ลงๆไปเลยละกัน ท่าทางคืนนี้จะไม่ได้มาเวิ่นอะ
ตอนที่ 23 ความหลังของนังหนู
“อะ....แจ๊ค....”
“อืม......เบาๆ อะ......เจ็บนิดๆเหมือนกันนะนี่......ซาดิสม์เหรอเรา ฮึๆ”
“บ้าดิ....”
.........................................................................................
คิดไรกันอะ.....
โกนหนวดคร๊าบบบบบบบ.......โกนหนวด…
นี่ก็เอะอะๆให้ผมโดนกดกันจังเลยนะ...เหอะๆ
ตอนนี้ผมโกนหนวดให้ไอ่บ้าแจ๊คอยู่ในห้องน้ำครับ....ทำไมน่ะเหรอ....ก็พอมันลากผมเข้ามาในห้องได้ (ลากเหรอ...เอ็งเดินตามเขาเข้ามาไม่ใช่เร้อ???) มันก็คว้าตัวผมมาหอมแก้มหนักๆ ไรเคราสากๆของมันถูๆไถๆอยู่ที่ข้างแก้มผม....เจ็บอะดิ
ผมเลยจิกหัวมันให้มาโกนหนวด ณ บัดนาว....ให้โกนเองก็ไม่ยอมโกน....ต้องโกนให้มันอีกแล้ว....คราวที่แล้วที่โกนก็นะ....โอ๊ย....ไม่เอา ไม่บอกดีกว่า อายอะ....
วันนี้จะลงเอยแบบไหน ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน...นะ
“อยู่นิ่งๆเด้!” ขยับยุกๆยิกๆไปมาอยู่ด้ายยยย
“คร๊าบ....แม่” มาอีกแล้วดวงตาเจ้าเล่ห์....เฮ้อ......เดี๋ยวก็ปาดมีดโกนใส่ดั้งจมูกซักทีดีมั้ง ไอ่บ้านี่กวนประสาทกันชะมัด
“เดี๊ยะๆ” ดวงตายิ้มได้ครับ....เฮ้อ....สุดท้ายมันก็ยืนนิ่งๆให้ผมโกนหนวดมันให้จนเรียบร้อย ผมล้างด้ามมีดโกนในอ่างล้างหน้า แล้วถอยออกมาใช้ผ้าขนหนูเช็ดเบาๆที่ปลายด้าม ยืนมองไอ่แจ๊คจากด้านข้าง ซึ่งตอนนี้มันกำลังล้างหน้าอยู่
แล้วดูมันล้างนะ....ล้างหน้าหรือขัดพื้นห้องน้ำวะ ถูแรงได้อีก...แต่เอาเถอะ หนังหน้ามันหนิ ไม่ใช่ผม เอิ๊กๆ
อ่อ....ผมบอกรึยังครับ...ว่ามันไม่ได้ใส่เสื้อยืดอะ....
พอเดินเข้ามาในห้องน้ำปุ๊บ....มันถอดเสื้อยืดออกหัวปั๊บ เล่นเอาผมตกใจ มันเองก็ขำผมใหญ่เลย แล้วบอกผมว่าถ้าไม่ถอดเดี๋ยวเปื้อนหมด....ตอนผมโกนหนวดผมตอนเช้าๆผมยังใส่เสื้อเลยเหอะ แต่ก็ขี้เกียจเถียงมันอะ
กลับมาที่เดิมๆ ผมอดไม่ได้ที่จะมองกล้ามเนื้อด้านข้างของมัน เห็นซี่โครงโผล่นิดหน่อย แต่กล้ามท้องมันนี่น่าอิจฉาจริงๆแฮะ....สมกับเป็นนักกีฬา ผมเคยฟิตออกกำลังกายนะครับ มีบางช่วงฟิตมาก ไปยิมกับเพื่อนทุกวันเลย แต่มันมีเหตุการณ์ครั้งหนึ่งที่ทำให้ผมเลิกไปยิมโดยเด็ดขาด...เข็ดโคตรอะครับ....อยากรู้กันมะ ผมจะเล่าให้ฟัง (บังคับเขาฟังนี่หว่านังหนู...: เอาน่าๆ ไอ่แจ๊คมันล้างหน้าอยู่ ตอนนี้ว่าง...55+)
ย้อนไปซัก 3 ปีที่แล้วนะครับ ตอนนั้นผมอยู่ ม.5 ได้มั้ง...
