนิยายที่ทำให้หัวใจเราอบอุ่นและมีความสุขทุกครั้งที่อ่าน
ขอให้คุณเมอร์ซี่ฝันดี หลับให้สบายนะคะ
เราจะจดจำคุณเมอร์ซี่ และเด็กๆลูกๆของคุณเมอร์ซี่ตลอดไป
-
R.I.P :mew6:
-
หลับให้สบายนะคะคุณ Mercy ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ ถึงแม้จะไม่รู้จักเป็นการส่วนตัวแต่ก็รู้สึกผูกพันธ์กับทุกตัวอักษรที่คุณ Mercy สื่อออกมา จากนี้ก็ไม่ต้องทรมานแล้วนะคะ :n1:
-
ใจหายมาก เพิ่งได้ข่าวจากน้อง ก็ไม่คิดว่าเป็นเรื่องจริง คุณอยู่ในใจของเราเสมอครับ หลับให้สบายนะครับ
-
RIP นะคะ ความรู้สึกตอนนี้คือเสียใจมาก พูดไม่ออก บอกไม่ถูกเลย รู้อย่างเดียวเสียใจมากค่ะ ขอให้หลับให้สบายไปสู่สุคตินะคะ ในที่สุดคุณเมอร์ก็ได้พักผ่อนและหายเหนื่อยและทรมานสักทีนะคะ จะรักและคิดถึงเสมอ
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: fewmeemoi
-
RIP นะคะ หลับให้สบายนะ
ใจหายมาก ไม่รู้จะพูดอะไร ...
ขอบคุณที่เขียนนิยายสนุกๆมาให้อ่าน
ขอบคุณที่สร้างตัวละครขึ้นมาให้พวกเรารัก : )
-
RIP K.Mercy
หลับให้สบายนะคะ
-
เราก็แปลกใจอยู่ว่ายังไม่มีตอนใหม่แต่คนเมนต์กันเยอะเลย
เห็นที่เฟศเล้าแจ้งแล้วตกใจมากค่ะ มือเท้าเย็นวูบไปหมด
เราเป็นแฟนนิยายของคุณทุกเรื่อง เม้นตลอดติดหนุบหนับ มันมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก
มีโอกาสรู้จักกันแค่ตัวอักษร แต่เราก็จะจดจำคุณอยู่แบบนี้นะคะ
ขอให้มีความสุขกับการเดินทางครั้งใหม่ค่ะ
จนกว่าจะพบกันอีก ไม่ว่าทางไหนก็ตาม...
ขอบคุณค่ะ
-
RIP ค่ะคุณ Mercy
-
หลับให้สบายนะคะ
คุณMercyจะอยู่ในความทรงจำของนักอ่านที่ติดตามคุณตลอดไปค่ะ
ขอบคุณที่มอบความสุขผ่านตัวหนังสือมาให้นะคะ
รักนิยายทุกเรื่องของคุณมากๆ
:pig4:
-
หลับให้สบายนะคะ พึ่งทราบข่าวเมื่อเช้า รู้สึกเสียใจจริงๆ
ถึงเราจะไม่รู้จักกันเป็นการส่วนตัว แต่การที่มาเจอกันในเล้า เราถือว่าเป็นเพื่อนกันทุกคน อยู่กันมานาน
ขอให้ไปอยู่ในภพภูมิที่ดี พ้นทุกข์พ้นภัย
ขอบคุณความสุขที่มอบให้ผ่านทางนิยายนะคะ
-
R.I.P
-
หลับให้สบายค่ะคุณเมอซี่
ผลงานของคุณจะอยู่ในใจเราตลอดไป
-
R.I.P.
หลับให้สบายนะคะ
:L1: :L1: :L1:
-
R.I.P
-
หลับให้สบาย
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
-
เพิ่งทรายข่าว ขอให้พี่ไนท์หลับให้สบายนะคะ
พี่จะอยู่ในใจหนูตลอดไป R.I.P
-
นิยาย ของคุณ เรายังไม่เคยอ่านเลยค่ะ แต่ผ่านตามาเรื่อยๆ
หลับให้สบายนะค่ะ เชื่อว่า ความทรงจำเก่ยวกับคุณ ทุกคนยังคง จำได้
ผ่านทางตัวละครที่คุณ ถิ้งเรื่องราวไว้ คุณจะอยู่ในความ ทรงจำเสมอค่ะ
-
ขอบคุณสำหรับความสุขในการเข้ามาอ่านนิยายของคุณ
ขอให้คุณไปอยู่ในภพภูมิที่ดีค่ะ :L1:
-
มาส่งคุณmercy ถึงคุณจะจากไป แต่คุณก็ได้สร้างชีวิตให้ตัวละครของคุณอยู่ในใจหลายๆคนนะคะ....
-
ขอบคุณมากมายสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมาค่ะคุณเมอซี่
นิยายของคุณทุกเรื่องทำให้ผู้อ่านอย่างดิฉันอิ่มเอมมาก
ยินดีที่ได้พบกันนะคะ ถึงแม้จะเป็นเพียงเวลาสั้นๆ แต่ดิฉันก็รู้สึกเคารพคุณจากใจจริง
หลับให้สบายนะคะ ถึงตัวคุณจะไม่อยู่
แต่ผลงานดีๆของคุณจะคงอยู่เสมอ ดิฉันจะจดจำคุณตลอดไป
ขอบคุณจากใจจริงค่ะ
-
ขอบคุณสำหรับผลงานดีๆที่เขียนไว้ให้เราได้อ่านค่ะ จะวันนี้ หรืออีกสิบปีข้างหน้า...คนที่เข้ามาอ่านนิยาย ก็ยังจะรู้จักและจดจำคุณ Mercy ตลอดไป
อยู่บนฟ้า อย่าลืมมองลงมาดูคนอ่านด้วยนะคะ
-
R.I.P ขอบคุณที่แต่งนิยายดี ๆ มาให้อ่านนะคร่า หลับให้สบายค่ะ เรื่องนี้จะอยู่ในใจไปอีกนาน อีกเรื่องหนึ่งเลย
-
ได้แต่บอกว่าขอบคุณ :pig4:
ขอให้สงบสุขค่ะ
-
ถึงคุณเมอร์ซี่จะจากไปแล้ว
แต่เราเชื่อค่ะ ว่าแฟนนิยายทุกคนยังคงจดจำคุณตลอดไปแน่ค่ะ
RIP
-
ขอบคุณสำหรับผลงานดีๆ ค่ะ
หลับให้สบายนะคะ
-
R.I.P
เพิ่งจะทราบ ขอให้พี่เมอร์ซี่หลับให้สบายนะค่ะ
ขอแสดงความเสียใจเป็นอย่างยิ่งค่ะ..
