หัวข้อ: ยิ่งเธอเป็นเหมือนเพื่อนสนิท..ยิ่งไม่มีสิทธิ์ by A-lone

[มูมู่น้อย]

ความรู้สึก ความในใจ ความเข้าใจส่งถึงกันเสมอ  คำพูดใด ๆ ก็ไม่สำคัญ 

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด  น่ารัก น่ารัก น่ารักจัง
ได้แค่นี้ก็อิ่มใจแล้วมั้ง 
แต่ก็นะ ฉากลักหลับนะ  อุตส่าห์จิ้นไปไหนต่อแย้ววว เฟร็ง 

[MARCO]

จบแล้วจิงเหรอเนี่ย................
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยน้า

[Junrai_Hyper™]

อืมมมม

จบแล้ว


ขอบคุณครับ






ลป.

คนโพสต์บ้าพลังไปป่าววววว

สงสัยอัดอั้น เล้าแตก

555555

[THIP]

จบแล้ว
รู้สึกดีมากเลย  ประทับใจจัง
ขอบคุณคนแต่ง สำหรับเรื่องราว
ขอบคุณคนโพสต์ที่นำมาให้อ่าน
ขอบคุณมาก ๆ เลยค่ะ 

[abcd]

  ในที่สุดเรื่องราวก้อดำเนินมาถึงบทสุดท้าย 
ยังไงคำว่าเพื่อนก้อเป็นมิตรภาพที่ยั่งยืนที่สุดจริงๆ ดีใจด้วยที่คุณเอเลือกเดินมาถูกทาง 




(ขอลอกเชลหน่อยนะ อิอิ)
ขอบคุณคนแต่ง สำหรับเรื่องราว
ขอบคุณคนโพสต์ที่นำมาให้อ่าน
(ท่าจาบ้าพลังจริงๆอย่างที่พูห์ว่าอ่ะแหล่ะ)
 

[meemewkewkaw]

จบแล้วเหรอ . . .

มีตอนพิเศษมาอีกเรื่อยๆก็ดีนะครับ แฮะๆ อ่านแล้วเพลินดี

ปลาบปลื้มมากครับ เป็นตอนจบที่อิ่มดีจัง

ขอบคุณมากๆนะครับ

ขอบคุณครับ

[saran_cp]

จบแล้วอ่า

 ไม่อยากให้จบเลยยยย


ทำไมต้องมีคนที่ไม่สมหวัง ด้วยนะ โลกนี้


แต่ก้อยังดีที่ไม่เสียใจ


ขอคุณที่แบ่งปันเรื่องดีๆ นะคร้าบบบบ



PS. ชอบ love actualy เหมือนกันเลยอ่ะ 

แอบดีใจเล็กน้อย จบได้ประทับใจมากๆ

ฉากนั้นในหนังผมน้ำตา นองเลยอ่า


มันดูเหมือนจะเป็นฉากจบของ ผู้ชาย คนนั้น กับ ภรรยาเพื่อนรัก




เฮ้ออออ  จบงี้ แต่ก้อมีความสุข เนอะ




เพื่อน!!!!!

[tamjai_sengped]

ประทับหลาย ๆ อย่าง

จบแบบนี้ .....


ขอบคุณคนเขียน ขอบคุณคนโพส
ขอบคุณทุกคอมเม็นต์ ขอบคุณกำลังใจ
ขอบคุณ  ขอบคุณ ขอบคุณ



ถ้ามีต่ออีก ก้อดีเนาะ 

[oaw_eang]

พอแล้ว  พอแล้ว

ใช่สิคำนี้  อีกไม่นานผมก้คงต้องถึงคราวบอกกับตัวเองเสียที 

ชอบมากเลยนะเรื่องนี้  ชอบจริงๆ ไม่ได้ตอแหลเลย

จบได้ประทับใจดีแท้  เป็นนิยายไม่กี่เรื่องที่ผมตั้งใจอ่านและอ่านอย่างซ้ำไปซ้ำมา

อ่านแล้วคิดตาม  พร้อมทั้งร่วมรับรู้ถึงความรู้สึกของเจ้าของเรื่อง

เวอร์สิ้นดีเลยเนอะ  ผมเนี้ย!!

