หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[ordkrub]

หายไวๆนะครับ เป็นห่วง

[wan]

พักอย่างเดียวไม่พอ หาหมอด้วย ต่นต๊น  เยี่ยมไข้ด้วยครับ

[THIP]

หายป่วยไวๆนะน้อง

[andy_kwan]

พักผ่อนมากๆนะน้องต้น

[konnarak]

พักผ่อน  เยอะๆนะครับ   

[~•SAkurAIro•~]

เข้ามาเม้นท์หลังจากที่ได้อ่านไปหลายวันแล้วว - -
ขอให้พี่ต้นหายเร็วๆ น้าครับ สุขภาพแข็งแรงๆ
แล้วก้ขอให้ทำข้อสอบได้คะแนนดีๆ

โจสุ้ๆ
เป็นตัวของตัวเองดีที่สุดนะ

[SaintZ]

อ่าว Writter ป่วยหรอกหรอครับ
ตอนไหนอ่ะ เปนนานยัง
ไม่ยักกะรู้เรื่องกะเค้าเล้ย 55+
เพิ่งแวะเข้ามาเหนอ่า ช่วงนี้การบ้านเยอะ ยังม่ะมีเวลาอ่านต่อเลย

ไงก็หายไวไวน๊าคร้าบบบ พี่ต้น สู้ๆ
จะได้รีบมาเขียนต่อ Reader รออยุ่ อิอิ

[kingphai]

จิ้มมม
น้องเซนต์ทะลุก้นโมขึ้นไป
ฮ่าา
เพื่อนต้น
หายได้แล้วว
ถ้ายังไม่หายเดี๋ยวจาไปฉีดยาให้ละนะ
เอาป่าว
คิดไม่แพงหรอก
เข็มละคืนเท่านั้นเอง

[ExecutioneR]

อ่าว Writter ป่วยหรอกหรอครับ
ตอนไหนอ่ะ เปนนานยัง
ไม่ยักกะรู้เรื่องกะเค้าเล้ย 55+
เพิ่งแวะเข้ามาเหนอ่า ช่วงนี้การบ้านเยอะ ยังม่ะมีเวลาอ่านต่อเลย

ไงก็หายไวไวน๊าคร้าบบบ พี่ต้น สู้ๆ
จะได้รีบมาเขียนต่อ Reader รออยุ่ อิอิ

อือออ ปวดหัว สงสัยเพราะไมเกรนด้วย เครียดด้วย และที่สำคัญ นอนน้อยด้วยนี่ดิ
ไม่รู้ว่าเป็นจริงๆอะ -""-

ฮ่าๆ

ปล. ขอเวลาอีกสักพักนะคับ ตอนนี้ปวดหัวดีขึ้นแล้ว แต่ช่วงนี้กำลังกินยาแก้แพ้อยู่ อากาศเหี้ยมาก พักนี้ และขอสอบก่อนเน้อออ เดี๋ยวร่วงๆ อิอิ

[จันทร์ผา]

เป็นกำลังใจให้ในการสอบครับ

เป็นไมเกรนทานแอปเปิ้ลด้วยนะครับ มันช่วยได้ครับ

อ้างอิงจาก หนังสือใกล้หมอ ครับ

[ExecutioneR]

^
^

ขอบคุณคับพี่

[Ramika]

ทำไมพวกนักเขียนต้องขอโทษ เวลาที่ทำให้คนอ่านรอ

ไม่เข้าใจจริงๆ

เพราะ ผมมีความสุขกับการได้รอ

แสดงว่าเรื่องราวเหล่านั้นยังสามารถดำเนินไปได้เรื่อยๆ

แต่ถ้าไม่ต้องรอแล้ว

แสดงว่า ผมต้องเริ่มต้นไปหาอ่านเรื่องใหม่

แต่อย่าให้ผมรอนานนะครับ

ขอให้ทำข้อสอบได้คะแนนเยอะๆ นะครับ

[mantdash]

นึกว่าพี่ต้นทำงานแล้วซะอีกครับ หรือว่าเรียนต่ออ่า

ขอให้ทำข้อสอบได้นะครับ สู้ๆ ช่วงนี้ก็ฝนตกบ่อยต้องดูแลตัวเองเยอะๆนะครับ

พักผ่อนเยอะๆครับ ^^

[kongkilmania]