-
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ ทุกเรื่องนะคะ
คุณจะอยู่ในใจของนักอ่านที่ได้อ่านผลงานของคุณค่ะ ........ขอบคุณจากใจ :กอด1:
ขอให้คุณเมอร์ซี่หลับให้สบายนะค่ะ :3123:
-
เพิ่งทราบข่าวคุณ Mercy ค่ะ จึงขออนุญาตบอร์ดในการใช้กระทู้นี้ส่งสารให้คุณ Mercy ทราบว่า
หลับให้สบายนะคะ และก็ขอบคุณสำหรับความสุขที่คุณMercy สร้างให้คนอ่านคนหนึ่ง จะจดจำผลงานของคุณไว้ในความทรงจำของเราค่ะ
-
ขอบคุณ ขอบคุณ และขอบคุณ
สำหรับทุกอย่างนะคะพี่ Mercy
....หลับให้สบายนะคะ....
-
RIP ค่ะคุณmercy
ขอบคุณที่สร้างความประทับใจแบบนี้กับทุกคน
พวกเราจะจำไปจนวันตายเลยล่ะค่ะ
-
R.I.P หลับให้สบายนะคะ
นิยายของคุณเป็นนิยายที่ดีเรื่องหนึ่ง และคุณก็เป็นหนึ่งในนักเขียนในดวงใจ
-
ขอให้คุณเมอร์ซี่ไปสู่ดินแดนที่สงบและมีความสุข ขอบคุณมากๆที่สร้างความสุขให้กับคนอ่านทุกคน
ตัวละครทุกตัวจะอยู่ในใจคนอ่านเสมอ
-
พี่ไนท์เป็นหนึ่งในนักเขียนในดวงใจของผม ขอขอบคุณเรื่องราวดีๆที่พี่ถ่ายทอดผ่านตัวหนังสือและมันจะอยู่ในใจผมตลอดไป
ขอให้พี่หลับให้สบายได้ไปอยู่ในภพภูมิที่ดีครับ RIP
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้ ที่ดิฉันได้อ่านและชอบตัวละครที่คุณเมอร์ซี่ได้สร้างขึ้นมาได้อย่างลงตัวทุกอย่าง ให้ข้อคิด ให้ความรู้สึกสุขทุกข์ในเรื่องความรัก ความอบอุ่น จากคนรักและครอบครัว ขอบคุณมากค่ะ ดิฉันอาจจะไม่ได้เข้ามาอ่านหรือเม้นท์บ่อยแต่ก็ติดตามอยู่รุ้ว่าคุณป่วย แต่ยังมีใจรัก ใจที่เข้มแข็งเขียนนิยายให้ได้อ่าน จนวาระสุดท้าย ขอแสดงความนับถือจากใจมากค่ะ :pig4:
ขอให้หลับให้สบายนะคะ :กอด1:
-
หลับให้สบายนะค่ะ ขอบคุณที่ทำให้เราได้มีความสุข มีรอยยิ้ม มีเสียงหัวเราะ มีน้ำตา ในนิยายของคุงเมอร์ซี่
ขอให้คุณเมอร์ซี่เริ่มต้นเดินทางครั้งใหม่ด้วยความสุขนะค่ะ
-
R.I.P. ขอให้หลับให้สบายนะคุณ Mercy
นิยายและตัวตนของคุณยังคงโลดแล่นอยู่ในใจคนอ่านต่อไป
-
หลับให้สบายนะคะคุณเมอร์ซี่
เราเพิ่งจะอ่านริวพายจบและประทับใจเรื่องนี้มาก
ขอบคุณมากนะคะที่แต่งนิยายดีดีให้เราได้อ่าน T^T
-
ขอบคุณนะครับคุณ Mercy สำหรับเรื่องราวดี ๆ ผ่านทุก ๆ ตัวอักษร ถึงแม้วันนี้เราจะไม่ได้มาคุยกันอีกในตัวอักษร
แต่ขอบคุณจากใจที่ทำให้ผู้อ่านหลาย ๆ คนได้พบเจอกับคุณ Mercy
ขอให้ไปสู่ภพภูมิที่สุขสงบ ภายภาคหน้าเราคงได้พบกันอีกแน่นอนครับ RIP.
จะคิดถึง ตัวอักษร ทุกคำกล่าวผ่านเรื่องราวดี ๆ ตลอดไป....
