หัวข้อ: เรื่องลับโรงเรียนดัดสันดานCredit:badmaner (18/03/11) P.179 "เจ็ด-จุด-เจ็ด"

[ToeY_@_KP]

^
^
^
จิ้ม..ก่อนแบบติดๆ  แล้วไปอ่ะ..

 

[badmanners]

กูเจิม


 





ไอ้ล่ำเด๋วแม่งเจอ

[nugool]

^
^
^
^
^
^

 


จิ้ม ๆๆๆๆๆ

ก่อนอ่าน 



ปล. โดนไรว่ะ 

[a_tapha]

รอ

 

[M@nfaNG]

 

[DexTunG]

   2 รี บนนะคับ




ไม่รู้ว่าจะมาลงต่ออีกเมื่อไหร่ดีคับ





        

[maabbdo]

   สงสารลุงตง

 

[ranaways]

อิอิอิ


ทายาทอสูร  เก่ง

[Loidelohm]

เหี้ยเก่งเห็นล่ำๆแล้วจาเป็นลม เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย
อย่าบอกนะว่ามึงอ่ะ สาวน้อยนะค๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
เสือกมามีอาการต่อหน้าฝูงชน แสดงออกแบบเนี๊ยะ เค้าเรียกว่า หิวกระหายว่ะเก่ง
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ว่าแต่ว่า กูสงสารลุงภารโรงที่สุด
เด็กเหี้ยๆ ขอให้มึงได้ล้างขี้ให้คู่ขามึงทุกคนเลยยยยยยยยยยย
รักเก่งนะ
ขอ  ทีนึง จะได้าบซึ้งมากขึ้น

[gtm]

ชอบตอนนี้ฮะ 


OHO นี่หรือเมืองพุทธ

ปล. ร่านไม่ยั่วแต่มั่วไม่เลิก

[LIZZ]

ดีนะ กินข้าวแล้ว
ถ้ายังไม่กินนี่มีอิ่ม
บรรยายซะเห็นภาพ ลักษณะ รูปพรรณ ครบ...
แต่ขำ สงสัยภาพลักษณ์เก่งจะให้
เพราะทุกคนต่างเชื่อว่าเก่งทำ ไม่เห็นมีใครค้านเลย 555

[fellow]

สงสารลุงตง   

[seasons]

กว่าจะอ่านจบ 2 วันแหน่ะ

อ่านละคิดถึงอดีตชะมัด

คิดถึงป้าแช่มแฮะ เด๋วนี้ได้ข่าวว่าแกไม่ได้สอนแล้ว

คิดถึงป้าดำ 

[PEAK]

ขอบคุณเก่งครับ   
ยังคงเล่าเรื่องได้สนุก  ... อาจจะดูแรงไปบ้าง แต่สื่อชัด ตรงดีชอบครับ    ....อ่านอารมณ์ประมาณที่คุณเล่า คุ้น ๆ เราตอนเด็กๆ เลยวู้ย อิอิ

ขอบคุณป้าแป๋วใจดีมากมายครับ 

[andy_kwan]

ลุงตง ผู้พิฆาตอุนจิ

อย่าลืมไปรอเงินบำนาญที่คนแต่งด้วยเน้อ  อิอิ

[หอยทาก]

ถ้าอ่านตอนนี้ไป กินข้าวไป
ได้อารมณ์จริงๆ ต้องอร่อยมากแน่ๆ 555+

[teenza]

  ดีนะที่ไม่ได้อ่านก่อนกินข้าว โห บรรยายซะ
อะนะรู้ดีอีก แต่ก็เคยนะ
ปล พี่แป๋วคนโพสใจเย็นเน๊อ

[nugool]

 


ไม่มีเรื่องอะไรจะลงแล้วหรอว่ะ

เอาเรื่องขี้ ๆ มาลง 




เจิมด้วยคน

 

[RN]

ดีนะที่ไม่ได้อ่านก่อนกินข้าว โห บรรยายซะ
อะนะรู้ดีอีก แต่ก็เคยนะ
ปล พี่แป๋วคนโพสใจเย็นเน๊อ

คุณน้อง ไม่มีไร ด่ามัน ขำๆๆ จะได้มีแรงลง
ไม่ได้ด่าคนเขียนแระ ไม่มีแรงลง  

ปล.หน้าบอร์ดด่ากันแค่นี้ (กลัว กระทู้ออกทะเล) หลังฉากด่ากันยิ่งกว่านี้อีก  เพราะไอเก่งมันโรคจิต..
ปล.ตอนใหม่คาดว่าจะมาเร็วๆๆนี้เน้อ....จากคนโพสต์ที่สวยที่สุดในเล้า แห่งนี้

[badmanners]

เอาละเว้ยงานนี้




มีศิษย์เก่าโรงเรียนกูตัวจริงเริ่มออกแสดงตัวละเว้ย


seasons


มึงรุ่นไหนเนี่ย



ความลับกูแตกหมด



แต่อย่างน้อยมึงก็ต้องรู้ว่าทุกอย่างที่กูเล่าคือเรื่องจริง


ถ้ารู้ว่ากูเป็นใครอย่าเสือกเอาไปแฉล่ะ



หน้ากูยิ่งบางๆอยู่


อาจจะตกใจเผลอเตะปากมึงได้



อิอิ

[maabbdo]

