หัวข้อ: สัญญารัก สัญญาสวาท -- ตอนพิเศษ บทที่1 หลังมรสุม (After the Storm)

[jokirito]

   นั่นน่ะสินะ 
 

[nawaratanachart]

  ดิวแปลกๆไปแบบนี้

จามีพ่อของดิวอยู่เบื้องหลังด้วยหรือเปล่าน้า

รอตอนต่อไปนะค้าฟฟฟฟฟฟ

สู้ๆๆๆ

ค้าฟฟฟฟฟฟ

[Alexie333]

 





เอ่อออออออออออ ครับ


ลืมเอา แฟลชไดรฟ์มา



ม่ะว่ากันน่ะ



เก๊าติดไว้ก่องงงงงงงงงง

[andy_kwan]

 
จิ้มคนแต่ง
อิอิ  รอได้จ๊ะ

[LoFT]

สงสัยงายจะเข้าอี้แล้วล่ะ

[jokirito]

   งือออออออออ

[broke-back]

 
ลืมได้งายยยย
งืด งืด ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[Alexie333]

 




   แล้ววันที่ผมรอคอยก้อมาถึงแล้ว เมื่อวานนี้ ดิวโทรมานัดแนะกับผมเรื่องงาน และก้อบอกรายละเอียดต่างๆว่าผมต้องทำอะไรบ้าง ซึ่งผมก้อจดไว้อย่างดี เพื่อไม่ให้ผิดพลาด แต่ผมว่า งานนี้ไม่ยากนักหรอก หน้าที่ของผมก้อแค่พากลุ่มของคุณอลัน ไปในสถานที่ต่างๆ เพื่อสัมนา และอาจจะมีบ้าง ที่ต้องพาพวกเค้าไปรีแลกซ์ หรือเที่ยวอะไรบ้าง ซึ่งผมก้อถนัดเรื่องนี้อยู่ พอถึงวันนั้น ผมก้อไปรับพวกเค้าที่สนามบินจากนั้นผมก้อพาไปโรงแรมที่ผมได้จองไว้แล้ว

   วันแรกของการทำงานของผม ก้อไม่มีอะไรมากนัก นอกจากพาพวกเค้าไปทานข้าวที่ร้านของผม และก้อพาไปชอปปิ้งเล็กน้อย พวกเค้าจะเริ่มทำงานจริงๆ ก้อคือพรุ่งนี้ วันนี้ของผมก้อเลยสบายหน่อย ไม่มีอะไรมากมาย ส่วนดิวก้อแวะมาหาผมบ้าง และพูดคุยกับคุณอลันบ้าง แต่ก้อมาได้ไม่นานเพราะว่าเค้าต้องเคลียร์งานอีกหลายที่ จะมาได้เต็มที่ก้อน่าจะเป็นพรุ่งนี้

   พอวันรุ่งขึ้น ผมก้อไปพบพวกคุณอลันที่โรงแรม จากนั้นก้อพาเค้าไปสัมนาที่บริษัทแห่งนึงในกรุงเทพฯ ซึ่งการประชุมครั้งนี้ ดิวก้อมาด้วยเช่นกัน แต่เราก้อไม่ได้คุยอะไรกันมากนัก เพราะว่าดิวก้อเครียดเรื่องการสัมนาครั้งนี้ ส่วนผม ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการทำงานครั้งนี้ ก้อเลยต้องนั่งรออยู่ด้านนอกของห้องประชุม พกวเค้าประชุมกันนานมาก ผมเองก้อไม่รู้จะทำอะไรเลยเอาโน๊ตบุ๊คมาเช็คเมลเล่น เพื่อรอเวลาพวกเค้าออกมาจากห้องประชุม

