หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[iGiG]

เพิ่งมาติดตามเรื่องนี้เป็นครั้งแรก สนุกมากค่า พลาดไปได้ไงเนี่ยเรา ><

ลุ้นตี๋-ป๊อบจนตัวโก่งเหมียนกัลล 

[kasarus]

ลุ้น ลุ้น ลุ้น
อยากรู้ว่าโจจะช่วงชิงพื้นที่บนหน้า 1 มาได้ยังไง
ปล่อยให้นัทเอาไปครองมาหลายวันแล้ว

[B_O_M]

จะเอาโจ~โจ~โจ

[PeeraDHa]

อยากจบแบบสวย ๆ อ่ะ

[morrian]

  โจ

[gtm]

โจ มายัง คัฟฟฟฟ

[DexTunG]

มารอนนท์  ว่าจะคู่กับใครกันแน่





 

[patz]

ยุรู้อย่างนี้แล้ว รบกวนอะไรยุหน่อยได้ป่ะ

รบกวนไปกระแซะแอบถามป๊อปให้หน่อยสิ ว่ารู้สึกยังไงกับตี๋เล็กบ้างอะ นะๆๆ

คนอ่าน ลุ้นใจจะขาดอยู่แล้ว



อีกใจก็อยากจะรู้เรื่องนนท์ต่อเหมือนกัน ว่าใครจะเป็นคนจัดการคนร้ายได้ก่อน ระหว่างโจกับนัท

[ExecutioneR]

A 64


เมื่อได้รับการตรวจอย่างละเอียดจากหมอที่โรงพยาบาลแล้ว ผลก็ออกมาว่านอกจากที่หัวของผมจะแตกและเป็นแผลตามร่างกายแล้วนั้น กระดูกข้อมือซ้ายของผมก็ยังร้าวอีกนิดหน่อย และมันก็คงจะใช้การไม่ได้ไปอีกพักหนึ่งเลยทีเดียว แต่ก็ยังถือว่าโชคดีอย่างที่สมองของผมไม่ได้รับการกระทบกระเทือนอะไร และมือข้างที่เจ็บนั้นก็ยังเป็นมือซ้าย ไม่ใช่มือขวาข้างถนัดของผมอีกด้วย ไม่อย่างนั้นแล้วล่ะก็ผมคงจะต้องยิ่งซวยหนักกว่าเดิมมากแน่ๆ

เย็นนั้นผมนั่งรถกลับบ้านกับแม่และต้องฟังคำบ่นชุดใหญ่เรื่องที่ว่าผมดื้อแค่ไหนที่ไม่ยอมนอนโรงพยาบาล และเรื่องที่ผมไม่รู้จักระวังตัวและชอบเหม่อลอยอยู่เสมอจนต้องมาเจ็บตัวแบบนี้ ซึ่งผมก็ได้แต่ทนรับฟังไปโดยไม่สามารถปริปากได้สักคำว่าที่จริงแล้วผมไม่ได้ตกลงมาเอง แต่ว่าถูกคนอื่นผลักลงมาต่างหาก........

ในระหว่างที่กินข้าวเย็นกันที่บ้าน ผมก็ขอแม่เรื่องไปนอนที่หอกับนัทและวายุ ซึ่งแน่นอนว่าตอนแรกแม่ก็รีบปฏิเสธในทันทีเพราะว่าแม่อยากจะให้ผมอยู่รักษาตัวที่บ้านมากกว่า และที่สำคัญก็คือ ในเมื่อสภาพร่างกายของผมเป็นแบบนี้ ผมก็คงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องไปซ้อมเพื่อคัดตัวเป็นนักกีฬาอะไรอีกแล้ว ความจริงข้อนี้มันทำให้ผมรู้สึกเศร้าและผิดหวังไปเยอะเลยเหมือนกัน เพราะทั้งๆที่นี่จะเป็นงานกีฬาสีครั้งแรกของผมที่โรงเรียนแห่งนี้ และทั้งๆที่มันจะเป็นโอกาสครั้งแรกของผมที่ได้ลงแข่งขันกีฬาในฐานะนักกีฬาตัวจริงด้วย แต่สุดท้ายแล้วความหวังของผมก็พลันต้องสูญสลายไปในพริบตา........

แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ถึงผมจะไม่สามารถลงแข่งกีฬาและอยู่ซ้อมบาสกับวายุได้อีกแล้ว ผมก็ยังอยากจะไปนอนกับทั้งนัทและวายุด้วยอยู่ดีนี่นา ดังนั้นผมเลยให้เหตุผลแม่ไปว่าถ้าผมอยู่ที่หอแล้วล่ะก็ผมก็จะมีเพื่อนผู้ชายที่ช่วยดูแลผมได้ไม่ว่าจะตอนอาบน้ำหรือเปลี่ยนเสื้อผ้า และแบบนั้นผมก็จะรู้สึกสบายใจมากกว่าอีกด้วย และในที่สุด หลังจากที่ผมพยายามเกลี้ยกล่อมแม่อยู่สักพัก สุดท้ายแม่ก็ยอมตกลงอนุญาตให้ผมไปกับนับนัทตั้งแต่อาทิตย์หน้าเป็นต้นไปได้จนได้

ในตอนกลางคืน ถ้าหากไม่นับนัทแล้วล่ะก็ เพื่อนหลายคนต่างก็โทรมาถามผมว่าอาการของผมเป็นยังไงบ้าง รวมทั้งโจเองก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วยเช่นกัน แต่ว่าผมก็ไม่ได้คุยกับพวกเขานานเท่าไหร่นักหรอก เพราะว่าผมรู้สึกปวดหัวมากจริงๆ แถมยังปวดทั้งจากแผลภายนอกและรู้สึกปวดมาจากข้างในหัวเลยอีกต่างหาก ดังนั้นคนๆเดียวที่ผมคุยด้วยนานที่สุดก็มีแค่นัทเพียงคนเดียวเท่านั้นเอง และเขาก็ยังเป็นคนสุดท้ายที่ได้พูดคำว่ากู๊ดไนท์ให้ผมฟังก่อนไปเข้านอนอีกด้วย............

เวลาประมาณสิบโมงเช้าวันรุ่งขึ้นผมก็ตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดหัวและปวดที่ข้อมืออย่างรุนแรง แถมถ้าพูดให้ถูกก็คือ ที่จริงแล้วผมยังแทบไม่ได้นอนเกือบตลอดทั้งคืนเลยอีกด้วย เพราะว่าผมไม่สามารถจะขยับหรือพลิกตัวแบบไม่ระมัดระวังจนไปนอนทับหัวด้านที่เป็นแผลหรือเผลอทำให้ข้อมือของตัวเองเจ็บได้ และนอกจากแผลที่หัวกับที่มือซ้ายของผมแล้ว แผลที่ขากับรอยช้ำบางแห่งบนร่างกายของผมก็ยังน่ารำคาญไม่แพ้กันเลยอีกด้วย

ผมลุกออกจากเตียงด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัวกว่าปกติ จากนั้นผมก็ลากตัวเองไปล้างหน้าแปรงฟันอย่างทุลักทุเล ซึ่งนั่นก็ทำให้ผมตัดสินใจได้ในทันทีเลยว่าเช้านี้ผมคงจะยังไม่อาบน้ำอย่างแน่นอน หลังจากที่ล้างหน้าแปรงฟันเสร็จเรียบร้อยหมดแล้วผมก็เดินกลับเข้ามาในห้องเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า และแน่นอนว่ามันก็เป็นไปอย่างทุลักทุเลอีกเช่นกัน ให้ตายสิ นี่ผมจะต้องเป็นแบบนี้อยู่อีกนานแค่ไหนนะเนี่ย ผมคิดว่าผมพอจะเข้าใจแล้วว่าตอนที่นัทเขาเจ็บหัวไหล่แล้วช่วยตัวเองไม่ค่อยจะได้นั้นเขาน่าจะรู้สึกอย่างไร

เมื่อผมเดินลงไปชั้นล่าง แม่ที่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นก็ถามผมว่าผมเป็นยังไงบ้าง ผมจึงเล่าให้แม่ฟังว่าเมื่อคืนผมแทบไม่ได้นอนเลย เพราะผมทั้งเจ็บหัว เจ็บมือ และเจ็บแผลอื่นๆอีกตลอดเกือบทั้งคืนเลยทีเดียว