-
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราชอบมาก ได้อ่านทีไรก็รู้สึกอบอุ่นใจทุกครั้ง
ขอบคุณคุณเมอร์ซี่มากที่ได้มอบความสุขให้กับนักอ่านอย่างเรา
ถึงเวลาที่คุณจะได้พักผ่อนแล้วหลับให้สบายนะคะ ขอให้คุณได้อยู่ในที่สงบ
-
ไม่เคยอ่านนิยายของคุณเป็นจริงเป็นจังเลย แต่ก็เห็นผ่านตาและเข้ามาเยี่ยมชมอยู่บ่อยๆ เคยอ่านไปได้สักนิดแต่ก็เลิกอ่านเสียก่อน แต่ก็ตั้งใจว่าสักวันถ้ามีเวลามากพอต้องกลับมาอ่านตั้งแต่ต้นจนจบแน่ๆ
เราทราบตอนเข้ามาอ่านตอนพิเศษล่าสุดนี้ว่าคุณ Mercy ป่วย แต่ไม่คิดว่าจะเป็นหนักถึงขนาดนี้ พอวันนี้ได้รู้ข่าวแล้ว รู้สึกสลดใจจริงๆ ค่ะ ถึงเราจะไม่ใช่แฟนนิยายคุณ แต่ก็อยากให้คุณได้อ่านข้อความของเราและของใครอีกหลายๆ คนที่เป็นแฟนนิยายคุณ น่าเสียดาย...ที่มันคงไม่มีโอกาสนั่นอีกแล้ว
R.I.P w/ Mercy. Go to heaven.
-
อ่า ไม่รู้จะพูดยังไง รู้สึกตกใจจริงๆ
ขอให้คุณ Mercy หลับให้สบายนะคะ
นิยายของคุณจะอยู่ในใจเราตลอดไปค่ะ :mew6:
-
นิยายสนุกมากค่ะ
ขอบคุณสำหรับความสนุกสนานที่เราได้รับจากผลงานดีๆ ชิ้นนี้
หลับให้สบายนะคะ คุณเมอร์ซี่
-
รักเธอตลอดไป :L1:
-
ไม่ได้เข้ามาในเว๊ปนานมากเลย..ยังติดตามคุณเสมอ.. อาการป่วยผมก็ไม่รู้เรื่องเลย ผมอยากบอกว่าผมติดตามคุณเสมอ นานๆครั้งได้เข้ามาอ่าน แต่ก็ละเลยที่จะคอมเม้น ไม่ใช่ผมไม่อยากคอมเม้นนะครับ แต่ผมได้เข้ามาอ่านตอนที่คุณโพสเยอะมากแล้ว อ่านตามแทบไม่ทัน ชอบนิยายของคุณ ขอบคุณที่เขียนนิยายดีๆ มาให้อ่านนะครับ ขอให้หลับให้สบาย
:L1: :L1: :L1: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L1: :L1: :L1:
-
อุปสรรคมีไว้เพื่อทดสอบความเข้มแข็งของคนนะจ๊ะพาย ผ่านมันไปให้ได้นะน้องสู้โว้ยพาย เราจะจับมือข้ามผ่านมันไปด้วยกัน :n1:
-
ริววว โอ๊ยแกทำชั้นร้องไห้ :hao5: :hao5: ตกลงชั้นจะร้องไห้กับเพลงคนของเธอที่แกร้องให้เพื่อนชั้นมองชั้นแปลกๆไปทำไมว๊เนี้ยมันอายชาวบ้านนะเว้ยต่อไปอย่าทำซึ้งให้มันมาก :ling1: :ling1: :ling1:
-
โอเค เป็นอันเข้าใจตรงกันนะว่าไอ้อ่อนของแรดน้อยตอนนี้มันพัฒนาแล้ว ไม่อ่อนเหมือนเดิมแถมลีลาชิวหาพาเพลินส่งแรดน้อยของเราขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ดเป็นแล้วจ้า :haun4: :pighaun: :z1:
-
นี่ตาริวหนูพาย พวกแกทำซึ้งกันบนเวทีแล้วทำไมชั้นต้องมานั่งร้องไห้หน้าคอมซึ้งไปกับแกด้วยวะเนี้ย ไม่เข้าใจตัวเองเหลือเกิ๊น :ling1: :ling1:
-
:o8: :-[
-
เราคิดว่านิยายเรื่องนี้ถึงจะไม่ขึ้นชื่อว่าจบจริงๆ แต่ ถึงตอนนี้เราว่ามันก็น่าจะเป็นฉากจบที่น่าประทับใจได้อย่างสมบูรณ์แบบ ขอบคุณMercy ไม่ว่าตอนนี้คุณจะอยู่ที่ไกลแสนไกลแค่ไหนขอให้คุณได้รับรู้ถึงความขอบคุณของเราที่มีให้กับคุณความชื่นชอบของเราที่มีให้กับนิยายของคุณ :pig4: :pig4: ติดตามผลงานของคุณมาจากน้องเลิฟจนถึงเรื่องนี้เรื่องที่ทำให้เกิดความรู้สึกประทับใจในตัวละครมากๆ ซาบซึ้งในความหนักแน่น มั่นคง สม่ำเสมอ ของริว ริวเป็นตัวละครที่เป็นพระเอกในฝันของคนหลายๆคนริวที่เป็นที่พึ่งพึงของพายเป็นพระอาทิตย์ในวันที่พายเหน็บหนาวเป็นสายฝนในวันที่พายร้อนรนเป็นริวที่ประคับประคองและปกป้องคู่รักจนมาเป็นคู่ชีวิตริวที่เป็นคนของพายอย่างแท้จริง :hao5: :hao5: :hao5: ประทับใจในความเข้มแข็งของพาย พายสามารถก้าวผ่านในจุดที่ต่ำสุดของชีวิตได้อย่างสง่างาม พายที่ใส่ใจในทุกเรื่องที่เป็นของริว พายที่เป็นความสดใส เป็นรอยยิ้ม เป็นน้ำตาและเป็นทุกอย่างในชีวิตของริว