   ระหว่างที่ผมนั่งรอนั้น ใจผมก้อคิดไปว่า ถ้าวันนี้ผมมีโอกาสดีๆน่ะ ผมจะคุยกับดิวเรื่องพ่อของเค้า ว่ามันมีปัญหาอะไรกันมา ผมรู้ว่าเวลานี้มันไม่เหมาะนัก เพราะว่าเค้าเองก้อต้องทำงานหนัก เค้าอาจจะเสียสมาธิได้ แต่ผมว่า ผมคิดดีแล้วที่จะบอก ผมไม่อยากให้มันค้างคาอยู่อย่างนี้ พอคุยกันแล้ว จากนั้นผมก้อว่าจะมาหารือกับเค้าว่าควรจะทำยังไงดี มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว สำหรับเรา

    พอพวกเค้าสัมนาเสร็จแล้ว ผมก้อพาพวกเค้าไปทานข้าวที่ร้านอาหารของผม อย่างที่ได้ตระเตรียมกันไว้ว่า พวกคุณอลันจะมาทานอาหารที่ร้านของผมทุกมื้อ ( ถ้าเป็นไปได้ ) ผมเองก้อได้ตระเตรียมเมนูอาหารแต่ละมื้อไม่ให้ซ้ำกันมากนัก เลือกแบบที่มันหลากหลายหน่อย พวกเค้าจะได้ชิมอาหารหลายๆอย่าง และพอหลังจากทานอาหารแล้ว ผมก้อพากลุ่มคณะคุณอลันเดินทางไปยังอีกโรงงาน ที่ตั้งอยู่ จังหวัด ชลบุรีเพื่อพบปะกับSupplier ที่อื่นๆที่มานัดพบกัน และประชุมร่วมกัน

   พอผมพวกกลุ่มคณะไปถึงที่นั่น พวกเค้าก้อตรงเข้าไปประชุมกันเลย ส่วนผมก้อเดินออกมานั่งเล่นที่ห้องรับรอง แล้วก้อเอาโน๊ตบุ๊คมาเล่นเกมบ้าง จนบ่ายแก่ๆ ผมเห็นว่าพวกเค้ายังไม่ออกมาจากห้องประชุม ผมเลย ออกมาเดินรับลมเล่นข้างนอกห้อง นั่งอยู่ข้างในนานๆ มันน่าเบื่อไม่น้อยเลยครับ เดินไปเดินมาข้างนอกสักพักนึง ก้อมีคนมาโอบตัวผมไว้จากด้านหลัง เล่นเอาผมตกใจหมดเลยครับ ผมพยายายามหันไปมอง แต่คนๆนั้น ก้อเอี้ยวตัวหลบทันที

“ เฮ้ยยยย ใครอ่ะ อย่ามาเล่นอย่างนี้น่ะ ปล่อยน่ะ “ ผมพูดออกไปแบบฉุนเฉียว

“ อารายยยยยยกัน แฟนกอดแค่นี้ทำเป็นหวง อิอิ “

   ใช่แล้วครับ เสียงนี้ผมคุ้นดี ดิวนั่นเอง จากนั้นเค้าก้อยังกอดผมอยู่ ไม่ปล่อยผมออกแต่อย่างใด ดีน่ะ แถวๆนั้น ไม่มีคนยืนอยู่

“ ดิว อย่าทำอย่างนี้ ปล่อยอี้เหอะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า มันจะไม่ดี “

“ เห็นแล้วยังไง ดิวไม่เห็นแคร์เลย ก้อแค่ดิวคิดถึงแฟนดิว ดิวก้อเลยกอด ใครจะทำไม “ ดิวพูดแบบไม่แยแสเลย

“ ไม่ได้น่ะดิว นี่ดิวมาทำงานน่ะ ไม่ใช่ว่าอยู่ที่บ้าน ที่เราจะทำอะไรก้อได้ ตามใจชอบ เดี๋ยวพวกลูกค้ามาเห็นเข้า เข้าจะมองดิวไม่ดีเอา ปล่อยอี้เหอะ อี้ขอร้อง “ ผมพยายามพูดให้ดิวปล่อยผม เพราผมกลัวคนอื่นจะมาเห็นจริงๆ แล้วมันจะไม่ดี แต่ดิวก้อยอมปล่อยผมดีๆ หลังจากที่ผมพูดจบ แปลกแฮะ ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากให้เค้าปล่อยน่ะ แต่ทำไม เค้าปล่อยผมง่ายนัก

