หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[anterosz]

ให้นนท์เลือกทั้ง นัท ทั้ง โจ เลยได้ป่าว แบบว่าขอพระเอก 2 คน 

[ExecutioneR]

ตาย ไม่ได้เข้ากระทู้มาแป๊บเดียว เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ยยยย 

อย่ารวมกลุ่มกันไปปิดถนนนะครับ เอิ๊กกกกกกก

 

[ExecutioneR]

A 86


เมื่อมาลองมองดูดีๆแล้ว ผมถึงได้เห็นว่าที่มุมปากซ้ายของโจมีรอยช้ำเล็กน้อยด้วย

“ตกลงคือเมื่อคืนมึงไปต่อยกะไอ้เคมาเหรอวะ” ผมถามเขา

“เออ”

ผมหันไปมองหน้านัทครู่หนึ่งก่อนจะหันกลับไปหาเขาอีกครั้ง “ทำไมวะ มึงไปหาเรื่องกะมันทำไมอีก”

“มึงไม่รู้จริงๆรึไงว่าเพราะอะไรน่ะ” เขาหันมามองหน้าผม

“เพราะเรื่องของกูเหรอวะ”

“เปล่า” เขาปฏิเสธพร้อมกับลุกขึ้นยืน “กูก็แค่หมั่นไส้แม่งเฉยๆเท่านั้นแหละ ไม่ได้เกี่ยวเหี้ยอะไรกับมึงหรอก ถือซะว่ากูเอาแม่งคืนด้วย.........”

“เอาคืนอะไรวะ ไอ้โจ” นัทถาม

โจไม่ตอบ แต่กลับลุกขึ้นยืน

“อ้าว และนั่นมึงจะไปไหนวะ” ผมถาม

“ก็ซื้อข้าวแดกอ่ะดิ รึมึงจะไม่แดก เพื่อนๆมึงมันก็ไปซื้อกันหมดแล้วนี่”

“งั้นมึงก็ไปซื้อก่อนเหอะ ไอ้โจ กูกับนนท์นั่งเฝ้าโต๊ะให้ก่อนก็ได้” นัทตอบ

“เฝ้าทำเหี้ยไรวะ ในเมื่อกระเป๋าก็มีวางอยู่เต็มโต๊ะ.......” เขาบ่นพึมพำเบาๆก่อนจะเดินออกจากโต๊ะไป

“แล้วตกลงเมื่อคืนเป็นไงมั่งอะ นัท” ผมหันไปถามนัททันที “นัทอึดอัดป่าว ต้องอยู่กับไอ้โจน่ะ”

“ก็นิดนึงอะว่ะ นนท์ ถ้าบอกว่านัทไม่รู้สึกอะไรเลยนัทก็คงโกหกอ่ะนะ แต่ทำไงได้ล่ะ มันไม่โดนไล่ออกจากหอก็บุญแล้ว” เขาถอนหายใจเบาๆ

“แล้วตกลงว่าอะไรคือยังไงวะเนี่ย นัท ไอ้โจมันไปต่อยไอ้เคถึงห้องเลยจริงๆใช่ป่ะ พวกไอ้กบมันบอกนนท์มาเมื่อกี๊อะ และนี่เพื่อนเราคนอื่นๆก็รู้เรื่องกันอยู่แล้วรึเปล่าวะ ทำไมไม่เห็นมีใครพูดหรือถามอะไรเลยล่ะเนี่ย”

“เอาเป็นว่าเรื่องหลักๆมันก็อย่างที่นนท์น่าจะรู้มาแล้วนั่นแหละ ส่วนพวกไอ้ยุกะคนอื่นๆมันก็รู้เรื่องกันหมดแล้วจริงๆนั่นแหละ ที่นัทไม่ได้โทรไปบอกนนท์อีกทีก็เพราะเห็นว่านนท์คงจะหลับไปแล้วน่ะ นัทขอโทษทีก็แล้วกันนะ”

“เฮ้ยย ไม่เป็นไรๆ นนท์ไม่ได้ว่าอะไรหรอก เอ่อออ ว่าแต่ว่า....... เมื่อคืนไอ้โจมันหลับปกติดีรึป่าวอะ”

“ยังไงวะ นนท์ นัทงงว่ะ” เขาทำหน้าสงสัย

“เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก” ผมปฏิเสธ เพราะถ้าเขาไม่เข้าใจสิ่งที่ผมถาม นั่นก็คงหมายความว่าเมื่อคืนโจไม่ได้มีอาการเพ้อหรือละเมออะไรออกมานั่นเอง แต่มันจะเป็นแบบนี้ได้อีกถึงเมื่อไหร่กันล่ะ.......

