หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[น้ำค้าง]

เปลี่ยนใจแล้ว ไม่เชียร์มันแล้ว ไอ้โจบ้า ใจร้ายชะมัด ไม่ช่วยแล้วยังมองอย่างเหยียดหยามอีก ไอ้คนรังแกเด็ก ต่อให้บอลเก่งยูโด คาราเต้ ไอคิโด เทกวนโด มวยไทย มวยสากล ขนาดไหนก็สู้ไม่ได้หรอก รุ่นพี่ 4 คน รุมรังแกรุ่นน้องคนเดียว ไม่ยุติธรรมนี่หว่า ไม่มีใครตื้บ พี่ตื้บมันเองก็ได้ 
ไอ้เค 
ไอ้แมกซ์ 
ไอ้โจ
ไอ้ติ๊ก 
ตื้บแล้วก็    เฮ้อ สะใจ

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

ต่งต๊น
มีภรรยาแล้ว ก็อย่านอกใจสิ ไม่ดีๆ อย่าเป็นคนวอกนัก มันบ่ะงามเน้อเจ้า
เดี๋ยว กับ  และ  เลย พวกเจ้าชู้

แล้ว แล้ว แล้ว
เมื่อไรเล่าจะโยงถึงเรื่องหลักได้ อีกนานไหม
แล้ว แล้ว แล้ว
เมื่อไรชาตินนท์จะเสร็จสมกับโจกับนัท ซักที

เปิดเข้ามาอ่านเรื่องนี้คราวหน้า ให้เห็นตอนใหม่นะ หวังว่าคงเข้าใจ...
ก็แกเล่นไม่บอกชาวบ้านเค้าว่าลงตอนใหม่แล้วเน้อ อะไรงี้ เข้าใจว่าเป็นแนว (แนวชีวิตของแกนั่นแหละ) ก็ไม่มีอะไร ตามสะดวกคนลง
แต่ย้ำอีกครั้ง
เปิดเข้ามาอ่านเรื่องนี้คราวหน้า ให้เห็นตอนใหม่นะ หวังว่าคงเข้าใจ...

ขอบคุณและจะติดตามครับ

[lomekung]

เหอๆๆ 

[mole eye man]

กร๊ากกกกกกกกกกกกกก   

คะแนนโจลดฮวบฮาบ   

เฮ้ย  แต่จริง ๆ ผมว่า  ถ้าเรามองจากนิสัยโจ  ผมว่าก็เป็นการจัดการในแบบของเค้านั่นแหละ

อย่างเรื่องของปั๊ก  ก็อย่าลืมนะฮะ  ว่าถึงจะไมได้เป็นคนร่วมวงด้วย  เค้าก็เป็นคนวางแผนให้เรื่องมันสำเร็จง่ายขึ้น  จริงมะ?

เพราะงั้น  ถ้ารับเรื่องที่เค้าทำกับปั๊กได้  ทำไมเรื่องนี้รับไมได้กันหว่า   

[M@nfaNG]

กำลังคิดว่าผู้ชายเค้าคงมองต่าง
 ในมุมมองของโจคงคิดว่าลูกผู้ชายต้องกล้า และไม่กลัวใครหรือกลัวอะไร
แต่นี่มันเด็กนะ  เด็กซึ่งไม่มีทางต่อสู้ แล้วจะเป็นแบบนั้นได้ไง
แต่ละคนมีพื้นฐานชีวิตมาต่างกันก็แกร่งไม่เท่ากันอีก

เลยมีความรู้สึกว่า อย่าเอาความคิดเราไปตัดสินแทนคนอื่นว่าเค้าต้องแบบนั้นแบบนี้
แต่สำหรับคนที่ชอบแกล้งคนอื่นแล้วคิดว่าสนุก ก็อาจจะไม่รู้ว่ามันอาจจะเป็นความทรงจำที่โหดร้ายของคนๆนั้นก็ได้


ส่วนเรื่องแก้หัวเรื่อง ตราบใดที่มาลงเรื่องสม่ำเสมอ ก็ยินดีที่จะคลิกเข้ามาดูเรื่อยๆค่ะ

[artkung]

แหมๆ พี่ต้น คิดว่าจะได้อ่าน NC ซะแล้ววว  

แต่อย่างว่า โจก็คือโจ ตัวตนเค้าเป็นคนอย่างนั้น แต่ก็เปลี่ยนตัวเองเมื่อเจอกับนนท์

แสดงว่า นนท์ มีอิทธิพลอย่างมากกับตัวตนที่แท้จริงของโจ


เหตุการณ์ในอดีตก็แสดงให้เห็นว่า โจก็ไม่ได้ใจร้ายกับบอลมากจนเกินไปนัก (ยกเว้นเรื่องการเหยียดด้วยคำพูดอ่านะ  )

ยังไงก็ยังยืนยัน (นอนยันด้วย) ว่าจะเชียร์ โจ ต่อปายยยย ...  



