หัวข้อ: [นิยาย] ผู้ชายหัวใจทมิฬ

[jeaby@_@]

Alex มาต่อด่วน
มาต่อเเค่นี้เนี่ยนะ 555+ ล้อเล่น
ค้าง ค้าง ค้าง

อยากอ่านคุณชีคคะขามากๆ
จุ๊บๆ

[CYPINUS]

สงสารชนินทร์จัง ต้องถูกรังแกเรื่อยเลย เมื่อไหร่เมฆินจะโผล่มาช่วยซะทีนะ

[K2KARN]

คุณอเล็กซ์ เป็นมาโซแน่ ๆ 555+



อ๊างงงงง เอานิยายแนวทะเลทราย ชอบค่ะชอบ
เอาท่านชีคหล่อๆเน 


+1 ค่ะ
กว่าจะได้อ่านก็ปีหน้าแหน่ะ 

[patee]

อยากเป็นอะไรก็ตามใจนะ

แต่ตอนนี้ขอให้มาต่อด่วน มันค้าง 

[astral]

ทำไมใครๆก็รังแกแต่น้องนิน  แม้แต่คนเขียน

มาโซ........ 

[sakiko]

แง้  ๆ ๆ  ๆๆ

เมฆิน อยู๋ไหน น น น

[Dee^daY]

ถ้าคิดว่าลงตอนนี้แค่นี้แล้วทำให้คนอื่นเครียด
คุณคิดถูก...ตอนนี้พวกเรากำลังเครียดเพราะอยากอ่านต่อ

[White..BroccO]

พี่เล็กซ์ อย่าถามเลยว่าเป็นมาโซรึเปล่า

ตั้งแต่เริ่มเรื่องแหล๊ะ - -

ฮ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก เมฆินไปตายห่าไหนฟร่ะ

แล้วชลัชตายแล้วเหรอ ยังไม่ตายหรอก เพราะพี่เล็กซ์บอกว่า

ภาคสองเป็นภาคของชลัช

ว่ะฮะฮ่ะฮ่า

[i_lost in..]

  ค้าง

[Pikky]

แง้ๆๆๆๆๆๆ  แล้วชนินทร์จะหนีรอดม้ายยยยยเนี่ย อ่านเร้วลุ้น

นายเมฆๆๆๆๆๆๆ   อยู่ไหนเนี่ย ฮึ่ม

ที่สำคัญ.....................


ตอนนี้ค้าง ค้าง เร้วก้อค้าง



แต่งได้สนุก บีบคั้นอารมณ์จิงๆๆค่ะ

   คนแต่ง อิอิ

[cavalli]

หวังว่าคงไม่เลวร้ายไปมากกว่านี้ น้ะ




 


 

[the_pooh9]

อย่าให้มันแย่ไปกว่านี้เลย 

[premkoe]

อ๊ากกกก

ไหงมาแค่นี้้

รับไม่ได้้้

[maxtorpis]

 

[darling]

นายเมฆตามมาช่วยชนินทร์เร็วววววววว

[GAZESL]

เมฆินอยู่หน่ายยยย รีบมาช่วยชนินทร์เร็ว
อรรถชัยน่าจะเป็นบ้าไปแล้วนะเนี้ย
สาธุ ขอให้จบแฮ๊ปปี้เอ็นดิ้งเถอะ

[kittyfun]

อรรถชัยโหดร้าย

แค้นชลัททำไมต้องมาลงที่พี่นินทร์ด้วย

อ๊ากกกกกกกกก จบแฮปปี้ด้วยนะคะ

ไม่งั้นมีร้องไห้เป็นปิ๊บแน่

[ALeX]

บทที่ 67














“ชนินทร์!”

ชนินทร์วิ่งกระหืดกระหอบออกมาจนถึงเรือนหลังเล็ก เมฆินเปิดประตูบ้านออกมาพอดี

“ช่วย...ช่วยผมด้วย...”

“เดี๋ยวๆ มันเกิดอะไรขึ้น คุณไปทำอะไรมา”

ร่างสูงใหญ่ดึงคนตัวเล็กที่กำลังสะอึกสะอื้นตัวโยนเข้ามาในอ้อมกอดแกร่ง เมฆินเห็นเลือดที่เปรอะเปื้อน เสื้อผ้าที่มีสภาพหลุดรุ่ยแล้วก็รู้ว่าต้องเกิดเหตุการณ์ไม่ดีขึ้นแน่ๆ

“คุณหายไปไหนมา ผมกลับบ้านไปแล้วไม่เจอคุณ เลยขับรถออกมาตามหาที่นี่ มันเกิดอะไรขึ้นครับ?”