[rarmz]

ไม่รู้จะcommentว่าอะไรดี
มันตื้นตันยังไงบอกไม่ถูก
ไม่ได้ดีใจหรือเสียใจเลย ที่เรื่องจบลงแบบนี้
แต่รู้แค่ว่าความรู้สึกดีๆที่ผ่านตัวหนังสือออกมาเนี่ยะ
มันaffectต่อเรามากมายแค่ไหน

จำได้ว่าอ่านเรื่องนี้แล้วเคยเศร้าแบบสุดๆ
ดีใจมากจนบางครั้งแอบยิ้มออกมา
บางทีก้อหัวเราะซ๊ะลั่น...


ถึงตอนสุดท้ายๆ ตอนที่เอไปงานฉลองรับปริญญาของพัด
ตอนที่พัดเรียกเอไปถ่ายรุปด้วย แล้วเอ(ผู้เขียน)กล่าวไว้ว่า



'มันเหมือนเป็นภาพ ซึ่งอาจจะเป็นภาพสุดท้ายก็ได้ที่ผมจะได้ถ่ายคู่กะมัน
บอกตามตรง ว่าตั้งแต่รู้จักกันมา เพิ่งถ่ายคู่กัน หรือแบบว่ามีมันรวมอยู่ด้วยเนี่ย ครั้งนี้ ไม่เกินครั้งที่ 5
ถ้าเกิดจะมีใครมาถามว่า เฮ้ยย มึงมีรูปคนที่แอบชอบไหม ...ผมคงตอบว่า....ไม่มีว่ะ

พอแล้วละครับ สำหรับผม ผมคิดว่าไอ้รูปใบนี้ ผมคงต้องเก็บไว้ดีๆ จนกว่าผมจะลืมอะไรบางอย่างไปจนหมดใจ'


น้ำตาจากไหนก็ไม่รู้ ไหลออกมาเฉยเลย

Have you ever thinking back when u were there with someone who u've been love him alone,,,
but u couldn't do anything except stayed beside him while he was still with u?

แค่คิดว่าอาจจะไม่ได้เจอกันอีก มีแต่รูปภาพคอยย้ำๆๆๆๆๆๆ ย้ำเตือนวันก่อนๆ
แค่นั้น ผมก็คิดไปไกลแล้วฮะ
(คิดไปไกลที่ว่า นี่หมายถึง อาจจะไม่ได้เจอกันอีก เลยเศร้า...เลยร้องไห้)
(ขอโทษถ้า eng ผม มันเปน broken english - -*)


อึดอัดไหม เวลาอ่านแล้วขัดใจอย่างแรง?
ดีใจไหมที่บางทีพัดเต็มใจในบางครั้งที่เอต้องการ?

อีกหลายๆอย่างที่ทำให้ผมมีความสุข
ถึงแม้จะได้เป็นแค่ผู้อ่านก็ตาม


ขอบคุณคุณเอจริงๆฮะที่ร่วมแชร์ประสบการณ์กะเราๆ
ขอบคุณพี่เรย์ด้วย ไม่มีพี่เรย์ ผมก็ไม่รู้จะหาเรื่องราวดีๆแบบนี้ได้ที่ไหน


thx to everyone who involves with this story; whoever you are,,,


thx a lot*


ปล.ขอโทษถ้าพิมพ์ยาวไป แล้วอ่านไม่รู้เรื่อง - -*

[A-lone]

   สวัสดีคุณผู้อ่านทุกท่าน

ไม่ได้เข้าบอร์ดมานานพอสมควร พอเข้ามาอีกทีวันนี้...เรื่องที่คุณเรย์โพสต์(เรื่องที่ผมเขียน) ก็จบลงซ่ะแล้ว
จบลงอย่างงดงามซ่ะด้วย งดงามในแง่ของการที่มีผู้อ่านที่น่ารักเข้ามา ให้กำลังใจ ติชม รวมทั้งฝากสิ่งดีๆมาให้
ทั้งผมแล้วก็คุณเรย์โดยที่เราทั้งสองฝ่ายก็ยังไม่เคยได้พบเจอกันสักครั้ง   ขอบคุณมากสำหรับสิ่งดีๆเหล่านั้น
และขอให้เจ้าของความรู้สึกได้รับสิ่งนั้นกลับไปเช่นกัน  ทุกคำพูดเป็นเหมือนยาขนานเอกที่จะทำให้ใครก็ตามที่ได้อ่าน
ข้อความคอมเม้นท์ของกระทู้นี้รู้สึกชิ้นใจขึ้นอีกมากนะครับ
 