“ อ่ะ ก้อได้ ดิวปล่อยก้อได้ นี่อี้เป็นห่วงดิวจริงๆเหรอ “

[nawaratanachart]

อ้าววววววววววววววววววววววววววว

ถามงี้

มีรายแอบแฝงป่าวอ่าคับเนี่ย

- -*

มาต่ออีกนะค้าฟ

เป็นกำลังใจให้ค้าฟผม

อิอิ

[jokirito]

   ตื่นเต้นๆๆๆๆๆ











 

[broke-back]

ถึงจะรักกันมากมาย
แต่....ก็ยังมิวายระแวง

  ดิวคร้าบ....เชื่อมั่นในตัวอี้ซิคร้าบบบบบบบ

  Alexie

[Loidelohm]

ความหวาดระแวงเป็นบ่อเกิดของการเรียกมัดจำ
รอดูดีก่า ใครจะเรียกจากใครก่อน กี่ที เอ๊ย เท่าไหร่  ฮ่า.....ฮ่า......................
                

มะได้หื่น แต่รื่นรมณ์   

[Alexie333]

^
^
^
^
^



แต่ผมว่าหื่นน่ะ



อิอิอิอิ

[Alexie333]

 





“ ไม่ได้น่ะดิว นี่ดิวมาทำงานน่ะ ไม่ใช่ว่าอยู่ที่บ้าน ที่เราจะทำอะไรก้อได้ ตามใจชอบ เดี๋ยวพวกลูกค้ามาเห็นเข้า เข้าจะมองดิวไม่ดีเอา ปล่อยอี้เหอะ อี้ขอร้อง “ ผมพยายามพูดให้ดิวปล่อยผม เพราผมกลัวคนอื่นจะมาเห็นจริงๆ แล้วมันจะไม่ดี แต่ดิวก้อยอมปล่อยผมดีๆ หลังจากที่ผมพูดจบ แปลกแฮะ ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากให้เค้าปล่อยน่ะ แต่ทำไม เค้าปล่อยผมง่ายนัก

“ อ่ะ ก้อได้ ดิวปล่อยก้อได้ นี่อี้เป็นห่วงดิวจริงๆเหรอ “

“ ก้อใช่สิดิว ถ้าใครมาเห็นเข้า มันจะกระทบกับชื่อเสียง และหน้าตาของบริษัทดิวเลยน่ะ “

   พูดจบ ดิวก้อจับมือผมแล้วกุมไว้แน่น ตาของเค้าก้อมองมาที่ผม ผมเขินมาก เลยหันหน้าหนีไปอีกทาง

“ อี้เป็นยังไงบ้าง เหนื่อยไหมครับ ดิวได้ยินมาว่าอี้ทำงานหนักเหมือนกันนี่ “ ดิวถามผมด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน จนผมเขินหนักเข้าไปอีก

“ ก้อไม่เท่าไหร่หรอก แค่แทบจะไม่มีเวลาน้อยเท่านั้นเอง ฮ่าๆๆๆๆ นี่ใครบอกดิวอ่ะ แต่อี้ก้อได้ยินมาเหมือนกันน่ะว่า ดิวเองก้อทำงานตลอดเลยนี่ แทบไม่ได้พักเลย อี้ว่าดิวน่าจะทำงานหนักกว่าที่อี้ทำอีก จริงไหม “