พายที่ไม่เคยทำให้ริวผิดหวังตั้งแต่เขาทั้งคู่มีความรักต่อกัน และพายที่เป็นพายของริวได้อย่างสมบูรณ์แบบ :กอด1: :กอด1: ปล.1 เทคะแนนให้พี่คิวผู้ชายที่ไม่ว่าสถานการณ์ไหนพี่คิวยังเป็นผู้นำที่แข็งแกร่งและทุกคำพูดของพี่คิวแฝงไปด้วยคำสอนที่สามารถเอาไปใช้ในชีวิตจริงๆ o13ปล.2 ชื่นชอบในความฮาปนแอบน่ารักของพี่น้องแจ๊คผู้แย่งซีนพระนายได้อย่างเนียนกิ๊ก :katai2-1: สุดท้ายเราจะไม่ลืมผู้ที่ให้กำเนิดตัวละครทุกตัวในทุกๆเรื่องที่คุณสร้างขึ้นมา เราจะเคียงข้างคุณและคุณจะยังอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน เราคิดถึงคุณค่ะ :n1: :n1: :n1:
-
จำได้ว่าตอนทราบข่าวถึงกับน้ำตาซึม ถึงจะไม่เคยเจอกัน แต่ก็เหมือนรู้จักกันผ่านตัวละครที่คุณเมอร์ซี่สร้างขึ้นมา R.I.P. หลับให้สบายนะคะ
-
(http://sirpatrickofireland.files.wordpress.com/2011/09/tears.jpg)
-
เพิ่งทราบเรื่องตอนที่กดเข้ามาอ่านเรื่องนี้อีกรอบ
แม้ไม่เคยเจอหน้ากันแต่ก็รู้สึกผูกพันธ์ผ่านตัวอักษร
ใจหายเหมือนกับเป็นคนในครอบครัวเดียวกันเลย
ขอให้ไปสู่สุขคตินะคะ หลับให้สบาย อย่าได้มีห่วง
เวลาที่คิดถึงคุณเราก็จะเข้ามาอ่านงานเขียนของคุณอีก
ขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆที่มีให้กันมายาวนาน..... R.I.P :L1:
-
:mew6: ไม่รู้ว่าทำไมพี่ถึงได้คิดถึงเธอมากขนาดนี้ เราอาจจะไม่ได้รู้จักการเป็นการส่วนตัว เราเพียงแต่รู้จักกันผ่านเพียงตัวอักษรเท่านั้น แต่มันก็ทำให้เรามีเรื่องคุยกันตลอด ตั้งแต่วันที่รู้ข่าวว่าเธอไม่สบาย แล้วเธอก็กลับมาพูดคุยกันได้เหมือนเดิม ในใจคิดเสมอว่า เธอเข้มแข็งมาก เธอเก่งมาก ที่ผ่านโรคที่ทำร้ายเธอให้เจ็บปวดมาได้ จนวันหนึ่งที่ทำให้ตกใจว่าน้องสาวสุดที่รักได้จากเราไปอย่างสงบ เสียใจมาก ไม่อยากเชื่อว่ามันเกิดขึ้นจริง จนในที่สุดน้อง ๆ ใน FB แจ้งข่าวเป็นที่แน่นอนแล้ว และยืนยันสุดท้ายจากคุณแม่ของน้อง เสียใจว่ะไนท์ ไม่ได้คุยกับแกอีกแล้ว พี่ขอให้แกมีความสุขในภพภูมิที่ดี หนังสือที่แกเขียน นิยายที่แกเขียน พี่เก็บไว้อย่างดีเสมอ อ่านทีไรก็คิดถึงแกนะไอ้น้องสาว คิดถึงแกว่ะไอ้ไนท์ :mew6:
-
ว่าจะเข้ามาอ่านตอน เมียหาย อีกซักรอบ
อ่านเจอreply ที่ดูแปลกๆ อ่านโดยละเอียดถึงเข้าใจ
ก็ขอให้ไปสู่สุขคติ นะคะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ ที่เขียนมาให้อ่านค่ะ
-
R.I.P K.Mercy
-
ขอบคุณสำหรับความสุขที่เราได้รับจากนิยายของคุณนะคะ ขอบคุณสำหรับน้ำใจที่แบ่งปัน
กุศลใด ๆ ที่เราได้ทำไว้ ขออุทิศให้แก่คุณเมอร์ซี่นะคะ ขอให้คุณเมอร์ซี่ได้ไปอยู่ในภพภูมิที่ดียิ่ง ๆ ขึ้นไปค่ะ
-
ติดตามนิยายของคุณ Mercy ตลอดเพราะชอบนิสัยตัวละคร ทั้งชอบทั้งหลงรัก ขอบคุณมากจริงๆค่ะที่สร้างสรรค์ตัวละครที่มีเสน่ห์มากมายขนาดนี้ :pig4:
ขอให้คุณ Mercy พักผ่อนให้สบายน่ะค่ะ :L1:
-
RIP นะคะ :m15:
ฟิคเรื่องนี้สนุกมากๆจริงๆ
ตอนแรกยังหวังอ่านต่อ แต่ตอนนี้คงอดแล้ว
ขอบคุณนะคะ หลับให้สบายค่ะ
รักพายริว :mew1:
-
อ๊าคฟิน ทุ๊กตอน อร๊าย nc มีความสุขที่ได้อ่านค่ะ
-
พึ่งเข้ามาตามอ่านได้ไม่นาน รู้สึกขอบคุณเมอร์ซี่มากๆนะคะที่ได้สร้างเรื่องราวดีๆมาให้คนอ่านได้มีความสุขกัน ขอบคุณจริงๆ ตอนที่ทราบว่าได้จากไปแล้วรู้สึกตกใจและเสียใจมาก หลับให้สบายนะคะ ยังไงก็เชื่อว่าเมอร์ซี่จะอยู่ในความทรงจำของคนที่ได้อ่านผลงานตลอดไปค่ะ
-
คิดถึงจังเลยค่ะ
-
นิยายของคุณสนุกมากเลยค่ะ หลับให้สบายนะคะ
-
อ๊ายยยยยยยยยยยย
ชอบมากกกกกกกกกกกก