โดยส่วนตัวชอบรีพลายของ คุณ   อกหัก เข้าใจป่ะ?`,,    เป็นพิเศษ  เพราะบอกตามตรง ผมเป็นคนเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาเอง
ในระยะเวลา 2-3 ที่เขียนตั้งแต่ต้นจนจบ สารภาพว่า ไม่เคยจำ บทสนทนาประโยค หรือแม้กระทั่งเหตุการณ็ที่เขียนลงไป
ในเรื่องได้เลยทั้งที่มันเกิดขึ้นกับตัวผมจิงๆ เหมือนๆกับว่าผมได้เอาความทรงจำทั้งหมดที่เคยมีใส่ลงไปในเรื่องนี้จนหมดแล้ว
มันจึงไม่มีเรื่องราวของเรื่องนี้แม้แต่ส่วนเดียวอยู่ในหัว ทุกครั้งที่ผมมาอ่านเรื่องนี้(บอกตามตรงว่าไม่เคยอ่านก่อนที่จะโพสต์เพิ่งจะมาได้อ่านตั้งแต่ต้นจนจบก็พร้อมๆกับท่านๆทั้งหลายนี่แหละ)จึงมีความรู้สึกชอบเรื่องของตัวเองเป็นพิเศษ  ถึงมันจะมีข้อเสียอยู่เต็มไปหมดก็ตาม
 สงสัยจะเป็นโรคหลงตัวเองขนาดหนัก(มีนักเขียนท่านใดเป็นเหมือนผมบ้างไหมเนี่ย)  แล้วยิ่งพอมีผู้อ่านจำ ประโยค วลีต่างๆที่เราเคยเขียนเอาไว้ได้ แล้วเค้าก็สื่อถึงความรู้สึกที่มีต่อภาษาของเราออกมา  นั่นมันยิ่งทำให้เรารู้สึกรักเรื่องนี้เข้าไปอีก แต่ก็ยังเขินๆตัวเองอยู่ว่า
ไอ้ภาษาห่ามๆ พิมพ์ถูกๆผิดๆ ของเราเนี่ย มันทำให้ใครสักคนเข้าใจและรับรู้ถึงความคิดของเราในตอนนั้นได้มากขนาดนี้เลยเหรอ

ขอบคุณทุกๆท่านที่สละเวลาอันมี้ค่าเข้ามาอ่านเรื่องๆนี้ครับ คำจากใจมีให้เท่านี้แหละครับ
ปกติไม่ได้พูดอะไรที่เป้นทางการแบบนี้บ่อยนัก
และอยากจะบอกว่า จนปัจจุบันผมเองยังไม่ได้รับรูปที่ถ่ายในคืนวันสุดท้ายแม้แต่รูปเดียว
เพราะไอ้เจ้าของรูปมันไปเป็นทหารเรืออยู่ที่สัตตหีบ ยากแก่การติดต่อ คงจะต้องรอจนกว่า
มันจะปลดประจำการถึงจะได้มีโอกาสถามไถ่ ทวงของ...เอาไว้ถึงวันนั้นเมื่อไหร่
ผมจะเอารูปที่ผ่านการเซ็นเซอร์ของ กบว. ทั้งหมดมาให้ผู้อ่านทั้งหลายได้ ยลโฉมกัน

ปล.ขอบคุณอีกครั้งสำหรับ คุณเรย์(จิน่า) ที่ทำให้ผมได้มีโอกาสรู้สึกกับคนอ่านอีกฝากฝั่ง(นี้)เพิ่มขึ้น


รักคนอ่านครับ

เอ

[MARCO]

 :yeb:คุณเอ  ......นี่คุณเอจริงๆใช่ไหมเนี่ย  ผมไม่ได้ฝันไป


ผมเป็นแฟนตัวยงคนนึงของคุณเอเลย ดีใจจังที่คุณเข้ามาในนี้ พูดไม่ออกเลย..................