“เอ้า พวกมึงไปซื้อข้าวกันได้แล้ว มัวแต่จู๋จี๋กันอยู่นั่นแหละ” เจย์เดินกลับมาที่โต๊ะพร้อมกับวางจานข้าวของตัวเองลง ผมกับนัทจึงลุกออกไปซื้อข้าวเช้าของตัวเองมานั่งกินพร้อมกับทุกคนด้วยเหมือนกัน

วันนั้นทั้งวัน หัวข้อคุยของพวกเรา...... เอ่ออ ที่จริงแล้วน่าจะเป็นคนอื่นๆรอบๆตัวพวกเราทุกคนมากกว่า ก็ดูจะเป็นเรื่องของโจกับเคเมื่อคืนซะส่วนมาก ผมได้ยินข่าวเพิ่มมาว่าวันนี้เคไม่ได้มาเรียนด้วยซ้ำ ตอนแรกผมก็ได้ยินมาว่าเขาไม่อยากมาเพราะไม่อยากเอาหน้าช้ำๆนั่นมาให้ใครเห็น แต่ไปๆมาๆสิ่งที่ผมได้ยินก็กลายเป็นว่าเขาต้องไปโรงพยาบาลและอาจจะต้องพักฟื้นที่นั่นอีกราวสองสามวันไปซะได้

เอ้อออ ก็นะ.........

ที่จริงผมก็รู้สึกอยากจะคุยกับโจตามลำพังอยู่เหมือนกันนะ ผมอยากจะถามเขาถึงรายละเอียดทั้งหมด และก็อยากจะถามถึงเรื่องตอนนอนของเขาด้วย เพราะผมไม่รู้จริงๆว่าเขาจะยังไม่อยากให้คนอื่นหรือโดยเฉพาะนัทรู้เรื่องที่เขาละเมอเพราะฝันร้ายนั่นต่อไปอยู่อีกได้ยังไง

แต่แล้วเรื่องของโจกับเคก็ต้องถูกผลักออกไปเก็บไว้ส่วนลึกสุดของความคิดของผมเลย เมื่อหลังจากตอนพักกลางวัน จู่ๆผมก็สังเกตเห็นว่าตี๋เล็กมีอาการซึมเศร้าลงไปอย่างเห็นได้ชัด ทั้งเมื่อวานและวันนี้ เขากับป๊อปก็ยังคงไม่ได้พูดคุยกันเลยแม้แต่นิดเดียว แถมที่แย่หนักขึ้นไปอีกก็คือวันนี้หลังจากที่หมดเวลาพักกลางวันแล้ว จู่ๆตี๋เล็กก็ขอแลกที่กับนัทไปนั่งข้างวายุแทนอีกด้วย ทำให้เพื่อนๆหลายคนทั้งในห้องและนอกห้องเริ่มให้ความสนใจเรื่องของเขาสองคนกันมากขึ้นอย่างรวดเร็ว

“ไอ้ตี๋มันเป็นไรป่าววะ คริส” ผมหันไปคุยกับคริสระหว่างที่เรากำลังนั่งเรียนด้วยกันอยู่

“กูก็ไม่รู้อะว่ะ........” เขาส่ายหน้าเบาๆ

“แล้วไอ้ยุมันรู้มั๊ยวะ”

“ไม่รู้ดิ่ กูก็ไม่รู้เหมือนกัน”

“อืมมม” ผมหันกลับไปมองตี๋เล็กที่นั่งก้มหน้าซึมอยู่ข้างหลังผม “มันจะเกี่ยวอะไรกับที่จู่ๆมันสองคนก็หายกันไปตอนหลังกินข้าวเสร็จมั๊ยวะเนี่ย”

“กูว่ามันคงต้องไปคุยอะไรกันมาแหงเลยอะว่ะ”

“แล้วมึงลองดูสภาพไอ้ป๊อปดิ” ผมหันไปมองป๊อปที่นั่งอยู่ข้างๆนัทตรงด้านหลังห้องบ้าง “ดูแม่งเหม่อลอยซะขนาดนั้น ท่าทางมันก็จะอาการหนักไม่เบานะเว้ย”

คริสหันไปมองที่ป๊อปแล้วหันกลับมาหาผมอีกครั้ง “อันนี้ก็บอกยากว่ะ เพราะปกติเวลาเรียนไอ้ป๊อปมันก็นั่งเหม่อแบบนั้นบ่อยๆอยู่แล้วอะนะ........”