“นนท์ก่อบ่อาบน้ำนาแม่ นนท์อาบบ่ไหว เจ็บหัว เจ็บมือ เจ็บแข้งแหม ขี้คร้านอาบคนเดียว” ผมบ่นก่อนจะนั่งลงบนโซฟาข้างๆแม่

“โถๆๆ ลูกแม่น่าเอ็นดูแต๊ๆ......” แม่พูดด้วยน้ำเสียงหยอกล้อพร้อมกับเหยียดแขนออกมาขยี้หัวผมเบาๆ “จะอั้นหื้อแม่อาบน้ำหื้อนนท์เหมือนต๋อนเป๋นละอ่อนเอาก่อ ฮึ”

“บ่ต้องเลยยยแหม่” ผมสะบัดหัวเบาๆเพื่อให้หลุดจากมือของแม่

“แล้วจะอี้จะอาบน้ำเมื่อใดล่ะ”

“แลงนี้....... วันพูก...... วันฮือ........ บ่อั้นก็ท่าจนกว่านนท์จะเหม็นอ่ะแม่ แล้วก้อยอาบ”

“ขี้จ๊ะแต๊! จะไปบอกไผนาว่าเป็นลูกแม่น่ะ อายเปิ้น!” แม่หัวเราะเบาๆ “สงสัยลูกจายแม่ต้องมีคนมาจ้วยผ่อจ้วยดูแลแต๊ๆ ละก้า”

“ไผจะมาดูแลนนท์ โฮ๊ยยย แม่ก็อู้ไปเรื่อย กะว่าแม่จะจ้างพยาบาลมาดูแลนนท์ต๋อนเสาร์ติ๊ดนี้” ผมแกล้งพูดประชด

“ไม่ต้องจ้างหรอก กูจะดูแลมึงเอง” เสียงของผู้ชายคนหนึ่งที่ผมคุ้นหูดังขึ้นจากทางด้านหลังของผม

ผมสะดุ้งแล้วรีบหันขวับไปมองยังที่มาของเสียงทันที “ไอ้โจ!!”

“เป็นไง ยังปวดหัวอยู่รึเปล่า” เขาเดินมานั่งลงบนโซฟาฝั่งตรงข้ามกับผม

“นี่มึงมาทำอะไรที่บ้านกูวะเนี่ย!”

“ก็มาช่วยดูแลมึงไง ถามได้” เขาตอบหน้าตาเฉย

“เมื่อคืนโจเค้าโทรมาคุยกับแม่ ถามว่านนท์เป็นยังไงมั่ง พอแม่เล่าให้เค้าฟัง เค้าก็เลยอาสาจะมาช่วยดูแลเราให้ไง” แม่บอกผม และผมก็แทบไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลย......

นี่โจ “โทร” มาคุยกับแม่ของผมอย่างนั้นน่ะเหรอ!

“ใช่ กูจะมาดูแลมึงจนกว่ามึงจะไปนอนหอกับไอ้นัทมันนั่นแหละ..........” โจมองหน้าผมแล้วส่งยิ้มที่มุมปากแบบประชดประชันออกมาเล็กน้อยก่อนจะเบนหน้าไปทางอื่น

“ว่าแต่โจ นี่เราไปกินข้าวกินปลามาเรียบร้อยแล้วใช่มั๊ย” แม่หันไปถามโจ

“ครับ เรียบร้อยแล้วครับ ขอบคุณมากนะครับ” เขาตอบ

“แล้วเราล่ะ ลูกรัก หิวข้าวรึยังล่ะ ฮึ  แม่ว่านนท์ไปกินข้าวซะเลยก็ดีนะ จะได้กินยาแล้วค่อยพักผ่อน”

“ครับ นนท์ก็ว่างั้นเหมือนกัน แล้วเดี๋ยวถ้างั้นพอกินข้าวเสร็จนนท์ก็จะขอขึ้นข้างบนเลยนะครับ” เมื่อพูดจบ ผมก็ลุกออกจากโซฟาแล้วเดินตรงเข้าไปในห้องครัวโดยมีโจเดินตามมาติดๆ

