หัวข้อ: คอปเตอร์จอมซ่ากะอัลฟ่าบ้าบอ (20/01/2012) 07.12 หน้า201

[Offz@]

^

^

^

อยากได้    1 1 6 9    อ่ะ 

ออกไปเที่ยวบ้างล่ะ เด๋วกลับมาอ่านนิยายน้องฟ่า

อ่านไปแล้วติดงอมแงมเลย

ต้องสมัครมาเจาะไข่ที่นิยายน้องฟ่า   

[bixzz]

  นุ้งฟ่ายังไม่มา...เดี๋ยวจะไปพารากอน จะเจอฟ่าไหมเนี่ย
คืนนี้จะเข้ามาอ่านอีกทีนะครับ

[namtaan]

^
^
  จิ้มทะลุไปเจาะไข่เด็กใหม่ Offz@ ซะเลย

โฮะๆโผล่มาอ่าน เจอคนนอนดึกอีกหลายคนนะเนี่ย

ชื่อ นิว นะคราบ พี่น้ำตาล พี่ออม

หวัดดีจ้าน้องนิว
อยู่ชมรมคนนอนดึกอีกเช่นกันช่ายม้ายยยยย

คิดถึงนุ้งฟ่านะ นุ้งฟ่าอยู่หนายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย 

[myxt]

โฮะๆโผล่มาอ่าน เจอคนนอนดึกอีกหลายคนนะเนี่ย

ชื่อ นิว นะคราบ พี่น้ำตาล พี่ออม

หวัดดีค่ะนิว
เจอกันได้ตลอดเวลาแม้ยามดึกดื่น 555

เอ๊ะ นุ้งฟ่าหายไปนานผิดปกติ นุ้งฟ่าอยู่หนายยยย
ตั้งรางวัลนำจับดีมั้ยเนี่ย 

[snow_queen]

มาอ่านตามคำแนะนำของเพื่อน ไม่ผิดหวังเลย หลากหลายอารมณ์ดีจริง
มีทั้ง หวาน เศร้า มีมุขตลก และยังมีเรื่องให้ลุ้นได้อีกว่าจะเป็นยังไงต่อไป
น่ารักทั้งฟ่าและเตอร์เลยนะ
เอาใจช่วยความรักของทั้งคู่นะคะ

[HydrA]

เคลียร์ให้รู้เรื่องไปเลยฟ่า คุยมันทั้ง เตอร์กับเอ็มนั่นแหล่ะ คุยกันต่อหน้าเลยจะได้รู้ว่าใครมันตอ
ฟังเตอร์อธิบายก่อน อย่าด่วนสรุปแล้วมานั่งเสียใจอยู่คนเดียว ฟังเตอร์ก่อน แล้วทีนี้ก้อค่อยไปเชือดเอ็มมันเอามันให้ตายไปเลย คนขาดจิตสำนึกที่ดีอย่างเอ็มเราก้อไม่ควรไปสมาคมกับมันอีก เตอร์อ่ะฟังไว้

[al2pocalypoe]

นึกว่าพี่ฟ่ามาต่อแล้ว

รอต่อไปนะคร๊าบบ

4 5 6 7 ไปเที่ยวอ่าส์  คงคิดถึงพี่ฟ่าแน่ๆรุย 

ไปเที่ยวเหมือนกานเลยค้าบบบ  ป๊อปไปอัมพวากะหัวหินแหละคับ
ไงก้อเที่ยวให้สนุกนะก๊าบบบบบบบบ

[อัลฟ่าบ้าบอ]

มาแล้วๆๆๆๆๆๆ


มาช้าๆๆๆๆๆๆ

มาช้าดีกว่าไม่มา

ไอ้คุณเค้าไม่สบายอ่ะครับ

เลยต้องไปเฝ้าไม่รู้ไปวิงเล่นที่ไหนมาอ่ะเป็นไข้เลือดออกซะงั้น

แต่หายดีแล้วดีนะที่แค่เริ่มต้นรักษาได้ทัน

หายแล้วยังปากดีได้เหมือนเดิม

คิดถึงทุกคนใจจะขาดคิดถึงฟ่ามั้งป่าวน๊า.............................


เอาว่ะ  เคาะก็เคาะ
   "ก๊อกๆๆๆ" ผมเคาะไปเบาๆไม่รู้กลัวคนข้างในได้ยินหรือผมมันไม่มีเรี่ยวแรง
   "น้องเคาะอย่างนั้นถ้ามันสแครชกันอยู่มันจะได้ยินม๊ะ"    เอาเข้าไปเฮียเอาเข้าไป มันคงไม่หยามน้ำหน้ากันขนาดนั้นหรอกมั้ง ผมได้แต่มองค้อนเฮีย ชิส์   ไม่มีรักให้ทุกข์บ้างแล้วไป

   "เออน่ะเคาะแบบผู้ดีเค้าเคาะกันอ่ะ"
   "เดี๋ยวพี่ชายผู้ดีจะเอาตรีนถีบประตูให้ดูเอาม๊ะ"
   "อยู่เฉยหน่า"  ผมเคาะไปอีกครั้ง
   "ก๊อกๆๆๆ"
คนที่มมาเปิดไม่ใช่แฟนผม แต่เป็นคนของแฟนผมนั้นคืออิเอ็ม มันทำหน้าเจื่อนๆเหมือนกับรู้ชะตาว่า คราวเคราะห์กำลังมาเยือนเล่นกับใครไม่เล่นดันมาเล่นกับน้องชายเจ้าพ่อ

   "ฟ่าผอมไปนะ" เสียงคนที่ผมรักร้องทักขึ้นหน้าตามันบ่งบอกถึงความทุกข์ที่ล้นจนเต็มออก เฮียอยู่ข้างนอกยังสงบนิ่งฟังความอยู่

   "ฟ่าอยากคุยให้รู้เรื่องไม่อยากให้มันมีอะไรติดค้าง"  น้ำเสียงที่เย็นชาของผมบ่งบอกถึงบรรยากาศในห้องตอนนี้ร้อนระบุเงียบสงัดได้เย็นแต่เสียงแอร์เบาๆ ไม่มีใครพูดอะไรต่อทั้งนั้น