เอาเป็นว่าผมรอดูรูปอยู่นะครับ แวะมาอีกบ่อยๆนะ

[A GE]

ยังรู้ว่าคุณเอกับคุณพัดก็ยังคงสามารถติดต่อกันได้อยู่ก็ดีใจแล้วคับ   เปนเพื่อนกันจากกันไป  ยังไงสักวันก็จะได้กลับมาเจอกัน

[rarmz]

  สวัสดีคุณผู้อ่านทุกท่าน

ไม่ได้เข้าบอร์ดมานานพอสมควร พอเข้ามาอีกทีวันนี้...เรื่องที่คุณเรย์โพสต์(เรื่องที่ผมเขียน) ก็จบลงซ่ะแล้ว
จบลงอย่างงดงามซ่ะด้วย งดงามในแง่ของการที่มีผู้อ่านที่น่ารักเข้ามา ให้กำลังใจ ติชม รวมทั้งฝากสิ่งดีๆมาให้
ทั้งผมแล้วก็คุณเรย์โดยที่เราทั้งสองฝ่ายก็ยังไม่เคยได้พบเจอกันสักครั้ง   ขอบคุณมากสำหรับสิ่งดีๆเหล่านั้น
และขอให้เจ้าของความรู้สึกได้รับสิ่งนั้นกลับไปเช่นกัน  ทุกคำพูดเป็นเหมือนยาขนานเอกที่จะทำให้ใครก็ตามที่ได้อ่าน
ข้อความคอมเม้นท์ของกระทู้นี้รู้สึกชิ้นใจขึ้นอีกมากนะครับ
 
โดยส่วนตัวชอบรีพลายของ คุณ   อกหัก เข้าใจป่ะ?`,,    เป็นพิเศษ  เพราะบอกตามตรง ผมเป็นคนเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาเอง
ในระยะเวลา 2-3 ที่เขียนตั้งแต่ต้นจนจบ สารภาพว่า ไม่เคยจำ บทสนทนาประโยค หรือแม้กระทั่งเหตุการณ็ที่เขียนลงไป
ในเรื่องได้เลยทั้งที่มันเกิดขึ้นกับตัวผมจิงๆ เหมือนๆกับว่าผมได้เอาความทรงจำทั้งหมดที่เคยมีใส่ลงไปในเรื่องนี้จนหมดแล้ว
มันจึงไม่มีเรื่องราวของเรื่องนี้แม้แต่ส่วนเดียวอยู่ในหัว ทุกครั้งที่ผมมาอ่านเรื่องนี้(บอกตามตรงว่าไม่เคยอ่านก่อนที่จะโพสต์เพิ่งจะมาได้อ่านตั้งแต่ต้นจนจบก็พร้อมๆกับท่านๆทั้งหลายนี่แหละ)จึงมีความรู้สึกชอบเรื่องของตัวเองเป็นพิเศษ  ถึงมันจะมีข้อเสียอยู่เต็มไปหมดก็ตาม
 สงสัยจะเป็นโรคหลงตัวเองขนาดหนัก(มีนักเขียนท่านใดเป็นเหมือนผมบ้างไหมเนี่ย)  แล้วยิ่งพอมีผู้อ่านจำ ประโยค วลีต่างๆที่เราเคยเขียนเอาไว้ได้ แล้วเค้าก็สื่อถึงความรู้สึกที่มีต่อภาษาของเราออกมา  นั่นมันยิ่งทำให้เรารู้สึกรักเรื่องนี้เข้าไปอีก แต่ก็ยังเขินๆตัวเองอยู่ว่า
ไอ้ภาษาห่ามๆ พิมพ์ถูกๆผิดๆ ของเราเนี่ย มันทำให้ใครสักคนเข้าใจและรับรู้ถึงความคิดของเราในตอนนั้นได้มากขนาดนี้เลยเหรอ

