หัวข้อ: วุ่นนัก รุมรักสถาปนิกหนุ่ม -

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
จิ้มคนเขียน อิๆ
อ่าน2ตอนรวดเลย
อ่าแล้วชอบประโยคนี้จัง

"ไหนบอกว่าชอบ"
"ก็ชอบจริงๆ" กฤษณะขยับตัวเข้ามาใกล้ "แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าปลูกเป็น"
"งง...ชอบปลูกต้นไม้ แต่ปลูกไม่เป็น แปลกคนจริง"
"ผมนึกว่าคุณแทนถามว่าชอบคนปลูกต้นไม้หรือเปล่า" กฤษณะทำตาเชื่อม

อ่านแล้วให้ความรู้แบบว่านะดีอิๆ
ดูท่าทางกฤษณะจะหวังกับแทนเหมือนกัน ไม่รู้ว่าจะด้วยความแปลกใหม่ไม่เคยลองรึเปล่านะ
แต่ที่แน่ๆ เค้าอาจจะเป็นไบก็ก็ได้อิๆ ตัวละครตัวนี้มีมุมมองที่น่าติดตามดีเขียนได้ดีนะคราบสำหรับกฤษณะ

[Mint]

 


ยังสับสนว่าใครจะได้หัวใจสถาปนิกหนุ่มคนนี้ไป

 

[april]

อ่านทันแล้ว
ชอบแทนดูสดใส ติสหน่อยๆ น่ารักดี 

[ืnuttykung]

มัวแต่ไปดูแข่งว่ายน่ำอยู๋แน่ๆ

พี่นายถึงยังไม่มาต่อเนี่ย

หึหึหึ  รู้ทันนะคับ

[โน๊อา]

อิอิ  มาเป็นบทที่ 14 เลย ว่าแล้ว ว่ามัน สั้น ไป

[dear1127]

มิสเตอร์เพอเฟคแมนหายไป 2 ตอนแล้วนะ 

ช้าๆแบนี้กองเชียร์จะไปเชียร์กฤษณะ แล้วจะรู้สึก เฮียกริดรุกแรงน่ากลัวมาก 

  คนแต่ง

[deedo]

 
ชอบจัง ขอหวานๆ แบบนี้  :impress2:อีกได้ป่าว
 

[imageriz]

อยากให้ถึงวันอาทิตย์ เร็ว ๆ จังเลย
ถ้าโปรกอล์ฟมาเจอกับกฤษณะอะไรจะเกิดขึ้น 

[pummy09]

โหยยยยย ไม่อยากบอกว่าเราเชียร์โปรกอล์ฟนะ

หายไปไหนล่ะเนี่ย


โผล่มาซักทีสิ

หรือว่าตอนต่อไปหว่า  เจอกันที่สนามกอล์ฟเลย

[prawy]

ก็แบบว่าให้แทน

ชอบทีเดียวเลยทั้งสามคน


 

น่าสนุกดีนะ

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[Achoiceofhissho]

คำเดียว "ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"

ขยันๆ อย่างงี้ "รัก" ตายเร๊ยยย 

[● MaYa~Boy ●]

เมื่อไหร่จะรู้ความจริงเรื่องภูวนัยล่ะ

[oa_ko]

14

[pongsj]

กฤษณะก็น่ารักน่ะเนี่ย โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยเลือกยาก 555

[mecon]

แทนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อยากยั่วพี่บุแต่ว่า พอมาเจอคุณกฤษณะ จู่โจมเข้าจริงๆก็ถึงกับทำอะไรไม่ถูกเลยเหรอ

เขินคุณกฤษณะเค้าหน่อยก็ไม่ได้ อิอิ เพียงแค่รู้สึกอึดอัดและประหม่าในสถานการณ์ที่อาจจะเกิดขึ้น

เฮ้อ ระวังตัวหน่อยนะ ยั่วให้เค้าชอบแล้วก็อย่าหนีเค้าดื้อๆแบบนี้ซะ มารับผิดชอบกันหน่อย

[YO DEA]

คนแต่งจะเจ้าชู้เหมือนแทนอะป่าวครับ


อิอิ


 