  ฉลองให้ตัวเองหน่อยที่อ่านทันแล้ว หลังจากใช้เวลา1อาทิตย์ในการตะลุยอ่าน
  น้องต้นมากกกก เขียนเรื่องได้ดี น่าติดตามจริงๆ
แถมหนุ่มน้อยในเรื่องน่ารับประทาน เอ๊ยยยยย!!!! น่ารักทุกคนเลย 

ขอให้น้องต้นหายป่วยไวๆน้า
โชคดีมีชัยในการสอบด้วย (อวยพรเหมือนคนแก่เลยวุ้ย แต่ขอออกตัวไว้เลยว่าพี่ยังไม่แก่(มาก)5555 )

[Isomer005]

  อ่านทันแล้ววววว 
ใช้เวลาอ่าน 1 อาทิตย์พอดีค่ะ ฮิ้ววววว

ช่วงฮาก็เรียกเสียงได้พอสมควร  ส่วนดราม่านี่ เอาใจพี่ไปเต็มๆ นำตาไหลพรากกกกก
จริงๆ พี่เรียน รร.สหนะแต่กลุ่มเพื่อนที่สนิทกันก็จะมีแต่เพื่อนผู้หญิง
อ่านแล้วทำให้ย้อนนึกถึงเมื่อสมัยโน้น(กาลครั้งหนึ่งนานมากแล้ว)
หลังจากอ่านมาได้สักพัก  พี่คิดถึงเพื่อนขึ้นมาเลยค่ะ กระหน่ำโทรหาเพื่อนซะเลย ฮ่าๆๆ
ยิ่งอ่านตอนที่หนุ่มๆ เขาลงมือทำอาหารกินกัน เราก็มีเวลาแบบนั้นเหมือนกันนี่นะ
ย้อนรำลึก ก็ทำให้ยิ้มได้เชียวละค่ะ(ต่างที่เมนูจากพิซซ่า สปาเกตตี้ เป็นไก่ย่างกับส้มตำ 5555)

รอติดตามตอนต่อไปอยู่นะคะ
หายป่วยเร็วๆ สู้ๆ

[Ramika]

ถ้าหายป่วยแล้วไม่มาต่อ จะเอามายองเนสมาแปรงฟันแล้วนะ

[dekba428]

ถ้าหายป่วยแล้วไม่มาต่อ จะเอามายองเนสมาแปรงฟันแล้วนะ

เห็นด้วยครับ ผมขอเป็นซอสพริกเลยแล้วกัน

หายป่วยไวๆนะครับ

[SaintZ]

นานละนะเนี่ยยย 

เพ่ต้น หายยยย
ไม่เห็นหน้าาาาา  เหนน ตาาาา
หายไปไหนม่ะรู้ เงียบเรย
ไม่ส่งข่าวคราว

ใครเจอที่ไหน
ช่วยลากตัวกลับมาหน่อยนะคร้าบ

55555555+   

[kingphai]

น้องเซนต์
ไม่หลับไม่นอนนน

[Ramika]

เฝ้าแต่รอ ร้อ รอ

[O_o]

พี่ ต.ต้น หายไปไหนอ่าาาา

[august_may]

อ่านมาถึงตอนล่าสุด อยากจะบอกว่าเอาพลอยไปเก็บได้มั้ย

[ExecutioneR]

มาระๆๆครับ 555555

หากระทู้นิยายตัวเองไม่เจอ ไล่ไปถึงหน้า 5 แน่ะ นึกว่าโดนเก็บไปซะและข้อหาดองง จริงๆอยู่หน้าแรกแต่หาไม่เจอเอง เอิ๊กกกกกก  

อดนอนจริงจังครับช่วงนี้ สุขภาพเลยไม่ค่อยดีตาม งานก็สุมหัว พยายามจัดสรรหาเวลามาทำนู่นทำนี่สลับๆกันไปอยู่ ขอบคุณสำหรับคำอวยพรและกำลังใจนะครับ ขอบคุณจริงๆๆๆๆ