ขอบคุณทุกๆท่านที่สละเวลาอันมี้ค่าเข้ามาอ่านเรื่องๆนี้ครับ คำจากใจมีให้เท่านี้แหละครับ
ปกติไม่ได้พูดอะไรที่เป้นทางการแบบนี้บ่อยนัก
และอยากจะบอกว่า จนปัจจุบันผมเองยังไม่ได้รับรูปที่ถ่ายในคืนวันสุดท้ายแม้แต่รูปเดียว
เพราะไอ้เจ้าของรูปมันไปเป็นทหารเรืออยู่ที่สัตตหีบ ยากแก่การติดต่อ คงจะต้องรอจนกว่า
มันจะปลดประจำการถึงจะได้มีโอกาสถามไถ่ ทวงของ...เอาไว้ถึงวันนั้นเมื่อไหร่
ผมจะเอารูปที่ผ่านการเซ็นเซอร์ของ กบว. ทั้งหมดมาให้ผู้อ่านทั้งหลายได้ ยลโฉมกัน

ปล.ขอบคุณอีกครั้งสำหรับ คุณเรย์(จิน่า) ที่ทำให้ผมได้มีโอกาสรู้สึกกับคนอ่านอีกฝากฝั่ง(นี้)เพิ่มขึ้น


รักคนอ่านครับ

เอ

ว๊ากกกกกกกก คุณ เอ มาเองเลยหรอ? อ๊ากกกกก
(ดีใจมากๆ  )

ถึงคุณเอนะคับ (ถ้าได้อ่านนะ)

ก่อนอื่น ขอขอบคุณอีกครั้งนะฮะ (โค้งงามๆหนึ่งที)
ถึงเรื่องที่คุณเอชอบรีพลายของผม

ก็...
พูดยังไงดีล่ะ?

ผมก็เป็นแค่ผู้อ่านและคนที่ติดตามเรื่องราวของคุณเอมาตลอด
แล้วพออ่านจบ
ผมก็แค่ทำหน้าที่นักอ่าน คือ กล่าวถึงเนื้อเรื่องและผู้เขียน(รวมถึงผู้นำมาโพสต์ด้วย)

ที่ผมพิมพ์ออกไป...
ผมพิมพ์ออกมาจากใจ (จะมีคนอ้วกหรือเหม็นขี้หน้าผมไหมเนี่ยะ?)
ไม่ใช่ว่าผมจำคำพูดทุกคำพูด หรือประโยคทุกประโยคได้หรอกฮะ
แค่ประโยคที่ผมยกมากล่าวถึง มันกินใจผม...เท่านั้นเอง

นอกเรื่องนิดนึงนะคับ...
ผมก็เคยคิดนะ ตอนที่ผมไปเรียนต่อ ว่าคนๆนั้นเค้าจะเป็นยังไง
ความรู้สึกนั้นก็(อาจจะ)คงคล้ายๆกับที่คุณเอรู้สึกในครั้งสุดท้ายที่ได้เจอกันและถ่ายรูปด้วยกันกับคุณพัด

เจ็บนะฮะ ความรู้สึกที่คนที่เรา"รัก"ต้องจากไปไกล (ถึงแม้ไม่มากก็ตาม)


ผมหวัง(อย่างยิ่ง)ว่า ซักวัน คุณเอคงได้พบกับคุณพัดอีกแน่นอน
ถ้าว่างๆก็ลงไปสัตหีบซิคับ เผื่อจะเจอ เน๊อะ?

ถ้าเปิดประตูที่มันปิดอยู่ได้ คุณเอคงเจอคนที่ดี คนใหม่ ที่เค้ามารถดูแลคุณเอได้ เหมือนที่คุณพัดเคยทำนะฮะ


(พูดมากไปใช่ไหมเนี่ยะ อ๊ากกกกก - -*)

อย่าลืมนะคับ สัญญาแล้ว...เรื่องรูปน่ะ เหะๆ

แล้วจะรอนะคับ

[THIP]

สวัสดีค่ะ คุณเอ
เป็นหนึ่งในผู้ที่ติดตามอ่านเรื่องของคุณเอตั้งแต่ต้นจนจบ สำหรับเรื่องนี้นับได้ว่าเป็นเรื่องที่ประทับใจมากทีเดียว ตามอ่านตามลุ้นแทบจะทุก ๆ ตอน มีสุข เศร้า เหงา ครบทุกรสชาติ และจบได้อย่างประทับใจ ดีใจที่ได้อ่านเรื่องของคุณเอนะคะ
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
 