[┗◎┗◎]

กฤษณะ ก็น่ารักอ่ะ เชียร์

อยากเก็บเธอไว้ทั้งสามคน

[in_blu]

โอ้วววว คุณกฤษณะเริ่มรุกหนักกกก

พี่บุรินทร์ ก็จะเอาจริงหละ

ยังไงดีละคร่ะเนี่ย

แต่เค้าเชียร์ บุรุษไร้นามได้ป่าว คริคริ

[katawoot]

คนแต่งจะเจ้าชู้เหมือนแทนอะป่าวครับ อิอิ

ไม่ครับ ไม่เคย

[โน๊อา]

ใครจะไปเชื่อ

[katawoot]

บทที่ 15

อาทิตย์ 14 กุมภาพันธ์ – 09.10 น.

แทนตัดสินใจกลับมาที่คอนโดกลางเมืองแต่เช้า คว้ากถุงกอล์ฟใส่ท้ายรถแล้วมุ่งหน้าไปสนามไดร์ฟกอล์ฟที่เดิมใกล้บ้าน ตอนแรกชายหนุ่มตั้งใจว่าจะนอนเล่นพักผ่อนที่ศาลาริมน้ำที่บ้านสวนเมืองนนท์ แต่บางอย่างทำให้เขาเปลี่ยนแผนกะทันหัน
...ประมาณเที่ยงวันเสาร์ กฤษณะโทรมาขอโทษยกใหญ่ที่ไปสอนกอล์ฟไม่ได้เพราะจำเป็นต้องเดินทางไปญี่ปุ่น วันวาเลนไทน์เป็นวันเกิดคุณแม่ของเขา และเขาต้องการไปเยี่ยมคุณ ตอนนี้เองที่แทนรู้ว่ากฤษณะมีเลือดญี่ปุ่นอยู่ครึ่งหนึ่ง
“หน้าตาไม่เห็นจะมีแววเป็นญี่ปุ่นเลย” แทนท้วง
“สงสัยผมคงถูกเก็บมาเลี้ยงเหมือนคุณ” กฤษณะให้เหตุผล หัวเราะเสียงทุ้มก่อนกล่าวจริงจังว่า”คุณแทนครับ ผมขอโทษจริงๆ ที่เคยรับปากว่าจะสอนกอล์ฟให้เช้าวันอาทิตย์ ตอนนั้นไม่ได้นึกว่าวันอาทิตย์จะตรงกับวันวาเลนไทน์ แล้วทุกปีผมก็จะไปเยี่ยมคุณแม่”
“ไม่เป็นไรครับ ดีแล้วล่ะ วันแห่งความรักก็ต้องอยู่กับคนที่เรารัก”
หลังจากจบการสนทนากับกฤษณะ แทนนั่งอยู่ที่ศาลาริมน้ำจนถึงเย็น นึกถึงเรื่องเก่าๆ ที่เกิดขึ้นกับเขาในช่วงตั้งแต่ปีใหม่จนถึงเวลานี้
มีหลายอย่างเกิดขึ้นกับเขา ผู้ชายสองคนเข้ามาในชีวิต สองคนที่ทำให้เขารู้สึกแปลกๆ ในใจ ยังไม่นับบุริณทร์ที่พักหลังชักจะทำท่าแปลกๆ
...พรุ่งนี้วันแห่งความรัก...เขาต้องอยู่คนเดียวเหมือนเคย...สงครามไม่เคยว่างอยู่เป็นเพื่อน พ่อตัวดีต้องไป “เคาท์ดาวน์วาเลนไทน์” กับคนพิเศษประจำเดือนของตัวเองทุกครั้ง
“โทษทีนะเพื่อน ขอสุขกระสันวันวาเลนไทน์ก่อน ขอเทศกาลนี้เทศกาลเดียว เทศกาลอื่นไอจะไปอยู่เป็นเพื่อน ขอสัญญา” สงครามให้เหตุผลเขาทุกปี
ความจริงแทนไม่เคยคิดอะไรมากเกี่ยวกับวันวาเลนไทน์ เขาก็ยังทำตัวเสมือนว่าเป็นวันธรรมดาวันหนึ่ง ไม่มีอะไรพิเศษ เพียงแต่คราวนี้อดรู้สึกแปลกๆ ไม่ได้
มีคนมาจีบเขามากมายตั้งแต่เรียนมัธยมปลายจนถึงมหาวิทยาลัย กระทั่งเรียนจบมาทำงานได้หลายปี แต่เขาไม่เคยคบกับใครเป็นแฟนแม้แต่คนเดียว...ไม่เคยมีความรัก...ไม่เคยจริงจังกับชีวิตคู่...ชีวิตที่มีคนรักอยู่เคียงข้างกัน...ชีวิตที่หัวใจเป็นหนึ่งเดียวกับอีกคนหนึ่ง...