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะค่ะ
เป็นกำลังใจให้ สู้ๆนะค่ะ :pig4: :pig4:
-
:pig4:
:L1:
คำพูดเดียวคับ
ขอจงหลับให้สบายนะคับ
จากใจ
ขอบคุณครับ
สนุกไปอีกแบบ คับ เรื่องนี้
ตลก ฮาๆ ดี
แต่มีเรื่องตื่นเต้น คับ
คือ คุณเมอร์ซี่ รับแอดเพื่อนในเฟส
วันนั้นตกใจมาก
แต่ก้อคลายข้อข้องใจคับ
เพราะคุณพ่อของคุณเมอร์ซี่ มาเล่นแทน
ทำเอาขนลุก ไปหมด
o13
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆแบบนี้นะคะ ติดตามทุกเรื่องเลยค่ะ
พักผ่อนให้สบายค่ะ :L2:
-
เพิ่งทราบข่าว ... ใจหายมาก
ขอให้คุณไปสู่สุขคตินะคะ
-
ขอบคุณคนเขียน คุณ Mercy จากหัวใจสำหรับนิยายดีๆให้ได้อ่าน
หากมีโอกาส คงได้สนับสนุนผลงานคุณ
คนอ่านภูมิใจที่ได้มีโอกาสเข้ามาอ่านนิยายของคุณทุกเรื่องเลย
ขอให้คนเขียนมีแต่ความสุขมากๆนะคะ
จะรักและคิดถึงผลงานคุณ Mercy เสมอๆค่ะ
-
สนุกมากกกกก
-
ชอบๆพี่ริวของน้องพายมากๆๆๆๆ
แบบว่า 43 ไม่รวมตอนของฟี่กับแจ๊คและตอนพิเศษ จบใช่ไหมค้า
ขอบคุณนะค้า
-
คิดถึงคนแต่งจังเลยค่ะ
รักพี่ริว น้องพายด้วยยย :L2:
-
น่าหาคู่ให้วินด้วยนะเนี่ย :z1:
-
R.I.P คุณ mercy นะคะ ขอให้ไปสู่สุขคติ ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ที่คุณมอบให้นะคะ :L1:
-
:monkeysad: R.I.P ถึงคุณจะไม่อยู่แล้ว แต่เราจะระลึกถึง :sad11:
และจะจดจำ ไรเตอร์ ฝีมือดีอย่างคุณตลอดไปค่ะ :hao5:
-
อาา... พูดไม่ออกเลยค่ะ ใจหาย
พักให้สบายนะคะ ขอบคุณสำหรับผลงานดีๆ ค่ะ
-
Thank you Mercy, may you rest in peace and forevery happy doing the thing you love.
-
ใจหายเลออออ่ะTT
พักผ่อนให้สบายนะค่ะ
-
:o8: :-[ :impress2: o18 ชอบๆ คับ เขียนสนุก โดยเฉพาะตอนที่มีน้องเพลิน
-
ตามอ่านเรื่องนี้จนจบ..ขอบคุณสำหรับที่เขียนเรื่องสนุกมาให้ได้อ่านนะคะ
และขอให้คุณหลับให้สบายค่ะ
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ เข้ามาส่องหลายรอบก็ได้แต่ผ่านไป
ถ้าเข้ามาอ่านตั้งแต่แรกก็ดีสิ ไม่น่าพลาดเรื่องนี้เลย
ตอนเห็นชื่อเรื่องนึกว่าเรื่องจะแรงๆ แต่พอลองอ่านแล้ว
เรื่องราวสนุกมากเลย ทั้งอบอุ่น ทั้งให้กำลังใจ
ทั้งความสนุก อยู่ในเรื่องนี้เรื่องเดียว
ขอบคุณนะคะที่พยายามอดทนเขียนให้อ่านจนถึงที่สุดแบบนี้ :pig4:
เราเชื่อว่าทุกคนรักนิยายเรื่องนี้นะ :กอด1:
ขอให้หลับอย่างสงบนะคะ ขอบคุณค่ะ
:mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6:
-
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆทุกๆเรื่อง คุณได้นำความสุขมาให้คนมากมายเลยค่ะ
ขอให้คุณเมอร์ซี่หลับอย่างสงบและมีความสุขในภพภูมิที่ดีค่ะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อยากบอกว่าอ่านถึงตินที่13ปุปรีบไปโหลดเพลง คนของเทอเลย เปนนิยายที่แต่งได้โดนจัยมากได้ข้อคิดเยอะเลย ขอบคุณมากๆสำหรับนิยายดีๆนะคับ
-
หลับให้สบายนะค่ะ :mew6:
-
ขอบคุณที่สร้างสรรผลงานดีๆนะค่ะ เพิ่งได้มีโอกาสเข้ามาอ่านค่ะ ขอใหไปสู่ภพภูมิที่ดีนะค่ะ
-
พึ่งจะมีจังหวะได้อ่านหลังจากเก็บไว้นานแล้ว
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆแบบนี้ให้อ่านนะคะ
ขอให้หลับสบาย
-