ผมหันกลับไปมองที่ตี๋เล็กอีกครั้ง และตอนนั้นผมจึงได้สบตาเข้ากับวายุ ผมขมุบขมิบปากถามเขาว่าตี๋เล็กเป็นอะไร ซึ่งวายุก็ได้แต่ยักไหล่และส่ายหน้าตอบผมกลับมาเบาๆว่าเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกัน

ตกลงนี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่นะเนี่ย

 ในตอนเย็น จู่ๆตี๋เล็กก็บอกพวกเราว่าเขาจะให้แม่มารับกลับไปนอนที่บ้าน และคงจะอยู่ที่บ้านไปเลยอีกระยะนึง ซึ่งนั่นก็ไม่ได้ทำให้พวกเรารู้สึกสบายใจขึ้นสักเท่าไหร่ เพราะนั่นหมายความว่าเขาจะไม่มีใครอยู่ใกล้ๆในเวลาที่เขาอาจจะต้องการเลยสักคนเดียว  เวลาที่เขามีปัญหาหรือต้องการคำปรึกษา พวกเราก็จะสามารถช่วยเหลือเขาได้แค่เพียงผ่านทางโทรศัพท์เท่านั้น และจากที่เจย์พูด นั่นยังเท่ากับว่าเขากำลังพยายามที่จะหนีปัญหาอยู่อีกด้วย แต่ผมกลับไม่รู้สึกอย่างนั้นเท่าไหร่ เพราะผมกลับคิดว่า บางทีการที่เขาเลือกทำแบบนี้ก็อาจจะดีที่สุดสำหรับในตอนนี้แล้วก็ได้ เนื่องจากเขาจะได้ถอยกลับไปตั้งหลักสักนิด ไม่ต้องทนอยู่กับบาดแผลและความเจ็บปวดที่ต้องอยู่ใกล้ๆกับป๊อปแต่ก็ดูราวกับห่างไกลกันเหลือเกินแบบนี้ และเมื่อถึงเวลาที่เขารู้สึกเข้มแข็งมากขึ้นเพียงพอแล้ว เขาก็ค่อยกลับมาสู้กับปัญหาอีกครั้ง ผมเชื่อว่าในตอนนั้นมันก็คงจะยังไม่สายจนเกินไปนัก ดังนั้นจึงเหลืออยู่แค่เพียงเรื่องเดียวเท่านั้นที่ทำให้ผมรู้สึกกังวลมากกว่า ซึ่งนั่นก็คือเรื่องของป๊อปนั่นเอง เพราะผมไม่รู้เลยจริงๆว่าเขาจะกำลังรู้สึกยังไงบ้างในตอนนี้

“ไอ้ป๊อป.......” ผมเดินเข้าไปคุยกับเขา “มึงโอเคป่าววะ”

“ไม่อะว่ะ” เขาส่ายหน้า “บอกตรงๆเลยว่า ไม่”

“แล้วมึงจะปล่อยมันไปแบบนี้น่ะเหรอ”

“แล้วมึงจะให้กูทำยังไงล่ะวะ” เขามองหน้าผม “มันเป็นเพื่อนกูนะเว้ย ยังไงมันก็เป็นเพื่อนกูอะ แต่ตราบใดที่มันยังคิดกับกูแค่เพื่อนไม่ได้ กูก็ไม่คิดว่าเราสองคนจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้เหมือนกันนั่นแหละ”

“งั้นมึงไม่รู้สึกเสียใจหรือเสียดายสิ่งที่พวกมึงเคยมีกันมาเลยรึไง ไอ้ป๊อป ทำไมมึงไม่ลองทำความเข้าใจมันมั่งล่ะวะ กูว่าไอ้ตี๋เองมันก็กำลังพยายามต่อสู้กับความรู้สึกของตัวเองอยู่เหมือนกันนะเว้ย”

“มึงว่ากูไม่เข้าใจมันงั้นเหรอ” แววตาของเขาฉายแววเจ็บปวดขึ้นทันที “ก็เออดิวะ ใครๆก็รักมัน ใครๆก็เข้าใจมัน ทำไมพวกมึงไม่มาลองเป็นกูดูมั่งล่ะ ทำไมไม่เห็นมีใครลองที่จะเข้าใจความรู้สึกกูดูบ้าง ความรู้สึกของคนโง่ๆอย่างกูน่ะ!”