“ ก้ออะไรประมาณนั้น ดิวยอมรับเลยน่ะ ว่าดิวเหนื่อและเครียดมากๆเลยช่วงที่ผ่านมา แล้วดิวต้องขอโทษอี้ด้วยน่ะ เรื่องที่ดิวผิดนัดอี้ ที่ว่าจะพาไปเที่ยวยุโรปอ่ะ ดิวปลีกตัวไม่ได้จริงๆ ไม่งั้น พ่อดิวคงฆ่าดิวแน่ๆเลย แต่ใช่ว่าหลังจากนั้นแล้ว มันจะจบเลยน่ะ แต่ยังมีงานอื่นๆอีกมาก มาถมใส่ดิว ดิวนี่น่ะ แทบกระอักไปเลย ไอ้ครั้นตอนเครียดๆจะโทรหาอี้ ก้อไม่ค่อยได้คุยกันซะงั้น เฮ้อออออออ มันเลยยิ่งไปกันใหญ่ กว่าจะเคลียร์ทุกอย่างได้ ก้อก่อนจะกลับมาเมืองไทยนี่แหละ แต่ก้อยังมีงานกับกลุ่มนี้อีก อ้าๆๆๆ อยากจะบ้าตาย “ ดิวพูดแล้วก้อหลับตาทำท่าเหมือนอยากจะตะโกน แต่ก้อเก็บเสียงเอาไว้ ผมรับรู้ถึงความรู้สึกของเค้าได้

“ น่าสงสารดิวจัง แล้วหลังจากนี้ล่ะ ดิวจะยังยุ่งอยู่ไหม อี้ว่าดิวควรจะหาเวลาไปพักผ่อนบ้างน่ะ สักนิดก้อยังดี อี้หมายความว่า ดิวอาจจะอยากพักผ่อน อยู่เงียบๆคนเดียวอะไรอย่างนี้ มันดีต่อตัวดิวเองน่ะครับ “

“ อี้นี่เข้าใจความรู้สึกดิวดีจริงๆเลย รู้ไปหมดแม้กระทั่งว่าดิวต้องการอะไร แล้วอย่างนี้ ดิวจะหนีอี้ไปไหนพ้นเนี่ยะ เรือ่งพักผ่อนนี้อ่ะ  ดิวก้อเคยคิดเหมือนกันน่ะครับว่า หลังจากจบงานตรงนี้แล้ว ดิวจะขอพ่อพักสักหน่อย แล้วจากนั้น ดิวก้อกะว่าจะไปพักผ่อนกับๆๆๆ กับคนที่ดิวรักอ่า “ ดิวพูดแล้วก้อส่งสายตาหวานๆมาให้ผมอีก บ้านี่ คนเค้าเขินน่ะรู้ไหม ......

“ อืมเหรอครับ ดีน่ะดิว ขอให้สนุกน่ะ “ ผมเขินจนพูดอะไรไม่ถูกเลย

“  แล้วอีกเรื่องนึงน่ะครับอี้ ดิวต้องขอโทษด้วยน่ะ ที่ดิวเคยงี่เง่าไปกับอี้คราวก่อน ดิวเครียดไปหน่อยอ่ะ เลยทำอย่างนั้นไป อี้ไม่โกรธดิวน่ะครับ “  ดิวพูดน้ำเสียงออดอ้อนผมสุดๆ แล้วอย่างนี้ผมจะโกรธเค้าลงเหรอเน่ะย ???

“ ไม่เลยดิว ไม่เลย อี้เข้าใจ ใครๆก้อเป็นกันได้ ดิวไม่ต้องคิดมากน่ะครับ “ ผมปลอบใจเค้าไป

“ อี้นี่น่ะ  น่ารักจริงๆเลย ดิวรักอี้จัง ขอหอมทีน่ะครับ ที่รัก “ ว่าแล้วดิวก้อทำท่าจะหอมผม แต่ผมต้องดันหน้าดิวออกไป

“ ดิว ไม่เอา เดี๋ยวคนมาเห็น “ แล้วผมก้อผลักตัวดิวออกสุดแรง จนดิวผงะไป

“ โอเคๆครับอี้ ดิวไม่แกล้งแล้ว เอาเป็นว่า คืนนี้หลังเลิกงานแล้ว ดิวไปส่งอี้ที่ห้องน่ะครับ หลังจากนั้น ดิวจะได้ปรนนิบัติอี้ไง ทำกับข้าวให้กิน นวดขาให้ ดิวสัญญาว่า ดิวจะทำให้อี้มีความสุขจที่สุดเลย “

“ อ้าว แล้วดิวไม่ต้องทำงานต่อเหรอ เห็นว่างานเยอะนี่ “ ผมถามกลับไป

“ ไม่หรอก ไม่มีอะไรมากมายแล้วล่ะ ให้ดิวไปส่งน่ะ “ ผมคิดอยู่หน่อยนึง แล้วตอบกลับไป