ู^
^
^
 

ชอบจิ้มคนอื่นดีนัก ขอจิ้มเก่งมั่งดิ

ตอนหน้าด่วนๆๆ

 

[everytime]

 

[Toey4you]

ตอนแรกที่อ่านเรื่องของเก่งรู้สึกว่า เก่งวาจา.....จริงๆ   แต่พอยิ่งอ่าน ยิ่งรู้สึกรักเก่งอะ 

[RN]

ห้องแห่งความลับ

สัดเอ๊ย...
เรื่องเข้าล็อคยังกะละครช่องเจ็ด
งานกีฬาสีก็งวดเข้ามา
งานของลุงตงแม่งจึงเยอะขึ้น
เนื่องจากพอนักเรียนเริ่มทำงานหนักขึ้น
ขยะและสิ่งสกปรกแม่งก็เยอะขึ้นตามลำดับ
ฉะ
นั้น
มันต้องหาคนมาช่วย
แล้วสตรีนางนั้น...
นางที่กูเฝ้ารอ
และสงสัยมานานก็ปรากฏตัว
มันคือนางไซด์ไลน์
เอ้ยต้องไม่ใช่ไซด์ไลน์ดิ
ถ้าไซด์ไลน์นั่นมันกระหรี่
เรียกว่ารับจ็อบพิเศษจะดีกว่า
เพราะว่าดูจากสาระร่างของมันแล้วคงจะขายไม่ได้
เป็นตัวแถมก็ไม่ได้
เพราะขาดคุณสมบัติใบหน้าของมนุษย์
555+
เออ
มีคนว่ากูปากหมา
มันเรื่องจริงเหรอวะ
ทำไมกูไม่รู้ตัว
ปากกูก็ยังแดงระเรื่อ........น่าเอาปากมาประกบ
และรัวลิ้น
555+
เออว่ะช่วงนี้กูว่างและอารมณ์ดีจริงๆด้วย
ห้า
ห้า
ห้า

ลุงตงขยันขันแข็งมากเป็นพิเศษ
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะงานเยอะหรือว่าเป็นเพราะ
อีนางพญาปลวกที่มันถ่ายรูปคู่กันนั่นรึป่าว
แต่ก็ช่างแม่งเหอะ
รู้แต่ว่ามองหน้าแม่งทั้งคู่แล้วเกิดสองความรู้สึก
เวทนา
และ
จะอ้วก
ไม่รู้เป็นไรว่ะ
เห็นอิสองตัวนี่เดินไปเดินมาแล้วนึกหมั่นไส้แม่งทุกที
อินางพญาปลวก
และไอ้ค่อมมะเขือเผา
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะมันน่าหมั่นไส้จริงๆ
หรือเป็นเพราะสันดานกูก็ไม่รู้นะ
หาไรแกล้งมันดีวะ
.
.
.
กูกะลังคิดเรื่องดีๆเพลินๆ
"ไอ้เก่งวันนี้มึงใส่ชุดผ้าอะไรวะ" ไอ้เหี้ยบิดถาม
"ก้างปลามั้ง" กูก็ตอบไปแบบไม่คิดไรมาก
ที่มันถามก็เพราะวันนี้พวกกูต้องเรียน
รอ
กะ
ดอ
คือแบบว่าจะเล่าไปก็กลัวพวกมึงหมั่นไส้
แต่อย่างว่าแหละวะ
ความจริงก็คือความจริง
โรงเรียนกูทำอะไรแบบธรรมดาไม่เป็น
จะให้พวกกูตากแดดไปเรียนในศูนย์ฝึกเหรอ