แล้วมาต่อไวๆ นะคร้าบพี่ต้น ว่างๆ ก็พาพี่ทึ่มมาโพสมั่งสิครับ อิอิ

[Lacus]

คนรักโจออกแนวเชียร์ไ่ม่ลืมหูลืมตานะเนี่ย  กร๊ากๆๆๆๆ  (อุ๊ย~.....อย่าตบตีเค้านะ)

คุณต้นรีบเรียกคะแนนโจกลับมาเร๊ว...

 

[ISACBTMN]

คิดถึงนนท์ 

ที่หายไปเพราะกำลังทำอะไรอยู่กับนัทหรือเปล่าเนี่ย 

[zene]

 ...คะแนนโจหายวาบๆๆ...
ไม่อยากบอกเลยอ่ะ..ว่ารู้สึกขำดีอ่ะ..ถ้าเราอยู่ในเหตุการณ์คงแบบ..
สรุปว่าเรา...นิสัยไม่ดี..ใช่มั้ยเนี่ย...

[andy_kwan]

เด็กกลุ่มนั้นอาจจะโดนรุ่นพี่แกล้งมาก่อน
ก็เลยฝังใจแล้วมาเอาคืนกับรุ่นน้อง
แต่ทำบ่อยๆก็เลยติดนิสัย คิดว่าเป็นเรื่องสนุก
คล้ายๆกับการรับน้องไร้สาระในบางสถาบัน

อิอิ ป้าว่าแรงไปหรือเปล่า

[bamboo_boy]

โอ้วววว์ ......

..
..
เลวได้ อีก....................


น่าสงสารน้องบอล & ปั๊ก

[qq_car]

โอ้วววว

เราเข้าใจโจนะ

แบบ อยู่กับเพื่อน เพื่อนมันให้ทำไรก็ทำ

แบบอารมเอาสนุกอ่ะ  เป็นปกติอ่ะนะ !

^______^

จริงๆๆเราอวยโจอ่ะ

ไม่รู้ดิชอบคนเลว แบบหวานๆๆเลียนๆหน้าเบื่อ ต้องหน้าติดตามค้นหา 555

[mantdash]

โห เห เอ้ย สุดๆๆเลยอะ

ไม่ไหวแล้ว

ขอหยาบคายหน่อย 555+

แกล้งแรงมาก

คือดูๆแล้วมันก็ฉลาดนะขนาดลงทุนปรับนาฬิกา

เล่นกับความกลัวของคนนี่เลวจริงๆ

อย่าให้เจอนะคนแบบนี้

ไม่งั้นเดี๋ยวจะรู้ว่าใครกันแน่ที่เลวจริง 

ปล. รู้สึกจะใส่อารมณ์มากไปหน่อย อินจัด 555+

ใครอ่านแล้วขัดใจขออภัยด้วยครับ

[patz]

อย่าเพิ่งว่าโจสิครับ นั่นมันโจคนเก่า ก่อนที่จะเจอกับนนท์อะ

กลัวตัวตอนนี้ก็ยังไม่สายนะโจ

[ExecutioneR]

A 28


“คราวนี้นอนสามวัน ต้องเอาเสื้อผ้าไปกี่ตัวดีเนี่ย” นัทถามผมขณะที่เรากำลังเดินขึ้นไปบนห้องของเขาด้วยกันเพื่อเก็บกระเป๋า

“ก็เอาๆไปเหอะ ไม่ต้องเยอะมากหรอก เพราะถึงไงนัทก็ใส่เสื้อผ้านนท์ได้อยู่แล้วนี่”

“นัทอ้วนนา”

“อ้วนบ้าอะไร แค่เนี๊ยนะเรียกว่าอ้วน” ผมหัวเราะแล้วเอื้อมมือไปบีบพุงเขาเบาๆ “หยั่งเงี๊ยแหละ กำลังดีแล้ว”

“อะไรยังไงกำลังดี” นัทยิ้ม

“ก็หุ่นกำลังดีไง จะอะไรซะอีกเล่า”