...แต่ทำไมวาเลนไทน์ปีนี้กลับรู้สึกเหงาๆ...อดอิจฉาสงครามไม่ได้...สงครามมักจะเตรียมการตั้งแต่กลางเดือนมกราคม หลังฉลองปีใหม่เสร็จเพื่อนรักของต้องหาแฟนใหม่..."ไว้ฉลองวาเลนไทน์ด้วยกัน" แล้วก็ลงเอยด้วยการเลิกลาภายในกลางเดือนมีนาคม สงครามยักไหล่ไม่กังวล แล้วหาแฟนใหม่ภายในเวลาไม่กี่อาทิตย์เพื่อ "ฉลองสงกรานต์ด้วยกัน" แทนเคยบ่นว่า เปลี่ยนแฟนใหม่ตามเทศกาล ไม่กลัวว่าเทศกาลกินเจจะได้แฟนตี๋หรืออย่างไร...คนแบบที่สงครามชอบจะต้องคมเข้ม ห้าวๆ แมนๆ เมื่อพูดถึงตี๋หนุ่ม สงครามจะทำท่าสยองแล้วบอกว่า “ไม่มีทางประวัติศาสตร์ซ้ำรอย”
ในอดีต สงครามเคยมีแฟนเป็นหนุ่มตี๋คนหนึ่งที่ขี้หึ้งอย่างร้ายกาจและคลั่งไคล้สงครามมาก หลังจากถูกสลัดรักเมื่อหมดเทศกาล ชายหนุ่มเสียใจมากจนควบคุมตัวเองไม่ได้ ตามตื๊อสงครามจนแทบจะประสาทกิน ถึงขนาดลงทุนลักพักตัวสงครามขึ้นรถนำไปกักตัวไว้ที่บ้านพักต่างจังหวัด จนเขากับบุริณท์ต้องตามไปช่วย เกือบครึ่งปีที่สงครามต้องคอยหลบจนแทนไม่มีเวลาหาแฟนใหม่ ในที่สุด เพื่อนรักของเขาก็คิดแผนการแยบคายได้ โดยการใช้กลยุทธ์ ‘เสียสละแฟนใหม่ให้แฟนเก่า’ ด้วยการมอมยาแฟนใหม่กับแฟนเก่าให้นอนด้วยกันแล้วโวยวายว่าทั้งคู่นอกใจ ที่พร่ำบอกว่ารักและตามตื้อเป็นเรื่องตอแหลทั้งสิ้น แฟนเก่าตี๋หนุ่มของสงครามจึงยอมเลิกราไป โชคดีที่สองคนนั้นเกิดชอบพอกันจริงๆ ชีวิตของสงครามเลยสงบสุขได้
แทนคิดเรื่องเพื่อนสนิทเพลินๆ ไม่นานก็มาถึงสนามไดร์ฟกอล์ฟ ชายหนุ่มอดหันซ้ายหันขวามองหาผู้ชายหน้าขรึมคนนั้นไม่ได้
...เช้าวันแห่งความรักก็คงสุขสดชื่นอยู่กับแฟนสาวเขาล่ะสิ...แทนนึกในใจขณะที่เดินเข้ามาในสนาม เช้าวันนี้มีคนมาซ้อมไดร์ฟกอล์ฟน้อยมาก
...สงสัยคืนวอร์มอัพกันก่อนวาเลนไทน์ ออกแรงฉลองกันหนักไป เลยไม่มีใครมีแรงลุกขึ้นมาตีกอล์ฟ...แทนคิดสนุกๆ แล้วอดยิ้มไม่ได้ ขณะที่ยืนบิดตัวยืดเส้นยืดสาย ตามองออกไปยังสนามหญ้าสีเขียวเบื้องหน้า
...สงครามคงตื่นเอาบ่าย...ฉลองกับพสิณธ์หรือเปล่านะ เมื่อคืนลืมถาม...แต่เอ...พสิณธ์เป็นแฟนจากตรุษจีนนี่นา...วาเลนไทน์น่าจะเป็นคนใหม่ แต่ทำไมสงครามไม่เห็นพูดอะไร อาทิตย์ที่แล้วก็ขลุกอยู่กับพสิณธ์...แต่ก็อย่างว่า สงครามเปลี่นแฟนใหม่จนบางทีเขาก็เรียกชื่อแฟนเพื่อนผิด...
แทนคิดถึงสงครามแล้วอดยิ้มไม่ได้...เขารู้จักสงครามมาตั้งแต่เรียนปีหนึ่ง...ตอนรับน้องใหม่...สงครามถูกสั่งให้จับคู่กับเขา แขนถูกมัดติดกัน รุ่นพี่สั่งให้เป็นสามีภรรยา ห้ามแยกกันเด็ดขาด