“ปะเชนทร์...” จำไอ่แมนได้มั้ยครับทุกท่าน ผมมายิมกับไอ่แมนแล้วก็ไอ่ทินครับ (2 ตัวนี้โผล่มาตอนที่ 3-4 นี่แหล่ะ คนแต่งก็จำไม่ค่อยได้...55+)
“ไอ่ห่า....ยิมนะมึง ไม่ใช่สนามเด็กเล่น....มึงสองตัวมาเล่นม้ากระดกกันรึไง...ไอ่แมน มึงก็ปล่อยเชนทร์มันไปเล่นของมันมั่งดิวะ กระเตงกันไปมาอยู่ได้...” ปากหมาๆอย่างนี้ไอ่ทินครับ มันมายิมที่นี่ค่อนข้างบ่อย พอๆกับที่มันเข้าบ่อน เหอะๆ มันเลยค่อนข้างคุ้นเคยกับที่นี่ จนเจ้าของยิมเขาขอให้มันไปเป็นผู้ช่วยเทรนเนอร์ในบางครั้งที่คนสอนไม่พอเลยล่ะครับ เพื่อนๆก็จะได้รับอานิสงส์ บัตรฟรีกันบ้าง
สงครามปากของไอ่สองตัวยังไม่ทันจะจบ หัวหน้าเทรนเนอร์ดันโผล่เข้ามาห้ามทัพก่อนครับ พอดีวันนี้คนขาดจริงๆ เขาเลยขอให้ไอ่แมนไปช่วยอีกคน โดยบอกว่าจะให้บัตรเล่นฟรี 1 ครั้งเป็นค่าจ้างไอ่แมนด้วย มันสองตัวค่อนข้างแข็งแรงว่างั้น ผมแอบคิดมากเหมือนกันนะนี่....ผมดูขี้โรคมากเหรอคร๊าบ ทำไมไม่เรียกผมบ้างอะ อดได้บัตรฟรีมาเล่นครั้งต่อไปเลยไง (โห่ นังหนูแอบงกอะ)
หลังจากการสั่งเสียราว 20 นาทีจากเพื่อนแมน เพื่อนทินก็ลากคอมันไปที่แผนกต้อนรับเพื่อทำงาน ผมก็เลยได้ฤกษ์เล่นยิมคนเดียวครับ
ก็แปลกๆดี เพราะทุกทีไอ่แมนจะมาเล่นกับผมตลอด คอยจดสกอร์ จดสถิติไว้ให้ แถมบางทีผมยกเวทไม่ขึ้นเพราะมันหนักไปมันก็มาช่วยผมยกซะงั้น
เดินสำรวจไปเรื่อยๆ เริ่มจากเครื่องเล่นที่ผมคุ้นเคยก่อนครับ...เล่นไปซักพักก็เกิดอยากจะเล่นอันใหม่ๆที่ไม่เคยเล่นขึ้นมา ผมก็เดินด้อมๆมองๆที่เครื่องเล่น ว่ามันกำหนดค่ายังไงหว่า???