   "ตกลงเตอร์จะเอาอย่างไร ถ้าเลิกกันแล้วก็ไม่ต้องมาวุ่นวายกับชีวิตฟ่าอีก ฟ่ารู้นะเตอร์ตามฟ่าไปทุกที่ แม้กระทั่งน้ำเต้าหู้ที่เตอร์เขวี้ยงรถฟ่า เตอร์เป็นคนทำฟ่ารู้"
   "..............................................................." ทุกคนยังคงเงียบ
   "ฟ่าอยากให้เราจบๆกันไปอย่ามาเกี่ยวข้องกันอีกเลย ให้มันคนละวงจรกันไป ถ้าเป็นไปได้ฟ่าขอร้องให้เตอร์กลับไปอยู่บ้านซะถ้ายังสงสารฟ่าอยู่ อย่ามาวนเวียนในสังคมที่ฟ่าต้องใช้ชีวิต"
   "เพราะไอ้ผู้ชายที่โทรมานั้นใช่มั้ย ฟ่าถึงได้คิดอะไรแบบนี้" มันยังไม่รู้อ่ะว่าเฮียอยู่ข้างนอก ผู้ชายคนที่มนึงพูดถึงกำลังจะปลิดชีวิตมรึงในอีกไม่ช้านี้แหละอย่ามาปากดี
   "ไม่ใช่หรอก ฟ่าไม่มีทางใช้คนรักร่วมกับใครได้ต่างหากนี้คือเหตุผล"
   "แล้วทำไมไม่โทรมาเองทำไมต้องให้ใครก็ไม่รู้โทรมา"
   "เค้าคือคนที่ฟ่ารักไง เค้าทนไม่ได้ที่เห็นฟ่าทนทุกข์อยู่แบบนี้"
   "ใช้สินะ ของใหม่อะไรมันก็ดีกว่า"
   "มันไม่เสมอไปหรอก ตยเลวๆบางคนมันก็กลับไปกินของเก่าๆเน่าๆก็เยอะแยะไป"
   "คงเป็นเพราะของใหม่มันไม่มีคุณภาพอ่ะสิ"  เสียงอีเอ็มแทรกขึ้นมา ในใจอยากจะถลาเข้าไปยืนยันซะที
   "เอ็มกูว่ามรึงอยู่เฉยๆดีกว่าถ้ายังอยากเป็นเพื่อนกับกรู" เสียงแฟนผมหันไปตวาดอิเอ็ม แต่มันก็ไม่ทำให้ผมดีใจหรอกนะ
   "อ่ะเตอร์ ฟ่าคืนให้" ผมเดินเอาแหวนที่นิ้วถอดออกแล้วไปคืนให้มัน
   "ขนาดนี้เลยหรอ"  มันเงยหน้ามองผม แต่ไม่ยอมรับแหวนจากมือผมไป
   "รับไปสิ มันไม่ใช่ของของฟ่าแล้ว"
   "เตอร์ไม่เอา"
   "อ่ะนี้ของๆเธอ ของที่เธออยากได้แล้วทำทุกทางเพื่อทำลายเรา แล้วมาซึ่งสิ่งนี้ไง อ่ะเอาไปวันนี้เธอชนะแล้ว เอ็ม" ผมเดินไปที่อิเอ็มแล้วยื่นแหวนให้มัน  ความเข้มแข็งผมมีมากขึ้นๆจนวันนี้ไม่มีน้ำตาไหลออกมา มีแค่มาหล่อเลี้ยงให้ตามันวาวเป็นประกายเท่านั้น
   "หยุดซะทีได้มั้ย" มันความข้อมือที่ผมกำลังยื่นแหวนให้อิเอ็มมาอย่างแรง แขนผมอยู่ในลักษณะที่มันบิดมันเลยเจ็บมาก
   "โอ๊ยยย"  ซ้ำเข้าไปที่รอยเดิม เฮียได้ยินเสียงผมร้องเลยเข้ามาดู
   "อะไรกันว่ะ"  เสียงที่เป็นการเปิดตัวเฮียครั้งแรกต่อหน้ามันสองคน  รังสีความอำมะหิตแผ่กระจายไปทั่วห้องมันสองคนจะรับรู้บ้างมั้ยนั้น  มันปล่อยมือผมแล้วมองมาที่เฮีย
   "ไอ้นี้ใช่มั้ย ที่ทำให้ฟ่า บอกเลิกเตอร์  มันใช่มั้ย" มือสองข้างของมันจับมาที่แขนผมแล้วเขย่าเพื่อถามเอาความจริงเรื่องเฮียว่าเฮียคือใครกันแน่
   "ไม่ใช่  คนที่ทำให้ฟ่าทำแบบนี้ก็คือเตอร์นั้นแหละปล่อยฟ่าได้แล้วฟ่าจะกลับ เรื่องยุ่งๆระหว่างเราได้จบซะที" ผมสะบัดมือมันออกจากตัวผมแล้วเอาแหวนใส่ไปในกระเป๋าเสื้อมัน แล้วหันหลังกลับไปหาเฮียแล้วพยักหน้าบอกเฮ๊ยว่า กลับเถอะ
   "เดี๋ยว" มันคว้ามาที่มือผม มือที่เจ็บอยู่ใจผมจะขาดมันปวดร้าวไปทั้งแขน
   "โอ๊ะ" น้ำตาผมไหลเพราะความเจ็บ  มันกระชากแขนผมแล้วดึงกลับมา
   "ทำไม ทำไม ทำไมทำกันแบบนี้ทำไม ไม่รักกันแล้วทำแบบนี้ทำไม"  มันโมโหมาก คงโมโหที่ผมพาเฮียมาด้วยมันเขย่าตัวผมอย่างแรง เฮียเห็นว่าผมคงเจ็บจากข้อมือ ด้วยความใจร้อนของเฮียดึงเสื้อทางด้านหลังของผมกระชากให้ออกมาจากมันอย่างแรง ดีนะเป็นเสื้อยืดถ้าเสื้อเชิ้ตได้ขาดวิ้นแน่
   "โครม" เฮียต่อยเข้าไปที่แก้มไอ้เตอร์ล้มลงไปอย่างแรง เฮียคงทนเห็นผมโดนมันฉุดรั้งนานแล้ว  อิเอ็มลุกขึ้นมาเมื่อเห็นไอ้เตอร์ถูกต่อย หวังจะช่วยแต่ตัวทำลูกหมาทำมาซ่ากะเฮีย
   "โครม" เฮียถีบเข้าที่ยอดอกอีเอ็มกระเด็นไปติดกำแพงห้องน้ำ
   "มรึงอย่าเสือก" เสียงเฮียที่ตวาดตามรอยถีบไป ไอ้เตอร์เห็นดังนั้นไม่รอช้ากำมัดเข้ามาจะต่อยเฮีย โถทำเป็นนักเลง เตะหมายังไม่กล้า ดันมาลองดีกับเฮีย ผมดึงเฮียถอยมา ไม่ใช่กลัวเฮียโดนต่อยหรอกสงสารมันอ่ะ
   "ถ้าเตอร์คิดจะทำคนๆนี้ ทำฟ่าดีกว่า" ผมขว้างหน้าเฮียไว้
   "หลบเฮีย"
   "ใจเย็นๆๆดิ" ผมหันไปดุเฮียที่ตอนนี้ร้อนเป็นไฟ
   "อ๋อ นี้แค่ไม่กี่วันเจ็บแทนกันได้เลยหรอ ไอ้เชี้ยนี้มันมีไรดีนักหรือว่าลีลามันดีถึงได้ติดใจจนหลังหัวปรักหัวปรำ"
   "เพี้ยะ" เสียงฝ่ามือกระทบไปที่แก้มอย่างแรง ผู้ชายคนที่ผมรักดูถูกผมมากเกินไปแล้ว เค้าน่าจะรู้จักผมดีกว่าใครๆแต่ทำไมคนนี้ถึงได้พูดจาแบบนี้ออกมาผมโมโหจนเลือดขึ้นหน้าตอนนี้ไม่สงสารมันแล้วไอ้ปากมอม

   อิเอ็มลุกขึ้นมากะจะสมทบช่วยกันรุมผมแน่ๆ แต่ไอ้เตอร์เอามือกันไว้ไม่ให้มันทำอะไรผม

   "ถ้ามรึงอยากลองดีก็เข้ามา" เฮียชี้หน้าอีเอ็ม แต่ตอนนี้ผมเริ่มห้ามเฮียไม่ไหวแล้ว นักเลงเหลือเกิ๊น ซ่ามากกก
   "เสียแรงที่ฟ่ารักเตอร์นะ เตอร์ดูถูกฟ่ามากเกินไปแล้ว ฟ่าทนเจ็บทั้งตัวเจ็บทั้งใจ แต่พอดียินคำนี้ความอดทนฟ่าหมดแล้วนะหมดจริงๆ เตอร์จะไม่เหลือความดีไว้ให้ฟ่านึกถึงเลยหรอ จะฝากไว้แต่รอยช้ำที่ข้อมือนี้อย่างเดียวใช่มั้ย" ผมยกข้อมือให้มันดูที่ตอนนี้ทั้งเขียวทั้งช้ำ

   "ในเมื่อฟ่าคิดว่าจะเลือกไปกะไอ้เชี้ยนี้ เอาของๆฟ่าคืนไป แล้วที่แขนเดี๋ยวเตอร์จะออกค่ารักษาแล้วค่าทำขวัญให้ ฟ่าชอบนี้เงินอ่ะ แม่คงพูดถูก เตอร์ไม่น่าเข้าใจแม่ผิดไม่เชื่อท่านเลย" 

มันจุกอกผมอย่างจัง คนเรายามรักน้ำต้มผักก็ว่าหวาน แต่พอนานๆไปหมดรักน้ำตาลยังว่าขม อันนี้มันคงเรื่องจริง  มันถอดแหวนเขวี้ยงมาที่หน้าผมอย่างแรง  แหวนกระทบมาที่แก้มซ้ายแล้วกระเด็นไปที่พื้น น้ำตาผมร่วง
อย่างเร็วพลัน

ดูมันทำกับผมสิมันเอาแหวนเขวี้ยงหน้าผม

[อัลฟ่าบ้าบอ]