“มึงนั่งไปก็ได้ เดี๋ยวกูจัดการให้ จะแดกเยอะรึเปล่าล่ะ” เขาถาม

“ไม่ต้องหรอก กูทำเองได้ แค่เจ็บนิดหน่อย ไม่ได้เป็นง่อยหรือพิการอะไร”

“มึงนี่มันปากดีจริงๆนะ กูจะทำให้แล้วยังกวนตีนกูอีก”

“เออๆ กูขอโทษก็แล้วกัน........” ผมนั่งลงที่โต๊ะกินข้าว “งั้นกูขอข้าวต้มแค่ครึ่งชามพอ กูไม่ค่อยหิวเลยว่ะ”

โจเดินไปหยิบชามขึ้นมาแล้วตักข้าวต้มให้กับผม ผมนั่งมองด้านหลังของเขาแล้วก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ นี่ตกลงว่าเขาคนนี้จะไม่รู้จักคำว่ายอมแพ้เลยจริงๆใช่มั๊ยเนี่ย แถมตอนนี้ผมก็เริ่มคิดแล้วนะว่ายิ่งผมรู้จักเขามากขึ้นเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งรู้สึกว่าเขานี้ช่างเป็นคนที่เดาใจและเดาความคิดยากมากขึ้นเท่านั้นจริงๆ

“แล้วยามึงอยู่ไหนวะ” เขาถามทั้งๆที่ยังยืนหันหลังให้กับผมอยู่

“อยู่บนห้อง”

เขาเดินเอาชามข้าวต้มมาวางลงตรงหน้าของผม “งั้นเดี๋ยวกูไปหยิบให้”

“ไม่ต้องๆ เดี๋ยวค่อยขึ้นไปกินบนห้องทีเดียวเลยดีกว่า”

โจเดินอ้อมไปนั่งลงบนเก้าอี้ที่ฝั่งตรงข้ามของผม เขามองหน้าผมอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย “ให้กูป้อนให้มะ”

“ไม่ต้องเลย มึงนั่งเฉยๆเหอะ”

“แล้วเมื่อกี๊กูได้ยินแว่วๆเหมือนมึงบอกแม่มึงว่ามึงยังไม่ได้อาบน้ำใช่ป่ะวะ กูฟังไม่ค่อยออก”

“เออ ใช่ แล้วไง” ผมตอบก่อนจะเป่าข้าวต้มในช้อนเบาๆ

“กูก็จะช่วยอาบให้ไง”

ผมกะแล้วเชียวว่าเขาจะต้องพูดแบบนี้ “ยิ่งไม่ต้องหนักเลย ไอ้โจ เหอะๆ กูบอกแล้วว่ามึงอยู่เฉยๆเหอะน่า”

เขานิ่วหน้าทันที “มึงเป็นเหี้ยอะไรของมึงวะ ไอ้เชี่ยนนท์ ไอ้นั่นก็ไม่เอา ไอ้นี่ก็ไม่ได้ นี่กูก็พยายามเอาใจมึงเต็มที่แล้วนะเว้ย มึงคิดว่าปกติกูเคยทำแบบนี้ให้ใครรึไงวะ”

ผมวางช้อนลงแล้วเงยหน้าขึ้นไปเพื่อคุยกับเขา “นี่ ไอ้โจ ตกลงว่านี่มึงมาบ้านกูทำไมวะเนี่ย กูถามจริงๆ”

เขาชักสีหน้าเล็กน้อย “ก็มึงเคยบอกว่ากูไม่เคยดูแลมึงไม่ใช่รึไง ก็นี่ไง กูมาแสดงให้มึงเห็นแล้วว่ากูดูแลมึงได้ และกูก็อยากจะทำแบบนั้นจริงๆด้วย ไม่งั้นกูไม่ถ่อมาถึงที่นี่หรอก ไอ้ห่าเอ๊ยย”

“ไอ้โจเอ๊ยย ตอนนั้นกูก็ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น......” ผมส่ายหน้าเบาๆ “กูก็เคยบอกขอบใจมึงไปแล้วไม่ใช่เหรอวะ มึงน่ะทำอะไรต่ออะไรมาให้กูตั้งเยอะแยะแล้ว แต่มึงก็แค่ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้ และที่สำคัญคือ ตอนนี้กูกับนัทก็..........”