ขอบคุณพี่ๆ Isomer005 และ kongkilmania ด้วยนะครับที่ตามอ่าน ^3^


ปล. มุขเอามายองเนสมาแปรงฟันนี่คุ้นๆแฮะ 5555555 อยู่ในเรื่องไหนของตัวเองหว่าา เอิ๊กกกกกกก 555555  
ปลล. น้องเซนต์ที่รัก ตลกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกนะะะะะ แหม่เว้ยย ตามอ่านให้ทันก่อนเถอะเอ็งงง 55555
ปลลล. เด๋วจะแปะละครับ รอแปบบ แหะๆๆ อดใจไม่ไหว ขอเข้ามาทักทายกันก่อน

[banana49]

เย้ๆ มาแล้ว รออ่านอยู่นะคะ

[ExecutioneR]

A 104


การสอบปลายภาคเริ่มจะใกล้เข้ามามากขึ้นเรื่อยๆ แต่ก่อนหน้านั้น พวกวายุกับเคนก็ต้องลงประกวดแข่งขันวงวงดนตรีของฝั่งมัธยมต้นซะก่อน ถึงแม้ว่าผมจะไม่เคยไปดูพวกเขาซ้อม แต่ผมก็รู้ว่าพวกเขาและเพื่อนๆในวงต่างก็ซ้อมกันหนักมาก ไม่ว่าจะเป็นตอนเย็นหลังเลิกเรียน หรือว่าเสาร์อาทิตย์ในตอนที่พวกเขาทุกคนว่างตรงกันก็ตาม

“เป็นไง พร้อมมะ ไอ้ยุ ไอ้เคน วันศุกร์นี้แล้วนะเว้ย” เจย์ถาม

“แน่นอน ตอนนี้พวกกูเลยให้ไอ้ท็อปมันดูแลเสียงสุดๆเลยว่ะ ไอ้เหี้ยนี่ยิ่งชอบแหกปากๆอยู่” วายุตอบ

ท็อปคือเด็กห้องสองและเป็นนักร้องนำให้กับวง “ชิ๊ปมั๊งค์ส ออน คอฟฟี่” ของวายุที่มีสมาชิกทั้งหมดห้าคนด้วยกัน

“เออ กูว่ากูจะถามนานละ ทำไมชื่อวงมึงต้องเป็น ‘ชิ๊ปมั๊งค์ส ออน คอฟฟี่’ ด้วยวะ ไอ้ยุ” ผมถาม

“อ้าวว ก็ชื่อมันน่ารักเหมือนกูไง ไม่น่าถาม” เคนตอบขึ้นทันที

“ไฮเปอร์ด้วย เพ้อเจ้อ อยู่ไม่สุข สาดดดด” วายุหัวเราะ “ก็ประมาณนั้นแหละ มึงก็ดูคนในวงกูแต่ละคนดิ มีเต็มๆซะที่ไหนอะ ไฮเปอร์ๆกันทั้งนั้น แล้วมึงลองนึกถึงตัวชิ๊ปมั๊งค์ที่มันแดกกาแฟเข้าไปดิ นั่นแหละ พวกกูเลยยย”

“อ๋ออออ เฮ้ยยย แม่งเจ๋งดีว่ะ ใครเป็นคนคิดชื่อวงวะเนี่ย”

“ตอนแรกก็เริ่มมาจากไอ้ท็อปแหละ แม่งอยากได้ชื่ออะไรที่ฟังดูซนๆ ฟังดูอะเลิร์ทๆ ส่วนไอ้เคนก็อยากได้อะไรแบ๊วๆ และคุยกันไปคุยกันมา ไอ้น็อทก็บอกว่า ไอ้ท็อปแม่งเหมือนตัวชิ๊ปมั๊งค์ชิบหาย แล้วสุดท้ายพวกกูก็เลยมาจบกันที่ชื่อนี้อะ”

“แต่ชื่อนี้พวกกูก็คิดกันมาตั้งแต่ปีที่แล้วละอะนะ” เคนพูดต่อ

“มึงอย่าลืมมาดูพวกกูล่ะ ไอ้นนท์ ขอแม่ให้พี่โก๋มารับกลับเย็นๆหน่อย วันศุกร์อะ เข้าใจ๋”