^
^
  จิ้มทะลุไปเจาะไข่เด็กใหม่ Offz@ ซะเลย

โฮะๆโผล่มาอ่าน เจอคนนอนดึกอีกหลายคนนะเนี่ย

ชื่อ นิว นะคราบ พี่น้ำตาล พี่ออม

หวัดดีจ้าน้องนิว
อยู่ชมรมคนนอนดึกอีกเช่นกันช่ายม้ายยยยย

คิดถึงนุ้งฟ่านะ นุ้งฟ่าอยู่หนายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย 

พี่น้ำตาลไปจิ้มไข่เค้าได้ไงนิ

งิงิ

ขำอ่ะ

[namtaan]

^
^
อะนะ นุ้งฟ่า คิดไรเนี่ย 

คิดถึงจังเลยอ้ะนุ้งฟ่าจ๋า
คิดว่างานยุ่ง ที่ไหนได้คนสำคัญป่วยซะเนี่ย

เตอร์ต้องไปนอนโรง'บาลเลยรึเปล่าเนี่ย เป็นโรคฮิตเสียด้วยอ้ะ
ทำไมช่วงที่ผ่านมา เจอคนเป็นไข้เลือดออกหลายรายแล้ว
น้าสาวก้อเป็นต้องนอนโรง'บาลตั้งหลายวันแน่ะ

แล้วตอนนี้เตอร์เป็นไงบ้างจ๊ะ ต้องให้เลือดเลยปะ

ฝากเยี่ยมเตอร์ด้วยจ้า ขอให้น้องเตอร์หายเร็วๆนะ ใกล้ฤดูกาลสอบกันอีกแล้วด้วย
นุ้งฟ่าเองก้อดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะจ๊ะ รักนะ

[อัลฟ่าบ้าบอ]

นุ้งฟ่ามาแว้ววววว

พี่น้ำตาล  พี่นิว  พี่ออม  สมาคมคนนอนดึกหน้าตาดี

ไปไหนกันหมดเนี่ย

อิอิ

คิดเถิงๆๆๆๆๆๆ

[อัลฟ่าบ้าบอ]

ตอนนี้คุณเค้าหายดีแล้ววครับ

หลับปุ๋ยอยู่โน้นแหนะ

หมอบอกว่าแค่อาการเริ่มต้นของไข้เลือดออกอ่ะครับ

หายแว้ววว

ขอบคุณแทนคุณเค้าด้วยนะครับ

จุฟๆๆๆ

คิดถึงๆๆ

[namtaan]

มารายงานตัวแล้วนะจ๊ะนุ้งฟ่าที่รัก

โชคดีนะเนี่ยที่เป็นแค่เริ่มต้น
ไปถูกยุงแถวไหนกัดหละเนี่ย ที่คอนโดยุงชุมเหรอนุ้งฟ่า หรือที่ม.อ้ะ
ดูแลตัวเองกันมากๆเน้อน้องๆ

อ่านจบตอนนี้แอบปาดเหงื่อเล็กน้อย และก้อสะใจเล็กๆ ที่เฮียของฟ่าจัดให้อิเอ็มไปบ้าง
แต่ก้อเริ่มสงสารเตอร์นิดนึง ออกแนวใจอ่อนอ้ะ
มันเหมือนเชือกจะยิ่งพันกันยุ่งไงไม่รู้อ้ะฟ่า เข้าใจผิดกันไปใหญ่ ไหนว่าไปเคลียร์กันไง

อ้ะๆๆ ลืมๆ บวก 1 ให้นุ้งฟ่าด้วย

[jokirito]

โอย ค้างอ่ะค๊าบ จะเป็นไงต่อหว่า ฟ่าสู้เค้านะ

[Ak@tsuKII]

ให้กำลังใจฟ่านะคะ ดีแล้วเนอะที่ยังแค่เริ่มต้น  ขอบคุณฟ่าที่ส่งข่าวนะคะ ชอบแนวการเล่าเรึ่องของฟ่า มีแทรกอารมณ์ขันเป็นระยะ ฟ่าเป็นคนที่ร่าเริงอารมณ์ดีเนอะ น่ารักอ่ะ วุ่นชอบจังค่ะ^o^ งานเขียนของฟ่า[ยิ้ม]

[myxt]

มาแว้วววววววววววว

นึกว่านุ้งฟ่าหายไปไหนมา ที่แท้คอปเตอร์ป่วยซะงั้น
แต่ยังไงก็มีพยาบาลดีเนอะ เลยไม่เป็นอะไรมาก
ฝากเยี่ยมน้องเตอร์ด้วย บอกว่าอย่าดื้อน๊า เดี๋ยวพยาบาลเหนื่อย
นุ้งฟ่าเองก็รักษาสุขภาพด้วยน๊า เดี๋ยวจะไม่สบายไปอีกคนละยุ่งเลย
 

....
ท่าทางมันจะยุ่งกันไปใหญ่แล้วอะ เข้าใจผิดกันไปมากกว่าเดิมอีก
แต่ตอนนั้นน้องเตอร์ก็คงโกรธละนะ อยู่ๆเฮียโผล่ไปกะนุ้งฟ่าโดยที่ไม่รู้เป็นใคร
น้องเตอร์เลยเข้าใจผิดหนักไปอีก 
ถึงขั้นเอาแหวนขว้างใส่หน้ากันแล้ว โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ แล้วจะเข้าใจกันได้ยังไงละเนี่ย
เฮียช่วยเป็นอัศวินให้นุ้งฟ่าอีกทีน๊า อย่าให้น้องเข้าใจผิดกัยเลย 

[Huo_To]

มาส่ง    ให้กำลังใจคุณคนป่วย หายไวๆ น้า     ละก็    ให้กำลังใจคนพยาบาล 

นอกจากแต่งกลอนกันเก่งแล้ว ยังนอนดึกกันจังเลยทู้นี้  แต่เค้าเพิ่งตื่นอ่ะ    นอนดึกไม่ไหว

พี่ดารีบตื่นมาลุ้นเฮียสั่งลุยต่อ ว่าจะทำให้คอปเตอร์ตาสว่างขึ้นบ้างม้ายย  ปรากฎว่าหนักกว่าเดิมอีก 

[อัลฟ่าบ้าบอ]

ปิดคดีนี้ไปเลยม๊ะ

ต่อๆๆให้จบ

เอ้าว่าไงเอาไงกันดี

เดี๋ยวไม่มีใครแสดงความคิดเห็นอาบน้ำแต่งตัวไปเรียนแระ

อิอิ

[Huo_To]

 

ต่อเลยเหอะนะน้องฟ่า  พี่ก็ยังไม่ไปทำงาน รอฟ่าอัพก่อน

[myxt]

งานนี้ตามใจนุ้งฟ่าจ้า
นุ้งฟ่าอยากต่อเลยก็ได้น๊า ถ้าอ่านไม่ทันเดี๋ยวกลับมาอ่านตอนเย็นได้
ตั้งใจเรียนนะค่า 
จุ๊บๆ

[wan]

 :L2:ฝากดอกไม้เยี่ยมไข้ น้องเตอร์ด้วย ขอให้หายไว ๆ สุขภาพแข้ง แรงดีไม่มีตก 

ตัดฉับแบบนี้ไม่ดีนะ นุ้งฟ่า ไม่ต้องเรียกแล้วเรทติ้งนะ มันกระฉูดพอแล้ว รีบ ว่อง ๆ เลย 

+1 ให้ก็ได้ 

[C2U]

  เอาดอกไม้มาเป็นกำลังใจคนป่วย  ที่กำลังจะหายดี   เพราะมีคนดูแล น่ารัก  


อ่านตอนนี้ แล้วเครียดอ่ะ      

[อัลฟ่าบ้าบอ]

กาพย์ยานี 11

  น้ำตาน้ำไหลริน      น้ำตาสิ้นชีพวางวาย
หลั่งมาเพราะทุกกาย   ใจสลายร่ายบทกลอน
ก้าวเท้าออกจากรัง      น้ำตาหลั่งรดอุทร
ร่ำไห้ใจอาวรณ์      คู่เคียงนอนไม่ย้อนเรา