“ไอ้ป๊อป กูไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นเว้ย กูขอโทษ”

“กูเสียใจเว้ย กูก็ไม่ได้อยากจะเป็นแบบนี้หรอก แต่ถ้ากูกับมันจะห่างกันแบบนี้สักพัก กูว่ามันก็ดีแล้วเหมือนกัน.......” เขาพูดพร้อมกับหันหลังเดินจากไป

“ไอ้ป๊อป! เดี๋ยว!” ผมร้องเรียกพร้อมกับกำลังจะเดินตามเขาไป แต่ก็รู้สึกถึงมือของใครบางคนที่วางลงบนบ่าของผมเสียก่อน

“ปล่อยมันไปก่อนเถอะ นนท์”

“นัท.....”

“พวกเราที่อยู่หอจะช่วยดูแลมันเอง บางทีมันเองก็คงต้องการเวลาไว้คิดอะไรตามลำพังบ้างน่ะ........ พวกมันทั้งสองคนเลย”

ผมพยักหน้าเบาๆก่อนจะเดินกลับไปรวมกลุ่มกับคนที่เหลืออยู่พร้อมกับนัท........

อีกไม่นานพี่โก๋ก็มาถึงที่โรงเรียน และหลังจากที่ผมขึ้นรถแล้ว จู่ๆพี่โก๋ก็ถามคำถามบางอย่างที่ทำให้ผมต้องรู้สึกแปลกใจมากขึ้นมา

“แล้วน้องโจล่ะครับ น้องนนท์”

“หืออ ไอ้โจทำไมครับพี่” ผมสงสัย

“อ๋อ เปล่าหรอกครับ พี่แค่คิดว่าวันนี้โจก็จะไปที่บ้านด้วยซะอีกน่ะ”

“เอ๊า ไหงงั้นอ่ะครับพี่”

“อ้าว น้องนนท์ไม่รู้เหรอครับ ก็คุณแม่น้องนนท์บอกพี่ว่.......”

พี่โก๋ยังพูดไม่ทันจบประโยค โทรศัพท์มือถือของผมก็ดังขึ้นเสียก่อน และคนที่โทรเข้ามาก็คือโจนั่นเอง

“วันนี้กูจะไปบ้านมึงนะ”

“ห๊าาาาาา!!” ผมร้องออกมาด้วยความตกใจ “วันนี้ตอนนี้เนี่ยนะ!!”

“เออ พี่โก๋มารึยัง”

“กูอยู่บนรถแล้วเนี่ย”

“งั้นบอกพี่เค้าให้รอกูด้วยแป๊บนึง กูกำลังจะลงไป” แล้วจากนั้นก็เหมือนเดิม นั่นคือเขาวางสายลงไปทันที

ผมกำลังคิดจะกดปุ่มโทรกลับไปหาเขาอีกครั้ง แต่ผมก็สบตาเข้ากับพี่โก๋ที่มองมายังผมผ่านทางกระจกมองหลังเสียก่อน ผมจึงอ้าปากขึ้นเพื่อที่จะถามบางอย่างกับพี่เขา แต่แล้วจู่ๆเสียงโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“ฮัลโหล ว่าไงนัท” ผมรับสาย

“นัท ไอ้โจมันจะออกจากหออ่ะว่ะ”

“อะ เอ่อออ......”

“นี่มันเพิ่งจะเดินออกจากห้องไปเดี๋ยวนี้เองเนี่ย นี่มันจะเอายังไงของมันวะเนี่ย มันจะไปนอนไหนกันแน่ ก็ในเมื่อพ่อของมัน.........” เขาหยุดตัวเองลง

“พ่อของมันทำไม นัท” ผมสงสัย

“คืออ นัทก็ไม่รู้ดิ่ แบบ เรื่องมันประมาณว่าพ่อมันบอกไว้ว่าให้มันนอนอยู่ที่หอน่ะ ก็อะไรประมาณนั้นอะนะ แล้วนี่จู่ๆวันนี้มันก็เก็บเสื้อผ้าออกจากห้องไป นัทก็เลย........”