ขณะที่นั่งพักอยู่ใต้ร่มไม้ สงครามบ่นว่าเป็นสามีภรรยากันไม่ได้เพราะทั้งสองไม่ใช่ ‘ผู้ชาย’ แทนหัวเราะก๊าก ถามสงครามว่า “รู้ได้ยังไง”
"ทำไมจะไม่รู้ แอบร้อยเปอร์เซ็นต์อย่างยู ไอก็มองออก เรดาร์ไอแรงมาก จนเครื่องบินสเตลท์ไม่กล้าบินผ่าน”
“แล้วคนนั่นล่ะ” แทนบุ้ยปากไปยังบุริณทร์ที่ยืนกอดอกมองรุ่นน้องอยู่
“ตาหื่นขนาดนั้น ใช้สัญญาณเรดาร์นิดเดียวตอนตรวจจับเครื่องบินทำฝนเทียมก็รู้ว่าเป็นอนาคตสามีของยูชัวร์ ไม่เกินเทอมนี้หรอก”
ทันใด แทนต้องสะดุ้งเพราะจู่ๆ ก็มีเสียงห้าวดังขึ้นอยู่ใกล้ๆ “อารมณ์ดีจังเลยนะครับ ยืนยิ้มคนเดียวก็ได้”
ชายหนุ่มอารมณ์ดีหันขวับ เห็นใบหน้าขรึมของผู้ชายคนนั้นกำลังมองเขาด้วยสายตาขันๆ ขัดกับใบหน้านิ่งๆ ที่ยื่นเข้ามาใกล้...ใกล้เสียจนเขาได้กลิ่นน้ำหอมหลังโกนหนวด...
“คนมีความสุข”
“อ๋อ สุขสันต์วันวาเลนไทน์...ก็เลยรีบตื่นแต่เช้ามาคนเดียว”
“แน่น๊อน” แทนยักไหล่ พยายามทำหน้าขรึม หากความความที่ไม่เคยทำหน้าเรียบนิ่งกลับทำให้อีกฝ่ายรู้สึกว่าชายหนุ่มกำลังทำเป็นงอน
“โกรธหรือที่อาทิตย์ก่อนผมไม่มาสอนกอล์ฟ”
“เปล่า โกรธทำไม คุณไม่สอนก็มีคนอื่นอยากจะสอนผม”
“เสน่ห์แรง” คนหน้าดุพูดเบาๆ ยิ้มกว้าง ก่อนหันหลังเดินกลับไปยังช่องซ้อมกอล์ฟของตัวเอง อีกฝ่ายยืนบิดเอวไปมา เมินหน้ามองออกยังสนามสีเขียวเบื้องหน้าจึงไม่เห็นใบหน้ายิ้มพราวของคนตัวโตที่เขาเคยค่อนขอดในใจว่าตีหน้าเคร่งอยู่ตลอดเวลาไม่มีอารมณ์อื่นเสียบ้าง
แทนปรายตามองผู้ชายตัวโตด้วยหางตาอย่างฉุนๆ ที่โดนล้อเลียน ฝ่ายนั้นกำลังยืนก้มหน้าเลือกไม้กอล์ฟอยู่ พลันเงยหน้าขึ้นมามองสถาปนิกหนุ่มโดยเร็ว คนที่ชอบแอบมองคนอื่นเลยต้องรีบหันหน้าหนีทำเฉไฉมองไปรอบๆ
อีกครั้งที่แทนอดเห็นใบหน้าคร้ามเข้มนั้นอมยิ้มอย่างเห็นขันที่โดนคนขี้งอนแอบมอง...
แทนตั้งท่าอยู่นานก็ยังไม่ได้ฤกษ์หวดไม้กอล์ฟ แทนบิดตัวยืดเส้นยืดสายแล้วรู้สึกสบายตัวจนใกล้จะหมดอารมณ์จะตีกอล์ฟ เพราะรู้ตัวว่าฝีมือตัวเองไม่พัฒนาไปถึงไหน
“สองอาทิตย์ที่ผ่านมา ได้ฝึกตีกอล์ฟบ้างหรือเปล่าครับ” เสียงห้าวๆ ลอยมาให้ได้ยิน
“ฝึกสิครับ ถึงไม่มีใครสอนผมก็ฝึกเองได้” แทนอดประชดไม่ได้
“งั้นลองโชว์ให้ผมดูเป็นขวัญตา”
“ยังไม่พร้อม” ชายหนุ่มเฉไฉ
“ผมว่าคุณมัวแต่เที่ยวดึก เลยไม่ได้ซ้อมมากกว่า ถึงไม่กล้าตีเสียที”
แทนหันขวัญเมื่อถูกท้าทาย...เขาไม่เคยยอมให้ให้มาสบประมาทเขาเด็ดขาด...ฆ่าได้หยามไม่ได้
“คอยดูแล้วกัน” ชายหนุ่มทำเก่ง “ถ้าตีถึงเส้น 200 หลา อาทิตย์หน้าออกรอบกันเลยตกลงไหม”