   เจอเธอเจออีกที      เธออยู่ที่รังถิ่นเก่า
รักเขามาก่อนเรา      มือสามเศร้าเรานั้นเอง
คงสนุกสุขสดชื่น      คงระรื่นชื่นครื้นเครง
เย้ยฉันอย่างไม่เกรง      คิดข่มเหงใจทั้งดวง

เศร้าเศร้าเราคนเดียว   รักโดดเดี่ยวเหี่ยวตามรวง
ทุกข์ทนปนช้ำทรวง      คนเคยหวงสิ้นห่วงใย
เขาลืมเราแล้วหรือ      เคยกุมมือเคยกุมใจ
เขาลืมเราหรือไร      ถึงตัดใจไปจากจร

ตัดรัดตัดสัมพันธ์      ตัดเธอฉันตัดเก่าก่อน
ตัดสิ้นตัดอาวรณ์      คู่เคยนอนตัดตอนใจ
อยู่สู้เพียงผู้เดียว      อยู่โดดเดี่ยวให้เดียวดาย
ขาดเขาเราไม่ตาย      อยู่เดียวได้ใจวันวาน

ดั่งพระประทานพร      ดังครั้งก่อนอธิษฐาน
ส่งรักครั้งวันวาน        มาสงสารมาปราณี
พี่ชายครั้งก่อนจาก      ไปลำบากจากวิถี
พี่ชายที่แสนดี      ฟ้าปรานีให้พี่เรา

มาช่วยมาอวยชัย      สิ่งใดใดให้บรรเทา
มาช่วยน้องชายเขา      คือตัวเราสิ้นเศร้าตรม
น้ำเย็นกระเด็นดับ      ช่วยระงับไฟอารมณ์
ทนทุกข์เป็นสุขสม      ขื่นขมจมธรณี

น้ำฝนปนน้ำใจ       ที่ดับไฟสุมฤดี
รักที่จากรังนี้      รักเคยมีพี่คืนมา
ขอบคุณพี่ชายชาญ      แม้เนิ่นนานกาลเวลา
ยังรักยังศรัทธา      กาวใจฟ่าข้าเรียก"เฮีย"

[อัลฟ่าบ้าบอ]

มาต่อ
ในแฐแนะ
เอ๊ย.....แฐนุ
เอ๊ย.....แฐโนะ
เอ๊ย.....แฐนิ
เอ๊ย.....ฐานะ
เอ๊ย.......................ถูกแล้ว

5555555+

ในฐานะที่หายไปหนึ่งวันคนป่วยหายดีแล้วครับขอบคุณที่เป็นห่วงเป็นใยเราสองคนซึ้งน้ำตาจะไหล
ขอบคุณที่ทำให้โลกไซเบอร์มีคุณค่ามากกว่าหาความสุขไปวันๆ

ขอบคุณจากใจฟ่าและเตอร์ครับ

เอาไปให้เต็มที่

เฮียของผมตอนนี้ประดุจภูเขาไฟที่ร้อนระอุพร้อมที่จะประทุทุกเมื่อ เมื่อเฮียได้เห็นภาพนี้ก็ทนไม่ไหวระเบิดออกมาทันที
   "พวกมรึงนี้มันเหี้ยจริงๆ  โครม  โครม  ตุบ  ตุบ    ปัง" เฮียต่อยไปที่มันทั้งคู่ลงไปกองแล้วไปกระทืบซ้ำไอ้เตอร์  อิเอ็มจะลุกขึ้นมาช่วย  เฮียถีบมันถลาไปชนประตูห้องน้ำ ผมก็ได้แต่ห้ามเฮียแต่ก็ไร้ประโยชน์
   "เฮียพอ  เฮียพอเถอะ  ฟ่าขอร้อง" ผมร้องไห้จะเป็นสายเลือด ใจจะขาดเมื่อเห็นเฮียทำร้ายมันผมรีบไปดึงเฮียออกมาไม่งั้นเฮียเอามันตายแน่
   "ไปสงสารไอ้เลวพวกนี้ทำไม  เอาเลือดมาล้างตรีนน้องดีกว่าเผื่อมันจะหายแค้น" เฮียชี้หน้าไปที่มันสองคนที่ตอนนี้นอนเอามือกุมท้องด้วยความเจ็บปวด เฮียนี้เท้าหนักใช้ได้เร้ยยยยย
   "พอเถอะเฮียพอเถอะนะ ฟ่าขอร้อง"
   "ไม่ต้องไปรักมันแล้วคนแบบนี้มันไม่คู่ควรกับน้องเฮียเลยสักนิด"
   "กูจะแจ้งตำรวจจับมรึงไอ้เชี้ย"   เสียงอิเอ็มด่าเฮียขึ้นมา
   "มรึงจะไปแจ้งตำรวจในนรกมั้ยหล่ะกูได้สงเคราะห์ให้ ไหนๆมรึงก็ต้องปีนต้นงิ้วอยู่แล้วมรึงได้ไปที เดียว"  เฮียทำท่าจะเดินไปกระทืบมันอีก อินั้นก็ปากดีอยากตายรึไงมรึง
   "พอเถอะเฮียเดี๋ยวมันจะเป็นเรื่องใหญ่"
   "เป็นแน่กูไม่ยอมหรอก" อิเอ็มยังไม่หยุดปาก  แต่ตอนนี้คนที่ผมรักใบหน้าเหมือนจะคิดอะไรอยู่มันคงรู้แล้วว่าผมกับเฮียเป็นพี่น้องกัน
   "มรึงคิดว่ามรึงแน่หรอ กูทำแค่นี้ก็ปราณีมรึงมากแล้ว มันยังน้อยไปด้วยซ้ำที่มรึงมาทำกับน้องกรู มึงรู้มั้ยที่นี้ของใคร แล้วมรึงจะเอาหลักฐานที่ไหนมาจับกู มรึงมีกล้องวงจรปิดหรอ มรึงไปขอที่นี้มรึงคิดหรอเค้าจะให้มรึง เค้าบอกกล้องเจ๊งไฟดับนิดหน่อยไม่มีภาพกรูเดินเข้ามา มรึงคิดหรอมรึงจะทำไรกูได้  ถ้ากรูไม่แน่กูไม่มาเหยียบหน้ามรึงหรอก"  โหอย่างเท่ห์อ่ะเฮียผม

   "มรึงมีไรจะพูดมั้ยไอ้หน้าตี๋"  เฮียชี้ไปที่ไอ้เตอร์  ที่ตอนนี้เหมือนแมงป่องโดนเด็ดหางทิ้งไปแล้ว  ผมภาวนาอย่าให้มันต่อล้อต่อเถียงกับเฮียเลยแค่นี้ใจผมก็จะขาดแล้ว