“ งั้นก้อได้ครับ ดิวไปส่งอี้ก้อได้ เอ้ออออ แล้วนี่อออกมาได้ยังไงอ่ะ ไม่เข้าไปประชุมกับเค้าต่อเหรอ หรือว่าแอบหนีออกมาเนี่ยะ “ ผมทำท่าเอ็ดเค้าไป[/color]

[broke-back]

อ้อออออ......มันเป็นยังงี้นี่เองฮิ

ท่องเอาไว้ให้ขึ้นใจ
เข้าใจ....เข้าใจ....เข้าใจ
ไม่ระแวง....ไม่ระแวง.....ไม่ระแวง
 

  Alexie แน่นๆๆๆๆ

[jokirito]

เชื่อใจๆๆๆๆ  ไม่ระแวงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   

[broke-back]

ปั่นยิกๆๆๆๆๆๆๆ
 

  สงสัยจะได้แฟน ฮิฮิ

[Alexie333]

 



ขอลาหยุดหนึ่งวัน


ไปชอปปิ้งก่อนน่ะครับ


เจอกันเร็วๆนี้

[broke-back]

ขอลาหยุดหนึ่งวัน

ไปชอปปิ้งก่อนน่ะครับ

เจอกันเร็วๆนี้

^
ไปชอปปิ้งที่ไหนกันน่ะครับ
จะได้ไปดักตีหัว...แควน
แล้วฉุด Alexie ไปเที่ยวกับเรา ฮ่าฮ่า
 

[jokirito]

^
^
^
ทำไมถึงโหดขนาดน้านน

[broke-back]

^
^
^
เรามาร่วมมือกันดีมั๊ยอ่ะ คุงจ็อค
ฮ่าฮ่า 555555+++

 

[Loidelohm]

เอากันได้แล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
ยืดมากกกกกกกกกกกก ขอบอก.............
ดิวกะอี้ไม่ลงตัวซะที
ทำร้ายผู้ชมมากไปป่าว อีตาอเล็กซี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่กอด  ไม่หอม   ไม่ให้ดอกไม้    ไม่จุดประทัดฉลอง  แต่.......................................
แต่................................................

















































 

[jokirito]

^
^
^

รีบนหื่นจริงๆ Confirm

[LoFT]

มารอตอนต่อไปนะครับ

[Alexie333]

 



“ อ้าว แล้วดิวไม่ต้องทำงานต่อเหรอ เห็นว่างานเยอะนี่ “ ผมถามกลับไป

“ ไม่หรอก ไม่มีอะไรมากมายแล้วล่ะ ให้ดิวไปส่งน่ะ “ ผมคิดอยู่หน่อยนึง แล้วตอบกลับไป

“ งั้นก้อได้ครับ ดิวไปส่งอี้ก้อได้ เอ้ออออ แล้วนี่อออกมาได้ยังไงอ่ะ ไม่เข้าไปประชุมกับเค้าต่อเหรอ หรือว่าแอบหนีออกมาเนี่ยะ “ ผมทำท่าเอ็ดเค้าไป

“ เปล่าน่ะๆ พอดีว่า ช่วงนี้เป็นในส่วนของต่างประเทศเค้าหารือกันอ่ะ ดิวคิดว่า เลขาของดิวคงจะดูแลแทนดิวได้ ดิวเลยขอออกมาข้างนอกแป๊บนึง ก้อมันเครียดนี่นา เลยอยากมาหาอะไร สบายอารมณ์ข้างนอก แล้วดิวก้อเจออี้ไง เลยเข้ามากอดไง อิอิ “