“รู้และน่าาา กูจะไม่ดูได้ไงล่ะวะ สาดดด”

“พวกมึงก็ด้วยเหมือนกัน ถ้าจะกลับบ้านก็ค่อยกลับวันเสาร์ ไม่ก็กลับให้มันเย็นๆ เข้าใจปะ” วายุหันไปพูดกับคนอื่นๆ “มึงก็เหมือนกัน ไอ้ป๊อป ไม่ต้องชิ่งไปไหนเลยนะ ไปเชียร์พวกกูด้วย”

“เอออออ กูต้องไปแหงอยู่แล้วน่ะ เพื่อนกูทั้งที กูไม่ไปได้ไงวะ” เขาตอบพร้อมรอยยิ้ม

เวลาในสัปดาห์นั้นไหลผ่านไปอย่างรวดเร็ว ผมเองก็ยุ่งๆอยู่กับรายงานและการบ้านที่กองท่วมหัวจนแทบไม่มีเวลาสนใจกับเรื่องอื่น ส่วนโจที่ก็ยังคงนอนกับผมที่บ้านนั้นก็ดูเหมือนจะเริ่มวางตัวเข้าที่เข้าทางมากขึ้น หลังจากตอนนั้นแล้วเขาก็ไม่ได้ขอมานอนกับผมอีก และเขาก็ไม่ถึงกับทำตัวเหินห่างออกไปขนาดนั้นเลยด้วยเหมือนกัน ส่วนผมก็ยึดถือทำตามคำแนะนำของวายุที่ว่าจะไม่เอาเรื่องของเขามาคิดใส่ใจจนมากเกินไปนัก ในเมื่อเราสองคนเป็นเพื่อนกัน ความสัมพันธ์และระยะห่างมันก็ควรจะมีเพียงเท่านั้นตามไปด้วยด้วย ดังนั้นตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมา ผมกับเขาจึงดูเหมือนเริ่มจะหาสถานที่และตำแหน่งของเราที่ควรจะยืนได้ทีละน้อยๆโดยไม่กระทบกระเทือนความสัมพันธ์แต่เดิมที่มีให้แก่กันจนได้ในที่สุด

นอกจากนั้น จุดที่น่าสังเกตอีกอย่างหนึ่งเกี่ยวกับโจก็คือเขาเริ่มที่จะกลับไปว่ายน้ำที่ชมรมอีกครั้งหลังจากที่หยุดมาระยะหนึ่งแล้วด้วย ซึ่งผมก็คิดว่ามันดีเหมือนกัน เพราะนั่นก็เป็นสิ่งที่เขารัก แต่ผมก็ยังอดเป็นห่วงเรื่องที่เขาอาจจะไปมีปัญหากับพวกแม็กซ์ที่สระอีกไม่ได้ แต่ก็นั่นแหละ ถ้ามันจะเกิดอะไรขึ้นจริง ผมรู้ดีว่าเขาคงสามารถดูแลตัวเองและเอาตัวรอดได้อย่างแน่นอน

เย็นวันพฤหัส ในตอนที่ผมกับโจกำลังนั่งรถกลับบ้านด้วยกันอยู่นั้น ผมก็ถามเขาว่าเขาจะไปดูการประกวดร้องเพลงด้วยกันรึเปล่า ซึ่งเขาก็ตอบกลับมาอย่างที่ผมคิดว่า “ไม่แน่” และหลังจากนั้นผมก็รู้สึกว่าเขาดูแปลกไปเล็กน้อย ที่จริง ผมว่าเขาดูแปลกๆไปตั้งแต่เมื่อเย็นวันพุธแล้ว แต่ผมก็ไม่อยากจะคิดอะไรมากนัก แต่พอมาถึงวันพฤหัสนี้ เขาก็ยิ่งดูห่างเหินและเงียบลงไปยิ่งกว่าเดิมซะอีก ผมรู้สึกเป็นห่วงเขาและก็อยากจะถามเขาอยู่หรอก แต่คำพูดของวายุก็ดังก้องอยู่ในหัวของผมตลอดเวลา และผมก็รับปากกับตัวเองเอาไว้แล้วด้วยว่าผมจะต้องพยายามเว้นระยะห่างออกมาให้มากขึ้น ดังนั้นผมจึงได้แต่เก็บความสงสัยนั้นเอาไว้ในใจ และรอจนกว่าเขาจะเป็นฝ่ายพูดออกมาเองเมื่อไหร่ก็ตามที่เขาต้องการ

