หัวข้อ: คอปเตอร์จอมซ่ากะอัลฟ่าบ้าบอ (20/01/2012) 07.12 หน้า201

[harukagd]

  :L1:เตอร์ น่ารักจัง

[เจ้าชายรองเท้าแตะ]

เขาว่ากันว่ามีลูกกวนตัวมีผัวกวนใจ
ฟ่าเห็นด้วยป่ะ?
 

[happiieyoe]

555


น่ารักจิงจิงเลยพี่ฟ่าอ่ะ



ว่าแต่ชาเนี๊ยพี่ฟ่าซื้อร้านไหนอ่ะ


 

[StillLoveThem]

...พึ่งรู้ว่า พ่อบ้าน บ้านนี้ทำกับข้าว เป็นด้วย
...อร่อยไหมล่ะ..ใส้กรอก..น่ะ

[namtaan]

นุ้งฟ่า ภาพน่ารักจัง 

น้องเตอร์ก็หวังดี เป็นห่วงเฮีย
แต่พี่เค้กเป็นใคร ตัวจริงของเฮียในปัจจุบันนี้ป่าว

บวกอีก 1 แต้มให้นุ้งฟ่านะจ๊ะ 

[mma419109]

       สวีทกันน่าอิจฉาสุดๆ ที่รักทำอะไรให้กินก็อร่อยทั้งนั้นล่ะเนอะๆๆๆ
 รักเฮีย..เอ๊ย..รักนุ้งฟ่าที่สุดเลย

[HydrA]

งานนี้ใครจะทำแฮตทริคเอ่ย

[broke-back]

เข้ามาดูรูปภาพ
 


กับอ่านเรื่อง..ไส้กรอก
 



  ฟ่า&เตอร์

[BODYS]

ตามทันแล้วววววว : )

[Forever_ever]

คิดถึงนุ้งฟ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

กระต่ายน้อยน่าร๊ากกกกกกกกกก

[pukpra]

ท่าจะอ่านหนังสือมะรู้เรื่องซะละนุ้งฟ่า 555

[RAKDEK_KA]

เป็นรูปที่ได้อารมณ์มาก 

[myxt]

นุ้งฟ่ากลับมา ป้าก็กลับมาบ้าง คิดถึงๆ ห่างหายไปซะนาน
นี่เตอร์ทำกับข้าวเป็นด้วยเหรอ นึกว่ารอหม่ำๆเป็นอย่างเดียวซะอีก 555
นุ้งฟ่าปิดเทอมแล้ว หนีเที่ยวไหนอีกปะจ๊ะเนี่ย
 

[potery]

เห็นรูปแล้วได้อารมณ์มาก   

หายไปเที่ยวอีกแล้วแน่เลย  รีบกลับมานะครับ คิดถึง 

อยากกินไส้กรอกแล้ว 

[อัลฟ่าบ้าบอ]

"ไหนบอกว่าง่วงไง"
"ง่วงน้ำตาเรี่ยน"  ผมปิดหนังสือ แล้วก็เปิดผ้าห่มแล้วก็ขึ้นคร่อมมันทันที
"ง่วงมากหรอ"
"มากมาย" ผมจัดการ กะสองตุ่มบนหน้าออกของมันจนมันร้องออกมาด้วยความสุข ผมไม่อช้าเลื่อนตัวลงมาดึงบ็อกเซอร์มันออกแล้วจัดการกับหนอนของมันที่โตเต็มวัยแล้ว  เสียงร้องและอาการเกร็งตามตัวมีอยุ๋เรื่อยๆจนมันต้องดันหัวผมออก จากหนอนของมัน ผมไม่รอช้าถ้าขืนช้าผมต้องเป็นฝ่ายกลับมาตั้งรับแน่ๆ ผมเอื้อมไปหยิบอุปกรณ์รบที่ลิ้นชักแล้วสวมใส่ทันที เพื่อไม่ให้เสียเวลาผมยกขาคู่ต่อสู้เพื่อเป็นการเปิดทางรบ ผมตัดสินใจพังประตูหน้าด่านเสียงข้าศึกร้องออกมา" โอ๊ะ"
ผมก้มลงไปจูบมันเบาๆแล้วค่อยๆเร่งความเร็วและเเรงอย่างช้าๆ ในขณะที่ผมอ่อนแรงลง ข้าศึกยังคงมีแรงต้านทานอยู่สูงพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสจับผมนอนลงแล้วนั่งลงบนตัวผมทันที ข้าศึกโยกตัวขึ้นลงจนผมต้องจิกไปที่หมอนเพื่อบรรเทาอาการ ทันใดนั้นประตูเมืองปิดลง ผมเลยถอนอาวุธออกจากประตูเมือง ผมไม่รอช้าจับข้าศึกหันหลังแล้วตีประตูเมืองซ้ำสอง สองมือผมจับไปที่สะโพกแล้วโยกอาวุธเพื่อจะตีให้ข้าศึกแตกให้ได้ ด้วยความเร็วและแรงจนผมต้องถอนอาวุธออกอีกครั้ง เพราะข้าศึกหมดแรงล้มตัวลงนอนแผ่หลา ผมถอดปลอกอาวุธออกแล้วจัดการรวบเอาอาวุธของผมและมันเข้าด้วยกัน ในไม่ช้ามือน้อยๆของผมก็จัดการให้หนอนสองตัวพ่นพิษออกมาพร้อมๆกัน ฮ๋าๆๆๆๆ
"หายง่วงรึยังจ้ะ" ผมหยิบทิชชูมาเช็ดมือแล้วเช็ดตัวให้เตอร์ แล้วดึงมือให้มันลุกขึ้นเพื่อไปล้างตัว
"วันนี้กะจะได้ซะหน่อย เสียตัวได้ไงไม่รู้" เสียบ่นเบาๆ อิอิ
"วันหลังก็อย่าประมาทข้าศึกสิ"
"เตอร์อ่ะยังไงก็ได้ เพราะเตอร์มีความสุขทุกครั้งไม่ว่าจะแบบไหนถ้าคนๆนั้นเป็นฟ่าอ่ะ"
"ไหนมาหอมทีดิ๊"
"เดี๋ยวก็มีภาคสองหรอก"
"นอนเหอะ ระบมไปหมดแล้วเนี่ย สองวันนี้เราใช้งานมันหนักมากแล้วนะให้มันพักบ้างอะไรบ้างนะ"
"เตอร์ก็ว่างั้นอ่ะ แต่มันเห็นฟ่าขาวๆหอมๆทีไรมันอดใจไม่ได้ซะทีอะ"
"งั้นเดี๋ยวไปอาบแดดทำตัวเหม็นๆ"
"มันก็ได้อารมณ์ไปอีกแบบหนึ่ง"
"เอ้า ก็นึกว่าจะไม่อยากซะอีก"
"อยากสิเพราะมันเป็นฟ่าไง"
"ตัวเหม็นๆเนี่ยนะ"
"อื้ม"
"โอ๊ยจะให้รักไปถึงไหนแค่นี้ก็ไม่มีใจเผื่อใครแล้ว" แล้วเราก็ไปนอนกอดกันแล้วก็หลับไปในอ้อมกอด