ไม่ควรนะโว้ย
โรงเรียนก็เลยให้ทหารมาสอนรด.กูถึงโรงเรียน
แล้วก็มีโรงเรียนอื่นมาขออาศัยเรียนด้วยอีกนิดหน่อย
คือแบบว่า.....ไฮโซ
ต้องทำใจว่ะ
แล้วเรื่องชุดนี่ที่ต้องถามเพราะว่าจะได้ใส่เหมือนๆกัน
กูถามหน่อยพวกมึงมีชุดรด.คนละกี่ชุด
...
..
.
1
หรือ
2
ชุดนั่นแหละ
แต่กูมี4ชุด
มีผ้าที่ทหารบังคับ
มีเวสปอยด์
มีก้างปลา2ชุด
ผ้าดีใส่แล้วเทห์
ต้องเปลี่ยนบ่อยๆ
ให้ได้รู้ไปเลยว่าใครเป็นใคร
แต่เวลาเรียนรด.นี่แม่งเสือกต้องเรียกตามชื่อ
ไอ้แสบแม่งไปอยู่แถวนู้นนนนนนนนนนนนนนนนนนน......
กูเสือกมาอยู่ใกล้กะไอ้เหี้ยบิด
เพราะชื่อขึ้นต้นด้วยสอเสือเหมือนกัน.
...
.
.
"ไอ้เก่งมึงดูหัวหน้ากองร้อย2อีเทคดิ หน้าแม่งกวนตีนชิบหาย" ไอ้เหี้ยบิดทำเสียงหวงก้าง
"เหรอ.... กูว่าหน้ามันก็เฉยๆนะ มึงดูหน้ามึงเองยัง กูว่ามันคงเรียกให้เพื่อนมันดูเหมือนกันแหละวะ ว่าดูหน้าไอ้เหี้ยนั่นดิ หน้าเหมือนส้นตีน"
อ่ะ
อย่าเคือง
ก็กูพูดเรื่องจริงอ่ะ
แต่มันจบแค่นั้นก็ดีอ่ะดิ
"แล้วมึงไปหมั่นใส้มันทำไมวะ" กูถาม
"กูมีเหตุละกัน" มันตอบเครียดๆ
"เหี้ยไรของมึง ถ้าจะเล่ามึงเล่าให้จบ อย่าค้างๆคาๆกูไม่ชอบ"
ส้นตีนบอกให้อยากแล้วจากไป
"มึงดูหน้ามันดิว่ามันจ้องหน้าใครอยู่" มันตอบแนะให้กูดูสายตามัน
อ้าว
ระยำแระ
มันจ้องหน้าไอ้แสบทำกรุ้มกริ่ม
คงจะเงี่ยนจนหัวแฉะเลยมั้ง
กูเองก็แปลกใจนะ
ทำไมผู้ชายมันถึงชอบมองกันเองแบบนี้วะ
ผู้หญิงก็เยอะแยะ
ทำยังกะติดอยู่ในคุก
หาคนปี้ไม่ได้
งงตัวเองเหมือนกัน
และก็งงไอ้เหี้ยนั่นด้วยเหมือนกัน
ไอ้แสบถึงไม่ใช่หัวหน้ากองร้อย
แต่ก็เสือกนั่งอยู่หัวแถว
มีโอกาสได้สบตากะไอ้เหี้ยนั่นอยู่หลายที
ทำหน้าปะหลับปะเหลือก
คงจะอ่อยเหยื่อมันล่ะซี่
ตอนนี้กูสองคนกะไอ้เหี้ยบิด อยู่ในอารมณ์เดียวกันเด๊ะ
อยากกระทืบคน
"ไอ้เก่งเอาแม่งเลยมั้ย ดักกระทืบแม่งหน้าโรงเรียน" ไอ้เหี้ยบิดของขึ้นกะเอาจริงโว้ย
กูเองก็ไม่แพ้มัน
ไม่มีใครห้ามใคร
สัด
แม่งทำแบบนี้
หยามกูถึงในบ้าน