“อรรถชัย...ผู้ชายที่ข่มขื่นอิงอรตามมาที่นี่ เขาจะฆ่าผม!”

หัวใจของเมฆินแทบหยุดเต้น ฝ่ามือใหญ่กำแน่น...ความคั่งแค้นที่ร้อนรุ่มปะทุขึ้นมาในโพรงอก

“ใครนะ?...”

“ผม...ผมไม่ไหวแล้ว คุณช่วยผมด้วยนะครับ ผมกลัว!”

“มันอยู่ไหวแล้ว คุณนิน มันอยู่ไหน?”

เสียงเข้มเคร่งเครียดเอ่ยถาม ทว่าชินนทร์สั่นจนนึกอะไรไม่ออก

“โอเค คุณใจเย็นๆก่อนนะ ความจริงผมรู้แล้วล่ะว่ามีคนไม่หวังดีแอบซุ่มมองเรารอบๆไร่นี่มาพักใหญ่ แต่ตอนนี้คุณต้องตั้งสติก่อน หยุดร้องไห้ก่อนนะครับ” เมฆินปาดน้ำตาอ่อนโยน ลูบศีรษะเบาๆ “ผมจะขับรถพาคุณกลับบ้านก่อน ผมจะไปหยิบปืนแล้วคุณก็โทรฯหาตำรวจนะครับ เอาล่ะ-“

“หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ!”

ทั้งสองหันไปตามเสียง เมฆินรวบร่างชนินทร์เอาตัวเองบังไว้โดยอัตโนมัติ ชนินทร์หวาดกลัวจนไม่กล้ามอง

อรรถชัยประคองร่างโชกเลือดออกมาหาคนทั้งสอง มือถือปืนไว้อย่างมาดมั่น อีกมือกุมปากไว้สีหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

“ฤทธิ์มากนักนะอีกระเทย!”

“คุณอรรถชัย ผมโทรฯเรียกตำรวจแล้ว ถ้าไม่อยากไปนอนคุกคุณก็วางปืนลงซะเถอะ”

“หุบปาก! แกคิดว่าชั้นโง่หรือไง ไอ้ไร่บ้านี่มันอยู่ตั้งไกลกันดารปานนี้ ตำรวจที่ไหนจะมา หรือไม่...ชั้นก็คงฆ่าแกสองคน ขึ้นไปฆ่าแม่ปัญหาอ่อนของแกจนตายเรียบร้อยไปแล้ว!”

เมฆินยืนนิ่ง ก่อนจะหันไปกระซิบกับชนินทร์

“คุณนิน เดี๋ยวคุณต้องวิ่งไปที่รถ แล้วรีบขับไปที่เรือนใหญ่ หยิบปืนออกมาจากลิ้นชักผม ปิดประตูหน้าต่างบ้านให้เรียบร้อยแล้วไปปลุกคนงานชายออกมาให้หมดนะครับ อย่าลืมโทรฯบอกตำรวจด้วย”

“ไม่! ผม...ผมทำไมได้ แล้วคุณล่ะ? ผมไม่ยอมปล่อยให้คุณอยู่ในอันตรายคนเดียวหรอก!”

“ไม่ซิ! โธ่ คุณต้องเข้มแข็งนะ นะครับ ไปเถอะ...เข้มแข็งเพื่อผม ผมจะไม่เป็นไร”

“ไม่-“

“เลิกเถียงกันได้แล้ว!” อรรถชัยตะคอกออกมาอย่างรำคาญ ก่อนจะปลดล็อคของไกปืน เสียงกริ๊กดังเย็นยะเยือก...

“ไม่ต้องห่วง พวกมึงได้ตายพร้อมๆกันที่นี่แน่”

“เปรี๊ยง!”

เสียงกระสุนถูกลั่นออกจากโก่งไกดังก้องไปทั่ว...เมฆินกอดชนินทร์เอาไว้ในอ้อมแขน หลับตาแน่น...ทว่าเมื่อลืมตาขึ้นมา เขายังเห็นอรรถชัยยืนอยู่ตรงนั้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย ส่วนเขากับชนินทร์ไม่โดนแม้แต่เศษกระสุน

“อึก!”

เสียงกร๊อบแกร๊บบนพื้นดังแผ่วเบา...พร้อมๆกับร่างของอรรถชัยที่ล้มลงไปกองกับพื้น...คุกเข่าลงต่อหน้าชนินทร์และเมฆินที่งุนงงกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นเพียงเสี้ยววินาที ทั้งสองเบิกตากว้างด้วยความตกใจ จ้องมองดวงตาเบิกโพล่งด้วยความเจ็บปวดของอรรถชัย...จ้องมองมาด้วยความว่างเปล่าก่อนจะล้มลงและได้มีโอกาสหายใจเป็นครั้งสุดท้าย...