************************************

ตื่นเช้าที่แสนจะเมื่อยและระบบไปหมด ผมไม่อยากก้าวลงจากเตียงด้วยสภาพที่ร้าวรานเช่นนี้เลย เหมือนออกกำลังกายอย่างหนักจนเอ้นกล้ามเนื้อฉีกขาดอะไรทำนองนั้นอ่ะ
"เตอร์ เตอร์ครับ ตื่น เดี๋ยวไปเรียนสาย" ผมเขย่าตัวมันที่ตอนนี่นอนนิ่งเป็นศพ
"โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยอื้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม เอ้ออ  เมื่อยจัง "
"วันนี้เราไปหาอะไรข้างนอกกินนะะ ฟ่าไม่มีแรงจะทำกับข้าวอ่ะ"
"เป็นไรมากรึป่าว"
"ป่าว ก็แค่ปวดๆเมื่อยๆมากไปหน่อยอ่ะ" มันลุกขึ้นนั่งแล้วโน้มตัวมากอดผม แล้วเอาคางมาเกยไว้ที่ไหล่ ที่ตอนนี้มันเมื่อยจะตายแล้วววว
"ขี้เกียจไปเรียนจัง"
"ไม่ต้องมาขี้เกียจ ไปอาบน้ำเลย ฟ่ามีเรียนเช้านะ"
"อื้มส์อ่าาาา" มันแอบขโมยหอมผมฟอดใหญ่
"ไอ้บร้านิ"
"ฟ่าไปอาบก่อนเหอะเดี๋ยวเตอร์ไปทำอะไรง่ายๆให้กินดีกว่า ไม่อยากไปกินข้างนอกอะคนพลุกพล่าน"
"โอเค โทษทีนะ ที่ทำให้ลำบาก"
"อย่าพูดแบบนั้นดิ เตอร์มีความสุขที่จะทำต่างหากหล่ะ" แล้วอย่างเนี่ยจะไม่ให้ผมรักมันได้ไงอ่ะ
"จร้า" ผมเข้าไปน้ำ อาบน้ำเสร็จก็ออกมาดูเชฟใหญ่ว่าวันนี้ทำอะไรให้ทาน
"อาบน้ำเสร็จแล้วหรอ ทานข้าวเลยมั้ย"
"เตอร์ไปอาบน้ำก่อนเหอะแล้วมาทานพร้อมกัน"
"ทานก่อนดีกว่าค่อยอาบน้ำเตอร์รู้ว่าฟ่าหิวแล้ว" วันนี้มีขนมปังปิ้ง(แบบในเซเว่น แฮมชีสอ่ะแต่เราใส่แยมเข้าไปซื้อเครื่องมาเองไปกี่ร้อยหรอกเครื่องอ่ะ น่ามีติดบ้านไว้กันนะจ้ะ แล้วก็ไส้กรอก แฮม ไข่ดาว ข้าวต้มกุ้ง(ของเซเว่นอีกแหละเอามาเวฟ)


หายไปซะนานนนนนน
อิอิ
หนีเที่ยวมา
หุหุ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

  นุ้งฟ่าให้หายคิดถึง อิอิ +1 จัดไป
ว่าแต่ไมรูปแต่ล่ะรูปที่ลงเนี่ยสื่อทั้งนั้น ตั้งแต่ กินไอติม
ไว้จะรออ่านต่อน๊า เป็นกำลังใจให้เสมอ

[┠┨ ¡ Þ Þ ☻ ❣ ╰╰]

คิดถึงพี่ฟ่าว่ะ.....