   "เฮียไปเหอะกลับบ้านเราเหอะ"
   "น้องอยู่นิ่งๆเดี๋ยวเฮียจัดการเอง" อิเอ็มทำท่าลุกขึ้นมาจะมาหยิบโทรศัพท์ที่หน้าทีวี เฮียเห็นท่าไม่ดี คว้าโทรศัทพ์มาถอดแบตทิ้งแล้วเขวี้ยงโทรศัพท์ไปที่ตักมันซึ่งตอนนี้หมดอาลัยนั่งทรุดไปกับพื้น มันสองคนสภาพไม่ต่างกับโดนหมาฟัดมาเลยแหะซะใจเหมือนกันนเนี่ย(แต่เฮียฟ่าไม่ใช่หมานะ) เฮียตอนนี้มีเลือดออกที่มุมปาก สงสัยโดนตอนฟัดกะไอ้เตอร์ แต่ไม่ต้องห่วงเท่ห์ดี  ส่วนไอ้เตอร์ไม่ต้องบอกหน้างี้แดงช้ำไปหมด สงสารจังอ่ะ
   "รู้เบอร์นรกมั้ยมึง ถ้าไม่รู้นั่งเฉยๆๆอีกสักพักเค้าจะส่งคนมารับมรึงเอง" เฮียพูดหลังจากที่โยนโทรศัพท์ไม่มีแบตให้มัน
   "เอ้าว่าไงไอ้ตี๋มรึงจะพูดไรกับน้องกูมั้ย" เฮียหันไปตะคอกใส่ไอ้เตอร์อีกครั้ง  แม่งเฮียนี้สุดยอดอ่ะเจ้าพ่อโคตร
   "เตอร์ขอโทษ" มันขอโทษผมทั้งน้ำตา
   "น้องกูเนี่ยกูรักดั่งแก้วตาดวงใจ แม้แต่มดกัดยุงกัดกูยังไม่ปล่อยให้มี แล้วมึงเห็นแขนน้องกรูมั้ย มึงทำน้องกรูได้ไง มึงบอกรักน้องกรูไงไอ้เหี้ย  แล้วมึงทำงี้ได้ไง"
   "..........................................................."
   "มรึงเงียบทำเชี้ยไร มรึงสองตัวขึ้นไปนั่งบนเตียงโน้น แล้วคิดให้ดีดีนะก่อนจะตอบคำถามกู"  อิเอ็มทำเมินหน้าหนีไม่สนใจ มันอยากลองดีอยากลองของกระมัง แต่ไอ้เตอร์ลุกไปนั่งโดยดีด้วยอาการสะบักสะบอมมันทำท่าจะล้มผมจะวิ่งเข้าไปประคอง แต่
   "อย่าน้อง    ให้แม่งมันช่วยตัวเอง"  เอ้าคนเค้ารักกันนะนี้ แต่ก็ต้องฟังเฮียคนไรหว่ะบ้าอำนาจ
   "แต่"
   "ไม่มีแต่  แล้วอีนั้นมรึงจะนั่งรอยมบาล ตรงนั้นรึไง" อิเอ็มเริ่มขยับด้วยอาการไม่พอใจแต่ก็ไม่มีทางเลือก มานั่งบนเตียง เฮียนั่งลงไปที่เก้าอี้คอม 

   "ไอ้ตี๋ มรึงรักน้องกูมั้ย"  เฮียยิงคำถามได้จุกอกมาก แต่ลืมบอกเฮียไม่ชื่อไอ้เตอร์เลิกเรียกไอ้ตี๋ได้แร้ววววววเน้อ
   "รักครับ"
   "รักแล้วมึงทำเชี้ยๆงี้ได้ไง มรึงเอาอีนี้ทั้งๆที่มีน้องกูอยู่ทั้งคนเนี่ยนะ"  ตายๆๆๆๆๆๆฟ่าไปที่อื่นดีกว่า ถามอะไรบัดสี
   "คือว่า"  ผมจะเดินออกจากนอกห้อง
   "น้องไม่ต้องไปไหนมานั่งฟังไอ้เชี้ยนี้มันแก้ตัว มาใกล้ๆๆเฮียนี้"  ผมจำต้องก้มหน้าเดินกลับไป
   "เฮียคือน้อง" ผมจะบอกเฮียว่าผมไม่อยากอยู่ตรงนี้
   "ทนหน่อยเชื่อเฮีย....เอ้าว่าไงมรึง อ้ำๆอึ้งๆอยู่นั้นอ่ะ"
   "ผมไม่ได้มีไรกันครับเราแค่เป็นเพื่อนกัน"
   "ได้ข่าวว่ามรึงเตรียมถุงยางมาไม่ใช่หรอว่ะ"
   "มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดนะฟ่า  ฟ่าฟังเตอร์นะ"
   "แต่เตอร์หน่ะต้องฟังเฮียนะ  มรึงพูดกะกูอยู่มึงควรจะอธิบายให้กูฟัง" เฮียแม่งได้ทุกบทบาทอ่ะ
   "ผมไม่รู้เรื่อง  ผมเมา แล้วผมก็มั่นใจว่าไม่ได้ทำอะไรเกินคำว่าเพื่อน"  ไอ้เตอร์เริ่มเสียงดังใส่เฮีย  เบาๆๆเถอะเดี๋ยวเฮียพิโรธมรึงจะเจ็บตัว ตัวเท่าลูกหมาอย่ามาท้ารบกับราชสีห์เลยนะเว้ยเชื่อกรูเต๊อะ

   "มรึงสาบาน โน้นพระ"   เฮียให้มันสาบานพร้อมกับชี้มือไปที่หิ้งพระ
   "ผมขอสาบานว่าถ้าผมนอกใจคนที่ผมรักคือฟ่า  ขอให้ผม........................."
   "ตายอย่างหมาข้างถนน"
   "พอเถอะเฮีย ฟ่าไม่ต้องการให้มันเป็นแบบนี้ ฟ่าเหนื่อย" เฮียไม่ฟังแถมหันมาจ้องหน้าผมอีกต่างหาก
   "ถ้าผมนอกใจฟ่าขอให้ผมตายอย่างหมาข้างถนน"
   "ดี....ส่วนมรึง  มึงอยากได้มันเป็นผัวมากเลยหรอว่ะกูถามหน่อย คนที่เค้าโสดๆนี้เมิงไม่ชอบรึไงถึงได้แย่งของเค้าไปทั่วเนี่ย"
   "ผมมาก่อน ผมรักกันมาก่อน"
   "เอ็มเตอร์ว่าเตอร์อธิบายเรื่องนี้ให้เอ็มเข้าใจนานแล้วนะ เราสองคนไม่เคยมีไรกัน เราสองคนแค่เพื่อนเท่านั้น"
   "มรึงได้ยินป่ะหว่ะ  ว่าไอ้ตี๋มันบอกว่าแค่เพื่อน"  เฮียนี้กวนตรีนได้ใจน้องเจงๆๆๆ
   "แล้วเรื่องเมื่อคืนอ่ะเตอร์จะว่าไง"
   "เออๆๆเรื่องเมื่อคืนเมิงว่าไง" เฮียนี้เจือกได้ทุกเรื่องอ่ะ ถ้าผมเป็นอิเอ็มนะถีบเฮ๊ยตกเก้าอี้ไปนานแล้ว
   "รู้ๆอยู่แก่ใจว่ามันไม่มีไรเกิดขึ้นเตอร์แค่มาขอคำปรึกษาว่าจะง้อฟ่ายังไงดี  เอ็มก็อธิบายโน้นนี้นั้นให้เตอร์ฟังแล้วชวนกินเหล้า เตอร์ก็กำลังกลุ้มใจก็เลยกิน  ตื่นมาอีกทีก็มาเจอฟ่า แล้วก็เป็นเรื่องอย่างที่เห็น แล้วเอ็มจะมาทวงถามเรื่องอะไรเมื่อวาน"
   "เอาว่าไงตกลงมรึงสองตัวนี้ปรี้กันยัง"  โอ้วคุณพระคุณชีช่วยคำถามได้จิตมากมาก(ขออภัยในคำไม่สุภาพเด็กควรได้รับคำแนะนำจากผู้ปกครองและควรใช้วิจารณญานในการรับชม)
   "เฮีย" ผมตบไปที่ขาเฮียเบาๆๆ
   "เฉยๆเหอะ"
   "ยังครับ"
   "เห้ยน้อง โตโตกันแล้วนะ โน้นก็เพื่อนกัน นี้ก็แฟนกัน น้องๆทำไมไม่อยู่กันด้วยสิ่งดีดีว่ะ
น้องเอ็มพี่เค้าใจนะว่าน้องเอ็มรักน้องเตอร์แต่น้องก็ต้องทำใจให้ได้ว่าน้องเตอร์เค้ารักฟ่า
เรื่องของน้องในอดีตเป็นมายังไงพี่ไม่รู้แต่ในปัจจุบันเค้าสองคนรักกัน
แล้วคนกลางอย่างน้องเตอร์เค้าก็ยืนยันแล้วว่าเค้ารักฟ่า
แล้วทำไมหล่ะน้องทำไมน้องต้องทำร้ายเค้าสองคน พี่อาจจะดูไม่ยุติธรรมในสายตาน้องนะ
แต่พี่อยากบอกว่าสิ่งที่น้องทำอยู่มันทำร้ายคนที่เค้ารักกัน มันบาปนะน้องแล้วมันจะบาปติดตัวน้องไปตลอด
พี่ว่าน้องตัดใจจากเพื่อนซะ เผื่อผลบุญมันจะหนุนนำให้น้องได้เจอคนที่รักจริงกับเค้าบ้าง
เราเป็นเมืองพุทธหิริโอตัปปะอ่ะอย่าให้มันหลุดลอยออกจากใจ 
เราสามคนเนี่ยยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันและกันได้ มีมิตรไว้ช่วยเหลือกันดีกว่ามิศัตรูไว้ทำร้ายกันนะน้อง"  สาธุ