มือที่กำกระบอกปืนไว้คลายออก...ทว่าถูกเตะกระเด็นออกไปจากร่างไร้วิญญาณของเขา

“ฮึ! ตายซะไอ้คนชั่ว!”

เสียงตะโกนด่าทออย่างโกรธแค้นของหญิงสาวดังขึ้น...เยือกเย็นและอาฆาตแค้นจนผู้ที่ได้ยินขนลุกไปตามๆกัน

บรรยากาศที่ตรึงเครียด...พิมพาปรากฏกายขึ้นพร้อมกับปืนอีกหนึ่งกระบอกในมือของเธอ

“ชั้นฆ่ามันแล้ว! ใช่! ในที่สุดชั้นก็ฆ่ามันสำเร็จ ฮ่าๆๆๆ”

ร่างบางค่อยๆเดินมาเหยียบร่างของคู่ขาเก่าไว้ และในอีกหนึ่งฐานะคือ...พ่อของลูก

ลูกนอกคอก...ลูกที่ไม่มีใครต้องการ...ลูกที่แม้แต่ตัวหล่อนเองยังผลักไสในเวลานี้!

แววตาของอดีตดาราสาว ผู้ซึ่งบัดนี้แปรเปลี่ยนเป็นฆาตกรหมาดๆฉายแววร้ายกาจดุจสมิงสาว

“แกต้องไม่ได้ตายดี เหมือนชั้น ที่พังเพราะแก!”

พิมพาลั่นไกปืนซ้ำใส่ร่างแน่นิ่งนั้นอีกครั้งอย่างโกรธแค้น เสียงปืนดังกังวานในความเงียบชวนขนลุกจนชนินทร์สะดุ้งด้วยความหวาดกลัว เมฆินโอบร่างไว้แล้วกอดแน่น

“คุณพิม...”

พิมพาหันมาตามเสียงเรียก ใบหน้านองด้วยน้ำตา นัยน์ตาแดงก่ำ

“แก! ไอ้ผู้ชายงี่เง่า!”

เมฆินลุกขึ้นยืนบังร่างชนินทร์เอาไว้ ในขณะที่พิมพาหันทิศปากกระบอกปืนมาข่มขู่ทางนี้ชั่วพริบตา

“คุณ...คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”

“ชั้นตามมาฆ่าไอ้อรรถชัย แล้ว...แล้วตอนนี้ชั้นก็จะฆ่าแกด้วย!”

“น้องพิม หยุดเถอะ ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสาย...”

“หุบปาก!” พิมพากระตุกปืน ส่ายหัวและโยกกายขณะกำลังร้องไห้โฮจนดูเหมือนควบคุมตัวเองไม่ได้

“ทุกคนทำลายชีวิตชั้น ชั้นไม่เหลืออะไรแล้ว ชั้นไม่เหลืออะไรสักอย่าง!”

เมฆินก้าวเข้าไปใกล้ ยกมือห้าม

“คุณพิม มีอะไรค่อยๆพูดค่อยๆจานะครับ คุณบอกผมก่อนว่าอะไรทำให้คุณไม่สบายใจ...”

เมฆินพยายามเจรจา และเดินเข้าประชิดเรื่อยๆ

“ชั้นไม่รู้...แต่ชั้นจะทำลายทุกอย่าง ต่อไปนี้ชั้นจะไม่ยอมต้องตกนรกทั้งเป็นคนเดียวอีกต่อไป”

“ผมว่าคุณค่อยๆวางปืนลงเถอะครับ แล้วเราค่อยมานั่งคุยกันดีๆ”

“ไม่!”

 พิมพาตวาดลั่นพลางกระชับปืนในมือเมื่อได้สติ

“ชั้นจะฆ่าแก โทษฐานที่แกทิ้งชั้นไป ทำไม? ทำไม?...ชั้นสวยไม่พอใจแกเหรอ ทำไมชั้นถึงดีไม่พอสำหรับแก”

“คุณพิม...ดีพอสำหรับผมเสมอ เพียงแต่ผมอาจจะไม่ดีพอสำหรับคุณพิม...”

“แกโกหก! ชั้นไม่สนหรอก แกมันเห็นแก่ตัว รู้บ้างมั้ยว่าชั้นเคยรักแก...รู้มั้ยว่าชั้นเคยรักแกมากแค่ไหน?”

หญิงสาวเสียสติไปแล้ว...แยกแยะไม่ออกว่าอะไรคือเรื่องจริง...อะไรคือสิ่งที่เธอจินตนาการขึ้นมาเอง...

เหลือระยะห่างอีกเพียงนิดเดียว เมฆินก็จะเข้าถึงตัวพิมพาได้

ชายหนุ่มสูดลมหายใจ

“ผมขอโทษ...”