จบข่าว....

ป๋อหล๋อ.....รูป  ดูดดดดดด....ไอติม....น่ารักจัง...เอ้า..ดู๊ดดดูด

[อัลฟ่าบ้าบอ]

คิดถึงพี่ฟ่าว่ะ.....

จบข่าว....

ป๋อหล๋อ.....รูป  ดูดดดดดด....ไอติม....น่ารักจัง...เอ้า..ดู๊ดดดูด

คิดถึงเหมือนกันจ้ะ

ว่าแต่นู๋เคยดูดไอติมมั้ย

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

นุ้งฟ่าให้หายคิดถึง อิอิ +1 จัดไป
ว่าแต่ไมรูปแต่ล่ะรูปที่ลงเนี่ยสื่อทั้งนั้น ตั้งแต่ กินไอติม
ไว้จะรออ่านต่อน๊า เป็นกำลังใจให้เสมอ

กอดๆๆๆๆกัน

สื่ออะไรเพ่นิว คนกินไอติมก็สื่อหรอ

คิดเยอะนะเนี่ย5555555+

[icyblue]

หนีเที่ยวเสร็จ ก็มาต่อแบบยาวๆ นะ (เนื้อเรื่องนะ อย่าคิดลึก หุหุ)
 

[HydrA]

เตอร์พักนี้อ่อนซ้อมนะ

[wan]

ยามออกรบ ต้องไม่ประมาทข้าศึก

ถ้านุ้งเตอร์เป็นแม่ทัพ ศึกครั้งนี้ ทัพหน้าก็ถูกตีแตกพ่าย ทัพหลวงก็ไม่เหลือ 

แต่ในเมื่อ แม่ทัพอีกฝ่ายทั้งน่ารัก น่า... ถนอมซะป่านนั้น  ยกประโยชน์ให้ละกัน

+1 ให้นุ้งฟ่า ในฐานะเป็นฝ่ายตีข้าศึก จนระบบไปทั้งสองฝ่าย แต่เอ ไหงคนชนะระบมปานนั้นล่ะครับ 

[myxt]

หนีเที่ยวจริงๆด้วยคนเรา
ดีนะที่ยังมีแรงมาต่อให้

รบครั้งนี้ นุ้งฟ่าเหมือนจะชนะ
แถมคนเหมือนจะแพ้ต้องมาทำอาหารเช้าอีก 555 น่าสงสานจ๊างงงง

  แก้คิดถึงหน่อยจิ ทั้งคู่เลย 

[mma419109]

     นุ้งฟ่าหนีไปเที่ยวไหนอีกแล้ว คอยของฝากอยู่นะ

[อัลฟ่าบ้าบอ]