ในเช้าวันศุกร์ หลายๆคนต่างก็ดูตื่นเต้นและรอคอยเพื่อที่จะให้ถึงตอนเย็นกันไวๆ เพราะการประกวดจะมีขึ้นตั้งแต่ในชั่วโมงชมรมเป็นต้นไป และวงดนตรีที่คณะกรรมการตัดสินให้ผ่านเข้ารอบสามวง ก็จะไปประกวดแข่งหาผู้ชนะเพียงวงเดียวอีกครั้งในวันจันทร์

เมื่อเวลาผ่านไปจนถึงในตอนเย็น วายุกับเคนนั้นก็ไปเตรียมตัวกับเพื่อนๆในวงของเขาก่อนแล้ว ส่วนพวกผมและเพื่อนคนอื่นๆในห้องก็นัดเจอกันก่อนที่จะเดินไปยังเวทีที่จัดขึ้นที่ลานกิจกรรมพร้อมๆกัน เว้นก็แต่ป๊อปเพียงคนเดียวที่บอกพวกเราไว้ว่าเขาจะรีบตามไปหลังจากที่เสร็จธุระจากห้องชมรมในโรงยิมเรียบร้อยแล้ว

วงที่เข้าแข่งในครั้งนี้มีทั้งหมดเก้าวงด้วยกัน โดยพวกวายุจะเป็นวงที่หกที่ได้ขึ้นแสดง พวกเราทุกคนต่างก็เชียร์และดูการแสดงของวงอื่นๆไปเรื่อยๆ แต่ทว่าป๊อปที่บอกว่าจะตามพวกเรามาทีหลังก็ยังคงมาไม่ถึงสักที ทั้งผมและคนอื่นต่างก็พยายามโทรหาเขา แต่เขาก็ไม่รับสายเลย จนกระทั่งเมื่อถึงตอนที่พวกวายุขึ้นเวทีแล้ว เขาก็ยังคงไม่มาอยู่ดี เรื่องนี้ทำให้ทั้งเจย์และตี๋เล็กรู้สึกหงุดหงิดมากทีเดียว

“มันเป็นเหี้ยอะไรของมันวะ! จนไอ้ยุแม่งเล่นเสร็จและเนี่ย แม่งก็ยังไม่โผล่มาเลย!!” เจย์สบถอย่างหงุดหงิด “เฮ้ย มึงโทรหามันอีกทีดิ๊ ไอ้นัท บอกให้แม่งมาตอนรอฟังผลด้วยกันก็ยังดี ไอ้สัตว์นี่ เจอหน้าแม่งกูจะถีบแม่งให้หงายเลย ครวย!”

“กูขี้เกียจโทรแล้วว่ะ ไอ้เจย์ ก็แม่งไม่รับสายสักทีอะ ถ้ามันจะมามันก็คงมาเองอะว่ะ มึงไม่ต้องสนใจหรอก” นัทถอนหายใจเบาๆ แต่ผมก็ดูออกเหมือนกันว่าเขาเองก็รู้สึกไม่สบอารมณ์อยู่ไม่น้อยเช่นเดียวกัน

“เฮ้ยๆ กูโทรเองก็ได้ พวกมึงใจเย็นๆก่อนเหอะน่า บางทีมันอาจจะติดธุระอยู่กับอาจารย์ก็ได้นี่หว่า” ผมพูดพร้อมกับหยิบมือถือของตัวเองออกมา

“ช่างมันเหอะ ไอ้นนท์” ตี๋เล็กพูดขึ้น “อย่างที่ไอ้นัทบอกอะ ถ้ามันจะมา มันก็มาเองนั่นแหละว่ะ กูเองก็อยู่ชมรมเดียวกะมัน กูยังไม่เห็นรู้เลยว่าวันนี้มันต้องเข้าชมรมไปทำเหี้ยอะไรน่ะ อาจารย์ก็ไม่ได้นัดอะไรมันสักหน่อย”