ต้องกระทืบไอ้เหี้ยนี่ให้ตาย
แล้วจับอีวันทองอย่างไอ้เหี้ยแสบมาเผาไฟทั้งเป็นถึงจะสาสม
"มึงใจเย็นๆก่อนเหอะ รอดูไปเรื่อยๆ"
แล้วการเรียนรด.ก็ผ่านพ้นไปอีก1วัน.
.
.
.
.
"ไอ้แสบวันนี้เรียนรด.เป็นไงมั่งวะมึง" ไอ้เหี้ยบิดเริ่มก่อนเลย
"ก็ไม่ทำไมนี่ ปกติอ่ะ แต่ร้อนชิบหายเลย" ไอ้แสบตอบ
"ร้อนรุ่มหรือว่าร้อนในอก" ไอ้บิดแม่งย้อน
"ร้อนไรของมึงวะ ก็ร้อนธรรมดานี่แหละ" ไอ้แสบย้ำ
"ร้อนแบบอยากถอดเสื้อผ้ารึป่าว" ไอ้เหี้ยบิดแม่งต้อน
"ถ้าถอดได้ก็ดีดิ" มันตอบ
"ไอ้เก่งมึงดูมันนะ แม่งกะอ่อยเต็มที่อ่ะ กูว่าแล้วไม่มีผิด" ไอ้เหี้ยบิดจะคลั่ง
กูเลยเอามือดันมันออก
ไอ้เหี้ยนี่ทำเกินหน้ากูแระนะ
สัด
ให้กูทำหน้าที่มั่ง
"ไอ้แสบกูถามมึงตรงๆ มึงชอบไอ้เหี้ยหัวหน้ากองร้อย2อีเทคเหรอ" กูเข้าเรื่องตรงประเด็น
แม่งก็น่าอยู่หรอก
เข้มๆเถื่อนๆ เหี้ยๆ หน้าเหมือนพวกแข่งมอไซค์
ติดยา
บ้าบอล
แบบว่าพวกเหลือขอกะเลวกะราดข้างถนน
ที่สำคัญแม่งก็หล่อไม่ใช่เล่นเหมือนกัน
"ทำไมถามกูแบบนี้อ่ะ กูยังไม่เคยคุยกะมันซักคำ" มันเถียง
"ไม่ได้คุยแล้วชอบมันรึป่าว" กูย้ำ
"พวกมึงจะบ้าป่ะเนี่ย เห็นกูเป็นอะไร กูไม่ใช่ปลากัดนะมึง" มันยังเถียง
"กูไม่ว่าไรมึงหรอก จะชอบกันรักกันกะมันก็บอกได้ตรงๆ กูแฟร์ไม่บังคับใคร" กูก็พูดไปงั้น
"พวกมึงเป็นไรกันเนี่ย" ไอ้แสบทำท่าเซ็ง
"เป็นผัวมึงไง" ไอ้เหี้ยบิดตอบแทนกู
"ไอ้แสบถ้ามึงจะชอบมันนะมึงย้ายโรงเรียนไปเรียนกันมันเลยไป" ไอ้เหี้ยบิดแม่งไล่
"ถ้ามึงยังอยู่โรงเรียนนี้นะ มึงไม่รอดแน่" แม่งขู่ต่อ
"กูจะจับมึงลอกหนังออกทั้งตัวเลย....สัด" ไอ้เหี้ยนี่ก็ขู่เกินไป
"พอเหอะว่ะไอ้เหี้ยบิดแค่นี้แม่งก็น่าจะสำนึกมั่ง" กูพูด
"ถ้ากูคุยกะหมาตัวผู้นี่ มึงจะตามไปล่ามันมะวะ กูถามจริง" มันย้อน..
.
.
.
อ่ะ
ตอบไงดีวะ
"ตามล่ามั้ง" ไอ้เหี้ยบิดตอบ
"ไม่ว่าอะไรทั้งนั้น กูยอมเสียมึงไปไม่ได้หรอก" ไอ้เหี้ยบิดตอบ
สีหน้าชักไม่ค่อยดี
เหมือนแม่งจะร้องไห้
ความรู้สึกมันเหมือนว่าจะไปไกลกว่ากูเยอะ
อ่ะ
กูชักแปลกใจ
"ชีวิตกูทั้งชีวิตก็มีแค่พวกมึงนี่แหละ ถ้ายังจะทิ้งกูไปอีก กูจะทำไง" มันตอบ
ไอ้เหี้ยนี่บทจะบ้าก็คลั่งจนน่ากลัว
บทจะอ่อนแอก็อ่อนแอเหมือนคนปัญญาอ่อน
เหมือนแม่งแกล้งอ่ะ
อารมณ์แม่งแปรปรวนเกิน
"ใครเค้าจะทิ้งมึงไปไหนวะ ไอ้เหี้ยนี่ไปกันใหญ่" กูบอก
ไอ้แสบเดินเข้าไปกอดไอ้บิด
"กูขอโทษมึงละกัน เดี๋ยวกูจะไปให้หมอควักลูกตาออกดีมั้ย" ไอ้แสบพูดยิ้มๆ
"เอาออกสองข้างหรือว่าข้างเดียวดีล่ะ" มันกอดคอไอ้บิดแล้วเอาหน้าเข้าไปชิดๆ
"มึงไม่ต้องเลย..... เอาถุงห่อไว้ทั้งตัวเลย" ไอ้บิดตอบเริ่มยิ้มออก
เฮ้อ...
กูล่ะปลง
ยังกะเป็นพี่เลี้ยงเด็กตามเนอสเซอรี่
ตามอารมณ์ตัวเองและพวกมันไม่ทันว่ะ
"ไปเหอะไอ้เหี้ย กลับตึกนอนเหอะ" กูชวนกลับ
"กลับได้ไงวะ รด.ยังไม่เลิก" ไอ้แสบท้วง
"อ่ะอีดอกนี่ยังจะอยากจ้องหน้าไอ้เหี้ยอีกเทคต่อ" ไอ้เหี้ยบิดบ่น
"หุบปากไปเลยมึงยังไม่จบเรื่องอีกเหรอวะ" กูบ่น
"ไม่เลิกก็ช่างแม่งเหอะ กลับเฉยๆนี่แหละ"
แล้วพวกกูก็พากันกลับตึกโดยที่คนอื่นๆยังเรียนรด.กันต่อ
กลับมาที่ตึกนอนแม่งก็เงียบฉี่เพราะว่าม.ต้นแม่งก็ยังเรียน
ม.ปลายก็ยังเรียนรด.อยู่
"กลับมาทำไรวะเนี่ย" ไอ้เหี้ยบิดถาม
"เย็-ดกันในชุดรด.ก็น่าจะได้อารมณ์ดีนะมึง" กูตอบความคิดบรรเจิดมาก
สนองความร่านไอ้เหี้ยแสบมันหน่อย
"ไอ้เหยินพวกมึงไปหาไรทำไป" ไอ้เหี้ยบิดรีบสุดกำลัง
แล้วพวกกูก็เดินมากำลังผ่านห้องใต้บันได
"อ๊าส์...... อ๊าส์...... แรงๆเลยอาเฮีย"
ดิสเบรคพวกกูเบรคเอี๊ยดเลย
เสียงแบบนี้คุ้นๆ
เหมือนกันกำลังกินส้มตำเผ็ดๆดังออกมาจากในห้องใต้บันได
ไอ้เหี้ยบิดและพวกกูทำหน้าสงสัยและตกใจอย่างมาก
สับสน
งง
และที่สำคัญ
เดาไม่ออกว่าใครกำลังทำระยำตำบอนอยู่ในห้องที่พวกกูขลุกกันอยู่ประจำ
เสียงผู้หญิงอ่ะ
นึแว่บขึ้นมาในใจ
แต่กูไม่กล้าคิด
เผลอแป๊บเดียว
ไอ้เหี้ยชิ้น
ไอ้เหยิน
อีหวาน
ไอ้ถึก
ไอ้หมัด
และกูสามคนหูแนบประตูเงียบปากกันเหมือนไม่มีใครอยู่
พอจะได้ยินบทสนทนา
"อาเฮียนี่แข็งแรงไม่มีเปลี่ยน" เสียงผู้หญิงพูด
"เหอะ เหอะ" ไม่มีเสียงคำตอบ มีแต่เสียงหัวเราะแห้งๆจากลำคอของฝ่ายชาย
แต่เสียงของมันทั้งคู่พอใจ ช่างอิ่มไปด้วยความสุข
"เมียเฮียเป็นไงบ้าง อีสบายดีป่าว" ผู้หญิงถาม
"มันก็อยู่ของมัน" ผู้ชายทำเสียงไม่พอใจ
แต่พวกกูนี่ดิ
ชิบหายแล้ว
นี่มันเรื่องผิดศีลธรรมชัดๆ
เหี้ยสองตัวนี่คบชู้กัน
รับไม่ได้
แล้วเสือกมาทำระยำในที่ของกูด้วยนะ
เกิดแม่งขี้ทิ้งไว้เดี๋ยวคนมาโทษกูอีกอ่ะ....สัด
"แต่งตัวเหอะ เดี๋ยวนักเรียนกำลังเลิก" ผู้ชายสั่ง
ทันทีที่กูได้ยินดังนั้นก็สลายตัวในทันใด
ชำนาญมากเรื่องแบบนี้พวกกูอ่ะ
บางคนก็นั่งผู้เชือกรองเท้า
บางคนก็ยืนเยี่ยว
บางคนก็แกล้งหาของในกระเป๋าตัง
บางคนก็แกล้งเอาน้ำลูบผม
แต่ไม่มีใครไปไกลเกินรัศมี15เมตรเพื่อรอดูหน้า
"ตัวก่อเหตุ" ให้ชัดๆ
แอ๊ดดดดดด............
ประตูเปิดแล้ว
ใจเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ
ลุ้นยิ่งว่ารางวัลที่1อีกกู
แล้วหัวล้านมันมะเมื่อมก็โผล่พ้นประตูมาเป็นอันดับแรก
ห๋า
พระเจ้าจอร์ช
เด็กคริสต์
คุณพระช่วยกล้วยต้ม
เด็กพุทธ
โอ้อีนี่ขี้กระจายนะนาย
เด็กแขก