มาแว้วมาแว้วววววจร้า

อิอิ

****************************************

เราสองคนนั่งทานข้าวกัน ก่อนที่เตอร์จะไปอาบน้ำ แล้วเราสองคนก็แยกย้ายกันออกไปเรียน  อิอิ
"ฟ่าเดี๋ยวเย็นนี้เตอร์ไปรับนะ" เสียงตะโกรออกมาจากในรถ พร้อมยิ้มหวานๆ
"แล้วโทรคุยอีกที" ผมเดินไปขึ้นบีทีเอส วันนี้มันรู้สึกวิงๆเวียนๆหัวยังไงบอกไม่ถูกอ่ะ
"มาแล้วหรอค่ะคุณหนู" เสียงทักทายจากเพื่อนคนสวยของผม เมื่อผมเดินไปถึงโต๊ะที่ตอนนี้มีแต่ของกินเต็มไปหมด
"โห  นี่มื้อเช้านะเนี่ย ใครถูกหวยหรอไง"
"เมิงมานั่งข้างๆกูเลยฟ่า"
"มีไรว่ะพี" ผมนั่งลงข้างๆไอ้พีที่ตอนนี้มันอยากรู้อะไรจากผมแน่ๆเลย
"ได้ข่าวว่าเมิงอ่ะ  ไปหว่านเสน่ห์เด็กวิดวะคนหนึ่งจนเค้าคลั่งเมิงเอามากมากเลยหรอว่ะ"
"เอาข่าวมาจากไหนเมิงอย่ามาใส่ร้ายกุนะเว้ย"
"เอ้า  ก็พี่ส้มชีเดินมาถามพวกกรูแปดรอบแล้วเนี่ย"
"แล้วชีไปเอาข่าวมาจากไหนหล่ะ"
"กูว่านะ งานนี้ครอบครัวเมิงสั่นคลอนแน่ฟ่า เค้าว่าพี่คนนี้ไฮโซ ป๋า อยากได้อะไรต้องได้นะเว้ย"
"กุ๊ก นี่มันสมัยไหนแล้ว ดูละครมากไปป่ะเนี่ย"
"จริงๆนะฟ่า กุว่าเมิงรีบไปรดน้ำมนต์เถอะ"
"งานเข้าอีกแล้วกรู"
"น้องฟ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา"  ไม่ต้องหันหลังไปดูเลยเสียงเรียกยาวแบบนี้มีอยู่คนเดียวแหละ  พี่ส้มชัวร์
"ครับ"
"มองหน้าเจ้ แล้วตอบตามตรงนะ"
"อื้ม"
"เมื่อวาน เจ้นั่งกินข้าวอยู่ มีเด็กวิดวะกลุ่มหนึ่งมานั่งโต๊ะข้างๆแล้วมันก็เม้าท์ถึงหนูอ่ะค่ะ"
"เม้าท์ว่าไรพี่"
"น้องเค้าน่ารักว่ะ กูจะเอาให้ได้ ตอนแรกพี่ก็นึกว่าคงไม่ใช่หนูหรอกแต่ฟังไปฟังมา มันหนูเลยคร๊า  หนูไปหว่านเสน่ห์อะไรไว้ป่าว"
"พี่ส้มทำยังกะฟ่าเป็นพวกยั่วยวนคนไปทั่วงั้นแหละ "
"อันนี้เจ้ทราบดี แต แต่ว่าทำไมคนพวกนั้นจึงพูดแบบนี้"
"ฟ่าไม่รู้พี่ส้ม"
"ตอบมาเดี๋ยวนี้"
"ฟ่าไม่รู้จริงๆนะ"
"พี่ส้ม"
"อะไรจ้ะสามี" พี่ส้มหันไปหาไอ้แพทตามเสียงเรียก
"พี่ส้ม ต้องมีอะไรใช่ป่ะ ถึงได้คาดคั้นไอ้ฟ่ามันขนาดเนี้ย"
"ใช่"
"เล่ามาเลย"
"คือไอ้คนเนี่ย มันดูดวนตีนๆไงไม่รู้อ่ะ พี่กลัวว่ามันจะมาทำน้องสุดที่รักของพี่อ่ะสิ แล้วพี่ก็ไม่อยากให้ชีวิตครอบครัวของน้องพี่มีปัญหา แล้วอีกอย่างนะมันดูอวดเบ่งยังไงก็ไม่รู้พี่ไม่ปลื้มว่ะบอกตามตรง"
"ทุกคนพอก่อน นี่ดูทุกคนทำเป็นเรื่องใหญ่มากเลยนะ ฟ่าเองยังไม่รู้เรื่องอ่ะไรเลย"
"อย่างหนูจะไปทันพวกเสือสิงห์กระทิงแรดได้ไง "
"พี่ส้มขาน้องแนนว่าพี่ส้มดูกังวลกะเรื่องนี้เกินไปรึป่าว เพื่อนหนูไม่ได้โดนลักพาตัวไปข่มขืนนะคะ"
"ไม่แน่นะ"
"อีกุ๊กเมิงก็เวอร์ไป บ้านเมืองมีกฏหมายนะเว้ยเห้ย"
"อีต้นเมิงอย่ามารู้ดี สมัยนี้ ยาสลบยานอนหลับหาซื้อง่ายกว่ามาม่าไวไวซะอีก อิฉันรู้ว่าฟ่าอ่ะยังไงมันก็ไม่เล่นด้วย แต่ถ้ามันโดนมอมยาหล่ะ พวกแกจะว่ายังไง"
"อะไรเนี่ย เรื่องใหญ่โตมากแล้ว หนังสือหนังหาไม่เรียนกันรึไง ไปเรียนกันได้แล้ว"
"อาจารย์เค้าบอกว่าวันนี้มีธุระไม่สอนย่ะ"
"เอ้า  ทำไมไม่มีใครบอกฟ่าเลยอ่ะ เค้าก็เพิ่งรู้กันทั้งนั้นแหละ ไม่งั้นของกินจะเพียบขนาดนี้หรอ"
"อุตส่าห์รีบ เห้อ"
"ฟ่า"
"ไร"
"เมิงไม่อยากรู้หรอว่าไอ้คนที่ชอบเมิงอ่ะคนไหน"