“อ๋ออ นึกว่าอะไรซะอีก” เขาหัวเราะเบาๆ จากนั้นเมื่อเราเดินมาถึงที่หน้าห้อง เขาก็ไขประตูเข้าไป และเมื่อเราสองคนเดินเข้าไปหยุดอยู่ในห้องเรียบร้อยแล้ว เขาก็หันมาหาผมทันที

“อะไร........” ผมถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเขายืนจ้องหน้าผมอยู่สักพักแล้ว

“เปล่าหรอก” เขายิ้ม “ก็แค่รู้สึกดีๆที่ได้เห็นหน้า”

“ทะลึ่ง! พูดอะไรไม่อายปาก ติดไอ้ป๊อปมารึป่าววะเนี่ย” ผมเขินจนหน้าร้อนผ่าว “ไปเลย รีบๆไปเก็บเสื้อผ้าได้แล้ว เดี๋ยวพี่โก๋ก็มาถึงก่อนหรอก”

“โอเคๆ ไม่ต้องดุนักก็ได้น่า........” เขาหัวเราะเบาๆ “แต่ว่านนท์ต้องช่วยนัทหน่อยนะ เพราะนัทก้มไม่ได้น่ะ”

“ได้ๆ เดี๋ยวนนท์ช่วยเก็บของให้ก็แล้วกัน”

หลังจากนั้นอีกกว่าสิบนาที ผมก็เป็นคนคอยเดินหมุนไปหมุนมาก้มๆเงยๆช่วยหยิบนั่นหยิบนี่ใส่กระเป๋าให้กับเขา โดยมีเขาคอยยืนบอกกำกับอยู่ใกล้ๆว่าเขาต้องการจะเอาอะไรไปบ้าง และขณะที่ผมเก็บของจนใกล้จะเสร็จแล้วนั้น ประตูห้องของเราก็ดังรัวขึ้นเป็นจังหวะเพลงอะไรสักอย่างที่ผมฟังไม่ออก แต่คลับคล้ายคลับคลาว่าน่าจะเป็นเพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์นะ

“เคาะกวนส้นตีนแบบนี้ ไอ้เชี่ยป๊อปแน่ๆ” นัทเดินไปเปิดประตูห้องออก

“ว่างายย ไอ้หัวถั่ว สาดดด หนีไปนอนนอกบ้านอีกแล้วนะเมิงง ไม่มีบอกกูสักคำอ่ะ” ป๊อปยิ้มร่า จากนั้นเขาก็เดินเข้ามาในห้องโดยที่มีตี๋เล็กเดินตามมาติดๆ “โหๆๆ นี่ถึงขนาดเก็บของให้ด้วยเลยเหรอวะ ว่ะวะวะวะว้าวววว”

“ว้าวพ่อมึงสิ ไอ้ป๊อป ก็กูก้มไม่ได้ นนท์เค้าก็เลยช่วยกูเก็บของใส่กระเป๋าแค่นี้เอง”

“แล้วนี่มึงกลับมาอีกทีเมื่อไหร่วะ ไอ้นัท” ตี๋เล็กถาม

“ก็คงวันอาทิตย์นั่นแหละว่ะ ว่าแต่พวกมึงนั่นแหละ จะกลับบ้านกันกี่โมง”

“ใกล้แล้วเนี่ย นี่พวกกูก็กำลังจะไปเก็บของกันอยู่เหมือนกัน”

“แล้วกลับกันยังไงล่ะ” ผมถาม

“เดี๋ยวแม่ไอ้ตี๋มันมารับน่ะ” ป๊อปตอบ ก่อนจะยิ้มกว้างออกมา “อย่าหนักมากนะว้อยย มึงสองคนอ่ะ เดี๋ยวไปรอบนี้มันจะไม่ใช่แค่คอเจ็บ แต่กูกลัวว่าสะโพกกะบั้นเอวมันจะครากกลับมาด้วยน่ะสิวะ”

“ทะลึ่ง!” นัทหันไปยกขาทำท่าจะเตะใส่ป๊อป แต่แล้วเขากลับเป็นฝ่ายที่ต้องร้องโอ๊ยออกมาซะเอง “โอ๊ยยๆ! โอ๊ยยย ไอ้เหี้ยเอ๊ยยย! ไปๆ มึงรีบไปเลย ไอ้สัดป๊อป! กวนส้นตีน!”