กะเป๊ดสะรัมบอย
เด็กเขมร
เหี้ยลุงตง
เล่นเอาพวกกูตกใจหลายภาษา
เกินคาด
แล้วมันก็เอามือขึ้นปาดหัว
เอาเส้นผมอันน้อยนิดพาดขึ้นไปแปะไว้บนหนังหัวเลื่อมๆ
ยืนมองหน้ากูแบบไม่ยี่หระ
สายตามันทำให้พวกกูรู้สึกผิดที่มาอยู่ผิดที่ผิดทาง
รู้สึกผิดที่มารับรู้เรื่องอัปยศอดสูแบบนี้
รอยแปดเปื้อนแห่งความอัปมงคลที่ได้รับ
จะทำให้ชีวิตกูดำเนินอย่างปกติไปได้อย่างไร
ชายพิการ
ในสภาพที่ควรจะลงไปนอนเน่าอยู่ในโลงตั้งแต่สิบปีที่แล้ว
กะอินางพญาปลวก
ตัวขาวๆพุงห้อยๆนมย้วยๆ
หน้าตาเหมือนเอาปลาเก๋าตัวผู้มาแปลงเพศ
เดินผมกระเซิงเหงื่ออเยิ้มตามออกมา
ทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
คนทำไม่อาย
แต่คนที่อายทำไมกลับเป็นพวกกู
ไม่อายมั่งเหรอวะ
กล้ามาแอบดูไอ้เชียสองนี่ตัวสมสู่กัน
กูพลาดอย่างใหญ่หลวง
ไม่น่าเล้ย.....
แล้วพวกกูก็พากันสลายตัวพยายามสลัดความอุบาทที่ได้พบเอาไว้ตรงที่เกิดเหตุ
แต่ไม่รู้ว่าจะทำได้รึป่าว
มุ่งตรงไปที่จุดหมายเดียวกัน
"ร้านป้าดำ"
"อีป้าเล่าเรื่องลุงตงให้ฟังทีดิ" กูถาม
แต่ก็มีอีกหลายคำถามที่พวกมันถามขึ้นมาพร้อมๆกะกู
จนจับใจความไม่ได้
"พวกมึงถามทีละคนดิวะ กูงงไปหมด ตกใจยังกะเจอผีเอากัน"
อีป้ามันย้อน
"ยิ่งกว่าผีเอากันอีกว่ะป้า อุบาทว์กว่านั้นหลายสิบเท่า" ไอ้แสบตอบ
"แล้วนี่มาตอนนี้มึงไม่กลัวโดนฟาดดากบานเหรอ" อีป้าถาม
"ช่างแม่งเหอะป้า เอาเรื่องนี้ก่อน" กูย้ำ
"เรื่องไรของมึง ถามมาใหม่" อีป้าถาม
"เรื่องลุงตงภารโรงที่ตึกอ่ะดิ เล่าให้ฟังหน่อย" กูถาม
"ทำไมวะ มีไรเหรอ" อีป้าถามทำหน้างงๆ
"อ่ะก็มันเป็นใคร ที่ไหน ยังไง อะไร ทำไม" ไอ้เหี้ยบิดถาม
"มึงถามยังไงของมึง กูงง"
แม่งตื่นเต้นอยากรู้สัดๆ
"อ่อ ลุงตงนะเหรอ อยู่มาตั้งกะโรงเรียนสร้างได้ไม่กี่ปีล่ะมั้ง เมื่อก่อนแกหน้าตาดีนะ เห็นคนเค้าเล่าๆกัน แต่มารถเครื่องล้มหลังกระแทก รักษาตัวอยู่นาน พอหายดีก็กลับมาพักที่บ้าน แต่แกจะทำงานต่อ พอทำงานได้พักนึงหลังก็เริ่มมีปัญหา งอลง งอลงเรื่อยๆ จนเป็นอย่างที่เห็นนี่แหละ โรงเรียนสงสารเห็นเป็นคนเก่าคนแก่เลยให้มาทำงานเล็กๆน้อยๆไปจนตายแหละมั้ง" อีป้าเล่าเป็นฉากๆ
ได้ฟังแบบนี้พวกรู้สึกแย่ยังไงก็ไม่รู้ว่ะ
"แล้วเมียมันล่ะป้า" ไอ้เหี้ยบิดยังไม่หายสงสัย
"เมียแกแก่จนเดินไม่ไหวแล้วมีแต่แกนี่แหละที่ยังแข็งแรงทำงานไหว" อีป้าตอบ
"แล้วอีแม่บ้านอ้วนๆเดินขากะเผลกๆอ่ะป้าใคร" กูถาม
"มึงจะอยากรู้ไปทำไมเนี่ย" มันทำไม่อยากเล่าสงสัยอยากได้ตังค์
"เอาอีดำทำเรื่องมาแดกละกัน" กูบอก
อีป้าแม่งยิ้ม
ทีนี้คงเล่ายาว
แต่ขออย่างเดียวไม่ต้องตอแหลใส่ไข่กูอยากได้แต่ข้อมูลเนื้อๆ
"เป็นแฟนเก่าแกตั้งแต่สมัยหนุ่ม แต่แกโดนบังคับไปแต่งงานกับเมียแก แกคบเป็นเพื่อนตายกันอยู่มั้ง เห็นไปไหนมาไหนด้วยกันเรื่อย ชีวิตก็แบบนี้แหละวะยังกะนิยาย ใครไม่เจอก็ไม่เชื่อ" มันเล่ามือก็คนขาไก่กับไข่อยู่ในกระทะ
ก็จริงของมันนะชีวิตก็คือนิยาย
นิยายก็คือชีวิตไม่เจอไม่รู้จริงๆ
"เพื่อนห่าไรวะอีป้าแก่จะตายห่าแม่งไปแอบเย็-ดกันห้องใต้บันไดที่ตึกอ่ะ" ไอ้เหี้ยบิดแหกปากซะเสียงดัง
"อ้าวชิบหายแล้ว อันนี้กูเพิ่งรู้" อีป้าดำอุทานตกใจนมกระตุก
ตะหลิวหล่นไปกลิ้งอยู่ที่พื้น
"ไหนมึงเล่าให้กูฟังหน่อยซิ" มันรีบปิดแก๊สทันทีแล้วหันมาด้วยความอยากรู้แทบขาดใจ
อ่ะ
ถึงตากูมั่งละอีป้าดำ