"ก็อยากอ่ะ จะได้ระวังตัวไว้"
"งันตามเจ้มา"
"พี่ส้มรู้จักมันหรอ"
"จากการที่พี่สอบถามพุชายที่เป็นกิ๊กของพี่คนที่25แล้ว รู้ทั้งโคตรเง้าเลยแหละจ้ะ"
"เริ่ดค่ะ หนูขอไปด้วยคนนะค่ะ"
"ผมขอไปด้วย"
"ผมก็ด้วย"
"ผมด้วย"
"เออไปกันให้หมดนี่แหละ"
"พี่ส้ม พวกเราเหมือนไปผจญภัยกันเลยอ่ะ ฟ่าว่าทำตัวแบบปรกติดีกว่ามั้ย"
"หรอ พี่ดูโอเวอร์แอคติ้งเกินไปใช่มั้ย"
"มากมากค่ะ" กุ๊กตอบยืนยัน
เราทั้งหมดเดินทางไปคณะวิศวะ  เหมือนไปแอบดูอะไรซักอย่าง นั่งรอนั่งคุยนั่งโน้นนี่นั้นมากมาย ก็มีคนเดินมาแร้ว นั้นเองคือเป้าหมายเหยื่อของเรา  หน้าตาดูเป็นพวกตี๋ขี้โกงอ่ะ หน้าตามันบอกว่าไอ้นี้ไม่ใช่คนดีนะ  เราอย่าไปตัดสินคนจากภายนอกนะ  แล้วแล้วพวกเราก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เมื่อเหยื่อเดินใกล้เข้ามา ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป มันหันมามองผมนิดหน่อย  และเเล้วพวกเราก็เยื้องย่างกลับมายังฐานทัพเดิม
"เป็นไงพวกหล่อนฉันบอกแล้วชิมิ ว่าหน้ามันอ่ะขี้โกง"
"เออหนูเห็นด้วย หน้ามันแบบว่าไม่ใช่คนดีอ่ะ"  โหนุ่นคิดเหมือนกรูเลย"
"ฟ่าเเล้วเมิงว่าไง"
"เมิงจะให้กุว่าไงหล่ะ  ฟ่ามีแฟนแล้วนะเว้ย ไม่สนใจใครหรอก"
"เออ แร้วพวกเรากำลังทำอะไรกันอยู่ว่ะเนี่ย"
"นั้นดิ"
"แยกย้ายเหอะว่ะกุมีธุระ"
"ไปไหนว่ะต้น"
"ส่วนตัวว่ะ"
"เออ ฟ่าก็แค่เป็นห่วงเฉยๆ ถ้าเสือกก็โทดด้วย"
"ก็ป่าววว  ก็ไปทำธุระค่าโน้นค่านี้ยังไม่ได้จ่ายอ่ะ"
"แล้วเมิงอ่ะฟ่าไปไหนต่อดี"
"ก็เดี๋ยวไปเดินห้างรอเตอร์แหละวันนี้มันบอกจะมารับไง ถ้ากลับบ้านก่อนรำคาญมันบ่นว่าทำไมไม่รอ"
"เราขอไปด้วยได้ป่ะ เดินช็อปปิ้งกะฟ่าสนุกดีอ่ะ"
"ได้ดิ ใครจะไปมั้ง"
"กรู"  "เรา" "ฉันด้วย"
"โอเค นุ่น กุ๊ก แพท ที่เหลือแยกกันเลยนะ"
"ตามนี้ๆ เด็กๆงั้นเจ้ไปก่อนนะ มีธุระ"
"ครับบบบบบ"  เราต่างแยกย้ายผมสี่คนไปเดินพารากอนกัน บ้านหลังที่สองแหละ ไม่ได้ซื้อขอได้ดมก็ยังดี  ไม่ช้านานพวกเราก็เดินทางถึงพารากอนโดยพี่แท็กมาส่ง (แท็กซี่อ่ะ)  ฮ่าๆๆๆ
"เห้ยฟ่า พาเราไปซื้อรองเท้าหนังหน่อยดิ ของเก่าสภาพมันแย่มากแล้วอ่ะ"
"ได้ๆๆๆๆเลยแพท  ซาร่าม๊ะ"
"ไม่รู้อ่ะเราไงก็ได้"
"เห้ยทีนเมิงนะแพท ไม่ใช่ทีนไอ้ฟ่ามัน เมิงนิมีจุดยืนมั้งดิวะ"
"กุก็มีจุดยืนนะ นี่ไงทีนกูเนี่ย"
"สาดดด กวนติง" ผมเดินไปดูรองเท้าให้แพท มันบอกยังไงก็ได้ แต่พอเลือกให้เเล้วมันก็ไม่ชอบอย่างโง้นไม่ชอบอย่างงี้ อะไรของมันแล้วจะให้ช่วยเลือกทำไมว่ะเนี่ย แต่สุดท้ายก็ลงเอยได้มาซักที
"กว่าจะได้เล่นเอาทั้งห้าง กุเหนื่อย ไปหาไรดื่มดับกระหายกันเถอะว่ะ"
"ฟ่าว่าหาไรกินด้วยจะดีมากนะ หิวอ่ะ"
"กินไรดีอ่ะ"
"อย่าให้ฟ่ามันเลือกแก มันก็จบที่อาหารยี่ปุ่นทุกที กินจนหน้าฉันจะเขียวเป็นวาซาบิแระ ฉันเลือกเอง เอาเอ็มเค"
"สิ้นคิดมากกกกกก"
"แพทว่าไงกินไร"
"แพทกินไรก็ได้ ตามใจ"
"เคเอฟซี"
"อื้มหืมไม่สิ้นคิดเลย"
"สองคนเนี่ยก็เถียงกันตาหรอด เป่ายิ่งชุบเลย ใครชนะไปตามนั้น"  นุ่นกะกุ๊กเป่ายิ่งชุบกัน สรุปแล้วเคเอฟซีชะนะ  ฮ่าๆๆๆ
"คนเยอะว่ะที่เนี่ย แน่นมาก เสียงดังกุต้องแหกปากคุยทุกครั้งเลยเลย"
"หรือจะเดินไปมาบุญครองอ่ะ"