“มึงไม่ต้องพูดแล้ว” เขาพูดตัดบทด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด “รีบๆแดกซะ แล้วจะได้ขึ้นห้อง”

ผมถอนหายใจเบาๆก่อนจะก้มลงกินข้าวต้มของผมต่อเงียบๆ จนกระทั่งผมกินเสร็จแล้ว โจก็หยิบชามของผมขึ้นแล้วเดินเอาไปวางไว้ในอ่างล้านจานให้

“ล้างด้วยดิ่วะ ใบเดียวเอง” ผมพูด

เขาหันกลับมามองหน้าผมแล้วขมวดคิ้วอย่างคนรู้สึกขัดใจเล็กน้อย แต่เขาก็ยอมหันกลับไปล้างจานของผมให้แต่โดยดีโดยไม่ปริปากบ่นอะไรสักคำ ผมว่าเขาคงจะไม่กล้าบ่นหรือขัดใจผมสักเท่าไหร่แล้วล่ะมั๊ง ซึ่งนั่นก็ทำให้ผมต้องนั่งขำเบาๆอยู่คนเดียว จนกระทั่งเขาล้างจานเสร็จแล้ว เขาก็หันกลับมาหาผมอีกครั้ง

“มีอะไรจะให้กูทำให้อีกมะ ไอ้คุณชาย”

ผมยิ้มแล้วส่ายหน้าเบาๆ “ไม่แล้วครับ ไอ้คุณชายกว่าาาา”

“งั้นยกตูดขึ้นจากเก้าอี้แล้วขึ้นห้องไปแดกยาได้แล้ว กูมีเรื่องอยากจะคุยกับมึงด้วย”

“อีกและ.......” ผมถอนหายใจ “อะไรอีกวะคราวนี้ เรื่องพลอยอีกเหรอ รึว่าเรื่องพวกไอ้แม็กซ์”

“ไม่ใช่ทั้งสองอย่างนั่นแหละ” โจตอบพลางชะโงกมองออกไปนอกครัวแว่บหนึ่งก่อนจะหันมามองหน้าผมอีกครั้ง “กูไม่อยากคุยตรงนี้ ไปเหอะ ขึ้นห้อง”

“คร้าบๆพ่อ.........” ผมค่อยๆลุกขึ้นยืนช้าๆ และโจเองก็ยืนขึ้นพร้อมๆกับผมด้วยเช่นเดียวกัน แต่เขาลุกขึ้นยืนเร็วกว่าผมนิดหน่อย แล้วเขาก็รีบเดินอ้อมโต๊ะกินข้าวมายืนอยู่ข้างๆผมด้วย

“ไม่อยากเป็นพ่อว่ะ” เขาพูดขึ้นก่อนจะชะโงกหน้าเข้ามาหาผม “........แต่อยากเป็นผัว”

“ทะลึ่ง!” ผมกระทุ้งศอกขวาใส่ท้องของเขา

“อั๊กกก!!” โจร้องออกมาด้วยความจุก จากนั้นเขาก็งอตัวลงเล็กน้อยแล้วใช้มือทั้งสองข้างกุมท้องของตัวเองเอาไว้

“พูดเล่นเหี้ยอะไรก็ระวังปากด้วย สาดดด เล่นแรงไปและมึง แรงไป”

“หนอยย ไอ้สัตว์นี่!  นี่ถ้ามึงไม่เจ็บอยู่ล่ะก็กูคงได้ตบกบาลมึงแรงๆคืนสักทีแน่” โจเดินตามมาไปพร้อมกับลูบท้องของตัวเองเบาๆไปด้วย “เดี๋ยวนี้กล้าเล่นแรงๆกับกูนะ เชี่ยแม่งง”

“น้อยไปด้วยซ้ำมั๊ง กูว่า”

“เป็นเหี้ยไรวะของมึงวะ ทำหงุดหงิดๆมาตั้งแต่เช้าและนะ” เขาถาม

ผมเงียบไปพักหนึ่ง “.......ไม่รู้เหมือนกันว่ะ สงสัยเป็นเพราะเมื่อคืนกูนอนไม่ค่อยหลับมั๊ง แล้วก็เซ็งๆหงุดหงิดๆด้วย”