“อ้าว ถ้างั้นและนี่มันไปทำไรอะ” ผมถาม

“กูจะรู้เรอะ” ตี๋เล็กยักไหล่เบาๆ

“ว่าแต่ว่านี่มึงจะอยู่ได้ถึงตอนประกาศผลมั๊ยวะ ไอ้นนท์ พี่โก๋เค้ามารับมึงรึยัง” แซนด์ที่ยืนอยู่กับพวกเราด้วยถามผม

“เออ ช่ายๆ แล้วไอ้โจอะ” ซีถามขึ้นบ้าง “มันยังนอนอยู่บ้านมึงไม่ใช่เหรอวะ และนี่มันไปไหนอะวะ ทำไมยังไม่โผล่มาอีก”

“กูก็ไม่รู้ว่ะ แต่มันบอกกูว่ามันจะตามมาทีหลังนะ” ผมตอบ

“ไอ้โจเหรอวะ กูว่าเมื่อตอนกูไปซื้อน้ำกูเห็นมันนะ” เปเปอร์ เพื่อนในห้องของเราที่ยืนอยู่ข้างๆเจย์หันมาพูด “กูเห็นมันยืนคุยกะพวกไอ้แม็กซ์แป๊บนึงอะว่ะ แล้วก็เห็นเดินไปไหนด้วยกันก็ไม่รู้”

“พวกไอ้แม็กซ์เหรอวะ”

“เอ่อออ ไม่ว่ะ ไม่ใช่ไอ้แม็กซ์ กูรู้สึกว่าจะเป็นไอ้เคกะไอ้เอกแค่สองคนนะ ไอ้แม็กซ์ไม่อยู่ว่ะ”

“ไอ้เชี่ยแม็กซ์มันอยู่ที่สระนู่นนนค่ะ กูรู้ๆ” ไทด์ที่ยืนอยู่ไม่ไกลและคงได้ยินบทสนทนาของพวกเราพูดขึ้น

ผม นัท เจย์ คริส และตี๋เล็ก มองหน้ากันอย่างงงๆ เรื่องของป๊อปก็เรื่องนึงแล้ว แต่นี่กลับมีเรื่องพิลึกๆของโจมาให้คิดอีกนี่สิ

“คงไม่มีอะไรมั๊ง เรื่องไอ้โจอะ......” คริสพูด

“เออ กูก็ว่างั้นว่ะ ถ้าไอ้โจแม่งจะไม่ได้ไปทำเรื่องอะไรเหี้ยๆกะไอ้พวกนั้นอีกล่ะก็ กูก็ไม่ได้ห่วงครวยอะไรมันหรอก ปัญหาก็มีแค่ไอ้เชี่ยป๊อปนี่แหละ แม่งงงงงง” เจย์พ่นลมหายใจออกทางจมูกอย่างหงุดหงิดอีกครั้ง

นัทหยิบมือถือออกมากดโทรไปหาป๊อปอีกครั้ง แต่แล้วเขาก็ส่ายหน้าพร้อมกับถอนหายใจออกมาเบาๆ “แม่งปิดเครื่องว่ะ นี่คืนนี้มันจะกลับบ้านหรือว่าจะนอนหอวะ มึงรู้มั๊ยอะ ไอ้ตี๋”

“กูเนี่ยนะจะรู้.......”

“กูว่ามันไม่ได้พูดเหี้ยอะไร มันก็น่าจะนอนหออะว่ะ แล้วพรุ่งนี้มันค่อยกลับบ้านมั๊ง เห็นปกติมันก็งี้นะ” เจย์ตอบแทน “เดี๋ยวนะมึง ไว้รอเจอตัวก่อนเหอะ สาดดแม่งงงง”