"ไกลไปป่ะขี้เกียจเดินอ่ะ กินนี่แหละแก"
"นี่แหละ นั้นไงโต๊ะว่าพอดีเลย ตามมาๆๆ แกเร็วๆอย่าช้า"
"เอาตังค์มา คนละร้อยเดี๋ยวฟ่าไปซื้อเอง"
"เดี๋ยวแพทไปช่วยฟ่า"
"ดีมากพ่อสุภาพบุรุษ(รึป่าว)"
"ชิ"
ผมเดินไปซื้อไก่แล้วก็มานั่งกินๆกัน นึกว่าห่าลงเหอะ เยอะมากแต่ก็กินกันหมดเนอะ นั่งกินไปเม้าท์ไป ซักพักก็มีคนโทรมา
"อยู่ไหนอ่ะ" เตอร์โทรมา
"พารากอน เตอร์อ่ะ"
"ลงทางด่วนเสาวรีย์มาแล้วอ่ะ เดี๋ยวไปรับนะ"
"จร้า ขับรถดีดีนะ"
"คับเมีย" แล้วมันก็วางไป
"เตอร์จะมาแล้วหรอ"
"อื้มถึงสาวรีย์แล้ว"
"งั้นเดี๋ยวพวกเราแยกกันตรงนี้เลยมั้ย ไม่อยากรบกวนเวลาครอบครัว"
"บร้าไอ้แพท เดินเที่ยวด้วยกันก็ได้แม๋คนเราไม่ต้องสวีทกันชนาดนั้นหรอก เพื่อนก็สำคัญนะ"
"เราว่าเตอร์น่ารักดีออก ดูตลกดีด้วย ฮาดีอ่ะ"
"งั้นเดี๋ยวเราไปกินติมกัน เรดแมงโก้นะ นั่งรอเตอร์ที่นั้น โอเคป่ะ"
"นี้ฟ่ายังจะกินอีกหรอเท๊อ"
"ล้างปากด้วยของหวานจิ"
"โอเคๆๆ" และเเล้วพวกเราก็ไปนั่งรอเตอร์ที่ร้านไอติม ก็เม้าท์โน้นเม้าท์นี้แหละแต่เรื่องส่วนใหญ่ก็ไม่พ้นเรื่องผมสองคนอ่ะแหละ สองสาวดูจะอยากรู้เอามากมากถามโน้นถามนี้ซอกแซกตลอด
"งืดๆ  งืดๆ  งืด"
"ถึงไหนแล้วเตอร์"
"จอดรถแล้ว พารากอน ฟ่าอ่ะอยู่ไหน"
"ฟ่านั่งกินติมเรดแมงโก้อ่ะ สยามเซน กะเพื่อนๆ มาเร็วนะคิดถึง"
"จร้า"
"แหวะ" เสียงพวกขี้อิจฉา ไม่เกินสิบห้านาทีเตอร์ก็มาถึง พร้อมถุงขนม
"หวัดดีค๊าบทุกคน " มันทักทายเพื่อนผมพร้อมชูถุงขนม  แล้วมันก็มานั่งข้างๆผม
"ซื้อไรมาอ่ะ"
"ขนมไง เห็นฟ่าบอกอยากกิน "
"เห้ยกินหนมกัน เจ้านี้อร่อยมากเลยนะ"
"คือก็อยากกินอ่ะนะ แต่ว่าตอนนี้มันมาที่คอหอยแล้วอ่ะ กินไม่ไหวแล้ว"
"แกเก็บไว้กินกันสองคนเถอะ"
"แล้วนี้เตอร์กินไรมายังอ่ะ"
"ก็กินขนมมานิดหน่อยอ่ะตอนรถติด หิว"
"เตอร์ดูเจริญอาหารขึ้นป่ะเนี่ย กุ๊กเจอคราวที่แล้วจะเพียวกว่านี้นะ"
"ฟ่าเลี้ยงดีอ่ะ เตอร์เลยอ้วนเป็นหมีเลย"
"แต่ก็ยังหล่ออยู่แหละ"
"จริงป่าว"
"โกหก" ผมรีบพูดแทรกบทสนทนาของสองคนนี้
"ฟ่าอ่ะ"
"เตอร์ไปซื้อไอติมมากินดิ"
"ไม่เอาเตอร์อยากกินข้าวมากกว่า"
"ก็เค้าอิ่มกันหมดแล้วเนี่ย"
"หรอ"
"เห้ยฟ่า แกก็พาเตอร์มันไไปกินข้าวดิ เดี๋ยวพวกฉันก็จะกลับกันแล้วแหละ งานเยอะแยะยังไม่ได้ทำเลยแก"
"เอางั้นหรอ"
"เออดิ"
"แพทอ่ะ ไปกินข้าวด้วยกันมั้ย"
"ไม่อ่ะ ไม่อยากเป็น กขค"
"ไปด้วยกันก็ได้นะครับ กินหลายๆคนสนุกดีออก"
"ถ้าพวกเราไม่กินจนท้องจะปริก็จะไปด้วยอ่ะ แต่นี้ไม่ไหวแล้วจริงๆ"
"อื้มมงั้นเดี๋ยวแยกย้ายเลยดีกว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกันนะแก"
"โอเคๆๆๆ เดี๋ยวฟ่าพาลูกไปกินข้าวก่อน พรุ่งนี้เจอกันนะ"
"เออๆๆ ระวังมดจะขึ้นสยามนะ"
"เออ ไปแระแซวตลอด"
"ไปก่อนนะครับทุกคนแล้วไว้เจอกันครับ"
"บ๊ายบายจร้า" ผมกับเตอร์เดินออกมาจากร้านไอติม
"เตอร์จะทานไรครับ"
"อยากกินข้าวผัดกระเพราอ่ะ กะหมูทอดกระเทียมด้วย"
"ที่นี่เนี้ยนะ"
"ก็มันอยากนินา  งั้นฟูจิก็ได้"
"ไม่เอาอ่ะฟ่าก็ไม่ได้กินด้วยไม่เอาหรอก"
"เเล้วฟ่าจะถามเตอร์ทำไมเนี่ย"