มึงแดกของกูมาเยอะแระ
"อ่ะอีป้า แดกฟรีทั้งหมดดิถึงจะเล่า" กูขู่
"กูให้มึงกินฟรีกะลันไอ้เก่ง" มันตอบ
"อย่ามาตลก มากันตั้งแปดคนแดกฟรีคนเดียวเนี่ยนะ" กูพูด
"โห.... ไรวะแม่งแค่นี้ล่อไปตั้งร้อยกว่า" มันทำบ่น
"แล้วแต่นะโว้ยไม่อยากฟังก็ไม่ว่า กูมีตังค์จ่าย" กูท้าทาย
"แหม๋.... ไอ้เด็กเหี้ยถ้าไม่ใช่เรื่องเด็ด กูไม่เสียกะแม่งหรอก"
มันกัดฟันพูด
"ตกลงได้แดกฟรีใช่มะนี่" กูย้ำ
"เออ" มันตอบ สีหน้ายังกะโดนผัวบอกเลิก
จัดไป...
แล้วพวกกูก็เล่าอย่างละเอียดยิบให้มันฟัง
"มึงมีหลักฐานรึป่าว" ทันทีที่ฟังจบอีป้าดำมันก็เอ่ยขึ้นมา
อ่ะ
มึงจะหาหลักฐานไปประกอบสำนวนฟ้องศาลหรือไงวะ
"อีป้ามึงเอาทิชชู่มา" ไอ้เหี้ยบิดบอก
"เอาไปทำไมวะ" อีป้าถาม
"เดี๋ยวเอาไปเช็ดน้ำเมือกมาให้ไง รีบนะโว้ยเดี๋ยวเมือกแห้ง" มันทำฮา
"มึงจะให้กูเอาไปตรวจดีเอ็นเอรึไงวะ เด็กเหี้ย" อีป้าหัวเราะ
แล้วกูก็แดกของฟรีแล้วเดินกลับตึก
กับทัศนะคติที่เปลี่ยนไปกับลุงตง.
.
.
.
อายุแบบนี้
สาระร่างและสังขารแบบนี้
เวลาผ่านไปนานขนาดนี้
กูไม่รู้นะว่าพวกมึงคิดกันยังไง
แต่สำหรับกูแล้ว
กูว่าแม่งยิ่งใหญ่ว่ะ
คนเราจะรักกันได้ขนาดนี้เลยเหรอวะ
ความรักครั้งเก่าในอดีต
ทั้งๆที่ทุกอย่างเปลี่ยนไป
เวลา
อายุ
สถานะ
ความคิด
แต่ทำไมไม่ทำให้ความรักโรยราและเปลี่ยนแปลง
ทั้งๆที่ลุงตงแม่งแต่งงานมีลูก
ร่างกายก็ไม่เหลือเค้าเดิม
ทำไมอีป้าคนนั้นยังรักอยู่วะ
อะไรทำให้เป็นแบบนี้
ร่างกายภายนอกเป็นยังไงจะต่ำต้อยไร้ค่าในสายตาคนยังไงไม่รู้
แต่มันซ่อนหัวใจที่ยิ่งใหญ่และมีค่ามหาศาลของทั้งสองคนเอาไว้
คนอื่นจะมองยังไง
ลุงและป้าสองคนนี้คงไม่แคร์สายตาใครแล้ว
แค่มีกันและกัน
อะไรก็พรากความรู้สึกดีๆและความรักที่มีต่อกันไม่ได้
กูเองก็อดมองตัวเองไม่ได้ว่ะ
ว่าความรักที่กูมีตอนนี้มีค่าแค่ไหน
ยิ่งใหญ่มากแค่ไหน
หรือเป็นแค่ความคะนอง
หรือตัณหา
ที่สนองแก้ความเงี่ยนของตัวเองไปวันๆ
คงต้องให้เวลาเท่านั้นแหละเป็นเครื่องพิสูจน์
อย่างที่รู้ๆกัน
ความคิดกับการกระทำของกูมันต่างกัน
ทันทีที่เจอหน้าลุงตงอีกครั้ง
"ลุงมีทีเด็ดไรบอกหน่อยดิ" กูยิงคำถามรุก
แหมไก่เห็นตีนงู
งูอย่างกูก็เห็นนมไก่เหมือนกันวะ
ไม่ต้องถามไรมาก
รุ่นนี้รู้ทัน
"เอ็งจะถามไปทำไม" ลุงตงเองก็ตอบกูน้ำเสียงดีๆเป็นครั้งแรก