อีกไม่นานถัดมา พี่โก๋ก็โทรมาหาผมว่าเขามาถึงที่โรงเรียนแล้ว ผมจึงรีบโทรไปหาโจเพื่อจะบอกเขาว่าได้เวลาที่เราต้องกลับบ้านกันได้แล้ว แต่เมื่อเขารับสาย เขาก็พูดเพียงสั้นๆว่าเขากำลังเดินมาหาผมอยู่ ก่อนจะวางสายไปเลยทันที ผมจึงยังคงยืนรออยู่ที่ลานกิจกรรมนั้นกับเพื่อนๆอีกพักหนึ่ง จนกระทั่งเขาโผล่มา ผมก็บอกลาเพื่อนๆทุกคนพร้อมกับกำชับให้พวกเขาโทรไปรายงานผลให้ผมฟังด้วยว่าวงของวายุเป็นอย่างไรบ้าง และจากนั้นผมกับโจก็รีบเดินไปหาพี่โก๋ตรงที่ๆเรานัดพี่เขาไว้ให้มาจอดรับพวกเราด้วยกัน

“แล้วนี่เมื่อกี๊มึงไปไหนมาวะ ไอ้โจ”

“ขึ้นห้อง”

ผมนิ่วหน้า “ห้องมึงที่ไหนวะ ที่หออะนะ มึงไม่มีห้องแล้วไม่ใช่รึไง”

“ห้องไอ้นัทสิวะ ไปเอาของนิดหน่อย”

“มึงมีกุญแจด้วยเหรอ”

“เออ มีสำรองไว้ เพราะกูก็ไม่ได้ขนของออกจากห้องมันมาหมดนี่” เขาตอบ “ถามทำไมวะ”

“เปล่าๆ ไม่มีอะไร” ผมส่ายหน้า “รถพี่โก๋มาและ ขึ้นรถเหอะว่ะ”

เมื่อพี่โก๋จอดรถสนิทแล้ว ผมกับโจก็รีบเปิดประตูรถแล้วเข้าไปนั่งอย่างรวดเร็ว และหลังจากนั้น เราสองคนก็นั่งเงียบๆไม่ได้คุยอะไรกันอีกเลยเป็นเวลานาน แต่ถึงปากของผมจะไม่ได้พูดอะไรออกไป ในใจของผมนั้นมันก็ยังคงรู้สึกกระวนกระวายแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก ซึ่งผมรู้ดีว่าสาเหตุหลักๆนั้นก็เป็นเพราะเรื่องที่เปเปอร์บอกเรามาเมื่อครู่นี้นั่นเอง และเมื่อมันมารวมเข้ากับสิ่งที่โจเพิ่งบอกผมออกมาเมื่อครู่นี้ ซึ่งก็ดูเหมือนเขาจะโกหกผมอีกแล้ว มันก็ยิ่งทำให้ผมต้องคิดมากมากขึ้นไปอีก

ผมชักสงสัยและกังวลว่านี่เราจะมีปัญหาอะไรกันขึ้นมาอีกแล้วรึเปล่านะเนี่ย.......

[anajulia]

กรรม คลื่นใต้น้ำระลอกนี้จะใหญ่มากไหมหนอ.......
 :กอด1:ให้กำลังใจคุณต้นเผื่อไปถึงน้องนนท์และผองเพื่อนค่ะ


ปล.ชิปมั้งค์ ออน เดอะ คอฟฟี กรี๊ดดดดดดดดดดดดด น้องเคนนนนนนนนน น้องวายุ น้องรักทั้งสองของพี่ กี๊ดๆๆๆ

[Loquarist]

ฉลอง
อัพแล้ว !!!


ขอบคุณไรท์เตอร์มากๆน่อ
เป็นกำลังใจให้คร้าบ
 

[จันทร์ผา]

จะเกิดปัญหาอะไรอีกนี้

[tantalize]

อ้ากกก ทำไมน้องโจทำตัวห่างเหินอีกเเล้ว หนูนนท์เองก็เนาะ อย่าพยายารมปิดกั้นใจตัวเองเลย ยอมรับเถอะ ว่าเรานะเป็นของครายยยยยยยย 

[KaorPaor]

โจจ๋า มีอะไรก็บอกกันก็ได้นะ อย่าเก็บไว้คนเดียวเลย มันจะเครียดซะเปล่าๆ นะ

แล้วเกิดไรขึ้นกับป๊อบอีกแล้วเนีย เฮ้อ ปัญหาเยอะกันจริง ทุกคนเลย

ไรเตอร์ก็เก่งจัง ขยันสร้างปัญหาให้แต่ละคนแล้วก้มาตามแก้ให้เราได้ลุ้นกันทุกที