“ฮ่าๆๆ ไอ้พิการรร อยากจะเตะกูแต่ก็เตะไม่ได้” ป๊อปหัวเราะก่อนจะวิ่งผ่านตัวนัทไปที่ประตู “ไปและเว้ยพวกมึง แล้วเดี๋ยววันจันทร์เจอกันเว้ยยย โซลองมายเฟรนด์” เมื่อพูดจบ เขาก็เดินหายไปเลยทันที

“เอ๊า ไอ้เหี้ย จะไปก็ไม่บอกกู” ตี๋เล็กพูดขึ้น จากนั้นเขาก็หันมาหาพวกเราสองคน “เออๆ งั้นกูไปก่อนก็แล้วกันเว้ย ไว้เจอกันอีกทีวันจันทร์”

“เดี๋ยวก่อนไอ้ตี๋เล็ก” นัทร้องขึ้นก่อนที่ตี๋เล็กจะเดินออกจากห้องไป “โชคดีนะเว้ยมึง....... แล้วเจอกันอีกทีวันจันทร์”

ตี๋เล็กยิ้มและยักคิ้วข้างนึงให้กับนัทก่อนจะรีบเดินออกจากห้องตามหลังป๊อปไป ทำให้ตอนนี้ในห้องเหลือแค่เพียงผมกับนัทสองคนเท่านั้น ผมหันไปหาเขาแล้วก็ยิ้มออกมา

“คิดอะไรอยู่รึเปล่าเนี่ย” ผมถาม

“หืมม ก็เปล่านี่ ถ้านอกจากคิดว่าอยากจะหายไวๆแล้วจะได้เตะไอ้เชี่ยป๊อปได้เร็วๆ ก็ไม่ได้คิดอย่างอื่นแล้วอ่ะ” เขาทำหน้ามุ่ยอย่างคนขัดใจ

“ก็แล้วไป”

“ก็แล้วไปอะไร”

“ป๊าว ไม่มีอารั๊ยย” ผมยักไหล่

“เอาอีกแล้วๆ ชอบพูดให้อยากรู้แล้วก็ผลุบหายไปเฉยๆแบบนี้อีกแล้วนะ”

ผมหัวเราะเบาๆ “ก็ไม่มีอะไรจริงๆนี่นา ว่าแต่เสร็จหมดแล้วใช่มั๊ยเนี่ย จะได้ลงไปรอพี่โก๋ข้างล่างกัน”

“อืมม หมดแล้วล่ะมั๊ง งั้นก็ไปเหอะ ไปข้างล่างกันเลยก็ได้”

หลังจากนั้นเราสองคนก็ลงจากตึกไปนั่งรอพี่โก๋กันอยู่ที่โต๊ะตัวเดิม และหลังจากที่เรานั่งคุยกันอยู่สักพัก เจย์กับเคนก็เดินตรงเข้ามาหาพวกเราและมานั่งรออยู่เป็นเพื่อนเราด้วย

“เป็นไรวะเจย์ ดูเซ็งๆ” นัทถาม

“ป่าวว่ะ เฮ้อออ.......” เจย์ถอนหายใจ

“มึงอยากไปบ้านไอ้คริสล่ะสิ ใช่มะ”

“ก็เออดิ่ แม่ง........”

“เอาน่าๆ เอาไว้ไงเดี๋ยวตอนพวกกูไปเดินซื้อของขวัญให้ไอ้ป๊อปแล้วกูก็ค่อยนัดมึงมาเจอกันอีกทีก็ได้นี่หว่า” เคนพูด

“แล้วว่าแต่แฟนมึงเหอะ ไอ้เคน เค้าไม่ว่าอะไรเหรอวะ”

“ม่ายอ่ะ ก็เรื่อยๆ แถมอีกอย่าง วันศุกร์นี้เค้าก็เรียน วันเสาร์กูไปกะพวกมัน และวันอาทิตย์กูก็ค่อยไปเจอเค้าไง”

“แหม แผนดีจริงๆนะเมิงง อิจฉาว้อยยย” เจย์กระทุ้งไหล่เคนเบาๆ

“แล้วทำไมมึงไม่เอาอย่างมันมั่งอ่ะ เจย์ มึงก็ค่อยเจอพี่...... อะไรนะ แฟนมึงอ่ะ วันอาทิตย์ไรงี้อย่างที่ไอ้เคนพูดไง” ผมพูดขึ้น

“ก็กูเสือกสัญญากะเค้าไว้ตั้งกะครั้งก่อนแล้วอ่ะดิ่ ว่าเย็นวันศุกร์หลังเค้าสอบเสร็จ กูจะไปดูหนังกับเค้าอ่ะ แล้วคืนนั้นเค้าก็จะไปนอนบ้านกูคืนนึงด้วย”