คำพูดของนัทถูกขัดขึ้นด้วยเสียงดังตี๊ดเบาๆสองสามครั้ง

“อะไรอีกวะ” ผมสบถกับตัวเองเบาๆก่อนจะมองดูที่หน้าจอมือถือแล้วก็เห็นว่าแม่กำลังโทรเข้ามาเป็นสายซ้อนอยู่

“อะไรนะ นนท์” นัทถาม

“เปล่าๆ โทษที นัท พอดีแม่นนท์โทรมาสายซ้อนน่ะ เอาไว้เดี๋ยวเราค่อยคุยกันอีกทีก็แล้วกัน นนท์ขอรับสายแม่ก่อนนะ”

“อะ อืออๆ”

ผมกดปุ่มสลับสายจากนัทมาหาแม่ “ฮัลโหลครับ แม่”

“นนท์ คืนนี้โจจะไปนอนที่บ้านด้วยนะ” แม่พูดกับผมเป็นภาษากลาง แปลว่าแม่อาจจะยังคงอยู่ที่ที่ทำงานแน่ๆ

“ครับ นนท์รู้แล้วล่ะครับแม่” ผมถอนหายใจเบาๆ

“เอ้อๆ งั้นก็ดีแล้วล่ะ อย่าลืมรอรับโจกลับบ้านไปพร้อมๆกันด้วยล่ะ”

“นนท์ก็อยู่บนรถพี่โก๋แล้วก็กำลังรอมันอยู่แล้วเนี่ยแหละครับ” ผมตอบอย่างเซ็งๆ “นี่ แม่ครับ แล้วทำไ.....”

“งั้นก็ดีแล้วล่ะ” แม่พูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน “ถ้างั้นแค่นี้ก่อนนะ แม่ติดงานอยู่น่ะ กลับบ้านดีๆนะ อ้ออ แล้วคืนนี้แม่คงจะกลับดึกหน่อยล่ะ ไม่ต้องรอกินข้าวเย็นนะ ลูก”

“อะ ครับๆ” ผมตอบรับทันก่อนที่แม่จะวางสายลงไปพอดี

“คุณแม่ว่ายังไงบ้างครับ น้องนนท์” พี่โก๋พูดกับผม

“จะว่าไงล่ะครับ แม่ก็เพิ่งจะโทรมาบอกนนท์ว่าไอ้โจจะไปนอนที่บ้านด้วยเนี่ยแหละ แต่มันทำยังไงอีท่าไหนแม่ถึงได้อนุญาตให้มันไปนอนที่บ้านเราได้ล่ะเนี่ย แถมมันจะออกจากหอมาได้ยังไง ก็ในเมื่อถ้าเกิดเด็กที่นอนหอจะไปนอนค้างที่อื่นได้นอกจากวันเสาร์อาทิตย์เนี่ย มันจะต้อง.......”

ก๊อก ก๊อก..........

เสียงเคาะกระจกรถทางฝั่งผมดังขึ้นพร้อมกับประตูที่เปิดออก และจากนั้นโจก้าวเข้ามานั่งข้างๆผม

“เหยิบดิ๊ ไอ้ตูด” เขาเบียดผม “หวัดดีครับพี่โก๋ โทษทีนะพี่ที่ต้องให้รออะครับ”

“ไม่เป็นไรครับ น้องโจ งั้นเราไปกันเลยนะครับ” พี่โก๋หัวเราะในลำคอเบาๆก่อนจะออกรถ

“ตกลงว่ามึงทำยังไงถึงไปนอนบ้านกูได้ ไอ้โจ แล้วไหนตอนนั้นมึงบอก.......”

“ชู่ววว” เขาจุ๊ปากเบาๆแล้วส่งสายตาไปยังพี่โก๋

ผมที่เข้าใจว่าเขาหมายความว่ายังไงจึงพูดต่อด้วยเสียงที่เบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ “แล้วไหนมึงบอกว่าถ้ามึงจะไปนอนบ้านกูรึไปบ้านกูมึงจะบอกกูก่อนไง”

“กูก็บอกแล้วนี่ไง”

“แต่มึงไม่ได้ขอหรือถามกูก่อนเลยนี่ว่ากูจะให้รึไม่ให้น่ะ”

“นั่นไม่ได้อยู่ในข้อตกลงที่กูให้ไว้กับมึงสักหน่อย” เขายิ้มที่มุมปากอย่างเคย

“อะ...... ไอ้.....!!”