    สองคนนั้นฟังเฮียไปน้ำตาก็ไหลไป เฮียผมนี้ก็มีสาระเหมือนกันนะเนี่ย ผิดจากตอนมัธยมที่เล่นๆไปวันๆนี้อาจจะเป็นผลดีที่เฮียหนีออกจากบ้านก็ได้มันทำให้เฮียเข้มแข็งทำให้เฮียได้คิดอะไรหลายๆอย่าง จนเฮียมีวุฒิภาวะที่เกินอายุ

   "น้องเอ็มพี่ขอโทษเราด้วยนะที่มาสร้างความวุ่นวายวันนี้ แต่พี่อยากให้ทุกอย่างจบ
แต่ถ้าน้องไม่จบพี่เองก็คงไม่ปล่อยให้จบเช่นกัน พี่หวังว่าพี่คงไม่ต้องมานั่งคุณเรื่องพวกนี้กับน้องอีก
ขอให้จบเพียงแต่เท่านี้ถ้าน้องจะเอาเรื่องพี่ก็เชิญ แต่ขอบอกว่ายากหน่อยนะแต่ถ้าน้องเห็นว่าสิ่งที่พี่ทำนั้นถูกต้อง
พี่ก็ยินดีที่จะช่วยเหลือน้องเสมอตามแรงอัตภาพที่พี่มี แต่ขออย่างเดียวอย่าทำร้ายคนอื่นอีก"
   "เฮียกลับเหอะ"
   "แล้วน้องจะเอาไอ้ตี๋นี้กลับด้วยป่าว"
   "ไม่รู้"
   "แล้วแหวนน้องที่นอนแอ้งแม้งอยู่นั้นอ่ะจะเอาม๊ะ"
   "น้องให้เค้าไปแล้วน้องไม่เอาคืนหรอกถ้าเค้าอยากจะเก็บไว้เค้าคงเก็บมันไปเอง"
   "งั้นเฮียเอาไปขายแดกนะเว้ยไอ้ตี๋ถ้าเมิงไม่เอาอ่ะ"  ผมหยิกไปที่ขาเฮีย ที่ตอนนี้อารมณ์เย็นลงมากแล้ว
   "ผมขอโทษนะครับเฮียผมจะไม่ทำให้น้องเฮียเสียใจอีก"  มันยกมือไว้เฮียด้วยน้ำตา
   "เออ แต่จำไว้นะว่ามรึงทำให้น้องกรูเสียใจได้อีกแค่ครั้งเดียวเท่านั้นแหละเพราะวันรุ่งขึ้นมรึงก็ตายแล้ว"

   "เอ็มฟ่าขอโทษแทนเฮียด้วยนะ ที่ทำวุ่นวายที่นี้ฟ่าเองก็เช่นกัน ต่อจากนี้เราสองคนต่างคนต่างอยู่เถอะนะ อย่ามาเกี่ยวข้องกันอีกเลย ของๆฟ่า ฟ่าก็รัก เอ็มคงจะเข้าใจ  กลับเถอะเฮีย"

   "ป่ะ    เฮียขอโทษอีกครั้งที่มาทำนักเลงที่นี้ แต่หวังว่าคงเข้าใจที่พี่ชายคนหนึ่งจะปกป้องน้องชาย ถ้ามีอะไรขัดใจก็ขอให้พูดมาตรงนี้ได้เลย"  โคตรเท่ห์อ่ะนี้แหละพระเอกตัวจริง

   "ผมขอโทษทุกคนนะครับที่ทำให้ทุกคนวุ่นวาย ผมจะไม่เข้าไปยุ่งวุ่นวายกับทุกคนอีก" อิเอ็มพูดด้วยเสียงแผ่วเบา ไม่รู้มันสำนึกหรือมันแค้น
   "ขอบใจนะน้องที่เข้าใจเฮียมีอะไรให้เฮียช่วยก็บอกได้ เฮียไปแหละ" เฮ๊ยหันไปพูดกะอีเอ็ม
   "หวัดดีครับ"  อีเอ็มยกมือไหว้เฮีย แต่ทำไมในใจผมยังหวั่นๆว่าอีนี้มันจะเสแสร้งอยู่นะ
   "อืมโชคดีน้อง   ป่ะฟ่าเฮียหิวข้าวหว่ะ"  สายตาไอ้เตอร์ที่มองมาที่ผม แต่ถูกความเย็นชาสะกัดกั้นไว้ แหวนของผมที่หล่นกระเด็นไปอยู่ตรงมุมห้อง ยังไม่มีใครเข้าไปหยิบผมและเฮียเปิดประตูออกจากห้อง
   "ฟ่ารอเตอร์ด้วย"
   "เตอร์เอ็มขอคุยอะไรหน่อยสิ"
   "เราคงไม่มีอะรต้องคุยกันแล้วมั้ง"
   "ขอแค่ห้านาที"
   "คุยต่อหน้าทุกคนนี้แหละเตอร์ว่าดีสุดแล้ว"
   "ไปเหอะเฮียไม่ใช่เรื่องของเรา"
   "แต่เฮียชอบสอดเรื่องชาวบ้านนะ"
   "เฮีย"
   "ทำไมวันนี้แม่งดุยังกะหมาว่ะน้องกรู" ผมดึงเฮียให้ลงไปข้างล่าง   
ผมไม่รู้ว่าสองคนนั้นคุยอะไรกันแต่ไม่ถึงห้านาทีคนรักของผมก็วิ่งตามมา 
แต่มาทราบทีหลังเตอร์เล่าให้ฟังว่าเอ็มมันขอโทษมันผิดไปแล้วที่ทำแบบนั้น
ที่อยากได้เตอร์จนลืมไปว่าเตอร์ไม่ได้รักมัน มันขอให้เตอร์เป็นเพื่อนกับมันเหมือนเดิมยาโกรธมันเลย
(แต่ผมไม่เคยไว้ใจมันเลยนะ)มันฝากขอโทษผมด้วยที่มันทำมันผิดไปแล้ว