"ไม่รุ้ งั้นตามใจเตอร์ก็ได้ ฟูจิก็ฟูจิ" เราสองคนเดินไปที่ร้านฟูจิแล้วก็รอคิวประมาณสิบนาทีก็ได้กินแล้ว เตอร์สั่งโน้นสั่งนี้มากิน ผมได้แต่นั่งมอง อยากกินอิอิแต่มันกินไม่ไหวแล้วอ่ะ อิ่มจริงๆ
"ไม่กินจริงๆหรอ ของอร่อยๆทั้งน้านนนนนนนน"
"ไม่อ่ะอิ่ม เดี๋ยวอ้วนนนนน"
"แน่นะ"
"แน่" แล้วมันก็ก้มหน้าก้มตากินยั่วผมเหมือนเดิม นิสัย....  และแล้วอาหารทั้งหมดตรงหน้าก็หายไปในพริบตาดั่งเสกมนต์ 
"กินแบบนี้จะไม่อ้วนได้ไง ข้าวปั้น เทมปุระ โอ้วววแล้วอย่ามาบ่นให้ฟังนะ"
"คนมันหิวนิ มันก็ต้องกินสิ"
"รู้สึกจะหิวทั้งวันเลยมั้งคุณ"
"แล้วรักป่ะหล่ะ"
"รัก"
"ก็เท่านั้นอ่ะ"
เราสองคนออกจากร้านก็เดินเล่นดูโน้นนี้นิดหน่อยก็กลับบ้านกัน และแล้วสิ่งไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น
"พี่ค่ะ" มีน้องผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาหาผมสองคน
"ว่าไงครับ"
"คือเพื่อนหนูชอบพี่อ่ะค่ะ คนนั้นอ่ะค่ะ" แล้วน้องชะนีน้อยคนนี้ก็ชี้ไปให้ดูเพื่อนของน้องที่ยืนอยู่ โอ้ว หัวโปกคิดริรักในวัยเรียน
"แล้วไงครับ" ผมได้แต่ยืนฟังเฉยๆ
"คือขอเบอร์ได้ป่ะค่ะ"
"ไม่ได้ครับ พี่มีแฟนแล้ว นี่ครับแฟนพี่"
"หรอค่ะ ขอโทษค่ะ หนูจะไปบอกมันค่ะว่าพี่มีแฟนแล้ว"
"ฝากบอกน้องเค้าให้ตั้งใจเรียนดีกว่านะครับ ให้โตกว่านี้ก่อนค่อยคิดเรื่องความรักนะครับ สาวน้อย"
"ค่ะ ขอโทษอีกทีค่ะ" แล้วเด็กคนนี้ก็เดินกลับไปที่กลุ่มพร้อมด่าโน้นด่านี้เพื่อนตัวเอง ฮ่าๆๆๆๆๆ
"ป๊อปนะเราอ่ะ"
"อยู่ดีดีหาคุกมาให้ซะงั้นอ่ะ"
"ถ้าฟ่าไม่มาด้วยจะพูดแบบนี้รึป่าว"
"พูดสิ"
"น่ารัก"
"ขอรางวัลด้วย"
"เอาอะไรอ่ะ"
"กีตาร์ตัวใหม่"
"มากไป แระ แล้วก็ห้ามซื้อเองด้วย ที่ห้องมันมากพอแล้ว อย่าทำให้อารมณ์เสียขอร้อง" แล้วมันก็ทำหน้าผิดหวัง คอตก
"พรุ่งนี้อยากกกินไรป่าว เดี๋ยวได้ไปซื้อที่ซุปเปอร์ เช้าจะได้ทำให้กิน"
"อะไรก็ได้"
"งั้นกลับบ้านเลยนะ"
"อื้ม" มันทำให้ผมสงสารตลอดแหละ ก็มันไม่รู้จักใช้เงินนิ ก็ต้องดุกันมั้งจิ หาเงินเองยังไม่ได้ มีแล้วยังจะอยากมีอีก พูดแล้วของขึ้น โมโหๆ และแล้วเราสองคนก็กลับห้องด้วยอาการซึมเศร้าของสามีผม วันนี้ไม่ได้ช็อปอะไรติดไม้ติดมือกลับบ้านเลย รู้สึกแปลกๆ อิอิ
"เอ้ออออออเมื่อยจัง อิ่มมากกกกกก" ผมล้มตัวลงนอนที่โซฟา พร้อมที่จะหลับทุกเมื่อ  ไอ้ตัวดีก็เดินเข้าไปในห้องสงสัยตรอมใจที่เมียไม่ให้ซื้อกีตาร์มั้ง แล้วผมก็ได้ยินเสียงมันเดินไปเข้าห้องน้ำ แล้วผมก็หลับไปในบัดดล
"ฟ่าๆๆ"
"จ๋า" ผมลืมตาดูที่มาของเสียง
"เข้าไปนอนในห้องดิ "
"เดี๋ยวฟ่าไปอาบน้ำก่อนอ่ะ"
"ไม่สบายรึป่าว"
"ป่าวครับบบ  เตอร์มานั่งนี้" ผมเรียกให้มันมานั่งข้างๆผม แล้วมันก็มองหน้าผม งงๆ
"ขอหอมแก้มหน่อย"
"ฟ่าเป็นไรป่ะเนี่ย"
"เตอร์เข้าใจฟ่ามั้ยที่ฟ่าไม่ให้ซื้อกีตาร์อ่ะ"
"เข้าใจ"
"เตอร์ไม่โกรธฟ่านะ"
"เตอร์ไม่เคยโกรธฟ่าหรอก"
"ขอบคุณนะ" แล้วผมก็หอมแก้มมันทีหนึ่งแล้วก็เดินไปอาบน้ำ  ผมอาบน้ำเสร็จออกมจากห้องน้ำก็เห็นที่รักของผมนอนหลับอยู่บนเตียงแล้ว ผมเช็ดหัวแต่งตัวเสร็จก็เดินไปปิดไฟแล้วมานอน ผมซุกตัวลงไปในผ้าห่ม แล้วก็กอดมันไว้  ผมได้แต่นอนคิดว่าถ้าวันต่อไปผมไม่มีมันผมจะทำยังไงผมจะอยู่ได้รึป่าว คิดจนหลับไป