“น้องครับ....ช่วยมั้ย” ผมเงยหน้าไปตามเสียงเรียก ก็เห็นชายวัยกลางคน น่าจะซัก 30 ต้นๆแต่คงออกกำลังกายมาเยอะ ดูเฟิร์มโคตรๆ เขาเข้ามาสาธิตวิธีกำหนดค่า แล้วก็วิธีเล่นให้ผมครับ ผมก็พยักหน้างึกงักเป็นทำนองว่าเข้าใจ บอกขอบคุณเขา เขาก็ยิ้มตอบกลับมาครับ ยิ้มแปลกๆอะ แต่ตอนนั้นผมไม่ได้คิดอะไรไงครับ
เขาก็ขอตัวไปเล่นเครื่องเล่นอีกอันที่อยู่ด้านหลังของผม ผมก็ลองไอ่เครื่องเล่นใหม่นี้เต็มที่ ตั้งค่าน้อยๆไว้ก่อน เดี๋ยวไม่ไหว พอซักพักเริ่มชินก็ค่อยๆตั้งค่าให้มันสูงขึ้นครับ
เหงื่อแตกซิก....เอิ๊กๆ แต่สนุกดี ผมลุกขึ้นเหยียดแขนซ้ายขวา แล้วคว้าผ้าขนหนูผืนเล็กของผมเดินไปที่ห้องน้ำโดยคิดในใจว่าจะล้างหน้าให้สดชื่นซะหน่อย...
*ซ่า~
“ฮู่ววว~” สดชื่นดีครับ เวลาเหนื่อยๆแล้วหน้าโดนน้ำเย็นๆเนี่ย ผมว่ามันสบายดีอะ ในใจนี่ลั้นลาสุดๆ แต่พอเงยหน้าขึ้นมองกระจก....
“ว๊ากกกกกก!!!!!!!!!”
“เฮ้ยยยยยย น้องร้องทำไม....พี่เอง พี่เองๆๆๆ ที่ไปช่วยน้องเมื่อกี๊ไง”
“โธ่....พี่ โผล่มาไม่ให้สุ้มให้เสียง ผมก็ตกใจอะดิ แล้วโผล่มาผมเห็นในกระจกเนี่ย....มันเหมือนฉากในหนังผีอะ” เกือบหลุดปากด่านะนั่น แม่ง ตกใจชิบหาย -*-
“ขอโทษๆ...เอ่อ...พี่จะมาขออะไรน้องหน่อย...น่ะ”
“ครับ...ว่าไงพี่” ผมยืนเช็ดหัวตัวเอง รออีกฝ่ายพูด ในใจคิดไปว่าอาจจะให้ไปช่วยยกของหรือไปเล่นเครื่องเล่นที่มันต้องใช้คนสองคนหรืออะไรทำนองนั้น แต่ทว่า...
“เอ่อ....ขอเบอร์หน่อย...สิ” หะ....หา เบอร์?....เบอร์กูเนี่ยนะ????
“หา....พี่เอาไปทำไมอ่า” งงอะ อยู่ๆมาขอไปเพื่อ???
“เอ่อ....ก็ เผื่อไว้โทรคุยกัน...ไง” เฮ้ยๆ...ชักท่าทางไม่ดี ผมตอบปฏิเสธ แต่อีกฝ่ายก็ยังไม่ลดราวาศอก เถียงกันไปมาจนอีกฝ่ายเหมือนจะหงุดหงิดขึ้นเรื่อยๆ ผมเองก็อารมณ์ขึ้นเหมือนกัน
“ให้ไม่ได้....พี่จะให้ผมทำไงล่ะ!” ไรวะ แม่ง เริ่มของขึ้นแล้วนะว้อยยยยย
“ขอดีๆไม่ให้....พูดดีๆไม่ชอบ...” หมดคำเขาคว้าข้อมือผมแล้วกระชากทีเดียวไปติดผนังห้องน้ำเลยครับ อะไรวะเนี่ย?????