เมื่อได้ยินเจย์พูดแบบนั้น ผมก็รู้สึกเขินขึ้นมาทันที....... ทำไมกันนะ ทั้งๆที่นัทเองก็กำลังจะไปนอนที่บ้านของผมอยู่เดี๋ยวนี้แล้ว แต่ผมก็ยังไม่เคยคิดหรือรู้สึกแปลกเท่ากับได้ยินเจย์พูดว่าเขาจะพาแฟนไป “นอน” ที่บ้านของเขาเลยแม้แต่นิดเดียว หรือถ้าพูดอีกอย่างก็คือ ทำไมพอผมได้ยินเจย์พูดว่าเขาจะ “นอนกับแฟน” แล้วผมต้องรู้สึกเขินๆแบบนี้ด้วยนะเนี่ย

นัทหันมามองหน้าผมแล้วก็ยิ้มๆออกมาเหมือนกับรู้ว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่ และนั่นก็ยิ่งทำให้ผมหน้าแดงมากขึ้นไปอีก อย่าบอกนะว่าเขาเองก็กำลังคิดเหมือนที่ผมกำลังคิดอยู่เหมือนกัน.......

“เฮ้ย ลุกแล้วเว้ยเฮ้ย” เจย์พูดขึ้น ทำเอาผมสะดุ้งออกมาเบาๆ

“อะอะอะ อะไรลุก” ผมรีบหยิบกระเป๋ามาบังหน้าตักตัวเองไว้ทันที

“ไอ้เชี่ยโจกับไอ้เอกไง” เจย์พูดพลางมองไปยังข้างในหอพัก “ก็ตอนแรกพวกแม่งนั่งกันอยู่ตรงนั้นไง ที่ม้านั่งหน้าโต๊ะยามอ่ะ กูก็เลยยังไม่อยากเดินไปใกล้ๆแม่งงง”

ผมหันไปในตึกตรงที่เจย์กำลังมองแล้วก็เห็นว่าโจกับเอกกำลังยืนรอลิฟต์ด้วยกันอยู่ นี่เขามานั่งอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ เพราะตอนที่ผมกับนัทลงมาจากข้างบนด้วยกัน ผมยังไม่ทันสังเกตเห็นเขาเลยแม้ต่นิดเดียว

“แล้วมึงคิดว่าKอะไรลุกวะ ไอ้นนท์” เจย์ถาม “และทำไมจู่ๆมึงถึงหน้าแดงได้วะเนี่ย”

ผมรีบส่ายหน้าทันที “ไม่มีๆๆ ไม่มีอะไร กูก็แค่ถามเฉยๆว่ะ โทษทีๆ”

“นี่ ไอ้เจย์ พอพวกแม่งไปแล้วเราก็จะขึ้นห้องได้ยังง่า กูปวดขี้ง่ะ” เคนพูด

“เดี๋ยวสิวะ รอให้แม่งขึ้นลิฟต์กันไปก่อน”

“มึงนี่อาการหนักจริงๆว่ะ ไอ้เจย์” นัทหัวเราะเบาๆ “ขนาดไอ้เคนปวดขี้แม่งยังต้องมานั่งรอเป็นเพื่อนมึงเลย”

“เออ กูยอมรับ แต่มึงลองคิดดูดิ่วะ มึงแน่ใจเหรอว่ามึงอยากเห็นกูยืนอยู่ในลิฟต์แคบๆตัวเดียวกับพวกมันน่ะ ไอ้นัท”

“เออ มันก็จริงของมึง” นัทพูดขึ้นและเราสามคนก็หัวเราะออกมาพร้อมๆกัน

เย็นนั้นหลังจากที่เรากลับมาถึงบ้านแล้ว แม่ของผมก็ถามอาการของนัททันทีว่าเขาเป็นอย่างไรบ้างแล้ว และแน่นอนว่าแม่ก็เสนอว่าจะพาเขาไปหาหมอในวันรุ่งขึ้นด้วย แต่เขาก็ปฏิเสธแม่ผมไปอย่างสุภาพโดยบอกว่าเขากินยามาตลอดสองวันและอาการก็กำลังดีขึ้นเรื่อยๆแล้ว จากนั้นผมก็เลยขออนุญาตแม่ว่าจะออกไปเดินซื้อของกับนัทในวันเสาร์ซะเลยทีเดียว