“มันสายไปแล้ว” หญิงสาวจวนจะเหนี่ยวไกเต็มแก่ “แกกับชั้นไม่มีวันร่วมโลกเดียวกันได้ ไม่มีวัน!”

แทบยังไม่ทันจบประโยค ร่างสูงใหญ่ก็พุ่งตัวเข้าชาร์จเป้าหมายทันที

“กรี๊ด! ไอ้บ้า แกปล่อยชั้นนะ!”

ทว่าแรงของหญิงสาวกลับมากมายมหาศาลอย่างไม่น่าเชื่อ

ชนินทร์ใจหายวูบ ความชุลมุนวุ่นวายตรงหน้าทำให้เขาไม่ทันสังเกตบรรดาตำรวจที่วิ่งเข้ามาในบริเวณ พร้อมด้วยน้องชายของเขาที่มีกวินคอยพยุงตามมา

ตำรวจทั้งหมดร่วมสิบนายพร้อมอาวุธวิ่งกรูเข้ามาจะพยายามกันชนินทร์ออกไป ในขณะที่พิมพาและเมฆินต่างยื้อแย่งปืนกระบอกเดียวกันอยู่นั้น

“อย่า! ช่วยเขา ช่วยเขาก่อน!”

“คุณครับ ไปกับเราก่อน อยู่ตรงนี้มันอันตรายมากนะครับ”

“ไม่! พวกคุณต้องช่วยเขา-“

เปรี๊ยง!

เสียงปืนดังขึ้นในที่สุด ก่อนที่ชนินทร์จะรู้สึกว่าโลกทั้งใบหมุนช้าลง...ไม่ซิ โลกทั้งใบกำลังหยุดหมุน

ร่างสูงใหญ่ค่อยๆโซเซ...ล้มลงกระแทกพื้นอย่างแรง และแน่นิ่งไป

พิมพาไม่สามารถกำปืนไว้ในมือที่สั่นเทาอีกต่อไปได้ ใบหน้าที่แดงก่ำราวกับคนเสียสติส่ายไปมา ปากพึมพำอะไรที่ไม่เป็นภาษา

เลือด...เลือดสีแดงฉานไหลนองออกมาจากร่างของเมฆิน...

ตำรวจพุ่งเข้าจับกุมพิมพาทันที เมื่อหญิงสาวไม่แม้แต่จะขัดขืนอีกต่อไป...

ชนินทร์กลับวิ่งเข้าไปหาร่างสูงใหญ่ ที่นอนหลับตาแน่นิ่งอยู่บนพื้น

“คุณเมฆ...คุณเมฆได้ยินผมมั้ย? คุณอย่าเป็นอะไรนะ คุณต้องอยู่เพื่อผม...คุณต้องไม่เป็นอะไรนะ!”








โปรดติดตามตอนต่อไป

[Loidelohm]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
 

[woradach]

อ๊ากกกกก แงๆๆๆ ทำร้ายเมฆทะมายยยย ฮือๆๆๆๆ สงสารคู่นี้จาง

[cavalli]

อย่าเป็น อารายไป น่ะ




 

[artkung]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

เมฆินจะเป็นอะไรไหมเนี่ยยยย

ทำไมความรักของนินกับเมฆ มันมีอุปสรรคขวากหนามมากมายเหลือเกิน  


เอ๊ะ รู้สึกจะอยู่ในรายการอะไรซักอย่าง  

[jokirito]

   โดนจนได้

[patee]

ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ

เมฆินสู้นะ สงสารชนินทร์

[Pikky]

    โฮๆๆๆๆๆๆ   นายเมฆจะเป็นอารายม้ายเนี่ย........

ทามมายแต่ละตอนถึงลุ้นอย่างนี้น้า 

ตอนหน้าหวังว่าจะไม่ทำร้ายคนอ่านไปมากว่านี้น้า   

พี่คนแต่ง  ^^

[paulla]

        กลับมาต่อเดี๋ยวนี้นะ..................... ยิงพี่เมฆทำมายยยยย..

[kittyfun]

อ๊าก พี่เฆฆินห้ามเป็นอะไรไปนะ

ไม่งั้นน้องนินทร์กลายเป็นม่ายแน่นอน

อย่าทิ้งน้องนินทร์ที่น่ารักไว้คนเดียวนา

[doomare]

เมฆจะเป็นอะไรรึป่าว

ห้ามทิ้งนินทร์น่ะ

[pongsj]

อะไรอีกเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[GAZESL]

เมฆินต้องไม่เป็นอะไร  จะได้อยู่รักกันซะที

มาต่อเร็วๆ นะคะ รอภาค 2 ค่ะ