[thomaskung]

อ่าพระเจ้า
แม้สักครั้งในชีวิต ขออย่างคุณเอสักคนก็พอแล้ว
เผื่อว่าจะตายตาหลับ 

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

อิอิ ได้ข่าวว่าเอยังโสด สนใจจิงป่าว
 

[Jingjoh]

อีกเรื่องดีๆ ที่เพ่งมาได้อ่าน
ขอบคุณคุณเอที่นำเรื่องราวดีๆ มาเล่าสู่กันฟัง
ประทับใจมากครับ และตราตรึงอยู่ในความรู้สึกทั้งวันเลย
(อ่านตั้งแต่เที่ยงยันห้าทุ่ม  )

ขอบคุณเรย์ด้วยที่นำเรื่องดีๆ มาลงเสมอ
ชื่อเรย์คอนเฟิร์มได้เลย ว่าเรื่องที่นำมาลงดีจริงๆ
(ไม่ได้หมายความว่าของคนอื่นไม่ดีนะครับ... )

ใครที่เปิดกระทู้นี้แล้ว ผมขอแนะนำให้ลองติดตาม เรื่องราวของคุณเอดูนะครับ
แล้วคุณจะประทับใจกับคำสองคำ รักเพื่อน...เพื่อนรัก 
=========================================
อย่าลืมเรื่องรูปที่สัญญาไว้ว่าจะเอามาให้ดูกันนะครับ 

[Red_Chocobo]

ขอบคุณ คุณเอ ที่มาแบ่งปันครับ

แอบอ่านไป ทำงานไป จาทำงานรู้เรื่องไหมนี่ 

ว่าง ๆ กะเข้ามาต่อภาคพิเศษ กัน เพื่อน ๆ ลงแดงกันมังนะคับ 



สำหรับคุณพัด ผมกะเชื่อว่า "เพื่อนยังก็เป็นเพื่อน ห่างแค่ไหน หัวใจก็สื่อถึงกันได้เสมอ"

คำพูดนี้ ผมไม่ได้พูดเองอ่ะ แต่เปนคำพูดที่เพื่อนผมคนนึง พูดกะผม เรยขอยืมมาใช้หน่อย 


แร้วจารอ ภาคพิเศษ นาคับ ขอบคุณคับ   

[ronger]

  อ่านแล้วประทับใจเรื่องของคุณเอ มาก   
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ที่แบ่งปันให้พวกเรา  จะเป็นกำลังใจให้ตลอดไปนะ 

ขออนุญาตก๊อปรีบน จะรอเผื่อมีภาคพิเศษมาต่อหรือถ้ามีเวลาก็แวะเข้ามาทักทายพวกเราบ้างนะ

ขอบคุณ พี่เรย์ด้วย ที่นำมาโพสท์ให้เราได้อ่านกัน

[O_o]

อ่านรวดเดียวเลย มันหยุดไม่ได้ ขาดใจ ใจจะขาดแล้วหนอ
เพื่อนๆคุณเอก็แซวได้ใจเหมือนกันนะ เมียน้อยกะเมียหลวงอ่ะ 555
ประทับใจตอนไปทะเลจังเลยอ่ะ ชอบมากที่สุดเลยนะ เหมือนเราได้ไปเที่ยวด้วยเลย อธิบายได้บรรยากาศมากมาก
และก็ตื้นเต้นไปพร้อมๆกับเวลาในตอนนนั้น คุณพัดและคุณเอในตอนนั้นโรแมนติกมากเลยนะ
ขนาดไม่ต้องบอกรักกัน แต่การกระทำก็อบอุ่นแทบใจจะขาดแทบจะล้นออกมาด้วยความสุข
ดีใจที่ได้มาอ่านเรื่องราวดีดีแบบนี้นะ แล้วจะติดตามต่อไป แหะๆจะมีต่ออีกไหมเนียะ ตอนพิเศษไรงี้ คิคิ
ประทับใจจังเลยยยยยยย เหมือนเราอิ่ม อ่ะ อิ่มอะไรก็ไม่รู้สิ   


เป็นตั้งเพื่อนกันนะ หรือเป็นมากกว่าเพื่อนและมากกว่านั้น มากกว่าคำใดใด

[DeShiWa]

 

เพิ่งมาอ่านครับผม ยังอ่านมะจบ

สนุกดีครับผม ชอบมากๆครับ

แล้วจะมาอ่านอีกครับ แต่ตอนนี้ขอนอนก่อนนะครับผม

 

[DeShiWa]

 

ยังอ่านมะทันเพื่อนๆเลยครับผม

จะพยายามอ่านให้ทันนะครับผม

ชอบครับ

 

[NewcoolstaR]

  แดน..กะ..บอส...ซุ่มมาอ่านเรื่องเน้.........