เราเพิ่งอ่านจบค่ะ แต่เราไปต่อไม่ถูกจริงๆ ไม่รู้จะ Ment อะไรดี น้ำตามันไหลไม่หยุดเลย เราเพิ่งอ่านเรื่องที่คุณเมอร์ซี่เขียนเป็นเรื่องแรก และระหว่างที่อ่านเราตั้งใจว่าจะเป็นแฟนพันธ์แท้ของคุณ แต่หน้าหลังๆ เราพบแต่ข้อความ RIP คุณเมอร์ซี่ บอกตามตรงว่าเรารู้สึกเสียใจจริงๆค่ะ เรารักในตัวละครที่คุณสื่อ เรื่องราวที่คุณสื่อ ความใส่ใจกับนักอ่านของคุณ มันอัดอั้นอ่าาาา TT เราจะจดจำคุณไปตลอดนะค่ะ ขอให้คุณเมอร์ซี่หลับให้สบายนะค่ะ ขอบคุณกับนิยายดีๆ เรื่องนี้นะค่ะ เราจะจดจำความรักของริวพาย และควาตั้งใจของคุณเมอร์ซี่ตลอดไปค่ะ ขอบคุณค่ะ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้มากๆ เลยะค่ะ
หลับให้สบายนะค่ะ ^^
-
ตามมาเพราะชื่อเรื่องเลยนร๊าาาาา..อิอิ :hao6: :hao6:
-
เพิ่งมาอ่าน
เห็นคนพูดถึงกันบ่อย
-
:mew1: :mew1: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :hao6:
-
อยู่บนนั้นสบายดีใช่มั้ยMercy
คนอ่านคิดถึงริวพายมากๆเลยล่ะ :กอด1:
-
ขออนุญาตเพิ่มเติมจากที่ คุณ Mercy ทำไว้นะคะ
ขอบคุณ คุณ Mercy ที่แต่งนิยายเรื่องนี้ ขอให้หลับสบายในดินแดนแห่งความสุขนะคะ
ตอนที่ 37 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18847.msg1783212#msg1783212
ตอนพิเศษ วันเกิดริว http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18847.msg1805831#msg1805831
ตอนที่ 38 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18847.msg1921519#msg1921519
ตอนที่ 39 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18847.msg1980490#msg1980490
ตอนที่ 40 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18847.msg2045096#msg2045096
อัลฟี่-แจ๊ค อดีตและปัจจุบัน http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18847.msg2115499#msg2115499
ตอนที่ 41 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18847.msg2205398#msg2205398
ตอนที่ 42 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18847.msg2219157#msg2219157
ตอนที่ 43 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18847.msg2280237#msg2280237
อัลฟี่-แจ๊ค หนีเที่ยว http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18847.msg2294168#msg2294168
อัลพี่-แจ๊ค เวียนนาลัลล้า http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18847.msg2481205#msg2481205
อัลพี่-แจ๊ค มีเพียงเรา http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18847.msg2490628#msg2490628
ตอนที่ 44 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18847.msg2513783#msg2513783
ตอนพิเศษ All I want for Christmas with you http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18847.msg2578386#msg2578386
ตอนพิเศษ Valentine เมียหาย http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18847.msg2630204#msg2630204
-
ใจหายเนอะ สุดท้ายก็เดินไปไม่ถึงปลายทาง
ยังมีอะไรอีกตั้งมากมายที่ยังไม่ได้ทำ
มีความสุขมากๆนะคะคนเขียน
-
เห็นเรื่องนี้นานแล้ว แต่เพิ่งมีโอกาสได้ตามอ่านแบบยาวๆรวดเดียวจบ
สนุกค่ะ อาจจะช้าไปซะหน่อย ต้องขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆดีๆแบบนี้ค่ะ
ขอให้คุณ Mercy ได้พบเจอกับภพภูมิที่ดีนะคะ
-
--- วันนี้กลับมาเปิดเรื่องนี้ดูอีกครั้ง ..คิดถึงพี่ไนท์มาก ...สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังอีกครั้ง ..พักผ่อนให้สบายนะคะ จะจดจำตลอดไป พี่เป็นนักเขียนในดวงใจเราเลย ...เรารักนิยายเรื่องนี้มาก เก็บเป็นอีบุ๊คไว้อ่านในมือถือตลอด แม้ว่าจะไม่มีวันจบ แต่ตอนสุดท้ายที่เขียนไว้ก็ยังคงงดงามเสมอ ---
.........รัก.................