“น้ำหน้าอย่างมึงเนี่ยนะนอนไม่หลับ” เขาหัวเราะในลำคอเบาๆแบบกำลังประชดผม

ผมหันไปทำตาเขียวใส่เขาบ้างทันที “อยากโดนแบบเมื่อกี๊อีกซักทีรึไงวะ”

“เฮอะ ชักจะทำได้ใจใหญ่และนะมึงเนี่ย” โจเงื้อมือทำท่าจะตบหัวผม แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ลดมือลงกลับไปเหมือนเดิม “แล้วไง ตกลงทำไมนอนไม่หลับ”

“ก็กูเจ็บมือ แล้วกูก็เจ็บแผลที่หัวด้วย จะนอนตะแคงพลิกตัวอะไรก็ไม่ได้ เดี๋ยวแม่งก็ไปทับแผลเข้าอีก และที่มือก็เหมือนกัน บางทีพอขยับตัวนิดหน่อยแล้วมือมันกระเทือนก็เจ็บแล้ว แม่งงงง”

“และที่ว่าเซ็งๆน่ะ เซ็งเหี้ยอะไร” เขาถามต่อ “เซ็งที่เจอหน้ากูแต่เช้ารึไง”

ผมหันกลับไปมองหน้าเขาแล้วพยักหน้าเบาๆ “ก็มีส่วน”

โจตีหน้าบึ้งทันที “เออ งั้นกูกลับก็ได้วะ”

“ไอ้เหี้ย กูล้อเล่น” ผมถอนหายใจแล้วส่ายหน้าเบาๆ “ชอบทำใจน้อยกะกูอยู่เรื่อย มึงเนี่ย เฮ้ออ........ ก็แล้วมึงจะไม่ให้กูเซ็งได้ไง มึงคิดดูดิ่ ตอนแรกกูตั้งใจจะลงแข่งบาสในงานกีฬาสีนี่สักหน่อย แต่พอมาตอนนี้กูก็ลงไม่ได้แล้วอ่ะ มึงว่ามันน่าเซ็งมั๊ยล่ะ”

“ก็เสือกซุ่มซ่ามเองทำไม”

“พอเลย มึงเลิกพูดแบบนั้นเลย ไอ้โจ” ผมบอกเขา และในที่สุดเราก็มาหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้องของผมแล้วจนได้ ผมเปิดประตูห้องออกแล้วเดินเข้าไปข้างในโดยมีโจเดินตามหลังเข้ามาด้วย

“แล้วถ้าเกิดว่ามึงลงแข่งได้ล่ะ” เขาพูดขึ้นเบาๆ

“เหออ อะไรนะ” ผมหันกลับไปถามเขาอีกครั้ง “กูได้ยินไม่ชัด เมื่อกี๊มึงพูดว่าไงนะ”

“เปล่า ไม่มีอะไรหรอก เรื่องนั้นช่างมันไว้ก่อนเหอะ”

“เอ๊า เอาอีกและมึงเนี่ย อะไรของมึงวะ แม่งงง” ผมส่ายหน้าเบาๆขณะที่กำลังเดินไปนั่งลงบนเตียง “แล้วตกลงว่ามึงมีอะไรจะคุยกับกูกันแน่วะ ไม่ใช่ทั้งเรื่องพลอย แล้วก็ไม่ใช่ทั้งเรื่องไอ้แม็กซ์ด้วยเนี่ย”

“เรื่องแม่มึง”

“เห๊ออ เรื่องแม่กูเนี่ยนะ”

“ใช่ เรื่องแม่ของมึง” เขาเดินไปนั่งลงบนเก้าที่ที่โต๊ะคอม “เมื่อคืนกูโทรมาคุยกับแม่มึง มึงก็รู้แล้ว แต่มึงรู้มั๊ยว่าแม่มึงพูดอะไรกับกูบ้าง”

ผมส่ายหน้า “อะไรวะ แม่กูพูดอะไรกับมึง”

“แม่มึงเค้าบอกว่าเค้าเป็นห่วงมึงมาก พอเค้าได้ยินจากครูที่ห้องพยาบาลว่ามึงหัวแตกจนสลาบไปแถมยังต้องเข้าโรงพยาบาลแบบนั้นอีก เค้าก็ใจเสียขึ้นมาเลย เค้าบอกเค้าเคยเสียคนรักไปถึงสองคนแล้ว เค้าไม่อยากจะเสียมึงไปอีก........”