เออว่ะ
กูเองก็เพิ่งจะคิดได้
ถ้าการที่เราจะคุยกับใครซักคนดีๆ
คงต้องรู้สึกดีๆกับเค้าก่อน
หากกูเดินเข้าไปถามมันว่า
ไอ้แก่มึงแดกเหี้ยไรมาปูนนี้ยังไม่หายเงี่ยนอีก
มันก็คงตอบมาว่า
มึงไปถามโคตรพ่อมึงเหอะไอ้เด็กเวรตะไล
ทำนองนี้
"ป่าวหรอกลุง เห็นลุงอายุเยอะแล้วแต่ยังแข็งแรงเลยอยากรู้ประดับความรู้"
กูถามด้วยความนอบน้อม
กูมองว่าจะลูกจ้างขอทานหรืออะไรก็แล้วแต่
เค้าก็มีเกียรติและทุกอย่างไม่ต่างจากกู
แต่สำหรับลุงตงแล้วกูนับถือความรักที่ยิ่งใหญ่ของเค้า
"ความลับ จะให้ลุงบอกง่ายๆได้ไง" รอบยิ้มจากใบหน้าเหี่ยวๆเผยให้กูเห็นครั้งในชีวิต
แกทำหน้าแสนกล หวังให้กูตกหลุมพราง
"อ่ะนะลุง บอกหน่อยดิ นะนะ" เหมือนเด็กง้อคนแก่ กูเหมือนสนิทกับลุงแกในทันที
ก็อย่างว่าแหละวะ
เจอหน้ากันตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาเรียน
"มีข้อแม้กันหน่อย" ลุงเสนอเงื่อนไข
"ลุงบอกมาเลยผมยอมทำทุกอย่างแหละนะ" กูพูด
"เลิกขี้เช็ดแป้นได้มั้ย" ลุงแกตอบเล่นเอากูเข่าแทบทรุด
มันไม่ใช่กูทำ จะให้กูว่าไงเนี่ย
"ผมเป็นคนทำเองลุง ลูกผู้ชายกล้าทำก็กล้ารับ เพื่อลุงคนเดียวผมทำได้" ไอ้เหี้ยบิดยอมรับอย่างเป็นทางการ
โถ.....ไอ้ระยำ ไอ้กล้ารับน่ะไม่เท่าไหร่ แต่ตอนที่มึงทำนี่ มึงกล้าทำไปได้ยังไงวะ
แม่งยังกะคนเดินแล้วขี้อ่ะ
สถุนสัดๆ
"รู้แล้วอย่าไปบอกใครนะ" ลุงแกพูดแล้วก็เดินไปหยิบห่อผ้าในรถเข็นที่แกใช้อยู่ประจำ
แหมเหี้ยเอ๊ย
ความลับอยู่ใกล้แค่นี้เองมองข้ามไปได้วะ
"อะไรอ่ะลุง" กูถาม
"ใจเย็นๆ ของแบบนี้ต้องใจเย็นๆ" เสียงแกแหบพร่าเหมือนเคย มือก็เริ่มกุลีกุจอแกะห่อผ้าออกอย่างทะนุถนอม
"เหี้ยไรวะ" ไอ้บิดอุทาน เพราะมันเห็นเหมือนกูว่ามีตัวอะไรซักอย่าง
ดุกดิกอยู่ในห่อผ้า
แล้วลุงตงก็หยิบมันขึ้นมาแสดงตัวต่อหน้าพวกกู
มันคือลูกหนูเด็กตัวแดงๆ ที่เพิ่งคลอดและยังไม่ลืมตา หนังบางจนมองเห็นเครื่องในทั้งหมดของมัน
แล้วที่ช็อคสุดขีด
ลุงตงแม่งหย่อนลูกหนูแดงๆลงคอกระเดือกกลืนเข้าไปอย่างหน้าตาเฉย
ตายห่า
ชิบหายวายป่วง
ต่อให้คว-ยกูไม่แข็งเดือนนึง
กูก็ทำใจแดกไม่ได้ว่ะ
หรือว่าพวกมึงจะลอง
...................
ปล.ไม่ต้องห่วงความสัมพันธ์คนเขียนกับคนโพสต์ ยังเหมือนเดิม กัดกัน ทุกครั้งที่มีโอกาส