-
เพิ่งได้มีโอกาสได้อ่านนิยาย และรู้จักเวปไซต์นี้ไม่นาน เรื่องนี้เป็นหนึ่งในเรื่องที่เราชอบมากค่ะ
ชอบบุคลิก ชอบเนื้อเรื่องที่มีที่มาที่ไป จับต้องได้ เพิ่งทราบว่าคุณเมอซี่ไม่ได้อยู่ในโลกนี้แล้ว
อยากขอบคุณากที่เสียสละเวลามาเขียนนิยายให้อ่านนะคะ พักผ่อนให้สบายนะคะ
-
เพิ่งเห็นเรื่องนี้ ใช้เวลาอ่านสองวันในที่สุดก็ทันชาวบ้านเขาสักที
เรื่องนี้สนุกมากเลยค่ะ ตอนเริ่มต้นคือดราม่าแต่หลังๆคือหวานและน่ารักมาก
ขอบคุณคุณเมอร์ซี่มากๆเลยค่ะที่แต่งเรื่องนี้ขึ้นมา
พายคือน่าสงสารมาก แต่ก็เป็นคนที่อ้อนได้น่ารักมาก และเป็นคนที่น่าอิจฉามากค่ะท่านผู้ช๊มมมมมมมมม
ผัวเหี้ยอย่างอิริวนี่หาที่ไหนได้อีกไหมคะ เก๊าอยากได้ โมเมนท์นี้อิจฉานุ้งพายมากค่ะ :o8:
นางเป็นผัวที่เอ๋อ ซึน ซื่อ บื้อ(บางครั้ง) แต่พึ่งพาได้ รักเมียสุดใจขาดดิ้นแถมโอ๋เมียอีกต่างหาก คุณพระ!!! ติ่งอยากได้ :-[
ปล.ชอบครอบครัวของริวมากอะ ตอนเมอร์ซี่บรรยายถึงครอบครัวริวคือเราสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นของครอบครัวนี้เลยอะ แม่ของพายก็เป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งและเด็ดเดี่ยวมากเลยค่ะ :katai2-1:
-
พึ่งได้มาอ่านเรื่องนี้ เพราะเห็นว่ายาวเลยว่างๆจะค่อยอ่าน
ขอบคุณ คุณmercy นะคะ ที่เขียนนิยายดีๆแบบนี้ให้ได้อ่านกัน
ยังไงก็ขแให้มีความสุขในภพชาติหน้านะคะ
-
พี่จะอยู่ในความทรงจำหนูตลอดไปนะคะ
หนูชอบนิยายพี่มาก วันนี้เพิ่งมารู้ว่าพี่เสียแล้วขอให้คุณmercyหลับให้สบายนะคะ
-
:impress3:อื้อหืออออ
-
เรื่องนี้สนุกมากๆจริงๆค่ะ
ปกติเป็นคนเลือกอ่านนิยายจากชื่อเรื่อง พอเจอชื่อเรื่องนี้แรกๆแบบ ข้ามก่อนๆ แต่พอได้เข้ามาอ่านแล้วหังรักเลยค่ะ
ชอบตัวละครที่นิสัยใจคอและรักกันในแบบนี้เลยค่ะ ด่ากันตีกันด้วยคำพูดแรงๆแต่รักกันมาก
จริงๆตอนก่อนจะอ่านเปิดมาดูหน้าสุดท้ายเพื่ออ่านเม้นก่อน พอมาเจอเม้นถึงนักเขียนแล้วเราเศร้าเลย
แต่เพื่อจะให้คุณ mercy ได้หลับฝันดีตลอดไปด้วยนิยายที่ทำให้เรามีความสุขแล้วก็อ่านค่ะ แม้จะรู้จักกันผ่านตัวหนังสือ แต่เชื่อว่า
คุณ mercy ตั้งใจในการเขียนมันออกมาจริงๆค่ะ
ขอบคุณที่เขียนนิยายสนุกๆให้ชาวเรานะคะ
หลับฝันดีนะคะ :L1:
-
คิดถึงริวพายและตัวละครทุกตัวของMercy :กอด1:
-
คิดถึงไนท์ที่สุด
-
นิยายเรื่องนี้ทำให้ดิฉันมีความสุขมากๆๆค่ะ
ยิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ไปกับทุกๆคน จนรู้สึกว่าถ้าเรื่องจริงมีแบบนี้บ้างก็ดีนะค่ะ
น้องพายน่ารักมากกกก ผ่านอะไรมาเยอะ ดีที่มาเจอพระเอกรูปหล่อของเรา55555 :hao6:
เรานับถือความคิดของริวมากค่ะ ในตอนแรกๆที่ว่าในเมื่อมีอะไรกับเราแล้วเค้าก้เหมือนเป็นของๆเรา
เอาจริงๆคืออยากได้พี่ริวมาเป็นแฟนค่ะ5555( :z6: <<<<<พายคงถีบเราอ่ะ)
สุดท้ายนี้ อยากบอกคุณ Mercy มากๆค่ะ ว่าขอบคุณที่ได้แต่งนิยายดีๆมาให้อ่าน ขอบคุณนะค่ะ
:pig4: :pig4:
-
คิดถึง :กอด1: :L1:
-
ไม่ว่าน้องไนท์จะได้รับรู้หรือไม่ก็ตาม เพราะโพสต์สุดท้ายของน้องทำให้วันนี้ตัดสินใจสมัครเข้าเล้ามาเพื่อขอบคุณผู้แต่ง อย่างเป็นทางการ นิยายสนุกมากขอบคุณค่ะ ขอให้มีความสุขอยู่บนสวรรค์นะคะ
-
ขอบคุณสำหรับนิยายเรืีองนี้ค่ะ
บอกตรงๆว่าเห็นมานานแล้ว แต่ไม่กล้ากดเข้ามาอ่าน
กลัวต้านทานความแรดไม่ไหว 555
พอได้อ่านแล้ว สนุกไปกับเนื้อเรื่องมาก ทั้งคู่หลัก คู่รอง
ขอบคุณเมอซี่ค่ะ ขอให้มีความสุขในภพภูมิที่เป็นอยู่นะคะ ^^
-
ขอบคุณมากๆนะคะ ตามอ่านมาหลายเรื่องแล้วสนุกทุกเรื่องเลยค่ะ
ขอให้มีความสุขในทุกภพภูมินะคะ :L1:
-
เรื่องนี้สนุกมากครับ o13
ถึงแม้จะบรรยายตัวน้องพายว่าเป็นหนุ่มหน้าตาดีที่หล่อกว่าฝาละมี แต่ด้วยความขี้อ้อนน่าเอ็นดูของน้องพายในหัวผมเลยมีแต่ภาพน้องพายตัวน้อยๆแก้มป่องๆตาโตๆน่ารักๆแทน :-[