สิ่งที่เขาบอกผมทำเอาผมอึ้งไปเลย นี่ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าแม่จะรู้สึกและคิดมากถึงขนาดนี้ ผมยอมรับเลยว่าตอนแรกหลังจากที่ออกจากโรงพยาบาลผมก็ยังคิดอยู่เลยว่าแม่ผมนี่โคตรจะขี้บ่นเลย ทั้งๆที่ผมก็แค่เจ็บนิดหน่อยแค่นี้เท่านั้นเอง ไม่รู้ว่าแม่จะบ่นอะไรกันนักกันหนา แต่พอมาตอนนี้ผมรู้แล้วว่าแท้จริงแล้วแม่ผมนั้นรู้สึกอย่างไร..........

“เพราะงั้นมึงต้องหัดระมัดระวังตัวให้มากกว่านี้นะเว้ย ทำเหี้ยอะไรก็ระวังๆหน่อย กูคุยกับแม่มึงเมื่อคืนแล้วกูก็โคตรสงสารเค้าเลย คราวหลังก็อย่าซุ่มซ่ามรึเอาแต่เหม่อลอยให้มันมากนัก เข้าใจรึเปล่า”

ผมเงียบไปพักหนึ่ง “นี่มึงเป็นห่วงกูจริงๆเหรอวะ ไอ้โจ”

“ก็เออดิ่ว่ะ ถามเหี้ยอะไรควายๆ กูก็เคยบอกมึงแล้วนะว่ากูไม่สามารถดูแลมึงได้ตลอดเวลา แต่คนที่ยืนอยู่กับมึงตลอดเวลาน่ะคือไอ้นัท แม่งงงง นึกแล้วก็โมโหแม่งชิบหายเลย! เดินอยู่กับมึงยังไงวะ มึงยังเสือกตกบันไดได้เนี่ย!” เขาฟึดฟัด

“มึงไม่ต้องไปโทษนัทหรอก โจ”

“เออๆ กูแตะต้องอะไรแฟนมึงไม่ได้หรอก เชี่ย เพราะงั้นกูก็ต้องโทษมึงนั่นแหละที่เสือกเซ่อเอง ใช่มะ”

ผมเงียบลงไปอีกครั้งหนึ่ง “นี่ไอ้โจ........ แล้วถ้าเกิดกูบอกมึงว่ากูไม่ได้ตกบันไดเพราะกูซุ่มซ่ามเองล่ะ มึงจะว่ายังไงวะ”

[0nePiece]

 :really2:เย้ๆๆๆๆๆอ่านทันแล้ว
อ่านมา 3 วันเต็มๆๆ
  อยากบอกว่า..........ชอบมากกกกกกกก
ชอบนัท ที่สุดเลยยยยย
  แต่ทำไมอ่านตอนของโจแล้ว ใจมันเต้นผิดปกติด้วยว้าาาาา
.
.
.
.
.
.
  แต่ก็ยังชอบนัทอยู่ดี  
*
*
*
*
นนท์ต้องคู่กะนัท  
555    

ขอบคุณครับพี่  สับหรับเรื่องดีๆๆ

[andy_kwan]

 

โจมาได้เวลาพอดี  พระเอกมั่กลูก

[น้ำค้าง]

แหม โจแรงได้ใจจริงๆ

[morrian]

โจจ มาแล้ว อิอิ

แต่ว่าค้างอะคับ 

[gboy]

 
นนท์เปิดใจกะโจต่อไป
เด๋วคะแนนมันกลับมาเอง

โจ สู็สู้
 

[mole eye man]

"แต่อยากเป็นผัว"   

 

แหม  นึกว่าจะมีฉากติดเรทนิด ๆ นะเนี่ย   

[shoky_9]

 

อย่าน๊า! ทำไมโจชอบมาอยู่บ้านนนท์ บ่อยจัง

ให้นนท์อยู่กับนัทบ่อยๆดีกว่านะ ฮิๆ

เชียร์นัททททททท

[จันทร์ผา]