เรื่องแบบนี้มันเรียกน้ำตาอะ......

[DeShiWa]

 

อะครับ จบแล้วเหรอครับ จบแบบนี้ไม่ค่อยประทับใจเลยอะครับ

เฮ้อ.....เอไม่สมหวังซะงั้น บางที พัด ดูเหมือนมีใจให้เอ ด้วยนะครับ

แต่ก็ไม่เข้าใจเลย ว่าจะจบแบบนี้อะครับ เศร้าใจจัง

 

[LeO*]

เป็นเรื่องยอดเยี่ยมอีกเรื่องที่ผมได้อ่านเลยละคับ
ขอเป้นกำลังใจให้คุณเอนะคับ
ขอบคุณที่ถ่ายทอดเรื่องราวที่น่าประทับใจมาให้เราๆได้อ่านกันนะคับ
และก้ขอบคุณคุณเรย์ที่นำมาลงให้ได้อ่านด้วย ประทับใจมากๆคับ

ปล. คุณเออย่าลืมที่จะมาต่อความสัมพันธ์ระหว่างพัดกับเอหลังจากที่พัด
เกณฑ์ทหารเสร็จแล้วให้เราได้รู้ด้วยนะคับพวกเราจะรอนะคับ อย่าหายไปไหนนะคับ

[stupidchild]

วันนี้ผมดีใจมากที่ได้อ่านเรื่องนี้ จบภายใน2วัน

ผมก้เลือกๆอ่านมาหลายเรื่อง แต่รุ้สึกว่าเรื่องนี้ โดน!!!

เรื่องนี้ทำให้ผม ยิ้ม ร้องไห้  ไปพร้อมกับอ่าน

เหมือนกับว่า นั่งอ่านชีวิตตัวเอง กับคนที่เราแอบรักเลย

ถึงเปนอย่างนั้นผมก้ดีใจกับ คุณพัด แล้วผมอาจจะทำแบบ คุณเอ

คือ การที่ยอมให้คนที่เรารัก ไปรักคนอื่น ถึงจะเจ็บสุดขั้วหัวใจ

ก้ได้แต่อดทน อดกลั้น เราเพียงแค่เส้นบางๆที่มีความหมายว่า เพื่อน

รักนิยายเรื่องนี้มากๆคับ ขอบคุนนะคับ

[chiaki]

  ประทับใจมากเลยค่ะ
ขอบคุณคุณเจ้าของเรื่อง กับคุณที่เอามาลงค่ะ ที่ทำให้ได้อ่านเรื่องดีๆ แบบนี้

[jomjai]

  o1ขอบคุณกั๊บ

[manano]

โอย โครตพ่อโครตแม่ (ไม่ได้ด่าใครนะครับ ด่าตัวเอง)

อ่านรวดเดียวจบเลยอ่ะ ตั้งแต่ 4ทุ่มถึงตี3ครึ่ง 

ชอบมากมายเลยคับ เรื่องแบบนี้ แต่มันออกแนวผิดหวังนะคับ

แต่ว่าอ่านจบแล้วอิ่มใจมากมาย (ปนเศร้าๆ จุกๆ ไงไม่รู้) ชอบมากมายคับ

ขอบคุณคุณเอมากๆที่มาแบ่งปันประสบการณ์กัน

ขอบคุณจิงๆคับ

ปล.ขอย้ำอีกทีว่าชอบมากมาย ถึงแม้ว่าบางตอนอ่านแล้วดูอึดอัด (อยากบอกความในใจจะขาด ทั้งที่ถ้าเป็นตัวเองก็คงไม่กล้า ฮ่าๆ) ขอบคุณอีกทีค๊าบ