“เอาแค่ 150 หลาก็พอ” เขารับคำท้า...แบบลดราคาโปรโมชั่นพิเศษ
“ได้เลย”
ความอยากจะเอาชนะทำให้แทนตั้งใจรวบรวมสมาธิมากเป็นพิเศษ ผ่อนลมหายใจเข้าออกเบาๆ นึกถึงคำสอนที่ได้รับจากโปรกอล์ฟหน้าดุและที่เรียนรู้จากดีวีดี ก่อนที่จะหวดไม้กอล์ฟอย่างมั่นใจ
ขายหนุ่มได้ยินเสียง “ฟิ้ว” ลูกกอล์ฟลอยโด่งออกไปกลางสนาม...ไกลจนเลยเส้น 150 หลา แล้วตกลงบนพื้นหญ้าสีเขียว
แทนอ้าปากหวอ ไม่เชื่อสายตาตนเอง หันไปมองอีกคนที่ยืนดูอยู่ใกล้ๆ เห็นแววตาตกตะลึงชั่วครู่
สถาปนิกหนุ่มกระโดดตัวลอย ดีใจและสะใดที่ทำสำเร็จ “เย้...ตีได้แล้ว....เยส เยส เยส...เยี่ยมสุดๆ...แทนซะอย่าง”
แทนยิ้มยิ้มกว้างจนตาหยี บอกกับชายหนุ่มหน้าขรึมว่า “เห็นเป็นขวัญตาแล้วใช่ไหมครับ เพราะฉะนั้น อาทิตย์หน้า อย่าลืมสัญญาของเรา”
“อีกซักสิบลูกเหมือนเมื่อกี้เป็นไง”
“อ๊ะ อ๊ะ คุณบอกว่าตีถึงเส้น 150 หลา จะพาไปออกรอบ เป็นโปรโปรดอย่าคืนคำ”
“พลุ๊คหรือเปล่าน๊า” โปรทำท่าคิด
“ฝีมือล้วนๆ ครับ ทำให้ดูอีกทีก็ยังได้” ชายหนุ่มอวดเก่ง...ทั้งที่ยังสงสัยอยู่ว่าเมื่อสักครู่ทำได้อย่างไร...
แทนกมหน้าลงเตรียมตัวตีลูกอีกครั้ง พยายามรวบรวมสมาธิเหมือนครั้งที่แล้ว ควบคุมวงสวิงให้แม่น แล้วหวดไม้สุดแรง
...ลูกกอล์ฟลอยไปไกลเหมือนเคย แม้ไม่ไกลเท่าครั้งที่แล้วแต่เกือบถึงเส้น 150 หลา
คราวนี้เขาไม่กระโดดดีใจจนตัวลอย หากหันหน้าช้าๆ ไปด้านข้าง อมยิ้มอย่างภูมิใจ...โปรกอล์ฟตัวสูงมองอยู่ ใบหน้านิ่งเรียบเช่นเคย แต่นัย์ตาวิบวับ
“อึ้งใช่ไหมครับ ออกรอบนะครับ ออกรอบ สนามกอล์ฟจริงๆ”
ชายคนนั้นยิ้มมุมปากบางๆ ใบหน้าดูอ่อนโยนขื้น แสดงแดดยามเช้าส่องต้องกระทบใบหน้าหล่อเหลานั้นทำให้ดูแปลกตากว่าที่เคยเห็น
“ขอเวลาผมหาก๊วนที่อยากจะตีกับนักกอล์ฟมือใหม่ให้ได้เสียก่อนนะ สัญญาว่าจะพาไปออกรอบแน่ แต่อย่าพึ่งให้กำหนดเวลาเลย”
“ได้เลย...ชิล ชิล แต่ห้ามเล่ห์เหลี่ยมเด็ดขาด” แทนคาดคั้นใบหน้ายิ้มๆ เข้าใจว่านักกอล์ฟเก่งๆ คงใม่อยากให้เขาร่วมก๊วนด้วย...
...แหม อุตส่าห์ถนอมน้ำใช้ใช้คำว่า ‘อยาก’ จะตีกับนักกอล์ฟมือใหม่ แทนที่จะใช้คำว่า ‘ยอม’...เขาเองก็ไม่อยากออกรอบกับคนเก่งนัก เพราะคงจะเกิดอาการประหม่าน่าดู...
...เอ เขาต้องมีกี่คนถึงจะออกรอบได้ละนี่...ชายหนุ่มนึกถึงสงครามเพื่อนรัก – ได้นักกอล์ฟมาแล้วหนึ่ง เขาอีกคน เป็นสอง...ผู้ชายคนนี้ เป็นสาม...กฤษณะต้องยินดีออกรอบด้วยแน่ๆ ก็เป็นสี่...บุริณทร์เป็นห้า
...บุริณทร์กับกฤษณะหรือ...ไม่ได้ ไม่ได้...กลัวจะเอาไม้กอล์ฟตีกันจังเลย...คืนนั้นเห็นมองกันตาขวาง...