โจ ทำใจยอมรับเถอะ

อย่างน้อยก็เป็นเพื่อนที่ดีกับนนท์ก็ได้

เพราะนนท์มีนัทอยู่แล้วทั้งคน

เชียร์นัทสุดใจขาดดิ้น

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

เอ... รู้สึกบทนัทจะน้อยเมื่อเทียบกับโจนะ
แลดูอ่อนลงไปไงไม่รู้ได้

จั่งมันเต๊อะ

ถ้าโจรู้เรื่องเหรอ...

สงสัยคนนั้นอาจถึงฆาตได้ หึหึหึ

ขอบคุณและจะติดตามครับ

[THIP]

 

[imac]

แบบว่าค้างอะคับ   

[HydrA]

โจนี่ขาบุกบ้านนนท์เลยนะเนี่ยะ  หรือว่าจะเป็นม้ามือหว่า

[Cha Ris Ma]

แบบว่าค้างอะคับ   

 :z1:ขอค้างกับน้องคนนี้ด้วยคน

[Blurry]

ว่าแล้วว่าโจต้องมา...
แถมยังมาโทษนัทอีก ดูเพื่อนตัวเองดีๆเหอะ 

รอนนท์ไปค้างหอนัท...  
แต่ดูท่าคงอีกนาน

[0nePiece]

นนท์บอกเลิกกะนัท แล้วมาคบกะโจ
บทสุดท้ายเป็นแบบนี้ใช้มะ ครับพี่  หึหึ




































และแล้ววววววว























โจก็ตื่นจากความฝัน
555



นัทหายไปใหน มัวไปทำอะไรอยู่ มาไวไวดิ โดนแย่งซีลไปหมดแล้วววววววว

[kasarus]

โจมาถูกทางแล้วลูก
ทำอะไรต้องอยู่ในสายตาผู้ใหญ่
อย่าไปทำกันลับหลังเหมือนนัท

 

เข้าทางแม่น่ะถูกต้องแล้ว แล้วแม่ก็ท่าทางจะชอบโจด้วย
ถึงขนาดปรับทุกข์ให้โจฟัง
หนทางรักเปิดโล่งขนาดนี้แล้ว
ทุบหม้อข้าวหม้อแกงตีเอาเมืองเลยลูก

[DexTunG]

เมื่อโจรู้เรื่องแล้ว   โจจะทำอย่างไรนะ


มารอตอนต่อไปดีกว่า










 

[patz]

และแล้วเรื่องนี้ นนท์ก็เลือกที่จะบอกโจก่อนนัท

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

 

[wan]

^^
^^
จิ้มหนูปาล์ม 

ถ้าทำไปเพราะรัก ก็ไม่ทันแล้ว

แต่ถ้าที่ทำเพราะความเป็นห่วงเพื่อน ก็ ok

ปล่อยให้ค้างอีกแล้ว นะ ต่นต๊น จัดไป +1 แล้วรีบมาด่วน 

[krappom]

เปิดจองหนังสือล็อตสอง



จากการที่มีบางคนซื้อหนังสือล็อตแรกไม่ทันและมีการสอบถามเข้้ามาอยู่เสมอ
จึงอยากจะสำรวจความต้องการของเพื่อนๆ ว่ามีใครที่ตกหล่นในล็อตแรกไปอีกหรือเปล่า
ซึ่งในการจัดทำเพิ่มในล็อตสองนี้อาจจะทำในปริมาณที่ไม่มากนัก
แต่จะมีการประชาสัมพันธ์ไว้ในห้องซื้อขายด้วย (เผื่อมีคนหลงผิดเพิ่ม กร๊ากกกกกกกกก )
และจะมีการหักรายได้ส่วนหนึ่งเข้าเล้าเช่นเคย
หากใครสนใจสั่งจองขอให้แสดงตัวด้วย(อิอิ)
หรือจะพีเอ็มแจ้งอีเมลมาก็ได้
และหากมีความคืบหน้าจะแจ้งให้ทราบเรื่อยๆ

ลป.คุณน้องยุ่งมากก็เลยมาแจ้งแทน