“ว่าแต่พรุ่งนี้เราสองคนจะทำอะไรกันมั่งล่ะ” แม่ถามผม

ผมหันไปมองหน้านัทครู่หนึ่งก่อนจะหันกลับมาหาแม่อีกครั้ง “ไม่รู้เหมือนกันอ่ะครับ แม่ แต่ก็คงไม่ได้ทำอะไรมั๊งครับ เพิ่งสอบเสร็จอ่ะ ก็คงตื่นสายๆจากนั้นก็นั่งๆนอนๆดูทีวีเล่นคอมเล่นเกมเล่นเน็ตอยู่ที่บ้านนี่แหละ และที่สำคัญนัทเองก็ยังไม่หายดีเลยด้วย คงจะไปไหนลำบากอ่ะครับ”

“อืมม นี่ขนาดแกไม่ได้แพลนเอาไว้นะ ยังร่ายแผนการความขี้เกียจออกมาซะยาวขนาดนี้ ไอ้เผือก” แม่หัวเราะเบาๆ “แต่เอาเถอะ ไม่ไปไหนก็ดีแล้ว เพราะพรุ่งนี้แม่ต้องออกไปทำธุระข้างนอก และคงจะกลับมาบ่ายๆเย็นๆหน่อย ยังไงเราก็เฝ้าบ้านดูแลบ้านด้วยแล้วกันล่ะ”

“ได้ครับ ไม่ต้องห่วง” ผมรับคำ

“ดีมาก เอาล่ะ ถ้างั้นก็พาเพื่อนเราไปอาบน้ำได้แล้ว แล้วเดี๋ยวค่อยลงมากินข้าวกัน ป้ายวนกับพี่แหวนคงทำกับข้าวใกล้เสร็จแล้วล่ะ หิวกันรึยังล่ะ” แม่หันไปถามคำถามสุดท้ายกับนัท

“ไม่หรอกครับ ผมยังไงก็ได้” นัทตอบ

“โอเค งั้นก็รอแป๊บนึงก็แล้วกันนะ ตอนนี้ก็พากันไปอาบน้ำกันได้แล้วล่ะ เดี๋ยวจะดึกจนเกินไป”

ผมกับนัทมองหน้ากันแล้วแอบหัวเราะออกมาเบาๆ หลังจากนั้นเราก็ขอตัวเดินขึ้นห้องเพื่อที่จะไปอาบน้ำกันอย่างที่แม่บอก และทันทีที่เราอยู่ด้วยกันตามลำพัง เราสองคนต่างก็หัวเราะกันออกมาทันที

“เหมือนแม่นนท์จะรู้เลยเนอะ ถึงได้บอกว่าให้พาเพื่อนไปอาบน้ำได้แล้วเนี่ย” นัทพูดขึ้น “แถมยังบอกให้ ‘พากัน’ ไปอาบน้ำอีกด้วย”

“หรือว่า......” ผมหยุดหัวเราะลงและเริ่มทำสีหน้าซีเรียส “หรือว่าแม่จะรู้ว่าเราอาบน้ำด้วยกันจริงๆ”

“เฮ้ยย ไม่น่าาาา........” เขายังคงหัวเราะอยู่ แต่เมื่อเขาไม่เห็นผมมีรอยยิ้มอีกต่อไปแล้ว สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปในทันที “เฮ้ยพูดจริงดิ่ แล้วจะทำไงอ่ะ นนท์ นัทไม่......”

“ล้อเล่นน่า!” ผมหัวเราะ “ถ้าแม่เค้ารู้จริงๆนะ เมื่อกี๊เค้าคงไม่พูดหรือทำตัวปกติแบบนั้นหรอกน่า คิดมากๆๆ”

“โหห เดี๋ยวปั๊ดเตะเลย ไอ้เผือก ก็แล้วใครล่ะที่พูดให้คิดอ่ะ”

“อะไร ไอ้เผือกอะไร เดี๋ยวจะโดนๆ”

“ไม่ต้องมาพูดเลย แม่งงง ทำนัทเครียดไปแป๊บนึงเลย สาดดด”

ผมหัวเราะ “โอ๋ๆ อย่าโกรธน่า อีกอย่างถึงแม่จะรู้เขาก็ไม่ว่าอะไรหรอก ก็นัทเจ็บอยู่อย่างนี้ก็คงอาบเองไม่ได้ แม่เค้าก็น่าจะรู้อยู่แล้วล่ะ และอีกอย่างก็ผู้ชายด้วยกันทั้งคู่ เค้าไม่คิดอะไรหรอกน่า”