“ พอเลยๆดิว กลับไปได้แล้ว กลับไปทำงาน เดี๋ยวอี้ก้อจะเดินกลับเข้าไปเหมือนกัน “

“ อืมมมม งั้นเราเดินไปด้วยกันน่ะ “

   ว่าแล้วดิวก้อกระชกแขนผมไป แล้วเดินนำหน้าผม ผมพยายามที่จะแกะมือดิวออก แต่ก้อไม่เป็นผล ผมเลยต้องยอมให้เค้าจูงมือผมไปทั้งอย่างนั้น  แม้ว่าในใจผมจะกลัวนักว่า ใครจะมาเห็ฯเข้า แล้วเข้าใจไปในทางที่ไม่ดีกับตัวดิวนัก แต่ผมจะทำอะไรได้ล่ะ ถ้าผมทำสะบัดสะบิ้งมากเกินไป นั่นแหละจะเป็นที่สังเกตมากกว่านี้

   พอเราเดินมาข้างในตัวอาคารแล้ว ( โชคดีที่ไม่ค่อยมีคนเยอะเท่าไหร่ แถวๆนั้น แล้วดูเหมือนจะไม่มีใครสนใจดูด้วยว่า เราเดินจูงมือกันอยู่ ) ดิวก้อพาผมมานั่งรอที่ห้องรับรอง จากนั้นเค้าก้อเดินเข้าไปที่ห้องประชุมต่อ

   ผมนั่งรออยู่พักใหญ่ พวกเค้าก้อเดินออกมา จากนั้นผมก้อพาพวกเค้ากลับมาที่ กรุงเทพ เพื่อทานอาหารเย็นที่ร้านของผมตามปกติ วันนี้ดูทุกๆคนจะเครียดมากๆ หลังจากทานอาหาร ทุกคนเลยดื่มเหล้ากันต่อที่ร้านของผม จากนั้นก้อเต้นรำกันบ้าง ตามเพลงที่นักดนตรีเล่น คืนนี้ที่ร้านอาหารเรา ลูกค้าค่อนข้างเยอะมากกว่าปกติ เพราะว่ามีคนมาจัดงานวันเกิดหลายเจ้าเหมือนกัน ร้านเลยคึกคักเป็นพิเศษ

   ผมก้อดูแลกลุ่มคณะของคุณอลันบ้าง บางทีก้อไปพบปะพูดคุยกับลูกค้าคนอื่นๆบ้าง ทั้งๆที่ลูกค้าแน่นร้านขนาดนี้ แต่ผมไม่ยักจะเห็นวี่แววของต้งเลยว่า เค้าจะอยู่ในร้านนี้ ผมก้อเคยถามพนักงานในร้านเหมือนกันว่าเห็นเค้าไหม แต่พนักงานก้อบอกผมมาว่า ต้งไม่ค่อยเข้าร้านนัก จะมีเข้าบ้างก้อช่วงบ่ายๆ เข้ามาแป๊บๆแล้วก้ออกไป ผมคิดว่าต้งคงจะงานยุ่งจนไม่มีเวลาเข้ามาที่ร้านแน่ๆเลย

   เวลาล่วงเลยมาจนถึงเวลาที่ร้านใกล้จะปิดแล้ว ลูกค้าโต๊ะอื่นๆก้อทยอยกันกลับเกือบหมดแล้ว เหลือแต่โต๊ะของคุณอลัน ที่ยังนั่งดื่ม และฟังเพลงกันต่อ มีบ้างบางคนในกลุ่มที่ขอตัวกลับไปพักผ่อนก่อน ส่วนดิว ผมรู้สึกว่าดิวจะดื่มไปเยอะเหมือนกัน ผมอยากจะปรามๆเค้า แต่ก้อคิดว่าไม่ดีกว่า เค้าคงอยากจะผ่อนคลายจากความเหนื่อยล้าที่ได้ทำงานมาหนักๆ ดูท่าเค้าจะเมาอยุ่เหมือนกันน่ะเนี่ยะ แล้วอย่างนี้จะขับรถกลับไหวไหม แต่ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวผมขับให้เองก้อได้