“พ่อกูบอกไม่ให้กูไปที่เหยียบบ้าน” จู่ๆเขาก็พูดขึ้นพร้อมรอยยิ้มที่จางหายไป

“หะ หาาา”

เขาจ้องหน้าผมอยู่ครู่หนึ่ง “.......เอาไว้ไปถึงบ้านแล้วเราค่อยคุยกัน” เขาผละออกไปพร้อมกับเอนหลังพิงเบาะรถอย่างสบายอารมณ์

[shoky_9]

  ไม่ยอมๆ

โจไปนอนบ้านนนท์อีกแล้วอ่ะ  แล้วคราวนี้นนท์จะบอกนัทมั๊ยเนี่ย

ถ้านัทรู้จะว่าไงเนี่ย สงสัยคราวนี้ท่าจะอยู่นาน

ไม่ดีๆ คุณต้นให้นัทอยู่กับนนท์บ้างดิ

[andy_kwan]

โจ นำหน้านัทไปหนึ่งก้าวเสมอ 
ป้าขวัญเชียร์ลูกโจต่อไปจนกว่าจะจบเรื่อง   อิอิ

[Phelyra]

น่าสงสารโจอ่ะค่ะ  พ่อของโจไรเนี่ย ไม่ห่วงลูกตัวเองเลยเลยหรอไงห๊า มีห้ามไม่ให้ไปเหยียบที่บ้านอีก ไอ้แก่หน้าหม้อเอ๊ย สันดาน อย่างมันต้องโดน   

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

เครียดดดดดดด
เกิดอะไรขึ้นกับน้องโจเนี่ย??
ทำไมพ่อถึงไม่ให้กลับบ้าน
น่าจะเกี่ยวกะที่ไปชกต่อยแน่ๆ
แต่ผมว่าต้องมีเรื่องอะไรก่อนหน้านี้แน่ๆ
เรื่องของโจกับที่บ้าน... ที่เรายังไม่รู้...

[gtm]

ค้างเวอร์ ตัดฉับเลยคัฟพี่ต้น

ว่าแต่นนท์เมื่อไหร่จะเสด โจ สักที 

จะได้ 0 สี กับนัท แข่งกันแบบแฟร์

ว่าแต่สงสารโจจัง ครอบครัวมีปัญหา

เพราะงั้นอยากให้นนท์มอบความรักความอบอุ่นให้โจจังเลย

คริคริ

[THIP]

ดีมากโจ เร่งทำคะแนนเข้าลูก  

[knightto]

อีกแล้วว ว ว ว ๆๆๆๆๆๆๆๆ.. .. . .. .โจไปนอนบ้าน นนท์อีกแล้ว ว

โคตรชำใจอ่ะ. . .. .. .

      

แล้วงี้นัทอ่ะ  ๆๆๆ  นัทไปไหน นน น น . . .  .. .

 


ยังไงก็ เชียร์นัท . . ..  . พระเอกในใจเสมอ

 

[mantdash]

พี่ต้นเขียนเก่งจังเลยครับ

อารมณ์แต่ละซีนที่สื่อออกมานี่เหมือนดูละครเลยอะ

ในละครเวลาแต่ละครออกมาจะมีลักษณะเด่นประจำตัว ไม่ก้มีเพลงธีมประจำตัว

พี่ต้นเขียนให้รู้สึกมีสิ่งนั้นจริงๆเลยอะ

โดยเฉพาะนัทกับโจ เห็นได้ชัดมากกว่าบรรยากาศแต่ละคนไม่เหมือนกันเลย 

นัทจะออกแนวสุขุม นุ่มๆ ให้่ความรู้สบายๆ หวานๆน่ารักๆ

โจก็เป็นอารมณ์รุนแรง รวดเร็ว โฉบฉาบ

เพ้อเจ้อจังเรา 

[จันทร์ผา]

คุณต้นครับ

อยากให้นัทไปนอนบ้านนนท์บ้างอะครับ

ตอนต่อไปจะมีไหมเอ๋ย เห็นโจไปนอนบ้านนนท์บ่อยแท้ชักจะเคือง

เชียร์นัทสุดใจขาดดิ้น[/b]