“ก็ขอให้เป็นอย่างนั้นจริงก็แล้วกัน..... นัทไม่อยากทำให้นนท์มีปัญหาน่ะ”

ผมยิ้ม “ไม่มีหรอก ไม่ต้องห่วง........ ว่าแต่ตอนนี้จะอาบน้ำเลยมั๊ยล่ะ อาบคนเดียวไหวรึเปล่า”

“พูดแบบนั้น........” นัทลุกออกจากเตียงแล้วเดินเข้ามาหาผม จากนั้นเขาก็คว้ามือของผมไปกุมเอาไว้ “แปลว่าวันนี้จะไม่อาบด้วยกันอีกเหรอ”

ผมเขินจนหน้าแดง แต่ก็ยังคงปล่อยให้เขากุมมือผมเอาไว้เหมือนเดิม “ก็แล้วอาบคนเดียวไหวมั๊ยล่ะ”

“ไม่ไหวอ่ะ นนท์อาบให้นัทหน่อยนะ” เขายิ้มกว้าง

ผมหลบตาเขาเล็กน้อย “แน่ใจนะว่าแค่อาบน้ำอ่ะ ไม่เอาแบบคราวก่อนแล้วนะเว้ย”

นัททำหน้าผิดหวังเล็กน้อย แต่สุดท้ายเขาก็ยิ้มออกมาอีกจนได้ “ก็ได้ ถ้านนท์ไม่อยากทำอ่ะนะ”

“ทะลึ่ง! ใครจะไปอยาก ตัวเองนั่นแหละที่อยากมากเลยสิเนี่ย” ผมชักมือที่เขากุมเอาไว้อยู่กลับ

“ก็ถ้ากับนนท์..... นัทก็คงอยากจริงๆนั่นแหละ แค่คิดก็จู๋แข็งแล้วเนี่ย” เขาหัวเราะเบาๆ และคำพูดของเขามันก็ทำให้ใบหน้าของผมร้อนผ่าวขึ้นมาในทันที

“บ้ากามว่ะ!” ผมผลักตัวเขาออกเบาๆ “เดี๋ยวปล่อยให้อาบเองซะนี่”

“อารายอ่า ใจร้ายยยว่ะะะ” นัททำหน้าบึ้ง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มอีกครั้ง “ว่าแต่ที่พูดๆมาเนี่ย แน่ใจนะว่านัทคิดไปเองยู่คนเดียวแล้วนนท์ไม่ได้คิดอะไรเลยจริงๆน่ะ”

“คิดอะไร นนท์ไม่ได้คิดอะไรเลยว่ะ จะบอกให้”

“แน่ใจนะ” เขาพูด จากนั้นก็เหวี่ยงมือมาจับที่เป้ากางเกงของผม ทำเอาผมสะดุ้งหลบแทบไม่ทัน

“เฮ้ยย!!”

นัทหัวเราะ “แล้วไหนบอกไม่คิดไง และทำไมนัทว่านัทเจออะไรแข็งๆน้า”

“เด๋วปั๊ดตบคอหมุนเลย! ไป! ไปอาบน้ำ!” ผมไล่เขา

“คร้าบๆ ดุจริงๆเลยเว้ยยย” นัทชูมือทั้งสองข้างขึ้นในท่ายอมแพ้ “งั้นนนท์ช่วยถอดเสื้อกับกางเกงให้นัทหน่อยนะคร้าบบ”

ผมทำหน้าดุใส่เขาเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าไปช่วยเขาปลดกระดุมเสื้อนักเรียนออกทีละเม็ด “เดี๋ยวถ้าทำอะไรแบบเมื่อกี๊อีกล่ะก็ จะจับหมุนคอให้ร้องลั่นบ้านเลย”

เมื่อผมพูดจบ ผมก็ปลดกระดุมเสื้อให้เขาเสร็จพอดีและกำลังจะช่วยเขาถอดเสื้อออก แต่แล้วนัทก็จับตัวผมเอาไว้ให้เผชิญหน้ากับเขา จากนั้นเขาก็มองตาผมแล้วยิ้มออกมาเล็กน้อย และรอยยิ้มกับแววตาของเขานั้นมันก็ทำให้หัวใจของผมเต้นแรงมากจริงๆ

“อะ.... อะไรอีก.......”