[maabbdo]

 

อ่านจบแระ  ยอมรับเลยว่าตอนแรกแบบไม่ชอบการกระทำของเก่งเลย

แต่พออ่านมาจนจบ รู้สึกว่าเก่งเป็นคนที่ลึกซึ้งมากเลย

คิดได้ไง ความรักที่ยิ่งใหญ่ของชายหญิง 2 คน ที่ผ่านมานานนับหลายปี

 

เอ่อ...แต่กินไอ้ลูกหนูตัวแดงๆไปเนี่ย ไม่ไหวนะลุง 

[badmanners]

จิ้มกูไวเชียวนะมึง

[maabbdo]

^
^
^
   งั้นกระซวกซะอีกทีแระกัน  บานยัง???

 

[salapaw]

  เคล็ดลับที่ไม่ควรจะทำเลย

[nugool]

ชอบตอนหึงไอ้แสบอ่ะ


 



 

[Ak@tsuKII]

เอิ่ม... ="=  
บรรยายซะ ภาพเพิบ  

สงสารลุงตงว่ะ

ปล.

...จากคนโพสต์ที่สวยที่สุดในเล้า แห่งนี้

 
 คิดถึงคุณพี่นะเค่อะ    ...จากคนอ่านที่สวยกว่าที่สุดในเล้า แห่งนี้

-------- -----------------เดี๋ยวมาดิทเพิ่ม'-----------------------------
e  d i t

รอบยิ้มจากใบหน้าเหี่ยวๆเผยให้กูเห็นครั้งในชีวิต

>>>รู้สึกดีกับประโยคนี้จัง 

ชีวิตลุงแกน่าเห็นใจมากๆๆ ดีแล้วล่ะที่พวกเก่งเป็นพันธมิตรกะลุงแล้ว
ลุงแกจะได้เหนื่อยน้อยลงหน่อย
ปล. อยากให้ลุงตงยิ้มบ่อยๆๆ
ปล2 สูตรเคล็ดลับขอลุงไม่ไหวจะเคลียร์จริงๆๆ  ="=

ส่วนกระต่ายน้อย(แสบ)  คึคึ  เสน่ห์แรง อิอิ  555 น่าร้ากกกก
 ชอบตอนที่หึงแสบอ่า กร๊ากกกกกกกก   
บิดเนี่ยแสดงออกสุดๆๆ แอร๊ยยยยยย  แต่หึงรุนแรงนะเนี่ย 55

ขอบคุณคนเขียน&คนโพสต์ จ้า

 ((( รอตอนต่อไปนะ )))