โดยส่วนตัวชอบเนื้อเรื่องที่เฮฮาสนุกสนานครับ ถึงเรื่องนี้จะมีช็อตดราม่าหนักมากสำหรับน้องพาย แต่ก็เป็นส่วนผลักดันให้เนื้อเรื่องมีความอบอุ่นมากยิ่งขึ้นในภายหลัง
อ่านมาจนถึงหน้า 167- 168 ถึงได้ทราบว่าคนเขียนจากพวกเราไปแล้ว
แต่ยังไงผมก็ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆสนุกสนานที่คุณได้สร้างสรรค์ไว้นะครับ :pig4:
-
สะดุดตาแล้วแล่นเข้ามาอ่านเพราะชื่อเรื่องเลย นั่งอ่านอยู่3วันรวดจริงๆ
งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลาแต่คุณจะอยู่ในใจของเราตลอดไปค่ะ หลับให้สบายนะคะ
ของคุณสำหรับนิยายที่ยอดเยี่ยมเรื่องนี้ :pig4:
-
กลับมาอ่านใหม่ก็ยังสนุกเหมือนเดิมเลย :กอด1:
-
เป็นนิยายที่สนุกมากๆเลยค่ะ มีหลากหลายอารมณ์ คนเรารักกันเวลาเจอปัญหาก็สามารถจับมือกันก้าวผ่านมันไปได้
ชอบวิธีการเขียนและสื่ออารมณ์ของตัวละครให้คนอ่านอินไปด้วยกันได้
อ่านมาจนถึงตอนล่าสุดถึงได้รู้ว่าคุณได้จากเราไปแล้ว ตกใจมากกถึงกับร้องไห้เลยเพราะชอบผลงานของคุณจริงๆ
ขอให้หลับให้สบายนะคะ คุณจะอยู่ในใจของเราตลอดไปค่ะ
:L1: :L1: :L2: :L2: :กอด1: :กอด1:
-
ขอบคุณนะคับ อยู่บนนั้นหวังว่าคุณจะมองเห็น^_^
-
พึ่งได้อ่านจริงๆจัง กลายเป็นนิยายไม่มีวันจบในห้องนิยายจบแล้ว ขอให้คุณเมอซี่อยู่ในภพภูมิที่ดีนะคะ ขอบคุณที่ปั้นแต่งเรื่องนี้มา ขอบคุณสำหรับนิยายทุกเรื่องค่ะ ..รัก.. :L1: :pig4:
-
o13
-
อ่านอ่านมาได้ครึ่งทางแล้วเรื่องนี้ 55555 กำลังหวานกันเลย
-
ขอขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
-
ขอบคุณครับ ขอบคุณมาก ๆ :mew6:
-
สวัสดีคนเขียน สวัสดีพี่ไนท์ พาย และทุกตัวละครในเรื่อง "เออ...ก็คนมันแรด VS. แต่ผมดันชอบ" ^^
....เพิ่งมีโอกาสได้อ่านนิยายเรื่องนี้ เป็นนิยายที่ดีมากค่ะ เป็นนิยายคุณภาพอีกเรื่องที่อยู่ในเล้านี้เลย ขอบคุณสำหรับนิยายดีดี วันนี้ได้รับรู้ถึงความคิด ความรู้สึกดีดีจากในนิยายเรื่องนี้ ซึ้งใจมากค่ะ ขอขอบคุณจริงๆ คุณเขียนได้เขียนนิยายเรื่องนี้ไว้ให้นักอ่านที่หลงทางได้มีโอกาสได้อ่าน คุณได้เหลือสิ่งที่มีค่าไว้ค่ะ ขอขอบคุณจากใจ........
....สุกท้าย หวังว่าคุณคนเขียนจะพบกับความสุขในที่ที่ดีกว่า ขอให้สุขทั้งกายและใจตลอดไปค่ะ
ด้วยรักและเคารพ
นักอ่านหลงทาง
-
อ่านจบแล้ว...
:katai3: :katai3: :katai3:
-
สามปีแล้วเนอะ..
คุณไนท์ น้องพาย อิริวจะอยู่ในใจเราเสมอค่ะ
ด้วยรัก
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน อยากบอกคนเขียนว่านิยายที่คุณเขียนสนุกมากเลยค่ะ ถึงคนเขียนจะไม่อยู่แล้วแต่เราอยากเม้นท์บอกจริงๆๆเราชอบเรื่องนี้มากๆๆเลย
-
กลับมาอ่านอีกรอบ
แล้วก็อดหน่วงๆในใจไม่ได้ ว่าคุณmercyไม่อยู่แล้ว
เฮ้อ....
-
กัดกันจนกว่าจะรู้ตัว ก็ถอนตัวไม่ทันละ 555
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
กลับมาอ่านอีกรอบ จนมาเจอข้อความที่ทำให้รู้ว่าคุณนักเขียนลาพวกเราไปเที่ยวสวรรค์แล้ว ซึ่งข้อความที่ทำให้รู้มันอยู่ในปี2014 มันรู้เป็นปีสุดท้ายที่เราได้อ่านถึงตอนล่าสุดหรือเปล่านะ ไม่แน่ใจเพร่ะมันนานมากๆเลยที่ครั้งแรกได้กดเข้ามาอ่าน แต่มันเป็น6ปีแล้วที่คุณนักเขียนจากไปแต่เราเพิ่งรู้ ความรู้สึกแรกที่รู้คือตกใจมาก ยิ่งพอได้อ่านคอมเม้นที่พวกเราได้เขียนไว้อาลัยถึงคุณก็ยิ่งเศร้า เป็นความรู้สึกที่เรารู้สึกยามเสียคนที่รักไปอย่างไม่ได้ตั้งตัวจริงๆ คิดถึงนิยายของคุณเลยกลับมาหา มาอ่าน เพรานิยายของคุณสนุกมาก คุณเขียนเก่งมากๆ เสียใจที่คงไม่มีโอกาสเห็นคุณตอบกลับหรืออ่านความเห็นที่พวกเราให้กำลังใจ สนับสนุนคุณแล้ว แต่ก็ดีใจที่ครั้งหนึ่งได้พบเจอนิยายและคุณนักเขียนได้สนับสนุนได้ท่องโลกหลายๆใบที่คุณสร้างขึ้นมาให้พวกเรามีความสุข ขอให้คุณไปสู่สุขคตินะคะ RIP...