   "ฟ่ารอเตอร์ด้วย"
   "เห้อ  เฮียคงเป็นหมาหัวเน่าแล้วแน่ๆ"
   "ฟ่ารักเฮีย เฮียของฟ่าเจ๋งสุดๆๆไปเลยวันนี้อ่ะ" เฮียมากอดคอผมแล้วเดินไปที่คอนโดผมว่าเฮียผมโตกว่าที่ผมคิดเยอะเฮียมีเหตุผลมากเฮียเป็นคนที่มีวิธีคิดไม่เหมือนคนอื่นแต่ผลที่ออกมาก็ดีไม่แพ้คนอื่นเช่นกัน โดยมีมันเดินตามมาข้างหลัง
   "เฮียหมดประโยชน์แล้วต่อไปก็คงถูกทิ้งเป็นไอ้แก่นอนตายอยู่ที่ห้องซะมั้ง"
   "เฮียมาอยู่กะฟ่าเหอะนะ"
   "ไม่อ่ะเฮียอยุ่คนเดียวจนชินแล้ว น้องอยู่กับคนที่น้องรักมีความสุขกว่าอยู่กับคนแก่ๆอย่างเฮียเชื่อเฮียเถอะ"
   "เฮียทำไมพูดแบบนี้ แล้วเฮียของฟ่าก็ยังหล่อจนเด็กๆมัธยมอายเลยน๊า  รู้มั้ยแวบแรกที่ฟ่าเห็นเฮียฟ่าดีใจแบบไม่เคยดีใจเท่านี้มาก่อนเลย ฟ่าได้เฮียคืนมาฟ่าไม่ยอมเสียเฮียไปอีกหรอก"
   "แล้วอย่างอื่นที่ได้คืนมา ก็อย่าเสียมันไปอีกหล่ะเฮียตามไปเอาคืนมาให้ไม่ได้ทุกครั้งหรอกนะ"
   "เฮียไม่ต้องไปเอาคืนมาให้ฟ่าหรอกมันยอากจะไปก็ให้มันไปฟ่ามันหน้าเงิน บ้าเซ็กส์ใครเค้าจะอยากอยู่ด้วยฟ่ามีเฮียก็พอแล้ว"
   "ปากให้มันตรงกับใจหน่อยน้องเอ๊ย"  เราสองคนพี่น้องเดินคุยกันมาจนถึงคอนโด มันเดินตามเราสองคนคุยกันมาติดๆ
   "ถึงแล้วเฮีย  นี้เฮียลุงเพิ่ม" เฮียยกมือไหว้ลุงเพิ่ม
   "นี้พี่ชายฟ่าครับลุงเพิ่ม"
   "หวัดดีครับ หล่อเหมือนกันทั้งพี่ทั้งน้องเลยนะ"
   "ลุงนี้ตาถึงนะเนี่ย วันหลังจะพาไปโป้งชึ่ง"
   "เฮียบ้าทะลึ่งหว่ะ"
   "ไม่เอาๆเดี๋ยวยายที่บ้านตีหัวแตก"   เราสองคนขำกับท่าทางของลุงแล้วก็เดินไปขึ้นลิฟท์ผมแกล้งกดปิดลิฟท์ไม่ให้มันเข้า
   "น้องนี้ยังไง   เข้ามาๆดิยืนเป็นหมาหงอยอยู่นั้นอ่ะ นี้แหละผลเก่าที่ได้ทำไว้ " เฮียให้มันเข้ามาไมหว่ะ
   "ถึงแล้วเฮ๊ยน่าอยู่ป่าวมาอยู่กับฟ่าเถอะเปลี่ยนใจยังทันนะ"
   "แล้วจะให้เฮียนอนไหนอ่ะ"
   "นอนในห้องกับฟ่าไง"
   "แล้วสามีน้องอ่ะมันจะไปนอนไหน"
   "เดี๋ยวเหอะเฮีย"
   "ไอ้ทำตาดุยังกะไข่ห่านนี้นึกถึงแม่น้องทุกทีเลย ป้าแกเวลาจะดุหลานๆก็ทำตาแบบเนี้ย"
   "แม่คงดีใจมากอ่ะถ้าเจอเฮีย"
   "อืมแล้วเฮียจะกลับไปหาท่านเองเมื่อถึงเวลา"
   "ตกลงให้เฮ๊ยนอนข้างในแล้วไอ้ตี๋นั้นนอนข้างนอกงั้นหรอ"
   "ห้องเค้ามีเฮียเดี๋ยวเค้าก็ไปนอนห้องเค้าเองแหละ"
   "ว่าไงไอ้ตี๋เองจะนอนไหนว่ะ"
   "เจ้าของห้องเค้าไม่อยากให้ผมนอนด้วยผมไปนอนที่ห้องก็ได้ครับ"
   "มรึงนี้ไม่เหมาะกับเป็นน้องเขยกูเร้ยยยย ใจน้อยเป็นตุ๊ดไปได้  เอาลืมไปมรึงกะน้องกรูนี้เป็นตุ๊ดทั้งคู่"
   "เฮีย พูดให้เพราะหน่อยกะน้องนุ้งเนี่ย"
   "ครับคุณน้องสุดประเสริฐของเฮีย"
   "ดีมาก"
   "แต่เฮียว่าน้องไปเอายามาทำแผลให้ไอ้ตี๋นี้ก่อนป่ะ  เอายาแก้อักเสบมาให้มันแดกด้วย....
อุยๆๆๆจจ้าๆๆๆเอายามาให้น้องเค้ารับประทานด้วย เดี๋ยวจะช้ำในจนเสียชีวิตซะก่อน" ผมหันไปทำตาโตใส่เฮียบ่งบอกว่าพูดเพราะๆหน่อย
   "เวอร์ไปเฮียเอาพอดีๆ"   ผมเดินไปหยิบยามาทำแผลให้มันพร้อมยาแก้อักเสบกับน้ำ  มันท่าทางหนักเอาการอยู่อิเอ็มคงไม่เป็นไรเพราะโดนไม่เยอะ ไม่มีเลือดตกยางออก แต่ไอ้เตอร์สิถ้าจะช้ำในเลือดแห้งติดอยู่มุมปากที่หลังมือถลอกหัวเข่าถลอก
   "อ่ะยาใส่เอาเอง"
   "น้องอย่าให้มันมากไป มีน้ำใจกะเค้าหน่อยอย่าน้อยเฮียก็ทำเค้าเจ็บ" เฮียดุผมท่าทางจริงจัง
   "หันหน้ามาดูดิ"  ผมเทยาล้างแผลใส่สำลีที่จริงแบบไม่แสบก็มีแต่แกล้งมันเอาแสบๆแหละดีอยากเจ้าชู้ดีนัก
   "โอ้ยยย"
   "อะไรหว่ะตกใจหมดร้องเป็นตุ๊ดไปได้" เฮียที่ตอนนี้นอนยาวไปกับโซฟาลุกขึ้นมาดูเราสองคนล้างแผล
   "เฮียหิวมั้ยเดี๋ยวน้องไปทำไรให้กิน"
   "ยังไม่ต้องอ่ะเฮียของีบสักหน่อยเดี๋ยวจะไปทำงานแล้ว ทำแผลให้มันให้เสร็จๆจะได้ให้มันไปนอนเพราะเดี๋ยวมันต้องระบมอีกเยอะ ให้มันกินยาด้วยนะน้องแก้ปวดแก้อักเสบอ่ะไรต่ออะไรอัดให้มันกินไปเยอะๆๆ"
   "แล้วทำไมเฮียต้องทำรุณแรงขนาดนี้ด้วยเนี่ย"
   "อ้าวอินี้เนรคุณกันเห็นๆ"
   "ป่าวน้องแค่สงสัย"
   "ก็อารมณ์ของพี่ที่รักน้องไงมันทนเห็นน้องเจ็บไม่ได้"  โอ้ซึ้ง
   "ขอบคุณนะเฮีย"
   "เออ อย่าให้เฮียต้องเหนื่อยบ่อยๆนะเว้ยมรึงสองตัวอ่ะ"
   "ครับบบบบ"  สักพักเฮียก็หลับไปคงทั้งเพลียทั้งเหนื่อยมีน้องอย่างผมเฮียต้องเหนื่อยอีกเยอะ  อิอิ