“ชู่วว........” เขาจุ๊ปากแล้วส่ายหัวเบาๆ “คราวนี้นัทไม่ได้เล่นแล้วนะ”

เขาพูดพร้อมด้วยรอยยิ้มที่ดูต่างออกไปจากทุกที ก่อนที่จะค่อยๆโน้มตัวเข้ามาหาผมอย่างช้าๆ.........

[ISACBTMN]

 

รอตอนหน้าต่อไปไม่ไหวแล้วนะ อารมณ์ค้าง อิอิ

แม่ก็ไม่อยู่อีกวันพรุ่งนี้ น่าจะมีอะไรพิเศษๆ นะ   

[wan]

ตอนหน้านี้จะเสร็จไม่เสร็จ ได้รู้กัน

+1 เป็นกำลังใจให้ต้นนะครับ  ฮิ.ฮิ... หายไปนาน ตามอ่านจนทัน

[*SparklinG*]

  เหอะๆ แล้วโจของเราหายไปไหนอีกแล้ว กรี้ดๆๆ ไม่ๆๆๆ ต้องโจซิ ต้องโจ

[จันทร์ผา]

ต้องให้ได้แบบนี้สินัท

นัทสู้ๆๆๆ

[loveprettyboys]

ค้างไปไหม...

[lomekung]

มาเปงกำลังใจให้โจ...........

[~•SAkurAIro•~]

เอ๊ยยยยยส์ นัทจะทำไรอ่ะ
จุ๊บุ จุ๊บุ อ่อออออ
ม่ายยยยยยยย
ครั้งแรกของนนท์ต้องเป็นของโจสิ
เอ๊ยยยยยส์ ม่าย ๆ ๆ ๆ

ปล ช่วงนี้รุ้สึกเหมือนโจจะเป็นตัวประกอบเข้าไปทุกที แง่มๆ

[artkung]

โอ้ยยยยย ตอนนี้ไม่ไหวแล้วน๊า

ไรท์เตอร์ทำไมต้องให้นนท์ของโจตกอยู่ในสถานการณ์ล่อแหลมอย่างนั้นกับนัทด้วยอ่ะ 

ไม่ย๊อมมมมมมมมมมมมม ไม่ยอมมมมมมมมมมมมมมม 

นนท์ต้องเป็นของโจเท่านั้นสิ ถึงจะถูกกกกกกกกกกกกกก !!! 


เพี้ยงงงงง  ขอให้มีใครมาขัดจังหวะทีเถ๊อะ ช่วยนู๋นนท์ให้รอดพ้นจากนัทด้วยยยยยย      




ปล. พี่ต้นใจร้ายอ่ะ ตัดฉึบแบบนี้ เอามีดมาฆ่ากันดีกว่า ลุ้นจน4จะแตกแล้ววว 

มาต่อให้ว่องด้วยนะพี่ต้น ไม่งั้น ... จะ             ... จะ ...





















... จะ ...

... จะ ...



... จะให้พี่ทึ่มงด  ของพี่ต้นซักเดือนนึง ดีม๊ายยยยย 

[tmarch]

ว้าววววว

ถึงฉากนี้จนได้

รอมาแสนนานนนนน


สุดท้าย ก้อเจอออออออออออ

 

[mole eye man]

ลุกแล้วเว้ย  ลุกแล้ว!!!   

จะรอติดตามต่อนะฮะ ^^\

[Blurry]

รุกเข้านัท รุกเข้า ชั้นเชียร์เธออยู่
ทำไมคุณต้นหยุดตรงนี้ จิ้นต่อเองไปไกลแล้วเนี่ย 

[mantdash]

โหหหหหห

+1 ให้ครับ

ตอนหน้าขอ

5555+

ชอบ"ไอ้เผือก"จัง น่ารักดีอะ

ชอบ"พี่ต้น"ด้วย ตรง "กูหล่อและกูเมื่อย" 555+

เอ่อรู้สึกจะพิมผิดตรงนึงนะครับขอหาก่อนนะ เจอละ

“พูดแบบนั้น........” นัทลุกออกจากเตียงแล้วเดินเข้ามาหาผม จากนั้นเจาก็คว้ามือของผมไปกุมเอาไว้ “แปลว่าวันนี้จะไม่อาบด้วยกันอีกเหรอ”

อย่าลืมแก้นะครับ อิอิ

[น้ำค้าง]

แหม หวานจังเลย
ตอนนี้ความโกรธลดลงแล้ว  คิดถึงโจแล้ว โจอยู่ไหนอ้ะ

[tarkung]

จะติดตามต่อไปนะ

[andy_kwan]

มันค้างนะ
อิอิ