“เฮ้ยๆๆๆ พี่เป็นบ้าอะไรเนี่ย....โอ๊ย....ปล่อยว้อยยยยย!!!!” ผมดิ้นสุดชีวิตในวงแขนนั่น รู้สึกขนลุกเกรียวอย่างบอกไม่ถูก มือก็ทำอะไรไม่ได้ แรงบ้าของฝ่ายตรงข้ามมันเยอะ โอ๊ยยยย~
แต่เหมือนโชคช่วยครับ เสียงสนทนาดังขึ้นที่หน้าประตู อีกฝ่ายชะงักตกใจ ผมได้ทีบิดตัวเองออกจากวงแขนน่าขยะแขยงนั่นทันที คว้าผ้าขนหนูแล้วเดินออกไปเร็วๆ พอเดินไปที่ประตูเป็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆคนหนึ่งครับ มากับพ่อ....โอ๊ยยยย ผมคิดในใจเลยว่าถ้ามีโอกาสจะตอบแทน T^T
แม่งน่ากลัวชิบหาย...
ผมเดินเหงื่อแตกซิกด้วยความตกใจมานั่งแปะอยู่ที่เก้าอี้หน้าแผนกต้อนรับ ไม่ถึงสิบนาที ไอ่แมนวิ่งมาหาผม แล้วไอ่ทินก็ตามมาสมทบ ท่าทางพวกมันคงเพิ่งเลิกงาน...ผมรีบเอาผ้าขนหนูเช็ดหน้าเช็ดตาด้วยหวังว่ามันจะช่วยลดอาการตระหนกซักหน่อยล่ะนะ
“ไงเหนื่อยอะดิ...เหงื่อแตกซิกเชียว” ไอ่แมนเอาผ้าขนหนูที่พาดบ่ามันอยู่ซับเบาๆที่ข้างแก้มผมครับ ผมก็นั่งนิ่งๆให้มันซับไป ไอ่ทินทำหน้าเหม็นเบื่ออยู่ข้างๆ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจไรนะ คือมันเป็นแบบนี้มานานแล้วอะครับ
“เออ....เหนื่อย พวกมึงจะเล่นต่อปะ กูจะรอ”
“ไม่ว่ะ....เหนื่อย ลูกค้าแม่งเรื่องมากชิบ กลับเลยละกัน...” ตกลงกันว่าจะกลับเลยครับ แต่ผมค้านหัวชนฝาเรื่องเข้าไปอาบน้ำ โดยให้เหตุผลว่าเหนื่อยมาก กลับไปอาบที่บ้านดีกว่า... ไม่อยากบอกเหตุผลจริงๆนี่นา น่าอายจะตายไป โดนผู้ชายลวนลามเนี่ย....เฮ้อ....
นั่นล่ะครับ....ความทรงจำฝังใจ แล้วก็เพราะเรื่องนี้ด้วยแหล่ะ ที่ทำให้ผมเริ่มรู้สึกตัวว่า...ว่ายังไงดีอะ คือไม่ค่อยมีผู้หญิงเข้ามาหาผมเท่าไหร่.....ส่วนใหญ่จะเอ่อ....ผู้ชายแหล่ะ แต่ด้วยความที่กลุ่มผมมันเป็นอย่างนี้ ผมเลยไม่ค่อยรู้สึกผิดแปลกซักเท่าไหร่ แล้วส่วนใหญ่ผมอยู่กับเพื่อนๆมากกว่า เลยรอดมือผู้ชายมาจนกระทั่ง....เอ่อ.....อ่า จนกระทั่งมาที่นี่....แหล่ะ…
“เหม่อไรอยู่...” สะดุ้งสุดตัว เหอะๆๆๆ กำลังนินทามึงในใจพอดีเลยว่ะแจ๊ค....แฮ่ๆ
“เปล่าๆ...มึงจะอาบน้ำเลยเปล่า...กูจะได้ออกไป”
“อาบด้วยกันสิ....”
จบตอนที่ 23 ความหลังของนังหนู
***********************************
ลงๆไปก็อ่านๆกันไปเต๊อะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