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

โจนี่
เรื่องนี้เข้าข้างโจดีเนาะ มีเรื่องให้ค้นหาเยอะ น่าสงสารก็เยอะ

ที่จริงนัทก็มีมุมน่าสงสารนะ ทำไมไม่ค่อยจะโฟกัสไปเท่าไร
เอาเถอะ

ขอบคุณและจะติดตามครับ

[mini]

ฝากเนื้อฝากตัวกับคุณแม่น้องนนเอาไว้คับโจ

ถึงเวลาที่ได้เป็นลูกเขยจะได้ไม่ลำบากคับ

[morrian]

มันต้องอย่างนี้สิค้าบบบบบ   

Only Joe

            Joe Only     

[-~iK@iZ_KunG~-]

โจสุดยอดอ่ะ

ไปบ้านนท์อีกแล้ว

อิอิ


เชียร์ โจ สุดใจขาดดิ้น ฮ่าๆๆ

[konnarak]

คราวนี้นนท์   เสร็จ โจแน่ๆๆ      

[Gu_Ton_Za]

สงสารตี๋เล้กมากมาย

 

[nopkar]

ยังอึมครึมอยู่เลยอ่ะ

[O_o]

อ๊าาาาาาา
ค้างคา พี่ต้นมาต่อเร็ว ๆ น๊าาาาาาาา



นัทสู้ ๆๆๆๆๆ

[ordkrub]

เชียร์นัทนะครับ.....แต่......
สงสารโจ.......
ชีวิตมันเก็บกดเกินไปครับ
นัทยังพยายามหาทางออกให้ตัวเองทางบวก แต่ที่ผ่านมาโจได้เพื่อนไม่ดีมันเลยออกทางลบ
ถ้าผิดหวังอีกชีวิตจะเป็นอย่างไร

[OitJi]

โจ นน นัท แบบ3Pก็ดีนะ โจล่าง นนกลาง นัทบน โอ้พอดีเรย 

อากาศมันร้อน.............เพ้อไปได้เนอะคนเรา555

[tarkung]

ขอเชียร์ให้ 3P โจ นนท์ นัท ด้วยคนนะคร้าบบบบบบบบบบบบ

ฮิๆ แบบว่าเลือกไม่ถูกเลย ............

จะติดตามต่อไปจนจบเลยนะครับบบบบบบบบบบบ ขอเป็นกำลังใจให้คนเขียนนะครับ

[andy_kwan]

เอาแล้วไง  สามพีแล้วให้นนท์อยู่ตรงกลาง   
ถ้าแบบนี้ก็ให้นัทอยู่หน้าสุด  แล้วโจอยู่ท้ายขบวน   

[peppier]

แง๊ ๆ ๆ

โจไปนอนบ้านนนท์อีกแล้วง่ะ .

ให้นัทไปบ๊างงงงงงง ง

[micky99]

โจ แฟนคลับ แต่ก็สงสารนัทนะ แต่ก็ไม่อยาก3P ตอนนี้โจโกรธแค้นแทน นนท์จะรู้สึกเข้าใจบ้างไหม เพราะจริงๆโจแม้จะไม่กลัวการต่อสู้แต่เป็นคนที่ใช้สมองนี่น่า เอาใจช่วยโจ

 

[getto]

สงสารป๊อปจัง
เชียร์โจๆ แต่จริงๆแล้ว สามพีดีกว่า
 :pig4:พี่ต้นค้าบ

[→Yakuza★]

โจ แฟนคลับ!!!!!!

โจ  กะ นนท์
โจ  กะ นนท์
โจ  กะ นนท์
โจ  กะ นนท์
โจ  กะ นนท์
โจ  กะ นนท์
โจ  กะ นนท์
โจ  กะ นนท์
โจ  กะ นนท์
โจ  กะ นนท์
โจ  กะ นนท์
โจ  กะ นนท์
 

______________ ,, ป็อบ กะ ตี๋ คืนดีกันเร็วๆนะ 

[myxt]

หุหุ โจทำดีมากลูก
น้องนนท์มีอะไรข้องใจ รีบเคลียร์ด่วนเลยน๊า
ขอบคุณต้นนะคะที่ให้โจไปนอนบ้านน้องนนท์อีกแล้ว 

[uefaza]

เพิ่งมาอ่านใหม่เลยนะเนี่ย
อ่านรวดเดียวเลย

สนุกมาก~


ปล. เชียร์ นัท ค่าาา นัทนนท์แฟนคลับ >////<