   จากนั้นก้อได้เวลาปิดร้าน ผมเองก้อเดินไปส่งคณะของคุณอลันที่รถ แล้วก้อนัดแนะกันถึงเรื่องงานวันพรุ่งนี้ว่า เจอกันช่วงบ่ายๆ เพราะว่าพรุ่งนี้ไม่มีอะไรที่หนักหนานัก แค่ไปพบปะกับลูกค้าอีกนิดหน่อย พอพวกเค้ากลับไปแล้ว ผมก้อไปหาดิวที่ฟุบหลับอยู่ตรงโต๊ะที่เราดื่มกัน แต่พอผมเดินเข้ามาใสนร้าน ก้อไม่เห็นดิวอยู่ตรงนั้นแล้ว เอ๊ะ เค้าไปไหนน๊า ??? ผมยืนคิดอยู่แป๊บนึง ก้อเห็นดิวเดินออกมาจากห้องน้ำ หน้าและผมของดิวเต็มไปด้วยหยดน้ำ สงสัยเค้าคงจะไปล้างหน้ามา จากนั้นดิวก้อเดินตรงมาหาผม

“ ไปกันรึยังอี้ เดี๋ยวดิวขับเองน่ะ อี้เดินไปรอที่รถเลยแล้วกัน “ ดิวพูดเหมือนคนยังไม่สร่างเมาเท่าไหร่นัก

“ ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวอี้ขับเอง ดิวเมาแล้วน่ะ เดี๋ยวมันอันตราย  “

“ ไม่เป็นไรหรอก ดิวขับไหว ไม่เชื่อใจดิวเหรอครับ “ ดิวพูดเหมืนอพยายามควบคุมสติตัวเองไว้

“ ไหวแน่น่ะ แต่อี้ว่าไม่เอาดีกว่า อีกอย่างแถวบ้านอี้ เค้ามีด่านตรวจแอลกอฮอล์ด้วยน่ะ เดี๋ยวก้อโดนแจ็คพ็อตหรอก “

“ ใครบอกว่าดิวจะพาอี้ไปห้องของอี้ล่ะ ดิวจะพาไปที่อื่นต่างหาก “ ดิวยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมมาก แล้วกระซิบที่ข้างหูของผม จนผมขนลุกเกรียวทันที ผมทำได้แต่ดันตัวดิวเค้าออกไป แก้เขิน

[broke-back]

 
อุ๊ยยยยย....เขิน

ขอบคุณครับ  ฮ่าฮ่า

+1 ให้ดัวะ

[jokirito]

 

[Alexie333]

 





“ ไม่เป็นไรหรอก ดิวขับไหว ไม่เชื่อใจดิวเหรอครับ “ ดิวพูดเหมืนอพยายามควบคุมสติตัวเองไว้

“ ไหวแน่น่ะ แต่อี้ว่าไม่เอาดีกว่า อีกอย่างแถวบ้านอี้ เค้ามีด่านตรวจแอลกอฮอล์ด้วยน่ะ เดี๋ยวก้อโดนแจ็คพ็อตหรอก “

“ ใครบอกว่าดิวจะพาอี้ไปห้องของอี้ล่ะ ดิวจะพาไปที่อื่นต่างหาก “ ดิวยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมมาก แล้วกระซิบที่ข้างหูของผม จนผมขนลุกเกรียวทันที ผมทำได้แต่ดันตัวดิวเค้าออกไป แก้เขิน

“ ไปไหนอ่ะ อี้ไม่ไปหรอก อี้อยากกลับบ้าน “ ผมพูดแบบเขินๆ

“ อืมมมมม อี้นี่น่ะ นานๆเราจะได้อยู่ด้วยกันอย่างนี้ที อย่าปฏิเสธดิวเลย น่ะๆ ดิวขอ “ ดิวพูดอ้อนวอนผมเต็มที่

  ผมคิดอยู่ครู่นึงว่า ไหนๆมันก้อต้องมีวันนี้อยู่แล้ว วันที่ผมยอมดิวทั้งกายและใจ ถึงมันจะเร็วไปหน่อย แต่ก้อคงไม่เป็นไร แล้วเมื่อทุกอย่างมันลงตัวดี ผมก้อจะบอกกับดิวเริ่องพ่อของเค้า