การซ้อมกอล์ฟดำเนินไปด้วยดี แทนพัฒนาขึ้น เริ่มควบคุมสมาธิและอารมณ์ได้ดีขึ้นจึงทำให้ตีลูกได้ไกลมากกว่าเดิน โปรกอล์ฟตัวโตแนะนำบ้างเป็นครั้งคราวเรื่องการจับไม้และเรื่องวงสวิง ท่าทางชายหนุ่มหน้าขรึมดูผ่อนคลาย จนแทนอดนึกไม่ได้ว่า...เวลาเขาไม่วางมาด...ผู้ชายคนนี้ก็ดูเหมือนจะอบอุ่นดีเหมือนกัน
...ชักอยากจะรู้จักชื่อเสียแล้ว...แต่อย่าเลย แบบนี้ตื่นเต้นดี มันเป็นความสัมพันธ์แบบประหลาดๆ ยังไงไม่รู้...
ไม่นานเสียงโทรศัพท์ดัง โปรกอล์ฟหยุดตีแล้วรับโทรศัพท์หน้าเคร่ง เขาตอบรีบอยู่สงสามประโยคแล้ววางสายหยุดการสนทนา
“ผมต้องไปแล้วครับ มีเรื่องด้วยต้องไปจัดการ คุณตั้งใจฝึกดีๆ นะ”
แทนหน้ามุ่ย “ต้องรีบไปเลยหรือ ผมกะว่าจะตี 200 หลาอวดคุณซักหน่อย”
“เอาไว้อวดคราวหน้า” เขาอมยิ้ม “วันพฤหัสบดีอาจเจอกันนะครับ”
“ตามสบายครับ แต่ถ้าต้องพาแฟนไปนวดหน้าขัดผิวที่สปาก็ตามสบาย” แทนพูดเสียงเรียบ ก่อนหันหน้ามาสนใจลูกกอล์ฟบนพื้น
อีกฝ่ายรู้สึกว่าชายหนุ่มกำลังประชด เขาขยับปากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ยั้งไว้ทัน...ไม่เข้าใจตนเองว่าทำไมจึงรู้สึกร้อนตัว อยากแก้ความเข้าใจผิดของอีกฝ่าย
“ผมไปก่อนนะ จำไว้นะครับ...สมาธิ”
แทนหันหน้าไปยิ้มให้บางๆ พยักหน้าให้ผู้ชายหน้าขรึมช้าๆ เป็นการอำลา
คำแนะนำเขายังคงดังก้อง...มีสมาธิ...สมาธิ...สมาธิ...
หลังจากชายหนุ่มคนนั้นจากไป สมาธิของแทนก็กระเจิดกระเจิงหายไปหมด แทบจะตีไม่ถูกลูกกอล์ฟ เขาไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมจึงรู้สึกแปลกๆ ห้ามความคิดไม่ให้นึกถึงสาวสวยคนนั้นไม่ได้ว่า...ที่ผู้ชายหน้าดุคนนั้นรับโทรศัพท์แล้วต้องรีบไป...เขาก็คงไปหาแฟน...โทรมาตาม...ก็ต้องรีบไป...วันนี้วันวาเลนไทน์หนิ ใครก็ต้องอยู่กับคนรัก...
...เชอะ ไม่มีคนรักบ้างก็ให้มันรู้ไป คอยดูนะ จะหาแฟนพร้อมกันทีเดียวซักห้าคน แบ่งกันคนละวัน จันทร์ถึงศุกร์ ส่วนเสาร์อาทิตย์จะแบ่งให้เพื่อนกับครอบครัว...