คิดถึงทุกคนมากมากคร๊าบบบบบบบบ

จ๊วฟๆๆ

[┠┨ ¡ Þ Þ ☻ ❣ ╰╰]

แบบนี่สิ...เข้าถึงเรียก  เสน่ห์ของคนมีสาระมี ( รึว่าภรรเมียว๊า ) แล้ว....ปล่อย ฟีรอโมน...ฟุ้งเชียว...กิกิ....

ว่าแต่ ป้อจาย คนนั้น...น่าตาเป็นงัย  ม่ะเห็นอธืบายโดยละเอียดเลย...แบบว่าอยากรู้ คิดงัยมาหลง..เสน่ห์พี่ฟ่า...

[wan]

งานเข้าไม่เข้า ยังไม่รู้ แต่ตอนนี้หวานไว้ก่อน พ่อบอกไว้ 

เป็นกำลังใจให้นุ้งฟ่า พร้อมเตรียมรับงานเข้า งานนี้คงต้องขอค่าแรงเยอะหน่อยนะ นุ้งฟ่า

+1 เป็นอาวุธ เตรียมพร้อม 

[อัลฟ่าบ้าบอ]

งานเข้าไม่เข้า ยังไม่รู้ แต่ตอนนี้หวานไว้ก่อน พ่อบอกไว้ 

เป็นกำลังใจให้นุ้งฟ่า พร้อมเตรียมรับงานเข้า งานนี้คงต้องขอค่าแรงเยอะหน่อยนะ นุ้งฟ่า

+1 เป็นอาวุธ เตรียมพร้อม 

หวานสู้วิกฤต อิอิ  ดีป่ะ

งานใหญ่ด้วยแหละงานเนี่ย

จุฟๆๆ

แบบนี่สิ...เข้าถึงเรียก  เสน่ห์ของคนมีสาระมี ( รึว่าภรรเมียว๊า ) แล้ว....ปล่อย ฟีรอโมน...ฟุ้งเชียว...กิกิ....

ว่าแต่ ป้อจาย คนนั้น...น่าตาเป็นงัย  ม่ะเห็นอธืบายโดยละเอียดเลย...แบบว่าอยากรู้ คิดงัยมาหลง..เสน่ห์พี่ฟ่า...

อยากรู้หรอว่าทำไมเค้ามาหลงเสน่ห์ช้านนนนนน
ก็เพราะช้านน่ารักไง  ง่ายๆสั้นๆ  หน้าตาดีด้วยก็ได้แถม ทั้งขาวทั้งเซ็กส์ ใครเห็นก็เป็นหลง
 

อย่าเพิ่งอาเจียน นะ อิอิ

ไอ้หมอนั้นอ่ะหรอ  ตัวสูงๆน่าจะประมาณร้อยแปดสิบสองจุดห้าเซนติเมตรอ่ะ  ขาวๆตาตี่ ตี่มาก หางตาชี้ๆแบบคนขี้โกงอ่ะ(มันก็น่ารักดีนะ แต่อย่าบอกเตอร์นะเดี๋ยวมันด่าเอาแน่) บึกๆหน่อยเหมือนคนเล่นกีฬาอ่ะ ถามว่าหล่อมั้ย ไม่นะเฉยๆ แฟนเราหล่อที่สุดในโลกแร้ว แพ้อยู่คนเดียวคือพ่อเราที่หล่อกว่า หุหุ  ไอ้หมอนั้นแต่งตัวดี ถ้าจะเป็นพวกลูกคนรวยที่วันๆคิดอะไรไม่เป็นอ่ะ เอาแต่ผลาญเงินที่บ้าน อิฉันหล่ะเกลียดนักเชียว(อันนี้จินตนากรสูงเกินไปเข้าใจหน่อย อิอิ)  อีกอย่างที่ไม่ค่อยชอบคือหน้าไม่เคยยิ้มเลยเอาแต่เก็ก นึกว่าลูกเทวดามาเกิดรึไง  ผมสั้น จมูกโด่ง ปากบาง เท่านี้แหละ

[DexTunG]

 

[HydrA]

คิดซะว่ามารไม่มีบารมีไม่เกิดแล้วกันเนอะ

[lomekung]