“ ได้ๆๆ ครับ งั้นไปกันเลยน่ะ “

   จากนั้นผมก้อเดินนำดิวไปยังรถของผม ( คันที่ดิวซื้อให้ ) ตอนเดินผมก้อคิดไปคิดมาอยู่ว่า ผมทำอย่างนี้มันถูกไหม เราใจง่ายปหรือเปล่า อายก้ออาย เขินก้อเขิน แต่ก้อเอาว่ะ ไหนๆก้อไหนๆแล้ว จากนั้นดิวก้อพาผมขับรถออกมา พาขับไปทางสุขุมวิท แล้วเลยออกไปทางบางนา เป็นทางที่ผมไม่คุ้นเคยนัก ผมเลยถามขึ้น

“ ดิวจะพาอี้ไปไหนเหรอ ทำไมต้งไปไกลขนาดนี้ด้วยอ่ะ “

“ ก้อพาไปที่ๆ จะไม่มีใครมารบกวนเราสองคนได้ไงครับ อี้ว่าไม่ดีเหรอ มีแต่เราสองคน อยู่ในค่ำคืนที่พิเศษอย่างนี้ อี้รู้ไหม ว่าดิวรอให้ถึงคืนนี้มานานแค่ไหน คืนที่จะได้อยู่กับคน ที่อยู่ในใจของดิวเสมอมา “

   ดิวพูดจนผมเขินมากเลยหันหน้าออกไปนอนหน้าต่าง เราขับรถไปสักพัก จากนั้นดิวก้อหยุดรถตรงข้างทาง แล้วหันมาพูดกับผม

“ อี้ครับ อี้รักดิวจริงๆใช่ไหม “ น้ำเสียงของดิวดูจริงจังมาก จนผมตกใจเหมือนกัน

“ รักสิ แล้ว ทำไมดิวถึงถามอย่างนั้นล่ะ “

“ ก้อดิวอยากถามเพื่อความแน่ใจไงว่า มันใช่อย่างที่ดิวคิดไหม “ ดิวพูดน้ำเสียงอ้อนๆ

“ แล้วอะไรมันทำให้ดิวไม่มั่นใจล่ะ อี้ต้องพิสูจน์ตัวยังไงให้ดิวเชื่อดี ว่าอี้รักดิวแค่ไหน “

   ผมพูดและยิ้มหวานส่งให้เค้า แต่หน้าของดิวที่แสดงกลับมาที่ผม เค้าแสดงสีหน้าตรงกันข้ามกับผม สายตาของดิวดูขุ่นมัวจนผมตกใจ เค้าเป็นอะไรไปน่ะ ???

    ทันใดนั้น ก้อมีมือนึงที่จับผ้านุ่มๆอยู่ในอุ้งมือนั้น มาตะปบที่จมูกผมอย่างแรง ในตอนนั้นผมตกใจว่า นี่มันเกิดอะไรขึ้น ใครเค้ามาทำผมอย่างนี้ แต่ไม่ทันที่ผมจะคิดไปไกล ผมก้อเห็นว่าดิวพยายามใช้มืออีกข้างของเค้า กดและจับแขนทั้งสองข้างของผมไว้ เพื่อไม่ให้ผมดิ้น อะรกันนี่ ดิวทำอย่างนี้ทำผมทำไม ??? ผมดิ้นอยู่สักพักก้อรู้สึกว่า ร่างกายของตัวเองมันอ่อนแรงลงในทันที แขนและขาของผมไม่มีเรี่ยวแรงเลยแม้แต่น้อย แต่....ความรู้สึกหนักอึ้งที่ดิวโน้มตัวมาทับผมนี่ ผมยังรู้สึกได้ นี่ผมโดนอะไรเข้ากันน่ะ......

[jokirito]

โดนโปะยาอ่ะเซ่
อี้งานเข้าอีกแล้ววุ้ย
คราวนี้ฝีมือไอ้ตัวแสบซะด้วย

[broke-back]

 
อี้โดนอะไร???????

อะไร?????????

อี้.....โดน
ท่อนเนื้อกลางลำตัว
 


  ขอบคุณครับ อเล็กซี่......ซี๊ดดดดดดดด