*********************

[imageriz]

  แทนกับโปรกอล์ฟ น่ารักกันจริง ๆ 
ดูเหมือนว่าแทนจะชอบโปรกอล์ฟ แล้ว รึเปล่านะ 

[● MaYa~Boy ●]

เรื่องกับภูวนัยก็ยังไปไม่ถึงไหนซะที

[mecon]

หุหุ แทนเก่งจังความท้าทายทำให้อะไรๆก็เกิดขึ้นได้ ตีโชว์โปรซะเลยอิอิ

อย่าไปอิจฉาสงครามเลย อิจฉาตัวเองดีกว่า งานเข้าหลายขบวนแล้ว รอแต่ให้แทนเลือกว่าจะกล้าควงหนุ่ม ห้าวัน ห้าคนไม่ซ้ำกันเลยรึป่าว

หรือว่า ขอแ่ค่คนเดียวควงมันได้ทุกๆวันก็พอ 

โปรคะไม่รีบแก้ตัวแบบนี้ ระวังคะแนนความปราบปลื้มจะลดลงนะ อิอิ

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[prawy]

 

[M@nfaNG]

คู่นี้นะแอบสนใจกันแต่ยังอมภูมิกันอยู่ หุหุ

[RocZY_GiRL]

 

[OhhO16]

ไม่ได้อ่าน 4 วัน อิอิอิ

อ่านทีเยอะๆ สนุกเลยๆ


แทน นี่น่ารักจัง