มันพูดกับผมด้วยเสียงเบาๆคงกลัวจะไปรบกวนเฮียเพราะตอนนี้เฮียขึ้นไปเฝ้าพระอินทร์อยู่
   "เตอร์ขอโทษนะ"
   "อืม"
   "ให้อภัยเตอร์นะ"
   "อืม"
   "หายโกรธเตอร์นะ"
   "อืม"
   "ใส่แหวนดิ เอานิ้วมาเดี๋ยวเตอร์ใส่ให้"
   "เอาวางไว้ตรงนั้นอ่ะนิ้วมันบวมใส่ไม่ได้"
   "นี้ของฟ่าที่ให้เตอร์ใส่ให้เตอร์หน่อย"
   "ยังไม่ว่างอ่ะทำแผลอยู่"  มันทำหน้าหงอยไป ง่ายๆเดี๋ยวมันจะไม่จำ
   "แล้วให้เตอร์นอนไหน"
   "โซฟา"
   "เฮียนอนอยู่"
   "ใครให้เรียกเฮีย"
   "พี่เค้านอนอยู่"
   "แล้วไง"
   "ขอนอนกอดฟ่านะ"
   "ง่ายไปมั้ง กลิ่นตัวอิเอ็มยังติดอยู่ฟ่านอนด้วยไม่ได้หรอก"
   "ไม่ได้มีไรกันนะ กอดก็ไม่ได้กอด"
   "แล้วไมไม่กอดอ่ะ"
   "ไม่ใช่แฟนกอดกันได้ไง ขอหอมหน่อยนะ" มันโน้มตัวมาหอมแก้มผม
   "กรูจะอ้วกโว้ยยยยยยยยยยยยย"  อ้าวอิเฮีย  ยังไม่หลับหรอเนี่ย
   "นึกว่าหลับไปแล้วนะเฮีย"
   "จะหลับได้ไง มีหมาสองตัวมาครางอยู่ตรงเนี่ยแล้วทำท่าว่าจะติดเต้งด้วย"
   "ไปนอนในห้องป่ะ  รำคาญก็"
   "กลับห้องเฮียดีกว่า"
   "เฮียนอนคุยกะน้องสักคืนเหอะ"
   "ไอ้ตี๋นั้นมันไม่ไหวแล้วมั้งท่าทางมันจะอดมาหลายคืน"  ไอ้เตอร์แอบอมยิ้มกับคำพูดของเฮีย
   "ยิ้มไร" ผมหันไปดุมัน
   "ข่มจนมันหนีไปไหนต่อไหน"
   "ช่างมัน"
   "เฮียไปดีกว่าหมดหน้าที่แล้ว"
   "เดี๋ยวน้องไปนอนด้วยนะ"
   "ไม่ต้องๆๆๆๆๆอ่ะ ไม่ชอบนอนเบียดกับใคร"
   "เฮีย"
   "เออนะเฮียยังไม่ตายหรอกเดี๋ยววันหลังค่อยมาคุยกัน"
   "เฮียชอบพูดแบบนี้อยู่เรื่อยเลย"
   "เออๆๆๆๆเฮียง่วงแล้ว"
   "เดี๋ยวผมไปส่งนะครับ"
   "ไม่ต้องอ่ะเอาตัวเองให้รอดก่อนเหอะมรึง"
   "เฮียยยยยยยยยยยยยยยยยย"
   "อะไรอีกหว่ะเสียน้องลากยาวอย่างนี้ทีไรเฮียอะขนลุกทุกที เดี๋ยวป๊าดนอนที่นี้จริงๆ อดนะ  อดเลยนะคืนนี้อ่ะอดนะเว้ย"
   "เฮียอ่ะ"
   "อะไรว่าไงว่ามา"
   "ฟ่ารักเฮียนะ  ขอบคุณนะเฮีย อย่าหนีไปไหนอีกนะ"  ผมเดินไปกอดเฮียพร้อมกับยกมือไหว้แล้วน้ำตาไหลออกมา   งานนี้ถ้าไม่มีเฮียไม่รู้ว่าเราสองคนจะเป็นยังไง  ฟ่าคงจะอยู่กับความทุกข์ไปจนตาย เฮียเป็นพ่อพระที่มาโปรดฟ่าแท้ๆ ผมร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดเฮีย
   "ไม่ร้องนะ น้องเฮียโตแล้วดูแลตัวเองได้แล้ว รักกันให้มากๆความรักของเราสองคนมันผิดไปจากที่สังคมเค้าวางไว้
แต่มันไม่ได้ผิดหลักของความรักหรอก น้องสองคนต้องเจออุปสรรคอีกเยอะถ้าเราสองคนต่างไม่เข้าใจกัน
อุปสรรคก็จะทำร้ายเราสองคนได้นะ เฮียเองก็ไม่รู้จะแก้ปัญหาให้เราได้ทุกเรื่องรึป่าว
มันอยู่ที่เราสองคนนั้นแหละว่าจะรักกันได้มากแค่ไหน ดูแลซึ่งกันและกันให้ดีดี เฮียเป็นได้แค่ต้นไม้ที่ให้ร่มเงา
ให้ชีวิตให้น้ำให้อาหารเราสองคนไม่ได้ เราสองคนต้องดิ้นรนหามันกันเอง ถนอมน้ำใจซึ่งกันและกันไว้ให้มาก
ทำทุกวันให้มันออกมาดี จำคำที่เฮียสอนไว้นะ เฮียจะอยู่ข้างๆเราสองคนเสมอไม่หนีไปไหนหรอก
มันก็เหมือนที่เราเรียนว่ายน้ำอ่ะ เฮียสอนเทคนิคสอนวิธีการว่ายให้ได้ แต่เฮียก็ว่ายแทนไม่ได้หายใจแทนไม่ได้
มันอยู่ที่เราสองคนนะ รักกันให้มากมาก เฮียไปหล่ะ  "  ผมน้ำตาอาบแก้ม มันก็เช่นกัน

เฮียอบอุ่นมาก ผมรู้ว่าเฮียแข็งกร้าวแต่ข้างในเฮียอ่อนโยนที่เฮียต้องแข็งกร้าวเพราะกำบังความอ่อนแอข้างใน
ความอบอุ่นที่ถ่ายทอดมาผมเชื่อว่าคนข้างๆผมต้องได้รับ
สำหรับคนที่ไม่มีพี่แบบผมสองคนวันนี้ได้รับความรู้สึกพี่ชายที่แสนดีมันช่างวิเศษเหลือเกินจริงๆรักคนที่คุณรักให้มากมากนะครับ

[namtaan]

ขอบคุณพี่ชายชาญ      แม้เนิ่นนานกาลเวลา
ยังรักยังศรัทธา      กาวใจฟ่าข้าเรียก"เฮีย"

นุ้งฟ่าเอากาพย์ยานีมาเสิร์ฟแต่เช้าเลย
เมื่อกี้แวบไปกินอาหารเช้าพร้อมกะดู "เรื่องเล่าเช้านี้" มา
เค้าเอาข้อมูลและสถิติผู้ที่ป่วยเป็นไข้เลือดออกมาพูดถึงด้วย
อัตราการระบาดมันรุนแรงขึ้น เพราะฉะนั้นน้องเตอร์ของฟ่าเป็นโรคฮิตจริงๆ

นุ้งฟ่าจาปิดคดีเมื่อไรก้อได้ รอเสมอ  จุ๊ฟๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ปล.นุ้งฟ่าค้าบ ตาลายๆ เห็นอยู่ 2 คำค้าบ
อุทร=ท้อง ฟ่าหมายถึงคำนี้ใช่มิ ถ้าใช่ี้ไม่มีตัวทัณฑฆาตไม่ต้องการันต์นะจ๊ะ
"ปรานี" ใช้ น.หนู ไม่ใช่ ปราณี จ้า คำว่า ปราณี มากจากคำว่า ปราณ ที่แปลว่า ชีวิตอ้ะจ้า

[Sith]

อาเฮียยอดมาก  ได้ใจจริง   

[nana]

สุดยอดคุณพี่จริงๆ

[namtaan]

โว้ววววววววววววว  เจ๋งสุด  เฮียช่างเป็นพี่ชายที่แสนประเสริฐ
เฮียอายุเท่าไรนะนุ้งฟ่า 23 หรือ 32 ความคิดไปไกลมากกกกกกกกกกกกก
อ่านตอนนี้จบแล้วอยากจามอบโล่ห์พี่ชายที่แสนดีให้ไปเลย

"รู้ๆอยู่แก่ใจว่ามันไม่มีไรเกิดขึ้นเตอร์แค่ มาขอคำปรึกษาว่าจะง้อฟ่ายังไงดี  เอ็มก็อธิบายโน้นนี้นั้นให้เตอร์ฟังแล้วชวนกินเหล้า เตอร์ก็กำลังกลุ้มใจก็เลยกิน  ตื่นมาอีกทีก็มาเจอฟ่า แล้วก็เป็นเรื่องอย่างที่เห็น แล้วเอ็มจะมาทวงถามเรื่องอะไรเมื่อวาน"

อ่านตรงนี้แล้วเคืองคุณน้องเตอร์ย้อนหลังเลยอ้ะ คิดไงจ๊ะไปขอคำปรึกษาจะหาวิธีคืนดีกับสุดที่รักจากคนที่จ้องจะงาบๆๆตัวเองอ้ะ
มันก้อเข้าทางเอ็มดิ

ครั้งนี้คงเป็นบทเรียนสำหรับน้องคู่เลยสินะ รักกัน เชื่อใจกัน ฟังกัน รักเค้าไม่ต้องมากไม่ต้องน้อย รักเท่ากับรักตัวเองอ้ะ กำลังดี
  นุ้งฟ่านะจ๊ะ

[C2U]

แอรั๊ยยยยยยยยยยยยยย

เฮียน่ารักมากกกกกกกก     

[speedboy]

ง้อสำเร็จแล้วเตอร์เอ้ย.....นี่แหละที่เค้าเรียกต้องเอาร่างกายเข้าแรก...อิอิ


รักกันนานๆละคร้าบเที่ยวนี้นะ....อิจฉาจังเยย